หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[Bowbonk]

 

[Maprang_W]

ทำร้ายน้องอินนี่หว่า ทางที่ดีรีบๆทำให้น้องใจอ่อนดีกว่า เวลาจับจูบจะได้เป็นไปด้วยความเต็มใจ

[nemonoy]

ชอบนายเอกวีนๆ แต่แอบอ้อนๆอย่างน้องอินจัง ^^

[koikoi]

น้องอินน่ารักพี่จรเริ่มหลงอินแล้วดิ

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะครับ

[CarToonMiZa]

คิดถึงแล้วน๊า

[Alone Alone]

หายไปนานแล้วน้าพี่จรจ๋า (แฮปเป็นของตัวเองซะเลย)

[Mingky]

นักเขียนหายต๋อม

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 4  (ต่อ)






ตุ๊บ!! ตับ!! ตุ๊บๆ!! ตับๆ!!

เสียงหมัดเล็กๆกระทบร่างแกร่งของคนที่เอาแต่ขี้เซาไม่ยอมตื่น จนคนที่ถูกกอดเหมือนหมอนข้างทนไม่ไหวต้องออกแรงทั้งชกทั้งต่อยแต่เพราะแขนถูกรัดอยู่เลยออกแรงแบบสุดกำลังไม่ได้ แต่มันก็แรงพอที่จะทำให้จอห์นตื่นแบบทนรำคาญไม่ไหว ลืมตาซ้ายขึ้นมาดูก็เจอไอ้นกอินทรีย์ทำหน้าบูดหน้าบึ้งไม่พอใจ จอห์นเลยออกแรงรัดหนักกว่าเก่าเป็นการแก้แค้นแบบเบาะๆ

“โอ้ย!! ไอ้นี่นิ อยากเป็นนักมวยปล้ำหรือไงไอ้ห่า”อดจะบ่นไม่ได้ ตอนนี้ก็บ่ายแก่ๆแล้ว ถูกจอห์นกอดมาตั้งแต่เช้าจะดิ้นก็สู้แรงไม่ไหว จะด่าเดี๋ยวก็เจอจูบ เลยต้องอยู่นิ่งๆ พอนิ่งไปซักพักก็ง่วงอีก ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแล้วแต่ก็ยังถูกกอดไว้เหมือนเดิม

“ไม่ต้องเป็นนักมวยก็ปล้ำได้ มึงก็โดนกูปล้ำมาแล้ว”ยื่นปากมาทำเป็นจุ๊บๆเล่นๆที่แก้ม เห็นตาเหวี่ยงๆก็ยิ่งอยากแกล้ง

“ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!”พอสู้ไม่ได้ เถียงต่อไม่ได้เลยต้องตะโกนด้วยความรำคาญ ตะโกนแบบที่คอตัวเองแทบจะแตก แต่ที่แตกแน่ๆคือแก้วหูของนายจอห์นเพราะปากเล็กๆที่ตะโกนสุดเสียงมันอยู่ข้างหูพอดิบพอดี

ไม่ได้โอดครวญเรื่องหูเพราะมันอื้อจนไม่ได้ยินอะไร มือข้างซ้ายปล่อยจากเอวบางแบบอัตโนมัติเลื่อนไปปิดหูข้างซ้ายที่ถูกตะโกนใส่ แต่เพราะแค่แขนข้างเดียวของจอห์นก็ทำเอาอินขยับไม่ได้อยู่ดี

“ฮึ่ย ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”หันไปตะโกนใส่หูอีกข้างจนได้ คราวนี้อินเลยได้เป็นอิสระจริงๆ ทันทีที่ไม่มีแขนล่ำมารัดเอวอินก็เด้งลุกออกจากตัวนายจอห์นอย่างทันที

“แสบนักนะ!!”ได้แค่บ่นออกไปแต่เพราะความอื้อในหูเลยไม่เห็นว่าอินมันด่าตัวเองว่าอะไรบ้าง จะว่าโชคดีก็ดีที่ไม่ได้ยิน แต่ลึกๆจอห์นมันก็ยังอยากได้ยินเสียงอิน ฟังแล้วมันสนุก จนอยากแกล้ง แต่พอแกล้งแล้วก็เจ็บตัวทุกที

แต่ก็ยังอยากแกล้ง...ถ้ารู้ว่าแกล้งแล้วสนุกขนาดนี้จับแกล้งตั้งนานแล้ว  แต่ก่อนขยาดๆก็เพราะว่าไม่รู้จริงๆ นึกว่าเป็นคนจำพวกน่ากลัวไม่น่าเข้าใกล้ แต่ตอนนี้รู้แล้วล่ะ ว่าอินไม่ใช่คนน่ากลัวขนาดนั้น

แต่ก็ยังน่ากลัวอยู่นิดๆล่ะนะ

“....กลับไปได้แล้ว!”ไม่รู้ว่าตอนแรกโดนด่าไปว่าอะไรบ้าง พอหูกลับมาได้ยินอีกครั้งก็โดนไล่ซะแล้ว

“ก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”

“งั้นก็คุยมาซักที!”อินพูดลงเสียงหนักทุกประโยค ทั้งโกรธทั้งอาย ไม่เคยมีใครเข้ามาใกล้ชิดตัวเองขนาดนี้ ถ้าเข้ามาดีๆจะไม่ว่า นี่อะไรเข้ามายั่วโมโหตลอดเวลา

“ไปอาบน้ำก่อนไป หิวแล้ว เดี๋ยวลงมารับไปกินเข้าขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน”จอห์นไม่ได้สนใจอะไร บอกความต้องการของตัวเองเสร็จสรรพ

“ไม่ไปโว้ย! จะคุยก็คุยเลย ไม่อาบน้ำไม่กินข้าวกูก็คุยรู้เรื่อง ไม่ต้องมาหาเรื่องกันไปมากกว่านี้เลยนะไอ้จรจัด เพราะถ้าไม่คุยกันตรงนี้กูก็จะไม่คุยกับมึงอีกแล้ว พอแล้ว!! กูรำคาญ!”

“เดี๋ยวกูมารับไปล่ะ”ไม่สนอย่างเคย ยิ่งทำให้อินอารมณ์เสียหนักกว่าเก่า ต่างจากจอห์นคนที่กำลังเดินออกไปจากห้องที่กลั้นยิ้มอย่างสนุกสนาน

อินทรีย์มองตามไอ้จรจัดที่เดินออกไปแบบไม่สนใจคำปฏิเสธของตัวเองแม้แต่น้อย ก่อนจะเดินตามไปกดล็อคประตูห้องแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำของตัวเอง

ไม่ได้จะทำตามคำสั่งของไอ้จรจัด แต่เพราะว่าอินเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำเหมือนกัน ตอนเช้าก็แค่ล้างหน้าล้างตาแล้วดันไปเผลอหลับกับไอ้จอห์นนั่นอีก ตื่นมาอีกทีบ่ายเกือบจะเย็นอยู่แล้ว หมักกลิ่นตัวจนตัวเองก็แทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน


ซู่...ซ่า...

เสียงน้ำกระทบพื้นดังขึ้นไม่ขาดสาย อินยืนหลับตาปล่อยให้น้ำจากฟักบัวไหลผ่านไปตามร่างกายเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน ความอุ่นของสายน้ำจากเครื่องทำน้ำอุ่นสร้างความสบายตัวอย่างน่าประหลาด เพราะจิตใจที่เคยร้อนรุ่มกลับสงบลงจนสมองเผลอคิดเรื่องราวต่างๆอย่างไม่อคติ

ทำไมอินจะไม่รู้สึกอะไรกับการกระทำของจอห์น...ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกก็คงเป็นการโกหก อินทรีย์จอมวีนที่ใครๆต่างคิดว่าคงเป็นพวกแข็งกระด้าง แต่ความจริงแล้วอินกลับเป็นพวกใกล้ชิดใครก็เผลอใจให้ได้ง่ายๆ ทุกครั้งที่ถูกบอกเลิกแล้วเฮิร์ทก็เพราะว่าใจมันหวั่นไหวไปกับผู้หญิงเล่านั้นแล้ว ถึงยังไม่ถึงรักแต่อย่างน้อยก็คิดว่าอาจจะเป็นรัก มันเลยเจ็บทุกครั้งที่ถูกบอกจบทั้งๆที่คิดกำลังจะเริ่ม

และครั้งนี้จอห์นทั้งกอด ทั้งจูบ...ทั้งทำอะไรที่มันลึกซึ้งมากกว่าคนอื่นๆ แต่มันอดคิดไม่ได้ว่าจอห์นทำเพราะอยากแกล้ง ก็อินและจอห์นเป็นคู่กัดที่เรียกได้ว่าไม่เจอหน้ากันคงดีที่สุด แล้วจะให้ทำใจเชื่อสนิทใจได้อย่างไร

แค่เพราะจอห์นเป็นผู้ชายมันก็ยากจะยอมรับอยู่แล้ว ไหนยังจะเป็นคนที่เกลียดขี้หน้ากันอีก เหตุผลอย่างเดียวที่อินคิดออกก็คือจอห์นแค่เล่นสนุกเท่านั้น...เพราะแบบนั้นอินเลยกลัว และอยากให้มันจบซะเอง

ไม่กล้าไปหวั่นไหวกับคนๆนี้จริงๆ

ก๊อกก ก๊อกกก ก๊อกกกกก

เสียงแว่วๆจากหน้าประตูเรียกให้คนที่คิดอะไรเพลินๆหยุดคิด แล้วหันกลับมาสนใจการอาบน้ำมากขึ้น ยังไม่ได้ฟอกสบู่เลยได้แต่ปล่อยให้น้ำผ่านตัวไปจนผิวเหี่ยวหมดแล้ว

ได้ยินเสียงเคาะอีกสามทีสี่ทีก่อนที่จะเงียบไป จากที่คิดว่าจะอาบแบบเรื่อยๆกลายเป็นเร่งอาบจนไม่ได้สระผมอย่างที่ตั้งใจไว้

“โห...ยังอาบไม่เสร็จอีกเหรอเนี่ย”จอห์นบ่นทันทีที่เห็นอินออกมาเปิดประตูทั้งๆที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผูกไว้ที่เอวโชว์ผิวขาวเนียนจนแอบจะมองตามไม่ได้

“หรือคิดยั่วพี่จอห์นจ่ะน้องอิน”ล้อทั้งเสียงทั้งหน้าเรียกสายตาเหวี่ยงๆจากคนถูกล้อที่กำลังเดินไปแต่งตัว จอห์นก็ไม่ได้กลัวอย่างครั้งแรกๆที่ได้เห็นแต่กลับหัวเราะอย่างเต็มเสียงที่ได้แกล้งยั่วโมโหอิน

“เฮอะ ฤดูติดสัดหรือไงเห่าจริง”

“คร๊าบบบ ติดสัดคร๊าบ ติดอินสัดๆเลยคร๊าบ ฮ่าฮ่าฮ่า”

“ไอ้จรจัด! อย่าเอากูไปรวมพงพันธุ์กับมึงนะ จะไปติดสัดติดเหี้ยไรก็อย่ามายุ่งกับกู อยู่ในห้องกูก็ทำปากเงียบๆหน่อยเหอะ กูโคตรจะรำคาญมึงเลย มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงโคตรจะเป็นพวกมลภาวะทางเสียง ทางสมอง...”

“ทางหัวใจด้วยนะ!!”ยังไม่ทันที่อินจะจบจอห์นก็แทรกขึ้นทันที อดยิ้มที่ได้เห็นหน้าแดงๆของอิน ไม่รู้โกรธหรือเขิน แต่มันก็น่ารักดีเหมือนกัน ถึงโกรธก็น่ารัก แต่ถ้าเขินแบบนี้ก็น่ารัก

“อึ่ยยยย!!!!!”สะบัดหน้าเดินหนีเข้าห้อง ปล่อยให้จอห์นยืนหัวเราะอย่างถูกใจที่ได้แกล้งอิน

ตัดสินใจแล้ว!! อินมันก็น่ารักดีเหมือนกัน ได้แกล้งได้หยอกก็สนุกดี...ลองจีบมันดีกว่า!!!





ไป ตปท มาครับ ลืมมาแจ้ง เหอะๆๆๆๆๆ หายไปนานเลย ขอโทษนะครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับ 

[CarToonMiZa]

จีบเลยจีบเลย
สนับสนุน

บวกเป็ด

[pare_140]

ขอให้จีบติดน่ะ

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
หนูอินอย่าใจอ่อนน้า
เราไม่ย้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 

[gupalz]

อินอย่าใจอ่อนง่ายๆนะ เล่นตัวเยอะๆ

[Jesale]

จีบเลย จีบเลย อิอิ

จรจัด จัดเต็มเลย

[bulldog17]

หยอดได้หยอดดี...ที่บ้านทำกิจการหยอดหนมครกป่ะเนี่ย

[YELLOWSTAR]

จีบกันๆๆเฮ้!!!!

[Maprang_W]

อ้าวๆ ลองจีบ มันหมายความว่าไงเนี่ย

[aoihimeko]

สู้ๆนจีบห้ด้

[กาลณัฐ]

ชอบนายเอกเรื่องนี้จริง ๆ 
ได้ใจเจ๊มากค่ะ 

[ammlovey]

จีบโลดๆ  อินน่ารักอ้ะ ชอบๆ อิอิ

มาต่อไวไวน้าาาาาาาาาาา

 

[ิิำืben]

อย่าลองดิ ต้องจีบเลยต่างหาก

[roseen]

 :L2:เชียร์ๆๆๆๆๆ

[maru]

จอห์นลองจีบงั้นหรือ จะจีบอินเพราะอะไร เพราะชอบหรือเปล่า จะทำอะไรคิดถึงจิตใจอินด้วยนะ

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 5






ท้องฟ้าสีส้มบ่งบอกว่าเป็นเวลาที่พระอาทิตย์กำลังใกล้จะตกดิน และเป็นเหมือนสีเตือนว่าเวลายามค่ำคืนที่มืดมิดกำลังจะเคลื่อนมาแทนที่ อากาศที่ร้อนอ้าวของริมทะเลกว้างทำให้คนที่พึ่งลงจากรถเก๋งคนสวยอยากจะกระโจนลงเล่นน้ำทะเลตอนนี้จริงๆ ถ้าไม่มีมือใหญ่มาคว้าไว้แล้วบอกให้เช็คอินเสียก่อน

จอห์นพาอินมาพัทยาหลังจากตัดสินใจจะลองจีบคนขี้วีน แต่กว่าจะมาถึงก็เกือบจะมืดค่ำเสียแล้ว โชคดีที่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวจึงทำให้พอมีห้องพักเหลือไว้สำหรับพวกเขาสองคนที่ Walk in เข้ามา

ทันที่ที่เข้ามาในห้องพักแบบเตียงคู่ อินก็จับจองเตียงด้านริมระเบียงที่ยื่นหน้าเข้าหาทะเลทันที สังเกตด้านนอกก็แอบเสียดายนิดๆที่มืดค่ำแล้ว อินเลยเก็บเสื้อผ้าที่เตรียมมาสองชุดเข้าในตู้ก่อนจะเปลี่ยนชุดว่ายน้ำทันที

ไม่ได้เล่นน้ำเค็มก็เล่นน้ำจืดไปก่อนก็ได้

เพราะก่อนจะขึ้นมาที่ห้องพักอินลองถามพนักงานต้อนรับดูว่าสระว่ายน้ำของโรงแรมปิดกี่โมง ซึ่งได้คำตอบว่ามาสระธรรมดาจะปิดตอนสองทุ่ม แต่จะมีสระน้ำของบาร์ของทางโรงแรมจะเปิดถึงตีสอง

อินเลือกที่จะไปบาร์ตามที่พนักงานให้ข้อมูลมาโดยที่ไม่ได้คิดอะไร เพราะความอยากลงเล่นน้ำมากจึงคิดว่าถ้าไปสระธรรมดาคงได้เล่นไม่นานนัก

“จะไปไหน?”เสียงเข้มของจอห์นถามดักเมื่อเห็นว่าอินเปลี่ยนจากกางเกงยีนส์เป็นกางเกงว่ายน้ำแบบขายาว

“ไปว่ายน้ำ”จำใจตอบเพราะอินก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักกาลเทศะ มาเที่ยวกันสองคนแต่ถ้าตัวเองหายไป...อย่างน้องไอ้จรจัดของเขาก็คงกังวลอยู่บ้างเหมือนกัน

“ที่ไหน...ที่เลาจน์เหรอ?”ด้วยความที่จอห์นเคยมาพักที่นี่แล้ว และเขาเองก็เคยไปนั่งที่ดื่มคอกเทลกลางสระตอนกลางคืนซึ่งเป็นจุดขายอีกอย่างของโรงแรมนี้

“รอแปบเดี๋ยวไปด้วย แล้วหาเสื้อยืดใส่ไปด้วยซักตัว”รีบบอกก่อนจะเดินไปค้นเอาชุดว่ายน้ำของตัวเองมาเปลี่ยนบ้าง นึกห่วงคนที่ทำสีหน้าไม่พอใจที่โดนสั่งให้รอ

นี่ถ้าเขาไม่เอะใจแล้วถามขึ้นมา...ป่านนี้ได้กลายเป็นเป้าแทะโลมของพวกฝรั่งจนพรุนไปทั้งตัว ก็อินทั้งหล่อและน่ารักจนไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็คงจะสนใจแถมที่ที่จะไปก็มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น...ก็รู้อยู่ว่าคนเหล่านั้นไม่ค่อยจะแคร์เรื่องเพศเท่าไร

“ป่ะ...เสร็จล่ะ”จอห์นบอกเสียงใส ยื่นมือตัวเองมาข้างหน้าหวังจะให้อินเอื้อมมือมาจับแล้วเดินลงไปพร้อมกัน แต่ก็หวังเฉยๆ รู้อยู่แล้วว่าอินต้องทำสีหน้าโกรธใส่ แถมถอนหายใจแรงๆหนึ่งทีก่อนจะปัดมือทิ้งแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์

ต่างจากจอห์นที่โคตรจะสบอารมณ์ ตอนเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นอินสวมเสื้อยืดตัวบางๆสีเทา...ตัวเดียวกับที่จอห์นใส่มาวันนี้...ความยาวของตัวเสื้อเลยมาปิดสะโพกสวยจนมิดทำให้นึกจินตนาการไปถึงตอนที่เห็นเพียงแค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวตอนอยู่ในสระ

อินทรีย์หน้าบูดเดินไปที่ลิฟต์ภาวนาให้ลิฟต์มาก่อนที่ไอ้จรจัดจอมกวนประสาทจะเดินมาถึง แต่เพราะว่าวันนี้ไม่ใช่วันของอินคำภาวนาใดๆเลยไม่เป็นผล จอห์นเดินผิวปากมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินมายืนรอลิฟต์เคียงคู่คนหน้าเหวี่ยง

ลงมาถึงชั้นแรกก็เดินตามป้ายบอกทางไปเรื่อยๆจนออกนอกตัวอาคารของโรงแรม ช่วงที่อินสอดส่องหาป้ายบอกทางต่อไปก็โดนมือใหญ่คว้าเอวบางแล้วออกแรงลากไปเบาๆ อยากจะด่าอยากจะโวยวายแต่โดนไอ้คนตัวใหญ่ปิดปากอย่างรู้ทันซะก่อน

ตาคมมองล้อๆไปดวงตาโตๆที่กำลังส่อเค้าแววความไม่พอใจอย่างมาก จอห์นอยากจะบอกว่าอินเหลือเกินว่าอินเป็นคนที่ดูง่าย...จะด่า...จะว่า...จะชก...จะต่อย...จะทำอะไรออกมาแต่ละอย่างก็ฟ้องออกมาหมดทางสีหน้า ทางการกระทำ

ขนาดรู้จักกันแบบสนิทชิดเชื้อกันแค่ไม่กี่วันจอห์นกลับดูอินออกมากขนาดนี้...เพราะว่าอินเป็นพวกไม่เคยเก็บอารมณ์ซินะ...แต่ก็ดี ถือว่าเขานำหน้าอินไปหนึ่งก้าว...

ร่างเพรียวของอินถูกลากมาจนถึงสระน้ำที่ต้องการจะมา แสงไฟหลากสีถูกพาดประดับไล่เรียงตามแนวขอบสระ นานๆครั้งจะมีการสลับสีสันเพื่อเพิ่มบรรยากาศ กลางสระมีเคาท์เตอร์บาร์ขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดที่มีบาร์เทนเดอร์ถึงห้าคนประจำอยู่ในนั้น

คนในสระยังมีไม่มากเพราะยังเป็นช่วงหัวค่ำ แต่ก็พอพวกหัวสีทองทั้งยาวและสั้นมานั่งดริ๊งชิมบรรยากาศอยู่บ้าง

“ถ้าจะดื่มก็บอกชื่อกับเลขห้องไว้นะ”จอห์นบอกพร้อมกับปล่อยอินให้เป็นอิสระ

“รู้!! ไม่ใช่ว่าไม่เคยมาเที่ยวนะ ถึงไม่ได้เป็นมหาเศรษฐีแต่ก็ไม่ได้จนขนาดไม่เคยมาที่แบบนี้นะเว้ย!!”คนตัวใหญ่กว่ายิ้มขำกับคำตอบ ยังไงก็ไม่ลดความวีนและเหวี่ยงลงซักประโยค

อินถอดเสื้อวางไว้ที่โต๊ะชายหาดสีขาวข้างๆสระ ก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวลงไปในสระน้ำ แม้ความลึกจะมีเพียงแค่ช่วงเอวแต่ชั่วครู่ที่ได้สัมผัสกับความเย็นของผิวน้ำทำให้เกิดรอยยิ้มอย่างนึกสนุกขึ้นบนใบหน้า

จอห์นมองอินยิ้มแล้วก็เกิดใจกระตุกขึ้นมาหน่อยๆ ก่อนจะสะบัดหัวแล้วรีบลงน้ำตามอินที่ว่ายเล่นไม่สนใจใคร สนุกสนานราวกับเด็กๆ ผิวขาวใสยามอยู่ในน้ำยิ่งส่องประกายระยิบระยับอย่างน่ามอง ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้ว่าอินมีเสน่ห์มากขนาดจริงๆ

แต่อาจเพราะจอห์นลืมไป...ลืมไปว่าสระน้ำนี้ไม่ได้มีแค่เขาและอิน...ยังมีคนอื่น คนที่เห็นเสน่ห์ของอินเหมือนกับที่จอห์นเห็น

“เฮ้ย!! เล่นอะไรเนี้ยไอ้จรจัด”ว่ายน้ำเล่นอยู่ดีๆก็ถูกมือใหญ่คว้าขาไว้ไม่ให้ตีต่อจนต้องหยุดว่าย ยืนมองคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรนัก

“ไปที่บาร์กัน มาสระนี้มาว่ายเล่นอย่างเดียวได้ไง”

“ไม่เอาเว้ย! แดรกเหล้าแล้วเล่นน้ำมีหวังจมตายห่าพอดีดิ”

“ก็ถ้าน้ำสูงแค่นี้มึงจะจมกูก็จะปล่อยให้มึงจมตายสมใจ”

“กูก็ไม่ได้ขอร้องให้มึงช่วยเลยเถอะ ถึงมึงมาช่วยกูคงจะสลัดแล้วยอมจมน้ำตายแทน กูไม่อยากจะเป็นหนี้ชีวิตมึง ถ้าต้องเป็นหนี้ชีวิตมึงกูขอตายๆไปซะดีกว่า เผื่อบุญชาตินี้ที่กูสะสมมามันจะช่วยให้ชาติหน้ากูไม่ต้องมาเจอกับมึงอีก”

“ถ้ามึงไม่หุบปากกูจะจูบโชว์กลางสระแมร่งเดี๋ยวนี้แหละ!”จอห์นขู่เสียงแข็ง นึกขัดใจที่โดนอินว่า อยากให้อินเป็นลูกแมวเชื่องๆเสียมากกว่า

“ถุย!! กูถามจริงๆเถอะจร มึงมาอะไรกับกูนักหนา เห็นกูหงอกูกลัวแล้วอยากแกล้งใช่ป่ะ? เออใช่กูกลัว! แถมกูยังอาย! กูเจอมึงจูบกูโคตรอาย อายจนแทบจะแทรกแผ่นดิน แล้วจะเอาอะไรจากกูอีก มึงอายที่กูบิดไข่มึง กูอายที่มึงมาจูบกู ก็หายกันแล้วแล้วจะมากวนตีนอะไรกูนักหนา ขอเถอะว่ะ เป็นแบบเดิม อยู่แบบเดิมเถอะ กูล่ะปวดหัวกับมึงจริงๆ”ร่ายยาวอย่างที่ตัวเองคิดมาทั้งวัน เพราะกลัวว่าตัวเองจะหวั่นไหวกับคนที่ดูไม่จริงจังจึงต้องตัดไฟแต่ต้นลม

“มึงพูดจบยัง?”

“ทำไม ปากกู เสียงกู ไม่อยากได้ยิน..โน้น!! ห้องน้ำ!! ไปแดรกขี้ไป!!....เฮ้ย!! จะพากูไปไหน”จอห์นทำหน้าเข้มรออินพูดจนก่อนจะจับลากเหมือนเดิม

“ไอ้จรจัดจะลากกูไปไหน!! กูไม่ใช่ไก่นะถึงมาลากกูในน้ำแบบนี้!!”

“ไอ้เด็กเวร!! เงียบๆแล้วตามมาเหอะ กูโคตรรำคาญเสียงแง่วๆๆ ของมึงเลย”

“รำคาญมึงก็ปล่อย กูไม่ได้ขอให้มึงมาทนเสียงกูเลย”ออกแรงสะบัดแต่เหมือนว่ามือของจอห์นจะยิ่งรัดแน่นขึ้นกว่าเดิมจนเจ้าของข้อมือที่ถูกบีบต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“กูอยากดื่ม...แล้วมึงก็ต้องมาดื่มเป็นเพื่อนกู”

“ไม่!! ไม่มีความจำเป็นที่กูต้องดื่มกับมึง”

“มีดิ!!”

“มีเชี่ยไร กูไม่ใช่เพื่อนมึง ไม่ใช่แม้กระทั้งคนที่รู้จักกันดี แค่อริที่เผลอมาเจอกันบ่อยไปหน่อย”

“เฮอะ!! อริเชี่ยไร กูน่ะผัวมึงนะน้องอินจ๋า”จอห์นล้อเลียนอินจนหน้าแดง

“คำก็ผัวสองคำก็ผัว ไอ้จรจัดกูถามมึงหน่อยนะ มึงดีใจนักเหรอที่จะเรียกผู้ชายว่าเมีย กูเห็นมึงมาปีกว่าๆไม่คิดเลยว่ามึงจะเป็นเกย์ กูไม่ได้รังเกลียดอะไรหรอกนะ แต่กูสงสารพวกผู้หญิงที่เคยได้กับมึงว่ะ ถ้าพวกนั้นมันรู้ว่าคนที่เอากับตัวเองเมื่อก่อนกลายเป็นผัวของผู้ชายคงดีใจพิลึกชอบกล”

“เหอะ...กูไม่สนผู้หญิงหรือใครก็ตามที่กูเคยผ่านมาหรอก กูจะเป็นอะไรจะอยู่อย่างไงมันเรื่องของกู แล้วกูก็ไม่ได้ดีใจเท่าไรนะที่เรียกผู้ชายว่าเมีย”จอห์นตอบก่อนจะยื่นหน้าเข้าหาอินเรื่อยๆ เจ้าตัวเหมือนจะรู้ว่าจะถูกแกล้งให้อายกลางสระพยายามจะถอยหนีแต่ก็เหมือนว่าจะช้าไป ตอนนี้อินทรีย์พูดมากได้แต่ทำหน้าเหวี่ยงวีนไม่พอใจอยู่ในอ้อมกอดใหญ่เท่านั้น

“แต่กูดีใจที่ได้เรียกมึงว่าเมีย”พูดเบาๆกับหูแล้วเลื่อนลงไปประทับจูบให้คนที่อยู่ในอ้อมกอด ถึงจะขัดขืนในตอนแรกแต่เพราะจุดอ่อนยังไงก็คือจุดอ่อนวันยังค่ำ...ไม่นานปากบางก็เปิดรับลิ้นอุ่นของจอห์นอย่างเผลอไผล

จากอินทรีย์กลายเป็นลูกแมวน้อย...แบบนี้แหละที่จอห์นต้องการ

จูบนี้...น่าอัศจรรย์จริงๆ

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

“เฮ้ย!! น้อง เอามาอีกช๊อตดิ๊”เสียงพูดของคนเริ่มจะเมาร้องเรียกพนักงานให้เสิร์ฟสุราที่ตัวเองต้องการ

“เอ่อ...พอได้มั้งครับ...พี่ว่าน้องชวนแฟนน้องกลับห้องดีกว่านะ”พูดอย่างสุภาพกับชายหนุ่มรูปหล่อที่นั่งคุมชายอีกคนที่ค่อนไปทางน่ารัก จอห์นนั่งดูอินดื่มแก้วต่อแก้วมาเกือบชั่วโมงแล้ว

ไม่รู้จะเครียดอะไรนักหนากับอีกแค่โดนจูบกลางสระ...

พอโดนจูบเสร็จไอ้อินเหมือนอยากจะกระโจนเข้าไปชกหน้าหล่อๆของจอห์นทันที ไม่ติดว่าคนที่มองอยู่รอบๆมันมีไม่ต่ำกว่าสิบคน ไม่อย่างนั้นป่านนี้จอห์นคงหน้าเละหมดหล่อไปอีกหลายวัน

ยิ่งคิดจอห์นยิ่งขำ...อายไม่กล้ามีเรื่อง...อินมันลำดับผิดไปหรือเปล่าว่าที่โดนจูบกลางสระมันน่าอายกว่าเป็นไหนๆ แต่ก็ดีแล้วที่อินไม่คิดแบบที่เขาคิด...ไม่งั้นนะ....

เพราะทำอะไรไม่ได้อินเลยเลือกมาดื่มระบายความโกรธ แต่เหมือนว่ายิ่งดื่มความร้อนลุ่มในใจยิ่งทวีความแรง ไอ้ตัวสาเหตุก็ไม่ยอมหนีห่าง นั่งติดแล้วยังแอบลูบหน้าขาเนียนแกล้งยั่วโทสะคนไม่กล้ามีเรื่อง

“เมายังเนี้ย”แกล้งถามเฉยๆแต่คนฟังเหมือนว่าโดนดูถูก หันมองขวับ! ส่งสายตาอาฆาตที่ปิดบังรังสีฆ่าฟันไว้ไม่มิดจนคนถูกมองได้แต่ยิ้มแหย่ๆอย่างนึกสยองกับอาการเมาของอิน

“กูเมาแล้ว!!”ไม่ทันจะได้กลัวมากเท่าไรไอ้เจ้าอินทรีย์จอมวีนก็ทำให้จอห์นขำก๊ากออกมาแบบไม่ทันได้คิดอายคนอื่น จนคนในสระที่เริ่มเยอะขึ้นหันมามองคนที่หัวเราะเสียงดังกันหมด

คนอะไรมันจะเปิดเผยกระทั้งตอนเมา!!

“เมาแล้วก็เลิกดื่มเหอะ สงสารบาร์เทนเดอร์ชงเหล้าให้พวกแก้วรั่วมือเป็นระวิงเลย”

“สงสารแมร่งทำไม!! จ้างมาให้ชงเหล้านะเว้ย กูก็ให้ชงเหล้าไม่ได้ให้มันไปทำอย่างอื่นหนิสัด!!”พูดเสียงดังอย่างไม่เกรงใจคนที่ถูกกล่าวพาดพิง โชคดีหรอกนะไอ้อินทรีย์ตัวร้ายที่พนักงานที่นี่เขาเข้าใจว่ามึงมันเมา

“จริงมั้ยครับน้องบาร์เรนเจอร์ ฮ่าฮ่าฮ่า บาร์เรนเจอร์ มีห้าคนพอดีเลย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“หึหึ ไอ้เด็กเวรตัวร้าย”จอห์นนึกขำกับคำพูดของอิน เมื่อครู่ยังพูดหาเรื่องคนอื่นอยู่เลยแต่ตอนกลายเป็นทำให้คนอื่นแอบขำไปซะได้

ยอมรับเลยกับนิสัยเปิดเผยของอิน ยิ่งเมายิ่งเปิดแบบไม่มีกักเลยจริงๆ

“อันนี้บริการพิเศษจากพวกเราบาร์เรนเจอร์ครับ”พนักงานคนเดิมเลื่อนเครื่องดื่มสีเขียวสะท้อนแสงที่จอห์นแอบกลื่นน้ำลายเอือกใหญ่ทันทีที่เห็น แค่ดีกรีความแรงก็น่ากลัวพอแล้วนี่ยังเล่นให้มาแบบกะฆ่าตายในแก้วเดียวเลยมั้งเนี้ย

“อี๋!! เขียวโคตรๆอ่ะอย่างกับขี้มูกไม่เอาอ่ะไม่กิน เฮ้ย! จรจัดกินให้หน่อยดิ๊”

“เฮ้ย!!! มะ...อึกกก!!”ไม่ทันได้ร้องปฏิเสธแขนเล็กที่ยามปรกติแทบจะสู้แรงจอห์นไม่ได้แต่บัดนี้กับล็อกคอของคนตัวใหญ่กว่าเข้ามาใกล้ก่อนจะยัดเครื่องดื่มที่พึ่งได้มาฟรีอย่างไม่สนใจคนดื่ม

ทันที่ที่ของเหลวไหลลงคอ...ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิมก็มาเยือนจอห์นทันที เหมือนว่าสติกำลังจะลอยออกจากร่าง...ก่อนที่สมองจะหยุดสั่งการจอห์นควักกุญแจห้องส่งให้พนักงานตรงหน้าทันที

“เอาพวกผมไปส่งห้องนี้ด้วยนะ!”......พยักหน้ารับยิ้มๆก่อนจะเดินในน้ำไปดูแลลูกค้าคนอื่นเพราะดูเหมือนว่าสองคนนี้คงไม่ต้องการเครื่องดื่มอะไรแล้วล่ะมั้ง....






สั้นๆแหะตอนนี้
พยายามจะอัพให้บ่อยขึ้น(ทำยากมาก) เพราะช่วงนี้งานว่างๆ ไม่ค่อยมีอะไรทำเท่าไร
แต่ติดนิยายในเล้านี่แหละ อ่านเพลินไปหน่อย หลังจากที่ไม่ได้อ่านเลยตั้งแต่เริ่มเขียนนิยาย 

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ 

[gupalz]

บาร์เรนเจอร์ชงอะไรให้จอห์นมันดื่มนิ

[roseen]

 

[My_yunho]

มาแล้วววววววววววววว

[vi2212]

เมาทั้งคู่ซะงั้น...

[choijiin]

เจออะไรเข้าไป
เดี๋ยวคืนนี้มีได้เสียอีกนะน้องอิน
 

[Bowbonk]

โห่  เมาด้วยซะงั้นอ่ะ   นึกว่าจะ