หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[supizpiz]

พี่จรจัดรีบไปขอโทษน้องเดี๋ยวนี้เลยนะ 

[CarToonMiZa]

ไอ้พี่จรทำไปได้

บวกเป็ด

[Maprang_W]

ฮามาก ฮาจนลืมสงสารอิน
ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนนี้อินยังด่าไม่ซ้ำอ่ะ
คนเขียนคิดได้ไง
ปวดแก้มอ่ะ

[orientation]

อยากบอก อ่านแล้วถึงใจมากๆ   

[Bowbonk]

 


เต็มที่เลยลูกกกกกกกก

[roseen]

 :เฮ้อ:เอาแล้วไงเล่นอะไรไม่รู้เรื่องไอ้จรจัด

[G-NaF]

เชื่อแล้วว่า นายเอกเราวีนตัวพ่อจริงๆ 

[aoihimeko]

ล้วงต่อ

[moredee]

มีเยอะไว้กันหลวม
เอ่อออ จะง้ออิท่าไหนดีล่ะพี่จรจัด

[ิิำืben]

วอนหาเรื่องแล้วไหมล่ะเลยรับเคราะห์แทนอิพี่จอนจัดเลย มาต่ออีกนะสนุึกมาก
ด่าได้มันส์สุดๆ

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 4






เช้าวันใหม่ที่สดใสของใครหลายๆคน แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นยามเช้าที่มืดมนของผู้ชายหน้าตาดีที่ขนาดเคยถูกเลือกให้เป็นเดือนของมหาวิทยาลัยเมื่อสามปีที่แล้ว

จอห์น...ชายหนุ่มรูปหล่อแถมพ่อรวย ครบสูตรสำเร็จความเฟอร์เฟคนั่งจ๋องทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่หน้าห้องพักที่ไม่ใช่ห้องของตัวเองมาตั้งแต่เมื่อคืน...หน้าห้องของอินทรีย์

กดกริ่งก็แล้ว...เคาะก็แล้ว แต่ทั้งๆที่มีคนอยู่ในห้องเพราะเห็นแสงไฟที่ลอดออกมากลับไม่มีคนมาเปิดประตูให้เขา

อ่ะโด่...คนเขาอุตส่าห์มาง้อยังจะทำตัวหยิ่ง...ถ้าไม่ติดว่าเห็นร้องไห้เสียใจ ให้ตายคนอย่างนายจอห์นก็คงไม่มายืนรอง้ออยู่แบบนี้หรอก

แต่ถึงอย่างนั้นจอห์นเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องมายืนขาแข็งแบบนี้ด้วย........ทำไมกูไม่นั่งว่ะ!?

คิดได้แบบนั้นเลยนั่งรอพิงกำแพงอยู่หน้าห้องเนี้ยแหละ ยังไงยังไงไอ้นกจอมวีนมันต้องออกมาแน่ๆ ถ้าเจอหน้าคงจะต้องจับมา ‘จูบ’ ซะให้เข็ด จะได้รู้กันไปว่าไม่ควรปล่อยให้คนอย่างนายจอห์นยืนรอมาเกือบค่อนคืน

นั่งมองบานประตูที่เหมือนกันกับห้องตัวเองอยู่นาน จนไฟตามทางเดินที่เปิดตอนกลางคืนเริ่มปิดแบบอัตโนมัติ แต่ไอ้คนในห้องก็ยังไร้วี่แววว่าจะออกมา ว่ากันตามความจริง...เหมือนว่าไร้วี่แววว่าคนในห้องมันจะตื่นด้วยซ้ำไป เพราะยังไม่ได้ยินเสียงดังอะไรดังออกมาจากในห้องเลยซักนิด

“เย้ย!!!”สุดหล่อนายจอห์นเอาหูแนบประตูหวังจะได้ยินเสียงข้างในก็ต้องตกใจพร้อมกับหน้าทิ่มลงไปที่พื้น...แต่มันนิ่มๆปนแข็งๆ แถมพื้นยังขรุขระชันแบบแปลกๆ แต่ว่าไปก็นุ่มลื่นดีนะพื้นหน้าห้องไอ้อินเนี่ย

“จะดม ‘ตีน’ กูอีกนานมั้ย?”ถามเสียงเรียบ ทำปากเบะ ตาโตก็มองซะอย่างกับชาติที่แล้วจอห์นไปแย่งเมียมันมา ก็เพราะสีหน้าเหวี่ยงๆที่ติดตัวอินจนกลายเป็นโลโก้ประจำตัวของหนุ่มน้อยคนนี้เลยทำให้ไม่ค่อยมีใครจะกล้าพูดกล้าคุยด้วยซักเท่าไร

จอห์นที่พึ่งจะรู้ตัวว่าที่แก้มแนบไปไม่ใช่พื้นที่แสนจะเนียนและนิ่มนวลอย่างที่เข้าใจ เด้งตัวพรึ่บ! ขึ้นมาช้อนมองคนที่พึ่งเปิดประตูด้วยสีหน้ายิ้มๆ ไม่ได้ยิ้มเขินที่เอาหน้าไปไถลเท้าอิน แต่ยิ้มเพราะกลั้นขำกับภาพตรงหน้า

อินทรีในชุดนอนแขนยาวขายาวสีขาวลายจุดสีฟ้า แถมเสื้อนอนมันก็คงซื้อเผื่อโตเลยทำให้อินอย่างกับเด็กอนุบาลในความคิดของจอห์น นี่ถ้ามีหมวกทรงกรวยลายเดียวกับชุดนอนคงน่ารักน่าดู

“เมื่อคืนทำไมไม่มาเปิด?”พอตั้งสติได้ว่าไม่ควรปล่อยให้ตัวเองโดนสายตาเหวี่ยงของคนที่ยืนค้ำหัวจิกไปมากกว่านี้เลยหาเรื่องสนทนาเอาเสียเฉยๆ

“รำคาญ เบื่อ ขี้เกียจจะมาทะเลาะกลางดึก บางทีก็สงสารคนข้างๆห้อง”

“ก็ไม่ได้มาทะเลาะด้วย”

“เฮอะ...น่าเชื่อตายชัก”เบะปากแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง เมื่อคืนหลังจากหนีออกมาจากบาร์ อินทรีย์ก็ตรงมาถึงห้องด้วยความแค้นใจอย่างสุดๆ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ เหมือนโดนไอ้หมาจรจัดมันแกล้งให้ได้อับอาย มันเลยอัดอั้นสุดจะทน น้ำตาลูกผู้ชายเลยไหลออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

แต่พอมาถึงห้องมันก็ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย...อย่างไรซะอินทรีย์ก็เป็นพวก ‘โกรธง่ายหายไว’ เพราะวันๆหนึ่งมีเรื่องให้อินมันโกรธจนถึงขั้นด่าขั้นวีนใส่มากมายจนไม่อยากจำ ถ้าจำทุกเรื่องมาใส่ใจ

รับรองไอ้คนวีนเนี้ยแหละจะอกแตกตายซะก่อน

แต่ที่ไม่ยอมมาเปิดประตูให้ไอ้จรจัดก็เพราะรู้ว่าเปิดไปก็มีด่าอีกแน่ๆ

ไม่ได้กลัวที่จะด่าจอห์น...แต่พอด่ามันก็เล่นจูบเล่นถึงตัว...พอรู้แบบนั้นอินก็คงไม่โง่พอที่จะปล่อยให้มันเข้ามาจูบตัวเองถึงในห้องแน่ๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจอห์นจะนั่งตบยุงเล่นจนถึงเช้าแบบนี้

มองผ่านตาแมวเห็นหัวดำๆอยู่หน่อยๆ เลยเปิดประตูรับเข้ามา...จะได้เคลียร์ๆกันให้มันจบๆ อินหวังแบบนั้น เพราะเบื่อเหลือเกินที่ต้องมาค่อยอารมณ์เสียกับเรื่องเดิมๆซ้ำๆ

“เฮ้ย มาคุยกันก่อนจะรีบอาบน้ำไปไหน วันหยุดแท้ๆ นี่ก็ยังเช้าอยู่ด้วย”จอห์นร้องทักคนที่กำลังเดินพาดผ้าขนหนูสีขาวมือหอบเสื้อผ้าตรงไปห้องน้ำ แปลกๆตั้งแต่เปิดประตูให้แล้วแหละ วันนี้ดูพูดน้อย ไม่ด่าไม่แขวะ ถึงสีหน้าจะดุเหมือนเดิมแต่จอห์นก็รับรุ้ได้ว่าอินทรีย์แปลกๆไป

“แปบ ไม่ได้จะอาบน้ำ ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเฉยๆ”ตอบเรียบมาก น้ำเสียงเรียบแต่หน้าดุ...เล่นเอาคนฟังงงกับท่าทีของอินโคตรๆ ถึงปกริติอินจะทำแบบนี้บ่อยๆ ไม่ใช่กับตัวเอง คนอื่นอินก็ทำแบบนี้ แต่คงทำใจชินไม่ไหวล่ะนะ

นั่งมองดูร่างของอินเดินเข้าไปในห้องน้ำ ได้ยินเสียงไหลจากก๊อก สายตาของจอห์นก็เริ่มสำรวจไปรอบๆห้องอย่างคนที่ไม่มีอะไรทำ พึ่งจะสังเกตว่าห้องนี้เรียบร้อยและดูน่าอยู่กว่าห้องรกๆตัวเองเป็นไหนๆ ข้าวของถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ขนาดขวดเบียร์ก็ยังวางเรียงจนกลายเป็นของประดับห้องไปซะอย่างนั้น

จอห์นพาตัวเองไปนั่งรอที่โซฟาสีครีมกลางห้อง พร้อมๆกับมองไปยังรูปภาพที่ถูกเก็บอย่างดีใบกรอบรูปเล็กๆ ในรูปนายอินทรีย์จอมวีนถูกผู้หญิงสองคนขนาบข้างซ้ายขวา มองแค่แปบเดียวก็รูปทันทีว่าสามคนนี้คงเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน เผลอคิดขึ้นมาในใจอย่างลืมตัว

....ครอบครัวนี้ ‘สวย’ กันทั้งครอบครัวเลยว่ะ....

ไม่ทันได้คิดไกลไปกว่านั้น เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น จอห์นหันไปดูก็เห็นอินที่เดินออกมาพร้อมกับยกผ้าขนหนูซับหน้า เสี้ยววินาทีที่จอห์นเห็นว่าอินมีแววตาที่สดใส ไม่เหมือนกับทุกครั้งเวลาอยู่ข้างนอก แต่ก็แค่เสี้ยววินาทีจริงๆ พออินเห็นว่าใครมองตัวเองอยู่ก็ทำหน้าบูด ตาขวางเหมือนเดิมอีก

“นี่...ถามจริงๆเหอะ ทำไมต้องทำหน้าโกรธๆ แบบนั้นตลอดเวลาเลย?”เพราะสงสัยเลยต้องถาม ที่จริงจอห์นก็สงสัยในตัวของรุ่นน้องคนนี้มาตลอด เจอที่ไหนก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ กระทั้งเพื่อนๆมันเองยังทำหน้าแบบนี้จนคนอื่นเขาเข้าใจว่าไอ้อินมันมีหน้าแบบนี้หน้าเดียว

แต่ที่จอห์นเคยเห็นมันไม่ใช่ไง...บางทีอินก็หน้ารัก...บางทีก็สวย

“รู้ได้ไงว่าตลอดเวลา มึงเห็นเหรอว่าตอนกูขี้กูเยี่ยวกูทำหน้าแบบนี้ ที่มึงเห็นกูทำหน้าแบบนี้ตลอดก็เพราะว่ากูเจอมึงไง พอเจอมึงกูก็อารมณ์เสียเข้าใจป่ะ มึงมันพูดมากน่ารำคาญ ชอบพูดอะไรเข้าข้างตัวเอง เห็นแก่ตัว...”

“เฮ้ย!! พอๆ มึงด่ากูทำไม กูถามแค่ประโยคเดียว”ก่อนจะโดนด่ายาว จอห์นพูดดักคออินขึ้นมาก่อนเรียกสีหน้าไม่พอใจจะโดนค้อนใส่แล้วก็เดินหนีเข้าไปในห้อง

“ไปไหนอีกไอ้นี่ ชาตินี้จะได้คุยมั้ยฮะ!!”จอห์นที่เริ่มจะหมดความอดทนเพราะอดนอนรออินอยู่หน้าห้องตั้งแต่เมื่อคืนตะโกนถามคนที่เดินเข้าไปในห้องนอน

“แปบสัด!! มาทาครีม!...เฮ้ย!! เข้ามาไม”อินตะโกนโวยวายทันทีที่เห็นคนที่ไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามาในห้อง จอห์นยักไหล่แบบไม่ใส่ใจก่อนจะล้มตัวลงนั่งที่ปลายเตียง

ถึงไม่ได้รับเชิญเข้ามาในห้อง แต่เข้ามาห้องนอนแล้วไม่ปิดประตูมันเชิญชวนกันชัดๆไอ้อินทรีย์!

 “เออน่า กูไม่มีแรงทำอะไรมึงหรอก ตาจะปิดอยู่ล่ะ”

“แมร่งเหอะ ตาจะปิดมึงก็ไปนอนที่อื่น ห้องกุไม่ใช่ใต้สะพานลอยให้มึงมานอนขอทานนะไอ้จรจัด”เดินเข้าไปดึงแขนเสื้อของคนที่พอได้หย่อนก้นลงบนที่นอนนุ่มตาก็เริ่มปรืออย่างห้ามไม่อยู่ แถมกลิ่นหอมๆของโลชั่นที่อินยังทาไม่เสร็จก็ลอยเข้ามาเตะจมูกจนคว้าเอวเจ้าของกลิ่นเข้ามากอดก่อนจะล้มตัวลงบนที่นอนทั้งๆที่จะกอดอินอยู่บนตัว

“โอ้ย!!! แมร่งอะไรกันอีก ที่รอจนถึงเช้ามึงรอเพื่อจะมากวนประสาทกูใช่มั้ยไอ้เชี่ย ถ้ากูรู้ว่าเปิดประตูให้มึงแล้วมึงมากวนส้นตีนกูแบบนี้นะกูยอมปิดตายประตูทุบกำแพงห้องข้างๆออกดีกว่าอีก....อืม”ไม่รู้ให้เสียงแสบแก้วหูพูดมากไปกว่านั้น จอห์นจัดการจุดอ่อนของอินที่ตัวเองบังเอิญรู้

ไม่อยากเห็นคนขี้วีน...แต่อยากเห็นลูกแมวน้อยน่ารัก จะได้นอนกอดแมวตัวนี้ ต้องฝันดีแน่ๆ


zzZzzZZzzZZZzzZZZzz



ช่วงนี้ไม่ว่างนะครับ ไม่ชัวร์จะได้อัพตอนไหน
ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ 

[gupalz]

มันด่าเก่งจริงๆอ่ะ

[kiinono]

อัพบ่อยๆนะ
สู้ๆๆ 

[maru]

อินน่ารัก

[ิิำืben]

เอ้า พี่จรจัดหลับซ่ะงั้นแร้วชาติเน้จะคุยรู้เรื่องเหร้อออออออ อิอิ 
ที่เค้าเงียบอ่ะกลัวโดนจูบพี่ไม่ได้แปลกหรอก อิอิ .........
 แต่พอรัวเอ็ม16ปุ๊บก้อโดนฉับปั๊บเลยนะนั่น
อิอิ มาต่ออีกน๊าคนเขียน เลิฟๆๆๆ ม๊วฟฟฟ

[aoihimeko]

รอครึ่งหลัง

[vi2212]

จร..หลงอินซะแล้ว

[My_yunho]

มาแล้วววววววววววววววววววว


เย้ๆๆๆๆๆ

[YELLOWSTAR]

555555+ นายอินกลายเป็นลูกแมวขี้อ้อนของพี่จรจัดไปซะแล้ววววว >////<

[bulldog17]

เจ้อินน่ารักอ่ะ ><

[moredee]

วันนี้จบที่จูบ

[CarToonMiZa]

อินแรงตลอด

บวกเป็ด

[Alone Alone]

อ้ากกกก อยากอ่าน

มันค้างคานะคะคุณ

อินถ้าไม่เอาจอห์นเก๊าขอนะ หุหุ

[rubymoona]

เหวี่ยง วีนได้สะใจจริงๆ ไม่เคยเห็นใครแบบนี้มาก่อนเลย เหอๆๆๆ
ว่าแต่ โกรธไอ้พี่จรจัดอะ!!!คุณมึงแหละคะที่ผิด ปล้ำเค้า ขู่เค้า จะโดนเหวี่ยงใส่ วีนใส่จนคิ้วแตกก็สมน้ำหน้าแล้วเหอะ!!!

[choijiin]

เอาอีกๆ
น้องอินด่ามันเข้าไปลูก
ไอ้จรจัดสันดานไม่ดีนัก
อย่าไปยอมมันนะลูก
 

[roseen]

 :กอด1:เอางี้เลยเร๊อะพี่จร

[jungjing]

กรี๊ดดดด รักหนูอิน   ชอบนายเอกแบบนี้จัง ด่าหูดับตับไหม้ดี  นายจรจัดก็จัดการด้วยจูบปิดปาก ตลอดๆอะ 

[Loste]

 

โอ๊ย ทำไมจบตอนแบบนี้   ค้างอ่ะ

มาอัพต่อเร้วๆ นะฮับ  จะรอ รอ  ร้อ 

[pare_140]

รออีก50%น้า

[TONG]

จูบกันซะทุกตอนเลยนะ