หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[BBSS]

  นอนรอ

[lekkatid]

 :impress2:อะไรก็ผัวๆเมียๆคู่นี้ช่างสมกันจริงเปิดเผยไม่แคร์สื่อดีครับ พี่ไผ่-น้องฝิ่นตรงดีมิมีปิดบัง น่ารักเน้อ

[yeyong]

รอได้ค่ะ แต่ถ้ามาทั้งทีเอาให้ยาวถึงสุไหงโกลกเลยน๊า

[goonglovenut]

ตอนที่ 43

ปู่ผมมาได้สามวันแล้วผมมีความสุขมาก ปู่จะไปรับส่งผมทุกวันระหว่างที่อยู่ที่นี่ไม่ใช่ว่าจับผิดผมหรืออะไรหรอกผมอ้อนเองแหละ ปู่ผมหล่อมากนะขนาดอายุหกสิบกว่าแล้วแต่ยังดูเหมือนสี่สิบอยู่เลย สังเกตได้ว่ามีสาวน้อยสาวใหญ่ส่งยิ้มให้ตลอดจนผมต้องคล้องแขนเอาหน้าซบไหล่ให้รู้ว่าหวง ปู่ยกยิ้มเอามือลูบหัวผมอย่างรู้ทัน ถ้าในสายตาคนอื่นก็เหมือนผมเป็นเด็กป๋า


“เสน่ห์แรงจังเลยนะคุณสหรัฐ”ผมพูดเย้าปู่ที่เลิกคิ้ว ยิ้มมุมปาก เท่ห์อ่ะ ปู่ผม


“ธรรมดาครับคุณน้อง”ท่านก็แซวผมกลับมาบ้าง ก่อนจะหันไปข้างหลัง ที่มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้ม


“ธรรณ์ นัดคุณพิเชษฐ์ไว้กี่โมง”ปู่ถามเลขาที่เป็นบอดี้การ์ดไปในตัวด้วย คุณธรรณ์เก่งทั้งเรื่องงานและก็มีฝีมือในการต่อสู้ด้วยแกเป็นทหารมาก่อน ก่อนจะออกจากราชการผมไม่ทราบรายละเอียดมากนักแต่เป็นคนดีมากผมเห็นเขามาตั้งแต่เด็ก และเขาเป็นคนสอนศิลปการป้องกันตัวให้ผมด้วย บุคลิกภายนอกเขาสุขุม มาดนิ่ง แต่ถ้าถึงเวลามีภัยมาแกก็พร้อมที่จะปกป้องปู่และผมอย่างเต็มที่


“สิบโมงเช้าครับท่าน ตอนนี้เก้าโมงครึ่งแล้วครับ”เขาบอกปู่ผมอย่างคล่องแคล่ว ปู่พยักหน้า


“เดี๋ยวปู่มีธุระกับคุณพิเชษฐ์เจ้าของห้างนี้นิดหน่อย พอดีเขาอยากซื้อที่ดินที่ภูเก็ต เดี๋ยวน้องไปกับปู่ก่อนนะ”ปู่บอกผมที่กำลังดูข้อความที่มันส่งมาให้ อย่าคิดว่าจะมันจะส่งอะไรหวานๆ แบบคิดถึงนะจุ๊บจุ๊บ อยากเจอนะจ๊ะ ไม่มีหรอกมีแต่ แรดอยู่ที่ไหน ถามโง่ๆอยู่สวนสัตว์สิหรือให้ดีเดี๋ยวนี้อยู่ตามคอนโดวะ ฮ่าๆๆๆ มีอีก กูหลับไม่ต้องโทร ผมหัวเราะด้วยความชินแล้วกับความกวนตีนของมัน แต่ไม่ต้องบอกแล้วมั้งว่าเวลามันหลุดหวานขึ้นมาก็ทำเอาเบาหวานกระฉูดเลยนะ หุหุ

“เขาอยากได้ไปทำอะไรอ่ะปู่”ผมถามเพราะที่ตรงนั้นทำเลดีมากถ้าขายนี่ไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน และที่ดินเป็นของผมครึ่งหนึ่ง


“ก็คงจะขยายห้างนั่นแหละ ปู่ถึงต้องถามความเห็นน้องก่อนไง”ปู่บอกผมก่อนจะพาเดินเข้าลิฟท์เพื่อขึ้นไปชั้นบนสุดของห้าง


“แล้วปู่จะขายหมดหรือเปล่า”ผมถามมือก็ยังกอดแขนปู่ไว้ ไม่อยากให้ปู่ขายทั้งหมดเสียดายมันทำเลดีจริงๆ


“ปู่ไม่ขายหมดหรอก ที่ออกกว้างยังไงเราก็ต้องเก็บไว้บ้างเผื่อคุณน้องของปู่อยากเปิดกิจการของตัวเองบ้าง”ปู่บอกผมยิ้มๆ ท่านรู้ครับว่าผมอยากทำอะไร ผมเคยคิดไว้ว่าอยากเปิดกิจการรถแบบครบวงจร ทั้งนำเข้า ตกแต่ง ซ่อม บริการทุกระดับไม่แบ่งเกรด แต่คงต้องให้เรียนจบและก็ศึกษามากกว่านี้ก่อนไม่ใช่ว่ามีเงินอย่างเดียวแล้วจะทำได้


“รู้ใจจังเลย จ๊วบบ”ผมหอมแก้มปู่อย่างดังเลย ท่านก็หัวเราะเอามือขยี้ผม พี่ธรรณ์ก็ยิ้มน้อยๆตามสไตล์ พอดีกับที่ลิฟท์เปิดเราพากันเดินออกมาจนเกือบจะถึงห้องที่ต้องเข้าไป  ผมขืนตัวนิดหน่อย ทำให้ปู่มองอย่างสงสัยว่าเป็นอะไร


“น้องแต่งตัวไม่สุภาพน่ะ”ผมบอกปู่อย่างกังวลเพราะไม่คิดว่าจะมาพบผู้ใหญ่ เสื้อกล้ามสีขาวลายจุดดำใหญ่ ยีนส์เข้ารูปสีเทาฟอก รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ เป้แบบขวางพาดกลางตัว แว่นดำเรย์แบนด์เหมือนที่ปู่ใส่ ดูมาเฟียทั้งปู่ทั้งหลาน ฮ่าๆๆ ส่วนปู่เป็นเชิ้ตแบบสปอต์สีฟ้าอ่อน ทับด้วยกางเกงสเลคสีดำอวดหุ่นที่ยังสมาร์ทอยู่ ท่านมองผมยิ้มๆ


“ก็หล่อเหมือนปู่ไม่เห็นจะไม่ดีตรงไหน ใช่ไหมธรรณ์”ปู่พูดยิ้มๆก่อนจะเลิกคิ้วถามคุณธรรณ์


“ครับ”สั้นๆได้ใจความ ผมทำแก้มป่องใส่ จนปู่ขำ


“ไม่ได้เป็นทางการหรอก แค่คุยส่วนตัวน่ะ ไปเถอะเดี๋ยวเขาจะรอนาน”ปู่พูดก่อนจะพาผมเข้าไปข้างในโดยมีเลขาที่คุณธรรณ์เดินเข้าไปแจ้งรายละเอียดในการขอพบเป็นคนพาเข้าไป ก็พบผู้ชายวัยกลางคนที่ยังคงความหล่อในชุดสูทสีเทาส่งให้บุคลิคภาพดูดีมาก เดินยิ้มเข้ามาหาปู่พร้อมกับยกมือไหว้ ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะทักทายแบบฝรั่งซะอีก


“สวัสดีครับคุณสหรัฐ”เขาเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง


“ครับ คุณพิเชษฐ์”ปู่รับไหว้ยกยิ้มน้อยๆ


“ยังดูแข็งแรงและก็หล่อเหมือนเดิมนะครับ เชิญนั่งก่อนครับ”เขาชมปู่พร้อมกับเชิญให้นั่งลง ตอนนี้ปู่กับผมถอดแว่นแล้วก่อนจะเข้ามา


“ไม่เท่าคุณพิเชษฐ์หรอกมั้ง”ปู่ผมก็ชมกลับไปบ้าง เขาก็หัวเราะก่อนจะหันมามองผมพร้อมกับยิ้มให้


“หลานสาวเหรอครับ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว”เขาพูดขึ้นมา ทำเอาผมพูดไม่ออกเลย


“ฮ่าๆๆๆ หลานชายนะครับ ชื่อฝิ่น”ปู่หัวเราะเอามือลูบหัวผม ก่อนจะบอกอีกฝ่ายที่ทำหน้าแบบไม่เชื่อ ผมยกมือไหว้


“จริงเหรอครับ   ลุงขอโทษนะลูกที่เข้าใจผิด แต่ดูอีกทีก็หล่อนะ”เขาพูดแบบไม่รู้จริงๆพร้อมกับขอโทษผม ที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกเลยถ้าเป็นคนรุ่นเดียวกันได้ชักสีหน้าใส่แถมอวยให้อีก แต่ไม่ถือสาเพราะบอกหล่อปิดท้าย อิอิ


“ไม่เป็นไรครับ”ผมยิ้มให้คุณลุงแกไป ปู่กับคุณลุงก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ แสดงว่าคงรู้จักกันดีพอสมควร พอดีกับที่ประตูเปิดออกโดยไม่มีการเคาะแบบเสียมารยาทมาก แต่คงเป็นคนใกล้ชิดแน่ถึงได้ทำแบบนี้ได้ ผมไม่ได้หันไปมองหรอก


“คุณพ่อครับ โครงกะ เอ้อ ขอโทษครับไม่คิดว่าจะมีแขกพอดีผมรีบก็เลยเสียมารยาท”เสียงทุ้มฟังคุ้นๆหูเอ่ยแบบรีบร้อนในตอนแรกก่อนจะสะดุดเมื่อเห็นว่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง


“เออ ทีหลังหัดเคาะประตูซะบ้าง อะไรจะรีบขนาดนั้น แล้วนี่คุณสหรัฐ ที่พ่อนัดไว้ ขอโทษด้วยครับที่ลูกชายเสียมารยาท”คุณลุงพูดสั่งสอนก่อนจะแนะนำพร้อมกับขอโทษปู่ไปด้วย


“สวัสดีครับ ผมอภิเชษฐ์ ต้องขอโทษคุณสหรัฐด้วยที่เสียมารยาท”เสียงคุ้นๆเอ่ยแนะนำตัวตามด้วยคำขอโทษ


“ไม่เป็นไรหลานชาย ตามสบาย เรียกปู่ก็ได้ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศหรอก”ปู่ผมบอกเป็นกันเองมาก ผมยังนั่งเล่นไอโฟนไม่สนใจเหมือนเดิมก่อนจะถูกสะกิดให้เลิก


“สวัสดีพี่เขาหรือยัง ไม่น่ารักนะทำแบบนี้”ปู่ผมดุแต่ไม่จริงจังหรอกผมรู้ ผมก็เลยหันไปมองอีกฝ่าย อึ้งไปนิดหน่อย ไอ้แทนนี่หว่า ก่อนจะทำหน้าปกติยกมือไหว้แต่ไม่พูด มันก็อึ้งไปก่อนจะยกยิ้มแบบชอบใจ กูเชื่อแหละว่าโลกกลม


“ครับ ชื่ออะไรครับ พี่ชื่อแทน”มันรับไหว้ก่อนจะทำเป็นเนียนถามชื่อผมทั้งที่มันก็เคยได้ยินพี่กี้เรียกผม แม่ง จนได้ ไม่ต้องมายิ้มให้กูเลย ผมก็ไม่ตอบ จนปู่มองหน้าเอามือลูบหัวผม ท่านรู้เวลาผมชอบไม่ชอบอะไรจะมีปฏิกริยาทันที


“ฝิ่น”ผมบอกสั้นๆ
 

“ครับด้วยสิ”ปู่บอกย้ำ


“ครับ”ผมก็พูด สองพ่อลูกก็หัวเราะแบบเอ็นดูมากกว่าที่เห็นผมพูดตามที่ปู่บอก


“ขอโทษด้วยนะ น้องพูดไม่เพราะ”ปู่ผมขอโทษ จนผมรู้สึกว่าตัวเองทำผิดจนปู่ต้องออกรับแทน


“ขอโทษครับ”ผมยกมือไหว้อีกครั้ง


“ไม่เป็นไรหรอก เด็กผู้ชายก็อย่างนี้แหละครับ”คุณลุงบอกอย่างเอ็นดูก่อนจะหันไปพูดกับมัน


“ครับ น่ารัก”มันพูดยิ้มๆ แต่ดูพวกผู้ใหญ่จะไม่ค่อยสนใจเท่าไรนึกว่ามันพูดแหย่เล่น ก่อนจะพากันคุยเรื่องธุรกิจที่ผมนั่งฟังเฉยๆไม่ออกความเห็นอะไรนอกจากปู่จะถาม  สายตาก็เลยมองรอบห้องก่อนจะสะดุดกับสายตาที่มันมองผมด้วยรอยยิ้ม ผมก็หันหน้ากลับก่อนจะสะกิดแขนปู่


“ว่าไง เบื่อล่ะซิ”ปู่ถามอย่างรู้ใจปนรู้ทัน ผมพยักหน้าหงึกๆ


“งั้นไปเดินเล่นก่อนไป เสร็จแล้วปู่โทรหานะครับ”ปู่บอกทำให้ผมฉีกยิ้มกว้างที่จะได้ออกจากห้องนี้ซะทีไม่อยากสบตามัน และกะว่าจะโทรหาไอ้ไผ่ด้วย เจอมันที่ ม. ก็ไม่ค่อยจะคุยด้วยไม่รู้อารมณ์เสียอะไรพอถามมันก็บอกไม่มีไรเครียดเรื่องเรียนนิดหน่อยก่อนจะบอกให้ผมรีบกลับ ไล่กูจริงมึงเดี๋ยวถ้าปู่กลับกูจะไม่ไปหามึงแล้ว (มั้ง) พอผมทำท่ามันก็บอกอย่ามากวนตีนใส่มัน กูงอนโว้ย มันไม่ง้อได้แต่หอมแก้ม จุ๊บปาก แล้วก็เดินไปทันทีมันนึกจะทำก็ทำ ผมได้แต่ทำใจอย่างเดียวแบบยอมรับสภาพ โถชีวิตอีเย็น


“ขอตัวก่อนนะครับ”ผมพูดเป็นกลางๆไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร มันก็มองหน้าแบบอยากจะลุกตามมาแต่ทำไม่ได้เพราะมันต้องคุยธุรกิจกับพ่อและปู่ผมต่อ ดูมันเลาะแหละแต่มันเก่งนะครับพูดจาคล่องแคล่วสมกับที่จบบริหารเกียรตินิยมทั้งจากเมืองไทยและเมืองนอก เก่งโคตร พอพ้นประตูออกมาอยากจะร้องดังๆ เลยแต่เกรงใจหันไปมองพี่ธรรณ์ที่ปู่บอกให้มากับผมด้วย เราเดินเข้าไปในลิฟท์


“คุณน้องไม่ชอบคุณแทนเหรอครับ”พี่ธรรณ์ถามผมด้วยสีหน้านิ่งๆ เห็นอย่างนี้แกเป็นคนช่างสังเกตครับ


“น้องแค่ไม่ชอบที่เขามองแบบนั้น”ผมบอกตรงๆ ไม่รู้สินอกจากไอ้ไผ่แล้วผมไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมองผมแบบนั้นพี่ธรรณ์ พยักหน้าเข้าใจแกรู้ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่มองผมแบบนั้นเพราะอะไร  คิดแล้วก็ปวดหัว โทรหาผัวดีกว่า ทำไรวะไม่รับสักทีกดจนมือหงิกแล้ว ถ้าหนนี้ไม่รับนะมึง กูก็จะลองกดอีก อิอิ


“โทรมาไม”เสียงที่คุ้นเคยแข็งเป็นสากกระเบือ สงสัยจะงอนที่ผมอยู่ติดแต่กับปู่ ไม่ค่อยไปอ้อล้อใกล้มัน


“โทรไม่ได้ไง”ผมก็กวนมันกับไปบ้าง


“กูง่วงนอน”ดูมัน พูดมาได้ แล้วนี่บ่ายกว่าแล้วง่วงอะไรนักหนาวะ อย่าบอกนะว่ามึงไปเที่ยวฉิ่งฉับทัวร์ไม่บอกกูน่ะ อย่าให้รู้นะมึง


“ทำเชี่ยไรมา”ผมถามมันอีก มือก็จับโน่นจับนี่ไปด้วย เสื้อสวยดีเหมาะกับมันเลย ผมหยิบแล้วก็ส่งให้พนักงานในร้าน


“เที่ยว”สั้นๆ แต่ทำเอาจะปรี๊ด หนอยกูไม่อยู่ร่าเริงไปเที่ยวนะมึง


“กับใคร”ผมถามมันอีกพยายามข่มเสียง ได้ยินเสียงมันหัวเราะ สองหึ


“กับคนสิ”นั่นจนได้


 “เชี่ยะ”ไม่รู้จะพูดอะไรด่าแม่งเลย มันก็หัวเราะชอบใจ เป็นเรื่องปกติของเราครับ หวานมากๆเลี่ยน อยู่ด้วยกันต้องครบรส


“อยู่ไหน ไม่ต้องเสือกบอกโลกมนุษย์นะมึง”มันถามก่อนจะดักคอ


“บนบก”ผมบอกมัน อย่าด่ากูนะมึง กูตอบอย่างอื่นแล้ว


“อืม ฉลาด”มันไม่ด่าครับแถมชมด้วย เหรอ”ปู่ไปไหนล่ะ”มันถามขึ้นมา ได้ยินเสียงพี่พายเรียกมันกินข้าว แสดงว่าอยู่ที่นั่นกัน


“คุยธุระอยู่ แล้วไปไหนมา”ผมบอกก่อนจะถามต่อ


“เที่ยวไง”มันก็ตอบสั้นๆอีก


“ขยายหน่อยดิ”ผมต่อรอง


“ผับ”หน่อยจริงๆ


“อีก”


“จำไม่ได้ว่ะ”


“ทำไมไม่ชวน”


“กินนมนอนอยู่กับปู่ดีแล้ว”มันพูดกลับมาเสียงล้อๆ


“งอนกูเหรอ”ผมถามต่อยิ้มๆ แต่มันไม่เห็นหรอก


“สบายมากกว่า”มันบอกอีก


“เออ จำไว้ กูไม่ไปหามึงแล้ว”ผมงอนใส่มัน


“สาธุ”มันรับคำ


“พี่ไผ่”


“อะไร”


“กูงอนแล้วนะ”กลัวมันไม่รู้ ถ้าอยู่ต่อหน้ามันจะโชว์ให้เห็น


“กี่นาที”เสียงมันกลั้นขำ


“หายแล้ว คริคริ”ผมบอกพลางหัวเราะ


“ไม่ตลอดวะ”มันบอก


“เอาจริงไง”ผมท้ามัน


“อืม”มันบอก ผมกำลังจะพูดต่อ แต่มันชิงพูดก่อน”กูจะได้หาวิธีง้อมึงไง”


“ม๊วฟฟฟฟ”ผมทำเสียงใส่โทรศัพท์ ถูกใจกูจริงๆ หม้อกูเยอะๆ ชอบบบบบ


“โรคจิต ชอบทำเสียงดูดตีน”มันว่าผมเสียงขำๆ


“จวย นั่นมึงแล้วไม่ดูดเปล่าแถมเลียด้วย”ผมว่ามันบ้างก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “แล้วกินตีน เอ้ย กินข้าวยัง”นั่นไงติดปากเลย


“กำลังกินอยู่”มันบอก ก่อนจะได้ยินเสียงพี่หวาย พี่เจย์ และที่คาดว่าต่อไปจะสิงสถิตที่นั่นคือ พี่บลู ล้งเล้งตามมาติดๆ และก็เสียงพี่พายเอาอะไรสักอย่างเคาะโต๊ะ


“ฮ่าๆๆๆ พี่พาย เคาะเรียกลูกกินข้าวเหรอวะ”ผมหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะได้ยินเสียงพวกนั้นแซวมัน ประมาณว่า คนเหี้ยะอะไรยิ้มเหมือนอยากมีเซ็กส์กับไอโฟน มันก็บอกกลับ คนอย่างพวกมึงนะสิ


“เสือกเรื่องกูจริง”มันบ่นพึมพำเพื่อนมัน


“ปกติอยู่แล้ว คริคริ เออ แล้ววันนั้นจะเอาหนังสืออะไรนะ”ผมบอกก่อนจะถามชื่อหนังสือ เห็นมันว่าจะซื้ออยู่แต่ผมจำไม่ได้ มันก็บอกกลับมา

“อยู่ห้างเหรอ”มันถามผม


“เออ แล้วรู้มั้ยห้างใคร”ผมตอบก่อนจะถามกลับ


“รู้”มันบอกออกมา เล่นซะกูพูดไม่ออกเลย


“อ้าว แล้วกูจะไปต่อยังไงล่ะ”ผมร้องท้วงมัน ที่หัวเราะ



“ให้มึงจุกตายไปเลยที่ไม่ได้บอก หึหึ”มันเอาอีกแล้ว


“เออ กูไม่บอกก็ได้ว่าอยู่ห้างไอ้แทน”ผมหมั่นไส้เลยพูดประชดมันซะ กูไม่ได้บอกนะ กูพูดประชดเฉยๆ


“...........”


“เฮ้ย”


“..............”


“มึงเงียบไม”


“..................”


“พี่ไผ่”ผมเรียกอีก


“อืม”มันตอบรับ แล้วไม่บอกว่าเรียกพี่ได้ไหม แล้วจะพูดด้วย แต่ฟังอึมครึม


“ฟังอยู่เปล่า”ผมถามเสียงหงอยๆ


“แล้วกูกดวางยังล่ะ”ประชดกูอีก”ห้างมีเป็นร้อยไม่ไป”เสียงมันพึมพำ


“น้องไม่รู้นิ ปู่จะมาทำธุระที่นี่”ผมพูดต่ออีก


“กูพูดคนเดียว”มันบอกออกมา


“นึกว่าพูดด้วยนี่หว่า”ผมบอกกลับ แต่เสียงยังอยู่ในลิมิตหงอยอยู่


“แล้วจะกลับยัง”มันถามต่อ


“ยัง รอปู่อยู่”


“อืม มีอะไรอีกมั้ย”


“ไม่มี”


“แค่นี้นะ”


“คิดถึงอ่ะ”


“อืม”


“ฮึก ฮึก”อยากร้องไห้ สะอื้นแม่งเลย


“เฮ้ย”


“ฮึก ฮือ”


“เป็นอะไร”เสียงมันถามนิ่ง ๆ


“เซ้นท์ซิทีฟ ฮึก ฮึก”


“อย่าแอ็คติ้ง”


“แค่นี้แหละ เดี๋ยวซื้อไปให้” พูดจบผมก็กดวาง ผมไม่ได้ร้องจริงหรอกแกล้งมันไปงั้นแหละ แต่น้อยใจหน่อยๆ ผมเดินมาเรื่อยๆ พี่ธรรณ์เดินตามข้างหลังห่างๆ เสียงไอโฟนผมดังขึ้น ผมยิ้มกว้างทันที ก่อนจะหุบยิ้ม ผมอ่านข้อความที่ส่งมาจากไอ้ผัวประสาทกลับ

“แม่ง กูนึกว่าจะขอโทษ หรือ บอกคิดถึง เสือกบอกมาได้หนังสือกูห้ามลืม สัด”ผมด่าแต่มันไม่ได้ยินหรอก เสร็จก็เดินไปเลือกหนังสือให้มันทันทีเดี๋ยวมันจะหาว่าอัลไซเมอร์ ว่าแต่อยู่ไหนวะ
V
V
V

[goonglovenut]

“เจอแล้ว”ผมบอกอย่างดีใจ ก่อนจะหยิบและเลือกของตัวเองบ้าง อีกอย่างที่ผมเพิ่งรู้และทึ่งมากคือมันร้องเพลงลูกทุ่งเพราะมาก มันไม่ได้บอกหรอกครับ เผอิญ ผมตื่นมาเห็นมันเสียบไมค์ร้องคาราโอเกะนอกห้อง มันไม่ได้ปิดประตูแต่ร้องไม่ดังมาก ยิ่งของ ไผ่ พงศธร ลูกคอแบบใช่เลย สงสัยจะชื่อเล่นเหมือนกัน เพลงสติง สากล มันก็ร้องได้หมด แต่ยังไม่เคยเห็นมันร้องต่อหน้าสักที แถมเล่นเครื่องดนตรีได้เกือบทุกอย่าง กำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็สะดุ้งนิดหน่อยที่มีคนมายืนซ้อนหลัง


“อยู่นี่เอง ปู่ให้พี่มารับ”ไอ้พี่แทน มันยื่นหน้ามาหาผม ไม่สงสัยหรอกว่ามันรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ เพราะผมโทรบอกปู่ไว้ มันคงอาสาปนเสนอหน้ามารับผมแน่เลยที่จริงมันก็หน้าตาฐานะดีทำไมไม่ไปจีบคนอื่นทั้งที่รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว มันอยากบริหารเสน่ห์ละมั้งว่าจะจีบผมได้สำเร็จหรือเปล่า

 
“ปู่อยู่ไหน”ผมถามกลับ ก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน


“อยู่ร้านอาหารอิตาเลี่ยน ฝิ่นชอบทานหรือเปล่า”มันถามผมกลับ ที่จริงผมก็ไม่ได้เกลียดมันหรอก แต่ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วและมันก็รู้แต่ยังแสดงทีท่าจะจีบอีก และทำท่าแบบดูถูกแฟนผมด้วย ถ้าตัดตรงนี้ไปผมว่ามันก็น่าคุยด้วยคนนึง


“ปู่กินอะไรก็ตามนั้นแหละ”ผมบอกปัดๆ ด้วยน้ำเสียงธรรมดา


“ฝิ่นอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ”ไอ้พี่แทนถามผมตอนเดินออกมาจากร้าน ตอนแรกมันจะจ่ายให้แต่ผมปฏิเสธเกิดไอ้บ้านั่นรู้เข้าได้เป็นเรื่องอีก วันนี้มันยิ่งหงุดหงิดใส่อยู่


“เปล่า”ผมบอกก่อนจะเดินห่างมันนิดหน่อยแบบไม่ให้น่าเกลียด


“อย่าบอกนะว่าซื้อให้”มันถามผมต่อยิ้มๆแบบล้อแต่ยังพูดไม่จบดี


“แฟน”อยากรู้ก็บอกให้ มันอึ้งไปเลย


“คนนั้นเหรอ”แกถามอีก ยังกับกูมีหลายคน


“ใช่”ผมบอกยิ้มๆ ไม่ได้จะเยาะแกหรอก แต่อยากให้รู้ว่าไอ้บาร์เทนเดอร์นั่นมันเรียนสถาปัตย์ มันเป็นคนตั้งใจเรียนนะยิ่งเวลาสอบมันจะงดทุกอย่างแต่ไม่ถึงกับเคร่งเครียดหรอกมีผ่อนคลายบ้าง มันเก่งพวกคำนวนมากๆมันติวให้ผมจนสอบผ่านเลยแหละขนาดสูตรยากมันยังทำได้เลย ต้องเป็นเพราะผมซื้อของบำรุงสมองให้มันแน่ บอกแล้ววิตามินบีสิบสองบำรุงสมองและเขาควาย ฮ่าๆๆๆๆๆ


“ไม่น่าเชื่อ แล้วปู่รู้ไหม”แกพูดแบบไม่เชื่อ ก่อนจะถามออกมา ทำเอาผมชักสีหน้าเลย


“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”ผมบอกทันที ก่อนจะเดินหนี


“พี่ขอโทษ ไม่คิดจะให้โอกาสพี่บ้างเหรอ”แกจับแขนผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ผมบิดออก


“เต็มแล้ว ไปหาทื่อื่น”ผมพูดตรงๆแต่ออกจะกวน


“แต่ไอ้นั่นมันไม่จริงจังหรอก ทำงานสถานที่แบบนั้นต้องเจอคนมากหน้าหลายตา ก็ต้องมีไขว้เขวบ้าง”ยังจะพยายามหาเหตุผลมาให้กูเบื่อมึงเข้าไปอีก


“เหมือนคุณใช่ไหม ที่เจอผมไม่กี่ทีก็มาบอกชอบแล้ว”ผมเลยย้อนกลับไปบ้างแกอึ้งไป ก่อนจะส่ายหน้า


“พี่จริงใจนะ ชอบฝิ่นจริงๆ”แกพูดกับผมอีก ตาเว้าวอนมากถ้าเป็นคนอื่นผมว่าต้องเสร็จมันแน่ๆ ดูจริงจังมาก


“พูดออกมาง่ายจัง พูดบ่อยล่ะสิ”ผมย้อน พอแกจะพูดอีก เลยแทรกทันทีไม่งั้นไม่จบแน่ๆ


“พอ มีผัวแล้ว”ผมพูดจบเดินเข้าไปในร้านทันทีพี่ธรรณ์ที่เดินห่างๆ ตามเข้ามาทีหลังผมไม่รู้ว่าแกจะได้ยินอะไรบ้าง พี่ธรรณ์เดินไปบอกปู่ว่าจะรอที่รถทั้งที่บอกให้นั่งด้วยกันแต่แกปฏิเสธอย่างนอบน้อม ปู่ก็ไม่ว่าอะไรเพราะเข้าใจเหตุผล ระหว่างที่กินไอ้พี่แทนก็เทคแคร์ผมแบบไม่แคร์สายตาใครเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อย เนียนจริงมึง ก็เลยต้องปล่อยเพราะไม่อยากให้ปู่หรือพ่อมันสงสัย จนได้เวลากลับสองพ่อลูกเดินมาส่งถึงรถเลยพร้อมกับเชิญให้มาใหม่


“ไว้โอกาสหน้าเชิญนะครับคุณสหรัฐ ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องห่วงครับพรุ่งนี้เช็คได้เลย”คุณลุงพูดกับปู่ผมอย่างดีใจมากที่ปู่ยอมขายที่ให้ ราคาแกไม่เกี่ยงครับ แต่ปู่ผมไม่ใช่คนหน้าเลือดอะไรต่อรองกันได้


“ไม่เป็นไร ผมไม่ซีเรียสเรื่องนั้น ขอบคุณสำหรับอาหาร”ปู่ผมบอกยิ้มๆ แต่พูดความจริง


“โอ้ย ต้องผมมากกว่าที่คุณสหรัฐยอมขายให้ อาหารน่ะเรื่องเล็กเป็นไปได้อยากเชิญไปทานที่บ้านด้วยซ้ำ เสียดายที่รีบกลับยังไงคราวหน้าอย่าปฏิเสธนะครับ หนูด้วยนะลูกมีอะไรก็บอกลุงกับพี่แทนได้ไม่ต้องเกรงใจ”แกพูดยาวเลยครับก่อนจะบอกผมอย่างใจดี ผมว่าคุณลุงแกเป็นคนใจดีนะหูตาไม่แพรวพราวเหมือนลูกชายเลย


“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้พูดบอกแกไป


“ห้างลุงเป็นไง มีอะไรขาดแนะนำได้นะ เห็นคุณปู่บอกว่าหนูชอบตกแต่งบ้านเอามาใช้กับห้างลุงบ้างก็ได้”แกยิ้มใจดี


“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่บ้านตัวเองก็รกแล้ว”ผมพูดออกตัวแบบติดตลก ทำแกหัวเราะ


“ว่างๆไปออกแบบบ้านพี่บ้างสิ อยากรกมั่ง”ไอ้พี่แทนพูดกับผมยิ้มๆ เดี๋ยวกูบอกผัวไปจัดให้


“อยากรกก็รื้อมากองไว้สิ”ผมตอบกลับแบบลืมตัว หุบปากแทบไม่ทัน แต่ผู้ใหญ่คงไม่ใครถือสานึกว่าพูดเล่นก็เลยหัวเราะ


“สมน้ำหน้า ดีดี นานจะมีคนเถียงมันบ้าง เต็มที่เลยลูก ลุงขี้เกียจดัดนิสัยมันแล้ว”แกชอบใจเลยครับให้ท้ายด้วย ดีกูจะได้ด่าถนัดหน่อย


“โธ่ พ่อ พูดยังนี้ผมเสียหายนะ น้องจะคิดยังไง”มันรีบเนียนเข้าทางพ่อมันเลย เดี๋ยวกูให้ไอ้ไผ่ตืบมึงดีกว่าหรือกูจะโดนก่อนก็ไม่รู้


“นี่ก็ใช่ย่อย ดื้อรั้นเอาแต่ใจที่หนึ่ง ยังไงก็อย่าถือสาน้องเลยนะ”ปู่ผมบอกนิสัยผมบ้าง พร้อมกับเอามือโยกหัวเบาๆ


“ไม่หรอกครับ น่ารักดี”มันรีบพูดเลย ผมแอบเบะปาก ก่อนจะลากันจริงๆสักที มันเปิดประตูให้ปู่ผมขึ้นไปก่อน พอผมจะขึ้นมันพูดว่า


“พี่ชอบฝิ่นยังไงก็ไม่ถอยหรอก”มันพูดกระซิบให้ได้ยินกันสองคน ผมถลึงตาใส่มันเลย ก่อนจะเข้าไปนั่งมันปิดประตูให้ จนรถเคลื่อนออกมาพ้นจากห้างแล้ว ผมเอนซบไหล่ปู่ ท่านลูบหัวผม


“น้องไม่ชอบพี่แทนเหรอ ปู่เห็นพูดกับพี่เขาไม่เพราะเลย หืม”ปู่ถามผมอย่างรู้ท่าทีผมเลย


“ก็ดูมันมองสิ น้องไม่ชอบ”ผมรีบพูดทันที ปู่หัวเราะ หึหึ


“ปู่ก็เห็นน้องไม่ชอบทุกคนที่มองแบบนี้ทั้งนั้นแหละ”ปู่บอกก่อนจะมองหน้าผมที่ขมวดคิ้วมองหน้าท่าน “เขาจีบน้องใช่ไหม”ปู่ถาม ผมพยักหน้า “ทำไมล่ะ เขาไม่หล่อเท่าไอ้หนุ่มตาคมหน้าดุที่ชื่อกระบือหรือเปล่า หืม”ปู่ถามก่อนจะตบท้ายได้จุกมาก ผมเบิ่งตาเลย ก่อนจะคิดได้ว่าปู่รู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่ามันโทรเข้ามาตอนผมวางโทรศัพท์ไว้แล้วปู่เห็น ผมแอบถ่ายรูปมันพร้อมกับเซฟชื่อนั้นให้ด้วย


“ขอโทษครับ”ผมบอกเบาๆ แบบรู้สึกผิด ก่อนจะกอดแบบอ้อนๆ


“ไม่ต้องมาอ้อน ยังไง”ปู่รู้ทันจริงๆ


“น้องไม่ได้จะปิดนะ ก็แค่”ผมยิ้มเจื่อน ๆ


“ก็แค่ยังไม่ได้บอกปู่ล่ะสิ”ปู่พูดดักคอทันทีเลย “นานหรือยัง”ปู่ถามต่ออีก


“เกือบห้าเดือนแล้ว”ผมตอบเหมือนสาวน้อยที่โดนจับได้ว่าลักลอบได้เสียจนตั้งท้องกับแฟนหนุ่มเลย


“จะรอให้ท้องก่อนเหรอ ถึงจะบอก ฮึ ไอ้ตัวแสบ”ปู่พูดประชดกลายๆ ก่อนจะเขกหัว


“ปู่อ่ะ”ผมร้อง ก่อนจะเล่าให้ฟังนิดหน่อยว่าคบกันยังไงแต่ไม่ทั้งหมดหรอก ปู่ผมไม่ใช่คนเซ้าซี้อะไรมาก ท่านเข้าใจง่าย ฟังไปก็ขำไปแต่อย่าเพิ่งวางใจไปครับ


“ไม่ชวนเขามาด้วยล่ะ ปู่จะได้ถามว่าตาถั่วหรือเปล่าขอน้องเป็นแฟนน่ะ”ปู่พูดล้อผม แต่เป็นเรื่องจริงที่ท่านอยากเจอ


“มันนั่นแหละต้องดีใจที่ได้น้องเป็นแฟน ออกจะน่ารัก”ผมพูดเกทับเลย ปู่หัวเราะ


“เหรอ คนนี้ใช่ไหมที่จะไปเที่ยวบ้านเขาน่ะ”ปู่ผมถามอีก


“ครับ ให้ไปป่ะ”ผมรับก่อนถามปู่อีกครั้ง ตอนนั้นปู่ให้แล้วเพราะไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน แต่ตอนนี้ต้องขอใหม่


“คิดดูก่อน”ปู่ผมพูดยิ้มๆทำท่าคิด น่ารักอ่ะ ผมทำปากจู๋ใส่เลย


“นานป่ะ”ผมถามอีก ปู่หัวเราะดังเลย พี่ธรรณ์ยังอมยิ้มเลยครับ


“ชักอยากเจอคุณกระบือนี่แล้วสิ ว่าไงธรรรณ์ ไปหาหน่อยดีไหม”ปู่ผมถามพี่ธรรณ์ที่ยิ้มไม่พูดอะไร ผมหน้าเหวอเลย


“น้องโตแล้วทำอะไรก็ตัดสินใจดีๆนะ ปู่ก็ได้แค่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ จำไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นปู่รักน้องเสมอ น้องเจ็บปู่ก็เจ็บด้วยและคงต้องทำอะไรบ้างเป็นการสั่งสอนคนที่ทำให้น้องเจ็บ”ปู่บอกผมพร้อมจูบขมับก่อนจะกอดด้วยความรักทั้งหมด


“น้องก็รักปู่ รักมากที่สุดในโลกด้วย ขอบคุณนะครับ”ผมบอกรักปู่กอดท่านแน่นเลย


“เฮ้ย ปู่ยังไม่ได้อนุญาตให้ไปเลยมาขอบคุณทำไม”ปู่พูดหน้าตาย ผมอึ้งไปเลย สักพักท่านกับพี่ธรรณ์ก็หัวเราะ


“ปู่อ่ะ ทั้งคู่เลย ไม่พูดด้วยแล้ว”ผมบอกงอนๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกปู่ ที่ทำผมหน้าแตก


“แต่ให้ดีคุณกระบือควรจะมาด้วยตัวเองนะ”ปู่พูดออกมาอีก ผมยิ้มรับแหยๆ


“ครับ”รับไปมึงเต็มๆ  ว่าแต่ไอ้ผัวบ้าเนี่ยะสิ มึงนะมึงรีบมาง้อกูเลยนะ ไม่งั้นกูจะพาตัวเองไปให้มึงง้อให้ดู หุหุ

*
*
*

ตอนนี้ผมมายืนรอไอ้ไผ่ที่รถบีเอ็มสีดำแต่งอย่างสวยเลย ของใครวะหรือของมันแต่ไม่เห็นมันบอกเลย มีแต่มอไซด์หรือบางทีก็พากันขึ้นรถไฟฟ้ามาหานะจ๊ะที่มันรับส่งผมตลอดถ้าของมึงกูจะยึด แต่ช้าจังวะ ยืนชะเง้อจนคอเคล็ดไปหมดแล้วมันก็ไม่มาสักที ตั้งแต่เมื่อวานผมกับมันก็ไม่ได้คุยกันอีก ใจก็อยากโทรไปหาให้มาเอาหนังสือที่บ้านแต่ก็กลัวมันจะไม่มาเลยตัดสินใจส่งข้อความนัดที่ ม. ดีกว่า


“ช้าจัง ทำไรอยู่วะ”ผมบ่นพึมพำ แล้วให้มารอที่รถใครก็ไม่รู้เกิดเจ้าของเขามาจะนึกว่าผมมาทำอะไรรถเขาเปล่าเนี่ยะ


“ด่ากูอยู่ไง”เสียงพูดข้างหูไม่ดังนักพร้อมกับแขนรัดเอวแน่น ทำเอาผมตกใจเกือบฟันศอกเข้าให้ ดีนะที่มันรู้ทันรวบมือผมด้วย


“เหี้ย ตกใจหมด”ผมด่ามันอย่างตกใจจริง ๆ หันไปแก้มชนจมูกพอดีกับที่มันก้มมาหา ผมนึกได้แกะมือมันออก เมื่อวานกูยังงอนอยู่นะ มึงต้องรีบง้อกูเดี๋ยวนี้เลย มันมองผมนิ่งๆ ตาหวานฉิบ ไม่ต้องเลยกูไม่ใจอ่อนหรอก มันปล่อยมือข้างหนึ่งกดกุญแจเปิดรถคันที่ผมยืนข้างๆมาตลอดจนมันมา ไอ้บ้ามึงไปเปิดรถใครเนี่ยก่อนจะคว้าผมไปนั่งในรถในท่าที่นั่งตักมันอยู่มันปิดประตูมือก็เลื่อนเบาะให้เอนไปข้างหลังเพื่อที่จะได้ทำกัน เอ้ย นั่งกันถนัดขึ้น

“เอ้า หนังสือ ปล่อยด้วยจะไปแล้ว”ผมบอกมันก่อนจะส่งของให้ มันรับก่อนจะวางไว้เบาะข้างๆ


“รีบไปไหน เรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ”มันพูดอย่างรู้ดี มือกอดเอวผมเอาหน้ามาเกยไหล่จนรู้สึกถึงไรหนวดที่เพิ่งโกนเสียดสี หนวดมันขึ้นไวมากถ้ามันไม่โกนแล้วมาไซร้ผมนะเจ็บแบบเสียวๆอย่าบอกใคร หุหุ แต่ตอนนี้ผมงอนมันอยู่นี่หว่าจะมาพูดเพื่ออะไรวะเนี่ยะ


“กลัวคนแถวหาว่าทำการแสดง”ผมบอกมันงอนๆ เม้มปาก มันจับหน้าผมหันมาประกบจูบไม่แรงนักก่อนจะเพิ่มแรงส่งลิ้นเข้าไปไล่เกี่ยวลิ้นผมที่หนีมันอยู่อย่างไม่ยอมเพราะนอยด์มันอยู่ มันรู้ทันกดคอผมเอาไว้บดจูบอย่างเรียกร้องจนต้องสนองตอบเราจูบกันสักพักก็ผละออก มันจุ๊บปากผม


“คนแถวนี้ใครวะ”มันถามผมยิ้มๆ


“ไม่รู้”ผมหันหน้าหนีมัน


“เหรอ กูไม่เห็นมีใครเลย นอกจาก เมีย”มันทำหน้ากวนตีน ก่อนจะกระซิบชิดปากผมที่ตอนนี้คงเจ่อเล็กน้อย จุ๊บอีกที


“ใครเมียมึง”ยังปากดีพูดใส่หน้ามัน แต่หน้าแดงไปเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว


“ก็คนที่กูจับจูบลูบคลำอยู่นี่ไง”มันพูดมือก็ลูบคลำอย่างที่พูดนั่นแหละ


“งั้นคนที่มึงลูบคลำก็เมียมึงหมดเลยสิ”ผมพูดประชดใส่มัน


“มีคนเดียว”มันพูดกลับทันควันเลย ก่อนจะปิดปากผมอีกครั้งคราวนี้มันจูบอย่างแรงเป็นการลงโทษที่ผมพูดประชดใส่มัน


“อืม พอแล้วเดี๋ยวเสื้อยับ”ผมเอามือดันมันไว้ แม่งไม่ค่อยพูดแต่หน้าตาแสดงออกฉิบหายเลย

 
“งั้นถอด”มันพูดหน้าตายปนหน้าด้าน พูดมาได้


“พูดง่ายจริงมึง”ผมค้อนใส่มันหันหน้าหนี มือก็จัดเสื้อไปด้วย เราไม่ได้พูดอะไรอีกก่อนจะผละออกเมื่อได้เวลาที่มันต้องไปขึ้นเรียนมันหยิบถุงขึ้นมาดูก่อนจะหยิบถุงอีกใบมาเปิด เป็นเสื้อที่ผมซื้อให้มัน


“ไม่ได้สั่ง”มันทำหน้ากวนใส่ผม

 
 “ไม่เป็นไรกูทำบุญ จุ๊บ”ผมพูดใส่หน้ามัน แล้วจุ๊บปากมันเร็วๆ ยักคิ้วใส่มันด้วย


“ปู่กลับเมื่อไร”มันถามผม


“เสาร์นี้แหละ ทำไม”ผมบอกก่อนจะเลิกคิ้วใส่มัน


“หึหึ กูจะสมนาคุณการทำบุญของเมียซักหน่อย รวบยอดตอนมึงเป็นไข้ทีเดียวเลย”มันหัวเราะก่อนจะพูดได้เสียวมาก


“ไอ้บ้า ไม่ต้องมาแตะกูเลย”ผมผลักหน้ามันออกแต่มันกับดึงเข้าไปกอด มันกระซิบใส่หู  “คิดถึงนะครับ”ผมยิ้มก่อนจะกอดมัน เซอร์ไพรส์กูตลอดเลยช่วงนี้


“เดี๋ยวเสื้อยับ”มันเอามือดันผมออก หน้ายิ้มๆ

 
“งั้นก็ถอด”ผมก็ยักคิ้วพูดใส่มัน ก่อนมันจะกัดจมูก จูบกันอีกไม่รู้กี่ที ขี้เกียจนับ จนพอใจก็แยกกันไปเรียน แค่นี้ผมก็สบายใจแล้ว ได้แทะเล็มกันนิดๆหน่อย โรคจิตดีแท้ หุหุ
 *********************************************************************************

ตอนนี้มาแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆไปก่อน เหมือนจะวกไปวนมา อย่าไปคิดอะไรมากนะคะ อ่านคลายเครียด เล่นๆเย็นๆใจ แต่ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นท์ที่ติดตามเช่นเคย เป็นกำลังใจที่ดีมากคะ และต้องขอโทษด้วยที่เน็ตช้าบางทีกำลังลงมันหลุดเรื่อยเลย แก้ไม่หายสักที จะออกไปข้างนอกก็ไม่สะดวก เฮ้อ

[HISY]

น่ารักกันจริงๆ

[aoihimeko]

ตอนหน้จปหปู่ของฝิ่นช่หม?........จกม่ชอบทนกลยป็นกลียดล้ว

[gupalz]

คุณกระบือ เรียกกันสมเป็นสองคนนี้

[CarToonMiZa]

น่ารักกันจริง

[eern]

น้องฝิ่นน่ารัก :impress2:มากอยากบอกคนเขียนว่า :L2:ขอบคุณนะคะทีมาตามสัญญาไม่เหมือน :angry2:คนอืนทีบอกว่าจะลงวันนั้นวันนี้แต่ไม่เคยมาสักทีชอบเรื่องนี้เพราะ :n1:คนเขียนตรงเวลาบอกว่ามาวันใหนก้อวันนั้น

[iforgive]

ปู่ฝิ่นน่ารักอ่ะ  อ่านตอนแรก ๆ แอบสงสัยพี่ธรรพ์บอร์ดี้การ์ดว่าจะมีซัมติงกับปู่หรือเปล่า
แต่ท่าทางจะไม่ไหวว่ะ  60 ละ  ไม่จิ้นดีกว่าเนอะ  5555

[qq_oo]

อ่านไปยิ้มไป น่ารักอ่ะ 

[zero3]

พี่ไผ่ น้องฝิ่นเมมชื่อพี่ว่าคุณกระบือแหล่ะ เหมาะดีเนาะ 555+
ฝิ่นช่างคิดจริงๆ
ถึงจะกวนตีนกันยังไง ก็เอาใจใส่ความรู้สึกของกันตลอด
น่ารักที่สุด

[yayee2]

เจอแทนครั้งนี้ คงไม่ได้เข้ามาสร้างปัญหาให้น้องฝิ่นกับพี่ไผ่นะ
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่คิดถึงกัน
เพราะเว้นช่วงในการ"รัก"
กันนานพอสมควร
วันนี้ได้แทะโลมกันนิดๆหน่อยพอหอมปากหอมคอ คงรู้สึกดีล่ะนะ
ก็เหมือนใจคนอ่านแหละเนอะ ได้"ดู"
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่แทะโลมกันนิดๆหน่อยพอหอมปากหอมคอ
ก็รู้สึกดีเหมือนกันจ้ะ อิ อิ ได้หายคิดถึง

[nunamicky]

ต่อปากต่อคำกันแบบระยะประชิดตลอด
น้องมันน่ารักตรงงอนเองก็หายเองนี่แหละ
เนอะไผ่เนอะ

[BBSS]

โอ้ยย ไม่ไหว ไม่ไหว น่ารักกันจริงจริ๊ง คู่นี้ 

[koikoi]

ไอ้พี่แทนอย่าเยอะดิเดี่๋ยวโดนสามีเขาจัดหนักหรอก

[BB RESPONDTH]

อี๊ดอ๊าดดด อยากบอกว่าแอบดู น้องฝิ่น กะ พี่ไผ่ ตั้งแต่วันแรกที่คลอด(?) ><แต่เพิ่งเสนอหน้าเข้ามาวันนี้ --
ป.ล. ฝิ่นเทอสวยและรวยมาก-,,-
ตามต่อไปจ้าาาา^^

[donutnoi]

ปู่ไม่ว่า ตอนหน้าพี่ไผ่ก็ทำคะแนนกับปู่ให้ได้มากๆนะ ชอบเวลาสองคนนี้เรียกตัวเองว่าพี่ น้อง 

[Yunatsu]

 

อ่านไปยิ้มไป น่ารักกกกกก

[yeyong]

ไผ่จะผ่านด่านปู่ได้หรือเปล่าเนี่ย
ทั้งคู่เวลากุ๊กกิ๊กกันน่ารักดี

[Rafael]

ฮ่าๆ เรื่องนี้ก็ยังน่ารักกันได้อีกเหมือนเดิมมมม

[naiin]

                             น่ารักจังรอบนี้

[Angel]

คุณปู่กับน้องฝิ่นน่ารักจริงๆ เลย

อยากอ่านตอนที่พี่ไผ่เจอกับคุณปู่ซะแล้วสิ 

[kenghan]

หวานกันแค่เราสองคน

[Ryoooo]

น่ารัก อ่านแล้วชอบฝิ่นมากเลยยยย

[omyim_jjj]

พี่ไผ่น่ารัก

[mild-dy]

รอจ้ารอๆ

[MinKKniM]

ทำไมน้องฝิ่นน่ารักเยี่ยงนี้ ไม่ไหวแล้วนะ กรีดร้องด้วยความอิจฉาพี่ไผ่ >.<~

[•♀NoM!_KunG♀•]

อร๊ากกกกกก..........รวดเดียวจบ แบบว่าน่ารักงะ><

หลังๆมาแบบน้ำเชื่อมกันเยอะ เขิลๆ

ตามต่อด้วยคนน้า อิอิ