หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[bulldog17]

ยังหวานน่ารักกันเหมือนเดิม

มีชะนีให้ลับฝีปากนิดหน่อย

ฝิ่นน้อยก็ยังเริ่ดเหมือนเดิม

[Na_RimKLonG]

ชอบอ่าาา

อึ๊ยๆๆ  555

[twenty8]

เหลือชะนีเอมอีกหนึ่งนางสินะ หึหึหึ
รอวันที่ธาตุแท้ของนางปรากฏ หึหึ

น้องฝิ่น สู้มันลูก!!

[BBSS]

  ไม่มีคำบรรยาย น่ารักกันเกินไปแล้ว

[bytoey]

สนุกคร้า

[thankyou]

อ่านอย่างเมามันส์เลย    สนุกมากค่ะ

ชอบจริงๆ มีครบทุกรส ........มันส์...ฮา...ป่วง...น่ารัก...หวาน...โรแมนติค(เหรอ)


ไผ่นี่ปากแข็งจริงๆเลย ชอบก็ไม่บอกว่าชอบ เสไปพูดอย่างอื่นอยู่เรื่อย ....แต่ยังดีที่ิฝิ่นเข้าใจในนิสัยของไผ่

ถ้าฝิ่นมีนิสัยแบบอาร์ทตัวแม่นี่คงจะปวดหัวไปมากกว่านี้นะ 5555555555


ปล.  คนอ่านหน้าใหม่ ขอฝากตัวด้วยนะคะ

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะ

[HISY]

น่าร้ากกก 

[aoihimeko]

ฮ้อจบหนึ่งหลือหนึ่งหรือสอง

[koikoi]

น่ารักสุด ๆไปเลยคู่นี้แล้วชะนีเอมเมื่อไหร่จะเปิดเผยตัวจริงแอบอยู่ได้

[fuku]

ใช้เวลา 3 วัน
แอบอ่านตอนทำงาน เลิกงาน ลามไปยันเที่ยงคืน
ฮืออออออออออออออออออออออ หลังจากนี้ต้องรอไปเรื่อยๆใช่มั้ยเนี่ย

อ่านแล้วเค้ารักตัวละครทุกตัวเลย น่ารัก ไม่ง๊องแง๊ง
ไผ่ขึ้นแท่นพระเอกปากเสีย หล่อ กวนตีน แต่ดันแสนดี เพราะรักเมียนี่ล่ะ
ฝิ่นเองก็โดนไปหมดทุกสเต๊ป เป็นนายเอกที่แมนมาก (กริ๊ดสุดหัวใจ)

ปีนี้รอโหวตไผ่กับฝิ่นเป็นพระเอกนายเอกแห่งปีเลยล่ะกัน

[kenghan]

รักกันหวานจนน้ำตาลจะเรียกพี่ได้นะ พี่ไผ่น้องฝิ่น

[mulli]

 :pig4:ชอบอ่ะ รักกันซาดิตส์ดีตู่นี้

[yayee2]

 ก็คู่นี้ออกจะเปรี้ยวๆ มันๆ เผ็ดๆ หวานๆ หลากรส แถมถึงอกถึงใจแซ่บเว่อร์ขนาดนี้ จะเบื่อได้ไง อิ อิ
ชอบเวลาหนูฝิ่นพูดอ้อนพี่ไผ่ด้วยคำแทนตัวว่าน้องหละ อ่านเจอตอนไหนเป็นต้องอมยิ้มทุกที
เอาล่ะ เรื่องเอิร์ธ ก็เป็นอันว่าจบลงแบบเข้าใจกัน และความสัมพันธ์ฉันเพื่อนก็ยังคงอยู่ต่อไป
ยัง ยังเหลือยัยเอมนะที่ดูเหมือนางจะยังไม่ยอมจบ....ที่หน้าร้านนาฬิกาน่ะ
เราเกิดอาการหมั่นไส้นางและเพื่อนๆนางว่ :m16:ะ อ่านไปแล้วก็คันไม้คันมือแทนฝิ่นจั๊ง

ป.ล. หวังใจว่า คู่อื่นๆกำลังจะตามมาในไม่ช้านี้นะจ๊ะ รออ่านจ้ะ

[goonglovenut]

ตอนที่ 39  พาย กับ บลู


“ยิ้มได้แล้วสิ”เสียงคนข้างๆ เอ่ยขึ้นมา


“แล้วกูร้องไห้อยู่เหรอ”ผมก็ย้อนมันยิ้มๆ


“งั้นบลูคงตาฝาด เห็นเด็กร้องไห้ขี้มูกไหลด้วยที่สนามบิน”มันเอ่ยออกมาอีก


“เหรอ กูก็เห็นหมาปลอบเด็กด้วยว่ะ”ผมก็ว่ามันกลับอีก


“แหวะ”



“อ่อก”



เสียงสอดแทรกขึ้นมาทันที ผมเลยหันไปมอง ลืมไปเลยว่ามีอีกสองตัว



“เดี๋ยวมึงจอดรถให้พวกมันลงไปอ้วกหน่อยนะ สงสัยแดกเอื้องผสมลำมากไปหน่อย”ผมหันไปบอกไอ้บลู

“ได้สิจ๊ะ”ไอ้บลูรับมุกทันที



“ถุย ทำเป็นเข้ากันได้ดี ทีอย่างอื่นพวกมึงไม่เข้ากันวะ”ไอ้หวายทำท่าก่อนจะเอ่ยอีก



“เออ ทำเป็นแทงกั๊ก ระวังจะโดนตรงๆนะโว้ย”ไอ้เจย์ที่คิดว่า คงจะเป็นผัวในอนาคตของไอ้หวายสมทบบ้าง



“อย่าใช้คำว่าพวกมึงเลยว่ะ กูน่ะยอมอยู่แล้ว”ไอ้บลูที่ตอนแรกเข้ากันได้ดีกับผม แต่ตอนนี้สาระแนแปลงตัวเป็นทัพพีไปเข้ากับหม้อ



“ไอ้บลู ตอนแรกกูว่าจะยอมแล้วนะ แต่กูเปลี่ยนใจให้มึงไปล่อไอ้สองตัวนั้นแทนแล้วกัน ดูแล้วมันคงจะยอมมึงแน่เห็นเชียร์อยู่นั่นแหละ ลึกๆแล้วพวกมึงอยากกินกันเองหรือเปล่าวะ กูชักสงสัยแล้วสิ”ผมจิกมันก่อนจะแถลึกไปเรื่องอื่น



“ไม่”สามเสียงพร้อมกัน ผมแสยะยิ้มใส่



“กูว่าแล้ว ปากก็ปฏิเสธ แต่แววตานี้ อืม ใช่เลย”ผมใส่พวกมันอีก
“พาย เข้าใจผิดเรื่องอื่นดีกว่า ให้คิดอีกกี่ครั้งบลูก็อ้วกถ้าเอาพวกมัน”ไอ้บลูพูดแบบแหยงมาก



“ทำอย่างกับพวกกูปลื้มตูดมึงมากเน๊าะ นอกจากอยากเตะแล้วกูไม่ลดตัวไปเกลือกกลั้วหรอกโว้ย”ไอ้หวายด่ากลับแถมทำท่าได้ดีดดิ้นมาก ฉิบหายอย่างกับกระเทยสิบล้อ



“ถ้าซุกไซ้ก็ได้อยู่เหรอ”ไอ้เจย์หันไปถามไอ้หวายที่กอดอก



“เออ  ไอ้สัด มึงดูดตูดมันเลยสิ”ไอ้หวายที่ทำเป็นเออออ ก่อนจะด่าไอ้เจย์ ที่หัวเราะชอบใจ



“จะว่าไปถ้าพวกมึงได้กันเอง ใครจะเป็นผัววะ”ผมถามพวกมันอย่างสงสัย ในเรื่องที่ไม่น่าจะสงสัย



“พาย หมดเรื่องจะสงสัยเหรอ”ไอ้บลูหันมาพูดกับผมแบบเซ็งๆ



“เออว่ะ”ไอ้เจย์


“จะไปยากอะไร ใครแรงดีก็เป็นผัวไง ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หวายเส้นตื้นตอบผม ก่อนจะหัวเราะ ไอ้สองคนมองหน้ามัน ส่วนผมก็ขำที่มันเสือกตอบมาได้



“เออ จริงของมึงว่ะ เดี๋ยวกลับไปกูให้แคลเซี่ยม”ผมชมมัน อยากจะเอามือลูบหัวที่มันฉลาด



“ฉิบหายกูไม่ใช่หมาเอะอะอะไรก็กระดูก เปลี่ยนเป็นติดเอ็นบ้างดีกว่า”มันก็รับมุกผมอีก



“งั้นมึงก็เอาที่ไอ้สองคนแล้ว สองเอ็นเชียวมึง”ผมพยักเพยิดให้มันไปเอาที่ไอ้พวกนั้น มันมองหน้ากัน ก่อนจะนึกได้ว่าผมหมายถึงเอ็นอะไร



“ทะลึ่งแหละไอ้พาย”ไอ้หวาย


“กูจะอ้วก”ไอ้เจย์



“เอาไว้กินเองดีกว่าไหม”ไอ้บลู


“มึงแดกเองเถอะ ลามปามนัก”ผมหยิกมันอย่างแรง จนมันยอม รถถึงบ้านพอดี ไอ้บลูตอนแรกจะค้างด้วย แต่พอดีที่บ้านมันโทรมาก็เลยต้องกลับ ไอ้เจย์เลยขอกลับด้วยเพราะทางเดียวกัน สงสัยกลัวไอ้หวายสูบส้วมให้ หุหุ



“พรุ่งนี้พายว่างไหม”มันถามผมเสียงนุ่มๆ ขัดกับหน้าที่หงิกเลย ที่บ้านมันคงจะมีเรื่องอะไรล่ะมั้ง พ่อแม่มันไม่เท่าไรหรอก แต่พี่สาวมันเนี่ยะสิ ชอบขัดใจมันตลอด แกก็ใจดีนะ แต่บางครั้งก็มองผมแปลกๆเวลาไปบ้านมันทีไร ไม่รู้เพราะอะไรแต่เวลาคุยกันก็ปกติ ถามเรื่องเรียน เรื่องไอ้บลูบ้างว่าเป็นไง แต่กับไอ้พวกนั้นไม่เป็นนะ มองแบบปกติ



“ก็ว่างนะ ว่าจะอยู่ทำความสะอาดบ้านสักหน่อย”ผมบอกมัน



“ช่วงบ่ายก็ได้ บลูจะชวนไปซื้อของหน่อย และก็ดูหนัง”มันบอกอีก หน้าค่อยดีขึ้น



“ปกติทุกอาทิตย์ต้องอยู่กับครอบครัวไม่ใช่เหรอ”ผมถามมันอีก เพราะที่บ้านมันเขานักธุรกิจไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไร ก็เลยต้องใช้เวลาช่วงวันอาทิตย์หรือวันหยุดเจอกัน


“ก็ใช่ หลังจากนั้นบลูจะชวนพายไปด้วย ไปนะ”มันบอกผมอ้อนๆ มันชวนผมทุกครั้ง และผมเคยไปครั้งเดียว ไม่มีใครว่าแต่ผมรู้สึกได้ว่าพี่โบว์ พี่สาวคนโตมันชอบมองแปลกๆ น้องชายมันไอ้บราว์ชอบคุยกับผมโดยเฉพาะเรื่องเกม เข้ากันได้ดีมาก


“อย่าเลย มันเป็นวันครอบครัวมึงนะ”ผมปฎิเสธมัน ยิ้มให้มันเพราะไม่อยากให้มันคิดว่าผมมีอะไรในใจ และทำไมไม่อยากไปบ้านมันในช่วงวันหยุดนี้
“ทำไมล่ะ พายปฏิเสธมาหลายครั้งแล้วนะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”แหม มึงนั่งอยู่ในใจกูเปล่าเนี่ยะ รู้ดีนัก



“เปล่า ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นวันครอบครัว นานๆจะได้เจอ กินข้าวด้วยกัน กูเป็นคนนอกนะ ถึงตอนนี้กูจะคบกับมึงก็เถอะ แต่ที่บ้านมึงมีใครรู้มั้ยล่ะ ที่พูดไม่ใช่ว่าอยากให้ไปบอกเขานะ เข้าใจหน่อยสิ”ผมบอกพร้อมแจงเหตุผล มันเงียบไป



“พายกังวลเหรอ”มันถามผม



“อืม บอกตรงๆนะที่บ้านกูน่ะไม่มีปัญหาหรอกเขารู้ แต่ครอบครัวมึงที่เขาเห็นกูมาตลอดแต่ในฐานะเพื่อน ถ้าเขารู้แล้วผลตอบรับจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ ที่ลูกชายเขาเบี่ยงเบนไม่รู้ว่าเพราะตัวเองหรือกู ๆไม่อยากให้มันเกิดปัญหาขึ้นมาระหว่างนี้ กูยังอยากไปมาหาสู่พวกเขาไอ้อย่างสนิทใจ”ผมพูดกับมัน ฟังดูเหมือนจะไม่ใช่เหตุผลที่ดีนัก ผมไม่ได้ตบตาหลอกลวง แต่มันกลัวไปหมด เกิดเขารับไม่ได้แล้ว ต้องไปทะเลาะกันเพราะผมเป็นสาเหตุ คงไม่ดีแน่



“ไม่ใช่ปัญหา ๆ มันอยู่ที่เรา บลูพร้อมและเตรียมใจไว้แล้ว เหลือพายที่จะไปเผชิญด้วยกันมั้ย”มันกอดผมพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ผมดีใจที่มันให้ความเชื่อมั่นกับผมได้ขนาดนี้



“บลู กูพร้อม แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า มันไม่ใช่เดินไปขอเขาไปเที่ยวสวนสนุกนะ มันต่างกัน คิดอีกสักนิดได้มั้ย “ผมพยายามบอกมันอีก ไอ้บลูมันรั้นนะ แต่บทจะเข้าใจก็ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะมาก


“แล้วจะเอาไง ยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่ดี บอกได้เลยถ้าไม่ยอม บลูคิดไว้แล้วล่ะต้องทำยังไง”มันดันผมออก พูดอย่างจริงจังอีกครั้ง


“มึงยิ่งทำให้กูกลัวมากขึ้น กูกลัวใจมึงว่ะ”ผมบอกมันอีก มันเป็นคนจริงจังมุ่งมั่น จนออกจะมุทะลุ แต่กับเพื่อนมันเต็มที่ถึงไหนถึงกัน เพื่อนเจ็บมันจะตอบแทนเป็นสองเท่าของความเจ็บเลย


“อย่ากลัว บลูจะไม่ใช้กำลังหรือทำอะไรโง่ๆแน่ เชื่อสิ”มันพูดอีก จูบหน้าผากให้ผมสบายใจ ผมกอดมัน ก่อนจะจูบปากมันก่อนเป็นคำยืนยันว่าผมจะเชื่อใจมันแน่นอน  มันจูบตอบกลับมาบ้าง ก่อนจะผละออกแทบไม่ทัน


“เออ จูบกันมันขนาดนี้ไม่ได้กันไปเลยวะ”เสียงไอ้เจย์ขัดขึ้นมา ไม่รู้มันขึ้นรถตั้งแต่ตอนไหน ทั้งที่เมื่อกี้มันยังสูบบุหรี่คุยกับไอ้หวายอยู่เลย



“ขัดฉิบหาย ไอ้สัด”ไอ้บลูด่ายกตีนใส่หน้ามันที่ยิ้มแป้น ยื่นสลอนออกมา ผมจะอายก็ไม่ทันแล้ว



“ไปไป กลับ กูง่วงแล้ว”ผมเลยแถเปลี่ยนเรื่องซะ



“มึงง่วงยังหลับ ไอ้เงี่ยนนี่สิคงเมื่อยมืออีกแล้วมั้ง คริคริ”ไอ้เจย์ยังแหย่ไม่เลิก จนมันตบกบาลเข้าให้ ไม่พลาดครับ เต็มๆ ไอ้เจย์นิ่วหน้าเลย จิ๊ปากก่อนจะกลับเข้าไปนั่งอย่างเดิมตรงคนขับ



“ไปนะ จุ๊บ”มันบอกก่อนจะก้มมาจุ๊บปากผมอีกที



“ไอ้หื่น”ผมว่ามันยิ้มๆ ก่อนจะปิดรั้วเดินเข้าบ้าน

V
V
V
V
V

ต่อ

[goonglovenut]

“มึงโทรมาไม”เสียงไอ้ไผ่ที่นั่งกินส้มตำ ไก่ย่าง และยำ แกล้มเบียร์อยู่บ้านผม พูดกวนตีนใส่เมียมัน ที่ไปพักผ่อนแบบโสดๆกับเพื่อนมันที่หัวหิน เมียมันชวนแต่มันไม่ว่างติดโปรเจ็ค แทนที่เมียมันจะหงุดหงิดเสือกทำหน้าออกท่าทางดี๊ด๊าใส่ แถมมีเพื่อนต่างคณะมันไปอีกสองสามคน มันเลยหงุดหงิดเป็นพิเศษ ผมมองอย่างขำๆ เพราะไอ้ฝิ่นมันแกล้งทำไปงั้นแหละ มันชวนพวกผมด้วยแต่ไปไม่ได้จริงๆ บอกแล้วว่ามันติดเมีย ปากมันไม่พูดหรอกแต่การแสดงมันล้ำพอกับเมียมันแหละ ไอ้หวาย ไอ้เจย์ นั่งทำหน้าล้อมัน ที่ยกตีนถีบจนพวกมันเซไปแถบ



“อะไร อย่ามั่ว”สงสัยเจอเมียมันว่ามาบ้าง ไอ้ฝิ่นมันฉลาดนะ รู้ว่าต้องทำยังไง บางทีมันก็อ้อนเป็นเด็ก งี่เง่า แต่มันดูอารมณ์ผัวมันด้วยว่าสมควรมั้ย  แต่บทเขาจะมีเหตุผล มีสาระขึ้นมา ก็ติดหนึ่งในสิบสาระอว์อดยอดเยี่ยมเหมือนกัน



“อยู่บ้านไอ้พาย อะไร กระต่ายเชี่ยะไร กูบอกว่าอยู่บ้านไอ้พาย ไอ้พาย น่ะ มึงได้ยินมั้ย อย่ากวนตีน”นั่นไงเจอเข้าให้ เสือกไปแหย่มันก่อน สมน้ำหน้า แต่ปากมันยิ้มนะ สงสัยได้ยินเสียงเลยหาย


“ไอ้ไผ่ ห้องว่างมึงไปเล่นเซ็กส์โฟนกับเมียมึงไป”ไอ้หวายเสนอหน้าแนะนำ



“เสือก”มันว่ากลับ”อะไรนะ เออ มันไม่เอาวะ กลัวซ้ำมึงกับไอ้เจย์ที่ทำกันบ่อยๆ”ก่อนจะยกยิ้มหันมาพูดกับไอ้หวาย



“เดี๋ยวกูแช่งให้ผัวมึงมีเมียใหม่เลย ห่าราก ของฝากกูด้วย”ไอ้หวายก็ตะโกนว่ามันกลับ แต่ไม่ลืมทวงของฝาก



“เมียโทรมาปากด่า แต่ยิ้มซะกว้าง ไอ้ฝิ่นมึงรีบกลับมาเลย ก่อนผัวมึงจะเป็นฆาตรกรฆ่าเพื่อนและคนรอบข้าง เฮ้ย บอกยาหยีด้วย กูคิดถึง”ไอ้เจย์ว่ามันก่อนจะตะโกนเข้าไปในโทรศัพท์แถมหม้อเพื่อนมันอีก แต่ไอ้ไผ่มันหงุดหงิดจริงๆ กับพวกผมรู้นิสัยไง แต่คนอื่น อย่างไอ้ต้าร์ แอนนี่ หรือน้องอะไรต่อมิอะไรเข้าหน้ามันไม่ติด เร้ารื้อมันมากๆ มันจวกแบบเงียบกริบเลย ไอ้ต้านี่แทบจะร้องไห้เลย จนผมต้องบอกให้มันกลับไปก่อนเสือกไปพูดว่าไอ้ฝิ่นไปคนเดียวอย่างนี้อาจจะมีกิ๊กไปด้วยก็ได้ เหมือนจะทำเนียนแบบล้อเล่น แต่ไอ้ไผ่มันคงจะรู้ทัน คำเดียวสั้นๆ ด้วยคำเดียวกับที่ด่าไอ้หวาย อึ้งไปเลย นานๆจะเห็นสักที



“กลับเมื่อไร อีกสิบวัน มึงไม่ลาออกไปเลย”มันถามและเมียมันคงกวนตีนกลับ มึงถึงได้ประชดซะ แต่ดูมันอารมณ์ดี ไม่รู้เมียมันพูดอะไร เหมือนมันจะเขินๆ เลยเดินไปที่อื่นแทน



“สัด ทำเป็นหนี”ไอ้หวาย


“เออว่ะ ไปทำอย่างที่มึงบอกมั้ง คริคริ”ไอ้เจย์เออออตลอด



“ไม่พ้นปีนี้ พวกมึงได้กันแน่เข้ากันดีจริง”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะยักคิ้วให้เดินไปหยิบเบียร์ให้อีก ขาดแต่ไอ้บลูที่วันนี้อยู่บ้าน แต่เสียงไม่เคยขาดมาแต่เช้า และข้อความเกือบทุกสิบนาที


“ไอ้บลูไม่มาเหรอวะ”เหมือนมีพรายกระซิบ ไอ้เจย์ถามออกมา



“มึงเห็นมั้ยล่ะ”ผมปรายตาถามมัน



“แหนะ หงุดหงิดอีกคนและ ผัวไม่มา”ไอ้หวายช่วยสมทบ



“เดี๋ยวกูจะยำตีนแก้หงุดหงิดที่หน้าพวกมึงนี่แหละ”ผมเลยเดินไปยกตีนเหยียบมันที่พากันหลบแต่ปากยิ้มหัวเราะคิกคัก



“แล้วมันไปไหนวะ”ไอ้เจย์ยังยื่นหน้ามาถามต่อ


“อยู่บ้าน วันนี้วันครอบครัวมัน”ผมนั่งลง ยกเบียร์จิบไปด้วย ก่อนจะบอกมัน



“มึงไม่ไปด้วยล่ะ”ไอ้หวายถามผม ไม่ได้กวนแต่ถามจริงๆ



“ขี้เกียจ”ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะมองไปข้างนอก



“โกหก”เสียงไอ้หวาย ไอ้เจย์มองก่อนจะเดินออกไป คาดว่าคงไปแหย่ไอ้ไผ่ มันดูออกว่าบางครั้งเรื่องบางเรื่อง ผมกับไอ้หวายที่เป็นญาติกัน ควรจะคุยกันเองก่อน แล้วถ้าพร้อมจะบอกมันถึงจะรับฟัง ผมรักพวกมันก็เพราะอย่างนี้แหละ ไม่ยุ่ง ไม่ก้าวก่าย แต่เต็มที่กับความช่วยเหลือทุกอย่างที่เพื่อนจะทำให้ได้



“ทำไมกูต้องโกหกมึงด้วยล่ะ”ผมถามมันยิ้มๆ



“ก็มึงเป็นญาติกูไง”มันตอบคนล่ะเรื่อง



“เกี่ยวไรกันวะ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน


“มึงเคยปิดอะไรกูได้มั้ย ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่สนิทกับมึงเขาคงเชื่อหรอก ไอ้เจย์มันยังรู้เลย”ไอ้หวายพูดเอามือขยี้หัวผม



“กูเกรงใจที่บ้านมัน เขาไม่เคยว่าหรอกแต่บางครั้งกูคิดว่าถึงจะเป็นมากกว่าเพื่อนกันไปแล้วในตอนนี้ ก็ยังเป็นคนนอกอยู่ดี  ที่เขาไม่ว่าเพราะเกรงใจไอ้บลูมันหรือเปล่า มึงก็รู้ว่าพ่อแม่มันตามใจขนาดไหน”ผมพูดออกไปไม่ได้ตั้งใจจะเล่าแต่เหมือนอยากระบายให้รับรู้



“มีอะไรมากกว่านี้มั้ย”สมแล้วที่เป็นไอ้หวาย มันถามต่อทันที



“เฮ้อ ไม่รู้กูคิดไปเองหรือเปล่า บางทีพี่โบว์ก็มองกูแปลกๆ ยิ่งพักหลังๆ ที่ไปค้างบ้านมัน หรือไม่เวลาเขาโทรมาแล้วกูอยู่คอนโดมัน ถ้ากูเป็นคนรับเขาจะเงียบไปพักนึงก่อนจะคุยเรื่องอื่น”ผมก็พูดต่อไปอีก ก่อนจะตัดสินใจเล่าจนหมดเปลือก มันก็รับฟังจนจบเหมือนกัน



“กูเข้าใจ มึงคงไม่อยากให้ที่บ้านมันเสียความรู้สึกถ้าเกิดเขารับไม่ได้”มันพูดขึ้น ผมก็พยักหน้า”แต่ไอ้บลูมันรักมึงนะ ดูจะรักมากด้วยไม่งั้นมันไม่กลายพันธ์หรอก”มันพูดอีกยิ้มๆ ผมเลยเขกหัวมันไปที ทำอย่างกับเป็น x-men


“กูรู้ แต่อย่างที่บอกค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า”ผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไงกับผม บางทีมันแกล้งพูดว่าเมื่อไรผมจะยอมมันสักที ผมก็รู้อีกแหละว่ามันไม่ได้หวังแค่นั้น ผมไปกินไปนอนกับมันมากี่ปี มันจะกดผมมันก็ทำได้ ผมคงสู้มันไม่ไหวแต่ที่สำคัญคือผมเต็มใจ

“พี่โบว์เขารู้เหรอวะ”มันถามผมอย่างสงสัย


“ไม่รู้วะ กูแค่รู้สึกเท่านั้น”ผมส่ายหน้า ยังไม่อยากจะฟันธงอะไรลงไป มันจะดูอคติ


“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก เท่าที่รู้จักบ้านมันมา ก็ดีนะ อาจไม่ใช่ก็ได้”ไอ้หวายจับหัวผมโยกเบาๆพร้อมกับให้กำลังใจ


“ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น”ผมบอกยิ้มๆ สักพักไอ้สองตัวเดินเข้ามา ไอ้ไผ่จิกหัวไอ้เจย์ตีนก็ถีบ


“พอแล้ว เจย์เจ็บนะ”ไอ้เจย์ทำเสียงอ้อนตีนมัน  ก่อนจะโดนเหวี่ยงไปทับไอ้หวาย คาดว่าคงไปกวนตีนมันเข้า มันยิ่งหาที่ระบายอารมณ์ทางกายอยู่



“ไอ้เหี้ยะ เขวี้ยงมาได้ ตัวอย่างควาย ลุกสิ สัด ตอปิโดกูหักแล้วมั้ง”ไอ้หวายว่าทั้งคู่ก่อนจะผลักไอ้เจย์ให้ลุกออก



“ตอปิโดมดเหรอวะ”ไอ้เจย์กวนมันกลับ



“สัด ถึงจะมดก็มดเอ็กซ์โว้ย”ไอ้หวายด่าก่อนจะเกทับ มันก็เบะปาก ส่วนไอ้ไผ่ก็กินตามเดิม


“อารมณ์ดีแล้วสิมึง”ผมว่ามัน มันก็ยักไหล่



“ดีสิ ได้ยินเสียงเมียมันหงุงหงิง ออเซาะ ถ้าเป็นคนอื่นไอ้เหี้ยนี่ด่าไปแล้ว”ไอ้เจย์พูดซะเห็นภาพ



“มึงได้ยินกับหู”ไอ้หวายเลิกคิ้วถาม



“เออ กูสิงร่างมันเลย มันนึกว่าไม่มีใครมั้ง เลยเปิดโฟน สงสัยจะร้อนหู คริคริ”ไอ้เจย์ก็หันไปตอบ ไอ้ไผ่ก็นิ่งแต่ยักคิ้วให้ แสดงว่าเรื่องจริง มันคงอยากจะอายแต่กลบไว้ไม่งั้นจะโดนล้อ พวกผมเลยหัวเราะใส่มันที่หน้าตาเฉยต่อไป



“คุยไรกันวะ”เสียงทักที่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใคร



“อายุสั้นนะมึง พูดถึงก็มา”ไอ้หวายทักมัน



“อายุสั้นแต่ไอ้นั่นกูยาวก็พอแล้ว ไอ้เชี่ยะหวาย”มันก็ตอบกลับ ไอ้บลูครับโผล่มาแบบไม่ได้ยินเสียงรถเลย แต่ดูสภาพคงขี่มอไซด์มาแน่ ถอดรองเท้าเข้ามานั่งได้เปิดเบียร์แดกทันที


“สันหลังมึงนะเหรอ”ผมแขวะมัน


“พายอ่ะ รู้แล้วแกล้งว่านะ”มันพูดยิ้มๆ



“สัด มึงกลับไปเลย มาทำเชี่ยะไร ไม่อยู่บ้านวะ”ผมเลยตีหัวมัน ด่าอีกนิดหน่อย



“คิดถึงอ่ะ”กูว่าแล้วมันต้องพูดคำนี้ เลิกอายไปได้แล้ว



“กูเลี่ยนไอ้ไผ่มาคน เจอซ้ำเข้าไปอีก”ไอ้เจย์พูดพร้อมทำท่า



“มึงอ้วกมาก เปลี่ยนไปขี้บ้างก็ได้”ไอ้ไผ่ว่ามันเรียบๆ แต่พูดได้เจิดมาก



“แล้วมึงก็ตามไปแดกนะ”ไอ้เจย์ว่าใส่มัน เอามือตีไหล่มันด้วย มันยกยิ้ม



“กูไม่ใช่ไอ้หวาย ที่ตามแดกขี้มึง”มันเลยเอาอีกดอก ผมกับไอ้บลูหัวเราะไปเรียบร้อย


“มึงแดกของเมียมึงเถอะ ไม่ต้องเสือกแนะนำ เดี๋ยวมันกับว่ากูจะใส่ไฟมึงให้”ไอ้หวายถีบมันบ้าง จนไก่เกือบหลุดจากมือ มันก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่


“ไปซื้อเกมเป็นเพื่อนหน่อยสิ”ไอ้บลูบอกหลังจากนั่งกินนั่งจิบกันหมดไปสองแพ็ค ไอ้สามคนนั่งใช้หัวคิดเลขอยู่ แต่ดูไอ้ไผ่น่าจะมีเงินเก็บให้เมียมันตามเดิม มันไม่ได้เล่นเก่งหรอกมันบอก แต่มันจำได้ว่าใครเก็บอะไรขึ้นไปบ้าง สุดยอดเลยเพื่อนกู


“ที่บ้านยังไม่พออีกเหรอ”ผมหันไปถามมัน เมื่อนี่ก็เพิ่งซื้อไป



“ไอ้บราว์สิมันอยากได้ ดันไปรับปากมันไว้ว่าถ้าทำเกรดได้ถึงจะซื้อให้”มันพูดถึงน้องคนเล็กมันที่เรียนอยู่ ม.5 แต่ตัวสูงเกือบจะเท่าพี่มันแล้ว



“ก็ซื้อไปสิ มันจะเอาแบบไหนล่ะ”ผมก็บอกมันไป เรื่องแค่นี้ต้องชวนด้วย แต่ดีใจที่เห็นมันมาหา



“โธ่ พายไม่รู้จริงๆอ่ะ”มันพูดย้ำอีก ผมรู้มันแค่ข้ออ้าง เรื่องของเรื่องอย่างที่บอก มันคิดถึง ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ



“มั้ง”ผมก็บอกมัน จนมันยื่นหน้ามาหอมแก้มนั่นแหละ”เชี่ยะนิ ทุกทีเลย”ผมดันหน้ามันออก



“นะ”มันอ้อนต่อ



“กูเมา”ผมแถไปอีก



“ไปนอนห้องก่อนก็ได้ค่อยไป”มันต่อรองอีก ผมแกล้งเฉยมันก็แกล้งแหย่อีก จนหลุดหัวเราะมันจนได้ ก็เลยต้องไปกับมัน



เลือกของเสร็จ มันก็ชวนดูหนัง ช้อบโน่นนี่เต็มไปหมด ของน้องมันมีแค่ถุงเดียว นอกนั้นมันซื้อของมันและก็ของผม ตอนออกจากบ้านมันจะให้ผมเปลี่ยนชุด แต่ผมขี้เกียจ เสื้อเชิ้ตแต่เป็นผ้าพลิ้วเหมือนเสื้อคลุมแขก กางเกงขาสั้นไม่มากหรอก รองเท้าบัดดี้ กระเป๋าสะพายหนึ่งใบ มันเสื้อยืดพอดีตัว กางเกงเข้ารูปสีออกเทาๆ ผ้าใบ


“เป็นไร”ผมถามมันที่เดินกอดคอ หน้านิ่งไม่มีวี่แววคนขี้เล่น ขี้หลีเลย



“รู้แล้วจะมาถาม”มันบอก แต่ยังไม่มอง



“มึงก็คิดว่าไม่มีใครเห็นสิ กูใส่ให้มึงดูคนเดียวก็จบและ”ผมบอกมันไปลอยๆ


“พูดง่ายเน๊าะ”มันพูดกลับมาเอามือผลักหัวเบาๆ


“มองก็เท่านั้นแหละ ไม่มีใครเอาหรอก”ผมบอกมันอีก


“รู้ได้ไง อย่างน้อยก็บลูล่ะวะ”มันพูดยิ้มๆ


“ก็ใช่ไง แล้วจะอะไรมากมาย”ผมก็ตอบมันไป


“แต่คนอื่นนอกจากบลูมันก็มี อย่างไอ้แซนด์ ไอ้อาจารย์นั่นอีกล่ะ”มันยกตัวอย่างให้ฟัง



“ไอ้แซนด์มึงก็ไล่กระทืบมันไปแล้ว ถ้าไม่เข็ดก็แสดงว่ามันชอบแดกตีน ส่วนอาจารย์มึงควรละไว้ก่อน”ผมบอกปนเตือนมันไปด้วย”และที่สำคัญ มึงก็รู้ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เชื่อใจกูสิ”ผมว่ามันไปอีก



“ไม่ใช่นะ บลูไว้ใจพายแต่กลัวว่ามันจะเล่นไม่ซื่อเหมือนไอ้แซนด์”มันรีบบอกผมทันทีพร้อมยกเหตุการณ์ประกอบไปด้วย

“ก็แล้วจะคิดอะไรให้มันวุ่นวายไปทำไม ปวดกบาล”ผมส่ายหน้าบอกมันอย่างเซ็งๆ แต่ไม่ได้รำคาญเพราะเซ้นส์มันไม่ค่อยพลาดเหมือนผมแหละ แต่อย่างที่บอกฝ่ายหลังสถานะเหนือกว่า


“โอเค จบ ไปบ้านด้วยกันนะเอาไอ้นี่ไปให้ไอ้บราว์ก่อน เดี๋ยวค่อยกลับห้องกัน”มันยอมเลิกเรื่องนั้น แต่วกมาเรื่องนี้จนได้ เรื่องที่กูเครียดกว่าไอ้พวกนั้นอีก



“มันรีบใช้เหรอ”ผมถามมันเพราะอยากจะเลี่ยง มันขมวดคิ้วใส่



“ทุกทีพายไม่เคยถาม มีอะไรหรือเปล่า”มันสงสัยจนได้ นั่นสิผมลืมไปได้ไง


“เปล่า แค่มึนหัวนิดหน่อยเลยอยากจะนอน”ผมเลี่ยงไป เอามือกอดเอวมัน ๆ ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยที่ผมแสดงออกกับมันมากขึ้นเวลาอยู่ในที่แบบนี้


“เหรอ อืม งั้นบลูไอ้คนที่บ้านมาเอาก็ได้”มันยิ้มให้ก่อนจะพูดอีก อ้าว กลายเป็นว่าเดือดร้อนคนอื่นอีก


“ไม่ต้องหรอก ไปก็ไป”ผมเลยรีบปฏิเสธ แต่ไม่รู้ตาฝาดเพราะเมาเบียร์หรือเปล่า เหมือนมันจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ แต่ก็แค่แวบเดียว ผมสะบัดหัว


“เปิดเผยน่าดูเลยนะ คู่เกย์”เสียงกระทบโสตประสาทเข้ามา อีน้องเกรช ที่สวยตลอดศก ผมชมจริงๆ ถ้าลดพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่น่าดูออกไป
“เกรช เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ”มันถามนิ่งๆ
 


“อะไร เกรชก็แค่ทักเฉยๆ ไม่ได้หาเรื่องสักหน่อย”เธอพูดพร้อมยักไหล่



“คิดว่าดีแล้วใช่มั้ย”มันถามอีก ฝ่ายนั้นลอยหน้าลอยตา มองผมหัวจดเท้า ยิ้มเยาะๆ ซะจนน่าเอาตีนไปคลี่ออกให้ แต่ผมไม่ทำผู้หญิงหรอกทางกายนะ ยกเว้นทางวาจา


“ก็ใช่ไง เกรชพูดผิดตรงไหน ก็เกย์จริงๆนิ จริงมั้ยพี่พาย”ยังไม่สำนึกพูดดังกว่าเก่า จนคนแถวนั้นเริ่มมองมาที่พวกผมแล้ว แต่ไอ้บลูมันยังกอดไหล่ผมเหมือนเดิม ไม่แคร์สายตาใคร



“ใช่ เกย์จริงๆ”ผมก็ยอมรับ อีน้องเกรชยิ้มชอบใจ”ประชาสัมพันธ์ด้วยมั้ยจะได้ไม่เมื่อยปากเปลืองเสียง แถมรู้กันทั่วว่าผู้หญิงที่สวย มีทุกสิ่งทุกอย่างที่น่าเอาแต่จับผู้ชายไว้ไม่อยู่ ไม่ใช่เพราะไม่มีน้ำยาแต่เป็นเพราะกำพืดในการแสดงออกต่างหาก”ผมพูดเน้นๆใส่เลย หุบยิ้มทันทีเกือบจะกรี๊ดอยู่แล้ว แต่พอเห็นคนเริ่มมองเลยระงับไว้



“อีพาย อีทุเรศ แย่งแฟนกูไม่พอ ยังหน้าหนาอีก”และก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ผมเจอเขาเป็นสิบๆ ใน ม. โดยเฉพาะเวลาอยู่คนเดียวจะเจอบ่อยเป็นพิเศษ บอกคนโน้นคนนี้ว่าผมเป็นเกย์ แย่งแฟนหล่อน ใครจี้เส้นตามก็มองผมแบบดูถูก พูดแขวะ ถ้าแรงเกินไปผมก็ด่ากลับให้เงียบไปเหมือนกัน ใครรับได้ก็เฉยๆเพราะผมไม่เคยไปยุ่งหรือหาเรื่องใครก่อน แต่ผมไม่เคยเล่าให้ไอ้บลูหรือไอ้พวกนั้นฟังหรอก



“เกรช ถ้ายังไม่รู้เรื่อง จะหาว่าพี่ใจร้ายไม่ได้นะ”ไอ้บลูพูดเรียบๆ อีกครั้ง มองจนอึ้งไป เม้มปากใส่  มันกำลังจะจูงมือผมไป มันเป็นสุภาพบุรุษพอที่ไม่ด่าว่าผู้หญิงถ้าไม่เหลืออดจริงๆ



“ปกป้องกันเข้าไป ไอ้วิปริต ถามจริงพ่อแม่มึงไม่รู้สึกอับอายบ้างเหรอมีลูกแบบนี้ หรือรู้แต่สนับสนุนให้จับผู้ชายรวยๆ ทุเรศกันทั้งบ้าน”ยังไม่หยุด ลามปามถึงพ่อแม่ กูไม่ระงับแล้ว

 

“เกรช”ไอ้บลูเรียกเสียงหนักเลยจะเดินเข้าไป แต่ยังไม่เท่าผมที่สะบัดมันออก เดินเข้าไปหา มันตกใจจะถอยหนี แต่ผมจับคางบีบอย่างแรงเลย ไม่เคยเลยที่จะทำแบบนี้ แต่หนนี้เกินไปแล้ว



“ด่าชั้นได้อย่าลามปามพ่อแม่ และตอบแทนได้เลยว่าเขาดีใจที่มีลูกอย่างชั้นมากกว่า ถ้ามีลูกอย่างเธอเขาคงบีบปากช่องคลอดไม่ให้เกิดแน่ จำไว้อย่าพูดหรือแม้แต่จะคิดว่าพ่อแม่ชั้นอีก”ผมปล่อยออก จนเซ หน้าซีดน้ำตาเล็ดไปทันตา ไอ้บลูยังอึ้งนึกไม่ถึงว่าผมจะโมโหขนาดนี้  เพื่อนมันมาพอดีอีกสามคนช่วยประคอง เพื่อนมึงคงรักมึงมากถึงได้เพิ่งโผล่หัวออกมา ผมเห็นแล้วล่ะว่ายืนดูของกันอยู่ หันมาดูแต่ไม่กล้าเข้ามาคงจะอาย


“พี่บลู”เสียงเรียก

 
“ทำเกินไปแล้ว”มันพูดเสียงเย็นพอกับหน้ามันในตอนนี้ “เราเลิกกันเพราะอะไร จะให้ทบทวนตอกย้ำอีกเหรอ ในเมื่อมันเป็นความเต็มใจของเรา อีกอย่างพี่คงไม่ต้องพูดใช่มั้ย”ผมรู้ว่ามันจะพูดอะไร ตอนที่คบกันเกรชไม่ได้มีมันแค่คนเดียว ยังไปไหนมาไหนกินข้าวกับคนอื่นอยู่ แต่ความสัมพันธ์ขนาดไหนผมไม่รู้ แต่ไอ้บลูมันรู้ดี มันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะต่างคนต่างเต็มใจกันเอง แต่มันก็เป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีหรอก ซื่อสัตย์ต่อกันดีกว่า แต่ผ่านมาแล้วกลับตัวได้ก็ให้อภัยได้

“พอแล้ว ไม่อยากฟัง ไอ้เฮงซวย ไอ้คนเห็นแก่ตัว ไอ้บ้า”พูดเสร็จก็สะบัดเดินหนีไปทันที น้องเก้หันมามองหน้าพวกผมก่อนจะเดินตามไป มันถอนหายใจดึงมือผมออกจากตรงนั้น คนไม่ค่อยเยอะแล้วตอนที่ทะเลาะกัน คงไม่ค่อยได้ยินเท่าไร จนมานั่งอยู่ในรถ มันเงียบไปพัก



“ขอโทษ บลูไม่น่ามาเลย อยู่บ้านกันก็ดีอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาคงไม่ด่าพายแบบนี้”มันจับมือผมพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกผิดจริงๆดูมันกังวลมาก ตั้งแต่มันคบกับผมมันไม่เคยไปข้องแวะกับใครเลยนะ บรรดาแฟนมันก็ไม่เคยมายุ่ง มีแต่อีเกรชนี่แหละที่หนักหน่อย เลยต้องจัดหนักไปซะ



“มึงเป็นหมอดูเหรอ”ผมถามมัน ๆ หันขวับมามองที่เห็นผมไม่ได้โกรธหรือด่ามันอย่างทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องเกรช



“พายไม่โกรธเหรอ”มันถามผมอีก



“กูโกรธเขามากกว่า ที่ลามปามพ่อแม่กู”ผมบอกออกไป”เรื่องมึงกับเขามันจบไปแล้ว กูไม่อยากเก็บมาคิด ในเมื่อกูตัดสินใจคบมึงแล้วนิ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่อย่าเกิดให้มากนัก”ผมพูดเหมือนขู่มันด้วย



“โอ้ย แค่นี้ก็กลัวจะแย่ ไม่เคยเห็นพายโมโหขนาดนี้เลย สุโค่ยเลยอ่ะ”ยังเสือกชมกูอีก



“ถ้ายังคบกับกู แล้วมึงทำตัวไม่ดีจะได้เห็นบ่อยๆ”ผมยกยิ้มบอกมัน”กูขอเลย จะทะเลาะกันยังไง อย่าด่าพ่อล่อแม่เป็นเด็ดขาด กูไม่ชอบ มึงก็ด้วยใช่มั้ย”ผมย้ำให้มันรู้อีก



“แน่นอน พ่อแม่ของสูงใครจะเอามาเล่นล่ะ”มันบีบมือผมอย่างเห็นด้วย เราเลิกคุยเรื่องนี้กัน ก่อนจะขับรถตรงไปบ้านมัน ทันทีที่เข้าบ้านได้ ก็เจอน้องมันเล่นเกมส์อยู่ พ่อแม่ไม่อยู่



“ดีแล้วพี่พายเลือก ถ้าพี่บลูแม่งไม่ได้เรื่อง”มันชมผมหันไปแขวะพี่มัน



“แต่ตังค์กูนะโว้ย”มันเตะก้นน้องมันอย่างหยอก จับไอ้บราว์ที่กอดผมอยู่ออกด้วย



“ทำหวงนะ”น้องมันพูดยิ้มๆ ผมทำหน้าไม่ถูกเลย ไม่รู้ไอ้เด็กแก่แดดนี่มันรู้มากน้อยแค่ไหน ก่อนจะได้ยินอีกเสียง



“กลับมาแล้วเหรอ อ้าว พาย”พี่โบว์ถามมันก่อนจะเรียกผม ผมยกมือไหว้ แกรับไหว้ก่อนจะนั่งลง


“ไปไหนกันมาล่ะ”แกถามขึ้นมา



“ไปซื้อเกมให้น้องพี่ไง เบิกตังค์ด้วย”ไอ้บลูตอบก่อนจะแบมือ แกตีกลับ



“เรื่องไร ใครรับปากมันล่ะ”แกย้อนยิ้มๆ “นี่ต้องถ่อไปรับพายเลยเหรอ”แกพูดอีก ฟังดูชอบกล ไม่หรอกมั้ง



“ก็พายเขาเซียนเรื่องนี้ เห็นมั้ย ไอ้บราว์ยังชอบเลย”ไอ้บลูมันตอบกลับเอง แกก็พยักหน้า



“เหรอ ยังไงก็อย่าเล่นมากจนเสียการเรียนล่ะ”แกพูดเตือนอีก ไม่รู้เตือนผมหรือไอ้บราว์ที่แอบเบะปากก่อนจะหิ้วถุงขึ้นห้องไป

 

“พายนั่งคุยไปก่อนนะ บลูไปเอาของก่อน”มันบอกผมก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป




“ไม่มากินข้าวที่บ้านล่ะ บลูไม่ได้บอกเหรอ”แกถามผมเรื่องเมื่อวาน
“บอกครับ”ผมพยักหน้าก่อนจะพูดไป



“แล้วไม่มาล่ะ”แกก็ถามอีก ผมว่าแกเปลี่ยนไปแต่ก่อนแกไม่เคยพูดเหมือนห่างเหินกับผมแบบนี้ ถึงบางครั้งแกจะเจ้ายศเจ้าอย่าง แต่ก็ไม่เคยถือตัว



“เกรงใจครับ”ผมตอบออกไปอย่างประหยัดคำพูดมากที่สุด



“รู้ด้วยเหรอ”แกยกยิ้ม พอดีกับที่สาวใช้ยกน้ำมาให้พร้อมขนมที่ผมคงจะกินไม่ลงแล้วล่ะ แต่ก็ขอบคุณไป



“พี่โบว์มีอะไรหรือเปล่า ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรกับผม”ผมถามออกไปอย่างที่ใจคิด ไม่ใช่ท้าทายแต่จะได้รู้ว่าต้องทำตัวยังไง



“คิดว่าจะไม่ถามซะแล้ว แต่ถึงไม่ถามพี่ก็จะถาม”แกพูดออกมา ผมตั้งใจรับฟัง”พายคบกับบลูแบบไหน ขอแบบตรงๆ”ย้ำตอนท้ายอย่างจริงจัง



“แฟนครับ”ผมพูดออกไปทันที แกมองผมอย่างไม่ละสายตา
“นึกแล้ว ว่ามองไม่ผิด เป็นเพื่อนประสาอะไรถึงได้ทำอย่างนี้”แกพูดเหมือนจะโกรธ แต่ผมไม่เถียงหรือโยนให้ไอ้บลูรับไปหรอกว่ามันขอคบและบอกรักผม เพราะผมก็รักมันและรักมานานแล้วด้วย



“คิดว่าบลูมันจะจริงจังเหรอ คบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ตั้งแต่รากหญ้าถึงผู้ดี มั่นใจอะไรขนาดนั้น”แกยกเหตุผลขึ้นมา ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงตัดใจไปแล้วล่ะ แต่ตอนนี้คงจะไม่ได้



“ผมตอบไม่ได้ว่านานมั้ย แต่รู้ว่าตั้งแต่เป็นแฟนกันมันก็ไม่เคยมีใคร”ผมพูดเรียบๆ ไม่ใช่จะเถียงหรือยกย่องอะไร



“แค่นี้เองเหรอที่เรามั่นใจมันขนาดนั้น”แกพูดเหมือนจะเยาะ



“ผมเชื่อใจมัน และคิดว่าพี่ก็น่าจะเชื่อมันด้วย พี่น่าจะรู้นิสัยมันดีกว่าผมนะ”ผมบอกแกกลับ



“พาย”แกเน้นชื่อผม



“ผมขอโทษถ้าพูดเกินไป แต่มันเป็นความจริง”ผมยกมือไหว้บอกแกไปอีก



“งั้นพี่ขอให้เลิกกันซะตอนนี้ ทำยังไงก็ได้จะตัดเพื่อนกันไปเลยก็ดี”แกพูดเสียงแข็ง ไม่ใช่ขอร้องแต่เป็นการสั่ง


“ผมคงทำตามไม่ได้”ผมบอกอีก



“ทำไม ต้องการอะไรบอกมา”แกถามพร้อมยื่นข้อเสนอ



“ต้องการให้มันมาบอกเลิกผมเอง แล้วผมจะไป”ผมบอกไปทันที แกชักสีหน้า



“ท้าทายเหรอ”แกลุกขึ้นชี้หน้าผม ผมไม่ได้โกรธแกหรอกครับ แกทำไปด้วยความรักที่มีต่อมันและพ่อแม่ ไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัว



“ผมไม่กล้าหรอกครับ”ผมบอกนิ่งๆ แกจะพูดต่อ พอดีมันเดินกึ่งวิ่งลงมาพอดีพร้อมเป้หนึ่งใบ แกเลยถอยไปนั่งตามเดิมปรับสติอารมณ์



“คุยอะไรกัน สงสัยจะมันส์ออกท่าทางด้วยนิ”มันถามก่อนจะแซวพี่มัน



“มันส์มาก และจะไปไหน”แกพูดเชิงเหน็บ ก่อนจะถาม


“ไปห้อง”มันบอกก่อนจะนั่งข้างผม กอดไหล่ด้วย มึงไม่ได้ดูหนังหน้าพี่มึงเลยเน๊าะ อกจะแตกแล้วมั้ง



“ไปทำไรกัน”แกถามกำกวม



“ไปทำอย่างที่เขาทำกันนะแหละ”มันก็เสือกเล่นมุกตอบกลับอีก



“บลู พี่ถามจริงๆ”แกเสียงเข้ม มันอึ้งไปหันมามองหน้าผมที่เฉยอยู่



“ล้อเล่นเอง ไม่เห็นต้องจริงจังเลย ไปทำรายงาน”มันพูดล้อๆก่อนจะบอกไป



“ทำที่บ้านไม่ได้เหรอ ต้องไปโน่น”แกแย้งอีก



“พี่เป็นไรเปล่าเนี่ยะ ทุกทีไม่เห็นถามเลย”มันก็เริ่มมีอารมณ์บ้างแล้ว ผมหยิกมือมันให้เย็นเอาไว้



“เอ้อ ไม่มีไร แค่อยากให้อยู่บ้านบ้าง”แกรู้ตัวเลยพูดกลบเกลื่อนไป



“ก็อยู่แล้วไง กลับก็ทุกอาทิตย์ ผมอยากส่วนตัวบ้างไม่ได้เหรอ”มันเริ่มแล้วครับ ไอ้นี่เซ้าซี้มากๆไม่ได้เดี๋ยวขึ้นพอๆกับไอ้ไผ่นั่นแหละ พี่มันหันมามองหน้าผมเหมือนกูเป็นต้นเหตุเลยเน๊าะ



“พี่โบว์เขาถามดีๆ มึงก็ร้อนตัวไปได้”ผมบอกมัน แต่เหมือนจะกระทบหรือเปล่า ถึงได้ถลึงตาใส่ซะ อย่านะเจ๊



“ถ้าไม่มีอะไร ไปแล้วนะ”มันบอกเดินไปหอมแก้มแก แล้วจูงผมเดินออกไปทันที กูยังไม่ยกมือไหว้พี่มึงเลย มองตามซะอย่างจะแทงข้างหลังกู ขึ้นรถได้มันขับออกทันที ระหว่างทางผมก็เลยชวนมันคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆไม่อยากให้คุยเรื่องพี่โบว์ดูมันจะสงสัยมาก เริ่มมาแล้วอุปสรรคที่ไม่ได้จับฉลากเลือก แถมด่านสำคัญซะด้วย
******************************************************************************************************************************
ปล.ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่าน ดีใจที่มีคนติดตามเพิ่มมาอีกหลายขา อิอิ  ขอโทษที่มาช้าที่เคยบอกปวดหลังน่ะคะมันเรื้อรังนึกว่าเป็นไม่มาก จนต้องไปฉีดยามาเลย ถ้าใครมีอาการอย่าปล่อยไว้นานนะคะรีบไปหาหมอทันที แต่ที่น่าเบื่อที่สุดเน็ตเฉื่อยมาก แก้หายไปพักก็เป็นอีก บางทีกำลังจะลงดันไม่มีสัญญาณซะงั้น ห่วย และให้ไอ้ผัวเมียคู่เกรียนมันแยกกันพักนึงก่อนนะ ไปยกเครื่องใหม่ หุหุ

[Rafael]

โอ้วว พี่โบว์ มาโหดแฮะ
แล้วทีนี้บลุกับพายจะทำยังไงกันหนอ
ตามเอาใจช่วยยค่าา

[naiin]

อย่ายอมมั่นเข้าไว้ เหนื่อยเดี๋ยวเขาก็หยุดขวางเอง

[iforgive]

เพราะรักน้องหรือว่ามีใครมาพูดอะไรกันแน่  แหม่ง ๆ อ่ะ

[gupalz]

ปวดตับจริงๆปัญหาครอบครัวอีกแล้ว

[bytoey]

 

[aoihimeko]

พยสู้ๆ

[bulldog17]

เราว่ามีคนมาเป่าหูแน่เลย

[CarToonMiZa]

ปัญหาครอบครัว
มันใหญ่ระดับชาติ

[koikoi]

อุปสรรคชิ้นใหญ่เลย

[HISY]

พายสู้ๆ

[yeyong]

มีงานเข้าๆ พายซะแล้ว
ถ้าเป็นคนนอกก็พอว่า  นี่เป็นเจ้ใหญ่เชียว

[BBSS]

  สู้สู้ พาย

[l3iZal2l2e]

สงสารน้องพายยยยย โธ่ 
เกรซเป็นคนวิ่งแจ้นไปบอกพี่สาวของบลูรึเปล่าอ่ะ
 

[mild-dy]

รอจ้ารอ รอตอนต่อไปค่า