หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[kanda53]

คุณแม่ได้ใจปลื้มลูกสะใภ้สุด ๆ ...เค้าดองกันเหนียวแน่นไปแล้ว...
เจ้าเดี๋ยวมีงอน..ต้องให้เมียง้อด้วย... มารยาเกินร้อยนะจ๊ะ..
นู๋อุ่นตามไม่ทันเจ้าเน่าอีกแล้วว..

  น้องอิ๊ก 

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

อ่านะ งอนก็เป็นด้วยคนเรา ไม่คิดว่ามันจะงอนเรื่องนี้อ่ะ อิอิ ผมเองก็ลืมตัวไปเถอะ ชอบล้อดีนักเจอถีบซะเลย แต่ก็นะ ดูมันพูดเข้าสิ ไอ้นี่ท่าจะบ้า ผมรีบเดินเข้าห้องไปทันทีครับ ป่านนี้เขาเรียนคาบแรกไปแล้วเถอะ
   “คือมาสวยล่ะมื้อนี้ เมื่อคืนจัดหนักเบาะอุ่น” เล็กมันถามครับ ผมแอบเข้าไปตอนที่อาจารย์หันเข้ากระดาน
   “อือ นอนเพลินไปหน่อยน่ะ ถึงไหนแล้ว” ผมรีบเปิดกระเป๋าเอาหนังสือกับสมุดออกมาล่ะครับ
   “อุ่นๆ เลิกเรียนแล้วไปซื้อของขวญบ่” จอยมันยื่นหน้ามาล่ะครับ
   “หือ ของขวัญไรอ่ะ” ผมงงครับ
   “ฮ่วยกะของขวญคริสต์มาสเด้ สิฮอดมื้อแล้วเด้ล่ะ” ผมพยักหน้าครับ
   “นี่พวกเธอน่ะ จะคุยกันอีกนานไหมคะ ครูสอนอยู่นะ” เงียบกันไปทันที ต่างก็ก้มหน้าลงทันทีครับ ระหว่างคาบเรียนก็ไม่มีอะไรมากครับ เรียนไปหนาวไป ลมหนาวนี่มันมาตลอดเวลาเลย ทุกคนในห้องสวมเสื้อกันหนาวกันทุกคน
   “กินหยังฮ้อนๆดีกั่วเนาะ” พอเที่ยงจอยก็เดินนำเราไปที่โรงอาหารล่ะครับ
   “มันเซาหนาวแล้วเด้ล่ะ พวมฮ้อน” เล็กมันบอกล่ะครับ ตอนเที่ยงนี่ไม่เท่าไหร่แดดเริ่มร้อน เล็กมันถอดเสื้อแล้วครับ
   “เออ เมื่อคืนจอยไปไหนเหรอ ไม่เห็นไปกินข้าวกับพวกเราเลย”
   “อ้อ เมื่อคืนแม่เพิ่นพาไปเฮือนป้า เพิ่นสิเฮ็ดบุญเฮือน” หือ ผมทำตาแบบว่าสนใจครับ
   “ทำไมอ่ะ” “งูสิงเข้าเฮือนเพิ่น” งงครับ ผมเลยหันไปหาเล็ก ไอ้นั่นก็ไม่สนใจวิ่งไปหาพวกนายไม้ที่เดินมาแล้ว อ่า ไอ้เน่ามันปรี่มาหาผมแล้วครับ
   “นั่น มึงจะไปไหน” มันจับแขนผมไว้ครับ
   “ไรอ่ะ ก็ไปกินข้าวไง ไม่กินข้าวเหรอเน่าอ่ะ” มันยักคิ้วให้ผมครับ เห็นหน้ามันแล้วอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องที่มันพูด
   “แดกดิ มานี่เลย เดินหนีไปไหน กลัวเหรอ ไม่ต้องกลัว กูจัดหนักแน่ๆ ไอ้เบบี๋” ดูมันทำนะครับ ไอ้บ้า อายเป็นบ้างเถอะ มันเอาหน้ามาล้อเลียนผมครับ เพื่อนๆก็แซวขึ้นทันที
   “หวืย ซาดหวานกันเนาะสู สิกินบ่เข่าน่ะ” นายเคนมันแซวครับ
   “แม่นๆอ้าย เมื่อคืนกะส่งสายตากันโพดพะโล ตาหลูโตนน้องนุ่งแน่อ้ายเดี๋ยว” น้องเต้ครับ
   “ไปกินข้าวเถอะจอย พูดไรไม่รู้” ผมรีบเดินไปดึงแขนจอยล่ะครับ เหมือนกับจะอ้าปากเลยนะจอย แหมๆ เผลอไม่ได้เลยนะ ผมอายจนหน้าแดง เดินไปก่อนแล้วครับ เสียงหัวเราะเสียงแซวก็ดังตามหลังมา พอกลุ่มเราเดินไปทางไหนคนก็จะมองล่ะครับ เสียงทักทายกับคนนั้นคนนี้ในกลุ่มดังอยู่ไม่ขาดสาย
   “เน่าๆ งูสิงเข้าบ้านนี่ต้องทำบุญเหรอ” พอมาถึงโรงอาหารผมก็เดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวแล้วมานั่งล่ะครับ ไอ้เน่ามันก็กินเหมือนผม ตอนนี้เพื่อนๆเดินไปเลือกอาหาร ผมเลยถามมันล่ะครับ
   “อืม บ้านป้าสาวจอยน่ะเหรอ” ผมรีบพยักหน้าครับ
   “คนอีสานเขาจะเชื่อแบบนี้ล่ะ เขาเชื่อว่ามันเป็นลางไม่ดี ต้องทำบุญบ้าน” มันอธิบายครับ ผมพยักหน้า
   “อยากไปดูเหรอ” ผมยิ้มทันทีครับ มันเข้าใจผมนะเนี่ยเห็นกวนๆแบบนี้ก็เถอะ
   “ไม่ต้องไปหรอก มึงลืมไงว่าคืนนี้มึงติดค้างอะไรกูไว้” มันยักคิ้วให้ผมครับ อ่านะ ไอ้บ้า ผมรีบหันหน้าหนีทันที
   “ห้ามอิ๊อ๊ะ ตูดบวมแน่ๆมึง ฮ่าๆ” “ไรอ่ะ ไม่ให้ทำหรอกนะเน่า” “สัดไม่ให้ทำ กูไม่หายงอนเว้ย จะเอาไง” อ่านะ มีงี้ด้วย ผมเม้มปาก ไม่รู้จะโต้ตอบมันยังไง
   “บ้าเหรอ ไหวเหรอเน่าอ่ะ อิอิ” อ่า อุรดิศ ทำไมพูดแบบนั้น
   “นั่น งั้นกินข้าวเสร็จไปห้องน้ำในยิมป่ะล่ะ ดีเหมือนกัน จะเอาน้ำแรก”
   “บ้าเหรอ กินไปดิข้าวน่ะ” ผมไม่ไหวครับ สู้มันไมได้ จะทำยังไงดีอ่ะ ผมจะทำยังไงถึงจะรอดไปได้ บ้าเหรอ ถ้ามันจะทำอย่างที่มันบอก ผมตายแน่ๆ ห้ารอบเชียวนะ อีกอย่างไอ้เน่ามันไม่เคยทำไม่ได้อย่างที่มันพูดนะ ตายล่ะสิกู
   “กินไวแท้อุ่น” “สี่ได้ไหมอ่ะ” อ่า โอ้ย ดูเอานะ ผมหลุดปากออกมา ไอ้เน่ามันหันมามองแล้วหัวเราะเสียงดังเลยนะครับ จอยและเพื่อนๆหันมามองหน้าผม จอยเหมือนจะอ้าปากถามแต่ก็หันไปมองเพื่อนๆแล้วอมยิ้ม อ่า อายจัง
   “อีหยังน้อ สี่ได้บ่น่ะ อิอิ” นายเคนครับ ผมรีบกินก๋วยเตี๋ยวแล้วรีบเดินหนีไปเลย อายเถอะ
   “อุ่นๆ ซาดย่างไวเนาะ เฮาหาอยู่ตั้งโดน มาอยู่นี่เบาะ” จอยมันตามมาล่ะครับ ผมเดินมาที่ห้องสมุดไมได้มาอ่านอะไรหรอก หามุมหลบความอาย
   “อืม” ผมครางออกไปครับ จอยมันนั่งลงข้างๆผม
   “หว่างฮั่นเฮาพ้อจารย์พร เพิ่นให้อุ่นไปหา เฮาว่าเรื่องงานวันคริสต์มาสนั่นล่ะ” ผมหันขวับทันทีครับ จะอะไรกับกูอีกเนี่ย ผมทำหน้าเซ็งๆ
   “ป่ะ เดี๋ยวเฮาพาไป เพิ่นบอกว่าเพิ่นสิถ่าอยู่เทิงห้อง” จอยมันลากแขนผมไปจนได้ล่ะครับ ผมก็หน้าหงิกไปตามประสา พอเดินขึ้นตกไปเด็กๆก็แซว เออ ทำไมมาแซวกูวะเนี่ย
   “มาแล้วเหรออุรดิศ มาๆนั่งๆ” ผมยกมือไหว้แกล่ะครับ สีหน้านี่มีอะไรให้ผมทำแน่ๆเลย
   “ครับจารย์ มีไรหรือเปล่าครับ”
   “มีสิจ๊ะ ก็งานวันคริสต์มาสไง ครูจะให้เธอร้องเพลง”
   “หา ผมร้องไม่เป็นครับจารย์” ผมรีบบอกปัดไปครับ
   “อะไรกันคะอุรดิศ ร้องเพลงนะไมได้ไถนา ไมได้ยากเลยค่ะ หรือจะเป็นพิธีกรให้ครู” ผมหันไปหาจอยทันทีครับ
   “ฮ้องเพลงดีกั่วอุ่น คราวเดียวหนึ่ง” จอยมันบอกครับ ผมเครียดเลย ร้องเพลง? เคยร้องที่ไหนล่ะกู
   “แต่ผมร้องไม่เป็นจริงๆนะครับจารย์ มีคนเก่งๆเยอะกว่าผมอีก พิธีกรผมก็ไม่เคยพูดอ่ะ” ผมครางออกมา
   “แหมอุรดิศคะ อย่ามาแอ๊บหน่อยเลย ครูดูก็รู้ว่าเธอน่ะมีแวว” แวว? แววมยุราน่ะสิทีมี ไรไม่รู้โอ้ย
   “อย่าทำหน้าแบบนั้น เอาเป็นว่าอุรดิศร้องเพลงให้ครูก็แล้วกัน เปิดงานเลยนะ เด่นสุดๆ มีเวลาอีกตั้งอาทิตย์มีเวลาถมเถที่จะฝึก ไปได้แล้วจ๊ะ มีแค่นี้ล่ะ” เอ่อ ผมยังไม่ทันได้อ้าปาก ผมหน้ามุ่ยลงทันทีครับ
   “ไรอ่ะ เราจะร้องเพลงอะไรล่ะ ไม่เคยร้องเถอะ โอ้ย หาเรื่องให้ขายหน้าเขาอีกแล้วนะ” ผมบ่นออกมาครับ
   “บ่เป็นหยังดอกน่า ไสลองฮ้องให้เฮาฟังแน่” นะ จอยก็ยุเหลือเกิน
   “ร้องไรอ่ะ ไม่เคยร้องเถอะจอย ตายแน่ๆ โอ้ย เครียดๆ” ผมเดินนำไปก่อนครับ พอเข้าเรียนก็หน้าเครียดทั้งวัน
   “ป่ะไปซื้อของขวญ” จอยมันชวนครับ
   “อีกตั้งอาทิตย์ไม่ใช่เหรอจอย กว่าจะถึงวันงาน”
   “ไปเลือกไว้เด้เนาะ เฮาขี้คร้านเมือ อากาศยามแลงดีกะด้อ” อืมนะ จริงของมัน แดดอ่อนๆสีส้มๆ ใบไม้สีเหลืองๆที่ปลิวตามลมหลุดมาจากต้น มันสวยดีนะผมก็ชอบ
   “ไปบิ๊กซีอ่ะเหรอ” ผมถามครับ จอยรีบพยักหน้า ผมเลยเดินไปที่โรงรถ รอสามี เอ้ย รอไอ้เน่าครับ นั่นๆมาแล้ว มาพร้อมๆกับเพื่อนๆในกลุ่มล่ะครับ
   “มารอผัวแต่วันเชียวนะ อยากมากเหรอจ๊ะเมียจ๋า” ดูมันนะครับ แหมนะ
   “ไรอ่ะ จอยชวนไปดูของขวัญวันคริสต์มาสอ่ะ ไปป่าวเน่า” ผมบอกมันไปครับ
   “ไร กว่าจะถึงวัน รีบไปไหนเนี่ย” “ก็บรรยากาศดีๆไง ไม่อยากรีบกลับ”
   “จิ๊ ไปไสเกาะจอย” มันหันไปถามจอยที่กำลังจะปีนขึ้นรถน้องโจ้ล่ะครับ
   “ว่าสิไปเบิ่งอยู่บิ๊กซี ห่ามีแนวเป็นตาเอา” พวกเราก็ออกมาจากโณงเรียนล่ะครับ เฮโลตามกันไป
   “เน่า จารย์พรให้ร้องเพลงวันงานด้วยอ่ะ” ผมบอกมันตอนที่เราขับตามเพื่อนๆมาล่ะครับ
   “เพลงไรวะ” มันหันมาถาม
   “ไม่รู้อ่ะ จารย์บอกให้ไปฝึกมา เราไม่เคยร้องเพลงเถอะ”
   “ฮ่าๆ มึงเนี่ยนะจะร้องเพลง ครางล่ะน่าจะดีกว่านะกูว่า” นั่น ดูเอานะครับ ผมต่อยหลังมันทันที มันก็เบรกรถผมก็เลยรีบคว้าเอวมันไว้ มันก็ออกรถอีกเบรกอีก โมโห
   “กินลูกชิ้นปิ้งป่ะเบบี๋” พอถึงหน้าห้างไอ้เน่ามันก็จอดให้ผมลงก่อนล่ะครับ ส่วนมันก็ขับรถไปที่จอดรถ ผมเดินไปหาจอยที่ลงก่อนหน้าผมแล้ว มันจอดรถเสร็จมันก็เดินมาหา
   “อืม ไหนอ่ะ” ผมมองเข้าไปในทางเข้าห้างล่ะครับ
   “นั่นไง” “อยากกินคือกัน ป่ะอุ่น” จอยมันบอกครับ เราเลยไปยืนล้อมรถเข็นของลุง พอกินเสร็จก็เดินเข้าไปในห้าง เสียงเพื่อนๆแซวกันโหวกเหวกอะไรกันไม่รู้
   “จอยว่าเอาเพลงไหนดีอ่ะ” ผมก็นะ มันอดไม่ได้หรอกนะครับที่จะไม่กังวล เผลอถามออกจนได้ล่ะ
   “เดี๋ยวเฮาคึดซ่อย มื้ออื่นสิมาบอก ไปลองหาเบิ่งก่อน อุ่นใซ้เสียงได้ซ่ำได๋ล่ะ”
   “ไม่ได้เลยเถอะ ไม่เคยร้อง ร้องเพลงคริสต์มาสเลยดีไหม We wish you a very Christmas ผมร้องออกมาล่ะครับ”
   “ป้าด เสียงดีอยู่เด้ล่ะอุ่น” ตรงไหนเนี่ย ผมหัวเราะออกมาเลยครับ
   “ไรอ่ะจอย บ้าเหรอ แค่ประโยคเดียวเนี่ยนะบอกว่าเราเสียงดี”
   “เสียงดีอีหลีเด้ล่ะ บ่เซื่อถามเดี๋ยวเบิ่งติ๊” “ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวมันล้อ เมื่อกี๊ก็เพิ่งจะล้อมา เรารีบไปดูของดีกว่าป่ะ” ผมชวนออกนอกเรื่องไปล่ะครับ ไปบอกมันดิ มันจะได้ล้อสามวันเจ็ดวันเหมือนใครที่ไหนล่ะนั่นน่ะ พวกเราเดินไปตามล็อกต่างๆล่ะครับ ไม่มีของที่อยากได้เถอะ มันเป็นของตลาดๆ หมายความว่าที่ไหนก็มีขายอ่ะ ไม่รู้จะซื้อไปให้ใคร
   “บ่มีแนวอยากได้เลยบ่อุ่น” “ฮื่อ ไม่เห็นมีไรน่าสนใจเลยอ่ะ จอยล่ะดูไรไว้”
   “เฮาว่าสิซื้อกางเกงขาสั้นนั่นล่ะ ให้บักโจ้ แล้วเฮาเองกะว่าสิซื้อโปโลใส่จักโต อุ่นบ่ไปเบิ่งให้ไอ้เดี๋ยวแน่บ่” อืมเนอะ ผมเลยเดินกลับไปที่แผนกเสื้อ้ผาผู้ชายอีกครั้งครับ ไอ้เน่ามันก็เดินอยู่กับนายไม้ คุยอะไรกันไม่รู้ ส่วนที่เหลือก็เจี้ยวจ้าวไปตามประสา ผมเลือกซื้อกางเกงในให้มันล่ะครับแพ็กหนึ่ง เพราะของเก่ามันย้วยหมดล่ะ มันใส่ของผมไม่ได้ด้วยเพราะของผมเอวเล็กกว่า
   “เน่าไปดูพระอาทิตย์ตกป่ะ” พอเราแยกจากเพื่อนผมก็ชวนมันครับ ยังไม่เย็นมากนัก
   “ไปดูไหนล่ะ ขี้เกียจขับรถ รีบกลับเลยๆ”
   “รีบกลับไปทำไมอ่ะ ไม่มีอะไรทำซะหน่อย”
   “นั่น ลืมเหรอจ๊ะเมียจ๋า” อ่านะ พอมันทำเสียงแบบนี้ขึ้นมาผมถึงจำได้ครับ
   “บ้าเหรอ” “บ้าไร นี่ไงตอนกูเอามึงก็ฝึกร้องเพลงไปด้วยดิ ฝึกลูกคอสิบชั้น ฮ่าๆ” อารมณ์เสีย ดูมันนะครับ
   “ใครจะให้ทำ ไอ้เน่า” ผมพูดเบาๆล่ะครับ ไม่ให้มันได้ยินหรอกนะ มันได้ยินก็คงยาวอีกล่ะ
   “พี่ต้อย พ่อยังไม่กลับเหรอ” พอถึงบ้านผมก็รีบลงรถล่ะครับ ไปหาตัวช่วย อิอิ
   “บ่ทันกลับค่า เห็นบอกสิไปหาแม่ไอ้เดี๋ยวนั่นตั้ว” อ่านะ ไปหาทำไมวะ
   “มีไรให้อุ่นช่วยป่าว อยากช่วย” “บ่ค่า บ่มีดอก ไปหาเปลี่ยนเสื้อ้ผาโลดค่า เดี๋ยวเอื้อยสิออกไปตลาดจักคราว”
   “อ่า ไปด้วยได้ไหมอ่ะ” “ไปโลดเอื้อย จะไปทำไมวะ ไปเกะกะเจ้เขา ไปเลยๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า” นั่น มันมาแล้วครับ
   “แม่นค่าแม่น บ่ต้องไปดอก เดี๋ยวไปเห็นนั่นเห็นนี่กะอยากเบิ่งอีก เสียเวลาเอื้อยเด้ล่ะ” ขอบคุณมากพี่ต้อย แหมนะ กูจะรอดไหมเนี่ย ผมรีบขึ้นไปบนห้องครับ อ๊ะ จะรีบขึ้นมาทำไมเนี่ย อ่า
   “ว่าไงจ๊ะ ที่รัก มาให้ผัวชื่นใจหน่อยดิ คิดถึงจะตายอยู่แล้ว” นั่นไงครับ มันมากอดผมจากข้างหลังเอาหน้าซุกลงคอผมทันที ผมรีบย่นคอ มันกอดนัวเนียไปทั่วตัว
   “อ่า ไรอ่ะเน่า ยังไม่อาบน้ำเลย” ผมหาวิธีอยู่ครับ ยังไม่อยากโดนอ่ะ
   “ไม่อาบก็เอาได้ อย่าเรื่องเยอะ” อ่า มันดันผมให้ล้มลงเตียงทันทีครับ ท่าทางมันหื่นมากๆเถอะ
   “ไม่อาบก็ไม่ทำให้นะ” ผมขู่มันครับ อิอิ มันผงกหน้าขึ้นมองหน้าผม
   “แล้วเคยโดนผัวข่มขืนป่ะล่ะมึงน่ะ” อ่า อ้าปากค้างเลยครับ สายตามันแบบว่าจริงจังมากๆ มันไม่สนใจเลย แต่ผมว่ามันรู้จักผมดีล่ะ ถ้าบอกไปอาบน้ำผมก็จะอาบนานๆ แล้วก็คงแถหาเรื่องอื่นไปจนได้ ผมพอจะรู้จักประวิงเวลา แต่นี่มันไม่ฟังเลยครับ มันบดปากมันลงมา ตอนแรกผมก็ไม่ยอม แต่ก็นะ เออๆ ยอมก็ยอมวะ
   “เบาๆดิเน่า เจ็บนะ” ผมดิ้นหนีครับ มันกดเอวผมไว้กับเตียง
   “เบาได้ไง แก้แค้นไง ทีถีบกูล่ะ มึงตายแน่ๆ” “อ่า ไม่เอา เจ็บนะ” ผมเริ่มร้องออกมาครับ มันเหมือนแกล้งผมในตอนแรกล่ะ แต่เอาไปเอามามันก็แค่แกล้งล่ะครับ มันเห็นหน้าไม่ดีมันเลยทำเบาๆ อิอิ ว่าจะไม่เผยอปากแอบทำจนได้ผม
   “เบบี๋ กูจะแตกแล้วนะ” มันเร่งเครื่องครับ ส่วนผมเองไม่ขอบรรยายนะ มันดูไม่ดี อิอิ คือมันขัดๆกับผมยังไงไม่รู้อ่ะ เอาเป็นว่าผมถึงก่อนมันเถอะ อ่า เขินจัง
   “ฮ่า เหนื่อย” มันซุกหน้าลงมาที่ซอกคอของผมล่ะครับ เหงื่อมันผุดขึ้นเต็มหน้า สักพักก็หายไป ส่วนผมก็นอนตัวแข็งเลย อยู่ท่านั้นล่ะ
   “เอาออกดิ” ผมบอกมันครับแล้วจะดันมันออก
   “เอาออกไร แข็งอยู่ไม่เห็นเหรอ ต่อเลยนะเบบี๋” “อ่า บ้าเหรอ เจ็บนะ”
   “เจ็บเชี่ยไร เสียวจะตาย อยู่เฉยๆเถอะมึงน่ะ” เอ่อ ผมอ้าปากจะด่ามันแต่มันไม่สนใจแล้วครับ
   “อะ ไอ้เน่า อะ ไอ้บ้า” เอ่อ กูก็นะเสียงไม่เป็นเสียง ก็มันเล่นกระแทกซะขนาดนั้น โอ้ย อะไรเนี่ย ไม่ให้พักยกเลยว่างั้น ไม่ได้ล่ะ ต้องฟ้องพ่อแล้ว ขืนมันทำแบบนี้ผมสิซวยอ่ะ
   “พอแล้วได้ไหมอ่ะเน่า ไม่ไหวแล้วนะ เจ็บ” พอมันสมใจมัน อิอิ จะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกนะ เพราะผมเองก็ เอ่อ อิอิ เอาเป็นว่าถึงที่หมายทั้งสองคนก็แล้วกัน
   “สองแล้วนะ อีกสามต่อคืนนี้” พอได้ยินผมแทบจะร้องไห้ครับ นี่มันพูดจริงเหรอเนี่ย ตอนแรกนึกว่ามันบ้าพลังพูดไปอย่างนั้นเอง อะไรอ่ะ
   “ไปอาบน้ำดิ” มันบอกผมครับ จะให้กูเดินยังไงล่ะเนี่ย ขาสั่นไปหมด
   “อ๊ะ ทำไรอ่ะเน่า” มันลุกขึ้นแล้วอุ้มผมเลยครับ ตกใจสิ
   “เห็นท่าทางไม่ไหวไง ไม่มีใครอยู่บ้านหรอกน่า อายไปได้”
   “ไม่อายผีสางเทวดาบ้างเหรอ” “อายไม เราเอากันรอบบ้านแล้ว ท่านไม่ว่าหรอก” ดูมันพูดครับ มันอุ้มผมเข้าห้องน้ำไปเลย พอถึมันก็กอดผมไว้แล้วไปเปิดน้ำฝักบัว
   “เย็นอ่ะ” “รอก่อนดิ น้ำมันยังไม่อุ่น” คือผมยืนหันหน้าเข้าหามันนะครับ ส่วนมันยืนอยู่แล้วเอื้อมมือมาเปิดน้ำพออุ่นได้ที่มันก็ล้างตัวให้ผม อ่า มันยกขาผมขึ้นแล้วฉีดน้ำเข้าก้นผมด้วยอ่ะ
   “ทำเองได้ ไม่ต้องหรอก” ผมอายมันครับ
   “อายไรวะ กูเห็นถึงไส้ติ่งมึงแล้วเถอะ” “บ้านะ ไม่เอาอ่ะ เน่าล้างตัวรอดิ เรานั่งชักโครกแป๊บ” ผมอายร้อนหน้าผ่าวๆ เอากับมันสิครับ ไอ้นี่มันไม่มีอาย มันยอมผมครับ มันยืนหันหลังแล้วผิวปากสบายอารมณ์อยู่ แหมนะ อยากจะถีบเอาอีกสักที แต่ก็นะ ไม่เอาๆ เดี๋ยวไม่คุ้ม นี่ก็ยังใช้หนี้ไม่หมดเลยนะ
   “สระผมให้ด้วยดิ” มันบอกครับหลังจากที่ผมเสร็จธุระ
   “นั่งลงดิ” ผมก็แม่บ้านชัดๆ แหมนะ พอฟอกสบู่ให้มันเสร็จยังต้องสระผมให้ด้วยนะ มันหันมายิ้มแล้วนั่งลงที่เก้าอี้พลาสติกที่ใช้ตอนมันขาหักล่ะครับ ป่านนี้ยังไม่เอาออก
   “กูรักมึงนะเบบี๋” มันพูดขึ้นมาครับ ผมเบะปากใส่มัน
   “ไม่เชื่อไง” “เชื่อ หลับตาดิ เดี๋ยวยาสระผมก็เข้าตาหรอก” ผมอายเป็นนะเว้ย แหมนะ
   “มึงนั่งนี่ดิ” “หือ ไหน” ผมงงครับ มันบอกผมนั่งแต่เก้าอี้มีตัวเดียว
   “นี่ไง” “อ่า ไอ้บ้าเน่า ไม่เอาแล้ว เจ็บ” คือว่า มันโด่อีกแล้วครับ ผมรีบเปิดน้ำฉีดใส่หน้ามันเลย
   “มาเร็ว ขึ้นอีกแล้ว” มันไม่ได้พูดเฉยๆนะ มันดึงแขนผมไปแล้วกอดเอวผมไว้ หน้ามันก็ซุกลงหน้าอกผมทันที
   “อ่า มะ ไม่เอาอ่ะเน่า” ครางออกจนได้ โอ้ยกู สรุปเลยก็แล้วกัน ผมใช้หนี้ไปเหลือสองครั้ง ขอผลัดมันเป็นพรุ่งนี้ครับ ไม่ไหวจะเคลียร์ คนบ้าอะไรไม่รู้ เผลอไม่ได้ อย่าได้ไปลองดีกับมันเชียว ผมรู้สึกระบมไปหมด
   “มาซ่อยเอื้อยแกะเปลือกหอมแดงแน่ค่าคุณอุ่น” พออาบน้ำเสร็จผมก็ลงมานั่งข้างล่างล่ะครับ ไอ้เน่ามันก็ไปเตะตระกร้อกับเพื่อนๆ ตอนเราอาบน้ำเสียงนายเคนมาร้องเรียกแล้วเถอะ แต่มันไม่สนใจ
   “ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ” “ฮ่วย อีหยังค่า หวางฮั่นคือมาขอเฮ็ดอยู่”
   “ไม่อยากทำแล้วอ่ะ พี่ต้อยทำไรกิน” ผมนั่งแผ่อยู่ที่เก้าอี้หวายครับ
   “โอ้ยเนาะ จั่กอีหยังดอกเนี่ย ว่าสิก้อยปลาทูสดค่า กับต้มส้ม”
   “ง้นอุ่นช่วยเอาผักมาแช่น้ำก็ได้” ผมอาสาทำงานที่ง่ายสุด เบาสุดก็ได้ครับ ไม่อยากทำอะไรเลยให้ตายเถอะ เหนื่อยเพลียมากๆขอบอก
   “คือหน้าแดงแท้อุ่น ไปเฮ็ดหยังมา” พอเพื่อนๆเล่นตระกร้อเสร็จก็เข้ามาในบ้านล่ะครับ เอ๊ะ นี่กูหน้าแดงเหรอเนี่ย
   “คือคนเหมื่อยแท้” นายเคนครับ
   “อ้อ เราเหนื่อยนิดหน่อยอ่ะ” “อิอิ แม่บ่น้อ” อ้าวนะ ทุกคนเลยครับหัวเราะออกมา ผมเลยมองไปที่ไอ้เน่า มันก็ยักคิ้วให้ผม หนอยแน่ไอ้บ้านี่
   “กินชาป่าว เดี๋ยวเราไปชงให้” ผมรีบแถไปครับ
   “กินๆ ฮ่วยๆ เป็นหยังคือย่างแนวนั้นน้อ บักเดี๋ยวมึงเฮ็ดหยังอุ่น” เอ่อ นี่กูเดินผิดปกติไปเหรอเนี่ย ผมหันขวับไปเพื่อนๆก็หัวเราะ ยิ่งไอ้น้องโจ้นี่นะหัวเราะดังมาก พ่อผมไปเข้าห้องน้ำครับตอนนี้เลยไม่ระแคะระคายอะไรมาก
   “ซุมห่านี่แหม่ะ เซาๆ สิแดกบ่แดกน้ำน่ะ บ่แดกกะพากันเมือ ไป๊” ไอ้เน่าครับ มันไล่เพื่อนๆ ส่วนผมอายหน้าแดงไปโน่นแล้วเถอะ ไม่นะ ผมเดินปกติแค่ถ่างๆขาออกหน่อยๆเท่านั้นเอง ก็มันเหมือนบวมนี่หว่า อ่า
   “ได้ยินข่าวว่าจะร้องเพลงวันคริสต์มาสเหรอลูกอุ่น” พอตอนกินข้าวพ่อผมก็ถามขึ้นล่ะครับ
   “ไม่อยากร้องเลยอ่ะพ่อ อุ่นร้องเพลงเป็นที่ไหน จารย์ล่ะไรก็ไม่รู้” ผมบ่นทันทีครับ
   “อาจารย์เขาคงเห็นแววล่ะพ่อว่า ฝึกเอาสิจะได้เป็น”
   “ร้องเพลงนะพ่อ ไม่ใช่เล่นกีฬาจะได้ฝึกง่ายๆ” “อ้าวลูกคนนี้นี่ ของทุกอย่างล่ะ ไม่ว่าจะเป็นหรือไม่เป็น การฝึกฝนมันสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด” ทำตาเป็นประกายออกมา
   “ใช่ครับ ผมยังร้องเป็นเลย ไรวะ แค่นี้ทำเป็นบ่น” “งั้นเน่าร้องแทนเราป่ะล่ะ จะไปบอกจารย์พรให้” ผมสวนขึ้นทันที
   “เรื่องไร เบื่อคนมากรี๊ด” มันทำหน้าแบบว่า โดมมากๆครับ แหมน่าหมั่นไส้มากๆ พ่อผมหัวเราะชอบใจ
   “ไม่เอา จะนอนแล้วอ่ะเน่า” ไม่อยากขึ้นมานอนเลยนะครับ นี่ขนาดผมเล่นอยู่ข้างล่างทำท่าฝึกร้องเพลงอยู่นานนะ เห็นมันขึ้นมานานแล้วล่ะ คิดว่าน่าจะหลับไปแล้ว ไม่เลยมันเล่นเกม พอเห็นผมเท่านั้นล่ะ มันปิดเกมแล้วปรี่เข้ามาหา
   “ยังไม่ครบเลย อีกสองที” “ก็บอกพรุ่งนี้ไง จะเอาให้ครบเลยเหรอ” ผมอิดออดรับ
   “พรุ่งนี้ก็ส่วนพรุ่งนี้ วันนี้กูถือว่าเป็นกำไรเว้ย” อ่านะ ดูมันพูดครับ
   “บ้า ไม่เอา เจ็บเถอะ” “ไหน ไรวะ โดนขนาดนี้ยังไม่ชินเหรอ” จิ๊ “มาโดนเองป่ะล่ะ”
   “นั่น เออๆ งั้นกอดเฉยๆ ไหนมึงฝึกร้องเพลงไรเมื่อกี๊” มันก็โอบผมเบาๆล่ะครับ ผมเลยยอมปีนขึ้นเตียง
   “ยังไม่มีเพลงอ่ะ คิดไม่ออก ร้องมั่วๆไปงั้นล่ะ” “อ้าว แล้วจะรอดเร้อ” “ไม่รอดไง พรุ่งนี้จะไปบอกจารย์ ให้หาคนอื่น”
   “ฝันไปเถอะ จารย์พรเขาหวังจะปั้นใครไม่มีรทางรอดเงื้อมมือ” อ่านะ พูดเหมือนอาจารย์เป็นปีศาจ น่ากลัวเชียว
   “หนาวป่ะ” มันกอดผมอยู่นะครับ
   “อืม ไม่มากอ่ะ เน่าหนาวเหรอ” “อืม หนาวว่ะ หนาวจนแข็งไปหมดแล้ว”
   “มาเรากอด” “กอดไม่ถูกจุด” “หือ ไรอ่ะ ก็หนาวไม่ใช่เหรอ”
   “อืม หนาวไง กอดตรงนี้ดิ หนาว แข็งไปหมดแล้วเนี่ย” อ่านะ ผมเคลิ้มไปครับ
   “บ้าเหรอ ไม่กอดแล้ว ไรอ่ะ แข็งได้แข็งดีไม่ปวดบ้างไง”
   “ปวดแต่กูจะอดทนเพื่อมึง” เฮอะ กูขอว่างั้น
   “บ้าเหรอ ใครขอร้องไม่เอาแล้วเน่า อย่าไปใส่ใจมันดิเดี๋ยวก็ลง”
   “อืมๆ” มันกอดผมหลวมๆครับ แต่ว่าช่วงล่างมันนี่นะ
   “จะเบียดทำไมอ่ะ ไหนบอกไม่คิดไง” “ไม่คิดไม่ได้ ใกล้มึงทีไรมันต้องแข็งอ่ะ นะนะ”
   “ไม่เอา เจ็บ” “เดี๋ยวกูทำเบาๆ นะนะเบบี๋ นะคร้าบ” มันอ้อนครับ มันไม่พูดเฉยๆหรอกนะน่าจะรู้จักมันดี มันกอดผม มือไม้มันก็ล้วงทันที ส่วนหน้ามันก็ไซร้ผมแล้วอ่ะ โอ้ย ตายแน่ๆกู

Written by eiky

กีสสสสสส อิอิ แอบมาลง ตอนนี้สั้นๆ ขำๆเน้

[~มือวางอันดับ1~]

+1 จิ้มน้องอุ่น

[eiky]

ชอบอ่ะเห็นไอ้เน่างอน555
สงสัยมาสักพัก ตอนอุ่นเล่าจะเป็น Don't call me baby
ของเดี๋ยวเป็น You're my baby ใช่มั้ยค่ะ

ใช่แว้วว อิอิ

[Still_14OC]

เย็นเดียวสี่ดอก ไม่เช้าก็ห้า ครบพอดี อุ่นจ๋า ที่ขอติดบักเดี๋ยวไว้อ่ะ ไม่ทันแล้ว  

[PetitDragon]

ของเค้าแรงจริงๆ 

[malula]

น้องอุ่นรับบทหนักจริง จริ๊ง
อิเดี๋ยวก็ถนอม ๆ หน่อย ช้ำหมด

[k00_eng^^]

เดี๋ยวหื่น อิอิ
สงสารอุ่นบ้างอะไรบ้าง

[kenghan]

อุ่นน้อยโดนจัดหนัก ถนอมๆหน่อยเดี๋ยว

[jimmyFG]

จัดหนัก

[gupalz]

เดี๋ยวจัดหนักอ่ะ

[Yarkrak]

เดีํยวหื่นเกินไป  อุ่นก็นะ ยอมตลอดหื่นพอๆกัน รักนวลสงวนตัวบ้างน้องอุ่น

[arisa_sa]

แรงดีไม่มีตกจริงๆ พี่เดี่ยวศรีของเรา สงสารเบบี๋มั่งเต๊อะ 

ขอบคุณมากๆค่ะ

[theWinDy]

ต้องทำใจอย่างเดียวนะอุ่นตอนนี้ ความเจ้าเล่ย์มันผิดกัน
อย่างเห็นหนูอุ่นร้องเพลง...

[ujen]

ค้างมากๆ 

[Homepage]

หลายรอบ 555555555
แอบสงสารอุ่นเบาๆ

[akiko]

-------------


อุ่น ได้ตายคาอกเดี๋ยวแน่ๆๆ สู้เค้าลูกอุ่น

[bytoey]

ชอบอะ น่ารักกกกกก

[kanda53]

แถจนถลอกก็ไม่พ้น...เจ้าเดี๋ยวมันมุ่งมั่นมากกก..
พรุ่งนี้นู๋อุ่นจะไปโรงเรียนไหวเหรอจ๊ะ...สงสารจัง 
รอต่อไป...อยากรู้จังนู๋อุ่นจะร้องเพลงอะไร..

  น้องอิ๊ก 

[pahpai]

เดี๋ยวเอ๊ย อึดมากเลยนะลูก 55555

[CanonDNattari]

คึกเนาะ ถนอม ๆ แนะ เดียวเอ้ยยยยยยยยยยย

ปล. +1 ให้คุณอิก รู้สึกเหมือนไม่ได้เจอกันแสนนาน ฮ่าาาาาาาาา

[oaw_eang]

55555

[uknowvry]

5555+... หน้าหนาวนี่...เพิ่มความอยากเป็นเท่าตัว!!!

[seraty]

ทำใจอย่างเดียวอ่ะน้องอุ่น

[CarToonMiZa]

บักเดี๋ยวถนอม
อุ่นหน่อยเน้ช้ำ
กันพอดีไม่ไหวไม่ไหว

[mild-dy]

รอจ้า

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

กรีสสสสสสสสสสสสสสส เดี๋ยวจัดหนัก อุ่นสู้ตายลูก อย่ายอมแพ้คร้า

[DexTunG]

 

[bigeye]

อ่านเรื่องนี้กี่ตอนๆ น้ำลายสอทุกที

[kanda53]

  น้องอิ๊ก