หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[DexTunG]

  +1

[CarToonMiZa]

อินู๋อุ่นนนนนนนน

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

หายไปนานเลย คิดถึงน้องอุ่นและเดี๋ยวแล้ว

[k00_eng^^]

หนูอุ่นหายไปไหนเนี่ย

[pahpai]

เข้ามารอน้องอุ่น คิดถึงบรรยากาศน่ารักๆแถวบ้านเด็กๆ 

หลวงพระบางงามไหมครับ อยากไปบ้างจัง

[eiky]

กลับมาแว้วว รอหน่อยน้า อิอิ มัวแต่ดื่มด่ำบรรยากาศเน้

[Yarkrak]

มาต่อเร็วๆ คิดถึงหนูอุ่น

[seraty]

 ::ว้ายตายเเล่ว น้องอุ่น เสียน้ำตาให้คนใจสกปรกกะบักโจ้เเล้ว ยังมาเสียเลือดให้บักเน่าอีก คือสิมาทดเเท้ เป็นตาหลูโตนเด้.....มาๆๆๆเอื้อยสิปลอบใจเอาตำบักหุ่งไปกินก่อนเด้อหล่า....

[super hero]

รอฉันรอเธออยู่ คิดถึงอุ่น

[k00_eng^^]

มารอหนูอุ่นกับเดี๋ยวจ้า

[eiky]

You’re My BaBy!!

กูไม่คิดเลยนะว่ากูเองะมานอนกอดผู้ชายด้วยกัน ไม่สิมันกอดกูเถอะ แต่กูก็ยอมให้มันกอดนะและกอดตอบมันแน่นกว่าด้วย จะว่าไปกูผิดปกติหรือวะ ไม่รู้ดิ แต่ก่อนอายนะ คิดว่าการที่กูชอบผู้ชายด้วยกันมันประหลาด กูมันต้องจิตวิปริตแน่ๆ ใครๆหลายคนก็คงคิดเหมือนกูล่ะ ว่าป่ะ เดินด้วยกันก็ไม่กล้า นี่แค่เดินนะถ้าทำอะไรอย่างอื่นเยอะกว่านั้น อายไม่ต้องพูดถึง แต่ก็อย่างที่บอกว่ากูน่ะฉลาด คิดอะไรได้เอง ไม่ต้องตามกระแส ฮ่าๆ ไม่ได้โม้นะเว้ย เรื่องจริง คือมันก็มีเวลาที่กูกลับมาคิดย้อนถามตัวเองล่ะว่าทำไม ถ้าจะรักผู้ชายด้วยกันจริง เรานึกถึงใคร เพื่อน? พ่อแม่? ซึ่งอันนี้ตัดออกไปได้เลย เพราะพ่อแม่กูเข้าใจ ซึ่งมันก็คงไม่เหมือนคนอื่นๆ อืมนะ นับว่ากูโชคดีสิเนี่ย สังคม? คนรอบข้าง? ว่าไปนะ กูก็แคร์ทุกๆอย่างนั่นล่ะ แต่รู้สึกไหมว่ามันเหลืออะไรอีกอย่าง ตัวกูเองไง มองกลับมาดูตัวเอง คนที่กูควรแคร์มากที่สุดคือกูเอง จะทำไมวะ ในเมื่อกูรู้สึกรักมันมากขนาดนั้น รู้จักมันมีแต่สิ่งที่เขาเรียกกันว่าความสุขเกิดขึ้น จะเป็นแป๊ะไรก็เป็นเถอะ กูมีความสุข จบป่ะ ที่เพ้อนี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะ จะบอกว่าคนบุคลิกอย่างไอ้เดี๋ยว กวนๆไม่เคยสนใจใครคิดว่าตัวกูเองเป็นศูนย์กลางจักวาลน่ะ ไม่น่าเชื่อไง ฮ่าๆ
   “วันนี้เรานอนนี่เนอะเน่า” ไอ้เบบี๋มันบอกล่ะครับ มันยังซุกหน้าอยู่ตรงหน้าอกผม มันหอมแน่ๆ มันถึงดมเอาๆ อิอิ
   “อือ แต่เสื้อผ้านักเรียนอยู่บ้านโน้นนี่”
   “เน่าไปเอาดิ” “อ้าว มึงล่ะ” “เราจะทำกับข้าวไง” มันพูดครับ ผมหัวเราะออกมา
   “ทำเป็นว่างั้น” น้ำเสียงประมาณว่ากูไม่เชื่อ
   “ก็รอแม่มาไง อยากทำน้ำพริกเป็นอ่ะ” “เออนะ ฝึกไว้เวลาออกเรือนจะได้ทำให้ผัวกินเป็น เข้าท่าๆ”
   “บ้านะ” อายครับ มุดหน้าเข้าอกผมอีก ผมเลยจับคางมันเชยขึ้นมาจ้องตามัน
   “นั่นๆ จะทำไรอ่ะ ไปเอาเสื้อดิ ค่ำแล้วนะ” ว่าจะแลกลิ้นซะหน่อย ไอ้นี่มันรู้ทันครับ
   “จูบก่อนดิ เอาอีกยกค่อยไป” “บ้า ไม่เอาแล้ว เจ็บนะ”
   “ไร เจ็บไร เห็นครางเอาๆ ฮ่าๆ” มันไม่พูดครับ ค้อนผมแล้วเอามือมันมาผลักหน้าผม
   “จะให้ร้องไห้ไง เวลาโดนน่ะ” แน่ะ ดูเอานะครับ
   “เออ ลองดูดิวะ เผื่อจะได้อารมณ์” “ไอ้บ้า งั้นให้เราเอาเน่าป่ะล่ะ แล้วจะหัวเราะหรือร้องไห้ก็เอาเลย อิอิ”
   “นั่นๆ นี่ผัวนะ ไม่ใช่เพื่อนเล่น อยากโดนดีเหรอมึง” ผมพลิกตัวขึ้นบนล่ะครับ กำลังได้เปรียบมันก็ดิ้นอยู่
   “ผู้ได๋อยู่เทิงเฮือนน่ะ บักเดี๋ยวบ่” เสียงแม่ผมครับ จิ๊ ว่าจะเอาอีกสักยก
   “แม่กลับมาแล้ว” ดูครับดู มันร้องขึ้นเสียงดังรีบใส่กางเกงใส่เสื้อแล้ววิ่งออกจากห้องทันที ยิ่งเห็นตอนมันลุกนะ ก้นขาวๆ โอ้ย แม่นะแม่
   “อ้าว ลูกอุ่น มาอยู่บ้านนี้เหรอ จะค้างไหมคะ ค้างหน่อยนะ ไม่เคยมาค้างบ้านแม่เลย พ่อๆ ไปเอาผ้าปูที่นอนใหม่ที่แม่ซักไว้ไปเปลี่ยนให้ลูกหน่อยเร็ว” เฮ้อ นี่แม่กูเห่อมันมากไปป่ะเนี่ย
   “ไม่เป็นไรครับคุณแม่ วันนี้จะค้างที่นี่ครับ อุ่นว่าจะให้คุณแม่สอนทำน้ำพริกน่ะครับ” มันยิ้มเขินๆครับ
   “ว้ายตายแล้ว พ่อดูสิ น่ารักเหลือเกินพ่อคุณ วันนี้แม่ได้แมงแคงมาพอดี ยายสาเอามาให้ ว้ายพ่อ ไปย่างเตรียมของเร็ว ลูกอุ่นจะทำน้ำพริก” เอ่อ เสียงแบบว่า เวอร์มากครับ
   “หวืย โพดเนาะแม่ ปานดาราสิมาเฮือนเอาโลดเนาะ เบิ่งแน่ล่ะพ่อ” ผมประชดแม่ครับ
   “ฮ่วย บักนี่ ไปหาเก็บยอดกระถินมาพู้นไป แล้วลูกอุ่นจะลองเฮ็ดแกงเห็ดเฟืองบ่ พ่อว่าสิแกงเห็ดนำ” อ้าวพ่อกู ด่ากูซะงั้น โอ้ย เซ็งโว้ย
   “ทำครับ อุ่นอยากทำเป็นทุกอย่างเลย” ไอ้นี่ก็นะ แต่มันก็ไม่ได้ตอแหลทำหรอกนะครับ ผมพอจะดูออก มันทำน่ะน่ารักนะกูว่า แต่ให้กูทำนี่สิ ฮ่าๆ คิดภาพไม่ออก
   “พ่อไปเตรียมของเร็ว ไปลูกอุ่น เข้าไปในครัวกัน แม่ดีใจจังเลย” คุณแม่กูนี่แบบว่าเวอร์จนไม่รู้จะเปรียบยังไงนะ แต่เอาเถอะ เพื่อความสุขของคนในครอบครัว
   “เราออกไปทำหลังบ้านได้ไหมครับคุณแม่ อากาศกำลังดีเลย”
   “เอางั้นเหรอคะ บักเดี๋ยว ไปก่อเตาให้ลูกอุ่นสิ แน่ะ ยังมายืนทำหน้าขี้อิจฉาอยู่ได้”
   “ป้าด ไผน้ออิจฉา แม่นล่ะน้อ นี่เป็นลูกเลี้ยง เพิ่นนี่แม่นลูกอีหลี” ผมประชดครับ คุณแม่ผมก็หัวเราะชอบใจ ไอ้เบบี๋ก็หัวเราะ หงุดหงิดเว้ย ไปเอาเสื้อผ้านักเรียนดีกว่า
   “อ้าว สิไปไสนี่ แม่บอกให้ไปดังไฟ บ่แม่นบ่บักเดี๋ยว” พ่อผมครับ
   “สิไปเอาเสื้อผ้านักเรียนเด้พ่อ มื้ออื่นจั่งสิบ่ได้โงไปเอา” ผมบอกครับแล้วควบคุณปู่ออกจากบ้านมาทันที
   “อ้าวลูกเดี๋ยว อุ่นล่ะ” พ่อตาครับ เหมือนแกกำลังรอพวกผมอยู่ล่ะ เออนะ ต้องเตะตระกร้อนี่หว่า ลืมไปเลย
   “มันจะให้แม่สอนทำกับข้าวครับ คืนนี้ว่าจะนอนโน่น ผมมาเอาเสื้อผ้า” ผมบอกไปล่ะครับ
   “อ้าวเหรอ พ่อรอเตะตระกร้ออยู่นะเนี่ย เมื่อกี๊เคนก็มาแล้วรอบหนึ่ง บอกจะมาใหม่”
   “ได้ครับ งั้นพ่อไปวอร์มรอเลยครับ ผมไปเปลี่ยนเสื้อแป๊บ” ผมบอกครับแล้ววิ่งขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาช่วยแกกางตาข่าย สักพักเพื่อนๆก็มา พวกผมเล่นอยู่จนค่ำล่ะครับ เหงื่อนี่ไหลตัวเปียกเลยนะ แต่ด้วยความที่มันเป็นหน้าหนาว เปียกไม่เท่าไหร่มันก็แห้งล่ะครับ
   “เฮ็ดหยังกินเอื้อย” ผมเดินไปยกกาน้ำชามาให้พ่อตาล่ะครับ เห็นเจ้แกง่วนอยู่กับการเตรียมกับข้าวอยู่
   “หมกไก่ใส่หัวปลี คุณอุ่นสิกินเข่าอยู่พู้นแม่นบ่เดี๋ยว เอื้อยว่าให้คุณปลัดไปกินพู้นล่ะ เพิ่นบ่เคยกินเข่าผู้เดียวเด้ บ่ย้านเพิ่นเหงาติ๊” เออนะ ลืมไปเลยครับ
   “แล้วเอื้อยเด้ สิไปกินนำกันบ่”
   “เอื้อยกินผู้เดียวสู่มื้อนั่นล่ะ เดี๋ยวหมกไก่กะแล้วล่ะ เพิ่นเฮ็ดหยังกินล่ะอยู่พู้นน่ะ”
   “เห็นแม่เพิ่นว่าสิเฮ็ดแจ่วแมงแคง กับแกงเห็ดเฟืองบ่บู้”
   “หวืยเนาะ เป็นตาแซ่บ ซวนปลัดไปกินพู้นล่ะ จั่งสิเป็นตากินแซ่บ” เจ้แกแนะนำครับ ผมเลยยกกาใส่ชาออกมาให้แก เพื่อนๆผมกลับไปแล้วครับ เพราะพอมันค่ำมันมืดเลยเถอะถึงจะค่ำช้าก็ตามที เกือบจะทุ่มแล้วครับ
   “พ่อไปกินข้าวที่บ้านผมไหมครับ วันนี้ไอ้เบบี๋มันทำกับข้าวเองนะครับ ปลัดกินคนเดียวเดี๋ยวจะเหงา” ผมชวนแกล่ะครับ แกก็ยกแก้วชาขึ้นจิบ
   “เอาสิ พ่อกำลังจะถามอยู่พอดี ไม่เคยกินคนเดียวมันแปลกๆจริงๆนั่นล่ะ”
   “เดี๋ยวผมติดไฟแสงสีหลังบ้านให้ด้วยครับ ฮ่าๆ สร้างบรรยากาศถือว่าเลี้ยงฉลองกันเล่นๆ”
   “งั้นพ่อเอาเหล้าไปสักขวดดีกว่าไหมลูกเดี๋ยว ชวนเพื่อนๆมากินด้วยสิไหนๆก็ไหนๆแล้ว” โอ้ พ่อตาแสนประเสริฐ กดโทรศัพท์ในทันทีครับ
   “กินปลาเผาด้วยไหมครับพ่อ” ถามไปงั้นล่ะครับ คือความตั้งใจอยากจะกินอยู่แล้ว เออวะ อาทิตย์นี้กินเลี้ยงกันบ่อยนะเนี่ย ไหนจะไปช่วยนาไอ้เล็กก็เสมือนกินเลี้ยงกรายๆ แล้วนี่พ่อตายังเสนอมาอีก สนองครับๆ
   “พ่อไปรอที่บ้านผมเลยนะครับ เดี๋ยวผมขอเก็บเสื้อผ้าก่อน” ผมบอกพ่อตาครับ แกบอกว่าแกจะไปอาบน้ำก่อน ผมก็ไม่ว่าอะไรเลยต้องไปก่อน พอไปถึงหน้าบ้านสัดเคนก็ยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าบ้านแล้วครับ แหมไวกว่ากูอีกไอ้นี่
   “บักไม้เด้” ผมร้องถามมันไป
   “มันไปเอาปลาค่อเฮือนบักเต้ เดี๋ยวกะมา ไปสุมไฟถ่าโลด” ดูมันครับ เออๆ
   “ว้าย นี่ไปไหนมาบักเดี๋ยว กลับมาเอาป่านนี้ จะแดกไหมข้าวน่ะ เห็นไหมลูกอุ่นมองทางตลอดเวลา นิสัยเลว โทรก็ไม่ติด อะไรของมึง” อ้าวๆ คุณแม่ผมกรี๊ดมาแต่ไกลครับ
   “ก็ปลัดเพิ่นซวนเตะตระกร้อเด้แม่ เนี่ยเพิ่นกะสิมากินเข่าเฮือนเฮานำ เตรียมต้อนฮับดีๆเปี่ยง จ่มหลายน้า”
   “ว้ายตาย พ่อๆ เรามีอะไรอีกไหมนอกจากแกงเห็ดกับแจ่วแมงแคงเนี่ย ว้ายไม่ได้นะ คุณปลัดจะมา แม่ไปดูหน้าก่อนนะ” เอ่อ แม่กูวิ่งขึ้นบนบ้านเลยครับ เปลี่ยนน้ำเสียงจากจะแดกกูเมื่อตะกี๊เป็นเสียงอ่อนเสียงหวาน ประหนึ่งดาราจะมาเยี่ยมบ้านครับ ผมเลยเดินทำหน้าเซ็งๆไปหาไอ้เบบี๋นอกบ้านล่ะครับ มันกำลังล้างเห็ดฟางอยู่
   “เตะตระกร้อเหรอ” มันถามครับ แน่ะ มองค้อนๆอีก
   “อือ เป็นไง ทำหร่อยป่ะ” ผมเข้าไปนั่งข้างๆมันครับ ไอ้โบ้นี่ก็วนเวียนอยู่แถวๆขามันนั่นล่ะครับ
   “ยังไม่ได้ทำเลย ก็เห็นเน่าไม่มาสักทีนี่” “อ้าว รอกูเหรอ ก็เห็นพ่ออยากเล่นตระกร้อนี่หว่า เลยเล่นเป็นเพื่อน งอนเหรอ” ผมเข้าไปกระแซะมันครับ มันยังคงค้อนอยู่
   “ไม่โทรมาบอกอ่ะ” “เออ กูขอโทษ คิดถึงกูเหรอเบบี๋” ผมจ้องหน้ามันครับ มันเริ่มอาย
   “บ้าเหรอ หิวดิ” “อ่ะๆ เอาให้แน่ๆ แต่กูคิดถึงมึงนะ” “ไปโน่นเลย ไปคั้นน้ำใบย่านางให้เลย พูดเยอะนะเน่า” มันอายครับ พอดีกับไอ้เคนมันเดินเข้ามา มันแวะไปคุยกับพ่อผมก่อนล่ะ
   “ไสล่ะหว่างสิตั้งโต๊ะ เอาใต้ห่มนี่ดีบ่” สัดเคนครับ มันหาทำเลอยู่
   “เออ หยับไปใกล้ๆโอ่งจั่กหน่อย นั่นล่ะ” ผมชี้ไปบอกจุดที่เหมาะสมครับ แล้วก็เดินเข้าบ้านไปรื้อเอาไฟแสงสีมาพันต้นไม้ พอดีไอ้เต้มาเลยช่วยกันกับมัน ส่วนสัดเคนกับสัดไม้จัดการปลาช่อนไปครับ
   “จะทำไรกันอ่ะเน่า” “เผาปลาดิ มึงทำแจ่วแมงแคงอร่อยๆนะ จะเอาจิ้มกะปลาเผาแกล้มเหล้า”
   “อ่า แล้วพรุ่งนี้ไมไปโรงเรียนไงอ่ะ” “ไปดิ แหมกะอีแค่เหล้าขวดเดียว ไม่เป็นไรหรอกน่า ไหนแม่ครัว ทำไงวะกับข้าวมึงน่ะ” ผมแถครับ เพราะมันทำตาโจใส่ผมอีกแล้ว
   “ให้ทำเลยเหรอ” “เออดิ เดี๋ยวพ่อก็มาแล้ว หิวแล้วเนี่ย” “ไปคั้นน้ำใบย่านางให้ก่อนดิ จะโขลกพริก” ผมเลยไปทำให้มันครับพอดีติดไฟเสร็จ ว่าง่ายๆหน่อยเดี๋ยมันงอนขี้เกียจจะง้อ สัดเคนก็กำลังยกเตาอีกเตามาก่อไฟครับ ส่วนไอ้โจ้กับไอ้เล็กไมได้ชวนเพราะคิดว่าไอ้เล็กมันคงอยู่ช่วยแม่มัน ส่วนไอ้โจ้เหมือนแม่มันพาไปไหนนี่ล่ะ โทรไปแล้ว ตามใจวะ ดีซะอีกไม่มีตัวหารเยอะ
   “เป็นไงลูกอุ่น ไหนฝีมือเข้าท่าไหมเนี่ย” พ่อตามาแล้วครับ คุณแม่ผมยังไม่ลงมาจากบนบ้าน จะแต่งหน้าไปไหนเนี่ย มีพ่อผมรับหน้าอยู่ก่อน แต่พ่อตาแกบุกมาถึงหลังบ้าน
   “ยากเหมือนกันนะพ่อ พ่อชิมดูดิ” มันกำลังทำแกงเห็ดล่ะครับ มันตักน้ำแกงขึ้นมาแล้วเป่าให้ไอร้อนมันจางแล้วยื่นให้พ่อตา พ่อตาก็รับมาชิม
   “มันจืดไปนะพ่อว่า” “อุ่นยังไมได้ปรุงเถอะพ่อ อิอิ รอแม่มาปรุง” “อ้าว แล้วกันพ่อนึกว่าเสร็จแล้ว แล้วนั่นเผาอะไรกันล่ะลูก” พ่อตาเดินมาหาเพื่อนๆผมล่ะครับ
   “ปลาค่อครับปลัด เอ้ย ปลาช่อนครับ” สัดเคนครับ
   “มีปลาเผาจริงๆด้วยเหรอลูกเดี๋ยว อ่ะนี่ไม้ เอาก่อนเลย มีติดไฟด้วย อย่าหนักนักล่ะเดี๋ยวเมา พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ได้นะ” พ่อตาผมใจดีเนอะ ว่าป่ะ เพื่อนๆผมมันรักพ่อตาผมทั้งนั้นครับ ใครไม่รักก็บ้าแล้วล่ะแกใจดีขนาดนี้
   “ว้ายตายแล้ว คุณปลัดขา มานานแล้วเหรอคะ มาค่ะมา นั่งๆ เดี๋ยวกลิ่นอาหารจะติดเสื้อนะคะ พ่อๆ เอาเก้าอี้มา” มาแล้วครับ คุณนาย โอ้โห้ แต่งหน้ามาใหม่ ทำผมด้วย ใส่ตุ้มหูใหญ่ๆด้วย เอาครับเอา
   “รบกวนด้วยนะครับคุณสาวิตรี พอดีผมไม่ชินที่ต้องกินข้าวคนเดียวน่ะครับ”
   “ว้าย รบกงรบกวนอะไรกันคะคุณปลัด เป็นความยินดีมากค่ะ ยินดีมากๆที่ได้ต้อนรับคุณปลัดกับลูกอุ่น วันนี้ลูกอุ่นทำแกงเห็ดด้วยตัวเองนะคะ มีน้ำพริกแมลงแคงด้วย” แม่ผมเหมือนพริตตี้เนอะ ฮ่าๆ เล่นพูดเร็วรัวจนคุณปลัดอมยิ้ม
   “คุณแม่ครับ มาปรุงให้อุ่นหน่อย มันจืดไปหน่อยอ่ะครับ” ไอ้เบบี๋มันร้องรียกมาล่ะครับ
   “ไหนคะลูกอุ่น อื้ม ขาดปลาร้าค่า ใส่หน่อยนะคะจะได้แซ่บ” แม่ผมชิมแล้วก็หยิบกระปุกปลาร้าออกมาล่ะครับพอเสร็จก็ไปทำแจ่วแมงแคงต่อ ไอ้เบบี๋มันก็เป็นคนโขลกเองล่ะครับ ทำตามที่แม่ผมบอก เวลาปรุงแม่ผมก็ปรุงให้ ส่วนเพื่อนๆผมก็เผาปลากันสนุกสนาน ผมแยกออกไปตั้งวงกับเพื่อนๆครับ ปลาเผาใหม่ๆหวานๆกับเหล้านี่นะ อืมมันเข้ากันดีจังเลยวะ
   “คุณปลัดไม่เมาใช่ไหมคะ กลับได้ไหม พ่อขับรถไปส่งคุณปลัดหน่อยสิ” พอค่ำหน่อยอาหารก็หมดไปแล้วครับ เหลืออยู่ก็ปลาเผาแล้วก็วงเหล้า ทุกคนนั่งคุยกันอยู่แยกเป็นกลุ่มๆล่ะ กลุ่มของเด็กกับผู้ใหญ่
   “ไม่เมาครับ ไม่เป็นไรครับผมกลับเองได้ อากาศเย็นนะครับ อาบน้ำหรือยังล่ะลูกอุ่น เดี๋ยวไม่สบายนะ” คุณพ่อตาหันมาบอกไอ้เบบี๋ที่กำลังนั่งแทะเอาเนื้อปลาเผาไปจิ้มกับน้ำพริกล่ะครับ
   “ยังอ่ะ แต่มีน้ำอุ่นนี่พ่อ สบายมาก” มันบอกครับ ที่ไหนมีน้ำอุ่นวะ บ้านกูไม่มีนะเว้ย
   “ว้ายลูกอุ่น บ้านแม่ไม่มีน้ำอุ่นอาบนะคะ ถ้าจะอาบเดี๋ยวแม่ไปต้มให้” ฮ่าๆ มันทำหน้าแบบว่าเหมือนโดนหลอกครับ หน้าซีดลงทันที หันมาทางผม ผมก็ยักคิ้วให้มัน
   “อ่า แล้วจะอาบยังไงอ่ะ”
   “น้ำเย็นเขาก็อาบได้ เราไม่อาบแต่หัววันเองนี่” พ่อตาดุมันครับ มันเลยเงียบไป หันมาทำหน้ายักษ์ใส่ผมอีก อ้าวกูผิดว่างั้น ไม่ถามเองล่ะวะไอ้นี่
   “งั้นอุ่นไปอาบก่อนดีกว่า หนาวจะตาย” มันพูดครับแล้วลุกขึ้น ผู้ใหญ่ก็หัวเราะ พวกเรานั่งอีกสักพัก พ่อตาก็แยกกลับ เพื่อนๆผมก็ทยอยกลับแล้วครับ แต่ก่อนกลับผมก็บอกให้พวกมันเก็บกวาดกันก่อน เพราะคุณนายแม่คงด่าแน่ๆ
   “อาบแล้วเหรอ” ผมเดินขึ้นไปบนห้องเห็นไอ้เบบี๋มันนั่งสั่นอยู่ครับ
   “อือ หนาวอ่ะ เย็นมากๆ” ปากมันสั่นเลยนะครับ ผมเลยไปนั่งลงข้างๆมัน
   “อ่า ไม่กอดนะ ตัวเหม็นจะตาย ไปอาบน้ำก่อนดิ”
   “อ้าว มึงหนาวไม่ใช่ไง” “ก็หนาวอ่ะ ห่มผ้ารอก็ได้นี่ ไปอาบน้ำเลยเน่า อย่ามาเนียน” สัด รู้ทันกูอีก กูว่าจะซักแห้งสักหน่อย แหมนะ เออๆ อาบก็ได้วะ ผมเลยหยิบผ้าเช็ดตัวออกจากห้องไปล่ะครับ คือว่าน้ำในตุ่มในห้องน้ำนี่มันแบบว่า เย็นจริงอะไรจริงนะครับท่าน พอน้ำราดตัวมันมีไอขึ้นมาเลยล่ะ ผมยืนทำใจอยู่นานกว่าจะเอาน้ำราดตัวได้ พอน้ำราดตัวก็สะดุ้งขนลุกเลยทีเดียว ผมอาบน้ำไม่นานครับ มันเป็นผลเสียต่อสุขภาพ ฮ่าๆ อาบพอรู้ว่าอาบพอ แล้วผมก็รีบขึ้นไปบนห้อง
   “หา ไวจังอ่ะ อาบจริงเหรอเน่า” ไอ้เบบี๋มันทำหน้าเหวอๆ
   “อาบจริงดิ กูอาบเร็ว” ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะครับ ยืนนานแข็งตายแน่ๆ
   “สาดใส่ผนังห้องน้ำป่ะเนี่ย เร็วเกิน” “อ้าวไอ้นี่ อาบจริงดิวะ มาดมดูดิ” ผมท้าทายมันครับ มันก็ทำหน้าเบะๆ
   “มากอดกัน หนาว” พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงกอดมันทันที
   “ตัวเย็นอ่ะ” “จิ๊ ก็กูเพิ่งจะอาบน้ำมานี่หว่า” มันยึกยักครับ แต่ผมก็กอดไว้ล่ะ
   “ใกล้ปีใหม่แล้วเนอะเน่า ไปเที่ยวกันไหม” มันถามขึ้นครับ ผมกำลังนัวได้ที่เลย
   “ไปไหนล่ะ ปีใหม่ก็เลี้ยงกันที่บ้านไง ไม่มีใครไปไหนหรอก”
   “อืม แต่อยากไปนอนนาอีกนะ สนุกดี” “นอนๆ อย่าเพ้อ หันหน้ามาหากูนี่ หันก้นให้เดี๋ยวกูก็อัดเอาอีกหรอก” ผมขู่มันครับ มันรีบหันมาทันที
   “เอะอะก็จะเอานะ หนาวจะตาย”
   “หนาวนี่ล่ะกอดกันอุ่นล่ะ” “เออ แล้วไอ้โบ้ล่ะ มันนอนที่ไหน” ดูเอาครับ ยังไปห่วงหมาอีก
   “นอนนอกบ้านดิ มันมีหน้าที่เฝ้าบ้านนะ”
   “อ่า หนาวนะ ให้มันมานอนบนห้องไม่ได้เหรอ”
   “บ้าป่ะมึง เดี๋ยวมันเอาเห็บมาติดมึงหรอก สกปรก”
   “มันอาบน้ำแล้วเถอะ แล้วมันมีผ้าห่มไหมอ่ะเน่า”
   “จิ๊ นอนๆ มึงนี่บ้านะเนี่ย” ผมกดหัวมันเข้าหาบ่าของตัวเองล่ะครับ ถ้าปล่อยให้มันพูดต่อท่าทางยาว ผมกดคอมันไว้แบบนั้นจนมันค่อยๆนิ่งไป ผมจึงคลายมือ มันหลับแล้วครับ ผมก็กำลังปรือๆ นอนกอดมันจนหลับไปทั้งอย่างนั้น
   “ปังๆ ตื่นหรือยังลูกอุ่น สายแล้วนะคะ” เสียงแม่ผมทุบประตูล่ะครับ ผมสะดุ้งตื่นขึ้น ไอ้เบบี๋ก็เหมือนกัน
   “โอ้ย อีหยังแม่ นอนอยู่เด้เนี่ย” ผมโวยวายออกไปครับ
   “มึงจะนอนเอาพระแสงอะไรค้าบักเดี๋ยว นี่มันเจ็ดโมงกว่าแล้วนะ”
   “หา เจ็ดโมงกว่า” รู้ใช่ไหมว่าต่อไปเป็นยังไง วิ่งเลยครับทั้งสองคน แต่ก็ไม่ได้แย่งกันใช้ห้องน้ำหรอกนะ เพราะปกติกูกับมันก็เข้าพร้อมกัน แต่ก็นะกว่าจะเสร็จ แปดโมงครับท่าน เอาล่ะสิ ไม่ได้ไปสายนานแล้วนะเนี่ย
   “ไม่อาบน้ำเหรอเน่า ไรอ่ะ” ไอ้เบบี๋มันร้องขึ้นล่ะครับ อะไรวะ คนยิ่งรีบๆอยู่นะโว้ย
   “ไม่อาบ สายแล้วเนี่ย ซักแห้งไง” “อ่า น่าเกลียด” “แล้วมึงล่ะ ไม่อาบไง” แหมนะ ทำมาเป็นว่าคนอื่นตัวเองยืนเหมือนสวดมนต์อยู่นะนั่น
   “มันเย็นอ่ะ” “เร็วๆเลย สายแล้วเนี่ย กูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ อิอิ” วิ่งออกไปเลยครับไม่รอมันหรอก เดี๋ยวมันก็รบเร้าให้อาบน้ำจนได้สิ ผมรีบใส่เสื้อผ้า อ้อ ถ้าริที่จะไม่อาบน้ำต้องทำให้เนียนนะครับพี่น้อง เอาน้ำลูบผม ลูบแขนลูบขาหน่อยนะเว้ย อิอิ
   “อ้าว ไมอาบไวจังวะ นั่น อย่าบอกนะว่าไม่อาบเหมือนกัน”
   “พูดเยอะนะเน่า ไรอ่ะ ก็ตัวเองอ่ะพาไม่อาบ อิอิ ทาแป้งเยอะๆหน่อยก็แล้วกัน” ดูมันครับ แหมทำเนียนๆ
   “ว่าแต่กูนะมึง ฮ่าๆ ไอ้เน่าเมียไอ้เน่า” ผมหัวเราะครับ
   “ผลั่ก” “เฮ้ย สัด” เอ่อ ไม่อยากจะเชื่อครับ มันถีบก้นผมหัวขะมำเลยครับ ดีนะที่มีเตียงผมล้มลงกับเตียง
   “นี่แน่ ล้อดีนัก” “มึงตาย” “แม่ ไอ้เน่าจะตีอุ่น” มันวิ่งออกจากห้องไปครับ มีผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้ มันคว้าเสื้อกับกางเกงติดมือไป หนอยแน่ กล้ามากนะมึงที่ถีบผัว
   “อะไรกันๆ อะไรบักเดี๋ยว มึงจะทำอะไรลูกอุ่น” แม่ก็นะ ไวมากครับ มายืนเหมือนแอบฟังเลยนะ ตอนนี้มันไปหลบอยู่หลังแม่ผมแล้วครับ ผมนี่กัดฟันกรอดๆ
   “แม่ถามมันเบิ่งเปี่ยง มันถีบเดี๋ยวเด้” “ก็เน่าล้ออุ่นอ่ะแม่ ล้อไม่เลิกเองนี่” ดูครับดูลอยหน้าลอยตา
   “นี่ล่ะ ปากไม่ดีนัก ดีแล้วล่ะลูกอุ่น มันจะได้จำ คราวหลังจะได้ไม่มาล้ออีก ตายแล้ว ยังไม่ใส่เสื้อผ้าด้วย รีบใส่เร็วค่ะ เดี๋ยวไม่สบาย แม่ให้พ่อไปซื้อโจ๊กมาให้ รีบไปกินนะคะ”
   “แม่ นี่ลูกเด้ เป็นหยังลำเอียงแท้” ผมโวยวายครับ
   “โวยวายไร อย่ามาหือนะ มึงไม่ต้องกินนะโจ๊กน่ะ เสียของ อะไรรังแกลูกอุ่นได้ไง” แม่ผมถลึงตาใส่ ผมกัดปากตัวเอง หนอยแน่ มึงนะมึง คอยดูกูจะจัดหนัก
   “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องแม่ก็ได้ลูก ท่าทางไอ้นี่มันจะกัดไม่ปล่อย ป่ะค่ะ” โอ้ย เจ็บปวด ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปรอมันอยู่ข้างล่างล่ะครับ ไม่นานมันก็ลงมา แม่ผมก็ประคับประคองมันอยู่ โอ้ย หมั่นไส้
   “กวนตีนนะมึง ตายแน่” ผมกัดฟันพูดครับ ยักคิ้วให้มัน มันทำยังไงรู้ไหม
   “แม่ เดี๋ยวจะบอกไรแม่อ่ะ” “ไร มีไรยะ” แสบมากเมียกู ฮึ่ม เออ ทนไว้ๆ
   “บ่มีหยัง มื้อนี้ขอเงินเพิ่มเด้อแม่ มีสองคนแล้วเด้” ผมแถไปเรื่องอื่นครับ เผื่อได้
   “เออใช่ วันนี้แม่ให้ลูกอุ่นถือเงินนะคะ เอานี่ค่ะ สองร้อย เอ๊ะ พอไหมเนี่ย เผื่อลูกอุ่นอยากทานของหวาน อ่ะแม่ให้สี่ร้อยเลย” “ป้าด โพดหลายแม่ อีหยังเนี่ย ลูกเจ้าของให้มื้อละซาว โอ้ย ลำเอียงเด้คนเฮา” ผมอึ้งครับ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าคุณนายแม่ที่เค็มประหนึ่งเกลือในทะเลจะใจปั้มขนาดนี้
   “เอ๊ะ ไอ้นี่ มึงน่ะ ทำตัวดีๆ เข้าใจไหม ลูกอุ่นขา ถ้าไอ้เดี๋ยวมันทำตัวไม่ดี อย่าให้มันใช้เงินด้วยนะคะ มันทำอะไรมาบอกแม่เลย แม่จะจัดการ” ปวดใจจังครับท่าน ผมน้อยใจล่ะ ไรวะ
   “ไปเองละกันนะมึง” พอกินข้าวเสร็จ ผมก็รีบเดินออกไปคว้าคุณปู่ล่ะครับ มันเหมือนจะรู้รีบเดินตามมา
   “ไรอ่ะ จะให้ไปไง” “เหาะไปดิ แม่งเก่งนักนะมึง” “ไม่ให้ไปด้วย ก็ไม่ไปโรงเรียนอ่ะ” “ซี๊ด” มันไม่กลัวเลยครับ
   “เชี่ย ขี้โกงนะมึง ถีบกูก็ทีหนึ่งล่ะ ไหนจะออเซาะแม่กูอีก หนอยแน่ มึงตายแน่”
   “ไรอ่ะ แค่นี้ก็งอน” “งอนเชี่ย ไรดูมึงทำดิ๊ กูผัวมึงนะ ทำงี้ได้ไง” ไม่ยอมครับ โมโหจริงล่ะ
   “ก็ขอโทษอ่ะ ก็เน่าล้อไมอ่ะ” “ไม ล้อไมได้ไง ทีมึงล้อกูกูยังไม่ทำไรมึงเลย พอคบกันตบตีสักหน่อยกูก็ไม่ทำ แล้วดูมึงดิ๊ เชี่ยไรเนี่ย” มันนิ่งครับ ผมก็จ้อง ไม่ยอมล่ะวะงานนี้ แม่งทำมาได้ถีบกูเนี่ยนะ
   “แล้วจะให้ทำไงอ่ะ ถึงจะไม่โกรธ ถีบคืนไหมอ่ะ ขอโทษ” มันเม้มปากครับ น้ำตาคลอ อ้าวสัด แค่นี้ก็เรียกน้ำตา
   “อย่าๆ อย่ามาทำสำออย มึงมันร้ายกูรู้”
   “ทำคืนดิ ให้ต่อยก็ได้อ่ะ แต่ไม่โกรธไมได้เหรอ ไม่ได้ตั้งใจทำนะ” อ้าวสัด มันร้องไห้จริงครับ อะไรของมันวะเนี่ย
   “เชี่ย แค่นี้ก็ร้องไห้ จะไปไหมโรงเรียนน่ะ” ผมตวาดมันไป แล้วก็หันหลังให้เลยครับ มันก็ขึ้นมาซ้อนท้าย กอดเอวผม ตอนแรกว่าจะปัดออกแต่ก็นะ จะว่าไปเรื่องแค่นี้ผมไมได้โกรธมันหรอกนะครับ แค่หมั่นไส้มันเท่านั้นล่ะ
   “หายยังอ่ะ” เอ่อ ได้ข่าวพึ่งจะพ้นบริเวณบ้านมาเองนะ
   “ให้ทำไงอ่ะ เน่าถึงจะหาย” มันสะอื้นครับ ใจเริ่มสั่นแล้วกู มันกอดผมแน่นเลยนะครับ อยากจะหันไปปลอบมันจัง บอกว่ากูไมได้โกรธ แต่ก็นะ แกล้งมันหน่อยครับ อิอิ คราวหลังมันจะได้เคารพผัว ได้ไงวะมาถีบผัวเนี่ย ไม่ได้ๆ
   “เน่ายังโกรธอยู่เหรอ” มันยังถามอยู่ครับ
   “เงียบหน่อยได้ไหมวะ เซ้าซี้จัง” “ฮือๆ” อ้าว ร้องไห้ใหญ่เลยครับ ผมเลยจอดรถข้างทาง
   “เป็นไร ทีแบบนี้มาร้องไห้ ตอนทำล่ะ คิดอะไรอยู่ หา”
   “ก็ไมได้ตั้งใจอ่ะ เน่าถีบคืนดิ ต่อยก็ได้ แต่หายโกรธได้ไหม”
   “พอได้แล้ว หยุดร้องซะที เนี่ยไปโรงเรียนสายแล้ว มึงรู้ไหม” มันเม้มปากแน่นครับ แล้วระหว่างทางมันก็ไม่กอดผมอีกเลย แต่ผมเองก็รับรู้ได้ถึงความสั่นของตัวมันจากแรงสะอื้น
   “เฮ้ย มึงน่ะ” พอถึงหน้าโรงเรียน คือเขาเลิกแถวกันไปแล้วล่ะนะครับ เข้าเรียนกันหมดแล้ว แต่ก็ต้องจอดรถหน้าทางเข้าเพื่อทำประวัติชั่ว อิอิ
   “มึงอยากให้กูหายโกรธไหม” ผมถามมันครับ มันหันมายิ้มทันที
   “ทำไรอ่ะ” “ให้กูเอา สามครั้งติด เคป่ะ” ผมยักคิ้วให้มันต่อกันสองทีครับ มันอ้าปากจะด่าผม แต่ผมหันไปทางอื่น อิอิ ผลพลอยได้ ช่วยไมได้
   “อ่า ขี้โกง” มันร้องตามหลังมาครับ
   “งั้น ห้า” “อ่า” “ยิ่งพูดยิ่งเพิ่ม เอาดิ ไม่เชื่อมึงคอยดู” มันอึ้งไปครับ ส่วนผมหัวเราะอย่างมีความสุข ฮ่าๆ

เขียนโดย อิ้กกี้

ปล. อิอิ หลังจากกลับจากเที่ยวก็มาลงให้เน้ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ พักนี้ขี้เกียจหน่อย แต่จะพยายามนะคร้าบ
จุ๊บๆ

[armmyrine]

เดี๋ยว  นี่แน่นอนจริง ๆ 

[Still_14OC]

ครอบครัวตัวเน่า ไม่อาบน้ำทั้งคู่เลยทีนี้ หึหึ 

[Homepage]

น่ารักจังเลย อ่านแล้วเขิล , มาต่อไว ๆ นะครับ
คิดถึงพี่อิ๊ก (:

[ordkrub]

เดี๋ยวแรงดีอย่างนี้  อุ่นจะไหวเหรอ

[pahpai]

อุ๊ย น่ารักวุ้ย เน่าด้วยกันเลยตอนนี้ อิอิ

[Donaldye]

ชอบอ่ะเห็นไอ้เน่างอน555
สงสัยมาสักพัก ตอนอุ่นเล่าจะเป็น Don't call me baby
ของเดี๋ยวเป็น You're my baby ใช่มั้ยค่ะ

[jimmyFG]

น่ารักมากๆเลย

[kenghan]

จะแกล้งเขากับโดนเขาหื่นใส่ คุ้มไหมนี่นู๋อุ่น

[~มือวางอันดับ1~]

+1 น่ารักอ่ะอิอิ ชอบบรรยากาศมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

น่ารักมากๆๆ หายไปนาน ไปชาตแบตมานี่เอง เขียนได้น่ารักมากมาย
อุ่นยอมเลยลูก 5 ครั้ง สู้ตายคร๊า อย่ายอมแพ้

[PetitDragon]

สงสารอุ่น 

[bytoey]

มาแล้วววว เดี่ยวกับหนูอุ่น น่ารักกก

[CarToonMiZa]

นู๋อุ่นโดนทั้งขึ้นทั้งร่อง

[DexTunG]

 

[malula]

น้องอุ่นเสียเปรียบเลยงานนี้
ต้องไปเรียนวิชาปราบเดี๋ยวจากแม่

[theWinDy]

แกล้งกันไปมา เดี๋ยวงอนซะนี่ ไม่มีใครเข้าข้าง

[mild-dy]

รอจ้า

[ThE_PaRaN]

เน่าคู่เลยทีนี้

คราวหลังก็อย่าถีบบักเดี๋ยวอีกนะ เดี๋ยวโดนเอาคืนหนักเลยทีนี้

[uknowvry]

เดี๋ยวนี้.... เดี๋ยวร้ายนะ 5555+