หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[kanda53]

  "เควาย" ...
อย่างฮาเลยนู๋อุ่น...หมดกันภาพพจน์ใส ๆของเด็กน้อย...

  น้องอิ๊ก 

[นิรนาม]

ชอบเวลาอุ่นอายน่ารักกกกก 

[~มือวางอันดับ1~]

+1 หวาน กันมาก ๆ คู่ นี้ อิอิ :m20:สรุปเน่าหล่อเพราะไม่อาบน้ำเมื่อคืน ตอนเช้าก็อาบไม่สะอาด เอาเข้าไปน่า ของน้องอุ่น

[capool]

  เอื๊กก ฮ่าๆๆ สะใจยัยเพ็ญโดนตอกหน้าหงายเลย เจอ "เจือก" เข้าไปเต็มๆ ฮุ ฮิ ฮุ ฮิ

[kenghan]

บักเดี๋ยว อยากมาก จนเก็บไปฝัน
ส่วนนู๋อุ่นก็ แอบอยากโดนแน่เลย
ไม่งั้นจะคิดเรื่อง เควายหรอ 555

[CarToonMiZa]

 

[Noi]

 

[eiky]

You’re My BaBy!!

กูหึงว่ะ นอนอยู่ดีๆน้อง ม.ต้นมันวิ่งเข้ามาปลุก พอได้ยินกูก็มานี่เลยไง ของขึ้นเว้ย แต่นะ กูหน้าหงายออกมาเลยครับ ไอ้เบบี๋มันดุกูเว้ยเฮ้ย เขินเลยกู ไม่เคยหน้าแหกเลยนะเนี่ยกูเลยต้องหงายออกมาตั้งหลักก่อน
   “กูบอกแล้ว หวืย เป็นจั่งได๋ล่ะ ฮ่าๆๆ” สัดไม้ครับ หนอยแน่แดกตีนกูหน่อยไหม ล้อกูเนี่ยคิดดีแล้วเหรอวะ
   “ฮ่วย อยากตายติ๊บักห่านี่ ไผสิฮู้วะ ไปจัดการบักคิมดีกั่ว”
   “เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ มึงนี่อีหยังบักห่านี่ ขาแห่งเจ็บๆอยู่ สิไปยุ่งวุ่นวายมันเฮ็ดหยัง คนของเฮากะบ่มีหยัง เดี๋ยวกะเกิดเรื่องอีกดอก” เออว่ะ สัดไม้มันเตือนสติครับ กูเลยต้องจำใจเดินกลับห้อง แต่หิวว่ะ มัวแต่นอน ไปหาไรกินดีกว่าวะ
   “มึงว่ากูไปขอจารย์อยู่ห้องเดียวกับมันดีบ่วะบักไม้” ผมถามมันล่ะครับตอนเดินกลับห้อง
   “มึงเคยไปขอแล้วบ่แม่นบ่ เพิ่นบ่ให้” “หน่ายอยู่เนี่ย แม่มึงเอ้ย อยู่คนละห้องมีแต่หมามาถ่าเห่า บ่ได้ๆ กูสิเฮ็ดจั่งได๋ดีวะ” ผมรำพึงครับ คิดอยู่ว่าจะทำไงดี เพราะว่าคนที่มาตอมมันนี่คงไม่น้อยแน่ๆ ผมว่านะดูจากสถานการณ์หลังจากที่มันมีเรื่องกับอีสุชาติอันนั้นมันดูน่ากลัวขึ้น คือคนจะล้อน้อยลงว่ามันเป็นเกย์ แต่ว่าพอมันรำเมื่อคืนนี่ เหมือนฉายแววดาวออกมาเลยล่ะ ดูจากสายตาใครๆที่มองมันตอนมันรำได้ กูดูอยู่เถอะ โว้ยเครียดๆ
   “เซื่อใจเพิ่นนั่นเด้ สิคึดหยังหลายวะ เบิ่งทรงเพิ่นนั่นล่ะเซื่อใจได้หลายกั่วมึงอีก” อ้าวสัด ด่ากูอีก
   “จั่งได๋วะ กูบ่น่าเซื่อถือหม่องได๋” มันเดินหนีครับ อ้าวไอ้นี่วอนโดนเตะซะแล้ว แต่ว่าไปมันก็จริงนะ ไอ้เบบี๋มันไม่ค่อยคุยกับใครง่ายๆ เวลามันอยู่กับผมมันก็ไม่เคยมองใคร อืม น่าคิดๆ นี่กูหึงเกินไปเหรอวะเนี่ย แต่ไม่ได้หรอกเว้ย กูรักมันนี่หว่า นั่นแฟนกูนะเว้ยไม่ให้หึงแฟนแล้วให้หึงใครวะ ไมได้ๆ กูหวงของกู
   “เบบี๋ๆ รีบกลับป่ะ กูหิว” พอเลิกเรียนกูก็เดินไปหามันที่หน้าห้องมันเลยนะครับ กลัวใครจะมาวอแวอีก มันมองหน้าผมแล้วเหมือนเขินๆ
   “ยังไม่กินข้าวเหรอเน่า” “ยังดิ หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย ไปตลาดกันเนอะ”
   “อืม” มันเดินเข้ามาพยุงผมล่ะครับ ผมก็ยื่นมือไปถือกระเป๋าให้มัน เออ แปลกนะคนอื่นจะมาพยุงผมนี่ไมได้นะ ผมไม่ให้แตะกูแค่เจ็บขาเว้ยไม่ได้พิการแต่กับมันทำไมผมอยากให้มันจับจังวะ
   “สิไปไสเดี๋ยว ไปกินเข่าติ๊” สาวจอยครับ
   “แม่น หิวยังบ่ทันกินเลยตั้งแต่เซ้า” “อ้าว ไม่ได้แวะไปกินหรอกเหรอเน่า ไม่ปวดท้องเหรอ” ไอ้เบบี๋มันหันมาทำตาเขียวครับ ผมก็ยิ้มแห้งๆ
   “ยังดิ ง่วงนี่หว่า” “เห็นไหมอ่ะ รีบไปเลยเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” ผมก็ยิ้มครับตอนเดินลงมาจากตึกคนก็แซวไปตามเรื่องแต่กูไม่สนใจหรอกนะ เดินมาที่รถแล้วก็ออกจากโรงเรียนทันที
   “กินหมูจุ่มป่ะเบบี๋” ผมชวนครับ
   “กินรองท้องไปก่อนเถอะ เดี๋ยวก็กลับไปกินที่บ้านอยู่ดีล่ะเน่า”
   “ไม่เอา กูอยากกิน” “จิ๊ ไรอ่ะ เอาแต่ใจนะ กินชุดเล็กพอนะ” อิอิ สรุปเราก็กินหมู่จุ่มกันล่ะครับ เขาเรียกว่าแจ่วฮ้อนเหมือนในกรุงเทพฯนั่นล่ะครับใส่หม้อดินมามีเตาเล็กๆ
   “อ้าวๆ ไหนบอกกินรองท้อง กินใหญ่เลยนะมึง” แหมๆ เผลอหน่อยไมได้ไอ้นี่แย่งผมกินหมดเลยนะ
   “ก็มันอร่อยนี่ อิอิ ไรอ่ะรีบกินเร็ว” อายๆ แหมนะตอนแรกว่าจะกินชุดเล็กเอาไปเอามาชุดใหญ่เลยนะ กว่าจะกลับบ้านก็เกือบห้าโมงล่ะครับ
   “เฮ็ดหยังกินเจ้” พอไปถึงบ้านผมก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หวายล่ะครับ เห็นเจ้แกง่วนอยู่กับการล้างเห็ด
   “ว่าสินึ่งเห็ดใส่ปลานี่ล่ะ มื้อเซ้าได้ปลาตะเพียนมาเป็นตาแซ่บคั่ก” เจ้แกบอกล่ะครับผมก็พยักหน้า
   “อ้าวๆ ไปไหนๆ มาทำการบ้านเลยมึง” ไอ้เบบี๋มันทำท่าจะเดินขึ้นห้องล่ะครับ เนียนนะมึง
   “ก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไง” “ไม่ต้อง ทำเสร็จค่อยไปเปลี่ยน เดี๋ยวก็เบี้ยวอีกหรอก” มันหน้างอครับเหมือนว่าผมรู้ทันมัน มันเลยเดินมาหาผม เจ้แกก็อมยิ้มอยู่ ผมก็นั่งสอนการบ้านมันอยู่จนเสร็จล่ะครับ ค่ำพอดี
   “ฮ่วย แม่นลมหนาวบ่น้อเจ้ คือน่องๆแนวนี้” พอเราจะลุกขึ้นไปบนบ้านก็มีลมผ่านเข้ามาล่ะครับ ช่วงปลายฝนต้นหนาวแบบนี้แต่มันเร็วไปไหมวะเนี่ย
   “แม่นๆ เอื้อยกะว่าจั่งซั่นล่ะ เมื่อเซ้ากะเป็นทรงเย็นๆ”
   “เร็วเบบี๋ ไปอาบน้ำ” ผมเร่งมันครับ มันก็ไม่ขัดเราขึ้นมาบนห้องแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า
   “ถอดให้ดิจะได้ไปอาบน้ำ” ผมบอกมันล่ะครับ มันเองก็ไมได้ว่าอะไรเหมือนว่ามันเริ่มจะชินแล้วเถอะไม่อายเหมือนแต่ก่อน มันถอดเสื้อผมออกแล้วก็ยืนนิ่งอยู่สักพัก
   “อ้าว ถอดดิวะจ้องอยู่ได้เป้ากูน่ะ มันไม่ได้ใหญ่ขึ้นหรอนะเว้ย” ตอนแรกคิดว่ามันคงชินแต่ไม่ใช่แล้วล่ะ ฮ่าๆ ดีเลยกูจะแกล้งมึงคอยดูนะไอ้เบบี๋
   “อือ” มันถอดเข็มขัดผมออกครับเหลือแต่กางเกงใน ผมก็รีบบิ้วอารมณ์เต็มที่หลับตาคิดถึงก้นขาวๆของมัน
   “อ๊ะ จับไมอ่ะเน่า” คือว่ามันก็ต้องมีบ้างอ่ะนะมือผมก็คว้าหมับไปที่ก้นมันเลยครับ
   “กูจะล้ม” “อ่านะ จะล้มทำไมบีบอ่ะ” “มันนุ่มมือนี่หว่า ถอดเกงในดิ”
   “ไม่เอาอ่ะ ไปถอดในห้องน้ำ” มันรีบเดินไปถือผ้าเช็ดตัวมาให้ผมล่ะครับ นั่นเรื่องเยอะอีกแล้วครับ ผมเดินเข้าไปรอในห้องน้ำนั่งบนเก้าอี้ พอมันเข้ามาผมก็เรียกมันให้มาถอดกางเกงใน
   “ไรอ่ะเน่า อยู่ตั้งนานไม่ถอดเองอ่ะ” “บ่นๆ อยากให้มึงถอดให้ไง เร็วดิ อยากอาบน้ำ” มันทำหน้าเซ็งๆเดินเข้ามาล่ะครับ ผมก็รีบเกาะตัวมันไว้ทันที ลวนลามเลยสิครับท่านรออะไร
   “อ่า เน่าอ่ะ ทำไร” “ป่าว ไม ไม่ได้เหรอ” มันไม่ตอบครับแต่หน้าแดงก่ำแล้ว ผมได้ใจก็ล้วงใหญ่เลยนะมันคงชอบล่ะ อิอิ เห็นแก้มแดงๆเบียดตัวเข้าหาผม
   “อาบน้ำเถอะ” “จิ๊ เอากันก่อนไมได้ไง” “อ่า พร้อมแล้วเหรอ” มันถามครับ กูสิควรจะถามมึงว่าพร้อมหรือยัง ผลัดมานานแล้วนะ
   “พร้อมนานแล้วเถอะ มึงนั่นล่ะพร้อมยัง”
   “ไม่รู้อ่ะ กลัว” “กลัวเชี่ยไร ผัวเมียกันก็ต้องเอากัน ปกติเว้ย” ผมจับหน้ามันเงยขึ้นเพื่อที่จะจูบมันครับ แววตามันดูกลัวมาก ผมแอบอมยิ้มออกมา
   “ตอนนอนค่อยทำได้ป่ะ” “จิ๊ อีกล่ะ ตลอดๆ ทำตอนนี้ล่ะ”
   “ไม่เอาอ่ะ เปียกๆเราไม่ชอบ” อ่านะ มีเลือกโลเกชั่นอีกนะเมียกู เออๆวะ ผมนั่งลงเลยครับเซ็งมากๆแต่ก็เอาวะ
   “คืนนี้ห้ามอิ๊อ๊ะนะมึง ตาย” ผมขู่มันครับ มันก็ทำหน้าหงอยๆแล้วก็มาอาบน้ำให้ผม ให้ตายเถอะยิ่งมันมาควักมาล้างให้มันยิ่งดีดขึ้นเถอะ โอยๆตะบะจะแตก
   “มันเหมือนหนาวๆป่ะเน่า” พออาบน้ำเสร็จผมก็มายืนผึ่งลมอยู่ในห้องล่ะครับ มันก็เช็ดหัวเช็ดตัวให้ผม ว่าไปเหมือนกูพิการเลยใช่ไหมเนี่ย แต่ไม่เว้ยมันรู้สึกดีจริงๆนะ อ่ะๆ ไม่เคยมีใครทำให้อ่ะดิ อิอิ
   “กินวิตามินซีไว้เลยเดี๋ยวก็ไม่สบาย มันกำลังเปลี่ยนฤดู” ผมบอกมันครับ
   “ที่นี่เวลาหนาว มันหนาวมากป่ะเน่า” มันถามครับ คือมันน่ะใส่เสื้อผ้าแล้วนะเหลือผมมันยืนอยู่ข้างหน้าผม ส่วนผมก็กอดเอวมันไว้ล่ะครับ
   “หนาวดิ หนาวจนแข็ง” “จริงดิ ไม่เชื่อหรอก” “จับดิ” ฮ่าๆ วกเข้ามาเรื่องนี้อีกแล้วมันตีบ่าผมทันทีครับหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที
   “คืนนี้จะเอากันนะเบบี๋ ป่ะลงไปกินข้าวก่อน” พอมันทำอะไรให้ผมเสร็จผมก็ยักคิ้วให้มันล่ะครับ
   “บ้า ไม่กินอ่ะ ยังอิ่มอยู่เลย” มันบอกครับ เออตามใจวะกูเริ่มหิวอีกแล้วเถอะ
   “งั้นเตรียมตัวรอนะ เดี๋ยวมาเอาแน่ๆ อิอิ” ผมยักคิ้วให้มันแล้วเดินลงจากห้อง ที่จริงขาผมมันไม่ค่อยเจ็บแล้วล่ะครับแต่ผมก็ยังไม่อยากไปหาหมอเพราะกลัวเขาถอดเฝือกออก ถอดออกกูก็ไม่มีคนดูแลสิวะจริงป่ะเรื่องไรล่ะจะถอด ฮ่าๆ
   “อ้าว อุ่นไม่กินข้าวเหรอลูกเดี๋ยว” พ่อตาผมครับมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
   “ไม่กินครับ เราเพิ่งไปกินหมูจุ่มก่อนกลับ” “อ้อ แล้วเป็นไงบ้างวันนี้ เห็นผอบอกว่าอีกไม่กี่วันก็จะแข่งกีฬาสินี่ น่าสนุกจังนะพ่อว่า” เออ ลืมบอกไปเลยแต่ว่าปีนี้เป็นปีแรกนะครับที่ผมคงจะไม่มีส่วนร่วมใดๆเพราะขาเจ็บด้วย และก็เรื่องที่ชมรมด้วย ดีเหมือนกันจะได้ดูอยู่ห่างๆ ว่าไปนะใจหายเหมือนกันคนมันเคยเล่นทุกปี แต่ช่างแม่งมันเถอะ
   “นึ่งปลาแซ่บหลายเจ้” พอกินเสร็จผมก็หันไปบอกเจ้แกล่ะครับ เจ้แกก็ยิ้มพอใจแล้วผมก็คุยอยู่กับปลัดต่อนิดหน่อย เพราะแกกินชาร้อนหลังอาหาร ว่าไปมาอยู่นี่กูรู้สึกอืดๆขึ้นเถอะ ของกินนี่แบบว่าเยอะมากอร่อยด้วย ของว่างเอยน้ำหวานเอยมีตลอด สักพักผมก็ขอตัวขึ้นไปหาภรรยาล่ะครับ ป่านนี้นอนโก่งตูดรอแล้วมั้ง
   “นั่น อย่าแกล้งหลับ พร้อมยังมึง” แหมๆ เดินเข้าไปทำท่าแกล้งนอนเต็มที่เลยนะมัน
   “อ่า ไรอ่ะ ไมได้แกล้งนะ” ไม่ได้แกล้งแต่ลืมตาคุยกับกูเนี่ยนะ
   “ไม่สนว้อย หรือจะนอนต่อก็ได้นะกูจะทำเอง ลักหลับมึงเลย ทำแรงๆ” ผมเดินไปที่เตียงครับวางไม้ค้ำไว้ปลายเตียง มันก็ลุกขึ้นมากอดผ้าห่ม โอ้ยนะ นี่กูผัวมึงนะทำเหมือนกูจะมาข่มขืนเลยนะ
   “มาเร็ว” ผมปีนขึ้นเตียงครับ
   “แปรงฟันแล้วเหรอเน่า ไปเลยๆ” เว้ย โมโหกูทำหน้าเซ็งแต่ก็ต้องไปแปรงฟันก่อนครับ เรื่องแบบนี้มันไม่ยอมจริงๆนะ ไม่ว่าจะแปรงฟันหรือล้างหน้าอาบน้ำ คงมีแต่วันกูเมาเท่านั้นล่ะที่มันยอม ผมรีบแปรงฟันแล้วเดินขึ้นเตียงไปเลยครับไม่พูดมากแล้ว พอขึ้นเตียงได้ก็กอดตัวมันทันที ผมเอาหน้าทาบหน้ามันตอนแรกมันอายๆล่ะเอาไปเอามามันก็เผยอปากขึ้น เราจูบกันอยู่สักพักผมก็ล้วงนั่นล้วงนี้ไปตามประสา มันเองก็คงเสียวอยู่ไม่น้อยเพราะมันเม้มปากผมไม่ปล่อยเลยนะ ไม่เล่าดีกว่า อิอิ ให้คนอิจฉาเล่น
   “เอ้ย ทำไมเย็นจังวะ” พอตื่นเช้าลุกไปอาบน้ำผมก็ถึงกับสะดุ้งตอนโดนน้ำในอ่างล้างหน้า ไอ้เบบี๋มันนั่งอึ๊อยู่ล่ะครับ
   “อืมเป็นเย็นๆจริงอ่ะเช้านี้” “มันหนาวแล้วเหรอวะ” “ต้องเอาเสื้อแขนยาวไปด้วยแล้วอ่ะ” ไอ้เบบี๋บอกล่ะครับ นี่ถ้าอยู่บ้านกูนะฝันไปเถอะว่ากูจะอาบน้ำแต่นี่มันมีน้ำอุ่นอาบเว้ย สบายที่สุด ฮ่าๆ
   “พี่ต้อยไปดูเสื้อยีนส์พ่อให้หน่อยดิ มันหนาวๆอ่ะ” พอตอนกินข้าวไอ้เบบี๋มันก็บอกเจ้แกล่ะครับ
   “ดูในตู้นะต้อย มันจะมีกลิ่นอับหรือเปล่าไม่รู้ ไม่ค่อยได้ใช้ เสื้อสมัยพ่อเป็นหนุ่มล่ะลูก” เออนะ ยุคไหนล่ะนั่น
   “บ่เหม็นดอกค่า ต้อยอบไว้ก่อนเอาลงหีบเดี๋ยวสิไปเบิ่งมาให้” เจ้แกบอกครับแล้วเดินขึ้นไปบนบ้าน ส่วนเราก็กินข้าวเช้ากันแล้วรอเสื้อครับ พอเสร็จก็ไปที่รถ จะว่าไปสงสารคุณปลัดเหมือนกันนะ แกต้องขับคุณปู่ของผมไปทำงานส่วนผมขับรถแกสบายใจเฉิบ ฮ่าๆ    
   “หนาวๆเนอะเน่า” ไอ้เบบี๋มันบอกล่ะครับเพราะผมเปิดแอร์แรง
   “ไรวะ เสื้อก็ใส่ยังจะหนาวอีก”
   “ก็เปิดแอร์แรงอ่ะ หนาว” “เออๆ” ผมยื่นมือไปลดแอร์ล่ะครับ
   “หน้าเกี่ยวข้าวมึงอยากไปดูป่ะเบบี๋” ผมถามมันครับ
   “อยากไป อยากไปดิ ไปนาใครอ่ะ” อ่านะ น้อยๆหน่อยเว้ยทำท่ายิ่งกว่าจะชวนไปสวรรค์อีกนะมึง
   “นาไอ้เล็กนั่นล่ะ มันนาน้อยเดี๋ยวบอกมันดิว่ามึงอยากไป”
   “แล้วปกติเน่าไปนาใครอ่ะ” “นาไอ้เคน นามันอยู่ไม่ไกล” มันพยักหน้าครับ แววตาดูเป็นประกายขึ้นมาทันที
   “เขามีนอนนาด้วยนะ ตอนกลางคืนไปจับปลากันแล้วก็เอามาเผากิน” ผมยั่วมันครับรู้ว่ามันชอบเรื่องแบบนี้
   “อ่า เมื่อไหร่เหรอจะได้เกี่ยวข้าว” “รอหน่อยดิ ตอนนี้มันเพิ่งตั้งท้องเองนะ” มันพยักหน้าครับสายตามันมองผมอยู่ตลอดเวลา ยิ้มอยู่ล่ะมันน่ารักดีนะผมว่า
   “อยากไปเร็วๆเนอะ” “เออๆ ถึงแล้ว” มาถึงโรงเรียนแล้วครับ พอผมจอดรถมันก็ลงมาเอาไม้ค้ำมาให้ผมล่ะ เราก็เดินออกมาจากที่จอดรถประจำของเรา
   “เดี๋ยว ขอคุยนำแน่ได้บ่” อ้าว พี่นกครับมากับพวกอีสุชาติมีสาวเพ็ญด้วย เอ๊ะ พวกนั้นไม่ถูกกันนี่ ยังไงกันวะเนี่ย
   “มีหยังเว้ามาโลด” ผมมองหน้าเธอล่ะครับ ไอ้เบบี๋มันเหมือนจะปล่อยมือผมล่ะแต่ผมไม่ยอมจับแขนมันไว้
   “มันเป็นเรื่องส่วนโตเด้เดี๋ยว ขอเวลาแป๊บเดียวบ่ได้ติ๊” เธอยังยืนยันครับ
   “บ่ได้ สิเว้ากะเว้า บ่เว้ากะบ่ต้องเว้า บ่มีเรื่องส่วนโตแถวนี้ดอก” ผมเองก็ยืนยัน
   “แม้แต่เรื่องเฮาท้องเหรอเดี๋ยว” อ้าว จะท้องก็ท้องไปดิวะมาเกี่ยวอะไรกับกู แต่ก็นะหัวใจกระตุกวาบเลยครับ ไอ้เบบี๋มันปล่อยมือจากผมทันที
   “เน่าคุยกันไปเถอะ เราไปรอกับเพื่อนๆนะ” ไอ้เบบี๋มันบอกล่ะครับ เชี่ยไรวะเนี่ย
   “ท้อง แล้วมาบอกเฮ็ดหยัง” ผมบอกครับ จะหาว่าผมไม่ใช่ลูกผู้ชายก็ตามใจนะเว้ย เพราะผมไม่ได้มีอะไรกับพี่แกตั้งแต่ปลายปีที่แล้วก็ตอนที่คบกับเพ็ญนั่นล่ะ จะขวบปีอยู่แล้วครับแล้วจะมาบอกท้อง น้ำเชื้อกูคงไม่ทำปฏิกิริยาช้าขนาดนั้นหรอกนะ
   “เดี๋ยวคือเว้าแนวนี้ บ่มีควมเป็นลูกพ่อซายเลย เฮาบ่เคยยุ่งกับไผมีแต่เดี๋ยวผู้เดียว” ดราม่าแล้วครับ เธอน้ำตาไหลจะเดินเข้ามาจับแขนผม ผมถอยออก
   “ซั่นเอื้อยคุยกันไปก่อนเด้อ หนูสิไปทางพู้นก่อน” สาวเพ็ญบอกครับแล้วเดินตามไอ้เบบี๋ไป นั่น จะไปว่าอะไรเมียกูอีกเดี๋ยวเถอะมึง
   “แค่นี้แม่นบ่เอื้อย ผมไปเด้อ” ผมจะหันหลังหนีครับ
   “ใจรดำ นี่มันลูกของเดี๋ยวเด้ เป็นหยังคือบ่รับผิดซอบ หรือสิให้เฮาไปบอกครูแม่นบ่” เธอขู่ผมครับ ผมยืนนิ่งกัดปากล่ะแล้วค่อยๆหันมา
   “บ่ได้ใจดำดอก หรือสิให้ใจดำกั่วนี้เอาบ่ สิให้เว้าบ่ว่าแต่ละเทื่อที่มีหยังกันใส่ถุงตลอด แล้วกะเฮาบ่ได้มีหยังกันตั้งแต่ปีที่แล้ว คันสิท้องกะบ่แปลกแต่มันแปลกที่เฮาสิเป็นคนเฮ็ด” ผมพูดครับเธออึ้งตาล่อกแล่กทันทีเหมือนไม่มีทางไป เชี่ยไรวะเนี่ย ผมรีบเดินตามไป
   “ออกไปจากชีวิตของพี่เดี๋ยวซะ เห็นหรือยังยะว่าเขาน่ะเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องมีครอบครัว มีชีวิตปกติ แกน่ะผิดปกติรู้ไว้ซะ” เสียงสาวเพ็ญครับ จริงๆด้วยมันตามมาว่าไอ้เบบี๋ นี่ไอ้สุชาติมันเพิ่งจะหายเจ็บมามันยังไม่เข็ดอีกเหรอเนี่ย แล้วสาวเพ็ญนี่พูดไม่รู้เรื่องว่างั้น
   “เฮ้ย พวกมึงมาฮู้ซีวิตกูดีแท้ กูสิเอาไผกูเลือกเอง ไปให้ไกลตีนเด้อ แผนตื้นๆไปหัดมาใหม่” ผมเดินเข้าหาครับ
   “แผนอะไรคะเดี๋ยว นี่เพ็ญรักเดี๋ยวมากขนาดนี้เพ็ญยังยอมหลีกทางให้พี่นกเลยนะ เพราะเพ็ญเข้าใจว่าคนที่ท้องตอนเรียนน่ะมันน่าเห็นใจมากแค่ไหน ไม่ใช่แผนนะ” เธอหวีดเสียงขึ้นครับ คนเริ่มหันมามอง
   “อย่าสิมาเว้า ไป” ผมไล่ทั้งสองคนครับ
   “จั่งได๋ๆเดี๋ยวกะต้องรับผิดซอบ” เธอไม่ยอมไปครับผมเลยไม่สนใจหันไปหาไอ้เบบี๋ ตอนนี้หน้าตามันซีดมากคับ
   “อย่าไปสนใจเบบี๋ ป่ะไปกินข้าว” ผมเดินไปจับบ่ามันครับแต่มันตัวแข็งเหมือนจะขืนๆ
   “ไปคุยกันให้รู้เรื่องก่อนดีไหมเน่า” มันพูดครับ จิ๊ นี่มันไม่เชื่อใจผมว่างั้น เริ่มโมโหแล้วครับ
   “ถ้ารู้ตัวว่าเป็นแค่ทางผ่านก็หลีกๆไปซะนะเธอ” “โว้ย เป็นห่าหยังนี่ เว้าบ่ฮู้เรื่องแม่นบ่” ผมปาไม้ค้ำลงพื้นครับเดินไปใกล้ๆกำแพงตึกเอาเท้าที่เข้าเฝือกไว้เตะเข้าอย่างแรงจนเฝือกมันแตกออก ผมก็แกะออกจากเท้าให้หมด เสียงคนอื้ออึง
   “จำไว้ พวกมึงบ่มีทางเฮ็ดหยังกูได้ จำใส่หัวไว้ อย่าให้กูเฮ็ด อยากตายแม่นบ่ อย่าสิอยากมาได้กูเพราะกูบ่อยากได้สู” ผมเดินกะเผลกเข้าหาสาวเพ็ญกับอีสุชาติล่ะครับ พวกมันถอยกรูหนีไปเสียงกรีดร้องดังขึ้นจากคนที่มองดูอยู่เพราะคงไม่เห็นผมกร่างนาน กูทนมานานแล้วนะ แม่งเห่าอยู่ได้ ยิ่งอยู่นิ่งๆมันยิ่งตอด
   “เน่า ทำแบบนี้ทำไม” ไอ้เบบี๋มันวิ่งมาล่ะครับ มันนั่งลงจับเท้าผมตอนเตะมันก็มีสะเก็ดของปูนปลาสเตอร์นั่นล่ะครับบาดเอาเลือดไหล
   “ไอ้เบบี๋ กูขอได้ไหม เชื่อใจกู” ผมบอกมันครับ มันไม่ตอบแต่มันก้มหน้าเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดให้ผม
   “เฮ้ย มีหยังกันสู” เสียงสัดไม้ครับ เพื่อนๆผมมาแล้วคงรอนานล่ะที่พวกเราไม่ไปโรงอาหารเสียที
   “ไปห้องพยาบาลก่อนบ่อุ่น” สาวจอยครับมาก้มดูเพราะรู้ว่าผมไม่ให้แตะตัวแน่ๆ
   “ไปห้องพยาบาลเถอะเน่า ไปทำแผล” เฮ้ย มันเงยหน้าขึ้นมาผมนี่ใจละลายหายไปเลยครับ สายตามันเอ่อไปด้วยน้ำตา มันเม้มปากอยู่ กูนี่ผงะไปเลยครับ ตั้งแต่ผมคบมันมาผมไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้จากมันเลยนะ ให้ตายเถอะ แม่งเอ้ย จะอะไรกันหนักหนากับกูวะเนี่ย ในห้องพยาบาลมันก็มายืนอยู่ข้างๆล่ะครับ จนถึงเวลาเข้าแถวผมไม่ไปเข้าแถวแต่พวกมันก็แยกย้ายไปเข้าแถวแล้วครับ ตอนนี้กูคิดหนักเลย มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ที่จริงมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรหรอก นกอาจจะไม่ได้ท้องจริงแต่แค่ต้องการให้ผมกับไอ้เบบี๋แตกคอกันเพราะเห็นเพ็ญกับอีสุชาติมารวมหัวด้วย ถึงแม้ว่าเธอท้องจริงก็อย่างที่บอกครับ ผมมีอะไรผมใส่ถุงตลอดแล้วก็ครั้งสุดท้ายที่มีอะไรกันก็ข้ามปีมาแล้ว ถ้าเธอท้องเก้าเดือนก็ว่าไปอย่าง คนอย่างกูไม่เคยจะไม่รับผิดชอบเว้ย แต่ถ้ามันไม่ใช่กูมึงเตรียมตัวตายได้เลย เพราะมึงทำให้ชีวิตกู อนาคตกูต้องแปดเปื้อน ถึงกูจะเกเรแต่กูก็ไม่ได้ชั่วนะเว้ย
   “บักเดี๋ยว พ่อมึงเอิ้น เรื่องใหย่แล้วล่ะกูว่า” สัดเคนครับคือผมทำแผลเสร็จอาจารย์เขาก็พันผ้าให้ตอนนี้เองที่มันรู้สึกว่ายังตึงๆอยู่เวลาเอาฝ่าเท้าลงเหยียบกับพื้นมันแปลบๆ ผมก็ยังคงต้องเขย่งเดินไปอีกสักพักล่ะนะคิดว่า ผมไม่ได้เครียดเลยนะครับ เออดี คุยกันให้รู้เรื่องกันไปเลย ผมรีบเดินไปที่ห้องปกครองล่ะครับ พอเดินเข้าไปก็เห็นพี่นกแกนั่งอยู่ก่อนแล้ว พ่อผมหน้าตาเคร่งเครียดสายตาจ้องมองมาที่ผม
   “หยังจารย์” ผมทักออกไปครับทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้วว่าแกเรียกผมมาเรื่องอะไร
   “เรื่องมันใหญ่เกินไปนะคราวนี้ ถึงครูจะช่วยยังไงมันก็ผิดกฎอยู่ดี เธอตรวจดีแล้วเหรอรัชนก” พ่อผมหันไปถามพี่นกที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่ล่ะครับ
   “ดีแล้วค่ะจารย์ ช่วยหนูด้วยนะคะ จารย์อย่าไปบอกใครนะ” โอ้ย นี่ถ้าเป็นผู้ชายกูอยากะก้านคอเอาสักที อย่าไปบอกใครแต่เมื่อเช้ามึงไม่ใช่เหรอที่มาปาวๆต่อหน้าใครๆว่ามึงท้องกับกูเนี่ย จิ๊คันเท้าว่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงเรียบร้อยๆตั้งใจเรียนจะเป็นมากขนาดนี้
   “กี่เดือนแล้วล่ะ” “สามเดือนค่ะ” ผมยิ้มออกมาเลยครับแล้วเดินไปนั่งข้างๆไม่มองหน้าเธอหรอกนะ
   “มึงจะว่าไงบักเดี๋ยว ผู้หญิงเขาบอกเขาท้องกับมึง” พ่อผมถามเสียงเครียดครับ ผมถอนหายใจ
   “จารย์ ผมเป็นพ่อซายเด้ครับ คันผมเว้าไปเพิ่นสิเสียหายบ่” ผมตอบออกไปครับ แล้วหันไปหาเธอ
   “เอื้อย เจ้ากะฮู้ดีอยู่แก่ใจบ่แม่นบ่ว่าไผ คันเจ้าเฮ้ดย้อนว่าสาวเพ็ญเพิ่นยุ เจ้ากะคึดใหม่ซะเด้อ นี่มันอนาคตข่อยเด้ แล้วนั่นมันกะอนาคตเจ้า ถึงเจ้าสิเว้าควมกับข่อยแต่พยานหลักฐานมันกะมี เจ้าเด้สิเสียทิ่มซื่อๆ” ผมพูดไม่ทันจบเธอก็ก้มหน้าร้องไห้หนักเลยครับ อ้าวกูเลยพูดไม่รู้เรื่องเลยทีนี้
   “จะให้ครูทำยังไง สุขศึกษาก็เรียนมา โอ้ย ถึงครูไม่พูดป่านนี้เรื่องมันคงแดงไปทั้งโรงเรียนแล้ว บอกครูทีจะให้ครูทำยังไง” พ่อผมโอดครวญครับ เธอยิ่งร้องไห้หนักไปกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว สักพักพ่อผมก็ให้เธอกลับบ้านไปก่อน ส่วนผมก็อยู่คุยกับแก ผมเลยเล่าให้แกฟัง
   “กูก็เห็นว่ามึงติดอยู่กับนายอุ่นนานแล้ว เฮ้อ ดีแล้วนะ นับว่าเป็นโชคของมึง ยังไงๆเดี๋ยวกูไปบ้านรัชนกก่อน พ่อแม่มันคงยังไม่รู้” คือว่าตอนที่มีเรื่องกับเพื่อนๆในทีมผมก็ยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อผมเครียดขนาดนี้เลยนะครับ แกหน้าเครียดมากเสียจนผมนิ่งไปเลยเหมือนกัน เรื่องมันใหญ่กว่าที่คิดไว้ครับ พอออกจากห้องมาสายตาของใครหลายๆคนก็มองผมแปลกๆ ยิ่งขึ้นห้องไปเพื่อนๆก็ถามเลยว่าเรื่องมันเป็นยังไง จนผมทนไม่ไหวครับต้องออกมาหลบในห้องพยาบาล
   “อ้ายเดี๋ยวๆ บ่ต้องห่วงตอนนี้กลุ่มผมพวมปล่อยข่าว” ไอ้โจ้ครับมันวิ่งเข้ามาบอกผมในห้องพยาบาล ปล่อยข่าวอะไรของมันวะเนี่ย ผมทำหน้าเซ็งๆเออออไปกับมันล่ะครับ ป่านนี้ไอ้เบบี๋ผมจะเป็นยังไงบ้างนะ
   “มึงเรียนอยู่ป่ะ มาหากูหน่อยดิที่ห้องพยาบาล” ผมส่งข้อความไปล่ะครับ แต่มันก็นิ่ง อ้าวๆ ไม่ใช่งอนอีกนะเว้ย
   “เรียนอยู่นะเน่า เดี๋ยวค่อยคุย” พอผมกดสายโทรไปมันก็รับครับแต่คำพูดของมันห้วนเสียเหลือเกิน จนผมรู้สึกเสียวสันหลัง มีเรื่องอีกแล้วกู โว้ย จะทำยังไงวะเนี่ย ขาก็ยังไม่ทันหาย เรื่องนั้นยังไม่ซาเรื่องนี้ก็เข้ามา อะไรวะ

Written by eiky

[papa_paolo]

มาละเว้ยยย มาม่ารสแจ่วบอง แซ่บ
สนุกจริงๆ ขนาดเข้าใจภาษาไม่ทั้งหมดยังแซ่บขนาดนี้
ถ้าเข้าใจทั้งหมดคงมันส์น่าดู อิอิ

 

[Donaldye]

เห้ยยยยยยมาทำให้เดี๋ยวกับอุ่นแตกกันทำไมว่ะ 
ตายซะ

[CarToonMiZa]

คุณรัชนก3เดือนแล้ว
เพิ่งมาบอกว่าท้อง
ช้าไปมั้ยเธอ
งานเข้าบักเดี๋ยว
เต็มๆเลยทีนี้

[Still_14OC]

ให้ทุกข์ แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว จริงๆ นะ

[jimmyFG]

พี่อิ๊คจัดหนัก มาม่า มาแล้วสินะ

อ๊ายยยเตรียมชามรอง

 

[gupalz]

เดี๋ยวงานเข้าแล้ว

[Homepage]

มาม่าจากเรื่องนี้มาแล้ว หุหุ ดูซิ ว่าจะเป็นยังไง , หลังจากกลับจีนมาเพิ่งได้อ่านตามทีหลัง
พี่เดี๋ยวมีวิวัฒนาการความน่ารักเป็นลำดับขั้นมากเนอะ eiei

[nong PeePee]

พวกนางเพ็ญระวังโดน   :beat:ไม่รู้ตัวน่ะ:)

[omyim_jjj]

เดี๋ยวสู้ๆๆ

[theWinDy]

งานนี้เดี๋ยวงานเข้าไปเต็มๆเลย
หวังว่าจะเคลียร์กับอุ่นได็เร็วนะ

ขอบคุณค่ะ

[pp4]

ตกลงเดี๋ยวได้หนูอุ่นยังนิ!? 
เนื้อเรื่องพาส่อ O.O!?
(บ่สนใจเรื่องที่เครียดๆกันดอกเด้อ 55555555)

[uknowvry]

อุ่น!!!... อย่าเพิ่งถอยนะ ... เดี๋ยว! ลุย!!!!

[ordkrub]

ตกลงเดี๋ยวได้หนูอุ่นยังนิ!? 
เนื้อเรื่องพาส่อ O.O!?
(บ่สนใจเรื่องที่เครียดๆกันดอกเด้อ 55555555)

เห็นด้วยครับ
ตอนนี้เรื่องนี้สำคัญที่สุด555+
ว่าแต่บักเดี๋ยว จะมามัวเป็นสุภาพบุรุษอะไรเอาตอนเนี้ย.  ไม่ได้ดั่งใจเลย
รีบๆบอกอุ่นเลยนะ

[PetitDragon]

ประกาศหน้าเสาธงไปเลยเดี๋ยว

 

[kenghan]

เดี๋ยวงานเข้า ว่าแต่เขาได้กันยังอะ

[SuSaya]

ทำตัวเองแท้ๆ แทนที่จะแก้ปัญหาเงียบๆ ดันบ้ายุจนเสื่อมเสียไปหมด

[aishiteru.]

เออเฮ้ยย คนอ่านงง เหมือนเดี๋ยวบอกจะกดอุ่นให้ได้คืนนี้
แต่จู่ๆก็ตัดหายไป เออ แบบว่าลุ้นมานานว่าอุ่นจะยอมเดี๋ยวตอนไหน
แล้วครั้งแรกของอุ่นกับเดี๋ยวเป็นยังไง แถมครั้งที่เดี๋ยวทำกับชายน่ารักอย่างอุ่นด้วย
โฮกกกกกกก คนอ่านสงสัย สรุปว่า ยังไม่ได้กันหรือได้กันไปแว้วว ขยี้หัว สับสน
ไม่ใช่ว่าห่วงncนะ แต่ห่วงเรื่องความรู้สึกของสองคนในเรื่องว่าเป็นไงกันบ้างอ่านะ ลุ้นนะเนี่ย
แต่ก็มีเรื่องพาเครียด เชื่อเน่านะ แต่เบบี๋ก็คงสับสนน่ะ
เน่าอย่าโกรธเบบี๋เลยยนะ ขอให้เดี๋ยวเคลียร์ปัญหาได้ไวๆ
อยากอ่านเน่ากับเบบี๋สวีทกันน่ารักๆๆแบบเดิมไวๆอ่าา
 

[Supermimt]

ชะนีภูธร.
ให้ตายเสี้ยนจิงจิ๊ง
มาทำลายความรุสึกหนูอุ่นฉัน....

[different]

ยังอ่านไม่ัทันเลย แต่ขอคอมเม้นท์ก่อน ไม่ไหวแล้ว อยากพูดมาก 55
อู้ย พี่เดี๋ยวชื่อจริงน่ารักนะคะ 55
อ่านแล้วนึกถึงบ้านเกิด (และตอนนี้เธอก็อยู่บ้านเกิดนะได้ข่าว 55)
แต่เขาพูดอีสานกันแบบนี้จริงดิ แบบเรากับคนรอบตัวเขาพูดกันไม่ทุกประโยคขนาดนี้อ่า 
โอ้ย รู้สึกดีที่เกิดเป็นคนอีสาน อ่านแล้วอิ๊นอิน 555555
อุ่นน่ารักจริงๆอ่า ~ ><

[pjny_tem]

เป็นกำลังใจ ให้อุ่นกับเดี๋ยวเด้อ สู้ สู้

[malula]

อุ่นรู้อยู่แก่ใจว่าเดี๋ยวไม่เคยห่างตัวเลย เชื่อใจกันมาก ๆ
อย่าอ่อนข้อให้ศัตรู

[kanda53]

งานเข้าอย่างแร๊งงงง....
นกกล้าประจานตัวเอง....แต่ถ้ายังมีความคิดอยู่บ้าง
คงกลับลำไม่ทำลายอนาคตของเดี๋ยวหรอกนะ...
บททดสอบนี้...นู๋อุ่นกะเจ้าเดี๋ยวจะผ่านไปได้อย่างไร....
ตอนนี้ช่วงแรกมันหวานนะน้องอิ๊ก...ตอนท้ายนี่มันหนักอึ้งสุด ๆ 

  น้องอิ๊ก