หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[winndy]

กรี๊ด....บักเดี๋ยวกล้าถามอ่ะ
ตอบเลยอุ่น ตกลงไปเลย

[Tumz]

“เรามาเอากันมะ” 


ถามแบบนี้หนูอุ่นเราก็ไปไม่เป็นเลยสิ

[ordkrub]

เออกูถามมึงหน่อยดิ” ผมเปลี่ยนเสียงจากล้อเลียนเป็นจริงจังล่ะครับ มันเลยมองหน้าผมอีกครั้ง
“ไรอ่ะ” “เรามาเอากันมะ”

ชกตรงมากนะบักเดี๋ยว  ได้ใจ!!!!!!!

[HappyMelon]

เอาเลยน้องอุ่น ตอบรับไปเรยคร่าาา
บักเดี๋ยวคิดอะไรอยู่อะ อยากเอาจริงหรืออยากลองเนี่ย อิอิ

[Homepage]

อ๊อย เขิลมาก ๆ จะละลายคาอกพี่เดี๋ยวแล้วนะ >,,<"

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

โอ๊ยได้ใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกน้องเดี๋ยวววววววววววว
น้องอุ่นตอบตกลงเลยลูก จัดหนักกกกกกกกกกกกกกกกกก55555

[CarToonMiZa]

รอนู๋อุ่นตอบ

[mr.tou_chi]

ทำไมมันช่างเขินอย่างนี้ว่ะ ทั้งเดี๋ยว ทั้งอุ่น ทั้งคนอ่าน        ชอบมากกกกกก

[malula]

เดี๋ยวเอาจริงดิ ว้าย เขินนะนี่
สองคนใจตรงกัน เพื่อนก็สนับสนุน ไม่ต้องแคร์ใครอีกแล้ว

[kanda53]

เฮ้ยยย..เอาอะไรอ่ะ...คนอ่านงงนะน้องอิ๊ก 

  น้องอิ๊ก 

[ToffeE_PrincE]

ป๊าด บักเดี๋ยว ถามแบบนี้
เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปดูหมอลำหรอก

 

[Supermimt]

พี่อิ๊กกี้มาก่อน วันนึง เย้!!!!

บักเดี๋ยว น่ารักขึ้นนะเราอ่า

เค้าชอบอ่า

มันดูค่อยเป็นค่อยไปดีอ่า

อร๊ายยยยยอีชะนี ปากมอม ขี้นินทา
เชอะๆๆๆ


ค่อยๆรักกันเบา แต่ นานๆนะคะ

[chancha]

ว้ายยยยย เดี๋ยว รุกแรงไปป่ะเนี่ยยยยยยยยยย

 

[uknowvry]

อ๊า......เป็นตาฮักอีหลี

[นิรนาม]

อุ่นคือมาเป็นตาฮักแท้ 

[taroni]

เดี๋ยวถามอะไรน้องอุ่นเนี่ย 

[jimmyFG]

เอิ๊กกกกกก คือว่าอ่านตอนนี้จบแล้ว กรี๊ดดดดดเลยมึงช่างกล้านะเดี่ยว
อุ่นจะตอบว่าไร ตกลงไปเลย นะอุ่น อิอิ

[~มือวางอันดับ1~]

 :m20:เดี๋ยว ค่ะ คือนนี้น้องอุ่นจะรอด บ่ +1 ไม่ชอบอุ่นเศร้า คือกัน 

[bebe]

ค้า งอ่ะพี่อิ๊กกี้

[DoubleBass]

น่าร๊ากกกกกกกกกกก 

[คันจัง]

เขินแทนน้องอุ่นเลยอ่ะ 

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะ

[theWinDy]

เดี๋ยวเปลี่ยนไป เดี๋ยวนี้กล้ารุกแล้วนะ
อุ่นยังน่ารักเหมือนเดิม
ขอบคุณค่ะ 

[oaw_eang]

จัดหนักเลยหรอ  อิอิ

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

หือ? มันว่าไงนะเมื่อกี๊ แว้กก ไอ้บ้า ไอ้เน่า ไอ้ทุเรศมันพูดออกมาได้ยังไง ผมสะอึกไปไม่เป็นเลยนะ เกิดมาไม่เคยเจอใครหน้าด้านหน้าทนเหมือนมันเลยนะ ไม่เคยเจอ กลัวที่สุด
“บ้าเหรอ อ่า นายๆ นาย” อ้าวกู เอ๋อรับประทานไปแล้วครับ
“อ้าวกูพูดจริงนะเว้ย กูอยากลอง” มันยังทำหน้าแบบว่าอยากทำจริงๆนะครับ
“ไม่เอา บ้าเหรอ นายไปลองกับนายสุชาติดิ” ผมอายจังเลยอ่ะ เกิดมาคิดว่าอายที่สุดกับหลายๆเหตุการณ์มาแล้วนะแต่มาเจอเหตุการณ์นี้ผมอายจริงๆ
“ไม่ กูอยากเอามึง” เอ่อ
“นี่ไอ้เน่า อย่ามาล้อเล่นนะ เห็นเป็นเรื่องตลกไง นิสัยไม่ดีนะ” ผมแว้ดใส่มันล่ะครับ เพราะคิดไปคิดมามันคงอยากจะแกล้งผมล่ะ คงไม่มีทางหรอกที่คนอย่างมันอยากจะ แว้กก คิดอะไรเนี่ยอุรดิศ
“กูพูดจริงนะเว้ย พ่อกับแม่กูไม่ว่านะถ้าเป็นมึงน่ะ กูเลยอยากลองไง ทำไมทีไอ้เชี่ยแฟนเก่ามึงมันยังทำได้เลย ทำไมกูจะทำไม่ได้” เอ่อ มันเถียงครับ เถียงหน้าด้านๆ
“เขาไม่เคยทำ ไม่มีใครเคยได้ทำ แล้วนายจะมาอยากลองทำไม นายไม่ใช่แฟนเรานะ” ผมเริ่มขึ้นเสียงครับ มันเห็นเป็นเรื่องสนุกไปเสียทุกเรื่องเลยเหรอ คิดเห็นใจ เข้าใจความรู้สึกกูบ้างไหมเนี่ย มันเงียบไปครับ ผมเองก็เหมือนสะอึกคำพูดที่เพิ่งจะโพล่งออกไป มันไม่ใช่แฟนแต่ทำไมผมอายมันจัง ใจเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้มัน มันไม่ใช่แฟนแต่ทำไมเวลามันมองผม มันจับมือผมทำไมผมถึงใจสั่นไหวมากมายขนาดนี้ นี่เป็นอะไรวะเนี่ย
“แล้วถ้ากู” “ยังอีก ไม่คุยด้วยแล้วนะ” ผมลุกเดินออกไปหน้าบ้านทันทีครับ ไอ้ควายเอ้ย โมโหแล้วนะ อายก็อายแต่ก็ดับความอายไปด้วยความโกรธ แหมนะ เห็นแบบนี้จะมาทำเป็นพูดล้อเล่นนะมึง เดี๋ยวกูก็เอาจริงหรอกนะ แว้กก
“เออ ใช่ซี๊ กูมันนิสัยไม่ดีนี่หว่า ไม่ใช่แฟนมึง” มันพูดไล่หลังมาล่ะครับ เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว ผมยืนอยู่ข้างนอกสักพักพี่ต้อยก็เอาข้าวไข่เจียวมาให้มันกินล่ะครับ ไม่นานนักจอยกับเล็กก็มา
“อ้าว คือมายืนอยู่นี่ล่ะอุ่น” จอยมันถามครับ
“รอจอยกับเล็กนั่นล่ะ แต่งตัวสวยนะเนี่ย” ผมแซวจอยล่ะครับเพราะมันใส่กางเกงยีนส์ใส่เสื้อยืดสีดำ สวยตรงไหนแค่แปลกตาแค่นั้นล่ะ อิอิ
“แน่นอนจ้า อิอิ ซุดเอาบุญเฮาเด้นี่” หือ คืออะไรวะ อ้อ คงจะประมาณว่าใส่เฉพาะเวลามีงานเทศกาลหรือเปล่านะ
“พวกนั้นมาแล้วบ่อุ่น” เล็กมันถามล่ะครับ
“มาแต่ไอ้เน่า เคนกับไม้ยังไม่มา” ผมเปลี่ยนเสียง
“บู๊ย เบิ่งเพิ่นเอิ้นกันแน่ล่ะเล็ก อิอิ” อ้าวนะ จอยมันแซวอีกล่ะครับ อะไรอ่ะ เอะอะก็แซวกูตลอดเลยนะ อายนะเว้ย
“อ้าว คือกินเข่า บ่ทันกินเข่ามาติ๊เดี๋ยว” พอเดินเข้าบ้านจอยก็ร้องทักมันไปล่ะครับ แต่สายตามันมองมาที่ผมแวบหนึ่ง สายตาแปลกๆนะ
“แม่น มาขอเพิ่นกินนี่ล่ะ” มันทำเสียงแข็งๆครับ ทำไมกูต้องไปสังเกตมันขนาดนี้ด้วยนะเนี่ย
“กินชาป่าวจอย เดี๋ยวเราไปทำชาเย็นมาให้” ผมบอกแล้วเดินไปในครัวครับ พอชงชาเสร็จก็เดินออกมา
“ไปเบิ่งหลังบ้านบ่เล็กไปซ่อยเอื้อยเพิ่นเฮ็ดนั่นเฮ็ดนี่ ไคกว่าสิอยู่ซื่อๆ” อ้าวนะ พอกูมาก็จะไปอะไรอ่ะ
“ไปไหนอ่ะจอย” ผมถามครับ
“พวกโตอยู่กันโลด เฮาสิไปหลังบ้าน” จอยมันหัวเราะครับแล้วลากแขนเล็กไปเลยนะ เอ่อ
“มึงอึดอัดกูไปอยู่นอกบ้านก็ได้นะ” มันพูดขึ้นครับ ผมสะอึกอีกครั้ง
“บ้าเหรอ ทำไมนายพูดแบบนั้น” มันทำท่าเหมือนงอนเลยนะ
“กูพูดอย่างที่รู้สึก” มันไม่มองหน้าผมเลยครับสายตามองออกไปข้างนอก ผมรู้สึกใจหายไปเหมือนกัน จะเชื่อไหมว่าผมนั่งอยู่ตรงนั้นกับมันแต่เราไม่ได้คุยอะไรกันเลยแม้แต่คำเดียว ผมเองก็ไม่ได้ลุกไปไหน อึดอัดอย่างที่ไม่เคยเป็นแต่ก็ทนอยู่ตรงนั้น จนเคนกับไม้มา
“บักไม้มึงมาซ้อนท้ายกู” เอ่อ ระหว่างที่เดินไปที่รถไอ้เน่ามันก็พูดขึ้นล่ะครับ ทุกคนหันมามองผมแล้วก็มัน
“ฮ่วย กูสิไปกับบักเคนเด้ อุ่นไปซ้อนท้ายมันแน่ะ” นายไม้ครับ ผมเริ่มรู้สึกชาๆแล้วล่ะ
“เพิ่นบ่อยากซ้อนท้ายรถฮ้างๆดอก มึงนั่นล่ะมาซ้อน” บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที
“มีหยังกันสู” นายเคนครับ ส่วนผมก้มหน้าล่ะ
“บ่มีหยัง จิ๊ แม่มึงเอ้ย” ไอ้เน่ามันร้องขึ้นล่ะครับแล้วเพื่อนๆก็ออกรถไปก่อน เหลือผมยืนก้มหน้าอยู่กับมัน
“มาดิ ยืนทำแป๊ะไร” มันตวาดใส่ผมครับ ทำไมครั้งนี้ผมรู้สึกน้อยใจจังเลย
“นาย ถ้านายไม่อยากให้เราไป เราไม่ไปก็ได้นะ” “สัด คิดเล็กคิดน้อยอีกนะมึง บอกให้มาก็มา พูดมากอยู่นั่นล่ะ” มันยังคงระดับของเสียงตวาดไว้อยู่ แต่ใจผมมันเริ่มห่อเหี่ยวมากแล้ว
“สัด ไปไหนอีก” ผมหันหลังจะเดินเข้าบ้านทันทีล่ะครับ ถ้ามันเป็นแบบนี้ผมเองก็คงไม่กล้าไปด้วย อยู่ดีๆก็เป็น มันวิ่งมาดึงแขนผมไว้ล่ะครับ
“เราไม่ไป” “เชี่ย เรื่องมากนะมึง” “นายจะด่าเราทำไม ในเมื่อนายไม่อยากให้เราไป นายจะตวาดเราทำไม ทำไมเป็นแบบนี้” ผมเม้มปากแน่น โอ๊ย จะมารับบทนางเอกอะไรตอนนี้วะ น้ำตาเริ่มคลอโมโหตัวเอง
“เพราะกูอยากเป็นแฟนมึงน่ะสิ” เห็นไหมว่ามันนิสัยไม่ดี หื้อ อะไรนะ อ่า ตาเบิกโพลงหูฝาดไปแน่ๆ
“กูคิดว่ากูชอบมึง มาก” เอ่อ นี่มันล้อเล่นหรือเปล่า
“อย่ามาล้อเล่นนะ” ผมพูดออกไปแทบไม่เป็นคำ
“ล้อเล่นเชี่ยไร ไม่ได้พูดง่ายๆนะเว้ย กูก็อายนะ มึงไม่รู้เหรอ”
“ไรอ่ะ มาขอเป็นแฟน ไอ้บ้าเน่า” ผม เอ่อ ผมเขินที่สุดในชีวิตให้ตายเถอะ ยืนบิดตัวเคยเห็นแต่เขาทำไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสภาวะเช่นนั้น
“ก็กูอยากเป็นนี่ หรือมึงไม่อยาก” บ้าเหรอ จะให้ตอบว่าไรอ่ะ อายเว้ย
“ว่าไง ไม่อยากไง ไม่อยากมีแฟนแบบกูเหรอ ใช่สิ กูมันไม่ใช่หนุ่มไฮโซเหมือนแฟนเก่ามึงนี่หว่า บ้านๆ ปากหมาอีก มึงคงไม่เคยคิดอะไรกับกูเลยดิ แม่งเอ้ย” มันโวยวายครับ
“อยาก” เอ่อ อุรดิศรักนวลบ้างอะไรบ้าง
“หือ ว่าไงนะ” มันก้มหน้าลงมาครับ อ่า ก้มลงมาทำไมเนี่ยคนยิ่งเขินๆอยู่นะมึง
“อยากอ่ะ” “อยากไร อยากชิมของกูเหรอ อิอิ” อ่านะ ผมเงยหน้าขึ้นมองมันล่ะครับ หนอยแน่มันแกล้งผมจริงๆด้วย
“นี่นายล้อเล่นเหรอ ไอ้เน่า ไอ้เชี่ย” นี่แน่
“สัด พูดหยาบนะมึง กูไม่ได้ล้อเล่น กูเอาจริง” อ่า เขินอีกรอบเพราะสายตามันจริงจังมากๆ เขินอ่ะ
“ตกลงเอาไง” หือ อะไรอีกตกลงอะไรวะ
“ไรอ่ะ ตกลงไร” “อ้าวเชี่ย ก็ตกลงจะเป็นแฟนกูป่ะล่ะ” เอ่อนะ จะให้กูตอบว่าไงล่ะ
“ไม่อยากเหรอ” บังคับกูจังนะมึง ผมไม่ตอบล่ะครับ ผมพยักหน้าแทน อิอิ ไม่แรดไปใช่ไหม ไม่หรอก ไม่ได้พูดนี่แค่พยักหน้าเบาๆ เรายังรักษาอาการอยู่
“แปลว่าไรวะกูไม่รู้เรื่องหรอกนะพยักหน้าหงึกๆ” “เป็นก็เป็นดิ” ผมทนไม่ไหวครับ พอพูดออกไปมันก็หัวเราะ
“หอมแก้มกูหน่อยดิ” เอ่อ ดูมันนะครับ นี่มันหน้าบ้านกูนะมึง
“บ้าเหรอ เป็นแฟนไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ก็ได้นี่ ไม่รู้ล่ะเราจะดูนายไปก่อนเรื่อยๆ ถ้าไม่ดีก็ไม่เป็นอ่ะ”
“อ้าวสัด ไม่แฟร์นี่หว่า แบบนี้ถ้ามึงเจอคนใหม่ทิ้งกูทำไงวะ”
“เราไม่ใช่นายนะ ตามนั้นอ่ะ หรือไม่ตกลง” ผมยื่นข้อเสนอบ้างล่ะครับ
“ไม่ตกลง ถ้าเป็นแฟนกูมึงต้องทำแบบนี้กับกูบ้างดิ ไม่งั้นจะเรียกว่าแฟนได้ไง”
“ไม่เอาอ่ะ เรายังไม่อยากทำ เผื่อนายทำเกินเลยทำไงอ่ะ”
“สัด หวงตัวอีกนะมึง งั้นมึงทำแบบนี้กับกูสองต่อสองก็ได้ ในที่ไม่มีคน ตามนี้ล่ะขี้เกียจพูด ปวดปาก ไปได้ยัง ยิ้มเชียวนะมึง แน่ะๆ ไหนบอกไม่คิด ยิ้มใหญ่เลย” อ่า ไอ้บ้า อายนะเว้ย แว้กก แล้วมันตกลงอะไรของมันคนเดียววะ ตายๆ ผมขาดทุนสิแบบนี้อ่ะ
“กอดดิ” พอมันขับออกมาได้สักพักมันก็หันมาล่ะครับ
“ไม่เอาอ่ะ ร้อน” “กอด” “เออๆ กอดหลวมๆนะ” ผมรำคาญมันครับ บังคับกูจังนะมึง ไอ้บ้า
“อ้าว ไปไหนอ่ะ ไปไหว้พระเหรอ” มันแวะเข้าที่พระมิ่งมงคลอีกล่ะครับ
“ไปที่ลับตาคนไง มึงจะได้ทำแบบนั้นกับกู” เอ่อ อึ้งครับพูดไม่ออกปล่อยมือจากเอวมันทันที
“บ้าเหรอ ไอ้เน่าคิดไรเนี่ย น่าเกลียด” พูดออกไปแล้วแต่ทำไมมันอายมากๆ ผมอายที่สุดร้อนหน้าไปหมดแล้วเนี่ย
“อ้าว คิดเชี่ยไรก็ลองทำแบบที่คนเป็นแฟนเขาทำกันดิ สัด” เอ่อนะ ผมเม้มปากแน่นกว่าเดิม ตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่ดีแล้วล่ะ การที่จะอยากเป็นแฟนกับผมมันคงหวังแค่อยากลองทำอะไรแบบนั้นดูล่ะสินะ
“นี่นายแค่อยากมีอะไรกับเราเหรอ นายอยากลองคบกับเราเพราะนายอยากลองมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันเหรอ” ผมถามมันครับเสียงดังพอสมควรแต่ก็ไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยินหรอกนะเพราะมันคงไม่มีใครอุตริเข้ามาในนี้ตอนค่ำมืดแบบนี้ เว้นแต่ไอ้บ้ากามคนนี้เท่านั้น
“ไม่ใช่เว้ย ทำไมวะกูแค่อยากลองให้มึงหอมแก้มกูนี่มันจะตายไง กูไม่ได้จะเอามึงซะหน่อยนะเว้ย คิดไรเนี่ยไอ้เบบี๋”
“อ้าว ก็ไม่บอกอ่ะ ไอ้บ้าเน่า” อ่า อายจัง แหมนะแค่หอมแก้มแอบหอมตรงไหนก็ได้เถอะ ทำไมต้องพาเข้ามาในที่ลับตาคนแบบนี้ด้วยวะ ใครไม่คิดก็บ้าแล้วอีกอย่างตรงนี้มันเป็นลานพระ อึ๋ยย สัปดนเหลือทนนะมึง
“อ้าว จะทำได้ยัง” มันจอดรถตรงก่อนถึงศาลาอีกล่ะครับ ผมยังนั่งเกาะเบาะมันนิ่งอยู่
“ทำไรอ่ะ” “อย่าๆ อย่ามาแอ๊บเบบี๋ หอมแก้มกูดิ เร็วๆ” แหมนะเร่งกูอีกนะมึง
“หันแก้มมาดิ” อายนะเว้ยเฮ้ย ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยอ่ะ
“หันมันก็ไม่ใช่แอบดิวะ มึงแอบทำน่ะเป็นไหม แบบไม่ให้กูรู้ตัวน่ะ”
“อ้าว ก็ตอนนี้รู้แล้วนี่ว่าจะหอมแก้ม ไม่เอาอ่ะ” ไม่รู้ว่าผมฉลาดน้อยหรือว่ามันโง่กันนะ
“จิ๊ แม่งเล่นตัวลีลานะมึง เดี๋ยวกูจับทำเมียซะตรงนี้เลยนี่ สัด” อ่า พูดมาได้นะ เขิน อิอิ
“นายไม่อายเหรอ” ผมถามมันครับ มันเลี้ยวรถออกมาแล้ว
“เอี๊ยด” อ้าว จอดรถทำไมเนี่ย
“อายเชี่ยไร อายจะถามไหม อายดิสัด” เอ่อ แปลว่าอายหรือไม่อายเนี่ยอะไรของมันกูงงนะเว้ย
“อาย?” “อายดิวะ แต่กูก็อยากรู้ไง แม่งแบบนี้ใครวะจะไม่อาย มึงดูหน้ากูดิ แดงจะตายอยู่แล้ว” ตรงไหนแดงวะ ผมก็ยื่นหน้าไปข้างหน้าล่ะครับ อยากดูไอ้คนหน้าบาง แหมนะพูดมาได้ว่าอายดูมึงถามกูแต่ละอย่างมันอายตรงไหนวะเนี่ย
“อ๊ะ อ่า” แค่พอยื่นหน้าไปมันก็ยื่นปากมา จุ๊บผมอ่ะ แว้กก มันจุ๊บเกือบโดนปากผมเลยอ่ะ เขินจังอายจริง แต่เอ๊ะ ผมกับมันเคยจูบกันแล้วนี่นะ แต่ทำไมคราวนี้มันเขินแบบว่าตัวจะลอย ผมนี่เกาะเบาะแน่นเชียวนะกลัวตัวลอยออกจากรถเครื่อง อิอิ เวอร์ไปป่ะเนี่ย
“ก็แค่เนี๊ยะ” มันยิ้มๆครับ ผมก้มหน้าซุกหลังมัน
“อายนะ ไอ้บ้าเน่า” ผมพูดออกไปเสียงอ้อแอ้เต็มทน โอ๊ย เลิกบรรยายแบบนี้ได้ไหมเนี่ย กูเขินนะเว้ย
“ทีนี้ตามึงบ้างล่ะ ไม่รู้เว้ยคืนนี้มึงต้องแอบหอมแก้มกูให้ได้นะ ไม่งั้นมึงโดน” อ่าฮะ มียื่นคำขู่แบบนี้ด้วย แล้วจะให้กูไปแอบทำตอนไหนเนี่ย เอามันตอนนี้ล่ะวะ ผมคิดได้ก็จะยื่นหน้าไปหอมแก้มมันคืน จะว่าไปนี่ผมบ้าจี้ไปไหมเนี่ย
“อ๊ะๆ อย่าๆ รู้ตัวเว้ย ฮ่าๆ มึงอย่าคิด” อ้าวนะ ดันรู้ทันกูอีก เออๆ สรุปมันก็พาผมไปที่สวนข้างโรงเรียนล่ะครับ เสียงดนตรีดังกระหึ่มบีบหัวใจดีเหลือเกิน
“ไปไสมาพวกโต โดนแท้” จอยมันแซวล่ะครับ ขอร้องเถอะอย่าแซวมากหน้าแดงจนไม่รู้จะมีตรงไหนไม่แดงบ้างแล้วเนี่ย อายนะเว้ยเฮ้ย
“ฮ่วย แม่นพากันไปลักกินเหล้ามาเบาะสู อุ่นคือหน้าแดงแท้” นายไม้ครับ นั่นไงอุตส่าห์พยายามก้มหน้าแล้วนะเนี่ย
“บ่แม่นดอกเฮาว่า หน้าแดงแนวนี้คือคนอายอีหยังนี่ล่ะ อายหยังอุ่น บักเดี๋ยวมึงพาอุ่นไปไสมา” นายเคนครับ ส่วนผมก็ได้แต่อายจะให้ทำอะไรล่ะนะ
“พาไปบอกควมในใจ” “วี๊ดดดด วิ้ววว” เอ่อ รับส่งกันดีเหลือเกิน ไหนบอกมันไม่อายนะเล่นพูดออกมาแบบนี้เสียงถามอะไรต่อมิอะไรมันดังสอดแทรกมาตลอดเวลาล่ะครับ
“มึงไปเอาเหล้ากลมมาแน่ะบักเคน” ไอ้เน่ามันบอกนายเคนล่ะครับ ผมยังยืนเอ๋ออยู่ แต่นายเคนมันวิ่งไปแล้ว นี่พวกมันจะกินเหล้าด้วยเหรอเนี่ย
“อุ่นๆ ไปซื้อลูกซิ้นป่ะ” จอยมันดึงแขนผมไปล่ะครับ บรรยากาศมันก็งานวัดดีๆนี่ล่ะครับ คนเยอะมากเสียงดนตรีดังกลบทุกอย่างเลยนะ จะว่าไปเสียงดนตรีของหมอลำซิ่งนี่มันคึกดีจริงๆให้ตายเถอะ ได้ยินแล้วอยากจะออกสเต็ป อิอิ
“ว้าย มาด้วยเหรอเธอ” เอ่อ เสียงทักแบบดัดจริตๆดังมาอยู่ข้างๆ ผมหันไปตามเสียงนั้น ใครวะ
“แม่นหยังอีสุชาติ” จอยมันแว้ดเสียงใส่ หา นี่น่ะเหรอสาวสุชาติ โอ้โห จำไม่ได้เลยอ่ะ มันเล่นใส่วิกแต่งหน้า ใส่กระโปรง เอ่อ น่ากลัวไปไหมเนี่ย หน้าตากับเครื่องแต่งหน้ามันเหมือนไม่เข้ากันยังไงไม่รู้ อีกอย่างเพื่อนๆเธอแต่ละคนก็มาในทำนองเดียวกัน กลุ่มใหญ่สี่ห้าคนได้ล่ะครับ ผมกลัวอ่ะ
“ไรยะอีจอย แค่ทักเฉยๆย่ะ แหมปกป้องมันดีเหลือเกินนะ นี่แม่มึงเหรอ” เอาล่ะสิ ผมดึงมือจอยออกมาครับ
“ป๊าด อีกะเทยปากหมา อยากถืกตีนกูติ๊”
“ลองมาสิยะ เดี๋ยวกูจะตบ” “จอยๆ พอเถอะ อย่าไปยุ่งเลย” ผมปรามจอยไว้ล่ะครับ ไม่อยากมีเรื่องเดี๋ยวหมดสนุกไปซะก่อน
“อย่ามาทำเป็นผู้ดีแถวนี้นะ อีตุ๊ดกรุงเทพฯ แหมดัดจริตมาก อยากจะตบเอาสักที” อ้าวนะ มาด่ากูเพื่อ
“ลองมาตบแหม่ะ ไผสิตบไผ อยู่ดีบ่ว่าดีมักมาหาเรื่องเนาะ อีกะเทยโรคจิต อีมีปมด้อย” จอยมันก็ไม่ยอมครับ ผมรีบดึงมือมันออกมาจากหน้ารถขายลูกชิ้น เลยไม่ได้กินเลยกู
“เป็นตาซังเนาะ ปากหมาคือสิอยากกินตีน” จอยมันบ่นล่ะครับ ท่าทางมันนี่นักเลงโตไม่น้อยเลยนะ
“ช่างเขาเถอะจอย เดี๋ยวกร่อยก่อนหรอกนะ ไปร้านอื่นเถอะ” ผมดึงมือจอยให้รีบไปล่ะครับ ดีนะที่พวกมันไม่ตามมาไม่อยากจะเจอเลยนะให้ตายเถอะ
“ฮ่วย นี่ล่ะแนวม่วนอุ่น ตบกะเทยปากหมานี่ล่ะ” โว้นะ เออๆเดี๋ยวค่อยว่ากันตอนนี้ไปจากตรงนี้ก่อนดีกว่า ผมลากมือมันไปไกลพอสมควรครับ
“ฮ่วย คือมาอยู่ไกลแท้ หาอยู่ตั้งโดน” พอได้ของกินมาพวกเราก็ยืนอยู่ตรงริมของเวทีเยื้องๆไปดานหลังล่ะครับ ผมไม่ทันมองอะไรมากเพราะคนมันเยอะด้วย อีกอย่างผมมองหางเครื่องที่ดิ้นแบบว่าสะแด่วมากๆ โอ้โหเอวแต่ละคนนี่แบบว่าไม่กลัวหักกันบ้างหรือไงนะ
“หนีอีสุชาติ ว่าสิโทรหาอยู่” จอยมันบอกนายไม้ไปล่ะครับ ผมหันไปมอง อ้าว ไอ้เน่ามันหน้าแดงแล้ว ตาเริ่มเยิ้มนี่แค่แว้บเดียวมันไปกินเหล้าจนเมาขนาดนี้เลยเหรอ
“หือ พวกมันอยู่ไส สิไปเตะเอาจักบาด” นายไม้ก็เหมือนจะกึ่มๆแล้วล่ะครับ
“อย่าเลยไม้ ไหนเต้นดิ ไหนบอกจะเต้น” ผมเบี่ยงประเด็นครับ พอมันได้ยินมันก็ดิ้นใหญ่เลยนะ เอ่อ ท่าเต้นขี้เหล้ามันเป็นแบบนี้เองเหรอ ไม่น่าดูเลยนะ
“ซิมเบิ่งบ่อุ่น แม่โขง” นายเคนครับมันยื่นขวดเหล้ามาให้ผม ผมรีบส่ายหน้าทันที
“ไม่เอาอ่ะ” “ฮ่วย ลองจั่กหน่อยแน่น้า” มันรบเร้า ผมก็ยังส่ายหน้ายืนยัน
“เอามานี่ กูแดกแทนเอง” เอ่อนะ มีตัวแทนครับ ไอ้เน่ามันฉวยขวดเหล้าไปจากมือของเคน แต่ว่า
“ป๊าด โพดไปหลายบักห่ามึง เหมิดๆๆ” มันเล่นกระดกเอาหลายอึ๊กเลยนะ อ่าน่ากลัวที่สุดเลยอ่ะไอ้เน่า
“อุ่นๆ ป่ะไปเต้นนำไม้” จอยมันดึงแขนผมฝ่าวงล้อมเข้าไปหน้าเวทีล่ะครับ คนเต้นหน้าเวทีเยอะมาก แต่เต้นแบบนี้กลัวจังว่าจะเหยียบเท้ากันเพราะบางคนกระโดดๆ เต้นกางแขนกางขา
“ฮ่าๆ เต้นแฮงๆแน่ะเปี่ยงอุ่น จั่งซี้ๆ” จอยมันสอนครับ โอ้โหคุณนาย เล่นเหวี่ยงหัวยกไม้ยกมือ ผมก็ลองบ้างครับ แต่ได้แป๊บเดียวเพราะมันเหนื่อย เสียงดนตรีมันคึกจริงๆนะ แต่เท่าที่ผมสังเกตดูนักร้อง หางเครื่อง เอ่อ จะออกแนวลามกๆหน่อยๆอ่ะ คำพูดนั้นผมฟังไม่รู้เรื่องเท่าไหร่แต่ท่าทางนี่ ยั่วมากๆ ส่ายเอวกระเด้งๆ
“ว้าย เขาตีกัน” จอยมันกรี๊ดขึ้นล่ะครับแล้วฉวยมือผมวิ่ง เอ่อ ไม่ทันจะได้ตกใจไม่ทันจะได้คิดอะไรร่างผมก็ปลิวตามแรงดึงของจอยออกมา มีนายไม้วิ่งตามออกมา เหลือเล็กกับเคนและไอ้เน่าอยู่ด้านใน
“ตาซังเนาะ กำลังม่วนมาตีกัน” จอยมันบ่นล่ะครับ
“แล้วพวกนั้นล่ะจอย” ผมถามขึ้นล่ะครับ
“เดี๋ยวเฮาสิเข้าไปเบิ่ง” ไม้มันบอกครับแล้ววิ่งกลับเข้าไป เขาไล่ตีกันออกไปด้านข้างเวที ส่วนผมกับจอยวิ่งมาอยู่ตรงเกือบทางเข้าแน่ะ เหมือนจลาจลเลยนะคนแตกฮือหนีตอนที่คนร้องกรี๊ดขึ้นหลายๆเสียง
“จะดีเหรอ ทำไมไม่รอตรงนี้” ผมกลัวล่ะครับ จะว่าไปผมไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้เลยนะ ตกใจเหมือนกัน
“บ่เป็นหยังดอก เดี๋ยวมันเมาบัดยามมันเมาเป็นตาซังคือหยังนี่เด้ ไม้มันย้านคนสิตีเอานั่นล่ะ” จอยมันบอกครับ อืมนะ มันจะโดนเขาตีไหมเนี่ย เรายืนรออย่างใจจดใจจ่ออยู่สักพักล่ะครับ เล็กมันก็วิ่งมากับเคน อ้าวแล้วสองคนนั้นล่ะ
“ไม้กับเน่าล่ะเล็ก” ผมร้องถามออกไปครับ ริ่มรู้สึกเป็นห่วงมันขึ้นมา
“พวมสิมา พวกบักแบงค์มันตีกับเทคนิค ไล่กันไปทางหลังโรงเรียนพู้น บักเดี๋ยวมันสิไปซ่อยเขา” เล็กมันบอกออกมากระหืดกระหอบครับ
“ฮ่วย ไปยุ่งกับเขาเฮ็ดหยังน้อ” จอยมันร้องออกมา ตอนนี้ผมรู้สึกห่วงมันมากเลยนะครับ
“แล้วจะเป็นไรไหมอ่ะเล็ก” ผมจับแขนเล็กถามออกไป
“บ่เป็นหยังดอก บักไม้มันนำไปเอาบักเดี๋ยวคืนมาแล้ว ถ่าอยู่นี่ล่ะ” พวกเรารออยู่สักพักก็ออกไปรอที่จอดรถ ผมกดโทรศัพท์หามันไม่รู้กี่รอบแต่มันไม่รับสาย อะไรอ่ะไอ้นี่
“บ่ต้องห่วงดอกอุ่น เดี๋ยวมันเก่งมันบ่เป็นหยังดอก” จอยมันปลอบล่ะครับ
“เราห่วงมันอ่ะ กลัวมันจะโดนเขาตี มันเมาไม่ใช่เหรอ” ผมพูดออกไปครับ มันอดไม่ได้จริงๆนะ
“บู๊ย ตาล่ะเทื่อมันกะเมาเด้ล่ะมันตีเขาน่ะ มันบ่เป็นหยังดอกน่า เซื่อเฮาโลด” อืมๆ เชื่อก็เชื่อแต่นี่ก็รอนานแล้วนะ จะว่าไปพอเขาตีกันหมอลำเขาก็ไม่หยุดนะครับ ตอนนี้หน้าเวทีมีคนเริ่มออกไปเต้นกันเหมือนเดิมแล้ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะตีกันทำไมเนอะให้คนเขาวิ่งหนี อามรมณ์เสีย
“ป่ะเฮ้ย ไปเต้นอีก” อ่า เสียงไอ้เน่าครับ มันดังมาจากด้านหลัง ผมรีบหันขวับไปทันที มองพิจารณาจากหัวจรดเท้าของมัน แต่มันก็ไม่มีอะไรผิดปกตินี่นะ เว้นแต่หน้าแดงๆ
“อ้าว คือมาทางนี้” เล็กมันร้องถามล่ะครับ
“มาทางนี้ตั้ว สห มันไล่แม่มึงเอ้ย ฮอดบ่ได้เตะปากคนซ่ำ” มันทำท่าหัวเสียครับ ผมเริ่มรู้สึกไม่อยากอยู่ต่อแล้วสิ มันน่ากลัวเกินไป นี่ถ้ามันตีกับเขาอีกจะทำไงเนี่ย
“โพดหลายเดี๋ยว โตฮู้บ่มีคนเป็นห่วง” จอยมันพูดครับ ใครวะ อ้าวมองมาที่กูเพื่อ แหมนะใครๆก็ห่วงมันล่ะไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวซะเมื่อไหร่
“พากันเมือซะเฮาว่าน่ะ บ่แม่นแนวแล้วล่ะ เดี๋ยวกะสิตีกันอีก” จอยมันบอกครับ
“ฮ่วย บ่ทันได้กินเหล้าอยู่แหม่ะคือสิเมือไวแท้” นายเคนครับ
“สิมากินหยัง อยากกินพากันไปกินอยู่เฮือนกะได้ตั้ว บ่ได้ยุ่งกับไผ” ผมเห็นด้วยกับจอยนะปลอดภัยดีด้วย
“เออเนาะ ไปเฮือนบักเดี๋ยวบ่” นายไม้เสนอครับ ไม่มีใครแย้งนะ แต่ไอ้เน่ามันทำท่าจะเดินเข้าไปหน้าเวทีอีกเหมือนเดิม เอาไปเอามาก็ต้องพากันกลับครับ ก่อนกลับก็แวะไปเซเว่น
“ทำไมไปตีกับเขาอ่ะเน่า” ผมถามมันตอนที่มันขับรถออกจากหน้าบริเวณนั้น
“ไม มึงห่วงกูเหรอ” มันหันหน้ามาตะโกน จะตะโกนเพื่อกูอยู่แค่นี้เองนะ
“ไม่พูดล่ะ ไม่ห่วงกูไง” อ่านะ บังคับให้กูพูดจังนะ
“หะ ห่วงดิ” “ฮ่าๆ ห้ามกูดิ ถ้ามึงห้ามกูจะไม่ทำ” อ่าฮะ ถ้ากูห้ามมึงนี่จะนับถือกูเป็นบุพการีอีกคนไหมล่ะ อิอิ เยอะไปไหมเนี่ยกูอุรดิศ
“ตามใจนายสิ นายเจ็บก็ตัวนายนี่” คือว่าผมมันปากกับใจไม่ตรงกันอ่ะนะ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ถึงพูดแบบนี้ออกมา
“เอี๊ยด” อ้าว จอดอีกแล้ว
“งั้นกูจะไม่ฟังคำมึงนะ ไม่ว่ากูจะทำอะไรอย่ามาห้าม” มันหันหน้ามาสายตามันดุมากๆครับ ผมใจหายไปเลย
“อ่า ล้อเล่นไมได้ไง ขี้น้อยใจนะเน่า”
“น้อยใจดิ แม่งไหนบอกเป็นแฟนกู สัดไม่ห่วงกูเลยไง” มันโวยวายครับ เอ่อ เหมือนว่ามันจะพูดอะไรเกี่ยวกับแฟนๆเมื่อตอนเย็นเองนะ แต่เหมือนมันเรียกร้องอะไรมากมายเหลือเกินกับคำว่าแฟนเนี่ย กูคิดผิดป่ะเนี่ย เว้ย
“ห่วงไง ไม่อยากให้ไปมีเรื่องกับใคร” เออวะ กูพูดก็ได้
“สัด ก็แค่เนี๊ยะ พูดยากนักเหรอวะไอ้เชี่ยเบบี๋” เอ่อ มันพูดหยาบไปป่ะ
“ทำไมพูดจาไม่เพราะเลยอ่ะ” ผมมองหน้ามันครับ
“อ้าว กูชินนี่หว่า เออๆ ขอโทษคร้าบเบบี๋” มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมครับ ไอ้บ้านี่มันอะไรของมันวะ ผมอมยิ้มออกมา
“แน่ะๆ ยิ้มแล้วๆ มึงชอบกูไหมเบบี๋” เอ่อ ทำไมมันชอบถามอะไรตรงๆแบบนี้วะเนี่ย กูเขินนะเว้ย
“ไม่บอกอ่ะ ไปได้ยังเพื่อนๆรอนะ”
“ไม่ไปเว้ย ไม่ไปจนกว่ามึงจะบอก” จิ๊ อะไรของมันวะเนี่ย
“ตามใจ โน่น เคนมาตามแล้วเดี๋ยวเราไปกับเคนก็ได้” ผมหลอกมันครับแล้วชี้มือไปด้านหลังมัน มันก็หันไปตาม
“สัด” เอ่อ จะให้บรรยายไหม อายจัง คือว่าอุรดิศไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลยนะขอบอก มันไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่ตัวจริงของอุรดิศเลยนะ แว้กก เขินอ่ะท่านผู้ชม ก็พอมันหันไปผมก็ยื่นหน้าไปใกล้ๆมันล่ะครับ พอมันหันมาปากผมก็จุ๊บเข้ากับแก้มมันจังๆทีหนึ่ง
“แทนคำตอบอ่ะ ไปได้ยัง” ผมพูดออกไปหน้าแดงกว่ามันอีกมั้ง โอ๊ย เขินโว้ย

เขียนโดย อิ๊กกี้

อิอิ เบาๆก่อนนะคร้าบ ขอให้มีความสุขในการอ่านครับผม

ขอบคุณมากสำหรับการติดตามคร้าบ

[jimmyFG]

แปะไว้ขอตัวไปอ่านก่อนนะ

[jimmyFG]

เบาๆหรอเนี้ย ไม่เบากันแล้ว

กรี๊ดดดดดด เป็นแฟนกันแล้ว มีแอบหอมแก้มกันด้วยว๊ายยย
หวานแล้ววว อิอิ รอเวอร์ชั่นของเดี่ยว โอ้ยยยอ่านแล้วเขิน
ขอกลับไปอ่านซ้ำสักสิบรอบเลย ชอบมากก

[Ritsu]

เป็นแฟนกันแล้วววววววว อิอิ อ่านแล้วเขินอ่าาาาาา 

[theWinDy]

  เธอเป็นแฟนฉันแล้ว น่ารักอ่ะ 

ขอบคุณคะ 

[CarToonMiZa]

นู๋อุ่นจ๋าาาาาาา
ไม่เบาเลยนะเรา