หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[นิรนาม]

อุ่นน่าฮักแท้ 

[malula]

ต้องเรียกน้องอุ่นเอ๋อสินะ
เห็นข้อสอบแล้วอิป้าก็ปวดหัวแทน

[i-love-you]

 :z2:สงสัยต้องหั้ย เดี๋ยว ติว หั่ย แบบตัวต่อตัวแล้วล๊ะ หนูอุ่น   5555+

[yunjaelover]

จะสงสาร หรือ จะฮาอุ่นดี เนี่ย เอ๋อ แบบนี้ เสร็จ บักเดี๋ยวแน่นอน

[luv_khun]

อุ่น..น่ารักอะ  เอ๋อดี

[ToffeE_PrincE]

น้องอุ่นนี่น่ารักน่าแกล้งตลอดเลยนะ
นายเดี๋ยวจึงติดใจชอบแกล้งเลยไง
แต่เห็นโจทย์ข้อสอบแล้วไปไม่เป็นเหมือนกัน

 

[kanda53]

ชีวิตของนู๋อุ่นช่างร่อแร่ยิ่งนัก....
น่าสงสารอ่ะ....แต่...ขอฮาาาาก่อนแล้วกัน 
เอะอะก็เอาพ่อมาอ้างนะเจ้าเดี๋ยว...คิดอะไรรึเปล่าตะเอง...

  น้องอิ๊ก

[Supermimt]

โรแมนติด คอมมาดี้ เย้ๆ

จะบอกว่า ตามติดเรื่องนี้ ทุกวันเลย ถึงไม่อัพแต่อยากเข้ามาดูให้หายคิดถึงเนาะ


รักน้องอุ่นมากๆเลย น่ารักดี พี่อิ๊กแต่งสนุก

[theWinDy]

นอ้งอุ่นจะน่ารักไปไหน
  สรุปเข้าใจไม่ตรงกันซะงั้นวิชาเลข นี่ถ้าเต็มอุ่นคงเจ๋งจริงๆ 

[eiky]

You’re my BaBy!!

สอบกลางภาคนี่ขอบอกว่ามันง่ายจริงอะไรจริงวะกูอ่านแค่รอบเดียวก็ตัดสินใจได้เลย แม่งง่ายแบบนี้แล้วจะไปสู้กับเขาได้เหรอวะเนี่ย เออฟิสิกส์แม่งอาจารย์วัณวิภาเล่นเอาชื่อกูไปออกข้อสอบด้วย ฮ่าๆ คนมันดังนี่นะทำไงได้วะ
   “เฮ็ดหน้าเป็นตาง่ายเนาะมึง” สัดเคนครับ คือว่าผมออกห้องสอบก่อนเพื่อนนะครับทุกวิชาผมต้องเป็นแชมป์เว้นแต่วิชาไหนที่ค่อนข้างจะต้องคำนวณแต่แทบจะทุกครั้งผมก็ออกก่อนเพื่อนอยู่ดีล่ะเพราะผมน่ะมันห้องคิงส์เว้ย เด็กส่วนมากมันจะนั่งแช่ล่ะครับ แต่คนอย่างวิชพงศ์ไม่มีทางนั่งแช่ครับไปดูดบุหรี่รอดีกว่า
   “ฮ่วย ออกขอสอบง่ายๆแนวนี้ไผกะเฮ็ดได้ เป็นหยังมึงเฮ็ดบ่ได้ติ๊” คือมันอยู่คนละห้องอ่ะนะครับ
   “ยากคือสิตายนี่ ซาดออกยาก” มันบ่นครับแล้วเราก็เดินไปรอสัดไม้ที่โรงอาหาร เสียงเด็กคุยกันเรื่องข้อสอบดังจอแจรำคาญจริงๆ แม่งสอบแล้วไม่แล้วนะมาทำเป็นพูดข้อนั้นอย่างนั้นข้อนี้อย่างนี้ บางคนมันก็คุยโวนะว่าตัวเองทำถูก
   “อ้าว อุ่นๆ เป็นจั่งได๋เฮ็ดข้อสอบได้บ่” สัดเคนมันปรี่เข้าไปหาไอ้เตี้ยนั่นล่ะครับมันยืนอยู่หน้าร้านน้าผม
   “อ้าวนายเคน ไม่ได้อ่ะ เราอ่านหนังสือไม่ทัน” มันตอบครับหน้าตานี่แม่งน่ากลัวสุดๆเหมือนคนโดนผีหลอกมาเลยนะผมก็กระเซอะกระเซิง
   “ฮ่วย ฮ่าๆ เฮากะเฮ็ดบ่ได้คือกัน อย่าเครียดๆ” สัดเคนพูดล่ะครับ
   “ก็สมองมันมีแต่มัวแต่เอาไปจำอย่างอื่นอ่ะดิ๊ มันเลยสอบไม่ได้” ผมเปรยๆขึ้นครับ มันหันขวับทันที
   “เก่งเหรอนายอ่ะ” หนอยกล้าถามเนอะมึง ถ้ากูไม่เก่งก็คงไม่มีใครเก่งหรอกเว้ยแถวนี้
   “เออดิ กูน่ะเก่งแน่นอนเว้ย”
   “งั้น ให้ลอกหน่อยดิ” “ฮ่าๆ สัด คิดได้ไงวะ ไอ้เตี้ย” ผมหัวเราะออกมาครับ มันทำหน้าแบบจริงจังมากเลยนะครับ
   “แหมก็ดีแต่คุย น้าครับเอาเย็นตาโฟพิเศษนะ เครียดจะกินเยอะๆ” มันหันไปสั่งน้าติ๋วล่ะครับ
   “สอบแค่นี้เองนะจ๊ะหนู อย่าเครียดๆ เดี๋ยวน้าจัดให้” น้าผมก็ยิ้มพอใจล่ะครับ แปลกนะกับคนอื่นนี่ “เอาหยัง” เสียงแบบว่าห้วนๆเขามาขอกินเลยนะแต่กับไอ้เตี้ยนี่แบบว่าดัดจริตพูดภาษากลางด้วยนะเออ
   “เคนๆ เฮ็ดข้อสอบได้บ่” จอยครับ ฮ่าๆ แกงค์นี้หัวฟูทุกคนเลยครับเว้นไอ้เล็กเพราะมันหัวเกรียนกว่าใคร ไอ้เตี้ยมันก็ผมสั้นล่ะแต่ผมข้างหน้ามันยาวหน่อยมันเหมือนขยุ้มหัวมันเองล่ะครับมันเลยดูฟูๆ ส่วนกูเคยบอกแล้วนี่ว่าสกินเฮดหล่อดีเว้ย ที่จริงทรงนี้มันผิดระเบียบนะแต่กูเป็นใครล่ะ อิอิ
   “บ่ๆ อย่ามาถามโตเฮ็ดได้ติ๊”
   “โอ๊ย ได้อีหยังยากได้ยากดี ยากกว่าสิสอบเอาผัวพู้นดอกเฮาว่า” ฮ่าๆ เสียงหัวเราะดังขึ้นทั้งกลุ่มครับ สาวจอยคนพูดเองก็หัวเราะไอ้เตี้ยมันคงฟังรู้เรื่องมันเองก็หัวเราะ เออนะเอากับเธอสิ
   “สิมีผัวต้องสอบอยู่ติ๊” สัดเคนครับ เรายิ่งหัวเราะดังกว่าเดิมอีก พอกินข้าวเสร็จก็แยะย้ายล่ะครับผมกับสัดไม้และสัดเคนก็ไปดูดบุหรี่แก้เซ็งที่เดิม ส่วนพวกนั้นแยกไปแล้ว
   “ว่าไป มันกะเป็นตาฮักอีหลีเด้ล่ะเนาะ” สัดไม้ครับอยู่ๆก็พูดขึ้นมา
   “ไผ เออ แม่นกูกะว่าจั่งซั่นล่ะ” อ้าวสัดเคนครับ ตอนแรกถามว่าใครแต่เอาไปเอามาเออออตามสัดไม้ไปซะงั้น
   “ผู้ได๋เดี๋ยวนิสู” ผมถามครับ
   “อย่ามาทำไก๋ ฮู้อยู่แก่ใจ กูว่าคั่นมึงสิมีใจเอนเอียงไปหามันกะบ่แปลกดอก มันเป็นตาฮักอีหลี คนอีหยังวะแห่งยามยิ้มแห่งเป็นตาเบิ่ง”
   “สัด มึงเป็นบ้าติ๊สิมายุให้กูมักมัน มึงเว้าแนวนี้มึงกะมักมันติ๊ซั่น” ผมไม่ยอมครับ
   “ฮ่วย กูบ่ได้ระบุเด้ล่ะว่าไผ บักห่านี่ฮ้อนโตอีกแล้ว นั่นๆ เบิ่งเอาเด้อบักเคน คนมันมีความฮักแต่บ่ยอมรับใจเจ้าของ คั่นมึงบ่คิดหยังเป็นหยังหน้ามึงคือแดง บัดยามมึงแนมมันเป็นหยังสายตามึงจั่งยิ้ม” สัดเอ้ย อ่านออกแม้กระทั่งสายตากูว่างั้น มากไปไหมมึง
   “บักห่านี่ อยากถืกตีนติ๊” ผมยังพูดไม่จบนะครับมันสองตัววิ่งออกไปจากห้องน้ำ เพราะผมสีหน้าคงจะโกรธมากแล้ว แม่งเอ้ย ล้ออยู่ได้ กูบอกไม่ชอบก็ไม่ชอบสิวะ แต่จะว่าไปเวลาที่ผมเจอมันผมต้องได้ยิ้มทุกครั้งไปเลยนะ ตอนที่กลับมาบ้านเมื่อวานผมก็คิดถึงมัน ให้ตายเถอะ สัด กูว่าแล้ว ไม่จริงเว้ย ไม่มีทาง
   “เริ่มซ้อมอาทิตย์หน้านะพวกมึง อาทิตย์นี้สอบกูยกให้ สอบเสร็จมีโปรแกรมแข่งยาวเลยนะ” พ่อกูบอกล่ะครับตอนเดินเข้าไปในห้องของแก มีเพื่อนๆในทีมนั่งอยู่ก่อนสี่ห้าคนหนึ่งในนั้นคือสัดแบงค์ แม่งเห็นหน้าไอ้เชี่ยนี่แล้วอยากมีเรื่องยังไงไม่รู้ว่ะ
   “ดีแล้วจารย์ วันศุกร์มีหมอลำซิ่งเด้อสวนมิ่งมงคลคือสิมาซ้อมบ่ได้ดอก” มีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นล่ะครับ
   “แม่นๆจารย์โดนๆมีเทื่อ คณะหยังล่ะสู” สัดแบงค์ครับอยากรู้อยากเห็นซะทุกเรื่องนะมึง
   “ไผบู้ บ่ทันได้ถาม” คือว่าหมอลำซิ่งนี่เขาจะเรียกเป็นชื่อๆไปนะครับ แต่ถ้าดังจริงๆก็จะมีวงของตัวเองอย่าง บัวผัน แบบนั้นค่าตัวแพงครับ ส่วนหมอลำซิ่งคนอื่นๆก็มีเยอะแค่ไม่ดังเท่า เวลาเขาไปว่าจ้างนี่จะไปจ้างเฉพาะตัวหมอลำหญิงชายแยกกันส่วนวงดนตรีก็จะจ้างมาจากตัวหมอลำเลยหรือว่ามาจ้างแยกต่างหากก็ได้ครับ หมอลำซิ่งเป็นหมอลำที่ไม่มีแก่นสารอะไรทั้งสิ้น เพราะจะร้องก็ไม่ร้องจะลำก็ไม่ลำส่วนมากก็เน้นร้องเพลงให้พวกขี้เหล้าไปสนุกสนานแล้วก็ตีกันไปตามเรื่อง แต่ว่าบักเดี๋ยวชอบครับ อิอิ เพราะได้กินเหล้า ได้เต้นปลดปล่อย สาวเยอะแต่ระวังพวกกะเทยที่มาวอแวพอ
   “โอ๊ย สอบแค่นี้กูคือคนสิเหมิดแท้สู” สัดไม้ครับ ทำท่าเหมือนคนใกล้จะตายเดินมาที่โรงรถ คือเวลาสอบโรงเรียนจะเลิกเร็วกว่าปกติ คือใครสอบเสร็จก่อนก็กลับได้เลยนะครับ
   “สูสิไปไสวะ” ผมถามครับเพราะยังไม่อยากกลับบ้านเลยนะ
   “เมือเฮือนตั้ว หนังสือบ่ทันอ่านอยู่ สอบตกแม่กูฆ่าทิ่มคั่กๆ” สัดเคนครับ เออวะ กลับก็กลับผมเองก็เอาคุณปู่ออกมาจากโรงรถล่ะครับ ตรงดิ่งกลับบ้านทันที
   “เบิ่งหนังจักคราวก่อนดอกจั่งสิไปร้าน” ผมพูดกับตัวเองแล้วเดินไปเปิดโทรทัศน์ดู หยิบหนังสือบอลมาดูผลเมื่อคืนหน่อย เสียงเด็กนักเรียนในซอยจอแจกันผ่านบ้านไปครับ เหมือนกูลืมอะไรหรือเปล่าวะ ไม่หรอก ผมเหลือไปดูนาฬิกา สี่โมงเร็วดีนะ สักห้าโมงค่อยไปร้านก็แล้วกันถ้าแม่ถามก็บอกว่าไปส่งไอ้นั่น เฮ้ย สัด กูลืมไปเลย รับปากกับปลัดแล้วตายห่านแล้ว ผมรีบบึ่งคุณปู่กลับไปที่โรงเรียนทันทีครับ แทบจะไม่มีนักเรียนเหลือเลยในโรงเรียน อ้าวกู ไอ้เตี้ยมันจะจำได้ไหมวะ ถ้ามันจำไม่ได้ก็คงดีไปผมไม่เคยรับปากใครไว้แล้วทำไม่ได้เสียชื่อวิชพงศ์หมด ผมวนรถรอบอาคารไปเรื่อยๆครับเผื่อว่ามันจะสอบยังไม่เสร็จ สัด
   “เฮ้ย ไอ้เตี้ย รอใครวะ” ใจหล่นหายไปเลยครับ ให้ตายเถอะเกิดมากูไม่เคยเป็น แม่งมันนั่งรออยู่หน้าห้องศิลป์ครับมันนั่งก้มหน้าเอามือเขี่ยอะไรเล่นอยู่ครับ เพื่อนๆมันกลับไปหมดแล้ว
   “รอหมา” มันมองมาที่ผมครับแล้วลุกขึ้น ใครวะหมา สัดนี่เดี๋ยวเถอะ
   “ไปไหนล่ะ ขึ้นมาดิ” ผมขับคุณปู่ตามมันไปล่ะครับ เดินหนีรถเนี่ยนะไอ้ขาสั้น
   “นายมาทำไม เราจะกลับบ้าน”
   “อ้าวไหนบอกรอไง กูมาแล้วนี่ไง กูลืมว่ะ” ผมบอกความจริงออกไป มันหันกลับมา สัด แววตามันด่าโคตรกูอีกแล้ว
   “เป็นหมาเหรอ ถ้าไม่คิดจะทำ อย่าพูดได้ไหม” มันเดินหนีไปแล้วครับ กูนี่สินิ่งเลย สะอึกพูดไม่ออกไม่มีแรงแม้จะบิดแฮนด์เร่งเครื่องตามมันไป เออกูผิดกูรู้แต่แม่งไม่คิดว่ามันจะรอนี่หว่า
   “กูขอโทษ” ผมไม่เคยเอ่ยคำนี้กับใครเลยนะถ้าไม่จำเป็น แม้จะไปต่อยตีกับใครต่อใครแต่ก็แค่นั้นโดนด่าแล้วไงก็กูไม่พูดซะอย่างใครจะทำไม แต่ตอนนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆครับ
   “ขึ้นมาดิ กูจะไปส่ง” ผมอ้อนวอนมันครับ มีเหตุอะไรที่คนอย่างไอ้เดี๋ยวต้องมาขอร้องอ้อนวอนจะไปส่งไอ้เตี้ยนี่ด้วยวะกูไม่เข้าใจ
   “ไม่เอา คนนิสัยไม่ดี” อ่านะ งอนๆเว้ย ผมตามไปทันแล้วจับมือมันไว้ล่ะครับ อ่ะจับหน่อยแม่งถ้าไม่จับคงเดินไปโน่นแล้วเปลืองน้ำมันกูนะเว้ยเฮ้ย
   “เออกูขอโทษไง กูลืม กูมารับแล้วนี่ไงวะ ขึ้นมาดิ” ให้ตายเถอะ ไม่เคยเป็นแบบนี้ว่ะ ไม่เคยง้อใครไม่เคยคิดที่จะง้อ มึงลองพูดว่าไม่ไปอีกทีดิ กูไม่สนใจแม่งมึงล่ะ แค่นี้กูก็เสียเกียรติมากพอแล้วนะเว้ยเฮ้ย ยังมาทำเล่นตัวอีก แม่งกูเริ่มรำคาญแล้วนะพ่อกูก็ไม่ใช่อย่ามาเยอะเว้ย
   “เรารอตั้งนานนะ” แม่ง กูอมยิ้มเลยครับก็มันก้าวขึ้นรถมาแล้วน่ะสิ ไอ้เตี้ยนี่เหมือนมันรู้นะว่าจะโดนทิ้งจริงๆ
   “แล้วเมื่อกี๊บอกรอหมา ใครหมา” พอรู้ว่ามันยอมขึ้นรถมากูก็เริ่มก่อกวนตามประสาล่ะครับ
   “นายล่ะ” “สัด อยากตายไง มึงดิหมา” ผมหันมาตะคอกใส่มันครับ
   “พูดดังจัง หูตึงเหรอ” ดูมันนะครับหน้านิ่งๆไม่ได้กลัวผมเลยนะ แล้วแถมมันยังกล้าเอามือมันมาดันหน้าผมให้หันกลับมาด้วยนะ ไอ้นี่วอนครับ
   “อย่ากวนตีนกูนะเว้ย กูเตะเอาจริงๆด้วยนะ แม่งมารับแล้วเสือกด่ากูอีกมันควรมะ” ผมบ่นไปตามทางครับ
   “หิวอ่ะ” สนใจกูไหมเนี่ยสัด
   “มึงจะกินไรล่ะ” ผมถามมันครับ เออว่าไปกูก็หิวนะแต่พาไปร้านตอนนี้ไม่ดีแน่เพราะกูคงอู้ไม่ได้
   “ไม่รู้ไม่ใช่คนในท้องที่” ดูมันนะครับ ฮึ่มกูเริ่มกัดฟันล่ะ
   “งั้นไปแดกตีนกูมะ”
   “นี่นาย พูดกับเราดีๆไม่ได้เหรอ เราเหนื่อยนะวันนี้อ่ะ” โว้ ผู้ดีเฮ้ยมาดูผู้ดี
   “สัด แล้วมึงเลิกกวนตีนกูได้ไหมล่ะ” ผมหันหน้ามาแล้วค่อยๆเปล่งเสียงออกมาครับ
   “ลูกชิ้นๆ เราจะกินลูกชิ้น” ผมบอกแล้วนี่ว่ามันเหมือนเด็กเอ๋อ เนียนตลอดล่ะมันเปลี่ยนเรื่องแบบกูนี่เหยียบเบรกหัวทิ่มหัวตำตามมันไม่ทัน พอขับผ่านรถเข็นขายลูกชิ้นก็ร้องอยากกินเหมือนเด็ก เอากับมันสิครับ ผมก็จอดคุณปู่ล่ะครับ
   “ไหนบอกหิว มึงจะกินสองไม้เนี่ยนะ” ผมไปยืนอยู่ใกล้ๆล่ะครับ
   “นายกินป่ะ” มันหันมาถาม
   “อ่า กินหมดเหรอ” ถามกูก็จัดให้สิครับท่านหกไม้เอง
   “เออ แค่นี้เบาๆเว้ย” ผมยักคิ้วให้มันครับ
   “ถึงว่า” “ถึงว่าไร มึงด่าไรกูอีก กูอ่านสายตามึงออกนะ”
   “อ่ะ แล้วถ้าหลับตาล่ะ รู้ป่ะ” มันหลับตาครับไอ้บ้านี่มันกวนตีนจริงๆนะ ผมเลยเอามือดันหัวมันทีหนึ่ง
   “เห็นไหม สู้ไม่ได้ก็ใช้แต่กำลัง” มันพูดครับ หนอยแน่ไอ้เตี้ยนี่
   “กูทำได้ทุกอย่างละเว้ย กับบางคนมันต้องใช้กำลังเหมือนมึงนี่ไง ไอ้เตี้ย เอ๋อ เจี้ยวเด็ก” ผมยักคิ้วให้มันครับ มันหน้าแดงขึ้นมาทันที แดงเพราะโกรธนะดูรู้เลย
   “เหรอ นายเจี้ยวเน่า ตัวเหม็น สกปรก” “เชี่ย ว่ากูเหรอ”
   “บักหล่า ๔๐ บาทจ่ายยายมาก่อนค่อยตีกันเด้อ” ผ่าง ยายคนขายขัดจังหวะครับ กูยกมือขึ้นจะจัดอยู่แล้วนะเลยเอาเกาหัวแก้เขิน ส่วนไอ้เตี้ยมันก็รีบคว้าเอาถุงมาจากยายแล้วเดินหันหลังไปเลยครับ อ้าวกูสิต้องจ่าย
   “พระอาทิตย์จะตกดินแล้วอ่ะ สวยดีนะ” มันหันไปทางพระอาทิตย์ตกล่ะครับแล้วทำตาเหมือนว่ามีความสุขมาก
   “มึงชอบเหรอ” “อืม เราว่ามันไม่ร้อนดี แต่ไม่ชอบที่ระยะเวลามันสั้นนะ” มันพูดเหมือนคนเพ้อเลยนะครับ
   “กลับได้ยังอ่ะ” พอขึ้นรถได้มันก็ถามเลยครับ
   “เออๆ ไหนล่ะลูกชิ้นมึงแอบกินของกูป่ะเนี่ย”
   “บ้าเหรอ เราไม่กินลูกชิ้นหน้าตาประหลาดแบบนี้หรอกนะ”
   “สัด ประหลาดไงวะ”
   “ก็ลูกชิ้นอะไรไม่รู้ดำๆ อึ๋ยน่ากลัว” ที่มันพูดน่ะลูกชิ้นเอ็นหมูนะครับ มันน่ากลัวตรงไหนวะแล้วที่มันกินลูกชิ้นแป้งกลิ่นปลาเนี่ยนะ ไอ้นี่
   “กูว่าของมึงนั่นล่ะมีแต่แป้ง แดกเข้าไปเยอะๆเถอะเดี๋ยวก็ได้เข้าโรงบาล”
   “อ่ะ กินเข้าไปอย่าพูดมาก” เอ่อ มันเอาไม้ลูกชิ้นยื่นมาใส่ปากผมนะครับ แล้วกูก็อึ้งอยู่สามวิได้แล้วก็อ้าปากงับเอาลูกชิ้นที่มันยื่นมา
   “ขับช้าๆหน่อย เราอยากถ่ายรูป” มันร้องขึ้นมาล่ะครับ กูก็ไม่ได้อะไรมากทำตามที่มันบอก
   “สวยจังเลย” แค่นี้เนี่ยนะสวย แค่พระอาทิตย์กำลังจะตกแสงสีส้มๆสาดมาแค่นี้เนี่ยนะ ผมเลยขับรถพามันออกไปจากตัวเมืองล่ะครับ
   “อ้าว จะไปไหนอ่ะ” มันร้องขึ้นเหมือนจะตกใจล่ะครับเพราะผมขับรถเร็วขึ้นมากและก็ไม่ได้บอกอะไรมัน เพราะเดี๋ยวจะไม่ทัน
   “อ่ะ สวยกว่าไหม” ผมจอดขับรถเข้าไปในนาของใครไม่รู้ครับเคยมาปักเบ็ดแต่รู้ว่ามันเป็นเวิ้งทุ่งที่กว้างสุดลุกหูลูกตาต้นไม้น้อยเหมือนว่าเจ้าของนาเขาจะไถทำให้มันเป็นผืนเดียวกัน ข้าวหว่านที่เขาหว่านมันเขียวทั่วทั้งทุ่ง แสงสีส้มๆนั้นกันก็ลามเลียไปทั่วล่ะครับ คิดภาพออกไหมเนี่ย คิดไม่ออกก็อดละกันวะ
   “อ่า” มันยืนนิ่งอยู่ครับแต่มองไปทางพระอาทิตย์ตกอยู่นาน ผมยืนอยู่ด้านหลังมันล่ะครับปล่อยให้มันดูไปก่อนสักพักก็เริ่มจะมืด
   “ขอบใจนะ” อ้าวร้องไห้ด้วยวะสัดนี่เป็นไรอีก
   “เฮ้ย เป็นไรวะ” ผมตกใจสิครับ นึกว่าจะชอบแม่งดันร้องไห้
   “ปะ เปล่า เราชอบ ขอบใจนะ” เออวะ เอากะมันกูงงเป็นไก่ตาแตก
   “แวะกินข้าวเจ้าหน้าโรงบาลไหม อร่อยนะ” ผมชวนเองล่ะครับเริ่มจะหิวอีกแล้ว
   “อืม ไปดิ แต่ขอโทรบอกพี่ต้อยก่อนนะมันค่ำแล้ว” มันบอกล่ะครับ ผมก็พยักหน้าแล้วไปสตาร์ทคุณปู่รอมัน
   “แปลกเนอะ ทำไมที่ทุ่งนาสัญญาณเต็มเลยอ่ะ ที่บ้านไม่เห็นมี” มันเดินมาขึ้นรถล่ะครับ
   “ก็ที่ทุ่งมันไม่มีสิ่งกีดขวางสัญญาณไงวะ แค่นี้ทำสงสัย”
   “หรา แต่ทำไมมันมืดเร็วจังอ่ะ” แหมๆ ลากเสียงประชดกูด้วยนะเดี๋ยวเถอะมึงกูจะปล่อยให้อยู่กลางทุ่งเสียให้เข็ด
   “กินลูกชิ้นอีกป่ะ ยังมีเหลือนะ” มันบอกครับหลังจากผมขับรถออกมาได้สักพัก
   “กินดิ หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย” ไม่หิวนะแต่ทำไมปากมันบอกไปอย่างนั้นไม่รู้
   “อ่ะ” มันยื่นไม้ลูกชิ้นมาอีกล่ะครับ ทำไมกูต้องทำแบบนี้ด้วยวะ เขินนะเว้ยแม่งเอ้ย
   “อ้าว ไม่ปล่อยไม้ล่ะ จะกินด้วยเหรอไม้น่ะ” กูแกล้งมันเองล่ะครับงับไม้เอาไว้ มันก็ดึงอยู่นะ
   “มันแซ่บเว้ย” ผมพูดครับ เอาจริงๆนะ ตอนนี้กูรู้สึกแปลกมากๆ มันลอยๆยังไงไม่รู้ว่ะ
   “แหวะ ลูกชิ้นไรอ่ะ ทำไมมันกรุบๆ” “อ้าวๆ แอบกินของกูเหรอมึง” มันเหมือนคายอะไรออกจากปากล่ะครับ กูนึกว่าทำอะไรที่แท้ก็แอบกินลูกชิ้นกูนี่เอง
   “ชิมอ่ะ เห็นนายบอกแซ่บ” “ฮ่าๆ กูบอกว่ากะปอมแซ่บมึงจะกินด้วยมะ หา”
   “บ้า ใครจะกิน แต่นายไอ้ตัวกะปอมนี่มันเป็นไงอ่ะ” อ้าวนะ อยากรู้ขึ้นมาอีกจนได้ไอ้เด็กในเมืองเอ้ย แม่งเดี๋ยววันหลังพาไปกินผัดเผ็ดงูซะให้เข็ดไอ้นี่มันน่าแกล้งจริงๆนะให้ตายเถอะ
   “มึงกินไร” พอไปถึงหน้าร้านผมก็หาที่จอดคุณปู่ล่ะครับ คนหน้าโรงพยาบาลนี่เยอะมากนะต้องหาที่นั่งกันอยู่พักใหญ่เลยล่ะเจ้านี้เขาทำกับข้าวอร่อย
   “เอาสุกี้ไก่แห้ง” มันบอกล่ะครับผมก็เดินไปสั่งให้มันส่วนผมกินสุกี้น้ำรวมมิตรเพราะคุ้มกว่าอีกอย่างที่บอกว่าหิวๆมันหายหิวไปตอนไหนไม่รู้ว่ะ
   “อ้าว ทำไมนายกินเหมือนเราอ่ะ ทำไมไม่กินข้าว” อ้าว กูผิดว่างั้นไอ้เตี้ยนี่
   “มึงอยากกินก็สั่งดิ แล้วมันเหมือนกันตรงไหนวะของมึงแห้งกูน้ำ มองไม่ออกไง” พอเขาเอากับข้าวที่สั่งไปมาส่งมันก็ถามล่ะครับ ผมเลยยักคิ้วแล้วชี้ให้มันดู
   “ก็นึกว่าจะกินข้าวไง เราจะได้ขอชิม” “สัด ชอบแย่งเหรอมึง ว่าแต่ไก่น่ากินนะ” ผมยื่นตะเกียบไปคีบชิ้นไก่จากถ้วยมันมาทันทีครับ
   “อ่า นิสัยๆ กุ้งก็น่ากินนะ” มันไม่ยอมครับ
   “เฮ้ยไม่ได้ๆ มันยิ่งมีตัวเดียวนะเว้ย” ผมร้องไปงั้นล่ะครับไม่ได้ห้ามมันหรอก แต่ว่านะอะไรก็ตามที่เป็นเกี่ยวกับอาหารทะเลนะแม่งทำไมงกจังวะ กุ้งนี่ให้กูมาตัวเดียว ปลาหมึกซอยละเอียดอีกสองสามชิ้น นอกนั้นผักกาดขาวว่ะ
   “อร่อยดีเนอะ” พอแย่งกันสักพักก็ต่างคนต่างกินล่ะครับ มันพูดขึ้นแล้วยิ้ม
   “ฮ่าๆ สัด มูมมามนะมึง” ผมหัวเราะครับเพราะน้ำจิ้มสุกี้มันติดอยู่ริมฝีปากมัน
   “มีไรติดอ่ะ” มันรีบเอามือเช็ดออก ผมยักคิ้วให้มันแล้วหัวเราะต่อครับ
   “เฮ้ย” มันอาศัยช่วงทีเผลอคีบเอาปลาหมึกที่ผมอุตส่าห์ถนอมอดออมจะกินเป็นคำสุดท้ายไปเคี้ยวตุ้ยๆ มึงนะมึง
   “พูดมากนัก อิอิ” “กูจะกินนะเว้ย แม่ง ยังไมได้กินสักคำเลยนะ” ผมโวยวายครับ
   “ไม่รู้อ่ะ จะกินที่เราเคี้ยวไปแล้วไง” “เดี๋ยวกูเตะเลยนี่ ชอบแย่งนะมึง” ผมทำตาโตๆดุๆใส่มันล่ะครับ แต่ขอโทษมันกลัวไหม ไม่เลยครับท่านหน้าตามันวอนรับประทานของว่างในรองเท้าแตะกูมากๆเลยนะ
   “นายไม่ต้องจ่ายหรอก เราจ่ายเอง” พอเขามาเก็บตังค์กูก็ล้วงตังค์ล่ะครับ เห็นไหมบอกแล้วว่าวิชพงศ์น่ะแมนเว้ย ไม่เคยเกาะใครกินเว้ยแต่จะเสนอตัวเอง แต่กับไอ้เตี้ยนี่ทำไมกูถึงไม่ยอมให้มันจ่ายวะ
   “เออน่า มึงเลี้ยงหมึกย่างกูดิ เมื่อกี๊มึงแย่งของกูกินหมดนะ” ผมยื่นข้อเสนอครับ
   “ได้ๆ ขอบใจนะ” ผมว่ามันไม่ได้แอ๊บมารยาทดีหรือตอแหลดัดจริตอะไรหรอกนะ เพราะสังเกตมานานมากแล้ว เหมือนมันพูดออกมาเพราะมันสิ่งที่มันเคยชิน หรือสิ่งที่มันทำจนชิน อืม น่าดูๆ อย่าๆ อย่าพูดว่าแล้วไม่ย้อนกลับมามองตัวเองบ้างเหรอนะ มองนี่ไงก็กูมันคลาสสิคเว้ยเป็นแบบนี้อ่ะใครจะทำไม
   “มันจะท้องเสียไหมอ่ะ” พอจ่ายเงินเสร็จผมก็ขับคุณปู่มาหน้าเซเว่นละครับ เยื้องไปหน่อยมีลุงแกขายปลาหมึกสดย่างอยู่ คนมุงนิดหน่อยไม่เยอะ ผมก็ไปต่อคิวได้มาสี่ไม้ มันเห็นผมกินอย่างเอร็ดอร่อยจึงทำตาวาวเหมือนอยากกินบ้าง
   “อย่าบอกว่ามึงไม่เคยกิน” ผมมองมันครับ
   “ไม่อ่ะ เคยกินแต่ที่เขาย่างที่ทะเลแบบเป็นตัวๆอ่ะ” สัด ไฮโซอีกนะมึง
   “อ่ะ ลองดิแต่มันเผ็ดนะ” ผมยื่นไม้ปลาหมึกให้มันล่ะครับมันก็อ้าปากงับทันที สัด ทำไมไม่ถือเอาไปกินเองวะ แล้วที่สำคัญทำไมกูถึงไม่โวยวายหรือพูดอะไร
   “ไม่เห็น เผะ อ่า เผ็ด เผ็ด” สัด มันคายออกมาครับ กูนี่หัวเราะเสียงดัง คนที่เขารออยู่ก็หันมามองเพราะมันเหงื่อไหลออกมาเต็มหน้าเลยนะครับ ไวจริงๆปฏิกิริยาทางร่างกายของมัน หน้าแดงจมูกแดงปากแดงขึ้นมา
   “น้ำอ่ะ น้ำๆ” อ้าวนะมึง ผมเลยสงสารมันครับ ชี้ไปที่เซเว่น ฮ่าๆ ใครจะเดินไปซื้อให้มึงฝันเถอะไอ้เตี้ย
   “ไม่เอา นายไปดิ เราอายเค้า” อ่านะ สัดใช้กูอีกนะมึง เออก็ได้วะ ผมเลยยอมครับไปซื้อน้ำมาให้มัน พอได้ขวดน้ำมันก็รีบเปิดแล้วเอากรอกปากล่ะครับ สักพักก็คงจะดีขึ้น
   “เรากินเผ็ดได้นะ แต่ทำไม” พอตอนกลับล่ะครับมันพูดขึ้น
   “ลุงแกใส่พริกเยอะ คนกินใหม่ๆก็งี้ล่ะแต่เอาไปเอามาจะชอบเพราะมันอร่อย” ผมอธิบายครับ ตอนกินใหม่ๆนี่เหงื่อกูก็ผุดเหมือนกันล่ะวะ อิอิ
   “อ้อ เออนายขอบใจนะ” มันพูดขึ้นครับตอนถึงหน้าบ้านมัน
   “เรื่อง” ผมยักคิ้วให้มัน
   “เรื่อง? ไม่รู้ พูดไปงั้นล่ะ ไปนะ เจี้ยวเน่า” อ้าวสัด วิ่งเข้าบ้านไปแล้วครับ แม่งเหมือนโดนหลอกใช้เลยนะ อย่าให้กูเจอนะมึงจะตบกะบาลให้ ผมก็พาคุณปู่ตรงดิ่งไปยังร้านล่ะครับ หันหลังกลับมาด้วยรอยยิ้มนะกูเป็นไรมากไหมเนี่ย

Written by eiky

ปล.เขินอ่า แว้กกกก ไม่รู้สิผมคงทำให้มันโรแมนซ์ได้เท่านี้อ่ะ แต่ตอนนี้ เขินจัง อิอิ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะครับผม จุ๊บๆ

[Donaldye]

เขินนนนน ชอบชอบเอาหวานกว่านี้อีกจัดมาเลย555

[jimmyFG]

ตอนนี้น่ารักอ่า

[Homepage]

พี่เดี๋ยวน่ารักอ่ะ แมนมาก ๆ เลย เมื่อไหร่คู่นี้จะเป็นแฟนกันเนี่ย
แอบหื่นอยากให้สองคนนี้ NC กันเร็ว ๆ อิอิ 

[gupalz]

ตอนนี้น่ารักดีอ่า

[papa_paolo]

เริ่มน่ารักมาสองสามตอนแล้วหล่ะ
 เดี๋ยว ถ้ารู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ แกเอ๊ยยยย คงหลงเด็กเมืองน่าดู เชื่อเด่ะ



 

[malula]

ยิ้มไม่หุบเลยตอนนี้
อุ่นไม่กลัวเดี๋ยวแล้ว เหมือนรับมือได้ว่างั้นเหอะ

[insomniac]

หวานแต่ไม่เอียน สงสัยมีพูดอีสานมั๊งเลยตัดเลี่ยน 55

[taroni]

หวานเบาๆ 

[luv_khun]

อ่านไปยิ้มไป   

[kanda53]

เจ้าเดี๋ยวยังไม่ยอมรับความจริงก็ไม่เป็นไร....
แค่...ตามใจน้องอุ่นทุกเรื่องก็พอเนอะ....
นู๋อุ่นเนียนแถเอ๋อไปเรื่อย...น่ารักจริง ๆ เด็กคนนี้

 :L2:น้องอิ๊ก 

[vitaminbb♥]

น่ารักอ่ะ อ่านแล้วเขินตามเดี๋ยว
หวานมากตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
ถ้าเป็นแฟนจะขนาดไหนเนี่ย 

[นิรนาม]

 

[ordkrub]

า่รักจริงๆครับเห็นด้วย

[Supermimt]

อร๊ายยยยยยย ><

เขินๆอ่า ทำไมน่ารักแบบนี้

น่ารักมากๆเลย

เอาอีกๆๆๆ รออยู่ๆๆๆๆๆ

[คันจัง]

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วปวดแก้มอ่ะ อ่านไปยิ้มไป ตอนนี้นายเดี๋ยวน่ารั๊คอ่ะ !!!

[bebe]

เขิลแทนอุ่นอะพี่อิ๊กกี้

[uknowvry]

โอ๊ย....อยากกินปลาหมึกปิ้งแซ่บๆ

[theWinDy]

หวานเล็กๆ แต่น่ารัก

[Ritsu]

อั๊ยยะ น่ารักมากกกกก หวานกันเบาๆ อิอิ
บักเดี๋ยวหน้อออ ปากแข็งจริงๆเลย >"<

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก วิชพงษ์ นายน่ารักมากๆ และน้องอุ่นยิ่งน่ารัก