หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[i-love-you]

หนู มักหลายๆอ้าย  ม่วนคัก   5555+

[malula]

เดี๋ยวจะปากแข็งได้นานแค่ไหน
ทั้งไม้และเคนเป็นเพื่อนที่ดีนะ อยากให้เพื่อนได้ระบายความในใจ
น้องอุ่นเป็นคนมีบุญเนาะ มีแต่คนเมตตา เอ็นดู

[theWinDy]

สนุกมากอ่ะ    ฮามากกับความโก๊ะ ความเอ๋อของหนูอุ่น
บุคลิกของอุ่นน่ารักมากๆ  ตกหลุมรักหนูอุ่นซะแล้ว
ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงอึนอะนะ รีบๆคิดและเข้าใจตัวเองน้า...เดี๋ยว

[QueenGaga]

ต่ออีกๆ  ชอบๆ

[CarToonMiZa]

 

[Homepage]

ตอนนี้ไม่เจออุ่น แอบคิดถึงอุ่นเบา ๆ แหะ
พี่เดี๋ยวก็นะเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองสักทีเนี่ย แอบไม่เข้าใจภาษาอีสานบางคำบ้าง ไม่รู้อ่านเองเข้าใจผิดไปเองรึป่าว ? 55555
มาต่อไว ๆ นะครับพี่อิ๊ก ^ ^

[kanda53]

น้องอุ่นอยู่เหนือเจ้าเดี๋ยวทุกอย่างจริง ๆ 

  น้องอิ๊ก 

[ToffeE_PrincE]

บักเดี๋ยว ทำใจซ่ะ
เพราะหนียังไงก็หนีไม่รอด

 

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

รู้ไหมหลังจากกินส้มตำบวกกับสุกี้แล้ว ทั้งคืนผมก็ไม่ได้นอนเลยนะครับ ท้องเสียอย่างรุนแรงดีนะที่บ้านมีเกลือแร่กับยาแก้ท้องเสียเลยไม่ต้องไปโรงพยาบาล ตายๆ ตอนกินน่ะแซ่บมากแต่ตอนนี้ทำให้เข็ดไปจนตายเลยอ่ะ มันปวดท้องแบบว่าเหงื่อแตกเลยนะ อึ๋ยย คิดมาแล้วสยอง
   “ไปโรงเรียนไหวบ่อค่าคุณอุ่น” แต่ด้วยสปิริตอันแรงกล้า เอ่อ คือไปโรงเรียนก็ใช่ว่าจะตั้งใจเรียนนะ เอ้ย ไม่ใช่ๆ ตั้งใจเรียนนะแต่เรียนยังไงก็ไม่เข้าใจอ่ะ แต่ด้วยใจรักว่าอยากไปโรงเรียนอ่ะใครจะทำไม เห็นมะว่าผมเป็นเด็กดีมากๆ อิอิ
   “น่าจะไหว อุ่นขอชาร้อนๆได้ป่าวพี่ต้อย” ผมเกือบจะคลานลงมาจากบนบ้านเลยนะเพลียมากแทบจะไม่มีแรงก้าวขาออกจากบ้านเลยนะ
   “เห็นบ่อเอื้อยบอกแล้วว่าอย่ากินหลายๆ เจ้าของแห่งบ่อเคยกิน เห็นหมู่เขากินหยังกะสิพะโลกินนำเพิ่น เป็นจั่งได๋ล่ะค่า คั่นบ่อไหวเอื้อยสิบอกคุณพ่อซายเด้” เอ่อ เหมือนแกบ่นเลยอ่ะพ่อแม่พี่น้องเพราะสีหน้าท่าทางและคำพูดนอนสต็อป
   “อย่าบอกพ่อนะพี่ต้อย เร็วดิอุ่นอยากกินชาอ่ะ” ผมเร่งแกล่ะครับ พอจิบชาร้อนไปหน่อยก็รู้สึกดีขึ้นล่ะครับ ผมต้องรีบออกจากบ้านก่อนที่พ่อจะลงมาด้วยนะเพราะถ้าพ่อมาเห็นสภาพแบบนี้โดนสวดยับแน่ๆ ผมลากสังขาร โปรดอ่านดีๆ ลากสังขารเลยนะ มันลำบากมาก ทำไมอุรดิศที่มีร่างกายบอบบางผิวพรรณเปล่งปลั่งดุจไยไหม เอ่อ อิอิ นิดหน่อยน่า จะต้องมาเผชิญชะตากรรมแบบนี้ด้วยนะ
   “อ้ายๆ เอื้อยผมให้มาฮับไปโรงเรียน” หือ เสียงคุ้นๆ ผมหันขวับไปทันทีครับ
   “อ่า น้อง เอ่อ” อยากเรียกชื่อมันมากนะแต่ไม่ติดตรงที่ชื่อมันดันไปเหมือนกับชื่อไอ้บ้านั่น เลยไม่เรียก คนมีอุดมการณ์อย่างอุรดิศไม่มีทางหรอกนะ ฮึ
   “แม่นคึดหยังอยู่เดี๋ยวนี่ เร็วๆแนะผมหิวเข่า” เอ่อ มันเร่งผมล่ะครับ ผมก็เลยยอมก้าวขึ้นไปซ้อนท้ายรถมัน ไม่ใช่ว่ายอมคนง่ายอะไรนะแต่จะมามัวหยิ่งทะนงตัวอยู่ตายกันพอดี ตายตรงนี้เลยล่ะคิดว่านะ ยิ่งเจอแดดยิ่งไม่มีแรง
   “เป็นหยังหน้าซีดๆ ขี้แตกแม่นบ่อ ฮ่าๆ สม” อ้าว ไอ้เด็กนี่เดี๋ยวเถอะ
   “รู้ได้ไง แล้วน้องไม่ขี้แตกเหรอ” ผมถามมันครับ
   “ฮ่วยซ่ำนี้บ่อระคายผิวผมด้อก แต่เอื้อยผมกะขี้แตกคือกัน มันเลยให้มาฮับอ้ายคึดว่าคือสิ คีงบาง” แปลว่า? ผมงงนะเนี่ย แต่มันก็ไม่ได้อธิบายอะไรนะตอนมันขับรถเครื่องไปลมมันโกรกด้วยล่ะจะให้แหกปากอ่ะไม่มีแรงครับท่าน ยอมไปก่อนวันนี้
   “เป็นหยังบ่อปาก บ่อมีแฮงเว้าติ๊” เอ๊ะ ไอ้นี่พอกูเงียบก็มาแหย่อะไรของมันวะ
   “ลมมันแรงอ่ะไม่อยากตะโกน” ผมบอกไปครับ
   “อีหยังเกาะ เว้าหยังผู้เดียวนี่” เอ่อ
   “ลมมันแรง ไม่อยากตะโกน” นี่แน่ อยากให้กูตะโกนดีนักใส่หูเลย
   “โอ๊ย ฮ้องเฮ็ดหยังนี่ เป็นบ้าติ๊” จิ๊ ไอ้นี่อะไรของมันวะ
   “อ้ายๆ พาไปกินเข่าแน่ะ ผมหิว เนี่ยฟ้าวออกมาฮับยังบ่อทันกินเด้เข่า” ยังไม่ถึงโรงเรียนเลยนะ
   “กินไรล่ะ” แต่ว่าไปผมเองก็ยังไม่ทันได้กินเหมือนกันแวะกินหน่อยก็คงดี
   “กินข้าวผัดในตลาดบ่อ ผมอยากกิน” เอ่อ ต้องไปในตลาดเลยเหรอ
   “อื้ม เอาสิ แต่จะทันโรงเรียนป่ะ” ผมมันคนแบบนี้อยู่แล้วอ่ะนะ ในใจคิดแบบหนึ่งแต่ดันพูดออกไปอีกแบบ เฮ้อ อุรดิศเริ่มจะเพลียกับตัวเธอแล้วนะ
   “ทันๆ” อ่านะมันรีบบึ่งรถไปแถวหน้าตลาดทันทีครับทางฝั่งโรงพยาบาล ควันอะไรต่อมิอะไรไม่รู้โขมงโฉงเฉง สรุปผมก็กินโจ๊กตามระเบียบส่วนไอ้น้องมันก็กินข้าวผัดปู? เวอร์ไปไหมเนี่ยมึงแพงกว่าของกูตั้ง 15 บาทแน่ะ
   “แซ่บหลาย อิอิ ขอบคุณเด้ออ้าย” มันหัวเราะชอบใจครับหลังจากที่เดินออกมาจากร้าน แหมนะเอาโค้กเย็นๆอีกสักกระป๋องไหมมึง
   “ได้เปปซี่อีกซักป๋องคือสิดีหลายเด้” เอ่อ ตบกูทีเถอะ อะไรอ่ะอารมณ์เสียคนแบบนี้ก็มี เฮ้อนะสรุปอุรดิศก็ต้องควักตังค์ซื้อเป๊ปซี่ให้มันอีกกระป๋องล่ะครับ
   “อ้ายใจดีเนาะ” แหมนะถ้าไม่เลี้ยงมึงแล้วมันจะจบมะถามหน่อยเถอะ
   “ไม่เป็นไรหรอก ตอบแทนที่เรามีน้ำใจไปรับพี่” ผมตอบครับแล้วก้าวขึ้นรถไปกับมัน
   “เอ่อ ไหนบอกจะมาทันโรงเรียนอ่ะ” กูว่าแล้วมัวแต่แวะโน่นนี่เป็นไงล่ะธงชาติปลิวไสวอยู่บนยอดเสาธงอย่างสง่างามแล้วกูก็นั่งเป็นสก้อยเกาะอยู่บนเบาะรถเครื่องไอ้น้องนี่ แล้วมึงจะเลี้ยวเข้าไปในโรงเรียนทำไมวะนั่น
   “ครูว่าพวกมึงมีแชมป์มาสายใหม่แล้วล่ะ ว่าไงเราอุรดิศ ยังไม่ชินทางอีกเหรอ” อ่า ทำไมไม่ทักไอ้บ้านี่ก่อนอ่ะจารย์ผมซ้อนท้ายมันมานะ ตัวมันก็ออกจะใหญ่โตนี่อุตส่าห์นั่งทำตัวลีบเล็กแล้วนะเนี่ย โว้ย อะไรอ่ะ
   “วันนี้คงต้องทำโทษนะ มาสายทุกวันเลยนี่” ผมเดินก้มหน้ายกมือไหว้อาจารย์แล้วเดินไปรวมแถวกับพวกที่มาสาย อัปยศอดสูที่สุด
   “อ้าวๆ นี่ๆ จะไปไหนนั่นน่ะ มารวมแถวกับเพื่อนๆนี่ เนียนนะอุรดิศ” เสียงฮาครืนขึ้นครับ นี่กูเอ๋ออีกแล้วเหรอเนี่ย โอ๊ยนะสู งดบรรยายครับอายจริงจัง
   “เป็นหยังมาสวยล่ะอุ่น เฮาให้บักโจ้ไปฮับมาเด้ล่ะ” พอเลิกแถวจอยมันก็วิ่งมาถามล่ะครับ หน้าตามันนี่ซีดไม่ต่างกับผมมั้งเนี่ย คืออาจารย์ไม่ได้ทำโทษผมหรอกนะครับแกให้วิ่งรอบเสาธงสามรอบส่วนคนอื่นๆแกให้วิ่งรอบสนามฟุตบอล เขาจะหาว่าเป็นเด็กเส้นไหมเนี่ย แต่ไม่หรอกเพราหน้าตาผมมันซีดมากมั้งเห็นแกซักอยู่ว่าจะไหวไหม ถ้าขืนวิ่งรอบสนามฟุตบอลก็เรียกรถมาเก็บศพข้าน้อยได้เลยครับท่าน
   “มันชวนไปกินข้าวอ่ะเลยมาสาย” ผมตอบครับเริ่มหายใจทางปาก
   “ป๊าดติโธ่ กล้าคั่กเนาะบักห่านี่”
   “เอาเถอะๆ ไหนๆเราก็มาสายแล้วอ่ะ ว่าแต่จอยท้องเสียป่ะ”
   “โอ๊ย พวมสิตายค่า ขี้แตกขี้แตน เฮาเหมิดแฮงอีหลี เล็กมันกะขี้แตกคือกันอุ่น สงสัยตำบักหุ่งเป็นพิษ” เอ่อ ฟังมะทันอ่ะ แต่ค่อยๆฟังหลังจากรวบรวมสติแล้วก็พยักหน้าครับ โน่นครับไอ้เล็กเดินหน้าซีดมาโน่นแล้วขนาดมันดำๆนะเนี่ยยังเห็นเลยว่าซีด
   “โอยๆ แสบดากเด้” ไอ้เล็กมันโอดครวญมาแต่ไกลล่ะครับ เราสามคนสภาพไม่ต่างกันเลยนะ
   “สิพากันเรียนฮู้เรื่องบ่อล่ะสู เฮาคือสิตายแท้” ไอ้เล็กมันยังคงพูดอยู่ครับ นั่นสิอยากนอนมากเพลียที่สุด
   “พากันไปนอนห้องพยาบาลดีบ่อเฮาว่า” จอยมันเสนอครับ
   “บ่อเอาๆ มื้อนี้แม่ใหย่นงลักษ์อยู่เด้ ซังเพิ่นเว้าวะบ่อไปดอก”
   “แล้วสิพากันไปไสล่ะ ให้ไปนั่งเรียนคือสิบ่อรอดดอกเด้อเฮาว่า” จอยกับเล็กมันคุยกันอยู่สองคนครับเพราะผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่องด้วยว่ากำลังจะสิ้นใจ อ๊ะ มันมาอีกแล้วอ่ะข้าศึกบุกผมเลยวิ่งก่อนเลยครับ โอยมีอะไรที่ทรมานกว่านี้อีกไหมเนี่ย
   “ไปนอนเล่นนาโตอีกติ๊ลมเย็นๆ” ไอ้เล็กเสนออีกครับตอนที่ผมเกือบจะคลานออกมาจากห้องน้ำ
   “บ่อได้ดอกพ่อกับแม่เพิ่นสิด่าเอาติ๊ มื้อนั่นกะพากันหลบเรียนไปแล้วเด้” จอยมันแย้งนะน่าจะประมาณนั้น
   “แต่นี่ๆ ใกล้สอบแล้วไม่ใช่เหรอ จะหลบเรียนอยู่อีกแล้วจะเรียนทันเพื่อนไหมอ่ะ” ผมเป็นห่วงการเรียน เอ่อ เอาน่ามีบ้างล่ะนะคนเราเป็นนักเรียนนี่หว่าไม่ให้ห่วงการเรียนให้ห่วงไรอ่ะ อิอิ
   “บู๊ย เว้าคือเนาะไปเรียนกะสิฮู้เรื่องอยู่ติ๊อุ่น” จอยมันทำสายตาประชดครับ ไอ้ บู๊ยเสียงสูงนั่นคงจะประชดล่ะผมว่า
   “แม่นๆ พากันหลบเรียนล่ะไปหาหม่องนอน” แหมนะ แล้วแบบนี้มันจะสอบได้ไหมเนี่ย พวกแกน่ะไม่เท่าไหร่เพราะเรียนที่นี่มานานแล้วนี่ ส่วนกูสิเพิ่งย้ายมาหลักสูตรมันไม่ได้เหมือนกันนะเว้ย ยังไม่ค่อยได้อะไรเลยอ่ะเรียนก็หลายอาทิตย์แล้วนะแต่ก็ยังไม่เข้าใจอ่ะ ใครจะทำไม ฮึ
   “แล้วจะไปไงอ่ะ” เอ่อ อุรดิศไหนบอกจะตั้งใจเรียน โอ๊ยนะกู
   “เฮาคิดไว้แล้วเลยจอดรถไว้นอกโรงเรียน อิอิ” เอ่อ หัวเราะแบบภาคภูมิใจมากเลยนะไอ้เล็ก เอากะมันสิ
   “เออๆดีๆ แล้วสิพากันไปไสล่ะ” จอยครับนี่ก็เตรียมถลกกระโปรงจะลอดรั้วอยู่แล้วครับ คือเราสามคนคุยกันไปแถๆออกไปหลังโรงเรียนทุกทีจนจะติดกับรั้วลวดหนามอยู่แล้วล่ะครับ
   “ซั่นไปนาเฮา พ่อกับแม่เพิ่นไปนาเทิง ไกลจักหน่อยแต่ปลอดคน นอนสบาย อิอิ” ไอ้นี่มันเป็นโจรเก่าป่ะเนี่ย น่ากลัวมากๆ แล้วก็มันนะลอดออกจากรั้วคนแรก ตามด้วยจอยแล้วผมก็ยืนเอ๋ออยู่เพื่อ ตามไปสิอุรดิศรอให้คนมาเจอรึไง
   “แม่นฝนสิตกบ่อนั่นจอย ขับเร็วๆแนะ” พอออกจากรั้วโรงเรียนได้ก็วิ่งไม่กลัวขี้แตกเลยนะกลัวครูตามเจอมากกว่า พอถึงที่จอดรถของไอ้เล็กมันจอดไว้ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่นักหรอกครับ แต่นะอ้อมหลังโรงเรียนมาหน้าโรงเรียนนี่ก็เล่นเอาลิ้นห้อยเลยนะ ไหนจะต้องข้ามถนนไปอีกฝั่ง เฮ้อ อุรดิศมีอะไรจะต้องลำบากไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย
   “ฟ้าวแล้วรถเพิ่นกะบิดบ่อออกเด้ล่ะ ได้ซ่ำนี่ล่ะ” จอยมันหันมาบอกครับ
   “นี่ๆ จะไม่ซื้ออะไรไปกินกันหน่อยเหรอ เผื่อหิวไง” ผมเสนอครับ จอยมันไม่ตอบแต่ตรงดิ่งเข้าตลาด อ่านะ สรุปว่าได้ของกินไปเพียบครับ แต่ก็เว้นของแสลงต่อท้องล่ะนะ
   “ฮ่วยแม่นไผน้อมาอยู่เถียงเฮานั่นแหมะ” พอหาที่จอดรถได้เราก็เดินลัดเลาะไปตามคันนาล่ะครับ เล็กมันร้องขึ้นเพราะเหมือนมีคนอยู่บนกระท่อมปลายนาของมัน ผมกับจอยก็มาชะโงกดูด้วย เออจริงด้วย
   “แม่นขี้ยาบ่อโต บ่อเอาเด้อ” จอยมันหยุดเดินครับแล้วจับมือผมไว้
   “เดี๋ยวเฮาสิไปเบิ่งเองพวกโตถ่าอยู่นี่ล่ะ” โอ้ แมนมากๆไอ้เล็กมันเดินดุ่มๆตรงไปยังกระท่อมปลายนาของมันเลยนะ
   “เอ่อ จะดีเหรอเล็กมันอันตรายนะไปคนเดียว” ผมร้องตามหลังไปล่ะครับ
   “บ่อเป็นหยัง สิไปฮ้องใส่อยู่ไกลๆ” อ่านะ แบบนั้นกูก็ทำได้เว้ย แหมนะนึกว่าจะแมนไอ้นี่
   “เฮาว่าขี้ยาคั่กๆ พวกนี้มันมักสิมาสุมหัวอยู่นอกท่ง” เอ่อ แปลด้วยจ๊ะจอย ผมทำสายตาอ้อนวอน
   “บ่อเข้าใจติ๊ พวกนี้ คง เป็น พวก ขี้ ยา” เอ่อ ประชดกูเพื่อ มันเล่นพูดทีละคำครับ แหมนะนึกว่าจะมีคนกวนตีนแต่ไอ้บ้านั่น ไม่คิดว่าจอยก็จะเป็น
   “อิอิ ล้อเล่นดอก คือสิแม่นพวกขี้ยาล่ะ ป่ะเตรียมแล่น” อ้าว เพิ่งมาจะพากูแล่นอีกแล้วเหนื่อยนะเว้ยเฮ้ย
   “เอ้า เล็กมันคือควกมือให้ไปหา คือสิบ่อแม่นดอกอุ่น ป่ะ” จอยมันหันไปมองทางที่ไอ้เล็กมันไปล่ะครับ ผมเองก็เห็นมันกวักมืออยู่ไวไว
   “จะดีเหรอจอย”
   “คือสิบ่อเป็นหยังดอก คั่นแม่นขี้ยาเล็กมันคือสิแล่นแล้วล่ะ” อ้อ คือประมาณว่าถ้าพวกนั้นเป็นขี้ยาไอ้เล็กคงจะโกยแน่บแล้วประมาณนั้นมั้ง อิอิ จอยมันจูงมือผมเดินตามไปที่กระท่อมล่ะครับ
   “กูว่าแม่นไผ ห่าสู ฮ่วยสูคือขึ้นมาหลายแท้บักม่วงกูนี่แหม่ะ ป๊าดบ่อแม่นดับเหมิดล่ะบ่อ” เสียงไอ้เล็กมันคุยกับคนพวกนั้นอยู่ล่ะครับ
   “ฮ่วย ซ่ำนี้หนึ่งบ่อดับดอก กินบ่อเหมิดกะเอาเมือนำกะได้ตั้ว” เสียงอีกคนแย้งขึ้นมาครับ
   “ดีเด้นี่พ่อกับแม่กูเพิ่นไปนาอื่นซั่นแม่นสูตาย”
   “แล้วสูพากันมาหยังนี่ หลบเรียนมาติ๊”
   “สิพากันมานอนซื่อๆนี่ล่ะ ท้องบ่อค่อยดี” คุยกันดังนะ คือระหว่างที่ผมเดินตามจอยมันไปเสียงคุยกันก็ดังจอแจอยู่ตลอดเวลา
   “เอ้า เพิ่นนี่กะหลบเรียนคือกันติ๊” พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆกระท่อมก็เหมือนว่ามันจะทักมาที่ผมล่ะครับ
   “เอ้า เคน ไม้ บ่อไปเรียนติ๊” จอยครับมันร้องเหมือนตกใจ
   “บ่อไป เมาบ่อทันซ่วง ว่าสิพากันมานอนเว็นฝนทำทรงคือสิตกแห่งเป็นตานอนดี” ผมก็เดินไปยืนข้างๆจอยล่ะครับ หน้าพวกนี้มันคุ้นๆนะแต่ก็จำไม่ได้ ไม่ใช่จำไม่ได้หรอกผมไม่อยากจะจำเท่าไหร่ นักเรียนในโรงเรียนมีไม่รู้กี่พันคนคงจะจำหมดอยู่หรอกนะ
   “เอ้า เดี๋ยว” เอ่อ ตาค้างเลยผม ไอ้บ้านั่นมันนอนอยู่บนแคร่อย่างสบายอารมณ์กระดิกเท้าไปมา สายตามันมองมาที่ผมล่ะครับ ทำไมต้องใจเต้นแรงด้วยวะ
   “ใกล้สอบแล้วบ่อแม่นบ่อ คือพากันหลบเรียน” มันถามขึ้นล่ะครับ
   “ท้องเสียเด้ ย้อนกินตำบักหุ่งเมื่อวานนี่ล่ะเฮาว่า” จอยมันอธิบายครับแล้วเดินไปนั่งลงบนแคร่ อ้าวแล้วกูล่ะ
   “เป็นเหมิดสู่คนนั่นติ๊ นั่นล่ะกินบ่อซวนหลาย” มันพูดต่อครับ ผมไม่ได้อยากจะฟังมันพูดหรอกนะครับ แต่หูมันได้ยินอ่ะ
   “ดีคือกันพวกเฮาว่าสิตำบักม่วงกิน กินนำกันเนาะ” นายคนหนึ่งชวนขึ้นมาครับ แค่ได้ยินชื่อผมก็ขนลุกซู่ทันที
   “อึ๋ยย บ่อเอาดอกเข็ด ขี้แตกบ่อทันเซาอยู่” จอยมันทำท่าเหมือนที่ใจผมคิดครับ
   “อ้าว อุ่นมานั่งแหม่ะ บ่อเมื่อยขาติ๊” จอยมันร้องทักมาครับ ผมเลยเดินไปนั่งลงข้างๆมัน รู้สึกว่าสายตาของพวกนี้มันมองมาที่ผมนะ จะมองกูทำไมเนี่ย อึดอัดจัง
   “เถียงน้อยๆหนึ่งสินอนกันจั่งได๋นี่” เสียงไอ้บ้านั่นมันพูดขึ้นล่ะครับ
   “ฮ่วย เถียงนากูเด้ล่ะ พวกสูนั่นล่ะไปนอนหม่องอื่น” ไอ้เล็กมันทวงสิทธิของมันล่ะครับ
   “บ่อสนใจเว้ย พวกกูมาก่อน พวกสูนั่นล่ะไปหาหม่องนอนเอง” นายคนหนึ่งแย้งขึ้น
   “กูเห็นมีเปลอยู่บ่อแม่นบ่อ เอามาผูกนอนเอาติ๊บักดำ” ไอ้บ้านั่นมันบอกครับ แล้วไอ้เล็กก็เหมือนคิดได้บ้าจี้วิ่งไปเอาเปลมาผูกอย่างที่มันบอก ทำไมต้องทำตามมันด้วยวะ
   “เขาสิบ่อซ่าบ่อสู” จอยมันพูดขึ้นครับหลังจากที่ทุกคนประจำที่ของตัวเอง ไอ้เล็กกับนายคนหนึ่งนอนบนเปลเพราะมันมีสองอัน อีกคนหนึ่ง จอย ผมและก็ไอ้บ้านั่นอยู่บนแคร่
   “ซ่าหยัง” ผมงงครับแต่ก็ตั้งใจฟังอยู่
   “เขาสิบ่อซ่าว่าแม่ยิงผู้เดียวมากับผู้ชายหลายคน เขาสิบ่อซ่าว่าเฮามาถืกรุมโทรมบ่อล่ะสู” อ้อ พอเข้าใจครับประมาณว่าเขาจะไม่นินทาเอาเหรอว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวมากับผู้ชายเยอะๆว่ามาให้พวกนี้รุมโทรมอะไรประมาณนี้มั้ง
   “ซ่างแม่มันติ๊ สนใจหยัง” นายคนนั้นพูดขึ้นล่ะครับ
   “จอยๆ” ผมกระซิบบอกจอยล่ะครับเรานอนติดริมของแคร่ไอ้บ้านั่นกับเพื่อนมันนอนอีกฝั่งหนึ่ง
   “หือ หยังอุ่น” แหมนะเพิ่งจะล้มหัวลงนอนทำท่าเคลิ้มเพื่อ
   “เราอึดอัดอ่ะ ไปที่ใหม่ป่ะ”
   “อยากไปกะไปติ๊ ทนอยู่เฮ็ดหยัง” เอ่อ เสียงไอ้บ้านั่นดอดขึ้นครับ เห็นไหมว่ามันไม่มีมารยาทเลยนะ
   “บ่อไปดอก นอนนี่ล่ะอุ่นเฮาขี้คร้านพู้นน่ะฝนพวมสิตก” จอยมันบอกครับผมนี่หุบปากทันที
   “จิ๊ เซ็งว่ะ ไปยามเบ็ดดีกว่า” มันพูดขึ้นครับแล้วลุกไปเลย
   “ฝากยามนำแน่เด้อบักเดี๋ยวกูสินอน” เพื่อนมันร้องบอกครับ ไอ้บ้าอำนาจนั่นเดินไปแล้ว ผมผงกหัวขึ้นมอง เบ็ดเหรอ อืมน่าสนใจนะ
   “จอยๆ เขาทำกันยังไงเหรอปักเบ็ดน่ะ” ผมร้องถามจอยครับ
   “โตอยากเบิ่งติ๊” เอ่อ เพื่อนมันคนที่นอนอยู่บนแคร่ถามผมครับ
   “เอ่อ” พยักหน้าทำไมเนี่ยอุรดิศแหมนะ
   “เฮาพาไปยามเบ็ดเอาบ่อ” มันบอกครับ ไม่เอาหรอกเราไม่รู้จักนายเผื่อแกล้งเราขึ้นมาทำไงล่ะ แต่ว่าเอ่อ อุรดิศกระเด้งตัวขึ้นมาทำไมเนี่ย
   “เฮาซื่อเคนเด้อ จำได้เฮาบ่อ” พอเดินไปตามคันนามันก็แนะนำตัวล่ะครับ
   “จำบ่อได้” “ฮ่าๆ มื้อนั่นเด้ที่โตเข้าห้องน้ำแล้วพวกเฮาสูบยาอยู่น่ะแหม่ะ” มันหัวเราะครับ จะหัวเราะทำไมเนี่ยไม่ใช่ตัวตลกนะเว้ย
   “อ้อ พอจำได้ล่ะ แล้วไหนอ่ะเบ็ด” ผมเปลี่ยนเรื่องครับ ความจริงจำไม่ได้หรอกนะ แอ๊บเอา อิอิ
   “นี่ๆ ป๊าดมีปลานำ เบิ่งเด้อๆ” มันร้องอย่างดีใจครับ ผมเองก็ตื่นเต้นมันนั่งยองๆลงใกล้ๆเบ็ด
   “อ่า ปลาช่อน” ผมร้องเองล่ะครับ ไม่เคยเจอนี่นา ปลาช่อนตัวไม่ใหญ่มากดิ้นจนน้ำกระเพื่อมไอ้นี่มันยกเบ็ดขึ้นแล้วปลดเงี่ยงเบ็ดออกจากคันแล้วเอาเหยื่อ ซึ่งมันคือ แว้กก ไส้เดือนอ่ะพี่น้อง ไส้เดือนที่มันสับเป็นท่อนๆ อ่า บาปนะเนี่ย ไม่ได้ๆเราต้องแผ่เมตตา
   “จ่มหยังผู้เดียวนี่ เฮ็ดปากมุบมับๆอยู่” เอ่อ มันหันมาถามผมครับ
   “เราแผ่เมตตาให้ไส้เดือน” “ฮ่าๆ โว้ยเนาะ เจ้านี่กะดาย โพดหลาย บ่อบาปดอกพวกเฮาบ่อได้เฮ็ดเล่นเด้ เอาไปกินขี้กะเดือนมันเข้าใจ” ขี้กะเดือนคงจะหมายถึงไส้เดือนสินะ แล้วจะมาหัวเราะกูเพื่อ เขินเป็นนะเว้ย
   “เดี๋ยวเฮาสิต้มส้มปลาค่อให้กิน กินบ่อ” พอเดินไปได้สักพักมันก็หันมาถามล่ะครับ
   “กินๆ เราซื้อข้าวมาเผื่อด้วยล่ะ” เอ่อ ตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ยอุรดิศ
   “ฮ่าๆ โตนี่คือเด็กน้อยเนาะ บ่อแปลกใจเลยเป็นหยังบักเดี๋ยวมันจั่งสับสน” เอ่อ หมายถึงไรอ่ะ อย่าๆ อย่าไปสนใจอุรดิศ มันไม่ได้พูดถึงเราหรอกนะ
   “นายๆ อันนั้นมันไหวแรงมากเลยอ่ะดูเร็ว” ผมเร่งมันครับเพราะเบ็ดคันข้างหน้ามันตึงมากและเหมือนต้นข้าวแถวนั้นจะราบเป็นหน้ากลองเลยนะ
   “ป๊าด คือสิโตใหย่คั่กเนาะ” มันนั่งยองๆท่าเดิมครับผมก็เข้าไปใหล้ คงจะตัวใหญ๋มากแน่ๆไม่งั้นเบ็ดไม่ตึงขนาดนี้
   “แว้กก งูๆๆ” คุณพระคุณเจ้า อยากจะกรี๊ดผมกระโจนไปประมาณห้าก้าวได้ครับ ขนลุกซู่ใจเต้นแรง
   “แว้กก งูๆๆ” ผมร้องไม่หยุดวิ่งกระเจิดกระเจิง เสียงไอ้บ้านั่นหัวเราะครับ หัวเราะเพื่อมึงไกลัวหรือไงวะเนี่ย
   “แม่นหยังอุ่น มีอีหยัง” เพื่อนๆในกระท่อมวิ่งออกมาดูครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าอุรดิศจะวิ่งร้อยเมตรจากตรงโน้นมาใกล้กระท่อมได้ภายในเวลาไม่กี่วินาที
   “แว้กก งู จอยงู” ผมร้องหน้าซีดวิ่งเข้าไปหาเพื่อนครับ แต่รู้ไหมว่าไม่มีใครเลยที่จะไม่หัวเราะ เอ่อ ตลกตรงไหนเนี่ย อะไรอ่ะน่ากลัวจะตายไป
   “นั่นล่ะอยากเบิ่งหลาย งูปลาติ๊นี่ ฮ่าๆ” เสียงเพื่อนของไอ้บ้านั่นมันพูดล่ะครับ หนอยแน่หัวเราะเยาะกูนะมึง
   “ไม่ไปแล้วอ่ะ เรากลัวมันจะกัดหรือเปล่าไม่รู้” ผมวิ่งขึ้นไปบนกระท่อมครับ
   “คือบ่อไปนำบักเดี๋ยวล่ะ บักเดี๋ยวมันบ่อย้านงู” ไอ้นั่นมันแนะนำครับ ไม่มีทางจ๊ะ ต่างคนต่างไปเข้าใจ๋
   “ซั่นพวกเฮาไปหาแนวมาต้มส้มปลากินงายป่ะซามฝนบ่อทันตก” เอ่อ พวกมันชวนกันครับรวมถึงจอย อ้าวกูล่ะ ทิ้งกูอีกแล้ว
   “บ่อต้องไปดอกอุ่น เดี๋ยวสิพ้องูอีก อิอิ” อ่านะ นังจอย แหมนะอะไรอ่ะคนยิ่งกลัวๆอยู่ด้วยนะเว้ย เออวะไม่ไปก็ได้อย่างน้อยนั่งอยู่บนกระท่อมก็คงดีกว่าไปเดินตามคันนาเดี๋ยวเจองูอีกตายแน่ๆ
   “โตย้านงูติ๊ ฮ่าๆ เป็นตาอยากหัวคั่ก” ไอ้เคนมันเดินกลับมาแล้วครับ ผมถอยร่นไปอีกฝั่งของกระท่อม
   “โอ๊ย บ่อต้องย้านเฮาดอกเฮาเอางูทิ่มไปแล้ว มาเบิ่งปลาติ๊ ได้หลายคั่ก” มันพูดครับแล้วนั่งบนแคร่ ผมลังเลอยู่ไม่ยอมเข้าไปใกล้
   “เอ้า บ่อมีงู นี่เด้มาเบิ่งแหม่ะ” มันเปิดฝาตะข้อง เขาเรียกตะข้องป่ะไม่รู้ฮ่าๆ ก็นะคนมันไม่เคยอ่ะ มันล้วงมือเข้าไปในตะข้องล่ะครับแล้วจับปลาออกมาใส่ถัง
   “อ่าตัวใหญ่จัง” อุรดิศเลยทนไม่ไหวครับคลานเข้าไปดูใกล้ๆ
   “มีปูด้วย ปูมันกินเบ็ดด้วยเหรอ” ผมสงสัยครับเพราะปูนาตัวสีม่วงตัวเบ้อเร่อเลยนะ
   “กินตั้ว นี่ล่ะโตดีล่ะมักมากินเบ็ด” มันจับปูออกมาครับ
   “มึงได้หลายบ่อบักเคน” เอ่อ ไอ้นั่นมันเดินกลับเข้ามาในกระท่อมครับ ผมว่าจะจับปูนาเลยไม่จับเมินหน้าไปทางอื่น
   “พอได้อยู่ มึงได้หลายบ่อ”
   “เบิ่งเอาติ๊ เต็มข้อง” มันคุยโวครับผมไม่ได้สนใจ อ้าวไอ้เคนจะไปไหนล่ะนั่น
   “กูไปหาหัวจันไคมาต้มปลาก่อนเด้อ” อ่า ทิ้งกูไว้กับมันเนี่ยนะ ฮึ ไม่สนใจวะจับปูมาเล่นดีกว่าเสียงฟ้าร้องก็ดังกระหึ่มเข้ามาใกล้แล้วครับ สีของก้อนเมฆนี่ดำทะมึนเลยนะ
   “อ่ะ แว้กก โอ๊ยๆๆ เจ็บๆ” ไม่อยากจะบอกเลยว่าไอ้บ้าปูนามันหนีบมือผมอ่ะพ่อแม่พี่น้อง เจ็บมากๆ เจ็บจนน้ำตาเล็ด ผมพยายามสะบัดมือให้มันหล่นออกแต่มันยิ่งแน่นขึ้น
   “นั่นกูว่าแล้ว ทำตัวเป็นเด็กนะมึง สัด” เอ่อ ด่ากูเพื่อ ไอ้ควายจะช่วยก็ช่วยไม่ช่วยก็ไม่ต้องด่า
   “มานี่ดิ” ไม่มีทางเว้ยคนอย่างอุรดิศโง่ครั้งเดียวพอ
   “ตามใจเว้ย ให้มันหนีบให้นิ้วขาดไปเลย”
   “อ่า ช่วยเราหน่อยนะ” คือไม่อยากนิ้วขาดอ่ะนะ ผมไม่เหลือแล้วสินะศักดิ์ศรี อารมณ์เสีย
   “โอ๊ย เจ็บอ่ะ เจ็บ” ในที่สุดน้ำตาก็ตก โอ๊ย มันเจ็บนี่นะ เจ็บมากใครไม่เคยโดนปูหนีบมาลองบ้างสิจะได้รู้ ฮึ เจ็บจริงจังเกินกว่าอะไรทั้งนั้น
   “อยู่นิ่งๆดิ” มันบอกครับ ผมเริ่มตัวสั่นมันค่อยง้างก้ามปูออกจากนิ้วผม แต่มันไม่ยอมออกอ่ะ นิ้วจะขาดไหมเนี่ย
   “อ๊ะ” เอ่อ มันหักก้ามปูทันทีครับ พอมันหักได้ผมก็สะบัดมือทันที
   “ไหนเอามาดูหน่อย เป็นแผลหรือเปล่า” ผมกำนิ้วไว้ล่ะครับแล้วค่อยๆแบออก อ่า มันแดงเลยอ่ะห้อเลือดเลย
   “อย่าเก่งดีนักเข้าใจไหม” มันว่าผมครับ ว่ากูทำไมเนี่ยไม่เข้าใจ ผมไม่ได้มองหน้ามันหรอกนะเพราะน้ำตามันยังเอ่ออยู่ คือไม่ได้อยากจะร้องไห้แอ๊บนางเอกอะไรนะมันเจ็บจริงๆนะขอบอก
   “ไปเอาใบตะไคร้พันไว้เดี๋ยวก็หาย” มันพูดครับแต่ผมไมได้สนใจฟังเท่าไหร่นักเอานิ้วมาเป่าอยู่มันเริ่มแสบๆเจ็บหน่วงๆปวดด้วยอ่ะ
   “ขอบใจนะ” ผมบอกมันครับแล้วกระเถิบไปอีกมุม มันไม่ตอบแต่มันเดินไปไหนไม่รู้ ผมเลยนั่งนิ่งๆ
   “ไอ้ปูบ้า ทำไมไม่หนีบไอ้นั่นนะมาหนีบกูเพื่อ” ผมบ่นกับตัวเอง
   “นั่น แช่งกูอีกนะมึง สัด นิสัยเสียนะ” เอ่อ กลับมาตอนไหนวะ ผมสะดุ้งเลยนะ
   “ปะ ป่าว เรามะ” “อย่า กูได้ยินเว้ย ว่าจะทำให้ ทำเองเลยมึง” มันปาต้นตะไคร้ลงข้างหน้าผม แง่วว กูทำเป็นที่ไหนล่ะไอ้นี่ มันยักคิ้วให้ผมครับ เออวะ ทำเองก็ได้ ผมก็จับเอาใบตะไคร้มา เอามาแล้วยังไงล่ะทีนี้ เอาถูเหรอ เอ๊ะ เมื่อกี๊มันบอกเอาพันไว้ เอาพันๆไว้ดีกว่า
   “สัดเอ้ย เอามานี่” มันดึงมือผมไปครับแล้วมันก็ดึงใบตะไคร้มาใบหนึ่งเอายีๆแล้วมันเป่าลมใส่ใบตะไคร้เหมือนทำให้มันร้อนอะไรประมาณนั้น อ่านี่มันจะเสกมนต์ดำใส่ผมป่ะเนี่ยกลัวนะเว้ย ตอนแรกผมว่าจะชักมือกลับมาแต่ก็นิ่งเสียเพราะขืนท่าเยอะมันจะไม่ทำให้หรอกนะผมว่า
   “จำไว้อย่าทะลึ่งทำนั่นทำนี่ เลิกทำตัวเป็นเด็กซะที” ขอบคุณมาก กูนี่นะทำตัวเป็นเด็ก ตรงไหนไม่ทราบกูอยู่ของกูดีๆนะไม่ได้ไปวอแว แต่เอ๊ะเมื่อกี๊ผมไปจับปูนี่ แต่ช่างเถอะแล้วมันเด็กตรงไหนวะ
   “เถียงอีก” เอ่อ กูยังไม่ทันพูดซักคำนะ
   “สายตามึงมันบอกว่ามึงเถียงกูอยู่ เถิบไปดิ๊ กูจะนอน” ผมเม้มปากทันทีเสือกรู้อีกนะมึง ว่าแล้วมันก็นอนลงเลยครับ อ่านะ ผมเองก็นั่งเป่านิ้วตัวเองอยู่ เออว่ะมันร้อนๆที่นิ้วแต่ก็ไม่ค่อยปวดมากแล้ว ขอบใจนะไอ้ควายถือว่าหายกัน

เขียนโดย อิ๊กกี้เด้อ

ปล. มาแว้วว น้องอุ่นมาแว้ววคร้าบ อิอิ บรรยากาศเริ่มไม่เครียดแล้วนิ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ
จุ๊บๆ

[tippy]

เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของคุณอิ๊กกี้   ดักดานแท้................

[Donaldye]

อยากเห็นคู่นี้เถียงกันอีก พัฒนาไวไวนะจ้ะรอเชียร์อยู่

[pp4]

5555 หนูอุ่นเปิ่นๆดีแฮะ
ช่างสงสัยจริงๆเลยน้าาาา น่าร้ากกก กร๊ากกก
รอตอนต่อไปจ้าาา

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกๆๆมากมาย น่ารักมากเลยอุรดิศ และน้องมัเดี๋ยวววววววว

[jimmyFG]

ชอบสองคนนี้เถียงกันอ่ะ ฮ่าๆ คิดถึงมานานแล้ว

[Supermimt]

พี่อิ๊ก 

ต่อเลยได้ป่ะ  กำลังได้ ฟีล เลยอ่า

โอ๊ย เป็นตาฮักหลาย ><

[yunjaelover]

สงสารอุ่นอ่ะ อกหัก ท้องเสีย เจองู ปูหนีบ แล้วยังมาเจอบักเดี๋ยวอีก ไม่แคล้วต้องโดนกักในกระท่อมเหมือนโสรยา แต่เดี๋ยวแอบหวานถึงจะเถื่อนนิดๆ แต่น่ารักอ่ะ

 

[gupalz]

อุ่นซวยดีแท้ 555

[นิรนาม]

อุ่นเหมือนเด็กเลย น่ารักๆ 

[i-love-you]

ม้วนแฮงๆๆ  อ้าย      เปนตาฮักหลายๆๆ

[CanonDNattari]

 ขอบใจนะไอ้ควายถือว่าหายกัน  <<<<ชอบจริง ๆ นะเออ น้องอุ่นสู้ ๆ

+1 จ้า

[CarToonMiZa]

นู๋อุ่นสู้สู้

[uknowvry]

แต่ละเมนู แต่ละตอน ....โอ๊ย ทรมานมากค้าบ

[Homepage]

อ๊ายยยย ซีนนี้แอบมีเขิลเบา ๆ อ่ะ น่ารักจังเลย ชอบจังเวลาพี่เดี๋ยวทำตัวแบบนี้
จินตนาการเหตุการณ์ไม่ค่อยออกอ่ะพี่อิ๊ก อยู่ในทุ่งนาแล้วจะเป็นยังไงอ่ะ -0-
อยากดูรูปจัง คือบ้านผมก็ติดทุ่งนานะครับ แต่นึกภาพทุ่งนาทางภาคอีสานไม่ออกเลย
มาต่อไว ๆ นะครับพี่อิ๊ก รออยู่ ๆ (:

[QueenGaga]

เมื่อไหร่จะรักกันนนนน 

[ToffeE_PrincE]

ซื่อมากเลยนะน้องอุ่น
โดนปูน้อยหนีบมือ

 

[ordkrub]

เมื่อไหร่มันจะรักกันซักทีหนอ
หลอกตัวเองอยู่ได้!!!!!!

[malula]

สองคนในกระท่อมกลางนา ฝนกำลังจะตก อะไรจะเกิด...

[tsuyu]

น่ารักอ่ะ

[theWinDy]

อุ่นน่ารักอ่ะ 

[loverken]

 
หลงรักน้องอุ่นเข้าให้แล้วอะ