สายชล Another side of the story... (02/11/55)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: สายชล Another side of the story... (02/11/55)  (อ่าน 66400 ครั้ง)

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #60 เมื่อ20-04-2012 10:56:10 »

คนที่อยากให้ช่วยปลูกต้นไม้มันไม่มา  เจ๋งจริง ๆ นะคี
แล้วอย่างนี้จะมากันท่าพี่ภูทำไมฟระ

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #61 เมื่อ20-04-2012 16:52:14 »

จับคู่พี่ภูกับจอมก็ดีนะครับ แต่ตอนนี้เคืองนายคีมาก ไม่รักษาสัญญาว่จะกลับมาปลูกต้นไม้ด้วยกัน

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #62 เมื่อ20-04-2012 17:36:51 »

มีงานเข้าน้ำแหงๆ ไหนจะไปข้างนอกกับพี่ภู  ไหนจะให้พี่ภูใส่ชุดคี เหอเหอเหอ

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #63 เมื่อ20-04-2012 18:45:19 »

สงสัยคีไปกับสาวแน่เลยช่ายป่ะ แต่น้ำนา ถ้าเกิดมีคนโทรหาน้ำล่ะจะทำงัย

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #64 เมื่อ20-04-2012 19:41:54 »

คี ทิ้งน้ำง่า

ชักจะงงกับพฤกติกรรมคีเต็มทีบางทีก็ห่วงมาก เเต่พอมาตอนนี้กลับทิ้งให้น้ำอยู่คนเดียวซะงั้น

ไงก็อยู่กับพี่ภูก่อนเเล้วกุนเน้อออออ

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #65 เมื่อ21-04-2012 07:40:55 »

ถ้าเป้นเรื่องพี่ภูอะ ขอเยอะๆไม่ต้องฝากหลอก
เต็มใจเชียรื 555+ บ้าไปแบ๊ว
พี่ภูน่ารักมาก
คีกลับมาจะโกรธน้ำไหมนะ เด่วมีฉากหวานๆกับคีรับไมไ่ด้อีกเชอะ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะหายไปนานคิดถึง ♥ จิบิจิบิ

ออฟไลน์ aloney

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-4
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ1 19/04/55)
«ตอบ #66 เมื่อ21-04-2012 09:21:37 »

เข้ามาเชียร์คีคร้า า า

พี่ภูเค้าก็ชอบนะ แต่อิมเมจอ่านแล้วก็รู้ว่าไม่ใช่พระเอก
แสนดีแบบพระรองเกาหลี


Made

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #67 เมื่อ21-04-2012 23:30:40 »

ไม่เข้าใจ2

“ป้าครับ ผัดไทยห่อไข่ไม่ใส่ถั่วงอกหนึ่ง แล้วน้องน้ำล่ะ” พอไปถึงร้านพี่ภูบอกป้าคนขายแล้วหันมาถามผมที่ยังแหงนหน้ามองป้ายเมนูอยู่ ผมยืนชั่งใจอยู่สักครู่ อยากกินผัดไทยห่อไข่นะ แต่ว่าถ้ากินผัดไทยห่อไข่แต่เส้นเป็นวุ้นเส้นนี่มันจะอร่อยรึป่าว ยังไงผัดไทยธรรมดาเค้าก็ผัดใส่ไข่อยู่แล้ว งั้นก็...

“ผัดไทยวุ้นเส้นกุ้งสดครับ”

พี่ภูเดินนำผมไปนั่งที่โต๊ะก่อนเดินไปตักน้ำใส่แก้วมาให้

ผมนั่งมองบริเวณรอบๆ ร้านนี้เข้ามาในซอยถัดจากซอยบ้านพี่ภูสองซอย(ตามที่พี่ภูชี้ให้ดู) ดูคร่าวๆแล้วมีประมาณสิบโต๊ะ ตามผนังร้านเต็มไปด้วยฟิวเจอร์บอร์ดที่ถูกเขียนจากคนที่เคยมาทาน ไม่ว่าจะเป็น “ผัดไทยอร่อยที่สุดในโลก” “ไว้จะกลับมากินอีกนะ” “น้ำใบเตยหอมมาก” หรือว่า “ลูกสาวคนขายน่ารักครับ” ผมกวาดสายตาไล่มองไปเรื่อยๆ เห็นลูกค้าที่มากินมีทั้งคนไทยและคนต่างชาติ พอหันมามองตรงโต๊ะตัวเองก็เห็นกระปุกเครื่องปรุงที่ทำจากไม้แกะสลักเป็นรูปดอกไม้เล็กๆเรียงกัน น่ารักมากเลย

“น้ำเคยมาร้านนี้รึป่าว” ผมละสายตากลับมามองพี่ภูที่วางแก้วน้ำตรงหน้า

“น้ำมาครั้งแรก” ผมส่ายหัวน้อยๆตอบพลางยกแก้วสแตนเลสดื่มน้ำ

“กลิ่นใบเตย” หอมจัง ผมชอบกลิ่นใบเตยมากๆครับ จำได้ว่าเมื่อก่อนเวลาไปกินข้าวตรงรถเข็นข้างทาง บางร้านจะเอาใบเตยแช่น้ำเปล่า เวลาดื่มรู้สึกหอมๆเย็นๆ แล้วก็เหมือนน้ำจะหวานหน่อยๆด้วย

“ชอบเหรอครับ” พี่ภูถามยิ้มๆ

“ชอบมากครับ” ผมพยักหน้ารัวๆยืนยัน

“ไว้พี่พามากินบ่อยๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ นานๆทีน้ำจะได้ออกมากินข้าวนอกบ้าน”

“หืม ทำไมล่ะ น้องน้ำอยู่บ้านคนเดียวไม่ใช่เหรอ”

“ก็ไม่เชิงครับ คือเวลาแม่ไม่อยู่คีจะมาอยู่เป็นเพื่อน บางวันก็จะทำกับข้าวให้กินด้วย แต่ว่าบางทีจอมก็ทำให้กิน”

“อืม งั้นเหรอ”

“ผัดไทยห่อไข่ไม่ใส่ถั่วงอก กับผัดไทยวุ้นเส้นกุ้งสดได้แล้วค่ะ” พอผมเห็นคนเสิร์ฟก็ต้องประหลาดใจ

“น้องอัย”

“นึกว่าใคร พี่น้ำนี่เอง อัยมองอยู่เชียว คิดว่าหน้าคุ้นๆ”

“บ้านน้องอัยขายผัดไทยเหรอครับ”

“ค่ะ แล้วพี่น้ำมากับพี่ภูได้ไงคะเนี่ย” น้องพยักหน้ารับยิ้มๆแล้วหันไปมองพี่ภู

“อ๋อ พี่แวะไปเที่ยวบ้านน้ำหน่ะ เลยพามาหาอะไรกิน”

“แล้วมากันสองคนเหรอคะ”

“ครับ วันนี้มากันสองคน แต่เอาไว้วันหลังพี่น้ำจะพาเพื่อนมาก็แล้วกันเนอะ” ผมมองน้องอัยพลางยิ้มแซว น้องอัยหน้าแดงขึ้นมาทันทีเลยครับ

“เอ่อ งั้นทานให้อร่อยนะคะ เดี๋ยวอัยขอตัวไปเสิร์ฟโต๊ะอื่นก่อน”

ผมได้แต่ยิ้มตอบน้องเค้าไป

ระหว่างกินผัดไทย ผมก็กินไปมองนาฬิกาไป แอบกังวลนิดๆ

“กินผัดไทยแล้วไปกินไอติมมั้ย” พี่ภูที่กินเสร็จแล้วจิบน้ำก่อนถามผม

“คือ วันนี้น้ำยังไม่ไปกินได้รึป่าวครับ น้ำอิ่มแล้ว” ความจริงผมอยากกินมากๆ แต่ว่าไว้ค่อยไปวันหลังก็ได้เนอะ

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งน้ำที่บ้านเลยแล้วกัน”

ขากลับผมนั่งซ้อนรถไปเงียบๆ พลางพะวงถึงคนที่บ้านว่าจะกลับมารึยัง

“อ๊ะ” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างปลิวเข้าตา

ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร รู้แต่ว่าเคืองตาแล้วก็แสบมากๆเลย ผมพยายามใช้มือไล้ขอบตาล่างและกระพริบตาถี่ๆ

“น้องน้ำ เป็นอะไรรึป่าวครับ” พี่ภูจอดรถตรงประตูรั้วหน้าบ้านผมแล้วหันมาถาม

“อะไรก็ไม่รู้ปลิวเข้าตาน้ำ” ผมตอบพลางใช้มือขยี้ตา

“อย่าขยี้ตา เดี๋ยวพี่ดูให้” พี่ภูบอกพลางจับมือผมให้หยุดขยี้

ผมได้แต่กระพริบตาถี่ๆ

พี่ภูค่อยๆจับหน้าผมแล้วใช้นิ้วโป้งรั้งตรงผิวแก้ม

ขอบตาล่างผมรู้สึกเย็นๆ

“เจอแล้ว ตัวนิดเดียวเอง” คนตรงหน้าพูดพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยตรงขอบตา

ผมหลับตาและใช้มือขยี้น้อยๆ

“น้ำ อย่าขยี้ตา” พี่ภูบอกพลางจับมือผมไว้

“แต่น้ำเคืองตา”

“งั้นหลับตาเดี๋ยวเดียวก็หาย พี่นับหนึ่งถึงยี่สิบแล้วค่อยลืมตา โอเคมั้ย”

“ครับ” ผมหลับตาฟังเสียงพี่ภูที่ค่อยๆนับหนึ่งจนถึงยี่สิบ

“หายรึยัง” พี่ภูถามเมื่อผมลืมตา

“หายแล้วครับ”

“คราวหลังห้ามขยี้ตานะ ให้หลับตาแล้วนับหนึ่งถึงยี่สิบในใจก่อน ถ้าไม่หายค่อยว่ากัน”

ผมได้แต่พยักหน้ารับ

“ดึกแล้วพี่ภูกลับเถอะครับ” ผมมองดูนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่าเกือบสี่ทุ่มแล้ว

“น้ำอยู่คนเดียวได้รึป่าว”

“ได้สิครับ วันนี้รบกวนพี่ภูตั้งหลายเรื่อง ขอบคุณมากนะครับ ถ้ามีอะไรให้ช่วยพี่ภูบอกน้ำได้เลย”

“ครับ ถ้าไม่มีใครอยู่ด้วยโทรหาพี่นะ” พี่ภูควบมอเตอร์ไซค์แล้วสวมหมวกกันน็อค

“บ๊าย บาย” ผมโบกมือให้พี่ภูที่กำลังสตาร์ทรถ

“น้ำเข้าบ้านก่อน เดี๋ยวพี่ค่อยไป” พี่ภูมองมานิ่งๆประมาณว่าจะไม่ขยับถ้าผมไม่ยอมเข้าบ้าน

ผมเลยเดินเข้าบ้านแล้วล็อคประตูรั้ว

“ขี่รถดีๆนะครับ” ผมบอกพี่ภูก่อนหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน

ผมมองตรงโรงรถก็เห็นรถมอเตอร์ไซค์คีจอดอยู่ สงสัยกลับมาแล้ว

พอเปิดประตูบ้านเข้าไปผมก็เห็นคีนั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา

“คีไปไหนมา ไหนบอกว่าจะช่วยกันลงต้นโมกข์ไง” ผมนั่งลงข้างๆคีที่ถือรีโมทจ้องจอทีวีนิ่ง

“น้ำล่ะไปไหนมา” คีถามผมกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“น้ำไปกินข้าวกับพี่ภูมา คีกินอะไรมารึยัง” ผมตอบคีด้วยความรู้สึกหวั่นๆในใจ ผมรู้ว่าท่าทางแบบนี้ คีคงหงุดหงิดหรือโมโหอะไรซักอย่าง

“สนใจด้วยเหรอ คีโทรไปทำไมไม่รับ” คีหันควับมาจ้องผมด้วยสายตาน่ากลัว

“น้ำลืมโทรศัพท์หน่ะ ขอโทษทีนะ” ผมพ่นลมหายใจออกทางจมูกน้อยๆแล้วตอบออกไป

“ลืมหรือจงใจไม่เอาไปกันแน่”

“ทำไมคีพูดแบบนี้ล่ะ น้ำลืมเอาไปจริงๆนะ” ผมเริ่มรู้สึกฉุนนิดๆ ไม่รู้ว่าโมโหอะไร แต่ทำไมต้องมาหาเรื่องเราด้วย

“ทำไม หรือว่าไม่จริง เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนกับไอ้พี่ภูบ่อยจริงนะ ชอบมันรึไง” คีพูดพร้อมกับบีบแขนผมแน่น

“คี น้ำเจ็บนะ” ผมพยายามแกะมือคนตรงหน้าออก แต่ก็ไม่เป็นผล

“คีจับแค่นี้เจ็บ ต้องให้ไอ้พี่ภูมันจับสินะถึงจะไม่เจ็บ”

“คีไม่มีเหตุผลเลย แล้วพี่ภูมาเกี่ยวอะไรด้วย”

“ว่าแค่นี้ทำไมต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแทนมันด้วย น้ำชอบมันใช่มั้ย” คีตะคอกพร้อมกับบีบแขนผมแรงขึ้น

“น้ำเจ็บ” ผมนิ่วหน้าน้อยๆและพยายามสะบัดแขน

“บอกคีมา น้ำชอบมันใช่รึป่าว” คีกระชากผมเข้าหาตัวพลางพูดเสียงดัง

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม น้ำชอบพี่ภู พี่ภูใจดี มีเหตุผลไม่เหมือนใครบางคน”  ผมตะโกนตอบพลางจ้องคีนิ่ง ทั้งเจ็บทั้งโมโหจนน้ำตาคลอ

“อ๋อ ใช่สิ ชอบมันมาก ชอบจนต้องยืนจูบลากับมันหน้าบ้าน” ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ผมกับพี่ภูไม่เคยทำอะไรแบบนั้นซักหน่อย
“เปล่านะ”  ผมพูดพลางส่ายหน้า

“ไม่ต้องมาปฏิเสธ คีเห็นถึงได้พูด คนอุตส่าเป็นห่วง ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ สู้ไม่กลับมาซะดีกว่า” ไม่เข้าใจ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา คีจำใจทำอย่างนั้นเหรอ

“ถ้าลำบากนัก ก็ไม่ต้องมา ถ้าจะเป็นห่วงกันแต่ลำบากใจก็ไม่ต้องมาเป็นห่วง” พูดเองก็เจ็บเอง ใจมันปวดไปทั้งดวง

“นี่น้ำเห็นคนอื่นดีกว่าคีเหรอ ในใจน้ำมีแต่มันใช่มั้ย เดี๋ยวนี้คงรำคาญคีมากสินะ”

“แล้วคีล่ะ เคยคิดบ้างมั้ยว่าน้ำรออยู่ คีไปที่ไหนกับใครน้ำไม่เคยห้าม แล้วทำไมคีต้องพูดกับน้ำแบบนี้” ผมพูดพลางกัดปากแน่น ไม่เอา อย่าร้องนะ

“ดี งั้นต่อไปนี้คีจะไม่ยุ่งอีก น้ำจะทำอะไร จะไปกับใครก็เชิญ” คีเหวี่ยงผมลงโซฟาก่อนปิดประตูเสียงดัง เสียงรถมอเตอร์ไซค์ค่อยๆแผ่วหายไป

ผมได้แต่นอนนิ่งอยู่ตรงโซฟา ในอกมันหน่วงไปหมด กลั้นน้ำตาจนปวดแก้ม คนใจร้ายแบบนี้ไม่สมควรจะต้องเสียน้ำตาให้

“น้ำ น้ำ” ผมสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่ามีคนเขย่าตัว พอลืมตามองก็เห็นว่าเป็นจอม

“ทำไมมานอนตรงนี้ ลุกไปนอนบนห้องเร็ว” ผมกระพริบตาถี่ๆเรียกสติ ก่อนลุกขึ้นนั่งมองจอมที่ยืนอยู่

“ไม่ง่วงแล้วล่ะ เดี๋ยวน้ำไปอาบน้ำดีกว่า” ผมตอบจอมเมื่อเห็นว่าเช้าแล้ว

“ลงมากินข้าวด้วยกันนะน้ำ จอมกำลังจะทำกับข้าว”

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนเดินขึ้นบันไดไปบนห้อง

“จอม กูว่านี่เค็มไปนะ”

“พอดีแล้ว พอเลย ห้ามใส่น้ำตาล”

เสียงฟิวกับจอมทะเลาะกันในครัวทำให้ผมเร่งฝีเท้าเดินไปดู ถ้าฟิวมา บางทีคีก็อาจจะกลับมา

“ไงน้ำ  ตาโหลเป็นหมีแพนด้าเลย เมื่อคืนหลับดึกใช่ป่าว” ฟิวทักผมที่ทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้

“ก็...ทำนองนั้นแหละ” ผมตอบยิ้มๆแล้วนั่งท้าวคางมองจอมทำกับข้าว ส่วนฟิวเดินมาเลื่อนเก้าอี้นั่งฝั่งตรงข้าม

“น้ำ แขนไปโดนอะไรมา” ฟิวจับแขนผมไปดูแล้วเอ่ยถาม

“ใครทำ” ผมได้แต่นั่งเม้มปากมองโต๊ะ

“ไอ้คีใช่มั้ย” ผมยังคงนั่งก้มหน้า บรรยากาศครึกครื้นเมื่อครู่อึมครึมจนน่าอึดอัด

“จอม มึงรู้ใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้ลากกูมาแต่เช้า”

“น้ำ บอกฟิวมาซิ ไอ้คีมันทำน้ำเจ็บใช่รึป่าว แล้วมันอยู่ไหน” ฟิวพูดเสียงนิ่งพร้อมกับหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ

“ฟิว พอเถอะนะ” ผมจับมือฟิวไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะผลุนผลันออกไป

“เฮ้อ ก็ได้ๆ แล้วประคบเย็นรึยัง” ฟิววางกุญแจรถที่เดิมแล้วเดินมาจับแขนผมดูอีกครั้ง

ผมส่ายหน้าน้อยๆ

“มานั่งนี่เร็ว เวลาเป็นแผลช้ำแบบนี้ต้องประคบเย็นก่อนนะ ถ้าครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วค่อยประคบร้อน เข้าใจป่าว” ฟิวพูดกับผมแล้วเอาถุงประคบเย็นในตู้เย็นมาวางไว้ตรงรอยช้ำ

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ เราก็พากันมานั่งดูทีวี

“Flabjack นายลองทำแบบที่นายเคยทำทุกวันซิ...” (เสียงจาก cartoon network)

“น้ำ บอกฟิวได้มั้ยว่าทะเลาะอะไรกัน”

ผมได้แต่ส่ายหัว ไม่ใช่แค่ไม่อยากตอบ แต่เพราะผมไม่รู้ ไม่รู้จริงๆว่าเราทะเลาะกันเรื่องอะไร

“โอเค ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร แต่ว่า ไม่ต้องคิดมากนะ ฟิวอยู่ข้างน้ำอยู่แล้ว”

ผมโผเข้ากอดฟิวทันที

“รักฟิวจัง”

“รักเท่าไหน” ฟิวถามแล้วกระชับกอด

“รักเท่า เท่าอะไรดีน้า” ผมยิ้มกว้างเมื่อได้ยินบทสนทนาเดิมๆเวลาเรากอดกัน

“อ้าว รักกันจริงป่าวเนี่ย คิดนานเว้ย”

“รักเท่าฟ้า”

ผ่านไปสามวันแล้ว สามวันที่ผมไม่ได้เจอคี

“น้ำ ดึกแล้วนะ ไปนอนเถอะ จอมง่วงแล้ว” เสียงจอมเรียกผมที่นั่งไกวชิงช้าเบาๆ

ผมลุกตามจอมเข้าไปในบ้านและล้มตัวลงนอน ผมนอนตรงกลาง ข้างซ้ายคือจอมและข้างขวาคือฟิว

แม้จะปิดไฟแล้วแต่ผมยังคงลืมตาอยู่ในความมืด มองน้องผสมที่อยู่ในอ้อมกอดก็ได้แต่นึกถึงคนให้ ที่ไม่รู้ว่าป่านนี้หายไปไหน ผมไม่เจอคีที่โรงเรียน จอมเองก็ไม่ยอมพูดอะไร

ผมนั่งรถไปโรงเรียนกับพี่ภูทุกเช้า

“น้องน้ำเป็นอะไรรึปล่าวครับ”

“น้ำแค่นอนไม่ค่อยหลับหน่ะครับ”

ผมตอบพี่ภูก่อนหันมองตรงกระจกรถ พี่ภูถามผมแบบนี้ทุกวัน ผมเองก็ตอบแบบนี้ทุกวัน

เช้าๆแบบนี้ทุกคนดูรีบเร่ง ขณะติดไฟแดง สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่สัญญาณไฟ รอว่า เมื่อไหร่จะไฟเขียวซักที

รถมอเตอร์ไซค์ขับมาออกันอยู่ข้างหน้า

“คี” ผมเห็นคี ใส่ชุดนักเรียนขับมอไซค์ติดไฟแดงอยู่ซ้ายสุดของถนน

ผมลดกระจกและตะโกนออกไป

“คี” ผมรีบปลดเข็มขัดและปลดล็อกประตู

“ไม่ได้นะน้องน้ำ ไฟเขียวแล้ว” พี่ภูจับแขนผมไว้ก่อนที่ผมจะทันเปิดประตูรถ

รถค่อยๆเคลื่อนออกไป ผมมองคีที่กำลังมองมาทางนี้

สายตาเหมือนมองคนไม่รู้จักกัน และผู้หญิงที่นั่งป้ายข้างซ้อนท้ายอยู่ มือบางเกาะอยู่ที่เอวคี

ผมรู้สึกแสบจมูก กระบอกตาร้อนผ่าว

ผมเข้าใจแล้ว เข้าใจทั้งหมดแล้ว

“...น้ำ น้องน้ำ” ประตูรถที่ถูกเปิดออกและใบหน้าของพี่ภูที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ทำให้ผมผงะ

“ถึงโรงเรียนแล้วนะครับ”

ผมสะพายกระเป๋าและก้าวลงรถ

“ขอบคุณครับ” ผมบอกขอบคุณพี่ภูเมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง

ไม่รู้ว่าผมพูดกับใครไปบ้าง กินข้าวกลางวันกับอะไร เรียนถึงไหน รวมทั้งมาถึงบ้านได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงจอมดังอยู่ตรงหน้า

“น้ำ กินข้าวเถอะนะ” จอมพูดพร้อมกับเอาช้อนมาจ่อไว้ตรงปากผม

ผมอ้าปากงับช้อน แต่กลับไม่รู้สึกถึงรสชาติของกับข้าวในปาก แม้แต่จะกลืนผมยังรู้สึกว่ายากลำบากเต็มทน

“จอม น้ำอิ่มแล้ว” ผมมองจอมด้วยสายตาเว้าวอน เมื่อรู้สึกตื้อในอกจนทนไม่ไหว

“จอมขอร้อง กินอีกนิดนะน้ำ เดี๋ยวปวดท้องเหมือนวันก่อนล่ะแย่เลย”

“ไม่อร่อยเหรอ กินโจ๊กมั้ย เดี๋ยวจอมไปทำให้”

ผมได้แต่ส่ายหน้า


พออาบน้ำเสร็จ ผมเริ่มรู้สึกปวดหัวและตัวรุมๆเหมือนมีไข้ ขณะก้าวลงบันไดขั้นสุดท้ายผมรู้เลยว่าหน้ามืด ความรู้สึกสุดท้ายคือตัวที่ทิ้งดิ่งลงไปบนพื้น ร่างกายหนักจนลุกไม่ไหว

อ้อมกอดที่คุ้นเคยทำให้ผมเบียดตัวเข้าหา สัมผัสแผ่วเบาตรงหน้าผากและอ้อมแขนที่กระชับปลุกผมให้ลืมตาด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง

ภาพตรงหน้าคือคีที่นอนตะแคงมองตรงมา ผมเอื้อมมือไปไล้ใบหน้านั้นน้อยๆ บนศีรษะพันผ้าพันแผลไว้ ผมเอื้อมมือไปลูบเบาๆตรงรอยเลือดที่ซึมออกมา

ใบหน้านั้นค่อยๆเคลื่อนเข้ามา คีหลับตาแล้วรั้งท้ายทอยผมเข้าหา ก่อนเอียงหน้าน้อยๆประกบปากลงมา ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆก่อนทุบอกคนตรงหน้า แต่แรงที่มีคงน้อยเสียจนเหมือนสะกิดเบาๆ คีเพียงแค่แตะปากไว้อยู่อย่างนั้น ลมหายใจผมร้อนผ่าว ในหัวมึนงงไปหมด ผมหลับตาลง สัมผัสเปียกชื้นตรงริมฝีปากและลิ้นที่เข้ามา เนิ่นนานจนผมรู้สึกว่าหายใจไม่ทัน คีค่อยๆถอนริมฝีปากแล้วแตะเบาๆอีกสองสามครั้ง

ผมได้แต่หลับตาซุกลงกับอ้อมกอดนั้นแล้วจับเสื้อคีไว้แน่น

“ขอโทษนะ” เสียงกระซิบและสัมผัสตรงกลุ่มผมทำให้ผมค่อยๆจมลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

 :m28: ตอนนี้นี่มีหลายอารมณ์ไงก็ไม่รู้เนอะ

@ คุณ iforgive นั่นสิ ไม่เข้าใจเค้าจริงๆ  :เฮ้อ: แต่ว่าแต่ละคนคงมีเหตุผลเป็นของตัวเองเนอะ ในตอนนี้คือคีคงสับสนและไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดีหน่ะค่ะ

@ คุณ kasarus เรื่องคู่พี่ภูกับน้องจอมไว้ค่อยว่ากันอีกที อ่านตอนนี้รับรองว่าจะเคืองมากกว่าเดิมนะจ๊ะ  :laugh:

@ คุณ yeyong งานเข้าอย่างรุนแรงเลยล่ะค่ะ (ทายเก่งจัง เม้นมาทีไรตรงกับที่วางไว้เลยอ่ะ แต่ความจริงนิยายมันก็มีไม่กี่พล็อตอ่ะเนอะ)

@ คุณ takara พูดอีกก็ถูกอีก คนโทรหาน้องน้ำมีไม่กี่คนหร้อก แล้วเป็นไง โทรแล้วไม่รับ น้องน้ำน่วมเลย

@ คุณต้นข้าว นั่นสิ ทิ้งน้ำไปได้ไงอ่ะ ไหนบอกต้องดูแลไง แต่ความจริงคีเค้าก็มีมุมของเค้าเหมือนกันเนอะ อยากให้ลองนึกๆย้อนไปถึงความรู้สึกคีในตอนเก่าๆดูหน่ะค่ะ อาจพอเข้าใจว่า ทำไมเจ้าตัวเค้าถึงทำอะไรแบบนี้

@ คุณ Ipatza อ่านตอนนี้แล้วรับไม่ได้แหง๋ๆ ไอ้บ้าคีกลับมาแล้วโกรธน้ำแน่นอน บีบน้องน้ำเกือบแหลกคามือ(เวอร์ไป) วันนี้เค้ามาต่อเร็วแล้วน้า

@ คุณ aloney คุณคือบุคคลหายาก ในที่สุดคีก็มีแฟนคลับกับเค้าซักที  :o12: ปลาบปลื้มแทนเจ้าตัวเค้าจริงๆ (มีแต่คนชอบพี่ภูนะ อิ๋งก็ชอบ กร๊ากกกก)

คือคนอ่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน วันที่ยี่สิบแปดนี้อิ๋งจะสอบแล้ว ก็เลย :m17: แบบว่า อาจมาช้าบ้าง อะไรบ้าง อย่าลืมกันนะ
 :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-10-2012 22:17:13 โดย Made »

YELLOWSTAR

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #68 เมื่อ21-04-2012 23:56:06 »

คีอ่ะ!!!!!  ชอบน้ำ หึงน้ำแล้วทำไมทำอย่างนี้อ่ะ นิสัยไม่ดี  ไอ้อึน!!!!!  :m31: :m31: :m31: :m31:

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #69 เมื่อ22-04-2012 00:03:15 »

เขาจูบกันเเล้ว

ว่าเเต่คีไปนีรันฟันเเทงกับใครมาหรือเปล่าถึงได้พันหัวขนาดนั้น

โชคดีกับการสอบนะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
« ตอบ #69 เมื่อ: 22-04-2012 00:03:15 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #70 เมื่อ22-04-2012 00:17:22 »

อะฮ้า คีกลับมาทันรับน้ำที่ตกบันไดป่ะเนี้ย ถึงได้มีผ้าพันแผล

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #71 เมื่อ22-04-2012 00:36:34 »

รักคนที่เขารักเราดีกว่านะหนู

ออฟไลน์ aloney

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-4
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #72 เมื่อ22-04-2012 02:15:58 »

คีมารับน้ำทันใช่ม้า า 
นี้แระ อิมเมจพระเอกของแท้ ต้องซึนเข้าไว้ลูก ซึนเท่านั้นที่ครองโลก
จูบแล้ว ว  ก็รอวัน "คีกดน้ำ"   >o<   *พูดอะไรออกไป*

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #73 เมื่อ24-04-2012 11:56:38 »

อ่าว เม้นเราหาย หงะ -*-
เม้นไปแล้วไหงหายได้ หลายครั้งและ55+(งงตัวเอง)
ไม่เป้นไรเม้นใหม่
ตอนนี้น้ำไม่ได้ฝันไปเองใช่ไหม
คีมารับตอนน้ำตกบันใดหรอ
แต่แอบงงนิดๆว่าตกลงใครมีผ้าพันแผลที่หัวกันแน่หนอ
คีหรอ? ไปโดนไรมาหงะ -*-
ปล.พี่ภูช้านนน โดนแย่งซีน+คะแนนอีกแล้ว

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #74 เมื่อ26-04-2012 15:03:34 »

สงสัยคีจะโดนฟิว จอมกะพี่ภูรุมกินโต๊ะข้อหาทำน้องน้ำนอยด์

เกลียดจริงๆ พวกไม่ได้ดั่งใจแล้วไปควงคนอื่นประชดเนี่ย
รีบๆ เคลียร์กันให้ได้นะ

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
Re: สายชล (ลงแว้ว ไม่เข้าใจ2 21/04/55)
«ตอบ #75 เมื่อ29-04-2012 06:41:35 »

หายหงะ

Made

  • บุคคลทั่วไป
(กูก็) ไม่เข้าใจ (เหมือนกันโว้ยย)

“กริ๊ง กริ๊งงงง”

“กริ๊ง กริ๊งงงง”  เหี้ยเอ้ย ใครโทรมาแต่เช้าวะ

“กริ๊ง กริ๊งงงง”

กูไม่รับเว้ย ใครจะทำไม

“กริ๊ง กริ๊งงงง”

“กริ๊ง กริ๊งงงง”

ไอ่ห่า มึงไม่รู้รึไงว่าวันนี้วันอาทิตย์ โทรมาทำไมเช้าวะ

ผมเอามือควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียงอย่างหงุดหงิด

“ฮัลโหล”

“กูรออยู่หน้าบ้าน เร็วๆนะเว้ย” “ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด” ไอ้คี แม่ง เอาแต่ใจชิบหาย  นี่มึงกะไม่ให้กูได้พูดอะไรเลยใช่มั้ย

ผมนั่งขยี้หัวบนเตียงอย่างหงุดหงิด เหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องก็ได้แต่ถอนหายใจ หกโมงเช้า มาปลุกกูทำไมเนี่ย

“มึงปลุกกูมาทำไร” ผมทักไอ้คีที่ยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมกับเลื่อนประตูรั้ว ก่อนเดินนำมันเข้าบ้าน

“จอม กูไม่อยากรบกวนว่ะ เช้าอยู่ คุยตรงนี้แหละ” เสียงไอ้คีทำให้ผมหันกลับมามองมันเซ็งๆ มึงไม่เข้ามาแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่กูเลื่อนประตูรั้ววะ

“ว่ามา บอกก่อนเลยนะ ถ้าไม่สำคัญพอ มึงเป็นบาปแน่” ผมชี้หน้าคาดโทษก่อนยืนกอดอกมองหน้ามัน รบกวนคนอื่นตอนนอนถือเป็นการเบียดเบียนเพื่อนร่วมโลกเลยนะครับ

“มึงช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำแทนกูที” ห๊ะ หูผมไม่ได้ผิดปกติใช่มั้ยครับ ไอ้สองคนนี้ตัวติดกันยังกะปลาท่องโก๋ แล้วไหงวันนี้พ่อมันยอมผละจากลูกมาได้วะ

“แล้วมึงจะไปไหน น้ำรู้รึยังว่ามึงจะไม่อยู่”

“คงรู้แล้วล่ะ” ไอ้คีตอบพลางทำหน้าเครียด

“ตกลงรู้หรือไม่รู้ แล้วมึงออกมาเช้าแบบนี้ ไอ้น้ำยังไม่ตื่นเหรอ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน เลยวานมึงไปดูให้ทีไง” มันตอบพลางบีบขมับไปด้วย พึ่งสังเกตนะครับว่าไอ้คียังใส่ชุดของเมื่อวานอยู่

“ทำไมมึงไม่ไปดูเอง นี่มึงกลับบ้านมั้ยเนี่ย”

“กลับแล้ว” ไอ้คีถอนหายใจพลางทำหน้าไม่สบอารมณ์

“....” ผมเลยเงียบรอให้มันพูดต่อ

“กูทะเลาะกับน้ำว่ะ” นี่มันคือ...สิ่งมหัศจรรย์อันดับที่แปดของโลก โอ้ว ให้ตายเถอะ โรบิ้น ผ่านมาสามปี สองคนนี้ไม่เคยทะเลาะกันเลยนะครับ ย้ำ ไม่เคยเลย

“พวกมึงทะเลาะอะไรกัน”

“กู...ไม่รู้” ถ้ามึงไม่รู้แล้วกูจะรู้มั้ย

“เมื่อวาน...กูกลับบ้านสี่ทุ่ม แต่บ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ กูก็เริ่มใจหาย กังวลสารพัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำ พอกูไขประตูเข้าบ้าน ห้องนั่งเล่นก็เงียบ แต่ไฟเปิดไว้ กูเลยเดินหาน้ำทั่วบ้าน แต่ก็หาไม่เจอ ตะโกนเรียกไปก็ไม่มีเสียงตอบ กูเลยโทรเข้าเบอร์น้ำ มีแต่สัญญาณรอสาย ไม่มีคนรับ กูโคตรกลัว ตอนนั้นกูได้แต่นึกโทษตัวเองว่าทำไมไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้...”

“แล้วไงต่อ” ผมถามไอ้คีที่เงียบไป

“กูกะว่าจะขี่มอไซต์ตามหา เผื่อน้ำเดินไปซื้อไอติมเซเว่นปากซอย แต่กูได้ยินเสียงมอไซต์หน้าบ้าน กูก็หันไปมอง คิดว่ามึงไม่ก็ไอ้ฟิวพาน้ำออกไปข้างนอก แต่ก็ไม่ใช่ น้ำกลับมาก็จริง...”

“แล้วมึงรู้มั้ยกูเห็นอะไร”

จะไปรู้เรอะ กูไม่ได้อยู่กับมึงนี่หว่า

“น้ำยืนจูบกับไอ้พี่ภู” ช็อครอบสองครับ อย่างน้ำเนี่ยนะ จะจูบกับพี่ภู นี่มันมีพัฒนาการขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ วันๆผมเห็นไอ้น้ำกอดๆหอมๆแต่ตุ๊กตาน้องผสม โลกทั้งใบของมันมีแต่โรงเรียน บ้าน กับไอ้คนตรงหน้า อย่าว่าแต่จูบเลย เวลามีคนเข้ามาจีบมัน มันยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

“อ้าว แล้วตกลงมึงทะเลาะกับน้ำทำไมวะ” งงครับ น้ำจูบกับไอ้พี่ภูแล้วทะเลาะกันทำไม ต่อมหวงลูกทำงานอีกล่ะสิ

“....” นั่น ไม่ตอบแต่ทำตาขวางอีก

“ถามจริงๆ มึงจะหวงน้ำให้ได้อะไรขึ้นมา น้ำโตแล้วนะเว้ย”

“จอม มึงไม่เข้าใจ” เฮ๊อะ กูคงเข้าใจหรอก

“มึงก็รู้ว่าพี่ภูเป็นไง กินเหล้าเอา...เป็นว่าเล่น แล้วจะให้กูแน่ใจได้ไงว่ามันจะจริงจังกับน้ำ” ที่พูดนี่มึงดูตัวเองก่อนรึป่าวเนี่ย

“มึงก็คุยกับไอ้น้ำตรงๆไปเลยว่าให้คิดดีๆถ้าจะคบกับพี่เค้า”

“กูกะจะพูดอยู่หรอก แต่รมณ์ขึ้นทุกที” ไอ้ห่า อาการหนักนะมึง

“แล้วมึงจะเอาไงต่อ”

“กูยังไม่รู้”

“เออๆ ไว้มึงเย็นกว่านี้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน” ผมพูดตัดบทแล้วเดินเข้าบ้าน

“จอม” ผมหยุดเดินแล้วหันหน้าไปมองมันประมาณว่ามึงมีไรอีก

“กูเผลอบีบแขนน้ำไป มึงดูให้ทีนะ” ไอ้คีพูดจบก็ขี่มอไซต์ออกไป

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวออกจากบ้านทันที แวะตลาดซื้อของสดก่อนแว๊นไปลากฟิวมาอยู่เป็นเพื่อนน้ำอีกคน

น้ำเป็นคนคิดมากนะครับ เวลาทำอะไรดูมันจริงจังมาก อย่างช่วงใกล้สอบนี่อยู่ห้องสมุดตอนเย็นจนปิดอ่ะ หรือเวลาเรียนศิลปะ น้ำเป็นคนที่วาดภาพไม่ได้เรื่องเลยครับ เหมือนความสามารถในการวาดเขียนของมันหยุดอยู่ในระดับป.สอง แต่เจ้าตัวเค้ามีความพยายามมากๆ ไม่เคยให้เพื่อนช่วยทำงานหรือการบ้านอะไรเลย มันจะทำจนกว่าจะได้ในสิ่งที่มันพอใจที่สุด ส่วนเรื่องคิดมากนี่อีก อย่างคราวก่อนที่คีเลิกกับพราว ผมได้ยินน้ำมันถามไอ้คีทุกว๊าน ทุกวันว่ามันเป็นคนทำให้ทั้งสองคนเลิกกันรึปล่าว ให้มันช่วยไปอธิบายให้พราวฟังมั้ย บางทีก็คะยั้นคะยอให้คืนดีกันบ้าง เยอะอ่ะ สาธยายทั้งวันก็ไม่หมด

พอผมไขประตูบ้านเข้าไปก็เห็นน้ำนอนขดตัวอยู่ตรงโซฟา ท่าทางจะนอนรอไอ้คีตรงนี้ทั้งคืน

“น้ำ น้ำ” ผมเรียกพลางเขย่าตัวไปด้วย

“ทำไมมานอนตรงนี้ ลุกไปนอนบนห้องเร็ว” น้ำขยี้ตามองผมงงๆ

“ไม่ง่วงแล้วล่ะ เดี๋ยวน้ำไปอาบน้ำดีกว่า”

“ลงมากินข้าวด้วยกันนะน้ำ จอมกำลังจะทำกับข้าว” ผมรีบชวนให้มันมากินข้าวด้วยกันเพราะเดี๋ยวโรคกระเพาะกำเริบอีก
ผมทำผัดแตงกวาใส่ไข่ใส่หมูสับเสร็จ ฟิวก็โผล่หน้าเข้ามาในครัว

“จอม กูว่านี่เค็มไปนะ” ไอ้ฟิวบอกผมหลังเอาช้อนตักผัดแตงกวาเข้าปาก ไม่พูดเปล่า ฉวยกระปุกน้ำตาลพร้อม

“พอดีแล้ว พอเลย ห้ามใส่น้ำตาล” ผมห้ามเกือบไม่ทัน ไอ้นี่ชอบกินหวานครับ

เสียงลากเก้าอี้ทำให้ผมรู้ว่าน้ำเดินเข้ามาในครัวแล้ว

“ไงน้ำ ตาโหลเป็นหมีแพนด้าเลย เมื่อคืนหลับดึกใช่ป่าว” ฟิวทักน้ำอย่างอารมณ์ดี ทักอะไรไม่ทักนะมึง ผมเองยังไม่ได้บอกฟิวเรื่องน้ำกับคีทะเลาะกันเลย คิดแล้วปวดหัวเบาๆ

“ก็...ทำนองนั้นแหละ”

“น้ำ แขนไปโดนอะไรมา” เออ จริงสิ พึ่งนึกได้ ลืมหาน้ำแข็งมาประคบให้น้ำ

เอาแล้วไง ฟังจากเสียง ลัญจกรท่าทางตกใจมาก

“ใครทำ” เสียงเข้มขึ้นอย่างมีสาเหตุ

“ไอ้คีใช่มั้ย” ใช่เลย คนที่กล้าทำมีมันคนเดียวนั่นแหละ

“จอม มึงรู้ใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้ลากกูมาแต่เช้า” ผมที่กำลังตักต้มจืดใส่ถ้วยชะงักหน่อยๆ ได้แต่พูดแบบไม่มีเสียงไปว่าเดี๋ยวบอก ไอ้ฟิวทำหน้าเคืองก่อนหันไปซักน้ำต่อ

“น้ำ บอกฟิวมาซิ ไอ้คีมันทำน้ำเจ็บใช่รึป่าว แล้วมันอยู่ไหน” ตายห่า ลัญจกรของขึ้นแล้วครับ ผมรีบวางถ้วยกะไปห้ามมันไม่ให้เรื่องไปกันใหญ่ แต่น้ำไวกว่า

“ฟิว พอเถอะนะ”

“เฮ้อ ก็ได้ๆ แล้วประคบเย็นรึยัง” ไอ้ฟิวนิ่งไปซักครู่ ก่อนถอนหายใจแล้วจับแขนน้ำขึ้นมาดูอีกที

“เฮ้ออออ” ขอถอนหายใจอีกคน

แน่ะ คนอ่านงงอ่ะดิ ทำไมผมกลัวเกิดเรื่องใหญ่ คำตอบนี้ไม่ยาก

เรื่องมันมีอยู่ว่าครอบครัวของไอ้ลัญจกรเนี่ยเป็นผู้มีอิทธิพล และแลดูแล้วเพื่อนผมคงจะได้เป็นทายาทอสูรต่อไปเพราะเป็นลูกชายคนเดียว ถ้าลัญจกรของขึ้น และไอ้คีที่ยังเป็นโรคสับสนในตัวเองอยู่มาปะทะกัน ผมก็ไม่อยากจะคิดนะว่าจะหมู่หรือจ่า แค่ฟิวยกหูโทรศัพท์บอกกองทัพที่บ้านมัน คงได้ตัวการมาในไม่ช้า

ผมว่าปล่อยๆไอ้คีไปก่อนเห๊อะ เดี๋ยวมันโอเคก็กลับมาเองแหละครับ มันห่วงน้ำจะตาย จะไปได้นานเท่าไหร่กันเชียว
พอกินข้าวเสร็จ ผมก็อาสาล้างจาน ไล่ให้ไอ้ฟิวพาน้ำไปดูการ์ตูน หรือหาอะไรทำไม่ให้มันคิดมาก นี่คือประโยชน์ของการลากตัวไอ้ฟิวมาในวันนี้ ฟิวกับน้ำสนิทกันไงครับ มันชอบเล่นด้วยกัน เสาร์อาทิตย์เวลาพวกผมว่างก็มาบ้านน้ำตลอด จำได้ว่าเดือนก่อนผมกับคีต้องทำรายงานกลุ่ม พวกเพื่อนห้องผมมากันห้าหกคน เราทำรายงานกันทั้งวันเพราะต้องส่งวันถัดไป(ไฟล้นก้นไง) ส่วนฟิวกับน้ำว่างเลยหากิจกรรมวันหยุดทำ เริ่มตั้งแต่ประมาณสิบโมงเช้า ผมก็ได้ยินเสียงเสียงหัวเราะมาจากหลังบ้าน เลยลุกไปดูว่ามันขำอะไรกันนักหนา ปรากฏว่าไอ้น้ำปืนไปนั่งบนกิ่งลิ้นจี่หัวเราะไอ้ฟิวที่เอาปากกาเมจิกเขียนคิ้วให้หมาข้างบ้านอยู่ เห็นแล้วก็หวาดเสียว กลัวไอ้น้ำหัวเราะจนตกลงมาจริงๆ

“น้ำ ระวังตกนะ ลงมาเร็ว” อ้าว ไอ้คีออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เมื่อกี้ยังเห็นมันนั่งปริ้นท์งานอยู่เลย

น้ำมองไอ้คีแล้วทำหน้าตูม แต่ก็ยอมลงมาแต่โดยดีนะครับ ยังไม่วายโดดลงมาจับกบให้ใจหายเล่น

พอบ่ายๆไอ้คีก็ใช้ให้ผมออกไปดูอีกว่าลูกมันทำอะไรอยู่ และภาพที่เห็นทำให้เกิดความรู้สึกเซ็งกับงานที่ต้องทำมากขึ้น

น้ำกับฟิวเตะบอล โดยมีไอ้หมาคิ้วไล่งับบอลอยู่ตรงสนามหน้าบ้าน ผาสุกกันจริงๆ

“พวกมึง กูกลับแล้วนะ” ผมเงยหน้าขึ้นมาจากโน้ตบุ๊คมองไอ้ฟิวที่กำลังสบายกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน

“แล้วน้ำล่ะ ทำไมมึงกลับมาคนเดียว” ไม่ต้องบอกก็รู้เนอะว่าใครถาม

“น้ำอยู่แถวสนามเด็กเล่น เห็นบอกจะอยู่เล่นต่อ ให้กูกลับมาก่อนเลย” โห นี่พวกมึงกี่ขวบกันเนี่ย กูเริ่มสับสน

ประมาณหกโมงเย็นรายงานกลุ่มของพวกผมก็เสร็จสมบูรณ์

แต่น้ำยังไม่กลับมา พวกผมเลยจะเดินไปดูกันว่าสนามเด็กเล่นนี่มันมีดีอะไรให้ไอ้น้ำเล่นได้ครึ่งวัน

พอไปถึงผมก็ต้องยิ้มกับภาพที่เห็นครับ น้ำนั่งก่อทรายอยู่กับเด็กๆในบ่อทราย

“จอม เพื่อนมึงน่ารักว่ะ” ไอ้แซ็กพูดพลางส่ายหัวยิ้มๆ

พวกผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เห็นไอ้น้ำยืมอุปกรณ์ของเด็กคนอื่นๆด้วย ยืนจ้องมันได้ซักพัก ไอ้คีก็นั่งยองๆข้างๆน้ำ

เห็นไอ้น้ำพูดอะไรซักอย่างแล้วยิ้มตาหยี ไอ้คีเองก็ชี้มาทางที่พวกผมยืนอยู่

พอน้ำมองมามันก็ทำตาปริบๆก่อนกวักมือเรียกผมให้เดินไปหา

“จอม มาดูนี่สิ”

“นี่บ้านน้ำ บ้านคี บ้านฟิวแล้วก็บ้านจอม ตรงนี้เป็นสนามหน้าบ้าน อ๊ะ มีสระว่ายน้ำด้วยนะ ส่วนตรงนี้เอาไว้จอดรถ...” น้ำชี้พร้อมกับบรรยายทรายรูปทรงประหลาดตรงหน้า

“อ้าว แล้วบ้านเต้ล่ะ ไม่มีเหรอน้ำ” น้ำชะงักเงยหน้ามองไอ้เต้ที่ขัดจังหวะการบรรยาย

“บ้านเต้เหรอ มีสิ เดี๋ยวน้ำสร้างให้” ไอ้น้ำพูดแล้วลุกจะไปยืมบล็อกเด็กคนอื่น

“พอเลย วันนี้ค่ำแล้ว ไม่ต้องสร้างบ้านให้ไอ้เต้หรอก มันชอบนอนตามถนน” ไอ้คีคว้าแขนน้ำไว้ก่อนปัดทรายตามตัวให้

และแล้ววันนั้นพวกผมก็พาน้ำกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ

เห็นป่าวครับ ว่าเพื่อนฟิวมีประโยชน์ สรรหากิจกรรมยามว่างให้เพื่อนน้ำได้

กลับมาที่ปัจจุบัน น้ำนั่งใจลอยทั้งวันจนผมกับฟิวต้องคอยบอกให้ทำนู่นทำนี่อยู่ตลอด

พอเข้าวันที่สองที่ไอ้คีไม่กลับบ้าน ลัญจกรก็เริ่มของขึ้นเป็นพักๆ เนื่องจากสายชลไม่ยอมกินข้าวจนปวดท้องแล้วอาเจียนไปตามระเบียบ

ผมเองก็เริ่มคิดว่าปัญหาของน้ำกับคีมันคืออะไร เพราะดึกๆไอ้คีก็โทรมาถามทุกวันว่าน้ำกินข้าวรึยัง ไปโรงเรียนยังไง ทำอะไรอยู่
 
เป็นห่วง แล้วทำไมไม่กลับมาดูเองวะ

จนวันที่สาม หลังเลิกแถว พี่ภูก็เข้ามาถามผมว่าน้ำเป็นอะไร ดูซึมๆ ผมเลยตอบไปตามตรงว่ามันทะเลาะกับไอ้คี เห็นพี่แกทำหน้าหมองๆแล้วผละไป

ผมสงสารพี่เค้านะ เห็นคนที่ตัวเองชอบไม่พูดไม่ยิ้มเหมือนเคยก็คงพลอยไม่สบายใจไปด้วย

วันนี้น้ำเหมือนคนไร้วิญญาณ สองวันก่อนถามคำตอบคำ บอกให้ทำอะไรก็ทำ แต่ตอนนี้พอพูดหรือบอกอะไร มันก็นิ่ง เหมือนไม่รับรู้ว่าเรามีตัวตนซะงั้น ผมละเพลียใจ

และเย็นวันนี้ขณะผมกำลังล้างจานอยู่ในครัว จู่ก็มีเสียงดังตุ๊บ เหมือนของหนักฟาดลงกับพื้น พอวิ่งไปดูก็เห็นฟิวกำลังช้อนตัวน้ำ

“ฟิว น้ำเป็นอะไรวะ”

“กูนั่งดูทีวีอยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงกระแทกพื้น หันมาดูอีกทีน้ำก็กองอยู่ตรงนี้แล้วว่ะ”

“มึงพาไปนอนบนห้องก่อนดีกว่า”

พอพวกผมพาน้ำไปนอนบนเตียง ไอ้ฟิวโทรตามหมอประจำบ้านมันทันที ผมมองสำรวจก็เห็นน้ำหัวโน พอเอามือไปแตะดูถึงได้รู้ว่าตัวมันร้อนยังกะไฟ

ผมเดินออกมาหน้าบ้านแล้วตัดสินใจโทรหาไอ้คี

“มีไรวะ”

“คี มึงคิดจะกลับมาเมื่อไหร่” ผมถามมันเสียงเรียบ

“กูยังไม่แน่ใจ” คำตอบที่ได้เริ่มทำให้ผมโมโห

“มึงรออะไรอยู่”

“....”

“ถ้ามึงไม่กลับมาวันนี้ มึงก็ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านนี้อีก”

“จอม มึงหมายความว่าไง”

“ที่ถามนี่คิดรึยัง มึงก็รู้ว่าเวลาน้ำคิดมากมันเป็นยังไง”

“น้ำเป็นอะไร” ผมได้ยินเสียงสตาร์ทมอไซต์จากปลายสาย

“น้ำตกบันได” สิ้นเสียงผม ไอ้คีกดตัดสายทันที

พอดีกับที่รถของหมอบ้านไอ้ฟิวมาจอดหน้าบ้าน ผมเดินนำหมอขึ้นไปบนห้องนอน

หมอฉีดยาให้น้ำแล้วหันมาบอกฟิวที่ยืนอยู่ข้างๆให้หาน้ำแข็งมาประคบหัวบริเวณที่นูนออกมา

ผมรอส่งหมอที่กำลังเก็บอุปกรณ์ลงกล่อง แต่ก็ต้องตกใจกับเสียงโครมครามชั้นล่าง

สิ่งที่เห็นคือไอ้ฟิวกระชากคอเสื้อไอ้คีให้ลุกขึ้นก่อนเหวี่ยงหมัดออกไป แต่ผมรีบยื้อแขนมันไว้เมื่อเห็นเลือดไหลจากหัวไอ้คี

“ฟิว มึงใจเย็นก่อน” มันสะบัดมือผมออกก่อนปล่อยคอเสื้อไอ้คี

ฟิวเตะหมอนอิงที่หล่นจากโซฟาก่อนเดินขึ้นไปบนห้อง

หมอที่ตามลงมาต้องทำแผลให้ไอ้คีอีกคน

พอทำแผลเสร็จคีก็รีบไปดูน้ำ

ส่วนผมบอกขอบคุณหมอแล้วรีบวิ่งไปชั้นสอง

“หายกันนะมึง” ฟิวพูดแล้วยิ้มให้ไอ้คีที่ยืนอยู่ข้างเตียง

“หมัดหนักใช้ได้เลย” ไอ้คียิ้มตอบ

พวกมันหัวเราะกันเบาๆ

“กูต้องกลับแล้ว มึงมีปัญหาอะไรกับน้ำก็เคลียร์ให้มันจบ” ฟิวพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกห้องไป

ผมเองก็เดินตามไอ้ฟิวลงไปชั้นล่างเพราะนึกได้ว่ายังไม่ได้เอาน้ำแข็งมาประคบหัวน้ำ

แต่พอกลับมาผมก็ต้องชะงักค้างเมื่อเห็นไอ้คีกับน้ำจูบกัน

นี่ตกลง...พวกมึงเป็นมากกว่าเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

กูล่ะไม่เข้าใจจริงๆ

มาแล้วค่าาา คิดถึงคนอ่านจัง :impress:
ในที่สุดการสอบอันทรหดก็ผ่านไปซักที คึๆ ดีเนอะ

@ คุณ YELLOWSTAR ปล่อยมันอึนต่อไปอีกซักนิดเถอะค่ะ เรื่องจะได้มีสีสัน ก๊ากกกก :laugh:

@ คุณต้นข้าว อิ๋งคิดถึงน้องมัคจังเยย เดี๋ยวขอแว๊บไปอ่านดีกว่า เค้าจูบกันแล้วอ่ะ :m3: อ่านตอนนี้จบแล้วรู้เลยว่าไปตีรันฟันแทงกับน้องฟิวของเราเบาๆแบบแค่เป็นการเรียกน้ำย่อย ขยับร่างกายกันนิดๆ(เหรอ เลือดออกด้วยนะ) ขอให้โชคดีจริงๆเถ๊อะ สาธุ

@ คุณ takara ป่าวค่า ไม่ได้กลับมารับตอนตกบันไดหรอกค่ะ มันโดนซ้อม ส่วนน้องน้ำเอาห้วโหม่งพสุธาไปแล้ว

@ คุณ iforgive อุ่ย  :o9: ให้หันไปรักพี่ภูแทนใช่ม้าาาา แหะๆ พอดีน้องน้ำเป็นพวกมาโซคิส ต้องให้พี่ภูเป็น bad boy ซะแล้ว :laugh3:

@ คุณ aloney ไม่ได้มารับค่า น้องน้ำหัวปูดด้วยตนเองไปแว้วว คีจะซึนต่อไปอีกซักพักจนถึงวันที่คีกดน้ำ  :confuse: พูดอะไรออกไป คึๆ

@ คุณ Ipatza ดีจายที่มาเม้นให้ใหม่  :oni2: น้องน้ำไม่ได้ฝันไปแน่นอน ปวดใจเบาๆอ่ะจิ  :laugh:  น้องน้ำตกบันไดแบบไม่มีเบาะรองจ้า  อ่านตอนนี้แล้วรู้รึยังว่าใครมีผ้าพันแผล คีโดนลัญจกรเอาเลือดหัวออกค่ะ เผื่อจะได้หายสับสน ส่วนเรื่องพี่ภูโดนแย่งคะแนน :m29: ตัวเองต้องทำใจแล้วแหละ 

@ คุณ kasarus โดนฟิวกินโต๊ะคนเดียวค่า พอดีพี่ภูแอบไปเจ็บเบาๆอยู่ อู้ย เดี๋ยวตอนหน้าก็เคลียร์กันแล้วค่า อย่าพึ่งไปเกลียดคีเล้ย อีกหน่อยจะเกลียดกว่านี้  :o ตกลงยังไง

@ คุณ Ipatza ตะเอง เค้าไม่ได้หายไปไหน เค้าฟิตจัดอยู่ให้ห้องสมุดทั้งอาทิตย์เรย เค้ามาแล้วนะ อ่านต่อเต๊อะ รักตัวจัง จุ๊บๆ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-04-2012 08:55:05 โดย Made »

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
เผลอจูบกันแล้ว ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปไหม
หรือคีมันยังบื้อเหมือนเดิม

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
ตกลงว่า คีจะเอางัยนิ คีจูบน้ำจริงอะเกิดขึ้นได้อย่างไร

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
คีเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจ  ไม่ชอบเลยว่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






YELLOWSTAR

  • บุคคลทั่วไป
คีนิสัยไม่ดี ทิ้งน้ำไว้อย่างนี้ได้ไง!!!!!!!
ขอเชียร์พี่ภูให้เป็นพระเอกแทนดีมั๊ยเนี่ยย!!!

ออฟไลน์ suck_love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
ยกป้ายไฟเชียร์คีย์เต็มตัว 5555
ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ  :-[
 ไม่ใช่พี่ภูไม่ดีนะค่ะ แต่พี่ภูไม่ใช่ แต่ !!!   จอมกับฟิวก็ว่างนะ  หรือว่าจอมกับฟิวจะวันเดอริงกันเอง
เอ๊ะ ยังไงอะไร แต่เราได้หมด ห้ามคู่ผู้หญิงก็พอ  :laugh: :laugh: :laugh:

ปล เรื่องสนุกดีค่ะ   o13
ปล 1 อย่าลืมหาคู่ให้ จอม ฟิว กับพี่ภูนะค่ะ (ขอเป็นผู้ชายนะ ถ้าเป็นผู้หญิงเราจะ จะ จะ  ร้องไห้ให้ดู  :sad4: )
ปล 2  :pig4: :pig4: :pig4:

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
อ่อ ไปฟัดกับเฮียฟิวนี่เอง

วู้ คีเเม่งชอบทำให้น้ำคิดมากอะ

ถึงขั้นจูบกันเเล้วคงไท้เเคล้วเป็นคู่กันเน้อะ

คุณอิ๋งอิ๋ง หายไปซะนานเลยนะครับ

Made

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #83 เมื่อ30-04-2012 20:40:11 »

Ours1

ภาพแรกที่ผมเห็นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าคือใบหน้าของคีที่กำลังนอนจ้องผมอยู่

“ดีกันนะ” คีพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยมาตรงหน้า

ผมมองสบตาคีนิ่งๆอย่างชั่งใจ แล้วส่ายหน้าน้อยๆ

“น้ำ...” คีลุกหันหลังก้าวขาลงจากเตียง

ผมรีบลุกตามแล้วใช้แขนคล้องคอคนตรงหน้าทันที

คีเองก็ชะงักนิ่งให้ผมซบหน้าตรงแผ่นหลังอยู่อย่างนั้น

“น้ำไม่คืนดีด้วยหรอกนะ” คีดึงมือผมออกและหมุนตัวมามองหน้าผม

“ไม่เป็นไร” สัมผัสจากมือคู่เดิมลูบหัวผมเบาๆ

“เราไม่จำเป็นต้องคืนดีกัน เพราะน้ำไม่เคยโกรธ น้ำไม่เคยโกรธคีเลย” คีหยุดมือก่อนดึงผมเข้าไปกอด

ผมซุกหน้าลงกับไหล่คี อดน้ำตารื้นด้วยความดีใจไม่ได้ คีกลับมาแล้ว คีจริงๆ ไม่ใช่ความฝัน

“ต่อไปคีจะไม่ไปไหนแล้วนะ จะอยู่กับน้ำ”
 
ผมพยักหน้าเงียบๆให้กับเสียงกระซิบทุ้มต่ำนั้น

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนหลังจากวันที่เราทะเลาะกัน ชีวิตผมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

พี่ภูมารับผมในตอนเช้าและพากลับบ้านทุกวัน

ส่วนจอมกับฟิวมาค้างบ้านผมบางครั้งเวลามีการบ้านหรือไปเมากันมา

และวันนี้เป็นวันที่ผมแอบนับถอยหลังเวลาอยู่ในใจ

เพราะอะไรหน่ะเหรอ เพราะวันนี้คือวันที่เก้ากันยายังไงล่ะ วันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วน้า

มันอาจเป็นวันธรรมดาๆแต่ผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้

ผมเลยอารมณ์ดีทั้งวัน

“ปุ่บ”

“เฮ้ย”

“โอ๊ย” ผมก้มมองลูกบอลสีเขียวเรืองแสงที่หล่นตรงหน้าพลางลูบหัวตัวเองไปด้วย

เจ็บจัง

“โทษทีว่ะน้ำ กูโยนพลาดเป้าไปหน่อย” ป้องวิ่งมาขอโทษผมแล้วเก็บบอล

“น้ำว่าไม่พลาดหรอก โดนหัวน้ำพอดีเป๊ะ” ผมทำปากยื่นมองป้องที่เอามือเกาหัวด้วยท่าทางรู้สึกผิด

“ไหนๆดูดิ๊ เจ็บตรงไหน”

ผมก้มหัวให้กับป้องที่ยืนประชิดแหวกกลุ่มผมดู

“ตรงนี้ใช่ป่าว”

“อูย ไม่ต้องเอามือกดพิสูจน์ก็ได้”

“เลือดไม่ไหล หายห่วง”

“อือ ฮึ” ผมพยักหน้าให้ป้อง

“งั้นกูกลับไปนั่งที่โต๊ะแล้วนะ”

“โอเค อย่าโยนพลาดอีกล่ะ” ผมบอกป้องแล้วทำหน้าเอือมใส่

“จะพยายามแล้วกัน” ป้องโบกมือให้ผมก่อนเดินกลับไปแถวหลังห้อง

“ประคบน้ำแข็งมั้ยน้ำ” ฟิวที่นั่งมองผมอยู่ทักขึ้น

“ไม่ต้องหรอกมั้ง เดี๋ยวเรียนคาบต่อไปแล้ว” ผมเอามือจับๆดูแล้วตอบฟิว

และถึงแม้ว่าหัวผมจะมีเนินเขาหนึ่งลูก แต่อารมณ์ผมก็ไม่ยักกะขุ่นมัวแฮะ


“พรุ่งนี้วันเกิดใครน้า” พี่ภูถามผมยิ้มๆในตอนกลับบ้าน

“วันเกิดน้ำ” ผมเองก็ยิ้มกว้าง

“อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึป่าวครับ” ผมนิ่งนึกซักครู่ก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่มีหรอกครับ”

“ไม่มีจริงอ่ะ” พี่ภูเอียงหน้าถาม

“ไม่มีจริงๆครับ”

“ว้า งั้นเจ้าตัวเล็กนี่คงไม่มีเจ้าของแล้วล่ะสิ” พี่ภูแกล้งทำน้ำเสียงเสียดายพลางจูงมือผมไปเปิดท้ายรถ

และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้ผมดีใจสุดๆ

“น้องผสม” พี่ภูยื่นตุ๊กตามาตรงหน้า

“พี่ภูไปหาซื้อที่ไหนมาอ่ะ” ผมรับน้องผสมตัวใหม่มากอดไว้แนบอก

“ชอบรึปล่าวครับ”

“น้ำชอบมาก ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้พี่ภูที่ลูบหัวผมเบาๆ

“พี่อยากให้ของขวัญน้องน้ำเป็นคนแรก ถึงยังไม่ตรงวันแต่ก็ไม่ว่ากันนะ”

“แค่พี่ภูไม่ลืมวันเกิดน้ำ น้ำก็ดีใจแล้วล่ะครับ”

“งั้นพี่ไปนะ ไว้คืนนี้จะโทรหา”

ผมยืนโบกมือลาพี่ภูที่ขับรถออกไป

ก้มมองน้องผสมตัวใหม่แล้วอดจุ๊บมันไม่ได้ น่ารักจัง ใส่ชุดลายวัวด้วย

พอผมเดินเข้าบ้านก็สังเกตเห็นรถกระบะสี่ประตูจอดตรงโรงรถ

แม่กลับมาแล้ว

“แม่” ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ที่ยืนทำกับข้าวอยู่ในครัว

“กลับมาแล้วเหรอน้ำ ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวกับแม่เร็ว”

ผมพยักหน้าแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำบนห้องทันที

“แม่กลับมาคราวนี้จะอยู่กี่วัน” ผมถามแม่ขณะกินข้าว

“พรุ่งนี้บ่ายๆก็กลับแล้วล่ะ แม่นัดลูกค้าไว้”

“งั้นก็นอนบ้านคืนเดียวเอง”

“แม่ไปทำงานออกบ่อยยังไม่ชินอีกหรือไงฮึเรา”

“ฮื่อออ ชินก็ได้”

“เอ้า อย่ามัวแต่คุย กินข้าวเยอะๆ แม่กลับมาทีไรเห็นตัวเท่าเดิมทุกที”

“น้ำกินเยอะแล้วนะ” ผมตอบแม่พลางทำหน้างอ

“จริงรึเปล่า ไว้แม่จะโทรไปถามน้องคี”

อาหารเย็นมื้อนี้สำหรับผมเป็นมื้อที่ดีที่สุดในรอบปี กินข้าวฝีมือใครก็คงไม่อร่อยเท่าฝีมือแม่เรา

แม้ว่าเย็นวันนี้จะไม่มีเสียงทีวี ไม่มีคนนั่งเป็นเพื่อนตอนทำการบ้าน ไม่มีคนช่วยรดน้ำต้นไม้ แต่ผมก็อบอุ่นใจ

ผมนอนมองออกไปทางประตูกระจกตรงระเบียง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมนอนไม่หลับ แม่ก็เข้านอนตั้งแต่สามทุ่มแล้ว เบื่อจัง

ผมเลยเดินมานั่งรับลมเย็นๆตรงชิงช้าหน้าบ้าน

เพราะวันนี้แม่กลับมาบ้าน คีเลยกลับไปนอนบ้านตัวเอง ป้านวลก็คงกลับมาเหมือนกันสินะ ไม่รู้ป่านนี้คีทำอะไรอยู่ นอนหลับรึยังนะ ผมกดโทรศัพท์มือถืออย่างชั่งใจ

“.....น้ำ น้ำ ได้ยินคีรึป่าว” ไม่รู้ว่าผมกดโทรออกไปเมื่อไหร่ ผมสะดุ้งน้อยๆก่อนละล่ำละลักพูดกับคนปลายสาย

“อะ อื้อ ได้ยินสิ”

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน”

“น้ำนอนไม่หลับ”

“นับแกะได้กี่ตัว”

“ไม่อยากนับอ่ะ”

“เอ๊า แล้วทำไงดีเนี่ย”

“ไม่รู้สิ”

“แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่”

“นั่งเล่นชิงช้าอยู่หน้าบ้าน”

“งั้น...รอเดี๋ยวนะ”

“เอ๋...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรคีก็ตัดสายไปทันที อะไรของเค้าอ่ะ

ผมนั่งไกวชิงช้าได้สักพักก็ได้ยินเสียงรถมอเตอไซต์และเสียงเปิดประตูรั้ว

ผมมองคีที่อยู่ในชุดนอนหิ้วถุงน้ำเต้าหู้เดินเข้ามาหยุดตรงหน้า

“กินน้ำเต้าหู้กัน” ผมยิ้มให้คีก่อนพากันเดินเข้าไปในบ้าน

หลังกินน้ำเต้าหู้และแปรงฟันรอบสองแล้ว ผมก็ล้มตัวนอนบนเตียง

คีสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน

เราสองคนหันหน้าเข้าหากัน ผมเขยิบตัวเข้าหาคีแล้วปิดตาลง

“หืม หนูอ้วนตัวใหม่นี่มาจากไหน” ผมลืมตามองคีเมื่อได้ยินคำถาม

“พี่ภูพึ่งให้น้ำเมื่อตอนเย็น น่ารักรึป่าว”

“อืม น่ารักดี” คีตอบแล้วส่งน้องผสมตัวใหม่ให้ผม

ผมเอาตุ๊กตาใหม่วางไว้ข้างหมอน แล้วนอนกอดเจ้าตัวเก่าเหมือนเดิม จะว่ายังไงดีล่ะ ถึงน้องผสมตัวเก่าตัวจะยุบลงไป ขนมันอาจไม่ฟูเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกตอนกอดมันไม่เคยเปลี่ยน

“...Hello Seattle, I am a mountaineer
In the hills and highlands...”

เสียงเรียกเข้าจากมือถือทำให้ผมลืมตามองคีที่เอี้ยวตัวไปหยิบมือถือของผมที่อยู่ตรงโต๊ะข้างหัวเตียงมายื่นให้

“พี่ภู”

ผมมองหน้าคีที่จ้องอยู่อย่างชั่งใจ

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะน้ำ”

“อ๊ะอาอะอาว แค่เธออยู่ข้างๆ อ๊ะอ่าว ก็เปลี่ยนให้ชีวิตฉันไม่เหมือนเก่า เธอทำให้ถนน ของฉันสวยงาม...”

คีกดรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปนอกระเบียง

“...Hello Seattle, I am a mountaineer
In the hills and highlands...”

ผมสะดุ้งน้อยๆก่อนกดรับโทรศัพท์

“happy birthday นะครับน้องน้ำ” ผมหันไปมองน้องผสมตัวใหม่แล้วยิ้มออกมาน้อยๆ

“ครับ ขอให้พี่ภูมีความสุขมากๆเหมือนกัน”

“พี่โทรมากวนรึเปล่า”

“ไม่หรอกครับ คืนนี้น้ำนอนดึก”

“เอ่อ พี่ภูงั้นแค่นี้ก่อนได้มั้ยครับ” “น้องน้ำครับ พรุ่งนี้...” ผมพูดพร้อมกับพี่ภูเมื่อคีเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วเอามือชี้ตรงมือถือของตัวเองพูดแบบไม่มีเสียงว่าฟิวโทรมา

“งั้น ฝันดีนะครับ”

“เหมือนกันครับ” ผมกดตัดสายและมองคีที่เดินมานั่งพิงหัวเตียงแล้วกดเปิด speaker phone

เสียงเพลงดังแว่วเข้ามาในมือถือ

“ยังไม่กลับบ้านอีกหรือไงวะมึง”

“ยังว่ะ กูต้องตรวจงานให้พ่อก่อน ไงน้ำ ทำไมคืนนี้ยังไม่นอน”

ผมขยับตัวเข้าไปพิงหัวเตียงนั่งชิดกับคี

“เกือบหลับแล้วล่ะ พอดีมีคนโทรมาซะก่อน”

“ปีนี้มีใครนอกจากฟิวกับจอมโทรมาเนี่ย”

“พี่ภูโทรมา”

“โห ไอ้พี่ภูจีบเพื่อนฟิวจริงจังเว้ย”  ผมเม้มปากอายๆเมื่อได้ยินฟิวพูดแบบนี้

“...”

“อ้าว เงียบเลย ว่าแต่ใจอ่อนรึยังล่ะน้ำ” อืม จะว่าไป การที่เราจะรักใครซักคนนี่มันจะต้องรู้สึกยังไงน้า

“น้ำก็...” ผมยังไม่ทันตอบคีก็ชิงพูดตัดบทซะก่อน

“ไอ้ฟิว ตกลงมึงโทรมาอวยพรวันเกิดน้ำกับกูหรือโทรมาแซวน้ำกันแน่วะ”

“เออ ลืมเลย อ่ะๆ อวยพรก็อวยพร ขอให้มึงสองคนมีความสุขมากๆ เป็นเพื่อนรักกูตลอดไป ตลอดกาลและชั่วนิรันดร์เลยแล้วกัน”

“ฮะๆ ขอบใจมากนะฟิว” ผมหัวเราะเบาๆให้กับคำอวยพรที่ไม่ยืดยาวมากมายอะไร ทว่าจริงใจสุดๆ

“เออ สมพรปากมึงแล้วกัน” ถึงจะพูดเสียงนิ่งๆ แต่ผมเห็นนะว่าคนข้างๆยิ้มไม่หุบเหมือนกัน

“งั้นกูไม่กวนละ ง่วงว่ะ กลับบ้านไปนอนดีกว่า”

“กลับไปนอนหลับ หรือนอนครางวะ” ผมจ้องคีตาโต

“เชรี่ยคี กูเป็นเยาวชนของชาตินะโว้ย ถามอะไรเสียๆหายๆ”

“เหรอ กูนึกว่าดีแต่ทำชาวบ้านเค้าเสียหาย”

“สัด” ฟิวสบถทิ้งท้ายก่อนกดตัดสายไป

ผมไถลตัวลงนอนกอดน้องผสมไว้ตามเดิม ยังไม่ทันที่คีจะวางโทรศัพท์เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นมาอีก

คีส่ายหน้าน้อยๆแล้วยื่นมือถือให้ผมดูชื่อตรงหน้าจอก่อนกดรับ

“พวกมึงนัดเวลาโทรกันรึไงวะ กูพึ่งวางสายไอ้ฟิวไปเนี่ย”

“มึงรู้ได้ไง”

“หา นี่จอมกับฟิวนัดเวลากันจริงๆเหรอเนี่ย” ผมที่นอนฟังอยู่อดโพล่งขึ้นมาไม่ได้

“โถ เพื่อนน้ำ อายุอานามก็มากขึ้นอีกปีแล้วแต่ยังเบบี๋หลอกง่ายเหมือนเดิมเลยนะ” จอมทำเสียงกวนๆตอบกลับมา

“เออว่ะ กูก็เห็นเชื่อมึงทั้งปี”  คีตอบปลายสายแล้วมองผมที่ทำหน้างอ

“แล้วปีนี้มึงทำเค้กกี่ปอนด์” คีถามจอมพลางกดหัวผมให้ซบไหล่แล้วใช้มือไล้แก้มผมเบาๆ

“กูทำเค้กวุ้นกะทิใบเตย เห็นน้ำบ่นอยากกิน”

“เย้ รักจอมที่สุดในโลกก” ผมจับมือคีออกก่อนตะโกนเสียงดัง

“โอยยย รักเบาๆก็ได้น้ำ หูจอมจะแตกเอา”

“ฮ่าๆ” ผมหัวเราะจอมที่โอดครวญเสียงเบา

“มึงมีไรจะบอกพวกกูรึเปล่า” ผมเงียบตั้งใจฟังเมื่อคีตั้งคำถาม

“ไม่มีว่ะ ไอ้ฟิวพูดไปหมดละ”

“ไม่มีซักนิดเลยเหรอ” ผมถามจอมอ้อนๆ

“อืมมม มีก็ได้ จอมขอให้...”

“ขอให้อะไร อย่าลีลา รบกวนเวลานอนว่ะ”

“ขอให้พวกมึงอย่าทะเลาะกันอีกเล้ยยย กูเหนื่อย”

“เออ รู้แล้ว งั้นแค่นี้นะเว้ย”

“ฝันดีนะจอม”

“พรุ่งนี้เจอกัน” แล้วจอมก็ตัดสายไป

ผมนอนกอดน้องผสมยิ้มให้คีในความมืด สัมผัสจากมือคู่เดิมทำให้ผมจมสู่ห้วงนิทราในไม่ช้า


 :m11: ชีวิตหลังการสอบมันดีอย่างนี้นี่เอง  :m18:

@ คุณ yeyong ดูจากความสัมพันธ์แล้วคิดว่าหวานกันมากกว่าเดิมนะคะ

@ คุณ takara คีจะเอาไงนี่ต้องรอดูกันต่อไปเนอะ คีจูบน้ำจริง อะไรจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทนค่า ส่วนเรื่องเกิดขึ้นได้อย่างไรนี่ต้องไปถามเจ้าตัวเค้าดูซะแล้วว่าทำไมทำแบบนั้นออกไป คึๆ

@ คุณ iforgive  :m5: ใจเย็นๆนะคะ ไม่ชอบก็ช่วยทนๆอ่านเป็นกำลังใจให้อิ๋งต่อไปเถอะนะ

@ คุณ YELLOWSTAR  :m13: คือทิ้งไปแป๊บเดียว ตอนนี้กลับมาแล้วค่า จะเป็นแฟนคลับพี่ภูอีกคนแล้วเหรอคะ

@ คุณ suck_love  :impress2: อุ้ย มีคนชอบคีอีกคนแล้ว(ยกป้ายไฟด้วย) แต่ตกลงจะเชียร์คู่ไหนกันแน่คะ เรื่องห้ามคู่ผู้หญิงนี่คิดหนักแฮะ :try2: ปล. ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน+ชมกันด้วย  :กอด1:

@ คุณต้นข้าว นั่นสิ คีจะต้องทำให้น้ำได้คิดมากกว่านี้แน่นอน กิๆ  :m26:จูบกันแล้วยังไม่ถือว่าคู่ก๊านน มันต้องฟีชเชอริ่งกันด้วยถึงจะคู่กันจริงๆ   :-[ พูดอะไรออกไป คึๆ ที่หายไปพอดีโหมอ่านหนังสือค่ะ มันเล่มหญ่ายยยมาก (อย่าเรียกคุณอิ๋งอิ๋งเลยนะคะ เรียกอิ๋งอิ๋งหรือว่าอิ๋งเฉยๆก็ได้ค่ะ)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-10-2012 22:19:41 โดย Made »

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #84 เมื่อ30-04-2012 20:55:21 »

อ่านตอนนี้แล้วก็งงๆในความสัมพันธ์ของน้ำกับคีอ่ะ
สรุปแล้วเป็นเพื่อนกัน แต่รักกันมากๆๆ แต่ก็ไม่ใช่แฟนกัน อย่างนั้นหรือเปล่า
เพราะเห็นพี่ภูไปรับไปส่ง ยังตามดูแลเทคแคร์น้ำอยู่

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #85 เมื่อ30-04-2012 21:06:32 »

แฮปปี้เบิร์ดเดย์น้ำกะคีด้วย อิอิ

ออฟไลน์ suck_love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #86 เมื่อ30-04-2012 21:21:04 »

ก่อนอื่น แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูน้ามมมมม   จุดพลุ ๆ  :mc4: 55

ยิ่งเชียร์ยิ่งเหนื่อยใจกับคู่นี้ อึนทั้งคู่อ้ะ แง้  :sad4: เมื่อไหร่เค้าจะบะจ้ำบะกันซักกะที คนรอมันเหนื่อยนะเห้ยย  :เฮ้อ:
แต่ของขวัญวันเกิดของน้ำ คีจะให้อะไรน้าาา  ตัวคีหรือเปล่า หึหึหึ  :z1:

ปล คุณอิ๋งจะเขียนให้พี่ภู จอม หรือฟิว(ใครซักคนนี้แหละ แหะๆ ) มีคู่เป็นผู้หญิงจริงหรอค่ะ  :o12: ไม่เอาได้ไหมอ้ะ ปวดจายย
ปล 1  :pig4: :pig4: :pig4:
ปล 2  ขอกอดคุณอิ๋งทีนึง มามะ   :กอด1:

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #87 เมื่อ30-04-2012 22:05:48 »

พยายามต่อไปพี่ภู  ซักวันคนแต่งคงเห็นใจ

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #88 เมื่อ30-04-2012 22:50:28 »

อะเด่

ไอ้เราก็คิดว่าตอนนี้ต้องสวีทวี่วีกันเเน่นอน

ที่ไหนได้กลับมาเป็นเพื่ีอนกันเหมือนเดิม

เเล้วจูบละ คีจูบน้ำทำไมง่าาาาาาา

พี่ภูเเสนดีสุดยอด อยากได้น้องผสมบ้าง

ได้ตามนั่นครับ อิ๋ง เรียก ข้าว เฉยๆ เหมือนกันก็ได้ครับ ^^

ออฟไลน์ suck_love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
Re: สายชล (ลงแว้ว Ours1) 30/04/55)
«ตอบ #89 เมื่อ02-05-2012 14:11:45 »

เข้ามาส่องและมาดัน  เอาฮึ้บบบบ   :z2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด