"ชีน...ตื่นเหอะ เดี๋ยวออกสายมันจะร้อนนะ"
"ขออีก 5 นาทีน้าาาาาาาา"
"ไม่ได้...ตื่นนนนนนนนเลยนะชีน"
"งั้นขอ 3 " มึงต่ออย่างกะซื้อปลาในตลาดสดเลยนะชีน 3 ตัว 5 บาท
"งั้นเดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ ออกมามึงต้องนั่งตาใสให้กูเห้นแล้วนะ" ผมผลักหัวมันแต่ไม่รู้ว่าแรงรึเปล่านะ แต่เห็นมันชี้หน้าคาดโทษผมด้วย
ผมใช้เวลาในห้องน้ำประมาณ 20 นาที ออกมาเจออะไร
เจอมันยังนอนหลับอุตุผ้าห่มคลุมโปงอยู่เลย มึงตื่นเต้นกับการจะไปบ้านกูมากเลยนะชีน
ผมไม่สนใจปล่อยให้มันนอนไปก่อน แล้วก็กลับมาจัดการใส่เสื้อผ้า แต่งหล่อนิดหน่อยจนเสร็จ
"ชีน...ลุกได้แล้วครับ"
"อื้มมมมมม"
"ทำไมขี้เซาขนาดนี้วะ"
"ก็เมื่อคืนกูนอนเกือบสว่างแล้ว" พูดมาก กูก็นอนพร้อมมึงนั่นแหละ อย่ามาอ้าง
"งั้นเดี๋ยวไปนอนในรถต่อก็ได้...แต่ตอนนี้ต้องตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว"
" อาบให้หน่อย"
"ทะลึ่ง" หน้าแดงเลยกู

"หิว"
"หืม?" มันคือประโยคอะไร บอกเล่า คำถาม ปฏิเสธหรือขอความช่วยเหลือแล้วมันต่อเนื่องกับประโยคก่อนหน้านี้รึเปล่า
"หน้าแดงทำไมเต...กูบอกว่าหิว"
"หืม?"
"กูหมายถึงหิวข้าว..ข้าวนะข้าว"
"อ๋ออออ หิวข้าว" หน้าแหกเลยกู
"เออหิวข้าว คิดไปถึงไหนวะ ทะลึ่งนะเรานะ หึหึหึ"
"ไอ้บ้า ไปอาบน้ำเลยไป เดี่ยวกูไปทำให้แดก"
"อะไรนะครับ?" กวนตีน
"เดี๋ยวกูจะไปทำไว้รอประเคนคุณท่านเจ้าค่ะ"
"ดีมากอีหนู..."
"อีหนูบ้านมึงสิ....!!!!" ผมเอาหมอนเขวี้ยงใส่หน้ามันก่อนจะเดินออกมา ได้ยินเสียงมันหัวเราะบ้าบอตามออกมาด้วย
"แดก...กินข้าวดิจ้องหน้ากูอยู่ได้"
"ก็กินอยู่นี่ไง ขี้บ่นวะ" โกหก มึงเพิ่งกินตอนที่กูบ่นเองนะ
"หายตื่นเต้นยัง"
"เรื่องไร?" อ้าว
" เรื่องไปเที่ยวบ้านกู หายตื่นเต้นยัง?"
"ไม่ได้ตื่นเต้นซะหน่อย"
"เหรอออออออออแล้วไอ้ที่ถามๆเมื่อคืนเกือบยันเช้านี้ไม่ได้ตื่นเต้นเลยใช่มั๊ยครับ"
"เค้าเรียกเก็บข้อมูลเว่ย มั่ว"
เราออกเดินทางตอน 8โมงหน่อยๆ โชคดีครับวันนี้อากาศไม่ร้อนเท่าไร
ใช้เวบาจากนี่จนถึงบ้านผมก็น่าจะ2หรือ3ชั่วโมงได้มั้ง ขับเรื่อยๆนะ ไม่เร็ว อยากแวะไปแวะ อยากแดกไรตรงไหนจอด เพราะระหว่างทางขอบอกของกินอย่างเพียบ...
"ชีน...หลังรถกูเต็มไปกับขนมมึงแล้วนะ หยุดซื้อเหอะ ถ้าแวะตลอดทางขนาดนี้พรุ่งนี้จะถึงบ้านกูมั๊ยห๊า" ก็มันเล่นให้ผมหยุดเกือบทุก 500 เมตรนะสิ บางทีผมว่าชีนมันก็เด็กไปนะ แต่บางทีโคตรจะเป็นผู้ใหญ่ หรือไม่บางทีก็ขี้บ่นอย่างกะคนชราภาพ แต่ผมก็รักมันทุกตอนแหละ
"ของกูที่ไหนกันเล่า กูซื้อไปฝากแม่กับพี่ต้องต่างหาก ก็กูไม่รู้นิว่าสองคนนั้นชอบกินไร กูเลยซื้อหมดเลย"
"มึงซื้อไปฝากเค้า...แต่ได้ข่าวว่าเงินนะครับที่ซื้อนะ"
"ขี้บ่นวะ....กินหนมมั๊ย?"
"เห็นมั๊ยมือไม่ว่าง"
"ตีนละ?" กวนส้นวะ
"ไม่ว่างเหมือนกัน...."
"งั้นก็อด"
"อ้าว....." แล้วผมก็อดจริงๆครับ อย่าหวังว่ามันจะป้อนเลยเพราะไอ้นี้ต่อมโรแมนติกมันไม่ทำงานตั้งแต่เกิดแล้ว
ผมขับรถหันไปมองอีกที มันหลับไปแล้ว ผมรักมันจัง...เอ๊ยเฮียโทรมา
"ว่าไงครับเฮีย?"
"เอ็งอยู่ไหนเต...?"
"ขับรถอยู่เฮีย...แล้วเฮียอยู่ไหน?"
"หน้าห้องเอ็งเนี่ย"
"เอีย จริงดิ"
"ก็เออสิวะ....แล้วตกลงเอ็งอยู่ไหน"
"ไม่ทันแล้วเฮีย...ผมกับชีนกำลังขับรถกลับบ้านกันอยู่ จะถึงบ้านกันอยู่แล้วนี่"
"เวรเอ๊ย...." เฮียผิดเองนะที่มาแล้วไม่บอกผมก่อน
"เฮียก็มาบ้านดิ...นั่งรถทัวร์หรือไม่ก็รถตู้ 3 ชั่วโมงเอง"
"เอ็งวนมารับเฮียหน่อยไม่ได้เหรอเต น้องรัก"
"โหเฮีย ผมรักเฮียนะ แต่เฮียมาเองดีกว่า เดี๋ยวผมจะบอกแม่ว่าเฮียจะมานะ รับรองแม่ดีใจถวายหัวหมูแน่เลย"
"แล้ววชีนไปบ้านเราด้วยเหรอ"
"ครับ ผมชวนมันมาเที่ยวเองแหละ"
"เออเออ งั้นเฮียไปซื้อตั๋วกันละกัน บ่ายๆเจอกันนะ"
"ครับเฮีย...เดินทางดีดีนะครับ.....อ้าวชีนตื่นแล้วเหรอ"
"พูดเสียงดังไปถึงลำพูน กูคงนอนหลับได้หรอกนะ...แล้วพี่ตามโทรมาเหรอ?"
"อืม...เฮียไปหากูที่หอ แต่ไม่เจอก็เลยจะตามมาที่บ้านนี่แหละ"
"เจริญแล้ว งั้นงานนี้กูต้องเจอคนในครอบครัวมึงทุกคนเลยใช่มั๊ย...." ผมว่ามันคงเครียดจริงๆแหละ ถ้าผมเป้นมัน ผมก็คงเครียด อาจจะมากกว่ามันซะด้วยซ้ำ
"ชีน....(ผมเอื้อมมือไปกุมมือมันไว้) กูรู้ว่ามึงเครียด แต่รู้ใช่มั๊ยว่าข้างๆมึงจะมีกูอยู่...อย่างน้อยเฮียก็รู้เรื่องของเราแล้ว ต่อจากนี้นะกูไม่กลัวอะไรแล้ว เพราะตอนที่กูกลัวมันได้ผ่านไปแล้ว..."
"แล้วอะไรที่มึงบอกว่ากลัว?"
"กลัวมึงไม่รักไง...นั่นแหละที่กูกลัวที่สุด แต่ตอนนี้มึงรักกูแล้ว เพราะงั้นไม่มีไรที่กูต้องกลัวอีก"
"งั้นกลัวนิดหนึ่งได้มั๊ย..นิดเดียวจริงๆ"
"หึหึหึ..."
"เต...ไหนมึงบอกบ้านมึงไม่ใหญ่ไง"
"ก็ไม่ใหญ่ซะหน่อย" ผมวิ่งเล่นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ไม่เห็นใหญ่เลย
"กูกลับแล่ว"
"เอ๊ยๆๆๆๆ....เข้าบ้านเลย....โน่นพี่อ้อมมารับกระเป๋าแล้ว...ดีครับพี่อ้อม"
"สวัสดีค่ะน้องเต....ส่งกระเป๋ามาค่ะ เดี๋ยวพี่อ้อมช่วยถือ"
"ไม่เป็นไรครับพี่อ้อม เดี๋ยวผมถือเองดีกว่า พี่อ้อมช่วยหยิบขนมตรงเบาะหลังมาดีกว่าครับ ทางนี้ผมจัดการเอง....ไปชีนเข้าบ้าน" มันยังเฉยอยู่
"ชีน กูบอกว่าเข้าบ้าน ตรงนี้มันร้อน"
"มีใครอยู่บ้านตอนนี้บ้างวะ?"
"ไม่รู้ดิ...พี่อ้อมครับมีใครอยู่บ้านมั๊ย?"
"คุณแม่น้องเตอยู่คนเดียวค่ะ ส่วนน้องตามยังไม่กลับเลย"
"อ้าวเต มาถึงแล้วเหรอลูก....ขับรถมาเหนื่อยมั๊ยลูก" แม่เดินมารับผม ทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบ ผุ้หญิงคนนี้ทำให้ผมอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้
"เตคิดถึงแม่ที่สุดเลยครับ...คิดถึงมากๆๆๆๆ" ผมหอมแก้มท่านซะช้ำเลยมั้ง ก็คิดถึงจริงๆนิ....ผมหันไปมองชีนนิดหน่อยมันก็พยักหน้ายิ้มๆให้ ผมเลยอ้อนแม่ต่อ
"ไม่ต้องมาปากหวานเลยเรา คิดถึงแล้วทำไมไม่ยอมกลับบ้านละ ปิดเทอมตั้งหลายวันแล้ว"
"เตรักแม่จริงๆนะครับ"
"แม่เชื่อจ๊ะลูก....แม่ก็รักลูกมากนะ มากกว่าชีวิตของแม่เองด้วยซ้ำ" ผมประคองพาแม่ไปนั่งตรงโซฟา
"แล้วเดี๋ยวเฮียจะมาด้วยนะครับแม่...น่าจะซัก บ่าย2 คงถึงบ้านเรานะครับ"ผมก็ยังออเซาะออซบแม่ไม่ห่าง
"ลูกคนนี้ก็เหมือนกัน จะจำหน้ากันไม่ได้อยู่แล้ว แม่บอกให้กลับมาตั้งนานก็ไม่ยอมกลับซะที.....แล้วนั่นใครกันลูกยืนตรงประตูนะ"
" อ๋อ...." จะบอกว่าใครดีวะ"ชีนเข้ามานั่งก่อนดิ..." มันเดินมานั่งข้างๆผม แต่เก้าอีคนละตัวนะ
"ชีนนี่แม่.....แม่ครับนี่ชีน"
"สวัสดีครับคุณป้า....." ชีนไหว้ทักทายแม่ แม่ก็รับไหว้แล้วยิ้มให้
"เรียกแม่ก็ได้ลูก....เป็นเพื่อนกับเตเหรอลูก?"
"เอ่ออ....คือ...."
"รุ่นน้องเตที่มหาลัยนะครับแม่ เค้าไม่ได้กลับบ้านเลยชวนมาเที่ยวที่บ้านด้วยกัน"
"เหรอจ๊ะ...ตามสบายนะลูก คิดว่าเป้นบ้านตัวเองละกันขาดเหลืออะไรก็บอกพี่เตเค้าได้...."
"ขอบคุณครับแม่..."
"สองหนุ่มมากันเหนื่อยๆไปพักบนห้องก่อนไป๊ แล้วชีนจะนอนยังไงที่ไหนลูก...ให้พี่อ้อมจัดห้องให้มั๊ยลูก...อ้อมๆๆ"
"ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวให้ชีนนอนห้องเตก็ได้"
"ครับแม่เดี๋ยวนอนห้องมั...ห้องพี่เตก็ได้ครับ" เอ๊ยมันเรียกผมพี่เตอ่ะ น่ารักโคตร
"งั้นก็ตามใจแล้วกันลูก...แล้วนั่นอ้อมถืออะไรมาเยอะแยะกันละ"
"อ๋อ...ของฝากจากชีนนะครับแม่ มันซื้อมาตลอดทางเลย นี่ถ้าไม่มัวซื้อของนะ ผมถึงบ้านนานแล้ว"
"ขอบใจมากนะลูก...ไม่ต้องก็ได้ทีหลัง...แค่มาเยี่ยมคนแก่แม่ก็ดีใจแล้ว"
"แม่ยังไม่แก่นะครับ ยังสวยอยู่เลย" โอ๊ะ มันยอแม่ผมด้วย
"ปากหวานชมคนแก่....ไปๆ ไปพักกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวลงมาทานไรกันก่อนก็ได้นะลูกถ้าหิว...เตพาน้องไปพักที่ห้องไป"
"ครับแม่....จุ๊บ"
"เป็นไงแม่พี่เตน่ารักมั๊ยครับน้องชีน ฮ่าๆๆๆๆๆ กูนี่แทบกลั้นก๊ากไว้ไม่อยู่ตอนมึงเรียกกูว่าพี่เต..."
"ล้ออยู่ได้...กูเตะล้มเลยนิ..."
"เอ๊ยชีน แต่น่ารักจริงนะ วันหลังมึงจะเรียกกูอย่างนี้ก็ได้ กูชอบนะ...พี่เต น้องชีน"
"ฝันเหรอครับมึง...เก็บของใส่ตู้ให้กูด้วย..."
"อ้าว แล้วมึงละ?"
"จะนอน...เก็บไปอย่าบ่น" ผมเก็บของตัวเองเสร็จก็ไปเก็บของมันต่อ กว่าจะเสร็จแล้วเอาเมื่อยไปเหมือนกัน
หันไปมองอีกทีมันหลับสนิทไปแล้ว สงสัยเมื่อคืนมันจะนอนน้อยไปหน่อย
"เต..."
"อื้มมมมมมมมมม"
"ตื่นได้แล้ว"
"อืมมมม...นี่กูเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย"
"แล้วกูจะรู้มั๊ยละ....แล้วยังมาเนียนกอดกูอีกนะ" ผมมองดูสภาพ เออวะ ผมกอดมันอยู่จริงๆด้วย เขินเลยเรา
"กูละเมอเหอะ"
"เหรอออออออ"
"อยากกอดแฟนตัวเองแค่นี้ไม่ได้รึไงคร้าบบบบบ"
"ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ซะหน่อย กอดอีกดิ ชอบ" มันดึงมือผมให้ไปกอดมันอีกครั้ง
"หึหึหึ เลิกเล่นได้แล้ว...เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเข้า...ชีนหิวยัง"
"นิดหน่อย" ถ้าผมจำไม่ผิดนะ ตลอดทางมาที่นี่ปากมันไม่หยุดกินเลยนะนอกจากตอนหลับ เอากระเพราะตรงส่วนไหนมาหิวอีกวะ
"งั้นลงไปกินกันเหอะ กูก็เริ่มหิว....หายเกร็งบ้างยัง"
"แม่ยายน่ารัก หายเกร็งแล้ว"
"ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาา" เค้าเขินนะ
"อ้าวตื่นแล้วเหรอลูก...แม่กำลังจะให้พี่อ้อมตามลงมากินของว่างเลย"
"วันนี้มีไรให้กินครับแม่" ผมดึงเก้าอี้ให้ชีนนั่ง ก่อนที่ตัวเองจะนั่งลงข้างๆแม่
"วันนี้มีขนมหวานแล้วก็กระท้อนลอยแก้ว แล้วก็ผลไม้สดจ๊ะ...หรือว่าลูกๆอยากจะทานข้าวกันมั๊ย"
"แค่นี้ก็พอแล้วครับแม่...แล้วมึ....พี่เตจะกินข้าวรึเปล่า"
"พี่เตไม่หิวครับน้องชีน......" ผมพูดล้อๆใส่มัน มันก็ก้มหน้างุดๆเลย สงสัยอายมั้ง
"หวัดดีครับผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกของผม...." เฮียมาแล้ว