หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ

[due]

กว่าพี่ท่านจะปั่นมาถึงหน้าประตูใหญ่หน้าบ้านได้ แทบจะงับหัวกันเลยทีเดียว ก็พี่ตามพูดไรไม่รู้โคตรจะกวนประสาทและกวนตีนเลย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นพี่เขยนะ ผมไม่เลี้ยงไว้จนป่านนี้หรอก แกกวนมา ผมก็เงียบใส่ พอผมเงียบใส่ก็หาว่าผมกวนประสาทแบบเงียบๆ พอผมสวนกลับบ้างก็หาว่าผมปากปีจอ...แต่ไม่เคยคิดจะดูตัวเองเล้ย ให้ตายเหอะ
"ได้มาเที่ยวทั้งที ไม่คิดจะออกไปไหนบ้างเหรอ หรือว่าคิดแต่จะหมกตัวอยู่แต่ในรังรักของพวกมึงเอง...อุ้ก...หยิกท้องกูไม เจ็บนะ"
"แค่ผมไม่เสียบมีดฝากไว้ที่ท้องพี่นะ ก็บุญแล้ว โวะ....ลงๆๆๆๆเดี๋ยวผมเดินเข้าบ้านเอง" จริงๆคือรำคาญเสียงพี่แกนั่นแหละ ผีเจาะปากมาพูดรึไงก็ไม่รู้ ไม่เห็นเหมือนครั้งแรกที่เจอกันเลย ตอนนั้นออกจะเงียบ พูดน้อย แต่ตอนนี้ดูเอาเองแล้วกัน
"นั่งนิ่งๆดิ...เดี๋ยวก็ได้ล้มกันบ้างหรอก"
"พี่ก็หยุดให้ผมลงดิ"
"ก็บอกว่าอย่ายุกยิกไง...นั่งมาได้ตั้งนาน เฮี้ยนไรอยากลงเอาตอนจะถึงแล้ว"
"งั้นก็ปั่นๆไปเหอะ จะได้ถึงซะที" ปวดหัว ปวดหูไปหมดแล้ว

พอปั่นเข้าตัวบ้านได้ เอาอีกและ
"เตนี่หวงมึงเข้าขั้นเลยนะชีน"
"อะไรอีกละครับพี่...." ผมพูดเสียงยานๆแบบแสดงให้รู้เลยว่า กูรำคาญแล้วนะ
"ดูโน่นดิ...กูกับมึงหายกันไปแป๊บเดียว มายืนรอชะเง้อคอยาวเป็นฮิปโปไปซะแล้วน้องกู"
"ยีราฟพี่ยีราฟ" แต่ก็จริงอย่างที่พี่ตามว่านั่นแหละ  มันยืนชะเง้อชะแง้คอยาวอยู่จริงๆด้วย...ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าแต่ผมรู้สึกว่าพี่ตามปั่นช้าลง

"หายกันไปไหนมาตั้งนานสองนาน..." พอพี่ตามจอดปุ๊บ เตมันก็เดินมาหาผมทันทีพร้อมกับส่งมือมารับถุงโจ๊กทั้งหมดไปจากผม...แต่ผมยื้อไว้ถุงหนึ่งเพราะถ้ามันถือสองถุงเลยดูจะหนักเกินไป แต่ปากนี่ก็พูดไม่หยุด ไม่รู้จะประหยัดเวลาไปถึงไหน
"ก็ไปซื้อโจ๊กที่มึงถืออยู่ในมือนั่นไง แล้วตื่นนานยัง?"
"แล้วทำไมไปกันตั้งนาน?"
"ก็โจ๊กอยู่หน้าซอยไม่ได้อยู่หน้าบ้านซะหน่อย ช้าก็ไม่เห็นแปลก" อันนี้พี่น้องเค้าคุยกันเองนะ ผมมันคนนอกไม่เกี่ยว
"เฮีย เฮียไม่ได้แกล้งไรชีนมันใช่มั๊ย?" เตมันถามแบบกล้าๆกลัว  สงสัยกลัวพี่ตามเตะเอามั้ง
"เฮียจะไปแกล้งอะไรแฟนเอ็งได้ ตัวอย่างกะควาย" เหรอครับ?
"เชื่อได้ที่ไหน ก็เฮียชอบแกล้งมันบ่อยๆ ผมก็ห่วงดิ"
"พี่ตาม เต ผใว่าเราเข้าบ้านกันดีก่อนมั๊ย เด๊่ยวโจ๊กก็เย็นหรอก หมดอร่อยกันพอดี ถ้าจะคุยเอาไว้คุยในบ้านกันดีกว่ามั๊ยครับ" ผมรุนหลังเตให้เดินนำไปก่อนเป็นคนแรก มันหันหน้าจะมาพูดไรอีกไม่รู้ ผมส่ายหน้าไปให้มัน 2-3 ที มันจึงหุบปาก...แต่ไอ้คนข้างหลังนี่กระตุกชายเสื้อผมยิกๆเลย
"อะไรอีกครับพี่ กลัวหลงเหรอ?"
"กูตบเกรียนแตกเลยนี่" โหดวะ
"โวะ แล้วกระตุกเสื้อผมไม่อ่ะ?"
"กูจะบอกว่าแฟนมึงนี่เป็นเอามากนะ"
"แฟนผมก็น้องพี่นั่นแหละ...แล้วปล่อยชายเสื้อผมได้แล้ว" ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเราสามคนตอนนี้คงหลุดขำแหละครับ ผู้ชายตัวอย่างควาย 3 คนเดินตามกันเป็นขบวนเชียว มีเกาะชายเสื้อกันด้วย
"พูดอะไรกันสองคนนี้ น่าสงสัยจริง"
"เข้าครัวไปแกะโจ๊กไป กูหิวไส้หลุดแล้ว....เดี๋ยวพี่ตามไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมกับเตเอาโจ๊กไปให้ที่โต๊ะเอง"

"จะไปไหนทำไมไม่บอกกันบ้าง?" มันถามนิ่งๆ เย็นๆ ไม่ได้บ่งบอกอาการไม่พอใจแต่อย่างไร
"เต อย่าชวนทะเลาะได้เปล่า กูยิ่งหิวๆ ร้อนๆอยู่" ผมก็ตอบไปแบบนิ่งๆเหมือนกัน ไม่ได้เสียงดัง ไม่ได้ตะคอก ผมก็พูดของผมธรรมดา
"ชวนทะเลาะ?"
"ที่เหลือเอามาเองแล้วกัน กูไปกินก่อนนะ หิว" แล้วผมก็เดินออกมาเลย โดยไม่ได้หันกลับไปมองหนอกว่ามันจะรู้สึกยังไงหรือมีปฏิกิริยาไรบ้าง คนยิ่งหิวๆอยู่

"พี่ต้องแม่ไปไหนเหรอครับ ผมไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว"
"เห้นบอกว่าจะไปบ้านเพื่อนซักคนนี่แหละ พี่จำไม่ได้แล้ว...เป็นไงชีน โจ๊กอร่อยมั๊ย ร้านนี้พวกพี่กินกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"
"อร่อยครับ ไม่คาว ไม่เละจนเกินไปด้วย" ผมตอบเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ หันไปมองเตนิดหน่อย มันก็นั่งกินนิ่งๆ ไม่พูดไม่จา
"แล้ววันนี้พี่ต้องไม่ออกไปไหนเหรอ?"
"ไม่อ่ะ อยู่กับลิงๆสนุกกว่า"
"โหพี่..นี่น้องนะ ไม่ใช่ลิงซะหน่อย"
"เต เป็นไรรึเปล่า เห็นเงียบเชียว หรือว่าโจ๊กอร่อยจนพูดไม่ออก"
"เปล่าครับ ผมอิ่มแล้ว ขอตัววขึ้นห้องก่อนนะครับ" มันเดินออกไปโดยที่ไม่หันมามองทางผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมก็ทำไรไม่ได้มากนอกจากนั่งกินต่อไป
"น้องแกเป็นอะไรตาม?"
"พี่ต้องครับ น้องผมแล้วมันไม่ใช่น้องพี่ด้วยเหรอ"
"เออๆนั่นแหละ แล้วตกลงมันเป็นอะไร"
"ไม่รู้ดิ...นอนไม่พอมั้ง" พี่ตามเหล่มามองผมหน่อยๆ เหมือนจะถามว่า เกี่ยวกับมึงเปล่า?....ผมไม่รู้เหมือนกันพี่


ก้าวแรกที่ผมเหยียบเข้ามาในห้อง รู้สึกหนาวยะเยือกมาก หนาวจนปวดกระดูก หายใจลำบาก สงสัยมันคงเปิดแอร์ซะติดลบเลยมั้ง ผมมองหามัน อ้อ มันนั่งอยู่พิงเตียงบนพื้นอีกฝั่งของเตียงจากประตู ...ผมคลานขึ้นไปบนเตียงแล้วก็ลากผ้าห่มมาคลุมจนถึงคอแล้วก็ค่อยๆกระดึ๊บๆไปหามัน
"เต ทำไมเปิดแอร์ซะยะเยือกขนาดนี้วะ"
"ดับร้อนในใจกูมั้ง" มันตอบโดยที่ไม่ได้หันหน้ามามองผมเลย
"แล้วทำไมถึงงร้อน"
"ไม่รู้"
"แล้วตกลงจะรู้เรื่องกันมั๊ยเนี่ย หันหน้ามาคุยกันก่อน"
"ไม่!!" ถึงมันจะพูดด้วยเสียงไม่ดัง แต่ฟังจากน้ำเสียงมันคงยังไม่พร้อมจะคุยตอนนี้
"ตามใจ" ผมก็เลยเลิกสนใจมันแล้วก็กระดึ๊บตัวเองกลับไปนอนที่เดิม เดี๋ยวมันก็คงหายบ้าเองแหละ




ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่พอตื่นขึ้นมาอีกทีเตมันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิม...เป็นไรกันแน่??????
"เต ตกลงมึงเป็นไร ถ้ามึงไม่บอกแล้วกูจะรู้เรื่องมั๊ย...อย่าเงียบดิ" ผมจับบ่ามันเขย่าเบาๆ มันหันหน้ามาสบตาผมนิดหนึ่งแล้วก็หันกลับไปทางเดิม มันต้องมีไรแน่ๆ
"กูทำให้มึงรำคาญมั๊ย?" มันน้อยใจผม!!!!
"เต..." ผมพาตัวเองไปนั่งบนพื้นข้างๆมัน
"มึงรำคาญกูมั๊ย?"
"บ้าดิ กูไม่เคยคิดอย่างนั้นแม้แต่ครั้งเดียวนะ...กูจะรำคาญมึงได้ไง มึงเป็นคนสำคัญของกูนะ"
"แล้วมันยากมากนักเหรอกับการที่มึงจะบอกกูซักนิดว่ามึงจะไปไหนมาไหน?"
"มึงหมายถึงเรื่องเมื่อเช้าเหรอ?"
"ทุกครั้งที่มึงไปไหน มึงไม่เคยบอกกูเลย ทั้งที่กูนอนอยู่ข้างๆมึง แต่มึงก็ยังไม่เคยบอก"
"ก็มึงหลับ เลยไม่อยากปลุก"
"กูไม่ตายหรอกชีน กับแค่การตื่นมาฟังมึงบอกว่าจะออกไปไหน..." มันเอาหัวมาซบตรงไหล่ผมเบาๆ
"กูไม่รู้"
"ที่ผ่านมามึงไม่รู้ ก็ช่างมัน แต่ต่อไปมึงต้องบอกกูนะ กูอยากเป็นคนสำคัญที่มึงจะนึกถึงทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่...นะ"
"กูขอโทษ กูไม่คิดว่ามึงจะคิดมากกับเรื่องเล็กๆแบบนี้"
"ชีน มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กนะ แต่สำหรับคนรักกัน มันคือเรื่องสำคัญนะ คนอื่นกูไม่รู้ แต่สำหรับกูนั่นคือการให้ความสำคัญกับใครอีกคนเลยนะ" จริงครับ มันทำอย่างที่มันพูดจริงๆ เวลามันจะไปไหนมันจะโทรบอกผมเสมอ หรือถ้ามันจะออกไปก่อนผมจะตื่นมันก็จะปลุกผมหรือไม่ก็แปะโน๊ตไว้ให้...แต่สำหรับผม ผมไม่เคยทำอย่างนั้นเลย อาจเป็นเพราะผมอยู่คนเดียวมาตลอด การจะไปไหนมาไหนก็ไม่จำเป็นต้องบอกใคร อยากไปไหนก็ไป อาจจะมีโทรบอกมีนบ้าง ...ผมผิดเอง ที่ลืมไปว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว ผมยังมีใครอีกคนข้างๆที่คอยห่วงใย ที่คอยว่าผมจะกลับกี่โมง จะไปไหน ไปกับใคร...
"ชีน...มึงไม่รำคาญใชมั๊ยที่กูเป็นแบบนี้ กูจู้จี้จุกจิกเกินไปรึเปล่า กูยุ่งเรื่องส่วนตัวมึงไปมั๊ย กู"
"พอแล้วเต พอแล้ว...กูเข้าใจ กูขอโทษที่มองข้ามเรื่องพวกนี้ไป..." ผมจูบขมับมันเบาๆแล้วก็เอาหัวมันมาแปะตรงไหล่ผมอีกครั้ง
"กูอยากเป็นคนสำคัญของมึงนะชีน"
"ครับรู้แล้ว กูก็อยากเป้นคนสำคัญของมึงเหมือนกันแหละ....แต่ขอเหอะทีหลังจะโกรธจะงอนไรกันก็ขอให้พูด อย่าเงียบ...นะ"
"ก็เมื่อกี้กูน้อยใจนี่หว่า.."
"น้อยใจหรืองอน" ผมถามมันล้อๆ
"เออ ทั้งสองอย่างนั้นละ"
"ยี้ สกปรกวะมึง..." ผมผลักหัวมันออกจากบ่าทันทีเพราะผมเช็ดน้ำมูกกับเสื้อผมนะสิ...ส่วนมันนี่ถูกใจขำเอิ๊กอ๊ากใหญ่เลย

ปัง ปัง ปัง ปัง
เคาะได้ไร้มารยาทขนาดนี้มีอยู่คนเดียว...พี่ตาม
"เฮีย ถ้าเคาะกันขนาดนี้นะ เฮียเอาขวามมาจามห้องผมเลยดีกว่า" นั่นไง ผมทายผิดเมื่อไร ผมค่อยๆคลานขึ้นบเตียง เอาห่มคลุมโปง ไม่อยากคุยด้วย กวนประสาท
"ไม่ต้องหลบหน้าเลย" พี่ตามยังถามมาดึงผ้าห่มผมออกไปอีก ผมส่ายหัวใส่แกสองสามทีก่อนจะน้อนคว่ำหนีหน้ากันตรงๆเลย
"เฮียไรรึเปล่า...? เฮียอย่าไปแกล้งชีนดิ มันจะนอน" ผมแอบมองนิดหนึ่งเห็นเตกำลังดึงพี่ตามออกจากรัศมีการนอนของผม ดีมากคร้าบบบบบบบ
"เฮียก็กลัวเอ็งกับแฟนจะตีกันตายนะสิ "
"ผมรักน้องเฮียน่า ผมไม่ตีมันหรอก" ผมตอบทั้งที่ยังนอนคว่าหน้าอยู่แบบนั้นแหละ ได้ยินเสียงเตหัวเราะคิกคักชอบใจด้วย
"เหรอ แต่ที่กูเห็นเมื่อกี้พวกมึงสองตัวนั่งกันท่ามกลางขั้วโลกเหนือเลยนะ...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เพราะแค่เรื่องที่รออยู่ข้างล่างก็ปวดหัวจะตายแล้ว"
"เรื่องไรเฮีย?"
"ลงไปดูเดี๋ยวก็รู้เองแหละ...มึงด้วยชีนลงไปด้วยกันหมดนี่แหละ"
"ผมต้องลงไปด้วยเหรอ"
"ไม่ลงไปก็ได้นะ แต่ถ้าแฟนมึงหายไปไหนจะมาโทษกูไม่ได้นะ" ผมกับเตหันมามองหน้ากันโดยบังเอิญ ก่อนจะส่ายหน้าให้กันเบาๆ ก่อนจะหันไปมองพี่ตาม
"ไม่ต้องมามอง ก็บอกแล้วไงว่าลงไปข้างล่างเดี๋ยวก็รู้เองแหละ...ตามลงมา ให้ไว" พี่ตามเดินออกไปแล้ว
"เต...เรื่องไร?"
"อยู่ด้วยกัน แล้วกูจะไปรู้ได้ไง...โวะ"
"กูไม่ไปได้มั๊ย"
"มึงเป็นแฟนกูเปล่าละ?"
"เป็น"
"งั้นตามมา"



ผมกับเตเดินลงก็เห็นแม่นั่งอยู่กับพี่ต้อง เฮีย แล้วก็ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อีกสองคน
"อ้าว เตมาแล้วเหรอลูก...นั่งลงสิ ไหว้คุณน้าอรซะสิ"
"สวัสดีครับคุณน้า" พี่ตามดึงผมให้นั่งลงข้างแก ส่วนเตนี่นั่งข้างกับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ใช่คุณน้าอรไรนั่น
"สวัสดีจ๊ะ...ไม่เจอกันนาน เป็นหนุ่มหล่อเชียว"
"แฮะๆๆ ขอบคุณครับ" เตหันมามองหน้าผมประมาณ มึงโอเคใช่มั๊ย...กูโอเค
"เต...นี่หนูอุ้ม จำได้มั๊ย เมื่อตอนเด็กเคยมาเล่นบ้านเราบ่อยๆไง..."
"หวัดดีครับอุ้ม" เตมันทักทายพร้อมส่งยิ้มน้อยๆส่งให้
"หวัดดีค่ะเต นานเลยนะที่เราไม่ได้เจอกันเลย"
"ครับ"
"ต่อไปก็หาโอกาสคุยกันบ่อยๆสิ...เตก็ชวนหนูอุ้มไปเที่ยวบ้างสิจ๊ะ อีกหลายวันนิกว่าจะกลับ" ผมว่าชักทะแม่งแล้วนะ เตเองก็คงจะรู้สึกเพราะมันก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก ส่วนพี่ต้องนี่นั่งยิ้มอย่างเดียวเลย  พี่ตามนี่ก็ดูจะกังวลหน่อยๆ อาจเพราะแกรู้เรื่องของผมกับเตมั้ง
"คุณอรค่ะ ฉันว่าเราปล่อยให้เด็กๆคุยกันเองดีกว่านะ เราก็ไปหาที่คุยตามประสาคนแก่นะค่ะ"
"ค่ะคุณต่าย"


ปากมันคุยกับคุณอุ้มไรนั่น แต่ตามันนี้เหลือมาทางผมบ่อยๆ
"แล้วเตจะกลับมหาลัยวันไหนค่ะ?"
"น่าจะอีกซักอาทิตย์หนึ่งนะครับ อุ้มละ?"
"เหมือนกันค่ะ..."
"อ้อ...อุ้มครับนี่พี่ต้อง พี่ตาม"
"อุ้มจำได้ค่ะ ตอนเด็กๆพี่ต้องช่วยอุ้มจากพี่ตามบ่อยๆ พี่ตามชอบแกล้ง"  พวกเขาสี่คนหัวเราะออกมาพร้อมกัน ส่วนผมเหมือนเป้นส่วนเกินยังไงไม่รู้
"แล้วนี่ก็ชีน...รุ่นน้องผมที่มหาลัย" รุ่นน้อง? เอาเหอะ ผมเข้าใจ แค่นี้มันก็คงลำบากใจจะแย่แล้ว อย่าไปเพิ่มแรงกดดันให่มันเพิ่มเลย ผมเลยยิ้มเป็นการทักทายกับคุณอุ้ม
"รุ่นน้องเต งั้นก็ต้องรุ่นน้องอุ้มด้วยสิ..."
"ครับคุณอุ้ม..."
"ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกพี่อุ้มก็ได้ ดูสนิทกันดีออก"
"ครับพี่อุ้ม...พี่ตามผมขึ้นห้องก่อนนะ" ผมหันไปบอกพี่ตามเบาๆ
"ไม่เป้นไรใช่มั๊ย?"
"ไม่ตายหรอก ผมไปนะพี่...ขอตัวนะครับทุกคน"
"ชีน...จะไปไหน?" เตมันลุกขึ้นจะเดินตามผมออกมา
"ง่วงนิดหน่อย...ไปนอนนะ" ผมยิ้มให้ทุกคนอีกครั้งแล้วก็เดินออกมาเลย


ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง กะว่าจะพักสายตาซะหน่อย แต่แล้วพี่ตามก็เดินตามเข้ามาแล้วก็มานั่งลงอีกฝั่งของเตียง
"เชื่อใจน้องกูนะ น้องกูรักมึงมาก"
"ฮึ...พี่ตามห่วงผมเป็นด้วยเหรอ?"
"ไม่อยากเห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตาเท่านั้นเอง"
"ก็ยังดีกว่าสมนน้ำหน้านะ...ขอบคุณนะครับพี่ตามที่ห่วง"
"แล้วเดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี"
"โห...พี่ห่วงผมจริงๆด้วย" ผมก็แซวๆพี่แก เวลาแกทำฟน้าจริงจังแล้วมันขัดลูกกะตาไงไม่รู้ ไม่ชิน
"ไอ้นี่ เดี๋ยวกูตบเกรียนไหลเลยนิ...กูไปละ"
"พี่ตามครับ?"
"หืม?" แกยืนค้างที่หน้าประตู
"ผมรู้ว่าพี่ห่วงผมนะ...ขอบคุณครับ แต่ผมไม่เป็นไรหรอก"
"อืม ก็ดี"

เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป...ผมเชื่อว่าเตรักผมจริงๆเหมือนที่ผมรักมันจริง
ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามามันก็แค่ทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้นเท่านั้นเอง





""

[Zarunghaja]

 

[khunstar]

ชะนีอีกแล้วววว

[Rafael]

ทิ้งระเบิดไว้แล้วก้จากไป
ฮือออออออ
มต่อด่วนเลยนะคะคุณดิว

[mystery Y]

เห็นด้วยมั่กมาก เรื่องที่ผ่านเข้ามามันทำให้คนเรารักกันมากขึ้น ชอบ~

[why yyy]

พี่ตามเคลียร์ตัวเองแล้วใช่มั้ย?  ส่วนชะนีนางนี้ขอให้หายไปเร็วๆ

[faratellll]

ชะนีน้อย มาดูตัว ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย
งี้เอาไงละ ท่าทางหญิงแม่จะอยากได้สะใภ้คนนี้อ่ะ ไม่นะนู๋ชีน มาซบอกเจ๊มา

P.S. ชีนไม่เป็นไรนะตะเอง 

[shoi_toei]

สู้เค้าเว้ยซีนนนน

พี่ตามนี่ยังไง ชอบซีนป่ะเนี่ยยย

พี่ต้องหมัดหนักมั้ยอ่ะ =_=

[Bejae]

ท่าทางจะมีดราม่าใหญ่
ชะนีนางนี้คงไม่มีบทมากหรอกนะเนี้ย
แต่ถึงจะมากยังไงเราก็เชื่อว่าเตกับชีนจะผ่านเรื่องนี้ไปได้
ส่วนอิพี่ตามนี่ก็รู้ว่าพี่แกก็เป็นห่วงอ่ะแหละ แต่ก็ยังคาใจไม่เลิก
กอดคุณดิว

[ammamooty]

ว้ากกกกกอย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
งืออออออ

[NUTTYZERO]

มีเค้ามาม่ามาละตอนหน้า ?

[marshmallow_mallow]

จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย !!!

  ร้อนใจๆ

[due]

ผมเคลิ้มๆกำลังจะหลับแต่ก็รู้สึกว่าเตียงมันยวบลงไป ก่อนจะรู้สึกถึงการโอบกอดจากด้านหลังและรู้สึกอุ่นๆที่ซอกคอ
ผมนอนหลับตานิ่งๆที่ไม่ได้ตอบรับและผลักไสแต่อย่างใด บางครั้งการที่เราได้อยู่นิ่งๆบ้างทำให้เราสามารถสัมผัสหรือรู้สึกอะไรได้ลึกซึ้งมากขึ้นนะ...อย่างเช่นในตอนนี้ ผมรู้รับรู้ได้ว่าเตมันห่วงผมแคร์ผมมากแค่ไหนทั้งที่เราไม่ได้คุยไรกันเลยแม้แต่คำเดียว ตาก็ไม่ได้สบกัน
พอผมนอนนิ่งๆไม่ได้แสดงอาการไรออกไป เตก็ยิ่งกอดกระผมแนบขึ้นจนรู้สึกว่าร่างกายของเราแนบชิดกันมากแค่ไหน
ผมบอกได้เลยว่าผมไม่ได้โกรธเตเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ได้น้อยใจไรด้วย ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น..แต่ที่นิ่งๆไว้เพราะผมอยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้อีกซักหน่อย แต่ดูท่าเตจะไม่เห็นด้วยกับผมเท่าไร
"ชีน...โกรธเหรอ?"
"........." ยังนิ่งอยู่
"โกรธเหรอ?" มันเริ่มชะโงกหน้ามามองหน้าผมแล้ว
"........." แอบยิ้มนิดหน่อย
"ขอโทษ" มันข้ามตัวผมจนตอนนี้มานอนสบตาผมปิ๊งๆแล้ว
"........" หุบยิ้มแล้ว
"อย่าเงียบดิ กูปวดใจนะเว่ย ปวดมากด้วย" มันเอามือมันจับมาลูบหน้าผมเบาๆไปมา
"คิดเอง พูดเอง เข้าใจเอง ปวดใจเอง...ประสาทวะ" ผมพูดนิ่งๆ แต่พอเห็นมันทำหน้าสลดพร้อมกับจะดึงมือออกจาหน้าผมเลยคว้ามือมันไว้ซะก่อน...และก็กุมมือมันไว้
"นี่ตกลงแกล้งกูใช่ไหม?"
"........."ผมไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งยิ้มเบาๆให้เท่านั้น
"ไอ้บ้า กูนี่กลัวมึงโกรธแทบตาย ปล่อยมือกูเลยนะ คนนิสัยไม่ดี"
"เท่าที่จำได้ กูยังไม่ได้บอกซักคำเลยนะว่ากูโกรธมึง...แล้วสองแม่ลูกนั่นกลับแล้วเหรอ?" มันดึงมือผมไปพาดบนเอวมันเรียบร้อยแล้ว อ่อยตลอด หึหึหึ
"ยัง..."
"อ้าว แล้วมึงขึ้นมาทำไม เสียมารยาทวะ"
"เป้นห่วงมึง กลัวมึงเข้าใจผิด กลัวมึงโกรธ กลัวมึงไม่เข้าใจ กลัว..."
"กูไม่กลัวไรเลยเต "
"........0" มันจ้องตาผมนิ่ง
"จริงๆ...กูก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมกูถึงไม่รู้สึกไรเลย ทั้งที่คนอื่นกำลังจะแย่งมึงไป อาจจะเพราะกูรู้มั้งว่ามึงรักกูมากแค่ไหน"
"หลงตัวเองวะ แต่ก็ถูกของมึงนะ กูรักมึงมาก มากจนถ้าวันหนึ่งกูไม่มีมึง กูอาจจะอยู่ไม่ได้"
"รักกูมากขนาดนั้นเชียว?" ผมถามมันล้อๆ
"อืม" มันพยักหน้าเพื่อยืนยันอีกทางหนึ่ง
"รักเหมือนกัน...ลงไปข้างล่างได้แล้วไป เสียมารยาทปล่อยให้ผู้หญิงรอ"
"กูยอมเสียมารยาท แต่กูจะไม่ยอมเสียมึงนะ"
"ครับ...เดี๋ยวถ้ามีใครขัดขวางเยอะ กูพาหนีเลย ดีมั๊ย?"
"หนีไปสุดขอบโลกเลยนะ หนีไปในที่ที่เราอยู่แล้วมีความสุข"
"เพ้อเจ้อแล้วมึง...ลงไปได้แล้ว" ผมดันให้มันลุกขึ้น
"ลงไปด้วยกันดิ"
"ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ นอนบนห้องสบายกว่า"
"ไม่หวงกูเลยว่างั้น"
"ถูก"
"มึงรักกูจริงเปล่าเนี่ย" มันเอาหมอนมาอุดกึ่งปากกึ่งจมูกผม เดี๋ยวก็เป็นหม้ายหรอกมึง
"กูมีสาย ไม่ห่วงหรอก"
"ใคร...พี่ตาม?"
"ถูก"
"ไปญาติดีกันตอนไหน"
"ญาติดีบ้าง ญาตเสียบ้าง แล้วแต่อารมณ์กันนะ..."
"งั้นกูลงไปข้างล่างก่อนนะ...มันจะไม่มีอะไร เชื่อใจกูนะ"
"ครับ กูรู้แล้ว...คิดซะว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะทำให้เรารักกันมากขึ้น ไว้ใจเชื่อใจกันมากขึ้น...จุ๊บ" ผมโน้มคอลงมาจุ๊บปากเบาๆ...





ผมนอนหลับไปนานเหมือนกัน ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนห้าโมงกว่าไปแล้ว
"อื้มมมมมมม" พอผมขยับตัวนิดหน่อยก็มีเสียงนี้ดังขึ้นมา หันหน้ากลับมาก็เห็นเตมันกอดผมอยู่
ผมนอนมองหน้ามันนิ่งๆ...หล่อวะ รอดปากเหยี่ยวปากกาจนมาถึงมือผมได้ไงวะ
หล่อขนาดนี้น่าจะโดนรุมทึ้งทั้งจากผู้หญิง เกย์หรือไม่ก็กระเทยนะ....แสดงว่าเราเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆ
"มองกันขนาดนี้...กูก็หวั่นไหวนะ" มันพูดยิ้มๆทั้งที่หลับตาอยู่
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ"
"อื้มมมมมม อย่าแกล้งดิ จะนอน" แล้วกูไปแกล้งมึงตอนไหนวะ
ผมลุกขึ้นนั่ง บิดขี้เกียจไปมา 2-3 รอบ
"ชีน..." มันกระตุกชายเสื้อผมเบาๆ
"หืม?"
"แม่อยากให่กูคบกับอุ้ม"
"......." นั่นไม่ใช่สิ่งที่อยู่เหนือความคิดผมเลย เลยได้แต่ยิ้มให้มันเบาๆ
"กูรักมึง กูไม่ได้รักอุ้ม"
"บอกกูทำไม...ไปบอกแม่มึงดิ" ผมแกล้งพูดขำๆ แต่ดูท่าแล้วมันจะไม่ขำด้วย หน้าตามันจริงจังมาก
"นี่ตกลงกูบ้าไปคนเดียวอีกแล้วใช่มั๊ย?"
"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป...เดี๋ยวสมองมันจะได้โล่งกว่านี้" มันส่งแขนมาตรงหน้าผม ผมเลยดึงมันขึ้นมาแล้วดันหลังให้มันลงจากเตียงเข้าห้องน้ำ





"มานั่งนี่" ผมเรียกมัน เพราะมันได้แต่ยืนค้างอยู่ที่ประตูห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาแล้วดูสดชื่นขึ้นเยอะ
"มึงไม่เดือดร้อนอะไรเลยเหรอ" มันเดินไปเช็ดหน้าหน้ากระจก เลยได้สบตากันผ่านกระจก
"เดือดร้อนสิ...กำลังจะโดนแย่งเมียเลยนะ"
"ฮ่ะๆๆๆไอ้บ้า" มันยิ้มแล้ว เท่านี้แหละคือสิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้ รอยยิ้มมัน รอยยิ้มที่จะทำให้ผมมีแรงสู้กับอะไรๆมากมายที่เข้ามา
"มานั่งนี่สิ...มีไรจะบอก" ผมตบที่นอนข้างๆตัวเอง
"ไม่ไป"
"งั้นกูไม่บอก"
"ก็ได้" มันเดินมาล้มตัวนั่งข้างๆผม "ไหนจะบอกอะไร?"
"รักเต...."
"...........0" มันหัวเราะหึหึในคอเบาๆ แก้มแอบแดงหน่อยๆด้วย น่ารักวะ
"มึงจะให้กูทำยังไงบอกกูนะ กูทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว แต่ที่กูไม่แสดงความเห็นหรืออาการอะไร ไม่ได้หมายความว่ากูไม่รักไม่แคร์มึง แต่นี่ครอบครัวมึง มึงน่าจะรู้จักพวกเค้าดีที่สุด มึงเข้าใจกูใช่มั๊ย?"
"อืม"
"กูพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน"
"กูจะบอกเรื่องของเรากับแม่แล้วก็พี่ต้อง"
"ครับ..."
"มึงพร้อมจะพูดเรื่องของเรามั๊ย?"
"กูพร้อมตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ...รักคนๆนี้จัง" มันจิ้มตรงหน้าอกผมหลายจึกเลย
"รู้....ของเค้าดีนิ" หึหึหึ

[Rafael]

เอาแล้วไง
หวังว่าพวกคุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจนะ
ไม่อยากซดมาม่า เฮ้ออ
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อค่ะ

[NUTTYZERO]

ตอนนี้น่ารักหนะ ^^  เชื่อว่ายังไงแม่พี่เตกับพี่ต้อง ต้องเข้าใจ

[bow55]

บอกเลยๆๆๆๆๆ
พี่ตามไปหาพี่มีนไป
เราไม่ไว้ใจ เหอะๆ

[why yyy]

จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ

[khunstar]

หวังว่าเทอจะไม่ทำร้ายช้านนนน

[mystery Y]

น่ารักเบาๆ รักกัน เชื่อใจกัน ความรักจะยั่งยืน รอลุ้นตอนต่อไปดีกว่า

[hello_lovestory]

ว๊ะ บอกแม่เลยๆๆ จะเกิดอะไรขึ้นต่อแม่จะว่าหรือแม่จะเข้าใจ อ๊ากกกกก

[faratellll]

บอกเลยจร้า เจ๊สงเสริม ถ้าเตไปคบกับชะนีน้อยนางนั้น. ก็แย่สิ
นู๋ชีน หว๊านน. หวานอ่ะตะเอง

P.S.คุณหญิงแม่โปรดเข้าใจด้วยนะค่ะ

[nutty]

ชีนน่ารักขนาดนี้
ไม่รักไม่หลงยังไงไหว

[Bejae]

หื้ออออออออ บ้านเตจะว่ายังไงนะ
แอบกลัวเหมือนกันนะเนี้ย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ตัดสินใจจะบอกแบบนี้
จะได้คบกันอย่างสบายใจ เชื่อว่าเตชีนจะผ่านมันไปด้วยกันได้
เอาว่ะ! อุปสรรคมีไว้พุ่งชน สู้กับมันเว่ยชีน เต

คิดถึงคุณดิว

[muiko]

เห้อ เเม่อีกเเละ อยากให้ลูกคบคนนั้นคนนี้
ก็เข้าใจนะว่าห่วง ขอให้เตคุยกับเเม่เเละที่ต้องเข้าใจง่ายทีเถอะ

ถ้าไม่ยอมรับ ชีนอย่าลืมพาเตหนีเลยหล่ะ

ยังไงพี่ตามก็เเลเเปลกๆ การกระทำมันยังไงไม่รุ้ ถึงจะบอกให้ชีนเชื่อใจเตก็เถอะ

รอตอนต่อไปค่ะ

[shoi_toei]

ลุ้นเว้ยเฮ้ยยย

[Gu_Ton_Za]

ค้างมากมายก่ายกอง T T

[MoMoRin]

ฮ่าๆๆๆ ของเค้าดีจริง อะไรจริงน้ออออ อิอิอิ

[loven36p]

ม่ายยยยยยยยยย
จะได้กินมาม่าอีกแล้วเหรอ
ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่
ขอกินอะไรที่ได้สารอาหารมากกว่ามาม่าได้ม้าาาา

[Bejae]

คิดถึงแล้วววววววค่ะคุณดิววววว

[beambeam]

  ดีมากเลยครับ สู้ๆนะครับผม เป็นกำลังใจให้กับทั้งสองคนนะครับผม