หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ

[khunstar]

มะ มะ แม่ ค๊าาา

[why yyy]

หน่วงเหรอแบบนี้เรียกหน่วงเหรอ?

[marshmallow_mallow]

ไม่หน่วงแล้วววววว   

[due]

คนข้างๆผมสะดุ้งจนสามารถสัมผัสได้ถึงอาการกระตุกจากการตกใจ ไม่รู้ตกใจเพราะแม่รู้เรื่องของเราหรือตกใจกับสิ่งที่แม่พูดออกมากันแน่หรืออาจจะทั้งสองอย่าง
"ชีน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามมึงปล่อยมือจากกูเด็ดขาดนะ"
"อืม"
"สัญญาก่อนสิ" มันเขย่ามือเร่งให้ผมเอ่ยคำสัญญา ซึ่งจริงๆแล้วผมก็ไม่เคยปล่อยมือจากมันเลย นับตั้งแต่วันที่ผมขอมันเป็นแฟน แต่ถ้าคนที่ผมรักอยากได้ึความมั่นใจมากขึ้น ผมก็จะทำให้ อีกอย่างผมก็รู้ว่าเหตุการณ์ตรงหน้าทำให้เตกดดัน กลัว กลัวครอบครัวไม่ยอมรับ กลัวว่าผมจะยอมแพ้ ถอยและยอมปล่อยมือจากมันในที่สุด
"ไม่สัญญาหรอก แต่จะทำให้เห็นเลย" จากที่เมื่อกี้ผมกับมันจับกันธรรมดา แต่ตอนนี้ผมผมประสานนิ้วมือกับมันแล้ว จะไม่มีช่องว่างระหว่างเราอีกไม่มีรอยโหว่ให้ใครมาแยกเราจากกันได้
"ขอบคุณนะ"
"เห็นมั๊ย...นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง" ผมไล่จิ้มนิ้วมือของเราสองคนไปทีละนิ้ว "เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ไม่มีใครแยกเราได้หรอก ถ้าจะให้กูปล่อยมือจากมึงนะ คงต้องตัดมือกูทิ้งแล้วแหละ"
"หึหึหึ ไอ้บ้า กูไม่ยอมให้ใครทำมึงได้หรอกไม่ว่าจะมากหรือน้อย ยกเว้นกูคนเดียว" อย่างน้อยตอนนี้เตก็พอจะมีรอยยิ้มได้บ้าง
"หวีทกันไม่รู็จักเวลานะพวกเอ็ง นี่มันใช่เวลามั๊ย?" พี่ตามแซวๆตอนที่พี่ต้องเดินไปพาแม่มานั่งด้วยกัน
"เวลานี้แหละพี่ตามที่ต้องการกำลังใจมากที่สุด ไม่รู้รึไง"
"สองคนนี้อย่างเพิ่งมีเรื่องกันเองได้มั๊ย เงียบ แม่กับพี่ต้องมาโน่นแล้ว"

พี่ต้องพาแม่มานั่งตรงโซาตัวใหญ่แล้วพี่แกก็นั่งข้างๆนั่นแหละ ดูพี่ตามจะหัวไม่น้อย สงสัยคงอยากพูดอะไรแหละ แต่โอกาสไม่อำนวยเท่าไร
แม่ไม่ยอมพูอะไรเลย ได้แต่นั่งมองหน้าผมกับเตไปมาหรือไม่ก็ก้มหน้าซุบๆซิบๆกับี่ต้อง แม่ไม่ได้หน้าบึ้งนะ แต่ก็ไม่ไ้ด้ยิ้มเหมือนกัน เรียบๆ เฉยๆ นี่แหละที่ทำให้ผมคาดเดาลำบากมาก
"แม่ครับ...ผม"
"แม่ไม่ได้บอกให้พูดนะเต เพราะงั้นเงียบ...ก่อนหน้านี้มีเวลามากมายให้พูด ทำไมถึงไม่พูด ตอนนี้แม่ไม่อยากฟังแล้ว แล้วจะมาพูดทำไม แม่ไม่ฟัง"
"แม่ครับ แต่เต........"
"แกด้วยนะตาม รู้เรื่องแล้วทำไมไม่รู้จักบอกแม่ บอกพี่ เห็นแม่กับพี่เป็นหัวหลักหัวตอกันใช่มั๊ย?  ไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวอะไรกันแล้วใช่มั๊ย?" โอเคครับ แม่รู็้เรื่องทั้งหมดแล้ว ก็ดีจะได้ไม่ต้องมานั่งเล่ากันอีกรอบ เหนื่อย
"ไม่ใช่นะครับแม่ ผมไม่เคยคิดแบบนั้น!!!!"
"เตไม่เคยคิด แต่เตทำเลยใช่มั๊ยลูก" ผมว่างานนี้เตน้ำตาหมดตัวชัวร์
และแล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องกว้างนี้อีกครั้ง ห้องก็ออกจะกว้างนะ แต่ผมว่าทุกคนในห้องนี้คงกำลังอึดอัดแทบหายใจไม่ออกกันแน่ๆเลย....ผมนั่งมองหน้าแม่ของเต แล้วคิดเล่นๆ แม่ที่ใจดี น่ารัก อ่อนโยนในวันแรกที่ผมเจอหายไปไหนนะ ทำไมตรงหน้าผมตอนนี้ถึงมีแต่แม่จอมเผด็จการ...แต่ผมเองก็คิดไม่ถูกหรอก แม่ทุกคนก็ย่อมอยากให้ลูกทุกคนเดินอยู่ในทางที่ดี ทางที่ควร ผมว่าผมเข้าใจแม่นะแต่ก็ไม่เข้าใจในเวลาเดียวกันเหมือนกัน งงได้อีก
"แม่ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมแม่ไม่ฟังเตบ้างแม่ฟังแต่พี่ต้อง คิดเองตัดสินใจเองหมด เตมันแค่มีความรักเองนะครับแม่ ทำไมต้องทำให้เรื่องนี้บานปลายเลยเถิดขนาดนี้ด้วย พี่ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าเตมันจะลำบากใจแค่ไหน" พี่ตามคงทนความอึมทึมไม่ไหว พี่แกเล่นลุกขึ้นพูดกลางวงเลยทีเดียว
"นั่งลงตาม นี่มันไม่ใช่เรื่องของตามนะ"
"แต่เตมันเป็นน้องผมนะครับแม่ แม่สอนเองว่ามีไรต้องคอยช่วยน้อง ดูแลน้อง ปกป้องน้อง ผมกำลังทำอยู่นี่ไงครับแม่"
"งั้นแม่ก็เป็นแม่ของเตเหมือนกัน แม่ก็มีสิทธฺ์ใช่มั๊ย"
"แม่/แม่" พี่ตามกับเตประสานเสียงออกมาพร้อมกัน จะต่างกันก็ตรงที่เสียงพี่ตามดังก้องห้อง ส่วนเตนี่เสียงเบาแทบลอยหายไปกับลม....ผมว่าคนที่จะทนไม่ไหวเป็นรายต่อไปต้องเป็นผมแน่ๆเลย
"เต หยุดเถอะ หยุดทุกอย่างซะ อย่าทำให้แม่ต้องมาลำบากใจกับเรื่องนี้อีกเลย พี่ขอร้อง"
"ไม่..." เตไม่ได้ตอบหรอก ผมมตอบเอง...จะบ้าเหรอ กว่าผมกับมันจะมีวันนี้กันได้ เราต้องผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย แล้วจู่ๆจะให้มาเลิกกันด้วยเหตุผลแค่นี้ ถ้าผมยอมเลิกนะ เอาตีนมาถีบหน้าผมเลยดีกว่าหรือไม่ผมก็คงบ้าไปแล้ว
"งั้นถ้าแม่ขอให้ชีนกับเตเลิกกัน จะยอมมั๊ย" คราวนี้แ่ม่เป็นแมทัพเองครับ...เตเผลอหลบตาแม่วูบเลย
"ขอโทษนะครับแม่ ผมยืนยันคำตอบเดิม"
"งั้นเตละลูก ทำเพื่อแม่ได้มั๊ย...แค่นี้เอง" แค่นี้เอง เหรอ? แค่นี้...แค่ใจสองดวงที่ต้องเจ็บ
".............." เตกระชับมือผมแน่น แน่นจนมือผมถ้าเป็นอะไรที่นิ่มๆหน่อยคงแหลกไปแล้ว ผมรู้มันกดดันมาก มากกว่าผมหลายร้อยพันเท่า เพราะนี่คือครอบครัวของมันเอง
"ว่าไงเต ทำเพื่อแม่ได้มั๊ย แม่ขอร้องนะลูก" ถึงต่อให้เตปล่อยมือจากมือผม จะพยายามสะบัดให้หลุดแค่ไหน แต่เชื่อเหอะว่าให้ตายผมก็ไม่ปล่อยหรอกถ้าด้วยเหตุผลแบบนี้ เหตุผลเดียวที่ผมจะยอมปล่อยมือจากเตคือ มันหมดรักผมแล้วเท่านั้น....ผมกระตุกมือเตนิดหน่อย จนมันหันมามอง มันกัดปากตัวเองจนน่ากลัวว่า้เลือดจะกลบปากมันให้...มันยิ้มออกมาน้อยๆ มันคงรับรู้แล้วว่าผมพร้อมที่จะทำตามคำสัญญาของเราเสมอ
"ผมรักชีนครับแม่....ผมขอโทษ" ตามันแดงเรื่อๆ แต่น้ำตาก็แห้งไปแล้ว
"ถ้าเตขอโทษแม่ นั่นแสดงว่าเตรู้ตัวสิลูกว่าเตทำผิดกับแม่"
"ผมกับเตไม่ได้ทำไรผิดครับ เราแค่รักกันเท่านั้นเอง"
"ชีนคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดเหรอลูก?"
"ครับ" ผมมั่นใจเกินพัน
"แต่ดูท่าเตจะไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ ใช่มั๊ยเต?"
".........." มันกัดปากตัวเองนิ่งอีกแล้ว ผมละกลัวปากมันแตกจริงๆ
"แม่ขอสั่งให่เตเลิกกับชีนซะ ตั้งแต่ตอนนี้!!!"
"แม่!!! ไม่นะครับ ไม่เอาแบบนี้ ฮึกๆๆๆแม่อย่าฮึ อย่าทำแบบนี้สิครับ...ฮึ ฟืดแม่ไม่รักเตแล้วเหรอ" เตถลาไปแทบเท้าแม่ ก้มลงรองไห้แทบเท้าแม่ ละล่ำละลักขอร้อง พูดไปก็ร้องไป...ผมทำไรไม่ได้เลยเหรอ ไหนบอกจะปกป้องคนที่รักไง แต่เอาเข้าจริงผมกลับทำไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งมองคนรักร้องไห้....พอก้มมองมือตัวเอง ผมถึงกับใจหายวาบไปทั้งดวงเลย ไม่เห็นมือของเตกุมกันอีกแล้ว มือผมว่างเปล่า ว่างจนรู้สึกว่าอยากร้องไห้ออกมาดังๆ...ผมไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้หรอก ไม่ยอม
"เพราะแม่รักเต แม่ถึงทำแบบนี้นะลูก"
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่เอาแบบนี้ เตรักชีน ผมรักมัน แม่อย่าให้เรารักกันนะครับ ผมขอร้อง"
"เต...เลิกทำให้แม่ำบากใจได้แล้ว"
"พี่ต้องใจร้าย!!!!"
"เต ฟังแม่ก่อนลูก หยุดร้อง ตั้งสติ แล้วตั้งใจฟังแม่ดีดี"
"ถ้าผมตั้งใจฟังแม่ ฮึ...ฟืด....แม่จะยอมให้ผมคบกับเตต่อใช่มั๊ยครับ?"
"อย่ามาต่อรองกับแม่นะเต หยุดร้อง แล้วลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีดี"
 ผมพาเตกลับมานั่งที่เดิม ความรู้สึกผมตอนนี้คือ ทำไมเตตัวถึงได้เล็กขนาดนี้ เล็กเหลือเกิน เล็กจนผมต้องปกป้อง ดูแล ถนุถนอม ทั้งๆที่เวลาปกติผมแทบจะไม่เคยต้องทำสิ่งเหล่านี้เลย อาจเป็นเพราะผมก็เห็นมันเป็นผู้ชายปกติธรรมดาคนหนึ่งที่สามารถดูแลตัวเองได้ ไม่ได้อ่อนแอเปราะบางจนผมหรือใครต้องมานั่งตามดูแลเป็นพิเศษ แต่วินาทีนี้ผมคิดแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว เพราะเตกำลังเปราะบางเหลือเกินและอาจแตกสลายได้ทุกเมื่อหากโดนกระทบกระทือนอีกเพียงนิดเดียว
"แม่ครับ ผมรักเต รักลูกชายของแม่จริงๆ ถ้าแม่คิดว่ารักครั้งนี้มันผิด มันก็ผิดมาตั้งแต่ที่ผมกับเตเกิดมาเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้ว ผิดตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ให้พวกผมเกิดมาเป็นผู้ชายแล้ว....แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด เพราะผมหือเตเราเลิกเกิดไม่ได้ แต่ที่ผมเลือกได้และได้เลือกแล้วคือผมรักเตลูกชายของแม่น้องชายพี่ต้อง น้องชายพี่ตามแล้ว"
"รักเหรอ? รักแล้วทำไมไม่ปล่อยให้เตเจอกับสิ่งดีดีละ?"
""

[Rafael]

ง่ะ อ๊ากกก
มาสั้นๆให้ค้างกันแบบนี้ไม่ยอมน้าคุณดิว
กลับมาต่อก่อนนนน

[NUTTYZERO]

หน่วงมาก อ๊ากกกก ทำไมพี่ชายและแม่กีดกันล่ะ >,<

แต่เอ๊ะ....หรือจริงๆแล้วแม่กับพี่ต้อง รู้เรื่องมานานละ และนี่เป็นบททดสอบว่าทั้งสองรักกันจริง โอ๊ยยย...ไม่อยากคาดเดา รออ่านตอนต่อไปดีกว่า ^^

[Bejae]

มันไม่ใช่แค่หน่วงธรรมดาแล้วค่ะคุณดิววววววว
หื้อออ จัดมา! จัดมาให้เต็มสตรีม เอาให้เคลียกันไปข้าง
เข้าใจครอบครัวเตนะคะว่าอยากให้เตได้เจอกับสิ่งที่ดี
แต่สิ่งที่ดีๆสำหรับเตคือชีนไม่ใช่หรอคะ
คุณแม่และคุณพี่ต้องน่าจะเข้าใจเตบ้างนะคะ
หึ้ยย ไม่รู้แม่เตจะมีอะไรมาพิสูจน์ความรักของเตและชีนนะ
ขอให้ทั้งคู่ผ่านมันไปด้วยกันให้ได้นะคะ

[due]

"แม่ครับ ผมรักเต รักลูกชายของแม่จริงๆ ถ้าแม่คิดว่ารักครั้งนี้มันผิด มันก็ผิดมาตั้งแต่ที่ผมกับเตเกิดมาเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้ว ผิดตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ให้พวกผมเกิดมาเป็นผู้ชายแล้ว....แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด เพราะผมหือเตเราเลิกเกิดไม่ได้ แต่ที่ผมเลือกได้และได้เลือกแล้วคือผมรักเตลูกชายของแม่น้องชายพี่ต้อง น้องชายพี่ตามแล้ว"
"รักเหรอ? รักแล้วทำไมไม่ปล่อยให้เตเจอกับสิ่งดีดีละ?"
"เพราะผมคือสิ่งดีที่สุดสำหรับเตแล้ว ผมดีพอที่จะรักเตและให้เตรัก"
"มั่นใจขนาดนั้นเชียว?"
"ครับ" ก็บอกแล้วไง ว่าของเค้าดีจริง ยังขำออกอีกนะกู
"แล้วจะดีไปถึงเมื่อไรละ พรุ่งนี้ สัปดาห์หน้า เดือนหน้า ปีหน้า ?"
"ผมตอบไม่ได้หรอกครับแม่ เพราะผมไม่รู้อนาคต รู้แต่ว่าถ้าเราต้องแยกจากกันทั้งที่ยังรักกัน มันคงเจ็บเจียนตาย และอีกอย่างที่ผมรู้คือ ผมไม่มีทางทำร้ายหัวใจตัวเองได้หรอกครับ"
"ชีนเติบโตมายังไงลูก?" ห๊ะ....ผมออกจะงงหน่อยๆที่จู่ๆแม่ยายก็เปลี่ยนแนวซะงั้น ตั้งรับไม่ทันกันเลยทีเดียว
"พ่อกับแม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผมเด็กๆ ผมเลยอยู่กับพี่ชายแค่ 2 คนตั้งแต่นั้นมา"
"แล้วทำไมถึงไม่ไปอยู่กับพ่อหรือแม่ละ?"
"อาจเป็นเพราะผมไม่อยากโดนทิ้งอีกรอบมั้งครับ ผมไม่อยากโดนทิ้งซ้ำแล้วซ้ำอีก มันไม่สนุกเลยกับการโดนทิ้งขว้าง กับการเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ คนที่ไม่เคยทิ้งผม อยู่ข้างๆผมตลอดคือมีน พี่ชายคนเดียวของผมเอง ผมเลยเลือกที่จะอยู่กับเค้าและผมก็คิดไไม่ผิดซะด้วย"
"ลูกเข้มแข็งมากนะชีน รู้ตัวมั๊ย?"
"ไม่หรอกครับแม่ ผมแค่ต้องอยู่ให้ได้กับสิ่งที่เป็นมากกว่า"
"อาจจะจริง...แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่แม่จะให้เราสองคนรักกันหรอกนะ เข้าใจแม่ใช่มั๊ย?"
"แม่ครับ ผมเป็นลูกชายที่ดีของแม่มาตลอด ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย รักครอบครัวของเรามากๆ....ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมเป็นมันอาจจะทำใจยากที่จะยอมรับ แต่นี่คือตัวผมจริงๆ แม่รักในสิ่งที่เตเป็นได้มั๊ย แม่รักคนที่เตรักได้มั๊ย...ได้มั๊ยครับแม่" เตทรุดนั่งลงกับพื้นแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยจากมือของผม...ดูเหมือนเตจะตั้งสติได้บ้างแล้ว
"แม่รักเต เตรู้ใช่มั๊ยลูก?"
"เตรู้ครับแม่ รักของแม่อุ่นอยู่ในใจเตตลอดเวลา แต่ผมเองก็รักชีนเหมือนที่แม่รักพ่อ เรารักกันเหมือนที่พ่อกับแม่รักกัน แม่เข้าใจเตนะครับ?"
"แต่ลูกสองคนเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ รักแบบนี้มันจะมั่นคงยั่งยืนได้เหรอลูก?"
"ครับแม่ ผมกับเตเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ เพราะนั่นแม่กำลังมองว่าเราเป็นใคร แต่แม่ลองมองว่าเราเป็นยังไงได้มั๊ยครับ ได้โปรดอย่ามองแค่ว่าเราเป็นใคร แต่ขอให้มองว่าเราเป็นยังไง แล้วแม่จะเห็นว่าความรักในแบบของผมกับเตก็ไม่ได้ต่างจากรักของคนอื่นๆเลย รักของพวกผมก็มีทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ งอน ง้อ ยิ้ม เศร้า ทะเลาะกัน ดีกัน.....อีกอย่างการที่เราจะคบกันยั่งยิืนตลอดหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับการดูแลความรักของเราต่างหาก ไม่ใช่เพศของเรานะครับแม่"
"เต แม่ถามอีกครั้งนะลูก เตรู้สึกผิดมั๊ยที่เลือกรักชีน เลือกที่จะทำแบบนี้"
"ผมไม่เคยเสียใจเลยที่รักชีนและเลือกทางเดินแบบนี้แม้กระทั่งวินาทีนี้ แต่ถ้าจะเสียใจก็คงที่มำให้แม่ พี่ต้อง เฮียผิดหวังกับตัวผมครับ"
"แม่พูดซักคำรึยังว่าแม่ผิดหวังในตัวเต?"
"......"
"จำไว้นะลูกทุกคน ถ้าเราตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว อย่าไปรู้สึกผิดหรือลังเลกับมันเด็ดขาดเพราะนั่นจะทำให้เราอยู่อย่างไม่มีความสุข...เต ถ้าลูกเลือกแล้วที่จะรักชีน ตัดสินใจเด็ดขาดที่จะเลือกทางเดินแบบนี้ ลูกต้องไม่รู้สึกผิดกับใคร ไม่ว่าจะเป็นแม่ พี่น้องหรือใครหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าเมื่อไรที่ลูกยังรู้สึกผิดอยู่ไม่ว่ากับใคร นั่นแสดงว่าลูกเองก็ยังไม่แน่ใจหรอกว่าสิ่งที่ลูกเลือกมันถูกต้องมันดีที่สุดสำหรับลูกแล้วหรือยัง พร้อมกันนั้นลูกก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับกับสิ่งที่จะตามมาทุกอย่างเหมือนกัน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย สุขหรือทุกข์ ลูกต้องรับต้องอยู่กับมันให้ได้ เพราะนั่นลูกเป็นคนเลือกเองทั้งหมด แม่พูดขนาดนี้แล้วเตเข้าใจนะลูก" ผมเข้าใจแม่แล้วครับ ขอบคุณมากๆนะครับแม่
"ผมดีใจและมีความสุขมากที่ได้รักกับชีน ผมไม่รู้สึกผิดกับใครเลยที่เลือกทำแบบนี้ เพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ไม่ว่าจะออกมายังไง ผมพร้อมที่จะยอมรับทุกอย่างไว้คนเดียว ผมจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนครับ"
"ดีแล้ว ต้องว่าไงบ้างลูก?"
"ขืนผมยังขวางมันอีกนะแม่ มันคงมองผมเป็นคนใจร้ายใจดำอำมหิตแน่ๆคงโกรธผมไปเป็นชาติ....ชีวิตมัน มันคงอยากเลือกเองมากกว่า....ใช่มั๊ยเต?"
"ขอบคุณครับพี่ต้อง" ผมไม่โกรธพี่ต้องเลยเพราะผมรู้ว่าพี่ต้องรักและห่วงเตมากแค่ไหนที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะรัก แต่พี่แกคงลืมไปนิดหนึ่งว่า ชีวิตใครก็ต้องเป็นของคนนั้น ไม่มีใครเป็นเจ้าของชีวิตใครได้และทุกคนมีทางเดินที่ไม่เหมือนกัน
"ตามละลูก?"
"ผมพูดได้แล้วเหรอครับ?" มีงอนๆ
"เอ๊ะ เจ้านี่นิ แม่ถามก็ตอบสิ ยอกย้อนทำไม?"
"ก็ใครจะไปรู้ละ เดี๋ยวแม่ก็ได้ดุผมอีก"
"อย่ามางอน แม่ไม่ง้อหรอก....ตกลงว่าไง?"
"โหแม่ครับ พวกมันรักกันขนาดนี้ คงแยกมันสองตัวออกจากกันได้หรอก ผมว่านะดีไม่ดีถ้าแม่กับพี่ต้องไม่ยอมรับขึ้นมาจริงๆ ผมว่ามันสองคนคงพาหนีกันไปแน่่เลย" เอ๊ย!!!!  รู้ได้ไงวะพี่ตาม...ผมแค่คิดในใจนะ...แต่ดูเตจะเก็บอาการไม่อยู่ หน้าตามันเหรอหราขึ้นมาทันที
"นั่นไง!!!!จริงๆด้วย แม่เห็นมั๊ย พี่ต้องเห็นมั๊ย เตมันมีพิรุธจริงๆด้วย"
"อะไรเล่าเฮีย!!!!พิรุธอะไร โวะ ไร้สาระ"
"พอๆๆๆๆ แม่ปวดหัว" นี่ตกลงสถานการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วใช่มั๊ย ผมจะได้หายใจได้โล่งๆซะที
"ตกลงผมคบกับเตได้แล้วใช่มั๊ยครับแม่ พี่ต้อง พี่ตาม" ดีนะที่ครอบครับเตมีสมาชิกแค่นี้ ขืนมีมากกว่านี้นะ ผมคงขี้เกียจร่ายชื่อยาว
"แม่เคารพในการตัดสินใจของลูกเสมอจ๊ะ เตรักใครแม่ก็รักด้วย"
"ดูแลกันดีดีละกัน บางทีแค่รักอย่างเดียวมันก็ไม่พอหรอกนะ มันต้องมากกว่านั้น"
"ก็ไหนพี่ต้องบอกว่าไม่เคยมีแฟนไง แล้วรู้ได้ไงว่ารักอย่างเดียวไม่พอ...แล้วรู้มั๊ยว่าอะไรถึงจะพอ?"
"หุบปากไปเลยตาม พี่ไม่มีแฟน ไม่ได้หมายความว่ารักใครไม่เป็นซะหน่อย"
"แน่ะๆๆๆๆ แอบรักเค้าข้างเดียวอะดิ?"
"ก็เหมือนเอ็งแหละ แน่จริงเอามาเปิดตัวเลยดิ รอดูอยู่เนี่ย" นี่ตกลงพี่ตามแอบรักใครซักคนอยู่จริงๆเหรอ แล้วแอบรักใครอยู่หว่า แล้วต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงทำให้คนอย่างพี่ตามรักได้ ของเค้าน่าจะดีใช่ย่อย
"ไม่ต้องมองกุ...พี่แบบนั้นเลยชีน อย่ามาจับผิดเลย" อ้าว ผมมองพี่ตามอยู่เหรอ ไม่บอกไม่รู้นะนี่ แล้วมองตอนไหนวะ สงสัยคงเผลอมองตอนคิดไรเพลินๆมั้ง
"ชีนมึงรู้มั๊ยว่าเฮียแอบรักใคร?" แฟนกู...... ยังมีหน้าอยากรู้เรื่องของคนอื่นอีกนะ ขนาดเพิ่งร้องไห้มาหยกๆ คราบน้ำตายังเปื้อนแก้มอยู่เลย
"จะไปรู้ได้ไงเล่า พี่ตามไม่เคยเห็นบอกอะไรนิ" ผมตอบเบาๆกลับไป
"กูต้องรู้ให้ได้ว่าเฮียแอบชอบใคร?" มันมุ่งมั่นมาก มากเกินไปละ
"เตครับ เอาเรื่องของมึงกับกูให้รอดก่อนมั๊ย?"
"แฮ่ะๆๆๆลืมตัวไปหน่อย" มันน่านัก
"อ่ะๆๆๆ เรื่องตามไว้ก่อนละกัน เอาเรื่องตรงหน้าก่อน......" ทุกคนเลยเงียบแล้วรอฟังแม่พูด "เอาเป็นว่ารักกันชอบกันแม่ไม่ว่า แต่แม่ขอนะชวนกันเดินในทางที่ดี หากใครหลงทางก็ช่วยฉุดช่วยดึงใหกลับมาถูกทางกัน....แล้วก็...........มีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆนะ" ห๊าาาาาาาข้อนี้ผมคงไม่มีปัญญาหรอกครับแม่ นอกเสียจากว่าผมหรือเตจะไปมีชู้ แต่เชื่อได้เลยว่าหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริง ตายหมู่เท่านั้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆแม่ เตมันมีแต่ไข่ แต่มันไม่มีรังไข่ซะหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ" ดูจะถูกใจพี่ตามไม่น้อยเนอะ
"เฮีย ปากเสียวะ?" เตพูดไปก็หน้าแดงไป ไม่รู้แดงเพราะเขินหรืออายหรือโกรธกันแน่
"แล้วเฮียพูดผิดตรงไหนห๊ะ...แน่จริงเถียงดิ" ก็ถูกของเฮียเค้านะ





"ชีน...มึงนั่งมองหน้ากูเฉยๆมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ กูง่วง จะนอนแล้ว"
"อย่าเพิ่งดิ กูยังอยากจะมองอยู่เลย" ผมคว้าข้อมือมันไว้แล้วจับบ่าให้มันนั่งลงที่เดิม....แรกๆมันก็เขินแหละที่โดนผมมองมันในระยะประชิดขนาดนี้ แต่พอผ่านไปซักครู่ มันก็เริ่มง่วง หาว ตาแดงๆ ก็นี่เกือบตี 1 แล้วนิ
ผมนั่งมองหน้ามันหลังจากมีการทำประชาพิจารณ์ในครอบครัวเสร็จเกือบเที่ยงคืน พอขึ้นมาบนห้องผมก็จับให้มันั่งลงบนเตียงแล้วผมก็ลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้ามันแล้วก็นั่งมองหน้ามันจนถึงตอนนี้นี่แหละ
"ค่อยมองพรุ่งนี้ต่อได้มั๊ย? ฮ่าว กูง่วง" หาวใส่หน้ากูอีก
"ไม่ได้ พรุ่งนี้กูไม่มีอารมณ์แล้ว"
"มึงโรคจิตปะเนี่ยชีน" ถึงมันจะด่าผม แต่มันก็นั่งถ่างตาให้ผมมองอยู่นะ
"เมื่อกี้แค่กูคิดว่ากูจะไม่ได้เห็นหน้ามึงอีก กูก็เศร้าแล้ว ขอมองชดเชยที่กูเศร้าเมื่ออกี้ละกัน"
"อืมๆๆๆๆ อยากมองก็มองไป"
ผมเงียบ มันเงียบ ผมนั่งมองหน้ามันไปเรื่อยๆ มองโดยไม่คิดอะไร แค่อยากมองเท่านั้นเอง แค่อยากเห็นหน้านี้เท่านั้นเอง มันเองก็ลืมตาบ้าง หลับตาบ้าง สัปปะหงกเกือบหัวทิ่มก็หลายครั้ง ดีที่ผมจับไว้ทัน มันคงง่วงเต็มกลืนแล้ว



"เต"
"อืม" หลับในเปล่าวะ?
"ง่วงเหรอ?"
"ไม่มั้ง" กวนตีน
"ดี งั้นมองต่อ"
"ไม่เอาแล้ว พอเห........อะ กู..........ง่วง น้าาาาาาาาาาาา กูรักมึงนะชีนแต่กู.....ง่วง"
"ง่วงเหรอ งั้นนอนดิ" ผมดึงบ่ามันให้เข้ามาใกล้อีกแล้วโน้มหัวมันให้ซบกับบ่าผม
"ทำไรชีน"แต่มันก็ยอมนอนนิ่งๆ
"ก็มึงง่วง กูเลยให้มึงนอนไง"
"ด้วยท่านี้นี่นะ?"
"หรือมึงอยากออนทอป....โอ๊ย...ทุบหลังกูไมเนี่ย ดังอั๊กเลย"
"ก็มึงอยากหื่นใส่ทำไมละ?"
"กูไม่ตายด้านก็โชคดีแล้ว โวะ นอนอย่างนี้แหละ" ผมลูบหัวขึ้นลงเบาๆ
"แต่กูเมื่อย" ยังอีก
"มึงเมื่อยคนเดียวรึไง... กูก็เมื่อย"
"ตามใจละกัน งั้นกูนอนนะ"
"อืม...เดี๋ยวถ้ากูง่วง กูพามึงนอนเอง"
"จุ๊บบบ" มันแหงนหน้าขึ้นมาจุ๊บปากผมแล้วกลับไปนอนซบบ่าเหมือนเดิมเฉ้ยยย
ผมอยากจะถามมมันเหลือเกินว่าถ้าเมื่อกี้บบ้านมันไม่ยอมให้คบกับผม มันจะทำยังไง จะยอมทำตามที่บ้านหรืแยอมทำตามใจตัวเอง แต่คิดอีกทีจะถามไปเพื่ออะไรก็ในเมื่อตอนนี้เรากำลังมีกันและกันแล้ว แค่ที่มันแสดงให้ผมเห็นเมื่อกี้ตอนคุยกันและที่ผ่านมาทั้งหมดผมก็รู้แล้วว่ามันรักผมแค่ไหน แล้วเตเองก็คงจะรู้แล้วเหมือนกันว่าผมรักมันไม่น้อยไปกว่าที่มันรักผมเลย ถึงแม้การแสดงออกหรือคำพูดผมจะไม่มากมายเหมือนใครๆ แต่นี่แหละ ตัวผม
"ขอบคุณนะชีน ที่ไม่ปล่อยกัน" อ้าว ยังไม่หลับอีกเหรอ
"ไม่ปล่อยหรอก กลัวมึงร้องไห้"
"ใช่...ร้องจนน้ำหมดตัวเลยแหละ"
"นอนได้แล้ว...นอนนะ"
"อื้มมมมมม" ผมก็นั่งลูบหัวลูบหลังมันเรื่อยๆ แปลกจังทำไมผมถึงไม่ยอมง่วงนะ หรือสารแห่งความสุขของผมมันจะหลั่งเยอะเกินไปวะ alert ไปมั๊ยกู....แต่ดูท่าเตจะไม่เหมือนผมนะ หลับสนิทเลย แถมน้ำลายยืดด้วย เหนอะเลยกู ซกมกวะ

[Rafael]

ฮ่าๆ
ดีจังมาม่ากันไม่นาน ไม่งั้นอืดแย่
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อนะคะ

[pahpai]

มาม่าผ่านไปแล้ว ฮ้าาาาา หายหน่วงซะที

[mild-dy]

รอจ้า ^^

[why yyy]

น้ำตาไหล.. T_T

[MooKozz *]

น่ารักจัง ดีใจจังที่ดราม่าได้ไม่นาน
ถ้าผ่านอะไรแบบนี้มาแล้ว อุปสรรคที่เหลือก็นิดเดียวแล้วล่ะ

รอนะคะ ><

[Bejae]

ดีใจที่ครอบครัวเตยอมรับได้แล้ว  ฮิ้วววว
รักกันนานๆเน้อเตชีนนนนนน

[hello_lovestory]

ลุ้นแทบแย่ นึกว่าแม่จะไม่เข้าใจซะแล้ว

[mystery Y]

อย่าเลิกกันนะเต-ชีน อย่านะๆๆ ทำยังไงก็ได้ให้แม่เข้าใจที ขอร้องล่ะ~

[Gu_Ton_Za]

"ครับแม่ ผมกับเตเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ เพราะนั่นแม่กำลังมองว่าเราเป็นใคร แต่แม่ลองมองว่าเราเป็นยังไงได้มั๊ยครับ ได้โปรดอย่ามองแค่ว่าเราเป็นใคร แต่ขอให้มองว่าเราเป็นยังไง แล้วแม่จะเห็นว่าความรักในแบบของผมกับเตก็ไม่ได้ต่างจากรักของคนอื่นๆเลย รักของพวกผมก็มีทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ งอน ง้อ ยิ้ม เศร้า ทะเลาะกัน ดีกัน.....อีกอย่างการที่เราจะคบกันยั่งยิืนตลอดหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับการดูแลความรักของเราต่างหาก ไม่ใช่เพศของเรานะครับแม่"

ชอบช่วงนี้มากๆๆๆ

[shoi_toei]

ชอบตอนนี้มากเลย

[Giant~Termite]

หลังจากที่ไนซ์นิสัยเสีย ซุ่มอ่านเรื่องของคุณดิวตั้งแต่คู่ของ โจ๊กกะจูน มาจนถึงคู่ เต-ชีน
วันนี้ก็ได้เวลาแสดงตัวซะที เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกของเล้าเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง
ได้อ่านโจ๊กกะจูนแล้วชอบมาก มีแง่คิดอะไรหลาย ๆ อย่างแฝงไว้
อ่าน ๆ ไปแล้วนึกถึงวันเวลาเก่า ๆ สมัยมัธยม มันช่างคล้ายกับเรื่องของเราเหลือเกิน

พอมาถึงคู่เตกะชีนคุณดิวก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ถึงแม้ชีนจะอกหักจากจูน
คุณดิวก็ยังใจดีหาคู่ให้ชีนอีก น่ารักมาก ๆ เลย 
ยิ่งอ่านไปก็ยิ่งมีความสุขที่เห็นพัฒนาการความรักของทั้งเตและชีนเป็นไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ
ยิ่งตอนล่าสุดนี่ลุ้นจนตัวโก่ง กลัวครอบครัวของเตจะกีดกัน แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ค่อยหายใจสะดวกหน่อย
เม้นท์ไม่ค่อยเก่งนะครับ แต่ยังไงก็จะติดตามอ่านผลงานของคุณดิวต่อไป
รักเตกะชีน และคุณดิวนะคับบบ มากอดสองที 

[marshmallow_mallow]

เย้ 

[nataxiah]

 

อ่านไปยิ้มไป เขินไป อ่านสองวันและแล้วก็ตามทันจนได้(ผลจากการป่วยไม่ต้องทำอะไร )

มาขอฝากตัวติดตามเต-ชีน ด้วยคนนะครับ 

[loven36p]

เบื่อมาม่าแล้วอ่ะ
ขออะไรหวาน ๆ
แบบ 18+ อะไรแบบนี้อ่ะ
 

[NUTTYZERO]

อิอิ ชอบตอนนี้แฮะ หวานเกิ๊นส์

[Bejae]

เข้ามาบอกว่าคิดถึงคุณดิววว 

[muiko]

ดีจังที่เเม่กับพี่ต้องยอมเเล้ว ><

ต่อไปนี้คงได้รักกันอย่างสบายใจซะที 

[ค้างคาวน้อย]

ซึ้งจัง ลุ้นแทบแย่แนะนึกว่าจะจบไม่สวยซะแล้ว
ปล.จะมีเรื่องเฮียตามให้ลุ้นไหมนะ อิอิ

[due]

เปิดเทอมมาได้หลายอาทิตย์แล้ว ขอโม้หน่อยเหอะ เกรดผมออกมาดีสูงกว่าการคาดการณ์เยอะมาก คงอย่างจะจริงอย่างที่ไอ้น่ารักเคยบอกไว้ว่า ถ้าผมตั้งใจทำอะไรซักอย่าง ผมจะทำได้ดีมากๆ ผมก็เพิ่งรู้นี่เอง ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างจูนจะดูผมออกขนาดนี้ เอ้อ ว่าแล้วก็คิดถึงเลยนะเนี่ย อ้ออีกอย่างผมโทรไปบอกเกรดกับพี่ชายแสนรัก มีนดีใจใหญ่เลย บอกว่าผมโผล่พ้นโคลนตมแล้ว แถมยังบอกอีกว่าจะให้รางวัลด้วย แต่ยังไม่บอกว่าจะให้ไร ผมละตื่นเต้นกับความคิดประหลาดๆของพี่ชายตัวร้ายจริงๆ ส่วนเกรดของไอ้พีทก็ทิ้งห่างจากผมนิดหน่อยเอง มันบอกว่าถ้ามันมีคนอ่านหนังสือด้วยอย่างผมนะ มันทอปร้อยทุกวิชาไปแล้ว  เวอร์เนอะ
"ชีน ลอยกระทงคืนนี้มึงจะออกเที่ยวรึปล่า?" นั่นสิ วันนี้ลอยกระทงนี่หว่า ผมลืมซะสนิทเพราะผมไม่เคยทำให้มันเป็นวันสำคัญมาก่อน
"ขี้เกียจวะ คนเยอะด้วย ปวดหัว หน้ามืด วิงเวียน คล้ายเป็นลม"
"พอๆๆๆๆ ก่อนทีมึงจะสาธยายจนตัวเองเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย" มันโบกมืออย่างเอือมๆ กูก็เอือมมึงเหมือนกันแหละ
"นั่นดิ"
"เออเอาเข้าไป......แล้วมึงจะไม่ชวนเฮียไปลอยหน่อยเหรอ แฟนนะเว้ย"
"ต้องลอยด้วยเหรอ"
"ก็เออสิ คนเป็นแฟนกันเค้าก็ไปลอยกันทั้งนั้นแหละ" แต่คนเยอะผมไม่ชอบนี่หว่า
"งั้นเดี๋ยวไว้กูค่อยไปลอยวันอื่นก็ได้ ผลคงออกมาไม่ต่างกัน"
"เชี่ย!!!!!" เต็มหน้ากูเลยไอ้พีท "ถ้าเฮียหนีไปชู้จริงๆนะมึง กูจะไม่สงสัยและไม่เกลียดเฮียเลย เผลอๆจุดประทัดอวยพรให้ด้วยเลยที่เค้าเจอคนที่ดีกว่ามึง"
"แล้วกูไม่ดีตรงไหนวะ" ของเค้าออกจะดี
"ก็มึงโคตรจะสนใจและโรแมนติกซะขนาดนี้นี่เนอะ ใครบ้างจะไม่หลงมึง......เนอะ" ไอ้ 'เนอะ! นี่คงเป็นเพราะผมมองหน้ามันอยู่มั้ง มันเลยลังเลว่าจะหยุดหรือหลอกด่าผมต่อไป และมันก็เลือกถูกที่จะหยุดเพราะไม่งั้นมีเลือดแน่ๆ แช่งอย่างอื่นผมไม่ว่า แต่ถ้าแช่งใหเตมีชู้นี่ต่อยกันเลยดีกว่า
"เรียนมาทั้งวัน เรียนเสร็จก็อยากกลับห้อง พักผ่อนนอนหลับ แล้วกูผิดตรงไหน"
"คร้าบไอ้เพื่อนยอดขมองอิ่ม มึงไม่ผิดเลย" เลิกประชดกูได้ยัง ผมเลยโบกมันไปงามๆทีหนึ่ง มันทำท่าจะสวนกลับแต่ก็ยอมลดมือลงเพราะผมชี้หน้ามันอยู่ แต่ไม่วายบ่นงุ้งๆงิ้งๆบ้าบอคอห่านไรมันไม่รู้
"ว่าแต่กู แล้วมึงละจะไปลอยเปล่า แล้วจะไปกับใคร"
"สนกูด้วยเหรอมึงอ่ะ?" มันทำหน้าเป็นปลื้มเอามากๆ เวอร์วะ
"เปล๊า ถามไปงั้ๆแหละ กูกลับหอล ง่วง เหนื่อย " แล้วมันก็ตะโกนด่าตามผมมาอีก 10 รถบรรทุกได้มั้ง แต่ใครสน






ผมเปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นรองเท้าคุ้นตาทั้งรูปแบบและขนาดจอดอยู่ในที่ประจำ แต่ที่มันออกจะประหลาดหน่อยก็คงจะเป็นที่รองเท้ามันวางทับอยู่บนรองเท้าของผม ผมก็เข้าใจมันนะ มันคงเก็บกด หึหึหึ ก็ผมทับมันบ่อยๆ มันทับผมไม่ได้เลยมาลงกับรองเท้าแทน...ผมคิดแล้วก็ส่ายหัวกับความเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบน่ารักๆของมัน
ว่าแต่เจ้าของรองเท้าอยู่ไหนละ?
หน้าทีวีไม่อยู่
ครัวก็ไม่มี
งั้นก็คง....

ผมเปิดประตูห้องนอนปุ๊บ ก็เห็นร่างสูงโปร่งนอนยาวเหยียดอยู่บนเตียง ชายเสื้อนักศึกษาหลุดล่ยจากกางเกง แถมยังถลกขึ้นจนเห็นเอวขาวๆนั่นอีก เอ้อ ปั่นป่วนอีกแล้วกู ผมยืนให้ตัวเองสงบแป็บหนึ่ง ก็ค่อยๆเดินเบาๆเข้าไปหาคนบนเตียง
มันคงง่วงเอาการอยู่ เข็มขัดก็ไม่ยอมถอด ถุงเท้าก็ยังสวมอยู่

นี่มันหลับหรือตายวะขนาดผมถอดถุงเท้าให้มันยังไม่รู้สึกตัวเลย จะครางซักแอะก็ยังไม่มี นอนนิ่งซะ
ผมนอนลงบนเตียง สวมกอดมันจากด้านหลัง มันยังไม่กระดิกตัวอีก ตายชัวร์ นี่ถ้าไอ้พีทมาเห็นสภาพของเตตอนนี้ มันคงเลิกด่าผมนะ ว่ามั๊ย
ผมเองก็เพลียๆเหมือนกันเลยเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้




รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกว่ามีอะไรมาแปะอยู่ที่หน้าอกตัวเอง ลืมตา ขยี้อีกนิดหน่อยเพราะฟ้าข้างนอกมืดสนิท ไฟในห้องก็ไม่ได้เปิดไว้เลย ผีอำเปล่าวะ ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟตรงหัวเตียง.....อ้อ....หัวของเตนี่เองทีแปะแหมะที่หน้าอก แถมแขนมันก็ยังพาดผ่านเอวผมอีก ส่วนขานี่ก็พาดผ่านหน้าท้อง ผมผงกหัวจะเอาหัวมันออกเพราะเริ่มเหน็บกิน
"อืมมมมมม" ดีเนาะ กูเมื่อย มึงแค่อืม
"เต มึงยังไม่ตายใช่มั๊ย" หึหึหึ คิ้วมันขมวดเลย
"ตื่นได้แล้วมึง กี่โมงแล้วเนี่ย บอกให้ลุกไง เหน็บกินกูแล้ว"
"ดูนาฬิกาเองดิ ถามกูไม?" มันยอมยกหัวกับขาออก แต่แขนยังคงอยู่ที่เดิม....กวนตีนวะ......โห 3 ทุ่มกว่าแล้ว หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ย
ผมดึงหน้ามันจากอกผมขึ้นมาจูบ แล้วมันก็กลับไปซุกตรงที่เดิม อ้อนวะ
"เต วันนี้วันไร?"
"วันพุธ " มึงจะกวนไปไหน
"เอาให้ดีมึง เดี๋ยวกูโบกเกรียนไหลเลยนิ" ผมผลักหัวมันออก แต่มันก็ยื้อไว้ไม่ยอม
"ก็วันลอยกระทง โง่รึเปล่า ถึงไม่รู้.....โอ๊ย ชีน หยิกปากกูไมอ่ะ เจ็บนะเว้ย ถ้าดูดนี่จะไม่ว่าเลย" ว่าแล้วมันก็ยิ้มแบบอายๆแล้วก็ซุกตรงอกผมที่เดิมเลย หึหึหึ
"ปากนะให้มันดีน้อยกว่านี้หน่อยเหอะ....แล้วอยากไปลอยกระทงมั๊ย?" มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแล้วก็ส่ายหัวจนผมต้องจับให้หยุด ต่อมโรแมนติกมึงก็พิการเหมือนกันแหละ ว่าแต่กู
"คนเป็นแฟนกันคืนนี้เค้าไลอยกระทงกันทั้งแหละ" ผมหยั่งเชิงมันดู
"หรือว่ามึงอยากไป"
"ไม่อ่ะ " ผมตอบพร้อมส่ายหัวโดยไม่ต้องคิดไรเลย
"กูก็คิดไว้แล้วแหละ"
"กูแค่สงสัยนะ มึงไม่อยากไปลอยกระทงกับกูเหรอ ขอพรวันลอยกระทงเค้าบอกสมวังนะเว้ย"
"กูไม่อยากให้เราเหือนคู่อื่นเว้ย คู่เราต้องแตกต่าง  ไว้เราค่อยไปลอยกระทงวันพ่อกันก็ได้เนอะ มึงว่าดีมั๊ยชีน คนไม่เยอะด้วย" อืม เจริญแล้วแฟนกู
"เอาจริงๆมึง อย่าเวิ่น" มันคงเมื่อยหน้าที่ต้องเงยขึ้นมาคุยกับผม เลยขึ้นมาทับผมซะครึ่งตัวบนของมันซะเลย แต่ไม่เป็นไรเพราะผมทับมันทั้งตัวบ่อยกว่านี้เยอะ
"แฮะๆๆๆ คนเยอะ กูไม่ชอบ อีกอย่างกูอยากได้ขอจากมึงตรงๆเลยง่ายกว่ากันเยอะ ว่ามั๊ย?" ผมยิ้มใส่ตามัน
"ยิ้มไม กูเขินนะ"
"ทำเป้นเขินแล้วไอ้ที่ขึ้นมาทับบนตัวกูนี่ไม่เขินเลยงั้นดิ"
"แล้วเวลามึงทับกู มึงเขินเปล่าละ"
"ไม่เขิน แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกก" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ มันคงเขินจริงๆแหละ หน้าแดงเลยผมเลยกอดมันไว้ในอ้อมกอดแล้วเหวี่ยงเบาๆ เหมือนซูชิเลย สองอันประกบกันแล้วมีสาหร่ยคาดทับข้างบน...ว่าแล้วก็หิวเนอะ

"เต กูหิว"
"ปล่อยดิ จะไปทำไรให้กิน"
"ไม่โกรธใช่มั๊ยที่กูไม่ชวนไปลอยกระทง"
"ไม่เลย มึงไม่ชอบ กูก็ไม่ชอบ เห้นมั๊ยสวรรค์เรามาให้คู่กันชัดๆ.....ไว้ไปลอยกันวันพ่อก็ได้เนาะ"
"เอาจริง?"
"พี่เตซะอย่าง คำไหนคำนั้น....ปล่อยกูได้แล้ว หิวไม่ใช่เหรอ?"
"จูบก่อน เดี๋ยวปล่อย"
"จุ๊บ ปล่อยได้ยัง?"
"ที่ปากดิ ไม่เอาที่แก้ม"
"จุ๊บบบบบบบบบบบบบ พอใจยัง"
"เดี๋ยวค่อยมาต่อก็ได้ ตอนนี้หิว ไม่มีแรงแล้ว....โอ๊ย" มันดีดหน้าผากผมปั๊วะ
"มึงก็หื่นให้มันน้อยๆเหอะ...ไปแล้ว"



กินมื้อดึกเสร็จก็ตาสว่างกันทั้งสองคนเลย ก็เล่นนอนตั้งแต่เย็นจนสามทุ่ม ใครมันจะไปหลับลงแล้ว
"ชีน กูนอนไม่หลับ ทำไรกันดี เปิดหนังดูกันมั๊ย?"
"ดูหนังก็ดีนะ แต่กูขอดูหนังมึงได้มั๊ย" ผมชอบแกล้งให้มันเขิน เวลามันเขินนะ มันจะทำหน้าเดี๋ยวบึ้ง เดี๋ยวยิ้ม ตลกดี
"ลามกวะมึง" มันปาหนังสือเฉี่ยวผมไปนิดเดียวเอง ถ้าผมหลบไม่ทันนะ งานนี้มีโนแน่ เขินแล้วโหนนะที่รักของผม
"แหมมึง ทำเป็นไม่เคยไปได้ ทำบ่อยๆมึงจะได้ชินซะทีไง"
ตามนั้นเลยครับ เตมันเสียหนุ่มให้ผมแล้วตั้งแต่กลับมาจากบ้านมันใหม่ๆนั่นแหละ แต่กว่าจะได้นะขอบอกว่ายากมาก มันต่อรองโน่นนี่สารพัดไปหมด เล่นเอาผมเกือบหมดอารมณ์...ตอนนั่นผมหน้ามืดมาก มันขอไรผมให้หมดเลย จนมันยอมผมนั่นแหละ พอมันยอมผมก็จัดเต็ม แต่คงเต็มเยอะไปหน่อย มันเลยหลับคาอกผมไปเลย ตื่นมาตอนเช้าก็ไข้ขึ้น แถมพอมันทวงสัญญาผมก็จำไม่ได้ว่าไปสัญญาไรไว้บ้าง มันยิ่งโกรธใหญ่เลย ง้อกว่าจะสำเร็จ เล่นเอาเพลียไปเหมือนกัน
พอผมจะขอมีอะไรกับมัน มันก็เลยค่อนข้างจะขยาดหน่อยๆ แต่ถ้าผมต้องการ มันก็ยอมนะ มันบอกว่าเล่นตัวพอให้เพิ่มมูลค่าให้ตัวเองหน่อย หึหึหึ คิดได้เนอะ...แล้วทุกคนคิดว่าผมจะกล้าทำมันมั๊ยละ? ตอบได้ว่าแล้สแต่อารมณ์และสถานการณ์ ณ ตอนนั้น
"ชินบ้านมึงสิ มึงขึ้นทีไร ช่วงล่างกู ศูนย์ถ่วงกูชำรุดทุกทีเลย จนไอ้ต่อกับจืดแซวกูเกือบจะมุดดินหนีอยู่แล้วนะ" ผมค่อยๆคลานเนียนๆเข้าไปหามัน
"งั้นหมายความว่าคืนนี้มึงจะขึ้น?"
"มึงจะให้กูขึ้นจริงหรอชีน จริงนะ?" หน้ามันเปล่งออร่าของความยินดีเต็มปรี่เลย กูว่าแล้ว
"อย่าแถเต มึงก็รู้ว่ากูหมายความว่าไง?" หน้ามันจ๋อยสนิท
"มึงอ่ะ อย่างนี้ทุกทีเลย สัญญาว่าจะให้กูทำกูทำ แต่ก็ยังไม่เห็นให้ทำเลย" มึงมุ่งมั่นมากเต
"มึงทำกูทำ ปลายทางก็เหมือนกันแหละ...แต่พอกูยอมให้มึงทำ มึงก็ทำไม่ลงซะที" ผมเคยยอมมันนะ  แต่มันก็ทำไมลงเอง พอหลังจากคร้งนั้น มันขอผมก็ไม่ยอมอีกเลย
"ก็มึงทำหน้าซะน่าสงสาร ใครจะไปเอามึงลง" มันพูดเสียงอ่อยๆ
"แต่ถึงมึงจะทำหน้าน่าสงสารแค่ไหน กูก็เอามึงลง..."
"หื่นวะ" มันผลักหัวผมออกจากตักมัน แต่ผมขืนไว้ "ชีน กูว่ากูชวนมึงดูหนังนะ ไหงถึงมาจบเรื่องนี้ได้ละ เปลี่ยนเรื่องเหอะ กูไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว"
"อ๊ากกกกกกกกกกกก" ผมลุกขึ้นล๊อคคอมันแล้วลากเข้าห้องนอนทันที
มันดิ้นๆพล่านเลยก็เลยพากันล้มลงบนเตียงทั้งสองคน อุ๊ก...มันถีบเข้าท้องผมเต็มๆเลย มันจะคลานลงจากเตียงแต่ผมดึงขามันไว้ทัน มันก็ถีบยิกๆเลย ผมเลยดึงมันมารัดไว้ทั้งตัวเลย รัดทั้งแขนทั้งขา สภาพเราตอนนี้คงเหมือนงูยักษ์กำลังรักจรพเข้อยู่แน่เลย เพราะตัวอย่างควายทั้งคู่
"ชีน กูหายใจไม่ออก ปล่อยนะ" แน่ะ ยังมีศอกมาอีก
"งั้นกูแบ่งออกซิเจนให้นะ อึ๋ยยยย" มันดันปลายคางผมสุดแรงเกิดแล้วเบี่ยงหน้าตัวออก
ปล้ำกันไปปล้ำกันมาจนเหนื่ยกันทั้งคู่
"เต อยู่นิ่งๆซะที กูเหนื่อยแล้ว"
"ก็มึงจะปล้ำกูนิ คืนนี้กูไม่พร้อมจริงๆนะชีน" ผมไม่รู้มันไปเรียนรู้วิธีการอ้อนแบบนี้ สายตาแบบนี้มาจากไหน แต่ที่รู้คือ ผมแพ้ทางทุกทีเลย
" แค่นอนกอดเฉยๆ"
"จริงนะ?"
"จะโกหกก็ตอนที่มึงถามเซ้าซี้นี่แหละ"
"งั้นกูจะนอนนิ่งๆให้มึงกอดทั้งคืนเลย"
มันนองนิ่งจริงด้วย ไม่ว่าผมจะทำอะไรกับตัวมัน มันก็นิ่ง แต่ตานี่ยิ้มพราวเชียว
ผมเลยยอมแพ้แล้วนอนกอดมันเฉยๆแทน มันซุกตัวเข้ามาตรงอก ผมเลยยิ่งดึงมันให้เข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น
คืนนี้ผมคงฝันดีอีกคืนนหนึ่ง

[Rafael]

จิ้มมมม
จะมาต่ออีกใช่มั้ยค้าาาาคุณดิว อิอิ

[due]

ต่อครับต่อ แต่ขอเวลาอีกนิดหนึ่ง
ชัวร์ๆเลย

[Rafael]

ฮิ้วววววว
หวานเกิ๊นนอิจฉาอะ
แต่อยากรู้อะว่าครั้งแรกเค้าเป็นไงกันบ้างงงงงง
หึหึ