หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ

[lazat.mchub]

รอเตซีนอยู่นะจ้ะ

[due]

"ชีน...แต่งตัวเสร็จยังวะ แค่ลงไปกินข้าวเช้านะ ทำไมต้องแต่งนานขนาดนี้ด้วย?"
"เปล่าแต่งตัวช้าซะหน่อย หากางเกงไม่เจอหรอก เสื้อก็ไม่รู้อยู่ไหน มึงแหละเก็บไว้ให้ตรงไหน?" มันคุ้ยเขี่ยซะตู้เสื้อผ้าผมเละไปหมดแล้ว
"งั้นมึงค่อยขึ้นมาหาใหม่มั๊ย ลงไปกินข้าวก่อน หิวแล้ว"
"บ้าแหละ จะให้กูใส่ผ้าขนหนูพันรอบเอวลงไปเนี่ยนะ" มันเขวี้ยงเสื้อตัวหนึ่งใส่ผม โอ๊ยๆๆๆเจ็บจัง
"ก็ได้อยู่นะ หุ่นมึงออกจะดี" ผมนั่งขำเอิ๊กอ๊ากถูกใจอยู่บนเตียง ส่วนมันนี่ถ้าฆาตกรรมผมได้ มันคงทำไปแล้ว
"มันใช่เวลามั๊ยเต กูยิ่งรีบๆอยู่" กูรู้ กูเห็น เพราะตู้กูเยินหมดแล้ว
"คร้าบบบบบบบ งั้นมึงก็เอาของกูมาใส่ก่อนดิ ที่แขวนๆไว้นะ อยากใส่ตัวไหนก็ถอดมาได้เลย"
"อยากใส่ตัวที่มึงใส่อยู่นะ...งั้นกูถอดนะ" มึงไม่ต้องมาทำหน้าหื่นใส่กูเลยนะ แต่หื่นแบบน่ารักๆนะ ไม่ได้หื่นแบบโหด
"ไอ้บ้า ทะลึ่ง...อ้ากกกกกมึงอย่าเข้ามานะ กูเตะไส้แตกเลยนิ...ชีนกูไม่เล่นแล้ว... "
"อะโด่ นึกว่าจะแน่" เฟี้ยววววววว แล้วมันก็เลี้ยวกลับไปหาตู้เสื้อผ้าอย่างเดิม บ้า ทำให้กูเสียว แล้วเลี้ยวกลับเฉ้ย ค้างในที่สูงเลยกู





"กว่าจะเสด็จลงมากันได้นะครับทั้งสองคน...รอจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย" คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"แล้วใครขอให้รอมิทราบครับ" คนที่คุณก็รู้ว่าใครอีกนั่นแหละ ถ้าขืนผมปล่อยให้สองคนนี้คุยกันเอง พรุ่งนี้เย็นก็ไม่รู้เรื่องหรอก
"เฮียแล้วแม่กับพี่ตามละ...ยังไม่ลงมาอีกเหรอ...ชีนจะเอาข้าวต้มหรือเครื่องดื่มร้อนๆดี..."
"เต เอ็งถามแล้วรอคำตอบจากเฮียก่อนได้เปล่า แล้วค่อยไปถามคนอื่นต่อ"
"ผู้ใหญ่ขี้อิจฉา....เอาข้าวต้มดีกว่า"
"ไอ้...."
"พอแล้วเฮีย...จะเถียงกันทำไมนักหนา...แล้วตกลงแม่กับพี่ตามละ" เฮียเลยได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นแหละ เพราะผมชิงพูดซะก่อน ไม่อยากฟังสองคนนี้ทะเลาะกัน ไม่อยากเป็นกรรมการด้วย
"แม่ยังไม่ลงมา ส่วนพี่ตามออกไปแล้ว เห็นบอกว่ามีงานด่วน"
"เลยเหลือเฮียคนเดียว?"
"เออสิ ไม่อยากกินคนเดียวก็เลยรอเอ็งสองคนนี่แหละ แต่กว่าจะลงมาได้ ไส้กิ่ว"
"อ่ะๆๆๆ ผมตักให้" เอาใจเฮียแกหน่อย ผมเลยจัดการตักข้าวต้มและส่งให้ถึงที่เลย ผมรู้ เฮียรักผม รักมากกด้วย

กินเช้ากันเสร็จก็ย้ายมานั่งห้องนั่งเล่นซึ่งก็คือห้องรับแขกนั่นแหละ แต่จะมีมุมโซฟาเล็กๆสำหรับสมาชิกในครอบครัวเท่านั้น
ชีนหยิบขนมกินเล่นติดมือมาด้วย ไม่แคล้วเฮียก็แย่งอีก แย่งกันไป แย่งกันมา สุดท้ายชีนก็เลยยกให้เฮียทั้งถุงเลย แต่อย่าคิดว่าเฮียแกจะสำนึกนะ ผมเห็นเฮียนั่งกินเฉ้ยยยย แต่ยังไม่วายหันไปแหย่ชีนอีกจนได้
"พี่ตาม...จะแกล้งอีกนานไหม?"
"ก็แกล้งไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจแหละ...ทำไม มึงไม่พอใจรึไง?" ไม่พูดเปล่าเฮียเล่นหยิบขนมจากถุงปาใส่หัวชีนด้วย
"คนบ้าที่ไหนจะพอใจให้คนอื่นแกล้ง...พี่ตามเลิกปาได้แล้ว เปลือง โวะ"
"ก็พอใจ....เอ๊ย มึงจะปาคืนมาทำไมเนี่ย..."
"เอ้า ทีปาใส่คนอื่นได้ แต่พอโดนบ้างกลับโวยวาย เด็กวะ" หึหึหึ
"มึงเห็นกูเป็นใครห๊ะ ปีนเกลี่ยววะ?"
"ก็พี่เขยไง" ชัดเจน
"ดี เจริญ !!!!" ฮ่าาาา
พอเห็นสองคนนี้ทำท่าจะกระโจนใส่กันเลยต้องขวางไว้ซะก่อน เหนื่อยแทน
"พอแล้วทั้งสองคน...แทนที่จะช่วยเหลือกัน กลับมาทะเลาะกันเอง พอเหอะนะ ขอร้อง" ไม่รู้นัดกันรึเปล่าแต่สองคนนี้เสมองไปคนละทางแต่พร้อมกันนะ...แต่ก็เป็นเฮียที่เริ่มคุยก่อน
"แล้วเอ็งจะเอายังไงต่อเต"
"ผมว่าผมจะบอกแม่กับพี่ตาม...เฮียเห็นว่าไงบ้าง?"
"แล้วแฟนเอ็งว่าไงบ้าง?"
"ชีนแล้วแต่ผม"
"เฮียก็แล้วแต่เอ็งสองคนละกัน ชีวิตเป็นของตัวเองก็ต้องเลือกเอง ทำเอง เดินเอง คนอื่นได้แต่ชี้แนะ แต่สุดท้ายตัวเราเองก็ต้องเลือกเอง แต่ถ้ามีอะไรให้เฮียช่วยก็ขอให้บอก เต็มใจ แต่ ไม่ ยิน ดี" ประโยคหลังนี้เฮียหันไปพูดใส่ชีนเต็มๆ สงสัยยังแค้นไม่หาย
"ผมรู้ว่าเฮียรักผมนะ ผมก็รักเฮีย ชีนก็รักเฮียนะ..ใช่มั๊ยชีน? "
"หืม?" เฮียหันไปมองหน้าชีนนิดหนึ่ง
"ว่าไงชีน มึงก็รักเฮียใช่มั๊ย?"
"ก็ไม่ได้เกลียดซะหน่อย"
"เห็นมั๊ยเฮียผมบอกแล้วว่าชีนมันก็รักเฮียเหมือนกัน"
"รักตายอ่ะ!!!!"
"เฮียว่าไงนะ?"
"เปล๊า....เออเอาเป็นสองคนคิดจะทำไรก็ทำละกัน โตๆกันแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว รู้แล้วว่าความต้องการของตัวเองคืออะไร เพราะงั้นอย่าลังเลที่จะทำตามใจ เพราะสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังจะทำไม่ได้ผิดไรเลย คนเราไม่ผิดหรอกที่จะทำตามใจตัวเอง ที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข ตราบใดที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน"
จากคำพูดของเฮียทำให้ผมมีความกล้าเพิ่มขึ้นเยอะมาก นั่นสิ ผมกับชีนเราไม่ได้ทำไรผิด อาจจะผิดก็ตรงที่เพิ่งมาบอกเอาป่านนี้ แต่มันก็ยังไม่สายซะหน่อย อีกอย่างผมรู้ว่าถ้าแม่กับพี่ต้องไม่เข้าใจหรือไม่ยอมรับ เฮียจะช่วยผมอย่างสุดใจขาดดิ้นเลยทีเดียว
"ขอบคุณครับเฮีย" ยิ้ม
"อืม..." แกลูบหัวผมเบาๆตบท้ายด้วยผลักจนเซเลย
"ขอบคุณนะครับพี่ตาม...พี่เขย" ชีนมันยักคิ้วกวนๆ แต่ผมมองแล้วน่ารักอ่ะ ส่งให้เฮีย
"เออ!!!! ไอ้น้องเขย"






"มีไรครับแม่" แม่เรียกให้ผมเข้ามาหาในห้องนอนของท่านเป็นการส่วนตัว แต่ก็คงไม่พ้นเรื่องของอุ้มแน่ๆ
"เดี๋ยวเย็นนี้ตามไปรับหนูอุ้มให้มาทานมื้อเย็นบ้านเรานะ แม่บอกคุณอรไว้แล้ว แต่คุณอรไม่สะดวกมาด้วย"
"แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอก"
"เรื่องไรละ?.....อ๊ะ คุณอรโทรมาพอดีเลย ไว้ค่อยคุยกันนะจ๊ะลูก สวัสดีคะคุณอร" ผมเดินคอตกออกมาจากห้องแม่ เรืองที่อยากบอกก็ยังไม่ได้บอกแถมยังต้องไปรับอุ้มมาที่บ้านอีก...เอ้อ

ผมก็ขลุกอยู่กับ GOOD BOY  ของผมทั้งวันนั่นแหละ ก็ไม่รู้จะออกไปไหน ทั้งมันทั้งผมเป็นคนประเภทอยู่ติดบ้าน แต่ถ้าให้ออกเที่ยวก็ได้นะ แต่ไม่ใช่ของโปรดแค่นั้นเอง อยู่บ้านสบายกว่ากันเยอะ ไม่เหนื่อย ไม่ร้อน ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับคนอื่น แต่คนอื่นอาจจะไม่คิดกันอย่างนี้ก็ได้
"ชีน เดี๋ยวกูต้องไปรับอุ้มมาที่บ้าน มึงไปด้วยนะ"
"ไม่ไป ขี้เกียจ...แล้วเอาหัวออกจากพุงกูได้แล้ว หนัก" มันผลักหัวผมออก แต่ผมไม่ยอมหรอก นานๆครั้งมันจะยอมให้ผมทำไรแบบนี้ มันนอนดูหนังบนเตียง ส่วนผมหนุนท้องมันอยู่ เวลามันหายใจก็ขึ้นๆลงๆ นอนแล้วเพลินดี
"อย่าผลักได้มั๊ยเล่า..ปวดหัวไปหมดแล้ว" ผมเลยจับมือมันมากอดไว้ซะเลย จะได้เลิกผลักซะที แต่ปวดจริงๆนะ ก็มันผลักแรงนิ
"แต๊ะอั๋งกูอีกแล้ว ตลอด" มันกางมือมันออกแล้วเอามาปิดหน้าผมซะมิดเลย ฮ่าๆๆๆๆมีความสุขวะ


"ชีน..."
"อืมมมมมม" อืม แต่มันยังไม่ยอมลืมตาเลย นอนเล่นกันไปกันมาไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหนกันทั้งคู่ หนังก็ดูไม่จบ
"ตกลงจะไปรับอุ้มกับกูมั๊ย?" ผมพยามปลุกมันคุ้ยๆเขี่ยๆ แต่มันก็ยังไม่ยอมตื่นดี
"อื้มมมมมมมมมมมม" อะไรของมันวะ
"ไปไม่ไป " มันค่อยๆลืมตา แล้วมองไปรอบห้องสองสามครั้งเหมือนเรียกสติมั้ง
"มึงว่าไงนะ"
"กูถามว่าจะไปรับอุ้มกับกูมั๊ย?"
"อืมมมมมมมมมม...ไม่ไปดีกว่า ขี้เกียจนั่งรถ" หวงกูจริงนะมึง ผมจิ้มหน้าผากมันเบาๆแต่มันเวอร์เลยล้มลงไปนอนต่ออีก
"งั้นกูไปนะ...ปล่อยให้ผู้หญิงรอนานไม่ดี"
" สุภาพบุรุษเนอะ?"
"มันอยู่ในสายเลือดเว่ย" ผมแต่งหล่อนิดหน่อยหน้ากระจก จริงๆก็ไม่ได้ไรหรอก แค่จัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมนิดหน่อย
"อย่าเยอะมึง อย่าเยอะ...เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย" ฮ่าๆๆๆๆมันชี้หน้าว่าผมด้วย
"หึงเค้าเหรอตัวเอง" ผมแกล้งทำเสียงเล็กเสียงน้อย มันหลุดหัวเราะออกมาเลย
"ปัญญาอ่อน ออกไปได้แล้ว กูจะนอนต่อ"
"ไปนะครับ" ผมเดินไปหามันที่เตียงอีกครั้งแต่มันนอนหลับตาไปแล้ว
"จุ๊บ..." ผมจูบปากมันเบาๆแล้วกดแช่ไว้นิดหนึ่ง......... ผมถอนปากออก แต่มันก็ยังไม่ยอมลืมตา ฮ่าๆๆๆๆๆผมเห็นนะว่ามันยิ้ม



"หนูอุ้มทานเยอะๆนะจ๊ะ วันนี้ป้าลงมือเข้าครัวเองเลยนะ...เตตักผัดผักให้หนูอุ้มหน่อยสิลูก" ผมมองหน้าชีนนิดหนึ่ง มองเลยไปทางเฮียนิดหน่อย เหมือนเราสามคนพร้อมใจกันไงไม่รู้ เพราะ 6 ลูกกะตากำลังประสานกันอยู่ มองกันไปกันมา
"เต...ตักให้หนูอุ้มสิลูก"
"ออออ ครับแม่" ผมเอื้อมมือไปจะตักผัดผักให้อุ้ม แต่
"ผมตักให้ดีกว่าครับพี่อุ้ม เตอยู่ไกล ผมอยู่ใกล้จานมากกว่า พี่อุ้มอยากทานจานไหนบอกผมได้นะครับ เดี๋ยวผมบริการเอง" ฮ่ะๆๆๆๆ เฮียก็เหมือนกันผมเห็นกลั้นหัวเราะจนหน้าแดงหน้าเหลืองเลยทีเดียว แต่สงสัยพี่ต้องจะไม่เข้าใจเห็นมองหน้าพวกเราไปมาๆแล้วก็ก้มหน้ากินต่อ
"วันหลังหนูอุ้มมาทานที่บ้านป้าอีกนะ เตนะเค้าทำอาหารอร่อย ได้จากป้าไปเยอะ"
"อุ้มไม่พลาดแน่นอนค่ะคุณป้า เตค่ะอุ้มรบกวนฝากท้องด้วยนะ"
"ได้ครับ แต่ถ้าท้องเสียไม่รับผิดชอบทุกกรณีนะ"
"เพิ่งรู้ว่าเตเป็นหมอสูตินารีฯ รับฝากท้องด้วย" หืม?????????????? คำพูดนี้ของชีนเล่นเอาทั้งโต๊ะงงแตกเลยทีเดียว ก็จู่ๆฮีเล่นโพล่งขึ้นมากลางวงไม่มีปี่ไม่มีกลอง ก็งงกันสิครับ...
"ชีนน้องรัก...อย่าเล่นมุขด๊อกเตอร์สิ เห็นมั๊ยทุกคนงงเลย เนอะ...."แต่เฮียก็ช่วยคลี่คลายบรรยากาศได้.....พอเฮียอธิบายอย่างนี้ทุกคนก็เข้าใจความหมายที่ชีนพูด เลยพากันหัวเราะย้อนหลังหลังจากนั่งไว้อาลัยกับมุขที่ไม่เข้ากันเมื่อครู่...แล้วชีนก็นั่งเงียบตลอดจนทานกันเสร็จนั่นแหละ...เป็นไรของเค้าอีกละเนี่ย

"เรียนจบแล้วเตจะกลับมาช่วยงานที่บ้านเลยหรือว่าจะหาประสบการณ์นอกบ้านก่อนค่ะ?" หลังจากทานข้าวกันเสร็จก็ออกมานั่งเล่นกันที่ห้องรับแขก กะว่า 2 ทุ่มเดี๋ยวค่อยไปส่งอุ้มที่บ้าน
"สงสัยพี่ตามจะไม่ยอมให้หาประสบกสรณ์นอกบ้านนะ คงต้องกลับมาเรียนรู้งานของที่บ้านนะครับ อุ้มละ?"
"อุ้มกะว่าจะต่อ ป.โทเลย ไม่อยากให้ชะงัก เรียนต่อเนื่องกันเลยดีกว่าไฟจะได้ไม่ดับ"
"ก็ดีนะ ถ้ามีโอกาสผมก็อยากเรียนต่อเหมือนกัน แต่ถ้าต่อเลยคงไม่ไหวแค่ ป.ตรีก็เกือบไม่รอดแล้ว" เห็นผมคุยกับอุ้มกันแค่ 2 คน แต่จริงๆนั่งกันตั้ง 5คนเลยนะ มี ผม อุ้ม พี่ต้อง เฮีย แล้วก็ GOOD BOY ของผม
"คนอื่นไม่เห็นพูดกันเลยค่ะ ปล่อยให้อุ้มคุยกับเตแค่สองคน" อุ้มเธอเป็นคนน่ารักนะ นิสัยง่ายๆ แมนๆดี ไม่เรื่องมาก ถ้าผมไม่เจอชีนก่อนผมอาจจะเขวก็ได้นะ
"ฟังพี่อุ้มกับเตคุยกันก็เพลินดีครับ เหมือนวางแผนครอบครัวกันเลย พี่ตามว่ามั๊ย?" เอาแล้วไง เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกว่าชีนมันขี้หึง แต่พอหลังๆเริ่มสังเกตนิดหน่อย อ๋อ ชีนมันเป็นคนขี้หึงนะ แต่ขี้หึงแบบเงียบๆ ไม่โฉ่งฉ่าง
"เฮียเป็นคนนอก เฮียไม่เกี่ยว เฮียไม่รู้เรื่อง"
คุยกันไปเรื่อยๆ ก็เหลือบดูนาฬิกา 2 ทุ่มแล้วก็เลยจะไปส่งอุ้ม
"ชีน...ไปส่งอุ้มกันมั๊ย ตอนกลับกูจะได้มีคนนั่งมาเป็นเพื่อนด้วย"
"ปวดหัว ไว้วันหลังนะครับพี่อุ้ม"
"ได้จ๊ะ...เต งั้นเดี๋ยวอุ้มไปลาคุณป้าก่อนนะ เจอกันที่รถเลยนะค่ะ...พี่ต้องไปเป็นเพื่อนอุ้มหน่อยสิค่ะ"
"ครับ" พี่ต้องกับอุ้มเดินไปหาแม่ ส่วนเฮียก็เดินขึ้นหชั้นบนไป ก็เลยเหลือแต่ผมกับชีน
"ปวดหัวเป็นไรมากเปล่า? กินยามั๊ย?"
"เปล่า ไปส่งพี่อุ้มเหอะ เดี๋ยวจะดึกกว่านี้" มันก้าวเท้าได้ 2 ก้าวผมก็คว้ามือมันไว้ก่อนที่จะสุดเอื้อมของผม
"ชีน มึงไม่เป็นไรใช่มั๊ย?"
"ก็สบายดี"
"กูไม่ได้คิดไรกะอุ้ม มึงก็รู้" เลี่ยงกันไป เลี่ยงกันมาพรุ่งนี้เที่ยงก็ไม่รู้จะรู้เรื่องกันรึเปล่า ผมเลยยิงตรงเลย
"กูก็ไม่ได้ว่าไรนิ...ไปเหอะ เดี๋ยวพี่อุ้มรอนาน"
"ชีน...."
"ไปเหอะน่า กูไม่เป็นไรซะหน่อย รีบไปรีบกลับมานะ กูรออยู่"
"งั้นเดี๋ยวกูมานะ"
"อืม...จะทำไรนะ"
"จะหอมแก้มแฟนไง ไม่ได้เหรอ" แล้วจะมาผลักหน้ากูทำไมวะ
"หึหึหึ ทะลึ่งวะ แม่มึงเห็นเข้าคงหัวใจวาย...." ผมไม่ได้จะหอมมันจริงๆหรอก แค่อยากแกล้งให้มันยิ้มเท่านั้นแหละ และดูท่าจะได้ผลซะด้วย



เวลาผ่านไปเร็วมากพรุ่งนีเย็นๆผมกับชีนก็จะกลับกันแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้คุยเรื่องผมกับชีนเลย
เพราะทุกๆวันผมก็ต้องไปรับอุ้มมาทานข้าวที่บ้านบ้าง หรือไม่ก็รับอุ้มออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง ไปกันแค่สองคนตลอด ผมก็ชวนชีนไปด้วยทุกครั้งนะ แต่มันก็ปฏิเสธทุกครั้งเหมือนกัน อ้างโน้น อ้างนี่ แต่จริงๆผมว่ามันขี้เกียจ
อุ้มน่ารักมากครับ ยิ่งรู้จักเธอมากขึ้นก็ยิ่งพบว่าเธอน่ารัก นี่ถ้าเธอน่ารักน้อยกว่านี้หน่อยนะ งี่เง่า เจ้าปัญหา เรื่องมาก ผมคงจะหาเรื่องปฏิเสธออกไปหาเธอทุกวันแหละ แต่นี่ไม่รู้จะเอาไรมาอ้าง เธอเล่นดีพร้อมไปทุกอย่าง เอาจริงๆนะ นี่ถ้าผมไม่มีชีน ผมชอบอุ้มได้ไม่ยากเลย สเป็คผมทุกอย่าง แต่ก็นั่นแหละนะ.........นี่ก็เพิ่งกลับมาจากส่งอุ้มที่บ้านหลังจากไปดูหนังกับกินข้าวเย็นกันมา เข้ามาในห้องนอน ผมก็เจอภาพเดิมๆเหมือนทุกวัน คือเจอชีนนอนหลับอุตุอยู่...หลับเก่งจริงๆ
"ชีน...." ผมคุ้ยๆเขี่ยๆมัน
"อื้มมมมมมมมม" แน่ะ หนีมือกูอีก
"ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาหน่อยดิ หน้าตาดูไม่ได้เลยมึง" ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตาแดงๆ ปากซีดๆ มีขี้ตาด้วยรึเปล่าไม่รู้
"มองไม่ได้ก็ไม่ต้องมองดิ...เล่นหัวกูไมเนี่ย" มีเหวี่ยงๆ ผมเห็นผมมันยุ่งดี เลยทำให้ยุ่งเข้าไปอีก ของมันขึ้นเลยครับ
"ไปล้างหน้า"
"ยุ่ง!" ตามใจ
"แล้วนี่กินข้าวยัง?"
"เมียไม่สนใจ"
"หืม?"
"เมียนอกใจ"
"ฮ่ะๆๆๆๆ"
"เมียไม่ดูแล....โอ๊ย" ผมหยิกปากมันเองแหละ...จริงๆผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกนะว่ามันจะเรียกผมว่าอะไร เมีย แฟน ที่รักหรือห่าเหวอะไร รู้แค่ว่าเรารรักกันก็พอแล้ว เพราะทุกคำที่พูดมาก็สื่อได้ว่าเราก็ต่างเป้นของกันและกัน แต่เวลามันเรียกผมว่าเมียก็น่ารักดี ปลายเสียงสะบัดแบบงอนๆหน่อย...แต่ที่หยิกเนี่ย เพราะหมั่นไส้มากกว่า
"เอากูให้ได้ก่อนเหอะ แล้วค่อยเรียกว่าเมีย ขี้โม้วะ"
"งั้นนองลงดิ กูจะทำแล้ว"
"ไอ้บ้า...นอนลงไปอย่างเดิมเลย" ก็มันไม่พูดเปล่าจะลุกขึ้นมาด้วย ผมก็เสียวดิ เลยผลักอกมันให้ล้มนอนอย่างเดิม ช่วงนี้มันยิ่งหื่นๆอยู่ ผมคาดว่าอีกไม่นานผมคงโดนมันแสดงอิทธิฤทธิ์ใส่แน่นอน มันรุกผมหนักมาก ตอนนี้เราทำกันด้วยกันทุกอย่างแล้ว ยังเหลือก็แต่นั่นแหละ....มันยังไม่ได้เข้ามาในตัวผม ก็ผมยังไม่พร้อมนิ เคยอยู่แต่ในตัวคนอื่น แต่จู่ๆกลับให้คนอื่นมาอยุ่ในตัวเรา ไม่ชินนี่หว่า ขอเวลาทำใจอีกนิดนะ มันอาจจะงอนๆผมเรื่องนี้ด้วยมั้ง
"มึงบ่ายเบี่ยงกูตลอด หรือว่ามึงเริ่มไม่แน่ใจแล้ว"
"บ้า!!!!"
"เออเออจะไปไหนก็ไปไป ก่อนที่กูจะก่อคดีข่มขืนแฟนตัวเอง" มันพลิกตัวหนีผมไปซะสุดขอบเตียงเลย
"ไม่เอาน่าชีน กูรักมึงที่ซู้ดดดดดดดดดเลย"
"จะเชื่อ" แปลกๆเนอะ
"ให้เวลากูหน่อยดิ กูขอทำใจอีกนิด ฟิตตัวเองอีกหน่อยนะ ยังไงกูก็ไม่ยอมเป็นเมียใครหรอกน่า รอเป็นเมียมึงคนเดียวแน่นอน"
"แต่ถ้าไปเป็นผัวคนอื่นนี่ไม่แน่ใช่มั๊ย?"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ มึงหึงน่ารักวะชีน หึงบ่อยๆดิ กูชอบ" ผมเขี่ยแก้ม เขี่ยปากมันไปมา แต่มันคงไม่สนุกไปกับผมด้วย ปัดใหญ่เลย เด็กเนอะ
"ประสาท...อึ๋ยยยยยยอย่ายุ่งกับแก้มกับหน้ากูได้มั๊ย กูจะนอน"
"นอนบ้าไรนักหนา จะทุ่มแล้วนะ ล้างหน้าแล้วลงไปกินข้าว เดี๋ยวกูทำไรให้กิน"
"ไม่ต้อง กูไม่ได้มีท้องให้ฝากเหมือนพี่อุ้ม" ยังไม่จบ ผมรู้ว่ามันไม่ได้คิดไรหรอก แค่อยากกวนประสาทผมเท่านั้นเอง
"ไม่กินจริงดิ?"
"อืม"
"ทำไม?"
"นัดกับเพื่อนสมัยมัธยมไว้นะ เดี๋ยวก็จะออกไปแล้ว"
"ไปด้วยได้มั๊ย?"
"ไปดิ" ผมนี่รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อนิดหน่อย จากเชิ้ตเป็นยืด ต้องรีบทำเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจไม่ให้ไปด้วย


"จะออกไปไหนกันนะลูก...."
"พอดีชีนนัดเพื่อนไว้นะครับแม่ ผมเลยจะพาน้องไป"
"จ๊ะ อย่าดึกนะ ดื่มได้ แต่อย่าถึงขั้นไม่มีสติละ แม่เป็นห่วง ชีนด้วยนะลูก"
"ครับ/ครับ"


มาถึงร้าน ร้านก็ประมาณคล้ายๆลานเบียร์นะ แต่บรรยากาศและสถานที่ดีกว่า จัดเป้นสวนโล่งๆ โต๊ะแต่ละโต๊ะก็จะมีต้นไม่เป็นของตัวเอง คนก็เยอะใช้ได้ บรรยากาศถือว่าดีเลยครับ คนเยอะ แต่ดูแล้วไม่วุ่นวายเสียงไม่ดัง...แล้วก็มีคนโบกไม้โบกมืออยู่ฝั่งในๆของสวน
"เพื่อนกูอยู่โน่น...ไปกันเหอะ"  มันเดินนำผมไป แต่คงเห้นผมเงอะๆงะมั้ง เลยจูงมือผมเดินไปด้วยกันซะเลย แถมเดินเบียดๆผมด้วย จะเบียดทำไม เขินแต่ชอบ
มาถึงโต๊ะ ผมจินตนาการเอาไว้ว่าเพื่อนของชีนต้องเถื่อน หน้าดุ กร่างๆ แล้วก็ต้องยกกันมาเป็นขโยง...แต่ที่ไหนได้นั่งหล่ออยู่หน่อเดียว
"ไม่ต้องงง กูคบคนยาก ที่มหาลัยก็เห็นว่ากูมีไอ้พีทเป็นเพื่อนคนเดียว" เออก็จริงนะ มันผลักให้ผมนั่งลงเบาๆข้างมันน่นแหละ
"คบคนยากหรือไม่มีใครคบวะไอ้ชีน" เออวะ เห็นด้วย
"ปากนะมึง...เตนี่ไอ้ม่อนเพื่อนสนิทกูคนเดียวสมัยมัธยม...ม่อนนี่เต"
"ดีครับ/ดีครับ " ม่อนนี่หล่อนะ หล่อคล้ายๆชีนเลย นิ่งๆ แต่ดูแล้วน่าสนใจมาก ไม่เหมือนผีเจาะปากมาพูดเหมือนไอ้พีท
"เป็นไรกันนะ?" ม่อนถามชีนนะ แต่ตานี่มองผมแบบเจ้าเล่ห์สุดๆ ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมพวกมันสองตัวถึงเป้นเพื่อนกันได้
"รุ่นพี่กูที่มหาลัย"
"แต่เรดาห์กูจับได้มากกว่านั้น...หรือว่าไงครับพี่เต?" นั่นไง
"ชีนว่าไงพี่ว่าตามนั้น"
"เออ เตเป็นแฟนกู"
"ก็แค่นั้นแหละ ลีลาอยู่ได้ กูเห็นตั้งแต่มึงมึงเดินมาจากหน้าร้านแล้ว ถ้าแค่เพื่อนหรือรุ่นพี่นะ มึงคงไม่เดินเบียดกันท่าพวกชอบมองขนาดนั้นหรอก"
"แสนรู้เหมือนเดิมนะมึง"
"ของเค้าดีจริง...แล้วพี่เตติดบ่วงเพื่อนเชี่ยๆของผมได้ไงครับ" เพราะพี่ก็เชี่ยพอกันไงน้อง
"พี่ตามจีบชีนมันก่อน" ฮ่าๆๆๆๆชีนมันยักให้ม่อนด้วย ประมาณ 'กูแน่เว่ย'
"เจ๋งวะพี่ ไอ้นี่มันชอบคนโคตรยากเลย สมัยเรียนนะ มันก็ชอบรุ่นพี่เหมือนกัน แต่ดั๊นมีแฟนซะแล้ว" ม่อนคงหมายถึงจูน
"จูนไง จำได้มั๊ย กูเคยบอกมึงแล้วนิ"
"จำได้" เพราะกูเองก็เคยชอบเหมือนกัน แต่ไม่เคยบอกมึงเท่านั้นเอง
"แล้วมึงก็เคยชอบจูนเหมือนกัน "
"เอ๊ย!!!!!!ร...รุ..รู้ได้ไง"
"พี่ต่อบอก" ไอ้ต่อ มึงทำกูแล้ว
"โหนี่ทั้งพี่เตทั้งไอ้ชีนเคยชอบจูนเหมือนกันเลยเหรอ...ฮ่ะๆๆๆแต่แห้วทั้งคู่ เลยมารักกันเอง เจ๋งวะ" ผมว่าม่อนนี่ไม่ค่อยต่างจากไอ้พีทแล้วนะ...แต่ดูท่าทางแล้วชีนมันก็ไม่ได้ใส่ใจไร ผมเลยปล่อยเลยตามเลย
ก็นั่งคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากจะเป้นวีรกรรมของชีนสมัยเรียน ผมเพิ่งรู้ว่าเมื่อก่อนชีนนี่เอาเรื่องเหมือนกันนะ เรื่องต่อยตี เหล้า ยาก็พอมีบ้าง แต่มาเปลี่ยนตัวเองตอนเจอกับจูน...มันคงรักจูนมากๆถึงกับยอมเปลี่ยนตัวเอง...คุยกันจนเกือบ4 ทุ่ม ก็บอกลากัน
"พี่เต...ผมฝากชีนด้วยนะพี่ ชีวิตของมันไม่ค่อยได้รักใครบ่อยหรอก ที่ผมรู้ก็แค่พี่มีน จูน แล้วก็พี่นี่แหละ"
"มึงด้วยม่อน" ชีนพูดยิ้มๆกับม่อน
"ขอบใจวะที่ให้กูเป้นคนสำคัญของมึง...ชีนเป็นได้ทุกอย่างสำหรับคนที่มันรักนะครับพี่เต ผมบอกได้แค่นี้แหละ"
"ครับ"





ผมกลับมาถึงบ้านก็เอารถเข้าโรง
 จูบกันนิดหน่อยๆ ก่อนจะเดินจับมือเข้าบ้านกันมา
"กลับกันมาแล้วเหรอ"
"พี่ต้อง!!!!"

[Rafael]

งานงอกกก !!!
ว๊ากกก มาทำค้างให้อยากแล้วจากไปอีกแล้วอ้าคุณดิววว

[pahpai]

อั่ยย่ะ!!!! เหมือนจะได้กินมาม่า

ตัดจบกันยังงี้ มันค้างงงงงง

[faratellll]

OMG! พี่ต้องเห็นป่ะเนี่ย  แต่บอกให้รับรู้ก็ดีนะเจ๊อึดอัดแทน
นู๋ชีนหึง หึงอ่ะ แอร๊ยยยย หึงอีกชอบ

P.S. เฮียดูพูดจาเข้าท่าก็ตอนนี้แหละ กร๊ากกกกก

[hello_lovestory]

  พี่ต้องเห็นแล้วใช่ไหม อ๊ากก แล้วจะทำไง อ๊ากก

[Thengja]

ไม่มีความชัดเจนอะไรสักอย่าง

[NUTTYZERO]

ฉับเกินไปมั้ง ค้างเป็นที่สุด !!!

[why yyy]

เง้อ!!

[khunstar]

เคลียร์ด่วน --*

[JA(e)jung]

ไม่ได้เข้านาน คนเริ่มเข้ามาปัญหาเริ่มงอกอีกและ

สู้ๆนะทั้งคู่ ลุ้นเว่ย

ปล.จากใจเลย ผมยังรู้สึกทะแม่งๆกับพี่ตามอยู่อ่ะ พี่ตามต้องชอบชีนแน่ๆ

ของร้องหาคู่ให้พี่เค้าเถ๊อะ ผมโคตรค้างคา แหะๆ

[Bejae]

ทำไมคุณดิวมาทิ้งระเบิดไว้อย่างนี้ล่ะ
พี่ต้องจะเห็นมั้ยนะ ดราม่าจะมามั้ยนะ
กลัวพี่แกเห็นเพราะเครื่องหมายตกใจของคุณดิวเลยนะเนี้ย

[mystery Y]

ไอ้ช่วงท้ายๆนี่มันอะไรกัน ตกลงแจ๊คพอทแตกไหม  โอ๊ยค้าง~

[Zarunghaja]

ค้างอีกแล้ววววว 

[Gu_Ton_Za]

งานเข้าแน่เลยยยยย

[CarToonMiZa]

เคลียร์ๆๆๆกันไปเลย

[shoi_toei]

บร๊ะแล้วววว

[tae-aor]

  ค้างงงงงงงงงงงงง มาต่อเร็วๆนะ

[Salome]

ไม่เข้าใจเต ไม่คิดอะไรกับอุ้ม  แต่พาออกไปทุกวัน มันก็เหมือนการให้ความหวังเขากลายๆ
เวลาที่เราตั้งใจจะทำอะไร ต่อให้คนที่เราตั้งใจจะพูดด้วยเขาไม่มีเวลา
เราก็ต้องพยายามที่จะหาเวลาพูดกับเขาให้ได้ มันงั้นมันอึดอัด
ทนไม่ได้ เหมือนเตกะชีน จริงๆแล้วก็ยังกลัวอยู่นั้นแหละ
เฮียนี่แปลกๆกับชีนตลอดอะ
ทำให้จิ้นได้นะเนี่ย

[due]

ผมยืนค้างอยู่กับที่ซึ่งชีนก็ด้วย แล้วก็มีพี่ต้องกำลังมองตรงมาที่เราสองคน ด้วยความตั้งใจหรือตกหรือตั้งตัวไม่ทันก็ไม่รู้ มือผมกับชีนยังจับกันอยู่เลย กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่พี่ต้องก้มมองดูนั่นแหละ ถึงรู้ตัวว่ามือเรายังจับกันอยู่...ชีนมันจะแกะออก แต่ผมว่าคงไม่ทันแล้วแหละ ก็พี่ต้องเล่นยืนจ้องตาไม่กะพริบอยู่โน่น ปล่อยไปก็เท่านั้น สู้จับให้พออุ่นใจ เป็นกำลังใจให้กันและกันดีกว่า
"ตามพี่มาทั้งสองคนนั้นแหละ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" พูดจบพี่ต้องก็เดินนำเข้าบ้านไปก่อนเลย
"พร้อมมั๊ยชีน?" ผมกระชับมือเราสองคนให้แน่นขึ้น 
"หนีตอนนี้ทันมั๊ยวะ"
"กูว่าไม่ทันแล้วแหละ...หึหึหึ" 
"กูก็ว่างั้นแหละ...มึงไม่เป็นไรใช่มั๊ย?" ผมรู้มันห่วงความรู้สึกผมกับครอบครัวมาก แต่มือมันที่กำลังลูบหัวไปมาเบาๆทำให้ผมอุ่นใจเอามากๆ
"มีมึงทั้งคน กูจะเป็นไรได้ละ....ใช่มั๊ย?"
"อืม...งั้นเข้าไปกันเหอะ กูอยู่ข้างๆมึงเสมอนะเต"
"อืม เหมือนกัน"   
พี่ต้องมองตามทันทีที่เราสองคนเดินเข้ามา มองแบบไม่คลาดสายตา จนผมสองคนนั่งลง พี่ต้องก็ยังไม่เลิกมอง
"พี่ต้องมีอะไรจะพูดกับผมเหรอครับ?"
"พี่ว่าพี่ต้องถามเราสองคนมากกว่านะว่ามีอะไรจะบอกพี่มั๊ย?" เสียงนิ่งๆ แววตาไม่ดุแต่เย็นชา บอกให้ผมรู็ว่าพี่ต้องเอาจริง
"ก็อย่างที่พี่ต้องเห็นและคิดนั่นแหละครับ"
"อย่ามายอกย้อนพี่นะเต!!!!" ผมนี่สะดุ้งเลยครับ 
"พี่ต้อง....คือ" ชีนมันมันลูบหลังผมเบาๆมันคงรู้ว่าผมตกใจเมื่อครู่ ผมหันมองหน้ามันนิดหนึ่งเพื่อขอกำลังใจ แต่พอผมจะพูดต่อชีนก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
"พี่ต้องครับ ผมรักน้องชายของพี่ ผมรักเต"
"รัก?"
"ครับ...รัก"
"จริงเหรอเต?"
"ครับ เรารักกัน" ในเมื่อชีนมันไม่ลังเลที่จะพูด ทำไมผมต้องลังเลละ....ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่ต้องถึงได้เงียบไปเฉยๆ แต่แววตามีรอยกร้าวขึ้นมาจนมองเห็นได้ชัด ผมอึดอัด ผมหายใจไม่สะดวก ผมไม่อยากเห็นสายตาผิดหวังจากพี่ชายที่แสนดีคนนี้ ผมไม่อยากทำให้ใครเสียใจเลย ผมสามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้มั๊ย ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย แต่ผมรักชีนนะ
"พี่ต้องครับ...ผม"
"แกคิดว่าแกทำถูกแล้วเหรอเต มันสมควรแล้วเหรอเต?"
"ผมก็แค่รักชีน ผมไม่ได้ทำไรผิดเลยนิ"
"แล้วแกคิดว่าแม่เลี้ยงแกมา ดูแลแกมาจนถึงวันนี้ พี่ตั้งใจทำงานเพื่อให้ครอบครัวเราอยู่สุขสบาย ก็เพื่อให้แกมีชีวิตแบบนี้เหรอ อยู่กินกับผู้ชายด้วยกันงั้นเหรอ...แกคิดว่ามันถูกแล้วใช่มั๊ย?"
".............." เอามีดมากรีดใจผมเหอะ 
"ความห่วงของคนเป็นแม่ทุกคนคืออะไร เตรู้มั๊ย ชีนรู้มั๊ย?"
"......" ผมเงียบ ชีนเงียบ ที่เงียบไม่ใช่ไม่รู้ ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่ไม่อยากตอบ เพราะถ้าผมตอบออกไปเมื่อไรก็จะยิ่งเป็นการตอกย้ำตัวเองว่าได้ทำผิดไปมากแค่ไหนแล้ว
"งั้นพี่จะบอกให้ ความสุขของคนเป็นพ่อเป็นแม่คือการได้เห็นลูกที่ตัวเองเลี้ยงมากับมือรักราวดวงใจเติบโตไปในแนวทางที่ดีี มีคนนับหน้าถือตาในสังคม มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และที่สำคัญที่สุด คือมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ อุบอุ่น มีหลานตัวเล็กๆไว้้เป็นเพื่อนเล่นคลายเหงายามเฒ่าชรา...แล้วถ้าเตยังยืนยันในความคิดของตัวเองอยู่ เตคิดว่ามันจะเป็นยังไง?" ที่พี่ต้องพูดมาถูกทุกอย่าง ถูกจนผมไม่สามารถคัดค้านไรได้เลย คนเป็นแม่ทุกคนต้องการแค่นี้จริงๆ ผมเชื่ออย่างนั้น แต่ถ้าผมทำไม่ได้จะหมายความว่าผมอกตัญญูต่อบุพการีรึเปล่า จะทำให้แม่เสียใจมากแค่ไหน ผมจะบาปมากแค่ไหนที่ทำให้ผู้มีพระคุณท่วมหัวเสียใจร้องไห้
"แล้วความต้องการของเป็นลูกละครับพี่ต้อง มีใครคิดจะสนใจฟังมั๊ย? มีใครจะสนใจหันมาถามบ้างมั๊ย?"
"แล้วความต้องการ ความคาดหวังของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกเป็น  อยากหใ้ลูกมี มันไม่ใช่สิ่งดีอยางนั้นเหรอชีน?"
"แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นสิ่งที่ลูกทุกคนต้องการนี่ครับ"
"ชีนกำลังจะบอกพี่ว่าชีนไม่ต้องการสิ่งดีดีอย่างนั้นเหรอ?"
"แต่สิ่งที่ผมกับเตกำลังต้องการอยู่มันก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรนิครับ ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการแต่สิ่งดีดีเข้ามาในชีวิต และเตคือสิ่งดีดีของผม แล้วพี่คิดว่าผมควรจะยอมเสียสิ่งดีดีที่ได้มาอยู่ในมือให้หลุดลอยหายไปอย่างนั้นเหรอครับ?" อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ยังสามารถยิ้มได้เพราะคำพูดของชีน ถ้าในช่วงปกติผมคงล้อมันแล้วแหละว่า น้ำเน่า และมันเองก็คงจะไม่ยอมพูดอะไรทำนองนี้หรอก มันเก๊กจะตาย แต่พอชีนขึ้นมาในเวลาแบบนี้ คำพูดเหล่านี้กลับหล่อเลี้ยงจิตใจผมให้ทนนั่งอยู่ตรงนี้ได้
"แล้วคิดว่ามันเหมาะสมมั๊ย?"
"แล้วไอ้ความเหมาะสมอะไรเนี่ย มันคืออะไรเหรอครับ?"
"พวกนายอาจจะคิดกันว่าสมัยนี้ผู้ชายกับผู็้้ชายรักกัน อยู่กินด้วยกันมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว สังคมยอมรับมากขึ้น เปิดเผยได้มากขึ้น ไม่ต้องปกปิดเหมือนเมื่อก่อน แต่พวกนายเคยคิดกันบ้างมั๊ยว่าจะมีซักกี่ครอบครัวที่ยอมรับได้จริงๆ จะมีพ่อแม่ซักกีคนที่จะยิ้มรับหน้าชื่ินตาบานว่าลูกฉันเป็นเกย์ ลูกชายผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ที่เค้าต้องทำใจยอมรับก็เพราะคำว่า รักลูก แล้วคนที่เป็นลูกละเคยคดจะรักจะเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่จริงๆบ้างมั๊ย?" ถ้าพี่ต้องตะคอกด่าผม ตวาดผมด้วยเสียงดังๆ ผมคงจะกล้าเถียงแกได้บ้าง  แต่พี่ต้องพูดทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลไปซะหมด จนทำให้ผมต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอไปจนหมด...ชีน กูขอโทษนะที่ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ
"แต่การที่ผมกับเตรักกันมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมสองคนไมรักพ่อแม่พี่น้อง...แค่เราสองคนรักกัน มันทำให้คนอื่นเจ็บปวดมากเลยเหรอครับ?"
"มนุษย์ทุกคนคงไม่มีความสุขนักหรอก้าต้องผิดหวังพลาดหวัง"
"ก็นั่นะสิครับ เื่พื่อให้คนอื่นสมหวัง มีความสุข ผมกับเตเลยต้องผิดหวังงั้นเหรอ แล้วทำไมคนที่ต้องผิดหวังพลาดหวังถึงต้องกลายมาเป็นผมกับเตด้วย"
"นี่สรุปที่พี่พูดมาทั้งหมดสองคนไม่เข้าใจพี่เลยใช่มั๊ย?"
"พี่ต้องผมเข้าใจทุกอย่าง ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย แต่ผมก็รักชีนด้วย ผมเสียใครไปไม่ได้จริงๆครับ...พี่เห็นใจผมนะ"
"คนเราไม่มีใครสมหวังไปหมดซะทุกอย่างหรอกเต"
ก้อนแข็งๆมันตีตื้นขึ้นมาจนจุกลำคอผมตีบตีนไปหมด ขอบตาร้อนผ่าว ตาเริ่มพร่ามัวเพราะมีหยดน้ำใสๆมาบดบัง

"พี่ขอร้องให้เราสองคนหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ วันนี้ ตอนนี้ได้มั๊ย?"
"............." และแล้วน้ำตาใสๆของผมก็หยดลงมาจนได้ หยดลงมาแบบไม่ขาดสาย โดยไร้เสียงสะอื้นใดๆ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิงไปซะเฉยๆ ผมยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าใจผมตอนนี้ยังคงเต้นอยู่หรือว่าหยุดเต้นไปแล้ว รอบข้างผมยังมีใครนั่งอยู่้บ้าง...
"เต" แล้วก็กลายเป็นชีนที่เรียกให้ผมกลับมาอยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้า
"กูไม่เลิกกับมึงนะ....ฮึกฮึกฮึ....ไม่  ฮึก ไม่ยอมหรอก...รักแล้ว....ฮึกฮึก แล้วจะเลิก ฮึกฮึก ได้ไง" ผมพูดแทบไม่เป็นคำ แต่ก็พยายามบอกให้ชีนรับรู้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน ยังไงผมก็ไม่ยอมให้มันเลิกกับผมหรอก ผมรักมันซะขาดนี้
ดูเมือนตอนนี้ทุกอย่างอยู่นอกเหนือความคาดหมายผมไปซะทุกอย่าง ตอนแรกคิดว่าพี่ต้องจะเข้าใจหรืออาจจะไม่พอใจหรือต่อว่าบ้าง แต่เปล่าเลยพี่ต้องกลับบอกให้ผมเลิกคบกับชีน คิดว่าเฮียจะอาละวาดจนบ้านแตก แต่เฮียกลับเข้้าใจผมทุกอย่าง คอยช่วยเหลือตลอด แล้วอีกคนที่สำคัญในชีวิตผมละ ท่านจะว่ายังไง
ผมหันมองหน้าชีนอีกครั้งทั้งน้ำตาเมือมันกระชือมือผมในอุ้งมือให้แน่นขึ้น แน่นจนรู้สึกปวดหน่อยๆ  แต่นั่นมันเทียบไม่ได้กับใจผมในตอนนี้ได้เลย ที่กำลังร้าวและอาจจะแตกละเอียดได้ถ้าโดนกระแทกอีกนิดเดียว
"แล้วถ้าผมบอกว่าผมไ่ยอมละครับ"
"พี่ก็จะบังคับไง พี่อาจจะบังคับชีนไม่ได้ แต่เตน้องชายพี่"
"ไม่ะพี่ต้อง ผมรักชีน ผมไม่เลิกกับชีน ไม่ยอม ไม่เลิก"
"แล้วแกไม่รักแม่ ไม่รักพี่ รักตามบ้างเหรอ!!!!!!!!!!!!" ยิ่งพี่ต้องพูดเสียงดังเท่าไรน้ำตาผมก็ยิ่งร่วงกราวเท่านั้น
"รักสิ...ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย รักเท่าๆกับชีวิตผมเอง ฮึกฮึกฮึ...."
"งั้นก็เลิกกับชีนสิ!!!!!"
"พี่ต้อง!!!!"
"เฮีย/พี่ตาม"
"ทำไมต้องพูดเสียงดังกับน้องด้วย ตะคอกมันทำไม แล้วทำไมต้องไปบังคับมันด้วย เตมันจะรักใคร ชอบใครก็เรื่องของมันทั้งนั้น ชีวิตเป้นของมันนะพี่ น้องชายเราเป็นคนนะพี่ต้อง ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่พี่จะไปบังคับฝืนใจมันได้ทุกอย่าง"
"แกหยุดไปเลยนะตาม ไม่เห็นบ้างเหรอว่าน้องเรากำลังหลงผิด"
"หลงผิดอะไรกันพี่ มานี่เต...." เฮียดึงเข้าไปใกล้ๆแล้งลูบหัวลูบหลังปลอบผม "น้องเรามันก็แค่มีความรัก แล้วคนรักมันก็ดันเป็นผู้ชาย มันก็เท่านั้นเอง เตมันไม่ได้ติดยา ค้าผง ฆ่าคน ปล้นแบงค์ซะหน่อย.....หยุดร้องได้แล้วเต ชีนดูแลแฟนมึงให้ดีหน่อยดิิ๊ น้ำตาไหลจะหมดตัวแล้วมั้ง" เฮียผลักหัวผมออกเบาๆ แล้วก็ผลักไหล่แบบไล่ๆให้ผมกลับไปนั่งข้างๆชีนเหมือนเดิม
"พี่คิดว่าแกรู้เรื่องของสองคนนี้มาตลอด ถูกมั๊ย"
"ก็ไม่ผิด...ผมรู้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะตลอดรึเปล่า เพราะตอนที่ผมรู้พวกมันสองคนก็สุขขีสุขสันต์กันแล้ว"
"แกรู้แล้วทำไมไม่รู้จักห้ามน้อง แถมยังเห็นดีเห็นงามไปด้วย"
"เตมันแค่มีความรักนะพี่ต้อง มันไม่ได้ทำไรผิด...อีกอย่างห้ามคนไม่ให้รักกันมันบาปหนาอยู่นะีพี่"
"แล้วการที่ทำให้คนที่เราเรียกว่าแม่เสียใจ มันไม่บาปเหรอ"
เงียบกันทั้งห้อง
"เต มึงอย่าร้องดิ กูใจไม่ดีนะ"
"กูก็ไม่ได้อยากร้องหรอกชีน แต่น้ำตามันไม่หยุดไหลเลย ฮึกๆๆๆ"
"กูทำอะไรเพื่อมึงได้บ้างมั๊ยเนี่ย?"
"อยู่ข้างๆกู อย่าทิ้งกูก็พอนะ ฮึกๆๆๆอย่าทิ้ง"
"มึงเองก็ห้ามปล่อยมือจากกูละกัน"
"ไม่ปล่อย ถึงจะเจ็บปวดทรมานแค่ไหนก็จะไม่ปล่อย ฟืดดดดดดดดดดดด"
"ดี"

"พี่ต้อง ผมว่าให้แม่เป็นคนตัดสินใจเองดีกว่านะว่าท่านจะรู้สึกยังไง ยอมรับหรือไม่...แต่การตัดสินใจครั้งสุดท้ายยังไงก็ต้องเป็นของเต เพราะชีวิตเป็นมันของมัน"
"แม่สมควรจะรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ? ตามเห็นว่างั้นใช่มั๊ย?"
"พี่ต้องครับ ถ้าวันหนึ่งพี่ต้องรักใครขึ้นมาจริงๆซักคน ผมเชื่อว่าพี่ไม่สนใจหรอกว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ยากดีมีจนยังไง หน้าตาดีหรือไม่ หรือแม้กระทั่งจะเป็นผู็ชายก็ตาม พี่ต้องก็คงยังเลือกที่จะรัก เพราะมันมีเหตุผลร้อยแปดพันเก้าล้านๆที่พี่จะรัก"
"พี่มีสติตลอดเวลา พี่รู้เสมอว่าไรควรไม่ควร...แกพูดเหมือนแกรักใครเลยนะตาม หวังว่าคงไม่เหมือนเตอีกคนนะ" พี่ต้องมีคนรักเหรอ? ใคร? เมื่อไร?
"ถ้าผมมีจริงๆ ผมคงไม่กล้าบอกให้ที่บ้านรู็หรอก ถ้าผลสุดท้ายต้องมานั่งทะเลาะกันอย่างนี้...พี่ต้องไม่เคยรักใคร พี่ก็พูดง่ายดิ"
"ใช่ พี่ไม่เคยรักใครเลย ไม่เคยมีคนรักเหมือนคนอื่นๆ เพราะอะไรรู็มั๊ย เพราะพวกแกสองคนไง พี่ต้องดูแลทุกอย่างแทนแม่ตั้งแต่เรียนไม่จบ แต่พี่ก็ไม่เคยนึกเสียใจเลย กลับภูมิใจด้วยซ้ำที่สามารถดูแลทุกคนได้เป็นอย่างดีแทนพ่อ เป็นที่พึงให้ทุกคนในครอบครัวได้ แล้วพี่ผิดมากเลยเหรอที่พี่อยากเห็นคนที่พี่รักเดินอยู่ในทางที่ถูกต้อง เหมาะสม"
"ต้องไม่ผิดหรอกลูก ไม่ผิดเลย ต้องพูดถูกทุกอย่าง"
"แม่/แม่/แม่"

[loven36p]

ถ้านี่แค่หน่วง ๆ
แสดงว่าจะมียิ่งกว่านี้อีกใช่มั๊ยอ่ะ

ปล.เฮียตามรักใครอ่ะ
อย่าบอกนะว่าเป็น  ชอ สระอี นอ  อ่ะ

[Zarunghaja]

แม่จะว่ายังไงบ้างนะ
ฮือออออออออออ 

[pahpai]

หน่วงจริงๆ

แม่จะมีแต่ต่อจากประโยคนี้ไหมหนอ?

[Rafael]

ฮือออ หน่วงจริงๆด้วย
แล้วคุณแม่จะว่าไงล่ะทีนี้
หวังว่าคงจะไม่พาให้ดราม่ายิ่งกว่าเดิมนะ

[shoi_toei]

หน่วงโคดดดด เฮ้อ เลือกทางที่ถูกแต่แม่งทุกข์ตลอด ๆ ก็ไม่ไหวนะค่ะพี่ต้องง

รักเฮียตามสุดใจ

[NUTTYZERO]

เอาแล้วไงคุณแม่ ผมว่าคุณแม่เข้าใจนะ หรืออาจจะหนักว่าเดิม -*- โอ๊ยยย...ไม่อยากเดา รออ่านตอนต่อไปดีกว่า

[hello_lovestory]

  ค้างอย่างแรง อ๊ากก แม่/แม่/แม่ แม่รู้แล้วแม่จะว่ายังไง อ๊ากก เดาไม่ออกเลย(มั้ง) ลุ้นมากก

[Bejae]

อย่าให้หน่วงไปกว่านี้เลยนะคะคุณดิว
พี่ต้องพูดถูกที่ว่าพ่อแม่ต้องการเห็นลูกมีความสุข มีครอบครัวที่ดี
แต่เฮียตามก็พูดถูกเหมือนกัน เตแค่มีความรัก ไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายอะไรเลย
ไม่รู้ว่าแม่เตจะว่ายังไง อยากให้ทุกคนเข้าใจความรักของเตและชีน
ผ่านมันไปให้ได้นะ ผ่านอุปสรรคนี้ไปด้วยกันให้ได้นะเตชีน

[mystery Y]

อ่านไปใจก็เต้นแรงไปด้วย งื้อ~มันหน่วงๆยังไงไม่รู้

[Gu_Ton_Za]

ค้างสุดๆเลยค้าฟ มาต่อเร็วๆนะค้าฟ