บทที่ 32
ตำนานรักสองราชวงศ์ : รัก...
นับตั้งแต่งานอภิเษกเป็นต้นมา องค์ทริสเซย์และองค์คาเซียก็ทรงอยู่เคียงข้างกันตลอดเวลา... ทั้งกลางวันและกลางคืน
นับวันทั้งสองพระองค์ยิ่งแสดงออกถึงความรักที่มีให้แก่กันและกัน สร้างรอยยิ้มให้แก่คนในพระราชวัง และความความหวังให้กับประชาชน
ความหวัง... ที่จะได้เห็นสายพระโลหิตองค์น้อยกำเนิดขึ้นมาอีกหลาย ๆ พระองค์
“เหมือนทุกคนจะรอคอยการตั้งพระครรภ์ขององค์ราชินีอยู่นะเพคะ”เนลเอ่ยขึ้น หลังจากที่พระองค์ทรงเสวยน้ำนมของพระมารดาเสร็จ “หม่อมฉันก็แอบหวังอยู่เหมือนกันนะเพคะ องค์ราชินี”
“หม่อมฉันก็อยากเห็นพระโอรสกับพระธิดาอีกหลาย ๆ พระองค์นะเพคะ”เรลหันมาพูดกับนายเหนือหัวของนางบ้าง
“นั่นสิเพคะ จะได้ไม่เหงาด้วยนะเพคะ”เมร่าสนับสนุนคำพูดของสองพี่น้อยร้วยรอยยิ้ม
“พูดอะไรน่ะ...”พระพักตร์ขาวเนียนแดงระเรื่อน้อย ๆ พระเนตรหลุบลงมองพระเพลา
“อีกไม่นานหรอก... ราชินีของข้าคงมีลูกน้อยออกมาให้พวกเจ้าเลี้ยงอีกสักคน สองคน”องค์ทริสเซย์ทรงยิ้มอ่อน ๆออกมา
“ฝ่าบาท...”พระเนตรกลมโตมองค้อนร่างสูง ก่อนจะก้มพระพักตร์ลงมาหาลูกน้อย “อยากมีน้องไหม เซเซียน้อยของแม่”
“แอ๊ ๆ ๆ”องค์ชายเซเซียส่งเสียงร้องตอบรับทันที เรียกเสียงหัวเราะเบา ๆ จากผู้เป็นบิดาได้เป็นอย่างดี
“เซเซีย ก็อยากมีน้องเนอะ ลูก”องค์ราชาตรัสกับลูกน้อย
“แอ๊ ~”
มือเล็ก ๆ แกว่งไปมา เด็กน้อยตัวจ้ำม่ำอายุห้าเดือน ติดพระบิดายิ่งกว่าใคร
“มามะ ลูกพ่อ มารดาของเจ้าคงหนักแล้ว”วงแขนแกร่งโอบอุ้มลูกน้อยไว้หลวม ๆ
พระบิดาและพระโอรสเล่นกันอยู่สักพัก ทารกน้อยก็เข้าบรรทม เนลอุ้มองค์ชายกลับไปยังห้องบรรทมอย่างเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้รบกวนการบรรทมขององค์ชายที่รัก
“ฝากด้วยนะ แม่นม”
เรลกับเมร่าหายตัวออกจากห้องทรงอักษรไปในเวลาที่ใกล้ ๆ กัน เพื่อให้คู่รักได้อยู่ร่วมกันสองต่อสอง...
และ... เป็นที่แน่นอนว่าพวกนางทั้งสามย่อมพากันแอบดูนายเหนือหัวมอบความรักให้แก่กันและกัน เหมือนทุก ๆ ครั้ง...
“คาเซีย...”เสียงทุ้มเอ่ยชื่อของราชินีคู่กายเบา ๆ “มานี่สิ...”
องค์คาเซียทรงเสด็จไปประทับบนพระเพลาขององค์ราชาอย่างว่าง่าย พระเศียรทุยซบกับพระอุระแกร่งน้อย ๆ
“พะยะค่ะ... ฝ่าบาท”
“ไม่เอาสิ... ตอนนี้มีเพียงเราสองคนนะ คาเซีย”องค์ราชาตรัสอย่างเอาแต่พระทัย ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าด้านนอกมีนางกำนัลและพระสนมบางส่วนแอบมองอยู่... “เรียกชื่อข้าสิ”
“ทริสเซย์...”องค์ราชินีตรัสออกมาอย่างเขินอาย เหตุด้วยตัวพระองค์ยังมิชินกับการที่ต้องเรียกชื่อของพระสวามีโดยตรง
“น่ารักจริง ๆ ที่รัก”
ทั้งสองพระองค์มอบจุมพิตให้แก่กัน...
พระหัตถ์หนาขององค์ทริสเซย์ปลดฉลองพระองค์ของร่างบางออกทีละชิ้น ๆ อย่างเชื่องช้า
ของทั้งหมดที่วางอยู่บนโต๊ะทรงอักษรถูกกวาดลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยฝีมือของผู้เป็นเจ้าของ ก่อนที่ร่างของผู้เป็นที่รักจะถูกพระองค์ยกขึ้นไปประทับบนนั้นแทน
การร่วมสังวาสที่ห่างหายไปนับสองเดือนนับตั้งแต่พิธีอภิเษกถูกบรรเลงขึ้นอย่างเร่าร้อน และยาวนาน...
น้ำกามจำนวนมากหลั่งไหลเข้าสู่พระวรกายขององค์ราชินีแห่งเฟรนเซียอย่างต่อเนื่อง
อีกไม่นาน... เราคงได้พบกับองค์ชายและองค์หญิงตัวน้อยเป็นแน่...
+++++++++++++++
ทางด้านอาณาจักรเซเรียล หลังจากที่งานฉลองกับรับตำแหน่งองค์ราชินีขององค์ชายคาเซียจบไปหนึ่งเดือน พวกเขาก็จัดงานอภิเษกให้กับองค์ชายโซเนล์และองค์ชายโซเทเรีย
งานอภิเษกนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่น แม้จะมีคนบางกลุ่มไม่พอใจนักกับการที่พระอนุชาโซเนล์เข้าพิธีอภิเษกกับอดีตพระชายาของพระเชษฐาคาเซีย แต่ก็มิอาจจะออกมาคัดค้านได้
งานอภิเษกครั้งนี้องค์ราชินีคาเซียทรงเสด็จมาร่วมด้วย และพระองค์ก็รับอาสาคอยดูแลพระโอรสคาเซเรียตลอดพิธีการ
ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี องค์ชายโซเนล์และพระชายาโซเทเรียก็ได้อยู่ครองคู่ เป็นของกันและกันอย่างที่หวังเอาไว้
พิธีการสุดท้ายของวันมงคล... พิธีเข้าเรือนหอ ปัญหาเล็ก ๆ ก็เกิดขึ้น แต่ก็แก้ไขได้โดยไว แม้จะแอบวุ่นวายน้อย ๆ ก็ตาม
“แล้วใครจะดูแลคาเซเรีย ระหว่างที่ทั้งคู่เข้าห้องหอกันหรือ”องค์ราชินีแห่งเซเรียลตรัสขึ้น “ให้ข้าดูแลให้เอาไหม...”
สายตาทุกคู่ในที่นั้นหันมาจับจ้องพระนางเป็นตาเดียว อีกทั้งความนัยน์ที่แฝงมากับแววตานั้น ก็ยังเป็นไปในทิศทางเดียวกันด้วย
‘พระองค์ทรงอยู่เฉย ๆ จะดีเสียกว่า’
ไม่มีผู้ใดเห็นด้วยกับการให้พระองค์เป็นผู้ดูแลสายพระโลหิตองค์น้อยเลยแม้เพียงสักคน
พระนางอยากจะเอ่ยคัดค้าน... แต่เสียงเดียวมีหรือจะสู่กับคนนับสิบ นับร้อยเช่นนี้ได้...
ความหวังที่จะได้เล่นกับพระราชนัดดาทั้งราตรีจึงเป็นอันตกไปอย่างเสียมิได้
“กระหม่อมดูแลเองก็ได้พะยะค่ะ”องค์คาเซียทรงตรัสขึ้น “ถึงอย่างไรคาเซเรียก็เป็นโอรสของกระหม่อม ลูกคนเดียว กระหม่อมดูแลได้ มิต้องทรงเป็นกังวล”
ทุก ๆ คนเชื่อ ว่าองค์ราชินีแห่งเฟรนเซียสามารถดูแลพระราชโอรสได้... แต่ที่เป็นกังวลนั้น คือทางองค์ทริสเซย์จะยอมให้พระองค์ประทับอยู่ที่เซเรียลได้เช่นนั้นหรือ
พระราชสารขออนุญาตประทับค้างคืนถูกส่งไปให้กับองค์ราชาแห่งเฟรนเซียอย่างเร็วที่สุด โดยม้าเร็ว
หลังจากที่องค์ทริสเซย์ได้รับพระราชสารนั้น พระองค์พร้อมด้วยองค์ชายเซเรียและเหล่าองครักษ์ นางกำนัล พากันเดินทางมายังอาณาจักรเซเรียลทันที
สรุปแล้ว ในราตรีนั้น องค์ราชาและองค์ราชินีแห่งเฟรนเซียก็มาประทับยังวังหลวงแห่งเซเรียล องค์ชายทั้งสองก็บรรทมร่วมกันในเปลเดียว...
ทารกทั้งสองนอนเอาศีรษะชิดกัน เรียกรอยยิ้มจากผู้พบเห็นได้เป็นอย่างดี...
แน่สิ... บิดาก็หล่อเหลา มารดาก็งดงาม
ทายาทออกมาจะมีหน้าตาที่ไม่ดีได้อย่างไร
++++++++++++++++++++++++
“เซท... เมื่อไหร่เจ้าจะมีลูกให้กับข้าอีกสักคน สองคนล่ะ”เรฟสะกิดร่างข้าง ๆ เบา ๆ “ถ้าลูกโตขึ้นจะเหงาน้า เป็นลูกคนเดียว”
“เจ้าก็มาคลอดลูกเองบ้างสิ เรฟ”เซทไม่ละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่เลยแม้แต่น้อย “จะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน เวลาคลอดเด็กคนหนึ่ง”
“โถ่... เซท มีให้ข้าเถอะ นะ นะ”
“ไม่!!!”
“น่า... เซท ลูกเราจะได้คอยปกป้ององค์ชายน้อย เหมือนที่เราทำยังไงล่ะ”
“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย เรฟ”
“น่า... นะ เซท นะ”
“เฮ้อ... อีกแค่สองคนเท่านั้นนะ”
สุดท้าย เซทก็ยอมให้กับเรฟอีกจนได้... ก็นะ ถึงจะถกกัน เถียงกันแค่ไหน
เซทก็รักเรฟอยู่ดี
++++++++++++++++++++++
เหลือบทส่งท้าย...
จะถึงความจริงแล้วววววว
ก่อนหายกลับหลืบ
หัวข้อ: Royal Of Love ตำนานรักสองราชวงศ์[บทพิเศษP.14 R 410] จบแล้วค่ะ (แจ้งข่าวเล็กๆ) (อ่าน 262087 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก