ทะเล
อยาก…
มีความสุขแค่เสี้ยวหนึ่งก็ยังดี…
“เดินเล่นไหม?”
“ก็ดีครับ”
.
.
.
หลังจากล้างเนื้อล้างตัวกันเสร็จแล้ว วริณกับแซมก็ลงมานอนดูทีวีเล่นกับเจ้าดุ๊กดิ๊ก ส่วนอธิปก็นอนกอดหมอนข้างอยู่ด้านบน
เพราะวริณแอบหนีมานั้นเอง…
“อาหารมาแล้วค่ะ คงหิวกันแย่”สาวใช้สองสามคนเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับวางอาหารลงบนโต๊ะอาหาร วริณผละจากทีวีเดินเข้า
ครัวพร้อมกับช่วยจัดโต๊ะอาหาร ก่อนจะกล่าวขอบคุณแม่บ้านที่อุสส่าห์นำอาหารมาให้
“คุณกร กับน้องต้นข้าว กลับมาทันอาหารเย็นพอดีเลยครับ”วริณเดินออกมาพอดี พร้อมกับเห็นชายหนุ่มทั้งสองกำลังเดินเข้ามา
“แล้วไอ้ไฟมันล่ะครับ”ภัทรกรถาม เมื่อมองไปรอบๆก็ยังไม่เห็นหน้าเพื่อนรักที่มักจะอยู่ไม่ห่างวริณเลยสักนิด
“นอนอยู่ข้างบนครับ เดี๋ยวผมต้องไปปลุกก่อน”วริณว่าก่อนจะยิ้มและเดินขึ้นไป ภัทรกรและต้นข้าวนั่งเล่นกับแซมหน้าทีวีรอให้
อธิปและวริณลงมาทานข้าวพร้อมกัน
“คุณไฟครับ”
“………..”
“คุณไฟ”วริณเพิ่มเสียงขึ้น พร้อมกับเขย่าไหล่หนาๆของอธิปไปมา
“อื้อ”
“ทานข้าวครับ”วริณก้มหน้าลงไปกระซิบที่หูชายหนุ่ม อธิปเอี่ยวตัว ก่อนจะปรือตาขึ้น
“ง่วงอะ นอนก่อน”อธิปงอแง พร้อมกับกางแขนดึงชายหนุ่มลงมานอนด้วย
แปะ
วริณตีมือลงบนไหล่อธิปเบาๆพร้อมทำหน้ายุ่ง เมื่ออธิปจอมงอแงกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงราวกับงู
“แซม คุณกร น้องต้นข้าว เจ้าดุ๊กดิ๊ก รอเราอยู่นะครับ”วริณว่าก่อนจะขืนตัวขึ้น และดึงมืออธิปให้ลุกขึ้น
“โอ๊ยย ปวดหัวอะดินๆ ไม่เอาๆ”อธิปงอแงเป็นเด็กๆ สงสัยไข้จะกิน วริณจึงยอมให้อธิปนอนต่อ และเดี๋ยวจะลงไปหาอะไรมาให้
ทานแทน
“คุณน่ะไม่สบายแล้ว”วริณบอกก่อนจะปิดประตูและเดินลงไป เสียงกรี๊ดกร๊าดแหลมปรี๊ดในห้องรับแขกทำให้ชายหนุ่มรีบเข้าไปดึง
สายจูงของเจ้าดุ๊กดิ๊กทันที
“กรี๊ดด !หมาบ้า ฟ้าขยะแขยงค่ะคุณกร”ฟ้าใสเบ้หน้าปัดเนื้อปัดตัวก่อนจะกระโดดเข้าหลบกับหลังภัทรกรเมื่อเจ้าหมาน้อยเห่าใส่
เข้าให้
“โฮ่งๆ”
“ชู่วว ไม่เอาน่า”วริณดึงสายจูงลากเจ้าหมาน้อยออกไปหลังบ้าน พร้อมกับเอาถาดข้าวและอาหารเม็ดสำเร็จรูปให้ เจ้าดุ๊กดิ๊กกิน
เรียบร้อย ก่อนจะถูกล่ามไว้กับเสา ชายหนุ่มยกมือลูบหัวมันเบาๆ อย่างเอ็นดู
“เดี๋ยวฉันจะมารับแกนะ”วริณบอกกับหมาน้อย มันครางหงิงๆก่อนจะกินของมันต่อ วริณล้างมือในครัว พร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง
รับแขก เห็นคุณสากำลังเล่นกับแซม ส่วนคุณกรก็โดนคุณฟางัวเงีย ส่วนน้องต้นข้าวก็นั่งดูทีวีนิ่ง จ้องการ์ตูนตรงหน้าซะจอแทบ
ทะลุ
“เอ่อ คุณฟ้ากับคุณสามากันได้ไงครับเนี่ย”วริณเดินเข้าไปทักทาย ฟ้าใสมองมาแต่ไม่ตอบ ส่วนคุณสาก็หันมายิ้มหน้าแปล้นให้เขา
“สาเดินเล่น ผ่านมาแถวนี้ถึงบ้านคุณไฟพอดี กะว่าจะมาเยี่ยมแล้วก็กลับเห็นว่าเย็นแล้ว คุณกรเข้าเลยชวนฝากท้อง”คุณสาเอ่ย
เสียงใส ภัทรกรหันมายิ้มๆ ก่อนจะพยายามปัดมือปลาหมึกของหญิงสาวออก
“แล้วพี่ไฟไปไหน ยังไม่ลงมาอีกเหรอ?”ฟ้าใสถามเสียงขุ่น ก่อนจะลุกขึ้นกะจะเดินขึ้นไปดูข้างบน
“คุณไฟไม่สบายครับ งอแงไม่ยอมลงมา งั้นผมเชิญทุกคนทานข้าวกันไปก่อนนะครับ ส่วนผมจะเข้าไปทำโจ๊กให้คุณไฟทาน”
“พ่อไฟไม่สบายเหรอฮ่ะ?”แซมหันมาถาม ตาแป๋ว ก่อนจะเดินจากโซฟา ตรงมาทีวริณ
“แซมอยากกินข้าวพร้อมกับพ่อ”แซมอ้อน วริณจึงจับหัวแซมโงนเงนไปมา
“อย่างอแงเหมือนพ่อไฟนะ ไม่น่ารักเลย”วริณบอก แซมหน้างอ ก่อนจะเดินเข้าไปจับมือพี่ต้นข้าวกับคุณสา แกว่งเบาๆ ต้นข้าวยิ้ม
น้อยๆก่อนจะอุ้มแซมขึ้นด้วยความเอ็นดู
“หนักไหมจ๊ะ”คุณสาแซวต้นข้าว เพราะตัวเล็กนิดเดียว ต้นข้าวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะโดนแซมโอบคอกอดไว้แน่น
“หิวข้าวแล้วฮ่ะ พี่ชายคนสวย”แซมบอก ต้นข้าวกับคุณสาและคุณกร คุณฟ้าพากันนั่งลงบนโต๊ะอาหาร วริณยิ้มที่เห็นแซมเข้ากับ
พวกพี่ๆได้ ก็หายห่วง ก่อนจะเดินเข้าครัว ลงมือทำโจ๊กง่ายๆให้อธิปที่นอนป่วยอยู่บนห้อง
วริณมัวงุ่นง่านอยู่กับการทำโจ๊ก ทุกๆคนจึงทานข้าวกันเสร็จแล้ว คุณสาจึงเข้ามาลาในครัว พร้อมกับคุณภัทรกร ต้นข้าว แซมและ
เจ้าดุ๊กดิ๊ก เดินไปส่งสองสาวกลับบ้าน พระอาทิตย์คล้อยจะตกดิน วริณตักโจ๊กในถ้วย ยาเม็ด พร้อมน้ำอุ่นๆใส่ถาดขึ้นไปให้อธิป
“คุณไฟ”วริณวางถาดโจ๊กลงบนโต๊ะ ก่อนจะนั่งลงแตะลงบนหน้าผาก อธิปยังหลับสนิท วริณเปิดตู้เสื้อผ้าพร้อมหยิบหยิบผ้าขนหนู
ผืนเล็กเข้าห้องน้ำพร้อมกับกะละมังน้ำอุ่ม ผ้าเปียกวางข้างเตียง
“ตัวร้อนมากเลย”วริณพึมพำ ก่อนจะแกะมือของอธิปจากหมอนข้างออก อธิปขยับตัวก่อนจะปรือตาขึ้นอีกครั้ง
“ดิน…”
“ครับ”วริณขานตอบ ก่อนจะถอดเสื้อยืดของอธิป ชายหนุ่มให้ความร่วมมืออย่างดี
“เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ”วริณบิดน้ำ ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูเช็ดขึ้นไปตามแขน หน้าท้อง ลำคอ หน้า แผ่นหลัง ก่อนจะดึงกางเกงอธิป
ออก ชายหนุ่มหน้าร้อนเล็กน้อย ก่อนจะเช็ดตัวให้อธิปเสร็จทุกซอกทุกมุม
“คุณไฟลุกขึ้น ทานข้าวเถอะครับ”หลังจากแต่งตัวให้แล้ว วริณก็ช่วยพยุงให้อธิปผิงกับเตียง ก่อนจะเอาถ้วยโจ๊กมาถือไว้ในมือ
พร้อมกับป้อนให้อธิปกิน
“ดินทานอะไรยัง”อธิปถาม ก่อนจะอ้าปากทานโจ๊กที่วริณป้อนให้
“แล้วครับ”วริณโกหกเพราะไม่อยากให้อธิปเป็นห่วง ก่อนจะตักโจ๊กอีกคำให้ชายหนุ่ม
“โกหก”อธิปว่าก่อนจะจับมือวริณให้ลดลง แล้วจ้องหน้าวริณยิ้มๆ
“ผมป่าวนะ ทานแล้วจริงๆ”วริณเถียงงอนๆ อธิปส่ายหัว ก่อนจะกินยา พร้อมกับน้ำอุ่นที่วริณเตรียมไว้ให้
“ไปตักโจ๊กมาอีกถ้วย แล้วก็มานั่งกินข้างๆผม”อธิปสั่งเสียงดุ ก่อนจะล้มหัวลงใช้หมอนใบโตพิงศรีษะ
“ครับ”
.
.
.
วริณขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับถ้วยโจ๊กและน้ำอีกหนึ่งแก้ว อธิปตบเบาะให้มานั่งข้างๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งแย่งถ้วยโจ๊กจากมือชายหนุ่ม
“อะ…”
“เดี๋ยวป้อนเอง”อธิปยิ้มเข้าเล่ห์ก่อนจะโจ๊กเป่า พร้อมกับยื่นให้วริณ
“อ้ามม”อธิปทำเสียงประกอบไปด้วย พร้อมกับวริณที่มองค้อนๆ แต่ก็กินโจ๊กไปหมดถ้วยเหมือนกัน
“แซมล่ะดิน”อธิปถามก่อนจะลุกขึ้น เปิดม่านและทอดสายตาไปยังท้องฟ้ามืดที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับจากดวงดาว
“แกไปส่งคุณสากับคุณฟ้าครับ ไปกับคุณกรและน้องต้นข้าว ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย”วริณตอบ ก่อนจะลุกขึ้น เก็บถ้วยและแก้วกะ
จะลงไปข้างล่าง
“ลงไปเดินเล่นกันเถอะ”อธิปว่าก่อนจะโอบตัววริณให้เดินลงไป ไม่วายจะหยิบผ้าพันคอออกมาด้วย ก่อนจะเดินออกจากบ้าน
พร้อมกับวริณ
“คุณไฟยังไม่สบายอยู่นะครับ”วริณท้วง แต่ก็ยังถูกชายหนุ่มโอบไว้ ทอดน่องสัมผัสกับคลื่นทะเลที่ปริ่มๆเท้า
“หายแล้วหน่า”ชายหนุ่มว่า ก่อนจะพันผ้าพันคอให้วริณ
“ขอบคุณครับ แต่คุณไฟ…”
“ก็กอดดินอยู่นี่ไง”อธิปตอบยิ้มๆ พลางกระชับกอดวริณไว้แน่น มือหนาตรึงไหล่ไว้ก่อนจะผลิกให้ชายหนุ่มหันมาประจันหน้า
“ขอบคุณนะ…ทุกอย่าง”อธิปบอก ก่อนจะเลื่อนตัวเข้าไปหา จุมพิตที่หน้าผากแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นรดอยู่ที่ใบหน้า แม้ไฟสลัวแต่
อธิปก็รับรู้ได้ถึงอาการเขินของคนตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากประกบกับกลีบปากนุ่ม จุมพิตอย่างอ้อยอิ่ง วริณสนองตอบอย่าง
เงอะงะและเก้อเขิน รสจูบที่แสนหวานกลับเริ่มหนักแน่นขึ้นเรื่อยๆ อธิปหยอกล้อกับลิ้มนุ่มอยู่นานก่อนจะถอนปากออก และดึงคน
ตรงหน้ามากอดด้วยความรักหมดทั้งใจ
“ผมรักดิน”
“ผมก็รักคุณไฟ”วริณกอดตอบอย่างช้าๆ รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก…
ถึงบ้าน แซมกำลังนั่งเล่นกับต้นข้าวพอดี ภัทรกรอยู่ในชุดนอนกำลังแกล้งเจ้าหมาน้อย อธิปโอบไหล่วริณเข้าไป ก่อนจะเรียกให้
แซมขึ้นไปนอน
“แซม”
“ครับ”
“ป่ะ นอน”แซมหันมาก่อนจะลุกจากโซฟา เข้ามาอ้อนอธิป ชายหนุ่มอุ้มแซมตัวปลิวพาขึ้นห้องนอน
“ราตรีสวัสดิ์นะครับ” วริณบอกกับภัทรกรและต้นข้าว ก่อนจะเดินตามอธิป เสียงโวยวายของแซมดังลั่น พร้อมกับเสียงโวยวายของ
คุณไฟอีกที
“ไม่เอาอะ พ่อไม่ชอบหมา !”อธิปตะโกน ก่อนจะดึงหูเจ้าดุ๊กดิ๊ก
“แต่มันอยากนอนกับแซม”แซมเถียงเสียงยาน พร้อมกับเจ้าหมาส่งเสียงเห่าอีกแรง
“โฮ่งๆ”
“กระแดะจริงนะมึง”อธิปใช้นิ้วจิ้มหน้าผากเจ้าดุ๊กดิ๊กก่อนจะคลุมโปงและหันไปอีกทาง
แซมหัวเราะคิกคักที่ชนะศึกครั้งนี้ได้ ก่อนจะนอนลงพร้อมกับเจ้าหมาที่หมอบและหลับตาพริ้มให้แซมคอยลูบหัวไปด้วย
วริณเดินไปปิดม่านก่อนจะหอมแก้มแซม ปิดไฟที่หัวเตียง ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆอธิป
.
.
.
“อื้ออ”วริณครางเสียงกระเส่าเมื่อจะปัดมือสากๆที่ลูบผ่านเข้ามาในชุดนอน
“อะ…”
“หึหึ”เสียงทุ้มหัวเราะได้ใจ ก่อนจะขยี้ยอดอกนุ่มอีกครั้ง
“อ๊ะ…คุณไฟ…”วริณครางเสียงหลงก่อนจะจับมือหนาให้หยุด
“ชู่วว! อย่าส่งเสียงสิ เดี๋ยวแซมตื่นนะ”อธิปหน้าทะเล้นในความมืด มือนุ่มๆของวริณไม่สามารถหยุดการลวนลามของตนได้ ก่อน
จะเลื่อนมือขึ้นอีกครั้ง หยอกล้อกับเม็ดไตนุ่มๆเบาๆ
“อื้ออ…คุณไฟ!”วริณท้วงเสียงแข็ง ก่อนจะโดนริมฝีปากหนานุ่มทาบลงมา
“ไปอีกห้องนะ”อธิปถอนจูบก่อนจะสอดแขนหน้ายกร่างบางที่อ่อนระทวยขึ้น วริณงัยเงียด้วยความง่วงปนเหนื่อย อธิปที่สร่างไข้
แล้วมีอารมณ์คึก ยิ้มย่องถูกใจ ก่อนจะเลื่อนประตูเบาๆ พาวริณวางไว้บนเตียงอีกห้อง
“คุณไฟเล่นไรเนี่ย ผมง่วงจะแย่อยู่แล้ว”วริณบ่นอิดออด ชูมือให้อธิปถอดเสื้อยืดของตนอย่างง่าย ก่อนจะหลับตาพริ้มตามเดิม
อธิปถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนจะล้มไปตะครุบเหงื่อตรงหน้า
“จะนอนก็นอนไป”อธิปกระซิบ ก่อนจะใช้ลิ้นดุนยอดอกตรงหน้า วริณลืมตาโพลงอย่างตกใจ
“อืออ คุณไฟอะ”วริณตบมือลงบนไหล่ อธิปยิ้มซุกซน ก่อนจะยกวริณขึ้นในคร่มขี่อยู่บนร่างของตน
“ยอมให้ดินปล้ำก็ได้เอา จะขยี้ตรงไหน ผมยอมหมดแล้ว”อธิปว่าก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่ม วริณหน้าแดงจัด ก่อนจะตบลงบนอกหนาหนึ่ง
ที แต่ก็ยอมขย่มขยี้อธิปไปทั้งคืน…
“อ้าว ไอ้ไฟแล้วคุณดินเขาไปไหนว่ะ”ภัทรกรปรือตางัยเงียลงจากขั้นบันได ก่อนจะออกจากครัวพร้อมกาแฟอุ่นๆแต่ไม่เห็นวริณ
“พ่อดินยังนอนอยู่บนห้องเลยฮ่ะ”แซมขานตอบ ก่อนจะล้มไปนอนกอดเจ้าดุ๊กดิ๊กบนโซฟาชนิดแทบไม่ห่างตัว
“แซมเล่นกับมันมากๆเดี๋ยวก็เป็นภูมิแพ้หรอก”อธิปเตือนเสียงดุ พร้อมกับผลักหมาน้อยออกจากโซฟา
“พ่อไฟอะ”แซมหน้างอ ก่อนจะความมือหยิบตุ๊กตาหมีมากอดแทน ส่วนเจ้าหมาก็หมอบอยู่ข้างๆ
“จิ๊ ! หมั่นไส้หมา”อธิปเบ้ปาก ไม่วายจะแกล้งมันด้วยการใช้เท้าเขี่ยมันเบาๆ แซมหันมาดุหน้างอก่อนจะหันกลับไปดูการ์ตูนต่อ
“ฟอดดด !งอน”อธิปกดจมูกหอมแก้มนุ่มๆของแซมที่เพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ เด็กน้อยหันมาจุ๊บปากอธิปก่อนดูนอนดูทีวีตาแป๋วต่อ
“น้องยังไม่ตื่นเหรอ”อธิปวางกาแฟลงบนโต๊ะนั่งเล่นนอกบ้าน ภัทรกรเงยหน้าขึ้น ก่อนจะพยักหน้าแล้วจิบกาแฟต่อ
“เมื่อคืนกูจัดหนัก นอนซมอยู่บนห้องนู้นแหนะ”ภัทรกรว่าก่อนจะยิ้มเย้ย ปนสุขเมื่อนึกถึงร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง
“หึหึ”
“แล้วคุณดินมึงล่ะ”ภัทรกรถามกลับ ก่อนจะยิ้มอย่างรู้ทัน
“เขาจัดหนักกูว่ะ ไม่ต้องออกแรงเลย”อธิปว่าก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ ภัทรกรหัวเราะร่วนก่อนจะส่ายหัวกับความหื่นของอธิปขนาดไม่
สบายแล้วยังจะหื่น
“เดี๋ยวตอนบ่ายกูต้องนั่งเรือไปดูงานอีกเกาะว่ะ ฝากมึงดูแลแซมกับดินหน่อยล่ะกัน”
“เออ ฝากปลาย่างไว้กับแมว ระวังกูจะแดกไม่เหลือ”ภัทรกรว่าเยาะๆก่อนจะยิ้ม
“เออเอาสิ กูก็อยากจะกระทืบแมวเหมือนกัน”
“หึหึ”
.
.
.
“อะ…”วริณยกมือกุมหัว ก่อนจะเอียงตัวค่อยๆลุกขึ้น อธิปเช็ดตัวและแต่งตัวให้เรียบร้อยตั้งแต่เมื่อคืน วริณเข้าห้องน้ำ ส่องกระจก
ที่คอมีรอยแดงยาว ก่อนจะจัดการอาบน้ำแต่งตัว
“คุณดินตื่นแล้วเหรอครับ ไอ้ดินเพิ่งออกไปเมื่อกี้นี่เอง”ภัทรกรยิ้มทักทาย วริณยิ้มๆกอนจะเดินเข้าครัวหาน้ำดื่ม
“แล้วเด็กๆล่ะครับ”ชายหนุ่มทำตาปริบๆมองไปรอบบ้านก็เงียบผิดปกติ
“ออกไปเล่นกันข้างนอกน่ะครับ ผมเข้ามาเอาขนมให้”ภัทรกรว่าก่อนจะหยิบถุงขนมไปเต็มมือ วริณพยักหน้า ก่อนจะช่วยหยิบขนม
ให้เด็กๆด้วย
“คุณดินหาไรทานแล้วขึ้นไปพักผ่อนดีกว่าครับ หน้าซีดมากเลย”ภัทรกรแย่งขนมในมือ ก่อนจะทำตาดุให้วริณทำตามคำสุ่ง ชาย
หนุ่มพยักหน้า ก่อนที่ภัทรกรจะเดินออกไป
ปวดหัว…
เมื่อคืนเพลียๆ
แถมทำเรื่องแบบนั้นกับคุณไฟเกือบจะเช้า …
ตื่นสาย…แถมปวดหัวหนักกว่าเก่า
วริณตักข้าวมาน้อยจึงทานน้อยและเก็บจาน ก่อนจะเดินไปหายาในตู้ พร้อมกับเดินออกจากบ้าน สูดอากาศข้างนอก เห็นแซมกับ
ต้นข้าวกำลังเล่นก่อทรายกันในร่มไม้ เจ้าดุ๊กดิ๊กนอนเกลือกทรายกลิ้งไปมา
“พ่อดินนน”แซมตะโกนเสียงใส วริณยิ้มไปหาก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“พ่อดินไม่สบายอีกแล้ว”แซมบ่นหน้างอ
“ใครบอก พ่อขี้เซาหรอก”วริณเถียงก่อนจะใช้นิ้วจิ้มทรายลากไปมา
“จิ๊ ! พ่อดินโกหก”แซมเถียง
“จิ๊ ! ไปเอาคำนี้มาจากไหนฮ่ะ”วริณใช้มือที่ไม่เปื้อนบีบจมูกแซมเบาๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะของต้นข้าว ที่เห็นแซมหน้างอเป็น
เด็กเอาแต่ใจ
“เลียนแบบพ่อไฟมาฮ่ะ”
“แซมดื้ออะ!”วริณว่าก่อนจะนั่งเล่นทรายเล่นกับเด็กๆ โดยมีเจ้าดุ๊กดิ๊กร่วมด้วย คุณกรนั่งอยู่ไม่ไกล มองเหตุการณ์แล้วก็หัวเราะ จน
ตะวันเริ่มบ่ายคล้อย ต่างพากันเข้าบ้านพักอาบน้ำแต่งตัว ดูทีวีด้วยกันด้านล่าง ส่วนต้นข้าวและภัทรกรก็ว่ายน้ำกันในสระ
“ป่านนี้ ไอ้ไฟก็ยังไม่กลับ”ภัทรกรบ่นลอยๆ เหมือนรู้ทันความคิดใครบ้างคนเข้า
“อะ…นั้นไอ้ไฟกลับมา เอ… แต่ควงใครกลับมาด้วยว่ะ?”ชายหนุ่มบ่นเหมือนจะแกล้งวริณอีกครั้ง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นไอ้ไฟ
ควงผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา ก่อนจะร้องเสียงหลง
“คุณมิมนี่เอง”ภัทรกรทำหน้าเหมือนจะนึกได้ ก่อนจะเปิดประตูเลื่อนให้ดีใจที่ได้พบหญิงสาวอีกครั้ง
“สวัสดีค่ะคุณกร”
“สวัสดีครับคุณมิม ไปมาไงครับเนี่ย เห็นว่ามึงไปทำงานไม่ใช่เหรอ ไหงหิ้วสาวกลับมาด้วยว่ะ”ภัทรกรเหล่ตา ระยิบใส่อธิป ชาย
หนุ่มส่ายหัว ยกมือส่ายไปมาเชิงห้าม
“มิมเป็นลูกจ้างค่ะ”หญิงสาวบอกพลางหัวเราะ มือยังเกาะแขนชายหนุ่มไว้หลวมๆก่อนจะผละออกและเดินเข้าไปนั่งเล่นกับแซม
“สวัสดีจ๊ะ”หญิงสาวเอ่ยทักทายวริณและต้นข้าว
“สวัสดีครับ”สองเสียงตอบพร้อมกันพร้อมกับรอยยิ้มของหญิงสาว
“แล้วหนูแซมทานอะไรรึยังค่ะ”มินตราเอ่ยถามเด็กน้อย
“ยังเลยฮ่ะ รอพ่อดินอยู่”แซมตอบเสียงใส
“งั้นเราลุกไปทานอาหารกันดีกว่านะ”มินตราจูงเด็กน้อยไปด้วย พร้อมกับเรียกให้อธิปและภัทรกรที่ยืนคุยกันอยู่เดินไปที่โต๊ะ
อาหารที่ถูกจัดโดยแม่บ้านเรียบร้อยแล้ว
“ว๊าว วันนี้มีแต่ของโปรดไฟทั้งนั้นเลยนะค่ะ”หญิงสาวว่าก่อนจะนั่งข้างๆอธิป พร้อมกับแซมที่นั่งข้างหล่อนอีกที
“แซมมานั่งข้างๆพ่อมา”แซมลากเก้าอี้ไปนั่งตรงมุมโต๊ะ อธิปยิ้มๆกับท่าทางเงอะงะของแซม พร้อมกับจานข้าวถูกส่งมาให้
“พี่ครับ ไม่มาทานข้าวด้วยกันเหรอ…”ต้นข้าวถาม วริณที่เพิ่งเดินเข้ามาส่ายหัวยิ้มๆ
“ดิน”อธิปเรียกเสียงแข็ง เกิดความเงียบลงชั่วขณะ
“ผมเพิ่งทายไปตอนบ่ายกว่าๆนี่เองครับ ยังอิ่มอยู่เลย”วริณโกหกหน้าตาย ก่อนจะยิ้ม เดินผ่านเข้าไปในครัว พร้อมกับอาหารเม็ด
ให้เจ้าหมาน้อย
“งั้นกินกันเลยนะค่ะ”หญิงสาวทำลายความเงียบบนโต๊ะอาหาร แซมไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่ ส่วนต้นข้าวก็นั่งทานไปเงียบๆ พร้อมกับ
เสียงพูดคุยของสองหนุ่มและหนึ่งสาว
เฮ้อ…
หงิงง~
เจ้าหมาน้อยยยืนกินอาหารอยู่หน้าบ้าน วริณลูบขนมันไปพลางๆ พร้อมกับคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย พอมันกินเสร็จก็ลากสายจูง
พามันเดินย่อยต่อ
เขาดูเหมาะสมกับมากจริงๆ…
วริณคิด พร้อมกับเดินทอดน่องไปเรื่อย แสงใสสลัวๆ คืนนี้ฟ้าโปร่ง แต่ลมแรง วริณจึงพาเจ้าหมาน้อยกลับ พร้อมกับเดินเลี่ยงไป
อีกทางเมื่อเห็นอธิปเดินออกมาพร้อมหญิงสาว
“พี่ต้นข้าว พี่ดินหายไปไหนแล้วฮ่ะ แล้วพี่สาวคนนั้น…”แซมทำท่าจะพูดต่อ แต่ก็ต้องชะงักแล้ววิ่งเข้าไปกอดวริณทันทีเห็น
“โฮ่งๆ”
“พ่อดินน”วริณย่อตัวกอดแซม ก่อนจะขยี้ผมแซมเบาๆ
“ครับ”
“แซมไม่อยากดูทีวีแล้ว แซมอยากนอนกอดพ่อดิน”แซมอ้อน วริณจึงอุ้มแซมขึ้นนอนพร้อมกับดุ๊กดิ๊กที่วิ่งตามไปด้วย
.
.
.
“คุณกร”
“หื้อ”
“ผู้หญิงคนนั้น”
“แฟนเก่าไอ้ไฟมัน”
“แล้วพี่ดิน”เมื่อได้พูดคุยกับวริณตอนบ่ายแล้ว ต้นข้าวยอมรับและชอบวริณมาก รู้สึกอบอุ่นเหมือนมีพี่ชายอีกคนที่แสนดี
“ช่างมันเหอะ ไฟมันก็รักคุณดินนั้นแหละ”
“แต่…”
“เลิกถามมากหน่า”
“อะ…ครับ”เด็กหนุ่มเลือกที่จะเงียบ ภัทรกรหันมายิ้มๆก่อนจะโอบไหล่บางไว้เบาพร้อมกับหันกลับไปดูทีวีต่อ…
“แซมอยากมีแม่ไหม?”อยู่ๆชายหนุ่มก็ถามเด็กน้อยขึ้นมา แซมมองตาแป๋ว พร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
“ไม่อยาก แซมมีพ่อดินเป็นแม่ มีพ่อไฟเป็นพ่ออยู่แล้ว”แซมว่าเสียงหวาน ก่อนจะกอดวริณ
“พ่อไม่กวนแล้ว นอนดีกว่านะ”ชายหนุ่มว่าก่อนจะลูบผมเส้นนุ่มของแซม เด็กน้อยหลับตาพริ้มพร้อมกลับหลับไปอย่างง่ายดาย
วริณเปิดม่านเมื่อเห็นว่าอธิปยังไม่ขึ้นมา พร้อมกับโฟกัสสายตาไปที่ทั้งสองกำลังพุดคุยกันอย่างมีความสุข วริณจึงหมดห่วงปิด
ม่านพร้อมกับล้มตัวนอนลงอีกครั้ง และหลับตาหยุดพักสมองและนอน
“เหมือนคุณดินจะประชดไม่อยากทานข้าวกับมิม หรือว่ามิมแค่คิดไปเอง…”หญิงสาวถอนหายใจ ทำหน้าเศร้า
อธิปส่ายหน้าพลางยิ้ม
“ไม่ใช่หรอก”
“แต่…”
“คุณไปนอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์ครับ”
“อะค่ะ”หญิงสาวยิ้มก่อนจะปิดประตู อธิปเดินมาหยุดตรงที่ประตูห้อง ก่อนจะเปิดเข้าไปและหยุดลงที่ชายหนุ่มนอนหลับตาพริ้มกับ
เด็กน้อยน่ารักบนเตียง…
TBC.
-----------------------------------------------------------------------------------------------*
มาอัพให้แบบยาวๆ 555
จะเปิดเทอมแล้วด้วย
ยุ่งอีกแล้ว แงแงแง
ตอนนี้อาจจะไปเรื่อยๆอีก สองสามตอนจะพามาม่า?มาฝากจ้า
อิอิ
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นเช่นเคยค่ะ หวังมาจะเจียดเศษใจเล็กๆน้อยๆ รักดิน แซม และพ่อไฟของคนเขียนบ้างนะค่ะ ขอบคุณค่ะ<3
กว่าจะโพสได้ กรี๊ดไปหลายรอบมา ปรี๊ดค่ะปรี๊ดเนต %^&*$%^&$#$%
ระหว่างรอแจงนั่งดูรายการหนึ่งช่วงลึกสุดใจ วันนี้ซึ้งมากเลย คนเราเลือกเกิดไม่ได้จริงๆ
หัวข้อ: - █ -I'm Sorry โทษฮ่ะ"เจ้านาย"ผมโหด โจ้-แซม 31/10/56 จบบริบูรณ์ (อ่าน 508760 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก