หัวข้อ: (ตอนพิเศษ น.23)Mujhe apana hatha de-Give me your hands–แบ่งรักให้อุ่นใจ

[samsoon@doll]

 

[j4c9y]

น่ารว๊ากอ๊ะ

[น้ำพริกแมงดา]

มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ไม่ได้มาลงในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมานะคะ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะคะ ที่ชื่นชอบเรื่องของพี่หมูกับนิธินนี้ ขอบคุณค่ะ


14

 อธิปพงศ์ตื่นตามเสียงนาฬิกาปลุก เขางัวเงียลุกขึ้นไปกดปิดเสียง และฟุบลงบนที่นอนตามปกติ แต่ก็รู้สึกตัวว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนบนหมอนเช่นแต่ก่อน กลับเป็นอ้อมอกอบอุ่นแข็งแรงของนิธินที่เขาใช้ซบอิงเกือบทั้งคืน เมื่อเหลือบมองไปข้างหลังก็พบว่ามือใหญ่ของนิธินก็ยังอยู่ที่เอว ชายหนุ่มจึงแหงนมองนิธินที่กำลังหลับสนิท แสงแดดยามเช้าที่ส่องอย่างนี้ช่วยขับผิวสีแทนสุขภาพดีให้สะดุดตา  ใบหน้าคมเข้มที่มีแนวเคราบางๆ เป็นกรอบหน้า ดวงตากลมโตที่รับกับ จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากอิ่มได้รูป ไล่มาถึงแผ่นอกกำยำที่เขาแอบอิงมาทั้งคืน จนมาถึงกล้ามท้องเคร่งครัดและเลยไปจนถึงส่วนนั้นที่แสดงอาการตื่นตัวตามธรรมชาติในยามเช้าเช่นนี้
อธิปพงศ์ถึงกับตกใจเมื่อเห็นภาพดังกล่าว ถึงแม้จะเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ขนาดและความแข็งแรงของอีกฝ่ายก็ทำให้เขาอดเกรงขามไม่ได้ สิ่งนั้นของนิธินดันตัวขึ้นมาจนแทบจะทะลุเป้ากางเกง คิดแล้วอธิปพงศ์ก็เขิน จึงลุกขึ้นไปอาบน้ำทันทีเพื่อหนีภาพตรงหน้า
 แต่สายน้ำเย็นฉ่ำนั้นไม่ได้ช่วยลดอาการร้อนรุ่มในใจได้เลย ชายหนุ่มกลับรู้สึกติดตากับสิ่งนั้นมากกว่าเดิม ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นของผู้ชายคนอื่น แต่กับคนนี้เขาไม่ได้รู้สึกเฉย ๆ เหมือนที่ผ่านมา เขาพยายามไม่สนใจสิ่งที่พบเจอโดยบังเอิญ และรีบอาบน้ำให้เสร็จไวๆ
พอเขาออกจากห้องน้ำก็พบกับนิธินที่ตื่นนอนเรียบร้อยแล้ว โดยคนตัวโตนั่งอยู่บนเตียงและส่งยิ้มขี้เซามาให้
"Good morning”
 ผมหยักศกยุ่งๆนั้นยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์แบบห่าม ๆ แต่อธิปพงศ์ก็พยายามยิ้มรับเพื่อสะกดอาการตัวเอง
"Good morning ครับ"
  นิธินลุกขึ้นมาหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าไปในห้องน้ำ อธิปพงศ์จึงรีบแต่งตัวเพื่อเตรียมไปทำงาน
ชายหนุ่มคิดว่า ถึงแม้จะไม่มีอะไรน่าหวาดเสียวเกิดขึ้น แต่จิตใจเขาก็ร้อนวูบวาบไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ทึ่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน
 อธิปพงศ์นั่งลงและจัดแต่งทรงผมตามปกติ สักพักนิธินก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาหันไปมองร่างใหญ่ที่กำลังสวมเสื้อผ้า และหันมาเช็คความเรียบร้อยหน้ากระจกจนเสร็จ นิธินก็แต่งตัวเสร็จแล้วเหมือนกัน จึงพร้อมจะออกไปข้างนอก แต่นิธินก็หันมาบอกกับอธิปพงศ์ว่าก่อนออกจากห้องว่า
"วันนี้เราไปว่ายน้ำกันมั๊ยครับ"
"ไปสิครับ"
"แล้ว..คืนนี้ มาอยู่กับผม นะครับ"
"ครับ"อธิปพงศ์พยักหน้ารับ “อืม งั้นเดี๋ยวรอผมอีกแป๊บนะขอเก็บเสื้อผ้าก่อน”
“ได้ครับ” นิธินตอบรับและยืนรอเจ้าของห้อง ระหว่างนั้นเขาจึงได้ตัดสินใจชวนอธิปพงศ์ออกไป
“คุณหมูครับ เอิ่ม..Weekend นี้ มาอยู่กับผมนะครับ”
อธิปพงศ์หันมามองหน้านิธินทันที ชายหนุ่มตัวโตจึงบอกไปว่า
“ที่จริง... ผมอยากอยู่กับคุณ ...ทุกวันเลย”
อธิปพงศ์รู้สึกดีที่ได้ยินอย่างนั้น ในตัวของเขาร้อนวูบวาบยิ่งกว่าเมื่อครู่เสียอีก  จึงตอบรับไปว่า
“ครับ ผมจะไปอยู่กับคุณ”
 “ขอบคุณครับ”
อธิปพงศ์ก้มหน้าเก็บของต่อ ส่วนนิธินก็ยิ้มด้วยสีหน้ามีความสุขแบบปิดไม่อยู่ เมื่อเก็บของเสร็จแล้วเขากับอธิปพงศ์ก็ลงไปกินโจ๊กเจ้าประจำที่หน้าปากซอยก่อนจะขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงาน โดยวันนี้เป็นวันหยุดของนิธิน อธิปพงศ์จึงถามว่า
“วันนี้ไม่ได้ทำงาน คุณจะไปไหนรีเปล่า”
“ก็ คงอยู่ที่ห้องหล่ะครับ ตอนเย็น ๆ ก็มาฟิสเนต และก็ไปว่ายน้ำกับคุณ”
“อืม ๆ”
“เอากระเป๋าคุณฝากผมไปก่อนมั๊ยครับ”
“อ่อ ใช่ ๆ” อธิปพงศ์ยื่นกระเป๋าให้ทันที “Thank you”นะครับ
“ครับ”
เสียงประกาศว่าถึงสถานีสยามแล้ว อธิปพงศ์จึงบอกว่า
“ผมไปทำงานก่อนนะ เจอกันตอนเย็นครับ”
“ครับ Have a nice day”
“ขอบคุณครับ”
  อธิปพงศ์ยิ้มรับ เมื่อรถจอดที่สถานีสยามแล้ว ชายหนุ่มก็ยิ้มให้นิธินอีกครั้งก่อนจะหายไปกับกลุ่มคนมหาศาลที่แย่งออกจากตัวรถ เมื่อเห็นที่นั่งว่างเขาจึงไปนั่งลง และมองดูความวุ่นวายของกรุงเทพฯยามเช้าที่เขาคุ้นชิน เขายิ้มให้กับตัวเอง และรู้สึกได้เลยว่า       อธิปพงศ์ก็มีความสุขเหมือนเขาเช่นกัน
  ในความรักของเขาทุกครั้ง ชายหนุ่มจริงจังกับคนรักทุกคนที่ผ่านมาเสมอ
 เขามองหาคนรักที่พร้อมที่จะใช้ชีวิตด้วยกันไปจนแก่ ไม่ใช่แค่คบสนุก ๆ อย่างผู้ชายแบบเขาหลายคน
สำหรับอธิปพงศ์แล้ว เขาจริงจังและจริงใจกับชายหนุ่มมากเป็นพิเศษ เพราะเขาสัมผัสได้ว่าอธิปพงศ์ก็มีความต้องการเหมือนเขาเช่นกัน
 ถึงแม้ตอนนี้ จะยังไม่มีใครสรุปว่าพวกเขาเป็นคนรักกันหรือยัง แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่ใจสองดวงมีให้กันนั้นยิ่งใหญ่กว่าสถานะที่จะมากำหนดความเป็นไปของเขาทั้งสอง
 
 อธิปพงศ์มาทำงานที่ร้านพี่กุ้งเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ทุกคนในร้านสังเกตได้ว่าชายหนุ่มมีความสุขกว่าหลายวันที่ผ่านมา พี่กุ้งดีใจที่เห็นลูกน้องเป็นอย่างนั้น โดยคาดว่าอธิปพงศ์คงเปิดใจคบหากับนิธินแล้ว ส่วนป๊อกกี้ก็ได้แต่เมาท์กับหญิงว่า
“ดูพี่หมูสินังหญิง หน้าตาอย่างนี้ไม่ถูกหวยก็โดนลงเสาเอกมาแล้วแน่ๆ”
หญิงหันมาถาม “อะไรอ่ะพี่ป๊อก ลงเสาเอก พี่หมูเค้าปลูกบ้านให้แม่เหรอ”
“โหยยย นังหญิง โดนลงเสาเอก หมายถึง เสียเนื้อเสียตัวให้คุณนิธินไงคะ นังคนนี้”
“อ่าวเหรอ”
“เห็นเค้าว่า ของไทยของจีนโดนไปก็ไม่แปลก แต่ถ้าโดนของแขกไม่แหกก็ตาย อร๊ายยย ชั้นอยากแหก ชั้นอยากตายยย”
“แต่หนูว่าไม่หรอก ถ้าพี่หมูเค้าเป็นอย่างที่พี่ว่าจริง เค้าจะมาทำงานได้เหรอ”
ป๊อกกี้ชะงัก
“เอออ นั่นสิ จริงของแกนะนังหญิง”
พี่กุ้งที่เข้ามาข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เลยแกล้งถาม
“แล้วแกว่าคุณนิธินน่าจะเป็นไง”
“โหยย อย่างที่เคยบอกค่ะ ไม่น่าจะต่ำว่า 7...ว้าย ๆๆ คุณแม่มาไม่ให้ซุ้มให้เสียงง”
“ไป ๆๆ นังป๊อก มาชวนหญิงนินทาคนอื่นอยู่ได้ ป่ะ หญิง มาช่วยพี่เช็คผ้าขนหนูหน่อย”
“ได้ค่ะ”
“ส่วนแก นังป๊อก มีอะไรทำค้างไว้ก็ไปทำ”
“ค่าๆๆ”
  หญิงเดินตามพี่กุ้ง ส่วนป๊อกกี้ก็ลับกรรไกร และใบมีดของตัวเองต่อ เมื่อถึงเวลาเปิดร้านทุกคนก็เริ่มงานตามปกติ อธิปพงศ์ก็เช่นกัน  ที่รู้สึกว่าวันธรรมดา ๆ อย่างนี้มีความสุขมากขึ้น….
เป็นเพราะเขากำลังมีความรักอีกครั้ง


 พาหุรัดวันนี้คึกคักเป็นพิเศษ เพราะว่ากำลังอยู่ในเทศกาลนวราตรี ชาวอินเดียจำนวนไม่น้อยจึงมาจับจ่ายใช้สอยกันที่นี่  นิธินเองก็เช่นกัน เขากำลังเลือกซื้อดีวีดีภาพยนตร์อินเดียที่เขาอยากดูมานานแล้ว เขาเลือกหนังหลายเรื่องที่พลาดโอกาศไปดูในโรงที่อินเดียกับหนังใหม่ที่น่าสนใจ รวมทั้งภาพยนตร์คลาสสิกที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสเจอกลับไปด้วย
  เมื่อเลือกเสร็จแล้วเขาจึงวางลงบนเคาท์เตอร์ให้คนขายคิดเงิน เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วเขาก็ว่าจะเดินออกไปดูที่ห้างสรรพสินค้าอินเดียข้าง ๆ เสียหน่อย ไหน ๆ ก็มาแถวนี้แล้ว
 แต่เมื่อเข้าไปเดินจริง ๆ ก็ทำให้เขารู้สึกคิดถึงบ้านเล็กน้อย ถึงแม้ห้างนี้จะถือว่าเป็นห้างเล็ก ๆ แต่บรรยากาศการจัดร้านก็ไม่ต่างจากห้างสรรพสินค้าในอินเดียเท่าไหร่ ต่างกันตรงที่ร้านค้าส่วนใหญ่จะเป็นร้านขายผ้าและเครื่องประดับ แต่ร้านอาหารที่นี่มีอาหารอินเดียหลากหลายให้เลือกซื้อเลือกกินตามสูตรของเจ้าของร้านที่มาจากต่างรัฐ ซึ่งส่วนใหญ่ชาวอินเดียในพาหุรัดนี้จะมาจากรัฐปันจาบ เขาจึงได้ยินแต่เพลงภาษาปันจาบีเปิดคลอเป็นระยะตลอดเวลาที่เดินอยู่ที่นี่  นิธินพอจะเชื่อแล้วว่า พาหุรัดคือ Little India ของกรุงเทพฯจริง ๆ
 
  อธิปพงศ์และพี่กุ้งมารับประทานอาหารกลางวันด้วยกันในตอนเที่ยง  เพราะวันนี้พวกเขาไม่มีลูกค้าพอดี พี่กุ้งจึงได้โอกาสถามความคืบหน้าในเรื่องนั้นกับอธิปพงศ์
 “วันนี้หมูดูไม่เหมือนหลายวันก่อนเลยนะ”
“ยังไงเหรอครับ”
“หมูดูมีความสุขมาก ต่างกับวันก่อนที่ดูเครียดทั้งวันเลย”
“จริงเหรอครับ”  อธิปพงศ์ก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกัน จึงตกใจ
“อืม ใช่ๆ” พี่กุ้งพูดต่อ “ตอนนี้พี่เห็นเรามีความสุข พี่ก็ดีใจนะ
"ขอบคุณครับพี่กุ้ง"
 “แล้วคุณนิธินเค้าเป็นไง”
“ก็ดีครับ เค้า...” อธิปพงศ์พูดไม่ออกเพราะความเขิน “เค้าก็โอเคครับ”
“อืม ฮ่ะๆๆๆ” พี่กุ้งพูดต่อ “ก็ค่อย ๆ ดูกันไปเรื่อย ๆ นั่นหล่ะดีแล้ว คนเราคบกันที่ความสบายใจนะ”
อธิปพงศ์ยิ้มรับและกินข้าวต่อ ส่วนพี่กุ้งเองก็มองว่าอธิปพงศ์ดูมีความสุขกว่าทุกครั้งที่ผ่านมามาก ถ้าอธิปพงศ์กำลังเริ่มคบหากับนิธินจริงๆ ความรักครั้งนี้ก็ไม่ได้ถือว่ารวดเร็วและฉูดฉาดดั่งเช่นแต่ก่อน ทว่าเป็นความรักที่ค่อยเป็นค่อยไปอย่างมั่นคง ที่คนทั้งสองกำลังจะสร้างมันขึ้นมา

  ตกบ่ายนิธินมาเล่นฟิสเนสอย่างที่เขาตั้งใจไว้ เขาจะว่าจะใช้เวลากับการออกกำลังกายเพื่อชดเชยกับเวลาที่ผ่านมา ถึงแม้ในฟิสเนสนี้จะมีผู้ชายแบบเขาอยู่ไม่น้อยก็ตาม แต่นิธินก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ เขามีสมาธิกับการออกกำลังกายเพื่อลดความเสี่ยงจากอาการบาดเจ็บ นอกนั้นเขาก็คิดถึงแต่อธิปพงศ์ ทุกๆวันเขาเฝ้ารอที่จะเจอคนที่เขารัก เพื่อไปใช้เวลาด้วยกัน ได้ทำให้อธิปพงศ์ยิ้มและหัวเราะ ถึงแม้เมื่อก่อนเจ้าตัวจะมีแฟนแล้วก็ตาม แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะแย่ง นอกจากได้เจอกันบ่อยๆ เขาก็ดีใจแล้ว
 นิธินมารออธิปพงศ์ที่หน้าร้านเหมือนทุกวัน ทว่าวันนี้ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนที่เคยกล้าๆกลัวๆในการเข้าหาอีกฝ่าย แต่ตอนนี้เขาหายใจโล่งขึ้นเพราะเหมือนว่าเขากับอธิปพงศ์กำลังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน จากคนรู้จัก พัฒนาเป็นเพื่อนและกำลังเปลี่ยนไปเป็นคนรัก ถึงแม้มันจะยังไม่ชัดเจนมากนัก แต่เขามั่นใจว่าอธิปพงศ์ได้รับเอาความรู้สึกของเขาไปแล้วเช่นเดียวกัน
 นิธินมองไปในร้านก็พบว่าคนที่เขารอยังติดลูกค้าอยู่ แต่อธิปพงศ์ที่หันมาเห็นก็ยิ้มให้เขา นิธินยิ้มตอบและสัมผัสได้ว่าวันนี้ของพวกเขาไม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมาเลยจริงๆ
 พี่กุ้งที่กำลังว่าง มองเห็นนิธินอยู่หน้าร้าน จึงเข้ามาต้อนรับทันที
"สวัสดีครับคุณนิธิน"
"สวัสดีครับคุณกุ้ง" นิธินยกมือไหว้ พี่กุ้งสังเกตุว่าการไหว้ของชายหนุ่มดูคล้ายคนไทยมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน
"มารอหมูเหรอครับ"
"ครับ" นิธินตอบรับยิ้มๆ
"รอก่อนนะครับเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
"ครับ"
 แล้วนิธินก็นั่งรอหน้าร้าน สักพักอธิปพงศ์ก็ตัดผมให้ลูกค้าเสร็จ อธิปพงศ์ก็เข้ามาหานิธินเพื่อจะขอตัวช่วยพี่กุ้งปิดร้านต่ออีกสักพัก นิธินจึงบอกว่า
"ให้ผมช่วยมั๊ยครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณนิธิน" พี่กุ้งเกรงใจ "แค่เก็บของนิดหน่อยหน่ะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมอยากช่วย"
หญิงจึงรีบบอกว่า
"ดีเลยค่ะ งั้นคุณนิธินช่วยพี่หมูเก็บของนะคะ"
"ครับ"
เขาหันไปมองอธิปพงศ์ยิ้มๆ และช่วยอีกฝ่ายกวาดพื้นให้สะอาด พวกเขาช่วยกันสักพักก็เสร็จเรียบร้อย อธิปพงศ์กับนิธินจึงขอตัวกลับทันที
"ไปก่อนนะครับพี่กุ้ง" เขายกมือไหว้รุ่นพี่เหมือนเคย และหันมาบอกกับรุ่นน้อง"พี่ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้"
"ค่า" ป๊อกกี้รับคำสั้นๆ ไม่ต่อปากต่อคำเหมือนเคย แต่หญิงกับฉีกยิ้มดีใจเมื่อเห็นคนทั้งคู่เดินเคียงข้างกัน
"เจอกันค่ะพี่หมู คุณนิธิน"
อธิปพงศ์ยิ้มให้รุ่นน้อง และหันมาพยักหน้ากับนิธินเป็นการส่งสัญญาณว่าไปกันได้แล้ว นิธินจึงยกมือไหว้พี่กุ้งก่อนจะเดินไปกับอธิปพงศ์
"โหยย พี่หมูกับคุณนิธิน น่าร้ากกอ้ะ..." หญิงตื่นเต้นกับภาพของคนทั้งสองที่เดินไปด้วยกันถึงแม้จะไม่มีการจับมือถือแขน แต่เธอก็สัมผัสได้ว่าคนทั้งคู่กำลังเริ่มปลูกต้นรักกัน
"โอ๊ยย คนโสดเซ็งค่ะ เมื่อไหร่หนูจะมีลูกค้ามาจีบอย่างพี่หมูมั่งคะเนี่ย คุณแม่"
แต่พี่กุ้งที่มองตามหลังคนทั้งสองตอบยิ้มๆว่า
"ไม่รู้สิ ของอย่างนี้มันแล้วแต่พรหมลิขิตนะ"

  วันศุกร์อย่างนี้ทำให้บรรยากาศสระว่ายน้ำคึกคักกว่าทุกวัน  ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เห็นแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของหนุ่มสาวและเด็กๆที่มาว่ายน้ำ อธิปพงศ์และนิธินก็เช่นกัน พวกเขากระโจนลงสระอย่างเริงร่าพร้อมกับว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่ทั้งคู่จะไปกินข้าวและกลับมายังห้องพักของนิธินด้วยกัน

"โห อะไรเนี่ย"
อธิปพงศ์อุทานให้กับกองแผ่นดีวีดีบนโต๊ะที่นิธินเพิ่งซื้อมาในวันนี้
"อ๋อ วันนี้ผมไปพาหุรัดมา"
"เหรอๆ มีเรื่องไหนน่าดูมั่งเนี่ย เรคคอมเมนหน่อย"
"นี่.." นิธินหยิบหนังเรื่องนึงให้เขา
"โรบอต?" อธิปพงศ์ออกเสียงอ่านบนปก "เป็นหนังเกี่ยวกับอะไรเหรอ"
"This is a action movie, it's about a robot who fall in love with his owner"
"อืม ๆ"
"อยากดูมั๊ยครับ"
"ดูสิครับ" อธิปพงศ์ยิ้มรับ นิธินจึงเดินไปเปิดทีวีและเครื่องเล่นดีวีดี คนทั้งสองทิ้งตัวบนเตียงคนละด้าน ในยามพักผ่อนเช่นนี้การได้หลับสบายบนเตียงหนานุ่มเป็นเรื่องที่วิเศษที่สุดเลยทีเดียว
 นิธินที่นอนเปลือยอกอยู่หันมามองอธิปพงศ์ยิ้มๆ เหมือนอยากจะให้อีกฝ่ายมาพักผ่อนที่อ้อมแขนเขาเหมือนเมื่อวาน เขามีความสุขมากที่ได้ดูแลอธิปพงศ์ ชายหนุ่มจึงอยากให้คนรักมีความสุขด้วยกันอีกครั้ง
 แต่อธิปพงศ์ก็ตั้งใจดูหนังมากๆ ซ้ำยังถามนู่นนี่อย่างสงสัยอยู่ตลอด จนกระทั่งหนังจบนิธินจึงลุกไปปิดทีวีและกลับมานอนที่เดิม เขาจึงพยายามมองอธิปพงศ์อีกครั้งเพื่อจะสื่อสารสิ่งที่คิดอยู่ในใจ
 แต่อธิปพงศ์รับรู้ดีว่านิธินจะบอกอะไร เพราะเขาเองก็ต้องการไออุ่นจากชายหนุ่มเหมือนกัน เขาจึงเขาไปซบบนแผงอกแกร่งอีกครั้งและหันไปมองหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มมองเขาอยู่
"อย่างนี้ใช่มั๊ย"
อธิปพงศ์ถาม แววตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจ แก้มใสนั้นแดงขึ้นมาเพราะว่าเขินอายนิดๆ
นิธินพยักหน้าและกอดคนในอ้อมแขนแน่น เขาทั้งคู่หลับตาลงพร้อมกันอย่างเป็นสุขในอ้อมกอดที่ทั้งคู่มอบให้กันด้วยความรัก



โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ

[dahlia]

กรี๊ดดดดดด อ่านจบแล้วอยากอ่านต่ออีกสัก 10 ตอน  (ผู้แต่ง - ตบๆๆๆๆๆ)  ตอนนี้น่ารักมาก นอนซบอกกันอีกแล้ว ซบกันไป ซบกันมา แอร๊ยยย อยากซบด้วยคน 555

[Cynthia_Moonlight]

กรี๊ดดดด มองข้ามเรื่องนี้ไปได้ไงตั้งนานเนี่ย ได้เข้ามาอ่านปุ๊บก็หยุดไม่ได้

อะไรมันจะให้บรรยากาศเลิฟๆ ได้ขนาดนี้ >_<

อ่านไปยิ้มไป อยากได้ผู้ชายแบบนิธินบ้างค่า

สมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ^^

[PEENAT1972]

อิจฉาตาร้อนผ่าว ๆ กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ฉันอยากมีสามีของนอกค่ะ 555

[k00_eng^^]

จะหวานเกินไปแล้วววววว
อิจฉานะยะ

[you13]

น่าอิจฉา
น่ารักงะ

[yayee2]

ขอแปลงร่างเป็นสาวน้อยวัยแรกรุ่นดรุณีชั่วคราว เพื่อที่จะ.......
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด...
ได้โดยไม่รู้สึกรู้สึกขัดตานัก คริ คริ คริ
**ป๊อกกี้ เธอช่างรอบรู้เนาะ**
“เห็นเค้าว่า ของไทยของจีนโดนไปก็ไม่แปลก แต่ถ้าโดนของแขกไม่แหกก็ตาย อร๊ายยย ชั้นอยากแหก ชั้นอยากตายยย”
ขอให้ป๊อกกี้สมหวังทีเทอะ 555

[Horizon]

กรี๊ดดดดดด อ่านจบแล้วอยากอ่านต่ออีกสัก 10 ตอน  (ผู้แต่ง - ตบๆๆๆๆๆ)  ตอนนี้น่ารักมาก นอนซบอกกันอีกแล้ว ซบกันไป ซบกันมา แอร๊ยยย อยากซบด้วยคน 555

^
คิดเหมือนกัน
+1

[samsoon@doll]

เมื่อวันตอตเร็วเลยพลาด มาตามเก็บค่ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านไปเขินไปแทนอ่ะ นิธินอบอุ่นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ฮาป๊อกกี้อ่ะ 555

[roseen]

 

[น้ำพริกแมงดา]

มาแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ สำหรับการติดตาม หวังว่าตอนนี้คงจะถูกใจนะคะ

คำเตือน : เนื้อหาตอนนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อาจมีเหตุการณ์ การใช้ภาษา ที่ไม่เหมาะกับผู้อ่านที่อายุต่ำกว่า 18 ปี ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำในการอ่าน


15

 วันหยุดสุดสัปดาห์ได้ผ่านพ้นไป วิถีชีวิตของอธิปพงศ์ก็ยังดำเนินไปตามปกติ ทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกมีความสุขมากขึ้นจากการที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับนิธินในสามวันที่ผ่านมา ถึงแม้จะไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกันมาก แต่เหมือนพวกเขาก็รับรู้และเข้าใจในตัวตนและความรู้สึกของกันและกันเป็นอย่างดี ความรู้สึกดี ๆ ที่เขามีให้กันนั้นกำลังงอกงาม แต่ความสัมพันธ์ฉันท์คนรักของเขาก็ยังอยู่ในขั้นตอนการตัดสินใจ อธิปพงศ์ทอดถอนใจเมื่อนึกถึงคำพูดของนิธินที่เคยพูดกับเขาก่อนแยกจากเมื่อวันก่อน
 “คุณหมูครับ..”
“ครับ...”
นิธินหันมาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงจัง
“ผม..มีเวลาอยู่ที่กรุงเทพฯอีกแค่ หนึ่งเดือนกับสองสัปดาห์...ที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับคุณ”
อธิปพงศ์ยังคงนิ่งเงียบ รอฟังต่อ แต่ก็นิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้
“ผม..ชอบคุณ ชอบมานานแล้ว และตอนนี้ ผมก็ชัวร์ว่า ผม..รักคุณ”
 นิธินจับมือทั้งสองข้างของอธิปพงศ์ขึ้นมา เพื่อยืนยันว่าเขาพูดจริง
“ถ้าคุณรู้สึกอย่างเดียวกับผม ผมจะทำเรื่องย้ายมาอยู่ที่นี่จริง ๆ เพียงแค่คุณบอกมาว่าคุณอยากอยู่กับผมหรือเปล่า”
ไม่มีคำพูดใด ๆ จากอธิปพงศ์ ชายหนุ่มได้แต่นิ่งไปเพราะความตกใจและเขินเล็กน้อยที่จู่ ๆ ก็ถูกผู้ชายด้วยกันบอกรักอย่างนี้
“ว่าไงครับ”
“ผม...” อธิปพงศ์พูดอะไรไม่ออก ในใจของเขาท่วมท้นไปด้วยความซาบซึ้งที่อีกฝ่ายทุ่มเทให้
“ผมก็ มีความสุขมากเหมือนกัน แต่ ผม..”
“แต่อะไร”
นิธินมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความสงสัย เขานึกว่าอธิปพงศ์มีใจที่ตรงกับเขาแล้วเสียอีก
“ผมขอเวลาหน่อยได้มั๊ย ถ้าผมแน่ใจแล้วจริง ๆ ผมจะบอกคุณ” เขาพูดต่อ “ช่วงนี้ เราอย่าเจอกันได้มั๊ย ขอให้ผมอยู่คนเดียวดูบ้าง”
“ได้ครับ” นิธินพยักหน้าด้วยความเข้าใจ อธิปพงศ์จึงหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น นิธินเดินตามและเรียกไว้
“คุณหมูครับ...”
อธิปพงศ์หันกลับมาตามเสียงเรียก แต่กลายเป็นนิธินที่เข้ามาจู่โจมจูบแบบไม่ทันตั้งตัว  อธิปพงศ์ตกใจในตอนแรก หัวใจเขาเต้นระรัวและหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมให้ได้เสียตรงนั้น แต่ทว่าเมื่อริมฝีปากสัมผัสกันอย่างอ่อนหวานก็ทำให้เขาแทบจะละลายไปกับร่างใหญ่ที่ประคองอยู่เลยทีเดียว

  ชายหนุ่มแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ และยิ้มเขินกับจูบแรกที่ผ่านมา ถึงแม้เขาจะยังไม่ตกลงปลงใจกับนิธินจริงจังเพราะยังอยากถามใจตัวเองอีกสักครั้งว่าเขารักชายหนุ่มจริงหรือไม่ หรือเป็นแค่ความรู้สึกหลงรูปอย่างที่ผ่านมา
  อธิปพงศ์กดโทรศัพท์หาแม่ เพราะยังไงเรื่องนี้เขาก็ต้องบอกให้แม่รับรู้ ถึงแม้เขาจะไม่ได้คบกับผู้หญิงเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่เขาก็อยากให้ผู้หญิงที่เขารักที่สุดในชีวิตเห็นด้วยกับการตัดสินใจครั้งนี้
“ฮัลโหล แม่เหรอครับ”
“ว่าไงลูก หมูเป็นไงมั่ง สบายดีเปล่า” คนเป็นแม่ถามแบบเดิมทุกครั้งที่ลูกโทรมาด้วยความเป็นห่วง
“ก็ สบายดีครับ แม่กับยายล่ะ”
“อืม ก็เรื่อย ๆ ลูก”
สองแม่ลูกไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกันสักพัก อธิปพงศ์จึงบอกเรื่องที่เตรียมไว้กับคนเป็นแม่
“อืม แต่ตอนนี้ ผมกำลังมีคนดู ๆ กันอยู่นะแม่”
“เหรอลูก” แม่ของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องเดิม ๆ ของลูกชายก็ตาม
“ครับ...”
“เป็นใครล่ะคราวนี้ หมูคบคนเด็กกว่าเหมือนก่อนรึเปล่า”
“เปล่าครับ เค้ารุ่นเดียวกันกับผม เค้าเป็นคนอินเดียที่มาทำงานในเมืองไทย เป็นโปรแกรมเมอร์หน่ะครับ”
“หืมม คนอินเดีย” คนเป็นแม่ประหลาดใจยิ่งกว่าเก่า
“ครับ”
“แล้วเค้าเป็นไงมั่งอ่ะลูก ตัวดำมั๊ย สวยรึเปล่า” คนเป็นแม่ถามล้อ ๆ และคิดเห็นกับคนอินเดียอย่างที่พูดตามประสาคนต่างจังหวัด
“เอ่อ แม่ครับ”
“ไงลูก”
“เค้า เป็นผู้ชายหน่ะครับ..”
“.......” คนเป็นแม่ช็อกไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น เลยทำให้อธิปพงศ์ร้อนใจ
“แม่ ๆๆๆๆ แม่ครับ แม่ยังอยู่เปล่า”
“เอ่อ หย่ะ..อยู่จ้ะ หมูว่าไงนะ แฟนใหม่หมู เป็นคนอินเดีย และเป็นผู้ชายเหรอลูก”
“ครับ..แต่เราแค่ดู ๆ กันอยู่นะครับ ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเป็นกับแฟนเค้า”
“เหรอลูก..” ถึงแม้คนเป็นแม่จะไม่ได้รังเกียจเพศที่สาม แต่ก็ตกใจไม่ได้เมื่อรับรู้ว่าลูกชายตัวเองหันมาคบผู้ชายด้วยกัน
“ผมอยากรู้ว่า แม่จะว่าอะไรมั๊ยถ้าผมกับเค้าจะคบกันจริง ๆ”
คนเป็นแม่พยายามตั้งสติและตอบว่า
“หมู สำหรับแม่นะ ถ้าใครรักและหวังดีกับลูก ดูแลลูกได้ พร้อมที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขและไม่ทำให้ลูกเสียใจ ไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่ แม่ก็โอเคทั้งนั้นหล่ะลูก”
“แม่...”
“ที่ผ่านมาลูกแม่เสียใจมามากพอแล้ว ถ้าเค้ารักลูกจริงแม่ก็ยินดี”
ส่วนคนเป็นลูกที่ถือสายฟังอยู่ถึงกับน้ำตาซึม เขาเชื่อแล้วว่าแม่รักเขามากแค่ไหน
“ข..ขอบคุณครับแม่”
  พอพูดจบเขากับแม่ก็ร้องไห้กันทั้งคู่ แต่เป็นน้ำตาแห่งความรักและความเข้าใจที่แม่ลูกมีให้แก่กัน และแม่ของเขาก็บอกว่า
“เอ้อ งานฤดูหนาวปีนี้กลับบ้านมั๊ยลูก” แม่เขาหมายถึงงานประจำปีของลพบุรีที่จัดในช่วงฤดูหนาว
“คิดว่าจะกลับครับ”
“อืม พาเค้ามาด้วยนะลูก แม่อยากรู้จัก”
“ครับ ได้ครับแม่” อธิปพงศ์รับคำแม่หนักแน่น ถึงแม้ช่วงนี้เขาจะยังไม่ได้คำตอบที่แน่ชัดกับตัวเองก็ตาม

   ส่วนนิธินที่ตอนนี้ออนไลน์คุยกับเพื่อน ๆ และครอบครัวก็คุยกับพี่ชายที่ไม่ได้คุยกันมากว่าสัปดาห์
"ไง ไอ้น้องชาย วันนี้เป็นไรป่าว ดูมีความสุขเชียวนะ" ดารามดัสเอ่ยปากทักน้องผ่านโปรแกรมสไกป์
“ก็นิดหน่อยหน่ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ เรื่องคุณคนนั้นหรือเปล่า”
“ใช่ๆ” นิธินตอบกลับ “ก็ ผมบอกรักเค้าไปแล้ว เค้าก็ดูโอเคนะ แต่เขาขอไปคิดดูก่อนว่าจะมาอยู่กับผมหรือเปล่า”
“งั้นเหรอ” ดารามดัสรับคำ
"อืมแล้วพี่อะ มีอะไรหรือเปล่า"
"มีสิ" ดารามดัสพูดต่อ "เดี๋ยวพี่จะพาพ่อกับแม่ไปเยี่ยมแกนะ"
นิธินตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น "หะ พี่ว่าไงนะ"
"อีกสองอาทิตย์ พี่กับพ่อแม่จะไปหาแกที่เมืองไทย"
นิธินพูดไม่ออกเมื่อได้ยินอย่างนั้น ทั้งดีใจและลำบากใจในคราเดียว
"พ่อกับแม่คิดถึงแกมากรู้มั๊ย" ดารามดัสบอกด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงจัง
นิธินยิ้มรับ แต่ก็แฝงความน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคิดว่าพี่ชายพูดให้เขารู้สึกดีขึ้นเท่านั้น
"อืม พี่มาเมื่อไหร่ก็บอกผมด้วยละกัน เดี๋ยวผมไปรับ"
"แน่อยู่แล้ว เออ อย่าลืมพาแฟนแกมาด้วยนะ"
"เค้ายังไม่ตกลงเลย"
"อ่าว จะไปรู้เรอะ เห็นเคยอยู่ด้วยกันแล้ว"
"อืม ก็ค่อยๆคบกันไป ผมก็แล้วแต่เค้าว่าพร้อมเมื่อไหร่หน่ะ"
"อืมม เข้าใจล่ะ"
"ผมไปก่อนนะพี่ ไว้ไงค่อยคุยกัน"
"อืม ๆ"
 เขาปิดคอมพิวเตอร์และทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะอธิปพงศ์ไม่ได้ติดต่อมาสองวันแล้ว เขาเข้าใจว่าผู้ชายอย่างอธิปพงศ์ต้องการความแน่ใจในตัวเองสำหรับความรักครั้งนี้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากผิดหวังในความรัก เขาได้แต่หวังว่าอธิปพงศ์จะมีความรู้สึกเหมือนเขาที่อยากจะดูแลกันและกันไปนาน ๆ

 ส่วนอธิปพงศ์ที่ขอใช้เวลาตัดสินใจกับตัวเอง ก็รู้สึกว่าเมื่อเขาไม่ได้เจอกับนิธินแล้ว ชีวิตก็เหมือนขาดส่วนที่เติมเต็มไปเหมือนกัน ตั้งแต่ตื่นเข้าจนเช้านอน เขาก็คิดถึงร่างใหญ่ที่คอยดูแลไม่ห่าง
คิดถึงมือใหญ่ที่เคยกุมมือเขาไว้ด้วยความรัก
 คิดถึงแววตาอ่อนโยนที่อีกฝ่ายใช้มองเขาเพียงคนเดียว
คิดถึงรอยยิ้มที่ชายหนุ่มมอบให้เวลาเขามีความสุข
 คิดถึงบ่ากว้างที่เขาเคยซบเวลาทุกข์ใจ
 และคิดถึงอ้อมแขนอบอุ่นที่กอดเขาไว้ตอนเข้านอน
  บางครั้ง เขาก็อดชะเง้อมองหน้าร้านเวลาเลิกงานเพื่อหวังว่าจะได้พบกัน ทั้ง ๆ ที่เขาบอกกับอีกฝ่ายเองว่า ยังไม่พร้อมจะเจอหน้ากัน แต่ก็อดทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะความรู้สึกข้างในมันเรียกร้องหาส่วนที่หายไป
 ชายหนุ่มจึงได้แต่เดินกลับบ้านเหงา ๆ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของเพื่อนร่วมงาน

  จนวันที่ห้าที่เขาใช้ชีวิตโดยไม่มีนิธิน อธิปพงศ์จึงเข้าใจถ่องแท้แล้วว่า ชีวิตนี้เขาไม่สามารถอยู่คนเดียวได้โดยไม่ได้รับความรักจากนิธิน  เมื่อถึงเวลาเลิกงาน เขาจึงโทรหานิธินทันที
“ฮัลโหล..นิธิน” เขาพยายามควบคุมตัวเองให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยิ่งนัก
“ครับ..” นิธินเองก็ดีใจที่อธิปพงศ์โทรมา
“ผม...ผมมีอะไรจะบอกคุณ คุณมาเจอผมตอนนี้ได้มั๊ย”
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมพูดตอนนี้ไม่ได้” นิธินย้อนถาม
“ไม่ได้หรอก ผมอยากบอกกับตัวคุณเอง”
“งั้นก็บอกมาเลยสิ”
  พอพูดขาดคำก็มีมือใหญ่มาสะกิดเขาจากข้างหลัง อธิปพงศ์รู้ทันทีว่าเป็นนิธินจึงรีบหันไป ก็พบว่าร่างใหญ่ของชายหนุ่มที่เขารักกำลังยืนอยู่ตรงหน้าจริง ๆ อธิปพงศ์ดีใจนักที่เห็นคนรักในเวลานี้ กำแพงความรู้สึกต่าง ๆ ที่มีพลันทลายไปสิ้น ชายหนุ่มโผเข้าไปกอดร่างใหญ่ที่คิดถึงทันที
  นิธินยิ้มน้อย ๆ และกอดคนในอ้อมแขนแน่น อธิปพงศ์หมดสิ้นแล้วซึ่งอคติ เขาร้องไห้ออกมาอย่างปลดปล่อยความคิดถึงและความหว้าเหว่ที่เคยอยู่ในใจ นิธินที่น้ำตาซึม ๆ ก้มลงไปใช้นิ้วใหญ่ ๆ เช็ดน้ำตาให้คนรักอย่างเอ็นดู คนทั้งสองกอดกันแน่นท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมงานที่ซาบซึ้งกับความรักของคนทั้งสอง โดยเฉพาะป๊อกกี้และหญิงที่อดน้ำตาซึมกับภาพที่เห็นอยู่ไม่ได้
 
 สักพักนิธินและอธิปพงศ์ก็คลายอ้อมกอดจากกัน พี่กุ้งจึงเข้าไปบอกว่า
“พี่ดีใจนะ ที่หมูเข้าใจกับคุณนิธินได้ซะที”
อธิปพงศ์กับคนรักยิ้มรับ พี่กุ้งจึงหันไปบอกกับนิธินว่า
“ต่อไปนี้ ฝากคุณดูแลหมูด้วยนะครับ”
นิธินรับคำ “ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด”
  คนทั้งสองหันมามองหน้าและกอดกันอีกครั้ง อธิปพงศ์สุขใจเหลือเกินที่ได้รับความรักจากชายหนุ่มข้าง ๆ เขานึกขึ้นได้กับคำตอบที่ตัวเองเคยตั้งคำถาม จึงบอกกับนิธินท่ามกลางสักขีพยานว่า
“นิธิน ที่คุณเคยบอกว่า คุณรักผมหน่ะ”
ทุกคนเงียบตั้งใจฟังทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น
อธิปพงศ์หันไปพูดกับนิธินด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ผมก็อยากจะบอกว่า ผมก็รักคุณนะ”
นิธินดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น จึงกอดอธิปพงศ์อีกครั้งและบอกว่า “ขอบคุณครับ”

 เวลานี้คนทั้งสองนอนเคียงข้างกันในห้องของอธิปพงศ์ โดยที่อธิปพงศ์นอนแอบอิงบนแผงอกล่ำนั้นเช่นเคย โดยที่ยังคงมองหน้านิธินอยู่ เขารู้สึกว่าตอนนี้ชายหนุ่มดูมีเสน่ห์มากเป็นพิเศษ แต่ทว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นกำลังเขามาใกล้ใบหน้าเขามากขึ้น พร้อมกับสัมผัสริมฝีปากของเขาแผ่วเบา
 อธิปพงศ์รู้สึกตกใจเพียงเสี้ยววินาที แต่ความรู้สึกหลังจากนั้นคือวาบหวามกับรสจูบที่นิธินมอบให้ เขาตอบรับริมฝีปากทรงเสน่ห์นั้นอย่างอ่อนโยน นิธินค่อยๆดูดดุดริมฝีปากของเขาก่อนจะส่งลิ้นร้อนตามเข้ามา ทำให้จุมพิตนี้ร้อนแรงขึ้น อธิปพงศ์ตอบรับชิวหาของอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น เขารู้สึกว่าจูบนี้ช่างร้อนเร่าเพราะแนวเคราของนิธินที่บดเบียดมาทำให้อารมณ์ที่ซ่อนเร้นปะทุออก อธิปพงศ์รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มจึงจูบตอบพร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปในปากอีกฝ่ายบ้าง นิธินดีใจนักที่เห็นคนที่รักมีปฏิกริยาอย่างนั้น เขาจึงตอบรับลิ้นร้อนของอธิปพงศ์เช่นกัน นิธินค่อยๆพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบน และบดเบียดท่อนล่างของตัวเองเข้ากับคนข้างล่าง ทำให้อธิปพงศ์รู้สึกหวาบหวามแทบขาดใจ แต่ก็ยังไม่ละจากสงครามชิวหาที่ติดพัน มือเรียวสวยของเขาจากทึ่เคยประคองใบหน้าของนิธิน กลับย้ายมาคล้องที่ลำคอเรื่อยมาถึงแผ่นหลังสวยงามที่เขากำลังใช้กำอยู่เพราะความสะท้านในอารมณ์ นิธินค่อยย้ายมาพรมจูบทั่วใบหน้าและซุกไซร้ซอกคอขาวๆ นั้นอย่างลุ่มหลง กลิ่นน้ำหอมของอีกฝ่ายยังไม่หมดดีนักจึงทำให้นิธินซอกซอนไปทั่วลำคอและกกหูอย่างหยุดไม่ได้ อธิปพงศ์ที่เพิ่งสัมผัสรสรักนี้เป็นครั้งแรกถึงกับครางออกมาอย่างสุขสมเพราะเขารู้สึกดีเมื่อครางสากนั้นสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนบาง เมื่อเขากรีดเสียงแห่งความสุขมากขึ้นก็ทำเอานิธินแทบคลั่งกับความเย้ายวนนี้ นิธินใช้มือทั้งสองสอดชายเสื้อเพื่อลูบไล้เล่นกับหน้าอกและบิดบี้ยอดถันอย่างปลุกเร้า จนอธิปพงศ์ออกเสียงหนักขึ้นเป็นระยะ นิธินจึงถอดเสื้อยืดเนื้อนุ่มนั้นออกทางหัว และชื่นชมความงามของร่างขาวเนียนล้อแสงไฟที่สาดมาจากข้างนอก เขาค่อยๆลูบไล้ไปตามตัวของอีกฝ่าย เขาพบว่าอธิปพงศ์มีการตอบสนองเขาทางกาย เมื่อเห็นสิ่งนั้นตื่นตัวออกมาผ่านบ๊อกเซอร์เนื้อบางนี้ นิธินจึงลงไปซุกไซร้ที่ลำตัวขาวเนียนนั้นต่อ ก่อนจะพยายามถอดกางเกงอธิปพงศ์ให้ลงไปที่ข้อเท้า
 แต่ก็ช้ากว่าอธิปพงศ์ทึ่เป็นฝ่ายพลิกตัวมาอยู่ข้างบนบ้าง ร่างเล็กกว่าขึ้นคร่อมบนร่างหนาที่กลางลำตัว อธิปพงศ์มองคนที่อยู่ข้างล่างเหมือนจะบอกว่าให้เขาทำบ้าง เขาเข้าไปจูบนิธินอย่างรวดเร็วและซุกไซร้ซอกคอชายหนุ่มบ้าง จนมาถึงหน้าอกหน้าและกล้ามท้องสุดเซ็กซี่นั้น อธิปพงศ์ค่อยๆ จูบมันเพื่อดื่มด่ำเสน่ห์อันน่าหลงไหลแบบผู้ชาย อธิปพงศ์รู้สึกแปลกใจในตัวเองไม่น้อยเมื่อรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้นเวลาได้ยินเสียงทุ้มๆ แหบพร่าแบบผู้ชายครางอย่างนี้ ส่วนมือของนิธินเริ่มไม่อยู่สุข เขาบีบจับสะโพกกลมกลึงได้รูปของอีกฝ่ายที่กำลังซุกไซร้บนตัวทันที อธิปพงศ์รู้สึกวาบหวามที่รับสัมผัสนั้น แต่นิธินก็ใช้มือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบไล้อธิปพงศ์ตั้งแต่ใบหน้า ริมฝีปาก เรื่อยมาจนถึงหน้าอก และหน้าท้อง จนมาถึงส่วนนั้นที่กำลังชี้หน้าบอกเขาอย่างต้องการ นิธินจึงถอดกางเกงของอีกฝ่ายทันที
"so cute"
นิธินอุทานเมื่อตอนนี้เห็นคนที่เขารักเปลือยกายอย่างเร่าร้อน ส่วนอธิปพงศ์นั้นเขินจนหน้าแดง แต่ก็ยังมีสติที่จะเอาคืนนิธิน เมื่อเขารู้สึกได้ว่านั่งทับอะไร ก็จึงถอยร่นออกมานั่งที่หน้าขาแข็งแรงนั้น
นิธินยิ้มพอใจและถอดกางเกงออกทันที ทำให้อธิปพงศ์ตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะถือว่าไม่ธรรมดาสำหรับชายไทยแล้ว แต่ก็ยังแพ้สิ่งที่ชูชันอยู่ตอนนี้
 นิธินจับมือเขามาวางไว้ที่ส่วนนั้น ก่อนจะขยับตัวเพื่อจะเข้าไปหาอธิปพงศ์ เขาจัดวางอธิปพงศ์ให้นอนในท่าสบาย ก่อนจะเข้าไปมอบจูบเร่าร้อน โดยที่มือเขาก็สัมผัสกับส่วนกลางของอีกฝ่ายไปด้วย อธิปพงศ์ครางออกมาอีกครั้ง แต่ก็ครางหนักขึ้นเมื่อนิธินครอบปากฉ่ำลงบนส่วนสำคัญของเขา
"อื้ม..นิธินนนน"
 เสียงเรียกนั้นดังไม่ขาดสายตามจังหวะการลงปากเล่นลิ้นของนิธิน อธิปพงศ์รู้สึกวาบหวามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ปากร้อนฉ่ำๆของอีกฝ่ายมอบความสุขให้เขาจนแทบจะขาดใจ  ชายหนุ่มมองดูหน้าหล่อๆ ที่กำลังกลืนกินเขาอยู่ก็ยิ่งสะท้านใหญ่ เขาจึงพูดออกไปว่า
"พ..พอก่อน"
นิธินค่อยๆ ถอนปากออกมาอย่างเสียดาย แต่ก็รู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ยินว่า
"ให้ผม..ทำให้คุณบ้าง"
 นิธินพยักหน้าทันที และนอนลงข้างๆ ปล่อยให้อธิปพงศ์กลืนกินเขาตามสบาย
 อธิปพงศ์กล้าๆกลัวๆ กับสิ่งที่อยู่ในมือ เพราะมันใหญ่โตจนเขาแทบจะถอดใจ แต่พอมองหน้านิธินที่นอนในหนุนแขนโชว์กล้ามเนื้อสวยงามแล้วก็หมั่นเขี้ยว จึงค่อยๆใช้ปาก เข้าไปครอบครองสิ่งนั้นทันที
"อ๊อก!!" อธิปพงศ์ถึงกับสำลักออกมาเมื่อพยายามมอบความสุขให้อีกฝ่าย จึงเปลี่ยนมาเล้าโลมรอบๆ แทน
"อู๊ว...ซื๊ด..."
นิธินสูดปากอย่างถูกใจกับฝีปากของคนรัก ส่วนอธิปพงศ์ที่เพิ่งสัมผัสกับสิ่งนี้เป็นครั้งแรกจึงต้องนึกเอาสิ่งที่บรรดาแฟนสาวเคยทำให้มาใช้กับสิ่งที่อยู่ในปากตอนนี้ เขาค่อยชิมข้างบนแล้วลงมาข้างล่างก่อนจะลองลิ้มรสแบบเต็มคำอีกครั้ง คราวนี้เขาพยายามเก็บฟันและโก่งคอให้เยอะขึ้น จนนิธินสวนเข้ามาในปากด้วยความกระสัน และพลิกตัวกลับหัวกลับหางมาทำให้อธิปพงศ์บ้าง เขาจัดการกับส่วนนั้นของคนที่รักอย่างช่ำชอง จนอธิปพงศ์ที่อยู่ข้างบนหลุดปากส่งเสียงครางด้วยความสุขสันต์
มือหนานั้นฟอนเฟ้นผิวเนียนของก้นกลมกลึงตรงหน้าด้วยความมันมือ ส่วนปากก็ได้แต่จัดการกับส่วนนั้น ไม่นานอธิปพงศ์ก็ปลดปล่อยออกมา
นิธินจึงดูดดื่มทุกหยดหยาดจากคนรักจนอธิปพงศ์รู้สึกเขินอีกครั้งไม่ได้ แต่ก็รู้ตัวเมื่อนิ้วใหญ่ที่ชุ่มด้วยเจลหล่อลื่นนั้นเข้ามาสัมผัสที่ปลายประตู  ถึงแม้จะรู้สึกแปลกๆ แต่อธิปพงศ์ก็อดรู้สึกวาบหวามไม่ได้ แต่ดีว่าเขาเตรียมตัวมาแล้วตามคำแนะนำของป๊อกกี้ จึงมั่นใจในความสุขที่จะเกิดขึ้น เมื่อนิธินใช้ลิ้นเข้ามาทักทายอย่างเร่าร้อน อธิปพงศ์เองก็เพิ่งรู้ว่าจุดอ่อนของผู้ชายอย่างเขาอีกที่หนึ่งก็คือตรงนี้ เขามีความสุขมากจึงครางออกมาไม่ขาดปาก จากลิ้นที่เข้ามาเปลี่ยนเป็นนิ้วสู่สองนิ้วและสามนิ้วตามลำดับกำลังสำรวจและกระตุกหงึกๆ ในตัวเขา จนอธิปพงศ์ต้องการเต็มที่แล้วจึงบอกเสียงสั่นว่า
"ผมม ไม่ไหวแล้ว จะทำก็ทำเลย"
นิธินจึงค่อยๆ ให้อธิปพงศ์มานอนบนที่นอนนุ่ม โดยมีตัวเขามอบจูบและทาบทับอยู่ข้างบน เขาหยิบเจลหล่อลื่นมาทาที่อธิปพงศ์อีกครั้ง พร้อมกับสวมถุงยางอนามัยและทาเจลให้ตัวเอง เขาละออกมามองหน้าคนรักอีกครั้ง ก็พบว่าตอนนี้อธิปพงศ์ดูเซ็กซี่เย้ายวนด้วยสายตาที่มองเขาอย่างต้องการ นิธินจึงมอบจูบอ่อนโยนแต่ร้อนเร่า พร้อมกับค่อยๆ แทรกกายเข้าไปในตัวคนรักด้วยความนุ่มนวล
"อื้อออออออออ โอ๊ววววว" อธิปพงศ์ครางหนักขึ้น นิธินเลยกระซิบแผ่วเบาข้างหู
"Relax...clam down everything is o.k."
อธิปพงศ์มองหน้าชายหนุ่มและตอบรับจูบอ่อนหวานที่นิธินมอบให้ พร้อมๆกับสัมผัสส่วนกลางและค่อยๆแทรกกายเข้าไปในตัวเขาทีละน้อยจนสุดตัวโดยที่อธิปพงศ์ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด แต่ก็กรีดเสียงดังขึ้นเมื่อนิธินค่อยๆขยับวนเพื่อทำความคุ้นเคยในช่องแคบ เพียงแต่นั้นน้ำตาแห่งความสุขของชายหนุ่มก็ไหลออกมา อธิปพงศ์แทบคลั่งกับเพศรสครั้งใหม่ที่เพิ่งได้รับ นิธินค่อย ๆ มอบความสุขให้เขาทีจะเล็กทีละน้อย  จากอ่อนโยนนุ่มนวลเร่งจังหวะให้ร้อนแรงขึ้นตามความต้องการ ที่อธิปพงศ์เองที่ตอบรับตัวเขาเป็นอย่างนี้ จนนิธินค่อย ๆ พลิกตัวให้อธิปพงศ์ขึ้นมาอยู่ด้านบนเพื่อควบคุมจังหวะดูบ้าง
  “You’re beautiful”
ชายหนุ่มเอ่ยปากชมคนรักพลางลูบไล้ลำตัวอธิปพงศ์ที่ครอบครองส่วนนั้นของเขาอยู่ ส่วนอธิปพงศ์ก็รู้สึกหวามไหวมากขึ้นเมื่อสิ่งนั้นอยู่ในตัวเขาเต็ม ๆ อย่างนี้ แต่ความต้องการภายในก็ทำให้เขาค่อย ๆ ขยับตัวไปตามความต้องการอย่างสุขสมอารมณ์รัก อธิปพงศ์ตอบสนองความต้องการของคนรักและตัวเองอย่างมีความสุข จนเมื่อปลดปล่อยอีกรอบพร้อม ๆ นิธินปลดปล่อยเข้ามาในตัวเขา เวลานั้นอธิปพงศ์รู้สึกได้เลยว่าเขามีความสุขอาบเอิบอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ชายหนุ่มทั้งสองแลกจูบกันอีกครั้งก่อนแอบอิงไออุ่นของกันและกันสู่ห้วงนิทรา




โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ

[น้ำพริกแมงดา]

กรี๊ดดดดดด อ่านจบแล้วอยากอ่านต่ออีกสัก 10 ตอน  (ผู้แต่ง - ตบๆๆๆๆๆ)  ตอนนี้น่ารักมาก นอนซบอกกันอีกแล้ว ซบกันไป ซบกันมา แอร๊ยยย อยากซบด้วยคน 555

คนแต่งไม่ทำอย่างนั้นหรอกค่ะ ดีใจซะอีกที่มีคุณผู้อ่านติดตามและชอบนิยายเรื่องนี้มาก ๆ ขอบคุณมากนะคะหวังว่าจะถูกใจกับตอนนี้

[น้ำพริกแมงดา]

กรี๊ดดดด มองข้ามเรื่องนี้ไปได้ไงตั้งนานเนี่ย ได้เข้ามาอ่านปุ๊บก็หยุดไม่ได้

อะไรมันจะให้บรรยากาศเลิฟๆ ได้ขนาดนี้ >_<

อ่านไปยิ้มไป อยากได้ผู้ชายแบบนิธินบ้างค่า

สมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ^^

ยินดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

[k00_eng^^]

ในที่สุดพี่หมูก็เสร็จคุณนิธินจนได้ >//<

[samsoon@doll]

  :m25:อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ได้กันแล้ว ว่าแต่ใกล้จบยังอะคะ พออ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนจะจบแล้วเลยอ่า

[sumonta]

มีความสุขจัง 

[yayee2]

เมื่อมีผู้ปกครองให้คำแนะนำเกี่ยวกับเนื้อหาในตอนนี้แล้ว...
ก็เริ่มอ่านแหละ...อิ อิ อิ
โหหหห
ดีใจจังทั้งคู่มีความสุขสมหวังดังใจไปแล้ว
แม่ของหมูโอเค เหลือพ่อแม่ของนิธิน

ปล. น้ำพริกแมงดาจ๋า "ทำให้จุมพิศนี้ร้อนแรงขึ้น"   จุมพิตจ้ะ

[น้ำพริกแมงดา]

:m25:อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ได้กันแล้ว ว่าแต่ใกล้จบยังอะคะ พออ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนจะจบแล้วเลยอ่า

     ยังค่ะ นิยายเพิ่งมาถึงกลางเรื่องเท่านั้นเอง สบายใจได้เลยค่ะ

[น้ำพริกแมงดา]

เมื่อมีผู้ปกครองให้คำแนะนำเกี่ยวกับเนื้อหาในตอนนี้แล้ว...
ก็เริ่มอ่านแหละ...อิ อิ อิ
โหหหห
ดีใจจังทั้งคู่มีความสุขสมหวังดังใจไปแล้ว
แม่ของหมูโอเค เหลือพ่อแม่ของนิธิน

ปล. น้ำพริกแมงดาจ๋า "ทำให้จุมพิศนี้ร้อนแรงขึ้น"   จุมพิตจ้ะ

    ขอบคุณมากๆ ค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปแก้ไขนะคะ

[PEENAT1972]

โอ๊ย!.. แบบนี้เรียกว่า ยอมค่ะยอม ๆ เขาฟิทเจอริ่งกันแล้ว กรี๊ด!!!!!!!!!!!!  ชอบมาก แต่อยากรู้ต่อว่า ป๊อกกี้ หล่อนสอนอะไรหมูไปบ้างคะ 555

[you13]

ในที่สุดก็

[koikoi]

หวานมากอิจฉาคู่รักจริง ๆเล้ย

[uknowvry]

อร๊าก....หวาน อยากได้บ้าง 555

[CarToonMiZa]

อั๊ยย่ะน่ารักอ่ะ
หวานอบอุ่น
บวกเป็ดจ้า

[BeeRY]

นี่แหละคือสิ่งทีใช่ใช่ไหมจ๊ะหมู
แอร๊ยยย เลือดไหลหมดตัว ชีวิตหลังจากนี้คงยิ่งหวานฉ่ำ
คุณแม่หมูก็ไม่ว่า เหลือแค่ฝั่งนิธิน แต่ว่าต้องฝ่าฟันมันไปได้ทั้งคู่แน่ๆ เอาใจช่วยจ้า
กดบวกพร้อมกอด

[saruwatari_guy]

อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา เรื่องนี้ตั้งแต่ตอนแรก ดูอบอุ่นมากๆ แต่ตอนนี้ อบอุ่นจนร้อนนนนนนนนเลย ค่าาาาาา

[silverspoon]

 

สุขสมหวังกันซะที 

[PetitDragon]

หนุ่มอินเดียสุดยอดไปเลย