Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558  (อ่าน 289386 ครั้ง)

christiyaturnm

  • บุคคลทั่วไป
 :sad2:
สงสารน้องปอจัง

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15
ขอให้ปอเจอ

คนที่ปอรัก

แลรักปอนะคับ

เป็นกำลัใจให้

 :pig4:

OT

  • บุคคลทั่วไป
เลือกเอง..เจ็บเอง..เลยเห็นไหม


anston

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าตอนนั้น..ปอคิดได้อย่างที่เขียนเล่าแบบนี้ ก็คงทำใจได้ไปนานแล้ว
ความรักมันบังตาเหรอก็คงใช่ ถึงทำให้มองข้ามความเป็นจริงไป..
แต่นับถือปอจริงๆ o13ที่รักมั่นคงไม่ยอมเปลี่ยนแปลง

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
ขอบคุณทุกกำลังใจที่คนอ่านมีให้กัน...

ขอบคุณทุกคำติชมที่มอบให้เรา...

และก็ชอบคุณทุกคนที่สามารถรับสารที่เราสื่อออกไปได้อย่างที่เราต้องการ

หลายคนที่อาจจะเพิ่งแสดงตัว  เราก็ขอต้อนรับด้วย..

ทุกความรู้สึกที่พวกคุณส่งมาผ่านตัวหนังสือ  เราได้อ่านมันทุกตัวที่คุณสื่ออกมา

น่าเสียดายจัง.. หากว่าตอนที่เรากำลังแย่กับเรื่องเหล่านั้น

เราน่าจะมีพวกคุณอยู่...

มันคงทำให้เราผ่านเรื่องราวร้ายๆเหล่านั้นได้มากกว่านี้....

เรื่องของเราดำเนินมาช่วงท้ายๆแล้ว..

น่าจะไม่เกินสิบตอนก็น่าจะจบแล้วหละ.....


*********************************************

หลังจากผ่านวันวาเลนไทน์มาก็เข้าสู่ช่วงสอบปลายภาค

ช่วงสอบเป็นช่วงที่เรากับภีมจะไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กัน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร  สงสัยน่าจะเพราะช่วงสอบเรากับมันมักจะเครียดๆกับการอ่านหนังสือ
ทำให้หลายๆครั้งที่คุยกันในช่วงสอบ  เรามักจะทะเลาะกันประจำ

เราทั้งคู่ก็เลยแก้ปัญหาด้วยการไม่ด้วยการไม่โทรคุยกัน
แต่จะใช้วิธีการส่งข้อความเป็นกำลังให้กันในช่วงสอบ


หลังจากเหตุการณ์เมื่อวันวาเลนไทน์
ภีมก็ดูจะแคร์เรามากขึ้นกว่าเดิม.... สนใจเรามากกว่าเดิม
ซึ่งมันก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม......

เพียงแต่ว่า...........

---------------- #### เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” (ฉบับเข้มข้น) ๑๗  #### ----------------

นับตั้งแต่เริ่มจนมาถึงวันเลนไทน์ที่เราเพิ่งเล่าให้ฟังไป
เราก็ยังยอมรับว่ามันมีหลายเรื่องหลายเหตุการณ์จริงๆที่ทำให้เรารู้สึกแย่ๆ.... รู้สึกเสียใจ
แต่ใจเรามันก็ไม่หมดรักในตัวภีมเลย

เรายังคงรักมันมาก.... อย่างไม่ยอมที่หยุดรักมันเสียที

มันคล้ายกับว่า....
ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วทำให้เราต้องเสียใจ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ทำให้เราเสียใจมากแค่ไหน  มันกลับถูกทดแทนด้วยความดีที่มันทำให้เรา
แม้ว่าสิ่งที่มันทำให้เราจะเป็นเรื่องเล็กน้อย  แต่มันกลับทดแทนความเสียใจมหาศาลที่เรารู้สึกได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เพียงแต่บางสิ่งที่มันเริ่มเปลี่ยนไป...
ก็คือ.... เราเริ่มที่จะสงสารใจตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม

เราเริ่มมองความเป็นจริงมากขึ้นกว่าเดิม....
จากแต่เดิมที่มองแค่ว่า  เรากับมันไม่มีทางที่จะคบกันแบบเปิดเผยให้พ่อแม่รับรู้ได้
ไม่สามารถอยู่ด้วยกัน  หรือสร้างครอบครัวด้วยกันได้
เพราะมันเป็นเรื่องเกินตัวสำหรับเราที่มันจะเกิดขึ้นจริงได้

แต่ตอนนั้น....
แค่ให้เราอยู่ข้างมันในฐานะที่เกินกว่าคำว่าเพื่อนมันก็เริ่มที่จะริบหรี่เต็มที

ช่วงนั้นเราเริ่มที่จะอ่านเรื่องราวของคนอื่นๆ จากหลายๆเว็บ (ความรักของเกย์ - กะเทย)
มีหลายเรื่องที่มีคนเข้ามาเล่าเรื่องของตัวเอง
พอเจอเรื่องที่เค้าได้มีโอกาสที่สมหวังในความรัก
เค้าอยู่ด้วยกัน  แม้ว่าจะมีเรื่องที่ทะเลาะกันบ้าง  แต่เค้าก็ยังอยู่ด้วยกันได้  เพราะเค้ารักกัน

ทุกครั้งที่เราอ่านเจอเรื่องราวในแนวนี้
ความรู้สึกลึกๆของเรามันกลับบอกตัวเองด้วยเสียงแผ่วเบาว่า...

เรากับภีมไม่มีโอกาสได้ไปยืนอยู่จุดนั้น
เพราะมันเป็นเรื่องเกินตัวเกินไป...

และเราก็ไม่ใช่คนโชคดีพอที่จะได้รับโอกาสเช่นนั้น

แต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่เข้มแข็งพอที่เดินออกมา
เพราะว่าเรายังไม่จำไม่ได้หากว่าเราจะอยู่โดยไม่มีมัน

แม้ว่าการยืนอยู่ข้างๆมันจะทำให้เราทุกข์ใจในหลายๆครั้ง
แต่อย่างน้อยเราก็ยังมีความสุขใจเล็กๆที่ได้อยู่ข้างๆมัน


*****************************************

หลังจากสอบเสร็จ....

เราก็จะกลับมาอยู่บ้านในช่วงปิดเทอม
ตอนแรกเราตั้งใจว่าจะชวนภีมกลับบ้านพร้อมกัน

แต่ว่าภีมต้องกลับบ้านมาพร้อมกับมะปราง..
เลยทำให้เรารู้ว่ามะปรางอยู่จังหวัดเดียวกับเรา

จากการหลอกถามเพื่อนเก่าหลายคนจากที่เราไม่ค่อยได้ติดต่อกับใครเลย
ก็ทำให้เรารู้เรื่องอีกหลายๆเรื่องที่เราไม่เคยรู้

มะปรางเป็นเด็กโรงเรียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนเราที่เราเคยพูดถึงโรงเรียนนี้ว่า
เป็นโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดซึ่งมอปลายจะเป็นสห
ซึ่งก็เหมือนโรงเรียนเราที่เป็นโรงเรียนชายล้วนที่มอปลายเป็นสห

และที่มากกว่านั้นก็คือ.....
ภีมเคยชอบมะปรางตั้งแต่ที่เรียนอยู่มอปลายแล้ว
ช่วงที่เราเลิกกับภีมแล้วไปคบกับป็อบ  ตอนนั้นเราก็แยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่มีปัญหากันแล้วด้วย

ทำให้เวลาเรียนพิเศษ  เราก็ไม่ได้เรียนกับพวกนั้น
คือตอนที่เราเรียนพิเศษตอนมอปลาย  ด้วยความที่กลุ่มเราเป็นกลุ่มใหญ่
ทำให้เวลาเรียนพิเศษ  กลุ่มเราจะจ้างอาจารย์มาสอนเฉพาะกลุ่มเรา
แล้วช่วยกันหารค่าสอนของอาจารย์

แต่พอเราออกมาจากกลุ่มแล้ว
ตอนที่พวกมันเรียนพิเศษกันก็ยังใช้วิธีเดิม
เพียงแต่มะปรางเพิ่มเข้ามาด้วย..  เพราะมะปรางเป็นเพื่อนของหน่าอีกทีนึง

หน่าก็เลยชวนมะปรางเข้ามาเรียนด้วยกัน
ซึ่งนั่นก็คือ... ชวนมะปรางมาแทนที่เราในการเรียนพิเศษที่เราแยกตัวออกไป

ตอนนั้นภีมก็เลยได้เจอกับมะปราง
ภีมแอบชอบมะปรางอยู่  ซึ่งจากการแซวๆกันมะปรางก็รู้ว่าภีมชอบมะปราง

แต่ตอนนั้นมะปรางมีแฟนอยู่แล้วซึ่งเป็นทอม
มะปรางก็เลยไม่ได้สนใจอะไรภีมมาก

และภีมก็ได้มาเจอมะปรางอีกครั้งตอนที่มาเรียนมหาลัย
เพราะเป็นเพื่อนของเพื่อน...

และหลายครั้งที่เพื่อนมอปลายเรานัดมีทติ้งกัน  เราก็ไม่เคยไปด้วยเลย
หลายครั้งที่ภีมไปมันก็จะชวนมะปรางไปด้วย
 เรารู้ว่าทำไมมันถึงกล้าพอไป  เพราะว่าเกือบทุกครั้งที่มีมีทติ้ง
ภีมจะโทรมาชวนให้เราไป  แต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้ง

ภีมก็เลยรู้ว่าเราไม่ไป  มันจึงกล้าที่จะพามะปรางไปโดยที่ไม่ทำให้ตัวเองอึดอัดใจ
และก็มีอีกหลายครั้งที่เราไม่รู้ว่ามีมีทติ้ง
เพราะภีมจะเป็นคนที่กระจายข่าวให้เพื่อนเราที่มาเรียนที่นี่ด้วยกันรู้

แต่มันเลือกที่จะไม่บอกเรา  และมันก็จะพามะปรางไปด้วย

เราเลยได้รู้อีกหลายๆเรื่องที่มันโกหกเรา


ครั้งนั้นเราก็เลยนั่งรถกลับบ้านคนเดียวเหมือนอย่างทุกครั้ง

ตอนช่วงของการปิดเทอมในเดือนมีนาคม 49
( ขอนอกเรื่องนิดนึง..... ตอนที่แล้วที่เราเล่าเรื่อวันวาเลนไทน์แล้วเราใส่ปีพ.ศ. ว่า 2548  ที่จริงแล้วมันเป็นปี 2549  คือเรานับปีผิดอ่ะนะ...  โทษที )

เราต้องนั่งรถกลับมามอ  เพราะว่าต้องมาจ่ายค่าเทอมแล้วก็มาเอาหลักฐานเกี่ยวการเกณฑ์ทหาร
ซึ่งเรื่องนี้ภีมก็รู้  เพราะว่าเรากับมันก็คุยกันบ่อยพอสมควรช่วงที่ปิดเทอม

จู่ๆภีมก็พูดชวนเรากลับมามอด้วยกัน  ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มันชวนเรา
ที่มันต้องกลับมาด้วยกัน  เพราะว่ามันต้องมาเตรียมตัวเพื่อไปฝึกบนเรือในช่วงปิดเทอมใหญ่

เราก็เลยตอบตกลงมันไป

“ แกออกมารึยังเนี่ย??...... ” ภีมโทรมาถามเราด้วยเสียงเคือง

“ กำลังออกมาแล้วเนี่ย...  แปปเดียวถึง ” เราพูดขณะอยู่บนรถเพราะพ่อกำลังขับรถมาส่งที่ท่ารถ

“ ช้าว่ะ...  ขนาดบ้านเค้าอยู่ไกลเค้ายังมาถึงก่อนแกเลย ” ภีมบ่น

“ ก็พอดีพ่อเค้าไม่ว่าง...  เลยเพิ่งได้ออกมา ” เราพูด

“ เออ... งั้นเค้าซื้อตั๋วไว้เลยแล้วกัน  รีบๆมาล่ะรถมันจะออกแล้วเนี่ย...  ” ภีมพูด

“ อืม... รีบอยู่นี่ไง ” เราพูดแล้วภีมก็วางสายไป


พอเราไปถึงที่คิวรถก็เห็นภีมยืนรออยู่ข้างรถที่กำลังจะออก
เราก็รีบไหว้พ่อแล้วก็วิ่งไปที่มันโดยเร็ว

“ ไป... รีบขึ้นรถ  เค้ารอแกกันอยู่เนี่ย?? ” ภีมพูดด้วยหน้าตาโมโหแล้วก็จับมือเราลากขึ้นรถ

พอเดินขึ้นไปบนรถเท่านั้นแหละ 
หลายสายตาหันมามองเรากับภีมโดยมิได้นัดหมาย...

บ้างก็มองว่าอีนี่ใช่มั้ย???  ที่ทำให้เค้าต้องรอกัน.....
บ้างก็มองด้วยสายตายิ้มๆว่า... กะเทยกับผู้ชายคนนี้เป็นแฟนกันเหรอ????

ภีมเห็นแบบนั้นมันก็เลยรีบเอามือออกจากเราแล้วก็หันมาพูดกับเราว่า

“ รีบๆเดินตามมา... ” เราก็รีบเดินตามมันยังที่นั่ง

พอรถออกมาได้สักพักภีมก็พูดว่า

“ ง่วงว่ะ? ”

“ ตอนกลางคืนก็มัวแต่เที่ยว  แทนจะรีบๆนอน” เราบ่นมัน

“ อย่างน้อยเค้าก็ยังมาก่อนแล้วกันน่า ” ภีมพูด

“ เออ... รู้แล้วๆว่ามาช้า  ต้องทำให้รอ... ขอโทษษษษ.... ” เราพูด

“ ไม่เป็นไรหรอก... ” ภีมพูดด้วยท่าทางนิ่งๆ

“ ก็ดีแล้วที่แกบอกไม่เป็นไร  ที่เค้ารอแกมาตั้งกี่ปีแล้วเค้ายังไม่เคยบ่นเลย ” ที่จริงเราตั้งใจจะพูดขำๆ
แต่มันดูเหมือนว่าจะไม่ขำ  เพราะหลังจากประโยคที่เราพูด  ภีมก็นิ่งไปเลย
เราเองก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน  เพราะสิ่งที่เราพูดไปกลับไปสะกิดใจภีมซะแล้ว

เราทั้งคู่เลยเงียบกันไปชั่วขณะก่อนที่ภีมจะถามว่า...

“ ฟังเพลงมั้ย?? ” ภีมพูดพร้อมกับยื่นหูฟังมาให้เราข้างนึง  เราก็หยิบมาฟังโดยที่ไม่ได้พูดอะไร


หลังจากนั้นสักพักภีมก็หลับจริงๆคงจะง่วงจัดเต็มที่
ภีมนั่งหัวคลอนไปคลอนมาตามแรงที่รถวิ่ง

เราเห็นแบบนั้นก็เลยเอนหัวมันให้มาซบที่ตรงไหลเรา
ภีมก็เหมือนจะรู้สึกตัวเล็กๆมันก็เลยเอาแขนทั้งสองข้างมากอดแขนเรา

นี่แหละ....

ความสุขเล็กๆของเราที่จะมาทดแทนความทุกข์ใจทั้งหมดที่มันทำกับเรา......



จนรถวิ่งมาถึงที่หมาย
เราก็ปลุกภีมเบาๆพอให้มันรู้สึกตัว

พอมันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา  ทันทีที่มันรู้ว่ามันซบและกอดแขนเราอยู่
มันก็รีบปล่อยแขนออกแล้วก็ยันตัวตั้งตรงทันที
เราเข้าใจมันนะว่ามันแคร์สายตาคนอื่น แต่ก็อดที่จะใจหายและน้อยใจไม่ได้

“ ถึงแล้วเหรอ??  เร็วจัง ” ภีมคงพูดออกมาไม่ให้เราเก้อ

“ หลับสบายเลยนะแก  ท่าจะง่วงมากจริงๆ ” เราพูด

“ อืม..... ” ภีมพูด


พอรถจอดเรากับภีมก็ลงมาจากรถ
ภีมก็ถามเราว่า

“ แกจะเข้ามอยังไง?? ”

“ เดี๋ยวนั่งวินมอไซต์ไป ” เราพูด

“ กลับด้วยกันดิ  เดี๋ยวไอ้บอยมารับ ” ภีมพูด

“ อ้าว... บอยไม่ได้กลับบานเหรอ  ? ” เราพูด

“ กลับดิ.. แต่มันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ” ภีมพูด

“ อ่อ.... ” เราพูด

พอคุยกับมันเสร็จเราว่าจะแยกมาแล้วไปหาพี่วินเพื่อเข้ามอ
แต่บอยก็มาถึงพอดี

ภีมก็เลยให้เรากลับด้วยกันกับมัน  เราก็เลยตกลงกลับไปกับมัน

พอมาถึงที่หอเราภีมก็ถามเราว่า

“ นี่แกก็อยู่คนเดียวอะดิ ?”

“ อืม... ” เราพูด

“ งั้นเดี๋ยวว่างๆมาอยู่ด้วยนะ” ภีมพูดยิ้มๆเราก็เลยพยักหน้าให้มันแล้วมันก็กลับไป

ตอนนั้นเรารู้สึกชุ่มชื่นใจพิลึกกับสิ่งที่เกิดขึ้น....

“ ภีมจะมาอยู่กับเราเหรอ??? ”

เราพูดกับตัวเองแล้วก็นึกครึ้มใจ..... กับความสุขที่จะได้รับจากการได้อยู่กับมัน
โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นตามมา


###################################################

gift_deb

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามารอฟังความเศร้าต่อไป ปออย่าคิดมากนะ เป็นกำลังใจให้ ไหนๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ควรจะเลือกจำแค่ความทรงจำที่ดีต่อกันและกันก็พอ



เรื่องไหนไม่ดี ก็ลืมมันไปซะ อภัยให้เค้าไป



ไม่อยากจะเดาเลยว่า ตอนสุดท้ายจะได้คบกันหรือเปล่า แอบเชียร์ให้ไม่ได้ เพราะไม่ชอบภีมอ่ะ

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
มันใกล้จบซะทีนะปอ  ความรักแบบเค้ากะแกเนี่ยะ :m29: 

มันได้เวลาแล้วใช่ไหม  ที่จะผ่าตัดหัวใจครั้งใหญ่เสียที

หลังจากที่ปล่อยให้อาการของมันเรื้อรังมานานเต็มที

ขออวยพรให้ปอมีร่างกายและจิตใจ...ที่เป็นสุข 

และหลังจากผ่าตัดหัวใจนี้แล้ว  ขอให้ปอมีหัวใจดวงใหม่

เพื่อเตรียมพร้อมกับการเต้นของหัวใจที่มีความสุขอย่างแท้จริง....ซะที   :L1:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
พอดีพิมให้อีกตอนนึง......

เลยโพสให้เลยเพราะว่าเมื่อวานเราก็ไม่ได้ลงเรื่อง.....

พิมเรื่องช่วงนี้ทีไรจิตตกตลอดเลย

สงสัยคงเป็นเพราะว่าเหตุการณ์ที่กำลังเล่ามันเป็นเหตุการณ์ที่ใกล้ตัวเข้ามาเรื่อยๆ

ทำให้เรายังจำมันได้ดีว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง

************************************

ตอนนี้เรามีเพลงมาฝากกันอีกแล้วหละ...

http://media.imeem.com/m/m9Q_J0QhGt



---------------- #### เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” (ฉบับเข้มข้น) ๑๘  #### ----------------



หลังจากวันที่เรากับภีมนั่งรถกลับมามอด้วยกัน...

“ ฮัลโหล... ” เราเป็นคนโทรไปหา

“ ว่าไง? ” ภีมถาม

“ ไม่มีไรหรอก... แค่โทรมาหาเฉยๆ... ” เราพูด

“ เหงาเหรอ? ” ภีมถาม

“ อืม... พอดีวันนี้เพื่อนเค้าไม่มีใครอยู่เลย ” เราพูด
ตั้งแต่ที่เรากลับมามอก็ไม่ค่อยได้มีวันไหนที่เราเหงาเลย
เพราะถึงแม้จะเป็นช่วงปิดเทอมแต่ก็มีเพื่อนอยู่กันหลายคน
เราก็เลยไม่เหงาเพราะอยู่กะเพื่อนนี่แหละ  ไปกินข้าวกันดูหนังกันไปเที่ยวกัน  ทำให้ไม่เหงาเลย
แต่วันนั้นไม่มีใครอยู่เลย...  ก็เลยเหงาขึ้นมา

“ อืม.. ไปไหนกันหมดล่ะ?   ” ภีมถาม

“ ไปเที่ยวกันอ่ะ.. เค้าขี้เกียจไป ” เราพูด

“ อืม... ออกมานั่งเล่นที่เค้าป่ะล่ะ? ” ภีมชวน

“ ไม่ดีกว่า.. ขี้เกียจออกไปข้างนอกว่ะ... ดึกแล้ว” เราพูด

“ ให้เค้าไปหาป่าว?? ” ภีมพูดทีเล่นทีจริงซึ่งเราคิดว่าจะเน้นไปในทางพูดเล่นซะมากกว่า

“ อย่ามาทำเป็นพูด  ไม่เห็นจะมาซะที ” เราพูดกลับไปแบบน้อยใจ

“ แกก็รู้ว่าทำไมเค้าไม่ไป ” ภีมพูด
ใช่... เรารู้ว่าเพราะอะไร....
เพราะมันกลัวว่าคนนั้นเค้าจะเข้าใจผิดนะสิ.......

“ เออ... รู้หรอกน่า.. ไม่ต้องย้ำ ” เราพูดไม่เต็มเสียงนัก

“ เฮ้ย.. ไอ้ภีมคุยกะใครว้ะ?? ” เสียงเพื่อนมันพูดเสียงดัง  ฟังดูเมาๆ

“ คุยกับเพื่อน... ปอไง?? ” ภีมหันไปพูดกับเพื่อน

แล้วมันก็เงียบไปสักพัก.. ก่อนที่จะมีเสียงใครคนนึงพูด  แต่ไม่ใช่เสียงภีม

“ ปอเองเหรอ?... นี่ยูนะ... เพื่อนไอ้ภีม ” เสียงเพื่อนภีมนั่นเอง

“ อ่อ... ยู ” เราพูดเมื่อนึกหน้ายูขึ้นมาได้

“ ไงเนี่ย... โทรมาคุยกะเพื่อนเค้าคิดไรกันป่าว?? ” ยูพูดด้วยเสียงเมาๆ

“ เฮี้ย.. เพื่อนกัน ” เราพูด

“ ไม่แล้วมั้ง... เห็นคุยกันประจำ.... คุยบ่อยกว่าแฟนมันอีก ” ยูพูด
เราได้ยินก็ใจแปล็บขึ้นมาทันที.....
เราก้าวเข้ามาใกล้มันมากเกินไปรึป่าว?.....
จนเกินกว่าที่ที่ควรจะอยู่

“ ก็เพื่อนคุยกันก็งี้แหละ.... ไม่มีไรหรอก ” เราพูดอย่างไม่เต็มเสียง  เพราะใจเรามันคิดมากกว่าคำว่าเพื่อน

“ ฮึฮึ... อย่ามาทำปากแข็งเลย... เรารู้ว่าปอคิดไรอยู่ ” ยูพูด

“ บ้าแล้ว.... คิดมาก 5555+.. ” เราพูดแล้วแสร้งทำเป็นหัวเราะออกมา
ถึงยูจะเมาแต่สิ่งที่ยูพูดก็ทำให้เราหน้าชาเลยทีเดียว

“ ไอ้ภีมนี่สุดยอดว่ะ.... เอาทั้งหน้าทั้งหลังเลย ”    ยูพูด

“ ไม่ใช่ละมั้ง ” เราพูดทั้งที่เริ่มใจเสีย

“ บอกไอ้ภีมบ้างนะ... ว่าหัดใส่ถุงยางซะบ้าง...  แม่งปี้สดตลอด ” ยูพูด
สิ่งที่เราได้ยินทำเราหน้าชาพร้อมกับใจหายมาก
เพราะถึงภีมมันจะเที่ยว  หรือคบกับมะปรางก็ตาม
แต่มันก็ไม่เคยมีอะไรกับใคร...
แม้แต่มะปรางมันก็ยังไม่เคยมีอะไรกัน
สิ่งที่เราได้ยินจากยูทำให้เรานึกค้านในใจ

จนเกิดคำถามกับตัวเองว่า....
ภีมที่เรารู้จัก.... มันใช่ภีมที่เป็นอยู่ทุกวันนี้รึป่าว?

“ เฮ้ย... ไอ้ยู... เมิงเมาแล้วพูดไรเบอะบะว่ะ ” เสียงใครคนนึงด่ายูเสียงดัง  ก่อนที่จะหยิบมือถือไปคุย

“ ปอเหรอ... ไข่เองนะ ” ไข่เพื่อนภีมคนที่ชอบเข้ามาเล่นแบบถึงเนื้อถึงตัวกับเรา

“  เออ..ว่าไง ?” เราพูด

“ ปออย่าไปสนใจไอ้ยูมันเลยนะ... เมาแล้วแพล่มไปเรื่อย ” ไข่พูด

“ อืม... ” เราพูด
แต่ใจมันก็ยังไม่เป็นปกติ เพราะยังคิดในสิ่งที่ยูพูด
ถึงแม้ว่ามันจะพูดตอนเมา  แต่ถ้าเรื่องมันไม่มีมูลอะไรก็คงเอามาพูดไม่ได้หรอก

“ เป็นไงบ้างเนี่ย.... ออกมานั่งด้วยกันป่าว ” ไข่พูด

“ ไม่อ่ะ... ดึกแล้ว ” เราพูด

“ เราอุตส่าห์คิดถึง  ว่าจะกอดปอให้หายคิดถึงซะหน่อย ” ไข่พูดเล่นๆ

“ เอาไว้คราวหน้าแล้ว.... ” เราพูด

“ แล้วนี่ภีมไปไหนแล้วอ่ะ? ” เราถาม

“ ไอ้ภีมไปฉี่... เดี๋ยวก็มา ” ไข่พูด

“ นึกว่ามันไม่อยากคุยกะเค้าซะอีก ” เราพูดเล่นกลับไป

“ ไม่หรอก.... แต่นี่มันก็ไปนานแล้วนะเนี่ย ” ไข่พูด

“ อืม... ” เราพูด

“ สงสัยไปยืนจีบสาวอยู่ ” ไข่พูดทีเล่นทีจริง  ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันจริงรึป่าว

“ ภีมนี่เจ้าชู้เนอะ? ” เราทำเป็นพูดแซวภีมเล่นๆ  เผื่อว่าไข่จะหลุดพูดอะไรออกมาบ้าง

“ โห... มันนี่ไม่รู้มีดีอะไร... มีแต่คนชอบมัน ” ไข่พูด

“ ก็มันคารมดีอ่ะ.... ” เราพูด

“ มะปรางนี่งอนมันประจำ.... ” ไข่พูด

“ แต่เค้าก็รักกันดีหนิ ” เราลองพูดหยั่งเชิง

“ อืม... เห็นทะเลาะกันประจำ  แต่เดี๋ยวก็ดีกันแล้ว.... หวานกันอีกนะคู่นี้  เห็นแล้วอิจฉา ” ไข่พูด

“ มะปรางนี่ดูรักภีมมากจัง ” เราพูดตามที่รู้สึก
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รูเรื่องมะปรางมากนัก
แต่ดูจากที่รู้ว่ามาจากภีมหรือเท่าที่เห็นเอง
เราก็พอรู้ว่ามะปรางรักภีมมากจริงๆ

“ รักมากดิ.... คู่นี้เค้ารักกันจะตาย ” ไข่พูดแบบไม่ได้คิดอะไร
แต่เราสิ... ฟังแล้วได้คิดเลยทีเดียว....
ความรู้สึกลึกๆมันเริ่มบอกเราแล้วว่า.... ตอนนี้ภีมคงไม่ได้สับสนอีกแล้ว...
มันคงรู้ความต้องการตัวเองแล้วหละ....

“ งั้นเราวางแล้วนะ.... บอกมันด้วย ” เราพูดด้วยเสียงอ่อนแรง

มันเจ็บจริงๆนะเวลาที่เรามานั่งฟังใครพูดว่าคนที่รักเรารักคนอื่นมากขนาดไหน....

“ อ้าว.. ทำไมล่ะ ” ไข่พูด

“ บอกมันแล้วกันว่าถ้าไม่อยากคุยกะเค้าก็บอกกันตรงๆ  ไม่ต้องทำแบบนี้  ” เราพูดแล้วก็วางสายไป

เราไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร
หากว่าภีมยังทำอะไรให้เราเพียงเพราะความสงสาร
เราจะไม่ยอมรับความรู้สึกนั้น......


หลังจากเราวางสายไปสักพักภีมก็โทรกลับมา....
ตอนแรกเราไม่รับ  แต่มันโทรมากว่ายี่สิบสาย
เราก็เลยกดรับสายในที่สุด  ยอมรับว่าเราใจไม่แข็งพอ

“ เป็นไร?  ” ภีมภามเสียงอ่อน

“ แกแหละ... เป็นไร ? ” เราไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับไป

“ ไม่ได้เป็นไร  ก็เห็นเพื่อนเค้ามันอยากคุยเค้าก็เลยส่งมันคุย ” ภีมพูด

“ โดยที่แกไม่ได้บกเค้าเลยเนี่ยนะ ” เราพูด

“ ก็คิดว่าแกไม่ว่าไรไง ” ภีมพูด

“ อืม... เค้าก็ไม่ได้อะไรหรอก... ช่างมันเหอะ... ” เราพูด

“ คือไร... ช่างมันเหอะ ” ภีมพูด

“ อย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้เลย  เค้าอารมณ์ไม่ค่อยดี   เดี๋ยวทะเลาะกันป่าวๆ ” เราพูด เพราะสิ่งที่คุยกับเพื่อนมันเริ่มตีเข้ามาในหัวสมอง

ตกลงว่าอะไรมันเป็นไง??
เรื่องไหนมันจริงไม่จริงยังไง??

“ คืนนี้เค้าไปนอนกะแกนะ ? ” ภีมพูด
เราจากที่โมโหๆบวกกับความสับสนถึงกับงงกับสิ่งที่มันพูด
แต่ก็แอบดีใจจนเกือบลืมเรื่องในหัวไปเกือบหมด..

“ จะมาจริงอ่ะ? ” เราถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“ จริงดิ... อีกพักนึงเดี๋ยวก็เข้าไปแล้ว.. ” ภีมพูด

“ แกไม่กลัวเพื่อนแกสงสัยเหรอ? ” เราถาม

“ เหอะน่า... เรื่องนี้จัดการได้ ” ภีมพูด

“ อืม.. งั้นก็แล้วแต่แกแล้วกัน ” เราพูด

“ อยากกินไรมั้ย? จะได้ซื้อเข้าไปให้.... ” ภีมพูด

“ งั้นก็ซื้อ............................................. มาด้วยแล้วกัน ” เราพูด

“ อืม.... งั้นอีกพักนึงเค้าเข้าไป ” ภีมพูด   แล้วก็วางสายไป

เราคิดในใจว่า...

อย่างน้อยการที่มันมานอนกับเราครั้งนี้คงจะช่วยให้เราได้รู้อะไรหลายๆเรื่องบ้าง
ความสับสนที่เกิดขึ้นในหัวจากที่ได้ยินจากปากเพื่อนมันจะไม่มีทางหายไปหากเรายังไม่รู้ความจริง
และก็ถือว่ามันเป็นความสุขที่เราไขว่คว้ามาตลอด     ก็คือการได้อยู่กับมัน....

เพราะว่า.......
มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้.....


############################################################

ตอนนี้ยังไม่จบตอนนะ

เพราะว่ามันเป็นตอนที่ค่อนข้างยาว......

เอาเป็นว่าตกลงกันให้อันนี้เป็นตอนที่ 18.1 ล่ะกัน

ตอนต่อไปก็เป็น 18.2 นะ...

คนอ่านจะได้ไม่งง  และจะได้ตามอ่านกันถูก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-06-2008 20:45:36 โดย OsTrich »

nartch

  • บุคคลทั่วไป
:sad2:
เรื่องของความรัก...เจ็บปวดดีเนอะ ...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






^^sky^^

  • บุคคลทั่วไป
ยังเจ็บไม่พอใช่ไหมปอ
 o7

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
หัวใจมีรัก...ใจเป็นทุกข์ 

ถ้าหัวใจไม่มีรัก...ใจก็ไม่มีทุกข์

***ทุกอย่างเกิดขึ้นก็ต้องดับไป... :เฮ้อ:ปลง!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-06-2008 22:33:49 โดย broke-back »

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
ถึงเจ็บก็จะอ่านน๊า เป็นกำลังใจให้ปอน๊า

ออฟไลน์ naumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
ยังเจ็บไม่พอใช่ไหมปอ
 o7


เหนด้วยมากมาย :sad2: :sad2:

OT

  • บุคคลทั่วไป
เจ็บจนชินหรือยังอ่ะ


ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
วันนี้คึกจัด.....

เลยมาลงต่อให้อีกตอนนึง.......

เพิ่งพิมเสร็จแบบสดๆร้อนๆ.....

*******************************************


---------------- #### เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” (ฉบับเข้มข้น) ๑๘.๒  #### ----------------

คืนนั้นภีมมาหาเราตอนประมาณตีสาม....

ก๊อก...  ก๊อก....   ก๊อก.....

“ แก... เปิดประตูให้เค้าหน่อย ” ภีมพูด

เราก็เลยเดินไปเปิดประตูห้อง

“ มาดึกว่ะ... เค้าเกือบจะหลับแล้วนะเนี่ย...” เราพูด

“ ปิดไฟไมอ่ะ... จะสร้างบรรยากาศเหรอ? ” ภีมพูดด้วยเสียงล้อเลียน

“ ป่าวซะหน่อย... เค้าไม่ชอบเปิดไฟสว่างๆอ่ะ... ” เราพูด

“ นึกว่าจะสร้างบรรยากาศชวนเสียตัวซะอีก ” ภีมพูดแล้วก็เดินเอาของกินไปวางบนโต๊ะ

“ คิดไปไหนเนี่ย? ” เราพูด

“ มากินหนมเหอะ... ” ภีมพูดพร้อมกับจัดแจงของกินที่เราให้มันซื้อมา

“ กี่บาท? ” เราพูดและกำลังจะเดินไปหยิบเงินให้มัน

“ ไม่เป็นไร... เลี้ยงๆ ” ภีมพูดแล้วยิ้มเยิ้มๆ

“ เมาปะเนี่ย... เยิ้มเชียว ” เราพูดเพราะสังเกตท่าทางมันมาพักนึงแล้ว... สงสัยจะดื่มไปมิใช่น้อย

“ นิดหน่อย... แต่ยังรู้ตัวนะ... ถ้าแกปล้ำเค้าก็ยังรู้เรื่องอ่ะ.. ” ภีมพูดด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์

“ โห... น่าเอาตายอ่ะ.  ” เราพูด

“ แหม... ทำยังกับว่าไม่เคยเอางั้นแหละ.. ” ภีมพูดแซวเราด้วยท่าทางกวนๆ

“ ทำเป็นพูด... เอาก็ทันเสร็จ.... ก็เหมือนไม่เอาแหละ... ” เราพูดแล้วก็หยิบขนมกิน

“ เฮ้ย... ไรอ่ะ... อันนั้นของเค้านะ ” ภีมพูดและทำท่าเหมือนเด็กๆที่โดนแย่งขนม

“ แค่นี้ทำไมต้องหวงด้วยเนี่ย?  งั้นอันนี้แกห้ามกิน ” เราพูดแบบเคืองๆพร้อมกับหยิบขนมที่เราฝากซื้อแยกออกมา

“ ไรว้ะ.... ตังค์เค้าซื้อทั้งนั้น ” ภีมพูด

“ ไม่ต้องมาพูดเลย... เมื่อกี๊เค้าจะให้ตังค์แกแล้ว..  แกไม่เอาเองหนิ ” เราพูด

“ เออๆ... งั้นก็แบ่งๆกันกินแล้วกัน.... ” ภีมพูดเสียงอ่อยๆ


พอกินหนมกันเสร็จภีมก็บอกว่า

“ ร้อนอ่ะ... เค้าเปิดแอร์นะ ”

“ เออ.. เปิดดิ” เราพูด

พอภีมมันเดินไปเปิดแอร์มันก็พูดว่า

“ เค้าอาบน้ำนะ... โคตรเหนียวตัวเลย ”

“ อืม... ผ้าเช็ดตัวอันสีฟ้าอ่ะ... ใช้ได้ ” เราพูด

ภีมมันก็เลยถอดชุดออกตรงนั้นเลย.... เหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว
ตอนนั้นเราก็มองๆมันเหมือนกันนะ...  ก็ภาพแบบนี้หาดูได้ง่ายๆซะที่ไหนล่ะ
แต่เราก็ไม่ได้มองมันแบบเต็มๆตาหรอก.....

“ อย่ามองเค้านะ.... ” ภีมพูดด้วยเสียงกวนๆ

“ มองอะไร... ไม่ได้มองเลย..  ไม่เห็นรึไงว่าดูทีวีอยู่ ” เราพูดแบบร้อนตัวสุดๆ

“ เค้ารู้... ว่าแกแอบมอง ” ภีมพูดแบบกวนๆอีก

“ ไม่ได้มอง.... นึกว่าอยากมองนักรึไง ? ” เราแกล้งพูดกลับไปแล้วหันมาดูทีวีต่อ

“ เป็นไง... ชัดยัง ” ภีมพูดหลังจากที่มันเดินมายืนบังทีวีไว้  เพื่อให้เราเห็นมันแบบเต็มๆตา

“ นี่ตกลงอยากให้มองหรือไม่อยากให้มอง ” เราพูดและแอบยิ้มกับท่าที่ยียวนของมัน

“ คิดเอาเองดิ... เดินมาโชว์ขนาดนี้ ” ภีมพูด

“ อืม... เห็นแล้ว... เห็นเต็มตาเลย.... ” เราแกล้งพูดกวนมันมั่ง

“ อยากเห็นมากกว่านี้ป่ะ.... เดี๋ยวไปแอบดูนะ...  เค้าไม่ล็อกประตูห้องน้ำหรอก ” ภีมพูด

“ อืม...  ” เราตอบกลับไปแบบไม่ได้สนใจเท่าไหร่เพราะคิดว่ามันพูดเล่น

จากนั้นภีมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป

เราก็นอนดูทีวีไปเรื่อย
ผ่านไปสักพักเราก็เลยหันไปมองที่ประตูห้องน้ำ  ถึงกับงง
เพราะว่าภีมมันไม่ได้ล็อกประตูห้องน้ำอย่างที่มันบอกจริงๆ
แถมยังเปิดประตูแง้มๆเอาไว้ด้วย...

ไม่น่าเชื่อว่าสุราจะทำให้มันกล้าขนาดนี้
เพราะถ้าเป็นปกติมันไม่มีทางกล้าทำไรแบบนี้แน่ๆ

เราเห็นแบบนั้นเราก็ไม่ได้ไปแอบดูหรือทำอะไรมันหรอกนะ...
ไม่ใช่ว่าเราดัดจริตนะ...
แต่อย่างแรก.... เพราะว่าเรายังไม่แน่ใจกับเรื่องที่ได้ยินจากเพื่อนมันว่าอะไรเป็นอะไรกันแน่
แค่จุดที่เรายืนอยู่มันก็ยากที่จะถอนตัวถอนใจแล้ว
ถ้าเราปล่อยให้อะไรมันถลำลึกลงไปมากกว่านี้  คงจะยากเข้าไปอีกที่เราจะถอนตัวถอนใจ

อย่างที่สองคือ.....
เราไม่แน่ใจว่าถ้าเรากะภีมเกิดมีอะไรกันขึ้นมาจริงๆ
ภีมจะมีอะไรกับเราด้วยความรู้สึกแบบไหน....
ระหว่างความรัก.... กับความใคร่...

สำหรับเรานะ...
หากว่าเรารักใคร..
เราต้องการให้เซกซ์ที่เกิดขึ้นกับคนนั้น  เกิดมาจากที่เค้ารักเราเช่นกัน...
ไม่ใช่แค่เพราะความใคร่....

แต่เรื่องที่เราได้ยินจากปากเพื่อนมัน....
ยังค้างอยู่ในสมองเรา  ยังไม่มีคำตอบที่ดีได้
เราจริงคิดไปไม่ได้ไกลจากอย่างอื่นเลย...... ถ้าไม่ใช่ความใคร่บวกกับฤทธิ์สุราที่มันกินเข้าไป

เหตุผลอย่างที่สามก็คือ...
กลัว.....
ไม่กล้านั่นเอง...

พอภีมมันอาบน้ำเสร็จมันก็เดินออกมาด้วยบ็อกเซอร์ตัวเดียว
มันมองเราด้วยสายตาผิดหวังเล็กๆ แต่เราก็เลือกที่จะไม่สนใจสายตานั่น
แม้ว่าใจลึกๆเราก็ยอมรับว่าเราก็ต้องการมัน....

แต่เราก็ต้องพยายามที่จะข่มเอาความรู้สึกต้องการมันออกไปให้ได้

เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องยาก....

แต่ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าที่เราจะทำ

“ หอแกนี่ดีเนอะ.. มีให้ครบทุกอย่างเลย ” ภีมพูดพร้อมกับใส่เสื้อผ้าไปด้วย

“ อืม.... ก็ดีอ่ะ... จ่ายแพงหน่อยแต่ก็คุ้มดี ” เราพูด

“ แกง่วงยัง ” ภีมพูดพร้อมกับลงนอนบนเตียงข้างๆเรา

“ ก็นิดหน่อย  แต่เริ่มไม่ง่วงแล้ว... แกอ่ะ? ” เราพูด

“ ยังอ่ะ... อาบน้ำเลยตาสว่างเลย ” ภีมพูด

“ งั้นก็นอนคุยกันแล้วกันเนาะ ” เราพูด

“ อืม... ” ภีมพูด

จากนั้นเราก็เลยเดินไปปิดทีวีแล้วก็กำลังจะปิดโคมไฟแต่ภีมก็พูดขัดขึ้นมาก่อนว่า

“ ไม่ต้องปิด.. ”

“ ทำไมอ่ะ..? ” เราถามด้วยความงง

“ มืดๆแล้วเดี๋ยวแกทำไรเค้า ” ภีมพูด

“ โห.. ที่เมื่อกี๊นี่ให้ท่าเค้าใหญ่เลยนะ  ทีตอนนี้ทำมาเป็นหวงตัว ” เราพูดแซวมัน

“ ก็เวลาให้ท่าก็ไม่เอาเองอ่ะ... หมดเวลาแล้ว ” ภีมพูด

“ เออๆ...  ไม่ทำไรหรอกน่า ” เราพูด

“ แต่ก็ไม่ต้องปิดไฟแล้วกัน... ” ภีมพูด

“ เออ.. ตามใจ ” เราพูด

พอเราล้มตัวลงนอนภีมก็พูดว่า

“ เอามือถือมาดูหน่อยดิ ”

เราก็เลยยื่นมือถือเราส่งให้มันโดยที่ไม่คิดอะไร

พอภีมมันหยิบไปมันก็เอาไปดูเบอร์โทรออก
แล้วมันก็ถามเราว่าคนนี้ใคร....  คนนั้นใคร...

คนไหนคุยนานๆมันก็จะถามว่าคุยอะไรกันทำไมนานจัง
เราก็เล่าให้มันฟังเท่าที่จำได้....

จากนั้นมันก็กดดูเบอร์โทรเข้า

มันก็ถามอีกว่าคนนี้ใคร... คนนั้นใคร
แล้วเค้าโทรมามีอะไร  เราก็บอกมันไป

มันดูแปลกๆ  ปกติมันก็เคยเอาโทรศัพท์เราไปดูเหมือนกัน
ก็มาถามบ้างแต่มันก็ไม่เคยจุกจิกแบบนี้

พอมันดูเบอร์โทรเข้าเบอร์โทรออกเสร็จมันก็ดูที่ข้อความเข้าออก

ก็เป็นในลักษณะเดิม  ถามนั่นถามนี่แบบที่มันไม่เคยถาม
และตอนที่มันดูโทรศัพท์เราอยู่ตอนนั้นก็ทีคนโทรเข้ามาพอดี

คนที่โทรเข้ามาก็คือฮัท.....

ภีมมันก็หันมามองหน้าเราประมาณว่าโทรมาทำไม
เราก็ส่งสายตาให้มันรู้ว่า... เราก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ งั้นก็รับดิ ” ภีมพูดพร้อมกับยื่นมือถือมาให้เรา

“ ไม่อ่ะ... ไม่อยากคุยตอนนี้ ” เราพูด

“ ทำไมไม่อยากคุยตอนเค้าอยู่ ? ” ภีมพูดเสียงเรียบ

“ ก็มันไม่สะดวก... อึดอัด  ” เราพูด

“ เหอะน่า... เค้าอยากรู้ว่าคุยไรกัน ” ภีมพูด

เสียงมือถือเงียบไปทันที  แต่ฮัทก็โทรเข้ามาอีกรอบ

“ รับดิ... เค้าอยากรู้ด้วยว่าแกคุยกันยังไง ? ” ภีมพูด

“ ไม่เอา.... ” เราพูด

ที่เราไม่อยากรับก็อย่างที่เราบอกภีมนั่นแหละ
เราไม่อยากคุยกับฮัทตอนที่ภีมอยู่เท่าไหร่

ถึงเราจะคุยกับฮัทแบบเพื่อนก็เหอะ  แต่เราก็ไม่อยากคุยกับฮัทโดยที่ภีมฟังอยู่ด้วย
เราว่ามันไม่แฟร์กับฮัท
ไม่รู้ดิว่าเราคิดมากไปรึป่าว.... 

แต่เราก็เลือกที่จะไม่รับโทรศัพท์จนฮัทวางสายไป

 “ เวลาที่เค้าคุยกับฮัทก็คุยแบบเพื่อนนี่แหละ  ไม่ได้มีไรพิเศษหรอก ” เราบอกกับภีม

“ ก็แค่อยากได้ยินกับหูก็แค่นั้น.... ” ภีมพูดแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่

“ เหอะน่า... ไม่มีไรหรอก ” เราพูด

“ แล้วนี่แอบไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ” ภีมถาม

“ ไม่ได้แอบซะหน่อย.. ” เราพูด

“ ไม่เห็นแกเล่าให้เค้าฟังเลย ” ภีมพูดแบบงอนๆ

“ ก็มันไม่มีไรหนิ...  เลยไม่ได้เล่าให้ฟัง  ..    คุยกันไม่บ่อยด้วย... นานๆที ” เราพูด

“ มีพิรุธนะเนี่ย? ” ภีมพูดด้วยท่าทางกวนๆ

“ ไม่มีไรหรอกน่า... แกเหอะ..  ไหนเอาโทรศัพท์มาดูบ้างเลย ” เราพูดพร้อมกับจะหยิบมือถือภีมมาดู

“ ไม่เอา... ไม่ให้ดู ” ภีมพูดพร้อมกับหยิบมือถือตัวเองออกห่างเรา

“ งี้ก็ไม่แฟร์ดิ... ทีแกยังดูของเค้าเลย...  เอาเปรียบว่ะ ” เราพูดแบบเซ็งๆ

“ ก็ไม่อยากให้ดูอ่ะ.. ” ภีมพูด

“ ทำไม... มีอะไรอยู่ถึงไม่อยากให้ดู ” เราพูดด้วยท่าทางจับผิด

“ ป่าว... ไม่มีไรหรอก .. ” ภีมพูดเสียงอ่อยๆ

“งั้นก็เอามาเลย.. ” เราพูดพร้อมกับแย่งโทรศัพท์จากมันมาได้

“ งั้นดูด้วยกัน ” ภีมพูดพร้อมกับเขยิบเข้ามานอนใกล้เราซะจนหัวติดกัน

ด้วยความโง่เราก็เลยใช้โทรศัพท์มันไม่เป็น
มันก็เลยสอนเราว่าใช้ยังไง
เราก็เข้าไปดูเบอร์โทรเข้าเบอร์โทรออก

แล้วก็ทำอย่างที่มันทำ ซึ่งมันก็ไม่ค่อยบอกเราเท่าไหร่
อย่างเบอร์คนที่โทรมาจีบมัน  เราต้องซักอยู่ตั้งนานกว่ามันจะยอมบอกว่าเป็นใคร

และทุกครั้งที่เราเห็นเบอร์ของมะปราง เราก็รู้สึกใจมันแปล็บๆทุกที
แต่มันก็คงไม่แปลกอะไรที่จะมีเบอร์ของมะปรางทั้งเบอร์โทรเข้าและเบอร์โทรออก

ก็เค้าสองคนเป็นแฟนกันหนิ....

พอเราเปิดเข้าไปดูหมวดข้อความ
ในเครื่องมันมีข้อความเยอะมากๆ....

แต่ละคนที่ส่งมาให้มันก็สาวๆทั้งนั้น
อ่านไปบางทีก็ขำเหมือนกันนะ  เพราะว่าบางข้อความก็น้ำเน่าซะ.....

แต่ก็ต้องมาสะอึกเวลาที่เปิดมาเจอข้อความที่มะปรางส่งให้ภีม....

แต่ที่ทำให้เราได้รู้และแน่ใจอะไรมากขึ้นก็คือตอนที่เปิดมาเจอข้อความที่ภีมส่งไปให้มะปราง

“ ตัวเล็ก... วันนี้วันครบรอบที่เราคบกันไปสองปีแล้วนะ...  ไดอารี่ที่ตัวเองเขียนเค้าได้อ่านแล้ว.... รักนะ”

เรารู้จักมันดีว่ามันเป็นคนยังไง
มันไม่ใช่คนที่จะมากุ๊กกิ๊กอะไรแบบนี้หรอก...

แต่เคยมีคนบอกว่า....
ความรักจะทำให้คนเราสามารถทำอะไรที่ไม่เคยทำได้

ตอนที่เราได้อ่านข้อความนี้...

เราก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร.....

คนที่นอนอยู่ข้างๆเราตอนนี้....
ใจเค้าคงไม่ได้อยู่ที่เราอีกแล้ว.......


ทั้งๆที่เราก็เหมือนว่าพอรู้อยู่บ้างว่าภีมรู้สึกยังไงกับมะปราง
แต่เราก็ยังนึกค้านในใจมาตลอด...

จนมาถึงตอนที่เราได้อ่านข้อความ  เราถึงแน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริง
จนเราไม่สามารถที่จะปฏิเสธความจริงที่อยู่ตรงหน้าได้เลย..

เราคงไม่ต้องถามอะไรภีมอีกแล้ว
เพราะสิ่งที่เห็นมันก็บอกเราแล้วว่าอะไรมันเป็นอะไร

ภีมมันคงดูรู้ว่าเรารู้สึกอะไรมันก็เลยถามขึ้นมาว่า

“ เป็นไง... บอกแล้วว่าอย่าดู ”

“ แกดูรักมะปรางเนอะ.. ” เราแกล้งทำเป็นพูดเล่นล้อๆมัน

“ ก็ไม่ได้รักหรอก  แค่รู้สึกดีด้วย ” ภีมพูด

“ เค้ารู้จักแกดีนะ... ถึงขนาดนี้แกยังไม่ยอมรับอีกเหรอ? ” เราพูด

“ แกแน่ใจได้ไงว่าแกรู้จักเค้าดี ” ภีมพูด

“ เค้ารู้จักแกมากี่ปี่แล้ว... นี่ก็ห้าปีแล้วนะ...  ทำไมเค้าจะไม่รู้ ” เราพูด

“ บางสิ่งบางอย่างที่แกเห็นมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่แกคิดทั้งหมดก็ได้ ” ภีมพูด

“ เค้าก็ไม่รู้หรอก... แต่อย่างน้อยสิ่งที่เค้าเห็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เค้าเชื่อว่าแกรักมะปราง ” เราพูด

“ งั้นก็แล้วแต่แก.. เค้าคงเปลี่ยนความคิดอะไรแกไม่ได้ ” ภีมพูด

เราเงียบภีมก็เงียบ....

จากนั้นเราก็กำลังจะกดปิดข้อความที่กำลังดูอยู่
แต่ไม่รู้ว่าเราไปกดอะไร ทำให้แกลอรี่ภาพขึ้นมา

เราก็เลยกดเข้าไปดู
ภาพที่เห็นก็คือ ภาพที่ภีมถ่ายคู่กับมะปรางบนที่นอน
ทั้งคู่ถ่ายรูปคู่กัน... ยิ้มกันอย่างมีความสุข
แก้มของทั้งคู่ชนกัน  บางรูปมะปรางก็นอนหนุนแขนภีม

เราเห็นถึงกับน้ำตาซึมพูดอะไรไม่ออก....

เพราะต่อให้เป็นคนอื่นที่ไม่รู้จักคนทั้งคู่  ถ้าได้มีโอกาสดูรูปก็รู้ว่าทั้งคู่รักกันมากแค่ไหน

ตอนนั้นใจเรามันช้าไปหมด....

เราเอามือถือวางลงข้างๆภีม
ตอนนั้นภีมนอนเอามือก่ายหน้าผากไม่พูดไม่จา
แววตามันดูรู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง  ซึ่งเราดูไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไร

ในตอนนั้นมือถือภีมมันก็ดังเพราะมีคนโทรเข้ามา
ภีมหยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วก็เอาวางลง

ปลายสายโทรมาอีกเป็นครั้งที่สาม  เพราะภีมไม่ยอมรับโทรศัพท์
เราชะโงกไปดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์ที่ไม่ได้ถูกเมมชื่อ
เราก็เลยถามมันว่า

“ ใครโทรมา... ทำไมไม่รับ ” เราพูด

“ มะปราง... แกอยากให้เค้ารับมั้ยล่ะ? ” ภีมพูดเสียงนิ่ง

“ ก็รับดิ... แฟนแกนะ ” เราพูดด้วยเสียงประชด

“ ไม่อยากรับ...  เค้ามาอยู่แก... แกอยากให้คนอื่นเข้ามาขัดรึไง ? ” ภีมพูด

“ แต่มะปรางก็ไม่ใช่คนอื่นหนิ ” เราพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มไม่พอใจ

“ อะไรที่พูดแล้วมันทำให้แกรู้สึกแย่ก็อย่าพูดดีกว่า ” ภีมพูด

เราก็เลยเงียบ
ก็จริงอย่างที่มันพูด...  สิ่งที่เราพูดประชดมันทั้งหมด
มันก็ไม่ต่างจากการที่เรากำลังเอามีดแทงที่ใจตัวเอง

ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเรากับมันอีกครั้ง
ตอนนั้นต่างคนคงต่างเข้าสู่ห้วงความคิด

เรายอมรับว่าเราแน่ใจแล้วว่าภีมคงจะรักมะปราง
ความสับสนในตัวมันที่เคยเกิดขึ้นคงหมดไปแล้ว

สุดท้ายผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง.....

มันเลือกทางถูกแล้ว......    ที่เลือกมะปราง.....

เราเข้าใจในสิ่งที่มันเลือก
มันคงไม่แปลกที่ผู้ชายจะเลือกใช้ชีวิตกับผู้หญิง

เพียงแต่เรายังคงทำใจรับกับสิ่งที่เพิ่งได้รู้ไม่ได้....

ถึงแม้ว่าภีมจะพูดจาไปในความหมายว่าเราเข้าใจผิด

แต่ถึงยังไง.....
ภีมก็รู้สึกดีกับมะปรางไม่น้อยเลยทีเดียว.....

แล้วเราล่ะ.....
ต้องทำยังไงกับใจตัวเอง...  ที่ทุ่มเทไปให้มันหมดทั้งใจ

คืนนั้นทั้งเราและมันต่างก็นอนไม่หลับ
แต่ก็ไม่ได้มีการพูดคุยอะไรกันอีก.....

ภีมนอนหลับตาเอามือก่ายหน้าผากจนถึงเช้า

มันก็กลับไป......

ก่อนที่มันจะกลับไปเรากับมันมองหน้ากัน.....
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันมาก...

มันบอกเพียงแค่ว่า

“ เดี๋ยวเค้าโทรหานะ.... ”

แล้วมันก็กลับไป...

#######################################

TaEnIaE_CoLi

  • บุคคลทั่วไป
จะถึงตอนจบแล้วก็ยังเกลียดภีมอยู่เลยอ่ะ

เฮ้อ ถ้าเป็นเราจะทนได้ถงครึ่งของปอป่าวก็ไม่รู้นะ

เป็นกะลังใจให้นะคับ

anston

  • บุคคลทั่วไป
อ่านมาจนถึงตอนนี้..ก็ยังไม่มีความรู้สึกดีๆให้ภีมเลย :seng2ped:
เป็นผู้ชายประเภทไหนกันนะ..เรียกไม่ถูก o12
เหมือนกับว่า..อยากได้ทุกอย่างไว้ครอบครอง โดยไม่ยอมสูญเสียอะไรเลย..
กรรมของปอจริงๆที่เจอคนแบบนี้..

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
เราก็ไม่รู้จะพูดไงได้อ่าน เอาเป็นว่าขึ้นอยู่กะปอเนอะ ยังไงปอก็เป็นคนตัดสินใจไงทำให้ดีที่สุดละกัน หนึ่งเชื่อว่าปอคงเลือกไปแล้ว แต่ไม่รู้อาฆาตไปเป่า ถ้าความจริงภีมเลือกมะปราง อยากจังเลยอยากให้ความรู้สึกผิดตามหลอกหลอนภีมจังเลย (เหมือนตัวร้ายเลยเรา)

subaru

  • บุคคลทั่วไป
มาเป็นกำลังใจให้ปอจ๊ะ...เกลียดภีมสุดๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ imon

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 902
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-10
ความรัก นะ ความรัก
 :serius2: :sad2: :serius2:

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
รักยังไงก็รัก  ทำยังไงก็เลิกรักไม่ได้หรอก ถึงแม้ว่าเรารู้ว่าเค้าจะไม่ได้รักเราก็ตาม  แต่ก็เต็มใจที่จะรักเค้าอยู่อย่างนั้น

ไม่รู้จักจบสิ้น ยิ่งทำให้ตัวเราเองเจ็บเหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ใช่ เป็นการยอมเจ็บเพื่อนคนที่เรารักยังคงติดต่อเราอยู่

เซ็งมากมาย เกลียดภีม

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
อยากรู้ภีมคิดอะไรอยู่ :เฮ้อ:

gift_deb

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ: นี่หรือความรัก

nartch

  • บุคคลทั่วไป
o1
เจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องเดินต่อไป... :เศร้า1:

numtannaka

  • บุคคลทั่วไป
นานๆมาอ่านทียังแซดดดดดดดดเหมือนเดิม :a6: :a6:

อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบยังไม่เคยเห็นความดีของภีมแม้เม็ดฝุ่น

ส่วนน้องปอก็...นะ อย่าให้พูดดีกว่า เดี๊ยวจะหาว่าไม่เจอกับตัวจะรู้อะไร คนเรานานาจิตตัง  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
 o7 ไมตอนนี้มันเศร้าจังเลยอะน้องปอ

จะมีสักช่วงมั้ยที่ปอจะมีความสุขอย่างแท้จิง  :sad2:

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :a2:ถึงที่สุดแล้ว...ความเป็นจริงที่แท้จริงมันก็ต้องปรากฏขึ้นสักวันหนึ่ง 

จะเก็บงำปกปิดมันไว้...คงไม่ได้นานทั้งชีวิต 

เพียงแต่ว่าความจริงนั้นมันจะดีหรือร้าย  และเราจะทำใจยอมรับมันได้มากหรือน้อย...เท่านั้นเอง

*** เจ็บไปเจ็บมาทุกวันก็เลยหมด  หมดกำลังจะเสียใจไปกว่านี้  อยากจะมีใครก็เชิญ  ได้เลยเต็มที่

แต่จะช้ำไปกว่านี้....ไม่มีทาง (ปอจ๋า เพลงมันเก่าไปนิดแต่ความหมายมันโดนใจดี)  :o12:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
ตอนใหม่มาแระจร้า.....

อ่านรีพายแล้วรู้สึกว่าเรื่องของเรามันทำให้คนอ่านจิตตกกันเกินไปรึป่าว??

เมื่อก่อนเราไม่เคยอ่านทวนที่ตัวเองพิมเลยสักตอน

มาช่วงหลังๆนี้ที่อ่านรีพายแล้ว  เราเลยลองไปอ่านเรื่องที่ตัวเองเขียนเล่าไป

ก็แอบจิตตกไปด้วยอีกรอบ  ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองแท้ๆ...

เฮ้อออออออออออ............................... :เฮ้อ:

แต่ก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจแล้วกันน๊า.....


*****************************************

ทวนของเมื่อวานกันหน่อย....

คืนนั้นทั้งเราและมันต่างก็นอนไม่หลับ
แต่ก็ไม่ได้มีการพูดคุยอะไรกันอีก.....

ภีมนอนหลับตาเอามือก่ายหน้าผากจนถึงเช้า

มันก็กลับไป......

ก่อนที่มันจะกลับไปเรากับมันมองหน้ากัน.....
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันมาก...

มันบอกเพียงแค่ว่า

“ เดี๋ยวเค้าโทรหานะ.... ”

แล้วมันก็กลับไป...


**********************************************



---------------- #### เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” (ฉบับเข้มข้น) ๑๘.๓  #### ----------------


คืนต่อมา...

ภีมก็มาหาเราอีก... แต่คาวนี้มันมาหาเราเร็วกว่าเดิม
มันมาหาเราตั้งแต่ตอนประมาณเที่ยงคืน...

พอมันมาหาเราก็เหมือนเดิม
มาถึงก็อาบน้ำก่อน  พอมันอาบน้ำเสร็จก็ดูหนังเกาหลีกัน
คือภีมมันชอบดูซีรีย์เกาหลีมาก  พอมันเปิดหนังเรากับมันก็นอนดูหนังเกาหลีด้วยกัน

ตั้งแต่ที่มันมา  เรากับมันไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเลย
ทำเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
มันก็เหมือนจะดีนะที่ไม่ไปขุดคุ้ยเรื่องเก่าๆที่ทำให้ทะเลาะกันมาพูดกันอีก

แต่ในทางกลับกันก็ใช่ว่าเรื่องต่างๆที่เคยทะเลาะกันจะหายไปจากความทรงจำ
เพราะเรื่องที่เคยทะเลาะกันก็ยังไม่รับความกระจ่างว่าอะไรมันเป็นอะไรกันแน่

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ค้างคาอยู่ในใจมันจะรอเวลาที่จะทำให้มันคลี่คลายไปเอง...

แต่เมื่อวันนั้นมาถึง...

มันกลับกลายเป็นวันที่ทำให้เกิดจุดแตกหักเกิดขึ้น.......

วันนั้นที่เรากะมันได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง มันเป็นวันที่เรามีความสุขอีกวันนึงเลยตั้งแต่เรารู้จักมันมา
วันนั้นจะเป็นวันที่เราไม่มีทางลืมแน่นอน

เพราะเหมือนว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้นอนกับมัน

“ ทำไมถึงชอบดูหนังเกาหลีเรื่องนี้อ่ะ? ” เราถามขณะที่นอนดูหนังเกาหลีอยู่ด้วยกัน

“ เนื้อเรื่องมันดี ” ภีมพูด

“ ดียังไง? ” เราถามด้วยความอยากรู้ เพราะเราก็เป็นคนนึงที่ชอบดูซีรีย์เกาหลีอยู่พอสมควร

“ มันเหมือนชีวิตเราเลย ” ภีมพูดทั้งที่ตายังจับจ้องอยู่ที่หนัง

“ เหมือนยังไง? ” เราถาม เพราะยังไม่เข้าใจ

“ ก็ที่เป็นอยู่นี่ไง ? ” ภีมพูด

“ คำว่าเราที่แกหมายถึงคือเราสามคนรึป่าว ? ” เราถาม

“ อืม... ” ภีมตอบเสียงนิ่งๆ

“ เค้า  แก  มะปรางอะเหรอ? ” เราพูด

“ อืม... ” ภีมพยักหน้ารับ...

“ แกเคยดูจนจบแล้วรึไงถึงบอกว่ามันเหมือนกัน ” เราพูด

“ เค้าเคยดูจบไปแล้วรอบนึง.... ” ภีมพูดพร้อมกับหันมามองหน้าเราก่อนที่จะหันกลับไปดูหนังต่อ

“ แกรู้ได้ยังไงว่าหนังกับชีวิตจริงมันจะจบเหมือนกัน ” เราพูด

“ ทำไมจะไม่รู้ล่ะ.... ” ภีมไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามเรากลับมา

“ อืม.... ใช่.. ” เราพูด

ภีมจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเรื่องของเราสามคนจะจบลงแบบไหน
ในเมื่อคนที่จะทำให้เรื่องนี้จบลงในรูปแบบไหน........
ก็คือ...................................  ภีม

“ แกอยากเอาไว้ดูรึป่าว... เดี๋ยวเค้าไปไรท์เอาใหม่ก็ได้ ” ภีมพูด

“ เอาดิ... เค้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเรื่องมันจะจบลงแบบไหน ” เราพูด

แม้ว่าภายในใจเราจะมีคำตอบอยู่แล้วก็ตาม
แต่ก็ยังอยากจะรู้ให้แน่ๆ ว่ามันจริงอย่างที่คิดรึป่าว???

เรากับมันก็หันไปดูหนังเกาหลีเรื่องนั้นกันต่อ...
ดูกันจนถึงประมาณตีสาม  ก็เลยตัดสินใจว่าไม่ดูต่อแล้ว
เพราะว่ามันยังเหลืออีกหลายตอนมากๆ  ยังไงวันนี้ก็ดูไม่จบ

“ แกมาอยู่กับเค้าแบบนี้เพื่อนแกไม่โทรตามกันเหรอ? ” เราถามหลังจากที่นอนคุยกันมาสักพัก

“ ก็เค้าปิดมือถือแล้ว.... รำคาญพวกมันโทรตาม ” ภีมพูด

“ เดี๋ยวมันก็สงสัยกันหรอก.. ” เราพูดด้วยความหวังดี

“ ช่างมันเหอะ.. ” ภีมพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด

“ ทะเลาะกับเพื่อนมาดิ? ” เราพูด

“ เรื่องไร้สาระหนะ.... ไม่รู้พวกมันเป็นไรกัน  นิดๆหน่อยก็งอน ” ภีมพูดอย่างหัวเสีย

“ เพื่อนแกขี้งอนกันด้วยเหรอ?  เค้าไม่เห็นรู้เลย  ” เราพูด

“ แกไม่เคยเห็นอ่ะดิ...  แค่บางวันที่ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันยังงอนเลย... ไปไหนไม่ชวนก็งอน ” ภีมพูด

“ เพื่อนแกนี่แปลกๆเนอะ....  ไม่ใช่ว่าไปๆมาๆกลานเป็นเกย์กันทั้งกลุ่มนะ ” เราพูดแล้วก็หัวเราะ

“ เกย์นี่เค้าไม่เอากะเทยเป็นแฟนใช่ม่ะ? ” ภีมถาม

“ เออดิ... เกย์เค้าก็เอาเกย์ด้วยกันไม่ก็ไปเอาผู้ชาย  กะเทยแต่งหญิงขนาดนี้เกย์ที่ไหนจะเอา  ” เราพูด

“ งั้นเค้าคงไม่ใช่เกย์หรอกมั้ง? ” ภีมพูด

“ เค้าจะไปรู้เหรอ... ตัวเองก็น่าจะรู้   แต่มันก็ไม่แน่หรอก... แกอาจจะเป็นเกย์ก็ได้ ” เราพูดด้วยจงใจจะแซวมันเล่นๆ

“ เค้ารู้ว่าเค้าไม่ใช่เกย์แน่ๆ ” ภีมพูดอย่างมั่นใจ

“ มั่นใจขนาดนั้นเลย ” เราพูดพร้อมกับมองหน้ามันแบบกวนๆ

“ ก็เค้าไม่ชอบเกย์หนิ... แล้วก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วย ” ภีมพูด

“ แล้วงี๊ชอบไรอ่ะ.... ชอบผู้หญิงหรือกะเทย ? ” เราพูด

“ อยากรู้ป่ะล่ะ? ” ภีมพูดพร้อมกับหันหน้าตะแคงข้างมาทางเรา พร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์

“ ไม่เอาอ่ะ... เดี๋ยวทำใจไม่ได้ ” เราทำเป็นพูดเล่นๆขำๆไป  แต่ในใจลึกๆกลับรู้สึกกลัวหากคำตอบมันมาอยู่ตรงหน้า

“ เดี๋ยวนี้ขี้เล่นนะแกอ่ะ... ” ภีมพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา

“ เค้าจะบอกให้แกรู้นะ... ว่าถ้าเค้าจะเอากะเทยเป็นคู่ชีวิตอ่ะ  แกจะเป็นกะเทยคนแรกและคนเดียวที่เค้านึกถึง”
ภีมพูดด้วยหน้าจริงจัง

“ มันเป็นไปได้ง่ายๆเลยเนี่ย.... ” เราทำเป็นพูดเล่น

“ งั้นแกก็ยกขันหมากมาขอเค้าดิ... ที่บ้านเค้าอาจจะไม่ว่าก็ได้ ” ภีมพูดยิ้มๆ

“ เอาจริงป่ะล่ะ?.... พรุ่งนี้จะได้โทรไปบอกพ่อเลย.... ” เราพูดเล่นกลับไป

“ จริงดิ... เรื่องแบบนี้มาพูดเล่นกันได้ไง ” ภีมพูด

“ แกก็รู้... เรื่องนี้อย่ามาทำเป็นพูดเล่นกับเค้า  เพราะเค้าเอาจริง ” เราพูด

“ ก็จริงอ่ะดิ... ” ภีมพูด

“ แล้วแกก็จะมาอยู่กับเค้าอ่ะนะ..... ” เราพูด

“ อืม... ” ภีมพูด

“ ฉันท์สามีอ่ะนะ ” เราพูด

“ ก็เออดิ... ” ภีมพูดด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง

“ งั้นแกไปถามแม่แกมาว่าคิดเท่าไหร่ ถ้าจะยกขันหมากไปขอลูกชายเค้าเนี่ย? ” เราพูด

“ โอเค... งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้โทรไปถาม ” ภีมพูด

“ นี่ตกลงแกพูดเล่นหรือพูดจริงเนี่ย?  ” เราพูด

“ พูดจริงดิ... ใครเค้าจะเอาเรื่องนี้มาพูดเล่นกัน ” ภีมพูด

“ แล้วแกยิ้มทำไมอ่ะ? ” เราพูด

“ ก็ดีใจไง... จะได้อยู่กะแก ” ภีมพูดทั้งที่ยังยิ้มอยู่

“ ตลกแล้วแกอ่ะ ” เราพูด

“ อ้าว... พอพูดเรื่องจริงก็หาว่าพูดเล่น ” ภีมทำเป็นพูดบ่นๆที่เราไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ๆ

“ ไม่เอาอ่ะ... แกชอบพูดเล่น....  มาถ่ายรูปกันดีกว่า ” เราพูดพร้อมกับหยิบมือถือตัวเองขึ้นมา

“ จะถ่ายทำไม ? ” ภีมถาม

“ เอาไว้ดูไง? ” เราพูด

“ ก็รูปเค้าในมือถือแกก็มีตั้งหลายรูป.. คราวที่แล้วเค้าเอาไปถ่ายให้ตั้งเยอะยังไม่พอเหรอ ?” ภีมพูด

“ ก็เค้าไม่เคยถ่ายรูปคู่กะแกเลยอ่ะ ” เราพูดพร้อมกับขยับตัวเข้าไปนอนใกล้ชิดกับมัน

เราอยากจะถ่ายรูปคู่กับมันมาตั้งนานแล้ว  แต่มันก็ไม่ยอมถ่ายรูปคู่กับเราสักครั้ง
ตั้งแต่สมัยที่เรียนมอปลาย  เราเคยจะได้ถ่ายรูปคู่กับมันตอนที่ไปเที่ยวก็หลายครั้งอยู่
แต่แล้วท้ายที่สุดมันก็ไม่ยอมถ่ายรูปคู่กับเราสักครั้ง

“ ไม่เห็นต้องมีเลย... ก็คุยกันอยู่ทุกวัน ” ภีมพูด

“ แกคิดว่าเราจะยังคุยกันทุกวันแบบนี้ไปตลอดเหรอ? ” เราพูด

ภีมไม่ตอบ...
มันนิ่งไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เราพูดออกไป

แล้วมันก็ยอมถ่ายรูปคู่กับเรา...

“ เอามือถือแกมาถ่ายบ้างดิ ” เราพูด

“ ได้คืบจะเอาศอกนะเนี่ย... แกอ่ะ ” ภีมพูดด้วยท่าทางขำๆ

“ เดี๋ยวถ้าต่อไปเราไม่ได้เจอกันแล้ว  แกจะได้มีรูปเค้าไว้ดูไง? ” เราพูด

“ ทำไม... แกจะไปไหน ? ” ภีมพูด

“ ก็ยังไม่รู้หรอก... ถ่ายๆไว้บ้างเหอะ ” เราพูด

“ เออๆ.. ก็ได้ ” ภีมพูดพร้อมกับหยิบมือถือมันมาเปิดเครื่อง

“ ก็แค่เนี๊ยะ..  เผื่อต่อไปเค้าดังขึ้นมาแกจะได้มีรูปยืนยันว่าเคยเป็นเพื่อนกับคนดัง ” เราพูดเล่นกับมัน

“ ม่ะ... ถ่ายกัน... ” ภีมพูด

เราก็ขยับตัวเข้าไปถ่ายรูปคู่กับมัน...


หลังจากถ่ายรูปเสร็จก็นอนคุยกันเล่นไปเรื่อยเปื่อยโดยที่ทั้งเรากับมันก็ไม่มีใครคิดว่าจะหลับ
จนภีมหันมาพูดกับเราว่า

“ แก.. ตอนหกโมงปลุกเค้าด้วยนะ... เค้ามีฝึกตอนแปดโมง ” ภีมพูด

“ แล้วจะรีบตื่นไมล่ะ... ก็ตื่นสักเจ็ดโมงก็ได้ ” เราพูด

“ ปลุกหกโมงแหละ ” ภีมพูด

“ กลัวคนจะเห็นรึไงว่าแกมาอยู่กับเค้า ” เราพูดไปตามที่รู้สึก

ภีมไม่ตอบมันมองสบตาเราก่อนที่มันจะหลับตาลง
แล้วมันก็พูดออกมาว่า

“ แกอย่าลักหลับเค้านะ... เดี๋ยวเค้าไม่มีแรงฝึก ”

“ เออ... ” เราพูด

จากนั้นเราก็เลยเดินไปเปิดโทรทัศน์ดู
ที่จริงเราก็ง่วงเหมือนกันแหละแต่ที่ไม่นอนเพราะว่าอยากใช้เวลาอยู่กับมันให้ได้มากที่สุด
และถ้านอนตอนนี้ก็กลัวว่าจะไม่ตื่น  เดี๋ยวจะปลุกมันไม่ทันตามเวลา
เราก็เลยไม่หลับ

การนอนมองหน้าคนที่เรารักตอนที่เค้าหลับมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง
เราพูดกับตัวเองขณะที่นอนมองภีมที่กำลังหลับ.....



ตอนประมาณหกโมงเราก็ปลุกมันแต่ก็ดูท่าว่ามันจะหลับลึกเพราะไม่ยอมตื่น
เราก็เลยลุกขึ้นไปล้างหน้า  และปล่อยให้ภีมนอนไปอีกหน่อย

พอเราออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าภีมยังหลับอยู่  เราก็เลยแอบหอมแก้มมันไปทีนึง
แล้วก็ปลุกมันให้ตื่น...  มันก็งัวเงียๆแล้วก็ลืมตาขึ้นมาแล้วพูดว่า

“ กี่โมงแล้วเนี่ย? ”

“ หกโมงครึ่งแล้ว ”  เราพูด

“ โห... ไมปลุกช้าจังอ่ะ.... ” ภีมพูดบ่นๆพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง

“ ปลุกตั้งนานแล้ว  แต่แกไม่ตื่นเอง...  อย่ามาโทษกันดิ ” เราพูด

“ อย่ามาๆ... ถ้าแกปลุกจริงทำไมเค้าจะไม่ตื่น ” ภีมพูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆ

“ แกแหละขี้เซา.... รู้งี้ไม่ปลุกดีกว่า ” เราพูด

“ แกลักหลับเค้าป่ะเนี่ย ? ” ภีมพูดด้วยท่าทางกวนๆแล้วทำเป็นเปิดกางเกงตัวเองดู

“ ไม่มีอ่ะ.. ” เราพูด

“ อย่ามาโกหก... น้องเค้ามันหันผิดทางอ่ะ... แกลักหลับเค้าใช่ป่าว?  ...  บอกมา... ” ภีมพูดด้วยท่าทางกวนสุดๆ

“ ไปใหญ่แล้ว...  ก็บอกว่าป่าวไง...  ถ้าเค้าจะทำนะ..  เค้าทำไปตั้งแต่สมัยมอปลายแล้ว ” เราพูด

“ จริงๆถ้าแกจะทำเค้าก็ไม่ได้ว่าไรรหอก...  แต่ขอให้ปลุกด้วยแล้วกัน...  จะได้เสียว ” ภีมพูดด้วยท่าทางกวนๆแล้วก็เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ

พอมันล้างหน้าล้างตาเสร็จมันก็จะกลับ
เราเลยพูดกับมันว่า

“ ราตรีสวัสนะ... ”

“ อ้าว.. นี่เมื่อคืนแกไม่ได้นอนเหรอ? ” ภีมถาม

“ นอน... แต่ยังง่วงอยู่ ” เราเลือกที่จะโกหกมันออกไป

“ เออ... งั้นเค้าไปก่อนนะ.... ” ภีมพูดแล้วก็ออกไป

พอมันออกไปเราก็เปิดดูรูปที่ถ่ายกับมันเมื่อคืน
แต่เปิดหายังไงก็หาไม่เจอ...

แล้วเราก็ได้มารู้ที่หลังว่า.....
ภีมเป็นคนลบรูปทั้งหมดที่เราถ่ายคู่กับมันออกไปจนหมดตอนที่เราเค้าห้องน้ำ

และก็แน่นอนว่ามันก็คงลบรูปที่ถ่ายคู่กะเราในเครื่องมันออกไปหมดแล้วเหมือนกัน....

################################################

nartch

  • บุคคลทั่วไป
o1
แล้วมันก็จะเป็นอีกเรื่องที่ผ่านไป...เวลาจะรักษาเราได้ใช่ไม๊...   :sad2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด