Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558  (อ่าน 327596 ครั้ง)

ออฟไลน์ ★L'Hôpital

  • แค่เราได้พบกัน...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-18
มาเป็นกำลังใจให้พี่ปอนะครับ  o13

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 :seng2ped: เข็มแข็งเข้าไว้ปอ ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินว่า ภีมเค้าจะทำอย่างที่พูดได้หรื่อเปล่า
 :m14:ส่วนฮัท ปล่อยให้เค้า ตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อย ๆ อย่างน้อยก็เป็นคนที่ทำให้ปอไม่เหงา ใช่เปล่า :m14:
 เป็นกำลังใจให้นะ ปอคนดีเข้มแข็งเข้าไว้  :a11: :a11: :a4: :a4:

a22a

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านอยู่นะคับ สู้ๆๆ :oni2:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
####   เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” ๗ ####

มาต่อให้แล้ว.............

ช่วงนี้ก็เริ่มว่างๆบ้างแล้วเพราะละครเวทีเพิ่งจะเสร็จไป...  ตอนนี้ก็เหลือแค่ส่งงานอีกสองสามชิ้น
แต่ข่าวร้ายก็คือ... เราคงจะจบไม่พร้อมเพื่อนๆ  เพราะว่าเราคงจะเรียนไม่ผ่านตัวนึง....
เฮ้ออ.. เครียด  ช่วงนี้พยายามทำใจสบายไม่ให้เครียดอยู่.................
เปลี่ยนเรื่องดีก่ะ......... เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ................
มาอ่านเรื่องต่อกันดีก่ะเนอะ...............

หลังจากวันนั้น.... วันที่ป็อบหมั้นกะพี่แอน................ เรากะป็อบก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย..............
นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว...  ส่วนเราเองก็ทำใจได้เยอะแล้ว... ก่อนที่ป็อบกะเราจะแยกจากกันในวันนั้น  ป็อบให้ของเราไว้อย่างนึง...  มันเป็นเกียร์วิศว  ป็อบบอกว่ามันเป็นสิ่งที่มีความหมายมากสำหรับป็อบ  ป็อบก็เลยอยากจะมอบมันให้กับคนที่มีความหมาย  ป็อบเลยให้มันไว้กับเรา  ให้มันเป็นตัวแทนของป็อบเพราะป็อบอยากให้เรารู้ว่าถึงตัวป็อบจะอยู่ที่ไหนแต่ใจป็อบก็จะอยู่ที่เรา..... (แอบน้ำเน่าเหมือนกันนะเนี่ย.....) 

แต่มันก็จริงอย่างที่ป็อบเคยพูดไว้จริงๆ  เพราะทุกๆครั้งที่เราหยิบเกียร์อันนั้นมาดู       เราก็จะนึกถึงป็อบ... แม้ว่าตอนนี้ป็อบจะเป็นสามีที่ดีของพี่แอนและเป็นพ่อที่ดีของลูกชายทั้งสองคนของป็อบไปแล้วก็ตาม.....

หมดจากเรื่องป็อบไปภีมก็ดูจะทำคะแนนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ............
จากที่เราได้อ่านเม้นของหลายๆคนในเล้า........... มีแต่คนที่ไม่อยากให้เราไปคืนดีกะภีมให้ดูๆมันไปก่อน 
ตอนนั้นหนะ.....  เราก็ทำแบบนั้นนะ... เราดูทีท่ามันอยู่นานเลยหละ....  เรื่องที่เราเล่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้วหนะ...  เกิดขึ้นตั้งกะตอนที่เรายังไม่รู้จักเล้าซะอีก  ถ้าการตัดสินใจของเราในตอนนั้นมันทำให้ใครหลายๆคนเซ็งๆ  เราก็ต้องขอโทษด้วยนะ

สิ่งที่มันทำดีกะเราก็มีอยู่หลายเรื่องอ่ะนะตอนนั้น............ เช่น
เอารถเราไปล้างให้....... เวลารถเสียเป็นไรภีมมันก็จะเอาไปซ่อมให้ตลอดแถมยังออกเงินให้ด้วยดิ

ส่งข้อความให้เราบ่อยๆ  จริงๆเรื่องส่งข้อความมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนอื่นนะ  แต่สำหรับภีมตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยส่งข้อความให้เราเลย..............  เพิ่งมามีช่วงนี้แหละ 

ภีมมันโทรหาเราบ่อย  จากเมื่อก่อนสมัยที่อยู่มอปลายส่วนใหญ่คนที่โทรก็จะเป็นเราตลอด  แต่พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นภีมที่มันเป็นคนโทรหาเรา

ภีมมันแคร์ความรู้สึกของเรามากขึ้น........  อันนี้เราสังเกตได้จากหลายๆเรื่องจนฟันธงอ่ะนะว่ามันแคร์เรามากขึ้น  ตรงนี้เราขอไม่เล่าที่ตัวเหตุการณ์นะเพราะมันยาวมาก

จริงๆเราก็ไม่ได้มานั่งนับหรอกนะว่าภีมมันดีกะเราพอที่เราจะกลับไปคบกะมันได้รึยัง  เพราะเราก็รู้ตัวเองว่าเราก็ไม่ใช่คนที่ดีพอที่ใครจะมารักได้  เราไม่ใช่ผู้หญิงหนิ...... ถึงให้เราพยายามทำทุกอย่างมากมายขนาดไหนแต่เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงอยู่ดี  เพราะสิ่งที่ผู้ชายต้องการจากผู้หญิงแท้ๆเราก็ไม่มีให้  อย่างเช่นเรื่องท้องไง  เรามันท้องไม่ได้หนิ... เพราะงี๊เราถึงไม่ได้มานั่งมองว่าภีมมันดีกะเราพอรึยัง.....  เราแค่เอาตามความรู้สึกเรามากกว่าถ้าเรารู้สึกว่าเรารักใครเราก็จะยอมรับตามที่เรารู้สึก  เรายอมรับนะว่าตอนที่ภีมมันมาดีๆกะเราหนะ  เราใจอ่อนเลยนะ  เพราะหลายๆอย่างที่เราเคยทำให้ภีม  ตอนนั้นมันกลับกลายเป็นว่าภีมทำมันแทนเราและที่สำคัญภีมมันทำให้เรา  ไม่ใช่ว่าเราใจง่ายนะ....... เราเป็นกับภีมคนเดียวเท่านั้นแหละ  คนที่ทำให้เราโกรธและเกลียดได้ยากที่สุด........ คงเพราะว่าภีมเป็นรักครั้งแรกหนะ.......  ความรู้สึกที่มีต่อภีมมันถึงมากมายเหลือเกิน  มันมากมายจนเกินความพอดีเชียวแหละ.... เดี๋ยวต่อๆไปเพื่อนๆก็คงจะรู้เอง  ถ้าไม่รำคาญเรื่องเราไปซะก่อนอ่ะนะ

 ที่เรายังทำใจแข็งกะมันหนะ....... จริงๆแล้วเป็นเพราะเรายังไม่อยากพูดคำว่าแฟนออกไป  เพราะพอเป็นแฟนกันทีไร  คำๆนี้มันมักจะทำให้เรามีปัญหาทุกที  เพราะทีไรที่พูดคำนี้มันเหมือนเป็นการกำหนดความสัมพันธ์ที่แน่นอนเกินไป  จนทำให้เราทั้งคู่อดที่จะคาดหวังถึงการเป็นแฟนกันไม่ได้  เช่นว่า  เป็นแฟนกันทำไมเป็นแบบนี้หรือทำไมไม่เป็นแบบนั้น  แล้วสุดท้ายก็จะเกิดปัญหาทุกครั้ง..........

เราขออยู่แบบนี้ไปก่อนดีกว่า...... เค้าห่วงแก  แกห่วงเค้า  เราเข้าใจคุยกันรู้เรื่อง  มันก็น่าจะพอแล้ว  เอาไว้รอให้อะไรๆมันลงตัวซะก่อน  แล้วเราค่อยบอกภีมมัน

“ แป๊ปนะเดี๋ยวมา............. คุยโทรศัพท์แป๊ปนึง ” เราหันไปบอกเพื่อนๆในกลุ่ม

“ ใครโทรมาอีกอ่ะ.........” แช็ปถาม

“ แหม....... ภีมอ่ะดิ ” บิวแซว

“ เออน่า........ เดี๋ยวมานะ ” เราพูดแล้วก็เดินออกจากห้องบิวแล้วลงไปคุยที่สนามหน้าหอพัก

“ อืม...... คุยได้แล้ว  เค้าลงมาข้างล่างแล้ว ” เราพูด

“ ทำไรอยู่เหรอ ” ภีมพูด

“ นั่งคุยนั่งเล่นกะเพื่อนอยู่อ่ะ  ” เราพูด

“ เหรอ...... คิดถึงจัง ” ภีมพูด

“ เน่าอีกแล้วเนี่ย.......... ” เราพูด

“ เอ๊า..... พอพูดก็ว่า  พอไม่พูดก็อยากให้พูด ” ภีมพูด

“ เออน่า..... ” เราพูด

“ แล้วตกลงว่าไง ” ภีมพูดด้วยเสียงที่ต่างออกไปจากเมื่อกี๊

“ ตกลง... เรื่องไรเหรอ ” เราพูด

“ เรื่องเราไง ” ภีมพูด

“ เค้ายังไม่รู้อ่ะ........  ” เราพูด

“ เออๆ....... เอาไว้ก่อนก็ได้  เค้ามันไม่ดีเองแหละ.... ไม่ต้องมาสนใจก็ได้   ” ภีมพูดเสียงน้อยใจ

“ อย่าทำเป็นมาเล่นซีนอารมณ์   พอเลยๆ” เราพูดเสียงกวนๆ

“ รู้ทุกที ” ภีมพูดเสียงเซ็งๆ

“ แหม...... เค้ารู้จักแกมากี่ปีแล้ว.... ไมแค่นี้จะไม่รู้ว้ะ ” เราพูด

“ ให้มันได้งี๊ดิ ” ภีมพูด

“ พอเลยๆ ทำเค้าไว้ซะเยอะอ่ะ  จะให้ไว้ใจง่ายๆได้ไง ” เราพูด

“ ครับๆ  เคเค....... ” ภีมพูด

“ อืม....... ” เราพูด

“ พรุ่งนี้จะมีประกวดมิสทิฟฟานี่หนิ ” ภีมพูด

“ เออช่าย.... พรุ่งนี้แล้วนี่หว่า  ลืมไปเลย ” เราพูด

“ แกจะดูป่าว...... ดูแล้วโทรมาเล่าให้ฟังด้วยนะ  เพราะเค้าคงไม่ได้ดูอ่ะ ” ภีมพูด

“ ก็คงดูอ่ะ...... แล้วไมแกถึงจะไม่ดูอ่ะ ” เราพูด

“ เค้าจะดูได้ไงอ่ะ  เดี๋ยวเพื่อนมันก็สงสัยดิ ” ภีมพูด

“ เออ... งั้นเดี๋ยวเค้าโทรไปเล่าให้ฟัง ” เราพูด

“ แกแค่นี้ก่อนนะ... เพื่อนชวนไปกินเหล้าที่หาดอ่ะ ” ภีมพูด

“ กินเหล้าอีกแล้วเหรอ ” เราพูดเสียงเซ็งๆ

“ ก็เพื่อนมันชวนไปอ่ะ..... ไม่มีไรหรอกน่า  เดี๋ยวก็กลับ ” ภีมพูด

“ อย่างงี๊ทุกทีอ่ะ ” เราพูด

“ เออน่า..... ไปนะ ” ภีมพูด

“ เอ้อ....... แล้วเสื้อหนะ.. หมดยัง ” เราถาม

“ เออหมดแล้วอ่ะ  เพิ่งไปเอามาจากร้านซักรีดเมื่อเย็นเอง ” ภีมพูด

“ แกรีดผ้าไม่เป็นหนิ  เอามาให้เค้ารีดให้ก็ได้นะ ” เราพูด

“ เดี๋ยวให้ไอ้ยูรีดให้ก็ได้ ” ภีมพูด

“ เกรงใจยูมันป่าวๆ  เอามาให้เค้ามา.... เค้าว่างอยู่เดี๋ยวรีดให้ ” เราพูด

“ เอางั้นเหรอ..... ” ภีมถาม

“ เออน่า..... เอามาๆ ” เราพูด

“ งั้นเดี๋ยวเค้าเอาไปให้ที่ริมรั้วนะ ” ภีมพูด แล้วก็วางสายไป

#####################################################################

เราเอามาลงให้ 80% ก่อน  ทีเหลือกะลังพิมอยู่ :m12:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
อ่ะต่อๆ.......... เดี๋ยวขาดตอน  ดีนะที่ยังไม่มีคนเข้ามาอ่าน

คือว่าหอในที่เราอยู่ตอนนั้นหนะ........ เอาเฉพาะตรงบริเวณที่เราอยู่นะ  มันมีอยู่หกหอ  สามหอแรกจะอยู่ด้วยกันภายใต้รั้วเดียวกัน  ส่วนหอสี่ถึงหอหกจะอยู่ด้วยกันภายใต้รั้วเดียวกันเหมือนกัน  โดยที่รั้วของหอทั้งสองกลุ่มจะอยู่ติดกัน  เรากะภีมก็มักจะนัดเจอกันตรงนั้นเป็นประจำ

เราลงไปยืนรอแป๊ปนึงภีมก็มา

“ อ่ะนี่ ” ภีมพูดพร้อมกับยื่นเสื้อใส่ไม้แขวนมาให้เราห้าตัว

“ จะเอาเมื่อไหร่ ........ พรุ่งนี้แกมีเรียนเช้าหนิ ” เราถาม

“ เอาไงดีอ่ะ  แกจะรีดตอนไหนอ่ะ ” ภีมพูด

“ เนี่ย..... เดี๋ยวก็รีดเลย  เอางี๊.... เดี๋ยวเค้าเอามาให้พรุ่งนี้ตอนเช้า  ” เราพูด

“ แกจะเอางั้นเหรอ.... เค้าเรียนแปดโมงเช้านะ  แกก็ต้องตื่นเช้าอ่ะดิ ” ภีมพูด

“ ถ้าเอาคืนนี้...... กว่าแกจะกลับเค้าขี้เกียจรอ  เอาพรุ่งนี้เช้าแหละ ......”  เราพูด

“ เออก็ได้.. งั้นแกโทรมาปลุกเค้าด้วยนะ ” ภีมพูด

“ งั้นเอาโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆตัวล่ะ.... แล้วรับด้วยนะ ” เราสั่ง

“ คร๊าบบบบบ ถ้าแกว่างก็สอนเค้ารีดผ้าบ้างนะ  จะได้ไม่ต้องลำบากแก” ภีมพูด

“ เออๆไว้ว่างๆจะสอนให้ ” เราพูด

“ งั้นเค้าไปนะ...... ” ภีมพูด

“ กลับมาก็โทรมาบอกด้วยนะ ......  อย่าเบอะบะล่ะ” เราพูด

“ จร้า......” ภีมพูด

หลังจากนั้นเราก็เดินถือเสื้อภีมเข้าไปในหอ  แล้วก็ตรงไปตรงที่รีดผ้า  พอเดินไปถึงเราก็เห็นฮัทมันกำลังยืนรีดผ้าอยู่ใกล้จะเสร็จแล้ว 

เอ้อ... เราขะบอกว่า  ช่วงหลังๆมาเรากะฮัทไม่เคยได้คุยกันเลยแม้ว่ากลุ่มเราจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดก็ตาม  แต่เรากะมันก็ไม่เคยได้คุยกัน  เพราะความกวนของมันนั่นแหละ  เราถึงไม่อยากจะสนใจคุยกะมัน  ถึงมันจะหล่อตี๋ตรงสเป็กก็เหอะ........ แต่ปากดีนัก  ไม่ไหวอ่ะ  อย่าไปมองมันมากเดี๋ยวเคลิ้ม..........

พอเราเห็นมันยังรีดผ้าอยู่เราก็เลยนั่งรอ................. แล้วหันหน้าไปทางอื่นแต่ก็ชายตามาดูมันเป็นพักๆ  เพื่อดูว่ามันเสร็จรึยัง

“ รีดให้ใครเนี่ย............. ” ฮัทมันพูด  แต่เราก็ไม่ได้หันไปสนเพราะคิดว่ามันคงคุยกะคนอื่น

“ เดี๋ยวนี้หยิ่งจริงนะ  คุยด้วยทำเมิน ” ฮัทมันพูด  เราถึงรู้ว่ามันคุยกะเรา  เราเลยหันหน้าไปที่มันแล้วพูดว่า

“ ไม่หยิ่ง  แต่แค่อยากนั้งเงียบๆ ” เราพูด

“ แล้วเอาเสื้อใครเค้ามารีดเนี่ย......... รึว่ารับจ้างรีดผ้าเหรอ ” ฮัทพูดด้วยท่าทางอยากรู้จริงๆ

“ เรื่องส่วนตัว... อย่ารู้เลย ” เราพูด

“ งั้นแสดงว่าเจ้าของเสื้อก็คงจะส่วนตัวกะปออ่ะดิ  ถึงบอกไม่ได้หนะ ” ฮัทพูด

“ อยู่เฉยๆก็ไม่มีใครเค้าว่าไรหรอกนะ ” เราพูดด้วยท่าทางโมโหหน่อยๆ

“ กลับไปคบกะแฟนเก่าแล้วดิ...... คนไรเจ็บไม่จำ ” ฮัทพูด  ทำเอาเราสะอึกเลย.....

“ รู้เยอะไปแล้วแหละ........ ” เราพูด

“ ฮัทหนะรู้ทุกเรื่องแหละ........ แค่ไม่พูดก็เท่านั้นเอง ” ฮัทมันเดินมาพูดกระซิบใกล้ๆเราแล้วมันก็เดินไป  ทำเอาเราใจหายเลยตอนที่มันเอาหน้ามาใกล้ๆหนะ

เราก็หันไปมองมัน  แต่ฮัทก็ไม่สนใจมันเดินลงไปห้องมันหน้าตาเฉย  เราก็เลยตั้งหน้าตั้งจารีดผ้าให้ภีมต่อจนเสร็จ  เราก็อาบน้ำเตรียมเข้านอน

เนื่องจากเรานอนไม่หลับก็เลยกะว่าจะเอาไดอารี่มาเขียนบันทึกประจำวันซะหน่อย  แต่หาไดอารี่ไมเจอไม่รู้ว่าไปหลงอยู่ที่ไหน  เลยเข้านอนดีกว่า.............

พอเราเคลิ้มหลับไปได้สักพัก  ภีมก็โทรมาหาเรา..........

“ ฮัลโหล ”  เราพูดเสียงงัวเงีย

“ แกนอนแล้วเหรอ....... เค้าโทรมากวนป่ะเนี่ย...” ภีมพูด

“ ไม่เป็นไรหรอก........ นี่แกกลับแล้วเหรอ ” เราพูด

“ อืม....... กลับมาแล้ว  อยู่ที่หอแล้วเนี่ย ” ภีมพูด

“ เมามากป่าว ” เราถาม

“ นิดหน่อย......... เมื่อกี๊ปืนรั้วเข้าหอ  เค้าดันตกอ่ะ  ....... นี่ยังเจ็บแขนอยู่เลย ” ภีมพูดเสียงอ้อนๆทำเอาเราตาสว่างเลย

“ เฮ้ย..... จริงดิ  เป็นไรมากป่าว ” เราถามด้วยความตกใจ

“ ไม่เป็นไรมากหรอก....... แต่ถลอกนิดหน่อยเอง ”    ภีมพูด

“ เห็นมั้ยล่ะ...... อยากไปกินดีนัก  แล้วเป็นไงล่ะ ”    เราบ่น

“ ไม่สงสารกันเลยเหรอ” ภีมพูดเสียงน้อยใจ

“ ก็สงสารแหละ....... แต่โมโหที่ไปกินเหล้าแล้วเป็นแบบนี้อ่ะ....... แล้วนี่ทายารึยัง ” เราพูด

“ ล้างแผลไปแล้ว...... นี่ปิดพลาสเตอร์ไว้ ” ภีมพูด

“ เหล็กมันเป็นสนิมป่าว.... ระวังเป็นบาดทะยักนะ ” เราพูด

“ คงไม่หรอก.... ” ภีมพูด

“ ทีหลังก็ระวังดีๆแล้วกัน ” เราพูด

“ อืม.... งั้นแกไปนอนเหอะ  เดี๋ยวเค้าก็จะนอนแล้วเหมือนกัน...” ภีมพูด

“ อืม...........” เราพูด

แล้วก็วางสายกันไป...........  เราก็นอนหลับทันที..................

#########################################################################

คืบหน้าไปแล้วอีกตอนนึง.........  เราเล่าเรื่องข้ามไปเยอะเลย........ :m23:

เราอาจจะเอาตอนพิเศษมาแทรกให้นะ........:m13:

ถ้าใครงงตรงไหนก็โพสถามเราไว้แล้วกัน  แล้วจะมาตอบให้ :m4:

ไปก่อน........... :bye2: :bye2:

gateau

  • บุคคลทั่วไป
" เจ็บแล้วไม่จำ " เห็นด้วยเลยกับที่ฮัทพูด

แต่อย่างว่าคนมันรักนี่เนอะ

เหมือนเส้นใยบางๆที่มองไม่เห็นแต่ตัดมันไม่ขาดสักที

ยังตามอ่านอยู่นะ  ~_~
เพียงแต่ว่าคอมพ์พี่เข้าอู่เกือบสองอาทิตย์เท่านั้นเอง       :m29:

ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะไม่สบายอยู่เรื่อยเลย

  :m1:    :m13:    :m1:

เกือบลืม ไม่ชอบเลยที่ชอบบอกว่า "ยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิง" ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วไง พี่ก็เห็นเขามีความสุขกับแฟนที่เป็นผู้ชายเยอะแยะไป  อย่าคิดเหมือนดูถูกตัวเองสิ เพียงแค่เรายังไม่เจอคนที่ใช่ก็แค่นั้นเอง

 :m23:  โทษที ซะยาวเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-03-2008 20:01:29 โดย gateau »

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
 :m4: มาต่อแล้ว รออ่านต่อนะ

ออฟไลน์ Otaku

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +314/-1
เย้ๆ ในที่สุดก็มาต่อแล้ว (มาดึกเลย)

เห็นด้วยกับคำพูดฮัทอ่ะ...เจ็บแล้วไม่จำ...

รักษาสุขภาพด้วยนะ อย่าเครียดมากล่ะ

OT

  • บุคคลทั่วไป
หมั่นไส้จริ๊งงงงงงง 

ไปรีดให้มันทำไมอ่ะ :angry2:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
อ่ะนะ เข้าใจกรแล่ะ ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมาตลอดหลายปี จะให้ลบออกไปให้หมดภายในเวลาไม่กี่เดือนคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

รักษาสุขภาพด้วยน๊า เรื่องเรียน เครียดไปก็ไม่ส่งผลดีต่อตัวเอง จบช้าจบเร็วก็คือจบเหมือนกัน สู้สู้น๊า
  :a2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
อืม เข้าใจเป็นใครก้อไม่ลืมหรอก รักไปแล้วงะทำไงได้เนอะ

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านเสมอจ้า :oni2:

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
เข้ามารอด้วยคนนะ :a4: :a4: :a4:

min_min

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้อออออ   ทำไงได้  ก้อมันรักไปแล้วนี่เนอะ

ต้องทำใจให้ยอมรับให้ได้  เพราะเราได้ตัดสินใจเลือกไปแล้วววว...........


ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
####  เรื่อง  “ รักของเราสามคน ”   ๘  ####

มาต่อแล้ว....................

เช้าวันรุ่งขึ้นเราตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงเช้า  พอเราตื่นก็โทรไปปลุกภีม  มันก็งัวเงียขึ้นมารับโทรศัพท์  เราก็บอกมันว่าเราจะลงไปรอที่ริมรั้วที่เดิมที่เรามักจะนัดเจอกันเสมอ

“ แฮ้งป่ะเนี่ย ” เราถามภีมเพราะเห็นน่าตาที่ไม่ค่อยสบายของมัน

“ นิดหน่อยอ่ะ ” ภีมพูดด้วยเสียงงัวเงีย

“ นี่ตื่นยังเนี่ย..... ไม่ใช่ละเมออยู่นะ ” เราพูด

“ ตื่นแล้วๆ ” ภีมพูด

“ อ่ะนี่เสื้อ..........” เราพูดแล้วก็ส่งเสื้อที่รีดเรียบร้อยให้มัน

“ ขอบคุณนะ ” ภีมพูดแล้วยื่นมือมารับเสื้อจากเราไป

“ นี่..ขึ้นไปก็อาบน้ำเลยนะ  เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน  ไม่ใช่ขึ้นกลับไปนอนอีกล่ะ ” เราสั่ง

“ ครับๆ ” ภีมพูด

“ เออ.. แค่นี้แหละ... ไปได้แล้วป่ะ” เราพูดแล้วก็เดินขึ้นหอ

ตอนที่เราเดินกลับขึ้นหอนั้นเราก็เดินสวนกะบิว น็อตและฮัท

“ จะไปเรียนกันแล้วเหรอ  ” เราถาม

“ อืม...” น็อตพูด

 “ แล้ววันนี้ไมตื่นเช้าได้เนี่ย ”   บิวพูด

“ อ๋อ... พอดีเอาของไปให้ภีมมาหนะ ” เราพูด

“ เสื้อนั่นของไอ้ภีมนี่เอง ” ฮัทพูดเสียงไม่ดังนักแต่ก็ดังพอที่เราจะได้ยิน  gเราเลยหันไปมองหน้าฮัทด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก

“ งั้นเราขึ้นไปนอนก่อนนะ ” เราพูด

“ อืม.... แล้วเจอกัน ” บิวพูด

จากนั้นเราก็เดินขึ้นไปบนห้อง  พอถึงเตียงเราก็ล้มตัวลงนอนทันทีแล้วก็หลับไป

*****************************************************************************************

ในขณะที่เวลาผ่านเลยไปเรื่อยๆ  ความสัมพันธ์ระหว่างเรากะภีมก็ดำเนินไปเรื่อยๆเช่นกัน 

เราไม่ได้มีคำนิยามความสัมพันธ์ระหว่างเรา  ภีมก็ไม่เคยถามเราอีกว่าตกลงเราคบกันในฐานะของแฟนรึป่าว??? 

เพราะเมื่อเวลามันผ่านพ้นไป  ทั้งเราและภีมก็รู้กันดีว่าสิ่งสำคัญระหว่างเราทั้งคู่มันไม่ใช่ว่าเราคบกันในฐานะไหน  แต่มันคือว่า... เราทั้งคู่รู้สึกต่อกันอย่างไรมากกว่า...........

อย่างที่เราได้บอกเพื่อนๆไว้ในตอนที่แล้วว่า....  เราไม่ได้สนใจว่าภีมดีกับเราพอที่เราจะกลับไปคบกันในฐานะแฟนหรือยัง  เพราะเราว่ามันไม่สำคัญ........  เพียงแค่ทุกวันนี้เราแฮปปี้กับสิ่งที่ภีมมันทำให้เรารู้สึกดีต่อเรามันก็น่าจะเพียงพอแล้ว................

หากใครที่อ่านเรื่องของเราแล้วรู้สึกว่า... ทำไมเราถึงยังกลับไปรู้สึกดีๆกับภีมทั้งๆที่มันทำให้เราเสียใจตั้งหลายต่อหลายครั้ง  ส่วนนึงเรายอมรับว่าเราเป็นคนที่เจ็บแล้วไม่จำและอีกอย่างเราอยากจะถามคนอ่านทุกคนว่า...........

 หากรักครั้งแรกมันมาตามหาคุณอีกครั้ง.... คุณจะปฏิเสธหรือจะยอมรับมันดี 

สำหรับเราแล้วเราคงไม่เข้มแข็งพอ.........  เราจึงเลือกที่จะยอมรับมัน

เรื่องราวของเรากะภีมก็ดำเนินมาจนถึงช่วงที่เป็นวันซอฟดริ้งของเรา............
ก่อนที่จะถึงวันซอฟดริ้งต๊ะโทรมาหาเราว่าจะลงมาหาที่มอแล้วตั้งใจว่าจะค้างคืนนึง  ทริปนี้คนที่ลงมาหาเราก็จะมีต๊ะ  หน่า  ไอ้โอ๊ต  หนึ่งแล้วก็เอ้ก  (ก็เพื่อนๆเราในกลุ่มเดิมนั่นแหละ..... พวกนี้มันโอเคกะเรา)

ในวันซอฟดริ้งพวกมันมาถึงที่มอเราตั้งแต่ประมาณบ่ายแก่ๆ เรากะภีมแล้วก็เจมส์ก็ออกไปหามันแล้วก็ไปกินข้าวด้วยกัน พอกินข้าวกันเสร็จเราก็มาต่อกันที่หาด  มานั่งเล่นกันแล้วก็ซื้อขนมพร้อมกับเครื่องดื่มมากินกัน  ก็เหมือนจะเป็นซอฟดริ้งย่อยๆนะแหละ  ไม่รู้ว่าเป็นซอฟดริ้งอ่ะป่าว  เพราะเครื่องดื่มที่ซื้อมาก็เป็นเบียร์

“ เฮ้ย...... เรียนเป็นไงกันบ้างว้ะ ” ไอ้โอ๊ตเปิดบทสนทนา

“ ก็ดี.... เรื่อยๆ  หนุกดี ” เราพูด

“ แล้วเมิงล่ะ... ไอ้ภีมเป็นไงบ้างว้ะ  ได้ข่าวว่าฝึกหนักดิเมิง ” ไอ้โอ๊ตหันไปถามภีมพร้อมกับกระดกเบียร์เข้าปาก

“ ก็เหนื่อยดิ.... แต่ก็โอเค  พอทน ” ภีมตอบ

“ เซ็งเลยดิเมิง..... อดไว้ผมยาวเลย ” ไอ้โอ๊ตพูด  คือคณะภีมหนะเค้าห้ามไว้ผมยาวอ่ะ  ต้องตัดผมสั้นเกรียนตลอด............  แต่เราบอกไม่ได้นะว่ามันเรียนคณะไร  แฮ่ๆ

“ นิดหน่อย....... แต่ตัดผมสั้นก็ดีนะ  จะได้ไม่หน้าแก่เหมือนเมิง” ภีมพูด

“ เมิงหน้าเด็กตายห่าแหละ.........” ไอ้โอ๊ตพูดกวนตรีนภีม

“ ไงก็หน้าเด็กกว่าเมิงแหละ ” ภีมพูดด้วยท่าทางภูมิใจ

“ เฮ้ย..... ปอ  เมิงดูผัวเมิงดิ  กวนตรีนกูจริง ” ไอ้โอ๊ตหันมาพูดกะเรา  เราก็งงอ่ะดิ  นี่มันรู้เรื่องเรากะภีมด้วยเหรอ  เราเลยตอบไปงงๆว่า

“ คนไหนผัวกู.......... ไม่ได้มาด้วยซะหน่อย ” เราพูด

“ อ้าว........ พูดงี๊ก็เป็นเรื่องดิ ” ไอ้หนึ่งพูด

“ เอาแล้วภีม........ ปอมันนอกใจแกแล้ว ” หน่าพูด  เอาเข้าไป........ สนุกกันใหญ่  เราก็งงอ่ะดิว่าทำไมพวกมันยังคิดว่าเรากะภีมจะยังอะไรๆกันอยู่  ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยบอกพวกมัน  อย่าว่าแต่จะบอกแกเลยตั้งแต่เข้ามหาลัยมาเราแทบจะไม่ได้โทรคุยกะเพื่อนเก่าเลยซักคน

“ เออๆ..... ช่างเหอะ  ปอไม่เคยเห็นกูอยู่ในสายตาอยู่แล้ว ” ภีมพูดแล้วทำหน้าเศร้าซึ่งเรารู้ว่ามันอำเราเล่น

“ ดีแล้วปอ....... อย่าไปใจอ่อนกะมัน  ไอ้นี่หนะ...... มันก็เสือดีๆนี่เอง ” เจมส์พูดแล้วเขยิบเข้ามากอดเรา

“ โดนไอ้เจมส์คาบไปแดกแล้วเว้ย............ ” เอ้กพูด

“ เออว่ะ......... สงสัยงานนี้เสือจะแพ้หมาอย่างไอ้เจมส์ว่ะ  สมน้ำหน้าโดนหมาคาบไปแดก” ไอ้โอ๊ตพูดแล้วก็หัวเราะ

“ พอแล้วๆ........ ไม่ต้องไปแกล้งมันแล้ว  ปัญหาครอบครัวเดี๋ยวให้เค้าไปเคลียร์กันเอง ” ต๊ะพูด

“ งั้นมา........ ชนเว้ย...........” ไอ้โอ๊ตพูด

พวกเราก็นั่งชิวกระดกเบียร์ชมจันท์กันอยู่ที่ริมหาด  ช่างเป็นวันที่บรรยากาศดีจริงๆ  เรื่องที่เรากะเพื่อนๆคุยกันส่วนใหญ่ก็หนีไม่พ้นเรื่องเมื่อสมัยที่พวกเรายังเรียนมอปลายกัน  เราหยิบเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยกัน....เผาคนนั้นบ้างคนนี้บ้างสนุกดี  พูดแล้วก็นึกถึงเรื่องตอนสมัยที่เรายังเด็ก......... อยากกลับไปเรียนมอปลายอีกจัง  เพราะถ้าตัดเรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนออกไปได้  เวลาช่วงนั้นหนะ...มันเป็นช่วงที่มีความสุขมากที่สุดเลย.............

หลังจากที่นั่งคุยกันไปได้พักใหญ่  ตอนนั้นทั้งเบียร์และขนมก็หมดไปเยอะแล้วไอ้โอ๊ตกะภีมเลยอาสาไปซื้อของเพิ่ม  เราก็เลยชวนต๊ะออกไปเดินเล่นกันสองคน

“ เป็นไงบ้างช่วงนี้....... สบายดีมั้ย ” ต๊ะเอ่ยปากพูดออกมาหลังจากที่เราเดินมาเงียบๆกันได้พักนึง

“  ก็ดี........ เพื่อนที่นี่น่ารักมากเลย” เราพูด

“ เรื่องอะไรที่มันแย่ๆก็ทิ้งมันไว้ในอดีตเหอะนะ   อย่าไปจำให้เปลืองสมองเลย ” ต๊ะพูด  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนแต่ต๊ะก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีของเราเสมอ

“ อืม....... เค้าก็ไม่ได้เอามาคิดอีกแล้วแหละ  เพียงแต่เรื่องครั้งนั้นมันทำให้เค้าต้องคิดก่อนที่จะทำอะไรมากขึ้นก็เท่านั้นเอง ” เราพูด

“ ถ้าแกมีความสุขดีก็ดีแล้ว....... เค้าหนะรู้ทุกอย่างแต่ก็ช่วยอะไรแกไม่ได้เลย ” ต๊ะพูดด้วยเสียงที่เบาลง  เรารู้ว่าต๊ะรู้สึกเสียใจมากกับเรื่องที่มันเกิดขึ้นในตอนนั้น

“ แกบอกแต่เค้าว่าอย่าไปเก็บเรื่องเก่าๆมาคิด  แต่แกแหละ.......... ยังจำมันอยู่ได้ ” เราพูดยิ้มๆ

“ เออ........ จริงด้วย  จากนี้ไปเราจะไม่เอาเรื่องนี้มาคุยกันอีกแล้วเนอะ........ เค้าก็จะลืมๆมันซะที ” ต๊ะพูด

“ แกจำได้มั้ย???  ว่าวันนี้เมื่อปีที่แล้วเราทำไรกันอยู่ ” เราพูด

“ จำได้ดิ.......... เรานั่งซอฟดริ้งกันอยู่ไง” ต๊ะพูดแล้วหันมายิ้มให้เรา

“ เร็วเนอะ........ แป๊ปเดียวเอง  ผ่านไปปีนึงแล้ว..........” ต๊ะพูด

“ อยู่นี่กันนี่เอง  เดินหาตั้งนาน  ” ภีมพูดแล้วเดินตรงมาที่เรา

“ นี่ไง......... มาครบองค์แล้ว..........  ” ต๊ะพูด

“ เออ....... ในที่สุด  เราสามคนก็มาเจอกันอีกจนได้นะ ” เราพูด

“ ภีมจำได้ป่าวว่า....... วันนี้เมื่อปีที่แล้วเราทำไรกันอยู่ ” ต๊ะหันไปถามภีม

“ จำได้ดิ.......... จะลืมได้ไง  วันพิเศษของเราสามคน ” ภีมพูด (เอ๊ะๆเดี๋ยวคนอ่านอ่านถึงประโยคนี้แล้วจะสงสัยกันว่า........ รักของเราสามคนเนี่ยจะเป็น  เรา  ภีมแล้วก็ต๊ะรึป่าว???????????  ไม่ใช่นะ........... เดี๋ยวจะงงกันเราแอบมาบอกไว้ก่อน)

“ พวกเรานี่ก็จริงๆเลยนะ  ทั้งๆที่ต้องสอบแต่ยังมานั่งชิวกันอยู่ได้ ” ต๊ะพูดทบทวนเหตุการณ์ในวันนี้เมื่อปีก่อน

“ อืม..........” เรากะภีมพูดออกมาพร้อมกัน  จากนั้นเราก็คุยกันอีกพักึงถึงเหตุการณ์ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว........

“ เหมือนคนแก่เลยเนาะพวกเราเนี่ย........ มานั่งรำลึกถึงความหลังกัน ” ภีมพูด

“ เค้าก็ว่างั้นแหละ........ ป่ะเข้าไปที่พวกมันกันเหอะ.......... ออกมากันนานแล้ว ” ต๊ะพูด

“ ต๊ะเข้าไปก่อนนะ  เดี๋ยวเค้ากะปอเข้าไป  เค้ามีเรื่องจะคุยกะปอหน่อยนึงหนะ ” ภีมพูด

“ จะสวีทกันสองคนอ่ะดิ........ เออๆตามใจ  แล้วรีบตามมานะ..... เดี๋ยวโดนพวกนั้นมันเผาเอาไม่รู้ด้วยนะ” ต๊ะพูดยิ้มๆ  แล้วก็เดินไป  พอต๊ะเดินไปแล้วภีมมันก็เดินเข้ามาใกล้เราแล้วก็พูดว่า

“ แหม......... ทำเป็นพูดว่าไม่ได้เป็นแฟนเค้านะ  แถมยังให้ไอ้เจมส์มันกอดอีก ”

“ ก็จริงป่ะล่ะ  เราไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย ” เราพูด

“ โอเค....... ไม่เป็นก็ไม่เป็น  ” ภีมพูดแล้วทำหน้างอ  เหมือนเด็กเลย

“ โกรธเหรอ ” เราพูด  แต่ภีมมันก็ไม่ตอบเราเลยง้อมันหน่อย

“ ไรว๊า......... แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วย  วันนี้วันสำคัญน๊า......... อย่าโกรธดิ ”

“ แล้วมันน่ามั้ยล่ะ ” ภีมพูด

“ ก็ไม่เห็นจะมีไรเลย............ แกก็รู้ว่าเค้าพูดเล่นกะพวกมัน  ” เราพูด

“ งั้นมานี่เลย......... ปากดีนะ ” ภีมมันดึงเราเข้าไปกอด  ดีนะที่แถวนั้นไม่ค่อยมีคน  ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่ๆ

“ เฮ้ย.......... มากอดมั้ยเนี่ย........ หายใจไม่ออก ” เราพูดแล้วก็แกล้งทำเป็นผลักภีมออก  จริงๆก็ทำแค่พอเป็นพิธีอ่ะนะ  แก้เขิน..........

“ อยู่เฉยๆแบบนี้สักพักได้มั้ย” ภีมพูดเสียงนิ่งๆ  เราก็เลยยืนนิ่งๆแล้วก็กอดตอบมัน  รู้สึกดีจัง........ อ้อมกอดของคนที่เรารักเนี่ย........ ( อย่าเพิ่งมีใครหมั่นไส้เรานะ)

“ เค้าไม่อยากจะเชื่อเลย......... ว่าเค้าจะได้กอดแกแบบนี้อีก  เค้าอยากกอดแกแบบนี้ตลอดไปจัง ” ภีมพูดเสียงอู้อี้อยู่ที่ซอกคอเรา  งานนี้ขนลุกมากมายเลยเรา  สยิวเลย..............  พอมันพูดเสร็จมันก็หอมที่ซอกคอเรา  โอ้ว........ ยิ่งสยิวมากกว่าเดิมอีกร้อยเท่า  เราก็เลยผลักมันออก

“ แค่นี้ก็อายด้วย......... เมื่อก่อนทำยิ่งกว่านี้อีก.... ” ภีมพูดแล้วยิ้ม  มันคงสนุกที่ได้แกล้งให้เราเขิน

“ พอเลยๆ.........” เราพูด

“ ตัวแกหอมจัง..... ไหนมาให้หอมอีกทีดิ๊ ” ภีมพูดแล้วยิ้มเหมือนเดิม  ช่างเป็นยิ้มที่น่ากลัวมาก

“ บอกให้พองะ...........” พูดไม่จบตามระเบียบ  ปากเราก็โดนภีมมันกระซ้วกเข้าให้ด้วยปากมัน......... แลกลิ้นกันนัวๆอยู่พักนึง  พอรู้ว่าการหายใจเริ่มติดๆขัดๆ  ออกซิเจนเข้าร่างกายไม่เพียงพอจึงได้แยกปากออกจากกัน 

“ วั้นนี้วันพิเศษของเรานะ.......... ที่ผ่านมามันอาจจะไม่สวยหรูนักระหว่างเรื่องของเรา  แต่จากนี้ไปเราจะเริ่มใหม่แล้วทำให้มันดีกว่าที่ผ่านมานะ” ภีมพูดแล้วทำหน้าซึ้งเชียว  ตอนแรกเราว่าจะแกล้งทำเป็นเล่นๆ   แต่พอเห็นน้ำเสียงกะแววตามันแล้ว  เราก็ต้องเลิกล้มความคิดแล้วฟังตามที่มันพูด

“ อืม......... ” เราพยักหน้ารับ  ภีมมันก็เลยเดินมาจับมือเราแล้วพูดว่า

“ กลับเข้าไปกันเหอะ......... ป่านนี้พวกมันคงเผาเราซะเกรียมแล้วแหละ ”

“ อืม..........” เราจับมือภีมแน่นแล้วก็เดินไปพร้อมๆกัน

“ ไหนๆก็วันพิเศษ  ขออีกทีแล้วกัน ” ภีมมันพูดแล้วก็หันมาหอมแก้มเราแล้วมันก็วิ่งหนีเราเลย......... แหม... มันไวจริงๆ

“ เดี๋ยวเหอะเมิง.........” เราพูดแล้วก็วิ่งไล่ตามมันไป

#########################################################################################
 จบแล้วอีกหนึ่งตอน...................................  ยาวเชียวหละตอนนี้  พิมๆไปเรื่อยๆมาดูอีกที่ตกใจเลย  ไมมันยาวอย่างงี๊หว่า............... :m23:

วันนี้เราเอามาลงให้ซะดึกเลย...... พอดีขับรถไปกทม.กะเพื่อนมา  ส่งมันไปธุระหนะ......... พิมค้างไว้ตั้งแต่อยู่บนรถ  กลับมานั่งพิมต่อเลนเสร็จซะดึกเลย................................. :m29:

ถ้าอ่านเรื่องเราแล้วรู้สึกหงุดหงิดใจกับการตัดสินใจของเราในตอนนั้น  เราก็ต้องขอโทษด้วย............ เพราะเรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ :เฮ้อ:

แต่เหตุการณ์ทุกๆอย่างที่ผ่านมา....... มันเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเรามากในทุกวันนี้อ่ะ................... :m13:

ขอบคุณทุกคนนะ  ที่สละเวลามาอ่านเรื่องของเรา........................  :m15:

รักคนอ่านจัง :m1: :m1: :m1:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 :m13: :m13:เก็บความรู้สึกที่ดี ๆ ไว้ เอาความทุกข์ใส่หีบไว้ ลองเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง  เป็นความรู้สึกแบบนี้ใช่เปล่า ปอจ๋า ( ภีมมันจะมาเหยียบเราหรื่อเปล่าน่า ) สู้ต่อไป เป็นกำลังใจให้ คนดี :m1: :m1:

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
พูดไม่ออก บอกไม่ถูกนะ เป็นการตัดสินใจของแต่ละคน

"เจ็บแล้วไม่จำ" เป็นคำพูดของฮัทที่มีน้ำหนักมากที่สุด

==========================

ไม่เข้าใจว่าจะคบได้อย่างไร จะเป็นแบบเดิม ?? รู้กันอยู่ 2 คน แสดงออกไม่ได้

ในเมื่อภีมมันก็ยังเหมือนเดิม ตัวตนเดิม ๆ ยังไม่เปลี่ยนแปลง เพราะยังไม่สามารถยอมรับความจริงได้

แค่ดูการประกวดทิฟฟานีก็ไม่ได้ เพียงเพราะกลัวเพื่อนรู้ ?? แค่นีก็รู้ว่ามันแครก์ใครมากกว่ากัน


อย่างที่ปอถามว่า "หากรักครั้งแรกมันมาตามหาคุณอีกครั้ง.... คุณจะปฏิเสธหรือจะยอมรับมันดี"

แต่ต้องถามกลับไปว่า คุณยอมรับมันมากี่ครั้งแล้ว และแต่ละครั้งผลของมันเป็นอย่างไร ???

สำหรับผมโอกาสที่ให้เพียงครั้งเดียวก็เกินพอ

ออฟไลน์ Just let it be

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 979
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
อ่านแรกๆ ก้อขัดใจนะ  ว่าทำไมเจ็บแล้วไม่จำ

แต่ว่าก็เข้าใจความรู้สึกปอนะ

ถ้าตอนนี้สิ่งที่ทำมันมีความสุขดีแล้ว  ก็น่าจะโอเค

ทำให้วันนี้ดีที่สุดก็พอ

พรุ่งนี้จะเป็นยังไง  จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจอีกทีว่า  เมื่อวานทำไมเราถึงไม่ทำแบบนั้น


jammy

  • บุคคลทั่วไป
ถ้ายังรู้สึกว่ามีความสุขมากกว่าความทุกข์ก็ทำต่อไปเถอะครับ เรื่องเรียนไม่จบพร้อมเพื่อนก็อย่ากังวลเลยครับ เพื่อนผมจบก่อนไปเป็นสิบๆคนละผมยังไม่คิดไรเลย เหอๆ เพราะไงจบไปก็ต้องเริ่มใหม่อยู่ดี เพียงเเต่เราอาจจะช้ากว่าคนอื่นหน่อย เอาเวลานี้นี่เเหละครับไปคิดไตร่ตรองดูค้นหาดูว่าเราอยากจะทำอะไรลองหาโอกาสไปทดลองดู คนเราจะรู้สึกดีหรือเเย่ขึ้นอยู่กับการมองโลกจริงๆครับ ถ้าเรารู้จักมองหา ในสิ่งที่ดีมักมีสิ่งที่เเย่ ในสิ่งที่เเย่ก็มักมีสิ่งที่ดีครับ มองหามันให้ดีๆแล้วคุณจะพบเเต่ความสุข o7 :L1: :L2: :L1:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
จากที่อ่านตอนท้าย แสดงว่าตอนนี้ ปอ คง ไม่ได้คบกับ ภีม แล้วใช่ปะ  :L1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ M@5teR I[K][K]I

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
อ่า.....ทามมายไม่บอกไปเลยเพื่อนมันแซวขนาดนี้แล้ว     :angry2:

กั๊กอยู่นั่นแหละ....ในเมื่อเลือกที่จะกลับเข้าวงโคจรเดิมแล้ว....ต้องทำใจเยอะๆ นะ.....

ใจอ่อนแบบนี้.....    :เฮ้อ:     เจ็บอีกคงเป็นเพราะทำตัวเองแหละ....
ดู๊.....ดูมัน   ขนาดขอมาคบแล้วยังไม่บอกอีก....ว่าเป็นแฟน....       o12


อย่าไปเชื่อใจมันมาก!....สร้างความแน่นอนให้ชีวิตยังไม่ได้เลย

ปล.เพื่อนๆ ในหอมีเยอะ....กลัวอาราย....ควงเพื่อลองใจเลย(แค่เดินด้วยนะ...อย่าไปให้ความหวังคนอื่น)
วัดใจว่าจะทำงัย....อย่าไปง้อด้วย....เดี๋ยวจะเคยตัว

ปล.2 ความรักแรกแถมรักมานานก็คงตัดใจยาก....อันนี้คงจะจริงแหละ....แต่พ่อของปอเคยบอกไว้แล้วนิ....

ว่าขอที่เป็นของเรา ยังงัยก็เป็นของเรา แต่ถ้าไม่ใช่ของเรา ก็ไม่ใช่ของๆ เราอยู่วันยังค่ำ

เป็นกำลังใจนะ.....          :m13:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-03-2008 14:07:33 โดย ikki »

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ในเมื่อได้ตัดสินใจทำไปแล้วก็ต้องทำมันให้ดีที่สุดเน๊อะ  o7

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้จ้า

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
 เจ็บแล้วไม่จำ หากว่าเรายอมที่จะเจ็บอีกเพราะเรารักเค้ามันคงไม่ผิดหรอก
"หากรักครั้งแรกมันมาตามหาคุณอีกครั้ง.... คุณจะยอมรับมัน"

ออฟไลน์ Otaku

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +314/-1
เข้าใจความรู้สึกปอนะ

เป็นกำลังใจให้เสมอ

กำลังงงอ่ะ ว่าตอนนี้ปอยังคบกับภีมอยู่หรือป่าว

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เจ็บไม่รู้จักจำ  :o12: :o12: :o12:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
#### เรื่อง “ รักของเราสามคน”  ( ตอนพิเศษ ) ####

โทษที่ที่หายหน้าไปหลายวัน........ :m23:

พอดีช่วงนี้มันเป็นช่วงเลี้ยงอำลาหนะ... ก็เลยไปเที่ยวเพื่อนๆบ่อยไปหน่อยเลยไม่ค่อยมีเวลามาพิมเรื่องเลย :m29:

เมื่อวานก็เพิ่งเลี้ยงไปอีก  วันนี้ก็มีเลี้ยงละครเวทีอีก........................... ลากันเข้าไป.... คืนนี้ต้องมีเมา.... :m29:


วันนี้เราเอาตอนพิเศษมาให้อ่านกันบ้าง...................... :m13:

จริงๆแล้วก็เหมือนเป็นการเก็บตกเนื้อหาในบางส่วนที่เราลืมเล่าไปหนะ............................ :m23:

เรามานึกๆดูก็พบว่ามีอีกหลายเรื่องหลายเหตุการณ์เลยที่เราลืมเล่าไป........  :m29:

สงสัยคราวนี้จะต้องจดโครงเรื่องที่จะเล่าทั้งหมดเสียที  จะได้ไม่มีอันไหนตกๆหล่นๆอีก......................... :m29: :m29: :m29:

*********************************************************************
ตอนพิเศษ “  ทำไมต้องเธอ ”  (ขอตั้งชื่อตอนน้ำเน่าหน่อยนะ.....)

ในคืนหนึ่ง.....................

“ เบื่อรึยัง???? ” เราถามภีมหลังจากที่คุยกันโทรศัพท์มานานกว่าสองชั่วโมง  เรามักจะคุยกันนานๆแบบนี้ทุกๆวัน

“ ทำไมแกชอบถามเค้าจังว่าเบื้อรึยัง???? ” ภีมถามกลับมาด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์นัก

“ ก็คุยกันมาตั้งนานแล้ว  เค้ากลัวแกเบื่อไงเวลาที่คุยกะเค้าหนะ ” เราพูด

“ เป็นแฟนกันจะเบื่อกันได้ไงล่ะ  แล้วถ้าเค้าเบื่อเค้าจะคุยกับแกนานๆทำไม ” ภีมพูด

“ อืม............” เราพูด

“ ต่อไปแกอย่าถามเค้าอีกนะ.... ว่าเค้าเบื่อรึป่าวเวลาที่คุยกับแกหนะ  เพราะเค้าไม่เคยเบื่อเลย ” ภีมพูด

“ อืม........ จะไม่ถามแล้ว ” เราพูด

“ ดีมาก ” ภีมพูด

“ แกว่า........ เรื่องของเรามันจะไกลได้แค่ไหนอ่ะ ” เราพูด

“ เค้าก็ไม่รู้หรอก...... เพราะอนาคตเราทั้งคู่มันยังต้องเจออะไรอีกเยอะ............ แต่เราจะช่วยกันประคองมันไปให้ไกลที่สุด ” ภีมพูด

“ แกอยากมีลูกรึป่าว????? ” เราถามเรื่องที่กังวลในใจ

“ อยากมีดิ........ เค้าอยากมีลูกสาวอ่ะ...  น่ารักดี” ภีมพูดด้วยเสียงที่ดูมีความสุข

“ แต่เค้าคงมีลูกให้แกไม่ได้.... ก็เค้ามันท้องไม่ได้หนิ ” เราพูด  เพราะเมื่อเราได้ยินภีมพูดว่าอยากมีลูกเราก็รู้สึกใจโหวงๆยังไงบอกไม่ถูก

“ อย่าคิดมากดิ... ถ้าเราพร้อมที่จะมีลูก  เราก็เอาเด็กมาเลี้ยงก็ได้ ” น้ำเสียงที่ภีมพูดพยายามที่จะปลอบเราว่าอย่าให้คิดมาก

“ แต่มันไม่เหมือนกันนะ  เพราะยังไงเค้าก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของเรา ” เราพูด  เพราะยังกังวลกับเรื่องนี้อยู่

“ อย่าคิดมากเลยน่า........” ภีมพูดด้วยเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วง

“ อืม........” เราตอบไปเพียงแค่เพื่อให้ภีมสบายใจ  เพราะในใจเราก็ยังกังวลอยู่ดี

“ แกอ่ะชอบคิดมาก.......... อย่ากังวลไปเลย  เค้าบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรดิ....  แล้วอย่าคิดคนเดียวด้วยเวลามีเรื่องไม่สบายใจหนะ  มีไรต้องคุยกะเค้านะ ” ภีมพูด

“ อืม............ ภีม  ถ้าเราต้องเลิกกันล่ะ  แกจะทำใจรับได้มั้ย ??? ” เราถาม  ทุกๆครั้งที่เรารู้สึกว่ากำลังมีความสุขไม่นานหลังจากนั้นก็มักจะมีเรื่องร้ายๆตามมาเสมอๆ  ครั้งนี้เราเลยรู้สึกกังวลใจมาก

“ อีกแล้วนะ............ คิดมากอีกแล้ว” ภีมพูด

“ ก็เค้ากังวลหนิ.... แกก็รู้ว่ามันเป็นไง........... จะมีพ่อแม่สักกี่คนที่จะยอมรับได้ถ้ารู้ว่าลูกชายตัวเองมีแฟนเป็นกะเทย  ” เราพูด

“ เฮ้อออ... แฟนเค้านี่ทำไมคิดมากจัง  แกอย่าเพิ่งกังวลอะไรที่มันยังไม่เกิดขึ้นเลย” ภีมพูด

“ ถ้าไม่รักมากก็ไม่กังวลหรอกน่า.........” เราพูดเสียงเคืองๆ

“ ครับๆ เข้าใจแล้วครับ  แต่แกอย่าเพิ่งไปคิดมากเลย.... เอางี้... เรามาสัญญากันดีกว่า” ภีมพูด

“ สัญญาไร ” เราถามกลับไป

“ สัญญาว่า....... ถ้าเราต้องเลิกกันจริงๆขอให้ชาติหน้าเราเกิดมาคู่กัน ” เราได้ฟังแล้วถึงกะงงกับสิ่งที่ภีมมันพูด เพราะไม่คิดว่าคนอย่างมันจะพูดอะไรแบบนี้............ คนอ่านก็อย่าเพิ่งขำเรากะมันนะ  ที่เราพูดหรือคิดอะไรแบบนี้คงเพราะตอนนั้นเราทั้งคู่ยังเด็กกันมาก  อยู่แค่ปีหนึ่งเองนะนั่น... ตอนนั้นอ่ะ

“ จะบ้าเหรอ........ ตลกน่า ” เราพูด  เพราะยังงงๆกะภีมอยู่

“ นะ..... สัญญาดิ ” ภีมพูดด้วยเสียงจริงจัง  เราถึงรู้ว่ามันไม่ได้พูดเล่นๆ

“ อืม....... สัญญา ” เราพูด

“ แกสัญญาแล้วนะ........ อย่าลืมล่ะ ” ภีมพูด

“ ไม่ลืมหรอกน่า........ ” เราพูด

“ เรื่องของเราสองคนหนะ........... มันมีปัญหาที่มาจากรอบๆตัวเราเยอะ  ไหนจะครอบครัว... ไหนจะเพื่อน หรืออะไรๆอีกตั้งมากที่จะทำให้เราต้องผิดใจกัน  เพราะงั้นระหว่างเรา.... มีไรต้องคุยกันนะ  อย่าเก็บไว้คนเดียวแล้วก็อย่าโกหกด้วย...... เราจะได้เข้าใจกันมากที่สุด ” ภีมพูด  เราฟังแล้วก็งงๆกะมันว่าทำไมวันนี้มันพูดอะไรๆแบบนี้ตลอดเลย  ทั้งๆที่ผ่านมาภีมมันไม่เคยพูดอะไรแบบนี้เลย  ยิ่งฟังก็เหมือนยิ่งรักมันมากขึ้น

“ อืม..................... เค้ารักแกนะ...” เราพูด

“ รู้แล้วน่า............ บอกบ่อยจัง ” ภีมพูดเขินๆ

“ ก็อยากให้รู้ไง ” เราพูด

“ จร้า.............. ” ภีมพูด

“ แกไม่มีไรแล้วใช่มั้ย???” เราถาม

“ ก็ไม่มีแล้ว ” ภีมพูด

“ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ” เราพูด

“ ทำไมล่ะ?? ” ภีมถามงงๆ

“ ก็เค้าอยากบอกวางก่อนบ้างอ่ะ.... เค้าแทบไม่เคยบอกวางสายก่อนเลย ” อันนี้เป็นเรื่องที่เราคับแค้นใจมานาน  เพราะถึงย้อนไปตอนมอปลาย  เวลาที่เราคุยโทรศัพท์กันมีน้อยครั้งมากที่เราจะบอกวางสายก่อน  ครั้งนี้เราก็เลยสบโอกาสรีบบอกวางสายก่อน

“ โห......... ตั้งท่ารอแล้วอ่ะดิเนี่ย ” ภีมพูดเสียงกวนๆ

“ เออดิ........ นานทีมีโอกาส ” เราพูด

“ โอเคๆ......... ” ภีมพูด

“ ไรว้ะ... ไม่หนุกเลยอ่ะ  แกต้องถามแบบที่เค้าชอบถามด้วยดิ” เราพูด

“ โอเคๆ.... โห.... แกจะวางแล้วเหรอ  เค้ายังอยากคุยอยู่เลยอ่ะ” ภีมพูด  แถมยังทำเสียงล้อเลียนเราอีก

“ พอแล้ว....... เค้าไม่ว่างแล้ว  นี่ก็คุยตั้งนานแล้วนะ ” เราพูดล้อเลียนภีมมันบ้าง  เพราะมันชอบพูดแบบนี้

“ ใจร้ายว่ะ........ เราอุตส่าคิดถึงอยากจะคุยนานๆ ” ภีมพูดล้อเลียนเราอีก

“ เออๆ  แค่นี้นะ” เราพูดล้อเลียนภีมอีก

“ บอกว่ารักเค้าก่อน... แล้วค่อยวาง ” ภีมพูดล้อเลียนเรา

“ ขนาดนี้เลยเหรอ........ ประโยคนี้เค้าไม่ได้พูดทุกครั้งที่แกจะบอกวางสายซะหน่อย  ” เราพูด

“ ไม่ต้องมาโวยเลย........... ทำไมแกจะไม่พูด ” ภีมพูดแล้วหัวเราะ

“ ไรว๊า.................” เราบ่น

“ หยุดเลย......... พูดมาเดี๋ยวนี้ว่ารักเค้าป่าว ” ภีมมันเริ่มล้อเลียนเค้าอีกแล้ว

“ รักดิ.......” เราพูดเหมือนที่ภีมมันชอบพูดเวลาเราถามมัน

“ อืม..... ” ภีมมันตอบกลับมา

“ งั้นแค่นี้นะ ” เราพูดแล้วก็วางสายไป

หลังจากที่คุยเสร็จวันนี้........ ทำไมเรารู้สึกดีจัง............

ไม่น่าเชื่อนะว่าคนเราจะรักใครคนนึงมากขนาดนี้................................. ทำไมต้องเป็นภีมนะ...คนที่เรารัก

เรานั่งคิดถึงภีมไปเรื่อยๆ  จนคิดไปถึงสมัยที่ยังเรียนมอปลายด้วยกัน.........................................

ตอนช่วงแรกๆที่เราเพิ่งคุยกะภีมใหม่ๆ  ตอนนั้นเรายังอยู่มอสี่กันเลย  เราแอบไปสืบมาว่าบ้านภีมอยู่ตรงไหน หลังจากที่เรารู้............. เวลาว่างๆเราก็มักจะขับรถไปบ้านภีมตลอด จริงๆแล้วก็เกือบทุกวันแหละ.... ถ้ายังจำกันได้คงไม่ลืมว่าบ้านภีมมันไม่ได้อยู่อำเภอเมืองเหมือนเรา  เราก็เลยต้องขับรถนานหน่อย ประมาณชั่วโมงนึงอ่ะ ไป-กลับ 

ตอนนั้นเรานี่ถ้าจะบ้า... ขับรถไปหามันแท้ๆแต่ก็ไม่เคยเข้าไปหามันที่บ้านเลย  เสี่ยวอ่ะเราตอนนั้น...คิดประมาณว่า... มาเห็นหลังคาบ้านเธอแล้วนอนหลับฝันดีอ่ะ...........  เราก็ทำแบบนี้เรื่อยๆ ช่วงที่เรียนมอปลายหนะ.... บางทีก็ขับไปโฉบหน้าบ้านมัน  คือบ้านมันเป็นร้านขายของหนะ  เวลาผ่านเราก็จะเห็นมันนั่งขายของอยู่  เราก็บีบแตรให้มันรู้ว่าเป็นเรา  แรกๆมันก็ตกใจแต่พอหลังๆมามันก็ชินแล้ว  ก็น่าจะชินอยู่หรอก... เราไปโฉบบ่อยขนาดนั้น  พอเห็นหน้ามันจนพอใจเราก็ขับรถกลับบ้าน

พอมานึกถึงมันดูแล้วมันก็เป็นคนที่มีอะไรน่ารักหลายอย่างเลยนะ.............. ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำให้ผู้ชายคนนึงมารู้สึกอะไรแบบนี้กับกะเทยอย่างเราได้................

 นึกๆไปก็สงสัยเหมือนกันว่าภีมมันเป็นเกย์รึป่าว??????? .........................  แต่ตอนนี้มั่นใจแล้วว่ามันเป็นอะไร....................... 

แต่ไม่บอกหรอก  ขอเก็บไว้ก่อน................

ภีมมันเป็นคนที่มีความขัดแย้งหลายๆอย่างอยู่ในตัวเอง  อย่างเช่น  มันเป็นคนที่ชอบตั้งวงกินเหล้าหรือชอบชวนกันไปงานสังสรรค์เหมือนผู้ชายปกติทั่วไป บุหรี่มันก็สูบ  อีกด้านนึงของมัน  มันเป็นคนที่สำอางมากพอตัวเลยล่ะ  ตั้งแต่เรารู้จักมันมาตั้งแต่มอสี่จนถึงตอนนี้  เรายังไม่เคยเห็นหน้ามันมีสิวสักเม็ด.......... ภีมสำอางมากๆจนกลัวว่าคนจะมองมันเป็นเกย์  ครีมทาผิว+ลิปมัน นี่ต้องมีตลอด  แต่ช่วงมาเรียนมหาลัยมันก็เลิกพก  เพราะกลัวคนสงสัยว่ามันเป็นเกย์

 อีกอย่างภีมมันเป็นคนที่ติดแม่มากๆ.... ถึงมากที่สุด แถมมันยังติดละครด้วย  เมื่อก่อนสมัยมอปลายเวลามีละครทีไรต้องบอกวางสายก่อนทุกที  เพราะรีบไปดูละคร...พอดูเสร็จก็จะโทรมาคุยเราแล้วก็มาด่าตัวอิจฉาให้เราฟัง  เราฟังไปก็ขำไปไม่คิดว่ามันจะอินได้ขนาดนี้  แถมยังมาบังคับให้เราดูด้วยอีก  มันบอกว่าจะได้คุยกันรู้เรื่อง.............  เราก็ต้องดูด้วย.... พอมาหลังๆหลังเกาหลีฟีเวอร์  มันก็ติดกะเค้าไปด้วย ( อย่าว่าแต่มันเลย... เราก็ติด ) แต่มันอ่ะเป็นเอามาก............. หาแผ่นมาดูด้วย  ดูไปร้องไห้ไป เรื่องไหนที่มันชอบมากแต่เราไม่ได้ดู  มันก็จะหาแผ่นมาให้เราดู......... แถมยังบังคับให้เราดูอีกด้วย  มันโทรมาเช็คทุกวันเลยจนกว่าเราจะดูจบหนะ... เราก็ต้องรายงานให้มันฟังว่า.......... ตอนนี้ดูแล้วมันเป็นแบบนี้ๆๆๆๆๆ................ มันถึงจะยอม.......

อีกอย่างในตัวมันที่มักทำให้เรายิ้มได้ทุกที  คือมันเป็นคนที่เวลางอนแล้วจะน่ารักมาก  แต่ปกติมันจะไม่ค่อยงอนหรอกนะ  แต่เวลางอนแล้วเนี่ย.................. โห... ง้อยากมั่กๆ  ชอบทำเป็นเล่นตัว  บางที่เราไม่ง้อก็มาน้อยใจอีก

ความน่ารักของมันยังไม่หมด.............. ทุกๆเมื่อถึงวันเกิดเรา  มันจะเป็นคนแรกเสมอที่โทรมาหาเราในวันเกิด  เรียกได้ว่าพอเลยเที่ยงคืนปี๊ป  มันก็จะโทรมาหาเราเลย.............. มันบอกว่า  มันจะได้เป็นคนแรกของเรา.............. ตอนวันเกิดนี่เดี๋ยวเราจะเอามาเล่าเป็นตอนพิเศษอีกอันนะ

สมันที่เรียนมอปลาย  เราจะใช้กล่องดินสอแบบที่มันมีกระจกอยู่ด้วย  มันเป็นงานแฮนเมดหนะ  ทำจากหนังสือการ์ตูน แล้วเอามาทำเป็นกล่องยาวๆรูปสี่เหลี่ยมอ่ะ  คนอ่านน่าจะเคยเห็นนะ  พอเปิดออกมามันจะมีกระจกอยู่ใต้ฝาอ่ะ.............  นั่นแหละ.............. น่าจะพอนึกกันออกนะ.....................  ตอนที่เรียนมอปลายเราจะนั่งหน้าๆ  ส่วนภีมมันจะนั่งหลังๆ  เวลานั่งเรียนเราก็จะเปิดกล่องดินสอขึ้นมา  กระจกที่มันอยู่ใต้ฝากล่องก็จะส่องไปข้างหลังเราพอดี  เราก็จะปรับโฟกัสไปที่ภีม..................... ทำให้ตอนที่นั่งเรียนเราก็จะเห็นภีมที่นั่งอยู่ข้างหลังห้องอยู่ในกระจกไปด้วย................. ถึงเราจะแอบมองมันตลอดแต่เราก็เรียนรู้เรื่องนะ..................  เราเรียนไปแอบมองมันไปจนมันรู้ตัวว่าเราแอบมองมัน  มันก็จะยิ้มเข้ามาในกระจก  เราก็จะยิ้มให้มันเป็นการรู้กัน...........................

นี่แหละ................

ความน่ารักของมัน....................

เรารู้แล้วล่ะ... ว่าทำไมต้องเป็นมันที่เรารัก...................................

เรื่องที่เราเล่าที่ผ่านมามันเป็นเรื่องราวระหว่างเรากับคนหลายๆคนที่มันได้เกิดขึ้น 

ถ้าย้อนกลับไปจากตอนนี้ที่เราเล่าอยู่มันก็เกิดขึ้นมานานถึงเจ็ดปีแล้ว...............................  มีหลายเรื่องราวและหลายๆเหตุการณ์ที่เราหลงลืมไป  เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันถึงตกหล่นไป   

ยังไงเราก็จะพยายามเอามาเติมๆให้นะ 

หลายๆเรื่องที่เกิดขึ้น......... มันทำให้เรากะภีมมีอะไรที่ผูกพันกันมากมาย  มันมากจนเราไม่สามารถจะลืมกันและกันได้  เพราะงั้นคงไม่แปลกที่เราจะรักมันมาถึงขนาดนี้...........

ที่ผ่านมามันมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมากมาย...................

 เรื่องราวเหล่านั้นมันเหมือนเป็นสายใยที่รัดเราทั้งคู่ไว้ด้วยกัน.........................................

#####################################################################

ตอนนี้เหมือนเป็นตอนที่เก็บตกเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับเรากะภีม.................... :m12:

ตอนนี้เป็นอีกตอนที่พิมเสร็จแล้วเพิ่งเห็นว่ามันยาวมาก............................... :m23:

เราขอบคุณนะที่คนอ่านเข้าใจความรู้สึกของเรา  และเราก็เข้าใจคุณด้วยที่ไม่อยากให้เราคืนนี้กะภีม..................... :m29:

แต่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมานานแล้ว  เราก็แค่เอาเรื่องในอดีตมาเล่าให้พวกคุณฟัง............................  มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว:เฮ้อ:

ไม่ว่านี้จะดีหรือร้ายมากขนาดไหน.............. แต่มันก็ทำให้โตขึ้น... เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น  คิดอะไรมองอะไร  บนพื้นฐานของความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น..............................:m23:

ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะ...........................  แล้วเราจะมาต่อให้อีก..................................... :m4:

ส่วนใครที่อยากรู้ว่าตอนนี้เรากะภีมยังคบกันอยู่รึป่าว.................  อันนี้บอกไม่ได้อ่ะนะ..... :m23:

อยากรู้ต้องตามอ่านกันน๊า.................................. :m1:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
เข้ากะเพลงนี้เยย

ทำไมต้องเธอ

http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=3750911-bc1

ก็มันไม่อยากรู้ ก็มันไม่อยากรัก
ไม่มีเวลา ที่จะคิดที่จะสนใจ
แต่พอได้เจอะเธอ ก็ดูชีวิตมันผิดเพี้ยนไป
ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ ไม่ชอบเลย

เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป
ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย
ทำไมต้องเป็น(เธอ)ไม่เข้าใจ

นี่ตัวฉันเองหรือ เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
หมดความเข้มแข็ง และเหตุผลไปอย่างอย่างง่ายดาย
อาจเป็นเพราะเธอนั้น ที่เดินมาหาเข้ามาค้นใจ
แล้วฉันก็เลยเปลี่ยนไป เพราะรักเธอ

เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป
ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย
ทำไมต้องเป็น(เธอ)ไม่เข้าใจ

เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป
ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย
ทำไมต้องเป็น(เธอ)ไม่เข้าใจ



 :m1:

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
ความรักของน้องปอเนี่ยเป็นความรักที่ต้องตราไว้ในความทรงจำจริง

 :5555:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด