หัวข้อ: = Awkward = [ จบ / 28.7.56 / P.35 ]

[oilzaza001]

อ่านเรื่องนี้แล้วหน่วงหัวใจจริงๆ

น้องทิวน่าสงสารมาก T_T

จอห์นบางครั้งก็ดูเหมือนเป็นห่วงทิวไผ่

บางครั้งก็แกล้งไผ่ สู้นะคะ >_<

ติดตามตอนต่อไป เอร้ยยย

[from_mars]

ช่วยทิวไผ่ด้วย น้องดูอึดอัดเหลือเกิน....เห้อ...
ยังไงก็คงมีความหวงใยกันบ้างเนอะ...
สู้ๆ
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ๊ะ

[sunshine538]

น้องไผ่น่าสงสาร...

จอห์น...สรุปตอนนี้นี่ตัวจริงของนายเหรอ ???  จะมาหลอกน้องไผ่อีกป่ะเนี่ย 

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 

[NIMME]

นี่คือตัวตนที่แท้จริงของจอห์นหรือเปล่า????

[davina]

เกิดอะไรขึ้น แล้วไผ่ออกมาจากห้องนั้นได้ไง

ปล. ชอบตอนนี้ ตั้งแต่อ่านมาก ชอบตอนนี้มากที่สุด
มีบทพูดนับประโยคได้ไม่เกินห้า
แต่บทบรรยายกินขาดจริงๆ เปรียบเทียบได้ล้ำลึกมากค่ะ
ไม่รู้จะพูดยังไงให้รู้ว่าเราชอบมาก ไม่รู้จะบอกยังไงว่ามันเจ๋งแค่ไหน
เขียนได้ขนาดนี้ ออกหนังสือได้เลยนะคะ
 

[KanomPhing]

โว้วววว

ในที่สุดก็มีคนได้ยินเสียงของไผ่แล้วว

เหนื่อย แต่อ่านเองงง  แต่เหนื่อยจริงๆนะ

ลุ้นมากก

[pare_140]

จอร์นนี่ยังไงกันแน่ฟร๊ะ

[tvemmyxq]

ว่าแล้ว ว่าพระเอกต้องมีดีมั่งแหล่ะ ฮึ้ย ชอบตอนนี้ค่ะ ร

รู้สึกเหมือนทั้ง 2 คน เกิดมาเพื่อกันเลย ><

[patloom]

ลุ้น ขาดใจ

[nunamicky]

อย่างนี้ที่เค้าเรียกว่า "ร้ายก็รัก" รึเปล่า
ขนาดวิ่งหนีออกจากบ้านอย่างไม่รู้จุดหมาย
แต่จิตใต้สำนึกก็สั่งร่างกายให้วิ่งมาหาเค้าถึงที่บ้านจนได้

[Dadadidie]

น้องไผ่น่าสงสาร   

แต่ก็มาหาจอห์นจนได้เนอะ

[BitterSweet~]

น้องไผ่จ๋า..
หนูเป็นอะไร ต้องการอะไร
อยากให้คนช่วย
หนูต้องพูด ต้องบอกนะลูก

หวังว่าจอห์นจะไม่ทำให้คนอ่านอกหักอีกนะ

ชอบเรื่องนี้มาก ๆ
อ่านแล้วมันหน่วงหนักในใจ
สงสารน้องทิวไผ่ T__T

[masochism2018]

หล่อเลยบักจอน

[Thengja]

คนแต่งมีปัญหาอะไรในชีวิตหรือเปล่าคะ หรือว่าในชีวิตจริงก็อึนๆ เหมือนนายเอก

[hellfire]

เข้ามาส่อง

เข้ามาดุน
 
เข้ามาดัน

ให้มันอยู่หน้าแรกๆ 

คิดถึงทิวไผ่แล้ว
 
รอนักเขียนคนเก่งอยู่นะคะ

 

[secchan]

อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงนิยายฝรั่งเรื่อง "วันที่ฉันไม่พูด"
เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่โดนข่มขืน แล้วไม่ได้บอกใคร เพื่อนก็ดันทิ้งเพราะเรื่องเข้าใจผิดในเวลาเดียวกัน
อาการเดียวกับทิวไผ่เลย ที่ไม่ค่อยยอมพูดอะไร ถามคำตอบคำ แต่ความคิดยังไม่หนักเท่าเรื่องนี้

ปมของทิวไผ่ขอเดาว่าอยู่ที่ครอบครัวนี่แหล่ะ

อ่านเรื่องนี้ทำเอาลืมหายใจเลย ลุ้นบทพูดของทิวไผ่นี่แหล่ะ อ่านจบ ปล่อยลมหายใจเอือกใหญ่

 

[myd3ar]

มันช่างกดดันจริงๆ

ไผ่เก็บกดมากๆ

[suck_love]

เป็นนิยายที่เดาทางไม่ออกเลยค่ะ
การบรรยายก็ทำได้ดีทำให้เข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกของไผ่ ณ ตอนนั้นได้ชัดเจน ทำให้เกิดความอึดอัดไปกับตัวละคร ไผ่เหมือนแก้วบางๆที่ค่อยๆร้าวมาเรื่อยๆจนในที่สุดความรู้สึกก็ทำให้แก้วนั้นแตกโดยสมบูรณ์ รอดูว่าจอร์นคือคนที่เข้ามาช่วยหลอมเศษแก้วให้เป็นแก้วที่สวยได้ หรือเป็นคนที่เหยียบย่ำเศษแก้วให้แหลกละเอียดกว่าเดิม ทุกตอนเหมือนผู้เขียนได้วางปมเอาไว้ และผูกให้มันใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ อยากให้ถึงตอนแก้ปมเร็ว ๆ จัง 
 ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด เด็กมีปัญหา คำนี้ไม่ใช่เพราะตัวเด็กเองแต่เป็นเพราะสภาพแวดล้อมกับผู้คนรอบข้างต่างหากที่หลอมให้เป็นแบบนั้น ยังไงก็เอาใจช่วยคนเขียนนะค่ะ ขอให้มาต่อเร็ว ๆ 555   

ปล  เขียนได้ดีมากค่ะ 
ปล 1 

[chisarachi]

น้องไผ่เป็นอะไรรรร ใครทำอะไรหรือออ
มาหาพระเอกเราแบบนี้แสดงว่ามีใจให้เค้าอ่ะดิๆ

[หนูจะเอ้า]

ทำไมไม่ไปหา คิว....คงจะจำชื่อไม่ผิดนะ แหะ ๆๆ

[นอนกินแรง]

อย่างน้อย...จอร์นก็ยังอ่อนโยนกับไผ่

โล่งแล้วที่ไผ่มีที่พึ่ง

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ อ่านแล้วพูดอะไรไม่ออก มันจุกไปหมด

แทบอ้วก มันมึนแทนเลยจิงๆ

ยังไงก้อมาต่อกานอีกนะคับ อยากรู้ว่ามันจะเปงยังไง

[humanculus]

กดดัน

มันเป็นอะไรที่ไม่แน่ชัด แต่คำบรรยายมันทำให้ คนอ่านรู้สึก


เสมือนกับว่า ฉันเป็นคนเล่นเอง

ลุ้น...

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

มันช่างอึดอัดและหดหู่

 :m15:อารมณ์ถ้าเป็นไผ่ ผูกคอตายไปแล้วววววว
เมื่อไหร่ปมจะคลายละเนี่ยยยยย

[suck_love]

เข้ามาส่อง ๆ ยังไม่อัพอ้ะ 

แต่ความรู้สึกตอนที่ได้อ่านตอนที่จอร์นเปลี๋ยนไปคือ กะแล้วแต่ก็ยังคงเป็นแบบนี้  555
เข้ามาดูเข้ามาดันแล้วจากไป
 

[hellfire]

 
หล่นมาหน้าสามแล้ว ยอมไม่ได้ เอ้า
ดัน ดัน ดัน ดัน

[oop]

อ่านแล้วรู้สึกหายใจไม่ออก อินเกิน

[TONG]

อ่านแล้วได้ใจมากจริงๆเรื่องนี้ ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ สนุกสุดๆ

[gohong]

ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันหน่วงๆในอก
อยากจะร้องไห้ให้กับไผ่ แต่ไผ่ก็เหมือนกับคนไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไรที่เป็นตัวของตัวเองเลย เหมือนรอแต่คำสั่งอย่างเดียว หรือเพราะยาที่แม่บังคับให้กิน มันงง สับสนไปหมด(ทั้งจอห์นแล้วก็ตัวไผ่)
ยังไง คนเขียนก็รีบมาต่อน้า รออ่านอยู่จ้า

[Pa'veaw]

มารอค่าาาาา

อยากอ่านต่อแล้ววว