หัวข้อ: = Awkward = [ จบ / 28.7.56 / P.35 ]

[Sorso]

มาฝากตัวเป็นสมาชิกด้วยคน~!!

[suck_love]

เข้ามาส่องๆ ยังไม่มาอีกหรอ TT 

[หนูจะเอ้า]

T____________________________________T

[slurpeez-69Nes]

แววพระเอกไอ่คุณจอร์นพึ่งมาก็ตอนนี้เหละ  เห้อออออ   

[•♀NoM!_KunG♀•]

แง๊ๆ มาต่อไ้ด้แย้วน้าาาาT^T

[drasil]

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
ดราม่าได้ แต่ขอจบแฮปปี้เถอะน้า

[karmdodcom]

(คนเขียนหาย)
สงสารไผ่จังค่ะ ...อ่านแล้วอึดอัดสมชื่อเรื่องเลย
อยากรู้ว่าทำไมแม่ของไผ่ถึงต้องบังคับไผ่กับขนาดนั้นด้วย
ยานั่นยาอะไรหนอ? (ยาเกี่ยวกับประสาทรึเปล่าหว่า)
ตอนเด็กๆเกิดอะไรกับไผ่ T^T!!

และสุดท้าย จอห์นคะ...ดูแลไผ่ดีๆน้าาา T^T!!

[wan]

การที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ก็ด้วยชื่อผู้แต่งเรื่องนี้ แต่พออ่านแล้วใจหนึ่งก็อยากจะเลิกอ่าน
ใจหนึ่งก็บอกว่าต้องอ่านต่อ เพราะปมที่ผูกไว้ มีอะไรให้ค้นหาอีกมาก หึ หึ หึ ...
เพราะฉนั้นแล้ว ก็เลยต้องอ่านต่อไป
+1 ให้เป็นกำลังใจ และพร้อมรับความกดดันของไผ่ ที่มีกับสิ่งรอบข้าง
ปล. คิม คำ ๆ นี้ไม่รู้ว่าจะหวังอะไรได้หรือเปล่า หรือว่าจะมาซ้ำเติมอีก 555..... เริ่มระแวงไม่ไว้ใจคนเขียนแล้ว 

[หนอนเทพ]

สรุป..แม่ไผ่ใช่มั้ยที่ควรจะต้องกินยา

[white choc~]

ใครก็ได้ช่วยฉุดไผ่ขึ้นจากเหวลึกนั่นที
.
.
.
.
.
.
.
.
.

รอ.....

[ormn]

:sad4:ชีวิตของไผ่ทำไมมันรันทดแบบนี้อะ

[หนูจะเอ้า]

นานแล้ว...นะครับ        T___T

[Phijarana]

ยังไม่มาอีกหรอ รอๆนะ
สงสารไผ่จะแย่แล้ว

[สมุนไพร]

 

[different]

ตอนในสระน้ำอ่ะ มันเหมือนจะโรแมนติคเลย
แต่ก็ยังดาร์ค แต่มันเจ๋งอ่าาาาาาาา!!!!!
มันดาร์คมากกก หน่วงๆ แต่เรารู้สึกว่ามันโรแมนติคยังไงไม่รู้ โอ๊ยยย ><
เราอ่านเรื่องนี้สองรอบแล้ว!! 55555555

[tarkung]

อยากอ่านเรื่องนี้ต่อนะ มาต่อด้วยนะครับ รออ่านอยู่นะ

[aloney]

ยังรอตอนต่อไปอยู่น้า

 

[sasaijk]

มาตามอ่่านเรื่องนี้ค่ะ

บอกก่อนว่า ดี ใจ จริง ๆ ที่ได้มาอ่านตั้งแต่ต้นจบ ตอนที่ 11
ดีใจที่ตอนมาอ่านไม่ได้มีแค่ 10 (สำหรับเราท้ายเรื่องตอนที่ 11 สำคัญมากจริงๆ)
ดีใจจริง ๆ

ในระหว่างอ่าน
มีหลายครั้งที่ ต้องปิดปากและน้ำตาซึม(โดยไม่รู้สาเหตุ มันหน่วงอยู่ที่ใจและความรู้สึก)
มีหลายครั้งที่ ลืม เนื้อเรื่องที่อ่านอยู่ตอนนั้น และพยายามหา จุดประสงค์ หรือ เป้าหมาย หรือ เพื่ออะไร.........
มีหลายครั้งที่ แอบถอนหายใจ และ ถอดใจที่จะไม่อ่าน

เป็นครั้งเดียวที่เลือกอ่านนิยายที่มีการพูดคุยน้อยมาก บรรยายเยอะมาก(แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เข้าใจตัวละครได้มากขึ้น)จากตัวอักษรของน้องไผ่
เป็นครั้งเดียวที่เป็นเรื่องที่ไม่รู้ทั้ง อดีต และ อนาคต
ภาษาแต่งไม่ได้สับสนวุ่นวายหรือเข้าใจยาก....ที่ไม่เข้าใจคงจะเป็นที่ตัวละคร(เพราะทุกตัวละครเท่าที่เข้าใจมีแต่ความสับสน)

โดยส่วนตัวเราเลือกที่จะมองเห็นจอร์นเป็นคนดี
(อย่างน้อยก็ในความคิดของเราถึงแม้เส้นทางอาจจะไม่เหมือนพระเอกคนอื่น)
(อย่างน้อยมันก็เลือกที่จะไม่ฆ่าน้องไผ่จนตาย)
(ถึงแม้การมองจะมองจากมุมน้องไผ่คนเดียว แต่คิดว่าการที่เราเป็นคนอ่านทำให้เห็นต่างออกไปจากน้องไผ่)

ระหว่างอ่านมีหลายความรู้สึกที่บ่งบอกอะไรไม่ได้เลย
แต่ท้ายตอนที่ 11 ก็เป็นคำตอบในความคิดของเรา(ถ้าคิดว่าจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้จะผิดไหม)
แม้แต่ตัวละครก็ยังไม่ชัดเจนจนถึงที่สุด(หลายครั้งที่ชีวิตเราก็ได้ต้องการความชัดเจน)
จริงอย่างที่หลายคนว่าเืรื่องมีเงื่อนเยอะมาก
มันซํบซ้อน
คลุมเคลือ
อึดอัด
เราไม่คิดว่าเราสงสารไผ่หรือสมเพชอะไร คิดแค่ว่าสักวันไผ่จะหาตัวเองให้เจอ และคำเดียว ทั้งหมดที่ไผ่เืลือกทำอยากให้ทำเพื่อตัวเอง เลือกด้วยตัวเอง มีกำลังและแรงให้ตัวเอง(หากว่าไม่ไ้ด้หวังกับใคร อยากให้น้องหวังให้ตัวเอง)

มีอีกเรื่อง ภาพ โปรไฟล์ ที่เป็นรูปเด็กผู้ชายปิดปาก เราขอจินตการให้เป็นน้องไผ่ละกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับการแ่ต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ชอบแนวการแต่งมาก กลิ่นไอการเล่าแบบนี้ทำให้ต้องคิดอะไรเยอะมากกว่าพระเอกนายเอกงอนง้อกัน
เป็นคนที่ถ่ายทอดอะไรออกมาได้เห็นภาพมาก
และเห็นภาพทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องของคุณ

ขอบคุณมากค่ะ

ปล.อีกนึงประเด็นหลังอ่านจบ.......คงต้องกลับไปอ่านอีกรอบ

จะรออ่านตอนต่อไป
(ภาวนาให้สักวันเจิดจ้ากว่านี้)

[หนูจะเอ้า]

...................มาต่อหน่อยนะครับ  T_T

[Phijarana]

มารอนะคะ

[beautifuldead]

มาปูเสื่อรอ เรื่องนี้นะจ้ะ อิอิ

[Acacha]

จุดธูปด้วยความคิดถึง 

[Pa'veaw]

รออยู่เสมอนะ

อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆๆ

   

[SungJimun]

อดทนรออออออออออออออออออออออออออ
ฮืออออออ เรื่องมันกำลังเริ่มดีขึ้นแล้ววววว (ใช่มั้ย ?)

[The_outsider]

ฮ่วย ตอนไผ่บอกว่า "ช่วยด้วย" นี่ผมสะเทือนไปทั้งตับเลย
วูบวาบบอกไม่ถูก    ในที่สุดก็มีคนได้ยินไผ่แล้ว เย่!

ผมว่าผมเริ่มรู้สึกดีๆกับไอ้เควี่ยจอห์นขึ้นมาหน่อยก็ตอนที่มันพูดว่า "พูดออกมาสักคำ ไม่ว่าอะไร ฉันก็จะทำให้" นั่นน่ะ

เอิ้ววววว 

มาต่อเร็วๆนะครับ กำลังอินได้ที่เลย 

จัด + ไปครับ

[เฉาก๊วย]

เกือบเดือนแล้ววววว   

[•♀NoM!_KunG♀•]

T^T เมื่อไหร่น้อที่เทอจะกลับมา

[zaszaq]

ยาอะไรอะที่ไผ่ต้องกิน  รือแม่ควรกินมากกว่า

ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆๆ ครอบครัวไผ่นี้   

มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ   

[shoi_toei]

ตามอ่านมาหลายเรื่อง (ค้างและรอหลายเรื่อง 555)

เรื่องนี้อ่านแล้วเหมือนอยู่ในเขาวงกต จะเดินทางไหนตัดสินใจไม่ได้

ไผ่ก็คงจะเป็นอย่างนั้น รู้สึกวาจอนห์ก็คงรักไผ่บ้างไม่มากก็น้อยยังไงก็ลุ้นว่าเค้าคนนี้ขะเป็นคน

ที่พาไผ่ออกจากเขาวงกตนี่อย่างไง รอจ้าาา









ปอ...รอ!!! อย่าาลืมอัฟเรื่องอื่นด้วยนะคิดถึงจะตายแร้ววววว T T

[mello-frappe]

ยังไม่เข้าใจอะไรเลย. .
ไม่เข้าใจว่าอะไรที่อยู่ในใจไผ่
และอะไรอยู่ในใจทิว
ในจอห์น.. เหมือนมีปมซ๋อนไว้หลายที่เลย
ทั้งแม่ และตัวไผ่เอง
ชอบนะ รอออออออออออออ มันดาร์กดี