และเลี้ยว...เราก็ทิ้งงานมาตามอ่านเรื่องนี้ทันจนได้ เอิ๊ก
ชอบๆ อ่ะค่ะ ชอบเลย ชอบความอึมครึม อึดอัด หายใจไม่ออกของเรื่องนี้
การเล่าเรื่องแบบที่ใช้ความรู้สึกเป็นตัวนำนี่มันอ่านแล้วบีบดีมากๆ
สะใจ (เอ๊ะ? นี่ฉันสายเอ็ม??)
นอกนั้นรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมียิ่งกว่านี้
และมือที่จะมาฉุดไผ่ออกคงไม่พ้นใครหรอกนอกจากจอห์น คิดว่านะ
ในเมื่อไม่ได้ตั้งใจจะทำลายให้แหลกสลายไปตั้งแต่ทีแรก
มันจึงต้องมีอะไรที่ซ่อนอยู่ในความร้ายกาจนั่นเอง
อะไรซักอย่างที่จะทำให้ทั้งไผ่และจอห์นก้าวออกจากความมืดนั่นได้
หรือไม่ก็ทำให้ความมืดนั่นอบอุ่นขึ้นอีกซักนิด...
กรี๊ด รู้สึกว่าเม้นของตัวเองช่างดูดี (ถรุ้ยยยย!) ฮ่าๆ
รอตอนต่อนะคะ บวกหนึ่งๆ ~
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
