อ่านครั้งไหนๆ ก็มีเเต่น้ำตา นี่ล่ะน้า... ผลของการไม่คิดจะฟัง ไม่คิดจะเชื่อคนที่รู็จักกันมานาน...
กลับฟังเเละเชื่อในสิ่งที่มาจากคนที่คบกันในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่รู้จักกันดีด้วยซ้ำ อย่างว่าคนเรามักเชื่อในสิ่งที่เห็น
แทบจะตั้งเเต่วินาทีเเรก พอๆกับการเชื่อคนที่วิ่งมาพูดก่อน คำพูดของคนที่มาพูดทีหลังมันไม่จูงใจเท่าคนเเรกหรอก
ยิ่งเป็นคำพูดของคนที่ตัวเองหลงรัก เค้าพูดอะไรก็เห็นดีเห็นงาม... สุดท้ายเพราะไม่เคยฟังเพื่อนตัวเองเลยกลายเป็น
ว่ากว่าจะมีโอกาสก็สายไปซะเเล้ว...
ภู่ฟื้นเถอะนะ อย่างน้อยๆ ลืมตามามองหน้าภูอีกครั้งก็ยังดี ตอนนี้ภูคง
สำนึกจนไม่รู็จะรู้สึกยังไงเเล้วล่ะ