ตอนที่15 ความจริงที่ไม่อยากยอมรับ
"เซียน"
"คับพี่แคท"
"สอบเสร็จแล้วหรอ"
"คับเสร็จแล้วพี่แคทละคับ"
"พี่ก็เสร็จแล้วเหมือนกัน"
"เซียนพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
"คับ"
"เมื่อวานตอนเย็นพี่เห็นไปร์ไปกัยเซียน แล้งไปร์ก็ไม่กลับบ้าน พี่โทไปก็ไม่รับ เซียนกับไปร์ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม"
"ทำไมพี่ถึงคิดอย่างนั้นละคับ"
"ก็พี่เห็นนะว่าไปร์ชอบมองเซียนบ่อยๆ บางทีพี่ก็เห็นไปร์ไปหาเซียนที่ห้อง แล้วดูเหมือนว่าไปร์จะเป็นห่วงเรามากกว่ารุ่นพี่-รุ่นน้อง แอบไปคุยกัน 2 คนบ้าง แต่พี่ก็ไม่อยากคิดมากเพราะเราอาจมีเรื่องสำคัญคุยกัน 2 คน พอพี่ถามไปร์ก็บอกว่าไม่มีอะไร พี่ก็เลยมาถามเซียนนี่หละ"
"คับก็อย่างที่พี่ไปร์พูดนั้นหละ ว่าไม่มีอะไร"
"เฮ้ย ค่อยโล่งอกหน่อย พี่รักไปร์มาก มากซะจนไม่อาจเสียนเขาไปได้ แต่ถ้าเขาจะไปจากพี่ๆก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอยู่กับพี่ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม"
เซียนไม่ได้คิดอะไรกับไปร์ใช่ไหม"
ผมจะบอกยังไงดีละคับในเมื่อผมกับมันไม่ได้เป็นแค่รุ่นพี่-รุ่นน้องกัน "คับไม่ได้คิด" คำตอบนี้ซินะทางออกที่ดีสำหรับเรา 3 คน
"ดีแล้วละที่ไม่ได้คิดอะไรพี่จะได้ไปเที่ยวกับไปร์ที่อังกฤษได้อย่างสบายใจ แล้วพี่หวังว่าอนาคตเซียนก็คงจะไม่คิดนะ เพราะถึงเป็นเซียนพี่ก็ไม่ยกไปร์ให้หรอกนะ อย่าลืมที่พูดวันนี้ละ พี่ไปละ"
ผมก็รักมันมากเหมือนกันนะคับพี่แคท มากซะจนถ้าไม่มีมันผมอาจจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ผมได้แต่พึมพรัมกับตัวเอง
คุณคงคิดว่า พ่อ แม่ พี่แฟนต้า หรือพวกเพื่อนของผมกับมันไม่รู้เรื่อนี้หรอ รู้คับแต่พวกเขาบอกว่าไม่อยากยุ่งความรักมันเป็นเรื่องของคน 2 คน ให้พวกผมตัดสินใจกันเอง ส่วน พ่อ แม่ ก็พยายามพูดปลอบผมว่าให้รอมัน รอให้มันเคลียปัญหาเรื่องพี่แคทเสร็จก่อนเพราะมันไม่ได้เป็นแคคำสัญญาที่ผูกมัดมันกับพี่แคท แต่เป็นหนี้บุญคุณชีวิต ผมก็พึ่งรูว่าพี่แคทเคยช่วยชีวิตของมันไว้ตอนเด็ก มันว่ายน้ำไม่เป็นแต่เสือกไปเล่นที่น้ำลึก ถ้าไม่มีพี่แคทมันก็คงตายไปแล้ว
นี้ก็เป็นอีกเหตุผลหนุ่งที่มันสัญญาว่าจะรอพี่แคทกลับมา
พรุ่งนี้แล้วซินะที่พวกเขาจะไปเที่ยวกัน 2 คน ทำไมผมถึงรู้สึกว่าการไปของมันในครั้งนี้ ผมจะเสียมันไปนะ
ตืด......................ตือ.....................
"คับพี่ไปร์"
"เซียนพรุ่งนี้ไปส่งพี่ที่สนามบินนะ"
"จะดีหรอคับ"
"เซียนรอพี่กลับมานะ พี่จะจัดการปัญหาทั้งหมดให้เรียบร้อยแล้วกลับมาหาเซียน"
"พี่ไปร์จะบอกพี่แคทหรอคับ"
"ใช่ยังไงสักวันหนึ่งแคทเขาก็ต้องรู้อยู่ดี สู้บอกตอนนี้เลยดีกว่า แล้วพี่ก็คิดถึง แล้วอย่ากจะกลับไปหาเซียนจะแย่อยู่แล้ว"
"คับ เซียนจะรอ"
"เซียนจะไปส่งไอ้ไปร์จิงๆหรอ"
"คับพี่จี" พอผมมาถึงก็เห็นพี่ไปร์กับพี่แคท พี่เลย์กับไอ้ซิมที่มาส่งพี่ไปร์แล้ว"
"อ่าวน้องเซียนมาด้วยหรอ"
"คับพี่แคท ขอให้เดินทางโดยสวัดดิภาพนะคับ"
"เซียนพี่ไปก่อนนะ รอพี่กลับมานะ"
"คับ"
"ไปร์ไปกันเถอะค่ะ"
ผมได้แต่ยืนโบกมือลามัน ความจิงผมต้องดีใจซิที่กลับมาแล้วมันจะกลับมาเป็นพี่ไปร์ของผมคนเดิมโดยไม่มีพี่แคท แต่ทำไมกับรู้สึกว่าแผ่นหลังที่เริ่มเดินห่างจากผมไปทุกทีมันจะไม่ใช่ของผมอีกต่อไปนะ
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จากนั้นผมก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วเหมือนสติหลุดลอย ได้ยินแต่เสียงพี่จี พี่เลย์ ไอ้ซิม ที่พยายามเรียกชื่อผมเท่านั้น
"เซียน น้องเซียน ไอ้เซียน..............................................."
"ตื่นแล้วหรอ"
"ผมอยู่โรงพยาบาลหรอคับ"
"ใช่"
"ไอ้เซียนกูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่ไหม"
"ซิมมึงพูดเรื่องอะไรมึงก็ต้องเป็นเพื่อนกูดิ"
"แล้วทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงเป็น ลูคีเมีย"
"ซิม" ผมหันไปมองพี่จีที่ยืนอยู่ข้างเตียง"
"มึงไม่ต้องโทษพี่จี"
"ซิมกูขอโทษ"
"มึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ใช่ไหมเซียน"
"เป็นซิมึงเป็นเพื่อนกู"
"งั้นต่อไปนี้มึงมีเรื่องอะไรมึงต้องบอกกูห้ามปิดกูอีก"
"ได้กูสัญญามึงห้ามโกรธกูนะ"
"แล้วไอ้ไปร์รู้ยัง" พี่เลย์
"อย่านะ อย่าบอกพี่ไปร์ รอให้ผมหายก่อน อีกอย่างถ้าผมไม่หาย..........."
"พอๆเซียนไม่ต้องพูด ไม่ให้บอกก็ไม่บอก แต่ต้องสัญญานะว่าเราต้องหาย"
"ผมไม้รู้หรอกนะว่าผมจะหายรึเปล่า แต่ผมสัญญาว่าจะพยายามต่อสู้กับโรคนี้"
"เซียนมึงต้องหายนะ"
ผมได้แต่พยักหน้าให้กับไอ้ซิมที่ตอนนี้ได้แต่นั่งร้องให้ จนพี่เลย์ต้องพาออกไปข้างนอก
"เซียนไม่เป็นไรนะ"
"คับ ผมไม่เป็นไร ผมจะรอมันกลับมาจากอังกฤษ แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม"
"อืม ช่วงนี้เซียนต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนะ เพื่อรอทำเคมีบำบัด"
"คับ พี่จี"
แค่ก.................................แค่ก......................................
"เซียนอดทนหน่อยนะ"
ช่วงนี้ ผมต้องทำเคมีบำบัด จนร่างกายอ่อนแอ ทั้งปวดหัว มีเลือดออก รอยช้ำตามตัว แล้วเส้นผมของผมก็เริ่มร่วงถึงแม้จะยังไม่มากก็เถอะแต่ผมก็ยังใส่หมวกปิดไว้ พี่จีจะมาดูแลผมทุกวัน ผมรู้นะคับว่าพี่จีเป็นห่วงผม ต่อหน้าทำเป็นเข้มแข็ง ให้กำลังใจผม แต่ลับหลังแอบไปร้องให้ทุกครั้งที่เห็นผมทรมารจากการทำเคมีบำบัด พี่เลย์กับไอ้ซิมก็มาทุกวันเหมือนกัน ไอ้ซิมนะผมบอกว่าไม่ต้องมาก็ได้ พอมาทีไรเห็นผมมันต้องร้องให้ทุกที มันบอกว่าสงสารผมไม่อยากเห็นผมในสภาพที่เหมือนคนใกล้ตายอย่างนี้ แต่มันก็ยังมาหาผมอยู่ดี มันก็พูดเกินไปผมยังไม่ดูแย่ขนาดนั้นสักหน่อย
ส่วนไปร์ก็จะโทหาผมตลอดวันละ 2- 3 ครั้ง ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นเยอะ
ตืด.....................................
"คับ พี่ไปร์วันนี้นึกว่าจะไม่โทมาซะแล้ว"
"เซียนไหนบอกพี่ว่าไม่มีอะไรกันไงทำไมไปร์ต้องโทหาเราตลอดเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ก็พูดแต่อยากกลับเมืองไทย แล้วรู้ไหมว่าวันนี้เขาพูดอะไรกับพี่ เขาบอกว่าเขารักเซียน หมายความว่าไง"
"คือ.................พี่แคทฟังผมก่อนนะคับ"
"ไม่ฟัง ไม่ต้องมาพูดแก้ตัวอะไรทั้งนั้น
มึงเลิกยุ่งกับไปร์ได้แล้ว ถ้ามึงไม่เลิกมึงเจอดีกับกูแน่ ตูด...............
แกร๊ก!!!!!!!!!!!!!! "เซียนเป็นอะไร"
"พี่แคท"
"แคททำไม"
"ฮือ.................พี่แคทบอกว่าให้ผมเลิกยุ่งกับพี่ไปร์ ฮือ.....................แค่ก...............
"เซียน เซียน หมอ หมอคับ หมอ"
"พี่เอ เซียนเป็นอะไรมากไหมคับ"
"คงช็อกนะบวกกับร่างกายที่อ่อนแอทำให้หมดสตินะ เราก็ดูแลน้องดีๆแล้วกัน พี่ไม่รู้นะว่าระหว่างพวกเรามันเกิดอะไรขึ้น แค่น้องได้รับความทรมารทางร่างกายมันก็ทรมารมากแล้วอย่าให้น้องทรมารทางใจอีกเลย"
"คับพี่เอ"
"ตื่นแล้วหรอ" จี
"เป็นไงบ้าง" ซิม
"ไม่เป็นไร"
ตืด.........................ตืด...............................
"ไอ้ไปร์โทมาจะรับไหม"
"รับ คับพี่ไปร์"
"เซียนพี่ขอโทษเรื่องแคทนะ พี่กำลังจะกลับ"
"ห๊ะ พี่ไปร์จะกลับมาแล้วหรอคับ แล้วพี่แคทละ"
"ช่างมันเถอะ เพราะพี่บอกเขาไปหมดแล้ว ขึ้นอยู่กับเขาแล้วละว่าจะเข้าใจหรือไม่ รอพี่นะเซียน"
"ให้ผมไปรับที่สนามบินไหมคับ"
"ไม่ต้องรอพี่ที่ห้องนั้นหละ ถึงแล้วพี่จะรีบไปหา"
"ไปร์ ไปร์จะไปไหนแคทไม่ให้ไป ไปร์ไม่รักแคทแล้วหรอ"
"ปล่อยแคท ผมจะไปหาเซียน ผมรักเซียน ตูด....................ตูด..............................
นี้คือเสียงที่ผมได้ยินก่อนที่พี่ไปร์จะตัดสายไป
"พี่จี พี่เลย์ ซิม พี่ไปร์จะกลับมาแล้ว ผมจะกลับห้อง"
"แต่เซียนยังไม่หายนะ"
"ผมไม่เป็นไร ผมจะกลับไปรอมันที่ห้อง"
"เซียน แต่.."
"ผมไม่เป็นไรคับพี่จี ให้ผมไปนะคับพี่จี พี่เลย์ ซิม"
"พี่จีเป็นไงบ้างผมดูดียัง"
"คับดูดีแล้ว"
"เซียนทำไมมึงต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยว่ะ"
"ก็กูไม่อย่างให้เขามาเห็นกูในสภาพแย่ๆนี้หว่า พวกพี่กลับกันเถอะผมอยู่คนเดียวได้"
"เซียนมีอะไรโทหากูได้ตลอดเวลานะ"
"อืมกูรู้แล้ว"
เช้านี้อากาศดีมากคับ ผมนั้งรอคนที่ผมรักอยู่ที่ระเบียง เพราะที่ตรงนี้เป็นที่พวกผม 2 คน ชอบมาอยู่กัน ผมพึ่งรู้ว่าการรอคอยมันก็ทำให้มีความสุขเหมือนกันโดยเฉพาะการรอคนที่เป็นที่รัก ทำไมยังไม่มาอีกนะไหนบอกว่าเครื่องลงตอน 09.00
12.00
14.30
20.00
03.30
08.45
"ฮัลโหล เซียนว่าไง"
"ซิมพี่ไปร์ยังไม่มาเลย"
"เซียนอย่าคิดมากพี่เขาอาจจะเกิดปัญหาระหว่างเดินทาง"
"อืม งั้นกูรอมันก่อนนะ"
"มีอะไรโทมาหากูนะเซียน"
"อืม" วันนี้วันที่ 3 แล้วที่ผมรอมันอยู่ที่ระเบียง แต่มันก็ยังไม่มา แค่ก.............................แค่ก..........................
ไปร์มึงอยู่ไหนทำไมยังไม่มาอีก
แกร๊ก!!!!!!!!!!!!!!!
"ไปร์กลับมาแล้วหรอ ผมเดินไปที่ประตู แต่คนที่อยู่กลับไม่ใช่ไอ้ไปร์ แต่เป็น พี่จี พี่เลย์ ไอ้ซิม
"พวกพี่ไปรับพี่ไปร์มาใช่ไหม แลพี่ไปร์ละอยู่ไหนทำไมผมไม่เห็น"
"เซียนนี้ไอ้ไปร์ยังไม่กลับมาอีกหรอ" เลย์
ผมได้แต่ส่ายหน้น "ยังคับแต่อีกเดียวก็คงมา" แล้วผมก็กลับไปนั้งที่ระเบียงต่อ
"เซียนมานั้งทำไมตรงนี้ แล้วทำไมตัวร้อนอย่างนี้ แถมยังใส่เสือตังเดิมอีก" จี
"เซียนนี้มึงอย่าบอกนะว่ามึงนั้งรอตรงนี้ตั้งแต่ 3 วันที่แล้ว"
"อืม"
"มึงจะบ้าหรอมึงไม่สบายอยู่นะ"
"อย่ามายุ่งกับกูๆจะรอพี่ไปร์"
พี่จีเดินเข้ามาขย่าตัวผม "เซียนเลิกบ้าได้แล้ว มันไม่กลับมาแล้ว"
"พี่จีอย่ามาพูดอย่างนี้นะ เขาต้องกลับมา เขาบอกว่าเขาจะกลับมาหาผม" ฮือ........................................
"เลิกหลอกตัวเองได้แล้วถ้ามันจะกลับมามันก็มาตั้งแต่ 3 วันก่อนแล้ว"
"ฮือ.....................ไม่เขาต้องกลับมา ผมจะรอเขา"
"แต่เซียนต้องไปโรงพยาบาลนะ ดูสภาพตัวเองบ้าง"
"ผมไม่ไปไหนทั้นนั้น"
"เซียนต้องไปโรงพยาบาลกับพี่เดียวนี้"
"ปล่อยผมนะพี่จี ปล่อย พี่เลย์ ไอ้ซิมช่วยด้วยบอกพี่จีว่าผมไม่ไปผมจะรอพี่ไปร์ถ้าพี่ไปร์กลับมาแล้วไม่เจอผมแล้วเขาจะคิดยังไง
โครม!!!!!!!!!!!
ทำไมผมถึงรู้สึกว่าร่างกายมันไม่เป็นไปตามที่ผมต้องการนะ มันรู้สึกหนักไปหมด
"เซียนทำใจดีๆไว้ จะถึงโรงบาลแล้ว"
"เซียนมึงอย่าเป็นอะไรนะ ฮือ..........พี่เลย์ขับเร็วซิคับ"
.
.
.
.
.
.
.
"พี่เอ เซียนเป็นยังไงบ้างคับ"
"จีทำไมปล่อยให้น้องเป็นอย่างนี้ ไหนบอกว่าจะดูแลน้อง รักน้องมากไม่ใช่หรอแล้วทำไมปล่อยให้น้องเป็นขนาดนี้"
"ผมขอโทษคับพี่เอ"
"ไม่ใช่ความผิดของพี่จีคนเดียวหรอกคับเป็นความผิดของผมด้วย" ซิม
"ใช่คับ เป็นความผิดของผมด้วยที่ไม่ห้ามน้อง" เลย์
"รู้ไหมว่าถ้ามาช้ากว่านี้เราอาจจะไม่ได้เห็นน้องอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ตอนนี้ยาววววววววววววววววหน่อย ขอความกรุณาช่วยเม้นให้ด้วยนะคับ
ขอให้ทุกคนมีความสุกในปีใหม่มากกกกกกกกกกกกกกกนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
