ตอนที่12 อดีด + ปัจจุบัน
"เฮ้ยไอ้ไปร์เป็นอะไรว่ะ"
""ไอ้เลย์ แคทกลับมาแล้วว่ะ"
"ห๊ะ นี้แก่อย่าบอกนะว่ายัยแคทที่ย้ายตามพ่อไปอังกฤษอะนะ"
"ใช่ เขาบอกว่าจะย้ายกลับมาเรียนที่นี้ ทำไมมันเร็วจังว่ะ"
"ไอ้ไปร์มันไม่ได้เร็วนะเว้ย ตั้ง 5 ปีแล้วที่แคทไป แล้วมึงจะเอาไง น้องเซียนรู้ยัง"
"ยังกูยังไม่ได้บอก"
"กูขอถามมึงหน่อยว่า มึงยังรักแคทอยู่ไหม"
"กูไม่รู้"
"แล้วเซียนละ"
"กูรักเซียน แต่แคทเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร แล้วกูสัญญาว่าจะรอเขากลับมา"
5 ปีก่อน
"ไปร์แคทต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่อังกฤษแล้วก็เรียนต่อที่นู้เลย"
"แคทไม่ไปไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้หรอกพ่อบอกว่าไม่อย่ากให้แคทอยู่คนเดียว"
"แต่แคทไม่ได้อยู่คนเดียวนะแคทยังมีไปร์อยู่"
"แคทรู้แต่ยังไงพ่อก็ไม่ยอม บอกว่าถ้าไปร์รักแคทจิง ไปร์ต้องรอแคทได้"
"ไปร์รักแคทจิงๆนะ"
"ถ้าไปร์รักแคทจิงๆ รอแคทได้ไหม รอแคทกลับมา แคทสัญญาว่าจะกลับมาหาไปร์
"คับไปร์สัญญา"
แม้เราจะไม่ได้ติดต่อกันแต่ผมก็รู้ว่าแคทต้องกลับมา เพราะว่าเธอไม่เคยผิดสัญญาเลยสักครั้ง แต่กลับเป็นผมที่ทำเป็นลืมซะเองหลังจากที่เจ้าตัวเล็กมาอยู่ด้วย
"ไอ้เลย์กูจะทำยังไงดีว่ะ"
"นั้นก็แล้วแต่มึง ใครใช้ให้มึงไปสัญญาแบบนั้นละ"
"ก็ตอนนั้นกูรักแคท มึงก็รู้"
"กูรู้แต่ตอนนี้มึงมีน้องเซียนนะ มึงต้องเลือกว่าจะทำตามสัญญาหรือว่าหัวใจ
ตื้ด..................ตื้ด..................
"ฮัลโหล"
"ไปร์นี่แคทนะ"
"คับ แคทว่าไง"
"เย็นนี้ช่วยมารับแคทไปบ้านไปร์หน่อยได้ไหม อยากไปเยี่ยม พ่อกับแม่นะซื้อของมาฝากเยอะเลย"
"ได้คับ"
"จ๊ะ"
ตื้ด.................ตื้ด...............
"ว่าไงคับพี่ไปร์"
"เย็นนี้เซียนกลับห้องก่อนเลยนะ"
"อ่าว!!!! ทำไมละคับ"
"พอดีพี่จะกลับบ้านนะ"
เซียนกลับด้วยดิ คิดถึงพ่อ แม่เหมือนกันไม่ได้เจอตั้งนานหละ"
"คือ..........พี่ไปแปบเดียวนะ ค่อยไปวันหลังแล้วกันนะคับ"
"คับ รีบกลับนะคับ คิดถึง"
"คับพี่จะรีบกลับ"
"คุณพ่อ คุณแม่ หวัดดีค่ะ
"หนูแคท!!! กลับมาเมื่อไรลูก"
"กลับมาได้2วันเองค่ะ แล้วพี่แฟนต้าละค่ะ"
"ยังไม่กลับเลย"
"ค่ะ นี้ค่ะของฝาก"
"วันหลังไม่ต้องก็ได้ลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูคิดถึงคุณแม่จัง"
"จ๊ะ"
"คุณแม่ค่ะ"
"ว่าไงจ๊ะ"
"คือ............หนูขอมาพักอยู่กับคุณแม่ซักพักได้ไหมค่ะ คือหนูพึ่งกลับมานะค่ะยังไม่มีเพื่อน แล้วก็พักอยู่โรงแรมคนเดียว"
"ถามไปร์ดูซิ"
"ได้ไหมไปร์"
"คือ............"
"ไม่ได้หรอ"
"เปล่า"
"งั้นตามนี้นะ"
"แล้วหนูกลับมาเรียนที่นี้เลยหรือเปล่า"
"ค่ะ เรียนที่เดียวกับไปร์ เดียวพรุ่งนี้ก็ไปเรียนแล้ว ไปร์เราขอติดรถไปเรียนด้วยได้ปะ
"ด...ด..ได้"
"ไปร์แม่ขอคุยด้วยหน่อย"
"คับแม่"
"น้องรู้เรื่องนี้ยัง"
"ยังคับ แต่เดียวจะบอก"
"เร็วๆละเดียวมันจะเป็นเรื่อง"
"คับแม่"
ตื้ด...............ตื้ด...........
"คับพี่ไปร์"
"เซียนวันนี้พี่ไม่กลับนะ นอนคนเดียวได้ไหม"
"พี่ไปร์นอนที่บ้านหรอคับ"
"อืม แม่ไม่ค่อยสบายนะ"
"คับ เซียนนอนคนเดียวได้ พี่ดูแลแม่เถอะ"
ในเมื่อพรุ่งนี้แคทจะไปเรียนพร้อมผมผมก็ต้องนอนที่บ้าน ผมไม่อยากให้เธอรู้ว่าผมอยู่คอนโดกลัวเธอจะไปที่ห้อง
ผมรู้ว่าผมเห็นแก่ตัว พี่ขอเวลาหน่อยนะเซียน
"เซียนพี่ไปร์มากับใครอะ"
"พี่แคทนะ"
"พี่เลย์รู้จักคนชื่อแคทไหม"
"เป็นเพื่อนตอน ม. ต้น พอ ม. ปลายก็ไปเรียนต่อที่อังกฤษ"
"งั้นก็รู้จักกันมานานแล้วนะซิ"
"อืม"
"ดูเขาสนิทกับพี่ไปร์จังเลยนะคับ"
"เซียนไม่ต้องคิดมากนะ ยังไงมันก็รักเซียน"
"ทำไมผมต้องคิดมากด้วยละคับ หรือว่าสองคนนั้นเคนเป็นอะไรกัน"
"เปล่าพี่เห็นเซียนเงียบๆนะกลัวคิดมาก"
"เลย์"
"ว่าไงแคท"
"ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ"
"ของมันแน่อยู่แล้ว แล้วทำไมมากับไอ้ไปร์ได้ล่ะ"
"พอดีเราพักที่บ้านไปร์นะ"
อย่างนี้เองซินถึงไม่กลับห้อง
"ซิมไปเรียนเถอะ พี่เลย์ผมไปก่อนนะคับ"
"เซียนเดียวก่อน"
"ปล่อย" ผมสบัดมือมันออก แล้วเดินออกมาโทรศัพย์หาแม่มัน
"ว่าไงลูกเซียน"
""แม่ไม่สบายเป็นอะไรมากรึเปล่าคับ"
"ไม่สายหรอ แม่ก็สบายดีนะ ไม่ได้เป็นไร
"อ่าวหรอ คับ งั้นผมขอโทษนะคับ เดียวผมไปเรียนก่อนนะคับ"
ฮื่อ........................
"เซียนเป็นไร ร้องให้ทำไม"
"ซิมทำไมมันต้องโกหกกูด้วย"
"เซียนอย่าร้องนะมันอาจจะไม่เป็นอย่าที่มึงคิดก็ได้"
"เซียนกินข้าวกัน"
"อืม"
"เซียนพี่ขอคุยด้วย"
"ผมหิวข้าวไม่ว่างคุย"
"แปบเดียว"
"เซียนกูว่ามึงคุยกับพี่เขาให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า"
"อืม"
"กูไปก่อนนะ"
"พี่ไปร์มีอะไรคับ"
"มันไม่ได้เป็นอย่างที่เซียนคิดนะ"
"แล้วพี่รู้หรอว่าผมคิดอะไรอยู่ ทำไมพี่ต้องโกหกผมด้วย"
"โกหก"
"ใช่ โกหกว่าแม่พี่ป่วย"
"เซียนคือพี่"
"ตกลงพี่แคทเป็นอะไรกับพี่กันแน่ ถึงต้องโกหกผมเพื่อนอนที่บ้าน"
"คือ...........เป็น.."
"ไปร์ค่ะ อยู่นี้เองแคทหาซะทั้ว ไปกินข้าวกันค่ะแคทหิวแล้ว อ่าวน้องเซียนไปกินข้าวด้วยกันไหม"
"ไม่เป็นไรคับ"
"ไม่เป็นไรอะไรกันไปกินด้วยกันนี้หละเนอะไปร์"
ว่าแล้วพี่แคทก็พาผมมาที่โรงอาหารที่มีไอ้ซิม กับพี่เลย์รออยู่ สองคนนั้นมองหน้าผมกับไอ้ไปร์สลับกันแต่ผมคงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรพวกเขาคงจะเข้าใจสถานะการณ์ดีโดยเฉพาะพี่เลย์
"ไปร์กินนี้ไหมเดียวแคทป้อน"
"ไม่เป็นไรไปร์กินเองได้"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยเมื่อก่อนออกจะทำบ่อย"
ผมอยากจะลุกออกไปจากตรงนี้ซะเดียวนี้เลย แล้วอะไรคือเมื่อก่อน ตกลงสองคนนี่เป็นอะไรกันแน่ แต่ผมก็ไม่ได้โง่นะคับที่จะดูไม่ออกว่าเขาเคยเป็นอะไรกันมาก่อน ถ้าพี่แคทเป็นแฟนมันแล้วผมที่มาทีหลังละเป็นอะไร
"น้องเซียนทำไมไม่กินค่ะไม่อร่อยหรอ"
"เปล่าคับ ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคับ"
ไม่ไหวแล้วคับถ้าผมยังอยู่ตรงนี้ต่อผมจะต้องร้องให้ต่อหน้าทุกคนแน่ ก็พี่แคทเล่นทำตัวซะเหมือนเป็นแฟนกับมัน แล้วผมจะอยู่ทำไมละคับ
.
.
.
.
"โอ๊ย......."
"ขอโทษคับ อ่าวเซียนเป็นอะไรร้องให้ทำไม"
"พี่จี" ผมโผเข้ากอดพี่จี ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นผมขอแค่ที่พักพิงเท่านั้น ฮื่อ.....................
"เซียน มีเรื่องอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ"
ผมได้แต่ส่ายหน้า ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกแต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงตอนนี้ผมยังไม่พร้อมที่จะพูด
"ไม่เป็นไรคับ ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากบอกเมื่อไรก็บอกพี่ได้นะพี่รับฟังเรื่องเซียนเสอม
ตอนนี้เขียนยากจิงๆไม่รู้จะเขียนยังไง แก้แล้วแก้อีกก็ยังไม่ถูกใจ
:monkeysad:ขอโทษนะคับผมขอแก่ตัวตอนหน้าแล้วกันนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
