หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[tawan]

ตัวปัญหาเพิ่มมาอีกตัวแล้ว

 

[m_pop91]

หึงกันได้ทุกวันนะคู่นี้ น่ารักที่สุด

[tookujang]

โฮ่ งานมาละ พี่พีทเอ้ย
เป็นไงละน้องภูถึงจะไม่มีแฟนเก่ามารังควาญ แต่ก็มีคนใหม่มาช่วยสร้างสีสรรเรื่อยนะ(ทำไงได้ก็คนมันหล่อง่ะ555)
 :3123:กดเป็ดคิดถึงน้องภูพี่พีท +ตอนพิเศษแบงค์กับพี่ฝุ่นด้วย(ถ้ามีนะแหะแหะ)

[nemesis]

พีทโดนเมียดุ

[ujen]

ยิ่งอ่านยิ่งรักน้องภู

 

[เฉาก๊วย]

อร๊ายยยยยยยยยย    แบงก์หลอกคนอ่าน  ทำตัวห้าวนะยะ นึกว่าจะรุกพี่ฝุ่นซะอีก....แป่ววววว

ตามตัวป่วนคนใหม่ต่อไปว่าเล็งใครกันแน่ระหว่างพี่พีทกับน้องภู 

[ladymoon_yy]

 

[choijiin]

แบงค์ชั้นอุตส่าห์คิดมาตลอดว่าเธอน่าจะแมนๆ
ไหงเธอมาเป็นเมียพี่ฝุ่นได้ยะเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
อุตส่าห์จิ้นว่าเธอน่าจะสูงๆหล่อๆ
ชะอุ๊ยเป็นพวกเดียวกับน้องภู
คดีพลิกเลยคับ
 
อิพี่เขตมารคอหอยพอก
ไปนอนกองรวมกับอิพี่เต้โน่นไป๊
 

[yayee2]

ว่าแล้วอิแบงค์กับพี่ฝุ่น อิ อิ ได้สามีขยันเนาะแบงค์  :oo1:ทำการบ้านทุกวัน วันละสองครั้งเป็นอย่างน้อย ฮ่วย อิจฉาเด้
เรื่องความรักนี่ดูเหมือนน้องภูจะเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่พีทจริงๆแหละ
อิพี่เขตนี่ขอแค่มาเพิ่มสีสันให้ชีวิตคู่ระหว่างพี่พีทกับน้องภู แบบนิดๆหน่อยๆพอหอมปากหอมคอเหอะนะ
อย่ามาเป็นตัวปัญหาเลย ไม่อยากอ่านไป ปวดใจไปน่ะ
เอ๊ะ! รึว่าพี่เขตนี่จะเป็นคู่ของน้องขิงหว่า ดูๆไปน้องขิงก็เหมาะดีน้ากับตำแหน่งคุณนายร้านเพชร อิ อิ (ฝันไปเหอะแก...ยัยยาหยี)

[♠DekDoy♠]

555 คุณย่าพูดถูกใจ น้องภูเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่พีทอีก

[m_pop91]

มาดันน้องพีทตกไปหน้าสองแล้ว คืนนี้จะมาดึกมั๊ยนะ

[som]

พี่พีท ขี้หึงนะเรานะ 555
ภูด้วย อย่าน่ารักให้มันมากอย่างนี้ได้มั๊ยครับ

[gupalz]

สงสัยตอนหน้าๆ จะมีมาม่าแน่นอน ลางมันบอก 5555

[iforgive]

ไม่ชอบที่พี่พีทยังไม่เคลียร์เรื่องพี่เต้นั่นจัง  รู้สึกเหมือนอาจมีปัญหาอีกได้

[kenghan]

บางครั้งน้องภูก็เป็นผู้ใหญ่กว่าพี่พีทจริงๆ

[patee]

ว่าแล้วเชียวแบงค์ต้องชอบพี่ฝุ่นแน่ๆ สบายไปอีกค๋แล้ว

[greensnake]

งานเก่าก็เพิ่งจะเคลียร์กันไป งานใหม่ทำท่าจะเข้ามาอีกแล้ว
คราวนี้เป็นของน้องภูนะ แต่น้องไม่สนใจอยู่แล้ว หายห่วง
ที่กังวลก็เห็นจะเป็นเขตน่ะสิ กลัวว่าจะไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ
หวังว่าจะไม่ได้เจอะเจอกันอีกนะ ไม่งั้นพี่พีทเครียดตายเลย
มาที่คู่แบงค์กับพี่ฝุ่น ต้องบอกว่าเกินความคาดหมายไปนิด
ก็พอรู้อ่ะนะว่าเค้าคงจะกิ๊กกัน แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้
ตอนที่น้องภูเห็นฉากนั้น เราก็อึ้งไปกับน้องภูด้วย คาดไม่ถึง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Karn12]

งานจะเข้าไหมล่ะเนี่ย

[iota]

สวัสดีหลังปีใหม่ครับ^^"
จากการใช้ชีวิตในวันหยุดยาว.... แบบไร้กฎเกณฑ์
นอนหลับตอนพระอาทิตย์ขึ้น
ตื่นตอนเที่ยงวัน กินข้าวเช้าตอนห้าโมงเย็น
ที่เป็นแบบนี้ต้องโทษ ซีรีส์เกาหลีครับ ดูมันทั้งวันทั้งคืน
ดูจบไปไม่รู้กี่เรื่องกลับมาทำงาน ตาเป็นหมีแพนด้าเลย
แต่ก็ดีมันทำให้รู้ว่า ความเหงา มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย
กลับมาอ่านความน่ารักของภูภูมิ
กลับมาอ่านความหล่อ+ความหื่นของพี่พีท
และที่สำคัญกลับมามี กำลังใจ ที่ได้รับ ณ ที่แห่งนี้ครับ
ปอลอ อยากเห็น ซิกแพค ของภูภูมิ ::ทำให้สำเร็จนะครับ

[maxsextex]

อยากได้  มาม่า  สักชามโตๆๆ ครับผม 


 ได้ใจไปเลย

[p_phai]

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

จะมีมาม่าอะไรมั้ยน้า

[from_mars]

เพิ่งได้มาอ่าน เด็กน้อยน่ารักน่าชังทีเดียว
ตามอ่านยังไม่ทันเลย ต้องมาเม้นท์ก่อน อิอิ

[runningout]

อ๊าย ๆ >,<

[K.Pupoom]

สวัสดียามราตรีครับ

มาดึก แต่

ว่าจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองให้เหมือนมนุษย์ปรกติกับเขาบ้าง

รอหน่อยนะครับสำหรับตอนพิเศษ ฝุ่นแบงค์ มันมีอะไรอยุ่ในหัวผมมากกว่าที่คุณคิดอีกเยอะ  ฮ่าๆๆๆ

สำหรับใครที่รอมาม่าอยู่ผมกำลังบิ้วท์อารมณ์ตัวเองอยู่ครับ
ทำยากหน่อยเพราะผมมันลัลล้าร่าเริงตลอดเว  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  รออีกนิสนุง

ขอบคุณทุกคนนะครับที่เป็นกำลังใจให้กันเสมอมาโดยตลอด ขอบคุณมากๆจริงๆครับ
มันคือพลังที่วิเศษมากสำหรับคนเขียน ธรรมดาๆอย่างผม

สุดท้ายนี้อยากบอกทุกคนว่า "รักนะ กริ๊บๆ"
แล้วอยากบอกกับบางคนว่า"รักนะ จุฟๆ"




ต่อ


ตอนที่.....44
 





หลังจากคืนนั้นก็ได้เสียกันจนหลับไป  ฮ่าๆๆๆๆๆ

เช้าเเล้ว

ผมตื่นมาภายใต้อ้อมกอดอุ่นๆ แล้วก็ลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ
ค่อยๆลืมตาหันกลับไปมองก็เห็นพี่พีทนอนหลับสบาย หล่อจัง!!!!ผมเอานิ้วกดไปที่จมูกพี่พีทเบาๆ
อ่าๆๆๆ เป็นหมุไปแล้ว พี่พีทค่อยๆลืมตา แล้วก็ทำคิ้วย่นๆ
"ตื่นได้แล้ว ไปทำงาน"
"ไม่ไป" พูดจบก็ซุกหน้ามาที่ซอกคอผม แล้วก็สูดหายใจเข้าแรงๆ
"ทำไมไม่ไปอ่ะ" ผมผลักหัวพี่พีทออกไป เพื่อเอาคำตอบ
"ไม่อยากไป"
"แล้วไม่มีงานหรอ"
"มี"
"เอ้า แล้วทำไมไม่อยากไปอ่ะ"
"อยากนอนกอดเมียมากกว่า"
"ไม่ใช่แล้ว ไปเลย อย่ามาดื้อนะ"
"อีกห้านาที" ผมก็นอนเฉยๆให้พี่พีทมันกอด แล้วก็ดูเวลาที่นาฬิกาไปด้วย ครบห้านาทีแล้วววว
"พี่พีทไปอาบน้ำสิ ครบห้านาทีแล้วนะ"
"เห้ออออออ ไปทำงานกับพี่พีทนะ"
"น้องภูจะอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าไม่ไปด้วยหรอก ไปก็ไม่มีอะไรทำ"
"อยู่กับพี่พีทเดี๋ยวก็มีอะไรทำเองแหละ"
"ไม่เอา ปล่อยน้องภูได้แล้วไปอาบน้ำ"
"เห้อออ ขี้เกียจจริงโว้ยยยย" แล้วพี่พีทมันก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไป โทงๆ
ผมก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าที่เมื่อคืนถูกพี่พีทเหวี่ยงไปทางสองทาง แล้วก็เดินเข้าไปแปรงฟันล้างหน้า
แล้วก็ออกไปเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้พี่พีท แล้วก็ลงมาช่วยคุณย่าทำอาหารเช้า
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"ตื่นแต่เช้าเชียว พี่เขาตื่นหรือยังลูก"
"ตื่นแล้วครับ"
"แล้วนี้ไม่ไปทำงานกับพี่เขาหรอ"
"ไม่ไปอ่ะครับภูอยากอยู่กับคุณย่ามากกว่า"
"วันนี้ย่าต้องไปสมาคม ไปกับย่าไหม หรือจะไปกับพี่พีท"
"อื้ม เอาไงดี"
"ไปกับย่าดีกว่าลูก" โอเคงั้นไปกับคุณย่า อิอิ
ผมช่วยคุณย่าทำอาหารแล้วก็เตรียมตั้งโต๊ะ พี่พีทก็แต่งตัวนานตามเคย นี้ขนาดหาเตรียมไว้ให้แล้วนะ
พ่อคนนี้ พ่อแอคเซสเซอรี่เยอะ กว่าจะลงมาได้หน้าผมต้องเป๊ะเวอร์
"พี่พีท ลงมาได้แล้วมั้งน้องภูหิวข้าวไส้จะขาดแล้วนะ" ผมโทรขึ้นไปให้พี่พีทรีบลงมาทานข้าว
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ ทานข้าวลูกพีท" วันนี้ผมเป็นคนตักข้าวให้ทุกคน เพราะพี่พีทดูหล่อเกินไปที่จะทำหน้าที่นี้ได้
"ทานเยอะๆนะจะได้โตไวๆ"
"หยุดโตแล้ว"พี่พีทมันพูดกับผมพร้อมกับส่งสายตาเยิ้มๆมาให้
ทานข้าวเสร็จผมก็ไปส่งพี่พีทที่รถ
"ขับรถดีๆนะ"
"ครับ" แล้วพี่พีทมันก็หอมผมทีหนึ่ง เหมือนฉากในละครไม่มีผิด รู้สึกตัวเองต้องรับบทแม่บ้าน แฮ่
แล้วผมก็เดินไปให้อาหารไอ้มดแดงเล่นกับมันพักหนึ่งแล้วก็เดินไปรดน้ำต้นไม้ สักพักคุณย่าก็เรียก
"ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วลุก"
"ครับคุณย่า"
ผมเดินขึ้นห้องเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แล้วก็ออกมาแต่งตัว เซตผม โหยหล่อค๊อดๆอ่ะ
ใส่เดฟสีดำใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาว เอาเข็มขัดพี่พีทมาใส่ดีก่า เส้นนี้แหละ เห็นฮิตใส่กันจังเลยไอ้เข็มขัดตัวHเนี่ย
คุณย่าจะไปสมาคมไอ้เราก็ต้องเรียบร้อยหน่อยนุ่งทับซะหน่อยแล้วก็ใส่รองเท้าหนังแล้วกัน
ใส่ผ้าใบเน่าๆไปมันจะไม่เข้ากับเข็มขัดของพี่พีทนะ เดี๋ยวคุณย่าจะอายคนอื่นเขาด้วยหลายชายรองเท้าเน่า
"น้องภูเสร็จหรือยังลูก"
"เสร็จแล้วครับคุณย่า" ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ มือถือ เกมส์ ใส่กระเป๋าสะพายสีดำ เผื่อไม่มีไรทำได้เอาเกมส์ออกมาเล่น
เดินออกไปคุณย่าก็รออยุ่แล้ว
"โอ้โห หล่อแทบจำไม่ได้ ดูโตเป็นหนุ่มเลยแต่งตัวแบบนี้"
"แล้วมันโอเคไหมครับคุณย่า"
"โอเคมากเลยลูก ย่ากลัวว่า บรรดาคนในสมาคมจะพาลูกสาวมาสมัครเป็นหลานสะใภ้ย่านะสิ"
"อย่ายกให้เขานะครับ เดี๋ยวหลายชายคุณย่า ตรอมใจตายพอดี ยิ่งขี้หวงอยู่ด้วย"
"ฮ่าๆๆๆ ย่าก็ว่างั้นแหละ"
พี่พีทให้คนขับรถที่บริษัทมารับคุณย่ากับผมไปสมาคม......
"โอ้โห.....น้องภูหล่อจนลุงจำไม่ได้เลยนะเนี่ย"
"ภูตัวจะลอยแล้วครับคุณลุง"
"ออกรถเถอะสมบูรณ์"
"ครับคุณท่าน"

และแล้วเราก็มาถึงสมาคม

คุณย่าเป็นนายกสมาคม เดินลงมาจากรถทุกคนก็รออยุ่พร้อมยกมือไหว้คุณย่ากันเป็นแถว
ผมก็ยกมือไหว้ทุกคนเช่นกัน ทุกคนต่างสงสัยว่าผมเป็นใคร บ้างก็ซุบซิบกันแล้วก็ยิ้มให้ผม
คุณย่าแนะนำให้ผมรู้จักผู้ใหญ่หลายท่าน ต่างก็ชมผมไม่ขาดปากว่าน่ารัก
แต่ทำไมไม่มีใครชมว่าผมหล่อบ้างเลยนะ เซ็ง ก็อยากหล่อแบบพี่พีทบ้างอะไรบ้าง
"น้องภูรอคุณย่าในห้องนี้นะ อย่าซนนะลูก"
"ครับคุณย่า" ผมคงจะซนมากสินะ
คุณย่าเดินเข้าห้องประชุมไป เหลือผมที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องเพียงลำพัง
ประชุมกันน๊านนานผมเลยออกไปเดินสำรวจสมาคมซะหน่อย เดินไปเดินมาก็หิวอ่ะ
"พี่ครับ" ผมเดินไปถามพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งทำงานอยู่
"ว่าไงค่ะ"
"แถวนี้มีร้านอาหารหรือร้านขนมไหมครับ"
"มีคะ เดินไปหน้าสมาคมเเล้วเลี้ยวซ้ายนะค่ะ มีร้านอาหารอิตาเลี่ยนแล้วก็ร้านเค้กค่ะ"
"ขอบคุณครับ" ผมพูดจบก้หันหลังให้แต่มีผุ้หญิงคนหนึ่งรีบวิ่งมาที่พี่คนนี้
"นี่ไงเธอ หลานคุณหญิงท่าน น่ารักมากๆเลยอ่ะ" เดี๋ยวนี้เขานินทากันระยะเผาขนเลยหรอ
ผมก็หันไปยิ้มให้พี่สองคนนั้น เหมือนแกจะยิ้มตอบจนหน้าบานเลยล่ะคับ
"เออ น้องค่ะ" พี่คนนั้นเรียกผม
"หิวหรอค่ะ"
"นิดหน่อยครับ"
"พอดีพี่เป็นเลขาของคุณหญิงท่าน เดี๋ยวพี่หาอะไรให้ทานดีกว่านะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการเองดีกว่า พี่คนสวยทำงานต่อเถอะครับ" แล้วพี่แกก็ยิ้มไม่หุบ
"น้องค่ะๆ" ผมหันไปมองแล้วยิ้มให้  "น้องชื่ออะไรค่ะ"
"ชื่อ ภู ครับ"
"ค่ะ" แล้วพี่แกสองคนก็เหมือนจะกรี๊ดกันเองอยุ่สองคน ผมลืมรูดซิปหรือเปล่าเนี่ย
ผมเดินออกมาจากสมาคมก็เดินเข้าไปในร้านเค้ก หืมมมน่าทานทั้งนั้นเลยอ่ะ
"เอาสตรอเบอร์รี่มูสเค้กอันนี้อ่ะครับ แล้วก็อันนี้ด้วยครับ แล้วก็สตรอเบอร์รี่ปั่นครับ"
"ค่ะ ทานนี้นะคะ"
"ครับ"
"รอสักครุ่นะคะ เดี๋ยวไปเสิร์ฟให้ที่โต๊ะค่ะ" คนขายน่าจะรุ่นราวคราวเดีวกับคุณแม่ผม
คิดถึงคุรแม่จัง เมื่อวานคุยสไกป์กันท่านก็บอกว่าสบายดี ผมยังไม่ได้เล่าเรื่องคุณลุงให้ท่านฟังเลย
ตอนนี้คุณแม่ก็ยังไม่รูด้วยว่าผมมาอยู่บ้านพี่พีท คุณแม่ดูสดใสมากขึ้นผมก็หมดห่วง
ถ้าบ้านเราเป็นเหมือนเมื่อก่อน ผมคงได้ทานขนมฝีมือคุณแม่แล้วสินะ
"ได้แล้วค่ะ" คุณน่าคนขายเอาเค้กมาเสิร์ฟ แล้วก็เห็นผมมีน้ำตาซึมนิดหน่อย
"ครับ"
"เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ"
"ผมเห็นคุณน้าแล้วคิดถึงคุณแม่น่ะครับ"
"น้าก็มีลูกชาย ถ้าเขาอยู่น่าจะโตเท่าหนูได้แล้วแหละค่ะ แล้วคุณแม่หนูไปไหนค่ะ" คุณน้าพูดด้วยสายตาเศร้าๆ
"ท่านอยู่อเมริกานะครับ"
"น้าเชื่อว่าท่านก็คิดถึงหนูเหมือนกัน ลูกชายน่ารักซะขนาดนี้"
คุณน้าท่านก็นั่งคุยกับผม ผมก็เลยรู้ว่าลูกชายคุณน้าเสียไปแล้ว ท่านคิดถึงลูกชายทุกวัน
แต่ยังดีที่ยังมีลูกสาวอีกคนพอให้หายคิดมากเรื่องการจากไปของลูกชายได้บ้าง
ผมเองก้เล่าเรื่องให้คุณน้าฟังเช่นกันท่านก็เห็นใจแล้วก็ให้กำลังใจผมต่างต่างนานา
"เค้กคุณน้าอร่อยมากเลยนะครับ"
"มาทานบ่อยๆนะคะ แล้วมาทำอะไรแถวนี้ค่ะเนี่ย ไม่เคยเห็นหน้าเลย"
"ผมมากับคุณย่านะครับ คุณย่าท่านมาที่สมาคม"
"อ๋อ วันหลังอยากทานโทรสั่งได้นะคะ เดี๋ยวให้คนเข้าไปส่งที่สมาคม"
"โทรมาสั่งก็ไม่ได้เจอคุณน้าสิครับ มาทานที่ร้านดีกว่า"
"ดีค่ะน้าก็อยากเจอหนุบ่อยๆ หนูเหมือนลูกชายน้ามากๆเลยค่ะ"
.............
"ฮัลโหลครับ น้องภูอยุ่ร้านเค้กหน้าสมาคมเนี่ยครับ ครับๆ"
ผมเดินไปจ่ายเงินคุณน้าเหมือนจะไม่คิดสตางค์ แต่ของซื้อของขายไม่ได้หรอก ผมเลยยืนยันจะจ่าย
คุณน้าก็เลยแถมคัพเค้กให้ไปลองทานที่บ้าน เอาไปฝากพี่พีท  อิอิ
"คุณน้าน้องภูกลับก่อนนะครับ แล้วจะมาอุดหนุนใหม่นะครับ"
"แล้วน้าจะรอนะคะ"
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พร้อมมอบรอยยิ้มสวยๆ คุณน้าก็รับไหว้แล้วมอบรอยยิ้มสวยๆกลับมาเช่นกัน
.............
ผมเดินเข้าไปในห้องที่ออกมาเมื่อครู่ก็เห็นคุณย่านั่งดื่มน้ำอยุ่
"ไงพ่อหลานชาย อร่อยไหมลูก"
"อร่อยมากเลยครับ แถมได้ของแถมมาอีกต่างหาก"
"เค้กเขาน่าทานไหมลูก"
"น่าทานมากเลยครับคุณย่า"
"งั้นย่าจะเอามาเลี้ยงแขกวันงานเลี้ยงของสมาคม"
"ดีเลยครับคุณย่าเดี๋ยวน้องภูติดต่อให้"
"งั้นเดี๋ยวแวะเลยเเล้วกัน อยากกลับบ้านยังลูก"
"แล้วแต่คุณย่าเลยครับ"
"โอเค  มีอะไรหรอนุ่น" พี่คนที่เป็นเลขาของคุณย่า
"คือเขินอ่ะคะ เออ"
"เขินอะไรล่ะยืนบิดอยู่นั้น"
"หนูอยากจะขอถ่ายรูปน้องหน่อยนะคะ"
"ผมหรอ"
"ใช่ค่ะ"
"ผมไม่ใช้ดารานะพี่ ถ้าจะเอาไปบูชาผมก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ด้วย"
"ให้พี่เขาถ่ายเถอะ อุตส่าห์เตรียมกล้องมาซะขนาดนี้ รูปละ20นะเธอ" คุณย่าก็อารมณืขันเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ
"หนูให้สองร้อยเลยค่ะ" ผมก็ยิ้มให้พี่แกถ่ายรูปสองสามรูป แต่เห็นว่ามีคนยืนรออยุ่อีกหลายชีวิต
"แล้วที่ยืนอยู่นั้น มารออะไรกันหรอ"
"รอหนุเนี่ยแหละค่ะคุณท่าน"
"แล้วพี่ไม่ถ่ายคู่กับผมบ้างหรอครับ" พอผมพูดจบ พี่ที่รออยู่ข้างนอกก็กรี๊ดกันซะเสียงดังเชียว
แล้วก็มีพี่อีกคนมาถ่ายให้ แล้วพี่นุ่นก็ยืนข้างๆผมถ่ายรูป รู้สึกงงๆเหมือนกัน พึ่งรู้ว่าตัวเองก็ป็อปใช่เล่น
"สงสัยย่าต้องฝากเพื่อนย่าให้น้องภูไปเล่นละครสักเรื่องเเล้วมั้ง"
"ภูขออยู่กับคุณย่าแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวดังขึ้นมาจะไม่มีเวลาให้" ฮ่าๆๆ แก่ถ่อมตัวบ้างอะไรบ้างก็ดีนะ
"นุ่นมีเอกสารให้ฉันเซ็นต์หรือเปล่า ฉันจะกลับแล้วนะ"
"ไม่มีค่ะ แต่มีเรื่องหนึ่งค่ะ เรื่องนายแบบที่จะมาเดินแบบเครื่องเพชรวันงานค่ะ"
"อ่าวทำไมล่ะ"
"ยังหาไม่ได้ค่ะ ส่วนมากลูกหลานคนในสมาคมมีแต่ผู้หญิง แต่ตอนนี้หนูว่าหนูหาได้แล้วค่ะ แต่รอท่านอนุมัติ"
"ใครล่ะ" แล้วพี่แกก็ชี้มาที่ผม ทุกคนก้พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง
"ไม่ดีมั้งพี่"
"ดีที่สุดค่ะ"
"เอาเป็นว่าหาคนอื่นไม่ได้ค่อยมาเอาหลานฉันนะเดี๋ยวคนอื่นเขาจะว่าเอา"
"ค่ะ"
"งั้นฉันกลับแล้ว มีอะไรก้โทรไปนะ"
"ค่ะคุณท่าน สวัสดีค่ะ" ทุกคนยกมือไหว้คุณย่า ผมเดินออกมาลุงสมบูรณ์ก็เปิดประตุคอยอยู่แล้ว
แล้วเราก้ไปแวะร้านเค้กของคุณน้ากัน
"คุณลุงจอดตรงร้านเค้กด้านหน้านั้นอ่ะครับ" ผมกับคุณย่าลงไปที่ร้านเค้กก็เห้นคุณน้ากำลังเช็ดโต๊ะอยู่
"อ่าวน้องภู"
"พอดีน้องภูพาคุณย่ามาอุดหนุนนะครับ"
"สวัสดีค่ะ" คุณน้ายกมือไหว้คุณย่า คุณย่าก็รับไหว้
"นั่งรถผ่านบ่อยๆไม่เคยแวะทานซะที พอดีเจ้าหลายชายไปเล่าให้ฟังว่าอร่อยมาก ไหนลองเอามาทานซะหน่อยสิ"
"คุณย่าสตรอเบอร์รี่ที่นี้อร่อยมากเลยครับน้องภูแนะนำ"
"อ่ะงั้นเอามาลองสิ" คุณน้ารีบจัดขนนมใส่จานมาให้คุณย่า
"น้องภูขอสตรอเบอร์รี่ปั่นใส่แก้วกลับบ้านด้วยครับคุณน้า"
"นี้ค่ะ สตรอเบอร์รี่มูสเค้ก" คุณย่าลองทาน
"เป็นไงบ้างครับคุณย่า"
"อื้ม  อร่อยมาก"
"น้องภูบอกแล้วว่าคุณย่าต้องชอบ"
"สตรอเบอร์รี่ปั่นขอสองแก้วนะ แล้วเดี๋ยวมานั่งคุยกันหน่อย" ผมกับคุณน้ายิ้มแก้มแทบจะปริแล้วก็มองหน้ากัน
"ได้ค่ะ" คุณย่าชิมเค้กอันอื่น โดยมีผมร่วมแจมเพราะคุณย่าท่านไม่ทานของหวานมาก ทานแค่นิดหน่อย
"สตรอเบอร์รี่ปั่นมาแล้ววววว"
"อันนี้ของคุณย่านะคะ ส่วนอันนี้ของหนูนะลูก" ลูก ผมรู้สึกดีจังที่คุณน้าเรียกผมแบบนี้
"ทำไมไม่เหมือนกันอ่ะครับ"
"ของคุณย่าจะหวานน้อยลงมานิดแล้วใช้น้ำผึ้งแทนน้ำตาล ดีต่อสุขภาพค่ะ"
"มันต้องแบบนี้สิ นั่งก่อนสิจ้ะ" คุณย่ายิ้มชอบใจมากๆ เพราะคุณย่าก็รักษาสุขภาพมากๆ
"ค่ะ"
"คือที่สมาคมจะมีงานเลี้ยง ฉันอยากให้แขกในงานได้ทานเค้กของเธอ"
"จริงหรอค่ะ"
"จริงสิ เดี๋ยวฉันจะให้เลขามาคุยรายละเอียดให้ฟังนะ ว่าแขกเยอะแค่ไหน เธอตกลงใช่ไหม"
"ตกลงค่ะ"
"เดี๋ยวยังไงฉันจะให้เจ้าตัวเล็กเนี่ย มาเลือกนะว่าจะเอาเค้กอะไรบ้าง"
"ค่ะ"
"คุณน้าต้องแบ่งส่วนแบ่งให้น้องภูแล้วนะครับงานนี้"
"ได้เลยจ้ะ"
"น้องภูล้อเล่นนะครับ"
"แต่น้าไม่ได้ล้อเล่นนะเดี๋ยวจะให้ทานฟรีตลอดชีวิตเลยดีไหม"
"น้องภูทานเก่งนะครับคุณน้าเดี๋ยวขาดทุนพอดี"
"ฮ่าๆๆๆ"คุณย่าหัวเราะชอบใจ ผมจัดการเค้กจนหมดก็ซื้อไปฝากพี่พีทด้วย คุณน้าจะไม่คิดเงินอีกแล้วแต่คุณย่าไม่ยอม
เราสองคนจะกลับบ้านแต่คุณย่าท่านอยากไปดูที่บริษัทพี่พีท เพราะไม่ได้ไปนานแล้ว
เราก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายไปที่บริษัทพี่พีทแทน..........
"คุณย่าร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดร้านนี้อร่อยมากเลยนะครับ"
"เราคงคุ้นแถวนี้แล้วสินะ"
"ภูรู้จักมอไซต์วิน แม่ค้า เกือบทุกคนแล้วครับคุณย่า"
"ฮ่าๆๆๆๆ" แล้วรถก็จอดที่หน้าบริษัท ผมเดินลงไปกับคุณย่า ทุกคนก็สวัสดีคุณย่า
ไปไหนกับคุณย่าเหมือนไปกับผุ้มีอิทธิพลเลยอ่ะ
"สวัสดีค่ะคุณท่าน "
"สวัสดีจ้ะ"
"น้องภูไม่มาซะหลายวันหล่อจนพี่จำไม่ได้เลยนะคะเนี่ย" เย้ๆมีคนชมว่าหล่อแล้ว
"ไปเหลาหน้าที่เกาหลีมานะครับ"
"จริงหรอค่ะ"
"ล้อเล่น" เเล้วเราก็ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นพี่พีท เดินออกมาจากลิฟทืทุกคนก็มองมาเป็นตาเดียว
ต่างยกมือสวัสดีทักทายคุณย่า พี่ก้อยรีบเดินมารับหน้า
"สวัสดีค่ะคุณย่า"
"สวัสดีจ้ะยัยก้อย ไม่เจอซะนานเลยนะ สวยขึ้นเป็นกองเลย"
"จริงหรอค่ะ " พี่ก้อยม้วนอาย คุณย่าเขาชมตามมารยาทเหอะ
"ไม่จริง" ผมตอบแทนคุณย่า  ฮ่าๆๆๆ
"เชอะ ว่าแต่หลานชายคนใหม่หรอค่ะ ไม่เคยเห็นเลยคนนี้" พี่ก้อยมันแซวผม
"ฮ่าๆๆๆ เจ้าผักบุ้งไหนมานี่สิ" คุณย่าเรียกพี่บุ้งเมื่อหันหน้าไปเห็นพี่บุ้งมันนั่งทำงานอยุ่
พี่บุ้งมันเป็นคนแบบนี้แหละครับ ไม่ค่อยจะแสดงออก เป็นหลานคุรย่าเท่ห์จะตายทำมาเงียบ เนอะๆๆๆ
"สวัสดีครับคุณย่า"
"ลืมย่าแล้วมั้งเนี่ยเรา "
"ไม่ลืมครับ" คุณย่าดึงพี่บุ้งมากอด เห็นแล้วอบอุ่นชะมัด เห็นพี่บุ้งมันมีน้ำตาซึม
"ว่างๆไปหาย่าบ้างนะลูกผักบุ้ง มีอะไรก็บอกพี่เขานะหรือไม่ก็บอกน้องมัน ไม่ต้องเกรงใจ"
"ครับคุณย่า"
"พี่บุ้งมันกำลังอินเลิฟครับคุณย่า" พี่บุ้งมันรีบปิดปากผม
"อะไรนะ ไหน อินเลิฟคนไหน ในบริษัทหรือเปล่า"
"น้องภูไม่รุ้เหมือนกันครับพี่บุ้งมันไม่ยอมบอก"
"อย่าไปฟังน้องภูเลยครับคุณย่า บุ้งไม่ได้อินเลิฟอะไรเลย ยังสนุกกับงานอยู่ครับ"
"อย่าทำแต่งานจนลืมเรื่องเรียนนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"เดี๋ยวเข้าไปคุยกับย่าในห้องนะลูก  ผักบุ้ง"
"ครับคุณย่า"
ผมดินเข้าไปในห้องพี่พีทกับคุณย่า แต่ก้ได้เห็นภาพที่ไม่น่าเห็น คือ พี่พีท หลับ
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ตะโกนที่ข้างหูดังๆ
"ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"เห้ย" พี่พีทมันหน้าตาตื่น ตกใจมากๆ
"ไปแกล้งพี่เขาเรานี่" แต่คุยย่าก็ยืนขำก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟา
"ไอ้ตัวแสบ" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปนั่งตักแล้วก็หอมผมอย่างแรงแก้แค้น
"พี่พีทอายคุณย่านะ"
"พี่ไม่อาย"
"แต่น้องภูอาย"
"ไปไหนกันมาครับเนี่ย" พี่พีทถามคุณย่า แต่ก็โอบเอวผมไว้
"ไปสมาคมนะ พาเจ้าตัวเล็กนั้นไปด้วย สาวๆในสมาคมไม่เป็นอันทำงานเลย"
"ถึงว่าแต่งตัวซะหล่อเชียว วันหลังไม่ให้แต่งแบบนี้แล้วนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"หวง"
"ไม่เอาอ่ะภูอยากแต่งหล่อจะตายดูดิ" ผมยืนขึ้นให้พี่พีทสำรวจ แล้วพี่บุ้งก็เดินเข้ามาพอดี
"มานั่งข้างย่านี่ลูก ผักบุ้ง"
"ครับคุณย่า"
"พี่พีทลองชิมเค้กดูสิ อร่อยนะ พี่บุ้งมาทานเค้กดิ"
"ก้อยๆ ให้แม่บ้านเอาจานมาให้สองใบ พี่จะทานเค้ก" พี่พีทกดโทรศัพท์ไปสั่งพี่ก้อย
แล้วคุณป้าแม่บ้านก็เข้ามาพร้อมจานแล้วก็น้ำ
"สวัสดีค่ะคุณท่าน โอ้โหน้องภูหล่อจนจำไม่ได้เลยนะคะ"
"ภูกับพี่พีทใครหล่อกว่ากันครับ"
"หล่อคนละแบบค่ะ"
"คุณป้าไม่ต้องกลัวโดนหักเงินเดือนหรอกครับ คุณป้าจะตอบว่าภูหล่อกว่าใช่ม๊าาาาาา"
ทุกคนต่างอมยิ้มกับท่าทีของผม แล้วพี่พีทก็หยิบเค้กใส่จานแล้วก็เรียกให้พี่บุ้งมารับไปทาน
"ป้าครับ เดี๋ยวโทรสั่งข้าวให้พีทหน่อยนะครับ คุณย่าเอาอะไรดีครับ ทานกลางวันกันมาหรือยัง"
"ยัง หิวมาก" ผมตอบแทนคุณย่า
"น้องภูยังหิวอีกหรอลูก หนูทานเค้กไปหลายชิ้นอยู่นะ"
"รถมันติดนะครับ มันย่อยหมดแล้ว"
"สงสัยต้องพาไปให้หมอตรวจบ้างแล้ว ทานเยอะแต่ไม่ยักกะโต"
"พูดมากน่ะพี่พีท"
"จะทานอะไรกันดีค่ะเดี๋ยวป้าได้ไปสั่งให้"
"พีทเอาข้าวผัดกุ้งนะครับของไอ้ลิงนี้ก็เหมือนกัน"
"เห้ยรู้ได้ไง"
"ก็เห็นสั่งเป็นอยู่อย่างเดียว คุณย่าเอาอะไรดีครับ"
"ขอเป็นข้าวเปล่ากับต้มยำไก่สักถ้วยก็แล้วกันนะ เอาน้ำใสนะ"
"น้องภูเอาต้มยำกุ้งด้วยครับ"
"บุ้งล่ะทานอะไรลูก"
"บุ้งทานข้าวเเล้วน่ะครับ"
"ไปทานกับพี่อ้นมาหรออออออออออออออออ" นึกสีหน้าผมให้ออกนะ แบบว่า ผมว่าสงคนนี้มีซัมติงกันแน่นอน
แต่จะร้อนแรงแบบพี่ฝุ่นกับไอ้แบงค์หรือเปล่าผมไม่รู้นะ   ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
พี่พีทก็มองหน้าผมแบบงงๆ พี่บุ้งนี้ไม่ต้องพูดถึงถ้ามันงับหัวผมได้มันงับไปแล้ว
คุณย่าท่านอ่านหนังสือไม่ได้สนใจผมหรอก ท่านคงชินกับความปัญญาอ่อนของผมแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
"แล้วไปยุ่งอะไรกับเข้าล่ะ" พี่พีทดึงผมไปนั่งตักอีกแล้ว แล้วก็ทั้งกอดทั้งหอม
"จะหอมอะไรนักหนา อายคนอื่นเขานะ" ผมอายจริงๆนะ คุณย่าเหลือบตามองแล้วก็อมยิ้ม
พี่บุ้งก็ยิ้มซะ ไม่คิดจะหวงน้องบ้างไงว่ะ
"ก็วันนี้หล่อ หอมด้วย"
"ภูเอาเข็มขัดพี่พีทมาใส่ด้วยนะ "
"ชอบหรอ"
"เฉยๆอ่ะ แต่เห็นคนเขาฮิตกัน"
"พี่ให้"
"ใส่ด้วยกันเนี่ยแหละ"
"แล้วน้ำหอมล่ะ ห๊อมหอมน่าทานไปทั้งตัว"
"ไอ้ขิงซื้อให้ตอนวันเกิดปีที่แล้ว หอมเนอะ แต่มันหวานๆไปหน่อย"
"พี่ชอบ"
"หรอ"
"ครับ"
"เอาหูมามีไรจะบอก"
"ความลับหรอ" แล้วพี่พีทมันก็เอียงหูมา ผมก็กระซิบข้างๆหู พี่บุ้งเหมือนจะรู้ตัวดูสนใจเป็นพิเศษ
"ภูสงสัยว่า พี่บุ้งมันกิ๊กกับพี่อ้น ทำไงดีอ่ะอยากรู้ความจริง"
"จะไปยุ่งเรื่องของเขาทำไม เดี๋ยวเขาพร้อมเขาก็บอกเองแหละ"
"แล้วเมื่อไรล่ะ"
"กระซิบกระซาบอะไรกันจ้ะ หืมมมมมม" คุณย่าคงสงสัยไอ้สองศรีพี่น้องนี้แน่ๆ
"เปล่าครับคุณย่า"
"โกหกคนแก่น่ะบาปนะ"
"คือเราอยู่ในขั้นสงสัยอ่ะครับ ไว้แน่ชัดเมื่อไรจะแจ้งให้คุณย่าทราบ"
"เรานี้มันทะเล้นจริง"
"ก๊อกๆๆๆ"
"ข้าวมาแล้วค่ะ" พี่ก้อยช่วยคุณป้าถืออาหารมาแล้วก็มาวางบนโต๊ะ
"วางที่โต๊ะนั้นแหละก้อยเดี๋ยวพี่จะทานพร้อมคุณย่า"
"งั้นเดี๋ยวบุ้งไปทำงานก่อนนะครับ"
"เห้ยไม่ต้องไปเลยพี่บุ้ง นานๆจะได้อู้งานนะ"
"นั้นสิ คุยกับย่าให้หายคิดถึงก่อน"
"ไอ้อ้นใช้งานหนักหรอไงบุ้ง" พี่พีทถามพร้อมอมยิ้ม ฮ่าๆๆๆๆ
"ไม่หนักครับพี่พีท สนุกดีครับ"
"งานหรืออะไรที่ว่าสนุกอ่ะพี่บุ้ง ฮ่าๆๆๆ"
"เดี๋ยวโดน" พี่บุ้งมันอายหน้าแดง ก้มหน้า บีบมือไปบีบมือมา กร๊ากกก ขำจัง
พี่พีทกอดคอผมไปนั่งทานข้าวกับคุณย่า โซฟารับแขกมีโต๊ะตรงกลาง ผมกับพี่พีทเลยนั่งที่พื้น
แล้วคุณย่านั่งบนโซฟา  นั่งทานอาหารไปคุยกันไป พี่พีทตักกุ้งจากจานตัวเองให้ผมทั้งหมด
เป็นแบบนี้ทุกครั้งไม่รู้ทำไม
"กุ้งในต้มยำก็มี พี่พีททานบ้างเถอะกุ้งอ่ะ" ผมก็ตักกุ้งจากต้มยำให้พี่พีท
"เออ ย่าลืมไปเลย น้องภูว่าไงลูกเรื่องเดินแฟชั่นโชว์"
"แล้วแต่คุณย่าแล้วกันครับ"
"พีทไม่อนุญาติครับ"
"งั้นภูตกลงครับคุณย่า" แล้วพี่พีทมันก็จ้องตาผมเขม็งเฉงฉง ผมก็ยิ้มให้สวยๆท้าทายอำนาจมืด ฮ่าๆๆๆ
"เอาเป็นว่าถ้าเขาหาใครไม่ได้ย่าจะเอาภูกับพีทแล้วก็ผักบุ้งด้วย"
"แค่ในงานพีทก็หัวหมุนแล้วครับคุณย่า ให้เด็กสองคนนี้ก็พอ"
"งานก็ให้ลูกน้องทำสิ อย่ามาอ้างเลย เห็นงานที่เเล้วเดินคุยกับคนโน้นทีคนนี้ที"
"รู้ดี ไม่ได้ไปรู้ได้ไง"
"พี่ก้อยเล่าให้ฟังอ่ะ อายก็บอกมาเถอะ"
"ไม่ได้อาย ลองคิดดูสิ ถ้าพี่ไปเดินด้วย น้องภูกับบุ้งจะไม่ได้เกิดนะ คิดดีๆ"
"โอ้โห หล่อเทพเหลือเกิน"
"บุ้งโอเคไหมลูก"คุณย่าถามพี่บุ้งที่ได้แต่นั่งยิ้ม ไม่พูดไม่จา
"บุ้งอายอ่ะครับคุณย่า"
"เอาน่ะ ไปเป็นเพื่อนน้อง นะลุก"
"ครับคุณย่า"
"เอาๆๆๆๆๆ เอาสองคนนี้มันยังไงนะ เวลาทานข้าวยังจะเล่นกันอีก พีทก้นะ โตแล้วนะลูก ยอมๆน้องบ้างเถอะ"
"แต่บุ้งว่า น้องอ่ะ น่าจะโตได้แล้วนะครับคุณย่า"
"พี่บุ้งนิ เงียบไปเลยเหอะ เนอะๆคุณย่าเนอะ"
"พอกันเชียว สมกันอย่างกิ่งตำแยกับ ใบหนาด"
"งั้นภูเป็นใบหนาดให้พี่พีทเป็นกิ่งตำแย"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็ใบหนาดเอาไว้ไล่ผีได้ไง เอาไว้ไล่พี่พีทน่ะแหละ"
"นี้" แล้วพี่พีทมันก็เอากำปั้นมาเขกหัวผม
"โอ๊ยยยยย"
"พอๆๆๆๆๆ ต่างคนต่างทานไปเลย เดี๋ยวถ้าใครเริ่มก่อน เย็นนี้จะให้อดข้าวเย็น"
"โทษแรงมาก" ผมขยับไปนั่งใกล้ๆคุณย่า นั่งใกล้พี่พีทเดี๋ยวก็ได้อดข้าวเย็นจนได้
ทานข้าวกันเสร็จผมก็ยกจานออกไปล้างโดยมีพี่บุ้งช่วยยกออกมา
แต่พอคุณป้าแม่บ้านเห็นก็แย่งเอาไปล้างอีกตามเคยนั้นแหละ หยิบน้ำส้มมาขวดยืนดูด
"พี่รู้นะว่าภูสงสัยพี่อ่ะ"
"เรื่องอะไร" ผมทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ใส่พี่บุ้ง
"ก็เรื่องพี่กับพี่อ้นไง"
"ไม่ได้สงสัยซะหน่อยอย่าร้อนตัวสิ"
"อย่าคิดไปไกลมันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้นแหละ"
"อย่ามาปากแข็งเร้ยยยยยยยยยย"
"อย่ามารู้ดี"
"หลอกใจตัวเองอยู่หรือเปล่า รักใครชอบใครก็บอกเขาไป มาเก็บไว้มันอึดอัดน๊า"
"เออ"
"ไปดีกว่า"
"ไปไหนก็ไปเลยป่ะ เหม็นขี้หน้า"
"แล้วอย่ามาให้น้องคนนี้ช่วยก็แล้วกัน แบร่"
"ไม่จำเป็น"
"เดี๋ยวก็รู้ ไอ้พี่ชายปากแข็ง" ผมเดินเข้าห้องพี่พีทไป พี่บุ้งก้ไปนั่งทำงานต่อ
แต่ผมเห็นสายตาที่พี่อ้นมองมาก็รู้แล้ว ว่ามันคิดอย่างไรกับพี่ชายผม โด่
นั่งเล่นเกมส์รอพี่พีทเลิกงาน วันนี้ไม่เย็นมากเพราะพี่พีทสะสางงานให้คนอื่นทำ
เพราะจะได้พาผมกับคุณย่ากลับบ้าน ขากลับเราก้แวะซื้ออาหารกลับไปทานที่บ้าน
เพราะวันนี้คุณย่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว กลับไปบ้านถ้าต้องทำกับข้าวอีกจะหนักเกินไป
ไก่ย่างห้าดาว  ไก่จ๊อ  ต้มยำ ข้าวผัดปู หมุทอด ซื้อมันมาเรื่อยอ่ะครับ แวะกันมาตลอดทางฮ่าๆๆๆ

ถึงบ้านแล้วววววววววว

ถึงบ้านก็รีบเข้าครัว จัดแจงเตรียมอาหาร ทานเสร็จก้ต่างคนต่างอาบน้ำนอน
ผมกับพี่พีทอาบด้วยกันเหมือนเดิม
แล้วตอนนี้เราสองคนก็พร้อมนอน พี่พีทเดินไปปิดไฟ ผมนอนรอ 5555+
"พี่พีท ภูมีเหตุการณ์ตื่นเต้นจะเล่าให้ฟังแหละ"
"อะไร"
"เมื่อวานนี้อ่ะ ที่ภูไปหอไอ้แบงค์อ่ะ"
"อื้ม"
"คือแบบว่าภูมีกุญแจใช่ป่ะ แล้วไขเข้าไป เจอไอ้แบงค์มันกำลังฟีจเจอร์ริ่งอยู่กับแฟนมันอ่ะ"
"หรอ  แล้วภูทำไงอ่ะ" แล้วพี่พีทก็อมยิ้ม
"ก็ปิดประตูดิ ทำอะไรไม่ถูกอ่ะ ตัวชาไปหมดเลย งงอ่ะ"
"แล้วเขาทำท่าไหนกันอยู่ละ" ไอ้บร้าพี่พีท ใครให้ถามคำถามนี้ว่ะ
"บร้า"
"ทำเหมือนเราสองคนป่ะ" ไม่น่าเปิดช่องให้ไอ้หื่นนี้เลยยยยยยยยยย
"ไม่รุ้ เห้นแค่แปปเดียว"
"จริงอ่ะ"
"แล้วคืนนี้เราจะทำท่าไหนกันดีจ้ะ"
"ไม่ทำ  นอน แค่นี้นะ ราตรีสวัสดิ์"

ท่านผุ้อ่านว่าไอ้เสาไฟมันยอมแค่นี้ป่ะล่ะ  ฮ่าๆๆๆ  เอาไปนอนคิดดู

รักเขาแต่เราไม่กล้าบอก
กลัวเขาหลอกให้เราเก้อต้องเพ้อฝัน
กลัวเราคิดไปคนเดียวเสี่ยวทุกวัน
แต่อยากชวน "มารักกัน" "ฉันกับเธอ"      คริคริ



ราตรีสวัสดิ์คับ


จิ้ม
V
V
V
V

[Still_14OC]

พี่พีทยอมก็น้ำท่วมกรุงอีกรอบแล้วน้องภู ยอมรับชะตากรรมซะ 

[konnarak]

ทำท่านอน ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

น้องภูน่ารัก ไปใหนๆ ใครๆก็รัก

[Horizon]

อ่านไปยิ้มไป
คุณย่าน่ารักมาก
+1

[Nus@nT@R@]

ถ้าพี่พีทยอม แสดงว่า ...เสื่อมแล้ว 

[•♀NoM!_KunG♀•]

น่ารักมากมายเลยตอนนี้..........มีสีสีนขึ้นเยอะ

แต่เพิ่งจะคิดออกว่าพี่พีทก่ะน้องภูมีอารายที่ทำให้เรานึกถึงผู้มีพระคุณเลย

พี่พีทก่ะน้องภูอาบน้ำด้วยกานทุกวัน....เหมือนพ่อแม่เราเลยที่อาบน้ำด้วยกานทุกวัน

นี่สินะที่เค้าเรียกว่ารักที่วมบูรณ์แบบ.........รักที่ไม่จางหาย เห้อ++ยากแท้ที่จะมี

อย่าลืมมาต่ออีกนะค๊าฟฟฟ รอ รอน้อ