ตอนที่.....47 
กลับมาถึงบ้าน แล้วววววววว
"คืนนี้ภูจะนอนกับพี่บุ้ง"
"โน" พี่พีทฏิเสธเสียงแข็ง แล้วก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีกต่างหาก
"ทำไมอ่ะ"
"ไม่ต้องมานอนกับพี่หรอก พี่ชอบนอนคนเดียว" เอ้าไอ้ผักบุ้งเน่านิ เดี๋ยวให้เต่ากินเลย
"แล้วที่หอน่ะ อยู่คนเดียวหรอ นอนกันเยอะแยะ อย่ามา"
"ก็นานๆทีจะได้นอนคนเดียว ยังคิดจะมากวนพี่อีกหรอ" ยังมาทำหน้ากวนประสาทอีกนะ
"เอ้าๆ แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่า แล้วลงมาทานข้าวพร้อมกันนะ"
วันนี้เป็นอีกวันที่เราซื้ออาหารจากนอกบ้านมาทานเพราะว่า คุณย่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
ถ้าต้องกลับมาทำอาหารอีกมันดูจะโหดร้ายเกินไป
เข้าห้องนอนมาพี่พีทก็ล้มตัวนอนหงายไปกับเตียงสงสัยจะเหนื่อย
"มานี่สิ" แล้วพี่พีทก็เรียกผมทั้งๆที่ตายังหลับ
"มีไร"
"มาเหอะ" ผมไปยืนที่ปลายเตียง "มากอดหน่อย"
"ไม่เอาจะไปอาบน้ำ"
"เร็วๆสิ อย่าดื้อ วันนี้ยังไม่ค่อยได้กอดเลย" ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ พี่พีทก็ดึงเข้าไปกอด
"พี่พีท"
"ครับ"
"ตอนภูไปเข้าห้องน้ำเจอไอ้พี่เต้ด้วย"
"ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม" พี่พีทถามผมด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก
"เปล่า แต่มันว่าภูว่า ใส่เพชรระวังจะคันนะ"
"แล้วตอบเข้าไปว่าไงอ่ะ" แล้วทำไมต้องยิ้มด้วยว่ะ
"ก็ตอบไปว่าถ้าเขาใส่แล้วไม่คันน้องภูก็ไม่คันเหมือนกัน ถึงจะคันน้องภูก็มีพี่พีทช่วยเกา"
"ร้ายนักนะ แล้วเขาไม่กรี๊ดลั่นเลยหรอ"
"อันนั้นมันก็ละครเกินไป แต่ก็เกือบๆถ้าคุณย่าไม่เข้ามาซะก่อน ภูอาจจะโดนตบลงไปกองกับพื้นก็ได้"
"ฟังพี่นะ อยู่ห่างคนๆนี้ให้มากที่สุด"
"จะพยายาม"
"อื้ม ฟ๊อดดดดด หอมจัง"
"ไม่หอมแล้ว ตะลอนมาทั้งวัน"
"หอม เนี่ยๆๆ ห๊อมหอม" แล้วพี่พีทก็เอาจมุกมาเขี่ยจมูกผมเบาๆ เบา เพลินดีเนอะ
เเล้วประตูห้องก็เปิดออก
"อุย.... ขอโทษครับ ลืมเคาะประตู" ไอ้พี่บุ้งอ่ะสิ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีว่ะเนี่ยน้องภู
ไอ้พี่บุ้งมันต้องล้อน้องภูไปจนลุกบวชแน่ๆเลย หรือเวรกรรมจะตามเราทันว่ะ
ที่เราเปิดประตูเข้าไปในห้องไอ้แบงค์วันนั้น โห ดีนะที่ไม่ได้มีอะไรเกินเลย
ไม่งั้นละเธอเอ๊ยยยยยยยยยย แซ่บ
"มีอะไรหรอบุ้ง เข้ามาเถอะ" พี่พีทเรียกพี่บุ้งที่มีสีหน้าตกใจปนเขินอาย
"คือบุ้งจะมาขอยืมครีมอาบน้ำหน่อยนะครับ"
"ในห้องน้ำน่ะ ตรงตู้ข้างกระจกจะใช้อะไรก็หยิบไปได้เลย"
"ครับ" ผมได้แต่หลบสายตาไอ้พี่บุ้ง กลัวมันล้ออ่ะ ไอ้นี้มันยิ่งจ้องจะเอาคืนอยู่ด้วย
เมื่อมันได้ของที่มันต้องการ แล้วก่อนที่จะออกจากห้องมันก็
"ภูเดี๋ยวพี่ล็อคประตูให้นะ" แล้วมันก็ยิ้มแบบกวนบาทายิ่งนัก
ทีใครทีมันจำไว้เลย เชอะ
"พี่พีทอ่ะ เห็นไหม ทำอะไรไม่ระวัง ทำไมไม่ล็อคประตู ถ้าเกิดพี่บุ้งมันเข้ามาตอนที่มันมากกว่าหอมแก้มจะทำไง น้องภูจะเอาหน้าหล่อๆไปไว้ที่ไหน"
"ก็เอาไว้ที่เดิมนั้นแหละ อายอะไรแค่หอมแก้ม"
"กอดกันกลมเนี่ยนะ พี่บุ้งมันคิดเลยเถิดไปไหนต่อไหนเเล้ว"
"เรานั้นแหละคิดเลยเถิด ป่ะ อาบน้ำกันได้ไปทานข้าว"
"ทานข้าวก่อนได้ป่ะเดี๋ยวค่อยอาบทีเดียวตอนนอน"
"ตามใจ"
"พี่พีทไปอาบก่อนเถอะ"
"ไม่อาบด้วยกันแน่นะ"
"แน่"
ด้วยความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน เลยเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พี่พีทมันก็ปลุกตอนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
เพราะพี่พีทมันจะลงไปทานข้าวมันเลยเรียกน้องภู
"ภู ตื่นๆๆ ไปทานข้าว"
"อื้ม ทานไปเลยไม่หิว น้องภูง่วง" แล้วผมก็ควานหาหมอนมาปิดหน้าไว้
แล้วพี่พีทมันด฿งหมอนออกไป ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหลับต่อไป
แล้วพี่พีทมันก็ดงแขนผมให้ลุกขึ้น
"พี่พีทน้องภูจะนอนนนนนนน"
"ไปทานข้าว ไปล้างหน้าล้างตา"
"ไม่เอาาาาา" แล้วพี่พีทมันก็มาทำอะไรยุกยิกยุกยิกตรงกลางลำตัวผม
เหมือนพี่พีทมันจะปลด......เข็มขัดออก แล้วก็ปลดกระดุมกางเกง ซิป เห้ยยยย
"ทำไรอ่ะ" ผมจ้องหน้าพี่พีท พี่พีทมันก็ทำหน้าตาเฉย
"เลือกเอา ระหว่าง ไปทานข้าว กับ โดนข่มขืน จะเอาอะไร"
"ไปทานข้าวดีกว่า แหะๆๆ เดี๋ยวน้องภูไปล้างหน้าก่อนนะ รอแปปนะ" บรึ๊ยยยยยยย
ผมรีบพาตัวเองเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วก็มาเปลี่ยนกางเกงเป็นขาสั้น
แล้วก็เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสบายๆ หล่อมาทั้งวันแล้วววันนี้ พักบ้างอะไรบ้าง ฮ๋าๆๆ
ลืมไปว่ามีพี่พีทนั่งอยู่ในห้องด้วย เปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่ได้เซฟตัวเองเท่าไร
หันไปอีกที มองตาเเป๋วเลย นิดหน่อยก็เอานะ ไอ้เสาไฟ ไอบ้าหื่น
"มองไร"
"มาแก้ผ้าต่อหน้าพี่เอง พี่ไม่ได้มองซะหน่อย"
"ก็หันหน้าไปทางอื่นสิ"
"แล้วทำไมไม่ไปเปลี่ยนในห้องน้ำล่ะ"
"ก็ ...... เออ ช่างเหอะ ไปดีกว่า" แล้วผมก็รีบออกจากห้อง ก่อนที่ไอ้จูมงมันจะปรากฏตัวอีกครั้ง
"นี่หายไปซะนานสองนานยังไม่ได้อาบน้ำอีกหรอลูก"
"รอพี่พีทกว่าจะอาบเสร็จ น้องภูก็เลยเผลอหลับไปอ่ะครับคุณย่า" จริงๆแล้วขี้เกียจอาบ 55+
"แน่ใจหรือว่าเผลอหลับ ไม่ได้ทำอะไรมากกว่าหลับหรอกหรอ"
"ทะลึ่งน่ะไอ้ผักบุ้งเน่า"
"ฮ่าๆๆๆ"
"เอาๆๆมาทานข้าว แล้วพี่เราล่ะ"
"เดี๋ยวคงลงมาแหละครับ นั้นไงมาโน้นแล้วครับ"
"พีทนั่งลูก.......ทานข้าว"
"ยี้ๆๆ เหม็นคนไม่อาบน้ำ สงสัยจะทานข้าวไม่ลงแน่ๆ" มาถึงก็กวนประสาทเชียวนะไอ้เสาไฟ
"ตอนอยู่ในห้องมาหอมเค้าทำไม ล่ะ ไหนบอกว่าหะ หะ หอมม " อุ๊ปปปส์ พูดอะไรออกไปว่ะเนี่ย
"อะไรนะ" ไอ้พี่บุ้งทำหน้าสงสัยได้กวนประสาทมาก ไม่น่าชวนมันมาเลย จริงๆ
"เปล่า"
"ตักข้าวให้พี่เขาสิลูก"
"พีทตักเองดีกว่าครับคุณย่า เดี๋ยวกลิ่นมันจะติดข้าว"
"แล้วมานั่งตรงนี้ทำไมล่ะ ไปนั่งข้างพี่บุ้งโน้นสิ"
"พอๆ พีทก็นะ เออ ไม่แกล้งกันก่อนทานข้าวนี้ไม่เจริญอาหารหรือไง"
แล้วพี่พีทมันก็ตักไข่เจียวมาให้ผม ไม่ทานหรอก เขี่ยเอาไว้ข้างจาน ไม่พอใจ มีไรม๊ะ
"คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"พี่เฟียตเขาเป็นใครหรอครับ"
"ก็เป็นลูกของกรรมการในสมาคมนั้นแหละ คุณแม่เขาน่ารักมาก เดี๋ยววันงานหนูคงได้เจอ"
"ภูว่าพี่เขาน่ารักดีนะครับ ไม่ค่อยพูดมากด้วย"
"แต่พี่ว่า หน้าเขาเฉยเกินไปอ่ะ เหมือนไม่รับรู้อะไรจากโลกภายนอก" ไอ้พี่บุ้งมันแย้งขึ้น
"ก็ดีแล้วไง น่ารักดีออก เฉยๆ สบายๆ ไม่เยอะส์" เน้นเสียงไปที่คำว่าเยอะ
"แล้วนี้ เจอนายเต้เขาในห้องน้ำเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า"
"ก็มีปะทะฝีปากกันนิดหน่อยครับคุณย่า แต่น้องภู ชนะ"
"ปะทะอะไรหรอ" อยากรู้ขึ้นมาเชียวนะไอ้ผักเน่า
"ก็เค้าบอกน้องภูว่า ใส่เพชรอ่ะ ระวังคันนะ"
"แล้วภูตอบเขาว่าไง" ไอ้พี่บุ้งนี้ก็ขี้เสือกพอๆกะไอ้สี่ยอดกุมารนั้นเลยนะ
"ก็บอกไปว่า ถ้าเขาใส่แล้วไม่คัน ภูก็คงไม่คันเหมือนกัน แต่ถ้าภูคันภูก็มีพี่พีทช่วยเกา"
ผมเห็นไอ้พี่พีทมันแอบยิ้มหลังจากที่มันตีหน้านิ่งมาได้สักพัก
"สมเป็นหลานย่า ฮ่าๆ" คุณย่าท่าทางจะชอบใจมากๆ
"แล้วไอ้พี่เต้นี้เป็นใครอ่ะ" ไอ้บุ้งเน่า ที่แกเออ ออห่อหมกมาโดยตลอดนี้
คือยังไม่รู้ว่าไอ้พี่เต้เป็นใครใช่ไหม แล้วทำมาเนียนมากเลยนะ
ผมก็เล่าเรื่องพี่เต้โดยย่อให้พี่บุ้งมันฟัง มันก็เลยได้ถึง บางอ้อ กับเขาซะที
"ถ้าอย่างนั้น วันงานเราต้องเตรียมรับมือกับมันให้ดี" พี่บุ้งเสนอขึ้น
"ใช่ น้องภูก็คิดว่า มันไม่ยอมจบง่ายๆหรอก มันต้องจ้องทำลายน้องภูแน่ๆ"
"ถูก"
"พีทกับบุ้ง ต้องดูน้องให้ดีนะ วันนั้นย่าคงยุ่งมาก"
"ครับ" พี่บุ้งรับคำ
"ให้เฟียตดูให้สิครับ น้องคงจะถูกใจ" แล้วมันก็นั่งทานข้าวหน้าตาเฉยไม่ยินดียินร้าย
คุณย่าก็มองหน้าผมแล้วก็อมยิ้มบางๆเหมือนจะเข้าใจว่าหลานชายตัวโต แอบงอนเรื่องไม่เป็นเรื่อง
"น้องภูดูแลตัวเองได้ครับคุณย่า อย่าไปทำให้ใครเขาลำบากใจเลย"
"อย่าประมาทไปนะลูก"
"งั้นภูขอชวนเพื่อนๆไปด้วยได้ไหมครับ"
"ได้สิ"
"ขอบคุณครับคุณย่า"
"แล้วบุ้งล่ะลูก จะเอาการ์ดเชิญไปชวนเพื่อนๆไหม"
"ไม่ดีกว่าครับเดี๋ยวเพื่อนๆมาบุ้งจะก้าวขาไม่ออกกันพอดี"
"แค่มีพนักงานในออฟฟิศเราไป พี่บุ้งก็คงมีกำลังใจเหลือเฟือแล้วล่ะครับคุณย่า โอ๊ย"
"ไอ้พี่บุ้งมันเตะขาน้องภูอย่างแรง จนต้องนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้เดี๋ยวเพื่อมันไม่พอใจอีก
"บุ้งรู้จักเฟียตหรือเปล่าลูก"
"ไม่รู้จักครับคุณย่า"
"ย่าเห็นเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันนึกว่าจะรู้จัก"
"หน้ายังไม่คุ้นเลยครับ"
"คนสมัยนี้บางทีบ้านติดกันยังไม่รู้จักกันก็มี ทำความรู้จักกันไว้ก็ดีนะลูก ในภายภาคหน้าได้พึ่งพาอาศัยกัน"
"น้องภูมีวอทแอพเพอเพ่อ ของพี่เฟียตครับ เดี๋ยวก็รู้จักกันเอง"
"อะไรล่ะไอ้วอทแอพเพอเพ่อเนี่ย"
"มันเป็นแอพพลิเคชั่นหนึ่งในมือถือนะครับคุณย่า เอาไว้ส่งข้อความคุยกัน"
"อ่อๆดีๆจะได้เป็นเพื่อนกันไว้นะ"
ทานอาหารกันอิ่ม ผมกับพี่บุ้งก็อาสากันล้างจาน พี่พีทขอตัวขึ้นไปทำงาน คุณย่าก็ขึ้นไปนอน
เลยเหลือเราสองคนพี่น้อง ก็เลยคุยกันตามประสาพี่น้อง
ผมก็เล่าให้พี่บุ้งฟังในรายละเอียดของพี่เต้ แบบละเอียดยิบ พี่บุ้งก็ดูท่าทางจะไม่พอใจมันมาก
ล้างจานเสร็จผมก็ไปนั่งเล่นต่อที่ห้องพี่บุ้ง แล้วก็คุยโน้นคุยนี้กันไปเรื่อยเปื่อย
ผมพยายามล้วงความลับเรื่องพี่อ้อนจากพี่บุ้งให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ
"พี่ว่า เหมือนมีคนมาเดินอยู่หน้าห้องพวกเรานะ" พี่บุ้งมันเอ่ยขึ้น
"เวอร์ ประตูลมยังผ่านไม่ค่อยจะได้ มีตาทิพย์หรอไง"
"ฮ่าๆๆ กลับห้องได้แล้วดึกแล้ว พี่พีทเดินเป็นหนูติดจั่นแล้วมั้ง"
"ช่างสิ ไม่สนใจหรอก"
"แน่?"
"แน่สิ"
"ไปๆๆๆ พี่จะนอนแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่านอนได้แล้วไป"
"จะแอบคุยโทรศัพท์กับพี่อ้นล่ะสิ โด่"
"ไม่มีเบอร์"
"หราาาา ไหนเอาโทรศัพท์มาสิ"
"ยุ่ง ออกไปได้แล้ว"
"ไปก็ได้ว่ะ กู๊ดไนท์"
"ฝันดีนะ ระวังตูดด้วย"แล้วพี่บุ้งมันก็ปิดประตูใส่หน้าผมทันที เชอะ
เข้ามาในห้องก้เห็นไอ้เสาไฟนอนไปแล้ว ไหนบอกทำงานไง นอนก่อนได้ไงอ่ะ
หรือว่าจะไม่สบาย ตอนทานข้าวก้ไม่พูดไม่จาอะไร เป็นไข้เปล่าเนี่ย
ผมเดินเอามือไปแตะที่หน้าผาก ตัวก็ไม่ร้อนนิหว่า แตะมาตามแก้มก็เย็นเฉียบ
เลยเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอาบท่า ออกมาก็เห็นพี่พีทนอนนิ่ง
แต่เปลี่ยนท่าทางการนอนเป้นนอนหงาย ผ้าห่มก็ไม่ห่ม
ผมเลยหยิบผ้าห่มมาห่มถึงหน้าอก แล้วก็เอามือสัมผัสที่หน้าผากอีกทีว่าตัวไม่ร้อนชัวร์
ผมเลยไปแต่งตัวแล้วก็ ปิดไฟ ลงนอนข้างๆพี่พีท หันไปมองหน้าพี่พีท
ก็เห้นวว่าหลับตาเฉย แต่ภายในใจคิดว่ามันไม่หลับอย่างแน่นอน เชื่อสิ
พี่พีทไม่มีทางนอนก่อนผมแน่ แล้วท่านอนท่านี้ก็ไม่ใช่ท่าของคนหลับ
มันเป็นท่าทางที่ดูประดิษฐ์จนเกินไป มันดูไม่ผ่อนคลายหมือนคนหลับทั่วไป
เรียกง่ายๆว่า เก๊กหลับ.......
ผมหยิบมือถือมาสไลด์ แสงเข้าตาคนนอนเล้กน้อย ทำให้ตากระพริบเบาๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆ บอกแล้วว่าแกล้งหลับ แล้วก็ไปที่วอทแอพเพอเพ่อ มันต้องสนใจจนแอบดูแน่ๆ เชื่อสิ
อยากมาว่าน้องภูตัวเหม็นทำไมล่ะ เสียความมั่นใจนะเว้ยเห้ย
ผมลุกจากเตียงพร้อมกับโทรศัพท์ไปที่ระเบียง
"ครับพี่เฟียต ยังไม่นอนครับ ครับ อ๋อออ แล้วพี่เฟียตล่ะทำอะไรอยู่ นอนดึกจนชินแล้วสิ
ยังไม่มีครับ ใครจะมาชอบน้องภู ฮ่าๆๆๆๆ หรอ แล้วพี่เฟียตล่ะมีแฟนหรือยัง บลาๆๆๆๆๆๆๆ"
"นอนได้แล้ว นี้มันดึกแล้วนะ" พี่พีทมันมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้อ่ะ กล้วยทอดแล้ว
พี่พีทมันบีบข้อมือผมไว้แล้วก็ดึงโทรศัพท์ไปจากมือผม แล้วก็ดูที่หน้าจอ
"คุยกับใคร"
"ก็คุยกับโทรศัพท์ไง"
"พี่หมายถึงคุยโทรศัพท์อยู่กับใคร อย่ามากวนโมโห"
"แล้วพี่พีทได้ยินว่าคุยกับใครล่ะ"
"ไอ้เฟียต"
"แล้วจะถามทำไมอีก นอนแล้วนะ"
"ถ้าเบื่อพี่ไม่รักพี่แล้วก็บอกกันมาตรงๆ" ผมเริ่มรำคาญไอ้เสาไฟนี้เต็มที ใครจะไม่รักแก
เลยนอนหันหลังให้ พี่พีทมันก็เดินอ้อมมาทางที่ผมนอนอยู่
"อะไรอีกอ่ะพี่พีท ดึกแล้วนะน้องภูง่วง"
"ยังนอนไม่ได้ ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง"
"อะไรของพี่พีทเนี่ย"
"มันจีบภูใช่ไหม"
"ใคร"
"ไอ้เฟียต"
"เปล่านิ"
"แล้วคุยโทรศัพท์กันขนาดนี้มันหมายความว่าไง"
"พี่พีทมีสติหน่อยนะ"
"พี่ได้ยินครบทุกคำ พี่มีสติมากพอ"ยังจะมาปากเก่งอีก เดี๋ยวจับกดซะเลยนิ แว๊กกกก
"แสดงว่าแกล้งหลับงั้นสิ"
"อย่าเปลี่ยนเรื่อง" ใครกันแน่เปลี่ยนเรื่อง
ตอนี้พี่พีทมันคงโมโหมากแหละ ดูหน้ามันสิ มันจะต่อยน้องภูไหมเนี่ยเริ่มกลัว
"ตอนที่แย่งโทรศัพท์ไปจากมือภูเนี่ยหน้าจอโชว์อะไรไหม มันอยู่ในหมดสงบนิ่งของมันไม่ใช่หรอ"
"ใช่"
"แล้วไง เข้าใจหรือยัง"
"ก็มันวางสายไปแล้วไง" เอาเข้าไป แค่นี้ยังไม่ฉลาดอีก เห้อ หึงจนขาดสติ
"เช็คสายโทรเข้าโทรออกสิ เบอร์ใครล่าสุด"
"สุดที่รัก"
"อื้ม ภูพูดคนเดียวคุยคนเดียว ภูนอนได้ยัง"
"แล้วทำแบบนี้ทำไม"
"ก็แกล้งไอ้คนที่มันแกล้งหลับไง"
"แกล้งพี่ทำไม"
"ก็ภูไม่อยากนอนโดยไม่มีคนกอด" เท่านี้แหละ
ไอ้หน้าโหดร้ายเมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นรูปทอง ยิ้มร่าในทันที
"ภูนอนได้ยัง หัวจะทิ่มอยู่แล้ว"
ผมทิ้งศีรษะลงไปบนหมอน อยู่ดีไม่ว่าดีนะเราหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ
พี่พีทอ้อมมาขึ้นเตียงอีกด้านแล้วก็นอนพิงไปกับหัวเตียง ยังๆยังไม่นอนอีก
พี่พีทมันเอาโทรศัพท์ผมไปสไลด์หาชื่อพี่เฟียตแน่เลย ผมไม่ซีเรียสหรอก หาไปเหอะไม่มีความลับอะไรอยู่แล้ว
"หาอะไร แสงมันเข้าตานอนได้ยังเนี่ย" หันไปเหวี่ยงนิดหน่อย
"เปล่า จะเล่นเกมส์" ยังจะมาปากแข็ง อีก ดูคนเรา
"ไม่มีหรอกเบอร์พี่เฟียตอ่ะ วอทองวอทเเอพอะไรก็ไม่มีหรอก ไม่ต้องเสียแรงหา"
"ป๊าว....จะเล่นเกมส์"
"เครื่องตัวเองก็มี มาเล่นเครื่องเค้าทำไม"
"ก็เครื่องพี่ไม่ค่อยมีเกมส์อ่ะ"
"เดี๋ยวพาไปมาบุญครองนะ สองร้อยจะเอากี่ล้านเกมส์ล่ะ นอนได้แล้ว"
ผมแย่งโทรศัพท์จากมือพี่พีทมาแล้วก็เอาไปวางไว้ที่หัวเตียง
"มันตาสว่างเเล้วอ่ะ ยังไม่ง่วง"
"แต่น้องภูง่วงมากกกก"
"ไม่ให้พี่พีทเล่นเกมส์ พี่พีทจะเล่นน้องภูแทนนะ" นั้นง่ะ เข้าตัวจนได้
ไม่น่าเร้ยยยยยยน้องภู ปล่อยให้ไอ้เสาไฟมันนอนงอนจนหลับไปก็ดี
หาเรื่องใส่ตัว แท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมก็ถูกซุกไซร้ ลูบไล้ ทันที
"พี่พีท" ผมจับหน้าพี่พีทที่กำลังกดปลายจมูกไปที่ซอกคอให้มามองหน้าผม
"มีไร"
"พี่พีทสัญญานะว่าจะอยู่ข้างภูตลอดไป"
"พี่ต้องเป็นคนพูดว่า ภูต้องสัญญานะว่าจะอยู่ข้างพี่พีทตลอดไปมากกว่า"
"ภูแค่แกล้งพี่พีทเฉยๆ อยากมาว่าน้องภูตัวเหม็นทำไมล่ะ"
"พี่ก็แกล้งเฉยๆเหมือนกัน ตัวหอมจะตายใครว่าเหม็นก็บ้าแล้ว"
"ก็พี่พีทไง"
"ล้อเล่น วันหลังไม่แกล้งพี่แบบนี้แล้วนะ พี่โมโหจนสติเกือบจะแตกอยู่แล้ว"
"แตกไปแล้วล่ะมั้ง ถึงได้ไม่รู้ว่าภูคุยคนเดียวอ่ะ"
"ไอ้ตัวแสบ" แล้วพี่พีทก็กัดริมฝีปากผมเบาๆ แล้วก็เอาปลายจมูกตัวเองมากดที่ปลายจมุกผม
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่เฟียตน่ารักเนอะ" ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วพี่พีทมันก้จี้ๆเอวผมแล้วก็กดปลายจมูกลงมาที่คอทันที
ทั้งซุกทั้งไซร้จนผมจั๊กจี้ไปหมด หัวเราะออกมาจนเหนื่อย
"พอๆๆก่อน " ผมหัวเราะจนหอบก็เลยประคองหน้าพี่พีทให้มามองผมอีกรอบ
"เหนื่อยละสิ"
"อื้ม พี่พีทขี้หวงเนอะ"
"ก็เมียพี่ฮอตซะขนาดนี้ ขนาดป้าชูยังชมไม่ขาดปาก"
"ขาขึ้น ฮ่าๆๆๆๆ พี่พีทอ่ะขาลงแล้ว คลื่นลูกเก่า"
"ไม่ยากให้เดินเลย หวงชะมัด" อะไรของมันเนี่ย มาอารมณ์ดราม่าอีกแล้ว
"ช่วยคุณย่าไง "
"พี่ยอมรับนะว่าขี้หวงขี้หึง ยิ่งเห้นหลายๆคนต่างก็ชอบภูพี่ยิ่งหวง"
"โธ่เอ๊ย เด็กหนอเด็ก ไม่เอาๆๆ อย่าคิดมากนะ ก็บอกแล้วไงต่อให้หล่อกว่าดีกว่า ภูก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจไปรักใครได้อีกแล้ว"
"สัญญา?"
"สัญญา"แล้วผมก็ยกศีรษะขึ้นไปจุ๊บปากพี่พีทเบาๆ พี่พีทก็กดริมฝีปากตามลงมาทันที
ก็จะสำรวจช่องปากอย่างละเอียด แล้วศึกสงครามระหว่างจูมงกับทงอีก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ เสื้อไปทาง กางเกงไปทาง สลบไปทั้งคู่ด้วยร่างกายเปลือยเปล่า..............................................^^สวัสดีพี่น้องเพื่อพ้อง ที่รัก ทุกท่าน
นี้ก้ดึกแล้วหนอ หลับสนิทในนิทรากันหรือยัง
ขอบคุณนะครับ ที่ชอบนิยายของผม
แล้วก็ขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นท์ แล้วก็ไม่ไม่เม้นท์ ขอบคุณมากๆครับ
เป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะครับ เลิฟๆๆ
อยากจะมี คนให้หึง คนให้หวง
คนเดินควง คนจับมือ คนดื้อฉัน
คนโทรหา คนคอยบอก ว่ารักกัน
คนคนนั้น อยู่ที่ไหน ใคร่บอกที.........
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2642024 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก