หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[Rhythm]

เมื่อไหร่จะเอาภูไปอยู่ด้วยอ่ะ


รออ่านจ้า

[Nus@nT@R@]

ไม่รู้ผักบุ้งทนมาได้ไงเนาะ

[StillLoveThem]

...แม่เลี้ยงร้ายเนอะ เข้าตำราเป๊ะ นี่สรุปทั้งผัวทั้งเมียผีพนันเข้าสิงทั้งคู่ เวรแท้ๆๆ
...และแล้วพระเอกก็ขี่ม้าขาวมาช่วยนายเอก แหมมมมมมม เอานั่งตักซะด้วยแผนสูงจริงๆพี่พีท

[CarToonMiZa]

พี่ภูพาน้องลิงไปอยู่ด้วยเลย

[karenoo]

แจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายเลพี่พีท แล้วเอาน้องมาอยู่ด้วยเลย 

[m_pop91]

พี่พีทเอาน้องไปอยู่ด้วยได้แล้ว
อยากเห็นน้องภูสดใส ร่าเริง เหมือนเดิม
คิดถึงคุณย่าด้วย ไม่มีน้องภูอยู่ข้างบ้าน
คุณย่าก็ไม่ค่อยมีบทบาทเลย

[♠♥♦♣]

สนุกมากกกกก!

[MaRiTt_TCL]

สงสารน้องภูอ่ะ ทั้งป้าทั้งลุงพอๆกันเลย
 เล่นพนันกันทั้งคู่เล่นแล้วก็เสีย ไม่รู้เล่นทำไม
พี่พีทเนียนนะพี่

[kinjikung]

สงสารน้องภูจริง ๆ พี่พีทเเอาน้องไปอยู่ด่วน
อีป้าใจคด กับอีลุงเฮงซวย เฮ้ออออ

[BeeRY]

ถึงลุงกับป้าจะเลวร้ายขนาดไหน น้องภูก็ยังโชคดีที่มีพี่ผักบุ้งกับน้องผักกาดอยู่นะคะ
ขอบคุณคนเขียนที่ไม่ใจร้ายไปมากกว่านี้
คนดีอยู่ที่ไหนก็แคล้วคลาดนะคะน้องภู สู้ๆค่ะ เดี๋ยวพระเอกขี่ม้าขาวคงมารับซักวัน (พี่พีทมาเร็วเซ่ )

[monkaew]

สู้ๆๆ

[woodong]

อร๊ายยยยยย เพิ่งได้อ่านวันนี้ สนุกมากมาย
อยากบอกว่าน้ำตาไหลด้วยตอนที่โทรศัพท์หาย
มันเป็นความอัดอั้นมานาน

[controlamp]

เมื่อไร พีทจะรับภูไปอยู่ด้วย

[iforgive]

กลับมาอยู่บ้านเดิมเห๊อะ

[yowyow]

ฮ่าๆๆ น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม ไลค์ๆๆ

[NoteZapZa]

  ::น่ารักอ่ะ

 :laugh:แต่เออ เฮียพีทค่ะ  ระวังคุกน่ะค่ะ 
 
 :กอด1:น้องภูนี้น่ารักกลับไปอยู่บ้านด้วยจริงๆๆๆๆ

มาต่อเรื่องบ่อยๆๆน่ะรอ น้องภูก่ะพี่พีท 

[K.Pupoom]

มาแล้วครับบบบ

มาดึ๊กดึก 

ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นท์นะครับบบบ





ตอนที่....16


 


พวกเราไปนั่งร้านอาหารร้านหนึ่งเป็นร้านอาหารซีฟู๊ด ซึ่งพี่พีทมันถามว่าเราสองคนอยากทานอะไร
แต่มันก็ไม่ไปตามนั้นแวะร้านอาหารซีฟู้ดเฉยเลย สรุปคือ พี่พีทอยากทานแล้วจะถามพวกเราทำไม
ผมจะให้พี่บุ้งนั่งข้างๆแต่ไอ้เสาไฟนี้มันก็มานั่งซะอย่างนั้นพี่พีทเลยไปนั่งอีกฝั่ง
"อ่ะสั่งเลยเด็กๆเดี๋ยวพี่พีทเป็นเจ้ามือเอง" รู้จักน้องภูน้อยไปแล้ว เห็นตัวเล็กๆแบบนี้อย่ามาดูถูกกันนะเว้ย
"บุ้งสั่งเลยทำไมไม่ค่อยพูดเลย สงสัยอยู่บ้านไอ้ลิงนี้แย่งพูดหมด"
"แต่ภูว่านะ ตั้งแต่มาเนี่ยพี่พีทอ่ะยังพูดไม่หยุดเลยยยยยย"
"ภูก็เหมือนกันแหละ พี่เห็นอยู่บ้านถามคำตอบคำ"
"ไอ้ลิงเนี่ยนะ ถามคำตอบคำ"
"ครับ"
"สงสัยทานข้าวมันไก่เยอะจนต่อมพูดไม่ทำงาน"
"สั่งอาหารซะทีเถอะน้องภูหิวแล้ว"
"งั้นเอาแบบนี้ให้สั่งอย่างน้อยคนละสองอย่าง โอเคไหม"
"โอเค"
"น้องๆสั่งอาหารด้วยครับ เอาปูนิ่มทอดกระเทียม แล้วก็กุ้งเผา อ่ะภูเอาไร"
"ภูเอา ปลาสำลีเผา แล้วก็ ปลาหมึกค่อยๆเดินครับ" พนักงาน งง งงเลยฮ๋าๆๆๆ
"อะไรอ่ะปลาหมึกค่อยๆเดิน" พี่พีททำหน้างง
"ปลาหมึกย่างง่ะ" พนักงานหลุดขำออกมาแล้วก็จดๆๆๆๆ
"บุ้งเอาไรสั่งเลย จะเอาอะไรค่อยๆเดินอีกไหม" พี่พีทถามไปยิ้มไป
"เอาต้มยำทะเลแล้วก็ หอยหวานเผาก็ได้ครับ"
"พี่บุ้งนี้รู้ใจภูที่สุดเลย"
"น้ำอะไรดีคะ"
"เอาโค้กแล้วก็น้ำเปล่าครับ"
"ทำไมพี่พีทไม่ถามภูว่าภูจะดื่มอะไรอ่ะ"
"แล้วภูอยากดื่มอะไรอ่ะ"
"โค้กไง"
"ก็พี่พีทสั่งให้แล้วไง"
"แล้วทำไมพี่พีทไม่ถามภูก่อน สั่งเเบบนี้มันเผด็จการนิหว่า"
"แล้วจะให้พี่พีททำไงอ่ะครับ"
"ไม่ต้องทำไง"
"ไอ้ลิงนี้  อ่ะ ทีนี้เราสองคน เล่าให้พี่พีทฟังสิ ว่าเรื่องมันเป็นไงมาไงถึงได้มีสภาพแบบนี้ เล่าอย่างละเอียด"
"ให้พี่บุ้งเล่าสิ"
"ภูนั้นแหละเล่า"
"พี่บุ้งนั้นแหละ"
"ภูนั้นแหละ"
"พอๆๆๆๆ ภู เรานั้นแหละเล่า"
"once upon a time .............มีเจ้าชายข้าวมันไก่ ได้สู้กับยักษ์ร้ายแห่งเทอกเขาเหลียงซาน อย่างดุเดือด เจ้าชายภูภูมิก็ได้ขี่ม้าสีหมอกเข้ามาช่วยทันใดนั้นนางยักษ์ก็หยิบไม้ขนไก่ ภาษิต เอ๊ยกายสิทธิ์ ขึ้นมาต่อสู้......"
"พอ หยุด  บุ้งเล่าเถอะ พี่ขอร้อง"
"เห้ยภูยังเล่าไม่จบเลยนะ"
"ถ้าถูยังไม่หยุดกวนประสาทพี่พีท พี่พีทจะจูบน้องภูต่อหน้าพี่บุ้ง" พี่พีทกระซิบข้างหูผม
"เอ่ออออออ พี่บุ้งเล่าเถอะ ภูเจ็บคอ"
"เล่าตั้งแต่ตรงนไหนอ่ะ เริ่มเลยไหม"
"แล้วแต่พี่บุ้งเถอะ"
"คือคุณน้า เมียพ่อบุ้งน่ะครับ เขาขโมยโทรศัพท์ของภูไปจำนำ บุ้งเลยโวยวายใส่ก็มีปากเสียงกันน่ะครับ จนเขาจะตีบุ้ง แล้วเขาก็ตีจริงๆตีไม่ยั้งด้วย น้องภูก็เลยเข้ามาห้าม คุณพ่ออีกคน แล้วคุณพ่อก็เลือกที่จะตบบุ้ง แล้วก็ไล่เราสองคนออกมาจากบ้าน" ผมเห็นพี่บุ้งเอามือปาดน้ำตา ผมว่าพี่บุ้งคงเสียใจที่โดนคุณลุงตบหน้า
"ที่บ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินหรอบุ้ง"
"ครับ คือพ่อเล่นพนันบอล มีเมียน้อย แล้วคุณน้าเขาก็ยังติดไพ่ติดหวย เรียกว่าครบเลยหล่ะครับ"
"เเลัวบุ้งเอาเงินที่ไหนใช้หล่ะ"
"ก็เงินขายข้าวนั้นแหละครับ บุ้งก็แอบเก็บไว้ ทั้งค่าบ้านค่าเรียน แต่บางทีทั้งพ่อและน้าก็มาเอาไปหมด บางวันเราก็ต้องหยุดขายเพราะไม่มีเงินไปซื้อของมาทำขาย"
"พี่พีทรู้เปล่า ว่าข้าวมันไก่ที่พีพีททานวันนั้นอ่ะ ฝีมือพี่บุ้งเขาล้วนเลย"
"จริงหรอ"
"ครับ บางทีพ่อไปค้างบ้านเมียน้อย ผมก็ต้องขายเองทำทุกอย่างเอง"
"แล้วคุณน้าหล่ะ" พี่พีทนี้ก็ช่างถามนะ
"ก็คอยแต่เก็บเงินแล้วก็ชี้นิ้วสั่งน่ะสิ" แต่น้องภูก็ชอบสอดเหมือนกัน อิอิ
"ผมไม่อยากให้ภูอยู่ที่นั้นหรอก นี้แค่เข้าไปอยู่ไม่กี่เดือน เงินที่แม่เขาฝากไว้ก็หมดแล้ว" ผมเอาเท้าถีบพี่บุ้งไป ใครให้พูดเรื่องนี้
เดี๋ยวพี่พีทเอาไปบอกแม่ภู แม่ภูจะไม่สบายใจเอานะ ไอ้พี่บุ้งนิ ไม่ได้เรื่องเลยยยยยย
"ถีบพี่ทำไม" โอ๊ยยยยย ไอ้บื้อเอ๊ยยยย
"อะไรนะบุ้ง เล่าอีกทีสิ"
"ก็เงินที่อาพงษ์กับอานุชฝากไว้ให้น้องภูอ่ะ พ่อกับน้าเขาเอาไปใช้หมดแล้ว"
ยัง ยังไม่หยุดอีก ขยิบตาก็แล้วถีบก็แล้วทำไม บื้ออย่างนี้หาาาา ไอ้ผักบุ้ง
พี่พีทพอได้ยินเรื่องทั้งหมดก็นั่งนิง บีบมือตัวเองจนแดงไปหมดดดดดด
พี่บุ้งมันก็ไม่รู้ว่ามันพูดอะไรผิดหรือเปล่า เพราะตอนนี้พี่พีทเงียบไป
ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะ เงียบสนิท  จนพนักงานมาเสริฟอาหาร
"มาแล้วค่ะ นี่คะ หลาหมึกค่อยๆเดิน แล้วนี้ก็ บลาๆๆๆๆๆๆ" ย้อนมุกกันซะงั้น
พี่พีทยังคงนิ่ง จิบแต่น้ำยังไม่ทานอาหารเลยสักชิ้น พวกผมก็พลอยทานไม่ลง
"พี่พีทททท"ผมจับที่แขนพี่พีทเขย่าเบาๆ พี่พีทหันมามองหน้าผม
"ภูยังมีเงินเก็บอีกพี่พีทไม่ต้องห่วงหรอก  มื้อนี้ภูเลี้ยงยังได้เลยภูรวยนะ โด่" พี่พีทเอามือมาขยี้หัวผมอีกแล้ว
"แล้วเราสองคนจะทำอย่างไรกัน คิดไว้บ้างยัง"
"โห พี่พีท หยุดเรื่องเครียดๆเถอะ ทานข้าวนะ เออ ไม่มีข้าวนี่นา พี่พีทสั่งข้าวผัดกุ้งให้ภูหน่อย"
"ได้ครับ น้องๆ ข้าวผัดกุ้งจานใหญ่จานหนึ่ง"
"แล้วบุ้งเรียนอยู่ชั้นไหนแล้ว"
"จะขึ้นปี3แล้วครับ"
"ต้องฝึกงานน่ะสิ เรียนคณะไรอ่ะ"
"เรียนนิเทศน์ โฆษณาครับ"
"อ่าวหรอ มาฝึกงานที่บริษัทพี่ไหมด้านโฆษณาเหมือนกัน"
"จริงป่ะครับ"
"จริงสิ"
"พี่บุ้งดูดีใจจนออกนอกหน้าเลยเนอะ" ผมพูดจบไอ้พี่พีทก็เอาปลาหมึกค่อยๆเดินมายัดปากผม
"พูดมาก" ไม่เถียงก็ได้ว่เห็นว่าอร่อยดีนะเนี่ย
เรา3คนก็นั่งคุยกันไปทานกันไปส่วนมากคนที่ทานจะเป็นผมซะมากกว่า
นานๆทีจะได้ทานข้าวแบบมีความสุขแบบนี้ซะที อยู่ที่บ้านคุณลุงรูสึก อึดอัดเป็นบ้า
ว่าแต่ผมสองคนคืนนี้จะเอาไงดีหล่ะเนี่ย จะกลับบ้านไปเสียศักดิ์ศรีแย่
ผมว่าไอ้พี่บุ้งมันก็ไม่ยอมทำแบบนี้เด็ดขาด ผมเองก็ไม่อยากทำ แต่ถ้าไอ้พี่บุ้งมันตัดสินใจจะทำไร
ผมน้องงภู คนนี้ก็จะสนับสนุนเต็มที่ เพราะวันนี้มันเเสดงให้เห็นว่า พี่บุ้งแก พร้อมจะปกป้องผม
"โห....อิ่มสุดๆ ชองฟรีนี้มันอร่อยแบบนี้นี่เอง" ผมยกแก้วโค้กดื่มจนหมด ก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้
"ใครบอกฟรี"
"อ้าว...พี่พีท อย่ามาโกงตอนสั่งอาหารพี่พีทบอกพี่พีทจะเลี้ยงเองไง"
"แล้วพี่บอกหรอว่าพี่จะเลี้ยงอะไร"
"ไมเป็นคนยังงี้ว่ะ น้องภูไม่มีตังค์หรอกนะ"
"เอ้า...แล้วเมื่อกี้ใครมันบอกว่ารวยฮะ"
"ก็พูดไปงั้นแหละ"
"ไอ้ลิงเอ๊ย"
"ตกลงเลี้ยงป่ะเนี่ย" ผมมองหน้าพี่พีทแล้วก็ทำสายตาอ้อนๆใส่มัน
"เลี้ยงงงงงงงงงง   ให้เลี้ยงทั้งชีวิตก็ยังได้นะ"
"ก็ดี" ทำไมเวลาไอ้พี่พีทมันทำสายตาหวานเยิ้มใส่น้องภูที่ไรน้องภูต้องรู้สึกร้อนๆวูบๆทุกครั้งเลยว่ะเนี่ย
มื้ออาหารที่สุดจะอิ่มก็ได้จบลงพวกเราสามคนเดินไปขึ้นรถ แล้ว เรื่องเครียดก็ดำเนินมาถึงพวกเราอีกแล้ว
"อ่ะ ทีนี้ เราสองคนจะให้พี่ไปส่งที่ไหน" ผมหันไปมองหน้าพี่บุ้ง มันก็ส่ายหัวผมก็เลยส่ายหัวให้พี่พีท
"เอ้า ไงสองคนนี้จะไปไหนยังไม่รู้ เดี๋ยวก็พาไปขายซะเลยนี้"
"ได้เงินเยอะไหมอ่ะ"
"ก็คงได้หลายร้อยอยู่"
"ห๊าาาาา น้องภูขายได้แค่ไม่กี่ร้อยเองหรอ"
"อื้ม.....กินก็จุ พูดก็มากแถมยังซนเป็นลิง ใครเขาจะซื้อไปทำอะไร"
"ชิส์"
"บุ้ง เอาไงดี"
"ผมยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้อ่ะ เพิ่งจะโดนไล่มาแป๊ปๆขืนกลับไปสงสัยได้สู้กันอีกยกแน่ งั้นพี่ไปส่งผมที่หอเพื่อนก็ได้"
"แล้วภูหล่ะ พี่บุ้ง"
"ก็ไปกับพี่ไง"
"โอเค นึกว่าจะทิ้งภูซะแล้ว"
"เอาแบบนี้ ไปนอนบ้านพี่แล้วเดี๋ยวคืนนี้เรามาคิดกันว่าจะเอาไงดี"
"แต่ผมเกรงใจพี่นะครับ วันนี้ก็รบกวนพี่ทั้งวันแล้ว"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ไอ้ลิงนี้มันเป็นน้องชายพี่ เราเป็นพี่ชายมันก็เหมือนเป็นน้องพี่คนหนึ่ง "
"งั้นไปบ้านพี่ก็ได้ครับ" เห้ยไอ้พี่บุ้ง ไมมึงใจง่ายจังหว่ะ
"แล้วเราหล่ะ ไอ้ลิง ถ้าไม่ไปก็นอนข้างถนนนะ"
"พี่พีทลองปล่อยภูนอนข้างถนนสิ คุณย่าตีหัวแตกแน่ เดี๋ยวถึงบ้านนะ ภูจะฟ้องคุณย่าทุกเรื่องที่พี่พีททำกับภู"
"ถ้าฟ้องเรื่องจริงพี่พีทไม่กลัวหรอก กลัวแต่จะเป็นเรื่องของไอ้ลิงเลี้ยงแกะมากกว่า"
"ภูจะฟ้องคุณย่าเรื่องคืนนั้นด้วย" อุ้ยยย ซวยแล้ว หลุดปากพูดไปได้ไงว่ะเนี่ย
"คืนไหน"
"ก็คืนนั้นแหละ ออกรถซะทีเถอะ ภูอยากอาบน้พจะแย่แล้ว ง่วงด้วย"
"สงสัยคืนนี้เราต้องมีเรื่องคุยกันทั้งคืนแน่ๆ"  อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับภูนะพี่พีทภูทำตัวไม่ถูก
"ไปซะทีดิ" แล้วมันก็เอื้อมมาดึงเข็มขัดนรรภัยแล้วคาดให้ผม โอยหัวใจน้องภูเต้นจนจะหลุดออกมาแล้ว
ทำไมต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้นะไอ้เสาไฟ โอยยยยยยยยยย น้องภูคาดเองได้ครับบบบบบบบบ
เมื่อขับรถเข้ามาในหมู่บ้าน ผมเห็นบ้านตัวเองก็อดใจหายไม่ได้ น้ำตามันเอ่อขึ้นมาทันที
ผมพยายามจะไม่ร้องไห้ แต่ยังไงมันก็ไหลออกมาจนได้ ผมพยายามเช็ดน้ำตาไม่ใครเห็น
พี่พีทขับรถเข้าไปในบ้าน ไอ้มดแดงมันวิ่งออกมารับพี่พีท ดูมันจะดีใจมากระดิกหาใหญ่เลย
แต่แทนที่มันจะวิ่งไปตะกุยพี่พีทมันกลับวิ่งมาทางผมทั้งๆที่รถยังไม่ได้เปิดประตูออก
ทันทีที่ผมเปิดประตูออกไป ไอ้มดแดงก็ไม่รอช้า ตะกุยผมจนยืนสองขา แล้วตัวมันก็ใหญ่มากกก
"โอ๊ย ไอ้มดแดงแกนิรุนแรงเหมือนเดิมเลยนะ" ผมก้มลงกอดมันด้วยความคิดถึง
ไอ้มดแดงมันดีใจมาก ผมรู้สึกได้
"ไงไอ้มดแดงดีใจหล่ะสิ"
"มันบอกว่าดีใจมากครับพี่พีท"
"ระวังมันจะงับหัวเอานะภู" พี่บุ้งแซวผม
"ป่ะเข้าบ้านกันเถอะ คุณย่าเห็นว่าน้องภูมาคงจะดีใจไม่ใช่น้อย"
แล้วพี่พีทก็เทอาหารให้ไอ้มดแดงพอไม่ได้กินอาหารมันก็ลืมผมไปแล้ว ไอ้นี้เห็นแก่กินจริงๆ
"คุณย่าพีทกลับมาแล้วครับ"
"อ่าวหรอ ทานอะไรมาหรือยังลูก" คุณย่าตะโกนออกมาจากในครัว เหมือนจะทำอะไรอยู่ ผมรีบเดินไปดู
"ทานมาแล้วครับคุณย่า"
"น้องภู....ไปไงมาไงลูก มาให้ย่ากอดหน่อยสิลูก  พ่อคุณทูลหัวของย่า " คุณย่าดึงผมเข้าไปกอดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
"คณย่าภูคิดถึงคุณย่าที่สุดเลยครับ"
"ย่าก็คิดถึงภูลูกก" พี่พีทยืนมองก็ได้แต่ยิ้มไม่ยอมหุบ
"คุณย่าครับภูมีเรื่องจะเล่าให้คุณย่าฟังเยอะแยะเลย"
"จริงหรอ เอ้างั้นไปนั่งคุยกันเลย" เราสองคนเดินกอดกันมาที่ห้องรับแขก ซึ่งมีพี่พีทเดินตามมาแล้วก็มีพี่บุ้งนั่งรออยู่
"สวัสดีครับ" พี่บุ้งยกมือไหว้คุณย่า
"สวัสดี สวัสดี นี่ใครกันหล่ะ"
"พี่ผักบุ้งนะครับคุณย่า ลูกของลุงภูเอง"
"อ่อออ  หน้าตาคมคาย น่ารักเชียว แล้วเนื้อตัวไปโดนอะไรมาหล่ะเนี่ย หืมมม"
พี่บุ้งไม่รู้จะตอบคุณย่าอย่างไรเลยมองหน้าผมเหมือนจะให้ผมเล่า
"เราไปออกรบกันมานิดหน่อยนะครับคุณย่า พี่บุ้งแกเป็นทัพหน้า เลยโดนข้าศึกฟันมายับเยินไปหน่อย"
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวพีท เล่าให้คุณย่าฟังดีกว่านะครับ"
"อื้มๆๆ แล้วนี้ทานข้าวทานปลากันมาหรือยัง ตัวผอมแห้งกันทั้งคู่เนี่ย"
"เรียบร้อยแล้วครับคุณย่า"
"แล้วนี้บอกลุงเขาหรือเปล่า ว่าจะมาหาย่าน่ะ นี่มันก็ดึกดื่นแล้วเดี๋ยวเขาจะเป็นห่วง"
"เขาคงไม่ห่วงเราหรอกครับคุณย่า"
"ทำไมละลูก หืม"
"เอาแบบนี้ สองคนตามพี่พีทมา เดี๋ยวไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวพี่พีทจะเล่าให้คุณย่าฟังเอง"
พี่พีทพาเราสองคนขึ้นไปอาบน้ำ โดยให้พี่บุ้งอาบอีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องพักแขก ส่วนผมให้ไปอาบในห้องพี่พีท
จะได้ไม่ต้องมานั่งรอกัน แล้วพี่พีทมันก็เอาเสื้อผ้าของมันมาให้เราสองคนใส่ไปก่อน
ผมเดินเข้าไปในห้องกับพี่พีทสองคน เพราะตอนนี้พี่บุ้งอยู่อีกห้องหนึ่ง
"นี่ฝีมือใคร" แล้วมันก็ชี้ไปที่รูปตัวเอง ที่ผมจัดการ แก้ไขให้ใหม่
"ภูจะไปรู้ได้ยังไงหล่ะ" ว่าแต่ทำไมไม่ลบออกว่ะ แค่เอาผ้าเช็ดก็หน้าจะออกแล้วเพราะผมวาดบนกรอบกระจก
"อย่าให้จับได้เชียวนะ จะจับทำเมียให้ดู" น้องภูถึงกับสะอึก แล้วก็นึกถึงเรื่องคืนนั้น
ที่น้องภูตื่นขึ้นมาแล้วนอนกอดไอ้เสาไฟที่มันแก้ผ้าอยู่  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
"เสื้อผ้าอยู่ในตู้นะ ภูพอใส่ตัวไหนได้ก็เอามาใส่ กางเกงในอยู่ในลิ้นชักที่สองมันมีตัวใหม่อยู่ แล้วแปรงสีฟันอันใหม่ก็อยู่ในห้องน้ำในตู้ตรงอ่างล้างหน้า"
"อื้ม"
"อยากได้อะไรอีกไหม"
"ไม่"
"งั้นก็ไปหยิบสิ่งที่พี่พูดเมื่อครู่ มาอย่างละชิ้นพี่จะเอาไปให้พี่บุ้ง"
"กางเกงในลิ้นชักที่2 โอเค อื้มแปรงสีฟัน ในตู้ตรงอ่างล้างหน้า" ผมเดินไปหยิบแล้วก็มาส่งให้พี่พีท
ที่ตอนนี้กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ในตู้ พี่พีทหยิบเสื้อยืดแขนสั้นแล้วก็กางเกงบอลออกมา
แล้วมันก็ยืนมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็หยิบเสื้อแขนยาวสีแดงมีฮูทตัวเบิ้ม แล้วก็กางเกงขาสั้นเหมือนจะเป็นบ็อกเซอร์ของพี่พีท
"ตัวนี้คงใส่ได้นะตัวเล็กที่สุดเเล้ว อ่ะภูใส่ตัวนี้แล้วกัน"
"อื้ม"
"เดี๋ยวพี่จะเอาเสื้อไปให้บุ้งแล้วไปคุยกับคุณย่า ถ้าเราอาบน้ำเสร็จก็ตามลงไปนะ"
"อืมมมม"
"แล้วอย่าซนนะ"
"รู้แล้วน่ะ เห็นน้องภูเป็นคนอย่างไงเนี่ย" แล้วไอ้เสาไฟก็เดินออกจากห้องไป
ผมเองเหมือนได้กลับมาบ้านอีกครั้ง เลยออกไปสูดอากาศที่ริมระเบียง
แต่พอหันไปเห็นบ้านของตัวเองที่ข้างในบ้านมืดสนิท เปิดไฟเฉพาะริมรั้วมันก็หดหู่พิลึก
ผมทรุดตัวลงนั่งกับบพื้น เอาหัวพิงตรงระเบียงแล้วก็มองไปที่บ้านของตัวเอง
โดยเฉพาะริมระเบียงที่ผมเคยนั่งเล่น ห้องนอนของผม ที่ดึกๆจะออกมาดูดาวได้
ตอนนี้มันไม่ใช่ของผมแล้ว มันเป็นของใครก็ไม่รู้
มองไปตรงไหน ภาพที่ผมเคยวิ่งเล่นตรงนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที
สนามหญ้าที่ผมกับไอ้มดแดงเคยวิ่งเล่นกัน ห้องครัวที่คุณแม่ยืนทำอาหารทุกเช้า
ยิ่งนึกน้ำตามันก็ยิ่งไหล

/////////////////////////////////////////////////////////////////
หลังจากที่ผมจัดการกับไอ้ตัวแสบเสร็จก็ลงมาหาคุณย่า
คุณย่าท่าทางร้อนใจคงอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดจะแย่แล้ว
ผมเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้คุณย่าฟังตามที่รู้มาจากเด็กสองคนนั้น
คุณย่าเองพอได้ฟังทั้งหมด ก็ได้แต่อุทานออกมาว่า "โถ่.....ตาภูของย่า"
บางครั้งก็มีน้ำตาคลอ แต่คุณย่าก็พยายามกลั้นเอาไว้
ในขณะที่ผมกำลังปรึกษาเรื่องน้องภูกับคุณย่าว่าจะเอาอย่างไรกันดี
ผักบุ้งก็ลงมาพอดี ด้วยเสื้อผ้าในชุดของผม ถึงมันจะตัวผอมไปหน่อย แต่ความสูงก็พอได้
"ก็ใส่ได้นะ ถึงจะดูหลวมไปหน่อย"
"ผักบุ้งมานั่งข้างๆย่านี้สิลูก" คุณย่าเรียกผักบุ้งไปนั่งข้างๆ
"ครับ"
"พี่เขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ย่าฟังแล้วนะลูก อ่ะ แล้วผักบุ้งคิดจะทำอย่างไรต่อไปลูก"
"ผักบุ้ง คง ออกมาอยู่หอกับเพื่อนน่ะครับ แล้วก็คงหางานพิเศษทำ"
"จะไหวหรอลูก"
"ไหวครับเพราะที่ผ่านมาทุกอย่างในบ้านผักบุ้งก็แทบขะทำทั้งหมดอยู่แล้ว "
"อื้มม อดทนอีกหน่อยนะลูก เดี๋ยวเราก็จบแล้ว"
"พีทจะให้ผักบุ้งไปฝึกงานที่บริษัทพีทน่ะครับ"
"เอ่อ ดีดีดี "
"เดี๋ยวพีทจะให้น้องทำงานพิเศษที่บริษัทนั้นแหละครับ จะได้ไม่ต้องไปตะลอนๆหางานที่อื่นอีก คุณย่าว่าไงครับ"
"ดีลูกดี ผักบุ้งหล่ะว่าไงลูก"
"ขอบคุณครับ"
"แล้วพ่อเราเขาจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
"ยังไงผักบุ้งก็ต้องฝึกงานอยู่ดีครับ"
"แล้วใครจะขายข้าวมันไก่หล่ะทีนี้ลูกค้าสาวๆคงอดทานข้าวมันไก่พอดี"
"ขายหรือไม่ขายไม่มีอะไรต่างกันหรอกครับคุณย่า ขายได้เขาก็เอาไปผลาญกันหมด บางทีไม่ขายอาจจะดีซะกว่า"
"อย่างงั้นเร๊อะ"
"ครับ"
"งั้นเราก็อยู่มันซะที่นี้แหละ จะไปอยู่หอทำไม"
"ผักบุ้งขอไปอยู่หอดีกว่าครับ แค่นี้ผักบุ้งก็รบกวนคุณย่ากับพี่พีทมากแล้ว แล้วหอก็ใกล้มหาวิทยาลัยด้วยครับ"
"อ่ะ งั้นก็ตามใจนะ แต่ถ้ามีอะไรอยากให้ย่าช่วยก็บอกได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ"
"ขอบคุณครับคุณย่า"
"อ่าวแล้วนี้เจ้าตัวแสบไปซนที่ไหนเนี่ย ไม่ใช่ไปปีนต้นไม้อยู่น่ะ ดึกๆดื่นๆงูเงี้ยวมันจะกัดเอา"
"สงสัยอาบน้ำยังไม่เสร็จน่ะครับคุณย่า น้องภูอาบน้ำนานน่ะครับ เป็นชั่วโมงแหละ"
"พีทไปดูน้องสิลูก หรือหลับไปแล้ว งั้นผักบุ้งไปนอนเถอะลูก ย่าก็ง่วงแล้วเหมือนกัน"
"ครับคุณย่า"  คุณย่าเดินขึ้นห้องนอนไป ซึ่งผมกับผุกบุ้งก็เดินตามไปติดๆ
"ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณย่า"
"ดูน้องดีๆนะลูกนะ ย่าฝากด้วยพีท"
"ครับ"
ผมไปส่งผักบุ้งที่ห้องนอนพร้อมกับกำชับให้ล็อคประตูด้วย
 แล้วก็เดินเข้ามาที่ห้องของตัวเอง คืนนี้จะกอดไอ้ลิงให้หนำใจเลย
แต่ภาพที่ผมเห็นขณะที่เปิดประตูห้องเข้ามา คือไอ้ลิงมันนั่งหัวพิงระเบียง แล้วก็กอดเข่าร้องไห้
นี่มันยังไม่ได้อาบน้ำเลย อย่าบอกนะว่ามันร้องไห้ตั้งแต่ผมคุยกับคุณย่า ขนาดผมเข้ามามันยังไม่รู้ตัวเลย
"อ่ะฮื้มมมม" ผมกระแอมเพื่อให้ไอ้เด็กขี้แยรู้ตัว ใจจริงก็อยากเข้าไปกอดหรอก แต่ไอ้นี้มันหวงตัว 555+
น้องภูถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นผมยืนอยู่
"พี่พีทมาซะเงียบเชียว" แล้วมันก็รีบปาดน้ำตา
"ร้องไห้ทำไม"
"ป่าว!!!! ใครร้องไห้ ลมมันแรงฝุ่นมันเลยเข้าตาหน่ะ" โถ่...ไอ้ลิงมุกนี้เขาใช้กันทั่วโลก
"หรอ สงสัยฝุ่นจะก้อนใหญ่เนอะ น้ำตาไหลเป็นทางเชียว" ก็ตอนนี้หน้ามันมแต่คราบน้ำตา
"อื้มใหญ่มาก แล้วคุณย่าหล่ะพี่พีท" มันลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาในห้อง ตาแดง จมูกแดง น้ำมูกน้ำตาเต็มหน้าไปหมด
ยังจะมาปากแข็งอีกว่าไม่ได้ร้องไห้  เห้อออ เห็นมันร้องไห้ที่ไร ใจผมมันก็แทบจะสลายทุกที
"คุณย่าเข้านอนแล้ว  นี่มันห้าทุ่มแล้วนะ"
"อ่าวหรอ"
"ไปอาบน้ำไป เน่าแล้วเนี่ย"
"ใครบอกเน่า ยังหอมอยู่เลย  ตัวเองสิเน่า"
"หรอ ไหนขอดมหน่อยสิ หอมจริงเปล่า" ผมทำท่าจะคว้าตัวมันมาหอม แต่มันก็ถอยหนี
"เห้ยๆๆๆๆ  อย่ามาเล่นบ้าๆแบบนี้กับน้องภูนะเว้ยยย"
"ก็แค่จะพิสูจน์ว่าจะหอมจริงหรือเปล่า"
"ออกไปเลย " แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย สักพักก็ได้ยินเสียงมันอาบน้ำ
ผมก็ได้แต่นอนคิดว่าจะเอาอย่างไรกะไอ้ลิงนี้ดีปรึกษากับคุณย่าแล้ว ท่านก็ให้เอามันมาอยู่นี้
แล้วจะส่งเสียมันเรียนเอง แต่ไอ้ลิงเนี่ยมีหรือมันจะยอม เอาอะไรมาขู่มันก็ไม่เคยกลัวซะอย่าง
จะบอกน้านุชก็ไม่ได้ ถ้าท่านรู้เรื่องนี้คงทุกข์ใจแล้วก็เป็นห่วงไอ้ลิงไม่เบา
แล้วไอ้ลิงเองก็คงไม่อยาากให้แม่มันรู้เรื่องนี้เท่าไร    เอาไงดีว๊าาาาาาาาาาา

//////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

[m_pop91]

ได้อ่านก่อนนอน มีความสุขที่สุด

[Horizon]

เหมือนรีฯ บน...อ่านแล้วมีความสุข
นายพีทไม่ต้องคิดมาก รีบจัดการด่วน



 

[BeeRY]

มีพี่พีทอยู่ทั้งคน น้องภูคงไม่เป็นอะไรแล้วสินะ

[tawan]

น้องลิงต้องอยู่กับพี่พีท

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

ไม่ได้อ่านหลายวัน เรื่องราวชักเข้มข้นแล้วสิ

[Still_14OC]

บอกดีๆไม่ยอมก็ตีหัวลากเข้าถ้ำเลยพี่พีท

[roseen]

 

[forever-yunjae]

จับตีก้นเลย ๆ 
บอกดีๆ  ไม่ฟัง ตีก้น ๆ   

[Ipatza]

จับทำเมียเลยจ้า
ทีนี้ก็จะได้ดูแลรับผิดชอบได้เต็มที่ละ
เห้นปะ?
คิดอะไรไห้ยากมากมาย เอิ๊ก

[iforgive]

จับทำเมียเลยจะผิดกฎหมาย  เพราะน้องภูอายุไม่ถึงเกณฑ์มีปั๋ว
ดังนั้น  ต้องทำให้รักก่อนจ้ะ

[เฉาก๊วย]

เรื่องมันมาถึงขนาดนี้ยังจะคิดมากอีกนะพี่พีท เอาน้องมาอยู่ด้วยนั่นแหละดีที่สุดแล้ว 

[CarToonMiZa]

 

[p_phai]

หาทางสิ เอาใจช่วยนะพีท