หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[♠DekDoy♠]

หมดห่วง 2 คนนี้แล้ว
ผักกาดอ่ะน่าห่วงที่สุดเพราะจะช่วยอะไรก็ไม่ได้ เฮ้อออ

[cocoaharry]

เกลียดอีป้านั่นจัง ลุงก็ด้วย
เสียดายงินห้าล้าน เอากลับมาไม่ได้ ละลายไปกับการพนัน

สงสารหนูผักกาดแฮะ แล้วต่อไปอิลุงป้าจะทำมาหากินอะไรกัน สะใจจริง

[monkaew]

กว่าจะหลุดออกมาได้รึว่ายัง

[♠♥♦♣]

คิดถึงพี่แก้มอ่ะ

[nn~~NN]

มีญาติแบบนี้อย่ามีเลยเห้อ   ปวดใจ 

[woodong]

เข้ามารอ อิอิ

[yowyow]

ฮิ้วววว เป็นไท กันหมดแล้วว

[iota]

ย่องมาแอบดู
K.Pupoom ยังไม่มาคืนนี้ไปดื่มด่ำบรรยากาศแถวไหนหนอ^^

[NoteZapZa]

 :mc4:อย่างนี้มันต้องฉลอง

 

 :t3:ราตรีสวัสดิ์น่ะ ฝันหวานๆๆ

[Ipatza]

เอาฮิ่วๆๆๆ
แด่อิสระภาพอันไกลโพ้น555+
ดีดีออกมาสะได้ก็ดี
พีทดูแลน้องดีดีนะ

[K.Pupoom]

มาแร้วครับ
อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน 

ย่องมาแอบดู
K.Pupoom ยังไม่มาคืนนี้ไปดื่มด่ำบรรยากาศแถวไหนหนอ^^

เผลอหลับไปตั้งแต่สองทุ่มนะครับ  แหะๆๆ

เห็นหลายคนเป็นห่วงน้องผักกาด  ไม่ต้องห่วงนะครับน้องผักกาดเติบโตไปในทางที่ดีแน่นอน
เพราะน้องมีภูมิคุ้มกันพ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่สองขวบ   

ส่วนพี่บุ้ง พี่ฝุ่น เข้ามีคู่ของเขาครับ เดี๋ยวติดตามไปเรื่อยๆคงได้รู้กัน





ตอนที่...19
 



พี่พีทพาเรามาห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง พาราก๊อน เห้ย น้องภูแต่งตัวไม่พร้อม
"พี่พีท ความจริง ไปพวกบิ๊กซีโลตุ๊สอะไรก็ได้นะ"
"ที่นี้แหละดีแล้ว พี่พีทอยากซื้อของด้วยกลับมายังไม่ได้มาเดินซื้อของใช้เลย"
"แต่ภูใส่รองเท้าแตะ"
"พี่เก็บรองเท้าภูมาด้วย เนี่ยๆๆ" แล้วมันก็หยิบมาจากกระสอบใบเดิม
"อ่ะได้รองเท้าแล้วมีข้ออ้างไรอีกไหม"
"ภูเเต่งตัวไม่หล่อ ดูดิ  นะๆๆๆๆไปที่อื่นเหอะ น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"พี่เข้ามาลานจอดรถแล้วนะ อย่าเรื่องมาก"
"งั้นภูไม่ลงไปหรอกภูจะอยู่ในรถ"
พี่พีทมันไม่พูดอะไรต่อ ปล่อยให้ผมนั่งกอดอก ทำหน้าเป็นสังขยาบูดแบบที่คุณย่าบอก
และแล้วเราก็ได้ที่จอดรถจนได้
"ใส่รองเท้าสิภู" ไอ้พี่บุ้งมันยื่นรองเท้าให้ผม
"ไม่ใส่ภูไม่ลง"
"ลงเหอะนะ แค้นี้ภูก็หล่อจะแย่อยู่แล้ว" ผมยังคงนั่งนิ่ง
"ป่ะบุ้ง พี่หิวแล้ว ปล่อยไอ้ลิงไว้บนรถนั้นแหละ" เห้ยไปจริงอ่ะ แล้วไมไม่เปิดแอร์ให้น้องภูหล่ะ น้องภูร้อนนะเว้ยยย
เห้ยยยกลับมาก่อนนนนนนน  ไอ้พี่บุ้ง ไอ้พี่ทรยศ จำไว้เลยนะ
นั่งได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ไอ้พพี่พีทมันก็ส่งรูปขนมมาให้ผม หูยยน่าทานทั้งนั้นเลย
เริ่มจะนั่งไม่ติด น้องภูก็หยิบรองเท้าผ้าใบไฮท็อปสไนกี้สีขาวดำมาใส่
มันก็เข้ากันดีนะ เสื้อเชิ๊ตขาว กางเกงขาสั้นดำ รองเท้า เออมันก็โอเคอยู่นะ
ผมยุ่งๆเซอร์ๆ ตอนนี้ผมน้องภูยาวแล้วเพราะว่ามันปิดเทอมมมมมม
"โถ่ เอ๊ยยยยย ไม่เห็นจะง้อเลย พารากอนน้องภูหลับตาเดินยังได้ ไปคนเดียวก็ได้ฟ่ะ"
เดี๋ยวกลับมานั่งต่อยังทัน สองคนนั้นไม่รู้หรอกว่าเราอ่ะ ออกไป
"ไอติม ไอติม ตอนนี้ร่างกายเรามันกำลังเรียร้องไอติมมมมมมม" ผมเดินไปร้านไอศครีมร้านโปรด
ก็ซื้อแล้วเดินทานไปเรื่อยๆ ดูโน้นดูนี้ จนลืมไปว่า มีอีกสองคนที่มาด้วยกัน
แล้วไอ้พี่พีทมันก็ส่งรูปมาให้น้องภูอีกแล้วววววว
"เห้ยยยย นี้มันร้านไอติมที่เราไปซื้อเมื่อกี้นิหว่า  โหย  จะเอามาล่อหรอ ไม่ได้ผลหรอก น้องภูกำลังทานมันอยู่ไม่ได้ผลหรอก โฮ๊ะๆๆๆๆ"
"อยากทานอาหารญี่ปุ่นจัง แต่คนเยอะค๊อดๆๆ ไม่รอดีกว่า" เพ้อเจ้อในใจ
"เบอร์เกอร์แล้วกัน ง่ายดี เย็นจะได้ทานกับข้าวฝีมือคุณย่าได้" นี้ก็เพ้อในใจ
ในระหว่างที่เดินแทะเบอร์เกอร์ชิลๆ อีกมือก็ถือแก้วน้ำ
"น้องภู" ใครว่ะมาเรียกแบบนี้ ผมหันรอบแบบทีวี360องศา
"ทางนี้ๆๆ" แล้วเขาก็วิ่งมาหาผม
"จำพี่ได้ป่าว" รุ่นพี่ ม.6 ที่เคยเอาขนมมาให้น้องภู
"อ๋อพี่"
"มาคนเดียวหรอ"
"มากับพี่อ่ะครับแต่ว่าแยกกันเดิน"
"งั้นดีเลย พี่ของเดินด้วยนะ"
"เอาดิ "
"แล้วภูจะไปดูอะไรอ่ะ ทานให้หมดก่อนก็ได้นะ"
"คำสุดท้ายแล้วพี่" แล้วผมก็เดินเอาขยะไปทิ้ง "เดี๋ยวผมขอไปล้างมือแปปนะ"
"พี่ไปด้วยพี่ไปด้วย ปวดฉี่พอดี" เราสองคนก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำกัน
ออกมาก็ไปเดินดูของ ดูโน้นดูนี้
"แต่งตัวแบบนี้แทบจำไม่ได้แน่ะ มองอยู่ตั้งนาน ว่าหน้าคุ้นๆ"
"แล้วหล่อป่ะล่ะ"
"หล่อสิดูโตขึ้นเยอะเลย"
"ผมยาวด้วยมั้ง"
"รองเท้าสวยดีนะ ซื้อที่ไหนอ่ะ"
"ที่นี้แหละ"
"อ่าวหรอ พาพี่ไปดูหน่อยดิ"
"ได้ๆๆ" ผมพาไอ้พี่ม.6คนนี้ไปดูรองเท้า แต่ผมอ่ะยังไม่รู้เลยว่ามันชื่ออะไร
"พี่ๆผมขอไปดูกางเกงในตรงโน้นแป๊ปนะ"
"โอเคๆเดี๋ยวพี่ตามไป"
ผมเดินไปดูกางเกงใน ก็กะว่าจะซื้อไปใช้คืนไอ้เสาไฟนั้นแหละ เอาของมันมาใส่สองตัวแล้ว
แล้วก็กะว่าจะซื้อของตัวเองด้วย ผมยืนเลือกอยู่สักพัก ไอ้พี่ม.6นี้ก็ตามมา
"ตกลงเอาป่าวพี่คู่นั้นอ่ะ"
"เอา นี่ไง  แล้วเลือกได้กี่ตัวแล้ว   ภูใส่ยี่ห้อไร"
"ปรกติคุณแม่ซื้อให้อ่ะ ภูไม่เคยซื้อเองหรอก ก็ยี่ห้อเนี่ย"
"เคยใส่ยี่ห้อนั้นไหม"
"ไม่เคยอ่ะ"
"ลองดูสิใส่สบายนะ"
"แล้วแบรนด์นี้อ่ะ มันอยู่ตรงไหนพี่" ผมดึงกางเกงในตัวเองให้ไอ้พี่คนนี้ดู ให้ดูแค่ขอบๆนะอย่าคิดลึก
"ตรงนี้ไม่น่าจะมีนะ พี่ว่าลองถามพนักงานไหม" พนักงานก็พาเราไป ผมก็เลือกกะไซส์ไอ้พี่พีทนั้นแหละ
เพราะเคยหยิบของมันกางดูแล้วก็ซื้อของตัวเองอีกนิดหน่อย
"ภู"
"ครับ"
"อ่ะพี่ให้"
"อะไรอ่ะพี่"
"เอาไปแกะที่บ้าน"
"แพงป่าว"
"ไม่แพงหรอก"
"ขอบคุณนะพี่ วันหลังไม่ต้องนะภูเกรงใจอ่ะ"
"อีกนานเนอะกว่าจะได้เจอกัน พี่ก็จบแล้วด้วย พี่ขอเบอร์ได้ป่ะ"
"ได้สิ บอกมาเดี๋ยวภูยิงไปนะ" ในขณะที่ผมกำลังกดโทรศัพท์อยู่ก็ ได้ยินเสียงแว่วๆว่า
"ไอ้ลิง" ใครเรียกว่ะ เดี๋ยวพ่อเจอจะสอยให้ร่วงเลย
"ไอ้ลิงงงงง" ยัง ยังไม่หยุด ผมมองหาก็พบว่าไอ้พี่พีทมันกำลังเดินมาจากข้างหลัง ซวยเเล้ว
"พี่พีท"
"มาทำอะไรตรงนี้" ดุเชียว ชอบวางมาดดุอยู่เรื่อย น้องภูเคยกลัวซะที่ไหน
"มาเล่นโยคะมั้ง"
"พี่ถามว่ามาทำอะไรตรงนี้" ทำไมต้องดุด้วยว่ะ
"ก็มาซื้อของสิ ถามแปลกๆ ทำหน้าเป็นสังขยาบูดเชียวนะ"
"งั้นพี่กลับก่อนนะภู"
"ครับ แล้วไว้คุยกันนะพี่"
"อื้มๆๆ หวัดดีครับ" แล้วไอ้พี่ม.6มันก็ยกมือไหว้พี่พีท พี่พีทก็รับไหว้
"ไหนบอกไม่ลงมาง่ะ"
"ก็ภูหิวนิ"
"แล้วทำไมไม่โทรหาพี่"
"โทรทำไมอ่ะ ภูมีขา มีมือ หาทานเองได้"
"ต่อไปนี้ภูจะไปไหนมาไหนต้องขออนุญาติพี่ทุกครั้ง เพราะพี่เป็นผู้ปกครองภู"
"หรออออออออออออออ " ผมทำหน้าเหมือนไม่แคร์ ฝันไปเถอะย่ะ
"เข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม"
"เข้าใจ" ผมจ้องหน้ามันกลับ ว่าแต่ไอ้พี่บุ้งมันไปไหนว่ะเนี่ย น้องภูจะโดนไอ้พี่พีทงับหัวแล้ว
"งั้นก็ตามพี่มา บุ้งรอทานข้าวอยู่ชั้นล่าง" แล้วมันก็จับมือผม กึ่งเดินกึ่งลาก
"พี่พีทภูเดินเองได้" ผมพยายามจะสะบัดมืออก แต่ก็ไม่เป็นผล
"พี่พีทภูเจ็บนะ" พี่พีทยุดแล้วก็ค่อยๆคลายมือผมออก เราสองคนต่างไม่พูดไม่จา
ไอ้พี่พีทก็เดินเหมือนควายหายจะต้องรีบไปตาม น้องภูก็นะ ชมนกชมไม้ แวะโน้นทีนี้ที เริ่ดป่ะล่ะ
หันมาอีกทีพี่พีทไปโน้นแล้ว  ห่วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แล้วพวกเราก็มาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง  ซึ่งมีอาหารวางเต็มโต๊ะ
"ไปไหนมาว่ะ  ไปตามในรถก็ไม่เจอ " พี่บุ้งมันถามผม
"ตามแล้วมานั่งอะไรตรงนี้ล่ะ"
"ก็พี่พีทเขาบอกจะไปตามเอง แล้วภูไปไหนมา"
"ภูก็ไปเดินเล่นมาสิ"
"เดินเล่น" แค่เดินเล่นหน้ามึงแอคติ้งเวอร์มากพี่บุ้ง
"เออ ที่นี้มันห้างสรรพสินค้านะ ไม่ใช่ คุก" ผมมองหน้าไอ้พี่พีท ที่ตอนนี้มันคีบอาหารเข้าปากหน้าตาเฉย
"ภูทานนี้ดิ ปลาหมึก แต่มันไม่ได้ค่อยๆเดินนะ มันทอด" ภูไม่ขำหรอก
"ไม่ทานภูไม่หิว" ภูอยากจะงับหัวไอ้เสาไฟมากกว่า ชิส์
"เห้ยยย พี่พีทเขาอุตส่าห์สั่งให้นะ เยอะแยะเสียดายของ"
"ใครสั่งก็ทานไปสิ ภูไม่ทานภูไม่หิว"
"ปล่อยเขา บุ้ง ถ้าเขาไม่ทานก็ปล่อยเขา"
"เห้ยจะไปไหน" ผมลุกออกจากที่นั่ง ไอ้พี่บุ้งมันก็ดึงเสื้อไว้
"ถ้าไป.....พี่จะโทรบอกน้านุชเดี๋ยวนี้"
ผมก็ต้องนั่งสิ ไอ้เสาไฟนี้ เออทีนี้เป็นทีของแก น้องภูก็ได้แต่นั่งกอดอกก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยพื้นไปมา
บรรยากาศ แม่มค๊อดจะเงียบ  ไม่ชอบสภาวะแบบนี้เลยให้ตายสิ
"เห้ยภู ทานนี้ดิ เกี๊ยวนักเลง" ภูไม่ตบมุกให้หรอกนะ ภูรู้ว่าพี่บุ้งจะเล่นเกี๊ยวซ่าอ่ะ
"............................."ผมมองหน้ามันแต่ก็ไม่ตอบอะไร
"ไม่ชอบหรอ อ่ะ งั้นอันนี้ ทาโกะยาแกะ"  กิต่างหากล่ะ
"-------------------"
"แป๊กทุกมุกเลยกู  ทานหน่อยดิ  เดี๋ยวไปบ้านหิวนะ คุณย่าไม่อยู่ด้วย"
"พี่บุ้งรู้ได้ไงคุณย่าไม่อยู่"
"ก็คุณย่าโทรมาบอกพี่พีทว่าจะไปงานเลี้ยง  ทานเถอะ เชื่อพี่"
"ภูไม่ทาน"
"ทำไมมันดื้อจังว่ะ ไอ้เด็กคนนี้"   เพิ่งรู้หรอว่าน้องเมิงดื้ออ่ะ ไอ้ผักบุ้งเน่า
สองคนนั้นทานอาหารกันในบรรยากาศเงียบๆ มีพี่บุ้งแหย่ผมเป็นระยๆแต่ผมก็ไม่เล่นด้วย
สงครามเย็นระหว่างเราสองคนดำเนินไปจนกระทั่งถึงบ้าน
แล้วคุณย่าไม่อยู่ด้วย ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วยน้องภูว่ะเนี่ย
ผมค้นดูข้าวของที่ไอ้พี่บุ้งมันเก็บมา ถือว่ามันใช้ได้ เก็บมาเกือบครบ
ก็เหลือแต่พวกอุปกรณ์เสริมความหล่อของน้องภูเท่านั้นแหละที่อยู่ในห้องน้ำอ่ะที่ไม่ได้เก็บมา
แล้วก็พวกเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซัก ชุดหล่อหลายตัวอยู่ เสียดายว่ะ แต่ก็ช่างเหอะ
พี่บุ้งมันสัญญาว่า มันจะไปเอาให้เวลาที่ไม่มีคนอยู่บ้าน
"ขอภูนอนด้วยนะคืนนี้อ่ะ"
"อื้ม เอาดิ"
"พี่บุ้งจะไม่อยู่ด้วยกันที่นี้จริงหรอ"
"อื้ม พี่เกรงใจอ่ะ แล้วอีกอย่างพี่ก็ยังรักอิสระอ่ะ เวลาอยากไปไหนถ้าอยู่หอก็ไปได้ ไม่ต้องเกรงใจใคร"
"น่าอิจฉาจัง"
"มันไม่ได้น่าอิจฉาเลย ปากกัดตีนถีบอ่ะ"
"พี่บุ้งยังมีภูนะ มีอะไรให้ภูช่วยก็โทรมาไม่ต้องเกรงใจเราพี่น้องกันนะ"
"เออรู้แล้ว พูดเป็นรอบที่เท่าไรแล้วเนี่ย"
"ภูรู้ว่าพี่บุ้งอ่ะเกรงใจ แล้วก็หยิ่งในศักดิ์ศรีภูเลยต้องพูดบ่อยๆไง"
"เออๆๆ"
"แล้วนี่มีตังค์เท่าไร"
"เอาน่ะ มีก็แล้วกัน"
"เท่าไร"
"หลายหมื่นอยู่ เป็นน้องหรือเป็นแม่กันแน่ว่ะ ดุจัง"
"หรอ ยืมมั้งดิ จะยืมไปซื้อเกมส์"
"เอาจริงเปล่า?"
"ล้อเล่น น่ะ ถ้าไม่พอใช้ก็โทรหาภูนะ ภูยังพอมีตังค์เก็บ"
"เก็บไว้เรียนหนังสือเถอะ  แค่พ่อพี่เอาเงินภูมาพี่ก็ไม่รู้จะหาทางมาคืนยังไงเลย"
"พี่บุ้งเลิกคิดเรื่องนี้ไปเลย พี่บุ้งไม่ได้เอาไปซะหน่อย อีกอย่างภูก็ไม่ติดใจลุงเขาหรอก คนเรามีได้หมดได้ หมดได้เดี๋ยวมันก็มีได้ ดูคุณแม่ภูสิ

ใครจะไปรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับแม่ภู"
"พาเครียดอีกแล้ว"
"ป่าว แค่พูดอธิบายให้ฟัง แล้วก็อย่าคิดมากล่ะ อีกอย่างพี่บุ้งยังมีภูนะ ไม่ได้ตัวคนเดียว"
"ครับบบบไอ้น้องชาย"
"ภูไปอาบน้ำดีกว่า เหม็นเสื้อผ้าไอ้เสาไฟนั้นจะแย่"
"ทำไมชอบไปทะเลาะกะพี่เขาจังอ่ะ พี่เขาออกจะดีกับเรานะ"
"กับพี่บุ้งคนเดียวมากกว่ามั้ง กะภูเห็นดีเอาดุเอายังกะจะกินเลือดกินเนื้อ"
"ดุตอนไหน พี่เห็นภูนั้นแหละ ชอบไปกวนตี...... เอ๊ยกวนประสาทพี่เขา"  หลุดมาครึ่งคำแล้ว ยังจะหน้าด้านแถไปอีกนะ
"พี่บุ้งไม่รู้เรื่องอย่าพูดดีกว่า ภูไปอาบน้ำแล้วนะ"
"แต่ห้องนี้ไม่มี ครีมอาบน้ำนะ เพิ่งหมดไปเมื่อเช้าอ่ะ แล้วพี่ก็ไม่ได้หยิบของภูที่บ้านโน้นมาด้วย"
"พี่บุ้งไปเอาห้องไอ้เสาไฟให้ภูหน่อยสิ นะ น๊าาาาาาา"
"ไม่เอาหรอก พี่ไม่กล้าเข้าไป"
"งั้นพี่บุ้งไปล่อพี่พีทออกมาจากห้อง"
"ไม่เอาๆ ให้เดินไปซื้อหน้าปากซอยยังง่ายกว่า"
"แต่ครีมอาบน้ำไอ้เสาไฟมันหอมมากเลยนะ ใช้แล้วตัวห๊อมหอมเหมือนของภูเลย หน้าปากซอยไม่มีขายหรอก"
"งั้นไปเอาเองเหอะพี่ไม่ยุ่ง ไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า"
"เห้ย พี่บุ้ง ไมแบบนี้ว่ะ"
"ไม่รู้ๆ" แล้วมันก็เดินลงไปรดน้ำต้นไม้แล้วก็เล่นกะไอ้มดแดง จำไว้เลยนะไอ้ทรยศ
น้องภูอยากอาบน้ำ น้องภูอยากอาบน้ำ
ก็เลยเดินไปหน้าห้องไอ้เสาไฟ ค่อยๆบิดลูกบิดให้เบาที่สุด แกร๊ก
ไอ้เสาไฟมันหลับอยู่บนเตียงครับ สงสัยจะเพลีย วันนี้พาผมไปตะลอนๆมาทั้งวัน
ผมค่อยๆย่องผ่านปลายเตียงไป มันยังคงหลับนิ่งอยู่ แล้วก็เลื่อนเปิดประตูห้องน้ำ
ทำไมต้องทำประตูเลื่อนด้วยนะ เวลาเลื่อนดังชิปเป้ง แกร๊กกกกกกกกกกกกกก
คอมพรีตตตตตตตตต มันสำเร็จ น้องภูเข้ามาในห้องน้ำได้แล้ว ขวดไหนดีแว๊
อันนี้ไง หุหุ เมื่อเช้าใช้ห๊อมหอม ....................เอายาสระผมด้วย แปรงสีฟันอีก
โลภ ชักโลภ   ครีมทาผิว เอาด้วยดีไหมว่ะ แต่นี้เต็มมือแล้วนะ อื้มมมมมมม   เอาก็ด๊ะ
" แป๊ก    ก๊อกแก๊ก แก๊ดดดดดดด" เสียงคนกดล็อคประตู ใส่กลอน คล้องสายโยง
หูน้องภูไม่ได้ฝาดไปใช่ไหมอ่ะ ค่อยๆออกจากห้องน้ำ เห้ย  เตียงว่าง พี่พีทหายไปไหน
"ชะอุยยยยยยย" มายืนเก็กหล่อพิงกำแพงตรงหน้าห้องน้ำนี่เอง
"ทำอะไรไอ้ลิง"
"ก็  เอ่ออ  ก็  นี้ไง  จะอาบน้ำ  ยืมหน่อย ของน้องภูไม่ได้เอามา" ผมรีบเดินออกจากห้องน้ำ
แต่ไอ้เสาไฟมันก็ดึงเสื้อทางด้านหลังเอาไว้
"จะไปไหน"
"อาบน้ำไง"
"ห้องน้ำอยู่นี่"
"ไปอาบห้องโน้น"
"อาบห้องนี้แหละ"
"เสื้อผ้าภูอยู่ห้องโน้น อาบห้องโน้นสะดวกกว่า นะ"
"งั้นเอาของวางเก็บที่เดิม แล้วก็ไปเอาเสื้อผ้าทั้งหมดมาไว้ห้องนี้"
"เอามาไว้นี้ทำไม ห้องภูอยู่โน้น"
"ใครเป็นคนบอกว่าห้องภูอยู่โน้น"
"เอ้า ถ้าพี่พีทไม่ให้ภูนอนห้องนั้นจะให้ไปนอนห้องไหนอ่ะ ก็ห้องนั้นมันว่างนิ"
"นั้นมันห้องนอนแขก เอาไว้รับรองแขกเท่านั้น"
"ห้องข้างล่างก็ว่าง เดี๋ยวภูไปนอนห้องนั้นก็ได้"
"นั้นก็ห้องรับรองแขก"
"ห้องหลังบ้านก็มี"
"นั้นมันห้องเก็บของ"
"นอนไหนก็ไม่ได้ ภูไปนอนกะคุณย่าก็ได้"
"ภูเป็นผู้ชายมันไม่เหมาะสม" มันข้ออ้างชัดๆ
"แล้วที่ไหนมันเหมาะสมล่ะ" น้องภูชักจะโมโหแล้วนะ
"ที่นี้"
"นี้มันห้องพี่พีท"
"แล้วไงอ่ะ ใช่ห้องพี่"
"ภูต้องการความเป็นส่วนตัว" ได้ข่าวว่าเธอเป็นผู้อาศัยนะน้องภู เรียกร้องโน้นนี้จัง ก็ช้านจะเรียกร้องอ่ะ ชิส์
"แต่พี่พีทต้องการความเป็นส่วนตัวของภู"
"ไม่องไม่อาบมันแล้ว" ผมเอาของทุกอย่างไปวางบนอ่างล้างหน้า
จะเดินออกมาอีกทีไอ้พี่พีทมันก็มาขวางไว้
"ถอยไปเส่" นอกจากไอ้เสาไฟนั้นจะไม่ถอยแล้ว มันยังเดินเข้ามาจนน้องภูต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ
แล้วประตูห้องน้ำก็ถูกล็อค  เห้ยๆๆๆๆๆๆ  อย่านะโว้ยยยยยยยยย
"พี่พีทจะทำไรอ่ะ"
"จะให้พี่อาบให้หรืออาบเอง"
"อาบเองสิ ภูโตแล้ว  แหะๆๆ อาบเองอาบเอง ขอบใจนะพี่พีท ภูอาบเองได้ ออกๆไปเถอะ แห่ะๆ"
พี่พีทมันโน้มตัวมากระซิบข้างหูผม โอ๊ยยยยยยยยยยย น้องภูใจเต้นตึกๆๆๆๆ
"อย่าดื้อให้มันมากนักนะ พี่พีทไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน ถ้าพี่พีททนไม่ไหว พี่พีทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
แล้วทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยย่ะ บอกดีดีก็ไม่ได้ ต้องมากระซิบข้างหูทำไม ยึ๊ยยย หยอง
แล้วพี่พีทก็เดินออกไปจากห้องน้ำ ผมล็อคประตูห้องน้ำทันที เดี๋ยวมันเข้ามาอีกซวยแน่ไอ้ภู

ผมใช้เวลาในห้องน้ำค่อนข้างนาน คนมันหล่อนิครับเลยต้องอาบนานหน่อย(เกี่ยวกันหรอว่ะ)
ปิดน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัว เห้ย ผ้า เห้ยผ้าไปไหน ไม่ได้เอาเข้ามา ซวยเเล้ววววววววววว
ออกไปเปียกๆแบบนี้เดี๋ยวไอ้เสาไฟมันเล่นงานแน่  เอาเสื้อผ้าตัวเก่ามาใส่ก่อนแล้วกัน
เห้ย!!!!!!!!!!!เปียก แขวนไว้ดีดีหล่นไปกองตรงพื้นได้ไงว่ะ อะไรมันจะซวยขนาดนี้ว่ะไอ้ภู
ผมไปยืนที่ประตูห้องน้ำ ตะโกนเรียกไอ้เสาไฟ
"พี่พีททททททททททท" ทำเสียงอ้อนๆมันหน่อย
"ครับ ว่าไง"
"คือว่า...........ภูลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะ พี่พีทหยิบให้ภูหน่อยนะ"
"อื้มๆๆ" แล้วพี่พีทมันก็เคาะประตู ผมเลื่อนประตูออกนิดหนึ่งแล้วก็ยื่นมือออกไป

หยิบผ้าเช็ดตัวมานุ่ง  ปลอดภัยแล้วนะภูน้อยยย
แกร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ไอ้พี่พีท แม่มเลื่อนประตูออก ดีนะน้องภูนุ้งผ้าเช็ดตัวแล้ว
"เข้ามาไม"
"พี่ปวดฉี่รอภูนานแล้วเนี่ย  พี่เอาเสื้อผ้ามาให้แล้วนะ อยู่ในตู้อ่ะ"
พี่พีทจัดการเอาเสื้อผมใส่ไม้เเขวนเรียงใส่ตู้เรียบร้อยเสร็จสรรพ
"พี่เหลือลิ้นชักตู้ไว้ให้ภูสองชั้น พอหรือเปล่า"
"พอๆๆครับ" ผมรีบเดินออกจากห้องน้ำไปคุ้ยหาเสื้อผ้ามาใส่
"ซื้อกางเกงในมาใหม่หรอ" แล้วมันก็เดินมาที่หน้าตู้ยืนซ้อนหลังผม ล้างมือยังว่ะเนี่ย
"อื้ม"
"ใส่ให้พี่ดูหน่อยสิ"
"โรคจิต" ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ แต่มันกล้าด่ามันดังๆ
"อะไรนะ"
"อ๋อ ภูบอกว่า ตู้มันเล็กไปนิด อ่ะ"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปเดินดูกันก็ได้"
"ดูอะไร"
"ตู้ใหม่ไง"
"แต่นี้มันบิ้วอิน นะ"
"อื้ม ก็เดี๋ยวไปเลือกแบบแล้วให้เค้ามาติดตั้งให้ไง ใส่เสื้อผ้าได้แล้วเดี๋ยวไม่สบาย หรือจะให้พี่ใส่ให้"
"ไม่เป็นไรพี่พีทไปนอนต่อเถอะภูทำเองได้  เออ พี่พีท ภูซื้อกางเกงในมาคืนให้อ่ะ อยู่ในถุงอ่ะ"
"ไหนดูดิ๊" แล้วพี่พีทมันก็ไปหยิบถุงกางเกงใน ของผมกับมันมาดู แล้วทำไมต้องยิ้มขนาดนั้นด้วยว่ะ
ผมยืนเช็ดหัวอยู่หน้าตู้ แล้วก็เอาเสื้อผ้าส่วนที่เหลือมาพับวางไว้ในตู้
"ใส่ได้พอดีเลย เลือกเก่งนะเนี่ย"
"---------------" ผมได้แต่อึ้ง เหมือนหันหลังไปตามเสียงไอ้พี่พีท  มันกำลังยืนหมุนตัว กับกางเกงในตัวใหม่ที่ผมซื้อมา
ผมรีบหันกลับมา รู้สึกอายแล้วก็เขินแบบ ตัวร้อนๆวูบๆวาบๆอ่ะ ทำไมมันหน้าด้านยังงี้ว่ะ
แต่เสียงฝีเท้ามันกำลังเดินมาหาผม เห้ยยยยย  ออกไปนะเว้ย ถ้าพี่พีททำอะไรน้องภู น้องภูจะร้องให้คนช่วยนะ เออ
ผมนั่งพับผ้ามือไม้สั่นก็ไม่ได้หันไปมองมันด้วย  แต่พี่พีทมันดันมานั่งยองๆซ้อนหลังผม เอาขาคร่อมผมไว้เนี่ย
"ขอบใจนะ"
"ซื้อมาใช้คืน ไม่ต้องขอบใจหรอก"
"พี่ชอบมากกกกก"
"อื้มๆๆ "
"พี่ว่าภูใส่เสื้อได้แล้วมั้ง ก่อนที่จะ.............................................."
"จะอะไร"
"จะไม่สบายไง"
"อื้มๆๆ" ผมรีบใสเสื้อผ้า แต่ก็ต้องโดนไอ้พี่พีทมันลากไปเป่าผมให้จนแห้ง
นับวันมันยิ่งทำตัวเป็นแม่ผมขึ้นทุกทีแล้วนะ นี่แค่วันแรกยังเสียว เอ๊ย ยังเสี่ยงขนาดนี้
แล้วเราต้องนอนห้องไอ้เสาไฟทุกวัน  จะเหลือหรอเนี่ย คราวที่แล้วมันมอมยาข่มขืนเรา
แล้ววันนี้ พรุ่งนี้ แล้วอีกหลายๆวันต่อจากนี้ โถ่!!!! พรหมจรรย์ของช้านนนนนนนนนนนนน  T T


ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับบบบบบบบ

[RoseBullet]

คู่นี้นี่ทะเลาะกันแต่ก็ดีกันเร็วนะ ดีกันแบบเนียนๆเป็นธรรมชาติดีด้วย
พี่พีทวันหลังอย่าปล่อยน้องไว้คนเดียวนะ ดูดิ แปปเดียวมีแมลงเข้ามาตอมแล้ว ฮ่าๆ
พี่พีทแอบหน้าหนาจริงๆนั่นแหละ มีที่ไหนใส่กกน.โชว์เลย กร๊ากกกกก

[tawan]

เอาใจช่วยพี่พีทเต็มที่

 

[BeeRY]

กว่าลิงจะพัฒนาเป็นคนคงอีกนานอ่ะพี่พีท
มองแต่ตาไปก่อนนะ ยังอยากให้น้องภูใสๆแบบนี้ไปอีกนานๆอ่ะ
แบบว่าน้องน่ารักเกินกว่าจะคิดอกุศลกับน้องได้

[Supermimt]

น้องภู ถ้าหนูบอกว่าโดนข่มขืน  พรมจารีย์หนูหายไปตั้งแต่วั้นนั้นแล้วลูก
55555

น้องภูโคตรรั่วอ่า

[roseen]

 

[Still_14OC]

น้องภูดื้อแบบนี้ ระวังพี่พีทจัดหนักนะ

[เฉาก๊วย]

น้องภูนี่มันคิดเองเออเองหลายเรื่องเหมือนกันเลยน้อ 

[in_blu]

อืมมม แอบรู้สึกว่าอิพี่พีทมัน หมาหยอกไก่ไปวันๆ
ดูไม่ค่อยออก พี่พีทเค้าอยากจะเอาชนะใจน้อง อยากเป็นแฟนน้อง
อ่านไป อ่านมา มันรู้สึกเหมือน พี่พีทแค่อยากเอาชนะที่น้องดื้อ แล้วก็อยากได้แต่ตัวน้องยังไงไม่รู้แฮะ

[พี่วันเสาร์]

แหละแล้วน้องภูก็ยังเข้าใจผิดเรื่องพี่พีทข่มขืนอีกต่อไป

[nemesis]

ทะเลาะกันตลอด

[iforgive]

ไอ้คุณพี่ ม.6 นั้นมันใครหว่า  ชื่อยังไม่รู้จักเลย

[naiin]

ดื้อไม่ไม่วันหยุด เดี๋ยวจะโดนจัดหนักหรอก

[kenghan]

น้องภูยังคงรั่วและหมกมุ่นกับการมอมยาข่มขืน
ระดับพีพีทไม่มอมหรอก ต้องเต็มใจยินยอมเท่านั้น

[ladymoon_yy]

ดื้อแบบนี้ระวังพี่พีทจัดหนักนะ   

[kinjikung]

น้องภูดื้อจัง พี่พีทจะรับมือไหวไหมเนี่้ยย
สงสัยต้องใช้ความหื่นสยบน้องภู ท่าทางจะกลัวน่าดู

[♠DekDoy♠]

น้องภูคะ หนูยังคิดว่าจะรอดอีกเหรอหืมมม

[nongrak]

ทำไมน้องภูชอบเถียงกับพีทนะ ต้องให้พีทหื่นใส่เยอะๆ อิอิ

[BaII]

ทั้งเถียงทั้งดื้อ โดนกดแน่น้องภู ห้าๆ

[CarToonMiZa]

พี่พีทจัดหนักน้องภูเลย