หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55]

[April❤]

หนี่เจินนนนน เป็นคนดีอะไรอย่างเน้
เธอดีเกินปายยยย

[Number1_90]

ไม่ได้อ่านมา 3 วัน

กลับมาอ่านอีกที ซดมาม่าซะท้องอืด 

หนี่เจิน หนูต้องสู้คนนะลูก

อิสนมนี่อะไรนักหนา ฮ่องเต้ไม่ชอบตัวเเล้ว ยังจะพยายามอีกนะ

2 พี่น้องนั่นก็น่าโดน  มากมาย อยากจะจับมา 

เค้ารักกันยังจะไปพรากเค้าอี๊กกก 

ป.ล. พาร์ทต่อไปจะเศร้าเเค่ไหนหนอ เเค่นี้มาม่าก็ส่งกลิ่นโชยมาล่ะ 

[KuMaY]

ค้างอย่างรุนแรง 
ขอให้ฝ่าบาทไปช่วยหนี่เจินทันด้วยเถอะ

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ 

[np]

ค้างอย่างแรง!! รอตอนต่อไปอยุ่นะ

[BBnuna]

โอ้
กลิ่นมาม่าเริ่มมา
ใกล้ใส่ไข่เพื่อความเข้มขนแล้วT^T
 

[Nus@nT@R@]

โอ๊ะๆๆๆ กำลังลุ้นเลยค่ะ

[tawan]

นายเอกของเราจะโง่เกินไปปะเนี่ย

หวังว่าพระเอกคงไม่โง่อีกคนนะ

 

[Yunatsu]

หวังว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงนะ

เมื่อองค์รักษ์ทั้งสองแอบตามไปแล้ว

ขอให้ฮ่องเต้มาช่วยทันนะ

[MM]

เค้าพึ่งมาอ่าน ก็เลยอ่านรวดเดียวเลย กำลังลุ้นเลยอะ

พี่ชายก็กลับตัวกลับใจแล้ว ทำไมน้องสาวถึงยังร้ายไม่เลิกน๊า สงสัยต้องโดนอายาฮ่องเต้ ซะก่อนรึเปล่า เฮ้ออออ

ส่วน เจ้าชายเจ้าหญิงต่างแผ่นดินที่มานั้น ถ้าจะให้ดี กลับไปได้แล้วววว ไม่ให้เอาหนี่เจินไปหรอก

[jilantern]

มานั่งรอค่ะ ^^

[a_tapha]

ไม่อยากกินมาม่าเลยอ่ะ 

[princessl]

อยากอ่านตอนต่อแว้วววว  มาไวๆนะคะ

[TanyaPuech]

    กำลังลุ้นๆๆ

หวังว่าครั้งนี้จะทำให้ฮองเฮาไม่เป็นคนดีเกินไปอีกนะ

[zaszaq]

ม่ายๆ ๆ    มันค้าง  มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ 

รอลุ้นอยู่ค่ะ   

[ต่ายน้อย]

รอพาสต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลย
อยากตบสามชั่วจริงๆ

[kuro]

ผิงอัน แกมันร้ายมาก
ขอให้หนี่เจินปลอดภัย

[KuMaY]

 

[agava1313]

เคยได้ยินแต่คำว่า  หญิงงามล่มเมือง   แต่อันนี้ดูจะเป็น  หุ่มงามล่มเมืองซะล่ะมั้ง เหอ เหอ  ว่าแต่ ฮองเฮาของเราก็เรียนวอรยุทธมา แต่ไหง ไม่เคยเห็นใช้เลยล่ะเนี่ย

[KoTo_Nat]

โอ้ย ลุ้นๆๆๆๆ

รีบมาต่อนะครับ

[manami_01]

มาแปะให้ได้อ่านนิดนึงT^T

มะวานคนแต่งไม่วานแต่งเลยต้องขอโทษทีนะ

วันนี้มาลงให้อ่านอิอิ

ไปอ่านเลยดีกว่า

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ด้านเสี่ยวเย่ที่ตรงไปยังตำหนักอ๋องเฉินก็ได้มาถึงแล้ว และเมื่อเข้าก็ของเข้าพบก็เฉินจิ้งฟงทันที

“ท่านอ๋องน้อยจิ้งฟงเจ้าค่ะ ท่านอ๋อง...เอ้ย...ไม่สิฮองเฮามีเรื่องอยากจะรบกวนเจ้าค่ะ”

“หนี่เจินงั้นหรือ”
“ใช่เจ้าค่ะ ฮองเฮาต้องการให้ท่านเข้าวังหลวงตอนนี้เลย”

“เข้าวัง เข้าไปทำไมวังหลวงในช่วงเวลาเช่นนี้”

“ฝ่าบาทเจ้าค่ะ ตอนนี้ฝ่าบาททรงตกอยู่ในอันตราย”

“เจ้าอย่างมาล้อข้าเล่นนะ ฝ่าบาททรงมีองค์รักษ์ฝีมือดีถึงสองคนแล้วจะมีอันตรายได้ยังไง”

“ข้าน้อยก็คิดเช่นนั้น แต่นี้เป็นพระบัญชาของฮองเฮาจริง ๆ นะเจ้าค่ะ”

“ได้งั้นข้าจะทำตามที่หนี่เจินว่า ข้าจะเข้าวัง”

ด้านฮ่องเต้ที่ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องรับรองกับองค์หญิงลีอาร์อยู่ ก็ต้องทำสีหน้าแปลกใจอีกครั้งเมื่อคราวนี้คนตรงหน้าลุกขึ้นและเดินตรงมาที่เขา

“หม่อมฉันมีเลือกจะทูลฝ่าบาทเพค่ะ”

“เอ่อ...มีเรื่องอะไรก็นั่งลงก่อนเถอะแล้วค่อยบอกข้า”

แต่ไม่มีทีท่าว่าลีอาร์จะทำตามที่ฮ่องเต้ตรัสและยิ่งเดินมาจนถึงที่ฮ่องเต้ประทับอยู่ ก่อนจะล้มตัวลงนั่งบนตักของฮ่องเต้ มือทั้งสองคล้องที่คอก่อนจะก้มหน้าลงจนเกือบชิดพระพักตร์ของฮ่องเต้

“หม่อมฉันได้มอบพระทัยดวงนี้ให้กับฝ่าบาทเมื่อแรกเห็นพระพักตร์แล้วเพค่ะ”

“เอ่อ...แต่ข้าหาได้มองเจ้าเช่นนั้นไม่องค์หญิงลีอาร์ แล้วก็ทรงออกห่างจากตัวข้าก่อน”

“ไม่เพค่ะ หม่อมฉันจะอยู่เช่นนี้จนกว่าฝ่าบาทจะยอมรับดวงใจดวงนี้ของหม่อมฉันไปเสียก่อน”

องค์หญิงลีอาร์ต้องการอะไรกันแน่ ในเมื่อนางก็รู้ว่าเรามีหนี่เจินอยู่แล้วถ้าหากจะอยู่ที่นี่กับข้าคงไม่พ้นต้องเป็นพระสนมแน่

“ถ้าข้ารับ พระองค์อาจต้องเป็นพระสนมนะองค์หญิง ทรงยอมรับเรื่องนี้ได้หรือ”

“หม่อมฉันไม่อยากเป็นพระสนมเพค่ะฝ่าบาท ถ้าให้ดีอยากเป็นฮองเฮาเสียมากกว่า”

เมื่อได้ยินรับสั่งเช่นนั้นทำเอาฮ่องเต้ตัวช้าหน้าชา ไม่เคยคิดว่าหญิงสาวตรงหน้าจะกล้าคิดเช่นนี้สายตานี้บ่งบอกว่านางเอาจริง ตอนนี้ฮ่องเต้เริ่มเป็นห่วงร่างบางของคนรักเสียแล้ว

แต่ยังไม่ทันที่จะทรงคิดต่อองค์หญิงลีอาร์ก็ทรงก้มหน้าประชิดจนฮ่องเต้ต้องทรงถอยหนีก่อนจะผลักแล้วลุกขึ้นยืนห่างออกมาแทน เสียงมหาขันทีก็ดังขึ้นขัดจังหวะได้ทันทวงที

“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องสำคัญจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าไปรอข้าที่ห้องอักษรเสี่ยวตั้งจือ”

“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”

“วันนี้ข้ามีเรื่องสำคัญต้องทำก่อน ข้าขอตัวองค์หญิงลีอาร์”

เมื่อลับร่างของฮ่องเต้ที่เร่งรีบไปห้องอักษร ใบหน้าของหญิงสาวก็บึ้งตรึงขึ้นมา

“คนอะไรนี่ซื่อบื้อจริง นี่ขนาดเสนอตัวให้ตั้งขนาดนี้ยังไม่สนใจอีก ฮึ้ย!!”

ลีอาร์กระทืบเท้าเดินออกจากห้องรับรองไปด้วยความอารมณ์เสียในใจก็คิดถึงอีกเรื่องขึ้นมาแทน

“ในเมื่อหว่านเสน่ห์ไม่ได้ผล ก็ต้องกำจัดให้พ้นทางไปซะ”

ลอยยิ้มเย็นปรากฏบนใบหน้างามที่ถ้าใครได้มาเห็นคงต้องขนลุกเป็นแถวแน่

+++++++++++++++++

มีคนบอกว่าไม่เคยเห็นหนี่เจินสู้

แต่ลืมไปเปล่าตอนที่หนี่เจินกับฮ่องเต้พบกันก็สู้ไปแล้วทีนึงนะ= =

ไม่ต้องห่วงหนี่เจินเก่งอยู่แล้วถึงว่าจะมีใครมาทำอะไรก็ตาม ยังไงหนีเจินก็ต้องรอดอยู่แว้ว 555+

 อุ๊บ!! บอกไม่ได้ไปรออ่านต่อแล้วกันว่าเรื่องราวจะเป็นไงต่อ

[forever-yunjae]

รอตอนต่อไปจร้า  ๆ หนี่เจิน สู้ ๆ นะ !!

[Mio]

สามคำ>> สั้น มาก ตัว 

[ต่ายน้อย]

แอบสั้นนะฮับ
รอหนี่เจินจ้า

[np]

สั้นจัง
ลีอาร์ร้ายมากกกกกกกกก

[Nus@nT@R@]

รอตอนต่อไปจ้า

[sanri]

โฮกก  บอกได้คำเดียวว่า "ค้างงงง" 
รอตอนต่อไปอยู่นะเจ้าคะ

[manami_01]

พาสสุดท้ายแล้ว

โฮกกกก

อยากลอกว่ามีคนขโมยมาม่าไป

เลยอดกินมาม่าเลย

ใครต้มน้ำแล้วก็เอาน้ำไปสาดสามตัวร้านแทนแล้วกัน 555+

ไปอ่านเลยดีกว่าเนอะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

ด้านหนี่เจินและสนมพิงอันก็เดินกำลังเดินทางไปยังจ้วนไต้เท้าหวังซึ่งเป็นบ้านของสนมพิงอัน แล้วจู่พระเกี้ยวเสด็จก็หยุดลง สร้างความแปลกใจให้กับคนทั้งสองนัก

“เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงหยุดเกี้ยวล่ะ”พิงอันถามออกไปเพราะนี่ยังไม่ถึงที่หมายที่นัดกันไว้เลยนี่นา

“พวกแกเป็นใครน่ะ”เสียงคนแบกเกี้ยวดังขึ้น

“คุ้มกันฮ่องเฮาและพระสนมเร็วเข้า”เสียงหลงเปาเอ่ยสั่งเหล่าทหารที่แบกเกี้ยวอยู่

เคร้ง! เคร้ง! ขวับ!

“อ๊ากกกกกกกกกก”

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดทำให้คนที่อยู่เกี้ยวถึงกับสะดุ้งเฮือก แล้วหนีเจินก็เปิดเกี้ยวออกมาดูสภาพตอนนี้ ทหารที่คุ้มกันต่างจมกองเลือดไปหลายคน  รวมถึงทหารที่แบกเกี้ยวด้วย พอมองไปก็พบกับคุ้มคนที่สวมชุดสีดำปกปิดใบหน้าไว้หลายคนกำลังสู้กับเหล่าทหารอยู่

หนี่เจินคว้ากระบี่ที่ซ่อนอยู่บนเพดานเกี้ยวก่อนจะก้าวลงจากเกี้ยว พอลงมาได้เพียงอึกใจเท่านั้นคนชุดดำเหล่านั้นก็พุ่งเข้าใส่หวังจะจับตัวหนี่เจิน แต่หนี่เจินถอยหลบได้ทันก่อนที่คนพวกนั้นจะทันเข้าถึงตัว

ข้าเคลื่อนไหวตัวมากไม่ได้เพราะกลัวว่าจะสะเทือนถึงลูกในท้องของตัวเอง ก่อนจะตะหวัดกระบี่เข้าใส่คนชุดดำที่เข้ามาใกล้เมื่อครู่นี้ ชายชุดดำรีบเอากระบี่ในมือขึ้นกันเมื่อรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าวาดกระบี่เข้าใส่

เคร้ง!! ควับ!! กึก!! เคร้ง!! อ๊ากกก!!

เสียงการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปเมื่อว่าเพื่อนถูกหนี่เจินแทงเข้าที่ไหล่ พวกนั้นก็หันปลายกระบี่เข้าใส่หนี่เจินแทน

“พวกเจ้าเป็นใคร เหตุใดต้องปองร้ายข้า”หนี่เจินเป็นฝ่ายถามขึ้นเมื่อไม่เห็นว่าคนเหล่าจะพุ่งเข้าใส่

“พวกข้าแค่ต้องการให้ท่านตามพวกข้าไปเท่านั้น ถ้าหากท่านตามข้ามาดี ๆ คนของท่านก็จะไม่ตายเพิ่มกว่านี้”

“แล้วถ้าข้าไม่ไปกับพวกเจ้าล่ะ”

“เห็นทีข้าคงต้องใช้กำลังพาท่านไปแล้วล่ะ”

ยังไม่ทันที่ทั้งสองฝ่ายจะได้ลงมือกันอีกครั้ง เสียงร้องอย่างตกใจของสนมพิงอันก็ดังขึ้นมาจากทางเกี้ยวพระที่นั่งของหนี่เจินนั้นเอง

“กรี๊ดดดดดดด”

เมื่อพิงอันออกมาดูก็พบกับศพของทหารนอนจมกองเลือด หน้าที่เคยงดงามยามนี้กับซีดลงราวกระดาษ เนื้อตัวสั่นด้วยความกลัวแล้วทรุดนั่งลงหน้าเกี้ยว คนชุดดำเมื่อหันไปเจอกับพิงอันก็พุ่งเข้าใส่แต่

เคร้ง!!

เสียงดาบดังขึ้นชายชุดดำมองผู้มาขว้าง เป็นหนี่เจินที่เข้ามาขว้างไว้ได้ทันก่อนจะตะหวัดกระบี่ฟัดจนชายชุดดำนอนแน่นิ่งแทน หันมามองพิงอันที่หน้าซีดตัวสั่นแทน

“พระสนมไม่เป็นไรนะ เข้าไปหลบในเกี้ยวก่อนแล้วห้ามออกมาเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”หนี่เจินบอกก่อนจะพลักให้สนมพิงอันเข้าไปในเกี้ยว แล้วหันมากระชับกระบี่ในมื่อให้มั่นอีกมือที่ไม่ได้ถือกระบี่กุมท้องไว้ ‘ลูกแม่อดทนหน่อยนะ แม่จะพาเจ้ากลับไปหาเสด็จพ่อแน่ ฉะนั้นช่วยอดทนหน่อยนะลุกรัก’

ด้านฮ่องเต้เมื่อมาถึงห้องทรงอักษรแล้วต้องหน้านิ่วด้วยความกริ้วอีกครั้งเมื่อเสี่ยวตั้งจือยื่นจดหมายที่องค์รักษ์คนสนิททั้งสองเขียนมาให้

ข้อความสั่น ๆ ที่เขียนมาว่า ‘ตอนนี้ฮองเฮาเสด็จออกนอกวังโดยไม่มีทหารองค์รักษ์พวกกระหม่อมเลยจะตามไปโปรดทรงหายห่วงได้พ่ะย่ะค่ะ’

จะไม่ให้พระองค์หายห่วงได้อย่างไรถึงพระองค์จะไว้วางพระทัยในฝีมือดาบของราชองค์รักษ์ทั้งสองก็เถอะ แต่พระองค์กลับรู้สึกไม่ดีหวังว่าหนี่เจินและลูกของพระองค์จะปลอดภัยนะ

“ทูลฝ่าบาท แม่ทัพเฉินขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

“แม่ทัพเฉินมาหรือ รีบให้เขาเข้ามา”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“เชิญแม่ทัพเชิญ”

เฉินจิ้งฟงเดินเข้ามายังข้างในห้องอักษรก่อนจะถวายคำนับฮ่องเต้

“ถวายบังคับฝ่าบาท หม่อมฉันมีเรื่องจะทูล”

“มีเรื่องอะไรเร่งด่วนงั้นหรือ”

“พ่ะย่ะค่ะ ที่กระหม่อมมาเข้าเฝ้าในวันนี้นอกจากเรื่องที่ไปลาดตะเวนชายแดนแล้วยังไม่อีกเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”

“งั้นก็รีบบอกข้ามา”

“พ่ะย่ะค่ะ น้องของหม่อมฉัน...เอ่อ...กระหม่อมหมายถึงฮองเฮาน่ะพ่ะย่ะค่ะ ส่งให้เสี่ยวเย่สาวใช้คนสนิทมาบอกกับกระหม่อมว่าให้คอยปกป้องฝ่าบาท เพราะมีคนคิดจะปองร้ายพ่ะย่ะค่ะ”

“มีคนคิดปองร้ายข้าหรือ?”

“พ่ะย่ะค่ะ แล้วทรงบอกให้กระหม่อมค่อยระวังองค์หญิงลีอาร์ไม่ให้เข้าใกล้พ่ะย่ะค่ะ”

“เรื่องนี้เราเองก็ระวังอยู่ แต่ไม่คิดว่าจะมีอะไรเพราะนางเป็นผู้หญิง”

“แต่หม่อมฉันว่าฮองเฮาน่าจะไม่ทรงตัดสินพระทัยผิดนะพ่ะย่ะค่ะ”

“เราก็ว่าอย่างนั้น ฉะนั้นตอนนี้เราต้องล่อให้นางลงมือก่อน”

“ไปหาคนที่หน้าคล้ายเรามาสักคน เราจะใช้เขาเป็นตัวล่อเอง”

“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้รับคำสั่งเฉินจิ้งฟงก็รีบออกไปทัน ทิ้งให้ฮ่องเต้ทรงคิดแผนการต่อไป ด้านหนี่เจินที่ตอนนี้สู้กับชายชุดดำจนเริ่มอ่อนแรง มือที่ถือกระบี่ตอนนี้ก็เริ่มล้ามากแล้วด้วยตอนนี้กำลังท้อง จึงจำต้องป้องกันไม่ให้ลูกของตนเองกระทบกระเทือนให้มากที่สุด จนทำให้ได้แต่เป็นฝ่ายตั้งรับเท่านั้น

“ยอมไปกับพวกเราดี ๆ ท่านก็ต้องไม่เหนื่อยมากเช่นนี้”

“ใคร...เป็นคนส่งพวกเจ้ามา”

“เรื่องนั้นท่านไม่จำเป็นต้องรู้ เมื่อไปถึงท่านก็จะรู้เองแหละว่าใครคือคนที่ส่งพวกข้ามา”

“ดูจากการแต่งตัวของพวกเจ้าแล้วคงไม่ใช่ชาวถังแน่”

“ทรงฉลาดมากพ่ะย่ะค่ะ ใช่พวกกระหม่อมไม่ใช่ชาวถัง”

“ถ้าไม่ใช่ชาวถึงคงเป็นชาวมองโกเลียสินะ”

“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“งั้นข้าก็พอรู้แล้วว่าใครเป็นคนบ่งการให้พวกเจ้ามาจับตัวข้า”

ควับ!! ฉับ!! อ๊ากกกก!!

“ขอทรงโปรดอภัยที่พวกกระหม่อมมาช้า”เสียง

สิ้นเสียงพูดของหนี่เจินก็มีเสียงดาบและเสียงที่เขาจำได้ว่าเป็นเสียงของหนึ่งในราชองค์รักษ์ของฮ่องเต้ นั้นก็คือหยวนตงเฟย ตามติดมาด้วยชายอีกคนราชองค์รักเว่อฉือจิ้งเต๋อ

“ไม่เป็นไรแค่พวกท่านมาข้าก็หายห่วงแล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้นสองราชองค์รักษ์ก็กระชับดาบในมือก่อนจะเริ่มพุ่งเข้าใส่กลุ่มชายชุดดำ ซึ่งการมาใหม่ของคนทั้งสองสร้างขวัญและกำลังใจแก่ทหารที่ยังรอดชีวิตต่างพากันกระชับดาบแล้วพุ่งจู่โจมกลับเหล่าชายชุดดำทันที

“เรียกกำลังเสริมเรามาสบทบด่วน”

ตงเฟยเผยยิ้มอย่างพอใจกับกลุ่มชายชุดดำก่อนจะพาดดาบไว้บนบ่าแล้วเอ่ยเสียงเย็นกลับไปยังกลุ่มชายชุดดำจนคนฟังอึ้งเมื่อได้ยิน

“เจ้าพวกนั้นคงไม่มากัดแล้วล่ะ”

“เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ แกบอกว่ากำลังเสริมจะไม่มาอย่างนั้นหรือ”

“ก็อย่างที่แกได้ยินนั้นแหละไม่ผิดหรอก”

“ใช่ที่พวกแกได้ยินไม่ผิดหรอก ก่อนพวกข้าสองคนจะมาที่นี่ก็เก็บกวาดพวกของแกทิ้งไปหมดแล้ว”

“ฮึ้ย...พวกเราถอยก่อน”

แล้วสิ้นเสียงผู้เป็นหัวหน้าของชายชุดดำ เหล่าชุดดำที่รอดชีวิตต่างก็พอกันถอยหนี่ลับไปพร้อมกับคววามมืดที่เริ่มมาเยือนแล้ว

“ฮองเฮาทรงไม่เป็นอะไรนะพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม เราไม่เป็นไรแค่เหนื่อยเท่านั้น...”สิ้นเสียงหวานใสของฮองเฮาร่างบางก็ทรุดลงกับพื้นสร้างความตกใจให้กับสองราชองค์รักษ์

“ฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ ทรงฟื้นสิพ่ะย่ะค่ะ ฮองเฮารออีกหน่อยนะพ่ะย่ะค่ะทหารกำลังมา”

“ฝ่าบาท...ดูแลฝ่าบาท...ด้วย”

เสียงหวานที่เงียบลงพร้อมกับที่พระเนตรหวานที่หลับลงช้า ๆ เสียงเรียกของสองราชองค์รักษ์ไม่อาจปลุกให้หนี่เจินให้ตื่นจากนิทราได้

ตงเฟยเข้าไปอุ้มร่างที่ไร้สติของฮองเฮาอย่างเบามือและก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าคนร่างบางนั้นมีเลือดออกมา สีหน้าสองราชองค์รักษ์ก็ซีดลงอีกครั้ง

++++++++++++++++++++++++++

หนี่เจินจะเป็นอย่างไรต่อไป จะรอดไม่รอดนะ

แล้วสองพี่น้องจะทำอะไรต่อไปตั้งติดตามตอนต่อไปให้ดี

[leeteuk]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   สั้นอีกแล้วอ่ะ   ขอตอนต่อเลยได้ไมอ่ะ 

[j4c9y]

ฮองเฮาหนี่เจินนนนนน

อย่าเป็นไรมากนะ

ผิงอัน กลับตัวกลับใจนะลูก

[Nus@nT@R@]