แวะมาแปะให้คนอ่านหัวใจวายเล่น
ไว้มาต่อแต่ไม่แน่ใจว่ากี่โมงนะ
ตอนนรี้อาจจะแบ่งย่อยไปหน่อย
เพระ.....อะไรไม่บอกอิอิ
ไปตามอ่านเองแล้วกัน = =
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
15
วันนี้หนี่เจินตื่นขึ้นมาก็พบว่าคนข้างตัวไม่อยู่แล้ว อาการปวดหัวและอ่อนแรงหายไปแล้วอย่างน้อยวันนี้หนี่เจินต้องไปพูดคุยกับเหล่าคณะทูตในฐานะฮองเฮาด้วย
“ทรงฉลองพระองค์เลยนะเพค่ะ”หลงเปาเอ่ยขึ้นหันไปถามผู้เป็นนายหนี่เจินพยักหน้าให้ ก่อนจะให้สองสาวใช้ช่วยแต่งตัวให้
หนี่เจินไปยังห้องรับรองที่ถูกจัดเตรียมอาหารและการแสดงให้เหล่าคณะทูตได้ชื่นชม เมื่อเข้ามาก็เห็นว่าฮ่องเต้ทรงประทับอยู่ก่อนแล้ว
“เจ้ายังไม่หายป่วยออกมาเดินทำไมกัน”
“หม่อมฉันสบายดีแล้วเพค่ะไม่ต้องทรงห่วง”
“ไหนมาให้ตรวจสิว่าเจ้าหายจริงหรือเปล่า”
หนี่เจินก้าวเท้าหนีฮ่องเต้แต่ก็ไม่พ้นพระกรยาวมาคว้าตัวไว้ได้ก่อน โดยไม่ทันสังเกตว่ามีสายตาสองคู่จับจ้อง
“ไหนดูสิตัวไม่ร้อน แสดงว่าหายจากอาการไข้แล้ว”ฮ่องเต้ทรงเอาพระหัตถ์สัมผัสหน้าผากคนตัวเล็กในอ้อมก่อนก่อนจะพยักหน้าว่าหายไข้แล้ว
“หม่อมฉันก็บอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรแล้วเพค่ะ”
“ก็ดีแล้วเจ้าป่วยที่ไรเหมือนใจข้าจะขาดด้วย ยิ่งเจ้าเจ็บเพียงใดข้ายิ่งเจ็บมากกว่าเจ้านัก”
“ทรงปากหวานเสียจริงไม่รู้ว่าเคยพูดแบบนี้กับใครอีกหรือเปล่า”
“โธ่ข้าพูดกับเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้นรู้มั้ย เจ้าเป็นคนแรกเลยล่ะ”
“ทรงปล่อยได้แล้วเพค่ะ เหล่าขันทีและนางนัลมองกันใหญ่แล้ว”
จริงดั่งคำที่หนี่เจินว่านัก ตอนนี้เหล่าขันทีและนางกำนัลมองเจ้านายทั้งสองด้วยสีหน้ามีความสุขที่เห็นทั้งสองพระองค์หวานกันเสียนี่กะไร
“ปล่อยก็ได้ แต่วันนี้ข้าจะนอน’กอด’เจ้าทั้งคืนเลยคอยดูสิ”
“แต่ว่าตอนนี้หม่อมฉันตั้งครรถ์อยู่นะเพค่ะคงให้พระองค์กอดเช่นนั้นไม่ได้”
“จริงด้วย!! เสียดายจังงั้นรอเจ้าคลอดเสียก่อนเถอะข้าจะทำให้สมกับที่ต้องรอนานเชี่ยว”ฮ่องเต้ทรงกระซิบข้างหูร่างบางเช่นนั้นก็ส่งให้คนฟังอายหน้าแดงขึ้นมาก
“ทูลฝ่าบาทองค์ชายลีซานและองค์หญิงลีอาร์เสด็จมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“เชิญพวกเขาเข้ามาได้”
ลีซานและลีอาร์เดินเข้ามายังห้องรับรองที่ถูกจัดแต่งสวยงามและเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้ว ฮ่องเต้เมื่อเห็นว่าแขกทั้งสองมาถึงก็เชิญให้นั่งลง
“เชิญท่านสองท่านนั่งลงก่อน”
“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ/เพค่ะ ฝ่าบาท”
“วันนี้ที่ข้าเชิญพวกท่านคุยเป็นการส่วนตัว ไม่เกี่ยวข้องกับบ้านเมืองพวกท่านคงไม่รังเกียจที่จะพูดคุยกันฉันมิตร”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่พระองค์ให้ความกับพวกกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้ทรงมองคนตอบด้วยสายตายากจะเดา ‘คน ๆ นี้ดูจากภายนอกดูสง่า สุภาพ และฉลาด แต่ภายในคิดเช่นไรก็ยากจะคาดเดานัก’
“ได้ยินมาว่าฮองเฮาของฝ่าบาท ทรงตั้งพระครรถ์” ประโยคแรกถามฮ่องเต้แต่ประโยคหลังหันไปมองร่างบางที่ประทับเคียงข้า สายตาหวานถูกส่งให้คนร่างบางแต่เจ้าตัวกลับไม่รับรู้เสียนี่
“ใช่ อย่างที่ท่านได้ยินมาไม่ผิดนักฮองเฮาของข้ากำลังตั้งครรถ์สองเดือน ตอนนี้ข้าก็เลยเห่อลูกคนนี้อยู่มากเสียด้วยลูกคนแรกกับคนที่ข้ารักยิ่ง”
ทรงตรัสเสร็จก็ใช้พระกรโอบไหล่มลและมองตรงไปยังคนถาม ซึ่งสายตานั้นบ่งบอกว่าคนตรงหน้าคิดเช่นไรอยู่ ‘สายตานี้ไม่ผิดแน่องค์ชายลีซานชอบหนี่เจินของเขา’
++++++++++++++++++++++++
แล้วจะมาต่อให้นะ
โพลล์
หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55] (อ่าน 397739 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก