รักป่วนใจคุณชายหน้าใสกับนายตาดุ 10แม็ค“คิกๆๆ” เสียงหัวเราะกังวานใสจากคนข้างตัวทำให้ผมต้องหันไปมอง จึงพบกับใบหน้าขาวตายิบหยีเปิดปากกว้างจนเห็นฟันสวยของคนที่ผมรัก ความน่ารักน่าเอ็นดูของนัทมันอัดแน่นอยู่เต็มอกจนผมต้องหาทางระบายไม่งั้นได้อึดอัดตายแน่ๆ
“แม็ค อื้อออ” เจ้าของเสียงใสเหมือนจะรู้ตัวว่าผมจะทำอะไร พยายามจะร้องห้ามแต่มันไม่ทันแล้วครับ เพราะผมจัดการปิดปากแดงซะก่อน รสชาติของจูบเรายังไม่เปลี่ยนหวานล้ำยิ่งลึกซึ้งยิ่งโหยหาต้องการกว่าที่เป็น จนผมลืมเลือนภารกิจหลักที่ต้องจัดการ
“อื้ออ มะ แม็คพอ แล้ว” เสียงหวานขาดๆหายๆปากเจ่อแดงจนอยากซ้ำรอยเดิม ก้มหน้าเข้าหาเป้าหมายแต่มีมือหอมมาปิดกั้นซะก่อน เด็กน่ารักของผมหอบหน้าแดงแต่ยังมีแรงส่งค้อน ก่อนต้องรีบเก็บมือหลบตาเพราะเจอจูบของผมเข้าที่กลางฝ่ามือ
‘เฮ้อ! นัทจะทำให้ผมรักผมหลงไปถึงไหนกัน’ คิดได้ดังนั้นก็คว้าต้นคอขาวเข้าหาและฝังจมูกสูดกลิ่นกายหอมฟอดใหญ่เพื่อปลุกเรียกกำลังใจที่ฝ่อลงตั้งแต่ขับรถออกจากบ้าน เพื่อมาพบพี่ลูกพีชตามที่รับปากไว้ ก่อนออกมาจากบ้านผมเพิ่งจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่มิคและนัทฟัง ด้วยไม่อยากให้ทั้งคู่กังวลกับเรื่องนี้กลัวจะทำให้คนน่ารักสองคนเค้าเครียดเกินเหตุจึงเผื่อเวลาไว้ก่อนออกจากบ้านเพียงนิดเท่านั้น พี่มิคตกใจมากเมื่อแรกรู้โวยวายผมใหญ่ว่าทำไมเพิ่งมาเล่าถ้าเล่าแต่แรกยังพอช่วยคิดทัน หน้าตื่นๆตกใจตาโตของพี่มิคคงถูกใจไอ้พี่เขยผมมากถึงกับรวบกอดฟัดแก้มต่อหน้าต่อตาผมกับนัทเลยทีเดียว ส่วนนัทนั่งมองตาค้างก่อนก้มหน้าซ่อนแก้มแดงไม่กล้ามองคู่พี่ๆผมอีกเลย ถ้าเป็นผมก่อนหน้าที่ยังไม่มีเด็กดื้อเป็นของตัวเองล่ะก็ไอ้พี่ฟินได้หน้าแหกไปแล้ว ไม่ได้มานั่งกอดพี่ชายผมยิ้มกว้างส่งตาหวานให้พี่มิคอยู่อย่างนั้นหรอกครับ แต่ตอนนี้ผมกับพี่ฟินเราหัวอกเดียวกันคือไม่ว่าคนของเราจะทำอะไรในสายตาของเราก็น่ารักไปซะหมดล่ะครับ และความสนใจของพี่มิคที่มีต่อผมก็หมดไปเพราะหันไปจัดการคนข้างตัวแทน แต่ก่อนที่ผมจะออกจากบ้านพี่มิคมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องพูดปลอบและยืนยันว่าผมจะเอาความจริงใจเข้าสู้แบบพี่เขยผม พูดจบหน้าหวานของพี่มิคก็ขึ้นสีก่อนส่งค้อนให้พี่ฟินและหนีขึ้นห้องไปเลย พี่ชายผมนี่ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนจริงๆนะครับเนี่ย ส่วนพี่ฟินก็ตบบ่าผมและยักคิ้วกวนๆให้ก่อนเผ่นตามพี่มิคขึ้นห้องไป
หลังจากนั้นผมจึงได้ฤกษ์พาเด็กดื้อของผมออกจากบ้าน ระหว่างทางผมคงกังวลและหมกมุ่นกับการหาคำพูดที่จะพูดกับพี่ลูกพีชมากไปหน่อยทำให้นัทจับสังเกตได้ แรกๆเด็กดื้อของผมก็ให้กำลังใจดีหรอกครับแต่ผมก็ไม่ค่อยตอบสนองเท่าไหร่ นัทจึงเปลี่ยนมาขู่ผมแทนผมจึงยิ่งใจฝ่อกว่าเดิม หน้านิ่งๆที่พยายามเก๊กไว้ก็ออกแววกังวลอย่างเห็นชัดและคงถูกใจเจ้าตัวแสบมากถึงกับหัวเราะกังวานใสออกมา จนผมอดใจไม่ไหวจับจูบไปนั่นแหละครับ
“เป็นไงครับคนเก่ง ล้อเลียนสามีก็ต้องเจอแบบนี้แหละ” นัทเงยหน้าขวับขึ้นมองผมทันที หน้าหวานขึ้นสีกว่าเดิมแต่สายตาวาววับจ้องตาผมไม่หลบ ‘นี่ล่ะครับน้องนัทผู้ไม่ยอมใคร’ รอดูสิครับว่านัทจะทำอะไรบ้าง
“รู้สถานะตัวเองก็ดีแล้วต่อไปนี้จะทำอะไรให้คิดเยอะๆ มาถึงบ้านนัทแล้วยังทำเก่งอีกนะระวังเถอะ ถ้าพี่ลูกพีชรู้เข้าแม็คนั่นแหละที่เละ ฮิๆๆ” เห็นสามีหน้าจ๋อยเข้าหน่อยถูกใจเด็กดื้อเค้าล่ะครับ เห็นนัทยิ้มและหัวเราะได้แบบนี้จากใจที่ห่อเหี่ยวก็ค่อยๆพองขึ้นและมีกำลังใจขึ้นมาแล้วครับ เพราะรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะทำนั้นผมทำเพื่อใคร ตอนนี้ต่อให้สิบพี่ลูกพีชผมก็ไม่หวั่นแล้วล่ะครับ นัทหยุดหัวเราะและจ้องสบตาผมแน่วแน่ก่อนประกบมือทั้งสองเข้ากับแก้มผม
“แม็ค อย่ากังวลเลยพี่ลูกพีชใจดีและรักนัทมาก พี่ลูกพีชต้องเข้าใจเราเหมือนพ่อแม่ของแม็คสิ และยังไงแม็คก็ยังมีนัทอยู่เคียงข้างทั้งคนไม่ต้องห่วงนะ” คำพูดและรอยยิ้มหวานถูกส่งเป็นกำลังใจส่งตรงมาให้ผม จนผมรู้สึกเต็มตื้นไปทั้งใจที่รู้ว่าเราจะยังอยู่เคียงข้างกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมกุมทับมือนุ่มทั้งสองข้างและเบี่ยงหน้าจูบกลางฝ่ามือนุ่มทั้งสอง
“ครับ แม็คจะทำทุกอย่างให้พี่ลูกพีชยอมรับความรักของเรา” รอยยิ้มสว่างยังคงประดับอยู่บนหน้าหวานก่อนผมนุ่มจะสะบัดตามการพยักหน้าของคนน่ารัก และผมพร้อมแล้วครับที่จะเผชิญหน้ากับพี่ลูกพีชพี่สาวของคนรักของผม
สาวสวยตรงหน้าผมจะสวยกว่านี้มากถ้าเธอยิ้มให้ผมสักนิด แต่ขนาดทำหน้านิ่งๆจ้องผมเขม็งไม่คาดสายตาพี่ลูกพีชยังดูดี ถ้าผมมาเจอพี่ลูกพีชในสถานการณ์อื่นผมคงไม่นึกเกรงเธอมากเท่านี้ คงจะพูดคุยทักทายได้อย่างปกติอยู่หรอกครับ แต่ เพราะรู้อยู่เต็มอกว่ามีความผิดติดตัวจึงต้องเป็นฝ่ายตั้งรับ และด้วยศักดิ์ศรีของตำรวจไทยผมไม่ได้แสดงออกถึงความหวั่นใจออกไปให้อีกฝ่ายรับรู้ ส่วนเด็กดื้อของผมก็นั่งข้างและกอดแขนพี่สาวตัวเองไว้แน่น จ้องผมตาแป๋วก่อนยิ้มน้อยๆมาเป็นกำลังใจให้จนผมเผลอละสายตาจากคนพี่มาจ้องคนน้องแทน รอยยิ้มที่ผมมีให้นัทต้องหุบลงและเบนสายตากลับมาตำแหน่งเดิมเพราะเสียงนิ่งของพี่ลูกพีช
“เราทั้งคู่รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรไว้” คำถามเหมือนต้องการถามผมกับนัท แต่สายตาสวยดุกลับจ้องรอคำตอบจากผมเท่านั้น นัทที่หลุดเสียงออกมายังเอ่ยไม่จบประโยคต้องหยุดชะงัก เพราะเสียงเรียกชื่อนัทดังขึ้นจากพี่ลูกพีชเพื่อเป็นการปรามและเป็นสัญญาณให้ผมเป็นคนตอบเอง
“ผมขอโทษครับที่ทำให้พี่ลูกพีชเป็นห่วงนัท เป็นเพราะผมไม่ได้ติดต่อกลับเพื่อขออนุญาตพี่แต่แรก” ผมยกมือไหว้พี่ลูกพีชหลังพูดจบ แต่หน้าเธอก็ยังไม่เปลี่ยนยังนิ่งคงเส้นคงวา
“เมื่อวานผมพานัทไปพบพ่อกับแม่ของผมที่บ้านเพื่อให้พวกท่านรู้ว่าเราคบกัน” พี่ลูกพีชหันไปมองหน้านัทและเด็กดื้อก็พยักหน้ายืนยันสิ่งที่ผมพูด ก่อนที่พี่ลูกพีชจะขมวดคิ้วหันมามองผมเต็มตาอีกครั้ง
“พวกท่านว่ายังไงบ้าง” ผมแอบเห็นแววตากังวลของพี่ลูกพีชแวบหนึ่งก่อนจะกลับมานิ่งเรียบดังเดิม
“พ่อแม่ผมยอมรับความรักของเราครับ รับน้องเป็นคนในครอบครัวผมแล้ว” ผมส่งยิ้มให้คนที่เรียกว่าน้องและได้รับรอยยิ้มเต็มหน้าจากคนแก้มแดงคืนกลับมา
“ผมตั้งใจที่จะเข้ามาแนะนำตัวเองกับครอบครัวของนัทอยู่แล้วครับ จนวันนี้ได้โอกาสจากพี่ลูกพีชผมดีใจมากที่จะได้รู้จักกับพี่และคนในครอบครัวนัททุกคน ขอโอกาสให้เราคบกันนะครับ” ผมใช้ความจริงใจที่มีต่อคนที่เรารักแบบที่พี่ฟินว่าไว้ และดูเหมือนว่าจะได้ผลนะครับ เพราะพี่ลูกพีชคลายหัวคิ้วลงแล้วถึงแม้จะยังคงหน้านิ่ง แต่ความตึงเครียดในบรรยากาศหายไปเกือบหมดแล้วครับ
“แล้วถ้าพี่ไม่คิดจะให้โอกาสนั้นกับเราล่ะ / พี่ลูกพีช!” นัทเรียกพี่สาวเสียงหลงกระตุกแขนเรียวเบาๆแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากพี่ลูกพีช เพราะเธอยังจ้องผมเขม็งอย่างรอคอยว่าผมจะตอบยังไง นัทหันมามองผมน้ำตาคลอหน่วยตาเม้มปากแน่น ผมล่ะอยากเข้าไปกอดปลอบแต่ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำได้ จึงส่งยิ้มหวานไปปลอบเจ้าตัวแทนก่อนหันมาสบตาพี่ลูกพีชอีกครั้ง จากประเมินดูแล้วนี่คงเป็นคำถามลองใจถ้าขืนผมตอบไม่โดนใจเธอได้จบแน่งานนี้
“วันนี้พี่ไม่ให้แต่ผมเชื่อว่าสักวันพี่จะให้โอกาสนั้นกับผม เพราะผมจะใช้ความจริงใจที่ผมมีต่อนัทแสดงให้พี่รู้ว่าผมจริงจังกับนัทแค่ไหน” พี่ลูกพีชจ้องผมนิ่งก่อนจะคลี่ยิ้มมุมปากเหมือนเยาะคงไม่เชื่อถือกับสิ่งที่ผมพูดล่ะมั้งครับ
“มีปากใครก็พูดได้ว่าจริงใจจริงจัง แต่จะทำได้จริงรึเปล่าก็ไม่รู้ เราน่ะก็ออกจะดูดีจะเลือกใครก็ได้ วันหนึ่งเกิดเจอคนที่ดีกว่าน้องพี่ขึ้นมาความจริงใจที่ว่าก็คงเปลี่ยนได้ไม่ยากหรอก” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าที่แสดงถึงความดูถูกไม่เชื่อถือของพี่ลูกพีชทำเอานัทร้องเรียกชื่อพี่สาวเสียงดังและปล่อยโฮออกมา แต่พี่ลูกพีชก็ไม่สนใจและเบือนหนีน้องชายตัวเองด้วยซ้ำ นัทคงไม่เคยเห็นพี่สาวตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อนถึงได้ร้องไห้มากมายขนาดนั้น ผมสงสารคนรักตัวเองสุดใจต้องกำมือแน่นฝืนตัวไว้ไม่เข้าไปโอบประคองปลอบโยนให้นัทได้คลายเศร้า
“นัทครับอย่าร้อง มองแม็คก่อน นัท” ตาหวานฉ่ำไปด้วยน้ำตาใบหน้าขาวซีดเปื้อนเป็นทางจ้องสบผมตามคำขอ ผมคลี่ยิ้มหวานเท่าที่ทำได้ให้คนรักก่อนขยับปากบอกรักไร้เสียงให้นัทได้คลายความเสียใจ คนรับสารยิ้มทั้งน้ำตาเม้มปากแน่นพยายามกลั้นสะอื้นอย่างน่าสงสาร ใจผมแทบขาดเห็นคนที่รักเจ็บผมเจ็บยิ่งกว่า ผมตั้งสติหันกลับมาเผชิญความจริง
“ใช่ครับมีปากใครก็พูดได้ แต่ถ้าพี่ไม่ให้โอกาสผมพี่จะรู้ได้ยังไงว่าความจริงใจของผมน่ะของจริง อนาคตผมไม่เถียงว่าผมอาจจะเจอคนที่ดีกว่านัทเข้ามาในชีวิต แต่พี่ครับ ผมต้องการคนที่รักไม่ใช่คนดีมาอยู่เคียงข้าง และคนที่ผมรักก็คือน้องชายของพี่ลูกพีชคนนี้เท่านั้นนะครับ” ผมใส่ความจริงใจเต็มที่แล้วนะครับหวังว่าพี่สาวคนรักจะยอมมอบโอกาสให้ผม แม้จะยังไม่ยอมรับผมในตอนนี้ก็ตามที
“ฮึกๆ ฮืออออ แม็คๆ ฮือออ” เอาล่ะสิครับคนน่ารักของผมปล่อยโฮแบบกลั้นไม่อยู่ซะแล้วร้องไห้จนตัวโยนจ้องผมอย่างเว้าวอน ผมทนไม่ไหวแล้วครับไม่อยากเห็นน้ำตาที่รักมากไปกว่านี้แล้ว จึงเดินไปดึงตัวนัทเข้าสู่อ้อมกอด ลืมพี่ลูกพีชไปเลยแต่ ณ ตอนนี้อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้เกิดแล้วครับ ขอปลอบเด็กขี้แยในอ้อมกอดก่อนแล้วกัน
“ชูว์ๆๆๆ ไม่เอาครับ หยุดร้องก่อน แม็คอยู่กับนัทแล้วไง ที่รักพอแล้ว” นัทหยุดร้องเงยหน้ามองผมทันทีที่ได้ยินคำว่า ‘ที่รัก’ ถึงแม้จะบอกรักแต่ผมก็ไม่เคยเรียกนัทแบบนี้มาก่อน เจ้าตัวเค้าคงตกใจลืมเสียใจไปชั่วขณะ แต่เป็นผลดีที่ทำให้นัทหยุดร้องไห้ได้ ผมเช็ดน้ำตาจากแก้มใสจนหมดก่อนคลี่ยิ้มใส่ตาหวาน และกดหัวทุยเข้าสู่อ้อมอกมือบางโอบรอบตัวผมไว้ทันที ผมเหลือบสายตามองอีกคนที่อยู่ในห้องและต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าหวานของพี่ลูกพีชเต็มไปด้วยน้ำตา
“พี่ครับ” เสียงแผ่วหลุดเรียกพี่สาวของคนรัก ทำให้คนในอ้อมกอดผมเงยหน้าขึ้นจากอก และผละออกจากอกผมเมื่อเห็นอาการของพี่ลูกพีช นัทกอดพี่สาวตัวเองแน่นร่ำร้องเรียกพี่ลูกพีชไม่ขาดปาก
ผมได้แต่ยืนนิ่งมองสองศรีพี่น้องเค้ากอดกันร้องไห้ตัวโยน และใจแอบหวังว่าพี่ลูกพีชคงใจอ่อนเรื่องของผมกับนัทเข้าบ้างแล้ว ไม่งั้นพี่ลูกพีชคงไม่ร้องไห้ตามนัทหรอกมั้งครับ ทั้งคู่กอดกันและผลัดกันปลอบโยนให้อีกฝ่ายหยุดร้องไห้ ยื่นมือเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าให้กันและกัน เมื่อคลายสะอื้นพี่ลูกพีชที่มีน้องนัทอยู่ในอ้อมกอดก็หันมามอง และคลี่ยิ้มหวานที่ละม้ายคล้ายน้องชายมากมาให้ผม ก่อนเสียงแหบอย่างคนที่เพิ่งผ่านการร้องไห้ดังขึ้น
“เอาล่ะ พี่จะให้โอกาสเราทั้งคู่นะจ๊ะ แต่อยากให้แม็คจำคำพูดของตัวเองในวันนี้ให้ดีว่าพูดอะไรกับพี่ไว้ เพราะน้องชายคนนี้พี่รักเค้ามากที่สุด ถ้าวันไหนที่แม็คทำให้น้องชายพี่เสียใจ เชื่อเถอะพี่จะทำทุกอย่างให้แม็คเจ็บกว่าที่นัทต้องเจ็บ หึ อย่าคิดว่าพี่เป็นผู้หญิงแล้วไม่มีพิษสงนะจ๊ะ น้องแม็ค!” ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆของตัวเองอยากยากลำบาก ด้วยน้ำเสียงและแววตาของพี่ลูกพีชนั้นทำให้ผมเชื่อว่าพี่เค้าพูดจริงทำจริง
ส่วนนัทที่อยู่ในอ้อมกอดพี่ลูกพีชนั้นเงยหน้ามองพี่สาวตัวเองตาโตสลับกับหน้าผมไปมา ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผมเมื่อเห็นผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก นัทคงรู้ล่ะครับว่าผมเริ่มเกรงใจพี่สาวตัวเองมากแบบที่ไม่เคยเกรงใจใครเท่านี้มาก่อน ผมล่ะอยากจะคว้าไอ้ตัวแสบมากัดแก้มแดงๆนั้นให้ขึ้นรอยนักเชียวที่บังอาจมายิ้มเยาะ ‘สามี’ ตัวเอง และผมได้รู้ทีหลังว่าทำไมพี่ลูกพีชถึงกล้าขู่เสือแบบผมให้กลัวได้ ก็เพราะว่าพี่ลูกพีชมีคู่หมั้นเป็นเจ้าพ่อมาเฟียเจ้าของกิจการคาสิโนขนาดใหญ่มีลูกน้องอยู่ทั่วกรุง แบบนี้ผมนายแม็คว่าที่นายร้อยตำรวจย่อมไม่กล้าแหยมกับพี่เมียที่มีตำแหน่งว่าที่เมียเจ้าพ่อมาเฟียหรอกครับ
“ผมจะทำทุกวันนับจากนี้ของผมกับนัทให้ดีที่สุด และจะพิสูจน์ตัวเองกับพี่และครอบครัวของนัททุกคนว่าผมจริงใจกับน้องนัทของทุกคนแค่ไหน” ทั้งน้ำเสียงและแววตาที่ผมสื่อถึงความจริงใจคงทำให้พี่ลูกพีชพอใจแล้วล่ะครับ เพราะใบหน้าสวยหวานประดับยิ้มกว้างอย่างถูกใจไม่ต่างจากน้องชายที่ยิ้มกว้างตายิบหยีส่งตรงมาให้ผม ‘ของผมคนเดียว’
มื้อเย็นนั้นผมถูกพี่ลูกพีชพามากินข้าวร่วมกับทุกคนในครอบครัว แรกที่ได้รู้ผมหนักใจและเตรียมตัวเตรียมใจรับทุกสถานการณ์เพื่อให้ทุกคนยอมรับผม แต่พ่อแม่พี่ชายและพี่สะใภ้ของนัทกลับทำให้ผมผิดคาดมากครับ เพราะพวกเค้าต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มและทักทายอย่างสนิทสนมไม่มีทีท่าต่อต้านเลย นี่แสดงว่าทั้งบ้านมีพี่ลูกพีชว่าที่เมียเจ้าพ่อเท่านั้นที่เป็นด่านหินและน่ากลัวที่สุด ซึ่งผมก็สามารถผ่านด่านแรกของพี่ลูกพีชมาได้ก็คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วล่ะมั้งครับ ถึงแม้ว่าผมต้องพิสูจน์ตัวเองให้พี่ลูกพีชเห็นอีกเยอะว่าผมรักและจริงใจกับนัทแค่ไหน ‘เชื่อเถอะว่าผมทำได้’ และสักวันพี่ลูกพีชคนสวยต้องยอมรับผมมาเป็นน้องเขยอย่างเต็มตัวแน่นอนครับ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นกันเองมากครับผมกับนัทโดนพ่อแม่แซวตลอด โดยเฉพาะนัทถึงกับงอนท่านทั้งคู่ทั้งๆที่หน้าแดงก่ำผมจึงโดนหางเลขโดนงอนไปด้วยโทษฐานเป็นต้นเหตุหลักของเรื่อง ดูสิครับเด็กแสบเค้าหาเรื่องผมเห็นๆจนอยากจะฟัดแก้มแดงๆต่อหน้าพ่อแม่นัทซะเลย ดีที่เหลือบเห็นสายตาวิบวับของพี่ลูกพีชซะก่อนเลยต้องสงบเสงี่ยมดั่งเดิม ก่อนจะตักอาหารใส่จานให้พี่เมียเป็นการเอาใจด้วย พี่ลูกพีชก็แค่กระตุกยิ้มมุมปากแต่ก็ยอมตักอาหารที่ผมตักให้เข้าปากนะครับ ส่วนพี่กล้าและพี่ดาวพี่สะใภ้ชวนผมคุยด้วยอัธยาศัยอันดีและมีสอบถามเรื่องครอบครัวเรื่องการเรียนผมบ้าง ยังแอบแซวพี่ลูกพีชด้วยว่ารู้มั้ยจะมีน้องเขยเป็นนายร้อยไม่กลัวมีปัญหาเหรอ เหมือนทั้งคู่จะรู้ว่าก่อนหน้านี้ผมโดนพี่ลูกพีชทำอะไรมาบ้างอย่างนั้นแหละครับ แต่ว่าที่เมียเจ้าพ่อหากลัวไม่กลับยักไหล่ยิ้มหวานแต่สายตาวาววับให้ผมซะงั้นครับ เห็นท่าทางแบบนี้ของพี่ลูกพีชแล้วผมก็แอบเสียวหลังวาบๆอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
“แม็คถึงบ้านแล้วโทรหานัทด้วยนะ” ยิ้มหวานของคนรักที่ออกมาส่งผมที่รถ ผมเห็นแล้วอยากจะฉกตัวกลับไปนอนกอดที่บ้านอีกสักคืนจังครับ มองซ้ายขวาไม่มีใครจึงก้มฟัดแก้มใสอย่างใจคิดข้างละทีมาเป็นกำลังใจที่ต้องนอนคนเดียวหน่อยครับ เจ้าของแก้มผงะเล็กน้อยก่อนยกมือกุมแก้มยื่นปากจู๋ใส่ผม
“ฮึๆ ครับเดี๋ยวถึงแล้วโทรหาทันทีครับผม” ขยี้ผมนิ่มแรงๆอย่างมันเขี้ยวก่อนหนีเจ้าของกำปั้นที่ส่งมาทุบไหล่ขึ้นรถ ผมเพิ่งนึกได้ว่าลืมพูดประโยคสำคัญไปจึงลดกระจดลง
“แม็ครักนัทนะครับ” หน้าหวานเปลี่ยนสีขึ้นทันตาแต่ยังไม่เบือนหลบ นัทจะพยักหน้าให้และโน้มตัวเข้าหาก่อนกดจมูกเข้ากับแก้มของผม
“นัทก็รักแม็คนะ” เสียงแผ่วหวานดังขึ้นข้างหูก่อนเจ้าของเสียงจะวิ่งตัวปลิวกลับเข้าบ้าน ปล่อยผมยิ้มแก้มแตกมองตามหลังร่างบางจนลับตา
..........................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ >O<
ตอนนี้พี่ลูกพีชทำเอาน้องนัทกระจองอแงจนน่าสงสารเลย
แม็คสมแล้วมี่ใช้ความจริงใจเข้าสู้พี่ลูกพีชเลยยอมให้โอกาส
หวังว่าตอนนี้จะถูกใจใครที่เชียร์แม็คนะคะ ในที่สุดก็ผ่านด่าน
สำเร็จ ส่วนตอนหน้าจะมาในอีกหนึ่งอาทิตย์ค่ะ จะพยายาม 555
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์แล้วนะคะ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
หัวข้อ: **รีปริ้นท์** ^3^{เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย} มิค & ฟิน>>>หลุดจอง2ชุด [2/5/59] (อ่าน 727373 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก