ตอนที่ 43‘ผมรู้แล้วครับว่าผมลืมอะไรก็ไอ้วัตถุดำมันเลื่อมบนผนังนั่นไงครับ’
ตอนนี้ผมอยู่ภายในบ้านไม้สองชั้นของคนรัก แม้จะมีลมเย็นจากด้านนอกผ่านเข้ามาในบ้านแต่ผมก็มีเหงื่อซึมตามใบหน้า ผมปลุกปลอบใจตัวเองว่าถ้าไม่เข้าถ้ำเสือก็จะไม่ได้อยู่กับลูกเสือน่ารักและต้องนอนหนาวคนเดียวทุกเสาร์ เมื่อนึกถึงร่างนุ่มเนียนหอมกรุ่นที่เพิ่งได้กอดก่อนมาที่นี่ผมก็มีกำลังใจฮึดสู้ขึ้นมาทันที จึงหันหน้ามาทางคุณพ่อตาที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาไม้ตัวใหญ่ข้างๆกันแบบไม่ได้สนใจคนที่นั่งกระสับกระส่ายแบบผมเลย
“เอ่อ คุณพ่อครับ” เสียงผมทำให้ท่านเงยหน้าส่งตาดุมาให้ทันทีเหมือนผมไปขัดจังหวะสำคัญของท่านก็ไม่ปาน จนผมต้องกลืนน้ำลายเอือกใหญ่และตั้งสติใหม่ก่อนพูด
“วันนี้คุณพ่อรดน้ำกล้วยไม้รึยังครับ” ผมพูดอะไรออกไปเนี่ยครับ คุณพ่อตาขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินก่อนพยักหน้านิดๆส่งมาให้และก้มลงสนใจหนังสือพิมพ์ในมือต่อ
“เอ่อ คุณพ่อครับ” ไม่ใช่ผมไม่มีความคิดสร้างสรรค์นะครับที่จะลอกเลียนประโยคข้างบนน่ะ แต่ผมคิดอะไรไม่ออกต่าง
หาก สายตาดุตวัดมองผมทันทีแถมขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิม
ดูท่าทางท่านแล้วถ้าผมต้องลอกประโยคเรียกท่านแบบเดิมเป็นครั้งที่สามผมต้องโดนไล่ออกจากบ้านแน่ๆครับ ข้อหาขัดใจพูดซ้ำซาก ผมสูดหายใจเข้าปอดจนเต็มจ้องตาท่านแน่วแน่แต่ขอบอกนิดครับว่าใจนี่สั่นรัวจนจะกระเด็นออกนอกอก
“ผมขออนุญาตนอนที่บ้านคุณพ่อคืนนี้ได้มั้ยครับ”
หลังพูดประโยคที่ท่องจนขึ้นใจออกไปได้ผมก็กลั้นใจรอคำตอบเลยครับ หน้าตาคุณพ่อตาตอนนี้นิ่งเรียบสายตาจับจ้องผมแน่วแน่ แต่ผมอ่านสายตาท่านไม่ออกครับว่าคิดอะไรอยู่ เราสองคนนั่งจ้องตากันสักพักก่อนท่านจะขยับปากพูด ผมงี้จ้องท่านเขม็งเลยครับ
“แน่ใจแล้วใช่มั้ย” คำตอบที่ผมรอคอยกลับไม่ได้ถูกส่งออกมา แต่ผมกลับได้คำถามที่แฝงความนัยมาแทน ผมพยายามเดาความหมายของคำถามของท่านและต้องหาคำตอบที่ถูกใจท่านไปด้วยครับ
“ครับ ผมแน่ใจทุกเรื่องที่เกี่ยวกับมิคครับและครั้งนี้ผมก็มั่นใจแล้วจึงขออนุญาตคุณพ่อน่ะครับ”
อย่าหาว่าผมตอบแบบหว่านแหเลยครับเพราะผมคิดแบบนั้นจริงๆ ผมตีความหมายของท่านว่าผมนั้นมั่นใจแค่ไหนเรื่องลูกของท่าน ซึ่งตอนนี้ผมก็ได้แต่รอลุ้นว่าท่านจะมีปฏิกิริยาแบบไหน ถ้าอยู่ๆท่านลุกขึ้นคว้าปืนผมคงต้องหาทางหนีทีไล่ไม่ยอมแดดิ้นเพราะลูกปืนแน่ๆครับ กลัวเมียร้องไห้และกลายเป็นม่ายครับที่สำคัญกลัวชายอื่นมาคว้าไป สายตานิ่งที่มองผมอยู่ละจากใบหน้าผมและก้มหน้าลงมองหนังสือพิมพ์ต่อไม่มีคำตอบที่ผมรอ ผมนั่งนิ่งจ้องคุณพ่อตาและตัดสินใจเรียกท่านอีกครั้ง
“เอ่อ คุณพ่อครับ” อย่าคิดว่าผมพิศวาสประโยคนี้นะครับ เพียงแต่สถานการณ์แบบนี้ผมพูดได้แค่นี้เท่านั้น
“อืม” เสียงห้าวเล็ดรอดแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ครับ??” ผมเอ่ยเสียงสูงแบบไม่แน่ใจ เรียกสายตาดุให้ขึ้นสบตาผมอีกครั้ง
“จะไปเก็บของก็ไปนั่งกวนคนอ่านหนังสืออยู่ได้” สายตาดุหลุบลงทันทีหลังเอ่ยปากไล่และสนใจของในมือท่านต่อ เลิกสนใจลูกเขยแบบผมทันที
ผมนิ่งอึ้งเมื่อแรกแต่แอบดีใจแบบลิงโลดเมื่อทวนประโยคของคุณพ่อตาอีกครั้ง ท่านให้ผมไปเก็บของนั่นหมายความว่าท่านอนุญาตผมตามที่ผมขอแล้วใช่มั้ยครับ ผมเตรียมเอ่ยปากเรียกท่านด้วยประโยคเดิมอีกครั้ง แต่ต้องหยุดแค่คำแรกเท่านั้นเพราะมือที่ยกขึ้นและสะบัดไล่แบบไม่มองหน้า
“ขอบคุณครับคุณพ่อ ผมขออนุญาตขึ้นไปหามิคที่ห้องนะครับ”
ผมพูดเสียงดังแบบลืมตัวเอ่ยรวดเดียวจบประโยค คว้ากระเป๋าข้างตัวที่คนรักเค้าแกล้งถือมาวางไว้ให้ตั้งแต่แรกเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจว่าอย่าลืมสิ่งที่โม้ไว้ เมื่อของอยู่ในมือแล้วก็หันหลังเดินเร็วขึ้นบันไดไม่กล้าหันไปมองคนที่นั่งอยู่กลัวท่านจะเปลี่ยนใจเตะโด่งผมออกจากบ้านแทน เพราะไปทำท่านสะดุ้งกับเสียงของตัวเองครับ แต่หูผมแว่วรึเปล่าก็ไม่รู้ครับผมว่าผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากห้องครัว
ผมเปิดประตูมาก็เจอคนที่ทิ้งกันตั้งแต่เราเข้ามาในบ้านนอนนิ่งกอดหมอนข้างอยู่บนเตียง ไม่สนใจกันเลยว่าสามีจะโดนพ่อตัวเองจัดการกลายเป็นศพมั้ย จัดการวางกระเป๋าและก้าวเข้าหามิคจับแขนเล็กให้คลายจากหมอนข้างและโยนมันลงข้างเตียง ก่อนเอาตัวเองแทนที่โดยการวางแขนที่จับอยู่ไว้บนท้องตัวเอง ยกหัวทุยที่หนุนหมอนอยู่มาซบอกแกร่งของตัวเอง แค่นี้ผมก็ได้กอดคนน่ารักบนเตียงภายในบ้านคุณพ่อตาแล้วครับ ผมนึกว่าจะไม่รอดมากอดคนรักแล้วครับแต่สุดท้ายก็ต้องดีใจแทบบ้าที่คุณพ่อตายอมรับลูกเขยแบบผมอย่างเป็นทางการแล้ว
ผมเกลี่ยปอยผมนุ่มออกจากแก้มใสของคนที่ผมกอดอยู่ และไล้มือวนเบาๆอย่างทะนุถนอม มิคคงเหนื่อยและเพลียตั้งแต่เช้าที่ผมสูบพลังมา เราสองคนลาคุณตาเพื่อมาบ้านมิคท่านยังแกล้งขู่ผมด้วยว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดีเอาชีวิตกลับมาให้รอดและหัวเราะก้องออกมาหลังพูดจบ ผมก็รีบพามิคออกจากบ้านทันทีไม่ได้กลัวคำขู่นะครับแค่ใจสั่นนิดเดียวเองจริงๆ ออกมาแล้วผมก็นึกได้ว่าต้องหาของเข้าบ้านไหนๆก็ต้องบุกถ้ำเสือขอหาของกำนัลก่อนแล้วกัน จึงแวะร้านอาหารเจ้าประจำของบ้านมิคที่ขายอาหารอีสานรสเด็ด ผมนั้นให้มิคเหมามาเลยครับอยากทานอะไรหรือเมนูไหนเมนูโปรดของคุณพ่อตาแม่ยายก็จัดไป จนต้องช่วยกันหอบมาสองถุงใหญ่ มาถึงอย่างที่รู้กันมิคหายตัวไปพร้อมของกินและทิ้งผมเผชิญหน้ากับพ่อเสือ จนตอนนี้ผมถึงได้เจอลูกเสือที่น่ารักอีกครั้งแต่ลูกเสือดันหลับปุ๋ยเพราะความเพลียและโชคดีที่ลูกเสือน้อยไม่มีไข้ ผมจึงได้กอดมิคได้อย่างสบายใจอยู่แบบนี้ จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ร่างนุ่มที่ผมกอดอยู่ขยับตัว ผมจึงจับมิคนอนหงายบนเตียงดีๆและลุกแผ่วเบาไปเปิดประตูห้องเพื่อดูว่าใครมาเคาะเรียก
“อ้าว สวัสดีพี่ พี่มิคหลับเหรอ พ่อให้มาตามไปกินข้าว”
น้องเมียหน้านิ่งก็ยังคงสมฉายารักษาความนิ่ง แต่ดีหน่อยที่วันนี้พูดยาวกว่าทุกครั้ง ผมก็พยักหน้าทักทายและบอกว่าจะไปปลุกมิคก่อนเดี๋ยวรีบตามไป นายแม็คก็พยักหน้าให้ก่อนหันหลังเดินจากไปเท่าที่สังเกตแม็คคงเพิ่งมาถึงเพราะยังใส่ชุดเต็มยศยังไม่ได้เปลี่ยนเลยครับ ผมเดินกลับมาหาร่างบางที่ยังนอนไม่รู้ตัว ใช้มือลูบต้นแขนขาวไปมาเบาๆเพื่อปลุกคนขี้เซา
“มิคครับ ตื่นเถอะครับ คุณพ่อให้แม็คมาตามไปกินข้าวแล้ว มิค”
ขนตาหนาเริ่มกระพริบปรือและเปิดออกให้เห็นตาดำขลับ มิคมองผมงงๆแบบคนเพิ่งตื่นนอน ผมก็ส่งยิ้มไปให้ก่อนที่มิคจะยื่นแขนชูมาทั้งสองข้าง
“ฟินอุ้มที ลุกไม่ไหว” เสียงอ้อนของคนที่เพิ่งตื่นดังขึ้น
ซึ่งผมไม่คิดจะปฏิเสธอาการออดอ้อนของคนรักอยู่แล้ว ผมโน้มตัวลงและช้อนมือไปที่ก้นกลมยกตัวร่างเล็กเข้าสู่อ้อมอก กลายเป็นว่ามิคใช้แขนกอดคอผม ขาไขว้โอบรอบเอว และซบหน้ากับต้นคอของผมนิ่ง จากลูกเสือกลายเป็นลูกลิงไปแล้วครับ
“ฮึๆๆ”
แอบสูดกลิ่นหอมที่หลังคอขาวของลูกลิงตัวน้อย ก่อนพาไปที่ห้องน้ำให้มิคได้ล้างหน้าล้างตา เมื่อเดินออกมาด้วยกันแล้วหน้าตามิคก็สดชื่นขึ้นและยิ่งผ่องแผ้วจากแป้งเด็กที่ถูกผัดบนหน้าหวาน จนผมต้องขอสูดกลิ่นแก้มพิสูจน์ความหอมเสียหนึ่งที ก่อนจะจูงข้อมือเล็กให้ออกเดินลงบันไดมาถึงข้างล่างก็ไม่พบใครในบ้าน เราก็หันหน้ามามองกันอย่างสงสัยว่าคนอื่นไปไหนกันหมด แต่สงสัยได้ไม่นานคุณแม่ยายก็เดินมาชวนให้ไปที่สวนหลังบ้าน เพราะวันนี้เราจะทานมื้อกลางวันที่นั่น เหตุผลที่ท่านบอกคืออาหารอีสานเหมาะกับบรรยากาศร่มรื่นของต้นไม้มากกว่าโต๊ะกินข้าวในบ้าน
มื้ออาหารกลางวันที่มีรสชาติจัดจ้านถูกปากคนบ้านนี้แถมบรรยากาศร่มรื่นของต้นไม้ ทำให้มื้อนี้ผมกินได้เยอะมากและทำสิ่งที่ไม่เคยทำคือการจิ้มข้าวเหนียวด้วยมือใส่ปาก มิคที่เห็นผมเก้งก้างก็ยิ้มระรื่นปั้นจิ้มเปิบข้าวเหนียวด้วยมือโชว์ใหญ่เลยครับ เป็นอันว่ามื้อนี้ทุกคนใช้มือแทนช้อนเป็นที่สนุกสนาน แม้แต่คุณพ่อตาและน้องเมียยังหลุดหัวเราะออกมาให้ผมได้ยินเมื่อทั้งคู่โดนที่รักของผมอ้อนโดยการป้อนอาหารให้ถึงปาก บรรยากาศสนุกสนานเป็นกันเองของครอบครัวมิคทำให้ผมที่มองภาพอยู่ยิ้มแก้มปริอย่างมีความสุข และรับรู้ได้ว่าทุกคนเปิดรับผมเป็นหนึ่งในครอบครัวนี้แล้วครับ
หลังมื้ออาหารผมก็เดินตามคุณพ่อตาเข้าสวนกล้วยไม้ช่วยทานดูแลกล้วยไม้ ใส่ปุ๋ย เก็บกวาดเรือนทำไปเรื่อยล่ะครับ แม้จะไม่ค่อยมีบทสนทนาระหว่างกันแต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเมื่ออยู่กับคุณพ่อตาสองต่อสองแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้าที่ท่านไม่ได้ว่าอะไรเมื่อผมขออยู่ที่นี่ในคืนนี้ ส่วนมิคก็ขอตัวเข้าบ้านไปช่วยคุณแม่ยายเตรียมขนมครับเห็นว่าวันนี้จะทำลูกตาลลอยแก้วกัน นายแม็คออกไปทันทีเมื่อมีสายเข้าดูรีบร้อนมากเลยครับ แถมก่อนออกยังเหลือบสายตามามองผมนิดหน่อยด้วยแต่ก็ไม่เห็นพูดอะไร ผมก็ไม่ได้สนใจต่อเพราะแม็คก็หันไปบอกพ่อและแม่ตัวเองและออกไปทันทีเลยครับ
“พ่อครับไปทานขนมกันเถอะครับมิคกับแม่ทำเสร็จแล้ว” เสียงหวานของมิคดังขึ้นเมื่อเจ้าตัวเดินเข้ามาที่เรือนกล้วยไม้ ผมหันไปมองก็เห็นว่ามิคกำลังคล้องแขนตัวเองกับแขนของคุณพ่อตาอย่างออดอ้อนเป็นเด็กๆ
“ฟินไปเร็ว ชักช้ามิคกินหมดไม่แบ่งนะ” มิคหันมาทางผมที่วางของในมือและกำลังเดินเข้าหาคู่พ่อลูก
“ฮึๆ ใจร้ายจัง ไปเถอะครับคุณพ่อเดี๋ยวลูกชายคุณพ่อกินหมดก่อนที่เราจะได้กิน” ด้วยความอารมณ์ดีของผมทำให้เผลอกระเซ้าคุณพ่อตาแบบที่ไม่เคยทำ พูดเสร็จก็ตกใจตัวเองหันไปมองท่านทันทีเลยครับ ท่านที่กำลังมองผมอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ก้มหน้าไปยิ้มและลูบหัวลูกชายตัวเองที่ก็ทำตาโตมองท่านอยู่ไม่ต่างจากผมเลยครับ
“ไปมิคไป” คุณพ่อตาพูดเสร็จก็เดินนำไปก่อน
ผมหันไปมองคนรักที่ยืนอึ้งอยู่ก่อนเข้าไปรวบกอดหอมแก้มใสฟอดใหญ่อย่างหมั่นเขี้ยว
“ฟิน เมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้น ฟินเล่นของใส่พ่อมิคเหรอ” มิคเงยหน้าทำตาโตขณะถาม
“ฮ่าๆๆ มันเป็นฝีมือล้วนๆต่างหากครับ และคืนนี้ฟินได้รับอนุญาตให้นอนที่นี่จากพ่อตาแล้วน้า ฮึๆ” ร่างนุ่มยังอยู่ในอ้อมกอดแถมโดนโยกไปมาเหมือนกล่อมเด็ก
“จริงอ่ะ ขี้โม้ป่ะเนี่ย ฮิๆๆ” แขนขาวเริ่มอ้อมมากอดรอบเอวหนา
“ไม่ได้โม้ ฮึๆๆ ไปกันครับ” ผมหัวเราะอารมณ์ดีก่อนจับจูงข้อมือบางที่เจ้าของยังมีรอยยิ้มบนใบหน้าไว้
เมื่อเราสองคนเข้ามาในบ้านมิคก็รีบไปช่วยคุณแม่ยายตักลูกตาลลงถ้วยเล็กก่อนใส่น้ำแข็งบดนิดหน่อยจึงยกมาเสิร์ฟ ผมรีบแย่งถาดจากมิคมาถือไว้เองและนำไปให้คุณพ่อตาที่นั่งพักอยู่หน้าทีวี ท่านก็มองผมเฉยๆไม่ได้ยิ้มให้แต่ก็ยอมรับของจากมือผมครับ มิคกับคุณแม่ยายที่เดินมาด้วยกันก็ส่งยิ้มมาให้ผมเราจึงยิ้มให้กันจนกระทั่ง
“นี่ จะยืนยิ้มกันอีกนานมั้ย ไม่รีบกินเดี๋ยวพ่อกินหมดนี่เลย” คุณพ่อตากวาดตามองตั้งแต่คุณแม่ยายมาที่มิคและมาหยุดที่ผม ก่อนก้มหน้าตักขนมกิน
ผมยืนยิ้มค้างกับประโยคนิ่งๆนั่น เพราะคำแทนตัวว่า ‘พ่อ’ ที่ได้ยิน นี่หมายความว่าคุณพ่อ ‘กต’ ยอมรับลูกฟินแล้วใช่มั้ยครับ แหมใจผมนี่ลำพองเพราะความดีใจเลยครับอยากจะป่าวประกาศให้ไอ้เพื่อนสนิทมันรู้จริงว่า ‘พ่อตากูยอมรับกูเป็นลูกเขยแล้วเว้ย’ ฮ่าๆๆ
“ฟิน ยืนยิ้มอยู่ได้มาจ๊ะมาทานเร็ว อ้าว มิคลูกแอบตักจากถ้วยฟินทำไมจ๊ะ ไปตักเพิ่มในครัวซิลูก คิกๆ”
อ้าวนั่นเมียผมแย่งลูกตาลลอยแก้วจากถ้วยผมแล้วครับ ยังเงยหน้ามายิ้มทะเล้นเคี้ยวแก้มตุ่ยให้กันอีก ผมนั่งลงข้างมิคลูบผมนุ่มไปมาและตักขนมจากถ้วยไปให้อีก
“เอาอีกมั้ยครับ เดี๋ยวฟินไปเอามาจากในครัวให้เอง” ผมมองหน้าคนแก้มตุ่ย มิคพยักหน้าสายตาวาววับอย่างถูกใจ
“คุณพ่อคุณแม่รับเพิ่มมั้ยครับเดี๋ยวผมตักมาเพิ่มให้”
ผมหันไปมองท่านทั้งสองก็พบว่าแม่ยายยิ้มน้อยๆส่ายหน้า แต่พ่อตาผมท่านยื่นถ้วยใบเล็กที่ว่างเปล่ามาให้นั่นแสดงว่าท่านต้องการขนมเพิ่ม ผมจึงรับถ้วยท่านมาพร้อมหยิบถ้วยของตัวเองส่งให้คนรักและเอาถ้วยเปล่าสองใบเข้าครัวเพื่อตักขนมเพิ่มมาบริการคุณพ่อตาและคุณเมียที่รัก
ตลอดวันผมก็ได้ใช้ชีวิตครอบครัวร่วมกับคนรักและพ่อแม่แบบที่ไม่เคยทำมานานแล้วอบอุ่นหัวใจดีครับ จนได้เวลาเข้านอนผมก็สมหวังกับสิ่งที่ตั้งใจไว้สมใจครับ ดีนะที่ตัดสินใจเสี่ยงบุกถ้ำเสือจนได้มานอนกอดลูกเสือน่ารักตัวหอมอยู่แบบนี้
“ต่อไปนี้ฟินจะได้นอนกอดมิคทุกคืนแล้วนะครับ ไม่ต้องนอนหนาวคนเดียวแล้ว”
“บอกไว้ก่อนนะฟินนอนอย่างเดียว ห้ามทำอย่างอื่นพ่อแม่นอนอยู่ข้างล่าง”
เสียงใสพูดอยู่กับอกผม ดูท่าเริ่มง่วงนอนแล้วครับเสียงแผ่วลงจนแทบไม่ได้ยิน ถือซะว่าผมไม่ได้ยินแล้วกันเพราะข้อห้ามนี่มันขัดใจผมซะจริงครับ แต่วันนี้ผมไม่รังแกคนง่วงนอนหรอกเพราะเมื่อเช้าโดนผมจับกินมาแล้วคงเพลียมาก
“ฝันดีนะครับที่รัก ฟอดดดดด”
................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^3^
ในที่สุดฟินก็สามารถบุกเข้าถ้ำเสือมานอนกอดลูกเสือน่ารัก
ได้สำเร็จ และไอ้ที่ฟินลืมก็ไม่โดนคุณพ่อกตเอามาใช้
ไม่อย่างนั้นฟินสิ้นชื่อแน่ๆ 555
เนื้อเรื่องต่อจากนี้จะเรื่อยๆหวานๆแบบนี้ล่ะค่ะหวังว่า
คนอ่านจะไม่เบื่อซะก่อนเนอะ อีกสัก 10 ตอนก็จบแล้วค่ะ
ส่วนแม็คนัทมาแน่ค่ะเตรียมไว้แล้วรอนิดเดี๋ยวลงให้ค่ะ
ขอตรวจความเรียบร้อยหน่อยน้า
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์ของคนอ่านที่น่ารักแล้วค่ะ เจอกันตอนหน้าวันอาทิตย์ค่ะ
ค่ะ
เพิ่มเติมจ้าเราเพิ่งตรวจตอนพิเศษแม็คนัทเสร็จเดี๋ยวลงให้วันอาทิตย์นี้เลยนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
หัวข้อ: **รีปริ้นท์** ^3^{เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย} มิค & ฟิน>>>หลุดจอง2ชุด [2/5/59] (อ่าน 726640 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก