ทำไมอ่านจบแล้วน้ำตาซึมก็ไม่รู้
สงสารพงษ์เบา ๆ
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีมากเรื่องนึงเลยล่ะครับ
ยอมรับว่าอาจจะงง ๆ ไปบ้าง อย่างเราเองพองงก็ช่างมัน ย้อนใหม่บ้างพอจะจับใจความได้
แล้วก็รู้สึกสนุก ตื่นเต้นตามไปด้วย เสียดายที่เพิ่งมาเข้าเล้าได้ไม่นาน
ไม่ได้ติดตามมาตั้งแต่ต้น ขนาดพอเข้ามาแล้วเห็นเรื่องนี้ผ่านตาตลอดยังไม่เข้ามาอ่าน
แต่พออ่านทันเท่านั้นแหละ อย่างมัน ชอบมาก ๆ ครับ สนุกมาก
ตอนที่ประทับใจที่สุดคงเป็นฉากที่แก้วหมดสติที่ริมน้ำ
พอรู้รู้ว่าแก้วไม่ตายน้ำตาแตกจริง ๆ ไม่ใช่ซึม ๆ นะ พรากอ่ะ
ชอบมากอารมณ์นั้น มันเหมือนความหวังสุดท้ายของแก้วที่แก้วหวังเป็นจริง
รอฝิ่นให้มาช่วย มั่นใจว่าต้องมา แล้วฝิ่นก็มา ชอบโมเมนต์นั้นมาก ๆ ครับ
จะรอเรื่องใหม่นะครับ สัญญาว่าจะติดตามทุกเรื่องแน่นอนจ้า
รวมเล่มแล้วซื้อชัวร์ ๆ ด้วย ^^