ตอนที่ 81 คุณหมี...(แรก)
“อื้ม.......... เห๊อะ! โรงพยาบาลบ้านมึงนี่แม่งโคตรไฮเทคเลยว่ะ! สงสัยไอ้โน่น~
(ชี้ไปที่รถไฟเหาะ) เค้าจะมีไว้ให้คนป่วยนั่งแล้วตีลังกาเหาะเข้าห้องตรวจ
ไปเจอกับพ่อง!! มึงม๊างงงง!!!”
น้ำยืนท้าวเอว ปรายหางตาพลางพูดประชดว่าน้องชายกับคนรักของมัน ที่รวมหัวกัน
วางแผนล่อลวง หลอกพาเขามาถึงสวนสนุกจนได้ พวกมันไม่ได้ถามเขาเล้ย
ว่าอารมณ์ ณ ตอนนี้ เขาอยากจะสนุกกับพวกมันด้วยมั้ย
....... เพื่อนๆของนิกกี้มาสมทบกันพร้อมเพรียง โดยหนูแนนมารถคันเดียวกับทินกร
สาวร่างเล็กที่โลกกำลังเป็นสีชมพูได้คบหาดูใจกับรุ่นพี่ที่แอบชอบมานาน มาถึงก่อนใคร
วี กิ๊ก อาทและโบว์มาด้วยกัน ไม่นานนักนิกกี้กับแบงค์ก็พาน้ำมาถึง เหลือคู่รั้งท้าย
ที่มาถึงช้ากว่าใครๆจนโดนด่าโดนแซว อย่างบาสกับยู หลังจากแนะนำยู
ทักทายทั้งคนที่รู้จัก เคยเห็นหน้าและไม่เคยเห็นแล้ว บาสก็แก้ตัวไปหน้าแดงไป
“ก็ไอ้ยู! มันแต่งตัวช้านี่ พวกมึงอย่ามาคิดอกุศลกันได้มั้ย/////*// กูรีบสุดๆแล้วเว้ย”
บาสโบ๊ยความผิดไปให้เจ้าเด็กหัวตั้ง
“อ้าว! ไหงพูดงี้อ่ะพี่บาส! พี่อ่ะแหละสั่งให้ผมเปลี่ยนชุดอยู่นั่นแหละ..แล้วสุดท้าย
ก็วนกลับมาใส่ชุดแรก..แถมที่ช้าไม่ใช่เรื่องนี้เลยด้วย ผมปลุกพี่แล้วนะ
แต่คนที่บ่นว่าลุกไม่ไหวน่ะมันพะ..อุ๊บ!”
“แว๊กกกก!!!///////*// เชี่ยยู!! มึงไม่ต้องพูดเลย!”
ยูปูดความจริงออกมา และมีทีท่าว่าจะพูดเรื่องที่ทำให้ได้อาย เลยโดนคนรักหนุ่มรุ่นพี่
โวยวายห้าม ตะครุบปิดปากไว้แทบไม่ทัน
“ฮั่นแน่!!!!!” เพื่อนๆชี้หน้าล้อทันทีที่เห็นอาการของคนทั้งคู่ ไม่เห็นต้องเดาให้ยาก
รอยแดงว๊อบแว๊บแถวไหปลาร้าของสองหนุ่ม กับหน้าแดงๆนั้นเป็นหลักฐานชั้นดี
วีชี้หน้าว่าบาส “หืมมม! มึงนี่มันแรดจริงๆนะเชี่ยบาส! ปล่อยให้พวกกูรอร๊อรอ
แต่มึงดันเสือกพาไอ้ยูเข้าสวนสนุกก่อนพวกกู! เล่นกันไปกี่รอบล่ะมึง เครื่องฟิตล่ะสิท่า”
ทำท่าโกรธจนตาถลน แต่มันดูโอเว่อร์จนรู้ได้ไม่ยากว่าแกล้งทำ
บาสโดนเพื่อนขำพากันล้อ เลยโมโหไล่เตะวีไปรอบวง แต่รู้สึกจะพลาดไปโดนอาทแทน
ในขณะที่ทุกคนรอบตัวกำลังหัวเราะ.. น้ำกลับยืนกอดอกมองความเฮฮาตรงหน้า
ด้วยแววตาเลื่อนลอย........เปล่าเลย.........ความจริงแล้วน้ำไม่ได้มองอะไรทั้งนั้น
หนุ่มน่ารักแค่ยืนเหม่อเท่านั้นเอง..... นึกถึงใครบางคนที่รักมาก..
ถ้าหากได้มาอยู่ด้วยกันตรงนี้...เขาจะมีความสุขสักแค่ไหนกันนะ
“พี่น้ำ..” เสียงน้องเรียก น้ำรีบกลืนความรู้สึกหดหู่และกลั้นน้ำตาไว้แค่ในอก “หื้ม?”
หันมาเห็นเจ้าตาตี่กวักมือเรียกให้เดินไป ทุกคนนั่งรวมกลุ่มกันแถวหน้าสวนสวย
ใกล้กันมีร้านขายของกินมากมายที่มีเรียงกันเป็นตับ ยาวลึกเข้าไปเป็นซอยด้านใน
เก้าอี้และโต๊ะหน้าสวน เป็นรูปดอกเห็ดลายหัวกะโหลกไขว้ผุดขึ้นมา ดูทั้งตลกและน่ารัก
สีสันฉูดฉาดนัยน์ตา เลยยิ่งทำให้สังเกตเห็นจุดขายอาหารส่วนหน้าสวนสนุกได้ง่าย
ทินกรกางแผนที่ที่ได้รับมาพร้อมกับตั๋วเข้า วางแผนเล่นอะไรก่อนหลัง
“เอางี้ไปที่มันเบาๆอย่างขับยาน เข้าบ้านคนแคระ นี่ๆไปถ่ายรูปในปราสาทนรกกัน
แล้วค่อยขยับไปเล่นไอ้ที่มันฮาร์ทคอร์หน่อย รถไฟเหาะ360 องศาแม่งดูท่าจะโคตรมัน
มีควงสว่านด้วยนะมึง555 นี่ไอ้นี่ไอ้หนังกะติ๊กดีดๆขึ้นฟ้าแม่งก็น่าเล่น แต่กูขอลา
เบ้าขนมครกคู่รักท่าจะเวียนหัวว่ะ ใครแม่งคิดวะฮาสัด เอาที่หยอดหนมครกมาสร้าง
555มันเขียนว่าหมุนติ้วไม่มีหยุด แบบนี้แทนที่จะทำให้รักกันจี๋จ๋า กูว่าเสี่ยงอ้วกแตก
อย่างแรงมากกว่า55 อยากไปเล่นไอ้ตะลุยเกาะภูเขาไฟระเบิดมากกว่า เฮ้ยอันนี้
กูไม่เคยเห็นมีทำแผ่นดินไหว ลาวาไหล น้ำท่วม แผ่นดินแยก พวกมึงโดนธรณีสูบแน่
ไอ้พวกเลว55555 เอ้อแล้วเดี๋ยวกลับมาหาข้าวกินแถวนี้กัน..ไว้หมดแรงก่อน..ว่าไง?”
ทินกรถามความเห็น ทุกคนเห็นด้วย โดยเฉพาะหนูแนนนั่งท้าวคางยิ้มหวานปลื้มสุดๆ
นิกกี้บอกแบงค์ส่งกล่องแซนวิชที่ทำมาจากบ้านให้เพื่อนๆหยิบกินรองท้องเบาๆก่อน
ไม่อยากกินจัดหนักก่อนเล่นไอ้พวกเครื่องเล่นมวนท้องทั้งหลาย ส่วนตัวเองก็รับอาสา
ไปซื้อน้ำมาให้ทั้งกลุ่ม กะเดินถือกินกันไปตลอดทางด้วย
สวนสนุกเพิ่งเปิดใหม่ โปรโมชั่นลดแลกแจกแถมมีเพียบ ถูกใจหลายคน
สถานที่ก็กว้างขวางมีบริการรถลากรอบสวนสนุกเพื่อไปยังจุดต่างๆ
สำหรับคนขี้เกียจเดินด้วย
“พี่น้ำๆ เอาน้ำอะไรครับ” หนุ่มตี๋ถามพี่ชายก็เอาแต่นั่งส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรหรอก... เดี๋ยวซื้อเอง ตอนนี้ยังไม่หิว”
“ก็ซื้อเผื่อไว้หิวกลางทาง ตรงที่ไกลร้านขายน้ำไงพี่”
“กูว่า.....จะไม่ไปกับพวกมึง”
“อ้าว! ทำไมงั้นอ่ะพี่น้ำ!!||||||||||” เสียงนิกกี้ร้องดัง ผิดหวัง ทำเพื่อนๆมอง
น้ำถอนใจบอก “...ขอนั่งรอตรงนี้ดีกว่า เอาไว้หิวข้าวกันก็โทรหากู
จะสั่งไว้ให้ มาถึงจะได้กินเลย... ไปเล่นกับเพื่อนเหอะนิกกี้..”
ดูท่าน้ำจะไม่ยอมขยับเดินไปกับพวกเขาจริงๆ แต่นิกกี้กลับอมยิ้ม.. ลอบสบตากับเพื่อนๆ
ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ พวกเขาทุกคนเตี๊ยมกันไว้แล้วเรียบร้อย
เรื่องที่จะช่วยทำให้พี่ชายสุดที่รักของเจ้าหนุ่มตี๋ยิ้มออกให้กว้างที่สุด
นิกกี้ไปซื้อน้ำมีบาสกับยูไปช่วยถือ กลับมาก็มากระแอมกระไอเขยิบมายืนยิ้มตาหยี
ต่อหน้าพี่เพื่อพูดเกริ่นเข้าเรื่อง
“เอ่อ...คือ...พี่น้ำครับ...ผมจะปล่อยให้พี่นั่งหน้าเหี่ยวอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไงเล่า
นี่มันสวนสนุกนะ! เราก็ต้องสนุกสิพี่! แล้วผมก็มีอะไรมาทำให้พี่สนุกด้วย!หึหึหึ”
เห็นท่าทางเจ้าตาตี่ดูมีอะไรๆ น้ำก็ระแวงสงสัยเหล่มองหน้าแบงค์ แบงค์ก็ก้มหน้า
ทำหลบตากินแซนวิช คนอื่นๆก็ดูเหมือนจะให้คำตอบกับคำถามบนใบหน้าของเขาไม่ได้
“มีอะไร?” คนเป็นพี่ขมวดคิ้วถาม เจ้าน้องชายก็เฉลยด้วยการบอกให้นั่งรอ
รอดูอะไรดีๆที่เขาจะทำเพื่อพี่ชายสุดที่รัก
“ไอ้เบ๊...มึงรู้ใช่ป่ะ!” เมื่อน้องเดินหายไป น้ำก็ทนสงสัยไม่ไหวแอบคาดคั้นถามแบงค์
หนุ่มน้อยยิ้มแห้งๆ ตอบอ้อมแอ้ม “คือพี่นิกเขาเห็นว่ามีแค่พี่น้ำคนเดียวที่ไม่มีคู่วันนี้
เลยหาคู่ให้พี่ครับ..”
“หื้อ!? คู่!?...มันพาใครมาเหรอ อ้าวแล้วมาไงวะ มาทีหลังเหรอ
เฮ้ยแต่กูไม่อยากได้เว้ย!”
“เอาเถอะครับพี่น้ำ เดี๋ยวก็เห็นครับ พี่นิกกำลังไปพาเขามาอยู่..แหะ..”
น้ำขมวดคิ้วมองหน้าเพื่อนๆของน้องชายก็ไม่มีใครให้คำตอบเขาได้ ได้แต่พากันยิ้ม
เลยต้องนั่งรอ รอไปด้วยความสงสัยจนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นเจ้าน้องชายโผล่มา
เห็นแต่................ตัวการ์ตูนที่มีคนสวมชุดอยู่ข้างใน เหล่าตุ๊กตาเดินได้ตัวโตทั้งหลาย
เริ่มออกมาปรากฏตัว ทยอยพากันเดินผ่านหน้าเขาไปมา สร้างเสียงหัวเราะ
และบรรยากาศครื้นเครงรอบบริเวณนั้น ให้แก่ลูกค้าที่เพิ่งย่างเท้าเข้าสวนสนุก...
“ไปนานจังวะ..” น้ำบ่นพลางหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา ไอ้นิกมันหายไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว
พวกเพื่อนมันก็พากันสวาปามแซนวิชจนหมดเกลี้ยงแล้ว....
“หือ..........?......อึก...!?....เฮ้ย........5555อะไรวะ!?”
แล้วจู่ๆน้ำก็ต้องสะดุ้งตกใจปนขำ เมื่อมีตุ๊กตาเจ้าหมีตัวโต ดวงตากลมป๊อกบ้องแบ๊ว
ขนฟูหนานุ่มสีน้ำตาลเข้ม เดินเข้ามากางแขนโชว์ตัวอยู่ต่อหน้าเขา เรียกว่าเดินอาดๆ
เข้ามาหาเขาโดยเฉพาะ ก่อนจะหยุดยืนยกแขนทั้งสองข้างไว้บนหัวทำเป็นรูปหัวใจ
ในระยะประชิดให้ “เฮ้ยอะไรเนี่ย55” น้ำยังงงๆ น้องแบงค์เลยขยับมานั่งเก้าอี้ดอกเห็ด
ตัวข้างๆพยักเพยิดบอกพี่ชายของคนรักด้วยรอยยิ้ม
“นี่ไงครับ55 คู่เดทของพี่น้ำวันนี้ที่พี่นิกหามาให้”
น้ำได้ยินก็ตาโต “ห๊า!? มันให้หมี! เป็นเพื่อนเที่ยวกับกูเนี่ยนะ! 555ไอ่ฉิบหาย
เห็นพี่มันเป็นเด็กอนุบาลรึไงวะ ต้องเอาหมีมาล่อไม่ให้กูร้องไห้”
หนุ่มน่ารักส่ายหน้าขำกับความคิดของน้องชายตาตี่
“ว่าแต่แล้วน้องผมหายไปไหนครับคุณหมี?”
ดวงตาใสแป๋วของพ่อหมีตัวโตยังคงจ้องมองใบหน้าน่ารักตรงหน้าเหมือนเดิม
แล้วทำท่าพูดภาษามนุษย์ไม่ได้ ล้วงเอาป้ายบัตรคำที่ทำไว้เป็นคำตอบสี่ห้าใบ
จากกระเป๋าหน้าท้องขึ้นมาเลือก ก่อนยื่นให้น้ำดู [ NO ]
น้ำขำใหญ่ “เออ....ดี....ไม่พูดด้วย555โนคืออะไรวะ ไม่เหรอ...ไม่รู้งั้นสิ
นี่มึงเป็นหมี จิงโจ้ หรือโดราเอม่อนกันแน่วะ มีกระเป๋าหน้าท้องด้วย555ไอ้บ้าเอ๊ย55”
แบงค์เห็นน้ำหลุดหัวเราะหลายทีก็อมยิ้มดีใจ ก่อนจะแอบหันไปยิ้มแบบรู้กันกับเพื่อนๆ
“พี่น้ำชอบคุณหมีใช่มั้ยครับ ถ้างั้นก็ตกลงไปเล่นกับเขาเถอะนะครับ”
“เอ่อ..จะให้กูไปเล่นกับหมีเนี่ยนะไอ้เบ๊!.... อายเขาดีมั้ยวะ!/////*//”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ คุณหมีหล่อออก... ผมยังอยากเล่นด้วยเลยครับ”
“งั้นกูยกให้มึงเอาม๊ะ” ได้ยินว่าน้ำทำท่าจะไม่ยอมไปด้วย เจ้าหมีตัวโตก็รีบชูบัตรคำ
ขนาดเท่าฝ่ามือคำว่า [ NO ] ใส่หน้าน้ำอีกอย่างร้อนรนจนน้ำขำ น้องแบงค์ก็รีบปฏิเสธ
“ไม่ได้ครับ! โธ่พี่น้ำ! พี่น้ำต้องเที่ยวกับคุณหมีนะครับ วันนี้ พี่นิกอุตส่าห์..”
“ทำไมกูต้องไปกับไอ้หมีบ้านี่ด้วยวะ!?.......จะบอกว่าไอ้นิกอุตส่าห์ลงทุนจ้างมาใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ครับ เรื่องนั้น...เอ่อ...คือว่า.....”
“อะไรเบ๊ จะบอกว่ามันไม่ได้จ้างมาเหรอ แล้วเอามาไง ใครเนี่ย!?...เพื่อนคนไหน!?”
“คือผมบอกพี่น้ำไม่ได้หรอกครับ พี่นิกสั่งให้เก็บไว้เป็นความลับจนกว่าจะกลับบ้าน”
“จะบ้าเหรอ มึงจะให้กูเดินเที่ยวสวนสนุกกับใครที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ!”
“ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ไม่รู้สักหน่อยครับ!..โอ๊ย! พี่หนูแนน! อ่ะอุ๊บ!|||||||||||||”
แบงค์หลุดปากไปเกือบบอกน้ำว่าคุณตุ๊กตาหมีตัวโตตรงหน้าที่ส่ายหัวเตือนเขา
ว่าอย่าพูดนั้นเป็นใคร เพื่อนๆพากันร้องเหวอ หนูแนนก็รีบตีแขนหนุ่มน้อย
จนเจ้าตัวนึกได้รีบยกมือปิดปากแน่น
น้ำเห็นท่าทางน่าสงสัยแจ่มแจ้งแดงแจ๋ตรงหน้าก็เม้มปากขมวดคิ้วคิด จ้องจับผิด
“หมายความว่าไงวะ.........บอกมาเดี๋ยวนี้นะ.....ไอ้นี่มันใคร!?”
คนน่ารักชี้หน้าเจ้าหมีให้ผงะ แค่ร้อนเพราะอากาศข้างนอกยังไม่พอ คนที่อยู่ข้างใน
กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เหงื่อแตก เหงื่อตกจนต้องยกอุ้งมือใหญ่มาปิดตาโตๆไว้
“กูถามว่าใคร!?”........ น้ำชักมีน้ำโห เสียงแข็งขู่ถามบรรดาเพื่อนเจ้าน้องตัวแสบ
แต่ทุกคนก็พากันส่ายหน้า อ้างว่าไม่รู้เรื่องด้วย เป็นความคิดของนิกกี้คนเดียว
น้ำเลยพุ่งเป้าไปขู่ถามเอากับน้องแบงค์.. “ผมไม่รู้เรื่องหรอกครับพี่น้ำ||||||||ฮือ”
หนุ่มน้อยปฏิเสธส่ายหน้ารัว กลัวสายตาคู่สวยที่จ้องเขา ดุเหลือเกิน
“มึงจะไม่รู้เรื่องได้ไงวะไอ้เบ๊ เมื่อกี้มึงยังจะบอกกูอยู่แหมบๆว่านี่มันใคร!”
“ก็! ก็! ก็คุณหมีไงครับ!||||||||”
“ยังจะมาแถอีกนะไอ้หอยนี่! เอาสักโป๊กดีมั้ย!”
ว่าแล้วน้ำก็เข้าไปกระชากคอเสื้อ ก่อนใช้หัวโขกหน้าผากแบงค์ไปหนึ่งทีไม่แรงนัก
“โอ๊ยพี่น้ำ|||||||||| ผมไม่รู้จริงๆครับ~”
หนุ่มน้อยถูหน้าผากตัวเองรัว สะบัดหนีมือน้ำไม่พ้นโดนดึงเสื้อไว้อีก
แต่แทนที่คนอื่นจะเข้ามาช่วย กลับพากันขำท่าทางของทั้งสองคน
[ NO ]
เห็นน้ำขู่ถามน้องแบงค์ คุณหมีตัวโตก็เข้ามาโชว์ป้ายห้าม จับน้ำแยก
น้ำเลยเปลี่ยนเป้าหมาย สะบัดหน้าหันไปจ้องเจ้าหมีนั่นแทน
“อะไร! ปกป้องมันเหรอ!...หรือจะไฝว้! ได้! งั้นเรามาตัวต่อตัวกันดีกว่าไอ้คุณหมี!!”
แย่แล้วสิ!....คุณหมีนึกในใจ ตกใจจนชอยเท้าถอยหลังหนี แต่ก็ไม่ทันคนเดินเข้าใส่
ที่ไม่ฟังเสียงห้ามของใครทั้งนั้น คว้าหมับจับหัวตุ๊กตากลมๆ พยายามดึงสุดแรง
ต้องเอาหัวหมีออกจากตัวมันให้ได้! จะได้รู้กันไปเลยว่ามันเป็นใครกันแน่!
คนน่ารักใช้แรงทั้งหมดที่มี ยื้อยุดกับคุณหมีที่พยายามจับหัวตัวเองไว้แน่น||||||||
แต่ทำยังไงก็กระชากไม่ออก! ทำไมมันดึงยากอย่างนี้วะ! สงสัยเพราะหลายวันมานี้
เขาไม่ค่อยได้กินอะไรเลยแรงหมด
เสียงเพื่อนๆน้องชายยังร้องห้ามรอบตัวว่าอย่าไปถอดหัวหมีแบบนั้น
แต่น้ำก็ไม่ฟัง เขาจ้องหน้ามองตาเจ้าหมีอย่างไม่ลดละแล้วคิด......................
ด้วยใจที่เต้นระรัว...........และนึก.........นึกถึงได้อยู่คนเดียว..........
คนที่อยู่ข้างในหมี อาจจะเป็น...............
“พี่น้ำ! หยุดเถอะครับ! อย่าทำแบบนั้น!! |||||||| เดี๋ยวชุดก็ขาดหมดพอดี!”
เสียงน้องแบงค์ที่ยืนไม่ห่างนักแต่ไม่กล้าเข้าห้ามเพราะกลัวโดนเล่นงานอีก
ทำให้คนโดนห้ามหันมาทำตาดุตวาดใส่ “หนอย~ รวมหัวกันดีนักนะพวกมึง!
คิดว่ากูไม่รู้เหรอ ไอ้คนที่ใส่ชุดเชี่ยนี่เป็นใคร!”
“พี่น้ำคิดว่าใครครับ!” น้องแบงค์หมดปัญญาห้ามแล้ว ส่ายหน้าถอนใจเหนื่อยแทน
“ก็! ก็!..” น้ำคิดว่าเจ้าพวกนี้น่าจะวางแผนหลอกเขาให้มาเที่ยวที่นี่กับ....คนคนนั้น
แต่ก่อนที่น้ำจะกระชากหัวหมีหลุด คนที่สวมชุดอยู่ก็ยอมแพ้...เปิดหัวออกมาเอง!
“เฮ้ย! อ้าววววววววว!”
น้ำชะงักจ้องคนที่อยู่ข้างในตาค้าง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร น้ำก็เหวอแล้วเงียบไปเลย
เพราะผิดคาด
“โธ่!!!||||||||||||| พี่น้ำนะพี่น้ำ!! หมดกัน! มาไล่ถอดหัวผมทำม๊ายยย”
ไม่ใช่ใครที่ไหน.................ก็เจ้าน้องชายตาตี่ตัวเท่าควายของเขานั่นแหละ
“อ้าว..ก..ก็.........ก็กูนึกว่า......”
“นึกว่าใครครับ! ยังจะมีใครที่ไหนอีกล่ะพี่ก็!! ผมเช่ามาแพงเว่อร์นะชุดเนี้ยะ!
ที่สำคัญมันถอดแยกออกจากตัวไม่ได้ครับไอ้หัวหมีนี้มันติดกับชุดไปเลย
เขาต้องเปิดออกไว้ด้านหลังแบบเสื้อมีฮูทแบบนี้เนี่ยๆๆๆ!!!!|||||||||||”
นิกกี้บ่นหอบ ทำหน้าเซ็ง เฉลยกับน้ำว่าเขาเอาชุดหมีซ่อนไว้หลังรถ แอบไปเปลี่ยนมา
อยากให้พี่ยิ้มได้...........แต่พี่ชายดันอาละวาด จะทำชุดของเขาขาดเสียนี่
น้องแบงค์ก็พูดอุบอิบบ่นที่น้ำไม่ฟังเขา “ผมบอกพี่น้ำแล้วว่าอย่าถอดๆ
อย่าไปถอดแบบนั้น ก็ไม่ฟังผมเลย หัวหมีมันต้องเปิดข้างหน้าขึ้นไม่ใช่ดึงออก”
“ก็กูนึกว่า..........” น้ำยังพร่ำเสียงอ่อย..จนทุกคนรุมจ้องมองเขา
แต่จนแล้วจนรอด คนน่ารักก็ไม่ได้พูดออกมาว่าเขาหมายถึงใคร..
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 561063 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก