หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[item]

  มาเป็นคนแรกเลยเหรอเรา จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ

[Solo009]

  คนเขียนกลับมาขยันแล้ว คนอ่านก็ฟินกันไป ขอบคุณมากๆ เลยครับ รอตอนต่อไปนะครับ

[muiko]

อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันไวๆจัง 
สงสารน้ำแล้วววววว

[grenjewel]

เอสใส่ชุดหมีแบบนี้คงร้อนมากๆแน่เลย เอสก็ทำไปได้เนอะทั้งกินน้ำกินติมเร็วพอๆกับความเร็วแสงเนี่ย 5555555
สู้ๆนะเอส

[choijiin]

อยากจะร้องห้ายยยยยยยยยยยยยย
 
คุณวิใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ยอมให้ 2 คนดีกันซะที
งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 

[IöLIKE]

ThankS

[Solo009]

คุณวิครับ เกิน 10 วันแล้วนะครับ  คิดถึงน้ำกะเอสแล้วอ้ะครับ

[tsktonight]

ตอนที่ 83 เลือก...(แรก)










หลังจากที่น้ำรู้ความจริง คนในตุ๊กตาหมีตัวโตไม่ใช่ไอ้ควายตาตี่น้องชายเขา

เมื่อลงจากกระเช้าได้น้ำก็ยังแกล้งทำเนียนเป็นไม่รู้เรื่อง แถมยังเป็นฝ่ายเดินจูงมือคุณหมีลิ่วๆ

ไม่ว่าคุณหมีจะทักชี้ไปที่เครื่องเล่นไหน น้ำก็ไม่ยอมหยุดเล่น มีแต่จะขยับเข้าไปกอดแขน

เดินควงคุณหมีไปเรื่อยๆแล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ ท่ามกลางเสียงโหวกเหวกของเด็กๆ

ในทุกที่ที่ทั้งคู่เดินผ่าน แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ยังไม่เว้นชี้ชวนให้ดูคุณหมีสีน้ำตาลเข้มขนปุยน่ากอด...

...เอสแปลกใจที่เห็นน้ำเงียบไป แต่จะถามก็ไม่ได้ เขาได้แต่พาน้ำเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ

ระหว่างนั้นมีบ้างที่คนหล่อเห็นเพื่อนๆของนิกกี้เดินวนมาจ๊ะเอ๋กันบ้าง ต้องรีบส่งสัญญาณ

โบกมือไล่ ดีที่เขาเป็นหมีตัวใหญ่ใครๆก็สังเกตได้ง่าย แถมน้ำยังดูเหม่อๆเลยไม่ทันเห็น

ทุกคนก็พากันหลบให้จ้าล่ะหวั่นเพราะไม่อยากขัดจังหวะการตามง้อคนน่ารักของเขา


หนูแนนกับทินกรควงกันเดินผ่านมาเห็นด้านหลังของคุณหมีกับน้ำเดินอยู่ไกลๆ

ทั้งคู่ก็หันมายิ้มให้กัน “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเอสเขาจะชอบผู้ชาย...เฮ้อแต่พี่ก็เข้าใจล่ะ

น้ำเขาน่ารักจะตาย..นิสัยก็ดีนะ...หนูแนนไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่ไม่บอกใครแน่ครับ”

ทินกรยิ้มให้แฟนสาวร่างเล็กที่ยิ้มกว้างตาหวานอย่างชื่นชม “พี่ทินขา//// ขอบคุณนะคะ”

หนูแนนปลื้มสุดๆ คิดไม่ผิดที่บอกคนรักไป เธอเชื่อใจว่าทินกรต้องอยู่ข้างเดียวกับเธอ

เห็นแก่คนที่รักกัน ไม่ว่าจะเป็นความรักในรูปแบบไหน พวกเขาก็จะคอยเอาใจช่วยเต็มที่


.....เอสเดินไปเรื่อยๆก็เริ่มเอะใจ สงสัยว่าน้ำเป็นอะไรหรือเปล่าถึงได้เงียบไป

เขาหยุดเดินแล้วจับน้ำหมุนตัวมาเผชิญหน้ากัน ชี้มือไปที่ตัวน้ำแล้วทำมือเป็นเครื่องหมาย

โอเค เชิงๆถามว่าน้ำโอเคมั้ย เป็นอะไรรึเปล่า เอียงคอหมีตาแบ๊วไปมาซ้ายขวาน่าเอ็นดู

ทำท่าทางให้รู้ว่าเขาสงสัยและเป็นห่วงน้ำมากๆนะ..


หนุ่มน่ารักเข้าใจท่าทางของเอสที่สื่อดี....เขาถอนใจแล้วยิ้มน้อยๆมองจ้องลูกตาเจ้าหมี

“ผม..เอ๊ย..พี่..รู้สึกไม่ค่อยดีเลยว่ะนิกกี้....................มึงเต้นให้ดูหน่อยดิ..”

“......................” (หา..........||||||||||)

“....เร็วดินิกกี้........(หึ..) เหมือนทุกทีไง มึงชอบเต้นกวนๆให้กูดูทุกทีนี่นา”

“.................” (....จริงดิ...||||||||)

“..ตี่...ทำให้กูแค่นี้ไม่ได้ใช่ม๊ะ...” ตาคู่สวยแกล้งสะบัดมองค้อนไปทางอื่นอย่างเคืองๆ

“..................” (โธ่น้ำ|||||||||...แล้วมันต้องทำไงหว่า)

สีหน้าไม่พอใจของน้ำทำเอาเอสร้อนลน ต้องทำท่าทางยักไหล่พยักหน้ารีบตกลง น้ำก็อมยิ้ม

กอดอกแล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวสวยใกล้ๆที่วางเรียงกันอยู่เป็นระยะๆตามทางเดิน

พนักพิงของมันเป็นเหล็กดัดลวดลายรูปตัวการ์ตูนต่างๆสีสันสวยงามไม่ซ้ำกันสักตัว

คนน่ารักนั่งเม้มปากอย่างตั้งใจรอดู คนหน้าหล่อก็กุมหัวคุณหมีอย่างคิดหนัก..

เอสมองซ้ายขวา....||||||||||| แลรอบตัว......อยู่ที่ไหนใครๆก็มองเขาโดยเฉพาะเด็ก..

ไอ้เรื่องความอายน่ะเขาไม่ยั่นอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้สวมชุดคุณหมีแบบนี้ก็เถอะ

(ผมหน้าด้านครับ) แต่อยู่ๆจะให้เขามาเต้นอะไรก็ไม่รู้แบบไม่มีเพลงไม่มีปี่มีขลุ่ยตรงนี้

คนก็มองเยอะแยะ แล้วมันจะเต้นยังไงดีล่ะ

คุณหมีรูปหล่อใช้ความคิด.....คิดไปคิดมาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

แล้วจินตนาการถึงเพลงดังๆที่ชวนให้คึกคักในหัวผสมกับท่ากวนๆที่คิดสดๆร้อนๆ

เป็นดารามาก็นานเรื่องการแสดงเขาไม่หวั่นอยู่แล้ว! กับเรื่องแค่นี้เพื่อน้ำ...เขาทำได้!


........แล้วคุณหมีก็ออกท่าทางเต้นอย่างเมามัน ทั้งท่ากังนัมสไตส์ เจลเทิลแมน บาลาด้า

ดึงดาว แจกไพ่รอบวง ขุดถนน ขอใจแลกเบอร์โทร คืนนี้อยากได้กี่ครั้ง เด้งหน้าเด้งหลัง

พริ้วไหวอย่างในเพลงโสดกะปริบกะปรอย ต่อด้วยโกรธไหลย้อนได้อย่างฮามากๆ

ยกมือเซิ้งไปรอบตัวอย่างหมอลำซิ่งก็ยังมี..

“.............55......./////5555...55555555555555”

(แหม...ถือว่าใส่ชุดคุณหมีไม่มีใครเห็นหน้าก็เลยไม่อายอ่ะดิไอ้บ้า555)

น้ำยิ้มกว้างหัวเราะไม่หยุดอย่างอดไม่ไหว ชอบมากไม่คิดว่าเอสจะทำไปได้ทั้งที่

ไม่มีเพลงก็ยังเต้นไม่หยุดแบบนี้

เสียงหัวเราะจากคนดูทำให้คนเต้นเป็นปลื้มสุดๆ เขาดีใจทุกครั้งที่ทำให้คนรักยิ้มได้....

“แม่ๆๆ555 แม่ค้าบ ดูหมีเต้นดิ55 หนูจาเอาอ่ะ แม่ซื้อให้หนูหน่อย”

เสียงเด็กที่เดินผ่านไปมาร้องอยากได้กันเป็นแถวๆ ส่วนใหญ่พ่อแม่ก็จูงลูกอุ้มหลาน

พามาดูใกล้ๆ หลายคนปรบมือให้ด้วย...........


…….. “พี่เอส.....ทำอะไรอยู่เนี่ย...55” นิกกี้ที่พาแบงค์เดินตามหาพวกพี่ชาย มาแอบดู

เห็นเอสเต้นให้น้ำดูก็พากันหัวเราะคิกคัก ก่อนพากันหลบไปทางอื่นจะให้น้ำเห็นไม่ได้


เต้นจนเหนื่อย คุณหมีรูปหล่อก็ย่อตัวหอบ คนปรบมือให้ใหญ่เข้ามาขอกอดบ้าง ถ่ายรูปบ้าง

เด็กดึงขนเล่นบ้าง…

หนุ่มน่ารักนั่งอมยิ้ม มองภาพคุณหมีโค้งคำนับขอบคุณอยู่ท่ามกลางรอยยิ้มของผู้คน

เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเอสเหมาะที่จะเป็นดาราแค่ไหน

(คุณเหมาะที่จะเป็นที่รักของคนอื่นแบบนี้แล้วเอส...)

เอสรีบโบกมือบ๊ายบายคน แล้วลากน้ำให้ลุกเดินไปจากตรงจุดนั้น ก่อนที่เขาจะโดนรุม

ไปมากกว่านี้ .. น้ำก็หัวเราะเดินตามคุณหมีไปอย่างว่าง่าย


....น้ำเดินไปก็คอยหันมองหน้าคุณหมีไป....แล้วคนน่ารักก็เรียกคนที่เดินสวนมา

ถามเวลาว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว พอรู้ว่าใกล้เที่ยงก็ชวนให้คุณหมีไปเจอกับทุกคนตรงที่นัด

จะได้กินข้าวกัน “ส่ายหน้าทำไมล่ะ.....จะบอกว่าไม่กินข้าวไม่ได้หรอกนะ....นิกกี้!”

เรียกชื่อเน้นๆย้ำๆแบบออกแนวประชด เจ้าคนสวมหัวหมีคงไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเป็นใครสินะ

“ไปถอดชุดหมีออกไปนิกกี้”

“...........”

“เป็นอะไรไปล่ะ ไหนเปิดหัวออกมาคุยกะกูดิ๊!”

“.............|||||” ส่ายหน้ารัว

“........นิก....กูเบื่อควงกะหมีอย่างมึงเต็มทีแล้วว่ะ....ไม่งั้นกูกลับนะ!”

เสียงหวานขู่ อยากจะแกล้งเอส เขาจะดูซิว่าเอสจะทำยังไง

เอสหันซ้ายหันขวาเหมือนหาอะไรบางอย่าง ดูลุกลี้ลุกลน แล้วล้วงเอาแผนที่

ในกระเป๋าหน้าท้องออกมากางดูเหมือนหาตำแหน่งของอะไรสักอย่าง

น้ำขมวดคิ้วมองจ้องอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะถูกฉุดมือให้วิ่งตามไปอย่างเร็วจี๋

วิ่งไป.....................ไปหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้า...บ้านผีสิง!


“อึก!||||||||||||| อะอะไอ้คุณหมี!!! มึงพากูมาที่นี่ทำไม!!”

น้ำกระตุกมือออก โวยไม่ยอมเข้าไปแน่ๆ แต่เขาก็ถูกจับไว้หนีไม่ได้ หนักเข้าก็ดิ้นถีบ

กระเสือกกระสนจะวิ่งหน้าตั้งท่าเดียว เจ้าหมีตัวใหญ่กลัวหลุดมือจับไว้อุตลุด

พนักงานหน้าทางเข้า กับคนที่ผ่านไปมาพากันเอาแต่ขำ ไม่มีใครคิดจะเข้าไปช่วยสักคน

เพราะเข้าใจว่าคงแกล้งกันเล่นมากกว่า “โว้ยยยย||||||||||||||*|| ปล่อยกูเลยนะไอ้บ้าเอ๊ย!

นี่วางแผนไว้แล้วใช่มั้ยไอ้โรคจิตเอ๊ย!!! คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบ! แบบนี้!!! ปล่อยนะเอส!!!”

น้ำโมโหจนหลุดปาก พอพูดไปให้คุณหมีสะดุ้งรู้ตัวได้เจ้าตัวก็สะดุ้งนึกได้ตาม

คนน่ารักหันควับไปมองหน้าคุณหมีที่รวบกอดยกตัวเขาขึ้นจากด้านหลังจนเท้าลอยจากพื้น

ไอ้คุณหมีตัวแข็งค้างไปชั่วขณะเพราะตกใจ หนุ่มน่ารักเองก็กลืนน้ำลายเม้มปากนิ่ง.....

จ้องตากันอย่างหยั่งเชิงอยู่ชั่วครู่ ||||||||||||||||... น้ำก็โดนอุ้มพาเข้าบ้านผีสิงไปทั้งอย่างนั้น!

“ปล่อยยยยยยยยยยยยยยย|||||||||||||||||| ไม่ๆๆๆๆ!!!!! อ๊าคคคคไม่เข้าไม่เอาโว้ยยยยย!!!!”

น้ำแหกปากลั่นแค่ไหน ก็ไม่มีผล เขาได้ยินแค่เสียงหัวเราะของคนอื่นตอบกลับมา

คงพากันขำที่เขากลัวขนาดนี้ แต่เขาไม่ขำด้วยหรอกนะ แค่ถูกพาเข้าไปข้างใน

ได้ยังไม่ถึงนาทีน้ำตาก็แทบไหลแล้ว

“ฮึก! ฮื่ออออออ ไม่เอา! ไม่เอาไม่ไปๆๆ!!!!” แม้จะถูกวางตัวลงแล้ว แต่เดินเข้ามาได้

ไกลพอสมควร รอบกายช่างมืดและวังเวง มีเพียงแสงสลัวพอให้เห็นทุกอย่างดูน่ากลัวไปหมด

คนมาเที่ยวคนอื่นๆที่เข้ามาทั้งก่อนหน้าและหลังคู่ของเขา พากันเดินห่างออกไปไกล

ได้ยินเสียงกรีดร้องหลอนมาเข้าโสตประสาทให้ขนลุกตลอดทาง แค่คิดว่าจะต้องเดินไป

เจอกับผีน่ากลัวหรือตัวอะไรที่รออยู่ แข้งขาก็อ่อนจนต้องเกาะกอดเจ้าหมีตัวใหญ่แน่น


“น้ำ.........คุณรู้ว่าเป็นผมตั้งแต่เมื่อไหร่..” เอสยอมเปิดหัวหมีในที่สุด คนหล่อจ้องตาคนรัก

ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆถามเสียงนุ่มแต่จริงจังขณะที่ยังกอดคนที่กลัวตัวสั่นเอาไว้แน่น

“พาผมออกไปเลยนะเอส! ไอ้บ้า! คิดว่าเนียนนักรึไง!! ทำอะไรบ้าๆแบบนี้วะ!”

แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นนิกกี้โดยบังเอิญ เขาก็อาจยังไม่รู้.. น้ำขนลุก ซบหน้ากับอกเอส

ไม่อยากมองอะไรเลย เขากลัวจะเห็นไอ้สิ่งที่ไม่อยากเห็น (ผีอ่ะ||||||||||)

ความทรงจำในวัยเด็กมันย้อนกลับมา ก็เป็นเพราะหลงเข้ามาในบ้านผีสิงแบบนี้ไง

เขาถึงได้กลัวผีจนขี้ขึ้นสมองมาถึงทุกวันนี้...


“ผมคิดถึงคุณ”

เอสที่พาน้ำค่อยๆเดินขาสั่นไปตามทาง กอดประคองคนที่สะดุ้งซุกตัวแน่น

“ผมอยากคุยกับคุณนะน้ำ”

“ก็ไปคุยกันข้างนอกสิไอ้บ้า!-*-||||”

“คุณก็หนีผมอีกสิ....อยู่นี่คุณจะได้ไม่หนีผมไปไหนอีกไงครับ”

“ฉลาดนักนะ! คิดว่าผมไม่กล้าใช่มั้ย!!!”

“กล้าเหรอ! เอ้า! เดินไปสิ!” เอสผลักน้ำออกห่างเบาๆ ท้าให้ลองทำดู

น้ำก็เม้มปากกลั้นใจ ปาดน้ำตาที่เริ่มคลอเพราะความกลัว สะบัดหน้าหันหลังใส่

ทำท่าจะก้าวขาวิ่งจริงๆ แต่ก็ต้องสะดุดขาแข็งเพราะเสียงขู่จากไอ้หมีบ้าหน้าหล่อ

ที่ยืนปาดเหงื่อ เค้นเสียงดักไว้ว่า “เอ้อ!! ไปเล้ย! ไปเลยไปให้ผีมันหลอกเลย! เจอแน่!!”

น้ำสะอึก..........|||||||||||||| ยืนตัวแข็งกำหมัดแน่นอย่างกลั้นใจ ก้าวขาไปได้สามสี่ก้าว

เสียงกรี๊ดโหยหวนก็ดังลั่นมาให้ผวา เขาร้องลั่นเอามืออุดหูทรุดตัวลงนั่งยองๆตัวสั่น

เอสเห็นท่าทางอวดเก่ง แต่ไปไม่รอดของน้ำก็ถอนใจ ก่อนเดินเข้าไปจับให้ลุกขึ้น

น้ำหันหน้าไปกอดเอสแน่น แอบร้องไห้เล็กๆ.... ก็คนมันกลัวมากนี่หว่ายังพาเข้ามาได้

“ผมขอโทษ....ผมอยู่นี่นะ อยู่กับผมไม่ต้องกลัวนะน้ำ...มาครับ เราค่อยๆเดินไปนะ”

เห็นตัวสั่นหัวหดเอสก็ใจอ่อน พูดเสียงอ่อนโยนลง กอดลูบหัวคนน่ารักพากันค่อยๆก้าวไป

น้ำหลับตาปี๋กอดเอสไว้แน่น แต่ยังพึมพำอย่างเจ็บใจ “ฮึ่ม! จำไว้เลยนะไอ้หมีเลว”

“หึ...แอบด่าเดี๋ยวปล่อยทิ้งไว้ตรงนี้เลยนะ ฉี่ราดไม่รู้ด้วย”

น้ำชะงักเงยหน้าไปจ้องตาเอสท่ามกลางแสงสลัวของไฟตามทางเดินที่ริบหรี่บ่งบอกว่าโมโห

แต่นั่นทำให้เอสหลุดขำจนลืมเก็กหน้าโหดเพราะแก้มที่ป่องออกๆของน้ำ


“น้ำครับ.....คุณหลบหน้าผมทำไม ทำไมคุณต้องโกรธผมด้วย”

เดินไปก็พูดไปด้วย น้ำนิ่งไม่ตอบอยู่นานจนเอสถอนใจ แกล้งชี้ให้ดูมือผีที่โผล่มา

จากรอยแยกของกำแพงเก่าๆข้างทาง ไล่จับคนเดินผ่านมาให้สะดุ้งร้องกรี๊ด

น้ำผวากอดเอสแน่น ร้องบอกให้รีบพาเขาหนีไปเร็วๆจนเอสต้องขำ

เอสก็คิดว่ามันน่ากลัวอยู่หรอก แต่พอเห็นน้ำที่กลัวดะไม่ลืมหูลืมตาแล้วมันอดขำไม่ได้

“เอ้าถ้าไม่คุยกับผม ผมจะพาคุณเดินวนมันในนี้ทั้งวันเลยด้วยเอ้า!”

“อึ๋ย!||||||||||||||*|| อย่านะ!!! ฮึ่ม! พาผมออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะฮือออไอ้โรคจิตเอ๊ย”

“เอ้าคุณก็ตอบผมมาก่อนสิ!”

คนน่ารักพ่นลมออกจมูกอย่างขัดใจ กัดปากอึกอักไม่ยอมพูดอยู่นานแต่พอเอสขู่

อีกรอบว่าจะพาเดินเข้าหาผี.. น้ำก็จำใจต้องพูดออกมา



“.........ผม....ผมไม่ได้โกรธคุณ... แต่เราสองคนเลิกกันแล้ว”

คนฟังจะรู้บ้างมั้ย ว่าคนพูดต้องฝืนใจพูดคำคำนี้ออกมาแค่ไหน เสียงจึงสั่นราวกับจะร้องไห้


“พูดมาได้ยังไงว่าเลิกกัน! น้ำคุณอย่ามามั่ว! ผมยังไม่ตกลงแล้วเราไปเลิกกันตอนไหน!”

เอสขึ้นเสียงจนน้ำสะดุ้ง น้ำก้มหน้าหลบจนอีกฝ่ายต้องจับคางให้เงยขึ้นมามองหน้ากัน

“น้ำ......................”

“...............เอส................เรารักกันไม่ได้หรอก” เสียงที่พูดนั้นสั่นเหลือเกิน

ตาคนพูดร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม มันเหมือนจะกลั้นไม่ไหวกับน้ำตาและความอึดอัดในหัวใจ

“น้ำทำไม..”

“มองความจริงสิเอส! คุณเป็นดาราดัง ใครๆก็รู้จัก ใครๆก็รักคุณ แล้วผมจะดึงคุณ

ลงมาได้ไง ผมไม่อยากให้คนที่รักคุณตั้งมากตั้งมายเขาต้องมาผิดหวังในตัวคุณ

หรือไม่ชอบคุณเพราะว่ามาคบกับผู้ชาย!... เพราะผม!! เพราะว่ามาคบกับคนอย่างผม!

คุณอยากจะกลายเป็นคนอกตัญญูให้ใครๆเขาด่าว่านักเหรอ มันเป็นไปไม่ได้หรอก

ที่ทุกคนจะเห็นดีเห็นงามกับเราสองคนไปหมด ผมไม่อยากให้ใครต่อใครต้องเป็นแบบ

พี่โอบอีก เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนบนโลกนี้นะ! เข้าใจบ้างมั้ย!!!”

“แต่ผมเลือกแล้ว!!! น้ำ! ฟังผม!”

“อึก...เอส..”

“ตั้งแต่วันที่ผมตัดสินใจตามหาคุณ.......ผมก็เลือกคุณ เลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง!”

“...............”

“.....คุณรู้มั้ยผมตกหลุมรักคุณจนปีนขึ้นมาไม่ได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอหน้ากันแล้ว

ผมก็ไม่อยากเชื่อตัวเอง แต่ผมก็รักคุณเข้าจริงๆ แล้วยิ่งเราได้รู้จักกันผมก็ยิ่งรักคุณ

รักมาก ..ขอร้องล่ะอย่าทำเป็นไม่รู้เลยน้ำ....ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็ ไม่กลัวว่าตัวเองจะต้อง

กลายเป็นอะไร คุณจะรังเกียจผมแค่ไหน ยังไง ผมก็ไม่สน แล้วผมก็ไม่แคร์ทั้งนั้น

ว่าคนอื่นจะมองยังไง!”


“แต่ผมแคร์.............ยังไงคุณก็เป็นดาราอ่ะคุณจะบอกว่าไม่แคร์ไม่สนใครได้ไงเอส!”

“ทำไม! ทำไมคุณต้องแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าความรู้สึกผม!!”

“เอส!”

“ก็ผมอยากอยู่กับคุณ! แล้วทำไมคุณจะทิ้งผมไว้ คนรักกัน! ก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ!

ไหนเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไม่ว่าจะเป็นยังไง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นไง!

หรือคุณอยากพิสูจน์ว่าผมรักคุณแค่ไหน...........”

น้ำไม่ได้ตอบอะไรเอส ได้แต่กัดฟันมองหน้าเอสที่ทำหน้าราวกับจะร้องไห้

ไม่ได้ต่างไปจากตัวเอง

“ต่อให้มีคนเป็นล้านมารัก แต่คนที่ผมอยากให้รักแค่คนเดียวเขาไม่รักผม

แล้วผมต้องทำยังไง....ฮึก...ฮึกก..ฮืออ”

น้ำตกใจเมื่อน้ำตาเอสร่วงหยดใส่หน้า เขาเองก็ร้องออกมาเช่นกัน

วินาทีนั้นไม่มีใครขยับขาก้าวเดินออก รอบตัวพวกเขามีแต่ความเงียบ และได้ยินแค่

เสียงกรี๊ดของคนที่เข้ามาเล่นคนอื่นๆดังแว่วมา..


“ฮึก....มันไม่ใช่อย่างนั้นเอส...........ผมรักคุณ...ฮึกฮึกผมขอโทษ...ฮือ

แต่ผมคบกับคุณไม่ได้เอส...ฮึก ผมเคยอยากพิสูจน์ให้พี่โอบเห็น ว่าคุณรักผมมากแค่ไหน

เรารักกันผมอยากให้เขายอมรับ!...ฮึกฮึก แต่ผมก็เจอ เจอความจริงข้อนึงว่าตัวเองมันโง่มาก

แล้วก็เลวมากที่คิดถึงแต่ตัวเองมาตลอด ผมก็เป็นได้แค่ตัวถ่วงในชีวิตคุณ ผมไม่อยากให้

คุณเสียใจวันข้างหน้า..... วันนึงที่คุณคิดได้ว่าเป็นเพราะผม...ฮือออฮืออ เพราะผม!

คุณถึงต้องเสียอะไรในชีวิตไปบ้างฮึกฮึก...ถึงตอนนั้นความรักมันคงไม่ช่วยอะไร

มันย้อนกลับไปไม่ได้แล้วเอส..ฮึกฮือออ เราเลิกกันตอนนี้.......นั่นแหละดีแล้ว....ฮือออ”

น้ำสะอึกสะอื้นพูดไป เอสก็ฟังอย่างตั้งใจดึงตัวเข้ามากอดแน่นได้แต่ส่ายหน้า


“คุณฟังผมนะน้ำ!......... คุณไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรเลย ไม่ว่าผมจะเสียอะไรไป

พลาดอะไรในชีวิตแค่ไหน ยังไง..”

“............ฮึกฮึก......”

“ผมจะได้สิ่งที่มันมีค่ามากกว่านั้นมา...แล้วผมก็ขอแค่เท่านั้นพอ..”

“ฮึกฮือ..อ..อะไร..”

“........................................คุณไง”

“ฮือออออ”

“คุณเท่านั้นที่ผมไม่อยากเสียไปฮึกฮึก....จะเอาอะไรในชีวิตผมไปก็ได้..ผมยอม..ฮึก..

................ผมไม่ให้คุณไปฮึกฮึก.....”

เอสได้แต่กอดคนที่รักแทบคลั่งไว้แนบอกแล้วร้องไห้ออกมา น้ำจะรู้บ้างมั้ย...

ว่าเขาเสียใจแค่ไหน......... ไม่รู้บ้างเลยเหรอว่าเขารักมากแค่ไหน....

ทำแบบนี้ทำไม ไม่ได้รักเขาเท่ากับที่เขารักเลยเหรอ......แต่..ไม่ต้องเท่ากันก็ได้

ขอแค่พูดออกมาว่ายังต้องการเขาก็พอ....


“ฮึก..ฮือออไม่ได้หรอกเอส.....ฮึกฮึก...วันนี้คุณก็พูดได้ แต่สักวัน...ผมก็จะไม่มีค่า

มากไปกว่าคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตคุณพัง...ฮืออ...”

“...........คุณไม่เชื่อผม....ไม่เคยเชื่อผมบ้างเลยใช่มั้ย!! ฮึกฮึก”

“ผมจะไม่กลับไปหาคุณอีกแล้ว...เราต่างคนต่างเดินเถอะ ผมจะคอยมองดูคุณเสมอฮือออ”

“หยุด! ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!!!”

“ฮืออ.......”

มองหน้าเอสที่ผิดหวังจนใจเจ็บ น้ำก็ได้แต่ร้องไห้... ร้องไห้...

แล้วก็ร้องไห้....พูดอะไรไม่ออกอีก..

จนโดนคนที่กอดเอาไว้กึ่งลากกึ่งจูง เดินเร็วรี่ไปที่ทางออก ด้วยความตกใจกับน้ำตาที่นองหน้า

ทำให้ไม่มีเวลาไปสนใจผีสางน่ากลัวตลอดทางสักตัว

“เอส! เอส! เอส!” น้ำเรียกเท่าไหร่เอสก็ไม่สน จนโดนลากไปถึงประตูทางออก

ก่อนก้าวออกไปเอสก็จับต้นแขนน้ำให้หันมามองหน้ากันตรงๆอีกครั้ง...แล้วเช็ดน้ำตาให้

ทั้งที่ตัวเองก็ยังร้องไห้อยู่.. “ผมจะเลิกกับคุณอย่างที่คุณต้องการ”

เอสบอกกับน้ำทั้งน้ำตา....

“แล้วตั้งแต่วันนี้ไป คุณก็อย่าหวังว่าผมจะยอมเชื่ออะไรคุณอีกแล้วนะ”

พูดจบยิ่งน้ำตาไหล... มองคนที่เขารักมากร้องไห้สะอื้นจนตัวโย่น

เอสไม่สนว่าจะมีใครเดินมาหรือไม่ รีบก้มลงประกบปากจูบน้ำชั่วอึดใจ

ก่อนจะต้องจำใจผละออกมา มองดวงตาคู่สวยที่ไหวระริกเต็มไปด้วยน้ำตา

ดาราหน้าหล่อรีบสวมหัวหมีปิดหน้าแล้วกลั้นใจหันหลัง ผลักม่านที่บังประตูออก

แล้ววิ่งออกไป.....ทิ้งคนที่เป็นเหมือนหัวใจของเขาให้ยืนร้องไห้ไว้หลังประตูบานนั้น


...

มันจบแล้ว....

แค่ผลักประตูออกไป...น้ำยังไม่มีแรง

คนน่ารักทรุดนั่งลงกับพื้น ก้มหน้าร้องไห้อย่างไม่อายใครไม่สนอะไรทั้งนั้น...

สักพักก็มีคนเดินมาจนถึงทางออกสองสามคน....เห็นน้ำเอาแต่ร้องไห้คนพวกนั้นจึงต้อง

ช่วยกันพยุงพาเขาออกไปข้างนอกอย่างตกใจ

หลังจากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่เอายาดมมาให้และช่วยปลอบอยู่นาน

แต่น้ำก็ยังร้องไห้ไม่เลิก.................... เขาไม่ได้ร้องเพราะกลัวผีอย่างที่ใครเข้าใจ..

ที่ร้องก็เพราะโกรธตัวเอง ...เกลียดตัวเอง

ที่ทำให้เอสเสียใจ....

เขาไม่ได้อยากเลิกกับเอสเลย แต่มันดีกับเอสที่สุดแล้ว

ในที่สุดวันนี้เขาก็เข้าใจ ความรู้สึกแบบนี้........ที่ขอเลิก..ก็เพราะว่ารัก..

รักมาก........

อยากให้คนที่เรารักเจอกับสิ่งที่ดีๆ.... ดีมากกว่าเรา....


...............


.........

... “พี่น้ำ!!! พี่น้ำ!!!”

เสียงนิกกี้กับแบงค์วิ่งตะโกนนำมาแต่ไกล

เจ้าตาตี่รีบเข้ามานั่งกอดพี่ชายที่ยังร้องไห้สะอื้นเบาๆอยู่ตรงม้านั่งหน้าบ้านผีสิง

แบงค์มองแล้วก็สงสารเข้าไปนั่งกอดไว้ด้วยอีกคนอย่างร้อนใจ

“นิกกี้..............พี่อยากกลับบ้าน..ฮึกฮึกฮึก”

นิกกี้ได้รับข้อความจากเอส เขารู้เรื่องที่เอสกับน้ำตัดขาดจากกันแล้ว

หนุ่มตี๋คิดจะเรียกเพื่อนๆกลับมารวมตัวกัน แต่น้ำก็ห้ามไว้ ขอให้น้องชายไปส่งคนเดียวก็พอ

แต่น้องแบงค์ก็ยืนยันจะขอกลับด้วยเพราะเขาก็เป็นห่วงน้ำไม่แพ้นิกกี้เหมือนกัน

เจ้าน้องชายจึงได้แต่ส่งข้อความบอกเพื่อนๆว่าขอแยกกลับไปก่อนเพราะมีธุระด่วน....

ทุกคนที่ได้รับข้อความต่างสะกิดใจและสังหรณ์ใจกันถ้วนหน้าว่าคงมีงานเข้า

ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน หนุ่มตี๋ต้องรับสายเพื่อนๆที่โทรเข้าไม่เว้นวาง

ทุกคนต่างก็โทรถามกันให้จ้าล่ะหวั่นด้วยความเป็นห่วง...... และเมื่อรู้ความจริงว่า

เอสยอมเลิกกับน้ำแล้วจริงๆ…………………..เพื่อนๆก็พลอยเศร้าไปตามๆกัน

ไม่มีใครอยากให้เรื่องมันจบลงแบบนี้เลย

นิกกี้ได้แต่บอกขอบใจเพื่อนๆแล้วกอดพี่ไปตลอดทาง....

[tsktonight]

ตอนที่ 83 เลือก...(หลัง)








เย็นนั้นที่บ้านหมอเรียว เมื่อเทมถูกเอสโทรชวนให้ไปกินเหล้าด้วยกัน

เจ้ากล้ามโตก็ตัดสินใจพาเอสมาที่บ้านของเรียวแทนที่จะไปเมาในผับให้ล่อแหลมกับการ

เป็นข่าวเสียชื่อ ช่วงนี้ดาราหน้าหล่อยิ่งมีข่าวไม่เว้นแต่ละวันอยู่ด้วย


ทันทีที่รู้เรื่องจากเทม เหล่าเพื่อนสนิทอย่างกร ก๊อป และบิวก็ตามไปสมทบที่บ้านคุณหมอ

หวังว่าเอสจะระบายความทุกข์ใจที่มีออกมาบ้าง แต่ทุกคนก็คิดผิด เพราะเอสไม่พูดอะไรเลย

เอาแต่ดื่มเหล้าราวกับดื่มน้ำอย่างเดียวเท่านั้น ........ แต่ตาแดงๆนั่น ก็ปิดเพื่อนไว้ไม่มิด

ว่าเขากำลังทุกข์ใจ เสียใจแค่ไหน

เพื่อนๆต้องผลัดกันคอยห้ามเอสเมื่อเห็นว่าเมามากแล้ว แต่ยังดื้อดื่มต่ออย่างไม่ลืมหูลืมตา

“พอเหอะพี่เอส! พี่เมามากแล้วนะปล่อยแก้ว!!”

กรแย่งแก้วเหล้าไปจากมือดาราหน้าหล่อที่เมาไร้สติ จะประคองตัวให้เดินไปฉี่

ยังทำไม่ได้ เทพพิชัยต้องช่วยพาไปอย่างทุลักทุเล โซซัดโซเซตลอดทาง

แต่พอกลับมานั่งที่ได้ เอสก็คว้าขวดเหล้าไปดื่มอักๆเหมือนคนขาดน้ำมาเป็นปี

บิวทนดูต่อไปไม่ไหวเลยสั่งหนุ่มๆให้เลิกวงเดี๋ยวนั้น ขัดใจเอส แต่เขาก็เมาเกินกว่าที่จะ

มีปัญญาห้ามใครหิ้วปีกเขาไปจากวงเหล้าได้.......


เพื่อนๆพากันหนักใจ....เห็นสภาพเจ้าดารารูปหล่อที่ตอนนี้สารรูปดูไม่ได้แล้ว

มันเศร้าเสียจนพูดอะไรไม่ออก


“ฝากคุณหมอกับคุณแม่นงค์ด้วยนะคะ บิวกับก๊อปกลับก่อนนะคะขอบคุณนะคะ”

ดาราสาว สวัสดีคุณอนงค์นาฏก็ลูบหัวอย่างเอ็นดูว่าที่ลูกสะใภ้ หมอเรียวปิดแม่ไม่มิด

ว่ากำลังคบหาดูใจกับนางเอกสาวคนดังอยู่ แม่ของเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วย

“ไม่ต้องห่วงจ๊ะลูกๆ เดี๋ยวแม่ดูให้เองนะ”

คุณอนงค์นาฏยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนหันหลังขึ้นชั้นบนไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนเมา

เทพพิชัยกับกรช่วยกันเก็บซากวงเหล้าย่อมๆ ที่เอสเมาแล้วรั่วทำเละเทะทิ้งเกลื่อน

คุณหมอก็เดินออกไปส่งก็อปกับบิว...........

“พี่เทม.............ผมสงสารพี่เอสอ่ะ....” กรนั่งถอนใจขณะช่วยกันเก็บแก้ว

เทมก็นั่งลงแล้วคิด... สักพักเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตก็หยิบมือถือขึ้นมา

“โทรหาใครครับพี่เทม”

“..........น้องน้ำ...”

.......แต่ดูเหมือนปลายสายจะไม่ยอมรับ...........


....................................

................

.......


...


เช้ามืดวันรุ่งขึ้น...........เจ้าคนเมาไร้สติเมื่อคืนตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกปวดหัวแทบระเบิด

เอสเดินโซเซหาห้องน้ำเข้า.... ที่นี่ไม่ใช่คอนโดเขา ไม่ใช่บ้านก๊อป ไม่ใช่บ้านบิว

แล้วก็ไม่ใช่บ้านกรแน่ เพราะเขาไม่คุ้นกับห้องนี้เลย.......เทพพิชัยคงไม่ลงทุนพาเขา

ไปค้างที่บ้านตัวเองหรอกมัง ในเมื่อนึกออกแล้วว่าเมื่อคืนวงเหล้าอยู่ที่ไหน..

เอสตบท้ายทอยตัวเองสองสามที....ดื่มหนักจนลุกแทบไม่ขึ้น แต่เขาก็ต้องเอาของเก่าออก

ฉี่เสร็จก็สำรวจตัวเองว่าอยู่ในเสื้อผ้าชุดใหม่ คงเป็นของคุณหมอเรียวเจ้าของบ้าน

สมเพศตัวเองอยู่เหมือนกันยิ่งหันไปเห็นชุดเก่าของเขากองอยู่บนพื้นห้องน้ำเลอะคราบอ้วก

ห้องที่เขาอาศัยนอนค้างคงเป็นห้องที่เทพพิชัยใช้มาค้างบ่อยๆสินะ...

เหมือนจะจำได้ลางๆว่ามีใครพูดอะไรทำนองนี้ให้ฟังเมื่อคืน แต่เขาก็นึกอะไรไม่ค่อยออกนัก

เอสกลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอีกครั้งอย่างหมดแรง...

ปวดหัวหนักขนาดนี้ใครมันจะไปทำงานไหวกัน........เขาเบลอไปหมด

แล้วงานที่ต้องไปทำวันนี้ล่ะ

...........ก็...ช่างมันสิ.................


[ ผมเกลียดคนที่ไม่มีความรับผิดชอบจำไว้นะเอส! ถ้าผมรู้ว่าคุณโดดงาน

เพราะแฮงค์เหล้าอีก ไม่ต้องมาพูดกับผม! ผมจะถือว่าคุณเป็นคนเห็นแก่ตัว

ไม่นึกถึงคนอื่นๆที่ต้องเดือดร้อนเพราะรอคุณคนเดียว ผมจำไม่ได้ว่ารักคนแบบนี้

สัญญากับผมแล้วนะเอส!.......... ก็ได้...มันน่าโมโหมั้ยล่ะ ...เฮ้อ ผมจะลองเชื่อใจคุณดู... ]


.......... “น้ำ....” เอสลืมตาขึ้นอีกครั้ง เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น เหมือนฝันไป

น้ำเคยพูดกับเขาไว้เรื่องที่เขาเคยเหลวไหลไม่ไปทำงาน....เมื่อนานมาแล้ว...

คนหน้าหล่อควานหามือถือของตัวเองไปรอบตัวแต่ก็ไม่เจอ กวาดสายตามองไปทั่ว

แล้วก็เจอมันวางอยู่บนหัวเตียง.. คงมีคนเก็บมาวางไว้ให้เขา “ฮัลโหลครับ...”

แม้จะโกหกโทรไปลางานบอกว่าไม่สบาย......... แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องมีใครมานั่งคอย

ทางนู้นจะได้หาคนมาทำงานแทนได้ทัน.... เอสโทรไปลาอีกสองสามจ้าว

เท่าที่จะลำดับทบทวนความคิดได้ ทั้งที่ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งปวดหัว....แล้วปิดมือถือ


เอสล้มตัวลงนอน..............................แต่เขาปวดหัวมากเกินกว่าจะหลับลง

จึงคิดจะลุกไปขอยาจากเจ้าของบ้านมากิน......เมื่อลุกนั่งเขาก็ตั้งสติอีกยก

.....เหมือนหัวและตัวมันหนักไปหมด...............

........ดวงตาคมที่ยังมีร่องรอยแดงช้ำมองเหม่อ ไร้จุดหมาย

เอสนั่งเหม่อเลื่อนลอยอยู่อย่างนั้นแบบไม่รู้ตัว.....สักพักเมื่อรู้สึกตัวก็หัวเราะออกมาน้อยๆ

ขยี้หัว ขยี้ตาตัวเอง รู้ตัวว่าเขายังไม่พร้อมจะก้าวออกจากห้องไปไหน แต่ก็คงต้องจำใจ

พยุงตัวเองไปหาพึ่งยาสักหน่อย ไม่อยากทนปวดหัวแทบแตกไปตลอดวัน


...............ตอนที่คนหล่อกำลังลุกขึ้นนั้นเอง มือเขาเผลอไปปัดโดนโทรศัพท์มือถือตัวเองเข้า

เกือบร่วงกระแทกพื้นดีที่ยังคว้าทัน แต่ก็ใจหายใจคว่ำ โชคดีที่รับมือถือได้ก่อนถึงพื้น

เอสจ้องมือถือตัวเองนิ่ง..........เหมือนนึกอะไรบางอย่างอยู่นาน....

เขาขยับขึ้นมานั่งกลางที่นอนอีกครั้งแล้วกดเปิดโทรศัพท์.. เลือกเมนูไปที่วีดีโอคลิป

..ไม่ช้าเสียงเพลง AMERICA’S SWEETHEART ก็ดังขึ้นพร้อมกับภาพคนในคลิป

กำลังเต้นตามจังหวะเพลงไปก็หัวเราะไป........

น้ำที่อยู่ในคลิปส่งยิ้มแล้วหัวเราะร่าขยับทำท่าบอกรัก ทำมือเป็นรูปหัวใจเลียนแบบท่า

ที่เขาเคยทำไว้ให้ทำตามไปพร้อมๆกันในตอนนั้น...............เขาจำได้..


“....................ฮึก.....ฮึก.............” น้ำตาที่พยายามกลั้นและกดเอาไว้

จนสุดความสามารถของคนที่มองดูอยู่ ต้องไหลร่วงออกมาจนได้

ไม่มีใครอยู่ตรงนี้สักคน... เขาไม่ต้องอดทนก็ได้ใช่มั้ย...

เอสมองภาพน้ำที่เต้นส่ายเอวแล้วหัวเราะให้เขาอย่างสดใสร่าเริงในคลิปแล้วก็ได้แต่

นั่งปาดน้ำตาทิ้งไม่หยุดหย่อน .......เพราะร้องจนสะอื้น


“ผมขาดคุณ....ไม่ได้..น้ำ......ฮือออผมจะอยู่ยังไง....ฮึกฮึก...”


........................................

.................

.......



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





ตั้งแต่กลับจากสวนสนุกเมื่อวันนั้น จนกระทั่งเช้าวันนี้ก็สามวันแล้ว

น้ำยังไม่ยอมออกจากห้อง นิกกี้ได้แต่คอยส่งข้าวส่งน้ำให้กิน แต่พี่ชายก็แทบไม่แตะ..

เจ้าน้องชายหน้าตี๋ได้แต่ถอนใจ นึกโกรธเอสขึ้นมาจึงบุกไปหาถึงที่คอนโดเพื่อเอาเรื่อง

ทำไมถึงทำกับพี่ชายที่เขารักที่สุดแบบนี้ ทั้งที่รับปากกันเป็นมั่นเหมาะว่าจะดูแลเท่าชีวิต


..........แต่แล้วพอได้เห็นสภาพของคนที่ทำให้พี่ชายเขาเสียใจ ก็ต้องอึ้ง....ความโกรธที่มี

ดูเหมือนจะลดฮวบ จนเบาบางจางไปภายในพริบตาเพราะความสงสารที่เข้ามาแทนที่.........



“นิกกี้....พี่ขอโทษนะพี่บอกเลิกกับน้ำแล้วจริงๆ..อย่างที่พี่ส่งข้อความไปบอกนายวันนั้นแหละ”

“ทำไมครับพี่เอส..” นิกกี้นั่งลงที่โซฟารับแขกอย่างกลั้นอารมณ์ เขาเชื่อว่าเอส

ยังรักพี่ชายเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่ร้องไห้จนตาแดงช้ำไม่ต่างจากพี่เขาแบบนี้

แถมท่าทางที่เหมือนคนไม่ได้นอนหลายวันนี่อีก..... กลิ่นเหล้าคลุ้งทั่วห้อง..

ขวดเหล้าบนโต๊ะและตามพื้นนอนกลิ้งให้เกลื่อน ทั้งที่หมดเกลี้ยงและที่ยังเหลือเต็ม

ไปจนถึงที่ถูกเปิดคาไว้ บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของห้องไม่เคยได้เก็บกวาดอะไรเลย..

นิกกี้ถอนใจออกมาอย่างแรง “ผมไม่เข้าใจพวกพี่เลย! เลิกกันทำไม!”

“ก็น้ำเขาต้องการอย่างนั้น!”

“พี่เอส! พี่เป็นคนยอมแพ้อะไรง่ายๆอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!”

“........................ไม่หรอก....พี่ไม่ได้ยอมแพ้....แต่พี่จำเป็น..มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ”

“พี่เอสพูดเรื่องอะไร......ใครบอกพี่ว่าพี่น้ำเขาต้องการแบบนี้! เขารักพี่จะตายรู้ไว้ด้วย!”

นิกกี้จ้องหน้าเอสอย่างอย่างโมโหและไม่เข้าใจ

“พี่ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้ แต่ถ้าน้ำเขายืนยันว่าจะไม่คบกับพี่จริงๆ

พี่ก็จำเป็นต้องทำแบบนี้.............พี่.....เสียใจ.......ที่น้ำเขาเลือกจะไปจากพี่

แทนที่จะฝ่ามันไปด้วยกัน..พี่เลือกเขาให้เป็นมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่างของพี่ ทั้งชีวิตพี่

พี่ก็ให้เขาได้......นายรู้มั้ย..หึ...แต่เขาไม่เลือกพี่!...นายได้ยินมั้ยนิกกี้! พี่นายเขาไม่เลือกพี่!

พี่บังคับให้เขามาอยู่กับพี่ได้เหรอ! ถ้านายยอมให้พี่จับพี่ชายนายล่ามโซ่ได้พี่จะได้ทำ!”



นิกกี้หลับตาถอนใจยาว เอสดูเหมือนจะเมาอยู่ก่อนแล้วด้วย ถึงพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้...

หนุ่มหน้าตี๋เอนหลังทิ้งตัวพิงพนักโซฟา หนักใจ เหลือกตามองเพดานห้องอย่างเหนื่อยใจ

สุดท้ายเลยยอมดื่มเป็นเพื่อนเอสต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะเห็นคนหน้าหล่อหลับไป

ด้วยความอ่อนล้า เขาขนผ้าห่มในห้องนอนออกมาห่มให้เอส ก่อนเดินวนเวียนรอบห้อง

ใช้ความคิดให้พล่าน...



ปัญหา.....อยู่ที่ความคิดเสียสละบ้าๆของพี่ชายเขาสินะ...

แล้วก็....ความน้อยใจเสียใจของพี่เอส ที่คิดว่าพี่ชายเขาไม่ต้องการตัวเองบ้างเลย

เฮ้อ.......ทั้งที่รักกันมากขนาดนี้แท้ๆ.........มัน....


มัน.....


มัน...มัน.....มัน...


มันน่าเบิ้ดกะโหลกไอ้พวกพี่บ้าพวกนี้จริงๆพับผ่าเซ่ว้อยยยยยยย!!!!!




...........เอ๊ะ.......แต่จะว่าไปก็คุ้นๆแฮะ...........จะว่าไปไอ้สถานการณ์แบบนี้

มันคุ้นบอกไม่ถูกนะ เหมือนว่าเคยเจอกับตัวมาก่อน.......ยังไงอย่างงั้น.....


จริงสิ!.........


นึกออกแล้ว!




.......ว่าแล้วไอ้ตาตี่ก็รีบกดโทรศัพท์ตามตัว คนสำคัญให้รีบมา..







tsktonight…TBC.
*** ช่วงนี้ก็มีเครียดบ้าง พยายามไม่เครียดบ้างจ้า คุณแม่เค้ามีแผลน่ะสิ
แล้วไม่เคยไม่หายมาก่อนเลย แบบว่าเป็นเบาหวานมาก็นานเพิ่งมีคราวนี้แหละค่ะ
ที่แม่เค้าแผลลาม พยายามเอายาสมุนไพรรักษาอยู่จ้า ก็ต้องรอดูต่อ
ขอโทษที่วิบ่นอะไรไม่รู้ให้ฟังนะจ๊ะ อยากอัพให้ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้ว มันยังไม่เสร็จดี
แก้นู่นนี่นิดหน่อย เวลาว่างพิมพ์จริงจังก็มีแค่วันหยุดอย่างวันอาทิตย์แหละจ้ะ
คิดถึงคนที่รออ่านทุกคนเล้ย^^


item // ขอบคุณค่ะคนอ่านก็น่าร๊ากกกกมากๆ

Solo009 // อ่านเม้นท์นี้แล้วเงิบ+ฮา 55วิจะพยายามนะคะเกือบขยันแล้ว

muiko // คนอ่านใจดี๊ใจดี แต่นังคนแต่งช่วงนี้ยังซาดิสต์อยู่เลย555

grenjewel // เอสบอกว่า เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อความรัก นี่ๆๆๆเป็นไง55เน่ากันไป

choijiin // โอ๋ๆๆๆ อย่าใจร้อนค่ะให้วิได้แกล้งหนุ่มๆพวกนี้หน่อย(ระบาย555)

IöLIKE  // ขอบคุณค่ะ555

[item]

เหวี่ยงน้ำ สงสารเอส มาซบเค้ากะได้ โป้งน้ำ โป้งๆๆๆ

[Solo009]

สงสารทั้งสองคนจังเลยครับ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย

[muiko]

สงสารทั้งคู่เลย
แต่แอบไม่พอใจน้ำหน่อยๆอ่ะ
เข้าใจนะว่าทำเพื่อเอส แต่แบบมันก็แอบโกรธอ่ะะะะ 

[AMINOKOONG]

เอสไปคบกับยัยดาราอะไรนั่นเลยเหอะ รำคาญอิน้ำ(ชักอยาก  มันล่ะ)
คืองงกับน้ำมาก สรุปแกต้องการอะไรจากสังคม เข้าใจว่าทำเพื่อเอส แต่ทำเพื่อตรงไหนล่ะ
เอสก็ชัดเจนรักมั่นคงมากมายที่สุดเท่าที่เคยเห็นพระเอกจากนิยายหลายๆเรื่องเลยนะ ซ้ำยังไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
คือถ้าจะบอกว่าทำเพื่อเอสจริงก็คบต่อไปแค่ไม่ต้องเปิดรึประกาศให้คนรู้เหมือนเดิมก็ได้นี่นา
อีกอย่างสุดท้ายที่แกอดทนทำมาที่จะพิสูจน์กับยัยเจ๊โอบนั่นมันก็สูญเปล่าน่ะสิ งงกับแกจริงๆ
เชียร์เอสไปมีแฟนใหม่แต่งงานแม่มไปเลย อ้อ! อย่าลืมเชิญน้ำมันไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วยนะ
แล้วบอกด้วยว่า นี่เหรอสิ่งที่น้ำมันต้องการ คงสะใจพิลึก และไม่คิดจะสงสารน้ำมันเลย

[capool]

ชักจะรำคาญน้ำแล้วเกิดมากระแดะอยากเสียสละอะไรนักหนา ขืนมัวแต่ทำตามที่คนอื่นต้องการมองข้ามความรู้สึกตัวเองแล้วจะทำให้มีความสุขเหรอ เรื่องทั้งหมดเกิดเพราะนังพี่โอบคนเดียวเชียวทำให้ลุกลามใหญ่โต ขอให้ไม่มีใครเอาหล่อน เชอะ!!! ผ่านมาหลายตอนยังแค้นไม่หาย กร๊ากกก แค้นฝังหุ่นจริงๆเรา

[item]

เอสไปคบกับยัยดาราอะไรนั่นเลยเหอะ รำคาญอิน้ำ(ชักอยาก  มันล่ะ)
คืองงกับน้ำมาก สรุปแกต้องการอะไรจากสังคม เข้าใจว่าทำเพื่อเอส แต่ทำเพื่อตรงไหนล่ะ
เอสก็ชัดเจนรักมั่นคงมากมายที่สุดเท่าที่เคยเห็นพระเอกจากนิยายหลายๆเรื่องเลยนะ ซ้ำยังไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
คือถ้าจะบอกว่าทำเพื่อเอสจริงก็คบต่อไปแค่ไม่ต้องเปิดรึประกาศให้คนรู้เหมือนเดิมก็ได้นี่นา
อีกอย่างสุดท้ายที่แกอดทนทำมาที่จะพิสูจน์กับยัยเจ๊โอบนั่นมันก็สูญเปล่าน่ะสิ งงกับแกจริงๆ
เชียร์เอสไปมีแฟนใหม่แต่งงานแม่มไปเลย อ้อ! อย่าลืมเชิญน้ำมันไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วยนะ
แล้วบอกด้วยว่า นี่เหรอสิ่งที่น้ำมันต้องการ คงสะใจพิลึก และไม่คิดจะสงสารน้ำมันเลย

 

[grenjewel]

น้ำเป็นอะไรไปคะเนี่ยยยยยยยย  กลัวผีจนติสแตกหรอคะ มันไม่ใช่เวลานะ เรื่อองที่ตกลงกับป้าโอบนั่นมันโมฆะไปนานแล้ว
ทำไมยังต้องมาหาเหตุผลต่างๆนานาเพื่อที่จะเลิกกับเอสพอเอสตกลงจะเลิกก็มาร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตายแบบนี้น่ะหรอ นอกจากตัวเองจะเสียใจแล้วเอสก็เสียใจเหมือนกัน เอสเป็นคนนะมีความรู้สึกเจ็บได้ร้องไห้เป็นเหมือนกัน น้ำที่เรารู้จักไม่ใช่คนแบบนี้นะ
โอ๊ยยยยยยย สงสารเอสบอกเลยยยยยย อุตส่าห์ลงทุนง้อขนาดนี้แล้วดูน้ำทำสิ เพลีย
ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนป่ะ ส่วนคนอื่นจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ มัวแต่แคร์สายตาชาวบ้านหรือคิดเล็กคิดน้อยแล้วเมื่อไรชีวิตจะมีความสุขล่ะ
พอก่อนรู้สึกเริ่มออกทะเลไปไกลแล้ว สุดท้ายเราขอฝากให้น้ำลองกลับไปคิดให้ดีๆนะจะยืนคิด นั่งคิด นอนคิด หรือจะตีลังกาแปดตลบแล้วคิดไปด้วยก็ไม่ว่ากัน 5555555555

[choijiin]

โกรธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธ
 
ทำไมน้องน้ำอยู่ดีๆเป็นนางเอกขึ้นมาละคะ
ปกติพี่คิดว่าน้ำจะไม่มีทางทำตัวงี่เง่าแบบนี้ได้นะ
แต่ตอนนี้โกรธแทนเอส ไม่รู้จักเชื่อใจคนที่รักแบบนี้
อย่ามาเสียใจทีหลังนะน้องน้ำ
 

คุณวิเขียนให้มีมือที่สามมาชอบเอสเลยเร้วๆๆ
หมั่นไส้น้องน้ำนัก เชอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 

คุณวิเป็นกำลังใจให้ทั้งคุณวิและคุณแม่หายดีวันดีคืนนะคะ
พระคุ้มครองค่ะ
 

[CarToonMiZa]

โอ๊ะโอเกิดอะไรขึ้นกับความคิดเธอ
นะน้ำไม่เข้าใจจริงๆ

[tsktonight]

ตอนที่ 84 ถ้ายังรักกัน...(แรก)










....................

........

นานพอดูที่เอสหลับไป เป็นเพราะเขาไม่ยอมหลับยอมนอนมาสามวัน

งานการก็ไม่ไปทำได้แต่ยกเลิกหรือขอผลัดเขา บางทีขอให้เพื่อนดาราคนอื่น

ช่วยเสียบลัดคิวทำแทนให้ก็มี

แต่แล้วดาราหน้าหล่อก็ต้องรู้สึกตัวตื่น เพราะเสียงหยอกล้อคุยกันที่ดังมาเข้าหู

เสียงหัวเราะของคู่รัก และกลิ่นอาหารหอมๆ.... ปลุกให้เขาตื่นไม่พอยังทำเอาหลับไม่ลง

ทุกครั้งที่เอสรู้สึกตัวว่าจะหลับ เขาก็พยายามฝืน.........เพราะเขารู้ว่าจะต้องฝันถึงน้ำอีกแน่


“พี่นิกๆ พี่เอสตื่นแล้วครับ!”  น้องแบงค์รีบสะกิดเรียกบอกให้คนรักรุ่นพี่หน้าตี๋หันมอง

นิกกี้ทำข้าวต้มเสร็จได้ที่พอดี เห็นเอสตื่นแล้วก็รีบตักใส่ชามบอกให้แบงค์ยกไปเสิร์ฟให้

หนุ่มน้อยร่างเล็กยิ้ม วางชามข้าวต้มรวมมิตรหอมฉุยร้อนๆหน้ากินตรงหน้าเจ้าของห้อง

เอสขยับผ้าห่มตัวออกลุกนั่งสั่นหัวไปมา เขาผล็อยหลับไปบนโซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้


“หวัดดีครับพี่เอส ตื่นแล้วกินข้าวก่อนนะครับ พี่นิกทำเองเลยนะครับเนี่ยรับรองอร่อย”

“หวัดดีแบงค์...มาตั้งแต่เมื่อไหร่....(ยังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย)..” อันหลังแอบบ่นนิกกี้เบาๆ

“ผมมาตั้งนานแล้วล่ะครับ พี่นิกบอกอยากทำอะไรให้พี่เอสกิน แต่ในตู้เย็นไม่มีอะไรเลย

แหะ...นอกจากเบียร์กับเหล้า....อฮรึ่ม! ผมเลยไปซื้อของมาให้แล้วรีบตรงมาที่นี่เลยครับ

กินเลยสิครับพี่เอส กินแล้วก็นอนพักเยอะๆนะครับ...พี่โทรมไปเยอะเลย....”

หนุ่มน้อยนั่งลงข้างๆค่อยๆพูดอย่างเกรงๆ เขาไม่ได้อยากยุ่มย่ามสั่งนู่นนี่แต่เขาก็หวังดี

เห็นดาราหนุ่มหล่อซุปเปอร์สตาร์ต้องมามีสภาพน่าหดหูแบบนี้แล้วบอกตรงๆว่า..สงสาร

เอสดูอิดโรย หน้าตาก็หม่น หมองคล้ำ ซูบไปถนัดตา ผมเผ้ากระเซิง เสื้อผ้าตัวที่ใส่

ก็ไม่รู้ว่ากี่วันแล้ว เหมือนเจ้าตัวไม่ใส่ใจสภาพตัวเองแม้แต่นิดเดียว ทั้งตัวฟุ้งแต่กลิ่นเหล้า

แบงค์ลอบสบตากับนิกกี้ที่เดินมานั่งลงข้างกันอย่างหนักใจ เมื่อเห็นเอสไม่ยอมขยับจับช้อน

เอาแต่จ้องเหม่อนิ่งนาน...

“พี่เอสกินอะไรหน่อยสิครับ ผมรู้นะว่าพี่คงไม่ค่อยได้กินอะไร..เหมือนพี่น้ำ..”

นิกกี้พูดคำท้ายเบาๆ แต่ดันสะกิดให้คนฟังสะอึกหันมองหน้า

“เอาเหล้าพี่ไปไว้ไหนหมด”

บอกให้กินข้าวยังไม่ทันขาดคำ คนเพิ่งตื่นดันถามหาแต่เหล้า..

“ทิ้งไปหมดแล้ว จะได้พูดกันรู้เรื่อง ผมขี้เกียจคุยกับคนเมา...”  นิกกี้ตอกกลับ

แกล้งหลอกไปแต่ความจริงสั่งให้แบงค์เอาไปเก็บที่รถขนกลับบ้าน(เอาไว้กินกับเพื่อน)


เจ้าของห้องได้ยินอย่างนั้นก็ชักสีหน้าไม่พอใจแล้วทิ้งตัวพิงพนักโซฟาถอนใจออกมาแรงๆ

เหล่มองรอบตัว กวาดตามองไปรอบๆห้องที่รกระเกะระกะมาหลายวันของเขา

ตอนนี้กลับสะอาดเอี่ยม ท่าทางไอ้สองตัวยุ่งนี่คงมาช่วยกันเก็บกวาดให้..

“พี่เอส.......พี่เอสครับกินข้าวหน่อยเถอะครับ”

นิกกี้มองเอสที่นั่งหลับตาหันหน้าหนีเขา..

“พี่กินไม่ลง....พี่ไม่อยากกิน....”

ริมฝีปากที่หยักได้รูปสวยแต่ซีดเซียวตอบกลับมาเบาๆ ทำเอาคนฟังถอนใจ

หนุ่มหน้าตี๋เม้มปากหน้าเครียด หันไปสบตากับคนรักตัวเล็กที่นั่งเกร็งข้างๆ

“แบงค์....พูดเลย...”

เอสสะกิดหู หันไปหรี่ตาขมวดคิ้วมองทั้งสองคนก็เห็นพยักเพยิดหน้าให้กัน

เหมือนทั้งคู่ได้ตกลงเตรียมอะไรมาพูดกับเขาไว้


หนุ่มน้อยสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ.... เขาไม่รู้ว่าเอสจะคิดได้มั้ย

แต่เขาจะพยายาม...เพื่อพี่น้ำ... เพื่อพี่นิก แล้วก็ตัวพี่เอสเองด้วย

“พี่นิกเขาเป็นห่วงพวกพี่มากเลยนะครับ  พี่เอสรู้มั้ยพี่น้ำก็ไม่ยอมแตะอะไรเหมือนกัน”

เอสเม้มปากแน่น กำมือแน่นไม่แพ้กัน วินาทีนี้แค่ได้ยินชื่อคนที่รักมันก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาในหัวใจ

“......แบงค์มาบอกพี่ทำไมครับ”

“..........พี่เอส....เฮ้อ..พี่เอสตอบคำถามผมหน่อยได้มั้ยครับ..ถ้าพี่ตอบว่า ไม่

ผมกับพี่นิกจะกลับเลย แล้วไม่ขอยุ่งกับชีวิตพี่อีก..”

ฟังแบงค์พูดกับเอสไป นิกกี้ก็กลืนน้ำลายอย่างคอยลุ้น

“อะไร..”  เอสถามเบาๆทั้งที่ยังมองเหม่อไม่อยากมองใครทั้งนั้น

“พี่เอสไม่รักพี่น้ำแล้วเหรอครับถึงได้ทำแบบนี้......ทิ้งพี่น้ำไว้ทำไมครับ”

“................................หึ.......ใครกันแน่ที่ทิ้งกัน..”

ดวงตาคมร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เค้นเสียงพูดสวนราวกับเยาะตัวเอง

หนุ่มน้อยลอบมองหน้าคนรักรุ่นพี่ ก่อนรวบรวมความกล้าพูดกับคนที่เก็บกลั้นความรู้สึก

ไม่ให้ระเบิดอารมณ์ใส่เขาตรงหน้า


“ผมเข้าใจพี่น้ำครับ..........ที่เขายืนยันจะเลิกกับพี่ก็เพราะเขาไม่อยากเห็นพี่มีปัญหา

เขาคิดว่าตัวเองเป็นปัญหาของพี่....เขารักพี่ถึงได้ทำแบบนั้น.... จำตอนที่ผมเคย

บอกเลิกพี่นิกได้มั้ยครับ....ตอนที่พี่เอสพาพี่น้ำมาที่บ้านแล้วจับได้ว่าผมกับพี่นิก

แอบคบกัน พี่น้ำก็สั่งให้ผมเลิกกับพี่นิก พี่นิกไม่ยอมเลิกกับผม ผมเลยเป็นฝ่ายเลิกเอง

พี่น้ำก็เหมือนผมตอนนั้น..........ไม่คิดถึงตัวเอง......คิดถึงแต่คนที่เรารัก....

แล้วก็คิดแทนคนที่เรารักทั้งที่ไม่ควรเลย.....”

เอสยังนิ่งไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เหมือนปล่อยให้แบงค์คุยกับลม..

“ไม่ใช่ว่าพี่น้ำไม่รักพี่เอสหรอกครับ.......เขาแค่กลัว...ว่าพี่เอสจะต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา

เพราะพี่น้ำรักพี่เอสมาก มากกว่ารักตัวเขาเอง.... เขาไม่อยากให้พี่เอสเสียอะไรไป”


“แต่เขาทำพี่เสียใจ...”  สั้นๆที่เอสพูดออกมาแต่ทำเอาแบงค์กับนิกกี้สะอึก

เอสพูดต่อไม่ออก...อยากจะบอกว่าเขาให้ไปหมดทั้งตัวทั้งหัวใจ ทั้งชีวิตไม่เหลือเผื่อใคร

เขาผิดเองที่ไม่ยอมเผื่อใจ.....ไม่คิดว่าคนที่เขาเลือกรักจะไม่เอาเขาแบบนี้...


แบงค์ถอนใจ  “ผมรู้ครับ.... ตอนนั้นผมก็ทำพี่นิกเสียใจ......แล้วตัวผมเองก็เสียใจด้วย

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่วิ่งหนีพี่นิกแบบนั้น.. ผมจำขึ้นใจแล้วครับทุกวันนี้

ตอนที่พี่นิกโดนรถชน ผมแทบไม่อยากอยู่แล้ว.....ถ้าพี่นิกตายขอตายแทนซะยังดีกว่า”

พูดถึงตอนนี้นิกกี้ก็จับมือแบงค์แน่น หนุ่มน้อยหันไปมองแล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน


แบงค์พูดต่อ “ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าตัวเองคิดผิดมาก คิดว่าชีวิตพี่นิกอาจดีกว่านี้แค่ไม่มีผม

ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจ....ว่าการทำแบบนั้นมันก็แค่หนีดีๆนี่เอง พี่น้ำเขาก็กำลังเป็น

แบบนั้นอยู่  ไม่ยอมทำตามหัวใจตัวเองเพราะคิดว่ามันเห็นแก่ตัว ถ้าทำเพื่อพี่เอส

เขาก็ยอมทรมานแค่ไหนก็ได้.....พี่เอสคิดว่าตอนนี้พี่น้ำมีความสุขเหรอครับ

พี่เอสเสียใจเท่าไหร่ พี่น้ำก็ไม่ต่างกันหรอก.... แต่ถ้าคนนึงหนี อีกคนก็หนี

แล้วจะมาเจอกันได้ยังไงครับ..... ดูพี่นิกสิ เขายังวิ่งไล่ผมเลย(ถึงจะโดนรถชนก็เหอะ)”


เอสหลุบตามองลงต่ำ...ถึงไม่อยากฟังแต่เขาก็ยังได้ยินอยู่ดี...เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว

ท่าทีที่เหมือนไม่อยากสนใจฟังในตอนแรกก็เริ่มเปลี่ยน ดวงตาคู่คมที่ยังช้ำ

อดปรายหางตาเหลือบมองคนพูดไม่ได้..


“เหมือน...พี่น้ำกำลังหลงทางอยู่ในภูเขา เแต่ไม่ยอมส่งสัญญานขอความช่วยเหลือ

เพราะไม่อยากให้พี่เอสออกตามหาแล้วหลงไปกับเขาด้วย คิดแค่ขอให้พี่เอสปลอดภัยก็พอ

แต่ลืมนึกไปว่าพี่เอสที่ไม่รู้เรื่องจะทรมานกับการเสียสละของเขามากแค่ไหน.. จุดนี้ผมว่า

ถ้าพี่อยากได้พี่น้ำกลับมา..... พี่ต้องออกตามหา.....ห้ามตัดใจสิครับ.. ไม่ใช่ตัดใจแล้ว

เดินออกจากภูเขาแบบนี้...ผมเอ่อ...แค่เปรียบเทียบน่ะครับ.. แล้วไหนใครเคยพูดไว้กันครับ

ว่าจะไม่มีวันเลิกรักพี่น้ำ ไม่ยอมเลิกกันเด็ดๆ อยู่ที่ไหนครับ!”

แบงค์งัดเอาประโยคเด็ดที่คนรักหน้าตี๋เล่าให้ฟังมาใช้


ตอนนั้นเองที่ทำให้เอสได้คิด วันที่มีกันและกันในวันนั้น..........


[   “ เอส....คุณจะไม่มีวันทิ้งน้ำไปใช่มั้ย...คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..”

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะน้ำ ไม่เอาน่าคุณก็รู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน

ผมไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น..ต่อให้คุณเกลียดผมแล้ว ผมก็ไม่มีวันเลิกรักคุณ..”

“สัญญาสิ!”

“.........ครับ...ผมสัญญา...”

“ขอบคุณครับเอส ผมดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิด.....ตั้งแต่วันที่ผมตอบตกลงคบกับคุณ

ไม่เคยมีสักครั้งที่คุณจะปล่อยให้ผมต้องร้องไห้คนเดียว....... คุณไม่เคยทำให้

ผมผิดหวังในตัวคุณเลย ผมมีความสุขมากเลยคุณรู้มั้ย........ฮึก.....ฮึก...

คุณไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าคิดผิดสักนิด ...ที่มารัก...กับผู้ชายด้วยกันแบบนี้.....

..คุณทำให้ผมรู้สึกได้เสมอ ว่าคุณรักผมจริงๆ.... เอส.. ผมก็รักคุณนะ!ฮึกฮึก..”    ]


ในที่สุดก็นึกออก.........

คำบอกรัก...และคำสัญญาที่พวกเขาเคยมีต่อกัน.........

เขาเองที่เป็นคนจำไม่ได้ทั้งหมด........ คิดเพียงว่าสัญญาจะอยู่ข้างกัน ไม่ทิ้งกัน

เป็นคนพูดเองแท้ๆว่าไม่มีวันเลิกรัก จะไม่มีวันทิ้งน้ำไปไหนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ต่อให้น้ำเกลียดเขาแล้วก็ตาม..............แต่นี่น้ำก็ยังบอกว่ารัก..

ใช่....น้ำยังบอกว่ารักเขาตลอดมา

แล้ววันนี้เขามานั่งตัดใจทำบ้าอะไร!!! 

เพราะเอาแต่นึกถึงความรู้สึกของตัวเองจนลืมคิดถึงความรู้สึกของน้ำ................. 

ว่าน้ำไม่คิดถึงความรู้สึกของเขา แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกในแง่ของน้ำเหมือนกัน

 ป่านนี้น้ำคงกำลังผิดหวังในตัวเขา....

โมโหความงี่เง้าของตัวเองนัก ที่ต้องมานั่งเสียใจเจียนตายอยู่ตอนนี้

 ก็เป็นเพราะเขาทำประชดน้ำไปเองไม่ใช่หรือ! 

ปล่อยให้คนที่เรารัก..ต้องร้องไห้คนเดียวได้ยังไงกันไอ้เอส!!!….


ภาพที่น้ำยืนร้องไห้มองหน้าเขาตรงหลังม่านของประตูทางออกในบ้านผีสิงวันนั้นยังติดตา


(...น้ำ.................................คุณยังจำคำสัญญาของเราได้ใช่มั้ย....)



....เอสหันมามองหน้าน้องๆที่ยังจ้องเขาด้วยแววตาจริงจัง

“เลิกทำตัวเป็นเด็กขี้น้อยใจได้แล้วครับ ไปไล่จับเด็กขี้กลัวที่นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอีกคน

ได้แล้วครับพี่เอส! พวกพี่ไม่เท่เลย! สู้พี่นิกก็ไม่ได้!!...”

แบงค์กอดอกพูดว่าเอสให้ลองคิดใหม่ อย่างที่เขาได้พูดมา

 เอสยอมรับว่าเหวอไม่น้อยกับท่าทางที่ดุเขาเอาจริงเอาจังของพวกน้องชาย

“หึ.....เอาใหญ่เชียวนะ..”   ก็จริง..ต้องให้เด็กมาคอยสอน เขานี่มันไม่เท่เอาเลยจริงๆ..



คนหล่อกระตุกยิ้มออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่เต็มตื้นในหัวใจ.... เขาเข้าใจแล้ว

ไม่ใช่ว่าคนรักไม่ต้องการเขา..........แต่แค่รักเขามากเกินไป....

มันน่าดีใจไม่ใช่หรือที่ถูกรักมากมายขนาดนี้.............


รอยยิ้มทั้งน้ำตาของเอส ทำเอาพวกคนที่คอยจ้องหน้าตื่นเต้นดีใจจนยิ้มกว้างให้กัน

“ขอบใจมากนะ.......พี่รู้แล้วต้องทำยังไง...”

เอสเช็ดหยดน้ำตาที่ร่วงลงมาตามแก้มทิ้ง ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

เขยิบเข้าไปตักข้าวต้มร้อนๆตรงหน้าขึ้นเป่ากิน... 

“อร่อยเหมือนเดิมเลยนิกกี้...หึ”

“อยู่แล้วเพ่!55 ให้มันรู้บ้างว่าใคร555”

นิกกี้กับแบงค์ตีมือกันยิ้มดีใจไม่หุบ นั่งมองเอสค่อยๆตักข้าวต้มกินจนหมดชาม....

“เอ่อ..มีอีกมั้ยนิกกี้”  เหมือนอยากชาร์ตพลัง เอสไม่ได้กินข้าวมาสามวันแล้ว

“555มีสิครับพี่เอส แบงค์ไปตักมาให้พี่เอสเร็ว55”

“ครับๆ”


.....ปิ๊งป่องๆๆ


เสียงกดกริ่งหน้าประตูห้องดัง นิกกี้จึงลุกไปส่องดูที่ช่องตาแมว....แล้วก็หันมายิ้มตาหยี

“พี่เอสครับ เพื่อนมาครับ”

ทั้งบิว เรียว ก๊อป อเล็กซ์ เทม กร มาชุมนุมกันที่หน้าห้องเอส

(ความจริงก็นัดกันมาแหละ55)  ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเอะอะ เถียงกันไปมาอยู่ข้างนอก

เอสได้ยินต้องรีบบอกนิกกี้ให้เปิดประตูรับ หลังจากที่เขาไม่ยอมต้อนรับใครมาหลายวัน







******************************************




ฟ้ามืดแล้ว...... 19.00 น.

ออกจากคอนโดเอสมา นิกกี้ก็พาแบงค์แวะไปซื้อของสดในห้าง (ขามาแบงค์มารถแท็กซี่)


“หืมม///// มื้อนี้จะทำอะไรเอาใจพี่น้ำครับ”

หนุ่มน้อยอมยิ้มช่วยเข็นรถ เดินตามคนรักที่ก้มหน้าเลือกผักหลายอย่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“หึหึ..หลายอย่าง....เดี๋ยวคอยดูคนหิวข้าวซัดเกลี้ยงเหอะ!55 ไม่ยอมกินมาหลายวัน

ดูดิ๊วันนี้จะกินกี่จาน555 ดูอย่างพี่เอสดิสุดท้ายกินเกือบหมดหม้ออ่ะ5555 แต่ก็ไม่ได้

อยากเอาใจแค่พี่น้ำหรอกนะ....///// ทำเอาใจแฟนด้วยคร้าบ เพราะว่าแฟนน่ารัก...คึคึ”

หนุ่มตี๋หันมายักคิ้วหลิ่วตาให้ ชมกันซึ่งๆหน้าให้อีกฝ่ายเขินผลักแขนเขาให้หันไปเลือกผักต่อ


“ผมดีใจนะครับที่พี่เอสเขาฮึดสู้เหมือนเดิมแล้ว..”

“ก็เหลือแต่พี่น้ำแหละ.... เราต้องช่วยกันทำให้พี่น้ำคิดในมุมพี่เอสบ้างอย่างที่ทำให้พี่เอส

คิดในมุมของพี่น้ำ เอาน่าไม่ต้องทำหน้ายุ่งหรอกแบงค์จ๋า...55แฟนพี่เก่งอยู่แล้ว!55”

นิกกี้ยิ้มตาหยีให้ แบงค์เลยยิ้มหวานรับพยักหน้าตอบอย่างดีใจ

ไม่คิดว่าความงี่เง้าเอาแต่ใจ ดื้อดึงในวันวานของพวกเขาจะมีประโยชน์ในวันนี้


“โอ๊ะ!...........พี่นิก!...”  แบงค์กำลังยิ้มร่าก็ต้องชะงัก สะดุดเท้าหยุดกึกอยู่กับที่

แล้วรีบดึงแขนให้คนรักหนุ่มรุ่นพี่หยุดเดินตามไปด้วย

ข้างหน้า....ที่โซนผลไม้......... ทั้งคู่เห็นหญิงสองชายหนึ่งกำลังมีเรื่องกันอยู่

และหญิงสาวสองคนที่กำลังตบตีด่าทอกันลั่นไม่อายใคร เพื่อแย่งผู้ชายคนเดียวกัน

หนึ่งในนั้นพวกเขารู้จักดี!

“แก้มบุ๋ม!.....”

นิกกี้อุทานชื่อของสาวคนรักเก่าออกมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

สาวสวยเข้าตบหญิงสาวอีกคนหน้าหัน แต่ก็โดนสวนกลับทันควัน

ด่าประจานให้อายลั่น ว่าแย่งผัวชาวบ้าน... ผู้ชายก็กุมหัวเดินหนี แก้มบุ๋มจะตาม

จึงถูกคู่กรณีจิกหัว แล้วกระชากลากถูไปกับพื้นตบซ้ายตบขวาจนเลือดซึมกบปาก..

หนำซ้ำไม่มีใครเข้าไปช่วย.....เอาแต่มุงดูห่างๆ

“พี่นิก.......”  แบงค์เขย่าแขนนิกกี้ที่ยืนดูอย่างอึ้งๆ ได้สติหนุ่มตี๋ก็ขยับตัวคิดจะ

วิ่งเข้าไปขวาง.. ห้ามเหตุการณ์ตรงหน้า........แต่.....เขาก็หยุดคิดรีบหันมามอง

หน้าคนรักข้างๆก่อน..

“เข้าไปเถอะครับพี่นิก!”

นิกกี้ยิ้มแล้วจะออกตัววิ่ง แต่ก็ต้องชะงักหยุดอีก เมื่อเห็นว่าคนของห้างมาเคลียร์ให้

ก่อนที่เขาจะได้เข้าไป   “พี่นิก...”   เสียงน้องแบงค์เรียกนิกกี้จึงหยุดมองตามภาพ

แก้มบุ๋มที่กรี๊ดลั่นดิ้นเร่า สภาพเละเทะเพราะคว้าของใกล้มืออย่างผลไม้สุกปาใส่กัน

หญิงสาวทั้งคู่โดนเจ้าหน้าที่จับแยกออกห่างจากกันแค่ไหน ก็ยังพยายามตะเกียกตะกาย

เข้าทำร้ายกันไม่หยุด...


“อื้ม..ได้ของครบแล้วกลับกันเถอะแบงค์...เขา..........คงไม่เป็นไรหรอก

ดูดิ...แรงเยอะขนาดนั้น....หึหึ...เขาเลือกของเขาอย่างนั้นเอง....อย่าไปยุ่งกับเขาเลยเนอะ”

“..........ครับ”

ทั้งคู่ยิ้มน้อยๆให้กัน ก่อนพยักหน้าพากันเข็นรถหมุนตัวกลับไปจ่ายเงินอีกทาง….





*************************







*** tsktonight
ทุกคนขา เอาครึ่งแรกไปก่อนนะคะ^^

[หมูกระต่าย]

ไม่ได้มาอ่านนานมากอ่ะ พอกลับมาอ่านรวดเดียว ก็สงสารพี่น้ำอ่ะคงอึดอัดน่าดูเลย

[nunnan]

แอบเบื่อน้ำอ่ะ 

[Solo009]

ขอบคุณครับคุณวิ ขนาดยุ่งๆ ยังสละเวลามา ใกล้ละน้ำรอเอสหน่อยน้าาาา

[item]

 :hao6:จะดีกันแล้ว

[choijiin]

เอสสู้ๆ เอสสู้ตาย
 
ไปจัดการรวบหัวรวบหางเอามาเป็นแฟนอีกรอบให้ได้นะเอส
คนอ่านย้ายฝ่ายมาอยู่ข้างเอสแล้ว
น้องน้ำรีบๆคิดได้ซะทีนะคะลูก
ไม่งั้นคุณแม่จะดันให้น้องแบงค์เป็นนายเอกแทนแล้วนะคะ
 

[Elizabeth_TonnY]

ลุ้นมากกกก
อ่านมานานนนนนนมากอ่ะ เเหะๆ ขอโต้ดที่เพิ่งมาเม้นน้าาา ตอนนั้นยังไม่เป๋็นสมาชิกเลยอ่า
ชอบน้ำ กับเอสมากกกกกอ่ะ
ขอใฟ้เอสคืนดีกับน้ำสำเร็จด้วยเถ้อะะะะะะ

[tsktonight]

ตอนที่ 84 ถ้ายังรักกัน...(กลาง)








“กูไม่รู้เว้ย กูชิ่งหลบออกมาก่อนเขาเห็นหน้าอีก ตบแม่งอย่างมันอ่ะ

กูยืนดูเอ๋อแดกเลยว่ะเออๆแค่นี้นะมึง นังหนูมึงก็อย่าแรดให้มากนัก

กลับบ้านเลยนะห้ามค้างบ้านพี่ทินเข้าใจ๊!”


ปลายสายตะคอกกลับว่า ค่าพ่อ!!!...


หนุ่มตี๋วางสายจากเพื่อนซี้สาวที่โทรหาแล้วเม้าท์กันลั่นรถยันเดินเข้าบ้านอย่างขำๆ

กลับถึงบ้านแล้วเขารีบทำกับข้าวกับปลา มีคนรักตัวเล็กเป็นลูกมือ

เตรียมไว้รอให้คนไม่ยอมกินข้าวลงมาร่วมโต๊ะ



ช่วงนี้น้ำไม่สนใจจะล็อคห้อง เพราะไม่ต้องกลัวว่าเอสจะบุกมาหาอีก..

เปิดประตูเข้าไปนิกกี้กับแบงค์ก็เจอน้ำนอนกอดตุ๊กตาไอ้หื่นเล็กสะดุ้งเฮือก

“มะ..มีอะไร!|||||||||” น้ำรีบซุกตุ๊กตาหน้าเหมือนเอสไว้ใต้หมอนแล้วลุกนั่งกอดเข่า

หน้าตาบ่งบอกว่านอนร้องไห้ทั้งวัน เกือบสองเดือนแล้วที่น้ำกินน้อยจนผิดปกติ

มาตั้งแต่ก่อนหน้านี้เพราะเศร้าใจ...ไม่แปลกที่ร่างบางจะดูซูบผอมลง


“มาตามพี่ไปกินข้าวอ่ะ” นิกกี้นั่งข้างๆบอก น้ำก็ส่ายหน้าจนน้องถอนใจ “ไม่หิว”

หนุ่มหน้าตี๋ลอบสบตากับคนรักตัวเล็กที่ค่อยๆคุกเข่ากับพื้น ท้าวคางกับที่นอนต่อหน้าพี่ชาย

แบงค์ยิ้มให้นิกกี้อย่างรู้กัน แล้วนิกกี้ก็พยักหน้าว่าให้พูด

“พี่น้ำครับ........ผมมีเรื่องอยากถามพี่น้ำครับ”

“มีอะไรเบ๊..”

“พี่น้ำยังจำตอนที่...พี่น้ำเคยสั่งห้ามพี่นิกคบกับผมได้มั้ยครับ..ที่เราเลิกกัน”

น้ำมองตาเจ้าน้องสะใภ้นิ่ง ก่อนเอ่ยเรียกแผ่วเบา.. “..........มานี่ซิ”

น้องแบงค์มองหน้านิกกี้เหรอหราเล็กน้อย พอเขยิบเข้าไปใกล้ น้ำก็เปลี่ยนท่านั่ง

เอาขาลง แล้วก้มตัวดึงแบงค์มากอดไว้ พูดเสียงเครือ...

“พี่ขอโทษนะ.........รู้แล้วว่ามึงรู้สึกยังไงวันนั้น....แม่งเจ็บเชี่ยๆเลย...

อยากย้อนเวลากลับไปต่อยหน้าตัวเองว่ะ...”

ถูกกอดไว้แล้วลูบหัวไปมา หนุ่มน้อยก็ยิ้มรับกับคนรักที่ส่งยิ้มให้อยู่ข้างหลังพี่

“ต่อยตอนนี้ก็ยังไม่สายนะครับ เผื่อพี่น้ำจะหายบ้าอ่ะ”

“ห๊ะ..........มึงว่าไงนะ....”

แบงค์สะดุ้งรีบยิ้มแหยหนีไปนั่งข้างนิกกี้ ให้นิกกี้นั่งคั่นกลางเอาไว้

“มึงยังโกรธกูอยู่อีกเหรอเบ๊!. แม่งงงง”

“ม..ไม่ใช่ครับ ผมไม่โกรธพี่น้ำหรอก...มันผ่านไปแล้ว...แต่ไอ้เรื่องที่กำลังเกิดเนี่ยสิครับ”

“เรื่อง.......เรื่องอะไร...”

“พี่น้ำบอกว่าวันนี้เข้าใจความรู้สึกของผมในวันนั้นแล้ว...”

“เออ........แม่งเหมือนกรรมติดจรวดใส่กูเลย..เฮ้อ....”

“แล้วเข้าใจความรู้สึกของพี่นิกในวันนั้นบ้างมั้ยครับ”

“หา.... ของไอ้นิกเหรอ...”

“ครับ”

“ก็.................... เข้าใจ...”

“เข้าใจว่าไงครับ”

“ก็มันก็โกรธกูไปเลยตอนนั้น มึงก็รู้นี่ มันรักมึงจะตาย...”

นิกกี้ยิ้มรีบพูด “ใช่..........ผมรักแบงค์จะตาย....เกือบตายด้วย555”

“ถามทำไมวะ” น้ำขมวดคิ้วเริ่มระแวงพวกน้องๆ ยังไม่เข้าใจว่าต้องการอะไรจากเขา

แบงค์ยิ้มกระซิบบอกข้างหูนิกกี้ “พี่นิก บอกพี่น้ำซิครับ”

น้ำงง มองน้องที่ยิ้มตาหยี “อะไรวะ”


“พี่น้ำ.........พี่ก็รู้ใช่มั้ยว่าผมกับแบงค์รักกันมาก ตอนนั้นไม่ได้อยากเลิกกันเลย

แต่แบงค์เขาไม่อยากให้ผมทะเลาะกับพี่ พี่จะตัดพี่ตัดน้องกับผม เขาเลยบอกเลิกผม

พี่รู้ป่าวว่าผมเสียใจที่สุดอ่ะ...บอกว่ารักแล้วทำไมไม่ยอมอยู่ข้างๆกัน ทิ้งผมไปทำไม

ตอนนั้นผมก็มีอารมณ์คิดว่าเขาไม่ต้องการผมแล้วเหรอ..... ไม่แน่ถ้าหากว่าตอนนั้น

ผมไม่โดนรถชนซะก่อน หลังจากนั้นผมอาจจะประชด ยอมเลิกกับแบงค์เพราะน้อยใจ

กับสิ่งที่เขาทำ แล้วก็เสียใจจนยืนขึ้นมาไม่ไหวอย่างที่พี่เอสกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้ครับ”

ฟังน้องพูดชื่อเอส น้ำก็ตากระตุก

“รู้ป่าวพี่เอสเสียใจจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ข้าวปลาไม่กิน กินแต่เหล้า ไม่สบายด้วย

ต้องคลานไปตามพื้นห้อง..”

แบงค์ต้องรีบห้ามตีแขนเจ้าหนุ่มตี๋ให้อย่าพูดเว่อร์ ดูหน้าพี่ชายเสียก่อนจะช็อคตายอยู่แล้ว

“อุ้ย!...55 โทษทีพี่ เยอะไปนี๊สสส55 คือพวกผมไปเยี่ยมพี่เอสมา พี่เอสน่าสงสารอ่ะ

คิดถึงแต่พี่น้ำ ข้าวก็ไม่ยอมกินเหมือนพี่งี้แหละ ทำอะไรให้ก็ไม่ยอมกิน”

“จริงเหรอ!” น้ำหน้าเสีย น้ำตาแทบร่วง เขาทำให้เอสเป็นแบบนั้น

“จริ๊งงง...” ไอ้ตาตี่แอบลอบยิ้มขำ ไม่ยอมกินอะไรล่ะล่อข้าวต้มเกือบหมดหม้อคนเดียว555


“นิกกี้ฝากไปคอยดูเอสให้หน่อยสิ! หาข้าวหาปลาให้เขากินบ้าง

แล้วไม่สบายไม่มีใครอยู่ด้วยเลยเหรอ บิวล่ะ ก๊อปล่ะ ไอ้กร ไอ้พี่เทมล่ะ

ทำไมปล่อยให้เอสกินเหล้าวะ ไม่ไหวเลย! ”

น้ำร้อนใจเขย่าแขนบอกน้อง เพื่อนๆพยายามติดต่อผ่านน้อง ส่งข้อความหา

ขอเจอหน้าเขา เขารู้ดีว่าทุกคนอยากจะเกลี้ยกล่อมเขาให้คืนดีกับเอส แต่เขาก็ไม่ขอ

เจอหน้าใครสักพัก และไม่ยอมรับโทรศัพท์ใครมาสามวันแล้วด้วย เพิ่งได้รู้ข่าวเอสก็วันนี้


“พี่เอสไม่เชื่อใครหรอก แล้วก็ไม่เห็นมีใครมาหาเลย ไม่มีสักคนอ่ะ น่าสงส๊านน่าสงสาร”

นิกกี้กลั้นยิ้มตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จใส่พี่.....

(มีเยอะกว่าที่พูดอีก555 มากันทั้งเซ็ต! ก่อนผมกลับมายังพากันจัดปาร์ตี้ย่อมๆ ปลุกปลอบขวัญ

เรียกพลังใจคืนให้พี่เอสอยู่เลย พี่ก๊อปกับพี่บิวแย่งกันเล่นเป็นแม่หมอปลุกของกันอย่างฮาอ่ะ)


“.....................”....... น้ำพูดอะไรไม่ออก... นั่งก้มหน้าจะร้องไห้...

เขาสงสารเอส..... เอสต้องโกรธเกลียดเขามากแน่...


“พี่น้ำครับ พี่น้ำรักพี่เอส พี่เอสก็รักพี่น้ำ...อย่าเลิกกันเลยนะครับ”

แบงค์เขยิบเข้ามานั่งแทนที่นิกกี้ ค่อยๆพูดกับน้ำ

“ช่างมันเถอะ........กูทำดีที่สุดแล้ว...”

“ดีตรงไหนอ่ะครับ”

“ก็!...... เขาจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ... มีลูกกับผู้หญิงดีๆสักคน

ไม่ต้องตัดขาดจากใครเพราะพี่อีก อยู่ในสังคมได้อย่างถูกต้อง”

พูดไปก็เจ็บที่ใจตัวเอง น้ำกัดปากกัดฟันกลั้นน้ำตาไว้


“งั้นพี่น้ำก็มองว่าความรักของพวกผม....ความรักของพี่มันไม่ถูกต้องเหรอครับ”

“ไม่รู้อ่ะ.....กูเพิ่งมาเริ่มคิด....(ปกติกูไม่เคยคิดแม่งหรอก)...มันก็คงไม่ถูกนักหรอกมั้ง...”

“แล้วอะไรที่ถูกครับ....... ใครมากำหนดเอาไว้ กฎหมายระบุเหรอครับ” แบงค์ชักฉุนนิดๆ

“แต่มันฝืนธรรมชาติ... มึงก็รู้อยู่แก่ใจ..” น้ำยังไม่เลิกเถียงเสียงอ่อย


แบงค์ขมวดคิ้วหนักใจ นิกกี้เลยทำหน้างง หน้ากวนใส่พี่ ช่วยแบงค์ตะล่อมกล่อมอีกแรง

“พี่......ธรรมชาติมันฝากผมมาบอกพี่ว่า คนทั้งนั้นแหละคร้าบที่คิดตีกรอบทุกอย่างขึ้นมาเอง

ผมไม่เห็นเข้าใจเลยว่าผมผิดตรงไหน แบงค์ผิดตรงไหน แล้วพี่เอสเขาผิดตรงไหน...........

พี่น้ำล่ะ...พี่ก็แค่เกิดมาเป็นคนมีความรู้สึกอ่ะ...พวกเราแค่มีความรัก ทำไมถึงรักกันไม่ได้?

ปี้กันกี่ทีก็ไม่เห็นฟ้าจะผ่าลงมาใส่หัวใครเลยสักที!”


“เชี่ยนิก...มึงนิ///////*//....”

“ก็มันจริงมั้ยเล่า ผมรู้น่าพี่ก็คิดเหมือนผมใช่ป่ะ”

“แล้วถ้าพ่อแม่เอสรู้........พวกผู้ใหญ่ในวงการรู้.......พวกแฟนคลับรู้...

เพื่อนในวงการ...นักข่าว..”


แบงค์ได้ยินน้ำเถียงไม่เลิกก็ชักสีหน้าขึ้นเสียงอย่างเหลืออดเพราะลืมตัว

“โธ่! พี่น้ำเลิกอ้างซะทีเถอะครับ! ที่พวกผมอยากบอกพี่คือไอ้ที่พี่กำลังทำอยู่

มันไม่ใช่ทางแก้ปัญหา! ผมรู้ดี! เชื่อผมสิครับเพราะผมก็เคยทำมาก่อน...มีแต่วิ่งหนี

หนีปัญหาที่ยังไม่ทันเกิด แล้วปล่อยให้คนที่เรารักเผชิญหน้ากับความผิดหวังตามลำพัง

อย่าไปคิดแทนพี่เอสเลยครับ พี่เอสเขาพร้อมจะแก้ทุกปัญหาไปกับพี่อยู่แล้ว.....

เพราะเขารักพี่ไม่มีวันตัดใจ.. แล้วพี่ล่ะครับพี่น้ำ.....ยังรักกันอยู่รึเปล่า!?”

ขัดใจกับคนที่เคยพูดติดปากว่าจะคิดอะไรมากมายให้รกสมอง

เขาชอบน้ำคนเก่ามากกว่า ตอนนี้แค่จะรักยังไม่กล้าเลย

พี่น้ำในตอนนี้ขี้ขลาดยิ่งกว่าเขาเสียอีก ทั้งที่เมื่อก่อนนี้ไม่เห็นเคยเป็น


“ไม่ตัดใจบ้าอะไรเล่า! เขาเลิกกับกูไปแล้วโว้ย!โฮ!!!!!”

เอาล่ะสิโดนแบงค์จี้มากเข้าน้ำก็ปล่อยโฮอย่างกลั้นไม่อยู่

“อึก|||||||||| พ...พี่....พี่น้ำผมขอโทษครับผมขอโทษ! ” น้องแบงค์ลุกลี้ลุกลนเข้าปลอบ

นิกกี้ก็ถอนใจก่อนพูดอย่างเหนื่อยใจกับพี่ชายที่แหกปากร้องไห้ดังลั่นห้องอย่างสุดกลั้น

“พี่น้ำน่ะบ้า.............คิดไปเอง....... พี่เอสเขาประชดเฉยๆหรอก ที่เขาไม่มาหาพี่สองสามวันนี้

เพราะเขางอน! เขายังฝากผมมาบอกพี่อยู่เลย ว่าจะมาปล้ำพี่ถึงห้องเลยถ้าพูดไม่รู้เรื่องอ่ะ!”
(อันที่จริงแล้วผมพูดเอง5555)


“อึก!////////*// ไอ้หมาตี่มึงอย่ามามั่ว! ....................เขาพูด....งั้นจริงอ่ะ”

น้ำรีบเงยหน้ามาปาดน้ำตาว่าน้อง แล้วถามอย่างไม่อยากเชื่อหูนัก ใจก็เต้นระรัว..

แบงค์ยิ้ม นิกกี้ก็ยิ้มพยักหน้าให้................ หมายความว่าเอสยังไม่ตัดใจอีกเหรอ!!!

น้ำยอมรับว่าเขาเอ๋อแดกมาก....


แบงค์มองหน้าน้ำตรงๆ ถาม “พี่น้ำยังรักพี่เอสมั้ยครับ”

“รักดิ...( อุ๊...กูจะร้องไห้แม่ง...)”

“งั้นก็อย่ายอมเลิกกันง่ายๆสิครับ!”

“ใครบอกว่าง่าย กูยังทำใจไม่ได้เลยเนี่ย..”

“กลับมาดีกับพี่เอสเถอะ เลิกคิดมากซะที พี่น้ำไม่ได้เห็นแก่ตัวอะไรเลยนะครับ...........

ถ้าพี่น้ำเห็นแก่พี่เอส ก็ต้องอยู่กับพี่เอส ให้พี่เอสรักสิครับ.. อ้อ....พี่เอสเขาฝากให้พวกผม

มาเตือนพี่น้ำว่า ยังจำคำพูดตัวเองได้อยู่รึเปล่า เขายังจำได้นะที่เคยสัญญากันไว้....พี่เอสว่า

บอกพี่น้ำแบบนี้แล้วพี่น้ำจะรู้เอง..”


แบงค์พูดถึงตอนนี้ น้ำก็เริ่มเบะ.......เขาดีใจ...........ที่เอสยังจำมันได้จริงๆ...

คำสัญญาวันนั้น........กับ..คำพูดของตัวเขางั้นเหรอ...


[ “สัญญาสิ!”

“.........ครับ...ผมสัญญา...”

“ขอบคุณครับเอส ผมดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิด.....ตั้งแต่วันที่ผมตอบตกลงคบกับคุณ

ไม่เคยมีสักครั้งที่คุณจะปล่อยให้ผมต้องร้องไห้คนเดียว....... คุณไม่เคยทำให้

ผมผิดหวังในตัวคุณเลย ผมมีความสุขมากเลยคุณรู้มั้ย........ฮึก.....ฮึก...

คุณไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าคิดผิดสักนิด ...ที่มารัก...กับผู้ชายด้วยกันแบบนี้.....

..คุณทำให้ผมรู้สึกได้เสมอ ว่าคุณรักผมจริงๆ.... เอส.. ผมก็รักคุณนะ!ฮึกฮึก..” ]


........... นั่นสิ........เอส ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าคิดผิด.... ที่จริงแล้วก็เป็นเพราะคนอื่นทั้งนั้น

เอสไม่ได้ทำอะไรผิดเลย.....

ไม่เคยผิดสัญญาที่บอกว่าจะรักเขาตลอดมา.....


“พี่น้ำเลิกหนีพี่เอสเถอะครับ ฟังเสียงหัวใจของคนที่เรารักด้วย...เขาบอกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ”

นิกกี้ขยับเข้ามากอดไหล่ลูบเบาๆปลอบพี่ชายที่ยังสะอื้นเล็กๆ “ฮึกฮึกฮึก”

“พี่เอสบอกว่า เหตุผลของคนที่เลิกกันมีแค่ข้อเดียว........คือไม่รักกันแล้ว

อย่างอื่นมันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น.........อย่าเอามาใช้เป็นเหตุผล

เพราะฉะนั้นถ้าพี่น้ำยังรักกัน............อย่าเลิกกับเขาเลยนะครับ”

“ฮืออออๆๆๆๆ”

ทั้งนิกกี้และแบงค์กอดน้ำไว้......... น้ำได้แต่ปาดน้ำตาพยักหน้า

แหกปากร้องไห้ไปก็เช็ดน้ำมูกไป

“พวกมึงแม่งพูดดีว่ะ........ฮือออเอาซะกูหายโง่เลยฮือออๆๆ”


นิกกี้ได้ทีลูบหัวพี่ “โอ๋ๆ หยุดร้องนะพี่ เดี๋ยวผมทำของโปรดให้กิน จะได้หล่อๆมีเนื้อเยอะๆ

เดี๋ยวผมเอาพี่ใส่ตะกร้าล้างน้ำรอพี่เอสมาขอใหม่อีกรอบนะ555!!!”

ผั่วะ!! เข้าให้.... เจ้าตาตี่โดนฝ่ามือพี่ตบบ้องหูเต็มๆ แบงค์สะดุ้งแทนแต่ก็ขำ

ถึงอย่างนั้นคนโดนฟาดกลับหัวเราะร่า ดีใจที่พี่ชายกลับมาเป็นเอเลี่ยนป่าเถื่อนอีกครั้ง

น้ำนั่งเช็ดน้ำมูกน้ำตาตัวเองเขินๆ..... “ฮือออไอ้บ้า////*// มองไรเล่า...”


“ป่ะ! ลงไปกินกันข้าวได้แล้วพี่น้ำ”

นิกกี้ยิ้มกว้างสุดๆ เมื่อเห็นพี่ชายยิ้มแล้วยอมเดินออกจากห้องตามเขากับคนรักลงไปข้างล่าง

แต่พอน้ำลงมาเห็นอาหารน่ากินมากมายวางอยู่ต่อหน้า กลับไม่ยอมแตะ

“เป็นอะไรครับพี่น้ำ ทำไมไม่กินล่ะครับพี่นิกอุตส่าห์ทำซะเยอะเลย”

น้องแบงค์หน้าเสีย เห็นน้ำนั่งจ้องกับข้าวนิ่งๆ.....ก็มองหน้ากันกับนิกกี้อย่างหวั่นใจ

“พี่! พี่น้ำ..” นิกกี้เรียกน้ำให้รู้สึกตัว เลิกเหม่อจึงละสายตาจากอาหารขึ้นมาจ้องหน้าคนทำ


“เอาแบ่งใส่กล่องให้กูหน่อยดิตี่.....”

“ใส่กล่อง!? จะเอาใส่กล่องทำไมพี่ กินๆให้หมดนี่แหละ พี่ไม่หิวเหรอ!?”

“กู................จะเอาไปข้างนอกอ่ะ...”

“ไปไหน!? ตอนนี้!? ดึกแล้วนะพี่! รีบกินแล้วรีบนอนเลย! มีคนเค้ารอมาหาแต่เช้านะ!”

นิกกี้ทำหน้าดุพี่ แต่แบงค์กลับนึกรู้อมยิ้มรีบสะกิดคนรักรุ่นพี่ให้หันมาสบตากัน

“(กระซิบ) ทำตามที่พี่น้ำบอกเถอะครับพี่นิก ผมว่าเขาคงอยากไปหา

ใครบางคนสุดๆแล้วล่ะครับตอนนี้55สงสัยรอให้เช้าไม่ไหวแล้วล่ะ555”

นิกกี้คิดตามก็อมยิ้มทำตาหยี หรี่มองแก้มแดงๆของพี่ชาย

ปากบางน่ารักนั้นขยับพูดอย่างเขินอาย

“....ไปส่งหน่อยนิกกี้....พี่ไม่อยากรอแล้วว่ะ//////”



................................................

.......................

..........

[tsktonight]

ตอนที่ 84 ถ้ายังรักกัน...(หลัง)







ปิ๊งป่องๆ.... ปิ๊งป่องๆ...



เสียงกดกริ่งในเวลาเกือบห้าทุ่ม ทำเอาเจ้าของห้องชุดคอนโดหรูรู้สึกตัวตื่น

สะลึมสะลือลุกนั่ง..... นอนไม่พอเพราะไม่หลับมาหลายวันกว่าจะหลับตาลงได้

ดันมีคนมากวนอีก... อย่าบอกนะว่าไอ้พวกบ้าพวกนั้นย้อนกลับมาตื้อขอค้างด้วยอีก

บอกว่าอยากนอนคนเดียวๆ ไม่ได้คิดบ้าๆแล้วไม่เข้าใจรึไงวะ||||||||||*||

เอสบ่นหงุดหงิดในใจ พวกมันกินเหล้าแต่ปล่อยให้เขานั่งกินโค้กจนพุงอืดกับไอ้กร

สองมาตรฐานชัดๆ คงกลัวว่าเขาจะเมาปลิ้นอีก.... เขาไม่ยอมเมาหรอกน่า

เพราะพรุ่งนี้เช้าเขาวางแผนจะไปวิ่งไล่จับคนดื้อมาตีก้นซะให้เข็ด

นึกถึงน้ำไปเอสก็หมั่นเขี้ยว... อมยิ้ม....ขณะที่ก้าวขาเดินออกจากห้องนอน

เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในชุดนอนสะอาดสะอ้านแล้ว กำลังหลับได้ที่เลย

ไม่น่ามีมารผจญ -*-


ปิ๊งป่องๆๆๆๆๆๆๆ ....เสียงกริ่งยังกดรัว ราวกับกลัวว่าจะไม่มีใครเปิดประตูรับ..


คนหล่อส่องดูว่าใครมา แล้วก็ต้องตกใจรีบเปิดประตูออกไปหาเจ้ามารผจญ

ที่ยืนชูกล่องข้าวสี่ห้าใบในมือแล้วยิ้มเขินได้น่ารักที่สุดอย่างอึ้งๆ

“น้ำ!///////” เอสยิ้มกว้างดีใจไม่อยากเชื่อว่าอีกฝ่ายจะยอมมาหาเขาด้วยตัวเอง

“/////// กินข้าวกันมั้ย..” คนมาหาช้อนตามองเขินๆ....ไม่เจอหลายวันยังหล่อเหมือนเดิม

แม้ว่าจะดูอิดโรยไปบ้าง รอยยิ้มต้อนรับของคนที่ใจอยากเจอแทบขาด

ทำให้เสียงเต้นของหัวใจเขาดังขึ้นยิ่งกว่าเดิมจนตื่นเต้นไปหมด


แล้ว.............คนหล่อก็หุบยิ้มลงกะทันหัน.....ตีหน้าหงิกเดินเข้าไปในห้องแต่ไม่ปิดประตู

ก็ไม่ได้ไล่ แต่ก็ไม่ได้พูดชวนหรือเอ่ยอะไร เอาแต่ก้มหน้าไปหยุดยืนกอดอกหันหลังให้

อยู่กลางห้อง.. คนน่ารักเม้มปากขมวดคิ้ว ในใจก็หวั่นไหวไม่แน่ใจว่าตัวเองโดนโกรธ

มากแค่ไหนเวลานี้.... แต่ก็ก้าวเข้าไปข้างใน ปิดประตูห้องแล้วเดินเอาอาหารหลายกล่อง

ที่หอบหิ้วมาไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวในโซนครัว ก่อนจะเก้ๆกังๆขยับเข้าหาคนที่ยืนนิ่ง

....... เห็นน้ำเดินมาหา เอสก็รีบถอนใจตีสีหน้าแล้วหันหลังหนี


“เอส..... ผมคิดถึงคุณ..”

น้ำสวมกอดเอวเอสจากด้านหลัง ซุกหน้าพูดอู้อี้กับแผ่นหลัง สูดกลิ่นกายคนรักอย่างคิดถึง

“.......ผมไม่เชื่อ...”

“ผมขอโทษ....................ดีกันนะ.........” น้ำสะอึก กัดปากตัวเองใจเสีย

“ดีอะไรเราเลิกกันแล้วไง!”

บอกไม่ถูกเหมือนกัน ทั้งที่ตั้งใจไว้จะไปง้อเขาสารพัด แต่พออีกฝ่ายกลับมาง้อเองถึงที่

เล่นเอาหัวใจพองโต จนนึกอยากเล่นตัวขึ้นมาบ้าง..... เอสกำลังแอบอมยิ้มแก้มแทบปริ..


“มั่ว................ยังไม่เลิกกันซะหน่อย......เพราะวันนั้นผมยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรเลย

คุณก็ต้องเชื่อผมเหมือนเดิม........................ฮึกฮึกฮือออออเชื่อว่าผมรักคุณ…รักที่สุด..

ฮืออออแล้วผมก็เสียใจฮืออออ...ผมจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วววววโฮ...นะเอส...”

น้ำร้องไห้กอดเอสแน่น แต่กลับโดนจับมือออก เอสหันมามองหน้าน้ำจ้องตาเครียด


“ถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะ! ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นนะ....เราเลิกกันแล้ว!!!”

“ฮืออออออออ ทำไมใจร้ายกับผมล่ะฮือออออ ผมขอโทษฮืออออรัก! ฮืออฮืออ รักคุณนะ!!!”

“.........โธ่|||||||||.....เวร.......อย่าร้องไห้สิ.....เฮ้อ.....คุณมันขี้โกงว่ะ....ผมก็ใจอ่อนทุกที.....”

ว่าจะแกล้งงอนนานกว่านี้สักหน่อยก็ทนไม่ไหว เขานี่มันอ่อนหัดจริงๆเอสส่ายหน้ากับตัวเอง

ก่อนดึงน้ำเข้ามากอดแน่นอย่างสุดจะห้ามใจได้ เขากอดแน่นจนน้ำแทบหายใจไม่ออก

แต่น้ำก็กอดตอบเอสแนบแน่นเช่นกัน อยากจะกอดจนหลอมเป็นเนื้อเดียวกันด้วยซ้ำไป

อ้อมกอดและสัมผัสตอบได้ดีกว่าคำพูดคำไหน ว่าเขาก็รักมากเช่นกัน มันตื้นตันใจ

คิดถึง........และรักมากนะคนเนี้ยะ....

เอสดีใจระริกระรี้จนเนื้อเต้น ยิ้มกว้างไม่หุบกอดน้ำแล้วโยกตัวไปมาเหมือนอยากเต้นรำ

มีความสุขจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก น้ำตาซึมก็ปาดเช็ด ก่อนจะใช้นิ้วค่อยๆ

เกลี่ยเช็ดน้ำตาให้คนรักในอ้อมกอดอย่างทนุถนอมเบามือ.... ยิ่งเห็นยิ้มหวานทั้งน้ำตา

ตรงหน้าก็อดใจไม่ไหวเข้าไปใหญ่ ทั้งหอมทั้งจูบพรมไปทั่วใบหน้าหวาน แก้มเนียนใส

ลำคอเรียว ไหปลาร้าสวยๆ ขึ้นมาที่คาง จมูก เปลือกตา ขมับ หน้าผาก จูบไล่ไปถึงริมหู

ไม่ยอมหยุด หอมแก้มนุ่มเน้นๆแรงๆซ้ำๆหลายทีจนแทบช้ำ จูบและดูดแถวซอกคอให้ขึ้น

เห็นเป็นรอยจูบชัดเจนทันตา....อีกฝ่ายคงรู้ตัวว่าตัวเองผิดจึงคิดไถ่โทษไม่ร้องห้ามสักแอะ

ปล่อยให้คนรักทำตามใจให้ถึงที่สุด ทั้งสองยืนกอดและหอมกันไม่ยอมห่าง

เอสไล่ริมฝีปากพร่างพรมจูบอย่างแสนรัก อยู่อย่างนั้นนานพอดู ก่อนจะไปหยุดนิ่งนาน

ที่ริมฝีปากบางน่ารักสีชมพูระเรื่อ แค่แตะลงไปเบาๆอีกฝ่ายก็เผยอรอ ตอบรับลิ้นร้อน

ที่รุกล้ำเข้ามากระหวัดเกี่ยวกันด้วยความเต็มใจ จูบและดูดดุนแลกลิ้นกันอย่างโหยหา

กว่าจะถอนจูบออกมาได้คนรับลิ้นก็ถึงกับเข่าอ่อน ต้องเกาะกอดคนรักเพื่อพยุงตัวไว้

“อืมมม....เอส/////...”

“สัญญานะ.........จะไม่พูดอย่างนั้นกับผมอีก.....ห้ามพูดอีกนะว่าจะเลิกกับผม”

“ไม่แล้วสัญญา... ไม่เลิกแล้ว.....ผมจะอยู่กับคุณ...ถ้าใครมาห้ามผมจะถีบให้หน้าหงายเลย!”

“ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ...////// ผมรักคุณ..น้ำ///////”

“ผมก็รักคุณเอส..../////////”

“งั้นคืนนี้ต้องไถ่โทษนะ..”

“หา....///// อะไรอ่ะ...เอ้อ! ผมเอาข้าวมากินกับคุณแน่ะ ไอ้นิกมันบอกว่าคุณไม่ยอมกินอะไร”

“55เขามาทำข้าวต้มให้ผมกินแล้ว เพื่อนก็มากันเต็มบ้าน ผมโดนบังคับให้กินอีกแทบอ้วก”

“อ้าว! หมายความว่าคุณกินข้าวแล้วเหรอ แล้วที่ว่าไม่สบายล่ะ หืม..ตัวก็ไม่ร้อนนิ”

“โดนนิกกี้หลอกแล้ว55 แต่ก็ดีนะเพราะคุณเป็นห่วงผมก็เลยมาให้ทำโทษถึงที่เลยใช่มั้ย”

เอสทำตาเจ้าเล่ห์พูดแล้วยิ้มกริ่ม มองเสียจนน้ำเขินหลบตาแก้มแดงแต่ก็ยังกอดคอไว้


“จะมาทำโทษอะไรผม/////// .....อย่านะ....(เดี๋ยวกูยอมเลย555)”

“ไม่รู้สิ......หึหึ...คนดื้ออย่างนี้มันน่า---------น่า--!”

“ฮึ่ย!/////*// ไม่ต้องมาขู่เลย จะทำอะไรก็รีบเลยไอ้บ้า!////”

เขินจนอยากจะวิ่งหนี ไล่ด่าเหมือนอย่างเคย แต่น้ำก็รู้ดีว่าวันนี้สงสัยไม่รอด

(ดูมือมันดิไม่อยู่สุกเลยอ่ะ บีบตูดกูอี๊ก/////////)

คิดได้เลยกระโดดขึ้นกอดคอเอาขาเกี่ยวเอว ให้เอสตกใจเหวอต้องรีบอุ้มรับตัวไว้แทบไม่ทัน

“ฮะฮะฮะฮะ น้ำ!//////ฮะฮะ”

“(จุ๊บ) ..//////อย่ามาลีลา.........อุ้มไปเลย!”

“55555 รักคุณที่สุด(จุ๊บ)/////”


คนที่บอกว่าให้อุ้มเข้าห้องไปได้แต่ก้มหน้าเขิน ซุกหน้าหอมแก้มคนรักหน้าแดง

กอดคอ เกี่ยวตัวไว้แน่นยืนยันว่าจะให้อุ้มไปเท่านั้น เขาถึงจะยอมให้ลงโทษแต่โดยดี

แล้วมีหรือที่อีกฝ่ายจะรอช้า .......

เอสกอดกระชับรับน้ำหนัก อุ้มคนน่ารักที่เกาะกอดเขาไว้ด้วยอ้อมแขนทั้งสองให้ถนัดขึ้น

ก่อนจะพาเดินเข้าห้องนอนไปทั้งอย่างนั้นด้วยรอยยิ้ม.. นึกถึงครั้งแรกที่น้ำเต็มใจเป็นของเขา

วันนี้เหมือนน้ำตอกย้ำให้เขารับรู้ และมั่นใจอีกครั้ง... ว่ารักและจะยอมเป็นของเขาคนเดียว

เสียงกระซิบพร่ำบอกรักเขาซ้ำๆ บอกว่าพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างกัน จับมือไปด้วยกัน

และจะไม่ยอมปล่อยมือจากเขาไปที่ไหนอีกแล้ว.......

..............................

...............

.........




************************************


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++







...............เช้าวันต่อมา...ไม่เช้าสิ..สายจนเกือบเที่ยงแล้ว


น้ำรู้สึกตัวตื่นลืมตายังไม่เต็มที่นัก ขยี้ตากวาดมือหาเอสข้างๆก็ไม่เจอ มองไปรอบห้องก็ไม่มี

ขมวดคิ้วแปลกใจไม่นานพอได้กลิ่นอาหารเพิ่งอุ่นใหม่หอมๆลอยมาเตะจมูกก็ยิ้มหวาน

คนน่ารักร่างยังเปลือยเปล่าจึงกลิ้งม้วนตัวกับผ้าห่มหนานุ่มให้พันรอบตัวใช้แทนเสื้อผ้า

ก่อนกระดึบๆลงจากที่นอน ค่อยๆเดินก้าวสั้นๆถี่ๆ(เพราะติดผ้า) ออกจากห้องไปแอบดู

หนุ่มหล่อเจ้าของห้องกำลังง่วนอยู่ในครัว

“....ทำอะไรครับ/////”

“โอ๊ะ/////55 อุ่นกับข้าวที่คุณหิ้วมาเมื่อคืนไงครับ (ฟอด!) ”

เอสต้องหันมาหอมแก้มน้ำอย่างหมั่นเขี้ยว เมื่อเห็นว่าคนน่ารักของเขาพันตัวเองเหมือนหนอน

กระดึบๆเข้ามาหา กอดเอวเขาแล้วทำตาแป๋วถามยิ้มหวานอย่างขี้อ้อน

“ไม่เสียเหรอ”

“ไม่หรอกกินได้ เมื่อคืนทำโทษคุณเสร็จผมก็ออกมากินน้ำเห็นมันวางอยู่เลยเอาใส่ตู้เย็นไว้”

“หือ..////// อะไรอ่ะ กินในห้องไม่พอ ยังออกมากินนอกห้องอีกเหรอ..คึคึคึ”

“แนะ!” (เดี๋ยวนี้ทะลึ่งนะเมียกู/////)

“แอ๊ะ อะไรเล่า555ดีจังกำลังหิวเลยอ่ะเอส ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โอ๊ยหิวหิว”

“งั้นไปอาบน้ำนะครับ เดี๋ยวออกมากินข้าวพร้อมกัน(หอมดังฟอด) หรือจะให้ผมอาบให้..”

คำถามสุดท้ายถูกกระซิบพูดชิดริมหู เล่นเอาคนฟังหน้าแดงระเรื่อใจเต้นโครมคราม

รีบดันหน้าไอ้คนเจ้าเล่ห์ที่ยิ้มล้อหน้าหล่อให้ออกห่างอย่างเขินอาย


“ไม่ต้องเลยผมอาบเองคนเดียว เดี๋ยวก็ไม่ได้เป็นอันอาบกันพอดี..////*//”

น้ำกำลังจะเดินไป แต่เอสก็จับข้อมือไว้แล้วดึงเข้าหาตัว อดใจไม่ไหวต้องอุ้ม

เจ้าหนอนที่เขินซะตัวม้วนได้น่ารักสุดๆขึ้นมาจนได้

“เฮ้ย/////////*//เอส! ปล่อย! ไม่เอาผมอาบเอง!!!”

น้ำดิ้นๆๆ ดันหน้าเอสที่ไล่หอมแถวแก้มแถวซอกคอให้ถอยหนี แต่ก็ไม่เป็นผล

โดนจู่โจมทั้งหอมทั้งดูดจูบซอกคอให้เป็นรอย ร้องโอยสะดุ้งด่า

“พอแล้วไอ้บ้านี่!/////*// ทำเป็นรอยอยู่ได้! เป็นรอยไปทั้งตัวแล้วดูดิ๊! อายเขาตายใครมาเห็น”

“หึหึ ไม่ต้องอายหรอก คนรักกัน...ผัวเมียกันมันก็ต้องอย่างนี้แหละ”

“อุ๊////////*// ทะลึ่งว่ะ! ปล่อยเลยเอสไม่อุ้ม ผมเดินเอง”

“ไม่เอา........คึคึคึ.... ต้องลงโทษ....เดี๋ยวอาบให้เอง!”

“เหวอ!!! ไม่เอาไอ้บ้า! //////*// ไม่ไหวแล้วเจ็บไปหมดแล้วไอ้หื่นเอ๊ย!!!”

“55555ไม่ได้ๆ ลงโทษๆ555”

“ใจร้ายยยยย///////////*// แล้ววันนี้กูจะได้แดกข้าวมั้ยเนี่ยโฮ!!!”



ว่าแล้วคนโดนอุ้มก็ไม่ได้รับการปล่อยตัวจนกระทั่งถูกพาเข้าไปในห้องน้ำจนได้..



............................

.............


.......




บ่ายแก่ๆ......

น้ำยังนอนพุงป่องแอ้มแม้ง เรอเล็กๆออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว

เอนตัวพิงพนักโซฟาดูทีวีหลังจากกินข้าวแทบหมดหม้อจนอิ่มแปล้


“เป็นไงบ้างน้ำ.......หล่อมั้ย55”

เสียงเอสเรียกให้หันไปดู น้ำยิ้มกริ่มหันไปตามเสียงเห็นเอสออกมายืนหน้าห้องนอน

อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มสุดหล่อ เก๊กท่าเก๊กหน้าอวดเขาใหญ่

“555 หล่อมากๆ...พี่เอสขา...5555 จะใส่ไปไล่จับกระเทยที่ไหนเหรอ”

“โธ่น้ำ ชุดนี้ผมจะใส่ไปงานประกาศรางวัลเมขลาล่อแก้วปีนี้ไง...พรุ่งนี้แล้ว..คุณจำได้มั้ย”

“เออ.........จริงด้วยสิ.........เอส..................แล้วพี่โอบ...ไปมั้ย..”

น้ำถามเสียงอ่อย.... นึกได้ว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้เอสผิดใจกับผู้จัดการส่วนตัวคนสนิท



“.............ผมก็ไม่รู้สิ.......ว่าจะไปหาพี่แกเย็นนี้แหละ.....มีเรื่องต้องคุย..”

เอสพูดพลางเดินมาทิ้งตัวลงนอนหนุนตักน้ำ เงยหน้ายิ้มให้กัน

“ถ้าเป็นเรื่องผม...ไม่เป็นไรหรอกเอส....ไม่ต้องให้พี่โอบยอมรับก็ได้ผมไม่สนแล้ว

ตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเรารักกันจริงๆ..... เขาก็ไม่ได้มายุ่งอะไรด้วยแล้วนี่ครับ”

“ไม่ใช่เรื่องนั้น......”

“แล้วคุณจะคุยอะไรกับเขาเอส?”

“...........ผมว่า..........ผมไม่บอกคุณดีกว่า..หึหึหึ”

“เอ้า! ////*// สารภาพมาซะดีๆ!”

“โอ๊ย555อย่าหยิกสิ!... 55ไว้พรุ่งนี้ผมจะบอกคุณ........ที่งานนะ”

“หา..........ที่งาน.........”

“ไปงานประกาศรางวัลกับผมนะ ถ้าอยากได้ชุดใหม่เดี๋ยวผมพาไปซื้อวันนี้เลย นะนะนะ”

คนหล่อลุกขึ้นมาอ้อนกอดแล้วซุกหน้าหอมคอ หอมแก้มคนน่ารักให้จั๊กจี๋ขำคิกคัก

“5555///// ทำไมต้องให้ผมไปด้วยล่ะ ผมไม่อยากไปเลย55 ไม่เล่นเอส”

“นะน้ำนะ นะคร้าบบบบ”

“5555 เออๆไปก็ได้ เฮ้อ...///// ไม่ต้องซื้อชุดใหม่ให้ผมหรอก ผมไม่ได้เป็นดารา

ไม่มีใครเขาสนใจว่าผมจะใส่ชุดซ้ำหรอก เอาสูทที่คุณเคยซื้อให้ผมใส่ตัวแรกนั่นแหละ

.......แต่มีข้อแม้ว่าต้องบอกมาก่อนว่าเรื่องพี่โอบมันยังไง”

“หึหึ...ก็จะไปขอโทษเขาไง.........แล้วก็บอกว่าดีกับคุณแล้ว ผมไม่โกรธแล้ว

แล้วก็เรื่องงานที่จะไปวันพรุ่งนี้แหละ.....ไม่มีอะไรมาก”

“แน่ใจนะว่าแค่นั้นอ่ะ”

“หึหึหึ.......แน่....”

“ขำอะไรวะ”

“ตื่นเต้น พรุ่งนี้ได้ควงเมียออกงานใหญ่555”

“ไอ้บ้า!/////*// เลิกเรียกแบบนี้เลยมันจั๊กกะดึ๋ยเว้ย”

“ไม่เอาน่าที่รักครับ////”

“โว๊ะ/////*// อันไหนก็น่าอายชิบหายเฮื่อย!”


น้ำยิ้มและพลอยขำไปกับท่าทางตื่นเต้นของเอส ก่อนจะสะดุ้งรับโทรศัพท์จากชัย

ที่โทรมาถามข่าวคราว คนน่ารักหัวเราะเสียงใส นอนกลิ้งกับโซฟาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนไป

คนหล่อก็อมยิ้มลุกเดินหนีไปนอกระเบียง กดโทรศัพท์หาเพื่อนๆบ้าง

พวกเขาคืนดีกันแล้วทุกคนก็ต่างยินดีด้วย...




เอสอยู่ในสายกับกร.....

“พี่เอสพี่แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ.......แน่ใจนะ!”

“แน่ใจดิวะ..................คอยดูพรุ่งนี้แล้วกัน”








tsktonight…TBC.
***5555ถ้ายังรักกันต้องอ่านให้จบนะคะ^^
บอกใบ้คิดว่าทุกคนน่าจะพอเดาได้ว่าเอสคิดจะทำอะไร ให้ลุ้นเอาสำเร็จมั้ย555
มันจะออกมาตีลังกาท่าไหนก็คอยดูกันนะคะ รักๆๆ แฟนๆจ้า

เป่าลม. แผลคุณแม่ใกล้หายแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ยาสมุนไพรดีมากๆ
ถามชื่อใบไม้จากคนที่หามาให้ เขาก็ลืมทุกทีต้องไปถามพ่อเขาก่อน เอาไว้รู้ว่าชื่อออะไร
จะเอามาบอกนะคะ ยาดีมากๆ

ปากลิง. ส่วนเบาหวานของนังคนแต่งเองก็โอเคดีค่ะเหลือ126 แต่เมื่อวานมีน้ำตาลต่ำ
55โชคดีที่ดูแลแม่มานานเลยรู้ว่าต้องทำไง ก็หาอะไรหวานๆกินแป๊บเดียวหายค่ะ
วิก็พยายามออกกำลังกายนะ จะได้แข็งแรงแล้วมารายงานให้เพื่อนๆแฟนๆที่น่ารัก
รู้ความเคลื่อนไหวของหนุ่มๆเค้าต่อไปจ้า

ปลิงลวก. เอ....คิดไปคิดมาก็งงว่า ถ้าหากเรื่องนี้จบไปแล้ว วิจะลงตอนพิเศษให้ยังไงดี?
ลงต่ออีก หรือต้องเปิดกระทู้ใหม่ หรือแทรกในกระทู้เรื่องต่อไปที่จะแต่งดี
ยังไม่รู้เลยต้องทำไง ใครรู้บ้างเขาทำไงกันบอกวิทีสิจ๊ะ^^



หมูกระต่าย // ดีใจที่กลับมาอ่านกัน คิดถึงนะคะ^^

nunnan // ตอนที่แล้วหลายคนบ่นแบบนี้ เอ๊ะหรือยิ่งกว่า555

Solo009 // ถ้าเป็นไปได้อยากมาต่อให้ทุกวันทั้งวันเลยใจแทบขาด555

 item // ไม่จะล่ะ ดีไปเล้ยเรียบร้อยรายงานฮับ^^

choijiin //  สงสัยน้องน้ำกลัวโดนยึดตำแหน่งนายเอก 55รีบเลย

Elizabeth_TonnY // ขอบคุณกำลังใจจากแฟนๆที่น่ารักเสมอ
คำอธิษฐานเป็นจริงละ55


รักทุกคนนะคะ ขอบคุณที่ตามกันตลอดมานะจ๊ะ^^

[choijiin]

ปลิงลวก. เอ....คิดไปคิดมาก็งงว่า ถ้าหากเรื่องนี้จบไปแล้ว วิจะลงตอนพิเศษให้ยังไงดี?
ลงต่ออีก หรือต้องเปิดกระทู้ใหม่ หรือแทรกในกระทู้เรื่องต่อไปที่จะแต่งดี
ยังไม่รู้เลยต้องทำไง ใครรู้บ้างเขาทำไงกันบอกวิทีสิจ๊ะ^^


ลงต่อได้เลยค่ะคุณวิ แค่คุณวิลงท้ายหัวเรื่องว่ายังไม่จบ
พี่โมก็ยังไม่ย้ายเข้าห้องนิยายจบแล้วค่ะ
 

ขอบคุณสำหรับตอนนี้มากๆเลย
อ่านแล้วยิ้มแก้มแทบแตก
ตอนหน้านี่ก็แอบลุ้นว่าเอสจะทำอย่างที่คิดไว้มั้ย
ยังไงก็สู้ๆนะเด็กๆ
 

คุณวิกับคุณแม่หายไวๆนะคะ
 

[item]

คิดถึง........และรักมากนะคนเนี้ยะ....น่ารักที่สุด 

[แก้วเปล่า]

รักคนแต่งสุดไรสุดอ่า
ดราม่ามากน้ำตาหมดไปเป็นลิตรเลย

เย้ๆๆน้ำกับเอสดีกันแล้ว
นิกกี้กับแบงค์น่ารักฝุดๆๆอ่า