[yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)  (อ่าน 559519 ครั้ง)

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0





*** อาจมีบางคนตกใจ เอ๊ะทำไมวิมาเร็ว เป็นไปได้ยังงายยยย55
(แอบบอกคิดถึงเหมือนกันจ้า)



ตอนพิเศษ เทม&กร




PAST  3



“พี่น้ำ หวัดดีครับ”
น้ำหันไปมองตามเสียงเรียกก็ยิ้มกว้างน่ารัก รินน้ำชาใส่น้ำแข็งมาเสิร์ฟให้
“เป็นไงไอ้กร เงียบไปเลยนะมึง ดีนะที่ยังไม่อุตส่าห์โผล่หัวมาหากูได้”
“โธ่พี่น้ำอย่าด่าอะไรผมเลยนะวันนี้ ผมเศร้าอยู่นะเนี่ย”
น้ำสั่งให้กรมาหาที่ร้านเพื่อชิมขนมสูตรใหม่วันนี้ กรก็รีบหาเวลาแวะเข้ามาเพราะคิดถึง
อีกอย่างเขาอยากถือโอกาสปรึกษาเรื่องของเทพพิชัยด้วย กรรู้สึกเหนื่อยล้าและหมดแรง
เหมือนพลังงานของเขามันใกล้มอดเต็มที เหนื่อยและวุ่นวายกับเรื่องของตัวเองจนท้อใจ
เรื่องงานยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องความรักนี่ท่าจะสาหัสหน่อย เพราะเทมยังหายจ้อย
จนกรซึมเศร้าไปถนัดตา เขายิ้มไม่ออก

“หืมมม เศร้าห่าอะไร ตอแหลจริงนะมึง ลั่นล้าตีพุงรอของฝากอ่ะดิไม่ว่า หึหึ”
น้ำลงมานั่งตรงข้ามกรที่โต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆมุม ตรงนี้ที่นั่งเป็นเบาะนุ่มๆวางกับพื้นหลากสี
คนน่ารักท้าวคางคุยด้วยยิ้มๆ แปลกที่กรมองผ้ากันเปื้อนซึ่งเป็นเหมือนเครื่องแบบ
ประจำร้านที่น้ำใส่อยู่แล้วรู้สึกว่ามันทำให้น้ำยิ่งดูน่ารักดี ทั้งที่มันก็เป็นแบบเรียบๆ
ธรรมดาสีน้ำตาลแดงเข้มเท่านั้น พนักงานผู้ชายในร้านทุกคนก็ต้องใส่เหมือนกันหมด
แต่มีแค่น้ำที่ใส่แล้วน่ารักเข้ากันจนบอกไม่ถูก

“เห๊อะ กับพี่โอบน่ะผมไม่หวังอะไรมากหรอก พาพี่ลูกตาลไปทำงานที่ขอนแก่นอีกรอบ
สงสัยก็ไม่พ้นซื้อแหนมมาฝากแหง ไม่ก็หมูแท่งหมูเส้น ”   กรทำหน้าเบื่อๆท้าวคาง
ตามองมือตัวเองที่จับหลอดคนน้ำชาเล่นน้ำแข็งในถ้วยไปเรื่อย  ก่อนจะเหลือบตาไป
มองเบเกอรี่ที่วางโชว์เรียงรายเต็มตู้กระจกทางขวามือ “ไหนอ่ะพี่น้ำขนมใหม่อ่ะ
แล้ว...นี่พี่เอสไม่เข้าร้านเหรอครับ พวกนิกกี้กับแบงค์ล่ะ”

“ไอ้นิกมันไม่ทำวันนี้ แบงค์มาแล้วเมื่อเช้า ไอ้นิกเพิ่งมารับไปเรียนบ่ายก่อนมึงมา
ส่วนเอสไปถ่ายละครตั้งแต่ตีห้า เห็นว่าบ่ายๆคงเสร็จถ้าไม่มีอะไรเดี๋ยวก็น่าจะแวะเข้ามา”
น้ำร่ายยาวบอกกร พลางเดินไปเอื้อมมือหยิบจานขนมที่เตรียมไว้ให้กรชิมออกมาจาก
หลังเคาน์เตอร์ เอามาวางต่อหน้าเด็กหนุ่มคนดัง ที่ยิ้มรับขอบคุณ
มันเป็นเค้กดาร์คช็อคโกแล็ตไส้ซอสสตอร์เบอร์รี่สดสีแดงฉ่ำแต่งหน้าด้วยไวท์ช็อคโกแล็ต
กรตักชิมเข้าปากคำแรกก็ชมว่าอร่อยมาก แต่กำลังจะตักกินคำที่สองก็ชะงักเมื่อน้ำพูด

“พูดให้มันถูกคนหน่อยยยย อ่ะโธ่ มึงก็รู้ว่ากูหมายถึงของฝากจากใคร” 
น้ำทำหน้าทำตายิ้มๆเจ้าเล่ห์ใส่กร เล่นเอากรเคี้ยวขนมไปก็งงไป 
“อ้าวแล้ว...พี่น้ำพูดถึงใครอ่ะครับ”
“ก็ใครล่ะที่มันไปเมืองนอกอ่ะ”  น้ำยังยิ้มยักคิ้วสองสามทีให้กรยิ่งงง
“ไปเมืองนอก.........พี่น้ำพูดถึงใครครับ... ใครไปเมืองนอก!?”
“เอ้า! ไอ้ห่า! นี่มันยังไม่ได้บอกมึงอีกเหรอฟายเอ๊ย! เชื่อเลยแม่งง่าวแต้ๆ” 
เห็นท่าว่ากรจะยังไม่รู้เรื่องจริงๆ น้ำก็บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย

“พี่น้ำพูดถึงใครอ่ะ!?”  กรขมวดคิ้วหนัก รู้สึกระทึกในใจ ขออย่าให้เป็นไอ้คนที่เขาคิดเลย
“ก็ไอ้พี่เทมของมึงไง!”
“ห๊า!!! พี่น้ำพูดใหม่อีกทีดิ๊!!?”
ถามทวนย้ำกับน้ำแทบไม่ทัน แต่คำตอบก็ยังเหมือนเดิมเล่นเอากรอึ้งจนเหวอ
พี่เทมไปเมืองนอกทำไมไม่บอกเขา!!! ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย!!!

“เขาไปได้ไง! ไปทำไม! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่! แล้วเขาไปกับใคร!! ไปที่ไหนอ่ะพี่น้ำๆๆ!!!”
เหมือนกรจะสติแตก ลุกข้ามโต๊ะมาจับไหล่น้ำเขย่าถามอย่างตกใจหน้าซีดหน้าเสีย
เลยโดนน้ำตบกะโหลกไปทีหวังเรียกสติ แต่เล่นเอาเด็กหนุ่มบ่อน้ำตาแตกคนตบเลยได้เหวอ
“อึก ฮึฮือออออออออออ เชี่ยแม่งงงงเลวววววว สัด! ทิ้งกู!!! ฮือออออออออออ”
เห็นเจ้าดาราหน้าใส ฟุบหน้าลงกับโต๊ะร้องไห้ฟูมฟาย น้ำก็ได้แต่ลูบหัวโอ๋เก้ๆกังๆบอกให้เงียบ
“ชู่วๆๆ ไอ้บ้ากรอย่ามาร้องไห้ในร้านคนอื่นเซ่ว้อยยย ไม่อายเขารึไงไอ้เด็กบ้าเอ๊ย”
กรสุดจะกลั้นความอัดอั้นใจเขาหยุดร้องไม่ได้ สุดท้ายน้ำเลยต้องลากกรเข้าไป
คุยกันหลังร้านเบาๆสองคน

“มันไปได้สี่ห้าวันแล้ว ห่าเวรจริงๆดันเสือกยังไม่เคลียร์ไม่พอ แม่งไม่บอกมึงว่าจะไปด้วยซ้ำ
แล้วก็เสือกมาโกหกกูก่อนไปอีกนะว่ามันคุยกับมึงแล้ว เดี๋ยวคอยดูกลับมากูจะด่าให้!” 
กรยังยืนน้ำตาไหลฟังน้ำเล่า อาจเป็นเพราะตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้คุยกับเพื่อนๆ
ที่รู้จักเทมเลย สื่อโซเชี่ยลก็งดเล่นทุกอย่าง ในหัวของเขามันจมอยู่แต่กับความเศร้า
และวนเวียนอยู่กับภาพที่ทะเลาะกันในวันนั้น 
เพิ่งได้มารู้เอาตอนนี้เองว่าพี่เทมของเขาพาป๊าไปหาแม่แทมที่อเมริกา
หนุ่มน่ารักถอนใจหน้ามุ่ยหลงคิดไปว่าทั้งสองคนคืนดีกันแล้ว แต่นี่มันไม่ได้ใกล้เลยสักนิด

น้ำยืนลูบหัวกรที่กอดเขาน้ำตานอง กรก็เอาแต่พูดวนไปวนมาแต่เรื่องเดิมจนน้ำเพลีย
“พี่น้ำดูเขาทำสิ บอกพี่น้ำแต่ไม่ยอมบอกผมสักคำฮึกฮึก ทำเหมือนไม่รักเลยฮึกฮืออ”
“เฮ้อ ไอ้กรเอ๊ย ด่ามันยังไง โกรธมันแค่ไหน สุดท้ายยังไงมึงก็ยังรักมันอยู่ดี มันก็ด้วยกูรู้
เชื่อกูเดี๋ยวมันก็กลับมาหามึง เมืองนอกนี่ก็ไม่ได้ไปแล้วไปเลยสักหน่อยนี่หว่า” 
กรนิ่งคิด แล้วเช็ดน้ำตา มันก็ใช่ ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังรักพี่เทมอยู่ดี
แม้ว่าเทมจะทำเหมือนไม่แคร์เขาแล้วก็ตาม

“  แล้ว....เขาจะกลับเมื่อไหร่ครับ”
น้ำทำหน้านึก   “..........เอ........อันนี้กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ มันไม่ได้บอก”
“เหรอครับ” เสียงกรขานรับเศร้าๆ คิดแล้วก็น้อยใจสุดๆกับการหนีไปเมืองนอกของเทม
แม่นงค์กับคุณหมอเรียวก็เหลือเกินไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย ดีล่ะวันนี้เขาจะไปถามให้รู้

“เฮ้ย! ทำอะไรกันน่ะ!”  เสียงเจ้าของร้านอีกคนทักดังทันทีที่ชะโงกหน้าเข้ามามองหาตัว
คนรักในห้องครัว พนักงานทำขนมพากันขำคิกคักเมื่อเห็นคนเพิ่งมาเดินหน้าหงิก
ดูก็รู้ว่าหวง  “อะไรวะโตเป็นควายแล้วไอ้กร ร้องไห้ทำไมกลับไปให้แฟนตัวเองโอ๋สิเว้ย
มายุ่งกับเมียชาวบ้านเขาทำไม”  เอสปากไม่ดีแต่ก็ไม่ใช่ไม่ห่วงกร เขาอยากให้กรเลิกร้อง
จึงแกล้งว่า ก่อนดึงเอวน้ำเข้าไปกอดซะแน่นแบบหวงๆ แต่คำที่เอสพูดนั้นดันจี้ใจกรเกินไป
กรเช็ดน้ำตาตัวเองจนนิ่ง บอกลาทุกคนแล้วเดินเหยียบเท้าเอสไปแบบหน้าตาเฉย
แต่แอบหันมาทำหน้าสะใจให้เห็น
“เจ็บนะ ไอ้เวร!”  เอสจะไล่เตะน้ำก็รีบดึงหูไว้ด่าว่าปากไม่ดีก่อนทำไม
กรได้ยินก่อนออกจากครัวก็ยิ้มเยาะหันมาแลบลิ้นสมน้ำหน้าเอสอีกที
แล้วค่อยวิ่งหนีดารารูปหล่อรุ่นพี่ที่ไล่กวดไปอย่างเร็ว



******************************************


....ออกจากร้านของน้ำ กรก็ไม่รอช้าที่จะบุกไปถามแม่นงค์กับหมอเรียวถึงบ้าน...

คุณหมอเรียวยังไม่กลับมา แต่ก็เจอคุณอนงค์นาฏยิ้มหวานต้อนรับ
ทันทีที่เด็กหนุ่มหน้าใสชื่อดังลงมาจากรถ คุณอนงค์นาฏก็ต้องสะดุ้งตกใจ
เมื่อคนมาหาพุ่งตัวเข้ามากอดเอว ซบหน้าสะอื้นแล้วบอกเสียงเบา
 “แม่นงค์ครับ ฮึก...ช่วยผมด้วยฮึกฮึก พี่เทมเขาไม่รักผมแล้ว ฮึก...ฮือฮือ”
“อะไรกันกร!? ลูก!?”

ต้องปลอบกรอยู่นานกว่าจะนิ่งเลิกน้ำตาไหลเพราะคิดว่าถูกทิ้ง
คุณแม่นงค์พูดแกล้งทำเสียงดุว่าเจ้ากล้ามโตเพื่อโอ๋กร   “ตาหนูเทมนี่ใช้ไม่ได้เลย!
เกินไปแล้วทำแบบนี้แม่ไม่ยอมเหมือนกันลูก เล่นหนีไปไม่ยอมบอกน้องได้ยังไงกันนะ
แย่ที่สุดเลยเฮ้อตาหนูนี่น้า ไว้กลับมาแล้วแม่จะเล่นงานให้หนักเลยนะลูกนะ
กรไม่ต้องร้องแล้วนะคะลูก เดี๋ยวแม่จัดการให้นะ”

“เขาไปไม่ยอมบอกผมสักคำ ทำเหมือนผมเป็นคนอื่น ทำอย่างนี้มันหนีผมไปชัดๆ”
กรพูดเหมือนคนหมดแรง มีมือแม่นงค์คอยลูบหัวลูบแก้มเบาๆบอกอย่าทำหน้าเศร้า
ขยับถ้วยขนมบัวลอยงาดำน้ำขิงตรงหน้าเลื่อนไปให้พร้อมน้ำดื่มเย็นๆในแก้วใส
แต่กรกลับก้มหน้าทำท่าเหมือนกินไม่ลง
“อย่าคิดอย่างนี้สิลูก หนูกรไม่เอา ไม่คิดนะคะลูก มันไม่จริงเลย คนอื่นที่ไหนกัน
พี่เทมน่ะเขาคิดถึงแต่เรื่องของหนูอยู่ตลอดเวลา แม่รู้ดี”  คนพูดยิ้มหวานนำหวังอยากให้
เด็กหนุ่มที่นั่งตั้งใจฟังเธอผุดยิ้มตาม แต่ก็ยังได้เห็นแค่ใบหน้าที่ซึมเศร้าเท่าเดิม

“ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไม เขาไปแล้วไม่เคยโทรกลับมาหาผมเลยล่ะครับแม่นงค์..”
คำถามนี้เล่นเอาคุณอนงค์นาฏเลิ่กลั่กคิดหาข้อแก้ตัวแทนตาหนูเทมของเธอแทบไม่ทัน
 “ เอ่อ.. บางทีพี่เขาแค่อาจจะยังไม่ว่างโทรมา หนูอย่าคิดมากนะลูก เนี่ยกับแม่เองก็เถอะ
ตั้งแต่ไปเขาก็ยังไม่เคยโทรมาหาเลยเหมือนกัน แต่แม่รู้ว่ายังไงเขาก็ต้องรีบกลับมาแน่จ้ะ”

“เหรอครับ....แม่นงค์ว่าอย่างนั้นเหรอครับ”  กรถามย้ำเหมือนอยากให้ตัวเองมั่นใจ
“ไอ้ที่หายเงียบไปเนี่ยแม่ว่าพี่เขาคงแค่อยากจะให้เวลากับหนู แล้วก็ถอยออกมาให้ตัวเอง
ได้คิดอะไรๆดู บางทีกับบางเรื่อง เราก็ต้องรู้จักรอ ยิ่งถ้ามันเป็นเรื่องที่สำคัญมากในชีวิตเรา
ต้องรอนะกร รอพี่เขาแล้วให้โอกาสกับความรักของพวกหนู ให้มันได้โตไปอีกก้าวนึงนะจ๊ะ”

กรพยักหน้าตามที่แม่นงค์พูดปลอบช้าๆ แต่น้ำตาดันไหลออกมาซะได้
“ครับ...งั้นผมจะรอ”


+++++++++++++++++++++++++++++++++


สองวันต่อมา..
ตรื้ดดดดดดดดด.......
ก๊อปโทรเข้ามา ขณะที่รถของดาราหน้าใสยังติดไฟแดง
“ฮัลโหลครับพี่ก๊อป”  กรรับสายเสียงเหนื่อยๆ เขาเพิ่งไปอัดรายการที่สถานีโทรทัศน์กลับมา
“ฮัลโหลลลค่าน้องกรขา ฮุฮุฮุอยู่ที่ไหนเอ่ย”  เสียงกระเทยสาวลั่นล้าร่าเริงสุดฤทธิ์
“หึ..ผม....อยู่แถว.....อ่ะครับ”
“ว้ายใกล้กันพอดี๊พอดีเลย มาหาพี่ก๊อปหน่อยเร๊วคนดี เดี๋ยวเย็นนี้พี่ก๊อปเลี้ยงข้าวนะเอาม๊าๆ”
“หึหึไปทำอะไรครับคราวนี้ ผมไม่ไปพอกหน้าเป็นเพื่อนพี่แล้วนะเบื่อสปาแล้ว ไปชวนพี่บิวสิ”
“วุ้ยยัยเจ้ไปพัทยายังไม่กลับเลยค่า เห็นว่าวืดไปอยุธยากับคุณหมอคราวที่แล้วเลยหนีไป
ปล่อยแก่กับแก็งค์นังกั้งนังกุ้งยัยฝาแฝดที่เขาเล่นหนังด้วยกันไง น่านล่ะ! พี่ก๊อปคนสวยเซ็ง
ดาร์ลิ้งของพี่ก็ไม่ว่างอ่ะวันนี้ คิกคิกให้แต่มันนี่มาถลุงเล่นฮุฮุ เนี่ยเลยชวนน้องกรไปด้วยกัน
นะคะน้องกรขาไปเดินซื้อของทอดน่องกับพี่ก๊อปคนสวยหน่อยน้า เค้าอยากควงอ่ะ” 
ดาราหน้านวลทำเสียงออดอ้อน กรได้ยินก็อดยักยิ้มขึ้นไม่ได้ นี่ถ้าเห็นหน้าคงไม่แคล้ว
พี่เขากำลังทำตาปิ๊งๆใส่แน่

กรตกลงไปซื้อของเป็นเพื่อนก๊อปที่ห้างดัง เข้าร้านนู้นออกร้านนี้แบรนด์ดังๆแพงหูฉี่ทั้งนั้น
ซื้อน้ำซื้อขนมเดินถือถุงใส่เสื้อใส่กางเกงกันเต็มสองไม้สองมือ แล้วยังได้แวะถ่ายรูปคู่
แจกลายเซ็นให้แฟนคลับกันตามรายทาง ถึงจะเมื่อย เหนื่อย วุ่นวายไปบ้าง พี่ก๊อปพูดเยอะ
จนพูดไม่ทัน บางทีก็ฟังไม่รู้เรื่องเพราะเอาแต่ขำจนจำไม่ได้ว่าขำเรื่องอะไร แต่กรก็รู้สึก
ผ่อนคลายลงได้มาก กรเดินยิ้มเล็กๆคิดคนเดียว รู้สึกขอบคุณทุกคนที่อยู่กับเขา
คิดถูกแล้วที่มา..........

“เป็นอะไรคะน้องกร น้องกร!?” 
ก๊อปงงที่จู่ๆก็กรก็หยุดเดิน หันหน้ามองเข้าไปในร้านMKข้างๆตาโต
“.....พี่ก๊อปช่วยผมดูหน่อยเถอะครับ นั่นใช่........”
“หือ.....โอ๊ะ! ว้ายบังเอิญจังเลยน้องกร คุณเทมนี่! กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ!?”

นั่นสิ..............เขาก็อยากรู้
แล้วก็อยากรู้ด้วยว่าใจไอ้บ้านั่นมันทำด้วยอะไร ถึงเมินเขาได้ขนาดนี้
ไปก็ไม่บอก กลับมาแล้วก็ไม่มาหา โทรมาก็ยังดี นี่ไม่มีอะไรเลย
แล้วทำไมวันนี้มานั่งกินMKสบายใจเฉิบ อยู่กับใคร!?

กรขมวดคิ้วเครียด หน้าบึ้งตึงสุดๆจนก๊อปที่ยืนมองข้างๆต้องเอามือปิดปาก
มองซ้ายมองขวา มองเข้าไปในร้านแล้วก็ลูบแขนกรบอกให้ใจเย็นๆเข้าไว้ 
งานท่าจะเข้าแล้วคราวนี้  “ว้ายสงสัยไม่ใช่เนอะ โฮะโฮะ หน้าเหมื๊อนเหมือนแต่คงไม่ใช่อ่ะ”

“ใช่! ใช่สิ! ทำไมจะไม่ใช่!!”  กรเน้นย้ำ พูดกัดฟัน กำมือที่ถือถุงข้าวของแน่นอย่างเจ็บใจ
ไอ้เด็กผู้ชายม.ปลายหน้าตาดีผิวขาวๆนั่นมันใคร!? 
มานั่งกินสุกี้กับมันสองคนหมายความว่าไงวะ!

“ฮึ่ม!....ไอ่เชี่ยพี่เทม! มึงทำอย่างนี้กับกูใช่มั้ย!ฮึก!!”
กรทิ้งข้าวของกองกับพื้นบ้าง ส่งให้ก๊อปผวาช่วยหอบไว้บ้าง แล้วรีบหยิบมือถือมากด
โทรไปแล้วเห็นเทมหยิบโทรศัพท์มาดูแต่ไม่ยอมรับสาย กรยิ่งกัดฟันแน่นเขาอยากร้องไห้
น้ำตาคลอแล้วแต่พอเห็นคนรักนั่งลูบหลังยิ้มหวานให้ไอ้เด็กม.ปลายคนนั้นเพราะมันสำลักไอ
ความน้อยใจ เสียใจทุกอย่างก็ประดังเข้ามาในหัวและในหัวใจที่บอบช้ำของกร
เขาต้องร้องไห้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วนะเพราะไอ้ผู้ชายคนนี้...

“ว้ายยย! น้องกร! น้องกร! จะจะใจเย๊นนนนนนนนน น้องกร!!”
เสียงก๊อปร้องเรียกหอบของทั้งหมดพะรุงพะรังอย่างยากลำบาก
ดาราหน้านวลรีบวิ่งตามกรที่ปาดน้ำตาตัวเอง เดินนำลิ่วเข้าไปในร้านสุกี้ด้วยความโกรธ






**********************************************






ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
ค้างมากกกกกก
ตกลงพี่เทมมากับใครอ่าาาาา
กรได้หึงบ้างหล่ะทีนี้  :ruready
จะทะเลาะกันแรงขึ้นมั้ยน้าาาาา

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 o22 o22
คุณวิกลับมาก้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อย่าทิ้งคนอ่านจิ้
 :o12: :o12: :o12:

ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
สมน้ำหน้ากรนะบางทีอ่ะ

Solo009

  • บุคคลทั่วไป
สู้ๆนะครับคนเขียนเรารออยู่น้าาาาาาา

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0




***มาต่อให้เรียบร้อยแล้วหนึ่งคู่ เหลืออีกสามคู่นะจ๊ะ:try2:
ขอบคุณเม้นท์มากๆ^^ อ่านแล้วก็คิดถึงนะคะ



ตอนพิเศษ เทม&กร



 PAST  4




“กร!”   เทมเหวอเจอกรพุ่งเข้ามายืนมองจ้องเขาตาขวาง ตาก็แดงๆเหมือนคนจะร้องไห้
กรกำหมัดแน่น ก่อนเบือนสายตาไปจ้องหน้าเด็กผู้ชายใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย
ที่นั่งกินสุกี้อยู่กับคนรักของเขาอย่างไม่พอใจมากถึงมากที่สุด ไอ้เด็กคนนั้นก็อ้าปากเหวอ
ก่อนจะกระเถิบตัวมาใกล้เทมยิ่งขึ้นแล้วเขย่าแขนให้หันไปคุยกัน ซุบซิบแบบไม่เกรงใจ
สายตากินเลือดกินเนื้อของเขาเลย  “เฮ้ยเฮียเทมๆ ดาราอ่ะเฮีย ทำไมเขามาหาเราล่ะ!?”
“เอ่อ รู้จักกัน”  เทมตอบสั่นๆ แต่แค่นี้ที่กรได้ยินน้ำตาก็แทบร่วง อะไรนะ นี่เขาเป็นแค่
คนรู้จักเท่านั้นเหรอในวันนี้.............

“วะว้าย อุ๊บ! เฮ้ยเอ่อน้องกรค้าบ ใจเย็นน้า|||||| แหมคุณเทมอ่ะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ทำไมไม่ยอมบอกกันบ้างเลยครับ! ชิ!!”  น้องก๊อปที่หอบถุงของช็อปปิ้งมากมาย เดินเข้ามา
ก็รีบดัดเสียงเข้ม เก็กแมนแล้วแอบจิกตาต่อว่าไม่พอใจเทพพิชัยที่มีท่าทีเหมือนกำลังนอกใจ
กร แล้วโดนจับได้คาหนังคาเขาตอนนี้

“หวัดดีคับคุณก๊อป..  เอ่อกร.... นี่...” 
เทมทักก๊อปเล็กน้อยแล้วมองหน้ากร ก่อนผายมือจะแนะนำเด็กผู้ชายข้างๆ
“ขอคุย! ถ้าพี่ไม่ตามมาผมก็จะถือว่ามันคือคำตอบของเรา แล้วแต่พี่ก็แล้วกัน!”
กรไม่สนใจฟังด้วยซ้ำว่าไอ้เด็กคนนั้นมันชื่ออะไร เขากัดฟันพูดกับเทมอย่างโมโห
ข่มเสียงไม่ให้สั่น แต่ใจเขามันสั่นไปเรียบร้อยแล้ว พูดเสร็จก็รีบสะบัดหน้า คิดจะเดินหนี
แต่โดนคว้าข้อมือฉุดไว้ เด็กหนุ่มรีบหันกลับมาจ้องตาคนจับตาเขียวปั๊ด เคืองแบบสุดๆ
เทมเห็นหน้ากรแล้วก็ถอนใจ รู้ว่าขัดไปเขาคงยิ่งโดนโกรธ
“เฮ้อ.......โอเคๆ โอเคครับ แต่ขอเร็วหน่อยนะตอนนี้พี่ยังไม่ว่าง” 
 “ทำไม! ทำไมไม่ว่าง! ทำไมต้องรีบ! นั่งกินสุกี้กันนี่มันสำคัญมากนักเหรอ!!!”
กรกระชากเสียงถามอย่างไม่ไว้หน้า หมายความว่ายังไงจะบอกว่าเลือกมันมากกว่าเขาใช่มั้ย
“อุ้ยใจเย็นก่อนเถอะน้องกร! คนจะมองนะคะ!!”  ดาราหน้านวลรุ่นพี่กระซิบบอกตาเลิ่กลั่ก
“พี่ก๊อปกลับไปก่อนได้มั้ยครับ ผมขอของ...... ขอบคุณนะครับ ผมไม่เป็นไรครับพี่ไม่ต้องห่วง”
กรพูดกับก๊อปแล้วเดินถือถุงข้าวของของตัวเองนำเทมออกไป
เทมหันไปบอกขอตัวเดี๋ยวกับน้องนักเรียนชายที่พยักหน้ารับงงๆ เกาหัวตัวเองแล้วยิ้มให้ก๊อป
แต่ดันโดนสะบัดหน้าเชิดใส่ซะนี่ ดาราหน้านวลโทรหาบิวตามด้วยเอส เม้าท์แหลกทันที
แต่ก็ทำได้แค่เดินตามไปชะเง้อคอหาทั้งเทพพิชัยกับกร ไม่กล้าเสนอหน้าตามไป

กรโยนของทั้งสองมือใส่เบาะหลังรถแล้วตามเข้าไปนั่งที่คนขับ หน้าก็นิ่งมากจนเทม
ที่มองอยู่นอกรถถอนใจ เปิดประตูเข้ามานั่งคู่เบาะข้างคนขับหน้านิ่งไม่ต่างกัน
เงียบอยู่นานจนกรต้องเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนด้วยความอึดอัดใจ ไม่มีแล้วจริงๆที่จะง้อเขาสักนิด
เทพพิชัยทำไมถึงเมินเฉยราวกับเขาเป็นคนไม่สำคัญ เหมือนคนแปลกหน้ากันอย่างนี้
“ผมเสียใจ....... ผมขอโทษครับ ที่ผมทำนิสัยไม่ดีกับพี่เทมมากไปจนพี่...ทนไม่ไหว”
“กร...”   เทมอึ้งมากที่กรเปิดปากพูดมาแบบนี้ เจ้ากล้ามโตคิดว่าจะโดนด่าด้วยซ้ำ
ที่หายหัวไปไม่ยอมบอกกล่าว หันไปมองคนพูดก็ยิ่งอึ้งกรหันมามองหน้าเขาทั้งน้ำตา
“ฮึก..ฮึก...” เด็กหนุ่มเอาหลังมือเช็ดน้ำตาตัวเองทิ้ง “ฮึกอย่าทำอย่างนี้ได้มั้ย...ฮืออ
พูดออกมาสักคำก็ยังดี ว่าเลิกกันเถอะไม่เอาแล้วฮืออออ อย่าทิ้งให้ผมต้องทนแบบนี้!
ผมทนไม่ไหวนะฮึกฮึก ฮืออ ถ้าอยากคบกับคนที่เขาตามใจพี่มากกว่าผมก็บอกกันดีๆเซ่ฮืออ”

เทพพิชัยเม้มปากตัวเองแน่น เหมือนกำลังกลั้นใจอะไรสักอย่าง เขามองกรที่ร้องไห้
ถามเขาอย่างน่าสงสารแล้วก็หน้าเครียดคิด  “ตกลง..... เราจะเลิกกันใช่มั้ย..”
คำถามแทนคำตอบของเทมทำเอากรสะดุ้งเฮือก มองคนรักหันหน้าหนีทำท่าจะเปิดประตูรถ
ออกไปก็ร้องไห้โฮ  “พี่เทม! ฮืออออออออย่าไปฮือออ อย่าไปไม่เอาฮึกฮึกฮึกผมไม่ให้ไป!”
กรผวากอด เอื้อมไปจับมือเทมที่กำที่เปิดประตูรถให้ปล่อย แล้วกอดแน่นกดหน้าพูดกับ
หลังของเทม  “ผมรักพี่ครับฮือออ พี่ครับอย่าทำแบบนี้อึกฮึกฮือออพี่เทมอย่าทิ้งผมเซ่ฮือออ”
แค่คิดว่าเทมจะกลับไปหาไอ้เด็กผู้ชายคนนั้น เขาก็ปวดหัวใจจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว

“ถ้าไม่อยากให้ไป... แล้วทำไมต้องทำเหมือนอยากให้ไปให้พ้นๆตลอดเลยล่ะ”
ได้ยินเทมถาม กรก็รีบสั่นหน้า ผละออกมาเงยมองหน้าเทมที่บิดตัวหันกลับมาหา
“ไม่! ผมไม่ได้อยากให้พี่ไปไหนซักหน่อย อยากให้....ฮึก อยู่กับผมคนเดียว”
กรยังน้ำตาร่วง แต่สิ่งที่เขาพูดทำให้คนฟังยิ้มได้
“หมายความว่านายยังอยากให้พี่อยู่กับนายใช่มั้ย”
“ครับ!”
“งั้นสัญญาได้มั้ย ต่อจากนี้ไปจะไม่ดื้อ จะไม่ไล่พี่ จะไม่พูดคำว่าเลิกกันอีก
ถ้าไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ”
“ผมจะทำ!ฮืออออ ผมจะไม่พูดอีกแล้ว!!! ฮือออพี่เทมอย่าไปไหนนะครับ!”
“บ้ารึไง ก็ไม่ได้จะไปไหนจะอยู่กับนายนี่แหละ...หึหึ”   สายตาและน้ำเสียงที่ฟังอบอุ่นของเทม
 พร้อมสัมผัสจากมือที่ลูบหัว และริมฝีปากที่แตะเบาๆตรงหน้าผาก  ทำกรมองตาค้าง
แล้วก้มหน้าซุกกอดกับอกกว้างสะอื้นต่ออีกนิด ค่อยผละมามองหน้าคนรักอย่างไม่เข้าใจ
การกระทำที่เปลี่ยนไปภายในเสี้ยวนาทีนี้มันคืออะไร
“มองหน้าพี่ทำไม หึหึ พี่ขอโทษที่หายไปนายก็รู้แล้วนี่ว่าไปหาแม่ รู้มั้ยพี่โดนน้องน้ำด่าซะ
อยากเอาโทรศัพท์โขกหัวตัวเองตาย”
“ก็สมแล้วนี่ ฮึ! สมน้ำหน้าอยากทิ้งผมไปทำไมละ!”
“ทิ้งที่ไหนเล่า! ไปแล้วก็รีบกลับมานี่ไง คิดถึงกรจะตายแล้ว อื้มๆๆๆ”
พูดไม่พูดเปล่าก้มมาหอมแก้มหลายๆที แถมต่อด้วยจุ๊บปากเบาๆเหมือนหมั่นเขี้ยวเต็มประดา
กรเริ่มหน้าแดง แต่เขาก็ดีใจ มองรอบรถ เขายังเอี้ยวตัวกอดกับเทมอยู่ในรถคงไม่มีใคร
ผ่านมาเห็นหรอกนะ

“เดี๋ยวพี่ไปหาที่บ้านนะครับ กรกลับไปก่อนนะ”
“ทำไม! จะไปไหนไม่ให้ไป!!”
“55ดีใจจังโว้ยยยยยย”
เทมยิ้มร่า แต่กรหน้าบูดดึงเสื้อเทมแน่น ก้มหน้าซุกกอดไม่ยอมให้เทมลงจากรถไปหาใคร
“ปล่อยพี่ก่อนกร555 เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะ เสร็จธุระแล้วพี่จะตามไปหาที่บ้านทันทีเลยครับ”
“ไม่! ไม่ให้ไปอ่ะ!”
“หึหึ ถ้าจะหวงกันขนาดนี้ล่ะก็ ไว้คืนนี้ขอรางวัลด้วยนะ”  เทมยื่นหน้ามากระซิบข้างหูกร
“อึก////// พี่เทม! พูดกับผมให้รู้เรื่องก่อนอย่ามาทะลึ่ง ที่พี่หายหัวไปนี่คืออะไร
แล้ว แล้วไอ้เด็กคนนั้นมันเป็นใคร!?”  แค่คิดกรก็เขินโคตรแต่ยังทุบแขนเทมตีหน้าหาเรื่อง
“ก็เดี๋ยวจะกลับไปคุยด้วยไงครับ แต่พี่ต้องกลับไปบอกคนที่มากับพี่ก่อนสิจะไปเฉยๆได้ไง”
“มันเป็นใคร! เป็นอะไรกันห๊ะ!?”   
“โอ๊ย55555 หน้านายนี่มันน่ารักชะมัด!”  เทมชอบใจเอามือขยี้หัวกรจนยุ่ง
ไม่ได้มีแต่เขาที่เอาแต่คอยหึงจนเหมือนคนบ้าไปข้างเดียวอีกแล้ว สิ่งที่คนรักแสดงออก
มันทำให้หัวใจช้ำๆกลับมาชุ่มชื่นได้อีกครั้ง

“เผลอแป๊บเดียวแอบไปมีคนอื่นใช่มั้ย! ผมไม่ยอมให้พี่คบซ้อนคบสองคนหรอกนะ!
อย่ามาเห็นผมเป็นตัวสำรองของใคร แล้วผมก็ไม่ใช่พ่อพระใจดีแบ่งพี่ให้ใครหน้าไหนด้วย!
ถ้าพี่ไม่เลิกกับมัน ก็ต้องผม! พี่ต้องเลือก! คราวนี้อยากโกรธที่ผมพูดคำว่าเลิกก็โกรธไป!”
กรเอี้ยวหัวหนีมือเทมที่จะมาเล่นผมเขาตลอดเวลาอย่างหัวเสีย เขากำลังพูดจริงจังแต่อีกฝ่าย
ก็เอาแต่อมยิ้มทะเล้นเล่นหัวเขาอยู่ได้ เดี๋ยวๆก็คว้าไปกอดหอมแก้ม ต้องผลักอกหนีเรื่อย
ไม่ยอมฟังกันดีๆเลยน่าโมโหนัก  หงุดหงิดพาลอยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบจนน้ำตาคลอ

“ยอมแล้วๆ55 ไอ้กุ้งแห้งเอ๊ย555 พี่รักนายคนเดียว (หอมแก้มดังฟอด) ไม่มีใครที่ไหนเลย”
“แล้วไอ้เด็กนั่นอ่ะ!จะๆยังจะมา!!”
“นั่นลูกชายคนเล็กอาเกียร์ติชัย เพื่อนป๊า แล้วก็เป็นลูกค้าด้วย เขาจะทำบ้านใหม่
เลยมาคุยๆกันไว้ ป๊าแกยังไม่ได้กลับมา อยู่เที่ยวกับแม่พี่ที่โน่นต่อ อาทิตย์หน้าถึงกลับ555
โทษทีนะไม่ได้บอกนายล่วงหน้าก็ทะเลาะกันตลอดนี่หว่า อยู่ๆปะป๊าแกก็อยากไปขึ้นมา
วันนี้อาเกียต์ติแกมาคุยเรื่องทำบ้านแล้วไอ้เจ้าน็อตลูกเขาที่มาด้วยมันบ่นหิวข้าว พี่เองก็
ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า งานยุ่งมากอย่าให้พูดตั้งแต่กลับมาเมื่อวานพี่ยังไม่ได้หยุด
พักหายใจหายคอ ก็เลยตามที่เห็นมากินด้วยกัน มากันสามคนครับ!” เทมอธิบายร่ายยาว

“ห๊า!!!!?”   กรฟังแล้วได้แต่อ้าปากหวอ
เพล้งงงงงง!!!  ได้ยินเสียงตัวเองหน้าแตกดังสนั่นลั่นข้างในหัว
อายยยยฉิบหาย!!! เขาเข้าใจผิดไปเองเหรอ

“ไม่เชื่ออ่ะ!ก็เห็นสองคน!//////*//” 
กรยังอู้อี้เถียง หลบตาที่ยิ้มล้อของเทม ปัดนิ้วที่เขี่ยแก้มเขาทิ้งอย่างเขิน
“จริง อาเกียร์ติไปเข้าห้องน้ำ”
เทมหัวเราะกว้างล้อกรที่อายบิดเสื้อเขาแน่นจนยับมือ ทำหน้างอที่โดนหลอก
“ไม่เชื่อโว้ย ทำไมไม่บอกกันแต่แรก อมอะไรไว้วะ”
“เฮ้อ... ดีจังน้าได้รู้ไอ้สิ่งที่อยู่ในใจไอ้เด็กบ้าแถวนี้ด้วย555”
กรอึ้งเล็กๆ รู้แล้วว่าเทมต้องการอะไร แล้วดีใจเป็นบ้าเรื่องอะไร
“เอางี้ไม่เชื่อก็ตามไปดูด้วยกันสิ ปะ กินข้าวรึยัง 555ไปกินด้วยกันมั้ย”
เทมพยักหน้าชวนกร กรก็ยันหน้าเทมอย่างโมโหแก้อายด่าว่า
”ไอ้กอลิล่าขี้แกล้งแม่งเลววววววววว กูนอนร้องไห้ตั้งกี่วันแม่งงงงงเอ๊ยยย!!!!!”
“5555 55555”

.....................................

.....................

..........






*******************************************************



เทพพิชัยมาหากรหลังจากแยกกับเพื่อนพ่อ เจ้าน๊อตยังฝากบอกถ้ามีโอกาสหน้า
อยากขอถ่ายรูปคู่กับกรด้วยซ้ำไป
กรนั่งอมยิ้มขยับปากด่าไม่ออกเสียงว่าเทมว่า ไอ้บ้า เมื่อไอ้คนที่เขาด่ารู้ว่าพ่อกับแม่
ไปค้างบ้านยายที่จันทบุรี  ก็ไม่ยอมกลับบ้าน นั่งแช่นอนแช่กับตักเขาคุยไม่หยุดปาก บ่นว่า
คิดถึงมาก ที่ผ่านมาไม่มีกำลังใจจากแฟน พอกลับมางานก็รัดตัว กรเลยช่วยนวดขมับให้

“พี่เทมกลับบ้านไปได้แล้วครับ ผมจะรีบนอน พรุ่งนี้มีถ่ายละครแต่เช้า”
“ไหนสัญญาแล้วทำไมต้องไล่กันด้วย ยังโกรธพี่อยู่อีกเหรอ ก็ขอโทษแล้วไงไม่หายงอนวะ”
“พี่เทม! อย่ามาทำเสียงเหมือนรำคาญผมแบบนี้นะ!”  กรบีบจมูกเทมที่นอนหนุนตัวเอง
“เออๆๆ คร้าบบบบ ขอโทษคร้าบบบบบ ไม่โกรธนะ ไม่เอาแล้วไม่ทะเลาะกัน
พี่ปากไม่ดีเองแหละ กรจ๋าไม่หน้างอนะจ๊ะ”
เทมลุกนั่งกับโซฟาดึงให้กรที่พยายามขืนตัวขึ้นมานั่งตักเขา แล้วเอาหน้าซุกไปซุกมา
กับพุงเหมือนฟัดเล่นให้กรหัวเราะออก  กรขำที่เทมเล่นเหมือนเด็กกับเขา
“อื้ออ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ทิ้งผมไว้ได้ตั้งนานไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร”
กรทำหน้างอ แกล้งจะลุกหนีออกจากตักแต่เทพพิชัยก็กอดแน่นไม่ยอมให้ไป

“ใครบอกว่าพี่ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ใจพี่มันจะระเบิดอยู่แล้วรู้มั้ยที่มีเรื่องกันวันนั้นถ้าพี่ไม่รีบไป
พี่อาจจะพลั้งมือทำให้เรื่องของเรามันแย่ลงไปยิ่งกว่านั้นก็ได้ พี่ไม่อยากให้กรเจ็บตัว
พี่คิดว่าพี่อาจจะคุมตัวเองไม่ได้ถึงได้รีบไป แล้วก็ยอมอยู่ห่างๆ ทรมานแค่ไหนก็ต้องทน
เพราะพี่ไม่อยากให้นายเกลียดพี่ อยากให้นายรักพี่คนเดียว”

“ผมก็รัก........รักแค่พี่คนเดียวอ่ะแหละ จำไว้ให้ขึ้นใจด้วย////////”  กรเขินพูดหลบตา
 “พี่ขอโทษ เอาเป็นว่าตั้งแต่พรุ่งนี้พี่จะตามไปเฝ้ากรที่กองถ่ายทุกวันเลยดีมั้ยจ๊ะ
เราจะได้อยู่ด้วยกันเยอะเลยไง แล้วก็จะได้กันไอ้พวกที่ชอบยุ่งกับคนของพี่ด้วย หึหึ”
“อย่ามาบ้าน่างานการไม่มีทำรึไงครับคุณเทพพิชัย ไหนบอกงานยุ่งเดี๋ยวป๊าก็ด่าหรอก”
กรขมวดคิ้วหัวเราะ แต่เทมหน้ามุ่ยยืนยันคำเดิม
“ไม่รู้ล่ะจะไป กันหมามันมายุ่งกับแฟน ไม่ต้องมาห้ามด้วย”
“หึ ดี จะได้มีคนขับรถให้นั่งสบายบรื๊อ”  กร อมยิ้มจนเทมนึกหมั่นเขี้ยว
ไอ้กุ้งแห้งมันเลิกร้องไห้ก็ลอยหน้าแกล้งกวนเขาได้เหมือนเดิม

“ค้างด้วยนะ”  กรใจสั่นเมื่อเทมยื่นปากมากระซิบริมหูอ้อนขออีกแล้ว “ทำกันนะ”
“พี่เทมผมเหนื่อยอ่ะ วันนี้ไม่ทำอะไรนะ อยากนอนกอดเฉยๆนะครับ”
กรยังไม่ให้ในสิ่งที่เทมขออีกเช่นเคย แต่เขาก็ไม่อยากให้เทพพิชัยน้อยใจอีก ถ้าไล่ก็กลัว
จะต้องทะเลาะกัน เหนื่อยไม่จบไม่สิ้น
“ไม่เอาสิ ไม่นอนเฉย พี่อยากกอด นะ นะ กร”
“อื้อออ ไม่เอาพี่เทม งั้นกลับบ้านไปเลยนะ”
“ทำไมใจร้ายจังวะ ...ติดนิสัยน้องน้ำมารึเปล่า”
“พูดถึงพี่น้ำทำไม”  อยู่ดีๆเทพพิชัยก็เอ่ยชื่อคนที่เขาเคยรัก ทำให้คิดถึง
 “ทำไม หึ...หึงเหรอ”  เสียงเทมถามเหมือนจะติดขำ
กรรู้ดีว่าเทมไม่ได้คิดอะไรกับน้ำแล้วรักน้ำเหมือนน้องชาย เหมือนที่เขาคิดกับน้ำ
เป็นพี่ชายที่น่ารักเช่นกัน แต่ก็ยอมรับว่าไม่ชอบให้เทมพูดถึง น้องน้ำๆ
เวลาที่อยู่กับเขาสองคนก็คิดถึงแต่เขาซี่!

“เปล่าซะหน่อย ตกลงจะค้างมั้ย ถ้าค้างก็ต้องทำตัวดีๆนะ ถ้าพูดไม่รู้เรื่องอีกก็กลับไปเลย
นี่ไม่ได้ไล่พี่เลยนะบอกไว้ก่อน”  กรพูดเป็นเชิงบังคับให้ตามใจเขา แต่ก็ยังกลัวเทมโกรธ
“พี่ไม่ได้อยากจะมีอะไรกับกร แค่เพราะพี่อยากจะมีอะไรกับกรนะ”  เทมพูดจ้องตา
“คือ งง”  กรขมวดคิ้วเหลือกตาแล้วส่ายหน้าล้อเลียน
“เฮ้อ ก็ที่พี่อยากจะมีอะไรกับกร เพราะพี่รักไง มันรักก็เลยไม่อยากห้ามใจตัวเอง
มันทรมานกรไม่รู้เหรอ”
“รู้สิ อยากทำแล้วไม่ได้ทำเป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไมผมจะไม่เข้าใจ” กรบอกเสียงค่อย
“งั้นกรก็เข้าใจพี่ใช่มั้ย ถ้าพี่ไม่รักไม่รอจนถึงวันนี้หรอกครับ”
“งั้นก็รอต่อไปได้ดิ รักเค้านี่ต้องรอ555”
“กร…”   เทมเรียกชื่อคนที่หัวเราะทะเล้นลากยาว เป็นการปฏิเสธคำก่อนหน้านี้
“ฮื่อ ผมรู้น่าว่าพี่อยากทำ แต่พี่เข้าใจผมบ้างมั้ย ไอ้คนจะทำกับไอ้คนจะถูกทำ
มันไม่เหมือนกันนะเว้ย”  กรก้มหน้าพูดอย่างอายๆ
“เฮ้อ เข้าใจสิ รู้ว่านายคิดอะไรอยู่ ไม่งั้นพี่จับปล้ำไปตั้งนานแล้ว กลัวใช่มั้ย
ไม่เคยแล้วเมื่อไหร่จะเคยล่ะ ถ้าเราไม่ยอมให้พี่เริ่มสักที”
เทมพูดไปก็ยิ้มไปช้อนคางคนรักขึ้นขอมองหน้า
“สับที่กันมั้ยอ่ะ”  กรเสนอจ้องหน้าเทมเขม็ง
“ห๊ะ...เอ่อ ไม่ดีมั้ง”
“โด่! ไม่รักกันจริงนี่หว่า ตอบแบบไม่คิดเลยนะ!!”  กรค้อนใส่วงใหญ่ผิดหวัง
“โธ่กร! ดูตัวนายซะก่อน อ่ะถ้าอุ้มพี่ขึ้นเตียงได้ ให้ทำเลยเอ้า!” พูดเสร็จเทมก็หัวเราะ
“ขี้โกงนี่!! ดูตัวเองสิอย่างกับหมีควาย ใครมันจะไปอุ้มไหววะ” กรด่าหน้าแดง
“แต่พี่อุ้มนายได้สบาย!”
“เหวอออออออออออออ!!!”
ว่าแล้วเทมก็ช้อนตัวกรขึ้นอุ้มแบบสบายๆอย่างที่ปากว่าจริงๆ
เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตไม่รอช้า รีบพาร่างในอ้อมแขนตรงดิ่งขึ้นห้องนอนทันที

“หายไป...แอบไปมีกิ๊กจริงๆที่ไหนรึเปล่า”
โดนวางตัวลงบนเตียงปั๊บ กรก็ถามปุ๊บ ยังไม่ยอมให้คนตัวโตก้มหน้าลงมาจูบง่ายๆ
สายตาคาดคั้นนั้นทำเอาเทพพิชัยหลุดหัวเราะ ไหนจะคำถามน่ารักนั่นอีก
“หึหึ ก็.........มีบ้าง”  เทมยักไหล่นิดๆ แต่กรมองตาเขียว กำหมัดทุบไหล่ไอ้คนพูดทันควัน
คนโดนทุบแกล้งร้องโอยทั้งที่ไม่เจ็บเท่าไหร่นัก รีบคว้าจับกำปั้นที่สองที่กำลังตามมาติดๆ
แทบไม่ทัน ยื้อมือกรไว้ได้ก็ต้องรีบพูด “พี่ล้อเล่นๆ!! พี่พูดเล่นครับกุ้งแห้ง ไม่มีใครเลยไม่มีๆ
คิดถึงแค่นายคนเดียว ใจจะขาด”

กรฟังคำกระซิบอ้อนบวกสายตาหื่น ก็รู้สึกเขินอายจนหน้าร้อนผ่าวต้องกลั้นยิ้มไว้
แล้วทำหรี่ตามองแบบคาดโทษไป  “ให้มันแน่นะพี่เทม อย่าให้ผมรู้ทีหลังนะ”
“จ้า! ไม่ให้รู้หรอก”
“เฮ้ย! ยังไงอ่ะยังไง!! ตกลงยังไงวะ!”
“ก็ไม่มีใครไงจ๊ะ(จุ๊บปลายจมูกซะเลย) 555แกล้งเล่นน่าไอ้เด็กบ้าอย่าทำหน้าอย่างนี้ซี่55
รู้แล้วนี่ว่าเวลาโดนเมินมันเจ็บขนาดไหน แล้วคิดดูสิว่าพี่เจ็บขนาดไหนที่โดนไล่ตลอด”
“ไม่ต้องมาพูดดี ฮึ! ผมแค่โกรธไม่ได้อยากเลิกกับพี่จริงๆซะหน่อยของแค่นี้น่าจะรู้ แต่ไอ้ที่
ไม่โผล่หัวมา แล้วยังหนีไปซะไกลลิบโลกจนตามไม่ได้อย่างที่พี่ทำเนี่ยแม่งเจ็บกว่านะเว้ย!”
กรกัดฟันทำตาดุ ว่าเทมน่ะร้ายนัก
“ก็แค่อยากรู้ใจคนอ่ะ55  พี่อยู่สบายดีที่ไหนล่ะ ทรมานใจจะขาดทุกวันๆก็คิดถึงแต่นาย
........แต่น่ารักเนอะยังไม่ทันไปหาเลย หาพี่เจอก่อนซะด้วย555”
“ฮึ่มมม พี่เทมน่ะบ้า!”
“แต่ก็มีคนรักมากนะ5555 เอ้าๆอย่ามาทำหน้า! หึหึใจเย็นครับที่รัก
พูดไม่ถูกหูเดี๋ยวพี่หนีไปมีกิ๊กนะ555”  คนพูดทำหน้าตากวนตีน ยักคิ้วให้อย่างได้ใจ
“ถ้าอยากจะลองก็เอา!”  กรกำหมัดแน่นตีหน้ายุ่ง จะทุบบ่าเทมก็รีบจับมือหัวเราะ
“ก็นี่ไง ก็กำลังจะขอลองเอาอยู่นี่ไงครับ555”
“อึก!/////*// ไอ้บ้า! ใครเขาหมายถึง..!”  เล่นเอาหน้ากรแดงแป๊ด
“หึหึหึ อย่าโยกโย้ถ่วงเวลาไอ้ตัวดี มาเป็นของพี่ซะดีๆ.......รักกรคนเดียวนะครับ”
คำหลังที่บอกรักคนพูดกระซิบเสียงพร่า ฟังแล้วเซ็กส์ซี่ทำคนฟังใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“พี่เทม//// อึก...ผ..ผม”
“จุ๊บ จุ๊บ.... อื้อเอาน่า เดี๋ยวดีเอง รักนะ”
เหมือนจะเป็นการมัดมือชก แต่น้ำเสียงก็ฟังรู้ว่ากำลังอ้อนขอไม่ใช่บังคับ

เด็กหนุ่มแก้มขึ้นสีและร้อนผ่าวไปด้วยความอาย สิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเขาทั้งสองคน
มันเป็นอะไรที่อยู่เหนือการควบคุมอย่างที่ผ่านมา ใจของกรเต้นระทึก เนื้อตัวก็สั่นนิดๆหวั่นใจ
จนเก็บอาการประหม่าที่เป็นเอามากไม่มิด เทมยิ้มกริ่มนึกเอ็นดูและอยากขยำขยี้คนน่ากอด
ตรงหน้าให้มันสั่นให้ถึงที่สุดจนหายสั่นกันไปข้าง

เทพพิชัยจูบ จูบ จูบ และจูบ ดูดดึงริมฝีปากนิ่มบางก่อนสอดลิ้นแทรกผ่านริมฝีปากที่เปิดรับ
เข้าไปแตะชิมรสหวานด้านในโพรงปากอย่างกระหาย ส่วนกรนั้นก็รับลิ้นร้อนที่รุกรานเข้ามา
อย่างอุกอาจด้วยความคุ้นเคย ต่างฝ่ายต่างดูดเลียลิ้นของกันและกัน เพื่อให้ต่างก็รู้สึกได้
ถึงความคิดถึงและโหยหาไม่ต่างกัน ยิ่งจูบกันก็ยิ่งต้องการมากขึ้น มากขึ้น ราวกับไม่รู้จักอิ่ม
ไม่รู้จักพอ มือของเทมเริกชายเสื้อของกรขึ้นไปค้างไว้เหนือหน้าอก ก่อนจะลูบคลึงถูเม็ดยอด
อกสีชมพูอ่อนทั้งสองข้างผ่านไปผ่านมาให้เสียวสยิวเล่น  “อื้อออ..พี่เทม...” 
คนโดนหยอกเล่นต้องผละปากที่ถูกจูบอยู่ออกมาท้วงนิดๆ แต่นั่นมันกลับทำให้เขายิ่งโดน
เล่นงานหนักกว่าเดิม เทมดึงเสื้อของกรออกไปทางหัวเจ้าตัวแล้วรีบก้มลงประกบปากบดจูบ
ขณะที่มือทั้งสองข้างก็ลูบคลำแล้วใช้นิ้วหัวแม่มือบี้ลงไปบนยอดอกที่แข็งเป็นไตแล้ว
“ฮ้า..ฮ..ฮึก....อื้มมมมพี่...” กรเพลินไปกับการปรนเปรอให้ของเทมจนตอนนี้เขาแทบลืม
ความกลัวไปสนิท แถมยังเริ่มเสียวมากขึ้นเรื่อยๆ   เทมหอมและจูบไล่ซุกไปตามซอกคอ
ไหปลาร้า และก้มลงมาจูบดูดเนื้อแถวเนินหน้าอกของกรให้ขึ้นเป็นรอยแดงชัด ฝากรอย
ไว้ทั่ว บางทีก็ขบกัดอย่างหมั่นเขี้ยวทั้งที่นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ยังคงบดขยี้อยู่ที่เม็ดยอดอก
ทั้งสองข้างไม่ได้หยุด เล่นเอากรทั้งเจ็บจี๊ดและเสียวเนื้อในเวลาเดียวกัน เนื้อตัวเด็กหนุ่ม
ไหวสะดุ้งไปมาหลายรอบ ร้องห้ามคนทำรอยก็ไม่ฟังกลับโดนประกบปากปิดด้วยปาก
จนพูดไม่เป็นภาษา คนเล้าโลมเลื่อนตัวถอดเสื้อผ้า จูบปากนิ่มๆที่ครางยั่วกันบ้าง จูบหน้าอกบ้าง
ไซร์ซอกคอ ขบหัวนม ดูดสะดือ ลากริมฝีปากพ่นลมหายใจร้อนไปทั่วร่าง
กรส่งเสียงอื้อจิกหัวเทมแล้วดึงผมแรงๆอย่างขัดใจและอายมากในเวลาเดียวกัน
เพราะไอ้คนกระตุ้นมันเอาแต่จ้องตรงนั้นของเขาแล้วอมยิ้มไม่ทำอะไรเหมือนอยากแกล้ง
ไปทำให้มันแข็งก็ต้องรับผิดชอบมันสิ เทมยิ้มชอบใจก่อนกำจับตามด้วยอ้าปากจัดการมัน
จนเจ้าของมันร้องคราง เสียงดังสั่นหน้าจิกผมบนหัวไอ้คนทำแน่น
เหมือนว่าในหัวมันขาวโพลนชั่วเสี้ยววินาทีที่ความเสียวนั้นแล่นไปจนถึงจุดสุดยอด

กรอายจนสั่น เมื่อปลดปล่อยแล้วความกลัวแต่แรกเริ่มก็ย้อนกลับมาแทรกในใจกรอีกครั้ง
ตอนนี้หน้าของเขาคงแดงก่ำ เพราะสูบฉีดเลือดน่าดู คนตรงหน้าก็ยิ้มประหลาด ช่วยทำหน้า
หื่นน้อยกว่านี้หน่อยจะได้มั้ย คนมันไม่เคย ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะถูกผู้ชายด้วยกันรุกล้ำ
“อึก...เจ็บ! อย่าๆๆๆ พี่เทมพอแล้วฮืออ ไม่เอานะ!”
กรหน้าเบ้น้ำตาจะร่วง ร้องห้ามเทมเสียงลั่น เพราะเจ็บแสบช่องประตูหลังที่โดนรุกคืบด้วยนิ้ว
ช่องทางของกรยังฝืดมาก เทมอยากจนใจจะขาดอยู่แล้ว แต่เขาก็รู้ดีว่าห้ามผลีผลามทำไป
จึงดึงนิ้วออกมาก่อน ไม่อยากให้กรเจ็บมากจนพาลโกรธ แล้วทะเลาะกันอีกรอบให้เสียอารมณ์

เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตขยับตัวลุกขึ้นถอดเข็มขัดรูดซิบและถอดกางเกงขายาวพร้อมบ๊อกเซอร์
ของตัวเอง ตามลงด้วยชั้นใน ทุกชิ้นพ้นจากปลายเท้าภายใจเวลาอันรวดเร็ว ขณะที่กร
ยังนอนท่าเดิม หายใจถี่แรง.. ภาพนั้นช่างยั่วอารมณ์ให้ความเป็นชายของเทม
เห็นส่วนนั้นของเทมแล้วกรยิ่งใจสั่น เขากลัว..  “ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่รักกรนะ”
“ฮื่อออ....”  เด็กหนุ่มทำได้แค่ครางรับ เมื่อถูกสอดนิ้วเข้ามาอีกครั้งพร้อมคำกระซิบบอกรัก
ข้างหู คราวนี้นิ้วที่สอดใส่ชุ่มไปด้วยเจลล่อลื่น เทมกระซิบเสียงกระเส่าบอกกรว่าอย่าเกร็ง
ก่อนจะค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้ว
“ฮื่อออ ฮืออออ พี่เทม! เจ็บๆ!! เจ็บ! มันเจ็บอ่ะฮือออ!”
“ซี๊ดดดสสสสสโคตร....อื้มมม! แน่น...อื้มอื้ม”
เทมครางอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ ใส่เข้าไปแล้วอย่างไม่ยอมให้คนโดนได้ทันตั้งตัว แต่คนรัก
ที่ได้รับเข้าไปเพียงครึ่งก็ยังเจ็บจนนอนร้องไห้ ร้องห้าม ตีอกเขาให้หยุดทุกการกระทำเดี๋ยวนั้น
แต่อย่าหวังว่านายเทพพิชัยจะใจอ่อน ยอมแพ้ เขากลับซุกหน้าจูบและทำอีกฝ่ายให้ค่อยๆกลับมา
เปลี่ยนเป็นร้องครางเสียวแทนอีกครั้ง แล้วที่สุดก็เข้าไปภายในร่างคนรักได้ทั้งหมด
กรน้ำตาไหลออกหางตา ครางหวิวร้องบอกไอ้คนทำอย่าเพิ่งขยับเขยื้อนชั่วขณะ
“เดี๋ยว! เดี๋ยวๆพี่เทมอื้มมมม ..อื้อออเจ็บ!..เจ็บมันจุกอ่ะ..อึก”
เทมอดใจข่มใจรอจนตัวสั่น รอจังหวะที่จะได้รุกสมใจอยาก เฝ้ารอมานานแล้ว รออีกแค่นี้
เขารอได้ 

รอจนช่องทางนั้นปรับตัวได้
“อ๊าพี่เทมมมม ฮือไม่ไหวแล้วอ๊ะอ๊ะฮือออ”
กรร้องครางไม่ได้พัก หอบหายใจหนักจนตัวโย่น ถูกกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอนหน้าตาเหยเก
ไม่แพ้คนทำด้วยเพราะความเสียวขั้นสุดยอด  “อ๊ะอ๊ะ!!อ๊า!!!”  เป็นกรที่ไปก่อน ก่อนที่เทมจะตามมาติดๆ

ทั้งคู่นอนหอบกอดทับกันได้สักพัก ขณะที่กลางตัวนั้นยังคงเชื่อมกันอยู่ กรก็พูดขึ้นเสียงพร่า
ว่าทั้งหนักและเจ็บให้เทมเอาออกได้แล้ว ด้วยสีหน้าอายแบบสุดๆ 
เล่นเอาเทพพิชัยที่นอนคร่อมยันศอกขึ้นมามองหน้าเด็กหนุ่มอมยิ้มกริ่ม หมั่นเขี้ยวแล้วทำ
ตาเยิ้มกระซิบเสียงหื่นอย่างอดใจไม่ไหว   “อีกรอบนะจ๊ะ”

“รักนะครับ”  เสียงเทพพิชัยบอกรักสั่นเล็กๆตามจังหวะตัวที่สั่นไหว
คืนนี้เขาจะขอปลดปล่อยในตัวคนรักให้สมใจอยาก

กรตะแคงหน้าให้ลมหายใจร้อนเป่ารดฟูกหนาที่รองกาย มือก็กำจิกผ้าปูที่นอนแน่น ซี๊ดปาก
รับความเสียวที่คนรักบรรเลงให้ สะโพกถูกอีกฝ่ายจับยกให้ลอยเด้นขึ้นรองด้วยหมอนสองใบ
เพื่อที่จะได้ทำถนัดๆ ร่างของกรถูกทำซ้ำๆจนสั่นไหวไปทั้งร่าง ตามแต่แรงอารมณ์ของคนรัก
ที่คืนนี้คงร้อนแรงจัดหนักเขาอย่างไม่ต้องสงสัย..........
(เพิ่งจะแค่ครั้งแรกเองนะนี่เบาๆหน่อยก็ได้มั้งไอ้พี่เทม)

ถึงแม้ไม่ได้รุก แต่ที่สุดแล้วกรก็ยอมโดนกอด เขาดีใจที่เป็นของเทม และเทมก็เป็นของเขา
พวกเขาเป็นของกันและกัน


--------------------------------จบตอนพิเศษ /// เทม & กร /// -----------------------------------


ปล. เปลี่ยนใจแล้ว ไม่ลงเต็มๆให้เพราะมันแรงเกินไป กลัวเขาว่า แต่ก็เกือบลืมตัว
จัดหนักตามใจหื่นของตัวเอง55 ดีที่แก้ก่อนอันนี้เป็นเวอร์ชั่นที่ลดทอนลง ขอโทษจริงๆนะจ๊ะแฟน




ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
เย้ๆๆๆๆ  ดีกันเเละ
ดีปุ๊บกรเสียตัวปั๊บเลยนะ  :katai2-1:
พี่เทมก็จัดหนักเลยนะ รอมานานๆ 5555
เเบบนี้กรจะตื่นไปทำงานไหวมั้ยน้า.  :z1:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
ในที่สุดก็เป็นของเทมสักทีนะกร
ฟาดฟันกันมาเยอะแล้ว :z1:
รอคู่ต่อไป

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
แหมๆๆ คุณวิละก็กั๊กไว้ทำไมไม่รู้
คนอ่านก็หื่นอยากอ่านนะ 55555555
 :hao6: :hao6:
รอตอนพิเศษต่อ อิอิอิ
 :katai5: :katai5:

Solo009

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณครับ รอตอนต่อไปนะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
ลุ้นเกือบตายกว่าจะได้กัน :mew1:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0







*** ขอบคุณทุกเม้นท์ดีใจที่ยังตามอ่าน ซึ้งว่ะ
กราบคาราวะแฟนๆเดี๋ยวนี้ถ้าวิเอามาลงเป็นตอนๆอย่างนี้ก็จะพยายามมาต่อให้เร็ว
จะได้ไม่ค้างๆคาๆนะจ๊ะ อ่า ไปและรีบมาอัพให้แล้วรีบไปแต่งต่อแระ

ปลวกโลด... คิดถึงๆๆๆๆๆๆ นะคะ^^   : 222222:






ยู & บาส




PAST  1







“ไอ้ยู แล้วมึงได้กันรึยังวะ”

น้ำแดงแทบพุ่งออกจากปาก เด็กหนุ่มตีหน้ายุ่งตบหัวไอ้เพื่อนตัวแสบที่ถามพาขำกันทั้งกลุ่ม
พักกลางวัน เด็กหนุ่มทั้งหลายกินข้าวเสร็จก็นั่งแช่ คุยเรื่องเล่นบาสกันอยู่ดีๆ ดันพาวกเข้าเรื่อง
ใต้สะดือเฉย ยูจะไม่อะไรเลยถ้าไอ้เรื่องทะลึ่งที่เพื่อนทุกคนอยากรู้ไม่ใช่เรื่องของเขากับ
แฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่คบกันมาได้หลายเดือนแล้ว
“จะเหลือเร้อ555555”  เสียงกวนตีนสุดๆ แต่ไม่ใช่ยูที่ตอบ เป็นไอ้เพื่อนตัวยุ่งคนหนึ่งในกลุ่ม
“ K ดิ!”  ยูชูนิ้วกลางให้ไอ้ตัวที่สาระแนพูด เรียกเสียงหัวเราะดังรอบโต๊ะ
“โหยมึงไม่ต้องมาทำเป็นใสหรอกห่ายู คือหลักๆอ่ะนะพวกกูรู้ว่าพวกมึงต้องเอากันแน่ๆ
แต่ที่พวกกูอยากรู้ที่สุดอ่ะ คือมึงรุกหรือรับวะ555”  ไอ้สานะแนรู้เจ้าเดิมทำหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มๆ
ถามล้อให้เพื่อนคนอื่นส่งเสียงฮื่อรับกันเป็นทอดๆ สอดรู้เรื่องของเขากันจริงๆ
ดูเหมือนไอ้พวกนี้มันจะมีความสุขกันมากที่ทำเขาออกอาการอยู่ไม่สุขเพราะโคตรเขิน

“ยังไงวันนี้กูก็ยอมรับว่ากูมีแฟน! กูเป็นเกย์ กูชอบผู้ชายกูก็บอกพวกมึงแล้วตั้งแต่ต้น
เอ้อถ้าอยากรู้กันมากนัก ก็ด๊าย! กูจะช่วยสงเคราะห์เล่าให้ฟังก็ได้วะ แต่มันต้องมีอะไร
มาแลก! เอาเรื่องรุกหรือรับของพวกมึง! มึง! มึง! มึง!มาเล่าให้กูฟังก่อนดีมั้ยสาดดดดด!”
คำถามสวนกลับกับนิ้วที่ชี้กราดเรียงตัวของยูทำเอาเพื่อนๆชะงักเหงื่อตกกันเป็นแถว
ไอ้ที่กำลังขำค้างกันเป็นได้เงิบ ไม่คิดว่ายูจะมาจี้โดนจุด เจ้าพวกตัวแสบทั้งหลายพากัน
เฉไฉสลายวงไปคนละทิศละทาง อ้างว่าปวดฉี่บ้าง หิวขนมบ้าง จะไปซื้อข้าวมากินกันอีก
ทั้งที่ใกล้หมดเวลาพักกลางวันแล้วบ้าง บางคนก็ชวนก็ลากกันขึ้นห้องเรียนก่อนไม่รอ
พวกที่เหลือ  จนจากที่มีเด็กผู้ชายนั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่กลางโรงอาหาร  กลายเป็นเหลือแค่
ยูนั่งอมยิ้มสะใจอยู่คนเดียว “อ่ะโด่เอ๊ยไอ้พวกอ่อน! ป๊อดว่ะ หึหึหึ นึกว่าจะแน่555” 
ยูมองเพื่อนๆที่วงแตกแล้วได้แต่ขำ

แต่ไอ้คำถามที่เพื่อนมันถามไว้ ก็ยังอยู่ในหัวไม่ไปไหน ยูคิดถึงแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของตัวเองแล้ว
ถอนใจ เรื่องนี้แหละที่เป็นปัญหา..... พวกเขายังไม่เคยมีอะไรกันจริงๆอย่างที่ใครๆคิดหรอก
ถามว่าอยากมีอะไรกันมั้ย มันก็อยากอยู่ แต่.. พี่บาสดื้อกว่าที่คิด
พี่แกไม่ยอมเป็นฝ่ายรับ แถมพอรู้ว่าเขายังไม่เคยมีประสบการณ์ก็ยิ่งไม่ยอมเด็ดๆ
เขาคิดง่ายๆมาตลอดว่าอีกฝ่ายจะยอมให้ทำเสียอีก แล้วความซวยก็เลยมาตกอยู่ที่เขา
เวรกรรม พี่บาสจะเป็นรุก! แล้วคิดเอาว่าใครจะเป็นรับ! ไม่นะ! ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“เฮื่อยยยยย|||||||||| ยังไงดีวะ พี่บาสนะพี่บาส”
ยูท้าวคางอยู่ที่ปลายโต๊ะกินข้าวของโรงอาหาร ยกขาขึ้นมาวางบนเก้าอี้ข้างหนึ่ง เก๊กซิม
นั่งคิดแล้วมันเสียวสันหลัง  ตั้งแต่วันที่คนรักรุ่นพี่ประกาศตัวจะเป็นรุก ก็ดูเหมือนว่าเขา
กำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันล่อแหลมสุดๆ เพราะพี่แกเล่นทำตาหวานเยิ้มใส่ไม่เว้นวัน
ปลอดคนหน่อยเป็นไม่ได้จะดึงมือเขาเข้าห้องท่าเดียว ดีที่ยังหนีเข้าห้องตัวเองล็อคประตูทัน
แล้วไม่รู้ว่าเย็นนี้เขาจะต้องกลับบ้านไปเจออะไรบ้าง  ในเมื่อมีไอ้คนคอยรุกหน้ามืดตามัว
อยู่ใต้ชายคาเดียวกัน


 
************************************************

“ยูอย่านอนดึกนักนะ”  คุณมิตรดาหันมาบอกหลานชายที่เธอรักเหมือนลูกชายตัวเอง
ก่อนเดินขึ้นบันไดไปตามคุณสามีไปนอน ยูหันไปพยักหน้ายิ้มรับ น้าดาดูละครยังไม่ทันจบก็ง่วง
 “เดี๋ยวพี่บาสกลับมาก่อนค่อยขึ้นครับ  น้าดาไปนอนเถอะผมไม่อยู่ดึกหรอก พรุ่งนี้มีสอบ”

“จ้า กู๊ดไนท์นะลูก”
“ครับ”
คุณมิตรดาขึ้นไปได้ไม่กี่อึดใจ ยูก็ยิ้มดีใจเมื่อได้ยินเสียงรถขับมาจอดหน้าบ้าน
ลุกยืนชะเง้อคอมอง เห็นแสงไฟจากหน้ารถส่องเข้ามาทางในบ้าน เจ้าเด็กหัวตั้งรีบถือกุญแจ
เดินไปส่องดู เห็นเป็นแฟนตัวเองจริงๆก็กุลีกุจอไขประตูบ้านให้

ทันทีที่ประตูบ้านเปิดแล้วเห็นหน้ายู คนเพิ่งกลับที่ดูเหมือนจะเมามาก็ยิ้มหวาน
ลดมือที่ถือกุญแจของตัวเองเตรียมไขค้างลง  “อ้าว ยู หึหึ รอพี่เหรอค้าบบบ” 
พูดเพราะเสนาะหูเล่นเอาคนฟังขนลุก  บาสโถมตัวเข้ากอดยูไว้ทั้งตัวขำคิกคัก
ยูสะดุ้งเหวอเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มยินดีอย่างยิ่ง พร้อมจะเป็นที่เกาะให้บาส
เจ้าหัวตั้งแอบหอมซอกคอคนเมานิดหน่อย มันพาให้ใจเขาเต้นตึกตักรู้สึกดี แล้วจึงค่อยๆ
เอี้ยวตัวมายืนโอบเอวข้างๆประคองไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเซเป๋ไปมากนักเมื่อก้าวเดิน ยูพาบาสไป
นั่งที่หน้าทีวีก่อน  “เฮ้ยยยยทำไมเดี๋ยวนี้คุณสรยุทธ หน้าเหมือนพี่แหม่มจินตราเลยวะ55” 

บาสหรี่ตาดูทีวีแล้วชี้พลางหัวเราะก๊าก ก็มันใช่ข่าวเสียที่ไหนเล่านี่มันละครโว้ย

“โหยไปดื่มมาเหรอพี่บาส เหม็นเหล้าว่ะ รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็ยังจะกินจนเมาแล้วขับรถ
กลับมาอีกนะไม่ไหวเลยพี่อ่ะ ผมเป็นห่วงนะครับเฮ้อ ปะปะผมพาขึ้นไปนอนนะครับ”
ยูล็อคบ้านเสร็จก็แวะมาปิดทีวี ก่อนจะพาบาสเดินขึ้นไปชั้นบน
 “เฮ้ยยยยกูไหว ไม่ได้มาววอ้าวแล้วทำไมมึงไม่นอนวะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนสายนะเว้ย
โดดเรียนกูตีตูดให้!”  หันมามองหน้าแล้วพูดยิ้มตาเยิ้มยังไม่พอ เลื่อนมือลงไปตีตูดให้จริงๆ
 “โอ๊ะ!/////*// พี่บาสหยุดเลย! เฮ้ยอย่าตีดิพี่ พอๆเลิกลวนลามผมได้แล้ว ขึ้นไปนอนเลยๆ
เอ๊ะพี่บาสสสส! อย่ามาจับก้นดี๊!!!”  ยูเอ็ดคนมืออยู่ไม่สุขจนเหนื่อย เขินก็เขิน หมั่นเขี้ยวนัก
อยากจะซัดสักป้าบที่หัวก็กลัวไอ้ขี้เมาจะโวยวายเสียงดังให้คนในบ้านตื่น


พรึ่บ!!!

ยูเบิกตาโพล่ง พอเข้าห้องบาสได้ทั้งคู่ก็เซแถดๆมาล้มลงบนเตียง ฝีมือไอ้คนเมาดันมาล้วนๆ
“ฮึก พี่! พี่บาส! ทำอะไรครับ!?”
“หึหึหึ พี่ร้อนอ่ะ ยู...ยูถอดเสื้อให้พี่หน่อยดิค้าบบบบ”
เมาแท้แน่นอนสมบูรณ์แบบ แต่ก็ยังมาทำหน้าหื่นใส่เขาได้อีกนะไอ้พี่บาส
เล่นมานอนคร่อมไว้จ้องตาแล้วพูดอ้อน บอกให้เขาช่วยถอดเสื้อให้แท้ๆแต่มือตัวเอง
กลับเลื้อยมาล้วงเข้าไปในเสื้อเขา ลูบยั่วกันอยู่นี่แหละ เอาไปเอามาจะเป็นเขาเสียเอง
มากกว่าที่จะโดนจับถอดทั้งเสื้อทั้งกางเกง  “พี่บาส! พี่บาส..อื้ออออ อย่า อุ๊บ อื้อ อื้อ”
ยูร้องห้ามแต่ก็โดนบาสนอนกด กอดทับไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ซ้ำยังถูกประกบปากจูบ ยูต้องคอย
ระวังไม่ให้บาสแหย่ลิ้นเข้าไปในปากตัวเองเพราะอารมณ์ของคนรักดูจะร้อนแรงใช่ย่อย
แต่ไม่ช้ายูก็คล้อยตามจนได้ แลบลิ้นออกมาพันเกี่ยวโลมเลียกับลิ้นของบาสอย่างตามใจ
เหล็กดัดฟันของยูไม่ได้เป็นอุปสรรคกับจูบที่ช่ำชองระหว่างพวกเขา เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก
กลิ่นเหล้าเคล้าคลุ้งกับรสหวานของลิ้น ทำเอายูแทบเมาไม่แพ้คนเมาจริง
บาสถอนจูบออกมาทั้งไซร์ทั้งดูดจูบไปตามซอกคอ ไหปลาร้า หัวไหล่ ลากลิ้นลงมาลามเลีย
ไปทั่วเนินหน้าอกของเด็กหนุ่ม เล่นลิ้นกับจุกนมทั้งสองข้างให้คนนอนใต้ร่างสั่นส่งเสียงกระเส่า 
“อื้อพี่บาส ซี๊สส อย่าครับไม่เอา ฮะอึก อย่าครับพี่ไม่เอาอื้มมม”
ละจากยอดอกบาสก็ลากลิ้นร้อนๆเลียสลับจูบเน้นๆลงมาเรื่อยถึงใต้สะดือ สองมือเขารีบ
เกี่ยวขอบกางเกงบอลขาสั้นที่ยูใส่นอน ดึงลงไปกองไว้ที่หัวเข่า ก่อนจะไซร์ซุกหน้าลงกลาง
หว่างขาเด็กหนุ่ม อ้าปากครอบสิ่งนั้นที่มันกำลังขยายใหญ่เต็มกำมืออย่างตื่นเต้น
“อ๊า...ซี๊สสส พี่บาสเร็ว ฮึก ไม่ไหวแล้วพี่ครับอ๊าส” 
ยูไม่อาจต้านทานความรู้สึกที่กำลังปะทุขึ้นได้ จนต้องปล่อยมันไปให้ถึงจุดสุดยอด
“อื้มมม ยู ยูเป็นของพี่นะ”  เสียงบาสที่ไต่ขึ้นมาหอมแก้มแล้วกระซิบริมหูทำยูสยิวมาก
แต่ก็หน้าซีดได้ในคราวเดียวกัน เจ้าเด็กหัวตั้งย่นคอหนี คืนนี้เขาต้องเสร็จพี่บาสจริงๆหรือนี่

“คือ พี่บาสครับ ผม ผม คือ ก็  ก็รักพี่นะครับ ต..แต่ ผมไม่ ไม่ ไม่...”  คนพูดอาย
หันหน้าหนีประหม่า รู้สึกเกร็งและกังวลระคนกลัวใจอีกฝ่ายขึ้นมา รู้ดีว่าคนที่นอนกอดทับ
ตั้งใจเอาจริงแน่ แต่ก็เงียบนานจนน่าแปลก ไอ้คนที่เขาบอกรักไปกลับดันคอพับคออ่อน
ซุกหน้าอยู่กับซอกคอเขานิ่ง

“ฟี้....ฟี้.....”  ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอ ผสมเสียงกรนในลำคอเล็กน้อย
อ้าว...เฮ้ย  ...หลับ!?         ยูค่อยๆดันตัวบาสที่หลับสนิทออกมานอนหงายดีๆ
แล้วขยับใส่กางเกงให้ตัวเองอย่างเหนื่อยใจ วันนี้โดนรุกอย่างหนักกว่าทุกวันจนเกือบเสียตัว
นี่ถ้าเจ้าคนไล่ปล้ำเขาไม่สิ้นฤทธิ์ไปเสียก่อนสงสัยอารมณ์นี้มีต่อกันยาว.... (เกือบไปแล้วกู!!!!)

“เชี่ย....เฮ้อ...”   ยูถอนใจนั่งกอดเข่ากลางที่นอน มองหน้าบาสที่หลับปุ๋ยเผยอปากยิ้มนิดๆ
รู้สึกหมั่นไส้คนรักรุ่นพี่เสียจริง (แต่ก็รักอ่ะ) อดอมยิ้มไม่ได้ พี่บาสนอนเหมือนเด็กๆเลย
ยูท้าวแขนคร่อมหน้าบาสที่หลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว จูบเบาๆลงที่ตรงหน้าผากเหม่งน้อยๆ
แล้วหอมแก้มซ้าย แก้มขวา ก่อนจะจุ๊บริมฝีปากที่ยักยิ้มราวกับจะรับรู้นั่นอย่างหมั่นเขี้ยว


**********************

*************


 “ยู! ไอ้ยู! มาดูหนังกานนนนนนนน”
ตกเย็นวันต่อมา ยูนั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะญี่ปุ่นในห้องตัวเองได้ยินเสียงคนเพิ่งหายแฮงค์
ตะโกนเรียกมาตั้งแต่ยังไม่ถึงหน้าห้อง เจ้าเด็กหัวตั้งขมวดคิ้วชะงักมือที่เขียนหนังสือลง
ใช้ลิ้นดุนฟันที่ติดเหล็กสีสะท้อนแสงของตัวเองเบาๆอย่างใช้ความคิด
“มาไม้ไหนของเขาอีกล่ะ..”  ยูพึมพำระแวง ก่อนจะได้เห็นเจ้าของเสียงที่ร้องเรียกเขา
เปิดประตูเดินยิ้มแฉ่งเข้ามานั่งเสียตัวติดกัน
“อะ..อะไรครับพี่บาส มีหนังใหม่มาเหรอ เดี๋ยวได้ป่ะผมยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย”
“โด่!มึงไม่ต้องมาฟอร์มเด็กดี กูไม่ได้ตาบอดไอ้ห่า นั่งลอกของเพื่อนเห็นๆยังมาลีลานะสัด”
ยูยิ้มแหยๆ นึกในใจ แหมด่าเอาๆ ไม่ปากหวานเหมือนตอนจะเอาเลยวะ////*//

“นี่! เรื่องนี้มันส์เชี่ยๆ นะป่ะ ไปดูกันที่ห้องพี่นะ นะ นะ”  บาสโชว์แผ่นหนังฝรั่งเรื่องใหม่
ที่เพิ่งซื้อมาต่อหน้ายู แล้วพยักหน้ายิ้มกว้างให้อยู่หลายทีจนยูอดอมยิ้มเขินไม่ได้
“หึ...แต่ว่าผมยังปั่นการบ้านไม่เสร็..”
“ไม่ต้องเลย! มาเลยๆ โธ่ไอ้นี่เดี๋ยวค่อยกลับมาทำน่า!”

อย่างไม่ทันตั้งตัวยูก็ถูกฉุดมือให้ลุกเดินตามออกจากห้องไป เจ้าหัวตั้งเกาหัวเอ๋อ
แต่ก็ต้องยอมตามใจ สิ่งที่บาสชอบแกล้งยูมีหลายอย่าง หนึ่งในนั้นก็คือ
การแย่งดูหนังตัดหน้าก่อน แล้วค่อยเอามาปูดเล่าให้ฟังทีละนิดๆตอนที่ดูพร้อมยูอีกรอบ
มันเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิด น่าถีบมาก จะลุ้นก็ไม่ต้องได้ลุ้น เผลอๆบอกตอนจบซะฉิบ!
“โหยยยยยยย พี่บาสอ่ะ! ทุกทีเลย!! แม่งงง!”
“ก๊ากกกก55555 อะไรๆๆ ทำไม! กูเล่าตอนจบให้มึงรู้ล่วงหน้า
จะได้ไม่ต้องลุ้นตัวเกร็ง ไม่ดีรึไงวะ555”
“กวนตีนว่ะแม่ง”
“เด็กเชี่ย! ด่าใครเดี๊ยะ!”
“ฮึ! ทีหลังไม่ต้องมาชวนผมเลย ไม่ดูแล้ว!” 
เห็นยูงอนจะลุกหนีออกจากห้อง บาสก็รีบคว้ามือ
“เดี๋ยวดี๊! ยังไม่หมดยังมีอีกเรื่อง”
“โห่ไม่เอา ไม่ดูอ่ะ”
“เฮ้ยรับรองเรื่องนี้กูยังไม่เคยดูเลย.... กะดูพร้อมมึงอ่ะ นะ นะ จริ๊งงง!”
ชักไม่ค่อยจะน่าไว้ใจไอ้ตรง จริ๊งงง นี่แหละ.. อ้อนยังไม่เท่าไหร่ไหงแววตามันเชื่อมงี้วะ
ทั้งคู่ยังนั่งกันอยู่บนเตียง ยูระแวงจนต้องกระเถิบก้นหนีไปทิ้งระยะห่างพอสมควร
 แต่อาการนั้นทำเอาบาสแสยะยิ้ม แล้วลงจากเตียงเดินไปล็อคประตู เล่นเอายูสะดุ้งเหวอ 

“ล ล ล ล ล็อคห้องทำม๊ายยยย!?”
“ไม่ได้ดิ กันไว้ก่อน เดี๋ยวเผื่อพ่อ พี่กิ่ง หรือน้าดามึง มาเห็นตอนเรากำลังดูหนังกัน”
“อ้าวแล้วทำไมล่ะพี่บาส เราก็แค่ดูหนังอ่ะ”  ชักไม่น่าไว้ใจแล้วดิ เห็นอีกฝ่ายหยิบโน๊ตบุ๊ค
มาวางตรงหน้าแล้วเปิดนู่นนี่  ยูกลืนน้ำลายถาม  “จะดูในเน็ตเหรอพี่บาส?”
บาสก็ยิ้มกริ่มตอบสั้นๆแค่  “อื้ม”
“หนังอะไรอ่ะพี่”  ยูยังสงสัย ชวนคุยไม่อยากให้ห้องเงียบ
“........xxx..”  บาสตอบเหล่ตามามองหน้ายูที่เหวอค้างทันทีที่ได้ยิน
“ไม่ดีม้างงงงงงพี่บาส ผมว่าผมกลับไปทำ การบ...”
“เฮ้ยไม่ต้องมาเนียนหรอกมึง กูรู้น่ามึงก็อยากดู หึหึหึ อย่าป๊อดแค่ดูหนังโป๊กับกูมึงกลัวอะไรวะ”
รู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าคนพูดยิ้มเจ้าเล่ห์สุดๆ

“ผมไม่ได้กลัว แต่ผมไม่อยากดู”
“จริงอ่ะ อ๋อกูรู้แล้วไม่เอาแบบธรรมดาใช่ป่ะ ได้ๆๆ กูลืมไปมึงไม่ขึ้นกับผู้หญิงนิ”
“เฮ้ยยยย!!! พี่บาสเปิดทำไม!”  เข้าเว็บเกย์ไปแล้วแม่ง
“หึหึหึ...รับรองอันนี้มึงต้องชอบเป็นแบบผู้ชายกับผู้ชาย.......ดูเป็นเพื่อนกูหน่อยน่า นะ นะ”
“อึก/////////*// ....พี่อยากดูเหรอครับ”
“มาก!”
“แต่ผมไม่อยาก”
“ถ้ากลับกูโกรธ!”
“พี่บาสเอาแต่ใจว่ะ”
“ไม่รู้แหละกูจะดูกะมึง”
ว่าแล้วบาสก็ล้มตัวลงนอนดูหนังเอาหัวหนุนตักยูสบายใจ ขณะที่ยูนั่งเกร็ง
แค่ฉากเริ่มขึ้นมาแม่งก็แก้ผ้าใส่กันแล้ว หัวใจเขาเต้นรัว พอทำเลี่ยงไม่มองไอ้คนนอนตัก
ก็พยายามบรรยายให้ฟังซะเห็นภาพแล้วขำคิก ชอบใจที่ได้แกล้งเขาเหลือเกินนะ ...

“ยู..... มึงแข็งอ่ะ”
ฉิบหายแล้ว! ยูรีบผลักหัวบาสออก เอามือกุมเป้าตัวเองยกขาตั้งเข่าขึ้นบังไว้ก้มหน้างุด
“หึหึ...กูก็ด้วยดูดิ” 
บาสยิ้ม บังคับดึงมือยูข้างหนึ่งมาสัมผัสของตัวเองที่มีอาการไม่น้อยหน้ากัน


“อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊า อ๊า..”
เสียงหนังแม่งก็ดังประกอบดีเหลือเกิน ใจยูไม่สงบเลย จะหดมือกลับบาสก็ขืนไว้
ยิ่งบาสพยายามยื่นหน้าแทรกเข้ามา ช้อนตาขึ้นไล่มองสบตาเขา ไม่ให้เอาแต่ก้มหน้า
มันยั่วกันมากๆ 

 “ยู พี่ช่วยเอามั้ยครับ ..... จุ๊บ”

ยูพูดอะไรไม่ออก มันสั่น พยายามจะไม่ แต่มือของอีกฝ่ายที่ลูบคลำเป้าเขานอกกางเกง
เล่นทำเอาทนไม่ไหว ต้องโผเข้ากอดแล้วจูบตอบไป  “อื้มมมม”





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++







ออฟไลน์ eern

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5
ค้างอย่างแรง :haun4:

Solo009

  • บุคคลทั่วไป
คุณวิใจร้าย ค้างงงงงงงงงงงงง

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :katai1: :ling1: :katai4:
คุณวินะคุณวิ
มาหย่อนระเบิดไว้แบบนี้แล้วหนีหาย
เด๋วจะให้บาสมาตีให้ตูดลายมั่งเลย
 :m16: :z3:

ออฟไลน์ Buppha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
    • https://m.facebook.com/buppha.manisaeng?refid=13
น่ารักว่ะยู  :hao6:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0




*** คนตามอ่านน่าร๊ากกกกสวดยอดดดด คนเม้นท์ให้ก็โคตรของโคตรจะน่าร๊ากกกก
หึหึหึ ค้างกันให้เติ่งไปเลย555 ดีๆชอบๆ

ปล ลล ลล .  ..รีบมาต่อให้เลยนะเนี่ย  :katai4:  ตอนนี้หนังตาจะปิดแล้วเมื่อคืนวานไม่ได้นอน  :katai5:





ยู & บาส




PAST  2





“แม่ง! อีกนิดเดียวเองแม่งงงงงเอ๊ยยยยย!!!”
บาสร้องขึ้นอย่างขัดใจไม่หาย เขาหงุดหงิดงุ่นง่านบ่นอย่างหัวเสียแบบนี้มาหลายวันแล้ว
จนเพื่อนเอือม สงสารก็สงสาร แต่ถ้าจะบอกว่ามันน่าขำมากก็ใช่ เหตุเพราะบาสพลาดโอกาส
เผด็จศึกไอ้เด็กหัวตั้ง ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันห้องนอนติดกันแท้ๆแต่ก็ยังทำไม่สำเร็จสักที

อุตส่าห์หลอกล่อไอ้ยูเข้ามาดูหนังปลุกใจได้ถึงในห้อง อยู่กันสองต่อสองบนเตียงนุ่มๆ
กอดก็แล้ว จูบก็แล้ว กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม ผลักมันล้มลงนอนไปได้แล้วเชียวแต่ก็ยัง
ไม่ได้ทำอะไรมันจนถึงที่สุดอีกเช่นเคย เพราะพ่อของบาสดันมาเคาะห้องเรียกถามเรื่อง
รถที่ร้านซะนี่ ผู้จัดการที่เป็นญาติกันฝากเอกสารบางอย่างทิ้งไว้กับบาส ไอ้ยูเลยไหวตัวทัน
รีบหนีกลับห้องมันแน่บ ทิ้งให้บาสอ้าปากเหวอเสียดายจนอยากจะลงไปดิ้น
ตามไปเคาะห้องเรียกมันมาดูหนังกันต่อ มันก็ไม่ยอมโดนหลอกอีกแล้ว
และตั้งแต่ตอนนั้นไอ้ยูก็ไม่ยอมอยู่ในห้องกับเขาสองต่อสองอีกเลย เหมือนระวังตัวแจ

บาสนั่งหน้าง้ำอยู่ในวงเพื่อน ทุกคนเอาแต่แซวเขาว่าไม่มีทางทำไอ้ยูสำเร็จ ตั้งแต่วันที่ปากดี
ประกาศว่าเขาเป็นรุก ไอ้พวกเพื่อนที่ชอบตราหน้าว่าเขาต้องได้เป็นเมียไอ้ยูเท่านั้น
พวกมันก็คอยมาทับถมเขาทุกวันที่แดกแห้วตลอด ไอ้ที่เคยคิดว่าจะมาคุยข่มโอ้อวด
อย่างเขาไม่มีทางเป็นอย่างที่พวกมันว่า ก็กลายเป็นโดนโห่ฮา สมน้ำหน้าให้เจ็บใจ
จะโกหกว่าได้ไอ้ยูเป็นเมียแล้วก็ไม่ได้ พวกมันเล่นขู่จะรุดไปถามความจริงกับไอ้ยูถึงที่บ้าน

“ถ้าเป็นผัวมันยากนัก!มึงก็ยอมเป็นเมียมันแทนไปดิ555 กูว่ามึงน่าจะคล่องกว่านะ555” 
วีเอาช้อนที่เพิ่งออกจากปากชี้หน้าบาสอย่างดูแคลน ขำยิ้มยักคิ้วให้นิกกี้กับอาท
วันนี้พวกผู้หญิงนัดกันไดเอ็ทโดยมีหนูแนนเป็นตัวตั้งตัวตี ชวนโบว์กับกิ๊กกินสลัดผลไม้
สี่หนุ่มจึงโดนไล่มากินต่างหาก เพราะเดี๋ยวตบะแตก
 วีกินข้าวขาหมู นิกกี้กินข้าวมันไก่ อาทกินข้าวหมูแดง(2จานแล้ว) ส่วนบาสกินข้าวหมกไก่
แบบกินไปก็หงุดหงิดใจไป
“หุบปากมึงไปเชี่ยวี! มึงจะถามกูทำไมนักหนาวะทุกวันๆไอ่เชี่ย”  บาสตักข้าวเข้าปาก
เคี้ยวไปก็ด่าเพื่อนไป เหล่มองไปเห็นสายตาไอ้นิกกี้แล้วเขายิ่งทำหน้าไม่ถูก
“เอ้าก็มึงเสือกท้าให้พวกกูรอดูเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เองทำไมล่ะ555”  วียังตอบทำหน้ากวนตีน
“คึคึคึ เฮ้ยไอ้นิก มึงเชี่ยวเรื่องนี้ไม่ใช่ ช่วยสงเคราะห์มันหน่อยดีมั้ยวะ มันจะได้รู้ว่า
อยู่บนเตียงมันควรจะทำตัวยังไงให้เหมาะอ่ะ คึคึคึคึ”  อาทเอาศอกสะกิดนิกกี้
บาสตาโตเหวอ ล้วงก้อนน้ำแข็งในแก้วตัวเองปาใส่หัวอาทโดนพอดีเป๊ะ
“โอ๊ยเจ็บนะเชี่ยบาส คอยดูนะกูจะแช่งให้แม่งโดนเองให้ขาถ่างเลยสัด”
“ส้นกูนี่! ก็มึงเสือกปากหมาพูดไม่คิดทำไมล่ะ อยากให้มันมีปัญหากับแบงค์รึไงควาย”
น้องแบงค์แฟนหนุ่มรุ่นน้องคณะเดียวกันของนิกกี้ เป็นคนคิดมากเอามากๆแต่ก็น่ารัก
ตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม พูดเพราะยิ้มเก่ง เอาใจเก่ง ไม่มีอะไรที่เหมือนเขาเลยสักนิด
บาสถอนใจหนักๆกินข้าวไปอีกคำ ทำตาดุอาทที่ยังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดคิดตามคำเขาพูด
บาสไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นเรื่องในอดีตที่เขาเคยแอบรักไอ้ตี่นิกกี้ขึ้นมาอีก
 
“ไอ้บ้า! กูหมายถึงให้มันสอนเส้นทางสู่การเป็นผัวให้มึงไอ่ฟาย ด่ากูทำไมวะ กูไม่ได้บอก
ให้มันเอามึงมาเป็นเมียน้อยสักคำ คิดไปนั่นเอ๊ะรึมึงอยาก?”  อาทจ้องหน้าบาสนิ่ง
คนโดนจ้องรู้ว่าเข้าใจผิดเลยหน้าแดง อายเพื่อนๆโดยเฉพาะนิกกี้ที่มองหน้าแล้วกลั้นยิ้มล้อๆ
บาสถลึงตาแล้วลุกขึ้นไล่เตะอาททันที นิกกี้กับวีนั่งหัวเราะก๊ากจะสำลักข้าวตาย

เห็นบาสมายืนหอบเลิกไล่อาทรอบโต๊ะ นิกกี้ก็รีบจับข้อมือบอกให้บาสตาลุกวาว หูผึ่ง
“สัดบาส กลับมานั่งนี่มามึงอภัยให้มันเหอะ มันหวังดีกับมึงนะเว้ย มามา เดี๋ยวกูจะบอก
สุดยอดไม้ตายไม้เด็ดของคนจะได้เมียให้มึงเอง5555”
“เฮ้ยทำไงวะ มันมีด้วยเหรอวะ!?”   บาสรู้สึกมีความหวังมากมาย
นิกกี้แสยะยิ้มพูด “ถ้าน้องมันระวังตัวนัก มึงก็จัดการทำให้มันพลาดซะก็สิ้นเรื่อง”
“ยังไงวะ”  วีสงสัยยิ่งกว่าบาสเสียอีกถามแทนเลย เพราะรู้ว่าไอ้สองตัวที่ฟังด้วยก็คิดอย่างนี้
“จับมอมเหล้า แล้วปล้ำแม่ง!”
“ก๊ากกกกก5555555555”  วีกับอาทประสานเสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกันอย่างชอบใจ
บาสหน้างอ เอามือเสยผมทัดหูตัวเองแล้วผลักหน้านิกกี้หงายไปก่อนถอนใจตามด้วยคำด่า
“เลวจริงๆนะมึงอ่ะ เชี่ยคิดได้ ทำแล้วเกิดมันโกรธเกลียดกูไม่หายจะทำไง”
“ใครลงมือก่อนย่อมได้เปรียบไอ้ถั่ว อย่ามัวแต่กลัวถ้าอยากแย่งเป็นผัวก็ต้องกล้าๆ
ไม่อย่างนั้นขืนช้ากูว่ามึงอาจจะได้ผัวแทน” 
นิกกี้เขยิบเข้ามานั่งกอดไหล่บาส กระซิบกล่อมประสาทข้างๆหูแววตาร้อยเล่ห์เหลี่ยม
บาสต้องเหล่ตามองค้อนไอ้หน้าตี๋ตัวแสบเพราะประโยคสุดท้าย แล้วเขาก็อดคิดตามไม่ได้
“ไม่ดี..ม้างงง ไอ้ยูมันยังเด็กนะ แม่งใสอ่ะทำมันตอนไม่รู้ตัวน่าสงสาร”  บาสอึกอักขมวดคิ้ว

“ก็นั่นแหละเด็กงี้สิดีกำลังน่าปล้ำเล้ย มึงจะรอให้กะดรอมึงขึ้นรารึไงวะสาดดดดดดด”
อาทเข้ามายืนย่อตัวประกบบาสไว้อีกข้าง ช่วยนิกกี้เป่าหู ยุยงส่งเสริม
“ตกลงมึงหรือกูที่เป็นเกย์วะ”  บาสเลิกคิ้วมองหน้าถามอาท
นี่มึงหัดมองว่าเด็กผู้ชายน่าปล้ำตั้งแต่เมื่อไหร่
“เออใช่!จับทำเมียไปเลยไม่ต้องรอไรแล้ว! ไม่ใช่ว่าไปเอาใครที่ไหนก็ไม่รู้สักหน่อยนี่หว่า
นี่คนรักกันนะเดี๋ยวมันก็ยอม! แต่ถ้ามึงไม่กล้า มึงก็ยอมเป็นเมียมันนั่นแหละ จบ!55555”
วีตบท้ายด้วยการประชด ขำถากถางบาสเช่นเคย เล่นเอาบาสพ่นลมหายใจฮึดฮัดออกจมูก
ไม่พอใจลุกยืนจ้องหน้าเพื่อนทั้งสามคนฉุนกึก  “พวกห่าราก พวกมึงคอยดูเถอะคนอย่างกู
ไม่จำเป็นต้องเป็นเมียใครหรอกเว้ย!” ดูถูกกันเข้าไปนะ กูก็ทำได้นะเว้ย

“เอ๊ะ อย่างนี้เมื่อก่อนมึงอย่าบอกนะว่าอยากเป็นผัวไอ้นิกด้วยอ่ะ” อาททำตาโตรีบสวนถามขึ้น
อย่างอยากรู้จริงๆ แต่เล่นเอานิกกี้สะดุ้งผงะหน้าหนีถอยห่างบาส ส่วนวีก็เบะปากอยากจะขำ
ส่ายหน้าไม่อยากคิด ไอ้นิกกี้มันตัวโตเท่าควาย แต่ไอ้บาสตัวเตี้ยและบางกว่าเยอะ
ถ้ามาสลับที่กันมันคงไม่ค่อยน่าดูเหมือนอย่างไอ้ยูที่ตัวพอๆกันหรอกนะ

“เออะ..เอ้อ! จะทำไมวะ ตัวแค่ไหนสูงเท่าไหร่มันไม่มีผลในแนวนอนเว้ย กูเคยบอกแล้วไง!”
บาสทำกลั้นใจพูดยักคิ้วกวนๆเหมือนว่าตัวเองแน่มากๆ ทั้งที่หน้าเริ่มแดง
“ไอ้ห่า! มึงอย่าเข้ามาใกล้กูนะไอ่ขาสั้น ไอ่สัด!” 
นิกกี้แหกปากดังผลักไหล่บาสเซเอาหัวไปกระแทกหัวอาทแล้วลุกหนีไปยืนขนลุกให้เพื่อนขำ
บาสส่ายหน้ากับท่าทีของนิกกี้ เขารู้มันแกล้งทำไปงั้น ตัวมันย่อมรู้อยู่แก่ใจ ไม่ว่าจะฝ่ายไหน
เรื่องระหว่างเขากับมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้
บาสท้าวคางดึงจานตัวเองที่วางอีกฝั่งเข้ามาเขี่ยๆข้าว ก่อนจะกินต่อพลางคิดในใจซ้ำๆ
(จับมอมเหล้า แล้วปล้ำแม่ง!)


**********************************************
******************

เย็นนั้น... บาสจึงกลับมาที่บ้านพร้อมกับเหล้าหนึ่งกลม
“โหพี่บาส”  ยูตาโตเสียงสูงทันที ที่เห็นบาสชูขวดเหล้ายิ้มเจ้าเล่ห์ให้เห็นตั้งแต่หน้าบ้าน
มาถึงตัวก็ก้มลงหอมแก้ม นั่งกอดคอเขาตรงโซฟาเหมือนจะตั้งท่าล็อคไว้ไม่ให้ลุกหนี

ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยไม่ต้องเกรงใจพ่อกับน้าดาและหัวหน้าคนทำงานบ้านอย่างพี่กิ่งที่ทิ้ง
พวกเขาไปงานร่วมงานเลี้ยงของเพื่อนน้าดา ทุกคนบอกว่าจะกลับดึก ทางสะดวกมากๆจนบาส
คิดว่าวันนี้แหละเหมาะ (จับมอมเหล้า แล้วปล้ำแม่ง!5555)
คำพูดไอ้นิกกี้ยังวนเวียนซ้ำๆอยู่ในหัวให้นึกคึก บาสตื่นเต้นแต่เก็บอาการแล้วชวนยูกินเหล้า

“ไม่เอาล่ะพี่ ผมคออ่อนเดี๋ยวเมา”   ยูปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยเล่นเอาบาสหุบยิ้มขัดใจ
 “กูก็ไม่ได้คอแข็งอะไร มึงก็รู้กูแค่อยากหาคนนั่งกินเป็นเพื่อน ฉลองที่...”
“ฉลองอะไรครับ”  ยูเอียงหน้าถามอย่างอยากรู้
จะได้มึงเป็นเมียกูไง๊สาดด5555555555 อันนี้ได้แต่คิดในใจไม่กล้าบอกมัน คึคึ
“ที่กูทำงานเสร็จทันส่งอาจารย์เมื่อเช้านี้!”  บาสยิ้มให้แต่ยูส่ายหน้ายังไม่เล่นด้วย
“ทำไมไม่ไปกินกับพวกเพื่อนๆพี่ล่ะครับ ทุกทีเห็นมีแต่จะคอยกันผมไม่ให้ร่วมวงล่ะไม่ว่า”
นึกๆไปแล้วมันก็น่าแปลกจริงๆนะ ยูชักมีท่าทีระแวงบาสจนจับแขนที่พาดคอเขาอยู่ออก
“มีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ย”  ยูจ้องตาบาสให้สะดุ้งเขิน รีบหลบสายตามีพิรุธสุดๆ
“พูดอะไรของมึงไอ้ยู กูไม่มีอะไรเล้ย! กูแค่อยากแดกกูก็แดก พรุ่งนี้วันเสาร์วันนี้กูจะเมาปลิ้น”
“แล้วทำไมไม่ไปกินกับเพื่อนพี่ มาชวนผมทำไม”
“เอ๊า! ก็กูอยากอยู่กับมึงอ่ะ อะไรวะทำไมต้องทำเสียงอย่างนี้วะ”  บาสขมวดคิ้ว
“หึ พี่บาสคิดอะไรอยู่อย่านึกว่าผมไม่รู้นะ”  ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ จ้องจะงาบเขาตลอดๆ
“อะไรของมึงไอ้ยู! มึงพูดอะไรของมึงห๊ะ!”  ข้างนอกทำฉุน แต่ข้างในนี่เลิ่กลั่กน่าดู

“เฮ้ยแม่งงง แค่นี้ก็ไม่ได้เนอะ! ก็กูอยากกินเหล้ากับมึงมั่งอ่ะจะเล่นตัวทำไมนักหนาวะยู
อะไรของมึงห๊ะ ถ้าจะรังเกียจกูพูดมาตรงๆ กูจะได้ไม่ต้องเข้าใกล้มึงอีกเลย”
โดนรู้ทัน บาสเลยรีบทำโมโหกลบเกลื่อน ลุกยืนทำหน้าบึ้งเหมือนไม่พอใจสุดๆ
แต่ตอนกำลังจะหันหน้าหนี ไอ้เด็กหัวตั้งที่หลงกลคิดว่าเขาโกรธจริงก็รีบจับมือไว้หน้าเสีย
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่บาส.......... เอ่อ...  ก็ได้ ผมกินเป็นเพื่อนก็ได้ครับ”
ยูคิดว่ารู้ ในสิ่งที่บาสต้องการ แต่ถ้าเขาไม่พลาดซะอย่าง.....มันก็คงจะไม่เป็นไรมั้ง

....................................................

.............................

..........  “เอ้าชนแก้ว!555 เฮ้ยเพลงโปรดกู! นี่ๆๆๆ555นี่ๆ”
บาสหัวเราะเต้นกวนตีนไปขำไป ทั้งคู่อยู่ในห้องบาสเปิดเพลงเสียงดังพร้อมเล่นเกมส์ไปด้วย
ยูไปซื้อน้ำแข็ง น้ำขวด กับโซดามาเพิ่ม เหล้าที่บาสซื้อมาเหลือครึ่งกลม
เกมส์ที่เล่นด้วยกันก็ขยันแพ้เดี๋ยวตายๆ เพราะคนเล่นพากันมึน

 บาสอารมณ์ดีมากๆ มองหน้าใสๆของไอ้ยูที่ยิ้มหวานให้ตาอย่างเยิ้มแล้วยิ่งอารมณ์ดี
ยูเองก็ดื่มไปไม่น้อย แต่น่าขัดใจนิดหน่อยตรงที่มันไม่ยอมเมามากเสียที จากที่ดูๆคงแค่
มึนๆพอๆกันกับเขา  “ยู! ดื่มอีกดิๆ”  บาสชงเหล้าให้ยูแอบเข้มมากเพราะขี้เกียจรอแล้ว
เอาให้ไอ้หัวตั้งมันน็อคไปตอนนี้เลยยิ่งดี เขาจะได้ทำอะไรๆสะดวก ยิ่งกินเหล้ายิ่งมีอารมณ์
มองคอขาวๆตรงหน้าแล้วอยากจะกัดจะดูดให้ขึ้นรอยจนเผลอทำไปจนได้
“อื้มมม พี่บาสเมามากแล้วนะครับ”  ยูยิ้ม ยันหัวบาสที่เข้ามาดูดคอเขาออก แล้วจ้องตาใกล้ๆ
 ริมฝีปากก็ใกล้กันมาก กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจนรู้สึกได้ แต่ไม่แน่ใจว่าของตัวเองหรือของ
คนรักรุ่นพี่ที่แรงกว่า 
ยูเหลือบตามองที่แก้วเหล้าในมือตัวเองแล้วยักยิ้ม ก่อนจับหน้าบาสมาจูบ
ขณะที่อีกฝ่ายหลับตาพริ้ม ก็แอบเอานิ้วเขี่ยฝากระติกน้ำแข็งข้างตัวออกเทเหล้าในแก้ว
ทิ้งไว้ในนั้นเบาๆ จนเหลือติดก้นแก้วแค่เล็กน้อยแล้วปิดฝา
บาสผละปากออกมาจิบเหล้าในแก้วตัวเอง เขาชะงักเห็นยูรีบกระดกแก้วเหล้าตัวเองจนหมด
เหลือแต่น้ำแข็งก็ลอบยิ้ม ชอบใจตรงที่ไอ้ยูมันว่าง่าย บอกให้ดื่มเข้าไปก็ดื่มไม่มีอิดออด
แถมยังดื่มอย่างเร็วจนเขาตามชงให้แทบไม่ทัน เผลอเป็นหมดแก้ว แถมเวลาน้ำแข็งพร่อง
ยังเป็นคนคอยเติมน้ำแข็งให้เองก่อนจะยื่นแก้วมาให้เขาชงเหล้าให้ตลอด (จูบก็ถี่ คึคึ ชอบว่ะ)
ร่วมมือมอมตัวเองดีจริงนะมึง หึหึแล้วอย่างนี้ถ้ามันไม่เสร็จเขาวันนี้มันจะหนีไปไหนได้!555

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง..
“ฮ่าส!!!!”  บาสส่งเสียงเมื่อยกซดเหล้าในแก้วตัวเองหมดแก้ว ก่อนจะลุกเดินค่อนข้างเซไป
ห้องน้ำ รู้สึกปวดฉี่อย่างแรงแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมา ไอ้ยูยังนั่งยิ้มตาเยิ้มเหมือนเดิมแต่ไม่ยักกะ
เมาปลิ้นแบบที่คิด ชักช้าชะมัด ไหนว่าคออ่อนไงวะ เอ๊ะรึว่ามันหลอกเขา เขาเองก็ไม่ใช่
คนคอแข็งมาจากไหน เขาเมาเร็วที่สุดในกลุ่มแล้ว ขืนนั่งดื่มนานกว่านี้อาจสลบก่อนไอ้ยู
บาสพยายามคิดหาวิธีทำให้ยูเมาจนไม่ได้สติเร็วๆ ยืนฉี่คิดๆไปแล้วบาสก็ยิ้ม ก่อนจะหมุนตัว
กลับออกมาจากห้องน้ำ แต่เขาดันเดินเอาหัวมาชนกับกรอบประตู แม่งไอ้ขอบเชี่ยนี่ก็ตั้งขวาง
หัวเขาเลยชนดังโป๊ก  เฮื่อยยย..ทำไมมันมึนนนนนนนนนนนนนน ฉิบหายเลยว้อยยยยย

บาสกลับมานั่งขยันชงเหล้าให้ยูอย่างขี้โกง ชงแก้วของยูให้เข้มกว่าขึ้นเรื่อยๆแต่ยูก็รู้สึกได้
เขาเลยจัดการแอบเททิ้งในกระติกน้ำแข็งใบใหญ่ข้างตัวเหมือนเดิมทุกครั้งที่บาสเผลอ
แล้วทำหน้าไม่รู้เรื่องอะไร ยอมดื่มตามใจบาสตลอดให้อีกฝ่ายอารมณ์ดี
ยูแอบขำ คนที่ดื่มเข้าไปเสียเยอะแยะก็คือบาสไม่ใช่เขา คงไม่ต้องบอกว่าใครเมากว่าใคร

คิดจะมอมเหล้าเขา ใช้ลูกไม้แค่นี้มันยังอ่อนหัดเกินไป ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนแกล้งมอมเหล้า
เพราะเขาไม่ค่อยดื่ม เขาเลยโดนเพื่อนมอมเหล้าประจำ ไอ้พวกนั้นเผลอเป็นไม่ได้ชอบแกล้ง
ให้เขาเมาแล้วทำอะไรฮาๆ อัดคลิปไว้ให้ดูตอนสร่างถึงความทุเรศของตัวเอง หลังๆมานี่
พอพวกมันเห็นเขารู้ทันแล้วไม่เมา เลยให้ทำหน้าที่คอยเก็บศพเก็บซากเพื่อนๆแทน
เวรกรรมทั้งขึ้นทั้งล่อง

ตุ๊บ!!!
“เฮ้ยพี่บาส!”  ยูรีบถลาเข้าไปประคองหัวคนรักรุ่นพี่ดูอาการอย่างตกใจ
เมื่ออีกฝ่ายกลับมาจากห้องน้ำ แต่ดันสะดุดสายต่อเครื่องเกมส์หน้าทิ่มไปต่อหน้าเขา
“พี่บาส”  ยูเรียกตบแก้มบาสที่ขมวดคิ้วหนุนตักเขาเบาๆอย่างเป็นห่วง
ดูเหมือนบาสจะไม่ได้เป็นอะไรมาก ยังหัวเราะแหะๆอย่างคนเมา พูดเพ้อเจ้อไปเรื่อย
ยูก็นั่งฟังอมยิ้ม ก่อนที่บาสจะค่อยๆหลับตา หลับไปบนตักของยู

เจ้าหัวตั้งฟันเหล็กก้มลงจุ๊บปากคนรักรุ่นพี่ที่เมาหลับไปแล้วอย่างหมั่นเขี้ยว
ก่อนจะดึงตัวให้ขึ้นมานอนบนเตียงดีๆ แล้วตามมานอนกอดนอนหอมจนหลับไป



************************************************



วันรุ่งขึ้น กว่าบาสจะฟื้นก็บ่าย ลุกขึ้นมาหายาแก้ปวดหัวให้วุ่น ก่อนจะมานั่งหน้าง้ำขัดใจ
มองไอ้ยูที่นอนคว่ำหลับไม่กระดุกกระดิกบนเตียงนอนเขา บาสกอดอกโมโหตัวเอง
เห็นสภาพเสื้อผ้ายังอยู่ดีทั้งคู่ก็ถอนหายใจอย่างสุดจะเซ็ง เวรเอ๊ย! อดแดกอีกแล้วห่า...
ถ้าไอ้พวกเพื่อนเลวมันรู้เข้า เขาต้องโดนกระหน่ำเหยียบซ้ำด่าล้อจนอายหมาแน่
อุตส่าห์วางแผนจะมอมเขาแล้วปล้ำ ดันเมาหนักจนหลับไม่รู้เรื่องซะเอง
ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่โดนปล้ำเองกู|||||||

“พี่บาส เป็นอะไรครับหน้าบึ้งจัง”  ยูทัก หลังจากเขากลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องตัวเองเสร็จ
ก็ลงมาหาอะไรกินพร้อมบาสที่ครัว เปิดตู้กับข้าวดูเจอแกงมัสมั่นไก่ถ้วยเบ้อเร้อ เปิดฝาชีที่
โต๊ะกินข้าวดูเจอกะเพราทะเล กับปลาสำลีทอด และน้ำพริกปลาทูผักจิ้ม น่าอร่อยทั้งนั้นเลย

“กูไม่ได้เป็นไร กูปวดหัวนิดหน่อย”
ได้ยินบาสตอบแบบนั้นยูก็เดินเข้าไปประชิดตัวเอามือแตะหน้าผากบาสวัดไข้ พอรู้ว่าไม่มี
ก็ยิ้มให้บอกบาสคงแค่แฮงค์ เดี๋ยวก็หาย “แต่เสียดายจังอย่างนี้พี่บาสก็...”
“ก็อะไรวะ”
“ก็...เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“ก็อะไรเล่า! มึงพูดมาเลยไอ้ยูไม่งั้นกูโกรธ!”
“ก็ไป....ดูหนังกับผมไม่ได้แล้วสิวันนี้ ผมว่าจะชวนซะหน่อยอ่ะครับ”
 เจ้าหัวตั้งส่งสายตามองอ้อนๆ คนโดนจ้องชักหน้าแดง ยืนมองหน้ามองตากันใกล้ไปมั้ย

“เอ๊ะ....เฮ้ย....ไอ้ยูนี่มึง........”   กำลังเขินอยู่ดีๆ แต่เมื่อบาสสังเกตอะไรบางอย่างได้จากตัวยู
ก็รู้สึกหงุดหงิดทันที  “อะไรครับพี่บาส?”  ยูทำหน้าสงสัยแต่บาสก็ไม่ตอบทำค้อนแล้วหันหน้า
ไปทางอื่นถอนใจเล็กๆ ก่อนเดินเลี่ยงยูไปตักข้าวแล้วคิด .. (ไอ้ห่านี่แม่งสูงขึ้นนี่หว่า!)
รู้สึกได้เพราะระดับการมองจากสายตาเขาไม่เท่าเดิม..ถึงจะไม่มากแต่ก็รู้สึกได้ แต่ไม่อยากจะ
ถามให้ไอ้เจ้าตัวมันได้ใจ เดี๋ยวก็จะมายิ้มร่าล้อเลียนว่าเขาเตี้ยกว่าอีก

“พี่บาสเป็นอะไรครับ”  ยูตักข้าวแล้วตามมานั่งกินข้างๆบาส ยังเอียงคอมองหน้าไม่เข้าใจ
“เปล่า! กูก็................กำลังคิดว่าจะไปดูหนังกับมึงดีป่ะเย็นนี้”   บาสพูดยิ้มยักคิ้ว
ไอ้หัวตั้งเลยยิ้มแฉ่งดีใจ


...............................................
...........................

...........

หน้าโรงหนัง..... ยูเดินเอาตั๋วมายื่นให้บาสดู

“รอบหนึ่งทุ่ม อืมก็ดีไปหาไรกินกันก่อนมั้ย”  บาสเก็บตั๋วไว้หันมองไปรอบหาร้านที่จะนั่ง
รอเวลาหนังฉาย ยูกินง่ายคำตอบที่ยูจะตอบบาสเสมอๆคือ  “อะไรก็ได้ครับแล้วแต่พี่บาส”
นายบาสเลยเดินนำไป ทั้งคู่นั่งแม็ค ไม่ได้กินอะไรกันมากนอกจากเบอร์เกอร์คนละอัน
เฟร็นฟราย น้ำ ไอติม กินไปก็คุยเล่นกันไป

“ฮัลโหลมีไร”  บาสรับโทรศัพท์จากนิกกี้
“สัดบาสแดกเหล้ากันบ้านกู วันนี้พี่น้ำไม่อยู่ไปคอนโดพี่เอส ทางสะดวกโต้กันยันเช้ายังได้”
“กูเพิ่งหายแฮงค์ไอ่สัด”
“อ้าวเชี่ย งั้นแสดงว่าแดกแล้วตั้งแต่เมื่อวาน อ๊ะงั้นเฮ้ยยยยย เฮ้ยยยยยย”
“เออ เฮ้ยอะไรๆ มึงไม่ต้องมาทำเสียงสอดรู้สอดเห็นขนาดนี้ก็ได้นะตี่”
“อย่าลีลาเชี่ย ปากบอกไม่ใช้วิธีกูแต่รีบเชียวนะไอ่สัด เอาคำเดียวสั้นๆได้ไม่ได้
กูจะได้รู้ว่าต้องฉลองรึปลอบใจมึง555”
“เฮื่อย!เสือกจริง กูไม่ไปบ้านมึงโอเคป่ะ! กูมาดูหนังกะไอ้ยูเสร็จแล้วก็จะรีบกลับบ้านกู”
“ควายเอ๊ยไม่ตอบกู แสดงว่าไม่ได้แดก!!! อ่อนว่ะ5555555555 ก๊ากกกกก555555555”
“เกลียดมึงไอ่เชี่ยตี่! บอกไอ่พวกเลวนั่นด้วยว่ากูก็เกลียดพวกมัน ปึ้ด!”  ตัดสายใส่แม่งเลย

รู้เลยว่าแม่งนั่งรวมกลุ่มกันคอยฟังเขา เสียงหัวเราะไอ้เชี่ยวีกับไอ้เชี่ยอาทดังลอดมาสมทบ
กับเสียงของไอ้โคตรเชี่ยนิกกี้จนดังลั่นแสบแก้วหู ขำหาพ่องหาแม่งอะไรกันนักกันหนา
ยูอมยิ้มนั่งข้างๆก็เหล่มองแล้วแอบขำ คนรักดูหงุดหงิดฟึดฟัดไม่รู้คุยอะไรกับเพื่อน
แต่เขาว่าพี่บาสดูน่ารักดี
จนจวนตัวกับเวลาที่หนังเริ่มฉาย บาสไม่อยากพลาดดูหนังตัวอย่าง เลยเร่งยูให้เดินไวๆ
แต่ก็ยังไม่ลืมซื้อป๊อบคอร์นกับน้ำแก้วใหญ่เข้าไปด้วย


........................
.......

“โอ๊ะ! ขอโทษครับ! เฮ้ย!!!”  ยูเดินชนใครไม่รู้ตอนออกจากโรงหนัง หน้ายูซีดและดูอึ้งมาก
จนบาสที่มองอยู่ข้างๆสังเกตได้ทันที อีกฝ่ายนั้นก็ดูท่าจะตกใจมากไม่ต่างกัน เด็กผู้หญิง
ข้างกายที่มาด้วยกันมีอาการเหมือนเขา คืองงและมองหน้าคนข้างตัวสลับกับอีกฝ่าย
ดูเหมือนว่าคนที่มีอาการแปลกๆคือแค่ยูกับไอ้เด็กผู้ชายคนนั้น
ทันทีที่ไอ้คนนั้นทำท่าจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง ยูก็ก้มหน้าก้มตารีบจูงมือบาสเดินออกมา
จากตรงนั้นอย่างเร็ว ราวกับกำลังเดินหนีแบบไม่เหลียวหันกลับไปมองใครอีกเลย...
แต่บาสยังหันกลับไป เห็นฝ่ายนั้นผู้หญิงก็ยังดูงงๆเหมือนเดิม แต่ผู้ชายทำหน้าเหมือนจะร้องไห้


…………………………..

………….

….





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-08-2014 19:49:21 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
อะอ้าว น้องยูของพี่
 :a5: o22
สงสัยจะเจอโจทย์เก่าที่เป็นเพื่อนกันแล้วแอบรักเค้าใช่มั้ย???
 :katai1: :z3:
คุณวิมาเร้วๆๆๆๆ

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
อ้าว ยู ใครอ่ะะะ
น่าสงสัยสุดๆๆ  :m16:
บาสสงสัยแผรเป็นสามีจะไม่เวิคนะ พลาดตลอดๆ  :katai2-1:

ออฟไลน์ Elizabeth_TonnY

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
มีประเด็นน้ะเนี้ยยยยย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
พี่วิต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


** เค้าน่ารักม๊ะ มาต่อให้อย่างไวเลยอ่ะ555 ขอบคุณนะจ๊ะเม้นท์ วิกรี๊ดทุกอัน




ยู & บาส






PAST  3






“ใคร”   คำเดียวสั้นๆที่บาสถามออกไปหลังจากเดินเล่นต่อในห้างกับยูได้สักพักแล้ว
ยูยังมีอาการเหม่อเล็กๆ ไม่ยิ้มแย้ม ดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าให้เดาต้องเป็นเรื่องที่
เดินชนกับเด็กผู้ชายคนนั้นแน่ เพราะตั้งแต่ตอนนั้นมายูก็ค่อนข้างเงียบจนผิดสังเกต
และในเมื่อยูไม่ยอมบอกอะไรออกมาสักที บาสก็ทนไม่ไหวขอเป็นฝ่ายถามเปิดประเด็น
“ใคร อะไรครับ”
“มึงไม่ต้องมาทำงงเชี่ยยู รู้แก่ใจไม่ต้องให้กูเท้าความหรอกมั้ง”
“ไม่มีไรหรอกครับพี่บาส”
“อย่ามาโกหก กูไม่ชอบ! สัดถ้าไม่มีอะไรมึงคงไม่เดินเอ๋อแดกขนาดนี้หรอก”
ยูมองหน้าบาสที่จ้องตาเขานิ่ง เหมือนจะขู่นิดๆให้ยอมบอกออกมาเสียดีๆ เขารู้ตัวว่าคง
เก็บอาการตกใจและกังวลใจไม่มิด  แค่ถามว่าใครก็เท่ากับเดาออกว่าเคยรู้จักกันมาก่อน
“เพื่อนครับ”   ยูตอบไม่สบตาบาส นั่นทำให้บาสไม่พอใจเท่าไหร่
“เพื่อนกันทำไมไม่ทัก... เป็นอะไรกัน”
“เพื่อนจริงๆพี่.......... เพื่อนที่โรงเรียนเก่า”   ยูจะเดินต่อแต่บาสจับมือให้หยุดคุยกันให้รู้เรื่อง
“คนที่มึงเคยมีเรื่องด้วยรึเปล่า...”   บาสถามเสียงนิ่ง เขาคิดว่าเขาเดาไม่พลาดแน่งานนี้
“เอ่อ.......อื้ม.......ช่างเขาเถอะพี่บาส”   ยูถอนใจพยายามฝืนยิ้มให้แต่เขาก็ทำได้ไม่ดีนัก
“ก็ไหนว่ามึงไม่ได้ชอบมันแล้วไง ทำไมมึงต้องออกอาการมากขนาดนี้ด้วยยู!”  บาสฉุนทันที
เห็นบาสมีท่าทางไม่พอใจยูก็รีบจับมือพูด “พี่บาส! เปล่านะผมไม่ได้อะไรกับเขาเลย พี่คิดมาก”
“มึงอย่ามาเถียงกู กูเห็นกับตา มึงหนีมันมา แต่มึงก็ทำท่าเหมือนอยากจะกลับไปหามัน
ตลอดเวลาที่เดินอยู่ข้างกู!”   บาสชึ้นเสียงใส่สะบัดมือยูออก จนคนที่เดินผ่านหันมามองตกใจ
“พี่บาสผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว พี่ก็รู้ที่ผ่านมามันเป็นยังไง ผมก็แค่..ไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่”
ยูหน้าเครียด คนที่เขาไม่อยากเจอที่สุดดันมาเจอได้ อีกฝ่ายอยู่ต่างจังหวัดแท้ๆดันโลกกลมเกิ๊น
เรื่องที่ถูกทำให้เสียใจในอดีตมันเจ็บเกินไป เขาไม่อยากนึกถึงมันอีก
ไม่อยากเจอหน้ามันอีก

“กูเคยคิดเล่นๆคนเดียวนะยู ถ้าวันนึงมึงเจอเขาอีกครั้ง มึงจะทำไง แต่กูไม่เคยถามมึง”
บาสก้มมองพื้นพูดกับยู ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจ้องตาแฟนตัวเองแบบน้อยใจอย่างที่ตัวเองก็
ไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้มากขนาดนี้
 “กูเคยคิดว่ามึงจะทำหน้ารังเกียจเขา เหมือนที่เขาเคยรังเกียจมึง กูคิดว่ามึงกับเขาอาจจะ
พุ่งเข้าใส่กัน ต่อยกันหน้าแหกเพราะเรื่องเชี่ยๆเมื่อก่อนนั้น แต่วันนี้แม่งไม่ใช่เลยอะไรวะ!
ทำไมพวกมึงต้องมองกันสายตาอย่างนั้นไอ่สัด! ไอ้ห่านั่นมองมึงโคตรอาลัยอาวรณ์
ยันเหลียวหลัง ทำอย่างกับอีผู้หญิงข้างๆกับกูไม่มีตัวตน อย่างนั้นบ้านมึงเรียกว่าเกลียดเหรอยู
มันเกลียดมึงตรงไหน!? แล้วที่กูไม่เข้าใจที่สุด คือมึง! หน้ามึงอ่ะ! หน้ามึงมันฟ้อง
ว่าในหัวมึงตอนนี้ยังคิดเรื่องมันอยู่! คืออะไร!? อยากจะกลับไปหาก็ไปดิ!
 ไม่ต้องมาเดินกับกู!! ไปหาไปคุยกันให้หายคิดถึงดิ กูจะกลับบ้าน!”

บาสใส่ยูเป็นชุดเสร็จก็ฟึดฟัดเดินหนีอย่างอารมณ์เสีย ยูหน้าซีดรีบตามไปดึงมือไว้
“พี่บาสอย่าโกรธสิครับ ฟังผมก่อนไม่มีอะไรแล้วจริงๆ เขาไม่นับผมเป็นเพื่อนแล้วด้วยซ้ำอ่ะ”
“แต่มึงอยากนับมันเป็นอย่างอื่นอยู่ใช่ป่ะล่ะไอ่ควาย กูไม่ได้โง่นะ”
“ทำไมพี่ต้องหึงไร้สาระด้วยครับ ทีพี่กับพี่นิกผมยังยอมให้อยู่ใกล้กันได้เลย!!”
“มึงอย่าเอาเรื่องไอ้นิกมาอ้าง เพราะไอ้นิกมันไม่เคยมองกูด้วยสายตาอย่างที่ไอ้นั่นมองมึง”
“พี่บาสผมขอโทษ พี่บาสครับผมขอโทษคุยกับผมก่อนพี่บาส พี่บาส”

ยูเดินตามบาสสุดฤทธิ์ บาสก็โมโหเดินหนีไปจนเกือบออกนอกห้าง แต่แล้วก็ต้องชะงัก
เจอใครบางคนยืนดักพวกเขาอยู่ตรงทางออก
บาสยิ่งฉุนเมื่อฝ่ายนั้นเดินเข้ามาหายูผ่านหน้าเขาไป ได้ยินเสียงยูเรียกชื่อคนที่เคยรัก
“ เคิร์ก..”  บาสยิ่งหน้าหงิกจ้องยูแบบโมโหไม่หายและมันยิ่งเพิ่มความรุนแรงขึ้นมากกว่าเดิม
 ยูหันมาเห็นก็หน้าเสียจะเข้ามาหาแต่บาสรีบเดินหนีพร้อมตะโกน
 “มึงหาทางกลับบ้านเอาเองก็แล้วกัน! ไม่ต้องตามกูมานะ!”
“พี่บาส! พี่บาสฟังผมก่อน!”
ยูจะเดินตามแต่คนที่มาดักรอเขานานแล้วรีบเข้ามาฉุดมือไว้แล้วพูดพร้อมน้ำตาที่กลั้นไม่ไหว
“ฮึกยู!!! ยูอย่าไป! กูขอโทษ!! คิดว่าจะไม่ได้เจอมึงอีกแล้ว
 ฮืออ ยูกูขอโทษ มึงช่วยคุยกับกูก่อนได้มั้ย ขอร้อง..กูผิดไปแล้วฮึกฮึก 
อย่าหนีกูไปไหนอีกเลยนะยู..”

ยูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มองหน้าเคิร์กที่ร้องไห้ออกมาด้วยแววตาอ้อนวอน
เหมือนที่บาสว่าไม่มีผิด......... นี่มันไม่ใช่สายตาของคนที่เกลียดกัน

“ยู..... กูขอโทษ”
“มึงกับกูคงไม่มีอะไรต้องคุยกันหรอกว่ะเคิร์ก ป่านนี้แฟนมึงเค้ารอแย่แล้วกลับไปซะ”
เสียงแข็งๆของยูยิ่งทำเคิร์กน้ำตาไหลพราก เคิร์กเดินเข้ามาพูดกับยูให้ใกล้มากยิ่งขึ้น
ไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น   “ยู กูยังไม่มีใครนะ”
ยูกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกไม่อยากมองหน้าคนพูดอ้อนวอน ไม่อยากมองตาคู่นี้เดี๋ยวเขาใจอ่อน
“ คนนั้นเป็นญาติกู กูให้เขากลับไปก่อนแล้ว กูขึ้นมางานแต่งญาติ มากับแม่ พรุ่งนี้กูก็ต้อง
กลับบ้านแล้ว ขอร้องนะยูอย่าหนีกูเลย กูขอโทษ ฮืออ กูยอมรับผิดทุกอย่างแล้ว ฮึก ฮึก
ฮืออ ฮึก ขอโทษ ฮึก คุยกับกูหน่อยนะ ให้กูทำยังไงก็ได้ ยอมทุกอย่างเลยฮึกฮึก”
เห็นเด็กผู้ชายวัยม.ปลายหน้าตาดียืนร้องไห้อย่างไม่อายใคร เป็นใครมาเห็นก็ต้องสนใจ
มองกันเป็นตาเดียว เคิร์กร้องไห้ยังไม่พอ ยังทำท่าเหมือนจะย่อตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้ายู

เล่นเอายูเหวอ รีบดึงตัวอีกฝ่ายขึ้นแทบไม่ทัน แล้วก็ต้องรีบจูงมือคนที่ยังร้องสะอึกสะอื้น
ไปให้พ้นจากการตกเป็นเป้าสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาหน้าห้าง 
ยูเดินไวหน้าเครียดตัดสินใจพาเคิร์กออกไปโบกแท็กซี่

.......บาส วนรถขับออกมาทางหน้าห้าง ผ่านคนทั้งคู่ที่กำลังขึ้นรถแท็กซี่ไป เขาต้องกัดฟันแน่น
กำมือตัวเองยิ่งแน่นจนเจ็บ  นี่มันคืออะไรกันวะ!!!?  กูไม่เข้าใจ! การกระทำของมึงเชี่ยยู!
ไม่ว่าจะอะไรยังไงบาสไม่สนใจแล้ว เขารู้แต่ว่าเขากำลังโกรธมาก และไม่ชอบสิ่งที่ยูทำ
แทนที่จะไล่ตามเขาออกมาง้อขอคืนดี มันกลับจูงมือไอ้เด็กห่าที่มันเคยมีใจให้ไปอีกทาง
ไม่เห็นหัวเขาบ้างเลย ไม่เห็นจะเหมือนอย่างที่ปากมันว่าเลยสักนิด รักกู! ตรงไหน!
“สัดเอ๊ย!!! ช่างแม่งอยากไปไหนกันก็ตามใจมึงเลยไอ่เชี่ย!ฮึก...ไอ้เด็กเชี่ย..”
ตัดสินใจไม่ไล่ตามคนทั้งคู่ไป เห็นภาพนั้นจะๆแล้วเขาอยากร้องไห้ออกมายังไงบอกไม่ถูก
อยากกินเหล้า บาสหมุนพวงมาลัยรถไปทางบ้านนิกกี้แทนบ้านตัวเอง


***************************************************


ยูพาเคิร์กมาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง หามุมที่ผู้คนไม่พลุกพล่านคุยกัน แม้จะได้ยิน
คำขอโทษจากปากเคิร์กนับครั้งไม่ถ้วน ตลอดระหว่างทางกว่าจะมาถึง แต่ยูก็ยังไม่ยอม
มองหน้าเคิร์กตรงๆ และไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เคิร์กใจเสียมากจนหยุดร้องไห้ไม่ได้

“อยากจะคุยอะไรก็รีบคุยมาไอ้เคิร์ก กูรีบ”  ยูยืนกอดอกทำมองทอดสายตาออกไปไกล
“ตอนนั้นกูไม่มีโอกาสได้ขอโทษมึงสักคำ กูขอโทษนะยู กูเสียใจที่ทำให้มึง...เสียใจ”
เห็นยูไม่มองหน้า เคิร์กเลยพยายามเดินเข้าไปใกล้ๆยืนยื่นหน้ายื่นตาต่อหน้ายู
ช่วยมองเห็นเขาในสายตาหน่อยได้มั้ย เป็นเหมือน...คนเดิมที่เคยมีแต่เขาได้มั้ย

“จบแล้วใช่มั้ย กูไปนะ..”  ยูเดินกระแทกไหล่เคิร์กไปทันที แต่ก็ต้องชะงักตกใจเมื่อเคิร์กผวา
เข้ามากอดเขาไว้จากด้านหลังแน่น คนเคยรักทำในสิ่งที่เขาเคยฝันมาตลอด
เข้ามากอด และบอกว่ารักเขา...   “ยู ฮึก...กูรักมึงนะ....กูก็รักมึงนะ รักมาตลอดเลยฮืออ”
น้ำตาเคิร์กชุ่มตรงจุดที่ซบลงไปบนหลังของยู  ยูรู้สึกชาวาบไปทั้งตัวไม่คาดฝันว่าชาตินี้
เขาจะได้ยิน  ขณะที่ยูยังพูดอะไรไม่ออก เคิร์กก็เป็นฝ่ายพูดถึงสิ่งที่ต้องทนเก็บไว้คนเดียว
ตั้งแต่วันที่ยูจากเขาไป   

“กูไม่เคยคิดเลยว่าทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้ เรื่องของเรา....ยู กูเพิ่งรู้ว่ารักมึง
ในวันที่กูไม่มีมึงอีกแล้วฮึกฮึก...ไอ้ยู..มึงอย่าทิ้งกูไปไหนอีกเลยนะ กูขอโทษ”

“ ไอ้เคิร์ก...”   ยูค่อยๆหันกลับมามองหน้าคนพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อหู เขาอึ้งจริงๆ
นี่หมายความว่าที่จริงแล้วเคิร์กรักเขางั้นเหรอ!
แล้วทำไมมันถึงปฏิเสธเขา ทำเรื่องร้ายๆกับเขา!?

“กูสับสนอ่ะ... อึก..กูไม่อยากชอบผู้ชาย...ฮืออกูกลัว..... กูเอาไปปรึกษาไอ้เมย์
เมย์มันแกล้งกูมันบอกเพื่อนคนอื่นๆให้รู้เรื่องที่มึงชอบกู คือมันคิดว่ากูก็น่าจะชอบมึง
มันแค่อยากจะบอกเพื่อนๆให้ช่วยกันยุ กูจะได้ตกลงเป็นแฟนกับมึง ฮืออแต่กูอายเขา
กูก็เลยโกรธ แล้วบอกไม่ชอบมึง มันจะได้เลิกล้อกู กูอายฮึกฮึก กูขอโทษไอ้ยู”
แต่สิ่งที่เคิร์กพูดมานั้นยังไม่เคลียร์ ยูขมวดคิ้วยิ่งหน้าดุเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาโดนใส่ร้าย
เคิร์กเหมือนจะรู้ว่ายูอยากให้เขาสารภาพเรื่องอะไรอีก

“กูผิดจริงๆ ...ก็เพราะกูกลัวคนอื่นเขาหาว่ากูเป็นตุ๊ด เป็นเกย์เหมือนที่เขารู้กันทั่วโรงเรียน
แล้วว่ามึงเป็น กูก็เลยเอาไปพูดว่ามึงเสียๆหายๆ ว่ามึงไม่ดีกูไม่มีทางชอบมึงให้เพื่อนกูที่มัน
อยู่ห้องอื่นฟัง พวกมันมาถามเรื่องมึงว่าชอบกูจริงมั้ย กูบอกกูไม่ได้เล่นด้วย กูไม่คิดว่ามัน
จะเอาเรื่องมึงไปพูดต่อๆกันอย่างนั้น กูขอโทษฮือออ กูไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้เลย
กูพลาดเอง กูรู้แล้วว่าโกหกใครก็ได้ยกเว้นใจตัวเอง ตลอดเวลาที่มึงไม่อยู่ กูโคตรเสียใจฮึกฮึก”

“สรุปคือ มึงอายที่กูมาชอบมึง ทั้งที่มึงก็ชอบกูเหมือนกัน แต่มึงไม่กล้ายอมรับว่างั้น!”
เสียงยูค่อนข้างดังเกือบตะคอกเพราะเรื่องมันน่าโมโหมากเกินจนเคิร์กตัวสั่น หลบตา
แต่ก็พยักหน้ายอมรับโดยดี มาถึงขนาดนี้แล้วเขาไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอีกต่อไป

“วันนั้น...ฮึก...วันที่กูมาโรงเรียนหลังจากหยุดไปเพราะมึงทำกูตกบันไดอ่ะ...ฮือออ
กูเหมือนตายทั้งเป็นเลยมึงรู้มั้ยฮึกฮึก  กูเป็นคนทำให้ทุกอย่างมันพัง พอกูรู้ว่ามึงย้าย
โรงเรียนไปแล้ว กูร้องไห้ไม่หยุดเลยนะยู ฮึกฮึก กูไม่รู้จะขอโทษมึงยังไงดีกับความผิดของกู
ยกโทษให้กูได้มั้ย กูขอโอกาสมึงนะ ยูนะ ฮึกฮึก เรามาคบกันเหอะนะ กูไม่แคร์ใครอีกแล้ว”

เคิร์กมองยูที่สูงกว่านิดหน่อยด้วยแววตาที่ท่วมไปด้วยหยาดน้ำตานิ่งนาน น่าสงสารเหลือเกิน
จนยูรู้สึกว่าโกรธต่อไปไม่ลง อดที่จะเอามือประคองใบหน้าแล้วใช้นิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้ไม่ได้
“ขอบคุณมึงมากนะเคิร์ก ที่พูดความจริงกับกูวันนี้....”
ยูดึงตัวเคิร์กมาสวมกอดไว้แน่น ก้มหน้าพูดปากติดกับซอกคอของอีกฝ่าย ลูบหัวเบาๆ
ปลอบให้คนสะอื้นเพราะกลั้นไม่ได้หยุดร้องไห้  “แค่กูรู้ว่ามึงไม่ได้เกลียดกู กูก็พอใจแล้ว”
“อึก...ยู......ฮือออมึงจะไม่ทิ้งกูไปไหนแล้วใช่มั้ย”
เคิร์กผละตัวออกเล็กน้อยมาจ้องตายูอย่างอ้อนวอน
“ไม่ต้องห่วงนะ กูไม่หนีมึงไปไหนหรอกเคิร์ก...”
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”  เคิร์กยิ้มทั้งน้ำตาทันทีที่ยูส่งยิ้มให้
“อื้ม”
“ยูกูคิดไว้นะ ถ้าเข้ามหาลัยแล้ว กูจะขึ้นมาอยู่ที่คอนโดแม่ที่นี่ มึงมาอยู่กับกูนะ”
“ไอ้เคิร์ก.....พูดจริงเหรอ”
“จริงสิ! .....ยู////// กูรักมึงนะ”   หลับตาพริ้ม ยิ้มเหมือนอยากให้จูบ

ยูมองริมฝีปากตรงหน้า เขาเคยปรารถนามันมาตลอด.....แต่ไม่ใช่ตอนนี้
วันนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว     “เคิร์ก...ขอโทษนะ กูมีแฟนแล้ว”

ทุกอย่างราวกับเงียบงันทั้งที่ทุกสิ่งยังคงเคลื่อนไหวเช่นเดิม มีแค่ในสมองของเคิร์กที่ชะงักงัน
 ชั่วขณะที่คำพูดนั้นออกจากปากของยู เคิร์กก็หุบยิ้มลง

“ฮึก....ฮือ..ฮึกฮึก...” 
เหมือนจะรู้อยู่แก่ใจลึกๆ.......ภาพที่ได้เห็นยูเดินจูงมือผู้ชายคนนั้นหนีเขาไป
คือคำตอบที่พังทลายความหวังตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาของเขาในชั่วเสี้ยววินาที

...........วันนี้มันสายเกินไปแล้ว

“แต่เราเป็นเพื่อนกันได้  กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ได้”
“ไม่ใช่แบบนี้ ฮึก...กูหมายถึงให้มึงกลับมารักกูเหมือนเดิมฮือออ”

เคิร์กยังยืนหลับตาแต่ตัวสั่นเทา พยายามกลั้นน้ำตาแล้วคิดจะฝืนยิ้มให้แต่ก็ทำไม่ไหว
ปกติเขาไม่ใช่คนอ่อนแอมากขนาดนี้ แต่ครั้งนี้เขาทำเข้มแข็งไม่ได้ตั้งแต่แรกเห็นหน้ายูอีกครั้ง
ยูได้แต่มองคนที่เขาเคยรัก หลับตายืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น เห็นแล้วก็สงสารได้แต่กอดปลอบ

“แต่ครั้งนึง...........  กูเคยรักมึงมากจริงๆนะ..”
เคิร์ดกอดยูไว้แน่น แล้วร้องไห้ด้วยความเสียใจที่สุด


****************************************
***************************

ที่บ้านนิกกี้.. 

“เฮ้ยๆๆๆ เบาๆๆๆ ห่าบาส!” 
วีรีบดึงแก้วเหล้าในมือบาสหนีทันทีที่บาสดื่มแก้วที่แล้วรวดเดียวหมด แล้วจะเทเหล้าเพียวๆ
ใส่แก้วตัวเองอีก เพื่อเตรียมยกกระดกรวดเดียวหมดอีกหน ประชดประชันชีวิตกันเห็นๆ
“ไอ่สัด มึงเล่นแดกเอาๆ แล้วพวกกูจะได้แดกเชี่ยไรครับ ค ร ว ย ! มึงคิดว่าพวกกูจะเมาแหนม
 กะหมูยอได้เหรอฟาย!”   อาทด่าทำตาค้อนใส่บาสที่ตีหน้าหงุดหงิดปะหลับปะเหลือก

นิกกี้ขำคิกเดินถือจานไส้กรอกที่เพิ่งเอาไปเวฟมาร้อนๆ ร่อนลงกลางวง สี่หนุ่มนั่งกับพื้น
ในห้องรับแขกของบ้าน เปิดคอนเสิร์ตบอดี้แสลมชุดใหม่ที่เพิ่งซื้อมาดูแล้วร้องคลอแอ็คท่าตาม
“ทีหลังมึงอย่าทำอย่างนี้อีกนะเชี่ยบาส”
อยู่ๆไอ้นิกกี้ตาตี่ที่นั่งข้างๆก็เขยิบมาพูดใกล้ๆ บาสรีบหันไปมองเคืองๆ
“เชี่ยอะไรล่ะ กูผิด!?”
“เปล่า! ก็ไม่ใช่ทั้งหมด แต่มึงไม่ควรหนีมันมา อย่างนี้ถ้าไอ้ยูจะโดนฉุดไปทำมิดีมิร้าย
ถึงไหนต่อไหนมึงก็ไม่รู้เรื่องอ่ะดิสัด อยากจะเป็นผัวเขาก็ต้องหัดปกป้องเขา ดูแลเขา
เวลามีเรื่องอะไรหรือมีใครมายุ่งวุ่นวายกับเมียมึง มึงก็ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอมัน
ไม่ใช่งอนตูดบิดหนีมาแย่งเหล้าพวกกูกินอยู่ที่นี่ นี่มันนิสัยเมียชัดๆมึงรู้ตัวป่าว555”
นิกกี้หัวเราะปากกว้าง วีกับอาทก็ขำก๊ากจับไม้จับมือกัน เห็นด้วยและชอบที่นิกกี้พูดมาก

“ไอ่! ไอ้ควายตาพิการ มึงอยู่ข้างใคร แม่งมันจะกลับไปคืนดีกันไม่เห็นหัวกู มึงยังไม่เข้าข้างกู”
บาสตะคอกนิกกี้ไปคว้าหมอนอิงที่วางพิงโซฟา มาฟาดใส่หน้าใส่ปากเจ้าเพื่อนหน้าตี๋แรงๆ
“แฮกๆๆๆ เชี่ย! กูไม่คุยกะพวกมึงแล้ว!”
“น่านนนน งอนได้อีก เมียชัดๆ5555”  วียังแกล้งให้บาสหันมาทำตาขวางใส่ชี้หน้าด่า “เชี่ย!”
“5555มึงกลัวไอ้ยูกลับไปดีกับเขา แล้วมึงมาอยู่ตรงนี้เนี่ยนะ ไม่ทำเชี่ยไรสักอย่าง”
อาทไม่เข้าใจ แต่พอพูดไปแล้วบาสก็ชะงัก กลับมานั่งกระดกเหล้าเงียบตาแดงเหมือนเดิม

“จะเมากลับบ้านไม่ไหวเอานะ”  นิกกี้กระซิบเตือน
“อื้ออ ช่างงงกู!”  บาสไม่สนใจเขาพยายามปาดน้ำตาไม่ให้ไหล ทำไมเขาต้องขี้แงด้วยวะแม่ง
นิกกี้ถอนใจทำมองไปทางอื่น แต่ก็อดดึงตัวบาสมาซบอกแล้วขยี้หัวปลอบใจไม่ได้
วีกับอาทพากันส่ายหน้า บาสเป็นเอามาก

“กลัวโดนเด็กมันทิ้ง”  วีกับอาทพยายามกระซิบกระซาบบอกโบว์กับกิ๊กและหนูแนนที่เพิ่งเข้ามา
พร้อมเหล้าชุดใหญ่อีกชุด  “แบงค์อ่ะมึง?”  เสียงนิกกี้ถามอย่างสงสัย แฟนเขาน่าจะมาถึง
พร้อมกับพวกผู้หญิง แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นเงา หนูแนนนั่งลงข้างบาสเห็นหลับคาอกนิกกี้
ก็ส่ายหน้ากับอาการเพื่อน เป็นห่วงเข้ามาลูบผมลูบหน้าดู
“น้องแบงค์เดี๋ยวตามมา...มาส่งพวกกูลงหน้าบ้านมึงแล้วก็รีบไปเอางานบ้านเพื่อน
อีกสักชั่วโมงคงจะมาแหละ แหมๆๆๆอีตี่! ไม่ต้องมาทำหน้าขาดเมียไม่ได้เลยหมั่นไส้”
“เห็นหน้าพวกมึงแล้วมันเหี่ยว ไม่ตะลึ่งตึ่งโป๊ะ ดึ๋งดั๋งเหมือนเห็นเมียกูนี่หว่า!”
นิกกี้ยักไหล่ไม่แคร์ ขยับตัวบาสที่หลับสนิทให้นอนตัก
“หยาบคาย! สัดนิกคอยดูกูจะไม่ให้มึงกินขนมกู!”
นิกกี้เห็นหนูแนนควักถุงขนมออกมาเยอะแยะอวด ก็พยายามไล่แย่งเอามาได้ถุงนึง
แกะกินทันทีแกล้มเหล้าอร่อยดี วีกับอาทรีบยื่นมือมาหยิบไม่ต้องมีใครชวน เสนอได้เอง
“พี่ทินงานยุ่งเหรอมึง”  อาทถามหนูแนนที่หัวเราะกว้างอยู่ก็หุบทันที
“ไม่รู้แม่งงงงง งานเชี่ยไรนักหนาค่า อีกหน่อยก็เอางานเป็นเมียไปเลยไปห่า!”
 น้อยใจไม่ต้องมีใครขยายความช่วงนี้ทินกรไม่ค่อยมีเวลาให้มากถึงมากที่สุด
ยัยแม่มดจะเฉาตายอยู่แล้ว พวกเพื่อนๆเลยพากันแกล้งโอ๋เสียงปัญญาอ่อน
แต่หนูแนนก็ส่ายหน้าระอา แล้วหันไปแกะขนมต่อไม่สนใจ แล้วก็ต้องยิ้มแป้นทันทีที่มือถือดัง
แฟนโทรมาหนูแนนก็รี่เดินออกไปคุยมุมอื่น ลุกเดินยิ้มร่าดันหน้าไอ้เพื่อนที่ขวางทางหน้าหงาย

เห็นหนูแนนคุยโทรศัพท์แล้วนิกกี้ก็นึกขึ้นได้ จึงคลำหามือถือของบาสที่นอนไม่รู้เรื่อง
“โอ๊ะไอ่ห่า มิน่าละ กูก็ว่าแล้วทำไมเด็กมันไม่โทรหาเลยสักแอะ”  นิกกี้เจอมือถือของบาส
ที่กระเป๋ากางเกงด้านซ้ายจึงรู้ว่ามันปิดเครื่องไว้ พอเปิดดูก็เจอมิสคอลเกือบห้าสิบสาย
ข้อความตามหา ตามง้ออีกเกือบยี่สิบฉบับ ไอ้ตาตี่ส่ายหน้ายิ้มๆแล้วกดโทรออกหายู

………………

........ครึ่งชั่วโมงต่อมายูก็นั่งแท็กซี่มาถึงบ้านนิกกี้ เห็นสภาพบาสแล้วก็ถอนใจ
นิกกี้ให้บาสนอนบนโซฟา ส่วนพวกเขายังนั่งกินกันอยู่ที่พื้น ยูได้รับคำชวนให้ร่วมวง
แต่เขาขอพาบาสกลับบ้านเดี๋ยวนั้น 
“ขอบคุณพี่ๆมากนะครับที่ดูพี่บาสให้ พี่นิกขอบคุณนะครับที่โทรบอกผม”
“เออ แน่ใจนะว่าขับเองได้”  นิกกี้ยืนส่งยูที่พยุงบาสไปที่รถของบาส
พวกตัวแสบในบ้านส่งเสียงดังแล้วโบกมือบ้าง ชะโงกหน้ายิ้มให้บ้าง
ยูยิ้มพยักหน้าให้นิกกี้ค่อยๆดันบาสให้นั่งที่ข้างคนขับโดยมีนิกกี้ช่วยเปิดประตูให้
“ผมขับได้ครับ พี่นิกไม่ต้องห่วงเรื่องรถ แต่ แหะๆ แค่ยังไม่มีใบขับขี่ขอให้ดวงดีไม่เจอตร.”
“เออ ถ้ามันตื่นเมื่อไหร่ก็คุยกันดีๆล่ะ แต่ตรงนี้....ตอนนี้....กูขอคำยืนยันจากปากมึงก่อน
มึงรับปากกูได้มั้ยว่ามึงจะมีแค่เพื่อนกูคนเดียว ถ้ามึงทำไม่ได้มึงไม่ต้องเอามันไป” 
แววตาของนิกกี้ตอนที่เดินมาตบไหล่ยูไม่ล้อเล่น ยูก็จ้องตาตอบกลับตรงๆซึ่งนั้นทำให้
นิกกี้ค่อนข้างพอใจในความกล้าของไอ้เด็กตรงหน้า
 “ผมมีใครอีกไม่ได้หรอกครับ เพราะผมรักเพื่อนพี่คนนี้คนเดียว”
นิกกี้ยิ้มแล้วพยักหน้าให้ยูขึ้นรถไป ไม่ลืมบอกเส้นทางให้ขับเลี่ยงทางไหนบ้างจะได้ไม่เสี่ยง
“ก็ดี หวังว่าถ้าเราเจอกันอีกที คงได้ยืนคุยกันดีๆอย่างวันนี้นะไอ้ยู”
ยูกลืนน้ำลาย เข้าใจดีว่านิกกี้หมายความว่าอะไร
ไอ้หน้าตี๋ยืนมองตามรถเพื่อนที่ขับออกจากบ้านเขาไป เขาจะไม่ถามเรื่องส่วนตัวของมัน
อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป เขาสนที่ปัจจุบันมากกว่า ขอแค่มันรับปากจะไม่ทำเรื่อง
ให้เพื่อนเขาเสียใจก็พอ เพราะเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ไอ้ขาสั้นบาสต้องเสียใจซ้ำซากฟรีๆแน่
ลองมันทิ้งเพื่อนเขาเมื่อไหร่ จะสอยให้ฟันเหล็กร่วงกระเด็นออกปากให้ดู “ หึหึ..หึหึ..”
“เชี่ยยยย !  ควายนิกมึงจะแดกไม่แดก!”  อาทตะโกนเรียกมาจากในบ้าน
“เอ้อ!”  นิกกี้อมยิ้มเดินเข้าบ้าน ไม่ลืมกดโทรศัพท์หาคนรักตัวเล็กของตัวเอง เร่งให้รีบมา
อยากเห็นหน้าจะแย่แล้ว..





+++++++++++++++++++++++++++





ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
ไม่คอยพอใจยูนะ ชิส์  :katai1:
บาสอย่ายอมง่ายๆนะ

ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
รั้วเหล็กรอบฟันจะโดนเฮียบาสโบกจนเหล็กหลุดไหมเนี่ย

ออฟไลน์ Elizabeth_TonnY

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
งง เเม่นางเคิร์ก คือเเบบบ  = =

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



*** ขอบคุณทุกคนที่น่ารักมาช่วยอ่านช่วยเม้นท์ให้วินะจ๊ะ ขอโทษทีหายนาน




ยู & บาส




PAST  4




เกือบเที่ยงวันต่อมา.. บาสตื่นขึ้นมาก็กุมมือปวดหัว เมื่อวานเขาเมาหนัก
แล้วกลับมานอนห้องตัวเองได้ยังไงหว่า
“ตื่นแล้วเหรอครับพี่บาส”  เสียงทักจากคนที่นอนอยู่ข้างหลังตัว ทำบาสสะดุ้งหันควับ
บาสขมวดคิ้วหน้ายุ่ง เห็นยูนอนมองหน้าเขาอมยิ้มตาหยี
บาสสะดุ้งเฮือกรีบผุดลุกนั่งแล้วยกผ้าห่มเปิดดูสภาพตัวเองอย่างแตกตื่น สำรวจไปทั่ว
“ฮู่ว์!!!”  โล่งอกได้ที่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ถูกทำอะไรก็กอบผ้าห่มหนามากอด
ยูเห็นที่บาสทำก็แอบขำ แล้วลุกขึ้นไปแปรงฟันในห้องน้ำ มีแปรงของยูที่เอามาทิ้งไว้
ในห้องบาส เหมือนกับที่บาสมีแปรงสีฟันทิ้งไว้ในห้องยู
ยูไม่ลืมบีบยาสีฟันใส่แปรงของบาสแล้วเดินเอามายื่นให้บาสบนที่นอน
บาสจ้องยูหน้าหงิกแต่ก็รับไปแบบฮึดฮัด ก่อนจะลงจากเตียงเดินเข้าไปแปรงฟันข้างยูในห้องน้ำ
ทั้งคู่ตั้งหน้าตั้งตาแปรงฟัน มีแอบเหล่มองหน้ากันเล็กน้อย แต่ปฏิกิริยาต่างกัน
คือบาสมองแล้วหน้าบูด ส่วนยูมองแล้วอมยิ้ม

ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จบาสก็รีบเดินมาล้มตัวลงนอนไม่สนใจยูที่ตามออกมาติดๆ
ยูเห็นบาสนอนกอดผ้าห่มหันหลังให้เขาก็ถอนใจ  “พี่บาสครับโกรธผมเหรอ พี่บาสสสส”
เสียงไอ้เด็กหัวตั้งอ้อนดังมาจากข้างหลังแล้วเตียงยวบ ก่อนจะรู้สึกร้อนวูบที่แก้มเพราะโดน
ขโมยหอมฟอดใหญ่ บาสรีบหันควับกลับมาถลึงตาขู่ให้ยูปล่อยมือที่เกาะเอวถอยห่าง
“มึงกลับห้องมึงไปเลย กูไม่อยากเห็นหน้า!”
“ไม่กลับครับ จะอยู่กับแฟน จุ๊บๆๆๆ”
บาสสะดุ้งหลับตาปี๋ ไอ้ห่ายูจุ๊บปากเขารัวๆ “อย่า! ปล่อย!”
“ครับไม่ปล่อย หึหึ”  ยูทำตาเจ้าเล่ห์ดึงตัวบาสมากอดซบอกตัวเองแน่น
“ไม่ใช่โว้ย กูบอกให้ปล่อย” บาสยังโวยวายใส่แต่ยูกลับหอมแก้มเขากอดแน่นกว่าเดิม

บาสใจเต้นตึกตัก รู้สึกเลยว่าตัวเองร้อนๆที่หน้า ไอ้เด็กบ้านี่มันแรงเยอะขึ้นหรือเขาไม่มีแรงนะ
ทุกทีที่เขารุกเข้าหาไม่ใช่อย่างนี้ นี่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด แสดงว่าที่ผ่านมามันไม่เคยใช้แรงเต็มที่
จะว่าไปมันก็เป็นนักบาสนี่หว่า จะแรงเยอะกว่าเขาก็ไม่แปลก และดูเหมือนมันจะตัวโตขึ้นด้วย
 “มึงยังไม่เคลียร์ ไม่ต้องมาเนียนอ้อนกูไอ้ยู กูไม่เคลิ้ม”
“พี่บาสโกรธผมเรื่องเคิร์กเหรอครับ”
บาสเงียบไม่ตอบแต่ดันตัวเองออกจากกอดของยู ซึ่งคราวนี้ยูยอมปล่อยดีๆให้บาสลุกนั่ง
ยูลุกขึ้นนั่งตามบาสที่ไม่ยอมมองหน้าเขาแล้ว

“พี่บาส”   เสียงยูเรียกอ้อนมา แต่บาสก็ไม่สนใจ นึกถึงภาพที่เห็นทั้งคู่เดินจูงมือกันขึ้นแท็กซี่
แล้วมันน่าโมโห แค่เห็นคนที่ตัวเองเคยชอบเข้าหน่อยก็รี่ไปหา ปล่อยให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็น
แฟนอย่างเขาเจ็บใจจนต้องเมาแก้ช้ำ ใช้ได้ที่ไหนกัน บาสเอาแต่คิดเคืองยูไม่หาย
แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ นั่งไม่มองหน้ายูอยู่อย่างนั้น

“พรุ่งนี้เคิร์กมันก็กลับบ้านแล้ว มันแค่อยากขอโทษที่เคยทำเรื่องแย่ๆกับผม...เอ่อ...แค่นั้น
พี่บาสอย่าคิดมากสิครับ”  ยูค่อยๆพูด เขาคิดดีแล้วขืนบอกไปว่าไอ้เคิร์กมันชอบเขา
อยากให้เขากลับไปหา มีหวังบ้านแตกแน่  ก่อนแยกจากกันยูแลกเบอร์โทรใหม่กับเคิร์ก
อีกครั้ง เพื่อจะได้ติดต่อกันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง

“ฮึ! มาบอกกูทำไม กูไม่เห็นอยากรู้เลย”  บาสพูดหน้างอ ยูเลยร้องอ้าว
“ก็ไม่รู้สิครับ ถ้าพี่บาสไม่ได้งอนผมเรื่องไอ้เคิร์ก แล้วมันจะมีเรื่องอะไรอีกล่ะครับ”  ยูถาม
บาสก็ตอบไม่ได้เริ่มก้มหน้างุดกับเข่าตัวเอง  .....มันก็จริงอ่ะนะ เขาหึงมันงอนมันโคตรเลย
แต่ไม่อยากยอมรับนี่หว่า อายเด็กแม่งงงง///////*//

“ก็.....ก็แล้วตกลงมึงดีกับมันแล้วเหรอ”  บาสแอบเหล่มองหน้ายูเห็นนั่งยิ้มๆมองเขา
“มันมาขอโทษ ผมก็ให้อภัย ไม่ดีเหรอครับ เป็นเพื่อนกันดีกว่าเป็นศัตรูกันเนอะ” 
ไอ้ฟันเหล็กยิ้มกว้างตาหยีจนคนมองหมั่นไส้ ...คืนดีกับมันต้องดีใจอะไรนักหนาฟะ
“เรื่องของมึง”  ฟังจากน้ำเสียงพี่บาสติดจะงอนๆเขายังไงไม่รู้ ยูนั่งกลั้นขำเกาหัว เอาไงดี

จ๊อกกกกกกกกกก!!!
“เฮ้ย!55 พี่บาสท้องร้องโคตรดังเลยอ่ะ55555”  ยูชี้หน้าหัวเราะเลยโดนบาสที่หิวข้าวหน้าแดง
ไล่เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วจับตีเข่า ยูกับบาสล้มลุกคลุกคลานบนที่นอน บาสตบหัวยูหลายที
ด้วยความหมั่นไส้ แล้วก็เริ่มยิ้มได้ 
ยูนอนหงายมีบาสนั่งคร่อมแกล้งกดไหล่จะบีบคอทั้งที่ยูยังโดนผ้าห่มคลุมห่อไว้มิด
ทั้งที่โดนแกล้งอยู่ แต่ไอ้หัวตั้งก็กระเสือกกระสนมุดหัวออกมานอกผ้าห่มจนได้
“พี่บาสหิวขนาดนี้ ไปหาอะไรกินก่อนดีมั้ยครับ พี่จะได้อารมณ์ดี ยิ้มให้ผมอย่างนี้เยอะๆ หึหึ”
พอบาสได้มองหน้าสบตากับยูตรงๆแล้วเขาก็อดหวั่นไหวไม่ได้ ทนใจแข็งไม่ไหวต้องกลั้นยิ้มเขิน

“มึงทำอะไรให้กูกินหน่อยดิยู”   จู่ๆบาสก็นึกสนุก  “ถ้ามึงอยากให้กูอารมณ์ดี”
“แล้วพี่บาสอยากกินอะไรล่ะครับ”   ยูขมวดคิ้วงานเข้าแล้วไง เขาทำอาหารเป็นที่ไหน
ถ้าง่ายๆอย่างพวกไข่ดาว หรือมาม่ายังพอได้
“อืมมมมม... เอาแซนวิชก็ได้ กูอยากกิน”  บาสแกล้งพูดไปอย่างนั้น เขารู้ว่ายูทำไม่เป็นหรอก
“ผมไปซื้อที่เซเว่นให้นะ” ยูจะรีบลุกไป แต่บาสตบหน้าผากให้หยุด
“เอาที่มึงทำ ทำไม่ได้เหรอ แค่นี้ทำให้กูไม่ได้เหรอ ทีไอ้นิกมันยังทำให้กูกินบ่อยๆเลย”
พูดอวดถึงนิกกี้เพื่อแกล้งให้ยูหึง จะได้ฮึดรับปาก แล้วก็ได้ผล ยูขมวดคิ้วเม้มปากคิดนิดๆ
ก่อนพยักหน้า  “ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมทำให้ คงไม่ค่อยยาก...เท่าไหร่ ทีพี่นิกยังทำได้เลย”

บาสขยับลุกจากตัวยูให้เด็กหนุ่มลงไปเข้าครัว ส่วนตัวเองก็อมยิ้มเดินเข้าไปอาบน้ำ
แต่แค่ถอดเสื้อผ้ายังไม่ทันได้อาบ ยูก็ย้อนกลับมาเคาะประตูห้องน้ำเรียก บาสโผล่หน้ามา
มองยูงงๆ   “ผมเอายาวางไว้ให้ที่โต๊ะนะพี่บาส เผื่อพี่ปวดหัว เดี๋ยวผมออกไปซื้อขนมปังก่อน
แป๊บนะเดี๋ยวผมมาทำให้กินครับ”  ยูพูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ บาสหมั่นไส้เอามือยันหน้ายูไป
แต่ยูกลับจับมือเขาไว้แล้วเอาไปจูบ เล่นเอาบาสตกใจเขินมัน จะดึงมือกลับไอ้บ้ายูก็ไม่ยอม
ปล่อย เขายิ่งโป๊อยู่ด้วยเลยระล่ำระลักไล่ยูให้รีบไป
 “ไอ้ยู! ห่าปล่อยกูเลยกูจะอาบน้ำ!!////*//”
“เอ๊ะนี่....พี่แก้ผ้าแล้วเหรอ”   ยูสังเกตเห็นหัวไหล่เปลือยๆของบาสว็อบๆแว็มๆก็ฉีกยิ้มล้อ
“ไอ้เด็กทะลึ่ง อยากดูรึไง ทีกูอยากให้ดูทำเป็นไม่อยากดู ทีงี้มาทำหน้าหื่นใส่กูนะ”
“หื่นอะไรพี่ ผมเฉยๆเหอะ”  ยูแกล้งยักไหล่กวนๆส่ายหน้ายิ้มๆ
“อยากดูมั้ย...”   บาสเริ่มคิดอยากแกล้งยู ถามหรี่ตามองหน้าไอ้เด็กหัวตั้งก็ตาโต
“พี่บาสพูดจริงอ่ะ”  เหมือนยูจะหน้าแดงถามบาสทำหน้าจริงจังขมวดคิ้วจนบาสขำ
“เออ เข้ามาดูดิ ....อาบน้ำกะกูมะ เดี๋ยวกูอาบให้ แล้วเดี๋ยวจะจัดให้สักดอกสองดอก หึหึ”
บาสเอามือจับคางของยูให้ยื่นเข้ามาหาแล้วจูบปากเสียงดังจ๊วบจนยูใจสั่น เห็นมือบาสค่อยๆ
ผลักบานประตูที่กั้นร่างเปลือยนั้นออก แล้วอีกมือก็ลูบตัวเขาลงมาก่อนเลี้ยวอ้อมลูบไปกอด
เอวข้างหลัง ยูหลับตาจูบกับบาสต่อไม่กล้ามอง แต่มือของเขาก็เลื้อย ลูบไปตามเนื้อตัวบาส
“อื้อ! อื้มม! อื้มม!!”   ยูประท้วงสะดุ้งเฮือกเมื่อบาสเอาเนื้อตัวเข้ามาเบียดกับตัวเขาก็ชอบ
อยู่หรอก แต่ดันบีบก้นเขาแรงๆนี่สิเสียวจะโดนปล้ำเอา เลยต้องรีบผลักออกแล้วหันหน้าหนี
วิ่งออกจากห้องไปทันที ได้ยินเสียงพี่บาสจอมแกล้งหัวเราะก๊ากดังตามมาให้ได้ยิน

ยูรีบวิ่งออกจากบ้านไปซื้อขนมปัง ใจก็ยังสั่น ตรงนั้นของเขามีอาการพองตัวขึ้นมาแล้ว
แค่นึกถึงสัมผัสตอนที่ได้ลูบไล้ตัวคนรักแบบเต็มๆมือ เขาต้องแวะนั่งริมฟุตบาสตรงใกล้ถึง
หน้าเซเว่นตัวงอ พยายามสงบใจไม่ให้คิดอะไรจะได้ไม่ตื่นเต้น กว่าจะหายก็นานพอดู
ถึงได้เข้าไปซื้อของได้ตามปกติ นึกหมั่นเขี้ยวไอ้พี่บาสชอบแกล้งเขาขึ้นมาไม่หาย
“เดี๋ยวโดนเอาคืนขึ้นมาแล้วจะหนาวนะพี่บาส ฮึ่ม...”  ยูเลือกขนมปังไปก็บ่นหมั่นเขี้ยวไป

.............. ขณะที่อีกฝ่ายที่ไปแกล้งยั่วเขาให้ขึ้น ก็ขึ้นเองไม่แพ้กัน บาสอาบน้ำนานกว่า
ปกติ เพราะใต้สายน้ำนั้นเขาต้องช่วยตัวเองให้หายอึดอัดทรมาน ฟอกสบู่แล้วถูเนื้อตัวไป
ก็นึกถึงตอนที่ไอ้ยูมันเอามือลูบไปทั่วทั้งด้านหน้าด้านหลัง  “ฮึก..อ๊ะ อ๊ะ ฮ่าส..ซี๊สสส..”
ไม่รู้คิดผิดคิดถูกที่ไปแกล้งมัน ตัวเองดันทนไม่ไหวเสียเอง

**********************************
***************
.............
บ่ายโมงแล้วกว่าบาสกับยูจะได้กินแซนวิสที่ทำเอง สุดท้ายบาสก็อดไม่ไหวเห็นยู
เปิดยูทูปดูแล้วทำตามน่าสนุก ก็เลยช่วยกันทำ ทำเสร็จก็ไม่ลืมแบ่งให้พ่อ น้าดา
กับพี่กิ่งชิมด้วย ทุกคนแกล้งชมจนเว่อร์บอกอร่อยเหาะ
สองหนุ่มก็เกาหัวยิ้มเขินๆ ทั้งที่พวกเขาชิมแล้วลงความเห็นว่ามันเค็มปะแล่มๆ แต่ทุกคน
ก็บอกว่าอร่อยดี แต่พอจะให้กินอีกดั๊นไม่มีใครกิน บอกอิ่มมาก (555)

ยูขอตัวกลับขึ้นไปทำการบ้านบนห้องตัวเอง บาสก็ตามขึ้นไปบอกอยากนั่งดู
ยูจะไม่ให้เข้าห้องบาสก็หน้างอ ยูเลยต้องยอมให้เข้าไปนั่งเฝ้าเขา แต่พอเข้าไปแล้ว
บาสไม่มีอะไรทำก็เบื่อ เพราะไอ้ยูไม่สนใจเขาเลย แกล้งกอดเอวหอมแก้มยูก็แค่ยิ้มๆ
“โอ๊ย อยากกินแซนวิชว่ะ”  จู่ๆบาสก็พูดโวยวายแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่วางกับพื้น
ของยู ยูชะงักคิ้วขมวดเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดหนังสือ ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็กินไปแล้วไงครับ..”
“ก็มัน.......ไม่เหมือนที่อยากกินนี่หว่า”
“อ้าวแล้วพี่บาสไม่บอกแต่แรกล่ะครับ ว่าอยากกินแซนวิชอะไรจะได้ทำผมทำให้ใหม่ก็ได้นะ”
“ไม่ต้องอ่ะ ยังไงก็ไม่เหมือนหรอก”
“ไม่เหมือน........พี่บาสจะกินอย่างไหนล่ะครับ”
“มึงทำไม่ได้หรอก แบบนั้นไอ้...เอ่อ...มัน.....มันแบบกูเคยกินที่เพื่อนกูทำเอง อร่อยกว่านี้”
“................พี่นิกทำให้กินล่ะสิ.............. งั้นก็ไปขอให้เขาทำให้สิครับผมก็ทำได้แค่นี้แหละ”
ยูพูดตามองที่มือตัวเองเขียน แต่เหมือนไม่มีสมาธิ ชักจะน้อยใจบาสขึ้นมาเอะอะก็นิกกี้ๆ
“มัวมานั่งมานอนเฝ้าผมทำไม”  เสียงค่อยๆที่ประชดประชันเล็กๆเอ่ยตามมาอีก
ทำเอาบาสที่นอนมองเพดานอยู่อมยิ้ม สงสัยเด็กมันจะหึง คึคึคึ...

“ไอ้นิกอ่ะ.....มันเก่งนะ ถ้าไม่ติดที่มันชอบกวนส้นตีนล่ะก็ดีทุกอย่างแหละ ทำกับข้าว
ทำขนมได้แทบทู๊กอย่างงง ทำความสะอาดบ้านก็ได้ เรียนก็โอเคนะดีกว่ากูอีก แรงก็เยอะ
มันชอบออกกำลังกายเลยตัวโต แต่ก็หุ่นดีนะมีกล้ามด้วย กูชอบซิกแพ็คมันนะสวยดี
แล้วมันก็มีน้ำใจ มันอ่ะขี้สงสารคน ข้อเสียมันคือติดพี่มัน555 หวงเกิ๊นก็พี่น้ำน่ารักอ่ะนะ
จะว่าไปกูว่ามัน..........หล่อเนอะ...มึงว่ามะยู.....มึงว่าไอ้นิกมันหล่อป่ะ?”
บาสแกล้งพูดแกล้งถามยู ขณะที่ยังนอนหงายมองเพดานห้องยิ้มๆ แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจ
เมื่อยูลุกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เข้ามานอนทับคร่อมตัวเขาเอาไว้ เอามือสองข้างจับแล้ว
กดที่ข้อมือเขาแน่นให้แนบไปกับที่นอนเหมือนกันไม่ให้ดิ้นหนี บาสตาโตจะอ้าปากร้อง
ยูก็รีบประกบปาก ดูดปากและสอดลิ้นเข้าไปในปากเขาจนเคลิ้มตาม
“ถ้าเขาดีขนาดนั้น แล้วผมเป็นตัวอะไร... ถ้าผมชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่บ้าง ถึงจะรู้ว่า
แกล้งทำก็เถอะ พี่จะไม่หึงอย่างที่ผมหึงเลยใช่มั้ย...พี่บาสน่ะใจร้าย รู้ตัวมั้ยครับ”
ยูมองตาบาสที่ไหวระริกก่อนจะกอดซบลงไปกับอก บาสเม้มปากรู้สึกว่าไอ้ยูทำไมมันน่ารัก
กอดตอบแล้วลูบหัวเบาๆ ค่อยๆพูด  “มึงก็รู้นี่ว่ากูแค่พูดเล่นแกล้งมึง”

“ผมเคยบอกให้พี่ไม่ต้องลืมเขาก็ได้ ใช่...แต่ไม่ใช่ให้นึกถึงแต่เขาแล้วลืมผมนะ”
เสียงยูพูดอ้อนๆมา บาสอมยิ้มแล้วพยายามกลั้นขำเพราะมันจั๊กจี้ที่โดนไซร์หน้าอกนอกเสื้อ
“ไอ้ยู....จะทำอะไร....ไม่ทำแล้วเหรอการบ้านมึงอ่ะ”
“ไม่ได้ส่งพรุ่งนี้นี่ ทำทีหลังก็ได้ครับ”   พูดไปมือก็เลื้อยเข้าในเสื้อบาส
ลูบวนไปที่หน้าอกแล้วเอานิ้วถูตรงส่วนยอด ก่อนจะจับชายเสื้อเริกขึ้นไปค้างไว้เหนือหน้าอก
แล้วจูบเน้นๆ เม้มปากดูดเลียยอดทั้งสองข้างสลับกันอย่างคนเริ่มหน้ามืดแล้ว
บาสรู้สึกดีก็หลับตาพริ้มปล่อยให้ยูทำไปจนเพลิน ยอดอกแหลมแข็งเป็นไตของเขา
สู้ปากสู้ลิ้นจนน่ากิน ยูก็ไล่เลียดูดชิมสลับกับเอานิ้วขยี้อย่างเมามัน
ก่อนจะลามล้วงมือเข้าไปในกางเกงบอลขาสั้นที่บาสใส่อยู่ ลูบด้านนอกดูแล้วมันเต็มมือ
เลยอยากเข้าไปจับข้างใน อยากรู้ว่ามันจะเต็มไม้เต็มมือแค่ไหน
บาสปล่อยให้ยูทำตามใจจนแตกคามือเด็กหนุ่ม ทั้งคู่ยิ้มเขินๆก่อนจะช่วยกัน
เลียชิมความหวานที่ติดตามฝ่ามือและง่ามนิ้วของยู .. เลียไปปากและลิ้นก็แตะโดนกัน
พวกเขาประกบมือสอดนิ้วจับกันไว้แล้วจูบกัน เอาลิ้นออกมาเลียกันนอกปากอย่างกระหาย
จูบไปก็สลับกับหอมไซร์ไปตามใบหน้าและซอกคอเนื้อตัวของกันและกัน
ตรึ้งงงงง!......
มีเสียงข้อความเข้า ทั้งคู่ชะงักเล็กน้อยแล้วไม่ได้สนใจกลับมากอดจูบเมามันกันต่อ
ตรึ้งงงง! ตรึ้งงงงง!
เสียงข้อความเข้ามาอีกสองข้อความ ยูชะงักเริ่มเอะใจหันไปมองโทรศัพท์ตัวเอง
แล้วหันกลับมาหอมแก้มบาสที่นอนมองเขาตาเชื่อมอย่างหมั่นเขี้ยว ไม่หยิบโทรศัพท์มาดู
ตรึ้งงง!
อีกครั้ง ที่มีเสียงข้อความดัง ถี่เกินไปมั้ย....  “ใครส่งอะไรมาวะ”  บาสกระซิบถามที่หูยู
ยูก็ส่ายหน้าไม่อยากสนใจก่อนจะจูบกันนัวเนียไม่หยุด บาสควานมือไปหยิบมือถือของยู
ที่วางอยู่บนที่นอนไม่ไกลตัวเอื้อมมือคว้าได้ ก็คิดว่าจะกดปิดซะ กำลังได้อารมณ์เลย
มันค้างมาหลายวันแล้ววันนี้แหละเขาคงได้ปลดปล่อยเสียที  ไม่เสียแรงที่ยั่วมันไว้
ไอ้ยูดูท่าจะเป็นใจสุดๆเริ่มเองด้วย
“เคิร์ก....”   ยูชะงักมองมือถือตัวเองในมือบาส คนที่ส่งข้อความมาคือเคิร์ก
บาสดันตัวยูให้ออกห่าง ลุกขึ้นมานั่งแล้วขมวดคิ้วอ่านข้อความ
“ยู....มึงชอบกินแกงส้มเหรอ”
“.....ครับ...”  ยูทำหน้างง เห็นบาสอ่านข้อความที่เคิร์กส่งมาหน้าเครียดก็กังวล
“ตอนนี้กินแกงส้มปลาทอดอยู่แล้วคิดถึงมึงว่ะ ฮ่าฮ่า ...กลับบ้านแล้ว.....คิดถึงมึง.....
แล้วไว้เจอกันนะ...รัก...รักมึงนะ.. ขอบคุณที่ไม่โกรธกู...”
อ่านเสร็จทุกอันก็เงยหน้ามองตายูแบบโกรธๆ ยูรีบเข้ามาจะคว้ามือถือตัวเองไปดู
แต่บาสไม่ยอมให้ดีๆเอาหนีมือยูไปมาแล้วเขวี้ยงใส่ แต่ยูกันไว้ได้ไม่โดนหน้าและดีที่มือถือ
กระเด็นตกบนที่นอนเลยไม่พัง

“ไอ่สัด! มึงหลอกกูเหรอ!”  บาสลุกขึ้นน้ำตาคลอ โกรธยูมาก
“พี่บาส! ผมแค่กลับไปเป็นเพื่อนกับเขา! ผมไม่ได้รักเขาแล้วจริงๆ!!”  ยูหน้าซีดจะเข้ามา
กอดเอวบาส บาสก็ผลักยูออกอย่างแรง บาสจะเดินหนีออกจากห้องยู
แต่ยูตามมากอดจากด้านหลังไว้ไม่ยอมปล่อยให้บาสไป  “พี่บาสอย่าโกรธผมเลยครับ!
ผมรักพี่คนเดียวจริงๆนะ ผมไม่ได้รักมันแล้ว ผมกับมันคุยกันแล้วเราแค่เป็นเพื่อนกัน”
บาสยืนนิ่งเมื่อโดนรั้งตัว ได้ยินเสียงเหมือนยูร้องไห้นิดๆ

“อย่าโกรธผม อย่าเข้าใจผมผิดสิพี่ครับ...ฮึก....อย่าเกลียดผม.....ไม่เอา...ผมรักพี่บาสนะ”
บาสยังยืนนิ่งคิดสับสนในหัว ไม่รู้ว่ายูพูดจริงหรือเปล่า..
“มันชอบมึงเห็นๆ...แล้วทำไมมึงต้องโกหกกูว่ามันเกลียดมึงด้วยยู..”  บาสขอเหตุผล
ยูเห็นบาสใจเย็นลงแล้วดึงตัวให้หันมาสบตากัน แล้วจูบเบาๆ บาสชะงักเอนหัวหนีเล็กน้อย
แต่ยูใช้มือดันท้ายทอยบาสไว้ให้รับจูบ

“ผมไม่ได้โกหกครับ ผมคิดว่าเขาเกลียดผมจริงๆ ตอนนั้น...ผมก็เพิ่งรู้เมื่อวานว่าเขา...”
ยูไม่ได้พูดต่อเพราะบาสเริ่มทำหน้าไม่พอใจ เลยยื่นหน้าไปจูบใหม่แล้วกอดให้แน่น
ตรื้ดดดดดดดดดดด...
คราวนี้มีเสียงโทรเข้า ยูสะดุ้งหันไปมองมือถือตัวเอง แต่ช้ากว่าบาสที่เดินไปหยิบมา
“เพื่อน! มึงโทรมา!”  บาสชูให้ยูดูแล้วพูดเน้นๆถึงความสัมพันธ์ระหว่างแฟนเขากับอีกฝ่าย
อย่างประชดประชัน หน้าหงิกจนยูคว้ามือถือตัวเองมาดูหน้าเครียด ยูคิดก่อนตัดสินใจ
กดรับสายต่อหน้าบาส เล่นเอาบาสตาโตจ้องยูอย่างโกรธจัดกำหมัดแน่น

“อื้อว่าไง........อื้อ.....เห็นแล้ว.....เปล่าคือขอบใจ.......เออเคิร์กมึงช่วยอะไรกูหน่อยดิ”
ยูเล่นคุยกับเคิร์กต่อหน้าบาส บาสอยากกระชากโทรศัพท์มันทิ้งนัก แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง
ตกใจที่อยู่ๆยูก็บอกให้ไอ้เด็กในสายคุยกับเขาให้ที  “มึงช่วยคุยกับแฟนกูให้หน่อยดิ
เขาหึงที่มึงส่งข้อความหากูอ่ะ เออ! ตอนนี้ล่ะ.. ยืนหน้าบูดจะต่อยกูอยู่นี่แหละ...เออๆ”

ยูเอามือถือจ่อที่หูบาส บาสก็เหวอได้ยินเสียงปลายสายขอโทษอย่างร้อนรนกลับมา
“ฮัลโหลพี่บาสเหรอครับ เคิร์กขอโทษครับ เคิร์กกับยูเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆครับ
ขอโทษครับที่ทำให้พี่บาสไม่สบายใจ แต่ไม่มีอะไรจริงๆครับสาบานได้เลย ขอโทษครับ
เคิร์กแค่รู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับมันไว้เท่านั้นเอง พี่บาสอย่าโกรธไอ้ยูเพราะเคิร์กเลยนะครับ”

“อื้ม...”   บาสไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ตอบรับสั้นๆในลำคอ เขาเห็นยูบอกขอบคุณเคิร์ก
ก่อนจะตัดสายไป
“แค่เพื่อนแน่นะ....”  บาสมองหน้ายู
“พี่นิกอยู่กับพี่บาสทุกวัน ผมยังไว้ใจพี่เลยนะครับ พี่บาสไว้ใจผมได้มั้ย เชื่อใจผมได้มั้ย”
ยูพูดหน้าตาจริงจัง บาสหลบตาคิดไปคิดมา มันก็จริงไอ้เด็กนั่นอยู่ต่างจังหวัดนี่หว่า
หลังจากนี้คงไม่ต้องกังวล... คิดได้บาสก็พยักหน้าเออให้ยูยิ้มออก
ยูดีใจมากเข้ามากอดมาหอมบาสจนล้มทับลงไปบนที่นอนอีกครั้ง
คราวนี้ยูรุกกอดจูบจนบาสตั้งตัวแทบไม่ทัน 

“เฮ้ยยย! ใจเย็นไอ้ยู  มึงมาอยู่ข้างล่างเลย!”  บาสผลักหน้ายูออกแล้วพยายามพลิกตัว
ขึ้นคร่อมยู แต่ยูแรงเยอะกว่าไม่ยอมลงให้ แล้วไซร์คอจนบาสยิ่งอ่อนแรง
“ถ้ามึงไม่ให้กูทำ กูก็ไม่ให้มึงทำอ่ะ!”  ก่อนจะเคลิ้มไปมากกว่านี้บาสก็ตะโกนใส่หูยู
ยูชะงักขมวดคิ้วแล้วหยุดทันที ลุกนั่งมามองหน้ากัน ทั้งคู่เหนื่อยหอบจากการปลุกปล้ำ
“เอาไง..”   บาสถามย้ำกับยูอีกครั้ง...
ยูอยากจะเลี่ยงแต่เขาก็อยากทำกับบาสจนทนไม่ไหวแล้ว  “เป่ายิ้งฉุบกันใครแพ้โดน”
“เฮ้ย!”  บาสตาโต
“ยุติธรรมดีสุดแล้วพี่ ไม่งั้นผมก็ไม่ยอมอ่ะ”  ยูยืนยัน
“เออ......คือ...แบบ....มึงยอมกูไปเลยไม่ได้ไงวะ ไหนว่ารักกูอ่ะ”  บาสยังบ่นจะไม่เอาด้วย
“รักดิพี่ แล้วพี่ไม่รักผมเหรอ ผมก็อยากกอดเหมือนกันนะ”  ยูพูดจริงจังบาสเถียงไม่ออก
สองหนุ่มนั่งมองหน้าจ้องตากันคิดแล้วคิดอีก คิดอีกก็คิดแล้วอ้ำๆอึ้งๆกันอยู่อย่างนั้น
“เขย่าเหรียญดีกว่า”  บาสกล้ำกลืนฝืนใจพูด เขยิบตัวไปหยิบเศษเหรียญบาทบนโต๊ะเตี้ยๆ
ข้างที่นอนมาหนึ่งเหรียญแล้วเอาใส่แก้วน้ำพลาสติกสีส้มทึบที่วางใกล้ๆกัน เอามือปิดไว้
ยูมองที่บาสทำแล้วพยักหน้าตกลงตามนั้น
“ดี งั้นกูให้มึงเลือกเลยไอ้ยูว่ามันจะออกอะไร ถ้ามึงทายผิดมึงเป็นเมียเลยสัด”
“แล้วถ้าผมทายถูก พี่บาสห้ามหนีห้ามเบี้ยวนะครับ ต้องเป็นเมียผมนะ”
“เออ!”
“โอเคครับพี่!”
ตกลงกันได้หนักแน่นแล้ว บาสก็เริ่มเขย่าเหรียญในแก้วไปมาอย่างลุ้นระทึก
ก่อนจะเทคว่ำแก้วปิดเหรียญที่ลงมาอยู่บนฝ่ามือเอาไว้

“เอาดิ”  บาสพยักเพยิดหน้าลุ้นตัวเกร็งไม่แพ้ไอ้คนเตรียมทาย
“อึก....ผมว่า.....ว่า.ว่า...ว่า.........ว่าๆๆๆๆ ว่าหัว! อื้อ!!”  ยูมีแอบหลับตาภาวนาน่าดู
ขณะที่บาสพยายามท่องคาถาปลอดภัยเบาๆไม่หยุดพร้อมๆกับยกแก้วออก
เผยให้เห็นเหรียญบาทที่วางอยู่บนมือหงายหน้าก้อยขึ้นมาเต็มๆตา!
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย!|||||||||||||”    นี่เสียงยู
“อ๊าคคคคคคค! เย่!!!!! 555555555 เชี่ยยูมึงเสร็จกู5555555555”   นี่เสียงบาส

“ผลัก! โอ๊ยพี่บาสผมเจ็บนะ! เบาๆหน่อยเซ่ โผเข้ามาได้หัวผมโขกพื้นเลย โอ๊ยซี๊สสสสส”
“หุบปากไปยู กูไม่สนแล้วมึงมาเป็นเมียกูซะดีๆ5555 วู้!!!”

แล้วนี่ก็เสียงของทั้งสองคนหลังจากนั้น
“อื้อ อื้มมมมม อืม อื้ม อื้ม อ๊ะ อ๊ะอ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊า ซี๊สสสส อ๊าอ๊าซี๊สสสสอืออออเอี๊ยะอ๊ะอ๊ะอ๊ะ..”

……………..

…..

.. “สองรอบ...ใครให้ทำตั้งสองรอบ”  หลังจากเสร็จกิจ ยูยังนอนเปลือยหันหลังตาแดงๆ
มันน่ารักจนบาสที่ออกมาจากห้องน้ำได้ยินได้เห็นเข้าก็ทนหมั่นเขี้ยวไม่ไหว เข้าไปคลุกวงใน
กอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้ฟันเหล็กจนโดนจ้องตาโกรธ  “พอเลย พี่บาสบอกจะทำแค่ครั้งเดียว
ดันทำตั้งสองรอบ แรงมากด้วย ไม่ต้องมาแตะเลยผมเจ็บไปหมดแล้วเนี่ย ผมจะนอน”
งอนสมบูรณ์แบบ ..  บาสขำคิกคักขอโทษแล้วขอโทษอีกที่เขาเมามันมากไปหน่อย
ก็คนมันดีใจ สุดท้ายไอ้ยูก็เสร็จเขา  “จุ๊บ กูรักมึงนะยู หึหึไว้คราวหน้ากูสัญญาจะเบามือกว่านี้”
พอยูได้ยินก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้นอนมองหน้าบาส เม้มปากแน่น
“เป็นอะไร”  บาสกระซิบถามที่ใกล้หูก่อนหอมแก้มยู แล้วปาดน้ำตาที่ปริ่มจะไหลออกให้
“ร้องไห้ทำไมครับ เจ็บมากเลยเหรอ พี่ขอโทษนะยู พี่รักยูนะ ขอบคุณนะที่ให้พี่ทำ
พี่รู้แล้วว่ายูรักพี่จริงๆ ถึงยอมให้พี่ได้ขนาดนี้ทั้งที่ยูไม่ชอบ..”  บาสพูดเพราะอยากปลอบยู

“พี่ก็รู้นี่ ผมให้พี่แค่คนเดียวนะรู้ไว้เลย..” 
ยูจ้องหน้าบาสนิ่ง บาสก็ยิ้มยื่นหน้าเข้ามาจูบยู
“ส่วนคราวหน้าน่ะตาผม!”
“ห๊า!? หมายความว่าไงไอ้ยู”
“คราวหน้าตาพี่บาส! พี่ต้องเป็นเมียผม!”
“เชี่ยยยย! ก็มึงทายหัวก้อยแพ้เองอ่ะ กูชนะกูก็ได้ทำดิ มึงอย่ามาโกง”
“ไม่โกง แต่ให้แค่ครั้งนี้ นอกนั้นไม่นับ! สับกันเอาตามนี้ ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาทำอะไรผมอีก!”
“เชี่ยยู!!!!”
“ตามนี้!”  แล้วยูก็เอาผ้าห่มคลุมหัวหันหลังหนีบาสที่อ้าปากเหวอ..


+++++++++++++++++++++++++++++++++


แล้วสามวันต่อมา .... คนที่ต้องนอนตาแดงงอนผัวบ้างคราวนี้จะเป็นใครคงไม่ต้องเดา
“คิก ..พี่บาสครับ อื้มมม จุ๊บ...รักพี่นะครับ..ผมชอบตอนที่อยู่ในตัวพี่ที่สุดเลย”
“ไม่ต้องมาพูด! ไอ้เด็กเวรทำกูเจ็บตูดไปหมด ห่วย!คอยดูนะคราวหน้ากูจะล้างแค้นมึง!
มึงทำกูสามรอบกูจะทำมึงคืนสี่รอบเลยแม่งงง!”
“อ้าวมาโกรธผมทำไมครับ นึกว่าชอบมากซะอีก เห็นครางแล้วร่อนรับใหญ่เลย หึหึน่ารักอ่ะ”
“ไอ่สัด! ยูมึงจะพูดทำไมไอ่เชี่ยยยยย!//////*//” (กูยิ่งเขินมึงอยู่ควายเอ๊ย!) 
บาสตะคอกหน้าแดงคอเกร็ง แต่ยูกลับหัวเราะหน้าแดงเลยโดนไล่กัดหัวไหล่ให้หายแค้น
“555555555โอ๊ยพี่บาสผมเจ็บ!555 อย่ากัดดี๊5555โอ๊ะโอ๊ยๆๆๆ555”
“ฮึ่ม คราวหน้าต้องให้กูเป็นคนทำด้วย!”
“55ไม่รู้สิทายเหรียญกันดีมั้ย คราวนี้ผมให้พี่ทาย”  ยูพูดพลางกดจมูกฝังลงไปบนแก้มคนรัก
“มึงแน่ใจ หึหึหึ เล่นกะใครไม่เล่น เอาตอนนี้เลยมั้ยล่ะ”  บาสตาโตยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
“โอ๊ะ555 ได้พี่! มาเล้ยๆ”  ยูรีบหันไปหาอุปกรณ์เอาเหรียญห้ามาใส่ลงในแก้วแล้วเขย่า
ก่อนคว่ำลงฝ่ามือตัวเองเอาเหรียญมากำไว้จนมือเกร็ง ลุ้นระทึกหัวใจเต้นตึกตักรัว

ไม่รู้คราวหน้าชะตากรรมเขาจะเป็นเช่นไร แต่ไม่ว่าจะออกหัวหรือก้อย

คนที่เขาจะรักทุกๆวันจากนี้ไป ก็คงมีแค่พี่บาสคนเดียว.....





+++++++++++++++++++จบตอนพิเศษ /// ยู & บาส ///++++++++++++++++++



tsktonight.

***ไม่รู้มีใครเดาถูกแต่แรกมั้ยเรื่องผัวๆเมียๆของไอ้เด็กบ้าสองคนนี้555
คราวหน้าตอนนิกกี้กับแบงค์นะจ๊ะ^^




Solo009

  • บุคคลทั่วไป
 :pig4: รอนะครับ ^__^

ออฟไลน์ Elizabeth_TonnY

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
รออยู่น้าาาา ชอบน้องเเบงคฺ์

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
อิคึๆๆๆๆๆ
 :hao6: :z1:
คนอ่านแอบลุ้นให้สลับกันอยู่เหมือนกัน 555555555
เพราะไอ้เด็ก 2 คนนี้มันดูไม่แน่ชัดว่าสถานะจะเป็นอะไรแน่
แต่ตอนแรกคนอ่านแอบเชียร์ให้บาสรุกนะ ทำไมไม่รู้ ทั้งๆที่คิดว่าบาสแรด
55555555555555555555555555
หรือว่าเราจะชอบสาวเสียบ ไม่ก็คู่เลส กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
 :oo1: :oo1: :laugh: :laugh:
คิดถึงคุณวิมั่กๆ เดี๋ยวนี้ไม่แวะมาคุยกับคนอ่านบ้างเลยน้า
 :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


*** อันนี้เป็นเรื่องก่อนที่เขาจะคบกันนะจ๊ะ^^ วิคิดถึงทุกคนเหมือนกัน
choijiin เหงาทำไมจ๊ะวิก็คุยรวมนั่นแหละค่ะ แบบว่าถ้ามีใครสงสัยถามอะไรก็จะตอบให้หมดนะ
ดีใจและขอบคุณคนที่ยังติดตามอ่านกันทุกครั้งเลยค่ะ วิอ่านทุกเม้นท์ไม่มีลืม ดีใจมาก





นิกกี้ & แบงค์





PAST  1




“เฮ้ยๆ”
“หือ?...”
คนโดนเรียกหันมองซ้ายขวาทำหน้านึกงงๆ หรือหูจะแว่ว ก่อนจะตกใจเมื่อรู้ว่าใคร
ที่ส่งเสียงเรียกและเดินมาหาข้างหลัง
“เฮ้ยไอ้ตัวเล็ก”
“อะ...อ..อะไรครับ!?” 
ตกใจไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่ตัวเองแอบปลื้มจะเดินเข้ามาหาใกล้ขนาดนี้ เหมือนตั้งใจมาคุยกับเขา
สองต่อสอง กลางทุ่งดอกทานตะวัน เพื่อนกับรุ่นพี่คนอื่นๆถ่ายรูปกันอยู่ไกลๆ นี่เขาเดินห่าง
ออกมาคนเดียวตั้งแต่เมื่อไหร่นะ สงสัยเพลินมากไปหน่อย เมื่อได้มาอยู่ใกล้กันโดยไม่มีคนอื่น
กับรุ่นพี่ที่แอบชอบแล้วช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่รู้เขาหน้าแดงหรือเปล่า
“บอกอะไรดีๆให้เอามั้ย”
“เอ๋....อะไรเหรอครับ”
อยู่ต่อหน้ารอยยิ้มของรุ่นพี่คนนี้ทีไรมันเขินจนประหม่า ยิ้มทีเล่นเอาใจเขาแทบละลาย//////
คนอะไรทั้งขาว ทั้งหล่อตี๋ หุ่นก็ดี ตัวก็สูง พอมายืนเทียบกับเขาแบบนี้แล้วเขาดูตัวเล็กมาก
ไปเลย แต่ไอ้เรื่องพวกนั้นก็ยังไม่ได้ทำให้เขาชอบผู้ชายคนนี้เป็นพิเศษมากกว่าใคร
เพราะผู้ชายทั่วมหาลัยหน้าตาดีมีก็มากมาย เหตุผลที่ทำให้เขาปลื้มคนคนนี้สุดๆก็คือ..
ความใจดี ทั้งที่รับน้องต้องโหดใส่แท้ๆแต่รุ่นพี่คนนี้ก็คอยดูแลเขาอยู่ห่างๆจนรู้สึกได้
อดคิดไม่ได้ว่าบางทีพี่เขาอาจจะเป็น...
“พี่เป็นพี่รหัสนายนะแบงค์”   
“ห๊า! จริงเหรอครับ...อึก.... ทำไมรีบบอกผมล่ะครับ”    ใช่อย่างที่เดาเอาไว้จริงๆ
“555ก็อยากให้รู้อ่ะ ไม่ต้องเสียเวลาเดาเสียเวลาหาหรอก....ไม...ไม่ดีใจเหรอวะ”
“ดีใจสิครับ! ////////”   เขาดีใจที่สุดใจโลก!แล้วก็เขินมากด้วย
“55อ่ะให้... เห็นไซส์เล็กๆเหมือนกันดี555”   
คนตรงหน้ายื่นดอกทานตะวันปลอมดอกเล็กน่ารักให้มีขนมเมล็ดทานตะวันแนบมาด้วย
“55...ขอบคุณครับพี่นิก....”   
แบงค์ยิ้มแก้มปริ ไม่กล้าบอกไปว่า     น่ารักจังครับ.... พี่น่ารักที่สุดเลย


+++++++++++++++++++++


“อยากกินเหรอ”
“อ้าวพี่นิก”
นิกกี้ยิ้มกว้างตาหยีทำแบงค์เขินทันทีเกาหัวเกาหูหัวเราะแหะๆ ไม่รู้อีกฝ่ายเดินมาเห็น
เขาจ้องรูปน้ำปั่นในป้ายหน้าร้านขายน้ำน้ำลายสอนานเท่าไหร่แล้ว นึกอยากกินมา
หลายวันแล้วแต่ขี้เกียจต่อแถวรอเพราะคนสั่งเยอะ ร้านในมอมีร้านนี้ขายดีสุด นักศึกษารุม
ต่อคิวยาวเหยียด มาซื้อทีไรเป็นต้องมารอทุกครั้ง แต่ก็อร่อยคุ้มค่า ราคาพอรับได้

“ได้ยังพี่?”  เสียงนิกกี้ถามคนขายทำแบงค์เหวอ น่าเสียดายพี่นิกมาสั่งไว้ก่อนแล้วได้เลย
เขาอยากฝากสั่งบ้างก็คงไม่ทันแล้ว
“ซื้อให้เพื่อนเหรอครับพี่นิก เยอะแยะเลย”  แบงค์มองถุงใส่แก้วน้ำปั่นหลากหลายรสที่นิกกี้หิ้ว
“มองไรๆ555 อิจฉาอ่ะดี๊..”  นิกกี้ยิ้มกินวิปปิ้งครีมบนโอริโอ้ปั่นยั่วน้ำลายน้อง
แบงค์หัวเราะเล็กน้อยส่ายหัวแล้วกำลังจะหันไปสั่งของตัวเองบ้าง แต่ถูกจับแขนเรียก
ให้หันไปหาก่อน  “เฮ้ยไม่ต้องสั่งหรอก อ่ะ..ให้”
หนุ่มน้อยตาโตมองแก้วโอริโอ้ปั่นท๊อปปิ้งเพียบแบบที่เขาชอบ นิกกี้ยิ้มยื่นให้รับไป
หลังจากกินวิปปิ้งครีมเล่นไปแค่คำเดียว
“ของพี่นิกไม่ใช่เหรอครับ เอามาให้ผมทำไม”  ทำท่าจะไม่รับนิกกี้ก็ขมวดคิ้วดุ
“อย่าเล่นตัว รับๆไปเหอะ พี่ให้ก็รับไป หรือไม่ชอบ แต่เห็นชอบกินแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
ซื้อแบบนี้กินทุกทีนี่”
“ชอบครับพี่นิกจำได้ด้วย พี่ก็ชอบกินแบบนี้เหรอครับ”
“อ๋อเปล่าหรอก พอดี...เห็นแบงค์กินแล้วน่าอร่อยดี พี่เลยลองสั่งดูบ้าง
ปกติพี่ก็กินแต่สตรอเบอร์รี่ปั่น ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวไปแย่งนังหนูมันกินเอาก็ได้55”
“.......อืมมม.........กินกับผมก็ได้ครับ////”
ได้ยินแบงค์พูดก้มหน้าเขินๆ นิกกี้ก็หัวเราะ  “เออดีว่ะ ชวนพี่กินน้ำที่พี่ซื้อเอง555”
แบงค์ขำตาม แล้วแอบหน้าแดงไปกับรอยยิ้มสดใสของรุ่นพี่หน้าตี๋
 “ไปไหนป่าว ไปเล่นที่โต๊ะพี่มั้ย...” 
นิกกี้เอ่ยปากชวน แบงค์ก็ยิ้มพยักหน้าไม่ปฏิเสธเดินไปด้วยกัน
แบ่งน้ำปั่นให้กิน ดูดน้ำหลอดเดียวกัน ตักกินโอริโอ้กับวิปปิ้งครีมจากที่ตักอันเดียวกัน
เขินจนไม่รู้จะเขินยังไงดีแล้ว เพราะนิกกี้ถือน้ำของเพื่อนๆอยู่ แบงค์เลยอาสายื่นแก้วน้ำปั่น
ไปใกล้ปาก นิกกี้ก็กินโดยให้เขาถือให้แถมพอจะตักส่วนที่เป็นเนื้อโอริโอ้เข้าปากนิกกี้ก็ร้อง
ขอกินบ้าง แบงค์เลยยื่นไปให้กินแทนโดยลืมคิดไป พอนึกได้ว่ากำลังป้อนเข้าปากนิกกี้อยู่
ก็ใจเต้นตึกตักไปหมด เขามีความสุขมากแม้กับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้ใจเต้นแรงเหลือเกิน
นิกกี้ชวนแบงค์คุยสนุกหัวเราะไม่หยุดตลอดทาง

“นิกกกกกกกกกกก!”   เสียงแปร๋นที่ตั้งใจออดอ้อนของสาวสวยพ่วงตำแหน่งดาวมหาลัย
ไม่ได้ทำให้เพื่อนๆของหนุ่มตี๋ปลื้มเลยสักนิด กลับส่ายหน้าแอบทำหน้าเอือมระอาด้วยซ้ำ
แบงค์เดินเข้ามาถึงพร้อมนิกกี้ก็รับน้ำปั่นจากมือนิกกี้ไปให้พี่หนูแนนแล้วสวัสดีเพื่อนรุ่นพี่
ทุกคน ทุกคนดูจะต้อนรับยิ้มแย้มให้แบงค์มากกว่าสาวสวยอย่างแก้มบุ๋มที่มาท้าวเอวรอ
แฟนตัวเองอยู่นานสองนานเสียอีก 
“เบื่ออินี่ชิบ! วันๆร้องหาแต่ผัวๆๆ สวยตายห่าสู้กูก็ไม่ได้ ไม่รู้จะมาอ้อน
เอาอะไรกับไอ่ควายนิกอีก”  หนูแนนซุบซิบกับวี อาท และบาส แต่แบงค์ก็ยังได้ยิน
“โหมึงคิดว่าพวกกูปลื้มปริ่มมากงั้นสิ เกิดมากูไม่เคยนึกอยาก
ถีบผู้หญิงที่ไหนเท่านี้มาก่อนเลย”   บาสกระซิบบอก แบงค์ยังได้ยินอีกถึงกับหลุดขำออกมา
โดนพวกพี่ๆหันมามองก็รีบหยุดทำหันไปมองทางนิกกี้กับแก้มบุ๋มที่นั่งแยกไปอีกโต๊ะใกล้ๆ
กลบเกลื่อนทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ยิน

“บุ๋มมานานรึยัง”  นิกกี้ยิ้มหวานให้เอามือเขี่ยผมด้านข้างสาวคนรักไปทัดหูอย่างทนุถนอม
ภาพนั้นทำเอาแบงค์ที่หันมาเห็นพอดีอิจฉาจนต้องเม้มปากแน่น... แล้วได้แต่ก้มหน้าดูดน้ำ
 “นานสินิก รอจนเมื่อยแล้วเนี่ย ชดเชยให้บุ๋มเลยด้วยนะ”  หญิงสาวแกล้งตีหน้างอนๆ
ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งสายตาเชื่อมพราวชวนวาบหวิวให้ใจคนมองสั่นไปกับรอยยิ้มยั่ว
แต่กลุ่มเพื่อนที่มองดูอยู่พากันเบือนหน้าเอือมๆ บางคนก็แกล้งหันไปทำท่าจะอ้วก
ทุกคนเห็นอาการนี้ของแฟนเพื่อนจนเบื่อไม่แคล้วจะหลอกเอาอะไรอีกแน่
แล้วก็จริงดังที่คิด ไม่ขาดคำแก้มบุ๋มก็ร้องให้นิกกี้พาไปเที่ยวแล้วซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้
“นิก นิกจ๋าบุ๋มอยากได้กระเป๋าอ่ะนะๆๆ น้าๆๆๆ”
“เฮ้ยยังไม่เลิกอีกเหรอ มันแพงจะตาย จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ย งั้นเอาไว้สัก….
สองสามเดือนก่อนเดี๋ยวซื้อให้”
“ไม่เอา! จะเอาเดี๋ยวนี้ วันนี้ ตอนนี้ด้วย!”   
ยังไงก็จะเอาให้ได้และถึงไม่ได้วันนี้ในไม่ช้าเธอต้องได้
“ก็มันแพง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอบุ๋ม ให้เราเก็บตังค์ก่อนดิ”
“น่าเบื่อ! ไม่ได้เรื่องเลยนิกเนี่ยไม่คุยด้วยแล้ว! โอ๊ะ..”
แก้มบุ๋มลุกขึ้นสะบัดตัวหมุนตัวจะเดินหนีนิกกี้ไปแต่กระเป๋าที่หล่อนสะพายยาวระดับเอว
ปัดไปโดนแก้วน้ำของแบงค์ที่อยู่ด้านหลังใกล้ๆจนตกลงพื้น
“...เห๊อะ!”  หล่อนปรายหางตามองแก้วน้ำปั่นที่ตกพื้นแล้วมองหน้าแบงค์ก่อนพูดแค่นั้น
แล้วก็เดินหน้าบึ้งไปทันที ทิ้งให้แบงค์ได้แต่มองอึ้งๆกับกิริยาของเจ้าหล่อนไม่มีขอโทษสักคำ
“โทษทีนะแบงค์”  เป็นนิกกี้ที่ส่ายหน้าเอ่ยขอโทษแทนแฟนสาวผู้เอาแต่ใจสุดๆของตัวเอง
เพื่อนๆนิกกี้ไม่แคล้วแอบด่าตามหลังเบาๆไม่อยากให้นิกกี้ได้ยินนัก
“ต๊ายอิห่า.....ดอก! ดูมันทำสันดาน..”   หนูแนนจิกตาไล่ตามหลังแก้มบุ๋มที่ตลอดเวลา
ทำไม่เห็นหัวเธอหรือเพื่อนคนไหนของแฟนตัวเองสักนิด
จากที่สังเกตมานานแบงค์เข้าใจได้ไม่ยากว่าไม่มีใครชอบแก้มบุ๋มสักคนนอกจากนิกกี้...
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่นิก กินเกือบหมดแล้ว แถมพี่นิกเป็นคนซื้อให้อีก”  แบงค์ยิ้มให้นิกกี้
แต่ทำเอาเพื่อนๆรุ่นพี่โห่แซวเสียงดังจนเขาตกใจ

“ฮิ้วววว! เฮ้ยกูว่ามึงเลิกกะเมียหลวงมึงมาเอาเมียน้อยคนเดียวไปเลยดีกว่าป่ะวะ555”
วีขำก๊ากกก แบงค์หน้าแดงที่โดนแซวเขารู้ว่าหมายถึงเขา เพราะนิกกี้ชอบเทคแคร์เขา
ผิดกับพี่ผู้ชายที่มีน้องรหัสเป็นผู้ชายคนอื่นๆเขาทำกัน จนโดนล้อว่ากิ๊กกันสนุกปากเพื่อนๆ
และทุกครั้งเขาก็จะก้มหน้าอาย ส่วนนิกกี้ก็ยิ้มไม่ก็หัวเราะตาม ยิ่งทำให้น่าเขิน
ถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่านิกกี้มีแฟนแล้วและไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องก็ตาม
เขารู้ดีว่าเป็นเพราะเขาตัวเล็กดูสู้ใครไม่เป็น นิกกี้จึงเอ็นดูเสมอ..

“ผม..//////ผมไปดีกว่า”  แบงค์ก้มหน้าเขินๆ ลุกขึ้นแต่นิกกี้เรียกไว้
“อ่ะให้..”   นิกกี้เดินไปหยิบถุงไม่ใหญ่นักบางๆใบหนึ่งยื่นให้แบงค์ต่อหน้าเพื่อน
โดนโห่ฮา แซวอีกจนต้องเอาตีนถีบขาไอ้ตัวเสียงดังสุดอย่างไอ้อาทที่นั่งใกล้ขำๆ
“อะไรครับพี่นิก”  แบงค์รับมางงๆ
“เปิดดูดิ”
พอแบงค์เปิดดูเท่านั้นกลายเป็นเพื่อนๆนิกกี้ที่ตาโตรุมขอแย่งของมาดูก่อนกร่นด่านิกกี้
ที่ไม่ยอมให้เพื่อนบ้างให้แต่น้อง  “โหยยยยไอ่สัดนิก มึงแม่งลำเอียงเกินไปละ ขนาด
พวกกูหรือเมียมึงยังไม่ยอมซื้อของแพงขนาดนี้ให้เลยนะฟายยย!”  บาสบ่นขมวดคิ้ว
อิจฉาได้แต่ลูบคลำกระเป๋าสตางค์หนังเนื้อดีสวยมากในมืออย่างอยากได้บ้าง
“แหมๆๆเห็นไอ้แบงค์มันน่ารักเข้าหน่อย ป๋าเลยนะมึง ทีเมียขอบอกไม่มีตังค์ก๊ากกกกก”
วีหัวเราะชอบใจ เพื่อนๆพากันหัวเราะแซวอย่างดังจนแบงค์ได้แต่ยืนเขินมองนิกกี้ที่ยิ้มๆ

“ห่าไรเล่า55 ไอ้พวกบ้ากูไม่มีปัญญาซื้อของแพงอย่างนี้หรอก ได้มาฟรีเว้ย
เพื่อนที่ทำงานพี่น้ำซื้อมาฝากจากเมืองนอก แล้วกระเป๋าตังค์ผู้ชายมึงจะให้กู
เอาไปให้บุ๋มรึไง เขาคงใช้หรอก ให้น้องกูแหละดีสุดแล้ว เนอะแบงค์เนอะ”
นิกกี้ยิ้มตาหยีให้ แบงค์ก็ยิ้มๆ
“พี่นิกเอามาให้ผมจะดีเหรอครับ เพื่อนพี่ชายพี่นิกอุตส่าห์ซื้อมาฝาก นี่มันแพงมาก..”
ยี้ห้อดังของดีใครก็อยากได้ แต่แบงค์รับกระเป๋าสตางค์คืนมาก็เม้มปากคิดเกรงใจ
“โอ๊ยไม่ต้องคิดมากหรอกแบงค์ พี่ให้ ไม่ใช่ของพี่ นี่ของพี่น้ำเขา”
“หา! อ้าวแล้วเอามาให้ผม!”  แบงค์ตกใจเลิ่กลั่กจะเอาคืนให้นิกกี้ก็เข้ามาขยี้หัวเขาขำๆ
“เอาไปเหอะน่า พี่ชายพี่เขาไม่อยากได้ จะขอบคุณด้วยซ้ำที่ช่วยเอาไปใช้ให้
จะทิ้งไปก็เสียดายของมันแพง”
“แล้วทำไมพี่นิกไม่ใช้เองล่ะครับ”
“ไม่อยากใช้ เห็นแล้วหมั่นไส้ไอ้คนให้ ชิ!”   นิกกี้คอยกันท่าผู้ชายที่เนียนมาจีบพี่เขาเสมอ
“อ้าว.....เอ่องั้นก็ขอบคุณมากนะครับ แต่พี่ชายพี่นิกจะไม่ว่าแน่นะครับ”
“แน่!”  ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วนิกกี้ขอพี่แบบบังคับยึดมาเองไม่ให้ตั้งตัว
(กูไม่ให้ใช้เองล่ะ ทำเป็นเอาของมาล่อคิดว่ารู้ไม่ทันอ่ะดิ)
“ใจดีจังนะครับ”  แบงค์ชมพี่ชายหนุ่มตี๋รุ่นพี่ยิ้มๆ
“เหมือนพี่ไง55”
“ครับ///// พี่นิกใจดี.../////”

“อ่ะแฮ่ม!!! เอาล่ะเว้ยๆๆ หวานกันจนน้ำตาลเรียกพ่อแล้วเว้ยเฮ้ยยยย55555555”
อาทแซวตบโต๊ะชงให้เพื่อนๆเฮตาม นิกกี้ยิ้มส่ายหัวขยี้หัวแบงค์เล่นอีกทีก่อนนั่งลง
แบงค์เห็นใครๆมองเขาแล้วยิ้มล้อก็เขินจนรีบเดินหนี

หนุ่มน้อยกลับมานั่งที่โต๊ะใต้ตึกเรียนคนล่ะฝั่งกับที่พวกนิกกี้นั่งเล่นกันอยู่
มานั่งกับเพื่อนก็ยังยิ้มเขินอยู่คนเดียวจนเพื่อนๆแซวว่าไปเจอพี่รหัสสุดหล่อมาล่ะสิ
เพื่อนๆของแบงค์รู้เรื่องที่แบงค์แอบปลื้มนิกกี้มาตั้งแต่แรกแล้ว บ่นเสียดายกันใหญ่
นิกกี้ไม่น่ารีบมีแฟนเลย........  “เขินเข้าๆ โดนพี่ๆเขาแซวอะไรมาอีกล่ะแบงค์ คิกๆ”
แพรเพื่อนสาวที่สนิทสุดในกลุ่มขำคิกคัก โดนแบงค์ผลักไหล่เบาๆไม่ยอมบอก


+++++++++++++++++++++++++++

“พี่นิก ทางนี้ครับ!”
เสียงเรียกคุ้นๆตะโกนดังมาจากในรถที่ขับมาจอดเทียบฟุตบาทป้ายรถเมล์
นิกกี้ยืนอยู่หน้ามหาลัยฝนก็ตกพรำๆ ยืนคอยรถเมล์อยู่ก็มีรถBMW สีขาวจอดเรียก
หนุ่มตี๋เอามือบังฝนปรอยๆจ้องส่องเข้าไปในรถที่ลดกระจกหน้าต่างลงเห็นคนขับก็ยิ้มให้

 “จะไปไหนเหรอครับพี่นิก เดี๋ยวผมไปส่งให้”  แบงค์หันไปถามนิกกี้ที่เพิ่งเข้ามาในรถ
“ใจดีเว้ย จะไปทำงานน่ะ เดี๋ยวบอกทางให้ไม่เกรงใจนะ ขอบใจมากไอ้ตัวเล็ก”
นิกกี้ยิ้มตาหยีให้แบงค์ใจละลาย ก่อนจะแกล้งบ่นว่าเจ็บแก้เขินที่อีกฝ่ายเอื้อมมือมา
ดึงแก้มเขาเล่นแรงๆเหมือนหมั่นเขี้ยวอยากแกล้ง
“ทำงานอะไรเหรอครับพี่นิก”  แบงค์ออกรถไปช้าๆถามทำหน้าสงสัย
“งานพิเศษ ทำที่ร้านอาหารไทยแถว...น่ะ”
“ขยันจังนะครับ ทำมานานรึยังครับพี่”
“ทำมาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งแล้ว ไม่ได้ขยันหรอกทำไงได้ ไม่ได้เกิดมารวย...”
จู่ๆเหมือนนิกกี้ยังพูดไม่ทันจบก็ชะงักไป เอาแต่จ้องไปทางข้างหน้าไล่มองตามบางอย่าง
จนเหลียวหลัง แล้วรีบบอกให้แบงค์จอดรถก่อนอย่างร้อนรน
“เฮ้ยแบงค์เดี๋ยว! จอดๆๆๆเฮ้ยแบงค์จอดก่อนเว้ย!”
“ห๊ะ? มี..อะไรเหรอครับพี่นิก”
ทันทีที่รถหยุด นิกกี้ก็รีบเปิดประตูรถลงไป แบงค์อยู่ในรถมองตามอย่างงุนงง ก่อนจะอึ้งไป
ที่ได้เห็นรุ่นพี่หน้าตี๋สุดหล่อฝ่าสายฝนลงไปยื้อแย่ง ดึงมือแฟนสาวตัวเองลงจากรถหรู
ซึ่งจอดอยู่ห่างไปไม่ไกลจากด้านหลังรถเขา เจ้าของรถคันนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้า
ร่วมมหาลัยเดียวกันที่ท่าทางเอาเรื่องไม่แพ้กัน แต่จากที่เห็นผลคือนิกกี้ถูกสะบัดมือออก
ไม่ใยดี แล้วเหมือนจะโดนด่าว่าให้จนทำหน้าไม่ถูก เห็นแก้มบุ๋มผลักอกนิกกี้อย่างโมโห
ก่อนจะสะบัดหน้าหนีขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่น ทิ้งให้แฟนตัวเองถูกหัวเราะเยาะแล้วได้แต่
ยืนกำหมัดแค้นใจ แบงค์มองตามรถที่แก้มบุ๋มนั่งขับไปอย่างไม่พอใจ รู้สึกเจ็บใจแทนนิกกี้
แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ต่างจากตัวนิกกี้เองที่เอาแต่ยืนกัดฟันโมโหเปียกฝนที่เริ่มตกหนักขึ้น

“พี่นิก....พี่นิกครับขึ้นรถเถอะครับ”
แบงค์ขับรถถอยหลังกลับมาเรียก นิกกี้เหมือนได้สติก็ลูบหน้าลูบหัวตัวเองที่เปียกไปหมด
“รถแบงค์จะเปียก..”   หนุ่มตี๋ชะงักมองหน้ามองรถแบงค์ไม่กล้าขึ้นเพราะเขาเปียกโชก
“ไม่เป็นไรครับ มาเถอะเดี๋ยวเป็นหวัดนะครับพี่นิก ฝนตกแรงใหญ่แล้ว”
“อื้ม..”   นิกกี้ขึ้นรถมาได้ก็นั่งเงียบหน้าเครียด แบงค์จะไม่ถามอะไรเพราะสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น
ก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่ารุ่นพี่หน้าตี๋เพิ่งจับได้ว่าแฟนสาวแอบมีคนอื่น..
“แบงค์ไม่ต้องไป...แล้ว พี่ว่าวันนี้จะลา ไม่ทำแม่งละงาน เชี่ยเอ๊ย” 
“งั้นแล้วให้ผมไปส่งบ้านเลยมั้ยครับ”
“ไม่อ่ะ.....ไม่กลับบ้าน”
“แล้วจะไปไหนล่ะครับ”
“ไปหาเหล้ากิน”  ทันทีที่ได้ยิน แบงค์ก็รีบจอดรถทำหน้าจริงจังพูด
“แต่พี่นิกยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลยนะครับ มันไม่ดี อีกอย่างตัวพี่เปียกอยู่อย่างนี้เดี๋ยวไม่สบาย”
“เป็นห่วงพี่เหรอ”
“ครับ/////”
“ถ้าแฟนพี่เขารู้จักเป็นห่วงพี่แคร์พี่ ทำดีกับพี่ได้สักเสี้ยวนึงที่แบงค์ทำก็คงดีนะ”
“พี่นิก....”     แล้วทำไมยังรักเขาอยู่อีกล่ะครับ....ได้แต่คิดในใจไม่กล้าถาม..
“หึ ตลกนะ แทนที่พี่สิต้องโกรธ ทำไมกลายเป็นว่าเขาโกรธพี่วะ บอกว่าพี่งี่เง่านั่นเพื่อนเขา”
“พี่นิกเชื่อ...”
“เชื่อก็ควายล่ะ สัดเอ๊ย ไอ่เชี่ยนั่นกูเห็นหลายครั้งแล้วนะ! ฮึ่มม! เพื่อนเชี่ยอะไร!”
เห็นนิกกี้กัดกรามโกรธเกรี้ยวกำหมัดแน่นเหมือนอยากต่อยคน แบงค์ก็ค่อยๆพูด
“พี่นิก........ใจเย็นๆนะครับ เขาอาจจะเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆก็ได้”   
“หึ......มองโลกสวยไปมั้ยเรา..ถ้าแฟนแบงค์ทำงี้แบงค์จะทำไง”
เล่นถามแบบนี้แบงค์ถึงกับสะอึก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเจอ
“ก็เลิกสิครับ...”  คำตอบเด็ดเดี่ยวทำเอานิกกี้อึ้งแล้วซึมลงถนัดตา
“......เฮ้อ... เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแต่ก็...ไม่อยากเลิก”
“ก็พี่นิกรักเขา..”   แบงค์พูดไปก็เจ็บเอง เขาอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจนจุกอก ทำไมถึงไม่เห็นค่า
ของที่ตัวเองมีนะ คนแบบนั้นอย่าไปรักเขาเลย อยากจะพูดออกไปแต่ก็ทำไม่ได้..

นิกกี้เงียบไม่ตอบ เหมือนกำลังคิดอะไรในหัว......จนแบงค์เรียก
“มีแฟนรึยังเรา”  จู่ๆนิกกี้ก็เปลี่ยนเรื่องเฉย แบงค์เหวอหน้าแดงขึ้นสีเล็กน้อยก้มหน้ายิ้มๆ
“ยังครับ/////”
“แล้วเคยมีมั้ย”
“เอ่อ...ก็เคยมีครับ”
“เลิกกันแล้วเหรอ”
“เลิกกันไปก่อนเข้ามหาลัยครับ เขามีคนอื่น...”
“ผู้หญิงก็เงี้ยะ! เซ็งแม่งงง! สวยมากอ่ะดิคิดว่าตัวเองสวยเลือกได้!” 
นิกกี้ใส่อารมณ์เหมือนเป็นเรื่องตัวเองจนแบงค์ขำ ไม่อยากบอกว่าแฟนเก่าเขาเป็นผู้ชาย
“ไม่สวยเลยครับ สักนิด55”
“เชี่ยยย ขี้เหร่แล้วเสือกทิ้งมึงอีก! มึงออกจะ..”   แบงค์มองตาแป๋วทำหน้างงที่นิกกี้หยุดพูด
“อะไรครับ”  แบงค์ถามนิกกี้ก็ไม่ตอบ เขาจะบอกว่าแบงค์น่ารักก็ดูยังไงๆอยู่มาชมผู้ชาย
“เอ่อ โห หนักเลยดิมาอกหักช่วงสอบเข้ามหาลัยรึเปล่า เก่งนะสอบได้ด้วย”
“ไม่เท่าไหร่หรอกพี่ เพราะผมก็ทำใจมาสักพักแล้วครับ ต่างคนต่างรู้ว่าคงไม่รอด
เหมือนรอเวลาที่จะบอกเลิกกันสักที พอดีวันนั้นไปเห็นเขากับคนใหม่พอดี ก็จบกันด้วยดี”
หนุ่มน้อยพูดยิ้มๆ เล่าอย่างไม่มีอารมณ์เศร้าให้เห็น เขาสบายดี

“แล้วคิดถึงเขามั้ย อยากกลับไปหารึเปล่า”   นิกกี้ถามสีหน้าจริงจัง ใจหนุ่มตี๋ไม่อยากให้
รุ่นน้องทำอย่างที่ตัวเองทำ คือกลับไปเสียใจซ้ำซากไม่รู้จบเสียที เพราะความใจอ่อน
“คงไม่อ่ะครับ เขามีแฟนใหม่แล้ว”
“แล้วตอนนี้ แบงค์ชอบใครบ้างรึยัง บอกพี่ได้นะ ช่วยเต็มที่เลยไอ้น้อง”
“55 ก็...........ก็มีนะครับ55 แหะ....แต่เขามีแฟนแล้วเสียดาย”
“อ้าวแล้วกัน เฮ้ยใครวะไม่เห็นรู้เลยไปแอบชอบสาวที่ไหน หรือ...เป็นหนุ่มที่ไหน
ถ้าเป็นผู้ชายพี่ไม่ยอมนะต้องข้ามศพที่ไปก่อน5555”
เห็นนิกกี้แกล้งเล่นมุกล้อเขา หัวเราะออกได้แบงค์ก็ยิ้มดีใจ
“ผมไม่บอกพี่นิกหรอก ชอบแกล้งผม”
“ไม่เอาน่า ถ้าอายก็บอกแค่เป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง อยู่คณะไหนคณะเดียวกันป่าว หรือที่อื่น”
“ผมไม่บอก555”    รู้แล้วจะหนาว..
“เออจำไว้ๆ หนอยนี่ๆๆๆๆ ซ่ากับพี่เหรอน้อง!”
นิกกี้ไล่ขยี้ ยีหัวแบงค์จนยุ่งเหยิงทำท่าเหมือนจะกัดหัวด้วย แบงค์ขำหนีไม่พ้นโดนตบหัวเบาๆ
“555 พี่นิกครับ ไปบ้านผมนะ”
“ไปทำไม”
“ก็ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุด แล้วไปร้านเหล้ากันไงครับ”
“เออ ก็ดี แต่ชุดแบงค์พี่จะใส่ได้เร้อ”
“55 ผมมีเสื้อยืดตัวใหญ่ บ๊อกเซอร์ตัวใหม่ กับกางเกงของพ่อให้พี่นิกครับ”
“55งั้นพี่คงใส่ได้”
แบงค์อมยิ้มออกรถอย่างมีความสุข ขณะที่นิกกี้แอบชำเลืองมองแบงค์ที่ยิ้มน่ารักเป็นระยะๆ
เขารู้สึกแปลกๆ.......เป็นความรู้สึกดีที่แปลกๆ....... รู้สึกดีที่เวลานี้มีแบงค์อยู่ด้วย..






****************************************************
*************************
********



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-08-2014 20:34:35 โดย tsktonight »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด