หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[นิรนาม]

 

[CarToonMiZa]

ดันดัน

[tsktonight]

ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 1...(แรก)









....... “โทษครับ พี่ครับ มีคนฝากนี่มาให้ครับ”

“หื้ม?...เอ่อ..ขอบใจนะ”


ขณะที่กำลังรอเปาอย่างใจจดใจจ่อ พนักงานในผับก็นำซองจม.เล็กๆที่ปิดผนึกมาส่งให้เอส

เมื่อคนหล่อฉีกซองเปิดดูก็พบกระดาษแผ่นเล็กเขียนข้อความสั้นๆไว้ข้างใน

“.............หือ...ไปเจอกันหลังประตูหนีไฟ...เหรอ....ฮึ่ม! ฉลาดนักนะ..”

เอสขยำกระดาษแผ่นนั้นแล้วรีบลุกไปทันที..

...เมื่อไปถึงทางหนีไฟในผับนั้น ดาราหน้าหล่อก็มองซ้ายขวา.. มองหาก๊อปและบิว

ที่คอยแอบซุ่มดูเขาอยู่ห่างๆ.. เอสเห็นเพื่อนๆแล้วก็พยักหน้าให้ก่อนจะชี้ไปที่ประตู

เพื่อบอกให้รู้ว่า ไอ้เปาอยู่ข้างในนั้น ถือเป็นสัญญาณสั่งให้บอกต่อทุกคน พวกเขาพร้อม

ลงมือทำตามแผนที่ได้วางเอาไว้แล้ว!


......................

........


เมื่อเปิดประตูทางหนีไฟเข้าไป เอสก็ได้รับการทักทายอย่างยียวนจากเปาที่ยืนเต๊ะท่ารอ

“หึ! ว่างายยยยยยย555 หวาดดีคร้าบคุณดารา! ดีมากที่ทำตามสั่ง ว่าง่ายๆอย่างนี้

รับรองว่าคลิปคุณกับแฟน จะไม่หลุดไปถึงมือนักข่าวแน่5555”

“ฮึ!!” เอสกำหมัดแน่นเจ็บใจ ได้แต่พ่นลมหายใจอย่างหมั่นไส้ใบหน้าที่เย้ยหยัน

ยิ้มเยาะของเปานัก “แกรับปากแล้ว! ก็ขอให้ทำอย่างที่พูดก็แล้วกัน!!”

“โถๆๆคุณดารา!! หน้าอย่างมึง! มีสิทธิ์ต่อรองกูด้วยเหรอครับ!?555555”

เปาหัวเราะทำตัวแอ่นท้าวเอวอย่างชอบใจ กวนโมโหให้เอสต้องอดทนอดกลั้นขึ้นไปอีก

พวกเขาคุยกันหลังประตูหนีไฟในผับที่มีเสียงเพลงดังอยู่ตลอด คงไม่ต้องกลัวใครมาได้ยิน

“ฮึ่ม!ไอ้เปา!! ถ้าแกขืนไปยุ่งกับน้ำ หรือไม่เลิกตามรังควานพวกเราล่ะก็!

ชั้นจะไม่ให้เงินแกแน่!” เอสตะคอกพูดกับเปาด้วยความโกรธ

“แล้วมึงไม่อยากได้คลิปเรอะ!!!” เปาล้วงเอาเมมโมรี่กล้องที่อยู่ในซองยาใสๆ

ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ชูให้เอสเห็นต่อหน้าแล้วแสยะยิ้มชั่วร้ายอย่างถากถาง


“งั้นก็คืนมาสิวะ!!!” เอสจ้องหน้าเปาอย่างโมโห ทั้งที่ใจจริงเขาอยากจะเข้าไปชกหน้ามัน

ด้วยซ้ำไป เป็นอย่างที่คาดจริงๆ อีกฝ่ายคิดจะกอบโกยเรียกร้องเงินจากพวกเขา

ไม่หยุดแค่ครั้งนี้แน่ๆ “ชั้นจะแน่ใจได้ยังไงว่าแกไม่ได้ทำก๊อปปี้เอาไว้ กะขู่เอาเงินอีก

หรือคิดจะส่งไปให้นักข่าวที่ไหน!”

เปาฟังที่เอสพูดแล้วต้องกลั้นขำ...เพราะนั่นคือสิ่งที่มันคิดจะทำแน่นอน!

“ไอ้เรื่องนั้นน่ะ!.....หึหึ..ถ้าจ่ายมาดีๆตอนนี้อย่างที่ตกลงกันไว้....ก็ไม่มีปัญหา!

อย่ามัวแต่พูดกันอยู่เลย กูไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่นานนักหรอกนะ หึ! ไหนล่ะเงิน!!?”

เปาแบมือยื่นไปต่อหน้าเอสแล้วเริ่มนึกแปลกใจขึ้นมา สำรวจมองทั่วตัวดาราหนุ่ม..

เขาลืมคิดไปเสียสนิท ทำไมเอสจึงมาตัวเปล่า ซองเอกสารหรือกระเป๋าสำหรับใส่เงินเล่า?


“หือ!?..อะไรวะ! เช็ค!! ไอ้บ้าเอ๊ย! กูขอเงินสดๆไม่ใช่เรอะ! ไอ้ดาราขี้เท่อเอ๊ย!

นี่มันไม่เหมือนกับที่กูขอไว้นี่โว้ย!!!”

เมื่อเห็นเช็คในมือเอสที่ยื่นให้ เปาก็โวยวายทันที ขืนรับเช็คไปเขาก็ต้องเอาไปขึ้น

ที่ธนาคารอีก พวกมันอาจวางกับดักเล่นงานเขาก็ได้ ไม่ปลอดภัยสำหรับเขาเลย

อยู่ที่อื่นทางหนีทีไล่เขายังมี ถ้าขืนไปธนาคารเขาจะแน่ใจได้อย่างไรว่าปลอดภัย

เปาหน้าเครียด ขมวดคิ้วหน้านิ่ว นึกระแวงเมื่อเอสไม่ทำอย่างที่เขาเขียนไว้ในจม.


“แกจะบ้าเหรอ! คิดจะให้ชั้นแบกเงินสดๆเป็นล้านเดินไปเดินมา หิ้วมาให้แกถึงนี่!

เอาเช็คไปซะสิจะได้จบๆ!! อย่าเรื่องมากเลยน่า! ส่งเมมนั่นมาได้แล้ว!”

คนหน้าหล่อกระแทกเสียงกลับ ทั้งคู่พูดจาไม่ลงรอยกันขึ้นทุกที ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากัน

ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เปารีบชักมือที่ถือเมมโมรี่กลับ เขาเปลี่ยนใจแล้ว!

“ไม่! กูต้องได้เงินสดเท่านั้น!! มึงไปเอาเงินสดมา! พรุ่งนี้!! เบิกเงินมาให้กู

ไม่ใช่เช็คแบบนี้! ไม่งั้นมีเรื่องแน่!!!”

เอสโดนขู่อย่างไม่มีทางให้เลือก.... เขาจ้องตาอีกฝ่ายที่เกรี้ยวกราดใส่อย่างไม่กลัว

ก่อนจะหันไปทางอื่นทำทีเป็นเก็บเช็ค แล้วแอบหัวเราะขึ้นจมูกเล็กน้อย..


ลายเซ็นของเอสในเช็คใบนั้นไม่ใช่ของจริง คนหล่อเตรียมการไว้ ต่อให้เปารับเช็คใบนี้ไป

ก็เอาไปขึ้นเงินไม่ได้อยู่ดี.. สิ่งที่เอสต้องการวันนี้ ไม่ใช่การต่อรองเจรจาใดๆกับเปาอีกแล้ว

เขาแค่ต้องการเจอตัวเปา จะได้จับมันให้อยู่หมัด...

แผนจับตัวเจ้าวายร้ายของเขาจะเริ่มขึ้นทันที ที่เปาก้าวท้าวกลับเข้าไปในผับ


“หึ่ย!!! มาเสียเที่ยวจริงๆเลย! นี่! ไอ้คุณดาราครับ กูหวังว่ามึงคงไม่ทำให้กูต้อง

ผิดหวังอย่างคราวนี้อีกนะ! ถ้าคราวหน้ามึงไม่เอาเงินสดมาให้กูอีก รับรอง

คลิปมึงกับแฟนจะต้องทำให้มึงดังเป็นพลุแตกยิ่งกว่าเดิมแน่! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!

ฮะฮะ!!ยังไงก็ ฝากความคิดถึงไปถึงเจ้านายเก่ากูกับคู่รักของมึงด้วยนะ555

ป่านนี้คงอยู่ไม่เป็นสุขกันล่ะสิ! ดี!!55555 (ฮึ! กูจะไม่หยุดแค่นี้แน่!)”

เปาท้าวเอวหัวเราะหน้าเอสที่ได้แต่กัดฟันกำหมัด โมโหจนบูดบึ้ง

ใบหน้านั้นเหมือนอยากโถมเข้าใส่แต็มแก่ แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้


“มัวแต่หัวเราะโง่ๆอยู่นั่นแหละ! แกจะเอายังไงก็ว่ามาซะทีเสียเวลา!” ..แอบด่าไปในที

“อึก! ฮึ่ย! ก็เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ที่!..........ที่~~~~เอ่อ...ที่ไหนดีวะ....ฮึ่ม...เออเอาเป็น!

เอาเป็นว่ามึงขับรถไปรอกูตรงข้างเซเว่น หน้าตลาดเก่านั่นก่อนก็แล้วกัน ไว้กูจะบอก

มึงอีกที ว่าให้ไปหาที่ไหนเหมือนอย่างวันนี้ เอาเบอร์โทรมึงมาสิ!”

เปาสั่งให้เอสบอกเบอร์โทรศัพท์ให้เขาเพื่อติดต่อกลับ เอสก็ต้องทำตามแม้จะไม่อยาก

เจ้าวายร้ายตีสีหน้ายียวนกวนบาทา บันทึกเบอร์โทรของเอสเข้าเครื่องตัวเองไว้

พลางพูดให้เอสยิ่งควันออกหู เมื่อขอขึ้นราคาค่าคลิปสูงกว่าเดิม

“แต่สองล้านนะ! หึ! บอกไว้ก่อนพรุ่งนี้กูต้องได้เงินสดสองล้าน!!

ไม่มีการลูกไม้อะไรอีก ไม่งั้นกูจะเอาคลิปนี้ไปขายให้คนอื่นแทน!

ได้น้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย555 กูให้โอกาสมึงอีกครั้งเท่านั้น ที่ขึ้นราคาเป็นเท่าตัว

ก็เพราะมึงไม่ยอมทำตามที่สั่งเอาเงินสดมาให้กูก่อนเอง! จำไว้ให้ดีล่ะ!!!”


เอสกัดกรามกรอด... เขาจะไม่พุ่งเข้าไปชกหน้ามันตอนนี้ เพราะคนอย่างมัน

จะต้องได้รับการสั่งสอนที่ทำให้หลาบจำมากกว่านี้!

“เดี๋ยว! นั่นแกคิดจะไปไหน!” เอสรีบเรียกเปาอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าเปา

ไม่คิดจะกลับเข้าไปข้างในผับอีก แต่จะออกไปข้างนอกเลย

“ก็กลับน่ะสิวะ! ถามอะไรโง่ๆ รึมึงอยากจะเลี้ยงเหล้ากู55555 ไม่ต้องหรอกนะ

เกรงใจว่ะ555555 เก็บเงินมึงไว้ให้เป็นก้อนโตๆ แล้วค่อยเอามาให้กูถลุงเล่นดีกว่า

รึจะแถมแฟนมึงมาให้เล่นกะกูด้วยก็ได้นะ5555555 ถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็น่ารักใช่เล่น

เอางี้มั้ยล่า! เดี๋ยวกูจะลดให้มึงสักแสนนึง........ต่อคืนเลยนะ5555 เอามั้ยวะ!55555

โถๆๆๆล้อเล่นน่า!ก๊ากก555โกรธใหญ่เลยโว้ย ๆ นี่จะบอกให้นะไอ้คุณดารา! ไม่ต้อง

ทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่ากูขนาดนั้นหร๊อก5555เพราะยังไงซะมึงก็ทำอะไรกูไม่ได้!”


เอสต้องข่มอารมณ์โกรธของตัวเองไว้ให้มากที่สุด เพื่อกลั้นใจพูดกับเปาต่อ

โดนดูถูกยังไม่พอ นี่มันลามปามไปถึงคนที่เขารัก ...มือของเขากำแน่นจนเจ็บไปหมด

แต่ก็จำต้องกำหมัด โกรธจนมือสั่นอยู่อย่างนั้น... เขายังปล่อยมือให้คลายออกตอนนี้ไม่ได้

เพราะกลัวว่าจะเผลอพุ่งเข้าไปชกปากมอมๆของไอ้คนชั่วตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว

มันจะเสียแผนเปล่าๆ...


“เปล่าหรอกนะ .... ฮึ่มม...ที่ชั้นเรียกแกไว้ ก็เพราะกลัวว่าจะไม่ได้คลิปคืนเท่านั้น

บอกไว้ก่อนว่าชั้นไม่ได้เป็นห่วงอะไรแกเลย! แต่อยากจะบอกว่าแกควรจะออกไป

ทางข้างหน้าดีกว่าออกไปทางนี้ก็เท่านั้น.. แกไม่รู้เหรอว่าพวกลูกน้องเสี่ยเต๋าตามหาแกอยู่

ชั้นเห็นพวกมันเข้าผับมาถามหาแก ก่อนที่ชั้นจะเข้าประตูหนีไฟมานี่เอง...ถึงหาจนทั่ว

ไม่เจอตัวแก....แต่พวกมันอาจดักรอแถวๆหน้าทางออกกับที่จอดรถสักพักนะ..”


“เฮ้ย!|||||||||||||| จริงเรอะ! ไอ้บ้าน่าจะรีบบอกมาเร็วๆ งั้นกูก็ต้องหนีออกทางนี้สิวะ!

มันก็ถูกแล้ว ขืนไปออกข้างหน้าก็เจอกับไอ้พวกนั้นกันพอดี นี่มึงคิดจะให้

พวกมันมาจับตัวกูเรอะ!”

“ เปล่า...เราไม่เกี่ยวกัน... แต่คิดว่าพวกมันน่าจะแอบซุ่มดักรอแกรวมทั้งทางหนีไฟนี้ด้วย

ไปออกข้างหน้า ตอนที่มีคนเดินไปเดินมาด้วย เสี่ยงน้อยกว่ามั้ย ปะปนไปกับคนอื่นดีกว่า”

เอสพูดเสียงเรียบอย่างข่มใจให้เย็นเข้าไว้ เขากำลังเข้าแผน ทำทีเป็นช่วยเปา

แต่อันที่จริงเรื่องลูกน้องเสี่ยเต๋าเขาก็กุขึ้นมาเอง ถ้าเปาไม่กลับเข้าไปในผับแผนเขาก็เหลวสิ


“ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วอย่างนี้จะออกไปยังไงวะ!||||||ไอ้พวกนั้นต้องเห็นกูแน่”

เปาเดินวนเป็นหนูติดจั่น ใจไม่ดี เขาไม่น่านัดเอสมาเจอใกล้ถิ่นเจ้าหนี้อย่างนี้เลย

เอสเห็นเปาว้าวุ่นใจมากจึงทำทีเป็นช่วยเสนอทางรอดให้อีก

“ ยากอะไรวะ แกก็แค่หาใครช่วยบังหน้าออกไป จะได้เล็ดรอดสายตาจากไอ้พวกนั้น”

ได้ยิน..เปาก็หันมาขมวดคิ้วหรี่ตามองหน้าคนหล่อทันที “ หมายถึง...........”

“หาผู้หญิงในผับมาช่วยบังหน้า แล้วพาออกไปด้วยกันสักคนก็สิ้นเรื่อง!”

“เอ้อ!!! เฮ้ยความคิดมึงนี่เข้าท่าว่ะ!” ถึงต้องหลบหลังผู้หญิง แต่เปาก็เห็นด้วย

มันย่อมดีกว่าเขาต้องเสี่ยงถูกจับตัวไปซ้อม เผลอๆอาจโดนเก็บ แล้วจะชวดเงินล้านเอา

“เห๊อะแต่!.....ทำไมมึงถึงช่วยกูคิดวะ!?” เปานึกได้ก็หุบยิ้มแล้วจ้องหน้าเอสอย่างระแวง


“อย่ามัวแต่มุดหัวอยู่ที่นี่เลย ถ้าแกไม่รีบแถรีบหนี ชั้นก็ไม่รับรองหรอกนะ

ว่าแกจะรอดไปนอนรอเอาเงินชั้นวันพรุ่งนี้รึเปล่า ไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยชั้นหรอก

คนชั่วๆอย่างแก คงไม่แคล้วเอาคลิปชั้นไปต่อรองกับหนี้ที่ติดเอาไว้ใช่มั้ยล่ะ!

นายโจ้บอกชั้นหมดแล้วว่าแกติดหนี้อยู่ใช่น้อยซะเมื่อไหร่ เผลอๆถ้าแกโดนเล่นงานหนัก

คงหาทางเอาตัวรอดด้วยการยกคลิปชั้นให้พวกมันไป ชั้นก็ไม่พ้นถูกขู่เอาเงินอยู่ดี

แล้วถ้าเป็นงั้น ชั้นจะปล่อยให้แกถูกจับได้ทำไม.... ยิ่งมีคนรู้เรื่องนี้น้อยเท่าไหร่

ก็ยิ่งดีกับตัวชั้นมากกว่า เพราะฉะนั้นแกก็รีบหนีไปซะ ก่อนที่จะมีใครมาเจอแกอยู่กับ

ชั้นตรงทางประตูหนีไฟนี่!”

“อึก!||||||||| ก็จริงของมึงนะ! ฮึ!แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะไอ้ดาราหน้าโง่!55!!55!!”

เปาเปิดประตูหนีไฟกลับเข้าไปด้านในผับ เขาคิดจะหาเด็กสาวสักคนอย่างที่เอสบอก


เมื่อไอ้วายร้ายออกไปแล้วเหลือแค่เอสยืนอยู่คนเดียว ความโกรธของคนหน้าหล่อ

ที่เก็บกดไว้ก็เหมือนจะพุ่งทะลักออกมาเสียให้ได้ เอสเตะต่อยลังที่วางซ้อนกันแถวนั้น

อย่างหัวเสีย ระบายความคับแค้นใจที่ตัวเองยังทำอะไรไอ้บ้านั่นไม่ได้สักอย่าง

ได้แต่ปล่อยให้มันถากถาง แล้วเดินลอยหน้าจากไป…มันน่าเจ็บใจนัก! -*-


“พี่เอส! ทำอะไรอยู่น่ะพี่!!”

กรวิ่งหน้าตื่นเข้ามาห้ามเอสที่กำลังทำลายข้าวของชาวบ้านอย่างไม่สนใจความเสียหาย

“หยุดได้แล้วพี่เอสครับ!! รีบไปกันเถอะ ไปที่รถเร็ว พี่น้ำรออยู่นะ พอพี่ก๊อปโทรบอก

ว่าไอ้เปามาเจอพี่ที่นี่แล้วพวกผมก็รออยู่ตั้งนาน พี่ไม่ออกไปซะที ผมบอกแล้วไม่ต้อง

ไปคุยกับมันมาก โดนมันว่าอะไรมาล่ะเฮ้อช่างมันก่อนเถอะพี่ เดี๋ยวมันก็รู้สึก!

แผนพี่เทมต้องสำเร็จแน่ครับพี่เอสไม่ต้องหัวเสียไปหรอกใจเย็นๆน่า!”

กรพูดปลอบเพื่อนดารารุ่นพี่อย่างมั่นใจ ดึงตัวเอสให้ออกไปข้างนอกด้วยกัน


“หึ...ดูแกจะมั่นใจในตัวไอ้หมอนั่นเหลือเกินนะ...” เอสเดินไปตามแรงผลักของกร

ก็ไม่วายหันมาแซวเจ้ารุ่นน้องให้สะดุ้งเขิน

“อ่า///////....แหะ... เปล่าน่าพี่!55///ผมก็~พูดไปอย่างงั้นๆแหละครับ แหะๆ”


.............................................

.......................


.... เปากลับเข้าไปในผับอีกครั้งอย่างระมัดระวังตัว... เขามองหาสองอย่าง

อย่างแรกคือคนที่ท่าทางจะเป็นลูกน้องพวกเฮียเต๋า จะได้หลบฉากเสีย

และอีกอย่างคือ สาวๆขี้เหงา!

พวกลูกน้องเฮียเต๋าท่าจะไปดักซุ่มรอแถวทางออกจริง เขาเห็นแต่พวกนักเที่ยว

เปาหันซ้ายหันขวาอย่างร้อนใจ เขาควรจะรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด||||||||||

สอดส่ายสายตาควานหาหญิง ก็ดูไม่เข้าตาเลยสักคน เมื่อก่อนเคยหาได้ง่ายกว่านี้นี่นา

“พี่! พี่ครับ! เครื่องดื่มครับพี่!”

สะดุ้ง|||||||||| เปาตกใจหันไปเห็นเด็กเสิร์ฟยกเครื่องดื่มมาให้เขา ทั้งที่เขาไม่ได้สั่ง

แค่มายืนอยู่ใกล้ๆหน้าบาร์เท่านั้นเอง “เฮ้ยอะไรวะ กูยังไม่ได้สั่งเลย!||||||||”

“ก็ผู้หญิงตรงโน้น....เขาสั่งให้พี่ไง! โคตรสวยเลยพี่////ไม่รับน่ะ โง่นา..”

“ฮึ!? ใครวะ!?” เปาแปลกใจ ขมวดคิ้วมองตามนิ้วเด็กเสิร์ฟที่ชี้ไป

เห็นหน้าสาวสวยที่ยกแก้วชูขึ้นทักทายเขาไป ใส่ลีลาพลิ้วไหวตามจังหวะเสียงเพลงไปแล้ว

แทบอยากจะกระโจนเข้าใส่!////////

ไม่อยากเชื่อว่าจะมีสาวสวยบาดตาบาดใจขนาดนี้ มาติดใจเขาแค่เพียงเห็นหน้า!////

เปามัวแต่ตะลึงในความสวยของสาวปริศนา จนจำไม่ได้ว่าหน้านั้น เขาก็เคยเห็น...และ

เห็นมันอยู่แทบทุกวันเสียด้วย.... ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวสวยที่แต่งตัวแต่งหน้าจัดเต็ม

อยู่ในชุดเสื้อเกาะอกกระโปรงสั้นฟิต ยั่วตายั่วใจคนนี้ ก็คือนางเอกสาวแถวหน้า

ของวงการบันเทิงเมืองไทยอันโด่งดัง........บิวนั่นเอง!

คืนนี้เธอแต่งหน้าให้ผิดไปจากทุกที หรือจะเรียกง่ายๆว่าปลอมตัวก็ได้!

ทั้งวิกผม ทั้งการแต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้ จะช่วยพรางสายตาในที่แสงสลัวได้เป็นอย่างดี

เปาจำเธอไม่ได้อย่างนี้ก็เข้าแผน!


ก๊อป..แอบสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกล คอยจับตาดูทั้งคู่ไม่ให้คลาดสายตา พลางกดมือถือ

รายงานความเคลื่อนไหวของเปาขณะนี้ให้เพื่อนๆข้างนอกที่ซุ่มรอรับรู้

“อุ้ย! หุหุหุ... ตะลึงล่ะซี้!! หึมม~อีเปาอีหน้ากระป๋องบุบ! ถ้าไม่ใช่เพราะต้องทำตามแผน

แล้วล่ะก็อย่าหวังว่าหน้าอย่างแกเจ้ชั้นจะชายตาแลเล้ยหุหุหุ ยัยเจ้เลิสค่าเลิสสส! อร๊าย///”

ดาราหน้านวลแอบดูไปก็ลุ้นไป วิชาการแสดงของซี้สาวรุ่นพี่ไม่มีขาดตกบกพร่องงานนี้

บิวแกล้งแสดงตัวเป็นสาวเปรี้ยว ยั่วยวนเพื่อตกเบ็ดเปา!


“แหม~////อย่าว่างั้นงี้งู้นเลยนะคะ สุดหล่อขา~(อ่า|||||||| ชั้นจะอ้วก)..55 น้องว่าเราน่าจะ

ออกไปหาที่ที่มันแบบว่า~~////ฮุฮุฮุ มีแค่เราสองคนเท่านั้นดีกว่ามั้ยคะ”

บิวแนะนำตัวว่าชื่อน้อง ก่อนจะรีบรวบรัดตัดความ ชวนเปาออกไปข้างนอก

เธอไม่อยากประจ๋อประแจ๋กับไอ้หมอนี่นานนักหรอก -*-


“แหม//// คุณน้องนี่ใจตรงกับผมเลยนะครับ5555//// เอ....ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า

คุ้นหน้าคุณยังไงก็ไม่รู้ ถ้าไม่บอกว่าเพิ่งมาจากกรุงเทพฯ ผมต้องนึกว่าเคยเจอกัน

มาก่อนที่ไหนสักแห่งแน่เลยนะครับเนี่ย5555”

“อุ้ย|||||||||| 5555 บ้า! จะไปเคยเจอกันได้ไงคะ ว่าน้องหน้าโหลเหรอ55”

บิวหลบตาแกล้งปัดผมยาวดัดลอนเก๋ไกให้ปิดหน้ามากกว่าเดิม เธอพยายามไม่ให้เปา

มองหน้าตรงๆ มันช่วยได้มาก

“555นั่นสิครับ ผมไม่เคยเจอใครสวยเหมือนคุณมาก่อนเลย55 โชคดีของผมจริงๆ

แหมคุณน้องนี่สวยหยาดเยิ้มไปเลยนะครับ สวยอย่างกับดาราแน่ะ!”

“ว้าย!|||||||||||ชั้นไม่ใช่ดารานะๆๆ!!!”

“ผะผมก็...ไม่ได้บอกว่าใช่นี่ครับ ก็แค่ชมคุณ ..ไม่ชอบดาราเหรอครับ?|||||||||”

“อุ้ย5555555 |||||||| ไม่อยากเป็นหรอกค่ะ! เป็นสาวสวยของคุณคนเดียวไม่ดีเหรอคะ”

“แหม////ดีครับดี ดีที่สุด ไปครับไป เราไปหาอะไรข้างนอกทานกัน แล้วค่อยไป...

เอิ่ม55555///// ต่อในที่ที่มีแต่เราสองคนกันนะครับ55.. แหมคุณนี่หุ่นดี๊ดีนะครับ ผมชอบ

แต่งหน้าก็ทันสมัย.. ดู....หนา.....เข้มดีครับ..หน้าเฉี่ยวสวยมากเลยครับผมชอบ

นึกถึงตอนไปดูงิ้วเลย555”


“อุ้ยนั่นปากเหรอคะ! ///*///แหมชมกันอย่างนี้น้องเขิลนะคะโฮะๆๆ ปากหมา! เอ๊ย!

ปากดีจริงเลยนะคุณเนี่ยโฮะๆๆๆๆ” ... (หนอยอีบ้า! -*- ว่าใครแต่งหน้าเหมือนงิ้วยะ!)


...........แล้วเปาก็ควงบิวออกจากผับ เข้าแผนจนก๊อปกระโดดโลดเต้นดีใจตามหลังไป

น้องก๊อปโทรหาเอส บอกว่าเหยื่อติดกับดักแล้ว ทำเอาทุกคนในรถดีใจยิ้มออก

เอสขับรถมาแอบซุ่มรอตามดู เปากับบิวแถวหน้าผับ มีน้ำนั่งอยู่เบาะข้างๆ

และกรนั่งอยู่เบาะหลัง ทั้งสามคนนั่งรอในรถอย่างใจจดใจจ่อ... ขอให้บิวทำสำเร็จ

หว่านเสน่ห์ไปได้ตลอดรอดฝั่ง คืนนี้ไม่ว่ายังไงพวกเขาจะขอเอาคืนเจ้าตัววายร้ายให้ได้!


สายตาของเปานั้นเหลือบมองไปทั่วทุกทิศ ล่อกแล่กพิกลจนบิวต้องแอบส่ายหน้า||||||||

เมื่อพาสาวเดินพ้นประตูหน้าผับออกมาได้ เปาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก

ไม่เห็นพวกลูกน้องเฮียเต๋ามาตามล่าตัว ก็ได้ทีหันมาทำตาเจ้าชู้ใส่บิว

“เป็นอะไรเหรอคะ สุดหล่อเมื่อกี้พี่ทำหน้าเหมือนหมากลัวเทศบาลมาจับเลยโฮะๆๆ”

“เอ่อ น้องครับพี่ไม่ได้กลัวใครนะครับ ก็แค่เกรงๆว่าจะเจอไอ้พวกโจทก์เก่าเท่านั้นเอง

แต่ดูท่าพวกมันคงกลับกันไปหมดแล้วมั้ง5555 ทีนี้ก็ทางสะดวก ////เราไป...”

“ว้าย!!!!||||||||||||” บิวร้องกรี๊ดให้เปาตกใจ เธอสะดุ้งผลักเปาให้ห่างเพื่อเอาตัวรอด

จากการลวนลามแบบไม่เกรงสายตาใคร “พะพี่ค่ะ นั่นผัวหนูมาตามตัวแล้ว!!!”

บิวชี้มือไปด้านหลังเปาให้หน้าซีดคิดว่าตัวเองเผลอมายุ่งกับเมียชาวบ้านเข้าแล้ว

“ห๊ามีผัวแล้วเรอะ! ผะผมๆๆๆไม่เกี่ยวน๊ะ!||||||||||||||”

เปาหันไปมองด้านหลังเห็นผู้ชายร่างยักษ์เดินหน้าทมึนออกมาจากผับ

ตรงมาทางพวกเขาดูน่ากลัว มีหรือที่เขาจะอยู่รอให้โง่ เจ้าเปารีบชิ่งวิ่งหนีไปในความมืด


...ความจริงแล้วผู้ชายร่างใหญ่คนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบิวเลย

เป็นแค่คนมาเที่ยวที่บิวชี้ไปให้เปามองมั่วๆเท่านั้นเอง

ก๊อปวิ่งหน้าตื่นมาหาบิวที่ยืนเหวอ

“ว้ายเจ้! มันวิ่งหนีไปนู่นแล้ว ทำไงดีอ่ะ เจ้ปล่อยมันไปเหรอ”

“ปล่อยที่ไหนล่ะยะ! อีบ้านั่นมันไม่สู้เองต่างหากล่ะ ||||||| คิดจะให้มันหาเรื่องต่อย

กับผู้ชายคนนั้นเขาซะหน่อยเถอะ ดันปอดแหกหนีไปนู่นแล้ว ชิ! ไอ้ขี้ขลาด!

นึกว่าจะแน่!คิดจะแต๊ะอั๋งชั้นเรอะ ชาติหน้าไม่ว่ากี่บ่าย แกก็ไม่มีทาง!!!”


“เจ้จะบ้าเหรอค่ะ!|||||||*|| ชี้ใครไม่ชี้ ดู๊ดูไปชี้พ่อยักษ์ใหญ่นั่น เป็นก๊อปก็ไม่อยู่ค่ะ”

“แต่ชั้นว่าตัวหล่อนก็สูสีกันพอได้อยู่นะ”

“เจ้!||||*|| มันใช่มั้ยเจ้! เชอะน้องก๊อปไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ต้องโทษเจ้

คนเดียวเลย ไอ้เปานั่นมันเลยหนีไปอย่างนี้อ่ะ! ไม่งั้นแผนมอมเหล้ามอมยามัน

ตอนไปต่อกับเจ้ที่ร้านอาหารต้องได้ผลไปแล้ว!ให้มันแตะนิดแตะหน่อย หวงทำไมคะ!

หืมม~นี่ถ้าเป็นน้องก๊อปนะจะแอ่นให้จับเลย”

“บ้าเหรอยะ!-*-ทำไปคนเดียวเถอะ!~เฮ้อ.. ชั้นพลาดแล้ว |||||||||||..........

..... ขอโทษนะเอส ..น้ำจ๋า...”

บิวหันไปขอโทษเอสกับน้ำที่ขับรถเข้ามาจอดเทียบข้างตัวพอดี ทุกคนส่ายหน้า

แต่ไม่โทษบิว กรชะโงกหน้าออกมาพูด “ผมว่าพี่บิวกับพี่ก๊อปรีบขึ้นรถก่อนเถอะครับ

มันวิ่งหนี แต่เรามีรถ ยังไงมันก็ไม่คลาดสายตาเราหรอกครับ เราต้องจับมันได้แน่

อย่าลืมสิครับ พวกเราคิดไว้แล้วในกรณีผิดแผนอย่างนี้ เราก็ยังมีแผนสำรองแล้ว

สำรองอีก พี่เทมไม่ปล่อยให้ไอ้ชั่วนั่นหนีไปไหนได้แน่ รีบตามมันไปดีกว่าครับ”

น้ำหรี่ตามองหน้ากรแล้วพูด “ดูเหมือนมึงจะภูมิใจในตัวไอ้พี่เทมเหลือเกินนะ...”

กรสะดุ้งเห็นทุกคนมองตัวเองก็หน้าแดง “โธ่มองผมทำไมเล่า! รีบตามมันไปสิครับ”

เอสรีบออกรถขับไปตามเส้นทางที่มุ่งตรง เปาวิ่งหนีไปทางนี้ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่เจอ

แล้วสิ่งที่ทุกคนได้เห็นก็คือ ข้างหน้านั่น เจ้าเปากำลังขึ้นรถแท็กซี่!

[tsktonight]

ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 1...(หลัง)






................

........................


เปาอยู่ในรถแท็กซี่ก็บ่นพึมพำหัวเสียที่ชวดทั้งเงินทั้งหญิง คืนนี้ดวงเขาไม่ดีเอาเสียเลย

แต่มันยังไม่รู้ตัวหรอกว่า....ดวงตัวเองซวยหนักขนาดไหน...


“เฮ้ย....นานแล้วทำไมยังไม่ถึงถนนใหญ่อีกวะ มันไม่ใช่ทางนี้นะที่กูบอกอ่ะ

มึงจงใจขับอ้อมวนมาอีกทางนี่หว่า อย่าคิดว่าจะหลอกคนท้องที่อย่างกูได้นะ

ทางไหนๆกูก็รู้จักดีหมดแหละ! คิดจะหลอกกินเงินกูรึไงวะ!หนอยยยย~”


“.......................” ถึงเปาจะตะคอกถามอย่างไม่พอใจแค่ไหน แต่คนขับก็ยังเฉย

“เฮ้ยไอ้แท็กซี่กระจอก! มึงจะเอาไงแน่วะ ทำไมไม่ตอบ มึงอยากมีเรื่องกะกูใช่ม๊ะ!!!”


เอี๊ย----------ด!!....กึก!!! ........ สิ้นเสียงตะคอกท้าทายของเปา รถก็จอดทันที

จอดในที่ไกลหูไกลตาผู้คนสัญจรเสียด้วย จะมีก็แต่ต้นมะพร้าวข้างทางเท่านั้นที่เยอะ


“อะอะอะไรวะ||||||||||| มึงจอดทำไมวะ! นี่มึงคิดจะทำอะไรกู!!!?”

เปาละล้าละลังเสียงสั่น ทำปากกล้าไปงั้น แต่ข้างในนั้นใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เจ้าคนขับแท็กซี่ข้างหน้าตัวใหญ่ไม่ธรรมดาเสียด้วย ทั้งที่เอาแต่เงียบมาตลอดทาง

จู่ๆก็หันควับมาจ้องหน้าเจ้าผู้โดยสารปากดี แววตาน่ากลัวนั่นเล่นเอาเปาขนลุก


“เอ้อ!||||||||| ไอ้คนขับเฮงซวยกูลงตรงนี้ก็ได้โว้ย! แต่กูไม่จ่ายเงินให้มึงหรอกนะ!”

แต่คนขับดูท่าจะไม่พอใจกับเรื่องนี้ จึงรีบลงจากรถ มายืนจ้องหน้าเปาทำเอาไม่กล้าขยับเท้า

“มะมึง!||||||||||||| อึ๋ย..ตะตัวใหญ่ชะมัด เฮ้ยอย่าเข้ามานะ! จะเอาไงกับกูวะไอ้บ้าเอ๊ย!”



...........ขณะนั้น..พวกของเอสกับน้ำที่แอบขับรถตามมา เห็นเหตุการณ์ข้างหน้า

ก็พากันลุ้นเอาใจช่วยคนขับรถแท็กซี่เต็มที่

“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้นะไอ้พี่เทม!” น้ำจับมือกับเอสชะเง้อมองจากในรถ

“ไม่ต้องห่วงน่าพี่น้ำ ถ้าพี่เทมเอาไม่อยู่พวกเราก็ลงจากรถไปรุมมันเลย!” กรพูดอย่างมั่นใจ

เอสเตือนให้เพื่อนๆระวังตัว “อย่าประมาทไปไอ้เปามันมีอาวุธรึเปล่าไม่รู้

คราวก่อนยังมีปืนเลย ถึงจะของปลอมก็เถอะ แต่ถ้าคราวนี้มันเอาของจริงมาล่ะ”

“อ้าวแล้วพี่เทมจะไม่เป็นไรเหรอพี่เอส||||||||||||||” กรหน้าเสีย นึกห่วงเจ้ากอลิล่า

อุตส่าห์ลงทุนไปเช่ารถ ปลอมตัวเป็นคนขับรถแท็กซี่ขนาดนี้ คงไม่คว้าน้ำเหลว

หรอกนะ ดาราหน้าใสชะเง้อมองไปทางเปาและเทพพิชัยที่ยืนประจันหน้ากัน

อย่างเป็นห่วง...

“ก็ถึงบอกว่าอย่าเพิ่งผลีผลาม ต่อจากนี้ล่ะถ้ามันมีอาวุธ ต้องเอาออกมาใช้แน่”

เอสบอกทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจ

“พี่เอส! ว้าย!! ดูนั่นสิ! เขาเอาอะไรออกมาน่ะ ว้ายๆคุณเทพพิชัยระวังน้า~|||||||||”

น้องก๊อปชี้ให้ทุกคนดู ร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเปาเอาอาวุธออกมาอย่างที่เอสว่าจริงๆ


…เป็นเพราะเปาไม่เคยเห็นหน้าเทพพิชัยมาก่อน จึงไม่รู้จักและไม่รู้ว่าเป็นพวกของเอส

เปากำลังคิดว่าตัวเองถูกปล้นทรัพย์เข้าให้แล้ว เขาเอาที่ช็อตไฟฟ้าออกมาขู่ป้องกันตัว

“อย่าเข้ามานะมึง!||||||||||| ไม่งั้นฮึ่ม! กูเอาจริงนะ!!” พูดไปก็กดโชว์กระแสไฟในมือให้ดู


“................ฟัค!...ชิด!...บ้าเอ๊ย..สะเออะมีที่ช็อตไฟฟ้าอีกไอ้ห่านี่..” เจ้าลูกครึ่งกล้ามโต

ในชุดคนขับรถแท็กซี่สบถบ่นด่าพึมพำหัวเสีย เมื่อเปามีอาวุธมาทำให้เขายุ่งยากกว่าที่คิด

“หึหึ...นี่แกคิดเหรอว่า ไอ้ที่ช็อตไฟอันขี้ปะติ๋วนี่จะทำอะไรชั้นได้!!!55555”

เทมแกล้งหัวเราะอย่างไม่กลัวเปา ทั้งที่ความจริงเขาก็หวั่นโดนช็อตอยู่เหมือนกัน||||||||

“ยะอย่าเข้ามานะโว้ย!!!||||||||||||||*|| นี่แน่ะๆ!!”

เปากวัดแกว่งมือที่ถือเครื่องช็อตไปมา ผวากันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้

ฝ่ายเทพพิชัยก็อ้าแขนเอี้ยวตัวหลบมือเปาไปซ้ายทีขวาที จับตัวไอ้บ้านี่ไม่ได้สักทีจนเขา

หงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ... ขืนชักช้ากว่านี้อาจทำเหยื่อหลุดมือไป เมื่อคิดดังนั้น

เทมจึงผลีผลาม เข้าไปวัดดวงเสี่ยงสู้รวบจับข้อมือเปาทั้งสองข้าง หวังจะบีบให้ปล่อย

อาวุธทิ้งไปเสีย แต่เปากลับเงื้อง้างสู้แรงเทม หาทางงอข้อมือแล้วกดเครื่องช็อตใส่

“อ๊าคคคคคคคคคค||||||||||||||||||!!!!!!”

เจ้ากล้ามโตตกใจโดนไฟฟ้าเล่นงานจนต้องถอยร่นไปนั่งกุมมือตัวเองกับพื้นสั่นระริก

ถึงจะเพียงไม่กี่วินาทีแต่มันก็ทำให้มือเขาเป็นรอยแดงเจ็บไม่น้อย

“กูบอกมึงแล้วนะ เล่นกับใครไม่เล่น ถุ้ย!!!55555”

เปาหัวเราะชอบใจ สะใจ เมื่อเห็นศัตรูพลาดท่า

ทางด้านในรถของเอส ทุกคนต่างร้อนใจคิดจะลงไปช่วยกันจับตัวเปา ช่วยเทมอีกแรง

โดยเฉพาะกร แต่น้ำกับเอสห้ามไว้ ก่อนชี้ให้ดูว่ามีใครบางคนกำลังตรงไปที่สองคนนั้น!



“ไอ้เปา! กูเป็นห่วงมึงแทบแย่! มึงหายหัวไปไหนมา!! แล้วทำไมมาอยู่แถวนี้ได้วะ

เกิดอะไรขึ้นกับมึงเพื่อน!!!?”

โจ้ปรากฏตัวขึ้น เขาขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาพบ ก็รีบลงจากรถตรงมาหาเปาอย่างดีใจ

“ไอ้โจ้! ก็..ก็! ไอ้แท็กซี่บ้านี่ดิ! มันจะปล้นกู!”

พอได้ยินอย่างนั้น โจ้ก็หันไปชี้หน้าขู่จะเล่นงานเทพพิชัยทันทีด้วยความโมโห

นั่นทำให้เปาอึ้ง...เจ้าคนขับแท็กซี่กล้ามโตเห็นโจ้มาก็รีบถอยห่างจากทั้งคู่ไปตั้งหลัก


“โจ้...มึงไม่โกรธกูเหรอ” เปาหันมาถามโจ้ด้วยความแคลงใจ

“มึงพูดอะไรวะ ถึงจะยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู กูจะเห็นคนอื่นดีกว่ามึงได้ไงวะ

ถึงกูจะไม่เห็นด้วยกับมึง แต่ก็ไม่ทิ้งมึงหรอก..เจอมึงก็ดีแล้ว รู้เปล่าแม่มึง

เขาเป็นห่วงมึงมากนะไอ้เปา...กูต้องโกหกเขาว่ามึงอยู่กะกูรู้เปล่า...”


ได้ยินที่โจ้พูดเปาก็อึกอักถอนใจ.. “อึก...ขอบใจเว้ยโจ้..กูทำไม่ดีกับมึงขนาดนั้น มึงยัง..”

“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยไอ้เปา ไว้ไปคุยต่อที่บ้านกู เอางี้กูว่ามึงส่งเครื่องช็อตนั่น

มาให้กูก่อนดีกว่า เดี๋ยวกูจะจัดการไอ้แท็กซี่บ้านี่เอง ดูดิมันยังมองมึงอยู่เลย ไล่ก็ไม่ไป”

“เออดี! มึงจัดการซะ! เล่นแม่งเลย55”

“ได้!” โดยไม่คาดคิด โจ้ยื่นที่ช็อตไฟฟ้าจี้ไปช็อตแถวหน้าอกของเปาอย่างแรง

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!! |||||||||||||||||||||มะมะมะมะไม่ใช่กู๊~~~!!!!!”

ผลคือเปาล้มลงช็อคไปชั่วขณะ กว่าจะค่อยๆหันไปมองโจ้ตาเหลือกอย่างแค้นๆ

“โทษทีนะเปา กูไม่โกรธมึงหรอก แต่กูยังเคืองมึงไอ้สัด! -*- ”


แล้วเปาก็ต้องเหวอขึ้นไปอีก เมื่อเห็นเทพพิชัยถือผ้าเย็นเดินเข้ามาใกล้ มองผ้าในมือ

ก่อนหันหน้าไปถามความเห็นกับโจ้อย่างคนรู้จักกัน “อ้าวอย่างนี้ต้องโปะยามันมั้ยเนี่ย?”

เทมถามโจ้ โจ้ก็พยักหน้าตอบ “โปะเลยพี่! เครื่องช็อตแบบนี้ยังไงก็ไม่ทำให้สลบหรอก

คนขายเขาบอกมา ไอ้เครื่องเนี่ยของผมเองแหละ ไอ้ห่านี่มันยืมไปกร่างนานแล้วไม่เคยคืน

หึ..ไงวันนี้กูขอเอาคืนแล้วกันนะเพื่อน!”


“อึก!||||||||||||มึง!!!! มึงเป็นพวกเดียวกับม๊าน!~อื้ออออ!~อู้อี้อู้~~อู้!!!”

ถึงเปาจะรู้ตัวแล้วว่าโดนหลอก โวยวายดิ้นหนีไปก็ทำอะไรไม่ได้ เขาถูกเทพพิชัย

ล็อคตัวจับโปะยาสลบให้สิ้นฤทธิ์ ก่อนสติสัมปะชัญญะอันน้อยนิดจะเลือนหาย

เหมือนว่าเปาจะได้เห็นพวกคนคุ้นตา...เดินเข้ามารุมมองล้อมรอบตัวเขามากมาย

...หนึ่งในนั้นที่จำไม่ผิดแน่ (...อ่ะไอ้ดารามึง!||||||||||||||||||||| เฮือกกก.............)


เมื่อเห็นเปาสลบไปแล้ว เอสก็กระหยิ่มยิ้มให้ทุกคนก่อนล้วงเอาเมมโมรี่กล้องออกมาจาก

กระเป๋าเสื้อของเปา “หึ..ขอเอาคืนล่ะนะ ไอ้ขี้เหร่แล้วยังโง่เอ๊ย!ก๊ากกกก55555”

เห็นเอสหัวเราะชอบใจ ทุกคนก็พลอยขำไปด้วย

น้ำหันไปขอบใจโจ้ที่มาช่วย ความจริงแล้วโจ้แอบขี่มอเตอร์ไซค์ตามแท็กซี่ของเทม

มาห่างๆ เพื่อเป็นกองหนุนอีกแรง แล้วเขาก็ได้ทำประโยชน์ไถ่โทษอย่างที่ตั้งใจ

“ผมช่วยพวกคุณ เพราะไม่อยากให้มันทำผิดไปมากกว่านี้ แต่ยังไง

ผมก็ขอร้องอย่าทำร้ายมันถึงตายเลยนะครับ สงสารแม่มัน...”

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่าโจ้ พวกชั้นไม่ได้ใจร้ายเหมือนเพื่อนนายหรอกน่า!”

น้ำเอาเท้าเขี่ยขาเปาที่นอนสลบไสลแก้หงุดหงิดพึมพำพูด.. “ ทำให้ตายมันก็ง่ายไปน่ะสิ..”


“อึ๋ย||||||||||55 เอ่อ แล้วเอาไงต่อเหรอครับ” โจ้ถาม... ทุกคนก็อมยิ้มเจ้าเล่ห์กันใหญ่

เอสบอกให้โจ้กลับบ้านไปไม่ต้องห่วง ทางนี้พวกเขาจะจัดการกันเอง

ขอแค่ได้หลักฐานความลับคืนกลับมาทั้งหมด พวกเขาก็จะเลิกยุ่งกับเปา

ดังนั้นโจ้จึงช่วยเทมแบกเปาขึ้นรถแท็กซี่ที่เช่ามา ก่อนลาทุกคนแล้วขอแยกตัวไป


......แยกกับโจ้แล้วทุกคนก็มุ่งตรงไปที่รีสอร์ท ...

เอส น้ำ ก๊อปและบิว ก็กลับไปขึ้นรถของเอส ส่วนกรนั่งรถแท็กชี่ไปกับเทม

โดยมีเปานอนสลบด้วยฤทธิ์ยาด้านเบาะหลัง


“พี่เทม....เมื่อกี้โดนช็อตไม่ใช่เหรอ เจ็บมากมั้ยอ่ะครับ”

ดาราหน้าใสมองมือที่จับพวงมาลัยรถของเจ้ากล้ามโตอย่างเป็นห่วง..ทำเอา

คนโดนถามอมยิ้มกริ่มขึ้นมา “เป็นห่วงเค้าเหรอ..///// กุ้งแห้งจ๋า”

“อึก////// ก็ห่วงซี่...พี่นี่ก็!/////*//”

“หึ....งั้นพี่ขอค่ามัดจำงานนี้ก่อนได้รึเปล่าครับ!////”

“เอาอะไรครับ?”

“หอมแก้มพี่ทีนึง///”

“เฮ้ยบ้า!/////*// ผมไม่หอมให้หรอก เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย!”

“พูดงี้พี่เสียใจนะ............... (ทำหน้างอ)”

“อี๋..ทำหน้าน่าเกลียดชะมัด||||||||||| เลิกเหอะน่าพี่เทม! โตแล้วนะ ทำเป็นเด็ก!”

“ก็ชอบเด็กนี่... มันก็ต้องทำตัวให้เข้ากับเด็กงี้แหละ! หึ”

“ว่าใครเด็กครับ!!/////*//”

“ก็ถ้าไม่ใช่เด็ก แค่หอมแก้มทำไมไม่กล้า!”

“ไม่ใช่ไม่กล้า!////*//”

“อ่ะงั้นหอมแก้มพี่สิ!” เอียงแก้มให้..

“ทำไมผมต้องทำด้วยเล่า////*//”

“อายอะไรเล่า! ไม่มีใครซะหน่อย!”

“ไม่ได้อาย!/////*//”

“งั้นก็ไม่กล้า!”

“ไม่ใช่!”

“ขอแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้ โธ่เอ๊ยกะอีแค่หอมแก้มทำไม่เป็นเหรอเด็กเอ๊ย!”

“อย่ามาว่าผมเด็กนะ! แค่หอมแก้ม!”

“ไม่เคยรึไง!”

“จะบ้าเหรอ ทำไมผมจะไม่เคย!”

“ไม่กล้า!!”

“ก็บอกว่าไม่ใช่!/////*//”

“ขี้ขลาดชะมัดนาย...”

“ใคร!”

“ก็นายไง เรื่องแค่นี้ก็ไม่กล้าทำโธ่~!”

“อย่ามาดูถูกผมนะ!!”

“ไอ้อ่อนเอ๊ย!”

“หยุดนะ !”

“ไม่กล้า!!”

“หุบปากไปเลยพี่เทม!!!”

“งั้นหอมสิ!!”

“ได้! นี่ไง!! (ฟอด)!!!!!................................ อึก!/////////*// เฮ้ย!!! บ้าเอ๊ย!!”

เผลอตัวทำตามคำยั่วยุของอีกฝ่าย พอนึกได้ก็ตกใจรีบผงะเอาหน้าออกห่างทันที

เล่นเอาคนชนะหัวเราะเสียงดังลั่นรถเพราะชอบใจ

“ก๊ากกกก55555555!!!!//////ไอ้เด็กบ้า~~ติดกับง่ายเป็นบ้า !55555”

“ฮึ๋ย~~!!!!/////*// ไอ้ลิงยักษ์บ้าเอ๊ย!!! ฮือ! ไอ้บ้านี่อย่ามาหัวเราะผมน๊ะ!!!”

โมโหแล้วก็อายด้วย... กรหน้าแดงนั่งบ่นงึมงำปิดจมูกด่าเทม

แต่ดูท่าเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตจะไม่สนใจ เพราะอารมณ์ดีขับรถไปฮัมเพลงแกล้งล้อ

แกล้งส่งสายตาแซวเจ้ากุ้งแห้งของเขาไปตลอดทาง

....จะมีความสุขสักแค่ไหนกันนะ

ถ้าได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป... ขอให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันตลอดไป..


“นี่กรจ๋า กลับห้องแล้วทายาให้พี่หน่อยนะ..//// แสบมือไม่หายเลย”

“.......ฮึ่ม/////*//ถ้าพี่อยากหายเร็วๆก็ตัดมือทิ้งไปซะเลยสิครับ!”

“โอ้|||||||||||||..หัดโหดนะเราเดี๋ยวก็ให้หอมอีกสักทีดีมั้ย555”

“อึก////*// นี่พี่คิดว่าผมจะหลงกลอีกรึไง”

“เอาน่าหัดให้ชินไว้55 อีกหน่อยเป็นแฟนพี่อย่าให้พี่ต้องบอกนะ หัดทำด้วยตัวเองบ้างรู้มั้ย”

“เห๊อะ!เรื่องอะไรครับ! พี่อย่ามามั่วกับผมได้มั้ยอ่ะ!!”

“ลองมั้ยล่ะ..”

“พี่เทม!/////*//...”


ลองทายดูซิ..ว่าใครชนะ..









tsktonight…TBC.

*** หายนานขึ้นทุกทีๆ...(5555... จะหัวเราะทำไมนะ..)
ขอบคุณค่ะไม่ว่าจะเป็นคนที่ติดตามกันมาตลอด และรอคอยเสมอ
รวมทั้งคนที่เพิ่งได้มาติดตามอ่านแล้วชอบใจกันด้วยนะคะ^^


Choijiin // ขอบคุณค่า^^ ที่เป็นห่วงวิ ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้วค่า ขอบคุณที่รักกัน
แล้วก็ตามอ่านกันตามให้กำลังใจกันตลอดนะจ๊ะ รับรองไม่หายไปเฉยๆหรอกค่ะ
วิสัญญากับแฟนๆตั้งแต่แรกๆแล้ว ใกล้จบแล้วด้วย555 ยังไงช่วงหยุดปีใหม่นี้
วิจะพยายามเร่งนะคะมีหลายคนคิดถึงก็ดีใจแล้ว เรื่องคนอ่านคนเม้นท์น้อย
อันนี้ไม่วอรี่ไม่ซีหรอกคะ ขอแค่มีคนอ่านอยู่ก็ดีใจแล้ว

หมูกระต่าย // 555แสดงว่าถูกใจอยู่เนอะ^^55 เจ้าเปาจะเป็นยังไงน้า....รออ่านเด้อ คึคึ

Rero // ดีใจที่ชอบนะคะ^^ ฝากด้วยนะจ๊ะ

paul frank // ขอบคุณสำหรับกำลังใจเช่นกันค่า^^

CarToonMiZa // แหมดีใจที่คิดถึงกันนะจ๊ะ^^

[choijiin]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
 
คุณวิ๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เข้ามารอทุกวันเลย กลัวคุณวิจะไม่พาเด็กๆกลับมาแล้ว
อะฮึกๆๆ คราวหน้าอย่าหายไปนานๆนะ
คนอ่านใจไม่ดีเยย
 

ตอนนี้เจ็บใจแทนเอสจริงๆ
น่าจะเอาที่ช๊อตๆเป้ามันเลยนะคะสะใจดี 5555555555555555
รอดูตอนหน้าดีกว่า คริๆๆ
 

ปลล. ขอเฟซคุณวิได้มั้ย เผื่อจะแวะไปเยี่ยมเยียนให้อุ่นใจ นะๆน้า
 

[หมอตัวเปียก]

มาแล้วๆ

[choijiin]

ดันๆๆๆ
 

[CarToonMiZa]

ไอ่พี่เทมเจ้าเล่ห์
กับหนูกรตลอด

[tsktonight]

ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 2...(แรก)












....

.........

............... (.....ทำไม...........อึก..........มึนจังเว้ย||||||||||||||||.......)


.....คนที่หลับไปเพราะฤทธิ์ยาสลบอยู่นาน...ในที่สุดก็ลืมตาตื่นได้สติกลับมาอีกครั้ง

เจ้าเปาตกใจ สะดุ้งเบิกตาโพลงทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องราวก่อนที่มันจะหมดสติไปได้

ไอ้แบบนี้มันเรียกว่าโดนลักพาตัวมาชัดๆ!!!||||||||||||||||||

ไปทำเขาไว้ คราวนี้จึงโดนเอาคืนบ้างอย่างนั้นหรือ!


“ที่ไหนวะเนี่ย!!?|||||||||||||...~~อึกเฮ้ย!โอ๊ย~ มะมือ!อะไรกันวะเนี่ย!แหว๊ก~!!!

ทะทำไมเป็นแบบนี้ว๊ะ!!!?เสื้อผ้ากูอยู่หน๊ายยย |||||||||||”

คนโดนจับแก้ผ้าล่อนจ้อน มัดมือไพล่หลัง กระเสือกกระสน เสือกตัวลุกขึ้นนั่ง

มองสำรวจไปรอบห้องจากบนเตียงใหญ่ ห้องพักที่ดูหรูหราสะอาดตาไม่ได้ทำให้

คนที่ถูกจับตัวมาใจชื้นขึ้นสักนิด ยิ่งเห็นสภาพตัวเองโป๊เปลือยทั้งตัวแบบนี้ยิ่งใจไม่ดี

ไอ้เปาหน้าซีดเป็นไก่ต้ม... เจ้าพวกนั้นมันทำอะไรกับเขา!!?|||||||||||||||||


ขณะที่เปากำลังหวาดหวั่นและใจเสีย เอสก็เปิดประตูเข้ามา..

ดาราหน้าหล่อเดินกอดอกตีหน้าเข้มอย่างวางมาด มองเปาที่สะดุ้งตกใจเพียงแค่หางตา

แล้วหัวเราะในลำคอ แสยะยิ้มอย่างคนที่เหนือชั้นกว่า

เห็นหน้าเอส เปาก็ตาเหลือกรีบหันรีหันขวาง เหงื่อตก ตะกายเอาขาเขี่ยหมอนใกล้ตัว

มาหนีบไว้ตรงหว่างขา เพื่อบังของสงวนส่วนตัวให้พ้นจากสายตาของดาราหนุ่ม

ก่อนจะค่อยๆก้มมองไปทั่วเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าของตน แล้วมองหน้าฝ่ายตรงข้าม

ด้วยความตกใจ กับสิ่งที่ได้คิด

“ฮึ่ม!!! มึง!!!!มึง!!!! ไอ้! ไอ้! ไอ้ระยำ!! ไอ้เกย์โรคจิต!โฮ!!|||||||||| มึงข่มขืนกู๊~!”

ฟูมฟายทั้งด่าทั้งสาปแช่งอีกเป็นชุด แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายที่โดนด่าจะตกใจกลับเสียยิ่งกว่า

“ห๊ะ!!?|||||||||||||||*|| จะบ้าเรอะ!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้บ๊า!!

ใครเขาจะอยากไปทำอะไรแกวะ!!!-*- ช่วยดูสารรูปกับหนังกำพร้าบนหน้าของแก

ก่อนที่จะคิดอะไรที่มัน!~~มัน!อุบาทว์ขนาดนั้นจะได้ม๊ายยย!วุ้ย!ทุเรศโว้ย!|||||| อึ๋ยย!”

เอสยืนตะคอกค้ำหัวเปาไปก็ลูบแขนตัวเอง ขนลุกขนพองไป|||||||||| ข้อกล่าวหานี้

เล่นเอาฟังแล้วโมโหจนเส้นเลือดปูด เหลือที่จะรับได้สำหรับคนหน้าหล่อเขาจริงๆ


“อ้าว.....||||||||| ไม่ใช่มึงเรอะ! งั้นใครวะ!!!?|||||||||||”

เห็นเอสทำท่าแขยงเสียขนาดนั้น เปาก็ยิ่งหน้าซีด ถ้าไอ้ดารานี่พูดจริง

งั้นมัน...XXXกับใครกัน||||||||||||||||||||


“ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ!!!-*- ”

“อ้าว! นี่กูไม่ได้โดน....น”

“ใครจะทำอะไรแกลงวะ!|||||||||| จะอ้วก! แค่แกไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่ มันก็ไม่ได้

หมายความว่าจะต้องมีใครเขาคิดสั้น ทำอะไรแกซะหน่อยนี่โว้ยยย!”

( ไอ้ทุเรศเอ๊ยคิดได้ไงวะ) ..เอสหงุดหงิดกับความคิดของเปาเหลือเกิน


“อึก///////*//ก็ถ้างั้นแล้วมึงมาจับกูแก้ผ้าทำไมวะ!!?” เปาโล่งใจได้เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ถูก

ทำอะไรอย่างที่คิด แต่ก็ต้องหน้าแตก เลยตะคอกเสียงดังขึ้นถามกลับเพื่อแก้อาย

“หึ!.......ถามได้ดี!อันนี้สิที่แกควรคิด! ว่าทำไมแกถึงได้ล่อนจ้อนแบบนี้!5555!!!!

.........เอ้า!...เอานี่ไปดูซะ!” คนหน้าหล่อกระแทกเสียงตอบกลั้วหัวเราะสะใจ

ก่อนจะวางมือถือที่เปิดโชว์ภาพสไลด์ให้เลื่อนเองอัตโนมัติไว้ต่อหน้าเปา..

ให้เจ้าคนชั่วได้เห็นภาพเด็ดของตัวเองในนั้นแบบเต็มๆสองตา

แล้วจะได้ร้องจ๊าคแทบคลั่งให้ลั่นห้อง!




................

........*************************

... ขณะเดียวกันนั้นที่ห้องกร


“อื้ม! เสร็จแล้วครับ..” กรทายาที่มือให้เทพพิชัยแบบขอไปทีเพราะทนลูกตื้อรบเร้าไม่ไหว

ทั้งคู่นั่งหันหน้าชนกันที่โซฟา

“หึ..ขอบใจนะ..นึกว่า...” เทมพูดค้างไว้ ทำเอากรที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับสะกิดหู

“นึกว่าอะไรครับ!?”

“ก็.....นึกว่านายจะใจร้ายกับพี่ได้ลงคอ...หึ..นี่ดูทำหน้าเข้าสิ....กร....กร!...แนะ!ดูหน้า..

เป็นอะไรของนาย..นี่โกรธอะไรพี่...รึเปล่าน้า?” น้ำเสียงอ้อนของคนถาม

ฟังแล้วน่าจะไม่รู้จริงๆว่าตัวเองทำอะไรให้อีกฝ่ายออกอาการงอนแบบนี้

“โกรธเหรอ....ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรพี่สักหน่อยนึง!....แค่!... ไม่เข้าใจอ่ะ!!”

ดาราหน้าใสทำมองเมินไปทางอื่นพูด กอดอกขมวดคิ้ว แล้วไล่ปัดมือที่พยายามจะ

จับหน้าตนเหมือนแหย่เล่นนั้นออกอย่างหงุดหงิด

“อะไรล่ะ นายไม่เข้าใจอะไรกุ้งแห้ง ? ไหนบอกพี่มาซิ..”

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งอมยิ้ม เขามองหน้าเด็กหนุ่มที่ทำท่าเอาแต่ใจใส่... (มันน่าเอ็นดูนะ/////)


“เห๊อะ!...ก็ทำไมพี่ต้องเป็นคนจับไอ้เปามันแก้ผ้าถ่ายรูปเองด้วยล่ะ!..ทำไมไม่ให้

พี่เอสพี่น้ำเค้าทำ..หรือพี่ก๊อปก็ได้นี่!! ทำไมต้องทำเองด้วยครับ!”

“ห๊ะ!? ...ฮะฮะฮะ โกรธเรื่องนี้เนี่ยนะ55 หึงเหรอ!!?55555”

“เฮ้ยไม่ใช่ไม่ได้หึงนะ!!!///////*//หัวเราะอะไรเล่า! ชิ!นี่คิดว่าผมไม่เห็นเหรอ

พี่อ่ะ!จ้องมันซะตาวาวเลยรู้ตัวรึเปล่าครับ! น่าเกลียดชะมัด!!” ตอนที่เทมถ่ายรูปเปานั้น

กรขออยู่ด้วย ทั้งที่ถูกบอกให้ออกไปรอข้างนอกเหมือนคนอื่น แต่กรก็ไม่ยอม ยืนยัน

จะขออยู่ด้วยไม่ออกไปไหนทั้งนั้น เขานั่งรอจนกระทั่งเทมถ่ายรูปเสร็จ และตลอดเวลา

ที่นั่งมอง คนที่กรจ้อง ไม่ใช่เจ้าวายร้ายที่ยังไม่ได้สติ แต่เป็นเจ้าวายร้ายอีกตัวซึ่งเป็นเจ้าของ

แผนการดัดหลังครั้งนี้

“จ้องอะไรเล่า! บร๊า~!!! 555 ของไอ้หมอนั่นไม่เห็นจะน่าดูตรงไหนเลย ไอ้ที่พี่

อาสาเป็นคนทำให้เอง ก็เพราะคนอื่นเค้าไม่ถนัดเรื่องแบบนี้กัน..”

“ห๊า!!! นี่พี่จะบอกว่าตัวเองถนัดไอ้เรื่องแบบนี้งั้นเหรอครับพี่เทม!!! -*- ”

“เอิ่ม! ปะเปล่าจ้า!|||||||||..55555 ไม่เค๊ยไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก๊อนเอ๊ย! มาก่อนเลย55”

“เสียงพี่ฟังโคตรมีพิรุธเลยรู้ตัวมั้ยครับ!..ฮึ่ม! เลิกซะนะ!! ไอ้เรื่องเลวๆทั้งหลายน่ะ!”

“เลิกแล้ว! เลิกหมดแล้วๆ!! เรื่องไม่ดีอะไรไม่มี๊! ต่อไปนี้จะมีแต่เรื่องดีๆ

แล้วพี่จะเก็บไว้ทำกับนายคนเดียวเลย! สัญญาจ้ะ!////555”

ได้ยินแบบนั้นกรก็สะดุ้งหูแดง รีบเขยิบหนีนั่งให้ห่างจากเทมแบบอัตโนมัติ

“ อึก!////*// หยุดเลยนะครับพี่เทม ไม่ต้องเขยิบตามมาใกล้ผมเลย!////

ไม่ต้องมามั่วนิ่ม เนียนเลื้อยเข้าหาผม! อย่าลืมนะ! แผนสำเร็จรึเปล่าก็ยังไม่รู้

ใครบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ายกโทษให้พี่ มืออ่ะมือ!////*// เอาออกไปไกลๆเลย!

คืนนี้ก็ไม่ต้องมานอนห้องผมนะ! (ไอ้ลิงยักษ์บ้าเอ๊ยหน้าหื่นชะมัด)”


คืนนี้เห็นกรระแวง ระวังตัวแจ เพียงแค่แตะนิดสะกิดเรียกหน่อยก็สะดุ้งหนี

เทพพิชัยจึงได้แต่อมยิ้มเอ็นดู..แล้วพยายามหักห้ามใจ..... ก็ได้...เขาจะไม่รีบร้อน...

เขาจะตั้งตารอวันที่เด็กหนุ่มเต็มใจและพร้อมจะยอมรับเขาเองในที่สุด...

เขาจริงจังกับความรักครั้งนี้มาก และจะไม่ผลีผลามทำให้อีกฝ่ายโกรธหรือเสียใจอีกแล้ว


“.....งั้น...พี่จะรอนะครับ...” เทมพูดเสียงนุ่ม ส่งยิ้มและสายตาอย่างมีความหมายไปให้กร

เจ้ากล้ามโตท้าวหัวกับพนักโซฟายิ้มหวานค้าง... มองเด็กหนุ่มที่ก้มหน้า เอาแต่เม้มปาก

ทำเป็นไม่ได้ยินไม่สน.. ทั้งที่จริงได้ยินเต็มสองหู แล้วใจนั้นก็เต้นตึกตักจนบอกไม่ถูก


...กรทำทีเป็นเก็บยาทาเข้ากล่องยาสามัญประจำบ้านใบย่อม ซึ่งมีติดอยู่ในห้องพักของ

รีสอร์ท คนนั่งเขินเก็บยา รื้อหา หยิบนู่นจับนี่เข้าออกกล่องยาให้วุ่นอยู่อย่างนั้น

... เพราะไม่กล้าหันไปสบสายตาของใครบางคน..ที่เอาแต่นั่งจ้องเขาจนตาเยิ้ม..////////





***************




กลับมาที่ห้องของเอส ... คนที่อยู่ในห้องทั้งสองยังตกลงกันไม่ได้

“ทำแบบนี้มึงคิดจะต่อรองกับกูใช่มั้ย! เห๊อะ! ไอ้ดาราขี้เท่อ!!

นี่คงคิดจะเอาไอ้รูปพวกนี้มาแลกกับคลิปที่กูมีล่ะสิท่า!ฮึ่ม! ฝันไปเถอะโว๊ย!”

เปาเหงื่อตก เขาพลาดท่าถูกถ่ายรูปโป๊ด้วยท่าทางที่น่าอายต่างๆเอาไว้มากมาย

ภาพอนาจารพวกนี้เห็นหน้าเขาชัดเจนทุกภาพ||||||||||||| แต่มันก็ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“เอ๊าะเหรอ!...หึ! เอาลงเน็ตดีมั้ย เอาให้ว่อนเน็ตไปเลยเป็นไง! นี่ก็ไม่ได้ขู่นะ

แค่อยากให้แกลองคิดดูดีๆก่อน ชั้นไม่ได้โง่ขนาดยอมเชื่อว่าแกไม่มีก๊อปปี้คลิปชั้น

เก็บไว้ต่อรองอีกหรอกนะ.. เอ่อ...นี่ถ้าใครได้เห็นรูปแกก็คงจะคิดว่าโดน..น..ทุกคนล่ะ!”

เอสแสยะยิ้มพูดกวนให้เปาถลึงตาโมโห

“เฮ้ยกูไม่ได้โดนทำอะไรซะหน่อยนี่หว่า!!ไอ้รูปอุบาว์ทพวกนี้กูก็ไม่ได้เต็มใจถ่ายด้วย

แล้วมึงรู้อะไรมั้ยไอ้โง่! ต่อให้มึงเอาไปลงเน็ตก็ไม่มีใครเขาสนใจ หรือจำคนธรรมดาๆ

อย่างกูหรอกโว้ย!555 ไม่เหมือนมึง!” เปาเค้นหัวเราะคิดว่าเอสไม่มีทางเอาชนะเขาได้


“งั้นเหรอ!...อ๋อ~~~เหรอ!..อื้มๆ..แน่ใจเหรอวะว่าจะไม่เดือดร้อนอะไรเลยถ้ามีคนเห็น”

“มึงพูดงี้หมายความว่าไงวะ!”

“ก็แม้แต่แฟนเก่า! หรือแม่แก! ถ้าชั้นส่งรูปพวกนี้ไปให้เขาก็ไม่สนใจแกด้วยงั้นสิ!?

รู้สึกว่าพวกเขาไม่รู้เรื่องเลวๆที่แกทำสินะ... เอ..นี่ถ้ารู้ล่ะ! ถ้าเห็นรูปพวกนี้ด้วยล่ะ!

55คิดว่าแม่แกจะหัวใจวายตายไปเลยรึเปล่านะ! ฮะฮะฮะ!!!”

ดาราหน้าหล่อหัวเราะดังสะใจ เขาจะแสดงเป็นตัวร้ายให้มันดูบ้าง!


“อึก!|||||||||||*|| ไอ้เลว!!! ไอ้โจ้มันบอกมึงสินะว่าแม่กูเป็นโรคหัวใจ! บัดซบเอ๊ย!

คิดจะแฉเรื่องกูสินะ ฮึ!ฝันไปเห๊อะ แม่กูไม่มีวันเชื่อที่มึงพูดหรอก!”

เปาเจ็บใจ เจ็บมือ มันพยายามแก้มัดแต่ก็เอาไม่ออก จ้องเอสอย่างโกรธแค้นตาเขม็ง


คนหล่อเห็นความหวั่นไหว และหวาดกลัวที่ซ่อนในแววตาเกรี้ยวกราดนั้น

เขามาถูกทางแล้ว ยกเรื่องคนที่มันรักมาขู่มันได้ผล..

“ก็ไม่แน่....ถ้าอดีตเพื่อนรักนาย.....นายโจ้! เป็นคนพูดเรื่องเลวๆของแกให้แม่แกฟัง!

บวกกับส่งรูปพวกนี้ไปให้แม่แกดูด้วย.. โอ้โห! ลูกชายคนเดียวทำแต่เรื่องชั่วๆ!

หัวใจวายพอดี แฟนเก่าแกด้วย! ไอ้ที่คิดจะหาทางกลับไปขอคืนดี..ชั้นคง...

บอกแกได้คำเดียวนะ...ไม่มีทาง!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!”


“อึก!|||||||||||| ไอ้โจ้! ไอ้เพื่อนทรยศ!”

เหมือนถูกต้อนให้จนมุม เปาสบถด่าโจ้อย่างเจ็บใจ


“ใครกันแน่! แกนั่นแหละที่เลวก่อนไม่ใช่เหรอวะ!! คิดดูให้ดีเถอะ!

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแกทำตัวเอง! เอาซี๊~! มาแลกกัน ถ้าแกทำลายชื่อเสียงชั้น

ชั้นก็จะทำลายครอบครัวแกบ้าง!!! ถ้าแม่แกไม่หัวใจวายตาย ก็ต้องผูกคอตายล่ะไอ้เปา!!!

แล้วแกจะไม่มีทางได้ไปงานศพแม่แก! เพราะชั้นจะส่งตัวแกให้เสี่ยเต๋า!

สุดท้ายถ้าไม่มีทางได้คลิปทั้งหมดที่แกทำไว้คืน ชั้นจะสั่งเผาบ้านแกให้วอด!

ทำลายหลักฐานมันซะเลย! วะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ!!!!!!!!!”


“ไม่!น๊~~~~~~~~~~~า |||||||||||||||||||||!!!!!!!!”

เจ้าเปาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ไอ้ดารานี่มันเลวจริงๆ||||||||||


เอสหัวเราะจนตัวแอ่นอย่างสะใจ เขาอยากจะเห็นหน้าตาทุเรศๆของมันสิ้นหวังแบบนี้

มานานแล้ว และก็ได้เห็น (สะใจก๊าก!~5555555555 โดนกูขู่บ้างเป็นไง!ฮ่า!

ให้มันรู้มั่งว่าเล่นกับใครไอ้โจรกระจอกเอ๊ย!)


..ตอนนั้นเอง เป็นเพราะมัวแต่หัวเราะ... คนหน้าหล่อจึงโดนเปาเอาหัวพุ่งเข้าชนท้อง

อย่างแรงจนล้มกลิ้ง... เปากระเสือกกระสนลุกขึ้นเอามือที่ถูกมัดไว้เปิดประตู

แล้ววิ่งหนีเอสออกไปนอกห้องทั้งที่ตัวล่อนจ้อน|||||||||| …สภาพไม่น่าดูเอาเสียเลย

เอสตกใจรีบหายตะลึง แล้วทะลึ่งลุกพรวดวิ่งตามเจ้าวายร้ายออกไปอย่างลนลาน


“ชะ||||||||||||||~ช่วยด้วยยยยยยยย~~~ยยยยยย!!!!!!”

เสียงร้องขอความช่วยเหลือและเท้าของเปาต้องชะงักงันไป ทันทีที่มันเห็นใครบางคน

ก้าวออกมายืนขวางทางข้างหน้าห่างไปไม่กี่เมตร ..คู่รักของไอ้ดาราบ้านั่นนี่เอง!||||||||

น้ำจ้องหน้าไอ้คนโป๊แววตากร้าวอย่างเอาเรื่อง (เพราะไม่อยากมองข้างล่างของมันด้วย)

“ฮึ่ม!! อย่าได้คิดหนีเชียวมึง!!! -*- ” คนน่ารักหักนิ้วทั้งสิบดังกร๊อบขู่ขวัญให้ฝ่ายตรงข้าม

เสียวสันหลังเล่น งานนี้เขาเอาจริงแน่ และเตือนไว้แล้วถ้าไม่ฟังจะได้เห็นดีกัน!


เจ้าเปาขาสั่น มืดแล้วแถวนี้ไม่มีใครนอกจากเจ้าพวกนี้เลยหรือไงนะ!|||||||||||||

มองซ้ายมองขวามันไม่เห็นทางหนี ทางเดินระหว่างห้องพักของรีสอร์ทติดกับระเบียง

แต่จะให้มันกระโดดหนีลงไปบนหาดทรายข้างล่างก็คงไม่ไหวเพราะสูงไป(ขาหักพอดีกู)

แถมพอก้มมองไปข้างล่างก็ยังมีพรรคพวกของเจ้าดาราตัวร้ายนั่น คอยตะโกนด่าเขา

“กรี๊ดดดดดดดดดดดไอ้โรคจิต!กรี๊ดดดดด~!!อย่าปล่อยให้มันหนีไปนะ!!!|||||||||”

เสียงบิวกับก๊อปร้องตะโกนไป ชี้โบ้ชี้เบ้ไล่เปาที่ยืนจังก้า โป๊ทั้งตัวอยู่ชั้นบนว่าหน้าไม่อาย


เปากลืนน้ำลายลงคอ หันหลังไปเอสก็วิ่งตามมาล็อคคอมันไว้ได้พอดี

“อึก!||||||||||*|| ปล่อยกู๊!!!!”

“หนอยไอ้บ้าเอ๊ย!|||||||||*|| สาบานเลยให้มีทางเลือกกูไม่มีวันอยากอยู่ตรงนี๊~!!!!”

เอสพยายามลากตัวเจ้าวายร้ายไปตามทางเดิน พาเข้าห้องให้เร็วที่สุด

ก่อนที่จะมีใครมาเห็นสภาพตอนเขากำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับไอ้ชีเปลือยลากไส้นี่||||||||||


“เฮ้ย! หลุดมาได้ไงเนี่ย!!?”

เสียงกรร้องทักทำให้เอสหันไปมอง เทมกับกรได้ยินเสียงโหวกเหวก

พวกเขาจึงเปิดประตูห้องออกมาดู เอสตัดสินใจลากเปาเข้าไปในห้องของกรก่อน

เพราะอยู่ใกล้กว่า น้ำ บิวและก๊อปก็รีบวิ่งตามมาสมทบ...

พอเข้าห้องกรได้เอสก็ผลักเปาอย่างแรงจนเปาล้มกลิ้งไปกับพื้น

“โอ๊ย~~ย!|||||||||||เจ็บนะเว้ย!!” เจ้าวายร้ายโอดครวญไปก็ไม่มีใครเห็นใจ


“บ้าเอ๊ย! นี่ขนาดไม่ใส่ผ้าให้มัน กันมันหนีนะยังเสือะหนีออกไปอีก!หน้าด้านจริงๆ!!!”

น้ำกอดอกพิงประตูห้อง คิ้วขมวดด่าเปาอย่างอารมณ์ไม่ดี

เอสเห็นบิวไม่กล้าหันหน้ามา จึงโยนผ้าห่มไปปิดท่อนล่างที่เปลือยของเปาไว้กันอุจาดตา

กรกับเทมยืนคุมเชิง น้ำยืนคุมที่ประตู ส่วนก๊อปกับบิวนั่งซุบซิบวิจารณ์หุ่นเปาที่โซฟา..


“พวกมึง!!!||||||||||||||*||ไอ้พวกหมาหมู่! พวกมึงรุมกูคนเดียวไอ้พวกเลว!!!”

เปาแค้นใจที่ถูกจับกลับมา ด่าสาดใส่หน้าทุกคนที่รุมกันจ้องมองมันแบบเย้ยหยัน


“นี่แกคงคิดว่าชั้นไม่กล้าทำอย่างที่พูดไว้สินะ! ถึงได้ปากดีอย่างนี้!”

เอสตะคอกถลึงตาดุ ทำหน้าเหี้ยมข่มขู่ แต่เจ้าเปาก็ยังลอยหน้าด่าทุกคนในห้อง

ด้วยถ้อยคำหยาบคาย เสียๆหายๆ มันเลยโดนซัดด้วยหมัดเข้าให้ที่ปากไปหนึ่งที

แต่นั่นกลับเหมือนเป็นการกระตุ้นให้เปายิ่งคับแค้นใจมากขึ้นไปอีก มันหันไปจ้องหน้า

เอสด้วยสายตาอาฆาต ก่อนจะตะเบ็งเสียงด่ากระแทกใส่คนหน้าหล่อให้ลั่นห้อง


“ฮึ่ม!! ไอ้พวกเกย์วิปริตผิดเพศ! ไปตายห่ากันซะให้หมด! ถุ้ย!!! พวกมึงน่ะ

ไม่สมควรได้เกิดมาเป็นคน! น่าขยะแขยง! ฟ้าดินมันไม่พอใจที่พวกมึงได้กัน

ถึงได้ส่งกูมาไง!55555555!!!!พวกมึงจะต้องชิบหาย! ไม่มีวันอยู่กันยืดหรอก!

ไม่มีวันมีความสุขได้หรอกรู้ไว้ไอ้พวกเชี่ยยยยย!!!!กูเกลียดพวกมึงไปลงนรกซะ!

ไปตายซะ! ไปตายซะ!ไปตายซะ!..”


ผลั๊วะ!!! ผล็อค!!! ผลั๊คคค!!! ตุ้บ!!! เพี๊ยะ!!!


“อ๊อค!|||||||||||*|| โอ๊ย~ ~ ไอ้พวกชั่ว!ฮือ~ พวกมึงต่อยกูทำไมวะโอย~||||||||||”


เอส กร เทม บิว และก๊อป พร้อมใจกันเข้ามาซัดเปาคนละทีสองทีอย่างไม่มีใครห้ามใคร

เพราะทนไม่ไหวกับความกำแหงปากชั่วของเจ้าหมอนี่

แต่ขณะที่ทุกคนหมดความอดทนกับเปา น้ำกลับเข้ามาห้าม

และต่อว่าเพื่อนๆอย่างเหนื่อยใจ “หยุดเลยอย่าทำมันอย่างนี้!

มารุมทำร้ายมันอย่างนี้ไม่ได้นะ!! ทำแบบนี้มันไม่ถูก!”

เทมกับกรอ้าปากจะพูดกับน้ำ น้ำก็ยกมือห้ามไว้ หันไปเห็นบิวกับก๊อปจะอ้าปากพูดอะไร

น้ำก็รีบส่ายหน้าห้ามไว้อีก เอสจึงรีบพูดขึ้นก่อนที่น้ำจะห้ามเขาอีกคน

เอสถามน้ำด้วยความไม่เข้าใจเป็นที่สุด

“น้ำ! คุณไปสงสารมันทำไม! ผมชกปากมันแค่นี้ เลือดชั่วมันยังไม่ไหลด้วยซ้ำ!

คุณไปใจอ่อนให้ไอ้คนพรรณนี้ทำไมครับน้ำ!! มันดูถูกคุณ! มันดูถูกผม!

ไอ้เลวนี่มันดูถูกความรักของเรา!!!”

.....น้ำฟังที่เอสพูดนิ่ง แล้วก็ได้แต่บอกให้คนรักช่วยใส่กางเกงให้เปาเสียก่อน

“ทุกคนสงบใจก่อนเถอะนะ เอสครับ..คุณช่วยพยุงไอ้เปามันลุกยืนดีๆหน่อยสิ”

หนุ่มน่ารักขอร้องในสิ่งที่ขัดกับใจของเพื่อนๆเหลือเกิน เอสเองก็เช่นกัน

แต่เขาก็ต้องสงบสติอารมณ์ ทำตามที่น้ำบอกอย่างไม่เต็มใจ

“แบบนี้เหรอ?...เฮ้อ! คุณให้ผมพยุงมันทำไมน้ำ?” เอสไม่เข้าใจน้ำเลย

“ใช่ครับ.. แบบนั้นแหละ......แล้วคุณก็..............ถอยไปซะ!”

ตอนนั้นเองที่เสียงหวาน... กลายเป็นเสียงแข็งจนใครๆต่างก็ตกใจ!

ทุกคนเห็นน้ำเดินไปหยุดยืนที่มุมห้อง ฝั่งตรงข้ามกับเปา..


“อึก!|||||||||||||| เฮ้ยจะ..จะจะทำอะไรวะ!!?”

เจ้าเปาไม่เคยคิดว่าสายตาแข็งกร้าวของคนน่ารัก จะน่ากลัวไปกว่าใครเลย....

....จนกระทั่งวินาทีนี้!|||||||||||

สังหรณ์ไม่ดีมันเตือนให้เจ้าวายร้ายรีบขยับตัวหนี ...แต่!...ก็ไม่ทันซะแล้ว!


“ย๊าคคคคคคคคคคค!!!!! ไอ้สัด!!! มึงสิตายห่าไปซะ!ไอ้เชี่ยยย!!!!”

โดยที่ไม่ทันมีใครคาดคิด น้ำก็วิ่งเข้าไปกระโดดเตะเสยปลายคางใส่เปาสุดแรง!

ผล็อค! เข้าให้!!!..........

“แฮกๆ..แฮก...ฮึ่ม! มันต้องอย่างนี้สิ! เลือดชั่วมันถึงจะออกมาได้! เตะต่อยมัน

เหยาะแหยะแบบนั้นได้ยังไงกัน! จำไว้นะทุกคน ถ้ามันกล้าปากดีอีก เอาให้แรงกว่านี้!”

น้ำยืดอกประกาศกร้าว เขาเอาเท้าเหยียบยอดอกไอ้เปาที่นอนสลบเหมือดกับพื้นห้อง

มีเลือดซึมออกมาจากมุมปาก น้ำบอกให้เพื่อนๆดูผลงานของเขาไว้เป็นตัวอย่าง

....มันต้องแบบนี้!!!



“โหยย///~~สุดยอดอ่ะ!!!!” ก๊อปกับบิวทำตาโตพูดพร้อมกัน ปรบมือแปะๆอย่างชอบใจ

เทพพิชัยกับกรนึกสมน้ำหน้าไอ้เปา แต่พวกเขาก็ต้องมองหน้ากันเจือนๆ

สื่อทางสายตาให้รู้กันว่า เวลาที่คนน่ารักโกรธแล้วน่ากลัวเป็นบ้า (|||||||||โหย~โหด!!)


เอสยังยืนตะลึงไม่หาย|||||||||.... พึมพำพูดอยู่คนเดียว

“อะ..ออกมาแล้ว…ท่าในตำนาน!”

ได้มาเห็นจะจะ กับสองตาตัวเองแบบนี้ คนหน้าหล่อเลิกสงสัยแล้วว่าทำไม

เจ้านิกกี้ถึงได้กลัวพี่ชายตัวเองนัก (.....|||||||||เค้าก็กลัวนะ)

[tsktonight]

ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 2...(หลัง)







++++++++++++++++++++++++++++


……………

……….

…..



…..ที่สุดแล้วเจ้าเปาก็ต้องยอมจำนน...มันตกลงยอมคืนคลิปให้เอสกับน้ำ

ทันทีที่ฟื้นคืนสติกลับมาอีกครั้งตอนรุ่งเช้า|||||||||||||||..

แต่เพื่อเป็นการกันไม่ให้เปาเล่นตุกติก เทพพิชัยจึงอาสาคุมตัวเปาไปที่บ้าน

ค้นห้องของเปาทุกซอกทุกมุมเพื่อเก็บหลักฐานเรื่องความลับของเอสและน้ำทั้งหมดคืน..

ที่เจ้ากล้ามโตเขาออกหน้าขนาดนี้...ก็เป็นเพราะอยากช่วยคุณดาราหน้าหล่อและน้องน้ำ

ถ้าทำให้เรื่องจบด้วยดีได้ก็หมายความว่าแผนของเขาสำเร็จ

คราวนี้...เจ้ากุ้งแห้งของเขาจะไม่มีทางบิดพริ้วกับคำที่รับปากเป็นมั่นเหมาะไว้ได้



เอสยังเก็บรูปโป๊ของเปาไว้เป็นประกันบางส่วน กันเหนียวเผื่อว่าเจ้าเปาคิดไม่ซื่อขึ้นมาอีก

(แต่ไม่ใช่ในโทรศัพท์เขานะ||||||||||||||) ....

.....หลังจากเทพพิชัยเอาเมมโมรี่ของจริงและของก๊อปปี้หลายอันมาส่งให้ถึงมือ

คนหน้าหล่อกับคนน่ารักก็สามารถนั่งคุยกันอย่างโล่งใจ เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปได้

เห็นทั้งคู่กลับมามีรอยยิ้มที่สดใสอย่างเคยได้ เพื่อนๆต่างก็ยิ้มให้กันอย่างดีใจ...


..............ตกเย็น...ขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า...

ทุกคนก็นั่งฉลองล้อมวงกันริมหาด เหมือนมีปาร์ตี้เล็กๆ

ฉลองให้แผนการของเทมที่สำเร็จ ฉลองให้ชัยที่ออกจากโรงพยาบาล

และฉลองให้เอสกับน้ำที่รอดพ้นจากแผนการของคนชั่วมาได้

“เอ่อ...///// ไอ้พี่เทม.....ขอบคุณมากนะ” น้ำเอ่ยขอบคุณเทพพิชัยที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่ไม่ไกลกัน

“เพื่อน้องน้ำ//// มากกว่านี้พี่ก็ทำให้ได้จ้ะ พี่เต็มใจแล้วก็พร้อมจะทำเพื่อน้องน้ำของพี่เสมอ”

เทมยืดอกพูดอย่างภูมิใจ แต่ดาราหน้าใสที่นั่งอยู่ข้างๆเขากลับรู้สึกสะอึกในคำพูดนั้น

แล้วพาลมองค้อนตาเขียวใส่..


“อ่ะแฮ่มๆ!!เฮ่! ถ้าทำมากกว่านี้ก็ขอให้เป็นหน้าที่ผมก็แล้วกันนะ!ผมเองก็ต้องขอบคุณคุณ

แต่ถ้าไม่จำเป็นผมคงไม่รบกวนคุณหรอก.. เอ่อ~..ดู...หน้าคนข้างๆก่อน...ดีกว่ามั้ย....หึ”

เอสรีบพูดแทรกขณะที่น้ำกำลังจะพูดขอบคุณเทมอีกครั้ง

คนหน้าหล่อดึงไหล่คนรักให้เอนมาชิดตัว แล้วโอบไว้อย่างหวงก้าง..

บิว ก๊อป และชัย ต่างพากันซุบซิบแล้วแอบขำ ที่เจ้าดาราหน้าหล่อเขาทำท่าราวกับ

แม่ไก่กำลังกางปีกปกลูกเจี๊ยบไม่มีผิด

และในวินาทีนั้นดูเหมือนเทพพิชัยจะรู้สึกตัว ว่าเขาพูดผิดหูคน..ไม่ใช่แค่คนเดียว

เทมหันมามองหน้ากรก็ต้องสะดุ้ง |||||||||||||

“อึก..55|||||| กร.....เป็นอะไรจ๊ะ?ทำไม~ ทำหน้าอย่างนี้..”

กรขมวดคิ้วยิ่งขึ้นไปอีก ตอบเทมด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ผมไม่ได้เป็นอะไร! -*- ”

เด็กหนุ่มสะบัดหน้าหนีสายตาละห้อยไปทางอื่น แอบบ่นอยู่ในใจ

(หืมมม! ยังกล้ามีหน้ามาถามเนอะไอ้กอลิล่า!!! พูดเต็มปากเต็มคำเลยนะน้องน้ำของพี่!

อ่ะโธ่!!! -*- พร้อมจะทำเพื่อน้องเสมอ! เต็มใจ! มากกว่านี้ก็ทำให้ได้เพื่อน้องน้ามม~!!

ฮึ่ยย!!! พอพี่น้ำพูดดีด้วยหน่อยก็ยิ้มซะปากบานไปถึงรูจมูก! ตางี้ก็เยิ้มซะ!

น่าหมั่นไส้ชะมัด!! )


เทมเหมือนจะรู้ความคิดของกร เขาไม่อยากให้กรโกรธ แต่มันก็อดครึ้มใจไม่ได้

ที่เดี๋ยวนี้กรหึงแล้วแสดงออกให้เห็นชัดเจนขนาดนี้////

“เอ่อ....ผมดีใจที่ช่วยคุณกับน้องน้ำได้...เพราะ.....มีใครบางคนรับปากกับผมว่า

ถ้าสำเร็จ...เขาจะยอมยกโทษให้ผมทุกอย่าง.. แล้วผมก็หวังว่า เขาจะไม่ลืมนะ..หึหึ”

เทพพิชัยบอกกับเอส ขณะที่ปรายหางตาไปเหล่มองอาการคนข้างๆ

กรโดนพูดเตือนความจำเข้าก็นึกได้ และทันทีที่นึกได้เด็กหนุ่มก็หน้าร้อนผ่าว

( ถ้ายกโทษให้ ก็หมายความว่า เป็นแฟนกัน!/////)


“ว้าย~ย!!!/////// อย่างนี้ต้องฉลองค้า~~!!!! ฮิ้ววววววว!!!”

ก๊อปเป็นต้นเสียงร้องดังให้คนอื่นๆแซวตาม..


ชัยเห็นน้ำหัวเราะกว้างก็พลอยหัวเราะตามไปด้วย

“น้ำ....เราขอโทษนะที่ดึงให้น้ำกับทุกคนต้องมาเดือดร้อนเพราะเราไปด้วย

ทีหลังมีอะไรก็บอกกันนะ ไม่ใช่ไปแอบทำกันเองตอนที่เราอยู่โรงพยาบาลอย่างนี้

ดีนะที่มันจบได้ดี ไม่อย่างนั้นเราคงรู้สึกผิดไปจนวันตายเลย ที่ทำให้น้ำต้อง..”

ชัยเริ่มพูดกับน้ำด้วยความอัดอั้นใจ เขาไม่ได้อยู่ช่วยอะไรเพื่อนรักคนนี้เลย

น้ำรีบพูดขัดชัยขึ้น “เราไม่เป็นอะไรชัย! แล้วนายก็ไม่ใช่คนผิด ไม่ต้องรู้สึกผิด

ถ้าเราจะเป็นเพื่อนรักกัน เราก็ต้องร่วมทุกข์และสุขในเรื่องของเพื่อนไม่ใช่เหรอ

เรากับเอสไม่เคยคิดโทษว่าเป็นเพราะนายเลยนะชัย....ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ”

น้ำยิ้มให้ ชัยก็ยิ้มตอบ ทั้งสองพยักหน้าให้กันมีแต่รอยยิ้ม


แล้วจู่ๆเอสก็เอามือมาปิดปากน้ำไว้

“อ่ะแฮ่ม!..พอแล้ว ไม่ต้องยิ้มให้ใครต่อใครเขาไปทั่วได้มั้ยเนี่ยคุณ!

คอยยิ้มให้ผมคนเดียวก็พอแล้ว!” คนหล่อพูดเอาแต่ใจแต่ทำเอาคนได้ยินเขิน

“อะไรของคุณเนี่ยเอส!/////*// คนที่เป็นผู้ใหญ่ไม่หึงไม่หวงไม่ งี่เง่า ทำตัวมีเหตุผล

คนนั้นมันหายหัวไปไหนแล้วห๊ะ!?” คนน่ารักดึงมือแฟนหนุ่มออก ขมวดคิ้วถาม

“ผมก็เป็นของผมอย่างนี้แหละ!....สบายใจดี!.......แล้วคุณ..ยังรักป่ะล่ะครับ”

เจ้ารูปหล่อพูดกวนยิ้มยักคิ้วให้ เล่นเอาอีกฝ่ายเขินเพื่อนๆที่ได้ยินแล้วพากันโห่แซว

“บ้าเอ๊ยชอบทำตัวแบบนี้นักนะ! พูดอะไรไม่เคยคิดจะอายคนอื่นบ้างอ่ะ…นี่ถ้า...”

น้ำบ่นพึมพำ เอสจึงเอียงหูแอบฟังให้ถนัด... เขาได้ยินที่น้ำพูดแล้วก็ทำให้ขำ

“...ถ้าไม่รักนะจะบีบคอแม่งให้ตายห่าเลย รักป่ะล่ะอะไรวะ ก็รู้อยู่ยังจะถาม!////*//”



....................................

.................

.........

คืนนั้น...เทพพิชัยเดินมาส่งกรได้แค่หน้าประตูห้อง...


“นี่จะไม่ยอมให้พี่เข้าห้องจริงเหรอ”

“ก็เข้ามาแล้วไม่ยอมออกนี่นา//// พี่เทมกลับห้องตัวเองไปได้แล้ว เอ่อ~..

พรุ่งนี้เห็นว่าพี่ชัยจะพาไปเที่ยวดูจุดชมวิวสวยๆ ท่าทางจะสนุกนะครับ../////เอ่อ~เอ่อ

ฝันดีนะพี่////////”

“ฝันดี?...โธ่เอ๊ยอะไรกันแค่นี้เองเหรอ......คนเป็นแฟนกันนี่เขาน่าจะมีอะไร..

อะไรมากกว่านี้หน่อยนา.....///////”

หนุ่มหน้าใสเม้มริมฝีปากตัวเองแล้วคิด... เจ้ายักษ์ใหญ่จอมกะล่อนตรงหน้า

สมควรได้รับรางวัลที่ทำดีสินะ/////

“เอ่อ.......งั้น~~พี่เทมต้องสัญญากับผมก่อนนะ...ว่า...ว่า .. พี่จะยอมกลับไปนอนห้องของ

ตัวเองดีๆ ไม่มั่วนิ่มนอนที่นี่อีก! ไม่งั้นผมไม่ให้!...เอ่อ...เอ่อ.../////”

“ห๊า!? ทำไม!? ...ถ้าสัญญาแล้วนายจะให้อะไรพี่ล่ะ? โอเคๆ!! สัญญาๆ!!”

เจ้ากล้ามโตกระตือรือร้น ยิ้มเสียแก้มแทบปริ

“ก็~~///// ก็กะว่าจะให้~~~~ ฮึ่ย! เข้ามานี่ก่อนเลย!!///////”

คนเขินอายไม่กล้าพูด รีบดึงมือให้คนตัวโตเข้าไปในห้องเสียก่อน

แล้วก็ออกคำสั่งเสียงค่อยด้วยหน้าแดงๆ “พี่ก็กะก้ม..ลงมา..หน่อยสิ///////”

เทพพิชัยอมยิ้มหวาน มองตาเด็กหนุ่มที่เขินประหม่า...

มือที่เล็กกว่าค่อยๆยื่นมาจับใบหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือ..

แล้วปลายเท้าของเด็กหนุ่มก็เขย่งขึ้นเล็กน้อย..

แม้ว่ารูปร่างและส่วนสูงของทั้งคู่จะต่างกันมาก แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรค์ ถ้าพวกเขาจะ

จูบกัน..................


รสจูบที่แสนอ่อนหวาน พาให้ริมฝีปากทั้งสอง ไม่อาจแยกจากกันเนิ่น...นาน....


รู้สึกตัวอีกที ปลายลิ้นของเด็กหนุ่มก็โดนรุกเร้าให้หมดแรง ..

ร่างของกรแทบถูกหลอมละลายในอ้อมแขนที่กอดแน่น..

เทพพิชัยจำต้องปล่อยตัวอีกฝ่ายเมื่อถูกยั้งไว้

“แบบนี้สิ......////ค่อยสมกับที่เป็นแฟนกันหน่อย”

“////////~~…กลับห้องพี่ไปสิครับ~”

“หึ...เมื่อกี้เป็นจูบราตรีสวัสดิ์ที่หวานที่สุดเลยกร...นายรู้มั้ย//// พี่ชอบที่สุดครับ”

คนฟังได้แต่ก้มหน้า.........////เขินลูกเดียว...


............

....


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



.............ขณะที่ทุกคนเบาใจ...กำลังมีความสุข และคิดว่าเรื่องของเปาน่าจะจบลงด้วยดี

แต่ตัวเปาเอง มันกลับไม่คิดอย่างนั้น!......

เรื่องทุกอย่างที่ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ ยิ่งทำให้เปายิ่งรู้สึกแค้น....แค้นชัยมาก!

เจ้าเปานั่งอยู่ในห้องพักคนเดียว มองรูปในมืออย่างเจ็บใจ... ตอนที่โดนคุมตัวมา

เอาคลิปคืน มันแอบดึงรูปที่ทำไว้ขู่เอสกับน้ำได้รูปหนึ่ง ซ่อนไว้กับตัวจึงหลุดรอด

สายตาของเทพพิชัยไปได้...............เปาคิด.. มันคงเสี่ยงเล่นงานเอสกับน้ำไม่ได้แล้ว

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะหันกลับไปเล่นงานชัยไม่ได้!

ดังนั้นด้วยแรงโกรธ โทสะที่เข้าครอบงำความคิด ดลใจให้คนคิดชั่วทำเรื่องเลวร้าย

เปารู้ดีว่าสิ่งที่ชัยรักมาก...ก็คือร้านอาหารในรีสอร์ท....... ร้านนั้นคือฝันที่เป็นจริงของชัย

แล้วถ้าหากมันทำลายร้านของชัย!... ชัยจะเจ็บปวดแค่ไหนกันนะ....



........

........... ในคืนนั้นเปาออกจากห้องพัก ตรงไปซื้อน้ำมันถังใหญ่จากร้านแบ่งขาย

ที่รู้จักกัน แล้วเร่งรีบไปรีสอร์ทด้วยใจที่เหิมเกริม

“ หึหึหึ.....ตากูขอเอาคืนบ้างล่ะ!!! ถ้าร้านมึงโดนเผา! กูอยากรู้นัก

จะมีใครหน้าไหนหัวเราะออกอีกมั้ย!นอกจากกู! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!ฮ่าฮ่า!!”







tsktonight…TBC.

***อดทนกับวิหน่อยนะจ๊ะ นานเหลือใจ แหะๆ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยค่ะ
เดี๋ยวหลังปีใหม่เจอกันนะคะ^^ ขอให้ทุกคนมีความสุข
ไปเที่ยวไหนก็กลับมาเล่าให้ฟังกันบ้างน้า~~~ (เที่ยวเผื่อวิด้วยเน้อ!)
ปล. รักทุกคน คิดถึงทุกคน ตอนหน้าห้ามพลาดนะจ๊ะจะเกิดเรื่องบางอย่าง
ที่อาจจะทำให้คุณๆต้องร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า ม่ายยยยยน้า~~~~~! (อิอิอิ...)

ตอบเม้นท์นะคะ^^

choijiin // นานจ้ะ555 ไม่ต้องกังวลแค่นาน แต่ไม่หาย ย้ำแล้วย้ำอีก รอนะจ๊ะ
ขอบคุณที่มาดันจ้า แล้วก็ขำตรงที่บอกว่าอยากให้ช็อตเป้าเปาซะ55
ส่วนเรื่องเฟส ก็ไม่ใช่ว่าไม่ให้นะคะ แต่ของวิมันเป็นป่าช้าไปแล้วค่ะ
วิไม่ได้เข้าเฟสตัวเองเลย5555 ยิ่งกว่าที่เล้าไม่รู้กี่เท่า
ในเฟสมีเพื่อนที่วิไม่รู้จักประมาณ20คนไม่เคยคุยกันด้วย... งงอ่ะดิจะว่าวิบ้าก็ได้55
ขอโทษทีนะคะ ถ้าคิดถึงวิรออ่านเรื่องนี้ยังไวกว่าเยอะ
ปล. ขอบคุณค่ะรู้ว่าคุณรออยู่วิเลยได้กำลังใจดีดี

หมอตัวเปียก // แหะๆมาแน่ๆค่ะ ถ้าคนอ่านยังรอยังไงวิก็มาจ้า
ต่อให้ไม่มีใครรอวิก็มาอยู่แล้วค่ะ เอาให้จบให้ได้ล่ะ ช้าหน่อยแต่ต้องจบแน่จ้ะ

CarToonMiZa // ต่อไปนายเทมยังต้องเก็บกดต่ออีก ให้คอยดูกันว่า
มันจะเก็บมิดรึเปล่าคู่นี้55

[muiko]

โหย ไอ้เปา แกยังไม่สำนึกอีกนะ
น่าจับส่งเสี่ยไรนั่นแล้วให้โดนหนักๆเลย 
เลวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ

เย้ๆๆๆๆ พี่เทมกับกรเปนแฟนกันซะที

[choijiin]

Happy New Year นะคะคุณวิและเด็กๆ
มีความสุชรื่นเริงกันตลอดปีนะคะ
 

ตอนนี้ฮาเหมือนเดิมแม้จะหน้าสิ่วหน้าขวานขนาดไหน
แต่แหมอยากจะให้อิเปาโดนช๊อตไข่สักทีจริงๆนะคะคุณวิ
จะได้เลิกซ่าซะที คนอะไร้เลวจริงๆ
นี่ขนาดนิยายตลกยังเลวขนาดนี้เลยนะคะ 5555555555555555
 

ขอบคุณมากนะคะสำหรับของขวัญปีใหม่ปีนี้
รอติดตามตลอดไปนะคะ
 

[tsktonight]

ตอนที่ 75 โดนจับได้...(1)






ที่ร้านอาหารของชัย ... ดึกแล้วแต่คุณเจ้าของร้านยังลงครัว

ทำสปาเก็ตตี้ผัดซอสกุ้งสูตรพิเศษ โชว์ฝีมือให้คุณเพื่อนได้ทาน

“โอ้โห!/////// อร่อยว่ะชัย!55อร่อยๆๆ!!! นอกจากนายจะทำขนมเก่งแล้ว

ทำอะไรก็เก่งไปหมดทุกอย่างเลยเนอะ ไอ้พวกของกินเนี่ย อร่อยสุดเด้งอ่ะ!”

น้ำยิ้มแก้มป่อง ถึงจะกินสปาเก็ตตี้เต็มปาก ก็ยังพูดชมเพื่อนไม่ขาดปาก

ชัยนั่งท้าวคางข้างๆยิ้มดีใจที่ฝีมือตัวเองถูกใจคนกิน

“ฮะๆ ถ้าอร่อยจริงน้ำก็กินให้หมดเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจจะเติมก็ยังได้”

“ ขอบใจนะชัย โทษทีนะที่ดึงตัวนายไว้ ดึกแล้วยังต้องให้นายทำอะไรให้กินแบบนี้

ดันหิวก่อนนอนซะได้ แหะ..ทั้งที่เมื่อเย็นเราก็กินเข้าไปตั้งเยอะนะ...”

คนน่ารักพยักหน้ายิ้ม เคี้ยวตุ้ยๆอย่างถูกใจ ก่อนจะทำขมวดคิ้ว ปากยื่น

บ่นถึงคนรักรูปหล่อจอมขี้แกล้ง

“ไอ้บ้าเอสบ่นอุบเลย มาหาว่าเราจะอ้วนเหมือนหมู ปากไม่ดีนัก

ทิ้งให้อยู่คนเดียวที่ห้องซะเลย /////*// เชอะ!”

เอสโดนไล่ให้ไปอาบน้ำ แล้วไม่ต้องตามมาที่ร้าน..



...................... แต่...

มีหรือที่คนหน้าหล่อจะปล่อยให้คนน่ารักของเขา ห่างกายไปไหนนาน..

ไม่ช้า.... เรียกได้ว่าทันทีที่อาบน้ำเสร็จ เอสรีบจ้ำอ้าวออกมาตามตัวน้ำ

เมื่อเห็นว่าคนรักยังไม่กลับถึงห้อง

“เถลไถลเรื่อยล่ะเขา!/////*// น้ำนะน้ำ! ดึกแล้วยังจะร้องกินข้าวอีก หืมม~~

ทีคนเค้าร้องอยากกินน้ำบ้างล่ะทำมาเป็นตวาดใส่เรื่อยล่ะโธ่!...(55)”

แหม่..มันสองแง่สองง่ามนะเอส

ดาราหนุ่มเดินเร่งฝีเท้าไปบ่นไป จนกระทั่งใกล้ร้านของชัย....เขาต้องชะงัก หลบฉาก

ไปแอบหลังเสาใกล้ตัวด้วยความตกใจ เมื่อเห็น เปา!

“ไอ้เปานี่หว่า!...ทำอะไรของมัน!?”


เจ้าวายร้ายมันกำลังแอบซุ่ม ทำลับๆล่อๆท่าทางไม่น่าไว้ใจ

สายตาของเปา จับจ้องมองคนที่นั่งสนทนากันข้างในร้านอย่างแค้นเคือง

เอสหยุดยืนพิจารณาพฤติกรรมชวนน่าสงสัยนั่น..

“นี่ไอ้บ้านี่มันคิดจะทำอะไรของมัน!?||||||||*|| เฮ้ยในมือมันถือ..ถังอะไรมาด้วย?

ไอ้เลวเอ๊ยมองแฟนกูอย่างนี้ได้ไงวะ....ฮึ่ม...เอ๊ะรึมันจ้องชัย?...เอาเถอะ มองใครแม่งก็

ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี.... ทำท่าอย่างกับอยากจะเข้าไปในร้านแต่เข้าไม่ได้…||||||||| เฮ้อ

ไอ้ชั่วนี่คงไม่พ้นคิดทำเรื่องเลวๆอะไรอีกล่ะสิ! มันน่าเจี๋ยนทิ้งซะตั้งแต่ตอนนั้นจริงๆ!”


ดาราหน้าหล่อลูบคาง ขมวดคิ้วใช้ความคิดนึกกังวล ..

พูดกับตัวเองอย่างโมโหระคนเหนื่อยใจ นี่หากว่าเขาไม่บังเอิญมาพบเข้า

คืนนี้อาจจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับน้ำและชัยอีก ด้วยฝีมือของไอ้เปาก็เป็นได้! -*-

แบบนี้เขาต้องจับมันให้ได้คาหนังคาเขา แล้วค่อยบีบให้คายความคิดชั่วๆ

ในหัวนั้นมาให้หมด

คนหล่อยืนคิดอยู่ไม่นาน เขาก็แกล้งทำเป็นไม่สังเกตเห็นเปาซึ่งแอบอยู่หลังพุ่มไม้ข้างร้าน

ปล่อยให้มันมองเขาเดินผ่านเลยเข้าไปในร้านเสียเฉยๆ...

เจ้าเปาสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นเอสมา “เฮือก!!||||||||| อ่ะไอ้ดารานั่น! ฮึ่ม!! มันจะมาทำไม

กันนักกันหนาวะ! ดึกป่านนี้แล้วยังจะแดกโน่นแดกนี่กันอยู่ได้ พับผ่าสิ! กลับๆไป

กันให้หมดซะทีสิโว้ย~! กูจะเผาแม่งให้วอดวายเลยฮ่าฮ่า!!”

คนอาฆาตคำรามในลำคอด้วยความเคียดแค้น ขณะที่จับตาดูชายหนุ่มทั้งสามคนในร้าน

ไม่ให้คลาดสายตา..

เปากระหยิ่มยิ้มชั่วร้ายทันทีที่เห็นเอสเข้าไปกระซิบข้างหูน้ำ แล้วดึงแขนให้น้ำเดินตาม

ออกไปข้างนอกร้านเดี๋ยวนั้น เจ้าคนชั่วยิ่งกำจับถังน้ำมันในมือแน่นอย่างลิงโลด

เมื่อเห็นชัยถือจานสปาเก็ตตี้วิ่งตามเพื่อนออกไปอีกคน “เดี๋ยวสิน้ำ! คุณเอสครับให้น้ำ

เอานี่ไปกินต่อที่ห้องก็ได้นี่นา ไว้พรุ่งนี้ค่อยเอาจานมาคืนที่ร้านก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก”

เชฟหนุ่มหน้าเข้มตะโกนบอกพลางไล่ตามเอสกับน้ำไปไกลลับตา ทิ้งร้านให้ว่างเปล่า

เปาอาศัยทีเผลอช่วงจังหวะนั้น รีบแอบเข้าไปจนถึงครัว ส่วนที่มันคุ้นเคยเป็นอย่างดี

แล้วไม่รอช้า เปิดฝาถังน้ำมันที่ซื้อมา สาดน้ำมันไปรอบห้องอย่างบ้าคลั่งด้วยความสะใจ

“ฮะฮะฮะฮะ!!!! สมน้ำหน้ามึง!” ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่า ....มีใครย้อนกลับมา

และกำลังยืนทำหน้าโกรธจัดอยู่ด้านหลังของมันตอนนี้

“หยุดนะ! ไอ้เปา!!”

เสียงตะคอกจากเจ้าของร้านทำเอาผู้บุกรุกสะดุ้งเฮือก |||||||||||||| จนถังน้ำมันหลุดมือ

เปารีบหันกลับมามอง แล้วถอยร่นไปตั้งหลักให้ห่างจากชัย แต่มันก็ต้องสะดุดขาตัวเอง

ด้วยอารามตื่นตกใจ ลื่นล้มหงายหลังก้นกระแทกลงไปนั่งหน้าเสียอยู่กับพื้นครัว

เจ้าเปายิ่งสะดุ้ง ร้อนรนหนักเมื่อเห็นน้ำและเอสตามมาหยุดยืนทำหน้าโหดอยู่ข้างๆชัย


คนน่ารักตะคอก “ไอ้เลว!!! ยังมีหน้ากลับมาที่นี่อีกเรอะ! มึงจะเอาอีกสักดอกใช่มั้ย!!?

คราวที่แล้วคงเบาไปสินะ! ไอ้เปาไอ้ชั่วเอ๊ย! คราวนี้กูจะเตะให้แม่ง~เหงือกมึงยุบเข้าไป

อยู่ในเบ้าตาเลย! เดี๋ยวกูจะระเบิดรูจมูกให้มึงอีกรูด้วยไอ้สัด!!!ฮึ่มม!!!! -*- ”

เอสฟังที่น้ำพูดแล้วนึกตาม... สภาพหน้าไอ้เปาหลังโดนคนรักของเขาเล่นงาน

มันช่างอยู่เหนือจินตนาการของเขาจริงๆ||||||||| คนหล่อต้องรีบอ้าแขนไปโอบตัวคนน่ารัก

รั้งไม่ให้วิ่งเข้าใส่เจ้าวายร้ายไว้ ก่อน เอ่ยถามจุดประสงค์ของมัน

“แกแอบเข้ามาในร้านชัยทำไมวะ!? ...(มองถังน้ำมันเปล่าที่ตกอยู่บนพื้น)... อึก! นี่แก!

อย่าบอกนะว่าแกคิดจะ!..” พูดยังไม่ทันจบ ไอ้เปาก็รีบตะคอกเสียงสั่น


“พะ~พะพะพวกมึง!||||||||||||| ปะปะไปให้พ้นนะ!อย่าเข้ามา!!

ถ้า!ถ้าคิดจะทำอะไรกูอีกล่ะก็!! กูเผาแน่!!!” คนจนมุมขู่ฟ่อ กระเสือกกระสนลุกยืน

หันซ้ายหันขวาหาทางจะหนี มันชูไฟแช็คในมือทำท่าจะจุด ตะคอกซ้ำให้ถอยไป

ไล่พวกคนที่ยืนขวางหน้าประตูทางออก ทุกคนต้องหลบไปให้พ้นทางของมัน


ชัยมองหน้าเปาอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะพูดเสียงดังขึ้นด้วยความโกรธ

“ไอ้เปา!นี่มึง!!! คิดจะเผาร้านข้าเลยเหรอ!!! ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย!”

“ก็กูอยากให้มึงเจ็บ! ไม่ต้องเหลืออะไรได้เลยยิ่งดี! เหมือนกูไง!!!

เพราะมึงชีวิตกูมันถึงได้เป็นแบบนี้!!”

เปาสวนตอบกระแทกเสียง จ้องตาชัยอย่างน่ากลัวราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

แต่เดี๋ยวเดียวก็นึกได้ว่าอาจถูกเล่นงานจนอ่วม รีบหลบตาหดหัว หน้าซีดตัวสั่น

มันกำลังสับสนในตัวเองหนัก จะกล้า.. หรือจะกลัวดี..

แต่สถานการณ์สามต่อหนึ่งอย่างนี้จิตใจของเปา ดูท่าจะเอนเอียงไปอย่างหลังมากกว่า


ชัยส่ายหน้าอย่างหมดหวัง เขาคงไม่มีทางเคลียร์ปัญหา แล้วกลับไปทำดีต่อกันได้อีก..

น้ำมองการกระทำของเปาแล้วได้แต่ขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียแทนเพื่อน

หนุ่มน่ารักร้องห้ามไม่ให้เปาจุดไฟแช็ค

“อย่าจุดนะไอ้ประสาทกลับเอ๊ย! มาโทษคนอื่นได้ไงวะ! ก็มึงทำตัวเองทั้งนั้น!!

อยากตายนักก็ไปฆ่าตัวตายที่อื่นสิโว้ย! มาตายในร้านคนอื่นให้เขาต้องเดือดร้อน

เพราะมึงได้ไงวะ! ทำผิดซ้ำซากอีกแล้วนะมึงอ่ะ ปัทโธ่! พวกกูขี้เกียจเก็บศพนะ!”


เปาสะดุ้งส่ายหน้ารัว ถอยหลังหนีพวกคนที่ขยับเท้าเข้าหา มันตะคอกกลับว่าน้ำ

“ไอ้บ้า!||||||||*|| หูหนวกรึไงวะ กูบอกว่าจะเผาร้านนี้! ไม่ได้จะฆ่าตัวตาย~

เรื่องอะไรกูต้องตายด้วย! ” แต่แล้วมันก็ต้องลื่นล้มก้นกระแทกอีกรอบ

เพราะน้ำมันที่เจิงนองพื้น เมื่อก้มดูตัวเองให้ดี... มันก็เข้าใจขึ้นมาทันที

ว่าเหตุใดน้ำจึงพูดเช่นนั้น ..เพราะตอนที่ทำถังน้ำมันตก น้ำมันได้กระเด็นหกใส่

ตัวมันด้วย แถมน้ำมันที่หกเลอะไปทั่วบนพื้น ยังเปื้อนติดตามเสื้อผ้า

และแขนขาของมันซ้ำอีกเมื่อตอนลื่นล้ม ขืนจุดไฟตอนนี้ เชื้อเพลิงอย่างดี

ก็คือตัวมันเอง!||||||||


เอสเห็นแล้วอดหัวเราะไม่ได้ คนหน้าหล่อทำท้าวเอว เดินเข้าไปใกล้อย่างระวังตัว

ก้มมองเจ้าคนสิ้นคิดด้วยใบหน้าหยามเหยียด

“เอาสิ! หึ! ถ้าจุดไฟตอนนี้ คงไม่ใช่แค่ห้องนี้ที่มันจะไหม้ภายในพริบตาหรอกนะ

หรือว่าแกโง่จนไม่รู้จริงๆว่าตัวแกมันจะติดไฟไปด้วย แล้วก็ไหม้ไม่เหลือซาก!

หึ... ไม่เคยได้ยินเหรอไอ้ที่เขาชอบเขียนไว้ตามท้ายรถพ่วงว่า วัตถุไวไฟน่ะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”


เจ้าวายร้ายตาเหลือก ก้มมองตัวเองหน้าซีด “อึก|||||||||||||||ฮึ่มมม!!!! โธ่เว้ย!!!!”

เปาได้แต่กัดกรามโกรธ แล้วเขวี้ยงไฟแช็คในมือใส่ดาราหน้าหล่ออย่างแค้นเคือง


แม้เอสจะหลบได้ แต่น้ำเห็นแล้วไม่ชอบใจเลย คนน่ารักหันควับไปจ้องหน้าเปา

อยากจะเข้าไปต่อยหน้ามันสักหมัด แต่เขาก็ต้องชะงักไป เมื่อชัยก้าวเข้าไปทำในสิ่งที่

เขาคิดไว้แทน..... ผลัคค!!!!

คุณเชฟหนุ่มหน้าเข้ม ต่อยหน้าเจ้าอดีตลูกจ้างอย่างเหลืออด ทั้งที่เขาไม่เคยคิดร้ายกับมัน

แต่มันกลับไม่ยอมเลิกรา จนถึงขั้นคิดจะทำลายร้านที่เขาสร้างมากับมือด้วยความรัก

ไหนจะเรื่องที่ปองร้ายกับเขาและเพื่อนรักอย่างน้ำอีก

“พอกันทีไอ้เปา! ข้าจะจับมึงส่งตำรวจให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป!”


เปาได้ฟังชัยตัดสินใจก็หน้าซีดหนักกว่าเดิม ถ้ามันต้องติดคุกแล้วใครจะดูแลแม่|||||||||

ในหัวของคนคิดชั่วมาตลอด เพิ่งจะนึกถึงหน้าแม่ตัวเองได้ก็ตอนนี้

“หยะอย่า!!! ||||||||||||||| อย่านะ!! อึก! ถะถ้า! ถ้ามึงจับกูส่งตำรวจ

กูจะบอกนักข่าวเรื่องเพื่อนมึงให้หมดเลย! กูยังมีหลักฐานเหลืออยู่กับตัว! อย่านะโว้ย!!”


“หา!!!?” เมื่อได้ยินเปาขู่มาอย่างนั้นทั้งเอส น้ำ และชัย ต่างต้องร้องเหวอ

เหมือนไม่อยากเชื่อหูขึ้นพร้อมกันทันที

น้ำถลึงตาว่าเปาด้วยความโกรธ “ นี่มึงยังมีอีกเหรอ!!!||||||||||||| ไอ้เลวเอ๊ย!”

เอสบอกให้น้ำใจเย็นๆ แล้วหันไปพูดกับเปา “แกคิดว่าจะโกหกเพื่อเอาตัวรอดเหรอ

มันไม่ได้ผลหรอกนะ คิดว่าพวกเราจะเชื่องั้นเหรอ ไหนล่ะหลักฐาน!?”

คนหล่อแบมือยื่นออกไปข้างหน้า ทำหน้าแน่ใส่ .. แต่แล้วก็ต้องชะงักหันไปมองหน้า

คนข้างกายทั้งสองที่ต่างก็ร้องอ้าว...ทำหน้าเหรอหราไปตามๆกัน

น้ำเกาหัวตัวเองถามเอส “มันโกหกเหรอ ผมก็เชื่อซะสนิท!”

ชัยปรบมือให้เอสสองสามทีอย่างทึ่งๆ “ ผมก็เชื่อซะสนิทเลย”

เอสต้องกรอกตาตัวเองไปมา ส่งซิกให้ทั้งสองช่วยกันรุมจ้องไอ้เปาแทนที่จะเป็นเขา||||||||||

แล้วเมื่อคนหน้าหล่อหันไปทวงหลักฐานยืนยันซ้ำ อีกฝ่ายจึงรีบเกาะเคาน์เตอร์ลุกขึ้นยืน

เปานึกขึ้นได้ว่าขยำรูปที่ตัดออกมาจากคลิปเพื่อเก็บไว้ใช้แบล็คเมล์เอส

ใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านหลังไว้ พอล้วงเจอก็ยิ้มดีใจ รีบดึงรูปออกมาคลี่

โชว์ให้เอสดูอย่างร้อนรน “นะนี่ไง!!! เฮ้ยยย!!!!|||||||||||||” โดยไม่ทันระวัง

เปาถูกเอสผลักให้ลื่นล้มลงไปอีกครั้ง แถมยังโดนดึงรูปใบสำคัญไปจากมือหน้าตาเฉย


ดาราหนุ่มแสยะยิ้ม “ หึหึหึ ขอบใจนะที่คืนให้ ก๊ากกกกก55555555!!!!!”

เห็นหน้าเหวอ เอ๋อแดกก่อนเจ็บใจสุดๆเอาหัวโขกกำแพงของเปาแล้ว น้ำเองก็พลอย

ร่วมวงตั้งหน้าตั้งตาขำก๊ากกับเอสไปด้วย

ชัยถอนใจอย่างโล่งอก ก่อนหันไปชี้หน้าเปาอย่างเอาจริง

“มึง! อย่าได้ริ คิดจะทำอะไรเพื่อนข้าอีก!! ไม่งั้นที่ที่มึงจะไป มันจะไม่ใช่คุก

แต่ข้าจะส่งมึงไปอยู่ในหลุมแทนนะไอ้เปา!!!”

น้ำปรบมือให้ชัยอย่างชอบใจ ก่อนจะแกล้งยุให้ไปขุดหลุมรอเลยดีกว่า

ไอ้เปากลืนน้ำลายมองไฟแช็คที่น้ำส่งให้ชัยแล้วร้องลั่น “ไม่เอาน๊ะ!!!!!!! ฮือออ!!!

คุณชัย!! คุณชัยครับปล่อยผมไปเถ๊อะ!!!!โฮ~~~~ผมกลัวแล้วค้าบบบบ!

อย่า! อย่า! อย่า! อย่าครับอย่าจุด! เดี๋ยวร้านไหม้!มันไหม้น้า~~! ปู้ดด!ฟู่ๆๆๆ!!||||||||||”

ชัยจุดไฟยื่นไปต่อหน้า เปาก็ตาลีตาเหลือกร้องลั่นเป่าดับอย่างหวาดผวา

คุณเชฟหนุ่มเจ้าของร้านขู่เจ้าวายร้ายจนหนำใจแล้วจึงเก็บไฟแช็ค พาเพื่อนๆเดินหนี

“มึงอยู่ในนี้ก่อนไอ้เปา อย่าคิดว่าข้าจะใจอ่อนให้อีก ไปสำนึกตัวในคุกเถอะมึง!”

ชัยว่าพลางดึงประตูปิด ขังเปาให้สติแตกอยู่ในห้องครัวใหญ่


........สามหนุ่มพากันออกมานั่งนอกร้าน

เอสกับน้ำต่างจับไหล่ชัยที่เอาแต่พูดขอโทษและขอบคุณ

“เกือบไป ดีนะคุณเอสหัวไว จับมันได้คาหนังคาเขาหลักฐานพร้อมขนาดนี้

มันดิ้นไม่รอดแน่ ขอบคุณมากนะครับ ขอโทษที่ทำให้เพื่อนต้องเดือดร้อนไปด้วยอีก...

ไม่ต้องห่วงนะครับคุณเอส คราวนี้หลักฐานเรื่องคุณกับน้ำก็ไม่มีแล้ว ผมจะแจ้งความแน่..”


เอสตบไหล่ชัยเบาๆบอกไม่ต้องคิดมาก ตอนนั้นเองที่น้ำกำลังจะอ้าปากพูดปลอบบ้าง

แต่ก็ต้องตาโต ตกใจรีบชี้ให้เพื่อนมองไปทางข้างหน้า เห็นโจ้วิ่งกระหืดกระหอบมา

ตะโกนเรียกเจ้านายมันมาแต่ไกล “คุณชัยยยยยยย!!! คุณชัยคร้าบบบบ!!! แย่แล้ว!

ช่วย! ช่วยด้วยเถอะครับ!!! โฮ~~~!!!~ คุณชัยคร้าบบบบ!!!!”


“มีเรื่องอะไรไอ้โจ้!?” ชัยรีบลุกยืนถามอย่างตกใจ โจ้ก้มตัวหอบหนัก

ก่อนเงยหน้าเหยเกขึ้นมองตาเจ้านาย กระอึกกระอักเล่าไปทำหน้าขอร้องไป

“แฮกๆคุณชัยครับ! ตอนนี้ลูกน้องไอ้พวกเสี่ยเต๋า! มันจับแม่ไอ้เปาไปแล้วครับ!!

ช่วยแม่ไอ้เปาทีเถอะครับฮืออ ผมสงสารป้าแก!ไอ้พวกนั้นมันสั่งให้ผมไปบอกไอ้เปา!

ถ้าไม่เอาเงินไปใช้หนี้แม่มันแย่แน่!! แฮกๆ แฮก..ตะแต่!|||||||||||||ไอ้บ้าเปา

มันหายหัวไปอยู่ที่ไหนก็รู้ฮืออออ!!! ผมได้แต่นึกถึงคุณ! โทรหาคุณก็ไม่ติด ไปที่บ้านคุณ

แม่บ้านเขาว่าคุณชัยยังไม่กลับ ผมก็เลยลองมาที่นี่ โชคดีจริงๆครับที่เจอ..แฮก แฮก..”


ชัยคลำหามือถือล้วงออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวเองดู ก็พบว่าแบ็ตหมด

เพราะมัวแต่วุ่นเลยไม่ทันได้สนใจ เรื่องที่เพิ่งได้ยินจากปากนายโจ้น่าตกใจไม่ใช่น้อย

อย่างไอ้เปาน่ะหรือจะมีเงินไปใช้หนี้ ช่วยแม่ออกมา..ที่โจ้ตามหาเขาแทนที่จะเป็นเปา

ก็คงเพราะคิดเหมือนกัน แต่...แล้วเขาจำเป็นต้องช่วยเหลือไอ้คนที่คิดร้าย ทำลายเขา

ไม่เคยสำนึกบุญคุณคนอย่างไอ้เปาด้วยหรือ................มันถูกแล้วหรือ..


เอสเห็นโจ้กระวนกระวาย ก็ถอนใจ ทำนิ้วโป้งชี้ไปทางข้างในร้าน แล้วพูดอย่างเซ็งๆ

“ถ้านายจะตามหาไอ้เปาล่ะก็....โน่น...โดนขังไว้ในร้าน.....ไม่ต้องทำหน้าตกใจเลย

รู้ไว้เลยนะว่าคนที่นายจะมาขอร้องให้ชัยช่วยเนี่ย เพิ่งจะถูกจับได้สดๆร้อนๆเลยครับ!

ว่าแอบเข้ามาที่นี่! มันจะมาเผาร้านนี้!รู้ไว้ด้วย!”


“หา!!!||||||” สิ่งที่ได้ยินทำเอาอึ้ง..

โจ้ได้แต่ก้มหน้าทรุดลงนั่งกับพื้น แล้วนิ่งไปพักใหญ่ …

เขารู้ว่าเพื่อนร้าย.. แต่แม่ของมันก็ดีต่อเขามาก จะให้นิ่งดูดายได้อย่างไร

“อึก|||||||||||ผมรู้ครับว่ามันทำเรื่องไว้มาก มันเลวยังไง!แต่แม่มันไม่เกี่ยวด้วยเลยคุณชัย

ปล่อยมันไปช่วยแม่เถอะนะครับ” เห็นโจ้ยังอ้อนวอนต่อ น้ำจึงขมวดคิ้วถาม

“โจ้! นายคิดว่าเพื่อนนายจะมีปัญญาหาเงินแสนไปใช้หนี้ตอนนี้ได้เหรอ!?”

โจ้ส่ายหน้าตอบ “ไม่เลยครับ ผมไม่คิดว่ามันจะมีปัญญาหรอก.. แต่ถ้าไม่รีบ

เกิดไอ้พวกเสี่ยเต๋ามันทำอะไรให้ป้าแกต้องช็อคขึ้นมาล่ะ!|||||||||| แกเป็นโรคหัวใจนะครับ

ขาดยาไม่ได้ด้วย.......ผมไม่รู้จะพึ่งใคร(หันไปหาชัย)... คุณชัยครับ ช่วยป้าแกด้วยนะครับ

... อึก...ขอยืมเงินก่อนได้มั้ยครับ ผมรู้ว่าแค่ลำพังหนี้ส่วนของผมที่คุณช่วยออกให้ก่อน

ก็มากจนไม่รู้จะมีปัญญาใช้คืนหมดเมื่อไหร่...แต่!ผมสัญญา! จะเป็นคนใช้หนี้คืนแทนเอง

...ป้าแกก็เหมือนแม่ผมอีกคน..ฮือออ!!!! ผมกลัวป้าแกเป็นอะไรไปฮืออ!!!

ป้าเป้าแกน่าสงสารมาก....คุณชัยครับ ต่อให้ต้องใช้หนี้คืนคุณทั้งชีวิตผมก็ยอม!!!

ช่วยด้วยนะครับ!!!!” ทุกคนยืนมองโจ้ที่นั่งร้องห่มร้องไห้ ยกมือไหว้ชัยอย่างน่าสงสาร

เอสกับน้ำต่างถอนใจ มองหน้ากันแล้วหันไปมองชัยที่ยืนนิ่ง ปล่อยให้ชัยตัดสินใจ

“พอเถอะไอ้โจ้ ยังไงข้าก็ปล่อยไอ้เปาไปไม่ได้หรอก ตราบใดที่มันยังไม่มีสำนึก

อยู่อย่างนี้น่ะ!......เฮ้อ..ทำไงได้วะจะแจ้งความก็ไม่ได้ ดันเป็นหนี้พนันกันอย่างนี้

พวกเสี่ยนั่นก็มีอิทธิพลน่าดูซะด้วย...เฮ้อ....” ทุกคำที่พูดเล่นเอาคนมาขอความช่วยเหลือ

หน้าถอดสี แต่ประโยคหลังที่เจ้านายพูดต่อมาก็ทำให้สีหน้าเปลี่ยนได้ในพริบตา

“เอ้า!! ไอ้โจ้! มึงอย่ามัวนั่งร้องไห้อยู่เลย เฮ้อ! ไป! ไปกดเงินกันก่อน!

แล้วรีบพาข้าไปช่วยแม่ไอ้เปา!”

ชัยพูดอย่างหนักแน่น สีหน้าแววตาที่จริงจัง ทำให้โจ้ซึ้งใจถึงกับเข้าไปกอดขาร้องไห้โฮ

ตะโกนก้องอย่างดีใจสุดๆ “ขอบคุณครับ!โฮ~~~!!!! ป้าเป้ารอดแล้ววววฮืออ!”

คุณดาราหน้าหล่อกับคุณผู้ช่วยหน้าหวานที่พ่วงตำแหน่งคนรัก ไม่ได้คัดค้าน..

ถ้าเห็นแก่มนุษยธรรม... พวกเขาคิดว่าชัยตัดสินใจถูกต้องแล้ว


“เฮ้ย! เอส!” อยู่ดีๆน้ำก็กระซิบทำเสียงตกใจ เรียกให้เอสพลอยตื่นเต้นตาม

“อะไรครับ!?” ทั้งสองคนกระซิบกระซาบคุยกันขณะที่โจ้ยังกอดขาชัยแหกปากร้องดีใจ

“เรื่องชัยเนี่ย คุณว่ามันคล้ายๆพล็อตไอ้ละครเรื่องก่อน ที่คุณบอกปฏิเสธเขา

ไม่ได้รับเล่นเพราะงานมันล้นมั้ย ว่ารึเปล่าเอส! ”

“......ละครเรื่องก่อน?.........อ๋อ.....เรื่องเทพบุตรวันเดียวน่ะเหรอ?....เฮ้ยเออ! ฮะฮะ!!

ก็จริงเนอะคุณจำแม่นดีจัง ผมเล่าให้ฟังแค่ครั้งเดียว..แต่...มันก็ไม่ตรงกันนักหรอก

ถ้าเป็นในละครนั่น เพื่อนคุณต้องตายตั้งแต่โดนจับตัวไปแล้วฮะฮะฮะ”

“เพื่อนผมเนี่ย มันดีเกินไปรึเปล่านะ.. ดูผมสิ.....แม้แต่ตอนนี้...บอกตรงๆนะ

คนที่ทำร้ายผมไว้.........ยังไงผมก็เกลียดอยู่ดี”

“น้ำ! ผมเคยบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเกลียดใคร! ผมไม่อนุญาตนะ!”

“คุณบ้ารึเปล่าเอส..||||||||| มายุ่งอะไรด้วยเล่า!”

“ก็คิดดูสิ! เมื่อก่อนคุณเกลียดผมอย่างกับอะไรดี! ตอนนี้หลงรักหัวปักหัวปำเลย!555”

“ประสาท!/////*//ไอ้โรคจิต!”

“เอาน่า...........หึ.....ดูอย่างไอ้พี่เทมของคุณสิ.... คุณยังทำดีกับเขาได้เลยน้ำ

คุณน่ะมีดียิ่งกว่าที่คุณคิดนะ....หึหึ....เรื่องอะไรๆ..ดีๆของคุณ เรื่องนี้ผมรู้ดีที่สุด/////55”

“..........////////*//...มันหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่วะ...”

“ก็เรื่องของดี! เอ๊ยความดีของคุณไงครับน้ำ!!!”

“ไอ้คนทะลึ่ง!/////*// เดี๊ยะเหอะ! ...เฮื่อย~กับไอ้พี่เทมน่ะยังพอทำใจได้...แต่

บอกตรงๆจากใจเลยนะกับพ่อมันนี่....ยังอยากฆ่าให้ตายเหมือนเดิมว่ะ! -*- ”

“คนอะไร///// แม้แต่ตอนบ่นอยากฆ่าคน ยังน่ารักเลยนะเนี่ย”

“ฮึ่ม!ไอ้เพ้อเจ้อ! มันใช่เวลาเล่นป่ะเอส!”
(ทำไมกูต้องเขินไอ้มุกเสี่ยวๆของมึงทุกทีเลยฟะ!/////*//)

“ถ้าผมจำไม่ผิด คนเริ่มออกนอกลู่นอกทางก่อนนี่คุณนะ..”

“เหรอ!” ....ทุบหัวไหล่คนรักหน้าหล่อเข้าให้

“โอ้ย!55555”

“หัวเราะอะไรเล่า! ไปๆ!! ไปกันได้แล้ว! เฮ้ยชัยเดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อนนะ!”

น้ำหันไปขอติดสอยห้อยตามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง แน่นอนเอสไม่อยากให้ไป

แต่คนดื้อก็ดื้อเหลือเกิน เถียงกันไม่นาน ผลสรุปจึงออกมาว่าไปด้วยกันทุกคนหมดเรื่อง


“เดี๋ยวว...ว!!!!”

ตอนนั้นเอง ...ขณะที่เท้าของทั้งสี่คนกำลังจะก้าวเดิน.... เสียงจากด้านหลัง

ที่ตะโกนลั่นและสั่นระริกด้วยเพราะ..สะเทือนใจ

ทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างตกใจจนเหวอ ต้องหันไปมองกันเป็นตาเดียว

เสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าของเรื่องที่ก่อเหตุไว้มากมายนั่นเอง


..เปายืนกำมือกัดฟันจนสั่น......พยายามไม่ปล่อยให้ตัวเองสะอึกสะอื้น..

มันใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่นองหน้า แล้วค่อยๆทรุดตัวลงคุกเข่า..ก้มหน้า..

ยกมือของมันขึ้นพนมไหว้ขอโทษผู้มีพระคุณ.......ด้วยความเสียใจ...

“ผมขอโทษ!!!”

เป็นเพราะเคยแอบงัดแงะประตูห้องครัวเพื่อขโมยของไปขายอยู่หลายครั้ง

เปาจึงใช้มีดในครัวหาทางงัดหนีออกมาได้! แต่มันไม่เคยคิดเลยว่าจะออกมาได้ยิน

และได้เห็นเรื่องทุกอย่างที่เพิ่งเกิดเมื่อครู่ ... คนที่มันทั้งดูถูก ทั้งชิงชัง

ไม่เคยจริงใจ และจ้องแต่จะทำลายเขาทุกหนทางเพื่อความสะใจของตัวเอง...กลับ

ยอมช่วยเหลือคนที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าอย่างแม่ของมัน!..

แม่ที่รักและคอยดูแลมันมาตลอดไม่ว่ามันจะทำตัวเลวร้ายยังไง .... ทั้งชีวิตนี้

เปามีเหลือแค่แม่คนเดียว... แต่มันกลับทำผิดพลาด ทำให้แม่ที่รักมันยิ่งกว่าอะไร

ต้องเดือดร้อน ต้องตกอยู่ในอันตราย....มันไม่มีปัญญาช่วยอะไรแม่ได้เลย

เที่ยววิ่งวุ่นทำร้ายคนอื่น.... โดยที่ไม่รู้ตัวว่าแม่ของตัวเองกำลังถูกทำร้าย

เพราะความโง่เขลา และความอิจฉาริษยาของตัวมันเอง

คำที่ใครๆตราหน้ามันว่าเลว..มันไม่เคยรู้สึกว่า คำนั้นจะทำให้เจ็บได้สักเพียงใด

..กระทั่ง.........วินาทีนี้ .........

ที่มันรู้ซึ้งแล้วว่าตัวเอง.. เลว..แค่ไหน


“ฮืออออผมขอโทษ!!! คุณชัยครับผมขอโทษษ!!!!โฮ!!!ไอ้โจ้! กูขอโทษ!!!!

พวกคุณ!! ผมขอโทษ!!!!!! แม่!!! แม่!!!ผมขอโทษษษษษษ!!!!แม่!!!ฮือออ!!!!”

เปาไหว้ทุกคนแล้วแหกปากร้องไห้ก้มลงกราบกับพื้นต่อหน้าทุกคนที่ยังยืนตะลึง


โจ้สะอื้นได้สติก็รีบถลาเข้าไปกอดเปา ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน

“โฮ!!!ไอ้เปา!!! แม่มึงงงงงงง!!!!”

“ไอ้โจ้!มึงไม่โกรธกูเหรอ!?โฮ!!!!”

“กูลืมง่าย! กูโง่! ไม่เป็นไรหรอกไอ้เชี่ยยย!!!!โฮ!!!มึงกลับตัวซะนะไอ้เชี่ยเปา!

“กูไม่คิดเลยว่ามึงจะดีกับกูมากขนาดนี้!ฮืออไอ้โจ้! มึงดีกับกูมาตลอดกูขอโทษ!!!”

“มึงคงไม่เคยรู้สินะ ว่าเงินที่มึงยืมกูไปซื้อยาให้แม่มึงทุกครั้งน่ะ ความจริงแล้ว

กูขอยืมคุณชัยมาอีกทีทุกครั้งเลยนะไอ้บ้า!!!โฮ!!! กูรู้ว่ามึงเกลียดเขา

กูเลยไม่เคยกล้าบอกมึงอ่ะกลัวมึงไม่รับเงิน! ฮืออไหนจะเรื่องอีหนิงแฟนเก่ามึงอีก!

มันไปจากมึงเพราะมันไม่เคยรักมึงเลย! มันกะจับคุณชัยแต่แรกแล้ว แต่คุณชัยเขา

ไม่เล่นด้วย เขาไม่อยากให้มึงเสียใจเลยไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ตอนนี้หนิงมันไปเป็น

เมียน้อยเสี่ยเต๋าแล้ว! พวกคนที่ตลาดเขาลือกันให้แซ่ด รู้บ้างมั้ย!!คนที่ดีกับมึงที่สุด

ก็คือคนที่มึงคิดแต่จะเล่นงานเขานั่นแหละไอ้เพื่อนโง่!โฮ!!!”


“ฮึก.........มึงพูดจริงเหรอ.........ฮือออออออ..เออกูมันโง่จริงๆ”

ยิ่งได้ยินความจริงจากปากโจ้อย่างนี้ เปายิ่งน้ำตาไหล

ไม่รู้จะชดใช้คืนให้ชัยอย่างไรดีกับสิ่งที่มันทำเนรคุณไว้มากมายตลอดมา

ไม่รู้จะเอ่ยถ้อยคำใดได้นอกจาก..

“คุณชัยครับ..ผมขอโทษ!!!ฮือออผมขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เปาเดินเข้าไปใกล้ ทรุดตัวลงกราบชัยเอาหัวโขกพื้น กราบแล้วกราบอีกทั้งน้ำตา

..แต่มันคงสายไปแล้วใช่มั้ย


เอสกับน้ำส่งยิ้มน้อยๆให้ชัยที่หันมามอง.. เพื่อนๆยิ้มพยักหน้าให้กันอย่างเข้าใจ

ความแค้นมีแต่คอยเผาใจให้ทรมาน.. ทุกคนต่างรับรู้ถึงผลลัพธ์ของมันเป็นอย่างดี

ไม่เคยมีอะไรดีสักอย่าง.......แล้วหากว่าพวกเขาอยากอยู่อย่างมีความสุข ..

การให้อภัยมันคงไม่ยากเกินไป..........ถ้าเขาจะทำ...


คุณเชฟหนุ่มก้มมองผู้สำนึกผิดแล้วถอนใจก่อนพูด..

“เฮ้อ..เอาจริงๆแล้วข้ายังไม่หายโกรธหรอกนะ ไอ้เรื่องที่ผ่านมา

เดี๋ยวมีคิดบัญชีย้อนหลังยาวแน่มึง! ฮึ่ม!..แต่ตอนนี้ต้องไปช่วยแม่มึงก่อน..”

“ขอบคุณครับคุณชัยยยยยยยยยยย!!โฮ~~~~~!!!!!!”

“เหวออออออออ!|||||||” ชัยต้องร้องเหวอล้มก้นจ้ำเบ้า เพราะเจ้าลูกน้องทั้งสองคน

ฟูมฟายร้องไห้เหมือนเด็กสามขวบ รุมกันกระโจนเข้ามากอดทับเขาด้วยความดีใจ..


ทั้งเปาและโจ้แข่งกันตะโกนแหกปากให้ลั่น “ผมร๊ากกคุณชัยที่สุดในโลกกกกกก!!!!”

ส่วนชัยก็ได้แต่ส่ายหน้าหนีน้ำมูกน้ำตาของเจ้าพวกนั้นแบบ...แหยงๆ.. ||||||||||

“ปล่อยข้า! ||||||| ข้าไม่ได้ชอบผู้ชายโว้ยยยยย~~!!!!”

ได้ยินอย่างนั้นเอสกับน้ำที่ยืนดูถึงกับหัวเราะก๊าก

“ฮะฮะฮะ!!! ฮะฮะฮะฮะฮะฮะ...”

…………………

…………..

…..



+++++++++++++++++++++++++++++++++++





สามวันผ่านไป...

ใกล้ถึงวันกำหนดกลับกรุงเทพแล้ว แต่ทุกคนก็ยังสนุกสนานที่รีสอร์ท

แม้จะเกิดเรื่องราวมากมาย แต่หลังเรื่องร้ายผ่านไป กลุ่มเพื่อนยิ่งรักใคร่กลมเกลียว

ชัยพาเพื่อนๆเที่ยวทุกวัน เหล่าดารางานล้นที่เหลือวันว่างอีกไม่กี่วัน

บ่นยังไม่อยากกลับบ้านกันเป็นแถว...


“เย็นแล้วเหรอเนี่ยเร็วจังเว้ย...เอ๊ะ?...มีใครเห็นไอ้พี่เทมกับไอ้กรบ้างรึเปล่า?”

น้ำขมวดคิ้วคิดพูดขึ้นมากลางวงสนทนา.......

หลังจากที่ช่วยชัยหอบขนมจากร้านมาให้เพื่อนๆชิม อยู่ๆน้ำก็เพิ่งรู้สึกตัว

ว่าเทพพิชัยกับกรหายตัวไปด้วยกันสองคนได้พักใหญ่แล้ว

[tsktonight]

ตอนที่ 75 โดนจับได้...(2)





“เย็นแล้วเหรอเนี่ยเร็วจังเว้ย...เอ๊ะ?...มีใครเห็นไอ้พี่เทมกับไอ้กรบ้างรึเปล่า?”

น้ำขมวดคิ้วคิดพูดขึ้นมากลางวงสนทนา.......

หลังจากที่ช่วยชัยหอบขนมจากร้านมาให้เพื่อนๆชิม อยู่ๆน้ำก็เพิ่งรู้สึกตัว

ว่าเทพพิชัยกับกรหายตัวไปด้วยกันสองคนได้พักใหญ่แล้ว




ทุกคนพากันอดนึกแซวไปต่างๆนาๆไม่ได้ แต่แล้วต่อมาไม่กี่อึดใจทั้งคู่ก็กลับมา

พร้อมใครบางคน ...ทำเซอร์ไพร์สให้ทั้งกลุ่มต้องประหลาดใจ..

และทำเอาบางคนวี๊ดว้ายกระตู้วู้วุ่นวาย

“ว้ายยยย/////คุณหมอเรียวววว! มาหาก๊อปเหรอค้า~!” ดาราหน้านวลร่างบึกวิ่งปรี่ไป

เกาะแขนคุณหมอหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นสุดเท่ อย่างไม่เก็บอาการแอบสาวอีกต่อไป

ถึงหมอเรียวจะรู้ล่วงหน้ามาจากเทพพิชัยบ้างแล้วเรื่องตัวจริงของก๊อป

แต่มาเห็นกิริยาสดๆแบบนี้ก็เล่นเอาเหวอเอ๋อฮาไปเหมือนกัน

ก๊อปดีใจออกนอกหน้าจนเพื่อนๆพากันส่ายหน้าหัวเราะ

แต่คนโดนขำกลับชม้ายชายตา ชำเลืองไปมองทางคู่รักคู่ใหม่แล้วแกล้งทำหน้าริษยา

แต่ก็ดูเหมือนระริกระรี้ชอบใจอยู่ในที.. ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยเอ่ยแซวอย่างอดไม่ได้

“หืมมม! ที่แท้น้องกรกับคุณเทมก็แอบไปรับคุณหมอมานี่เอง ....แหมตอนแรก

ไอ้เรารึก็เห็นว่าหายกันไปสองต่อสอง!นานสองนาน!....นึกว่า...คิกคิกโฮะโฮะอร๊ายย!///”


“นึกว่าอะไรพี่ก๊อป!/////*// พี่ไม่ต้องมานึกอะไรเลยครับ! ไม่มีอะไรซะหน่อยอ่ะ!

ไม่ได้ไปแวะทำอะไรที่ไหนกันทั้งนั้นเลยน๊ะ!ก็ผมกับพี่เทมไปรับคุณหมอเรียว

ที่หน้ารีสอร์ทไง๊!!จริงจริ๊งง!! ///คิดอะไรกันน่ะครับ!บ๊า~!!!พี่ๆอย่ามองผมอย่างนี่ซี่!

ไม่ใช่น๊า! ผมเปล่า!!” ดาราหน้าใสรุ่นน้องโบ้ยปัดป่ายมือไม้วุ่นวาย ว๊ากสวนทันควัน

ด้วยความเขินแบบเก็บอาการไม่มิด เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตข้างๆเลยได้ขำมากกว่าใคร

กับอาการร้อนหน้าร้อนตัวของเด็กหนุ่ม (ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย555 หน้าแดงไปถึงหูแล้ว

เขาจะรู้กันหมดก็เพราะนายนี่แหละ55)


..เห็นหน้าคุณหมอหล่อล่ำแล้วนอกจากน้องก๊อป ก็คงมีแต่บิวที่เขินอายเป็นพิเศษ...

ก็สายตาที่ส่งมาหาเธอนั้นมันพิเศษกว่าใคร////

เรียวยิ้มทักทายทุกคนอย่างเขินๆ “สวัสดีครับทุกคน ผมขออนุญาตตามไอ้เทมมันมา

เที่ยวด้วยคนนะครับ พอดีผมต้องเคลียร์งานที่โรงพยาบาลก่อน เลยไม่ได้มาพร้อมมัน

เอ่อยังไงสองวันนี้ ผมก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคนนะครับ55”

ทุกคนต่างส่งยิ้มและทักทายเรียวอย่างต้อนรับ


แล้วน้ำก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า......... เขาน่าจะเล่นอะไรสนุกๆกับเพื่อนๆซะหน่อยนะ

ดังนั้นน้ำจึงเสนอให้ทุกคนจับคู่ เล่นก่อปราสาททรายแข่งกันอย่างครื้นเครง!

โดยการหลับตาชี้นิ้วจับคู่มั่วๆของน้ำ จึงได้คู่แข่งขันออกมาดังนี้

เอสคู่กับเทม เรียวคู่กับบิว กรคู่กับก๊อป และน้ำคู่กับชัย..

รางวัลที่หนึ่งคือ คู่ที่ชนะ จะสั่งให้ทุกคู่ที่แพ้กินอะไรเป็นอาหารเย็นวันนี้ก็ได้!

และห้ามบิดพลิ้ว!!... (งานนี้เบี้ยวมีเจอจับยัด)


หลงกลหน้ามืดทำสัญญาซาตานกันไปแล้ว ทุกคนต่างก็คิดอยากแกล้งเพื่อนจนตัวสั่น(55)

“ชิ! น่าเบื่อที่สุดเลย!! ทำไมน้องก๊อปไม่ได้คู่กับคุณหมออ่ะ” ก๊อปทำหน้างอบ่น

ส่วนกรที่โดนจับให้เป็นคู่ด้วยก็ได้แต่แอบหันไปบ่นลับหลังก๊อปเบาๆ(กลัวก๊อปได้ยิน)

“....นั่นสิน่าเบื่อ ทำไมผมต้องคู่กับพี่ก๊อปด้วยอ่ะ...” เจ้าหนูกุ้งแห้งหน้าใสแอบมองไป

ทางคุณแฟนหนุ่มลูกครึ่งร่างใหญ่....เจอทางนั้นหันมายิ้มหวานให้พอดี..

///// เล่นเอาหลบตาแทบไม่ทัน... “////พี่เทม!/////...ฮึ่ม~/////ยิ้มอะไรของเขาวะ////”

เรื่องที่ทำให้ฝ่ายนั้นยิ้มแก้มปริ... คงไม่ใช่เรื่องที่ได้จับคู่เล่นก่อทรายกับเอสแน่..

แต่เจ้าตัวเดาว่าไม่พ้นเป็นเพราะกำลังนึกถึงเรื่องดีๆ ที่พวกเขาจะมีร่วมกันหลังจากนี้


.....เทพพิชัยคุยเรื่องอนาคตกับกรไว้...พวกเขาจะร่วมมือกันกล่อมพ่อแม่ของแต่ละฝ่าย

อยากทำให้พวกผู้ใหญ่ยอมรับและเข้าใจความรักของพวกเขาอย่างถูกต้อง.....

ไม่ถึงกับต้องประกาศให้ทุกคนรับรู้ ขอแค่พ่อแม่เข้าใจก็พอแล้ว..

แผนที่วางไว้ก็คือ แผนน้ำเซาะทราย.... ต่างฝ่ายต่างเข้าไปคลุกคลีสนิทสนม

กับครอบครัวของอีกฝ่าย เพื่อให้ผลที่สุดพวกเขาจะได้รับการยอมรับอย่างไม่มีอคติใดๆ///

แม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็อยากมีรักที่จริงจัง และอยู่ด้วยกันนานเท่านาน..


...นอกจากคู่ก๊อปกับกรแล้วยังมีอีกคู่ที่ท่าทางไม่ค่อยพอใจคู่หูของตัว...เอสกับเทม

แค่หันมาเจอหน้ากัน ทั้งคู่ก็ทำหน้าเบื่อโลก เหมือนคนได้กินแต่มาม่ามาสามเดือน..

มองหน้ากันแบบไม่เต็มตา เห็นหน้ากันแล้วต่างก็หันไปทางอื่น ถอนหายใจแบบเซ็งๆ

... “เฮ้อ||||||||||” เพราะต่างฝ่ายต่างอยากจับคู่กับแฟนของตัวเองมากกว่า..


ในเมื่อบ่นไปก็เปลี่ยนคู่ใหม่ไม่ได้เพราะน้ำไม่ยอมให้เปลี่ยน...ทุกคู่จึงเริ่มลงมือ

ก่อทรายให้เป็นรูปเป็นร่าง ปลุกปั้นกันขยันขันแข็ง...

แล้วจู่ๆ เอสก็ร้องบอกให้ทุกคนหยุด ก่อนจะเดินตรงไปถามน้ำอย่างข้องใจ

“น้ำ...แล้วจะตัดสินกันยังไง?”

น้ำยิ้มบอก “ผมก็เป็นคนตัดสินไง!”

“หา!? ได้ไง!?ไม่เอา! งี้คุณก็ขี้โกงได้สิครับ!|||||||||| คุณตัดสินไม่ได้หรอก

ในเมื่อคุณก็แข่งด้วยแบบนี้ นอกจากคุณจะสละสิทธิ์”

“อ้าวแล้วงั้นจะให้ใครตัดสินล่ะ ถึงจะไม่ขี้โกง! ก็เล่นกันทุกคนอ่ะ!

ใครก็ต้องเข้าข้างตัวเองทั้งนั้นแหละ ....ยกเว้นผมอ่ะ!” หนุ่มน่ารักอมยิ้มยักคิ้วให้สองที

“โห....ผมว่าคุณแหละตัวอันตราย..ตัวขี้โกงเลยล่ะ|||||||||” ยังไงเอสก็ไม่ยอมให้น้ำตัดสิน


แล้วจู่ๆภาษาไทยสำเนียงเพี้ยนบรรลัยอันแปร่งหู ก็ทำเอาทั้งหมดชะงัก หันไปมอง

“ซ่าหวาดดีคราบ! ฮ่าฮ่าฮ่า โอ้! เย็นดีที่ได้รู้จักคราบ!”

เจอคุณฝรั่งหัวทองตัวเป็นๆส่งยิ้มแป้นแล้นทักทายสุดแสนจะเฟรนด์ลี่

หน้าตาดูดีใช่หยอก จมูกโด่งคมคายผิวขาวจั๊วะ กล้ามเป็นมัด ตาเป็นประกาย

กรามเหลี่ยมแบบผู้ชาย......สเปคน้องก๊อปเขาล่ะ

ดาราหน้านวลออกตัวแรง รุดเข้าไปเช็คแฮนด์ก่อนใครเพื่อน..ส่งสายตาปิ๊งๆ

ให้เพื่อนใหม่จากต่างแดนที่หัวเราะร่า

“เย็นดีน่ะคราบ~///// ปมชื่ออเล็กซ์คราบ ฮะฮะ พวกคุณเล่นอาไรกันดูสนุ๊ก?

ขอให้ปมเล่นอันนี่..เอิ่ม..ได้ม้า..คราบ!?” คุณฝรั่งแนะนำตัวขอร่วมวงก้มหัวนอบน้อม

น้องก๊อปหัวเราะระริกทั้งที่ยัง..งงๆ

“อุ้ยอยู่ทะเลลมก็เย็นอย่างนี้แหละค่า~สวัสดีค่ะชื่อก๊อปค่า!////

พวกเรากำลังเล่นก่อปราสาททรายกันอยู่ค่ะ โฮะๆ ไม่ได้เล่นสนุ๊ก

แล้วที่นี่ก๊อปก็ไม่เคยเห็นหน้าม้าสักตัวเลยนะคะ555 //////”

พ่อหนุ่มหัวทองทำหน้างงกลับ เดือดร้อนต้องคุยกันเป็นภาษาอังกฤษพอเข้าใจได้

จึงรู้เรื่องว่าเขาอยากเล่นด้วย...


“นังก๊อป! หล่อนไม่เก็บอาการเลยเหรอยะ!?” บิวเลียบๆเคียงๆเขยิบมาใกล้กระซิบถาม

ดาราหน้านวลกลับหัวเราะร่า “วุ้ย!โฮะๆๆเจ้คะ! ยังไงคุณหมอเขาก็สนแต่เจ้อ่ะ!

ปล่อยก๊อปไปเถอะนะคะเจ้คะ!!!///// ว้ายยอเล็กซ์ขา~~~ โตมาด้วยอะไรอ่ะทำไม

น่าร๊ากกกก ยัวร์สมายเวรี่ไนซ์ม๊ากมาก!”

ดาราสาวทำตาค้อนเพื่อนรุ่นน้องที่กำลังลั่นล้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มอาย

สายตาของคุณหมอหนุ่มซึ่งรู้ได้ไม่ยากว่าคอยแอบมองเธออยู่//////


เพื่อนๆปรึกษากันทางสายตา คนน่ารักเป็นตัวตั้งตัวตีหัวเราะคิกคักรีบร้องบอกว่า

“โอเคเพ่!!!555 รู้แล้วว่าจะให้ใครตัดสิน!”

และตามมาด้วยเสียงปรบมือกรี๊ดกร๊าดดีใจของน้องก๊อป

(ทะเลนี่มันดีจริงจริ๊งงงงงงง////////โฮะโฮะโฮะ )


……..

….

..ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง.. คุณฝรั่งเพื่อนใหม่ตกลงเป็นกรรมการตัดสินให้

มาเที่ยวเมืองไทยหนนี้น่าตื่นเต้นยิ่งกว่าหนไหน ไม่คิดว่าเขาจะได้รู้จักกับคนดังของไทย

อเล็กซ์นั่งอมยิ้ม ขำคิกคักสร้างปราสาททรายเล่น แต่ก็คอยหันไปมองของคนอื่น...

แล้วก็หัวเราะ.... ปราสาททรายของเขาก็แค่ทำเล่น แต่คนอื่นๆทำกันเอาจริงเอาจัง

เพราะต้องการผลแพ้ชนะ....


แต่ละคู่ช่วยกันสร้างปราสาททรายอย่างเต็มที่

แต่..บางคู่ก็ไม่ลงรอยกันเท่าไหร่นัก..

เอสกับเทมนั้นเหมือนแข่งกันสร้างมากกว่าร่วมมือกัน

น้ำที่หมายจะคว้าที่หนึ่ง เดินสำรวจฝีมือคู่แข่งแล้วก็ได้หัวเราะร่วน

“พรืดดดดฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!! ปราสาทห่าไรเนี่ย! เฮ้ยเอส! ทำไมฝั่งที่คุณทำมันออกมา

ไม่เห็นจะเหมือนกับฝั่งของไอ้พี่เทมเลยล่ะ!?ฮะฮะ!! ไอ้ข้างหน้าที่คุณทำมันเหมือน!

เหมือน~หัวปลาทู!ฮ่าฮ่าฮ่า! แต่ไอ้ข้างหลังที่ไอ้พี่เทมทำอย่างกับก้อนถ่านไฟฉ่ายอ่ะ

ก๊ากกกกกฮ่าฮ่าฮ่า!!! เตรียมตัวแดกน้ำทะเลกันได้เลย คนชนะน่ะยืนอยู่ตรงนี้ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”


ได้ยินคนน่ารักเยาะเย้ยเอสกับเทมก็หันมามองหน้ากัน แล้วก้มมองผลงานของตัวเอง

พวกเขาเล่นทำแบบไม่ปรึกษากันเลย มันก็ย่อมออกมาไปคนละทิศละทางกันอยู่แล้ว

แต่พอลองหันไปดูผลงานของคนที่มายืนหัวเราะพวกเขาบ้าง....

เห็นสภาพแล้วทั้งคู่บอกได้คำเดียวว่า.......ช่างกล้าเนอะ!|||||||||||||


เอสหัวเราะหึ ในลำคอ ส่ายหน้าให้กับกองทรายของน้ำ ขมวดคิ้วทำเก็กหน้าหล่อ

อย่างวางมาด แล้วลุกขึ้นเดินไปพูดใกล้ๆน้ำที่ยืนกอดอก อมยิ้ม

“เอ่อ.......ขอโทษนะครับ...ไม่ทราบว่า....เอ่อ~ไอ้นั่นน่ะ..นั่นนะนั่นๆ..หึหึหึฮะฮะ!!

อะไรไม่ทราบครับ!ฮะฮะฮะ!!!นี่คุณ! เราเล่นสร้างปราสาททรายนะครับ!

ไม่ใช่กองขี้!!!ก๊ากกกกกกกกฮะฮะฮะ!!!ฮะฮะฮะ!!!”


น้ำสะดุ้งหันไปมองผลงานของตัวเองที่ยังเละๆเทะๆ แล้วเม้มปากเจ็บใจเถียงเอส

“ก็!//////*// ก็! ก็มันยังไม่เสร็จดีอ่ะ!!! ฮึ่มม! ยังไงของผมก็ชนะ! ไม่เชื่อคอยดู

ฮ่ะฮ่า!! คุณไม่ต้องมาทำอวดดีหัวเราะของผมหรอก ผมคิดไว้แล้วว่าฝรั่งน่ะ!

มันต้องชอบพวกวัดวาอารามของไทย!”

เอสรีบสวนถามทันที “เฮ้ยนี่คุณกล้าเรียกไอ้กองนี่ว่าปราสาท!เหรอ!ก๊ากกกก

รูปร่างอย่างกับอุนจิไม่มีผิด!ก๊ากกกกกก555”

คนหน้าหล่อยื่นหน้าไปหัวเราะใกล้ๆ คนน่ารักจึงผลักอกให้ถอยหนี

เทพพิชัยเห็นน้ำหน้าเหวอเมื่อโดนเอสหัวเราะเยาะเอาบ้าง ก็รีบก้มหน้าซุกหัวไหล่ตัวเอง

เจ้ากล้ามโตกลั้นขำเสียแทบแย่ คอยหลบตากับน้ำที่หันมาทำหน้าขู่เขาไม่ให้หัวเราะ

แต่คนอื่นๆพากันหัวเราะให้ร่วน


“โอ้! สุดยอดเลยคราบ ช่างเป็นกองขี้ที่เหมือนมากชิงๆ!!” อเล็กซ์ปรบมือให้น้ำ

ทำหน้าทึ่งในศิลปะ เล่นเอาทุกคนฮาลั่นหนักกว่าเดิม น้ำจึงหันไปเล่นงานเอส


“ไอ้เอส!//////*//ไอ้บ้า!!! อย่ามาหัวเราะนะก็บอกว่ามันยังไม่เสร็จไง!”

“จะไม่ให้หัวเราะได้ไง! ก็คุณทำกองขี้ทำไมน้ำ!!!?อ๊า~~ฮะฮะฮะฮะฮะ”

“ไม่ใช่โว้ย!!!//////*// นี่มันเจดีย์ชเวดากองเว้ย!!!”

“เฮ้ย! ฮะฮะฮะ!!! ตรงไหน!ฮ่าฮ่า!! แล้วไอ้ที่บอกนี่มันวัดไทยตรงไหนของคุณเนี่ย

ฮ่าฮ่าฮ่า!!!” เอสขำเสียหน้าแดงก้มลงไปนั่งกลิ้งกับพื้นทราย เพื่อนๆก็พลอยหันมา

หัวเราะกันให้ครืน น้ำอายหน้าแดงเลยเตะหน้าแข้งเอสแก้โมโหไปหลายที

เจ้ารูปหล่อเขาก็ไม่หลบเสียด้วย ปล่อยให้คนรักลงไม้ลงมือเสียให้พอใจ

แต่เห็นน้ำยังไม่หายหงุดหงิด เตะแข้งขาเขาไม่เลิกเสียที จึงลุกเดินหนีอย่างขำๆ..

ถึงอย่างนั้นหนุ่มน่ารักก็ยังไม่ยอมเลิกไล่ตามเตะตามเหยียบขาคุณดาราหน้าหล่อ

เขาจะต้องแก้แค้นที่เอสบังอาจมาดูถูกฝีมือแชมป์สร้างปราสาททรายเก่าอย่างเขา

(ก็เคยได้เพราะโกงเขามาล้วนๆอ่ะนะ – ข้อมูลจากนิกกี้...)


“เฮ่ๆ!! นี่! คุณ! ฮะฮะฮะ โอ๊ยผมเริ่มเจ็บจริงแล้วนะน้ำ!ฮะฮะฮะ//// เอ้าๆนี่ถ้าไม่เลิก

เดี๋ยวผมเอาคืนบ้างแล้วอย่าร้องให้เลิกเชียวนะ!” เอสเสียงดังขึ้น หยุดเดิน

หันไปจับข้อมือทั้งสองข้างของน้ำแล้วยันไว้ ไม่ให้ เตะขาถึงตัวเขาได้


เห็นอีกฝ่ายทำหน้าขู่เอาจริงแถมทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ น้ำกลับยิ่งอยากเดินเข้าใส่

ไล่เหยียบขาเอสให้วุ่นอยู่อย่างนั้น “ทำไมเหอะ!?/////*// คุณกล้าเตะผมคืนเหรอ!”

ริมฝีปากบางน่ารักสีชมพูระเรื่อนั้น เม้มหากันแน่น เจ้าของปากบางทำถลึงตาคู่สวยขึ้นขู่

คิ้วเรียวขมวดมุ่ย แต่แม้ว่าใบหน้านั้นจะแสดงออกอย่างตั้งใจให้รู้ว่าขุ่นเคืองเพียงใด...

แก้มใสที่แดงระเรื่อขึ้นตามอารมณ์โกรธกลับทำให้ดู......น่ารัก


“ ผมไม่เตะคุณหรอกครับ....แต่จะทำอย่างอื่น! ถ้าคุณกล้าท้าผมจะทำตรงนี้เลยเอ้า!หึ!”

คำตอบบวกกับหน้านิ่งๆแต่ดูมีเลศนัยสุดๆของเอส ทำเอาน้ำชะงักหน้าแดง/////*//

ทั้งคู่มองตากันราวกับจะท้าสู้กันทางสายตา และดูเหมือนว่าฝ่ายที่พ่ายแพ้จะเป็น

ตาคู่หวาน เพราะสู้สายตาที่มองมาได้หวานเยิ้มกว่าจนน่าเขินของดวงตาคู่คมไม่ได้

เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนแสนเจ้าเล่ห์เห็นคนรักหลบตา ทำหน้ามุ่ย แล้วยอม

อยู่นิ่งๆก็หัวเราะหึในลำคออย่างครึ้มใจ ...รู้ว่าตนชนะแล้ว/////

“คุณจะไม่ถามผมซะหน่อยเหรอน้ำ...ว่าผมกะจะเอาคืนคุณยังไง (คิกคิกคิก)”

เอสยังแกล้งยื่นหน้ายื่นตา ท้าทายคนแก้มแดงให้หันซ้ายหันขวาลุกลี้ลุกลนหลบหน้า

“ไม่!///////*//คนหน้าด้านอย่างคุณ ชอบแกล้งผมทุกทีแหละ! ไม่ต้องพูดเลย!”

น้ำไม่รู้หรอกว่าเอสคิดจะแกล้งอะไร แต่ต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนี้ เขาไม่เสี่ยงดีกว่า

หันไปมองหาชัย ก็เห็นเอาแต่เดินเก็บเปลือกหอย สั่งให้ไปหามาประดับปราสาททราย

ก็ตั้งหน้าตั้งตาหาจริงจริ๊ง...ไม่มาช่วยเขาต่อกรกับเจ้าโรคจิตนี่เลย////////*//


“ชัยโว้ย~~~! เลิกหาหอยได้แล้ว!!วู้~เพื่อน!กลับมาโว้ย!!”

หนุ่มน่ารักตะโกนเรียกเพื่อน หาเรื่องเดินหลบฉากหนีจากคนเจ้าเล่ห์กลับไปที่ตัวเอง

แล้วเขาก็สะดุดตากับการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

“โอ๊ะ!! -*- เฮ้ยไอ้พี่เทม! กลับมาที่ตัวเองเดี๋ยวนี้เลยนะ! เสนอหน้าไปช่วยไอ้อ่อนกร

มันทำไมวะ! มันใช่คู่มึงมั้ย!! ของตัวเองมีไม่ทำนะ ดอดไปจิ๊จ๊ะกับมันอยู่ได้!”

โดนน้ำแว๊ดใส่ เทพพิชัยเลยต้องรีบถอยห่างจากกร กรได้แต่ทำปากบู่ แอบบ่นว่าน้ำยั๊วะ

ที่เอสแล้วมาลงที่คนอื่น ถึงเทมจะกลับที่แล้วแต่น้ำยังไม่หยุดโวย

เมื่อเห็นสมาชิกยังไม่กลับเข้าที่เข้าทางอีกคน

“ก๊อปโว๊ย!!! กลับมาหาไอ้กรเดี๋ยวนี้เลยโว้ย! ไปปั้นจิ้มปั้นเจ๋อหลอกแตะอั๋ง

ไอ้หัวทองอยู่นั่นแหละ!ไอ้นั่นก็ยิ้มลูกเดียวเลยเว้ย! นี่ห้ามคิดจะโปรยเสน่ห์

ใส่มันเลยนะครับน้อง! ผิดกติกาเฟ้ย! -*- ”

“หืม~////พี่น้ำอ่ะ!” ก๊อปทำท่าไม่อยากกลับที่แต่ก็ต้องยอมกลับไปคู่กับกร


เอสเห็นน้ำเอาจริงเอาจังกับการแข่งมากก็อยากแกล้ง ยื่นหน้ายื่นตาพูดล้อ

“น้ำ...นี่คุณคิดจะชนะผมด้วยไอ้นั่น(ทำสายตาเยาะเย้ยปราสาททรายน้ำ)จริงเหรอ!555”

“หึหึหึ!!! รู้ไว้เลยถ้าผมชนะ! คุณอย่าหวังจะได้กินข้าวเลย! แดกทรายเข้าไปเถอะ!”

“เดี๋ยวเถอะน่า! มันน่าหมั่นเขี้ยวนักนะ! เอาซี๊~! มาดูกัน!! ผมไม่มีวันแพ้

ไอ้กองขี้กระจอกงอกง่อยของคุณหรอก!”

“โว๊ะ! เกินไปแล้วนะ! ก็บอกว่าไม่ใช่ขี้!ไม่ใช่ขี้ไงไอ้เอส!ไอ้บ้า!//////*//

โมโหแล้วนะเว้ย! ไอ้~คนโรคจิต! ชอบมาว่านัก!!!”

น้ำคว้าเปลือกหอยที่ชัยขนมากองไว้ข้างตัว ไล่ปาใส่เอสให้วิ่งหนีจ้าล่ะหวั่น

คนหล่อหัวเราะชอบใจวิ่งวนไปแกล้งเหยียบปราสาททรายของเพื่อนๆ

เดือดร้อนชุลมุนโวยวายกันทั่วหน้า

“อย่าหนีนะไอ้บ้าเอส!///////*//”

“55555555 คุณมีหอยเยอะเนอะน้ำ!ก๊ากกก55555!!!!!”

“ว้ายคุณหมอคะ!ขัดขาให้มันหน้าทิ่มไปเลยคะ! มันจะมาเหยียบของเราแล้ว!ว้ายๆๆ!!”

“55 คุณบิวใจเย็นๆครับ !ทำใหม่ก็ได้ครับ เอาดอกไม้เพิ่มอีกมั้ยเดี๋ยวผมไปเก็บให้////”

“(ชัยนั่งหัวเราะ) เอ่อ....น้ำ....ไม่ทำต่อแล้วเหรอ555...”

“(เทมพึมพำ) เฮ้อ.......แล้วตกลงกูทำต่อคนเดียวใช่มั้ยเนี่ย ...”

“เหวอ~~!!! พี่เอสออกไปเลย! ของผมเละหมดแล้วเนี่ย! อ๊ะอ้าว!พี่ก๊อป!! กลับมาครับ!”

“หืมม~~น้องกรก็ทำใหม่เอาสิคะ โฮะๆๆมาเหยียบทางนี้บ้างสิพี่เอส!

น้องก๊อปจะได้ช่วยอเล็กซ์เขาทำใหม่ให้หมดเลยอ่ะ//////(กรี๊ดด เขิลลล)”


“...โอ้!!! สนุ๊กชิงๆน่ะคราบ! 55เล่นสร้างปราสาททรายที่เมืองไทยแปลกมากๆ

มีคนวิ่งไล่เหยียบให้เละ แต่ต้องมีคนคอยเอาเปลือกหอยปาใส่เขาด้วย!

มันเป็นแบบนี้นี่เอง ปมเข้าใจแล้ว!555555”

...คุณฝรั่งตาน้ำข้าวเข้าใจอะไรมิทราบ.....



ท่ามกลางเสียงวี๊ดว้ายและเสียงหัวเราะ...ขณะที่พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงทุกทีๆ....

และแล้วผลการแข่งที่ออกมาก็คือ.......

“ปมขอให้ คู่นี่! เปนผู้ชนะคราบบบบ!!!”








tsktonight…TBC.

***เอาจริงๆแล้ววิตั้งใจแต่งตอนพิเศษวันปีใหม่ด้วยนะคะเนี่ย ..แต่
วิดันไม่สบายก่อน...ไม่อยากอวดเลยว่าเพิ่งเป็นเบาหวานเจริญรอยตามคุณแม่อีกโรค555||||||
..เซ็งชีวิตจริงๆ ก็ได้กำลังใจจากแฟนๆที่รักกันไม่เสื่อมคลายนี่แหละ เลยกระเสือกกระสน
มาแต่งแล้วอัพให้ต่อ ยังไม่จบตอนดี ตอนหน้ามาลุ้นกันต่อว่าใครจะโดนจับอะไรได้อีก อิอิ
ไหนจะผลการแข่งอีกล่ะ หนุ่มๆจะได้กินอะไรเป็นอาหารเย็นนะ555
เรื่องเซอร์ไพร์สกำลังรอคุณอยู่ค่ะ เจอกันตอนต่อหน้านะคะ...รักคุณ^^


muiko //  เจ้าเปาสำนึกแล้วจ้า เรื่องลงเอยด้วยดีขนาดนี้จะขัดใจใครรึเปล่าน้า55
มีแต่คนบ่นว่าเลวจริง5555 คนแต่งดีใจนะคะเนี่ย แล้วใครชอบเทมกับกร
หลังจบเรื่องแล้วรอตอนพิเศษน้า^^

Choijiin // ขอบคุณค่า~~~! ดีใจที่ตามตลอดไม่หายไปให้คิดถึงนาน
แต่วินี่สิ รู้ตัวนะคะว่าหายนานเหลือเกิน แหะๆ แก้ตัวด้วยการอัพครึ่งแรกให้ก่อน
ถ้ารอจนจบตอนคงนานโคตร55 ตอนหน้าก็อย่าพลาดนะจ๊ะ
ปล. หนุ่มๆฝากบอกคุณแม่ยกว่า ขอบคุณมากครับที่แบ่งความร่าเริงมาให้^^

[muiko]

เปากลับใจก็ดีแล้ว
ชัยคนดีเว่อร์ๆๆๆ
รอตอนพิเศษเทมกร 
ว่าแต่น้ำเอสชนะหรอเนี่ย กลัวแทนคนแพ้เลย   

[ตัวเล็ก]

5555555
น้ำนี่น่ารักจริงๆๆ
เอสนี่มีแผนป่ะเนี่ย
ไปวิ่งไล่กันแล้ว
แอบเหยียบปราสาททรายของคู่อื่น
ตอนหน้ามาลุ้นๆๆกันว่าใครจะชนะ
กรนี่ก็ขี้เขินตลอด
กรเทมน่ารัก
เรียวกับบิวนี่ยังไงๆอยู่น้า
หุหุ

ปล. คนเขียนดูแลรักษาสุขภาพมากๆนะ ยิ่งเป็นเบาหวานด้วยเนี่ยต้องระวังการกินมากๆเลยค่ะ

[choijiin]

สวัสดีค่าคุณวิ
 
ในที่สุดอิเปาก็กลับตัวได้ซะทีนะคะ
กำลังกะว่าจะไปกว้านซื้อระเบิดปิงปองซะหน่อย
ดันสำนึกซะแล้วว้า 55555
 

รอดูตอนหน้าเหมือนเดิมนะคะ
อยากรู้และว่าไอ้ฝรั่งดองจะเลือกใคร 55555

ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
 

[หมอตัวเปียก]

มาตามอ่านเงียบๆ อิอิ

[tsktonight]

ตอนที่ 75 โดนจับได้...(3)






สุดท้ายทุกคู่ก็ต้องมานั่งสร้างปราสาททรายกันใหม่เพราะความป่วนของเอสกับน้ำ

ท่ามกลางเสียงวี๊ดว้ายและเสียงหัวเราะ...ขณะที่พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงทุกทีๆ....

และแล้วผลการแข่งที่ออกมาก็คือ.......


คุณฝรั่งยิ้มแฉ่งเดินเข้าไปยืนตรงกลางระหว่าง เอสและเทม!

อเล็กซ์จับมือทั้งสองคนแล้วชูขึ้นฟ้า ทำหน้าทำตาดุเดือดประกาศผลผู้ชนะ

ราวกับอยู่บนเวทีมวยคาดเชือก “ปมขอให้ คู่นี่! เปนผู้ชนะคราบบบบ!!!”

เอสกับเทมร้องเย่! ให้ลั่นอย่างสะใจ เพิ่งจะมาสามัคคีกันก็ตอนนี้

ท่ามกลางเสียงโห่ไม่พอใจของเพื่อนๆ น้ำเป็นแกนนำ ประท้วงคัดค้านหัวชนฝาเต็มที่

“ไอ้ฝรั่งตาถั่ว! (อเล็กซ์สะดุ้ง||||||||) มึงมั่วนี่หว่าเว้ย!!! -*- บู้ๆๆๆๆ!!!!!

กูไม่ยอมเฟ้ย! ใช่มั้ยพวกเรา!! เราไม่ยอมแพ้ไอ้ปราสาทหัวปลาตากแห้งพิลึกพิลั่น

นั่นหรอก! ทำไมวะ!? ปราสาทของไอ้สองคนนั้นมันมีดียังไงห๊ะ! ถึงจะมาได้ที่หนึ่ง!”


เพื่อไขข้อข้องใจ และคำครหา อเล็กซ์ก็ให้เหตุผลกับทุกคนว่า..

“มันแปลก...เอิ่ม...แบบว่าของเขาสองคนนี่มันสวยงาม..แปลกประหลาดมักมักน่ะคราบ

ปมว่ามันน่าสนใจมักมัก!!555 ปมจาถ่ายรูปเก็บไว้ไปอวดเปื้อนๆได้ม้าคราบ555”


ได้ที่หนึ่งเพราะแปลกเรอะ!||||||||||| เหล่าผู้แพ้ก้มลงมองผลงานของตัวเอง

ถ้าจะวัดกันที่ความแปลกล่ะก็....มันไม่ทิ้งห่างกันไปไหนนักหรอกแต่ละอันน่ะ...


กรยังไม่ละความพยายามถามอเล็กซ์ว่า..

“แล้วปราสาทเขาพนมรุ้งของผมล่ะ!?ทำไมไม่ได้!?”

อเล็กซ์ก็ยิ้มตอบ “ก็ปมมองไม่เห็นรุ้งสักหน่วยเลยนี่คราบ..?...”

.. เป็นคำตอบที่เล่นเอากรมึนมาก!?|||||||| แต่ก๊อปกลับหัวเราะก๊าก

ส่วนบิวก็ยังไม่อยากยอมแพ้จึงถามถึงของตัวบ้าง

“แล้วปราสาทดิสนี่ย์แลนด์ของชั้นล่ะยะ!?”

อเล็กซ์ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้อีกแล้ว ก่อนตอบแบบขำๆ

“ปมมองไม่เห็นปราสาทเลยน่ะคราบ ปมเห็นแต่ดอกไม้เตมมมมม เต็มไปหมดเลย5555”

ได้ยินอย่างนี้คุณหมอเรียวเลยรีบผงกหัวขอโทษบิว เพราะเขาแนะให้แต่งด้วยดอกไม้

แต่ดาราสาวก็รีบสั่นหน้าว่าไม่ใช่ความผิดของคุณหมอ... ต่างคนต่างขอโทษกัน

แต่ไม่กล้าสบตากันตรงๆมองแล้วมันน่าเขินแทน


“อ้าว..แล้วงั้นเจดีย์ชเวดากองกูล่ะ!?”

ยังเหลือเรื่องคาใจ น้ำโวยถามด้วยความสงสัยสุดๆ เขาไม่เคยแพ้มาก่อนเลยนะ!

อเล็กซ์เหล่มองกองทรายที่มีสภาพคล้ายอุนจิยักษ์แปะด้วยเปลือกหอยอย่างอ้ำอึ้ง||||||||

“....เพราะว่า...หอยเยอะเกินไปคราบ!”

“ห๊า!!!?...|||||||||||||*|| เพราะหอยเรอะ!!! โธ่เว้ยยย~! แล้วหอยเยอะมันผิดตรงไหนวะ!

เป็นไงล่ะ! เห็นมั้ยชัย! เพราะเปลือกหอยที่นายเก็บมาแท้ๆ! แพ้เลยอ่ะ!!!”

คนน่ารักหันไปทำหน้าผิดหวังในตัวเพื่อน.... คนโดนโวยต้องเกาหัวตัวเอง

ได้แต่ยิ้มเอ๋ออย่าง..งงๆ.. “เอ่อ...55..?...เหรอ...โทษทีนะน้ำ55 ไม่น่าเลยเนอะ..เอ๊ะ.?..

..แต่นายเป็นคนออกแบบ..สั่งให้เราเก็บเปลือกหอยมา แล้วนายก็เป็นคนสั่งให้เรา

ใส่ไปเยอะๆด้วยไม่ใช่เหรอ?..น้ำ!?.|||||||||”


นิ่ง...น้ำเงียบไปชั่วครู่ หันไปมองลมฟ้าน้ำทะเลด้านอื่น..ค่อยๆกรอกตาทำท่านึก

เมื่อนึกออกก็รีบหันกลับมาจ้องหน้าเพื่อน หรี่ตาแล้วทำหน้าเหมือนดุเด็กเล็กๆ

“........ชิ....เชื่อคนง่ายจริงนะชัย...ทีหลังหัดแย้งบ้างก็ได้รู้รึเปล่า!”

“.....|||||||||?...อ้าว..เอ้อ.....ครับ!555..” ชัยเถียงอะไรไม่ออก..ได้แต่ตอบไปแบบประชด

แล้วหัวเราะ ตกลงคือเขาผิดอยู่ดี..?..55


หนุ่มน่ารักทำหน้าเจ็บใจ หันไปมองเจ้าคู่ชนะอย่างหมั่นไส้เต็มที่...ดู!../////*// ดู๊ดูมัน!

ยิ้มน่าถีบ! ไอ้ดาราโรคจิตมันทำหน้าเยาะเย้ยถากถางเขาด้วยยยย!!! -*-

น้ำเสียดายไม่หาย อดแกล้งเอสเลย.... สงสัยงานนี้ เขาจะโดนแกล้งเองซะแล้ว|||||||||



..........................

..........

.....


************************************




.....

........... ที่ห้องพักของเอสกับน้ำ...


“โน่นแน่ะนกเขาคู~ จุ๊ก จุ๊กกรู นกมันเฝ้าคูหาชู้มัน~” เสียงร้องเพลงทุ้มต่ำแบบ

สุนทราภรณ์รุ่นก่อนของคุณหมอเรียวดังก้องกังวานทั่วทั้งห้อง.. ด้วยไมโครโฟน

เรียวนั่งร้องคาราโอเกะอยู่กลางวง เพราะทนเสียงคะยั้นคะยอขอฟังจากทุกคนไม่ไหว

แม้จะเขินอยู่บ้าง แต่ก็อยากจะโชว์เสน่ห์ลูกคอให้สาวหลง จึงตกลง..(แต่ดูเขาเลือกเพลง)


เพื่อนๆนั่งขำเฮฮาล้อมรอบนักร้องคู่ขวัญ... สายตาของคุณหมอหนุ่ม.. เหล่มอง

ไปที่ใบหน้าสวยหวานของดาราสาวซึ่งนั่งข้างๆ...///// คงจะดีไม่น้อย ถ้าหากว่าคนที่

จับไมค์ร้องเนื้อท่อนผู้หญิงเป็นคนที่เขาส่งสายตาหวานไปหาอยู่ตอนนี้...////


“โถ~ โก่งคอทำเสียงหวานนนนน~~ //////ช่างน่าสงสาร~นะกระไร~ใจ~ข้า~~”

เสียงที่บีบให้เล็กแหลมจนแสบแก้วหูของก๊อป ทำเอาเรียวสะดุ้งหลุดจากภวังค์|||||||||||...

..ไม่เข้าใจว่าไหงคนร้องคู่กับเขาถึงกลายเป็นก๊อปไปได้

ทั้งที่ตอนแรกไมค์อยู่ในมือบิวแท้ๆ (บิวแค่ถือไว้ให้เฉยๆ)

...หมอเรียวได้แต่ตำหนิตัวเองในใจ..มึงพลาด T T

“ก็พี่ปักใจใฝ่รัก รัก เจ้าไย มิเห็นใจ เมต ตา~||||||||||”

“นกมันรักกันรักมันก็มี แต่จ๊ะ! จ๋า! ไม่มีมารยาเสมือน ร้อยลิ้น~ คนพร่ำ ฮุฮุฮุ//////”

ดาราหน้านวลนั่งกระมิดกระเมี้ยนเอียงอาย ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยได้ดีดดิ้นดีแท้..


ก๊อปปรายหางตาหวานของตัวเอง..(คิดเอาเองว่าหวาน) ไปหาพ่อหนุ่มผมทองสุดหล่อ

ที่นั่งปรบมือยิ้มร่าชอบใจอยู่ข้างๆ ทันทีที่แข่งก่อปราสาททรายเสร็จ ก๊อปก็ปิ๊งไอเดีย

ชวนทุกคนมาร้องคาราโอเกะต่อที่ห้อง ต้อนรับอเล็กซ์ด้วยเพลงไทยแสนไพเราะ..(เหรอ)

ตะลุยเที่ยวเมืองไทยคนเดียวคงเหงาแย่ เขานี่แหละ!จะเป็นแฟน เอ๊ย! //// เป็นเพื่อน

ให้อเล็กซ์เอง.. โฮะโฮะโฮะ!!!


“555 ดูยัยก๊อปกับคุณหมอร้องเพลงกันสิ55 ตลกจัง5555”

บิวแอบหันไปกระซิบกระซาบหัวเราะเอากับน้ำ น้ำก็ขำแล้วยักคิ้วถาม

“ชอบเหรอบิว?”

“ก็ตลกดีนี่55 แต่อเล็กซ์เขาคงชอบมากกว่า ดูสิขำสองคนนั้นใหญ่เลย ปรบมือตามด้วย55”

“ม่ายช่ายยย! 55เราหมายถึงบิวชอบคุณหมอเขาเหรอ?”

“ว้าย!////// น้ำ! ชู่ว์~!! พูดบ้าๆ!////// เราไม่ได้คิดอะไรนะ!”

หญิงสาวรู้สึกหน้าร้อนผ่าวทันทีเมื่อเพื่อนแซวทะเล้น

น้ำเห็นบิวเขินเอียงอายก็ยิ่งชอบใจ “แต่คุณหมอเขาชอบบิวนะ///”

“บ้า~~!! ชู่ว์!! ทำพูดไปนะน้ำก็!////// น้ำรู้ได้ไง!”

“แหม..เราว่าใครดูเขาก็รู้กันทั้งโลกแหละบิว แค่เห็นเด็กสามขวบยังรู้เลยครับ”

“บ้า~~~~~!//////(เขิน)”


น้ำอมยิ้ม คิดว่าบิวกับหมอเรียวดูน่ารักน่าลุ้น... เหมาะสมกันดี น่าสนับสนุนมากๆ////(คึคึ)

ระหว่างที่ยังอยู่ที่นี่ถือเป็นโอกาสดีให้กามเทพแผลงศรคู่นี้ พ่อสื่อมือฉมังอย่างเขา

จะหาทางทำให้ทั้งสองคนได้อยู่ใกล้ชิดกันบ่อยๆ...คุยกันมากเข้า..สบตากันมากเข้า..

เดี๋ยวไอ้ดอก(รัก)มันก็ผลิบานโผล่พรวดขึ้นมาเองล่ะน่า!ฮ่าฮ่า!!//////


แล้วจู่ๆคำถามเพื่อหาทางเปลี่ยนเรื่องคุยแก้เขินของบิวก็ทำเอาน้ำชะงัก

“/// เออ..นี่ไอ้เอสมันก็ออกไปกับชัยตั้งนานแล้วนะ ยังไม่มาอีก บิวหิวข้าวแล้วเนี่ย

น้ำล่ะ? เออแล้วน้ำพอจะรู้มั้ยว่าไอ้บ้านั่น เขาจะเอาอะไรมาให้พวกเรากินน่ะ||||||”


น้ำทำหน้าใช้ความคิดก่อนบอกบิว “ไม่รู้หรอก มันไม่ยอมบอกเลยอ่ะดิ..

แต่เชื่อเหอะบิว คนอย่างไอ้โรคจิตนั่น ไม่มีทางไม่แกล้งเราหรอก!”

“โอ๊ย! ตายยากนะนั่น พูดถึงก็มาเลย” บิวร้องทักเมื่อเอสกับชัยเปิดประตูเข้ามา

ในมือสองหนุ่มหิ้วถุงใส่กล่องข้าวชนิดโฟมใช้แล้วทิ้งพอดีจำนวนคน


“เย่~~~!!!! ข้าวมาแล้ว! เพลงก็จบซะทีเย่!!” กรพูดเสียงดังปรบมือให้ลั่น

โดยไม่สนใจใคร รีบเข้าไปช่วยเอสกับชัยหยิบกล่องข้าวออกจากถุงมาแจกทุกคน

เด็กหนุ่มส่งกล่องข้าวให้เทพพิชัยเป็นคนสุดท้ายแล้วนั่งลงข้างกัน/////


“อ้าว?...หมดแล้ว? ได้ไงอ่ะเอส แล้วของผมล่ะ?” น้ำทวงเมื่อเขายังไม่ได้อยู่คนเดียว

เอสอมยิ้มยื่นข้าวที่ทำใส่กล่องพลาสติกให้คนรัก เขาซ่อนไว้ก่อนเพราะของน้ำพิเศษกว่าใคร

น้ำเห็นแล้วเขินเล็กน้อย เมื่อมองทะลุฝากล่องพลาสติกใสเข้าไปเห็นก้อนข้าวขาว

ถูกกดใส่พิมพ์ให้ออกมาเป็นรูปหัวใจน่ารัก......(ไอ้เชี่ยยย!///////แม่ง~เขินนะโว้ย!

ทำอะไรกุ๊กกิ๊กชิหายอ่ะ//////) เอสโดนเพื่อนๆโห่แซวบอกว่าลำเอียง แล้วหัวเราะกันใหญ่


คนหน้าหล่อนอกจากจะไม่อายแล้วยังไม่สนใจใครอีกด้วย ..นอกจากแฟนตัวเอง

เอสนั่งโอบไหล่น้ำแล้วเอาหน้ามาใกล้ มองหน้าน้ำทำยิ้มๆจนคนโดนจ้องหน้าแดง

“มองหน้าหาอะไรวะ!/////*//”

“ก็มองแฟน///”.. ได้ยินเสียงคนรอบตัววี๊ดวิ้วกันใหญ่

“คนอื่นก็อยู่ด้วย! ไอ้บ้าอย่าพูดสิ!”

“คุณหมายถึงอเล็กซ์เหรอ...หึไม่ต้องห่วงหรอก ฝรั่งเขาไม่สนใจหรอก”

“จริงเหรอ!?”

คุณฝรั่งที่ถูกพูดถึงรีบร้องบอกทันที “ชิงคราบบบบ!” แล้วจ้องทั้งคู่ต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ..

“เออ..ไม่สนใจแต่มึงสแกนดูพวกกูทุกกิริยาเลยเนอะ..//////*//”

น้ำบ่นพลางผลักหน้าเอสให้ถอยห่าง แล้วหันมาสนใจอาหารในมือตัวเอง

“อ้าวแล้วกับข้าวล่ะ? มีแต่ข้าวเปล่านี่ อย่าบอกนะ! จะให้พวกเรากินข้าวเปล่ารึไง!?”

คนน่ารักขมวดคิ้วไม่พอใจ หันไปเอาเรื่องคนรักที่จ้องจะแกล้งตน

เอสรีบปฏิเสธ “เปล่าๆๆ ไม่ใช่ๆ โทษทีพอดีลืมหยิบให้ แหม~ มาทะเลกันทั้งที

ผมจะใจร้ายให้กินข้าวเปล่ากันได้ยังไงครับ5555 ผมมีกับให้!”

“อะไร!!!?” แทบจะประสานเสียงกันทุกคน กล่องข้าวในมือของทุกคนก็มีแต่ข้าวเปล่า

“นี่!” เอสชูถุงเกลือในมือขึ้นอย่างสะใจ

“เกลือ!!!!!|||||||||” คราวนี้ร้องประสานกันเสียงหลง

“ก็มาทะเลทั้งที มันต้องกินอาหารทะเลซี่~!ก๊ากกกก555555!!!!!

เกลือถุงนี้ก็มาจากทะเลจริงๆนะก๊ากกกกก55555”

เจ้าหน้าหล่อขำไม่หยุด ลุกเดินวนไล่แจกเกลือให้คนอื่นๆ มองหน้าเอ๋อ เหวอ

งงแดกของเพื่อนๆด้วยความฮา


“พี่เอส! คุณเอส! ไอ้เอส! อีพี่เอส! ไอ้โรคจิต!!! ||||||||||||*||” โดนตะคอกเรียกอย่างนี้

เอสต้องวิ่งหนีให้วุ่นโดนทุกคนไล่เอาเกลือสาดใส่ จนต้องหนีเข้าไปหลบขำก๊าก

อยู่ในห้องนอน…



สรุปยกเว้นแค่เทมที่เป็นคนชนะเหมือนกันกับอเล็กซ์ซานเดอร์ ได้กินกับข้าวอย่างดี

คือกุ้งหอยปูปลาเผา จิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ด (แม้แต่เจ้าของกับข้าวอย่างชัยยังได้กินเกลือ)

“พี่เทม!//////*/ ขี้โกง! เอามาแบ่งเพื่อนเลย! พี่ไม่สงสารคุณหมอเหรอ

มาถึงก็ได้กินข้าวกับเกลืออย่างเนี้ยะ!พี่เอสก็บ้าชะมัดเลย!”

เทมหัวเราะกรที่นั่งน้ำลายสอ เลยทำท่าแกะเปลือกกุ้งให้เห็นช้าๆ แกล้งยั่วน้ำลายเล่น

“ถ้าจะให้พี่ตอบตรงๆเลยนะ...ไม่... ไม่เห็นไอ้เรียวมันจะน่าสงสารตรงไหน555

ไม่ได้ๆ! นายอย่ามาเปลี่ยนเรื่องสิกร! 55 พวกนายแพ้ก็ต้องกินเกลือไปสิ555”

“พี่เทม!...จำไว้เลยนะฮึ่ม!” กรผลักไหล่ไล่ให้เทมไปกินไกลๆ แต่เขาก็ยังโดนยั่วตา

อีกฝ่ายแกล้งกินอย่างเอร็ดอร่อยให้เห็นอยู่ดี ลืมไปว่าตัวชอบแกล้งชาวบ้านอีกคน

ก็ไอ้กล้ามโตนี่แหละ//////*//

“ไม่เป็นไรหรอกครับน้องกร...//// เกลือที่นี่....หวาน...” เสียงพูดเพ้อๆของหมอเรียว

ที่มองหน้าบิวไปกินข้าวคลุกเกลือไปทำเอากรปลง||||||||...(กินเข้าไปได้ไงครับคุณหมอ)

กรหันไปมองทางอเล็กซ์ก็เห็นหัวเราะร่า เจ้าหนุ่มหัวทองกำลังขำประสบการณ์แปลกใหม่

เพื่อนใหม่กลุ่มนี้ ทุกคนสนุกสนานร่าเริงกันดี เขารู้สึกสนุกมาก

“แปลกมักมักคราบ ตั้งแต่เกิดหมา ปมยังไม่เคยกินอาหารไทยอย่างนี่มาก่อนเหลย55”

แทนที่จะกินของตัวเอง อเล็กซ์กลับขอแลกกุ้งหอยปูปลา กับเกลือที่เหลือก้นถุงของก๊อป

(เหลือน้อยเพราะก๊อปเอาไปไล่ปาเอสแทบหมดถุง)

“โอ้เข็ม!!!! แหวะถุ้ย! เข็มมักมัก!! ก๊ากกก555555” เข้าปากไปคำเดียวอเล็กซ์ก็ขำก๊าก

ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ ทั้งที่เค็มแต่อเล็กซ์ก็ยังกินเข้าไปอีก แล้วก็บ่นหาเข็มตลอด..

(แปลว่าเค็ม) ก๊อปเลยแกะก้ามปูส่งให้แทน(กรี๊ด~/////น่ารักอ่ะ)


กติกาก็ต้องเป็นกติกา หลังทนกินข้าวคลุกเกลือกันได้ไม่กี่คำ..ถือว่าทำตามสั่งคนบ้าแล้ว

ขณะที่เอสยังไม่ออกจากห้องนอน พวกผู้ชายก็รีบโทรสั่งเบียร์พร้อมกับแกล้มมาให้เพียบ

บิวกินไม่เยอะก็อิ่ม จึงขอกลับห้องก่อนใครเพราะพวกหนุ่มๆคงชนแก้วกันยาว

หมอเรียวโดนเทมสะกิดส่งซิก รับรู้ว่าจงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษจุฑาเทพซะ

“ ผมเดินไปส่งหน้าห้องนะครับ///”

“แค่นี้เอง//// ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณหมออยู่กับเพื่อนเถอะ”

“ผมอยากอยู่กับคุณมากกว่า..เอ๊ย!///// ไม่ใช่ครับให้ผมเดินไปส่งคุณบิวดีกว่าครับ55”

เรียวหัวเราะแก้เขิน ก๊อปก็กรี๊ดกร๊าดแซวว่าเขาจะน่ารักไปไหน บิวอมยิ้มเขินตามระเบียบ


........จนบิวกลับห้องไปแล้วเอสก็ยังไม่ออกมาจากห้องนอนเสียที... ทุกคนจึงบอกให้น้ำ

เข้าไปตามเอสออกมา บอกเพื่อนๆให้อภัยแล้วออกมาชนแก้วกันหน่อย..

คนหน้าด้านไม่ยอมแพ้ใครอย่างเอส ปกติน่าจะออกมาตีเนียนเปลี่ยนเรื่อง

เอาตัวรอดตั้งนานแล้ว น้ำนึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเจ้ารูปหล่อเขาหายเข้าไปซ่อนตัว

นานแล้ว....เงียบเลย....? ...เอสทำอะไรอยู่นะ?


……………..

”ก๊อกๆๆ เอสเปิดประตู... ออกมาเถอะ ผมได้กินกุ้งแล้วไม่โกรธคุณก็ได้

(เห็นแก่ข้าวรูปหัวใจนะ/////) ออกมาได้แล้วเอสสส~ทำไรอยู่วะครับ?”

น้ำเคาะห้องเรียกให้เปิด คนข้างในกลับแง้มประตูออกมาดึงมือเขาเข้าข้างใน!/////

“เหวอ!//////*// ทำอะไรเอส!?”

น้ำดิ้นเมื่อถูกผลักให้นอนลงบนที่นอน แล้วเอสก็ล้มตัวลงมานอนทับเอาไว้ยิ้มๆ

“คุณดูนี่สิ... น่ารักมั้ย?”

เอสเอื้อมมือไปหยิบรูปที่วางอยู่เหนือหัวน้ำขึ้นไป มันถูกฉีกขอบให้กลายเป็นรูปหัวใจ

“เฮ้ย!|||||||||||| ไอ้บ้าเอส! ยังเก็บไว้ทำไมฟะ!//////*// รูปน่าอายขนาดนี้

เดี๋ยวใครมาเห็นก็เป็นเรื่องหรอก เผาทิ้งไปเลย!!” น้ำตกใจตาโต ไม่คิดว่าเอสยังเก็บ

รูปที่เปาทำไว้อยู่อีก... รูปที่เขาจูบปากกับเอส เห็นแบบจะจะใบสุดท้าย...

อย่างอื่นพวกเขาทำลายทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว... เหลือแค่รูปนี้เท่านั้นที่เอสแอบเก็บไว้

...เอาไว้แกล้งน้ำโดยเฉพาะ

“จะกลัวใครมาเห็นครับ ไม่ได้เอาไปโชว์ใครซะหน่อย รูปนี้คุณออกจะน่ารัก..คิกคิก

ผมจะเอารูปไปขยายแล้วติดหัวนอนที่บ้านเราดีมั้ย////”

“เอส!/////*// อย่ามาบ้าน่า! หายเข้ามาคิดเพ้อเจ้อบ้าบออยู่ล่ะสิ! ออกไปได้แล้ว

เพื่อนรออยู่นะ แล้ว..ไอ้รูปบ้านี่ก็ทิ้งไปซะ เอามานี่ เดี๋ยวผมเก็บไว้เผาเอง”

น้ำทำท่าจะลุกขึ้นมาแย่งรูป แต่เอสกลับชักมือหนีโยนรูปไปไกลตัวไม่ให้น้ำได้ไป

“เฮ้ย! ออกไปซี่เอส! มานอนทับผมทำไม เอารูปมานะ ทิ้งได้แล้ว!”

“ก็ไม่อยากทิ้งนี่.... ผมอยากเก็บไว้ดูเองไม่ได้เหรอน้ำ” ทำเป็นพูดอ้อน แต่น้ำก็ไม่ใจอ่อน

“ไม่ได้!(กูอายเว้ย////*//) อยากเดือดร้อนเพราะมันรึไงเอส”

“จะเดือดร้อนได้ไง เราเห็นกันแค่สองคนเอง...นะ..นะนะ////นะครับ”

เอสทำอ้อนน้ำเหมือนเด็กๆ ก้มหน้าซุกไซร์ซอกคอให้คนน่ารักจั๊กจี๋เล่น

“คิกฮ่าๆๆ ไอ้หื่นนี่ไม่เอาโว้ย//////” คนน่ารักขำหน้าแดง...ดิ้นหนี ..แต่อีกฝ่ายก็ยังไล่ฟัด

ใช้จมูกซุกหอมไปทั่ว ถลกเสื้อไล่จูบหน้าท้องขาวๆให้สะดุ้งขำก๊าก

“ฮะฮะฮะฮะฮะฮะ/////// อย่าซี่~คุณ! เอสไม่เอาอ๊าฮ่าฮ่าฮ่า~มันจั๊กกะจี้”

ทั้งคู่เล่นกันนัวเนียบนเตียงใหญ่ สักพัก...ก็จูบกัน...... (ลืมเพื่อนทั้งฝูงข้างนอกไปแล้ว...)


คนหล่อเลื่อนฝ่ามือร้อนเข้าไปใต้เสื้อคนใต้ร่างแล้วเปิดขึ้น ก้มหน้าก้มตาฝังจมูกสูดกลิ่นกาย

หอมอ่อนๆตรงหน้า พรมจูบผิวเนียนให้สะดุ้งไหวไปทั่งร่าง... จูบแล้ว...จูบอีก...

โดยเฉพาะยอดอก.......ทั้งดูดทั้งดันด้วยลิ้น..ขบเบาๆให้สยิว ทำรอยรักไม่หยุดไม่หย่อน..

โดนรุกมากเข้า น้ำที่กัดฟันกลั้นไว้ก็ทนไม่ไหว เริ่มส่งเสียงคราง “อึก/////// เอสส~~อ๊ะ”

ขณะที่ทั้งสองกำลังเคลิ้ม เสียงโทรศัพท์มือถือของเอสก็ดังขึ้น (...ทั้งปี ไม่มีมุกอื่นเลย55)

....ตรื้ดดดดดด~~~!!! ..........

ขัดจังหวะให้คนน่ารักนึกได้ เขาเข้ามาตามเอสแต่ดันเถลไถลโดนลวนลามทำลามก

ออกไปช้าอย่างนี้ มีหวังโดนเพื่อนๆล้ออายเขาตาย

น้ำยันหน้าคนรักให้ออกห่างแล้วต่อว่า “เอส! คุณนี่! เล่นอะไรบ้าๆวะ!/////*//”

เอสขำ อมยิ้มหวาน ดึงน้ำเข้ามากอด เลิกผมที่ปิดหน้าผากคนรักขึ้น

แล้วจุ๊บแก้หมั่นเขี้ยว ก่อนจะรับโทรศัพท์


“ฮัลโหลครับ...ฮะฮะสนุกสุดยอดเลยครับพี่...แล้วทางพี่ล่ะ ไปถึงเมืองนอก

อย่าบอกนะว่าไม่สนุก ถึงจะไปทำงานก็เถอะ.. ของฝากผมห้ามลืมด้วย555”

ฟังจากที่เอสพูด น้ำรู้ได้เลยว่าเอสกำลังคุยกับใคร...คงเป็นพี่โอบแน่

“หืออ!?....พี่ว่าอะไรนะ....พี่ล้อผมเล่นรึเปล่า!?55”

ได้ยินเอสพูดทำหน้าแปลกใจ น้ำก็หันไปมองหน้าเอสงงๆ...มีเรื่องอะไรนะ?

“พี่โอบบอกว่าถ้าอยากรู้ว่าซื้ออะไรมาฝาก ก็ให้ผมเปิดประตูดูเอง!!!”

เอสบอกน้ำตาโต พี่โอบตัดสายไปแล้ว


“เฮ้ย! หรือว่าพี่โอบมา!55” น้ำหัวเราะดีใจ รีบลงจากเตียงวิ่งไปเปิดประตูดู

เจอโอบยืนตัวกลมแต่งหน้าสวย ยกถุงของฝากเต็มสองมือขึ้นพูด “เซอร์ไพร์ส!!”


“555555 มาได้ไงเนี่ยพี่555” น้ำและโอบเจอหน้ากันก็หัวเราะ เอสเดินมาสมทบ

ก็ขำ บ่นว่าโดนโอบหลอกเสียสนิท ไหนตอนแรกบอกไม่มาด้วยเพราะว่ายังไม่กลับจาก

ต่างประเทศง่ายๆ เพื่อนๆที่นั่งรวมกลุ่มกันชนแก้วก็กวักมือเรียกเอส น้ำ โอบเข้าวง


เอสรับของจากมือผู้จัดการส่วนตัวยกไปวางที่โต๊ะ แล้วรีบช่วยกันรื้อดูกับน้ำ

“โห~ ขอบคุณครับพี่สาวคนสวย55 ซื้ออะไรมาฝากครับเยอะเลยน่ารักจริงๆ55”

โอบยังยืนยิ้ม ก่อนหันไปจะดึงประตูปิดห้องนอนให้เอส.... แต่ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

ที่พื้น........ใกล้กับประตูข้างในห้องนอน...มีกระดาษอะไรเป็นรูปหัวใจตกอยู่...


“หืมม ไม่ต้องมาประเหลาะชมชั้นย่ะ! ชั้นสวยอยู่แล้ว ชั้นรู้ตัวโฮะๆ...เออ!ที่กลับมาก่อน

โปรแกรมเดิมเพราะงานมันเสร็จก่อนกำหนดน่ะ...แล้วก็ที่ถ่อมาถึงที่นี่เพราะมีเรื่อง

น่าดีใจสุดๆมาบอกแก! เอสรู้มั้ยว่าพี่ดีใจแค่ไหน ไม่งั้นพี่ไม่มาถึงนี่หรอก”

ความจริงจะไม่สนใจแล้ว แต่เพราะตื่นเต้นโอบจึงพูดพลางก้าวเข้าใกล้...โน้มตัวลง

ก้มเก็บกระดาษที่ถูกฉีกเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่นั้นขึ้นมา..


“มีเรื่องอะไรล่ะพี่!?” น้ำเสียงสงสัยสุดๆของเอส ทำให้โอบเงยหน้าขึ้นมองคนถาม

“แกได้ชิงรางวัลพระเอกยอดเยี่ยมจากงานประกาศผลที่ทรงเกียรติสุดๆอย่าง

รางวัลนางเมขลาล่อแก้วของปีนี้น่ะสิไอ้เอส!5555พี่ภูมิใจในตัวแกมากเลยรู้มั้ย!”

โอบถือรูปเดินมานั่ง บอกเอสและทุกคนให้รู้พร้อมกันอย่างดีใจมาก

เธอตื่นเต้นอยากบอกเอสด้วยตัวเอง ถึงขั้นขับรถมาจากกรุงเทพฯทันทีที่ได้รับแจ้งข่าว

(อีกอย่างกะตามมาเที่ยวด้วยอยู่แล้ว)


“จริงเหรอพี่!!! สุดยอดเลย555555” รางวัลใหญ่อย่างนี้แค่ได้เข้าชิงก็ถือว่าสุดยอดแล้ว

ดาราหน้าหล่อพูดเสียงดังด้วยความตื่นเต้น ทุกคนร่วมดีใจกับเขา ส่งเสียงเฮกัน

แล้วชนแก้ว และไม่ลืมส่งแก้วไปให้เอสดื่มฉลองด้วย เอสเองก็ยิ้มกว้าง

พูดขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจเขา

...มีแค่น้ำคนเดียว....ที่ยืนหน้าซีดตัวแข็ง......จ้องของในมือที่โอบถือคาไว้นิ่ง

นั่นมัน!!!||||||||||||||...


“น้ำ? คุณเป็นอะไรครับ?...ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่ดีใจกับผมเหรอ?”

เอสถามน้ำที่เอาแต่มองโอบทำปากพะงาบๆ...พลอยทำให้ทุกคนหันไปมองตาม


โอบยังถือรูปไว้แต่ไม่ได้ดู พูดดีใจไม่หยุด “แกรู้มั้ยข่าววงในที่มาแจ้งชั้นน่ะ

เขาว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นแกแน่นอน! กรี๊ดดด/////ชั้นล่ะดีใจ55555 เด็กชั้น

ไม่เคยมีใครทำได้อย่างแกมาก่อนเลยนะ! เอสแกเก่งมากกก55555”


“มันเป็นเรื่องธรรมดาพี่////// 5555” เอสยิ้มเขินแต่ยอมรับหน้าตาเฉย เพื่อนๆจึงแกล้งโห่ให้

ตอนนั้นน้ำเห็นว่าโอบยังไม่ทันได้ดูรูป ก็รีบเข้าไปขอคืน..

“พี่โอบครับ!|||||||||| ขะขะ ขอให้ผมเถอะครับนั่นน่ะ!” น้ำชี้ไปที่มือโอบ

โอบจึงยกขึ้นดู.... “หือ? อะไรจ๊ะน้องน้ำ อ๋อไอ้นี่เหรอ..อะไรน่ะ?” ด้านที่โอบมอง

มันเป็นด้านหลังรูป...ก่อนที่โอบจะพลิกมือดูอีกด้าน น้ำก็สะดุ้งเฮือกไม่แพ้เอสที่เห็น

และรู้ตัวแล้วว่าโอบได้อะไรไป! มาถึงวินาทีนี้เอสขอยอมแพ้น้ำทุกอย่าง เพราะมันจริง

อย่างที่น้ำว่า เขาไม่น่าเก็บมันไว้เลย!|||||||||||||||


“ว๊ากกกก!!!!! อย่าพี่!!!” ทั้งเอสและน้ำร้องกันเสียงหลง รีบผวาเข้าตะครุบ

แย่งรูปในมือโอบไป ทุกคนต่างผงะตะลึงมอง โดยเฉพาะโอบตกใจมาก

น้ำได้รูปมาก็รีบขยำ แต่ไม่รู้จะเอาไปซ่อนไว้ไหนได้ทันแล้วตอนนี้

“นั่นอะไร!?”

เสียงโอบถามขึ้นท่ามกลางความเงียบงันของทุกคน ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

นอกจากเอสและน้ำที่รู้ดี............. ซวยที่สุด!|||||||||||

[tsktonight]

ตอนที่ 75 โดนจับได้...(4)






“ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยเอส ว่าให้ทิ้งๆ!! เห็นมั้ยเล่า!”

“ อ้าวก็ใครมันจะไปคิดเล่า ว่าพี่โอบจะมา!”

เห็นเอสกับน้ำเถียงกัน โอบก็ยิ่งทำเสียงเข้มขึ้น

“พี่ถามว่านั่นอะไร!!?ทำไมไม่มีใครตอบพี่!? ซ่อนอะไรไว้น้ำ!

ไอ้เอสแกทำอะไรไว้ใช่มั้ย!!?น้องน้ำส่งมาให้พี่ดูเดี๋ยวนี้ค่ะ!

อย่ามาปกป้องมันผิดๆนะ ไม่ต้องไปกลัวมัน ไอ้เอสมันสั่งไม่ให้น้ำบอกพี่ใช่มั้ย!?”

คุณผู้จัดการส่วนตัวดาราดังยืนขึ้นทำหน้าเอาจริง สั่งให้น้ำส่งรูปมา...

เจ้าดาราหน้าหล่อตัวดี แสบไม่เคยเปลี่ยน คงไปก่อเรื่องปวดหัวอะไรไว้

ให้เธอตามเช็ดอีกเหมือนเคย ...ยังดีที่เดี๋ยวนี้มีหนุ่มน่ารักมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัว

แบ่งเบาภาระตามล่าไอ้กะล่อนนี่ได้เยอะ.... ไม่รู้คราวนี้มีเรื่องอะไรปิดเธออีก..


น้ำหน้าซีด อึกอักจนมุม สบตากับเอสที่หน้าซีดไม่แพ้กันอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี|||||||||

แต่ก็ไม่ยอมส่งรูปให้โอบ จนโอบคิดว่านั่นต้องเป็นหลักฐานความผิดของเอสแน่

ยิ่งคาดคั้นน้ำเข้าไปใหญ่


“คือมันไม่มีอะไรหรอกครับพี่โอบ!นี่ไม่ใช่ของเอสเขา!...เออ! มันๆๆ!!!

มันเป็นของ...ของไอ้กรมันครับ!”

น้ำแก้ตัวให้เอสเป็นพัลวัน รีบเดินไปหากรยัดรูปที่ขยำเป็นก้อนใส่มือเด็กหนุ่ม

แอบขยิบหางตาส่งซิกให้เล็กน้อย คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะพอรู้ว่าเขาต้องการให้ช่วย

แต่เจ้าคนไม่รู้เรื่องกลับปฏิเสธซะงั้น “เฮ้ยไม่ใช่นะพี่!55 เรื่องอะไรเอามาให้ผม

ของพี่เอสใช่ม๊า! 5555อะไรวะ อ่ะพี่โอบเอาไปดูเลย!” กรอยากแกล้งให้เอสโดนด่า

แก้แค้นที่แกล้งให้เขากินข้าวกับเกลือ โดยที่ไม่รู้เลยว่าการทำอย่างนั้น

มันทำให้เอสและน้ำต้องเหวอจนหน้าถอดสีขนาดไหน|||||||||


“ไม่ใช่นะพี่โอบ!มันไม่ใช่ของผมพี่! พี่อย่าไปสนเลย อย่าดู!!!”

เอสรีบแหกปากลั่นขัดจังหวะ ขวางหน้าโอบที่เอื้อมจะไปหยิบรูปจากมือกร

น้ำโมโหที่เจ้าดาราหน้าใสทำตัวหน้าโง่ไม่เลือกเวล่ำเวลา จึงจับรูปที่ขยำไว้

ยัดปากมันไปซะ “ไอ้กร! ไอ้ห่า!ของมึงนั่นแหละ! แดกเข้าไปซะ!!!”

(ทำลายหลักฐานๆๆๆ!!!)


“อ๊อค!!!|||||||||| อ้วยยยยอ๊วยยยยยยยยยอี้เอมมมมมมม~!!!” (ช่วยด้วยพี่เทม!)

เห็นกรโดนน้ำบังคับให้กินกระดาษเข้าไปจนหน้าซีดหน้าเซียวดิ้นพล่าน

เทพพิชัยก็รีบเข้ามาห้าม โดยมีชัยผวาเข้าช่วยพยายามห้ามเพื่อนตัวด้วยอีกคน

“น้องน้ำ! ใจเย็นครับ!!||||||||| อย่าทำน้อง! โธ่กรคายออกมาก่อน” เทพพิชัยเข้ามา

จับ ดึงตัวน้ำไว้บอกให้ชัยพาถอยห่างออกไป แล้วรีบลูบหัวลูบหลังกร มองอย่างเป็นห่วง

“ขะของผมก็ได้ค๊าบบบบ ฮืออ|||||||||” ตอนนี้กรรู้แล้วว่าน้ำคงโกรธที่เขาแกล้งเอส

เลยยอมรับสมอ้างไปอย่างไม่เต็มใจนัก



“จะว่าไป......พ่อหนุ่มหน้าคมเข้มกับหนุ่มหล่อล่ำบึกสามคนนี่ใครยะ ? ไอ้เอส......”

สะดุดตาตั้งแต่เข้ามาเจอหน้าแล้ว เมื่อโอบหันเหความสนใจมาทางหนุ่มหล่อแปลกหน้า

ทั้งสี่ เอสจึงรีบแนะนำให้รู้จัก โอบจับมือยิ้มแย้มทักทายทุกคน

พอก๊อปกระซิบบอกข้างหู บอกเทพพิชัยคือคุณหมอทีที่สนิทกับกรคนนั้น โอบเลยยิ้มร่า


“แหม////คุณหมอทีนี่เอง! เห็นหน้าชัดๆซะทีนะคะ หล่อขนาดนี้คราวหน้าคราวหลัง

ไม่ต้องปิดไว้เหมือนอย่างนี้แหละดีแล้วค่า~~! พี่ว่าแล้วว่าต้องหน้าตาดี

ว้ายเป็นลูกครึ่งซะด้วยนะคะ555//// เพื่อนคุณหมอก็หล่อนะคะ เข้าใจคบเพื่อนค่า

///// เท่ม๊ากค่ะ แหมตามมาเที่ยวกับน้องๆ สนิทกันดีจัง 555 เอ่อ..ยังไงพี่ก็ฝากดูเด็กๆ

ด้วยนะคะ เวลาพวกมันอยู่ไกลหูไกลตาพี่ทีไร ไอ้เจ้าพวกนี้แผลงฤทธิ์แผลงเดช

กันทุกทีล่ะ555 ///อะไรนะจ๊ะก๊อป.. อุ้ยเป็นเชฟด้วยเหรอค่ะ คุณ..ชัยสินะคะ55

เพิ่งอายุแค่นี้เองเก่งจริงๆ ...หึเอ้อ! แหมเวลคัมนะจ๊ะอเล็กซ์ซานเดอร์555 อยากเที่ยว

ที่ไหนบอกนะ! เดี๋ยวพี่แนะนำค่า!////555หล่อนะเราน่ะ ชอบผู้หญิงไทยมั้ยจ๊ะ555”

....กลายเป็นว่าโอบกลับมาอารมณ์ดี หันไปคุยจ้อกับคนอื่นหน้าบาน

ลองทาบทามพวกหนุ่มหล่อหน้าใหม่ทีเล่นทีจริงให้ไปอยู่ในสังกัดเธอ...(อีกแล้ว)

แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าตัวเองจะเหมาะกับอาชีพนี้สักคน เลยได้แต่หัวเราะกัน


เอสถอนใจ.....เขาลอบส่งสายตาชั่วขณะที่โอบกำลังจะลืมเรื่องรูป บอกให้น้ำรู้ว่า

หยิบรูปส่งมาให้เขา เขาจะแอบเอามันไปซ่อนไว้ในห้องนอนก่อน


“เดี๋ยววววว!”

แต่แล้วเสียงเข้มของผู้จัดการส่วนตัวสาว ก็ทำเอาเอสสะดุ้งโหยง..|||||||||

คนหน้าหล่อกำลังแอบย่องไป จวนจะถึงประตูอยู่แล้ว ดันมาถูกจับได้เสียก่อน


โอบหันมาจ้องหน้าเอสเขม็งก่อนแยกเขี้ยวขู่กร้าว

“ส่งมา! ชั้นยังไม่ลืมนะยะ! แกคิดว่าพี่โง่ ขนาดนั้นเลยเหรอไอ้เอส!

ไอ้รูปหัวใจนั่นมันคืออะไร ทำไมต้องปิดๆบังๆยะ!? แต่ที่รู้ๆไม่ใช่ของไอ้กรแน่

แกทำตัวดีๆเป็นมั้ยปกปิดอะไรไว้ห๊า!!! อย่ามาดูถูกจิตสัมผัสของผู้จัดการมือทอง

อย่างชั้นเชียวนะไอ้กะล่อน!”


โดนด่าแล้วขู่ให้ส่งรูปไป.....เอสถอนใจหนัก ริมฝีปากเม้มแน่น อ้ำอึ้งก่อนส่งสายตา

ไปมองหน้าน้ำแบบลำบากใจ....

“อย่านะเอส!||||||||||” คนน่ารักรีบร้องห้าม เขาคิดว่ารู้ในสิ่งที่เอสกำลังคิด!

“แต่มันไม่มีทางเลือกแล้วน้ำ....” เอสก้มหน้า... จำใจค่อยๆยืนมือออกไป...

ส่งรูปที่โดนขยำแถมยังเลอะน้ำลายกรใส่มือโอบ


ทุกคนในห้องยังคง งง... ไม่รู้ว่าเอสกับน้ำกำลังปิดบังอะไรไว้ จนถึงบางอ้อ

แล้วตกใจตามกันเป็นแถวๆก็ตอนที่ โอบคลี่แกะรูปออกดูด้วยท่าทางแหยงมือ|||||||||


สาวใหญ่ตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวดาราชื่อดัง โวยวายเสียงดังลั่นห้องอย่างตกใจมาก

เมื่อเธอได้เห็นรูปคุณดาราหน้าหล่อในสังกัด จูบปากกับคุณผู้ช่วยหน้าหวานของตัวเอง

เต็มสองตา “.....................|||||||||||||... นี่!!! นี่มันอะไรกันไอ้เอส!!!

เล่นอะไรกันเกินไปแล้วนะ! ถ้านักข่าวมาเห็นแกจบแน่! ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ

ถ่ายรูปแบบนี้ทำไมกัน! น้ำก็เป็นไปกับเขาด้วย!.....เล่นบ้าๆพี่ไม่ปลื้มนะ!! -*- ”


เอสและน้ำต่างหน้าเสีย ก้มหน้าคอตกไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ

แล้วอเล็กซ์ที่ไม่เข้าใจก็พูดขึ้นว่า... “อ้าว...ก็สองคนนี่ เขาเปนแฟนกั๋น...คูณผู้หญิง

ไมรู้เรอคราบ?...5555 เกย์น่ะคราบ! โอ้สวีทกันตลอดเวลา ปมเห็นแหล่ว รูสึกว่า

พวกเขาน่าลากกันมักๆเลยชิงๆคราบ!อุ๊บส์!”


“ว้าย!||||||||| โน่วๆๆๆ!!!! ยูมั่วแล๊ววววว!” น้องก๊อปถลันเข้าไปใช้มือทั้งสองข้าง

ปิดปากอเล็กซ์ไว้แน่น ..แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพราะโอบได้ยินชัดเจน..

คำที่คุณฝรั่งหัวทองพูดมาไม่มีคำไหนจะชัดเท่ากับคำว่า –เกย์- แล้ว|||||||||||||


สิ่งที่โอบได้ยินทำให้เธอถึงกับอ้าปากเหวอ ไล่มองหน้าทุกคนก็หลบตาเธอ

พอหันควับกลับไปมองหน้าเอสกับน้ำสลับกันเหมือนไม่ยอมเชื่อ สองคนนั้นก็เอาแต่เงียบ

ยืนหน้าเสีย....ที่สำคัญคือไม่มีใครกล้าสู้หน้าเธอสักคน... หากเป็นเรื่องล้อกันเล่น

มันต้องหัวเราะออกมาแล้วสิตอนนี้...โอบเฝ้าขอในใจ ขอให้ใครก็ได้สักคนหัวเราะออกมา

แต่.........ก็ไม่มี......


“เอส!....แก!................ทำไมแกทำอย่างนี้!!!!””

“พี่โอบ.........ผมขอโทษพี่.....ผมรักกับน้ำจริงๆ...พี่อย่าห้ามผมเลยนะ”

เอสสารภาพจนได้.. ที่สุดก็ทนเงียบปากต่อไปไม่ไหว เขาดึงมือน้ำมาจับไว้

กลั้นใจเอ่ยขอโทษที่ปิดบังมาตลอด...


“ไม่นะ! ชั้นจะเป็น...ลม...เฮือกกก|||||||||||||”

สาวใหญ่ตุ้ยนุ้ยอารมณ์ดี เจอเรื่องเซอร์ไพร์สยิ่งกว่าแบบนี้เข้าไป เล่นเอายิ้มไม่ออกแล้ว

หน้ามืดถึงขั้นทรุดลงไปนั่งกับพื้น กลุ้มใจจนอยากจะบ้าตาย

ลับหลังเธอไอ้ตัวแสบมันก่อเรื่องไว้ได้แสบทรวงจริงจริง! ไม่อยากจะเชื่อว่าตลอดเวลา

เธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย!!!


หมอเรียวต้องรีบเข้ามาปฐมพยาบาลให้ บอกทุกคนเร่งหายาดมให้ควั่ก

“เอิ่ม..||||||||| ปม.....ค้อโทด....ปมพูดอาไรผิดไป...หม่ายเข้าใจคราบ?...”

อเล็กซ์เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าเขาไม่ควรพูดอย่างนั้นออกไป ถึงได้โดนห้ามไม่ให้พูดต่อ

แต่เขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมผู้หญิงอ้วนคนนั้นต้องเป็นลม ก็เห็นรู้จักกันนี่นา?

ทุกคนได้แต่ถอนใจไม่มีใครโทษคุณฝรั่งที่เอาแต่นั่งหน้าจ๋อย ได้แต่บอกไม่ต้องวอรี่

พวกเขาไม่โกรธอเล็กซ์ ในเมื่อไม่รู้ย่อมไม่ผิด..



“น้ำ.....รูปนี่มัน....โธ่เอ๊ยเพราะเรื่องเราแท้ๆ” ชัยหยิบรูปมาดู เขาจำได้

ว่านี่เป็นรูปฝีมือเปาที่เขาเคยเห็น... เขาเสียใจที่เป็นต้นเหตุทำให้น้ำเดือดร้อนอีกจนได้

แต่น้ำก็ยังยืนยันให้เพื่อนรักสบายใจ “ชัย..นายไม่ต้องโทษตัวเองหรอก...ยังไง

สักวัน พี่โอบเขาก็ต้องรู้...” เสียงของหนุ่มน่ารักเจือนลงพอๆกับหน้า เมื่อพูดความจริง

เห็นพี่โอบถึงกับเป็นลมล้มพับไปต่อหน้า มันทำให้น้ำรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก


กรเองก็รู้สึกผิด แม้เทมจะนั่งข้างๆปลอบว่าอย่าคิดมาก แต่ดาราหน้าใสรุ่นน้องก็ยัง

รู้สึกผิดไม่หาย จึงค่อยๆเขยิบเข้าไปใกล้ เอ่ยขอโทษน้ำกับเอสเสียงอ่อย

“ผมโง่เองพี่||||||||| พี่น้ำพี่เอส..ผมขอโทษ ถ้าผมรับซะแต่แรกคง..”

เอสตบไหล่กรพลางพูด “เฮ้อ! พอเหอะไอ้กร...เฮ้อ....ช่างมันๆ....”

น้ำได้ยินเอสพูดก็หันมามองกรแล้วบอกว่าไม่เป็นไรเช่นกัน........

เรื่องนี้พวกเขาจะไม่โทษใครทั้งนั้น เพราะทุกอย่างมันเกิดมาจากความรัก....

เพราะพวกเขารักกัน จึงได้เกิดเรื่องต่างๆตามมามากมาย.........จนถึงวันนี้....

พวกเขาไม่เคยนึกเสียใจที่ได้รักกัน...

แค่เสียดาย.....ที่ไม่อาจเปิดเผยกับทุกคนได้หมดก็เท่านั้น...


เอสยังไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เขาได้แต่นั่งใกล้ๆ มองโอบอย่างเป็นห่วง...

น้ำสะกิดเรียก กระซิบบอกให้เอสรีบปล่อยมือเขาออก เพราะไม่อยากให้โอบ

เห็นแล้วเหมือนตอกย้ำ ให้ยิ่งรู้สึกช็อค และรับไม่ได้ไปมากกว่านี้

....แต่เอสก็พูดกับน้ำว่า

“ผมจะเคลียร์กับพี่แกเอง...คุณไม่ต้องห่วงนะ...น้ำ...ผมไม่มีวันปล่อยมือคุณหรอก”


ที่บอกว่าจะไม่มีวันปล่อยมือ....หมายถึงไม่มีวันเลิกรักกันใช่มั้ย...

หนุ่มน่ารักยิ้มน้อยๆ...พยักหน้าเข้าใจ.....และเขาหวังว่าพี่โอบจะยอมเข้าใจ...





*******************************************




..........

......

... วันรุ่งขึ้น...ตอนกลางวันที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย....


นิกกี้ บาส วีและอาท วางจานอาหารของตัวเอง และนั่งลงที่โต๊ะเดียวกัน

วันนี้สาวๆในกลุ่มขอแยกไปกินข้าวมันไก่ที่ร้านไกลกันโดยมีหนูแนนเป็นตัวตั้งตัวตี

.. ส่วนน้องแบงค์ที่เคยมาร่วมวงกินข้าวด้วยกันทุกที วันนี้ขอไปกินข้าวกับเพื่อนบ้าง

ไปๆมาๆ จึงเหลือแค่สี่หนุ่ม นั่งกินข้าวมองตากันเฝื่อนๆ|||||||||..


วันนี้นิกกี้มาเรียนได้ตามปกติ เพราะทุเลาอาการช้ำในแล้ว

กินข้าวไปได้สักพัก เจ้าตาตี่ก็เริ่มบ่นกับเพื่อน..

“พี่น้ำเป็นอะไรไม่รู้..เมื่อวานก่อนนอนกูโทรไปหา เสียงเศร้าอีกแล้ว ถามก็ไม่ยอมบอก

...เฮ้อ...เมื่อไหร่จะกลับซะทีวะ ถ้าไปเที่ยวแล้วไม่สนุก ทำไมไม่กลับมาหากู๊!||||||||||”

โรคติดพี่กำเริบอีกแล้ว เพื่อนๆพากันส่ายหน้าเซ็งเจ้าตาตี่...


“มึงเลิกนอยด์หาพี่มึงได้แล้วไอ้นิก! กูรู้! กูเข้าใจว่าพี่ชายมึงอ่ะโคตรน่ารักเลย!

ถ้าได้เป็นแฟนนะกูยอมเป็นเกย์เล้ยไอ้สัด//// โอ๊ย! เชี่ย!นิกมึงปาน้ำแข็งใส่กูทำไมวะ||||||||

เออๆกูขอโทษ มึงไม่ต้องด่ากู! กูรู้ขืนกูคิดงั้นจริงมึงฆ่ากูแน่ แบบว่าหมายถึงกูเข้าใจมึงไง

ถ้าเป็นพี่กู กูก็หวง! แต่มึงแม่งพร่ำเพ้อ พร่ำเพรื่อกูรำคาญว่ะ แดกข้าวไม่อร่อยเลย!”

อาทบ่น ขณะที่กินข้าวจานแรกหมด และกำลังเลื่อนจานที่สองซึ่งซื้อรอไว้ข้างๆมากิน

และข้างๆกันถัดไปก็ยังมีผัดไทกับถ้วยขนมหวานตั้งรออีกสองถ้วย....


นิกกี้มองเจ้าเพื่อนจอมตะกละอย่างระอา แม้จะเห็นจนชินตาแล้วก็เถอะ

“นี่ขนาดไม่อร่อยนะเนี่ย..มึงแดกอย่างกับเพิ่งไปแบกรถสิบล้อมา มึงลืมตัวรึเปล่า

เฮ้ยมึงเป็นนักศึกษานะไม่ใช่จับกัง หิวโหยต้องใช้พลังงานเชี่ยไรนักหนาวะ!||||||||||||

แดกห่าอะไรเกลื่อนกลาดเต็มโต๊ะขนาดนี้! ตกลงนี่กูมีเพื่อนเป็นคนรึเป็นหนังหมู?

มึงหัดก้มมองดูพุงกะทิชาวเกาะชนิดปี๊บของมึงบ้างเชี่ยอาท!กรวยเอ๊ย!! ไอ้กากเดน

สังคมเสื่อมโทรมก็เพราะมึงแม่งกินไม่บันยะบันยัง! สักวันโบว์มันจะทิ้งมึงไปมีชู้!

กูเดาได้เลยสัด! แล้วกูเตือนไว้อีกอย่าง มึงไม่ต้องมาคิดเชี่ยไรกะพี่กู -*- อย่าให้กูรู้นะ!

ว่ามึงแอบคิด!กูเอาตาย! จะเล่นแม่งให้แดกข้าวไม่ได้ไปสามเดือนเลยไอ้ชั่ว ไอ้อัป..”


เป็นเพราะดันไปขัดจังหวะการพร่ำพรรณนาถึงพี่ชายสุดที่รัก

จึงโดนเพื่อนหน้าตี๋ด่าต่างๆนาๆ แต่อาทไม่ได้สนใจ (ปล่อยให้มันด่าไป)

กลับสะกิดแขนวีที่นั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวข้างกัน ให้เงยหน้ามองคนข้างๆนิกกี้แทน

หนุ่มตี๋เห็นเพื่อนทั้งสองมองไปที่บาสด้วยสายตาแปลกๆ... เขาจึงหยุดพูด หันไปมองบ้าง


“อื้ม.... ขอบใจนะที่โทรบอก...เออ พ่อกูกับน้ามึงอ่ะ แม่งทุกทีแหละรู้ป่าว

..เขานึกจะไปไหนก็ไปกัน ไม่เคยบอกกูก่อนหรอก รู้อีกทีก็ไม่เคยเหลือใครในบ้านทั้งปี!

.....ประสาท!/////*// กูโตแล้วนะน้อยใจเชี่ยไรวะ........หืมมมเท่ตายห่าล่ะมึง..55...

...เออ.......อื้อ....อ๋อเปล่า ลงมากินข้าวกับเพื่อนแล้ว แล้วมึงอ่ะยู?..กินยัง?......เหรอ...

ห๊ะ?ว่าไงนะ?55 ..เฮ้ยมึงไม่ต้องรีบกลับก็ได้.. เห๊อะทำเป็นพูดดี555 หืมมมกูรู้น่าไอ้หัวตั้ง

มึงไม่ได้อยากอยู่เป็นเพื่อนกูหรอก มึงแค่อยากรีบกลับมาแก้มือที่เล่นเกมส์แพ้กู

เมื่อวานมากกว่าม้างงง...555”


อ๋อ.........ที่แท้... ไอ้วีกับไอ้อาทก็กำลังหมั่นไส้ไอ้บาสนี่เอง....หนอย~!

เออแม่งน่าหมั่นไส้มันจริงๆด้วย หึหึหึ..

นิกกี้นึกรู้พยักเพยิดหน้ากับวีและอาท ทั้งสามพากันเหล่มองบาสที่ไม่สนใจคนรอบข้าง

เอาแต่คุยโทรศัพท์เสียงเบากับแฟนหนุ่มรุ่นน้อง งุ้งงิ้งๆ..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว


.....หลังจากที่ยอมรับว่าแอบมีแฟนเด็ก แถมอยู่บ้านเดียวกันอีก เพราะอีกฝ่ายเป็น

หลานชายของแม่เลี้ยง.... แม้เหล่าเพื่อนซี้จะพากันสงสัยว่า... จริงหรือ…

ก็มันไม่มีวี่แววมาก่อน แต่ในเมื่อเจ้าตัวเขายืนยันหนักแน่นมาว่าเป็นเรื่องจริง

เพื่อนๆก็ได้แต่ยินดีด้วย


แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!..เรื่องเดียวที่เพื่อนๆยังข้องใจ คือเมื่อไหร่บาสจะพาแฟน

มาเปิดตัวให้เห็นหน้าเห็นตัวจริงๆซะที..

น่าแปลก...พอเพื่อนถามถึงทีไร ก็โดนบอกปัดท่าเดียว...


บาสเลิกคุยโทรศัพท์แล้ว วีเลยแกล้งรบเร้า ขอเจอยู..

“เฮ้ยบาส....ทำไมมึงไม่พาแฟนมึงมาเปิดตัวกับเพื่อนซะทีวะ..รู้แล้วไม่เห็นต้องอาย..”

อาทเองก็รีบสนับสนุนทำหน้านึกสนุก “เอ้อ! ใช่ๆ!! พามาเล้---ย พามาเข้ากลุ่มไง!”


นิกกี้นั่งอมยิ้ม... เขาคิดว่ารู้ทันความคิดของเพื่อนทั้งสอง

เรื่องอยากเจอตัวจริงแฟนไอ้บาสน่ะใช่.. แต่จุดประสงค์หลักพวกมันคง

อยากแกล้งแหย่แกล้งแซวไอ้บาสเล่นมากกว่า

[tsktonight]

ตอนที่ 75 โดนจับได้...(4)







บาสได้ยินเรื่องเดิมๆก็เหงื่อตก ไม่อยากให้เพื่อนรบเร้า เพราะเขาลำบากใจ

จะให้พาคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆมาเปิดตัวได้ที่ไหน|||||||||||

ตอนแรกก็ว่าจะบอกความจริงกับเพื่อน แต่เขาคิดไปคิดมา ทำแบบนี้

มันทำให้เขาเข้าหน้าเพื่อนได้สนิทใจมากกว่าเป็นไหนๆ จึงยังยืนยันคำโกหกต่อไป


“ก็มันไม่ว่าง!”

เจอคำตอบแบบเดิม เหมือนบอกปัดให้พ้นไปวันๆ วีก็แกล้งชักสีหน้า รีบสวนทันที

“ไม่ว่างเชี่ยไรนักหนา!? เด็กม.ปลายเนี่ยนะ! มึงพูดงี้ตลอด!

ทำอย่างกับผัวมึงเป็นนักธุรกิจร้อยล้าน..เชี่ย!”

“ค็อค!!!||||||||||” คำสรรพนามที่เพื่อนใช้เรียกแทนตัวยู ทำเอาบาสสำลักข้าวที่เพิ่งกิน

ต้องรีบยกน้ำขึ้นดื่มแทบแย่ หน้าแดงเอ็ดเพื่อนห้ามหัวเราะกวนตีนใส่

“หยุดเลยสัดวี!//////*// เชี่ยนี่! มึงเรียกให้มันดีๆหน่อย! พวกกูใสๆเว้ย! ยูมันยังเด็กอยู่”

วีรีบลอยหน้า “เหรอออออ! ม.ปลายไม่เด็กแล้วนะเว้ย ขึ้นอนุบาลมาก็เอากันได้แล้ว!

เชื่อตายห่าล่ะหน้าอย่างมึง ทำไม่เว้นวันกันละมากกว่า555”

“ก็กูบอกว่ายัง!/////*//”

“กูไม่เชื่อ! มึงต้องอ่อยมันวันละสี่ห้ารอบชัวร์ป๊าบ!ก๊ากก”

“ยังเว้ยยัง!! แล้วมึงเข้าใจใหม่ด้วยนะ มันไม่ใช่..(เสียงเบา) ..ผัวกู๊!”

(ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ..ก็คงอย่างที่มึงเข้าใจไอ้เชี่ยวี..แต่นี่มันไม่ใช่ไง

แล้วทำไมมึงไม่ให้เพื่อนมึงเป็นผัวมันวะไอ้สัดนี่||||||||||)


“มึงแหละเมีย อย่ามาเถียงกู555”

อาทกับนิกกี้ตั้งหน้าตั้งตา ตั้งใจฟังที่วีพูด แล้วยิ้ม..พยักหน้าหงึกหงักคล้อยตาม

บาสเหลืออด อายก็อายกลัวคนโต๊ะอื่นจะได้ยินแล้วหันมาสนใจ แต่คนที่นั่งใกล้ๆ

ไม่ค่อยมี เขาจึงตบโต๊ะอย่างไม่พอใจ ก่อนเถียงกับวีต่อคอเป็นเอ็น

“ฟายเอ๊ยมึงรู้ได้ไงว่ามันรุก! ..(ชี้หน้าตัวเอง) กูนี่!!!”

“ถุ้ย!55 55 เตี้ยๆเชี่ยๆอย่างเมิ---งอ่ะนะ!55555!!! มึงแม่งเหมือนเม็ดข้าวมีขา!

ขาสั้นด้วย! กดใครได้วะ!?555มึงไม่ต้องอายพวกกูหร๊อก ไอ้บาสมึงไม่รู้ตัวเรื่องสเป็ค

ตัวเองเลยเหรอวะ ไอ้ยูแฟนมึงอ่ะถ้าไม่บอกนะพวกกูนึกว่าเป็นน้องชายแท้ๆที่พัดพราก

จากกันไปของไอ้เชี่ยนิกแล้ว!ตลกชิบหายทีกับพี่น้ำดันไม่มีเค้าเล้ย555 บาส!ลองมึงชอบ

แนวๆขาวๆตี๋ๆมีกล้ามหน่อยๆ บ้าพลังเหมือนพร้อมจะไปแบกข้าวสารตลอดเวลา

แบบเชี่ยนิกอย่างเนี้ยะ(ชี้ไปทางนิกกี้ให้สะดุ้ง) ...หึหึ...มึงต้องได้เป็นรับชัวร์!

กู! อาจารย์วี! ฟันธง!!!ก๊ากกกก5555”


“อึก!//////*// ไอ่ฟาย... ฟันแล้วทิ้งน่ะสิมึง..ฮึ่ม...//////*//ว่ากูซะเสียเลย..”

บาสอึกอัก ได้แต่พึมพำด่าวี เพราะเถียงมันไม่ออก ไอ้สามหน่อเลยได้ขำกันใหญ่

ยอมรับว่ากลุ่มพวกเขารักกันดี แต่อย่าให้ได้จังหวะซ้ำ มันตอกย้ำเหยียบขยี้...

แต่ละตัว ล้วนกวนส้นเท้าไม่มีน้อยหน้ากันสักคน


โดนนิกกี้หัวเราะ... บาสก็ยิ่งหน้าแดง ทำแถไปเรื่อย

“มึงอย่ามามั่ว! จะบอกให้นะความจริงกูไม่ได้เตี้ยอะไรนักหนาหรอก!

พวกมึงเสือะสูงกว่ากูเองไอ้สัด!แล้วพวกมึงรู้ไว้เลยนะว่าไอ้ยู! มันยังเตี้ยกว่ากูอีก!”

คำสุดท้ายเหมือนได้ข่ม ทำให้ยืดนิดๆ...(ก็สูงกว่าจริงๆนะ ถึงจะแค่เซ็นสองเซ็นก็เถอะ..)


แต่ข้อแก้ตัวแก้ต่างของบาสยิ่งทำให้เพื่อนๆขำก๊ากไม่หยุดแบบกลั้นไม่อยู่

นิกกี้หัวเราะร่วน พูดให้ทุกคนช่วยกันนึกภาพตาม

“ตลกว่ะ!55555 ผัวแม่งเตี้ยกว่าเมีย!55 แต่เฮ้ยไม่ผิดๆ พรืดดด5555

แต่เตี้ยแม่งทั้งผัวทั้งเมีย งี้ ลูกพวกมึงไม่ออกมาเป็นฮอบบิทเรอะ!ก๊ากกกก55555

ธุรกิจครอบครัวมึงทำได้อย่างเดียวเลยคือขายขนมครก555!!! สัดเอ๊ยฮา!

เป็นคนแคระแม่งทั้งบ้านก๊ากกก5555!”


แล้วอาทก็ออกความเห็นไปขำไปบ้าง “เฮ้ยเด็กมันกำลังโต! เห็นว่าเล่นบาสด้วยไม่ใช่

แหม~////เล่นกีฬาถูกใจมึงเลยอ่ะดิ55 เดี๋ยวแม่งก็สูง! แต่มึงอ่ะไอ้บาส555 มึงหยุดสูง

ตั้งแต่ป.สี่แล้ว! มันผิดกันโว้ย555”


“ไอ้เชี่ยอาทเดี๊ยะมึง! /////*//ให้กูสูงขึ้นมามากกว่านั้นหน่อยก็ได้ไอ่ฟาย

เวลาเอากันส่วนสูงไม่เกี่ยวโว้ย” บาสแย้งหน้าหงิก..

ใครได้รุกมันวัดกันที่ตรงไหนวะ ทำไมทุกคนพร้อมใจกันมองว่าเขาต้องได้เป็นฝ่ายรับ

เขาไม่ยอมรับเฟ้ย!


นิกกี้รู้ว่าเพื่อนเป็นคนเอาแต่ใจและรั้น เลยยิ่งตอกย้ำให้บาสหน้าเหยเกขึ้นไปอีก

“555ยิ่งมึงไม่ยอมรับอย่างนี้นะ เชี่ยบาสมึงนั่นแหละที่โดน!”

แล้ววีก็สรุป .. “สรุป! มึงแหละเมีย!ก๊ากกกก55555”


“สรุปเชี่ยไรของมึง!//////*//” ถึงจะตะคอก แต่พวกนั้นก็ยังชี้หน้าหัวเราะกันเข้าไป

บาสได้แต่นั่งหน้าง้ำ เจ็บใจ เขาไม่น่าเล่าอะไรต่อมิอะไรให้ไอ้เพื่อนบ้าพวกนี้ฟังเลย

จนวีกับอาทหยุดขำแล้วหันไปแย่งกันกินขนม บาสก็ยังเห็นนิกกี้นั่งอมยิ้มขำไม่หาย

“ยิ้มปัญญาอ่อนอะไรของมึงเชี่ยนิก!/////*//เอารอยพิมพ์ส้นตีนกูเพิ่มที่หน้ามึงมั้ย!”

“เก็บไว้พิมพ์ใส่หน้ามึงเหอะ....หึ..ก็เปล๊า...กูแค่รู้สึก..”

“รู้สึกไร?”

“รู้สึกอยากเห็นหน้า..คนที่ทำให้มึงลืมกูได้จริงๆว่ะ..หึ..”

“ห๊ะ.....เออะ..”

สีหน้าอมยิ้มของนิกกี้ตอนนี้........

มันทำให้บาสรู้สึกจี๊ดขึ้นมา..แถวๆหน้าอกข้างซ้ายเสียแล้ว...

.....ลืมเหรอ..... ใช่...เขากำลังพยายามลืม....

เพราะฉะนั้น...อย่าทำหน้าดีใจแบบนี้เลยนะ....


บาสเสหางตาไปมองทางอื่น ก่อนนึกหาข้อแก้ตัว

“อึก...ก็.........กูเอารูปให้ดูแล้วไง...”

“กูหมายถึงตัวจริงๆ.. อยากรู้จักว่ะ จะได้ฝากฝังมึงไง55”

เสียงอาทแทรกขึ้นมา “เออ! ฝังแม่งให้มิดเลย5555”

“หุบปากแล้วแดกไปเลยไอ้อาท… เฮ้อ..ก็ยูมันไม่ค่อยว่างจริงๆเว้ย แล้วมันก็เพื่อนเยอะ

กว่าจะเข้าบ้านทุกวันๆก็ดึก...เอ่อ...เอ่อ...มันไม่ค่อยอยู่บ้านด้วยช่วงเนี้ย...”

..กรอกตา หาข้ออ้างไปเรื่อย เอาไว้อีกหน่อยค่อยบอกว่าเลิกกันไปแล้วทีหลัง

แต่ตอนนี้ไม่ว่ายังไง เขาก็จะไม่ยอมให้ไอ้พวกนี้เจอหน้ายูเด็ดขาด!|||||||||||


“ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่มีเวลามา ให้พวกกูไปหาเองก็ได้!”

“หะห๊า!?..อะไรนะ!?||||||||||”

“วันนี้พวกกูก็ว่างนี่! เนอะ!”

หนุ่มหน้าตี๋หันไปถามความเห็นวีกับอาท ทั้งสองคนก็พยักหน้าตอบใช่

เห็นบาสเหวอ อ้าปากหวอ พวกเพื่อนตัวแสบยิ่งชอบใจที่ได้แกล้ง


“เอางี้ม๊ะ! วันนี้เดี๋ยวพวกกูไปกินเหล้าบ้านมึงบาส ดีมั้ย!!”

นิกกี้เสนอ วีกับอาทรีบพยักหน้าเห็นด้วยหัวแทบหลุด แต่บาสตาเหลือกรีบค้าน

“ไม่ได้!|||||||||| ดีมั้ยเชี่ยไร!ห้ามไปบ้านกู! .....หมายถึงห้ามไปกินเหล้าบ้านกู!

ไม่ได้ๆ ไปแดกที่บ้านกูไม่ได้แล้ว พ่อกูไม่ชอบ!ช่วงนี้พวกมึงไม่ต้องไปบ้านกูเลย!!”

นิกกี้ถลึงตาว่าสวนทันทีที่ได้ฟังเหตุผลของบาส

“ไม่ชอบเชี่ยไร! วันก่อนพาแบงค์ไปกินข้าวร้านพี่แอน กูเจอเหน่ง! (พ่อบาส)

เหน่งยังทักว่าหมู่นี้ไม่ค่อยเห็นหน้ากู! ทำไมไม่ไปแดกเหล้าบ้านมึงอยู่เลย!

โห่~~ควายยยย! มึงจะหวงเชี่ยอะไรนักหนาวะ แค่แฟนมึงเด็กแค่นี้อย่าคิดว่า

พวกกูจะไปทำอะไรมันดิวะ ไม่ทำให้เสียเด็กหรอกน่าไว้ใจกันหน่อยดี๊!”

(แต่อาจทำให้เสียคนเท่านั้นเองก๊าก55!!)


ซวยแล้วไง!||||||||||| จะทำไงดี! ถ้าเจอไอ้ยู ความก็แตกน่ะสิว่ามันไม่ใช่แฟนเขา

บาสหัวหมุน คิดหาวิธีจนเหงื่อตก แล้วเขาก็อ้างออกไปว่า

“อะอะ....ไอ้ยูมันไม่อยู่บ้าน!!! วันนี้มันไปต่างจังหวัดกับพ่อกับแม่เลี้ยงกู!

มะเมื่อกี้นี้ไงมันโทรมาบอก!”

โพล่งพูดเสียงดังออกไป ผลคือโดนเพื่อนๆรุมจ้องหน้านิ่งสนิท.....


สักพักนิกกี้ก็พยักหน้าทำท่า อ๋อเข้าใจ.. แล้วหันไปมองหน้าวีกับอาท

ทั้งสามคนพูดขึ้นพร้อมกัน

“อ๋อ........โอเค........ด๊ายยยยยย! พวกกูเข้าใจแล้ว!!!”


“ห๊ะ.......เอ่อ..555 อื้มๆตามนั้นแหละ เอาไว้วันหลังมันว่างก่อนแล้วกันนะ..”

บาสทำหน้าโล่ง บทพวกมันจะเข้าใจก็เข้าใจกันง่ายดีจริงๆ.....

อย่างน้อยก็ผัดมันไปได้อีกวันล่ะวะ...เฮ้อ


แล้วทันทีที่บาสลุกจากโต๊ะเพื่อไปซื้อโค้กอีกขวด.... วี อาท และนิกกี้ก็รีบสุมหัวกัน

“ไอ้เชี่ยนี่แม่งตอแหล! ตอนมันคุยโทรศัพท์พวกมึงได้ยินม๊ะ!?..ไม่เหรอ เออดิมันพูดเบา

แต่กูได้ยินเต็มสองหูเลย ว่าวันนี้เลิกเรียนแล้วแฟนมันจะรีบกลับบ้านมาจู๋จี๋กับมัน!”

หนุ่มหน้าตี๋บอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้เหลือทน

ทั้งสามคนทำความเข้าใจกันทางสาย ตา เหล่มองบาสที่ยืนแถวหน้าร้านขายน้ำขวดไกลๆ

ก่อนจะหันมามองหน้ากันเอง ค่อยๆพยักหน้าให้กันช้าๆ ส่งยิ้มชั่วร้ายไปมา....

ทำตาเจ้าเล่ห์นึกสนุก..................ใช่! รับรองสนุกแน่ไอ้บาส! …หึหึหึหึ




*************************************





........ที่รีสอร์ท....

โอบยืนกอดอก..ถอนใจ.. เหม่อมองทอดสายตาออกไปไกลยังวิวทะเล

และฟ้าสีครามเบื้องหน้า

สาวตุ้ยนุ้ยยืนอยู่ริมระเบียงห้องพัก เธอนอนค้างอยู่ห้องเดียวกับบิว...

แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากเธอคนเดียว

โอบอยากใช้ความคิดเงียบๆ จึงขอปลีกวิเวกมายืนทำหน้าเครียดคิดวนไปวนมา


ไอ้เอสเป็นเกย์...........ไอ้เอสรักชอบผู้ชาย......ไอ้เอสมันมีแฟนเป็นผู้ชาย!

เรื่องบ้าแท้ๆ||||||||||| อยากจะบ้า..


“พี่โอบครับ...”

เสียงหวานของคนน่ารักที่ทักมาจากด้านหลัง ทำให้โอบออกจากภวังค์ที่แสนว้าวุ่นใจ

“น้ำ........” เห็นคนมาหาส่งถ้วยน้ำชามาให้ก็ยิ้มน้อยๆเอ่ยขอบใจ..

น้ำยิ้มให้ เตือนโอบเป่าให้ชาเพิ่งชงคลายร้อนเสียก่อนดื่ม

“ผมชงเองครับ จำได้ว่าพี่ชอบชาที่ผมชง...///// ดื่มให้หมดนะครับ..

ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไงดีแล้ว.. ที่พี่ยอมเข้าใจเรื่องของผมกับเอส

ขอบคุณมากนะครับพี่ ที่ไม่ห้ามเรา ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรให้เอสเดือดร้อนครับ”

น้ำพูดเขินๆ มองหน้าโอบอย่างรู้สึกประทับใจ ผู้ใหญ่คนนี้มีเมตตาต่อเขาเสมอ


“น้ำ............พี่..........คือพี่.........เฮ้อ.....จะห้ามเหรอ....พวกเธอแอบคบกันมาตั้งนาน

ขนาดนี้ พี่ไม่คิดว่าพี่จะห้ามอะไรไอ้เอสมันได้หรอกน้ำ.....เราต่างก็รู้นิสัยมันดีใช่มั้ย”

“55/////ครับ..”

“ขอบคุณนะจ๊ะสำหรับชา.......(ยกขึ้นดื่ม..) อื้ม...อร่อยจ้ะ...พี่รู้แล้วล่ะว่าทำไม

เอสมันถึงได้ตกหลุมรักน้ำไม่ยอมถอนตัวแบบนี้..” พูดเสร็จก็เดินเข้าไปนั่งที่

โซฟาด้านใน วางถ้วยชาลงบนโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมองหน้าน้ำที่เดินมาใกล้ท่าทางเขินอาย


“แหม////555 พี่โอบครับ ผมเขินนะพี่ พอเถอะครับ แหะๆ/////”

“.........จ้ะ.......นั่นสิ......พี่ว่าพอเถอะ...”

“..........เอ่อ...เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ทำไม...มองหน้าผมอย่างนั้นล่ะ?”

“....พอเถอะน้ำ..”

“หือ?..”

“พอกันได้แล้วนะพี่ว่า...”

“...พี่โอบ..........พี่โอบพูด ..เรื่อง...”

“...เฮ้อ........น้ำ......" โอบเม้มปากนิ่งไปหลายอึดใจ

ก่อนจะพูดขอในสิ่งที่ทำให้น้ำต้องรู้สึกอึ้ง..มือเย็นเฉียบ


"เลิกกับเอสได้มั้ย”

“ห๊ะ!?.....................พี่โอบ! พี่พูดอะไรน่ะครับ!!!|||||||||||||”

“ ฟังพี่นะ....น้ำช่วยเลิกกับเอสได้มั้ย..”


ดวงตาคู่สวยของหนุ่มน่ารักกระตุกวูบไหว ตกใจอย่างที่เขาไม่คาดคิด

ประโยคที่เพิ่งออกจากปากสาวใหญ่ตรงหน้า มันเหนือความคาดหมายของเขาเป็นที่สุด

“ก็ไหนว่า! ก็! ก็ไหนว่าพี่โอบเข้าใจแล้วไงครับ!!! |||||||||||||| มะเมื่อวานพี่โอบ

บอกจะไม่ห้ามเอส จะไม่ยุ่งเรื่องนี้พี่เข้าใจ!!! พี่โอบพูดเอง แล้วพี่โอบพูดอย่างนี้

กับผมหมายความว่ายังไงครับ!” น้ำขึ้นเสียงพูดด้วยความตกใจ เขาไม่เข้าใจ!


“น้ำ...พี่ขอโทษนะจ๊ะ... พี่ไม่ได้เกลียดอะไรน้ำเลย ถึงรู้ว่าน้ำกับไอ้เอสเป็น...เอ่อ..ก็เถอะ

แต่พี่ก็ยังเห็นว่าน้ำเป็นเด็กดี น่ารักเหมือนเดิมนะจ๊ะ...เพียงแต่ว่า...พี่ไม่เห็นด้วย

กับการที่น้ำจะมาคบหาเอสเป็นแฟนอยู่กินด้วยกันอย่างนี้....เอส... มันไม่ใช่คนธรรมดา

น้ำไม่เข้าใจเหรอจ๊ะ มันเป็นดารา! แล้วก็ดังมากด้วย!!! ถ้าเรื่องแตกขึ้นมา

คนที่เสียที่สุดก็คือไอ้เอสมัน! ...พวกเธอประมาทกันเกินไป หลักฐานก็ไอ้รูปนั่นไง!

นี่ปล่อยให้ใครต่อใครรู้เรื่องพวกเธอไปกี่คนแล้ว อีกหน่อยมันจะปิดกันไม่มิด!....เฮ้อ”


น้ำยืนอึ้ง ขณะที่โอบพร่างพรูเหตุผลต่างๆนาๆให้ฟังอย่างหนักใจ........ แต่..

ราวกับน้ำไม่ได้ยิน..เสียงในหัวเขายังวนเวียนซ้ำกับคำเดิมว่า ให้เลิกกัน.....


“แล้วทำไม........เมื่อวานพี่พูดอย่างนั้น...ผมถึงคิดว่าพี่รับได้...”

น้ำเสียงคนถามเหมือนจะสั่นเล็กๆ...

“ก็บอกแล้วไงจ๊ะน้องน้ำ....พี่ไม่ได้เกลียดน้ำนะ...ไอ้เอสมันนิสัยยังไงพี่รู้ดี

มันไม่มีทางเชื่อฟังพี่หรอก....ไม่ยอมเลิกกับน้ำแน่ แต่น้ำ.....น้ำเลิกได้ใช่มั้ย..”

“พี่โอบ!|||||||||||”

“ถ้ารักเอส....ทำเพื่อเอสได้สินะ”

“พี่โอบ!!!|||||||||||”

“พี่อยากให้น้ำรับปาก ว่าจะปล่อยเอสไป.. เอสจะไปได้อีกไกลนะถ้าไม่มีน้ำ

พี่ไม่อยากคิดถึงอนาคต วันข้างหน้าถ้าโดนจับได้ขึ้นมา.... พังหมดแน่

ภาพพระเอกซุปเปอร์สตาร์ มันจะเหลือแค่อดีตพระเอก เป็นเกย์ตกอับ..|||||||||||||

เอสมันจะไม่ได้เล่นเป็นพระเอกอีกเลย!ตลอดชีวิต! อย่างดีก็ได้เป็นแค่ตัวประกอบเด่นๆ

คงมีแต่หนังเกย์เท่านั้นแหละที่จะติดต่อให้มันไปเป็นพระเอกสายแทบไหม้น่ะ

...เลิกกันซะตอนนี้ยังทันนะ เชื่อพี่เถอะขืนคบกันไปนานๆผูกพันกันมากเข้า

จะเลิกก็ยิ่งเสียใจนะจ๊ะ ต่างคนต่างแยกกันไปมุ่งมั่นทำงาน แล้วสร้างครอบครัว

ของตัวเอง ...ต่อไปพอมีเมีย มีลูกมีเต้ากันแล้ว ....มานั่งคิดถึงเรื่องนี้ทีหลัง...

พวกเธออาจจะขำกันก็ได้นะพี่ว่า..”


“พอแล้วครับ!!!”


“...นะ....น้องน้ำ?” ... เสียงตะคอกเหมือนเหลืออดทำเอาคนพูดไม่หยุดสะดุ้งโหยง

โอบเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายไม่คล้อยตามดังคาดไว้ก็เริ่มหน้าเสีย..


คนน่ารักตั้งใจพูดเสียงดังให้โอบได้ยินชัดๆ ไปพร้อมๆกับความพยายามกลั้นน้ำตา

ที่รื่นขึ้นมาคลอเบ้าเอาไว้อย่างสุดความสามารถ....

“ผมไม่ขำ!!!...ฮึก... จะให้เลิกกันตอนไหนผมก็เสียใจ! พี่มีหัวใจมั้ยครับ!!!

พี่คิดได้ยังไง! พี่มองเห็นอะไรระหว่างผมสองคน!? แค่ผลประโยชน์กับชื่อเสียง

เงินทองพวกนั้นเหรอ! .... แล้วความรักของพวกผม!!! ความรู้สึกของเอสล่ะ!!!”

ทั้งเสียง... ทั้งตัวน้ำ...สั่นเทิ้มด้วยความโกรธ.. และอยากจะร้องไห้


คนที่มองดูก็รู้สึกสงสาร... แต่มันไม่ได้ช่วยให้เธอใจอ่อน

และคำที่พูดต่อมา ก็ไม่ได้ช่วยทำให้น้ำรู้สึกดีขึ้นสักนิด กลับยิ่งทำร้ายความรู้สึก

ให้เจ็บลึกจมดิ่งยิ่งกว่าเดิม...

“พวกเธอสองคนน่ะยังอ่อนหัด...แค่คิดกันไปเอง ว่ามันเป็นรักแท้...

แต่สุดท้าย รู้อะไรมั้ยจ๊ะน้ำ.....ไอ้ความรักแบบนี้มันไม่มีอยู่จริงหรอก”



ได้ยินแบบนั้น....

น้ำก็กลั้นหยดน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้จริงๆ...









tsktonight…TBC.

*** ตอนนี้ยาว~ คิดว่าตัวเองจบตอนได้เจ้มจ้นดี (หัวเราะชั่วร้ายๆ55 เอิ้ก)
คิดว่าดราม่ามั้ยล่ะคะ.....จากประสบการณ์ที่ผ่านมาแฟนๆคงรู้แล้วว่า
ไม่ต้องเครียดนะคะ 55 จะเป็นยังไงต่อ อาจไม่เหมือนที่คิดหรืออาจจะใช่ก็ได้นะ

เรื่องเซอร์ไพร์สยังไม่หมด มีให้ลุ้นกันเรื่อยๆ ยิ่งใกล้จบยิ่งอยากให้อ่านค่ะ
แหมไหนๆก็ตามวิมากันขนาดนี้แล้วเนอะ อีกแค่ห้าตอนก็จะจบแล้วนะคะ
รับรองว่าอีกห้าตอนที่เหลือหนุ่มๆยังทำตัวน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิมค่า ^^

ปล.ขอเลื่อนนิ๊ดด จบตอนหน้าก่อนน้า แล้ววิจะลงตอนพิเศษยูกับบาสให้นะคะ

******

muiko // แหมโทษของเอสก็แค่เกลือค่ะ แต่ไม่รู้จะเค็มกว่าน้ำตาน้องน้ำมั้ย...อิอิ
อย่าเพิ่งหงุดหงิดนะคะ  เอาใจช่วยน้องน้ำกันก่อน ทุกอย่างมาเหนือความคาดหมาย

 ตัวเล็ก // ขอบคุณที่ห่วงสุขภาพวินะคะ ถูกต้องที่สุดเลยค่ะวิต้องงดแป้งมากๆเลย
อดกินขนมหวานทุกอย่างด้วย ใกล้ไปตรวจอีกแล้วค่ะ มันก็ดีขึ้นนะคะ เพี้ยงขอให้
น้ำตาลวิลง... แล้ววิจะเอาน้ำตาลมาบวกเพิ่มให้พวกหนุ่มๆแทนแล้วกันนะคะ

 choijiin // สงสัยเปากลัวคุณแม่ยกบึ้มใส่เลยยอมกลับตัวเนอะคะ
นายอเล็กซ์ซานเดอร์นี่เขาเข้ามาช่วงใกล้จบแต่อยากบอกว่ามีคู่นะเออ555
คงเดาได้ไม่ยากเลยใช่มั้ยคะ วิเคยบอกไว้แล้วว่าใครบางคนที่ยังโสดจะมีคู่

หมอตัวเปียก // ขอบอกว่าอยากให้ส่งเสียงดังๆไปเลยค่ะ วิจะได้ไม่เหงา^^

[muiko]

สงสารเอสกะน้ำอ่ะ
คนรู้เเล้วทำไม เอาคงไม่ตกอับหรอกมั้ง ทำงานมาตั้งเท่าไหร่
คอยดูเถอะพี่โอบ ถ้าเลิกกะน้ำ เอสไม่ทำงานเเน่ๆ
แล้วพี่จะเสียใจ ชิส์ๆๆๆๆๆ

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
พี่โอบทำไมร้ายกาจเยี่ยงเน้
แบบนี้ไม่ไหวเลยนะ ทำตัวเป็นตัวประกอบในละครน้ำเน่าไปได้
เดี๋ยวยุให้น้องน้ำโดดเตะปากแตกเบย
 

อีก  5 ตอนจบ
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ไม่อาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
 
ยังไม่อยากให้จบเยย กระซิกๆๆ
คุณวิมาอีกไวๆน้า
 

[Solo009]

  มาต่อนะครับ สงสารทั้งสองคนจังเลย นี่เอสแกล้งน้ำใช่ปะครับ ได้โปรดดดดด

[tsktonight]

ตอนที่ 76 เงื่อนไข...(แรก)










“ผมจะพิสูจน์ให้พี่ดู!!!”

เสียงที่สั่น ตะคอกย้ำยืนยันความรู้สึกที่เปี่ยมล้นของตัวเองให้อีกฝ่ายเข้าใจอย่างชัดเจน

น้ำกำมือแน่น เจ็บใจเหลือเกินที่ต้องโดนดูถูกขนาดนี้ พูดไปแล้วค่อยๆยกแขนขึ้นใช้

หัวไหล่ตัวเองเช็ดน้ำตาที่ไหล แล้วตั้งใจมองหน้าจ้องตาคนที่ทำให้เขาเสียใจอย่างท้าทาย


“ยังไง...” เงียบไปนานเหมือนอ้ำอึ้ง ก่อนที่โอบจะเอ่ยถามเสียงแผ่ว

เธอไม่คิดมาก่อนว่าหนุ่มน่ารักจะเป็นคนหัวแข็งแบบนี้ มองแต่เพียงภายนอก

ดูเหมือนคนหัวอ่อนแท้ๆ


“ไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมมั่นใจ! ว่าความรักของพวกผม มันคือของจริง!

พี่ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินพวกเราแบบนี้! ต่อให้พี่บีบบังคับ หรือใช้วิธีไหนสั่งให้

เราเลิกกันยังไง ผมกับเอสก็ไม่มีวันเลิกรักกัน! พี่จำไว้เลย! เพราะฉะนั้น!!

พี่บอกมาได้เลยครับ ว่าจะให้ผมทำยังไง พี่ถึงจะยอมรับ แล้วเลิกยุ่งกับพวกเรา

อย่างที่พี่เคยพูดไว้จริงๆ!”


“มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอน้ำ................ถ้า..ทำอย่างที่พี่บอกมันจะง่ายกว่ามั้ย

คิดจะแข็งข้อกับพี่.........ไม่คิดบ้างเหรอค่ะ ว่าพี่ก็มีวิธีดีๆอีกตั้งหลายทางที่จะทำให้

ไอ้เอสยอมจำนนจนได้.......เพราะพี่ขี้เกียจยุ่งยากจัดการหรอกนะ ถึงขอร้องน้ำดีๆ”


พูดมาถึงตอนนี้น้ำก็หน้าถอดสี นี่พี่โอบคิดจะใช้กลโกงหรืออำนาจมาบงการเอส

โอบเห็นคนน่ารักกัดฟันแน่น จ้องหน้าเธอด้วยความผิดหวัง เสียความรู้สึกมาก

ก็สะกิดให้ในใจเธอรู้สึกผิด แต่ที่ทำลงไปก็เพื่อตัวของเด็กหนุ่มทั้งสองเอง

ไม่ว่าต้องกลายเป็นยักษ์มารอย่างไรเธอก็ยอม

สาวอ้วนยังยืนยันความคิดของตัวเอง และเพื่อไม่ให้เรื่องยุ่งยากเกินความจำเป็น

เธอคิดจะใช้ความเจ้าเล่ห์จัดการกับน้ำ ด้วยข้อเสนอที่เจ้าตัวยื่นมาให้เอง..


“เฮ้อ....เอาเถอะค่ะ.....ถ้าน้องน้ำอยากจะรู้ อยากจะลองจริงๆ พี่ก็จะพิสูจน์

ให้น้ำเห็นเหมือนกันว่าที่พี่พูดไว้ มันไม่ผิดไปหรอก! หึ... ถ้าน้ำทำตามเงื่อนไขที่พี่ให้

แล้วยังรักกับเอสดีอยู่ล่ะก็....สัญญาเลยจ้ะพี่จะไม่ห้ามอะไรพวกเธออีกเลย!

จะไม่พูดอะไรสักคำ จะคอยช่วยสนับสนุนด้วยซ้ำ.. เอาซี่!” คนพูดกระหยิ่มยิ้ม

มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องยอมทำตามเงื่อนไขอันแสนจะเสียเปรียบ แล้วอีกไม่นาน

ทุกอย่างมันก็จะเป็นไปตามความต้องการของเธอโดยอัตโนมัติเอง


น้ำหน้าเครียด แต่เขาก็กระตือรือร้นขอรับฟัง

“พูดมาเลยดีกว่าครับ! ว่าผมต้องทำยังไง!!?”

“........น้ำต้องเลิกกับเอส!”

“อึก! พี่โอบครับ พี่ยังจะพูด..!”

“ฟังพี่ก่อน! ไม่ใช่ให้เลิกกันไปเลย ...แต่.....แค่สามเดือนเท่านั้นจ้ะ”

“..........สามเดือน? ”

“ใช่...น้ำต้องบอกเลิกเอสให้เด็ดขาด และห้ามกลับไปคืนดีกับมันภายในสามเดือนนี้

ห้ามอยู่ใกล้เอส! อยู่ให้ห่างจากมันซะ! ทันทีที่ถึงกรุงเทพฯ น้ำต้องไล่มันออกจากบ้าน

ไปเลย! ให้มันย้ายกลับไปอยู่ที่คอนโดเหมือนเดิม...”


“ห๊า!!!|||||.........ทะ..ทำไมให้ผมทำอย่างนั้น...”

น้ำต้องเหวอ เงื่อนไขของพี่โอบคือให้เขาเลิกคบกับเอส สามเดือน!!!|||||||||||



“.....คืออย่างนี้จ้ะน้องน้ำ.....คือถ้าพี่จะต้องยอมรับเรื่องของพวกเธอสองคน

พี่ก็แค่อยากจะเห็น...ว่ามันจริงอย่างที่น้องน้ำบอก พวกเธอมั่นคงจริงรึเปล่า..

ไม่ต้องห่วงนะพูดคำไหนคำนั้น พี่ขอเวลาพิสูจน์แค่ช่วงสั้นๆเอง ก็แค่สามเดือน

...ถ้าหลังจากนั้นแล้วยังยืนยันจะรักกันอยู่ก็ตามใจ.. ........คงไม่เป็นไรมั้ง..หึ

ก็ไหนว่ารักกันมากไง.......น้ำ.....พิสูจน์ให้พี่เห็นอย่างที่พูดสิจ๊ะ......ทำได้มั้ย...”


หนุ่มน่ารักเม้มปากแน่น.........รู้สึกเจ็บใจจนพูดอะไรไม่ออก...

เงื่อนไขของพี่โอบ มันก็เหมือนกับสั่งให้เขาทำเอสเสียใจ... นี่เหรอสิ่งที่พี่โอบต้องการ!

แต่เขาไม่มีทางยอมแพ้หรอก! ต่อให้ต้องนอนร้องไห้ตลอดสามเดือนเขาก็จะทำให้ดู!

เหมือนอย่างที่เอสไม่เคยตัดใจจากเขา.....เอสเคยสัญญาแล้ว

และเอสไม่เคยผิดคำสัญญา ...



[ … “เอส....คุณจะไม่มีวันทิ้งน้ำไปใช่มั้ย...

คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..”

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะน้ำ ไม่เอาน่าคุณก็รู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน

ผมไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น..ต่อให้คุณเกลียดผมแล้ว ผมก็ไม่มีวันเลิกรักคุณ..”

“สัญญาสิ!”

“.........ครับ...ผมสัญญา...” ….. ]


.......ใช่แล้ว...วันนั้นพวกเขาเคยสัญญากันไว้



“ก่อนอื่น..ถ้าตกลงรับเงื่อนไข รับปากพี่มาสิน้ำ สาบานได้มั้ยจ๊ะว่าจะไม่บอกใคร!

สำคัญที่สุดน้ำห้ามบอกเอสเรื่องข้อตกลงของเรา!........จนกว่าพี่จะอนุญาต

ให้พวกเธอคบกันต่อได้....ถ้าตอนนั้นยังรักกันดีอยู่ล่ะก็นะ......”


“...ฮึ่ม! ได้!! ผมสาบาน!!! ถ้าผิดคำพูด ขอให้ผมไม่มีวันกลับไปคบกับเอสได้อีก!

ผมจะทำให้พี่ดู! พี่โอบจะได้รู้ว่าคนที่เขารักกัน!แล้วก็รักกันมากขนาดที่ไม่สนเรื่องเพศ

หรือสนใจความแตกต่างในชีวิตมันเป็นยังไง!มันไม่ใช่ง่ายไม่ได้ง่ายเหมือนเล่นขายของ!

ผมไม่ได้มั่ว! ผมไม่ได้หวังอะไรจากเขา นอกจากคนที่จะอยู่ข้างๆกันไปตลอดชีวิต...ฮึก...

พี่โอบจะได้เห็น .....เอสเขาไม่มีวันเปลี่ยนใจ! ผมเชื่อเขา!! แล้วพี่จะได้เห็น!!!”

..เสียงของน้ำเลิกสั่นในตอนท้าย น้ำพูดด้วยความมั่นใจ แววตาของหนุ่มน่ารัก

บอกให้รู้ว่าเขามุ่งมั่นกับคำพูดของตัวเองอย่างที่สุด



โอบแอบกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เหมือนจะยาก แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว

น้ำถูกหลอกง่ายกว่าที่คิด.......


ลองถ้าได้ผิดใจกัน อยู่ห่างกันไป รักที่มีอยู่มันก็ย่อมจืดจาง.... ผู้ชายกับผู้ชาย..

มันจะไปได้สักกี่น้ำกันเชียว ยังไงเอสก็เคยชอบผู้หญิงมาก่อน น่าจะเป็นไบ..มากกว่า

อาจเป็นเพราะผิดหวังจากผู้หญิงจนเข็ด มันถึงได้เปลี่ยนรสนิยม

หาผู้หญิงดีๆสักคนให้เข้ามาในชีวิตมัน ลืมน้ำได้เมื่อไหร่...เท่านี้เรื่องก็จบ...


คิดได้ดังนั้นโอบก็ยิ้มออก รู้สึกหายกลุ้มไปเยอะ ถึงจะดูใจร้ายกับน้ำมาก

แต่สักวันพวกเด็กๆจะต้องเข้าใจในสิ่งที่เธอทำ เพราะเธอหวังดีกับพวกเขาจริงๆ...


“งั้นพี่จะรอดู.... ถ้าไม่เป็นอย่างที่หวังก็เผื่อใจเอาไว้บ้างนะจ๊ะน้องน้ำ....

พี่อยากให้น้ำเลิกยุ่งกับมันให้เด็ดขาด...........ฮรึ่ม!...เอ่อ..เอาเป็นว่า

ทันทีที่กลับถึงกรุงเทพฯ ก็ขอให้ทำตามที่รับปากกันไว้ด้วย เลิกกับมันซะน้ำ....

ยังไง..เย็นนี้พี่คงกลับเลย เดี๋ยวออกไปบอกไอ้เอสมันก่อน..... น้องน้ำ..พี่ขอบใจมากนะคะ

ที่น้ำช่วยดูแลเอสตลอดมา.........แต่ต่อไป.. ไม่ต้องแล้ว.. ปล่อยให้เป็นหน้าที่

ผู้จัดการส่วนตัวอย่างพี่ก็พอ”

โอบหันมาพูดทิ้งท้ายไว้กับน้ำ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป...



หนุ่มน่ารักทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา ...เข้าใจความหมายที่โอบพูดดี หมายความว่าเธอขอให้

เขาออกจากการเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเอสด้วย.....บอกให้เขาตัดขาดจากเอส

ทุกอย่าง....ทุกทาง.....................................จนกว่าจะครบสามเดือน...


ระยะเวลาที่พวกเขาต้องเลิกกัน มันจะสิ้นสุดลงแค่ภายในสามเดือน..

หรือตลอดไป.......... ก็ขึ้นอยู่กับเอส



( เอส........คุณจะไม่มีวันเปลี่ยนใจใช่มั้ย... )



“.......ฮึก.....ฮืออออ....ไอ้บ้า....ฮือออผมรักคุณ...ฮึก..ฮืออ...รักมากมากเลยฮืออ

......... อย่าเลิกรักผมนะ..เอสฮึกฮึก..ขอร้องล่ะฮึกฮืออ...”


น้ำยกมือขึ้นกุมประสานจับกันไว้ ริมฝีปากบางนั้นพร่ำขอ ...ภาวนา..

อยากย้ำให้ตัวเองจงเชื่อในความรัก...........ทั้งๆที่น้ำตาของเขาก็ยังไหล

อนาคตของพวกเขา ขึ้นอยู่กับสามเดือนต่อจากนี้...




......
.............................................................


………………….

…………….

……….



ตกเย็น พี่โอบขอตัวอ้างว่ามีธุระด่วนต้องรีบกลับ เอสชวนเพื่อนๆจัดปาร์ตี้เล็กๆริมหาด

อเล็กซ์ซานเดอร์ก็มาแจมด้วย ทำให้น้องก๊อประริกระรี้ใหญ่

หมอเรียวก็คอยบริการบิวเต็มที่ เดินวนรอบเตาปิ้งย่าง บิดกันไปเขินกันมา

เชฟชัยขออยู่เคลียร์งานในร้านจนเสร็จก่อน เขารับปากว่าจะตามมาร่วมวงทีหลัง

เทพพิชัยก็โดนกรแกล้ง ป้อนบาร์บีคิวราดพริกเพิ่ม เผ็ดจัดจนหน้าไอ้หนุ่มลูกครึ่งแดงแจ๋

แต่งานนี้มีวิ่งไล่ฟัดขอเอาคืนไอ้กุ้งแห้งด้วยพริกขี้หนูสดเม็ดเท่าบ้าน ปากห้อยลิ้นพองกันไป


ทั้งที่เพื่อนๆกำลังสนุกกัน..... น้ำที่กินเก่งกว่าใคร เย็นนี้กลับกินอะไรไม่ลง

แยกตัวไปนั่งคนเดียว ดวงตาคู่สวยที่ดูซึมเศร้า เอาแต่เหม่อมองท้องฟ้าแบบไร้จุดหมาย...


“น้ำ?...ทำไมไม่กินอะไรเลยครับ หื้ม?” เอสเดินมาหาพร้อมจานกุ้งย่างในมือ

“กินสิเอส....เดี๋ยวผมก็กิน หึ..คุณอย่าแย่งของผมนะ..”

น้ำหันมามองหน้าเอส แต่คนที่ถูกมองรู้สึกได้ในทันทีว่าตาคู่สวยเวลานี้ช่างดูเศร้า

พาให้รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาจนใจหาย คนหล่อรีบวางจานอาหารลงแล้วแตะหน้าผากคนรัก


“เฮ้ยน้ำ! คุณไม่สบายรึเปล่า ..ไหนผมดูซิ..อืมม ตัวก็ไม่ร้อนนี่....แปลกจังผมอุตส่าห์

แกะกุ้งที่คุณชอบให้ ทำไมไม่รีบกินล่ะ?เป็นทุกทีคุณต้องขอเพิ่มด้วยซ้ำนะ”

เอสลองวัดไข้ดู ตัวน้ำไม่ร้อน เขายิ่งแปลกใจที่น้ำซึมแบบนี้ ในเมื่อเรื่องทุกอย่าง

ก็จบลงด้วยดี ไม่มีเรื่องอะไรมาให้เครียดให้กังวลใจอีกแล้ว

พวกเขาต้องสนุกสนานกับช่วงวันพักผ่อนยาวที่เหลือกันให้สุดเหวี่ยงสิ ถึงจะถูก


“เอส...............ป้อนหน่อย..” จู่ๆเสียงหวานที่อ้อนมา ก็ทำคนฟังชะงักความคิด

หันมาสนใจตาคู่สวยตรงหน้าที่ทำให้ใจเต้น...

“เฮ้ย///// จะ..จริงเหรอ..คุณเลิกอายคนแล้ว?”

เอสยังยึกยักไม่แน่ใจ ปกติน้ำด่าเขาด้วยซ้ำไป ถ้าถูกแกล้งด้วยการพยายาม

ไล่ป้อนนู่นนี่ให้ วันนี้น้ำดูแปลกไปจริงๆ…เอ..หรือบางที

เขาอาจคิดมากไปเอง น้ำอาจแค่อยากอ้อนเขา?


“ถ้าคุณไม่ป้อน .. น้ำก็กินไม่ลงหรอก...หึ..นะครับ”

..ถ้ายังไม่ยอมกินอะไรเอสคงคิดมาก น้ำยิ้ม....แล้วกอดแขนเอสที่นั่งข้างกันไว้ ...

ทั้งสองแยกตัวมานั่งห่างจากกลุ่มเพื่อนไม่ไกล ได้ยินเสียงโห่แซว ของพวกเพื่อนตัวแสบ

ดังมาจากข้างหลัง บ่นว่าจะจู๋จี๋กันไปถึงไหน อิจฉา..

เอสดีใจที่น้ำอ้อนเขา ลองเรียกแทนตัวเองด้วยชื่ออย่างนี้ แสดงว่าน้ำตั้งใจอ้อนเขาจริงๆ////


“เอสครับ”

“ครับผม////?”

“น้ำไม่อยากกลับไปเลย....” คนพูดแทบอยากจะร้องไห้.. ได้แต่กลบเกลื่อนด้วยการยิ้ม

ยิ้มแล้วเหม่อมองไปข้างหน้า ดูท้องทะเลกว้าง......

“55.....คุณติดใจอยากอยู่ที่นี่แล้วเหรอน้ำ”

“เปล่า........ผมแค่อยากอยู่กับคุณ..”

“หือ?...ก็อยู่ด้วยกันแล้วนี่ไงครับ กลับไปเราก็อยู่ด้วยกัน555 ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน

เราก็อยู่ด้วยกัน ..//// รวมถึง....คืนนี้..ก็ด้วย.. คึ..ฮ่าฮ่าฮ่า มาอ้อนผมอย่างนี้

เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนหร๊อกคุณ/////”

คนหน้าหล่อ ยิ้มพราวเสน่ห์ยักคิ้วสื่อความนัยทะลึ่งทะเล้นให้อีกฝ่ายแก้มแดง

มองเขาแล้วเกิดอาการร้อนวูบวาบขึ้นหน้าทันที..


แต่แล้วคนแกล้งกลับต้องประหลาดใจ เมื่อคนน่ารักของเขาไม่มีแม้แต่คำด่า

หรือไล่ทุบตีตบกะโหลกแก้อาการเขินอายดังเช่นเคย..

น้ำยิ่งกอด....แล้วซบหน้าลงกับอกกว้าง ..สอดมือประสานนิ้วกับมือของเอส..

พิงแก้มนุ่มให้สัมผัสถึงไออุ่นของผู้ชายที่แสนอบอุ่นตรงหน้า.......... คนที่บอกว่า

จะมอบความรักให้เขาหมดทั้งหัวใจ..


“ผมเชื่อคุณนะเอส..”

“หื้อ? คุณหมายถึง?..”

“เอ่อ..เปล่าครับคือ...ผมแค่อยากจะบอกว่า..ว่า..คือ....คือ..”

“ครับ?.......น้ำมีอะไรรึเปล่า คุณทำหน้าแปลกๆอยู่นะผมว่า..”

“แปลกเหรอ...ผมแค่จะบอกว่า คืนนี้.....เอ่อ.................เรา...ไม่นอนก็ได้นะ...////”

“..........ห๊ะ///////จะทำอะไรเหรอไม่นอน!?..////”

“จะไปรู้เหรอ! /////*//ไอ้บ้าถามทำไมเนี่ย! ..แล้ว~แล้วแต่คุณสิ/////”

คนพูดเขินจัดจนหน้าแดง อีกฝ่ายได้ยินคำตอบรับแบบนั้นก็ยิ้มกว้างแก้มแทบปริ

เข้าประชิดใช้จมูกโด่งหอมแก้มนุ่มที่แดงระเรื่อขึ้น ยิ่งทำให้มันสูบฉีดเลือดเข้าไปใหญ่..





*******************************
****************************


****************



*******




ขณะเดียวกัน เย็นนั้น.......ที่บ้านบาส...



“ยูล่ะพี่? กลับมายัง?” บาสกลับมาปุ๊บก็รีบถามหายูปั๊บ เขากวาดสายตามองหา

ร่องรอยการกลับมาของคนที่เอ่ยถึง

สาวใหญ่ซึ่งเป็นคนทำงานบ้านคนสนิทหอบตะกร้าผ้าเดินมาใกล้ ยิ้มตอบ

“ยังค่ะ น้องยูยังไม่กลับ เอ่อน้องบาส คุณพ่อกับคุณดาไปทำธุระกันที่ประจวบ

ฝากบอกให้น้องบาสอยู่บ้านด้วยนะคะ พรุ่งนี้สายๆก็กลับค่ะ”


“อ๋อครับ รู้แล้ว ยูมันโทรบอก...55เสียใจด้วยนะพี่กิ่ง555มีคนเขารายงานผมก่อนแล้ว”

บาสทำหน้าล้อแลบลิ้นให้ ประมาณว่าช้าไปนะครับพี่55


“แหม! เดี๋ยวนี้สนิทกับน้องยูจังนะคะ..คิก...ดีแล้วค่ะ รู้มั้ยเวลาคุณๆเขาเห็นน้องสองคน

คุยกันทีไร ยิ้มไม่หุบทุกทีพี่แอบเห็นนะ555 บ้านนี้มันจะได้ไม่ร้อนเหมือนที่ผ่านมา

พี่ดีใจนะคะที่เห็นน้องบาสยิ้มออก”

บาสได้ฟังความเห็นของสาวใหญ่ก็อึ้งเล็กน้อย... “พี่กิ่ง~โธ่ผมไม่เป็นไรหรอก/////

อยู่กับพวกเขามันก็.....////แหะ...ไม่ได้แย่อะไรนัก..”


“คุณดาน่ะใจดี..นิสัยก็ดีนะคะ...น้องบาสโชคดีมากรู้มั้ยคะที่ได้แม่เลี้ยงดีอย่างนี้

ยิ่งหลานเขา.. น้องยูน่ะยิ่งเด็กดี...ไม่วางตัวอวดเบ่งกับใครด้วย เขาน่ารักกันจะตาย

ถ้าน้องบาสหายโกรธพวกเขาก็ดีแล้ว ต้องทำดีกับพวกเขาให้มากๆนะคะ เชื่อพี่นะ..”

“555โอเคคร้าบบบ..พอใจยัง?555”

“หืมม ทำหน้าทะเล้นไปเรื่อยล่ะ..เฮ้อพี่พูดจริงๆนะคะ..เอาเถอะเย็นนี้อยากกินอะไร

บอกพี่นะจะไปซื้อให้ค่ะ คุณพ่อให้เงินไว้บอกไม่ต้องทำกับข้าว ซื้อมากินกันก็พอ”

“อ๋อ...เดี๋ยว....รอไอ้ยูกลับมาก่อนก็ได้ พี่กิ่งจะได้ไปซื้อทีเดียวเลย”

“งั้นไปหาขนมในครัวกินก่อนไปค่ะ...อุ้ย!...อ้าว555 พูดถึงก็มาเลย วันนี้น้องยูกลับเร็วจัง”


บาสเห็นพี่กิ่งยิ้ม มองไปทางด้านหลังตนพลางพูดทักยู จึงหันไปมองตาม

เห็นยูในชุดนักเรียนม.ปลายกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน ถอดรองเท้าแล้วก้าวเข้าบ้านมา

เห็นหน้าเขาก็ยิ้มให้ตาหยีอย่างดีใจ

“โธ่เอ๊ย////กะว่ามาถึงก่อนแล้วเชียว อุตส่าห์รีบ55”

“กูก็มาก่อนมึงยังไม่ถึงห้านาทีเลย มึงบ้าป่ะวะยู รีบกลับมาจริงๆด้วย555ทำอย่างกับ

กูเป็นเด็กสามขวบ อยู่คนเดียวไม่ได้งั้น พี่กิ่งก็ยังอยู่นี่ไง ถึงพ่อจะชอบหนีบคนอื่นๆ

ไป แต่ก็ยังเหลือพี่กิ่งอยู่ทั้งคน ”


เห็นบาสอวดเก่ง ขัดกับนิสัยขี้เหงา แต่พี่กิ่งที่สนิทกันรู้ดี อดหมั่นไส้แกล้งแซวไม่ได้

“ดีแล้วค่าน้องยูมาอยู่เป็นเพื่อนพี่เค้านะ รายนี้ยิ่งขี้เหงาอยู่ด้วย แต่ชอบปากแข็ง คิก..

ปกติเวลาอย่างนี้จะชวนเพื่อนเค้ามาเต็มบ้านล่ะ แต่ล่ะคนงี้55 ทะลึ่งทะเล้น

โดยเฉพาะอีตานิกกี้ชอบแกล้งพี่เรื่อย ดีนะที่หล่อ/// พี่เลยให้อภัย555

เอ๊ะน้องยูยังไม่เคยเห็นมั้ง..”


ยูทำหน้างง เขายังไม่เคยเจอหน้าเพื่อนของบาสสักคน “ยังครับ”

บาสรีบพูดแทรกขึ้นไม่อยากให้ใครเอ่ยถึงไอ้พวกเพื่อนบ้าของเขาตอนนี้นักหรอก

“พี่กิ่งครับ! ไม่ต้องเผาอะไรผมก็ได้นะพี่ เชิญครับ ถือตะกร้าผ้ามาทำไม จะซักผ้า?

รีบไปซักเลยพี่ เดี๋ยวคิดออกว่ากินอะไรกันแล้วค่อยให้ไอ้ยูมันไปบอกพี่แล้วกัน”


สาวใหญ่ได้แต่หัวเราะ บอกว่าบาสกลัวโดนเผาน่ะสิ ถึงรีบไล่เธอ ก่อนเดินไป

ยูกับบาสพากันเดินตรงไปที่ครัว ล้างไม้ล้างมือเปิดตู้กับข้าว ตู้เย็นหาขนมกินไปเรื่อย

ถามกันไปมาว่าจะกินอะไรดี แต่ทั้งคู่ก็นั่งนึกไม่ออก ไม่มีอะไรที่พวกเขาอยากกิน

เป็นพิเศษ แล้วจู่ๆยูก็เสียงดัง “เอ้อพี่บาส!!”

บาสสะดุ้งเล็กน้อย ขมวดคิ้ว เหล็กดัดฟันของเจ้าเด็กผู้ชายตรงหน้า

มันสะท้อนแสงเข้านัยน์ตาของเขาทุกที เวลาที่มันยิ้มให้เห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้

(ใครแม่งเข้าใจผลิตเนอะไอ้สีสะท้อนแสงเข้าเบ้าตากูเนี่ย... มึงก็กล้าใส่เนอะ..)

“อะไรวะ อยู่กันแค่นี้มึงจะเสียงดังหาพ่อง..”

“คืนนี้ให้ผมนอนห้องพี่ได้ป่ะ!?” คนถามทำหน้าตื่นเต้น

“เฮ้ย!////////*// ไอ้บ้า! อยู่ดีๆมาขอนอนด้วย!!”


บาสยอมรับว่าเหวอ ก่อนที่ยูจะพูดเหตุผลเรื่องมาขอนอนด้วย


“อ้าวก็ไหนสัญญาแล้วไง ว่าจะให้ผมแก้มือ ..แต่พี่บาสเก่ง ..มันคงดึกอ่ะ

นี่ผมกะใส่ไม่ยั้งเลยนะคืนนี้รับรอง..หึหึหึ พี่หนาวแน่! โต้รุ่งก็ไหวนะเพราะพรุ่งนี้

ก็วันหยุดด้วย อีกอย่างเอาไปเอามา พอง่วงแล้วผมขี้เกียจกลับห้องตัวเองนี่นา

เตียงพี่บาสน่านอนกว่า....ขอผมนอนด้วยสิ นะนะ นอนห้องพี่เลยไม่ได้เหรอ

ง่วงตอนไหนก็หลับตอนนั้นไง หรือว่าเรามาเล่นกันเอาให้มันยันเช้าเลยมั้ยพี่!

น้าดาไม่อยู่แบบนี้ทางสะดวก ไม่มีใครรู้หรอกถึงเราสองคนจะทำอะไรกัน

ไม่หลับไม่นอน555”


อ๋อ...ที่แท้ก็เรื่องเกมส์ (มึงพูดจาล่อแหลมมากไอ้ยู...)

“มึงไม่คิดจะถามความเห็นกูเลยเนอะ ว่ากูจะโต้รุ่งกะมึงมั้ยยู เพลาๆเรื่องเกมส์บ้างเหอะ

เอาเวลาเล่นเกมส์มึงไปหัดซ้อมบาสไม่ดีกว่าเหรอ ไหนบอกเขาจะคัดตัวจริงใหม่ไง

มึงเพิ่งมาก็โชว์ความตั้งใจให้เขาเห็นหน่อยดิวะ กะเอาให้ติดไม่ใช่..”


โดนบ่น แต่ยูก็แค่ยักไหล่ “โห่~มือระดับนี้แล้วครับ! ติดแน่นอนไม่เชื่อพี่คอยดู สบ๊าย!”

“555ไอ้ขี้โม้เอ๊ย ตัวแค่นี้ทำอวดเก่ง ปากดี”

“ตัวเท่าพี่น่ะเหรอ..”

“กูสูงกว่ามึงเหอะ!////*//”

“เหรอครับ!..เซ็นนึงเนี่ยนะ!”

“อึก////*// ก็ถือว่าสูงกว่าอยู่ดีแหละเว้ย” เขาสูง 169 ซม. ส่วนไอ้ยูสูง 168 ซม.

“หึต่างกันแค่จึ๋งเดียวแค่นี้ พี่คอยดูเหอะ ไม่นานหร๊อกเดี๋ยวผมจะสูงกว่าพี่!

ตัวใหญ่กว่าพี่ให้ดู! ผมสูงเร็วนะจะบอกให้!”


โดนเจ้าเด็กรุ่นน้องมันพูดจาแน่วแน่ใส่ ไม่ยอมตัวเท่าเขาแบบนี้ไปตลอด

ยิ่งทำให้บาสเกิดอาการร้อนหน้าขึ้นมา...//// มันทำให้เขาอดนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอน

กลางวันไม่ได้ พวกเพื่อนบ้ามันพูดไว้ [สรุป! มึงแหละเมีย!ก๊ากกกก55555]


“อย่ามั่นใจไปนักเลยไอ้ยู!//////*// หึ! เมื่อก่อนกูก็เคยมีความคิดอย่างมึงนี่แหละ!

แล้วไง...ดูกูตอนนี้||||||||||| มึงเผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะ...”

“หึ...ผมไม่เหมือนพี่หร๊อก พี่คอยดูผมให้ดีก็แล้วกัน” คนพูดยักคิ้วให้ด้วย

บาสทำหน้าหงุดหงิด ไม่ชอบใจความคิดมุ่งมั่นของยู เลยแกล้งพูด

“มึงไม่มีทางสูงกว่านี้แล้วยู! ดูหุ่นมึงก็รู้!! มึงไม่สูงแล้ว!!!”

ตัวเท่านี้ก็ดีอยู่แล้ว ขืนมันตัวโตกว่าเขาขึ้นมา แล้วตอนนั้นเขาจะข่มมันได้ไงล่ะ

แต่เจ้าตัวก็ยังทำหน้ามั่นใจว่าตัวเองทำได้ล้านเปอร์เซ็นต์

“พนันกันมั้ยล่ะพี่!”

“โห...กล้าเนอะมึง!ฮึ!! กูว่า.............เอ๊ะ....ใครมาวะ?”


กำลังท้าทายกันเล่นๆ จู่ๆก็มีเสียงกริ่งดังมาจากทางหน้าบ้าน

บ้านของบาสเป็นตึกแถวขนาดใหญ่ กินเนื้อที่กว้างติดกันสี่คูหา มีห้าชั้น

ส่วนเต้นท์รถของพ่อบาสนั้นอยู่อีกที่ มีรปภ. คนงาน กับญาติห่างๆซึ่งเป็นผู้จัดการ

คอยดูแลผลัดกันนอนเฝ้าที่นั่นตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง...


สองหนุ่มชะเง้อมองไปทางนอกประตูห้องครัว แต่มันไกลเกินกว่าที่จะเห็นไปถึงหน้าบ้าน

เห็นแต่พี่กิ่งเดินมา มือยังเลอะฟองผงซักฟอก ยืนชะเง้อชะแง้ไปทางข้างนอกเหมือนกัน

“น้องยู น้องบาส ใครก็ได้พี่วานหน่อยนะคะ ซักถุงเท้าอยู่ เสร็จแล้วเดี๋ยวไปซื้อข้าวให้”

ชูมือที่ยังเลอะ ทำหน้าบอกว่าวุ่น

สองหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ บาสเลยบอกก่อนที่พี่กิ่งจะเดินกลับเข้าไปหลังบ้าน

ซึ่งมุมซักผ้าอยู่ถัดจากห้องครัวออกไปอีก

“เอางี้พี่ เอาตังค์มา เดี๋ยวผมกับไอ้ยูออกไปหากินอะไรกันเอาเองข้างนอก”

“เอางั้นเหรอค่ะ ก็ดีค่ะ พี่ยังไม่ได้เก็บมาหรอก เงินอยู่บนหลังตู้เย็นข้างปฏิทินนั่นค่ะ”


บาสพยักหน้า พี่กิ่งก็เดินกลับเข้าไป เขาเดินไปหยิบเงินแล้วใช้ยู

“เฮ้ยมึงไปดูให้หน่อยดิ๊ยู ถ้าลูกค้าหรือเพื่อนพ่อมา บอกไม่อยู่นะ

ให้เขาโทรหากันเอาเอง แล้วเดี๋ยวมึงกะกูออกไปหาไรกินกัน..”


“ครับ คร้าบบบ” ยูยิ้มให้บาส แกล้งทำเป็นก้มหัวน้อมรับคำบัญชาอย่างนอบน้อมสองที

ก่อนจะรีบวิ่งหนี ให้ฝ่าเท้าที่ยื่นมากะถีบเขาอย่างหมั่นไส้นั้นต้องวืดไป


หลังจากที่ญาติดีกัน เด็กหนุ่มทั้งสองก็สนิทกันในเวลาอันรวดเร็ว…อาจเพราะเป็น

เด็กผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ แถมยูเป็นคนไม่เรื่องมาก จึงเข้ากับบาสได้เร็วมาก ทั้งคู่ชอบ

เล่นเกมส์เดียวกันหลายๆเกม เชียร์ฟุตบอล ดาราที่ชอบ หนังที่ดู อาหารการกิน..

เข้ากันได้ดีจนน่าประหลาดใจ เรียกได้ว่าคอเดียวกัน ทั้งสองจึงมักขลุกอยู่ด้วยกันเสมอๆ


ส่วนเรื่องหลังจากที่คืนนั้น บาสขโมยหอมแก้มยูไปแล้ว

ในเช้าวันต่อมา เมื่อเจอหน้ากัน พวกเขาทำหน้ายังไง...

คำตอบคือ บาสอ้างว่าแค่แกล้งเล่นเหมือนรับน้อง.... แล้วทำหน้าเฉยเหมือนไม่มีอะไร

ยูจึงไม่ได้ซักอะไรต่อ ชวนเล่นเกมส์บ้าง ถามการบ้านบ้าง อีกฝ่ายเลิกแยกเขี้ยวใส่เขาแล้ว

จึงค่อยๆคุยกันได้มากขึ้น ไม่ขุ่นข้องหมองใจกันเหมือนอย่างที่ผ่านมา แต่เรื่องสำคัญ

ซึ่งเป็นผลพลอยได้ดีๆที่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนคือ ดีกันแล้วได้เพื่อนกินข้าว...

ไม่ได้มีใครนัดใครไว้ หรือเอ่ยออกมาเป็นคำสัญญา มันดำเนินไปโดยที่ทั้งสองก็ไม่รู้ตัว

แทนที่จะไปออกกินกับเพื่อนข้างนอก หรือนั่งกินคนเดียวเหมือนที่ผ่านมา

พวกเขามักจะนั่งรอจนพร้อมหน้า หรือตามให้อีกฝ่ายมากินข้าวด้วยกัน....

ทั้งตอนเช้า และตอนเย็น........ทุกวัน....



.................... ยูวิ่งออกไปได้สักพัก เสียงกริ่งก็เงียบไป แต่กลับได้ยินเสียงเอะอะมะเทิ่ง

ดังแว่วมาจากทางหน้าบ้านแทน....?

บาสสะดุ้ง รีบวางกล่องคุกกี้สีแดงทรงกลมในมือที่กำลังคิดจะแงะฝาออกลงบนโต๊ะ

หากเป็นแขก เป็นญาติกัน ก็ไม่น่าส่งเสียงดังรบกวนแบบนี้ เหมือนมีใครมาโวยวายอะไร

ข้างนอกนั่น ฟังเสียงเอะอะที่ดังแว่วมาให้ได้ยินเป็นพักๆนั้น ก็รู้ได้ไม่ยากว่า

แขกที่มาเยือนคงไม่ได้มาแค่คนเดียว

“เฮ้ย!!!||||||||||| ฉิบหายล่ะ!”

ชายหนุ่มตาโตใจหายวาบ นึกไปถึงเรื่องที่เขาไม่อยากให้เกิด ภาพใบหน้าของ

ไอ้พวกเพื่อนตัวแสบทั้งหลาย ดันลอยผุดขึ้นมาในหัวกันหน้าสลอนจนสะดุ้งเฮือก !

บาสรีบลุกพรวดกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปหน้าตาตื่น



.......

[tsktonight]

ตอนที่ 76 เงื่อนไข...(กลาง)







.......

..

“อ้าว..........เพื่อนเหรอยู..?” พอเห็นกลุ่มคนที่มา บาสก็โล่งใจที่ไม่ใช่เพื่อนเขา

แต่ท่าทางน่าจะเป็นเพื่อนของยูมากกว่า เด็กผู้ชายสี่คนนั้นสวมชุดนักเรียนม.ปลาย

ปักชื่อย่อโรงเรียนเดียวกับยู สภาพเหมือนยังไม่มีใครกลับถึงบ้านก่อนมาที่นี่

“เฮ้ย!|||||||||| พี่! ออกมาทำไม! เข้าบ้านไปก่อนพี่! เข้าบ้านไปเลย!!!”

ท่าทางที่ตกใจของยู ทำเอาบาสเลิ่กลั่ก ..งง “เฮ้ยอะไรวะ? มีอะไร? ทำไม?”

ยูยังไม่ทันพูดอะไร เด็กหนุ่มสี่คนนั้นได้เห็นหน้าบาสก็พากันเฮลั่น

ร้องถามเป็นเสียงเดียวกันด้วยท่าทางตื่นเต้น “พี่บาสใช่มั้ยครับ!!!!”


“หือ?...เอ่อ..ใช่ครับ..” (เฮ้ยรู้ชื่อกูได้ไงวะ?)


“เย่!!!! ก๊ากกก5555เห็นแล้วโว้ย! เห็นแล้วววว!555!พี่บาสหวาดดีคร๊าบบ!”

ทุกคนพากันพูดแบบนี้..... เล่นเอาบาสเหวอ งงหนักก่อนจะสะดุ้งยกมือรับไหว้ทั้งสี่คน


“พี่บาสเข้าบ้านไปก่อนครับ!/////*// ไอ้พวกนี้มันบ้า พี่อย่าไปสนใจพวกมันเลย!”

ยูพูดหน้าเครียด พยายามดันหลังไล่ให้บาสกลับเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนั้น

“เออๆ เพื่อนมาก็ชวนเข้ามาคุยกันข้างในก็ได้นี่หว่า ไม่ต้องไปยืนคุยกันข้างนอกหรอก

กูไม่ว่า ชวนไปกินข้าวด้วยกันก็ได้นะ เอามั้ย..?เดี๋ยวกูเลี้ยง..”


ทันทีที่เพื่อนๆของยูได้ยินที่บาสพูด ก็พากันหัวเราะชอบใจแล้วตะโกนบอก

“ขอบคุณคร้าบบบ พี่บาสใจดี๊ใจดี! ไอ้ยู! มึงนี่มันตอแหลจริงๆ ต้มพวกกูซะเปื่อย!”

“พี่บาส! พี่บาสคร้าบ!! บอกพวกผมหน่อยสิครับพี่! ทำไมหมู่นี้มันต้องรีบกลับบ้านเร็ว

ตลอดด้วยล่ะครับ!?มีอะไรที่บ้านพี่เหรอครับ!?”

“ เฮ้ยไอ้ยู! วันนี้ยิ่งแล้วใหญ่นะมึง! วิ่งหนีพวกกูที่โรงเรียนทำไมวะ!?”

“ช่าย!ช่าย!55555เชี่ยเอ๊ยอย่างกับโดนไล่ยิงก๊ากก55555”


ได้ยินอย่างนั้นยูยิ่งทำหน้าเครียดหนักกว่าเดิม หันไปตะคอก ไล่เพื่อนกลับท่าเดียว

“พวกมึงกลับไปกันได้แล้ว! กูไม่ให้เข้าบ้านเว้ย!/////*// ไปเลย! ไอ้พวกเวร!!!”

ยูเร่งดันหลังให้บาสรีบเดินเข้าไปข้างในเร็วๆ เลิกหยุดฟังเพื่อนๆเขาได้แล้ว

แต่บาสได้ยินเสียงพวกเด็กข้างนอกตะโกนบอกบ๊ายบายเขาอย่างครึกครื้น

จึงหันไปชะเง้อมอง.....เท่าที่ดูท่าทางยังไม่มีใครยอมขยับกลับไปไหนกันสักคน


“ไหงมึงไปไล่เพื่อนอย่างนั้นวะ? มีอะไรกันรึเปล่ายู?”

“เปล่าพี่!คือเอ่อ.../////*// พวกมันมาแกล้งผมอ่ะดิ! เดี๋ยวผมไปเคลียร์กะพวกมันก่อน

พี่บาสอย่าออกไปนะ!”

พาบาสกลับมาถึงครัวแล้วยูก็ทำท่าจะรีบออกไป

“ทำไมวะ? แกล้งมึง....แล้วเกี่ยวอะไรกะกู? ไม่เห็นแนะนำเพื่อนมึงให้กูรู้จักวะ

เอ๊ะ...แต่เมื่อกี้...เหมือนเพื่อนมึงรู้จักชื่อกูด้วย?” เพื่อนยูหน้าตาดีไม่ใช่เล่น

ถึงจะไม่ได้พิจารณาดูใกล้ๆให้ชัดๆ แต่แค่เห็นแว๊บแรกก็รู้แล้วว่ามีไอ้ที่เรียกว่า

โคตรหล่อขั้นเทพอยู่ในนั้นด้วย ....(เพื่อนมึงแม่งน่าคบว่ะ ...หึหึ)


“โอ๊ยไม่ต้องรู้จักพวกมันแหละดีแล้วพี่! ไอ้พวกบ้านั่นมันใช่คนปกติกันซะที่ไหน

พวกคนบ้ากันทั้งนั้นครับ!||||||||| แม่งบ้านพวกมันไม่มีใครอยู่แถวนี้สักคน

ดันเสนอหน้ามากันพร้อมเพรียง มาโผล่แถวหน้าบ้านเราได้ไง! อย่างนี้พวกมัน

ต้องจงใจสะกดรอยตามผมมาชัดๆ!! สั่งห้ามไว้แล้วเชียวว่าอย่าตามมาๆ!!

มันตามมาถูกได้ยังไงวะ!? (อุตส่าห์วิ่งหนีแม่งแล้วยัง..)”


ท่าทางยูดูฮึดฮัดไม่ค่อยพอใจ แต่บาสกลับขำท่าทางนั้น แล้วไหนจะที่เจ้าตัวคิด

ว่าถูกเพื่อนสะกดรอยตามมาถึงบ้านอีก

“555 เพื่อแกล้งมึงเนี่ยนะ!?5555 เพื่อนมึงนี่ตลกดีว่ะ พวกมันจะมาแกล้งอะไรมึงวะ?”

“อึก...../////// คือ.......เอ่อ..พ..พี่บาสไม่รู้เรื่องหรอก... เรื่องที่โรงเรียนน่ะครับ

ผมออกไปไล่ไอ้พวกนั้นก่อนนะ”

“เฮ้ยไม่เป็นไรหรอกยู! ให้เพื่อนเข้ามาก็ได้55 จะได้ครึกครื้นกันไง”

“ไม่เอา!.............. ผมจะอยู่กับพี่สองคนพอ!”

“หา..............///// เฮ้ย”

ยูเล่นพูดชัดเจนแบบนั้นแล้วเดินไป...ทำให้บาสรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“….ม..แม่งงง ดูมันพูด..//////” ( มึงพูดไม่คิด... กูคิดนะเนี่ย )


ได้ยินเสียงเพื่อนๆของยูโวยวายเมื่อโดนไล่ให้กลับบ้าน บาสได้แต่ขำ

ไม่นานนักยูก็เดินกลับเข้ามา แต่เด็กหนุ่มก้มหน้าก้มตา...ดูผิดปกติเอามากๆ

“เฮ้ยยู! หน้ามึงทำไม!!...ฮะ....ฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”

“ห๊ะ!?///////อะ..อะไรพี่!?”

“หน้ามึงอ่ะ! แดงแจ๋55555 ตลกว่ะ!”

“เฮ้ยยย////////…เหรอครับ...สะ..สงสัย...////// แหะๆ..แดดตอนเย็นมันแรงมั้งพี่”


ข้อแก้ตัวของยูฟังไม่ขึ้น บาสดูก็รู้แล้วว่าไอ้เด็กนี่มันกำลังเขินมากๆ.. แต่ไม่รู้

มีเรื่องอะไรทำให้มันเขินได้ขนาดนี้... บางทีคงโดนเพื่อนแกล้งอะไรมาแน่55


บาสยังยิ้มกริ่มคิด...โล่งอกไปที่เสียงกริ่งนั้นไม่ได้ดังขึ้นจากฝีมือเพื่อนๆของเขา...

เขาลืมนึกไป ถ้าเป็นไอ้พวกนั้น ……ไม่มีทางกดกริ่งหน้าประตูบ้านแน่

พวกมันไม่มีมารยาทขนาดนั้นหรอก||||||||

คงจะเดินดุ่มๆเข้าบ้านเขามากันหน้าตาเฉย...


“เหว้ยยยยย!!!! ฮะเฮ้ย! ฮะเฮ้ย! วะฮู้ว~~~~~!!!! ไอ่เชี่ยบาสสสสส!

แดกเหล้ากันโว้ยยยยย~~ก๊ากกก55555555”


...............แบบนี้แหละ||||||||||||||||||


บาสสะดุ้งเฮือก หันไปมองตามเสียงเรียกที่เขาไม่ได้คิดไปเอง.. แต่มันมีอยู่จริง!||||||||||

เสียงไอ้อาทดังนำมาก่อนใคร และตามมาด้วยเสียงร้องเพลงกวนบาทาปวดประสาท

ของไอ้นิกกี้ ตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะแหลมสูงเหมือนสะใจอะไรนักหนาของไอ้วี


บาสตาเหลือก ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ลุกขึ้นยืนตัวแข็งแต่ในใจเขาสุดจะลนลาน

ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้! ..ไอ้พวกห่านั่น!มันดันโผล่มากันจริงๆ!ฉิบหายของจริงล่ะ!!!

ไอ้พวกแขกไม่ได้รับเชิญทั้งหลาย มันพากันเดินเข้ามาในบ้านเขาแล้ว!!!


ยูออกอาการตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนๆของบาสเข้ามาตะโกนเรียกถึงในบ้าน

แต่ยูก็เข้าใจว่าพวกคนที่มา คงคุ้นเคยกับบ้านนี้เป็นอย่างดี ตามคำบอกเล่าของพี่กิ่ง…

“พี่บาส.....เพื่อนพี่เหรอครับ..” นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้เห็นเพื่อนๆของบาส

เหมือนกับที่เมื่อครู่บาสเพิ่งได้เห็นเพื่อนๆของเขาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน


บาสที่กำลังตกใจ ตั้งตัวไม่ติด กลับมาได้สติอีกครั้งก็คิดทำอะไรไม่ทันเสียแล้ว

จะวิ่งออกไปดักหน้าเจ้าพวกนั้นก็คงกันไม่อยู่ เพราะตอนนี้พวกมันทั้งสามตัว

เสนอหน้าสลอนกันเข้ามาถึงในครัวเป็นที่เรียบร้อย...|||||||||||


“อยู่นี่เอง!!! ก๊ากกก55555” วีชี้หัวเราะลั่นร้องทักทันทีที่โผล่หน้าเข้ามาเจอ

หน้าซีดๆของเพื่อน เห็นหน้าอึ้ง เหวอ เอ๋อแดกของบาสแล้วเจ้าสองหน่อที่เหลือ

ก็ตามเข้ามายืนกอดคอกันขำก๊าก ในมือวีมีถุงต้มแซบหมูกระดูกอ่อน น้ำตก

ยำลูกชิ้น ต้มยำกุ้ง หอยทอด แหนมทอด.. ในมืออาทมีน้ำแข็ง โซดา กระทิงดำ

ยาดองเหล้าฤทธิ์แรง มีทั้งเสือทั้งช้างม้าวัวควายกระทืบสาวน้อยแหลกคาเตียง

ในมือนิกกี้มีเบียร์ไทยครึ่งโหลกับเหล้านอกมีสียี่ห้อดีสองขวดใหญ่..

ทั้งสามวางของลงบนโต๊ะให้เต็มพรืด

อาทรีบบอกบาส “เฮ้ยพวกกูขนมาแค่นี้ก่อน ไม่พอเดี๋ยวค่อยจัดให้ใหม่

มึงไม่ต้องออกซักบาทไอ้บาส วันนี้พวกกูเลี้ยงเอ๊งงงง!5555”


เป็นทุกทีคงดีใจ แต่คราวนี้บาสกลับทำหน้าหงิก ที่กลืนน้ำลาย ไม่ใช่ว่าอยากกิน

เป็นเพราะเขาคิดหาทางออกไม่เจอ รู้ดีว่างานนี้พวกมันกะเอาให้เมาปลิ้น

ใช้ลิ้นเดินลากซากตัวเองกันไปข้าง... แต่ก่อนจะกลายร่างเขาคิดว่าพวกมันต้อง

มีเป้าหมายใหญ่ ถึงได้บุกมาที่บ้านเขาพร้อมอบายมุขครบมือพวกนี้


“เตรียมมาพร้อมเลยนะพวกมึง! -*- ใครบอกให้พวกมึงมาบ้านกูวะ!

กูบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา! ไม่ต้องมา!”

“แล้วมึงคิดว่าพวกกูจะเชื่อมึงมั้ยก๊ากกกฮะฮะฮะฮะ!!!!” นิกกี้พูดหัวเราะตัวแอ่น

น่าหมั่นไส้ นำให้วีกับอาทช่วยกันหัวเราะสีหน้ายุ่งยาก เหนื่อยใจของบาส

“กะ..ก กูไม่ว่างมานั่งแดกเหล้ากับพวกมึงหรอก! กลับไปเลย!!!”

เจ้าของบ้านเอ่ยปากไล่เพื่อนตัวเองออกมาชัดถ้อยชัดคำ ตีหน้ายักษ์ใส่

แม้พวกคนโดนไล่จะไม่รู้สึกรู้สา แต่คนที่นั่งเงียบอยู่นานได้ยินแล้วกลับรีบ

เอ่ยท้วงด้วยความเกรงใจ

“ม..ไม่เป็นไรหรอกพี่! พี่กินเหล้ากับเพื่อนไปเถอะครับ ผมรอได้...

ไว้ค่อยเล่นกันวันหลังก็ได้พี่..” ยูลุกยืน คิดว่ายกมือไหว้สวัสดีเพื่อนๆของบาสแล้ว

จะขอปลีกตัวไปเสีย พวกพี่ๆตั้งท่าตั้งวงกินเหล้ากันยกใหญ่ เขาเหมือนคนนอก

เลยพาให้รู้สึกเกร็งแปลกๆ


“เฮ้ย!!/// พวกมึงจะเล่นอะไรกันวะ!? อยู่กันแค่สองคนเงี้ยยยยะ55555”

วีรีบแซวทันที ทำสายตาล้อเลียนไปทางบาสให้สะดุ้งไล่ตบหัวเพื่อนให้หยุด||||||||

ก่อนรีบแก้ความเข้าใจผิด “พวกกูจะเล่นเกมส์กันโว้ย!/////*//มึงหุบปากเลยเชี่ยวี!”


นิกกี้หันมาจ้องหน้ายูที่ดูงง จนเด็กหนุ่มเลิ่กลั่กรู้สึกทำอะไรไม่ถูก||||||||

“...ยู........ใช่มั้ย?..”

หนุ่มตี๋ถามพอเป็นพิธี มองเจ้าเด็กหน้าตี๋ไม่แพ้ตัว เขาจำได้แม่นจากในรูป

“ครับ...” ยูพยักหน้า รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ที่เพื่อนของบาสรู้จักตน แต่ก็นึกขึ้นได้

ว่าบาสเคยบอกว่าจะเล่าเรื่องเขาให้เพื่อนๆฟัง ...เรื่องที่มีน้องชายคนใหม่..


“เฮ้ยยู!” นิกกี้เรียกซะเสียงดังจนเจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้ง “ค..ครับ!!?”

“แดกเหล้ากัน!”

“หา!...อ..เอ่อจะ..จะดีเหรอครับพี่!!?” แหม่...เพิ่งเจอหน้าก็ชวนก๊งเลยเรอะ..

“มา! มา! คนกันเองเว้ย พวกกูเลี้ยงเอง ไม่เมาไม่เลิก!555 555 555 ”

ว่าแล้วนิกกี้ก็กอดคอยู พาออกไปจากครัวแบบไม่สนใจบาสที่ยังยืนอ้าปากเหวอ

วีกับอาทก็ช่วยกันขนของแถมยังสั่งบาส ให้ช่วยขนแก้วจานชามขึ้นห้องไปด้วย

ทั้งสามทำตัวตีเนียนราวกับสนิทสนมกับยูมานาน พูดคุยอย่างกันเอง แนะนำตัวเอง

แล้วตรงดิ่งไปห้องบาสโดยไม่รอเจ้าของห้องแต่อย่างใด


กูว่าแล้วไง! แผนเชี่ยๆของพวกมึง!..บาสหน้าหงิกอย่างรู้ทัน

พวกมันคิดจะมอมไอ้ยูจริงๆด้วย!|||||||||*|| เวรแล้วไง! ซวยแล้วไง! ทำไงดี|||||||||

บาสกุมขมับตัวเองประสาทแตกอยู่ราวสิบวินาที มองตามหลังพวกเพื่อนตัวแสบที่

หลอกล่อพายูเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความอึ้ง ก่อนจะรีบวิ่งตามขึ้นบันไดไป

ดักหน้าได้ทัน ตอนที่พวกนั้นถือวิสาสะเปิดประตูห้องของเขาพอดี


“นี่บ้านกูนะเว้ย! พวกมึงคิดจะถามกูสักคำบ้างม๊ายยยย!!!”

ยืนขวางหน้าตั้งท่าจะอ้าปากด่าต่อ แต่ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันกลับยิ้มเจ้าเล่ห์

พากันอมยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจให้เขาเห็นจนนึกกลัว||||||||||

นิกกี้แกล้งขมวดคิ้วตีหน้ายุ่ง แล้วทำเสียงไม่พอใจกวนๆใส่

“อย่าเรื่องมากน่าเชี่ยบาส! ขี้หวงนักนะมึงอ่ะ กลัวไอ้ยูมันโดนมอมเหล้ารึไงวะ..

... หึหึหึ พวกกูไม่ทำหรอกน่า! (พวกกูทำแน่!ก๊ากกกก) ”

นี่ไม่ใช่การแก้ตัว แต่เหมือนบอกให้รู้เป็นนัยๆ เป็นการยั่วให้โกรธมากกว่า..


บาสกัดฟันกรอด เขาจะปล่อยให้ไอ้สามตัวนี้อยู่ใกล้ยูไปมากกว่านี้ไม่ได้

“ยู! มึงห้ามกินเหล้านะ! กลับห้องมึงไปเลย!! ไม่ต้องมากินกับพวกกู!”


เสียงตะคอกของบาสทำเอายูสะดุ้ง หน้าเสีย รีบขยับตัวเบี่ยงออกไปยืนก้มหน้า

จ๋อยอยู่นอกกลุ่ม ..นิกกี้ วี และอาท เห็นแล้วต่างไม่พอใจบาส รุมกันต่อว่า

วีพูดขึ้นก่อน “สัดบาส! มึงอย่าให้มันมากไป น้องเขากลัวมึงหัวหดแล้วเนี่ย!”

อาทก็พูดตาม “เออไข่หดหมดแล้วมั้งเชี่ย!”

นิกกี้ก็ว่า “ กะอีแค่ให้มันแดกเหล้ากับพวกกู ทำไมวะ มึงมีปัญหาอะไรบาส!?”

บาสโดนเพื่อนว่า ก็รู้สึกตัว..เขาตะคอกยูแรงเกินไป หันไปเห็นมือที่กำแน่น

ของเด็กหนุ่มก็ยิ่งหน้าเสีย.. ยูเล่นก้มหน้าไม่ยอมมองเขาแล้วเอ่ยขอโทษเบาๆ..

“ผมขอโทษครับพี่... ผมไม่กินก็ได้..”

พูดเสร็จก็ก้าวเท้าอย่างไว เดินไปทางห้องตัวเอง

เพื่อนๆพากันส่งเสียงโห่ ด่าบาสเป็นจอมเผด็จการ

คนโดนต่อว่าจึงหาข้อแก้ตัว “ก็.. ก็ไอ้ยูมันยังไม่สิบแปดเลย ...มันยังเด็กอยู่เว้ย..”

วีก็เถียง “ไอ่สัดกูแดกตั้งแต่สิบขวบ ไม่เห็นเป็นเชี่ยไรเลย”

อาทกับนิกกี้รุมมองวีอย่างดูแคลน นิกกี้ว่า “โหเชี่ย..มึงแม่งเลวแต่เล็กแต่น้อย”


ยูที่ชะงักเพราะได้ยินข้อแก้ตัวของบาส..ถึงกับหันกลับไปมองคนพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ขึ้นเสียงดังอย่างลืมตัว “ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ! แค่นี้ทำไมพี่ต้องโกรธด้วย!

กะอีแค่เหล้า! ทำไมผมจะไม่เคยกิน!! ถ้าไม่อยากให้ผมยุ่งวุ่นวาย อยากอยู่กับเพื่อน

พี่ก็บอกกันดีๆสิครับ! ไม่ต้องไล่กันอย่างนี้ก็ได้!!”


ยูโกรธอย่างเห็นได้ชัด เล่นเอาบาสใจหาย.. เพื่อนๆที่ยืนด้านหลังเขาพากันส่ายหน้า

บ่นด้วยความเซ็ง…เอาแล้วไง.... |||||||||| ไม่มีใครตั้งใจอยากทำให้บาสกับยูทะเลาะกัน

นิกกี้ วี และอาทต่างทั้งสะกิดทั้งดัน ทั้งผลักทั้งถีบให้บาสขยับเข้าไปใกล้ยู


เห็นบาสทำหน้าลำบากใจ เหมือนอยากเอ่ยขอโทษแต่ยังอ้ำอึ้ง ยูก็ทำหน้าเศร้า

ก้มมองพื้นอีกครั้ง แล้วถอนใจก่อนหมุนตัวกลับไป เพื่อเข้าห้องตัวเอง

ตอนนั้นเอง.... บาสรีบผวาจับแขนเจ้าเด็กฟันเหล็กไว้

“ไม่ใช่นะยู! กูกลัวมึงเมาเฉยๆ ไม่ได้จะว่าอะไรมึงเลย อย่าโกรธกูสิ..”


“ฮิ้วววววววววว~!!! ง้อแฟนใหญ่เลยเว้ยยยย!!!55555555”

เสียงประสานของเจ้าสามหน่อที่คอยยืนเป็นแบ็คอัพ ทำเอาสองหนุ่มที่กำลังมองตากัน

สะดุ้งโหยง ผละจากกันทันที


“หา../////อ..เอ่อะ...แฟน?” ยูทำหน้าไม่ถูก

เพื่อนๆของบาสกำลังล้อเล่นกับเขาอยู่ใช่มั้ย!?


บาสเห็นยูเหวอก็รีบหันควับไปตะคอกด่า “หุบปากไปเลยพวกมึงอ่ะ!!!||||||||||*||”

ว่าแล้วก็ผลุนผลันผลักยูเข้าห้องไปด้วยกัน ปิดประตูใส่หน้านิกกี้ วี อาท

หนีเข้าห้องให้พวกเพื่อนต้องตามเคาะประตูกันแตกตื่น

“ไม่ยอมให้พวกกูอยู่ในเหตุการณ์ได้ไงฟะ!!!”

เสียงของพวกเพื่อนตัวแสบยังดังลอดประตูกั้น เข้าไปปั่นป่วนกวนประสาทบาส

ไม่หยุดหย่อน และทุกอย่างที่กำลังเกิดมันสร้างความแตกตื่นให้กับยูไม่แพ้กัน

“เมื่อกี้.....//// พ..พี่บาส...เพื่อนๆพี่เขาบอกว่าผมเป็น....เอ่อ..55

เพื่อนพี่ตลกกันทุกคนเลยเนอะ55”


บาสถอนใจพิงประตูที่โดนกระหน่ำเคาะ เสียงไอ้พวกเพื่อนบ้ากร่นด่าเขากันเซ็งแซ่

วีตะโกน
“ไอ่ฟาย! มึงเล่นหนีพวกกูไปจู๋จี๋กันสองคนข้างในอย่างนี้เลยเรอะ! มึงเลวมาก!”

นิกกี้นั้นเสียงยียวนกวนกว่าใครเพื่อน

“ไอ่เชี่ยบาสนี่มึงกล้าทิ้งเพื่อนที่แสนดีน่ารักตาดำๆอย่างพวกกูสามคนเอาไว้ได้ไงห๊ะ!

ออกมาเลยนะสาดดด~ เอาแฟนมึงออกมาแดกเหล้ากะพวกกูซะดีๆ!! ก๊ากก555!!!”

ส่วนอาทออกแนวตัดพ้อ

“ไอ่ห่าเอ๊ยกูหนักนะเนี่ย||||||||| จะให้ถือของไปถึงไหนวะ กูว่าปล่อยแม่ง

ให้พวกมันทำลูกกันสักยกสองยกแล้วกัน เฮ้ยพวกมึง กูว่าเราเข้าไปตั้งวงรอเห๊อะ

กูหิวแล้ว ...แล้วเอ้อ! ไอ่เชี่ยบาส! เคลียร์กะผัว! ดีๆนะมึง!!ก๊าก5555”


............... ดูเหมือนไอ้สามคนนั้นมันจะถอยทัพกลับเข้าห้องเขาไปแล้ว..

บาสร้อนหน้าไปหมด ไม่กล้าสู้หน้ายูได้แต่กุมหน้าตัวเอง เขาเป็นฝ่ายก้มหน้า

มองพื้นบ้างแล้วคราวนี้... แต่สุดท้ายก็ต้องยอมมองคนตรงหน้าจนได้ เมื่อถูกไล่ต้อน

ขอคำอธิบาย “ทำไมเพื่อนพี่เขาต้องพูดเหมือนเราสองคนเป็น....เอ่อ เป็น..อะไรกัน!?”

[tsktonight]

ตอนที่ 76 เงื่อนไข...(หลัง)





 “ทำไมเพื่อนพี่เขาต้องพูดเหมือนเราสองคนเป็น....เอ่อ เป็น..อะไรกัน!?”




บาสถอนใจหนัก... เปลี่ยนจากกุมหน้าไปกุมขมับตัวเองแทน... หากว่าเขาโกหกยู

ว่าเพื่อนแค่ล้อเล่น ต้องการแกล้งเขาเท่านั้นมันก็คงฟังขึ้น ยูอาจไม่ติดใจ..แต่..

กับทางฝั่งไอ้พวกห่ามข้างนอกนั้นเล่า...เขารู้นิสัยเพื่อนดี วันนี้ยังไงพวกมันก็ไม่มีทาง

ยอมรามือไปแน่ ถ้ายังไม่ได้หลอกถามเรื่องของเขา จากปากยู...

คิดหนัก...เรื่องความรักที่เกิดระหว่างตัวเขากับเจ้าเด็กรุ่นน้องใต้ชายคาเดียวกัน

มันก็แค่เรื่องสมมุติ... ไอ้พวกตัวแสบสามตัวนั่นต้องจับได้แหงว่าเขาโกหก|||||||||||

คิดแล้วไม่มีทางเลือก ...ถ้าจะให้เนียน... ไอ้ยูต้องเล่นด้วยเท่านั้น!


“ยู! ช่วยกูหน่อยนะ! รับๆ สมอ้างไปก่อนได้มั้ยยู กูไหว้มึงล่ะ!!”

บาสทำท่าจะยกมือขึ้นไหว้ แต่ยูรีบเข้ามากุมมือหนุ่มรุ่นพี่ ยั้งเอาไว้ไม่ยอมให้ทำ

“พี่บาส! อย่าทำแบบนี้ครับ! นี่มันเรื่องอะไรกันพี่.. พวกพี่เล่นอะไรกันครับ!?”

“คือ..........กูผิด...กูรู้.......... มึงอย่ามองกูอย่างนั้นสิ..|||||||| ........คือแบบว่า..

เมื่อไม่นานมานี้กูดันไปบอกไอ้พวกนั้นว่า..... เอ่อ.......มึงอ่ะ!......มึงเป็นแฟนกู|||||||||”


“หา!!?//// ผมเนี่ยนะ! เป็นแฟนพี่!!! พี่พูดจริงรึเปล่า!!? แกล้งอำผมใช่มั้ย!?

พวกพี่ล้อเล่นกันเหรอ!?”

“กูพูดจริง.......|||||||||||||| โทษว่ะ..”

“ทำไม!? ..ตะแต่! แต่ผมเป็นผู้ชายนะ! ///////มัน..!!”

ยูชี้หน้าตัวเอง อ้าปากค้าง ไม่อยากเชื่อว่าบาสจะอ้างชื่อเขาแบบนี้

เพราะอะไรกัน!?


“ยู มึงอยากได้อะไรบอกกู เดี๋ยวกูจัดให้ แต่ช่วยให้กูรอดวันนี้ไปก่อนนะ!”

“..........พี่ครับ....เรื่องอย่างนี้มาหลอกกันเล่นได้ยังไงครับ”

หน้าตาจริงจังของยู ทำให้บาสใจเสีย อย่าบอกนะว่ามันโกรธที่เขาเอารางวัลมาล่ออีก

“ไอ้ยู! ก็กูจำเป็น!”

“เรื่องอะไรล่ะครับ...ถ้ามันจำเป็น งั้นผมขอรู้เหตุผลหน่อยได้มั้ย

ทำไมพี่ต้องโกหกเพื่อนไปแบบนั้น?”

“อึก........กูต้องเล่าด้วยเหรอ”

“ครับ........เอาตรงๆเลยนะ ผมไม่ชอบคนโกหก”

“น่านนน! |||||||||||....คือ.......”

บาสอึกอักไม่อยากเล่า เขาไม่อยากเล่าเรื่องน่าอายของตัวเอง


“เฮ้อ...........พี่บาส....อ้างชื่อผมไปแบบนี้เพื่อนๆพี่เขาจะคิดว่าพี่เป็นเกย์นะครับ..”

“อึก!...ก็ |||||||| เออ!”

“หือ...”

“เออ!!!...กูเป็น.....|||||||||พอใจยัง!...มึงอย่าไปบอกพ่อกูนะ ห้ามบอกน้ามึงด้วย!”

“.......อืมมม.........ได้ครับ...............ผมรับรองไม่มีวันบอกใคร... สาบาน...”

ยูทำท่าชูนิ้วสามนิ้วเหมือนสัญลักษณ์ลูกเสือ….แล้วยิ้ม..

“รู้อย่างนี้แล้วมึง.......ไม่เกลียดกูใช่มั้ย||||||||||”

ง่ายดายเกินไปรึเปล่านะ บาสอดแปลกใจไม่ได้

เขากังวล กำลังไปกันได้ดีแล้วเชียว ไม่อยากโดนเมิน โดนหลบหน้า

เขาไม่อยากโดนไอ้เด็กบ้านี่เกลียดขี้หน้าอีกแล้ว....


น่าแปลก...ที่เจ้าเด็กหัวตั้งยิ้มออก... ทั้งที่เขาเฉลยว่าตัวเองเป็นเกย์.. บาสยังอึกอัก

กระอักกระอ่วน ขณะที่ยูมีสีหน้าผิดกับตอนก่อนเข้ามาในห้องราวฟ้ากับเหว

.....ตอนนี้เด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังยืนอมยิ้มแปลกๆ...


“ไม่เอาน่าพี่อย่าคิดมาก พี่บาสไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกครับ.......ผมสัญญา

รู้แค่เรา...” ยูทำมือป้องปากเขยิบเข้าไปกระซิบใกล้หูบาส “....เพราะผมก็เป็น//// ”


“ห๊า!?” คำสารภาพของอีกฝ่าย ทำเอาบาสร้องเสียงหลงอย่างตกใจ

“.....ย..ย...ยู! มึงเป็น! มึงก็เป็นเหรอวะ!!!? จริงดี๊!!.บ้าแล้ว!!! ”

ว่าอะไรนะนี่หูเขาฝาดไปรึเปล่า! ไอ้ยูก็เป็น! เป็นเกย์เหรอ!!?


“..//// กะอีแค่ชอบผู้ชายไม่เห็นจะแปลกเลยครับพี่..”

“แปลกดิ๊!!! มึงจะบ้ารึ!!! ชอบผู้ชายด้วยกันนะโว้ย ไม่ใด้ชอบตีกบ ตีเขียดนะเชี่ยยะ!”

“...เอ่อ..///// แหะ.....ไม่รู้สิครับ”

“ได้ไงวะกูดูไม่ออกเลย!”

“หึ...แต่ผมสงสัยพี่ ตั้งแต่ตอนที่พี่หอมแก้มผมแล้วล่ะ”

“เฮ้ย! ////*//ไอ้ห่านี่มึงยังจำได้อีก ไม่มีอะไรซะหน่อยกูแค่จะเอาไปหลอกไอ้พวกนั้นไง๊!”

“หึ...เอาเถอะครับ..แล้วทีนี้..........พี่บาสจะบอกผมได้รึยัง ทำไมผมต้องช่วยพี่ด้วย

มันจำเป็นตรงไหนกันครับ?”

“อู้ยยย||||||||||........เอ่อ...คือมัน...กู..แบบว่า..”


ด้วยเงื่อนไขที่ได้รับ ความเลยต้องแตกหลายซับหลายซ้อน

แล้วเงื่อนที่ซ่อนอยู่ก็ถูกจับมาคลายออก


บาสจำต้องยอมเล่าเรื่องคร่าวๆให้ยูฟัง ว่าที่เขาทำไปก็เพื่อช่วยให้เพื่อนไม่ผิดใจกับแฟน..

..เพื่อนคนที่เขาแอบรัก แต่มันดันไม่รักเขา เขาจึงจำเป็นต้องทำให้ตัวเองมีจุดยืน..


ฟังเรื่องที่บาสเล่าไป ยูก็พยักหน้าหงึกหงักตาม เข้าใจเจตนาของบาสแล้ว

..... นี่ไม่ใช่การเล่นสนุก ... ไม่ได้ตั้งใจจะไล่เขาออกนอกกลุ่ม

ไม่ได้เอาความรู้สึกของใครมาล้อเล่น ไม่ได้จงใจใช้เขาเป็นเครื่องมือ...แต่เพราะ

จำใจ..........ในเมื่อสถานการณ์มันบังคับและจำเป็นจริงๆ..... เขาก็ยอมเข้าใจ...


ยูยิ้มกว้างตาหยีให้คำตอบที่บาสพอใจยิ้มออกในที่สุด

“ตกลงครับ....ผมเห็นใจพี่นะ ถึงผมจะไม่ชอบการโกหก แต่ผมจะช่วยพี่..”

“จริงนะ!!!!///////// มึงแม่งเด็กดีไอ้ยู๊!55 กูจะให้มึงหมดเล้ย! อยากได้อะไรบอกกู!”

“จริงเหรอครับ..”

“เอ้อ! เอาดิ! ถ้ากูให้มึงไหว”

“อืมม....งั้นถือว่าพี่ติดผมไว้ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยววันหลังผมจะทวงคืนให้คุ้มเลย...(ยิ้ม)”

“...อึก..มึง......ชักทำตัวน่ากลัวแล้วนะไอ้ยู.. |||||||||| ”

“ว่าแต่แล้วพี่จะยอมให้ผมร่วมวงกับเพื่อนๆพี่รึเปล่า”

“อื้ม! ต้องให้มึงช่วยแหละ...แต่ห้ามเมานะ! ขืนเมาต้องโดนไอ้พวกบ้านั่นหลอก

ถามนู่นถามนี่ ความได้แตกกันพอดี!”

“หึ........ กลัวทำไมพี่บาส ผมไม่เมาหรอก”

“หนอยยย~ มึงจะคุยว่าคอแข็งงั้นสิ หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ..”

“555เปล่าหรอกพี่..ไอ้ที่คอแข็งน่ะพวกเพื่อนผม ผมสองแก้วก็มึนแล้วพี่”

“รู้ตัวเองก็ดีแล้ว... เอ่อ..ไม่โกรธกูนะ...ที่กูตะคอกไล่มึงเข้าห้อง....ขอโทษว่ะ..ยู..”

“555ผมไม่โกรธแล้วครับ........ผมแค่ไม่ชอบให้พี่มองว่าผมเป็นแค่เด็ก..ผมโตแล้ว

จะขึ้นม.6 แล้ว ใกล้เข้ามหาลัยเหมือนพี่แล้ว.........ผมไม่เด็กตรงไหนเลยนะครับ..”


บาสเริ่มรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก กับสายตาของยู เวลาที่พูดแล้วมองตาเขาด้วยแบบนี้////

“แล้วอีกอย่างผมแค่อยากเห็นเวลาที่พี่อยู่กับเพื่อนบ้างนี่ครับ..”

“หา.........//// มึงจะมาดูกูทำไมวะ ไอ้บ้า!”

“แหะ..เอาเป็นว่า ผมจะกินทุกอย่าง ยกเว้นเหล้าเบียร์...แลกกับยอมเป็นแฟนพี่ดีมั้ยครับ”

“ปะเป็น! เป็นแฟนกันปลอมๆนะเหรอ!///// เอ้อ!5555 ดีเนอะ55555”

(เฮ้ย!////พูดไม่คิดอีกแล้วนะมึง)


““หึหึ ..เดี๋ยวนี้พี่บาสพัฒนาขึ้นแล้วนะครับ//// ผมดีใจจัง”

“พูดอะไร?”

“ก็ที่พี่ขอโทษผม... เป็นห่วงผม...แล้วก็รู้จักสนใจความรู้สึกของผมแล้วไง..

ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยครับ...ว่าพี่..แคร์ผม...”

“....///////เอ๊ะ....เหรอ.......ง..งั้นมั้ง! เอ้อกูก็พัฒนาไง55 ไม่ดีรึไง555

แป้งเด็กแคร์กูก็ใช้บ่อยนะ555///”

เอ........เขาคิดไปเองหรือเปล่านะ ว่าบทสนทนามันชักทะแม่งๆชอบกล..

บาสเบือนสายตาทำทีมองรอบห้อง แล้วแอบเหล่มองหน้ายู...เด็กหนุ่มกำลังอมยิ้ม


“หึ....ดีครับ....พี่บาสใจดีแบบนี้................. ////ผมชอบ”

“ห๊ะ!///// ห๊ะ!/////// ช-อ-----บ!?”

“.............ผมชอบพี่.....”

“ห๊า!?///////”

“.............ที่ใจดีแบบนี้ครับ////”

“อ..อ๋อ~อื้มม55...ใจดงใจดีไร๊ กูเปล่าซะหน่อย55 ”

“จริงๆนะครับ!..ผมชอบพี่!////”

“ห๊า!!!?/////”

“.......เวลา..พูดดีๆกับผม”

“อ๋อ~~5555”

“ผมก็เลยชอบพี่////..”

“อึก//////////เฮ้ย.......”

“.....มากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยครับ../////”


“อ๋อ!~เหรอ! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”


(เชี่ยยยยย!!! มึงจะเว้นวรรคทำเปรตอะไรนักฟะ!//// กูคิด! ไอ่สัด!

/////////อ๊าคคคคค~~ ไอ้ห่า! ไอ้ยู!!!ไอ้หัวตั้ง!ไอ้ฟันเหล็ก! มึงไม่ต้องมายิ้มเล๊ย

มึงทำให้กูคิดนะเวรแล้วไง! กูตื่นเต้นว่ะ กูต้องทำไงวะเนี่ยยย!!!นี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย!

.. มึง! มึง! มึง!..มึงจีบกูรึเปล่าวะ!!!!?)




………………

……….

…..





tsktonight…TBC.

***ก่อนอื่นขอโทษนะคะ งานวิเยอะจริงๆโอทีทุกวัน เพลียเหลือเกิน
แถมเมื่อสองวันก่อนยังป่วยซ้ำซ้อนซ่อนเงื่อนอีกค่ะ ลำไส้ติดเชื้ออีก เซ็งชีวิต
โอยปกติแล้ววิเป็นคนร่าเริงนะคะ แต่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่
ก็พยายามมองโลกในแง่ดีค่ะ........เอาล่ะค่ะ ห้ามพลาดตอนหน้าน้า~ คึคึ
แต่เดี๋ยวก่อนอัพตอนหน้าวิขอคั่นด้วยตอนพิเศษของยูกับบาสตามคำเรียกร้อง(ของใคร?)
ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ^^ รักทุกคนที่ตามอ่านค่ะ จะพยายามไม่ให้นานมากมาย


muiko // แหมใครเป็นแฟนตัวยงคงรู้นิสัยนายเอสดี แต่ทุกคนก็น่าจะรู้แนววิด้วย55
ให้รอดูกันไปค่ะว่าใกล้จบเรื่องแล้ว มันจะน่ารักได้อีกมั้ย...อิอิ

choijiin //  น้องน้ำเสียใจ  ไม่มีแรงยกขาโดดเตะใครเลย555
แหมไม่อยากให้จบ คนแต่งก็ดีใจนะคะ แต่จบแล้วมีเรื่องใหม่มาน้าไม่อยากอ่านเหรอ
ตอนพิเศษของเรื่องนี้ก็จะลงให้พอหายคิดถึงกันนานๆทีด้วยค่ะ^^

Solo009 //  มาต่อแล้วค่ะ ใกล้จบแล้วด้วย แต่เนื่องจากวิอืดอาดไปหน่อย
เลยจบช้ามาก555 ตามอ่านกันให้จบนะจ๊ะ ^^ งานนี้ไม่มีใครแกล้ง
แต่ต้องพิสูจน์รักกันหน่อย

[AMINOKOONG]

จากที่ติดตามอ่านมา เราว่าน้ำเป็นคนฉลาดทันคนนะ
แต่ทำไมโง่เดินตามเกมส์ของยัยพี่โอบได้ซะนี่
คือมองไม่ออกเลยเหรอว่าเป็นแผน เราว่ามันขัดๆก็ตรงนี้แหละ
ตอนนี้อยากกระตบยัยพี่ฮิปโปโอบซักสิบที

[muiko]

อยากกระโดดตบพี่โอบมากๆๆๆๆ
อ้างว่าหวังดี โถ่พี่ หวังดีกะใครคะะะะะะ
หวังดีกะตัวเองรึเปล่า ไม่ชอบเลยอ่ะ เปลี่ยนผู้จัดการไปเลยแบบนี้
น้ำคงยอมเพื่อพิสูจน์ความรักสิ แต่สามเดือนก็นานไปมั้ย
จะคอยดูว่าเอสที่ไม่รู้อะไรจะทนที่จะห่างน้ำได้แค่ไหน

ยูกะบาสน่ารัก ยูไม่ใช่ไปบอกบอกเพื่อนว่าแอบชอบบาสรึเปล่า เพื่อนถึงรู้จักบาสแบบนี้
งานนี้ยูกำไรเห็นๆๆ จะขอให้บาสทำอะไรให้น้าาา 

[Solo009]

  มาอีกคู่ละ ยังไงระหว่างเอสกับน้ำอย่ามาม่ามากนะครับ