ตอนที่ 71 แลกกัน...(หลัง)
“อะไรน้ำ!?..ไหนผมดูซิอะไรครับ!!?” เอสรีบเขยิบมาหยิบดูบ้าง แล้วก็ต้องตกใจมาก
เช่นกัน เมื่อทั้งหมดนั้นเป็นรูปของเขากับน้ำ กำลังยืนจูบกันนับสิบใบ..
เมื่อเห็นรุ่นพี่ทั้งสองนั่งหน้าเสียหน้าเหวอไปตามๆกัน กรจึงรุดมาคว้ารูปไปดูใกล้ๆ
“เฮ้ยพี่เอสกับพี่น้ำ!!!|||||||||||||| ซวยแล้วพี่!!”
ในรูปใช่เอสกับน้ำจริงๆ แถมรูปพวกนี้ไม่ได้ตัดต่อมา
“เฮ้ยพี่! พี่! นี่มัน! ในรูปนี่พวกพี่อยู่ในบ้านร้างหลังนั้นใช่มั้ยพี่!!? ผมจำได้ๆ!
เสื้อที่พี่เอสใส่อยู่ก็ใช่ด้วยอ่ะ!!||||||||| พวกพี่ไปจุ~~จะจูบ!////// กันตอนไหนอ่ะครับ!?”
กรขมวดคิ้วถามหน้าเขินแทน ทำเอาน้ำต้องรีบขอรูปคืนจากมือกรทันทีเพราะกระดากอาย
ใครกันที่ส่งรูปพวกนี้มา หนุ่มน่ารักกัดฟันเปิดอ่านจดหมายที่แนบมาด้วยความโมโห
“ห๊า!|||||||||||||| หนึ่งล้าน!!! จะเอาตั้งล้าน! ถ้าไม่ให้มันจะแฉคลิป!!! ระ..รูปพวกนี้
ตัดมาจากคลิปที่บ้านร้างนั่นอ่ะเอส!!!||||||||||| มันจะแฉเรื่องเราเอส!!!!”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นฝีมือใคร ไอ้เปาที่หนีไปย้อนกลับมา
เล่นงานคนน่ารักกับคนหน้าหล่อเข้าให้แล้ว!
เอสว้าวุ่นใจ เรียกเพื่อนๆมารวมตัวกันด่วนที่ห้องเขา..
เรื่องของเขากับน้ำความแตกให้เจ้าวายร้ายล่วงรู้เข้าแล้ว
เปานัดให้เอาเงินไปแลกเปลี่ยนกับคลิป อีกสองวันที่ผับเดิม ดูท่าที่เปาย่ามใจขนาดนี้
คงเป็นเพราะมันแน่ใจว่าพวกเอสไม่มีทางกล้าแจ้งความกับตำรวจแน่
“ทำยังไงดีล่ะ! จะให้มันเหรอคะพี่เอส!?” ก๊อปเห็นรูปกับจดหมายขู่ อดเจ็บใจแทนไม่ได้
“อย่าไปให้มันนะเอส! น้ำ! มันจะคืนหลักฐานให้หมดจริงรึเปล่าก็ไม่รู้!
อย่างนี้วันหลังมันหมดเงินแล้ว ไม่มาขู่เอาอีกเหรอ!!” บิวทุบโต๊ะอย่างโมโหแทนเพื่อน
อยากจะเอาเล็บข่วนหน้ามันแล้วเตะผ่าหมากไอ้เลวนั่นนัก
“แต่ถ้าเราไม่ให้เงินมัน พี่เอสแย่แน่…||||||||” กรหน้าเสียแทน
หากเป็นเขาถูกขู่แบบนี้ คงอยากบ้า ถึงจะไม่เห็นด้วยเรื่องให้เงินเช่นเดียวกับคนอื่น
แต่กรก็เป็นห่วงเรื่องอาชีพการงานของเอส อาชีพนักแสดงที่เอสรัก..
น้ำนึกถึงน้อง ถ้านิกกี้รู้เรื่องนี้ ต้องไม่ยอมเรียนแล้วรีบตรงดิ่งมาที่นี่แน่
“เอส!||||||||| คุณอย่าเพิ่งบอกไอ้ตาตี่มันนะ! ให้มันอยู่ที่โน่นแหละ
ผมไม่อยากให้มันร้อนใจมาหาผมที่นี่... น้องต้องเรียน...ทุกคนด้วยขอร้องล่ะ”
เอาไว้เขาค่อยบอกเรื่องทุกอย่างให้เจ้าตัวแสบรู้ทีหลัง น่าจะดีกว่า ทุกคนก็ยอมรับปาก
เอสพยักหน้าเข้าใจน้ำ เขาขยับเข้าไปนั่งโอบไหล่น้ำแล้วจับหัวให้มาชนกันใกล้ๆ..
คนหล่อกำลังคิดถึงคำขู่ของเปา และคิดอย่างจริงจัง ถึงคำที่เพื่อนๆเตือน
“ทำไงดี||||||||||||| เอส.... เอาไงดีล่ะ.........อึก..ผม! เจ็บใจ!!! -*- ผมไม่อยากให้เงินมัน!
ไม่อยากยอมแพ้แบบนี้! แต่!ฮึก!! มัน! มันได้เปรียบเราขนาดนี้! มีหลักฐานจะจะขนาดนี้!
พวกเราจะทำอะไรได้!.ฮึ่ย~!! เจ็บใจนักไอ้เชี่ย! ไอ้เล๊ววว~!!!!” น้ำนั่งหน้าเครียด
โกยรูปที่เปาส่งให้ดูฉีกเป็นชิ้นๆอย่างแค้นใจ ใช้ไฟแช็คเผาทำลายหลักฐานตรงหน้า
เสียให้หมด อีกฝ่ายถือไพ่เหนือกว่ามาก แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำอย่างไรดี
ถึงภายนอกจะดูนิ่งกว่าใคร แต่ข้างในเอสก็แค้นใจไม่แพ้ใคร ชายหนุ่มกำหมัดแน่น
กัดกรามพูดเสียงหนักแน่นให้เพื่อนๆได้ยินชัดเจน
“ไม่ต้องห่วงครับน้ำ…เราจะไม่ให้เงินมันแม้แต่บาทเดียว!”
“แล้วคุณจะทำยังไงเอส!?” น้ำรีบถามอย่างกังวล
“ผมไม่ยอมแน่! ต้องหาวิธีจัดการมันให้ได้!! ฮึ่ม! ไอ้เปา! มันจะมากเกินไปแล้ว!
ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง มันก็จะข่มขู่เราได้ตลอด ลองมันรู้ว่าน้ำมีเงินหลายสิบล้าน
คนชั่วๆอย่างมันคงไม่จบแค่ล้านเดียว!”
น้ำเห็นด้วยกับที่เอสพูด เพื่อนๆก็เช่นกัน แต่แล้วพวกเขาจะหาวิธีจัดการมันอย่างไร
คิดไม่ตกจนต้องนั่งประชุมกันเป็นชั่วโมงๆ หน้าตาเคร่งเครียดกันทุกคน...จนกระทั่ง..
ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง..
กรถูกผลักไล่ให้ไปเปิดประตู ดูว่าใครมา ดาราหน้าใสยังบ่นหน้าหงิกงอที่โดนใช้
เขาก็กำลังเครียดและกดดัน เรื่องหาทางช่วยเพื่อนดารารุ่นพี่สุดหล่ออยู่เหมือนกันนะ..
แต่ทันทีที่กรเปิดประตูห้อง เห็นคนที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ท่ามกลางหอบของพะรุงพะรัง
เขาก็ต้องตาโต ยิ้มร่าอย่างลืมตัว
“อึก!//////////พี่เทม!!”
“กร!///////// พี่กลับมาแล้วจ้า!!!”
เทมยิ้มกว้างสุดๆ กางมือออกทำท่าโผเข้าหากร แต่เด็กหนุ่มกลับก้มตัวเบี่ยงหลบได้
อย่างหวุดหวิด ก่อนจะรีบหันกลับไปมองหน้าคนอื่นๆที่อยู่ในห้องอย่างตื่นๆ
“ อ้าว||||||||||| ..โธ่กุ้งแห้ง~ หลบทำไมล่ะ!?”
เจ้าลูกครึ่งกะจะกอดให้ชื่นใจเสียหน่อย แต่กลับวืดซะงั้น
“บะบ้าเรอะ!!!//////*//”
กรตะคอกว่าเทมเสียงเบาด้วยความเขิน แล้วบอกให้ดูหน้าคนอื่นบ้าง
ทุกคนในห้องยังนั่งหน้าเครียด.....หันมามองเจ้ากล้ามโตที่ยืนทำหน้าระรื่นนิ่งๆ...
“.....ก็ว่าแล้วเคาะห้องใครก็เงียบ..อยู่นี่กันหมดเลย55..เอ๊ะ หน้าตาซีเรียสกันจังเนอะ555
.... ||||||||||| (ไม่มีใครขำกับกูด้วยเลย) ... อ่า..ทำอะไรกันอยู่เหรอ?”
แล้วเทพพิชัยผู้ยังไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยก็กลับมา.........อย่างร่าเริง
********************************
วันต่อมา..
........... ตั้งแต่นิกกี้ซื้อรถ เขาก็ไปรับแบงค์มาเรียนพร้อมกัน
เลิกเรียนก็รอกลับพร้อมกันด้วย วันนี้ก็เช่นกัน ทั้งสองบอกลาหนูแนนและบาส
ก่อนกลับบ้าน แล้วแวะซื้อน้ำก่อนพากันเดินริมฟุตบาทในรั้วมหาลัย
นิกกี้และแบงค์กำลังเดินไปที่รถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนัก
“แปลกแฮะ..” หนุ่มหน้าตี๋บ่นพึมพำขณะกำลังเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง
หลังโทรคุยกับพี่ชายก็อดแปลกใจไม่ได้
“เป็นอะไรครับพี่นิก?” หนุ่มน้อยที่เดินอยู่ข้างกันเงยหน้าถามยิ้มๆ ก่อนก้มหน้า
ดูดน้ำแดงจากแก้วที่ถืออยู่ คนรักรุ่นพี่ทำคิ้วขมวด เม้มปากให้ชวนสงสัยตาม
“ก็พี่น้ำน่ะสิ..วันนี้ทั้งวันพูดน้อยชอบกล... ไม่บ่นอะไรด้วย! แล้วพี่โทรหากี่หน
ก็รับสายช้าทุกรอบเลย! ที่สำคัญนะ!..”
“อะไรครับ?”
“ไม่ด่าพี่ซ๊ากกกกกคำ! พี่น้ำไม่สบายรึเปล่านะ!?... แปลกๆแบบนี้”
น้องแบงค์หลุดหัวเราะ แต่นิกกี้ยังกังวลใจต่อ ..ปกติพี่ชายเขาร่าเริงจะตายไป
กินขนมเต็มปากก็ยังพยายามแหกปากด่าเขาซะเสียงลั่น...|||||||||| ไม่! ไม่ใช่!
อาการเงียบๆหงอยๆแบบนี้ มันไม่ใช่นิสัยปกติของพี่เขาเลย!...
ถ้าป่วยก็น่าจะอ้อนมาแล้ว แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรมาทำให้พี่น้ำไม่สบายใจแน่ๆ!
“พี่นิกคิดมากรึเปล่าครับ?” แบงค์พยายามชวนให้คิดในแง่ดี
แต่คนที่คิดว่าช่วงนี้ตัวเองดวงไม่ค่อยดีก็อดวิตกกังวลไม่ได้
“เดี๋ยวคืนนี้พี่จะลองโทรหาเขาอีก แล้วลองแย็บๆถามดูท่าจะดี เผื่อมีเรื่องอะไร
ให้พี่น้ำเครียด... พี่น้ำเสียงห่อเหี่ยวอย่างนี้ พี่ว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างชัวร์!”
คนเป็นน้องจะไม่รู้สึกได้อย่างไรว่า อาการพี่ชายแปลกไปจากเดิม..
“โอ้โห.. ฟันธงรึเปล่าครับ55 ไปเที่ยวนะครับไม่ใช่ไปสอบ พี่น้ำจะเครียดอะไรได้”
แบงค์ขำท่าทีจริงจังของคนรัก แฟนเขาติดพี่ชายมาแต่ไหนแต่ไร
ห่างกันแล้วถึงได้เป็นแบบนี้ นี่ขนาดพี่ชายมีแฟนแล้ว ถ้ายังไม่มีจะขนาดไหนกันนะ
“เฮ้ยมึง!...นิกกี้ใช่ป่ะ?” อยู่ๆก็มีเสียงทักจากด้านหลัง ทำเอานิกกี้กับแบงค์หยุดเดิน
หันไปมองอย่างแปลกใจ มีผู้ชายสี่คนใส่ชุดนักศึกษาแต่หน้าแก่กว่าวัย ยืนทำหน้ากวนๆ
มองมาที่พวกเขาแบบไม่น่าไว้ใจ “กูถามว่ามึงชื่อนิกกี้ใช่มั้ย!? แล้วนั่นแฟนมึงเหรอ55”
คนที่ยืนตรงกลางตะคอกถามย้ำอีกครั้ง ก่อนพากันหัวเราะล้อเลียนกับอีกสามคนข้างหลัง
“พวกมึงเป็นใครวะ!? อย่ามากวนตีนกะกู มีธุระอะไร!?”
นิกกี้รู้สึกว่าชักจะไม่ค่อยเข้าท่าแล้ว เขาถามพวกนั้นกลับ ทุกคนก็เงียบกริบ
จ้องหน้าเขาก่อนมองหน้ากันไปมา ทำท่าพยักเพยิดเหมือนเป็นอันรู้กันไว้ว่า
ตามเจอตัวไม่ผิดคนแน่แล้ว เจ้าหน้าตี๋นี่แหละ คนที่พวกมันต้องการตัว!
................
..................
............... อีกด้านหนึ่งหนูแนนและบาส หลังจากแยกกับนิกกี้และแบงค์แล้ว
หนูแนนก็ชวนบาสแวะซื้อผลไม้ ทั้งคู่ยังอยู่ในรั้วมหาลัย ..
หนูแนนเดินกินแคนตาลูปคุยกับบาสไปก็สะดุดสายตากับร่างของหญิงสาวที่คุ้นตา
“เฮ้ยไอ้บาส! นั่นมันอีแก้มเหม็นนี่!!!-*- อีบ้าเอ๊ยหัวเราะร่าเชียวนะมึง!”
“เออใช่จริงด้วยว่ะ...เดินกะใครวะ?..ผู้ชายแม่งหน้าไม่คุ้นเลย” บาสทำท่านึก..
“จะใครเล่า! แฟนใหม่มันแหงๆอ่ะดิ! หนอย~! เชอะทำเป็นรักอีนิกนักหนา!
ทุเรศที่สุดเลย!! เป็นเพราะมัน! กลุ่มเราถึงต้องแตกกันอย่างเนี้ย! เกลียดขี้หน้าชะมัด!”
“เล่นเลยดีม๊ะ! ตบแม่งงง!” บาสกระแซะแขนเพื่อนขำๆแกล้งทำหน้ายุเต็มที่
“เฮ้ยเอาจริงเหรอ!? กูอ่ะสู้ แต่มึงอ่ะ มีปัญญาสู้ผัวเค้ารึเปล่า!”
“โหยนังหนู! มึงดูถูกกูไปแล้ว!”
“มึงจะสู้!”
“มึงดูถูกกูไง......555!!! กูไม่สู้คนเว้ย!|||||||||”
“ปัทโธ่!|||||||| ชวนไปทะเลาะกับใครขายขี้หน้าเขาเปล่าๆว่ะ...เฮ้อ..เฮ้ยเอางี้ดีม๊ะ
กูว่าพวกเราตามไปแกล้งมัน นิดๆหน่อยๆก็ยังดีนะมึง!555”
สาวร่างเล็กทำหน้าเชิด หัวเราะชั่วร้ายชวนให้เพื่อนหัวเราะตาม
“โน่นๆยัยนั่นเขาเดินไปเข้าห้องน้ำแล้ว ทางสะดวกเลยมึง หนูแนนมึงรีบตามไปเลย!”
บาสรีบชี้ให้หนูแนนดู ก่อนพากันวิ่งไปแอบอยู่ข้างต้นไม้ บาสบอกจะเฝ้าคุมเชิงด้านนอก
ส่งหนูแนนเข้าไปจัดการแกล้งแก้มบุ๋มข้างในห้องน้ำหญิง
“หึหึหึ...อีแก้มเน่าเอ๊ย! แกเสร็จชั้นล่ะ! คึคึคึ”
หนูแนนค่อยๆแอบเดินตามแก้มบุ๋มตอนเลือกห้องน้ำเข้า ไม่ให้รู้ตัว
เธอหันซ้ายหันขวาเห็นว่าปลอดคนขัดขวางแน่แล้วก็ขำคิกคัก ค่อยๆดึงสายยาง
ในช่องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดห้องน้ำ มาเสียบต่อกับก๊อกน้ำห้องข้างๆกับห้องที่
แก้มบุ๋มเข้า หนูแนนปีนขึ้นเหยียบบนฝาชักโครกในห้องนั้นอย่างระวัง ในมือก็ถือ
สายยางขึ้นไปด้วย สาวร่างเล็กกลั้นขำแล้วค่อยๆยื่นสายยางไปพาดกับขอบผนังกั้นห้อง
ถ้าเพียงแค่เธอหมุนหัวก๊อกเปิดให้น้ำไหลไปตามเส้นสายยางนี้... ปลายทางของน้ำก็คือ
ห้องข้างๆอย่างไม่ต้องสงสัย.. อยากจะรู้นักว่ายัยคนที่นั่งฉิ้งฉ่องอยู่ในห้องนั้นจะเป็นยังไง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~ด!!!!!!!!!||||||||||||||||||”
เสียงกรี๊ดลั่นดังมาจากในห้องน้ำ ผู้ชายที่นั่งรออยู่ข้างนอกถึงกับสะดุ้งลุกพรวดอย่างตกใจ
“แก้มบุ๋ม!! เหวอ!||||||||| ทำไมเปียกซกไปทั้งตัวอย่างนี้ล่ะ!!?”
“อ๊ายยยยยยย~~~! อีบ้าที่ไหนก็ไม่รู้!! โฮ~~!! มันแกล้งบุ๋มอ่ะ!ฮืออ! เคนดูสิคะ!
หมดสวยเลยอ่ะฮือออ||||||||||||||” แก้มบุ๋มกระฟัดกระเฟียดบิดเสื้อและกระโปรงที่ใส่
ร้องกรี๊ดๆอย่างเจ็บใจจนผู้คนที่เดินผ่านไปมาหันมามองแล้วพากันแอบขำ
แฟนของเธอต้องรีบป้อยอโดยด่วนให้แม่เสือสาวใจเย็นๆเข้าไว้
“โอ๋ๆๆ ยังสวยอยู่จ้ะที่รักจ๋า! ไม่เป็นไรนะๆเดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วเราค่อย
ออกไปช็อบปิ้งกันก็ได้นะนะ นะจ๊ะคนดี”
“หืมม! ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะค่ะ! ใครจะไปเดินเที่ยวสภาพนี้ได้ล่ะคะ!”
“โธ่บุ๋มจ๋า~! แหะๆ อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิครับ! ถ้าผมรู้ว่าใครมันแกล้งคุณนะ ผมจะจัดการ
ให้หนักเลยดีมั้ยครับ หึหึ..เหมือนที่ผมส่งคนไปจัดการไอ้หมอนั่นให้คุณยังไงล่ะ”
“เอ๊ะ!? นี่คุณหมายถึง..! อย่าบอกนะคะว่า!”
“ก็แฟนเก่าคุณยังไงล่ะ! คุณขอมา ผมก็จัดให้ไงครับ555 รับรองนะจ๊ะที่รัก
ไอ้นิกกี้! มันเละแน่! หึ! เล่นกับใครไม่เล่น อยากมาทำให้แก้มบุ๋มคนสวยของผม
ไม่พอใจได้ยังไงล่ะเนอะ หึหึหึ จริงมั้ยจ๊ะ”
“นี่คุณเล่นงานเขาให้บุ๋มแล้วเหรอคะ!/////ทั้งที่คุณไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ แหมบุ๋มแค่เล่าให้ฟัง
เท่านั้นเองนะคะ เคนขา.. น่ารักที่สุดเลย!”
“ครับ! เย็นนี้แหละ! สดๆร้อนๆเลย คุณรอฟังข่าวดีได้เลยที่รัก รับรองสมใจคุณแน่
ผมส่งคนไปดักรอแถวที่จอดรถมันแล้ว ไม่พลาดแน่ครับ!หึหึ”
“แต่นิกเขา..เออะ! ไอ้บ้านั่นน่ะมันเก่งไม่ใช่เล่นนะคะเรื่องแบบนี้ คนของคุณ
จะสู้มันได้รึเปล่าเถอะ!”
“หึ! สี่ต่อหนึ่งมันจะไปเหลือเหรอจ๊ะที่รัก ลำพังแฟนตุ๊ดของมันคงไม่มีปัญญา
ช่วยอะไรมันได้หร๊อก! งานนี้ต้องจัดการให้มันหลาบจำ แลกกับการที่มันบังอาจมาทำร้าย
จิตใจคนสวยของผม ผมน่ะรักคุณที่สุดแล้วบุ๋มครับ.. ไอ้เกย์วิปริตนั่นน่ะ ลืมๆมันไปเถอะ
คนอย่างมันไม่คู่ควรให้คุณจำหรอกครับ...หึหึ สู้ผมก็ไม่ได้เนอะ...หึ...แหม....แต่ผมว่า
คุณตัวเปียกแบบนี้ก็ดูดี..เซ็กซ์ซี่ไปอีกแบบนะ/////”
“ขอบคุณนะคะเคนขา////” สาวสวยเนื้อตัวเปียกปอน ยืนยิ้มสะใจก่อนจะส่งมือให้
ฝ่ายชายจับแล้วพาประคองเดินไป ทั้งๆที่ไม่ได้เจ็บตรงไหนสักนิด...
เมื่อเห็นว่าแก้มบุ๋มและแฟนเดินไป บาสที่แอบอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆนั้นก็ค่อยๆ
เดินออกมาจากที่ซ่อนพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเหวอ
หนูแนนที่หลบอยู่หลังประตูห้องน้ำก็รีบวิ่งออกมาตบหลังบาสเรียกสติ
“เฮ้ยมึงได้ยินเหมือนที่กูได้ยินมั้ยบาส!!?|||||||||||”
“อึก! |||||||||มึงได้ยินด้วยเหรอหนูแนน!”
“แหม! คุยออเซาะฉอเลาะ เสียงดังลั่นโลกกันซะขนาดนั้นไม่ได้ยินได้ไงยะ!
อีแก้มเน่ามันพ่นพิษใส่ไอ้นิกอีกแล้วไงไอ้บาส! ไอ้นิกแย่แล้ว! ไปช่วยมันเร็ว!!||||||||||”
สาวร่างเล็กตะคอกใส่หูเพื่อนเสียงแจ๋น เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังไม่ขยับเอาแต่ยืนหน้าซีด
“มึงได้ยินมั้ยอีหนู! สี่ต่อหนึ่งนะเว้ย!||||||||||กูจะเอาปัญญาที่ไหนไปช่วยมันไหววะ!”
“เฮ้ยแล้วมึงจะไม่ไปช่วยมันเหรอไอ้บาส!!!”
“ไม่ใช่!! แต่เราต้องหาตัวช่วยก่อน!”
“ใครเล่า!? ยาม!? อ่ะ..อาจารย์!!!ใช่ๆ!! เอางี้นะเดี๋ยวกูวิ่งไปตามอาจารย์ไปช่วยมัน!”
“เฮ้ยมึงบ้ารึเปล่านังหนู!|||||||||| ไอ้นิกจะได้โดนสืบสาวเอาเรื่อง รู้กันไปทั้งมหาลัย
พาดหัวข่าวว่าเกย์ตาตี่โดนเมียเก่าสั่งเก็บน่ะสิ! ฉิบหายนั่นไม่เท่าไหร่หรอกมึงคิดดูนะ!
ตามยาม!? ตาต๊อกที่แก่ๆนั่นน่ะเรอะ!||||||||||| เอาไปชวนไอ้พวกนั้นเล่นหมากรุกรึไง!
พวกมันกล้าเล่นงานไอ้นิกถึงในมหาลัยนี่เลยนะเว้ย!! มึงคิดว่าไอ้พวกนั้นมันจะกลัวใคร!”
“อ้าวแล้วจะให้ทำยังไงเล่าไอ้บ้า!||||||||||||| มัวเถียงกันอยู่อย่างนี้
รีบไปเตือนไอ้นิกไม่ดีกว่าเหรอ! เผื่อว่าจะทัน!”
“กูว่าไม่น่าทันแล้ว!|||||||||||| เราแยกกับมันมาพอสมควรแล้วนะ ป่านนี้!|||||...”
“ไอ้บาส! เราสองคนไปสู้ตายก็ได้ไปเถอะนะ!!ฮือออ!! กูไม่แคร์หรอกถ้าพวกมัน
จะหน้าตัวเมียต่อยผู้หญิงสวยๆอย่างกูได้ก็ให้มันรู้ไปสิ!||||||||||||||”
หนูแนนน้ำตาคลอจะร้องไห้ ทำท่าจะวิ่งนำหน้าไป แต่ก็ถูกมือเพื่อนดึงให้รอก่อน
“ไม่ได้!|||||||| มึงจะไปแลกกับมันได้ยังไง มันอันตราย!! เดี๋ยว!! นั่น!! ไอ้วี! ไอ้อาท!
รอดแล้วไอ้นิก!! พวกมันเดินอยู่นั่น!!! หนูแนน! เราไปขอร้องมัน!”
บาสดึงให้เพื่อนหันไปมองเพื่อนเก่าที่คุ้นเคยกันดี ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่แม้แต่
ยอมมองหน้ากันแล้วก็ตาม ยามคับขันอย่างนี้คงต้องวัดใจกันหน่อยแล้ว!
“มึงจะบ้าเหรอไอ้บาส!!! พวกมันตัดเพื่อนกะเราไปแล้วมึงจำไม่ได้เหรอ!|||||||*||
มันเกลียดไอ้นิกอย่างกับอะไรดี! จะไปขอให้พวกมันถีบหน้าออกมารึไงยะ!”
“ไม่ลองก็ไม่รู้นะมึง! โดนถีบหน้าแค่นั้นจะเป็นไรวะ! ให้กราบตีนกูก็ยอม!
รึมึงจะยอมให้ไอ้นิกสลบคาตีนไอ้พวกนั้นแทน!แล้วถ้าเกิดมันเป็นอะไรขึ้นมา!!”
บาสตะคอกบอกเหตุผลให้หนูแนนฟัง น้ำตาไหลเขาก็รีบเช็ดมันทิ้ง
ที่เขาไม่รีบไปไม่ใช่ไม่ห่วงนิกกี้ แต่เขาไปแล้วจะช่วยอะไรได้
สู้ให้คนช่วยได้ไปไม่ดีกว่าหรือ หนูแนนนิ่งอึ้งไป เธอลืมไปว่าบาสรักนิกกี้แค่ไหน..
“บาส!||||||| บาส! รอกูด้วย!!” สาวร่างเล็กตะโกนวิ่งตามเพื่อนไป
บาสวิ่งตรงไปหาวีกับอาทอย่างร้อนรน แต่แค่ได้เจอหน้ากันวีกับอาทก็มองเมิน..
และที่ทำให้บาสเจ็บยิ่งกว่าโดนด่าไล่ คือทันทีที่เขาขอร้องให้ไปช่วยนิกกี้
สิ่งที่วีทำคือแค่ยักไหล่ แล้วอาทก็ส่ายหน้าตามวีไปด้วย “พวกกูไม่ว่าง!”
.......................
..........
ขณะเดียวกันทางด้านคนที่ถูกจ้องเล่นงานอยู่นั้น ...
...หนุ่มตี๋ดึงมือคนรักที่ยืนหน้าเสียเกาะแขนเขา ให้เปลี่ยนมายืนด้านหลังแทน
“ว่าไงวะ! กูถามว่าพวกมึงมีอะไร!?”
“ฮึ! ก็ไม่มีอะร๊าย! แค่อยากเชิญมึงไปที่ลับตาคนด้วยกันหน่อยได้มั้ยคร้าบบ555”
คนที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม พูดแล้วทำท่าผายมือก้มหัวเชิญตัวนิกกี้ก่อนหัวเราะ
นิกกี้หน้าเครียด ขณะที่แบงค์ยืนหลบข้างหลังเขามือสั่น
“พี่นิก!|||||||||| พี่นิกอย่าไปนะครับ!!” ไม่ใช่เรื่องดีแน่ หนุ่มน้อยเขย่าแขนแฟน
ส่ายหน้า บอกห้ามไม่ให้ไปเด็ดขาด
หนุ่มหน้าตี๋หันมองซ้ายขวา หน้าหลัง รอบตัวพวกเขาไม่มีใครเดินผ่านมา
มีที่เห็นก็แค่เดินอยู่ไกลๆ... ไอ้พวกนี้ช่างเลือกเวลาได้เหมาะเสียจริง|||||||||||||
......รถของเขา...อยู่ห่างไปอีกไม่กี่เมตรเท่านั้น
“แบงค์!||||||||| วิ่งไปขึ้นรถเร็ว!!”
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก สิ้นเสียงสั่ง นิกกี้ก็ดึงแก้วน้ำที่เหลือแต่น้ำแข็งในมือแบงค์
มาสาดแล้วปาแก้วใส่เจ้าพวกสี่คนนั้นให้สะดุ้งตกใจ แบงค์รีบวิ่งไปที่รถ
ตามแรงผลักของนิกกี้ แต่ยังคอยพะวงหันกลับไปมองนิกกี้ที่วิ่งตามมา
“เฮ้ยไอ่เชี่ย!! อย่าหนีนะมึง! ไปจับพวกมันสิวะพวกมึง!!!”
“ตะแต่พี่! เดี๋ยวมีคนเห็นนะ!”
“เฮ้ยเขาสั่งว่าอย่าให้สาวไปถึงตัวก็พอเว้ย! เห็นก็ช่างแม่ง! รีบหนีไปก่อนจะโดน
จับได้ก็พอแล้วไอ้โง่!! ไปซี่ไอ้พวกโง่!นั่น!! มันไปที่รถแล้วเวร!|||||*||”
เมื่อเห็นนิกกี้วิ่งโกยแน่บตามแบงค์ไป ชายสี่คนนั้นก็ออกวิ่งตามอย่างสุดแรง
คนหนึ่งวิ่งตามไปดึงตัวแบงค์ออกมาจากรถได้ ก่อนที่หนุ่มน้อยจะปิดประตูหนี
“ปะปล่อย!! พะพี่นิก!!!!|||||||||| พี่นิก! พี่นิก!”
แบงค์โดนรวบตัวจับยกจนตัวลอย ขณะที่พยายามยื่นมือไปหาและเรียกนิกกี้อย่างตกใจ
“ไอ้สัดปล่อยแบงค์นะ! ไอ้พวกเชี่ย!!!” นิกกี้ตกใจรีบวิ่งอ้อมรถมาต่อยหน้าไอ้คนที่
จับแฟนเขาไว้อย่างโมโห แล้วดึงตัวแบงค์มากอดไว้แน่น รีบกดหัวหนุ่มน้อยซุกไว้กับอก
ไม่มีทางเลือกแล้ว! เขาขอให้แบงค์ปลอดภัยก็พอ!
ทั้งหมัด ทั้งเท้า ระดมเตะต่อยใส่ตัวหนุ่มตี๋ไม่ยั้ง ทุกทิศทุกทาง ในขณะที่เจ้าตัว
ทำได้เพียงแค่ค่อยๆทรุดลงก้มหมอบกับพื้นถนน กอดตัวคนรักไว้แน่น
“พี่นิก!|||||||||||พี่นิก~~~ก!! ฮืออออออ!!!! พี่นิกกกกฮืออออ!!!”
หนุ่มน้อยร้องไห้ ตัวสั่น พยายามเอามือปิดหน้านิกกี้ที่โดนเตะจนปากแตก
คิ้วแตก เลือดกระเด็นใส่หน้าเขา เพราะเขาแท้ๆคนรักจึงไม่มีทางสู้ได้เลย
นิกกี้กัดฟันหันมาก้มหน้าซุกอยู่กับหน้าของแบงค์ กันแรงเตะหนักๆที่รุมทำร้าย
ไม่ให้ถูกตัวคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาได้
“อย่าร้องแบงค์!|||||||||| อ๊อค! อุ๊ค! พี่ไม่เป็นไร!!||||||| อ่ะอ็อค! ฮึก! อ็อค!! พี่ไม่!
อ๊อคค!|||||||||||||| ไม่เป็นไรอย่าร้อง!!อ๊อค!อ๊อค!!”
“ฮืออออออออออ!!!พี่นิกกกกฮืออออ!!!!”
tsktonight.TBC...***สวัสดีค่ะทุกคนคิดถึงวิมั้ยคะ^^ วิคิดถึงทุกคนนะคะ
ยิ่งใกล้จบยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ อย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ
muiko // น้องน้ำคนดีผีคุ้มอยู่แล้วจ้า มาลุ้นต่อเด้อ
ว่าหนุ่มๆเค้าจะรอดหรือไม่ แบบไหนดี คึคึคึ
mild-dy // ไม่ต้องเครียดจ้า ไม่ได้ทำข้อสอบ เอิ้กๆ อย่าลืมสงสารวิด้วยนะคะ...(55)
choijiin // ไม่ได้แกล้งคุณลูกค่า จะแกล้งคุณแม่เล่น555
ให้ไอ้ตาตี่เค้าปกป้องให้แล้ว โอเคมั้ยค่ะ55
IöLIKE // จ้า ขอบคุณค่า^^
yoyoyoyoyo // นายชัยเค้ามีเพื่อนดีจ้า ไม่เหงาหรอก55
ขอบคุณกำลังใจมากมายค่า^^ ถ้าจบแล้วก็ยังมีตอนพิเศษ
สำหรับแฟนคนไหนที่คิดถึงเรื่องนี้วิโปรโมทไว้ก่อนเลยอย่าลืมแวะไปอ่านกันนะคะ
จบเรื่องแล้ววิจะตั้งกระทู้ใหม่ค่ะ ไหนจะเรื่องใหม่อีกล่ะ ไม่เหงาแน่รับรองค่ะ
(แต่อืดเป็นเต่าต้องทนนะจ๊ะ555)
หมอตัวเปียก // แอ๊ะ!!! จุ๊ๆ... ฉากนั้นต้องอ่านเงียบๆอย่ากระโตกกระตากไปนะคะ55
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 561064 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก