หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[yoyoyoyoyo]

 หึหึหึ ไม่รู้ละ ถ้าเอสกับน้ำ จบไม่สวย  เรื่องต่อไปจะไม่ตามไปอ่านเลย คอยดู หึหึหึ ข่มขู่ไว้ก่อน 5555 ปล.คุณวิก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

[หมอตัวเปียก]

บาสกำลังจะเป็นอมตะ หุๆ

[Solo009]

  คุณวิครับ รออยู่นะครับ

[IöLIKE]

ThankS

[tsktonight]

 ตอนพิเศษ ...HOW TALL…(U&B ) แรก






เลิกเรียนแล้ว..

หนุ่มสาวชาวกระโปรงบานขาสั้นทั้งหลายก็พากันเดินออกนอกรั้วโรงเรียน

ยู.. มีท่าทีร้อนรนรีบเดินตรงดิ่งไปยังประตูโรงเรียน นำหน้ากลุ่มเพื่อน

ที่เดินมาด้วยกันติดๆอีกสี่คนให้ต่างแปลกใจ พวกเพื่อนๆรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

เพื่อตามให้ทัน และเรียกร้องความสนใจจากเขา ซึ่งมันออกแนวเหมือนจะแกล้งกวน

ขัดจังหวะการเดินที่ว่องไวนั้นให้ช้าลงมากกว่า


P. “ยูๆ!! เฮ้ยไปฆ่าปลากัน! “

เพื่อนเร่งเดินตามสะกิดหลัง ชวนไปเล่นเกมส์ตกปลาที่บ้านมัน แต่เจ้าหัวตั้งรีบส่ายหน้า

“ไม่อ่ะ กูรีบ”

แต่เพื่อนๆยูยังตั้งหน้าตั้งตาชวน

P.” งั้นฆ่าซอมบี้!”

“ไม่!”

P. “ฆ่าหมู!”

“ม่ายยย!!”

P. “ฆ่าปีศาจ! อ่ะดักนก! ตัดหัวแพะมั้ย!? ลงยันต์ผี เก็บเว็ล ตีค่าย เผาป่า ระเบิดกระท่อม

ยิงตาแป๊ะเฝ้ายาม มึงช่วยทำลายเชี่ยไรก็ได้กะกูที๊~~~!!”

“กูไม่เล่น! กูจะกลับบ้าน!”

เพื่อนๆยูต่างมองหน้ากันไปมา ส่งสายตาเหมือนบอกต่อๆกัน ว่าต้องแกล้งมัน!

P. “เชี่ยยู มึงอย่าเพิ่งรีบกลับไม่ได้รึไงวะวันนี้ ไปเดินซื้อของ หาดูอะไรกับพวกกูก่อนดิ”

ยูยังส่ายหน้าเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก “ก็กูบอกว่ารีบ!” แต่ไอ้พวกเพื่อนๆของเขา

มันก็ดันเร่งเดินตามติดมาสะกิดหลัง ผลักไหล่ ผลักหัว ถีบน่อง..สารพัดจะแกล้ง


P. “ไรวะ!ก่อนนี้คอยด่าพวกกูบ่นไม่ให้ทิ้งมึง! มึงไม่อยากกลับเร็วอย่างนู้นอย่างนี้!

ชะชะ~ เดี๋ยวนี้ทำเป็นรักบ้าน ชวนไปไหนไม่ไปนะ ทิ้งพวกกูซะงั้น.....เฮ้ยยูมึงจะรีบเดิน

ไปตามควายที่ไหนวะ รอกูด้วย! ทำตัวแปลกๆนะมึง รีบกลับไปทำไมวะบ้าน? มีอะไร?..”

โดนเพื่อนถาม พากันทำหน้าสงสัย ยิ่งเห็นคนถูกถามอึกอักไม่ยอมตอบก็ยิ่งชวนให้สงสัย


P. “มีอะไรรอมึงอยู่ที่บ้านรึไงวะ?”

“ไม่มีเว้ย||||||||”

P. “ไหนมึงเคยบอกไม่อยากเจอหน้าลูกติดพ่อเลี้ยงมึงไง? ...เอ..ที่ชื่ออะไรนะ..”

“...............พี่บาส..”

P. “เอ้อไอ้..พี่บาสนั่นน่ะ เขาชอบหาเรื่องมึงไม่ใช่..”

“.........แล้วทำไม”

P. “อ้าวก็จะรีบกลับไปทำไมวะ เฮ้ยไปเที่ยวกัน!”

ทั้งสี่พยายามล้อมหน้าล้อมหลังคะยั้นคะยอ หลอกล่อยูให้คล้อยตาม

แต่ยูก็ยังคงเร่งเดิน ซ้ำพยายามหนีห่างจากเพื่อนตัวเอง

“กูจะรีบกลับบ้าน...บายเว้ย..............(สักพักหันไปมองยังเห็นเพื่อนอยู่).. อื๊อ!?

เอ๊า!แยกกันได้แล้ว! พวกมึงจะเดินตามกูมาทำไมวะเนี่ยครับ!?”

P. “ไปกับพวกกูก่อนน่า~~~!”

“โธ่เอ๊ยจะตื้อกูทำไมวะ จะไปไหนกันก็ไปเถอะ วันนี้กูไม่ไปจริงๆ”


P. “ไปหาอะไรกินกันก่อนน่า”

“เปลืองตังค์ กูจะไปกินข้าวบ้าน”

P. “มึงจะไปนั่งกินข้าวแกล้มบรรยากาศมาคุที่บ้านทำไมว้า~? กินๆไปแล้วต้องเจอ

คนที่เหมือนหมาบ้านิสัยไม่ดี คอยจะกัดมึงเรื่อย มันอร่อยรึไงวะ”

“อึก.....อ..อะไร..มึงอย่าไปว่าพี่เขาอย่างนั้นดิวะ”

P. “อ้าวเชี่ย! ไอ้ที่กูพูดนี่มึงเคยเป็นคนพูดเองเลยนะ!!!”

“ ...เฮ้ยเขาก็...ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก..”

P. “หือ? เฮ้ยเมื่อไม่นานมานี้กูยังเห็นมึงแอบเตะลูกบาส แก้แค้นเขาอยู่เลยไม่ใช่?”

“มึงเอาอะไรมาพู๊ด555 กูไม่ได้แค้นอะไรเรื่องเขาเลยนะ55 ....เขาก็.....โอเคอ่ะ..”

P. “เฮ้ย!? มึงพูดจริง!!? สาบานซิว่าเมื่อกี้มึงพูด!!? อะไรวะก็ไหนว่าเขาร้ายนักหนาไง

เกลียดขี้หน้ากันแล้วแม่งยังต้องทนอยู่บ้านเดียวกัน..”

“เฮ้ยยยย...เข้าใจผิดกันน่า!”

P. “ห๊ะ! เข้าใจผิด!!!!?”

“..เอ่อ.....แบบ.....กู.........กูว่ากูปรับตัวได้.....แหะ...//////อะไร....

พวกมึงมองหน้ากูกันทำไมวะ..ก็! ก็แรกๆมันยังไม่ชินเฉยๆไง... 555 แบบเอ่อ..

ความจริง...เอ่อ.../////พี่เขาก็ดีนะ...หึ..”

P. “หา????”


ช่วยไม่ได้ที่เพื่อนๆจะพากันงงเป็นไก่ตาแตกกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของยู เมื่อเอ่ยถึงบาส

P. “อ้าวตกลงมึงดีกับเขาแล้วเหรอวะยู?”

“เออ...”

P. “อ๋อ~~~! มิน่าล่ะแม่งเดี๋ยวนี้กลับบ้านไวทุกวันนะ จะรีบกลับไปจู๋จี๋กับพี่เขารึไง”

“พูดบ้าแล้วมึง////”

P. “อย่าเพิ่งรีบกลับบ้านเลย ไปเดินเล่นกับพวกกูก่อน แล้วไปเล่นเกมส์กัน”

“เอ๊ะก็กูบอกไม่ไปกับพวกมึงไง”

P. “เฮ้ยพวกกูตื้อมึงขนาดนี้แล้ว เชี่ยยังไม่เปลี่ยนใจอีก มึงจะเด็กดีไปไหนวะยู ไปเห๊อะ!”

“กูบอกว่าไม่ไง พวกมึงนี่แม่ง..”

P. “ปัทโธ่!ไอ้ต้าร์มึงจะไปตื้อแม่งทำไม อย่าๆ ปล่อยมันๆ คึคึคึ”

ยูทำหน้าระแวง ชำเลืองมองหน้าเจ้าเพื่อนคนชอบมั่ว ไอ้นี่มันชอบคิดเองเออเองเรื่อย

“หัวเราะอะไรเชี่ยซีน!?”

P. “กูรู้แล้ว! ทำไมมันไม่ไปกับพวกเรา”

เพื่อนอีกสามคนต่างทำหน้าสงสัย มองหน้าเจ้าคนพูดโดยไม่สนใจยู

ยูจึงรีบหันไปทำจ้องหน้าขู่ แต่ไม่หยุดเดิน

“รู้มั่วอะไรของมึงอีกล่ะไอ้ซีนพูดให้มันดีๆนะเว้ย”


P. “ก็พี่บาสไง!!! มึงจะรีบกลับไปเจอพี่เขาใช่มั้ยล่ะ55 แน้~!! กูรู้นะมึงคิดอะไรกริ๊ววว~”

เพื่อนๆต่างทำตาโต รีบแกล้งเดินไปดักมองหน้ายูซึ่งกำลังเหวอ


“บ้าดิ!/////*// มั่วแล้วไอ้เชี่ยซีน!” ยูรีบเถียงแล้วแหวกฝ่าวงล้อมของเพื่อน

กลับไปเดินหน้าตั้งนำหน้ากลุ่มอีกครั้ง

P. “..............ไอ้ยู........กูว่ามึงแปลกๆแล้วนะ แปลกๆแล้วกูว่า...หึหึหึ”

“แปลกที่ไหนวะ....ไรของพวกมึง!/////*//”

เพื่อนๆของยูถอยร่นมารวมตัวกันสุมหัวซุบซิบตามหลังยู

ขณะที่กำลังจะพ้นรั้วโรงเรียน เพื่อนของเขาก็พร้อมใจกันขอติดสอยห้อยตามไปด้วย


P. “เอางี้! ถ้ามึงไม่ยอมไปกับพวกกู งั้นพวกกูขอตามไปเที่ยวที่บ้านมึง!!!!”

“เฮ้ย!ไม่ได้!! ไม่ต้องตามมาเลยนะ! เชี่ย! ||||||*|| พวกมึงจะมาจับกูทำไมวะ!!?

ปล่อยดี๊~! กูรีบนะเว้ย!”

P. “จะรีบไปไหนนักวะ! เชี่ยยูให้พวกกูไปบ้านมึงด้วย!!!”

“โว๊ะ! พวกมึงจะอะไรนักหนาวะ! ปล่อยกู๊~~ กูจะกลับบ้าน!!!”

P. “พวกกูไปด้วยแค่นี้ทำไมไม่ให้ไปวะ มึงมีความลับอะไรไอ้ยู!”


โดนคาดคั้น เพื่อนๆรุมจ้องหน้าขนาบข้างขณะเดินอย่างเร็วรี่ เล่นเอายูเหงื่อตก

เรื่องอะไรเขาจะยอมให้ไอ้พวกนี้ไปที่บ้านด้วย ยิ่งวันนี้เป็นวันที่เขาจะได้อยู่กับพี่บาส

แค่สองคน .......เขาอยากอยู่กับพี่บาสแค่สองคนมากกว่า..

P. “มึงทำตัวน่าสงสัยหนักแล้วนะไอ้ยู...มึงมีอะไรวะ ทำไมพวกกูไปบ้านมึงไม่ได้”

“อึก........ไอ้พวกบ้าเอ๊ย พวกมึงก็รู้ว่านั่นไม่ใช่บ้านกู เดี๋ยวพี่บาสเขาไม่พอใจกูอีกทำไง”

P. “โอ๊ะโอ๋........เฮ้ยพวกมึงดูมันพูด เดี๋ยวนี้มีคงมีแคร์เขาด้วยนะเว้ยยย55555”

“พวกมึงมันบ้า!///////*// เลิกตามกูได้แล้วกูจะกลับบ้านแล้ว แยกกันตรงนี้แหละ!”


แต่จนแล้วจนรอดพวกเพื่อนๆก็ยังคงแกล้งเดินตามเขาไปติดๆ จนยูต้องหันมาตวาดไล่

“ไสหัวกลับบ้านพวกมึงไป! ตามตูดกูกันทำซากอะไรวะ!!?|||||||*||”

P. “มึงรู้มั้ยไอ้ยู! มึงทำตัวอย่างเนี้ยะ!! แม่งโคตรมีพิรุธเลยเชี่ย!555 มันน่าตามนี่หว่า”

“เลิกตามกูได้แล้ว กูแค่จะกลับบ้านมันผิดตรงไหน มีพิรุธบ้าอะไรวะ!?”

P. “ก็ผิดตรงที่มึงไม่เคยอยากรีบกลับบ้านมาก่อนเลย จนเมื่อเร็วๆนี้...ถ้าให้พวกกูเดา!

เป็นเพราะพี่บาสใช่มั้ยวะ!!!? มึงเล่นชิ่งพวกกูหนีกลับบ้านก่อนอย่างนี้อย่าบอกนะ

ว่าแอบนัดกันไว้แล้ว!!!”

“ไอ้บร๊า~~~!!!!”

P. “แหมเมื่อก่อนด่าเขาฉอดๆ เดี๋ยวนี้พวกกูแตะยังไม่ได้”

“พวกมึงคิดอะไรกันบ้าๆวะ!/////”

P. “มึงอย่าบอกนะ! มึงชอบพี่เขาใช่มั้ยไอ้ยู!!!?”

“พวกมึงหยุดตรงนั้นเลย! อย่าตามกูมานะ! ห้ามไปบ้านกู!อย่าตามมานะ!!!”

P. “ชัดเลย!!! ยูมึงหนีทำไมวะ! จริงใช่มั้ย!!! เฮ้ยขอพวกกูไปดูหน้าหน่อย!!!”

“ปล่อยกู๊! ///////กูไม่มีอะไรทั้งนั้น! ไปล่ะ!”

P. “เฮ้ยยู! ไอ้ยู! เชี่ยยยยู!!!! อย่าหนีนะมึง!!! หยุดนะเว้ยยยย!!!!”


วินาทีนี้ยูรีบสะบัดแขนให้หลุดจากมือเพื่อนสุดชีวิต แล้ววิ่งหน้าตั้งฝ่าวงล้อม

ไม่ยอมฟังเสียงใครได้แต่ตะโกนด่าไปตลอดทาง

“พวกมึงจะวิ่งตามกูมาทำม๊ายยย!||||||||ไปไหนกันก็ป๊ายยยยยยยย!”


P. “แล้วมึงจะวิ่งหนีพวกกูทำไมวะ!!!?

P. “มึงอย่าหนีนะไอ้ยู!!! อย่าหนีซะให้ยาก!”

P. “ใช่ๆพวกกูจะตามแม่งถึงบ้านเลย! คอยดูเหอะไอ้เชี่ยยู ไอ้ทิ้งเพื่อน!”

P. “ไอ้อ่อนหัดอย่ามาหลอกพวกกูซะให้ยาก กูจะตามไปดูหน้าแฟนมึงให้ถึงบ้านเลย

ก๊ากกก55 55 อย่าคิดว่าจะหนีเงื้อมมือกูพ้นนะ! มึงเสร็จแน่ไอ้ยู!55555555”


“พี่เขาไม่ใช่แฟนกู!/////*// หยุดนะเว้ย~! อย่าตามกูมาบ้าเอ๊ย!!!!”

ทั้งแหกปากตะโกนด่าไล่ วิ่งหนีโกยอ้าวสุดแรงเกิด ที่สุดยูก็สลัดเพื่อนๆหลุด

หนีขึ้นรถเมล์ไปได้ ทิ้งให้พวกเพื่อนยืนหอบหัวเสีย มองตามหลังรถคันที่เขาขึ้นหนีไป..



………………..
………

คิดว่าหนีพ้นแล้ว กลับถึงบ้านแล้วคงปลอดภัย... ทั้งๆที่คิดว่าหนีพวกมันได้แล้ว.....

แต่! ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกมันจะตามเขามาถึงบ้านถูก!!!


หลังจากพยายามทั้งผลักทั้งดันไล่หลัง พาบาสกลับเข้าไปเก็บตัวข้างในบ้าน

ยูก็ออกมาไล่เพื่อนๆให้กลับบ้านกลับช่องกันไป

เพื่อนๆของยูต่างชอบอกชอบใจที่ได้เห็นหน้าบาสตัวจริง คิดจะอยู่ต่อเพื่อแกล้งก่อกวน

คนที่ยูเคยหลบลี้หนีหน้า ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ยูต้องการอยู่ด้วยที่สุดยิ่งกว่าใคร

พฤติกรรมและสีหน้าที่เจ้าตัวแสดงให้เห็นแบบปิดไม่มิดมันฟ้องอยู่โต้งๆ

จะเป็นอะไรอื่นไปได้อีกนอกจาก มันคงชอบเขาขึ้นมาซะแล้ว


P. “ก๊ากกก5555 พวกกูนั่งแท็กซี่ตามรถเมล์คันที่มึงขึ้นมาไง5555”

“โหยเชี่ย|||||||*|| พวกมึงจะพยายามทำขนาดนี้เพื่อ!”

P. “เพื่อมาดูหน้าแฟนมึงไง555!!!”

“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่ไงโว้ย!!!///////*// ”

P. “ยู!กูรู้นะมึงคิดอะไรกับพี่เขาใช่ป่ะ!!?”

“เพ้อเจ้อนะพวกมึง! กลับบ้านไปกันได้แล้ว!”

P. “ฮึ่ยเลวชิหายเลย เพื่อนมึงมาไม่มีจะชวนเข้าบ้านสักคำ พี่บาสยังให้พวกกูเข้าเลย”

“พวกมึงจะมากันทำไมวะ เกะกะว่ะเชี่ยเอ๊ยกลับไปครับไหว้ล่ะ!”

P. “เอ้อ55555 พวกกูจะกลับ! ถ้ามึงยอมรับมาก่อนว่า...ชอบพี่เขาช่ายยยป่ะ!5555”

“อึก///////*// อย่าเสียงดังกันได้ม๊ายยยย~!!!! ชู่ว์!!!!”

P. ”นั่นแน่!!! 55555 กูได้ยินตอนมึงคุยโทรศัพท์นะ! วันนี้น้ามึงกับพ่อพี่เขา

ไม่อยู่บ้านนี่หว่า!! อ๋อ! รู้แล้ว!ร้ายนะมึงไอ้ยู!”

“รู้อะไรอีกล่ะ!”

P. “มึงจะจู๋จี๋ เล่นจ้ำจี้กะพี่บาสช่ายยยป่ะ!!!!ก๊ากก555555ฮิ้ววววววว!!!!!”

“เฮ้ย!!!!////////*// ไอ้พวกบ้าไม่ใช่โว้ย!อย่าเสียงดังสิ!พวกมึงจะบ้าใหญ่แล้ว!”

P. “อ่ะ อ่ะ พวกกูเปิดทางให้มึงก็ได้ยู เห็นแก่ที่มึงยอมรับว่าชอบพี่เค้านะ”

“ไอ้บ้า!////////*// กูยังไม่ได้พูดเชี่ยไรเลย!”

P. “ต่อไปมึงก็บอกพวกกูดีๆก็ได้ ว่าอยากกลับบ้านเร็วเพราะพี่เขา ไม่ต้องมาโกหก”

“กูยังไม่ได้โกหกอะไรเล้ย!!!”

P. “นั่นไง!!!55 มึงดูหน้าตัวเองก่อนเหอะยู!555 ไปเว้ยพวกเรากลับเหอะ

แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร!ก๊ากกกกก555555”

“เฮ้ยเดี๋ยว!!!! คิดจะกลับก็กลับง่ายๆเลยนะ! มึงพูดงั้นหมายความว่าไงวะ!!?”


ยูตะโกนถาม แต่เพื่อนๆพากันขำก๊ากวิ่งหนีไป.......เด็กหนุ่มใจเต้นระรัว.....

คลำหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองแล้วค่อยๆเดินเข้าไป ส่องดูหน้ากับตู้กระจกโชว์ของ

ข้างในบ้าน….. ขนาดตัวเองก็ยังอดคิดไม่ได้ว่านี่เขากำลังทำหน้าแปลกๆ

................. พวกนั้นมันจงใจพูดให้เขาคิด.......คืนนี้เขาจะไปเล่นเกมส์ห้องพี่บาส....

เขาจะได้อยู่กับพี่บาสสองคน....แค่สองคน.. สองคนเท่านั้น ..สองคนในบ้าน!

(คนงานในบ้านหนึ่งหน่ออย่างพี่กิ่งนอนชั้นล่างอยู่แล้ว ไม่ต้องนับตัดออกไปเลย)

..แล้วอยู่ด้วยกันในห้องแค่สองคนแบบนี้!.. คืนนี้มันจะมีอะไร..อะไร ..

มากกว่าไอ้คืนที่เคยโดนขโมยหอมแก้มนั่นมั้ยนะ.. แค่คิด.....ก็ใจสั่น

หัวใจของเขามันเต้นแรงจนรู้สึกได้/////

ที่ผ่านมายูลืมคิดถึงเรื่องทำนองนี้ไปเลย....เขารู้แต่ว่าดีกันแล้วยิ่งอยากเจอหน้า

อยากยิ้มให้ อยากอยู่ใกล้ๆอยากให้อีกฝ่ายยิ้มตอบ อยากอยู่ด้วยกันเยอะๆ

เขาอยากกินข้าวกับบาสทุกวัน คุยกันแล้วก็หัวเราะ ทำไมมันถึงรู้สึกดีขนาดนั้นนะ..

อยากสนิทกันให้ยิ่งกว่านี้ เล่นด้วยกันให้เหมือนพี่กับน้อง…ก็เคยคิดว่าพี่..กับน้อง..

..แต่ไอ้อาการตื่นเต้นแบบนี้ มันแปลว่าเขาคิดอะไรกับบาสเกินกว่านั้นไปแล้วใช่มั้ย?


กระจกตรงตู้โชว์นั้นสะท้อนเงาเห็นหน้าไม่ค่อยชัดนัก แต่สิ่งที่บอกให้ยูรู้ตัวได้ดี

ยิ่งกว่ากระจกบานไหน เรื่องที่เขากำลังคิดไปไกลถึงไหนต่อไหน จนหน้ามันแดงแจ๋

ฟ้องอาการเขินจัดเพราะคิดลึกของเจ้าตัว ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าครัว

คือเสียงหัวเราะลั่นของบาส



.......แต่แล้วไอ้เรื่องที่คิดไว้มันก็ไม่เป็นไปตามคาด.. ขณะที่ยูกำลังเก็บอาการตื่นเต้น

เพื่อนๆของบาสก็โผล่หน้ามาหาพร้อมเหล้าเบียร์ให้เพียบ………

แม้ว่าจะขัดใจยูอยู่ไม่น้อย... แต่เรื่องเซอร์ไพร์สก็ทำให้เด็กหนุ่มมีความสุขจนลืมโกรธ

ได้รู้ว่าตอนนี้บาสยังฟรี และชอบผู้ชายเหมือนกันอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ เขาก็ดีใจสุดๆ

...... มีโอกาสให้คาดหวังได้มากกว่าที่คิด ถึงวันนี้จะเป็นได้แค่แฟนหลอกๆ

แต่ต่อไปเขาจะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมาเอง!


ในห้องนอนของบาส เพื่อนๆนั่งล้อมวงกัน เปิดหนังแอ็คชั่นที่บาสเพิ่งเช่ามา

ดูกันเพลินๆ แกล้มเหล้าแกล้มเบียร์หลายขนาน ยูตกลงรับสมอ้างเป็นแฟนบาส

แล้วมานั่งร่วมวง บาสอนุญาติให้ยูดื่มเบียร์แค่ขวดเดียวเท่านั้น ปล่อยให้เพื่อนๆ

รุมสัมภาษณ์ยูจนพอใจ ตัวบาสเองก็ช่วยหาคำตอบให้ด้วยแถมยังนั่งกันท่า

ไม่ยอมให้ใครเล่นขี้โกงมอมเหล้ายูเอาได้

“ยู! ไอ้น้องพี่ถามตรงๆเลยนะ มึงชอบไอ้ขาสั้นมันตรงไหนวะ?”

นิกกี้ที่เริ่มมึนนิดๆ หันไปถามยูเสียงดังจนโดนบาสคลานมาตบหัว แล้วเข้ามานั่ง

แทรกกลางระหว่างทั้งคู่อย่างระแวง ไม่อยากให้ยูหลุดพูดอะไรที่มันน่าสงสัย

“กูไม่ได้ขาสั้นไอ้สัด//////*// ถามอะไรโง่ๆก็เพราะกูหล่อไงไอ่ฟาย!”

“5555555”

บาสตอบเองเสียงดัง ทำทุกคนหัวเราะแม้กระทั่งยู คนโดนขำแกล้งทำหน้าบึ้ง

หันไปสบตากับเจ้าฟันเหล็กที่ยังขำไม่หยุดแล้วแอบผลักหัวว่าเบาๆ

“หยุดหัวเราะเลยมึงไอ้ยู กูพูดผิดตรงไหนวะ”

“55 ครับ.. ผมชอบที่พี่บาสหล่อม๊ากกกกกก(ประชด) 5555”


วีกับอาทพากันแกล้งทำหน้าตกใจแล้วใช้เท้าสะกิดขาเขี่ย เรียกบาสให้หันมา

มองหน้าพวกตัวเอง “เชี่ยบาสมึงรีบพาไอ้ยูไปตัดแว่นด่วนเลยนะพรุ่งนี้เช้า!”

วีพูดพลางพยักเพยิดหน้าบอกให้อาทพูดต่อ ก่อนที่บาสจะอ้าปากถาม

“ใช่รีบเลยนะ แฟนมึงแม่งสายตาเสียว่ะเชี่ยเอ๊ย55” แต่นิกกี้ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย

“ช่วยไม่ทันแล้วมึง อย่างนี้เขาเรียกตาบอดสนิท!55555”

บาสผลักหน้านิกกี้ตีหน้ามุ่ย ต่อปากต่อคำด่ากันเล่นขำๆเหมือนอย่างเคย...


“เชี่ยนิกทำไมตอนมากูไม่ได้ยินเสียงรถมึงวะ”

“อ้าวใครจะโง่ขับมาจอดตรงหน้าบ้านมึงล่ะ กูจอดก่อนถึงบ้านมึง

นู่นฝั่งตรงข้ามบ้านมึงด้วย555 กูหล่อ ฉลาด และรวยมากมึงรู้ไว้ด้วยก๊ากกก55”

“ถุ้ย! หน้าเชี่ยและเลวมาก!/////*// กูขอแช่งให้รถแม่งหาย!”

“ปาก! ไอ่~~! สัดเอ๊ยดูหนังจบเดี๋ยวกูไปย้ายมาจอดหน้าบ้านมึงก็ได้! ”

(ขืนหายโดนพี่น้ำฆ่าหั่นศพแน่|||||||)

“ไอ้บ้า! รถมึงแพงขนาดนั้นขับไปจอดไว้ที่เต้นท์พ่อกูไป แล้วยืมมอไซค์น้ากูขี่กลับมา”

“ไม่ต้องหรอก กูไม่ได้จะค้าง”

“อ้าวเมาแล้วมึงจะกลับไหวเหรอวะ นอนกะกูที่นี่แหละ

อย่าทำให้กูเป็นห่วงมึงได้มั้ยนิกกี้...เออะ.....เอ่อไอ้วีไอ้อาทด้วย...”

วีได้ยินก็รีบยกมือพูด “เฮ้ยกูไหวๆ กูขับเอง พวกกูไม่ได้กะจะค้างบ้านมึงอยู่แล้ว

ตั้งใจว่าจะไปต่อกันที่บ้านไอ้นิก ไปนู่นแล้วค่อยจัดให้หนักกว่านี้เว้ย555โดยที่ไม่มีมึง!

แดกไม่หมดเดี๋ยวขนไปกินนู่นต่อก็ได้ มึงไม่ต้องทำหน้างง มึงอยากอยู่กับยูใช่มั้ย

พวกกูรู้น่า...หึหึ พวกกูไม่นอนบ้านมึงหรอก ขี้เกียจได้ยินเสียงอิ๊ๆอ๊ะๆอ๊างๆแถวนี้ว่ะ555”


บาสหน้าแดงด่าวี “เชี่ย!!! พวกมึงนอนนี่ให้หมดแหละ”

นิกกี้ขยิบตาส่งซิกให้บาสหันไปดูหน้ายู “...มึงพูดอะไร.....มึงเกรงใจแฟนมึงบ้าง...”

“หา..............อึก////////////... อะไร...” บาสเหวอไปนิด หันไปมองหน้ายูอย่างงงๆ

เด็กหนุ่มกำลังมองหน้าเขา แต่พอเห็นเขาหันมาก็หลบตา.....


ยูนั้นรู้ดีว่าบาสชอบนิกกี้ แต่เวลานี้เขาคือแฟนของบาส ถึงจะแค่ตัวปลอมชั่วคราวก็เถอะ

บาสควรจะหันมามองเขา สนใจเขาให้มากกว่านี้ไม่ใช่หรือ ให้สมกับที่หลอกเพื่อนไว้ว่า

เพิ่งได้เป็นแฟนกับเขา ข้าวใหม่ปลามันมันต้องหวานชื่นกว่านี้สิ ไม่ใช่มัวแต่ไปสนใจ

คนที่ควรจะตัดใจให้ได้เด็ดขาดอย่างนิกกี้


บาสเห็นไอ้เด็กฟันเหล็กเอาแต่เงียบ ตามองหนังแล้วยกแก้วดื่ม ก็หันไปพูดกับนิกกี้ต่อ

“มึงไม่ต้องคิดมาก ไอ้ยูมันไม่ได้หวงอะไรกูหรอก/////เวลาอยู่ด้วยกันมีถมเถไป

อย่าลืมดิพวกกูอยู่บ้านเดียวกันนะเว้ย เอาเป็นว่ามึงนอนบ้านกูแหละไอ้นิก ...

..เออ...ไม่งั้นเดี๋ยวแบงค์มันเป็นห่วงนะ.....เอ่อ..พวกมึงด้วยไอ้วีไอ้อาท”

พออ้างชื่อน้องแบงค์ขึ้นมา...นิกกี้ก็ทำหน้านึก..คิดตาม....ตอนไปซื้อเหล้าโทรหาแบงค์

แบงค์ยิ่งกำชับว่าอย่าให้พวกเขาเมาแล้วขับอยู่ด้วยสิ....


บาสกำลังอ้าปากจะเกลี่ยกล่อมเพื่อนต่อ ก็ต้องสะดุ้งหันไปมองหน้ายู...แล้วก้มมอง

มือตัวเองที่ถูกมือของเด็กหนุ่มกุมเอาไว้...ด้วยหน้าแดงๆ.../////// (เฮ้ยไรวะเนี่ย!?)

ยูจับมือบาสไว้ แล้วยิ้มตาหยีเสนอทางออกให้ทุกคน

“ผมว่าพวกพี่ก็กลับกันก่อนที่จะมีใครเมาสิครับ ไม่เห็นยากเลย ดีมั้ยครับอย่างนี้

พี่บาสจะได้สบายใจ ถ้าแฟนพวกพี่ๆรู้ก็จะได้ไม่เป็นห่วงกันด้วย”


นิกกี้ตบเข่าอาทดังฉาด! “เอออออออ!!!!!!!!!น่านนนนดิ!”

อาทเลยเขยิบหนีไปเบียดวี “โอ๊ยเชี่ยนิก! กูเจ็บนะแม่งงง.....แหม..แหม..

เนียนไล่พวกกูนะไอ้ยู เฮ้ยพวกกูเข้าใจมึ๊ง...คึคึคึ”

วีชวนให้อาทกับนิกกี้ทำสายตาล้อเลียนบาสที่ยังมองหน้ายูเหวอๆก่อนพูด

“เชี่ยเด็กมึงฉลาดว่ะบาส55555 วันไหนเจอที่ตลาดนัดซื้อมาฝากกูอีกซักตัวดิ๊55”

ทั้งวี อาท และนิกกี้หัวเราะกันใหญ่ บอกดูหนังจบเรื่องแล้วจะย้ายสถานที่

ไม่อยู่เป็นกขคงจฉชซ. ปล่อยให้ยูกับบาสจู๋จี๋กันตามอัธยาศัยสะดวกโยธิน

วันนี้พวกเขาได้เจอหน้ายูตัวเป็นๆ ก็หายข้องใจแล้ว...


บาสต้องกลืนน้ำลาย....พยักหน้าเออออไปตามความคิดของเพื่อนๆ

มองหน้ายูที่จ้องหน้าเขานิ่งๆแล้ว ในใจของบาสได้แต่คิดกังวล

ตอนนี้เขาเดาความคิดไอ้เด็กนี่ไม่ถูกเลย||||||


.......ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ข้างกัน บาสไม่กล้าดึงมือออก ส่วนยูก็ไม่ยอมปล่อยมือเขา

จนกระทั่งเพื่อนๆของบาสกลับ..

[tsktonight]

ตอนพิเศษ HOW TALL...(U & B) กลาง



เมื่อทุกคนกลับไปยูกับบาสก็ช่วยกันขนของลงมาชั้นล่าง พี่กิ่งรับช่วงต่อไปล้างให้

ขณะเดินขึ้นบันไดกลับห้องกัน บาสรู้สึกกังวลใจกับท่าทีที่นิ่งเกินไปของยู

“ไอ้ยู..............มึงเป็นอะไรวะ......โกรธอะไรกูอีกรึเปล่า ทำไมเงียบไปวะ|||||||”

“.........ไม่หรอกครับ..ผมแค่กำลังคิด....คิดอะไรบางอย่าง..”

“มึง...คิดเรื่องที่ต้องโกหกเพื่อนๆกูใช่มั้ย ไม่สบายใจล่ะสิ เออกูรู้ว่าเรื่องนี้กูผิด.....”

“หึ........ไม่หรอกครับเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ผมมีวิธีทำให้ตัวเองสบายใจได้แล้ว”

“หา? ทำให้สบายใจ?”

“หึ.....” ........ (ก็ทำให้มันเป็นจริงซะก็หมดเรื่องไงครับ////////)

“เออไม่ยอมบอกกูนะ..เมื่อกี้มึงคิดเรื่องอะไรอยู่ บอกกูหน่อยไม่ได้เหรอ”

“ถ้าพี่อยากรู้เรื่องผมขนาดนี้ ผมจะบอกก็ได้ครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่”

“เฮ้ยเหมือนกูโดนด่าว่ะเมื่อกี้...”

“555 ผมกำลังคิดเรื่องวันเกิดน้าดาครับ”

“อ๋อ...เหรอ จะถึงแล้วเหรอ?”

“ครับใกล้วันเกิดน้าดาแล้ว...”


ขณะที่ยูเดินตามบาสเข้าไปในห้อง บาสหันมามองหน้าเจ้าหัวตั้งก็เห็นอมยิ้มเขิน?

“พี่จำได้มั้ย พี่บอกว่าจะให้ของตอบแทนผม”

“แนะ! มีแผนอะไรล่ะสิมึง... จะขออะไรกูก็รีบพูดมาเลยไอ้ยู”

บาสนั่งลงที่ปลายเตียง กอดอกขมวดคิ้วมองหน้ายูที่ยิ้มกว้าง

“หึ...ขอของขวัญให้น้าดาหน่อยครับ”

“เออได้ๆ...กูรู้แล้วน่า ไม่ต้องทำหน้าอ้อน//// เดี๋ยวกูให้ตังค์มึงไปซื้อตามใจเลย”

“เฮ้ยไม่ได้พี่!”

“อ้าวทำไมล่ะ?”

“พี่บาสต้องซื้อด้วยตัวเอง แล้วก็เอาไปให้น้าดาด้วยตัวเองครับ! ตกลงนะ!”

“เฮ้ย!/////// ไม่เอา!!!”

“ทำไมล่ะพี่! พี่จะผิดคำพูดเหรอครับ! สัญญาแล้วนะ! ผมขอแค่นี้เอง!”

“แต่! แต่ว่า.............กู.....~~~ แบบว่ามัน~~/////*// มันเขินเว้ย!!!”


มองบาสที่ทำหน้าลำบากใจแบบอายๆ ยูก็แอบขำ

“กูไม่รู้จะซื้ออะไรให้นี่...”

“แต่ผมรู้ เดี๋ยวผมบอกว่าน้าดาเขาชอบอะไรบ้าง”

“ก็นั่นไง! ก็มึงก็ไปหาซื้อมาเผื่อกูแล้วฝากให้ไปเลยไม่ได้รึไงวะ”

“ถ้าพี่บาสไม่ซื้อแล้วเอาไปให้น้าด้วยตัวเอง มันก็ไม่มีความหมายสิครับ

น้าดาต้องดีใจมากแน่ๆ ผมรับรองเลย ไม่ว่าพี่ซื้ออะไรให้ เขาก็ต้องชอบ”

“ขนาดนั้น/////”

“ครับ(ยิ้ม)”

“แต่มัน........โธ่มันยุ่งยาก....กูไม่เคยทำอะไรจุ๋งจิ๋งแบบนี้นี่หว่า/////”

“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่บาส......... ผมคิดไว้แล้ว เอาไว้ไปกับผม! นะไปเลือกด้วยกัน”

“หา........จะให้กูไป...เลือกของขวัญกับมึงเหรอ...”

“ครับ////// นะพี่! รับปากผมนะพี่บาสนะ!!”

ทำแบบนี้มันเหมือนได้ไปเดทกันแต่อีกฝ่ายคงยังไม่ทันคิด

“อ่ะเออๆ.... เออก็ได้” ดวงตาเจ้าเด็กหัวตั้งเป็นประกายมุ่งมั่น..

เขาคงขัดไม่ได้สินะ “เออยู เรื่อง..........ที่มึงช่วยกูวันนี้ ขอบใจนะ////”


“พี่บาสโชคดี มีเพื่อนดีๆ ทุกคนรักพี่ ถึงจะรู้ว่าพี่ชอบเพศเดียวกันเขาก็ไม่รังเกียจ”

“ยู..........ทำไมมึงต้องพูดแล้วทำหน้าอย่างนั้นวะ หน้ามึงเศร้าไปป่ะ..”

“.....เฮ้อ..” เด็กหนุ่มถอนใจนั่งกับพื้นห้องเสียบสายเครื่องเกมส์ต่อนู่นต่อนี่ไป

ก็เล่าให้บาสฟัง.. “ที่ผมต้องย้ายโรงเรียน...ก็เพราะความแตกกับเพื่อนว่าผม

เป็นเกย์นี่แหละครับ ผมไม่โชคดีอย่างพี่หรอกตอนนั้น..”


บาสขยับลงไปนั่งกับพื้นใกล้ๆยู “ทำไมวะ มึงอึดอัดเหรอ หรือเพื่อนมึงเลิกคบ!?”

คำถามนี้ทำให้ยูยิ้มเศร้าๆ.. มันดูเศร้าจนบาสรู้สึกว่ามันน่าสงสาร

“ก็ไม่เชิงครับ....ปากมันบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ได้รังเกียจ...แต่พวกมันก็ค่อยๆ

ตีตัวออกห่างผม...ไปไหนทำอะไรกันไม่มีใครชวน ไม่มีใครอยากให้ผมไปด้วย..

ผมรู้สึกได้ว่ามันต่างกับตอนก่อนหน้าที่พวกมันจะรู้เรื่องผมชอบผู้ชาย...ต่างกันมาก

เพื่อนผู้หญิงน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้พวกเพื่อนผู้ชายเหมือนไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้

อยากสนิทด้วยเหมือนเมื่อก่อน.... “


“ยู.........แล้วตอนนี้ยังคบกันอยู่มั้ย” บาสถามด้วยความเป็นห่วง

อดีตของยูดูท่าจะไม่ได้แจ่มใสเหมือนหน้าตาที่ชอบยิ้มแย้มของเจ้าตัวเสียแล้ว

ยูส่ายหน้าช้าๆ... “ไม่มีใครโทรหาผมด้วยซ้ำ หลังจากเกิดเรื่อง..”

“เกิดเรื่อง? เกิดเรื่องอะไรวะ.. บอกกูได้มั้ย”


“.........คือที่ผมต้องย้ายโรงเรียนเพราะมีคนคอยปล่อยข่าวว่าผมเสียๆหายๆ

เพื่อนในห้องจนไปถึงแม้แต่คนที่ผมไม่รู้จักพากันซุบซิบนินทาแล้วมองหน้าผม

เขาลือกันว่าผมขายตัวบ้างล่ะ หลังเลิกเรียนชอบแอบไปทำอะไรกับผู้ชายด้วยกัน

ในห้องน้ำโรงเรียน ห้องเก็บอุปกรณ์พละบ้างล่ะ เที่ยวไปบอกชอบรุ่นพี่รุ่นน้อง

ผู้ชายด้วยกันคนโน้นคนนี้แล้วไม่มีใครเอาบ้างล่ะ.... ยิ่งนับวันยิ่งหนักขึ้นทุกทีครับ

ผมว่าผมก็อยู่ของผมเฉยๆนะ จะว่าผมแค้นมั้ย ผมเสียใจมากกว่าพี่....เพราะวันนึง

ผมก็จับได้ ว่าไอ้ตัวปล่อยข่าวมันคือเพื่อนในกลุ่มผมเอง...........”



“โห.......เลวว่ะ -*- ” บาสฟังแล้วยังแค้นแทน

“อื้ม...ผมก็เลยเล่นมันซะ....เข้าโรงพยาบาลไปเลย...”

“อูย!||||||||||| มึงก็แรงเนอะ”

“ไม่ได้ตั้งใจทำมันขนาดนั้นหรอกพี่ พอดีตอนที่ผมตามไปกระชากคอมันแล้วต่อยหน้า

ที่โรงเรียน มันดันอยู่แถวๆหัวบันไดน่ะ||||||||| แม่งดันตกลงไป...ผิดท่า หัวแตก

หน้าก็แหก แถมแขนหัก ผมเลยดูเลวหนักขึ้นไปใหญ่.. เรื่องถึงหูน้าดา อาจารย์ฝ่าย

ปกครองโทรไปเรียกตัว พอน้าเขารู้ว่าผมก่อเรื่อง ก็เลยโดนลากตัวมาอยู่ที่บ้านพี่นี่ไง...”


“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ถึงว่าทำไมมึงย้ายโรงเรียนกลางคัน” บาสพยักหน้าเข้าใจ

ยังบ่นว่าเพื่อนเก่ายูใช้ไม่ได้ เลิกคบไปได้ก็ดีแล้ว...

“เอ๊ะไอ้ยู! อย่างนี้น้ามึงรู้รึเปล่าว่ามึง....เป็น...”

ยูพยักหน้า “คิดว่ารู้ครับ....แต่เขาไม่พูด....เรื่องที่เกิดตอนนั้นก็ไม่ถามอะไรผมสักคำ”

แต่เขาก็ไม่ได้ด่าผมเหมือนกัน....”

“เป็นกูนะคงโคตรเจ็บใจเลย”

“...ที่ทำผมเจ็บใจที่สุดคือไอ้นั่น....”

“ไอ้นั่น?”

“ก็ไอ้คนที่ผมส่งมันเข้าโรงพยาบาล..”

“..เพื่อนที่หักหลังมึงน่ะเหรอ..เฮ้อก็เนอะ เป็นเพื่อนกันแท้ๆไม่น่า..”

“มันเป็นคนที่ผมเคย........แอบรักข้างเดียวมาตลอดเลย....”

“............ห๊ะ....||||||||” บาสอึ้งไปไม่น้อย ไม่ได้มีแต่เขาที่อกหักจากการแอบรัก

เพื่อนสนิทตัวเอง ไอ้นิกกี้ยังดี มันไม่เคยทำร้ายหรือทำลายน้ำใจเขาแบบนี้เลย..



“มีวันนึงผมเผลอหลุดปากบอกชอบมัน..... เรื่องเลยแตกเพราะมันเอาไปบอกคนอื่น

ทุกคนรู้หมด พอเกิดเรื่องเลยพากันคิดว่าเป็นเพราะผมโกรธ ที่มันไม่รับรัก

ผมเลยทำร้ายมัน..ไม่มีสักคนอยู่ข้างผมเลย...เขาไม่เชื่อว่ามันพาลเกลียด

แล้วก็แกล้งผม จะเพื่อนคนไหนก็ไปเข้าข้างมันกันหมด”


“กูอยู่ข้างมึง!”

“..........////////พี่บาส.....55..”

ยูยกเข่าตัวเองขึ้นมากอด อดอมยิ้มไม่ได้ บางทีคนที่เราเคยคิดว่าดีอาจจะร้าย

แต่คนที่เราคิดว่าเขาร้ายมาตลอด จริงๆแล้วเขาอาจจะดีกับเราก็ได้

คนเราไม่ควรมองอะไรด้านเดียว หรือตัดสินคนแค่ที่ตาเห็นจริงๆ


บาสเตรียมตัวเล่นเกมส์แข่งกับยู แต่สองหนุ่มยังไม่มีใครขยับเปิดเครื่อง

นั่งข้างกันมองหน้าจอดำๆบ้าง แอบชำเลืองมองหน้ากันบ้าง แกะขนมมันฝรั่งแผ่น

ทอดกรอบห่อใหญ่แล้วกินด้วยกันคุยกันเรื่อยเปื่อย

“เอ๊ะจะว่าไปแล้ว กูเห็นเพื่อนที่โรงเรียนใหม่มึง ดูเข้ากันได้ดีนี่หว่า”

บาสนึกได้เรื่องเมื่อเย็น

“ครับ..หึ....555ไอ้พวกคนบ้าคนบอ ไม่แคร์ไม่สนอะไรทั้งนั้น มันก็รู้กันแหละครับ

ว่าผมเป็นเกย์”

“เฮ้ยจริง! มีแต่กูที่ดูมึงไม่ออกเหรอเนี่ย”

“เปล่าหรอกพี่ คือผมประกาศมันหน้าชั้นเลย ตั้งแต่วันแรกที่ย้ายไปว่าผมเป็นเกย์

ขี้เกียจเจอปัญหาเดิมๆน่ะ ใครอยากคบก็คบ ใครไม่อยากคบจะได้ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน”

“โห.......มึงแม่งกล้าว่ะ กูนึกว่าจะหงอกับคนอื่นกว่านี้ซะอีกนะ”

“ก็..ครับ....แหะ....ผมน่ะหงอกับพี่คนเดียวแหละ..”

“หืม....เอาจริงๆแล้วกูไม่สู้คนนะ แหะ.. แต่เวลากูโมโหกูก็เหวี่ยงล่ะ55มึงซวยเอง555

เอ่อแล้วมาอยู่ที่นี่...ดีมั้ย.../////”

บาสอ้อมแอ้มถาม เขารู้ว่าก่อนหน้านี้ยูลำบากใจไม่ใช่น้อย

แต่เด็กหนุ่มก็ยิ้มกว้างพยักหน้าบอกเขาสั้นๆว่า “ครับ/////”


“มึงก็...เจออะไรมาเยอะนะยู... ตัวแค่นี้..”

“ตัวเท่าพี่น่ะเหรอ555”

“ฮึ่ม!/////*// เอาอีกแล้วนะมึง กูสูงกว่ามึงนะ”

“พี่ไม่รู้เหรอว่าผมกำลังโต....หึหึหึ.. ผมสูงเร็วนะเผลอๆพรุ่งนี้ผมก็สูงกว่าพี่แล้วมั้ง”

“5555ไอ้บ้า! เว่อร์ไปล่ะ มึงไม่ต้องมายิ้มเลย”

“ก็ตอนนี้ผมมีความสุข..///// ขอผมมีความสุขกับพี่บ้างไม่ได้เหรอครับ”

“อึก//////// พูดอะไรวะไอ้ทะลึ่ง !อย่ามาลามปามนะมึง!”

“เฮ้ยพี่คิดอะไรเนี่ย!55555 ผมไม่ได้คิดอะไรทะลึ่งซะหน่อย พี่คิดอะไรอ่ะ!!?”

“ไอ้ยู!/////*// กู!.....ไม่ได้คิด~!!! มึงนั่นแหละ! ชอบพูด... เชี่ยไรก็ไม่รู้

ตอนกินเหล้าแม่งก็หลอกจับมือกู!///// กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงซะหน่อย!!”

“5555อ๋อ~ เหรอครับ55555 ก็ผมเล่นเป็นแฟนพี่นี่ จับมือพี่ไม่เห็นแปลกเลย////”

“ไม่ต้องมาแถเลย///////...................มึง...ไม่ได้คิดอะไรกับกูแน่นะ...”

บาสถามไม่เต็มเสียงนัก.....แอบเหล่มองหน้าเด็กหนุ่มข้างๆที่ก้มหน้าพูด


“แล้วถ้าคิด...........ขึ้นมา..........พี่จะโกรธผมมั้ย/////”


บาสตาโตสะดุ้งเขยิบให้ห่างจากยูนิดๆ....ยังปิดปากเงียบไม่กล้ามองหน้าคนถาม

เขาคิดคำตอบไม่ออกหรอก.............จะให้ตอบว่าอะไรเล่า

ตอนนี้เขากำลังเขินนนนนนนนนนนชะมัด!/////////

(อ๊าคคคคคค~~! กูโดนเด็กจีบจริงๆด้วย!!!! ทำไงดีวะ!เกิดมาเพิ่งเคยโดนจีบ!!!)



“พี่บาสไม่เห็นตอบเลย”

“.........เรื่อง.....”

“ครับ?”

“เรื่องของมึง!/////////...กะกู...ไม่รู้....//////”

“หึ///// 555 ...แปลว่าจีบได้ใช่ป่ะ”

“กูไม่รู้......เรื่องของมึง!//////” (กูคิดเชี่ยไรไม่ออกแล้วสัด///////แม่งเขินว่ะว๊ากกก)

“งั้น.............ถ้าผมคิดกับพี่ พี่ห้ามโกรธผมนะ////”

“เรื่องของมึง///////...~~กู.......ไม่รู้”

“คึ...555 พี่พูดคำอื่นบ้างสิ”

“............../////////.....ร..เรื่องของกู/////”

“555 555 “

“ท.../////ทำไมมึง...ชอบกูวะ”

“เรื่องของผม/////... ถ้าพี่อยากรู้....พี่ก็ต้อง..ทำให้มันเป็นเรื่องของเราก่อนนะครับ”

บาสล้วงขนมกินแก้เขินแต่ก็ต้องสะดุ้ง หันไปมองหน้ายูแล้วเขายิ่งเขินจนทำอะไรไม่ถูก..

ไอ้ยูมันจับมือเขาในถุงขนม.........มันเล่นจับมือเขาอีกแล้ว..

แต่คราวนี้ไม่รู้มือใครที่สั่นนิดๆกันแน่....อาจจะทั้งคู่ก็ได้


ยูยิ้มให้หนุ่มรุ่นพี่...เขาเองก็เขินเหมือนไม่รู้จะเริ่มยังไงดี...เขาไม่รู้ต้องทำแค่ไหน ยังไง

บาสถึงจะไม่โกรธเขา...แค่นั่งมองหน้ากันแล้วจับมือกันเฉยๆแค่นี้

ก็ทำให้รู้สึกดีจนใจเต้นแรงขึ้นมาเสียเฉยๆ…แล้วต่อจากนี้ล่ะ//// มันจะเป็นยังไงนะ


ยูยิ้มจนตาปิด บาสเห็นแล้วก็ขำ เขาไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขั้นที่จะพอใจ

กับแค่การได้นั่งจับมือกันแบบนี้...แต่.. ตอนนี้ตัวเขาเองยังไม่พร้อม..

ปล่อยให้เรื่องระหว่างเขากับเจ้าเด็กนี่มันค่อยๆเป็นค่อยๆไป น่าจะดีกว่า..

บาสอมยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าไอ้ยูมันน่ารักดี...

ไอ้เกมส์ที่อยากเล่นนักหนา ก็ดูเหมือนจะถูกลืมไปก่อนในเวลานี้

ท่ามกลางความเงียบ....และความเขิน.... ยูหาเรื่องชวนบาสคุยไปเรื่อยเปื่อย

กว่าจะได้เล่นเกมส์ ตาชั้นเดียวของเด็กหนุ่มก็ปรือจนแทบปิดแล้ว

แต่ยังรั้นขอเล่นด้วยจนหลับคาที่...



.................++++++++++++++..................





วันหยุดอีกอาทิตย์ถัดมา.... ยูกับบาสเดินเลือกหาซื้อของขวัญด้วยกันตามนัด..

เด็กหนุ่มทั้งคู่ไปตระเวนหาของตามแหล่งช็อปปิ้งจนได้ของชิ้นถูกใจ

คุณมิตรดาเป็นคนชอบแต่งตัว รักสวยรักงาม ยูกับบาสเลยตัดสินใจซื้อกระเป๋า

แบรนด์ที่น้าสาวชื่นชอบให้ เป็นเพราะของค่อนข้างมีราคาแพง พวกเขาจึงตกลง

รวมเงินกันซื้อให้ ถือว่ากระเป๋าใบนี้เป็นของขวัญจากพวกเขาทั้งสองคน..


บาสถือโอกาสเลี้ยงหนังยู ตอบแทนที่ช่วยแกล้งเป็นแฟนเขา ยูไม่ปฏิเสธแต่ขอ

เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมบาสเป็นการแลกเปลี่ยน

ขากลับขณะที่กำลังเดินผ่านร้านเครื่องดนตรี...

ยูก็หยุดมองไปที่กีต้าร์ซึ่งวางโชว์เรียงรายด้านหน้าร้าน

บาสสังเกตเห็นก็หันไปถามยิ้มๆ “ทำไม...หึ...อยากได้เหรอยู”

“..อ๋อ55 เปล่าหรอกครับพี่ ผมเห็นแล้ว..เอ่อไม่มีอะไร55แค่เห็นว่ามันสวยดีครับ”

“ชอบเหรอ..”

“ครับ............ผมชอบพี่นะ...//////”

คนพูดหยอดยิ้มให้อย่างเขิน ก่อนจะออกเดินนำหน้า ผ่านร้านที่โชว์กีต้าร์ไป

“อึก///////.....แม่งงงไอ้~..//////// พูดอะไรให้กูตั้งตัวบ้างดิวะ!/////*//”

ได้ยินเสียงบาสพึมพำจับความไม่ชัด แต่ยูก็รู้ว่าหนุ่มรุ่นพี่มีอาการแปลกๆ

เพราะคำพูดของเขา เลยได้อมยิ้มกริ่มไปตลอดทาง ...



..........................................+++++++++++++
.......................

...แล้วไม่กี่วันต่อมาก็ถึงวันเกิดของคุณมิตรดา

ทั้งที่ตกลงกันไว้ว่าพวกเขาจะรอให้ของขวัญที่ซื้อมาเก็บไว้พร้อมๆกัน

แต่เจ้าหัวตั้งกลับมาถึงบ้านเอาตอนฟ้ามืด บาสที่ต้องโทรตามจนหงุดหงิด

เลยบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“ขอโทษครับพี่ อย่าโกรธเลยนะนะ..ผมแวะบ้านเพื่อนมา”

“หมู่นี้มึงกลับบ้านมืดเกินไปแล้วนะยู.........ไม่มากินข้าวกับกูด้วย..”

ประโยคหลังนั้นบาสทำหางเสียงไม่ชอบใจให้รู้สึกได้อย่างชัดๆ...แต่เจ้าคนโดนบ่น

กลับอมยิ้มราวกับว่ากำลังถูกชมเสียแทน...


แน่นอนเมื่อเด็กทั้งสองค่อยๆคลี่ยิ้มแล้วนั่งประกบข้าง ยื่นของขวัญที่ตั้งใจซื้อให้

คุณน้าสาวคนสวยที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของพวกเขา....ก็ถึงกับน้ำตาซึม

เอ่ยคำขอบใจครั้งแล้วครั้งเล่า....เธอนึกว่าทุกคนจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่กลับจำได้

แถมคุณสามีสุดที่รักยังเซอร์ไพร์สด้วยตั๋วเครื่องบินไปกลับพร้อมที่พักสุดหรู

ทัวร์เกาะทางใต้นี้ถือเป็นการไปฮันนีมูนรอบที่เท่าไหร่แล้วนับไม่หวาดไม่ไหว


มื้อค่ำของบ้านวันนั้น คุณมิตรดาตามใจเด็กๆกับสามี ออกไปทานอาหารที่ร้านโปรด

เจ้าของวันเกิดปลื้มใจและมีความสุขมากกับวันคล้ายวันเกิดในปีนี้ เธอว่าคงเป็นเพราะ

ไปทำบุญเลี้ยงพระที่วัดมา กุศลผลบุญคงส่งให้เธอได้รับความรักจากทุกคนอย่างนี้...

แต่บาสก็บอกคุณดาว่า..

“เป็นเพราะคุณน้ารักทุกคน..../////เอ่อ......ทุกคนก็เลยรักคุณน้าต่างหากครับ..

ผมขอโทษครับที่ผมเคยทำให้...เอ่อ..ไม่..สบายใจหลายครั้งเลย...แหะ..”

ได้ฟังบาสพูดแค่นั้น คุณมิตรดาก็ยิ้มจนหุบไม่ลง...

”น้าไม่เคยเก็บมาถือหรอกค่ะ ....ว่าแต่ไอ้ทุกคนที่รักน้านี่..

รวมคนพูดด้วยรึเปล่าคะลูก”

ถูกถามอย่างนี้ทำเอาบาสเขินพูดต่อไม่ออก โดนพ่อกับยูทำเสียงแซวกันใหญ่


+++++++++++++++++++++

+++++++++++

..............................................หลายวันต่อมา...

บาสไปกินข้าวกับเพื่อนๆแถวมหาวิทยาลัยจนกลับบ้านค่ำ เพราะหลายวันมานี้

ยูกลับบ้านค่อนข้างดึก... ต่อให้รีบกลับก็ไม่เจอยู เขาจึงเบื่อที่จะต้องกลับบ้านเร็ว

เจ้าฟันเหล็กมันอ้างว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนได้ทุกวัน เห็นว่าโตๆกันแล้วบาสไม่อยาก

จู้จี้กับยูนัก..... แต่มันทำให้เขาได้เจอหน้ายูน้อยลง

จนอดคิดไม่ได้ว่า.........ไอ้ที่มันเคยบอกชอบเขา.......แค่หยอกเล่นกันหรือเปล่า....


บาสกลับบ้านมาไม่เห็นยูก็คิดว่าคงยังไม่กลับ เพราะปกติมันต้องวนเวียนอยู่แถวชั้นล่าง

ดูทีวีเป็นเพื่อนน้าดา แต่วันนี้เจอพี่กิ่งอยู่กับคุณน้าแทน ส่วนพ่อเขาคงแยกไปอยู่ในห้อง

เหมือนเคย บาสทักทุกคนเล็กน้อยก่อนขอตัวขึ้นห้อง....เขาไม่คิดว่าพอขึ้นบันไดมา

จะได้ตกใจ “เฮ้ยเชี่ย!!!!||||| โธ่ไอ้ยู~! กูตกใจหมด มาทำอะไรตรงนี้วะ!?”

เงยหน้าขึ้นมาเจอยูชะโงกหน้าลงมา ก้มมองเขาจากชั้นบนเข้าพอดี

[tsktonight]

ตอนพิเศษ HOW TALL...(U & B) หลัง



 “เฮ้ยเชี่ย!!!!||||| โธ่ไอ้ยู~! กูตกใจหมด มาทำอะไรตรงนี้วะ!?”

เงยหน้าขึ้นมาเจอยูชะโงกหน้าลงมา ก้มมองเขาจากชั้นบนเข้าพอดี




“ผมรอพี่ตั้งนานแนะ! โหยพี่บาสกลับช้าชะมัด!”

“มีอะไรวะ? ไม่โทรหาล่ะ..”

“หึหึ////// ไม่ครับ เดี๋ยวพี่ไม่เซอร์ไพร์ส”

“หา?.......55 ดูทำหน้าเข้า มึงมีอะไรกะกูวะไอ้ยู555”

บาสเปิดห้องเข้าไป ยูก็อมยิ้มยืนเก้ๆกังๆตรงหน้าห้องเขายังไม่ยอมเข้าไป

“พี่บาส//// ผมถามอะไรอย่างสิ ...อย่าโกรธนะครับ”

“อะไร? เข้ามาก่อนสิ..”

ยูส่ายหน้าแล้วยืนเกาะกรอบประตูห้องบาส จนเจ้าของห้องต้องเดินเข้ามาหาเอง

บาสขมวดคิ้วงงกับท่าทางลังเลของคนตรงหน้า..

ยูสูดลมหายใจเหมือนรวบรวมความกล้า ก่อนจะค่อยๆอ้อมแอ้มถามออกมา

“พี่ยังชอบ.....พี่นิกกี้อยู่รึเปล่า”

“อึก....................... ถามทำไมวะ.....กูไม่พูดได้มั้ย...”

“คืนนั้น...ที่พี่ร้องไห้ เพราะเขาเหรอ..”

“มึงถามทำไมวะยู!”

“ตอบผมหน่อยไม่ได้เหรอครับ...”

“.... มึงไม่ถามเรื่องนี้ไม่ได้เหรอวะ!”

“แล้วพี่ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าผมจำเป็นต้องรู้.........”

“..........” บาสอ้ำอึ้งไปก่อนจะตอบแบบไม่ตรงคำถาม

“ยังไงกูก็เป็นได้แค่เพื่อนมันเท่านั้นแหละ! พอใจรึยัง!..”

ยูได้ยินอย่างนั้นก็ดึงมือบาสมากุมไว้แล้วพูด

“ผมอยากให้พี่เลิกชอบเขา.....เขาทำให้พี่เจ็บ เขาไม่ได้รักพี่เลยสักนิด..แต่..”

“กูรู้น่า! มึงไม่ต้องมาย้ำ! เลิกพูดถึงมันได้แล้ว!!”

บาสทำหน้าไม่พอใจยูขึ้นมาเสียแล้ว เด็กหนุ่มหน้าเสียโดนดึงมือที่กุมไว้ออก

แต่พอเห็นว่ายูเอาแต่ก้มหน้าเงียบไปสักพัก บาสก็รู้สึกผิดที่เผลอตวาดยูอีกแล้ว


“ขอโทษ..........ก็มึงพูดเรื่องนี้ทำไมเล่า”

“พี่คงรักเขามาก...”

“กูทำตัวเองให้เจ็บ กูรู้ยู กูพยายามเลิกอยู่นี่ไง กูเป็นได้แค่เพื่อนมัน.........

มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วว่ะ.... มึงกังวล กูเข้าใจ... ไม่ต้องคิดมากได้มั้ย“

“ครับก็ยอมรับว่ากังวล.......แต่ผมยังพูดไม่จบนะ..”

“มึงจะพูดอะไร...เลิกพูดเรื่องไอ้นิกซะทีได้มั้ยวะ..”


“พี่บาส ฟังผมนะ..” ยูดึงมือบาสมาจับไว้อีกครั้ง บอกอีกฝ่ายตั้งใจฟังเขาให้ดี

“ที่ผมอยากจะบอกคือ.....ผมคงบังคับใจพี่ไม่ได้...จะให้พี่ลืมเขาง่ายๆเดี๋ยวนี้ตอนนี้

มันคงเป็นไปไม่ได้...ผมก็รู้ว่ามันยาก....ผมมาทีหลังผมเข้าใจครับ.....แต่พี่ครับ

ให้โอกาสผมได้มั้ย.....ผมชอบพี่นะ.....”


ความรู้สึกที่จริงใจของคนพูดสื่อมาถึงคนฟังด้วยทั้งน้ำเสียงและแววตาที่จริงจัง

บาสมองหน้ายูอย่างรู้สึกขอบคุณ...เขาคลี่ยิ้มออกได้อย่างดีใจที่ยูคิดแบบนี้...

“ยู..........กูก็คิดมาตลอดว่าสักวัน กูอยากเริ่มใหม่กับใคร..สักคน

คนที่เขาจะรักกูได้จริงๆ”

“จริงนะ!/////”

“......../////อ...อื้ม..”

“ผม...........เชื่อว่าพี่ทำได้ครับ...มาเริ่มใหม่........กับผมนะ/////...”

“...........///////เฮ้ยๆๆๆ มึง!...จะทำอะไร...ไอ้ยู!/////”

พูดหวานซะตาเยิ้ม แถมยังทำท่ายื่นหน้ายื่นปากเข้ามาใกล้เขาอีก!

บาสสะดุ้งหนีตกใจยกมือขึ้นยันหน้ายูไว้ แล้วทำหน้าบึ้งสั่งให้ถอยห่าง

จนเจ้าเด็กหัวตั้งหน้าจ๋อยสนิท


“คิดจะทำอะไรกู/////// ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะเว้ย!”

“แล้วรออะไรอยู่ล่ะครับพี่! เป็นแฟนกันเถอะนะ”

“หึ..รอให้มึงสูงกว่ากูให้ได้ก่อนเหอะ!” (กูต้องเล่นตัวหน่อยดิ คนอย่างไอ้บาส

ไม่ใช่ง่ายๆนะเว้ย ชอบทำกูเขินนักไอ่สัด แกล้งแม่งเลย555)


ยูขมวดคิ้วทำหน้ายู่ คิดไปคิดมา...สักพักจึงถามคนที่ทำหน้ากวนๆใส่เสียงอ่อย

“เท่าไหร่...”

“หา..”

“แล้วผมต้องสูงเท่าไหร่”

“ก็///////...สูงกว่ากูซักสิบเซนก่อนเหอะ!”

“โหย~~~!!! พี่จะทรมานผมเหรอ!”

“5555ไอ้ทะลึ่งเอ๊ย ไหนโม้ว่าตัวสูงเร็วนักไง! กูดูซิมึงจะสูงได้อีกมั้ย555”

“ทรมานตัวเองด้วยนะพี่.... ลดเหลือห้าเซนไม่ได้เหรอครับ...นะนะ..”

“เฮ้ย.........นั่นดิ..อุ๊บ!” (|||||||| แล้วถ้าเกิดมึงไม่สูงแล้วเหมือนกูล่ะ)

“พี่บาส........มันสำคัญด้วยเหรอครับสูงไม่สูง....

สูงเท่าไหร่ผมก็ทำให้พี่รักได้เหมือนกันนั่นแหละ////”

“ปากดีนะมึง///////”

“เค้าเรียกปากหวานครับพี่...คอยดูสิเดี๋ยวพี่ต้องหลงรักผมแน่นอน555”

“อะไรของมึง ไอ้ขี้ตู่เอ๊ย555”

“งั้น...พี่บาสรอแป๊บนะครับ แป๊บเดียว เดี๋ยวผมมา ผมมีอะไรจะให้พี่ครับ”

“หือ? อะไรวะ”

ยูพูดอย่างนั้นแล้วรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องตัวเองไป เล่นเอาบาสงงชะเง้อคอมองตาม

เกาหัวแกรกๆได้แค่สองสามที ไอ้หัวตั้งก็รีบกลับมาใหม่พร้อมกีต้าร์โปร่งในมือ...

เด็กหนุ่มอมยิ้มเข้าไปนั่งกับพื้นในห้องของบาส ตั้งท่าเล่นเต็มที่

บาสเห็นว่ายูกำลังจะทำอะไรก็อมยิ้มเช่นกัน แกล้งถามแก้เขิน


“เอากีต้าร์มาทำไม..... มึงเล่นเป็นด้วยเหรอ”

“นิดหน่อยครับ”

“เอ้อวันหลังให้ไอ้นิกมันสอนสิ มันเล่นโคตรเก่งเลย....โอ๊ะ|||||...เอ่อ...โทษที”

เผลอหลุดปากพูดชื่อนิกกี้ออกไปอีกจนได้ ยูหน้าเหี่ยวลงถนัดตา

บาสนึกอยากตบปากตัวเองจะแย่

“แหะ...แต่มันร้องเพลงห่วยแตกที่สุดในสามโลกเลยล่ะ55|||||เอ้อกีต้าร์สวยดีนะยู!”

“ของเพื่อนน่ะครับ วันนี้ผมยืมมา ก่อนหน้านี้ก็ไปหัดเล่นที่บ้านมันทุกวัน…

ให้มันสอนให้ครับ ผมตั้งใจจะเล่นเพลงนี้ให้เก่ง ..อยากเล่นให้พี่///////”

“ห๊ะ!!?//// ม..มึง...อย่าบอกนะไอ้ที่เลิกเรียนแล้วหายหัวไปทุกวันนี่คือ!”

ยูยิ้มพยักหน้า “ครับ ผมไปหัดเพลงนี้มา”


บาสดีใจ ที่แท้ไอ้ยูก็แอบซุ่มไปหัดเล่นกีต้าร์เพื่อเขา ไม่ใช่เริ่มเบื่อเขาอย่างที่เข้าใจ

“.......จริงดิ/////....มึง.........จะร้องเพลงด้วยรึเปล่า”

“ครับ” ยูพยักหน้ายิ้มๆ ท่าทางเขินๆก้มหน้าลองเสียงกีต้าร์ตั้งอกตั้งใจมาก...

“เฮ้ย...เกิดมายังไม่เคยมีใครมาทำอะไรอย่างนี้ให้กูเลยนะ มึงจะหวานไปไหนวะเชี่ยยย”

“ฮะฮะ โธ่พี่ผมก็เขินนะ ฮะฮะฮะ..แฮ่ม!///พี่บาส เอ่อ...พี่ตั้งใจฟังนะครับ พร้อมนะ..”

“อื้ม///// ม..มึงเล่นเลย กูพร้อมแล้ว/////”


เสียงกีต้าร์ใสๆ ที่ยูดีดดังกังวานไปทั้งห้อง........

รวมไปถึงเสียงร้องที่ออกมาจากหัวใจของเด็กหนุ่ม

ทุกคำร้องและท้วงทำนองของเพลงนั้น.......สื่อแทนความหมายที่ยูต้องการบอก

ได้แต่หวังว่ามันจะก้องเข้าไปถึงข้างในหัวใจของคนที่เขาตั้งใจมอบให้




“..ฮึ้ม~~แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไปหัวใจเธอมีแต่เขา
รู้ว่ามันต้องใช้เวลาให้เธอลืมเรื่องเก่า
ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรฉันรอเธอได้เสมอ
เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอและรอให้เรารักกัน

ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอที่จะขอก็มีเรื่องเดียว

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ

ฉันก็หวังลึกๆ ในใจ ว่าเธอจะเก็บไปคิด
คงไม่เป็นแค่ฝันลอยลม สักวันหนึ่งคงมีสิทธิ์
วันเวลาก็หมุนเวียนไป ไม่นานก็วันพรุ่งนี้
อาจจะมีอะไรที่ดี ที่รอให้เธอได้เจอ

ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอ ที่จะขอก็มีเรื่องเดียว

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจ

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ~......”


ยูเล่นกีต้าร์และร้องเพลงให้บาสฟัง ด้วยรอยยิ้มตลอดเพลง

คนฟังนั่งหน้าร้อนผ่าว...ได้ฟังเพลงรัก ที่ร้องออกจากใจของคนที่รักเรา

มันทั้งซึ้งและรู้สึกปลื้มใจ เล่นเอาบาสพูดอะไรไม่ออก จนได้แต่ยิ้ม..


ยูเล่นจบก็วางกีต้าร์อ้อมแอ้มถามคนที่เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว

“เป็นไงครับ พี่บาส...////ชอบรึเปล่า..?”

คนถูกถามยังคงอมยิ้ม เขินจนไม่รู้จะซ่อนมันเอาไว้ได้ยังไงดี

“อื้ม.....”

“ชอบเพลง...หรือชอบผมครับ”

“/////// ....” บาสเอาแต่ยิ้มอีกแล้ว....... เพลงที่ยูเล่นกีต้าร์และร้องให้เขา

มันพูดทุกอย่างแทนใจของยูแล้ว...


“พี่บาสครับ....เราลองมาคบกัน....เป็นแฟนกันจริงๆได้มั้ยครับ”

“.............////////”

บาสมองหน้ายูอย่างตั้งใจ...เงียบไปไม่นานก็ถามกลับเสียงแผ่วออกมา

“มึงแน่ใจ.........////// กูเอาจริงๆนะเว้ย...จะมาเปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้นะเว้ย”

“ครับ!”

“.............งั้นก็.............อ..................เออ/////”


ทันทีที่บาสตอบตกลง ยูก็ยิ้มกว้างดีใจมากรีบดึงบาสเข้ามากอดแน่น

“เห็นมั้ยบอกแล้วไม่เชื่อเดี๋ยวพี่ต้องรักผม”

“55ไอ้บ้า...”

เจ้าฟันเหล็กทั้งเขินทั้งดีใจ หัวเราะชอบใจจนตาปิด คนโดนกอดเองก็ยิ้ม...


“ ไม่ต้องถึงสิบเซน เราก็เป็นแฟนกันแล้ว.....แล้ว..เอ่อ.. แล้วถ้า.....ผมอยากจูบพี่../////

ผมต้องสูงเท่าไหร่ครับ..”

เสียงยูกระซิบถามข้างหู... บาสจึงผละออกมามองหน้าคนถามให้ใจเต้น..

ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหา... ปล่อยให้ริมฝีปากของเขาค่อยๆขยับเข้าไปใกล้

.....แล้วแตะลงไปช้าๆ.....บนริมฝีปากที่ยักยิ้มของคนตรงหน้านั้น.......







tsktonight…
*** แต่งใหม่หลายตลบเลยค่ะตอนนี้ หวังว่าจะชอบกันนะคะ ^^
ปล.เอาความจริงมาพูดกัน...คือเพลงที่ยูร้องให้บาสคือเพลงครึ่งใจของกัน นภัทร ค่ะ (วิชอบ)
บังเอิ๊ญซะเหลือเกินเนื้อเพลงมันตรงกับเนื้อเรื่องพอดี๊พอดี วิเลยแต่งใหม่ใส่เพลงเข้าไปด้วย
แต่วิใส่เพลงไม่เป็นค่ะ55 ใส่ยังไงก็ใส่ไม่ได้ เลยไม่ได้แปะเพลงให้ฟัง
ทั้งที่ถ้าฟังเพลงไปด้วยมันจะฟินมากกกก (คิดเอง) ความจริงเรื่องนี้ทั้งเรื่องวิหาเพลง
มาประกอบอยู่เรื่อยๆ แต่ลองทำตามตัวอย่างที่เขาเขียนแนะไว้บ้างแล้วก็ยังไม่ได้อยู่ดี
ขอโทษทุกคนด้วยนะจ๊ะ



AMINOKOONG // ขอบคุณที่ติดตามจ้า เอาจริงๆแล้วน้ำเป็นคนหลอกง่ายค่ะ
แต่ตอนรับปากพี่โอบไม่ว่ายังไงน้ำก็ต้องยอมค่ะ เพื่อพิสูจน์ ตอนต่อเดี๋ยวน้องน้ำ
จะมาเฉลยจ้ะว่าเขาจะทำยังไง

Muiko // 555แทบทุกคนพาลเกลียดพี่โอบไปเลยจากตอนที่แล้ว
สามเดือนไม่เกี่ยว เกี่ยวกับไอ้ก่อนจะถึงสามเดือนนี่ล่ะ....อิอิ
ตอนนี้พิเศษของยูกับบาส หลายคนที่เชียร์คู่นี้ได้อ่านซะที วิก็ชอบพวกเขานะ55

Solo009 // ดีใจที่รอวินะคะ^^ ส่วนที่กลัวมาม่านั้น ไม่ต้องกลัวไปค่ะใกล้จบแล้ว
ก็ตั้งใจจะให้ยิ้มกันอย่างเดียวล่ะ

Yoyoyoyoyo // โอ้ช่างเป็นการข่มขู่ที่น่ากลัวมากๆ อย่างนี้ต้องตามอ่านให้จบนะจ๊ะ
ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ รักษาสุขภาพตัวไม่ค่อยไหวแต่พยายามรักษาสุขภาพจิตจ้า

หมอตัวเปียก // เอาตรงๆตอนแรกวิงงกับคอมเม้นท์555 พอนึกออกก็ร้องอ๋อหัวเราะเลย

IöLIKE // ขอบคุณที่แวะมานะคะ

[choijiin]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 
คุณวิเล่นเอาเด็กน้อยมาเรียกคะแนนคนอ่านใช่มั้ยเนี่ย
ยูน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
แต่แหม ตอนแรกไอ้เราก็คิดว่ายูจะเป็นเคะ 555555555555555
กลับกันซะได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
 

ขอบคุณคุณวิมากนะคะ
 

[Solo009]

  รอเอสกะน้ำครับ

[choijiin]

ดันๆๆๆๆ
 

[CarToonMiZa]

อิหนูยูน่าร้ากกกกกกมากกกกกก

[หมอตัวเปียก]

กินเด็กเป็นอมตะนะบาส ห้าๆ

[tsktonight]

ตอนที่ 77 อย่าหยุดรัก...(แรก)   





ที่รีสอร์ท... ฟ้าเพิ่งสาง.. อากาศกำลังดี


เปลือกตาคู่สวยกระตุก แพขนตายาวกระพริบถี่ ไม่ช้าเจ้าของตาคู่หวานก็รู้สึกตัวตื่น..

หนุ่มน่ารักงัวเงียขยับตัว ยกแขนคนหน้าหล่อที่กอดเขาไว้เหมือนหมอนข้างออก

ก่อนลุกขึ้นนั่งหาวหวอดๆอยู่บนเตียง...ตาปรือได้สักพัก ก็แพ้ความง่วง

ล้มตัวลงนอนใหม่ แถมยังซุกตัวเบียดเข้าไปกอดคนข้างๆด้วย



คนโดนนอนเบียดยังหลับตา แต่อมยิ้ม...แอบหรี่ตาขึ้นมองอีกฝ่ายที่ทำท่าเหมือน

ลูกแมวตัวน้อยอ้อนขอความอบอุ่น...

เอสลูบหัวน้ำ จับผมสีน้ำตาลอ่อนนิ่มมือเล่นไปมา ตอนนั้นจึงทำให้น้ำรู้ว่าเอสตื่นแล้ว...

“ หื้ม...?........เป็นอะไร... มองหน้าคนหล่อทำไมครับ..หึ...”

เอสปรือตาขึ้นมองพูดติดตลก เห็นคนน่ารักของเขากำลังมองจ้องหน้าเขาเช่นกัน


น้ำไม่ตอบแต่ซุกหน้าลงไปใหม่ กอดเอสแน่นขึ้น.......... หนุ่มน่ารักแอบถอนใจแล้วคิด

.............วันนี้แล้วสินะ... ที่พวกเขาต้องกลับบ้านกันแล้ว..


“คุณจะนอนต่อใช่มั้ยน้ำ (จุ๊บ) ผมขอไปวิ่งหน่อยนะ..” เอสจูจุ๊บที่หน้าผากคนรัก

พูดขอตัวเพราะเห็นว่าเช้านี้อากาศดีมากๆ และเขาอยากออกกำลังเสียหน่อย

แต่ดูเหมือนเจ้าลูกแมวขี้อ้อนในอกจะไม่อนุญาต... ส่ายหน้ารัวแถมเขยิบตัว

ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มให้ฟอดใหญ่ แล้วก็ส่ายหน้าอยู่อย่างนั้น

“55///// อะไรเนี่ยน้ำ55 คุณจะบอกว่าไม่ให้ผมไปเหรอ?”

“น้ำอยากนอนต่อ.........นะ...เอส..” เสียงหวานงึมงำ ทำงัวเงียกอดอีกฝ่ายไว้

“ทำไมครับ.. (จุ๊บ)... ให้ผมนอนด้วยเหรอ..หึหึ” ถามยิ้มๆพลางจับหน้าคนรักให้เงยขึ้น

ก่อนผงกหัวไปจุ๊บที่แก้มนิ่ม

“อื้ออ...” น้ำพยักหน้าแล้วซุกหน้านอนหนุนหัวไหล่เอส

เอสเลยยิ้มกริ่ม น้ำทำให้เขารู้สึกดีสุดๆเวลาอ้อนเขาแบบนี้

คนหล่อพลิกตัวนอนตะแคง ใช้ทั้งแขนทั้งขาเข้าล็อคเกี่ยวกอดตัวคนน่ารักไว้แน่น

เพราะหมั่นเขี้ยว เหมือนอยากแกล้งให้อีกฝ่ายดิ้นรั้นด้วยความอึดอัด...แต่น่าแปลก

คนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่ขัดขืนเลยสักนิด.... แถมกอดตอบด้วยอีกต่างหาก....

(เฮ้อ/////น่ารักชะมัด)... เช้านี้น้ำอ้อนเขาสุดๆเลย... คิดไปเองรึเปล่านะ..


“เอส.....//// กอดน้ำแน่นๆเลย อย่าปล่อยนะ..”

ได้ยินอย่างนั้นเอสก็อดไม่ไหว ตอนแรกเขาคิดจะนอนเฉยๆ แต่อีกฝ่ายดันทำตัว

น่ารักเกินห้ามใจ ยั่วให้เขาอยากทำอย่างอื่นขึ้นมาเสียแล้ว..

“จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” พลิกตัวขึ้นมานอนทับร่างบางไว้ ไล่หอมไล่จูบไปทั่วตัว


ตัวเอสหนักแต่น้ำไม่ได้รู้สึกอึดอัด เขารู้สึกจั๊กจี๋มากกว่า ส่งเสียงขำคิกคักออกมา

จนคนรุกไล่ฟัดชะงัก หยุดมองหน้าทำตาเจ้าเล่ห์..

“หึ...ยิ้ม//// ยิ้ม...หึหึ...ชอบใช่มั้ย..หืมมมนี่!..นี่!..นี่!นี่!นี่!” เอสก้มหน้าก้มตาแกล้ง

ทั้งหอมทั้งจูบไปตามจุดต่างๆที่เขารู้ดีว่ามันจะทำให้อีกฝ่ายยิ่งหัวเราะเสียงดังไม่หยุด

น้ำโดนรุกหนักกว่าเดิมก็ขำก๊ากจนหอบ จับหน้ายันหัวแฟนหนุ่มรูปหล่อให้หยุดทำ

“เอส//// 55 ไม่เอาแล้วคุณอย่าทำงี้สิ มันจั๊กจี๋...”

“หึ..คุณไม่ยอมให้ผมไปวิ่ง...งั้นคุณต้องยอมให้ผมออกกำลังบนเตียงแทนนะ..”

“อึก///////... อะไร...เอสคุณจะทำอะไร!/////เดี๋ยวๆซี่เอส! ยังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟันเฮ้ย!”


น้ำตกใจเมื่อเอสถอดเสื้อตัวเองออก แล้วไล่ปล้ำถอดเสื้อเขาออกด้วย จู่ๆมันก็เลิกเล่น

แล้วเข้าโหมดหื่นซะงั้น เดือดร้อนให้ต้องดิ้นหนี แต่ไม่ว่ายังไงก็โดนจับรวบตัว

กอดรัดฟัดเหวี่ยงเอาไว้ได้อยู่ดี น้ำโวยวายเพราะไอ้ที่เขาบอกว่าอยากนอนต่อ

หมายถึงอยากนอนกอดกันจนหลับไปอีกสักสองสามชั่วโมงต่อเท่านั้น

ไม่ได้ตั้งใจยั่วให้อีกฝ่ายมีอารมณ์รุกเอารุกเอาอย่างนี้

เอสหัวเราะในลำคอ แกล้งทำเสียงขู่เล่นบอกน้ำ “ฮ่าฮ่า!! เสร็จแน่! เสร็จแน่ๆ!!

ฮ่าฮ่า อยากอาบน้ำใช่มั้ย! ฮรึ่มมม~!///// เดี๋ยวผมอาบให้เอง!จะถูให้ทั่วทั้งข้างนอก

ทั้งข้างในเลยล่ะ! หึหึหึ..เสร็จแล้วสัญญาว่าจะพามานอนต่อทีหลังนะจ๊ะที่รัก (จุ๊บ)”


“เหวอ~~~//////// ไอ้บ้าเอสสสส ปล่อยนะ! ม..มะ..ไม่อ๊าววว จะน๊อนนนน!”

น้ำดึงผ้าปูที่นอนไว้แต่ก็หลุดมือ ไล่คว้าจับหมอนไว้ได้ก็ยกขึ้นใช้ตีหัวเอสให้ปล่อย

แต่เจ้าหน้าหล่อแรงเยอะไม่สะทกสะท้าน ลากตัวเขาลุกมายืนกอดไม่ยอมปล่อย

ไม่ยอมให้ดิ้นหนี แย่งหมอนใบโตไปโยนทิ้ง แล้วยกตัวเขาขึ้นอุ้มใส่บ่า

แบกพาเข้าห้องน้ำไปจนได้....

“เอส!///////*// ไอ้บ้า! ไอ้บ้าไม่เล่น!! ปล่อยลง! ไม่เล่นแล้วววว!!!”

“ก็ใครว่าเล่นเล่า ฮะฮะ ผมทำจริงๆ!ฮะฮะฮะฮะ!!”

...แล้วอีกไม่กี่อึดใจต่อมา กางเกงขาสั้นของน้ำ กับกางเกงนอนขายาวของเอส

ก็ถูกเหวี่ยงออกนอกประตูห้องน้ำ ตามมากองอยู่ไม่ไกลไปจากเสื้อของทั้งคู่

บนพื้นด้านนอก..


....................................................

.............................

...............


************************************


… สายแล้ว ทุกคนส่งข้อความนัดแนะกัน ให้ไปรวมตัวกินข้าวพร้อมหน้า

ก่อนออกเดินทางที่ร้านอาหารของชัย

เอสเก็บของลงกระเป๋าไม่เสร็จสักที น้ำนั่งเล่นเกมส์ในมือถือรอไม่ยอมช่วย

เพราะในใจหนุ่มน่ารักไม่ได้อยากไปจากที่นี่เร็วนัก

....ในเมื่อกลับไปแล้วเขาต้องเลิกกับเอส|||||||||


“เอ๊ะไอ้นั่นอยู่ไหนวะ? เออนั่น...เฮ้ยลืมไอ้นี่ได้ไงเนี่ยแล้วกัน อ้าวแล้วที่ชาร์ต..

..เอ่อ...น้ำ!..... คุณช่วยผมดูหน่อยสิ ผมเก็บผ้ามาหมดรึยัง..หยิบที่ชาร์ตแบ็ตให้ผมด้วย”

เอสหัวหมุนรีบเร่ง ความจริงอยากเก็บของตั้งแต่เมื่อคืน แต่น้ำก็ชวนให้รีบเข้านอน

“ผมไม่ว่างหรอก ยังผ่านด่านนี้ไม่ได้เลย..น่าเบื่อ....เอาเป็นว่า... ผมไปร้านชัยก่อนนะ!”

น้ำพูดแล้วแกล้งยิ้มหวานให้ ก่อนลุกจากที่ รีบเดินหนีออกจากห้องไป

ทิ้งให้เอสนั่งกับเตียง อ้าปากค้างข้างกระเป๋าเดินทางที่ยังเก็บไม่เรียบร้อยใบโต

จะเรียกจะรั้งคนน่ารักก็ออกไปแล้ว เอสเลยได้แต่บ่นแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บกระเป๋าต่อ

ทั้งของฝาก ทั้งของใช้ส่วนตัวที่ซื้อมาเพิ่ม แล้วยังของกินระหว่างทางอีก น้ำเล่นขนซื้อมา

เต็มไปหมด แต่ทิ้งให้เขานั่งแพ็คอยู่คนเดียว เสื้อผ้าและข้าวของที่วางกระจายเต็มห้อง

ก็ฝีมือการรื้อซะเละ เพื่อหากางเกงตัวโปรดของคนรักเขานั่นล่ะ

“หนอย~~~ ตัวแสบเอ๊ย หนีไปแล้ว แจ้งความดีมั้ยเนี่ย ช่วยด้วยครับๆ!! ตำรวจครับ

ผู้ช่วยผมไม่ยอมทำงานครับ! เอ๊ะผู้ช่วยอะไรเหรอครับคุณเอส!? ก็ผู้ช่วยรื้อ!ของผมไงครับ!

โฮ่!!! มันน่า~~~~นัก! หมั่นเขี้ยวโว้ย~!! โดนแค่ยกสองยก สงสัยมันจะน้อยไปนะ

แหม่!//////*//รู้อย่างนี้เมื่อเช้าจัดให้เขาหนักๆสักสี่ห้ายกซะก็ดี!”



……………………

………….

……..

….

น้ำเดินออกมาจากห้อง เดินไปตามทางเดินหน้าห้องพักก็เจอบิวที่ลากกระเป๋ามา

“น้ำเก็บของเสร็จแล้วเหรอ55 ดูสิเราซื้อเสื้อผ้ากับของฝากไว้เต็มเลย ดูนี่..สวยมั้ยจ๊ะ

ซื้อกระเป๋าใหม่มาใส่เสื้อผ้าอีก555 เอ้อแต่หลายวันมานี้เห็นน้ำก็ซื้อของตั้งเยอะ

กระเป๋าใส่หมดรึเปล่า”


“อ๋อ...ไม่รู้สิ เราไม่ได้เป็นคนเก็บอ่ะ.. ให้เอสเก็บอยู่ ไปกินข้าวกันเหอะบิว”

บิวพยักหน้าแล้วเดินลากกระเป๋าไปกับน้ำ น้ำมองบิวที่ทั้งลากของทั้งถือกระเป๋าในมือ

ก็อยากช่วย เพราะเขาเดินตัวปลิวอยู่คนเดียว แต่แค่คิด เสียงอันสดใสร่าเริงเกินพิกัด

ของหมอเรียวก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “คุณบิวครับ!////ให้ผมช่วยนะครับ!!”

เรียวเข้ามาช่วยบิวถือกระเป๋า น้ำจึงอมยิ้มบอกให้ทั้งคู่พากันเดินล่วงหน้าไปก่อน

เขาขอแวะไปหากรก่อนแล้วจะตามไป.. น้ำมักหาข้ออ้างเพื่อหาโอกาสให้คนทั้งสอง

ได้อยู่ใกล้ชิดกันบ่อยๆ ครั้งนี้ก็ด้วย ดูเหมือนเรื่องของบิวกับคุณหมอหนุ่มหล่อลูกครึ่ง

จะไปได้สวย ...ยืนมองด้านหลังคนทั้งคู่ที่เดินคุยแล้วหัวเราะสดใสเคียงข้างกันไป

น้ำก็ยิ้มเศร้า......... เหมือนเห็นภาพซ้อนของตัวเองได้เดินเคียงข้างไปกับเอส..

เขาก็อยากเดินข้างเอสอย่างนั้น.....ตลอดไปเลย....



..... “โธ่ไอ้เชี่ยเรียว!!! -*- มึงแรดออกไปแต่ตัวนะไอ้ห่าเอ๊ย! วิ่งไปหาหญิง

ทิ้งให้กูต้องแบกของๆมึงไปให้ด้วยใช่มั้ย ใครชมมันว่าเป็นคนดีวะแม่ง!”

เสียงเทพพิชัยที่เปิดประตูออกมากร่นด่าเพื่อนซี้ ทำเอาน้ำออกจากภวังค์

หันมามองแล้วต้องได้ขำกับสภาพของเจ้ากล้ามโตแทน

เทมต้องหอบกระเป๋ารุงรังทั้งของตัวเอง ทั้งของคนรัก และของเพื่อนให้วุ่นวาย


“พี่เทม เอากระเป๋าใบนั้นของผมมา ผมถือเองได้น่า ไม่หนักรึไงครับ”

กรตามออกมาทำหน้ามุ่ย ที่ตัวเด็กหนุ่มมีเพียงเป้ใบเล็กๆเพิ่งมาซื้อใหม่ใบเดียว

เทมไม่ยอมส่งกระเป๋าของกรให้ บอกจะถือให้เอง ก่อนทั้งคู่จะสะดุ้งเสียงหัวเราะ

หันไปก็เห็นน้ำยืนขำอยู่

เทพพิชัยทั้งลากทั้งหอบกระเป๋าพะรุงพะรัง เดินผ่านหน้าน้ำไปก็ทักยิ้มๆ

“แหะ..น้องน้ำเก็บของเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”

“เอสเก็บอยู่ กูขี้เกียจเก็บว่ะ”

กรวิ่งตามมาแย่งกระเป๋าตัวเองจากมือเทม แล้วไล่ให้เทมเดินไปก่อนแก้เขิน

“พี่น้ำมายืนรอพี่เอสเหรอครับ?” กรถามทำหน้าสงสัย

“อ๋อเปล่าหรอก ของเยอะ ท่าทางจะเก็บอีกนาน กูยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

ก็ว่าจะไปร้านชัยแล้ว เดี๋ยวเอสก็ตามไปเองแหละ”

“55 สมน้ำหน้า ให้พี่เอสขนของคนเดียวเลยก็ดีเนอะพี่น้ำ555”

“55เออ กูไม่ใจอ่อนเหมือนมึงหรอกไอ้กร กลัวแฟนหนักรึไง ตามทวงกระเป๋าคืน55”

“พี่น้ำ/////*// อย่ามาล้อผมน่า! ก็พี่เทมอ่ะดิบอกไม่ฟัง คนเขาจะถือเองก็เอาไปถือให้

บ้ารึเปล่าทำอย่างกับผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆไม่มีแรงไปได้ พอพูดอย่างนี้ไปเขาก็ทำท่า

เบ่งกล้ามขู่ให้ดูอยู่นั่นแหละ คิดว่าเท่รึไงครับเหมือนคิงคองมากกว่า!เอาแต่ใจชะมัด”


“ไปโกรธมันทำไม? มึงก็เอาใจยากชะมัด สบายจะตายใช้มันเข้าไปเถอะ มันชอบ..”

“เปล่าครับ ผมไม่ได้โกรธเขาซะหน่อย”

“................อ้าวแล้วที่บ่น...............เอ๊าะอ๋อรู้แล้ว.........555มึงเขิน?”

“.....////ก็มัน!..........” กรกรอกตาแล้วหลุดอมยิ้มออกมาจนได้ พึมพำคนเดียวว่าเขาไม่ชิน

น้ำนึกได้ว่าเห็นเทมออกมาจากห้องของกรจึงแกล้งแซว

“เอ๊ะ แล้วทำไมไอ้พี่เทมมันออกมาจากห้องมึงวะ...รึว่า! เมื่อคืน!!!”

“ว๊าคคค!!!///////*// พี่น้ำ! อย่าคิดอะไรนะ! เขาเพิ่งมาหาผมเมื่อเช้าพร้อมๆ

คุณหมอเรียวต่างหาก! พี่เทมกับคุณหมอเขาเก็บของเสร็จตั้งแต่เมื่อคืน พี่เทมก็เลยมาหา

เอ่อ..มาปลุกแล้วก็ช่วยผมจัดกระเป๋าแต่เช้า แต่คุณหมอเขาเอากระเป๋าตามมาด้วย!

อยู่นั่งคุยเล่นกันในห้องสามคนครับ! สามคนไม่ใช่สองคนนะ พี่น้ำอ่ะ!

เลิกทำตาแปลกๆแบบนี้เลย ผมไม่มีอะไรน๊ะ!!!”

กรรีบลนลานแก้ตัวพัลวันจนน้ำยิ่งขำ

“เอ้า แก้ตัวซะน่าสงสัยเลยนะมึง55 กูก็ยังไม่ทันพูดอะไรซะหน่อยนิ”

“แต่ก็คิดใช่มั้ยล่ะครับ!/////*//”

“ก็อีกไม่นานหร๊อกมึง! โดนแน่! 55555 นี่ถ้าหมอไม่อยู่นะป่านนี้..55”

“พี่น้ำ! โดนอะไรของพี่เนี่ย! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว!///////*//”


กรซ่อนหน้าแดงๆ เดินฟึดฟัดหนีไปไม่รอ เหลือแค่น้ำยืนมองเหม่อ

ยิ้มเศร้าคนเดียวอีกแล้ว.... ยังไม่อยากกลับบ้านเลย... น้ำได้แต่คิดอยู่อย่างนี้

บ้านหลังสวยสีเขียวอ่อนที่เขารักนักรักหนา.. เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาไม่อยาก

กลับไปหามัน................ ก็.......เขาไม่อยากเลิกกับเอสนี่

... ถึงจะแค่สามเดือนก็เถอะ....อยู่ดีๆก็ต้องบอกเลิกกัน||||||||| เอสที่ไม่รู้เรื่องอะไร

คงพาลคิดว่าเขาไม่รักแล้วแน่..... จะทำยังไงดีนะเอสถึงจะไม่เสียใจ

เป็นไปได้เหรอที่เอสจะไม่เสียใจ ไม่โกรธเขา ..แค่ตอนที่นึกไปเองว่าต้องแยกกันอยู่

ยังไม่ยอมเลย แถมโกรธจนเขาถูกต่อว่าด้วย... ดีที่หายเข้าใจผิดเพราะความจริง

เขาจะชวนให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน.....แต่หนนี้มันไม่ใช่.... เอสจะอาละวาดรึเปล่านะ...

จะอ้างอะไรดีถึงต้องเลิกกัน.... เขาจะหาเหตุผลอะไรไปขอเลิกกับเอสได้ล่ะ?

พี่โอบสั่งให้เขาไล่เอสออกจากบ้าน ห้ามเข้าใกล้เอสตลอดสามเดือน...


........น้ำนึกๆไป...ก็ฉุกคิด............แล้วค่อยๆยิ้มกว้างออกด้วยความลิงโลด!

“จริงดิ!!!//////// จะว่าไปแล้ว ก็ไม่ได้บอกว่า....นี่หว่า!” น้ำยิ้มกริ่ม

นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกาย....เขาคิดออกแล้วว่าจะทำยังไงกับเอสดี!!! สิ่งที่คิดได้

ทำให้หนุ่มน่ารักยิ้มร่าออกมาได้จริงๆเสียที หลังจากที่ได้แต่ฝืนยิ้มมาตลอดหลายวัน


กำลังดีใจ เดินไปทำท่าไชโยแอบแหกปากเบาๆอยู่คนเดียว คนน่ารักก็ต้องสะดุดหู

กับเสียงพูดภาษาไทยสำเนียงแปร่งที่คุ้นเคยของอเล็กซ์ซานเดอร์

“อ่าวคูณน้ำคราบ! ดีใจอาไรคร๊าบ ไช่โย่!?55 ไมมีอะไหลเรอ

ค้อปมไป่กินเข่าด้วยคนน่ะคราบ555 โอ๊ะฉวยรอ มายฮันนี่สักครู่นะคร๊าบบ”


ตะลึงพึงเพลิด! น้ำอ้าปากค้างเห็นอเล็กซ์ขนกระเป๋าของก๊อปออกมาจากห้อง

แล้วถือไว้ให้ ก่อนยิ้มกว้างตะโกนถามก๊อปจากหน้าห้องว่าเสร็จรึยังเขาหิวแล้ว

“แหม~/////คนบ้า! จะบอกว่าหิวเค้าอีกแล้วสินะตัวเองอ้า~~ฮุฮุฮุ/////”

น้องก๊อปเดินกรีดกรายยิ้มหวานมาตีแขนหยอกเย้ากับคุณฝรั่งที่ยิ้มร่าเล่น

ทำเอาน้ำชี้หน้าทั้งคู่เหวอๆ “ก๊อป!!!///// นี่อย่าบอกนะ! กับอเล็กซ์แล้วเรอะ!!!”


“อุ้ยว้าย!//// ต๊ายพี่น้ำมายืนอยู่แถวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ยโฮะๆๆ หืมมไม่ต้องทำหน้า

ทำตาโตขนาดนี้ก็ได้ค่ะ! ก็แบบว่าเมื่อคืน..ออกจากร้านพี่ชัยแล้วไปต่อกันที่ผับค่ะ

อเล็กซ์เค้าไม่ไหวน้องก๊อปก็เลยไปส่งเค้าที่ห้อง แต่แบบว่าพอดีห้องอเล็กซ์เค้าอยู่

ไกลกว่าห้องก๊อปนี่ค่ะ ฮุฮุ//// ก็เลยมาจบกันที่ห้องก๊อปนี่แหละ(งาบซะเลย)”


“ปะเ ป็นไงบ้างอ่ะเมื่อคืน!?” น้ำยังอึ้ง แอบเหล่มองไปทางคุณฝรั่งก็เอาแต่ยิ้มให้

ดาราหน้านวลได้ฟังคนน่ารักถามอย่างนั้นก็ยิ้มกริ่ม ทำตาหลุกหลิก

แกล้งทำท่าปาดน้ำลายสอ “ถามมาได้ ฮุฮุฮุฮุ ก็แซบน่ะสิค่ะ!” เป็นอันรู้กัน...

“โอ้โหก๊อป! จริงดิ! บิวรู้รึยังเนี่ย!?” ..น้ำอ้าปากหวอ

“วุ้ยอีเจ้เค้ากำลังอินเลิฟ ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ เขาไม่สนใจก๊อปหรอกเมื่อคืนอ่ะ

สงสัยเอาแต่โทรคุยกับคุณหมอทั้งคืน ฮุฮุ อยู่ห้องไม่ได้ไกลกันเล้ยทำเป็นโทรหากัน

เชอะ! นี่เดี๋ยวถ้าเจ้แกรู้นะ กรี๊ดเว่อร์แน่”


เห็นน้ำปิดปากขำคิกคัก น้องก๊อปจึงบิดตัวล่ำๆแล้วแอบกระซิบบอกน้ำด้วยความเขิน

ทำขยิบตาให้หนึ่งที “แบบว่าเค้าแลกเบอร์ แลกเฟส แลกลาย แลกอีเมล์ แลกทุกสิ่ง

ทุกอย่างกันเรียบร้อยแล้วค่า! โฮะๆ โดยเฉพาะแลกใจอ่ะ////อเล็กซ์เขาบอกว่า

ถึงอีกไม่นานต้องกลับประเทศเขาไปก่อน แต่เขาจะกลับมาทำงานที่นี่

ทำวีซ่าแบบทำงานได้แล้วจะกลับมาใหม่..... เอาจริงๆแล้วก็กลับมาหาน้องก๊อป

โดยเฉพาะแหละค่า~(กรี๊ดด///) น่ารักมั๊กอ่ะ! พี่น้ำดีใจกะน้องด้วยมั้ยค่ะ

เพราะความสวยและเซ็กซี่ของหนูแท้ๆเลยโฮะๆๆๆ”


“โห..../////ดีใจด้วยนะก๊อป ในที่สุดก็มีผู้ชายเป็นของตัวเองซะที(ไอ้กรรู้คงดีใจ)

เล่นของนอกซะด้วยนะ555”

น้ำได้แต่นึกบ่นในใจว่าไอ้กรนี่มันเต่าแท้ๆ สู้ก๊อปไม่ได้เลยจริงจริ๊ง..55


.............

.....ที่ร้านอาหาร

และเมื่อเรื่องของน้องก๊อปรู้ถึงหูเพื่อนคนอื่นๆ ทุกคนก็พากันยกแก้วเฉลิมฉลองให้ก๊อป

ชัยยกขนมเอแคลร์ที่ทำไว้ให้ออกมาเสิร์ฟเพื่อนๆด้วยตัวเอง บ่นคงคิดถึงแย่

ว่างๆให้แวะมาหากันบ้าง และถ้าเมื่อไหร่เขาขึ้นกรุงเทพฯจะไม่ลืมแวะไปหาทุกคน

“ว่าแต่เห็นบ่นกันใหญ่ว่าของเยอะกว่าขามา หนักก็หนัก....แล้วทำไม

....ไม่ใช้บริการยกกระเป๋ากันล่ะ?”

คำถามจากชัยทำเอาทุกคนชะงัก.......ไปประมาณสามวินาที...ก่อนจะพากันขำก๊าก

เพราะพวกเขาดันลืมนึกถึงไปเสียสนิท

.... บางทีถ้าคนเรากำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเข้า

ก็ทำให้ลืมนึกถึงเรื่องอื่นไปได้เหมือนกัน .... ก็ไม่แปลกเพราะพวกเขาทุกคนต่างก็กำลัง

มีเรื่องให้คิดเต็มหัว.............ก็เรื่องของหัวใจ








*******************




“อื้ม..ถึงบ้านแล้วล่ะชัย เออแค่นี้ก่อนนะ แล้วไว้โทรคุยกันเพื่อน”

น้ำวางสายชัยเมื่อเห็นว่ารถที่นั่งมาขับมาจนถึงหน้าบ้านแล้ว ก็ลงรถไปเปิดประตูให้เอส

ขากลับนี้ไม่เหมือนขาไป เพราะกรกลับรถคันเดียวกับเทพพิชัยและหมอเรียวจึงแยกกันไป

บิวกับก๊อปนั่งบิดขี้เกียจอยู่เบาะข้างหลัง ทั้งคู่ลืมตาตื่นได้ก็รีบเปิดประตูรถลงมา

ยืดเส้นยืดสายพากันบ่นหิวข้าว บิวอ้างว่าก๊อปได้แฟนแล้วเพราะงั้นต้องเลี้ยงข้าวพี่ๆ

“โหยมันเกี่ยวกันมั้ยคะเจ้! แต่ก็เอาเถอะวันนี้น้องก๊อปเลี้ยงเองก็ได้

โทรไปชวนคุณหมอด้วยก็ได้นะ คิกๆ”

บิวตีแขนก๊อปที่กำลังขนกระเป๋าเสื้อผ้าลงจากรถเอส ไปใส่รถตัวเองที่จอดทิ้งไว้บ้านน้ำ

น้องก๊อปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนนี้ต่อให้ใครว่าอะไรหล่อนคงยิ้มได้ทั้งวัน เพราะอเล็กซ์นั้น

รับปากว่าอีกสองวันจะตามขึ้นมากรุงเทพฯ เพื่อจะได้จู๋จี๋กับดาราหน้านวล

ก่อนต้องกลับไปเมืองนอก


บิวหันไปชวนเพื่อน “ไอ้เอส.. น้ำ ๆไปหาอะไรกินกันไปรถอีก๊อปเถอะเดี๋ยวมาส่ง ”

เอสก็บ่นว่าเมื่อกี้ก่อนเข้าบ้านก็ไม่ยอมบอกจะได้แวะหาอะไรกินเลย

“ก็ชั้นหลับนี่ยะ แกก็ไม่ปลุกมาถามล่ะ” บิวทำหน้าเชิดแล้วไม่สนใจเอส หันไปหาน้ำ

“ขอบใจนะไปกันเถอะบิว เรากับเอสไม่ไปหรอกขอบใจนะ อยากนอนพักมากกว่า โทษนะ”

น้ำปฏิเสธแทนเอสให้เสร็จ ก๊อปกับบิวหันไปมองเอส เอสก็บอกน้ำว่าไงเขาก็ว่าตามนั้น

คนหน้าหล่อตามใจแฟน โบกมือบ๊ายบายเพื่อนๆที่ขับรถออกไป แล้วขนของเข้าบ้าน

น้ำช่วยเอสขนของพลางบ่นหาเจ้าน้องตาตี่ ไม่รู้มันหายหัวไปไหนไม่ยอมอยู่บ้าน

ตอนนี้มันน่าจะเลิกเรียนนานแล้ว เขาก็บอกแล้วว่าจะกลับวันนี้แท้ๆ..


“ถามหานิกกี้ทำไม คิดถึงน้องเหรอครับ รักกันจริงน้า เห็นโทรหากันทุกวัน”

“เปล่า....ผมรู้สึกเหมือนจะหิวข้าวอยากให้มันทำอะไรให้กิน ไปไหนก็ไม่รู้ดูดิ ..”

“อ้าวแล้วเมื่อกี้ทำไมไม่ไปกับบิวกับก๊อปล่ะ?”

“ไม่เอา ผมขี้เกียจออกไปข้างนอก อยู่บ้านกับคุณดีกว่า” น้ำเดินมากอดเอวเอส ยิ้มอ้อนให้

“แนะ! อ้อนผมตลอดนะ เดี๋ยวก็เดือดร้อนเหมือนเมื่อเช้าอีกหร๊อกหึหึ////”

เอสโอบกอดน้ำตอบอย่างหมั่นเขี้ยว พยายามไล่ฟัดหอมแก้มที่เอียงหนีเล่นแล้วหัวเราะ


“เอางี้น้ำ ไม่ต้องโทรตามน้องหรอก เดี๋ยวผมทำอะไรให้กินเองนะ แต่ขอไปค้นตู้เย็นดูก่อน

ว่ายังมีอะไรเหลือให้เจ้าชายของผมกินบ้างนะครับ ” เอสยิ้ม บีบปลายจมูกน้ำเล่น

แล้วทำท่าจะเดินไปแต่น้ำก็ดึงแขนรั้งไว้

“เฮ้ยไม่ต้องๆ คุณไปพักเถอะครับ ขับรถมาก็เหนื่อยแย่ ผมออกไปหาซื้ออะไร

แถวๆหน้าปากซอยก็ได้ จะซื้อมาเผื่อคุณด้วย กินด้วยกันที่บ้านแหละเนอะ”

เอสอมยิ้ม พยักหน้าตามใจน้ำตลอด น้ำจึงเดินดันหลังไล่เขาขึ้นไปนอนชั้นบน

“แต่ผมไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่หรอกน้ำ”

“เถอะน่า! ไปนอนพักสายตาก็ยังดีนะเอส ของที่ขนมาเดี๋ยวผมเก็บเองนะ นะ”


เอสหัวเราะคิดว่าน้ำคงอยากไถ่โทษที่ทิ้งให้เขาเก็บของก่อนกลับคนเดียว

คนหน้าหล่อโดนน้ำไล่เข้าห้องสั่งให้นอนพัก รอกินข้าวเย็นพร้อมกัน


...ระหว่างที่รอน้ำ อาจเป็นเพราะขับรถทางไกลมาเหนื่อย........................

....................นานเท่าไหร่ไม่รู้ .... ที่เอสเผลอหลับไป...



.....เมื่อตื่นขึ้นมา ....

ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มมืดแล้ว เอสขยี้ตาไล่ความง่วงติดพันก่อนเดินลงมาชั้นล่าง

เขามองหาคนรัก.....

“น้ำ!?....น้ำครับ?............อะไรเนี่ยยังไม่กลับมาอีก...ไม่ม้างง..อยู่ไหนของเขาวะ..ฮ้าวว”

ปิดปากหาว..แล้วคนหล่อก็ต้องเพ่งมองไปยังร่างบางที่นั่งจุ้มปุ๊กกอดเข่าตรงประตูบ้าน

เอสเข้าไปหาน้ำ ถามว่ามาทำอะไรตรงนี้ น้ำก็ไม่ตอบ เอาแต่เงียบจนเอสแปลกใจ

จับตัวน้ำให้ลุกยืนมาเผชิญหน้ากัน มองดวงตาคู่สวยที่คอยเหลือบหลบเหมือนจะหาคำตอบ

“มีอะไรครับน้ำ!? เป็นอะไร? ผมเผลอหลับไปทำไมคุณไม่เรียกผมล่ะ

ซื้อข้าวมาแล้วเหรอ น้องล่ะยังไม่กลับมาเหรอ...น้ำครับ เป็นอะไรของคุณน่ะ

เล่นอะไรกับผมอีกล่ะ เลิกเหอะไปกินข้าวกันนะ”


น้ำกลั้นใจพูดออกไป “ ..เอส.....ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ..”

เอสขมวดคิ้ว...ก่อนเดินจูงมือคนน่ารักของเขาให้ไปนั่งคุยกันที่โซฟา

“มีอะไรครับ..”

เอสถาม ยังจับมือที่เขารู้สึกว่ามันเย็นผิดปกติไว้ รู้สึกอยากทำให้มันอุ่นขึ้น..

“เอส...คุณก็รู้ใช่มั้ยว่าผมต้องทำร้าน.....แต่ผมต้องไปทำงานกับคุณตลอดเลย

แล้วผมจะเอาเวลาที่ไหนไปเปิดร้านของตัวเองได้.. ผมว่า........เอ่อ......ผมคงต้อง..”

“คุณจะเลิกเป็นผู้ช่วยผมเหรอ.........ก็ได้....”

“หา!?...อ้าว.....นึกว่าจะว่าผมซะอีก..” เอสยอมง่าย ผิดคาดจนน้ำแปลกใจ

“ก็ผมไม่อยากให้คุณเหนื่อยมากนี่ อีกอย่างทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันแล้ว

กลับมาก็เจอหน้ากัน ถ้าผมคิดถึงคุณเอาไว้กลางคืนค่อยกอดให้หายคิดถึงก็ได้ครับ////”

“เอ่อ.........เรื่องนั้น...”

“หื้ม..? คุณทำหน้าแปลกๆนะ มีอะไรเหรอ ยังมีอะไรอีกใช่มั้ยน้ำ”

“....คือ......”

ที่น้ำอ้างว่าจะออกไปซื้อข้าวมานั้น ...ก็เป็นแค่ข้ออ้าง จะได้มีเวลาคิดทบทวนคำพูด

เพื่อคุยกับเอส คนน่ารักต้องนั่งทำใจและซักซ้อมพูดกับตัวเองอยู่นาน

“เอส...... คุณกลับไปอยู่ที่คอนโดสักพักนะ” น้ำกัดฟันพูด จับมือเอสที่กุมอยู่ไว้แน่น

แต่คราวนี้เอสไม่ยอมง่ายๆ ดาราหน้าหล่อทำหน้างงสุดๆ

“ทำไมผมต้องกลับไปอยู่ที่คอนโด!?”

“เพราะ........ผมอยากขอเวลาส่วนตัว....สัก.......สามเดือน...”

“ห๊า!!? เวลาส่วนตัว!?....คืออะไรน้ำ!? คุณอยากจะบอกอะไรผมกันแน่!!?

ผมไม่เข้าใจแล้วทำไมต้อง..สามเดือน!?”

“ก็......เหอะน่า!...ผมมาคิดๆดูแล้ว อยากจะทำอะไรๆเรื่องของตัวเองบ้างน่ะ

ด้วยตัวเอง!....ถ้าผมอยู่กับคุณตลอดเวลาผมว่าผมไม่มีสมาธินะ...เอ่อ..

ระหว่างนี้ผมขอเวลาคุณสักสามเดือนได้มั้ยเอส...เราห่างกันสักพักเถอะนะ..”


แม้ว่าใจจะไม่อยากห่างกันไป แต่น้ำก็พูดออกไปแล้ว...เขาเป็นคนรักษาสัญญา

สาบานกับพี่โอบว่าจะพิสูจน์ให้ดูก็จะทำให้ดู.... และเขาก็เชื่อมั่นว่าคนที่เขารัก

ก็เป็นคนรักษาคำสัญญาเช่นกัน... พวกเขาจะไม่มีวันเลิกรักกันด้วยอุปสรรค์แค่นี้


เอสยอมรับว่าเขาเหวอไม่น้อย นั่งงงกับเหตุผลที่น้ำขออยู่ห่างจากเขา

“ห่าง............................. น้ำ!?....... ทำไมต้องห่างกันด้วย ผมไม่กลับคอนโดแน่!

คุณจะทำอะไรผมก็ไม่ได้ห้ามนี่...ผมตามใจคุณแล้วอยากจะช่วยคุณด้วย...ทำไมผมต้อง..”


“เอส! ทำไมคุณพูดอะไรเข้าใจยากอย่างนี้วะ!?” น้ำขึ้นเสียงแบบปุบปับทำเอาเอสสะดุ้ง

คนน่ารักสะบัดมือแฟนหนุ่มที่กุมไว้ออก แล้วลุกยืนตีสีหน้า หลับตาท่องสิ่งที่เขาฝึกซ้อมมา


“ คุณกำลังทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมันไม่ได้เรื่องเลยรู้รึเปล่า ผมแค่อยากทำอะไรด้วยตัวเอง

ด้วยตัวคนเดียว บ้างไม่ได้เหรอ!สรุปคือผมจะขอเวลาทำร้านขายของ ของผมเอง!

ขืนคุณอยู่ใกล้ ผมก็ต้องเผลอยอมให้คุณยื่นมือมาช่วยจนได้! ผมอยากให้เราแยกกันอยู่สักพัก

คุณอย่าบอกนะว่าไม่เข้าใจที่ผมพูดเนี่ย!”


“ใช่! ผมไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย! ไหนเคยบอกว่าให้ผมช่วยคุณทำร้านด้วยกันไง!!?

ผมก็เคยพูดกับคุณเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยน้ำ ว่าเราจะไม่แยกกันอยู่! ไม่ว่าคุณจะมีปัญหาอะไร

ผมก็อยากอยู่ใกล้คุณ! เราจะอยู่ข้างๆกันไงน้ำ! ทำไมเราต้องมาทะเลาะกันด้วยครับ!

ว่าแต่ผมถามหน่อยเถอะ คุณคิดออกแล้วเหรอว่าจะทำร้านขายอะไร!?”


น้ำอึกอัก เห็นท่าจะยืดเยื้อกลัวเอสจับได้เพราะเขาโกหกไม่เก่ง

จึงรีบตัดบททำเป็นโมโห “ อุ๊วะ!!! -*- ขอแค่นี้ถ้าทำให้ไม่ได้ก็เลิกกันไปเลยไป!”


เอสได้ฟังน้ำยื่นคำขาดก็สะอึก รีบลุกยืนตะคอกเสียงหนักกว่าเดิมกลับ

“ทำไมคุณพูดเหมือนหาเรื่องผมอย่างนี้ล่ะน้ำ!? ไหนคุยกันแล้วว่ามันคือร้านของเรา!

ของเรา! คำว่าเรามันคือเราสองคน ไม่ใช่คนเดียว! แล้วคุณพูดเหมือนอยากตัดผมให้

ออกจากชีวิตคุณแบบนี้ทำไมน้ำ!? คอยช่วยกันมันไม่ดีตรงไหน คุณเก่งอยู่แล้วน้ำ

ไม่เห็นจะมีใครว่าคุณไม่ได้เรื่องตรงไหนเลย อยู่ๆทำไมคิดแบบนี้ ..........หรือว่า..

มีใครมาพูดอะไรกับคุณ!?”

[tsktonight]

ตอนที่ 77 อย่าหยุดรัก...(กลาง) 





คนถูกถามสะดุ้งรีบส่ายหน้าปฏิเสธ อ้างว่าคิดเอง....

“ไม่มีใคร! ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหละ! แต่ผมคิดได้เองไง ผมไม่อยากเอาแต่พึ่งคุณ!

ผมอยากทำธุรกิจของตัวเองบ้าง...เอ่อ....ก็ใช่ มันเป็นร้านของเรานะ ..ผมไม่ได้บอก

ว่าจะไม่ยอมให้คุณมีส่วนร่วมด้วยซะหน่อย ขอทำคนเดียวก็แค่ตอนนี้..เท่านั้น..

ซักพักอ่ะ...ไว้อีกหน่อยพอสร้างฝันของผมเสร็จแล้วคุณก็ค่อยมาช่วยผมทำต่อไปไง...นะ

ก็....เอ่อ...คือก็แบบว่าคุณช่วยปล่อยให้ผมอยู่ของผมคนเดียวซัก..สอง..สามเดือนได้มะ..”


“ไม่มีทาง!!!”

“เอส!”

“ปล่อยคุณไว้ คุณจะทำอะไรบ้างก็ไม่รู้! |||||||||| ผมไม่ยอมย้ายไปไหนหรอก!”

“เฮ้ยพูดยากจังวะ!”

“ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น! คุณไม่ต้องพูดแล้วน้ำ!”

“โอเค!!! งั้นผมสรุปให้คุณเลยแล้วกันนะเอส”

“สรุปอะไรน้ำ! คุณจะมาสรุปอะไรของคุณ!”

เอสทำหน้าบึ้งไม่ยอมรับฟังคำพูดน้ำอีกแล้ว เขาหงุดหงิดจนเหมือนจะพาลโมโห

ไม่เข้าใจอารมณ์คนรักเลย ไม่มีเรื่องให้ชวนทะเลาะแล้วหรือไงนะ ตอนกลับมาถึงก็ยัง

หวานกันอยู่แท้ๆ ตื่นมาแล้วไหงดันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ...หรือนี่ที่จริงเขายังไม่ตื่น?..

เอสลองหยิกแขนตัวเองดู.................... มันก็เจ็บ.. (เรื่องจริงสินะ .. |||||||||||)



คนหล่อกอดอกตีหน้าเข้ม..คิดหาทางจัดการกับคนดื้อตรงหน้า

แต่ดูเหมือนน้ำจะไม่ให้เวลาเอสได้คิด รีบเข้ามาลากแขน ดึงให้เดินตามออกไปหน้าบ้าน

“เฮ้ยอะไรเนี่ยคุณ!? น้ำๆๆ!!! จะให้ผมไปไหน!?”

เอสเหวอ โวยถามน้ำก็ไม่พูดเอาแต่ทำหน้าบึ้ง พอพากันเดินพ้นนอกประตูบ้านไป

น้ำก็โถมแรงผลักเอสให้เซออกห่างจากตัว แล้วรีบถอยหลังกลับมาดึงประตูเข้า

ตะโกนใส่หน้าเอสเสียงดังขับไล่

“ไปให้พ้นจากบ้านผมเลย! สรุปเราเลิกกัน!”

“เฮ้ย||||||||||||*|| ได้ไง! คุณอย่ามาไม่มีเหตุผลแบบนี้นะน๊ามมมมม!!!!”

“.....ไม่รู้ล่ะผมพูดแล้วคุณไม่ฟังเองนี่... ถ้าจะมาขอโทษทีหลัง....ผมก็อนุญาตนะ....

แต่บอกไว้ก่อนช่วงนี้ผมจะไม่ค่อยว่างหรอก.... เอิ่ม.....โทรมาหาบ้างก็ได้...แต่...

ผมบอกไว้ก่อนเหมือนกันว่าผมไม่ยกโทษให้คุณง่ายๆหรอกนะ..... แล้ว...เอ่อ..

ผมก็ไม่อยากจะเลิกกับคุณหรอก แต่..เอาเป็นว่า..เราเลิกกันไอ้บ้าเอส!!! ไปให้พ้นเลย!”

น้ำพูดเสียงดังไล่เอสแล้วปิดประตูใส่หน้า เอสตกใจตามเคาะแหกปากเรียกแล้วเรียกอีก

น้ำกลับล็อคลูกบิด ตะคอกไล่ให้เอสกลับคอนโดไปด้วยความลำบากใจ


“น้ามมมมม! คุณจะบ้าเรอะ!!! ล้งเลิกอะไรกัน พูดคนเดียว เออออคนเดียว!

โกรธผมถึงขนาดไล่ผมออกจากบ้านแบบนี้ได้ไง! ผมผิดอะไรที่อยากอยู่กับคุณ!?

ก็ผมรักคุณนี่!!!”

...... ได้ยินเสียงเอสตะโกนว่าอยู่นอกประตู .. น้ำก็คลี่ยิ้มออกมา...หัวใจมันเต้นตึกตัก

เขารู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูก.........กลั้นยิ้มไม่อยู่....

ใช่...นี่แหละ..ความรู้สึกที่รักเขาแบบนี้..........อย่าลืมนะเอส..

“อย่าหยุดรักผมนะ” เสียงหวานพูดเบาราวกับอยากกระซิบ

ให้คนรักที่โวยวายอยู่อีกฟากของบานประตูได้ยินเหลือเกิน...


แล้วน้ำก็ตัดสินใจแง้มประตูออกไปจ้องหน้าคนที่ยังโวยวายไม่หยุดอีกครั้ง..

เอสที่กำลังงงกับชีวิตรีบผวาเข้ามาดันประตูให้เปิดกว้าง แต่ก็โดนน้ำตวาดแว้ดใส่

“ออกไปเลย! เอามือออกไปจากประตูบ้านผมเลย!!! ใช่สิผมมันคนงี่เง้า บ้าๆบอๆ

คุณคงคิดอย่างนี้ใช่มั้ย! ผมขอเวลาทำอะไรคนเดียวบ้างมันผิดตรงไหน! คุณเป็นเด็ก

สามขวบรึไง ทำไมเราจะแยกกันอยู่บ้างไม่ได้! หรือว่าแค่ห่างกันแค่นี้

คุณจะไม่รักผมแล้ว!?”


แม้โดนไล่ โดนต่อว่ายังไงเอสก็ไม่ยอมเขยิบหนี พยายามจะแทรกตัวเข้าไปในบ้าน

“ไม่เอาน่า! อย่าโกรธอะไรไร้สาระแบบนี้ได้มั้ยน้ำ ทำไมคุณพูดคำว่าเลิกกันง่ายๆ

คุณนั่นแหละไม่รักผมแล้วเหรอ!!?”


“รักสิ! รักสุดๆเลยด้วยรู้ไว้ไอ้บ้าเอ๊ย!” น้ำรีบตอบทันควันแบบไม่ต้องคิด

“อ้าวเฮ้ย! แล้วไล่ผมทำไมครับเนี่ยยยย!!? น้ำเปิดประตูดีๆ!!”

“ไม่! บอกแล้วไงไปให้พ้นเลย! ถ้าจะทำให้ผมหายโกรธมันไม่ง่ายหรอกนะขอบอก

ผมมันนิสัยไม่ดี ....ถ้าคุณไม่ชอบ จะไม่รักผมแล้วก็บอกกันตรงนี้เลยดิ...”


“เฮ้อ..........ทำไงถึงจะหายโกรธเอ้า! ผมยอมแล้วบอกผมมาเลย! ขอแค่ไม่ต้องไล่ผม

ออกจากบ้านอย่างนี้ได้มั้ย ”

เอสเหนื่อยใจ ใช้กำลังง้างเปิดประตูที่น้ำดึงยื้อยุดกับเขาไว้ออกจนได้

น้ำสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ตีหน้าบูดบึ้ง ก่อนออกคำสั่ง

“งั้นคุณเดินถอยหลังไปก้าวนึง.....แล้วเอามือสองข้างปิดตาตัวเอง หลับตาไว้

จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้น คอยฟังผมพูด!”


เอสถอนหายใจ ยอมทำตามที่คนน่ารักของเขาสั่ง แม้จะหงุดหงิดแต่เดี๋ยวเอาไว้

ค่อยแก้แค้นกันคืนนี้....

“เราเลิกกันแล้วนะ! กลับบ้านคุณไป!”

ปั้ง!!!.........

น้ำพูดไล่เอสอีกครั้ง พร้อมปิดประตูล็อคบ้านตัดบท

เอสสะดุ้งลืมตาโพล่งตกใจ ลุกพรวดขึ้นยืนหน้าตื่น!

น้ำหลอกเขา!!!||||||| “หนอย~!!!!”

คนหล่อเจ็บใจตามทุบประตูไม่ยอมไปไหน

“เปิดประตูมาพูดกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะน๊ามมมม!!!!”



....... ตอนนั้นเองที่นิกกี้กลับมาถึงบ้านแล้วเห็นเหตุการณ์ หนุ่มหน้าตี๋ลงมาเปิดประตูรั้ว

เพื่อจะเอารถเข้าบ้าน แต่เขาก็ต้องเดินเลยเข้าไปจับแขนเรียกถามคุณพี่เขยหน้าตาตื่น

“พี่เอสๆ!! ม..มีอะไรครับ!?”

เอสหน้านิ่วหันมาฟ้องนิกกี้ทันที

“ก็พี่ชายนายน่ะสิ! ไล่พี่ออกจากบ้าน! บ้าชะมัด!”

“ห๊า!!!?||||||||||| พี่เอสพูดจริง!? ล้อเล่นน่า!” ก็รู้ว่าวันนี้พวกพี่ชายจะกลับมา

ความจริงหนุ่มตี๋ตั้งใจรีบกลับมาให้ทันกินข้าวเย็นด้วยกันกับคุณพี่ชายสุดที่รัก

แต่เขาดันผล็อยหลับไปที่บ้านแบงค์.. ไม่คิดว่าแค่กลับบ้านช้าสองสามชั่วโมง

จะต้องมาเจอเอสในสภาพนี้.... (ไหนคุยว่าหวานชื่นกันนักหนาที่รีสอร์ทไงวะ?|||||||||||)


“โดนพี่น้ำแกล้งอะไรรึเปล่าพี่.....ทะเลาะอะไรกันครับพี่เอส?” นิกกี้เกาหัวยังไม่แน่ใจ

อยากรู้พวกพี่ชายเขามีปากเสียงกันหนักแค่ไหน เอสจึงสาธยายให้ฟังด้วยความโมโห


“ฮึ่ม! พี่นายเขานึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ ป่วยต่อมติสท์แตก เลียนแบบรายการคน ค้น คน

หรืออยากเล่นจำศีลเป็นหมีอันนี้พี่ก็ไม่รู้นะ ยืนกระต่ายขาเดียวไล่ให้พี่กลับไป

อยู่คอนโดสามเดือน เขาบอกอยากอยู่คนเดียว! จะเอาเวลาไปทำร้านด้วยตัวเอง!นิกกี้!

พี่ว่านายก็น่าจะรู้นะ ขืนพี่ยอมง่ายๆมันไม่ใช่แค่สามเดือนแน่ มีหวังเลยเถิดไปเป็นปี

กว่าร้านจะเสร็จมันทำกันง่ายๆซะที่ไหน ตอนนี้ตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขายอะไร!

||||| เฮ้อ! เขาคงคิดว่าพี่ดูถูกเขา พอโมโหพาลโกรธก็บอกจะเลิกกับพี่! แล้วถามหน่อยซิ

ในเมื่อนายก็อยู่บ้านนี้ด้วย ถึงไม่มีพี่แล้วมันคืออยู่คนเดียวตรงไหนฟร๊ะ!!!?

เขาไม่ยอมให้พี่เข้าบ้านเนี่ย บอกว่าเลิกกับพี่แล้วด้วย! ดู! ดู! ดูพี่นายทำสิ!

จะให้พี่ทำยังไงกับเขาดีห๊ะ! เขาไม่ยอมฟังพี่เลย! ดื้อ!!! เอาแต่ใจ! ผีเข้าผีออก!

ไม่น่ารักแล้วโว้ย~~!!!!”


เอสกำลังเล่าให้นิกกี้ฟังไม่หยุดด้วยความโมโห เสียงน้ำก็ตะโกนออกมาเถียงสู้

ทำให้รู้ว่าคนน่ารักแอบฟังอยู่หลังประตูตลอด

“เอ้อ!!! กูมันไม่มีอะไรดีเลย! ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ก็ดีแล้วไง! ไอ้นิกถ้ามึงเข้าข้างมัน

กูจะไล่มึงด้วยได้ยินม๊ายยยยย!!! ห้ามช่วยไอ้คนบ้าข้างนอกนั่นนะ!”


เอสทุบประตูเสียงดัง บอกถ้าน้ำแน่จริงให้ออกมาคุยกัน อย่ามาหลบหน้าเขา

นิกกี้ยืนเอ๋อ เหงื่อตก... ได้แต่ถอนใจ ... พวกพี่ชายไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้น

ออกปากไล่ บอกเลิกกันแบบนี้ .. ที่เคยเห็นอย่างมากก็แค่เรื่องงี่เง้าไล่หอมแก้มกันรอบบ้าน

วันนี้ดูท่าจะหนักหนาเอาการ..แล้วนี่เขาต้องอยู่ข้างใคร?...


นิกกี้กลับไปขับรถเข้ามาจอดข้างใน ขนกับข้าวที่แวะซื้อระหว่างทาง ลงรถเดินมาช่วยเอส

เคาะประตูเรียกพี่ชายจอมหัวดื้อให้ล้มเลิกความคิดซะ แล้วมากินของอร่อยพร้อมหน้ากัน

“พี่น้ำคร้าบ ... ผมซื้อของโปรดมาให้พี่ทั้งนั้นเลยนะ เปิดประตูรับน้องหน่อยดิ!”

น้ำได้ยินก็ขู่น้อง

“ไอ้หมานิก! กูรู้นะมึงคิดจะให้เอสเข้ามาใช่มั้ย! มึงต้องไล่มันให้ออกไปจากบ้านกูก่อน

กูถึงจะยอมให้มึงเข้าบ้านได้!!! เข้าใจมั้ยไอ้ตี่! นี่กูเป็นพี่มึงน้า~~~!”


หนุ่มตี๋หันไปมองหน้าเอส ทำหน้าแหยๆขอโทษอย่างหมดทางช่วย..

เอสกัดฟันทนฟังน้ำไล่เขามาเป็นชั่วโมงแล้ว รู้สึกน้อยใจเหลือเกินที่น้ำไม่ต้องการเขา

ถึงจะโมโหเขาแค่ไหน แต่มาพูดบอกเลิกกันง่ายๆอย่างนี้มันน่าเสียใจไม่ใช่หรือ..


... น้ำยืนพิงประตูคอยแนบหูฟังเสียงเอสด้วยใจจดจ่อ.... เขากำลังทำตัวเป็นคนพาล

น่ารำคาญ แต่เขาขอแค่ให้เอสคิดว่าเขากำลังโกรธ... กำลังไร้สาระ ..ทำตัวเอาแต่ใจบ้าๆ..

ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เอสคิดว่าเขาไม่รักแล้ว...........



“ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิครับพี่เอส...จุ๊ๆๆ ไปทางนู้นกันพี่(เดี๋ยวพี่น้ำได้ยิน)”

นิกกี้ดึงแขนเอสที่ไม่ค่อยเต็มใจไปห่างประตูนัก สองหนุ่มสุมหัวคุยกันเสียงเบา

ขณะที่คนข้างในบ้านเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อเสียงคนรักเงียบหาย.. เขาก็ใจหาย


“พี่เอสกลับไปอยู่คอนโดก่อนแล้วกันนะครับ”

“เฮ้ยนิกกี้! นี่นายก็ไล่พี่อีกคนเหรอ!”

“ชู่ว! เบาสิครับพี่เอส! ผมกำลังช่วยพี่ต่างหาก!”

“ช่วยยังไง ขืนไปก็เท่ากับว่าโดนน้ำเขาเหมาเอาเอง ว่าพี่เลิกกับเขาไปแล้วน่ะสิ!

ปล่อยไว้เขาก็ได้ใจ พี่อยากทะเลาะกับเขาซะที่ไหน เขาเริ่มก่อนนะเรื่องนี้!”

“ก็พี่น้ำยังไม่หายโกรธนี่ครับ เดี๋ยวเขาอารมณ์ดีก็เปลี่ยนใจเองแหละพี่ พี่ชายผม

ไม่เคยรักใครมาก่อน....มีแต่พี่ที่เขารัก...ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ยอมยกให้ง่ายๆหรอก

หรือเขาบอกว่าไม่ได้รักพี่แล้ว?”


เอสอึ้งไป..กอดอกทำหน้านึกคิด........ก่อนพึมพำออกมาอย่างงงๆ

“เอ่อ...........นั่นสิ...ก็ยังบอกว่ารักสุดๆอยู่เลยนี่หว่า....”

นิกกี้ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มกว้าง

“นั่นไงพี่! หึหึ..เพราะฉะนั้นพี่อย่าทำให้ผมผิดหวัง.... ดีกับพี่น้ำซะ!”

“อึ๋ย!|||||||| ก็ดูพี่นาย!!” คนหล่อชี้มือไปทางประตูบ้านเหมือนจะฟ้องอีกรอบ

นิกกี้เลยปลอบให้ใจเย็นๆ

“พี่เอสก็รู้นิสัยพี่น้ำ... เขาใจร้อน ขืนพี่เอสทู่ซี้อยู่ตรงนี้ พี่น้ำจะยิ่งโมโห

พี่ได้นอนตากยุงหน้าบ้านแน่ ผมรับรองได้เลย”

“เฮ้ยนิกกี้ แต่พี่อยากเคลียร์กับเขาตอนนี้มากกว่านะ!”

“พี่น้ำชอบทำเป็นใจแข็งยิ่งกว่าใคร..แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยนะครับพี่ก็รู้ใช่มั้ย”

“มันก็ใช่...แล้วไง?”

“ผมว่าพี่ต้องใจเย็นๆก่อน รอหรือหาทางทำให้พี่น้ำหายโกรธ ถึงตอนนั้นแล้วค่อยคุยกัน

เรื่องปัญหาของพวกพี่ดีกว่าเยอะนะครับ.... ความจริงผมไม่น่าจะต้องเป็นคนบอกพี่เลยนะ

ถ้าพี่เอสไม่โมโหจนใช้แต่อารมณ์เหมือนพี่น้ำอย่างตอนนี้..”


เอสเงียบไป ...รู้สึกตัวด้วยคำพูดของหนุ่มหน้าตี๋ว่าตัวเขาเองก็เอาแต่ใจไม่แพ้คนรัก..


“เอาเป็นว่าวันนี้พี่เอสไปนอนที่คอนโดก่อนเถอะครับ ไว้ผมจะลองพูดกับพี่น้ำ

แล้วจะโทรหาให้พี่สานต่อเอง มือชั้นนี้แล้ว รับรองคืนเดียว เดี๋ยวพี่น้ำก็ยอมให้พี่เข้าบ้าน

จำไม่ได้เหรอครับว่าใคร คอยช่วยพี่ตอนจีบพี่น้ำใหม่ๆอ่ะ! โอเคมั้ยครับพี่เอส!”

นิกกี้ยิ้มตาหยียักคิ้ว อยากให้เอสมั่นใจ..

“เอ่อ............”

เอสขมวดคิ้วคิดเครียด .. เป็นเพราะเขาไม่ต้องการห่างกับน้ำ เลยพาลโมโห

ใช้อารมณ์คุยกันแล้วมันมีแต่จะยิ่งทำให้คนน่ารักของเขาไม่พอใจมากขึ้นไปเท่านั้น

จริงอย่างที่นิกกี้พูด..............เขาควรจะเชื่อน้อง ถอยทัพกลับไปตั้งหลักก่อนสินะ..

ให้มันรู้ไปสิ คิดจะไล่เขาไปง่ายๆ.. มันไม่ง่ายหรอกนะน้ำ!


“อื้ม! ตกลงงั้นเอาตามที่นายว่า.........เฮ้อ....คืนนี้ฝากดูพี่ชายนายด้วยนะ..”

ดาราหน้าหล่อยังไม่วายเป็นห่วงคนรัก เหลียวมองประตูบ้านที่ปิดล็อคไม่ต้อนรับเขา

อย่างอาลัยอาวรณ์.. ก่อนจะชี้ไปที่รถยนต์คันหรูของตัวเอง


เจ้าน้องชายตาตี่เคาะประตูเรียกพี่ชายขอกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ให้เอส ....

ไม่ถึงนาทีบานประตูก็ค่อยแง้มออกเป็นช่องแค่พอหย่อนของออกมาได้

น้ำตะโกนว่าให้เอาไปแล้วรีบปิดประตูหนีหน้า......เพื่อซ่อนความหวั่นไหวของตัวเอง

นิกกี้ก้มเก็บกุญแจกับกระเป๋าแล้วยื่นให้เอสที่ยืนหน้ามุ่ยบ่นว่าน้ำใจร้าย หัวแข็งไม่เปลี่ยน..



………หลังได้ยินเสียงรถขับออกจากบ้านไปแล้ว.. น้ำจึงยอมเปิดประตูออกมา

เจอหน้า เจ้าน้องชาย มันก็มองหน้าเขาตั้งท่ายิงคำถามมากมายให้หายข้องใจ

แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไร หรือแม้แต่ก้าวเท้าเข้าบ้าน คนเป็นพี่ก็เดินโผเข้ามาสวมกอด


“อ้าวเฮ้ยพี่น้ำ!? อะไรเนี่ยครับ!?”

นิกกี้ถือถุงกับข้าวสองมือพะรุงพะรัง อยากจะกอดพี่ตอบเลยเอาแขนโอบรับไว้

คนน่ารักก้มหน้าไม่ยอมสบตาน้อง ถอนหายใจแล้วพูดอู้อี้

“อื้มมมม..................กูเศร้าอ่ะ......................”

หนุ่มหน้าตี๋ส่ายหน้าเซ็ง “ก็ไม่รู้จะทะเลาะกันทำไมเนอะ...เฮ้อ...โทรตามพี่เอสมั้ยครับ”


น้ำรีบผลักตัวออกร้องบอก “ไม่ต้อง! ..... เดี๋ยว....มันก็ต้องโทรมาง้อกูเองแหละ..หึ!

มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้หรอกไอ้นิก ที่สำคัญมึงห้ามให้เอสเข้าบ้านนะ! ไม่งั้น!ฮึ่มม!!!”

สาบานแล้วจะไม่บอกใครเรื่องข้อตกลงกับพี่โอบ... รับปากว่าจะไล่เอสออกจากบ้าน

เลิกกับเอส.. ออกจากการเป็นผู้ช่วยเอส อยู่ให้ห่างจากเอส และไม่กลับไปคืนดีจนกว่า

จะครบสามเดือน.... เขาก็ทำตามทุกอย่าง.. เขาพร้อมจะพิสูจน์ให้พี่โอบยอมรับในตัวเขา

พี่โอบอยากจะรู้ว่าถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เอสจะยังรักเขาอยู่หรือเปล่า...


(แต่ขอโทษทีนะครับพี่โอบ..เราไม่ได้ตกลงกันว่าผมห้ามพูดกับเอสสักหน่อยนี่นา...

..อิอิ...แล้วพี่ก็ไม่ได้ห้ามผมพูดว่ายังรักเอสอยู่ด้วย...เหอ เหอ เหอ..)

ระหว่างนี้แค่คอยถ่วงเวลา ทำหลบหน้าไว้จนกว่าจะครบสามเดือนก็เรียบร้อย!

“คึคึ..คิกๆๆ55555” น้ำขำชอบใจคนเดียว หลังจากทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่พักใหญ่

ทำเอานิกกี้งงกับอาการนั้น...

(เฮ้ยอะไรของเขาวะ? เมื่อกี้ยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่เลย แล้วก็มาทำหน้าเครียด

...ตอนนี้อยู่ดีๆก็ขำขึ้นมา.............น่ากลัวเว้ยเฮ้ย!..)

หนุ่มตี๋ทำท่าค่อยๆเขยิบหนีห่างพี่ที่เริ่มมีอาการแปลกๆในความคิดของเขา|||||||||||||


...................................

.......................

...

“นิกกี้...ช่วงที่กูอยู่รีสอร์ท ทางมึงทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่มั้ย ...คงไม่ได้

แอบก่อเรื่องอะไรไว้นะ” เสียงหวานของพี่ชายถามขณะนั่งเกยคางกับขอบโต๊ะกินข้าว

ดูน้องเทกับข้าวใส่จาน แต่นั่นทำเจ้าตี่สะดุ้ง มีพิรุธจนโดนจ้องตาเขม็ง..


“เอ่อคือ.............55.... ความจริงมันก็มีเรื่องนิดหน่อยครับ..

แต่พี่น้ำไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้ทุกอย่างมันโอเคแล้ว”

“เรื่อง!?”

“โหเอ่อ.......วะว่าแต่! ทางพี่เถอะ!!|||||||||| มีอะไรรึเปล่าอย่าปิดบังผมนะ!

ตอนโทรคุยกันฟังเสียงพี่ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรไม่สบายใจทางนู้นแน่ๆ

แต่พี่ไม่ยอมบอกผมใช่มั้ย!”

“เฮ้ยมึงยังไม่ได้บอกกูเลยนะ!”

“อ้าวพี่น้ำก็เล่ามาก่อนสิ!”

“เรื่องของกูมันไม่มีอะไรแล้ว! เอาเรื่องมึงก่อน!”

“งั้นแสดงว่าพี่มีเรื่องจริงๆใช่มั้ยเนี่ย!! บอกผมมาเลยนะ!!!”

“ปัทโธ่มึงก็เล่าก่อนดิ! ก่อเรื่องอะไรไว้วะ!?”

“ พี่แหละเล่าก่อน!”

“มึงแหละไอ้ตี่!”

“พี่เป็นพี่ผม! พี่เกิดก่อนก็ต้องเล่าก่อนดิ!!”

“เออกูเป็นพี่มึง! กูรักมึงมาก มึงเล่าก่อนเลย!”

“ผมรักพี่มากกว่า! เพราะงั้นพี่น้ำพูดมาเถอะน่า!”

“เอ๊ะไอ้สัดนิก! ซัดกับกูสักตั้งนึงมั้ย!!!” น้ำลุกยืนถลึงตาโต ถลกแขนเสื้อทำนักเลงใส่

“อ๋อนี่พี่คิดจะท้าผมเหรอ! ได้!!!” นิกกี้โมโห หน้าเครียด ถลกแขนเสื้อขึ้นบ้าง

ทั้งสองจ้องหน้ากันดุเดือด เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่มีใครยอมเล่าก่อนดีๆ

ต่างฝ่ายต่างเงื้อง้างมือขึ้นสู้ คิดปล่อยหมัดเด็ดให้รู้ผลแพ้ชนะ

“เป่า! ยิ้ง!! ฉุบ!!!” ผลคือน้ำออกค้อน..... ส่วนนิกกี้ออกกระดาษ....

เจ้าตาตี่ร้องเย่เสียงดังลั่นอย่างดีใจ ในขณะที่อีกฝ่ายแสยะยิ้มก่อนพูดเสียงเนิบ

“ใครชนะพูดก่อนเว้ย...หึหึ”

“เฮ้ยพี่น้ำอย่ามาขี้โกง!!!”

“ตกลงมึงคิดจะยื้อถึงพรุ่งนี้ใช่มั้ยเชี่ยนิก! ก็ได้นะถ้ามึงไม่พูดก่อน กูก็ไม่พูด!”

“อึก!|||||||||*|| .........ฮึ่ย!!! ก็ได้ๆ!! แต่พี่ห้ามโกหกผมนะ ต้องบอกความจริงผมมา!”

“อ่า...........เอ้อรู้แล้วน่ะ!”


เจ้าสองพี่น้องผลัดกันเล่าเรื่องที่เกิดกับตัวเองในระหว่างที่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ด้วยกันให้ฟัง

ต่างฝ่ายต่างก็โมโหแทนกัน ผลัดกันต่อว่าตัดพ้อ ที่ไม่ยอมให้รับรู้ขณะที่เกิดเรื่อง..

แต่ในเมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ทั้งคู่ก็ได้ให้สัญญาว่าจะใส่ใจกันและกันให้มากกว่านี้


“ขอโทษนะที่กูไม่ได้อยู่ด้วยตอนที่มึงเจ็บ..”

น้ำทำหน้าสงสารน้อง แล้วลูบหัวยิ้มให้ ในใจก็ยังเคืองแค้นพวกคนที่ทำร้ายเจ้าตาตี่

ถ้าไม่ติดว่าน้องขอไว้ เขาต้องเอาคืนกับตัวการให้ได้ ฝั่งนิกกี้เองก็เช่นกัน

เขาอยากจะกลับไปซัดไอ้เปาให้จมดินคารีสอร์ท แต่น้ำก็ห้ามไว้

“ผมก็ด้วย... ผมไม่ได้อยู่ดูแลพี่....ทำให้พี่ต้องเจอเรื่องแบบนั้น...

ขอโทษครับพี่ครับ ผมรักพี่นะ...พี่น้ำ..”

นิกกี้สวมกอดอ้อนพี่.. มันคงน่าเอ็นดูถ้าไม่ติดที่เขาไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้ว

น้ำยิ้มบางๆให้น้อง แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินประโยคต่อมาที่น้องชายพูด


“ดีนะครับที่มีพี่เอสอยู่ด้วย พี่ถึงผ่านเรื่องร้ายๆมาได้...ผมไว้ใจคนไม่ผิดจริงๆ...

แล้วอย่างนี้พี่ยังจะดื้อ คิดทำอะไรคนเดียวไปทำไมครับ มีพี่เอสอยู่ด้วยน่ะดีที่สุดแล้ว

พี่เอสเขารู้ว่าพี่แค่โมโหที่เขาไปขัดใจถึงพลั้งปากบอกเลิกไล่เขาไป.. พี่น้ำ..

พี่เอสเขารักพี่มากนะ ต่อให้พี่เจอเรื่องร้ายกว่านี้แค่ไหน ผมก็เชื่อว่าเขาไม่มีวัน

ทิ้งพี่ให้ตกอยู่ในอันตรายคนเดียว.....เขาต้องดูแลพี่แทนผมได้...อย่าเอาแต่ใจนักเลย..

ผมรู้ว่าพี่ก็รักเขามากเหมือนกันใช่มั้ย เฮ้อ.......ดูทำหน้าเข้าสิพี่น้ำฟังผมบ้างสิครับ

ไว้พรุ่งนี้เราไปตามพี่เอสกลับบ้านเราเถอะนะ..นะครับ”


นิกกี้พยักหน้าหงึกหงัก ยิ้มตาหยีอ้อนพี่ชาย พยายามเกลี้ยกล่อมให้น้ำใจอ่อน

เขย่าตัวพี่ที่ไซส์เล็กกว่าไปมา คะยั้นคะยอให้เออ ออ กับเขาด้วย แต่จนแล้วจนรอด

น้ำก็ยังยืนยันคำเดิม “ไม่!” หนักเข้าก็เดินหนี แถมยังขนของกินไปนั่งกินหน้าทีวีด้วย

นิกกี้เลยได้แต่ถอนใจ



..............ดึกแล้วหนุ่มตี๋ไม่สบายใจ แต่ก็ต้องโทรไปหาเอสคืนนั้น

เอสจดจ่อรอการติดต่อจากนิกกี้อยู่ที่คอนโด จนเกือบจะเป็นฝ่ายโทรมาเร่งเองแล้ว

พอดีนิกกี้โทรเข้ามาก่อน ดาราหน้าหล่อรับสายปุ๊บก็ร้อนรนถามปั๊บ

“ฮัลโหล! นิกกี้! ว่าไงน้ำหายโกรธพี่บ้างรึยัง!?”

“เอ่อ........................555|||||||||||”

“อย่าเอาแต่หัวเราะแห้งๆแบบนี้สิ||||||||||... อย่าบอกนะว่าน้ำยังคลั่งอยู่ใช่มั้ย”

“โธ่พี่เอส พี่ผมไม่ใช่คนเมายาบ้านะ แค่อารมณ์แปรปรวนไปหน่อยเดียวเองครับ

อาการอย่างนี้พี่ก็น่าจะชินนะ..แหะ”

“แต่ก็ไม่เคยหนักขนาดนี้นะนิกกี้”

“อ่า..แหะๆ..ผมขอโทษพี่เอสที่กล่อมพี่น้ำไม่สำเร็จ...แต่จากที่คุยๆกับพี่น้ำ

ลักษณะเหมือนพี่เขาอยากให้พี่เอสมาง้อนะครับ.... เห็นมองโทรศัพท์เรื่อยเลยด้วย 55

แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะทำเป็นโกรธพี่ไปถึงเมื่อไหร่.. อืมม พี่ต้องลองง้อเขาดู”


“จริง!?.... งั้นพี่โทรหาเขาตอนนี้เลยนะ!”

“พี่เอสไม่คิดจะลองเล่นตัวบ้างเหรอครับ” หนุ่มตี๋แกล้งถามไปอย่างนั้นแล้วแอบขำ

“ไม่เล่นแล้ว! โดนไล่ออกจากบ้านอย่างนี้ไม่มีอารมณ์เล่นแล้วนิกกี้!|||||||||”

“ฮะฮะ ฮะ อย่าใจร้อนนะครับพี่ ยังไงพี่น้ำเขาก็รักพี่..ผมรู้”

“ขอบใจนะ...”


ทันทีที่เอสวางสายจากนิกกี้ ยังไม่ทันได้โทรหาน้ำ พี่โอบก็โทรมาย้ำเรื่องงานที่รับไว้ให้

ยังไงพรุ่งนี้เขาต้องไปอัดรายการห้ามเบี้ยว “พี่ไปด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะไปหาแกแล้วค่อย

ไปพร้อมกันเข้าใจนะไอ้เอส ยังไม่รับปากมาอีก! ห้ามสายห้ามเบี้ยวเพราะไม่มีน้ำด้วย!”

“คร้าบ~~~~~~~”

กลับมาถึงก็โดนยัดงานเลยทำเอสเซ็งหนัก แล้วต้องนึกแปลกใจที่ผู้จัดการส่วนตัว

พูดเหมือนรู้เรื่องที่น้ำไม่ได้อยู่ข้างๆ คอยเป็นผู้ช่วยของเขาแล้ว ทั้งที่เขายังไม่ทัน

ได้เล่าอะไรให้ฟังซักแอะโอบอึกอักเล็กน้อยก่อนบอกว่า น้ำเป็นคนโทรบอกเธอเอง

[tsktonight]

ตอนที่ 77 อย่าหยุดรัก...(หลัง)





“พี่โอบ ผมไม่เบี้ยวพี่หรอกน่า แต่ตอนนี้ผมทะเลาะกับน้ำอยู่ พี่รู้เรื่องก็ดีแล้ว

ช่วงนี้อย่าเพิ่งรับงานให้ผมติดๆกันนักนะครับ ถ้าเป็นงานอีเว้นท์

ก็งดไปได้เลย ผมจะไปหาน้ำ..”


“...อ้าว แยกกันอยู่ด้วยเหรอเอส..นึกว่าน้องน้ำเขาแค่ทะเลาะกับแก

เลยไม่ทำงานด้วยแล้วเฉยๆ” โอบแกล้งถาม ทั้งที่รู้ดี

“เขาไล่ผมกลับมาอยู่คอนโดเนี่ย!|||||||| เฮ้อ... พูดว่าเลิกกับผมด้วย! แรงมั้ยล่ะพี่

ของขึ้นอะไรของเขาไม่รู้...ก่อนกลับมายังดีๆอยู่เลย แต่เขาก็เป็นแบบนี้แหละพี่..

บางครั้งผมก็ไม่ เข้าใจเขาเลย ยอมรับเลยว่าโดยเฉพาะครั้งนี้..บ้าบอสิ้นดี”


“........ตกลงแกเลิกกับน้องน้ำแล้วใช่มั้ย....”

เอสคงไม่รู้ว่าคนที่ปลายสายกำลังยิ้มดีใจแค่ไหนกับความทุกข์ใจของเขา


“พูดเองเออเองคนเดียวน่ะสิ!ผมไม่ยอมเลิกกับเขาหรอกพี่!

น้ำเขาก็แค่โกรธผมเท่านั้น... เดี๋ยวผมง้อเขาก็หาย”

“ก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่แกคิดนะไอ้เอส...”

“โหยพี่ประชดผมใช่มั้ยเนี่ย! อย่าพูดอย่างนี้ซี่!|||||||||”

“ก็แกพูดเองว่าไม่เข้าใจเขาไม่ใช่เหรอ เขาคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้นะ ถึงบอกเลิกแกง่ายๆ”

“หึ.....ถึงบางครั้งผมจะไม่เข้าใจเขา แต่ผมก็ไม่แคร์หรอกครับ

คนรักกันมันไม่จำเป็นต้องเข้าใจกันไปซะทุกเรื่องก็ได้ มึนๆ งงๆ บ้างก็ได้นี่

อยู่ด้วยกันมันไม่ได้สำคัญแค่ความเข้าใจหรอกพี่”


“หือ?............แล้วอะไรที่แกว่าสำคัญ”

“มันก็ต้องรักกันสำคัญที่สุด! คบกันแล้วถึงต้องใช้ความเชื่อใจความเข้าใจเป็นตัวช่วย

อย่างในเวลาที่ผิดหวังเสียใจ ไม่ว่าเราจะโกรธกันมากแค่ไหน ไม่เข้าใจกันมากเท่าไหร่

ถ้ายังรักกัน..ถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ แต่ก็ให้อภัยคนที่เรารักได้ เพราะว่ารักไง..

ผมเชื่อว่า..ความรักมันจะดึงดูดให้เราอยากอยู่ใกล้กันเสมอ...คนเรามันก็ต้องมีผิดพลั้ง

กันบ้าง ถ้ารับไม่ได้จนรักต่อไม่ไหวแล้วก็ว่าไปอย่าง ถึงตอนนั้นเออค่อยแยกทาง..

แต่สุดท้ายถ้าเรายังบอกกับตัวเองว่าเลือกที่จะรักคนนี้ ยังอยากให้เขามาเป็นส่วนหนึ่ง

ในชีวิตเราต่อไป... ต่อให้เรื่องเลวร้ายแค่ไหน ผมว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า

ความรู้สึกของคนที่เรารักครับพี่... หรือพี่ว่าผมพูดผิด..เรื่องง่ายๆแค่นี้พี่มาถามผมทำไม”


โอบยอมรับว่าทุกคำที่เอสพูด ทำเอาเธออึ้งไปกับความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ของเจ้าตัวแสบ

ในวันนี้ เอสโตขึ้นมาก... และตอนนี้เธอก็เห็นแล้วว่ามันจริงจังกับรักครั้งนี้มาก

ยิ่งกว่าที่เธอเคยคิด... เอสไม่พูดโทษอะไรน้ำแม้แต่คำเดียว..

“เฮ้อ..ตอนนี้น้ำเขาแค่กำลังโกรธผม...งอนผมก็เท่านั้นแหละพี่ ถึงมันจะน่าโมโห

แล้วผมไม่เข้าใจเขาเลยก็จริง....แต่ผมก็ยังรักเขาอยู่ดี ...ผมคิดว่าเขาไม่ยอมฟังผม..

แต่ผมมาคิดดูแล้ว เออผมก็ผิดที่ไม่ยอมรับ ไม่ฟังเขาเหมือนกัน....ถ้าคุยกันดีๆ

มันอาจจะไม่แย่ขนาดนี้ก็ได้....” เอสเสียงอ่อย


โอบถอนใจ อยากพูดให้เอสได้คิด อย่าไปทุ่มเทมากนัก

“...เอส..พี่รู้ว่าแกรักน้ำ แต่ความรักมันก็ไม่ใช่ทุกอย่างนะ..”

“ก็ใช่ครับ.....แต่ทุกอย่างมันประกอบกันขึ้นมาเป็นความรักนะพี่”

“ให้ตาย! สำบัดสำนวนนักนะแก จะเอาให้ชนะชั้นให้ได้ใช่มั้ยยะ!”

“ก็ผมมีความรัก รักชนะทุกอย่างอยู่แล้ว..ชนะสาวแก่พุงใหญ่ได้สบาย555”

“ไอ้เอส!!! นั่นปากรึตูดฮึ!!! แกว่าใครยะ! -*- ”

“555พี่คิดว่าผมว่าใคร!? แน่จริงพูดออกมาสิ!”

“ไอ้เด็กปากเสีย! ไอ้ปากหมา! ฮึ่ยยย~~แหวะ! แกมันน้ำเน่ามากกกกก”

“55 พี่รู้ตัวมั้ยพี่โอบ ว่าน้ำเสียงพี่เหมือนคนกำลังอิจฉาริษยาผมมากกกกก555”

“อีบ้า! เชอะ! รักมันไม่ชนะไปทุกอย่างหรอกย่ะ แพ้เงินงี้! แพ้ความลำบากงี้!

ทำปากเก่งกันแต่ที่สุดก็แพ้ใจตัวเองนั่นแหละ! คู่โน้น คู่นี้ บอกว่ารักกันนักหนา

สุดท้ายก็เห็นไปไม่ถึงฝั่ง เลิกกันทุกที! ส่วนใหญ่มันก็เพราะมีคนอื่นเข้ามาแทรก

ซะด้วยนะ รู้ไว้ไอ้เอส! แกก็เคยเจอมากับตัวอย่าหาว่าชั้นตอกย้ำแกเลย!”

อดีตของเอสกับแฟนสาวคนเก่าเมื่อนานมาแล้ว โดนขุดขึ้นมาพูดถึงจนได้


“นั่นไม่ใช่รักครับพี่.. เขาไม่รักแล้วถึงไม่กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วไง ถึงบางคน

จะอ้างว่ายังรัก ..แต่ผมว่ามันเหมือนเขารักตัวเองมากกว่า หรือไม่ก็รักอีกฝ่าย

มากกว่าจนไม่รักตัวเอง ...อะไรที่มันมากไปหรือน้อยไปมันไปด้วยกันไม่ได้หรอกพี่

ผมก็คิดของผมอย่างนี้นะ ถ้าเรารักใครสักคนจริงๆ เราจะเลิกรักเขาได้ง่ายๆเหรอครับ

ผมหยุดรักน้ำไม่ได้หรอกพี่โอบ...........ต่อให้เขาทำตัวไม่น่ารักยิ่งกว่านี้ก็เถอะ

เพราะเขาน่ารักที่สุดสำหรับผมแล้ว/////”


“.....แกจะบอกว่ารักเขาจริงๆงั้นเหรอ เฮ้อนี่เอส ถ้าหากว่าแกกลับไปคืนดีกับน้ำได้

แล้วมีปัญหากันวันข้างหน้า ต้องเลิกกันขึ้นมาอีก .. แกจะทำยังไง!?”

“ปัญหาเขามีไว้แก้ พี่ไม่เคยได้ยินเหรอ ผมไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆพี่ก็รู้”

“นั่นสินะ หมายความว่าครั้งนี้แกยังไม่ยอมแพ้..”

“แน่นอนพี่!เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ผมไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอก ขี้ปะติ๋ว!”

“แต่ไม่รู้น้องน้ำเขาจะคิดเหมือนแกรึเปล่านะไอ้เอส...หึ..”

“ขอบคุณครับพี่โอบ! ตกลงหลักๆแล้วพี่โทรมาซ้ำเติมผมใช่มั้ย||||||||||*||”

“เปล๊า! เอาเป็นว่าแกอย่าฟุ้งซ่านจนเสียงานก็แล้วกัน

ไม่เฮิร์ทหนักเพราะอกหักชั้นก็เบาใจ”

“ก็บอกว่าเขาพูดเอาเองไงครับพี่! ผมไม่เลิกกับเขาหรอกปัทโธ่! แล้วพรุ่งนี้

ผมขอย้ำเลยนะว่างานเดียว พี่อย่ารับงานแทรกให้ผมนะ ผมไม่ทำจริงๆด้วย”

“รู้แล้วน่า... นอนได้แล้วแก เดี๋ยวหน้าโทรม”

“ครับๆ”


..โอบได้แต่คิดจะรอดูว่าอีกหน่อย ถ้าน้ำไม่ยอมคืนดีด้วย มันจะยังพูดแบบนี้ได้อีกมั้ย



เอสวางสายจากโอบ แล้วถอนใจ ใครมันจะไปมีกะจิตกะใจทำงานทำการกันเล่า

แต่ยังไงซะเขาก็คงต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ เพราะน้ำอาจจะโกรธเขามากกว่าเดิม

ถ้ารู้ว่าเขาโดดงานเหมือนเมื่อก่อน คนหน้าหล่อกดโทรศัพท์ต่อสายหาคนน่ารัก

ในใจของเขาก็ลุ้นว่าน้ำจะยอมใจอ่อนกับเขาหรือยัง......หางตาเอสเหลือบมองไปที่

เตียงนอนของตัวเอง.........มันช่างดูว่างเปล่า.....น่าเหงาจนพาลให้ไม่อยากนอน....

..... เตียงกว้างดูกว้างจนเกินไป.........แค่ไม่มีน้ำอยู่ข้างๆ อะไรก็ดูขัดตาไปเสียทุกอย่าง

เมื่อก่อนเคยนอนคนเดียวได้แบบไม่รู้สึกรู้สา แต่ทุกวันนี้..

เขาไม่อยากนอนคนเดียวอีกแล้ว...


แล้วคนที่เขาอยากจะนอนกอดไว้แนบกาย เมื่อไหร่จะยอมรับสายซักทีนะ.......เฮ้อ








tsktonight…TBC.
***แนวเรื่องนี้มันน่ารักฮาๆค่ะถ้าจะแต่งให้พระนายเขาช้ำใจหนัก เดี๋ยวโดนด่าว่าใจร้ายอีก
ถ้าจะแต่งให้เศร้านอนน้ำตาท่วมหมอนก็ได้ค่ะ แต่วิเบื่ออะไรแบบนั้นขอโทษแฟนๆ
ที่นังคนแต่งชอบเอาแต่ใจตัวเองไม่แพ้หนุ่มๆในเรื่องเลย555 ตอนนี้ไม่อยากให้เศร้าค่ะ
บอกแล้ววิจะไม่ดราม่า! ถึงมีก็แค่โผล่มาจิ๊ดๆเท่านั้นแหละค่ะ สัญญาต้องเป็นสัญญา
เพราะเบื่อกับปัญหาน่ารำคาญในชีวิตจริงแม่งก็เยอะอยู่แล้ว...(ขอบ่นเล็กน้อย) แหะๆ

ดูเหมือนวิจะช้า และแต่งยาว อาจจะยืดไปมากกว่า 80 ตอนเล็กน้อย แฟนๆทุกคน
อย่าเพิ่งรำคาญวิน้า~ ไม่ต้องห่วงนะคะ วิแต่งจบแน่ คิดไว้แล้วถ้าเกินก็แค่ตอนสองตอน
แล้วตอนหน้ามาดูน้องน้ำเป็นยังไง555 แล้วนายเอสจะทำไงต่อดีเนอะ ^^


Choijiin // 55 แหมเด็กมันใสอ่ะดี๊~555 ดีใจที่ชอบตอนพิเศษนะคะ^^
ขอบคุณที่มาดันอีกต่างหาก555

Solo009 // มาแล้วจ้าเอสกะน้ำ  วิดีใจทุกครั้งที่รู้ว่ามีคนตั้งตารออ่าน ตอนหน้าก็อย่าพลาดนะคะ

CarToonMiZa // คนชอบน้องยูเยอะนะคะ55 งั้นต้องอย่าพลาดเรื่องหน้าก็มียู

หมอตัวเปียก // จ๊ะ นายบาสเป็นอมตะเรียบร้อย55 น่าอิจฉาเป็นที่สุด

[grenjewel]

ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกชอบเรื่องนี้มากค่ะ ตัวละครในเรื่องก็น่ารักทุกคู่ 
รอตอนต่อไปนะคะ

[choijiin]

น้องน้ำนี่ฉลาดแกมโกงจริงๆ อิอิ
 
ไม่เสียแรงที่เป็นนายเอกเรื่องนี้
อย่าปล่อยให้อีป้าโอบได้ใจ
เราต้องชนะเดิมพันครั้งนี้ให้จงได้
น้องน้ำ สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยย
 

[mild-dy]

น้ำสู้สู้นะจ้ะ

[CarToonMiZa]

ป้าโอบคะทำแบบนี้
ไม่ดีนะรู้มั้ย
แต่ก็ถือซะว่าเป็นบททดสอบ
แล้วกันนะพ่อพระเอกเอส
หนูน้ำเอาชนะป้าโอบให้ได้นะสู้สู้
+1และเป็ดจ้า

[แก้วเปล่า]

ยูน่ารักอ่าา 
เอสสู้ๆนะ สามเดือนเอง

[t2007]

เพิ่งอ่านได้ 2 ตอน สนุก

[capool]

ไม่เห็นต้องทำตามที่นังโอบบอกเลย ไม่ใช่ญาติพี่น้องสักหน่อยไม่เห็นตัองสะเออะเข้ามายุ่งเลยจะไปแคร์ทำไม เกลียดนังป้านี่แล้ว ไปไกลๆเลยไป๊!! 

[Solo009]

น่ารักมากครับ น้ำกะเอส สู้ๆ นะครับ คนเขียนก็สู้ๆ นะครับ รอตอนต่อไปครับ

[tsktonight]

ตอนที่ 78 แฟนคลับ...(แรก)








แสงแดดยามเช้าแยงตา ..ทำให้น้ำรู้สึกตัวตื่นขึ้นด้วยความตกใจ

หนุ่มน่ารักสะดุ้งลุกนั่งกลางที่นอน ค่อยๆลำดับความคิด


.........เมื่อคืนเขาเฝ้ารอโทรศัพท์จากคนรักจนหลับไป... นี่เขาเผลอหลับไป!

แล้วทำไมเอสไม่โทรมา!? ไม่คิดจะง้อเขาเลยหรือไง!!! -*-


น้ำหมุนไปรอบตัวเพราะหามือถือไม่เจอ ตาลีตาเหลือกลุกจากเตียง

เดินหาเสียทั่วห้องจนโมโห ...ลองคิดดูดีๆ เมื่อคืนเขาถือมันไว้ในมือแท้ๆ........?

...แล้วก็นึกได้ว่าตัวเองนอนดิ้น.. (เอสเคยบอกว่าดิ้นสุดๆจนต้องคอยกอดไว้

กลัวดิ้นจนตกเตียง) ลองเปิดผ้าห่ม ยกหมอนหนุน หมอนข้าง

จิกหัวตุ๊กตาหน้าเหมือนเอสขึ้น.. (ไอ้หื่นเล็กที่แอบพาไปด้วยถึงรีสอร์ทมาแล้ว)

เจอมือถือตัวเองโดนปัดไปซุกอยู่หลังก้นของไอ้หื่น...ท่านั้นราวกับว่า

ไอ้หื่นกำลังนั่งทับมันอยู่ น้ำรีบคว้าโทรศัพท์มากดดูก็ปรากฏว่า...........

“ เฮ้ย! แบ็ตหมด! ||||||||| เชี่ย!”

สบถด่ามือถือตัวเองที่สะเออะหมดพลังงานไม่ดูเวล่ำเวลาด้วยความไม่พอใจ

แล้วก็ตบกะโหลกเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กที่ทำหน้าเยาะเย้ยใส่เขาด้วย (คิดเองว่ามันเยาะ)

“มึงเอาไปซ่อนไว้ใช่มั้ย! -*- งี้ถ้าพ่อมึงโทรมากูจะรู้เรื่องมั้ย!! ทำไมไม่ปลุกกรู๊~!!!”

ไอ้หื่นไม่ตอบโต้เขา มันยังทำปากจู๋ใส่ลูกเดียว อ้าแขนเหมือนอยากให้กอดท่าเดิม

โกรธเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้ไม่นาน จ้องหน้ามันแล้วคนน่ารักก็ถอนใจ..

ก็มันหน้าเหมือนเอสนี่.......(จุ๊บ)....... น้ำยื่นริมฝีปากตัวเองไปจุ๊บที่ปากจู๋ๆของมัน

เป็นการขอโทษที่พาลโกรธเบาๆ แล้วขำกับความไร้สาระของตัวเองตั้งแต่เพิ่งตื่นลืมตา..


หลังรีบชาร์ตแบ็ต เปิดเครื่องได้ น้ำก็ได้แต่กัดปากตัวเองอย่างเจ็บใจ เขาเผลอหลับไป

จึงไม่ได้รับโทรศัพท์เอส “บ้าเอ๊ยมิสคอล!|||||||| เอสโทรมาจริงๆด้วย..โธ่~~!~

ทำไมกูไม่ตื่นวะแม่ง! หลับไปตอนไหนวะเสียงโทรศัพท์ก็ไม่ได้ยิน..ไม่รู้ตัวเลย

แถมยังเสือะฝันว่านอนหลับอีกต่างหาก กูล่ะเพลีย!” บ่น..บ่น..บ่น..น้ำได้แต่บ่นตัวเอง

เพราะเขาจะโทรกลับไปหาเอสไม่ได้ ต้องทำเป็นโกรธเอสจนกว่าจะครบสามเดือน

...................................

...............

.......... แล้วทั้งวัน...เอสก็ไม่โทรมาอีก..... น้ำไม่สบายใจเลย

นั่งเหงา กอดเข่า มองมือถือที่วางไม่หางตัวด้วยความน้อยใจ

“อะไรวะ.. แม่งแค่นี้ก็ไม่ง้อกูแล้ว||||||||...”


ตรื้ดดดดด~~~~

ทันทีที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง น้ำก็ตาโต รีบคว้ามาดูด้วยความดีใจ

“.....ชัย! -*- โทรมาทำไมวะ!?”

“ฮัลโหลน้ำ! นี่นายเลิกกับเอสแล้วเรอะ!!!? ทะเลาะอะไรกันใจเย็นๆซี่!!~”

“รู้ได้ไงอ่ะ!?”

“อเล็กซ์เพิ่งเล่าให้ฟังเมื่อกี้! มันเรื่องจริงรึเปล่าน้ำ!?”

“เฮ้ยเดี๋ยวๆ แล้วอเล็กซ์รู้ได้ไง?”

“จริงเหรอเนี่ย!|||||||||| เฮ้อก็คุณก๊อปเขาโทรมาเล่าให้ฟังน่ะ”

“หา... ก๊อป!”

“เห็นว่าคุยกับคุณเอสมา”

.............วางสายชัยไปแล้ว กรก็โทรมาอีก

“พี่น้ำ!||||||||||||||||| ทะเลาะกับพี่เอสทำไมครับ!!?”

“ใครบอกมึงเนี่ย!...เอสเหรอ”

“พี่เทมครับ”

“แล้วไอ้พี่เทมของมึงมันรู้ได้ไง!?”

“ก็รู้มาจากคุณหมอเรียวอ่ะ”

“แล้วคุณหมอเขารู้ได้ไงว๊ะ!!?”

“เห็นว่าพี่บิวบอก..พี่เอสไปปรึกษา ผมโทรไปถามพี่เอสแล้วเขาว่าพี่น้ำโกรธเขา”

“เฮื่อย!..........”

............หลังวางสายกร หนูแนนก็โทรเข้ามา

“แง~~~~~~~! พี่น้ำ! พี่น้ำขาอย่าเลิกกับพี่เอสของหนูเลยนะค้าฮือออ

หนูสงสารพี่เอสอ่ะ! แง~”

“น..หนูแนนใจเย็นๆนะ!||||||||| อย่าร้องไห้สิยังไม่มีใครตายเฮ้ย ไอ้นิกปากสว่างใช่มั้ยเนี่ย!?”

“หนูเพิ่งรู้จากน้องแบงค์ค่ะ พี่น้ำคืนดีกับพี่เอสเถอะน้า!!!”

“ไอ้เบ๊เหรอ......เฮื่อย..ไอ้ตี่มันบอกล่ะสิ..”

ไหงเรื่องมันรั่วไหลไปไวเหมือนไฟลามทุ่งอย่างนี้นะ...รู้กันไปถึงโลกหน้าแล้วมัง..

ใครต่อใครต่างก็โทรมาถาม โทรมาเกลี้ยกล่อมเขากันใหญ่โต........

น้ำรู้สึกขอบใจและเข้าใจที่ทุกคนเป็นห่วง แต่เขาจำเป็นต้องทำอย่างนี้..

หนุ่มน่ารักนั่งกอดเข่าตัวเองบนโซฟา เปิดโทรทัศน์ดูเห็นรายการที่เอสออกอากาศสดวันนี้

..........ไอ้หน้าหล่อมันยังหัวเราะร่าได้ทั้งที่ไม่มีเขา..ก็เข้าใจอยู่ว่าเป็นงาน

แต่ท่าทางสดใสร่าเริงของเอสในทีวี ดูแล้วมันน่าหมั่นไส้จนนึกโมโห

พาลน้อยใจว่าถึงจะไม่มีเขา.......อีกฝ่ายก็อยู่ได้แบบไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสินะ||||||||||*||


………

.......สี่โมงเย็นแล้ว...........คนน่ารักปลายหางตาเหลือบมองนาฬิกาติดผนัง

ป่านนี้เอสจะทำอะไรอยู่นะ... รายการทีวีที่เอสไปเป็นแขกรับเชิญก็จบไปตั้งนานแล้ว

กำลังกลับคอนโดหรือเปล่านะ.. หรือแวะไปเที่ยวไหน จะกลับไปเกเรเหมือนก่อนมั้ย..

จะโกรธเขามากมั้ยนะ........................


“ไอ้บ้าเอส....ทำไมไม่โทรมาวะ คนอื่นเขาโทรมากันจนโทรศัพท์กูจะไหม้อยู่แล้วนะ

ทีโทรไปฟ้องคนอื่นล่ะโทรได้โทรดีนัก!...... รู้มั้ยเนี่ยว่า........ผม....รอคุณคนเดียว...”

น้ำพึมพำถึงคนรัก นั่งซึมถือซองมาม่าที่แกะค้าง ไม่ได้สนใจโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้.....


แล้วเสียงกดออดจากประตูรั้วบ้านก็ดึงความสนใจของเขาให้ขยับตัว

น้ำลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูพลางบ่นอย่างหงุดหงิด

“ไอ้นิกมันไม่ได้เอากุญแจบ้านไปรึไงวะ?...รู้ว่ากูอยู่บ้านล่ะสิแม่งงง...

ขี้เกียจเดินไปเปิดประตูให้นะโว้ย...ถ้ากูออกไปข้างนอกมึงจะได้เข้าบ้านมั้ยไอ้ตี่..

....อึก!.ฮ..เฮ้ย!!!”

คนน่ารักต้องชะงักค้างตกใจ เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วพบว่า

ไอ้คนที่มายืนเกาะประตูรั้วนั่นไม่ใช่น้องชาย

“เอส!//////”

เจ้าดาราหน้าหล่อที่แท้หลังอัดรายการเสร็จ ก็ตรงดิ่งมาหาเขาที่บ้านทันที

เอสยืนยิ้มแผล่อยู่นอกรั้วให้น้ำอย่างทะเล้น น้ำเห็นก็ดีใจจนแทบอยากจะวิ่งออกไปหา

แต่ก็ต้องรีบกลั้นยิ้มกลบเกลื่อนด้วยการทำเป็นตีสีหน้าไม่พอใจเพื่อเก็บอาการ

แล้วคนหล่อก็ถูกปล่อยให้ยิ้มเหงือกบานค้างเติ่งอยู่แบบนั้น||||||||| เมื่อเจ้าของบ้านชิง

ปิดประตูหนีหน้าทันที


“น้ามมมมม!!!!|||||||||||*|| อย่ามาหนีหน้าผมน๊า!!!! เปิดประตูออกมาเลย!

คุณได้ยินม๊ายยย! ออกมาเปิดประตูให้ผมเข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะน้ำ!!! ทำไมเมื่อวาน

คุณไม่รับโทรศัพท์ผม!โธ่เว้ยหนีได้หนีไป! หลบให้ตลอดนะน้ำ! ฮึ่มม! ตัวแสบเอ๊ย

ยังไงคุณก็หนีผมไม่พ้นหรอก!”


เสียงเอสที่ตะโกนโวยวายทำเอาน้ำขำกลิ้ง หลบหลังประตูมาแล้วเขาก็ยิ้มแก้มปริ

“ไอ้บ้า//////55 มาช้าชะมัด!”

ตรื้ดดดดดดด~~~….. เสียงโทรศัพท์ดัง

น้ำรีบเดินไปหยิบมือถือที่วางไว้บนโต๊ะรับแขกขึ้นดู แค่เห็นชื่อคนโทรเข้าก็อมยิ้ม

..เอสโทรเข้ามาหา ทั้งที่ตัวยังยืนหงุดหงิดหงุ่นหง่านอยู่นอกรั้วบ้าน

น้ำกดรับแล้วยังไม่ทันพูดอะไรปลายสายก็ร้อนรนพูดรัวเสียงอ้อนมา


“น้ำ! ฮัลโหลๆน้ำครับ!! คุณ~มาเปิดประตูให้ผมหน่อยนะ! นะครับที่รัก! ที่รักครับ

ผมนอนไม่หลับเลยเมื่อคืนคุณรู้มั้ย! อย่าแกล้งทำแบบนี้เลยนะน้ำ น้ำครับผมขอโทษ

เรามาคุยกันดีๆนะครับ..น้ำ!? ฟังผมอยู่รึเปล่า! หายโกรธผมเถอะนะ~~ผมผิดอะไร

ผมยอมรับทุกอย่างเลยถึงผมจะไม่เข้าใจก็เถอะ แต่ผมสัญญาต่อไปนี้ผมจะฟังที่คุณพูด

อย่าทำแบบนี้กับผมเลยนะน้ำ ผมไม่อยากห่างคุณ... ผมไม่อยากเลิกกับคุณ.. คุณก็ฟัง

ผมบ้างได้มั้ย ผมจะไม่ว่าอะไรคุณแล้ว เรามาคุยกันนะน้ำ มาเปิดประตูให้ผมเถอะครับ..”


เอสพูดตั้งนาน น้ำก็นิ่งฟัง คิดว่าน้ำจะยอมใจอ่อน แต่น้ำกลับตอบสั้นๆให้เอสใจหายได้อีก

“คุณกลับไปเถอะเอส..”

คนหน้าหล่อกลืนน้ำลายลงคออย่างทำใจดีสู้เสือ ..น้ำยังโกรธเขามากอยู่อีกหรือนี่

แต่คนอย่างเขาไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว... เมื่อก่อนน้ำเกลียดเขา เขายังทำให้รักได้

ตอนนี้แค่โกรธ ยังไงเขาก็ไม่ยั่นอยู่แล้ว! หึหึหึ!!! (ผมหน้าด้านซะอย่างครับ555)

“คุณมาไล่ผมได้ไง! ผมมาหาแฟนผม!”

“ใครแฟนคุณ!////*// เราเลิกกันแล้ว ที่นี่ไม่มีแม้แต่แฟนคลับคุณหรอกรู้ไว้ด้วย!”

“ก็ไม่ได้มาหาแฟนคลับ ผมมาหาแฟนผมครับ! คุณรู้จักมั้ย ชื่อน้ำ..ร้ายมากกกก!

รบกวนวานบอกเขาให้ทีสิครับว่า.......ผมรักคุณ.. ผมขอโทษ..ดีกันนะ..น้ำ..”


คนฟังหวั่นไหวจนแก้มแดงแต่ก็ตอบกลับน้ำเสียงออดอ้อนนั้นไปเพียงแค่

“อะ..อื้ม..//////// แล้วเอาไว้ถ้าเจอจะบอกให้นะ..แต่คงไม่เจอหรอก!”

“โธ่น้ำคร้าบ! ให้ผมเข้าบ้านเถอะนะ! นะ!”

“ไม่...”

“น้ำ!”

“คุณห้ามเข้าใกล้ผม จนกว่าผมจะอนุญาต!”

“ห๊ะ!!?|||||||||*|| คุณจะบ้าเหรอ เลิกเล่นแบบนี้ซะทีเถอะน่าน้ำ!”

“ผมไม่ได้เล่นนะ! ผมพูดจริง!! ผมกำลังทำหน้าจริงจังสุดๆอยู่เลยคุณรู้ไว้ด้วย!”

“น้ำครับ.....ใจคอคุณจะไม่โผล่หน้ามาให้ผมเห็นหน่อยเหรอ...

คุณไม่อยากรู้เหรอว่าผมมีอะไรมาให้คุณ..”

“หือ..?..........อะไร..”

“ก็ลองโผล่หน้ามาดูเองสิครับ”


น้ำทำหน้าสงสัย คิดว่าเอสจะเล่นลูกไม้อะไรกับเขา แล้วลองเปิดม่านที่หน้าต่าง

ชะโงกหน้าชะเง้อดู......... เห็นเอสยืนยิ้มกว้างหอบดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่เบ้อเร่อ

มาให้เขา.. ขนาดมองอยู่ไกลๆก็ยังรู้ว่ามันช่อใหญ่สุดๆและสวยมากมาก../////

คนน่ารักต้องหลบมุมข้างหน้าต่าง แอบอมยิ้มคนเดียวด้วยความเขิน

แต่พอคุยโทรศัพท์กับเอสต่อ น้ำก็ว่า “มุกควายว่ะ///// คิดว่าผู้ชายได้ไอ้ของแบบนั้นแล้ว

จะดีใจรึไงวะ...ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ..”

เอสได้ยินอย่างนั้นก็หุบยิ้ม แต่เขาไม่ยอมแพ้รีบกรอกเสียงทำเป็นแน่ไปตามสาย

“ด๊าย! หึหึ!! คุณไม่ชอบไอ้นี่ก็ไม่เป็นไร! งั้นถ้าเป็น...ไอ้นี่ล่ะ!!!”


คราวนี้เอสจะเอาอะไรออกมาจากรถอีก.. น้ำแอบดูจากทางหน้าต่างเหมือนเคย

“อึก!//////// เฮ้ยสตรอเบอร์รี่!!!” หนุ่มน่ารักตาโต เห็นคนหน้าหล่อยิ้มกว้างสุดๆ

ชูตะกร้าใส่สตรอเบอร์รี่สีแดงสดลูกใหญ่ยักษ์น่ากินสุดจะบรรยายให้ดู

อดไม่ได้ที่น้ำจะรู้สึกว่าทั้งคนทั้งสตรอเบอร์รี่พวกนั้น..น่ารักเป็นบ้า////

ราวกับว่าสตรอเบอร์รี่ราคาแพงมากมายเต็มตะกร้า กำลังช่วยเอสด้วยการส่งเสียง

เรียกให้เขาออกไปหา.........มากินชั้นสิ...ออกมากินช้านนน~~~

“ย..อย่า! อย่าคิดนะว่าจะเอาของกินมาล่อผมได้!ไอ้บ้า!! >//////< ” กลั้นใจพูดว่า

ตะคอกใส่โทรศัพท์ไป ทั้งที่จริงน้ำก็อยากได้ใจแทบขาด ทั้งดอกไม้ ทั้งสตรอเบอร์รี่

แล้วก็เจ้าผู้ชายที่เอาพวกมันมาด้วย..


ดาราหน้าหล่อง้อแฟนไม่สำเร็จก็ยืนคอตก หน้าเหี่ยว วางดอกไม้และตะกร้าใส่

สตรอเบอร์รี่ไว้ที่พื้นนอกประตูรั้วบ้าน

“น้ำ........... คุณไม่อยากได้ของพวกนี้ก็ไม่เป็นไร ผมแค่คิดว่ามันอาจจะทำให้คุณ

อารมณ์ดีขึ้นได้เท่านั้นแหละ.... ผมวางไว้นี่ก็แล้วกัน.. วันนี้ผมกลับก่อนนะน้ำ

แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาหาใหม่นะครับ”

...น้ำนิ่งฟังคนรักพูดลามาตามสายอย่างอ้อยอิ่งเหมือนไม่อยากไป..

คนฟังเองก็ไม่อยากให้ไปแต่ก็พูดอะไรไม่ได้.... น้ำไม่ได้ตอบอะไรจนเอสวางสาย


สักพักใหญ่........เมื่อได้ยินเสียงรถของเอสขับออกไปจากหน้าบ้าน น้ำก็เปิดประตู

ออกไปยืนเหม่อมอง.......แน่ใจว่าเอสขับรถกลับไปแล้ว ก็ค่อยๆเดินไปที่ประตูรั้ว

คนน่ารักออกไปเก็บดอกกุหลาบกับตะกร้าสตรอเบอร์รี่ด้วยรอยยิ้ม..

“....หึ....ซื้อมาทำไมก็ไม่รู้ แพงจะตายห่า....แต่แม่ง....โคตรน่ารักว่ะ..คึคึ../////”

เขารู้สึกเหงา ไม่อยากให้เอสกลับไปเลย แต่ก็รู้สึกดีสุดๆกับสิ่งที่เอสทำ...

เอสไม่ยอมแพ้จริงๆ....ไม่ทำให้เขาผิดหวัง....แล้วก็ยิ่งทำให้เขารักเหลือเกิน


“เฮ้ยยยยย!!!!!!!!!!”

แล้วจู่ๆหนุ่มน่ารักก็ต้องสะดุ้งสุดตัว ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

เมื่อเขาถูกรวบตัวกอดแน่นจากด้านหลัง! “อะไอ้บ้าเอส!!!//////////*//”

หันควับกลับไปเจอหน้าหล่อๆยิ้มกวนๆให้อย่างสะใจ น้ำก็หน้าซีด

“ปล่อยเลยนะ!ว้อยยย~~!!||||||||||” โวยวายเท่าไหร่เอสก็ไม่ยอมปล่อย

ในมือน้ำยังถือดอกกุหลาบช่อใหญ่ หอบตะกร้าสตรอเบอร์รี่ใบโตไว้ น้ำจะใช้ตีเอส

ก็เสียดาย จะวางจะทิ้งก็ยังอยากได้ เลยทำให้มือไม่ว่างมาไล่แกะมือเอสออกจากเอว

ได้ทีคนหล่อไล่หอมแก้มคนน่ารักด้วยความหมั่นเขี้ยวติดๆกันหลายฟอด

“(หอมดังฟอด) ฮั่นแน่! 5555 เสร็จล่ะ!! (หอมอีก) จับได้แล้ว! (หอมอีกที)

จะหนีไปไหนๆ (หอมเน้นๆ) นี่!นี่!55 (หอมแล้วหอมอีก) ดื้อเอ๊ย!!”

น้ำโดนหอมแก้มไปก็ยังตาโต เหวอไม่หายที่เอสย้อนกลับมา ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่โวย

“ปล่อยเลยน๊ะ!/////*// อึก! อย่า! บอกว่าอย่าไง!! หยุดเลย!มาได้ไงวะ!!?|||||||||”

โดนจับหอมแก้มไม่หยุดแบบนี้ น้ำก็ลุกลี้ลุกลนดิ้นกลัวจะมีใครผ่านมาเห็น

แต่เอสกลับหัวเราะเสียงใส ชอบใจที่จับตัวน้ำได้

“ไม่ปล่อย! ฮ่าฮ่า!! ผมแกล้งขับรถไปจอดไว้ตรงเลยเลี้ยวนู้นไง แล้ววิ่งกลับมาแอบอยู่

ข้างต้นไม้ตรงนั้นน่ะ กะแล้วววว! เดี๋ยวคุณต้องออกมาแน่! หึหึหึ” คนพูดกระหยิ่มยิ้ม

น้ำได้ยินแล้วเจ็บใจตัวเองที่หลงกลติดกับอะไรง่ายๆ ไม่คิดว่าเอสจะเล่นไม้นี้

“หนอย~////*// ไอ้คนฉลาด! ฉลาดนักใช่มั้ย! นี่แน่ะ! นี่!”

ในเมื่อดิ้นหนีไม่หลุด น้ำเลยใช้วิธีไล่กระทืบเหยียบเท้าเจ้าคนที่รัดตัวเขาไว้แทน

เอสต้องร้องโอยสะดุ้งยกขาหนี หลบเท้าน้ำเป็นพัลวัน โดนเหยียบไปบ้างก็เจ็บพอสมควร

ดาราหนุ่มคิดจะยกตัวคนรักขึ้นอุ้มแล้วพาเข้าบ้านให้หมดเรื่องหมดราว แต่ก็ยังช้ากว่า

ฟันคมๆของอีกฝ่าย “โอ๊ยยยยยยยย||||||||||”

น้ำทั้งกัดมือกัดแขนเอส แล้วหันไปกัดจมูก กัดหู เอาหัวโขกใส่หน้าเอสให้ร้องลั่น

ก่อนจะตีเข่าใส่ทิ้งท้ายให้คนโดนล้มตัวงอ นอนจุกกุมเป้าหน้าซีดเจ็บใจอยู่ที่พื้น

“น๊ามมมมมมมมมมม!!|||||||||||||||*||” เอสตัวสั่น คำรามเรียกน้ำที่ละล้าละลัง

“อึ๋ย|||||||||| ก..ก็! ก็คุณบังคับผมเองนะ! ผมไม่ได้ตั้งใจ! ก..กลับไปได้แล้วไอ้บ้า!!!”

น้ำตะโกนไล่พลางวิ่งหนีหอบช่อดอกไม้กับตะกร้าสตรอเบอร์รี่ใบโตเข้าบ้านไปด้วย

ไม่ลืมล็อคประตูรั้ว ยังไงเสียก็ไม่ยอมให้เอสตามเข้าบ้านได้


ดาราหน้าหล่อต้องตั้งสติอยู่นาน หายจุกกลับมาตั้งหลักได้ก็เฝ้าเจ็บใจกะเพลกขา

เดินกระย่องกระแย่งกลับไปขึ้นรถตัวเอง

“ฮึ่ม~! ฮึ๋ยยย!! ฝากไว้ก่อนเหอะ! น้ำนะน้ำ!!!”

เอสนั่งในรถได้ก็โทรไปต่อว่าน้ำทันที

“ฮัลโหลน๊ามมมม!!! คุณอย่าคิดว่าหนีผมได้ตลอดนะ! พรุ่งนี้ผมก็จะมาอีก!

วันมะรืนก็ด้วย!! มะเรื่องก็อีก! ทุกวันเลยด้วยรู้ไว้! จนกว่าคุณจะยอมเลิกบ้า

หันหน้ามาพูดกับผมดีๆ! คอยดูน๊ะ!!!! ผมต้องคิดบัญชีกับคุณ! มันไม่จบแค่

โดนหอมแก้มแน่!!! รู้มั้ยผมเจ็บแค่ไหนเนี่ยใช้งานไม่ได้อีกจะทำไงห๊ะ!|||||||||||||

หนอย~ เดี๋ยวรอให้ผมกลับไปหาทางจัดการกับคุณได้ก่อนเถอะ!

คุณต้องโด๊นนนนนนนน!!!!!”


“ก็ตามใจคุณสิ!”

ตอกเอสกลับไปแล้วน้ำก็รีบตัดสาย ทิ้งตัวลงนอนกลิ้งเกลือกบนโซฟาขำก๊าก

พอเหลือบไปเห็นของที่เอสเอามาให้ คนน่ารักก็ลุกขึ้นนั่งแล้วยกช่อดอกกุหลาบ

ขึ้นมากอด ลองก้มดมกลิ่นหอมๆของมันดู

“เฮ้อ///////// แน่จริงก็มาให้มันได้ทุกวันอย่างที่พูดก็แล้วกันคร้าบ.....”

ถ้าเขาไม่ได้เข้าใกล้เอส.... แต่เอสมาเข้าใกล้เขาเอง ก็ถือว่าไม่ผิดข้อตกลงใช่มั้ย...คึคึ..

น้ำอยากรู้ว่าคำที่คนรักลั่นปากไว้นั้น มันจะจริงสักแค่ไหน


...................................................

...........................

.........


++++++++++++++++++++++++ หลังจากวันนั้นมา......


เอสเฝ้าเพียรพยายาม ตามง้อขอคืนดีกับน้ำ... มาหาน้ำทุกวันอย่างที่พูดจริงๆ

แต่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน น้ำก็ยังไม่ยอมคืนดี ไม่ยอมให้เอสเข้าบ้าน

จนคนหน้าหล่อซึมเศร้าไปถนัดตา เพื่อนๆทุกคนที่รู้เรื่องนี้ต่างก็เป็นห่วง

ปรึกษากันหาทางช่วยเอส..

...ที่ฟิตเนสซึ่งเอสและเพื่อนๆดาราเป็นสมาชิกแห่งหนึ่ง...

“อย่าซึมไปเลยค่ะพี่เอส ดูซิทำเอาน้องซึมไปด้วยเลยนะเนี่ย

อีกไม่นานน้องก๊อปว่าพี่น้ำก็ต้องยอมใจอ่อนค่ะ”

น้องก๊อปออกกำลังที่เครื่องออกกำลังแขนไปพูดไป ก่อนหันไปส่งยิ้มหวานขอบคุณ

อเล็กซ์ที่ยื่นน้ำดื่มมาให้ ดาราหน้านวลเดินมานั่งคู่กับแฟนหนุ่มอย่างกระดี๊กระด๊า

คุณฝรั่งหวานใจของเขาไม่ได้ชิ่งหนีไปอย่างที่เคยหวั่นใจ บินกลับมาหาสดๆร้อนๆเมื่อวาน


“นังก๊อป! หน้าระรื่นขัดกับคำพูดเกินไปรึเปล่ายะ! เก็บกิริยาหล่อนเดี๋ยวนี้นะ!”

บิวเดินลงจากเครื่องวิ่ง มาตีแขนก๊อปอย่างตำหนิ เตือนให้ระวังตัวเวลาที่อยู่กับอเล็กซ์

เธอไม่อยากให้ความเป็นสาวของเพื่อนรุ่นน้องรั่วไหลจนเจ้าตัวต้องเดือดร้อน

ก๊อปทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่บิวเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มหวานใช้มือถือตัวเอง

ถ่ายรูปคู่กับอเล็กซ์เล่น..

บิวให้กำลังใจเอสที่ทำหน้าบูด มาฟิตเนสแต่ยังไม่ขยับออกกำลังอะไรสักนิด

เอาแต่นั่งซึมกะทือบ่นกลุ้มใจเรื่องน้ำไม่รู้จบ

“นี่เอส.....ชั้นว่าแกลองเปลี่ยนวิธีง้อน้ำเขาดีมั้ย”

“โธ่บิว! ชั้นไม่รู้จะหาอะไรไปง้อเขาดีแล้ว ดอกไม้ สร้อย แหวน ของกิน เสื้อผ้า

นาฬิกา รองเท้า ตุ๊กตาตัวเท่าบ้านก็ไม่ได้ผล.....เฮ้อ.. ของฝากจากเมืองนอกก็ใช้ไม่ได้

ก็รู้แหละว่าน้ำเขาไม่ใช่ผู้หญิง มันยากชะมัด ตอนจีบใหม่ๆยังไม่ยากขนาดนี้เลย

ขนาดเอาของโปรดเขาสารพัดมาล่อ ไปขอโทษเขาทุกวัน เขายังไม่ยอมใจอ่อนให้เลย

ไปโหมดไหนเขาก็ไม่หลงกลเลยว่ะ ตลกก็แล้ว เศร้าก็แล้ว แกล้งไม่สบายก็แล้ว

ไม่ได้ผลสักอย่างไม่รู้ทำไม...............ยังดีนะที่เขายอมรับโทรศัพท์เราตลอด.....

นี่มันจะเป็นเดือนแล้วนะโธ่~ทำงานเสร็จก็ไม่ได้พักเลย ไปเฝ้าเขาทุกวัน........เหนื่อย

.....แต่ก็คิดถึงเขามากกว่าว่ะ..”

เอสบ่นด้วยความน้อยใจ เขาไม่รู้จะทำยังไงให้น้ำหายโกรธ มันชักจะนานเกินไปแล้ว


ฟังเอสบ่นไปกรที่วิ่งอยู่บนเครื่องใกล้ๆก็คอยชะเง้อคอมองหาใครบางคน

และพอได้เห็นคนที่มองหาอยู่เดินยิ้มโผล่เข้ามาในห้อง เด็กหนุ่มก็ยิ้มกว้างดีใจ

รีบลงจากเครื่องวิ่งมาหยิบผ้าเช็ดเหงื่อบนหน้าตัวเอง

“พี่เทมมาแล้ว ลองถามพี่เทมดูมั้ยครับพี่เอส จะง้อพี่น้ำยังไงต่อดี” กรเสนอ

เอสก็หันไปพยักหน้า ทักเทพพิชัยที่มารับกรกลับบ้าน..

คนเพิ่งมาถึงทักทายทุกคนเสร็จก็มองหน้าเอสที่ยิ้มไม่เต็มที่อย่างเข้าใจ

เทพพิชัยลองออกความเห็นบ้าง

“ถ้าเป็นเรื่องน้องน้ำ ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไงดีนะครับ เขาเดาใจยากนะ..เอ่อ..

ดูเรื่องผมเองสิ กว่าเขาจะหายเกลียดผมได้..นี่ถ้าผมยังไม่เลิกตามตื้อเขา

เขาคงไม่เลิกเกลียดผม...ผมว่าบางทีคุณเอสอาจจะตื้อเขามากเกินไปรึเปล่าครับ

ลอง....ทิ้งช่วง..ให้เวลาเขาบ้างอย่างที่เขาเคยขอคุณไว้ก็น่าจะดีนะ..

ยังไงเขาก็เลือกคุณแล้ว น้องน้ำเขาเป็นคนยึดมั่น.. ผมว่าเขาไม่มีทาง

อยากเลิกกับคุณจริงๆหรอก ”

เอสนิ่งฟังอย่างชั่งใจ.......................หรือบางทีเขาอาจจะเกาะติดน้ำมากเกินไป

ถ้ายอมแยกห่างกันสักพักอย่างที่น้ำเคยขอ... มันอาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้นกว่านี้บ้าง

น้ำคงหายโกรธหายงอนเขา.....แล้วคนน่ารักของเขา.........จะคิดถึงกันบ้างมั้ยนะ...




++++++++++++++++++++++++++


...........รุ่งเช้าหลายวันต่อมา... น้ำตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหดหู่ใจ...||||||||||||||

หลายวันแล้วที่เอสไม่มาเกาะรั้วคุยโทรศัพท์กับเขา....... เอสหายหน้าและเงียบไป

“ไหนว่าจะมาทุกวันไง... ไหนว่าจะง้อกูทุกทางไง....โทรก็ไม่โทรมา ..ฮึ่ย..

หายไปไหน..ไอ้หื่น..”

คนน่ารักเดินซึมพึมพำขณะลงบันไดมาชั้นล่าง เอาหัวเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กที่หน้าเหมือนเอส

รูดตีกับราวบันไดมาตลอดทาง..



“อ้าวพี่น้ำ ไหนว่าเช้านี้จะไปดูทำเลเปิดร้านไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นแต่งตัวล่ะครับ”

นิกกี้แต่งตัวหล่อแต่ยังสวมผ้ากันเปื้อน ยกข้าวต้มรวมมิตรร้อนๆมาตั้งต่อหน้าพี่ชาย

ที่โต๊ะกินข้าว เขาตั้งใจว่าทำข้าวเช้าให้พี่เสร็จก็จะออกไปรับน้องแบงค์ที่บ้าน

เพราะนัดกันไว้ว่าจะช่วยแบงค์หาข้อมูลเขียนรายงาน แล้วไปดูหนังด้วยกัน

ก่อนไปร้านพี่แอนกินข้าวกับเพื่อนๆในกลุ่ม เรียกได้ว่าวันนี้หนุ่มตี๋ไม่ว่างตั้งแต่

เช้ายันเย็น แต่ใจเขาก็เป็นห่วงพี่ที่พักนี้ซึมไปถนัดตา ชวนไปไหนด้วยกันก็ไม่ยอมไป

นิกกี้รู้เรื่องที่เอสตั้งใจหายหน้าไปเพื่อให้พี่น้ำสบายใจ แต่จากที่เขาสังเกตอาการ

มันไม่ได้เข้าข่ายความสบายใจตรงไหนเลยสักนิด...

“กูไม่มีอารมณ์เว้ย...........วันนี้กูจะอยู่บ้าน...” น้ำตอบน้องแบบไร้อารมณ์

นั่งทับตุ๊กตาเพราะไม่อยากให้น้องเห็น แล้วเอาแต่จ้องชามข้าวต้มนิ่ง..

นิกกี้ถอนใจ เดินหนีไปถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วแอบโทรหาเอสทันที


“ฮัลโหลพี่เอส.....ผมว่าแบบนี้ผมไม่ชอบเลยนะพี่...”

“อะไร? มีอะไรเหรอนิกกี้...โทษทีนะพี่ยุ่งอยู่เขาเรียกไปถ่ายรูปหมู่แล้ว

มีสัมภาษณ์เยอะด้วย ไว้ค่อยคุยกันได้มั้ย”

“พี่เอสทำงานเหรอ?” เสียงจอแจวุ่นวายทำนิกกี้ต้องหยุดฟังอีกฝ่ายมากกว่า

“อ๋อ พอดีพี่มางานบวงสรวงเปิดกองน่ะ ต่อจากนี้มีสัมภาษณ์ข่าวหนังร่วมทุนนี้อีก

แถมต้องไปมีทติ้งแฟนคลับด้วย นิกกี้นายมีอะไรสำคัญรึเปล่าไว้ค่อยคุยกันได้มั้ย เอ๊ะรึว่า!

น้ำมีอะไร เขาเป็นอะไรรึเปล่า!? หรือเขาจะพูดอะไรกับพี่!? เขาไม่สบายรึเปล่า!?”

เสียงเอสฟังดูลนๆ เหนื่อยๆ และฟุ้งซ่านชอบกล

นิกกี้ต้องรีบเบรกก่อนที่ดาราหนุ่มจะคิดไปไกล

“เปล่าครับพี่...อืมมก็ไม่มีอะไรหรอก...ผมแค่ไม่อยากให้พี่เอสหายหน้าไป

ผมจะหาทางช่วยพี่เอสนะ....ผมไม่อยากให้พี่น้ำไร้วิญญาณแบบนี้”

“ขอบใจนะนิกกี้...น้ำเขาพูดถึงพี่บ้างมั้ย”

“เอ่อ...........”

“เฮ้อโอเค ยังสินะ..ยังไงก็ฝากดูพี่นาย..เอ่อพี่โอบเรียกใหญ่แล้ว

แค่นี้ก่อนนะแล้วไว้พี่โทรหา”

“ครับๆ”


วางสายจากเอสได้กำลังจะหันหลังกลับไปหนุ่มหน้าตี๋ก็ต้องสะดุ้งโหยง ตกใจที่เจอหน้าพี่

น้ำยื่นหน้ามาส่องดูหน้านิกกี้ แล้วขมวดคิ้วถามเสียงซีเรียส

“คุยกะใคร!?”

“พี่เอสครับ”

“อุ๊...... คุยอะไรกัน!?”

“ก็................แล้วพี่น้ำจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ ไม่สนใจเขาแล้วไม่ใช่เหรอ”

“เปล๊า! กูไม่ได้อยากรู้สักกะนิดนึง! ....ชิ..”

น้ำทำพูดเดินลอยหน้าแบบไม่สนใจ กลับไปที่โต๊ะอาหาร ตักข้าวต้มกินแล้วลวกปาก

จนสะดุ้ง บ่นว่าร้อนชิหายต้องรีบดื่มน้ำก็สำลักอีก ทำเอานิกกี้แอบขำ

หนุ่มตี๋แกล้งเดินผ่านพี่แล้วพูดเสียงดังให้ได้ยิน

“เฮ้อ รู้สึกช่วงนี้พี่เอสจะงานเยอะแฮะเป็นดาราดังก็งี้แหละเนอะ”

นิกกี้เอื้อมมือไปหยิบโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะมาเปิดดูหน้าเพจแฟนคลับของเอสแล้วเปรย

“วันนี้ก็ท่าทางจะงานเยอะน่าดู..โห...แฟนคลับพี่เอสนี่สุดยอดเลยแฮะรู้ตารางงานหมด

รู้เยอะกว่าคนบางคนอีกมั้ง.......ยุ่งอย่างนี้เขาคงไม่ว่างมาตามตื้อคนเอาแต่ใจหรอกมั้ง..”


น้ำสะดุ้งหันไปถามตาขวางทันที

“มึงว่าใครไอ้ตี่! -*- ”

“เปล๊า! ผมไปหาแบงค์ดีกว่า...พี่ไม่ออกไปไหนก็อยู่บ้านดีๆนะ

เดี๋ยวตอนเย็นซื้อข้าวมาฝากครับ” ยิ้มตาหยีมาดึงแก้มพี่ที่ทำหน้าบึ้งใส่ให้ฉีกยิ้ม

น้ำฟึดฟัดปัดมือน้องออกอย่างรำคาญ ก่อนจะสะดุ้งอีกยกเพราะไอ้ตาตี่ขโมยหอมแก้ม

มันมาจี๋เอวเขาให้หัวเราะแล้วหยิบกระเป๋าวิ่งหนีไป


น้องออกไปแล้ว น้ำก็ค่อยๆเขยิบเลื่อนไปนั่งมองหน้าจอคอมใกล้ๆ.......เขาอ่านอยู่นาน

มีคนชื่นชอบเอสมากมาย รู้ด้วยว่าวันนี้เอสอยู่ที่ไหน ทำอะไรบ้าง...

แล้วดูตัวเขาสิ...........ไม่รู้อะไรสักอย่าง...

ที่เอสหายไปเพราะยุ่งกับงาน....หรือ เบื่อที่จะมาหาเขากันนะ...


หนุ่มน่ารักนั่งคิดใจลอย..................คิดถึงรอยยิ้มกวนๆที่ไม่ได้เห็นใกล้ๆนานแล้ว

ก่อนตัดสินใจขึ้นไปนอนต่อ น้ำจะปิดคอมที่นิกกี้วางทิ้งไว้ แต่ข้อความที่แฟนคลับ

ของเอสคุยกันนั้นดึงดูดความสนใจของน้ำให้อ่านต่ออย่างช่วยไม่ได้

เอสมีงานมีทติ้งแฟนคลับที่คาเฟ่ชื่อดัง ............ หลายคนตื่นเต้นอยากไปเจอ

แต่หลายคนก็บ่นเสียดายเพระไปเจอไม่ได้...


....ความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวน้ำ


........มีทติ้งแฟนคลับ..ง้านนนนนเหรอ....

[tsktonight]

ตอนที่ 78 แฟนคลับ...(หลัง)






...........

 

.....





ที่งานมีทติ้ง........ทั้งนอกและในคาเฟ่ แฟนคลับของเอสมาถึงก่อนเวลาเป็นจำนวนมาก

แต่แฟนตัวจริงของดาราหนุ่มกลับยืนด่อมๆมองๆอยู่ด้านนอกอย่างเกรงๆ..


น้ำสวมแว่นกันแดดสีดำเพื่อพรางตา ใส่หมวกบีบอยปิดผม และใส่เสื้อคลุมยีนส์แขนยาว

สีฟ้าตัวใหญ่กับกางเกงขาเดฟสีดำรองเท้าผ้าใบสีฟ้า.. ที่สำคัญที่ขาดไม่ได้ กับการปลอมตัว

ครั้งนี้ของเขาคือหนวด! (อุปกรณ์ชุดเดียวกับตอนที่ซื้อมาเล่นเป็นนักสืบโกโบรินั่นแหละ..)

สายตาไม่ไว้วางใจหลายคู่ ทำเอาหนุ่มน่ารักต้องหลบมุมทำตัวลีบอยู่นาน

แฟนคลับผู้ชายของเอสก็มีอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงเสียเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์

นั่นไม่แปลกเลยที่น้ำในลุคน่าสงสัยจะสะดุดตาคน...||||||||||| เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้ว

ว่าตัวเองคิดผิดคิดถูกที่แต่งตัวอย่างนี้ออกจากบ้านมาหาเอส....

ถึงจะปลอมตัวเป็นแฟนคลับแต่คนที่มีสิทธิ์เข้างานได้ต้องมีบัตรเท่านั้น

น้ำเลยได้แต่คอยอยู่นอกร้าน....... จริงๆเขาก็ไม่ได้อยากเข้าไปข้างในอยู่แล้ว

แค่อยากจะเห็นเอสเท่านั้น... มองผ่านกระจกนอกร้านแบบนี้ก็ยังดี


ไม่นานนักได้เวลา เอสก็มาถึง..เสียงแฟนๆกรี๊ดกร๊าดจนน้ำสะดุ้งอุดหู

คนน่ารักพลอยยิ้มกว้างอย่างดีใจตามคนอื่นรอบตัวไปด้วยเมื่อเห็นเอสเดินผ่านมา

เอสยิ้มให้แฟนๆอย่างสดใส.... น้ำมองแล้วรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ เขาพยายามทำตัวให้

ไม่สะดุดตาด้วยการอยู่หลังคนอื่นๆที่ไม่มีสิทธิ์เข้างานเหมือนกัน

แม้ว่าจะได้แต่มองเอสอยู่ไกลๆแต่น้ำก็ดีใจแล้วที่วันนี้ได้เห็นหน้าเอส...

เขาไม่กล้าไปที่คอนโด เพราะคนแถวนั้นต้องจำเขาได้ กลัวว่าเอสจะรู้..

และที่ตอนนี้น้ำโล่งใจที่สุดคือ พี่โอบไม่ได้ตามเอสมางานนี้ด้วย..

มีแค่ทีมงานที่จัดงานเท่านั้น



เริ่มงานมีการนั่งพูดคุย พิธีกรสัมภาษณ์เอส บอกโปรแกรมร้องเพลง เล่นเกมส์กับแฟนๆ

ตอบคำถามจากแฟนคลับ แจกของให้แฟนคลับ กินกาแฟ เล่นเกมส์ปิดท้าย แจกของ

รางวัลใหญ่และของที่ระลึกและบอกว่าจะแจกลายเซ็นให้ทุกคนเป็นอย่างสุดท้าย


“เอาล่ะครับ! 55 ผมดีใจมากเลยนะครับที่วันนี้ทุกคนมาสนุกกัน สนุกมั้ยครับ!?”

เอสถือไมค์ส่งยิ้มมีเสน่ห์โปรยไปทั่วจนน้ำนึกหมั่นไส้ แต่ปากบางก็หัวเราะตาม

แล้วตะโกนตอบแข่งกับเสียงกรี๊ดของคนรอบข้างนอกร้าน “สนุกชิหายเลยเว้ยยย555/////”

ลำโพงที่ต่อออกมานอกร้านทำให้แฟนๆข้างนอกได้ยินเสียงข้างในไปด้วย

ถือว่าคนจัดงานใจดีมากมาย


ขณะที่หัวเราะกันอยู่ดีๆ จู่ๆคุณพิธีกรอารมณ์ดีก็เปิดประตูเดินถือไมค์ออกมาพูดกับ

แฟนคลับนอกร้านจำนวนมากหน้าตาเฉย เรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่น้อย

“แหมวันนี้มีแฟนๆหนุ่มเอสอีกหลายคนเลยนะครับที่พลาด ไม่ได้เข้าไปนั่งใกล้ชิดกัน

ข้างในนะครับ แต่! ก็ยังมีความพยายามนะครับ555 มานั่งรอนอนรอกันอยู่ด้านนอก

พอนายเอสมาก็ยืนนนนกันจนขาแข็ง ไม่ยอมไปไหน เกาะกระจกกันเป็นตุ๊กแกให้เต็มพรืด

เลยนะครับเลยนะครับ555แหม่! มันน่าร๊ากกกก กันจริงๆเลยว่ามั้ยครับเอส!”

พิธีกรหันไปยิ้มพยักหน้าให้เอส เอสก็พยักหน้ายิ้มๆ ทำเอาแฟนๆกรี๊ดกันใหญ่

แล้วพิธีกรหนุ่มแว่นก็พูดต่อ “ผมเห็นในความพยายามและความรักที่ทุกคนมีให้เอส

นะครับ! เซอร์ไพร์สครับ!! เซอร์ไพร์ส!!!ฮะฮ่า!!!วันนี้หนุ่มเอสของเรามีของมาแจกครับ!

แน่นอนครับคนข้างในได้กันทุกคนแน่ๆ555 แต่! คนข้างนอกก็มีสิทธิ์ได้เหมือนกันครับ!!

พิเศษ!ให้สองท่านครับที่ไม่มีบัตรร่วมงาน! แค่สองท่านเท่านั้นนะครับ!ได้เข้ามารับของ

ที่ระลึกด้านในจากมือดาราหนุ่มหล่อสุดๆของเรา ครับ!รับไปเลย555!เอ้า! ส่งเสียงกัน

หน่อยเร๊วว!55ดีใจกันล่ะซี้ๆ!!!55555” ..เสียงกรี๊ดดีใจดังขึ้นทล่มทลาย



ทุกคนรอบตัวน้ำดีใจกันสุดๆ เสียงอื้ออึงขอมากกว่าสองคนได้มั้ย แต่พิธีกรให้แค่สองคน

และวิธีเลือกผู้โชคดีที่จะได้รับของจากมือเอสก็คือ..

“ครับใครที่มี!..........อ่า...อะไรดีล่ะ5555ใจเย็นครับใจเย็น อย่าเพิ่งจิกกัดผมครับ555

ครับใครที่~~~! มี!! เอ้อ! มีอะไรติดตัวก็ได้! สีๆๆๆ สีฟ้า! สีฟ้าแล้วกันครับสีฟ้า!

ย้ำนะครับว่าสีฟ้าล้วนเท่านั้น555 นี่เพิ่งคิดสดๆร้อนๆเลยนะครับเนี่ยไม่มีการลำเอียง

ไม่มีการเตี๊ยมอะไรกับใครกันมาก่อนเลยแน่นอนครับ ! เร็วเลยครับหาเลยครับสีฟ้านะครับ!

รีบยกให้ดู เลยนะครับมาแสดงตัว..โอ๊ะ! โอ้โห55 มันเยอะเกินสองคนซะแล้วนะครับเนี่ย”


พิธีกรหนักใจหันไปมองหน้าเอสที่ยืนกอดอกรออยู่ในร้านกับทีมงานคนอื่นต่างก็หัวเราะกัน

เพราะแฟนๆของเอสไม่ยอมแพ้กัน แข่งกันหาของสีฟ้า บางคนไม่ใช่ของตัวก็ไปคว้าของ

คนอื่นเขามา วุ่นวายวี๊ดว๊ายกันเป็นที่เฮฮาของทุกคน ..น้ำก็ยืนกอดอกมองขำๆ

แล้วคุณพิธีกรจึงเพิ่มเงื่อนไขขึ้นอีกว่า

“เอางี้ครับ! เอาอย่างนี้แล้วกัน ขอ.....ขอๆๆ ขอคนที่มีของสีฟ้าติดตัวสองอย่างขึ้นไป

แล้วกันครับ! รีบยกมือเลยครับใครมีสองอย่างฟ้าล้วนนะครับ!!!ขอสองคนเท่านั้น!

อ๊ะ! ไม่ได้ครับอันนั้นไม่ล้วน! โหยไม่ได้ครับผิดกติกาครับใบไม้ปลอมอันนั้นของ

ทางร้านเขาครับ55555โอ้!!! ได้แล้วครับๆหนึ่งท่าน!!! 5555ตื่นเต้นกันนะครับ

น้อง~~~~ตุ้ยนุ้ยตรงนั้นเชิญทางนี้เลยครับ55 ผมเห็นแล้วๆแหมน่ารักมากครับ

ผมเห็นน้องมารอหนุ่มเอสเขาก่อนงานเริ่มนานนน~มากเลยนะ จำได้ครับจำได้

โชคดีมากเลยพกดวงมาจริงๆนะครับ ยินดีด้วยคร้าบ เชิญรับของข้างในเลยครับ5555”



ทุกคนรอบตัวน้ำทั้งดีใจด้วยและอิจฉาที่เด็กผู้หญิงตัวอ้วนอายุประมาณอยู่ม.ปลาย

ได้เป็นผู้โชคดี แต่ก็ยังขาดผู้โชคดีอีกคน..........



“เฮ้ย!|||||||||” แล้วน้ำก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆเขาก็ถูกคุณป้าวัยกลางคนข้างตัว

จับมือให้ยกแขนชูขึ้น แล้วคุณป้าคนนั้นก็ตะโกนเรียกพิธีกรหนุ่มให้หันไปหา

“นี่ๆๆน้องคนนี้เขามีนี่ไงๆ!”

น้ำเหงื่อตก...เป็นเพราะเขาใส่เสื้อ กับรองเท้าสีฟ้าล้วนมา|||||||||||||||| เขาลืมไปสนิท

หันซ้ายหันขวาใครๆก็รุมมองมาที่เขา เขายังโดนคุณป้าคนนั้นดุเอาด้วย

ว่าทำไมไม่ยอมยกมือ ยืนเฉยอยู่ได้ไม่อยากได้ของก็เอามาขายต่อให้เธอก็ได้

หนุ่มน่ารักขยับหนวดให้แน่นขึ้นกันหลุด ขยับแว่น ขยับหมวกให้วุ่นไปหมด

พิธีกรก็เรียกให้เขาเข้าร้าน แฟนคลับนอกร้านคนอื่นๆก็พากันดันหลังบ้าง ดึงแขนบ้าง

บอกและแซวน้ำกันใหญ่ว่าไม่ต้องอาย เป็นผู้ชายก็ชื่นชอบเอสได้ ทุกคนดีใจด้วย

ที่น้ำมีโอกาสได้รับของที่ระลึกจากเอส “เอ่อ..||||||||||ตะแต่ว่าผม! ผมไม่! ไม่”

น้ำพูดไม่ออก ได้แต่ยืนหน้าประตูร้านไม่กล้าเข้าไปข้างใน คนข้างในก็มอง

คนข้างนอกก็มอง ที่สำคัญเอสยืนจ้องเขา||||||||||||| แถมขมวดคิ้วยิ้มอยู่ด้วย

ที่สุดพิธีกรคงรำคาญเขา จึงดึงมือจูงเข้าร้านไปหาเอสใกล้ๆเสียเลย (บ้าเอ๊ย!)


น้องตุ้ยนุ้ยคนแรกรับของจากมือเอสแล้ว กอดเอสไปร้องให้เล็กน้อยไปด้วย

ทุกคนปรบมือให้และกรี๊ดกร๊าดดีใจกับเธออิจฉาอยากกอดบ้าง

พิธีกรแซวเอสว่าอย่าแกล้งน้อง เด็กสาวตัวอ้วนยิ้มไม่หุบก่อนถอยไปยืนรอ

ทีมงานบอกให้รอถ่ายรูปคู่กับเอสพร้อมถือของ ก่อนกลับออกไปข้างนอก

แต่รอให้เอสมอบของให้ผู้โชคดีอีกคนก่อน

“ครับ! เขยิบเข้าไปเลยครับน้องไม่ต้องเขินไม่ต้องอายครับ!555หนวดสวยนะครับ55”

โดนพิธีกรแซวน้ำก็ยิ่งจับหนวด ก้มหน้าก้มตา ขาเขามันไม่ยอมขยับ|||||||||||

...แฟนคลับส่งเสียงแซวเร่งให้น้ำเข้าไปใกล้เอสเพื่อรับของ ของที่ระลึกอย่างแรก

จากงานนี้คือเสื้อยืดสีฟ้าซึ่งสกรีนเป็นรูปตุ๊กตาหน้าเอส น่ารักๆเอาไว้

คนน่ารักกลืนน้ำลายเขายืนตัวลีบกลัวเอสจำได้ใจแทบขาด...

..ไม่ว่ายังไงน้ำก็ไม่ยอมขยับเข้าไปหา เอสเลยต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาใกล้แทน


ดาราหน้าหล่อได้รับเสียงกรี๊ดจากแฟนๆร้านแทบแตก เมื่อเขาเป็นฝ่ายดึงชายหนุ่ม

ผู้โชคดีร่างเล็กกว่าเขานั้นเข้ามากอดเสียแน่น ก่อนมอบเสื้อให้.....

“ฮะฮะฮะขอบคุณนะครับที่มา ขอบคุณที่ติดตามผลงานกันตลอดนะครับ

คราวหน้ารับบัตรเข้างานให้ได้นะครับ ผมจะรอครับ  ขอบคุณครับ.. เอ่อ..

..เสื้อสวยอย่าลืมใส่นะครับ55”

น้ำไม่กล้าเงยหน้ามองเอสเลย ได้แต่ฟังเสียงเอสพูดกับเขาใกล้ๆหู ก้มหน้างุด

น้ำทำเพียงแค่พยักหน้าแล้วลุกลี้ลุกลนอยากออกห่างจากเอส แต่ก็โดนดึงให้

ไปยืนถ่ายรูปคู่โชว์เสื้อที่ได้ เอสกอดไหล่กระซิบยิ้มให้บอกเขาว่าช่วยยิ้มหน่อยครับ

น้ำยิ้มมองกล้องอย่างเสียไม่ได้....... เขารู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าเอสจ้องหน้าเขาอยู่

แต่พอหันไปเอสก็ยิ้มให้เหมือนๆกับที่ยิ้มให้น้องอ้วนคนนั้น....


ถ่ายรูปเสร็จทางทีมงานก็ขอบคุณและเดินไปส่งผู้โชคดีให้กลับออกไปข้างนอก

แต่ตอนนั้นเองที่เอสหันไปเรียกและกระซิบพูดบางอย่างกับทีมงาน

“เอ่อเดี๋ยวครับน้องๆ!! โอ้โห!!!! อย่าเพิ่งกลับออกไปนะครับ5555”

ทุกคนต่างงุนงง คุยกันไปต่างๆนาๆว่ามีอะไร น้ำเองก็ยืนขมวดคิ้วรอ ยังมีอะไรอีกล่ะ

เขาอยากออกไปเต็มแก่แล้ว ไม่อยากอยู่ใกล้เอสเกินไปแบบเมื่อกี้นักหรอก


คุณพิธีกรขยับแว่นหัวเราะตาหยี พูดออกไมค์เรียกให้ทั้งห้องหันมามองเขา

“เอสเพิ่งบอกกับทีมงานว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะครับ ผู้โชคดีของเราน่ารักมากนะครับ

อยากให้ได้เข้าร่วมงานด้วยกันจนจบงานไปเลยคร้าบบบ!55 สุดยอดไปเลยดีใจด้วยครับ

เชิญเข้ามานั่งทางด้านหน้าทางนี้เลยครับ!555 เพื่อนๆเขยิบหน่อยนะครับ ใกล้เลิกงาน

มีแจกครับ! แจกรางวัลกันอีกเพียบ! คุณสองคนโชคดีมากๆเลยนะครับ เชิญครับ!”


น้ำเหวอจนอ้าปากหวอ! ..... อ้ำอึ้งไปมาก็โดนทีมงานพาตัวดันหลังให้กลับเข้าไป

นั่งแทรกตัวกับพวกผู้หญิงทั้งหลาย น้ำอยากหนีไปนั่งกับพวกผู้ชายก็ดูเหมือนกลุ่มนั้น

จะเป็นกระเทยกันหมด จ้องเขาแล้วหัวเราะคิกคักซุบซิบแซวเขาแน่เดาได้เลย

น้ำเลยได้แต่นั่งเบียดกับน้องอ้วนที่มาด้วยกัน...||||||||... (เป็นโชคดีที่ไม่อยากได้เลยเฟ้ย)


เอสเดินมาใกล้น้ำแล้วยิ้มให้ ก่อนรับไมค์จากพิธีกรไปขอให้แฟนๆของเขาช่วยกัน

ร้องเพลงตาม....นั่งอยู่ตรงนั้นมันทำให้น้ำใจเต้นแปลกๆ เมื่อก่อนเขามักจะยืนข้างหลัง

คอยดูเอสเสมอ..... แต่วันนี้เขาอยู่ท่ามกลางแฟนๆของเอสมันให้บรรยากาศที่แตกต่าง

ไปคนละแบบกันเลย.......... ทุกคนรักเอสมากจริงๆ น้ำอมยิ้มตลอดอดดีใจแทนเอสไม่ได้



“ครับ! ได้เวลาเลี้ยงขนมกับกาแฟครับ รับจากมือเอสเลยนะครับ ไม่ต้องแย่งกันนะ

เอสไปหาถึงที่ทุกคนเลยนะครับ ที่นี่กาแฟอร่อยมากกกครับ555”

พิธีกรพูดไปหัวเราะไป บอกกำหนดการต่อไปให้สาวๆกรี๊ด


น้ำไม่อยากใกล้เอสจึงแอบกระซิบบอกน้องอ้วนว่าช่วยเอาจากมือเอสให้เขาแทนที

ซึ่งเด็กสาวร่างใหญ่ก็ยิ้มแป้นยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจ แต่พอได้กาแฟกับขนมมาแล้ว

เอสดันเดินมายื่นหน้าตามมาถามเขาเสียใกล้ให้สะดุ้ง

“อร่อยมั้ยครับ”

“อุ๊ก||||||||||| พ..พรู่!!!..อึก!! อ..อื้มม!!!!” สาวๆกรี๊ดกร๊าดแต่น้ำสะอึกกาแฟแทบพุ่ง

ทำอะไรแทบไม่ถูก ได้แต่เอาหลังมือเช็ดปาก พยักหน้ารัวก้มหน้าหลบตาเอสใต้แว่นดำ

“พี่นี่ขี้เขินเนอะ...คิกคิก////” น้องสาวตัวตุ้ยนุ้ยข้างๆหันมาหัวเราะน้ำ

น้ำยิ้มแห้งๆให้อย่างเสียไม่ได้ เห็นเอสเดินห่างไปหาทีมงานแล้วเขาก็แอบโล่งใจ..





.........ถึงช่วงพักทำธุระส่วนตัว...

ดาราหนุ่มหน้าหล่อ พระเอกของงานวันนี้ก็เดินเอามือไพ่หลัง ผิวปากอารมณ์ดี

สลับกับพยักหน้ายิ้มแย้มให้ทีมงานตลอดทางที่เดินไปเข้าห้องน้ำ……

 

เอสหลบมุมเข้าไปในห้องน้ำที่มีประตูปิด..

แล้วหัวเราะแบบพยายามเก็บเสียงตัวเองเป็นบ้าเป็นหลัง!หลังจากที่อดทนกลั้นไว้มาตลอด!

( พรืดดดดดดดก๊ากกกกก~~~~~ฮะฮะฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!)



ไม่นานนักรู้สึกหายอัดอั้นบ้างแล้ว เอสก็เก็กหน้าออกมา

แต่พอเห็นไม่มีใครแถวนั้นเขาก็ยืนท้าวเอวสองข้าง ยิ้มให้ตัวเองที่กระจก...

ดาราหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ สักพักก็ยิ้มกริ่มจนหลุดขำออกมาอีกครั้ง

“5555555555เชื่อเลย!555”

ลืมตัวเผลอหัวเราะเสียงดัง เอสก็พยายามปิดปากตัวเอง ขำมากจนท้องแทบแข็ง




.......เดินออกมาจากห้องน้ำได้ เอสก็ตรงออกไปหากลุ่มแฟนคลับให้กรี๊ดกร๊าดทันที

สายตาคู่คมแสนมีเสน่ห์ของคนหล่อคอยแอบเหล่มองไปทางแฟนคลับคนหนึ่ง

เป็นพิเศษอย่างช่วยไม่ได้………เจ้าหนวดนั่น!!!

พอรู้ตัวว่าเขาหันไปมองทางเจ้าตัวทีไร ก็เป็นสะดุ้งขยับหมวกหลบหน้าทุกครั้งไป

แต่เอสก็อดคิดไม่ได้ว่าน้องแว่นหนวดดำนั่นช่าง..........น่ารักเป็นบ้า!!!///////




“..คึคึคึ..ฮะฮะฮะ” เอสขำ ทุกคนก็คิดว่าเขาขำมุกพิธีกรแต่ความจริงแล้ว

เขากำลังขำใครบางคนที่แอบเห็น คนข้างๆคอยชี้บอกให้เช็ดเศษขนมบนหนวดตัวเอง




( คุณจะเอาฮาไปถึงไหนครับ ......... น้ำ...... ///////)







tsktonight…TBC.

*** ไม่ค่อยมีเวลาแต่งเพราะงานยุ่งมากมาก แต่วิก็คิดถึงทุกคน
แต่งตอนนี้แล้วเพลินดีค่ะ55 แต่งเพลินลืมกินข้าวไปเลย^^
ใครเชียร์น้ำสู้ๆอยากบอกว่ามันไม่ต้องรอถึงสามเดือนหรอกค่ะ ตอนหน้านี้แหละ55





Grenjewel // ขอบคุณมากค่ะ วิดีใจสุดๆรู้ว่ามีคนตามอ่านอยู่ตลอดT T

Choijiin // น้องน้ำได้แรงฮึดจากคุณแม่ยก ตามไปเชียร์นายเอสให้ได้ลุ้นกันล่ะค่ะ

mild-dy // กำลังใจอีกคน ขอบคุณค่า

CarToonMiZa // ตอนนี้พี่โอบไม่ค่อยมีบท แต่ตอนหน้าห้ามพลาดเด้อ หึหึ

แก้วเปล่า // ชอบน้องยูกันใหญ่ไว้อีกหน่อยตามไปเชียร์เรื่องหน้าด้วยเน้อ

t2007 // ขอให้ตามอ่านจนจบ สาธุอย่าเพิ่งเบื่อนะจ๊ะ^^

capool // ด่าซะพี่โอบหนีกระเจิงไม่กล้าโผล่หน้ามาตอนนี้เลย555

Solo009 // วิมาเรื่อยๆค่ะ ก็ขอให้คนอ่านมากันเรื่อยๆ และรักเหมือนเดิมจ้า

[แก้วเปล่า]

น้ำดีกับเอสไวๆนะ

ขอบคุณคุณวินะคับ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน 

[Solo009]

น่ารักจังตอนนี้ เป็นกำลังใจให้น้ำกะเอส  และก็คุณวิด้วยครับ

[choijiin]

ตอนแรกกะจะแวะมาดัน
เซอร์ไพรซ์เจอตอนใหม่ ยิ๊ปปี้!!!
 

น้องน้ำ เอสอดทนเข้าไว้นะ
รอให้ถึงเวลาเอาคืนอิพี่โอบก่อนเถอะ อิอิ
 

กอดคุณวิแน่นๆ ช่วงนี้อากาศร้อนมาก
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
 

[tsktonight]

ตอนที่ 79 รู้ตัวช้า...(แรก)









.......แล้วงานมีทติ้งก็ได้ดำเนินมาจนถึงช่วงเล่นเกมส์

ของรางวัลจากการเล่นเกมส์รอบนี้คือ โฟโต้บุ๊คของเอสพร้อมลายเซ็น

ซึ่งผู้โชคดีจะได้รับไปฟรีๆ ก่อนใครและก่อนออกวางจำหน่าย แถมโปสเตอร์หนัง

เรื่องใหม่ล่าสุดของเอส และเสื้อตัวโปรดของเอสพร้อมลายเซ็น


เกมส์ที่เล่นกันเป็นเกมส์หน่อมแน้มคลาสสิกอย่าง...เก้าอี้ดนตรี

เพียงแต่เก้าอี้ตัวนี้มีดาราหน้าหล่อขวัญใจของทุกคนนั่งยิ้มหล่อ รอให้แย่งกันอยู่ด้วย

หมายความว่าเกมส์นี้แฟนๆต้องแย่งกันนั่งตักเอสนั่นเอง

แข่งกันรอบล่ะห้าคน ลดลงไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ได้ผู้ชนะ รับของรางวัลกันไป


น่าเสียดายที่เกมส์นี้น้ำไม่มีสิทธิ์ร่วมเล่นด้วย เพราะทีมงานถือว่าน้ำได้รางวัล

พิเศษสุดๆไปแล้ว คือได้ทั้งของที่ระลึก และได้เข้าร่วมตลอดงาน

เอสแอบขัดใจเล็กน้อยที่น้ำไม่ได้เล่นเกมส์นี้ แต่ไม่แสดงออก

อดเห็นคนน่ารักแย่งคนอื่นเข้ามานั่งตักเขาเลย (เฮ้อ/////)

แต่ผิดกับอีกฝ่ายที่แอบโล่งใจ น้ำดีใจที่เขาไม่ต้องร่วมเล่นเกมส์ที่ได้ใกล้ชิดเอสมากๆ

เขาไม่ต้องการให้คนรักหนุ่มคนดังจำได้ ไม่เหมือนน้องอ้วนข้างๆ เธอเสียดายสุดๆ

คนหน้าหล่อยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข ทุกครั้งเวลาที่ได้แอบมองหน้าน้ำ

วันนี้นอกจากเขาจะได้สนุกกับแฟนๆที่รักเขามากมายแล้ว ยังได้สนุกกับปฏิกิริยา

ของคนที่เขารักตลอดงาน (เขาคิดว่าตัวเองเนียนมากเลยมั้งครับนั่น...555)


เล่นเกมส์เสร็จ เอสก็ชวนทุกคนร้องเพลงอีกครั้ง ดาราหนุ่มยิ้มหวาน

แล้วยื่นไมค์ไปหาแฟนคลับคนใกล้ๆน้ำ ทำหน้าทำท่าขอให้ร้องเพลงด้วยกัน

แฟนคลับคนนั้นก็ร้องเสียงหลงแล้วหัวเราะ เมื่อเอสดึงไมค์กลับพูดขอบคุณชมว่าน่ารัก

เธอก็จะกรี๊ดดีใจเสียแสบแก้วหู จนคนอื่นๆพากันขำกับท่าทางตื่นเต้นจัดของเธอ

เอสก็พลอยขำไปด้วย ก่อนจะแกล้งยิ้มหวานอีกครั้ง แล้วยื่นไมค์ไปหา..น้ำ

ไม่รู้จะมีใครทันสังเกตกันหรือเปล่าว่าหนนี้ เขายิ้มหวานยิ่งกว่าทุกครั้ง


หนุ่มน่ารักโดนแกล้งแต่ยังไม่รู้ตัว เขาเหรอหราไม่กล้าร้องจนต้องเอามือปิดหน้า

หนีหน้าเอส ส่ายหัวมุดไปซุกอยู่ข้างหลังเด็กสาวตุ้ยนุ้ยคนข้างๆ

น้ำกระซิบขอให้เด็กผู้หญิงคนนั้นร้องแทนให้ที ท่ามกลางเสียงกรี๊ดเฮฮาของคนรอบข้าง

หลายครั้งแล้วนะที่เอสเข้ามาใกล้เขามากเกินไป||||||||||||| เขาจะให้เอสรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ว่าเขาเป็นใคร....... (ขืนร้องออกไปเดี๋ยวเอสก็จำเสียงได้กันพอดี!)

อุตส่าห์ตามมาแอบดูเอสในฐานะแฟนคลับเงียบๆแล้วเชียว ลงทุนปลอมตัวขนาดนี้

ถ้าหากว่าเขาโดนจับได้ขึ้นมาจะแก้ตัวเรื่องที่ยังทำเป็นโกรธเอสอยู่ได้ยังไง


เมื่อมาถึงช่วงสุดท้ายของงานมีทติ้ง น้ำก็เตรียมชิ่งออกจากร้าน ไม่ได้มีท่าทีเสียดาย

อ้อยอิ่งอาลัยอาวรณ์เหมือนแฟนคลับคนอื่นๆ คนน่ารักคิดหนีกลับออกไปช่วงจังหวะ

ที่ทุกคนเข้าไปต่อแถวรับโปสเตอร์รูปเอส ดาราหน้าหล่อนั่งยิ้มกว้างพูดคุยไป

แจกลายเซ็นไป แฟนๆขอถ่ายรูปคู่กับเอสกันใหญ่ เอสเป็นกันเองกับแฟนคลับตัวเองเต็มที่

และไม่ลืมกวาดสายตามองหาตัวเจ้าหนวดดำที่คอยหลบหน้าเขาไปด้วย


“พี่ๆ!! ไปเอาโปสเตอร์ได้นะ พี่ทีมงานคนนั้นบอก เราสองคนไปขอพี่เอสกันเถอะ

จะได้ให้พี่เอสเซ็นให้ด้วยเนอะ! พี่~ ไปซี่~ นะ! ป่ะๆ!!” เด็กสาวตัวอ้วนวิ่งมา

ดึงแขนน้ำไว้ แล้วลากตัวให้เดินไปต่อท้ายแถวด้วยกันอย่างกระดี๊กระด๊า

ไม่อยากจะเชื่อแค่เธอออกแรงไม่เท่าไหร่ น้ำก็ยั้งตัวไว้ไม่อยู่ อาจเป็นเพราะไม่ทันตั้งตัว

น้ำอึกอักก้มหน้าตลอดเมื่อเห็นเอสชะเง้อมองมาแถวๆที่ตัวเขายืนอยู่

เขาเกือบจะออกไปได้แล้วเชียว! ดันโดนลากมาต่อแถวเดินเข้าไปหาเอสซะได้||||||||


ตรงข้างหน้าน้ำมีกลุ่มกระเทยแต่งหน้าจัดเต็มยืนอยู่สี่ห้าคน หนึ่งในนั้นหันมายิ้มหวานให้

“นี่ตัว! ฮุฮุ ไม่ต้องเขินหรอกค่า~! เลิกงานแล้วไปดูหนังของพี่เอสกับพวกเค้าม๊ะ?”

ถูกชวนด้วยไมตรี น้องอ้วนคนข้างๆก็บอกอยากไปขอโทรชวนเพื่อนสาวไปด้วยอีก

น้ำได้แต่ยิ้มแห้งๆบอกขอบคุณมาก น่าเสียดายที่เขามีธุระต้องรีบกลับบ้านด่วนมาก

ไปต่อด้วยไม่ได้จริงๆ

...น่าแปลกที่น้ำรู้สึกดีกับการถูกชวนครั้งนี้ ทั้งที่เพิ่งเคยพบหน้ากัน

แต่ใครต่อใครหลายคนก็มีน้ำใจกับเขาตลอดงาน ไม่มีการแบ่งแยกว่าเป็นผู้หญิง

ผู้ชาย หรือเพศที่สาม ทุกคนคือคนที่รักเอสเหมือนกันหมด...รู้สึกว่าบางคนจะเจอกันบ่อย

จากการติดตามเอสตามงานต่างๆจนได้เป็นเพื่อนกันจริงๆไปเลยก็มี

น้ำคิดว่าพวกแฟนคลับของเอสก็น่ารักดี ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยได้ใกล้ชิดมากเท่านี้มาก่อน


ขณะที่ยังต่อแถวใกล้จะถึงคิวแล้ว จู่ๆน้องอ้วนที่ลากน้ำมาด้วยกันก็สะกิดหลังถาม

“เอ..........นี่ๆพี่ค่ะ หนูว่าพี่หน้าคุ้นๆเนอะ? เหมือนเคยเห็นที่ไหนน้า..? ..ถ้า....

ถ้าไม่มีหนวดนี่...เหมือนใครนะ?...นึกไม่ออกอ่ะ หนูต้องเคยเห็นพี่แน่เลย พี่ช่วย

ถอดหมวกถอดแว่นให้ดูหน่อยได้มั้ยคะ เราอาจเคยเจอกันก็ได้นะคะ55”


คำขอของน้องอ้วนทำเอาน้ำสะดุ้ง เหงื่อตก|||||||||| น้องเริ่มคุ้นหน้าเขาแบบนี้แสดงว่า

เธอต้องเคยเห็นเขาตามเอสไปทำงานด้วยเสมอๆ อย่างนี้ยิ่งให้ดูหน้าชัดๆไม่ได้เด็ดขาด!


“ครับน้อง!! ขยับเข้าไปเลยครับเอสมีงานต่อนะครับ! ขอเร็วนิดนึงนะครับ!!

เกินเวลาทางร้านเขาเยอะมากแล้วครับ..ขอบคุณคร้าบ”

เสียงทีมงานที่ยืนคุมแถวเร่งมา ขอความร่วมมือให้น้ำรีบเดินเข้าไปหาดาราขวัญใจ

น้ำจึงรีบหันควับกลับไป รอดตัวจากสายตาจ้องสงสัยของเด็กผู้หญิงตัวอ้วนได้...แต่

เขาก็รอดไปจากสายตาเจ้าเล่ห์ของเอสไม่ได้


เอสเซ็นโปสเตอร์ให้น้ำไปก็อมยิ้มพูดไป “ขอบคุณนะครับที่มา คราวหน้ามีแพลน

จัดใหญ่กว่านี้อย่าลืมมาให้ได้นะครับน้อง (ยิ้ม)” ช้อนตาขึ้นมองน้ำที่เม้มปากแน่น

อย่างขำๆ คนหล่อทำลีลาชวนน้ำคุยไม่ยอมเซ็นให้เสร็จ

“หนวด....” เสียงเอสพูดถึงหนวดทำเอาน้ำตกใจคิดว่ามันหลุด รีบเอามือตะครุบ

จับหนวดดูมันก็ยังอยู่ดี “หนวดสวยดีนะ..........ไว้นานรึยังครับ?”

เจ้าหน้าหล่อแกล้งตีสีหน้าจำน้ำไม่ได้ เอียงคอถามอีกฝ่ายก็รีบส่ายหน้าตอบ

เอสเลยอมยิ้มพูดขำๆ “อ๋อ.....ไม่นานเหรอ...อื้ม..แหม่มันดกดีเนอะ!..ขนาดเพิ่งติดเอ้ย!

เพิ่งจะไว้ไม่นานนะครับเนี่ย55 55”

น้ำคิดจะคว้าโปสเตอร์ในมือเอส แล้วรีบไปมันจะได้จบๆ แต่เอสกลับยื้อไว้ไม่ยอมให้

“รีบเหรอครับ55 บ้านอยู่ไกลเหรอ เหนื่อยมั้ยครับมาหาผมถึงนี่....รอนานมั้ยครับ..

ขอบคุณนะครับที่คุณไม่โกรธผม...หึ..เอ๊ะคุณชื่ออะไรครับ เป็นแฟนคลับผมนานรึยัง”

เอสถามจนน้ำตอบไม่ทัน เขาคิดจะเดินออกอย่างเดียว ติดที่เอสไม่ยอมปล่อยโปสเตอร์

ถ้าไม่เอาไปด้วยเดี๋ยวจะโดนสงสัยเปล่าๆ น้ำจำใจพูดกับเอสแบบก้มหน้าก้มตา

ดัดเสียงเล็กแหลมสูงแหบพร่าเหมือนกับเป็ด “บ้านอยู่ไกลมากครับ ผมต้องรีบกลับ!”

“พรืดดด55555555555” เอสหลุดหัวเราะออกมาจนได้

เพราะเสียงตลกๆของน้ำทำเอาเขาเก็กไม่อยู่

ดูท่าทางน้ำจะงงที่เขาขำ แต่เขาก็ยังแกล้งถามน้ำต่อ “ชื่อล่ะครับ”

“ชื่อ!....โชค!” นึกไม่ออกขอยืมชื่อเก่านายหน่อยนะชัยเพื่อนรัก..

“.........เหรอครับ!...(อุ๊บ)หึหึ...โชคชอบผมมานานรึยังครับ?” นัยน์ตาคนถามหน้าหล่อ

เป็นประกายแปลกๆ จนคนมองพลอยรู้สึกใจเต้นแปลกๆไปด้วย

“อึก/////...............นานแล้ว”

ทันทีที่เสียงเป็ดแหลมๆนั้นตอบกลับ เสียงคนรอบข้างก็ร้องแซวเซ็งแซ่ขึ้น

แกล้งติงว่าเอสลำเอียงคุยกับคนนี้นานจัง ดาราหนุ่มจึงต้องตัดบทจำใจปล่อยน้ำไป

“หึ......ขอบคุณมากนะครับ.....โชค” เอสกลั้นหัวเราะแต่ก็ยังหลุดอมยิ้ม

ไล่สายตาพึงพอใจมองน้ำที่ลุกลี้ลุกลน หอบโปสเตอร์พร้อมลายเซ็นของเขาหนีหายไป


“แล้วเจอกันแน่ครับ..โชค///..หึหึหึ..” คนหน้าหล่อพึมพำเสียงเบาในลำคออย่างชอบใจ

ตั้งหน้าตั้งตาแจกลายเซ็นแฟนคลับต่ออย่างอารมณ์ดีสุดๆ


....................

..............

...


...........*********************************



.........ที่ร้านอาหารของพี่แอน..

นิกกี้นัดกินข้าวกับเพื่อนๆพร้อมหน้า มีแบงค์ แพร หนูแนน กิ๊ก โบว์ วี อาท และบาส

พี่แอนคุยเล่นกับน้องๆอย่างเฮฮา เรื่องแก้มบุ๋มโดนนิกกี้ตอกใส่หน้าด้วยการ

จูบแบงค์ให้ดูกลางร้าน มันกลายเป็นเรื่องขำขันสำหรับทุกคนไปแล้วในตอนนี้

แต่ต่อให้ขำเท่าไหร่หนูแนนก็ยังนึกเคืองแทน บ่นอยากตบแก้มบุ๋มให้หายแค้น

“อีนั่นต้องโด๊น! ไม่เป็นกูอยู่ด้วยนะวันนั้น จะตบแล้วราดด้วยน้ำต้มยำแม่งเลย!”

ทุกคนหัวเราะในความเฟี้ยวของหล่อน นิกกี้ขำไปก็แกล้งบ่น

“ร้ายกาจนักนะมึง ร้ายๆอย่างนี้พี่ทินเค้าไม่ชอบ กูไม่รู้ด้วยนะเว้ยนังหนู! มึงรู้จักคำว่า

กุลสตรีป่าว!!มันไม่ได้แปลว่าหมูผู้หญิงหรอกนะ!โอ๊ะ!...เฮ้ยยย เชี่ย! มึงบ้ารึเปล่าวะหนู!

มึงจะรัดหน้าอกทำไมนักหนาวะ!? มึงคิดว่าตัวเองเป็นทัดดาวบุษยาเรอะ! อ้าวงง! งง!

แนะ!ทำหน้างงใส่กูอีก!”

หนูแนนก้มมองหน้าอกตัวเองเหวอๆ “มึงพูดเชี่ยไรของมึงอีนิก!?

รัดบ้าที่ไหน กูไม่ได้..” พอคิดได้ว่ากำลังถูกหลอกด่าก็ตาโต ทำเพื่อนๆขำเสียงลั่น

นิกกี้ว่า “ยังจะมาเถียงกูอีก!! ก๊ากกก555 ดูดิแม่งอย่างแบนอ่ะ!”

“ไอ้เชี่ยนิก!!!!/////*//ปากหมานะ!!!!!”

“เอ้อ!กูดูผิดโทษทีว่ะไม่ใช่นิ! ขอโทษๆ อย่าโกรธกูนะหนูแนน กูง้อมึงแล้วเนี่ยหันหน้า

มาพูดกับกูดีๆเถอะ มึงอ่ะ! หันหลังใส่กูตลอดเลยกูน้อยใจแล้วนะเว้ย...พรืดดด55555”

“มึงอย่ามาหาว่ากูไม่มีนมน๊ะ!!! กูมีเว้ยกูแค่ไม่แสดงออก!”

หนูแนนมองนิกกี้ตาขวาง นิกกี้ก็หัวเราะพาทุกคนให้ขำกันลั่น ก่อนแกล้งทำท่ากลัว

มุดหน้าไปหลบสายตาอาฆาตของสาวร่างเล็กข้างหลังแบงค์

น้องแบงค์กลั้นหัวเราะแล้วถามเรื่องทินกร “พี่หนูแนนครับ เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกับ

พี่ทินซะทีล่ะครับ55 พวกเรารอฉลองให้อยู่นะครับ////” หนุ่มน้อยอมยิ้มพูดเรียบๆ

แต่แฝงคำแซวรุ่นพี่สาวให้เขินไล่หยิก นิกกี้เห็นก็ออกโรงปกป้องไว้

ไล่ปัดมือหนูแนนออกห่างแบงค์ ดึงตัวหนุ่มน้อยร่างเล็กไปกอดให้ซุกหน้ากับอก

แล้วยันมือดันหัวเพื่อนซี้สาวเป็นภาพตลกๆจนเพื่อนๆพากันฮาครืน

หนูแนนไล่ตีจนนิกกี้ยอมเอามือออกจากหัวเธอ แต่วีก็ยื่นหน้ายื่นตามาว่าให้อีก

“มึงอ่ะ! ดูไอ้เชี่ยบาสเป็นตัวอย่างบ้าง! เผลอแผลบเดียว เดี๋ยวนี้มันมีผัวแล้วเห็นมั้ย!!!

หัดเอาอย่างมันซี่!ช้าเป็นเต่าคลานอยู่นี่แหละ! เดี๋ยวพี่ทินแม่งก็โดนคาบไปแดกหรอก!”

แต่รู้สึกว่าคำพูดของวีนั้นจะมีผลกระทบกับบาสมากกว่าหนูแนน บาสสำลักน้ำที่กำลังดื่ม

สะดุ้งด่า “เชี่ยวี!/////*//” เอื้อมมือ แถตัวเบียดอาทกับโบว์เข้ามาตบหัววี


อาทอมยิ้มถามยักคิ้วให้บาสที่หน้าเริ่มร้อน “เฮ้ยบาสทำไมวันนี้ไม่ชวนยูมาด้วยวะ”

“มันไปกับเพื่อนมัน...”

“แล้วมึงไม่หึงเลยเหรอ เห็นถามถึงมันทีไรมันก็อยู่กับเพื่อนทุกที มันมีชู้ป่าว”

“ฮึ่ม////*// หุบปากไป! มึงคิดว่ากูไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ กูก็คิดนะ!สัด!”

“อ้าวววว||||||||||| โทษทีว่ะ มึงอ่ะคิดมากกูแค่ล้อเล่น”

โดนบาสตะคอกบอกอารมณ์เสีย อาทเลยเสียงอ่อยลงไปถนัด

แล้วบาสก็เห็นทุกคนพากันมองหน้าเขา เหมือนอยากถามว่าเรื่องยูมีอะไรหรือเปล่า

เขาจึงต้องรีบแก้ความเข้าใจผิดของเพื่อนๆ

“อึก อย่ามามองหน้ากูกันอย่างนี้นะ เปล่า! ไม่ได้มีอะไรหรอก....คือ...มันก็มีคิด...

นิดหน่อยแหละ ที่มันชอบออกไปไหนกับเพื่อนมันตลอด... แต่กูโตกว่ามันนะ

จะให้กูทำตัวงี่เง่าไม่ปล่อยให้มันไปไหนกับเพื่อนเลย เพราะกลัวมันจะไปชอบคนอื่น

ก็คงไม่ได้อ่ะ...กูไม่อยากให้มันเบื่อกู..”

ได้ยินอย่างนี้บาสเลยถูกเพื่อนๆโห่แซวกันใหญ่ว่าหลงเด็กซะแล้ว


“จะว่าไปผมยังไม่เคยเจอน้องยูเลยนะครับ” น้องแบงค์ทำหน้านึกยิ้มพูดกับบาส

บาสเลยสัญญาว่าไว้วันหลังจะพามาให้ได้

นิกกี้รีบแซวบาสต่อทันทีที่นึกได้ “เฮ้ยหรือว่าที่มันมัวขลุกอยู่กับเพื่อน เพราะกำลัง

หัดดีดกีต้าร์เพลงรักหวานหว๊านนนน~ ให้มึงอีกหลายเพลงเลยละม้างงงง555”

เจ้าตาตี่ทำตาเยิ้มล้อเลียนมองหน้าบาส เพื่อนคนอื่นก็พากันส่งเสียงแซวอย่างเฮฮา

บาสต้องก้มหน้าเอาหน้าผากแนบกับขอบโต๊ะเพราะอายเพื่อน เขาไม่น่าเล่าให้

พวกมันฟังเลยว่าไอ้ยูจีบเขายังไงบ้าง เป็นเพราะตอนนั้นมีความสุขจนเก็บอาการ

ไม่มิด พอเพื่อนถามเลยเผลอเล่า เขาพลาดแท้ๆ!//////*//

หลังจากวันที่ขอให้ยูช่วยแกล้งรับสมอ้างยอมเป็นแฟนหลอกๆ บาสก็ได้พบกับ

ความรักครั้งใหม่.....เจ้าเด็กหัวตั้งนั่นทำให้เขาไม่ต้องโกหกเพื่อนอีกต่อไป

เพราะโดนตามจีบจนใจอ่อน ตอนนี้เรื่องโกหกมันจึงกลายเป็นเรื่องจริงเรียบร้อยแล้ว


“จริงสิครับพี่บาส! ผมนึกอะไรดีๆออกแล้ว”

เสียงแบงค์พูดอย่างร่าเริงทำให้บาสเงยหน้าขึ้น


“คือเมื่อวานนี้ ผมเห็นโฆษณาในหนังสือพิมพ์มีสวนสนุกเปิดใหม่น่าเล่นมากๆเลยครับ!

พวกเราไปกันมั้ยครับ!?พี่บาสจะได้ชวนน้องยูไปด้วยกันไงครับ! ดีมั้ย พี่ๆว่าไงครับ!?

เฮ้ยน่าสนุกนะแพร!ไปกันมั้ย! ที่เราอ่านเจอเขาว่ามีส่วนลดเยอะเลยนะ แล้วเครื่องเล่นก็ใหม่

แบบแปลกๆก็มีน่าไปนะ!...55นะนะครับพี่นิก! นะครับพี่นิกครับ/////นะครับพี่นิก!”

หนุ่มน้อยพูดจ้อ ดวงตากลมโตใสแป๋วราวกับจะอ้อนบอกทุกคน แล้วเจาะจงขอเน้นๆที่

คนสุดท้าย... หนุ่มหน้าตี๋อดยิ้มเอ็นดูให้กับความคิดน่ารักๆของแฟนตัวเองไม่ได้


“เออ..ก็ดีนะ! แบงค์อยากไปเหรอครับ” นิกกี้ถามพลางจับหัวคนรักตัวเล็กโยกเล่นเบาๆ

“ครับ!//// เราก็ไปเที่ยวกัน ออกเดทเป็นคู่ๆไงครับ!!! น่าสนุกออก! นะนะครับพี่นิก”

แบงค์รีบขานรับ บอกไอเดีย ความต้องการที่แท้จริงของเขา ทำพวกพี่ๆส่งเสียงแซว

หนูแนนอมยิ้มมีความคิดดีๆรีบหยั่งคะแนนเสียงโหวต

“เฮ้ยเด็ดว่ะ! คิกคิกคิก... เอางี้พวกมึงใครเห็นด้วยกับความคิดแบงค์ยกมือขึ้น!ไปกัน!!”

ผลคือ..ยกกันให้พรึ่บทุกคน โดยเฉพาะบาสรีบยกมือก่อนที่สาวร่างเล็กจะพูดจบเสียอีก

หนูแนนยิ้มกริ่มพูดเสียงดังขึ้นอีก เริงร่ากว่าเดิมเป็นล้านเท่า


“555 เสร็จกูล่ะ!///// คอยดูนะกูจะชวนพี่ทินไปด้วย!!! เย่!555 แล้วพวกมึงคอยดู!

พี่ทินจะต้องหลงเสน่ห์กู!อ๊า55555555!!!”


“เฮ้ยนังหนู!!!” เสียงนิกกี้ร้องทักตกใจกับท่าทางหลงตัวเองของเธอ ทำหนูแนนเสียอารมณ์

เลยแว้ดใส่ “หุบปากมึงเลยไอ้นิก! มึงไม่ต้องมาหลอกด่าอะไรกู! เรื่องพี่ทินน่ะ

ไม่ต้องห่วงหร๊อก ถึงเวลาเดี๋ยวสุดที่รักของกูเขาก็มาซบที่นมนุ่มๆของกูเองแหละอร๊าย555”


ได้ยินอย่างนั้นนิกกี้ยิ่งถลึงตาตี่ๆให้โตขึ้นแล้วห้ามเพื่อนเสียงดังกว่าเดิม

“อีนังหนู! มึงหยุดพูดเหอะ!” ขัดจังหวะการพร่ำเพ้อ เพื่อนซี้สาวจึงผลักหน้าผากหนุ่มตี๋

ไม่ยอมให้แกล้งว่าอะไรเธอได้ง่ายๆอีก ซ้ำชี้หน้ากราดว่าเพื่อนๆที่นั่งอ้าปากเหวอรอบตัว

ให้รับฟัง “มึงแหละหยุดได้แล้วไอ้บ้านิกกี้! มึงจะขัดกูทำไมนักวะ ขอกูเพ้อถึงพี่ทินของกู

อย่างมีความสุขหน่อยมันจะตายมั้ย!เชอะ!พวกมึงก็ด้วยทุกคนเลยไม่ต้องมาเยาะเย้ยกูหรอก

ถึงตอนนี้ กูยังไม่กล้าบอกรักพี่เขาแต่กูก็เชื่อเสมอแหละว่าอีกไม่นาน...คิกคิก พี่เขาต้องรู้สึก

เหมือนกูแน่ แล้วเค้าก็ต้องรับรู้ได้ว่ากูอ่ะ.....////// แม่งโคตรรักเขาเลย อ๊า~5555555555”


“หนูแนน!!!!”

คราวนี้เสียงเพื่อนทั้งโต๊ะเรียกดังขึ้นพร้อมกัน แถมทุกคนยังมีสีหน้าไม่สู้ดี

ทำเอาสาวร่างเล็กชะงักเสียงแจ๋นๆหยุดพูดได้ด้วยความเหวอหนัก

ก่อนจะค่อยๆเหลียวหันไปมองตามจุดรวมสายตาของเพื่อนๆทุกคู่......ที่ด้านหลังตัวเอง!



“เอ่อ..............แหะ......หวัดดีทุกคน..หวัดดี..หนูแนน”

จุดรวมสายตาของทุกคนที่แท้คือ ทินกร ซึ่งกำลังยืนเอ่ออ่าปาดเหงื่อ ทำหน้าไม่ถูก

ตัดสินใจยกมือทักทายพวกเพื่อนรุ่นน้อง ยิ้มให้แบบแกนๆ


“เฮือกกก!!!!|||||||||||||||| พี่! ทิน!” หนูแนนหน้าซีดตกใจจนมือไม้เย็นเฉียบ

ร้องเสียงหลงเรียกชื่อชายคนที่เธอไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตัวออกมาตอนนี้ได้

“มา!มาไง!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะพี่ทิน!!! ดะ...ได้ยิน!!!!”

แทนคำตอบของรุ่นน้องสาวร่างเล็ก ทินกรพยักหน้าช้าๆ แต่นั่นทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งปิดปาก

มือสั่น..หัวใจของหญิงสาวตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว ได้แต่อึ้งกิมกี่หน้ายิ่งซีดหนัก||||||||||


“เขามาตั้งแต่ที่กูเรียกมึงหนแรกแล้วอีหนูเอ๊ย~ |||||||||” นิกกี้กุมหัวส่ายหน้ากับอาการ

แข็งเป็นหินของหนูแนน ลอบสบตากับเพื่อนๆที่หน้าเสียกันรอบข้าง เอ่ยขอโทษเบาๆ

“โทษว่ะเพื่อน กูกะจะให้มึงดีใจเลยแอบชวนพี่ทินมาด้วยทีหลัง.......ไม่ได้บอกมึงก่อน

ว่าจะให้เซอร์ไพร์ส ..เออ เซอร์ไพร์สสมใจเลยงานนี้..เฮ้อก็ไม่คิดว่ามึงจะดันพูดขึ้นมาพอดี

ตอนนี้นี่หว่า...คือ..หนะ”

นิกกี้พูดยังไม่ทันจบ วีกับกิ๊กกำลังตบไหล่ดึงหนูแนนให้กลับมานั่งทำใจเย็นๆ

หญิงสาวที่เจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ความรู้สึกของตัวเองถูกเปิดเผยทั้งที่ยังไม่พร้อม

ก็ร้องไห้โฮขึ้นกลางวง เล่นเอาเพื่อนๆตกใจกันทั้งกลุ่ม

“โฮ~~~~~~~~~!!!!ฮือออออออไม่!!! ฮืออโฮๆๆๆ”

และขณะที่ทุกคนยังทำอะไรกันไม่ถูก หนูแนนก็ตัดสินใจวิ่งพรวดพราด

หนีไปต่อหน้าต่อตาทินกรที่ได้แต่ยืนตกใจจนเอ๋อแดก

“หนะ หนูแนน!!|||||||”

“เฮ้ยอีหนู๊~~~!!!||||||||| หนูแนน!”

“|||||||||พี่หนูแนน!!!!”

“นังหนูรอกูด้วย!!!|||||||||||”

เสียงเพื่อนๆเรียกรั้งไม่ได้ทำให้หนูแนนหันกลับมา เธอร้องไห้ไม่หยุด วิ่งออกนอกร้านไป

นิกกี้รีบวิ่งตามอย่างตกใจ วีกับอาทก็รีบวิ่งไล่ตามกันไปติดๆ กิ๊กกับโบว์ก็พลอยวิ่งตาม

ออกไปจนถึงนอกร้านด้วย แต่ตอนนั้นเองที่เสียงของบาสเรียกสติของทุกคน

“เฮ้ย! พวกมึงเอาพี่ทินไปด้วย! พี่ทิน!!! ไปซี่!!!! โธ่พี่ชักช้าทำซากอะไรอยู่เนี่ย!”

บาสกับแบงค์ช่วยกันทั้งดึงทั้งลากทินกรให้วิ่งตามออกมา ทิ้งให้แพรเฝ้ากระเป๋าของทุกคน

น้องแบงค์ทำหน้าจริงจังบอก “พี่ทินครับ! รีบตามพี่หนูแนนไปสิครับ!!”

เล่นเอาทินกรเหวอ “ห๊า!? ทำไม!!?เออะ..พะพี่! พี่เหรอ!!?”

นิกกี้ วี อาท รีบกลับมาฉุดทินกรให้วิ่งตามหนูแนนที่กำลังเตลิดเปิดเปิงไปด้วยกัน

หนุ่มหน้าตี๋กัดกรามคำรามพ่นพูดอย่างนึกโมโหในความเงอะงะของรุ่นพี่ตัวเองนัก

“โธ่พี่ทิน!!! รีบวิ่งตามมันเข้าสิพี่! ถ้าหนูแนนมันคิดสั้นหรือเป็นอะไรขึ้นมานะ

ผมจะไม่ยกโทษให้พี่เลย! -*- ”

“เฮ้ย!||||||||||||| กูทำไม! ทำไมกู๊!!!?” ทินกรดูเหมือนจะเอ๋อหนักกับเหตุการณ์นี้

เขาถูกฉุดให้วิ่งตามไปด้วยความเร็วจนขาแทบจะพันกันล้ม

วีวิ่งประกบข้างทินกร ก็หันมาตะคอกใส่หน้าเหมือนโกรธๆ

“ผมก็ด้วย!!! โทษฐานที่ความรู้สึกโคตรช้าเลยไงเพ่!!! -*- ”

อาทที่วิ่งประกบอีกข้างหนุนนิกกี้ให้วิ่งดึงมือทินกรไปข้างหน้าก็เห็นด้วย

ทำหน้าไม่พอใจเช่นกัน “ใช่!!! -*- โทษฐานที่พี่ไม่รู้จักหันมามองเพื่อนผมซะบ้าง!

พี่ไม่เคยสนใจมันเลย! หนูแนนมันชอบพี่มาตั้งนานแล้วนะ! ชอบมากด้วย!!

ทั้งที่มันขยันทำนู่นทำนี่ให้พี่ ชอบพี่คนเดียวมาตลอด!พี่ก็เอาแต่ตาถั่วอยู่นั่นแหละบร๊ะ!”


ทินกรทั้งอึ้งทั้งเหวอ ต้องวิ่งตามหนูแนนไปทั้งที่ใจเขาก็ยังไม่รู้ ว่าหากตามไปจนถึงตัว

แล้วเขาควรทำเช่นไร.......


บาสกับน้องแบงค์วิ่งประกบตามหลังทั้งสี่คนมา รวมทั้งกิ๊กกับโบว์ที่วิ่งรั้งท้ายมาด้วย

ทุกคนต่างเป็นห่วงหนูแนนจนร้อนใจ ไม่เคยเห็นเพื่อนสาวร่างเล็กผู้ร่าเริงและ

รักเพื่อนคนนี้ ต้องเสียใจฟูมฟายมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย.....

เขาว่ากันว่า คนร่าเริงเวลาเศร้านั้น....น่าสงสารที่สุด


………………………

……………

…….

..




**************************

[tsktonight]

ตอนที่ 79 รู้ตัวช้า...(กลาง)






หนูแนนวิ่งร้องไห้หนีผ่านแยกไฟแดงไปจนไกลจากร้านพี่แอน

แต่ก็ไปต่อได้ไม่ไกลเท่าไหร่นัก หญิงสาวต้องหยุดยืนหอบจนตัวโย่นแล้วสะอื้นหนัก

“ฮือออออออออออ....เหนื่อยอ่ะ|||||||||โฮ~~~~~”

เพื่อนๆที่พากันวิ่งตามมาต่างเข้ามารุมล้อม เก้ๆกังๆปลอบไม่อยากเห็นเธอร้องไห้อย่างนี้

แต่คนเดียวที่ยังยืนนิ่ง.....คือผู้ชายคนที่ทำเธอร้องไห้


“เอ้าพี่ทิน!!! พี่จะเอาไงก็ว่ามา!”

เสียงเข้มจากเจ้าเพื่อนรุ่นน้องทั้งหลายร้องถามทำทินกรสะดุ้ง

หนูแนนก้มหน้าสะอื้นรีบส่ายหน้า เอามือปิดหูไว้เหมือนไม่อยากรับฟังความผิดหวัง

เธอรู้ดีแก่ใจมาตลอด ผู้หญิงอย่างเธอไม่ใช่แบบที่อีกฝ่ายต้องการ ไม่เฉียดเลยสักนิด


ทินกรยืนท้าวเอวถอนใจ “คือ||||||||||||| ไม่ต้องทำเสียง...ทำหน้าแบบนี้กันได้มั้ยวะ...เฮ้อ...”

เอามือเกาหัวคิดอยู่นาน..ก่อนค่อยๆเหล่มองสาวน้อยร่างเล็กที่วิ่งหนีเขามาทั้งน้ำตานองหน้า

แล้วขอร้องให้ทุกคนที่ล้อมตัวหนูแนนอยู่ช่วยถอยห่าง เพื่อเปิดช่องว่างให้เขาเดินเข้าไปหา

พูดกับหนูแนนใกล้ๆ

“หนูแนน..........พี่ไม่ได้เกลียดอะไรหนูแนนเลยนะ....แต่..”

“ฮึก!|||||||||| พี่ทิน!ฮือออออออไม่ต้องพูดแล้วววววโฮ!!!”

“ชอบพี่มากขนาดนี้เลยเหรอ...” เขาเช็ดน้ำตาบนหน้าสาวรุ่นน้องเบาๆ ลำบากใจ

“หนู.......ฮึกฮึก........รู้ว่าพี่ไม่ได้รักหนูฮืออออ หนูแนนขอโทษนะคะฮือออ”

“เฮ้อ.....หนูแนน ฟังพี่นะ....”

“ฮืออออค่ะ...ฮึกฮึก”

“คือพี่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมหนูแนนต้องวิ่งหนีพี่ แล้วก็ร้องไห้ขนาดนี้ด้วย?”

“ฮือออยังจะถามอีก! ก็พี่ไม่รักหนู!”

“มันก็.........นะ......คือพี่ไม่เคยคิดกับหนูแนนแบบนี้มาก่อนเลย พี่ขอโทษนะ”

“โฮ!!!! หนูไม่อยากได้ยินแล้วพี่ทินบ้า!”

หนูแนนจะเดินหนีไปแต่ทินกรก็จับข้อมือเล็กๆนั้นไว้


“พี่ขอโทษนะที่ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าถูกรักมากขนาดนี้ ขอบคุณนะหนูแนน..

พี่ไม่เคยคิดกับหนูแนนเกินไปกว่ารุ่นน้องที่น่ารักคนนึงเลยนะ เหมือนน้องสาว..”

“....ฮืออออ”

“แต่..............ต่อไปนี้พี่ว่า ..พี่คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ..”


ยิ้ม............................

ทินกรยิ้มอย่างที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้แล้วให้หนูแนน หวังว่าจะเข้าใจ

ความหมายของเขาที่ต้องการจะบอกเธอ ขอโทษนะที่เขามันโง่เง่าหัวช้าอย่างนี้..


ที่ผ่านมาสาวน้อยน่ารักแสนร่าเริงคนนี้ทำให้เขารู้สึกดี ตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้กัน

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทุกครั้ง เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างสบายใจ... สนุกไปกับ

ความคิดซุกซนของเธอ หัวเราะให้กับอารมณ์ขันและความสดใส การมองโลกในแง่ดี

รอยยิ้มกว้างจริงใจที่ได้เห็นช่วยฉุดเขาขึ้นมาจากความเศร้า ความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

ทุกๆครั้งที่ได้ใกล้ชิดกัน เขาเหมือนได้เติมพลังชีวิตในวันใหม่

ได้กำลังใจจากผู้หญิงที่แสนดี.. ดีมากพอแล้วในความคิดของเขา...หนูแนนน่ารัก..

แม้จะไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เคยวาดฝันเอาไว้ ไม่ได้สวยหยาดเยิ้ม อ่อนหวาน เรียบร้อย

แต่ในชีวิตจริงถ้าได้คนดีๆแบบนี้มาอยู่เคียงข้าง แล้วเขายังจะฝันหาใครที่ไหนอื่นอีกทำไม

ก็แค่ไม่เคยคิดว่าเธอจะมองเขามากไปกว่าพี่ชาย จึงไม่เคยคิดนอกลู่นอกทางให้เกินเลย

อย่างมากก็ได้แต่นึกอิจฉาผู้ชายที่จะได้หัวใจของสาวน้อยคนนี้....คงโชคดีมาก


“พี่ทิน? หมายความว่าไงคะ!?” หนูแนนชะงักเลิกร้องหนัก ทำหน้างงแทนถามกลับ

“คือไม่ใช่ว่าเพราะพี่ไม่มีใครหรอกนะ แต่เอ่อก็คือ....พี่ก็ไม่มีใครจริงๆ...เอ่อแหะๆ...

แล้วพี่ก็รู้จักหนูแนนมาตั้งนานแล้ว...แล้วเอ่อ....พี่ว่าหนูแนนก็...น่ารักดีออกนะ....55/////////

นี่มันไม่เกี่ยวกับอะไรหรือใครทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะพี่อยากรักษาน้ำใจใครด้วย เรื่องแบบนี้

มันฝืนกันไม่ได้หรอกหนูแนนก็รู้ใช่มั้ย อย่าคิดว่าพี่ไม่เต็มใจเพราะพี่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไง

แต่พี่ก็เต็มใจที่จะลองคิดเรื่องของหนูแนนให้มันมากกว่าที่เคยดูนะ...อ่า55 ////คือเพราะงั้น

ไม่ต้องวิ่งหนีพี่แล้วนะครับ พี่เหนื่อย โดนไอ้พวกบ้านี่มันโหดใส่ด้วย...55555....”


“พี่ทินคะ ที่พี่ทินจะบอกแนน....จะบอกกับหนูแนนนี่มัน....”

“เอ่อ.....ครับ....ไงก็.........55เราสองคนลองมาคบกันดูดีมั้ย”

“หา!!!!///////...........พี่ทิน!!!”

“แหะ..//////”

“จริง!!!!!”

“อ่า....ครับ!”

“เฮ้ยพี่ทิน!!!!!!!/////พี่ทินขะขะขะข ขอหนูแนน!~”

“ก็...ถ้าหนูแนนจะไม่เลิกชอบคนอย่างพี่ก่อนนะ”

“ไม่ค่ะ! อึก! คือ//// ม หมายความว่า!! ไม่เลิกชอบแน่นอนค่ะ!!!

หนูตกลง! ตกลง........คะ....ค่า!!!!!!”


หนูแนนตอบอย่างไม่ต้องคิด ถึงจะมีคิดนิดนึงว่าเธอฝันไปรึเปล่าก็เถอะ

แต่คำตอบคือตกลงแน่นอน



นิกกี้แทบไม่อยากเชื่อสายตา แต่ที่เห็นคือหนูแนนกระโดดกอดคอทินกรด้วยความดีใจ

“เฮ้ย.......... เกมส์พลิกว่ะ!”

คราวนี้คนที่เหวอ เอ๋อ กลายเป็นเพื่อนๆทั้งหลายไป แต่แค่ไม่กี่อึดใจทุกคนก็เฮลั่น

ด้วยความดีใจเป็นที่สุด



ยัยแม่มดมันได้แฟนแล้วโว้ยยยยยยยยยย!



........................

..........


...


******************************************








หลังจากเลิกงานมีทติ้งแฟนคลับจบลง เอสก็ไปให้สัมภาษณ์เรื่องหนังใหม่ที่สถานีวิทยุชื่อดัง

กว่าจะเสร็จงานก็มืดค่ำ....


บรื้นนนนนนนนนน................ ดาราหนุ่มหน้าหล่อขับรถออกจากตึกใหญ่ของสถานี

ด้วยอามรณ์ดีสุดๆ... เปิดเพลงประกอบหนังที่ตัวเองเล่นแล้วฮัมเพลงตามไปด้วย

มือไม้เคาะพวงมาลัยรถเบาๆเป็นจังหวะตลอดทาง..... เอสร้องเพลงแล้วก็ยิ้มคนเดียว...

วันนี้ที่งานมีทติ้งแฟนคลับ... เจ้าหนวดดำน่ารักที่สุด//////


ตรื้ดดดด~~~ตรื้ดดดด~~~~ ….เสียงโทรศัพท์ดัง

เอสใส่หูฟัง แล้วรับสาย...จากผู้จัดการส่วนตัว

“ฮัลโหลครับพี่?”

“ไอ้เอสชั้นลืมบอกแกไป พรุ่งนี้พี่นกจากนิตยสารผู้หญิงต้องรู้ เขาขอคิวสัมภาษณ์

แกกับน้องลูกตาลนะ จะไปหาแกที่กองถ่ายพี่ผึ้ง พี่ลัดคิวให้เองแหละนัดกับเขาแล้ว”

ลูกตาลคือนางเอกหนังเรื่องล่าสุดของเอส และวันรุ่งขึ้นเธอจะมาเป็นแขกรับเชิญ

ของละครซิทคอมที่เอสเล่นเป็นพระเอกอยู่ประจำ


“55ได้อะไรเป็นของเซ่นล่ะพี่”

“ไอ้บ้า! ชั้นไม่ใช่ผีนะยะ ไม่ต้องสู่รู้หรอกน่า เอ้อแล้วนี่ออกจากตึกมารึยัง!?”

“ออกมาแล้วพี่ ทำไมเหรอ?”

“โธ่เอ๊ย! เสียดายลืมให้แกย้ำตาเอกโรจน์ วันนี้มันมาจัดรายการคลื่นกู๊ดทามดีเรดิโอพอดี๊!

มันยืมเตาอบบ้านชั้นไปน่ะสิ ที่ไปอัดรายการทีวีคราวก่อน ของบ้านมันเสียมันยังไม่คืนเลย”

“โธ่เดี๋ยวพี่เขาก็คืนพี่เองแหละพี่โอบ จะบ่นทำไมแก่ใหญ่แล้ว พุงไม่ยุบเพราะงี้”

“หืมไอ้บ้า หยุดปากเสียไม่ได้สักวันเลยนะแก!/////*//เอ้อๆชั้นนึกออกอีกเรื่องแล้ว

เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ่ายละครเสร็จแล้วตามชั้นไปลองชุดสูทที่จะใส่ไปงานเมขลาล่อแก้วด้วยนะ”

“ได้ครับ ได้คร้าบบ..55”

“..เฮ้อ...เออ แล้วนี่ถึงบ้านรึยังเอส มาหาอะไรกินกันมั้ย มาเจอชั้นที่..”

“โอ๊ยพี่ไม่ไปหรอก55”

“อ้าว.....เหรอ...ตามใจ... เอ้อไอ้เอสรู้เรื่องข่าวของแกกับน้องลูกตาลรึยัง”

“ข่าวอะไรครับพี่?ไม่เห็นมีใครบอกผมเลย”

“ก็พี่นกบอกชั้นก่อนน่ะสิยะ หนังสือออกพรุ่งนี้รับรองต้องดังแน่”

“ข่าวกิ๊กกัน ดันหนังน่ะเหรอ555ช่างมันเถอะก็เหมือนทุกทีแหละพี่..”

“หึเป็นอะไรของแกเอส? ฟังเสียงร่าเริงเกินพิกัดนะยะวันนี้….อ๋อ..หรือว่า

ทำใจเรื่องน้ำได้บ้างแล้วสิ! ดีแล้ววว..อุ้ยโทษทีนะที่พี่พูดถึง...หึ..”

“ทำใจอะไรครับ555 พี่รู้อะไรมั้ย วันนี้น้ำเขาไปหาผมที่งานมีทติ้งด้วยล่ะ! คึคึคึ//////”

“ห๊า!!!?||||||||||||| แกว่าไงนะ!!!?”

โอบร้องตกใจจนเอสสะดุ้ง แต่ดาราหนุ่มก็คุยฟุ้งต่อเหมือนอยากอวด


“อู๊ย~เสียงเบาๆหน่อยก็ได้พี่...หึหึ น้ำเขาน่ารักเป็นบ้าเลย สงสัยทนคิดถึงผมไม่ไหว

แผนถอยห่างของผมคงได้ผล555 ///// วันนี้เขาแกล้งปลอมเป็นแฟนคลับผมด้วยนะ55

ตลกชะมัดเลยพี่น่าจะได้เห็นนะ5555 คิดว่าผมจะจำแฟนตัวเองไม่ได้รึไง55ขำชะมัด”


โอบได้ฟังความจริงก็ฉุนกึกขึ้นมาทันที ท่ามกลางเสียงเล่าเรื่องระรื่น ระริกระรี้ของเอส

ที่ยังฝอยเรื่องน้ำไม่ยอมหยุด ผู้จัดการสาวใหญ่ต้องตัดบทขอวางสายไปอย่างขัดใจ

...นี่มันไม่ใช่ที่ตกลงกันเอาไว้นี่! ก็สั่งว่าห้ามเข้าใกล้เด็ดขาดแล้วไง!!

ทำไมถึงยังแอบไปหากันอย่างนี้นะ!!!

แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เอสถึงจะตัดใจจากน้ำได้!!!!


ยิ่งคิดมันก็ยิ่งผิดแผน ยิ่งโมโหเจ้าดาราหน้าหล่อในสังกัดที่ชอบสร้างปัญหานัก

คนรักของมันยังไม่เลิกตอแยอย่างที่เธอวางแผนไว้ เห็นทีคงวางใจไม่ได้เสียแล้ว!


ไวเท่าความคิดโอบรีบออกจากบ้าน ขับรถไปหาน้ำที่บ้านเดี๋ยวนั้น..


.....................................

......................

.........