ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )  (อ่าน 287852 ครั้ง)

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
แปดจุดสี่.....สิ้นสุดการรอคอย





“เดย์  พี่ว่าเราน่ะพักผ่อนบ้างเถอะนะ  เฝ้ายายมาทั้งคืนแล้ว  ไม่คิดจะหาอะไรรองท้องบ้างเลยรึไง....”

ชายหนุ่มที่อยู่เป็นเพื่อนเดย์ตลอดทั้งคืน  เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง  ตั้งแต่เกิดเรื่องเด็กคนนี้ก็เอาแต่เงียบมาตลอด  ไม่ยอมกินยอมนอน  หนึ่งคืนผ่านพ้นไปจนเช้า....แต่เดย์ก็ยังคงนั่งอยู่อย่างนั้น  ทั้งที่เพลียและอ่อนล้าจากการโหมซ้อมดนตรีอย่างหนักมาตลอดอาทิตย์  แต่จิตใจกลับสั่งให้ร่างกายนั้นแข็งขืน  ดวงตากลมโตหรี่ปรือด้วยความง่วง  แต่ก็ยังคงจับจ้องไปที่หญิงชราที่กำลังหลับใหลบนเตียงสีขาว  มีสายน้ำเกลือ  และสายอ๊อกซิเจนระโยงรยางค์.....อย่างไม่อาจละสายตาได้


ยาย.....รีบตื่นขึ้นมาคุยกับเดย์ซะทีสิ....ยายจ๋า


“นี่แม่หนู  อย่าบอกนะว่านั่งเฝ้าแม่ฉวีทั้งคืน  ตายแล้วนังเด็กคนนี้  ถ้าเธอเป็นอะไรไปอีกคนพวกชั้นคงจะต้องเป็นบ้าแน่ ๆ”  คุณยายลัดดาและเพื่อนอีกสอง  ที่เพิ่งมาถึง  เอ่ยตำหนิเดย์ด้วยน้ำเสียงดุ ๆ ปนห่วงใย  เมื่อเปิดประตูห้องคนป่วยเข้ามาเจอสภาพของหลานสาวสุดที่รัก  ไม่ต่างจากซากศพ

“พี่ต้น.....เดย์ฝากพี่ต้นกลับไปเอาของใช้ที่ห้องได้มั้ยคะ”  แขนที่อ่อนล้า  ยื่นกุญแจส่งให้ชายหนุ่ม  ต้นรับมาอย่างเสียไม่ได้  ถ้าเป็นสถานการณ์อื่น  ชายหนุ่มคงต้องลงมือบังคับขู่เข็ญ  นมที่เจาะเอาไว้ให้ตั้งแต่เย็นวาน  ป่านนี้คงจะบูด  เนื่องจากผู้รับไม่ยอมแตะต้อง....

“กินอะไรซะเดย์  ยายเดย์คงไม่อยากเห็นเดย์เป็นแบบนี้หรอกนะ”
“นังหนู  เธออยากกินอะไรพวกฉันจะหามาประเคนให้  อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้เลยนะ  หรืออยากจะนอนก็นอนเสียเถิดคนดี  ถ้าแม่ฉวีเกิดฟื้นขึ้นมา  ไม่ต้องเป็นห่วง  ฉันจะปลุกหนูเอง”  คุณยายวันเพ็ญเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาบ้าง  ด้วยสำเนียงอักขระที่ชัดถ้อยชัดคำ  อย่างที่ครูแก่ ๆ วัยเกษียญคนหนึ่งพึงจะเป็น  คุณยายทั้งสามต่างก็รักและเป็นห่วงเธอ  เหมือนเป็นหลานแท้ ๆ ร่วมสายโลหิต  เหมือนที่พวกเธอรักกันอย่างพี่น้อง...เดย์ยิ้มเจื่อน  ก่อนจะผงกศรีษะรับคำ

“ค่ะยาย....”
“พี่จะรีบไปรีบกลับก็แล้วกันนะ”
“ค่ะพี่ต้น”

.
.
.
.
.

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจัดเตรียมข้าวของที่จำเป็นลงกระเป๋าเป้ใบใหญ่




“ไงไอ้ตี่”
“มึงอยู่ไหน”
“ห้องน้อง  น้องให้มาเอาของ  มีอะไรรึเปล่า  เสียงมึงดูเหมือนมีเรื่องไม่ดีเลยนะ”

ก็ไม่บ่อยนักหรอกนะ  ที่คนทะเล้นขี้เล่นอย่างนายตี๋  จะทำสุ้มเสียงแบบนี้  เสียงที่เดาได้เลยว่าต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีเอามาก ๆ เป็นแน่แท้  ชายหนุ่มรู้สึกเครียดขึ้นมากะทันหัน  แม้จะยังไม่ได้ยินอะไรก็ตาม....

“ก็ไม่ดีน่ะสิ  เมื่อเช้านี้กูไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามคนที่ตึกนั้นดู  เค้าบอกว่ามีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ บางคนก็บอกว่าเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่า  คงเพราะเป็นคนแปลกหน้าน่ะ  คนแถวนั้นเลยสะดุดตา  มีคนเห็นเด็กนั่นป้วนเปี้ยน  ลับ ๆ ล่อ ๆ อย่างผิดสังเกต  ช่วงที่เราอยู่กันที่งานน่ะ...”
“น้องพีท....”
“กูไม่รู้.....ว่าจะใช่มั้ย  แต่น้องเค้าก็ไม่น่าจะทำถึงขนาดนี้  เรื่องมันไร้สาระมากๆเลยนะเฮ้ย....”
“ตายแล้วเดย์.....ตี๋....ตอนนี้มึงอยู่ไหน”
“กูกำลังจะไปหาพวกมึงที่โรงพยาบาล....ใกล้จะถึงแล้ว  ทำไมอ่ะ....”
“รีบหน่อยนะเฮ้ย  ที่นั่นมีแต่เดย์กับพวกคุณยาย”


ชายหนุ่มกดวาง  ก่อนจะหอบหิ้วสัมภาระออกมาจากห้องอย่างรีบร้อน  สังหรณ์ใจขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ว่าเรื่องร้าย ๆ กำลังจะเกิดขึ้น.....



อย่าเป็นอะไรนะ....ไอ้โยกเยกของพี่.....พี่ไม่ยอมให้ใครทำร้ายเราเด็ดขาด
.
.
.



แต่ก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสายไปเสียแล้ว




“อะไรนะ.....น้องหายตัวไปงั้นเหรอ”  สัมภาระของเจ้าเด็กโข่งถูกปล่อยลงกับพื้น  ต้นซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง  ถึงกับนึกเกลียดสังหรณ์ของตนขึ้นมาตะงิด ๆ เมื่อเปิดประตูเข้ามาพบกับสีหน้าตื่น ๆ ของเพื่อนตี๋และบรรดายาย ๆ  สีหน้าที่ค่อยจะสู้ดีของทุกคน  ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกแน่ใจ  ว่าจะต้องเกิดเรื่อง....

“เออ.....พอกูมาถึงไอ้น้องเดย์มันก็ไม่อยู่แล้ว”
“นังหนูมันบอกว่าจะลงไปหาอะไรทานข้างล่าง  พวกเราก็เลย.....นี่จะบอกได้หรือยังว่ามันเรื่องอะไรกัน”
“เดย์กำลังถูกปองร้ายครับ   ตี๋มึงคอยดูทางนี้นะ  กูจะออกไปตามหาน้อง.....”
“กูไปด้วย  ปู่ดูแลสาว ๆ ด้วยนะครับ  ตี๋จะออกไปช่วยไอ้ต้นตามหาน้อง”


หนึ่งชายชรากับอีกสามดรุณีวัยเกษียญตกปากรับคำอย่างเป็นมั่นเหมาะ  แล้วเด็กหนุ่มทั้งสองก็พร้อมใจกันออกไปตามหาน้อง....



ต่อให้เป็นเด็กคนนั้น  แต่ถ้าบังอาจแตะต้องคนของเขาล่ะก็.....ชายหนุ่มไม่มีวันยกโทษให้  ต่อให้ต้องฆ่าคนก็ตาม



ต่อให้เป็นเด็กคนนั้น  แต่ถ้าบังอาจทำร้ายคนที่เพื่อนกูรักล่ะก็.....มึงโดนสั่งเก็บแน่ไอ้เด็กบ้า
.
.
.
.
.

“นิ่ง ๆ สิ”






น้ำเสียงนั้นเฉียบขาดจนเกินกว่าจะเป็นการออกคำสั่ง  ขณะที่คนถูกมัดนั้นดิ้นขืนสุดชีวิต  ศรีษะของเด็กหนุ่มโขกกับกระจกอย่างแรง  จนน่ากลัวว่ากระจกจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ





“ทำแบบนี้มันลักพาตัวกันชัด ๆ”


ชายหนุ่มผู้ทำหน้าที่สารถีหันมาเอ่ยเสียงอ่อย  เขาไม่ได้มองทางหรือมีสมาธิจดจ่ออยู่กับการขับรถเลยด้วยซ้ำ  จะทำแบบนั้นได้อย่างไรเล่า  ในเมื่อมีอีกคนที่ทั้งส่งเสียงกรีดร้องอื้ออึง  แม้ว่าปากจะผูกมัดอย่างแน่นหนา  แต่เสียงที่รอดช่องว่างออกมานั้น  ช่างป่วนประสาทเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด


กำปั้นของอีกคนที่นั่งอยู่เบาะหลังซัดเข้าที่ใบหน้าและลำตัวของเหยื่อที่เอาแต่ดิ้นขืน  หมัดหนัก ๆ ประเคนใส่เต็มแรงที่เบ้าตาข้างหนึ่ง  เลือดสีแดงไหลทะลักออกมาจากโพรงจมูกเล็ก ๆนั่นเหมือนกับน้ำก๊อก  แต่แล้วก็ถูกกระดาษทิชชู่ปั้นเป็นก้อนอุดเอาไว้  ก่อนที่มันจะไหลออกมาจนหมด...

“รวมข้อหาทำร้ายร่างกาย  กับฆ่าคนตายไปด้วยละกัน....หึ  อย่าเพิ่งรีบตายล่ะ  ไม่ใช่ที่นี่”
“อีตุ๊ดมึงทำกูกลัวนะเฮ้ย”
“ถ้ากลัวก็กลับไปเลยเจ.....”



ชายหนุ่มคือพยานสำคัญในวันที่เกิดเหตุ  แต่ถึงกระนั้น...ต่อให้ไม่มีรุ่นพี่ที่แสนดีอย่างนายต้นคอยเฝ้าตลอดทั้งคืนก็ตามที  เดย์ก็คงหาจังหวะออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ  จะทิ้งให้ยายอยู่แบบนั้นได้อย่างไร  จิตใจของเดย์ในตอนนี้  มีแต่ความหวาดผวาเกินกว่าจะไว้ใจอะไรได้อีก  ใครจะรู้ว่าคน ๆ นั้นอาจจะย้อนกลับมาพรากสิ่งที่เธอรักไปอีกครั้งก็เป็นได้


“รู้มั้ยว่าวิธีจบปัญหาคืออะไรพีท....ระหว่างเรา  ใครซักคนต้องตาย  ต่อให้ยายฟื้นขึ้นมา  ชั้นก็คงไม่อาจทนใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกแบบนี้ได้หรอก  จนกว่าจะเห็นแกตายไปเสีย  แกเข้าใจใช่มั้ย!!!”

มือเรียวจิกขยุ้มเส้นผมดำสลวยที่เริ่มจะยาวไม่เป็นทรงของเด็กหนุ่มที่ถูกมัด  ดวงตาของอีกคนนั้นเต็มไปด้วยโทสะไม่ต่างกัน

“เดย์....หยุดเถอะ  เดี๋ยวมันก็ตายขึ้นมาจริง ๆ หรอก”

เสียงทุ้มนั้นทำให้เดย์ยอมคลายมือออกจากลำคอขาว ๆ นั่น  ก่อนจะหันมาจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

“ทำไมถึงไม่ช่วยยายของชั้น  แกบอกว่าแกเห็นมัน  แต่ทำไม”
“บ๊ะ....กูบอกไปสองครั้งแล้วนะ  ว่ากูแค่ขับรถสวนกับมันเฉยๆ ตอนไปถึงห้องมึง  ยายมึงก็ถูกพาไปโรงพยาบาลแล้ว....”
“ขอโทษที  ชั้นเบลอนิดหน่อย”
“หลับไปก็ได้นะ”
“เรื่อง?”
“แล้วนี่มึงจะเอายังไง  คงไม่ได้จะฆ่ามันจริง ๆ ใช่มั้ย”
“แกแค่ขับไปส่งก็พอ  ที่เหลือชั้นจัดการเองได้  ไม่ให้แกลำบากไปด้วยหรอกเจ”

ชายหนุ่มขนลุกกับแววตาคู่นั้น  จำได้ดีตอนเหตุการณ์ปลุกปล้ำในห้องน้ำชายที่มหาวิทยาลัย  วันที่เจ้าหล่อนควักเอาคัตเตอร์ขึ้นมาจ่อที่พุงของเขา  รอจะเสียบอยู่ทุกขณะ  จำได้ดีกับความบ้าคลั่งเมื่อครั้งที่เขานั้นหน้ามืดตามัว  หลงใหลเด็กหนุ่มคนที่ถูกมัดเอาไว้...

“หึหึหึ.....พีท.....ทั้งที่แกมีทุกอย่างแท้ ๆ ทำไมนะ....ทำไมไม่ปล่อยชั้นไปซะ  ทำไมต้องตามราวีกันแบบนี้  ชั้นไปทำอะไรให้แกโกรธแค้นนักหนา....”
“คึคึคึคึ”






เสียงหัวเราะฟังอู้อี้ในลำคอ  กับแววตาเย้ยหยันที่จ้องมานั้น  ทำให้เดย์เหย่บันดาลโทสะขึ้นมาอีกครั้ง.....แต่ดูเหมือนว่าชกลงไปเท่าไหร่  อีกคนก็ยังไม่ยอมหยุดเสียงหัวเราะเสียที....
.
.
.
.



มันเป็นชายหาดที่โล่งและเวิ้งว้างที่สุด  ราวกับหลุดออกมาจากภาพเขียนที่หมองหม่น  เวลานั้นเข้าสู่ช่วงพลบค่ำ  เห็นเพียงแค่เสียงริบหรี่ตรงเส้นขอบฟ้าเท่านั้น  ขณะที่ร่างเล็กซึ่งถูกปล่อยให้เป็นอิสระ  กำลังถูกลากถูลู่ถูกังตรงดิ่งไปยังหาดทรายสีขาว  เกลียวคลื่นนั้นดูเหมือนกับกำลังกวักมือเรียกคนทั้งสองอย่างยั่วเย้า  ขณะที่ชายหนุ่มอีกคนยังคงไม่ยอมจากไปไหน



“ไปซะเจ....เดี๋ยวก็กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดหรอก”
“ไม่อีตุ๊ด.....กูไม่ไปไหนทั้งนั้น  เอาเถอะ  อยากจะทำอะไรก็ทำ  แล้วที่เหลือกูจะคอยช่วยมึงเอง  ต่อให้ต้องพามึงหนีไปแสนไกลก็ตาม....ขอแค่มึงให้โอกาสกู....”


เดย์ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังจะบอก  ร่างผอมเล็กของพีทถูกลากลงไปยังผืนน้ำ  เด็กหนุ่มดิ้นรนด้วยแรงเฮือกสุดท้าย  แต่ทุกอย่างก็ดูจหมดหวังเมื่อเขาถูกกดลงไปในน้ำทะเลสีหม่น  ความเค็มทำให้แสบตาและบาดแผล  เดย์หัวเราะทั้งน้ำตา  ก่อนจะจับร่างที่อ่อนแรงนั้นขึ้นมา  แล้วกดลงไปอีกครั้ง

“แกทำได้ยังไงพีท  กับผู้หญิงแก่ ๆ ที่ไม่มีทางสู้  ยายไม่ได้ส่งเสียงกรีดร้องบ้างหรือ.....ยายไม่ได้ร้องขอชีวิตแกรึไง ชั้นรู้ว่ายายไม่มีวันทำอย่างนั้น  เพราะยายเป็นนักสู้  แต่แกไม่ละอายใจบ้างรึไง”



เธอกรีดร้องแข่งกับเสียงดังอื้อึงของลมทะเล  คลื่นนั้นแปรปวนอย่างบ้าคลั่งไม่ต่างจากเดย์ในตอนนี้...






อีหนูเอ๋ย.....หยุดเสียทีเถอะ......อย่าทำแบบนี้เลยนะลูก


เสียงปริศนากระซิบบอกเธอผ่านสายลมที่คลุ้มคลั่ง  พีทกระเสือกกระสนขึ้นไปยังหาดทรายสีขาวอย่างยากลำบาก  ในขณะที่ยังมีโอกาส  ชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่นึกขึ้นได้ว่าจะต้องจับตัวเด็กหนุ่มเอาไว้  แม้ว่าเดย์จะไม่ได้ร้องขอให้เขาช่วยก็ตามที  แต่ดูเหมือนว่าเขาจะช้าไปเสียแล้ว


   
“อย่าหนีนะพีท” 


เดย์วิ่งขึ้นจากน้ำ  เศษแก้วหรือเปลือกหอยบาดลึกเข้าให้ที่ฝ่าเท้าเปลือยเปล่า  บนชายหาดนั้นไม่ได้มีแต่พวกเขาอีกต่อไป


“ขอเด็กคนนี้ให้ฉันเถอะหนู”
“คุณเป็นใคร?...”


ชายวัยกลางคน  รูปร่างอ้วนฉุในชุดสูทพูดกับเธอด้วยเสียงที่นุ่มนวล  แววตาของเขาถูกซ่อนเอาไว้ใต้กรอบแว่นแบรนด์ดัง  เขาไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง  หากแต่มีชายฉกรรจ์ชุดดำจำนวนหนึ่ง  ยืนอยู่ด้านหลัง  และทุกคนก็เหน็บปืนพกเอาไว้  เดย์กรีดร้องและยังคงหัวเราะทั้งน้ำตา...

“หึหึหึหึ...ให้ไม่ได้หรอก.....ชั้นให้คุณไม่ได้  มันเป็นของชั้นแล้ว  คนเลว ๆ อย่างมันสมควรแล้วที่จะต้องตาย  อย่าได้มีชีวิตอยู่เพื่อฆ่าใครอีก.....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“แล้วหลังจากนั้นหนูจะทำอย่างไรหืม ?  หนีหัวซุกหัวซุน  พร้อมกับคำว่าฆาตกรประทับอยู่กลางหน้าผากของหนูอย่างนั้นหรือ  หนูยังเด็กนะ  ฉันพอจะรู้เรื่องของหนูมาบ้าง  แต่มันคุ้มแล้วหรือที่จะทำแบบนั้น”
“คุณไม่เข้าใจ....ไม่มีใครเข้าใจจนกว่าจะได้สูญเสียสิ่งที่เรารัก  แล้วชั้นก็กำลังจะสูญเสีย....คนที่ชั้นรัก  ด้วยน้ำมือของคนเลว ๆ อย่างมัน  แล้วต่อไปใครล่ะ  จะต้องมีใครเจ็บอีก  ชั้นจะจบมันซะเดี๋ยวนี้  ใครก็อย่ามาขวางชั้น...”
“ถ้าเด็กคนนี้ตาย  ทุกอย่างก็จบแน่ล่ะ  เขาไม่ต้องรับรู้อะไรอีก  แล้วหนูคิดว่ามันเป็นการแก้แค้นที่เหมาะสมแล้วอย่างงั้นรึ?  มันง่ายเกินไปแม่หนูเอ๋ย....แล้วชีวิตของหนูหลังจากนั้นล่ะ?  ส่งเด็กคนนี้ให้ฉันเถอะนะ  หนูเป็นเด็กดี  หนูยังต้องมีอนาคต  ส่วนฉันน่ะแก่มากแล้ว  ทั้งแก่และก็ทำแต่เรื่องชั่ว ๆมาทั้งชีวิต  ฝากเรื่องนี้ให้ฉันจัดการไม่ดีกว่าหรือ.....ฝากให้คนชั่วอย่างฉัน  จัดการคนชั่วคนนี้เถอะนะ”


ชายหนุ่มชุดดำคนหนึ่งกระชากตัวพีทขึ้นจากพื้น  เด็กหนุ่มจ้องมองไปรอบ ๆ ด้วยความไม่เข้าใจ  แต่แล้วทุกอย่างก็เริ่มแจ่มชัดในสมอง  ภาพของเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักอีกคนหนึ่งที่ถูกกรีดใบหน้าจนเละ  ดวงตาของพีทเบิกกว้างขึ้นด้วยความรู้สึกหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้  ชายชุดดำแทบจะไม่ต้องออกแรงอะไรเลย  เมื่อจับร่างผอมเล็กนั้นยัดเข้าไปในรถตู้สีดำ  เดย์ทำท่าจะพุ่งเข้าไปยื้อแย่ง  แต่ชายหนุ่มคนที่พาเธอมารั้งตัวเธอเอาไว้ได้เสียก่อน

“ฉันยังไม่ได้ตอบคำถามของหนูสินะ  ที่หนูถามว่าฉันเป็นใครน่ะ”


ชายวัยกลางคนยิ้ม....ยิ้มที่ดูไม่ชั่วร้าย  ทั้งที่เขาดูเหมือนคนชั่วออกปานนั้น  รอยยิ้มแบบนั้น....เป็นยิ้มที่เดย์ไม่เคยได้รับ...
“ฉันคือพ่อที่สูญเสียลูกชายยังไงล่ะ  หนุกลับไปเฝ้ายายของหนูเธอนะ  ฉันจะสวดภาวนาด้วยอีกคนก็แล้วกัน  ถ้าหากพระเจ้าจะยอมฟังเสียงสวดของคนเลว ๆ อย่างฉัน”




รอยยิ้ม.....ของคนเป็นพ่อ....





“อีกเรื่องหนึ่ง....ฉันขอโทษแทนเรื่องแย่ ๆ ที่ลูกชายฉันทำกับหนูด้วยก็แล้วกัน  เขาอยากขอโทษหนู  แต่ก็ไม่มีโอกาสเสียแล้ว  หวังว่าหนูจะอภัยให้เขานะ....ลาก่อน”
.
.
.
.
.


“นึกว่าจะโดนยิงตายกันทั้งคู่แล้ว....”

ชายหนุ่มเอ่ยขัน ๆ หลังจากที่คนพวกนั้นไปกันหมดแล้ว  ทั้งคู่ก็ทรุดลงนั่งบนผืนทรายอย่างหมดอาลัยตายอยาก.....โดยเฉพาะเดย์  ความเจ็บปวดจากแผลที่ถูกบาด  เริ่มปรากฏขึ้น  เดย์ปวดแผลตุ่บ ๆ แม้ว่าจะพยายามไม่สนใจกับมันก็ตาม....
“รู้จักเค้ามั้ย.....ลุงคนนั้นน่ะ”
“รู้สิ.....เสี่ยฟง....หรืออาฟง...คนมีอิทธิพลนะนั่น  ดาร์คสุด ๆ”
“เค้าเป็นอะไรกับอีพีท.....ผู้ชายอีกคนที่โดนปั่นหัวรึไง”
“พ่อของแยม  มึงไม่ได้ดูข่าวบ้างเหรอ  ออกจะดัง.....ลูกชายเสี่ยแกถูกฆาตกรรมคาห้องหรู  ทั้งห้องเต็มไปด้วยคราบอสุจิ....เป็นการตายที่ทุเรศมาก  คนเป็นพ่อ  แถมยังใหญ่คับแผ่นดินขนาดนั้น...ตามล่าหาตัวคนทำแทบพลิกแผ่นดิน”
“แยมคือใครวะ”
“อุ๊บ๊ะอีห่านี่”
“เจ.....ขอบใจนะที่รั้งกันเอาไว้  เกือบโดนยิงกบาลแล้วมั้ยนั่น”
“เพิ่งจะคิดได้เรอะ”
“หึหึหึ”
“ยกโทษให้กูนะตุ๊ด.....ยอมรับเลย  ว่าตอนมึงโกรธ  น่ากลัวชิบหาย”
“ก็ยกโทษให้ไปตั้งนานแล้ว....ไม่จำ!!!!”
“เป็นแฟนกันนะ”
“ให้ถึงวันโลกแตกก่อนเถอะย่ะ”


เดย์เองก็อ่อนล้าเต็มที  ชีวิตของเธอเจอแต่เรื่องเลวร้ายติดกันจนไม่อาจฝืนได้อีก  เธอหัวเราะขื่น ๆก่อนที่จู่ ๆ ก็ฟุบลงกับแผงอกหนาของชายหนุ่มอย่างเหมาะเจาะ



“พักเถอะนะ  มึงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”


เจลูบหัวเปียก ๆ ของคนในอ้อมอก  ชายหนุ่มอุ้มช้อนร่างผอม ๆ นั้นขึ้น  ก่อนจะพาแม่แมวป่วยกลับเข้าไปในรถป้ายแดงของตน  ที่เพิ่งจะถอยมาใหม่







ต้องทำให้หมอนี่อบอุ่นและสบายตัวที่สุด  ก่อนจะแข็งตายไปเสียก่อน….
.
.
.
.
.
.
To be con

ถามหน่อยว่าบกสรุปแบบนี้โอเคมั้ย  ถ้าไม่จะได้แต่งตอนนี้ใหม่  ไม่ถนัดฉากบู้หรืออะไรที่ซับซ้อนมาก ๆ ก็เลยตัดตรงช่วงลักพาตัวพีทออกไปเลย  เอาเป็นว่าถ้ามาตรงไหนที่มันขัด ๆ ก็ติชมกันมานะคะ.....



แบบว่าตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้วนะ  อิอิอิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-05-2012 23:45:08 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
แยมตายจริงๆด้วย มันก็ clear หมดแล้วนะ
แต่ในใจก็อยากเห็นเสี่ยทรมานพีทมันอ่ะ

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1
สมน้ำหน้าพีท ตายๆไปซได้ก็ดี  :m31: :m31: :m31: :m31:

แค้นมากกกกกกกก

 :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ yingza2010

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
โธ่ คุณพี่~ TT
แอบย่องมาตอนตีสอง ดีนะที่น้องยังไม่หลับ....
เสี่ยขา~ อย่าถูกอีพีทปั่นหัวนะเฮ้ย!!
ห้ามถูกมันยั่วจนลืมว่าต้องฆ่ามันให้หนูแยมเด็ดขาด!!
จัดการแม่งให้ตายไปเลย~~!! (เหมือนจะโรคจิต =[ ]='')
ปล. รักดิสคนข้างบนอ่ะ(เกี่ยวมั้ย?)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-05-2012 03:58:13 โดย yingza2010 »

ออฟไลน์ fastation

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-3
แล้วเจจะเอาเดย์ไปคืนให้พวกต้นไหม ? รึว่าจะพาหนีไปเลย แล้วไอ้ที่บอกจะทำให้ร่างกายอบอุ่นนี่ทำยังไงอะ -.,- (หื่นส่งท้าย)

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
แบบนี้กำลังดีเลยค่ะ  ไม่ดูโหดร้ายไป!?เพราะให้แค่พอรู้ว่าพีท

จะเจอกับอะไรบ้างน่ากลัวแค่ไหน  รอตอนสุดท้ายค่ะ

บวกเป็ด

ออฟไลน์ sweetyYY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-9
ทำไมอีะีทมันร้ายขนาดนี้!!!!!!!!!!!!!!!!

น้องเดย์อย่าเศร้านะลูก ทำใจดีๆไว้

นังนี่มันต้องไม่ตายดี

ออฟไลน์ eastwind

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-4

ออฟไลน์ ทิวลิปสีส้ม

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-0
ตัดไปเลยก็ดีค่ะเราเองก็ไม่อยากจะรู้เรื่องพีทเท่าไหร่
จะเป็น จะตาย จะอะไรก็ช่าง ช่างมันเถอะ อย่าไปกล่าวถึงมันอีกเลย
จงหายไปซ้าาาาาาาา

ว่าแต่?? !! ทำให้ร่างกายอบอุ่นและสบายตัวที่สุด!!!???  :o
กรี๊ดดดดดดด
คิดนะเนี่ยๆ ฉันคิดนะเฮ้ย อิเจ้ ฉันคิดนะเฮ้ย...ฉันคิดว่า...


"พี่ต้นรีบมาเร็วๆ นะ!!!"
ไม่งั้นเดย์แหย่ไม่รอดแน่ 55555555  :haun5:

ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ na_near

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 971
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
แอบสงสารเสี่ยฟง  ถึงจะชั่วยังไง แต่ในฐานะพ่อคนหนึ่งแล้วเสี่ยไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย...
สงสารแยม  ถ้าไม่รู้จักกับพีท  ไม่กลับไปแก้แค้นไปยุ่งกลับพีทอีก คงไม่ต้องลงเอยอย่างนี้  ไปสู่สุขติเถอะนะ

ไว้อาลัยให้นังพีท  ไปแล้วไปลับอย่าได้กลับมาเลยนะหล่อน  ต่อให้เจออะไรยังไง
 มันก็เป็นเพราะหล่อนทำตัวเองทั้งนั้นแหละอย่าได้ไปโทษใครเค้าอีกเลย  ....

เรื่องของพีทต่อไปยังไงก็ไม่อยากรับรู้แล้วปล่อยไปตามทางกรรมของหล่อนเถอะ

มาสนใจเรื่องเดย์เหย่ดีกว่า^^  เป็นห่วงยายยังจัง อยากให้ยายฟื้นสักที
ลุ้นว่าอิเจจะเอาเดย์เหย่มาคืนพี่ต้นไหม  พี่ต้นจะตบตีกับอิเจแย่งเดย์กันยังไง
พี่ตี๋จะลงเอยกับใคร (หวังว่าคงไม่ใช่อิเจนะ ไม่งั้นเรื่องนี้คงพลิกเกิ๊นน)

รอตอนต่อไปนะค่ะ จริงๆไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย แต่ยังไงก็ต้องจบอยู่ดีสินะ
 เฮ้อ :เฮ้อ:  ใจหายเลยนะเนี้ยะ

ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องดีๆ และแง่คิดดีๆ

premkoe

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
เห้อ!!..........พูดอารายไม่ถูก มานT^T

ไม่ต้องแต่งใหม่แว้ว มานดีแว้ว

อย่าลืมมาต่ออีกนะคับ รอนะT^T

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
เจ 555555 น่ารักขึ้นนะ
จะผิดไหมถ้าแอบเชียร์
จร้าจบแบบนี้ก็ดีแล้วนะ
รอตอนหน้าจร้า

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15

¡ииσcэиτ

  • บุคคลทั่วไป
ชายวัยกลางคนยิ้ม....ยิ้มที่ดูไม่ชั่วร้าย  ทั้งที่เขาดูเหมือนคนชั่วออกปานนั้น  รอยยิ้มแบบนั้น....เป็นยิ้มที่เดย์ไม่เคยได้รับ...
“ฉันคือพ่อที่สูญเสียลูกชายยังไงล่ะ  หนุกลับไปเฝ้ายายของหนูเธอนะ  ฉันจะสวดภาวนาด้วยอีกคนก็แล้วกัน  ถ้าหากพระเจ้าจะยอมฟังเสียงสวดของคนเลว ๆ อย่างฉัน”




รอยยิ้ม.....ของคนเป็นพ่อ....

แอบร้องไห้กับช่วงนี้ล่ะ

ตอนแรกตกใจนึกว่าพีททำอะไรเดย์
ไม่สงสารพีทเลย เอาให้มันหนักๆเลยนะ
(แอบกลัวว่าเดย์จะเป็นบ้าไปอีกคน)

little_nok

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ miwmiwjung

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
ถึงจะรู้ว่าเป็นคนไม่ดี เเต่ก็อดเศร้าไม่ได้เลยค่ะ

ขอให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดีนะคะ ใครทำอะไรไว้ก็ตามนั้นค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
ดีนะที่เสี่ยมาซะก่อนไม่งั้นเดยเหย่จะกลายเป็นฆาตกรไปจริงๆ ไหมเนี่ย...

ตอนนี้เจดูแมนมากอ่ะ ฮาๆๆ

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
แบบนี้ก็ดีนะ แต่สงสารแยมเหมือนกัน พีทนี่เลวมาก :beat:
จนถึงตอนนี้ก็ยังคงสงสัย...ใครเป็นผู้ครองหัวใจแม่เดย์เหย่กันนะ :serius2:

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
ได้มาอ่าน 2 ตอนรวด  สะใจดีพิลึก  ทีแรกเริ่มสงสารพีทขึ้นมานิดๆ แต่พอมาอ่านตอนที่ทำร้ายยายให้อภัยไม่ได้แล้ว  แล้วแถมอยากจะเห็นความเจ็บปวดแบบที่ไม่อยากอยู่อีกแล้ว  เอาให้จำไปถึงชาติหน้าเลย 

ออฟไลน์ น้ำชา เย็นๆ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
มันเศร้านะ แต่ชั้นยังเชียร์พี่ต้นะ ชั้นไม่ให้เดย์เป็นแฟนกับเจเด็ดขาด

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ตอนสุดท้าย  บทสรุปของน้องโยกเยก




“ยายจ๋า....เดย์ไปคราวนี้คงอีกหลายวันกว่าจะกลับ  ยายต้องกินให้มาก ๆ นะจ๊ะยายจ๋า...”  แม่นางโยกเยกในชุดหนังสูทสีดำเข้ารูปกับสัมภาระ  เอ่ยล่ำลาหญิงชราที่นั่งอยู่บนรถเข็น....


หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายในวันนั้น  เวลาก็ล่วงเลยผ่านไป  จนเกือบจะครบรอบสองปี  ในวันที่หญิงชราถูกทำร้าย...


ยายของเดย์ไม่ได้อยู่ที่แฟลตหลังนั้นอีกแล้ว  สองยายหลานย้ายนิวาสถานมาอยู่กับสาวโสดสุดเปรี้ยว  เลดี้แอล....เลดี้แอลเลิกรากับคุณปู่ของนายตี๋เมื่อต้นปีนี้เอง  ทั้งคู่ตกลงเป็นแค่เพื่อนกัน  และไปมาหาสู่กันเป็นบางครั้งในฐานะเพื่อน

“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกนังหนู  ฉันกับเพื่อน ๆ จะคอยดูแลแม่ฉวีเอง  เต็มที่กับทัวร์คอนเสิร์ตเถอะจ้ะ  พวกฉันจะนั่งดูดีวีดีของพวกเธอไปพลาง ๆ ระหว่างที่เธอไม่อยู่....แม่ฉวี  หลานของเราโตเป็นสาวแล้วนะ  สวยแล้ว  หลานกำลังจะไปร้องเพลง  โบกมือลาหลานก่อนสิ”


เลดี้จับมือของคุณยายฉวีโบกไปมา  เดย์มองเห็นหยาดน้ำตาในแววตาของหญิงชรา  เด็กหนุ่มหมุนตัวกลับแล้วตัดใจเดินออกมาจากห้องนั้น  ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ได้ออกเดินทางกันเสียที....


หลังจากเหตุการณ์วันนั้น....หญิงชราฟื้นจากนิทรา  แต่ก็ไม่สามารถเดินเหิน  หรือพูดคุยได้เหมือนเก่า  สมองได้รับความกระทบกระเทือน  และร่างกายของหญิงชราก็บอบช้ำเกินไป  การฟื้นคืนจากหลับใหลได้ในครั้งนั้น  แพทย์เองก็ยังบอกว่าเป็นปาฏิหาริย์


“ไป.....ไอ้น้องเดย์”
“ไม่ร้องนะครับไอ้โยกเยกของพี่”

ทั้งสองหนุ่มในชุดสูทเหมือนกัน  ยืนรออยู่ด้านนอก  วงของพวกเขาเริ่มจะมีชื่อเสียง  และเป็นที่รู้จัก  จนทำให้ค่ายเพลงอินดี้เล็ก ๆ นั้น  มีนักร้อง  ศิลปิน  นักแต่งเพลงหัวใจรักอิสระแวะเวียนเข้ามาออดิชั่นกันไม่ขาดสาย  แต่ทางค่ายก็ยังคงบริหารงานแบบตามใจศิลปินอยู่ดี  แผ่นตัดของพวกเขาจากอัลบั้มชุดแรก  กลายเป็นของหายากที่นักฟังต่างก็เพลงควานหา....

เดย์เองก็ไม่ใช่เด็กผู้ชายขี้อายเก็บกดอีกต่อไป  คนขี้แพ้ในวันวาน  ลุกขึ้นมายืนหยัดต่อสู้ด้วยหัวใจที่เข็มแข็ง  และด้วยกำลังใจจากคนรอบข้าง  ทำให้ดักแด้แสนอัปลักษณ์  กำลังเติบโตเป็นผีเสื้อแสนสวย....


รถตู้ของวงค่อย ๆ ขับเคลื่อนออกจากคอนโดของเลดี้แอล....พวกเขายังคงต้องตะเวนทัวร์  เพื่อโปรโมทเพลงจากอัลบั้มชุดใหม่....อันที่จริงยอดขายที่ค่อนข้างมากจากชุดที่แล้ว  มากพอที่จะทำให้วงของพวกเขาได้ถ่ายทำเอ็มวีดี ๆ สักตัวหนึ่ง  แต่พวกเขายังคงเน้นที่เนื้องานเพลงมากกว่าภาพลักษณ์  หรือผลกำไรเหมือนอย่างแต่ก่อนอยู่ดี  เอ็มวีก็ออกมาสวยสมใจด้วยทุนสร้างที่น้อยกว่าที่คาดเอาไว้....


ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งกำลังฟังเพลงของเดย์  ขณะกำลังนั่งพักอยู่ด้านหลังแคทวอล์ค.....มุมปากของเขายกยิ้มให้กับผีพรายสุดหลอนในมิวสิควิดีโอ  ที่กำลังร่ายรำไปกับจังหวะเพลงบีทเต้นรำหลอน ๆ.....ชายหนุ่มกำลังไปได้สวยกับอาชีพถ่ายแบบ  หน้าตาแบบแบดบอย  และมัดกล้ามทรมานใจสาว  ทำให้เขาผู้นี้ถูกทาบทามจากผู้จัดละคร  ให้ไปรับบทเป็นตัวร้าย  แต่ชายหนุ่มก็ยังขอคิดดูก่อน....




“คิดถึงมึงจัง.....ตุ๊ด......จะได้เจอกันอีกมั้ยนี่”
.
.
.
.
.

[สองปีก่อน]


คนคลั่งลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจด้วยร่างกายที่ปวดร้าวอย่างหนัก ค่ำคืนที่ผ่านมา....แม่เสือสาวนอนหลับเป็นตายอย่างไม่ได้สติ  เดย์หยีตาให้กับแดดในยามเช้า  ความเจ็บปวดที่ส้นเท้า  อันเกิดจากถูกของมีคมบาดลึก  ทำให้กะเทยสาวตาสว่าง....

“แย้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”


โป๊!!!......คนสวยของเรากำลังโป๊  ร่างขาว ๆ ไม่ได้สวมเสื้อผ้าสักชิ้น  นึกอายมัดกล้ามอ่อน ๆ ของตัวเองอยู่เหมือนกัน  ถ้าจับโกนผมเผ้าให้เหี้ยนเตียนแล้วล่ะก็  เธอก็ไม่ได้ต่างจากเด็กผู้ชายปกติธรรมดาคนหนึ่งสักเท่าไหร่นัก

“ตื่นซะทีนะมึง  หลับไม่รู้เรื่อง....”
“ทำไมชั้นโป๊ยะ”
“เอ้า....ก็มึงน่ะตัวเปียก  ขืนให้นอนทั้งเปียก ๆ ที่นอนกูก็ขึ้นราสิเฮ้ย”

เดย์ขยับตัวเพื่อจะลุก  แต่ก็ถูกร่างกำยำของชายหนุ่มโถมทับ 

“ไอ้เจ....ปล่อย”
“เรื่อง....เมื่อคืนมึงหลับ  กูต้องสะกดใจเอาไว้ตั้งไม่รู้กี่ครั้ง  เพื่อไม่ให้ปล้ำมึงน่ะ  ตอนนี้มึงตื่นแล้ว  ตกเป็นของกูซะเถอะ”
“อีเหี้ยยยยยย”

หน้าผากของเดย์โขกเข้าอย่างจังกลางใบหน้าของไอ้หนุ่มเลือดร้อน  จอมหื่น....เลือดกำเดาไหลทะลัก  และชายหนุ่มก็ต้องกุมใบหน้าของตนเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด  เปิดโอกาสให้ลูกแมวเหมียวตัวยาว  ได้สวมเสื้อผ้าของตนที่กองอยู่ที่พื้น
“เจ็บนะเฮ้ย  กูอุตส่าห์ช่วยมึงนะตุ๊ด  จะไม่ตอบแทนกันบ้างเลยรึไง”
“ฝันเถอะย่ะ  ยี๋....เสื้อชั้นยังเปียกอยู่เลย  แกมีให้ยืมมั้ย”
“มีในตู้....กางเกงผูกเชือกกับเสื้อมาม่า....”
“ชั้นขออาบน้ำได้รึเปล่า”
“เออ”
“ลงไปซื้อกางเกงในกระดาษเบอร์เอ็มกับแปรงสีฟันให้ด้วยสิ”

ชายหนุ่มยัดรูจมูกของตนด้วยกระดาษทิชชู่เพื่อห้ามเลือด  ก่อนจะออกไปจากห้องอย่างหัวเสีย  เดย์ยืนมองจนกระทั่งได้ยินเสียงกระแทกอย่างแรงของประตูห้อง  ก่อนจะถอนใจอย่างโล่งอก

“อีบ้าเอ๊ย....ไหนว่าไปบำบัดมาแล้ว....ยังเหี้ยเหมือนเดิมจริง ๆ”


.
.
.
.


“เอ้ากินนี่ซะ  กูมันตัวคนเดียว  มีปัญญาหาให้มึงได้แค่นี้แหละ”
“ขอบใจนะ”

ชามมาม่าส่งกลิ่นต้มยำกุ้งหอมฟุ้งไปทั่วห้อง  มืออันสั่นเทาของกะเทยสาวเลื่อนชามร้อน ๆ นั้นมาตรงหน้า  แล้วจัดการอย่างหิวโหย
“จะเอายังไงต่อล่ะ”
“กลับไปเฝ้ายาย”
“เสียใจด้วยนะ”
“เสียใจเรื่องแฟนเก่าแกด้วยเหมือนกัน”
“เดี๋ยวกูต่อยเลยอีนี่”

ชายหนุ่มมองแม่นางโยกเยกโซ้ยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างหิวโหย  มือก็คอยเกลี่ย...คอยทัดเส้นผมเปียก ๆ ที่ตกลงมาปรกหน้า  รบกวนการกินของเจ้าหล่อน

“กูหวีผมให้นะ  มึงกินไปเหอะ”
“อื้อ”
“เดย์”
“อะไร”
“กูชอบมึงนะ  คบกับกูไม่ได้เหรอ....มึงบอกว่ามึงยกโทษให้กูแล้วใช่มั้ย  ถ้าอย่างนั้น  ก็รับกูไว้พิจารณาบ้างดิ  กูก็หล่อนะเว้ยยยย  หล่อกว่าไอ้ดำของมึงอีก....เหี้ย ๆ อย่างกูเนี่ย  ตัวผู้ตัวเมียติดตรึม!!!!”
“เจ”
“ตกลงใช่มั้ย”
“ให้เป็นเพื่อนอ่ะจะเป็นมั้ย  ให้ได้แค่นี้อ่ะ  มากกว่านี้คงไม่ได้แล้ว”
“หึ.....กะแล้วเชียวว่ามึงจะใจแข็ง”

มือใหญ่ ๆ โบกกะเทยถึกไปหนึ่งครั้ง  หัวของเดย์เหย่แทบจะทิ่มลงไปในชามบะหมี่  แล้วเดย์ก็หัวเราะ  เป็นเสียงหัวเราะที่เป็นธรรมชาติ  ไม่ใช่หัวเราะเยาะ  หรือแค่นหัวเราะแบบที่เคยทำกับเขา  คน ๆ นี้หัวเราะให้เขาเป็นครั้งแรก  หลังจากที่ถูกเขาทำร้ายอย่างแสนสาหัส....

“เจแกจำสมุดที่แกให้ชั้นได้มั้ย”
“เออ”
“ชั้นจดนะ....เรื่องเลวร้ายที่แกเคยทำกับชั้นน่ะ  แต่พอเอาเรื่องดี ๆ ที่แกเคยทำมาหักกลบลบกันแล้ว  อย่างน้อย ๆ ชั้นว่าชั้นก็ได้กำไรนะ”
“งั้นเหรอ”
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะเจ.....”
“กูก็ขอโทษมึงอีกครั้งก็แล้วกัน  กิน ๆ เข้าไปซะ  อย่าพูดมาก เดี๋ยวจะพากลับไปส่งที่โรงบาล....”


ชายหนุ่มอมยิ้ม  ดวงตาเจ้าเล่ห์บนใบหน้าหล่อร้าย  จ้อมมองแผ่นหลังผอม ๆ อย่างน้อย ๆ ก็ได้เป็นเพื่อน  ได้แค่นี้เขาก็ควรจะพอใจแล้วมิใช่หรือ  ถ้านึกถึงสิ่งที่เคยทำเอาไว้  ชายหนุ่มเคยคิดด้วยซ้ำไป  ว่าชาตินี้ทั้งชาติ  แม่คนนี้ก็คงจะไม่ยอมญาติดีด้วย....



“หล่อ ๆ อย่างกูน่ะ  หาได้งามกว่ามึงอีกร้อยเท่าก็ยังได้  อีตุ๊ด....พลาดของดีแล้วมึงอ่ะ”
.
.
.
.


หากเวลาสองปีของเด็กหนุ่มนามว่าเดย์  เป็นช่วงเวลาแห่งการปรับสภาพฟื้นฟูจิตใจ  สองปีของใครอีกคนคือการรอคอยอย่างยาวนานไร้ที่สิ้นสุด  หากแต่ความทรมานจากการรอคอยของใครคนนั้น  คงเทียบไม่ได้กับนรกทั้งเป็นของใครอีกคนหนึ่ง


“นายไปเจอเค้าที่ไหน”  เสียงสั่นเครือเอ่ยกับคู่สนทนาซึ่งสวมชุดสูทตัดเย็บอย่างหยาบ ๆ  ชายหนุ่มวัยกลางคนผู้นี้ยังคงหล่อเหลา  แม้จะดูเศร้าเสียจนใบหน้านั้นหมองคล้ำเกินวัย  ดวงตาของหนุ่มใหญ่จ้องมองบุคคลที่สามที่ถูกพาตัวเข้ามาอย่างเวทนา
“ซ่องที่มาเลย์....โดนสารพัด  ทั้งซ้อมทั้งถูกบังคับให้ขายตัว  แถมยังเจอลูกค้าชั้นเลวทั้งขี้ยา  พวกวิปริต...เชื่อมั้ย  ว่าซื้อตัวเด็กคนนี้มาด้วยราคาถูกกว่าที่คิดเอาไว้อีก...”
“อิอิอิอิอิ”

แก้มขาว ๆ ถูกกรีดเป็นแผล  เห็นเป็นรอยบากจาง ๆ  แต่กระนั้น ความน่ารัก  น่าทะนุถนอมในสายตาของชายวัยกลางคนก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่น้อย  เด็กหนุ่มหัวเราะ  และจ้องมองอย่างเลื่อนลอย  ตุ๊กตากระต่ายสีชมพูตัวใหญ่ถูกสวมกอดเอาไว้แน่น  ราวกับจะถ่ายทอดความรู้สึกของตนลงไปในนั้น

“ขอบใจนายมาก  ค่าเสียเวลาของนายชั้นเซ็นต์เช็คเตรียมเอาไว้ให้แล้ว  นายไปเถอะ  ชั้นอยากใช้เวลาอยู่กับเค้าน่ะ”
“อย่างน้อยก็ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง  มีแต่สภาพจิตใจที่บอบช้ำ  เอาเถอะเพื่อน  มันจะต้องดีขึ้น....”

ในที่สุดเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุด  ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยคราบน้ำตา  มือเล็ก ๆ นั้นเกลี่ยออกอย่างแผ่วเบา  ก่อนจะส่งมอบรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ไร้เดียงสาส่งให้....

“ไม่ร้องนะ.......มามีความสุขกันนะครับ  ผมจะทำให้คุณพอใจ  ผมจะใช้ปากให้คุณ.....อิอิอิอิ”
“เริ่มต้นกันใหม่นะลูกนะ  พ่อจะไม่ทิ้งหนูอีกแล้ว  พ่ออภัยให้หนูทุกอย่าง  เรากลับมาอยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิมเถอะนะ  แค่เราสองคนนะลูกนะ”


เด็กหนุ่มไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย  ในถ้อยคำเหล่านั้น  เขารู้แค่เพียงว่าคน ๆ นี้กำลังเศร้า  แล้วสิ่งที่เขาทำได้....เพื่อรักษาชีวิตของเขาให้รอดพ้นไปแต่ละวันนั้นก็มีเพียงแค่.....ทำให้ลูกค้าพึงพอใจ...


เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ซ้ำ ๆ โดยมีเพียงเศษอาหารประทังชีวิต  และยาเสพติดสำหรับใช้แทนแบตเตอร์รี่....





“พ่อรักหนูนะลูก.....พีท.....หนูคือเทวดาของพ่อ”
.
.
.
.
.
“มึง ๆ ๆ ๆ ๆ.....มึงอีกแล้วเหรอวะ  กูไม่ได้นัดมึงมานะเฮ้ย....”


นายแบบดาวรุ่งส่งเสียงสบถใส่เจ้ามือเบสส์ที่เคี้ยวตุ้ย ๆ พ่อคุณเขมือบอาหารทุกอย่างที่ขวางหน้า  อาหารที่ถูกสั่งขึ้นมาสำหรับฉลองวันเกิด

“หย่อย ๆ.....เออนี่  เดย์เค้าฝากของขวัญมาให้มึงด้วยนะเจ.....แล้วก็ฝากสุขสันต์วันเกิดมึงด้วย  เอาน่า  น้องมันไม่ว่างจริง ๆ กว่าจะเคลียร์คิวได้อ่ะนะ  ตารางงานแน่นโครต ๆ  มันก็อยากจะพาคุณยายท่านไปพักผ่อนต่างจังหวัดนิ.....กูก็มาแทนมันนี่ไง  กูรับผิดชอบทุกอย่างเอง”
“อีตุ๊ดนะอีตุ๊ด  ทำกันได้....อันที่จริงมึงไม่ต้องมาก็ได้นะ  แค่มันโทรมาบอกกู  กูก็เข้าใจ.....หาเรื่องกินฟรีใช่มั้ยมึงน่ะ”


พ่อหนุ่มหน้าตี๋ทิ้งช้อนลงบนจานกระเบื้อง  ส่งเสียงดังเคล้ง.....สายตานั้นสั่นระริกอย่างออดอ้อน

“เค้าโดนทิ้ง....เค้าเป็นหมาหัวเน่า  ทั้งเพื่อนทั้งน้อง  พอพวกมันเริ่มคบกันจริงจัง  ตี๋คนนี้ก็ถูกเมิน  จะเสนอหน้าไปไหนกันสามคน  ตี๋ก็เป็นส่วนเกิน  แล้วนี่เจเจ้ยังจะมารังเกียจรังงอนตี๋อีก....ณ จุดนี้  ตี๋เสียใจเป็นที่สุด”
“เหี้ยนี่  อย่ามาดราม่า....เป็นพี่กูจริงรึเปล่าเนี่ย  เด็กโครตเลยมึงอ่ะ”
“สองหนุ่มโสดเพลย์บอย  คาสโนว่าอย่างเรา ๆ หม่ำของหวานเสร็จแล้ว  ออกไปท่องราตรีกันดีฝ่า  ตี๋เตรียมแผนการสำหรับเราเอาไว้แล้น  เราสองคนน่ะ....ร่วมหัวจมท้ายกันแล้วนาน้องเจเจ้นา....เรามาสร้างแก๊งค์ของเรากันดีฝ่า

นายแบบมาดกวน....มาเจอกับคนที่กวนเข้าเส้นของจริงเข้าให้แล้ว  เจรู้สึกปวดหัวตุ่บ ๆ ล่วงหน้าอย่างไม่ต้องมีใครสั่ง  ขณะที่หนุ่มหน้าตี๋ยังคงอร่อยกับเค้กช๊อคโกแล็ตของเจ้าของงานวันเกิด(แบบส่วนตัวสองต่อสอง)




จะเป็นข่าวลงหนังสือซุบซิบบันเทิงมั้ยล่ะนั่น!!!!
.
.
.
.


“หนาวมั้ยจ๊ะยาย  พันอีกชั้นนะ”

ผ้าพันคอสีสวยบรรจงพันคล้องลงไปบนคอและบ่าของหญิงชราอย่างรักใคร่  แก้มของนางฉวีแดงเนื่องจากอากาศที่ค่อนข้างเย็นจัดในยามเช้า  แต่ก็สุดแสนจะสดชื่น  ป่านนี้เลดี้แอลคงกำลังคั่วกับหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเธอเป็นสิบปีอยู่ที่บางกอก  ขณะที่คุณยายวันเพ็ญก็กำลังจะออกงานเขียนเล่มที่สอง  ส่วนคุณยายวันใหม่นั้น  หลังจากถูกรับเชิญให้มาร้องเพลงร่วมกับเดย์ในอัลบั้มชุดล่าสุดแล้ว  เธอก็กำลังจะออกงานเฉพาะกิจกับนักร้องวัยดึกอย่างสวีทนุช

“คนเก่ง  ออกมาเดินเล่นแต่เช้าเลยนะเรา”
“อ้าวพี่ต้น.....น้องเห็นพี่หลับสบายอยู่ก็เลยไม่ได้ปลุก  หิวข้าวรึยังอ่ะ”
“รอกินพร้อมสาว ๆ ไง....คุณยายครับ  วันนี้หลานคุณยายน่ารักอีกแล้ว  ดูสิ  เดี๋ยวนี้เริ่มจะแต่งตัวมีสีสันกับคนอื่นเค้าบ้างแล้ว”
“เขินนะเฮ้ย....หยอดกันตลอด”

หญิงชราจ้องมองคนทั้งคู่  สลับกันไปมาอย่างช้า ๆ  ด้วยสายตาที่ยังคงเลื่อนลอยดู  เดย์เสยผมขาว ๆ ที่ถูกลมพัดปลิวจนยุ่งเหยิงของหญิงชรา  ก่อนจะค่อย ๆ เสียบกิ๊ฟสีดำลงไป

“อยากให้ยายคุยกับเดย์เหมือนเมื่อก่อน  ยายเป็นแบบนี้  ยังไงเดย์ก็ไม่ชินว่ะพี่”
“เราดูแลท่านดีแบบนี้  ไม่ช้าท่านก็อาจจะกลับมาเป็นปกติก็ได้นะ”
“อื้อ”
“กลับไปคราวนี้ไปหาพ่อกับแม่ของพี่ด้วยนะไอ้โยกเยก”
“ทำไมอ่ะ”
“ไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการ  ในฐานะแฟนคนแรกของพี่ไง”
“ห๊ะ.....นี่พี่เวอร์จิ้นอย่างที่พี่ตี๋เคยบอกเอาไว้จริง ๆ ด้วยสินะ  บร๊ะเจ้า.....นี่ชั้นคบกับหนุ่มพรหมจรรย์หรือนี่”
“เดี๋ยวซัดเลยไอ้เด็กนี่”

ทั้งคู่เริ่มหยอกเย้า  กระเซ้าเย้าแหย่กันอีกครั้ง  ทำให้เดย์ลืมความเศร้าเกี่ยวกับยายลงไปได้ชั่วคราวก่อน  คนสวยของเราดีขึ้นเยอะแล้ว  แต่ก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี  ที่คนที่ตัวเองรักยังต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้  ไหล่กว้างของแฟนหนุ่มนักดนตรีกระแทกเธอจนเซ  และเธอก็กระแทกตอบด้วยแรงที่มากกว่ากว่าเป็นสองเท่า  แต่กลับเป็นร่างผอม ๆ ของเธออยู่ดี  ที่เป็นฝ่ายเซออกไปอีกครั้ง  ทั้งคู่หัวเราะร่าอย่างมีความสุข  เวลาแห่งการพักผ่อนที่แท้จริง  หลังจากตรากตรำกันมาเป็นเวลานาน  ทั้งเรื่องเรียน  และก็เรื่องงานดนตรี  เดย์หันกลับไปมองยาย  แล้วลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ  เพลงโปรดที่เคยร้องกับยายตอนเด็ก ๆ เดย์กำลังร้องมันอีกครั้งหนึ่ง

When I was just a little girl
I asked my mother what will I be
Will I be pretty
Will I be rich
Here's what she said to me

Que sera sera
Whatever will be will be
The future's not ours to see
Que sera sera


หญิงชราจ้องเธอ  จ้องมองหลานของตนด้วยสายตาว่างเปล่าเหมือนอย่างเคย  เดย์ร้องเพลงไปเรื่อย ๆ  จนในที่สุดดวงตาคู่นั้นก็ส่งกระแสวูบไหวบางอย่างออกมา....


น้ำตา....


“พี่ต้นยายร้องไห้....พี่ต้น!!!”
“ร้องไปเรื่อย ๆ เดย์  ร้องไป”

Que sera sera
Whatever will be will be
The future's not ours to see
Que sera sera



ริมฝีปากซีดนั้นกระตุกและสั่นระริก  เดย์ร้องเพลงด้วยเสียงสั่นเครือ  น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม  แต่หาใช่น้ำตาแห่งความเศร้า....


แต่มันคือน้ำตาแห่งความสุข  เมื่อเสียงแผ่วเบานั้น  รอดผ่านออกมาจากปากของหญิงชรา....บางอย่างที่ทำเอาคนฟังถึงกับน้ำตาไหล  ทั้งเดย์และต้น  ต่างก็ไม่อาจระงับความรู้สึกปิติยินดีนั้นได้




คำแรกในรอบสองปี....






“เดย์....”
.
.
.
.
.

END

จบแล้วนะ  เป็นอย่างที่ทุกคนคิดรึเปล่าเอ่ย  แบบว่าบางฉากแต่งไปก็แอบอินเอง  บ้าเนอะ.....ไม่รับปากนะว่าจะมีตอนพิเศษมั้ย  อาจจะมีหรืออาจจะไม่มีก็ได้  ขึ้นอยู่ว่าคนแต่งจะตันมั้ย  แต่ยังก็ถือว่านิยายเรื่องนี้จบลงแล้วอย่างสมบูรณ์  ติดตามผลงานของเราได้นะคะ  กับฟิคชั่นอีกสองเรื่องที่ยังค้างอยู่  น้องบิ๊กกับพี่บู้(แนวแฝดกดแฝด)  แล้วก็รักต้องสูบ(แนวกะเทยอีกเรื่องที่ต่างจากเรื่องนี้)

โฆษณาฟิคของตัวเอง  ในกระทู้นิยายตัวเอง  หวังว่าคงจะไม่น่าเกลียดไปนะ 555  แบบว่าถ้าอ่านแล้วชอบก็เม้นท์กันหน่อย  เพราะเรตติ้งไม่ค่อยดีเท่าเรื่องนี้อ่ะ  แหะ ๆ ฝากด้วยครับผม...

ลิงค์น้องบิ๊กกับพี่บู้ 
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30388.0

รักต้องสูบ
www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31502.0

momoko35

  • บุคคลทั่วไป
^^ ขอตอนพิเศษเป็นเรื่องใหม่โดยมีพี่ตี๋กะนายเจกุ๊กกิ๊กกันได้ไหมค่ะ

ออฟไลน์ Donaldye

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 563
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
ชอบเจกับพี่ตี๋!!!!!!!!

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
เจกะตี๋ หึหึ เราจิ้นไปแล้ว

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1
จบแล้ววววว

พีทได้รับกรรมอย่างสาสม

เดี๋ยวคุณยายก็คงจะฟื้นเนอะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: เดย์

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
อ่านๆไป เจบ้ากว่าที่คิดอ่ะ ตอนหลังไม่ได้ดูเลว น่ากลัวอย่างเดิม

ส่วนตี๋น้อย คำพูดคำจามันดูออกสาว หรือกวนๆ คล้ายพี่บู้ขึ้นมาเฉยๆ ฮา
 แอบคิดว่า ไหนๆ ก็คนที่ถูกทิ้ง ตี๋ เจน่าจะมาคบกันดูนะ ฮ่าๆๆ


จบได้ดีนะ แบบนี้....

(ดีแล้วที่พีทได้กลับมาอยู่กับพ่อ ... พีทคงได้ชดใช้กรรมมากเกินพอแล้วล่ะ...)


แฮปปี้เอนดิ้งทุกฝ่าย แม้จะมีเศร้าบ้างอะไรบ้างก็ถือว่าจบบริบูรณ์จริงๆ
แต่ยังไงก็ยังอยากอ่านฉากหวานๆ อีกสักหน่อย

ขอบคุณเชลบี้จ้า...

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด