A18
อย่าถามว่าอายไหม ตอบคำเดียวสั้นๆว่า “มาก” แถมให้อีก “มากๆๆๆๆๆๆ” ก็แป้งที่เจ๊ลิเดียโบกมาให้มันละลายออกมาพร้อมเหงื่อที่ไหลออกมาเหมือนมีใครเอาไฟมาลน ทั้งอายทั้งร้อน จะมองกันไปไหนเนี่ย จะเรียกชื่อกูทำไม โอ๊ยนะ ไม่ได้อยากจะแต่งสักเท่าไหร่หรอกนะ แต่หลงกลเข้าใจไหมเนี่ยหลงกล แต่นะก็ได้กำลังใจจากฮัทนี่ล่ะครับผมเลยยิ้มได้ พอยิ้มแล้วก็เริ่มสนุก โบกไม้โบกมือให้ใครต่อใคร
“อ๊ะ พี่อ้อยกับพี่โฮมมาด้วย นั่นพ่อๆ แม่ๆ ฮิ้นท์เองๆ”
เอ่อ คือผมเวอร์ไปไหมเนี่ย ขบวนแห่เขาไปเริ่มในตลาดอ่ะนะครับคนมาดูนี่แบบว่าเหมือนมาดูแห่นางงามก็ไม่ปาน แว้กก เขินจังเหมือนคนจะมองมาที่ผมกับฮัทกันเสียส่วนใหญ่นะเนี่ย
“ฮิ้นท์ ถ้าให้เลือกระหว่างเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งกับมานั่งบนขบวนรถนี้นายจะเลือกอะไรอ่ะ” อยู่ๆฮัทก็ถามขึ้นครับ ผมหุบยิ้มหันมาหาเขาทำหน้าตาคิดอยู่ก่อนจะพูดออกไป ที่ทำท่าคิดก่อนก็เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าที่ผมแกล้งทำคฑาหลุดมือน่ะมันแค่แกล้ง เพราะว่าถ้าจะให้ผมเอาจริงๆแล้ว ผมว่าผมได้เป็นไม้หนึ่งนะ แต่ก็อย่างว่าไม่อยากจะอวดตัวมันผ่านมาแล้ว ผมยอมถอยให้อีแหวน แต่ก็นะยังไงมันก็ผ่านมาแล้วนี่จะบอกความต้องการที่แท้จริงออกไปจะเป็นไรไป
“ที่จริงก็อยากเป็นดรัมเมเยอร์นะ เพราะมันได้เดินนำขบวน” ผมอยากจะรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไง เขาหน้ามุ่ยลงทันทีเหมือนคิดอะไรอยู่ แง่วว แสดงว่าเขาก็ห่วงอีแหวนอยู่ไม่น้อยเลยสิเนี่ย ไม่น่าตอบแบบนั้นเลยกู เอาเถอะๆ ยิ้มๆ อย่าไปใส่ใจกับอะไรมาก เวลาหัวใจมันประมวลผลไปเองมันทำร้ายเราเสมอล่ะ จะยังไงก็ยังไงเถอะ ยิ้มสู้เว้ย ยิ้มไปยิ้มมาเข้าโรงเรียนพอดี และถึงเวลาที่เขาจะประกาศผลรางวัลรถขบวนแห่ที่ถูกใจกรรมการมากที่สุด แว้กก ตื่นเต้นๆ ตอนนี้ผมลงมาจากรถแล้วยืนอยู่ข้างๆฮัท
“สีฟ้าเนอะ สีฟ้าๆ” ผมบ่นคนเดียวในใจก็อยากได้รางวัลน่ะจะทำไม อิอิ แอบภาวนาอยู่คนเดียว ดูทุกคนท่าทางตื่นเต้นกันไม่น้อยเลยนะ ฮัทเองก็ดูลุ้นอยู่ พิธีกรนี่ก็กวนได้อีกลีลามากใจจะขาดตาย แต่พอเขาประกาศรางวัลสูงสุดออกมา
“สีฟ้า” ผมแหกปากออกมาแล้วโผกระโดดเข้ากอดฮัททันที ดีใจที่สุดเลย ดีใจจังเลยผมกอดเขาแน่นตัวเขาสูงกว่าผม ผมเองต้องเขย่งกอดคอเขาไว้แน่น
“เอ่อ โทษทีเราดีใจไปหน่อย แหะๆ”
“ไปฮิ้นท์ขึ้นไปรับรางวัลกับพี่” พี่อาร์ทประธานสีครับแกมาดึงมือผม ไอ้ผมก็เอ๋อๆมัวแต่ดีใจก็เลยตามแกขึ้นไป พอก้าวขึ้นบนเวทีเสียงก็อื้ออึงทั้งโห่ทั้งเป่าปากสาระพัดแต่นาทีนี้จะมาอายก็ยังไงอยู่นะ นั่งรถมานานแสนนานอายมาพอแล้วเถอะ อยากโห่โห่เลยคร้าบ เอาเล้ย ขอบอกว่าปีนี้คนมอบรางวัลคือนายอำเภอนะครับท่าน เพราะงานโรงเรียนทีไรก็มักจะเชิญไม่ อบต ก็พวปปลัดแต่ปีนี้ท่านนายอำเภอแกสละเวลาให้เกียรติกับทางโรงเรียนมากๆ
“มเหสีพ่อเมืองลพบุรีปีนี้สวยเป็นพิเศาเลยนะ สมกะที่ได้รางวัลจริงๆ ชื่ออะไรล่ะจ๊ะหนู” ท่านนายอำเภอถามผมออกไมค์ฯครับ ผมก็นะตอบออกไปทันที
“ผมชื่อธรรปกรณ์ครับ” พอพูดจบเสียงหัวเราะ เสียงเป่าปาก เสียงฮาโห่ แว้กก กูพูดอะไรผิดไปตรงไหนวะเนี่ย กว่าจะรางวัลเสร็จท่านนายอำเภอก็แซวอยู่นานเหมือนกันล่ะครับ ผมเริ่มหน้าแดงแต่ก็ได้แต่ยิ้ม แหมนะ
“สวยเวอร์มึง สวยมาก กรี๊ดด เอามงกุฎไปจากหัวกูเร็ว” อีวิวครับถลกผ้าถุงมาแต่ไกล อีแจงด้วยอีกคน
“บ้าเหรอมึง อายจะตายห่า ร้อนก็ร้อน” ผมบ่นออกไป
“สวยมึงสวย ต๊ายไม่ยักรู้ว่ามีเพื่อนสาวแสนสวย” อีแจงครับแหมนะ
“อีบ้า อย่าพูดมากเร็วกูจะไปเปลี่ยนเสื้อจะได้มาดูเขาเตะบอลกัน เร็วๆ”
“เดี๋ยวสิมึงไปถ่ายรูปกันก่อน วันนี้เอาสักสองร้อยสามร้อยรูปเลยดีไหม กูจะไปเอาลงเฟส” อีวิวครับดึงแขนผมแล้ว
“อีบ้ามึงจะเอาไปถมที่เหรอวะ ตั้งสองสามร้อย”
ผมมองไปทางฮัทคือส่งสายตาว่ามามะมาถ่ายรูปแต่งงาน แว้กก มามะมาถ่ายรูปคู่กันอะไรประมาณนี้ แต่ว่า
“ขอโทษ ชั้นจะถ่ายกับฮัท” เอ่อ อีแหวนครับ เดินหน้าหงิกมาแต่ไกล มันเป็นดรัมเมเยอร์ที่โบกหน้าได้หนามากๆ แล้วเหงื่อที่ไหลออกมาทำให้หน้ามันลายๆเหมือนจะไม่ยอมเช็ดออก ผมกับเพื่อนแอบขำ อีแจงกับอีวิวก็ปะทะคารมกับมันอยู่ล่ะครับ แต่ก็ปล่อยมันไปก่อนเอาเถอะยังไงเสียมันก็เด่นนำขบวนก็จริงแต่ว่าผมได้นั่งคู่ฮัทมาตลอดทั้งทาง อิอิ แค่นี้ก็พอใจล่ะนะอีแหวน
“ไอ้ทักล่ะ” อีแจงมันดึงแขนผมอีกคนหลังจากที่เบะปากใส่อีแหวนกันทั้งสามคน เรามองหาไอ้ทักที่กำลังแบกธงโรงเรียนมาทางเรายิ้มแป้นมาแต่ไกล
“ว้าว น้องสาวจ๊ะ มีแฟนหรือยัง สวยโดนใจพี่ม๊าก” ไอ้ทักครับ แหมนะถ้าไม่ติดผ้าถุงกับอะไรที่มันอยู่บนหัวนี่ผมกระโดดถีบมันขาคู่ไปแล้วนะ
“อย่ามาแซวกูอายคนจะตายอยู่แล้ว” ผมทำหน้าบึ้งใส่มันครับแต่ก็นะน่าจะรู้มันกับอีสองตัวนี่สนใจที่ไหน สรุปว่าเราก็ถ่ายรูปกันเมามันอยู่ ใครเดินมาก็ขอถ่าย เหอๆ สาธารณะมากๆเลยกู เอาไปเอามาว่าจะถ่ายกับฮัทเอาไปเข้ากรอบซะหน่อยแต่อีแหวนก็เกาแน่นเมหือนปลิงเกาะควาย อิอิ
“เห็นไหมพวกมึง กูเลยไม่ทันได้” ผมหลุดปากออกไปครับ
“ไม่ทันได้ไรยะ มองหาใคร ว้ายตายอย่าบอกนะว่า” อีวิวครับเหมือนมันจะรู้ทัน
“อย่าๆ อย่ามาเดา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะสีเราจะลงเตะคู่แรกนี่มึง เร็วดิ” ผมเปลี่ยนเรื่องครับแต่ว่า
“ป่ะฮิ้นท์ไปเปลี่ยนเสื้อกัน ร้อน” ฮัทเขามาดึงมือผม เขาจับมือผม แว้กกก อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาฮิบรู เก็บอาการๆ ไม่เอาๆ เขินพอประมาณพอ อย่าออกอาการมากมายเดี๋ยวคนจับพิรุธได้ ดีใจจังเลย ลืมไปเลยว่ามีอีแหวนยืนหน้าหักอยู่ตรงนั้น โอ๊ย ผมอยู่บนวิมาน มือของฮัทร้อนมากเลยอ่ะ ร้อนแรงเหมือนไฟ เร่าร้อนทันทีที่ได้สัมผัส แว้กก ที่คิดอะไรไปถึงไหนแล้วเนี่ย ไม่ดีๆ สำรวมๆ ผมต้องแยกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะฮัทเขาคุยอยู่กับพี่ๆในห้องอยู่ล่ะครับ ตอนแรกเสียงแซวไม่ยอมหยุดแต่ผมเหมือนจะไม่ได้ยินอะไรเลยยิ้มอย่างเดียว ก็จะไปสนใจทำไมล่ะเนอะคนมันมีความสุข แว้กกก พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกไปหาเพื่อนล่ะครับ ผมแอบมองฮัทอยู่ด้วยล่ะ เขาใส่ชุดบอล ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมชุดนักฟุตบอลถึงไม่เหมือนชุดของพวกที่ไม่ได้เล่นกีฬาอย่างผมนะ เสื้อสีฟ้าลายทางเมหือนชุดทีมชาติอาร์เจนติน่ากางเกงน้ำเงินเข้ม ถุงเท้าก็น้ำเงินส่วนรองเท้าสตั๊ดแล้วแต่ใครจะมีปัญญาหามาแต่ของฮัทเขาใส่สตั๊ดสีดำแดง มันเท่จังเลยครับ มันแบบว่าไม่เหมือนใครมันดูมีศิลปะ แว้กก เยอะไปไหมผม
“ไปเชียร์บอลกันเร็วมึง” ผมวิ่งออกไปหาเพื่อนทั้งสองตัว ส่วนไอ้ทักมันไปเตรียมแข่งบาสฯล่ะครับ คือกีฬาสีที่โรงเรียนนี่เขาแข่งกีฬาหร้อมกันหลายอย่างนะไม่ใช่อย่างเดียว ผมชอบดูตระกร้อนะที่จริงมันดี อิอิ แล้วก็ต้องไปเชียร์คุณนายสองคนเขาตบวอลเลย์บอล ส่วนฟุตบอลไม่ค่อยชอบดูนะเพราะมันร้อน ฮ่าๆๆ นี่คือเหตุผลหลักแต่วันนี้ขอหน่อยเถอะ
“เออๆ แข่งกับสีแดงนี่มึง จะมีต่อยกันป่ะวะเนี่ย” อีวิวมันพูดขึ้นล่ะครับ
“บ้าเหรอใครเขาจะต่อย” ผมทำท่าไม่รู้เรื่องครับแต่ที่จริงก็รู้อยู่ล่ะดีนะไอ้ทักมันไม่เตะบอลด้วย ไม่งั้นคงได้ต่อยไอ้พี่พุทสมใจอยาก ทั้งแก็งค์เลยนี่ได้ข่าว
“กูไม่ไปนะ จะไปเชียร์ไอ้ทักดีกว่า” อีแจงมันทำหน้าตึงๆครับ
“อ้าว ไม่ไปด้วยกันเหรอมึง มันไม่หนุกอ่ะดิ” ผมถามมันล่ะครับเพราะสีหน้ามันไม่อยากไปจริงๆ
“มึงก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไรนะ กูไม่อยากไปเห็นของเสนียดลูกกะตา” มันคงหมายถึงไอ้พี่พุท ผมมองหน้าอีวิวทันที
“เอาไงล่ะมึง” ผมถามอีวิว
“โอ๊ยนะ ไปดูทีมสีเรานี่มึง จะไปสนใจทำไมล่ะ ดูบอลครึ่งแรกแล้ววิ่งไปสนามบาสฯเอาดิสนุกจะตาย”
“ไม่ไป พวกมึงไปเถอะ” มันยืนยันครับ อีวิวมันอ้าปากจะพูดขึ้นอีกผมส่ายหน้าไม่ให้มันพูด เข้าใจมันนะเพราะถ้าเป็นผมเองก็คงไม่ไปดูเหมือนกันล่ะ คนเราเวลามันหมดรักกันแล้วมันไม่มีอะไรเหลือหรอกนะผมคิดแบบนั้น พูดเหมือนเคยมีรัก แว้กก
“งั้นเราไปกัน เดี๋ยวกูสองคนวิ่งไปสมทบ บอกไอ้ทักอย่าให้แพ้นะมึง” อีวิวมันบอกครับแล้วเราสองคนก็ผละออกมาจากมันตรงไปยังสนามฟุตบอล เสียงนกหวีดดังขึ้นแล้ว โอ๊ยใจเต้น
“เท่จัง” ผมแอบเพ้อออกมาครับอีวิวมันไม่ได้ยินหรอกเพราะเสียงเขาร้องรำทำเพลงตีกลองเสียงดังมาก ก็ที่เราไปยืนมันแสตนด์ของสีฟ้าที่นะ ปีนขึ้นไปชั้นสามจาที่มีสี่ชั้น แดดเปรี้ยงๆ กูจะไหวไหมเนี่ย
“ว้าย พี่บอล เท่มากค่า” เอ่อ นี่อีวิวครับ บอล ม.๖ ดาวประจำทีมล่ะครับ ไม่ได้มีแต่มันหรอกที่กรี๊ด
“ฮัท นั่นฮัทนี่ ว้าย หล่อมาก ฮัทๆๆ” เสียงของเพื่อนๆต่างห้องร้องอยู่ข้างๆ เสียงของเธอทำให้ผมหันไปมอง โอย แฟนผม แว้กก ฮัท หล่อมากครับ แสงแดดในยามสายสะท้อนร่างของเขาแจ่มชัดนัก ลีลาพลิ้วไหวไปตามการเคลื่อนขยับตัว เขาวิ่งไล่ลูกฟุตบอล ท่าทางทะมัดทะแมงแข็งขัน คิดถึงเพลงพุ่มพวงขึ้นมาทันที เอ่อ คือว่าเคยได้ยินพ่อเปิดนะครับไม่ใช่เกิดทันนะ อิอิ “วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ๊ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ น่ากระซิกเบียดกายกระแซะ แล้ววางมือแหมะไว้บนหัวเข่า อยากกระซิบเบาๆ ว่าตอนนี้เหงาหัวใจ จังเลย” แว้กกก
“นี่มึง มองไรวะ ตาเคลิ้มเชียว” เอ่อ อีวิวครับมาสะกิดผม ตื่นจากภวังค์เลย อีบ้านี่หนอยแน่
“อ๊ะ ก็มองฮัท เอ้ย มองนักฟุตบอลดิ อะไรล่ะ เชียร์ไปสิมึงน่ะ”
“ว้ายตายมองผู้ชาย น่าเกลียดเขามาให้เชียร์เป็นทีมนะยะไม่ได้ระบุเจาะจง เดี๋ยวเพื่อนๆในทีมก็เสียใจหรอกมึง”
“อีบ้า สีฟ้าสู้ๆ สีฟ้า วิ่งหน่อยๆ” แก้ขัดครับ แหมนะอีนังนี่มันจับผิดผมตลอดเวลาเลยนะ แกล้งร้องไปตามเพื่อนๆในสีล่ะครับ
“กรี๊ดดด” เข้าประตูไปแล้ว ไม่ใช่ผมกรี๊ดนะครับคนอื่นในสีเขากรี๊ดกัน ผมกระโดดดีใจกอดกับอีวิวแต่เอ๊ะอีวิวมันอยู่สีอื่นนี่นะมันจะมาดีใจอะไรออกหน้าออกตาขนาดนี้เนี่ย เสียงร้องแบบว่าดังมากๆ ดังจนผมแสบคอไปหมด เอ่อ คือว่าขี้เกียจเล่านะครับ ผมร้อน ทนไม่ไหวแล้วเราวิ่งไปที่สนามบาสฯดูไอ้ทักมันเล่นดีกว่า แดดร้อนซะขนาดนั้นจะดำเอาน่ะสิ กันแดดก็คงยอมแพ้หรอกนะแดดแรงๆแบบนั้น
”เป็นไงมึง” ผมยื่นขวดน้ำให้อีแจงมันครับ มันกำลังเต้นแร้งเต้นกาใหญ่เลย เพราะสนามบาสฯนี่เหมือนมีวงดนตรีขนาดย่อมเลยนะ
“45 – 34 ตามเขาอยู่มึง” อีแจงมันบอกล่ะครับ วันนี้เราแข่งกับสีเขียว ตายห่าทำไมตามเยอะจังวะ
“เฮ้ย ทำไมตามเยอะจังมึง ไอ้ทักมันทำไรอยู่” อีวิววางขวดน้ำแล้วถลกแขนเสื้อขึ้นครับแหมทำยังกะเป็นสีตัวเองเนอะอีนี่
“มึงก็ดูทีมสีเขียวดิ มีไอ้อาร์ตคนเดียวที่ไม่ใช่ทีมโรงเรียน ส่วนของเรามีไอ้ทักคนเดียวที่เป็นทีมโรงเรียน” อีแจงมันทำหน้าเซ็งครับ เออเนอะ
“ทักเว้ย ทัก แม่มาแล้วลูก” อีวิวครับ อีบ้า คนหันมาหัวเราะกันครืนใหญ่ ผมเองก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ไอ้ทักมันหันมาพอเห็นเรามันก็ยิ้มล่ะครับ
“สู้เว้ยมึง สีเขียวเก่งแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย สีเขียวเก่งแป๊บเดียวเดี๋ยวก็แป๊ก ตะละว่า” ผมเอาบ้างครับ ร้องนำเลย เพื่อนๆในสีก็ร้องตามผมเสียงดังเลย รุ่นพี่สีเขียวหันมายิ้มแล้วทำนิ้วกระดิกไปมาประมาณว่า อย่าๆ ฮ่าๆๆ สนที่ไหน
“ทักสามเมตรเลย สามเมตร เชี่ย” ผม
“วิ่งเร็วหน่อยมึง วิ่งๆ รีบาวด์เลย เว้ยนะ” อีแจง
“แย่งมัน ว้ายไอ้พี่ก้านเล่นน่าเกลียดจังวะ” อีวิวครับ เอาแบบสรุปเลยนะ แพ้ครับ น่าเสียดายมากไอ้ทักมันเล่นอยู่คนเดียววิ่งรอบสนามเหมือนมันคึกมาจากไหนไม่รู้แต่สู้ไม่ได้หรอกแพ้ไป หกแต้มแต่ก็ถือว่ามันได้ใจสีฟ้าไปเต็มๆ
“อ่ะมึงน้ำๆ จิบเอานะเว้ยอย่ากระดก” อีวิวมันคอยจัดการล่ะครับผมก็กระวนกระวายอยู่ สนามฟุตบอลน่าจะเป็นครึ่งหลังแล้ว
“มึงๆ ไปหนามบอลกัน” ผมดึงแขนอีวิวครับส่วนยื่นขวดน้ำไปให้อีแจงมันถือให้ไอ้ทัก
“เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปเชียร์บอลก่อนนะ”
“นี่มึง ไปเชียร์กูด้วยล่ะ กูลงคู่ต่อไปนะจะตบอัดหน้าอีแหวน อย่าให้ต้องตามนะมึง” อีแจงมันร้องบอกมาครับ มันต้องแข่งวอลเลย์บอลกับสีอะไรไม่สนใจแต่สนใจที่ว่าสีนั้นมีอีแหวนและมันก็ลง ฮึ่ม ฝากฝังไว้กับอีแจงนี่ล่ะครับ ตบจริงไม่ได้เอาลุกบอลแทนละกันนะ แต่ว่าแข่งอะไรกันไม่รู้เยอะแยะวุ่นวายไปหมด ผมคนเชียร์นี่สิเหนื่อยสุดๆ วิ่งรอกทุกสนาม ใจจริงอยากจะไปเชียร์ตระกร้อใจจะขาด แต่ได้ข่าวว่าสีฟ้าชนะแล้วเลยค่อยยังชั่วรอไปเชียร์ตอนชิงก็ได้ เพราะตอนชิงเขาจะจัดทีละสนาม แบบนั้นมันกว่ามาก อิอิ
“ถึงไหนแล้ว” ผมร้องถามน้องๆที่อยู่บนอัฒจันทร์
“หมดเวลาแล้วพี่ รอเตะลุกโทษพี่ฮิ้นท์” อ่านะ รู้จักกูด้วย ผมเลยยิ้มให้น้องมัน
“อ้าวแข่งเสร็จแล้วเหรอ เตะลูกโทษ” ผมเหมือนบ้าเลยเนอะ ร้องซะเสียงสูง เตะลูกโทษก็มันกว่าเดิมสิตื่นเต้นๆ
“มึงๆ ไปตรงโน้นเร็วเขาให้ไปยืนตรงโน้นได้จะได้ส่งเสียงเชียร์ได้เต็มปากหน่อย สาธุขอให้ชนะทีเถิดสีแดงเนี่ยเกลียด” อีวิวครับยกไม้ยกมือผมก็เดินตามมันไป ยิ่งไปใกล้ๆยิ่งใจระทึกครับท่าน ทีมสีฟ้ากับสีแดงยืนแบ่งกันอยู่คนละกลุ่มตรงเกือบกลางสนามผมก็เข้าไปยืนหลังนักกีฬานั่นล่ะครับทีมสีฟ้า เห็นฮัทอยู่ใกล้ๆท่าทางเขาเครียดเหมือนกันนะเพราะสีหน้าดูวิตกมากทีเดียว ส่งแรงใจให้นะฮัทขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี โอ้โห เสียงเชียร์นี่จะไม่ให้นักกีฬาตื่นเต้นได้ยังไงเนอะ ทั้งเสียงกลองเสียงเพลงดังกระหึ่ม ผมยังขนลุกเลยแล้วนักกีฬาล่ะ
“กรี๊ดด สมๆๆๆ ไม่เข้า” อันนี้ก็ไม่ใช่ผมกรี๊ดนะอย่าเข้าใจผิด อิอิ ผมก็กระโดดกอดกับอีวิวเลยครับเพราะทีมสีแดงเพื่อนของไอ้พี่เก้คนที่ขี้เก๊กหน่อยมันมาเตะแต่ดันไม่เข้าประตู ดีใจจังเลย ตอนนี้ก็เหลือสีฟ้าจะส่งใครออกไปเตะนะ
“ฮัท” ผมร้องออกมา ฮัทเป็นคนไปเตะ ผมกุมมือตัวเองทันทีเหมือนว่าเขากำลังจะประกาศผลนางงามจักวาลแล้วตัวเองเป็นคนประกวดประมาณนั้นเลยนะ
“ขอให้เข้า เข้าๆๆๆ ฮัทจ๋าเข้าทีเถอะ” อีวิวครับอาการไม่ได้แตกต่างไปจากผมเท่าไหร่ แต่ผมเยอะกว่าเพราะผมมีอะไรทางใจ แว้กก
“กรี๊ดดด เข้าแล้ว” โอ๊ยนะ ผมก็อยากจะกรี๊ดแต่ได้แต่ร้อง “เยส” กอดกันกับอีวิวกระโดดโลดเต้น ทีมสีฟ้าชนะแล้วครับ นักกีฬาวิ่งเข้ามากอดกัน เสียงโห่ร้องดังกระหึ่ม
“ฮัท” ผมผละออกจากอีวิวครับวิ่งเข้าไปหาเขาอาศัยช่วงชุลมุนคนนัวเนียกันเยอะๆ กอดหน่อยเถอะวะ ทันความคิดโผเข้ากอดเลย อิอิ
“เก่งจังเลย ฮัทเก่งที่สุดเลย” ผมพูดออกไปจะว่าไปตอนนี้ผมทำท่าเหมือนในหนังโรแมนติกเลยนะ เพราะผมตัวเล็กกว่าฮัทเขย่งเท้ากอดคอเขา ฮัทเองก็คงตกใจไม่คิดว่าผมจะกล้า แต่สักพักเขาก็กอดผมตอบ แว้กก เขากอดผมด้วย แว้กก อยากจะหอมแก้มนะแต่แลดูจะเยอะไป ผมเลยรีบคลายกอดเพราะเดี๋ยวคนเขาสงสัย
“เท่มากเลยอ่ะฮัท” ผมได้แต่ยิ้มหัวเราะให้แก้เขิน เขาก็ยิ้ม ให้ตายเถอะไรฟันขาวๆ เหงื่อที่เปรอะอยู่ตามหน้ามันช่างบีบหัวใจเหลือเกิน อยากครอบครองเขามากๆก็ตอนนี้ล่ะ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ผมรักเขา ผมรักเขา
“มึงๆ ไปเชียร์กูเร็วๆเลย ตากูแข่งแล้ว”
อีวิวมันมาดึงผมออกจากฮัทครับ ผมยิ้มให้เขาแบบเต็มปาก เอาสิฟันผมก็สวยอ่ะ ไม่แคร์ อิอิ
“ฮัทจ๋าเก่งมาก เท่สุดไปเลย แล้วนี่ไปไหนต่ออ่ะไปดูแจงตบวอลเลย์บอลใส่ อีแหวนไหม เอ้ย ใส่สีแดงไหม”
อีวิวมันพูดแล้วหัวเราะครับ
“อ้อ ไปดิ แต่เราต้องไปเตรียมตัวร้องเพลงเย็นนี้ด้วยล่ะ” เขาบอกออกมา ให้ตายเถอะผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่เหมือนสายตาเขาจะมองอยู่ที่ผมเลยนะ แว้กกก อายอ่ะ เขินที่สุด
“ว้าย ฮัทร้องเพลงด้วยเหรอ เราจะไปกรี๊ดให้นะ อิอิ ไปมึงๆ เดี๋ยวคุณนายแม่จะกินหัวกู” อีวิวมันลากมือผมวิ่งไปแล้วครับ ผมหันกลับมามองฮัทเขายังยืนยิ้มอยู่แล้ว โอ๊ย นี่น่ะหรือความสุข มันมีความสุขจริงๆ
“จัดหนักเลยนะมึง กูหมั่นไส้อีแหวนกับอีแพงเต็มที” อีวิวมันบอกอีแจงครับ ผมก็เหมือนเป็นคนหิ้วกระติกน้ำให้เลยรู้เบื้องลึก อิอิ ทีมสีฟ้ามีตัวของทีมโรงเรียนอยู่สามคน คืออีแจง แล้วก็พี่ ฝน ส่วนทีมสีแดง มีอีแหวน อีแพง พี่ดาว พี่ต้อย พี่จิว เหอๆ จะสู้ไหวไหมเนี่ย
“แข่งไปก็แพ้นะสีฟ้า ถอนตัวยังทันนะพวกเธอ” นั่นไงครับ อีแหวนเดินมากับอีแพงทำท่าเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว
“อ้อเหรอ แล้วแข่งแล้วเหรอเธอ ถึงรู้ว่าจะแพ้หรือจะชนะน่ะ ให้ตบกันก่อนไหมค่อยมาเห่า” อีวิวครับนี่ไม่ใช่สีมันนะเนี่ยได้ข่าวมาขลุกอยู่แต่กับสีฟ้าลืมสีเหลืองไปเลยนะมัน
“เอาสิ จะตบอัดให้หน้าหงายเลย ไปแพง ไปเตรียมตัวตบอัดมัน จะได้สาแก่ใจ”
“หนอยอีหอกนี่ คอยดูเถอะ น้อย จัดมาให้พี่กับพี่ฝนเลยนะ สามเมตรก็สามเมตร จะจัดมันเอง” น้อยคือมือเซ็ตล่ะครับ ส่วนพี่ฝนนี่ตัวตบหัวเสาเหมือนกับอีแจง แต่ว่าอีแจงมันพิเศษต้มแซ่บได้หมด ทั้งลูกเร็วลูกกลาง หัวเสาสามเมตร หน้าตามันเหมือนไม่ใช่มาแข่งกีฬาเลยนะเหมือนมาทำสงครามประมาณนั้น
“กูฝากด้วย” แว้กก นี่ผมเองครับ หมั่นไส้เหมือนกัน เมื่อกี๊มันไม่ได้ไปเชียร์ฮัท ดีที่สุดที่ไมได้ยินเสียงแหลมๆแสบแก้วหู แต่มาเจอท่าทางมันแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้ พอเริ่มแข่งทีมสีแดงก็อย่างว่าล่ะครับตบเอาๆเพราะเขาเป็นทีมโรงเรียนเล่นเข้าขากันมากกว่า แต่พอแต้มทีมสีแดงไปถึง ๑๖ ถึงเวลาพักครั้งที่สอง
“เอาไงดีพี่ บล็อกอีแหวนคนเดียวไหวไหมหนูรองเอง แล้วเล่นมันลูกเร็ว น้อยเตรียมจัดนะ เป้าหมายคืออีแพงกับอีแหวน” คือโค้ชมีนะครับแต่เหมือนพวกมันไม่ได้สนใจปรึกษากันเองผมก็เอาน้ำให้คนนั้นคนนี้ เอาผ้าเย็นให้คอยเงี่ยหูฟังอยู่
“จัดไป พี่บล็อกมันคนเดียวเอง พวกมันเล่นแต่หัวเสา เบๆ” พี่ฝนเองก็ยิ้มแสยะน่ากลัวมากๆ พอกลับลงไปแข่ง อ้อ ตอนนี้แต้มทีมสีฟ้ามี ๑๒ แต้มครับตามอยู่ พอเขาเสริ์ฟมาสีฟ้าก็รับแม้จะไม่ดีมากแต่น้อยคนเซ็ตก็วิ่งไปเซ็ตลูกได้แต่น้องมันตั้งมากลางสนามเลย
“กูเอง” อีแจงครับแหกปากกระโดดมาจากหลังเส้นสามเมตร โอ้โหมันกระโดดสูงมากครับ “บึ้ม” เสียงฟาดลูกบอล จอดเลยครับฝังมิดเลย
ยังมะจบค้าบ
หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52 (อ่าน 337800 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก