CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: eiky ที่ 06-07-2011 20:12:03

หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 06-07-2011 20:12:03

อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 


**********************************************************************************

สวัสดีคร้าบ..... อิ๊กกี้เองนะคร้าบ อิอิ ไม่ได้บ้าพลังน้า แต่เหมือนเป็นการบังคับตัวเองเพราะโปรเจกต์นี้คุยกะเพื่อนคนนึงมานานแล้ว เขียนมานานแล้วด้วย พอดีเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ตัดหน้าลงก่อนเลยไมได้ลงซะที วันนี้ถือโอกาสเอาลงนะคร้าบ

เนื้อเรื่องเป็นแบบเบาๆ สบายๆนะครับ แรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ก็ได้มาจากการดู ภาพยนตืครั้งที่ 300 เรื่อง "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก" นะครับ ก็เลยเอามาเขียนดูในแนว วาย อิอิ หวังว่าเพื่อนๆคงจะชอบกันนะครับ

ติชมได้เช่นเคย เรื่องนี้ ผมเขียนคนหนึ่ง เพื่อนอีกคนเขียนอีกคนหนึ่ง ฟีเจอร์ริ่งกันนั่นล่ะครับ

อิอิ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะค้าบ

จุ๊บๆๆ

จากใจ อิ๊กกี้ และเพื่อนอีกหนึ่งคน

 :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-07-2011 20:15:06

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 06-07-2011 20:15:43

A1

คุณเคยหลงรักใครไหม แอบรัก แอบมอง คนที่เวลามองทุกครั้งเราจะหัวใจเต้นแรงขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ คนที่ทำให้คุณเพ้อตอนกลับบ้าน เขาที่เป็นเหมือนเงาของความสุข เขาอยู่ทุกที่ ผมเองก็หลงรักใครคนหนึ่ง คนที่เป็นเหมือนเทพบุตร เขาเป็นนักกีฬาฟุตบอลทีมโรงเรียน เขาเป็นดาว แล้วผมล่ะ เฮ้อ กลับมามองตัวเองแล้วอนาถใจเหลือหลาย อะไรกัน แก้มสองข้างของผมมันเต็มไปด้วยสิว ทั้งหัวช้าง ทั้งรอยดำ ตัวผมสูง ๑๗๒ ไม่เตี้ยนะ แต่ถ้าเทียบกับเขา ที่สูง ๑๘๒ เราห่างกัน ๑๐ เซนฯ เหอๆ ผมหนัก ๖๕ ที่จริงผมว่าตามเกณฑ์น้ำหนักชายไทยมาตรฐานผมโอเคนะ แต่ทำไมเพื่อนๆมันล้อผมว่าบวมล่ะ ใช่ ผมอวบระยะสุดท้าย นี่ถ้ากินไม่บันยะบันยังอีกน้ำหนักเพิ่มมาอีกสัก ๕ โลฯ ผมคงจะเป็นคนอ้วนสมใจ ผมชื่อ ฮิ้นท์ครับ อ๊ะๆ ไม่ต้องสงสัยว่ามันประหลาดหรืออะไร มันมาจากภาษาอังกฤษ สงสัยตอนท้องแม่ผมชอบทายชอบเดาล่ะมั้งครับ ความหมายมันเลยไปประมาณนั้น เข้าเรื่องดีกว่า ที่ว่าผมตกหลุมรักเขา เขาคนนั้นคือ ฮัทครับ รุ่นเดียวกัน ตอนนี้ผมอยู่ ม. ๕ โรงเรียนประจำอำเภอบ้านหมี่ ลพบุรีครับ ไม่รู้สินะผมยังแอบเข้าข้างตัวเองนะว่าชื่อเล่นเรามันเป็นอักษรตัวเดียวกัน แอบดีใจ เอ๊ะ หรือว่าเราจะเป็นเนื้อคู่กัน คิดแค่นี้ผมก็นอนหลับฝันดีไปหลายเดือนแล้วล่ะครับ เพิ่งจะขึ้น ม . ๕ แต่หลงรัก ฮัทมาตั้งแต่ ชั้น ม. ๔ เขาเป็นเด็กต่างอำเภอครับ ย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ เจอครั้งแรกผมก็หลงรักเขาเลยนะ ทั้งที่แต่ก่อนไม่มีวี่แววว่าจะชอบผู้ชาย เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นแล้วก็อย่างที่บอกว่าหัวใจมันเต้นแรง แรงจนรู้สึกว่าตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกเลยนะ
“ฮินท์ เสร็จยัง นั่งเหม่ออะไรอยู่ยะ ชั้นเรียกหลายรอบแล้วนะ”
เสียงของเพื่อนรักของผมเองครับ ชื่อ วิว บ้านอยู่ถัดเข้าไปจากบ้านผมประมาณสองซอย เออ บ้านผมอยู่ติดวัดนะครับ ขอบอก มีแค่คลองเล็กๆกั้นแค่นั้นเอง
“เออ เสร็จแล้ว”
“แหม นั่งเหม่อเชียวนะ คิดอะไรอยู่ อะไรกันวะ เพิ่งจะเปิดเทอมวันแรก เพื่อนก็ยังไม่ได้เจอ เหม่อไปไหนแล้วเนี่ย แล้วไอ้ทักล่ะ ยังไม่เด็จอีกเหรอ”
“คิดเรื่อยเปื่อยน่ะ มึงไปตะโกนเรียกมันหน่อยสิ ปกติมันไม่ช้านี่ แต่เปิดเทอมใหม่ขอมันหน่อยเถอะ อุ๊ย เสื้อใหม่เหรอวิว”
“แน่นอน วิวซะอย่างต้องใหม่ทั้งตัว อะไรยะ สิวขึ้นอีกแล้วเหรอมึง หมกมุ่นป่ะเนี่ย”
“บ้าเหรอ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมมันมาขึ้นได้ขึ้นดีนะหน้ากูเนี่ย ทำไมมันไม่ไปขึ้นหน้ามึงบ้างนะ”
“อย่ามา อะไรสิว ไม่เคยรู้จัก”
แหมนะ ดูมันครับให้มีก่อนเถอะจะรู้สึก แต่ก็นะเพื่อนผมแต่ละคนหน้าเกลี้ยงๆกันทั้งนั้น โว้ย อะไรเนี่ยแล้วผมล่ะ แกะดำสินะที่เขาเรียกกัน หุ่นขอเพื่อนแต่ละคนนะ ไม่อยากจะบอก หุ่นดี เพรียวลมกันทั้งนั้น แล้วผมล่ะ โอ๊ยๆ ยิ่งคิดยิ่งแสลงในใจ
“ไอ้ทักๆ เสร็จยังวะ”
ไอ้ทักเพื่อนผมเองล่ะครับ บ้านอยู่ตรงข้ามกับผมเอง โตมาด้วยกัน ไอ้ทักมันตัวสูงๆผอมๆ ฮึ ผอมกันเข้าไปพวกขาดสารอาหาร หน้าตามันออกเข้มๆ ผิวเหลืองๆแดงๆ แต่เวลาโดนแดดก็ดำเหมือนผมนี่ล่ะ
“เออๆ เสร็จแล้ว”
“โอ้พระเจ้า คุณชาย อะไรเมื่อวานทำไมไม่หล่อเท่าวันนี้วะ”
อีวิวมันร้องขึ้นครับ ก็แหมนะ ไอ้เพื่อนรักมันไปตัดผมมาใหม่เกรียนซะ รองเท้าใหม่แต่เสื้อผ้านักเรียนก็ยังชุดเดิมอยู่ ไอ้นี่มันเล่นบาสฯครับ ทำไมผมไม่เล่นด้วยนะ เอาสักอย่างจะได้ผอมๆเหมือนเพื่อนเขา ฮึ
“คิดถึงเพื่อนๆเนอะมึง ไม่รู้จะเป็นไงกันบ้าง มีเรื่องเมาท์เยอะแยะไปหมด”
“คิดถึงอีแจงเนอะแก ป่านนี้จะมาหรือยังไม่รู้”
“คงยังหรอกมึง อีนั่นมันนั่งรถสองแถวมานี่ เออ แกมาขับหน่อย ไอ้ทักมึงไปขับรถไอ้ฮิ้นท์ไป”
เราไปโรงเรียนด้วยกันครับขับรถเครื่องไป รถบ้านผมก็มีนะบ้านไอ้ทักก็มีรถแต่มันไม่ชอบใช้รถบ้านมันไม่รู้ทำไม มันบอกว่ามันชอบรถผมมากกว่า ผมก็ชอบรถผมนะ แต่อีวิวมันบอกว่าใหญ่ไป ก็นะ ยามาฮ่าสีขาวคันเบ้อเร่อของพี่ชายผมเอง มันเป็นตำรวจอยู่กรุงเทพฯล่ะครับ อ้อ ลืมบอกบ้านผมทำนากับทำสวนมะม่วงนะ นาพ่อเป็นคนทำ แม่เป็นคนดูสวน สงสัยล่ะสิ ที่บ้านเราทำนาปรังครับ ส่วนสวนมะม่วงแม่ก็ปลูกชมพู่แซม ส่วนผมไปนากับพ่อบ้างล่ะครับ แต่ไม่ได้ทำอะไรมาก เพราะการทำนาสมัยนี้เขาทันสมัยกว่าสมัยก่อนมาก ที่บ้านผมมีรถไถนาสองคัน ส่วนรถเกี่ยวข้าวบ้านอีวิวมันมีครับ ที่นี่ส่วนมากเขาจะทำนากันและทำสวนคละกันไป แต่รู้ไหมว่าลูกชาวนาที่นี่ไม่มีคนหน้าตาขี้เหร่อย่างผมหรอกนะ ฮือๆ แอบน้อยใจ หน้าตาแต่ละคนนี่ก็เหมือนกับเด็กสมัยใหม่ในเมือง เว้นแต่สีผิวอาจจะไม่ได้ขาวก็เท่านั้นเอง ส่วนผมก็อย่างที่เล่าเบื้องต้น
“ว้าย ไอ้ฮิ้นท์ ขับดีๆหน่อยสิ กระโปรงชั้นจะเปิด”
“แล้วมึงไม่ได้ใส่กางเกงในมาเหรอวะ ร้องซะ”
“ใส่สิยะ จะบ้าเหรอ เดี๋ยวใครเห็นกูเสียหายนะยะ”
“ไม่ใช่จะเป็นกรรมของคนเห็นหรอกเหรอมึง ฮ่าๆ”
“ไอ้บ้า ขับดีๆ”
ถนนเข้าหมู่บ้านนี่ก็นะ ผมว่ามันเท่ากับถนนคนเดินในกรุงเทพฯได้ล่ะมั้งครับ ทำท่าเอาสีมาทาตรงกลางว่าให้รถสองคนแล่นผ่านกันได้ แต่ไม่นะ รถคันเดียวก็เต็มถนนแล้ว อีกอย่างวกวนมาก ถ้าคนไม่ชินทางนี่คงชนกันระนาว เออ อีกอย่างที่ผมกับเพื่อนๆพูดกูๆมึงๆนี่เป็นปกติกันนะครับ ไม่ได้หยาบคายนะ ตามประสาของเด็กบ้านนอก เกี่ยวหรือเปล่าไม่รู้แต่ใครฟังแรกๆอาจจะขัดหูบ้าง แต่ฟังบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินเองล่ะผมว่านะ อิอิ แต่สำหรับผม ผมว่ามันจริงใจดีนะ กูก็กูไปเลย ไม่ต้องมาชั้น เธอ มึงก็มึงเต็มๆหน้านี่ล่ะคนถูกเรียกมันจะได้ไม่หันไปหาคนอื่น เพราะว่าเรียก มึงนั่นล่ะ อิอิ
“วี๊ด วิ๊ว ไปโรงเรียนแล้วเหรอจ๊ะ คนสวย”
พวกไอ้นัทปากมอมครับ บ้านมันอยู่ตรงหน้าหมู่บ้าน คือไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรนะ บ้านผมเรียกอีกหมู่บ้านหนึ่งมีวัด แต่ก็มีอีกหมู่บ้านอยู่ติดกันมีวัดอีกที่ ทั้งที่หมู่บ้านมันติดกันนะ ผมงงเหมือนกัน แต่มันคงใหญ่เลยแบ่งกันแบบนี้ ไอ้นัทกับไอ้แจ็คบ้านมันอยู่หมู่บ้านก่อนเข้าในตลาดครับ เวลาไปโรงเรียนไปตลาด หรือไปโรงพยาบาล หรือไปอะไรก็แล้วแต่ในตัวอำเภอต้องผ่านบ้านมันล่ะครับ
“ไปทำนามั้ง ไอ้แว้น”
อีวิวครับ เห็นมันสวยๆแบบนี้ ปากก็ไม่น้อยนะ มันชอบเรียกตัวมันเองว่ามันเปรี้ยว ยังไงน่ะเหรอ
“ตามๆ ไอ้แจ็ค คิดถึงน้องวิวมาก ปิดเทอมไม่เจอตั้งนาน”
“ใครน้องมึง กูน่ะรุ่นแม่มึงนะไอ้นัท”
“โอ๊ย โดนใจ ด่าอีกสิคร้าบน้องวิว พี่นัทชอบ”
“ไอ้ควายโรคจิต ขับเร็วๆหน่อยสิมึง รำคาญ”
มันสั่งครับ ผมนี่แอบขำอยู่ ตลกดีนะเวลามันด่าไอ้นัทกับไอ้แจ๊ค ปิดเทอมไปก็เจอกันเกือบทุกวันนั่นล่ะครับ ไอ้สองตัวนี่มันจะคอยไปขับรถโฉบหน้าบ้านผมตลอด เพราะอีวิวมันชอบมานั่งเล่นที่บ้านของผม มันบอกว่าเย็นดี ไอ้ทักฉิวไปโน่นแล้ว ขับคนเดียวสบายใจเลยนะ แหมเพื่อนๆโดนหมาบ้านไล่เห่าอยู่ไม่สนใจ
“สวยขึ้นป่าวจ๊ะเนี่ย อะไรกันไม่เจอแค่ไม่กี่วันสวยเตะตาเชียว”
มันสองตัวขับรถมาเทียบรถผมล่ะครับ ก็อย่างที่บอกว่าถนนมันไม่เป็นใจครับ ผมขับเร็วไม่ได้ กลัวชนเหมือนกันเพราะเวลามันจะโค้งนี่มันไม่ได้มีป้ายบอกนะ ต้องอาศัยความเคยชินเอาเอง
“สวยอยู่แล้วย่ะ นี่พวกมึงจะขับมาเบียดหานรกอะไร ออกไปนะ”
“ระวังกระโปรงเปิดนะจ๊ะน้องวิว ขายิ่งขาวๆอยู่”
“ควายเอ้ย เปรี้ยง”
“เฮ้ยๆ ล้มๆ”
“ฮ่าๆๆ บอกแล้ว ใครน้องมึง กูน่ะแม่มึง จำไว้”
โหย มันทำยังไงน่ะเหรอครับ มันยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นยันไปที่สีข้างรถของไอ้นัทตรงกลางระหว่างมันกับไอ้แจ๊คนั่นล่ะครับ รถเสียหลักเซๆไป ไอ้แจ๊คมันพยายามบังคับรถ แต่ผมก็อาศัยช่วงนี้ล่ะครับขับหนีมาได้
“มีอะไรกันวะ ขับช้าจังไอ้ฮิ้นท์”
พอถึงหน้าเซเว่นที่ตลาดไอ้ทักมันก็จอดรอครับ เอาหมวกกันน็อคขึ้นมาใส่เพราะตำรวจเขาตั้งด่านอยู่
“ก็พวกไอ้นัทปากหมาน่ะสิแก มันตาม”
“ฮ่าๆ มันก็ได้แค่เห่าล่ะน่า สนใจทำไม”
“ใช่สิไอ้ทัก มึงไม่ได้โดนนี่”
“เออ นั่นสิ ได้ข่าวว่าสงกรานต์ไปแดกเหล้ากับพวกมันมานี่มึงน่ะ”
ผมเองครับ ว่ามันแหมก็ปล่อยให้ผมกับอีวิวขึ้นท้ายรถกระบะกับหลานๆ รถพ่อผมเองล่ะครับ ส่วนไอ้ทักไปกินเหล้ากับพวกปากมอมนี่เสีย มันน่าโมโหนะ
“แหมนิดเดียว แค่วันเดียวเองน่า”
“ไม่รู้ล่ะ เลี้ยงน้ำหน่อยดิมึง”
ผมพยักหน้าให้มัน
“จะมากินอะไรตอนนี้ เดี๋ยวสายหรอก เร็วรีบไป”
“ไม่รู้โว้ย กูจะกิน จะเลี้ยงไม่เลี้ยง”
“นั่นดิ ทำมาเป็นคนดี เทอมที่แล้ว สายประจำนี่มึงน่ะ”
“โว้ย เสียตังค์แต่เช้าเลยกู”
“อย่าบ่นให้เร็ว”
ผมนั่งรอกับอีวิวอยู่ด้านนอกครับ ส่วนไอ้ทักทำหน้าตาเสียอารมณ์เข้าไปในเซเว่นแล้ว
“นี่มึง ไม่รู้ว่าฮัทมันจะหล่อขึ้นมากแค่ไหนนะ เห็นปิดเทอมมันกลับบ้านยายที่แพร่นี่”
ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีครับ แค่เอ่ยชื่อ คือเพื่อนผมมันรู้นะ ยกเว้นไอ้ทักมันไม่รู้เพราะผมไม่ได้บอก อีวิวกับอีแจงนี่รู้ดี แต่มันก็เชื่อใจได้เพราะมันไม่ปากโป้ง ผมจะปรึกษากับมันสองคนประจำล่ะครับ แต่ผลที่ได้ก็เป็นอีแอบอยู่นี่ไง แอบรักแอบชอบเขา เพราะผมไม่มั่นใจเลย กลัวว่าเขาจะเมิน เมินแน่ๆล่ะ ก็อวบๆ หน้าปรุๆอย่างผมเนี่ยใครเขาจะชายตามาแล
“นั่นสิ อยากเจอจัง”
“แหมพูดถึงไอ้นี่ขึ้นมาหน้าแดงเชียวนะมึง เอ๊ะ แต่ก็ไม่แดงหรอกนะ เพราะหน้าแกดำ”
“อีวิว”
ผมแว้ดเสียงขึ้นครับ ส่วนนังเพื่อนรักมันหัวเราะชอบใจ
“มีอะไรกัน”
“จิ๊ เอามาน้ำน่ะ มึงไม่ต้องรู้หรอก”
ผมคว้าแก้วน้ำในมือของไอ้ทักมาครับแก้เขิน ส่วนมันก็ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที
“แทนที่จะไปกินชาร้านเดิมนะ จะได้กินปาท่องโก๋ด้วย มากินอะไรน้ำอัดลมแต่เช้า”
“อ้าว แล้วเมื่อกี๊ก็เร่งๆให้ซื้ออะไรวะ”
นังวิวมันคุยกับไอ้ทักล่ะครับ สองคนมัน ส่วนผมดูดน้ำอยู่ ให้น้ำเย็นๆมันลดความเขินลงได้บ้าง ไม่รู้สิตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นแค่ความชอบนะ แต่เอาไปเอามาทำไมทุกครั้งที่แค่เอ่ยชื่อเขาผมก็อยู่ไม่ได้แล้ว ใจมันเต้นเหมือนจะหลุดออกมาจากอก เวอร์ไปไหม แต่มันจริงๆนะ ผมรู้สึกว่าประหม่าทำอะไรไม่ถูกเลยนะ แค่คิดเอง ถ้าเจอตัวเป็นๆเหมือนตอนก่อนเปิดเทอมนี่ผมจะทำท่ายังไงนะ แต่ว่าไปแล้วช่วงเปิดเทอมที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้เป็นหนักขนาดนี้นะ คงเพราะเราห่างกัน ผมเลยคิดถึง ใช่ไหม
“กูล่ะชอบจริงๆเลยโรงเรียนเราเนี่ย คิดถึงจัง”
พอเข้ารั้วโรงเรียนอีวิวมันก็พูดขึ้นล่ะครับ โรงเรียนประจำอำเภอ ไม่ใหญ่มากแต่ผมก็รู้สึกเช่นเดียวกับอีวิวมันล่ะครับ มีความสุขทุกครั้งที่ได้ก้าวเข้ามา ตึกเรียนสี่ชั้นตั้งขวางอยู่ข้างหน้า ผมเลี้ยวรถไปจอดที่โรงรถครับ เด็กนักเรียนกำลังเดินเรียงรายกันเข้ามา นักเรียนใหม่ชั้น ม ๑ กับ ม ๔ บางคนคุ้นตา บางคนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะใจของผมมันกำลังมองหาใครบางคนอยู่ ใครบางคนที่ไม่ได้เจอกันเสียนาน คิดถึงเหลือเกิน
“อีแจง”
“ไอ้ฮิ้นท์ อีวิว”
เสียงนังแจงครับ วิ่งมาโน่นแล้ว มันมาถึงก่อนพวกผมอีกนะทั้งที่บ้านมันอยู่ไกล จะให้บรรยายไหมว่าอีแจงหน้าตามันเป็นยังไง หน้ามันเหมือนคนทางใต้ครับ คมเข้มไม่ดำนะ ผิวออกสีน้ำผึ้ง สวยนะผมว่าสวยกว่านังวิวอีกสูงโปร่ง ฮึ เกลียดจริงๆเลยคำนี้ เอวเป็นเอว ขาเรียว โว้ย ไม่เอาแล้ว
“อะไรไอ้ฮิ้นท์ตอนสงกรานต์สิวไม่เห็นเยอะเท่านี้เลย มึงเพาะสิวขายเหรอเนี่ย ฮ่าๆ”
ดูมันครับ หนอยแน่
“อีนี่ว่ามัน มันยิ่งกลุ้มๆอยู่ อิอิ จริงไหมจ๊ะ ฮินท์”
“พอกันล่ะมึงสองตัว ไม่หน้าเนียนบ้างให้มันรู้ไปนะ”
“ว้าย งอน มีงอนๆ โอ๋ คิดถึงมึงจัง อยากกินน้ำปลาหวานฝีมือแม่แจ่มอีกจังอ่ะ”
“อยากกินก็ไปที่บ้านสิมึง ใครดึงขามึงไว้เหรอ”
“ไปแน่ แต่ขอพ่อก่อน มึงเป็นไงวิว ไอ้คิมถึงไหนแล้ว”
“เฮ้ยแจง ดำลงป่ะมึง ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ทักครับ มันเดินมาทีหลังเพราะเพื่อนๆมันเยอะ เหมือนเซเล็ปแบบนั้นล่ะ ทักทายคนนั้นคนนี้ มันหล่อนี่นะ ใครๆก็ชอบ แถมยังมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศอีก ฮึ
“ใครดำ ปากหมาแต่เช้านะไอ้ทัก เขาเรียกผิวสีน้ำผึ้งโว้ย ตาต่ำ”
“แรง ฮ่าๆๆ”
“น้ำผึ้งไหม้เหรอจ๊ะแจง อิอิ”
“หนอยอีวิว”
“นี่ๆพวกมึง อย่าด่ากันได้ไหมวะ กูหนวกหู”
“ว้าย คุณชาย มายังไงเนี่ย แหมอย่ามากระแดะ มึงๆ เราไปด่ากันตรงโน้นดีกว่า กูอยากจะด่ามึงมากเลยอีวิว”
“กูก็อยากจะด่ามึงอีแจง ไม่เคยด่าใครได้สะใจเท่ามึงเลย ไอ้ทักมาด้วย มาให้ด่าหน่อย”
นี่ล่ะครับเพื่อนผม หน้าตาพวกมันนี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับมารยาทหรือกริยาท่าทางเลยนะ ปากแต่ละคนนี่อย่าให้มันด่าเชียว ส่วนไอ้ทักด่าไม่เก่งหรอกครับ แต่เข้าไปให้พวกมันรุมด่า แล้วก็นั่งหัวเราะ มันไม่โกรธนะ มันบอกว่าสนุกดี ประหลาดเสียจริง ผมนั่งอยู่คนเดียวตรงม้านั่งใต้ร่มพฤกษชาติใกล้ๆเสาธงนั่นล่ะครับ คอยมองหาใครคนหนึ่ง น่าเสียดายนะที่เราอยู่กันคนละห้อง ถ้าได้เรียนห้องเดียวกันผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้แน่ๆ เพราะว่าผมคงจะได้เฝ้ามองเขาไปทุกเวลาทุกนาที แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วครับ ผมนั่งหันหน้าออกไปทางประตูทางเข้าของโรงเรียน มองทุกคนที่เดินผ่านเข้ามาคนเหล่านั้นไม่ได้มีความหมายอะไรหรอกครับ เพราะผมเฝ้ารออยู่คนเดียว นั่นไง มาแล้วๆ แค่นี้ใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันทีทั้งที่แค่เห็นเขาขับรถเครื่องเข้ามา ทรงผมใหม่ ชุดนักเรียนชุดเดิม กระเป๋าเดิม ใส่ถุงเท้าคนละข้างเหมือนเดิมที่ว่าคนละข้างเหมือนมันไม่ใช่ยี่ห้อเดียวกันนะครับแต่คงไม่มีใครสังเกต น่ามองที่สุดในโลกเลย ฮัทของฮิ้นท์ ใบหน้าดูสดใสขึ้นนะ ไปทำอะไรมานะตอนปิดเทอม คิดถึงจังเลย รู้ไหมว่าคิดถึง

เขียนโดย อิ๊กกี้

มุมิมุมิ .....อิอิ ติชมกันได้น้า เขียนแนวนี้ตลกดี อิอิขอบคุณนะคร้าบที่แวะเข้ามาอ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 06-07-2011 20:16:57

ตามมาเจิมติดๆแต่มิทัน 

อิอิ  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 06-07-2011 20:40:02

มายินดีกลับเรื่องใหม่ค่ะ :mc3:  ติดไว้ก่อนนะเด๋วมาอ่าน

ปล.อิ๊กกี้กลับมาแล้วคิดถึงอิ๊กกี้จัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 06-07-2011 20:45:03

B1
 ถ้าใครไม่มาเป็นผมก็คงไม่เข้าใจว่า  การที่มีคนมารุมรักและให้ความสนใจมากๆจนเกินไปนั้นมันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยสักนิด 

         ฟังๆดูอาจจะดูเหมือนกับว่าผมนี่อวดตัวรึป่าว   หล่อนักรึไงถึงมีแต่คนมารุมรักรุมชอบ   หึๆ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับผมแค่อยากบอกให้รู้ว่ามีแต่คนมาชอบผมจริงๆนะ

         อาจเพราะการที่ผมถูกยกให้อยู่ในตำแหน่งดาวเด่นของโรงเรียนเคียงคู่กับ"แหวน"สาวสายดาวโรงเรียนผู้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมมั๊ง   ผมเลยยิ่งเป็นจุดสนใจมากขึ้นและอาจเป็นเพราะว่ากลุ่มเพื่อนสนิทของผมมันก็ชอบทำตัวไฮโซประดุจเซเล็บดังๆอยู่แล้วด้วย  เพราะพวกมันถือว่าบ้านรวยกัน

         ดังนั้นทุกวันนี้ผมเลยกลายเป็นดาวเด่นที่มีแต่สาวๆทั้งรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันหมายปอง  ซึ่งก็เช่นเดียวกับแหวนที่มีแต่หนุ่มๆหมายปองเหมือนกัน  แต่ใครจะรู้ว่าที่จริงผมเบื่ออะไรอย่างนี้มากๆ  มันเหมือนกับเราไม่เป็นส่วนตัวเพราะมักจะมีคนมาเดินตามกลุ่มพวกผมตลอด  บางทีก็มีการเอาของอะไรต่อมิอะไรมาให้ยังกะว่าผมเป็นดารา   ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ไปรู้จักพวกนี้เค้าเลยครับ

         อ้อ... ต้องขอแนะนำตัวหน่อย  ผมชื่อ " ฮัท " ครับ  แต่ไม่ได้แปลว่ากระท่อมหรอก   แค่เพราะตอนแม่ท้องผมใกล้คลอดท่านจะจามบ่อยมากไม่มีสาเหตุ  และมักจะจามไม่ค่อยออกได้แต่สูดหายใจเข้าดังฮัดๆอยู่  พ่อผมเลยเอามาตั้งเป็นชื่อผมซะเลย  ดูไม่ค่อยสมเหตุยังไงไม่รู้แฮะ

         ทว่าแม่ผมก็ตายจากไปซะก่อนตอนที่คลอดผมแหละครับซึ่งผมเองก็ยังเสียใจเรื่องนี้มากๆ   เลยเหลือแค่พ่อผมกับอาวดีน้องสาวของพ่อเท่านั้นที่เลี้ยงผมมา

         แต่ก็เอาเหอะครับ  การที่ผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาได้เป็นปีที่สิบเจ็ดนี่ก็ถือว่าโอเคล่ะ  ปีนี้ผมก็ม.5ใกล้จะเข้าสู่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตที่เราต้องเลือกเรียนต่อซะที   ไม่สิ... ผมคงไม่ได้เป็นคนเลือกหรอก  โน่นเลยพ่อผมตะหากที่เลือกไว้ให้ผมทุกอย่างแล้วว่าจะให้ผมเรียนเศรษฐศาสตร์จะได้จบออกมาสืบทอดกิจการของพ่อต่อ

         " ฮัท... เสร็จรึยัง  รีบๆไปกันเร็ว"  เสียงแหวนครับ ตะโกนเรียกผมอยู่ที่หน้าบ้าน

         " มาแล้วๆ"  ผมลงบันไดบ้านไปสตาร์ทฟีโน่แต่งคันเก่งของผมออกไปหน้าบ้าน

         " ช้าจังเลย  รีบไปกันเร็วๆเหอะ"  คุณเธอบอกแล้วก็ขึ้นนั่งซ้อนท้ายผมอย่างรู้หน้าที่  ผมเลยขับออกไป

         " แหม... รู้สึกวันนี้จะสดใสร่าเริงดุจนกน้อยในยามเช้าเลยนะจ๊ะสาวสวย"  ผมแกล้งหันไปแซวทีนึง

         " บ้า... ฮัทอ่ะ  ก็วันนี้อ่ะเปิดเทอมวันแรกมันก็ต้องร่าเริงไว้สิ  นี่เราก็ได้ขึ้นม.5กันแล้วนะ  มีอะไรน่าสนุกรออยู่เพียบเลยแน่ๆ"

         " ไอ้อะไรสนุกเนี่ย  เช่นอะไรเหรอ"  เออ... นั่นดิ  ผมก็สงสัยไงว่ามันมีอะไรสนุกเหรอวะ ไอ้การได้ขึ้นม.5 เนี่ย

         " ก็ต่อไปนี้น่ะ  เราจะได้ทำอะไรในฐานะรุ่นพี่เต็มตัวขึ้นอีกไง  อย่างเนี่ยพี่อ้อประธานชมรมเชียร์เค้าก็จะให้แหวนเป็นรองประธานแล้วนะ"

         " โธ่... เราก็นึกว่าอะไร  สรุปว่าดีใจเรื่องนี้ว่างั้น"

         " แหม... ก็มันน่าดีใจนี่นา  แล้วที่สำคัญปีนี้แหวนก็มีสิทธิ์คัดตัวเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียนแล้วด้วย"  ผมฟังแหวนบอกแล้วก็คิดว่าถ้าหันไปผมคงมองเห็นเธอกำลังเอามือประสานแล้วทำตาวิ้งๆปิ๊งๆเหมือนคนฝันหวานในการ์ตูนอยู่มั๊ง

         " โห... แหวน  นี่กะจะเกิดคนเดียวเลยเหรอ  แบ่งๆคนอื่นเค้าเกิดมั่งเห๊อะ  ฮ่าๆ  ลีดฯก็จะเป็น  ดรัมเมเยอร์ก็จะเป็นอ่ะ"  ผมเบรคคุณเธออีกทีครับ  ชอบแกล้งคนฝันหวาน  อิอิ

         " เอ๊ะ... ฮัทนี่  ก็มันเป็นความฝันของแหวนนี่นา"  แหวนบอกน้ำเสียงไม่พอใจผมละ

         ก็จริงครับ  ตั้งแต่เด็กๆแหวนจะชอบมากๆทั้งเรื่องการเป็นลีดเดอร์และการเป็นดรัมเมเยอร์นั่นเลย  ถึงขนาดว่าไปดูและจำท่าของลีดเดอร์ที่โรงเรียนตอนนั้นได้ทุกท่าทุกเพลงจนเอามาเต้นตามได้ไม่ผิดเพี้ยน   ส่วนดรัมเมเยอร์นี่ก็เหมือนกัน  แหวนฝึกโยนคฑามาตั้งแต่เราอยู่ป.3   คิดดูครับ  เด็กที่เรียนแค่ป.3ก็อยากเป็นดรัมเมเยอร์ซะขนาดนี้แล้ว

         ยังขำตอนที่แหวนเอาไม้ไผ่มาโยนเป็นคฑาตอนนั้น   หลบกันสนุกไปเลย  เกือบตกมาโดนหัวกันตั้งหลายครั้ง  ไม้ไปค้างบนหลังคาบ้านก็ตั้งหลายอันแต่เธอก็ไม่เคยเลิกพยายามเลยครับ  มุ่งมั่นซะจริงๆ

         " ในเมื่อแหวนฝันไว้แบบนี้ถ้าใครเค้าจะยังไงก็ช่างเค้าสิ  คนอย่างแหวน แววมณีถ้าตั้งใจอะไรแล้วต้องทำให้ได้  ใครจะยังไงก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ"

         " โห... แหวน  พูดยังงี้มันเรยาชัดๆอ่ะ  ทำทุกอย่างให้ได้ครอบครองเนี่ย  จะไม่ยอม  จะไม่แพ้  จะไม่แคร์ใครก็ตาม... ฮ่าๆๆ"  ผมแกล้งร้องเพลงละครเรื่องนี้ล้อแหวนไปจนได้เรื่อง

         " เอ๊ะ  ฮัทนี่  ว่าแหวนเหรอ  นี่ๆ"  ปากว่าปั๊บก็มือถึงทันทีครับ  ซัดหลังผมมาอีกสามป้าบใหญ่ๆอ่ะ  รถแกว่งเลยว่ะ

         " เฮ้ย...ย  จะบ้าเหรอแหวน  ตีมาได้ขับรถอยู่นะ  เดี๋ยวก็ได้ลงไปนอนเล่นกันข้างทางหรอก" 

         " ก็เรื่องอะไรมาว่าแหวนเป็นเรยาล่ะ  แหวนไม่ได้ร้ายยังงั้นนะ"  เออ... ไม่ร้ายเลยจ้า  แม่คู้ณ

         " เออๆ  ไม่ร้ายก็ไม่ร้าย"  ยอมแพ้เลยว่ะ  เฮ้อ...

         ขับต่อไปสักพักก็ถึงโรงเรียนอ่ะครับ  เกือบได้ไปนอนข้างทางกันแล้วมั๊ยล่ะ  ผมขับรถไปจอดตรงที่ประจำของผมเลยได้เห็นรถของไอ้ป่านกับไอ้วินเพื่อนซี้ร่วมก๊วนผมมันจอดอยู่แล้ว นี่มันสองคนนึกไงแหกตามากันแต่เช้าวะ  ทุกทีนี่กว่าจะโผล่กันมาก็เกือบเข้าแถวทุกทีนี่หว่า

         พอเดินขึ้นตึกเรียนไปก็มีคนนั้นคนนี้ทักผมกันเยอะว่ะ  แต่โทษทีที่หลายๆคนผมไม่รู้จักเค้าเลย  นี่แสดงว่าผมก็ยังคงฮอทเป็นที่รู้จักอยู่อีกเหรอวะ  จนมานึกๆดูก็เกรงใจเค้าอ่ะ  ทุกคนรู้จักเราแต่เราดิไม่รู้จักเค้าเลย

         " อุ๊ย... พี่ฮัท  ว้ายๆๆ พวกเราพี่ฮัทมาแล้ว"  นั่นไงครับอีกกลุ่มเบ้อเร่อ  สงสัยจะรุ่นน้องม.3มั๊ง  ทั้งสาวแท้และเทียมเลยอ่ะ  เหอะๆ

         " อ๊าย... พี่ฮัท  ทรงผมใหม่หล่อมากเลยค่า"

         " พี่ฮัทเท่จังเลยกับทรงนี้  ลุคใหม่เลยเนี่ย"

         " อุ๊ย... ดูๆรู้สึกว่าพี่ฮัทผิวคล้ำขึ้นแต่เท่จังเลยค่ะ  ดาร์ค ทอลแอนด์แฮนซั่มของแท้"  และอีกมากมายซึ่งผมก็ได้แต่ยืนยิ้มๆเพราะตอบโต้อะไรไม่ทันเลยอ่ะ  รัวกันเป็นปืนกลเลย  แต่อยู่ๆแหวนก็ยืนเบียดชิดข้างผมแล้วก็กอดแขนผมไว้

         " โทษนะคะน้องๆ  ขอทางให้พี่สองคนด้วยค่ะ  ไปกันเหอะ  ฮัท"  แหวนบอกแล้วก็ดึงผมเดินเชิ่ดๆแหวกกลางวงของน้องๆเค้าไปท่ามกลางสายตาที่... เหอๆ  สายตาที่ดูจะหมั่นไส้ของทุกคน  พอผมเหลียวหลังไปก็เห็นน้องๆกำลังซุบซิบแล้วมองตามมาอย่างไม่พอใจอ่ะครับ

         " น่าเบื่อพวกนี้จริงๆเลย  เป็นแค่เด็กม.3มาทำตัวแก่แดดแก่ลมเข้าหาผู้ชายจนออกนอกหน้ายังงี้" 

         " อ้าว... ไปว่าเค้าซะเสียเลย  เด็กพวกนั้นเค้าก็คงแค่ชอบเราเฉยๆล่ะน่า  ช่างเค้าเหอะ"

         " ยังไงก็น่าจะเจียมตัวไว้มั่ง  ใครๆเค้าก็รู้ว่าฮัทน่ะมีเจ้าของแล้วคือเรานะ"

         " ฮะๆ  เราเนี่ยนะ  ไม่เห็นจะจำได้เลยว่าแหวนกับเราไปเป็นของกันและกันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ"

         " อ๊าย... ฮัทนี่  บ้าเหรอ  พูดจาน่าเกลียดอ่ะ"  ฟาดป้าบมาที่ไหล่ผมอีก 

         " ก็มันจริงนี่นา  ฮะๆๆ" 

         ก็คงแปลกใจกันนะครับว่าตกลงแหวนนี่เป็นอะไรกับผมกันแน่  หึๆ  สำหรับผมแล้วเธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมเพราะเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็กๆ  เรียกว่าเห็นกันมาตั้งแต่จำความได้เพราะบ้านผมกับแหวนอยู่ติดกัน  ส่วนพ่อผมกับพ่อแหวนก็เป็นเพื่อนซี้เรียนมาด้วยกันแถมปัจจุบันพ่อผมกับพ่อแหวนยังเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจค้าขายด้วยกันอีกด้วย

         แน่นอนว่าพ่อผมกับพ่อแหวนหมั้นหมายผมกับแหวนเอาไว้แล้วเรียบร้อย   และคงเพราะเหตุนี้แหละที่แหวนก็ฝังหัวว่ามีผมเป็นแฟนและว่าที่สามีในอนาคต  และเธอก็ยังคงเชื่ออย่างนั้นมาตลอดแม้ว่าผมจะบอกไปไม่รู้กี่ทีแล้วว่าอย่าไปคิดแบบนั้น  อนาคตวันข้างหน้าเราจะไปรู้มันได้ยังไง  สักวันอาจจะได้เจอคนดีกว่าผมเยอะแยะก็ได้  ทำไมจะต้องมายึดติดอยู่กับผมคนเดียว  แต่เธอก็ไม่เคยฟังหรอก

         ส่วนตัวผมน่ะเหรอ  ก็ปลงซะแล้วครับที่ต้องเดินตามพ่อไปอย่างนี้เพราะผมไม่เคยขัดใจพ่อได้สักที  เคยมีครั้งนึงที่ผมไม่ยอมเชื่อพ่อ  ผลก็คือ  พ่ออาละวาดไปใหญ่โตจนคนที่หนักใจที่สุดน่ะ  ก็คืออาวดีแหละครับซึ่งผมสงสารแกจริงๆ

         เลยถือซะว่าอะไรที่ตามใจพ่อได้ผมก็จะทำแม้แต่เรื่องเรียนนี่ก็เหอะ  ใจจริงผมอยากเรียนต่อด้านศิลปะจะตายอยู่แล้วครับ  ผมอยากวาดรูปและอยากทำงานศิลปะอื่นๆอย่างถ่ายภาพ  เพราะตอนนี้ผมก็มีงานอดิเรกเป็นการวาดรูปนี่แหละ

         " เฮ้ย... ไอ้ฮัท  มึงมาอยู่นี่เอง  ไงวะ  แหม... เกาะแขนกันแจเชียวนะ  กลัวเค้าไม่รู้เหรอวะว่าเป็นแฟนกันน่ะ"  นี่ไอ้ป่านครับ  เพื่อนซี้ผม

         " ไอ่ห่า... ไม่ใช่ยังงั้นเว้ย  แล้วนี่ทำไมมึงมาคนเดียวเนี่ย  ไอ้วินอ่ะ"  ผมถามถึงเพื่อนซี้อีกคน  กลุ่มเราก็มีกันอยู่แค่นี้ครับ  แต่อย่างที่บอก  พวกมันจะชอบทำตัวให้เด่นๆประหนึ่งเซเล็บไปยังงั้นเอง  ถือว่าบ้านรวยอ่ะนะ

         " มันไปห้องน้ำว่ะ  เอ้อ... นั่น  มาละ"  ไอ้ป่านหันไปไอ้วินก็วิ่งเข้ามาพอดีครับ  มันก็มาทักทายผมตามประสา   
         
         " ไงวะมึง  ปิดเทอมนี่มึงไปไหนมามั่ง  ได้ข่าวว่าเข้าไปกรุงเทพฯมาเหรอวะ" 

         " เออว่ะ  กูไปอยู่บ้านลุงไกรเค้าเพราะพ่อกูให้กูไปซ้อมบอลกับชมรมอะไรของแกที่กรุงเทพฯว่ะ"

         " แล้วเป็นไงมั่งวะ  กูก็นึกว่ามึงจะได้สาวกรุงเทพกลับมาบ้านซะแล้ว  ฮ่าๆๆ  โอ๊ยยย...ย"  ไอ้วินพูดๆอยู่ก็ร้องเสียงหลงครับ   จะใครซะอีกก็ฝ่ามืออรหันต์ของแหวนอ่ะดิ

         " นี่..... เป็นไง  ฮัทเป็นแฟนชั้นนะ  แกจะมาทำพูดเป็นเชิงชี้โพรงให้กระรอกเหรอ  นี่แน่.... "  ซัดลงไปอีกหลายป้าบครับ  ไอ้วินมันเลยเอามือมากัน

         " โอ๊ย.... ยอมแล้วๆ  ไรว้า  พูดเล่นๆแค่นี้"

         " พูดเล่นก็ไม่ได้  ไม่ใช่ของจะมาพูดเล่น" 

         " จ้าๆ ไม่พูดแล้ว  กลัวแล้วคร้าบแม่"  ไอ้วินพูดล้อๆแล้วมันก็วิ่งหนีมาแอบหลังผมอีก  แหวนก็ตามมาจะตีมันเป็นพัลวันอยู่อย่างนั้นผมก็ยืนหัวเราะมัน   สักพักมันก็วิ่งหนีไปโดยที่แหวนไล่ตามไปติดๆ

         " แหวนแม่ง  ปากว่ามือถึงจังว่ะ  เอ้อ... แล้วตกลงพ่อมึงนี่ท่าทางเค้าจะเอาจริงเรื่องที่จะให้มึงเข้าสโมสรของจังหวัดแล้วใช่ป่ะ  ดูเค้าหมายมั่นปั้นมือกะมึงน่าดูถึงขนาดส่งไปฟิตซ้อมถึงกรุงเทพฯเลยอ่ะ"  ไอ้ป่านถามผมครับ  ผมก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

         " ก็คงยังงั้นว่ะ  เบื่อเหมือนกันนะเว้ย  ไอ้เล่นบอลอ่ะกูเล่นได้ก็จริงแต่มันก็แค่งานอดิเรกว่ะ  กูไม่ได้ชอบมันเป็นชีวิตขนาดนั้น   แต่พ่อกูดิเค้าคงอยากให้กูเหมือนเค้าทุกอย่างว่ะ" 

         ก็ขอเล่าย้อนกลับไปหน่อยนะครับ   เมื่อก่อนนี้พ่อผมเนี่ยเป็นดาวซัลโวศูนย์หน้าของสโมสรประจำจังหวัดเลยนะครับ  ตอนนั้นพ่อเก่งมากๆใครๆก็คาดหวังในตัวพ่อผมกันทั้งนั้นว่าพ่ออาจจะอนาคตไกลไปถึงทีมชาติก็ได้

         แต่แล้วมันก็เหมือนหนังเกาหลีเรื่องนึงมั๊ง  จู่ๆวันนึงพ่อผมก็ประสบอุบัติเหตุรถมาชนมอเตอร์ไซค์ที่พ่อผมขี่จนพ่อเข้าโรงพยาบาลเป็นเดือนๆ   และก็ได้รับข่าวร้ายในที่สุดว่าพ่อคงไม่สามารถเตะบอลได้เหมือนเดิมอีกแล้วเพราะเอ็นที่หัวเข่าไม่สามารถรับแรงกระแทกจากการเล่นกีฬาได้อีก  ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเป็นจุดจบความฝันอันสวยงามที่จะเป็นนักบอลทีมชาติของพ่อนั่นเอง

         ทุกวันนี้พ่อทำได้แค่วิ่งจ๊อกกิ้งเหยาะๆช้าๆและไม่สามารถวิ่งเร็วหรือกลับไปเล่นกีฬาโดยเฉพาะฟุตบอลได้อีก   ฝันของพ่อก็เลยมลายหายไปตั้งแต่นั้นมาซึ่งผมสงสารพ่อจริงๆ

         แม้หมอจะเคยบอกว่าที่พ่อกลับมาเดินได้เป็นปกติแบบนี้ก็นับว่าปาฏิหาริย์มากแล้ว  ขอให้ทำใจกับมันให้ได้แต่ผมก็รู้ดีว่าพ่อไม่เคยทำใจได้หรอก  เพราะไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหรือรองเท้าฟุตบอลที่พ่อเคยใช้พ่อก็เก็บรักษาไว้ในตู้เป็นอย่างดีและผมจะเห็นพ่อนั่งเหม่อมองมันอยู่บ่อยๆ   ท่านก็คงนึกเสียใจแหละนะว่าทำความฝันให้เป็นจริงไม่ได้

         ดังนั้นตั้งแต่พ่อมีผมท่านก็เลยพยายามจะให้ผมเป็นอย่างท่านให้ได้ไง  ฝังหัวให้ผมชอบฟุตบอลมาตลอด  ให้ผมสัมผัสบอลมาตั้งแต่ผมเริ่มตั้งไข่กันเลยทีเดียว   เพราะงั้นผมถึงได้กลายเป็นความหวังของพ่ออยู่อย่างนี้   อะไรก็ตามที่พ่อเคยอยากทำและอยากจะเป็น  ตอนนี้ท่านก็คงคิดจะผลักดันให้ผมเป็นไปตามนั้นแน่ๆ   ซึ่งผมก็เข้าใจท่านดีทุกอย่างและได้แต่ทำตามใจท่านไปก็ถือซะว่าทำให้ท่านมีความสุขกับการทำความฝันให้เป็นจริงอีกครั้งแล้วกัน   ฝันที่เคยดับไปนานแล้วนั่นน่ะ

         แต่ถ้าถามใจผมน่ะเหรอ   ผมไม่ได้อยากทำอะไรตามพ่อนักหรอกแต่ที่ต้องทนทำไปก็เพราะว่าไม่อยากให้ท่านต้องผิดหวังอีกก็เท่านั้น  อะไรที่พอยอมทำได้ผมก็ยอม   จนทุกวันนี้ผมก็ยังนึกไม่ออกนะ  สมมติถ้าพ่อรู้ความจริงบางอย่างเช่นว่า  ที่จริงผมอยากเรียนศิลป์ต่อมากกว่าเรียนเศรษฐศาสตร์เนี่ย  พ่อจะว่ายังไง

         " ตกลงมึงก็เลยต้องยอมตามใจเค้าไปทุกอย่างเรื่อยๆยังงี้น่ะเหรอวะ"  ไอ้ป่านถาม

         " ก็คงต้องยังงั้นแหละว่ะทำไงได้   กูไม่อยากให้มันเป็นเรื่องไปไม่งั้นพ่อกูคงอาละวาดอีก  ถ้าเป็นงั้นอ่ะมันไม่จบง่ายๆนะเว้ย" 

         " เฮ้อ... กูเหนื่อยแทนมึงว่ะ  อีกหน่อยชีวิตมึงจะเป็นไงวะในเมื่อชีวิตมึงก็เหมือนไม่ใช่ชีวิตมึงยังงี้อ่ะ"  ไอ้ป่านมันพูดซะถูกจุดจริงๆครับ  จี้ใจดำผมสุดๆ 

         " ก็ทำไงได้วะ  กูคงต้องทำใจมั๊งว่าชีวิตนี้มันไม่ใช่ของกูคนเดียว  แต่เอาเหอะ  กูจะทนเท่าที่กูทนได้ว่ะ"   ผมก็พูดอย่างปลงๆอ่ะนะ    เพราะก็รู้ดีว่าถึงทนไม่ได้ก็ต้องทนอ่ะ

         " เออๆ อย่าซีเรียสกันแต่เช้าเลยเว้ยเฮ้ย  วันนี้เปิดเทอมวันแรกร่าเริงกันหน่อยเว้ยพวกเรา  เป็นรุ่นพี่ม.5กันแล้ว  เออเนี่ย... มีเด็กม.4มาใหม่สวยๆแจ่มๆตั้งหลายคนเลยเว้ย   เดี๋ยวกูไปเดินชมซะหน่อยดีกว่า  ฮ่าๆๆ" 

         " จะไปก็ไปคนเดียวเลยนะ  ไม่ต้องมาชวนฮัทเลย"  แหวนครับ  เดินมาขัดจังหวะพอดีคงได้ยินที่ไอ้ป่านบอก

         " จ้า....า  แหม... ไม่ชวนก็ได้หวงซะขนาดนี้  สงสัยถ้าจับล่ามโซ่ติดตัวไว้ได้ก็คงล่ามใช่ป่ะ  ไอ้ฮัท  งั้นมึงก็อยู่กับแม่มึงที่นี่ไปนะเว้ย  อย่าแยกไปไหนล่ะเดี๋ยวแหวนเค้าจะตามไปจิกๆๆตัวมึงกลับ  ฮ่าๆๆ  ไปกันเว้ยไอ้วิน" 
   
         " ไอ้ป่าน! ไอ้บ้า... เดี๋ยวโดน  จะหนีไปไหน"  แหวนไล่ตามพวกมันไปอีกแล้วครับ  ส่วนพวกมันก็เผ่นกันแน่บไปโน่นแล้วไม่งั้นได้โดนฝ่ามืออรหันต์   

         ตอนนี้ผมเดินมาเรื่อยๆถึงหน้าห้องศิลปะเพราะผมจะชอบมาดูบอร์ดพวกผลงานที่มีคนเก่งๆเค้าวาดเอาไว้   ผมหวังไว้ว่าสักวันถ้าผมวาดได้เก่งๆอย่างนี้ผมคงโคตรดีใจแต่ตอนนี้...  ฮ่าๆๆ ก็ต้องฝึกฝนกันไปอ่ะนะ

         โชคดีตอนปิดเทอมที่ไปอยู่กรุงเทพฯนั่นพอดีว่าชมรมฟุตบอลที่ผมไปซ้อมเนี่ย  เค้าจะอยู่กับศูนย์เยาวชนที่มีจัดอบรมวาดภาพเบื้องต้นให้เด็กๆตอนปิดเทอมด้วย   ผมเลยได้โอกาสแอบไปฝึกมือมานิดหน่อย  ก็เป็นการฝึกที่เค้าเรียกว่าวาดเส้นด้วยดินสอนั่นแหละครับ  ตอนนี้ก็ยังไม่เก่งเท่าไหร่  แต่ถ้ามีใครสักคนสอนผมบวกกับความตั้งใจและความชอบของผมเนี่ย   ผมว่าผมคงพอจะเอาดีทางนี้ได้อยู่ล่ะน่า

         สงสัยว่าผมคงต้องไปแอบติวที่ไหนสักแห่งดีกว่า  เห็นว่ามีรับติวรับสอนศิลปะก็เยอะนะในตัวอำเภอโน่นสงสัยอาจจะต้องลองไปถามดู  แต่ก็ไม่ค่อยสะดวกล่ะมั๊งมันต้องเข้าไปในตัวอำเภอทุกครั้งนี่หว่า  งั้นก็ไม่เป็นไร  ถึงจะต้องเสียเวลาหน่อยแต่ผมก็จะพยายามละกัน  เราต้องวาดรูปเก่งกว่านี้ให้ได้

         " หวัดดีครับอาจารย์"  ผมเดินเข้าในห้องไปไหว้อ.สุพจน์  อ.ศิลปะที่สนิทกะผม

         " เอ้อ... เป็นไงบ้างนายบุญณรงค์  ปิดเทอมไปเที่ยวไหนมามั่งล่ะ  หือ..."  อ.สุพจน์ทักผมอย่างสนิทสนมเพราะว่าผมเองก็มาให้อาจารย์แกช่วยแนะนำและสอนเรื่องเทคนิคการฝึกฝีมือให้บ่อยๆ

         " ก็ไปอยู่กรุงเทพมาพักนึงอ่ะครับ  แต่ไม่สนุกเลย  สู้อยู่นี่ก็ไม่ได้"

         " อ้าว... ทำไมล่ะ  ครูว่าเด็กวัยรุ่นอย่างเธอน่าจะชอบที่โน่นมากกว่าที่นี่นะ  ทำไมมาบ่นว่าไม่สนุกล่ะ"

         " ก็ถ้าได้ไปเที่ยวในกรุงเทพมันก็คงสนุกอยู่ครับ  แต่นี่ผมไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะ  วันๆก็ต้องไปซ้อมกับทีมฟุตบอลเค้าที่ศูนย์เยาวชนอ่ะครับ" 

         " อืม... งั้นเราก็เลยไม่ได้ไปไหนเลยเหรอ  เออ... ก็น่าเบื่อจริงๆด้วยแฮะ"  อ.สุพจน์ยังส่ายหน้าเลยครับ 

         " เอ้อ... เกือบลืมๆ ครูมีข่าวดีจะบอกนะ  งานประกวดผลงานศิลปะระดับจังหวัดเนี่ย  รร.เราได้ที่หนึ่งเลยนะ"

         " หา... จริงเหรอครับจารย์"  ตื่นเต้นทันทีเลยอ่ะ

         " ใช่... แต่เดี๋ยวต้องรออีกสักพักนึงถึงจะไปรับผลงานกลับมาโชว์ที่นี่ได้"

         " โห... ดีจังอ่ะครับ  ดังเลยดิยังงี้รร.เรา"

         " หึๆ ก็น่าจะยังงั้นนะ" 

         ฟังแล้วก็ดีใจแทนอาจารย์แกว่ะ  แต่พอดีออดดังซะแล้วผมเลยรีบขอตัวจากอาจารย์แล้ววิ่งออกไปเข้าแถว  แต่ในใจนั่นก็ยังตื่นเต้นอยู่นะ  ว่านี่รร.เรามีคนเก่งเป็นยอดฝีมือขนาดนี้เลยเหรอวะ  ใครกันหว่า.....
 
เขียนโดยเพื่อนอีกคน อิอิ เขายังไม่อยากบอกน้า

จุ๊บๆ ให้กะลังใจเค้าหน่อยน้า  :กอด1: :กอด1:
       

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 06-07-2011 21:11:06

ชีวิตฮัทหดหู่กว่าที่คิดอีกนะเนี่ย
ไปๆมาๆฮิ้นท์ของเราชีวิตดูมีความสุขกว่าเยอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 06-07-2011 21:17:43

เข้ามาร่วมต้อนรับเรื่องใหม่น้องอิ๊กกี้
อืม..อ่านมาถึงช่วงท้ายของตอนล่าสุด(B1เหรอ)
ถึงได้เข้าใจ นึกว่าน้องอิ๊กเปลี่ยนลีลาสำนวนภาษาในการเขียน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: Zurruz ที่ 06-07-2011 21:36:22

ฮิ้นท์จ๊ะ อยากจะบอก ลักษณะของเธอนั้น โดนเรา(เกือบ) หมดเลย กระเทกใจดำ ฉึกๆๆ เลยอ่ะ แง T^T

ต่างกันที่ เพศ ส่วนสูง น้ำหนัก สีผิว นอกนั้น ... ไม่อยากจะกล่าว

ถึงเราจะเตี้ยกว่าฮิ้นท์ น้ำหนักน้อยกว่า เเต่เราก็ดูอวบอยู่ดี = = เอ่อ ... เหมือนมากนั่นเเหละ T^T

ส่วนฮัท อืม ในบางที คนเราน่ะ มันทนไม่ได้นานนักหรอก ฮัททนมาได้นานขนาดนี้ ก็ถทอว่าเก่งมากเเล้ว เเต่ว่านะ ถ้าเกิดต้องมาทนไปจนตลอดชีวิต ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นบ้าเอามั่งเหรอ?

เเหะๆ เราก็นะ เม้นไปงั้นๆเอง ตามความรู้สึก เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 06-07-2011 22:16:46

เรื่องใหม่ :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 06-07-2011 22:19:14

(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b8.gif) เรื่องใหม่
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)ลุ้นๆ ว่าฮัีทจะตกหลุมรักฮิ้นท์เมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 07-07-2011 00:23:00

 :mc4:เปิดเรื่องใหม่มาอีกแล้ว อิ้กกี้ ขยันจริงไรจริงนะเนี่ย :z13:

เป็นกำลังใจให้หนู ฮินท์ สวยวันสวยคืนละกัน o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: QUE1 ที่ 07-07-2011 01:04:07

แอบเห็นชื่อ คนแต่ง ก็ลองแวะเข้ามาดู
พออ่านแล้วบอกว่า แรงบัลดาลใจมาจาก หนังเรื่องนั้นแล้วกรี๊ดคะ
ชอบมาก ขอแอบแปะไว้ก่อนวันนี้ ง่วงแล้วไม่ไหว....อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 07-07-2011 01:27:08

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: K3n0 ที่ 07-07-2011 01:27:37

มาแอบให้กำลังใจ คุณอิ๊กกี้ และเพื่อน ที่แต่งผลงานอีกชิ้นนะคร้าบบบบบ 

จากมุมมองของคนสองคน ระวังว่าผู้อ่านจะตามไม่ทันนะครับ  แต่สู้ๆ นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 07-07-2011 09:05:19

อะไรจะบ้าพลังขนาดนี้เหนอพี่อิ๊ก แต่ถ้ามาแนวนี้เค้าปลื้มสุดๆอะชอบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 07-07-2011 09:19:01

 :z13: มาจิ้มเรื่องใหม่ด้วยคนครับ

แอบมาทวง พาราดา กับ น้องปุ่น ด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-07-2011 09:54:42

ฉลองเรื่องใหม่  :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 07-07-2011 10:45:01

จิ้ม :z13: พี่แก้ว อิอิ น้องเขียนกับเพื่อนคร้าบ คุ้นๆไหมว่าเป็นสำนวนของใคร อิอิ ตอนนี้เขายังไม่อยากลงเอง เขาอาย อิอิ
ไม่รู้อายไรเนอะ แค่มะค่อยหล่อ แว้กกกก

ของผมรับเขียนฮินท์ ส่วนเพื่อนเขียนในมุมของฮัท ลองดูนะคร้าบ ว่าชอบแนวนี้ไหม
แต่เรื่องนี้กุ๊กกิ๊กกระชากวัยคนเขียนสวดๆ อิอิ

จุ๊บๆ
อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 07-07-2011 13:45:24

เรื่องใหม่เหรอพี่อิ๊กกี้ ติดตาม!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 07-07-2011 14:01:29

  :pig2:

สนุกดีค่ะ
แต่ทำมัยเรื่องฮัท
เศร้าจังสู้ฮิ้นท์ไม่ได้
น่าตื่นเต้นดี
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ทั้งสองคนเลย

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 07-07-2011 17:33:44

ไม่ว่าเรื่องไหนก้อติดตามอ่านมาอย่างใจจดจ่อ
ชอบทุกเรื่องๆที่คุณอิ๊กกี้เขียนสนุกดีครับ มาให้กำลังใจ
และรอคอยอ่านตอนต่อไปนะครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 07-07-2011 19:39:17

แอบลงเหรอพี่อิ๊ก  อิอิ  แต่ไม่แอบอ่านนะ อ่านจริงๆนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 07-07-2011 19:55:10

ชอบความรักของเด็กๆจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 08-07-2011 00:37:33

ชอบแนวนี้นะ น่ารักดี ใสๆ :-[
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-07-2011 19:01:29

รอ   :o8:  อยู่นะค๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 09-07-2011 19:52:20

 :impress2:

ญ่าติดตามด้วยนะครับ

ทำไมชีวิตฮัทช่างรันทดจัง

ฮิ้นสดใสดี 
แต่เมื่อไหร่จะแปลงโฉมน๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 09-07-2011 20:05:57

ลุ้นกันต่อไป
จะเมคโอเวอร์ตอนไหนน๊า อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: doll@love ที่ 09-07-2011 21:02:39

มาปูเสื่อนอนรอเรื่องใหม่จ้า  :man1:

สู้เค้ามาต่อไวๆน้าเค้าโครงจากหนังเรื่องโปรด

งี้ไม่หนุกไม่รุ้จากพูดไงแล้วเนอะ  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 09-07-2011 21:34:10

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

เรื่องใหม่ จุดพลุ เย้ๆๆๆ


อยากอ่านต่อแล้วววว ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 09-07-2011 22:42:38

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-07-2011 22:57:53

วะว้าวว พออ่านแล้วนึกถึงหน้ามาริโอ้เลยอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 10-07-2011 06:09:58

ขอบคุณมากนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project*
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 10-07-2011 09:03:19

A2
“นี่มึง เหม่อไปไหนยะ มันไปโน่นแล้ว”
“อ๊ะ อะไรมึง”
ผมสะดุ้งครับ พวกมารนี่นะมันคอยมาขัดขวางความสุขอยู่ตลอดเวลา แหมนะพอทักผมให้ผมสะดุ้งแล้วก็หัวเราะ
“อย่ามาทำไก๋ แหมนะพอเห็นมันเข้าโรงเรียนมานี่ทำตาเหมือนขึ้นสวรรค์เลยนะมึง”
“มึงเคยขึ้นเหรออีวิว”
ผมไม่ยอมครับ แก้เขินไปด้วยเพราะรู้สึกว่าหน้ามันจะแดง มองไม่รู้ก็เถอะเพราะมันด่างดำ ฮึ
“อุ๊ย ย้อนนะยะ จัดการซิอีแจง”
“อย่านะ อย่ามารุมกันนะโว้ย ไปเข้าแถวได้ยังเนี่ย”
“อิอิ คิดถึงเค้า รักเค้า แต่ทำไมไม่ยอมไปบอกเค้าเนอะมึง ไอ้ฮิ้นท์ กูล่ะไม่เข้าใจมึงจริงๆเลยนะ ไปบอกให้มันจบๆไปซิ”
อีแจงครับ
“แหมมึง ดูสภาพกูซิ จะหน้าด้านไปบอกเขาไหม”
ผมก้มหน้าลงครับ ละอายใจเหลือเกิน แค่แอบรักเขานี่ก็รู้สึกผิดมากๆแล้วนะ รู้สึกผิดเยอะกว่าเดิมที่บอกให้นังสองตัวนี่ฟัง
“ใครจะรู้มึง ไม่เคยได้ยินเหรอ รักแท้แพ้ทุกอย่าง”
“แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่ไง”
ผมพูดเสียงเบาๆ
“โถๆ รู้ตัวเนอะคนเรา แล้วยังจะไปแอบรักมันอยู่อีก มึงไม่เห็นอีแหวนมันนั่งซ้อนท้ายมันมาเหรอ แหมเกาะเอวเหมือนชะนีเกาะกิ่งไม้เลยเนอะ เหมือนว่าไอ้ฮัทมันจะหนีไปไหน”
“แหมอีวิว ก็มันสองคนคบกันมาตั้งนานแล้วนี่เท่าที่รู้นะ”
เอาแล้วครับเปิดประเด็นให้ผมเจ็บช้ำใจอีกแล้ว นั่นสินะ เขามีคนที่คบอยู่แล้ว แหวนทั้งสวยทั้งเด่น มั่นใจไม่มีใครเกิน มีแต่คนอยากรู้จัก เป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียน แล้วผมล่ะ ดีอยู่สองอย่างคือเรียนดีกับวาดรูปเก่ง จะเอาไปสู้อะไรเขาได้เหรอ ฮึ
“อุ๊ย ขอโทษนะเพื่อน เพราะมึงคนเดียวอีแจง ไอ้ฮิ้นท์หน้าเศร้าเลย ไม่เอาๆมึงเปิดเทอมวันแรก เดี๋ยวกูสอยเด็ก ม ๔ ให้สักคน แจ่มๆเยอะเลยนะ”
“มึงไม่เข้าใจหรอก ไปเข้าแถวเถอะ”
“หรือมึงจะเอาไอ้ทัก อิอิ”
“อีบ้า มึงสิเอา”
“มีอะไรกันเหรอ เสียงดังเชียว”
ไอ้ทักครับ เดินตรงเข้ามาหา หน้าระรื่นมาเชียวนะมึง พอเข้าไปแซวสาวๆหน่อยไม่ได้
“มาก็ดีแล้วมึง ดามอกให้ไอ้ฮิ้นท์มันหน่อยสิ มันแอบรักเขา แต่”
“อีวิว”
ผมถลึงตาใส่มัน เพราะไอ้ทักมันยังไม่รู้เรื่องครับ
“หือ อะไรวะ ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง มึงมีอะไรปิดกูไอ้ฮิ้นท์”
นั่นไงครับ ไอ้ทักเกิดและโตมากับผม วิ่งเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก กินนอนด้วยกัน ไม่มีอะไรที่ผมจะปิดมัน ยกเว้นเรื่องนี้เรื่องเดียว
“ไม่มีอะไร มึงจะไปเอาอะไรกับสองตัวนี้วะ ไปเข้าแถวเร็ว”
“แหมนะ ดามอกให้มันหน่อยไอ้ทักมึงน่ะ ไม่ต้องถามอะไรมาก บอกให้ดามก็ดาม”
“อีแจง”
ผมเริ่มโมโหแล้วครับ บอกไม่รู้ฟังนะสองตัวนี้ เห็นเป็นเรื่องสนุกไปได้
“อ้าวอกหักเหรอ สาวหรือหนุ่มคนไหนหักอกมาล่ะจ๊ะ ฮิ้นท์จ๋า มาให้พี่ทักดามตูดให้มา”
“ไอ้ควาย เดี๋ยวเถอะมึง คืนนี้มึงนอนบ้านมึงเลยนะ ถ้ามีการบ้านก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาหากู”
ผมเดินหนีไปแล้วครับ รู้สึกว่าโดนรุม นอกจากหน้าป่วยแล้วเพื่อนๆยังรุมอีก ชีวิตหนอชีวิต
“โถๆ งอนเว้ย งอนๆ โอ๋ เค้าล้อเล่นน้าตัวเอง”
มันเดินมากระตุกแขนครับ
“กูไม่ตลกนะ”
ผมทำหน้าโมโหใส่มันครับ อายนะบอกตามความจริง ความรู้สึกของผมไม่มีใครเข้าใจหรอกนอกจากผม แต่จะไปว่าเพื่อนมันก็ไม่ถูกเพราะเพื่อนมันคงไม่อยากให้ผมเศร้า แต่มันผิดที่ผมนี่ล่ะที่ไม่รู้จักประมาณตน ฮึ
“อ้าว เฮ้ย งอนจริงเหรอวะเนี่ย อีแจง มึงมาเคลียร์เลย เดี๋ยวกูไม่ได้ลอกการบ้าน”
“เชี่ยนะมึงไอ้ทัก อีวิวจัดการซิ”
“เว้ย เรื่องอะไร กูแค่เปิดประเด็น มึงเสริมเองนะ”
“พอกันนั่นล่ะ ไปง้อมันหน่อย มันยิ่งขี้งอนอยู่ด้วยนะมึง”
ผมได้ยินหมดล่ะครับ แต่ทำท่าไม่ได้ยินเดินไปรวมแถวกับเพื่อนๆ มันสามตัวก็วิ่งมาอ้อมหน้าหลัง นักเรียนมารวมแถวกันพร้อมแล้ว
“มึงๆ งอนจริงเหรอ”
อีวิวครับ เอานิ้วมาสะกิด
“อย่างอนเลยนะมึง กูไม่อยากให้มึงงอน”
“นั่นดิ ล้อเล่นน้ามึง”
เอากันเข้าไปกระซิบกระซาบกันทีละคน วงโยฯเขาบรรเลงเพลงชาติไปแล้ว พอหันหน้าไปทางพุทธสถานก็เริ่มสวดมนต์ล่ะครับ ตามแบบของโรงเรียนตามชนบท
“เริ่มตุ๊ดออกทุกวันๆนึงไอ้ฮิ้นท์ แหมมีงอนทำตัวเหมือนสาวแรกรุ่นนะมึง”
“อะไรมึง ใครตุ๊ด”
ร้อนตัวครับ หันไปมองอีวิวด้วยสายตาที่ไม่พอใจอย่างมากครับ
“ก็แหมนะ สะดีดสะดิ้งเกินหญิงทุกวันๆล้วนะมึงน่ะ”
“ใคร อีบ้า กูไม่ใช่ตุ๊ดนะ”
“แต่เริ่มจะออกลายไงมึง”
ไอ้ทักครับ
“ไอ้ควาย”
แป่ว คือว่าตอนเขาสวดมนต์เสร็จจะมีการแผ่เมตตาแล้วก็ทำสมาธิประมาณหนึ่งนาทีนะครับ คำว่า “ไอ้ควาย” นี่ผมเปล่งเสียงออกมาอย่างเหลืออดตอนนี้นี่เอง เอ่อ ทุกสายตาหันมองมาทางผมครับ สามตัวนี่ทำท่านิ่งไปเสีย เอ่อ ผมล่ะ
“ใครพูด อ๊ะ นายธรรปกรณ์เหรอ ตายแล้ว”
เสียงอาจารย์คุมสวดมนต์ครับ เอ่อ ผมล่ะ ผมจะทำยังไงดี
“ออกมานี่เลย ทำไมพูดจาไม่สุภาพ”
คือผมมีชื่อทางด้านการเรียนนะครับ เวลาไปตอบปัญหาวิชาการนี่ผมจะขึ้นชื่ออยู่ไม่น้อย คือพูดง่ายๆมีชื่อเสียงในแวดวงวิชาการนี่เอง แต่นักเรียนส่วนใหญ่เขาจะไม่ค่อยสนใจ ส่วนมากเขาจะไปให้ความสนใจกับนักกีฬามากกว่า ใช่สิทั้งหล่อทั้งสวย รูปร่างแต่ละคนอีกล่ะ ฮึ แล้วผมล่ะ ผมเดินก้มหน้าออกไปหน้าเสาธงอย่างอาย อายจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีมันรู้สึกยังไง เสียงนักเรียนทั้ง ม ต้น ม ปลายหัวเราะคิกคัก ผมก้มหน้าลงต่ำ เป็นไปได้อยากให้มันต่ำจนคอพับตายไปเลยนะ
“ไปยืนตรงโน้นเลย อะไรกันเพิ่งเปิดเทอมวันแรก เอาสัตว์เลี้ยงมาปล่อยที่โรงเรียนเลยนะนายธรรปกรณ์ ไปสงบสติอารมณ์ตรงนั้นก่อน”
อาจารย์ยิ้มล่ะครับ อาจารย์รำไพ สอนเคมี สนิทกับผมนะ แต่แกคงไม่อยากให้ใครมองว่าเข้าข้างผม เข้าใจอาจารย์ครับ แต่มีใครเข้าใจผมบ้างไหมเนี่ย ฮึ ไม่ไหวแล้วนะ อยากจะร้องไห้ อายจนจำอะไรไม่ได้เลยนะ ความจำหรืออะไรในสมองมันฝ่อเลือนหายไปหมดเลย ใครจะมองยังไง อ๊ะ แล้วเขาจะเห็นไหม ผมดันเงยหน้าขึ้นมาหันไปมองทางแถว ของ ม ๕ ทับสอง ห้องของเขาล่ะครับ อ่า คนมองแล้วยิ้มหัวเราะเยาะผมกันทุกคนเลยนะ ก้มต่อสิครับ เหงื่อเริ่มไหลออกมาจากทุกรูขุมขน อายจัง เขาต้องเห็นแล้วแน่ๆ อายที่สุด
“วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่ ครูขอต้อนรับนักเรียนใหม่ทุกคน และนักเรียนเก่าที่ปีนี้กลายเป็นรุ่นพี่ ต้องทำหน้าที่ของรุ่นพี่ให้ดี อย่าให้เสียชื่อเสียง เข้าใจไหม นายธรรปกรณ์”
พาดพิงอีกแล้ว อาจารย์อ่ะ โอย อายจะตายอยู่แล้ว
“จะก้มหน้าอีกนานไหมนั่น เงยขึ้นมาเถอะ ไม่ดำไปกว่านี้แล้วล่ะ”
แว้ก ตายไปเลยผม เป็นลมดีไหมเนี่ย เสียงหัวเราะดังขึ้นเกรียวกราว ผมกลายเป็นตลกประจำโรงเรียนไปแล้วครับ อาจารย์นะอาจารย์ไม่เห็นใจกันบ้างเลย
“ครูล้อเล่นนะ นายธรรปกรณ์เป็นนักเรียนที่มีทักษะด้านวิชาการมากนะนักเรียน สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนเยอะมาก แต่วันนี้คงเพิ่งเปิดเทอมเลยยังปรับตัวอยู่เหรอ ธรรปกรณ์”
เยอะไปแล้วๆ พูดนานจังเลยนะอาจารย์ ผมนี่ตัวเปียกแล้วครับ อายมาก ขาเริ่มสั่น เหมือนว่าน้ำตาจะไหล เกิดมาไม่เคยรู้สึกอายเท่านี้มาก่อน ตอนเรียนอนุบาลเคยขี้แตกใส่กางเกงตอนไปโรงเรียนก็ไม่อายเท่านี้นะ แต่นี่มันเหลือทน มันสุดทนจริงๆ ฮึ
“เดี๋ยวท่าน ผอ จะมากล่าวอะไรกับนักเรียนทุกคนนะ ธรรปกรณ์ กลับไปที่เดิมได้แล้ว”
ผมไม่ได้ยินครับ เพราะอายมาก อายจนสั่น เหงื่อไหลใจสั่น หู สมอง สายตา ไม่ทำงานประสานกันสักอย่าง ไปคนละทิศละทาง
“นายธรรปกรณ์”
อาจารย์ร้องเรียกใส่ไมโครโฟนอีกครั้งครับ
“อ๊ะ”
ผมสะดุ้งสิครับ เสียงหัวเราะดังสนั่นอีกครั้ง
“หรือจะยืนตรงนี้”
ผมรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งกลับเข้าที่ ไม่มองใครครับ ไม่มีหน้าที่จะมอง มันเกินกว่าคำว่าอาย มันคือที่สุดของชีวิต ความอัปยศอดสูนี้มันยากจะลบเลือนจริงๆนะ ผมวิ่งเข้าไปในแถวครับก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าใคร เอาหน้าซุกลงพื้นให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยดีไหม
“นายๆ นี่มันทับสองนะ ทับหกอยู่โน่น”
มีคนมาสะกิดครับ อ๊ะ ฮัท เขายิ้มให้ผมด้วย อ่า ใจละลาย ผมวิ่งเข้ามาหาเขาเหรอเนี่ย เอ๊ะ แต่เขาอยู่ทับสองนี่ แว้กกก
“โห่ ฮ่าๆๆๆ”
“อะไรกันนายธรรปกรณ์ ตั้งสติหน่อยๆ โอ๊ยตาย คนเรียนเก่งๆนี่เอ๋อเป็นเหมือนกันเหรอ”
ฆ่าผมเถอะขอร้อง ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่มองหน้าใครต่อใครแล้ว เสียงโห่ของเพื่อนๆที่อยู่บริเวณนั้นผสมปนเปกับเสียงหัวเราะ อายมาก มากถึงมากที่สุด เสื้อผ้าชุดนักเรียนผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมก้มหน้าวิ่งกลับไปที่แถว
“มานี่ๆ ไอ้ฮิ้นท์”
เสียงไอ้ทักครับมันกวักมือเรียก เกลียดมึง กูเกลียดมึง เพราะมึง ผมก้มหน้าไปต่อแถวเป็นคนสุดท้าย เพื่อนๆยังหัวเราะกันอยู่ ผมแทนที่จะชินนะ แต่ไม่เลยกลับรู้สึกว่ามันชา ชาจนเริ่มจะตัวแข็งแล้วเนี่ย เสียงเงียบลงเมื่อ ผอ ออกมาที่หน้าเสาธง
“ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคน ได้หัวเราะกันแต่เช้า วันนี้คงเป็นวันดีนะ ขอบใจนายธรรปกรณ์นะ ที่สร้างความสุขให้เพื่อนๆตั้งแต่วันเริ่มเปิดเทอม”
เอ่อ ข้ามผมไปซักฉากได้ไหมเนี่ย โว้ยท่านผอ เสียงหัวเราะครืนดังขึ้นอีก หน้าเริ่มหนักแล้วครับท่าน รู้สึกว่าเบ้าตามันร้อนๆ ยังไงไม่รู้ ไม่ได้นะ อย่ามาร้องไห้ตอนนี้นะ ผมเม้มปากแน่นก้มหน้านิ่ง ผอ กล่าวอะไรหลายอย่างจนสมควรแก่เวลาที่ผมรู้สึกว่ามันนานเป็นปี พอปล่อยแถวผมก็รีบวิ่งไปเลยครับ หนีไปให้ไกล
“ไอ้ฮิ้นท์มึงจะไปไหน”
เสียงพวกแมลงหวี่ร้องเรียก เป็นวันแรกที่ผมรู้สึกไม่พอใจเพื่อนทั้งสามคน งอน เว้ย
“เอาน่ามึง ขำๆ ดังทางลัดไง ตอนนี้ใครๆเขาก็รู้จัก นายธรรปกรณ์ คนดังแล้วนะมึง”
อีวิวครับ หนอยนะมึง แหมนะ เข้าใจแกล้งกูนะ
“นั่นดิมึง ต๊าย ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้ร้ายนะยะ มีวิธีสร้างตัวเองให้ดังเพียงในช่วงเวลาไม่กี่นาที”
“หุบปากพวกมึงได้ไหม สนุกมากนักเหรอ”
ผมแหวเสียงขึ้นครับ มันสองคนหุบปากลงทันที
“เฮ้ย คิดไรมากมึง นะนะ อย่างอนน้า ที่ร้าก”
“ไปให้พ้นกูเลย ไอ้เชี่ย เพราะมึงนั่นล่ะ”
มันทำหน้าสลดลงครับ เพราะผมน้ำตาคลอแล้ว เล่นกูแรงไปไหมเนี่ย
“อ่า กูขอโทษ อย่าโกรธกูเลยนะ”
“ฮือๆ เพื่อนเชี่ย เลว”
ขอหน่อยเถอะ ไม่ไหวจริงๆ ผมซุกหน้าลงกับสองแขนบนโต๊ะเรียนปล่อยโฮออกมา ไม่องไม่อายมันแล้ว อายกว่านี้ก็ทนมาแล้ว ไม่มีเสียงเพื่อนคนไหนดังขึ้นเลยครับ รู้แต่ว่ามีมือมาแตะหลัง ผมก็สะบัดออก
“เอ่อ มันคงโกรธจริงๆ มึงง้อมันหน่อยสิไอ้ทัก”
“เฮ้ย พวกมึงก็มีส่วนนะมึง”
“อะไรกูง้อคนไม่เป็น อีแจง มึงเอาหน่อย”
“เฮ้ย ไม่ไหวม้างมึง”
“ฮึกๆ งื้ดๆ”
สะอื้นครับ แต่ไม่นานมากเพราะอาจารย์คาบแรกเข้าห้องมาแล้ว
“ตายแล้ว ธรรปกรณ์ ร้องไห้เลยเหรอ เอาน่า อย่าไปคิดมาก เพื่อนๆก็อย่าไปล้อเพื่อนสิคะนักเรียน เวลาแบบนี้เล่นก็เล่นให้มันผ่านไป อย่าเก็บมาล้อ เห็นไหมเพื่อนเขาเสียใจ”
เหมือนจะปลอบใช่ไหมครับ เปล่าเลยนะ อาจารย์คนึงนิจ สอนเลข หัวเราะนะครับ พูดไปหัวเราะไป เว้ย อะไรเนี่ย แล้วมีเหรอเพื่อนๆมันจะไม่หัวเราะ ฮึ
“เอาล่ะๆ พอแล้วๆ วันนี้จะเริ่มเรียนกันเลยนะคะ เป็นยังไงบ้าง ปิดเทอม”
ผมก็ทำท่ากางหนังสือขึ้นล่ะครับ นั่งกับไอ้ทัก แต่ผมไม่มองหน้ามันเลย อาจารย์คะนึงนิจก็สอนไปเรื่อยๆ วันแรกนะเนี่ยใส่มาซะเต็มแม็ก พอจบคาบแรกคาบสองก็ต่อ ภาคเช้าเรียนห้าวิชา เรียนไปเรียนมาอารมณ์มันก็เริ่มคงที่ พักเที่ยงผมรีบเดินออกจากห้องครับไปโรงอาหาร ไม่รอเพื่อน แต่นะ พอเดินออกมานอกห้องเพื่อนๆห้องอื่นเห็นก็เริ่มแซว ทำเป็นหูทวนลมไป
“ไอ้ฮิ้นท์รอก่อนสิ จะรีบไปไหนวะ”
อีวิวครับมันวิ่งตามมา
“ยังงอนอยู่เหรอเธอ”
นี่อีแจง น่าตบจังนะ จีบปากจีบคอพูด
“กูจะไปกินคนเดียว”
“อะไรแก อย่าโกรธเลยนะ พวกกูไม่ได้ตั้งใจ”
“แต่จงใจ”
“อุ๊ย รู้ด้วย”
“อีแจง เดี๋ยวเถอะมึง มึงง้อมันเองเลยไหม”
ผมเดินลงบันไดอาคารเรียนลงมาล่ะครับ อ๊ะ ฮัท กำลังเดินลงบันไดเหมือนกัน เปลี่ยนจากเร็วเป็นช้าทันทีเลยนะผมน่ะ
“แหม เจอผู้ชายนี่หน้าเปลี่ยนเลยนะยะใครบางคน”
“จิ๊”
ผมหันไปปรามมันด้วยสายตาครับ อีวิวมันเดินมากอดคอผมแล้ว
“ฮัท”
“อ๊ะ อีวิว มึงจะทำอะไร”
ตกใจสิครับ อายด้วย หน้าร้อนขึ้นมา เพื่อนแต่ละคนนี่ยิ่งปากเปราะกันอยู่ด้วย
“หือ ว่าไงวิว”
เขาหันมาครับ ผมรีบหลบหน้าเอามือหยิกที่ขอบกระโปรงอีวิว
“โอ๊ย จะหยิกกูทำไมเนี่ยมึง”
“อย่านะมึง ไม่งั้นกูเลิกคบจริงๆนะ”
ผมขู่ครับ หลบหน้าอยู่
“ไปกินข้าวเหรอฮัท”
เขายิ้มครับ แล้วพยักหน้า
“ฮัท”
“หือ”
คราวนี้อีแจงครับ โอยๆ ผมจะเป็นลม
“หล่อจังอ่ะ วันนี้ อิอิ”
“ขอบใจนะ เธอก็สวยนะ”
เขาเดินไปแล้วครับพร้อมเพื่อนๆ ในทีมฟุตบอล เสียงแซวของเพื่อนๆเขาก็ดังแว่วมาอยู่
“แหมมึง ออกมาจากหลังกูได้แล้ว สิงนานกูหนัก”
“อีบ้า”
ผมนี่สั่นไม่ยอมหาย
“ต๊าย หน้าแดงเชียว แค่นี้เอง”
“ตกใจหมดเลยมึง”
ผมเดินต่อครับหลังจากที่สูดลมหายใจเข้าปอดไปหลายที
“ทำเป็นอายแบบนี้เมื่อไหร่จะได้กินมันซะทีวะ ท่าทางโออยู่นะมึง อิอิ”
“อีบ้า กูไม่ใช่มึงนิ พี่พุทมึงน่ะ กินจนดำไปแล้วสิ”
“ว้าย บ้าเหรอมึง ชั้นจะแรด แต่ชั้นก็ไม่ร่านนะยะ”
อันนี้คือสโลแกนประจำตัวของอีแจงครับ พี่พุท ม ๖ นักกีฬาบาสฯทีมโรงเรียน หล่อนะผมก็ชอบ แต่ไม่เท่าฮัทของผม อิอิ
“ค่า กล้าพูดไม่ร่าน แล้วบอกของพี่เขาใหญ่นี่หมายถึงอะไรยะ อีแจง”
“อีบ้า เป็นสาวเป็นนาง ชั้นเสียหายนะยะ”
“มีอะไรให้ต้องเสียเหรอ”
“นี่พวกมึง กูซีเรียสนะ กูยังซิงอยู่โว้ย ไม่มีทางหรอกนะถ้ายังไม่มั่นใจว่าจะแต่งงานด้วยน่ะ”
“ว้าย ไม่เชื่อ”
“จริงนะอีวิว แค่จับๆเอง ว้าย อาย”
โถนะ มันสองคนนะครับที่เถียงกันไปมา ผมเหม่อลอยตกอยู่ในห้วงของความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น
“ไอ้ทักล่ะ ไปไหนวะ ไม่แดกเหรอข้าวน่ะ”
“ไม่ต้องไปรอ”
ผมบอกครับ งอนมันล่ะ จริงๆด้วย ไอ้ทักปกติมันจะไม่ค่อยแกล้งผมเท่าไหร่นะ แต่ประจำวัน เหอๆ แต่ก็แกล้งเล็กๆน้อยๆ แต่ทำไมมาวันนี้มันหนักข้อขึ้น รับไม่ได้ ผมยังรับไม่ได้ แต่ผมก็เคยถามมันนะว่าทำไมถึงชอบแกล้งผมนัก มันบอกว่าเพราะมันรู้ว่าผมไม่ค่อยอะไรกับเรื่องแบบนี้ ประมาณว่าไม่มีความรู้สึก หรือความรู้สึกช้านี่ล่ะ มันว่าไม่สนุกเวลาแกล้งผม แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไปนะสำหรับผม ดูสิ เดินไปต่อคิวจะซื้อข้าว น้องๆ พี่ๆ เรียกชื่อกันระงม เรียกทำไมน่ะเหรอ ฮึ หมูเอ๋อน่ะสิ
“โหยมาไม่รอเลยอ่ะ ไอ้ฮินท์วันนี้กินเตี๋ยวไหม กูเลี้ยง”
ไอ้ทักครับเดินเข้ามาแล้วกอดคอผมเลยนะ ฮึ
“อ้าว”
ผมปัดมือมันออกล่ะครับ งอนอยู่ ว่าไปแล้วตั้งแต่เด็กผมก็งอนมันบ่อยเหมือนกันนะ มันไม่แบ่งขนมให้ก็งอน ไม่ให้เล่นของเล่นก็งอน จะหญิงไปไหนเนี่ยกู
“ง้อมันหน่อยดิมึง มันยังงอนมึงอยู่ว่ะ”
“แล้วพวกมึงมันหายงอนแล้วเหรอ”
“หายแล้ว”
“อ้าว ไม่ยุติธรรมนี่หว่าหายตอนไหนวะ แหย่มันก็แหย่ด้วยกัน ไรว้า”
“มึงนั่นล่ะมัวแต่ช้า ง้อเองเลย”
คือว่าจะนินทาผมอ่ะนะ ไปพูดให้มันไกลๆหน่อยก็ดีนะคุณเพื่อน นี่เล่นปาวๆอยู่ข้างๆหูเนี่ยกลัวกูไม่ได้ยินว่างั้น
“ไม่ต้องมาง้อ เกลียดมึงแล้ว”
“แง๊ววว อย่าเกลียดเค้าน้า ที่ร้าก เค้ายอมรับผิดแล้วน้า อ่ะให้หอมแก้มทีนึง”
“ไอ้บ้า ไปไกลๆเลย”
“อ๊ะ อ๊ะ ยิ้มแล้วๆ หายงอนเถอะน้า”
มันก็มาจับแขนเขย่าอยู่นั่นล่ะครับ ผมรีบสั่งข้าวราดแกงแล้วรีบเดินหนีไป อายคนเขา น้องๆที่ต่อคิวอยู่มองกันเป็นแถบ
“ไอ้ฮิ้นท์มึงดูโน่น”
อีวิวครับมันมาสะกิด หน้าร้านขายก๋วยเตี๋ยว เขายืนรอคิวอยู่คงจะกินก๋วยเตี๋ยวนั่นล่ะครับ แต่ข้างๆเขานี่สิ แหวน ยืนเกาะแขนเขาอยู่ ผมหันกลับทันที
“จะเรียกมันดูทำไมอีวิวนี่”
“อ้าว ให้ดูไงว่าเขามีแฟนแล้ว จะเป็นอีแอบอยู่อีกนานไหมเนี่ยมึง”
“เรื่องของกู”
“อ้าวไอ้ฮิ้นท์ ไม่กินเหรอข้าวน่ะ”
เสียงเรียกตามครับ ไม่รู้ทำไมวันนี้อารมณ์มันเปราะบางเหลือเกิน เอ๊ะ หรือว่าผมจะออกแต๋วเต็มขั้นเสียแล้ว แว้กก ไม่เอานะ ผมรีบเดินขึ้นอาคารเรียนไปครับ เพื่อนรักน่ะเหรอฝันไปเถอะว่ามันจะตาม ผมไปซุกตัวเองอยู่ในห้องสมุด ใจเต้น รู้ทั้งรู้ แต่ยังดั้นด้นพยายามฝันหาเขาอยู่นะ เข้าใจทรมานตัวเองดีเหลือเกินนะผม โง่ที่สุด ทำไมนะทำไม นั่งทำท่าเปิดนั่นเปิดนี่ดูแต่ไม่ได้มองหรอกครับ ในใจมันคิดไปต่างๆนานา ถอนหายใจครั้งที่ล้านสอง แต่หิวแล้วอ่ะ ไปสหกรณ์ดีกว่า

เขียนโดย อิ๊กกี้

Ps. อิอิ มีคนชอบหนังเรื่องนี้เยอะเหมือนกันเนอะ แสดงว่าคอเดียวกัน งั้นเราลองมาอ่านในแบบวายดูบ้างนะครับ อิอิ
ไม่รู้ทำไมเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่เวลากลับมาย้อนอ่านแล้วอมยิ้ม มีความสุขที่ได้เขียน อิอิ ไม่เวอร์เนอะ หวังว่าคนอ่านเองก็คงมีความสุขนะครับ ความสุขที่หวังว่าจะช่วยลดโลกร้อน แว้กกก เกี่ยวกันไหมเนี่ย

ความสุข ความสุข ความสุข ความสุข ความสุข

จุ๊บๆๆๆๆ
 :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 10-07-2011 10:03:49

อ่านไปหัวเราะไป +1 ครับ

ขอบคุณ คุณอิ๊กกี้ครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 10-07-2011 11:01:18

แอบสงสารฮิ้นท์อ่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yociexp49.gif)
เพื่อนก้อล้อเล่นเกินไป(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b4.gif)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 10-07-2011 11:21:21

แว่บๆมาดู :m22:

อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 10-07-2011 11:49:48

สงสารอ่ะ
ตอนนี้แอบเกลียดเพื่อนฮิ้นอ่ะ
ไม่ชอบเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 10-07-2011 12:43:59

ชอบจ๊ะ...เนื้อเรื่องน่าติดตาม..
ดูท่าอุปสรรคเยอะนะฮิ๊นท์...
อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นคนดังไปแล้ว...
ยัง...ยังไม่หมด..วาดรูปเก่งใช่ไหมจ๊ะ..ชนะได้รางวัลมาแน่เลย
เข้าทางเลย ...ฮัทเค้าอยากได้คนสอนเป็นการส่วนตัวนะ  :กอด1:

 :L2: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :pig4:
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 10-07-2011 16:23:14

อิ๊กกี้ เรื่องนี้ ถ้ามีมาม่าก็ย่าจัดหนักนะ เอาเบาๆ แต่ฮัท พระเอก จริงๆ ป่ะ :o8:  :กอด1:

ไม่ใช่วันดีคืนดี ทักมาทำให้ ฮิ้นท์ หวั่นไหว ไข่วเขวนะ เค้าม๊ะยอมนะตะเอง :z13:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-07-2011 16:35:11

 :o8:

ญ่าชอบพล็อตเรื่องนะครับ

แต่ไม่อยากให้มาม่ามากเลยอ่ะ  อยากใสใส พอกรุบกริบๆ

ตอนนี้เพื่อนแกล้งแรงไปอ่ะ  สงสารฮิ้น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 10-07-2011 17:08:19

สู้ๆๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 10-07-2011 18:41:02

แล้วเมื่อิไหร่นายเอกเราจะดูดีเนาะ เห็นใจจังเลยกับการแอบรักใครเค้าเนี่ย
เอาใจช่วยฮินท์เสมอนะครับ สู้ๆๆ "ไม่หล่อแต่กินอร่อยคร้า" :m20:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: chae ที่ 11-07-2011 00:48:27

อย่าค้างคับ เรื่องแบบนี้มันตรงใครหลายๆคน TT

หัวข้อ: Re: ♦♦ ...รักซี้ซั้ว... ♦♦ : ตอนที่ 2 up 06 March, 2011 ‼
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 11-07-2011 02:23:06

ฮัทจะคิดยังไงน๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 11-07-2011 02:48:28

มีเพื่อนแบบนี้ เพลียจริงๆค่ะ อยากให้นายเอกสวยไวๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 11-07-2011 08:28:28

มาจิ้มๆๆๆ ก่อนอ่าน คร๊าฟ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-07-2011 08:58:01

ผู้หญิงอารมณ์ก็อ่อนไหวง่ายแบบนี้แหละ  :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-07-2011 09:12:21

อ่านไปฮาไป :jul3:
ฮิ้นท์น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 11-07-2011 14:00:14

ติดตาม...และตามมาติด ๆ ... :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 11-07-2011 18:31:19

เข้าใจอารมณ์น้องฮิ้นท์นะ  ด้วยวัยของเขาน่ะก็เลยอ่อนไหวง่าย
อารมณ์และความรู้สึกจึงไวต่อสิ่งที่มากระทบ
เพื่อนก็พูดและล้อเลียนด้วยความคะนอง
คุณครูก็แหย่เพราะความเอ็นดู แต่ด้วยเหตุผลดังข้างบน
ฮิ้นท์เลยงอน+อายซะจนมีน้ำหูน้ำตา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 11-07-2011 18:34:08

เค้าซอบเรื่องนี้อะพี่ิิิอิ๊ก เคยมีประสบการเดียวกันกับฮิ้นเลย แต่สอยมันได้ ไม่สวยนะคะแต่มั่นคะเอิ็ก อร่ิอยอิอิ
ฝากไปหาน้องฮิ้นนะพี่ วุฒิศักดิ์ คลีนิก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 11-07-2011 19:08:26

สงสารฮิ้นท์จัง
แต่อย่างน้อยก็ได้อยู่ในสายตาฮัทละเนอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-07-2011 19:20:51

ช่างมันเถอะ ฮินท์

อย่างน้อยเค้าก็จำเราได้แล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-07-2011 12:22:09

วันนี้จะมามั๊ยน่อ กิ๊วๆ 

^________________^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 12-07-2011 13:55:17

 :m20:อ่านแล้วหลุดหัวเราะออกมา คนอื่นหันมามองเลย :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 12-07-2011 18:01:19

จะเอาน้องฮิ้นท์ น้องฮิ้นท์อยู่ไหนอ้า  :sad4: :sad4:
อยากอ่้่านอะ้พี่ิิอิ๊กกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 12-07-2011 19:52:57

อยากบอกฮิ้นท์ว่าต่อไปเพื่อนๆของฮิ้นท์นี่แหละ
ที่จะเป็นคนคอยช่วยแกะยัยแหวนออกจะฮัท
และคอยช่วยให้ฮิ้นท์สมหวังกับฮัท
ถ้าเป็นเรา เราก็อายนะ คนทั้งร.ร.หันมาหัวเราะ
แต่ตอนนี้ก็เริ่มหายงอนแล้วใช่ป่ะ
อ่านไปยิ้มไปฮิ้นท์น่ารักนะเนี่ย
เมื่อไหร่ฮิ้นท์จะแปลงโฉมอ่ะ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 12-07-2011 20:12:34

โหว พลาดอีกแล้ว แต่ยังไงก็มาล่ะน้อ พี่อิ๊ก แต่งแนวนี้
เค้าชอบๆ ไม่่ใช่อะไรหรอก แนวแอบชอบ หนิมัน
โดนอย่างแรง คริๆ อยากรู้ว่าฮิ้นท์จะเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างไร
คงไม่เอาขมิ้นมาทาหรอกมั้ง ฮ่าๆ รออ่านจร้า มาต่อไวๆ

เอาไวไว ไม่เอามาม่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A2, : 10 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 12-07-2011 21:11:53

B2
ผมเดินออกมาเข้าแถวท่ามกลางอากาศที่โคตรร้อน  วันนี้เปิดเทอมบรรยากาศก็ดูสดใสดีแต่พอเคารพธงชาติเสร็จกำลังจะเตรียมสวดมนต์กันอยู่ๆมันก็มีเสียงๆนึงดังขึ้น  เป็นเสียงที่ไม่ควรจะเล็ดลอดออกมาในความเงียบสงบนั้น

         " ไอ้ควาย!"

         ผมหันไปมองหาที่มาของเสียงนั้นทันทีครับ  ก็พร้อมๆกับคนอื่นๆนั่นแหละ  จนกระทั่งอาจารย์ที่นำสวดมนต์เรียกชื่อของหมอนั่น

         " ใครพูด  อ๊ะ นายธรรปกรณ์เหรอ  ตายแล้ว"  ผมมองตามอาจารย์ไปยังหมอนั่นแล้วก็อดขำไม่ได้เหมือนกัน

         เสียงฮาครืนดังสนั่นจากทุกคนทั้งสนามทำเอาหมอนั่นอายก้มหน้าอยู่อย่างนั้น  เพราะอาจารย์เรียกให้ไปยืนอยู่ตรงข้างๆเสาธง   พอมองๆไปแล้วผมสงสารมันว่ะ   นี่คงอายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว   เห็นอาจารย์เค้าพูดว่าหมอนี่เป็นเด็กเรียนเก่งเหรอ   แล้วนี่มันนึกยังไงล่ะวะถึงตะโกนออกมาซะลั่นยังงั้น   เก็บกดมากเหรอไง  ฮาจริงๆว่ะ  แต่ก็ยังสงสารมันอยู่ดี  สับสนจังเว้ย  สรุปว่าตอนนี้ทั้งขำทั้งสงสารพอๆกัน

         แล้วพอไปยืนอยู่แป๊บนึงอาจารย์เค้าก็ไล่มันกลับไปยืนในแถว  มันก็ก้มหน้าเดินงุดๆไม่สนไม่มองอะไรใดๆแต่แทนที่มันจะเดินกลับไปที่แถวของห้องทับหกของมัน   มันเสือกเดินมาหาผมซะงั้นว่ะ  ไอ้บ้า....

         " นายๆ นี่มันทับสองนะ  ทับหกอยู่โน่น"  ผมขำมันอย่างอดไม่ได้ซะแล้ว ทำไมมันโก๊ะขนาดนี้วะเนี่ย  ส่วนแหวนกับไอ้ป่านไอ้วินเหรอครับ  ยืนขำกันจะแทบจะลงไปกลิ้งแล้วน่ะ
   
         แต่เฮ้ย  นั่นมันประหม่าขนาดว่าเหงื่อออกชุ่มตัวเลยเหรอวะ  ขำไม่ออกแล้วนะเนี่ย  หมอนั่นคงอายมากจริงๆจนผมก็ได้แต่มองตามมันเดินไปเข้าแถวที่ห้องมันอย่างห่วงๆ

         " โอ๊ย... กู... ฮาแต่เช้า  โอย... ปวดท้องเลย"  ไอ้วินหัวเราะจนน้ำตาไหล

         " เออ... แมร่ง จะฮาไปถึงไหนวะเนี่ย  มันแกล้งเล่นมุขให้เราขำกันรึเปล่าวะ  ฮ่าๆๆ" ไอ้ป่านก็ยังขำไม่เลิก  ผมเลยปรามพวกมัน

         " เฮ้ย... กูว่าอย่าไปหัวเราะมันนักเลย  สงสารมันว่ะนั่น  คงอายจนแทบมุดดินหนีไปแล้ว  เผลอๆร้องไห้ไปแล้วมั๊ง" 

         " แหมๆ พ่อพระเอกทำเป็นใจพระเชียวนะ"  แหวนบอกแล้วมองผมอย่างหมั่นไส้

         " ก็มันน่าสงสารจริงๆนี่นาแหวน  อับอายต่อหน้าคนทั้งโรงเรียนเลยนะ  เป็นอย่างเราบ้างจะทำไงล่ะ"

         " จะบ้าเหรอ  อย่างแหวนเนี่ยนะจะไปทำบ้าๆให้ได้อายยังงั้น  ไม่มีทางหรอกย่ะ"  แหวนค้อนผมขวับเลย
   
         " ก็นั่นแหละ  มันคงไม่มีใครอยากทำบ้าๆหรอกน่า  อย่าไปว่าเค้าเลย  ไม่ดีหรอกนะ"   ผมสรุปไปตามที่ผมคิด  ก็มันเป็นยังงั้นจริงๆนี่นา 

         " เอ๊ะ นี่... สรุปว่าฮัทคิดว่าแหวนไม่ดีใช่มั๊ย"  เอาล่ะครับ  เริ่มแล้วยกที่หนึ่ง 

         " เปล่า... เราแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนเราเป็นคนนิสัยไม่ดีเห็นคนอื่นเดือดร้อนแล้วเป็นสุขเท่านั้นแหละ"

         " ฮัท...!"  แหวนขึ้นเสียงกับผมซะดังแถมแยกเขี้ยวใส่แทบจะกัดคอผมได้เลยนั่น

         " เฮ้ยๆ พอแล้วมึง  เดี๋ยวก็โดนอาจารย์เรียกออกไปข้างหน้าอีกคู่นึงหรอก  พอๆ"  ไอ้ป่านร้องห้ามขึ้นมาครับ  ไม่งั้นสงสัยเราคงโดนเรียกไปยืนข้างหน้าเป็นรายต่อไป

         ผมล่ะเหนื่อยกับแหวนจริงๆเพราะนิสัยที่เอาแต่ใจชอบเอาชนะแบบนี้แหละครับ  บางทีถ้าผมเบื่อมากๆก็จะหลบหน้าไปเลย  แต่ก็นะลูกสาวคนเดียวพ่อแม่ก็เลยตามใจเธอมากจนกู่ไม่กลับแล้ว  แต่ที่จริงน่ะแหวนก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรนักหรอก  เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆผมน่ะรู้ดี

         -

         -

         ผมยังคงนึกถึงหน้าหมอนั่นที่โดนทำโทษหน้าแถวอยู่เลย   ป่านนี้จะเป็นไงมั่งคงมีแต่คนล้อทั้งวันแน่และอาจจะตลอดไปเลยก็ได้ 

         จนตอนเที่ยงผมเดินไปกับพวกเพื่อนๆในทีมฟุตบอล   ก็พอดีไปเจอหมอนั่นอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ   หนึ่งในเพื่อนผู้หญิงของหมอนี่มันชื่อวิวครับ   แม่นี่เค้าออกจะก๋ากั่นดีมากๆแถมสวยน่ารักซะด้วย  นั่นไงมาแซวผมเล่นซะงั้นอ่ะว่าผมหล่อ  ผมเลยแซวกลับไปมั่งว่าเค้าสวย  ซึ่งมันก็เป็นงั้นจริงๆ ผมไม่ได้แกล้งพูดนะเออ

         แต่ตอนนั้นหมอนั่นกลับทำท่าทางแปลกๆแล้วยืนหลบอยู่แต่หลังเพื่อนของมันอยู่ตลอดยังงั้น  ไม่รู้เป็นอะไรของมัน   แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกแค่ว่าใจนึงก็ยังห่วงมันอยู่ว่ามันจะโดนใครเค้าล้อขนาดไหนเนี่ย   แต่ดูท่าทางมันก็คงไม่เป็นไรล่ะมั๊ง

         " อ้อ... อยู่นี่เอง  ฮัท  ไปกินข้าวกันเหอะ  หิวแล้วนะ  เนี่ยกว่าจะประชุมชมรมเสร็จเราก็หิวจะตายอยู่แล้ว  ไปเร็ว"  แหวนเดินออกมาจากห้องชมรมเชียร์พอดีเลยครับ  จากนั้นก็มาเกาะแขนผมลากให้ตามยังจุดหมายที่ต้องการเหมือนเคย

         พอเข้าไปในโรงอาหารผมก็ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมานั่งกินกับแหวน ไอ้ป่านไอ้วินและพวกเพื่อนๆผมในทีมเพราะเดี๋ยวกินเสร็จพวกเราต้องไปเข้าประชุมเรื่องการแข่งระดับเขตที่ห้องชมรมอีก

         " ช่วงนี้เราต้องฟิตซ้อมกันให้ดีๆเลยนะทุกคน  อีกไม่นานจะมีแข่งกันในกลุ่มรร.ของทางเขตเรา  ครูขอให้ตั้งใจกันให้ดีล่ะ  โอเคนะ... เอาล่ะ  เดี๋ยวเย็นนี้มารวมตัวเตรียมซ้อมกันที่สนามอีกที  ครูจะให้พวกเราโหวตกันว่าจะให้ใครเป็นกัปตันทีมนะ"  อาจารย์ธเนศที่เป็นอาจารย์พละคุมทีมของผมสรุปในที่ประชุมแล้วก็ปล่อยพวกเรากลับห้องกัน

         คิดๆไปแล้วผมก็ตื่นเต้นอยู่บ้าง  การแข่งระหว่างรร.ระดับเขตคราวนี้ถ้าทีมรร.ผมชนะเลิศล่ะก็นะ... มันคงจะสุดยอดว่ะ  จะได้เป็นตัวแทนเขตเข้าไปแข่งระดับประเทศเลยนะนั่น  เพราะผมเองก็อยากได้โอกาสไปเข้าร่วมแข่งระดับนั้นกับเค้าสักครั้งเหมือนกัน  กูจะมีบุญมั๊ยวะนี่

         -

         -

         เย็นนั้นพอพวกเราไปรวมทีมเตรียมซ้อมอาจารย์ธเนศก็ให้พวกเราโหวตกันอ่ะ  ว่าจะให้ใครขึ้นเป็นกัปตันทีมเรา  ไอ้ผมอ่ะเลือกไอ้วินเพราะในบรรดาทุกๆคนมันน่ะดูมีพาวเวอร์ดีสุดแล้ว   แต่ปรากฏว่าทุกคนแม่งเสือกพร้อมใจกันเลือกผมซะงั้นอ่ะ  เอกฉันท์เลยอีกตะหาก

         " เอ่อ... อาจารย์ครับ  คือ... ผมว่าผมคงไม่ค่อยเหมาะจะเป็นกัปตันหรอก"

         " ทำไมคิดงั้นล่ะ หือ..." 

         " ก็... ผมว่าผมคงไม่ค่อยเหมาะจะเป็นผู้นำเท่าไหร่อ่ะครับ  ลองโหวตกันดูใหม่น่าจะดีนะครับ"

         " หึๆ  อย่าคิดยังงั้นสิ  ในเมื่อทุกๆคนพร้อมใจกันเลือกเธอแล้วก็แสดงว่าทุกๆคนเค้าต้องเล็งเห็นแล้วว่าเธอเหมาะสม   ไม่งั้นเสียงไม่ออกมาเอกฉันท์ขนาดนี้หรอก  จริงมั๊ย"  อาจารย์สรุปแล้วก็ตบไหล่ผมทีนึง  ผมก็มองหน้าพวกมันไล่ไปทีละคน  ซึ่งตอนนี้พวกมันต่างพากันยิ้มแฉ่งให้ผม

         " อะไรว้า  มึงเป็นอ่ะดีแล้ว  เพราะมึงอ่ะฝีมือ เอ้ย.. ฝีตีนดีสุดในทีมแล้วนี่หว่า  จริงมั๊ยวะพวกเรา"  ไอ้วินเอ่ยขึ้นมาก่อนครับ

         " ใช่ๆ ไม่มีใครเหมาะเท่ามึงแล้ว  ไอ้ฮัท อย่ามาถ่อมตัวน่ะมึง"

         " เห็นด้วยว่ะ ไม่ต้องมาโหวตใหม่อะไรแล้ว  มึงนั่นแหละ  เหมาะสุด"  เฮ้อ... เห็นดีเห็นงามกันซะจริงพวกมึง  รวมหัวกันแกล้งกูรึป่าววะเนี่ย

         " เออๆ  ก็ได้วะ  แต่ถ้ามีไรขึ้นมาอย่ามาด่ากูล่ะ"  เอาวะ  ตกกระไดพลอยโจนกันไปก่อน

         หลังจากนั้นเราก็เริ่มซ้อมกันไปแหละครับ   ผมเองก็กังวลอยู่ดี  ไม่ใช่อะไรหรอก  การจะเป็นกัปตันทีมอ่ะมันไม่ใช่ว่าเป็นกันได้ง่ายๆใครๆก็เป็นได้นะ  โอเค... มันไม่ได้ยากอะไรนักแต่ถ้าจะเป็นทั้งทีผมก็อยากทำให้มันดีๆที่สุดว่ะ  ซึ่งก็ไม่มั่นใจเล๊ยว่าจะทำได้ดี

         -

         -

         ผมกลับไปบ้านอย่างเซ็งๆพอไปถึงก็เห็นว่าพ่อมีแขกอยู่เลยเดินเลี่ยงๆเข้าไปในครัวหาอาวดีที่กำลังง่วนเตรียมอาหารเย็นโดยมีพี่นงค์เด็กรับใช้คนสนิทคอยช่วยอยู่

         " กลับมาแล้วเหรอลูก  ไปอาบน้ำก่อนเลยครับแล้วเดี๋ยวลงมาทานข้าวนะ  วันนี้พ่อเค้ามีแขกมาร่วมโต๊ะกับเราด้วย"  อาวดีบอก  ผมก็รับคำแล้วเดินขึ้นไปอาบน้ำ  จากนั้นก็ลงมาช่วยยกอาหารออกมาเสิร์ฟที่โต๊ะแหละครับ

         " นี่ไงครับ  ลูกชายผมเอง   ที่ผ่านๆมาผมให้มันฝึกเทคนิคไว้ตลอดอีกหน่อยก็ปร๋อแล้ว  ตอนนี้มันก็เป็นตัวแทนทีมโรงเรียนอยู่ครับ  ฮัทเอ้ย  ไหว้ลุงวัฒน์กับลุงอินเค้าซะสิลูก"

         " ครับ สวัสดีครับ"  ผมยกมือไหว้ลุงทั้งสอง  แกก็ยิ้มให้จากนั้นผมก็นั่งลงที่โต๊ะ

         " เอ้อ... แหม หน่วยก้านมันดีจริงๆว่ะ  ใช้ได้เลยนะ  ยังงี้พอจบม.6แล้วก็ให้มาสมัครที่ทีมได้เลยนะ"  ผมยังคงนั่งฟังที่ลุงๆเค้าคุยกับพ่อผมต่อพลางตักข้าวกินไปด้วย  ซึ่งเรื่องที่คุยกันนี่ก็มีแต่เรื่องทีมสโมสรฟุตบอลของจังหวัดที่พ่ออยากให้ผมไปร่วมทีมด้วยนั่นแหละ

         " ฮ่าๆ ทีนี้พอแกจบม.6ปั๊บนะ  ทีมสโมสรเค้าก็จะอ้าแขนรับแกเข้าทีมทันที  ลุงวัฒน์เค้ารับรองมาแล้วเรียบร้อย  เพราะงั้นหลังจากนี้แกฟิตซ้อมเตรียมตัวให้ดีเลยนะเจ้าฮัท  อย่าให้พ่อผิดหวังล่ะ"  พ่อสรุปให้ผมฟัง  คิดจะถามผมสักนิดมั๊ยวะ  ว่าผมต้องการอย่างนั้นรึเปล่า

         " พ่อครับ  คือ... ผมมีเรื่องจะบอก"  ผมรู้สึกทนไม่ได้ขึ้นมาเลยอยากบอกพ่อไปตรงๆ  ว่าที่จริงผมต้องการอะไรกันแน่

         ผมไม่ได้อยากมีชีวิตเป็นนักฟุตบอลตามที่พ่ออยากให้เป็นหรอกนะ   เพราะตอนนี้ที่ผมหวังที่สุดมันคือการได้เรียนและทำงานด้านศิลปะที่ผมชอบตะหาก

         " ว่าไงล่ะ หือ... "  พ่อยิ้มอย่างอารมณ์ดีเต็มที่  ตาก็เป็นประกายเหมือนมีความหวังเต็มเปี่ยม  เห็นแล้วผมกลับยิ่งรู้สึกแย่ว่ะ  ถ้าต้องทำลายความหวังนั้นของพ่อด้วยคำพูดของผมเอง

         " เอ่อ... ไม่มีอะไรครับ  ผมแค่จะบอกว่าพวกที่รร.มันโหวตให้ผมเป็นกัปตันทีมน่ะ"

         " เฮ้ย... จริงเหรอวะ  เยี่ยมมากไอ้ลูกพ่อ  ดีมากๆ ทำดีมาก"  พ่อขยับเข้ามากอดผมไว้แล้วก็ขยี้ที่หัวผมไปมาอย่างเอ็นดู

           " แต่ว่า.... ผมก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่  คนเป็นกัปตันมันต้องมีความเป็นผู้นำสูงนี่นา อย่างผมเนี่ยนะ  ยังไม่รู้จะไหวมั๊ยเลย"

         " อะไรวะ  ไอ้นี่  แกเป็นลูกพ่อนะเว้ย  แค่นี้มันต้องไหวสิวะ   ลองถ้าแกตั้งใจจริงๆที่จะทำอะไรสักอย่างล่ะก็  มันจะไม่มีอะไรที่แกทำไม่ได้หรอก  จำไว้นะ"  พ่อสอนแล้วลูบหัวผมเบาๆ

         " ครับ"  อีกครั้งที่ผมก็ต้องรับคำสั้นๆและก้มหน้าทำตามที่พ่อบอกต่อไป   ผมเบื่อเหมือนกันที่มันต้องจบลงแบบนี้ทุกทีที่ผมอยากจะบอกพ่อตรงๆว่าผมเองอยากมีชีวิตในแบบของผมบ้าง   แต่ท้ายที่สุดผมก็ไม่เคยกล้าบอกพ่อสักที  ก็คงเพราะผมไม่อยากทำลายความหวังของพ่อนี่แหละ  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะต้องเป็นยังงี้ไปถึงเมื่อไหร่  หรือไม่ก็คงต้องเป็นอย่างนี้ตลอดไปล่ะมั๊ง

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้ อิอิ

ปล. ที่จริงเพื่อนส่งต้นฉบับมานานแล้ว แต่ผมเองที่ไม่ได้ลง อิอิ ไม่ได้ดองน้า เค้าเหนื่อยเดินทาง กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำ เหนื่อย กิน กินเสร็จก็ตื้อ ตื้อแล้วก็นอน อิอิ

ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ

อ้อ เพื่อนฝากมาบอกว่าไม่ดราม่าหรอกคร้าบ เรื่องนี้จะทำให้ใสๆ อิอิ ใสอะไรม่ายรู้เนะ

จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 12-07-2011 21:27:45

มาแล้วววววววววว
สังสัยฮินท์จะใช้ "เธอคือแรงบันดาลใจ" ในการเปลี่ยนแปลงตัวเองแน่เลย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-07-2011 21:32:44

ณ จุดเริ่มต้น...ของสมการ * Special Project *

A1/B1

Hut              =     Hut

Hint             =     Hint

A2/B2 ใกล้เข้ามาอีกนิด ถ้า..

( Hint - i )    =     Hnt

 Hnt              ~     Hut     

ปล. to be contined : )

 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 12-07-2011 21:46:07

น้องฮัทเค้าก็ดูเป็นคนเฟรนด์ลี่ดีนะ น้องฮินท์ไม่ลองแย็บๆดูก่อนล่ะ
มั่นๆใจหน่อยหนูสิ่งที่หนูมีนี่มันสุดยอดแล้วนะ (เก่งวิชาการไง)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 12-07-2011 22:11:25

สงสารฮัทจัง ต้องอยู่ภายใต้การครอบงำของพ่อตลอด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 12-07-2011 22:14:24

 :laugh:

ดีใจที่ไม่มาม่า

รอวันฮิ้นเปลี่ยนโฉม   อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 12-07-2011 22:15:21

แอบแว่บมาดูอีกแล้ว  :m32:

อิอิ

เค้าว่ากันว่าเรื่องเนี้ย นิยายคุณภาพเลยน้าาา  เรตติ้งดีวันดีคืน o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-07-2011 11:20:04

 :L1:เอาใจช่วยเสมอนะน้องฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 13-07-2011 14:32:49

ตายละ ฮัทแอบเห็นใจฮินท์ด้วย พ่อพระเอกแสนดี อิอิ
คุณพ่อน่าจะปล่อยๆลูกบ้างนะคะ ให้มีชีวิตเป็นของตัวเองมั่ง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 13-07-2011 16:09:22

แอบมาดู คึคึ
ลุ้นเหงือกแห้งกันต่อไป
หนทางอีกยาวไกล
สู้ค่าาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: ♠♥♦♣ ที่ 13-07-2011 18:50:44

เพิ่งเห็นว่าเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว555
ขอบุ๊คมาร์คไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวตามเก็บ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 13-07-2011 20:25:03

ชอบพล็อตเรื่องแบบนี้น่ารักดี
 
สงสารอฮ้ท และ เฮิ้น  คนละแบบ :really2:


 กำลังจะสงสารตัวเอง กลัวรอนานอะ คุณอิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 13-07-2011 20:49:13

ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 13-07-2011 20:52:40

รอไม่นานหรอกค้าบ

เออ ถามหน่อยเวลาจะโค๊ดเมนต์ของเพื่อนๆทำไมรอน๊านนาน เลยไม่ได้โค๊ดซะที

ผมอ่าไม่นานหรอกค้าบ ถึงจะบ้าพลังปล่อยลงสี่เรื่อง อิอิ แต่ไปเร่งเพื่อนอีกคนน้า เพราะตอนหน้าเค้าจะลงเอง

อิอิ

จุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 13-07-2011 20:58:08

ฮัท เหมือนจะเก็บกดเนอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 14-07-2011 00:29:05

ไม่รู้ว่า ใครจะน่าสงสารมากกว่ากัน
ระหว่าง ฮัท กับ ฮิ้น... :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: หวานเย็น ที่ 14-07-2011 09:53:17

ยินดีกับเรื่องใหม่ อิ๊กกี้ และเพื่อนอีกคน

เรื่องน่าสนุก ชอบเรื่อง สิ่งเล็กๆฯ

หวังเป็นอย่างสูงว่าเรื่องจะไม่ดราม่า

 :L2:




ถึง เพื่อนของอิกกี้คนแต่งอีกคน


กูคาดหวังมากว่าเรื่องนี้จะไม่ดราม่า มึงรู้ใช่มั้ยว่าทำไม

กูมาอ่านแล้วนะ ดังนั้น มึงอย่าดอง ไม่ต้องมาห้ามไม่ให้กูจิกมึง

ถ้าอิกกี้ดอง ……กูจะจิกมึง

ถ้ามึงดอง…….กูก็จะจิกมึง

ฮ่าๆ

ปล.ถึงมึงจะอ้างว่ายุ่ง มีโครงการเยอะแยะ ……กูรับรู้ แต่กูก็จะจิกมึงอยู่ดี ฮ่าๆ

ปล.อีกที โคตรดีมึงไม่เปิดตัว ดังนั้นด่ากูกลับไม่ได้ ฮ่าๆ จริงๆแล้วมึงก็ไม่ด่ากูอยู่แระ ฮ่าๆ


รักมึง ลงชื่อ หวานเย็น

 :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 14-07-2011 14:33:48

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 14-07-2011 19:05:32

ตาฮัท จิตใจดีนะเนี่ย มีแอบสงสาร หนูฮิ้นท์ ด้วยอ่ะ น่ารักวุ้ย

จะรอ อิ๊กกี้ และเพื่อน น้าาาาาาา หึหึ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 14-07-2011 22:12:31

สนุกดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B2, : 12 July 2011; P2
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 15-07-2011 08:35:29

A3
“ทำไมกินข้าวเร็วจังฮิ้นท์ ยังอายเรื่องเมื่อเช้าอยู่เหรอ”
พี่ที่ประจำอยู่สหกรณ์ถามครับ รู้จักกูได้ไงวะเนี่ย ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาจากที่ก้มหน้าอยู่นาน ไม่มั่นใจเลย ไม่อยากให้ใครมอง ไม่อยากให้ใครแซว ผมอาย
“เอ่อ ครับพี่”
แว้กก พี่ นุ ตอนอยู่ ม ๒ เคยปลื้มเขานะเนี่ยนักกีฬาบาสฯเพื่อนของพี่พุท ตกใจสิครับท่าน ผมผงะเลยนะ รู้ไหมอยู่โรงเรียนเดียวกันก็จริงนะแต่ไม่ค่อยได้เจอหรอก เพราะอย่างที่รู้ผมเด็กเรียนไม่ค่อยได้แวบออกไปไหนตอนเรียน เรียนเสร็จก็กลับบ้านไปสวนช่วยแม่ เสาร์อาทิตย์ก็ไปสวนหรือไม่ก็ไปนา เว้นแต่ช่วงนี้ที่พ่อตุ๋ยบังคับให้ไปติวหนังสือในเมือง เบื่อที่สุด แต่ก็ดีนะได้เถลไถลกับเพื่อนรักสามตัวนั่นล่ะครับ
“ฮ่าๆ ทำไมตกใจขนาดนั้น หอบขนมไปเยอะขนาดนี้ยังไม่ได้กินข้าวล่ะสิ”
เขาหัวเราะครับ ไรฟันขาวเรียงเป็นระเบียบเชียว ไรหนวดก็นะ เอ้ย พอแล้วๆ จะมองทำไมเนี่ย
“เท่าไหร่ครับพี่”
“ฮ่าๆ รีบจังนะ ช่วงนี้หมกมุ่นไปไหมฮิ้นท์”
“ครับ?”
คืออะไรวะ
“หน้าน่ะ สิวเห่อเชียวนะ ท่าจะหมกมุ่น ออกกำลังกายบ้างนะ ฮ่าๆๆ ปลิ้นแล้วนั่น”
ไอ้ควาย เอาความนิยมชมชอบของกูคืนมาน้า ผมสูดหายใจเข้าปอด ก้มหน้าต่อไป
“หกสิบบาท”
“หา ไรอ่ะพี่ แค่นมกับขนมเองนะ”
“อ้าว สนใจด้วยเหรอ มัวแต่ก้มหน้า เมื่อเช้าน่ะ เราโก๊ะดีนะ พี่ชอบ ฮ่าๆๆ”
ไม่กงไม่กินมันแล้ว นี่ผมเป็นตัวตลกหรอกหรือนี่ เพิ่งจะรู้ตัว ดีจังนะน่าภูมิใจออกที่สร้างความสุขให้คนทั้งโรงเรียน แล้วผมล่ะ ผมจะรู้สึกยังไง
“เฮ้ย ไปไหน ไม่เอาแล้วเหรอ ฮิ้นท์”
ผมโค้งตัวให้เขาทีหนึ่ง คือไม่ได้เคารพมันนะ แต่จะถอยออกมาเลยต้องโค้งแล้ววิ่งสิครับ ฮือๆ ไปหาที่ร้องไห้ดีกว่า ทำไมวะ ทำไม อ้วนแล้วกูผิดตรงไหน หน้ามีสิวแล้วยังไงกูไม่ใช่คนเหรอ ไอ้สิวบ้านี่ก็ขึ้นอยู่ได้ โว้ยเมื่อไหร่จะออกไปจากชีวิตของกูซะที!!
“เฮ้ยมึง ไปไหนมา ทำไมไม่กินข้าว”
พอเข้าคาบแรกของช่วงบ่ายอีแจงครับมันก็เดินเข้ามาหา ผมไม่ตอบ หิวแล้วน้า ท้องจะร้องไหมเนี่ย
“อ่ะนี่แดกก่อนมึง เดี๋ยวมาเป็นลมตายกูจะไม่มีคนลอกเคมี”
ฮึก จุกครับ อีเพื่อนรักมันยื่นขนมปังให้ ซึ้งจังเลย
“อีแจง อยากตายเหรอ”
“ว้ายขู่กรรโชกคนสวย”
ดูมันครับ ทำท่าดัดจริตสะดีดสะดิ้ง ตบมันสักทีดีไหมเนี่ย
“แหมอีแจง ออกมาๆ เดี๋ยวโดนตบหรอกมึง กินหน่อยเถอะไอ้ฮิ้นท์ กินแล้วค่อยงอนต่อ นะนะ”
เออแบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย
“จะงอนไปไหนว้า คนเขาอุตส่าห์ง้อ”
“กูไม่ได้ขอให้มึงมาง้อ”
ไอ้ทักครับ โดนสวนกลับทันที
“แง๊ววว”
“เป็นหมาเหรอร้องแบบนั้นน่ะ”
“แว้กก แมวเว้ย อ๊ะ อ๊ะ แบบนี้หายงอนแล้วดิ อย่างอนน้าหมูอ้วน”
“ไอ้ทัก”
“โอ๊ย ชาตินี้มันจะหายงอนไหมเนี่ย ไปโน่นเลยมึงไอ้ทัก กวนตีนไม่เลือกเวลานะมึง”
“แง๊วว”
“แง๊วว เตี่ยมึงดิ อย่ามาทำท่าแอ๊บแบ้วแถวนี้นะ กูชักจะรำคาญมึงเหมือนกันนะ”
อีวิวครับ ได้ใจไปเลย เข้าข้างกูบ้างอะไรบ้างนะพวกมึง
“ฮิ้นท์”
เสียงเรียกผมจากตรงประตูห้องครับ ผมหันไปมอง เพื่อนๆก็หัน
“พี่นุ”
เสียงอีแจงครับ ผมก็ตกใจนะแต่ไม่ร้องไม่อุทาน
“อ่ะขนมเราน่ะ พี่เอามาให้ ท่าทางจะยังไม่ได้กินข้าวนะเนี่ย จริงไหม”
ผมหันกลับเลยครับ
“มันไปซื้อไว้เหรอพี่”
“อืม พี่ล้อเล่นนิดเดียวงอนวิ่งหนีมาเลย”
กูไม่ได้งอนเว้ย
“ต๊าย กล้าเนอะ งอนพี่นุเนี่ย”
“ฮ่าๆ อ่ะฝากให้ฮิ้นท์หน่อย ดูแลตัวเองหน่อยนะฮิ้นท์ เดี๋ยวไม่สบายเอานะ พี่เป็นห่วง อิอิ”
เอ่อ คำว่าพี่เป็นห่วงนี่มันตอแหลที่สุดเลยนะครับ พูดแล้วก็หัวเราะเพื่อนๆสามตัวนี่ก็หัวเราะ ความโกรธคูณอีกสาม โอ๊ย อะไรวะเนี่ย กว่าอาจารย์จะเข้ามาผมก็พรุนเลยสิครับ โดนพวกนี้นินทาแบบนั่งข้างๆผมนี่ล่ะ อยากจะถีบมันเรียงตัวเลยนะ โดยเฉพาะอีแจง แหมอีนังนี่ออกรสออกชาติกว่าใคร ไอ้ทักก็อีกคน คาบสุดท้ายเป็นคาบโฮมรูมครับ วันนี้ต้องไปดึงน้องๆเข้าชมรม ของผมชมรมดนตรีไทยครับ เพื่อนสองตัวนี่ก็เข้าชมรมกับผมนี่ล่ะเว้นแต่ไอ้ทักมันเข้าชมรมบาสฯ เพราะมันสูง ที่จริงอาจารย์รำไพอยากให้ผมเข้าชมรมเคมีล่ะครับ แต่ผมขอไว้ว่าอยากผ่อนคลายบ้าง เพราะเรียนนี่ก็หนักแล้วนะ ไหนจะเข้าชมรมอีกตายพอดี วาดรูปผมก็ไม่ค่อยได้วาดเท่าไหร่นัก จะวาดตอนช่วงที่ว่างจริงๆเสาร์อาทิตย์หรือไม่ก็ก่อนนอน แต่รูปที่ไปประกวดได้รางวัลจากทางจังหวัดมาผมวาดตอนปิดเทอม รูปพระอาทิตย์ตกดินครับ ที่จริงคงไม่มีใครสนใจมองว่าขีดสองขีดตรงขอบของรูปนั่นมันคืออะไร ผมรู้อยู่คนเดียว ก็เพ้อฝันไปตามเรื่องล่ะครับ คงจะดีถ้าหากว่ามีสักวันที่ผมกับเขายืนอยู่ข้างๆกันตอนพระอาทิตย์กำลังจะลับตา ทิวของต้นพฤกษชาติที่ไม่มีใบแม้แต่ใบเดียวเพราะดอกสีเหลืองสดมันบานสะพรั่งอยู่เต็มต้นนั้น มันเป็นความฝันของผม ฝันที่คิดขึ้นมาทีไรผมเองมีความสุขมากทุกที
“เรียกน้องๆช่วยกันหน่อยสิมึง”
อีวิวครับมันเข้ามาสะกิดเพราะผมนั่งจดๆอย่างเดียว ไม่กล้าเปล่งเสียงหรอกนะ
“มึงเรียกไปเถอะ จะจดรายชื่อ”
“แหมมึงนี่อะไรวะ ชมรมดนตรีไทยค่าน้องขา อยากเป่าขลุ่ยเป็นไหม”
มันจับบ่าของน้องชั้น ม ๔ ที่เพิ่งเข้าใหม่ เด็กผู้ชายหัวเกรียนๆ
“ไม่เอาอ่ะพี่ ผมไม่ใช่ตุ๊ดนะ”
“นี่ ดนตรีไทยนะ ไม่ใช่ชมรมคาบาเรต์”
“เหมือนกันล่ะพี่ ไม่เอาอ่ะ ผมจะไปชมรมบอล”
“ไปเลย หนอย ตัวเท่าลูกมา จะวิ่งทันเหรอลูกบอลน่ะ”
น้องคนนั้นทำตาเขียวใส่ อีวิวมันก็หัวเราะเยาะชอบใจ เชิดหน้าใส่
“มึงจะได้ไหมเนี่ยสมาชิกน่ะ มานี่ ไม่ได้เรื่องเลย”
อีแจงครับ มันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วหันหน้าออกไป
“น้องจ๊ะ ชื่อไรเอ่ย น่ารักจังเลย น่ารักแบบนี้เหมาะสมกับชมรมของพี่มากเลยนะคะ นี่ดูสิชมรมของพี่เนี่ยคัดนะ คัดเฉพาะคนหน้าตาดีๆเท่านั้น โฮะๆ”
ตอแหลได้อีก ถ้าน้องมันมองเข้ามาเห็นผมนี่คงแสยะปากใส่อีแจงแล้วล่ะครับ
“จริงเหรอพี่ ผมเล่นไม่เป็นอ่ะ”
“อุ๊ย เล่นไม่เป็นไม่ต้องแคร์ค่ะน้องขา พี่สอนให้”
มันเข้าไปจับมือน้องมันทันทีครับ เขาเรียกว่าแรดใช่ไหมแบบนี้
“มานี่เลยจ๊ะ ลงชื่อเลยนะจ๊ะ น่ารักจัง เนื้อแน๊นแน่น”
“หนอยอีแจง ใช้ไม้นี้เหรอ ได้เราจะได้เห็นกัน ให้มันรู้กันไปว่านางนพมาศวันลอยกระทงปีที่แล้วน่ะไม่ยอมหรอกนะ”
อีวิวครับ ยอมกันที่ไหน
“น้องจ๋า เท่จัง อยากรู้จักอ่ะ”
ที่สุดของเจ้าแม่ตอแหลล่ะครับ
“มาเข้าชมรมกับพี่ไหมจ๊ะ”
“ชมรมไรพี่”
“ชมรม ดนตรีไทย เข้าจังหวะ”
มันเน้นคำสุดท้าย เล่นเสียงเล่นหูเล่นตา เอากับมันครับ
“จริงเหรอพี่ อิอิ เข้าจังหวะจริงเหรอ”
“จริงสิจ๊ะ อยากไหมล่ะ”
“เอาพี่เอา”
“มาเลยๆ น้องก็มาสิจ๊ะ”
มันลากเข้ามาได้อีกสาม
“กูสามอีแจง เป็นไงล่ะ นางงามนะยะ”
“หนอยไม่ยอมหรอกย่ะ”
“นี่มึงสองตัวน่ะ จะเอาแต่น้องผู้ชายเนี่ยเหรอ รำทงรำไทยใครจะรำ”
“เออนะ แหะๆ ก็ถนัดแต่ยั่วผู้ชายนี่มึง”
ดูมันครับ เฮ้อนะ นี่ถ้ากูหล่อหน่อยนะจะช่วยแล้วล่ะ แต่นี่ เหอๆ หน้าเหมือนเงาะยังไม่ถอดรูป ไปเรียกน้องเขาก็คงแตกกระเจิงกันไปหมดแน่ๆ สรุปเราได้สมาชิกมา ๑๕ คนครับ เต็มใจจริงๆ ๗ คน ที่เหลือโดนเสน่ห์ผีบอกของนังสองตัวนี่ทั้งนั้น พอเราชี้แจงรายละเอียดต่างๆไปก็พาน้องไปดูเครื่องเล่นดนตรีไทยล่ะครับ คนที่เขาสนใจจริงๆก็ทำท่าดีใจนะ แต่พวกที่โดนล่อมามันก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน จะไหวไหมเนี่ย น้องผู้หญิงได้มา ๖ คนส่วนมากเต็มใจมา หน้าตานี่ เฮ้อ เหมือนแฝดทั้งหกของผมนั่นล่ะครับ ส่วนที่เหลือตกหลุมพรางของอีเพื่อนสองตัวนั่นทั้งนั้น มีแต่เด็กผู้ชาย มันคัดเอาด้วยนะเออ มีแต่หน้าใสๆหัวเกรียนๆ ท่าทางจะไม่เบานะแต่ละคน
“เป็นไงมึง คนเยอะไหมชมรมดนตรีไทยน่ะ”
ไอ้ทักถามครับ ผมเมินหน้าหนี ยังงอนอยู่ เราต้องรักษาคุณภาพของเราเอาไว้สินะ จะยอมง่ายๆได้เหรอ
“เยอะสิมึง ได้ตั้ง ๑๕ คน”
“หา ๑๕ คน น้อยจังวะ ของกู ๖๐ ว่ะ”
“โม้นะมึง ชมรมเขาจำกัดคนไม่ใช่เหรอ”
“แหะๆ ๓๐”
“แหมนะ นึกว่าพวกกูโง่ไงไอ้ทัก เออ ไอ้ฮิ้นท์ วันนี้กูจะไปส่งอีแจงนะ มึงกลับกะไอ้ทักนะ”
“อะไรวะ ไปส่งทำไมมันนั่งสองแถวกลับไม่ใช่เหรอ”
“แหมไอ้ฮิ้นท์ สงเคราะห์เพื่อนหน่อยเถอะ กูจะให้มันไปดูคอมฯให้ มันตาย”
“ฮึ”
“ไปเร็วแจง นักเรียนโรงเรียนนั้นเลิกแล้ว เดี่ยวตลาดวาย ไปแซวหนุ่มๆซะหน่อย”
เอ่อ นี่มันเป็นผู้หญิงนะครับ สวยด้วยนะไม่ใช่บ้านๆนะ อย่างอีวิว ปีที่แล้วขึ้นประกวดนางนพมาศตอนลอยกระทงก็ได้ตำแหน่งมา ถือป้ายโรงเรียน ป้ายของหมู่บ้านเวลามีงานก็มัน ส่วนอีแจงก็ไม่น้อยหน้า เทพีนางสงกรานต์สองปีติด ถือป้ายเอย ดรัมเมเยอร์เอย มีแต่ผมนี่ล่ะ ฮึ
“มาดิฮิ้นท์”
รถผมนะครับแต่กุญแจอยู่กับมัน ผมทำเป็นไม่สนใจ
“กูจะกลับเอง มึงกลับก่อนเถอะ”
“แง๊วว นะนะ เค้าขอโทษอย่างอนเลยน้า”
“กูไม่ได้งอน”
“ไม่งอนก็มาดิ ตามมาดิ”
“เรื่องไร”
“ไม่แน่นี่หว่า ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ทัก ไปเอารถมาสิ”
อ้าว ผมนี่นะ ไม่รู้โว้ย จะกลับรถสองแถวก็นะเดี๋ยวแม่คอย สรุปผมก็ต้องกลับกับมันล่ะครับ ฮึ ว่าจะงอนให้นานกว่านี้หน่อย นี่มันรถผมนะ น้ำมันพ่อผมก็เติม อะไรวะเนี่ย
“ขับดีๆได้ไหมไอ้ทัก ไม่งั้นกูกระโดดลงจริงๆนะ”
ผมตะโกนครับเพราะมันขับหยุดขับหยุด แหม หวังจะให้กอดล่ะสิ ฝันไปเถอะมาไม้นี้ไม่ใช่เด็กประถมนะมึง
“ก็เกียร์มันกระตุกอ่ะ เนี่ย”
“ไอ้ทัก เดี๋ยวกูขับเอง มานี่”
ผมตะคอกใส่หูมันล่ะครับ รำคาญแล้ว โว้ย อะไรเนี่ย พอมันจอดรถผมก็ก้าวเอาไหล่กระแทกมันให้หลบทางไป เหวี่ยงกระเป๋าให้มันถือด้วย
“ชอบรุนแรงก็ไม่บอก”
“อย่าพูดมาก เร็วๆ แม่กูรอ”
ผมสตาร์ทรถใหม่อีกรอบครับ พอมันก้าวขาขึ้นเท่านั้นล่ะ
“มึงจะกอดกูทำไมเนี่ย”
“อ้าว ก็เค้ากลัวหล่นอ่ะ”
“กระแดะ ปล่อยนะมึง คนมอง”
“ไม่อายอ่ะ เค้ากลัว”
“ไอ้ทัก มึงจะกลับแบบสมบูรณ์ครบ ๓๒ ไหม”
ผมเริ่มไม่ไหวครับ อะไรวะ วันนี้ทั้งวันผมโดนแกล้งตลอด
“อ่ะ ไม่กอดก็ได้ บวมขึ้นนะมึง เห็นแต่ตอนใส่เสื้อ พอได้จับ บวมว่ะ วะฮ่าๆ”
ควายที่สุด
“ไอ้ทัก ควาย เออ กูอ้วน มึงลงไปเลย เดินกลับเอง”
“แง๊วว เค้าล้อเล่น”
“ไม่ต้องมาพูด ปากดีนัก”
“นะนะ แหย่หน่อยเดียวเอง นะนะ”
“นะนะเตี่ยมึงสิ พูดภาษาคนดีๆได้ไหม กูโมโหแล้วนะ จะอะไรกับกูมากมายเนี่ย ทั้งวันเลย”
“แง๊วว งอนอีกเหรอเนี่ย มาๆ พี่ขับเองน้อง”
มันเอื้อมมือมาหยิบกุญแจรถไปจากมือผมครับ มันฉลาดนะ เพราะผมจอดรถถ้ามันก้าวขาลงเมื่อไหร่ผมบิดไปโน่นแล้ว หนอยแน่มึง
“อย่ากวนกูนะ ขอร้องกูเหนื่อย”
มันหันหน้ามาครับ พยักหน้า แล้วทำหน้าตึงๆใส่ เอ๊ะ ไอ้นี่มันยังไงวะ
“ไอ้ทัก”
ผมร้องเสียงหลงเลยครับ เพราะมันบิดซะแรงรถยกล้อเลยผมก็เลยต้องกอดมันแน่น
“กอดแค่นี้ก็ต้องให้ใช้ไม้ตาย”
“ไอ้ควาย”
“โอ๊ย อย่าทุบดิวะ เดี๋ยวรถล้ม”
“มึงแกล้งกูเหรอ นี่แน่”
ทุบครับ เอากระเป๋าหนังสีดำผมนั่นล่ะทุบกลางหลังมัน รถเริ่มส่าย เริ่มมีสติ ตายๆกูตาย มัวแต่เล่นกันได้ตายสมใจกันจริงๆหรอก กว่าจะถึงบ้านเล่นเอาผมเรียกชื่อมันเป็นสิบรอบนะ เหนื่อยเลย กลับไปถึงบ้านผมก็เตะมันลงจากรถนั่นล่ะครับ แล้วรีบวางกระเป๋าไปช่วยแม่เก็บมะม่วง
“รอด้วยดิวะไอ้ฮินท์”
ยังจะตามมาอีกนะไอ้นี่ อยากจะโดนเตะมากว่างั้น
“มึงจะตามมาทำไม ไม่มีอะไรทำเหรอ”
“ก็จะไปช่วยแม่แจ่มเก็บมะม่วงไง”
“ไม่ต้อง กูรำคาญมึงแล้ว”
“แง๊วว”
“โว้ย พอทีได้ไหม ร้องเสียงหมาแบบนี้น่ะ”
“แมวน้า”
ผมเบื่อครับ กวนตีนได้อีก หยาบคายหน่อยเถอะไม่ไหวจะเคลียร์ ลืมบอกไปไอ้ทักมันอยู่กับแม่สองคนล่ะครับ พ่อมันทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆ ทิ้งไปไหนไม่รู้เห็นแม่ผมบอกว่าพ่อมันไปมีเมียใหม่มีลูกด้วยกันแล้วก็ทิ้งทางนี้ไปเลย เลวเนอะคนเรา ผมไม่ถามมันหรอกนะครับเพราะรู้ว่ามันเป็นปมของมัน
“แล้วมึงไม่ไปช่วยแม่สายเหรอ แม่มึงก็มีไอ้ควาย”
“งะ แงว”
ผมชี้หน้ามันครับ มันจะร้องออกมาอีก มันไปติดมาจากไหนไม่รู้ แต่รู้ว่าตอนนี้คำนี้มันวอนหาที่ต่ำเหลือเกิน
“ก็ตอนนี้อยากไปช่วยแม่แจ่มนี่ พอเก็บมะม่วงเสร็จมึงก็ไปช่วยแม่กูบ้างดิ จะได้หายกันไง”
“ใครขอไม่ทราบ ทำไมวะไอ้ทัก วันนี้มึงกวนตีนกูทั้งวันเลยนะ เป็นบ้าอะไรวะ”
“ก็แกล้งมึงแล้วหนุกดีนี่หว่า อิอิ”
“นี่มึงเห็นกูเป็นของเล่นเหรอ หา มึงถึงคิดว่าสนุก สนุกมากนักเหรอแกล้งคนอื่นน่ะ”
“จะได้ไปไหมน้อเก็บมะม่วง แม่แจ่มรอนานแล้วน้า”
ผมกัดปากแน่นครับ อยากจะกระโดดถีบมันเหลือเกิน โอยๆ ไม่ไหวๆ ผมเลยปล่อยเลยตามเลยครับ จะเอาอะไรไปสู้กับมันนะ คนหน้าทนอย่างมันเนี่ย ฮึ
“ไม่มีอะไรให้ทำแล้วลูก เสร็จแล้วเขาเพิ่งมารับไป กลับไปบ้านเถอะ”
แม่ผมครับ เดินออกมาบอก อ้าวนะไอ้เราก็รีบมา
“เสร็จแล้วเหรอแม่แจ่ม ว้ารีบมาช่วยเลยนะเนี่ย”
ไอ้ทักครับ แหมนะ ออดอ้อนน่าหมั่นไส้เหลือเกิน
“ไม่มีแล้วทัก ไปช่วยแม่สายเถอะ ไปช่วยแม่สายที่นาสิฮิ้นท์”
“อ่า ฮิ้นท์ต้องกลับไปทำการบ้านน่ะแม่”
“การบ้านวิชาไรเหรอฮิ้นท์ เรียนด้วยกันนะ ไม่เห็นมีจารย์คนไหนให้การบ้านเลยนิ อิอิ”
หันขวับครับ ไอ้ควายนี่นะ
“ไปช่วยแม่สายเถอะลูก เดี๋ยววันนี้แม่ทำงานบ้านเอง”
โอ้ยนะ อยากไปช่วยน่ะอยากไปอยู่นะ แต่วันนี้ไอ้ทักมันกวนบาทาผมมากๆ จะได้ช่วยกันไหมเนี่ย ไม่ใช่จะไปเตะกันเสียก่อน
“ขึ้นรถดิ”
“เออๆ”
ผมทำหน้าไม่พอใจมันล่ะครับ
“กอดดิ”
“ทำไมต้องกอด”
“อ้าวไม่กอดก็นี่ไง”
“ไอ้เชี่ยทัก”
ผมร้องเสียงดังลั่นสวนล่ะครับ มันเล่นบิดรถเครื่องแบบว่าให้ผมต้องโถมตัวไปข้างหน้ากอดมัน
“ฮ่าๆๆ กอดแน่นเชียวนะฮิ้นท์ อย่ากอดต่ำดิวะ เสียวนะเว้ย”
“ไอ้เชี่ย มึงจอดเลยนะ กูเดินไปเอง”
“โอ๋ๆ ล้อเล่นน่า”
“นี่มึง กูขอได้ไหมสักชั่วโมง อย่ากวนตีนกูได้ไหมวะ กูไม่ไหวแล้วนะ”
ผมสุดทนแล้วครับ ไม่ไหวนะแบบนี้ ผมนี่ล่ะจะบ้าตายก่อนมัน ฮอร์โมนหลั่งเดี๋ยวสิวก็ขึ้นอีก เพราะมันคนเดียว ฮึ
“แม่สายหวัดดี เหนื่อยไหม”
ผมก็ทักทายตามประสาคนคุ้นเคยกันล่ะครับ แกกำลังหว่านปุ๋ยในนาข้าวอยู่ น่าเห็นใจนะผู้หญิงคนเดียวทำนานี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กนะผมว่า
“นิดหน่อยจ๊ะ อ้าวแล้วมะม่วงเก็บหมดแล้วเหรอฮิ้นท์”
“หมดแล้วแม่สาย มาๆ ฮิ้นท์หว่านให้”
“หนักนะลูก”
“ไม่เป็นไรฮิ้นท์แข็งแรง”
“ฮ่าๆ ใช่แม่ฮิ้นท์มันแข็งแรง ให้มันรีดออกบ้างก็ดีไขมันน่ะ”
“ไอ้ทัก”
ผมหันไปด่ามันครับ ไอ้นี่มันจะเอายังไง
“ไปว่าเพื่อนแบบนั้นทำไมล่ะทัก โน่นเลยไปปล่อยน้ำในคูให้แม่ หรือจะมาหว่านปุ๋ย”
“ไม่เอาหรอก ให้คนบึกบึนมันทำดีกว่า”
“แม่สายดูนะ วันนี้มันเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้กวนฮิ้นท์ทั้งวันเลยนะ”
ผมฟ้องสิครับ หนอยแน่ให้แม่สายจัดการเลยนี่
“อย่าไปถือสายมันเลยฮิ้นท์ มันเป็นของมันแบบนี้ล่ะ”
อ้าวนะ รู้คร้าบคุณแม่สาย แหมนะไม่น่าเลยกู
“กลับก่อนเถอะลูกค่ำแล้ว เดี๋ยวแม่แวะเก็บผักบุ้งไปผัดหน่อย”
แม่สายบอกครับ ตะวันเริ่มคล้อยต่ำจวนจะลับฟ้าอยู่แล้ว แสงสีแดงฉานฉาบทั่วทั้งขอบฟ้าด้านโน้น สวยจังเลย ภาพที่ผมวาดส่งเข้าประกวดจนชนะก็ได้แรงบันดาลใจมาจากแสงสุดท้ายของวันนี่ล่ะครับ ผมว่ามันมีเสน่ห์นะ บางคนบอกว่าไม่ชอบเพราะมันหมายถึงการหมดวัน หรือสิ้นสุด แต่สำหรับผม ไม่รู้สิ ผมกลับมองว่ามันเย็นตา สบายใจที่ได้มอง แดดอ่อนๆมันทำให้ผมรู้สึกดี
“กูขับเอง”
ผมแย่งเอากุญแจรถจากมือมันล่ะครับ ไม่ไหวหรอกนะจะให้มันขับมีหวังฆ่ากันตายกลางทางแน่ๆ
“เอาดิ”
มันทำหน้าตายใส่ครับ หนอยแน่ไอ้นี่
“เอ้ย มากอดกูทำไม ปล่อยนะมึง”
“ไรวะ ซ้อนท้ายก็ต้องกอดดิ อิอิ พุงหรือห่วงยางวะเนี่ย ฮ่าๆ”
“ไอ้ควาย ปล่อยนะมึง”
“ไม่เอา กูอยากกอดห่วงยางจะได้รู้สึกปลอดภัย ฮ่าๆ เผื่อมึงพาลงคลองกูจะได้ลอย”
ฮือๆ ผมไม่ไหวแล้ว มันดันขึ้นมาจนเกินจะกลืน โว้ย ล้อกูอยู่ได้ทั้งวัน ไอ้เชี่ย
“เว้ย ปล่อยนะมึง”
ยิ่งขับเร็วมันยิ่งกอดยิ่งคลึงพุงผมล่ะครับ ผมนี่หน้าแดงด้วยเลือดโมโหมันขึ้นหน้า มันคงพอรู้มันก็เอามือออก ผมก็ผ่อนความเร็วของรถ พอผมผ่อนมันก็กอดอีก ฮือๆ เจ็บใจเหลือเกิน ผมจะจัดการมันยังไงดีนะ ช่วยผมด้วยไม่ไหวแล้ว

เขียนโดย อิ๊กกี้

P.S... อิอิ ชอบกันไหมคร้าบ ตอนนี้ไม่มีอะไรมากน้า ก็ขำๆไปตามวัน อิอิ ไม่รู้ทำไมเขียนเวลาด่ากันนี่ไหลดีจัง ปกติเป็นคนด่าใครไม่เป็นน้า อิอิ

ขอให้มีความสุขในการอ่านคร้าบ

จ๊วบๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 15-07-2011 11:33:16

เพลียกับเพื่อนๆ
แววน่ารัก เคะราชินี ยังไม่มา
รออออ กันต่อไป อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 15-07-2011 11:42:38

เพื่อนทักนี่มันแหย่เล่นๆหรือแหย่หวังผลกันแน่นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 15-07-2011 11:54:17

ทักนี่แอบหวังอะไรหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 15-07-2011 12:03:55

ทักต้องแอบคิดอะไรแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 15-07-2011 12:48:53

อ่านตอนนี้แล้วอยากให้พระเอกเป็นทักจัง
กวนดี ชอบแกล้งฮิ้นท์
ว่าแต่คิดอะไรกับเพื่อนรึเปล่าจ๊ะทัก?

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-07-2011 12:51:53

เมื่อไหร่ฮินท์จะแปลงร่างนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 15-07-2011 13:32:19

ไอ้ทักมันแอบชอบฮิ้นท์หรือเปล่าเนี่ย
มันเนียนกอดเรื่อยเลย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-07-2011 13:38:03

 :jul3:


คิดไรรึป่าวไอทัก

แต่เมื่อไหร่ฮิ้นจะแปลงโฉมน๊าาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 15-07-2011 15:09:04

เพิ่งมาอ่านนนนนอ่ะ  อิ๊กกี้ แอบเอาเขาไปเป็นต้นแบบฮิ้นท์เหรอ  ส่วนสูงน้ำหนักสีผิวสิวเป๊ะเลยอ่ะ  ชิชิ 

เป็นกำลังใจให้ฝาแฝด  สวยวันสวนคืน  มาพยายามไปพร้อมกับฮิ้นดีไหมนิ เอิ้กๆๆ

รอ เพื่อนอีกคนมาต่อ B3 น๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-07-2011 15:37:36

อี่นิ่พูดไม่รู้เรื่อง บอกว่ารำคาญก็รำคาญสิวะ

ขึ้นนะนิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 15-07-2011 16:47:01

สงสัยทักมันจะชอบฮิ้นหรือเปล่าเนี้ย น่าติดตามเป็นที่สุดอะ อยากให้พี่ิิือิ๊กอัพทุกวันเหมือนตอนนางร้าย
แต่ก็สงสารอะ สู้นะคับเป็นกำลังใจให้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 15-07-2011 18:12:51

ทักนิเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อป่ะเนี่ย(ฮา) :z2:
รออ่านนคะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 15-07-2011 20:20:09

ตายละ คุณอิ๊กกี้
เขียนมาซะ ไม่รู้จะเชียร์ให้ใครเป็นพระเอกเลย
ขอสามให้ฮินท์เลยได้มั้ย  :haun4:
ทักกับพี่นุน่ารักดี ชอบแหย่ฮินท์ (เชียร์ขาดใจ โฮกกกก)
แต่ฮัทยังเฉยๆนะ ยังไม่เห็นว่าจะยุ่งกะฮินท์เท่าไหร่
ก็เลยไม่ค่อยมีแรงยุ โฮะๆ

สนุกมากค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 15-07-2011 20:35:57

ฮัทต้องเป็นพระเอกที่แสนดีรักครอบครัวมาก ๆ แน่ ๆ ...
แสนดีชีวิตมักไม่ค่อยราบรื่น...งั้นเอาใจช่วยแล้วกันนิ..
เจ้าทักคิดอะไรป่าว....หยอกกันแบบนี้ใจมันแกว่งหมดเนอะ....
นู๋ฮิ้นท์...เริ่มแตกสาวหน่อย ๆ แล้ว..สงสัยความน่ารักของนู๋
จะกระแทกตาเพื่อนรักซะละมั๊ง... :กอด1:

 :L2: น้องอิ๊ก กะ เพื่อนที่ไม่ประสงค์ออกนาม  :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 15-07-2011 20:46:15

เอ๊...ทำไมใคร ๆ ถึงได้ตามตอแย Hint นักหนานะ ขนาด ทั้งอวบ ทั้งสิว นะนี่... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 15-07-2011 22:16:17

เมื่อไหร่นายเอกของเราจะเริ่ดซะทีละนี่??

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 16-07-2011 00:23:30

อ้างจาก: หวานเย็น ที่ 14-07-2011 09:53:17  

ยินดีกับเรื่องใหม่ อิ๊กกี้ และเพื่อนอีกคน
เรื่องน่าสนุก ชอบเรื่อง สิ่งเล็กๆฯ
หวังเป็นอย่างสูงว่าเรื่องจะไม่ดราม่า
:L2:
ถึง เพื่อนของอิกกี้คนแต่งอีกคน
กูคาดหวังมากว่าเรื่องนี้จะไม่ดราม่า มึงรู้ใช่มั้ยว่าทำไม
กูมาอ่านแล้วนะ ดังนั้น มึงอย่าดอง ไม่ต้องมาห้ามไม่ให้กูจิกมึง
ถ้าอิกกี้ดอง ……กูจะจิกมึง
ถ้ามึงดอง…….กูก็จะจิกมึง
ฮ่าๆ
ปล.ถึงมึงจะอ้างว่ายุ่ง มีโครงการเยอะแยะ ……กูรับรู้ แต่กูก็จะจิกมึงอยู่ดี ฮ่าๆ 
ปล.อีกที โคตรดีมึงไม่เปิดตัว ดังนั้นด่ากูกลับไม่ได้ ฮ่าๆ จริงๆแล้วมึงก็ไม่ด่ากูอยู่แระ ฮ่าๆ
รักมึง ลงชื่อ หวานเย็น

คือๆ ๆ ตูไม่เกี่ยวไรกะเค้าเลย แต่อ่านแล้ว ฮา ชอบๆๆ  :laugh: :laugh: :laugh:

รอวันที่ฮิ้นหล่อ กิ๊ง ใส วิ๊ง  555555555555

ปล. ดูจากตอนนี้ถึงไม่วิ๊งก็ดูท่าจะมีทักที่เห็นค.งามนะเออ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 16-07-2011 03:04:31

แอบชอบอยู๋รึป่าวเนี่ย....อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 16-07-2011 11:02:39

 :angry2: อย่ามาว่าน้องฮิ้นท์นะ ทักคิดรัยเปล่าเนี้ย ว่าแต่น้องฮิ้นท์อ้วน

ระวังจะกลืนน้ำลายตัวเองนะทัก ...เมื่อไหร่น้องฮิ้นท์จะเริ่ด สักที :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 16-07-2011 12:27:36

ต้องมีใครเหนบ้างนั่นแหละ 55

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-07-2011 13:08:25

ทักมันคิดอะไรกับฮิ้นท์เกินเพื่อนปะ
ดูมันชอบลวนลามและเล็มฮิ้นท์แบบทีเล่นทีจริง ยังไงอยู่นา
เบื้องหลังความอวบเกินพิกัด(นิดดดดนึงงงง) และหน้าสิวแบบมั่งคั่งของฮิ้นท์
ต้องมีความน่ารักแฝงอยู่แน่ๆเลยไม่งั้นพี่นุจะตามเอาขนมมาให้เหรอ

ป.ล.ตอนนี้เริ่มอ่านก็เดาว่าต้องเป็นตอนน้องอิ๊กเขียน อ่านจบตอน ใช่จริงด้วย
      อืม..ภาษาเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตนจริงๆแหละ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 16-07-2011 13:13:15

ตามพี่แก้วมาติดๆอีกแล้ว

สรุปว่าเรื่องนี้ของเค้าดีจริงนะคร้าบพี่ อิอิ

ยังไงก็มาติดตามกันต่อปายยย...ย o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 16-07-2011 14:40:59

หวายๆ เพื่อนสนิทคิดไม่วื่ออ่ะ อุอุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 17-07-2011 00:14:55

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 17-07-2011 06:34:45

ดูท่า ทักจะเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อซะแล้ว....นายเอกน่ารักดี นี่ขนาดยังไม่แปลงโฉมนะเนี่ย....มีแววจะมีคนชอบหลายคน o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 17-07-2011 08:19:36

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 17-07-2011 12:59:36

เมื่อไหร่นะนายเอกจะหล่อขึ้นและผอมลง เอาใจช่วยนะครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 17-07-2011 13:18:00

มันดีจังเลยครับ  ไม่ได้อ่านอะไรมันๆอย่างนี้นานแล้ว
อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 17-07-2011 15:33:54

ทั้งสงสารทั้งฮาฮินท์ครับ

ป.ล. บรรยากาศโรงเรียน บ้าน เพื่อนฝูง แบบนี้คิดถึงสนิมน้ำค้างจังครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: jenzda ที่ 18-07-2011 00:01:08

ชอบเรื่องสิ่งเล็กๆ อยู่แล้วเป็นทุนเดิม  :-[

ยิ่งเอามาทำเป็นวาย ยิ่งชอบบบ :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A3, : 15 July 2011; P3
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 18-07-2011 19:28:58

B3
ช่วงนี้ผมคงต้องฟิตซ้อมหนักแน่ๆเพราะเรามันกัปตันทีม   เกี่ยวรึเปล่าวะนี่ เหอๆ  แต่ก็เอาเหอะคงต้องตั้งใจให้มากกว่าเดิมหน่อย   และวันนี้เป็นวันที่รร.เราให้นักเรียนไปลงทะเบียนสมัครเข้าชมรมกันซะด้วยครับ   ไอ้ชมรมฟุตบอลอย่างผมเนี่ยใครๆมันก็อยากมาเข้ากันทั้งนั้น  อาจารย์ธเนศแกก็ว่ายิ่งดีจะได้มีตัวเลือกมากๆหน่อย  นี่ผมว่าแกคงตั้งใจจะเตรียมปั้นเด็กใหม่ๆแหงเลย  ก็ดีเหมือนกัน

         "เฮ้ย... ชมรมมึงแม่ง  คนมาสมัครกันมืดฟ้ามัวดินเหมือนเคยนะเว้ย"  ไอ้ป่านมันเดินมาเอ่ยทักผมกับไอ้วิน   คือว่าไอ้ป่านมันอยู่ชมรมดนตรีสากลครับ

         " เออว่ะ  แต่เห็นชมรมมึงก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอวะ  คนแย่งกันเข้าเยอะจะตายอ่ะ" 

         " อืม... ก็ยังงี้แหละ  คนในชมรมมันหล่อวุ้ย"  มันบอกแล้วก็ยิ้มและยักไหล่ทีนึง  หล่อตายห่าล่ะมึง  ถุ๊ย....

         " หึ... จะบอกว่าเค้ามาเข้าชมรมกันเยอะขนาดนี้เพราะมึงงั้นดิ"  ผมลอยหน้าประชดมัน

         " แน่น๊อน.... น มันแหงอยู่แล้วครับผม"  ไอ้ห่านี่มันหลงจริงๆว่ะ  หลงตัวเองนะครับ  ยังเสือกเสยผมโชว์อีก  อยากถีบมันจริงๆ

         " แต่... จริงๆถ้ารร.เรามีชมรมศิลปะก็คงดีนะเว้ย  กูอยากเข้าว่ะ"  ผมเปรยๆกับมันทั้งคู่  ทำเอาพวกมันหันขวับมาที่ผมทันที

         " เฮ่ย... อะไรของมึงวะ  ไอ้นี่  มึงอยู่ชมรมบอลฯมันก็ดีอยู่แล้ว  นี่ถ้าขืนพ่อมึงรู้ว่ามึงคิดงี้จะว่าไงวะ"  ไอ้วินท้วง

         " ใช่... ขืนพ่อมึงรู้อ่ะ  มึงชะตาขาดแน่"  ไอ้ป่านก็เสริมขึ้นมาอีก  ผมเซ็งเลยว่ะ

         " ก็กูชอบของกูนี่หว่า  แล้วเรื่องพ่อกูน่ะถ้าไม่มีใครบอกเค้าก็คงไม่รู้หรอกว่ากูเข้าชมรมอะไร  จริงมั๊ย" 

         " เฮ้อ... อันนี้กูก็... ไม่รู้ล่ะเว้ย  แต่สรุปว่าโชคดีแล้วล่ะที่รร.เราไม่มีชมรมนี้อ่ะ"  ไอ้วินสรุปดื้อๆ   ผมก็อ่อนใจไปกะพวกมัน  ขัดใจกูกันจังนะพวกมึง 

         หันไปอีกทีผมก็ได้ยินเสียงเรียกเย้วๆดังมาจากห้องชมรมทางฝั่งตรงข้ามติดกับห้องชมรมดนตรีสากลของไอ้ป่านนั่นแหละ

         " เฮ้ย... นั่นมันพวกยัยวิวยัยแจงนี่หว่า  นั่นเค้าเรียกคนเข้าชมรมกันอยู่เหรอวะ"  ผมหันไปถามพวกมัน

         " เออว่ะ... โห เฮ้ย... โคตรโปรโมทชมรมกันเลยว่ะ  ฮ่าๆๆ  แล้วจะมีใครสักกี่คนไปสมัครมั่งวะ"  ไอ้ป่านชะโงกไปดูแล้วก็หัวเราะ

         " อ้าว... แล้วเค้าอยู่ชมรมอะไรกันวะ  นั่นมันไม่ค่อยมีคนสมัครเลยเหรอ  ถึงต้องมาเรียกเองซะขนาดนั้นน่ะ" 

         " อ๋อ... ก็ชมรมดนตรีไทยอ่ะดิ๊  มึงเอ๊ย... คิดดูใครมันจะไปสมัครนักหนาวะ  ขืนเข้าไปอยู่ก็คงมีแต่ตีฉิ่งกันเอง  ฮ่าๆๆ"  ไอ้ป่านแม่งทะลึ่งอีก  ไอ่เวร

         " สัดนี่... มึงก็... ทำไปว่าชมรมเค้าไม่ดี  ยังไงเค้าก็อนุรักษ์ไทยนะมึง  แล้งมึงอ่ะ  คนไทยรึเปล่า"  ผมแกล้งว่ามัน

         " โว้ย... มึงนี่  วัยรุ่นเซ็งเลยว่ะ  ก็ถ้ามีสวยๆไปเข้าชมรมนั้นแบบว่าคัดตัวไปรำไทยอะไรงี้ก็ค่อยน่าสนหน่อย"

         " อ้าว... ก็วิวกะแจงไง  เค้าสวยนะมึง เห็นว่าพ่วงตำแหน่งนางงามด้วยนา"

         " ก็เออ... อันนั้นกูก็ยอมรับ  แต่กูว่าสองคนนี้กูคงไม่ไหวว่ะ"  ไอ้ป่านหันไปทำหน้าเออออกับไอ้วิน

         " ทำไมวะ"

         " โธ่มึง.... ใครๆเค้าก็รู้  สองคนนี่แม่งโคตรแรง  แถมคนที่เค้าคบด้วยอยู่ตอนนี้ก็ไอ้พวกรุ่นพี่ชมรมบาสฯที่เขม่นๆกันอยู่กะพวกเราไง"

         " เหรอวะ  อืม... "  ผมพยักหน้ารับแล้วก็หยุดคิดนิดนึง   ไอ้พวกรุ่นพี่ชมรมบาสฯที่ว่านั่นมันไม่ค่อยถูกกะพวกผมเท่าไหร่  คงหมั่นไส้ผมล่ะมั๊ง  ก็ไอ้เรื่องที่ว่าเรตติ้งผมดีสาวๆมากรี๊ดผมนี่แหละ  มันไร้สาระไปมั๊ยวะเนี่ย  มาหมั่นไส้กันเพราะเรื่องแค่นี้  ไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันมาก่อนเลยนะ

         " เฮ้ย... นั่นมัน........"  ตอนนี้ผมมองไปเห็นหมอนั่นพอดีครับกำลังยืนอยู่กับวิวกับแจง  ก็เจ้าคนที่โดนยืนหน้าเสาธงนั่นแหละครับ เห็นวิวกับแจงเรียกมันว่าฮิ้นท์ อืม...  ชื่อเท่ดีนะ 

         " เออ... ไอ้อ้วนเมื่อวานนี่หว่า  ฮ่าๆๆ  นั่นมันอยู่ชมรมนั้นด้วยเหรอวะ  เยี่ยมเลย  สมตัวมันดีฉิบหาย ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินบอกแล้วก็หัวเราะ 

         ก็แสดงว่าหมอนี่มันคงซี้กันกับยัยวิวยัยแจงนี่เอง   นึกๆดูก็ตลกดีนะ  คนสวยมากมาอยู่กับคนดูไม่ดียังงี้มันดูแปลกแยกกันชะมัด  เค้ามาคบกันได้ยังไงหว่า  ถ้าให้เดาผมว่าหมอนั่นมันคงนิสัยดีมากสินะ  เพราะดูท่าทางมันก็เป็นคนดีมากคนนึงจริงๆ

         " เอ้อ... กูว่านะ  พวกเราไปเหล่หญิงงามๆที่อื่นกันดีกว่าว่ะ  กูรู้แหล่งเว้ย"  ไอ้วินบอกพลางเข้ามากอดคอผมกับไอ้ป่าน

         " เฮ้ย... ที่ไหนวะ"  ไอ้ป่านหันขวับเลย  หูดำว่ะมึง

         " ก็ชมรมเชียร์ไงมึง  แหล่งรวมของหญิงงาม  หึๆ"  ว่าจบมันก็ลากผมไปด้วยทันที  ถามกูหน่อยก็ดีนะ สัด... ว่ากูอยากไปมั๊ย

         *

         *

         " อ้าว... ฮัทมาหาแหวนเหรอ"  แหวนเห็นผมก็เดินยิ้มออกมาจากห้องชมรมเชียร์ครับ

         " ใครบอก... เค้ามาเดินเล่นกันตะหาก  เนอะๆ"  ไอ้ป่านมันลอยหน้ากวนตีนแหวนซะงั้น  วอนนะมึง..

         " ใครถามแก...!"  หันมาตวาดแว้ดทันที

         " ฮ่าๆ นี่เป็นแค่คำบรรยายคร้าบ  ไม่ใช่คำตอบของคำถามใครซะหน่อย  เนอะๆ"  ไอ้วินก็หันมาพยักหน้ารับมุขมันอีก

         " เดี๋ยวเหอะ  อยากโดนใช่มั๊ยพวกแก..."  แหวนเดินเข้าไปจะถึงตัวมันแล้วครับ

         " อะไรกันคร้าบ... คุณแววมณี  เอะอะอะไรก็ลงไม้ลงมือ  คุณเป็นถึงรองประธานชมรมนะครับ  จะมาประพฤติตนป่าเถื่อนยังงี้ได้ยังไง  รักษาภาพรองประธานหน่อยสิคร้าบ  เนอะๆ"  มันยังทำกวนตีนหันไปพยักพเยิดกับไอ้วินได้อีกจนผมขำตัวงอเลย

         " หนอย... ฝากไว้ก่อนเหอะแก"  แหวนชี้หน้าพวกมัน  สงสัยก็คงห่วงภาพตัวเองเหมือนกันอ่ะ  รุ่นน้องในชมรมยืนมองกันตาแป๋วเลยไม่งั้นเดี๋ยวจะเสียภาพแย่

         " แล้วตกลงฮัทมาทำอะไรที่นี่ล่ะ  ถ้าไม่ได้มาหาแหวน" 

         " ก็พวกมันอ่ะลากมา" 

         " ฮี่ๆ ก็พวกเราอ่ะ  อยากจะมาชมดอกไม้งามๆของชมรมเชียร์นี่นา  เนอะๆ"  ไอ้ป่านกวนตีนต่อ

         " ช่าย...ย"  ไอ้วินก็ขานรับอีก

         " อ๋อ... แน่นอนย่ะ  ที่นี่มีแต่ดอกไม้งามๆอยู่แล้ว"  แหวนบอกแล้วก็สะบัดบ๊อบนิดนึงอย่างภูมิใจตัวเองเต็มที่

         " หวายๆ  ดอกไม้ที่ว่าเนี่ยเค้าหมายถึงน้องๆนี่ตะหาก  ดอกไม้แรกแย้มอ่ะ  ไม่ได้หมายถึงดอกไม้เหี่ยวๆอย่างเจ๊ซะหน่อย  เนอะๆ"  มันสองคนพยักหน้ารับมุขกันใหญ่

         " ไอ้ป่าน! แกว่าชั้นเหรอ  แกตาย...ย"  เอาล่ะครับ  จนได้  แหวนตบะแตกวิ่งไล่ไอ้สองคนนั้นไปแล้วครับ  ขำมันจริงๆอ่ะ

         " พี่ฮัทคะ  ได้ข่าวว่าพี่ได้เป็นกัปตันทีมฟุตบอลแล้วใช่มั๊ยคะ  ดีจังเลยเนอะ  คราวนี้ทีมรร.เราต้องชนะตลอดแน่เลย"  อยู่ๆก็มีเสียงนี้ทักผมจากด้านหลัง  หันไปผมก็เห็นน้องในชมรมทั้งกลุ่มนั้นยิ้มแป้นให้ผมอยู่

         " เอ่อ... ครับ พอดีว่าเค้าโหวตกัน  แต่จริงๆแล้วผมก็ไม่อยากเป็นหรอก  มันรับผิดชอบสูงอย่างผมคงยังไม่เหมาะเท่าไหร่"  ผมเกาหัวตอบไปอย่างเขินๆนิดนึง

         " แหม... เหมาะที่สุดแล้วตะหากล่ะคะ  พี่ฮัทน่ะเก่งจะตาย  เนอะพวกเรา เนอะ"   คุณเธอสรุปแล้วก็หันไปเออออกันเองอีก  เฮ้อ...

         " ครับๆ ก็คงยังงั้นแหละ"  ผมยอมรับไปโดยดี  ใจก็เริ่มคิดว่าเดี๋ยวคงต้องหาทางชิ่งไปจากกลุ่มนี้ซะก่อนน่าจะดี

         " ฮัท...! "  แหวนกลับมายืนเท้าสะเอว  อยู่หน้าประตูซะแล้วพลางเดินดุ่มๆเข้ามาลากแขนผมไปจากรุ่นน้องกลุ่มนั้นทันที  กูนี่ง่ายเนอะ  ใครจะลากไปไหนมาไหนก็ได้  เฮ้อ... รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นรถเข็นในซุปเปอร์มาร์เก็ตซะงั้น

         " จะไปไหนเนี่ย  แหวน  แล้วไอ้ป่านไอ้วินอ่ะ"

         " พวกมันตายไปแล้ว"

         " ฮ่าๆ  โหดจังน้า  ตัวแค่เนี้ย"

         " ไม่ต้องมาพูดดีเลย  เดี๋ยวตัวเองจะโดนด้วย"  เธอหันมาแยกเขี้ยวใส่ผมซะแล้วว่ะ

         " อะไรอ่า  เราทำอะไรผิดเนี่ย"

         " ก็ไปยุ่งกับเด็กพวกนั้นทำไมล่ะ"

         " ก็เค้าแค่มาถามมาคุยด้วยเฉยๆนี่  แค่นี้เอง"

         " แค่นั้นจริงๆเหรอ"

         " ก็คิดว่าแค่ไหนล่ะ" 

         " โอ๊ย... ไม่รู้ล่ะ  ต่อไปห้ามไปเล่นหูเล่นตากับพวกนั้นนะ  ไม่สิ  พวกไหนๆก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"

         " แล้วจะมาหึงทำไมเนี่ย"

         " ก็มันหึงนี่"  ยังคงกระฟัดกระเฟียดอยู่  ผมส่ายหน้าเลยว่ะ  เหนื่อยกะแม่คุณจริงๆ

         " เอาล่ะๆ  งั้นเดี๋ยวเรากลับไปชมรมก่อนนะ  ตอนเย็นค่อยว่ากัน"  ชิ่งดีกว่าแฮะเรา

         ว่าแล้วผมก็เดินหนีมาดื้อๆเลย  พอผ่านหน้าห้องศิลปะผมก็ยืนนึกเล่นๆอยู่ว่านี่ถ้ารร.เรามีชมรมศิลป์ด้วยก็คงดีว่ะ  ผมจะสมัครคนแรกเลย

         " อาจารย์ครับ  ผมถามหน่อย  ทำไมรร.เราไม่ตั้งชมรมศิลปะล่ะครับ"  ผมเดินเข้าไปถามอ.สุพจน์ที่ในห้อง  แกเลยขมวดคิ้วหันมามองผม

         " หือ... อ้าว  นายบุญณรงค์น่ะเอง  ทำไมเหรอ หรือว่าเธออยากอยู่ชมรมศิลปะล่ะ" 

         " ครับ... เนี่ย  ถ้ามีนะ  ผมสมัครแน่ๆครับ"

         " หึๆ จะว่าไปที่จริงเมื่อก่อนมันก็มีหรอกนะ  ชมรมศิลปะน่ะ"

         " อ้าว... จริงเหรอครับ  แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วล่ะครับ"

         " ก็ผอ.คนใหม่เค้าเห็นว่าไม่ค่อยมีคนสนใจมาสมัครเท่าไหร่  คนในชมรมก็น้อยมากไม่ถึงสิบคน  เค้าก็เลยยุบไปน่ะ"

         " ไรว้า  น่าเสียดายอ่ะ  ทำไมผอ.เค้าไม่สนับสนุนเนี่ย"  เซ็งเลยครับทีนี้ 

         " เฮ้อ... ก็ยังงี้แหละ  ทำไงได้  คนเค้าไม่เห็นความสำคัญนี่นา  โน่นแหละ ไปสนับสนุนแต่ชมรมกีฬาต่างๆซะส่วนใหญ่  ไอ้พวกชมรมอื่นที่เหลือก็อยู่กันไปตามยถากรรมอย่างที่เห็นนั่นน่ะ" 

         " แย่เลยนะครับ  ผมเสียดายจัง  แล้วถ้าเราขอให้ตั้งชมรมขึ้นมาใหม่แล้วหาคนมาสมัครให้ได้เยอะๆนี่  อาจารย์ว่าผอ.ท่านจะยอมพิจารณาดูอีกสักทีมั๊ยล่ะครับ" 

         " หือ... นี่เธอถึงกับคิดจะเป็นตัวตั้งตัวตีเองเลยเหรอเนี่ย  ฮะๆๆ ครูเชื่อแล้วล่ะว่าเธออยากอยู่ชมรมศิลปะจริงๆ  ส่วนที่ว่าผอ.ท่านจะยอมรึเปล่านี่ครูก็ไม่แน่ใจนะ   แต่เห็นเธอกระตือรือร้นดีแบบนี้ครูก็ดีใจนะ"  อ.สุพจน์ยิ้มให้แล้วตบไหล่ผมเบาๆอย่างเอ็นดู

         " งั้นผมจะลองดูนะครับ  ถ้าเราหาคนที่อยากเข้าชมรมศิลปะได้เยอะๆแล้วเอารายชื่อไปเสนอผอ.  ท่านอาจจะอนุญาตก็ได้  ใช่มั๊ยครับ"

         " ได้สิ  งั้นครูจะลองไปคุยกับท่านดูก่อนละกัน  ขอบใจเรามากนะ" 

         ยิ้มเลยครับทีนี้  ฮ่าๆ ดีใจจังเว้ย  ถ้าเราหาทางล่ารายชื่อคนให้ได้เยอะๆก็จะตั้งชมรมศิลปะขึ้นมาใหม่ได้แน่  ยังไงซะถ้าได้รายชื่อเยอะมากพอผอ.ท่านคงต้องยอมแหละ  แต่... แล้วชมรมฟุตบอลล่ะวะ  จะทำไง

         นั่นดิ  กูจะอยู่ทีเดียวสองชมรมเลยได้มั๊ยว้า  เหยียบเรือสองแคมยังงี้อาจารย์เค้าจะยอมมั๊ยเนี่ย................

         *

         *

         เช้านี้ผมก็อารมณ์ดีว่ะมารร.ซะแต่เช้ากับแหวนเหมือนเคย   ก็มันมีความหวังเรื่องชมรมศิลปะขึ้นมาแล้วนี่นา  คอยดู... เดี๋ยวผมนี่แหละจะไปล่ารายชื่อคนอยากอยู่ชมรมนี้ด้วยตัวเองเลย  ฮ่าๆ

         " แหม... วันนี้ดูอารมณ์ดีจังนะฮัท  มีเรื่องอะไรเหรอ  อมยิ้มตลอดเวลาเลยนะ"  แหวนเอียงหน้ามาถามผม

         " อ๋อ... ก็ไม่มีอะไรหรอก  เราว่าเราจะช่วยอ.สุพจน์ล่ารายชื่อคนมาตั้งชมรมศิลปะน่ะ" 

         " เอ๊ะ... แล้วนี่ไปยุ่งอะไรกะเค้าล่ะ  ตัวเองก็อยู่ชมรมฟุตบอลแล้วนี่นา"

         " ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย  จะลองขออาจารย์ดูก่อนว่าอยู่พร้อมกันทีเดียวสองชมรมได้มั๊ย"

         " บ้า... ใครเค้าจะให้ล่ะ  ชมรมบอลฯน่ะมันต้องไปซ้อมตลอดนะ  แล้วยังจะหาเรื่องไปอยู่ชมรมศิลปะอีกทำไมเนี่ย  จะเอาเวลาที่ไหน  หา..." 

         " เอาน่า... แค่นี้  ชิลล์ๆ  เราพอแบ่งเวลาได้น่ะ  ตอนกลางวันก็เข้าชมรมศิลปะไง  ตอนเย็นก็ไปซ้อมบอลฯ  แค่นี้เอง"

         " แหม... คิดง่ายๆเนอะ  ถึงเวลาจริงๆมันจะทำได้ยังงี้แน่เร้อ  คิดซะให้ดีก่อนนะ" 

         มันก็จริงของแหวนอยู่เหมือนกัน  ถ้าเป็นยังงี้ผมต้องแยกร่างเลยนะเนี่ย  เอาเข้าจริงมันจะไหวมั๊ยว้า  แล้วนี่... เออว่ะ  กูเป็นกัปตันทีมซะด้วย  เชรี้ยละ

         " อืม... งั้นเดี๋ยวเราลองคุยกับอาจารย์อีกทีละกัน  แต่ยังไงก็ต้องตั้งชมรมศิลปะให้ได้  เราตั้งใจไว้แล้ว"

         " แล้วต้องทำยังไงล่ะ"

         " ล่ารายชื่อคนที่ต้องการสมัครเข้าชมรมศิลปะมาให้ได้เยอะๆ  แค่นี้แหละ" 

         " อืม... ฟังดูง่าย  แต่คนที่อยากอยู่ชมรมศิลปะจริงๆจังๆน่ะมันจะมีสักกี่คนกันเชียว"

         " ก็ต้องลองอ่ะ  ไม่ลองก็ไม่รู้  เนอะๆ"   ผมแกล้งล้อแหวนด้วยมุขของไอ้ป่านเมื่อวาน

         " บ้า... ฮัทนี่  มาเนอะๆอยู่ได้  ไปเข้าแถวได้แล้ว"  แหวนตีแขนผมดังเพี๊ยะ  ผมก็หัวเราะแล้ววิ่งหนีไปเข้าแถวแต่พอดีว่าปวดฉี่ขึ้นมาซะงั้นอ่ะ  ผมเลยเดินแยกไปเข้าห้องน้ำก่อน

         แต่พอเข้าไปในห้องน้ำผมก็เห็นไอ้ทักเพื่อนยัยวิวยัยแจงกำลังเคาะประตูห้องส้วมอยู่

         " ไม่ไปเข้าแถวเหรอทัก"  ผมเอ่ยทักมัน 

         " ไปดิ  รอไอ้ฮิ้นท์อยู่  มันเข้าห้องน้ำนาน ไม่รู้เป็นลมตายไปแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้"  มันพูดสีหน้าเครียดๆคงห่วงเพื่อนมัน

         " อ้าว... จริงดิ  ปีนดูดิมึง"

         " เออนะ  ฉลาดนี่หว่ามึง"  พูดจบมันก็เริ่มปีนที่ผนังห้องส้วมขึ้นไป  แต่พอดีว่าไอ้เจ้าฮิ้นท์มันเปิดประตูผั้วะออกมาซะก่อนแล้วก็ก้มหน้าเดินงุดๆไปที่อ่างล้างหน้าซะแล้ว  จากนั้นมันก็วักน้ำมาล้างหน้า

         " เฮ้ย... ไอ้ฮิ้นท์  มึงโอเคมั๊ย"  ไอ้ทักมันตามไปถามไอ้ฮิ้นท์ที่ก้มหน้าก้มตาล้างหน้าอยู่  แต่ผมว่ามันดูยังไงๆอยู่  เพราะเมื่อกี๊แวบนึงผมว่าผมเห็นตามันแดงก่ำเลยนะตอนที่ออกมาจากห้องส้วมน่ะ

         " เหมือนคนร้องไห้เลยนะ เป็นไรป่ะฮิ้นท์"  ผมถามมันเพราะเป็นห่วง   เห็นมันยังงี้แล้วสงสารว่ะ  นี่ไม่รู้ว่ามันไปมีเรื่องอะไรมาถึงขนาดต้องหนีมาร้องไห้ฟูมฟายคนเดียวในห้องน้ำยังงี้   แต่มันก็ไม่พูดอะไรหันมายิ้มให้ผมเฉยๆแค่นั้นแล้วก็ส่ายหน้า

         " มึงอย่าไปคิดมากเลยนะ  ไอ้พวกรุ่นพี่ปากไม่ดีแบบนั้นน่ะ"  ไอ้ทักเข้ามาจับไหล่มันไว้   เอ... พูดถึงรุ่นพี่ปากไม่ดีเหรอวะ  อ้อ... พอจะเดาได้ล่ะ  หรือว่ามันยังโดนล้อเรื่องวันก่อนอยู่   แสดงว่ารุ่นพี่นั่นมันคงพูดแรงมากแน่ๆ  ไม่งั้นมันคงไม่ร้องไห้ขนาดนี้หรอก  แย่ว่ะ.....

         แต่แล้วไอ้ฮิ้นท์มันก็แกะมือไอ้ทักออกแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำไปเข้าแถว  ยังกับว่ามันโกรธไอ้ทักซะงั้น  ยังไงกันวะเนี่ย....

         " เฮ้ย... ทัก  มีเรื่องอะไรกันเหรอวะ  เล่าให้กูฟังได้ป่ะ"  เออ... ขอเสือกหน่อยละกันว่ะ

         " ก็ไอ้พวกรุ่นพี่ห่านั่นน่ะ  แม่ง... ปากหมาฉิบหาย  มารุมว่าไอ้ฮิ้นท์มันหน้าตาไม่ดีมั่ง  ไม่สมควรมาคบกับพวกกูมั่ง  มันก็คงเสียใจอ่ะดิ" 

         " เหรอวะ  เออ... สงสารมันว่ะ  งั้นเดี๋ยวก็ตามไปปลอบมันหน่อยดิว้ามึง  ไปเหอะ"  ผมบอกแล้วก็ชวนมันออกไปเข้าแถว

         *

         *

         ระหว่างที่ยืนเข้าแถวผมก็ยังหันไปมองไอ้เจ้าฮิ้นท์มันตลอด  เห็นมันยืนตาแดงก่ำอยู่ยังงั้น  ส่วนพวกเพื่อนๆมันก็เข้าแถวอยู่ด้านหลัง  ยิ่งสงสารมันจังว่ะ  เป็นผมถ้าโดนใครมาว่าดูถูกขนาดนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ

         พอตอนเดินแถวกลับเข้าห้องเรียนผมก็หันไปเห็นว่าเพื่อนๆมันไปเดินล้อมหน้าล้อมหลังไอ้เจ้าฮิ้นท์อยู่  แต่เฮ้ย... นั่นน่ะ  มันร้องไห้กันนี่หว่า  ร้องกันหมดทั้งสามคนเลยด้วย  ทั้งตัวมัน ยัยแจง  ยัยวิว  ส่วนไอ้ทักมันก็ยืนนิ่งอยู่ยังงั้น

         นี่มันยังไงกันวะเนี่ย  สงสัยมันคงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆซะแล้วสิ  ยังกะว่าพวกนั้นทะเลาะกันเลยอ่ะ.........

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้

วาแว้ววว มาแว้วว เค้าเพิ่งเอามาลง อิอิ มัวแต่ติดเด็ก เอ้ย ติดงานอยู่เลยมาช้าหน่อยนึง อิอิ ขอโต๊ดน้าเพื่อนๆ
ขอให้มีความสุขกับฮัทน้า

จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 18-07-2011 19:30:51

^

^
^

จิ้มๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 18-07-2011 19:39:35

(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/030.gif) ฮัทมีบทกับเค้าบ้างแล้ว แต่...ฮิ้นท์มีเรื่องอะไรถึงขนาดต้องเสียน้ำตาเนี่ีย
ต้องสืบดูตอนหน้าให้ได้ ถ้าเพื่อนอิ้กกี้ไม่ติดเด็ก เอ้ยติดงานอ่ะนะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/015-2.gif)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 18-07-2011 19:58:30

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 18-07-2011 20:03:44

 :กอด1:หนูฮินท์ หนูเป็นอะไรเหรอ โถ..โถ..ใครว่าอะไรเหรอ รึเกี่ยวกับชมรม แจงกับวิวถึงได้ร้องไห้ตามไปด้วยน่ะ
ฮัทรู้สึกดีกับฮินท์ ไม่อคติกับฮินท์เหมือนคนอื่นๆ และเหตุการณ์ในวันนี้ดูเหมือนฮัทจะเห็นใจฮินท์ไม่น้อย
หุ หุ ความเห็นใจ(สงสาร) เป็นบ่อเกิดแห่งความรักได้น้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 18-07-2011 20:32:47

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:


ห้ามดราม่าาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 18-07-2011 20:35:48

มาดันฮัทสุดเท่  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 18-07-2011 20:57:12

แถวนี้มีเทวดาสุดหล่อบ้างไหม

มาวิ๊งวิ๊งให้หนูฮิ้นท์เปลี่ยนจากหนูหิ่นเป็นคุณมิลค์เร็วๆทีเถอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 18-07-2011 21:43:01

ขนาดไม่หล่อ ... อ้วน... แต่ฮัทก็ยังสนใจอยู่
เพราะอะไรน้อ... :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 18-07-2011 22:34:28

น้องฮิ้นท์ ใครใจร้ายแกล้งหนูกันเนี่ย ดูซิ ร้องไห้เลย แล้วพวกเพื่อนๆก็ร้อง ไม่ๆไหวๆ


ฝากอิ๊กกี้ ดูแล น้องฮิ้นท์ อย่าให้กินมาม่าเยอะนะ คนอ่านสงสาร

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 18-07-2011 22:37:31

ขอบคุณครับ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 18-07-2011 22:50:49

สนุกดี  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 18-07-2011 23:21:05

ฮิ้นเปงอะรัยอ่ะ

งัยก้อสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-07-2011 23:43:25

ฮิ้นท์ร้องไห้ทำไมอะ

ใครแกล้ง บอกเจ้มา

จะลวนลามให้หมดเลย ชิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: Shock_n2n ที่ 19-07-2011 00:36:04

โอ้ย อยากอ่านต่อเวอร์ อ่ะ รีบ ต่อด่วน :sad4: เลย 555+
 :L2: :L2: ชอบเรื่องนี้ อ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 19-07-2011 01:32:35

ใครทำอะไรฮิ้น วันนี้จำไว้ !!
อิฉันขอสาปแช่ง...
ให้มันมาตกหลุมรัก สยบแทบบาทาหนูฮิ้นในวันหน้า
เพี้ยงงงงงง 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 19-07-2011 11:23:33

 :เฮ้อ:สงสารฮิ้นท์จังเลยครับ เอาใจช่วยนะ ขอให้ผ่านไปได้สู้ๆๆ
คิดถึงมากมายนิยายเรื่องนี่สนุกและได้อารมณ์ในการอ่านอย่างมาก :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 19-07-2011 11:51:57

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี๊ยะ  :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 19-07-2011 13:02:28

ฮินท์สู้สู้นะ
เอาใจช่วย
 :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 19-07-2011 13:19:26

พระเอกของเราเนี่ยเป็นคนจิตใจดีจริงๆ
 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 19-07-2011 15:30:28

น้องฮิ้นท์ร้องไห้ทำไม....

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 19-07-2011 15:49:15

โว้วววว  มันมีอะไรที่ทำให้รันทดขนาด!!!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 19-07-2011 16:24:14

สาธุใครมันว่าน้องฮิ้นฉันขอให้มันตกหลุมรักน้องฮิ้นจนโงหัวไม่ขึ้นด้วยเถิด
วันนี้ฝนตกรักษาสุขภาพด้วยนะพีิ่่่่่่่่่่่่ิอิ๊กเดี๋วยจะไม่สบาย :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 19-07-2011 16:56:10

ฮิ้นสู้ๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 19-07-2011 17:47:19

 :monkeysad: ไม่เอาไม่ร้องนะ....สักวันเถอะหนูต้องเริศแน่นอน  สู้ๆๆๆๆๆ :sad11: :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 19-07-2011 18:18:21

กรี๊ดดดดด มาต่อแล้วๆ เป็นแฟนนิยายเรื่องนี้ไปแล้วล่ะค่า~

เราชอบคุณอิ๊กกี้เขียนผ่านการเล่าของฮินท์มากกว่าฮัทนะ
เพราะฮินท์จะมีอารมณ์หลากหลายความรู้สึก
แต่ฮัทมันดูเรียบๆเงียบๆไปเรื่อยๆ แต่ก็ตามประสาของคนไม่ค่อยแคร์อะไรอะเนอะ
(แต่แคร์ฮินท์จังเลย อิอิอิ)

ดูท่าฮินท์จะเจอเรื่องอะไรร้ายแรงมากนะคะ
ขนาดเจอฮัททักด้วยความเป็นห่วง ยังไม่หลุดทำอะไรโก๊ะๆออกมาเลย
(ชอบเวลาฮินท์โก๊ะค่ะ น่าร๊ากกกก)
อิรุ่นพี่ปากหมาพวกนั้น ผู้ชายป๊ะนิ? ผู้ชายที่ไหนมันมายุ่งเรื่องชาวบ้านกันฟะ

ติดตามตอนต่อไปนะคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B3, : 18 July 2011; P4
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 19-07-2011 19:09:43

A4
“เป็นไงจ๊ะฮินท์ รอนานไหม”
พอเช้าอีวิวมันก็มาล่ะครับ เป็นวันแรกนะที่มันมานั่งรอผม
“ทำไมมาเร็ววะวันนี้”
“อ้าว มึงนี่กูมาเร็วก็บ่น มาช้าก็ด่าจะเอาไงยะ”
“ดีแล้วมึง มาเร็วๆหน่อยเถอะให้กูรอตลอด”
“มีบ้างนะ แล้วไอ้เชี่ยทักล่ะ”
“ไม่รู้แม่ง ให้มันไปเองไม่ต้องรอ”
“อ้าว จะดีเหรอมึง ทะเลาะอะไรกับมันอีกล่ะ”
“ไม่ได้ทะเลาะ เบื่อมันกวนตีนกูทั้งวันนะเมื่อวานน่ะ”
“แหมทำเหมือนว่าแต่ก่อนมันไม่กวนตีนว่างั้นล่ะ”
“เออ กูรู้แต่มันหนักขึ้นเรื่อยๆนะมึง คำก็อ้วน สองคำก็สิว อะไรของมัน”
“อิอิ แต่กูว่าจริงอย่างที่มันพูดนะ”
“อีวิว”
ผมถลึงตาใส่มันครับ หนอยแน่ เพื่อนแต่ละคนเข้าใจทำให้โมโหแต่เช้าเชียวนะ
“รอนานไหม”
มาแล้วครับ กำลังจะไปอยู่แล้วเชียวนะ รู้ดีจริงๆสงสัยจะจมูกไว
“มึงมาเร็วๆหน่อยสิวะไอ้ทัก เดี๋ยวไอ้ฮินท์มันก็ไม่รอหรอก”
“โหยนะ มาช้ายังไงกูก็รู้ว่ามันต้องรอกู มันขาดกูไมได้หรอกไอ้ฮิ้นท์น่ะ มันรักกูจะตาย จริงไหมคร้าบคุณฮิ้นท์”
“มะเหงกนี่ ใครรักมึง มาช้าอีกนาทีเดียวสิกูไม่รอมึงแน่ไอ้ควาย”
“แง๊วว สวมเขาให้กันแต่เช้า”
ได้แต่ส่ายหน้าครับ ร้องเป็นหมาอีกแล้ว เบื่อมันจัง แต่จะว่าไปแล้วผมเองก็ไม่เคยห่างกับมันนะ มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมก็ว่าได้ มีอะไรเราคุยกันทุกเรื่องให้คำปรึกษาช่วยเหลือกันมาตลอด ยกเว้นอยู่เรื่องเดียวที่ผมไม่ได้บอกมัน ก็เรื่องของเขานั่นล่ะครับ อายมัน ไม่รู้สิ
“ว้าย วันนี้มาเร็วนะยะอีแจง ใครมาส่งยะ”
เราจอดรถในโรงเสร็จก็เดินมาที่ประจำล่ะครับใต้ต้นพฤกษชาติ อีแจงมันนั่งรออยู่ก่อนแล้วยิ้มแป้นเชียวนะ
“คนสวยนี่เนอะ ใครจะมาเอง”
มันยักไหล่ทำท่าน่าหมั่นไส้มากครับ แหมนะ เออมึงสวย ฮึ
“ใครไปรับมาล่ะมึง”
“พี่พุท”
“ว้าย สวยเนอะ”
“อ๊ะแน่นอน แค่อยากมาตอนไหนโทรฯสั่งเหมือนพิซซ่า อิอิ”
“น้อยๆหน่อยมึง อย่าพูดดังนักสิสวยๆน่ะ เดี๋ยวไอ้ฮิ้นท์มันน้อยใจ สิวมันยิ่งเห่อๆอยู่”
“อะไรอีวิว เกี่ยวอะไรกับกู”
อีกแล้วครับ กัดผมตลอดเลยนะ โว้ยอะไรเนี่ย ให้มีบ้างแล้วจะรู้สึกนะสิวเนี่ย แต่ก็ไม่เข้าใจ ทำไมมันมารักหน้าผมอะไรขนาดนี้ ขึ้นได้ขึ้นดี
“ว่าไงครับสาวๆ มาแต่เช้าเชียว”
ไอ้พี่นุครับ เดินมากับเพื่อนในกลุ่มของเขานั่นล่ะมีพี่พุทแฟนอีแจง พี่เก้ พี่หมู นักกีฬาทีมโรงเรียนทั้งนั้น หน้าตานี่เอาเป็นว่าเป็นดาวระดับต้นๆของโรงเรียนนั่นล่ะครับ สาวตรึม เจ้าชู้ด้วยนะพวกนี้ผมล่ะเบื่อไอ้พวกที่หน้าตาดีแล้วเจ้าชู้เนี่ย ฮึ
“ก็ขยันอ่ะค่ะพี่นุ”
อีวิวครับกลัวที่ไหนผู้ชาย มีแต่ผู้ชายนั่นล่ะจะกลัวมัน
“แหมน่าอิจฉาจังนะครับน้องวิว ทั้งสวยทั้งขยันแบบนี้ใครได้ไปเป็นแฟนโชคดีตายเลย”
“นั่นสิครับ ว่าแต่น้องวิวว่างอยู่ไม่ใช่เหรอ เป็นแฟนพี่มะ”
ไอ้พี่เก้ครับ สายตานี่นะแหมมองไปถึงไหนต่อไหน ใส่ตุ้มหูมาเรียนด้วยนะเออขอบอก สีดำแบบเป็นกลมๆตรงติ่งหู แน่มากๆ
“อุ๊ยพี่เก้ก็ วิวก็อยากอยู่นะคะ แต่พี่กดบัตรคิวมาหรือยังล่ะ ตอนนี้คิวที่ หกร้อยกว่าเองนะ รอไหวไหมคะ”
“ฮ่าๆๆ สม หลีดีนัก น้องวิวไม่เหมาะกับมึงหรอกโว้ย”
บอกแล้วครับว่าเพื่อนผมแต่ละคนมันไม่น้อยนะ เสียงหัวเราะดังขึ้นทันที
“ว่าแต่กลุ่มน้องนี่มีแต่คนหน้าตาดีๆเนอะ น่ารักกันทุกคนเลย เว้นแต่”
เอ่อ หันมาทางผมครับ ผมนี่ทำหน้าไม่ถูกเลยนะ เริ่มมองแบบเลิ่กลั่ก นี่กูไม่ได้พูดเลยสักคำนะไอ้พี่หมู
“บ้าเหรอพี่ ทำไมพูดแบบนี้ พี่ดูหน้าไอ้ฮิ้นท์มันดีๆสิ โครงหน้ามันดีจะตาย แค่มีสิวเท่านั้นเอง”
อีวิวครับเหมือนมันจะพยายามช่วยหรือปลอบใจผมอยู่นะ แต่ทำไมไม่รู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิดเดียว
“เหรอ แต่พี่ว่า น่าเห็นใจน้องฮิ้นท์นะ แต่ก็นั่นล่ะเรียนเก่งแล้วนี่ แบ่งให้เพื่อนๆเขาเด่นด้วยก็ดี ฮ่าๆ”
ผมเม้มปากแน่น เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่รู้สึกอาย แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกอายกว่าทุกครั้งเท่าที่โดนล้อมา
“ฮิ้นท์น่าจะไปอยู่กลุ่มเด็กเรียนแว่นหนาๆโน่นเนอะ จะได้ไม่เป็นแกะ”
“พี่หมู”
เพื่อนสองคนมันร้องขึ้นครับ ผมนี่ก้มหน้าแทบจะจรดรองเท้าตัวเองอยู่แล้ว
“เฮ้ยมึง แรงไปไหมวะ” นี่คงเป็นไอ้พี่นุครับจำเสียงมันได้
“อ้าวก็พูดเรื่องจริงนี่หว่า กลุ่มนี้ใครๆก็รู้ว่ามีแต่คนน่ารักๆ มึงดูไอ้ทักมันดิ ไอ้ทักมันยังหล่อสาวๆตรึม”
ยังครับไอ้หมูมันยังไม่หยุด
“กูไปห้องน้ำนะ”
ผมไม่ทนแล้วครับ รู้ดีนะว่าเป็นตัวตลกในกลุ่ม รู้ดีเข้าใจดีนะว่าเป็นตัวเรียกเสียงหัวเราะของใครๆ แต่เข้าใจผมบ้างไหม ผมก็มีหัวใจนะ เห็นใจผมบ้างไหมว่าเสียงหัวเราะที่ได้มามันเอาอะไรออกไปจากใจผมบ้าง
“เชี่ยจังเลย พี่พุท เพื่อนแบบนี้คบไปทำไม ปากหมามาก นี่มันเพื่อนหนูนะพี่ ไม่เกี่ยวกับพี่ พูดอะไรให้มันสมกับที่เป็นรุ่นพี่หน่อยสิ ไม่ใช่เห่าไม่เลือกที่แบบนี้”
“เฮ้ย”
“พอๆ มึงไปขอโทษน้องมันเลยไอ้หมู”
เสียงเพื่อนๆกับพี่ๆเริ่มมีปากเสียงกันครับ แต่ผมไม่ทนฟังหรอก เดินกึ่งวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมร้องไห้อีกแล้ว อ่อนแอนะ ทั้งที่เรื่องอื่นด่ามาเลยผมเข้มแข็งไม่มีทางเสียน้ำตา แต่ทำไมผมถึงอ่อนแอจังเลยกับเรื่องที่มันเป็นเรื่องจริง ทั้งๆที่ผมเองก็รู้อยู่แก่ใจ ส่องกระจกมองหนังหน้าตัวเองทุกวันก็เกลียดตัวเองทุกวัน ผมอายจังเลย นี่ผมผิดมากนักเหรอที่เกิดมาเป็นแบบนี้
“เฮ้ยไอ้ฮิ้นท์ จะเข้าแถวแล้วนะมึง โอเคไหมวะ”
ไอ้ทักครับ ตอนออกจากโรงรถมันเดินแยกไปแซวสาวๆตามประสามันนั่นล่ะครับ เพื่อนสองคนคงไปตามมา
“ไอ้ฮิ้นท์ ออกมาได้แล้ว”
“เดี๋ยว”
ผมร้องออกไปทั้งที่น้ำตามันยังนองหน้าอยู่ เอามือบีบคอตัวเองไม่ให้สะอื้น เรียนเก่งแล้วไง วาดรูปได้รางวัลแล้วยังไง ถ้าให้ผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่นแบบนี้ ผมยอมเรียนโง่ ผมยอมแลกกับพรสวรรค์ทุกอย่างไปจะดีกว่า แค่ให้ใครๆมองผมเหมือนคนอื่นบ้าง แค่นั้นเอง
“มึงร้องไห้เหรอ ไอ้ฮิ้นท์”
มันเคาะประตูครับ โอ๊ย จะเคาะทำไมเนี่ย กูกำลังจะหยุดร้องแล้ว ยิ่งมาเคาะกูตกใจยิ่งไหลออกมาอีก
“ไม่ไปเข้าแถวเหรอทัก”
เอ๊ะ เสียงนี้ทำไมมันคุ้นหูจังเลย ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีครับ
“ไปดิ รอไอ้ฮิ้นท์อยู่ มันเข้าห้องน้ำนาน ไม่รู้เป็นลมตายไปแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ดูครับเพื่อนรักของผม
“อ้าวจริงดิ ปีนดูดิมึง”
“เออนะ ฉลาดนี่หว่ามึงไอ้ฮัท”
เสียงเหมือนคนกำลังจะปีนผนังห้องน้ำล่ะครับ “ฮัท” เหรอ อ่านี่เขาเข้ามาในห้องน้ำแล้วกำลังจะปีน ทั้งที่ผมกำลังร้องไห้หน้าตาคงดูไม่ได้แน่ๆ ตายๆ ไม่ได้ๆ ไม่ได้เด็ดขาด หน้ายิ่งงามๆอยู่ด้วย
“อ้าว”
ผมรีบเปิดประตูออกไปทันที แม้จะมีน้ำตาอยู่ เดินตรงไปที่อ่างล้างหน้าที่สภาพมันไม่น่าใช้สักเท่าไหร่ ห้องน้ำชายตามโรงเรียนก็แบบนี้ล่ะครับ ดีนะที่น้ำยังไหล ผมเอามือวักน้ำล้างหน้า ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมให้เขาเห็นสภาพที่ผมเองก็ยังไม่กล้ามองกระจก น่าอดสูเหลือเกิน
“เฮ้ย ไอ้ฮิ้นท์ มึงโอเคไหม”
“อืม”
ผมครางออกมาไม่ได้มองหน้าไอ้ทักครับ
“เหมือนคนร้องไห้เลยนะ เป็นไรป่ะฮิ้นท์”
อ่า เขาถามครับ นี่เขาห่วงใยผมเหรอ อิอิ ดีใจจังเลย ผมเม้มปากแล้วยิ้มให้ ส่ายหน้า
“มึงอย่าไปคิดมากเลยนะ ไอ้พวกรุ่นพี่ปากไม่ดีแบบนั้นน่ะ”
ไอ้ทักครับมันมาแตะบ่าผม แต่ผมเอามือแกะมือของมันออกแล้ววิ่งไปเข้าแถว ผมไม่มองหน้าเพื่อนๆเลย ไม่สนใจ พอกันที คนขี้เหร่อย่างผมมันก็คงต้องเจียมตัว เจียมกะลาหัวตัวเองสินะ
“ไอ้ฮิ้นท์ อย่าโกรธเลยนะมึง เขาไม่ได้ตั้งใจพูดหรอก”
อีวิวครับมันมาจับแขนผมไว้ตอนเลิกแถว
“นั่นสิมึง กูสั่งพี่พุทแล้วให้เลิกคบ ปากหมามาก แต่กูด่ามันให้มึงแล้วล่ะ”
“คิดไรมากวะมึง พวกคบคนแต่หน้าตา มันเรียนโง่จะตายห่า ถ้าไม่เล่นบาสฯเก่งนี่นะใครเขาจะมองมัน”
เพื่อนสามคนรั้งหน้ารั้งหลังผมเอาไว้ รู้สึกดีนะที่เพื่อนๆห่วงใย แต่ทำไมผมยังน้อยใจไม่หายเลยนะ
“พวกมึงเลิกคบกูเถอะ กูไม่เหมาะกับการเป็นเพื่อนพวกมึงหรอก”
“ไอ้ฮิ้นท์”
ผมพูดออกไปไม่มองหน้าใครก้มหน้า บ้านะความคิดนี้ แต่เข้าใจผมบ้างเถอะ ผมแบกหน้ายับๆมาเรียนนี่ก็แย่แล้วนะ แต่มันแย่ยิ่งกว่าเมื่อมาได้ยินเสียงล้อเลียนตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมจนถึงวันนี้ เดินไปไหนไม่ว่ารุ่นพี่รุ่นน้องจะคอยหัวเราะเยาะผมตลอดเวลา แค่กูอวบระยะสุดท้ายกับมีสิวเนี่ยนะ เว้ย
“บ้าเหรอมึง ทำไมพูดแบบนี้” อีวิวมันดึงแขนผมไว้ครับ
“อย่ามาคบกูเลย เลิกคบกูเถอะ”
“ไม่ได้นะ อะไรของมึง คำพูดแค่นี้มึงคิดแบบนี้ได้เหรอ มึงคิดอะไรอยู่”
อีวิวมันร้องขึ้นครับตะเบ็งเสียงใส่แก้วหูผม อีแจงก็ตาม ไอ้ทักก็ตาม เออ รุมกูเลย เอาเลยเอาให้พอใจ
“แล้วพวกมึงเข้าใจกูบ้างไหม กูอายนะที่เป็นแบบนี้ กูเสียใจนะ เข้าใจกูบ้างไหม กูก็คนนะ กูก็มีความรู้สึก เคยเข้าใจกูบ้างไหม มองมาที่กูบ้างไหม”
ผมร้องออกไปน้ำตาไหลออกมา อีแจงก็ร้องไห้ อีวิวเองร้องไห้ก่อนใคร มีแต่ไอ้ทักที่นิ่งอยู่
“คำว่าเพื่อนสำหรับพวกกู ไม่เคยมองมึงที่หน้าตาหรือความสามารถนะไอ้ฮิ้นท์ พวกกูรักมึงเพราะมึงเป็นมึง มึงจะมาบอกให้พวกกูเลิกคบมึงง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง”
อีวิวครับมันร้องไห้ หน้าห้องเลยนะ เพื่อนๆที่กำลังเดินเข้าห้องก็มองกันใหญ่ ไม่อายแล้วโว้ย ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ผมไม่พูดอะไรอีกไม่มีอะไรจะพูด มันพูดก็ถูก แต่ผมไม่รู้แล้ว ไม่ขอรับรู้อะไรแล้ว
“เดี๋ยวกูมา”
“มึงจะไปไหนไอ้ทัก”
“ไปลากคอไอ้เชี่ยนั่นมาขอโทษมันไง”
“กูไปด้วย”
อีแจงครับ มันสองคนวิ่งขึ้นไปอีกชั้นที่เป็นชั้นของรุ่นพี่ ม.๖ ส่วนอีวิวมันยังยืนจ้องหน้าผมอยู่ด้วยน้ำตา
“ไอ้ฮิ้นท์”
ผมหนีครับ ไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากทนอาย ผมจะขอพ่อย้ายโรงเรียน เสียใจเหลือเกิน แต่ผมก็อายนะ ชีวิต ม.ปลายเคยมีคนบอกผมว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต แล้วผมล่ะคุณค่าช่วงนี้ของผมมันอยู่ตรงไหน ทำไมผมหามันไม่เจอ ไม่เคยเจอเลย เพื่อนก็รัก รักมาก แต่ผมไม่รู้ ตอนนี้ผมเสียใจ ผมน้อยใจเหลือเกิน
“เดี๋ยวไอ้ฮิ้นท์”
อีวิวมันวิ่งลงจากอาคารตามมาครับ ผมก็จ้ำอ้าวไปโน่นเลยข้างๆโรงยิม โอ๊ย ดราม่ามากมาย จะร้องไห้ไปไหนเนี่ยปวดตาแล้วนะ คิดๆไปนึกว่ากำลังเล่นหนังแขก เว้ยเสียแต่ว่าไมใช่พระเอกวิ่งตาม แต่เป็นอีเพื่อนรักคนนี้เอง เฮ้อนะ
“ไอ้ฮิ้นท์ กูขอโทษนะตลอดเวลาที่ผ่านมากูชอบล้อมึง กูไม่คิดว่ามึงจะเสียใจขนาดนี้ กูขอโทษ”
มันจับมือผมไว้ล่ะครับ ผมเองก็เม้มปากแน่นร้องไห้อยู่
“กูไม่ได้ตั้งใจนะ กูจะไม่ทำอีกแล้ว กูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีเลยใช่ไหมที่เห็นปมด้อยของเพื่อนเป็นเรื่องสนุก ยกโทษให้กูได้ไหมไอ้ฮิ้นท์ กูขอโทษ”
มันสะอื้นหนักครับ ส่วนผมก็ไม่ต่างกัน นี่ใครมองเข้ามาคงคิดว่าสองตัวนี่มันเป็นแฟนที่กำลังบอกเลิกกันแน่ๆ แต่ไม่หรอกครับมันเจ็บกว่าบอกเลิกกับแฟนอีกนะ แม้ผมจะยังไม่เคยมีก็ตามเถอะ
“มึงยกโทษให้พวกกูได้ไหม นะไอ้ฮิ้นท์”
มันเขย่าแขนครับ
“กูผิดนักเหรอที่หน้าตาเหี้ยแบบนี้ กูเป็นตัวประหลาดนักเหรอที่เสือกอ้วน กูไม่ได้อยากเป็นแบบนี้นะ กูไม่ได้อยากหน้าเหี้ยแบบนี้ กูเกลียดตัวเอง มึงได้ยินไหมกูเกลียดตัวเอง”
“ไม่จริง ไม่จริงเลย มึงจะหน้าเหี้ยยังไง อ้วนเป็นหมูตอนแค่ไหนพวกกูก็ยังรักมึงนะ พวกกูก็ยังเหมือนเดิมนะไอ้ฮิ้นท์”
อ้าว มันด่าผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย แปร่งๆพิกล
“มึงเข้มแข็งหน่อยสิไอ้ฮิ้นท์ แค่โดนล้อแค่นี้มึงจะตัดความเป็นเพื่อนกับพวกกูเลยเหรอ พวกกูไม่มีค่าอะไรเลยเหรอในสายตาของมึง ตลอดเวลาที่ผ่านทุกข์สุขก็ผ่านมันมาด้วยกัน แค่เรื่องแค่นี้เองเหรอที่มึงจะบอกเลิกคบพวกกู หา”
จุกครับ ผมมองหน้ามันเม้มปาก เม้มทำไมไม่รู้แต่เหมือนมันเป็นการเรียบเรียงคำพูดประมาณนั้นครับ
“เหรอไอ้ฮิ้นท์”
ผมได้แต่ส่ายหน้า เม้มปากเพื่อเรียบเรียงคำพูดเหรอ เฮอะ ได้ผลไหมล่ะ คิดไม่ออกพูดไม่ออกสักคับ เปลี่ยนจากเม้มปากเป็นกัดดีกว่า
“ไม่ใช่ ไม่”
ผมส่ายหน้า โอยปวดตับ ร้องไห้เยอะมาก ร้องจนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย
“เป็นไงพี่ ปากหมานัก ดูเอา ทำอะไรลงไป เห่าอะไรออกมา”
อีแจงครับ มันดันหลังไอ้พี่หมู ไอ้ทักลากแขนมา มีเพื่อนๆมันทั้งหมดนั่นล่ะตามมา
“เอ่อ”
“ขอโทษเดี่ยวนี้นะไอ้ควาย มึงพูดอะไร นี่มันเพื่อนกูนะ ไม่ใช่พ่อมึง ไอ้สัตว์”
เอ่อ อีวิวครับ ท่าทางมันนี่นะ น่ากลัวมาก ผมหยุดร้องไห้ไปโดยปริยาย หันมากลัวมันแทน มองเพื่อนๆตาค้างเพราะท่าทางของแต่ละคนนี่นักเลงโตดีๆนี่เอง หน้าตาพวกมันตอนนี้น่ากลัวมากขอบอก
“เฮ้ย ทำไมต้องด่าด้วยวะ กูไม่คิดว่ามันจะเป็นมากขนาดนี้ คนอื่นก็ล้อมันนี่หว่า”
“ไม่รู้โว้ย ขอโทษนะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่”
อีแจงครับ
“พี่พุท จะเอายังไง ถ้าไม่ยอมพูดขอโทษ เราแค่นี้นะ อย่ามาเจอหน้าแจงอีก”
ผมเข้าใจเขาล่ะครับ คนอื่นๆก็ล้อนะ แต่ทำไมผมไม่รู้สึกอะไรเขาคงคิดแบบนี้ แต่ทำไมผมจะไม่รู้สึก แต่คิดว่าครั้งนี้มันแรงไปหน่อย แต่เขาก็คงไม่เข้าใจเช่นกัน
“เฮ้ย แจงทำไมพูดแบบนี้  ไอ้หมู มึงขอโทษน้องมันไปเถอะ มึงก็พูดแรงไปนะ”
“จิ๊ เออๆ โทษเว้ย”
เหมือนเขาโดนบังคับให้พูดครับ เพื่อนๆมันแต่ละคนมองผมเหมือนเป็นตัวปัญหา
“แม่ง แซวหน่อยก็ไม่ได้ ร้องไห้เหมือนผู้หญิงเลย กะเทยป่าวเนี่ย”
“ไอ้เชี่ย ปากหมาเหลือเกินนะมึง”
“พอแล้วแจง ไปๆ พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะน้องฮิ้นท์ มันไม่ได้ตั้งใจหรอก”
พี่พุทครับ ถ้าไม่มีแจงหรือเขาไม่มีความสัมพันธ์กับมันเขาเองก็คงไม่พูดแบบนี้ เสียงสบถดังแว่วห่างออกไปพรอ้มๆกับรุ่นพี่ที่เดินห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว
“เดี๋ยว”
ผมร้องขึ้นล่ะครับ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ พวกมันหันกลับมาทั้งหมด
“อะไรอีก จะให้กูกราบตีนมึงเลยรึไง”
ไอ้พี่หมูครับ ทำหน้าตาไม่พอใจมาก
“จำคำพูดของพี่ไว้ให้ดีนะ”
“อ่าๆๆ ทำไม มึงจะทำไมกู หา ไอ้ฮิ้นท์”
เสียงหัวเราะดังขึ้นทั้งกลุ่ม แม้แต่ไอ้พี่พุทเองก็หัวเราะ
“จำไว้ จำไว้ให้ดี”
ผมกัดปากตัวเองน้ำตาไหลอีกครั้ง จะบอกตัวเองว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อนๆทั้งสามเข้ามาล้อมวงผมกอดตัวเอาไว้ กว่าจะลง กว่าจะหยุด กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง กว่าจะเข้าใจกัน เราใช้เวลาในคาบเช้าโดดเรียนทุกวิชาเลยนะครับ ขอบใจนะไอ้พี่หมู อย่างน้อยก็ได้ปรับความเข้าใจกับเพื่อน เข้าใจกันมากขึ้น ความในในที่มีถูกเปิดเผยออกมา ความรู้สึกที่มีให้กันไม่มีปิดกั้นอีกต่อไป เว้นแต่เรื่องของผมเกี่ยวกับเขาที่ยังขอเก็บไว้ในใจต่อไปจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม อิอิ
“ทำไมมึงบอกให้มันจำไว้วะไอ้ฮิ้นท์ มึงจะมาทำอะไรมันวะ”
ไอ้ทักครับ มันถามขึ้นตอนเดินไปโรงอาหาร อีเพื่อนสองตัวก็อยากรู้เหมือนกัน
“ไม่รู้หรอก แต่กูจะลบคำสบประมาทของพวกมัน”
“ดีแล้วมึง เออนั่นสินะ สิวน่ะมันรักษาได้นี่มึง อ้วนมันก็ลดได้”
“แล้วดำล่ะมึง”
ผมถามครับ
“แหมไอ้ฮิ้นท์ ใช่ว่ามึงจะดำตั้งแต่เกิด มึงเอาท้องแขนมึงมาดูซิ”
อีวิวมันถลกแขนเสื้อนักเรียนผมขึ้นล่ะครับ
“ว้าย มึง เผลอๆขาวกว่ากูอีกนะเนี่ย มึงน่ะไม่ค่อยดูแลตัวเองนะไอ้ฮิ้นท์ เวลาไปนา ไปสวนมึงก็ไม่เคยกันแดด ไม่เคยใส่เสื้อผ้าแขนยาว จะไม่ให้ไม่ดำได้ไงวะ แบบนี้ขัดออกเดี๋ยวก็ขาว”
“นั่นสิมึง แหม บอกว่าตัวเองดำๆ แต่ขาวกว่ากูเป็นหลายเท่านะมึง ทีอีแจงดำจะตายยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้”
“อ้าวอีวิว อย่างกูเขาเรียกผิวสีน้ำผึ้งเดือนห้าบ้างเถอะ”
“จ้าแม่คุณ น้ำผึ้งไหม้เดือนห้า”
“อีวิว”
ผมถอนหายใจออกมาครับนี่มันจะช่วยผมหาทางออกหรือว่ามากัดกันกันแน่วะเนี่ย
“ไหนกูดูหน่อย”
“อะไรเชี่ยทัก มึงนอนกับมันประจำมึงไม่เคยเห็นเหรอ”
“ไม่สนใจมองหรอกโว้ย ไม่ใช่ของผู้หญิงนี่หว่า อีกอย่างตอนนอนก็ปิดไฟนี่ จริงไหมจ๊ะ เมียจ๋า”
“ไอ้ทัก”
ผมถลึงตาใส่มันครับ อีเพื่อนสองตัวก็ช่วยกันวี๊ดเสียงขึ้น แหมนะมึง เพิ่งจะผ่านเวลาที่ลำบากยากแค้นมา ปากเปราะอีกแล้ว มันทำท่าเขินๆล่ะครับ
“แหะๆ ลืมตัวอ่ะ”
“เดี๋ยวเถอะมึง เออวันนี้แดกข้าวฟรีกันนะ”
อีแจงมันพูดขึ้นครับ
“ยังไงวะมึง”
อีวิวถามแต่เราทุกคนก็สงสัยล่ะครับ
“ตามมา”
มันเดินปรี่เข้าไปหาพี่น้ำครับ คนละห้องกับพี่พุท เคยมาตามมันตอนอยู่ ม.๓ แต่มันไม่เล่นด้วยเพราะเขาไม่ค่อยหล่อ แต่เรื่องรวยนี่ เหอๆ รวยไม่รวยก็เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลประจำอำเภอล่ะครับ
“อุ๊ยพี่น้ำ กินข้าวเหรอคะ”
“อ้าวน้องแจง เปิดเทอมยังไม่ได้เจอกันเลยนะ สบายดีไหม”
“สบายดีค่ะ เอ๊ะไม่สบายหรอกค่ะพี่น้ำ”
“หือทำไมล่ะครับ”
“ก็แจงกับเพื่อนหิวอ่ะค่ะ แต่”
“ฮ่าๆๆ มากินข้าวดิ มาๆพี่เลี้ยงข้าวเอง สั่งได้ตามสบาย”
มันหันมายักคิ้วให้พวกผมครับ แหมนะ นังนี่มันเข้าใจทำ ไม่ได้อยากจะไปขอใครกินนะ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ต้องการเพียงแค่ให้เขาเลี้ยงข้าวฟรี เพราะมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งกำลังมองจ้องมาเหมือนจะกินเลือดผ่านอากาศมาล่ะครับ
“งานเข้าแล้วล่ะมึง อีแจงน่ะ”
ผมพูดครับ เสียวสันหลังวาบๆ
“เข้าอะไรมึง ให้มันรู้ซะบ้าง ถ้าเห็นเพื่อนปากหมามันดีกว่า ก็เหวี่ยงสิมึง สวยเลือกได้นี่”
อีวิวครับ อีแจงนี่มันได้ใจจริงๆนะ เดินเกาะแขนเขาบ้าง ปล่อยบ้าง เขาจะมาแตะตัวมันไม่ได้นะ มันหลบ แต่มันจะแตะตัวเขามันต้องได้แตะ เพื่อนผมเป็นไงครับ พอไหวไหม
“แจง พี่ขอคุยด้วยหน่อย”
ได้เรื่องจนได้ครับ ไอ้พี่พุทมายืนอยู่หัวโต๊ะสายตามองพี่น้ำเหมือนจะฆ่ากันตรงนี้เลยนะ
“ไม่ว่างค่ะพี่ ไม่เห็นเหรอกินข้าวอยู่”
“มาตอนนี้ พี่จะคุยตอนนี้”
“อย่าให้บอกสองรอบนะคะพี่พุท ตามที่บอก ถ้าอยากคุยก็รอ ถ้าไม่อยากก็ตามใจ”
เขากำหมัดแน่นครับเอามือทุบลงโต๊ะ เฮ้อนะ ไม่อายคนบ้างเลยนะ พอทุบโต๊ะปุ๊บอีแจงมันลุกขึ้นทันทีครับ เพราะพี่น้ำทำท่าจะลุกขึ้นเหมือนกัน กลัวใครล่ะเขาใหญ่นี่นะ
“จะทำแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายเหรอพี่ เอาสิ เอาเลย พูดไม่รู้เรื่องเหรอ”
โอ้โห อีแจงมันลุกขึ้นยืนมองหน้า พูดออกมาเสียงเรียบๆ จ้องหน้าพี่พุทสายตาคมกริบ เขาอึ้งไปเลยครับ
“พี่จะรอที่ข้างโรงยิม”
“ขอเปลี่ยนที่ค่ะพี่ จะไปห้องสมุด อยากเจอไปเจอที่นั่น”
ว้าว มันแน่มากครับพูดแล้วยักไหล่นั่งลงสวยๆ ไอ้พี่พุทนี่หน้าแดงก่ำ คนมองกันเต็ม ผมกับเพื่อนอีกสองคนมองหน้ากันไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ขอบคุณนะคะพี่น้ำที่เลี้ยงข้าว วันหลังแจงจะซื้อหนมมาตอบแทนนะคะ”
พอกินเสร็จเราก็ยกมือไหว้เขานั่นล่ะครับตามมารยาท อีแจงเดินนำหน้าไปเลยนะ แต่อ้าว มันทำไมจะเดินไปทางห้องของชมรมล่ะ
“มึงไม่ไปเจอพี่เขาเหรออีแจง”
อีวิวถามเสียงสั่นๆครับ คงไม่เคยเจอเหมือนกัน
“ไม่มีอารมณ์”
“โห ถามจริงๆ มึงไม่กลัวเขาเลยเหรอมึง”
“กลัวทำไม มันยังไม่ได้กูนี่ โฮะๆ ฝันไปเถอะ คบกูเพราะอยากจะเอากูล่ะสิ เพราะกูสวย”
“โอ้แม่กู”
เราสามคนอุทานออกมาครับ
“ไหนมึงบอกว่ามึงจับของเขาแล้วไง”
อีวิวถามครับ เราเองก็อยากรู้
“แหมอีวิว แค่จับนี่ยะชั้นไม่ได้เสียพรมจรรย์ซะหน่อย มึงเองก็จำไว้เถอะ เราเป็นเด็กยุคใหม่ก็จริง อย่าไปให้ผู้ชายมันเอาก่อน เห็นไหมล่ะรุ่นพี่น่ะ ท้องเรียนไม่จบก็หลายคน แล้วไง เลี้ยงลูกคนเดียว สวยมาก ไอ้ผัวก็โน่นค่า ไปแหย่รูไหนอีกกี่คนไม่รู้”
“มั่นมากนะมึง”
“อ๊ะ แน่นอน กูสวยนี่ ไม่ใช่สวยอย่างเดียวนะ สวยและฉลาดค่า”
มันหัวเราะครับ พวกเราก็หัวเราะเดินไปชมรม พอเจอน้องๆก็ทักทายสอนเล่นดนตรีไทย แต่ผมก็นั่งมองเฉยๆ ไม่รู้สิความรู้สึกมันยังไม่ตกตะกอนนะ ปมในใจใช่ว่าวันเดียววินาทีเดียวมันจะลบเลือนหายไปได้ ไม่รู้สิแม้จะมีกำลังใจจากเพื่อนแต่ยังไงเสียความจริงมันก็ยังคงเป็นความจริงวันยังค่ำ ความจริงที่ว่าตอนนี้ผม เตี้ย ล่ำ ดำ ปลวก จบข่าว

Written by eiky

P.s. อิอิ มาต่อแล้วคร้าบ เขียนเพิ่มนิดหน่อยเพื่ออรรถรสของเพื่อนๆ เรื่องนี้ไม่ดราม่าครับ แต่มันเป็นนิยายโรแมนติกคอมมเมดี้ประมาณนั้น เรื่องดราม่านั้นอาจจะมีปนอยู่นิดๆหน่อยๆ เพื่อความสมดุล แว้กกก พูดอะไรเยอะแยะเนอะ สรุป มันน่ารักครับ อิอิ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 19-07-2011 19:44:44

เพื่อนดีก้องี้แระ

ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 19-07-2011 19:57:48

รอเมคโอเวอร์ต่อไป
จะสวยจนโลกตะลึง ฮาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-07-2011 20:02:06

 :กอด1:ชอบๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 19-07-2011 20:08:46

กระทืิบไลค์ให้เเจง จ้า

55555.

พูดตรงงมว๊ากกกก กกก ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 19-07-2011 20:10:57

เหอๆ มึงจำคำมึงนะ อีหมู

ชิ


รอๆ มารอคนสวยยย คิคิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 19-07-2011 20:18:05

รอวันที่หนูฮิ้นท์จะลอกคราบออกจากดักแด้ จากหนอนตัวอวบๆตะปุ่มตะป่ำ เป็นผีเสื้อแสนสวย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: peking ที่ 19-07-2011 20:36:31

เขียนได้ประทับใจจังเลยครับ ผู้หญิงยุคใหม่ต้องสวย และฉลาดด้วยครับ ฮิ้ทน์ก็ด้วยเช่นกันใช่ไหมครับ จะรอ จะรอ
และให้กำลังใจครับ :L2: :L1: :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: rubbitmoon ที่ 19-07-2011 21:47:43

มาอ่านแล้วชอบจัง อยากให้ถึงตอนนายเอกเป็นคนใหม่จัง พวกปากเสียจะได้หุบปากเสียที :laugh: แต่ตอนนี้สงสารนายเอกมาก :sad4: เห็นเราเป็นตัวตลกโอยอ่านแล้วน้ำตาไหลเลยหละ แต่พระเอกเราก็นาสสงสารนะแต่เป็นอีกกรณีที่เส้นทางที่เดินไม่สามารถเลือกได้ เฮ้อน่าสงสาร ถ้าเดาไม่ผิดคิดว่าอนาคต พระเอกต้องโดนแรงกดดันมากแน่นอน และยิ่งมีชะนีมาเกาะด้วยแล้ว เฮ้อ พูดได้คำเดียวเลยว่าเศร้าแน่นอน  :เฮ้อ: แต่อิกกี้บอกว่าไม่มาม่ามากนิ

ติดตามต่อไป
 :L2: :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 19-07-2011 21:53:33

สุดยอดมาก ... อยาก+ 10 แต่ทำไม่ได้
อยาก copy คำพูดของแจง ไปให้พวกสาว ๆ ที่กำลังจะเริ่มต้องการ คารามาย ๆ ได้อ่านบ้าง
เผื่อ สถิติ สาวพรหมจรรย์ และ การทำแท้ง รวมถึง การเกิดประชาการที่ไม่มีคุณภาพ จะลดลงบ้าง
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ :pig4: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 19-07-2011 22:02:20

ตอนหน้าจะเริ่ดแล้วซินะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 19-07-2011 22:18:48

เพื่อนๆฮินท์สุดยอดมากๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 19-07-2011 22:41:50

ฮิ้นท์สู้ๆ  มารอฮิ้นท์แปลงร่าง 

ไม่เข้าใจพี่อิ๊ก  ทำไมไอ่ปลวกนั่นต้องชื่อหมูเหมือนเค้าด้วยอ่ะ  กรี๊ดดดดดดเกลียดมัน  มันน่าตบอ่ะ  ปากหมาที่สุด

เพื่อนฮิ้นท์แต่ละคนสุดยอดทั้งนั้นเลยเนอะ  มีเพื่อนดีจนน่าอิจฉา


ปล.บวกหนึ่งครับ  อิอิ  รอฮิ้นท์แปลงร่างอย่างใจจดใจจ่อ  แล้วเค้าจะแปลงร่างมั่งนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 19-07-2011 23:01:50

รอวัน

ที่ฮิ้นท์เจิด :mc4:

แล้วลบคำสบประมาท

ให้อีพวกนั้นเหลียวมองจนคอเคล็ด o18 o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: tonnaruk ที่ 19-07-2011 23:28:07

555 สนุกดี มีสาระ ชอบมาก จะคอยติดตามตอนต่อไ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 19-07-2011 23:36:47

เพื่อนของฮินท์ แจ่มมากที่สุดโดยเฉพาะแจง ฮาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 19-07-2011 23:42:13

แจงคิดดีมากกกก ปรบมือให้สามแปะเลย  แร่ดอย่างมีคุณค่า

ทับถมฮิ้นท์เข้าไป แล้ววันนึงถ้าฮิ้นท์สวยแล้ว กลับมาเชิ่ดใส่เลยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 19-07-2011 23:58:49

พี่อิ๊กมันมากกกกกกก
เพื่อนๆน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   น่าคบสุดๆเลยคับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: meduza ที่ 20-07-2011 02:19:20

คนอย่างนี้มันมีจิงๆนะเออ
ไอพวกรุ่นพี่กากๆยังงี้มันน่านัก
ฮิ้นท์รีบน่ารักไวๆนะเอาให้มันอึ้งกันไปเลยชริ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 20-07-2011 03:37:41

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 20-07-2011 04:49:07

 o13เพื่อนดีจริงๆ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 20-07-2011 06:21:25

 :3123:แก๊งนี้สุดยอด  เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 20-07-2011 08:20:44

ถ้าเค้าสวยแล้วอย่ามาหลงก็แล้วกัน ชิชิ  :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 20-07-2011 08:36:11

ฆ่าไอ้หมูทิ้งเลยดีไหมเนี่ย  :fire:
รีบๆ เปลี่ยนตัวเองนะฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 20-07-2011 13:04:00

ชอบใจความคิดแจง!!!!!!
ให้เต็มร้อยเลยครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 20-07-2011 13:25:30

เอาละที่นี้ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนตัวนายเอกให้ดูสวยงามน่ารักแล้วละ สู้ๆๆๆนะน้องฮิ้นท์ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 20-07-2011 13:39:11

มีเพื่ิอนดีเป็นศรีแต่ตัวจริงๆ คอยดูเถอะพวกปากหมาทั้งหลายมันต้องมาก้มหัวขอความรักจาก
น้องฮิ้น โฮ๊ะๆๆๆๆๆ :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 20-07-2011 14:08:53

กำลังสนุกเลยจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 20-07-2011 14:23:10

เมื่อไหรจะ make over อ่า

รอๆๆ อยากเห็นหน้าไอหมูวันนั้น :fire:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 20-07-2011 17:44:48

ไม่ไหวแล้ว อิ๊กกี้ พาน้องไปทำสวย สักทีเถอะ สงสารน้องใจจะขาด แบบว่า โคตรเข้าใจความรู้สึกน้องฮิ้นท์เลย :m15:
คนเป็นปมด้อย เป็นจุดบอดของกลุ่ม มัน สะเทือนใจ เหมือนเป็นตัวเอง ฮือๆๆๆๆๆๆ กระซิกๆๆๆๆๆ :monkeysad: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 20-07-2011 18:30:14

รีบอ่านน้า เดี๋ยวเย็นๆลงตอนใหม่ให้ อิอิ
เพื่อนเพิ่งส่งมาให้ เดี๋ยวจะได้ต่อเนื่องกันไปเลย

แล้วก็ยังเขียนเจ้าเก็ท กำลังมัน อิอิ

 :n1: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: Lesses ที่ 20-07-2011 20:23:20

อยากให้น้องถอดรูปเร็วๆ แล้วพี่หมูหันมาชอบน้อง ตอนนั้นคงสนุก รีบมาต่อนะครับ ขอบคุณครับ

ปล ตอนนี้กลายเป็นติดนิยายคุณ eiky ทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-07-2011 20:40:45

 :impress3:

รอวันฮิ้นเปลี่ยนโฉม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 20-07-2011 22:24:07

อยากมี"เพื่อนดีดี"อย่างฮิ้นท์สักที

ยังคงรอน้องฮิ้นท์แปลงร่างเป็น Lovely boy

รอน้องฮิ้นท์มีรัศมีที่เจิดจรัส สัมผัสถึงออร่าแห่งความน่ารัก เหอะๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 20-07-2011 22:27:21

สุ้ๆ อิอิ

รอฮิ้นแปลงโฉม 5555

สวยเร็วๆนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* A4, : 19 July 2011; P5
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 20-07-2011 22:29:29

B4
ผมยืนมองพวกนั้นอยู่แป๊บนึง   พยายามเดาและอ่านปากด้วยซ้ำว่าน่าจะพูดอะไร   แต่แค่เห็นว่าทั้งสามคนวิว  แจง และไอ้เจ้าฮิ้นท์มันร้องไห้กันก็ใจไม่ค่อยดีเลย   หวังว่าคงไม่ได้ทะเลาะกันเองหรอกนะ   แต่นั่น... ไอ้ทักกับยัยแจงมันวิ่งไปแล้วนี่หว่า

         " ฮัทมัวยืนทำอะไรอยู่ล่ะ  คนอื่นเค้าเข้าห้องเรียนกันหมดแล้วนะ"  แหวนเขย่าแขนผมเบาๆผมเลยหันไป

         " เออ... ไม่มีอะไร  งั้นไปเหอะ"

         " ก็แหวนเห็นยืนดูอะไรอยู่นี่  เอ๊ะ... นั่นสองคนนั้นมันทำอะไรกัน  ยังกะร้องไห้"  แหวนหันไปมองไอ้ฮิ้นท์กับยัยวิว

         " ไม่รู้เหมือนกัน  ไปเข้าห้องเหอะ"  ผมตัดบทแล้วก็เดินเข้าห้องไป   แต่ใจน่ะก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่ามันมีอะไรกัน  ก็ไม่เป็นไรเว้ยเดี๋ยวค่อยถามจากพวกนั้นอีกทีก็ได้   ขออย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลย

         ว่าแต่... ทำไมผมต้องไปอะไรกับพวกนี้ซะมากมายด้วยวะ  ก็ไม่ได้ไปสนิทสนมอะไรกับเค้าซะหน่อยนี่หว่า   แต่ตอนนี้น่ะรู้สึกเลยว่าห่วงพวกนั้นสุดๆโดยเฉพาะไอ้เจ้าฮิ้นท์มัน  แปลกแฮะเรา... ทำไมรู้สึกยังงี้วะ  เพราะผมสงสารมันเหรอ....

         *

         *

         เช้านั้นผมก็แทบจะไม่มีสมาธิเรียนเท่าไหร่   ก็มันอยากรู้นี่หว่า  ว่านั่นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่   หรือว่าผมกลายเป็นพวกสอดรู้สอดเห็นไปแล้ววะ

         จนตอนพักเที่ยงนั่นแหละ  พอลงไปที่โรงอาหารผมก็เห็นกลุ่มพวกนั้นนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันกับรุ่นพี่อีกคนนึง   อ้าว... ตกลงมันดีกันแล้วเหรอวะเนี่ย  แต่ก็ดีแล้วนี่นะ  โล่งใจไปด้วยเลยว่ะ

         แต่ก็นะ... แล้วกูจะต้องไปอะไรกับเค้าด้วยเนี่ย......  ไม่ได้ไปเป็นอะไรกะเค้าซะหน่อย

         จนแล้วจนรอดผมก็อดไม่ได้   ก็มันอยากรู้จริงๆนี่หว่าเลยแอบชิ่งจากแหวนและไอ้ป่านไอ้วินวิ่งตามไอ้ทักมันไป

         " เฮ้ย... ทัก  กูถามอะไรหน่อยดิ"  ผมถามมันไปก็หอบไปเพราะวิ่งมา

         " หือ... มีไรวะ"

         " เมื่อเช้าอ่ะ  มีเรื่องอะไรกันเหรอวะ  เห็นยืนร้องไห้กันตอนจะเข้าห้องเรียนอ่ะ"

         " อ๋อ... ก็ไอ้ฮิ้นท์อ่ะดิ  มันน้อยใจมาก  บอกว่าจะเลิกคบกะพวกกูเลยนะเว้ย  ก็เพราะปากเหี้ยๆของไอ้พวกรุ่นพี่นั่นแหละ  ไปว่ามันว่าไม่คู่ควรคบกะพวกกู  แม่ง... กูกะอีแจงเลยต้องไปลากตัวมันมาขอโทษไอ้ฮิ้นท์"

         " เหรอวะ  นี่มันพูดแรงซะจนไอ้ฮิ้นท์มันเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ"  ผมนึกโกรธในใจไปด้วยว่ะ  คนเราแม่งมีปากแต่ก็ไม่รู้จักจะทำให้สร้างสรรค์อ่ะนะ

         " เออดิ  พวกกูใจหายเลยนะ  นึกไม่ถึงว่ามันจะเก็บมาคิดมากยังงี้  พวกกูเองก็ไม่ดีเหมือนกัน  ที่ผ่านๆมาไปแกล้งแหย่แกล้งล้อมันตั้งเยอะ   ไม่นึกว่านั่นน่ะมันจะเก็บมาคิดตลอด  จนวันนี้มันเลยระเบิดออกมาเนี่ย  โคตรเสียใจเลยว่ะ  พวกกูไม่น่าไปแกล้งมันขนาดนั้นเลย"

         " อืม... แล้วนี่พวกมึงดีกันแล้วใช่ป่ะ  กูเห็นนั่งกินข้าวด้วยกันเมื่อกี๊น่ะ"

         " เออ... ก็กว่าจะเคลียร์กันได้  แทบแย่เลยว่ะ  ต่อไปกูจะไม่ล้อเลียนมันเรื่องนี้อีกแล้ว  เห็นมันเสียใจอย่างวันนี้แล้วกูแม่งปวดใจฉิบหาย" 

         " โห... มึงนี่ก็พูดซะยังกะว่ามึงเป็นแฟนกะมันเลยนะ  ฮะๆๆ"

         " เฮ่ย... ไม่ใช่โว้ย  ไอ่ห่า  ฮะๆๆ  แต่ไม่ใช่ก็เหมือนใช่แหละว่ะ  กูกับมันเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆจำความได้โน่นแล้ว   บ้านมันอยู่ติดกะบ้านกูไง"

         " เหรอวะ  งั้นมึงก็สนิทกะมันน่าดูเลยดิ" 

         " เออ... กูกะมันอ่ะสนิทรู้ตื้นลึกหนาบางกันทุกอย่าง  ไม่ว่าอะไรมันก็บอกกูหมด  แต่..."  ไอ้ทักเล่าแล้วก็เว้นระยะไปซะงั้น

         " ทำไมวะ..."

         " ก็ไม่รู้ว่ะ  พักนี้กูรู้สึกเหมือนมันมีอะไรปิดๆบังๆกูอยู่ว่ะ  ดูๆแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องที่มันคงไปแอบชอบใครสักคนเนี่ยแหละ  แต่มันไม่ยอมบอกกูเว้ย  แปลก..."  มันบอกแล้วก็ขมวดคิ้วท่าทางเหมือนหมาสงสัย

         " อ่านะมึง  คนเราอ่ะมันก็ต้องมีบ้างดิวะความลับน่ะ  ให้สนิทกันยังไงก็เหอะ" 

         " อันนั้นกูก็เข้าใจ  แต่ถ้าเป็นมึงๆจะว่าไงล่ะ  ถ้าเพื่อนที่สนิทสุดของมึงมันมีความลับกะมึงอ่ะ"

         " เออ... กูก็คงอยากรู้เหมือนกัน  ฮ่าๆๆ  แต่ก็ต้องยอมรับว่ะ  เรื่องบางเรื่องถ้าเพื่อนเรามันอยากบอกมันก็จะบอกเราเองแหละ  อย่าพยายามไปคาดคั้นอะไรจากมันเลย  เพราะถ้าเป็นมึงๆก็คงไม่ชอบหรอก  จริงมั๊ย"

         " อืม... ก็จริงของมึงว่ะ  งั้นกูจะรอให้มันบอกเองละกัน"   มันเริ่มคล้อยตามผมแล้ว  แต่ตอนนั้นน่ะผมเองกลับสะดุดใจอยู่นิดๆว่าที่ไอ้ทักบอกว่าฮิ้นท์มันชอบใครสักคนอยู่  แล้วคนๆนั้นมันใครวะ...

         เอาอีกละกู  อยากรู้อีกละ  นี่กูเป็นไรมากป่าววะเนี่ย  ทำไมต้องไปอยากรู้อยากเห็นอะไรกะมันขนาดนั้น  ไม่เข้าใจว่ะ........

         *

         *

         ตอนนี้ผมเดินมาที่ห้องศิลปะเพื่อจะมาถามอ.สุพจน์ถึงข้อสรุปเรื่องจัดตั้งชมรมศิลปะขึ้นมาใหม่   ไม่รู้ว่าแกไปคุยตกลงกับผอ.มารึยัง  แต่แล้วผมก็ต้องหยุดยืนตะลึงอยู่ที่บอร์ดหน้าห้องศิลปะนั่นแหละ

         ข้างหน้าผมตอนนี้มันเป็นภาพสีน้ำรูปวิวยามเย็นที่โคตรสุดแสนจะสวย  นี่มันอะไรกันวะ  รูปสวยขนาดนี้มันมาจากไหน  อ.สุพจน์วาดเหรอวะ  หรือว่าเด็กรร.เรา  ไหนวะชื่อคนวาด  อ้อ... นี่เหรอ  นายธรรปกรณ์  ปุณนรักษ์  อืม... ชื่อนี้.... เฮ้ย....ย

         ไอ้ฮิ้นท์นี่หว่า   มันเป็นคนวาดรูปนี้เหรอวะ.... อ่ะ จริงดิ

         ในภาพนั้นผมสัมผัสถึงความรู้สึกบางอย่างที่หมอนั่นคงอยากถ่ายทอดออกมา  ยิ่งมองภาพนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในภวังค์ของความคิดคำนึง    ต้นไม้ใหญ่ที่มีเพียงดอกสีเหลืองอร่ามในบรรยากาศยามเย็นอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า  ผมนึกแปลกใจว่าทำไมต้นไม้นี้ถึงมีดอกสีเหลืองได้อย่างนั้น  แล้วมันเป็นต้นอะไรกันแน่วะ  แต่ถึงยังไงผมก็ชอบภาพนี้อยู่ดี  ไม่เทพจริงมันก็ทำไม่ได้หรอก  ฝีมือการลงสีเยี่ยมๆยังงี้

         แต่พอผมลองสังเกตที่มุมๆนึงของภาพตรงใต้ต้นไม้นั่นก็เห็นว่ามีขีดสีดำๆอยู่สองขีดที่มองยังไงก็มองไม่ออกว่ามันคืออะไร

         อาจจะเป็นต้นหญ้าเหรอ  หรือว่าต้นไม้เล็กๆ  ไม่สิ น่าจะเป็นเสาไม้หรือส่วนนึงของรั้วล่ะมั๊ง  ว่าแต่ทำไมดูแล้วผมรู้สึกว่าหมอนั่นตั้งใจมากๆที่จะวาดขีดสองขีดนี่เอาไว้ที่ตรงนี้   ต้องการสื่ออะไรเป็นพิเศษรึไง  แอบมีปริศนาด้วยว่ะเฮ้ย  รูปนี้

         " หึๆ  เป็นยังไงล่ะ  ชอบรูปนี้ใช่มั๊ย  หือ..."  เสียงอ.สุพจน์ดึงผมหลุดจากภวังค์เลยอ่ะ  หันไปก็เห็นแกยืนยิ้มอยู่

         " ครับผม  ชอบสุดๆเลยครับ  ฝีมือเทพมากๆ"  ผมพูดไปตาก็ยังจับจ้องอยู่กับรูป

         " แน่นอนอยู่แล้ว  ไม่งั้นไม่ชนะที่หนึ่งของจังหวัดหรอก"

         " อ๋อ... ที่อาจารย์บอกผมตอนนั้นคือรูปนี้เองเหรอครับ"

         " ใช่... นี่ครูเพิ่งไปรับกลับมาจากที่งานแสดงภาพเค้าน่ะ  เลยรีบมาติดบอร์ดไว้เลย"

         " เยี่ยมไปเลยนะครับ  นายธรรปกรณ์นี่มันฝีมือจริงๆ  ขั้นเทพเลยนะเนี่ย"  ผมยังคงยิ้มชื่นชมอยู่กับอ.สุพจน์  แต่อยู่ๆผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้  สำคัญซะด้วยดิ

         " อ๊ะ... อาจารย์ครับ  งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ"  พูดจบผมก็ไหว้อาจารย์อย่างล่กๆ  แล้วรีบวิ่งไปเลย  อาจารย์แกคงจะงงแน่

         จะอะไรซะอีกล่ะครับ  ก็ผมนึกขึ้นมาได้น่ะสิว่าผมได้ตัวคนที่จะมาเป็นอาจารย์ติวเรื่องเทคนิควาดรูปให้ผมแล้ว  ฝีมือมันเทพซะขนาดนี้ผมจะให้มันถ่ายทอดวิชาให้ผมให้หมดเลย  ทีนี้แหละเราก็จะได้ไม่ต้องไปดิ้นรนหาที่ติวที่ไหนแล้วเว้ย  ฮ่าๆๆ 

         *

         *

         ผมรีบวิ่งมาจนถึงห้องทับหกของหมอนั่น  ดีใจว่ะที่ในที่สุดเราก็หาตัวคนที่จะช่วยผมได้ซะที   แล้วก็โชคดีมากที่พวกนั้นนั่งกันอยู่ครบทีมพอดี  แต่พอผมบอกว่ามาหาธรรปกรณ์ปั๊บ  พวกนั้นมันก็ทำท่าทางตกใจกันทันทีว่ะ  ยังกับเห็นผีเลยนั่น  งงวุ้ย

         " เรามีเรื่องอยากจะคุยกับนายน่ะ"  ผมหันไปบอกมัน  แต่แล้วบรรดาสหายของหมอนั่นรีบถอยห่างออกไปซะหลังห้องโน่นเลย    ไม่รู้อะไรของมันกันอ่ะพวกนี้ผมล่ะงง   พอหันไปตอนนี้เจ้าตัวก็นั่งลงบนโต๊ะเรียนแล้วก้มหน้าบิดไปบิดมาอยู่ตรงหน้าผม  เป็นอะไรของมันกันแน่วะเนี่ย

         " มี... มีอะไรกับเราเหรอ  นาย..." 

         " แล้วทำไมนายหน้าแดงๆ  ไม่สบายเหรอ" 

         " อือ... เรา... เรา... เอ่อ.. ไม่ได้เป็นอะไร แฮะๆ"  หมอนั่นยิ้มแหยๆให้ผมแล้วก็ก้มหน้าต่อไม่ยอมสบตาผมตรงๆ  เนี่ยเหรอวะ  ไม่เป็นอะไร

         " เออ... งั้นเข้าเรื่องเลยละกันนะ"

         " หา!.. ขะ..ขะ.. เข้าเรื่องเลยเหรอ  เอ่อ... เรา... เอ่อ... " มันก็ยังบิดไปบิดมาอยู่นั่นแหละ

         " ก็เออ.. ว่าแต่นี่นายเป็นอะไรมั๊ย  ทำไมเหงื่อออกเต็มเลยล่ะ  ไม่สบายเป็นอะไรรึเปล่า"  ผมถามมันไปอย่างห่วงๆ  พลางยื่นมือไปจะแตะหน้าผากมันดู   แต่มันก็ดันรีบกระเถิบหนีผมซะเหมือนตกใจมากอ่ะจนมันเสียหลักหงายหลังตกไปจากโต๊ะที่มันนั่งอยู่

         " เฮ้ย......ย  นาย.....!"  ผมร้องออกมาแต่ยังไวพอที่จะคว้าตัวหมอนั่นไว้ทัน   ไม่งั้นถ้ามันหงายไปยังงั้นหัวคงได้ฟาดพื้นแน่ ตอนนี้มันเลยมาอยู่ในอ้อมแขนผมซะงั้นแถมมันยังสบตาผมอย่างซึ้งเลย  ที่สำคัญทำไมใจหมอนี่มันเต้นเร็วแรงยังงี้ล่ะวะ 

         " นาย........ เป็นไรรึเปล่า"  ผมถามขึ้นหลังจากที่ตัวเองก็ใจลอยๆไปเหมือนกัน  แปลกว่ะ  ทำไมมันรู้สึกแปลกๆหว่า

         " ไอ้ฮิ้นท์... มึงโอเคมั๊ย"  ยัยวิวกับยัยแจงหวังดีรีบวิ่งมาดูเพื่อนมันทันที  แต่อยู่ๆสองคนนั้นก็รีบผละออกไปหลังห้องเหมือนเดิมทันทีเหมือนกัน

         แต่ตอนนี้นะที่ผมเริ่มรู้สึกอีกอย่างคือ  ไอ้หมอนี่มันโคตรตัวหนักเลยว่ะ  ไม่ไหวล่ะ  ผมเลยจะปล่อยตัวมันแต่มันเองก็รีบผละจากตัวผมไปแล้วนั่งลงที่เก้าอี้  สงสัยมันคงอายเพื่อนๆในห้องมันมั๊งเพราะตอนนี้มองมาที่เราสองคนแล้วซุบซิบกัน  ผมเลยเริ่มพูดธุระของผมทันที

         " คือ... เราอยากจะให้นายสอนวาดรูปน่ะ" 

         " อืม... ห๊า.. อะไรนะ"  อีกละ  มันตกใจเว่อร์อีกละ  ไม่ตกใจเปล่าแถมกระโดดยืนขึ้นมาอีก  เป็นอะไรของมันว้า  เหอๆ

         ก็เลยตกลงกันไปว่าจะให้หมอนั่นสอนผมวันศุกร์นี้   ตอนแรกดูๆมันก็จะไม่ยอมสอนผมนะ  ต้องอ้อนวอนอยู่พักนึงจนหมอนั่นใจอ่อน  มันว่ามันไม่เก่งขนาดจะไปสอนใครหรอก   ซึ่งก็นะ... อย่างนายไม่เก่งแล้วใครล่ะวะจะเก่ง

         *

         *

         ผมเดินกลับไปที่ห้องเรียนผมด้วยอารมณ์ที่ดีอย่างสุดๆ   สำเร็จละเว้ยกู  ทีนี้ก็จะมีสุดยอดปรมาจารย์มาติวให้กูแล้ว   ไอ้ป่านกับไอ้วินเห็นอาการผมมันก็สงสัย

         " เฮ้ย... ทำไมมึงยิ้มแป้นมาเลยวะเนี่ย  อารมณ์ดีอะไรมาวะหรือว่าถูกหวย  แล้วนี่หอบหิ้วอะไรมาเยอะแยะวะ"  ไอ้ป่านถาม

         " ฮ่าๆ  ก็กูได้ตัวคนที่จะมาติวเพ้นท์สีน้ำให้กูแล้วเว้ย"

         " อ้าวเฮ้ย... ตกลงนี่มึงเอาจริงๆเหรอวะ  แล้วใครวะอาจารย์มึง"  ไอ้ป่านถามผมอย่างสงสัย

         " ก็ไอ้เจ้าฮิ้นท์ไง  มึงจำมันได้มั๊ย"

         " เฮ่ยเหรอ... ก๊ากๆๆ  แล้วมึงนึกไงวะให้มันเป็นอาจารย์มึงอ่ะ  มันเก่งมากเหรอวะ"

         " สัดนี่... ไปหัวเราะมัน  นั่นน่ะระดับเทพนะมึง  รางวัลชนะเลิศระดับจังหวัดมันการันตีอยู่แล้วเว้ย ไม่ต้องบรรยายกันให้มากความว่ะ"

         " โห... มันแน่จริงๆด้วยเว้ย  เออ... ก็ดีแล้ว มีคนเก่งๆสอนยังงี้ก็ดีว่ะ"

         พวกมันเออออตามผมแล้ว  แต่เหลือแค่แหวนครับที่ดูไม่ค่อยเห็นด้วยกับผมเท่าไหร่  บ่นโน่นบ่นนี่เหมือนกับว่าผมจะไปยุ่งกับคนแบบนั้นทำไมน่ารำคาญจะตาย

         " ก็มันจริงนี่นา  จะต้องลดตัวเราไปยุ่งกับคนแบบนั้นทำไมกัน  ฮัทไปติวศิลปะกับรร.กวดวิชาที่ในตัวอำเภอก็ได้นี่นา  ดีกว่าตั้งเยอะ  ได้รู้แนวข้อสอบด้วย"

         " แล้วเราจะต้องไปไปทำแบบนั้นให้มันยุ่งยากทำไมล่ะแหวน  ในเมื่อนี่มันก็เพื่อนๆกันเองสบายใจกว่าตั้งเยอะ"

         " ไม่รู้แหละ  แหวนไม่ค่อยอยากไปยุ่งกับคนแบบนั้นเท่าไหร่  คนอะไรก็ไม่รู้เห็นหน้าตาท่าทางแล้วไม่เจริญหูเจริญตาเลย  ขืนอยู่ด้วยคงเบื่อตาย"  แหวนบ่นอุบเลยครับ

         " ก็อย่าไปคิดยังงั้นสิ  คนเราจะมีใครเลือกเกิดได้ล่ะ  ถึงหมอนั่นหน้าตาไม่ดีแต่ใจข้างในมันอาจเป็นคนดีก็ได้  ไม่เหมือนบางคนหรอก  หน้าตาดีทุกอย่างแต่ใจนี่... ไม่ไหวอ่ะ  สวยแต่รูปจูบไม่หอมแท้ๆ" 

         " เอ๊ะ... ฮัท  พูดยังงี้จงใจว่ากระทบแหวนรึเปล่าเนี่ย"  อ้าว.... เอาอีกแล้วครับ  เธอเหวี่ยงโครมมาใส่ผมทันทีเลยว่ะ

         " บ้า.... เราแค่พูดรวมๆอ่ะ  ทำไมคิดว่าเราว่าเธอล่ะ"  หึๆ  รีบร้อนตัวเลยนะ

         " ก็.... โอ๊ย... ไม่รู้แหละ  ยังไงๆแหวนก็ไม่ชอบ  ฮึ..."  คุณเธอบ่นแล้วก็สะบัดบ๊อบเดินงอนๆไปซะแล้วครับ  เฮ้อ....

         บางทีผมก็คิดนะ  ว่าถ้าผมกับแหวนเป็นแฟนกันจริงๆมันจะเป็นยังไงวะ  ชีวิตผมอาจจะเหมือนนั่งเครื่องเล่นเฮอร์ริเคนในดรีมเวิร์ลมั๊ง  เพราะเหวี่ยงกันตลอดเวลายังงี้   ไม่พอใจอะไรหน่อยก็โวยทันทีและต้องคอยตามใจตลอด  สงสัยผมคงโคตรเหนื่อยว่ะ  ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นแค่เพื่อนกันไปยังงี้

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้ อิอิ

ปล. ตอนนี้ลงร้อนๆคร้าบ อิอิ ติดตามพ่อฮัทของเราได้เลย แฟนๆของเพื่อนผมนี่เดาไม่ออกเลยเหรอว่าใครเนี่ย อิอิ
อยากให้เขาเผยตัวป่าวน้า อยากก็ดหวตมาเล้ยนะคร้าบ อิอิ หรือจะให้เขาเฉลยตอนจะจบ และคงอีกนาน หุหุ

มามะมารักกันๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 20-07-2011 22:42:29

ยัยแหวนงี่เง่า  เอ้าใจช่วยฮิ้นท์นะครับ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-07-2011 22:43:48

 :impress3:

ฮิ้นนนนนเปลี่ยนโฉมไวไว

เม้นหลายตอนล่ะญ่าลืมกอดพี่อิ๊กกี้  :man1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 20-07-2011 22:59:52

ฺฮิ้นเมื่อไหร่หนูจะสวยล่ะลูก
รักพี่ิอิ๊กจู๊ฟฟ เปิดตัวให้เอิกกะเริกไปเลยพี่แต่งความคิดพี่ฮัทได้แมนมาก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 20-07-2011 23:07:56

ชินจัง

เพื่อนเพ่เขียนน้า อิอิ พี่เขียนแมนๆโน่นเจ้าเก็ทโน่น อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 20-07-2011 23:08:52

อยากให้ฮิ้นท์เริ่ดเร็วๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 20-07-2011 23:22:10

รำคาญเจ๊เเหวนมากกกกก นิสัยเสีย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 20-07-2011 23:23:15

 :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 21-07-2011 00:04:32

แบบว่าอยากอ่านเยอะๆอ่ะ  ยังไงขอเป็นแบบ เมกก้า สเปเชียล โปรเจคละกันนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 21-07-2011 00:07:28

แหวนนี้มันน่าโดน :beat:สักที จริงๆ

เป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญมากๆเลยครับ ชีวิตจริงผู้หญิงประเภทนี้ ผมไม่คบเป็นเพื่อนสักคน

เหวี่ยงมาเหวี่ยงเลย อย่าได้แคร์ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ให้กำลังใจฮิ้นท์สู้ต่อไปครับ เริ่ดไวๆนะฮิ้นท์ รออยู่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 21-07-2011 02:08:47

ฮัท... นายแปลก ๆ นะ...
แต่อ่าน ของฮัท... รู้สึกปลอดโปร่งใจกว่า อ่านของฮิ้นนะ... :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: หัวเเม่มือ ที่ 21-07-2011 02:42:18

มีบางตอนร้องไห้นิดๆอาจเพราะเป็นสิ่งที่เราคิดอยู่ในใจ 555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 21-07-2011 06:23:01

 :fireคิดว่าเริศแล้วไงย่ะ มาว่าคนอื่นเค้า เชอะ :z6:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 21-07-2011 07:34:57

กด + 1 ให้จ้า

ฮิ้น นะมีเพื่อนดี :laugh:

แต่ฮัท มีแฟนแย่วะ :beat:

คนอ่านคอยลุ้นแทบแย่อะนะ :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: AGAPE ที่ 21-07-2011 10:49:32

กด like
อ่านแล้วเหมือนตัวเองเลยครับ
ขี้แหร่ผู้ชายไม่แลจนต้องเปลี่ยนตัวเอง
แต่เปลี่ยนแล้วผลลัพคุ้มเกินคาดนะ รอฮิ้นเปลี่ยนตัวเองครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 21-07-2011 11:39:03

เดาไม่ออกค่ะ
เปิดเผยตัวจริงมาซะดีๆ
ตอนจบจะได้เปลี่ยนจากเพื่ออิ๊กกี้ เป็นชื่อตัวเองเนอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 21-07-2011 12:03:45

ได้ใกล้ชิดกันแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-07-2011 12:37:50

ไม่ชอบยัยแหวนเลย
งี่เง่าที่สุด :m16:
เชียร์ฮินท์นะสู้สู้
 :L2: :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 21-07-2011 12:49:08

เพลียยัยแหวน
เฮ้อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 21-07-2011 13:04:24

เรื่องราวน่าติดตามและน่าอ่านมากขึ้น เชียร์ใจขาดดิ้นเลยนะครับสู้ๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: tarkung ที่ 21-07-2011 15:38:34

เมื่อไรนะจะเปลี่ยนโฉมซักที จะติดตามต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 21-07-2011 16:16:15

รีบมาต่อนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 21-07-2011 16:27:54

แหวนๆ ธาตุแท้ออกแล้ว เหราะ ชอบดูถูกคน เกลียดจริงๆ เลย

ชอบๆๆ มากๆๆ มาต่อบ่อยๆ แบบนี้ดีมากๆ เลย  :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 21-07-2011 17:27:32

ไม่ใช่ว่าติวไป ติวมา แล้วมาทำน้องฮิ้นท์ เค้าร้องไห้ขี้มูกโป่งนะ ฮัท

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 21-07-2011 19:36:38

มารอฮิ้นเปลี่ยนโฉมด้วยคนอิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 21-07-2011 19:38:28

ฮัท...แคร์นู๋ฮิ้นท์ล่ะ...บวกกับความประทับใจ(ศิลป์)ที่นู๋ฮิ้นท์ทำได้...
ถือว่าเป็นก้าวที่ดี...สามารถพัฒนาต่อไปได้...ลุ้นต่อไปเนอะ...
ส่วนแหวน...ตัวอิจฉาในนิยายน้ำเน่าเด๊ะ ๆ ครบสูตรขึ้นทุกวัน...
ตอนนี้ก็เหมือนแม่คนที่สองของเจ้าฮัทกลาย ๆ แล้ว.. :เฮ้อ:

 :L2: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน...???  :กอด1:
ก็อยากรู้นะว่าใครร่วมเขียน....เผื่อไม่เคยติดตามนิยายเรื่องอื่น
จะได้เข้าไปติดตามไงจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 21-07-2011 20:50:36

พี่กานดาและเพื่อนๆที่สงสัยว่าใครคือคนเขียนอีกคน โปรดสังเกตงานเขียนดีๆ อิอิ มีไม่กี่คนหรอกคร้าบ
ที่เว้นวรรคแบบนี้ และเหมือนเวลาตันๆก็เปลี่ยนฉากอ่ะ

อิอิ แง๊วววว แอบเผาเพื่อน หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 21-07-2011 21:28:25

ใกล้แปลงโฉมแล้วยัง ><

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 21-07-2011 21:33:11

(http://img.ihere.org/uploads/f04a057c7f.gif) (http://img.ihere.org)ยัยแหวน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 21-07-2011 21:41:22

ฮิ้นสู้ๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: jenzda ที่ 21-07-2011 22:08:19

เข้าใจอารมณ์ฮินท์เลยอะ เพราะตอนมัธยม ก็อเคยโดนล้อเหมือนกัน  :o12:

แต่ตอนนี้ พวกที่ล้อ หน้าตา.... หึหึหึ :z6:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special project* B4, : 20 July 2011; P6
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 22-07-2011 08:57:28

A5
“เป็นไงบ้างธรรปกรณ์ ไม่ไปสอนน้องๆเขาเล่นเครื่องเล่นเหรอจ๊ะ”
เอ่อ อาจารย์แววตาครับอาจารย์ประจำชมรม อยู่ด้วยเหรอเนี่ย
“ให้เพื่อนๆสอนไปก่อนครับจารย์”
“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ หน้าตาไม่ดีเลย”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
“เมื่อเช้ามีเรื่องกันเหรอ”
ผมหันขวับทันทีครับ นี่ผมแอนด์เดอะแกงค์ดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“เอ่อ”
“ธรรปกรณ์ คนเราน่ะอย่าไปยึดติดกับรูปลักษณ์ภายนอกนักเลยนะจ๊ะ ดูอย่างอาจารย์วีระสิ”
ครูสอนพละครับ
“แกเคยเป็นรุ่นพี่ศิษย์เก่าของที่นี่ล่ะ ตอนแกอยู่ชั้น ม.๖นะ ครูยังแอบปลื้มเลย หล่อมาก”
แกทำเสียงแบบว่าหล่อจริงๆนั่นล่ะครับ เพราะลากเสียงคำว่าหล่อซะถึงหน้าโรงเรียน แต่ผมกำลังคิดหาจุดที่เขาเรียกว่าหล่ออยู่ ตรงไหนวะ
“แล้วดูตอนนี้สิ หัวเถิกไปครึ่งหัวแล้ว ตอนนั้นแกหล่อและเจ้าชู้มาก ผู้หญิงชอบแกเยอะ แต่ตอนนี้ หึหึ เป็นไงล่ะ ได้แม่ค้าขายปลาเป็นเมีย”
อ้าวนะ ทำไมน้ำเสียงช่วงท้ายเหมือนสะใจเล็กๆล่ะอาจารย์แววตา
“เหมือนจารย์ชอบจารย์วีระเหมือนกันเหรอครับ”
“จ๊ะ ชอบมาก บ้าเลยล่ะ แต่เขาไม่แล เพราะเขาบอกว่าครูไม่สวย อ้วนอีกต่างหาก”
“จารย์แววเนี่ยเหรอครับอ้วน”
ผมร้องออกมาครับเพราะไม่อยากจะเชื่อ เพราแกตัวผอมหุ่นดีมากๆ ส่วนอาจารย์แววตาแสยะปากขึ้นสูง คงยังแค้นใจอยู่แน่ๆครับ
“แต่ไม่สนใจหรอกนะ เพราะตอนนี้มันก็ได้พิสูจน์อะไรได้ตั้งหลายอย่าง”
อืมนะ ลูกสาวของอาจารย์แววตาน่ารักมากครับ แฟนแกเป็นปลัดอำเภอหล่อนะ แก่แล้วยังดูดีอยู่ มีบ้านมีรถ มีที่ นี่หรือเปล่าที่แกกำลังจะบอกผม
“คนเราน่ะตอนนี้มันวัดอะไรกันไม่ได้หรอกนะธรรปกรณ์ อย่าไปสนใจมาก ให้ตั้งใจเรียนให้มาก เพื่ออนาคตของเราเอง คนที่มองเราแค่ภายนอกน่ะเขาไม่จริงใจหรอก ครูว่าเธอมีพรสวรรค์นะ อย่าให้คำพูดแค่เพียงบางคำมาทำให้สิ่งนั้นมันเลือนหายไป คนบางคนเกิดมาไม่มีอะไรติดตัวมาเลยด้วยซ้ำ ทั้งรูปทั้งทรัพย์ ทั้งพรสวรรค์ แต่ดูแต่ละคนมีหน้าที่การงานที่ดีๆกันทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้ย่อท้อต่อโชคชะตา ครูว่าเธอหน้าตาดีนะ หน้าเล็กเท่าฝ่ามือครูเลย สิวน่ะเดี๋ยวมันก็หาย อย่าไปคิดมากยิ่งเครียดมันยิ่งขึ้นนะรู้ไหม ส่วนอ้วนน่ะเมื่อก่อนตอนเรียนเขาล้อครูว่าอีตุ่ม ตอนนี้อีคนล้อดูสิ ยัยนวลขายข้าวแกงนั่นไง”
“หาเจ๊นวลนั่นเหรอครับจารย์”
“ใช่จ๊ะแต่ก่อนเอหุ่นดีมาก ไม่แลแลสายตาจะคบครูหรอกนะ แต่ตอนนี้ เฮอะ”
อาจารย์แววตาทำท่าเหมือนนางร้ายในละครเลยครับ ผมก็แอบอมยิ้มอยู่
“แต่เพื่อนๆชอบล้อผมนี่ครับจารย์ มีพรสวรรค์แล้วมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกครับ”
“อย่าไปคิดแบบนั้นสิจ๊ะธรรปกรณ์ เธอโชคดีมากนะรู้ไหม ทำไมไม่เอาความสามารถและพรสวรรค์ที่เธอมีออกมาเป็นความมั่นใจล่ะ เธอเห็นรุ่นพี่ ม.๖ ไหม คิดว่าตัวเองสวย ตัวเองหล่อ แต่เรียนไม่เอาไหน กีฬาก็เล่นไปงั้นๆตามแฟชั่น สรุปหาอะไรดีให้ตัวไม่ได้สักอย่าง สู้คนที่ตั้งใจเอาดีอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ คนที่พวกเขาว่าหน้าตาไม่ดีนั่นล่ะ ดูอย่างสมพรซิ ได้เหรียญทองตอบปัญหาวิชาการระดับภาคมา เด็กในเมืองยังสู้ไม่ได้พอจบ ม ๖ ก็ไม่ต้องสอบแข่งกับคนอื่นเพราะมีมหาวิทยาลัยที่ใครๆอยากจะสอบเข้ามาติดต่อทาบทามไว้แล้ว น่าภาคภูมิใจมากกว่านะครูว่า อย่าไปยึดติดกับของพวกนี้ เรายังเด็กมีหน้าที่เรียนก็ทำให้มันเต็มที่ ครูเชื่อว่าเธอทำได้ และทำได้ดีด้วย”
สบายใจขึ้นไหม ไม่นะ ผมไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์แววตากำลังบอก ผมรู้ล่ะครับว่าแกกำลังปลอบใจผมอยู่ แต่นี่ผมดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แค่หลบเรียนไปคาบเช้าทั้งคาบเอง ตายๆ ทำไงดีล่ะทีนี้ พอวันถัดมาผมก็มาเรียนตามปกติ ไม่มีความคืบหน้าอะไรมากไอ้พวกรุ่นพี่มันก็ไม่มาวอแว เดินผ่านตอนเข้าแถวผมก้ไม่หันไปมองเพราะรู้ว่าพวกมันคงไม่พอใจอยู่มาก ช่างมันผมจะต้องหน้าตาเกลี้ยงเกลาแล้วก็จะลดความอ้วนให้ได้คอยดูนะ
“อุ๊ย ฮัท มาหาใครเหรอจะ มาหาวิวเหรอ”
พอเข้าห้องไปเตรียมจะเรียนวิชาต่อไปครับ เสียงอีวิวแจ๋นอยู่นอกห้อง เอ๊ะ อะไรนะ ใครนะ หา นั่นเขานี่ เขามาทำไม
“เราหาธรรปกรณ์น่ะ อยู่ไหม”
“หา มาหาธรรปกรณ์ ไอ้ฮิ้นท์เนี่ยนะ”
เสียงเพื่อสองตัวมันร้องขึ้น สองตัวมันไม่อายหรอกครับ แต่ผมนี่สิ เหลื่อไหลแล้วครับท่าน มาหาผม เขามาหาผมเหรอ มาทำไม หา หรือว่าจะมาบอกว่าเขาเองก็ชอบผม ตายแล้วๆ ไม่ทันเตรียมตัวไม่ทันได้เตรียมใจ จะทำยังไงดี โอยๆ กระจกก็ไม่ได้ส่อง หน้าตากูเป็นไงวะเนี่ย เว้ยๆ นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยสิ จะลง เอ้ยไม่ทันแล้วๆ
“นายธรรปกรณ์”
เสียงของเขามันช่างทุ้มไพเราะเหลือเกิน โอ้ย มาฆ่าผมทีเอาให้ตายนี่ผมฝันไปใช่ไหมเนี่ย
“เอ่อ อื้ม”
ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมไม่ตอบอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยวะเนี่ย ใจเต้นแรงจังเลย ควบคุมไม่ได้แล้ว
“เรามีเรื่องอยากจะคุยกับนายน่ะ”
มีเรื่องจะคุย หา ตายๆ โอยทำไมมันแน่นในอกขนาดนี้ ผมหายใจจะไม่ออกแล้ว โอยจะเต้นเร็วไปไหนเนี่ยหัวใจ
“มี มี อะไรกับเราเหรอนาย”
“ทำไมนายหน้าแดงๆ ไม่สบายเหรอ”
อุ๊ย เขาเป็นห่วงผม แว้กก ดีใจที่สุด โอยสวรรค์จัดมาเลย เอาเล้ยรออะไรอยู่ บอกออกมาเลยที่รัก บอกออกมาเลยฮัทว่านายชอบเราอยู่ เราจะไม่ปฏิเสธสักคำ เอาเล้ย
“อ๊ะ”
อุ๊ย เขินรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้เขาจะยื่นมือมาจับหน้าผากผมครับ ไม่นะ ไม่ดี มันจะเร็วไปไหม ไม่ได้นะ ผมต้องรักนวลสงวนตัวเพื่อเขานั่นล่ะ อิอิ เขินจัง
“นายโอเคใช่ไหม”
ผมสะดุ้งถอยออกมาสิครับ สะดุ้งแรงไม่แรงก็
“เอ้ย”
“นาย”
คือว่าในความงามผมไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมมันต้องมีรอยตำหนิอยู่ตลอดเวลา เกลียดตัวเองที่สุดก็ตอนนี้ ถอยไปมากๆจนตกโต๊ะสิครับ หงายหลังเลยนะ แต่ว่า
“อ๊ะ”
เขาเข้ามาประคองตัวผมไว้ แว้กก นี่มันๆ ไม่ใช่ฝันใช่ไหม ช่วยบอกผมดี ช่วยด้วยไม่ไหวแล้วเลือดกำเดาจะไหลแล้ว
“เฮ้ยนาย เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไอ้ฮิ้นท์ มึงโอเคไหม”
จิ๊ปากทันทีครับ เพื่อนสองตัววิ่งเข้ามา แค่ไม่กี่วินาทีที่สายตาของผมกับเขาประสานกัน ทำเพื่อกูบ้างได้ไหมอีเพื่อนทรยศ ให้มีบ้างโมเมนต์แบบว่าจะเก็บเอาไปฝันน่ะ โมโหเลย
“อ๊ะ ไปเถอะมึงอีวิว”
อีแจงมันรู้ครับ มันคงอ่านสายตาผมออก แหมนะอีวิวนี่ต้องให้อีแจงดึงออกไปถึงออก
“เราไม่เป็นไร”
พอเขาปล่อยตัวผมให้ตั้งตรงแล้ว ผมก็ต้องรีบพูดขึ้นครับ กลัวว่าเขาจะอายเพื่อนๆในห้องของผมที่เริ่มมองแล้ว คงคิดว่าไอ้หน้าสิวนี่เป็นบ้าอะไรทำไมสั่นเจ้าเข้าขนาดนี้ ใครไม่เป็นฮิ้นท์จะไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ ฮึ
“คือเราอยากจะให้นายสอนวาดรูปน่ะ”
“อืม หา!! อะไรนะ”
เอ๋ออย่างแรง ผมดีดตัวขึ้นลุกจากเก้าอี้เพื่อนๆหันมามองกันเป็นตาเดียว เขาเองก็ทำท่าเขินๆ
“เราสนใจการวาดรูปน่ะ แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี พอดีเห็นว่านายได้รางวัลมา ช่วยสอนเราหน่อยสิ”
“เอ่อ เราไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้นหรอกนะ เราจะสอนนายได้เหรอ”
เห็นไหมครับ ทำไมผมเป็นคนแบบนี้นะ นี่มันโอกาสเกินกว่าทองอีกนะที่จะได้ใกล้ชิดเขา นี่มันโอกาสเพชรเลยนะ แล้วดูผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้ๆ ควบคุมตัวเองหน่อยฮินท์ ควบคุมตัวเองหน่อย
“โห อย่างนายน่ะเขาเรียกเทพแล้ว นะนะ สอนเราหน่อย นายจะให้เราจ่ายเงินค่าสอนเราก็ยอม ตกลงโอเคนะ เริ่มเรียนวันไหนดีเราจะได้ไปหาซื้ออุปกรณ์มาเตรียมรอนาย”
“เอ่อ”
“วันศุกร์นะ โอเคไหม”
เขาวิ่งออกไปแล้วครับ ปล่อยให้ผมอ้าปากค้างอยู่คนเดียว จะจ่ายค่าสอนก็ยอมเหรอ อิอิ ขอเป็นตัวนายได้ไหมอ่า แว้กก
“โอเคสิ โอเค!!”
ผมตะโกนออกมาเสียงดังลั่นห้อง พอดีกับอาจารย์รำไพเดินเข้ามาในห้อง
“โอเคอะไรจ๊ะ ฮิ้นท์”
เสียงเพื่อนๆโห่ผมเสียงดัง ไม่สนใจเว้ย อารมณ์ดีซะอย่าง โอยความสุข นี่หรือคือความสุข มันสีชมพูแบบนี้นี่เอง เคมีตอนบ่ายก็สีชมพู ไอ้ทักหน้าเชี่ยก็สีชมพู
“นายธรรปกรณ์!!”
เสียงหวานมากเลย นี่เสียงอาจารย์รำไพเหรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ
“นายฮิ้นท์!!!”
“โอเคไง”
ผมกระเด้งตัวยืนขึ้น อาจารย์รำไพเอามืออุดปาก เพื่อนๆในห้องหัวเราะเสียงดังถึงดังมาก หัวเราะอย่างเดียวไม่พอตบโต๊ะด้วยนี่สิ ฮึ
“โอเคแล้วจ้านายฮิ้นท์ เป็นอะไร เรียนเคมีกับครูบ่ายวันเดียวนี่เพ้อขนาดนี้เลยเหรอเรา”
“อะ ปะเปล่าครับจารย์”
“โอ้ย ไอ้ฮิ้นท์ มึงจะเอ๋อไปไหนเนี่ย ฮ่าๆๆ โอเคไรหราตะเอง”
ถีบมันสักทีดีไหมเนี่ยยิ่งนั่งติดกันอยู่ด้วยนะ ไอ้ควายทักนี่นะตลอดเวลา
“เอาล่ะๆ พอแล้วๆ ฮ่าๆ โอ๊ย ครูล่ะเหนื่อยกับเธอจริงๆนะฮิ้นท์ ช่วงนี้ลอยๆนะเรา เรียนหนักไปหรือเปล่า พักเยอะๆนะ เวลากลับบ้านก็ต้องกินข้าว กินวิตามินแล้วรีบนอนอย่าอ่านหนังสือให้ดึกมาก เรียนดีครูก็ชื่นชมนะ แต่ถ้าเรียนดีแล้วลอยเหมือนเธอนี่ท่าจะแย่”
“อ่า จารย์อ่ะ”
เริ่มอายแล้วครับ อะไรอ่ะ ผมมีความสุขอยู่นะเข้าใจกันบ้างสิ โหนะ ล้อเลียนกันซะ ไม่เป็นไร อิอิ เรามีอะไรที่สุขขีกว่าการถูกหัวเราะเยาะอีกกว่าเป็นพันเท่า แค่นี้ไม่เป็นไร ไม่ระคายเคือง
“คุยอะไรกันเหรอมึง เล่าหน่อยสิ”
พอคาบพละฯครับ อีแจงดึงแขนผมไว้ทันที จะไม่ให้มันดึงแขนได้ยังไงเนอะ ก็ผมเหม่อลอยทั้งคาบเคมี สังคม จนเพื่อนๆมองว่าประหลาดไป ถามอะไรก็ตอบแต่โอเคๆ ผมนี่ก็ท่าจะบ้า
“ก็ มะ”
“อย่ามาบอกไม่มีอะไร บอกมานะมึงไม่งั้นเจอดีแน่ไอ้ฮิ้นท์”
“อ้าวมึง ทำไมมาขู่กูล่ะ”
“นั่นสิ บอกมานะ แหมพอฮัทมาคุยด้วยหน่อย ลอยไปไหนแล้วเนี่ย”
“อีบ้า อิอิ”
“นั่นไง บอกมานะ ทำไมมึงดูพิงค์ขนาดนี้”
“อะไรของมึงอีแจง พิงค์”
“ก็ดอกไง”
“อีบ้า ไม่เล่าแล้ว”
“นะนะมึง เล่าหน่อย ไหนมึงบอกจะไม่ปิดพวกกูไง”
โดนจับแขนทั้งสองข้างเลยครับทีนี้ ตายล่ะสิจะไปทางไหนดีวะกู
“ก็ไม่มีอะไรมาก”
“หนึ่ง”
ดูอีแจงมันครับ ขู่ผมอีกแล้ว เพื่อนสองตัวนี่มันน่าจริงๆนะ ดีนะไอ้ทักมันยังมัวเล่นอยู่ทางโน้นไม่งั้นคงมีไอ้นั่นอีกคน
“ก็ฮัทเขามาขอให้กูสอนวาดรูปให้อ่ะมึง”
“กรี๊ดดด อิมพอส มั๊กๆ” สะตอบอแหลมากอีวิว
“เริ่ดมาก อยู่เฉยๆก็มีเจ้าชายมาโปรด ฮีซินชัดๆนี่มึงน่ะ”
แอบดีใจสิครับ อิอิ นั่นสินะจะว่าไปเรื่องราวมันคล้ายๆนางซินเดอเรล่าเหลือเกิน เอ๊ะ หรือว่าผมจะกลับชาติมาเกิดเหรอเนี่ย แว้กกก
“เมื่อไหร่ ที่ไหน ยังไง ตัวตัวหรือว่ายังไง เอาให้ชัดเลยมึง”
อีแจงครับ อีนี่มันจอมบงการ ดูคำถามมันนะ
“แหมมึง ก็วันศุกร์ สถานที่ไม่รู้ อ๊ะ เขิน”
“ควายจริงๆ”
มันสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน ก็ผมคิดไปโน่นอ่ะครับ ไม่ว่าผมเนอะ ก็แบบว่า อาจจะชวนเขาไปนั่งที่ปลายนาดูพระอาทิตย์ตกดินประมาณนี้อ่ะ ผิดด้วยเหรอ พอคิดได้แค่นั้นผมก็ม้วนตัวลง อายมาก อายลมอายแดด เพื่อนสองตัวนี่น่ะหรือไม่มีทางอาย
“จะขึ้นมาได้ยังคุณ อายหน้าแดงแล้วนั่น”
อีวิวมันดึงผมขึ้นมาครับ สูดลมหายใจเข้าปอด
“ก็ตัวตัว อ๊ะ”
“พอๆ เอาให้จบแล้วค่อยเขินทีเดียว เป็นเยอะนะเราน่ะ” นี่อีวิวครับ
“นั่นสิ ต๊าย นี่แค่สอนวาดรูปนะ แล้วถ้าได้ลูบขึ้นมาล่ะมึง”
“แว้กก อีบ้า”
โอยผม ไม่ไหวแล้ว เข้าห้องน้ำก่อนนะ
“อ้าว มึงจะไปไหนไอ้ฮิ้นท์”
“ไปห้องน้ำ”
“ว้ายทุเรศ พูดแค่นี้จะไปรีดออกเลยเหรอยะ หื่นที่สุด” ดูอีนังแจงนะครับแก่แดดแก่ลมมากๆ
“หยุดเลยพวกมึง ห้ามไปบอกใครนะ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว”
ผมวิ่งไปแล้วครับ แว้กก จะบ้าเหรอ ใครจะไปทำ ผมไปล้างหน้า แค่ล้างหน้า มันไม่ไหวคือมันร้อนหน้าไปหมด อะไรอ่ะ แค่นี้ไม่ทำให้ฮอร์โมนผมผลิตเพิ่มขึ้นมาได้หรอกนะ อิอิ ที่จริงถ้ามันขึ้นก็คงจัดการนั่นล่ะนะคิดว่า แว้กก
“มึงไม่ไปเรียนเหรอไอ้ฮิ้นท์”
พอเดินเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นไอ้ทักนั่นล่ะครับกับไอ้ต้องมันยืนฉี่อยู่ อ๊ะ
“แล้วมึงล่ะ มาทำไร”
“มาเยี่ยวดิวะ อ๊ะๆ ทำไมมองของกูแล้วทำตาเป็นประกายแบบนั้น คิดไรป่ะเนี่ยมึง”
ดูมันครับ ไม่มองก็แปลกแล้วนะ มันเล่นยืนห่างโถซะขนาดนั้น โอ๊ยนะ ที่มองน่ะมันเห็นเองเถอะ ของไอ้ทักผมเห็นจนชินตาแล้ว แต่ก็นะตอนประถมล่ะขึ้นมัธยมมาใครจะไปขอดูอายนะเว้ย
“คิดบ้าไรล่ะ ของกูก็มีจะมองของมึงทำไม”
“มึงไม่มองของมัน มองของกูก็ได้นะไอ้ฮินท์ ของกูใหญ่กว่า”
“รีบฉี่เถอะต้อง ได้ข่าวชอบล่มปากอ่าวไม่ใช่เหรอมึงน่ะ”
“อ้าวมึงจะลองไหมล่ะ”
ดูครับเพื่อนแต่ละคน สัปดี้สัปดนกันทั้งนั้น ผมไม่เกี่ยวน้า ผมเป็นประเภทไหลตามน้ำ อิอิ ผมรีบเดินไปที่อ่างล้างหน้าเปิดน้ำล้างหน้าหน่อย อิอิ คิดไกลไปถึงกระท่อมปลายนา แดดตอนเย็น ต้นข้าวสีเขียวอ่อนรายล้อม แล้วก็มีเขามีผม แว้กกก
“เฮ้ย ทำไรวะไอ้เชี่ยทัก”
“มันขึ้นว่ะมึง ก็แหมมึงแอ่นซะ ให้กูสอยหน่อยสิ อิอิ”
“สัดด นี่แน่ะ โครม”
“โอ๊ย ทำไมรุนแรงกะเค้าจังอ่ะตะเอง”
“ไอ้ส้นตีน เดี๋ยวเถอะกูน่ะป๋ามึงนะ”
อารมณ์เสียครับ ระหว่างที่ใจล่องลอยอยู่บนวิมานอากาศกับเขา อิอิ ไอ้เพื่อนเลวนี่มันก็เอาของมันมาถูก้นผมล่ะครับ เจอนันยางเลยไหมล่ะ หงายหลังเข้าส้วมไปเลย
“เหอๆ กูบอกมึงแล้วอย่าไปแกล้งมัน เนอะฮิ้นท์เนอะ”
ไอ้ต้องครับ แหมนะ ทำท่าวอนอีกคน
“หรือมึงจะเอาแบบมันไอ้ต้อง”
“หวาย มะเอ๊า เค้ามะช่ายคนแบบนั้น”
“จิ๊ อารมณ์เสียเลย”
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำครับ ฮึ ทำไมชอบมาแกล้งกูจังนะไอ้เพื่อนเลว แทนที่จะให้คำปรึกษาแต่ดันเป็นหัวโจกพาคนอื่นมาแกล้งกันซะงั้น นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กนะ ฮึ่ม มึง
“วันนี้ทำไมมึงดูอารมณ์ดีจังวะไอ้ฮิ้นท์ ไปทำไรมาวะ”
พอตอนกลับบ้านไปสวนตามปกตินั่นล่ะครับไอ้ทักมันก็ถามขึ้น มันกวนเหมือนเดิมนะแต่ทำไมผมมองไม่เห็นจุดนั้นเลยนะ มันน่ารักเสียทุกๆอย่าง แม้แต่ไอ้ทักเองก็เถอะ ถึงมันจะแกล้งยังไงก็ยังพอให้อภัย
“ไม่ได้ทำไร ทำไมวะ กูจะมีความสุขกับเขาบ้างไม่ได้เหรอ”
“ไม่ใช่ไม่ได้ แต่มันผิดปกติไปว่ะ ไม่เหมือนมึง”
“ทำไมกูนี่ต้องก้มหน้าสิวๆตลอดเหรอเวลาเพื่อนๆ หรือมึงพาคนมาล้อกูน่ะ”
“แง๊วว”
“หยุดเลยๆ อย่ามาทำให้อารมณ์เสียนะมึง จะโดนเหมือนตอนบ่าย จะหาว่าไม่เตือน”
“อ่า ชอบใช้ความรุนแรงนะตะเอง”
“ไอ้ทัก”
ดูมันนะครับ ทำท่าแบบว่าจะโกรธก็โกรธไม่ลง เฮ้อ เพื่อนกูจะให้กูเป็นบ้าก่อนใช่ไหมถึงจะพอใจ
“สอนยังไงดีน้า”
อิอิ พอกินข้าวอาบน้ำเสร็จผมก็ไม่ได้สนใจทำการบ้านอ่านหนังสือหรอกนะครับ เตรียมแผนการสอน แว้กก ไม่ได้เห่อนะ แต่นะทำอย่างอื่นไม่ได้จริงๆนะ ขั้นแรกจะสอนเขาร่างภาพ อ๊ะ แค่คิดว่าต้องใกล้ชิดกันนี่ก็มีความสุขมากแล้ว
“ฮ้า มีความสุข มีความสุข”
ผมล้มลงที่เตียงล่ะครับ นี่ถ้าได้อยู่ใกล้ๆกัน อิอิ ไม่อยากคิด เมื่อตอนที่เขากอดตัวผมไว้ตอนบ่าย กลิ่นตัวเขายังติดจมูกอยู่เลย หอมกว่าน้ำหอมยี่ห้อไหนๆในโลกนี้เสียอีก แว้กกก รักที่สุด รักจังเลยฮัทจ๋า
“โครมๆๆ”
มลายหายสิ้นในทันตาครับ ก็มีคนมาทุบประตูมันไม่ได้เคาะนะ และคนที่จะทำแบบนี้ก็จะมีใครล่ะครับ ไอ้เพื่อนเลวนั่นล่ะ
“นอนแล้ว”
ผมตะโกนออกไป
“นอนแล้วทำไมพูด เปิดไม่เปิด ไม่เปิดจะบอกพ่อตุ๋ยนะว่ามึงดูหนังโป๊”
“ไอ้ควาย ใครดู”
โอ๊ย อารมณ์เสีย จะมากวนอะไรอีกเนี่ย ผมลุกเดินไปเปิดประตูห้องล่ะครับ
“มีอะไร มาทำไม”
“แง๊ววว ทำไมถามแบบนี้อ่ะตะเอง”
“อย่าลีลา กูจะอ่านหนังสือ”
“อ้าว อ่านก็อ่านไปสิ กูก็จะอ่าน ร้อนเนอะ อ่า สบายจัง”
คือบ้านผมมีแอร์นะครับ จะมีใครเชื่อไหมเนี่ยว่าพ่อทำนา แม่ทำสวนจะมีแอร์ เหอๆ แต่นะไม่ได้โม้นะมันมีจริงๆนี่
“ว่าไง มึงมาทำไม”
“ก็มานอนนี่ไง”
“เอ้ย บ้านมึงไม่นอนวะ”
“อยากนอนแอร์ จะทำไม”
“เออบ้านมึงนี่นะ กูลืม”
“เออนั่นสิ ทำตัวดีๆหน่อยนะ”
ดูมันครับ โอยๆ กระโดดเหยียบมันสักทีดีไหมเนี่ย
“ห้ามกวนนะมึง”
คือเป็นปกติล่ะครับ มันมานอนกับผมบ่อย จะว่าไปหลายวันเลยล่ะต่ออาทิตย์ เพราะบ้านมันไม่มีแอร์ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ยิ่งพ่อแม่ผมแล้วเห็นดีเห็นงามไปด้วย
“ทำไรหราตะเอง”
นั่นไงครับ พอผมเดินไปนั่งลงที่โต๊ะมันก็เอาคางมาเกยที่บ่า
“บอกแล้วนะมึง”
“แง๊วว เค้าอยากรู้นี่”
“อยากรู้อะไร แล้วนี่มึงไม่ทำการบ้านเหรอ”
“ก็มึงทำอยู่นี่ไง เมียทำผัวก็ลอกตามธรรมดา”
“ไอ้ควาย ใครเมียใครผัว พูดดีๆนะมึง”
“อ้าว เค้ารู้กันทั่วล่ะมึง ว่ากูน่ะ ผัวมึง”
“สัดด เลว”
ผมลุกขึ้นครับ ไม่ไหวแล้ว ขอหน่อยเถอะ
“อ๊ะๆ อย่านะมึง เตะกูกูเอามึงทำเมียจริงๆด้วยนะ”
“เอาสิ มึงกล้าเหรอ”
“มาสิ กูเอาจริงนะเว้ย”
มันทำหน้าขึงขังขึ้นมาครับ จะว่าไปมันตัวใหญ่กว่าผมนะ เกือบเท่าเขานั่นล่ะ อิอิ หลบก่อนดีกว่า ยังไม่อยากมีผัวคนแรกเป็นมัน แว้กก
“อยู่นิ่งๆไม่กวนกูสักวันได้ไหมเนี่ย หา กวนกูจัง”
“อิอิ ไม่กวนก็นอนไม่หลับนะตะเอง”
พุทธังสะระนัง โอยๆ มันเป็นกรรมเป็นเวรอะไรของผมเนี่ย
“ไอ้โรคจิต”
“โรคจิตนี้เพื่อเธอ อิอิ เออ มึงยังไม่บอกกูเลยว่ามึงไปทำไรมา อารมณ์ดีจังวะ ถามอีพวกนั้นก็ไม่ยอมบอก”
“ไม่มีอะไร แค่นี้นะกูจะอ่านหนังสือ หัดทำบ้างนะประโยชน์น่ะ ไม่ใช่ใช้ชีวิตอยู่แบบไร้ประโยชน์”
อ้าว ผมพูดอะไรผิดไปเนี่ย แรงไปเหรอ มันเปลี่ยนสีหน้าทันทีครับ ตายล่ะสิกู พูดแรงไปเหรอเนี่ย
“เอ้ย กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ”
ผมตกใจสิครับ นานๆจะเห็นมันทำหน้าแบบนี้นะ จะเตะจะต่อยมันยังไงมันก็ไม่เคยทำหน้าแบบนี้
“เออ กูมันไม่เคยมีประโยชน์”
นั่นไงครับ โกรธจริงๆด้วยอ่ะ หวายทำไงดีหว่า กูง้อเป็นที่ไหน
“กูไม่ได้ตั้งใจนะมึง ขอโทษนะนะนะ อย่าโกรธกูเลยนะทัก”
ผมเดินเข้าไปจับแขนมันครับ มันก็สะบัดหน้าหนี ตุ๊ดได้อีกไอ้นี่ อารมณ์เสีย
“อยากให้หายโกรธเหรอ”
“เออสิ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“กูไม่หายหรอกนะ ใช่สิกูมันไร้ค่า”
“โหนะ มึงก็กูล้อเล่น นะนะ อย่างอนกูนะ กูปากไม่ดีเองนะทักนะ”
“มึงอยากให้กูหายโกรธมึงต้องทำอะไรให้กูอย่าง”
“ทำไรอ่ะ”
“ดูดให้หน่อยสิ อิอิ”
ฮึก สะอึกครับ ผมนี่พยายามมากๆแล้วนะ คือว่าผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเพื่อนรัก แล้วนี่อะไรกัน แล้วนี่ดูเอานะมันทำอะไร
“ควาย อยากตายเหรอ”
“นะนะ อยากลองอ่ะมึง ดูดให้หน่อยนะ”
“ไอ้ควาย เอาปลิงมะ กูจะไปจับมาดูดให้ สัด”
“แง๊วว จะเอาปากฮิ้นท์อ่ะ นะนะ”
“ไอ้ควาย ไปเลย กลับไปเลยนะ เดี๋ยวกูเตะมึงจริงๆนะ บ้าเหรอ”
“แง๊วว ลองทำให้หน่อยก็ไม่ได้ ฮึ งอน”
“เออ งอนตายไปเลย เลวที่สุด ไอ้ควายๆ”
ผมจับหน้ามันไว้ครับแล้วตะคอกใส่หูมัน มันก็ดิ้นจะกอดผมนะ หนอยแน่ เอานี่ไปก่อน
“โอ๊ย ถีบเค้าอีกแล้วอ่ะตะเอง แอบซาดิสต์หรา อิอิมานี่เลย”
“แว้กก เดี๋ยวกูฟ้องพ่อกูนะมึง”
“ฟ้องทำไม บอกพ่อตุ๋ยแล้วว่าจะมาเป็นผัวมึงนะคืนนี้”
ฮือๆๆ ผมสู้มันไม่ไหวจริงๆครับ ยอมแล้ว กูยอมแล้ว
“ไอ้เชี่ย ออกไปเลยนะ”
“แง๊วว นอนเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องถือไม้กวาดเหรอ จะกวาดห้องเหรอตะเอง พรุ่งนี้ค่อยกวาดได้ไหมอ่ะ ฮ้าว เค้าง่วง”
แหมนะ พอผมจับไม้กวาดมาไว้ในมือนี่ทำท่านอนขึ้นมาเชียว จะรอดไหมเนี่ยกูคืนนี้ ปกติมันก็กวนนะ แต่มันไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ เอ๊ะ หรือว่าผมตุ๊ดแตกออกสาวขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ไม่หรอกน่า ไม่มีทาง เว้ย ทำไงดีวะ

Written by eiky
Ps. อิอิ แอบมาตอนเช้าๆเนอะเพื่อนๆ ใครตื่นแล้วบ้างเอ่ย มารับรอยยิ้มไปเร๊ววว อิอิ ตอนนี้เขียนขำๆเพื่อความสุขของมวลชนคร้าบ

มามะมารักกันๆ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 22-07-2011 09:14:22

เพื่อนรักเพื่อนหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 22-07-2011 09:27:49

หรือทักจะเป็นพระเอก
คึคึ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 22-07-2011 09:31:05

เค้าเชียร์ทักหล่ะ  คิคิ :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 22-07-2011 09:35:25

แอบฮาเพื่อนทัก ไม่รู้จักเข็ดจริงๆ เดี๋ยวหนูฮิ้นท์โกรธต้องตามง้อกันอีก

ถ้าฮิ้นท์คู่ฮัท แล้ว ทักจะคู่ใครหล่ะ......คุณอิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 22-07-2011 11:02:36

ชักยังไงซะแล้วนะทัก
คิดอะไรกับฮิ้นท์เปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 22-07-2011 11:52:03

 :o8:น่ารักมากมายสนุกๆๆอ่านไปแล้วฮาตลอด :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 22-07-2011 11:59:19

ทักชอบฮิ้นชัวร์ๆๆๆๆ :z2:
รออ่านนนะค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 22-07-2011 13:05:30

ชอบอ่ะ  มาต่อด่วนครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 22-07-2011 13:33:24

ตลกดีแฮ่ะคู๋นี่

อ่าาๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 22-07-2011 14:26:28

"เพื่อรัก  ฉันต้องเริ่ด"  เอิ่มแล้วมะรัยจะเริ่ดคะคุณน้อง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 22-07-2011 14:57:49

ทักมันเป็นมดแดงหรือเปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 22-07-2011 15:32:06

ชอบฮิ้นใช่มั๊ยทัก ชอบเค้าก็บอกมา หึหึหึ

ฮิ้นมันไม่ดูด เอ็งก็ทำเองสิทัก ..

จะได้ไม่น้อยหน้าฮัท ฝ่ายโน้นเค้าก็รุกแล้วนะ (ถึงจะรุกแบบมึนๆ เจตนาบริสุทธิ์ก็เหอะ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: jpkoko ที่ 22-07-2011 15:41:44

ทักเอ้ย ตอดไปวันๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 22-07-2011 17:00:56

ทักนิมันทนดีเนอะโดนไปหลายดอกยังไม่เข็ดซักที น้องฮิ้นอย่าไปชิมทักมันก่อนละเก็บไว้ใหฮัทนะๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 22-07-2011 17:20:41

ทักนายคิดเกินเพื่อน
กับฮินท์หรือเปล่าเนี่ย
แอบเชียร์ทัก
 :L2: :กอด1: :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 22-07-2011 17:27:00

 :z2: :z2:   :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 22-07-2011 18:02:06

สงสัยเพื่อนทัก  ซะแหล่ว  คิดอย่างไรกับฮิ้นหว่า   :z3:

ฮัท  เองก็คิดกับ ฮิ้น  เหมือนกันแต่เหมือนไม่แน่ใจอะนะ 

โอพระเจ้าช่วยให้เปิดใจหน่อยได้ไหมอะ :impress2:

กด +  1 ให้คนเขียนคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 22-07-2011 18:29:16

ทักใจเย็นลูกใจเย็น โอ้ยยย กลุ้มใจแทนหนูฮิ้นท์ คนกำลังจะสวยงานเข้า :impress2: :z1: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 22-07-2011 18:44:34

(http://images.kurazo.multiply.com/image/2/photos/20/500x500/4/DSCF5015.JPG?et=ke9hhxv8JckdoVmVinmHAg&nmid=73931782)

ฉันต้องเริ่ด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 22-07-2011 18:54:37

ทักกะฮิ้นท์นี้แหละ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 22-07-2011 18:55:31

พระเอกน่าจะเป็นทักนะ...กวนกันไปมาน่ารักดี :impress3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 22-07-2011 19:00:20

มีซัมติงรองนะ 555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 22-07-2011 19:18:12

ทักนี่น่ารักเนาะ  แต่ที่พูดนั้นนะจะเอาจริงเปล่านี่ สงสัยสงสัย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 22-07-2011 19:54:54

แวะเอาดอกไม้มาฝากเจ้าของบ้าน


 :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 22-07-2011 20:28:04

เอ่อ ... อยากเชียร์ทัก  ... แบบว่า... ชอบมวยรอง....
แต่ก็ กลัวเก๊กซิม ... ก็ พระรองมักจะดีจนน่าสงสาร...
เอาเป็นว่า  ... 3p ... ได้มั๊ย... :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 22-07-2011 20:30:50

แงๆๆๆ...เึค้ากด + ไม่ได้ มา 3 วันแล้วนะ...
ใครรู้ว่าเป็นเพราะอะไร ช่วยบอกหน่อย :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-07-2011 20:41:26

อ่าวๆ  :z1:
ทักคิดไรกับฮิ้น แน่ๆ เลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 22-07-2011 21:32:22

โดนใจมาก :3123: ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 23-07-2011 05:28:03

 :laugh:  ทักน่ารักนะเนี่ย  แอบเชียรทัก :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 23-07-2011 11:02:15

เมื่อไหร่นะนายเราจะสวยจะเริดๆๆๆๆ
 :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 23-07-2011 19:50:23

 :impress3:

พ่อทักของชั้นจะรวบหัวรวบหางซะแว้วววว

ฮิ้นอย่าเพิ่งนะนู๋

ฮัททำไรยุ  รุกหน่อยๆ

หรือว่าทักจะเป็นพระเอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 23-07-2011 20:06:14

แหม....ทำไปทำมาเจ้าทักได้แรงเชียร์แซงหน้าฮัทซะแล้ว....
ก็ช่างกวน....ช่างเย้าแหย่แบบนี้...มันก็น่ารักไปอย่างนะ...
แต่บางทีก็อดเหวี่ยงตามนู๋ฮิ้นท์ไม่ได้..อยากยันมันออกไปไกล ๆ เหมือนกัน
ตอนนี้....ถึงนู๋ฮิ้นท์ยังไม่เริ่ดแต่...เสน่ห์น้องนู๋แรงใช่ได้..น่ารักแบบเอ๋อๆ  :laugh:

 :L1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน..???  :pig4:
อ่านนิยายตามอยู่ไม่กี่คน  เลยยังไม่รู้ว่าเค้าคือใคร?

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 23-07-2011 22:33:16

ทักหนักข้อขึ้นทุกวันแล้วววว 

แนะนำนู๋ฮิ้น สอยทักก่อนเป็นคนแรก เพื่อฝึกประสบกาม เอ๊ยยยการณ์   5555

ปล. อย่าทำตามคำแนะนำนะ  มันแร่ดไปไม่ดีๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 23-07-2011 23:03:57

เปลี่ยนใจไปเชียร์ทักได้ไหมอ่ะพี่  ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกเหมือนทักมันรักฮิ้นท์เกินเพื่อนนะ  แล้วมันรักตั้งแต่ฮิ้นท์ยังขี้เหร่ด้วย  กรี๊ดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: jenzda ที่ 24-07-2011 00:53:00

เอาแล้วงัยยยย  :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: หวานเย็น ที่ 24-07-2011 22:38:52

ดัน

 :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 25-07-2011 01:20:37

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทักเอาโล่ไปเลยยยย ทำคะแนนพุ่งกว่าคนอื่นแล้วตอนนี้ อิอิ

ไม่อยากจะบอกค่ะว่า
ตอนที่ทักบอกให้ฮินท์ดูดให้หน่อย
แอบเชียร์ให้ฮินท์ลงไปทำจิงๆ กรั่กๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 25-07-2011 11:36:19

มาต่ออีกนะครับ เรื่องราวกำลังน่ารักเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 25-07-2011 12:02:44

ไหนๆ ตอนนี้ใครดอง

สารภาพมาซะดีๆ

กระซิกๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A5, : 22 July 2011; P7
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 25-07-2011 20:10:22

B5
      กลับไปถึงบ้านผมก็รีบเตรียมรื้ออุปกรณ์วาดสีน้ำซะยกใหญ่เลย  ฮ่าๆ  จะได้ติวกะคนเทพๆอย่างนั้นรับรองรุ่งแน่กู ตื่นเต้นเลยเว้ย  ไหนวะจานสีกู  กระดานรองเขียน  แล้วก็พู่กัน  โอเค... ยังขาดอะไรอีกป่าวเนี่ย เอ... สีที่มีตอนนี้มันมีแค่นี้เอง  มันต้องใช้สีอะไรเพิ่มอีกมั๊ยวะ  พรุ่งนี้จะได้ไปซื้อ

         " ฮัทครับ... ทำอะไรอยู่ครับ  ให้อาเข้าไปหน่อยสิ"   เสียงอาวดีเคาะประตูห้องผม

         " ครับๆ  เข้ามาเลยครับ" 

         " ทำอะไรอยู่ลูก  หือ.... รื้อของออกมาเต็มเลย" 

         " ผมจะเอาอุปกรณ์วาดรูปน่ะครับ  จะไปให้เพื่อนมันสอนวาดสีน้ำที่รร.ครับ"

         " อ้อ... เหรอจ๊ะ  อืม... ก็ดีแหละนะ  เอ้อ... นี่อาจะมาถามเราน่ะ  เห็นว่าพ่อเค้ายังยืนยันจะให้เราเข้าทีมสโมสรของลุงไกรเค้าเหรอ"

         " เอ้อ... ครับ  ก็เห็นพ่อเค้าว่ายังงั้น  ผมก็ไม่อยากขัด"

         " แล้วเรื่องเรียนต่อล่ะลูก  เราจะว่าไง เห็นพ่อเค้าอยากจะให้ไปเรียนเศรษฐศาสตร์นี่  เราอยากเรียนเหรอ"

         " ก็ที่จริงผมก็ไม่อยากหรอก  บอกตรงๆเลยว่าตอนนี้ผมสนใจอยากเรียนศิลป์ต่อมากกว่าอีกครับเพราะผมชอบ  แต่ก็ไม่อยากไปขัดใจพ่อเค้าไง"

         " เฮ้อ... แล้วยังงี้มันจะดีเหรอลูก  ตามใจพ่อเค้าไปยังงี้น่ะ  อาไม่ค่อยเห็นด้วยเลยนะ  ลองคุยกับพ่อเค้าดูก่อนเถอะเพราะนั่นมันอนาคตเราทั้งชีวิตเลยนะ"

         " จะดีเหรอครับ  ผมกลัวเค้าจะโกรธอาละวาดอีก"

         " ไม่ต้องกลัวหรอก พ่อน่ะเค้าต้องเข้าใจ  สิ่งไหนที่ฮัทรักและชอบน่ะเราก็ควรจะได้ทำอย่างนั้น  ไม่ใช่มามัวแต่ฝืนทำไปเพื่อพ่อเค้าแบบนี้  เข้าใจมั๊ยลูก  แล้วอาจะช่วยพูดอีกแรงนึงนะ"

         " ขอบคุณนะครับอา  แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อนนะครับ  แล้วผมจะหาโอกาสเหมาะๆตอนเค้าอารมณ์ดีๆก่อนละกันค่อยเข้าไปคุย  แล้วก็ขอบคุณอามากๆเลยนะครับที่เป็นห่วง  ผมรักอาที่สุดเลยครับ"   ผมบอกแล้วก็กอดอาวดีไว้แน่น  อาเค้าก็ลูบหัวผมเบาๆ  อยากบอกว่าผมดีใจนะ  ว่าถึงผมไม่มีแม่แต่ผมก็มีอาวดีนี่แหละที่เป็นยิ่งกว่าแม่ผมซะอีก  แค่นี้ผมก็พอใจล่ะที่ไม่ต้องรู้สึกเหงาเพราะไม่มีแม่อย่างคนอื่นๆเค้า

         *

         *

         วันต่อมาผมลองชวนไอ้ป่านไอ้วินให้ไปช่วยกันล่ารายชื่อคนที่อยากเข้าชมรมศิลปะ   จะได้ลองเอารายชื่อไปเสนอผอ.ให้ท่านอนุมัติเรื่องตั้งชมรม   ก็แค่หวังๆไปครับว่าอยากได้คนสัก 20 คนก็น่าจะโอเค

         " เฮ้ย... แล้วมันจะมีคนอยากเข้าชมรมศิลป์เหรอว้า  ดูๆมันไม่ค่อยน่าดึงดูดใจเลยว่ะ  กิจกรรมของชมรมก็คงมีแค่วาดรูปกันอย่างเดียว  ไม่มันส์เล้ย  ขนาดกูเองยังไม่คิดจะอยากเข้าเลย  แล้วนี่กูจะหาเหตุผลอะไรไปชวนคนอื่นให้เค้าอยากมาเข้าล่ะวะ"  ไอ้ป่านบ่น

         " ใช่ว่ะ  มึงคิดว่ามันมีจุดขายอะไรมั่งวะ  ไหนลองว่ามาดิ๊  จะได้เอาไปโน้มน้าวคนอื่นเค้าได้"  ไอ้วินมันก็เห็นด้วย  เฮ้อ... มันว่ามานี่ก็จริงของมันทั้งคู่อ่ะนะ

         " เออๆ  มันก็ต้องมีจุดขายล่ะน่า  แต่มันก็ต้องสำหรับคนที่เค้าชอบวาดรูปชอบงานศิลปะอยู่แล้วด้วยไง  แล้วกิจกรรมอ่ะ  มันก็ไม่ได้มีแต่วาดรูปแค่อย่างเดียวนะเว้ย  ยังมีอย่างอื่นด้วย"

         " อย่างอื่น... อะไรล่ะวะ"

         " ก็... อย่างเช่นงานปั้นไง  แล้วก็มี... เอ่อ... "  อะไรอีกดีวะ  นึกไม่ออก

         " เอ้อ... ก็งานถ่ายภาพไง  โฟโต้อาร์ทน่ะ  ใช่ๆ  งานถนัดกูเลยนะนั่น"  ใช่ครับ  ความจริงผมก็ชอบถ่ายรูปมากๆเหมือนกัน  ผมชอบเวลาที่เราจับภาพมาไว้เป็นภาพนิ่ง  ภาพที่ออกมามันจะสื่อความหมายและอารมณ์บางอย่างได้  ยิ่งถ้าเป็นภาพขาวดำหรือโทนสีน้ำตาลแบบเก่าเนี่ย  มันดูเป็นศิลปะอย่างมาก

         " อืม  ก็น่าจะดีนะ"  ไอ้สองตัวมันเริ่มเห็นด้วยละครับ

         " นี่แหละเว้ย  มึง  จุดขายของชมรมไง  เราก็จะมีจัดวาดภาพหรือไม่ก็ถ่ายภาพกันนอกสถานที่  แล้วก็อาจจะให้มีส่งผลงานเข้าร่วมประกวดเป็นครั้งๆไปก็ได้  แล้วก็จะมีการสอนทักษะให้ด้วยไง  แค่นี้กูว่าคนที่มันสนใจงานแบบนี้อยู่แล้ว  ก็คงอยากมาสมัครล่ะน่า"

         " เออ... เว้ยเฮ้ย  นึกๆไปแล้วก็เท่แน่ๆเลยว่ะมึง  หากล้องที่ดูโปรๆมาใช้  แล้วก็ถ่ายรูปหญิงแจ่มๆไว้เยอะๆอ่ะ  เจ๋งว่ะ"  ไอ้วินมันตบเข่าดังป้าบเลย  แสดงว่ามันก็คงเห็นด้วยเต็มที่   แต่รู้สึกว่าจะผิดจุดประสงค์ไปหน่อยมั๊ยวะ  ไอ้นี่

         " เฮ้ยว่าแต่  กูนึกขึ้นมาได้ว่ะ  ก็ให้มีแบบนี้ดิวะ  จ้างนางแบบมาให้วาดรูปนู้ด  กูว่านะ คนแม่งแห่มาสมัครกันเพียบแน่  ก๊ากกๆๆ"  ดูไอ้ป่านมันคิดดิ  จัญไรได้อีก

         " เออเว้ย... เจ๋งๆๆ กูเอาด้วยๆ  ฮ่าๆๆ"

         " พอเลยสัด  พวกมึงนี่  อย่ามาชักใบให้เรือเสีย  แม่ง... อนาจารฉิบหาย"  ผมต้องปรามพวกมัน  นอกเรื่องกันดีนัก

         " อะไรว้า  ไอ้ฮัท  มันอนาจารที่ไหน  มันเป็นศิลปะเว้ย  ศิลปะ  มึงนี่มันไม่เข้าใจอะไรเล้ย"  ไอ้วินมันยักไหล่แล้วส่ายหน้าทำเหมือนกะว่าผมนี่ไม่รู้เรื่องรู้ราว  จนอยากถีบมันสักทีจริงๆ

         " ช่าย... นั่นน่ะมันเป็นศิลปะเว้ย  เนอะๆ งั้นเอาเลยเดี๋ยวเราเตรียมตัวไปเรียกคนกันเลยเว้ย  ฮ่าๆ"  ไอ้ป่านมันก็ทำท่าตื่นเต้นขึ้นมาอีกคน   จากนั้นพวกเราก็ไปหาอ.สุพจน์ที่ห้องศิลปะแล้วก็ขอให้แกช่วยทำป้ายประกาศลงชื่อให้ 

         ตอนนี้ผมกับไอ้ป่านไอ้วินเอาโต๊ะมานั่งรอรับลงชื่ออยู่หน้าห้องศิลปะแหละครับ  ไอ้พวกนี้มันก็เริ่มเรียกผู้คนที่เดินผ่านไปมา

         " น้องครับๆ  ไม่ทราบว่า  สวยๆยังงี้นี่  สนใจอยากจะเข้าชมรมศิลปะมั่งมั๊ยคร้าบ"  โดนไอ้วินชมไปน้องเค้ายิ้มแก้มปริเลยว่ะ

         " แหม... ก็เฉยๆนะพี่  แต่หนูไม่มีหัวศิลป์หรอก  วาดรูปก็ห่วยๆ"

         " ฮ่าๆ  ไม่เป็นไรครับน้อง  พี่ก็ไม่ได้เก่งหรอก  แต่ว่าถ้ามาอยู่ชมรมเราเนี่ย  จะมีคนเก่งๆคอยสอนให้เรา  รับรองคร้าบ  ทีนี้เราจะฝีมือดีขึ้นได้แน่ๆ  สนใจมั๊ยคร้าบ" 

         " อืม... ไม่ดีกว่าค่ะ  พอดีอยู่ชมรมอื่นแล้ว"  เพล้ง....  เสียงหน้าไอ้วินว่ะ  พลาดล่ะสิมึง

         " เอ่อ... ไม่เป็นไรครับน้อง  ขอบคุณมาก   พอดีทางพวกพี่ๆเนี่ยต้องการรายชื่อคนที่อยากให้มีชมรมศิลปะน่ะครับ  แต่ถ้าน้องไม่ได้สนใจจริงๆก็ไม่เป็นไรครับ  พี่เข้าใจ"  ผมลุกขึ้นยืนพูดกับน้องเค้าไป  ก็เห็นเค้าทำท่าทางเขินผมซะ

         " แหม... ที่แท้พี่ฮัทอยากตั้งชมรมเหรอคะ  น่าจะบอกก่อน  งั้นหนูขอลงชื่อสนับสนุนด้วยนะคะ"  อ้าวเฮ้ย...  ไหงเปลี่ยนใจซะงั้นล่ะ

         งงเลยว่ะ  ไอ้ป่านไอ้วินก็พอกันครับ  หันมามองกันเลิ่กลั่กแต่น้องคนนั้นก็เซ็นให้เรียบร้อยแถมยังบอกอีกว่าเดี๋ยวจะไปตามเพื่อนๆมาเซ็นให้ 

         " เฮ้ย... ไอ้ฮัท  กูว่ามันยังไงๆอยู่ว่ะ  น้องนั่นเค้าอยากเข้าชมรมจริงเหรอวะ  ไม่ใช่เพราะว่าเค้าอยากเข้าเพราะมึงนะ"  ไอ้ป่านหันมาบอก

         " ก็ไม่แน่ใจว่ะ  แต่ถ้าเค้าอยากจะเข้าชมรมนี้เพราะกูก็ซวยเลยนะ  เพราะกูไม่ได้อยู่ชมรมนี้ด้วย  แล้วถ้าเค้ารู้ทีหลังคงด่ากูแน่เลยเนี่ย  คงหาว่าหลอกเค้าแหง" 

         " นั่นไง  ฉิบหายแล้ว  งั้นทีนี้จะเอาไง" 

         " งั้นก็ต้องย้ำเค้าว่านี่กูแค่มาขอรายชื่อแต่กูไม่ได้อยู่ชมรมด้วยน่ะสิ  เฮ้อ... "  อ่อนใจเลยว่ะผม  นั่นไง  โห... ไปลากเพื่อนมาอีกเป็นขโยงเลยครับ  ผมเลยต้องอธิบายไปว่าตัวผมไม่ได้อยู่ชมรมด้วยหรอก  น้องๆเค้าเลยผิดหวังกันไป

         " ซวยเลยว่ะ  อุตส่าห์นึกว่าจะได้คนแล้วเชียว   หายากจริงๆด้วยว่ะ  คนที่จะเข้าชมรมศิลป์เนี่ย"  ผมบ่นกับไอ้สองคนนั้น 

         " เออ... งั้นเอางี้ดิวะ  เปลี่ยนแผนๆ  มานั่งเรียกคนเฉยๆยังงี้มันคงไม่เวิร์คว่ะ  เราก็พรีเซนต์แผนงานและกิจกรรมของชมรมซะด้วยดิวะ  เอาอย่างที่มึงว่าเมื่อกี๊ก็ได้  ว่าจะมีจัดไปเพ้นท์หรือถ่ายรูปนอกสถานที่นั่นน่ะ"

         " เหรอวะ  อืม... ก็น่าจะดีนะ"  ผมเห็นด้วยกะมัน 

         " เฮ้ย... แล้วเรื่องคอร์สวาดภาพนู้ดที่กูเสนออ่ะ  เอามานำเสนอด้วยดิวะ  รับรองคนตรึมแน่  ฮ่าๆ"  ไอ้ป่านยังไม่ล้มเลิกความคิดจัญไรของมัน  ผมเลยหันไปตบกบาลมันหนึ่งที

         " สัดนี่... ยังไม่เลิกนะมึง  อาจารย์เค้าจะได้ด่ากูกันดิ  ทีนี้อ่ะชมรมได้โดนยุบตลอดกาลแน่มึงโทษฐานส่งเสริมกจกรรมลามกอนาจารอ่ะ"

         " โธ่... ไรว้า  มึงนี่  วัยรุ่นเซ็งเลย  ก็บอกแล้วมันเป็นศิลปะ  ไม่ใช่ลามกอนาจารซะหน่อย  เนอะๆ"  หันไปพยักเพยิดกับไอ้วินอีกแล้วครับ  ผมล่ะขำในความกวนตีนของมันจริงๆ

         จากนั้นเราก็เรียกคนกันต่อโดยที่พูดถึงกิจกรรมของชมรมไปด้วย  คราวนี้เริ่มได้ผลแฮะ  มีคนมายืนฟังอย่างสนใจมากขึ้นจนตอนนี้ก็มีคนมาลงชื่อสมัครห้าคนละครับ  ซึ่งผมก็ย้ำแล้วว่าต้องให้เค้าเต็มใจสมัครเพราะสนใจจริงๆ  พวกนั้นเค้าก็ว่าสนใจอยู่เพราะอยากเรียนต่อทางนี้   แล้วนี่ก็หาที่ติวศิลปะอยู่เหมือนผมเลยว่ะ

         " นี่ฮัท  ลงทุนจังเลยนะ  ตกลงเอาจริงๆเหรอเนี่ย  เรื่องล่ารายชื่อคนน่ะ"  อยู่ๆแหวนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ 

         " ก็จริงอ่ะดิ  แต่เพิ่งได้ห้าคนเอง  นี่เลยกำลังคิดว่าเดี๋ยวคงต้องออกไปถามกันเป็นรายๆคนไปเลยดีกว่า  นั่งรอดักคนอยู่ตรงนี้แค่นี้คงไม่เวิร์คแล้ว"   

         " โอ๊ย... แหม... ทุ่มเทจริงๆเลยนะ  หวังว่าคงไม่ได้ทำเพื่อใครเป็นพิเศษหรอกนะ  ฮึ..."

         " หือ... เพื่อใครเป็นพิเศษงั้นเหรอ  แล้วมันใครล่ะที่ว่าเนี่ย"   งงว่ะ  แหวนพูดงี้หมายความว่าไงแน่

         " อ๊ะๆ  หรือว่าแหวนรู้ซะแล้ว  ว่าที่ฮัททำไปนั่น  ฮัททำเพื่อ..."  ไอ้ป่านมันทำกวนตีนขึ้นมาทันที  แล้วมันก็แกล้งดัดเสียงเป็นผู้หญิงเอามือประสานกันทำตาปิ๊งๆ  หันไปทางไอ้วินเหมือนเล่นละคร

         " พี่ฮัทคะ  ขอบคุณนะคะที่ตั้งชมรมนี้เพื่อน้องตามที่น้องได้ขอร้องไว้"  มันแกล้งทำมุขกวนตีนน่ะครับ  คงทำเหมือนว่าผมเนี่ยมีผู้หญิงรุ่นน้องมาขอให้ตั้งชมรมนี้ให้มั๊ง

         " ไม่เป็นไรครับผม  พี่ฮัทยินดีช่วยน้องเสมออยู่แล้ว"  ไอ้วินมันรับมุขทันทีครับ  แกล้งทำว่ามันน่ะคือผมและทำเสียงหล่อซะน่าถีบ

         " ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ   ดีใจจังเลยค่ะพี่  น้องรักพี่ฮัทที่สุดเลย"  ไอ้ป่านมันแรดจริงๆครับ  เพราะมันแกล้งทำตาซึ้งแล้วกอดกะไอ้วินกลมเลย   ส่วนแหวนเหรอครับ  ก็ยืนดูควันออกหูอยู่นี่ไง  โคตรจะฮา

         " นี่... ตกลงมันยังไงแน่  ฮัททำยังงี้เพราะมีคนขอร้องจริงเหรอ"  แหวนหันมาทางผมตาเขียวเลย  เอ้า... ดันเชื่อซะอีกว่ะ  ผมเลยยิ่งขำหัวเราะออกมาเลย

         " โอ๊ย... นี่ก็ไปเชื่อพวกมันได้  พวกมันกวนตีนตะหาก"

         " จริงๆเหรอ  แน่ใจนะ" แหวนยังคาดคั้นผมต่อ  แล้วก็หันไปทางไอ้ป่านไอ้วินที่ยังหัวเราะกันอยู่อย่างสะใจ

         " นี่แน่ะ  กวนประสาทดีนัก"  โดนเข้าให้ละครับคนละป้าบ  ฝ่ามืออรหันต์  มันสองคนร้องลั่นเลยแต่ก่อนที่แหวนจะลงมือต่อพวกมันก็โดดแผล็วหนีไปเรียบร้อย  แหวนก็วิ่งตามไปติดๆเหมือนเคย

         " อ้าว... อะไรเนี่ยดาวซัลโวของรร.ทำไมมานั่งรับลงชื่อชมรมศิลปะล่ะเนี่ย  เปลี่ยนชมรมซะแล้วเหรอวะ"  เสียงห้าวๆออกแนวเยาะเย้ยเอ่ยขึ้นผมเลยหันไปก็เห็นว่าเป็นไอ้พวกรุ่นพี่ม.6ชมรมบาสที่ไม่ค่อยถูกกะพวกผมนี่เอง  รู้สึกว่าไอ้คนที่พูดอยู่นี่จะชื่อเก้มั๊ง  อีกคนก็ชื่อหมูรึไงนี่แหละ

         " อ๋อ... ไม่ใช่หรอกครับ  ผมแค่มารับลงชื่อให้อ.สุพจน์เฉยๆเอง  พอดีจะเอาไปให้ผอ.พิจารณาอนุมัติให้ตั้งชมรมน่ะครับ"   ผมก็อธิบายมันไปงั้นๆแหละ  รู้ดีอยู่แล้วว่าพวกมันไม่ได้สนใจหรอก

         " แหมๆ เป็นเด็กดีช่วยเหลืออาจารย์ว่างั้น  ก็ดีนะ  แล้วนี่หาคนได้เพียบยังล่ะ  สงสัยคนเค้าแห่มาลงชื่อกันจนล้นแล้วมั๊งโดยเฉพาะสาวๆน่ะ" 

         " ไม่หรอกพี่  เรารับแค่คนที่สนใจอยากเข้าชมรมจริงๆ  นี่ก็มาลงชื่ออยู่ไม่กี่คนหรอก"   

         " ว้า... งั้นยังงี้ก็แย่ดิ  แต่ก็นั่นแหละใครจะมาสมัครวะชมรมน่าเบื่อๆยังงี้อ่ะ  ใช่มั๊ยวะพวกเรา"  มันแกล้งว่าผมแล้วหันไปเออออกันเอง  แต่อยู่ๆอ.สุพจน์ก็โผล่มายืนหลังผมตอนไหนไม่รู้ครับ

         " ก็เพราะว่าเป็นชมรมน่าเบื่อไงเราถึงต้องปรับปรุง  เทอมนี้ครูก็ว่าจะเพิ่มกิจกรรมสนุกๆให้นักเรียนที่เป็นสมาชิกชมรมเราให้เยอะๆเลย  รับรองว่าทีนี้ไม่น่าเบื่อแน่ๆ  พวกเธอไม่ต้องห่วงหรอก  ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์นะ"   เจออ.สุพจน์เข้าไปพวกมันหน้าเสียกันไปเลยครับ  ปากดีกันนักพวกมึง  เป็นไงล่ะ 

         " เอ่อ... ครับๆ  ก็ดีนะครับอาจารย์  งั้นพวกผมขอตัวก่อนครับ"   ชิ่งทันทีเลยเว้ย  ขำว่ะ  หันไปอ.สุพจน์ก็ยิ้มให้ผม

         " ก็ยังงี้ล่ะนะ  คนอื่นๆเค้าก็ไม่ค่อยเห็นความสำคัญอะไรของชมรมนี้กันหรอก   เพราะงั้นเทอมนี้ครูก็คงต้องปรับปรุงกิจกรรมให้มันน่าสนใจมากๆหน่อย  คนจะได้สนใจมาสมัครเยอะขึ้น" 

         " ครับผม  นี่ผมก็บอกเค้าไปแล้วครับว่าจะเสนอให้อาจารย์มีกิจกรรมออกไปเพ้นท์หรือไม่ก็ถ่ายภาพกันนอกสถานที่ด้วย  แล้วก็จัดงานประกวดผลงานกับช่วยติวศิลปะ"

         " อืม... ก็น่าสนใจดี  เธอคิดเหมือนครูแหละ  กิจกรรมพวกนี้มันน่าสนุกจริงๆ  ไว้แล้วครูจะค่อยเสนอผอ.ท่านอีกทีนึงนะ  เอ้อ... แล้วเป็นไงบ้างล่ะ  มีคนมาลงชื่อกี่คนแล้ว"

         " เอ่อ... เพิ่งได้แค่ 5 คนเองครับอาจารย์  แต่พวกนี้ผมดูแล้วว่าเป็นคนที่อยากเข้าชมรมจริงๆ"

         " หึๆ  ดีแล้ว  นี่ครูยังไม่นึกเลยนะว่าจะได้ตั้ง 5 คน  แค่นี้ก็ถือว่าเยอะแล้วล่ะ  ขอบใจมาก"  อ.สุพจน์ตบบ่าผมเบาๆแล้วก็กลับเข้าห้องไป  แค่ฟังๆนี่ผมก็รู้สึกสนุกแล้วว่ะ  โดยเฉพาะกิจกรรมนอกสถานที่น่ะ  อยากไปจังเลยเว้ย ฮ่าๆ  รับรองว่าถ้าได้จัดขึ้นมาจริงๆผมไม่พลาดแน่

         *

         *

         เย็นวันนั้นผมมีซ้อมบอลต่อเพราะนี่ก็ใกล้กำหนดที่จะต้องไปแข่งกับทีมรร.อื่นระดับอำเภอ   เห็นอ.ธเนศโค้ชเราแกบอกว่าปีนี้มีแต่ทีมแข็งๆทั้งนั้น   กว่าจะชนะได้พวกเราต้องหืดขึ้นคอแน่  ฟังแล้วก็หวั่นๆอยู่บ้างแต่ผมไม่กลัวว่ะ  จะเก่งแค่ไหนกันเชียวขอลองดูสักตั้งวะ

         " โอย... โคตรเหนื่อยเลยว่ะวันนี้"  ไอ้วินบอกแล้วก็นอนแผ่ไปกะพื้นหญ้าข้างสนาม

         " เออว่ะ... แต่ก็ต้องซ้อมให้หนักหน่อย  กูเองช่วงนี้ก็ต้องฝึกลูกโค้งให้ดีกว่าเก่า  นี่ยังไม่ค่อยชำนาญเลย"

         " เฮ้ย... ยังไม่ชำนาญอีกเหรอวะมึงนั่นน่ะ  อย่างมึงนี่มันขั้นเทพแล้วนะเว้ย"

         " มึงก็พูดไป  เวลาเราไปเจอไอ้พวกรร.อื่นน่ะ  แม่งก็คัดมาแต่เสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้นอ่ะ  ต้องฝึกให้ชัวร์ที่สุดเท่านั้นว่ะ  ไม่งั้นสู้พวกมันไม่ได้หรอก"

         " ก็จริงของมึงว่ะ  อย่างคราวก่อนน่ะ  ไอ้รร.อะไรวะที่มันอยู่หินกองน่ะ  กูเห็นไอ้คนที่เป็นศูนย์หน้านั่นน่ะเล่นเหมายิงคนเดียวตั้งห้าลูกเลย  แม่ง... เทพสัดๆ  ลีลามันก็ดร็อคบามาเองเลย"

         " อ๋อ... คงจะเป็นไอ้โด่งสิท่า  ไอ้คนที่ดำๆตัวใหญ่ๆเล่นอย่างพริ้วนั่นใช่มั๊ย"

         " อืม... ก็น่าจะใช่มั๊ง  เอ๊ะ... มึงรู้จักมันเหรอวะ"

         " ก็รู้จักดิ  รู้จักดีเลยด้วย  เมื่อก่อนมันก็อยู่ข้างๆบ้านกูนี่แหละ  แล้วก็เคยเรียนที่นี่ด้วยนะมึง  แต่มันย้ายตามพ่อมันไปอยู่หินกองไงตั้งแต่ป.5นั่นล่ะ  นี่ก็ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว  ไปเจออีกทีก็เมื่อคราวก่อนที่รร.เราไปแข่งนั่นแหละ" 

         " เหรอวะ  เออ... นั่นน่ะ  แม่งโคตรเทพเลย  ก็ดีนะมันรู้จักกะมึงด้วย  นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ยังหวั่นๆอยู่เลยว่ะ  แต่พอดีรร.เราดันตกรอบซะก่อนเลยไม่ได้ไปเจอรร.มัน  ไม่งั้นพวกเราจะเป็นไงวะนั่น" 

         " ก็นั่นดินะ  อาจจะโดนมันถล่มเละเลยก็ได้"  ผมพูดไปตามที่คาดเดาเพราะคนอย่างไอ้โด่งเท่าที่ผมเห็นฟอร์มการเล่นของมันตอนนั้น  รู้เลยว่ามันน่ากลัวที่สุดแล้วเท่าที่ผมเคยเจอมา

         ผมยังจำตอนเด็กๆได้ดี   บ้านมันอยู่ข้างบ้านผมและเราก็สนิทกันดี  มีผม  แหวนแล้วก็ตัวมันที่เล่นอยู่ด้วยกันมาตลอด  พ่อมันน่ะเป็นตำรวจแต่รู้สึกว่าจะมือไม่ค่อยสะอาดนัก  อันนี้ผมก็ไม่รู้แน่ชัดว่าความจริงมันเป็นยังไงแค่เห็นคนเค้าว่ากันมายังงี้   พอผมกะมันอยู่ป.5พ่อมันก็มีอันต้องย้ายไปอยู่ที่หินกองมันก็ต้องย้ายตามไปด้วย  และหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย

         ไม่นึกว่าพอผมมาเจอมันอีกมันจะเปลี่ยนไปมาก  ไม่ใช่แค่ว่ามันโตขึ้นหรอก  แต่เป็นทุกๆอย่างที่เป็นตัวมันเลยล่ะที่เปลี่ยน  ฟอร์มการเล่นของมันพริ้วไหวและรวดเร็วแต่ดุดันไร้ปรานีจนน่ากลัว  นั่นก็ทำให้ผมได้รู้ว่ามันไม่ใช่ไอ้โด่งเพื่อนผมคนเดิมซะแล้ว

         " เฮ้ย... ไอ้ฮัท  เฮ่ย... เหม่ออะไรวะมึง"  ไอ้วินเอามือสะกิดผมจนผมสะดุ้งเพราะมัวคิดเรื่องเก่าเพลิน

         " เออ... กูคิดอะไรเพลินไปหน่อยว่ะ"

         " หือ... คิดอะไรวะ  หึๆ แอบนอกใจแหวนมันเหรอ ฮ่าๆๆ"

         " คนละเรื่องเลยมึง  ไปเลย  เดี๋ยวกลับบ้านกันได้แล้ว  เออ... ไอ้ป่านกะแหวนมาโน่นแล้ว"  ผมบอกแล้วก็ลุกเดินไปหาสองคนนั้น   จากนั้นก็กลับบ้านกันไป  แหวนก็ซ้อนท้ายผมกลับบ้านเหมือนเคย  ระหว่างทางที่ขับกลับไปด้วยกันนั้นอยู่ๆแหวนก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

         " เนี่ยฮัทน่ะคงยังไม่รู้  เดี๋ยวนี้ใครๆก็ชอบฮัทกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้แต่กะเทยในรร.เรา  ซึ่งก็มีแต่พวกหน้าเงือกๆทุเรศๆกันทั้งนั้น  แหวนล่ะเบื่อจริงๆ"

         " เอ้า... นี่ก็... ไปว่าเค้าอีก  ก็ช่างเค้าปะไรล่ะ  ไม่เห็นต้องไปด่าว่าเค้าขนาดนั้นเลย"

         " ก็ไม่รู้แหละ  แหวนถือว่าพวกมันไม่เจียมตัวที่บังอาจมาชอบฮัท  เราน่ะมันคนละชั้นกับอีพวกนั้นนะ  โดยเฉพาะอีแอบบางคนน่ะ  ฮัทพยายามอย่าไปยุ่งเด็ดขาดเลยนะ"  แหวนพูดเป็นนัยๆแปลกๆอีกแล้วครับ 

         " อะไรของแหวนเนี่ย  พูดอะไรก็ไม่รู้  เออ... ว่าแต่เรื่องลงคัดตัวดรัมเมเยอร์อ่ะ  ไปถึงไหนแล้วล่ะ"  ผมงงและเซ็งๆกับแหวนก็เลยเปลี่ยนเรื่องซะ

         " ก็ดีนะเรามีโอกาสได้เป็นสูงมากกว่าคนอื่นๆอยู่แหละตอนนี้  ดีใจจังเลย"

         " ก็ขอให้สมใจละกันนะ  เพราะคงไม่มีใครมาชิงตำแหน่งกะแหวนแล้วล่ะ  สวยสุดในรร.แล้วนี่  ฮ่าๆๆ"

         " นี่ไม่ต้องมาพูดประชดเลยนะ  ปีก่อนน่ะอีนังแจงอะไรนั่นมันได้เป็นดรัมเมเยอร์แหวนยังเสียดายจะแย่   ถ้าตอนนั้นแหวนไม่เจ็บขาซะก่อนนะ  มันไม่มีทางได้เป็นหรอก" 

         " เอาน่า  ก็ถือว่าดวงมันจะไม่ได้จริงๆแล้วกัน"

         " เอ๊ะ ฮัท... พูดยังงี้ยังกะว่าเหมือนแหวนไม่มีบุญจะได้เป็นดรัมเมเยอร์รึไง"

         " เอ๊า.... ไปกันใหญ่ละ  เราไม่ได้ว่ายังงั้นเลยนะ"

         " แล้วที่ว่านี่หมายความว่ายังไงล่ะ"

         " เฮ้อ... ก็เอาเป็นว่างั้นเราเชียร์ให้ปีนี้ได้ตำแหน่งชัวร์ๆละกัน  สู้ๆนะ"  ก็ต้องเปลี่ยนเรื่องอีกรอบครับ  ผมขี้เกียจทะเลาะกะแหวนว่ะ  ยิ่งขับๆรถอยู่ยังงี้ด้วย  ไม่งั้นคงได้ไปนอนข้างทางแน่
เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้

ปล. มาแว้วว ร้อนๆเลยคร้าบ มาเสริ์ฟร้อนๆ อิอิ เพื่อนเพิ่งส่งตรงมาจากฝั่งธน แว้กก

P.s. ลืมบอกสำหรับใครๆที่มีเฟสบุ้ค ประกาศในนี้ได้ไหมเนี่ยอิอิ แอดผมไปได้นะคร้าบ Eiky Thaiboyslove ไว้ติดต่อสื่อสารกันแบบเน้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 25-07-2011 20:26:39

 :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 25-07-2011 20:50:19

เอาใจช่วยให้ฮิ้นท์สวยและหุ่นดีไวๆเด้อ
เจ้าทักมันชักยังไงๆกับฮิ้นท์อยู่นา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 25-07-2011 20:54:17

 :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 25-07-2011 20:57:02

เบื่อแหวนมากๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 25-07-2011 21:12:07

ทำตัวแย่จังนังแหวน เด่วจะรู้สึก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 25-07-2011 21:13:41

แหวนไม่มีบุญจริงๆ นี่นา :m20:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 25-07-2011 21:24:41

นังแหวนน่าเบื่อที่สุดเลย

ไร้สาระมากด้วย

รีบมาต่อนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 25-07-2011 21:32:38

  " ก็ไม่รู้แหละ  แหวนถือว่าพวกมันไม่เจียมตัวที่บังอาจมาชอบฮัท  เราน่ะมันคนละชั้นกับอีพวกนั้นนะ  โดยเฉพาะอีแอบบางคนน่ะ  ฮัทพยายามอย่าไปยุ่งเด็ดขาดเลยนะ"

เดี๋ยวจะหนาวนังแหวน....อ่อน  ปีที่แล้วเจ็บขาใช่ไม๊  ปีนี้ก็คงแห้วอีกแหล่ะ ปากดีแบบนี้ เดี๋ยวเจอกัน ชิ (จากแจน เพื่อนฮิ้นท์ผู้ใสซื่อ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 25-07-2011 21:52:52

แหวนนี่...  ถ้าอยู่ใกล้ๆคงรำคาญน่าดู

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-07-2011 22:06:34

รำคาญแหวนขึ้นทุกวัน
 :t3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 25-07-2011 22:07:46

โอ้ว... แหม๋ๆๆ คนเขียนเค้าแจกเฟซบุ๊คซะแล้ว อิอิ  มาแอดกันเร๊ว o13

อนิจจา.... ทำไมใครๆก็เกลียดแหวน  เค้าเป็นแค่เด็กมีปัญหาคนนึงเองน๊าผมว่า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 25-07-2011 22:29:20

แล้วเมื่อไหร่จะถอดรูปล่ะเนี่ย
อยากอ่านตอนนั้นเร็วๆจัง อิอิ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 26-07-2011 00:00:58

 :really2: :really2: เบาๆจ้าาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 26-07-2011 00:47:40

ชอบพี่ฮัทจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 26-07-2011 01:23:47

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 26-07-2011 02:30:35

ฮิ้น....เมื่อไหร่จะแร่ดละลูก ???

เจ๊รอหนูแร่ดอยู่ จะได้เริ่ดซะที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 26-07-2011 03:26:32

 :z6: หมั่นไส้ยายแหวนแหวน  :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 26-07-2011 08:26:18

น้องแหวนมั่นมากค่ะคุณ ระวังตกม้าตายทีหลังก็แล้วกัน :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 26-07-2011 09:20:17

ยัยแหวนนี่น่ารำคาญมากคุยด้วยคงปวดหูน่าดูเฮอะๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 26-07-2011 09:25:10

นับวัน ยิ่งจะเพลียยัยแหวนมากขึ้นจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 26-07-2011 09:28:17

เหมือนแหวนจะรู้อะไรนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 26-07-2011 11:49:08

เอาใจช่วยเสมอ สู้ๆๆนะครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 26-07-2011 12:34:43

ความรักทำให้คนเปลี่ยนแปลง   
อยากเห็นฮิ้นเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีลบคำสบประมาทของพวกดีแต่ปากพวกนั้นจัง^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 26-07-2011 12:57:34

แหวนน่าเบื่อมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 26-07-2011 13:14:09

ทำตัวน่ารำคาญมากเลยนะคะหนูแหวน
ดักไปซะทุกทาง ชายหญิงไม่ให้เข้าใกล้เลย
จับขังไว้อยู่กับบ้านเถอะค่ะ :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 26-07-2011 13:18:41

^
^
^
^
 :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 26-07-2011 13:25:02

 :beat:

รำคาญนังแหวน  เอามันไปเก็บ

เมื่อไหร่ฮิ้นจะสวยซักทีล่ะเนี่ย

ปล. ญ่าแอดไปล่ะนะ  รับด้วยก๊าบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 26-07-2011 13:29:57

ไม่อยากจะบอกอิ๊กกี้และเพื่อรว่า เค้า จิ้นไปถึงตอน หนูฮิ้นท์ สวยแล้ว มาเป็นแบบให้ฮัทแล้วอ่ะ กรี๊ดดดดดด
 :เฮ้อ:เป็นไปได้จริงๆ คนเรา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 26-07-2011 14:33:58

อีแหวน น่าเบื่อวะ

สวยเหลือเกินอีนี่ ดูถูกเค้าไปทั่ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-07-2011 18:29:06

A6
“วันนี้วันไรวะ”
พอตื่นลืมตาขึ้นได้ผมก็มองดูนาฬิกาตัวเองทันที ดูวันดูคืนหน่อย
“อือ”
ตายล่ะสิ ลืมไปว่านอนกับไอ้ทัก มันทำอะไรผมหรือเปล่าเนี่ย จะว่าผมเวอร์ไปไหมถ้าผมจะบอกว่าผมจับหน้าตัวเอง เผื่อมีอะไรกรังๆติด ไม่มี เอามือแหย่เข้าไปในกางเกงนอน ยังเหมือนเดิม อิอิ แน่นและจิ้นสุดๆ
“ทำไรหรา นิ้วมันจะพอเหรอตะเอง มานั่งดิ เนี่ยกำลังขึ้น”
“นี่แน่”
ฝ่าเท้าครับวางลงเน้นๆที่ท่อนลำมันนั่นล่ะ
“แว้กกก เจ็บบบ”
“ทำให้เจ็บ ปากมอมแต่เช้านะมึง”
“โอ๊ย หักๆ จะหักไหมเนี่ย มึงต้องรับผิดชอบกูนะไอ้ฮิ้นท์”
“คุณค่าที่มึงคู่ควร เป็นไง เอาอีกไหมอีกสักข้าง หนอยแน่”
“ใจร้าย แงๆ เดี๋ยวไปฟ้องพ่อตุ๋ยเลยนี่”
“เชิญ อย่าพูดใส่หน้ากูได้ไหมเหม็นปาก”
“แง๊วว ตะเองก็ยังไม่ได้แปรงฟันนี่เนอะ อิอิ”
ไอ้บ้า ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำล่ะครับ ห้องน้ำอยู่ข้างล่าง ชั้นบนมีสี่ห้องนะ ห้องพ่อกับแม่อยู่ตรงข้ามผมอีกฝั่ง มีช่องเดินตรงกลางข้างห้องผมเป็นห้องพี่โฮมกับพี่อ้อย แต่ตอนนี้ไม่อยู่ทั้งสอง ว่าไปพี่ชายผมมันก็แอบงอนพ่อกับแม่เหมือนกันนะ เรื่องอะไรน่ะเหรอ อิอิ ก็เรื่องชื่อนั่นล่ะครับ โฮม พี่ชายผมมันชอบบอกใครๆว่ามาจากบ้าน แต่ไม่หรอกนะ พ่อผมบอกว่าโฮมที่แปลว่ารวมกันน่ะ เป็นภาษาถิ่น เพราะคนที่นี่พูดเหมือนคนอีสานกันนะ ผมฟังรู้เรื่องพูดได้นิดหน่อย ส่วนมากเด็กสมัยใหม่จะไม่ค่อยพูดกัน ไม่ดีนะมันค่อยๆเลือนหายกันไปจะหมดแล้ว อ้อชื่อจริงมัน อิอิ นาย บุญโฮม พ่อก็เกินไปนะผมว่า ทีผมล่ะ ธรรปกรณ์ มันก็งอนนะพี่ผมน่ะ เข้าใจเลย ดีนะที่ผมไม่เกิดก่อนมัน ไม่งั้นคงดูไม่จืด อิอิ อีกห้องที่ติดกับห้องพ่อกับแม่เป็นห้องรับญาติ ไม่ใช่แขกเพราะมีแต่ญาติ อิอิ ผมเดินลงบันไดมาล่ะครับ ชั้นล่างเป็นห้องโล่งๆมีชุดโต๊ะเก้าอี้นั่งรับแขกมีโทรทัศน์ตู้เย็นตามประสา ส่วนครัวพ่อผมทำเอาไว้ตรงศาลาริมน้ำ
“เมื่อไหร่มันจะวันศุกร์วะเนี่ย”
ผมบ่นขึ้นครับระหว่างที่กินข้าวและรออีวิวมารับ ไอ้ทักมันก็นั่งกินอยู่กับผม วันนี้มันมาสิงอยู่ที่นี่เลยเป็นปกติล่ะครับ
“ทำไมวะ มึงจะไปไหน ไปด้วย”
“ไม่เกี่ยวกับมึง รีบแดกๆไป เดี๋ยวอีวิวมา”
“แง๊วว ไปด้วยดินะนะ”
“มึงเป็นลูกกูเหรอ จะได้คอยตามก้นไปทุกที่น่ะ ไอ้บ้า”
“ไม่ใช่ลูก ผัวตะหาก”
“จิ๊”
“อ๊ะๆ อย่านะมึง เดี๋ยวแม่แจ่มด่ากูไม่รู้นะ”
ยกเท้าแล้วครับท่าน หนอยแน่ คำก็ผัวสองคำก็ผัว เดี๋ยวจับทำผัวจริงๆเสียนี่มึงจะรู้สึก แว้กก ไม่เอาๆ เก็บความจิ้นไว้ให้สุดที่รักคนเดียว
“โอ๊ย จะรีบแดกไปไหนเนี่ยมึง ไหนนัดอีแจงไว้ว่าจะซื้อหมูปิ้งไปกินกัน แล้วนี่อะไร เดี๋ยวมันก็ได้แหกอกเอาหรอก”
คุณแม่มาแล้วครับ เสียงแหวมาแต่ไกล เออนั่นสินะ
“ก็รองท้องไงจ๊ะ”
ไอ้ทักมันพูดครับ รองท้องบ้านมันสินะฟาดไปนี่จานที่สองแล้ว
“ฉาด”
“แง๊วว”
อีวิวตบหัวมันทันทีครับ
“นี่แน่รองท้อง กับจะหมดจานอยู่แล้วเนี่ย อะไรของมึง ไหนตักข้าวมาให้แม่ซิฮิ้นท์”
ดูมันครับ อีนี่ แหมนะ
“แม่แจ่มขา หนูหิ๊วหิว แม่แจ่มทำกับข้าวหอมจังค่ะ หนูขอฝากท้องด้วยคนนะคะ”
“ตอแหล”
ผมพูดขึ้น มันสนที่ไหนหันไปประจบแม่ผมเชียวนะ ผมก็ไปตักข้าวให้มันล่ะครับคุณแม่วิว
“อุ๊ยปลาส้ม ทำเองเหรอแม่ อร่อยมาก”
“จ้า แม่ทำเอง เอาไข่เจียวอีกไหมลูก”
“ไม่. เอาค่ะ”
พูดขึ้นพร้อมหันครับ ผมไม่สองตัวนี่เอา
“นี่พวกมึงไม่รีบไปโรงเรียนเหรอ แล้วอีแจงล่ะ”
“เออ นั่นสิ แต่อร่อยจังเนอะทักเนอะ อิอิ แม่ขาหนูขอข้าวอีกจานนะคะ อร่อยม๊าก ไม่เคยกินที่ไหนอร่อยเท่าของแม่เลยนะคะเนี่ย”
เฮ้อนะ มีเพื่อนแบบนี้มันน่าภูมิใจไหมนะผมว่า
“มีน้ำปลาหวานด้วยนะลูก แม่เพิ่งกวนเมื่อเช้า ลองชิมให้แม่หน่อย”
“ว้ายตาย ของโปรด ไอ้ทักมึงไปตักมาซิ”
“อ้าว มึงอยากแดกไปตักเองดิวะ”
“จิ๊ ใช้ยากจัง ฮิ้นท์จัดการซิ”
“เออ กูตลอด แล้วอีแจงล่ะ”
“ช่างหัวมัน กูแดกก่อน อร่อยจะตายรอไม่ได้แล้ว”
นี่ไงครับความน่าภาคภูมิใจในการมีเพื่อนอย่างพวกมัน
“มึงๆ”
“อะไร หูย โดนมากๆ แซ่บค่าแม่ขา”
“มึงไอ้ทักอีวิว นี่มันเจ็ดโมงห้าสิบห้าแล้วนะ”
“ช่างมันสิ หา อะไรนะ”
“ตายห่า เร็วๆเลย”
ไอ้ทักครับ แหมนะ ทีแบบนี้มาทำรีบ ห้านาที เหาะไปยังไม่ทัน เห็นแก่กินดีนัก จะว่าไปพวกผมไม่เคยไปโรงเรียนสายเลยนะจะบอกให้ วันนี้ล่ะสายแน่นอน ผมก็ขับรถอีวิวให้มันซ้อนส่วนไอ้ทักก็ขับรถผมเหมือนเคย ผมบิดแบบว่ากระโปรงอีวิวเปิดถึงคอก็ไม่สนครับ นะ ถึงหน้าโรงเรียนตอนแปดโมงสิบห้า คือบ้านเรากับโรงเรียนมันก็ไม่ได้ใกล้กันนะครับอีกอย่างทางออกจากบ้านทะเลหญ้าไปถนนใหญ่นี่ก็นะคดเคี้ยวได้อีกดีนะที่ชินมาตั้งแต่เกิด
“เอาไงดีมึง”
ผมหันไปถามอีวิวครับมันหน้าหงิกเชียว
“เอาไงล่ะหัวกูฟูนี่ไงมึงเห็นไหม ไอ้บ้ากูบอกให้ขับช้าๆหน่อย กระโปรงก็เปิดหัวก็ฟู โอ๊ยหมดสวยเลย”
“แหมนะยังมาห่วงสวยอีกนะมึงโน่นไงพ่อมึงดักอยู่หน้าโรงเรียนเห็นไหม”
อาจารย์จรูญครับดุแบบว่าสุดๆ แกเป็นอาจารย์ปกครองเรื่องทำโทษนักเรียนนี่อย่าให้บอก เหอๆ ซวยแล้ว
“อย่าหลบ มาจอดรถตรงนี้ ทำไมป่านนี้เพิ่งมาไม่มาเอาเที่ยงเลยล่ะนายธรรปกรณ์”
เว้ยนะ อะไรๆก็เรียกแต่ชื่อผม ทำไมวะจำได้แต่ผมคนเดียวหรือไงเนี่ย แต่ก็นะผมก็ดันทะเล่อทะล่าขับรถโฉบไปหน้าโรงเรียนแทนที่จะจอดรอให้เขาเลิกแถวไปก่อน เฮ้อนะ ในความบริสุทธิ์มันย่อมมีความเขลาเสมอสินะ เอิ๊ก อิอิ
“ทำไมป่านนี้เพิ่งมา ทำไมพอเปิดเทอมไม่กี่วันก็เริ่มเหลวไหลแล้วธรรปกรณ์ กุลนิต ไอ้ทักขินัย”
เอ่อ อาจารย์จรูญตวาดเสียงดังเชียวครับ เบาๆหน่อยจ๊ารย์เดี๋ยวเขาได้ยินหมด ยิ่งดังยังไม่ทันซาอยู่นะ
“ว่ายังไง ครูถามทำไมไม่ตอบ”
“โหจารย์ขาก็จารย์เว้นช่องให้หนูตอบป่าวล่ะค้า ใส่เอาๆ อิอิ”
“กุลนิต อย่ามาย้อนครูนะทำผิดแล้วจะแถเหรอ”
“โว้ แถ วัยรุ่นว่ะ”
นี่ไอ้ทักครับ โอยๆ กล้าเนอะพวกมันนี่อาจารย์ที่ดุที่สุดในโรงเรียนนะเนี่ยยังกล้าอีก
“นี่พวกเธอ ไปโน่นเลย ไปวิ่งรอบสนามบอล”
“หือ หนามบาสฯไม่ดีกว่าเหรอคะจารย์”
“เดี๋ยวนี้ สามรอบ”
ตวาดเสียงดังมากๆครับ ดังจนผมฉี่จะราด เราสามคนสะดุ้งกันเลยทีเดียว และมันก็ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนที่กำลังแผ่เมตตาหรืออะไรอยู่นี่ล่ะจะหันมาเป็นตาเดียวกันและอย่างไม่ได้นัดหมาย
“กูว่าแล้ว”
ผมบ่นออกมาครับทำหน้าจ๋อย สองคนนั่นมันยังร่าเริงอยู่นะ
“นั่นคือตัวอย่างที่ไม่ดีนะนักเรียน พวกมาสายน่าจะให้วิ่งสักสิบรอบนะครูว่า”
เสียงอาจารย์เวรหน้าเสาธงประกาศใส่ไมโครโฟนครับ ไม่อยากจะนินทาอาจารย์คนนี้ไม่ค่อยถูกกับพวกเราตั้งแต่มัธยมต้นแล้ว ชื่ออาจารย์เบญจพรสอนเลข ม.ต้น สอนสุขศึกษา ม.ปลาย เดี๋ยวมีโอกาสจะเล่าให้ฟังว่าทำไม แต่ตอนนี้ดังอีกแล้วกูหน้ายิ่งปลวกๆอยู่ด้วย เหอๆ สรุปว่าอายก็อายเวลาวิ่งก็เอามือขึ้นทำท่าบังแดดหมายว่ามันพอที่จะปกปิดหน้าน้อยๆของผมได้ แต่นะคนอย่างฮิ้นท์ต่อให้ห่อมาอย่างดีใครเขาจะจำไม่ได้อ้วนดำเด่นซะขนาดนี้ เว้ยนะ
“มึงผอมแน่ๆไอ้ฮิ้นท์”
“ยังมาปากดีนะไอ้ทัก ควายเพราะพวกมึงนั่นล่ะ”
“แง๊วว ไม่เกี่ยว แฮ่กๆ”
“มึง กู แฮ่กๆ จาไม่ไหว กู ฮ๊ะ เป็นลม”
ดูครับอีวิว แอ๊บเป็นลมแหมนะยังไม่ถึงรอบ ตุ๊กตาทองมากๆ
“เฮ้ยอีวิวเป็นลม”
ไอ้ทักมันทำท่าร้องขึ้นเหมือนกัน แหมนะคือว่า อิอิ เรารู้กันล่ะครับ ผมเอาด้วยดีไหมเนี่ย แต่ถ้าหากว่าผมเป็นลมนี่คงไม่มีใครเชื่อ กูดูซี้สารร่างของผม ฮือๆ พูดมาแล้วช้ำใจ เพราะมันมีแต่ไขมันส่วนเกินที่ไหลออกมาอาบต่างน้ำไปเลยก็แล้วกัน อาบมาแล้วนะเนี่ย ฮือๆเปียกอีกแล้ว
“อ้าว เป็นลมเลยเหรอ หรือว่าอาจารย์จรูญให้รอบน้อยไป”
เสียงอาจารย์เวรจมูกก้อนเส้าหน้าเสาธงประกาศดังมาครับ อีวิวมันอมยิ้มเลยนะ เสียงนักเรียนก็เฮดังสนั่น ที่เรียกจมูกก้อนเส้าเพราะนางไม่มีดั้งมีแต่ตรงปลายจมูกที่บานๆออกมาพอให้หายใจ แต่นะนางชอบว่านางเองสวย ชอบจิกอีวิวกับอีแจงประจำ นี่ยังน้อยไปนะเวลาสอนทำท่าเอาหนังสือขึ้นกางแต่รู้ไหมนางทำอะไร นางแอบส่องกระจกบีบสิวเสี้ยนที่ข้างจมูก โว้ยนะ นี่ครูนะเนี่ยจะบาปไหมที่เผาอาจารย์ อิอิ
“เป็นลมไม่ได้ เมื่อกี๊ยังระรื่นอยู่เลยนะกุลนิตลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
อาจารย์เจ้ากรรมนายเวรร้องมาแกยืนมองอยู่ข้างสนามครับ ผมเริ่มกลัวเพื่อนน่ะไม่สงสารมันหรอกเพราะรู้ว่ามันแกล้ง ไอ้ทักก็เริ่มลังเล
“อย่าทิ้งกูนะมึงไอ้ฮิ้นท์”
อ้าวซวยผมอีก ผมจะทำยังไงล่ะครับก็ก้มๆเงยๆจะไปก็ไม่ไปจะก้มหาอีวิวก็ไม่ก้ม ส่วนไอ้ทักเพื่อนเลวโน่นเลยครับ แจ้นไปก่อนใคร หนอย คอยดูเถอะจะโดนจัดหนักไอ้บ้านี่
“จารย์ครับ มันเป็นลมจริงๆนะครับ”
“ไม่เชื่อ”
แว้กก อุตส่าห์กลั้นใจพูดตวาดกลับมาทีเดียวแทบฉี่ราดเลยผม
“อีวิวทำไงดี”
ผมกระซิบถามมันครับ
“หนอย มานี่”
มันกัดปากครับ
“โอ๊ยๆๆ”
เอ่อ ผมนี่ยืนตาค้างครับ ทุ่มเทมากเพื่อนรักมันกลิ้งทั้งตัวไม่กลัวเปื้อน ตัวงอ ทำหน้าตาเหยเกเหมือนปลากระโดดออกจากน้ำแล้วดันมาเจอพื้นถนนซีเมนต์ร้อนๆ ดิ้นแด่วๆอยู่ ผมได้แต่ยืนมองเพราะทึ่ง
“เฮ้ยๆ มันจะตายไหมนั่น”
“จารย์ๆ มาดูมันหน่อย มันเป็นโรคลมบ้าหมู”
ผมก็นะ อิอิ ไม่รู้อ่ะครับ ตามน้ำเนอะ อาจารย์จรูญรีบวิ่งเข้ามาทันที อย่าให้เล่าต่อเลยครับสรุปว่าอีนังวิวได้ไปห้องพยาบาลคนเดียว ส่วนผมน่ะเหรอ โว้ย น้ำมันพรายไหลเยิ้มสิครับท่าน เปียกได้อีก
“โอยๆ กูจะตายไหมเนี่ย”
ผมครางออกมาหาที่เกาะครับ แหมนะตอนเดินผ่านหน้าเสาธงก็อายนะ แต่เขาปล่อยแถวไปแล้วที่อายน่ะ ก็รุ่นพี่ห้องหนึ่งมั้งไม่ได้มองชัดๆ มันเรียนวิชาอะไรไม่รู้เดินวนเวียนอยู่แถวๆหน้าเสาธง เสียงแซวก็นะ คิดว่าเป็นเสียงนกเสียงกาก็แล้วกัน โมโหมากๆ ไอ้ทักเลวมากครับ มันไม่คอยผมเลย โอยๆ เอาเลยล้อเลยเอาให้พอ อย่าให้วิ้งนะจะเชิดใส่ จิ๊
“ทำไมพวกมึงมาสายเนี่ย กูรอแดกหมูปิ้งอยู่นะเว้ย”
พอสิ้นเวรสิ้นกรรมเราก็ไปนั่งอยู่ใต้ร่มหูกวางหลังอาคารหนึ่งครับมีแทงค์ใส่น้ำกลมๆใหญ่ๆสามอันเรียงรายกันอยู่
“แฮ่กๆๆ ก็อีวิวน่ะแดกข้าวเยอะสิมึง”
“หนอยไอ้เชี่ยทัก มึงนั่นล่ะแดกไปสามจาน”
“อ๊ะ นี่พวกมึง ทรยศกูเหรอแอบแดกข้าวก่อนกู ไหนบอกให้กูรอ อีปลวกทั้งสาม เนี่ยกูหิวจะตายอารมณ์เสีย”
อีแจงมันยืนเท้าสะเอวทำหน้าเหมือนยักษ์วัดแจ้งประมาณนั้นครับ ถลกชายกระโปรงขึ้นมาหน่อย เสียวแทนจริงๆ ที่เสียวนี่เสียวแข้งมันนะครับเห็นมันสวยๆแบบนี้เคยเตะผู้ชายล้มพับมาแล้วนะขอบอก
“น้อยๆหน่อยอีแม่ปลวก” อีวิวครับ
“ไหนแดกอะไรกันถึงไม่ยอมรอกู”
“มะม่วงน้ำปลาหวาน อร่อยนะมึง อิอิ”
“เลวมาก ไม่รู้ล่ะเย็นนี้กูต้องได้กิน อิอิ”
“แหมนะ กูก็นึกว่าจะงอนอะไรมากมายเห็นแก่กินนี่หว่าอีแจงมึงอ่ะ”
“หุบปากไปเลยไอ้ทัก เดี๋ยวเถอะมึงใช่ไหมที่เป็นหัวโจก”   
“อ้าว อย่ามาพาลดิวะ”
“นี่ๆ พวกมึงจะเข้าเรียนได้ยัง เถียงกันอยู่ได้เดี๋ยวก็โดนแม่มึงแดกหัวเอาทุกคนหรอกคราวนี้ วันนี้พอเถอะนะความซวยน่ะ”
ผมพูดขึ้นครับเพราะท่าทางมันจะยาวลองให้ด่าทอกันแล้วเป็นแบบนี้ตลอด ผมยังเคยสงสัยเลยนะว่าถ้าให้พวกมันด่ากันนี่คงอยู่ได้เป็นวัน พอเข้าเรียนก็โดนเพื่อนๆล้อหาว่าเป็นดาราล่ะครับ เป็นเรื่องปกติ เออวะไม่คิดมากก็ได้ คิดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเขาเรียกว่ายอมรับสภาพสินะแบบนี้
“กูล่ะเบื่ออีกพวกชอบล้อกูจังนะ แม่ง อย่าให้กูผอมขึ้นมานะมึง”
ผมสบถออกมาตอนเดินไปโรงอาหารในตอนบ่ายครับ อารมณ์เสียเหมือนกันนะเพราะโดนบ่อยๆเข้าจากที่ทำใจได้ก็เป็นรำคาญขึ้นมา มึงจะล้ออะไรกันหนักหนาเนี่ย ทีกะเทยออกสาวอ้วนๆดำๆน้ำมันพรายไหลเยิ้มห้องหนึ่ง ทาน้ำยาอุทัยมาโรงเรียนไม่เห็นไปสนใจล้อ ผมไม่ได้ออกสาวนะครับบอกไว้ก่อน ในห้องไม่มีใครรู้มีแต่อีแจงกับอีวิวสองคน ไอ้ทักเองมันก็คงไม่รู้ ต้องใช้คำว่าก็คงเพราะเราอยู่ด้วยกันทุกวัน มันล้อผมเล่นๆเท่านั้นไม่เคยว่าผมเป็นเกย์หรือกเทยจริงจังอะไร
“มึงก็เอาจริงเอาจังเสียทีสิวะ กูเห็นบ่นอยู่เป็นชาติแล้ว ไม่เห็นทำไรซะที”
อีวิวครับ เออนะ มันก็จริงของมันล่ะครับ
“เออนั่นดิ กูเห็นแดกยังกะหมูแล้วเมื่อไหร่มึงจะผอมล่ะไอ้ฮิ้นท์ ลดๆลงบ้างเถอะ”
“จิ๊ เออน่า กูรู้แล้ว แล้วนี่ไอ้เชี่ยทักไปไหนเนี่ย หนอยจะชำระความ วันนี้กูไมได้ลืมนะ มันทิ้งกู”
“เออนั่นสิ จะตบกะโหลกมันซะหน่อย หนอยไม่รับมุขเลย อ๊ะอย่ามาชวนเปลี่ยนเรื่องไอ้ฮิ้นท์ นี่กำลังพูดเรื่องแกจะลดน้ำหนักอยู่นะ อย่ามาแถย่ะ”
“นั่นสิ อีวิวพูดถูก มึงเอาจริงเอาจังเสียทีสิไอ้ฮิ้นท์ หน้าปลวกปลาร้าปลาจ่อมปลาส้มอยู่แบบนี้ไอ้ฮัทมันคงจะแลตามองหรอกนะ”
มันสองคนตะเบ็งเสียงใส่ผม แหมนะไม่กลัวคนเขาจะได้ยินบ้างหรือไงนะ
“เบาๆหน่อยมึง เดี๋ยวใครก็มาได้ยินหรอก”
ผมแผ่วเสียงทำท่ากระซิบกระซาบ
“จะเบาเพื่อ ไม่มีใครสักตัว เอาเลยอีวิวจัดการ”
“นั่นสิไอ้ฮิ้นท์มันถึงเวลาแล้วนะที่มึงจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง อย่างน้อยไอ้ฮัทไม่มองมึงก็ยังมีคนอื่นเขาจะมองนะเว้ย ไม่ใช่อ้วนดำๆแบบนี้”
“นี่มึง น้อยๆหน่อย กูแค่อวบ ไม่ได้อ้วน”
“อวบระยะสุดท้าย”
มันสองคนพูดขึ้นพร้อมกันแล้วหัวเราะ แหม น่าตบเรียงตัวจริงๆเชียวครับ ไม่ถือว่าเป็นเพื่อนนะ ตกลงนี่มันจะช่วยผมหรือมันจะทับถมกันแน่วะเนี่ย พอกินข้าวเสร็จผมก็ปลีกตัวมาจากเพื่อนๆทั้งสามตัวล่ะครับ ลืมไปเลยเรื่องไอ้ทัก ช่างมันเถอะ คืนนี้ค่อยจัดการ ผมเดินไปที่ห้องศิลปะเพราะต้องคุยเรื่องรูปกับอาจารย์สุพจน์
“ต๊าย ไม่น่าเชื่อเนอะ หน้าตาอุบาทว์ไม่พอยังเสือกเป็นตุ๊ดอีกคนเรา น่าอนาถแท้ๆ”
ผ่านหัวมุมตึกไปผมก็ผงะเล็กน้อยครับเพราะเจอแหวน แหวนไหนกรุณาอย่าถามก็อีแหวนที่เกาะแกะฮัทของผมนั่นล่ะครับ ฮึ่ม ผมไม่สนใจในคำพูดของมัน เพราะมันคงไม่ได้ว่าผมหรอกนะ
“ทำเป็นไม่รู้สึก หนังหนาหน้าด้าน อีกะเทย อีกะเทยอ้วนดำ”
หือ คุ้นๆนะคำนี้ และที่สำคัญไม่มีใครเดินตามหลังผมมาเลยนี่ครับ เอ๊ะอีนี่มันรู้ได้ยังไงว่าผมแอบชอบฮัทอยู่ ผมเริ่มรู้สึกตัว
“อ๊ะ”
เอ่อ ความรู้สึกช้าไปไหม เพราะอีแหวนมันกระชากไหล่ของผมแล้วครับ
“อีกะเทยอ้วนดำ จำเอาไว้นะจะเสือกเป็นกะเทยก็เป็นไป แต่อย่ามายุ่งกับฮัท ฮัทมีเจ้าของแล้วนั่นก็คือกู จำเอาไว้”
“เอ่อ”
“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ กูรู้เรื่องหมดแล้ว ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูหนังหน้าเหียกๆของตัวเองนะ อีหมาเห่าเรือบิน อีปลิงเกาะควาย อีปลวกสามโคก อีปลาร้าค้างชาติ”
ผมยืนหน้าชาอยู่ครับ หนึ่ง คือไม่เคยคุยกับอีนี่มาก่อนเลยนะตั้งแต่สมัยไหนเพราะผมไม่ชอบคนขี้โอ่เจอหน้ากันก็ได้แค่มอง สองไม่คิดว่าคนที่หน้าตาเอ่อประมาณว่าถ้าไม่ทาแป้งมันก็จะมองไม่เห็นความสวยอ่ะนะครับจะปากสุนัขได้ใจขนาดนี้ อีกอย่างที่ผมไม่เคยเสวนากับมันเพราะมันคอยโพนทาว่าตัวเองเป็นแฟนฮัท ฮึ ผมอึ้งนะ อ้าปากค้างอยู่
“จำไว้ อย่าสะเออะ หน้าหนอนๆอย่างแกน่ะ ไม่มีทางที่ฮัทเขาจะชายตามามอง จำใส่กะโหลกเอาไว้”
มันผลักบ่าผมแรงๆจนเซไปด้านหลังครับ นี่มันอะไรกัน
“เดี๋ยว”
มันทำท่าจะเดินหนีไปครับ ผมได้สติที่ค่อนข้างมาช้านิดหน่อยร้องออกไป
“อะไรอีกะเทยอ้วนดำ แกมีอะไรจะเห่า”
“จำคำของเธอไว้นะ”
“โว้ย อีบ้านนอกหน้าหนอน หน้ายังกะผี กูไม่จำให้รกสมองหรอก จะจำทำไมกะเทยอ้วนๆดำคนนึงไร้ค้า ไม่น่าจดจำต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่แกก็ไม่มีทางหน้าตาดี แกนั่นล่ะที่ควรจะจำเอาไว้ อีกะเทยอ้วนดำ”
“จำไว้”
ผมเม้มปากแน่นครับแล้วตัดสินใจยอมหันหลังหนีดีกว่า ตอนนี้เองที่ผมเริ่มคิด ตอนนี้เองที่คำด่าว่าอีกะเทยอ้วนดำมันตอกอยู่กลางหน้า  ใครด่าก็ไม่รู้สึกเจ็บเท่าอีแหวนด่าเพราะว่าอะไรผมไม่รู้แต่ตอนนี้ผมเดินเลยห้องศิลปะไปแล้ว เดินตรงไปยังใต้ร่มราชพฤกษ์ เสียใจไหม มากเลยทีเดียวผมพยายามรวบรวมสติทบทวนทุกคำพูดของมัน จริงอยู่คนอย่างอีแหวนมันอาจจะพูดอะไรออกมาตามแต่ใจมัน แต่มันคงไม่คิดหรอกว่าคนที่มันว่ากระทบกระเทียบนั้นจะรู้สึกยังไง ตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่มีทางหน้าตาดีเหรอ เออ มึงคอยดู กูจะเด้งให้ดู อีแหวน ผมคำรามอยู่ในใจ

To be continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B5, : 25 July 2011; P9
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-07-2011 18:29:55

“อีแจงเลิกเรียนแล้วไปบ้านกูหน่อยดิ”
พอเดินขึ้นห้องไปเจอเพื่อนๆผมก็เอ่ยขึ้นพยายามรักษาอาการเอาไว้ครับยังไม่อยากกระโตกกระตากไปเพราะรู้ๆอยู่ว่าอีพวกนี้มันร้อน
“ไปแน่นอนย่ะ แหมน้ำปลาหวานแม่แจ่มยังรอกูอยู่นี่ พวกมึงนั่นล่ะที่ไม่รอกู”
ผมพยักหน้าครับไม่โต้ตอบพยายามใช้ความคิด มันคงถึงเวลาแล้วสินะ อีกะเทยอ้วนดำ ออกไปจากร่างกูเสียที สิงกูอยู่นานแล้ว เอ๊ะ ทำไมมันมาเรียกผมว่ากะเทยอ้วนดำ ในห้องไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นชายรักชายรู้แค่อีแจงกับอีวิวสองคนเท่านั้นแม้แต่ไอ้ทักเองมันยังไม่รู้ มันได้ยินเมื่อตอนเที่ยงเหรอ แค่นั้นเองมันก็เอามาว่าผมแบบนี้แล้วเหรอ เออวะ กูเป็นเกย์แล้วยังไง คอยดูนะ อีแหวน คอยดูกูจะเอาให้สะอึกไปทั้งโรงเรียนเลยคอยดูนะ
“มึงเป็นไรวะไอ้ฮิ้นท์ หน้าตาไม่ดีเลย ใครว่าอะไรมึงอีก”
อีวิวครับมันสังเกตผมอยู่แล้ว เพราะปกติถ้าไม่เจอเรื่องเหมือนตอนทีไอ้พี่หมูปากหมามันว่าผมก็ยังจะร่าเริงแม้ว่าจะโดนล้อเลียนให้ตายแค่ไหนก็เถอะ
“ไม่มี”
“อย่า หยุดเดี๋ยวนี้ กูรู้จักมึงดี มีอะไรบอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ”
“อีบ้า มึงมาเป็นแม่กูตั้งแต่เมื่อไหร่อีวิว”
“อ้าวมึงไม่รู้เหรอไอ้ฮิ้นท์ กูเป็นพ่อมึงไง ส่วนอีวิวเป็นแม่ใหญ่ส่วนอีแจงเป็นแม่เล็ก อิอิ”
“ไอ้ทัก เงียบไปเลยมึง เชี่ย”
ผมด่ามันครับแหมนะทำท่าลอกการบ้านอยู่ดีๆแต่หูมันนี่เหมือนไอ้ตูบมากๆแบบว่าไวจริงๆ
“แง๊วว”
“หยุดโน่นเลยมึงไปนั่งกับไอ้ต๋องเลยไป กูจะคุยกับอีพวกนี้”
“กูฟังด้วยดิ”
“ไอ้เชี่ยทัก มึงจะไม่ส่งเหรอสุขฯน่ะเดี๋ยวนังจมูกก้อนเส้าก็แดกเอาหรอก ไม่เสือกสักเรื่องได้ไหมวะ”
อีวิวมันคงรำคาญแทนผมล่ะครับ มันลากแขนไอ้ทักไปหาไอ้ต๋อง
“ตอนเย็นค่อยเล่ามึงตอนไปชมรม”
ผมบอกมันสองคน ตอนแรกมันทั้งสองทำท่าไม่พอใจแต่ก็ต้องตามใจผม ระหว่างคาบบ่ายผมเองล่องลอยแม้ไม่มากแต่เพื่อนๆที่สนิทก็รู้เลยว่าผมน่ะผิดปกติไปจากเดิมไม่เลวร้ายเหมือนวันนั้นแต่ก็ไมได้เหมือนทุกๆวัน
“มีอะไรมึงรีบเล่ามาเลย กูอึดอัดอยากรู้จนตัวสั่น”
“แหมเวอร์เนอะอีแจง อะไรสั่นยะ”
“หรือมึงไม่อยากรู้อีวิว”
“อิอิ มีบ้าง เออเล่าๆมาเถอะมึงปิดเม้มอยู่ได้ กูคันอยากจะรู้”
มันสองคนรีบลากผมเข้าห้องชมรมไปทันทีที่จบคาบพระพุทธศาสนา
“ก็ไม่มีอะไรมาก กูแค่คิดว่าถึงเวลาที่กูจะเอาจริงเอาจังกับตัวกูเสียที กูอยากจะลดความอ้วน กูอยากขาว กูอยากสิวหาย”
“อ้อ ที่แท้ก็อยากจะสวยแล้วว่างั้น”
อีแจงมันล้อเลียนครับแต่ผมพยักหน้าเพราะคิดอย่างนั้นจริงๆ
“แต่อะไรที่ทำให้มึงตัดสินใจแบบนื้ล่ะไอ้ฮิ้นท์แปลกว่ะ”
นี่อีวิวครับมันเงียบฟังผมพูดอยู่แล้วก็โพล่งออกมาทำท่าเหมือนโคนันเลยนะ
“แปลกยังไงอีวิว ก็มันอยากสวยขึ้นมาจริงแล้วน่ะสิ อีนี่ชอบคิดมาก”
“แหมอีแจง ปลวกแดงนะยะหล่อน ก็ตอนที่ไอ้หมูปากหมาว่ามันมันยังไม่ฮึดขนาดนี้ แสดงว่านี่ต้องมีอะไรแน่ๆ ใครว่ามึงไอ้ฮิ้นท์”
ผมถอนหายใจครับ จะว่าไปนอกจากไอ้ทักแล้วอีวิวนี่ล่ะที่สนิทสนมกับผมมากที่สุด ไอ้ทักมันอยู่กับผมตั้งแต่เด็กก็จริงแต่มันไม่ค่อยสังเกตอะไรตามประสานิสัยของเด็กผู้ชาย แต่อีวิวนี่ไมได้เลยผมหน้าตึงๆหน่อยมันก็ถามแล้ว ผมเลยตัดสินใจเล่าให้มันสองคนฟัง
“อีแหวน”
มันสองคนร้องขึ้นพร้อมกัน
“ไปอีวิวกูจะพาไปตบมัน หนอยคิดว่าตัวเองสวยตายล่ะ คิ้วก็กันไม่เท่ากันมาโรงเรียน แอบทาตามาด้วยนะ แรดโกลเด้นฟลาวเวอร์มากๆ”
“นั่นสิ ไปจัดไปอีแจง”
“เดี๋ยวสิมึง อย่าไปยุ่งกับมันเลย แค่มันล้อกูว่ากูเป็นกะเทยอ้วนดำนี่ก็แย่แล้วนะ แล้วถ้าหากมันไปโพทะนาให้คนอื่นๆได้รู้ล่ะ กูจะทำยังไง”
“หนอย ก็ตายกันไปข้างสิ ทำไมเป็นเกย์เป็นกะเทยแล้วยังไงวะ ไม่ได้นิสัยตัวอิจฉาเหมือนมันนี่ ก็ให้มันลองไปป่าวประกาศดู จะตบแม่งให้ดั้งหักจริงๆ”
“อุ๊ย หัวรุนแรงมากค่ะคุณกุลนิต”
“หรือมึงจะไม่ทำเหรออีวรรณภา”
“ใครบอกกูไม่ตบมันหรอกนะ แต่จะต่อยหน้าที่มันอ้างสรรพคุณว่าสวยกว่าใครนี่ล่ะ หมั่นมานานแม่จะจัดชุดใหญ่”
“พอๆมึง มันยังไม่ทำอะไรหรอก เพราะถ้ามันพูดไปฮัทก็คงอาย แต่นั่นสิจะอายเรื่องอะไรวะในเมี่อกูไปแอบชอบเขา เออๆ นั่นล่ะอย่าเพิ่งบุ่มบ่าม กูแค่อยากจะดีขึ้นเท่านั้นเอง งั้นเย็นนี้พวกมึงไปช่วยกูผลัดเซลส์ผิวที่บ้านหน่อยนะ”
“ว้ายตาย ผลัดเซลส์ผิว กล้าพูดเนอะไอ้ฮิ้นท์ ฮ่าๆๆคิดมาได้ยังไง เออๆ เดี๋ยวคืนนี้กูไปค้างบ้านอีวิวก็ได้”
พอเลิกเรียนเราทั้งสี่คนก็รีบกลับพอบอกจะลดน้ำหนักไอ้ทักมันก็ดีใจใหญ่มันบอกว่ามันจะตั้งนาฬิกาปลุกให้ผมมาวิ่งแล้วมันจะเป็นเทรนเนอร์ให้ ไม่รู้จะไหวหรือเปล่านะ แต่บอกได้คำเดียว มึงรอดูกู อีแหวน และทุกๆคนที่ดูถูกกู คอยดูนะ คอยดู๊
“นี่อะไรมึง”
ผมถามเมื่อเห็นมันสองคนขนอะไรออกมาจากครัวของผม
“แทมมารีนไงยะ และนี่ไพร่ เอ้ยไพล แล้วไหนล่ะขมิ้นสดน่ะไอ้ทัก”
อีวิวมันสาธยายครับผมอ้าปากค้างเพราะไอ้ทักมันเดินมาพร้อมเหง้าของขมิ้น ขมิ้นเหรอนั้น แว้กก แม่กูเอาตายแน่ๆมันเล่นถอนรากถอนโคนมันมาหมดเลย
“ไอ้บ้าเดี๋ยวแม่ก็ก็ด่าเอาหรอก ทำไมเอามาทั้งโคตรมันล่ะมึง”
ผมร้องออกไปเพราะกลัวคุณแม่แจ่มของผมจะกริ้วเอาเพราะแกหวงของแกมากพวกสมุนไพรหลังบ้านน่ะ ตายๆกู
“โอ๊ย มึงจะกลัวไรวะกูขอแม่แจ่มแล้ว”
“แม่กูอยู่เหรอ”
“แม่มึงนั่นล่ะขุดให้น่ะ”
อีแจงครับ ปากนี่เคี้ยวมะม่วงน้ำปลาหวานอยู่เลยนะ แหมอีนังนี่เหมือนไม่เคยกินมาก่อนเลยนะ ก็ยังไงน่ะเหรอครับท่ากินมัน ก็เล่นเตี่ยวกระโปรงเป็นโจงกระเบนนั่งขัดสมาธิจ้วงเอาๆไม่เหลือไว้เลยคราบของเทพีนางสงกรานต์น่าอนาถจริงๆ
“มึงไปล้างตัวก่อนไอ้ฮิ้นท์”
คุณแม่วิวสั่งครับ ผมก็ลุกทันทีช่วงนี้ต้องว่าง่ายหน่อยเพราแรงดันในใจครับ พอผมล้างตัวเสร็จก็ใส่กางเกงนักเรียนตอนมัธยมต้นล่ะครับมานั่งลงเก้าอี้ที่มันทั้งสามจัดไว้
“ว้ายใครบอกแกอ้วนดำไอ้ฮิ้นท์ ตัวแกขาวออก ดำแต่หน้ากับแขนว่ะ ฮ่าๆๆ เหมือนอึ่งอ่าง”
“อีเวรแจง”
ผมด่ามันครับทั้งสามคนมันหัวเราะผม เพราะคนที่เห็นผมถอดเสื้อบ่อยที่สุดคือได้ทัก ส่วนอีวิวกับอีแจงไม่มีใครเคยเห็น
“นั่นสิไอ้ฮิ้นท์หลังก็ไม่มีรอยสิว เออแปลกว่ะทำไมมันขึ้นแต่หน้าแกวะ นี่หมอนแกซักบ้างป่ะเนี่ย อิอิ มีคราบอะไรหรือเปล่ายะ”
“นั่นสิ หน้าสวยๆอย่างกูยังยอมเลยอ่ะ หลังนางงามแอบมีสิว อิอิ”
“แหมไม่ใช่ขึ้นที่แก้มก้นมึงเหรออีแจง”
“ไอ้ทัก”
“นี่ๆ ตกลงจะทำอะไรกับกูเนี่ย ทำเสียทีได้ไหมวะ กูเขินนะว้อย”
ผมร้องออกไปครับแหมนะเหมือนผมเป็นตัวตลกนั่งให้พวกมันวิจารณ์เล่นอยู่นะ ไม่ได้พูดเฉยๆนะเอานิ้วจิ้มเอาๆแล้วก็หัวเราะ
“เออๆ มาๆ ไอ้ทักมันไปตำขมิ้นชันรวมกับไพร่ เอ้ยไพลหน่อยดิ เห็นไหมนี่กูอยู่กับพวกมึงเยอะเลยติดอะไรไพร่ๆมาเลย ปกติหม่อนแม่ไม่เคยเสี้ยมนะคำพูดคำจาแบบนี้ อีวิวมึงไปเอามะขาวเปียกเอาใยมันออก”
“ค่าอีหม่อม หม่อนอะไรยะ หม่อมสาม”
“พอๆ พวกมึงนี่อะไร ลามกจกเปรต นี่อีคุณหญิงแจงมะขามน่ะไม่ใช่เอามาทั้งพ่อทั้งแม่มันนะเว้ย แสบนะ”
ผมก็นั่งเขินอยู่นั่นล่ะครับส่วนพวกมันก็วิ่งวุ่นกันอยู่ เสียงไอ้ทักที่ดูเหมือนจะสนุกกว่าใครเพราะมันได้ตำขมิ้นดังโป๊กๆอยู่ในครัว
“มึงๆ แบบนี้มันก็เห็นผลช้าสิวะ”
ผมถามอีแจงระหว่างที่รอจะขึ้นเขียง อีนี่มันก็นะเอามะขามเปียกมะละเลงแขนตัวเอง อ้อ ลืมบอกพวกมันใส่แต่เสื้อนักเรียนนะครับส่วนกระโปรงเปลี่ยนเป็นกางเกงเอาของแม่ผมให้มันใส่ก่อน
“แหมมึง ธรรมชาติมันก็ต้องเห็นผลช้านิดหน่อยล่ะน่า สวยแบบธรรมชาติไง ความสวยนะยะไม่ใช่เห็นผลสามวันเจ็ดวัน ถ้ามึงอยากสวยด่วนมึงไม่ลองถามพี่อ้อยดูล่ะ กูเห็นเด้งทุกทีที่เจอ”
“เออนะ พี่สะใภ้กูสวยออก ทำไมกูโง่ไปได้วะเนี่ย”
ผมคิดได้ครับ พี่ชายผมมันหล่อนะพี่อ้อยก็สวยลืมนึกไปเลย ที่จริงพี่อ้อยเคยบอกว่าจะพาผมไปหาหมอทำหน้าด้วยนะแต่ตอนนั้นผมขี้เกียจ เอาล่ะ ถึงเวลาต้องพึ่งพี่สะใภ้แสนสวยแล้ว แต่ก่อนที่จะถึงมือพี่อ้อย
“แว้กก โอ๊ย แสบๆๆ เชี่ยอะไรอ่ะ แสบ”
ผมแหกปากร้องครับ อีวิวจับมือขวา อีแจงจับมือซ้ายไอ้ทักมันเป็นคนลงขมิ้นมันผสมน้ำตาลทรายกรวด จะไม่ให้แหกปากได้ยังไง ก็มันเล่นขูดแขนขูดตัวผมแรงๆเหมือนว่ามันจะแกล้งด้วย
“ท่องไว้ลูกท่องไว้ เพื่อความสวยๆ”
อีแจงครับ โอยๆ ก่อนจะสวยตัวกูจะถลอกก่อนไหมเนี่ย
“อดทนมึง อดทน เพื่อความเริ่ดเราต้องกัดฟัน”
กูรู้เว้ยอีวิวแต่มันแสบเหลือเกินยุบยิบไปทั้งตัว
“แว้กกก โอ๊ยๆๆ แสบกว่าเดิม แว้กกก ช่วยด้วย แม่จ๋าช่วยด้วย”
“เวอร์แระไอ้ฮิ้นท์ เจ็บแต่สวยจะเอาอันไหนเลือกเอา”
เอ่อเพื่อนผมมันคงเริ่มรำคาญแล้วครับเพราะแหกปากไปสามบ้านเจ็ดบ้าน เณรที่วัดก็มายืนดูที่ริมฝั่งคลอง อะ เริ่มอาย อดทนก็ได้วะ ฮือๆ น้ำตาไหลครับกัดฟันแน่น
“กูจะล้างออกได้ยังมึง กูแสบมั่กๆขอบอก”
ผมกัดฟันพูดออกไปครับ มันแสบจริงๆนะเออ นี่น่ะหรือที่เขาว่าแล่เนื้อเอาเหลือทา นี่ยังไม่ได้มีรอยบาดแผลอะไรนะยังแสบขนาดนี้ ถ้ามีรอยล่ะ เหอๆ ตายกันไปเลยดีกว่า
“รอเดี๋ยวสิมึงให้มันทำปฏิกิริยาเคมีกับร่างกายก่อนสิมึง ตามกฏของเมนเดลเขาบอกว่า” ไอ้ทักครับทำท่าเหมือนผู้รู้นะ
“เดี๋ยวๆ เมนเดลนี่ใช่เรื่องนี้เหรอวะ”
“นั่นดิ มั่วแล้วมึงไอ้ทัก อีวิวไปเตรียมของพอกหน้ามา”
“ห๊า หน้าด้วยเหรอมึง”
“เออสิ หรือมึงจะตัวผ่องแต่หน้าปลวกล่ะไอ้ฮิ้นท์”
“อย่าเอาแบบแสบนะมึง”
“ก็ไม่หรอก มีดินสอพอง น้ำผึ้ง โยเกิร์ต มะนาว อิอิ” อีแจงมันสาธยายครับ
“อ่า กูไม่เอาแสบนะมึงเดี๋ยวหน้ากูเป็นผื่น”
“ยังจะมีที่เหลือให้ผื่นขึ้นอยู่เหรอ ทำตามนี้อยากสวยไม่ใช่เหรอ”
เอ่อนะ ตอกใจดำกันเข้าไป นี่ความงามนี่เขาต้องอดทนกันมากมายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย โอยๆ ทรมานสุดๆ แต่เอาเถอะแค่นี้ไม่ตายหรอก สวยไม่สวยไม่รู้แต่ผมจะทำเต็มที่ คอยดูนะอีแหวน ฮัทน่ะต้องหันมามองกู มึงคอยดู คอยดู๊

Written by eiky

P.S.. อิอิ มาแบบต่อๆกันคร้าบ คืออย่าใจร้อนน้าเรื่องว่าน้องฮิ้นท์เราจะไม่สวย มันต้องค่อยเป็นค่อยไปน้า อิอิ
คนที่รูปร่างไม่พร้อมต่อให้ด่าให้ตายมันก็ไม่ฮึดหรอกนะ จริงไหม มันต้องมีอะไรมาสะกิดต่อมฟีโรโมน แว้กก เกี่ยวไหม อิอิ
ขอให้มีฟามสุขนะคร้าบ คนอ่านที่น่าร้ากทุกๆคน
จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 26-07-2011 18:44:40

 :mc4: รอฮิ้นสวยยยย อิอิ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 26-07-2011 19:07:31

ตอนนี้ยาวจุใจมาก

สวยวันละนิด ค่อยเป็นค่อยไป

อร๊าย ดีใจๆๆ เริ่มลอกคราบแล้ววว

+1 จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 26-07-2011 19:32:56

สู้ๆจ้า
********************
ปล. แหวน.. แย่กว่าที่คิดไว้อีก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 26-07-2011 20:14:23

ยาวๆๆ ชอบยาวๆๆ ตอนนี้ยาวได้ใจมาก

ฮิ้นท์ สู้ๆ นะ เกลียดอีแหวนที่สุด เกลียดๆๆ

รอตอนต่อไปจร้า อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 26-07-2011 20:18:36

ฮิ้นท์สู้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 26-07-2011 20:30:15

กด + 1 ให้อิ๊กกี้ไปเพิ่มความสวยให้ น้องเฮิ้นท์นะ 

แล้วเราก็เตรียมจดสูตรความสวยเอามาใช้บ้าง 

รอดูคนสวยอยู่นา   :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 26-07-2011 20:33:07

"คืออย่าใจร้อนน้าเรื่องว่าน้องฮิ้นท์เราจะไม่สวย มันต้องค่อยเป็นค่อยไปน้า"

เริ่มหุ้มดักแด้แล้ว รอฟักตัวทีละน้อย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 26-07-2011 21:29:37

ฮึดไ้ว้ลูก ฮึดไว้ เราต้องสวยเราต้องเริ่ดนะลูกฮิ้น
ไม่อยากบอกว่าขำน้ำตาเล็ดเลยครับพี่อิ๊ก :m20:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 26-07-2011 21:44:00

ไปหมอที่คลีนิคเหอะหนูปลอดภัยกว่าเยอะ

เดี๋ยวที่ดำอยู่จะกลายเป็นเขียวนะเออ :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 26-07-2011 21:47:41

อยากเจอ อีแหวนนัก อีสวยตกกระปกแป้ง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 26-07-2011 21:57:14

สวยอึดจริงๆ อยากเริ่ดต้องอดทน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Greennut ที่ 26-07-2011 22:28:12

กำลังจะแปลงร่างแล้ววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 26-07-2011 22:41:23

รอนิวฮิ้นท์ :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 26-07-2011 23:22:28

คล้ายๆๆสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักเลย
ิิอิอิ
รอแปลงโฉมนะ++++++!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 27-07-2011 00:00:52

ใครว่างๆ ไปกดชักโครกให้หน่อย เบื่อนังชะนีแหวน ลอยหน้าคาหอห่านอยู่ได้ ชิร์+++

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 27-07-2011 00:37:28

ค่อยๆ สวย  เน๊อะ

เอาใจช่วยน้องฝาแฝด อิอิ

ขนาดไม่สวยไม่เริ่ด  ยังมีคนสนใจเยอะขนาดนี้เลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 27-07-2011 01:02:27

เด็กๆพวกนี้รักกันดีจริงๆ
น้องฮินท์สู้ สู้ เพื่อความสวย สู้โว้ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 27-07-2011 01:14:29

เอาล่ะสิ อินท์เริ่มถอดรุปแล้ว
อยากรู้ว่าฮัทเจอจเป็นอย่างไร

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 27-07-2011 01:26:54

การี้ดดดดดดดดด...

เชียร์ฮิ้นท์เต็มที่เลยค่า :laugh:

ปล.ขอมอบเพลงนี้ให้กับคุณแหวน ดาวร้าย???

    " ไปๆ ไปลงนรกซะเถิดที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ เวลาของเธอหมดแล้ว"
 
    อุวะฮะฮะฮะฮ่า :pigha2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 27-07-2011 02:00:03

 o18 o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 27-07-2011 08:46:48

ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้อ่านไวอย่างนี้  ยาวจุใจจริงๆ  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 27-07-2011 09:12:03

อ๊ายยย เมคโอเวอร์กันแล้ว
สู้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 27-07-2011 10:51:07

 :laugh:นังแหวนเนี่ยมันร้ายจริงๆๆ :angry2:อย่ายอมแมน สู้ๆๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 27-07-2011 12:19:01

 :impress3:

ฮิ้นรีบๆสวยนะ

นึกว่าจะได้แต่พูดแล้วเม้มปาก  ปฎิบัติบ้าง 555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 27-07-2011 12:42:40

รอฮิ้นสวยด้วยโคนนนนนน

ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-07-2011 12:59:57

รอฮิ้นท์สวย
สู้สู้น๊า :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 27-07-2011 13:40:23

แอร๊ยย น้องฮิ้นท์ของเจ๊จะเริ่ดแล้ววหึหึ คอยดูนะนังแหวน ฉันหมั่นไส้เธอมาก
ฮิ้นท์จะเริ่ดกว่าแกหลายร้อยเท่า
รออ่านตอนต่อไปอยู่จ้า
+1 ให้น้า จุ๊บบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 27-07-2011 14:02:41

ฮินท์สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 27-07-2011 14:04:06

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 27-07-2011 15:14:06

อยาสหยุดสวยค่ะ :laugh:
อย่าได้ยอมชะนีนางนั้น :z6:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 27-07-2011 17:25:32

อยากอ่านต่อมากมายยยยยยยยยยยยยยที่สุด  :z3: :z3: :z3: +1ค่ะ

Hint จะเริ่ดละค่ะ     อ๊ายยยยย :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 27-07-2011 19:22:03

รอๆๆ  สอบเสร็จแล้ว  มีเวลามานั่งเฝ้าแล้ว 555+  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 27-07-2011 21:05:07

รีบสวยนะฮิ้นท์!!
ตอกหน้ายัยแหวนให้จมดินไปเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 27-07-2011 21:30:36

โดนใจมาก :m20:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 27-07-2011 21:56:06

กรี๊ดด น้องฮินท์เริ่มจริงจังแล้ววววว
เอาให้อิแหวนน่าหงายไปเลยค่า!XD

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 28-07-2011 09:02:21

ซอบ มาก.........

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 28-07-2011 17:57:44

ฮิ้นหนูสวยหรือยังลูก อยากอ่านจังเลย :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 28-07-2011 20:31:07

คุณแหวนคุณช่าง   น่ารำคาญเสียนี่กระไร

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 28-07-2011 20:41:51

รอผลงับ ก๊ากก คุณแหวน รอดูเหอะค่ะ คุณ(มึง)แหวน เคี๊ยกๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 28-07-2011 21:30:32

คอยดูนะอีนังแหวน

ฮิ้นจะสวยให้แกตะลึงไปเลย

ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 29-07-2011 01:57:49

 :z3: :z3:อ๊ายยยยยยยยยยยย คิดถึงงงงงผู้แต่งงงง

อิกกี้เค้าคิดถึงตัว มารอ อะคริคริคริ :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A6, : 26 July 2011; P10
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 29-07-2011 18:16:59

B6
กลับไปถึง บ้านผมก็ยังเครียดอยู่เลยเรื่องล่ารายชื่อ   เซ็งจังเว้ย  ทำไมมันหาคนยากขนาดนี้วะ

จริงอยู่ ว่า  ถ้าไปขอพวกบรรดาแฟนคลับผมคงจะได้เยอะโคตร  แต่มันจะได้อะไรขึ้นมาล่ะ  พอถึงเวลาจริงๆแล้วผมก็ไปร่วมกิจกรรมกะชมรมได้ไม่สักกี่ทีหรอก  ถ้าเป็นยังงี้พวกนั้นคงด่าผมแน่เลยว่าไปหลอกเค้ามาเข้าชมรม

งั้นเราจะ หาทางอะไรมาดึงดูดให้คนมาเข้าชมรมดีว้า  จัดกิจกรรมขึ้นมาจะดีมั๊ย  เอาเป็นอะไรดีล่ะ  โว๊ย... นึกไม่ออกอยู่ดีว่ะ

เออ... ใช่  จะยากอะไรล่ะวะก็ไปปรึกษาฮิ้นท์มันก็ได้  มันโปรอยู่แล้วเรื่องนี้  อาจจะให้มันไปเพ้นท์โชว์เรียกให้คนสนใจซะหน่อย   ว่าแต่มันจะยอมมั๊ยวะเนี่ยกู  เที่ยวไปขอร้องโน่นนี่มันทั้งที่ไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันซะหน่อย  แค่มันยอมสอนเพ้นท์สีน้ำให้นี่ก็บุญตายห่าแล้ว  ยังจะไปเรียกร้องโน่นนี่กะมันอีก

แต่เอาเว้ย  ลองขอมันดูก่อนละกันว่ะ  เผื่อจะได้  มันคงเข้าใจหรอกน่าว่ากูทำเพื่อชมรม  คิดเองเออเองเข้าข้างตัวเองไปก่อนเว้ย

*

*

เช้าวันต่อ มาผมรีบไปรร.แต่เช้า  ไปถึงก็รีบไปหาหมอนั่นที่ห้องเห็นมันนั่งอยู่กะเพื่อนเหมือนเคยผมก็เดิน เข้าไปหาทันที  แต่ดูท่าทางยัยวิวยัยแจงมันยิ้มกันแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ

" อ้าว... ฮัท... มาอีกแล้วเหรอ  เอ... ทำไมมาบ่อยจังเลยเนี่ย  แอบติดใจอะไรใครแถวนี้รึเปล่า.... "  ยัยแจงตัวดีแซวผมเข้าให้

" ฮ่าๆ  เรามีเรื่องจะมาขอร้องเพื่อนเธอน่ะ  ทำไมล่ะ คิดว่าเราติดใจใครเหรอ...."   

" อ๊ะๆ  อันนี้คนสวยก็ไม่รู้ค่า  ว่าแต่... มีเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ  พ่อรูปหล่อ"  ยัยแจงยังแหย่ผมต่อ   ผมก็หันไปพูดกับฮิ้นท์มัน

" คือ... เรามีเรื่องมาขอร้องนายอีกแล้วว่ะ  เออ... เฮ้ย  ทำไมหน้านายเป็นเหมือนผื่นแดงๆเต็มเลยอ่ะ"  ผมถามขึ้นมาวะก่อนเพราะเห็นหน้ามันเป็นรอยแดงๆจ้ำๆเต็มเลย

" อ๋อ... เออ... เรา... เอ่อ.. เรา  ไม่มีอะไรหรอก  เราว่าเราแพ้โฟมล้างหน้าน่ะ"  ฮิ้นท์มันตอบผมท่าทางอึกๆอักๆ

" แพ้โฟมเหรอ  อืม... มิน่า  หน้านายเป็นรอยแดงเยอะมากเลย   ดีแล้วที่รู้ตัวก่อน  ก็อย่าไปใช้ยี่ห้อนั้นอีกนะ  เอ้อ... เข้าเรื่องก่อนดีกว่า  พอดีว่าเราจะรวบรวมรายชื่อคนที่อยากเข้าชมรมศิลปะน่ะ  จะได้เอาไปเสนอผอ.ให้ตั้งชมรมขึ้นมาไง  นายช่วยเราหน่อยได้มั๊ย"  ผมพูดขอร้องมันโดยจงใจให้น้ำเสียงอ้อนๆหน่อย  ก็ไม่รู้จะอ้อนไปทำไมเหมือนกันว่ะ  ไม่เข้าใจตัวเอง  มันไม่ใช่สาวๆซะหน่อย

แต่มันก็ แปลกดีที่เวลาคุยกับมันผมมีความรู้สึกเหมือนคุยกับสาวๆยังไงไม่รู้  ก็ไม่ใช่ว่าเห็นมันเป็นกะเทยอะไรนะ  แต่มันมีความรู้สึกไปแบบนั้นเอง  อัตโนมัติเลยว่างั้น

" หือ... จะตั้งชมรมศิลป์เนี่ยเหรอ  แล้วนึกยังไงเนี่ย"  หมอนั่นทำหน้างง  คงคิดว่าแล้วผมมาดิ้นรนวิ่งเต้นเรื่องนี้ทำไม

" ก็คืองี้  เราไปปรึกษาอ.สุพจน์มาแล้วแกก็เห็นด้วย  แต่ต้องหารายชื่อคนที่อยากเข้าชมรมให้ได้เยอะพอสมควรหน่อย  ถึงจะเอาไปให้ผอ.ท่านพิจารณาอนุมัตให้ตั้งชมรมได้   แต่เราลองไปหาแล้ว  โคตรยากเลยอ่ะ  ไม่มีใครที่อยากเข้าชมรมนี้จริงๆจังๆหรอก  นี่ก็เพิ่งหาได้ 5 คนเอง  นายจะช่วยเราหน่อยได้มั๊ยล่ะ"

" อ๋อ... ได้สิๆ  เราอยากช่วยนายจะตายไป"  มันรีบรับปากผมทันทีเลยว่ะ  จะไม่คิดก่อนเลยเหรอวะ  แต่แล้วมันก็อึ้งไปนิดนึงแล้วรีบส่ายหัวปฏเสธอีก

" เอ้ย... ไม่ใช่ๆ เราอยากช่วยเพราะเห็นว่าจะได้ตั้งชมรมศิลปะไง  ดีเหมือนกันนะ" 

" เจ๋งเลยเว้ย  ขอบคุณมากๆ"  ผมดีใจไปหน่อยอ้าแขนจะไปกอดมันอยู่แล้วนั่น  แต่ยั้งไว้ทัน  เหอๆ คงไม่ดีแน่ว่ะ

" ทำไมนายทำหน้ายังงั้นอ่ะ"  ผมถามไปเพราะสีหน้ามันตอนนี้ประหลาดชะมัด

" อะ... เอ่อ... อ ไม่มีอะไร  นายไม่ต้องขอบใจอะไรเรามากมายหรอก  เราแค่อยากช่วยให้ตั้งชมรมได้น่ะ  แล้วอยากให้เราช่วยยังไงล่ะ"  หมอนั่นบอกปฏิเสธ  แต่เมื่อกี๊ผมดูหน้ามันตื่นๆยังไงไม่รู้ตอนผมจะกอดมัน  ยัยวิวยัยแจงก็ยิ้มแปลกๆว่ะ

" คือเราคิดว่า  จะจัดทำกิจกรรมอะไรก็ได้เกี่ยวกะศิลปะ  จะได้ชักชวนคนที่อยากเข้าชมรมมาลงชื่อกันไง  เอาที่มันน่าสนใจๆหน่อย  อย่างเพ้นท์สีน้ำโชว์อะไรยังงี้นะ  งานถนัดของนายนี่นา  นายพอจะสละเวลามาช่วยเราได้มั๊ยล่ะ"

" โอ๊ย... แค่นี้เอง  สบายมากๆ  เดี๋ยวพวกเราช่วยจัดการให้เอง  ฮัทไม่ต้องห่วงเลย"  ยัยวิวที่นั่งนิ่งฟังอยู่กับยัยแจงพูดขึ้นทันทีแล้วก็หันไปยิ้มกับฮิ้นท์ มัน

" หือ... พวกเธอจะไปช่วยเราด้วยเหรอ"

" ใช่แล้วค่า  รูปหล่อ  เรื่องการพรีเซ้นท์นำเสนอและดึงดูดให้ผู้คนสนใจเนี่ย  ขอให้บอกค่า  เพราะดิชั้นเป็นพริตตี้มือหนึ่ง"  ยัยวิวลุกขึ้นโพสท่าพริตตี้ซะงั้น  ยัยแจงก็ไม่น้อยหน้าลุกขึ้นโพสมั่ง

" โฮะๆ  ดีกรีนางงามอย่าพวกเรา  รับรองใครๆก็ต้องมาสมัครแน่ๆค่า  ไม่ใช่ราคาคุยนะ  ขอบอก"

" งั้นดีเลย  เราขอบคุณทุกคนมากเลยนะ  เอาเป็นว่าเราจะให้ฮิ้นท์ช่วยไปนั่งโชว์เพ้นท์สีน้ำหน่อย  แล้วก็พรีเซ้นท์ไปด้วยละกัน  ดีมั๊ย" 

" เอ้อ... เดี๋ยว... พอดีวันนี้น่ะเราไม่ได้เตรียมอุปกรณ์อะไรมาเลยนะคงไม่ได้วาดหรอกสีน้ำ  งั้นแค่สเก๊ตซ์ดรอว์อิ้งด้วยดินสอดำแล้วกันนะ"

" อ๋อ... ได้ดิ  แล้วแต่นายเลย  เยี่ยมเลยว่ะ  ยังงี้คงมีคนสนใจเพียบแน่ๆ  ฝีมือเทพๆอย่างนายเนี่ย"  ผมบอกอย่างตื่นเต้น  อยากเห็นแล้วเหมือนกันว่ะ  ฝีมือดรอว์อิ้งหมอนี่มันจะเทพแค่ไหน

พอพัก เที่ยงตอนที่กินข้าวกันกับแหวนและไอ้ป่านไอ้วินผมก็พูดเรื่องที่ไปขอให้ไอ้ ฮิ้นท์และก๊วนมันช่วยโปรโมทเรื่องชมรม  ในขณะที่ไอ้วินไอ้ป่านมันเห็นดีด้วยแต่แหวนอ่ะครับ  โวยขึ้นมาทันทีเลย

" เอ๊ะ... แล้วนี่ทำไมฮัทจะต้องไปอ้อนวอนให้พวกนั้นมันมาช่วยด้วยล่ะ  แหวนบอกแล้วนี่ว่าอย่าลดตัวไปยุ่งกับพวกมันทำไมไม่ฟังกันบ้าง"

" โอยๆ  อะไรกันคร้าบ  คุณแววมณี  ผมแค่ไปขอแรงเค้ามาช่วยนิดหน่อย  ไม่เห็นต้องโมโหโทโสไปเลย"  ผมก็พยายามพูดเบรคๆอารมณ์แหวนไปอ่ะนะ  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเหวี่ยงขึ้นมาด้วย  เรื่องแค่นี้

" ก็นั่นเด่ะ  คนเค้ามีน้ำใจมาช่วยก็ดีแล้ว  จะมาแบ่งชั้นวรรณะกันไปทำไมจ๊า  คนสวย"  ไอ้ป่านเห็นด้วยกะผมว่ะ

" แกไม่ต้องมาพูดมาก  ชั้นไม่ชอบขี้หน้าอีพวกนั้นแล้วจะทำไม โดยเฉพาะ....." พูดไม่จบประโยคก็หันมามองหน้าผมแปลกๆ

" ทำไมอ่ะ  โดยเฉพาะใครเหรอ...." 

"ฮึ... คิดเองสิฮัท อย่าไปวุ่นวายกับพวกมันให้มาก เพราะมันจะเหมือนไปฮัทสร้างความหวังให้ใครบางคนนะ"  อีกละ  แหวนพูดอะไรของเค้าว้า  กรูล่ะงง

" ก็ใครล่ะ  ที่ว่าเนี่ย.... " ผมถามย้ำรอคำตอบ  แต่ก็เงียบ  แหวนทำเชิดหน้าใส่ผมซะงั้น

" เออเว้ย... คนเรา  อยู่ดีๆก็ไปไม่ชอบหน้าเค้า  แล้วไปแค้นเคืองกันตั้งแต่เมื่อไหร่คร้าบ"  ไอ้วินถามขึ้นมา  นั่นดิ  ผมก็ชักอยากรู้เหมือนกัน

" นั่นดิ... ยิ่งวันก็ยิ่งเหมือนเรยาเข้าไปทุกวันอ่ะ เนอะๆพวกเรา"  ไอ้ป่านปากหมาอีกแล้ว  นั่น...  ป้าบเข้าให้กลางหลังทันที  ฮ่าๆๆ

" นี่แน่ะ  ด่าชั้นเหรอ  หุบปากไปเลยนะ  แกจะมารู้อะไร"  ไอ้ป่านยังยืนหลังแอ่นอยู่เลย  โดนไปเต็มๆ

แต่อยู่ๆ พวกยัยวิวยัยแจงกับฮิ้นท์ก็เดินเข้ามาหาผมครับ  แหวนก็หันมาเห็นพอดี  ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังดูการ์ตูนตอนที่ตัวละครกำลังจ้องตากัน อย่างบาดหมาง  มีกระแสไฟฟ้าจากตาที่จ้องกันอยู่ยิงมาปะทะกันดังเปรี๊ยะๆเลย  นี่ผมไม่ได้เว่อร์นะ  มันเป็นยังงั้นจริงๆอ่ะ

ตกลงนี่พวก นี้เค้าไปแค้นกันมาตั้งแต่ชาติไหนวะเนี่ย  งงว่ะ  กลุ่มวิวแจงกับกลุ่มผมเมื่อก่อนนี้ก็แทบจะไม่เคยพูดกันเลยด้วยซ้ำไป   แล้วนี่มาเขม่นกันขนาดนี้ได้ไงวะ  ไม่เข้าใจ

" ฮัทขา... พร้อมรึยังเอ่ย.... พวกเราพร้อมแล้วนะคะ  เดี๋ยวไปจัดการกันให้เสร็จๆไปซะทีนะ  อุ๊บส์... แย่จัง  พูดผิด  วิวหมายถึงว่าไปจัดการธุระของพวกเราให้เสร็จน่ะ  แหม... เมื่อกี๊พูดสั้นรวบรัดไปหน่อย  แย่จัง.... เดี๋ยวมันจะผิดความหมายไปซะก่อน โฮะๆ"  ผมขำมุขวิวมันว่ะ  มีการใส่จริตทำเป็นอุทานแล้วปิดปากด้วย

" อืม... ไปดิ  เราพร้อมแล้ว  รีบไปจัดการเรื่องของเราให้เสร็จดีกว่านะ  อ๊ะๆ  เราหมายความว่าไปจัดการธุระนั่นไง  ฮ่าๆ"  ผมแกล้งรับมุขไปมั่ง

" นี่ฮัท... ไม่เห็นจะต้องไปหยอกล้ออะไรกะอีพวกนี้เลย  เชอะ... แค่ฮัทไปขอให้ช่วยหน่อยแค่เนี้ย  ทำมาเป็นตีสนิท  นี่คงดีใจกันจนเนื้อเต้นเลยใช่มั๊ยเนี่ย  ที่ฮัทต้องบากหน้าไปขอร้องพวกแกน่ะ"  แหวนมาเกาะแขนผมแล้วฟ่อใส่พวกวิวทันที

" ว้ายๆ  อะไรกัน  ทำไมพูดนี้ล่ะจ๊ะแหวน  พวกเราน่ะ  ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกะฮัทเค้าซะหน่อย  ใช่มั๊ยพวกเรา  ทำไมพูดยังกะว่าพวกเราจะมาแย่งฮัทไปจากเธอยังงั้นแหละ  ไม่ดีเลยนะจ๊ะ  มาใส่ร้ายพวกเราแบบนี้น่ะ  เดี๋ยวฮัทเค้าก็เข้าใจพวกเราผิดๆไปหรอก  แย่จังเลย"  ยัยแจงพูดขึ้นมาบ้าง

" ตอแหล!  ก็พวกแก....."  แหวนขึ้นเสียงลั่นขึ้นมา

" แหลไม่แหลไม่รู้ แต่ที่รู้และจริงที่สุดคือมองยังไงพวกเราก็สวยกว่าใครบางคนแถวนี้"  วิวมันก็ยังลอยหน้าย้อนแหวนไปยังงั้น 

" อ๊าย...ย  กล้าพูด  อีวิว แกน่ะเหรอสวย ตรงไหนกันยะ หน้าก็บ้านๆ เถื่อนๆ"

" อู๊ย...ย  ค่า  นังหน้าไม่บ้าน  ต้องหน้าแบนไม่มีดั้งแบบหล่อนเหรอ  เอ๊ะ แต่.... จะว่าไปเธอก็สวยนะแหวน  แต่ว่าต้องเพ่งนะ  เพ่งให้นานจนตาเบลอๆไปก่อนถึงจะเห็นความสวย  โฮะๆๆ ตายละแก  อีแจง  ดูสิ... แหวนเค้าสวยแบบเพ่งล่ะแก... ฮะๆๆๆ"  ยัยวิวตัวแสบหันไปหัวเราะร่วนกันกับยัยแจงซะแล้ว   ผมเริ่มเห็นควันออกจากหูของแหวนพร้อมกับหน้าตาที่พร้อมจะกินหัวพวกนั้นอยู่ แล้ว

" กะ... แก.... " 

" ว้าย... ยังย่ะ  ยังไม่หมด  อย่าเพิ่งกรี๊ด  เพราะหน้าโบ๊ะแป้งอย่างหล่อนน่ะ  อย่าเผลอเอามือเอาเล็บไปโดนนะ  เดี๋ยวแป้งที่ฉาบเอาไว้มันจะร่อนหลุดออกมาซะก่อน" 

" อีๆ... อีนัง...."  แหวนคว้ามือไปข้างหน้าเตรียมจะตะครุบวิวมันอยู่แล้ว  แต่ผมดึงเอาไว้ทัน
" โอ๊ยๆ พอแล้วๆ  จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย  ไปแค้นกันมาตั้งแต่ชาติไหน  ฮึ...   เอาล่ะๆ  สงบศึกๆ  แต่เฮ้ย... ป่านนี้แล้ว  ไปกันเหอะไม่งั้นเดี๋ยวหมดเวลาพักซะก่อน"  ผมห้ามศึกได้ก็ต้องรีบเบี่ยงประเด็นซะ  เพราะนี่มันเที่ยงกว่าแล้ว

" ฮัท... นี่ยังจะไปกับพวกมันอีกเหรอ  ดูมันว่าแหวนซิ  อีพวกปากตะไกร" 

" เอาน่าๆ  แหวน  จะทะเลาะกันไปทำไมเนี่ย  เดี๋ยวเราต้องไปล่ารายชื่อต่อแล้ว  จะไปด้วยมั๊ย" 

" เอ๊ะ... ฮัท  แหวนไม่ยอมนะ  จะไปกับพวกมันทำไม"

" ก็เขาจะมาช่วยนี่  โอ๊ย... เราขอล่ะนะแหวน  ตอนนี้งานเราต้องมาก่อนไม่งั้นเดี๋ยวก็หมดเวลาพักแล้ว  มีอะไรเดี๋ยวค่อยมาเคลียร์อีกทีละกัน"  ผมบอกไปแล้วก็หันหลังเดินไปเลย  ไม่ไหวแล้วว่ะ  เสียเวลาชะมัด  ก็มีแต่ไอ้วินไอ้ป่านมันตามผมมาเพราะมันนึกสนุกและอยากเห็นฝีมือฮิ้นท์มัน ด้วย

" โห... วิว  พวกเธอนี่เจ๋งจริงว่ะ  จัดการยัยแหวนซะอยู่หมัดเลย"  ไอ้ป่านพูดขึ้นขณะที่เดินไปด้วยกัน

" แหม... แน่นอนอยู่แล้วย่ะ  แต่เอ๊ะ... นี่ทำไมเธอพูดซะยังกะยัยนั่นไม่ใช่เพื่อนเธองั้นแหละ  อ๋อ... หรือว่าย้ายมาเข้าข้างพวกชั้นเพราะชั้นสวยใช่ม้า..."  ยัยวิวพูดแล้วสะบัดบ๊อบทีนึงจนผมนึกขำ

" ฮ่าๆ แหม... มั่นใจจริงๆเว้ย  โอเคคร้าบ... สวยก็สวย"

" แน่น้อน....น  ไม่ใช่สวยอย่างเดียวนะคะ  สวยและฉลาด  มากความสามารถค่า...."  มาเป็นสโลแกนเลยว่ะ  ไอ้ป่านไอ้วินหัวเราะกันใหญ่ผมก็พลอยขำไปด้วย

*

*

พอมาถึง หน้าห้องศิลปะพวกเราก็เริ่มปักหลักลงมือเรียกลูกค้า  เอ้ย  คนที่สนใจมาสมัครชมรมศิลปะกันทันที  ฮิ้นท์มันก็เอากระดานสเก๊ตซ์มาเตรียมตัว  ส่วนยัยวิวกับแจงก็ไปยืนตรงหน้าโต๊ะแล้วก็เริ่มโพสท่าเป็นพริตตี้ซะงั้น  และท่าทางจะได้ผลซะด้วย  คนเริ่มมองกันให้เพียบ

" สวัสดีค่ะทุกๆท่าน   ดิชั้นยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่การนำเสนอกิจกรรมของทางชมรมศิลปะของเรา ค่ะ"  ยัยวิวเริ่มเกริ่นนำด้วยมาดพริตตี้   ตามด้วยยัยแจงที่ไม่น้อยหน้ากันเลย

" ค่ะ  วันนี้นะคะ  ทางชมรมของเรายินดีนำเสนอกิจกรรมวาดภาพเหมือนด้วยดินสอโดยคุณธรรปกรณ์  ศิลปินผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดศิลปะระดับจังหวัดมาแล้ว  ขอเชิญรับชมกันได้เลยค่ะ"  ยัยแจงนำเสนอพลางผายมือไปยังไอ้เจ้าฮิ้นท์มัน 

เห็นแล้วผม งี้อยากจะ... พูดไงดีวะ  แค่ยกนิ้วให้มันน้อยไปว่ะ  พริตตี้มาเองเลยนะเนี่ยโคตรสุดยอดอ่ะ  ยัยวิวยัยแจงเนี่ย  เพราะตอนนี้ทุกๆคนยังกะโดนมนต์สะกดยังงั้นเลย  มองตามสองคนนั่นมาอย่างสนใจมากๆ  คิดถูกจริงๆแฮะที่ไปขอให้พวกนี้มาช่วย

" และผู้ที่จะมาเป็นแบบของเรานะคะ  ก็คือคุณบุญณรงค์สุดเท่ ขวัญใจสาวๆค่า"  อ้าวเฮ้ย... อะไรวะ  ไม่มีในสคริปต์นี่หว่า  ให้ผมเป็นแบบอ่ะนะ

หันไปมอง หน้าฮิ้นท์เห็นมันยิ้มๆเหมือนยังกะเขิน  ส่วนยัยวิวยัยแจงก็บุ้ยใบ้ให้ผมไปนั่งเป็นแบบ  ไอ้ป่านไอ้วินก็ด้วย  เออ... ก็ได้วะ  เหอะๆ

ตอนนี้ ทุกอย่างเงียบลงเพราะทุกคนรอบๆนั้นตั้งอกตั้งใจดูฮิ้นท์มันวาดรูปผม  ตัวผมเองก็ต้องนั่งไปนิ่งๆแต่พอนานๆไปชักเมื่อยเหมือนกันก็มีแอบๆขยับตัว นิดหน่อย   แต่เท่าที่ผมมองเห็นฮิ้นท์มันวาดอยู่ตอนนี้  ท่าทางมันคล่องสุดๆอ่ะ  แต่ผมไม่ได้เห็นรูปที่วาดอยู่ตอนนี้หรอกเพราะนั่งอยู่คนละฝั่ง  ก็ตื่นเต้นเหมือนกันว่ะอยากเห็นเร็วๆว่ามันจะวาดออกมาเป็นยังไงมั่ง

มองไปอีกที ผมก็เห็นไอ้ทักมันวิ่งมาจากไหนไม่รู้  พอเห็นพวกเรามันก็เดินเข้าไปพูดอะไรกับยัยวิวยัยแจงอยู่

" แล้วสำหรับตอนนี้นะคะ  ดิชั้นขอเชิญทุกๆท่านที่เริ่มจะสนใจกับกิจกรรมของชมรมเรามาลงชื่อทางด้าน นี้ได้เลยค่ะ  เพื่อว่าเราจะได้นำไปเสนอให้ผอ.ท่านอนุมัติตั้งชมรมอีกที  เชิญเลยค่ะ"  อยู่ๆยัยแจงก็ประกาศเชิญชวนคนที่กำลังยืนดูฮิ้นท์มันวาดอยู่เพลินๆ

ไม่อยาก เชื่อว่ะ  มีคนสนใจมาลงชื่อ  หนึ่ง  สอง  สาม.... เฮ้ย... หลายคนเลยว่ะ  ต่อเป็นคิวเลยด้วย  นี่มัน... ได้ผลขนาดนี้เลยเหรอวะ

" ทำหน้านิ่งอีกแป๊บนะ  เราวาดจะเสร็จแล้วล่ะ"  ฮิ้นท์มันบอกผม  สงสัยผมมัวตื่นเต้นมั๊งเลยนั่งไม่นิ่ง  ก็เลยหันกลับมานั่งเก๊กหน้าต่อไป  แป๊บนึงมันก็วาดเสร็จเรียบร้อย

ตอนนี้ที่ ผมเห็นคือรูปผมเอง  แม้มันจะแค่วาดด้วยดินสอดำ  แต่แค่นี้มันก็... สุดยอดไปเลยว่ะ  ในรูปนั้นหน้าผมดูพริ้วไหวยังกะมีชีวิต  ผมไม่ได้เว่อร์นะ  ไม่ว่าจะแววตา สีหน้า  มันดูบ่งบอกอารมณ์ออกมาได้จริงๆ ทำไมฮิ้นท์มันเทพยังงี้วะเนี่ย

คนดูเริ่ม ปรบมือให้เมื่อเค้าเห็นผลงานของฮิ้นท์มัน  หลายคนก็เดินเข้ามาถามแล้วก็ลงชื่อ  เยี่ยมไปเลยเว้ย  ฮ่าๆๆ  งานนี้คงได้คนครบแน่

" กี่คนวะ"  ผมถามไอ้วินอย่างตื่นเต้น  มันก็นับรายชื่อไปเรื่อยๆ

" 35 ว่ะ  ใช้ได้มั๊ยวะ  นี่กูว่าเยอะนะเนี่ย" 

" เออ... นี่แหละ  เจ๋งไปเลยเว้ย  ฮ่าๆๆๆ"  ผมกระโดดตัวลอยเลย  ดีใจโคตรๆ  ถ้าได้ขนาดนี้ก็คงใช้ได้แล้วล่ะผมว่า

" เป็นไงมั่งเรา  หือ... ได้คนเยอะมั๊ย"  พอดีจังหวะที่อ.สุพจน์เดินออกมาจากห้องแล้วถามผม

" 35 คนครับอาจารย์  พอใช้ได้มั๊ยครับ"

" เอ้อ... ดีมากๆ  แค่นี้ก็ใช้ได้แล้ว  เกิน 30 คนผอ.ท่านก็จะอนุมัติให้แล้ว  เก่งมากเลยเรา  นี่แค่มาสาธิตวาดรูปเหมือนก็ได้คนเยอะขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย  ไม่น่าเชื่อแฮะ"

" ครับผม  ก็ได้พวกเพื่อนๆเค้ามาช่วยกันน่ะครับอาจารย์"

" อืม... ดีมากๆ  ครูขอบใจพวกเราทุกคนมากนะ  ได้คนครบตามจำนวนผอ.ท่านก็คงอนุมัติให้แน่  ก็เหลือแค่เตรียมเขียนโครงการกับแผนงานอะไรอีกนิดหน่อยก็จะตั้งชมรมได้เลย"

" เฮๆๆ  ...... "  ทุกคนพร้อมใจกันเฮครับ  สำเร็จแล้วเว้ย  ฮ่าๆๆ

" งั้นอย่างนี้ก็ต้องฉลองแล้วสิคะอาจารย์"  ยัยแจงเสนอขึ้นมา

" หึๆ  แหม... จะเอายังงั้นเลยเหรอเนี่ย  ได้สิ... ครูพาพวกเธอไปเลี้ยงก็ได้นะ  อุตส่าห์มาช่วยกันจนสำเร็จได้เนี่ย"

" โอ๊ย... ไม่ต้องหรอกครับอาจารย์  อย่าไปฟังพวกนี้มันเลยครับ  มันโลภเห็นแก่กิน  ผมเองยินดีช่วยครับก็อยากให้ตั้งชมรมศิลป์ให้ได้เหมือนกัน  เพราะงั้นอาจารย์ไม่ต้องเกรงใจพวกผมหรอกครับ"  ฮิ้นท์มันออกตัวปฏิเสธอ.สุพจน์ไป  ยัยวิวยัยแจงกับไอ้ทักก็หันไปรุมมันทันทีเลยครับ

" ย่ะ... แหมๆ  พ่อคนเปี่ยมสมบัติผู้ดีและขี้เกรงใจ   งั้น.... อาจารย์คะ  พาพวกหนูไปกันแค่นี้เถอะค่ะ  ไม่ต้องให้ไอ้คุณฮิ้นท์มันไปด้วยหรอก  นะคะๆ  อาจารย์จะได้ประหยัดค่าอาหารไปในตัวด้วยเพราะมันกินจุมากค่ะ"

"วิว..."  ฮิ้นท์มันกัดฟันพูดให้เสียงลอดกรามออกมาแถมยังถลึงตาใส่พวกวิวอีก  ทั้งผม  ทั้งอาจารย์กับไอ้ป่านไอ้วินก็ฮากันสุดๆ

*

*

ในที่สุดอ .สุพจน์ก็ยืนยันว่าอยากพาพวกเราไปเลี้ยงกันนิดๆหน่อยๆเป็นการขอบคุณที่ช่วย กัน  ก็ไปกินกันที่ร้านแถวตลาดน่ะครับ  บรรยากาศก็เฮฮาสนุกสนานดีเพราะพวกยัยวิวยัยแจงกับไอ้ทักเนี่ยแหละ  พอมาเข้าคู่กับไอ้วินไอ้ป่านด้วยแล้วยิ่งฮาไปกันใหญ่

ตอนแรกผมก็ ชวนแหวนมาด้วยแต่แหวนงอนผมแล้วหนีกลับบ้านไปก่อน   ผมก็ต้องปล่อยเลยตามเลยไม่รู้จะทำยังไง  แน่นอนว่าถ้าโทรไปหาแหวนตอนนี้คงไม่รับหรอก  ผมรู้ดี  เลยโทรไปที่บ้านแหวนแล้วถามให้แน่ใจว่ากลับถึงบ้านแล้ว  ไม่งั้นผมคงอดห่วงไม่ได้

ขากลับผมก็ เห็นว่าฮิ้นท์มันบ่นๆกับคนอื่นว่ารถมันเสียเลยจอดทิ้งไว้ที่รร.  ไอ้ทักมันก็บอกว่าจะเอาไง  เพราะมันก็ต้องให้ยัยวิวซ้อนท้ายไปส่งบ้าน  ส่วนยัยแจงก็บอกว่าจะกลับกะรุ่นพี่อีกคน

เพราะงั้น ก็เลยเหลือแต่ตัวไอ้ฮิ้นท์มันนั่นแหละครับ  ผมเลยเสนอตัวว่าจะไปส่งมันที่บ้านให้เอง  มันก็ทำหน้าแบบว่าเหมือนจะดีใจนะ  แต่มีอึกๆอักๆกลบเกลื่อนเหมือนไม่อยากให้ผมรู้ว่ามันกำลังดีใจ  ก็งงตามเคยน่ะนะครับ  แต่เอาเหอะผมชินละ  ตั้งแต่เริ่มคบกะมันมาเนี่ยผมมีอะไรให้ฉงนมากมายเลยเกี่ยวกะมันอ่ะ

" เฮ้ย... วันนี้เราโคตรสนุกเลยว่ะ  ไม่เคยสนุกอย่างวันนี้เลยนะเนี่ย"  ผมคุยกับมันไปด้วยตอนที่ขับรถอยู่

" นายสนุกจริงๆเหรอ"

" เออดิ... เราโคตรจะฮาพวกนายเลยว่ะ  ยัยวิวยัยแจงนี่สุดยอดจริงๆ  อยู่ด้วยแล้วขำตลอดว่ะ"

" หือ... อี เอ่อ พวกนั้นน่ะนะ  มันกวนตีนจะตาย  ปากก็เสีย"

" ฮะๆๆ นั่นแหละ  เราชอบว่ะ  อยู่ด้วยแล้วอารมณ์ดีไม่มีซีเรียส"

" อือ... นี่... นายคิดยังงั้นจริงๆเหรอ  เอ้อ... ฮัท  เลี้ยวตรงข้างหน้านั่นแหละ  โน่นไงบ้านเรา  ไปจอดหน้าบ้านได้เลย"  ฮิ้นท์มันบอก  ผมก็เลี้ยวไปจอดตรงหน้าบ้านหลังนั้นทันที แม้จะเป็นตอนกลางคืนมองอะไรไม่ค่อยชักเท่าไหร่นักแต่ผมก็รู้สึกได้ว่าบ้านหลังนี้มันดูอบอุ่นจริงๆครับ หน้าบ้านมีต้นมะม่วง บ้านหลังใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย มีศาลายื่นออกไปนิดหน่อยติดกับคลอง เหอๆ นี่มันไม่กลัวผีเหรอวะเพราะบ้านมันอยู่ติดวัด ถ้าเป็นผมนะ ไม่อยากจะคิด

" เออเฮ้ย... เนี่ยเหรอบ้านนาย   น่าอยู่ดีว่ะ  ข้างหลังนั่นสวนของบ้านนายเองใช่ป่ะ"  ผมเอ่ยชมบ้านมัน  เพราะที่จริงผมก็อยากอยู่อ่ะ  บ้านแบบนี้  ก็เป็นบ้านแบบชาวสวนทั่วๆไปแหละครับ  แต่ผมชอบนะ

" ใช่ๆ  สวนของเราเอง  ว่าแต่บ้านเราน่าอยู่จริงเหรอ"

" จริงดิ  ดูมันท่าจะสบายดีอ่ะ  เราชอบ"

" อืม... งั้นลงมาก่อนสิฮัท  เข้าไปกินน้ำในบ้านก่อน"

" อ๋อ... ไม่เป็นไรๆ  เดี๋ยวเรารีบกลับเลยดีกว่า  ไม่งั้นเดี๋ยวจะดึก"

" เอ่อ... "  หมอนั่นเหมือนจะพูดอะไรกับผมอยู่แต่ลังเล   ผมก็มองหน้ามันแล้วลุ้นอยู่

" คือ.... เราขอบคุณมากนะ  ที่ช่วยมาส่งน่ะ"

" ฮ่าๆๆ  ไม่เป็นไรแค่นี้เอง  วันนี้เราก็ต้องขอบคุณนายมากว่ะ  นายเหมือนเป็นฮีโร่มาช่วยเราเลยนะเว้ย  ทำให้เราล่ารายชื่อสำเร็จจนได้  ทีนี้ก็ตั้งชมรมศิลปะได้ซะที  โคตรดีใจเลยว่ะ"

" อืม... นายอยากอยู่ชมรมศิลป์มากขนาดนี้เลยเหรอ"

" เออดิ... นี่ถ้าไม่เกรงใจพ่ออ่ะ  เราลาออกจากชมรมบอลฯมาอยู่ชมรมศิลป์แน่ๆ" 

" โห... ทุ่มเทจังเลยอ่ะ  แต่ว่าพ่อนายไม่อยากให้เข้าชมรมศิลป์หรอกเหรอ"

" ก็ใช่อ่ะ  เค้าอยากให้เราเอาดีเรื่องเล่นบอลว่ะ  เราก็เล่นไปงั้นๆแหละ  แต่พ่อเราดิกะจะให้เรายึดเป็นอาชีพเลยมั๊ง  ก็ไม่อยากไปขัดใจเค้าว่ะ"  ผมพูดเหมือนบ่นๆ  มันก็ทำสีหน้าเหมือนเห็นใจผม

" เราเห็นใจนายจังนะ  อยากทำอะไรที่ชอบก็ทำไม่ได้ยังงี้  แต่ยังไงนั่นก็พ่อเรานี่นะ  ทำไงได้"

" ก็ใช่ไง  ตอนนี้เราก็ต้องยอมๆไปอ่ะ  แต่วันนึงเราก็ต้องทำให้เค้าเข้าใจว่ะ  ว่านี่มันเป็นชีวิตเราเอง  เราก็อยากเลือกทางของเราเอง" ผมสรุป  แต่พอมองหน้ามันผมก็ต้องขำมันว่ะ  เพราะตอนนี้หน้ามันเศร้ามากเป็นหมาเหงาเลย

" เฮ้ย... ทำไมนายทำหน้าเศร้าซะขนาดนั้นวะ  ฮะๆๆ  ขนาดตัวเราเองยังไม่เศร้าขนาดนั้นเลย" 

" ก็... มันน่าเศร้าจริงๆนี่นา  ถ้าพ่อนายไม่ยอมเข้าใจจะทำยังไงล่ะ"

" มันก็ต้องรอให้ถึงเวลานั้นล่ะว่ะ  ยังไงมันคงต้องมีทางออกสักทางล่ะนะ  ขอบใจนะเว้ยที่ห่วง"  ผมยิ้มแล้วตบบ่ามันเบาๆทีนึง  มันก็ยิ้มให้ผม

เห็นมันตอน นี้แล้วผมรู้สึกดีว่ะ  ความรู้สึกที่มันแสดงออกมาทางสีหน้าแววตาของมันทำให้ผมอุ่นใจและรับรู้ว่า มันห่วงผมจริงๆ   จะว่าไปเรื่องแบบนี้ผมก็ไม่น่าจะเล่าให้มันฟังหรอกนะเพราะมันเหมือนเป็น เรื่องส่วนตัว   แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากเล่า  และผมเต็มใจมากๆด้วย

และผมคิด ไม่ผิดหรอกที่เล่าให้มันฟัง   นอกจากผมจะได้ระบายอะไรที่อึดอัดๆออกไปแล้ว  ผมยังได้ความรู้สึกดีๆจากมันนี่ไง  ดีจนผมรู้สึกได้จริงๆ

" เฮ้ย... ตายห่า... ดึกแล้วนี่หว่า  คุยเพลิน  เออๆ  งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะเว้ย"  ผมบอกแล้วก็สตาร์ทรถ

" เอ่อ.... ขับดีๆนะ  ระวังทางด้วย  พรุ่งนี้... เอ่อ.. เจอกันนะ"  มันยกมือบ๊ายบายผมแล้วยิ้ม

"เดี๋ยวฮัท" มันร้องเรียกเอาไว้ครับผมเลยหันหน้าไปมอง

"มีไรเหรอ"

"เอ่อ... คือว่า...เอ่อ...นายจะหนาวไหมอ่ะ" เอ่อ ผมเอ๋อแดกแทนสิครับมันหน้าแดงนะนั่น

"หนาวไรวะนี่มันเดือนมิถุนานะเว้ยนาย นายโอเคป่ะเนี่ย"

ผมทำหน้างงๆ มันเลยหัวเราะแล้วโบกไม้โบกมือ

" โอเค... ไปล่ะเว้ย  ฝันดีว่ะ"  ขำตัวเองว่ะ  มีอวยพรให้ฝันดีด้วย  นึกไงวะกู 

ผมขับรถออก มาไกลออกมาจากบ้านเรื่อยๆอย่างสบายใจ  นึกถึงความสนุกในวันนี้แล้วมันมีความสุขชะมัดเลยว่ะ  พรุ่งนี้ผมก็จะให้มันสอนเพ้นท์สีน้ำแล้วก็คงสนุกเหมือนวันนี้แน่

เฮ้อ... อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง เว้ย.....

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้


ปล. เค้าลืมบอกทุกๆคนอ่ะว่าเค้ากลับบ้านนนอก ไม่มีเน็ท แต่พอถามป่อพ่อบอกว่ามีร้านเน็ท แว้กกก ไม่อยากจะเชื่อบ้านผ๊มเนี่ยนะมีร้านเน็ท สรุปเลยได้เข้ามาส่งนี่ล่ะครา้บ ส่วนตอนของน้องฮิ้นท์รอหน่อยน้า อิอิ

กลับไปแล้วจะลงน้า

จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-07-2011 18:38:12

 เอาใจช่วยฮินท์ให้สวยวันสวยคืนเร็วๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 29-07-2011 18:45:45

ว๊ากกกก สาวๆจับหนูฮิ้นท์ สปาจนฝื่นขั้นเลยเหรอ หึหึ สงสัยสแครชซะหนังกำพร้ากระจุย สงสารลูกสาวอ่ะ

ตาฮัท เอ๋ย ไอ้ความรู้สึกประทับใจ ประหลาดใจ และเป็นธรรมชาติเวลาอยู่ใกล้ๆเนี่ย มันพัฒนาเร็วจนไม่รู้ตัวนะลูกชาย


ขอบคุณ คุณเพื่นของอิ๊กกี้จ้า   

จุ๊บๆ อิ๊กกี้ด้วย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 29-07-2011 18:47:05

 :กอด1:น่าลุ้นตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 29-07-2011 19:10:17

แอบคิดอะไรกับฮิ้นอ่ะป่าวฮัท

รู้สึกว่าจะมี Someting wrong นิดๆนะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 29-07-2011 19:19:02

ความรู้สึกดีๆริ่มจากการเป็นเพื่อนนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 29-07-2011 19:30:03

ใกล้เข้ามาอีกนิด   :z2:

 ชิด ชิด เข้ามาอีกหน่อย   :กอด1:

 ไม่นานจะต้องมีสวรรค์น้อย หรือใหญ่ ๆ อยู่ในเล้าของเรา :oo1:

ขอบคุณอิ๊กกี้ คะที่ยังแต่งให้เราอยู่

+ 1 ให้ด้วยค้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 29-07-2011 19:33:56

 :o8:

เริ่มรู้สึกดีดีบ้างล่ะ

แต่นะ  ฮิ้นรีบๆสวยล่ะนู๋

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 29-07-2011 19:54:01

โอกาสเริ่มเปิดให้สองคนนี้ได้ใกล้ชิดกันแล้ว
ฮิ้นท์จ๊ะ เรื่องหุ่นเรื่องสิวอย่าไปกังวลให้มากนัก
ยิ่งกังวลยิ่งเครียดสิวจะยิ่งขึ้น และยิ่งเครียดจะยิ่งหิวนะ
ความสามารถมีอยู่เกิน100สำแดงออกไปให้ฮัททึ่งดิ
(อิ อิ อินมากไปเนาะดิฉันเนี่ย)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: nam11734 ที่ 29-07-2011 20:09:24

สนุกมากเลยค่ะตามอ่านมาหลายเรื่องแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 29-07-2011 20:21:29

เหตุการต่อไปจะเป็นไงน๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 29-07-2011 20:23:13

เริ่มสนิทกันแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 29-07-2011 20:24:26

สุดยอดดดดดดดด :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 29-07-2011 21:02:00

นังแหวน ตกกระป๋อง  สะใจ

ปล. +1 ร้านเน็ทจงเจริญ เฮ !!

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 29-07-2011 21:15:58

 :กอด1: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 29-07-2011 21:27:23

สนุกดีแฮ่ะ

แล้วรีบมาต่อนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 29-07-2011 22:03:00

จะเริ่ดดดดด  แล้ววว อิอิ นังแหวนเมิงตายยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 29-07-2011 22:08:40

บ้านนอก นอกขนาดไหนอ่ะ ของคนอ่านน้อกนอก นอก สุด ๆ ยังมีเน็ทเลย
แอบกังวลว่า ชีวิตของ ฮัท จะซีเรียสนิดหน่อย รึว่าไงคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 29-07-2011 22:40:33

เริ่มสวยไวๆนะฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 29-07-2011 22:47:24

ขนาดไม่สวยนะเนี่ย ฮัทยังติดใจเลย อิอิ

ถ้าสวยขึ้นมา ฮัท คงจะศิโรราบ 55555 

แค้คิดก้อจิ้นไปถึงฉากกินตับนู้นแล้ว เอิ้กกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 29-07-2011 23:38:45

ฮิ้นท์ไปวุฒิศักดิ์มารึเปล่า เห็นฮัทว่าหน้าแดงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 29-07-2011 23:49:47

ไอ้ย๊ะ!! คืบหน้าแล้ว!!!
' อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจังครับ ' จะรีบไปเจอใครหรอคะฮัท  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 29-07-2011 23:58:40

เบื่อนังแหวนสุโค่ยยย ! - -'
รู้สึกเหมือนคุยกันเยอะขึ้นนน ปลื้มแทนฮั้นท์จังง
รอคอยยวันเวลาที่ฮั้นท์จะเริ่ดดดด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 30-07-2011 11:17:19

ชอบอึกอักกินจริงๆ นะคนเรา อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 30-07-2011 12:26:08

เริ่มรู้สึกดีๆ แล้วสิ
อ๊างงง อยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 30-07-2011 14:16:50

อ่านไปยิ้มไป ช้อบบบบชอบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 30-07-2011 16:41:14

ติดตาม อยู่นะค้าบบ......... P' กี้ จำผม ได้ อะป่าว...... ในเฝส นะค้าบ....

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 30-07-2011 19:59:17

มารอคนสวยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 30-07-2011 20:30:39

ดูแล้วยายแหวนอ่ะจิ๊บๆ อุปสรรคใหญ่น่าจะเป็นคุณพ่อนี่แหล่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 31-07-2011 02:34:09

รอดูพัฒนาการความสวยของฮิ้น^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 31-07-2011 09:06:19

ขอบคุณค่ะ  รอตอนต่อไปนะค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 31-07-2011 10:42:16

นึกว่าเปิดฉากมาหนูิฮิ้นจะสวยเลย ที่ไหนได้หน้าเป็นผื่น555
นี้ถ้าไม่มีร้านเน็ตนี่คงค้างนานแน่ๆเลยเรา ขอให้ร้านนั้นจงเจริญ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 31-07-2011 20:18:48

เข้ามาดันไว้ก่อน  เด๋วไม่งั้นตกหน้า :z2:

รอคนเขียนกลับมา  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 31-07-2011 20:31:06

+1 ไปเลยค่าาาา
เรื่องนี้น่ารักมากอ่ะ ,, ชอบฮิ้นท์จังเลย
คอยลุ้นให้ สวยใส เด้ง กระแทกหน้า อิพวกปากดี เลยนะ
ชิส์ !!!
ฮัทก็น่ารักดีนะ ,, เริ่มชอบหนูฮิ้นท์ แล้วอ่ะดิ กิ้วๆๆๆ
ยัยแหวนนนนนนน อย่าปล่อยมันไว้!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: ppp pen ที่ 31-07-2011 21:27:46

=ชอบคับน่ารักมาก
ชอบฮิ้นแล้วก็เพื่อนสาวคับตลกดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: jpkoko ที่ 31-07-2011 22:49:43

ฮิ้นจะนอนหลับปะเนี่ย 555+

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 01-08-2011 11:40:46

มาต่ออีกนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ สู้ๆๆนะน้องฮิ้นท์ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 01-08-2011 12:37:14

ชอบ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 01-08-2011 19:30:08

เมื่อน้องฮิ้นสวย น้องฮิ้นต้องเริ่ดต้องเชิดใส่นังแหวนจนนางหน้าหงาย แค่คิดก็ 555+

ปล.อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด ฮัท+ฮิ้น=  love

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 01-08-2011 23:53:32

ขุดๆๆ ก่อนอ่าน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 02-08-2011 08:45:39

A7
อยากรู้ไหมว่าสภาพของผมตอนนี้เป็นยังไง แงๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ เคยเห็นคนตกถังขมิ้นผสมถ่านไหมครับ ประมาณนั้นตัวผมนี่จะเหลืองก็ไม่เหลืองนะตอนนี้เพราะมันออกดำๆแดงๆเหลืองๆผสมกันมั่วไปหมดจนไม่รู้ว่าสีไหนเป็นสีไหน ที่สำคัญมันแสบมากๆขอบอก นี่พวกมันยังบอกว่าแค่เบื้องต้นไม่เต็มคอร์สนะ ถ้าจัดเต็มสภาพของผมจะเป็นยังไง
“โอ๊ย แสบจะตายอยู่แล้วผื่นขึ้นแล้วเห็นไหม ไอ้เชี่ยทักมึงขัดแรงไปไหมเนี่ย”
ผมเริ่มโวยวายครับเพราะมันไม่ไหวจริงๆนะ สุดจะทน ไม่ไหวจะทน
“แรงไรวะก็เนี่ยกูเบามือที่สุดแล้วนะมึง”
“นั่นดิไอ้ฮิ้นมึงอดทนเอาหน่อยดิ ก็ผิวมึงมันคงกำลังปรับสภาพ”
“ปรับสภาพบ้านมึงสิอีวิว หน้ากูแดงแล้วเนี่ยตัวกูก็แดง”
“หือ ตรงไหนจะที่บอกว่าแดง เท่าที่เห็นมันออกดำนะมึง”
นี่อีแจงครับ ผมอยากจะบ้าตายเพื่อนแต่ละคนดูเอานะครับ
“ไม่เอาแล้วโทรฯหาพี่อ้อยดีกว่า กูไม่มาทนสวยสมบุกสมบันขนาดนี้หรอกนะ กว่าจะผ่องกูไม่ตายหนังลอกก่อนเหรอ”
“เออนะ มีตัวช่วยมึงก็ไม่ยอมใช้ให้มันเร็วๆนะมึง มัวแต่อิดออด กูเมื่อยขัดจะตายอยู่แล้วเนี่ย ตัวมึงยิ่งสากๆอยู่”
“ไอ้ทัก ไปโน่นเลยไป”
ผมตวาดมันไปล่ะครับ แต่มันไม่ได้เกรงกลัวหรือสะทกสะท้านเลยนะมันเดินไปหยิบโทรศัพท์มาให้มันรู้งานนะเห็นกวนๆแบบนี้ก็ตามที
“พี่อ้อย ทำไรอ่ะ ว่างคุยป่ะ”
พอพี่สะใภ้รับสายผมก็เริ่มประโยคที่ต้องการพูดทันทีครับ
“ว่าไงจ๊ะฮิ้นท์ พี่ว่างพอดีคุยได้ พ่อตุ๋ยจะให้กลับเหรอ หรือว่าแม่แจ่มจะให้พี่เอามะม่วงมาขายที่สำนักงานอีก”
“โหยพี่อ้อย ไม่ขนาดนั้นหรอกมะม่วงมีคนมาจองไปแล้ว คือว่า ฮิ้นท์อยากจะขาวอ่ะ อยากสิวหาย อยากผอมด้วย”
ผมโพล่งออกไปทีเดียวจะได้จบๆ ไม่ต้องมีอะไรมาค้างในใจเสียที
“ฮิฮิ ที่แท้ก็อยากสวยนี่เอง แหมทีพี่ชวนตอนนั้นให้มาทำหน้าใสด้วยกันก็ไม่ยอมมานะ ป่านนี้ถ้ามาสวยไปนานแล้ว”
“ไมได้อยากสวย อยากหล่อนะพี่อ้อย ทำไงอ่ะ”
ทำไมถึงว่าผมอยากสวยนะ ผมเป็นผู้ชาย อ๊ะ ไม่สิ ผมเป็นเกย์นะเว้ยไม่ใช่กะเทยที่อยากจะเป็นผู้หญิง ผมแค่ฃอบฮัท ฮัทคนเดียวเท่านั้น มันผิดตรงไหนเหรอ ฮึ แต่พอพี่อ้อยบอกมาผมก็ตั้งใจฟังครับ
“ตกลงส่งให้ฮิ้นท์หน่อยนะพี่ ยาที่บอกแล้วก็ครีมที่พี่อ้อยว่ามาอ่ะ ส่งพรุ่งนี้อีเอ็มเอสเลยนะ”
“แหมใจร้อนเชียวนะฮินท์ เอางี้สิ เดี๋ยวศุกร์หน้าพี่จะชวนพี่โฮมกลับพอดี เดี๋ยวเราก็มาพร้อมพี่วันเสาร์ไงมาเข้าคอร์สกัน”
“ได้พี่อ้อย ฮิ้นท์จะไม่อิดออดแล้ว”
ผมวางสายจากพี่อ้อยแล้วหันหน้าไปมองเพื่อนๆที่ฟังอยู่หูตั้ง แหมนะคงไม่มีใครอยากจะรู้มั้งเนี่ย
“ว่าไงมึง” อีวิวถามก่อนใคร
“ก็เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่อ้อยจะส่งยากินยาทา ครีมมาให้ ก็ของเขานั่นล่ะเขาบอกลองเอาไปใช้ก่อนเผื่อมันจะแพ้”
“ดีมาก แต่นั่นมันพรุ่งนี้กว่าของจะมา วันนี้มึงทำต่อเถอะ ไหนๆขมิ้นกับมะขามก็เหลือ จัดไปเสียดายของ”
“แหมอีแจงพวกมึงก็ทาๆช่วยกูหน่อยดิ ทาแต่กูคนเดียว เผื่อกูเด่นขึ้นมาล่ะ แย่งซีนพวกมึงหมดนี่อย่ามาว่ากูนะ”
“ว้าย กล้าพูดเนอะ กว่าคุณฮิ้นท์นะสวยน่ะ กูจีบไปทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง อิอิ”
“ทาไอ้ทักดิ หน้ามันเริ่มเชี่ยแล้วนี่น่ะ”
“เฮ้ยอีวิว มาป้ายหน้ากูทำไหม แหวะเหลืองเหมือนขี้”
“ควาย เหมือนขี้เหรองั้นที่ทากูล่ะ นี่แน่”
เอาสรุปเลยนะครับ พวกเราเล่นป้ายขมิ้นกันเหลืองไปทุกคน เปื้อนเสื้อนักเรียนอีสองตัวนี่ด้วยนะ สมน้ำหน้า เสียงหัวเราะของพวกเราทำให้แม่ผมถือถาดมะม่วงน้ำปลาหวานออกมาอีก รวมทั้งข้าวตัง พวกเราก็เลยพักความงามเอาไว้ก่อนหันมาสวาปามช่วยกัน
“นี่มึงน้อยๆหน่อย ลดหุ่นนะอย่าลืม”
อีแจงมันตีมือผมครับ ผมเองก็ลืมไปเลย
“อ๊ะ งั้นกูไปล้างออกได้ยัง”
“เออๆไปล้างเลย แล้วค่อยว่ากัน เดี๋ยวกูให้ไอ้ทักมันขัดมะขามให้”
“เว้ยไม่เอา แสบ”
“ไม่ขัดมะขามมันก็ไม่ออกนะมึง มันจะเหลืองติดตัวมึงอยู่แบบนี้นะ มึงไม่อายคนเหรอ”
อีวิวมันหันมาบอกครับปากก็เคี้ยวข้าวตัง ส่วนผมก็กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่
“กูขัดเองก็ได้วะ”
สรุปผมก็ต้องขัดเองครับเอาชามใส่มะขามเปียกเข้าไปขัดในห้องน้ำ แต่หลังก็ขัดไม่ถึงอยู่ดีต้องให้ไอ้ทักช่วย พออาบน้ำเสร็จผมถึงรู้ว่าสมุนไพรไทยนี่ล่ะถึงแม้จะเห็นผลช้าแต่มันก็รู้สึกดีจริงๆนะ ผิวผมลื่นๆนุ่มขึ้นมาทันที อิอิ ไม่ได้เวอร์ไปนะเนี่ย
“เฮ้ย ทำไมมันแดงๆแบบนี้มึงอีแจง”
พออาบน้ำเสร็จผมก็โวยวายทันทีครับเพราะหน้าตาของผมมันเหมือนขึ้นผื่นแดงเถือกทั้งหน้า
“มันก็กำลังทำปฏิกิริยากับสภาพหนังหน้ามึงไง ตกใจอะไรเนี่ยขัดจังหวะการกินของกู อุ๊ยแม่แจ่มขาเมี่ยงปลาทอดนี่อร่อยเหาะมากๆค่ะ”
ผมได้แต่เบะปากครับ หนอยนะพวกมันสามคนกินกันใหญ่ พ่อผมกลับมาจากนาแล้วก็อาบน้ำมาร่วมวงกับพวกมัน พ่อผมชอบคุยกับอีแจงมาก เพราะพ่อบอกว่ามันคุยสนุกดี ภาษาผมก็คือมันสะตอนั่นเอง แล้วจะยังไงล่ะเนี่ยหน้าผม มันจะยุบไหว ถ้าไม่ยุบไม่รู้ล่ะพรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนจริงๆด้วย
“ตกลงมึงจะไปนอนบ้านอีวิวเหรออีแจง”
ผมถามตอนที่พวกมันกำลังนั่งฟาดของว่างอยู่ซึ่งก็คือทอดข้าวเกรียบกับน้ำจิ้มที่แม่ผมทำเอง เอาน้ำตาลปึกมาเคี้ยวกับมะขามเปียกปรุงรสให้กลมกล่อม อร่อยหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าพวกนี้มันไม่ยอมหันมามองผมเลยและนี่ก็คือชุดที่สองแล้วด้วย
“ไม่เอาว่ะขี้เกียจ พ่อตุ๋ยขาหนูนอนที่บ้านนะคะวันนี้ คิดถึงพ่อตุ๋ยกับแม่แจ่มมากๆ”
“ตอมากค่ะคุณแจง”
อีวิวครับ อยากจะบอกว่ามึงสองคนน่ะพอกันล่ะ สรุปมันสองคนไม่สิรวมไอ้ทักด้วยก็นอนบ้านผมกันหมด อีวิวกับอีแจงมันนอนห้องรับญาติส่วนไอ้ทักก็เหมือนเดิมนอนกับผม พอค่อนข้างดึกหลังจากที่คุยกันอยู่ตรงศาลา ทนไม่ไหวกับพายุของยุงที่ทั้งพัดลมและยากันยุงก็ไม่อาจจะต้านทานได้พวกเราจึงย้ายเข้าในบ้าน อีวิวมันเอาโคลนพอกหน้าของมันเองมาพอกให้ผมก่อนนอนมันบอกว่าโคลนจะช่วยดูดพิษสิวออก แต่มันดำน่ากลัวเชียวนะครับ
“อิอิ ตลกว่ะหน้าดำๆ”
ไอ้ทักครับหลังจากที่แยกย้ายกันแล้วก็เข้ามานอน ผมเอาพัดลมเป่าให้ให้โคลนมันแห้งแล้วค่อยล้มตัวลงนอนเพราะกลัวว่ามันจะเลอะหมอน
“ไม่ตลก”
ผมกัดฟันพูดเพราะหน้ามันตึงมากๆครับอ้าปากไม่ได้ ไอ้ทักมันก็ล้อเลียนอยู่หนอยแน่ มึงนะมึงคอยดูนะอย่าให้กูไปล้างออกนะ
“คิดว่ามันจะได้ผลเหรอวะไอ้ฮิ้นท์ กูว่านะอย่างมึงน่ะ ขอเงินพ่อตุ๋ยบินไปเกาหลีเลยดีกว่าม้าง ไปตัดหน้าออกหมดเลยประมาณนี้ อิอิ กูว่าดีกว่านะ แบบนี้เห็นผลช้านะมึง”
“ควาย”
“ไหนๆ ยิ้มซิ ฮิ้นท์จ๋า ยิ้มให้ทักหน่อยดิ อิอิ”
“โว้ย ไอ้ควาย ไม่ทนแล้วโว้ย” “เปรี้ยง”
นี่แน่ะ เยอะแยะนักนะมึงเจอฝ่าเท้ายูไรย์หน่อยสิ เป็นไงกลิ้งลงจากเตียงทันที
“แง๊วว ทำไมถีบอ่ะ หน้าแตกแล้ว ฮ่าๆๆ ไอ้ฮิ้นท์หน้าแตก”
ดูมันนะครับ นี่มันยังไม่รู้สำนึกอยู่อีก ผมต้องลุกไปล้างหน้าจนได้เพราะมันแตกแล้วร่อนลงเตียงเลอะไปหมดแล้ว กว่าจะนอนได้ก็นะกวนผมอยู่หลายตลบมากๆ ไอ้นี่มันไม่รับประทานเท้าคงจะนอนไม่หลับ ผมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนตีห้า เพื่อที่จะลุกมาวิ่งล่ะครับ น้ำหนักต้องลงต้องลดให้ได้ ผมเอาจริงแล้วคราวนี้
“ไอ้ทักๆ ตื่นไปวิ่งเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
ผมเขย่าตัวมันแต่นิ่งครับ นิ่งสนิท
“ไอ้ทัก”
ตะคอกใส่หูก็แล้วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น โว้ยอะไรวะเนี่ย เออๆ กูไปวิ่งคนเดียวก็ได้วะ หนอยแน่เพื่อนแต่ละคนเจริญๆทั้งนั้น ผมสวมเสื้อทับอีกตัวล่ะครับอากาศตอนเช้ามันค่อนข้างเย็น นี่ขนาดไขมันหนาสามชั้นอย่างผมยังรู้สึกว่าหนาวเลยนะแล้วคนอื่นๆล่ะ อิอิ ผมวิ่งเหยาะๆไปที่วัดครับครับ เลือกโลเกชั่นเป็นโบสถ์ วิ่งรอบโบสถ์ไปเลยก็แล้วกัน แต่นะ เหอๆ มืดมากครับขอบอก มืดเสียจนผมเสียวสันหลังวาบๆ ผมเลยหยุดอยู่ตรงทางเข้าวัดครับ ไอ้ตูบไปไหนหว่าจะเรียกมาวิ่งเป็นเพื่อน
“ลูกมาลดน้ำหนักน้า เจ้าทีเจ้าทาง ช่วยเป็นกำลังใจให้ลูกด้วยน้า”
ผมยกมือพนมขึ้นแล้วพูดออกไปครับ กลัวสินะใครจะไม่กลัว
“ทำไม มาคนเดียว”
อึ๊ก พอผมจะก้าวขาออกวิ่งเสียงสั่นๆ เย็นๆก็ลอยมาเข้าหู
“แว้กก ลูกมาวิ่งเฉยๆ แว้กก”
ผมแหกปากออกไปสุดแรง
“แฮ่ๆๆ กลัวเหรอ อิอิ”
“ไอ้เชี่ยทัก ไอ้ควาย ไอ้เลว มึงมาหลอกกูทำไม๊”
ผมตวาดออกไปครับแต่ยังไม่หายตกใจเสียทีเดียว ใจหายลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้ว หนอยแน่มาหลอกผีกัน
“อิอิ ก็กูย่องตามมึงมานึกว่านัดชู้ไว้ที่ไหน ที่แท้ก็จะมารีดไขมันนี่เอง”
“ควาย ทีกูปลุกนะไม่ยอมตื่น”
“วิ่งดิ กูจะดู”
“ไอ้เชี่ย โมโห”
“เบาๆหน่อยเจ้าฮิ้น พระกำลังทำวัตรเช้าอยู่นะ”
เอ่อ  หลวงพ่อครับเปิดประตูโบสถ์ออกมา แหะๆ เขินจังเลย ผมก็ต้องเงียบปากไปครับลืมไปว่าตัวเองอยู่ในวัดแหกปากเสียดังเลย พอหลวงพ่อปิดประตูผมก็ออกวิ่งตอนนี้ไม่กลัวแล้วเพราะไอ้ทักมันวิ่งตามหลังมาคอยแหย่นั่นนี่อยู่ จนหกโมงครึ่ง ตอนแรกผมเหนื่อยนะเหงื่อโทรมกาย แต่ไม่ได้สิผมจะพักไม่ได้ ผมต้องผอม เช้านี้จะกินแต่โยเกิร์ตไม่กินข้าว ผมจะเน้นผักผลไม้ ต้องทำให้ได้ไม่ว่าจะยังไง แล้ววันนี้ก็รอของที่พี่อ้อยจะส่งมาให้ คอยดูนะ
“นี่ตกลงมึงจะไม่กินข้าวจริงเหรอไอ้ฮิ้นท์ อร่อยมากๆนะขอบอก”
อีวิวครับแหมนะลอยหน้าลอยตาพูด
“พวกมึงกินไปเถอะ กูตั้งใจแล้วว่ากูต้องลดให้ได้”
“เอาจริงว่ะคราวนี้ เออๆ เดี๋ยวพวกกูช่วย อีวิวมึงก็อย่ามาแดกต่อหน้ามันสิวะ มึงกินฝรั่งดิไอ้ฮิ้นท์ กินแค่โยเกิร์ตมันไม่พอหรอกนะ”
อีแจงมันแนะนำครับผมก็เลยลุกไปหยิบฝรั่งมากัดกินระหว่างรออีสองตัวนี่กินข้าวส่วนไอ้ทักกลับบ้านมันไปกินที่บ้าน หิวจังเลยนะ แต่ไมได้ผมต้องทำให้ได้ ไม่ย่อท้อไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ตายก็ตายไปเลยสิ แค่หิวมันไม่ตายหรอก คนล้อผมว่าอีกะเทยอ้วนดำสิมันทรมานกว่าเป็นหลายร้อยเท่านัก
“อ้าวฮัท มาหาใครเหรอ พักนี้มาห้องนี้บ่อยจังนะ ติดใจอะไรใครแถวนี้หรือเปล่าเนี่ย”
พอก่อนคาบแรกเสียงอีแจงก็ดังขึ้นจากหน้าห้อง ผมกำลังติวการบ้านให้อีวิวอยู่ พอได้ยินชื่อของเขาก็สั่นสะท้านแล้วอ่ะ เขินจังเลย
“อ้อเรามาหาฮิ้นท์น่ะ อยู่ป่ะแจง”
“ว้าย มาหาไอ้ฮิ้นท์มีอะไรเหรอ”
“ปะ เปล่าก็เรื่องชมรมไง เราอยากจะให้ฮินท์ช่วย”
เขาหันมาที่ผมแล้วยิ้ม โอย ใจจะขาดบาดใจมากๆ รู้ไหมเนี่ยว่าพาฮิ้นท์ขึ้นสวรรค์ลอยละลิ่วปลิวลมไปแล้วนะฮัทจ๋า
“หือ ให้เราช่วยเหรอฮัท ยังไงอ่ะ”
ผมตอบออกไปอายจังเลย เสียงสั่นระริก เวอรืไปไหมไม่นะเรื่องจริง อิอิ
“แล้วหน้านายไปโดนอะไรมาเหรอ ทำไมมันแดงๆ”
อ๊ะ ลืมไปเลยว่าหน้าขึ้นผื่น หนอยแน่เพราะพอกหน้าด้วยโคลนสาหร่ายแน่ๆ หน้าผมเลยขึ้นผื่น
“เอ่อ อ้อ เราแพ้โฟมล้างหน้าอ่ะ มันเลยเป็นผื่น”
แถไปก่อนครับ ให้ตายเถอะรอยยิ้มของเขานี่มันสต๊าฟตัวผมไว้จริงๆ ยิ้มอีกสิฮัท ยิ้มเลย ยิ้มมาเลย อิอิ
“เรื่องล่ารายชื่อตั้งชมรมศิลป์อ่ะ คือเราว่าจะทำวันนี้เลยอยากให้นายไปช่วยแสดงฝีมือวาดรูปหรือทำอะไรเกี่ยวกับศิลปะ เรากับเพื่อนๆจะได้ เอ้ย ฟังเราอยู่ป่ะฮิ้นท์”
“หือ อือ อ้อ ฟังดิ นายว่าไรนะ”
“อ้าวไหนบอกฟัง ก็เราอยากให้นายไปช่วยเราไง ช่วยสก็ตภาพสดๆอะไรประมาณนี้เราจะเรียกคนมาลงรายชื่อเราจะตั้งชมรมศิลปะไง”
“อ้อ เอาดิฮัท เราเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อฮัท”
เอ่อ ออกตัวแรงไปไหมเนี่ยกู
“เอ่อ เราหมายถึงเราเต็มใจช่วยนายไง เราก็อยากให้มีชมรมศิลปะเหมือนกัน”
เกือบไปครับ สายตาของเขามันมีเสน่ห์จริงนะให้ตายเถอะยิ่งเวลามองแบบสงสัยแบบนี้ โอ๊ย โดนสุดๆ คุณค่าที่ฮิ้นท์คู่ควร ฮัทนั่นเอง แว้กกก ไม่ได้ๆต้องผ่องๆเสียก่อนเราต้องเจิดจรัสถึงจะคู่ควรกับฮัท
“นั่นสิฮัทพวกเราเต็มใจช่วย”
“อ้าวพวกเธอก็จะช่วยเหรอ ขอบใจมากๆนะ” อีแจงมันเสนอตัวครับ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ก็มีไอ้นี่ที่ไหนก็มีพวกเราที่นั่นล่ะจ๊ะฮัท อิอิ” อีวิวครับมันหันมายิ้มแบบมีเลสนัยให่ผม ไม่สนใจอ่านหรอกนะเพราะผมกำลังลอยละลิ่วปลิวขึ้นสู่ที่สูงอยู่
“งั้นตอนกินข้าวกลางวันเสร็จนะ เจอกันที่หน้าห้องศิลป์”
พอฮัทไปผมก็ตาหวานฉ่ำ อยู่ในวิมานส่วนตัวครับ ให้ตายเถอะความสุขมันสีหวานแหววแบบนี้นี่เอง โอ๊ย มีความสุข
“ต๊าย เห็นไหมยะ บอกแล้วว่าต้องรีบสวย เห็นไหมนี่แค่เริ่มต้นนะฮัทยังเข้าถึงตัว ถ้าสวยผ่องขึ้นมา ไอ้ฮิ้นท์เอ้ย จะไปไหนเสีย”
“แหมเวอร์ไปอีแจง ฮัทเขามาขอให้ช่วยหรอก อย่าเวอร์ สวยก่อนเถอะมึงน่ะ อย่ามามัวแต่ทำตาหวาน”
“นั่นสิ งั้นกลางวันกูจะไม่กินข้าวนะ กูจะกินโยเกิร์ต”
“อ้าว ไม่กินจริงเหรอมึง” อีแจงมันทำท่าห่วงใยครับ
“ไม่ว่ะมึง กูอยากทำให้ได้ ต้องลดอาทิตย์ละโลสองโลก็ยังดี”
“แต่แหมไอ้ฮิ้นท์ มันจะไม่กินอะไรไม่ได้นะ แค่กินแต่ลดจำนวนลงไง อย่างแต่ก่อนมึงเคยแดกเป็นชามก็ลดลงให้เหลือแค่ไม่กี่ช้อนอะไรแบบนี้”
“อีบ้า มึงสิแดกเป็นชาม กูไม่ใช่หมูนะ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเนอะวิวเนอะ”
จิ๊ ผมไม่อยากจะเถียงกับอีพวกนี้ครับ ไอ้ทักก็ไม่อยู่ให้ระบายอารมณ์ หายหัวไปไหนเนี่ย
“แต่มึงเวลาอาบน้ำน่ะมึงต้องโบกครีมทั้งตัวนะ นีเวียยิ่งดี”
“ทำไมวะ ร้อนเหนอะหนะจะตาย”
ผมหันไปถามอีแจงครับ
“แหมไอ้ฮิ้นท์ก็ถ้าหากมึงลดฮวบฮาบแบบนี้น่ะรับลองแตกลายงาแน่ๆ มึงต้องทาครีมกันไว้ก่อน เพราะพอไขมันมันออกมาเนื้อมันก็จะน้อยลงไง หรือมึงอยากให้มึงหน้าสวยแต่เปิดก้นออกมาแตกลายงาเหรอ”
“อีบ้า” แต่ก็นะ เออ จริงสิผมลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยนะเนี่ย
“ต้องถามนางงามเก่าอย่างแม่นี่ค่ะคุณลูก”
อีแจงหัวเราะชอบใจพอพูดเสร็จอีวิวก็อีกคน ผมก็เพิ่งจะคิดได้ เพราะปกติผมไม่ค่อยจะอะไรกับตัวเองเลยนะ อาบน้ำเสร็จคือเช็ดตัวให้แห้งแค่นั้นพอ ไม่ได้ทาหรือโบกอะไรเลย ไม่ได้แล้วต้องหันมาดูแลตัวเองบ้างแล้ว พอพักเที่ยงผมก็เดินไปที่สหกรณ์แต่ก็ต้องแอบส่องเข้าไปก่อนล่ะครับเผื่อเจอไอ้รุ่นพี่ปากมอมพวกนั้นอีก เห็นเป็นพี่นกก็เลยโล่งใจหน่อย
“เท่าไหร่ครับพี่”
ผมเลือกเอาโยเกิร์ตมากระป๋องหนึ่ง นมเปรี้ยวอีกขวดเล็กๆ
“กินแค่นี้จะพอเหรอฮิ้นท์” แหมนะน้ำเสียงเย้ยหยันล้อเลียนนี่นะ รอดูนะมึง
“อ๊ะ”
มีคนมาจับบ่าของผมครับ ผมก็เบี่ยงตัวออกเพราะตกใจ
“ทำไมทำท่าตกใจขนาดนั้นฮิ้นท์ เอ๊ะ ทำไมหน้าเราแดงๆ”
“เท่าไหร่ครับพี่”
ผมหันไปถามอีบ้ารุ่นพี่ที่ยืนหัวเราะอยู่ เออ ให้พวกมึงตลกกันให้พอใจ อย่าให้ถึงวันของกูนะมึง
“รีบไปไหนจ๊ะน้อง พี่เก้เขาคุยด้วยน่ะ”
“โยเกิร์ต ห้าบาท นมเปรี้ยวห้าบาท เอาไปสิบบาทละกันนะพี่ผมมีอยู่แค่นี้”
ผมวางเหรียญสิบไว้แล้วคว้าเอาของวิ่งออกมาทันที
“เฮ้ย บ้าเหรอ ไม่พอนะไอ้ฮิ้นท์”
เสียงร้องเรียกตามหลังมาครับ ใครจะหยุดล่ะ ถามดีๆไม่ยอมตอบต้องเจอแบบนี้ ผมวิ่งไปหลบมุมหาที่กิน เหอๆ อนาถตัวเองเหลือเกิน จะซื้อของแบบสบายใจก็ดันมีคนมากวน ที่เลือกไปซื้อสหกรณ์นี่ก็เพราะจะได้ปันผลหรอกนะ แต่แบบนี้ผมคงยอมไม่ให้ได้ปันผลแล้วล่ะรบกวนจิตใจ อีกอย่างผมไม่อยากให้ใครรู้ด้วยว่าผมกำลังจะทำอะไร
“พวกมึงจะไปไหนกันวะ”
ไอ้ทักมันถามขึ้นตอนก่อนบ่ายครับ เราสามคนกำลังเดินไปหาฮัทที่หน้าห้องศิลปะ มันก็เดินตามมาตอนแรกมันแซวสาวๆอยู่กับไอ้ต๋องแต่พอเห็นพวกผมจะเดินเกาะกลุ่มกันมันก็วิ่งเข้ามาหา
“ไปช่วยฮัทเรียกคนเข้าชมรม มึงจะไปป่ะ”
อีวิวมันชวนครับ
“ทำไมต้องไปช่วยมันวะ พวกมึงว่างเหรอ ชมรมตัวเองก็มี”
“น้ำใจน่ะ สะกดเป็นมะมึง ก็คนมันหล่อใครๆก็อยากช่วยทั้งนั้นล่ะ” คราวนี้อีแจงครับ
“อ้าว ถ้ามันหล่อจริงทำไมพวกมึงต้องไปช่วยวะ หล่อจริงอยู่ไหนๆคนก็มาห้อมล้อมเองล่ะวะ แสดงว่ามันหล่อไม่จริงอ่ะดิ”
“จิ๊ อย่าพูดมากได้ไหมไอ้ทัก จะไปก็ไป ไม่ไปก็อย่าพูดมาก”
ผมพูดบ้างเพราะถ้าให้มันมาขัดจังหวะนี่คงไม่ได้การเพราะอยากจะใกล้ชิดกับเขาจะตายอยู่แล้ว อิอิ
“แหมนะ ดูท่าคนที่อยากไปช่วยเขานี่จะเป็นมึงนะไอ้ฮิ้นท์ มึงแอบชอบมันป่ะเนี่ย นอกใจกูเหรอ”
ผมมองหน้าอีเพื่อนสองคนทันทีครับ
“ก็มึงไม่ดูแลมันมันก็ต้องนอกใจสิ แหมน่าภูมิใจตายล่ะ วันๆเอาแต่แซวสาวๆนะมึง”
อีวิวมันแก้ต่างให้ครับผมทำหน้าเลิ่กลั่กแต่ก็รีบเดินไปกลัวมันจะจับผิดได้ พอเดินมามันก็ยังแง๊วๆตามประสาของมันล่ะครับแต่ผมทำเป็นไม่สนใจ พอไปถึงหน้าห้องศิลปะก็เห็นพวกฮัทตั้งโต๊ะแล้ว
“จะให้เราวาดรูปโชว์เหรอฮัท”
พอเขาเดินยิ้มเข้ามาหาผมก็ถามไปแก้เขิน มันเขินจริงๆนะไม่รู้ทำไม
“ใช่ดิ โชว์สเต็ปเทพของนายเลย เดี๋ยวเราจะได้ช่วยกันเรียกคนที่สนใจ ล่ารายชื่อก่อนแล้วค่อยไปให้อาจารย์สุพจน์ดู”
เขาบอกแล้วลากมือผม จับมือ แว้กก เขาจับมือผม เหมือนมันมีพลังบางอย่าง อยากจะกรี๊ดออกมาเหลือเกินแต่ก็กลัวว่าจะแตกสาวร้าวรานมากเกินไป ไม่ได้ๆ เดี๋ยวค่อยไปกรี๊ดคนเดียวในห้องน้ำ ไม่ไหวแล้วมือเขานุ่มมากๆ อ่า อย่าปล่อยมือนะฮัทจ๋าอย่าปล่อยมือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าได้ปล่อยมือจากฮิ้นท์น้า อิอิ อย่าปล่อยมือไปไหนไม่ว่าอะไรก็ตาม อิอิ มาเป็นเพลง
“เราเตรียมอุปกรณ์มาให้แล้ว นายจะวาดรูปอะไรดีล่ะ”
“อืม สเก็ตรูปดีไหม”
“อืมๆ ดีๆ แล้วเอารูปอะๆรดี ทิวทัศน์แถวนี้ก็ไม่สวยด้วยสิ”
“ให้เราสเก็ตรูปนายได้ไหมล่ะ”
อิอิ คือว่านะ ขอนิดนึงเถอะ ผมเคยแต่วาดเพราะจินตนาการของตัวเอง แต่ว่าแบบนั้นก็ไม่ถูกเพราะภาพของเขาในในมันแจ่มชัดเหลือเกินไม่ต้องจิ้นให้เปลืองสมอง แค่ลับตาภาพใบหน้าของเขาก็ลอยเด่นขึ้นมาแล้ว ภาพในตู้ลับส่วนตัวของผมก็มีแต่ภาพของเขานั่นล่ะครับ วาดตอนว่าง ตอนที่คิดถึงจริงๆ มีหลากหลายอารมณ์ แต่นั่นเป็นการที่ผมวาดขึ้นมาเอง แต่คราวนี้มันจะเป็นการวาดที่มีเขาเป็นแบบเป็นๆ อ๊ะ ตื่นเต้นเกินจะบรรยาย
“เอาดิ นายพร้อมแล้วใช่ไหม อีกยี่สิบนาทีเองนะจะทันไหม”
ผมพยักหน้าครับ พอผมให้สัญญาณไปพวกเพื่อนๆก็เรียกคนเข้ามาดูผมหยิบดินสอดำขึ้นมามองที่บอร์ดเอานิ้วชี้มือซ้ายเกลี่ยกระดาษแล้วใช้ดินสอร่างภาพส่วนเขานั่งอยู่ข้างหน้าปากก็ยังคุยกับเพื่อนๆอยู่แต่หน้าก็ยังนิ่ง เขายิ้มให้ผมด้วย โอยใจจะขาด ในใจมันเต้นแรงแทบจะทะลักออกมาแล้วนะ อย่ายิ้มมากได้ไหมฮัทจ๋าฮิ้นท์เลือดกำเดาจะไหลอยู่แล้วน้า ผมก็ร่างภาพโครงหน้าของเขา ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว มองไม่เห็นใครนอกจากเขาที่นั่งอยู่ตรงหน้า รอยยิ้มนั้น โครงหน้านั้นมันทำให้มือผมที่จับดินสอพลิ้วไหว
“โหดูท่ามันนะ หมือนศิลปินขั้นเทพ”
เหมือนจะเป็นบอลหรือวินนี่ล่ะครับที่พูดออกมา
“จุ๊ๆ อย่าส่งเสียงดังสินาย มันใช้สมาธิอยู่นะ”
อีแจงปรามครับ แต่ทีตัวเองนะร้องปาวๆเรียกคนให้เข้ามาดูใครชอบก็ลงชื่อ อีวิวเองก็ไม่น้อยหน้า ไอ้ทักเองตอนแรกที่มีข้อสงสัยแต่งานกิจกรรมมันค่อนข้างชอบมันจึงช่วยเต็มกำลังมันนั่นล่ะครับ
“อ่ะเสร็จแล้ว”
ผมใช้เวลาน้อยกว่ายี่สิบนาทีเสียอีกครับ ไม่รู้สิไม่ต้องลบต้องแก้เลยร่างภาพลงรายละเอียดได้ทันทีไม่ต้องแก้ ใบหน้าของเขามันเฟอร์เฟ็ค อิอิ หรือเพราะผมวาดด้วยใจก็ไม่รู้นะ แต่รู้สึกว่าภาพนี้มันสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยวาดมาก็ว่าได้ มันเหมือนว่าเขามีชีวิต รอยยิ้มที่ผมวาดขึ้นมามันเหมือนว่าเขายิ้มให้คนที่มองมันจริงๆ
“ไหนๆ โห หล่อเลย แหะๆ เราเขินว่ะ”
เขาลุกขึ้นมาดูแล้วก้มหน้าลงมาดู ลมหายใจ แว้กก ทำไมหายใจรดหน้าผม สูดเอาๆ เขาหยิบเอากระดาษไปดู เพื่อนๆก็กรูกันเข้ามาดู แหมนะพวกตัวประกอบนี่นะขอหน่อยก็ไม่ได้
“โห หล่อสัดๆเลยมึง เก่งว่ะ ทำได้ไงวะแป๊บเดียวเอง”
บอลร้องออกมามองผมด้วยสายตาที่ชื่นชมแบบนั้นจริงๆ
“เห็นไหมบอกแล้วว่ามันมีพรสวรรค์ นี่ได้ ๓๕ คนพอไหมอ่ะฮัท”
เสียงเกรียวกราวดังอยู่รอบตัว ผมไม่ได้ปลื้มปีติอะไรมากมายนักหรอกนะครับ เพราะในใจมันมีอะไรเข้ามาทำให้ตื้นตันกว่าคำชื่นชมเยินยอ เขานั่นเอง อิอิ แค่นี้ผมก็เป็นสุขไปทั้งวันแล้ว
“แหมตาน่ะให้มันไม่เยิ้มหน่อยก็ได้นะยะคุณ หวานจนมดจะแยงตาอยู่แล้ว”
พอเดินกลับมาเข้าห้องเรียนอีแจงมันก็แหย่ขึ้นครับ ผมไม่สนใจเพราะมันสุขจนล้นจริงๆ อาจารย์สุพจน์ตกลงจะรับรองการเปิดชมรมศิลปะให้ฮัท แล้วยังจะพาเราไปเลี้ยงตอนเลิกเรียนอีกด้วย โชคสองสามชั้น อิอิ เพราะจะได้ใกล้ชิดเขามากขึ้น มากยิ่งขึ้น อิอิ
“ก็แหมนะแก เข้าใจมันหน่อยนี่เป็นครั้งที่มันได้ใกล้ชิดชายในฝันมันนะ เอาน่ะปล่อยมันสักวัน”
“เออนั่นสิอีวิวเย็นนี้เราจะไปกินเลี้ยงกันนี่นะ มึงอยากจะใกล้ชิดไอ้ฮัทมากกว่านี้ไหมล่ะ”
อีจอมวางแผนมันเอ่ยขึ้นครับ ผมก็ทำตาวาวทันที
“ทำไงแก”
“อิอิ มานี่มา”
เราสามคนสุมหัวกันครับ ไอ้ทักมันเดินไปเข้าห้องน้ำมันเลยไม่มีส่วนร่วม เพราถ้ามันรู้มันคงไม่ยอม เอ๊ะ เหมือนว่าผมแคร์มันจังเลยนะ ไม่มีอะไรหรอก ไม่รู้สักเรื่องก็คงดีเหมืนกันล่ะมันน่ะ
“เฮ้ย เอางั้นเลยเหรอ จะดีเหรอมึง”
พอได้ยินแผนของคุณแม่ใหญ่แจงผมก็ถึงกับหน้าแดง แผนใกล้ชิดมากถึงมากที่สุด อิอิ แต่แอบอยากทำนะเออ
“ดียิ่งกว่าดีเสียอีกมึง อะไรแค่ให้มันไปส่งเนี่ยนะ นี่แค่เบสิคเริ่มต้นนะยะ ไม่ใช่แผนเผด็จศึก อ๊าย เขิน”
“อีบ้า เผด็จศึกอะไรยะ ไหนแกบอกแกไม่เคย”
“แหมอีวิว ทฤษฎีน่ะเข้าใจไหม อีนังนี่สงสัยไปซะทุกเรื่อง”
“ค่าอีเจ้าแม่ทฤษฎี ระวังล่ะอย่าพลาด”
“ไม่มีทางย่ะ งั้นเอาตามนี้นะมึง เดี๋ยวกูจะได้บอกไอ้พี่พุทไว้ให้มันไปรับ”
“อ้าวดีกันแล้วเหรอมึง”
ผมถามครับเพราะวันก่อนยังเห็มันทำท่าเก่งๆใส่เขาอยู่เลย
“ยัง แต่กูบอกแล้วว่ามันอยากจะได้กู ก็ในเมื่อมันยังไม่ได้มันก็ต้องตามใจกูสิ ไม่ว่าจะยังไง สวยน่ะค่ะ”
“จ้าอีสวย เขินจังพวกมึง”
“เขินไรมึง ไอ้อ้วน”
ไอ้ทักครับโผล่มาจากไหนไม่รู้
“เชี่ย ตกใจหมด อะไรของมึงไอ้ทัก ล้างมือยังเนี่ยยังเปียกๆอยู่เลย”
“ล้างไม ของๆกู แหมๆ ทำมาเป็นไม่ชินนะมึง ทีดูดของกูเมื่อคืนล่ะ”
“สัด”
เท้าขวาดีดออกไปทันทีครับ อีเพื่อนสองตัวนี่ก็หัวเราะชอบใจ
“กูว่านะ อยากจะได้ไอ้นั่นๆไม่ใช่เอาไปเอามาได้ไอ้ทักนี่เป็นผัวก่อนนะมึงไอ้ฮิ้นท์”
“อีวิว หุบปากไปเลย”
“อ๊าย เค้าเสียหายน้า เค้ายังจิ้นอยู่น้า คิดไรกับเค้าป่าวเนี่ย”
มันทำท่าสาวแตกแล้วบิดตูดเข้าห้องไปครับ แหมนะอยากจะตามไปถีบอีกสักที จะว่าไปเสื้อผ้าไอ้ทักมันเป็นรอยเท้านี่ไม่ใช่ของใครหรอกนะครับ ของผมเองทั้งนั้น วันไหนไม่มีรอยแสดงว่าไม่ผมก็มันผิดปกติไปแล้ว โอ๊ยรอเวลาเลิกเรียน ทำไมไม่เลิกเสียทีนะ ใจสั่น อิอิ ตื่นเต้นมากๆขอบอก ตอนที่เขาขับรถมาส่งผมจะแอบซบเขาดีไหมนะ ไออุ่นจากแผ่นหลังกว้างนั้น สูดกลิ่นกายเข้าไปกักเก็บไว้ในปอด อ๊าย ใจจะขาด
“ธรรปกรณ์ เหม่ออีกแล้ว ใบไม้ร่วงก็หัวเราะนะ มีความรักเหรอเราน่ะ”
อาจารย์รำไพแกเอ่ยขึ้นครับ ตอนแรกผมไม่ได้ยินแอบหัวเราะอยู่คนเดียว
“มึงๆ จารย์เรียก”
ไอ้ทักมันสะกิดครับ
“โอ๊ย อย่ากวนได้มะ กูกำลังมีความสุข”
ผมโพล่งออกมาครับ อ๊ะ ตายห่าลืมไปเลย นึกว่าอยู่คนเดียว
“จ้าพ่อคุณ มาพักหลังนี่ลอยมากๆเลยนะธรรปกรณ์ มีความรักเหรอเราน่ะ”
“อ๊ะ ปะ เปล่าครับจารย์ ผมคิดเรื่องจะไปกรุงเทพฯน่ะครับ”
“หือ แค่ไปกรุงเทพฯนี่ต้องยิ้วหวานเหม่อลอยขนาดนี้เชียวหรือ มีใครรออยู่ที่โน่นเหรอจ๊ะ อิอิ”
เสียงเพื่อนๆโห่ตามหลังเสียงอาจารย์ดังสนั่น โว้ยนะ ก็คนมันมีความสุขมากล้นเกินจะเก็บอ่ะนะเข้าใจกันบ้างอะไรบ้าง อิอิ กว่าจะผ่านช่วงเวลาเรียนมาได้ผมก็โดนเพื่อนๆล้ออยู่นานแสนนานทีเดียว โดยเฉพาะไอ้คนที่นั่งติดกับผมนี่ล่ะครับ ถามอยู่นั่นล่ะว่าทำไม ยังไง อะไร ผมล่ะเซ็งมันจริงๆเลยนะ

To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B6, : 29 July 2011; P11
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 02-08-2011 08:46:02

“เอ้า เต็มที่เลยทุกคน อยากกินอะไรไปตักมาเลย ครูเลี้ยง วันนี้ครูเอาไปให้ผอเซ็นอนุมัติมา ผ่านแล้ว”
เสียงเป่าปากขึ้นเกรียวกราวครับ อาจารย์สุพจน์พาไปเลี้ยงหมูกะทะ หือ หมูกะทะ แล้วผมจะกินอะไรได้บ้างเนี่ย แงๆ
“ทำไมไม่ค่อยกินไรเลยนาย ไม่หิวเหรอ”
ฮัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมเขาเดินมาถามครับ อยากจะบอกไปตรงๆจังเลยว่าแค่มองหน้าฮัทก็อิ่มแล้วล่ะ อิอิ
“อ้อ เราไม่ค่อยหิวอ่ะ กินแค่ผลไม้พอ”
“หือ จริงดิ ลดน้ำหนักอยู่เหรอ”
อ๊ะ รู้อีก บ้านะเค้าอายนะรู้ป่ะเนี่ย อิอิ
“ก็เริ่มอึดอัดอ่ะเลยไม่อยากทานอะไรมาก”
ผมตอบออกไปพยายามเคี้ยวแตงโมให้ละเมียดละไมที่สุด ดัดจริตไปไหม ไม่เนอะเผื่อมันมีเสียงไง อิอิ
“เราว่านายไม่เห็นอ้วนนะ อวบดีออก”
“หือ”
ผมหันขวับเลยครับ เขายิ้มขำๆ
“นี่ฮัทล้อเราเหรอ ไม่รู้ล่ะคอยดูก็แล้วกันเราจะผอมให้ดู”
“อ้าว ไม่ได้ล้อ เราว่านายเป็นอย่างนี้ก็ดีนะไม่ต้องลดให้มากหรอกเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
อ่า นี่เขาเป็นห่วงผมเหรอ อ๊ะ หน้าแดงสิครับท่าน แอบบิดนิดหน่อย ๓๕ องศาพองาม อิอิ
“ดึกแล้วกลับกันเถอะมึง แม่กูจะด่าเอาไม่ได้บอกล่วงหน้าด้วย”
อีวิวครับมันเดินมาบบบ่าผมเบาๆ แล้วยิ้มให้ นี่แผนกำลังจะเริ่มใช่ไหม ใจสั่นแล้วๆ
“นั่นดิ วันหลังค่อยเจอกันเนอะฮัทเนอะ ต่อไปนี้คงจะได้เจอกันทุกๆวันเนอะ อิอิ”
อีแจงครับพูดแล้วหัวเราะ เพื่อนผมมันก็ดีแบบนี้นี่เองมันขยิบตาให้สัญญาณว่าจะทำตามแผนแล้ว ใจเต้นเลยอ่ะ เต้นรอเลย ถึงเวลาที่จะได้ซบฮัทเสียที อิอิ
“เร็วดิไอ้ฮิ้นท์กูอยากอาบน้ำ”
“จิ๊ ทีแบบนี้มาอยากจะอาบน้ำนะไอ้ทัก”
ไอ้นี่ก็ทำตาขวางมาเลยครับมันตะบบบ่าผมอีกข้างฝั่งที่ฮัทยืนอยู่
“ตายแล้วรถกูเป็นอะไรเนี่ย อีแจงมึงมาดูซิ ทำไมมาเป็นอะไรเอาตอนนี้ จะกลับยังไงเนี่ย”
อีวิวครับ มันเป็นคนดึงเอาหัวเทียนรถของมันออกเองอยู่ในกระเป๋ากระโปรงมันนั่นล่ะครับ แหมเนียนจริงๆ
“อ้าวแล้วกูล่ะอีวิวใครจะไปส่ง”
อีแจงก็อีกคนร่วมสมทบให้มันแลดูมีน้ำหนักมากขึ้นกว่าเดิม
“ไอ้ทักมึงไปส่งกูนะ ไปเลยเร็วๆเดี๋ยวแม่กูด่า”
อีวิวมันไปดึงแขนไอ้ทักครับ
“อ้าว แล้วไอ้ฮิ้นท์ล่ะ มันจะกลับยังไง”
“ก็ให้ เอ่อ ฮัทเอารถมาป่าวอ่ะ ไปส่งฮิ้นท์มันหน่อยดิ”
“ไม่ได้กูจะไปส่งมันเอง”
“เอ๊ะ นี่อะไรของมึงไอ้ทัก มึงควรจะไปส่งเพื่อนผู้หญิงสิถึงจะถูก ไอ้ฮิ้นท์น่ะไม่มีใครฉุดมันหรอกนะ”
“อีแจง” ผมคำรามครับ ฮัทก็หัวเราะแหมนะกัดตลอดเวลา
“แล้วมึงล่ะจะกลับยังไง”
ผมหันไปถามอีแจงมันครับ
“ไม่ต้องห่วง มีคนขับรถส่วนตัว อิอิ”
ว่าแล้วมันก็ยกโทรศัพท์ขึ้นกดสายหาพี่พุท
“เดี๋ยวพี่พุทมารับ มึงกลับกะฮัทนะ ไอ้ทักไปได้แล้วมายืนดูอะไรโน่นแม่มึงท้าวสะเอวรออยู่โน่นแน่ะ”
อีแจงมันดันหลังให้ไอ้ทักไปครับ ส่วนผมก็นะ อิอิ ยืนไว้ท่าอยู่ไม่พูดอะไรเราต้องดูเชิงก่อน วางตัวลูกวางตัว
“เดี๋ยวเราไปส่งก็ได้ วันนี้เราไม่รีบ”
ฮัทบอกครับ มันต้องแบบนี้ อิอิ ขั้นแรกสำเร็จแล้ว
“แต่เรายืนรอพี่พุทกับเพื่อนก่อนได้ไหม ให้รอคนเดียวมันอันตราย”
ผมก็นะแสดงความดีความเด่นในตัวเองออกไปบ้าง เผื่อว่าเขาจะเห็น
“งั้นเดี๋ยวเราไปเอารถก่อนนะ”
ฮัทไปแล้ว ไอ้ทักกับอีวิวก็ไปแล้ว เหลือผมกับอีแจงครับ
“กอดเอวเลยนะมึง แบบว่าเอาแขนแตะตรงนั้น กรี๊ด อยากรู้ขนาดว่าคนหล่อๆเนี่ยจะแค่ไหนกันเชียว”
“อีบ้า ใครจะทำแค่กอดนี่กูยังไม่กล้าจะให้กูแตะเลยเนี่ยนะ เดี๋ยวฮัทก็ได้ถีบหรอกมึง”
“เอ้ามึง แล้วเมื่อไหร่มึงจะเข้าขั้นล่ะ มึงต้องมีบ้าง จะทำก็ไม่ให้บุ่มบ่ามทำดิ แบบว่ามันบังเอิญอะไรแบบนี้ ใครเขาให้มึงไปจับ ตรงทางขึ้นสะพานบ้านมึงน่ะ ทำท่าว่าระมันเซไปด้านหน้าแล้วอาศัยช่วงนั้นล่ะ รถติดไฟแดงอะไรแบบนี้”
“นะมาเป็นชุดเลยนะ ทำบ่อยล่ะสิมึงน่ะ”
“แหมมึงมันก็มีบ้างนะ ก็กูอยากรู้นี่นะ แต่แค่สัมผัสล่ะนะ คือว่าไม่อยากให้ผู้ชายมันได้ใจ ทำไมล่ะ พวกมันต้องอยู่ใต้อานัติของกูสิ เห็นมะ อยากให้มารับแค่โทรฯบอก อิอิ”
“จ้าอีสวย ระวังล่ะมึง”
“แหมกูก็รู้หรอกมึงว่าอะไรเป็นอะไร มันจะทำอะไรกูไม่ได้หรอก มึงดูนี่”
อีแจงมันงัดเอากระป๋องออกมาจากกระเป๋ามันครับ ถึงว่าทำไมอีนี่มันไม่ถือกระเป๋าเหมือนชาวบ้านมันสะพายเป้มาเรียนนะเออ
“สเปร์ยพริกไทย”
“ค่ะ ถูกต้อง สวยอย่างเดียวไม่พอนะมึง มันต้องมีกึ๋น ไม่ใช่สวยกะโหลกกะลารอผู้ชายมาแง้มขาให้อ่าท่าเดียว ไม่ค่ะ ก่อนมันจะได้แง้มกู มันจะต้องผ่านด่านอะไรหลายอย่างของกูไปก่อน ก็อย่างด่านสารถีนี่ไง อิอิ”
เออนะ ความคิดอีนังนี่มันแปลกประหลาดมากๆครับ รู้ไหมเพื่อนๆที่โรงเรียนนินทามันว่ามันน่ะได้กับพี่พุทแล้วนะ แต่มันรู้เรื่องมันกลับไม่ว่าอะไร เพราะมันบอกว่าเป็นอะไรมันรู้ดีอยู่แก่ใจ ผมพอจะรู้นะว่าทำไมเพื่อนๆถึงนินทามันไปในทำนองนั้น เพราะมันก๋ากั๋นนี่เอง มันไม่กลัวผู้ชายหรือว่าใคร มันมีลักษณะเหมือนทอมเสียมากกว่าผู้หญิง แต่ยิ่งได้คุยกับมันผมว่าความคิดมันดีนะ เพราะอย่างน้อยมันก็เห็นคุณค่าของตัวของมันเอง
“พี่พุท”
มาแล้วครับ ผมเป็นคนทักไม่ยกมือไหว้มันหรอกนะ ขี้เกียจรุ่นพี่แบบนี้ไม่ไหว้ให้เสียมืหรอกนะ
“มากินหมูทะไม่เห็นชวนพี่บ้างเลยนะฮิ้นท์ ใครเลี้ยงเหรอ”
“ผมไม่ได้เลี้ยงนี่พี่ อาจารย์พจน์เขาเลี้ยง กลับดีๆนะมึง ถึงแล้วโทรฯมานะ”
ผมหันไปคุยกับเพื่อนเบื่อขี้หน้า ไม่อยากจะคุย เพราะเห็นไอ้พี่พุททีไรหน้าของไอ้พี่หมูกับพรรคพวกของมันลอยเด่นขึ้นมาเลยนะ
“เออๆ อย่าลืมล่ะมึงทำตามที่บอกนะ”
“บอกไรเหรอแจง”
“ชื่อฮิ้นท์เหรอพี่พุท แจงยังเคืองพี่อยู่นะ ตกลงจะไปส่งป่ะ ถ้าไม่ไปจะได้ให้คอื่นไป”
เอ่อ อีเพื่อนผมแว้ดเสียงวส่เขาครับ เขาหน้าซีดเลยทันทีแล้วออกรถไป แต่พอเห็นออกรถไปเห็นอีนังแจงมันเอาหน้าซบหลังเขานะ อีนี่มันยังไงกันแน่วะ เดี๋ยวค่อยโทรฯถามมันหนอย ตอแหลต่อหน้าเราพอยังไม่พ้นเลยเอาแระซบหลังผู้ชายแล้วจะเชื่อได้ไหมเนี่ยที่มันบอก
“อ้าวแจงไปแล้วเหรอฮิ้นท์”
มาแล้วพระเอกของผมมาแล้ว อิอิ
“ไปแล้ว”
“ขึ้นมาดิ”
อยากจะกรี๊ด โอ๊ยนะ เวลาเขาใส่หมวกกันน็อคยิ่งหล่อ แว้กกไม่ไหวแล้ว ปีนขึ้นทันทีกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ อิอิ
“เฮ้ย เบาๆเดี่ยวรถล้ม”
“อ๊ะ โทษทีเรากลัวฮัทเปลี่ยนใจไม่ไปส่งเราอ่ะ”
“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกน่า ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”
“ก็เราอ้วนนี่ รถฮัทคันเล็กจะตาย”
“โหไอ้ตัวนี้บรรทุกข้าวสารเป็นร้อยๆโลยังทำมาแล้วเลย นายจะหนักเท่าไหร่กันเชียว”
หือ อะไรนะ ผมม้มปากแน่นทันที คนบ้า เปรียบอะไรกับของแบบนั้น อยากจะทุบหลังเขาเบาๆแต่ก็นะเดี๋ยวพารถล้มอีกซวยเลยคราวนี้
“เกาะดีๆนะ”
เขาหันมาบอกครับ อยากรู้ไหมทำไมคนเราถึงมีความสุข อยากรู้ไหมว่าหัวใจของผมตอนนี้มันเต้นเป็นจังหวะอะไร ผมรู้สึกว่าสุขที่สุดแล้ว รอยยิ้มของเขา กลิ่นเหงื่ออ่อนๆผสมกลิ่นรมควันของหมูกะทะ ลมโชยพัดพากลิ่นนั้นมาปะทะจมูก โอย มันคือสวรรค์ของผม อยากจะแตะที่เอว อยากจะเอาหน้าซุกหลัง แต่ก็กลัว ใจสั่นมากๆแล้วเพียงแค่คิดเท่านี้ อยากจะหยุดเวลาเอาไว้เพียงเท่านี้ อยากจะนั่งรถของเขาอย่างนี้ตลอดไป ทุกๆวันจังเลย
“เงียบจัง เราขับรถไม่ดีเหรอ นี่ไม่เร็วแล้วนะ”
เขาหันมาคุยครับ เขาขับรถเรื่อยๆนะ
“อ๊ะ ไม่ๆ อย่าขับเร็วดิฮัท เอ่อ เรากลัว”
อิอิ ใครจะอยากให้ขับเร็วล่ะเนอะ ยิ่งเร็วมันยิ่งถึงไวสิ ไม่ได้
“บ้านนายอยู่ในซอยนี้เหรอ”
“อืม ตามทางไปเลย ระวังหน่อยนะมันคดเคี้ยวหน่อย”
ผมเองก็แอบเอามือไปแตะที่บ่าของเขาครับ ขอหน่อยเถอะจวนจะถึงบ้านอยู่แล้วมัวแต่ละเมอเพ้อฝันเลยจะไม่ได้ทำอย่างที่อีแจงมันสอนเลยสักอย่าง
“เฮ้ย”
คือว่าตรงโค้งหน้าวัดครับ มีรถเครื่องของพวกไอ้แจ๊คปากมอมมันดันโผล่พรวดพราดออกมา ฮัทเขาหักหลบแล้วแตะเบรก อิอิ ชอบที่สุด เป็นโมเมนต์ที่ดีที่สุด แว้กกก เพราะผมกอดเขาแน่นเลยสิครับเอาหน้าซบหลังอย่างที่ต้องการ
“ขับยังไงวะไอ้แจ๊ค ระวังหน่อยสิไอ้ห่า”
“แม่งมึงนั่นล่ะไม่ดูเอง”
“จิ๊ เป็นไรป่าวนาย”
เขาหันมาถามผมครับ เอ่อ
“อ้อ เอ่อ ไม่ๆ เราโอเค”
“มาส่งไอ้ฮิ้นท์เหรอ ถึงว่ารถมันถ่วงๆหลัง ฮ่าๆๆ”
“ควาย ไปตายไหนก็ไปเลยไปมึงน่ะ”
ผมร้องด่ามันไปบ้างครับ ฮัทออกรถไปแล้ว พอถึงหน้าบ้านผมก็บอกให้เขาจอด ให้ตายเถะไม่อยากให้ถึงเลยนะ ทำไมถึงเร็วไม่เข้าใจ ทำไมบ้านผมไม่เข้าไปลึกกว่านี้อีกนะ ที่จริงพอจอดรถเสร็จเราก็คุยกันอยู่พักหนึ่งล่ะครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเล่าเรื่อส่วนตัวของเขาให้ผมได้ฟัง เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าที่เขาเล่นฟุตบอลเพราะพ่อของเขาบังคับ น่าเห็นใจเขาจัง แต่ดีใจที่สุดที่เขาเลือกที่จะเล่าให้ผมฟัง ภูมิใจจังเลยครับ
“บ้านนายน่าอยู่นะ”
“อืม เข้าบ้านก่อนไหม กินน้ำก่อน”
“ไม่เป็นไร เดี่ยวจะรีบกลับแล้ว ดึกแล้ว ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“เอ่อ อืม เจอกันพรุ่งนี้”
เขาจะไปแล้วอ่ะ ไม่อยากให้ไปเลย ทำไมเวลามันเดินไปเร็วจังเลย ไม่อยากเห็นเขาลับตาไปเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
“ฮัท”
พอเขาสตาร์ทเครื่องรถผมก็ร้องเรียกเขาไว้ครับ
“หือ มีไรเหรอนาย”
“เอ่อ กลับบ้านดีๆนะ”
“ฮ่าๆ อืม ฝันดีนะ”
ห๊า นี่เขาบอกผมฝันดี แว้กก ไม่เชื่อไม่จิรงใช่ไหม
“ฮ่าๆ ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะนาย เรากลับล่ะ”
“ฮัท”
ผมเรียกเขาไว้อีก ครานี้เขาหันมาครับ อมยิ้ม ผมเองก็อมยิ้ม อายจังอ่ะพ่อแม่พี่น้อง
“ฝันดีนะ”
เขายิ้ม มาตบผมทีให้ตายเถอะเขาหล่อมาก มากๆ ของมากๆ แว้กกก เขายิ้มแบบว่าเต็มดวงหน้าไม่ใช่ยิ้มแบบนางงามหรือยิ้มเพื่ออะไรทั้งนั้น ผมไม่ได้เวอร์ไปเองนะ มันเป็นยิ้มที่เขาอยากจะยิ้ม แว้กก ไม่ไหวแล้ว ไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้ว พอเขาขับรถเครื่องพ้นคอสะพานไป
“แว้กกก ที่สุด ที่สุด”
แหกปากออกมาสิครับก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไปด้วยอารมณ์ที่เบิกบานที่สุดในรอบหลายสิบปี ในรอบอายุ ๑๗ ปีของผมเลยก็ว่าได้ มันคือสิ่งที่สุขที่สุด มันคือวินาทีที่มีค่ามากที่สุดของผม
“เป็นเชี่ยไรมึง แหมนะ ทำท่าแปลกๆ นี่ไอ้ฮัทมันแอบลวนลามมึงป่ะเนี่ย”
เอ่อ ไอ้ทักครับ มันนั่งรออยู่ในบ้านของผม พ่อของผมก็นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างๆมัน
“บ้าไรล่ะมึง แม่อ่ะพ่อ”
พยายามแถหาทางไปครับ ไม่ได้ต้องรีบหุบยิ้มให้เร็วเดี๋ยวมันจะจับขี้เกียจจะตอบคำถาม
“แม่อาบน้ำ อิ่มข้าวมาแล้วเหรอลูก ในครับมีปลาส้มทอดนะ”
“อิ่มแล้วพ่อ ก็กินมาพร้อมไอ้ทักนั่นล่ะ”
“อ้าว ไหนไอ้ทักมันบอกว่าเรายังไม่ได้กินอะไรกินแต่แตงโมไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ๆพ่อตุ๋ย ไอ้ฮิ้นท์มันกินแต่แตงโมอย่างเดียวไม่เห็นกินไรเลย”
“ก็ไม่หิวอ่ะ ฮิ้นท์ไปอาบน้ำนอนแล้วนะพ่อ เออ วันนี้มึงนอนบ้านมึงนะไอ้ทัก กูจะนอนคนเดียว”
“พ่อตุ๋ยดูดิ ไอฮิ้นท์มันจะแอบดูหนังโป๊อีกแล้วอ่ะ เนี่ยถ้าวันไหนมันไม่ยอมให้ทักมานอนเป็นเพื่อนมันนะมันแอบดูหนังโป๊ตลอดล่ะ”
“ไอ้เชี่ยทัก”
“ฮิ้นท์”
พ่อผมขึ้นเสียงครับ เพราะพ่อกับแม่อยากให้พูดคำหยาบ ก็แหมนะมันอดได้ที่ไหนล่ะ
“เออพ่อ มีของจากที่อ้อยมาส่งให้ฮิ้นท์ไหม” แหะๆต้องรู้จักหลบครับไม่งั้นพ่อด่าแน่ๆ
“นั่นไงพัสดุ”
ผมรีบวิ่งไปดูกล่องอีเอ็มเอสทันทีครับ พอเห็นจ่าหน้าก็รีบเดินขึ้นห้องไป เพราะวิ่งไม่ได้เสด็จพ่อจะด่าเอา ไอ้ทักมันก็ตามขึ้นมา
“ตามมาทำไมเนี่ย”
“อ้าวกูก็จะมาอาบน้ำไง”
“จิ๊ ลืมไปเนอะว่านี่บ้านมึง”
“นั่นดิรู้ซะบ้างนะมึงน่ะมาอาศัยเขาอยู่นะ อิอิ”
“ควาย เปิดให้ที”
ผมยื่นกล่องให้มันครับ มันก็แกะกล่องออก ของที่พี่อ้อยส่งมาให้ ไม่อยากจะบอกว่าเยอะพอสมควร นี่พี่อ้อยกับพี่โฮมจะกลับมาบ้านวันศุกร์นะเนี่ยยังส่งของมาเยอะขนาดนี้เลย มียาแต้มสิว โฟมล้างหน้า สครับ ยากิน ยาทา ครีม เอาสิ ไม่ผ่องคราวนี้แล้วจะไปผ่องคราวไหนไอ้ฮิ้นท์ คอยดูนะ

Written by eiky

Ps. กลับมาแว้ววว ดำเลยครับท่าน แหะๆ ไปสอบใบขับขี่มากว่าจะได้ วันแรกไปปีนเนินเขาฮือฮากันทั้งสนามสอบ ทำรถพ่อสีถลอกอีก แว้กกก เลยเขียนมาฝากน้าที่หายไปนาน เรื่องอื่นๆรอก่อนน้าให้ผิวเค้าปรับสภาพก่อน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 02-08-2011 09:25:39

สงสัยไอ้ทักมันจะเป็นมดแดง (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio208.gif) มาคอยดูกันว่ามันจะแฝงได้นานแค่ไหน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 02-08-2011 09:50:12

คุณอิ๊กกี้ก็เลียนแบบน้องฮิ้นท์สิ ขมิ้น มะขามเปียกไง จะได้ขาวๆเหลืองๆ เรืองแสงเวลากลางคืน หุหุ

+1 ครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: JAN ที่ 02-08-2011 10:41:39

ทำไมเราเชียร์ทักก็ไม่รู้

รอวันฮิ้นท์สวย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 02-08-2011 11:15:32

ชอบ ทัก อ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Petalkiss ที่ 02-08-2011 11:34:35

ใกล้แล้วๆ น้องฮิ้นท์จะได้สวยเริ่ดกะเค้าซะที
รอลุ้นมานาน... อยากรู้จังว่าจะเป็นยังไง???

อืมม แต่ดูทักนี่แปลกๆนะ หรือว่าคิดอะไรกับฮิ้นท์รึเปล่า?

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 02-08-2011 11:49:19

 :pig4:ขอบคุณมากๆนะครับคุณอิ๊กกี้ ที่มาเล่าเรื่องราวของน้องฮิ้นท์ให้ฟัง :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 02-08-2011 11:54:49

เว้ยยยยยย หนูฮิ้นท์ เริ่มปฏิวัติตัวเองแล้ว งานนี้สวยแน่นอน เอาให้หน้าหงายกันไปเลย :m11: :m4: :mc3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 02-08-2011 11:56:57

 o18 :o8:อยากบอกว่า ผมมีเพื่อนเหมือนทักคนหนึ่ง มันซอบกวน ผมมากๆ......... ซิ....

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 02-08-2011 12:25:52

เอาใจช่วยหนูฮินท์นะจ๊ะ สู้ๆ :ped149:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 02-08-2011 12:37:25

เหยยยยย
ส่งมาเยอะแยะเลย
น้องฮิ้นท์ สู้ๆนะ ,, เย่ๆ
ทักนี่ยังไง ไม่เข้าใจว่ายังไง
แต่ไม่ให้หรอกนะ !!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: beatheart ที่ 02-08-2011 12:42:18

ไม่รุเป็นไร ชอบทักอ่ะ

ถึงไม่ใช่พระเอกก็เหอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 02-08-2011 12:45:54

เชียร์ทักอ่ะ
จริงๆนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 02-08-2011 13:00:52

บ่อเกิดแห่งความสวยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 02-08-2011 13:17:10

สุดท้ายได้ทักซะหล่ะมั้ง  o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 02-08-2011 13:36:13

จะสวยแล้ว

ว่าแต่อย่าอดจนเป็นลมละ ><

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 02-08-2011 17:08:14

ทักนี่คงแบบรักแต่ไม่รู้ตัวเนอะ อ่านแล้วเขิลแทนต้อนซ้อนรถน่ะอ๊ายยย
ถ้าพี่อิ๊กดำก็นี่ไง ขมิ้น กับมะขามเปี้ยกแบบน้องฮิ้นไงเฮอะๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 02-08-2011 17:14:40

สวยแน่คราวนี้  อ่าๆๆ

รีบมาต่อนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 02-08-2011 17:18:17

 :impress3:

รีบๆสวย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 02-08-2011 17:44:41

อ่านแล้วแอบสงสารทักนะ  รู้สึกว่ามันเป็นพวกรักนะแต่ไม่กล้า
กลัวมันเสียใจนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 02-08-2011 18:13:30

กรี๊ดด ฮิ้นจะสวยเเล้ว ฮ่าๆ

อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 02-08-2011 18:48:07

โห.... มีความพยายามมาก
เพื่อนๆ ก็น่ารักซะ :mc4:
ขอสงสารทักล่วงหน้าก่อนได้ป่ะ :sad11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: mphoenix ที่ 02-08-2011 19:05:44

พลอต เรื่องนี้พระเอกเป็นใครไม่รู้ แต่รู้ว่าตอนนี้
เชียร์ ทัก สุดใจ ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  o13  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 02-08-2011 20:00:24

คุณอิ๊กกี้  ตัวดำเหรอ เอามะขามเปียกกับขมิ้นลงซิ 55555

เราเชียร์ฮัทนะ  ส่วนทักเราก็เชียร์อะ   :z2:

แต่ที่แน่ แน่ +1  ให้นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 02-08-2011 20:46:09

พี่อิ๊ก เรื่องนี้ให้ทักเป็นพระเอกนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทักน่ารักดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 02-08-2011 21:43:45

เริ่มรู้สึกเป็นห่วง แจง ซะแล้วซิครับ :5779:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 02-08-2011 23:05:54

ฮิ้นท์จะสวยแล้ววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 02-08-2011 23:10:31

ตื่นเต้น อยากรู้ว่าฮิ้นท์จะเป็นยังไงต่อไป สวยแค่ไหน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 02-08-2011 23:31:21

เชียร์ฮัทอยู่  อิอิ

ส่วนทัก มันสนิทกันเกินไป แนะนำให้เป็นเพื่อนดีที่สุด  เอาไว้แทะเล่นๆก้อพอ 55

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 02-08-2011 23:44:28

ไม่อยากให้ทักเสียใจอ่ะ  อยากให้ทักได้กะฮิ้นท์  อิอิ


อ่านตอนที่ฮิ้นท์ไปวิ่งในวัด  แล้วความคิดที่ว่า ทักจะบวชไม่สึกก้อแว้บขึ้นมามาอ่ะ :z3: :z3:


ปล. เค้ามั่วเอาเองนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 03-08-2011 03:58:09

รู้สึกชอบทักมากกว่าฮัทยังไงไม่รู้มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างไหมอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-08-2011 06:28:29

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: ~@มาวินฮับ@~ ที่ 03-08-2011 10:08:00

เพิ่งเห็นชื่อคุณeikyเลยเข้ามาอ่านไม่ผิดหวังจริงๆ จะรอตอนสวยนะครับแต่ว่าเมื่อไหร่จะสวยครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 03-08-2011 14:14:47

 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 03-08-2011 18:20:27

กรี๊ดด...

สุดยอดดดดด

อีกไม่นาน เริ่ด อุวะฮะฮ่า :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 03-08-2011 20:38:08

ชอบทักอ่ะ น่ารัก.....ถึงจะรักนะ  แต่ไม่แสดงออกก็เถอะ....ชอบ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: NiNJA ที่ 03-08-2011 22:46:08

รักทักอ่า 

แอบเชียร์ทักน่ะค่า   

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-08-2011 22:49:11

ทักนี่มาแปลกดูไม่ออกเลยว่าคิดอะไรอยู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 03-08-2011 22:57:44

ตามมาอ่านเรื่องของพี่อิ๊กกี๊
หุหุ หนุกหนานมากค่ะ  แต่แอบชอบทักอ่ะ
ทักต้องคิดอะไรกับฮินท์แน่แลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 04-08-2011 01:26:01

ชอบทัก เชียร์ฮัท วู้ เลือกไม่ถูก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: tantanlize ที่ 04-08-2011 19:44:21

เชียร์ทัก ๆ ๆ ๆ  !!~  :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 04-08-2011 19:51:45

สนุกจ้า...น้องฮิ้นท์โก๊ะ ๆ น่ารักดี.. o13
เชียร์เจ้าทักอีกคนได้ไหมอ่ะ....
รู้ตัวช้าแบบนี้...แห้วแน่ ๆ  :really2:

 :L1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :กอด1:
+ เพราะน่ารัก..

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 05-08-2011 11:19:14

 :เฮ้อ:รอนานมากๆเลยครับ คิดถึงน้องฮิ้นท์และฮัท มาต่ออีกนะครับคุณอิ๊กกี้ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 07-08-2011 18:39:03

เมื่อไหร่จะมา

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 07-08-2011 19:47:19

มาดันๆๆๆๆๆๆๆ   รออย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 07-08-2011 21:02:28

รอ รอ รอ

เข้ามาต่อไวไวน้า

สู้ๆจ้ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 08-08-2011 00:16:25

มะไหร่จะมาน๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A7, : 2 August 2011; P12
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 08-08-2011 18:25:57

B7
เมื่อคืนนี้ผมแทบนอนไม่หลับเลยว่ะ  ตื่นเต้นดีใจมันหลายเรื่องมาก  ทั้งเรื่องว่าล่ารายชื่อตั้งชมรมได้สำเร็จ   ต่อไปรร.เราจะมีชมรมศิลปะแล้ว  ถึงผมจะลาออกมาเข้าชมรมไม่ได้แต่มันก็ยังดี  เพราะผมจะไปแจมกับคนในชมรมเค้าเมื่อไหร่ยังไงก็ได้  อาจารย์เค้าคงอนุญาตผมน่า

         ส่วนอีกเรื่องก็คือ  วันนี้แล้วดิ  ผมจะได้ให้อาจารย์ฮิ้นท์มันสอนสีน้ำล่ะรอมาตั้งนาน  นี่ผมก็เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างไปด้วยเรียบร้อยแล้ว  เดี๋ยวตอนเลิกเรียนเนี่ยแหละจะได้ให้มันสอนเลย  คิดแล้วก็ดีใจจริงๆเว้ย  ต่อไปจะได้ฝึกให้เทพๆแบบมันมั่ง

         " เอ่อ... แหวนล่ะครับ  พ่อ"  ผมเดินไปหน้าบ้านแหวนก็เห็นพ่อเจิดพ่อของแหวนรดน้ำกล้วยไม้อยู่หน้าบ้าน   เพราะปกติตอนเช้าแหวนต้องมาเรียกผมไปรร.แล้วก็จะซ้อนฟีโน่ผมไปด้วยกัน   แต่วันนี้ผมมารอตั้งนานก็ยังไม่เห็นมาเลยต้องเดินมาถามที่บ้านแหวนเนี่ยแหละ

         " อ้าว... ฮัท  เอ... พ่อเห็นแหวนมันแต่งตัวออกไปตั้งนานแล้วนะ  ยังนึกว่าเราไปส่งที่รร.แล้วซะอีก  งั้นนี่มันหายไปไหนวะเนี่ย"  พ่อเจิดเกาหัวอย่างงงๆ

         " อ้าว... เหรอครับ  แต่ผมไม่เห็นเลยครับพ่อ  ทุกทีเค้าต้องมาเรียกผมแต่วันนี้ไม่มาเรียก  ผมก็นึกว่ายังไม่ออกมาจากบ้านเลยจะมาตาม   ตกลงเค้าออกไปแล้วเหรอครับ" 

         " ใช่.... มันออกไปได้พักใหญ่แล้วล่ะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร  แล้วนี่มันหายไปไหน  หรือว่ามันไปรร.แล้ว  อะไรของมันวะ  ไอ้ลูกคนนี้"  พ่อเจิดบ่นแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร   ก็คงโทรหาแม่ตัวดีมั๊งครับ

         " ฮัลโหล............ นั่นแกอยู่ไหนน่ะ..... หา...  ว่าไงนะ  กำลังออกไปรร.  นั่งรถสองแถวไปเอง.....  อะไรของแกวะ  แล้วทำไมไม่ไปกับฮัทมันล่ะ   งอนอะไรกันอีกแล้วใช่มั๊ย.... "  พ่อเจิดคุยไปส่ายหน้าไป   ผมก็เดาเรื่องได้แล้วล่ะ  สรุปว่างอนเรื่องเมื่อวานเลยไปรร.เอง

         " พ่อครับ  ถ้างั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวผมตามไปที่รร.เอง  คงงอนเรื่องเมื่อวานน่ะครับงั้นผมขอตัวไปรร.ก่อน  ลาล่ะครับ"  ผมบอกพลางยกมือไหว้พ่อเจิดแล้วก็รีบบึ่งรถมารร.ทันที

         ก็ยังงี้แหละครับ  ถ้าแหวนโกรธหรืองอนอะไรผมวันรุ่งขึ้นก็จะเป็นยังงี้แหละแต่ยังไม่เคยถึงขั้นต่อรถมารร.เองยังงี้เลย   อย่างมากก็มาต่อว่าผมตอนเช้าแล้วผมก็จะต้องง้อ  จบด้วยการดีกันแล้วซ้อนท้ายผมมารร.ตามปกติ  แต่วันนี้แปลกไปว่ะสงสัยคงจะโกรธมากแน่ๆ

         พอไปถึงผมเห็นแหวนนั่งอยู่กับไอ้วินไอ้ป่านที่โต๊ะประจำของพวกเรา   ดูเหมือนกับว่าไอ้วินไอ้ป่านก็พยายามพูดกับแหวนอยู่แต่เจ้าหล่อนหันหน้าหนีไปอีกทาง  ง้อกันอยู่ล่ะมั๊งนั่น

         " แหวน  ทำไมไม่รอเราอ่ะ  ออกมาเองทำไม"

         " ................."  ไม่มีเสียงตอบรับครับ  แหวนไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำแถมลุกแล้วเดินไปเลย

         " เฮ่ย... เดี๋ยวดิแหวน"  ผมตามไปดึงแขนแหวนไว้  เจ้าตัวก็หันมาสะบัดออกทันที

         " อะไรเล่า  จะมาอะไรกะแหวนอีก"

         " ก็แหวนเป็นอะไรไปล่ะ  โกรธอะไรนักหนา  พูดด้วยก็ไม่พูด"

         " ก็ถ้าฮัทเห็นอีพวกนั้นมันดีกว่าก็ไปคบกะพวกมันสิ  ไม่ต้องมายุ่งกับแหวนหรอก  แหวนมันคนไม่ดี"  แหวนพูดไปก็น้ำตาไหลพรากออกมาซะแล้วครับ  เฮ้อ....

         " ไปกันใหญ่แล้ว  แหวน  เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกะว่าใครดีไม่ดีเลยนะ  พวกนั้นเค้าก็แค่มาช่วยเราแค่นั้นเอง  แล้วมันก็เพื่อนๆกันทั้งนั้นน่ะ"

         " ไม่เกี่ยวเหรอ  งั้นก็บอกมาละกันว่าฮัทจะเลือกใครระหว่างแหวนกับอีพวกนั้น  บอกมาสิ"

         " โอ๊ย... อะไรของแหวนเนี่ย  ก็เราบอกแล้วว่ายังไงพวกเราทั้งหมดนี่มันก็เพื่อนๆกันทั้งนั้น  แหวนจะมาแบ่งแยกทำไมเนี่ย"

         " เพื่อนๆกันทั้งนั้นเหรอ... หึ.... ฮัทอยากจะนับพวกมันเป็นเพื่อนก็ตามใจ   แต่แหวนไม่นับด้วยหรอก"  แหวนพูดจบก็หันหลังวิ่งไปแล้วครับ   ไอ้ผมก็อ่อนใจเลยต้องปล่อยไปก่อนเพราะคุยกันไปตอนนี้ก็คงไม่รู้เรื่อง  แหวนไม่ฟังผมแน่  เซ็งจังว่ะ

         " แหวนแม่งดราม่าฉิบหาย  ทำไมเรื่องแค่นี้ดูมันโกรธเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้วะ"  ไอ้วินเดินมาแตะไหล่ผมเหมือนจะปลอบ

         " ใช่ว่ะ  ทำไมดูเหมือนกะว่าไปจงเกลียดจงชังพวกไอ้ฮิ้นท์มันจังเลยวะ  กูงงว่ะ  เมื่อก่อนก็ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวอะไรกันซะหน่อย"  ไอ้ป่านพูดขึ้นมาบ้าง  ผมก็คิดตามนะ  มันก็น่าสงสัยอยู่เหมือนกัน

         " เออ... งั้นไว้เดี๋ยวค่อยๆตามง้อไปนี่แหละว่ะ  ไม่รู้จะทำไง"  ผมก็ได้แต่ถอนใจเพราะทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้  พวกมันก็พยักหน้าให้อย่างเข้าใจ

         ตอนเข้าแถวเช้าแหวนก็ไม่หันมามองผมเลย  เข้าห้องไปก็ไม่พูดด้วยอีกทั้งที่นั่งข้างๆ  ผมล่ะมึนเลย  สงสัยคงต้องง้อกันยาวมั๊ง  แม้แต่ตอนกินข้าวแหวนก็หนีผมไปอีกไม่ยอมมานั่งกินด้วยกัน

         " เฮ้ย.... แย่ว่ะ  ปกติแหวนมันไม่เคยโกรธกูมากขนาดนี้เลยนะเว้ย  นี่ถึงกะหนีหน้าไปเลยไม่ยอมมานั่งด้วยขนาดนี้กูว่ามันคงไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วว่ะ"  ผมบ่นกะไอ้ป่านไอ้วินที่โรงอาหาร  ซึ่งตอนนี้ก็มองหาแหวนอยู่ไม่รู้ว่าหนีไปไหน

         " จริงว่ะ  ทุกทีเห็นแป๊บเดียวก็ดีกันแล้วนี่หว่า"

         " งั้นเอาไงดีวะ"  ผมหันไปถามมันสองคน  แต่พอดีกลุ่มไอ้ฮิ้นท์ทั้งกลุ่มก็เดินมานั่งกับพวกผม

         " ว่าไงจ๊ะ  สุดหล่อ  เดี๋ยวพวกเราขอนั่งด้วยคนนะ"  ยัยวิวเอ่ยขึ้นก่อนแล้วก็นั่งลงทันที 

         " อ้าว... เอ๊ะ แล้ววันนี้แหวนสุดสวยหวานใจฮัทไปไหนซะล่ะ  แปลกจัง... ทุกทีเห็นตัวติดกะฮัทเลยไม่ใช่เหรอ  จะแกะก็แกะไม่ออกนี่"  ยัยแจงบอกแล้วก็หันไปหัวเราะคิกคักกันกับวิว

         " เอ่อ... แหวนเค้างอนเราน่ะ  นี่ก็ไม่รู้หายไปไหน"

         " ต๊าย... แหมๆ มีพ่อแง่แม่งอน  งั้นอย่างนี้ก็ต้องง้อล่ะสิ  แล้วเค้างอนอะไรล่ะจ๊ะ หือ..."   ยัยวิวถามแล้วยิ้มซะหวานเยิ้มเลย

         " ก็คงเรื่องเมื่อวานนี้แหละ  เอ้อ... ที่จริงเราก็อยากถามพวกเธอเหมือนกันอ่ะ  ตกลงนี่ไปมีเรื่องอะไรกันมารึเปล่า  ทำไมดูพวกเธอกะแหวนเหมือนยังกะเป็นศัตรูกันเลยอ่ะ  เมื่อก่อนก็ไม่เคยรู้จักกันเลยนี่นา"

         คราวนี้ยัยวิวยัยแจงกับไอ้ฮิ้นท์หันมามองหน้ากันไปมา  ยกเว้นไอ้ทักที่ทำหน้างงๆ  ทำเอาตัวผมเองก็งงไปด้วย   หรือว่าพวกนี้เค้าจะมีเรื่องกันจริงๆ

         " โอ๊ย... แหม... ฮัทเนี่ย  คิดว่าพวกเราเป็นนางร้ายไปหาเรื่องแหวนเค้าเหรอ  คิดยังงี้ได้ยังไงเนี่ย  ใจร้าย  ฮึ..."  แจงบ่นแล้วก็ค้อนผมมาทีนึง

         " เฮ้ย... ไม่ใช่ยังงั้น  เราหมายถึงว่าพวกเธอกะแหวนเคยมีเรื่องทะเลาะอะไรกันมาก่อนหน้านี้มั่งมั๊ย  แค่นั้นอ่ะ  ไม่ได้บอกว่าพวกเธอมาหาเรื่องแหวนมันหรอก"

         " หึ... ใช่สิ๊  พวกเราอ่ะมันนางอิจฉาชอบหาเรื่องนางเอก  ใครเค้าจะไปดีเหมือนกะหวานใจผู้ใสซื่อของฮัทล่ะ"  เอาเข้าไป  ยัยวิวค้อนผมอีกคนละครับ  ปวดหัวติ้บเลย  ส่วนไอ้วินไอ้ป่านเสือกนั่งหัวเราะผมกันอยู่

         " เว้ย... ไปกันใหญ่ละ  อะไรว้า... พวกเธออ่ะ   เราไม่ได้คิดยังงั้นซะหน่อย  แค่ไม่เข้าใจว่าพวกเธอบาดหมางอะไรกันอยู่  เมื่อวานก็แทบจะฆ่ากันแล้วด้วยซ้ำอ่ะ"

         " ไม่มีอะไรหรอกฮัท พวกเราไม่ได้อะไรกับแหวนนี่" คราวนี้ไอ้ฮิ้นท์มันพูดขึ้นมา  แล้วมันก็มองสบตาผมอยู่

         " อืม... ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไงดี  ทุกทีแหวนเค้าไม่เคยเป็นยังงี้  ให้โกรธมากยังไงง้อแล้วก็หาย  แต่นี่ทำยังไงก็ไม่ยอมพูดด้วยเลย  แล้วนี่ยังหายไปไหนก็ไม่รู้"

         " โอ๊ย... ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกน่า  ฮัท... เดี๋ยวเค้าก็ต้องกลับมาหาเราอยู่ดีแหละ  ก็เค้ารักฮัทปานจะกลืนกินซะยังงั้นอ่ะ  อย่าคิดมากๆ"  แจงพูดเหมือนปลอบใจผม

         " จริงด้วยว่ะ  กูว่ามึงก็ปล่อยๆเค้าไปมั่งเห๊อะ  เดี๋ยวเค้าหายโกรธคิดได้ก็กลับมาเองล่ะน่า"  ไอ้ทักมันออกความเห็นบ้าง

         " งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เตรียมตัวมาเรียนสีน้ำกับอาจารย์ฮิ้นท์เลยนะจ๊ะ  จะให้พวกเรารอที่ห้องเราหรือจะให้ไปหาที่ห้องฮัทดีล่ะ"  ยัยวิวบอก

         " อ๋อ... งั้นเดี๋ยวเราไปหาที่ห้องพวกนายเองแหละ  ไม่ต้องมาหาเราถึงที่หรอก" ผมตอบวิวไปใจก็นึกตื่นเต้นขึ้นมาเลยครับ  เย็นนี้จะได้เรียนเพ้นท์สีน้ำซะทีเว้ย  แต่ก็ยังปวดหัวเรื่องแหวนอยู่ดี  เฮ้อ......

         -

         -

         ตอนเข้าเรียนบ่ายผมก็ถามแหวนว่าหายไปไหนมา  ก็โดนตอกกลับมาซะหน้าหงายว่าอย่ามายุ่ง 

         " เฮ้ย... นี่ตกลงจะโกรธจนตายเลยมั๊ยเนี่ย"

         " แล้วจะสนทำไม  แหวนจะเป็นยังไงก็ช่าง  โน่นเหอะ  ไปห่วงอีพวกนั้นโน่นเลย"

         " ถ้างั้นตกลงแหวนต้องให้เราเลิกยุ่งกะพวกนั้นให้ได้เลยใช่มั๊ย"

         " ก็เลือกเอาสิฮัท  มีแหวนก็ต้องไม่มีพวกมัน........"

         " เอ้าๆ  อะไรกันจ๊ะ  นายบุญณรงค์  แววมณี  คุยกันเสียงดังมาถึงนี่จะเริ่มเรียนกันได้ยัง  หือ.... "  อ.เสาวนีย์สอนภาษาอังกฤษครับ  แกเดินเข้าห้องมาก็คงเห็นผมเถียงกะแหวนเลยตักเตือนมาแบบเบาๆ 

         บอกตรงๆตอนนี้ผมโคตรเซ็งแหวนเลยว่ะ  ทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผลไปได้ขนาดนี้วะ  งั้นผมไม่ทนละ  ปล่อยคุณเธอตามสบายไปเลย  อยากทำอะไรก็ทำ  เบื่อว่ะ  ไอ้ผมก็ความอดทนต่ำซะด้วย  พูดขนาดนี้แล้วไม่รู้เรื่องก็ขี้เกียจจะทนแล้วเหมือนกัน

         เป็นอันว่าผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยจนเลิกเรียนโน่นแหละ  แต่ไอ้ที่ทำเอาผมเซ็งขึ้นมาอีกก็คือ  ตอนนี้แหวนไปยืนคุยลั่ลล้ากับไอ้พวกรุ่นพี่ชมรมบาสบ้าหม้อพวกนั้นอ่ะดิ  และที่ร้ายคือนั่นแหวนกำลังทำท่าจะขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์พวกมันไปแล้วด้วย

         " เดี๋ยวแหวน  จะไปไหนน่ะ"

         " จะไปไหนแล้วจะทำไม  มายุ่งอะไรด้วย"

         " ก็ไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก  แต่บอกมาก่อนดิ  ว่าจะไปไหน"

         " หึ... งั้นบอกให้ก็ได้  แหวนจะไปหาอะไรกินกันชิลล์ๆกับพวกพี่เก้เค้าแถวๆโลตัสซะหน่อย  แล้วพี่เค้าก็จะไปส่งที่บ้าน  ใช่มั๊ยคะพี่"  แหวนลอยหน้าเย้ยๆผมแล้วก็เกาะแขนไอ้พี่เก้ที่ตอนนี้มันยิ้มหื่นอยู่

         " ใช่... แล้วนายอ่ะมายุ่งอะไรด้วยวะ  น้องเค้าอยากไปกะพวกเราเอง  อืม... พี่ว่าพวกเรารีบไปกันดีกว่านะครับ"  ไอ้พี่เก้พูดจบปั๊บมันก็สตาร์ทรถทันทีแหวนก็ขึ้นนั่งซ้อนท้ายไปกับพวกมัน  ผมงี้ยิ่งโคตรเซ็งไปกันใหญ่  ร้องห้ามไว้แหวนก็ไม่ฟังเลยว่ะ

         ก็เพราะว่าผมรู้กิตติศัพท์ไอ้พวกรุ่นพี่พวกนี้ดี  พวกมันอ่ะสุดๆแล้วเรื่องหลอกหญิงไปฟัน  ล่าสุดนี่เห็นมีคนบอกว่ามันหลอกพารุ่นน้องไปรุมกินโต๊ะที่หอพักของพวกมันด้วยซ้ำ  จริงไม่จริงไม่รู้หรอกครับแต่ตอนนี้แหวนกำลังไปกับพวกมัน  และอาจจะต้องเป็นอีกรายที่จะเสร็จพวกมันก็ได้

         ความที่ผมห่วงแหวนมากผมก็รีบไปสตาร์ทฟีโน่ของผมขับตามไปทันที  ก็ตามพวกมันไม่ทันแล้วล่ะ  แต่เห็นแหวนพูดๆอยู่ว่าจะไปแถวๆโลตัส   ผมก็รีบบึ่งไปที่นั่นทันที  โลตัสที่นี่เล็กๆแหละครับ  ไม่มีร้านเคเอฟซีกับเอ็มเคแล้วหรือสเวนเซ่นส์อย่างที่อื่นเขาเรียกว่าโลตัสเอ็กส์เพรส  ผมเลยลองลงไปเดินดูแต่ไม่เจอ ผมเลยขับฟีโน่ผมวนไปทางด้านหน้าซึ่งแถวนั้นจะเป็นร้านอาหารตามสั่งและร้านอาหารอีสานมีนักร้องตอนกลางคืนด้วยล่ะครับแหวนนั่งอยู่กับพวกมันในร้านอาหารอีสานนั่นเอง  ผมก็ไม่รออะไรล่ะครับเดินเข้าไปหามันทันทีล่ะ

         " แหวน... กลับบ้านกะเราเดี๋ยวนี้เลยนะ"  ผมไปยืนจังก้าอยู่หน้าโต๊ะพวกมันซึ่งตอนนั้นน่ะผมไม่ได้กลัวพวกมันเลยนะ  ทั้งๆที่พวกมันมีตั้งสี่ห้าคนแต่ผมแค่คนเดียว  แล้วตอนนี้พวกมันก็จ้องมาที่ผมเขม็งเลย

         " เอ๊ะ... ยังจะตามมาทำไมเนี่ย  จะไปไหนก็ไปเลยนะ  ไม่ต้องมายุ่งกะเราเลย  เราจะเป็นยังไงไม่ต้องมาสนใจหรอก"  แหวนตบโต๊ะแล้วลุกยืนขึ้นแว้ดใส่ผม

         " เราไม่ยุ่งไม่ได้หรอกแหวน  เธออยากจะทำอะไรเราไม่ว่า  แต่ต้องไม่ใช่มากับคนพวกนี้"

         " เฮ้ย... ไอ้นี่  จะมากไปแล้วนะมึง  นี่มึงหมายความว่าไงห๊ะ  คนพวกนี้อ่ะ  พวกกูมันเป็นยังไงวะ  พูดดีๆนะมึง"  ไอ้พี่เก้มันลุกพรวดขึ้นมาทันที

         " ก็หมายความอย่างที่พูดแหละครับ   พวกพี่เคยทำอะไรไว้อย่านึกว่าคนอื่นเค้าไม่รู้  แล้วนี่มันก็เพื่อนผม  ผมคงไม่ปล่อยให้พวกพี่มาทำอะไรมันหรอก  เอาล่ะแหวน  ถ้าเราบังคับแหวนให้มากะเราไม่ได้ก็ไม่เป็นไร  งั้นเราคงต้องโทรให้พ่อเจิดมาจัดการเอง  แหวนจะเอายังงั้นมั๊ยล่ะ"  ผมขู่แหวนไปซึ่งก็ทำเอาแหวนหน้าเจื่อนๆทันทีเหมือนกัน

         " ไอ้สัดนี่... มึงเป็นใครวะ  กล้าดียังไงมาขู่เด็กกู....."  ไอ้พี่เก้มันกำลังปรี่เข้ามาจะถึงตัวผมแล้ว   แต่มีเสียงๆนึงร้องห้ามขึ้นมาซะก่อน

         " จะทำอะไรกันครับน้อง  ถ้าจะมีเรื่องกันขอเชิญออกไปข้างนอกเลยนะครับ  หรือจะต้องให้เราเรียกตำรวจมาเคลียร์  เลือกเอานะครับ"  หันไปผมก็เห็นพี่เจ้าของร้านหน้าเข้มคนนึงตัวยังกะควายยืนจังก้าอยู่   ไอ้พี่เก้หยุดกึกเลยครับ  ส่วนไอ้พี่ๆคนอื่นๆก็หน้าหดเหลือสองนิ้ว

         เดาเอาว่าคนในร้านเค้าเห็นผมกับไอ้พวกพี่ๆนี่เหมือนจะมีเรื่องกันตั้งแต่แรกมั๊ง  เค้าเลยไปเรียกยามมาคุมเชิงซะ  ผมนี่ก็โคตรโชคดีว่ะ  ไม่งั้นคงต้องมีเจ็บตัวมั่งแหละ  แต่คิดๆแล้วผมนี่แม่งก็ห้าวเกิ๊น  รู้ว่าพวกมันมีตั้งหลายคนยังจะกล้าตามมาคนเดียว  นี่ถ้าโดนพวกมันรุมผมจะทำไงวะ

         " เอาล่ะๆ  เราอย่ามีเรื่องกันเลย  หนูขอโทษพี่ๆด้วยนะที่ทำให้เสียอารมณ์  งั้นเอาไว้วันหลังค่อยว่ากันนะคะ  วันนี้ขอกลับไปบ้านก่อนละกัน"   แหวนพูดกับไอ้พวกนั้นหวังจะเคลียร์สถานการณ์แล้วก็เดินนำผมออกมาจากร้านท่ามกลางสายตาเคียดแค้นของไอ้พวกพี่ๆนั่น

         " เห็นมั๊ย  ตามเรากลับบ้านง่ายๆแต่แรกก็ไม่เป็นเรื่องหรอก  เราไม่เข้าใจว่าแหวนจะทำยังงี้ทำไม  ไม่รู้เหรอว่าไอ้พวกนี้มันอันตรายแค่ไหนน่ะ  ถ้าโดนพวกมันหลอกไปทำมิดีมิร้ายจะว่าไง  หา..."

         " เอ๊ะ... ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ  จะกลับกันได้ยัง  แต่เอ๊ะ... มาถึงนี่แล้ว  เปลี่ยนใจล่ะ  ยังไม่กลับดีกว่า  เดี๋ยวไปกินอะไรก่อน  อยากกินติมพอดีเลย"  แหวนพูดจบปั๊บก็เดินออกจากร้านแล้วไปยืนรออยู่ริมถนน ร้านไอติมขึ้นชื่อในอำเภอนี้  มันอะไรกันวะเนี่ย  กูล่ะงง  เมื่อกี๊ยังดูโกรธผมอยู่นี่หว่า  เปลี่ยนอารมณ์ไวไปมั๊ย

         แต่คุณเธอก็ดูจะไม่สนอะไรแล้วครับ  เชิดหน้าไม่มองผมเลยพอผมออกรถไปถึงร้านแถวๆในตลาดเธอก็ลงจากรถหลังจากที่ผมจอดแล้วเดินตรงดิ่งเข้าร้านไปนั่งดูเมนูเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็สั่งโน่นสั่งนี่ไป  ส่วนผมน่ะเหรอ  จะทำอะไรได้ล่ะครับก็ต้องนั่งกินเป็นเพื่อนแม่คุณทูนหัวเค้าไปอ่ะดิ

         " สั่งมาซะเยอะยังงี้เดี๋ยวก็ไม่มีจ่ายหรอก"  ผมบ่นเพราะไอ้ที่สั่งอ่ะเพียบเลยครับ แล้วร้านไอติมร้านนี้เนี่ยก็รู้ๆอยู่ว่าราคาเป็นยังไงแพงสุดแล้วล่ะในตลาด

         " ก็แหวนจะกินนี่  แค่นี้ฮัทไม่มีจ่ายเหรอ"

         " บ้า... วันนี้เราเอาตังค์มาไม่เยอะนะ"

         " ไม่พอก็ไปกดมา  เรื่องแค่นี้อย่ามาทำมีปัญหานะ"  ตวาดผมแว้ดเลยว่ะ

         " เอ๊า... พูดง่ายเนอะ  ไม่มีก็ไปกด  แล้วสั่งเยอะยังเงี้ย  กินให้หมดนะเออ..."

         สรุปว่ามื้อนั้นก็ล่อไปเจ็ดร้อยกว่าเลยครับพี่น้อง   แน่นอนว่าแม่คุณเค้ากินไม่หมดหรอกครับ  เสียดายอยากห่อกลับบ้านแต่ก็นะ  มันใช่เรื่องมั๊ยวะน่ะ  สั่งเยอะเพียงเพื่อจะประชดผมเนี่ย  และที่เซ็งจริงๆคือมันเงินผมไง

         " ทีนี้จะกลับบ้านได้ยัง"

         " ยังอยากดูของอีกหน่อย  ตามมา...."  เวร.... โน่น.... เดินนำผมเข้าไปในตลาดตรงเขาขายเสื้อผ้าล่ะครับ  เฮ้ย ตกลงนี่เรามาช๊อปปิ้งกันเหรอวะ

         เฮ้อ.... ไอ้ผมก็ต้องไปเดินตามแม่คุณเค้าดูของโน่นนี่นั่นไปอย่างเซ็งๆอ่ะนะ  แล้วก็ต้องหอบหิ้วถุงข้าวของที่ซื้อกลับมาที่รถ  นั่นแหละ  ถึงได้กลับบ้านกันจริงๆซะที

         แต่เฮ้ย.... นี่กู.... กูลืมอะไรไปรึเปล่าวะ

         ฉิบหายแล้ว   กูลืมเลย  โว้ยย....ย  กูลืมเลยว่านัดกับไอ้ฮิ้นท์ไว้นี่หว่า  ป่านนี้มันคงรอจนโมโหแล้วแน่ๆ

         ตายๆๆ กู  มองนาฬิกาก็ปาเข้าไปหกโมงกว่าแล้ว  มันคงไม่อยู่รอแล้วล่ะ  โอย....  อยากตายจริงๆกู  ทำไมกูลืมไปซะขนาดนี้วะเนี่ย  มัวแต่ห่วงแหวนอยู่ซะลืมสนิท  ทำไงดีวะเนี่ย  เบอร์มันเราก็ไม่มีด้วย

         -

         -

         ผมขับกลับมาถึงบ้านด้วยความรู้สึกเซ็งเต็มที่  ก็ไม่อยากโทษแหวนหรอกว่าก่อเรื่องซะจนผมลืมนัดไอ้ฮิ้นท์ไปเลย  ไอ้เรามันก็หลงลืมไปเองคงโทษใครไม่ได้  แต่ครั้นจะโทรไปขอโทษมันก็ไม่มีเบอร์ว่ะ

         " กลับมาแล้วเหรอลูก  แล้วกินข้าวมารึยังเนี่ย  อ้าว  แล้วทำไมทำหน้ายังงั้นล่ะ หือ..."  อาวดีถามขณะที่ผมจะเดินขึ้นห้อง

         " ผมทานแล้วครับอา  โทษทีครับที่ไม่ได้โทรมาบอก  พอดีมันยุ่งๆติดพันอยู่น่ะครับ"

         " ไม่เป็นไรลูก  ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไปแล้วลงมากินเค้กกล้วยหอมกัน  อาทำไว้รอเราเลยนะเนี่ย"  หูผึ่งทันทีเลยอ่ะ  ของโปรดผมนี่หว่าเค้กกล้วยหอม  ยิ่งถ้าเป็นฝีมืออาวดีแล้วไม่ต้องพูดถึง  อร่อยที่สุดแล้วในสามโลก

         " ครับผม  งั้นเดี๋ยวผมรีบลงมานะครับ"  ผมรับคำอาวดีแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปอาบน้ำอย่างไว อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเหมือนกัน เสร็จปั๊บก็รีบแต่งตัวลงมากินเค้กกับอาวดีที่โซฟาดูทีวีไปด้วย  สวรรค์จริงๆเลย

         " ค่อยๆกินสิลูก  ไม่ต้องรีบ  อาทำไว้ตั้งเยอะแยะ"  อาวดีหัวเราะผมที่กินเอาๆอย่างอร่อย

         " แฮะๆ  ก็มันอร่อยนี่ครับ เค้กกล้วยหอมที่อาทำอร่อยที่สุดแล้วอ่ะ"

         " จ้า... อร่อยก็กินเยอะๆได้  มีอีกเยอะ"  อายิ้มแล้วก็ลูบหัวผม

         " แล้วพ่อไปไหนเหรอครับอา"

         " เห็นว่าเข้าไปตัวอำเภอน่ะจ้ะ  แล้วอาจจะค้างที่บ้านเพื่อนเค้านะคืนนี้  สงสัยคงเรื่องสโมสรฟุตบอลอะไรอีกล่ะมั๊ง"

         " เหรอครับ"

         " ตกลงฮัทจะบอกพ่อเค้าเมื่อไหร่ล่ะลูก  หาโอกาสเหมาะๆบอกเค้าซะเราจะได้ไม่ต้องมานั่งกังวลอีก  อาเป็นห่วงเรานะ"

         " ครับ  ผมจะพยายามหาจังหวะดีๆบอกเค้านะครับ  คิดว่าถ้าพูดอธิบายดีๆพ่อเค้าคงเข้าใจ" 

         " ดีจ้ะ  แล้วอาจะช่วยพูดด้วยนะ"  อาวดีรับปากจะช่วยผมอีกแรง   ก็ยังดีว่ะ  ไม่รู้ว่าถ้าพูดเรื่องนี้กับพ่อไปแล้วมันจะออกหัวรึก้อย  แต่ผมก็คงต้องตัดใจพูดไปซะที  ไม่งั้นผมก็ต้องมาทนรับอะไรยังงี้ต่อไปอีก   เพราะงั้นก็ต้องพูดกับพ่อผมให้จบไปซะที

         -

         -

         ตอนนี้ผมมานอนแผ่กะเตียงอย่างไม่สบายใจเอาเลยเพราะยังรู้สึกผิดที่พลาดนัดไอ้ฮิ้นท์มันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง   หันไปมองนาฬิกาก็เห็นว่าสองทุ่มแล้ว

         จะว่าไปนี่ก็ยังไม่ดึกมากนี่หว่า  ถ้างั้นผมคงต้องทำอะไรสักอย่างล่ะ  ไม่งั้นคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ

         ว่าแล้วผมก็คว้ากระดานรองเขียนกับกระดาษและดินสอแล้วเดินไปบอกอาวดีว่าเดี๋ยวผมขอออกไปหาเพื่อนแป๊บนึง  จากนั้นก็เดินไปเอาเค้กกล้วยหอมห้าหกชิ้นใส่ถุงติดตัวไปด้วย

         ใช่ครับ  ผมกำลังจะไปหาไอ้ฮิ้นท์มันที่บ้านเพราะถ้าคืนนี้ผมไม่ได้ขอโทษมันผมคงนอนไม่หลับจริงๆ  ไม่ใช่ว่าผมแค่อยากจะแก้ตัวให้พ้นผิดอะไรหรอก  แต่พอมานึกว่าเราผิดคำสัญญาตัวเองแล้วมันคาใจว่ะ  เพราะคนอย่างผมถือเรื่องรักษาคำพูดที่สุด

         ถึงได้ตัดสินใจออกไปหามันตอนนี้นี่แหละครับ  บ้านมันผมก็รู้จักแล้ว  ดีเหมือนกันไปนั่งคุยแล้วให้มันสอนร่างภาพไปด้วยก็ได้วะ  และอีกอย่างก็อยากคุยกะมันด้วยแหละครับ  เมื่อวานได้คุยกะมันแล้วผมสบายใจนะ  ยังกะว่าเราคุยกะมันได้ทุกเรื่องจริงๆ

         โอเค... งั้นรอเราก่อนนะ  กำลังรีบไปหาแล้วว่ะ  อย่าเพิ่งโกรธน๊า   เอาขนมไปง้อแล้ว  ฮ่าๆๆ

Written by eiky's Friend....

ปล. ขอให้มีความสุขในการอ่านนะครับ......

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 08-08-2011 18:41:36

เซ็งแหวน เฮ้อ งี่เง่าแบบนี้ถึงจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันก็รับไม่ได้อยู่ดีอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 08-08-2011 18:55:39

อิป้าแหวนนี้มันยังไงหันห๊ะ :m16:
ขัดคอคนอื่นเขาจริงๆ ชิชิ หมั่นไส้ :z6:
ตอนนี้สงสารฮินท์อ่ะ  หวังว่าคงไม่ใช่ร้องไห้จนตาบวมไปแล้วหรอกนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 08-08-2011 19:01:06

ฮัททำไมทำอย่างนี้กับฮิ้นท์  :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-08-2011 19:02:30

ดีจังแหวน ทำตัวแบบนี้แหละ ทำบ่อยๆนะฮัทจะได้เบื่อไวๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: TJseven ที่ 08-08-2011 19:14:39

 :m31:

นังแหวนตบกันกับฉันไหมมมม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 08-08-2011 19:46:21

เฮ้อ  แหวนฉานขอ :beat:

ฮัท ง้อ ฮิ้น นะสงสารมันนะ    :L3:

เดี๋ยวสวยแล้วจะขอคืนนังแหวนซะหน่อยนะ    :m16:

+1  ให้คนแต่งจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 08-08-2011 19:51:24

 :เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนฮัท...ไม่รู้ว่ามีความอดทนแค่ไหน...
ยายแหวนทำประชดฮัท..ไม่คิดหน้าคิดหลัง...ถ้าพลาดไปแล้ว
คงไม่พ้นเจ้าฮัท...ต้องตามมาดูแลอีกละซิ...คนดีเป็นเหยื่อของคนโง่ ๆ นิ
เอาใหม่ ๆ เชียร์นู๋ฮิ้นท์ กะเจ้าทักดีกว่า...สดใสกว่าเยอะเล๊ยยย   :laugh:

 :L2: น้องอิ๊ก กะ เพื่อนร่วมอุดมการณ์   :กอด1:
+ ให้กำลังใจนู๋ฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 08-08-2011 20:06:14

=w= เชียร์ทักได้ไหมอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
รักเดียวใจเดียว น่ารักที่สุดอ่ะ อิอิ

ชอบเรื่องสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักมากค่ะ ได้มาอ่านแบบนี้บอกเลยว่าไม่ผิดหวัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องค่ะ เป็นกำลังใจและรอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 08-08-2011 20:43:05

ชอบทักนะไม่เปลี่ยน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 08-08-2011 20:47:44

ยิ่งอ่านยิ่งรำคาญยัยแหวนอ่ะ  รู้สึกมันน่าตบขึ้นทุกตอน

จริงๆอยากให้ยัยนี่หมดความสำคัญไปเลยนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 08-08-2011 20:53:24

ฮัทปล่อยให้ฮิ้นรอซะนอนเชียว
เเล้วฮิ้นยังรออยู่มั้นละนั่น


รออ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 08-08-2011 20:57:37

เบื่อแหวน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 08-08-2011 21:11:40

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:   สงสาร คนที่นั่งรอ  คงรอจนไม่ได้กลับบ้านละสินะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 08-08-2011 22:07:02

แหวน ทำตัวอย่างนี้พ่อไม่ว่าหรอ ก๊ากก แรงง 

ฮิ้นจะอยู่รออยู่ไหมเนี่ย 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 08-08-2011 22:45:30

ค้างๆ  มาต่อๆๆนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 08-08-2011 22:48:06

สงสารฮิ้นท์ ไว้ฮิ้นท์เลิศเมื่อไหร่นะ หึๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 08-08-2011 23:09:37

แหวนเล่นเทหมดหน้าตัก แบบไร้หัวคิด พาตัวเองไปยืนบนปากเหว

เป็นใครก็ต้องเลือกแหวน
 :fire:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 08-08-2011 23:32:59

ฮิ้นจะเป็นไงมั่งเนี่ยยยย

นั่งรอเก้อแล้วมั้งเนี่ยย

ถือโอกาส แจกเบอร์โทรให้ฮัทเลย  5555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 09-08-2011 03:17:17

อยาก :z6:แหวนมากอะ
แล้วก็รำคานฮัทมากกกก ทามไมเป็นเยี่ยงนี้อะกรี๊สๆๆๆ ขัดใจๆๆๆ รีบมาต่อนะเดี๋ยวหงุดหงิกๆๆๆๆ

สงสารฮินท์  :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 09-08-2011 05:15:57

ถ้าฮัท จะพระเอกขนาดนี้ ก็ให้เป็นเพื่อนก็พอนะฮิ้น
เลือกทักดีกว่า :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: ~@มาวินฮับ@~ ที่ 09-08-2011 06:35:10

แล้วเมื่อไหร่จะสวยละครับอยากเห็นตอนสวยว่าฮัทจะตะลึงขนาดไหน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 09-08-2011 11:35:41

 :เฮ้อ:เบื่อพวกถ่วงความเจริญ :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 09-08-2011 11:41:45

 แหวนชนะขาด  :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 09-08-2011 11:48:07

เอาใจช่วยฮิ้นท์เสมอนะครับ สู้ๆๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-08-2011 13:57:15

อีแหวนโคตรน่าเบื่อ ผู้หญิงห่าไรวะ ก็นิสัยแบบนี้อ่าแหละ ฮัทถึงไม่เอา

อยากจะเสยแมร่งสักทีสองที มั่นไส้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 09-08-2011 16:54:32

เซ็งยัยชะนีแหวนน่าจะโดนข่มขื่นไปเลยให้สมกับความแรดของนางคงสะใจดี :laugh: :laugh:
อ่านไปรำคาญไปเฮ้อแล้วน้องฮิ้นเราละจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้
เป็นกำลังใจให้พี่ิอิ๊กน้าา สู้ๆ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 09-08-2011 18:18:58

เพลียทั้งสองคนเลยเหอะ ทั้งฮัท ทั้งแหวน
เชียร์ทัก ฮาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 09-08-2011 18:39:44

 :z6:

เบื่อแหวน

เพราะนิสัยแบบนี้สิ ถึงเหมาะกับคำว่า"ชะนี"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 09-08-2011 19:19:12

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
สนุกดีครับ ชอบมากเลย
เกลียดยายแหวนมาก อยากตบสักหลายๆ ที
มาต่อบ่อยๆ นะครับ ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 10-08-2011 02:21:31

 :mc4:ตามอ่านทันแล้ว  รอตอนนายเอกสวย รำคาญแหวนมากน่าเบื่อสุดๆ +1จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 10-08-2011 12:23:50

 :seng2ped:ยัยแหวนงี่เง่า
ฮัทนายจะเป็นคนดีแบบนี้
อีกนานมั๊ยแล้วเมื่อไหร่
จะได้รักกับฮินท์สักที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 10-08-2011 14:34:20

A8
“ทาให้ด้วยดิ มึงทาอะไรเยอะแยะวะ”
พออาบน้ำเสร็จผมก็ประทินผิวด้วยครีมต่างๆนานาที่พี่อ้อยส่งมาให้ มีทั้งทาสิวก่อนล้างหน้า ครีมล้างหน้าชนิดที่ปราศจากสารเคมี อิอิ อันนี้ไม่ค่อยเชื่อมันหรอกนะแต่ก็ใช้ ล้างหน้าเสร็จก็เช็ดหน้าด้วยโทนเนอร์ปรับสภาพผิว ทาครีมสำหรับกลางคืน แต้มสิว แต่เอ๊ะ มีโคลนพอกหน้าดูดซับความมันอีกอัน ลองพอกดูหน่อยดีกว่า
“จิ๊ ก็กูเป็นสิว หน้ามึงไม่ได้เป็นไรจะมาทาทำไมเปลืองของกูดิ”
ไอ้ทักมันมองดูผมอยู่ตลอดเวลา เหมือนว่ามันอยากจะรู้ล่ะครับ
“ก็กูอยากทาบ้างอ่ะ ทานิดเดียวไม่เปลืองหรอกน่า”
“โอ๊ย เออๆ ทาอันนี้พอนะ โคลนไม่ต้องพอก”
“ไม่เอากูจะพอกหน้าดำเหมือนมึงอ่ะ”
“ไอ้ทัก เชี่ยแระ หน้าไม่ได้เป็นเชี่ยไรจะพอกทำไม”
“เออน่าอย่าหวงไปหน่อยเลย มึงไม่กลัวแพ้เหรอ ถ้าแพ้กูจะแพ้เป็นเพื่อนมึงไง”
เออนะ ความคิดมันเข้าท่าดีนี่นะ อิอิ
“นั่งนิ่งๆดิ”
ผมก็เอาโคลนพอกหน้ามาป้ายให้มันล่ะครับ พอป้ายหน้ามันผมก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มเพราะหน้ามันดำๆ เหมือนหมาพันธุ์ดัลเมเชียลที่เคยดูในหนังเลย แล้วเรื่องอะไรผมจะทาให้มันเต็มหน้ามันล่ะเนอะผมก็วงๆเป็นรูปกลมๆบางจุดให้เหมือนหมาพันธุ์นั้นมากที่สุดสิครับท่าน อิอิ
“ขำไร ไหน”
“เดี๋ยวดิ ยังไม่เสร็จ”
“มึงไม่ทาบ้างเหรอวะ”
“ก็เดี๋ยวกูไปทาในห้องน้ำ ทาแล้วนอนนิ่งๆนะห้ามพูด เพราเดี๋ยวหน้าเหี่ยวนะมึง”
“อ่า”
“นั่นไง ห้ามพูด”
ผมกลั้นหัวเราะครับ พอพอกหน้าให้มันเสร็จผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปพอกให้ตัวเองบ้าง พอเดินเข้าห้องมาก็เห็นไอ้ทักมันนอนกระดิกเท้าอยู่บนเตียง หน้านี่เหมือนหมามากๆ แว้กก ไม่ไหวแล้ว
“ฮ่าๆ หน้าดำ”
มันหัวเราะขึ้นมาครับ ชี้หน้าผมทีนี้ผมเองก็หัวเราะปล่อยก๊ากออกมาเลย
“ของมึงก็ดำ เฮ้ย เดี๋ยวมันเลอะที่นอนกู”
สรุปว่าเราต้องล้างออกในเวลาไม่กี่นาทีเพราะหัวเราะไปหน้าย่นหมดเลย ของผมน่ะพอทนเพราะเพิ่งจะพอกแต่ของไอ้ทักมันแห้งแล้วพอหัวเราะมันเลยร่อนออกมา กิจวัตรประจำวันของผมที่เพิ่มเข้ามาก็คือตื่นแต่เช้าแล้วไปออกวิ่ง ผมก็ยังคงทำอยู่ ไอ้ทักมันก็ตื่นมาเป็นเพื่อนล่ะครับ ผมวิ่งเอาเป็นเอาตายมากๆวันนี้ เหงื่อออกแบบว่าตัวเปียกเหมือนเล่นน้ำคลองข้างบ้านเลย แต่นะวิ่งนานๆเหมือนจะเป็นลมยังไงไม่รู้
“อีวิวๆ เฮ้ย มึงมาดูนี่ อีวิว”
ผมร้องออกมาตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าจะไปโรงเรียนครับ ได้ยินเสียงรถอีวิวมาถึงแล้ว
“อะไรวะ มึงหน้าเป็นผื่นอีกเหรอ”
“สิวกูมึง สิวกู”
“หาสิวมึงทำไม ไหน”
“สิวกูยุบมึงสิวกูยุบแล้ว”
“เชี่ย ร้องยังกะโดนเอาครั้งแรกนะมึง ไหนวะ อะไรทาวันเดียวยุบเลยเหรอ”
ผมดีใจมากๆ ดีใจมากที่สุดเพราะสิวเห่อที่แก้มมันยุบลง มันก็ไมได้หายหรอกครับที่ว่ายุบคือมันไม่บวมเป่งเหมือนเมื่อคืนนะครับ มันไม่บวม มันเม็ดเล็กลงมากๆ เหมือนหัวมันจะแห้งแล้วด้วยยาแต้มสิวของพี่อ้อยนี่เด็ดจริงๆ
“ก็กูดีใจนี่หว่า นี่มึงมาดูดิ มันไม่บวมเหมือนเมื่อวานแล้วมึง ดีจังกูจะได้ไม่ต้องบีบ”
“เออว่ะ มันยุบเร็วดีนี่มึง ไหนตัวไหนวะ”
ผมก็ภูมิใจนำเสนอไปหยิบยาแต้มสิวมาให้มันดูครับ
“คลีนิกเชียวนะมึง ไหนกูแต้มบ้าง”
“อีบ้ามึงมีสิวเหรอวะ”
“อิอิ แต้มไฝได้ป่ะเนี่ย”
นะ เอาเป็นว่าวันนี้ผมมีความสุขคูณสองครับ สุขเรื่องแรกก็สิวยุบบวกกับรู้สึกว่ากางเกงมันหลวมๆยังไงไม่รู้ อิอิ นี่แค่ไม่กินข้าวสองวันนะกินไปนิดเดียวเองยังรู้สึกว่าเบาโหวงเหวงขนาดนี้ คอยดูจะลดให้ลงเหลือ ๕๘ อิอิ เราจะเพรียวๆ ส่วนที่เรื่องสองก็จะได้สอนฮัทวาดรูปสองต่อสอง แว้กก ตื่นเต้นลุ้นระทึก เมื่อคืนก็นอนหลับฝันหวานไม่อยากจะตื่นมาวิ่งเลยนะ แต่เพื่อสุขภาพและลบคำสบประมาทของหลายๆคน เลยต้องยอมปล่อยฮัทออกจากอ้อมกอดไป แงๆ ไม่เป็นไรคืนนี้ฝันใหม่ อิอิ
“แหมยิ้มแบบนี้อารมณ์ดีอะไรมาไอ้ฮิ้นท์”
อีแจงครับเจอหน้ามันก็เข้ามาถาม
“แหมมึง ก็วันนี้มันจะได้สอนวาดรูปฮัทชายในฝันของมันแล้วนี่ คิดไปถึงไหนแล้วล่ะมึง”
อีวิวครับ แหมนะ รู้ดีอีก
“แหมมึงก็ มีบ้างนะ อิอิ”
“ไม่บ้างล่ะมั้งเนี่ย เออ สิวมึงยุบจริงๆว่ะ เห็นไหมสมุนไพรไทยได้ผลจริงๆด้วย”
อีแจงมันมองหน้าผมสำรวจเหมือนกำลังสำรวจหลุมดำอะไรสักอย่าง
“ไม่ใช่เว้ย เพราะคลีนิกพี่อ้อยตะหากล่ะ”
“แหมมึง มันก็ผสานกำลังกันนั่นล่ะ หน้าอย่างมึงเนี่ยต้องทั้งแผนไทยแผนเทศ อิอิ”
“อีแจง”
“อุ๊ยทำท่าตาเขียว ว่าแต่มึงจะไปสอนฮัทมันวาดที่ไหนเหรอ”
“ไม่บอก ความลับสิ เดี๋ยวพวกมึงตามไปราวี”
“แหมๆ พอมีความสุขจะลืมเพื่อนว่างั้นมึง รู้งี้ไม่น่าช่วยเลยเนอะแจงเนอะ”
“น้อยๆหน่อยอีวิว ก็ขอให้กูอยู่กับเขาสองคนบ้างไม่ได้เหรอวะ”
อายเหมือนกันนะเนี่ยต้องพูดแบบนี้ออกไป แต่ถ้าไม่พูดอีสองตัวนี่รุมผมยับเยินแน่ๆ
“เออๆ ยอมก็ได้ แต่มึงต้องเลี้ยงจิ้มจุ่มพวกกูนะเว้ยไอ้ฮิ้นท์ ฉลองที่มึงขายออก”
“อีบ้า ขายออกที่ไหน ยังไม่ถึงไหนเลยนะ”
“มันก็เหมือนขายออกล่ะวะ แหมๆ พอสอนฮัทวาดรูปก็จะแอบจับมือเขาล่ะสิมึง เนี่ยดูรูจมูกเริ่มบานเชียว ไม่ใช่เวลาอยู่ใกล้ๆสูดเอากลิ่นมันจนหมดตัวแล้วเหรอวะ อิอิ”
“อีวิว กูไม่ใช่หมานะ เออ แล้วไอ้ทักหายหัวไปไหนเนี่ย”
แถครับ ท่าทางผมจะต้านมันสองคนไม่ไหว
“โน่นไง แซวอีแมวเด็ก ม.สามอยู่โน่นไง ไอ้นี่มันขี้หลีจริงๆนะ”
อีแจงมันบุ้ยปากไปทางหน้าอาคารหนึ่งครับ ไอ้บ้าทักเห็นพอดีมันก็เลยวิ่งมาทางเราหางจุกตูด
“เรียกกูเหรอ”
พอมายังไม่ทันถึงมันก็ร้องขึ้นล่ะครับ ใกล้จะได้เวลาเข้าแถวแล้วพวกเราเดินไปรวมกันหน้าเสาธง รวมก่อนเวลานี่ไม่เป็นไรหรอกนะเด็กดีนี่นะ
“ใครเรียก แหมติดสัดนะมึง”
อีแจงครับ ปากร้ายๆไม่มีใครเกินอีวิวยังยอม
“เว้ย อีบ้า กูไม่ใช่สัตว์นะเว้ยจะมาติดสัด มึงอ่ะดิติด”
“อย่างกูน่ะ”
“พอๆ จะทะเลาะกันเพื่อ เออ อีแจงกูมีเรื่องจะถามมึง เมื่อคืนมึงบอกมึงยังไม่คืนดีกับไอ้พี่พุท แล้วไมเวลามึงนั่งซ้อนท้ายมันทำไมมึงทำท่าซบไม่เหมือนที่มึงพูดเลยวะ”
ผมคาใจครับ นึกขึ้นมาได้พอดี
“แหมมึง กูเป็นผู้หญิงนะ ถึงจะปากดีไปหน่อยยังไงกูก็แรงสู้มันไมได้หรอก เขาเรียกว่ามารยาน่ะมึงรู้จักไหม”
มันอธิบายครับ แต่ผมไม่เข้าใจ อะไรของมัน
“กูไม่เข้าใจ”
“โว้ย ไอ้ฮิ้นท์ ก็อีแจงมันจะบอกว่า บางทีในใจเราคิดยังไงเราไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาอย่างนั้นเสมอไปไง ก็ถ้าอีแจงไปแว้ดๆใส่เขา ถ้าเขาจะทำมิดีมิร้ายอีแจงมันจะเอาอะไรไปสู้ถึงจะมีอาวุธก็เถอะ แต่ผู้ชายยังไงมันก็แรงเยอะกว่าผู้หญิงวันยังค่ำ เพราะฉะนั้นเวลาเจอตัวต่อตัวเราต้องออดอ้อนมีมารยาเอาตัวรอดไปสิ มึงนี่อะไรเรียนเก่งซะเปล่า แค่นี้คิดไม่ออก”
“อ้าวอีวิว กูไม่คิดนี่ว่ามันจะลึกซึ้งขนาดนี้ อ้อ ที่แท้ มึงนี่แหลสินะที่ภาษาชาวบ้านเขาว่ากันน่ะ อิอิ”
ขอหน่อยเถอะ ให้พวกมันด่ามานานแล้ว
“แหลก็ยอม ถ้ามันจะทำให้กูงามอย่างมีคุณค่า ไม่ใช่งามแบบไร้สมอง ให้ผู้ชายลากไปลากมาไร้ค่าไปวันๆ”
“แรง” ผมกับอีวิวพูดพร้อมกันครับ นับว่าเป็นหญิงที่มั่นมากๆ ยอมมันครับ
“เอ่อ มึงจริงจังไปไหมอีแจง”
ผมเริ่มกลัวสีหน้ามันครับ แหมนะพูดแค่นี้ทำเป็นมีอารมณ์
“เรื่องแบบนี้สิยิ่งต้องจริงจัง เอาเป็นว่ากูเอาตัวรอดได้ก็แล้วกัน จะทำไมล่ะก็คนเขามองว่ากูแรดอยู่แล้วนี่ จะแรด ตอแหลอีกสักหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ”
“จ้าแม่คุณ”
ซูฮกมันครับ พอถึงตอนเข้าแถวเราก็ถึงค่อยสงบปากสงบคำลง เพราะผมต้องทำตัวไม่ให้เด่นให้ดังเพราะช่วงพักรักษาหน้าประมาณนี้ พอเข้าแถวเสร็จก็เดินจะเข้าห้อง แต่พอดีเหลือบไปเห็นกลุ่มฮัทนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ อีแจงกับอีวิวปรี่เข้าหาทันที อ๊ะ แล้วผมล่ะ จะทำยังไงดี ตื่นเต้น อิอิ พวกเราก็แวะเข้าไปทักทายตามประสา เข้าไปทักศิษย์โปรดหน่อย แว้กก แต่ผมก็ไมได้พูดอะไรมากนักหรอกนะครับเพราะมัวแต่สุข สุขจนมันล้นออกมาจุกอกจะตายอยู่แล้วเนี่ย ยิ่งมองรอยยิ้มของเขายิ่งหลงใหล โอ๊ย เมื่อไหร่จะถึงตอนเย็นเสียที
“เออแปลกนะวันนี้ทำไมไม่เจออีผีบ้านั่นนะ”
อีวิวมันพูดขึ้นตอนที่เราเดินเข้าห้องครับ
“ทำไมเหรออีวิวมึงอยากเจอหน้ามันเหรอ”
“อีแจง เยอะแยะนะมึง ใครจะอยากเจอมัน”
อีวิวมันทำตาโตใส่มันครับ เออนั่นสินะ แต่ก็ดีไม่เจอบ้างจะได้ไม่อารมณ์เสียแต่เช้า
“วันนี้มึงจะอยู่สอนไอ้ฮัทเหรอวะ แล้วมึงจะกลับไง”
พ่อ เอ้ย ไอ้ทักครับ มันนั่งลงที่ของมันยกเท้าซ้ายขึ้นพาดที่เข่าขวากระดิกเท้าทำสายตาเหมือนจับผิดมองผมอยู่
“ก็วันนี้มึงกับกะอีวิวดิ เดี๋ยวกูกลับเอง”
“นะ ไมได้ กูจะรอกลับพร้อมมึง”
“ไม่ต้องรอ กลับได้เลยมึงไม่ต้องช่วยแม่มึงทำงานเหรอ มารอทำไม”
“นั่นสิ แหมอย่าห่วงมันหน่อยเลยน่ามึง มึงไม่รู้เหรอว่าฮัทเขาจ้างไอ้ฮิ้นท์นะ มันจะได้มีเงินซื้อยาแต้มสิวมันไง”
อีแจงพูดขึ้นครับ
“อ้าว จ้างหรอกเหรอ งั้นกูอยู่รอน่ะถูกแล้ว”
“อ้าว ทำไมอีกล่ะ เขาจ้างเขาก็อยากได้อะไรที่มันเป็นส่วนตัวสิมึง”
คราวนี้อีวิวครับ เราสามคนมองหน้ามันแบบไม่เข้าใจ
“อ้าวก็กูรอก็เหมือนกูเป็นคนขับรถให้มันไง มึงก็แบ่งเงินค่าจ้างมาให้กูด้วยไง คิดอะไรมากมายพวกมึงนี่”
“เชี่ย” สามเสียงประสานกันทันที แหมไอ้เราก็คิดว่ามันจะห่วงหรืออะไรเรานะ เวรแท้เพื่อนผม
“แง๊วว เค้าล้อเล่นอ่า ก็ไม่อยากให้ขับรถกลับคนเดียว กลัวมันโดนฉุด อิอิ”
“ควายทัก หุบปากไปเลยนะ มึงจะพูดต่อใช่ไหมว่าฉุดกูไปกระทืบน่ะ”
ผมขึ้นเสียงครับเดินเข้าบีบคอมันแล้วเตรียมพร้อมจะตบหัวมัน
“ป๊าว ก็แค่ อิอิ อยากให้ฉุดแต่หาคนมาฉุดยากไง” “ฉาด” เอาจนได้ครับ
“แง๊วว ตบเค้าอ่า”
“ไม่แค่จะตบนะ จะเตะด้วย ไอ้ควาย แหมนะ อย่าให้กูหน้าตาดีขึ้นมาล่ะ หนอย”
ผมกัดฟันพูด คราวนี้หันไปทำตาขวางใส่อีพวกสองตัวนั้นด้วยเพราะพวกมันหัวเราะชอบใจอยู่ แหมนะ เพื่อนแต่ละคน พอถึงคาบสุดท้ายวิชาที่ผมชื่นชอบมากที่สุด ก็วาภาษาไทยนั่นล่ะครับ อาจารย์อุบลสวยดุประจำโรงเรียน แต่ผมชอบวิธีการสอนของแกมาก เพราะทำให้ผมเข้าใจและได้เกรดสี่ทุดเทอม อิอิ
“ธรรปกรณ์ ลองร้องทำนองเสนาะท่อนนี้ให้เพื่อนๆฟังหน่อยซิจ๊ะ”
วันนี้เราเรียนกาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวานล่ะครับ ที่อาจารย์อุบลให้ผมเป็นคนร้องให้เพื่อนฟังก็นะ รองแชมป์ของจังหวัดในการประกวดทำนองเสนาะเมื่อปีที่แล้วนี่เนอะ อิอิ ไม่อยากจะโม้
“ มัสมั่นแกงแก้วตา              หอมยี่หร่ารสร้อนแรง
ชายใดได้กลืนแกง                แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา
ยำใหญ่ใส่สารพัด               วางจานจัดหลายเหลือตรา
รสดีด้วยน้ำปลา                     ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ
ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม        เจือน้ำส้มโรยพริกไทย
โอชาจะหาไหน                     ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง”
แค่เริ่มเอื้อนขึ้นเพื่อนๆก็เงียบกริบครับ ผมไม่รู้สินะไม่ได้ว่าตัวเองดีเด่นอะไรมากมายนะ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาร้องทำนองเสนาะแล้วเอื้อนผมกลับทำได้ เสียงไม่มีหาย ลากยาวก็ได้แล้วแต่อารมณ์ พอจบบทเสียงเพื่อนๆก็ปรบมือดัง ก็ทุกครั้งล่ะครับ เพื่อนๆทุกคนรู้ดีว่าผมร้องได้แค่ไหน ตอนงานวันสุนทรภู่ปีที่แล้วผมก็เคยร้องหน้าหอประชุมแต่ตอนนั้นไม่ค่อยมีคนสนใจเพราะผมเองก็มัวแต่ตื่นไมโครโฟนเลยร้องไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ปีนี้ไม่รู้อาจารย์อุบลจะให้ทำอะไร
“เป็นการร้องทำนองเสนาะที่ถูกต้องที่สุด เออ ปีนี้เราจะเอาแชมป์นะธรรปกรณ์ ไม่ยอมโรงเรียนประจำจังหวัดแล้ว”
อาจารย์อุบลยิ้มให้ผมครับ
“โห ขนาดนี้ได้รองแชมป์ก็ไม่แฟร์แล้วจารย์”
หัวหน้าห้องเสริมครับ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ คือแบบว่าเรื่องวิชาการน่ะนะผมโดนชมบ่อยมากๆ แต่ไอ้เพื่อนพวกนี้มันก็แปลกนะ ตอนวิชาการมันชมผมแบบว่ายกย่องมากๆ แบบว่ายกให้ผมเป็นเทพอะไรแบบนี้แต่พอไม่มีวิชาการก็แซวผมแหลกเหมือนกัน ฮึ พวกลิ้นสองแฉก อิอิ
ตอนเที่ยงพอไปกินข้าวก็เจอฮัทกับวินและป่านสามคนครับ ไม่ยักเจออีนังแหวน โชคดีจัง เราสี่คนเดินเข้าไปนั่งกินข้าวด้วย แต่ผมก็กินอะไรไม่มากหรอกครับ กินเกาเหลาไป หิวนะมากๆ แต่ผมจะอดทนไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ผมซื้อฝรั่งมาอีกถุงครับเพื่อสุขภาพและผิวพรรณ พอคุยไปคุยมาถึงรู้ว่าอีบ้าแหวนมันงอนฮัท มีบ้างเนอะ มันคงเรียกเรตติ้งแน่ๆ
“อีแหวนมันงอนฮัท มึงก็เสียบเลยสิวะฮิ้นท์โอกาสทองมาถึงแล้ว อิอิ”
อีวิวมันพูดขึ้นครับตอนที่เราแยกออกมาจากกลุ่ม
“ว้าย หยาบคาย เสียบเสิบอะไรกันอีวิว ไอ้ฮิ้นท์มันจิ้นนะ พูดมึงมึงเคยมีประสบกาม เอ้ย ประสบการณืเลยเนอะ อิอิ”
“แหมอีแจง ใครจะเหมือนมึงล่ะ เจ้าแม่ทฤษฏีแต่ปฏิบัติสอบตก หุหุ”
“เออ นี่ตกลงจะมาทะเลาะกันเหรอเนี่ย กูจะไปห้องสมุดนะ”
ผมต้องห้ามศึกครับเพราะไม่อยากจะฟังมันสองคนกัดกัน ไอ้ทักมันไปไหนไม่รู้กับไอ้ต๋อง
“แล้วนี่เมื่อไหร่มันจะเลิกเรียนซะทีวะเนี่ย อิอิ”
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยครับ วกกลับมาหาเรื่องของตัวเองดีกว่า ใจลอยไปไหนต่อไหนแล้ว
“แหมๆ ใจเย็นๆนะคะคุณลูก ได้ซบ ได้สูดดมแน่ๆค่า อย่าใจร้อน แหมนะทำเป็นเร่งวันเร่งคืน”
อีนังแจงครับ พูดเสร็จแล้วหันไปหาอีวิวแล้วหัวเราะ ที่มันหันไปหากันแล้วพยักหน้าก็จะอะไรล่ะครับ มันจะเล่นผมไง
“นั่นสิมึง แหม วันนี้แอบจับมือเลยนะ อิอิ มือคนหล่อจะนุ่มไหม”
“จับแล้วเว้ย อิอิ” ผมพูดบ้างครับ
“กรี๊ดดดด แร่ดดดด”
เอ่อ มันสองตัวกรี๊ดขึ้นพร้อมกันครับทำเหมือนว่าผมไปฆ่าไปแกงใครมาก็ไม่ปานนะ
“นี่มึงสองตัวน่ะ น้อยๆหน่อย จะกรี๊ดเพื่อ”
“ว้าย ไวนะยะ เห็นหงิมๆแบบนี้ จับมือกันแล้ว กรี๊ดด อีวิวมึงดูมันนะ แรด แรง”
“เออ เอาเข้าไป มันเป็นการบังเอิญเว้ย” ผมแก้ตัวครับเริ่มอายอีสองตัวนี่แล้ว
“ว้ายหน้าแดง จับยังไงอ่ะมึง ไหนลองทำดิ๊”
“อีบ้า ใครจะไปจำได้ ไปๆ กูจะไปห้องสมุดล่ะ พวกมึงไม่ไปห้องดนตรีไทยเหรอ”
“อย่าค่ะ อย่า อย่านอกเรื่อง ไหนสาธิตมาเดี๋ยวนี้ เอาตอนนี้ อิอิ แบบนี้เหรอ ว้าย ฮัทจ๋า มือนุ๊มนุ่ม”
อีวิวครับ ตบอีนี่ดีไหมเนี่ย เว้ย ไม่เอาแล้ว ผมขอยกธงยอมแพ้ เพราะมันสองตัวทำท่าแบบว่าโอเวอร์มากๆ ผมรีบเดินไปห้องสุมดครับ ผมไปเลือกดูหนังสือร้อยกรองเผื่อมีบทไหนหวานๆ ซึ้งๆ จะได้ อิอิ เขียนเผื่อใครบางคนไงเนอะ

To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B7, : 8 August 2011; P14
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 10-08-2011 14:35:05

“จีบใครอยู่เหรอฮิ้นท์ อ่านกลอนซะหวานเชียว”
“อ๊ะ”
ตกใจครับย่นคอทันที เพราะมีคนเอาปากมากระซิบที่หู กระซิบแบบว่าเหมือนมันจะกัดหูผมประมาณนั้นนะครับ
“พี่นุ”
“ทำไมต้องทำท่าเหมือนเจอผีแบบนั้นล่ะ กินข้าวแล้วเหรอ ขยันจังนะเราน่ะ”
มันพูดแล้วเดินมานั่งตรงข้ามผมทันทีครับ เบื่อไอ้นี่จังจะตามรังควานกูไปถึงไหนวะเนี่ย
“อือ”
“หือ ทำไมพูดกับพี่พูดไม่เพราะล่ะครับน้องฮิ้นท์ เอ๊ะ นี่สิวยุบแล้วเหรอ”
“ผมจะอ่านหนังสือพี่ อย่าถามได้ป่ะ เสียสมาธิ”
ผมกัดฟันพูดครับเพราะมีคนอยู่ในห้องสมุดหลายคนเหมือนกัน
“แหมๆ พี่ก็แค่เห็นมันผิดปกติไปไง เอ๊ะ นี่เราดูซูบๆลงนะ อดอาหารเหรอ อิอิ หรือว่าลดความ อ้วน”
โปรดสังเกต มันเน้นคำสุดท้ายครับ
“สนใจด้วยเหรอพี่ พี่นุเป็นไรมากป่ะ ทำไมชอบมาวอแวกับผมจัง ชอบผมเหรอ”
แว้กก กล้ามากผมน่ะ ไม่รู้ดิ ถามมันตรงๆไปเลย รำคาญจะอะไรหนักหนากับผมเนี่ย กูอ้วนกูดำแต่วอแวกูจังเลยนะ
“อืม”
เอ่อ สะอึกครับนี่ถ้าอมน้ำอยู่คงพ่นใส่หน้ามันไปแล้ว
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ใครจะชอบคนอ้วนดำล่ะฮิ้นท์ พี่แค่เห็นว่าเราน่าแกล้งก็เท่านั้นล่ะ อิอิ”
“ควาย”
“หือ อะไรน๊ะ”
“ฟายพี่ ฟายที่แปลว่า ไม่เป็นไรอ่ะ ภาษาอังกฤษเบื้องต้นสำหรับประถม อนุบาลนะพี่ อะไรไม่รู้เหรอ”
นี่แน่ ได้ที เหยียบมันหน่อย
“ฮิ้นท์”
มันกัดฟันครับ ผมก็ไม่สนใจก้มหน้าก้มตาดูบทร้อยกรองของผมต่อไป มันก็ไม่ยอมไปนะครับ นั่งกวนผมอยู่นั่นล่ะจนผมเองที่ทนไม่ไหวต้องเดินออกมา หนังสือก็ไม่ได้ยืม อารมณ์เสียอย่างรุนแรง แต่พอเรียนคาบบ่ายก็ลืมล่ะครับ ในสมองคนเรามีอะไรตั้งหลายอย่างให้จดจำ เรื่องอะไรผมจะมาจำคนอย่างพวกมัน หนักหัว
ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว แว้กกก ตื่นเต้นๆ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่ขึ้นไปรับรางวัลการประกวดใดๆที่ผ่านมาในชีวิต เหงื่อก็เริ่มผุด อ๊ะไม่ได้สิ อย่านะ อย่ามาซึมตอนนี้เดี๋ยวมีกลิ่นตัว โคโลญจ์อยู่ไหนๆ
“มึงจะไปรอมันเหรอ”
อีแจงมันถามครับ มันพร้อมที่จะกลับบ้านแล้ว อีวิวก็ลากแขนไอ้ทักอยู่เพราะไอ้นี่มันจะไปกับผมให้ได้
“อืม มึงกลับดีๆนะ อิอิ”
“แหม แสดงออกนะยะ เก็บไว้หน่อยก็ดีสีหน้าอาการน่ะ ดีใจออกหน้า ดูออกแปดร้อยเมตรแล้วมึงน่ะ”
“บ้าเหรอ นิดหน่อยน่ามึง”
“เออๆ มึงอย่าทำให้ไอ้ทักมันเห็นล่ะ กูขี้เกียจจะโกหกมันแล้ว”
เออนั่นสิ มีไอ้ทักคนเดียวนะที่มันยังไม่รู้ และเวลามีมันอยู่ผมก็พยายามไม่แสดงอาการดีใจออกหน้าออกตาขนาดนี้เพราะไม่อยากให้มันถามมาก เอ๊ะ ทำไมผมดูแคร์มันจังนะ แต่เพื่อนๆสองตัวนี่มันก็ช่วยกันล่ะครับปกปิดมัน แต่สักวันผมคงต้องบอกมันล่ะ
“มึงไม่ให้กูรอจริงหรามึง”
มันจับแฮนด์รถเครื่องของผมครับ เพราะผมจะขับรถเครื่องอีวิวกลับบ้าน ก็อย่างที่รู้ๆกันรถผมคันเบ้อเร่อคือว่ามันจะดูเท่ไปอ่ะ อิอิ เดี๋ยวฮัทจะไม่ชอบ พอสอนฮัทเสร็จผมค่อยจะขับไปคืนอีวิวที่บ้าน แต่ว่ามันน่าจะรอฟังข่าวอยู่ที่บ้านผมนั่นล่ะครับ
“ไม่ต้องหรอก มึงรีบไปช่วยแม่สายเถอะ วันนี้หว่านปุ๋ยไม่ใช่เหรอ”
“แง๊ววว”
มันครางออกมาครับ แต่ผมเห็นสีหน้ามันแล้วอดใจหายไม่ได้เหมือนกัน สีหน้าที่ซ่อนความผิดหวังหรืออะไรบางอย่างเอาไว้ เฮ้ย นี่มันอะไรกัน ทำไมผมหัดไปเรียนรู้อ่านสีหน้าสีตาของมันขนาดนั้นเนี่ย
“เออๆ เดี๋ยวกูสอนเสร็จเดี๋ยวกูรีบไปช่วยมึง นะนะ”
ผมพูดออกไปครับ อีแจงมองหน้าผมทันที อ้าวนี่กูพูดอะไรผิดไปเหรอวะเนี่ย อีวิวเองก็มอง
“รีบๆไปไอ้ทัก กูจะรีบไปเปลี่ยนผ้าอนามัย”
“อีบ้า”
อีวิวมันตีหลังไอ้ทักครับ สักพักมันก็ออกรถไป ส่วนอีแจงก็เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่หน้าโรงเรียนเพื่อจะขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน ส่วนผม แว้กก ตื่นเต้นที่สุดถึงที่สุด เดินไปเข้าห้องน้ำ ดูหนังหน้าตัวเองหน่อยดีกว่า อิอิ แปลกไหม คนเราไม่มีใครว่าตัวเองขี้เหร่หรอกนะ ถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจ ผมก็เหมือนกันนั่นล่ะครับ ผมส่องกระจกมัวๆสกปรกๆในห้องน้ำอยู่นานมองทุกมุม เออ กูก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย แว้กกก
สี่โมงครึ่ง เอ ติดซ้อมบอลเหรอเปล่าน้า ผมเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ครับ ความจริงยังไมได้นั่งเลยต่างหาก มัวแต่เดินไปเดินมา เคยรอใครสักคนที่เราปลื้มไหมล่ะ อารมณ์เดียวกันครับ ผมคิดไปแล้วว่าจะสอนเขายังไง จะสอนเริ่มจากอะไร เตรียมอุปกรณ์เตรียมคำพูดทุกอย่างเอาไว้แล้ว แต่ไม่มาเสียที เอ๊ะ ฮัทนี่ยังไงกัน เสียงนักเรียนที่จอแจตอนเย็นเริ่มเบาบางลง เหลือเพียงเสียงของนักกีฬาที่ดังแว่วมาจากโรงยิมและสนามฟุตบอลกับสนามบาสฯ ผมทนไม่ไหวครับ เผื่อว่าเขาจะซ้อมบอลอยู่แล้วลืมนัดเหรอ เดินไปดูดีกว่า เขาในชุดนักกีฬายิ่งเท่บาดใจ แว้กก แอบถ่ายรูปดีกว่า แต่เอ๊ะ เอาอะไรถ่ายโทรศัพท์ซัมซุงรุ่งจอขาวดำ? โว้ยนะ ผมเดินไปนั่งบนอัฒจันทร์สายตาก็มองหาตัวของฮัทครับ ไม่มี เจอแต่ วินกับป่าน แล้วฮัทไปไหนนะ
ห้าโมงเย็น เอ่อ ผมเดินวกกลับมารอที่ห้องศิลปะเผื่อว่าเขาจะมารอผม แต่ก็ไม่มี อาจารย์สุพจน์กลับบ้านไปแล้ว แกฝากกุญแจไว้ที่ผมบอกให้ปิดห้องให้ด้วยเมื่อสอนเสร็จ ผมเริ่มร้อนใจครับ ฮัทไม่น่าจะเป็นคนที่ไม่ตรงต่อเวลาแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่านะ เขาจะเป็นอะไรไหม หรือว่าติดธุระสำคัญอะไร คนที่บ้านเป็นอะไรเหรอ หรือว่า เฮ้ย หรือว่าเกิดอุบัติเหตุ ผมอยู่ไม่ได้แล้วครับ ผมเดินวนทั่งโรงเรียนเผื่อว่าจะเจอเขา เดินวนสองรอบ จนหกโมงเย็น ปิดห้องศิลปะเอาไว้แล้วเขียนโน้ตแปะไว้หน้าประตู เบอร์เขาผมก็ไม่มี ผมจะทำยังไงดี เป็นห่วงเหลือเกิน เดินไปถามวินกับป่านดีกว่า แต่ว่าเขาเลิกซ้อมกันไปนานแล้วอ่ะ อ่า
“อ้าว ยังไม่กลับเหรอฮิ้นท์ ซ้อมอะไรเหรอวันนี้”
เอ่อ ลุงใจภารโรงเดินมาทักผมจากด้านหลังครับ รู้สึกว่าตอนนี้เหลือผมเพียงคนเดียวในโรงเรียนแล้วเพราะมันเงียบมากๆ
“อ้อ ครับลุงใจ กำลังจะกลับครับ วันนี้อยู่ซ้อมร้องทำนองเสนาะครับ”
“เก่งๆ ปีนี้เอาให้ได้แชมป์นะ ลุงเอาใจช่วย”
“ขอบคุณครับลุง ฮิ้นท์ขอตัวไปเก็บของก่อนนะครับ”
ผมรู้สึกอะไรไม่รู้ในตอนนี้ มันเศร้า มันหดหู่ มันผิดหวัง ทำไมนะ เขาเป็นอะไรหรือเปล่านะ ผมเป็นห่วงจริงๆนะ ไปไหนนะทำไมไม่บอกกันบ้าง บอกกันสักหน่อย หรือว่าเขาแค่อยากจะล้อผมเล่นเหมือนคนอื่นๆ เหรอ? หรือว่าเขาลืม ลืมได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นคนมาขอให้ผมสอนเอง เขาเดินเข้ามาหาผมเองนะ เอ่อ น้ำตาร่วงเลยครับ ผมนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องศิลปะ นี่เขาก็เป็นเหมือนกับทุกๆคนเหรอ เพราะรูปลักษณ์ของผม เพราะความที่ผมอ้วน หน้าเหียกแบบนี้เหรอ ทำไมต้องหลอกให้ผมรอด้วย ทำไมต้องให้ผมรอเหมือนผมเป็นควายอยู่แบบนี้ โง่จริงๆ ไอ้ฮิ้นท์ โง่ได้อีก โง่ดักดานไม่รู้จักเข็ดไม่รู้จักจำ หน้าตาอย่างมึง สภาพอย่างมึงใครเขาจะแล ผมร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องศิลปะ จนหกโมงเกือบทุ่มผมจึงขับรถกลับบ้าน ด้วยหัวใจที่อ่อนแรงโรยรา ผมผิดเหรอที่เกิดมาแล้วเป็นแบบนี้ ผมผิดเหรอ ผมทำอะไรผิด ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เขาทำไมทำแบบนี้กับผม เพราะชอบเขามากเขาบอกให้รอก็รอหรือ เพราะชอบเขามากเขาบอกให้กินหญ้าก็กินหรือ ทำไมนะ ทำไม ผมเสียใจจังเลยครับ กระดาษปอนด์สำหรับวาดรูปผมใส่มันไว้ในเป้ ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ตะแกรงหน้ารถ ขับรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่เหี่ยวเฉาเหลือเกิน
“กลับมาแล้วเหรอมึง ทำไมดึกจังวะ กูรอหว่านปุ๋ยอยู่ตั้งนาน มันทำไรมึงป่ะเนี่ย”
ไอ้ทักมันออกมารอที่หน้าบ้านครับ ไม่เจออีวิวมันคงกลับบ้านไปแล้ว
“มึงเอารถไปส่งอีวิวให้หน่อยดิ”
ผมจอดรถแล้วหยิบกระเป๋าเดินเข้าบ้านไปทันที
“เฮ้ย มึงเป็นไรอ่ะ ไอ้ฮิ้นท์ ไอ้ฮัทมันทำไรมึงบอกกูมา”
มันจับมือของผมไว้ครับ
“ไม่มีไร มึงเอาไปส่งมันให้กูหน่อยกูเหนื่อยกูอยากจะอาบน้ำ”
“มึงร้องไห้เหรอ”
“บ้าเหรอ กูขับรถมาอะไรไม่รู้เข้าตา เร็วดิ มึงแดกข้าวยังอ่ะ กูหิว”
“ยังดิรอมึงอยู่เนี่ย แม่แจ่มเพิ่งจะต้มยำปลาช่อนเสร็จ อาบน้ำอยู่”
ผมพยักหน้าครับแล้วเดินเข้าบ้านไป ชอบเขา รอเขามันไม่แปลกหรอก ไม่ผิดด้วย เขาเองก็คงไม่ผิดที่ให้ผมรอโดยที่ไม่บอก เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรไง เพราะเขาไม่เคยคิด ส่วนผมเป็นคนที่คิด ย่อมจะรู้สึกไปเองตามธรรมชาติของมัน รู้ดีนี่ งั้นจะมาคร่ำครวญอะไรวะฮิ้นท์ แล้วจะมาเสียใจทำไม เลือกเองนี่ ฮึ พอกหน้าดีกว่า
“ไปไหนลูก”
พ่อผมถามครับเพราะผมเอาของขึ้นไปเก็บเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬาพร้อมรองเท้าครบชุด
“จะไปวิ่งพ่อ พ่อบอกแม่กินข้าวก่อนเลยนะ ฮิ้นท์จะไปออกกำลังกาย”
“ค่ำแล้วนะลูก จะกวนหลวงพ่อไหม”
“ฮิ้นท์จะวิ่งเบาๆพ่อ คงวิ่งไปหน้าโรงเรียนประถมอ่ะไม่กวนหรอก”
“งั้นเดี๋ยวไอ้ทักมาพ่อจะบอกให้มันตามไป”
ผมไม่ตอบครับรีบออกมา วิ่งรอบสระน้ำกลางวัดก่อน ไม่มีแสงของพระอาทิตย์แล้ว มีไฟนีออนเปิดขึ้นตามมุมเสาไม้เก่าๆของวัด มองเห็นแค่บริเวณนั้น ผมวิ่งเร็วไม่เหยาะๆ วิ่งให้มันเหงื่อออก อ้วนดีนักใช่ไหม ได้ กูอ้วนได้กูก็จะผอมไก้ จะตายก็ตายไปเลย ตายไปเลยเสียยังจะดีกว่ามาตายทั้งเป็นเพราะคำครหาของใครต่อใคร ตายไปเลยถ้าทนไม่ไหว
“เฮ้ยไอ้ฮิ้นท์ ทำไมวิ่งเร็วจังวะเดี๋ยวก็เป็นลมตายพอดี นี่มึงคึกอะไรวะมาวิ่งตอนกลางคืน ตอนเช้าไม่พอไง”
ไอ้ทักมันวิ่งตามหลังผมมาครับ มันร้องถามผมหลายครั้งแล้วล่ะแต่ผมไม่ตอบ ผมไม่อยากจะคุยกับใคร มันยังไม่พอ แค่นี้มันยังไม่พอ ผมต้องวิ่งให้เหงื่อมันออกเยอะกว่านี้อีก
“เฮ้ยมึง มึงเป็นอะไร”
มันกระชากแขนผมไว้ล่ะครับ
“มึง กูอยากจะผอม กูต้องผอม ฮ่า ฮ่า” ผมหายใจทางปากเอามือค้ำไว้ที่เข่า
“ใครว่าอะไรมึง ใคร”
มันตวาดเสียงดังครับ ผมเม้มปากแน่น
“กูดูแย่มากใช่ไหม มึง ไอ้ทัก กูดูเป็นตัวตลกมากนักเหรอวะ กู กู”
ไม่ไหวแล้วโว้ย ผมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ผมนั่งลงกอดเข่าตัวเองอย่างเหลืออด ทั้งเหนื่อยทั้งเสียดใจ
“ไอ้ฮิ้นท์”
ไอ้ทักมันนั่งยองๆลงข้างๆผมแล้วเอามือมาแตะบ่าไว้
“ใครว่าอะไรมึงบอกกูมา เดี๋ยวกูจะไปจัดการ ไอ้ฮัทเหรอ”
ผมส่ายหน้า ได้แค่นั้น
“ไม่มีใครว่าอะไรกูหรอก กูว่าตัวเอง ถ้าหากว่ากูไม่อ้วน ไม่ดำหน้าไม่เหี้ย ก็คงไม่มีใครว่ากู ใช่ไหม ถ้ากูหน้าตาดีก็คงไม่มีใครล้อกู ใช่ไหม”
“ไอ้ฮิ้นท์ ทำไมมึงพูดแบบนี้”
“อ๊ะ อย่ามากอดกูสิ กูร้อน”
มันทำท่าจะโผเข้ามากอดผมครับ หนอยนะ เผลอไม่ได้ไอ้นี่
“ฮ่าๆ ไม่ร้องแล้วเหรอ มึงนี่ยังไงวะ ก็กูจะปลอบอ่ะ”
“ปลอบบ้าอะไรนี่ในวัดนะมึงเดี๋ยวฟ้าก็ผ่าเอาหรอก ยิ่งครึ้มๆอยู่นะ”
“อ้าวก็นึกว่ามึงต้องการคนกอด”
“กลับเถอะ เหนื่อยแล้วมึง”
ผมลุกขึ้น ไม่ได้ทำใจได้หรอกนะครับ เพราะกลับไปจะไปขัดตัว พอกหน้า ก็ลองดูสิว่ามีอะไรไหมในโลกนี้ที่มนุษย์จะทำไม่ได้ แค่อ้วนดำ คอยดูเถอะจะสวย ฮึ
“พอกให้กูบ้างดิ”
เช่นเคยครับ วันนี้ผมไม่มีแรงที่จะต่อต้านมัน ยอมทำให้มันอย่างที่ผมทำให้ตัวเอง จะว่าไปไม่ใช่ว่าผมไม่มีใครนะ อย่างไอ้ทักนี่ไง มันอยู่ข้างผมไม่ว่าจะเวลาไหน มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม มันเห็นผมในทุกอิริยาบถไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ แล้วผมจะเสียใจไปทำไม แต่ไม่ๆ ถ้ามัวแต่มาปลอบใจตัวเองแบบนี้ก็จะลดน้ำหนักหรือสวยไมได้สักทีสิ ต้องเอาจริง ต้องเอาจังแล้วกับชีวิตอ้วนๆดำๆนี้ พอกันที สิงร่างกูอยู่นานแล้ว อีอ้วนดำ

เขียนโดย อิ๊กกี้

Ps. อิอิ มาตอนบ่ายๆน้าวันนี้ ก่อนที่จะไปนอนกลางวัน หุหุ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคร้าบ
จุ๊บๆๆๆ[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 10-08-2011 14:52:40

ดีจัง ที่ทักอยู่ข้างๆ
เชียร์ทักเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 10-08-2011 15:00:40

เพิ่งจะอ่านไปตอนเที่ยง
ตอนบ่ายได้อ่านอีกตอน
รวดเร็วทันใจดีจริง
กด like สักพันครั้ง
 :L2: :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 10-08-2011 15:08:17

ไม่ใช่ว่าทักชอบฺฮินท์หรอกนะ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 10-08-2011 15:31:10

ไม่คิดว่าเข้ามาตอนนี้นะได่อ่านด้วย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 10-08-2011 15:49:20

 :เฮ้อ:เข้าใจผิดกันไปใหญ่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 10-08-2011 16:41:52

 :m15:สงสารฮิ้นท์ เอาใจช่วยเสมอนะครับ ขอให้ผ่านไปได้ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 10-08-2011 17:41:05

 :เฮ้อ:สงสารจัง แต่ดีหน่อยตรงที่มีทักเป็นเพื่อนอยู่
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 10-08-2011 18:03:55

ชอบทักมากเลยอ่ะ อยากให้คู่ทักอ่ะ เป็นคนน่ารัก กวนๆๆ ดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 10-08-2011 18:11:44

เปลี่ยนใจเถอะ หันมามองคนข้างตัวบ้าง

ทักแสนดีมากๆเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-08-2011 18:23:50

 :sad11:

เห็นด้วยที่อยากให้ฮิ้นมองทักบ้าง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 10-08-2011 18:38:58

เตยเกลียดการรอคอยที่สุดเลยอ่ะ

สงสารฮิ้นจังเลยยย

แต่จะเปงกำลังใจให้นะ  สู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 10-08-2011 19:38:57

ฮิ้นท์ สู้ๆ เข้มแข็งไว้นะลูก ความงามรออยู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 10-08-2011 19:52:44

ฮัทมาไม่ได้เพราะติดวงแหวนรอบดาวเสาร์ 555+(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)
รอฟังฮัทก่อนนะฮิ้่นท์ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif)แต่วิ่งไปรอไปก็ได้ จะได้ผอม
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/954059081.gif)พอสวยแล้วเิชิดใส่เลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 10-08-2011 20:17:31

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-08-2011 20:18:48

เอาใจช่วยหนูฮิ้นท์ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านเลยนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 10-08-2011 20:21:16

+1  ให้คุณอิ๊กกี้

ฮิ้นท์ อดทนไว้อีกนิด จะสวยแล้ว   :m16:

ดีจังที่มีทักเป็นเพื่อน  ฉานยังเชียร์ทักนะ   o13

รอฮิ้นท์ สวยด้วยคนจ้า   :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 10-08-2011 20:33:57

พี่นุนี่อาการแปลกๆจริงๆ
ทักน่ากอดที่สุดเลย เชียร์ให้มาเข้าวินเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 10-08-2011 21:21:54

ฮิน ฮิ่น ฮิ้น ฮิ๊น ฮิ๋น
สู สู่ สู้ สู๊ สู๋

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 10-08-2011 22:00:42

เฮ้อ สงสารทัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 10-08-2011 22:31:51

มองคนอยู่ใกล้ๆอย่างทักสิฮิ้น ฮิ้นน่าจะมีความสุขมากกว่านะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 10-08-2011 22:48:35

รักทัก เชียร์ทัก วู้ว์ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 10-08-2011 23:14:43

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 10-08-2011 23:29:48

เชียร์ใครดีหว่าทักหรือว่าฮัทดี อิอิ
แต่อยากเชียร์ฮัทอ่ะ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 11-08-2011 00:57:53

สู้ๆนะฮิ้นท์ อยากอ่านตอนฮิ้นท์อย่างเดียวเลยอ่ะ อีกนานไหมกว่าจะเริ่ด??

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: katook ที่ 11-08-2011 01:17:58

ขอบอก ชอบ ทัก ง่ะ...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 11-08-2011 01:56:06

ทัก อาจจะชอบฮิ้นท์สินะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 11-08-2011 05:54:17

อยากทำให้ได้เหมือนฮิ้นท์จัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: irako ที่ 11-08-2011 09:18:07

ทักสู้ๆ !!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 11-08-2011 10:27:17

 :impress2: ทักชอบฮินท์ชัวเยย o13

มาต่อนะ อยากรู้ว่าฮัทจะเอายังไงกะชีวิตกันแน่ :z3: :z3:

ไม่รู้ว่าทักจะเปนยังไง แต่ก็มาม่าเอาไว้ก่อนฮือๆๆ :m15:

ฮินท์สู้ๆๆๆๆจะผอมแล้วๆๆ สิวยุบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-08-2011 11:25:06

ข้าพเจ้าก็เชียร์ทัก หึ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 11-08-2011 17:04:56

ฮัทแกอยู่ไหน  ทำไมไม่มาสักที :m16:
เดี๋ยวฉันก็เชียร์ทักเลยนี้  ชิชิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 11-08-2011 19:09:33

รักฮิ้นท์ แต่เชียร์ทัก >///<
หมั่นไส้ฮัทค่ะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 11-08-2011 19:24:27

แรงกดดัน มหาสาร สร้างแรงขับเคลื่อน อันมหาสารได้จริงๆ :pigha2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 12-08-2011 00:40:14

ช่วยๆกันไล่อีอ้วนดำนะ ห้าๆๆ อีอ้วนพอไล่ได้ แต่อิดำนี่สิไล่ยากก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-08-2011 12:45:35

มารออ่านตอนต่อไปนะครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: doll@love ที่ 13-08-2011 14:59:15

มารออ่านค่ะ มาลงต่อไวๆเน้อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 13-08-2011 15:20:16

เชียร์ทักมากก
 :impress2: :impress2:
ไม่ได้อยากให้ได้กับฮัทเลยแม้แต่เสี้ยวนึง
ติ่งนึงยังไม่อยากให้ได้กับฮัทเลย :เฮ้อ:
*โดนแม่ยกฮัทตบ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 13-08-2011 15:52:54

น่ารักอ่ะ มาต่อด่วนคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 13-08-2011 16:41:40

วันนี้หนูิฮิ้นจะมาไหมน้าา :m5: :m5:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 13-08-2011 16:54:13

ตอนนี้เชียร์ทักสุดๆอ่ะ  ถ้าฮิ้นหน้าตาดีขึ้นมาเมื่อไรก็อย่ามาหลงรักแล้วกันนะ ไอ้พี่นุ ไอ้คุณฮัท

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 13-08-2011 17:10:32

ต้องเสียใจแน่ๆถ้าทักต้องผิดหวัง
คนอะไรมันจะแมนได้ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 13-08-2011 20:12:24

เชียร์ทักด้วยยยย...เจ้าฮัทเก็บไว้ให้แหวนแล้วกัน...
เชื่อฟังกันดีขนาดนั้น..อย่าไปคบคนอื่นเลย.... :really2:
นู๋ฮิ้นท์อย่าเสียใจไปเลย...สวยเลือกได้กำลังจะมาแล้วจ๊ะ  :laugh:

 :กอด1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-08-2011 12:22:38

คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยย :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 14-08-2011 21:31:56

B8
ผมขับรถมาจนถึงหน้าไอ้บ้านไอ้ฮิ้นท์มันจนได้   แถวนี้ถึงจะแค่สองทุ่มแต่ก็มืดโคตรอ่ะ  น่ากลัวใช้ได้  ผมขับเข้าไปจอดตรงหน้าบ้านมันเลยมีเสียงหมาเห่าจากบ้านข้างๆมั๊ง  ยืนมองขึ้นไปบนบ้านมันอยู่แป๊บนึงจากนั้นก็ตะโกนเรียกชื่อมัน  ก็บ้านไม่มีกริ่งให้กดนี่หว่า

         " ....................." เงียบกริบไม่มีเสียงตอบใดๆ  แต่เห็นยังมีไฟเปิดนี่หว่า  คงยังไม่นอนกันหมดหรอกมั๊ง

         " ใครมาล่ะน่ะ  มืดค่ำป่านนี้แล้ว"  เสียงผู้ชายทุ้มๆดังลงมาล่ะครับผมก็เงยหน้าไปมอง

         " เอ่อ... ขอโทษครับลุง  ผมมาหาฮิ้นท์น่ะครับ  ต้องขอโทษจริงๆที่มาเอาป่านนี้  พอดีมีธุระด่วนกะฮิ้นท์มันครับ"  ผมบอกลุงแกไป  เดาว่านี่น่าจะพ่อมันล่ะมั๊ง

         " มาหาฮิ้นท์...  เป็นเพื่อนฮิ้นท์มันเหรอ" 

         " อ๋อ... ผมเป็นเพื่อนฮิ้นท์ครับ"

         " เอ้อ... งั้นก็ขึ้นมาก่อนมา"  พ่อมันออกปากชวนผมขึ้นบ้านแล้ว

         " ครับผม"

         พอผมเดินเข้าไปก็เห็นไอ้ฮิ้นท์มันนั่งดูโทรทัศน์กับ.... ใครหว่า... คงจะแม่มันล่ะมั๊ง   แต่นั่งหันหลังอยู่เลยไม่เห็นผม

         " ใครมาอ่ะพ่อ   เฮ้ย....." มันหันมาแล้วครับ  ก็ทำตาโตตกใจซะเว่อร์อีกแล้ว  แต่ผมเริ่มชินซะแล้วที่มันเป็นยังงี้

         " เออ... เราเอง  คือ... เราอยากมาขอโทษนายว่ะที่เมื่อเย็นไม่ได้ไปตามนัด  พอดีแหวนมีเรื่องน่ะเลยต้องไปจัดการก่อน  เราเลยลืมไปเลยว่านัดนาย"  ผมพูดไปก็เกาหัวไปอย่ารู้สึกผิดน่ะนะ   แต่พอมองหน้ามันตอนนี้ก็เห็นมันทำหน้าแบบว่า.... บรรยายไม่ถูกว่ะ  เหมือนจะยิ้มก็ไม่ใช่  จะโกรธก็ไม่เชิง  ไม่รู้อะไรกันแน่

         " เอ่อ... งั้นเดี๋ยวมาคุยกันที่ศาลาก่อนก็ได้  มาสิ"  มันบอกแล้วก็เดินนำผมไปนั่งที่ศาลาที่อยู่ติดคลองล่ะครับ ท่าทางยุงคงเยอะน่าดู

         " เราขอโทษทีนะ  มันฉุกละหุกจริงๆ  เบอร์นายเราก็ไม่มีเลยไม่รู้จะโทรไปบอกยังไง" 

         " อืม... ก็ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้โกรธอะไรแล้ว"

         " ก็แสดงว่าตอนแรกโกรธ"  ผมย้อนถาม

         " เอ้ย... ไม่ใช่ๆ  เราไม่ได้โกรธจริงๆ  อย่างเราจะไปมีสิทธิ์โกรธได้ไงล่ะนายไปจัดการธุระเรื่องแหวนนี่  มันก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว  คนเป็นแฟนกันนี่  ก็ต้องสำคัญกว่าสิ"  ฮิ้นท์มันพูดเหมือนพยายามชี้แจง   แต่ผมจับอารมณ์นอยด์ๆเหมือนน้อยใจของมันได้อยู่นะ

         " เฮ้ย... ไม่ใช่ยังงั้นหรอกน่า  นายเข้าใจผิดแล้ว  จริงๆเรากะแหวนไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก  ที่สนิทมากก็เพราะเห็นกันมาแต่เด็กนั่นแหละ   แต่ถ้าจะให้คบเป็นแฟนกันจริงๆก็ไม่ไหวหรอก  นายก็เห็นแล้วนี่ว่าเค้าเป็นยังไง  ฮะๆๆ" 

         " หา... ไม่ได้เป็นแฟนเหรอ"  คราวนี้มันหันขวับมาเลยครับ  ผมมองเห็นมันเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มเพราะปากสั่นๆยังกะว่ามันฝืนยิ้มไว้งั้นแหละ  อะไรของมันวะ

         " เออดิ... แล้วนายทำหน้างี้หมายความว่าไงอ่ะ  ดีใจเหรอ"   

         " เปล่าๆ... เราไม่ได้ดีใจ  แค่แปลกใจตะหากล่ะ"

         " หึๆ  อย่าแปลกใจเล๊ย แล้วไอ้ทักไปไหนล่ะ เราได้ยินว่าบ้านมันอยู่ใกล้ๆนายนี่"
                        "อ้อ ไอ้ทักน่ะเหรอแม่สายเรียกอ่ะ มันเลยกลับบ้านไปแล้ว"
                        " เออ... ใช่  นี่เราเตรียมกระดานสเก๊ตช์มาด้วยนะ  ว่าจะให้นายเริ่มสอนร่างรูปก่อนไง  สอนเลยได้ป่ะ  คร่าวๆก่อนก็ได้"

         " เอ่อ... จะให้สอนตอนนี้เลยเหรอ"

         " ก็เออ... ตอนนี้แหละ  นะๆ  เราอยากลองจะแย่แล้ว"

         " อืม... ก็ได้"  มันบอกแล้วก็รับกระดานจากผมไปแล้วก็หยิบลูกบอลเกลี้ยงๆลูกนึงมาวางเป็นหุ่น  จากนั้นก็เริ่มต้นอธิบายพร้อมกับร่างไปด้วย   ผมเห็นฝีมือมันแล้วก็ต้องยอมรับจริงๆแหละว่า  มันเทพสุดๆแล้ว

         " อย่างนี้นะ  เอาล่ะ  ทีนี้นายลองดู  วาดไปตามรูปทรงที่เห็นนะ"  ผมฟังมันแล้วก็เอาดินสอมาลงมือวาดบ้าง

         " เอ้อ... เราว่านายต้องเปลี่ยนวิธีจับดินสอนะ  จับแบบนั้นมือมันจะไม่ฟรีน่ะ  เวลาเราลงเส้นมันจะไม่สวย  ต้องยังงี้นะ"  มันว่าแล้วก็เอามือมาจัดนิ้วที่จับดินสอของผมใหม่  ผมเลยหันไปมองหน้ามัน

         แว่บนึงผมเองรู้สึกแปลกๆนะ  มือผมสัมผัสอยู่กะมัน  ตาผมก็สบตามันอยู่นิ่งๆนิดนึงเหมือนกับที่มันก็สบตาผมอยู่  ไอ้ความรู้สึกที่บอกไม่ถูกนั้นมันทำให้ผมสงสัยว่ะ  แต่พอหลุดจากภวังค์ฮิ้นท์มันก็รีบหลบตาผมทันทีแล้วหันกลับไป

         " เอ่อ... เอ้อ... ยังงั้นแหละ  ทีนี้นายลองร่างทรงกลมที่เห็นนี้ให้กลมที่สุดดูนะ  เอาให้กลมที่สุดเท่าที่ทำได้อ่ะ"  มันสั่ง  ผมก็ทำตาม  แต่ก็ไม่ค่อยกลมหรอก  ฮ่าๆๆ

         " ยังไม่กลมก็ไม่เป็นไรหรอก  มันต้องฝึกไปเรื่อยๆ  งั้นคราวนี้ลองมาฝึกวาดเส้นตรงให้ตรงนะ"

         " โอเค... "

         " ยังงี้นะ  วาดมือไปทางด้านข้างยังงี้  ปล่อยตามสบายๆ"  ฮิ้นท์มันวาดเส้นนอนออกมาเส้นนึง  โห.... ตรงแน๋วเลยว่ะ  ฝีมือจริงๆอ่ะ

         " อ้ะ... ลองดู" 

         " อืม... ยังงี้ใช่มั๊ย"  ผมลองมั่ง  เวร.... เบี้ยวไม่เป็นท่าเลยว่ะ  ไม่มีความตรงเล๊ย

         " เฮ้อ... ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ" 

         " ก็ไม่เป็นไร  วาดทีแรกจะตรงเลยได้ไงล่ะ  มันต้องฝึกมือไปเรื่อยๆ  อีกหน่อยก็ทำได้เอง"

         " เออใช่  เราก็ว่าจะถามนายอยู่นะ  ที่นายวาดเก่งๆเนี่ยใครเป็นคนสอนนายเหรอ  หรือว่านายฝึกเอง"

         " อ๋อ... เราก็ให้อ.สุพจน์สอนไง   เมื่อก่อนก็ฝึกเองอยู่แต่บางอย่างมันไม่รู้เทคนิคว่าต้องทำยังไง  จนมาให้อาจารย์เค้าแนะนำนั่นแหละ"

         " งั้นก็นานแล้วดิ"

         " อืม... ก็ตั้งแต่ป.5 ป.6 นะ"

         " โห... โคตรนานเลยว่ะ  มิน่าถึงได้เทพยังงี้"  นานจริงๆนะนั่น  ตั้งกี่ปีแล้ววะ

         " ไม่หรอกน่า  นายก็ชมเราเกิน"  มันทำท่าเขินผมครับ

         " แล้วนายชอบวาดรูปอะไรมากที่สุดอ่ะ  ระหว่างรูปวิวกับรูปคน"   ผมลองถามมันดู

         " อืม... เราก็ชอบทั้งสองอย่างแหละ" 

         " งั้นเราถามหน่อยนะ  เพราะเราก็สงสัยอยู่นานแล้ว  นายจำรูปที่นายส่งประกวดตอนนั้นได้ใช่ป่ะ  ที่ตอนนี้อ.สุพจน์ติดบอร์ดอยู่น่ะ"

         " อ๋อ... รูปนั้น   ทำไมเหรอ"

         " ก็เราดูแล้วเราชอบมาก  มันสวยดี  แต่ต้นไม้ทำไมมันเป็นสีเหลืองยังงั้นล่ะ  มันต้นอะไรเหรอ" 

         " อ้อ ต้นราชพฤกษ์ที่อยู่โรงเรียนเราไง เวลาหน้าแล้งมันจะออกดอก บางต้นไม่มีใบเลยนะมีแต่ดอกสีเหลือง เราชอบอ่ะ"  มันยิ้มอายๆแล้วตอบผม  แต่ทำไมต้องอายด้วยวะ

         " อ้าว... โธ่เอ๊ย... เราก็ไปนึกตั้งนานว่ามันต้นอะไร  แต่มันสวยดีอ่ะเราชอบ  บรรยากาศตอนเย็นมันเข้ากับสีต้นไม้ได้ดีมากๆอ่ะ  เอ้อ... แล้วอีกอย่าง  เราสงสัยจังอ่ะ  ไอ้ขีดสองขีดที่อยู่แถวใต้ต้นไม้นั่นน่ะ  มันคืออะไรเหรอ"  พอผมถามถึงตรงนี้มันก็อึ้งไปเลยครับ  แล้วก็ทำหน้าเหมือนแปลกๆใจอยู่

         " เอ่อ... ขีดนั่นน่ะเหรอ  ก็ไม่มีอะไร  มันเป็นทีแปรงของพู่กันน่ะ  อ๊ะ... เราลืมถามนายเลยว่าก่อนมานี่กินอะไรมารึยัง"

         " กินเรียบร้อยแล้วล่ะ  แต่ถ้านี่นายไม่ถามเราก็คงลืมแล้วนะเนี่ย   เดี๋ยวเรามานะ"  ผมบอกแล้วก็ลุกเดินลงบันไดไปที่รถผม   ก็เค้กกล้วยหอมอาวดีอ่ะครับผมลืมแขวนไว้กะแฮนด์เลยลงไปเอา  ตั้งใจจะเอามาง้อมันคนเดียวเลยเนี่ย  แต่ดันเกือบลืมซะได้

         " เอ้านี่... เราว่าจะเอามาง้อนาย  เค้กนี่อาเราทำเอง  อร่อยนา"  ผมบอกแล้วก็ยื่นถุงเค้กให้มัน  มันยิ้มๆแล้วรับเอาไป

         " อืม... น่ากินจังเลย  แต่ว่า... เอ่อ... ตอนนี้เราไดเอ็ทอยู่น่ะ  อยากลดความอ้วนซะที"

         " ฮะๆๆ  กินแค่ชิ้นเดียวมันไม่ทันจะอ้วนหรอก  ลองชิมดูดิ  รับรองอร่อยชัวร์  ไม่อร่อยให้เตะเลยอ้ะ" 

         " ก็ได้..."  มันว่าแล้วก็ลองกัดไปคำนึง  เคี้ยวๆไปก็เริ่มยิ้ม

         " โห... อร่อยอ่ะ  นี่อร่อยกว่าที่ซื้อตามร้านตั้งเยอะแน่ะ  อานายเก่งจัง" 

         " อยู่แล้ว  ฮ่าๆๆ  อาเราอ่ะฝีมือสุดๆ  ชอบใช่ป่ะ  ถ้าชอบไว้แล้วเราจะเอามาฝากอีกนะ"

         " อืม...  แต่ช่วงนี้เราต้องไดเอ็ทน่ะ  อยากจะผอมๆกะเค้าซะที"

         " อะไรกัน  นึกไงอยากผอมล่ะ  อ๊ะๆ  อย่าบอกนะว่ากำลังมีความรักอ่ะ"  ผมแกล้งแซวมัน  แต่มันดิเสือกทำตาโตยังกะว่าผมไปล่วงรู้ความลับว่ามันฆ่าใครแล้วเอาศพไปซ่อนงั้นแหละ

         " เฮ้ย... ไม่ใช่ๆ  เอ่อ... คือ  เอ่อ.... ไม่ใช่อย่างที่นายคิดหรอกน่าเราไม่ได้มีความรักหรอก"

         " นั่นๆๆ แน้  ฮ่าๆๆ  แอบไปรักใครอยู่แน่ๆเลย  ใช่มั๊ย"  ผมแกล้งยิ้มเจ้าเล่ห์แซวมันต่อ  มันก็ยิ่งอึกๆอักหนักกว่าเก่า  ยังงี้แสดงว่าใช่ชัวร์

         " ไม่ใช่จริงๆ  เชื่อเหอะ"  มันหลบหน้าผมสุดชีวิตว่ะ  เนี่ยนะไม่ใช่ของมึง  เหอๆ 

         " ไรว้า....  แค่นี้ไม่ต้องมาอายหรอกน่าเพื่อนกัน...  บอกมาเลยว่าชอบใครอยู่  เออ... งั้นเอางี้  เดี๋ยวเราจะช่วยเป็นพ่อสื่อให้ว่ะ  ดีมั๊ย ฮ่าๆๆ  แล้วจะช่วยสอนวิธีจีบเด็ดๆให้ด้วย"

         " เอ่อ.... เราไม่.... นายอ่ะ  อย่าแกล้งเราดิ  เราไม่ได้ชอบใครจริงๆ  อ้วนดำหน้าอย่างเราใครเค้าจะมาเอาล่ะ  เพราะงั้นเราไม่หวังหรอก" 

         " เฮ้ย... ทำไมพูดงั้นวะ  คนเรามันก็มีค่าความเป็นคนเท่าๆกันทุกคนอ่ะ  รูปร่างหน้าตาไม่ดีแต่เป็นคนดีก็พอแล้ว  อืม... ถึงว่านายเลยอยากจะผอมดูดีกะเค้าใช่ป่ะ  ก็ดีแล้วล่ะ  เฮ้ย... งั้นถ้ายังงี้เราจะช่วยนายเอง"

         " หือ.... ยังไงอ่ะ"

         " หึๆ เดี๋ยวเราจะช่วยเป็นเทรนเนอร์ให้ไง  แล้วเรามาฟิตหุ่นด้วยกันดีมั๊ย  ช่วงนี้ทีมเรามันก็ต้องเริ่มซ้อมมากขึ้นแล้วด้วยเพราะใกล้จะมีแข่งกับรร.อื่นอีกแล้ว   งั้นเรามาซ้อมวิ่งด้วยกันนะ"

         " เอ่อ... มันจะดีเหรอ  ให้เราไปซ้อมกะพวกนายเนี่ยนะ"

         " ทำไมอ่ะ  ก็แค่มาวิ่งด้วยกันเอง"

         " โอ๊ย... เราวิ่งมากไม่ไหวหรอกนะ  พวกนายวิ่งกันทีนึงตั้งหลายรอบสนามอ่ะ"

         " ก็ไม่เป็นไรนี่หว่า  ถ้าไม่ไหวนายก็ไปพักก่อน  ไม่ได้มีใครถือไม้มาบังคับซะหน่อย"

         " อืม... ก็จริงนะ  เราลืมไป"

         " เอาน่า  เชื่อโค้ชอย่างเราเหอะ รับรองว่านายหุ่นดีแน่นอนถ้าฝึกตามคอร์สของเรา"  ผมตบอกทีนึงอย่างมั่นใจ   แต่มันดิ  ท่าทางก็ยังลังเลอยู่นั่นแหละ

         " เฮ้อ... เราไม่มั่นใจอ่ะว่าจะทนการฝึกไหวรึเปล่า  กลัวจะขี้เกียจไปซะก่อนน่ะ"

         " ก็ไม่เป็นไร  เราจะเป็นคนเคี่ยวเข็ญนายเอง  แค่นายตั้งใจจริงให้ได้แค่นั้น  นึกภาพตัวเองว่าถ้าผอมหุ่นดีแล้วจะดูดีแค่ไหนเอาไว้เลย  แล้วตั้งใจว่าเราต้องทำให้ได้  แค่นี้แหละ" 

         " ก็ได้... เราเองก็ตั้งใจไว้แล้วล่ะว่าต้องทำให้ได้  จะได้ไม่ต้องมีใครมาดูถูกเราอีก"

         " ดีมาก... ขอให้นายตั้งใจให้แน่วแน่เลยนะ  แล้วนายจะทำสำเร็จเองเรารับรองได้เลย"  คราวนี้ผมยื่นมือไปจับกะมันไว้เหมือนให้สัญญา

         " ขอบใจมากๆเลยนะที่ช่วยเราอ่ะ  แต่ว่า...ทำไมอยู่ๆนายก็อยากช่วยเราล่ะ"

         " ก็นายยังช่วยสอนวาดรูปให้เราเลย  เราก็อยากช่วยนายมั่งไง  บอกแล้วว่าเพื่อนกันก็ต้องช่วยกันดิ"  มันฟังแล้วก็ยิ้ม   ผมก็ดีใจอยู่ที่ได้ช่วยมันบ้าง  คิดเอาว่าถ้ามันดูดีหุ่นดีกว่านี้มันคงมั่นใจขึ้นเยอะ  เพราะเท่าที่ผมเห็นมันนี่เอาจริงๆแล้วมันไม่ใช่คนหน้าตาไม่ดีนะ  แค่ว่ามีสิวมากไปหน่อยแล้วก็ดำ  นี่ยังไม่นับที่ว่ามันอวบระยะสุดท้ายไปด้วยนะ
      
         แต่ถ้ามันมาฟิตหุ่นให้ผอม  รักษาสิวและดูแลผิวให้ดี  ส่วนไอ้ที่ดำนี่ถ้ารักษากันดีๆมันก็ขาวขึ้นได้นะผมว่า  เดี๋ยวนี้วิทยาการของแพทย์มันก้าวไปถึงไหนๆแล้ว  ดำแค่นี้อ่ะคงขาวได้สบายอยู่

         -

         -

         ผมยังนั่งคุยกับมันจนเพลินลืมดูเวลาไป  แต่ตอนนี้อยู่ๆก็มีเสียงฝนเปาะแปะแล้วตามลงมาเป็นห่าใหญ่ซะแล้วดิ  ใหญ่จริงๆนะครับพี่น้อง  แถมด้วยพายุที่เริ่มพัดสาดเข้ามาที่เรานั่งกันอยู่

         " เว้ย.... อยู่ๆก็ตกมาซะงั้น  เอาไงดีวะ"

         " ก็เดี๋ยวหลบฝนอยู่นี่แป๊บนึงก่อนนะ  ไปนั่งห้องเราดีกว่าเดี๋ยวก็คงหยุดแหละ  แล้วนายค่อยขับกลับไป"  มันบอกแล้วก็เดินนำผมเข้าห้องมันไป

              "เดี๋ยวก่อน นายรอนอกห้องก่อน เดี๋ยวเราเข้าไปเก็บของในห้องก่อน ไอ้ทักมันรื้อไว้ อายนายอ่ะ"
                        "ทำไมต้องอาย นั่นแน่ ซ่อนอะไรผิดกฎหมายไว้หรือเปล่าเนี่ย"
                        "ไม่มี๊ รอแป๊บนะ นะนะ" มันก็หันหลังเข้าห้องล่ะครับแล้ววิ่งเข้าไป เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วล่ะผมว่านะ พ่อกับแม่มันคงนอนไปแล้วครับเห็นไม่มีใครดูโทรทัศน์แล้ว นานพอสมควรมันก็เปิดประตูห้องออกมา             
         " เออ... ห้องนายนี่น่าอยู่ดีเหมือนกันนะ  เป็นระเบียบ  โห... มีแอร์ด้วยนี่หว่า  ไม่ใช่ขี้ๆนะเนี่ย"  ผมหันไปแซวมัน

         " แหมนะ... ก็นิดนึงอ่ะ  แล้วบ้านนายล่ะ  ก็มีไม่ใช่เหรอ"

         " อืม... มันก็มีแหละ  เฮ้ยนั่น... โห... สวยจังว่ะ"  ผมหันไปเห็นรูปสีน้ำของมันครับใส่กรอบแขวนไว้กับผนัง  เป็นรูปแจกันมีดอกไม้หลากสีจัดเข้าด้วยกันอย่างสวยสุดๆ  ถัดไปก็เป็นรูปเรือพายในสระบัว  สวยโคตรอ่ะ

         " เจ๋งไปเลยว่ะ  เห็นแล้วเราอยากได้เลยนะเนี่ย  สักวันต้องวาดให้ได้ยังงี้มั่งแล้ว  แต่จะได้มั๊ยว้า"   นั่นดิ  ผมก็คิดไป  แค่วันนี้จะวาดบอลให้กลม  วาดเส้นตรงให้ตรงยังไม่สำเร็จเลยว่ะ  เหอๆ

         " เราว่านายตั้งใจออกยังงี้ฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ได้เอง  ไม่ต้องห่วงหรอก"

         " อืม... ขอบใจว่ะ"  ผมบอกมันแล้วก็นั่งลงไปที่โต๊ะคอม  ส่วนมันก็เดินไปที่ชั้นหนังสือไปค้นๆอะไรอยู่

         " เฮ้อ... ฝนตกหนักเลยสงสัยคงไม่หยุดง่ายๆ  งั้นเราดูหนังกันมั๊ยระหว่างรอ"  มันหันมาถามผม  ผมก็มองตามไปเห็นมันยืนถือแผ่นดีวีดีอยู่

         " เฮ้ย... หนังอย่างว่าเหรอ  ญี่ปุ่นป่าววะ  เราชอบญี่ปุ่นอ่ะ  ฮ่าๆๆ" 

         " บ้า... ไม่ใช่หนังโป๊นะ"  ผมล่ะขำมันทันที   หน้ามันแดงเลยว่ะนั่น

         " ไรว้า  แค่นี้ทำเป็นหน้าแดง  นายอย่าบอกนะว่าไม่เคยดูหนังโป๊อ่ะ ฮะๆๆ"

         " นาย....ย  โอ๊ย.... จะบ้าเหรอ  หนังยังงั้นอ่ะนะ  ไม่เอาด้วยหรอก"

         " ทำไมวะ  ผู้ชาย... ใครมันก็ดูทั้งนั้นอ่ะ  ใครไม่ดูมาถีบเราได้เลยว่ะ  แถมดูแล้วมันต้องมีกิจกรรมอย่างอื่นร่วมด้วยอีกนะ  ฮ่าๆๆๆ"  ผมแกล้งทะลึ่งล้อเล่นกะมัน  โคตรจะฮาเลยว่ะเวลาเห็นท่าทางอายจนหน้าดำหน้าแดงของมันเนี่ย

         " โอ๊ย... พูดอะไรเนี่ย  บ้าจัง  ไม่พูดด้วยแล้ว"  มันหน้าแดงจนต้องเอามือมาปิดหูละครับ  เหอๆ 

         " เฮ้ย... เราล้อเล่น  ฮ่าๆ ขี้อายจังวะนายเนี่ย  เอาล่ะๆ  ไหนเอามาดูดิ  มีเรื่องอะไรมั่ง"

         " อือ... ก็เนี่ย... มีหลายเรื่อง  ลองดู..."  มันวางดีวีดีทั้งหมดให้ผมเลือกบนที่นอน 

         " นี่มัน... มีแต่หนังดราม่าทั้งนั้นเลยนี่หว่า  โห... หนังเกาหลีก็เพียบเลย   ไม่มีหนังอะไรหนุกๆมันๆกว่านี้เหรอ"  ผมบ่นกะมัน  ก็คิดดู  ไม่มีเรื่องไหนแม่งไม่มีคำว่ารักอยู่ในชื่อเรื่องเลยสักอันอ่ะ  สรุปว่าหนังรักหมดทุกอัน

         " ก็เราไม่ชอบดูหนังสยองขวัญฆ่ากันยังงั้นนี่นา"

         " แล้วหนังแอ๊คชั่นผจญภัยไรงี้อ่ะ  ไม่ดูเลยเหรอ"  มันส่ายหัวทันที

         " หนังตลกก็ได้อ่ะ"  ส่ายหัวอีก  เวร...

         " ไรว้า  ไม่สะใจวัยรุ่นเลยนายนี่  แต่เอ๊ะเรื่องนี้......"  ผมหยิบๆดูก็สะดุดอยู่อันนึงครับ  เป็นหนังชื่อสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักที่มาริโอ้เล่น  แต่เฮ้ย.... นางเอก.... ใครวะเนี่ย  น่ารักว่ะ

         " เออ... งั้นลองดูเรื่องนี้หน่อยดิ"

         " อ้าว... ตกลงจะดูเรื่องนี้เหรอ  ก็เห็นว่าไม่อยากดูหนังรัก"

         " เออน่า... ขอลองดูหน่อย"  ผมคะยั้นคะยอมัน 

         มันก็เอาเรื่องนี้ไปเปิดแล้วนั่งดูกัน  จะว่าไปหนังเรื่องนี้ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดแฮะเพราะมันมีแฝงๆแง่คิดอะไรบางอย่างอยู่  นางเอกที่โคตรน่ารักแม้ว่าจะทาหน้าดำตัวดำก็เล่นดี  ส่วนมาริโอ้อ่ะช่างแมร่ง  ไม่ขอวิจารณ์ว่ะ อิอิ  มันเทพอยู่แล้วเรื่องหล่ออ่ะนะ 

         ในเรื่องก็ประมาณว่าตอนแรกนางเอกเป็นคนไม่สวยไปหลงรักพระเอกที่ฮอทมากในรร.เลยต้องแปลงโฉมตัวเองซะปิ๊ง  ส่วนพระเอกก็... อะไรไม่รู้  ไม่ค่อยชัดเจนว่ะแต่เท่เหมือนผมและเล่นบอลเหมือนกัน  ฮ่าๆๆ   แต่สรุปว่าดูแล้วก็ไม่เข้าใจว่ามึงรักเค้ามาตั้งนานขนาดนั้นแล้วไม่บอก  ได้แต่ทำเป็นสมุดภาพเก็บไว้เนี่ยนะ  ดูไม่มีเหตุผลไปหน่อยว่ะ

         ส่วนนางเอกก็.... คนน่ารักทำอะไรก็ดีทั้งนั้นว่ะ  ฮ่าๆๆ  แต่นับถือความตั้งใจของเค้านะที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่รักได้  แม้จะลำบากต้องเปลี่ยนตัวเองก็เหอะ 

         แต่ตอนที่เรานั่งดูอยู่ด้วยกันนี่ผมสังเกตดูว่าไอ้ฮิ้นท์มันจะดูอินมากเป็นพิเศษเลย  จ้องตาไม่กระพริบตลอดโดยเฉพาะฉากที่ซึ้งๆ  อ้าวๆ นั่น... น้ำตาไหลแล้วไง

         " เฮ้ย... นายอินขนาดนี้เลยเหรอวะ  โห... "

         " ก็.... ก็ตอนนี้มันซึ้งนี่นา"  มันพูดถึงตอนที่เพื่อนๆนางเอกที่ทะเลาะกันไปกลับมาดีกันน่ะครับ  แต่จะว่าไปมันก็ซึ้งจริงๆว่ะ

         " เฮ้อ... โคตรจะอ่อนไหวเลยว่ะนาย  สมกับเป็นติสท์จริงๆนะ  อารมณ์ศิลปินมาก" 

         " ก็เรารู้สึกยังงั้นจริงๆนี่นา  คนเป็นเพื่อนรักกันน่ะ  ให้ยังไงก็ไม่มีเปลี่ยนแปลงหรอก"  มันพูดทั้งน้ำตาเลย  ผมก็หันไปหยิบทิชชู่ในกล่องบนโต๊ะยื่นให้มัน

         " อ้ะ... เอานี่เช็ดน้ำตาก่อน" 

         " อืม... ขอบใจนะ"

         " งั้นหนังพวกนี้ถ้านายดูก็จะร้องไห้ไปด้วยยังงี้ทุกเรื่องมั๊ยเนี่ย"

         " แหม... มันก็แล้วแต่อารมณ์ล่ะน่า  ถ้าเศร้ามากจริงๆก็มีบ้าง  คงไม่มาร้องซะแทบทุกฉากหรอก  เราก็ไม่ได้บ้าขนาดนั้นนะ" 
   
         " อืม... แต่พูดถึงว่าหนังเรื่องนี้มันก็สนุกดีนะ  ไม่ได้ไร้สาระซะทีเดียวอ่ะ  ไม่งั้นเราคงไม่ดูหรอก  เบื่อพวกหนังไร้สาระไม่สมเหตุสมผลว่ะ  แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ชอบดูหนังที่มันไม่แฮบปี้เอนดิ้งเท่าไหร่  มันคาใจว่ะ"

         " อ้าว... งั้นถ้าหนังเรื่องที่จบเศร้าๆนี่นายจะไม่ดูเลยเหรอ"  ฮิ้นท์มันถามผมขึ้นมา

         " ก็นั่นแหละ  ยิ่งหนังดราม่าพวกนี้  ถ้าจบเศร้าๆพระเอกนางเอกตายหรือมีอันต้องแยกจากกันไปอ่ะนะ  เราไม่ดูเลยว่ะ  ไม่ชอบเลย...  ยิ่งหนังเกาหลีอ่ะตัวดี  มุขนี้ประจำ"

         " แหม.... บางเรื่องเค้าก็อาจจะต้องการสื่ออะไรบางอย่างเท่านั้นเอง  แต่เอ๊ะ... งั้นนี่ก็หมายความว่านายอินไปกับหนังมากเหมือนกันนะเนี่ยเราว่า"

         " อืม... งั้นมั๊ง  แต่อย่างเรื่องนี้อ่ะเราดูแล้วรู้สึกดีนะ  เป็นเราเองถ้ามีใครมาเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้เพราะรักเรา   เราคงโคตรดีใจเลยว่ะ"  ผมก็พูดไปตามที่คิด   แต่ฮิ้นท์มันรีบหันขวับมาจ้องหน้าผมทันทีเลยว่ะ

         " นาย... เอ่อ... นายคิดยังงั้นจริงๆเหรอ  ฮัท"  มันพูดแล้วก็รีบหลบสายตาผมไปแต่ดูเหมือนมันจะอมยิ้มนิดๆ  แปลกๆอีกแล้วว่ะ

         " ก็ใช่ดิ  แล้วเราก็จะรักเค้าให้มากเลยด้วย  อุตส่าห์ลงทุนทุ่มเทไปขนาดนี้เพื่อเรา  ใครไม่รักก็บ้าล่ะวะ"

         คราวนี้ผมเห็นมันยิ้มแล้วหันมาทางผมอย่างอายๆ  ผมก็งงอีก  อารมณ์ไหนของมันอีกวะ  แต่มันก็ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้

         " เฮ้ยเดี๋ยว... นี่นายก็กำลังจะเปลี่ยนตัวเองอยู่เหมือนกันนี่หว่า  อยากจะผอมหุ่นดีใช่มั๊ย  ฮ่าๆๆ  จับได้แล้ว  แอบรักใครอยู่ใช่มั๊ย  รับมาซะดีๆ"  ผมเบี่ยงประเด็นกลับมาเรื่องนี้อีก   มันก็หน้าเหวอๆ

         " ก็.... ก็ใช่  แต่ว่า... เรายังไม่บอกนายละกันนะ"

         " ไรว้า  แค่นี้  บอกกันหน่อยดิจะอายทำไม  นะๆๆ"  ผมตื้อมันแต่มันก็ทำหน้าเอือมๆ  ยิ่งพอมันไม่บอกยังงี้  ผมยิ่งเสือกอยากรู้เข้าไปใหญ่เลยอ่ะ  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมจะไปอะไรกะมันมากทำไม

         " เราบอกไม่ได้จริงๆ"

         " เออๆ  เราไม่บังคับก็ได้  แต่สรุปว่าชอบใครอยู่ใช่มั๊ยล่ะ  งั้นดีเลย  เราจะช่วยเป็นพ่อสื่อให้นะ  ฮ่าๆๆ"  เสนอตัวช่วยมันซะเลยว่ะ  จะได้รู้ว่าใคร  อิอิ

         " นายอ่า... ไม่ต้องมาช่วยเราหรอก  เราไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้วล่ะ"  มันบอกเสียงอ่อยๆ  เว้ย... เซ็งเลยว่ะ  ไม่ถึงใจวัยรุ่นอีกแล้ว 

         " อ้าว... ไหงงั้นอ่ะ  รักเค้าชอบเค้ามันก็ต้องลุยดิวะเพื่อน  เดินเข้าไปบอกเล๊ยว่าชอบ  เค้าจะว่าไงมันก็อีกเรื่อง  อย่ายอมแพ้ง่ายๆดิวะ"  ผมบอกแล้วก็โอบไหล่มันพลางตบเบาๆทีนึงเพื่อให้กำลังใจมันหน่อย

         " เอาเหอะ... แล้วถ้าเราต้องการให้ช่วยเราจะบอกนะ   เราขอบใจนายมากเลย  เฮ้อ... นี่ฝนยังไม่ยอมหยุดเลยอ่ะ  แล้วนายจะกลับยังไงเนี่ย"

         " เออว่ะ... นี่กี่โมงวะ"  ผมบอกแล้วก็หันไปดูนาฬิกา

         " เฮ้ย... ฉิบหายแล้ว  สี่ทุ่มครึ่งกว่าแล้วเนี่ย  ฝนแมร่งก็ไม่หยุดเลยว่ะ  ตกหนักโคตรอ่ะ  เอาไงดีว้า"

         " เอ่อ... ตกหนักๆยังงี้เราว่านายขับกลับไปคงอันตรายแน่  ถนนมันยิ่งไม่ค่อยจะดี  ถ้างั้นนายค้างที่นี่มั๊ยล่ะพรุ่งนี้วันเสาร์ก็วันหยุดอยู่แล้วด้วย"

         " จะดีเหรอวะ  เกรงใจว่ะ"

         " ไม่ต้องเกรงใจหรอก  นอกจากนายจะรังเกียจนะ"

         " บ้า... เราไม่ได้รังเกียจหรอก  เออ... งั้นก็ได้  เดี๋ยวเราโทรบอกอาเราหน่อยนะ"   ผมบอกแล้วก็โทรไปหาอาวดี   เค้าก็อนุญาตผมทันทีแถมย้ำว่าห้ามขับกลับมาตอนนี้เด็ดขาดด้วย  มันอันตราย

         " งั้นนายใส่นี่นอนละกันนะ  ไปอาบน้ำก่อนสิ"  มันบอกแล้วหยิบกางเกงบอลตัวนึงจากตู้มาให้ผม

         " เอ่อ... ส่วนเสื้อนายใส่ตัวนี้นอนไปก็ได้นะ"

         " โอเค... ขอบใจว่ะ"  ผมบอกขอบใจมันแล้วก็ถอดเสื้อทันที

         " เอ้ย....ย  นายจะทำอะไร"  มันร้องเสียงหลงทันทีเหมือนกัน

         " อะไรวะ  ก็ถอดเสื้ออ่ะดิ  แล้วก็จะถอดกางเกงด้วยเนี่ย"  พูดปั๊บผมก็แกล้งจะดึงกางเกงบอลของผมลงแต่ยั้งไว้  ฮ่าๆๆ จะแกล้งมันแหละครับ  มันก็รีบหันหน้าหนีทันทีจริงๆด้วย

         " นายอ่ะ... น่าเกลียด"

         " ฮ่าๆๆ ล้อเล่นเว้ย  นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่เห็นมั๊ย"  ผมเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งแล้วถึงได้ถอดกางเกงออกจนหมดนั่นแหละ  ส่วนมันก็ยังเขินบิดไปบิดมาอยู่ยังงั้นไม่กล้ามองมา

         " อะไรวะ  จะเขินทำไมเนี่ยก็ผู้ชายเหมือนกัน  รึว่าของนายไม่เหมือนของเราวะ  ฮ่าๆๆ"   ผมยังแกล้งแซวมันแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวออกไปอาบน้ำที่ห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์ 

         พอกลับเข้ามาผมก็มาเปลี่ยนใส่กางเกงบอลที่มันให้  ข้างนอกนั่นฝนก็ยังไม่มีซาเลยว่ะ  แถมยังพายุพัดดังน่ากลัวด้วยซ้ำ  ดีนะที่ผมไม่ฝืนขับรถกลับไป   ไม่งั้นอาจได้ไปนอนอยู่ข้างทางจริงๆ

         " พายุโคตรน่ากลัวเลยว่ะข้างนอก  งั้นนอนกันเลยมั๊ย"

         " อะ... เอ่อ... แล้วทำไมนายไม่ใส่เสื้อล่ะ"

         " อ๋อ... ก็เราไม่ชอบนอนใส่เสื้อว่ะ  มันรำคาญๆยังไงไม่รู้  เป็นไรมั๊ยอ่ะ"

         " เปล่าๆ  ไม่เป็นไรหรอก"  มันปฏิเสธแต่ผมว่าผมเห็นมันเหมือนจะยิ้มๆอะไรอยู่นะ  เฮ้อ... เดาอารมณ์มันไม่ถูกจริงๆว่ะ  ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่   

         " ทำไมอ่ะ  มองเราใหญ่เลย  เป็นไงวะ  เราหุ่นดีป่าว ฮ่าๆ"

         " เอ่อ... ก็.... ก็ดีนะ"  มันหลบตาผมอีกละ  จะเขินอะไรของมันนักหนาเนี่ย  ทำเป็นสาวน้อยไปได้  ผมเลยล้มตัวลงไปนอนบนเตียงมัน

         " เออ... นุ่มสบายดีว่ะ  เตียงนาย"

         " งั้นเราดับไฟนะ  เดี๋ยวเปิดโคมไฟหัวเตียงไว้ละกัน"

         " ได้เลย..."  ผมรับคำ  มันก็เดินไปดับไฟ  ตอนนี้ในห้องมืดลงเหลือแค่ไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงแค่นั้น   มันเองก็ลงมานอนข้างตัวผม

         

To be Continued   

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 14-08-2011 21:36:39

" เฮ้ย... นายคิดว่าเราจะพัฒนาฝีมือเราให้เทพๆแบบนายได้มั๊ยวะ"  ผมชวนมันคุยเพราะยังไม่ง่วงมากเท่าไหร่

         " หือ... ก็ถ้านายฝึกไปเรื่อยๆยังงี้มันก็ได้เองแหละ  ต้องใช้เวลาหน่อย  แต่ถ้านายตั้งใจซะอย่างก็ไม่ต้องห่วงหรอก  อาจจะเก่งกว่าเราด้วยซ้ำ"

         " โอ๊ย... ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกเอาแค่ครึ่งของนายก็ยังดีว่ะ  แต่ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นก็คือเราจะได้เรียนศิลป์ต่ออย่างที่หวังรึเปล่าตะหากล่ะ"

         " อ้าว... ทำไมล่ะ"

         " ก็พ่อเราไง  บอกจะให้เรียนเศรษฐศาสตร์แต่เราไม่อยากเลยว่ะ  อยากเรียนศิลป์ชะมัดถ้าได้ที่ศิลปากรนะ  คงเจ๋งโคตรๆว่ะ"

         " เหรอ... พ่อนายเข้มงวดจังนะ  แล้วเคยขอเค้ารึยังล่ะ  ว่าอยากต่อที่ศิลปากร"

         " ยังหรอกว่ะ  ไว้ขอเวลาอีกนิดหาจังหวะดีๆแล้วเราจะคุยกะเค้าอีกที"

         " ก็ต้องลองดูนะ  ถ้าบอกให้เค้าเข้าใจเค้าคงยอมแหละ"

         " เออ... นายอ่ะ  อยากเรียนต่อที่ไหนเหรอ  แต่หัวดีๆอย่างนายนี่คงสบายเข้าที่ไหนก็ได้อยู่แล้วนะ"

         " ก็ไม่หรอก  เราก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น  นี่ก็ยังคิดๆอยู่ที่จริงเราก็อยากเรียนศิลป์ต่อนะ  แต่เดี๋ยวลองเลือกดูดีๆก่อนว่าจะเรียนอะไรดี"

         " เฮ้อ... อิจฉานายว่ะ  อยากจะเลือกเรียนอะไรก็ได้ไม่มีใครมาห้าม  เราดิยังต้องทำตามที่พ่อเราอยากให้ทำอยู่เลย   ไม่อยากไปขัดใจเค้าว่ะ  ไม่งั้นมันเป็นเรื่อง  อีกอย่างเราก็สงสารเค้าด้วยแหละ"

         " หือ... สงสารเค้า... เรื่องอะไรเหรอ"  มันถามขึ้นมาคงเพราะอยากรู้และเป็นห่วงผมมั๊ง  ผมก็หันหน้าไปมองมันแต่เห็นมันเอามือแตะปากเหมือนกับว่าไม่น่าถามเลยอะไรยังงั้น

         " เอ่อ... โทษที  ถ้ามันเป็นเรื่องส่วนตัวมากๆนายไม่ต้องเล่าก็ได้"

         " เฮ้ย... ไม่เป็นไร  เพื่อนกันนี่หว่า  เรื่องแค่นี้เอง  ก็จริงๆเมื่อก่อนพ่อเราเป็นนักฟุตบอลของสโมสรจังหวัดเลยนะ  แล้วก็เกือบจะได้ลงทีมชาติอยู่แล้วแต่มามีอุบัติเหตุซะก่อน  พ่อเลยเล่นกีฬาอะไรไม่ได้อีกเลย  อนาคตก็สลายทันทีอ่ะ"

         " อ๊ะเหรอ... เล่นอะไรไม่ได้อีกเลยเหรอ   แย่จังเลยอ่ะ  แล้วทุกวันนี้พ่อนายเป็นไงมั่ง ยังเดินได้มั๊ย"
" เค้าก็พอเดินได้ปกติ  แค่เล่นบอลไม่ได้อีกเท่านั้นเอง  ทีนี้เลยกลายเป็นว่าเค้ามาฝากความหวังไว้กะเราไง  อยากให้เราเข้าทีมสโมสรให้ได้เหมือนเค้า   ทำทุกอย่างแทนเค้านั่นแหละ"

         "อ่า เหมือนในหนังเมื่อกี๊เลยอ่ะ อุ๊ย เราขอโทษ แล้วนายไม่อยากเหรอ" ตอนแรกมันทำเสียงล้อเลียนผมครับแล้วก็เปลี่ยนเสียงในตอนหลัง จะว่าไปเออนะมันก็คล้ายๆอยู่นะ เว้นแต่ยังไม่มีอีอ้วนดำที่ไหนมาหลงรักผม อิอิ และที่สำคัญผมหล่อกว่ามาริโอ้ล่ะครับ ฮ่าๆๆ

         " ก็อยากนะ  แต่มันไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตเราว่ะ  เล่นบอลอ่ะเราก็เล่นแค่เพราะว่ามันเเหมือนงานอดิเรก  แต่ถ้าต้องให้มันเป็นส่วนนึงของชีวิตยังงั้นเราคงไม่ไหวว่ะ"

         " แล้วเรื่องเรียนนี่ก็ด้วยเหรอ"

         " ใช่... พ่อจบจากธรรมศาสตร์ไง  เศรษฐศาสตร์นี่แหละแถมเป็นนักบอลของมหา'ลัยด้วย  พ่อเลยเตรียมตัวให้เราเดินตามรอยพ่อทุกอย่างไง"

         " อืม... ฟังดูแล้วถ้าเป็นเรา  เราคงลำบากใจน่าดูเลย"

         " เฮ้อ... ลำบากจนไม่รู้จะยังไงเลยล่ะ  เคยขัดใจเค้าทีนึงบ้านแทบแตกเลยนะ  พ่อโคตรโกรธอ่ะ  อาเราเค้าก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย  สงสารเค้าเหมือนกัน"

         " เอ่อ... โทษนะ  แล้วแม่นาย..."

         " อ๋อ... แม่เราเสียตอนคลอดเราว่ะ  คิดแล้วมันก็แย่นะ  เหมือนกับเป็นเพราะเราเลย"  ผมบอกแล้วก็ถอนหายใจยาว

         " อืม... เสียใจด้วยนะ  เราไม่น่าถามเลยอ่ะ"

         " หึๆ  ไม่เป็นไร  ก็บอกแล้วเพื่อนกัน  นายถามมาเหอะเราคุยได้ทุกเรื่องแหละ  อยากคุยว่ะเพราะเราไม่ค่อยได้คุยกะใครเรื่องพวกนี้นักหรอก  ก็มีแค่นายเอง"  ผมบอกมันไปยังงั้นเพราะว่าคิดแบบนั้นจริงๆ   แปลกดีที่ผมยังคงรู้สึกว่า  กับไอ้ฮิ้นท์แล้วเราพูดได้หมดทุกเรื่องจริงๆ   ดูมันจะยินดีรับฟังทุกอย่างได้หมดไม่ว่าเรื่องอะไร  ก็ดีครับเหมือนกับผมได้ระบายอะไรไปบ้าง  ขนาดไอ้วินไอ้ป่านคบกันมาตั้งนานผมยังไม่รู้สึกยังงี้เลยนะ

         " อืม... เราขอบใจนะที่นายไว้ใจพูดเรื่องยังงี้กะเราอ่ะ"

         " เออ... ถ้างั้นนายลองเล่าเรื่องนายให้เราฟังมั่งดิ"  ผมลองถามมันกลับไปบ้าง  ก็อยากรู้เรื่องมันเหมือนกันโดยเฉพาะเรื่องว่ามันแอบชอบใครอยู่   ไม่ค่อยจะสอดรู้เลยนะเรา  ฮ่าๆๆ

         " เรื่องเราเหรอ  ก็ไม่มีอะไรมากหรอก  เราก็เรื่อยๆอย่างที่เห็นเนี่ย"

         " อืม... แล้วนี่ไอ้ทักมันก็อยู่บ้านใกล้ๆนี่เองเหรอวะ  งั้นก็คบกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยดิ"

         " ใช่... แต่มันอ่ะกวนตีนจะตาย  บางทีก็เบื่อมัน"

         " ฮ่าๆ  ก็เหมือนเรากับแหวนว่ะ  เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วมันเลยผูกพันซะมากกว่า   แต่ไม่เคยคิดจะจีบเป็นแฟนหรอก  เป็นเพื่อนยังงี้ดีแล้ว   แต่พ่อเรากะพ่อแหวนดิ  ท่าทางอยากให้เราได้กันสุดๆสงสัยคงหมั้นกันตั้งแต่ในท้องมั๊ง"

         " อ้าว.. นายไม่ได้ชอบแหวนเลยเหรอ  แล้วทำไมแหวนดูรักนายหวงนายยังงั้นอ่ะ"

         " ก็ไม่รู้ว่ะ คงเพราะว่าพ่อพวกเราฝังหัวให้แหวนคิดยังงี้มาตลอดมั๊ง  แต่เราก็ไม่เคยคิดกะแหวนเกินเพื่อนจริงๆ  ไม่รู้ดิ  เราชอบคนเรียบร้อยๆหน่อยไม่ต้องมั่นใจอะไรมากนักหรอก  คบด้วยแล้วสบายใจ  พูดอะไรแล้วรับฟังกันได้ทุกเรื่อง  แค่นี้พอแล้ว"

         " สรุปว่าไม่เคยนึกชอบแหวนแบบแฟนเลยจริงเหรอ"

         " ก็จริงดิ  ทำไมอ่ะ  ไม่เชื่อเหรอ"

         " ป่าว... เราเชื่อนะแต่คนทั้งรร.อ่ะจะเชื่อยังงี้เหรอ  เพราะใครๆก็ต้องคิดกันทั้งนั้นแหละว่านายกะแหวนเป็นแฟนกัน"

         " อันนั้นน่ะก็ช่างมันเหอะว่ะ  เราเบื่อจะต้องมานั่งแก้ข่าวกะคนทั้งรร.นะ  เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า"

         " อือ... ก็จริงนะ  แต่.... คือเราอ่ะอยากจะบอกนายตรงๆจัง  ว่าคนอย่างแหวนอ่ะ  ร้ายมากเลยนะ  นิสัยยังงั้นนายทนเค้าได้ยังไง  เป็นเราอ่ะคงไม่ไหวแน่"

         " อ๋อ... นายก็ไม่ต้องแปลกใจไป   อย่างเราอ่ะชินแล้ว  ก็คงเหมือนนายมั๊งบอกว่าไอ้ทักกวนตีนก็ยังทนมันได้  เพื่อนกันมันก็คงยังงี้แหละว่ะ  บางทีก็โคตรโกรธนะแต่มันเหมือนมีอะไรมาเชื่อมกันอยู่ตัดยังไงก็ไม่ขาดหรอก  นี่ล่ะมั๊งความผูกพัน  ก็คบกันมาตั้งแต่เกิดนี่นะ"

         " ก็จริงของนายนะ  เราอ่ะเบื่อไอ้ทักมากยังไงแต่ก็แคร์มันอยู่ดี  แค่เกลียดเวลาที่มันชอบแกล้งกวนตีนเราจนบางทีเราโกรธมาก  แต่เห็นมันมาง้อแล้วก็หายนะ   ใจอ่อนทุกทีเลย"

         " ก็นั่นล่ะ  อย่างวันนี้ที่เราพลาดนัดอ่ะก็เพราะว่าแหวนโกรธเราแล้วดันประชดจะออกไปกับไอ้พวกพี่ๆชมรมบาสอ่ะดิ  ไอ้พวกนี้อันตรายจะตายใครๆเค้าก็รู้"

         " หือ  ไอ้พวกพี่เก้พี่นุน่ะเหรอ"

         " อืม... นั่นแหละ  เราไม่รู้จะทำไงไปห้ามแหวนก็ไม่ฟังเราเลยขับตามไปถึงโลตัส  นั่นแหละแหวนถึงยอมกลับมากะเรา  ไม่งั้นป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง  ไอ้พวกนั้นมันคงพาแหวนไปรุมแน่เลย  แล้วถ้าเป็นยังงั้นเราคงรู้สึกแย่ว่ะที่ไม่ช่วยแหวนทั้งๆที่รู้  ยังไงแหวนก็เพื่อนเรา  เพราะงั้นยังไงซะเราก็ไม่ปล่อยให้แหวนโดนไอ้พวกนั้นพาไปหรอก"

         " ฟังแล้วก็น่ากลัวอ่ะ  พวกนั้นมันชั่วร้ายจริงๆนะ"

         " แล้วความที่มันวุ่นวายอยู่ยังงั้นเราเลยลืมนัดนายไปเลยว่ะ  ต้องขอโทษจริงๆนะ  ทีแรกเรากลัวนายโกรธเราที่ปล่อยให้รอเก้อ  ก็เลยต้องรีบมาง้อนี่ไง"

         " อืม... เราก็ยอมรับนะว่าโกรธนิดนึง  แค่นิดนึงนะ  แต่พอรู้ยังงี้แล้วเรายิ่งสบายใจ  นายเป็นคนดีมากเลยนะ"

         " ไม่อ่ะเราก็ไม่ได้ดีเด่อะไรหรอก  แต่เรื่องรักษาคำพูดนี่เราถือว่ะ  ยังไงก็จะไม่ผิดคำพูดหรอก"  ผมพูดไปแล้วก็หาวทีนึง  ชักเริ่มง่วงแล้วดิ

         " เฮ้ย... ว่าแต่... ตกลงนายจะไม่บอกเราจริงเหรอวะ  ว่าแอบชอบใครอยู่  เราอยากรู้ว่ะ"  วกกลับมาเรื่องนี้เองเลยว่ะ  อิอิ  ก็มันอยากรู้

         " เอ๊ะ... นายนี่  ก็เราบอกแล้วว่ายังบอกไม่ได้จริงๆ"

         " ไรว้า... แค่นี้ไม่เห็นต้องเป็นความลับเลย  ใบ้มาหน่อยก็ได้  เอ้า.."

         " บอกไม่ได้จริงๆ  เอาน่า  เราสัญญาว่าจะบอกนายแต่ว่าขอเวลาอีกหน่อยให้อะไรๆมันชัวร์กว่านี้ละกัน  โอเคนะ"

         " อืม... โอเคๆ ก็อย่ามัวรอจนมันสายไปล่ะ  เดี๋ยวเป็นเหมือนนางเอกเรื่องสิ่งเล็กๆเราไม่รู้ด้วยนา  บอกช้าเกินอ่ะ"  ฮิ้นท์มันฟังแล้วก็นิ่งเงียบไปนิดนึงครับ  สงสัยมันคงคิดตามที่ผมบอก

         " มันจะสายไปจริงๆงั้นเหรอ"  มันเริ่มพูดขึ้นอีกหลังจากเงียบไป

         " อือ... " ผมตอบมันเบาๆ  แต่ถึงตอนนี้ผมก็เสือกง่วงจนตาปิดแล้วว่ะ  ไม่ไหวๆ

         " ถ้างั้น..............................."  แค่นั้นล่ะ  เป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยินจากมันเพราะผมหลับไปเลย  เป็นงี้ทุกทีว่ะผมน่ะ  ถ้าง่วงมากปั๊บจะหลับทันที  กลางอากาศเลยก็ว่าได้  ผมเลยไม่ได้ยินอะไรจากมันอีก

         -

         -

         To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A8, : 10 August 2011; P15
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 14-08-2011 21:38:22

มารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว  หันไปดูไม่เห็นมันแฮะไม่รู้ว่าออกไปไหน  ผมก็ออกมาอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดเดิมของผมแล้วออกมาข้างนอกมองหามัน  แต่ก็ว่างเปล่าทั้งบ้านไม่มีใครอยู่เลย

         ผมไม่รู้จะเอาไงเลยเดินลงไปข้างล่าง  แต่พอดีฮิ้นท์กะแม่มันเดินขึ้นบันไดมา

         " อ้าว... ตื่นละเหรอ  นี่เราว่าจะเข้าไปปลุกนายพอดี  เดี๋ยวกินข้าวเช้ากันนะ"

         " แล้วเมื่อกี๊นายไปไหนมาเหรอ"

         " อ๋อ... เราไปเก็บผักกะแม่น่ะ  นี่ไงได้มาเต็มเลย"  มันบอกแล้วก็ยกตะกร้าผักให้ผมดู  มีผักบุ้งผักกระเฉดแล้วก็ผักอะไรอีกไม่รู้ครับ

         " โห... เยอะเลยนี่หว่า  ดีแฮะไม่ต้องไปซื้อจากตลาด  ประหยัดดีอ่ะ"

         " นี่แหละประโยชน์ของผักสวนครัว  มาเหอะมากินข้าวกัน"  มันบอกแล้วชวนผมไปที่โต๊ะ   แต่ละอย่างน่ากินมากมีปลาทอด  น้ำพริกแล้วก็แกงจืดตำลึง

         " หือ... อร่อยอ่ะ  คุณป้าทำอร่อยจังครับ"  ผมชิมแกงจืดไปก็ไม่ผิดหวัง  แกงจืดแต่มันไม่จืดเพราะมันเป็นแกงอร่อย  ฮ่าๆ  เหมือนในโฆษณา

         " จ้ะลูก  อร่อยก็กินเยอะๆนะ"  แม่มันนี่ก็โคตรจะใจดีเลย  มื้อนั้นผมเลยกินไม่ยั้งครับ

         " อ้าวเฮ้ย... ทำไมนายกินโยเกิร์ตอ่ะ  ไม่กินข้าวเหรอ"  ผมถามเพราะเห็นมันกินแค่โยเกิร์ตถ้วยนึงเอง

         " ก็เราไดเอ็ทไง"

         " แล้วไม่หิวเหรอวะ  ข้าวเช้าสำคัญนะเว้ย"

         " ไม่หิวหรอก  ไม่ต้องห่วง  ช่วงนี้เราจะพยายามกินแค่นี้แหละ  จะได้ลดซะที"

         " เออ... ก็ดีว่ะ  ตั้งใจยังงี้นายผอมแน่  ฮะๆๆ" 

         พอกินกันเสร็จก็ถึงเวลากลับบ้านซะที   ผมไหว้ลาแต่แม่มันเพราะพ่อมันเห็นฮิ้นท์มันบอกว่าเข้าไปทำงานต่อในสวนแล้ว

         " เฮ้ย... เราถามหน่อยนะ  เมื่อคืนอ่ะ  เราหลับไปตอนไหนวะ"  ผมถามมันอีกทีตอนมันมายืนส่งผมที่รถ

         " ก็ตอนที่คุยๆกันนั่นแหละ  อยู่ๆนายก็หลับปล่อยให้เราพูดคนเดียวอยู่ได้  ฮึ... "  มันบ่นแล้วค้อนผมทีนึง

         " ฮ่าๆ โทษทีว่ะ  เราหลับง่ายๆยังงี้เองแหละ  แต่ตอนนั้นรู้สึกว่านายกำลังจะบอกเราใช่ป่ะว่าแอบชอบใครอยู่  งั้นบอกมาเลยดิ"

         " โอ๊ย... เราไม่บอกแล้ว"  นั่น... มีงอนครับ อิอิ

         " น่า... บอกหน่อยดิ  แล้วเราจะเป็นพ่อสื่อให้ไง  รับรองว่านายจะได้สมหวังแน่"

         " ไม่เอาแล้ว...."  มันหันหน้าหนีผมว่ะ  ขี้งอนจังเว้ย เหอๆ

         " โอเคๆ ไม่บอกก็ไม่บอก  งั้นเรากลับก่อนนะเดี๋ยวบ่ายๆเจอกัน"

         " หา... ตอนบ่ายนายจะมาหาเราอีกเหรอ"  มันทำหน้าเหรอหราเลยครับ

         " เออดิ... ก็เราจะมาฝึกร่างรูปกะนายต่อไง  หรือว่านายมีธุระอ่ะ  เราจะได้ไม่มา"

         " เปล่าๆ  เราว่างแหละ  นายจะมาก็ได้"  มันรีบรับปากผมทันทีโดยไม่ต้องคิด  รีบไปมั๊ยวะเนี่ย

         " เออ... งั้นอีกอย่างนะ  เอาเบอร์นายมาด้วย  เผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อง่ายๆ"

         " อืม... เบอร์เราเหรอ มันเอ่อ... เดี๋ยวนะ... เอ้อ... งั้นบอกเบอร์นายก็ได้  เดี๋ยวเราโทรเข้าไปโชว์เบอร์เอง"  มันทำท่าทางลนๆยังไงไม่รู้แล้วก็ควักโทรศัพท์รุ่นพระเจ้าเหาของมันออกมา  ผมฮาทันทีอ่ะ

         " อ๊ะ...  หัวเราะอะไรอ่ะ"

         " ฮะๆๆ เปล่าๆ  ไม่มีอะไร  เบอร์เรานะ"  ผมบอกเบอร์มันไป  มันก็กดแล้วโทรออก  ผมก็หยิบโทรศัพท์ผมออกมาเมมเบอร์มันไว้เป็นที่เรียบร้อย

         " เอาล่ะ  งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ  บ่ายนี้เจอกัน"  ผมลามันแล้วก็ขับกลับไปบ้านทันที  พอมาถึงบ้านผมก็เห็นแหวนมานั่งอยู่กับอาวดีแล้ว 

         " ฮัท... เมื่อคืนไปค้างบ้านใครมาน่ะ เห็นอาวดีบอกว่าเพื่อน  เพื่อนคนไหนล่ะ  ไม่ใช่ไอ้ป่านไอ้วินเหรอ"  แหวนเปิดฉากซักผมทันที

         " ก็ไอ้ฮิ้นท์ไง"  สิ้นคำผม  คุณเธอลุกพรวดเลยครับ

         " ห๊า.. ฮัทไปบ้านฮิ้นท์  ทำไมต้องไปบ้านมันดึกๆดื่นๆยังงั้นด้วย"  แหวนเสียงลั่นทันที  อาวดีก็พลอยตกใจไปด้วย

         " ใจเย็นจ้ะหนู  ทำไมเสียงดังยังงั้นล่ะนั่งลงก่อนนะ  ค่อยๆพูดกัน"

         " อุ๊ย... ขอโทษค่ะคุณอา  หนูตกใจไปหน่อยเลยเสียงดัง"  แหวนยกมือไหว้อาวดีแล้วนั่งลง

         " ยังงี้ตกใจไม่หน่อยแล้วล่ะ  ตกใจมากก.....กเลยล่ะ"  ผมแกล้งลากเสียงยาวเน้นๆ  แหวนก็หันมาตาเขียวใส่ผมทันที

         " ฮัท... แหวนมีเรื่องจะคุยกะฮัทนะ  ตามมา..." แหวนบอกแล้วเดินนำผมออกไปนั่งเก้าอี้หน้าบ้าน

         " แล้วพ่อยังไม่กลับเหรอครับอา"  ผมหันไปถามอาวดีเพราะยังไม่เห็นพ่อเลย

         " กลับมาแล้ว  แต่ก็ออกไปอีกแล้วจ้ะ  ออกไปกับพวกลุงอินน่ะสงสัยคงกลับมาเย็นๆล่ะมั๊ง"

         " ครับผม  คือว่าเดี๋ยวบ่ายๆนี้ผมจะออกไปติวกับเพื่อนหน่อยนะครับ  ก็ไอ้คนที่ผมไปค้างเมื่อวานนี่แหละ"  ผมเอ่ยปากบอกอาวดี  แกก็อนุญาตผม  น่ารักจริงๆเลยอาเรา อิอิ

         ตอนนี้ผมกำลังเดินออกมาหาแหวนที่หน้าบ้าน  เห็นคุณเธอกอดอกหน้าเครียดอยู่สงสัยจะวีนอะไรผมอีก

         " ฮัท... ไหนบอกมาซิว่าทำไมเมื่อคืนต้องไปค้างบ้านมันด้วย  มันชวนไปเหรอ"

         " เปล่า... ก็เราไม่ได้ไปตามนัดมันไง  กลัวมันโกรธก็เลยว่าจะไปง้อมันน่ะ  เพราะไม่มีเบอร์โทรมันเลยต้องไปเองถึงที่   ไม่งั้นเราไม่สบายใจอ่ะที่ผิดคำพูด"

         " แล้วทำไมต้องไปนอนค้าง มันล่วงเกินอะไรฮัทหรือเลป่าบอกมานะ"

         " เฮ้ย บ้าเหรอ ผู้ชายด้วยกันจะมาล่วงเกินอะไรแหวน ก็เมื่อคืนฝนหนักจะตายทั้งพายุทั้งฟ้าผ่ายังงั้นจะให้เราขับฝ่าฝนกลับมาเหรอ"

         " แหม... ดูฟ้าฝนจะเป็นใจจังนะเลยต้องค้างอยู่ด้วยกัน  ระวังให้ดีเหอะจะเสร็จมันซะ  ไปนอนกะมันน่ะ  แต่เอ๊ะ... หรือว่าเสร็จมันไปแล้ว"

         " บ้า... พูดมาได้ไงเนี่ย  เราผู้ชายมันก็ผู้ชายนะ  คิดได้ไงเนี่ยแหวน"

         " ก็เพราะยังงี้ไง  เพราะมันก็ผู้ชายเนี่ยแหละ  ไม่งั้นจะไปค้างกะมันได้เหรอ  แหวนขอทีนะฮัท  อย่าทำยังงี้อีกเลย  ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวคลุกคลีกับมันนักหรอก"

         " เฮ้อ.... เราปวดหัวจังว่ะ  แหวนจะมาแบ่งแยกยังงี้ทำไมนะ  ฮิ้นท์มันก็เพื่อนเราเหมือนกันช่วยเราก็ตั้งหลายอย่าง  จะให้เราเลิกคบมันเนี่ยนะ"

         " เอ๊ะ... ฮัท  ก็ทีแหวนล่ะ  ไม่เห็นฮัทจะใส่ใจยังงี้เลยนี่ถ้าเมื่อวานแหวนไม่ออกไปกะพวกนั้นฮัทก็จะไม่สนใจใช่มั๊ยล่ะ  ก็คงไม่มาง้อแหวนใช่มั๊ย"

         " เฮ้ย... นี่มันไม่เกี่ยวกันเลยแหวน  เราตามไปหาแหวนยังงั้นแหวนยังมาบอกว่าเราไม่ใส่ใจอีกเหรอ   แต่เอ๊ะ.. นี่แหวนคงไม่ได้จงใจแกล้งไปกะพวกนั้นให้เราตามไปใช่มั๊ย"  ผมฉุกคิดขึ้นมาได้เลยถามออกไป  ใช่ดิ  ทำไมแหวนทำเหมือนไม่มีอะไรหลังจากที่แยกออกมาจากไอ้พวกนั้น  แถมยังไปนั่งกินข้าวเดินช้อปปิ้งสบายใจเฉิบอยู่ได้   มันน่าสงสัยว่ะ

         " เอ่อ... แหวน........  บ้า... ไม่ใช่ยังงั้นซะหน่อย  ก็แหวน.... แหวนเห็นเค้ามาชวนก็เลยอยากออกไปด้วย  ก็เท่านั้นน่ะ"  เอาล่ะครับ  แหวนอึกๆอักๆแถมหลบตาผมอีก  ยิ่งน่าคิด.....

         " แหวน....."

         " อะไรล่ะ...."

         " อย่าหลบตา... มองตาเรา"

         " ก็แหวน...."  คุณเธอเสียงแว้ดขึ้นมาอีกครับ  แต่พอเจอผมจ้องเป๋งไปที่ตาก็หลบตาผมอีก

         " ถ้าแหวนไม่ได้โกหกก็มองตาเราดิ  หลบตาทำไมล่ะ"

         " โอ๊ย.... เอาล่ะๆ  ก็ได้  เราจงใจไปกับพวกนั้นเองไม่งั้นฮัทก็ต้องเอาเวลาไปอยู่กับอีพวกนั้นใช่มั๊ยล่ะ"   หึ... สารภาพจนได้นะ  ผมอึ้งไปเลยว่ะ

         " งั้นสรุปว่านั่นเป็นแค่แผนใช่มั๊ยแหวน  แค่แหวนไม่ต้องการให้เราไปยุ่งกับพวกนั้นเนี่ยนะ"

         " เอ๊ะ... ก็แหวนไม่อยากให้ฮัทไปยุ่งกับพวกนั้นนี่นา  ทำไมฮัทไม่ยอมเข้าใจนะ"

         " มันไม่ใช่เราไม่เข้าใจหรอก  แหวนตะหากที่ไม่เข้าใจ   กับเรื่องแค่นี้แหวนต้องเอาตัวไปเสี่ยงยังงั้นเลยเหรอ  นั่นถ้าเราตามไปไม่ทันหรือไปไม่ถูกแหวนจะเป็นยังไง  ไม่โดนพวกมันรุมไปแล้วเหรอป่านนี้  ทำไมแหวนทำอะไรไม่คิดบ้าง"  ผมพูดแล้วก็ถอนหายใจยาวเลย  เหนื่อยว่ะ  ทำไมแหวนเป็นถึงขนาดนี้วะเนี่ย

         " ก็เพราะว่าแหวนรู้และมั่นใจว่าฮัทต้องตามมาไง   แหวนก็ดีใจนะที่ฮัทยังเป็นห่วงแหวนแต่อย่าโกรธแหวนเลยนะ  ที่ทำยังงี้  ก็แหวนไม่อยากให้ฮัทไปสนใจคนอื่นนี่นา"  คราวนี้แหวนอ้อนวอนผม  แต่ผมอ่ะพูดอะไรไม่ออกไปเลย  นั่งเอามือลูบหน้าอย่างเครียด

         " เอาล่ะๆ  เราไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้วแหวน  ฟังเรานะ  ไม่ว่ายังไงเราก็จะคบกะพวกนั้น  ฮิ้นท์มันก็เป็นคนดีและมันไม่ได้ทำอะไรผิด   เราไม่เลิกคบกะใครโดยไม่มีเหตุผลตามที่แหวนขอหรอก   แล้วเราเลิกพูดเรื่องนี้กันไปเลยนะ  ขอร้อง  แค่นี้แหละ"  ผมพูดจบก็เดินกลับเข้ามาแล้วขึ้นห้องผมไปเลยโดยไม่สนใจแหวนอีก   ปวดหัวจริงๆว่ะ  ไม่รู้อะไรนักหนา

         นับวันแหวนยิ่งเป็นนางร้ายมากขึ้นทุกทีๆจนผมเริ่มนึกกลัวนะ   โอเคว่าถ้าเป็นคนอื่นผมรู้ดีว่าเค้าคงต้องบอกให้ผมเลิกคบกันไปซะ  แต่สำหรับคนที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิดอย่างผมเนี่ย   ผมตัดใจทำยังงั้นไม่ได้หรอก  ใครจะว่าผมโง่ ผมไม่เข้าท่าหรือผมเป็นพระเอกละครหลังข่าวให้นางร้ายหลอกก็เอาเหอะ   แต่เพียงว่าผมรู้ดีว่าลึกๆแล้วแหวนเค้าก็ไม่มีอะไรหรอก  แค่ว่าเค้ายึดติดในตัวผมมากไปจนต้องทำอะไรร้ายๆยังงี้ก็เท่านั้น  แม้ว่ามันจะมากไปก็เหอะ


Written by eiky's Friend

ปล. ไม่ออกคร้าบ ปล ไม่หวาย ง่วงฟาดๆๆ เดี๋ยวมาเอดิทเลเทอร์น้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 14-08-2011 21:48:51

เกือบเข้าไปคั้นกลาง  งุงิงุงิ
แต่ว่า  "ทัก" มาเป็นที่ 1

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 14-08-2011 22:31:38

มัวแต่อ่านอดจิ้มๆ คนแต่งเลย
เมื่อไหร่น๊าฮิ้นท์จะผอมและสวยสักที อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 14-08-2011 22:59:06

เข้ามาติดตาม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 14-08-2011 23:22:37

กะลังเริ่มๆละ  อิอิ 

ฮิ้นท์  แอบหอมแก้ม ฮัทป่าวเยี่ยยยย  หรือว่าลักหลับไปแร้วว  หลับง่าย  แถมบรรยากาศเป็นใจ 555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 15-08-2011 00:16:56

+1 ฝากไปให้คุณเพื่อน อิ้กกี้ ด้วยนะคะ
อ่อยยยยย
ไม่น่าหลับเลยนะเจ้าฮัท ไม่งั้นก็จะได้รู้แล้วว่า ฮิ้นท์ชอบใคร
เหอะๆ ,, ว่าแต่ ยัยแหวนร้ายมากกกกกก
ชิส์  เมื่อไรหนูฮิ้นท์ จะผอมสวย ซะที พวกนั้น จะได้หน้าหงายไปตามๆกันนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: Loveunomore ที่ 15-08-2011 01:03:40

แอ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !! มาต่อแล้วอ่าาาาาาา สนุกอ่ะ ใกล้ละๆ ความงามจงบังเกิด เพี้ยงงงงง !!  :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 15-08-2011 01:07:48

ใจจ้าที่มาต่อยาวเว่อร์ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 15-08-2011 02:15:15

มาสะยาวววววววววววววววววววววววววเลยอ่ะ

แต่ก้อสนุกนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 15-08-2011 05:27:37

ยาวได้ใจมาก....
แต่ก็ยังไม่ค่อยปลื้มฮัทอยู่ดี :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 15-08-2011 07:36:54

หลับกลางอากาศซะงั้นนายฮัท เลยไม่ได้ยินฮินท์เราบอกรักเลย
เซ็ง

ยังสองจิตสองใจนะ เพราะรู้สึกว่าทักน่าร้ากกกกกกกกกกกกก เลยแอบเชียร์ทักอ่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 15-08-2011 07:45:43

+1  ให้คุณอิ๊กกี้  ยาวได้ใจมากค้า

ฉานว่านังแหวนมันน่า   :beat:

ฮิ้นท์  แอบทำไร ฮัท เปล่าอะ บอกมานะ   :jul3:  5555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-08-2011 07:53:42

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 15-08-2011 08:47:17

สงสัยฮัทจะง่วงเกินไป เลยไม่ได้ฟังฮิ้นท์สารภาพว่า "รักนาย" 555 :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 15-08-2011 14:30:57

 :L1:รออ่านและรอลุ้นมานานแสนนาน กว่าที่ฮัทจะเริ่มต้นหรือหาทงออกเจอ
แต่คงอีกนานมั้งเนี่ยกว่าที่พระเอกจะรู้ใจตัวเอง แต่นายเอกรู้มาตั้งนานแล้วว่ารัก
แล้วทีนี้เราก้อมาล้นว่า ฮิ้นท์จะทำสำเร็จไหม เอาใจช่วยเสมอ สู้ๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 15-08-2011 16:10:01

ฮิ้นสู้ๆ นะ
เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: chinminho ที่ 15-08-2011 16:32:32

น่ารักดีจังครับ ชอบครับ รออ่านตอนต่อไปคับ

ปล. สมาชิกใหม่ฝากตัวด้วยคับ :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 15-08-2011 16:44:49

เชิญเป็นพระเอกละ่ครหลังข่าวไปเถอะจะ เพราะว่าเชียร์ทักแล้ว :laugh: :laugh:
ขอบคุณพี่อิ๊กและเพื่อนพี่อิ๊กครับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-08-2011 17:04:16

ฮินท์ท่าจะเหนื่อยอีกนาน  +1

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 15-08-2011 18:22:15

มันร้ายนักนังแหวน :beat: :beat:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 15-08-2011 18:37:56

 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 15-08-2011 18:43:04

คงได้เลิกคบกันเร็วๆนี้นะ
น่าเบื่อออก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 15-08-2011 18:51:18

ขอบคุณ เพื่อนอิ๊กกี้ จ้า
แหมมารอบนี้ ยา........................วสะใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-08-2011 19:58:47

 :z3:

สงสารฮิ้น

ฮัทก็นะ...ไม่รู้สิอธิบายไม่ถูก

แหวานร้ายมากๆ  ไม่อยากให้มีในนิยายใสใส(รึป่าว)

นิยายเรื่องนี้ดูเรื่อยๆเอื่อยๆเนอะ   อนาคตคงไม่มาม่าสุดทีนนนเนอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 15-08-2011 21:12:59

ฮัทมองไม่ออกเลยเหรอว่า...แหวนแสดงออกเยอะเกินเพื่อน..
มีเพื่อนที่ไหนตามจิกยิ่งกว่าแม่อีก...ถ้ารู้แล้วฮัทปล่อยไป...
ก็ถือว่าฮัทเป็นเพื่อนที่แย่เหมือนกันนะ...แค่ขี้เกียจแก้ข่าว...
ปล่อยให้เพื่อนล่องลอยตามกระแสร์..เพ้อเจ้อไปเรื่อยก็ไม่ไหวนะจ๊ะ
น้องฮิ้นท์น่ารักขึ้นทุกวันนะนู๋...มิน่าเจ้าทักถึงตามเฝ้า...
หุ..หุ มาสามหน้าเต็ม ๆ แต่....ขอเชียร์เจ้าทักอยู่ดี :really2:

 :L1: น้องอิ๊ก กะ คุณเพื่อน   :pig4:
+ ให้ความยาวอันสะใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 15-08-2011 21:19:54

อย่างนังแหวนต้องเจอ

 :beat: :beat: :beat:

แล้วก็

 :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 15-08-2011 21:55:37

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 15-08-2011 22:16:47

สนุกมาก และ ยาวเว่อร์ เว่อร์   :z2: :z2: :z2:

ติดตามอยู่ จะรอ รอ และ รอ    :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-08-2011 23:19:16

อีแหวนบ้า ไรสาระ เค้าไม่เอามึงหรอก

ชัดปะ เค้าไม่เอามึงหรอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 16-08-2011 00:40:16

แหวนค่ะ กินกะเพราควายมาแต่เกิดป่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 16-08-2011 02:24:29

ลุ้นนู๋ฮิ้น  ให้สวยวันสวยคืน :mc4:
ส่วนแหวนได้แต่หวังว่าเธอจะรักได้อย่างมีสติสักที   


ปล.ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวันคิดถึงอิ๊กกี้  คิดถึง ฮิ้น  ฮัท  ทัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B8, : 14 August 2011; P17
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 16-08-2011 19:24:07

A9
“ไอ้ทัก ไอ้ทักเอ้ย มาช่วยแม่ยกข้าวเปลือกหน่อยสิลูก ฝนเหมือนจะตกเลย”
พอเราต่างคนก็ต่างพอกหน้าอยู่แม่สายก็มาร้องเรียกที่หน้าบ้านล่ะครับ
“อ่าแม่กูเรียก”
“เออสิ ไปดิกูไม่ไปช่วยนะ กูเหนื่อย”
“แง๊วว เค้าจะยกคนเดียวไหวหราตะเอง”
“จิ๊ แค่วันเดียวไม่ตายหรอกมึง ไปเร็วๆดิ”
“หนอยๆ ทีแบบนี้ล่ะไม่ช่วยกู ช่วยกูยกดิมึงจะได้ผอมเร็วๆ”
ผมทำเป็นหูทวนลม มันก็ดึงแข้งดึงขาอยู่ล่ะครับแต่ผมเรื่องหน้าทนนี่ไม่มีใครเกิน เรื่องแบบนี้นะ เรื่องอื่นไม่สู้ครับ มันยอมผมมันเลยวิ่งออกจากห้องไป
“เฮ้ย ไอ้ทัก”
ร้องเรียกมันไม่ทันครับ ทำไมน่ะเหรอก็มันยังพอกหน้าดำปี๋วิ่งลงจากห้องผมไป สักพักผมก็ได้ยินเสียงอุทานของแม่สายและพ่อแม่ผม
“แว้กก ไอ้ฮิ้นท์มันแกล้งทักนะพ่อตุ๋ย”
นั่น ดูเอาครับ ผมอยากจะวิ่งลงไปกระทืบมันให้ตายคาฝ่าเท้าจังเลยนะแต่ก็อายพ่อกับแม่ที่พอกหน้าดำอยู่แบบนี้ ปล่อยมันไปก่อน ฮึ่มเดี๋ยวเถอะมึง พอมันแห้งผมก็ล้างหน้าแล้วเดินลงไปชั้นล่าง คืนวันเสาร์ส่วนมากผมจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวล่ะครับ อิอิ ดูละครหลังข่าวกันหน่อย
“แล้วเมื่อไหร่พี่อ้อยกับพี่โฮมจะมาเหรอแม่”
พอละครพักโฆษณาผมก็ถามแม่ผมขึ้นล่ะครับ
“ตอนเช้า เมื่อกี๊เพิ่งโทรฯมาบอกแม่บอกกรุงเทพฯฝนตกหนัก”
“อ้าว เหรอ จิ๊”
“ทำไมเหรอฮิ้นท์”
“ก็ฮิ้นท์จะไปกรุงเทพฯกับพี่อ้อยอ่ะวันเสาร์ จะทันไหมเนี่ย พรุ่งนี้ก็เสาร์แล้วนะ”
“ไปทำไม” พ่อผมถามครับทำเสียงดุ
“ไปรักษาสิวไงพ่อ ปล่อยมันรกหน้าให้คนล้อมานานแล้ว พอกันที”
“เออ นั่นสิ พ่อให้เงินไปคราวก่อนก็ไม่ยอมไป ไปรักษาเสียให้มันหายๆเถอะ ครอบครัวเรามีแต่คนหน้าตาดี เสียชื่อเขาหมด”
“พ่ออ่ะ”
นี่พ่อผมนะครับ แหมนะ ผมก็ไม่รู้จะว่าอะไรดี หันไปทางแม่ก็หัวเราะชอบใจอยู่ อยากจะเอาหมอนมากัดเสียให้ขาดคาปากไปเลยนะ อายจัง อิอิ
“ฮิ้นท์ๆ”
เสียงเรียกชื่อผมที่หน้าบ้านล่ะครับ แต่ผมไม่สนใจละครกำลังสนุก
“มีคนมาหาน่ะฮิ้นท์”
“ฮิ้นท์ดูละครพ่อ พ่อไปดูให้หน่อยดิ”
นิสัยไม่ดีเนอะผม แต่ก็ทำประจำล่ะครับ เพราะเวลานี้พ่อจะเดินออกไปปิดประตูบ้านล่ะครับ พ่อไม่ติดละครแต่เหมือนนั่งเป็นเพื่อนแม่เท่านั้นเอง แกจะไปนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงเปลใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านเวลานี้เสมอ ผมรู้ดีผมจึงพูดออกไปแบบนั้น
“เออ กูเป็นพ่อมึงนะ ใช้กูเหมือนกูเป็นลูก”
“มีบ้างน่าพ่อ อิอิ”
พ่อผมบ่นนิดหน่อยก่อนที่จะเดินออกไป
“เพื่อนมาหาฮิ้นท์”
พ่อตะโกนเข้ามาครับ ผมก็จิ๊ปากทำท่าอารมณ์ไม่ดีเดินออกไป ใครวะมาเอาป่านนี้ ไม่ใช่ไอ้ทักแน่ๆ เพราไอ้นี่มันไม่เคยขออนุญาตใครบ้านผมก็เหมือนบ้านมันล่ะครับ
“อ๊ะ นาย”
แว้กก ไม่จริงใช่ไหม ฮัทครับท่าน ฮัทมาหา ฮัทมาหาผม แต่เอ๊ะ ไม่ๆ เราอย่าแสดงอาการดีใจจนเวอร์ออกหน้าออกตาแบบนี้ เขาทำให้เรารอนะ เราต้องทำหน้านิ่งๆเพราะเรางอนอยู่ จะมาขอโทษแน่ๆ ฮึ ต้องทำตึงไว้ก่อน
“เอ่อ คือเราจะมาขอโทษ”
เขาพูดอะไรไม่รู้อีกหลายคำแต่ผมจำไม่ได้ ให้ตายเถอะเหมือนผมล่องลอยไปบนวิมานอากาศส่วนตัวเสียแล้วครับ ทำไมมันตื่นเต้นแบบนี้ แว้กก สั่นๆ จะทำยังไงดี วางท่าไม่ไหวแล้ว หน้าเริ่มเขียว อ่ะ ยอมยกโทษให้ก็ได้ ชอบมากหรอกนะเนี่ย อิอิ
“เอ่อ คือ เอ่อ”
ผมอึกอักล่ะครับ พ่อผมก็ยืนมองอยู่ เลยชวนฮัทไปนั่งที่ศาลาริมคลอง ยุงจะหามเราสองคนข้ามคลองไปไหมเนี่ย อย่าให้บรรยายเลยครับ เอาเป็นว่าเขาก็มาขอโทษ เขาบอกถึงเหตุที่มาไม่ได้ ตอนแรกผมก็ตึงๆวางท่าอยู่นะ แต่พอเห็นแววตา และสิ่งที่ออกจากตาของเขา แว้กก เวอร์ไปไหม ไม่รู้สิ ให้อภัยไปแล้วอ่ะ อีกทั้งเขายังเตรียมกระดาษมาเรียนวาดรูปอีก รู้ไหมตอนสอนเขาวาดรูปผมแอบมองเขา มีแวบหนึ่งที่ผมแอบสัมผัสมือของเขา โอ๊ย ตายไปเลย จะจำไปจนตายเลย มีความสุขมากจนอยากจะกระโดดน้ำคลองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย อิอิ เอาเป็นว่างดการบรรยาย
“เหมือนพายุจะเข้าเลยนะ”
ผมพูดขึ้นครับ ยังไม่ทันขาดปากฝนห่าใหญ่ก็เทลงมา เอ่อ ในใจผมนะคิดเอาไว้ไม่ขนาดนี้หรอกนะ แค่เขามาเรียนวาดรูปด้วยก็ดีใจแล้ว สองต่อสองที่ศาลาริมคลองของสองเรา อิอิ แต่ถ้าฝนตกขึ้นมาหนักๆ ก็แสดงว่าเขาก็จะยังไม่กลับบ้าน แว้กก ขอบคุณเทวดาที่เมตตาสงสารลูกช้าง เอ๊ะ ทำไมต้องลูกช้าง ลูกกระต่ายดีกว่า อิอิ
“ตายห่าแล้วจะกลับยังไงวะเนี่ย”
“เอ่อ ฝนตกหนักขนาดนี้ เราว่านายอย่ากลับเลยดีกว่า นอนค้างที่นี่ก็ได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับมันอันตราย”
“จะดีเหรอ เราเกรงใจนาย”
“ไม่ต้องเกรงใจ เว้นแต่ว่าฮัทจะรังเกียจ”
พูดไปได้เนอะผมอ่ะ แต่ก็เอาเถอะถือว่าเรียกเรตติ้งแบบเชยๆ ทำไมต้องรังเกียจคนอ้วนดำใช่ไหม คนอ้วนดำแล้วไม่มีหัวใจหรือไงนะ ถ้าผมพูดออกไปแบบนี้อาจจะมีคนตอบกลับมาว่า ไม่ใช่ไม่มีหัวใจแต่มันไม่มีเซกส์แอพเพียล แว้กก เกี่ยวกันไหมเนี่ย สรุปเลยๆ เอาเป็นว่าฮัทยอมค้างกับผมที่บ้าน ค้างกับผม แว้กก ตื่นเต้น นี่ผมจะเสียบริสุทธิ์แล้วเหรอเนี่ย ฝันที่เป็นจริงชัดๆ
“นายไปอาบน้ำดิ”
พอเข้าไปในห้องหลังจากที่ให้เขายืนรออยู่หน้าห้องก่อนแป๊บหนึ่งล่ะครับ เพราะผมต้องรีบมาเก็บของที่ไอ้ทักมันรื้อซะกระจาย อีกอย่างต้องไปล็อกเก๊เขียนหนังสือของผม เพราะในนั้นมันมีรูปวาดของเขาเต็มไปหมดเผื่อว่าเขาอาจจะมีนิสัยอยากรู้อะไรแบบนี้ อิอิ
“สาธุ ขอให้ได้กัน”
เอ่อ คือว่าตอนที่เขาไปอาบน้ำนั่นล่ะครับผมออกมายืนพนมมือไหว้เสากลางบ้านไม่ใช่เสาตกน้ำมันอะไรหรอกนะ แต่เอาเถอะ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งสิงศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนดี ถ้าจะให้เข้าไปขอพระท่านคิดว่าท่านจะให้ไหมอ่ะ ไม่ดีๆ
“ขอให้ตกนานๆแรงๆเลยนะครับฝน ตกลงมาเล้ย ตกลงมา แรงกว่านี้อีก”
อิอิ มีบ้างนะ พึ่งสิงศักดิ์สิทธิ์ ที่ผมออกมาบนบานศาลกล่าวขนาดนี้ก็จะอะไรล่ะครับ ก็ตอนที่เขาจะไปอาบน้ำน่ะ เขาถอดเสื้อ แว้กก เลือดกำเดาจะไหล จะว่าไปหุ่นของฮัทก็เหมือนไอ้ทักมันนะ แต่ฮัทจะดูขาวกว่า ไอ้ทักมันมีกล้ามท้องนะครับท่านเห็นมันแบบนั้นน่ะ ก็มันเล่นบาสฯนี่นะ แต่ว่าฮัทของผมน่ะ ขาวเนียน แว้กก ใจจะขาดรอนๆ นี่ไงเหตุผลที่ผมอกมาบอกให้ฝนตกหนักๆ อย่าให้หยุด จะดอมดมเสียให้สาสมแก่ใจเลยนะ อิอิ
“เอ่อ นายจะไม่ใส่เสื้อนอนเหรอ”
ผมทำตาโตครับ ไม่ได้อยากมองด้วยสายตาแบบนี้เลยนะเสียมารยาท แต่ก็นะจะให้หันไปทางไหนล่ะ มองมากๆก็กลัวว่าจะคึกเกินเหตุ โว้ย น้ำลายไหล อิอิ
“ไม่เอาอ่ะ เราอึดอัดรำคาญ”
ผมพยักหน้าครับมองสำรวจตามหน้าท้องแบนราบมีมัดกล้ามนั้น ให้ตายเถอะ ไม่ไหวแล้ว
“เราไปอาบน้ำก่อนนะ”
ผมอายหน้าแดงก่ำดันใส่กางเกงบอลอีกนะกู ก็จะอะไรล่ะครับไอ้ฮิ้นท์น้อยมันจะตายแล้ว แว้กก ช่วยด้วยๆ ผมก็พาน้องไปจัดการล่ะครับไม่งั้นคงนอนไมได้แน่ๆ พออาบน้ำเสร็จก็ออกมาเขานอนแผ่บนเตียง จู่โจมเลยดีไหมอ่ะ อิอิ เขินจัง ผมก็ชวนเขาดูหนังล่ะครับ ไม่รู้จะทำอะไรดีนี่เนอะ เพราถ้าอยู่เฉยๆคงได้คิดอะไรลอยละลิ่วปลิวลมไปไกลแน่ๆ เสียงเต้นของหัวใจมันดังออกมาจนเกิดเหตุแล้วครับ เขานั่งเลือกหนังอยู่ สรุปก็เปิดหนังสุดรักของผม “สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก” ไม่รู้สิครับดูกี่ทีผมก็ชอบ ชอบมาริโอ้ แว้กก
“นายอินจัดขนาดนี้เลยเหรอ”
พอถึงตอนที่นางเอกมัวแต่ไปกับผู้ชายแล้วเพื่อนเหมือนงอนอะไรประมารณนี้ผมก็นั่งเม้มปากน้ำตาซึมครับ อายเขานะแต่ทำยังไงได้ ผมมันพวกอารมณือ่อนไหวแม้ร่างกายจะใหญ่ยักษ์อวบอัดก็ตามทีเถอะ ฮึ
“นะ ก็นิดหน่อย”
พอถึงตอนที่นางเอกจะไปสารภาพรักแล้วเจอพี่โชนบอกว่ามีแฟนแล้ว ที่นางเอกเดินตกน้ำ ผมนี่ปล่อยโฮออกมาเลยครับ มันโดนใจที่สุด
“เฮ้ย นาย เวอร์ไปป่ะเนี่ย”
“ก็เราสงสารอ่ะ โดนกับใครก็คงเจ็บน่าดู”
“อ่านะ แต่นางเอกฟังผิดเองไม่ใช่เหรอ”
“อ้าวก็ตอนนั้นใครจะรู้ล่ะว่าอะไรจริงไม่จริงอ่ะ ไมอ่ะเราซึ้งนี่”
พอหนังจบเราก็ปิดไฟนอนคุยกันล่ะครับ ใจเต้นแรงมากๆ ผมคงนอนไม่หลับหรอกครับคืนนี้ ไม่อยากจะข่มตาหลับเลยนะ ผมเคยฟังเพลง I don’t wanna miss a thing คิดว่าคนเขียนเพลงมันเวอร์จริงๆเลยนะที่เขียนออกมาแบบนี้ “ไม่อยากหลับตานอนเพราะถ้าหลับตาก็คงจะคิดถึงเธอและคงพลาดโอกาสที่จะมองหน้าเธอ” อะไรประมาณนี้ผมเพิ่งจะเข้าใจว่ามันมีอยู่จริงๆ ผมกำลังรู้สึกอย่างนั้นอยู่ ไม่อยากจะพลาดแม้แต่วินาทีเดียว ฮัทเขาเล่าเรื่องของเขาให้ผมฟัง ตอนนี้เองที่ผมรู้สึกว่าใจมันเต้นผ่อนความแรงลง ไม่รู้สิครับ น้ำเสียงของเขามันทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น มันฟังดูอบอุ่นบนเศร้า เข้มแข็งแต่อ่อนแอยังไงไม่รู้ แล้วเขาก็แซวผมว่าผมแอบชอบใคร จะให้บอกไปเลยไหมล่ะว่าใคร แหมนะ ถามจังเลย อิอิ ไม่ดีหรอกครับ ตราบใดที่ผมยังไม่ดูดี ผมจะไม่บอกเขาเด็ดขาดว่าเขานั่นล่ะที่ผมชอบ ชอบทั้งหัวใจ
“ว่าแต่นายจะไม่บอกเราจริงๆเหรอว่านายชอบใครอยู่น่ะ”
“ไม่บอกอ่ะ ถ้าเราพร้อมแล้วเราจะบอกนายนะ”
“อ่านะ ใบ้หน่อยไมได้เหรอ”
“ไม่ได้ เราจะบอกนายแน่นอนเราสัญญา”
“อืมๆ แต่อย่ารอจนมันสายเกินล่ะ จะเหมือนนางเอกของหนังเมื่อกี๊จะหาว่าเราไม่เตือน”
ผมอึ้งไปครับ เพิ่งจะมารู้สึกว่ามันเสียดใจเอาตอนนี้เอง นั่นสินะ ถ้าผมรอ รอให้ผมพร้อมแล้วค่อยบอก มันจะสายไปไหม พอผมพร้อมแล้วเขาไม่พร้อมหรือเขาเดินหนีไปกับคนอื่น มันจะสายไปไหม
“มันจะสายไปจริงๆเหรอ”
ผมหันกลับไปถาม เขานอนหลับตาแล้วครับ เสียงลมหายใจที่ผ่อนจนเบาแทบไม่ได้ยินเสียง เสียงสูดลมหายใจยาวๆลึกๆ อ๊ะ นี่หลับแล้วเหรอ
“ฮัท”
ผมร้องเรียกเขาเบาๆครับ ไม่มีเสียงตอบ คงจะง่วงจัด ผมเม้มปากแน่น
“เราชอบนายนะ”
ผมตัดสินใจบอกออกไป ใจของผมมันเต้นรุนแรงเหลือเกิน นี่ผมบอกชอบผู้ชาย แว้กก ใจเร็วไปไหมเนี่ย แต่ก็อย่างที่เขาว่า มันจะสายเกินไปไหมถ้าผมรอ แต่ถือว่าผมบอกเขาไปแล้ว บอกออกไปแล้วความในใจของผมที่เก็บงำมานานแสนนาน
“กอดหน่อยได้ไหมอ่ะ”
อิอิ พอเขาหลับ คือผมแน่ใจว่าเขาหลับล่ะครับผมก็ทำท่ากระแซะเข้าใกล้ รู้ไหมว่ามันไมได้ง่ายเลยนะ คือผมไม่เคยทำแบบนี้ ไม่ใช่สิ ทำไมกับไอ้ทักอยากกอดก็กอดเลยนะไม่ได้รู้สึกแบบนี้เลย แต่สำหรับตอนนี้กับเขา แค่ปลายนิ้วจะไปสัมผัสโดนตัวเขาผมก็ใจเต้นแรงเหมือนว่าร่างกายมันร้อนไปหมด เคยเป็นแบบนี้ไหมครับ นอนใจเต้นแรงสั่นไหวอยู่ แค่เสียงลมหายใจของเขาเราก็ละลายไปทั้งตัวแล้ว แล้วรำพังอะไรจะไปกอดเขา ไม่ตายกันไปข้างเลยเหรอ ผมทำท่านอนดิ้นเผื่อว่าร่างกายของผมมันจะสัมผัสกับเขาบ้าง วินาทีที่แขนของผมไปโดนกับเนื้อตัวท่อนบนที่เปล่าเปลือยของเขา ผมรู้สึกว่ามันมีพลังบางอย่าง อิอิ พลังที่จะทำให้ผมอยู่แบบนี้ไปอีกนานหลายชั่วโมง มันรู้สึกดีมากๆ ดีจนผมนอนไม่หลับ อยากจะหอมแก้ม อยากเอาริมฝีปากสัมผัสกันเหมือนในหนัง อิอิ แต่ไม่เอาๆ ผมจะไม่ฉวยโอกาส ไม่ว่าจะยังไง ถ้าเราจะสัมผัสกันจะต้องเป็นไปด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งของทั้งผมและเขา เพ้อฝันไปไหมเนี่ย ไม่รู้ล่ะแต่ผมคิดแบบนี้จริงๆ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ เสียงฝนตกกระทบหลังคา อากาศที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ และผ้าห่มอุ่นๆ อีกทั้งคนที่เราชอบนอนอยู่ข้างๆ ต่อให้ต้านทานอยากจะมองเขาให้ตายผมก็พ่ายแพ้ต่อความง่วงล่ะครับ หลับไปเลย
ผมมาสะดุ้งตื่นเอาตอนเช้า ก็ไอ้ทักมันมาปลุกครับ
“ไอ้ฮัทไมมานอนกับมึง”
มันลากแขนผมออกจากเตียงมาเลยครับ ผมยังไม่ทันได้ลืมตาเลยนะ
“หือ ไรอ่ะ”
“บอกมา ทำไมมันมานอนกับมึง พวกมึงทำไรกัน”
“อือ กูง่วง” “ปึ๊ก”
“อ๊ะ มึงตบหัวกูไมอ่ะไอ้เชี่ยนี่”
“กูถามน่ะ ทำไมไอ้ฮัทมันมานอนกับมึง”
เสียงมันไมได้ดังนะครับแต่เหมือนมันกัดฟันพูด ผมค่อยๆลืมตาขึ้น โอ้นะ ตามันนี่เหมือนจะมองผมให้มอดไหม้ไปเลยนะ
“อ้าว ก็เมื่อคืนฝนตกอ่ะ ฮัทมาหากลับไมได้ก็เลยต้องค้าง”
“ทำไมไม่นอนห้องรับญาติ มานอนกับมึงทำไม”
“มึงเป็นบ้าไรเนี่ย จะไปนอนทำไมห้องรับญาติเปิดแอร์หลายตัวเปลืองเงินพ่อกูดิ กี่โมงแล้วอ่ะ มาปลุกกูทำไมแต่เช้า เชี่ยนี่คนกำลังนอน วันเสาร์นะ”
“อย่ามาแถไปเรื่องอื่น กูไม่ชอบนะ มันมานอนทับที่กูได้ไง”
หือ ผมหันขวับครับ ไอ้นี่ท่าจะเป็นเอามาก ทำมองหน้ามันแบบตั้งคำถาม นี่มันมาจับจองเป็นเจ้าของเตียงผมตั้งแต่เมื่อไหร่
“กูมาปลุกมึงไปวิ่งไง ไหนบอกจะลดความอ้วนไม่ใช่เหรอวะ หรือว่ามึงไม่ทำแล้ว”
“จิ๊ เออๆ เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บ มึงไม่ต้องไปปลุกฮัทนะ เขานอน”
“แหม ห่วงกันจริง มึงแอบชอบมันป่ะเนี่ย”
“เชี่ยแระ มึงนี่อะไรวะไอ้ทัก เดี๋ยวกูเตะมึงจริงๆนะ เชี่ยที่สุด”
ผมโวยวายครับ แต่เสียงไม่ดังมากเพราะพ่อกับแม่ก็ยังไม่ตื่น ปกติแม่ผมจะตื่นเช้ากลัวว่าแกรู้สึกตัวแล้วจะออกมาว่าเอา ด่าทอกันแต่เช้าเลยผมกับมัน ผมเดินลงจากชั้นสองมีไอ้ทักเดินตามมาติดๆ ผมเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วเราก็ออกไปที่วัด พื้นยังคงเจิ่งนองไปด้วยน้ำ
“วิ่งอีก วิ่งเร็วๆ”
มันขู่ผมครับ เราวิ่งรอบสระน้ำกลางวัด ไอ้ทักมันไม่ได้วิ่งหรอกนะครับ มันคอยเป็นผู้กำกับให้ผมอยู่
“เชี่ย แฮ่ก กูเหนื่อย”
“เหนื่อยก็ต้องวิ่ง ไอ้อ้วน”
“เชี่ย มึงว่าไรน๊ะ”
“ไอ้อ้วนดำๆๆๆๆ”
“ไอ้ทัก เชี่ยกูจะเตะมึง”
“แน่จริงมึงวิ่งตามกูให้ทันดิ วิ่งตามทันกูจะให้เตะ”
“หนอย ท้าทายกูเหรอมึง”
ผมไม่ยอมครับ อ้วนอะไรกันนี่น้ำหนักผมลงตั้งสองกิโลฯแล้วนะ ไม่ยอมหรอกผมวิ่งตามหลังมันครับ เหนื่อยมากๆ แต่ก็ไม่ทันมันอยู่ดี
“มึง กูขออะไรอย่างได้ป่ะ”
พอสว่างเราก็มานั่งที่บันไดขึ้นกุฏิของหลวงพ่อครับพักเหนื่อย เหงื่อออกเต็มตัวผมจนเปียกไปหมด มันก็เหมือนกัน
“ไร”
ผมพูดออกมาทั้งที่หอบๆอยู่
“มึงอย่าให้มันมานอนบ้านมึงอีกได้ป่าว”
“ทำไมวะ ก็ฝนมันตกหนักมึงไม่รู้เรื่องไงเนี่ย”
“กูรู้ แต่วันหลังน่ะ ถ้ามันกลับไม่ได้ให้มันไปนอนบ้านกูแทน”
“ทำไมวะ มึงเป็นไรเนี่ย”
“กูไม่อยากให้มันเข้าไปในห้องมึง”
“ทำไม นั่นห้องกูนะไม่ใช่ห้องมึง ทีไอ้ต๋องมันมานอนห้องมึงกูยังไม่ว่าเลย”
“จิ๊ มึงนี่เข้าใจยากจริงๆ ก็กูไม่ชอบ กูอยากเป็นคนเดียวที่ได้นอนกับมึง”
เอ่อ ผมมองหน้ามันแปลกๆครับ ทำตาโตเหมือนอึ้ง
“เชี่ย อย่าบอกนะว่ามึงแอบชอบกู เป็นตุ๊ดป่ะเนี่ยไอ้เชี่ยทัก”
ผมร้องออกมา มันตบหัวผมทันที
“เชี่ยทัก ตบหัวกูอีกแล้ว สัด”
“ตุ๊ดบ้านพ่อตุ๋ยมึงสิ แอบชอบแป๊ะไร กูไม่ชอบกลิ่นแปลกปลอมเว้ย นั่นมันที่ที่กูนอน กูไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย นอนทับที่น่ะ หวง เข้าใจไหม ไอ้อ้วน”
“สัด”
ผมวิ่งไล่เตะมันจนมาถึงหน้าบ้านล่ะครับ พอดีเห็นแม่กำลังถือตะกร้าจะไปหลังบ้าน
“อ้าวไปวิ่งมาเหรอทัก”
แทนที่จะทักทายลูกตัวเองนะแม่อ่ะ
“จ๊ะแม่แจ่มไปเก็บผักเหรอ”
“มาช่วยทีสิ เดี๋ยวจะทำน้ำพริกปลาทูให้กิน”
ไอ้ทักมันวิ่งเข้าไปช่วยถือตะกร้าทันทีครับ ผมเองก็ต้องเดินตามไป อยากขึ้นไปดูฮัทนอนจะตายไป แต่นะกลัวจะผิดสังเกต
“เมื่อคืนเพื่อนฮิ้นท์มันก็มาค้างที่นี่นะ ทักรู้ไหม”
“รู้สิแม่แจ่ม เนี่ยทักก็เตือนๆฮิ้นท์มันเหมือนกัน ไม่สนิทชวนเขามานอน”
“ไอ้ทัก ใครชวน ก็บอกแล้วนะว่าฝนมันตก และฮัทเขาก็มาให้ฮิ้นท์สอนวาดรูปนะแม่”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
หนอยแน่ วอนบาทาเหลือเกินนะมึงไอ้นี่
“ใช่ๆ เมิอคืนฝนตกหนักมาก ท่าทางเพื่อนของฮิ้นท์ก็น่าจะเป็นคนดีอยู่นี่ทัก ทักไม่รู้จักเขาเหรอ”
“รู้ดิแม่แจ่ม แต่ก็ไม่ได้สนิทนะ”
“ไอ้ทัก ไปเก็บผักตรงนั้นเลย อะไรวะ ไม่สนิทเชี่ยไร”
“ฮิ้นท์”
แม่ผมปรามครับ อย่างที่บอกแม่ไม่อยากให้พูดคำหยาบ แต่นะกับไอ้ทักนี่มันเหลืออดจริงๆ
“แม่ว่าเขาหน้าตาหล่อดีนะ แม่ชอบ อิอิ”
“อ้าวแม่แจ่ม แล้วทักไม่หล่อเหรอ”
“หล่อจ้า แต่เราหล่อแบบดิบๆ”
“ฮ่าๆๆ สม หล่อแบบดิบๆ ต้องไปต้มก่อนสินะถึงจะสุก”
ผมได้ทีครับหัวเราะเสียงดัง สะใจเป็นที่สุด ใครล่ะจะมาหล่อเกินฮัทของผม
“งอนนะแม่แจ่ม แง๊วว”
มันเองก็หัวเราะล่ะครับ กว่าจะเก็บผักเสร็จก็นะหลายอย่างอยู่ มันชอบพูดเกินจริงไอ้ทักนะครับ ชอบให้ร้ายป้ายสีผมอยู่เรื่อยๆ บอกว่าผมแอบชอบคนนั้นคนนี้ นอกใจมันประมาณนี้ แม่ผมก็หัวเราะชอบใจ ผมทนไมไหวเลยต้องกลับเข้ามาในบ้านอาบน้ำ เตรียมทำกับข้าวช่วยแม่ เพราะตอนสายๆพี่อ้อยกับพี่โฮมคงจะมาถึงพอดี พอฮัทตื่นกับข้าวก็เสร็จพอดีล่ะครับ เขามากินข้าวกับเรา แต่ไอ้ทักมันต้องไปส่งแม่สายที่นาก่อนเลยอด อิอิ รู้สึกดีมากๆที่มันไม่มาอยู่เป็นก้าง มีความสุขที่สุดเลยครับ ที่ได้กินข้าวเช้ากับฮัท ตอนจะกลับเขายังขอเบอร์ผมด้วย เขาขอเบอร์ผม แว้กก ตายแล้วๆ จะเมมว่าอะไรดีนะ ฮันนี่ หรือ ดาร์ลิ้งดีนะ อิอิ แว้กก ใจจะขาด มีความสุขที่สุด
“อ้าวทัก ฮิ้นท์ล่ะ”
พอสายหลังจากที่ฮัทกลับบ้านไปแล้ว พี่อ้อยก็มาครับ พี่โฮมก็ขับรถเข้ามาจอดในบ้าน ผมอยู่ในครัวช่วยแม่กวนขนมเปียกปูน คิดยังไงไม่รู้จะทำ ไอ้ทักมันนั่งเหลาเบ็ดอยู่ครับช่วยพ่อผมนั่นล่ะ เอ๊ะ ผมทำอะไรที่มันหญิงไปไหมเนี่ย
“มันกวนหนมอยู่ดิ หวัดดีเฮีย  ดีเจ๊ทำไมมาวันเสาร์วะ ไม่มาเมื่อคืน”
นี่คือคำทักทายของมันกับพี่ชายผมครับ
“ฝนตกนี่ มึงไม่รู้เหรอ มาๆยกของ”
พี่ชายผมสั่ง ผมเดินออกมาจากครัวยืนมองพี่ชาย ฮึ พี่ชายผมหล่อนะครับ ขาวซะ สูงอีกต่างหากแม้จะไม่ถึง ๑๘๐ แต่ก็สูงกว่าผมเยอะทีเดียว ตัดผมเกรียนเหมือนตำรวจทั่วไป แต่โดยรวมหล่อนั่นเอง แล้วผมล่ะ ฮึ เหมือนขนมเปียกปูนที่กวนไม่ได้ที่แถมยังไหม้อีกต่างหาก เว้ย ยิ่งอธิบายยิ่งปวดใจ
“ฮิ้นท์ ผอมไปป่ะเนี่ย อิอิ”
พี่อ้อยเดินมาหาผมครับ ผมยกมือไหว้ ทำหน้าเซ็งๆใส่เพราะรู้ว่าแกประชด
“อย่ามาประชดพี่อ้อย แล้วจะพาฮิ้นท์ไปทำกี่โมงเหรอหน้าน่ะ”
“ไมได้ประชด เราดูตอบๆลงจริงๆนะ สิวก็ยุบแล้วนี่ ผิวดูเกลี้ยงขึ้นนะ”
“ไม่เกลี้ยงได้ไงล่ะ มันขโมยมะขามเปียกของแม่ไปหมดกระปุกแล้วเนี่ย เอาไปขัดตัว”
แม่ผมร้องออกมาจากในครัว พี่อ้อยก็หัวเราะ
“ว้ายตาย นี่ๆ พี่เอาเกลือสปาขัดแล้วขาวเนียนมาฝาก มีครีมบำรุงผิวร้อยแปด”
“อ่า”
ผมผละออกจากครัวทันทีครับ
“อ้าว แล้วใครจะช่วยแม่กวนขนมล่ะ”
“พี่โฮม ด่วนๆ”
ผมร้องไปทางพี่ชายครับที่มันกำลังจะเดินเข้าบ้าน ไม่สนใจหรอกนะ
“อ้าว ผมเพิ่งจะกลับมาเหนื่อยๆนะแม่”
“แล้วจะกินไหมขนมน่ะ”
“อ่า มึงนะมึงไอ้ฮิ้นท์”
“มึงด้วยไอ้ทัก มานั่งมองทำไมตาปริบๆ โน่นขูดมะพร้าวโน่น เบ็ดยังไม่ต้องมาเหลา ฝนเพิ่งจะตกเมื่อคืนปลาที่ไหนมันจะออกมาวะ ควาย”
คำสุดท้ายพูดเบาๆครับ กลัวแม่จะได้ยิน พี่อ้อยหัวเราะแล้วก็ไปเอาถุงกระดาษในรถออกมา ครีมอะไรแกไม่รู้ครับหลายกระปุก
“ไหนพี่ดูหน้าหน่อย อืม สิวยุบแล้วนี่ อย่าไปบีบมันนะฮิ้นท์ รอยแผลเป็นมันหายยาก”
“จะเอาแบบหายเร็วๆน่ะพี่อ้อย ที่กรุงเทพฯมีร้านทำไม่ใช่เหรอ”
“มีสิ แต่ก็อย่าไปบีบ เพราะถ้าไปทำหน้า หน้ามันจะบางกว่าเดิมนะ บีบไม่ได้เลย”
ผมพยักหน้าครับ ทำแววตาอยากรู้อยากเห็น
“เริ่มเกลี้ยงๆออกแล้วนี่ ที่จริงเราไม่ใช่คนผิวดำนะฮิ้นท์ แค่เวลาไปนากับพ่อตุ๋ยไม่ชอบใส่เสื้อหรือทากันแดด นี่ กันแดด เอสพีเอฟ ๗๐”
“หือ ยังไงอ่ะ”
“ก็ป้องกันแดดไง ตัวนี้ทาตัวนะ ส่วนอันนี้ ๓๐ ทาหน้าทาคอ พี่เลือกสีเนื้อมาให้เรา ไหนลองทาหน่อย”
พี่อ้อยก็จัดการทาให้ผมล่ะครับ สอนวิธีล้างหน้าทาครีมที่ถูกหลัก พี่อ้อยหน้าตาสวยนะครับ ผิวนี่อย่าให้บอก ขาวเนียนทุกจุด แต่แปลกที่ทำไมไม่มีลูกสักที เอ๊ะ หรือว่าพี่ชายผมมันไม่มีน้ำยา อิอิ
“เงินล่ะพ่อ”
พอตอนเย็นพี่อ้อยก็จะพาผมเข้ากรุงเทพฯล่ะครับ ส่วนพี่โฮมอยู่ต่อกลับเช้าวันจันทร์ พี่อ้อยจะกลับมาส่งผมตอนเย็นวันอาทิตย์
“เอาเท่าไหร่ล่ะค่าหมอน่ะ”
“หมื่นก็น่าจะพอนะพ่อ”
“เฮ้ย ทำหน้าหรือมึงจะไปแปลงเพศวะ ทำไมมันแพงจัง”
พี่ชายปากมอมร้องขึ้นครับ
“ไอ้พี่โฮม แกสิไปแปลงเพศ อย่ามาว่าคนอื่น ทีของตัวเองเมื่อไหร่จะมีหลาน ไม่ทำการบ้านเหรอ หรือว่านกเขาไม่ขัน”
นี่แน่ เจอหนึ่งดอก หมั่นไส้มานาน
“อ้าวเฮ้ย งั้นกูไม่ให้ไป อ้อยไม่ต้องพามันไป”
“เป็นหมื่นเลยเหรออ้อย”
พ่อผมหันมาถามพี่อ้อยครับ
“ว้าย ไม่ถึงหรอกค่ะพ่อตุ๋ย ฮิ้นท์นี่ก็เวอร์ เดี๋ยวอ้อยออกให้ก่อนค่ะพ่อ เดี๋ยวมาเบิกทีหลัง อิอิ”
นะ ผมล่ะเซ็งครอบครัวนี้ อะไรกัน ผมรีบขึ้นไปนั่งรอบนรถครับ
“ไปด้วยๆ”
“จะมาทำไม กูจะไปหาหมอนะ”
ไอ้ทักครับมันก็ขึ้นไปนั่งเบาะหลังเรียบร้อย
“ไปด้วยกันนั่นล่ะทัก แล้วแม่สายล่ะ”
“แม่จะมานอนกับแม่แจ่มคืนนี้ จะดูเรยา”
“ว้ายจริงสิ พี่ก็ติด เร็วๆเลยรีบไป”
นะ ผมทำหน้าเซ็งครั้งที่ล้านเจ็ด อารมณ์เสีย ระหว่างทางก็เป็นไอ้ทักกับพี่อ้อยคุยกันเสียมากกว่า ส่วนผมเหมือนเพลียวิ่งหรืออะไรไม่รู้ครับ นอนสินะ อิอิ
“อ๊ะ ใครโทรฯมา”
ผมสะดุ้งตื่นครับเพราะโทรศัพท์มันสั่นในกระเป๋ากางเกง นึกว่าใครมาเขย่าตกใจหมดเลย
“ของมึงนั่นล่ะ ทำเป็นหันมาถามคนอื่น”
ไอ้ทักมันว่าผมครับ ผมก็เลยล้วงเอาโทรศัพท์สุดแสนจะไฮโซของผมออกมา แว้กก ฮัทโทรฯมา ทำไงดี ตายแล้วๆ ต้องเรียบเรียงคำพูด เสียงจะแจ่มใสไหมนะ หรือว่าจะง่วงหงาวหาวนอน ไม่ได้ๆ
“อะแฮ่ม”
ผมกระแอมออกมาก่อนกดรับโทรศัพท์ ส่วนไอ้ทักกับพี่อ้อยก็ยังคุยกันหัวเราะไม่สนใจผมเลย อะไรวะ คนจะคุยโทรศัพท์นะเนี่ย
“ทำไรอยู่ฮิ้นท์”
เสียงนี้ที่เฝ้าฝัน เสียงนั้นที่ทำให้ใจหวิว เสียงเขาเอ่ยทักแค่นี้เราก็ปลิว ลิ่วลอยละล่องขึ้นลมไป เสียงนี้ที่โหยหา ดั่งบุพผารอคอยผึ้งไซร้ เสียงนี้ที่เป็นดังระฆังใจ ก้องกังวานไปในฤดี อิอิ
“ฮิ้นท์ ฟังอยู่ป่าว”
“อ้อ ระฆัง เอ้ย ฟังๆ”
“ฮ่าๆ เหม่ออะไรเนี่ย ขนาดรับโทรศัพท์ยังเหม่อเลยนะ”
“เราจะไปกรุงเทพฯ”
ผมเอามือป้องโทรศัพท์ไว้พูดเบาๆครับกลัวพวกตัวประกอบจะได้ยิน
“หือ อะไรนะ ทำไมเราไม่ค่อยได้ยินเลยฮิ้นท์ ไปไหนนะ”
ยิ่งเสียงที่เขาแสดงความสงสัย มันหวิวเข้าไปในดวงใจ สั่นไหวทุกทีที่ได้ยิน เสียงที่ดังมนตราของสวรรค์ เสียงนั้นที่พลันทำให้โลกเปลี่ยนสี เสียงนี้ที่วาบหวามซาบซ่านกลางฤดี เสียงนี้ที่รักใคร่กว่าเสียงใด
“ฮิ้นท์ เราไม่ได้ยินเลยอ่ะ เดี๋ยวเย็นๆเราโทรฯหาใหม่นะ”
“อ๊ะ วาบหวาม เอ้ย เราจะไปกรุงเทพฯ”
ผมตะโกนออกมาครับ พลันเสียงในรถก็เงียบหันมามองผมกันทั้งสองคน
“ทะเลาะกับใครเหรอวะ”
“จิ๊ เบาๆหน่อยสิ คุยกันน่ะ”
ผมหันไปทำท่าเคืองๆใส่ทั้งสองคน อ่า เขาวางสายไปแล้ว แว้กก ตบสองคนนี่ดีไหมเนี่ย เว้ย ผมก็มัวแต่ปลิวละล่องไปถึงสวรรค์ชั้นนิมมานรดี อารมณ์เสีย เขาวางสายเลย เว้ย หงุดหงิด
“อ่า เบาๆจ๊ะ เบาๆ”
พี่อ้อยแซวครับ แหมนะ
“สายไปแล้วล่ะพี่อ้อย เพื่อนวางสายไปแล้ว
“ใครวะทำไมต้องทำท่ามีลับลมคมใน อีแจงเหรอ”
“ไม่ใช่ เออน่า อย่ารู้เลย”
“นั่นแน่ ไหนเอามาดูใครวะ”
“ไอ้ทัก ของกูนะ อย่ามาเสียมารยาท”
“แง๊วว ว่าเค้าอ่า”
“อ่าๆๆ แหมเราสองคนนี่นะ เดี๋ยววันนี้พี่อ้อยจะพาไปกินเอ็มเคดีไหมทัก”
พี่อ้อยเปลี่ยนเรื่องให้ครับ พอพูดเรื่องกินไอ้นี่ค่อยลืมเรื่องที่จะแย่งโทรศัพท์ผมไปดู จะไปว่ามันก็ไม่ถูกครับ เพราะผมกับมันก็อย่างที่บอกว่าไม่มีอะไรปิดบังกันยกเว้นเรื่องเดียว ผมก็คงทำตัวแปลกไปจริงๆนั่นล่ะครับ เพราะปกติเวลาอีสองตัวนั่นโทรฯมาผมจะคุยเสียงดังออกรสออกชาติ มันก็คุยสอดแทรกด้วยตลอด แต่เอาเถอะ ช่วงนี้ขอหน่อย อิอิ ก็เหมือนว่ากำลังจะมีความรักเลยอ่ะ แว้กกก เขิน เอาเป็นว่าเราถึงกรุงเทพฯตอนค่ำพอดีล่ะครับรถไม่ติดแต่พี่อ้อยพาแวะปั๊มบ่อยเหลือเกิน ครั้งแรกผมอยากเข้าห้องน้ำ ครั้งที่สองไอ้ทักหิว แล้วก็พี่อ้อยอยากจะแวะเติมหน้า เหอๆ ไปแวะที่คอนโดฯของพี่โฮมก่อนเพื่ออาบน้ำแต่งตัว เสร็จพี่อ้อยก็พาไปร้านที่โฆษณาเยอะที่สุดแถวๆวัดธาตุทองล่ะครับเพราะคอนโดฯพี่โฮมอยู่พระรามสี่ พี่อ้อยเลือกคอร์สหลายอย่างให้ผมคือเขาเสนอมาเป็นแพ็กเกจ เดี๋ยวค่อยเล่า อิอิ ตอนนี้ขอไปนอนให้เขาขจัดความขี้เหร่ออกจากหน้าเสียก่อนนะครับ อิอิ

Written by eiky

ปล. เอาความสุขมาฝากกันคร้าบ ไม่ยาว แต่ผมชอบตอนนี้อ่ะ อิอิ ชอบ ทักด้วยล่ะ 5555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-08-2011 19:46:54

 :laugh:

รีบๆสวย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 16-08-2011 20:06:54

+1  ให้คุณอิ๊กกี้จ้า

ฮิ้นท์ใกล้สวยแล้ว  555555   o13

ทักจะหึงไปไหน  ฮัทนะของฮิ้นท์เขาจ้า    :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: mutaru ที่ 16-08-2011 20:07:24

ชอบทักแฮะ..

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 16-08-2011 20:10:10

จะสวยแล้ว ใกล้แร้วๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 16-08-2011 20:15:41

ทักมันชอบฮิ้นท์แน่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 16-08-2011 20:21:20

ชอบทัก กรี๊ดทัก เหอๆๆ

 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 16-08-2011 20:26:15

ทักมาอยู่แล้ว  ฮิ้นท์อยู่ที่ใหนทักอยู่ที่นั่น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 16-08-2011 20:31:27

โถๆๆๆๆๆ  พ่อทัก ช่างน่าสงสารเสียจริงๆ
ชอบเขาก็ไม่ยอมบอก 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 16-08-2011 20:32:53

 ชอบทักอ่ะ น่ารักที่สุด เมื่อไรจะสวยอ่ะ ลุ้นไม่ไหวแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-08-2011 20:40:36

สวยไวๆเด้อน้องฮินท์
 อ่านไปๆ ชักจะชอบทักเหมือนคุณAlone Aloneแหละ
ถ้าเชียร์ทักนี่ จะขัดใจน้องฮิ้นท์รึเปล่าน้า อิ อิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 16-08-2011 21:49:06

ด่วนเลย ด่วนเลย ขอเปลี่ยนพระเอก ด่วนเลยนะ
ไม่เอา ฮิ้น + ฮัท
จะเอา ฮิ้น + ทัก นะ นะ นะ :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 16-08-2011 22:03:17

ฮิ้นท์จะสวยแล้ว อิอิ
แอบสงสัยว่าทักจะชอบฮิ้นท์อ่ะ
แต่เราก็จะเชียร์ฮัทต่อไป อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 16-08-2011 22:21:09

ทักกี้ ดีที่สุดค่ะ  o13

โฮะๆๆๆๆๆ

ฮัทคุงหลบปายยยยยย :z6:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 16-08-2011 22:46:36

สวยไวไว ฮัทเข้ามาแล้ววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 16-08-2011 23:18:28

อ่านทีไรก็ยังเชียร์ทักอยู่ดี ชอบทักมากกว่าฮัทจะมีใครว่าไหมครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 16-08-2011 23:48:18

จัดยาวสะใจมากค่ะ
ตอนนี้หวานน่ารักมากเลย ชอบตอนที่ทักโกรธมากๆ o13
ถึงแม้นอนทับที่ัมันจะแปลกๆไปหน่อยก็เถอะ :jul3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 16-08-2011 23:52:32

เหมือนทักจะเป็นมดแดงที่เฝ้าแฝงอยู่กับพวงมะม่วง  แต่ไม่มีวันได้กิน  กรี๊ดดดดดดดด


เค้าก้อเชียร์ทักสุดใจขาดดิ้นเหมือนกัน


แต่คิดว่าฮิ้นท์คงจะวางทักไว้แค่เพื่อนสนิท  หรือเพื่อนที่ดีที่สุดซะมากกว่า   อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 17-08-2011 00:23:38

ใกล้จะสวยแล้ว
หุหุ
อ่อยยยย ,, ทักน่ะ มาดพระรองมาก
เปนพระรองต่อไปเถอะ !!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 17-08-2011 01:09:38

ฮิ้นเราจะสวยแล้วนะ

ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: irako ที่ 17-08-2011 02:03:08

ทัก o12 อย่าช้า !!
จับฮิ้นให้สลบเลยค่ะเธอ  :m10:

ฮิ้นจะได้ไม่ไปแรดกับฮัทอิอิ  :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 17-08-2011 03:11:54

ทำเป็นปากแข็งนะ หึหึ ไม่ได้หึง แต่หวงไม่ชอบให้ใครนอนทับที่

ถ้าน้องอ้วนดำของเราสวยขึ้นมานะอย่ามาจีบละกัน :P

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 17-08-2011 08:19:58

กลับจากกรุงเทพคราวนี้สวยใสแน่ๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 17-08-2011 09:00:38

ยัดใต้โต๊ะให้อิ๊กกี้ดีกว่า กร๊ากกก
ให้ทักสมหวังกะฮิ้น แห่ะๆๆๆ

โอเคป่ะ อิ๊กกี้ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 17-08-2011 09:31:48

กรี๊ดดดด เชียร์ทักค่า~!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 17-08-2011 13:29:01

เสนห์เหลือร้ายเหลือเกินน้องฮิ้นท์ ทักเนี่ยต้องชอบฮิ้นท์แน่ๆเลย
แต่ไงก้อขอให้หล่อๆแล้วกันนะฮิ้นๆสู้ๆๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 17-08-2011 17:44:38

 :a5:ปาด!!!  (ตบเข่า1ที) เพื่อนกันมันหวงกันเรื่อง นอนทับที่ด้วยหรอ
ตายหล่ะทัก  แกห่วง  หวง  หรือหึงกันแน่ อ๊ะๆ :m12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 17-08-2011 23:39:23

เจ้าคุณพ่อทุ่มไม่อั้นเพื่องานนี้  สงสัยกะไปเรียกคืนที่สินสอด ตอนฮัทมาขอฮิ้นท์ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 18-08-2011 15:43:48

อยากอ่านต่อแล้ววว  ขอสองตอนควบเรยพี่อิ้กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 18-08-2011 16:09:16

๕๕๕ มีแต่คนเชียร์ทัก  ว๊าววววววววว ชอบทักกันหมดเลย เย่ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: chinminho ที่ 18-08-2011 16:40:19

มานั่งรอนอนรอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 18-08-2011 17:00:48

 :m11: :m11:ทักสู้ๆถึงแม้จะรู้ว่านายไม่ใช่พระเอกแต่ก็จะเชียร์
ขอบคุณพี่ิอิ๊กและเพื่อน :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 18-08-2011 21:30:43

ขอบคุณครับ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 19-08-2011 11:41:16

มาตั้งหน้าตั้งตารออ่านนิยายของ คิดถึง ฮิ้นท์และฮัท :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 19-08-2011 13:42:43

มารออ่านด้วยอีกคน ชอบมั๊กๆ เรื่องนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 19-08-2011 18:10:53

ยังไม่มาอีกรออยู่น้าาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 20-08-2011 12:41:09

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 20-08-2011 14:33:11

เริ่ดเร็วๆนะฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 20-08-2011 20:56:47

รอดูฮินท์ new look!!!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 20-08-2011 23:10:22

ตามมาอ่านแล้วนะคับพี่อิ้กกี้ผมเองจำได้เปล่า(จำได้ก็เทพแล้วอิอิ)  สนุกดีคับ คาแร๊คเตอร์นี่มันตัวผมชัดๆๆเลยพี่คงเคยเห็นรูปผมมามั่งแล้วน้า ยังก็ขอมา  :z13: :z13: :z13:  พี่ก่อนแล้วก็+1ให้  สุดท้ายก็มาต่อๆๆไวๆๆนะคับ  By.น้องหนู(ของพี่อิ้กกี้)  :L2: :z10: :กอด1: :กอด1:   :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 21-08-2011 15:27:21

ฮัทหลบไป ทัก มาแล้ว ><
ฮ่าๆๆๆ ยังไงเราก็เชียร์ ทัก-ฮิ้นท์ อยู่ดีล่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: armlovebos ที่ 21-08-2011 15:46:41

ทักจ๋า..ทักมีโอกาศเยอะ..กว่าฮัทนะ...ทำไมไม่รีบรวบหัวรวบหางฮ่าๆๆๆๆ


สนุกดี..รอนะ :-[ :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 21-08-2011 16:14:32

เย่...ในที่สุดก็อ่านทันจนได้
เป็นกำลังใจให้ฮิ้น...สู้ๆ..อีกนิดเดียวก็จะสวยแล้ว
ไอ้ทักนี่มันชักแหม่งๆนะแอบคิดอะไรกับฮิ้นอยู่ใช่มั้ย
นังแหวนนี่ก็ร้ายสุดๆ...ฮัทไม่น่าไปช่วยมันไว้เลยอ่ะ..(แอบชั่วร้ายนิดนึง..หุหุ)
รึเราจะเชียร์ทักดีนะ..อิอิ
หมันไส้ไอ้ฮัทมัน55555
มาต่ออีกเร็วนะ...
แล้วเค้าจะรอ
แง้ววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 21-08-2011 16:53:57

ฺฮิ้นท์จ๋ามาไวๆนะอยากรู้ว่าเริ่ดเหรือยัง :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 21-08-2011 20:53:17

ตั้งใจรออย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 22-08-2011 11:42:18

 :z3:โอ๊ยๆๆคิดถึงจังเลย มาต่อนะครับ :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-08-2011 22:10:36

ทักหึงแน่ๆเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 23-08-2011 19:35:12

B9
คิดๆแล้วผมก็โคตรเซ็ง  ไม่รู้จะทำไงกะแหวนดี  อยากให้แหวนเลิกคิดว่าผมเป็นแฟนไปซะทีว่ะผมจะได้เป็นอิสระไม่ต้องมาเจออะไรยังงี้   แต่ก็คงป่วยการเพราะคุยกันเป็นล้านหนได้แล้วเรื่องว่าผมไม่ได้คิดอะไรกะแหวนเนี่ย   แต่เค้าตอบว่าไงรู้มั๊ย

         " ตอนนี้ไม่คิดก็ไม่เห็นเป็นไร  แหวนคิดคนเดียวก่อนก็ได้  สักวันฮัทก็จะรู้เองว่าเราน่ะเกิดมาคู่กัน  ยังไงก็ต้องลงเอยกันได้ในที่สุดอยู่ดี"  เนี่ยล่ะครับ  คุณเธอคิดยังงี้จริงๆ  ผมพูดแล้วพูดอีกว่าอย่ามายึดกะเรานักเลยไปมองใครอื่นมั่งเหอะ  เราเองสักวันก็อาจจะไปชอบคนอื่นเหมือนกันเพราะชีวิตมันอีกตั้งยาวไกลขนาดนั้น   แค่แหวนก็ไม่เคยฟังผมหรอก

         หรือผมจะผิดเองวะที่ไม่คุยเรื่องนี้ให้เด็ดขาดไปซะที  เหมือนกับไปให้ความหวังแหวนซะงั้น  ก็โอเคว่ะ  ถ้างั้นผมก็คงต้องให้แหวนตัดใจให้ได้ล่ะ  เรื่องนี้มันจะได้จบซะที    ว่าแต่... ผมจะทำยังไงดีวะ 

         เออ... ใช่  งั้นก็บอกแหวนไปละกันว่าผมชอบคนอื่นแล้ว  จริงด้วยว่ะ มันก็สมเหตุผลดีแล้วนี่  ทีนี้แหวนจะได้เลิกหวังอะไรกะผมซะที  แต่ก็ไม่แน่ใจว่ะว่าแหวนจะยอมง่ายๆมั๊ย  กลัวแต่ว่าเดี๋ยวจะทำประชดก่อนเรื่องอะไรขึ้นมาอีกน่ะสิ  เฮ้อ... แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว   งั้นก็ลองปรึกษาไอ้วินไอ้ป่านดูก่อนละกัน

         -

         -

         เที่ยงกว่าแล้วผมกินข้าวกับอาวดีแล้วก็เตรียมตัวว่าจะไปหาฮิ้นท์มัน  วันนี้ต้องฝึกเบสิคให้เยอะๆเลย

         " ทำไรอยู่ฮิ้นท์"  ผมลองโทรไปหามันดูก่อน  เพราะตอนนี้ขนของลงมาที่รถแล้วกำลังจะขับไปบ้านมันเนี่ยแหละ

         " ............"  เสียงมันเงียบๆไป  แต่ผมว่าผมได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันอยู่ตรงนั้นให้ได้ยิน  แต่ทำไมมันรับแล้วไม่พูดล่ะวะเนี่ย

         " ฮิ้นท์ ฟังอยู่ป่าว" 

         " อ้อ... ระฆัง  เอ้ย... ฟังๆ"  งงแดรกทันที  อยู่ๆก็ระฆังอะไรของมันวะเนี่ย 

         " ฮ่าๆๆ  เหม่ออะไรเนี่ย  ขนาดรับโทรศัพท์ยังเหม่อเลยนะ"

         " เราจะ.................." อะไรอีกวะทำไมเสียงมันเบาจนผมไม่ได้ยินเลยเนี่ย  หรือว่าสัญญาณไม่ดีวะ

         " ฮิ้นท์เราไม่ได้ยินเลยอ่ะ  งั้นเดี๋ยวเราโทรหาใหม่นะ"  เออ... วางก่อนก็ได้  คงไม่มีสัญญาณมั๊ง

         จากนั้นผมก็ขับไปหามันที่บ้านแต่กลายเป็นว่าผมเจอแม่มันทำงานบ้านอยู่  ถามไปแม่เค้าก็บอกว่ามันเข้ากรุงเทพฯไปแล้ว   พี่สะใภ้มารับไปกับไอ้ทัก  อะไรวะเนี่ย  งง... ก็นัดกันแล้วนี่หว่า  หรือว่ามันลืม 

         ลองโทรไปอีกทีก็ไม่มีใครรับอีก  แบตหมดหรือว่าไม่มีสัญญาณวะ  เซ็งเลย... เอาไงล่ะทีนี้   

         " แม่ครับ  งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนละกัน  ขอบคุณมากนะครับ"  ผมไหว้ลาแม่แล้วขับออกมา  ยังงงๆอยู่หน่อยนึงว่ามันจะเข้ากรุงเทพฯปุบปับไปทำไม   

         ผมเองตอนนี้ไม่รู้จะไปไหนเลยตัดสินใจแวะไปหาไอ้ป่านที่บ้านมันซะหน่อย  ว่าจะไปปรึกษาเรื่องแหวนนี่แหละ  พอไปถึงบ้านมันผมก็เห็นมันนั่งอยู่หน้าบ้านพอดี

         " อ้าวเฮ้ย.... มาไงวะมึง" 

         " ขับรถมาดิ... เออ... กูมีเรื่องอะไรปรึกษาหน่อยว่ะ"  ผมบอกมันแล้วก็เดินเข้าไปไหว้ป๊ากะม๊ามันในบ้าน  จากนั้นก็ออกมานั่งกะมัน

         " กูกลุ้มใจเรื่องแหวนว่ะ  นับวันยิ่งจะแย่ลงๆทุกที  สงสัยกูคงต้องเคลียร์กะแหวนซะทีว่ะ  ว่าให้ตัดๆใจจากกูเหอะ  ยังไงกูก็ไม่เคยคิดกะแหวนเป็นแฟนหรอก  แล้วก็คงไม่มีวันคิดด้วยเป็นแค่เพื่อนยังงี้มันก็ดีแล้วล่ะ"

         " เฮ้อ... ก็มึงคุยเรื่องนี้กันมากี่ครั้งแล้วล่ะวะ  ไม่เคยสำเร็จซะทีอ่ะแหวนมังฟังใครซะที่ไหน"

         " ก็คราวนี้กูจะลองพยายามอีกที  ต้องให้เด็ดขาดกันไปจริงๆไม่งั้นก็เหมือนกะว่ากูให้ความหวังแหวนยังไงไม่รู้"

         " ก็แปลก... แหวนนี่มันฝังจิตฝังใจจังนะว่าต้องเป็นแฟนกะมึงเนี่ย"

         " ก็ทั้งพ่อกูพ่อแหวนอ่ะกรอกหูอยู่ทุกวันนี่หว่า  นี่เค้าจะให้กูหมั้นกันด้วยซ้ำไป  แต่กูไม่เอาด้วยหรอก"

         " แล้วมึงจะกล้าขัดพ่อมึงเหรอวะ"

         " คราวนี้คงต้องขัดแล้วล่ะ  ไม่งั้นกูคงจบเห่เหมือนกัน  กูต้องพยายามอธิบายให้เค้าเข้าใจและยอมรับกูให้ได้เลย" 

         " งั้นลองหาเหตุผลดีๆละกันมึง  พ่อมึงเค้ายิ่งเอาแต่ใจอยู่ด้วยอ่ะ  งานใหญ่นะเนี่ย"

         " เออ... มันก็ต้องลองดู  แต่เรื่องแหวนนี่กูไม่รู้จะทำไงแล้ว  กะว่าจะบอกไปเลยว่ากูชอบคนอื่นแล้ว  จะดีมั๊ยวะ"

         " เฮ่ย... คนอื่นไหนวะมึง"  ไอ้ป่านทำหน้าตกใจนิดนึง

         " กูมั่วๆขึ้นมาเองน่ะ  แค่บอกว่าชอบคนอื่นไปก่อนแหวนจะได้ตัดใจไปซะที" 

         " แล้วมึงจะอ้างไปลอยๆเนี่ยเหรอ  กูว่ามันไม่สมจริงหรอก"

         " แล้วจะทำไงอ่ะ  ต้องไปหาคนมารับสมอ้างเหรอวะ"

         " เออดิ... งานนี้มันต้องมีคนมาเล่นละครกะมึงด้วยมันถึงจะน่าเชื่อ  แต่กูว่าแหวนต้องอาละวาดแน่  และคนที่จะโดนก็คือคนที่รับสมอ้างมึงนี่แหละ"

         " จริงว่ะ... จะเท่ากะว่ากูหาเรื่องเดือดร้อนให้คนอื่นอีก  เอาไงดีวะ" 

         " ก็ไม่ยาก  แค่มึงหาคนที่แรงพอจะรับมือแหวนได้ไงล่ะ  ฮ่าๆๆ"

         " หา... เฮ้ย มึงอย่าบอกนะว่า....."  ผมรีบถามมันทันที  มันก็ยิ้มแป้นพยักหน้ารับ

         " ใช่... มึงคิดถูกแล้ว  กูหมายถึงยัยวิวยัยแจงนั่นไง"

         " มึงบ้าและ  พวกนั้นยิ่งไม่ถูกกะแหวนอยู่  แล้วที่กูทำนี่มันก็เหมือนกูทิ้งแหวนไปหาเค้านะ  ถ้าเป็นงั้นคงได้มีตบตีกันเละแน่"

         " หรือมึงจะไปหาคนอื่นล่ะ  ถ้าเป็นคนอื่นอ่ะโดนแหวนตามไปแหกอกแน่ๆ  มึงจะให้เป็นงั้นเหรอ"  มันลอยๆหน้าพูดซะจนผมตระหนักเลย  ว่าคงไม่มีทางที่ดีกว่านี้

         " เฮ้อ... จะเอาไงดีว้า  แม่ง....ง"  ผมยิ่งเซ็งหนัก

         " เอาเหอะ... เชื่อกู  แบบนี้อ่ะเวิร์คแล้ว  ลองดูก่อนเหอะ"

         " แล้วถ้าสมมติว่าแหวนยิ่งไปอาละวาดตบตีกะพวกนั้นอีกล่ะ  มึงจะว่าไง"

         " ก็ถ้างั้นจะเอางี้มั๊ยล่ะ  มึงไม่ชอบแผนเองั้นกูมีแผนบีอีกแผนว่ะ"  ไอ้ป่านยิ้มอย่างมีเลศนัย

         " แผนอะไรอีกวะ"

         " แผนนี้อ่ะมึงต้องยอมเสียภาพพจน์นิดนึงนะ  บอกแหวนมันไปเลยว่ามึงอ่ะเป็นเกย์ไม่ได้ชอบผู้หญิง  ฮ่าๆๆ"  ไอ้ห่าป่านตบไหล่ผมแล้วก็หัวเราะลั่นเลย

         " ไอ้สัดนี่... มึงจะบ้าเรอะ  กูยิ่งกลุ้มๆยังจะมาล้อเล่นอีก"  ผมตบกบาลมันไปทีนึง

         " เอ๊า... ไอ้นี่  หน้ากูดูเหมือนจะล้อเล่นเหรอ  วิธีนี้อ่ะแรงก็จริง  แต่รับรองได้ผลชัวร์นะเว้ย"

         " พอเลยๆ สัด... หาเรื่องให้กูจังนะ  ขืนถ้ารู้ถึงหูพ่อกูดิเป็นเรื่องแน่" 

         " มึงก็แค่บอกแหวนแล้วกำชับว่าอย่าบอกคนอื่นก็สิ้นเรื่อง  แต่ถ้าพ่อมึงรู้จริงๆก็ค่อยบอกว่ามึงกุเรื่องขึ้นมา  ก็เท่านั้นอ่ะจะเป็นไรไปวะ"

         " เออ... มันก็จริงของมึง  แต่... แหวนจะเชื่อง่ายๆเหรอวะ"

         " ถ้าไม่เชื่อมึงก็ต้องลงทุนอีกหน่อย  อ้างไปว่าชอบใครอยู่ก็ได้"

         " หา... อีกแล้วเหรอวะ  หาคนมารับสมอ้างอีกละ"

         " ฮ่าๆ ใช่แล้ว  แต่... ต้องไม่ใช่กูนะ  ก๊ากๆๆ" 

         " ถุย... มันก็ต้องไม่ใช่มึงอยู่แล้วล่ะ  สัด... แค่คิดว่ามึงเป็นแฟนกูๆก็จะอ้วกแล้ว"

         " เอ้าๆ  เชี่ยนี่....  ดูถูกกูละ  ทำไมวะ  กูมันเป็นยังไง  ออกจะหล่อเท่ขนาดนี้"  มันว่าพลางเสยผมทีนึง  หล่อตายห่านะมึงอ่ะ

         " เออ.... มึงอ่ะ  หล่อมาก....ก  สัด.... ว่าแต่... มันไม่มีวิธีอะไรดีกว่านี้แล้วจริงๆเหรอวะ"  ผมบ่นไปมันก็ส่ายหน้า

         " ช่วยไม่ได้จริงๆ  มึงต้องเลือกเอาเองว่ะ  ว่าจะเอาวิธีไหนแต่ที่รู้ๆงานนี้มึงต้องใจแข็งมากหน่อยนะ  ทำอะไรก็ทำให้มันเด็ดขาดไปเลย  อย่าปล่อยให้คาราคาซังเหมือนเดิมอีกล่ะ"  ไอ้ป่านสรุป   ผมก็ส่ายหน้าไปเหมือนกัน  มันรู้สึกปลงๆยังไงไม่รู้อ่ะ

         " อืม... งั้นกูจะลองไปคิดดูก่อน" 

         " เออ... อย่างที่กูบอกนะ  มึงต้องทำให้มันเด็ดขาดนะเว้ย  ไม่งั้นมันก็จะไม่จบอีก"  ไอ้ป่านย้ำ  ผมก็พยักหน้าอย่างเซ็งๆแล้วก็กลับมาที่บ้านผม

         ผมคิดไปต่างๆว่าจะทำไง  จะทำแบบที่ไอ้ป่านบอกดีมั๊ยวะ  บอกว่าชอบยัยวิวอยู่แต่สงสัยคงเกิดสงครามแน่ๆ  อาจจะไม่เวิร์ค   

         แต่ถ้าบอกไปเลยว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงล่ะ  แหวนต้องรับไม่ได้แน่ๆแล้วคงรังเกียจผมเลยมั๊งซึ่งมันก็ตรงตามจุดประสงค์ที่ต้องการแต่ถ้าเกิดแหวนดันไปบอกพ่อผมล่ะ  งานจะเข้าผมทันทีแน่ๆ  แต่ไอ้ป่านบอกนี่ว่าถ้าเป็นงั้นผมก็แค่บอกพ่อว่าผมไม่ได้เป็นเกย์แต่แค่กุเรื่องขึ้นมาก็น่าจะจบ   อืม.... ก็น่าคิดว่ะ

         เอาล่ะ  ผมคิดออกละ  เอาทั้งสองวิธีนี่มารวมๆกันดีกว่า  ว่าแล้วก็ลงมือเลยละกัน

         " แหวน... เรามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยนะ"  ผมโผล่ไปหาแหวนที่บ้าน  แล้วชวนออกมาคุยกันที่สวนหน้าบ้าน

         " มีอะไรอ่ะ"

         " คือ... เราต้องบอกแหวนไว้ก่อนน่ะ  เราลองมาคิดๆดูแล้วเราอยากให้แหวนทำใจเรื่องเราซะเหอะนะ  ระหว่างเราเป็นแค่เพื่อนยังงี้ก็ดีแล้ว  เพราะตอนนี้เราชอบคนอื่นอยู่นะ"

         " อะไรนะ... ฮัทชอบคนอื่นเหรอ  เป็นไปได้ยังไงกัน  แล้วมันเป็นใคร  หา...."  เริ่มล่ะครับ  เสียงร้อยเดซิเบลดังขึ้นทันทีอ่ะ

         " จะเป็นใครแหวนยังไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอก   แต่เอาเป็นว่าเรามีคนที่ชอบแล้วล่ะ  เราก็คบกันเป็นเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน  แค่นั้นละกัน"

         " เอ๊ะ... แหวนไม่ยอมนะ  ฮัทต้องบอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่ามันเป็นใคร  บอกมานะ"  คุณเธอยังไม่ยอม  ยิ่งคาดคั้นผมใหญ่  เฮ้อ....

         " จะเป็นใครก็ช่างเหอะแหวน  ประเด็นคือเราไม่อยากให้แหวนมาหวังอะไรลมๆแล้งๆกะเราอีกแล้วมันเสียเวลาเปล่าๆ  ตัดใจจากเราไปเหอะ  ในรร.ก็ยังมีคนหน้าตาดีนิสัยดีอีกตั้งเยอะนะ   สวยๆอย่างแหวนอ่ะกระดิกนิ้วทีเดียวเค้าก็มาเรียงคิวให้เลือกแล้ว"

         " นี่... ถ้ามันตัดใจกันได้ง่ายๆยังงั้นก็คงดีหรอก ฮัทไม่ได้มาเป็นแหวนก็พูดได้สิ  ฮือๆ"  เฮ้อ... มีน้ำตามาอีกแล้ว  ใจแข็งๆไว้หน่อยเว้ย  ไอ้ฮัท

         " แหวน... ฟังเรานะ  ตอนนี้มันอาจจะยากแต่เชื่อเราเหอะ  นี่มันเป็นทางที่ดีสุดแล้ว  ระหว่างเรายังไงมันก็ได้แค่นี้จริงๆอ่ะ  เราไม่เคยคิดกะแหวนมากกว่าเพื่อนจริงๆ  แหวนต้องเข้าใจนะ  แต่เชื่อเหอะสักวันแหวนก็ต้องเจอคนที่ใช่เองแหละ  และเราก็จะอยู่เป็นเพื่อนแหวนยังงี้แหละนะ  ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา"   ผมพูดไปก็จับไหล่แหวนไว้เพื่อปลอบ  แหวนก็สะอื้นอยู่ยังงั้นแต่ก็ดูท่าทางเหมือนใจเย็นลงไปเยอะนะ

         " ตกลงฮัทชอบคนอื่นแล้วจริงๆเหรอ"

         " อืม... ก็แค่ชอบนะ  แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกเลยว่าเวลารักใครมันจะเป็นยังไงน่ะ"

         " แล้วตกลงคนๆนั้นคือใครล่ะ"

         " โทษทีนะ  เราบอกใครไม่ได้จริงๆ  แหวนอย่าถามเราอีกเลย"

         " ทำไมล่ะ....."

         " เราต้องเก็บเป็นความลับน่ะ  ขอร้องนะแหวน  ตอนนี้เราบอกใครไม่ได้เลยจริงๆแต่ถ้าพร้อมจะบอกได้เมื่อไหร่เราบอกแหวนคนแรกก็ได้"  ผมพยายามเกลี้ยกล่อมแหวนไป  ก็ไม่มีอะไรมาก  ผมแค่อยากเบรคอารมณ์แหวนไว้ก่อน  เพราะแค่ไม่อยากปั้นเรื่องบอกไปตอนนี้ว่าผมเป็นเกย์ไม่ได้ชอบผู้หญิง   ผมเลยต้องแกล้งอุบไว้ก่อนละกัน  แต่ถ้าแหวนถามผมมากๆผมก็ค่อยใช้เหตุผลนี้มาอ้างไง   ว่าเพราะคนที่ผมชอบมันเป็นผู้ชาย  มันจะดูสมเหตุสมผลและน่าเห็นใจมากกว่านะ

         " อืม... ก็ได้  แต่..."  แหวนอึ้งไปก่อนจะเม้มปากหลุดคำนี้ออกมา  ผมกำลังดีใจที่แหวนเหมือนยอมรับ  แต่พอเจอคำว่าแต่เข้าไปนี่สะดุดกึกเลยว่ะ

         " หือ..."

         " ก็ใครๆเค้าก็รู้กันหมดนี่นาว่าแหวนเป็นแฟนฮัท   แล้วถ้าฮัททิ้งแหวนไปแหวนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ"

         " อ้าว... ก็ถ้างั้นจะให้ทำไงอ่ะ" 

         " ก็แหวนอยากให้ฮัทแค่ช่วยยังทำตัวเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้น   แล้วถ้าฮัทจะไปชอบใครแหวนไม่ว่าก็ได้แต่อย่าทำเหมือนกะว่าเราเลิกคบกันเพราะฮัททิ้งแหวนได้มั๊ย  ให้แหวนยังพอเหลือศักดิ์ศรีที่จะมองหน้าคนอื่นได้บ้างเหอะ  ได้มั๊ยล่ะ" 

         " ก็โอเคแหละแหวน  เราเข้าใจ  ว่าแต่... แหวนจะห่วงเรื่องนี้มากไปป่าวเนี่ย  เรื่องจะเสียหน้าเนี่ย"

         " ก็แหวนไม่อยากให้อีคนไหนมันมาดูถูกแหวนได้นี่นาว่าโดนฮัทเขี่ยทิ้งแล้ว  ฮัทต้องช่วยแหวนนะ  ได้มั๊ย...."

         " ก็ได้ๆ  แต่เอาเป็นว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ  เรากลับมาเป็นแค่เพื่อนกันแล้วแหวนก็อย่าทำตัวเหมือนกะว่าเป็นเจ้าของเรายังงั้นอีกเลย  เราขอแค่นี้แหละ"

         " โอเค... แต่เราก็มีอีกอย่างนะที่จะขอฮัท  ว่าเรื่องที่เราคุยกันนี่อ่ะ  ฮัทห้ามบอกใครนะว่าเราตกลงกันยังงี้  โอเคนะ"

         " อืม... ยังงั้นก็ได้  แค่นี้ใช่ป่ะ"  ผมยิ้มอย่างสบายใจเพราะรู้สึกว่าอะไรๆจะง่ายกว่าที่คิด

         " ใช่... สัญญาแล้วนะ  ว่าห้ามบอกใครเรื่องที่เราจะเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ  ให้คนอื่นคิดว่าเรายังเหมือนเดิมละกัน  แหวนขอแค่นี้แหละ"  แหวนยิ้มด้วยท่าทางที่ดูจะเข้าใจและยอมรับทุกอย่างได้ดี   โล่งใจไปทีเว้ย  ยังงี้ต้องฉลองล่ะมั๊ง




To Be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A9, : 16 August 2011; P18
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 23-08-2011 19:37:33

ตอนค่ำๆพ่อผมก็กลับมาบ้านพร้อมกับพวกลุงๆอาๆที่สโมสรอีกสามสี่คน   แล้วก็มานั่งกินข้าวคุยกันสนุกสนานตามสไตล์เค้าไป  ทีแรกผมก็กะว่าจะขึ้นห้องผมไปแลัวล่ะ  ถ้าพ่อไม่พูดเรื่องผมกับลุงๆเค้าอีก

         " ถ้างั้นเดี๋ยวช่วงนี้ผมจะฝากไอ้เจ้าฮัทมันไปซ้อมที่สนามด้วยคนนะครับ  ช่วงเย็นๆหลังเลิกเรียนมันยังพอมีเวลา  ฮัทเอ้ย  เราไปซ้อมลงสนามกะพวกเด็กๆสโมสรลุงอินเค้านะ  เลิกเรียนแล้วก็ขี่รถไปเลย  สนามที่ศูนย์เยาวชนนั่นแหละ"  พ่อหันมาสั่งผม  อึ้งรับทานเลยครับทีนี้ 

         " พ่อ... ช่วงนี้ผมยังมียุ่งๆหน่อยนึงอ่ะ  ที่ชมรมก็มีซ้อมนะ"  อ้างๆแถๆไปก่อนล่ะนะ

         " เฮ่ย... ซ้อมที่ชมรมแกน่ะเหรอ  มันจะไปเวิร์คอะไรงั้นเดี๋ยวพ่อไปขออ.ธเนศเค้าให้ว่าจะไปซ้อมกับพวกพี่ๆเค้าที่สโมสร  เค้าคงยอมแหละ  โอกาสดีๆยังงี้ทั้งทีพ่อว่าแกไปซ้อมกะมืออาชีพเค้าเลยดีกว่านะ"

         " โธ่... พ่อ  ถ้าผมไม่ซ้อมกะเพื่อนๆผมจะเล่นเข้าขากันได้ไงล่ะ  มัวไปซ้อมกะคนอื่นอ่ะ"

         " ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่หว่าแค่ช่วงสองสามอาทิตย์นี่เอง  เดี๋ยวแกค่อยกลับไปซ้อมฟอร์มทีมก็ได้  พวกดาวยิงเก่งๆทั้งนั้นนะที่สโมสรอ่ะ  พ่อไม่อยากให้แกพลาดโอกาสนี้เพราะลุงอินเค้าก็ตั้งใจมาชวนแกโดยเฉพาะเลยเนี่ย  อย่าปฏิเสธเค้าสิ"  เจอเหตุผลนี้เข้าไปผมก็จบเห่เลยว่ะ   ปฏิเสธไม่ออกจริงๆ

         " โอเคครับ  ถ้างั้นช่วงนี้ผมจะไปซ้อมตามที่บอก   เดี๋ยวขอตัวก่อนนะครับ"  พูดจบผมก็ไหว้ลาลุงๆทุกคนแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างเซ็งๆ  พ่อหาเรื่องให้ผมอีกแล้ว  น่าเบื่อว่ะ

         ต่อไปผมคงต้องทนขับรถจากรร.ไปสนามที่ศูนย์เยาวชนทุกวันดิเนี่ย  ไกลก็ไกล

         และที่สำคัญจะเอาเวลาไหนไปฝึกมือกะฮิ้นท์มันวะเนี่ย  เซ็งๆๆ ว้อย............

         -

         -

         เช้าวันอาทิตย์ผมโทรหาฮิ้นท์มันดูอีกที  เห็นมันรับแล้วบอกว่ากำลังจะรีบกลับมาบ้านแล้วคงถึงตอนบ่ายๆ

         " แล้วตกลงนายไปทำอะไรมาเหรอ  ถึงรีบเข้ากรุงเทพฯไปปุบปับยังงั้นอ่ะ"

         " อ๋อๆ  ไม่มีอะไร  เราแบบว่าอยากไปเที่ยวอยู่พอดีแล้วก็อยากไปหาซื้อหนังสือที่ห้างด้วยน่ะ  โทษทีที่ผิดนัดนายนะ  พอดีมันฉุกละหุกน่ะ"

         " ไม่เป็นไรๆ  เออ... เราจะบอกว่าช่วงเนี้ยเราคงยุ่งน่าดูเลยว่ะ  พ่อจะให้เราไปซ้อมบอลกับทีมสโมสรอ่ะ  ทุกเย็นเลยด้วยเป็นอาทิตย์ๆเลย"

         " อ้าวเหรอ... อืม  งั้นไว้ก่อนก็ได้นะ  ช่วงนี้เราก็คงมียุ่งๆเหมือนกัน  ใกล้จะถึงงานวันวิทยาศาสตร์ละ  เราก็ต้องเตรียมตัวดูหนังสือเตรียมไปแข่งตอบปัญหาอ่ะ"

         " เหรอวะ  เออๆ ก็ดีนะ  นายนี่มันเก่งจริงๆว่ะ  โอเคงั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ  พ่อเราเรียก"   ผมต้องรีบวางสายเพราะพ่อเรียกผมอยู่ข้างล่าง 

         " ไปกันเหอะลูก  เดี๋ยววันนี้พ่อจะแนะนำแกให้รู้จักกะพวกผู้ใหญ่ในสโมสรเค้า   ลุงอินเค้าแนะนำแกไปว่าอีกหน่อยจะให้แกไปร่วมทีม   ใครๆเค้าก็เลยอยากเห็นฝีมือแกซะหน่อย  ไปโชว์ฟอร์มให้ดีเลยนะ  อย่าให้เสียหน้าพ่อล่ะ"  พ่อบอกแล้วตบไหล่ผมเบาๆเหมือนฝากความหวัง   ผมล่ะเหนื่อยใจจังว่ะ

         นี่ถ้าเค้ารู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดนี่เค้าจะว่าไงกัน  แต่ผมก็คงยังไม่กล้าบอกเค้าตอนนี้หรอกเพราะยังต้องหาโอกาสเหมาะๆอีกหน่อย  ถ้าถึงตอนนั้นผมจะบอกพ่อแน่ๆว่าอย่าอะไรกะผมเรื่องนี้นักเลยผมก็เริ่มเบื่อเหมือนกัน

         ที่ศูนย์เยาวชนวันนี้มีคนมาซ้อมบอลกันเยอะครับเพราะที่นี่เป็นสนามมาตรฐาน  และนี่ก็เป็นกิจกรรมของทางศูนย์เยาวชนเค้าน่ะครับโดยให้พี่ๆที่เป็นนักกีฬามาช่วยเทรนทักษะการเล่นฟุตบอลให้น้องๆ   ตอนนี้พวกพี่ๆทีมสโมสรเค้าก็มาเตรียมตัวกันอยู่ข้างสนาม   แต่ละคนท่าทางเก่งๆทั้งนั้น  อ้อ... นั่นพี่ประยงค์ดาวยิงของทีมเลย  ใครๆก็กรี๊ดพี่แกน่าดูโดยเฉพาะบรรดาสาวๆ

         พ่อพาผมไปเดินไหว้ผู้ใหญ่ของทีมซะครบทุกคนจากนั้นก็ให้ผมไปเปลี่ยนชุดเตรียมลงสนาม   ผมก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องล๊อคเกอร์แต่พอดีไปเจอไอ้โด่งมันก็กำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ในนั้น  ยังจำมันได้มั๊ยครับ  ไอ้เพื่อนเก่าผมไง

         " เฮ้ย...."  ผมกะมันร้องขึ้นมาแทบจะพร้อมกันเลย

         " มึงมาได้ไงอ่ะ"  มันถามผมสีหน้าแปลกใจมากอยู่

         " กูมากะพ่อว่ะ  เค้าให้มารู้จักพวกผู้ใหญ่ในทีมเพราะเดี๋ยวช่วงนี้กูก็ต้องมาซ้อมกะเค้าพักนึง  แล้วมึงอ่ะ  มาได้ไง"

         " เออ... กูก็เหมือนกันว่ะ  พ่อกูเค้าก็ฝากกูมากะซ้อมกะทีมนี้เหมือนกัน  บังเอิญจังเว้ย"

         " เออว่ะ... แล้วนี่มึงต้องมาซ้อมกะทีมเค้าทุกวันเหมือนกูมั๊ยเนี่ย  บ้านมึงอยู่ตั้งหินกองนี่หว่า"

         " กูก็จะมาแค่วันนี้กับเสาร์อาทิตย์หน้าแหละ  เออ... ว่าแต่... กูถามหน่อย  แหวนเป็นไงบ้างวะ  กูไม่ได้เจอตั้งนานเลย"

         " อ๋อ... ก็ดีว่ะ  สบายดี  นี่ถ้าแหวนรู้ว่ากูมาเจอมึงเค้าต้องดีใจแน่  แล้วก็คงอยากมาเจอมึงด้วย  มึงอ่ะอยากเจอแหวนป่าวล่ะ"

         " ก็อยากเจอดิวะ  ไม่ได้เจอกันมาตั้งกี่ปีแล้วเนี่ย"

         " งั้นเสาร์หน้ามึงมานี่อีกใช่ป่ะล่ะ  งั้นกูจะลองชวนแหวนมาด้วยนะ"  ผมเสนอมันไปมันก็ยิ้ม

         " เออ... เอาดิ  ขอบใจว่ะ  งั้นกูขอเบอร์แหวนกะเบอร์มึงไว้หน่อยนะ  เผื่อมีไรจะได้โทรไป"  มันหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมจะเมมเบอร์โทร  ผมก็บอกมันไปจากนั้นเราก็เดินออกมาข้างสนาม  พี่ๆเค้าก็เรียกผมกับไอ้โด่งไปนั่งกับเด็กคนอื่นๆที่มาซ้อม

         ตอนนี้ผมรู้สึกยังกะว่าตัวเองมาคัดตัวเข้าทีมชาติยังงั้นเลยว่ะ  ดูทุกคนตั้งใจกันน่าดู  ผมนั่งคุยกับไอ้โด่งเรื่องว่ามันไปอยู่ทางโน้นเป็นไงบ้าง  มันก็ว่าอยู่โน่นก็สบายดี  พอถามถึงเรื่องทีมรร.มัน  มันก็บอกผมว่าโค้ชที่นั่นโหดมากเพราะเค้าเป็นทหารเก่าเลยทำให้ผมนึกไปถึงฟอร์มการเล่นที่โหดๆของมันนั่นขึ้นมา  เพราะงี้รึเปล่านะ  มันมีโค้ชที่โหดก็เลยต้องเล่นแบบโหดยังงี้

         " ฮัทเอ้ย  พร้อมยังลูก"  พ่อผมเดินเข้ามากับพี่ประยงค์ดาวซัลโวของทีมครับ  ไอ้โด่งก็ลุกขึ้นยกมือไหว้พ่อผม

         " อ้าว.... เอ๊ะ  เรา... "  พ่อผมทำท่านึก  คงจำไอ้โด่งมันไม่ได้แล้ว

         " ผมโด่งไงครับ  ลูกจ่าหมายที่เคยอยู่บ้านติดกับลุงเมษอ่ะครับ"

         " เอ้อ... ใช่ๆ  โอ้โฮ... เป็นไงมั่งล่ะเรา หือ... โตขึ้นจนลุงจำไม่ได้เลยเนี่ย  แล้วนี่ก็มาซ้อมกะทีมสโมสรเค้าเหมือนกันเหรอ"

         " ครับผม  พ่อผมฝากให้เข้ามาซ้อมน่ะครับ  อยากลองดูเพราะพี่ๆที่นี่เค้าเก่งๆกันทั้งนั้น"
      
         " เอ้อ... ดีๆ  จะได้เป็นเพื่อนเจ้าฮัทมันด้วย  งั้นเดี๋ยวลุงขอตัวไปคุยกับโค้ชเค้าต่อนะ  เตรียมวอร์มกันไปพลางๆก่อนก็ได้"  พ่อผมบอกแล้วก็เดินกลับออกไปกับพี่ประยงค์   ผมก็เริ่มวอร์มไปกับไอ้โด่งมัน   

         " มึงเรียนอยู่ห้องเดียวกะแหวนมั๊ยวะ"  อยู่ๆมันก็เอ่ยถามขึ้นมา   ผมก็หันไปมองหน้ามัน

         " อือ... ทำไมเหรอวะ"

         " เปล่า... ไม่มีอะไร  ก็ดีนะ  ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกัน  กูยังนึกเสียดายนะ  พ่อกูไม่น่าต้องย้ายบ้านไปก่อนเล้ย  ไม่งั้นป่านนี้เราก็คงยังเรียนด้วยกันอ่ะ" 

         " อืม... ก็นั่นดิ  กูเสียดายเหมือนกันตอนที่มึงไปน่ะ  กลับมาบ้านก็ไม่ได้เจอมึงอีกแล้ว  ไม่เคยได้ข่าวอะไรมึงอีกเลยแหละนั่นน่ะ"

         " กูก็ไม่รู้หรอก  อยู่ๆพ่อกูก็ย้ายไปเลยปุบปับกูก็ไม่ทันตั้งตัวหรอก  ว่าแต่... แล้วตอนนี้แหวนเป็นไงบ้างวะ  กูหมายถึงว่าหน้าตา  ท่าทางเป็นไงมั่งอ่ะ"  ไปๆมาๆมันก็ถามถึงแหวนอีกแล้วครับ

         " แหวนอ่ะเดี๋ยวนี้ก็สวยนะเว้ยผู้ชายรร.กูรุมจีบกันน่าดู  แต่แหวนไม่เอาใครเลย"

         " หือ... ไม่เอาใครเลย  งั้นแหวนมันก็ยังไม่มีแฟนดิ"  มันหันมาทางผมครับแล้วยิ้มมุมปากนิดนึง

         " ก็ยังหรอกว่ะ  ทำไมวะมึง"

         " เปล่าๆ  กูแค่อยากรู้  เออ... มึงจับขากูให้ทีดิ  กูจะซิทอัพอีกหน่อย"  มันรีบปฏิเสธแล้วให้ผมจับขามัน   จากนั้นมันก็ซิทอัพไปเรื่อยๆ
   
         รวมๆแล้วมันซิทอัพไปเยอะมาก  เป็นร้อยได้ล่ะนั่นเพราะผมจับขามันอยู่จนเซ็ง   ไอ้ห่านี่มันโคตรฟิตเลย  ตัวมันสูงใหญ่กว่าผมไม่มาก  แต่หนากว่าผมเยอะเหมือนกันคงเพราะมันฟิตซ้อมตลอดนี่ล่ะมั๊ง

         " เฮ้ย... พี่เค้าเรียกไปรวมแล้วว่ะ  ไปเหอะ"  ผมบอกมันจากนั้นเราก็เดินไปรวมกับเด็กๆคนอื่นที่ข้างสนาม   มองไปก็เห็นพ่อผมนั่งอยู่กับลุงๆหลายคนที่อัฒจันทร์กำลังมองผมอยู่   นี่พ่อคงเอาผมไปนำเสนอแมวมองอะไรอีกแล้วแน่ๆเลยว่ะ

         แล้วพี่ๆเค้าก็ให้พวกเราเริ่มเทรนจากเบสิคไปก่อน   มีวิ่งตามจังหวะบอล  เลี้ยงบอล  ตามด้วยการทดลองยิงลูกโทษ  ผมก็ตั้งใจทำไปเต็มที่ล่ะครับ  แต่มองดูไอ้โด่งมันแล้วรู้สึกเลยว่ามันโคตรจะตั้งใจยิ่งกว่าผมเยอะ

         และพอถึงคิวไอ้โด่งอ่ะครับ  มันง้างหวดบอลซะโคตรแรงเข้าไปตุงตาข่ายแทบขาด  พี่เค้ามองตาค้างเลย

         " โห... น้อง  ยิงซะรุนแรงไปโกรธใครมารึเปล่าเนี่ย"  พี่โค้ชเค้าแกล้งพูดยิ้มๆ

         " เปล่าครับพี่  แล้วเป็นไงมั่งอ่ะครับ  ลูกเตะผมเนี่ย"

         " หึๆ  เจ๋งเลยแหละน้อง  ปีหน้ามาอยู่ทีมกะพวกพี่เลยนะ"  พี่โค้ชเค้าพูดเล่นกะมัน  ไอ้โด่งมันก็แค่ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก   ดูจากสายตามันผมก็รู้สึกแปลกๆว่ะ  เหมือนมันมีคิดอะไรอยู่ในใจตลอดและผมเดาไม่ได้เลยจริงๆว่าคืออะไร

         " เป็นไงวะ  ลูกเตะกู  ใช้ได้มั๊ย"  มันหันมาถามผม

         " เออ... มึงเตะได้ขนาดนี้ก็เทพแล้วว่ะกูยังสู้มึงไม่ได้เลย  โค้งสวยทิศทางโคตรดี  โกลที่ไหนก็รับไม่ได้แน่ๆ"  ผมไม่ได้อวยมันนะ  คิดยังงี้จริงๆ

         " เหอะๆ  เกินไปมึง  กูยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่ะ  ต่อไปตามึงล่ะ  ไหนโชว์สเต็ปให้กูชมหน่อยดิ๊"

         มันพูดจบผมก็คว้าบอลออกไปตั้ง  พยายามรวบรวมสมาธิอยู่นิดนึงก่อนจะง้างขายิงลูกไซ้ค์โค้งที่อุตส่าห์พยายามฝึกมา   เรียบร้อยครับ  บอลเสียบเข้ามุมขวาบนสุดของประตูไปอย่างสวยงาม  สมกะที่อุตส่าห์ฝึกตั้งนานเลยว่ะ

         " โอ้ว... สวยมากๆ เยี่ยมครับ  นี่เรามาด้วยกันใช่ป่ะ"  พี่โค้ชเค้าตบมือให้ผมเลย  พลางหันไปทางไอ้โด่ง

         " ครับพี่  ไอ้นี่เพื่อนผมเอง"

         " หึๆถึงว่าสิ เยี่ยมมากๆครับน้อง  ทั้งคู่เลย  เอาเป็นว่าพวกพี่ขอจองตัวทั้งสองคนเลยนะ  ปีหน้าเราเจอกัน"  พี่โค้ชเค้าพูดอย่างอารมณ์ดี   

         " โห... เอางั้นเลยเหรอครับ  ฮะๆๆ ผมเพิ่งจะม.5กันเองพี่"  ผมยิ้มบอกพี่เค้าไป

         " หึๆ  ไม่เป็นไร  งั้นพี่จะรอ  แต่ห้ามหนีไปอยู่ทีมอื่นนะ"  ผมฟังพี่เค้าแล้วก็ดีใจเหมือนกัน  มันภูมิใจว่ะ  อุตส่าห์ตั้งใจฝึกมาตั้งนาน  แต่เห็นไอ้โด่งมันทำหน้านิ่งๆเฉยๆแฮะ  อะไรของมันหว่า

         " ฮัทเอ้ย  มานี่มาลูก"   เสียงพ่อตะโกนเรียกผมครับ   ผมกับไอ้โด่งก็เดินมาหาพ่อที่ข้างสนาม

         " เยี่ยมมากลูก  พวกลุงอินเค้าเห็นฝีมือแกแล้วเค้าชอบมาก  ทีนี้เค้าเลยยืนยันว่าจะให้แกมาร่วมทีมให้ได้เลย  ดีมาก... ไอ้ลูกพ่อ  ฮ่าๆๆ"  พ่อหัวเราะร่วน  ไอ้โด่งก็ยืนหน้านิ่งอยู่ยังงั้น

         " เราเองก็เจ๋งมากเลยนะ  โด่งเอ้ย... เตะได้เฉียบขาดดีมาก  ฝีมือดีๆยังงี้ฝึกต่อไปรับรองรุ่งแน่ๆ  อยากมาร่วมกับทีมสโมสรเค้ามั๊ยล่ะเรา" 

         " สนใจสิครับลุง  ผมมาจากหินกองก็เพื่อการนี้โดยตรงอ่ะครับ  ว่าแต่นี่ผู้ใหญ่ในทีมเค้าจะรับผมจริงๆเหรอครับ"   มันถามด้วยท่าทางที่ดูตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยนึง

         " ใช่แล้ว  ไว้เรามาคัดตัวกับทีมอีกทีนะ  ไปเถอะ  เดี๋ยวเรากลับบ้านกันก่อน เอ้อ... แล้วนี่เราจะกลับยังไงล่ะ  โด่ง"  พ่อผมหันไปถามไอ้โด่ง

         " อ๋อ... ผมเอามอไซค์มาครับลุง" 

         " เอ้อ... โด่ง  มึงต้องรีบกลับมั๊ยวะเนี่ย"  ผมเอ่ยถามมัน 

         " ทำไมวะ"

         " กูอยากชวนมึงไปกินข้าวบ้านกู  ไปนะเว้ย  ไม่ได้มาบ้านกูตั้งนานแล้วนี่หว่า  นะ...."

         " อืม..... "  มันทำหน้าครุ่นคิดอยู่

         " จะได้ไปเจอแหวนด้วยไง  มึงอยากเจออยู่ไม่ใช่เหรอ" 

         " เออ... ก็ได้"  มันตกลงทันที 

         จากนั้นเราก็ไปบ้านผมกัน  มันก็ขับมอไซค์ตามรถพ่อผมไปจนถึงบ้าน  พอเข้าไปบ้านมันก็ไหว้อาวดี  ผมก็เลยเดินไปตามแหวนที่บ้าน

         " มีคนอยากเจอแหวนอ่ะ"  ผมแกล้งบอกเป็นนัยๆ  แหวนก็ทำหน้างงแล้วรีบเดินตามมา

         " ใครล่ะฮัท"

         " เดี๋ยวก็รู้เอง หึๆ"  ผมไม่ยอมเฉลย  พอเดินเข้ามาในบ้านผมไอ้โด่งมันนั่งอยู่ที่โซฟารับแขกมองมาที่แหวนตาค้างเลย  ซึ่งผมมองตาไอ้โด่งแล้วรู้เลยว่านี่มันตะลึงความสวยของแหวนอยู่แน่ๆว่ะ  เหมือนมันมีประกายวิ้งๆในตามันซะขนาดนั้น

         แหวนเองก็ตะลึงอยู่เหมือนกันแต่คงเพราะแค่รู้สึกคุ้นหน้ามันเฉยๆมั๊ง

         " โด่ง....... โด่งเหรอ......  นี่โด่งใช่มั๊ย"  แหวนเอ่ยขึ้นมาก่อน  ไอ้โด่งมันก็เหมือนหลุดจากภวังค์แล้วยิ้มให้แหวน

         " อือ... เราเอง" 

         " แล้วนี่มาได้ไงเนี่ย  หายไปตั้งนานเลยอ่า"  แหวนยิ้มแล้วก็เดินมาจับมือไอ้โด่งอย่างดีใจ  ไอ้โด่งมันก็ยิ่งยิ้มให้  นี่ผมคงไม่ได้คิดไปเองนะว่าตอนนี้อารมณ์ไอ้โด่งมันพลิกไปเลยว่ะ  จากที่ตอนแรกดูมันนิ่งๆเยือกเย็น  แต่ตอนนี้สดใสขึ้นมาทันที

         ตอนนี้พวกเราก็มานั่งร่วมโต๊ะอาหารคุยกันไปอย่างสนุก  แหวนถามโน่นถามนี่ไอ้โด่งไปเรื่อย  แต่พอถามถึงที่บ้านมัน  มันก็จะอ้อมๆแอ้มๆตอบไม่ค่อยจะเต็มใจเหมือนมันไม่สบายใจเรื่องนี้อยู่  ผมเลยชวนมันคุยเรื่องอื่นแทน

         " เฮ้ย... ทุ่มกว่าละ  กูกลับก่อนนะเดี๋ยวดึกมากกลับลำบากว่ะ"  มันดูนาฬิกาแล้วพูดขึ้น

         " เออๆ  งั้นไว้เจอกันนะเว้ย  ไป... กูไปส่งมึงหน้าบ้าน"  ผมบอกแล้วเดินไปส่งมันที่หน้าบ้านพร้อมกะแหวน

         " งั้นว่างๆก็มาเที่ยวอีกนะ  โทรมาก็ได้"  แหวนโบกมือบ๊ายบายมัน   ไอ้โด่งมันก็ยิ้มแป้นแล้วขับรถออกไป

         " เนี่ย... เราไม่ได้เจอโด่งมันนานมากเลยเนอะ  เปลี่ยนไปตั้งเยอะอ่ะเกือบจำไม่ได้"  แหวนพูดขึ้น

         " อืม... มันก็เปลี่ยนไปเยอะจริงๆ  แต่เราดูๆยังกะว่าไอ้โด่งมันมีอะไรไม่สบายใจอยู่ยังงั้นแหละ  ท่าทางมันขรึมๆดูอมทุกข์จังน่ะ"

         " ก็จริงนะ  งั้นไว้เราโทรไปคุยก็ดีนะ  มีอะไรจะได้ระบายให้กันฟังบ้างจะได้สบายใจขึ้น"  ผมพยักหน้าเห็นด้วยกะแหวน   เพราะยังไงๆมันก็เพื่อนผมนะ  ยิ่งผมเห็นมันยังงี้ผมยิ่งห่วงมันและถ้าให้ผมเดา  ผมว่าน่าจะมีปัญหาจากทางบ้านมันแน่ๆเลย

         -

         -

         ผ่านไปสามสี่วันแล้วผมล่ะเบื่อการไปซ้อมที่สนามศูนย์เยาวชนโคตรๆเลยเพราะมันขับรถไปไกลเหมือนกัน   จากที่ว่าจะให้ฮิ้นท์มันสอนผมต่อซะหน่อยเลยอด  นี่ก็ไม่ได้เห็นหน้ามันเลยนะ  หายไปไหนกันหมดไม่รู้ทั้งก๊วนมันนั่นแหละ

         อีกสองวันก็ถึงวันวิทยาศาสตร์แล้วเห็นมันบอกว่ามันต้องไปแข่งตอบปัญหานี่นา  ทางรร.เค้าจัดแข่งกันเองในรร.ก่อนถ้าใครชนะก็จะได้ไปแข่งกับรร.อื่น  นึกๆไปก็อยากให้รร.เราชนะรร.อื่นจังว่ะ

         " เฮ้ย... เดี๋ยวตอนพักไปเชียร์ไอ้ฮิ้นท์กันนะ  มันแข่งตอบปัญหาวันวิทย์ฯว่ะที่ห้องประชุม"  ผมชวนไอ้ป่านไอ้วิน  แต่แหวนนี่ผมไม่รู้ว่าควรจะชวนดีมั๊ยเนี่ย  แต่ก็เห็นคุณเธอทำหน้าเฉยๆไม่ได้ว่าอะไร

         " เหรอวะ  เออๆ  ไปดิ"  ไอ้ป่านไอ้วินมันก็ตกลงล่ะครับ  ตอนนี้เราเลยเดินเข้ามานั่งรอในห้องประชุม  มีคนมาดูไม่เยอะเท่าไหร่เพราะอย่างว่าอ่ะ  มันไม่ใช่คอนเสิร์ตนี่หว่าจะได้มีคนแห่มาดู

         แหวนเองก็มานั่งกะผมนะโดยไม่ได้พูดบ่นอะไรเลย  ผมก็เบาใจว่ะ  สงสัยที่คุยกันไปแหวนคงเข้าใจดีแล้ว  สักพักนึงพิธีกรก็ขึ้นมาบนเวทีตามด้วยผู้เข้าแข่งขัน   ผมก็มองๆคนที่มาแข่ง  แต่เฮ้ย... เฮ่ย........ นั่น......

         นั่นมันไอ้ฮิ้นท์เหรอวะน่ะ   ทำไมหน้ามัน....................... เปลี่ยนไปเลยล่ะวะ


Ps. อิอิ หายไปน๊าน นาน เนอะ เพื่อนเพิ่งจะส่งให้ สดๆ ร้อนๆ อิอิ อย่าเพิ่งหน่ายน้า เดี๋ยวของผ๊มจะรีบเขียน อิอิ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 23-08-2011 19:45:06

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 23-08-2011 20:14:00

+1 ให้ท่านอิ๊ก ค้า

ฮิ้นสวยแล้วใช้ใหมล้า   :m20:

เริ่มสงสัยแหวนแล้วละว่าทำไมไม่โวยวาย  กลัวSHEจังอะ   :m31:  :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 23-08-2011 20:14:38

ฮัทเห็นฮิ้นท์แล้วตะลึงเลยเหรอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 23-08-2011 20:25:20

 :impress3: ฮิ้นท์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น จนจำไม่ได้เลยใช่ไหม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 23-08-2011 20:35:01

+1 ฮัทจ๋า ฮิ้นเปลี่ยนไปยังไงอ่า เล่าให้ฟังหน่อยดิ  อิอิ น่ารักใช่ไหมละ ฮ่าๆ   o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: Petalkiss ที่ 23-08-2011 20:35:36

ว้าวววววววว ในที่สุดนายเอกของเราจะงามแล้ว!
เล่นเอาฮัทตะลึงไปเลย !!!

ฮัทก็ถือโอกาสบอกแหวนไปเลยสิว่าเป็นแฟนกะฮิ้นท์อยู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 23-08-2011 20:38:03

ฮั่นแน่...อย่าบอกนะว่า ที่น้องอิ๊กหายไปนานน่ะ
เพราะไปมัวลุ้นฮิ้นท์ modified ตัวเอง อิ อิ
เอาแล้วไง หายไประยะนึง กลับมาคราวนี้
ฮิ้นท์ท่าจะเปลี่ยนไปในทางที่สวยขึ้นแน่เลย
ไม่งั้นฮัทคงไม่ พูดแบบตกตะลึงว่า.....   
"นั่นมันไอ้ฮิ้นท์เหรอวะน่ะ   ทำไมหน้ามัน....................... เปลี่ยนไปเลยล่ะวะ"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 23-08-2011 20:39:18

ฮิ้นเปลี่ยนแล้ว ดีใจๆ
 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 23-08-2011 20:47:51

แว้กกกกก ค้างเติ่งเลย
อยากอ่านน้องฮิ้นท์เริ่ดอ่า จะเริ่ดไหมละนี่
5555 แต่ท่าทางของฮัท ฮิ้นท์คงน่าดูชม >w<

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ !
+1 จุ๊บบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 23-08-2011 20:49:14

เปลี่ยนไปในทางดีหรือแย่คะ? (ขอให้เป็นอย่างแรก - -")

อยากให้ฮัทขัดใจพ่อบ้างจังเลยอะ
เหมือนทำไปเพราะฝืนทุกอย่างเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 23-08-2011 21:02:45

เป็นกำลังใจให้อิ๊กและเพื่อนนะคับ อยากรู้จังฮิ้นท์เปลี่ยนไปยังไง รอต่อๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: zaziniC ที่ 23-08-2011 21:16:43

ตามอ่านเรื่องนี้มาซักพัก

เเต่อัพนานๆที

งือๆๆๆๆ

รอๆๆๆ จ้า >_<

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 23-08-2011 21:32:29

น่ารักขึ้นใช้มั้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 23-08-2011 21:37:17

อยากรู้แล้วอ่ะ

ตื่นเต้นๆๆๆๆ

ฮิ้นท์สวยแล้วๆๆ แอร๊ยยยยยยย  :o8: :o8:

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 23-08-2011 22:44:27

อะไรก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อิ๊กกี้ มาหย่อนระเบิดทิ่งไว้เฉย

ฮัทมัดมือชก แกล้งเป็นแฟนฮิ้นท์เขี่ยวแหวนไปหาโด่งก่อนเลย แล้วค่อยเปลี่ยนเป็นแฟนกันจริง ส่วนเรื่องพ่อ ค่อยว่ากัน อีกที่

ส

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 23-08-2011 23:04:11

หึหึ  เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงล่ะสิ

สวยขึ้นผิดหูผิดตาไปแล้วนะ

นู๋ฮินท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 23-08-2011 23:11:16

อ้ายยยยยยยยยยย อยากรู้ว่าเปลี่ยนไปยังไงบ้างงงงง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 23-08-2011 23:12:51

โอ้ยย 

ความงามกำลังจะออกมาแล้วว :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 23-08-2011 23:33:47

  คิดถึงฮิ้นท์มากๆเลย..

ยังรอดูการเปลี่ยนแปลงของฮิ้นท์ต่อไป...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: jpkoko ที่ 23-08-2011 23:46:41

หน้าดูดีขึ้นซะม้างงงง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 23-08-2011 23:55:36

กรี๊ดกร๊าด 
เห็นเรื่องนี้อัพทีไรรู้สึกดี๊ดี >///<

ทัก ฮิ้นท์ค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 24-08-2011 00:14:26

มันอะไร ยังไง   ว้อท แฮ้ปเพ่น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 24-08-2011 01:03:47

เย้มาต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 24-08-2011 01:16:54

อยากอ่านต่อออออออออออออ ค้าง!!
ชีต้องใช่มั้ยยยย หรือ ไม่สวยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 24-08-2011 01:57:59

เปลี่ยนไปยังไงวะ
อั้ยย่ะ!!!!  ค้างมาก อะไรมาก
อยากรู้ !!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 24-08-2011 02:45:46

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 24-08-2011 11:18:31

อยากอ่านต่อมากๆเลยอิ๊กกี้ ฮิ้นท์เปลี่ยนไปแล้ว ฮัทจะชอบฮิ้นท์ไหมนะ :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 24-08-2011 12:48:00

น้องเงาะเราเริ่มถอดรูปแล้วสิน่ะ
เสร็จแน่ๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 24-08-2011 13:06:49

เมื่อไหนฮันจะบอกพ่อ  เรื่องฟุตบอลน้าา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 24-08-2011 16:47:45

อร๊ายยยยยยยยยยย
หนูฮิ้นสวยแล้วววววววววว
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮัทบอกแหวนไปเลยว่าคนที่ชอบอ่ะคือฮิ้นเองแหละ
5555555
เอาให้เด็ดขาดไปเลยนะ
ฮิ้นสู้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 24-08-2011 17:35:14

ฮิ้นท์สวยแล้วหรอ กรี๊ดดดดด!!!!!!

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 24-08-2011 18:54:42

ขอบคุณมากครับ :n1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 24-08-2011 18:59:14

ฮิ้นเป็นไงอะ อยากรู้จัง  ถึงอยากรู้มากๆๆๆ มาไวๆนะครับพี่อิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 24-08-2011 21:03:53

 :mc4:


เย้ๆๆ  สวยแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 24-08-2011 22:02:53

 :a5:อ้าวๆๆๆๆๆ ยิ่งกว่า่ขับรถแหกโค้งซะอีก
ขอบคุณเพื่อนพี่อิ๊กด้วยครับ พระเอกชัดเจนซักทีนึง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 24-08-2011 23:42:02

โด่งมาแปลกอ่ะ  แอบชอบแหวนแน่เลย
ดีๆเอาแหวนไปเลยนะ  มาแผนสูงเกินไปแล้วเนี่ย
อิอิ  อยากรู้จังว่าฮัทตะลึงอะไร หุหุ o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 25-08-2011 01:00:12

ตะลึกเลยดิ ฮัท :laugh:

ปล.คิดถึงอิ๊กกี้   :กอด1: ต้อนรับการกลับมา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 25-08-2011 02:28:45

ฮิ้นสวยขึ้นอะดิ

ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 25-08-2011 13:37:18

อยากรู้แล้วว่าฮิ้นท์เปนยังไง อิ๊กมาต่อเร็วๆน๊า ขอเยอะๆๆๆด้วย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 25-08-2011 15:41:41

พี่อิ๊ก มาต่อเร็วววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 25-08-2011 19:11:51

สวยอะยังจ้า น้องฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 25-08-2011 23:52:01

กรี๊ด....

ค้างอ่า

อัพอีกนะคะ :oo1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 26-08-2011 02:35:08

อึ้งเลยอ่ะดิฮัท
ฮิ้นท์คงดูดีขึ้นจมเลยอ่าเส่ อิอิ

เซ็งแหวนเหมือนกันนะ ตอนนี้ตอนบอกไม่ให้ฮัทบอกนอื่นว่าไม่ใช่แฟนกัน เพราะกลัวเสียหน้านี่เป็นแผนผูกมัดรึป่าววววว ลุ้นต่อปายยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 26-08-2011 12:15:36

ฮิ้นสวยเเล้วววว ฮิ้ววว ฮ่าๆ >,<'

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 26-08-2011 14:37:35

อิอิ ตกใจละซี้  คนเค้าสวยขึ้นอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกก สะใจ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 26-08-2011 15:38:13

วันนี้พี่อิคกี้จะมาลง ฮิ้นให่นะคับ ข่าวสดๆๆร้อนๆๆจากพี่อิ๊คกี้ฝากผมมาบอกนะ อิอิ :m23: :m23: :m4: :mc2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-08-2011 15:58:42

A10
ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับหน้าผมบ้างนะครับ มันคันๆยุบยิบๆตลอดเลย เสร็จจากตรงทำอันนั้นก็ต่อด้วยอันนี้ ผมทำหน้าอยู่ประมาณสองชั่วโมงเห็นจะได้
“อย่าบีบสิวนะครับ เวลามีสิวให้เอายานี้แต้มหลังล้างหน้า ก่อนล้างหน้าให้ทายาตัวนี้ทิ้งไว้ประมาณ ๑๕ นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำยาล้างหน้าตัวนี้นะครับ เวลาเช็ดหน้าให้เอาผ้าสะอาดหรือกระดาษซับพอให้แห้งแล้วทาด้วยตัวนี้ แล้วก็ตัวนี้”
ผมเริ่มงงครับ ยาอะไรจะเยอะแยะปานนี้ แต่ก็ได้แต่พยักหน้าตามหมอ อิอิ เพราะหมอหล่อนี่นะ หน้านี่ใสกิ๊กเชียวนะ แต่ก็สู้ฮัทของผมไม่ได้หรอกนะ
“ทำไมนานจังวะมึง กูหิวข้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
พอออกมาก็เห็นไอ้ทักเกือบจะนอนบนโซฟารับแขกของเขาแล้วครับ หนอยไอ้นี่เขาให้นั่งมันเล่นเอนเต็มแผ่นหลัง
“แล้วพี่อ้อยล่ะ”
“เข้าไปข้างใน ไปทำไรไม่รู้”
“อ้าวเหรอ มึงๆ หน้ากูเป็นไงบ้าง”
ผมไปนั่งข้างๆมันครับ พยายามยิ้ม มันมองๆแล้วก็อมยิ้ม
“มันตึงๆว่ะ อิอิ เหมือนหนังกบ”
“เชี่ย เข้าใจเปรียบนะมึงหนังกบบ้าอะไร เอาดีๆดิ”
“แหมไอ้ฮิ้นท์ มึงเพิ่งจะทำหน้าได้ไม่กี่ชั่วโมงนะจะให้มันเปลี่ยนแปลงไปเลยเหรอวะ บ้าป่ะเนี่ย มันก็แดงๆเหมือนเดิมนั่นล่ะ แค่มันดูตึงๆ”
ผมหันไปมองกระจก เออนะ มันจะสว่างใสไร้สิวอะไรได้ภายในไม่กี่ชั่วโมงเนอะ
“เออๆ หิวเหมือนกันเนี่ย แล้วพี่อ้อยเข้าไปทำไรอีก”
ผมกับมันนั่งรอพี่อ้อยอยู่ประมาณสิบนาทีได้ครับ พี่อ้อยก็เดินออกมา
“เป็นไงจ๊ะ รู้สึกดีขึ้นไหมฮิ้นท์ ว้ายหน้าตึงเชียว เริ่มมีแววสวย”
“บ้าเหรอพี่ ผมผู้ชายนะ แล้วพี่อ้อยเข้าไปทำไรอ่ะนานจัง”
“อิอิ เข้าไปทำเบบี้เฟสมานิดหน่อย”
“โหยนะ หน้าเด็กขนาดนี้ยังจะทำอีกเหรอ”
“ไม่ได้หรอกจ๊ะ ต้องคอยบำรุง ไปกันเถอะ หิวกันหรือยังพี่จะพาไปกินอาหารญี่ปุ่น”
“อ่า ไปๆพี่อ้อย อยากกินอยู่พอดี”
ไอ้ทักมันร้องขึ้นครับ แหมนะ พอพูดเรื่องกินนี่หูตั้งเชียวนะมึง พี่อ้อยก็พาเราไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ซอยตรงข้ามเอ็มโพเรียมล่ะครับ เสร็จแล้วก็กลับมานอน ก่อนนอนผมก็ทำตามที่หมอรูปหล่อบอกทุกประการ อิอิ แต่หน้ามันก็รู้สึกเบาๆขึ้นจริงๆล่ะครับ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือว่าของเขาดีแต่มันรู้สึกเบาๆสบายๆ อาบน้ำผมก็ขัดตัว เดี๋ยวนี้ขัดตัวทุกวันพอเสร็จก็ทาครีมเพื่อความขาวใสอย่างที่อีวิวมันบอกครับ กว่าจะนอนได้ก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่มแล้ว ไอ้ทักมันนอนก่อนแล้วครับ เปิดหนังทิ้งไว้ ผมกับมันนอนด้านนอก เพราะคอนโดฯของพี่ชายผมมันเป็นห้องสตูดิโอธรรมดาหนึ่งห้องนอน แขกมาก็นอนตรงกลางห้องนี่ล่ะครับ พอเช้าเราก็รีบกลับบ้านทันที ที่จริงเมื่อวานผมมีนัดสอนวาดรูปให้ฮัทเขา ผิดนัดเขาจะงอนไหมเนี่ย ยิ่งตอนโทรฯมาคุยก็คุยไม่รู้เรื่อง กลับไปผมต้องรีบไปง้อหน่อยแล้ว อิอิ
“เมื่อวานเพื่อนคนนั้นมาหานะฮิ้นท์”
แม่ผมบอกครับหลังจากที่ลงจากรถกินข้าวเสร็จเรียบร้อยผมว่าจะเดินออกไปโทรศัพท์หาเขาที่ลานวัด เออนะ คุณแม่ไม่บอกซะพรุ่งนี้เลยล่ะนะ
“เหรอแม่ ฮิ้นท์ไม่ได้บอกเขาน่ะว่าจะไปกรุงเทพฯ เขาจะมาเรียนวาดรูป”
“แม่เห็นเขาหอบอุปกรณ์มาด้วยล่ะ”
ตายแล้วๆ ผมรีบวิ่งไปที่ลานวัดครับ แล้วกดโทรศัพท์หาเขาแต่ยังไม่ทันได้กดโทรศัพท์หรอกครับก็เห็นฮัทขับรถเครื่องเข้ามาในวัดแล้ว แว้กก ตั้งตัวๆ จะทำยังไงดี
“ฮัท”
ผมร้องเรียกชื่อออกไปดัดจริตเสียงเต็มเหนี่ยว อิอิ ก็แหมนะ ทำให้มันอ่อนนุ่มหวานละมุนบ้างเขาจะได้ไม่ละคายหู เราคุยกันอยู่พักใหญ่ล่ะครับแล้วเราก็ไปนั่งวาดรูปที่ศาลาริมน้ำ เอ่อ แต่ขอบอกมันไม่ได้บรรยากาศสองต่อสองหรอกนะครับ เพราะวันนี้ทั้งพี่ชายผม พี่สะใภ้ ไอ้ทักแสนเลว มันวนเวียนคอยเดินเข้ามากวนอยู่เรื่อยๆ เว้ย เซ็งเว้ย
อีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงวันวิทยาศาสตร์ครับ ผมก็ตามปกติที่จะต้องขึ้นตอบปัญหา เวลาที่จะเจอกับฮัท หรือจะสอนวาดรูปตามที่คิดเอาไว้นั้นยากมากๆ เจอหน้ายังไม่ได้เจอเลย พักนี้ฮัทเขาซ้อมบอลหนักหน่วงมากๆครับ เราแทบจะไม่ได้เจอกันเลย ส่วนผมก็เตรียมตัวเพื่อที่จะแข่งตอบปัญหางานวันวิทยาศาสตร์ ไหนจะชมรมดนตรีไทยที่จะต้องซ้อมน้องๆอีก ยิ่งกลางเทอมแรกยิ่งไม่มีเวลาว่างเลย โครงการสอนวาดรูปของเรามันล่องลอยยังไงไม่รู้ อยากสอนเขามากๆ แต่ทั้งผมและเขาก็ไม่ว่าง เฮ้อ สวรรค์จะกลั่นแกล้งฮิ้นท์ไปถึงไหนเนี่ย
“กูล่ะเซ็งจังว่ะ วันสุนทรภู่อุตส่าห์รอดการแสดงมาได้แล้ว วันแม่ดันมาได้แสดงอีก กูล่ะจะประสาทกิน”
อีแจงมันบ่นขึ้นครับ เพราะวันแม่หลังจากงานวิทยาศาสตร์ที่จะถึงแทนที่จะเป็นชมรมภาษาไทยที่ได้รับมอบหมายให้เตรียมการแสดง แต่กลับเป็นชมรมดนตรีไทยของเราเสียนี่ เหอๆ
“มึงก็รำไปสิอีแจง สวยนี่ได้ข่าว”
“แหมอีวิว แล้วมึงล่ะจะทำไร ตีฉิ่งเหรอ”
“ว้ายอีบ้า หยาบคาย”
“เออน่า พวกมึงจะทะเลาะกันเพื่อ จารย์ให้ทำก็ทำไปเถอะน่า ถ้าไม่แสดงวันนี้แล้วมึงจะแสดงวันไหนวะ ยังไงๆมันก็ต้องมีสักวันล่ะที่เราจะได้แสดง จารย์เขายิ่งเล็งๆอยู่นะ”
“จิ๊ นั่นล่ะ แต่เออวะ วันแม่ก็วันแม่ ดีจะไม่ต้องใส่ชุดซานตี้ครอส ตลกตาย”
มันทำหน้าเซ็งๆครับ ผมกับอีวิวก็มองหน้ากัน เพราะอีแจงมันเป็นหัวหน้าชมรมนะครับท่าน อิอิ มันเลยเครียดกว่าใคร
“แล้วมึงว่าพวกเราจะแสดงอะไรกันดี”
“ช่วยกันคิดดิมึง” ผมออกความเห็น
“คิดก็อย่าคิดนานล่ะ อีกไม่กี่อาทิตย์เองนะ”
“รำไทยดีไหม ง่ายสุด”
“เบไปอีวิว” อีแจงไม่เอาครับ ผมก็พยักหน้า
“แหมอีแจง ชมรมดนตรีไทยถ้าไม่เล่นดนตรีไทยกับรำไทยแล้วจะเล่นยิมนาสติกเหรอยะ หรือว่าดีดกีตาร์”
“ก็รู้ย่ะ แต่มันเบสิคไปไง แหมนะแสดงทั้งทีจะมาให้คนเขานั่งหาวนอนใส่ไม่มีทางหรอกนะ เสียชื่อ แจง เทพีนางสงกรานต์หมด”
“มันดูมีค่าจังนะอีตำแหน่งอะไรของมึงเนี่ย งั้นมึงก็คิดมาดิ เอาแบบเจ๋งๆ”
ผมเหน็บมันครับ แหมนะ อะไรๆก็เอาแต่ตำแหน่งนางงามมาอ้าง แล้วคนไร้ตำแหน่งอย่างผมล่ะ ไม่รวมพวกตอบปัญหากับรางวัลวาดรูปนะ ไม่เกี่ยวกัน อิอิ
“คิดไม่ออก”
“แหมอีนี่ ทำเป็นจะเอาแบบเจ๋งๆ แต่ดันคิดไม่ออก มึงไม่ให้ไอ้ฮัทมันร้องทำนองเสนาะแต่แต่งเพลงขึ้นมาเองเลยล่ะ ตอนนี้หน้ามันสิวก็หายแล้ว ผอมลงแล้ว แบบว่าให้คนเขาตะลึงอะไรแบบนี้ไง”
อีวิวครับมันหันมามองผมแล้วยิ้ม
“กรี๊ด อีวิว มึงนี่นอกจากไม่สวยแต่ดันฉลาดอีกนะ เริ่ด เป็นไงฮิ้นท์โอเคไหมถ้าแบบนี้น่ะ”
“หือ ห๊ะ บ้าเหรอ หน้ากูยังไม่ดี ตอนนี้ก็ ๖๐ โลเอง อยากได้ ๕๘ ไม่เอาๆ”
“อะไรของมึง นั่นล่ะ ไม่ต้องมาอิ๊อ๊ะมึงผอมลงเยอะมากไอ้ฮิ้นท์จนผิดตา หน้าก็ใสขึ้นเหลือรอยจางๆแค่นั้นเอง กูสองคนตกลงตามนี้ เอ๊ะ อีวิวเอาแบบทำเป็นรีวิวรำไทยเล่าเรื่องลูกกับแม่ดีไหม”
“เริ่ด แต่เอ๊ะ อีแจงเมื่อกี๊เหมือนมึงแอบด่ากูเลยนะ หมายความว่ายังไงที่ว่ากูไม่สวยน่ะ”
“บ้าเหรอ ใครบอก อิอิ งั้นเรามาช่วยกันคิดดีกว่ามึงว่าเอาแบบไหน ไอ้ฮิ้นท์ไม่ต้องทำหน้าบูด เอาตามนี้ แต่งกลอนมาใหม่ด้วยนะ แล้วเอามาให้กูแกะโน๊ต”
“เอ่อ”
“ทำไรกันวะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยชวนกูเลยนะพวกมึง มีความลับอะไรกัน”
ไอ้ทักครับมันโผล่มาจากไหนไม่รู้ เหงื่อไหลไคลย้อย
“ควาย แล้วมึงเถอะหายหัวไปไหน พอว่างปุ๊บแจ้นออกนอกห้องทันทีนะ แล้วมาว่าพวกกู มึงนั่นล่ะที่ทิ้งพวกกู”
“แง๊วว กูไม่ได้ทิ้ง ก็กูต้องซ้อมบาสฯน่ะ ว่างก็ต้องซ้อม เตรียมไปแข่งกีฬาจังหวัด”
“อ้อ ว้าย อย่ามานั่งใกล้กูเหม็นสาบมึง”
อีแจงมันร้องขึ้นครับ เพราะไอ้ทักมันจะนั่งลงข้างๆอีแจงที่ม้าหินอ่อนที่ประจำของเรา ที่จริงมันจะนั่งข้างผมนั่นล่ะแต่มันมีกองหนังสือวางอยู่มันคงขี้เกียจ
“เหม็นห่าไร กลิ่นชายแท้ๆนะมึง หอมกระตุ้นดีออก”
“อ๊วก กระตุ้นตีนกูล่ะสิ มึงนั่งใกล้ไอ้ฮิ้นท์โน่น”
ดูครับ ผมได้แต่จิ๊ปาก จะทำอะไรได้ก็อีวิวกับอีแจงมันช่วยกันยกหนังสือออกจากข้างๆตัวผมไปวางไว้ใกล้ๆมันแทน
“พวกกูกำลังปรึกษากันเรื่องงานวันแม่ จารย์เขาให้แสดงน่ะ เนี่ยว่าจะให้ไอ้ฮิ้นท์ร้องทำนองเสนาะ”
อีวิวมันสาธยายครับ
“อิอิ จะดีเหรอ โบราณไปไหมใครเขาจะดู มึงไม่เต้นแบบรำไทยประยุกต์ล่ะ ให้ไอ้ฮิ้นท์แต่งเป็นกะเทย”
“โป๊ก นี่แน่ ควายแล้วมึง เงียบๆบ้างก็ดีนะ”
ทนไม่ไหวครับ มันยังพูดไม่จบหรอกนะผมเขกหัวมันก่อน
“แง๊วว ตีเค้าอ่า”
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า คิดบ้าๆแบบมึงไม่ต้องมาคิด ไม่สร้างสรรค์”
อีแจงมันเสริมครับ สมน้ำหน้ามัน ไอ้ทักทำหน้าหงอยๆไป แต่ได้แค่วินาทีเดียวได้มั้งครับก็ทำหน้าเป็นหมาเห็นเจ้าของอีกแล้ว
“งั้นเย็นนี้กูไปนอนบ้านมึงดีกว่าอีวิวจะได้ช่วยกันคิด”
“ไม่ไปนอนบ้านกูล่ะ จะได้รวมกลุ่มกัน”
ผมเสนอครับ พวกมันทุกคนก็เห็นดีไปด้วย ดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อนคุย
“เออ ไอ้ฮิ้นท์ เป็นไงบ้างวะสอนวาดรูป ได้สัมผัสอะไรบ้างไหม อิอิ”
อีแจงครับ ย้ำว่ามันเน้นคำว่า “สัมผัส”
“สัมผัสบ้าอะไรล่ะ ยังไมได้สอนอะไรเลย ฮัทเขาซ้อมบอลหนัก กูก็อย่างที่มึงเห็นว่างที่ไหน”
“อ้าวเหรอ ต๊ายกูนึกว่าถึงไหนต่อไหนกันแล้วซะอีก”
“อยากให้ถึงอยู่ อ๊ะ” อุ้ย ลืมตัวครับ
“แหมนะ ลายออกเชียวนะมึง ว่าแต่พวกกู”
อีแจงได้ทีครับ พูดแล้วก็หัวเราะ ไอ้ทักมันกลับไปซ้อมบาสฯต่อ ส่วนพวกเรากำลังเดินไปที่ชมรม น้องๆที่เข้ามาขอบอกว่ามีแค่บางคนที่พอจะสอนได้ แต่พวกที่เข้ามาเพราะการยั่วยวนของอีแจงกับอีวิวไม่เอาอ่าวซักคน มีแต่เล่นกัน เซ็งครับ
“แต่กูว่าก็ดีนะมึง เพราะช่วงนี้หน้ามึงดีขึ้นมาก ผอมลงแบบเห็นได้ชัด แขนขาก็เริ่มขาวขึ้น พอเจอมึงคราวนี้ฮัทคงอึ้งไปเลยล่ะ”
“อ๊ะ จริงเหรอ กูขาวขึ้นจริงๆเหรอมึงอีวิว”
“ก็เออสิ มึงไม่รู้เลยเหรอ”
“จะรู้ได้ไงอีนี่ ก็มันเห็นหน้ามันทุกวันมันจะได้ทันสังเกตอะไรล่ะ มึงนี่ก็นะ เออจริง หน้ามึงดีขึ้นเยอะ รอยสิวนี่ก็คงหายในไม่ช้า ส่วนตัวมึงก็ดูเบาตาลง”
“อะไรวะเบาตา”
ผมหันไปหาอีแจงครับ มันสองคนหัวเราะ อ้าวนะอีสองตัวนี่เดี๋ยวเถอะจะโบก
“เอาเป็นตามนี้นะ ไอ้ฮิ้นท์มึงไปแต่งกลอนมา เอาแบบเรียกน้ำตาคนดูเลยนะ ส่วนกูจะเล่นเป็นนางเอก”
อีหัวหน้าชมรมสั่งครับ
“ห๊า มึงเนี่ยนะ แล้วกูล่ะ” อีวิวครับ มันไม่ยอม
“อ้าวมึงก็เล่นเป็นแม่สิ กูจะเล่นเป็นลูก อิอิ”
“อีบ้า แหมนะบทดีๆเอาไปเล่นคนเดียว หล่อนก็เกิดคนเดียวสิยะ”
“นี่ๆ มึงสองคนจะเถียงกันทำไม รอกลอนกูก่อนดีไหม กูสามารถนะเขียนให้พวกมึงไม่เด่นน่ะ” ผมเริ่มรำคาญครับ แหมนะเผลอไม่ได้กัดกันตลอด
“อ่า จริงด้วย งั้นมึงเต็มที่เลยนะฮิ้นท์ กูขอเด่นๆ เกิดแบบไม่มีที่อยู่”
“หือ ยังไงวะ” ผมกับอีวิวมองหน้ากันครับ
“ก็เกิดแบบว่าดังเปรี้ยงๆน่ะค่ะคุณจะทำหน้าสงสัยเพื่อ”
“แหมนะ แล้วอีตำแหน่งนางงามท้ายรถขบวนของมึงนี่มันไม่ดังพอว่างั้น”
“ก็พอตัว แต่ไม่พอใจ อิอิ”
“อีปอบ” อ่ะ จัดให้สักทีผมกับอีวิวพูดขึ้นพร้อมกัน กว่าเราจะเลิกซ้อมดนตรีเพราะต้องจัดคิว จัดอะไรหลายอย่าง ส่วนบทการแสดงคุณนายเธอต้องการพรุ่งนี้ครับ วันนี้เลยไม่ให้มันสองตัวไปนอนบ้าน ส่วนไอ้ทักคงห้ามได้หรอกนะ ว่าแต่ผมอยากเจอฮัทจังเลยอ่ะ อยากเจอรอยยิ้ม ขอกำลังใจหน่อยก็ดี
“กูเดินไปดูเขาซ้อมบอลแป๊บนะ มึงกลับก่อนได้เลยอีแจง”
ผมบอกมันครับแล้วเดินจูงแขนอีวิวไปที่สนามบอล
“เออๆ พรุ่งนี้อย่าลืมนะมึง แหมพอพูดถึงผู้ชายนี่วิ่งแจ้นเชียวนะ คันล่ะสิ”
“อีแจง”
ผมร้องออกมาครับ มันวิ่งออกไปหน้าโรงเรียนแล้ว แหม ช้ากว่านี้จะมีตบเพื่อนรักสักที อีนังนี่
“มีเสน่ห์มาก”
ผมร้องออกมาตอนที่ไปยืนใต้ร่มไม้ข้างๆสนามฟุตบอลครับ ต้องเป็นอีแอบไม่อยากให้เขาเห็น ไม่รู้สิ
“แหมลากเสียงซะ ว้ายมึง ดูเป้าไอ้ป่านดิ ตุงมาก”
“อีบ้า เป็นผู้หญิงนะ ไปดูเป้าผู้ชาย”
“อ้าว ทำไมล่ะก็หน้ามันเฉยๆอ่ะ แต่เป้านี่ อ่า แบบนี้ผ่านนะ”
ดูเอาครับเพื่อนผม หน้าตาก็สวยไม่น้อยนะ แต่ดูจริตจะก้านของนางเอาเองครับ ผมล่ะยอมเลย
“อุ๊ย ฮัทหันมาทางนี้ด้วยมึง”
อีวิวมันสะกิดครับ ส่วนผมมัวแต่เพ้อฝันปลิวลอยละล่องเข้าวิมานส่วนตัวไปแล้ว พอมันสะกิด ผมก็บ้าจี้ โบกไม่โบกมือให้เขา ยิ้มหวานอีกต่างหาก ฮัทเขาก็ยิ้มให้แล้วเหมือนจะเดินมาหา อ๊ะ เดินมาจริงๆด้วย แว้กก ทำยังไงดี กระจกๆ
“กระจกล่ะมึง หน้าตากูเป็นไงบ้าง”
ผมหันไปหาอีวิวครับ
“น้อยๆหน่อยย่ะ แหมนะ สวย สวยมาก”
มันลากเสียงครับ ผมจิ๊ปากไม่พอใจ อีวิวมันหัวเราะชอบใจ แหมนะ เขาใกล้เข้ามาทุกที เสยผมหน่อยดีกว่าเมื่อกี๊เผลอทึ้งไป  ทีหนึ่ง หน้ามันไหมวะเนี่ย หันข้างก่อนดีกว่า เอาเสื้อนี่ล่ะเช็ดก่อน แว้กก ดำปี๋เลย
“ว่าไงฮิ้นท์ เพิ่งเลิกซ้อมดนตรีเหรอ”
อ่า เขาทักผมคนแรกเลย แว้กก ตายๆ ตายไปเลย
“อ้อ อื้ม เพิ่งเลิก ฮัท ฮัท”
อารมณ์เสีย ดันมาติดอ่างเอาตอนนี้เนี่ยนะ
“ฮ่าๆ มีไรป่ะเนี่ย ทำไมหน้าแดงๆ”
“ฮัท ไอ้ฮิ้นท์มันคิดถึง”
“อีวิว” ผมร้องตาตั้งใส่อีวิวทันทีครับ
“หือ” เขาหันมามองหน้าผมแปลกๆครับ
“มันหมายถึงเราอยากดูนายซ้อมบอลอ่ะ เลยแวะมาดู พักนี้ไม่ได้ไปเรียนวาดรูปเลย ซ้อมหนักเลยเหรอฮัท”
เฮ้อ แก้ตัวดำน้ำไปขุ่นๆนี่ล่ะครับท่าน หนอยแน่อีวิว ต้องสะสาง
“เราโทษทีนะฮิ้นท์ พอดีจะมีแข่งกีฬาจังหวัดอ่ะ เย็นๆเลิกจากซ้อมของโรงเรียนก็ต้องไปซ้อมของสโมสรด้วย”
“โห ขยันจังเลยอ่ะฮัท ไม่เหนื่อยเหรอ”
อีวิวครับ ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้ม แค่เห็นหน้าเขาก็พอใจแล้ว พอใจมากๆแล้ว มีความสุขที่สุด เหนื่อยมาทั้งวันแค่นี้ก็หายเหนื่อยแล้ว
“ก็นะ แล้วนายล่ะ ซ้อมหนักเหมือนกันเหรอพักนี้”
“อืม เราขอโทษฮัทด้วยนะที่ไม่ได้สอนวาดรูป พอดีช่วงนี้ยุ่งมากๆ หลังงานวันแม่คงจะหายยุ่ง แล้วฮัทล่ะ ยังอยากเรียนวาดรูปอยู่ไหมอ่ะ”
แกล้งถามครับ เรียกเรตติ้งหน่อย อิอิ
“อยากดิ แต่เราก็ไม่ว่างเลยอ่ะ เสาร์ทิตย์ก็ต้องไปซ้อมที่สโมสรตลอด เราอยากเรียนจะตาย”
“อืม งั้นว่างจริงๆค่อยเรียน เรียนตอนไหนก็เหมือนกันล่ะ เรารอฮัทเสมอนะ”
เอ่อ ผมเผลอพูดออกไปครับ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอะไรไหม แต่อีเพื่อนผมมันยิ้มจนหน้าบานแล้วเดินถอยหลังออกไป มันน่ารักก็ตรงนี้ล่ะครับเพื่อนผม ส่วนฮัทเขาก็ยิ้ม
“ขอบใจนะนาย เราจะหาเวลาว่างไปเรียนให้ได้ ว่าแต่นายไปทำไรมาวะ หน้าตาดูเปลี่ยนไปนะ”
เขามองหน้าผมแบบพิจารณาครับ จะเหลือรึผมน่ะ ก็เขินสิครับท่าน
“ยังไงเหรอฮัท” ผมแกล้งถามครับ อายหน้าร้อนแล้ว
“สิวหายแล้วนี่ หน้าดูขาวๆขึ้นนะ ไปเข้าคอร์สอะไรมาป่ะ เหมือนว่าตัวบางๆลงด้วยนะ”
ห๊า บางๆ แว้กก ถูกใจคำนี้ที่สุดในโลก ผมยิ้มแบบว่าไม่เม้มไม่ปิดบังครับ
“ก็ทายานิดหน่อยน่ะ ฮัทไม่ชอบเหรอ”
“หือ”
อ้าวกูนะ คิดอะไรพูดอย่างนั้นเลยเหรอเนี่ย กรองบ้างๆ
“อ้อ เราหมายถึงแปลกตานายไปเหรอ”
“ก็นิดหน่อย แต่ก็ดีนะ แต่ก็ยังแปลกตา ฮ่าๆ”
เขาหัวเราะเห็นไรฟันขาว กลิ่นเหงื่อของเขาโชยมาปะทะจมูก สูดเอาๆ มีความสุขมากๆ เราคุยกันอยู่สักพักเพื่อนๆในสนามก็เรียกให้เขาไปซ้อม ผมเลยต้องเดินกลับไปที่โรงรถครับ รถผมให้ไอ้ทักมันขับกลับเอง ส่วนผมก็กลับก่อนกับอีวิว ห้าโมงเย็นแล้วครับท่าน พักนี้กลับค่ำทุกวันเลย ไหนจะต้องไปช่วยแม่ที่สวน ไหนจะต้องกลับมาพอกหน้าขัดตัว เฮ้อ กว่าจะสวยนี่มันไม่ง่ายเลยนะผมว่า
พอถึงวันวิทยาศาสตร์ผมก็ง่วนอยู่กับการเตรียมตัวล่ะครับ ที่โรงเรียนผมเขามีการตอบปัญหาที่ห้องประชุมตอนพักเที่ยง ประมาณว่าใครจะดูก็ไม่ต้องกินข้าวทำนองนี้ แต่มันก็ไม่เที่ยงตรงหรอกนะครับประมาณ เที่ยงกว่าๆ ผมแอบไปตอดอาหารมาแล้วตอนคาบเคมีของอาจารย์รำไพ ก็อาจารย์นั่นล่ะครับส่งผมขึ้นประกวด เพราะแกหมายมั่นปั้นมือจะส่งไปเอาตำแหน่งที่หนึ่งของจังหวัด เหอๆ
“ใครเขาจะสู้มึงได้เนอะ จารย์นี่ก็ทำแปลก แทนที่จะเอาน้องๆขึ้นกับพี่ๆ เว้นมึงไป เสียเวลาเปล่าๆ”
อีแจงมันพูดขึ้นลอยๆครับ
“แหมมึง มันก็จะได้เหมือนดูยุติธรรมไง ส่งมันไปทุกปีเดี่ยวพวกตัวประกอบขี้อิจฉาก็หาว่าเด็กเส้นไง ทำแบบนี้ล่ะดีแล้ว ตอบให้เห็นจะจะไปเลยว่าพวกมันน่ะ กลวง”
“มากไปอีวิว กูก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้นหรอกนะ ไม่แน่หรอกปีนี้น้องม.๔ เห็นมีแววหลายคนเหมือนกันนะ”
“แววน้ำมันพืชล่ะสิ อิอิ”
ขี้เกียจจะเถียงกับมันครับ พอถึงเวลาผมก็ไปรายงานตัวที่ด้านหลังเวที เพราะเขายกโต๊ะขึ้นไปบนเวทีเลยนะ มีคนเข้าตอบปัญหาชั้นละสามคน ลืมบอกไปว่างานวันวิทยาศาสตร์มีตอนบ่ายนะครับเปิดประเดิมด้วยการตอบปัญหานี่ล่ะ นอกนั้นก็เป็นการให้น้องๆพี่ๆเดินดูตามห้องแล็ปต่างๆ หรือไม่ชมรมวิทย์เขาก็จะเอาผลงานการทดลองดองปลวกดองกบออกมาโชว์เท่านั้นเองไม่มีอะไรมาก ตอนบ่ายผมก็จะว่างแล้ว อิอิ พอถึงเวลาพิธีกรก็รุ่นพี่ชั้น ม.๖ นั่นล่ะครับเขาก็ประกาศรายชื่อผู้เข้าตอบปัญหา ผมไม่อายหรือเขินนะเพราะชินแล้ว พอถึงชื่อผมเขาก็ประกาศออกไปล่ะครับ ผมก็เดินขึ้นเวทีไปไม่ได้มองใครมาก แต่ว่า มีเสียง ฮือ ฮา เอ๊ะ ทำไมวะ ผมหันไปมองครับว่าเขาฮือฮาอะไรเพราะยังไงก็ต้องหันไปไหว้ทำท่าขอความเห็นใจหรือกำลังใจจากผู้ชมที่เขาอุตส่าห์เจียดเวลามาดูล่ะครับ เหมือนเขาจะมองมาที่ผมนะ เอ๊ะ นี่สิวผมเห่ออีกเหรอเนี่ย

ยังมะจบตอนน้า อุอิ
To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B9, : 23 August 2011; P19
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-08-2011 16:02:32

“วู้ ฮิ้นท์เหรอเนี่ย”
เสียงพี่ๆ ม. ๖ ครับ เออกูน่ะสิ อะไรของพวกมึง เริ่มประหม่าแล้วครับ
“มีอะไรติดหน้าเราเหรอ วิท” ผมหันไปถามเพื่อนอีกคนที่ใส่แว่นหนาๆครับ
“ไม่มีนี่” มันตอบแบบเย็นชามากๆ อ้าวแล้วเป่าปาก ฮือฮาอะไรกันวะ ไอ้พวกนี้นี่ ไม่สนใจๆ เสียสมาธิ ผมทำเป็นไม่สนใจครับนั่งลงที่โต๊ะ
“โอ้ นี่น้องฮิ้นท์ธรรปกรณ์เหรอครับเนี่ย เจอตอนแรกนึกว่าใครที่ไหน หน้าใสขึ้นมาก ผอมลงด้วย”
เอ่อ อันนี้ไอ้พี่พิธีกรมันประกาศครับ หมายถึงกูสินะ ธรรปกรณ์
“ไปทำอะไรมาน้องฮิ้นท์ โหย ไม่เหมือนฮิ้นท์อ้วนดำคนเดิมเลยนะ”
เสียงโห่ดังขึ้นก้องหอประชุมครับ ผมเริ่มหน้าซีด เคยโดนแบบนี้ไหมครับ ความรู้สึกมันเกินกว่าคำว่าอายอีกนะ ผมเป็นใครทำไมผมต้องมาทนรองรับความสนุกสนานของพวกเขาแล้วผมล่ะ ผมลุกขึ้นยืนทันทีครับ จะเดินลงจากเวที
“เฮ้ยๆ พี่ล้อเล่นน้องฮิ้นท์”
ผมเม้มปากครับทำอะไรไม่ถูก ถ้าเดินลงตอนนี้กูดังแน่ๆ แต่ถ้าทนอยู่บนเวทีผมก็จะกลายเป็นตัวตลกที่เรียกเสียงหัวเราะและฮือฮาอยู่เรื่อยไป ผมหนักใจไปทางไหนไม่ถูก ผมหันไปมองผู้คนที่มาชม เสียงฮือฮาหรือโห่เงียบไปแล้ว เพราะผมเม้มปากแน่น มันไม่ใช่ความอายครับ มันคือความทุเรศที่คนเหล่านี้มอบให้ผม อาจจะทำไปด้วยความรักเอ็นดูหรืออะไรผมไม่รับรู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ผม เหมือนเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่ขึ้นมาบนเวทีนี้เพื่อสร้างความสำราญให้พวกเขา ถามอีกครั้งแล้วผมล่ะ เคยมองมาที่ผมบ้างไหม ความรู้สึกผมแม้มันจะไม่สลักสำคัญอะไรกับใคร แต่ความรู้สึกผมนี่ไงที่ผมจะหล่อเลี้ยงชีวิตของตัวเองต่อไป เคยมองมาบ้างไหม ผมก้าวขาไม่ออกครับ ในความเงียบนั้น
“จะเริ่มแข่งขันกันได้หรือยัง ธงชัย”
เสียงอาจารย์รำไพดังขึ้นครับ เสียงที่เรียกสติของผมให้กลับคืนมาก่อนที่น้ำตามันจะเอ่อนองขึ้น
“การเรียกเอาความสุขจากการล้อเลียนเพื่อนในที่สาธารณะไม่ใช่วิสัยของผู้เจริญนะคะนักเรียน ถึงเวลาที่จะต้องแข่งแล้ว กรุณาอย่าส่งเสียง ใครไม่อยากดูไปที่อื่น ที่นี่เพื่อนๆเขาต้องการใช้สมาธิ ถ้าครูรู้ว่าการปล่อยให้พวกเธอจัดงานวันวิทย์ของครูมันจะเป็นแบบนี้ ครูไม่ให้ทำหรอกนะ จะเริ่มได้หรือยังธงชัย”
ผมยืนนิ่งอยู่ครับ ไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกอะไร แต่ผมก็เดินกลับไปนั่งลงที่โต๊ะก้มหน้าก้มตาไม่เงยขึ้นมาอีกเลย
“โหยมึง จารย์รำไพสุดยอด พูดทีเดียวอึ้งกันไปทั้งห้องประชุม”
อีแจงครับมันมาตบบ่าผมตอนที่ลงมาจากเวที ผลงานก็ไม่ดีหรอกครับ แค่ไม่ผิดเลยสักข้อ ผมน่าจะทำให้มันผิดบ้างนะ เพราะรู้สึกว่ามีคนหมั่นไส้ผมเยอะขึ้นทุกที
“กูไม่น่าลุกขึ้นเลยว่ะ”
ผมครางออกมาครับ ท้อแท้ใจยังไงไม่รู้
“แหมมึง เป็นใครเขาก็ต้องลุก ไอ้เชี่ยแชมป์นะ เรียนเก่งซะเปล่า สันดานเสีย แม่งเดี๋ยวกูจะไปด่ามัน คะนองปากนัก ไอ้สัดนี่”
“อย่าเลยมึง แค่นี้คนเขาก็หมั่นไส้กูจะแย่อยู่แล้ว”
“มึงจะไปแคร์อะไรวะไอ้ฮิ้นทื แม่งไอ้พวกปลวกพวกริ้นไร มึงเก่งสนใจใคร อีกอย่างตอนนี้หน้าตามึงดีขึ้นเยอะมาก เยอะจนมึงไม่เห็นเหรอเขาซุบซิบกันน่ะ จะไปสนใจใครวะ ทั้งสวยทั้งเก่ง โฮะๆ ใช่ไหมอีแจง”
“นั่นสิ ต๊าย แก๊งค์เราก็สรุปเป็นแกงค์นางงามไปแล้วสิเนี่ย กรี๊ด”
เฮ้อนะ ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นหรอกครับ หนักใจอีกต่างหาก ผมเหมือนรู้สึกว่าปัญหาหรือศัตรูกำลังก่อร่างสร้างตัวขึ้นเยอะแยะทีเดียวเชียว ยังไม่ทันเลิกเรียนเลยครับผมก็โดดกันออกมาทั้งกลุ่มนั่นล่ะ ไอ้ทักมันไม่ซ้อมบาสฯเพราะมันเองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“แม่งถ้าเป็นกูนะ กูจะเดินไปยันไอ้เชี่ยแชมป์นั่นล่ะแล้วเดินลงมาเลย ฮ่าๆ”
มันหัวเราะครับ
“แหมนะมึง เก่งเนอะ ก็ไอ้ฮิ้นท์มันมีหน้ามีตานี่ ไม่ได้กร่างเหมือนมึงไอ้ทัก ตกลงจะไปแดกอะไรกัน กูเริ่มหิวแล้วเนี่ยกว่ารถจะมา”
อีแจงมันนั่งซ้อนท้ายไอ้ทักครับ ส่วนผมก็ขับให้อีวิวซ้อนตามเคย เราขับรถช้าๆข้างๆกันไม่ได้เกรงกลัวอะไรเล้ยให้ตายเถอะ
“ส้มตำเป็นไงมึง ร้านเจ๊นีน่ะ แซ่บนะขอบอก”
“เออๆ เอาๆ”
นั่นคือข้อสรุปครับ เรามุ่งหน้าไปยังข้างๆตลาดแล้วก็จวกส้มตำไทยใส่ปู ขอบอกว่ามันเผ็ดร้อนเรียกเหงื่อได้ดีทีเดียว และขอบอกว่าผมท้องเสียทั้งคืน เหอๆ คุ้มกันไหมเนี่ย ไอ้ทักก็เหมือนกัน แย่งกันเข้าห้องน้ำจนดึกดื่น
ผ่านวันวิทยาศาสตร์มาผมก็ไม่ว่างเลยครับ ไหนจะเตรียมงานสำหรับวันแม่ ไหนจะต้องเตรียมไปแข่งตอบปัญหาที่จังหวัด ช่วงเย็นนี่ติวข้อสอบกับอาจารย์รำไพจนห้าโมง แล้วก็ต้องเดินไปที่ชมรมเพราะอีแจงมันบังคับให้น้องๆอยู่ซ้อมกันหกโมงถึงปล่อยกลับ ส่วนมันเองนอนบ้านอีวิวครับ ฮัทเองผมก็ไม่ได้เจอหน้าเลย ห่างกันออกไปทุกที เฮ้อ เคยเป็นไหม เวลาที่เราคิดถึงใครมากๆ กดโทรศัพท์ไปมา แต่ไม่โทรฯออกนะ แค่ดูชื่อ ไล่จำหมายเลขจนขึ้นใจ จะส่งข้อความก็พิมพ์แล้วลบ เป็นอะไรไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ตอนที่ทำหัวใจมันเต้นรุนแรง รุนแรงจนรู้สึกว่าหัวใจมันอ่อนล้า แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อรู้อยู่แก่ใจ ฮัทเองซ้อมบอลหนักกว่าผมมาก เพราะเห็นว่าเลิกสองทุ่มสามทุ่มทุกวัน เฮ้อ ถอนหายใจครั้งที่สามล้านแปด
“เก่ง เริ่ดมากมึง เป็นไงล่ะ ได้แชมป์มาอีกตามเคย”
พอกลับจากแข่งขันตอบปัญหาวิทยาศาสตร์อีวิวกับอีแจงไอ้ทักด้วยครับมันก็ร่วมยินดีด้วยล่ะครับ ผมเฉยๆนะ ไม่รู้สิ ที่เฉยเพราะไม่อยากให้ใครๆเขาทำเสียงแบบนั้นใส่ผมอีก เพราะอาจารย์เขาต้องไปประกาศหน้าเสาธงอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ได้แชมป์หรือได้รางวัลอะไรมาผมก็คงไม่พ้นคำครหาแน่นอน คนเรานี่อะไรกันนะ อย่างตอนที่ผมอ้วนดำก็ล้อเลียน พอผมเริ่มผอม เริ่มขาวขึ้นมาหน้าไม่มีสิวก็แซว ตกลงจะอะไรกันแน่ ผมตามใจไม่ถูกแล้ว
“วันนี้ครูมีความยินดีมากๆ ที่จะประกาศให้นักเรียนทุกคนรู้ว่า เพื่อนของเราได้ไปสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนของเราอีกครั้ง ครั้งนี้ดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ปีที่แล้วเราได้ที่สามในการตอบปัญหา แต่ปีนี้ เราได้เป็นแชมป์และจะได้ไปร่วมตอบปัญหาวิทยาศาสตร์ที่กรุงเทพฯ”
อาจารย์รำไพยืนประกาศอยู่หน้าเสาธงครับ น้ำเสียงของแกผมรับรู้ได้ว่าแกดีใจมาก ผมรู้ตั้งแต่ตอนที่ผมได้รางวัลแล้วเพราะแกร้องไห้กอดผมใหญ่เลย เสียงของนักเรียนฮือฮาขึ้นทันที เออลืมบอกอีกแล้ว เรื่องวันที่ตอบปัญหาน่ะครับ ไม่ใช่ทุกคนนะที่จะเข้าไปดู เพราะบางคนมันก็ไม่ชอบเรื่องของวิชาการณ์ยิ่งพวกนักกีฬาหน้าตาดีๆ มันไม่สนใจหรอกครับ และอาจารย์ก็ไม่ได้บังคับ แต่ตอนเข้าแถวตอนเช้านี่ นักเรียนทุกคนต้องมารวมกันที่นี่ครับ
“ขอเสียงปรบมือให้ นายธรรปกรณ์ หน่อยค่ะนักเรียน ธรรปกรณ์ออกมาหาครูหน่อยจ๊ะ”
เสียงปรบมือดังเกรียวกราวขึ้นครับ ผมยอมเดินออกไปก้มหน้าก้มตาไม่มองใคร
“เก่งมาก ครูภูมิใจในตัวของเธอมาก ขอเสียงปรบมือให้เพื่อนอีกทีค่ะนักเรียน”
คราวนี้ทั้ง ผอ ทั้งครูวิชาอื่นๆก็ออกมารวมกัน เพื่อที่จะถ่ายรูป เหอๆ เอาเข้าไป เสียงอะไรต่อมิอะไรดังแทรกมาอยู่ตลอดเวลาแต่ผมไม่ได้สนใจมองหรือฟังใครครับ เหมือนคนที่มีปม
“มันน่ารักดีนี่หว่า แม่งเสือกไปดำอยู่เป็นหลายปี เริ่มจะลอกคราบแล้วนี่หว่า น่ารักซะ”
ตอนเดินกลับเข้าแถวมาเพื่อนห้องข้างๆพวกเกเรๆหน่อยมันแซวขึ้นครับ ผมไม่สนใจทำเป็นไม่ได้ยิน เอ๊ะ มันว่าอะไรนะ น่ารักๆ แว้กก มันชมผมหรือเปล่าเนี่ย
“ยิ้มเชียวนะ แหมตอนออกไปยืนหน้ายังกะตูดนะมึง ทีตอนนี้น่ะยิ้ม”
อีแจงครับ ผมไม่รู้ตัวหรอกนะ อย่าบอกนะว่าผมเป็นพวกบ้ายอ แว้กก ไม่เอาๆ ไม่จริง ผ่านวันวิทยาศาสตร์ไปก็เหมือนว่าความยุ่งเหยิงของงานทางด้านวิชาการมันจะรุมสุมกระหน่ำถาโถมเข้ามาที่ผม ไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกครับ พวกเพื่อนๆต่างก็ยุ่งเหมือนกันหมด อีแจงกับอีวิวก็ยุ่งเรื่องซ้อมรีวิวประกอบทำนองเสนาะ ผมเขียนเนื้อความคร่าวๆส่งไปให้มันอ่านก่อนแต่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์เสียทีเดียว ส่วนผมเองไหนจะต้องเตรียมตัวไปแข่งขันตอบปัญหาที่กรุงเทพฯหลังงานวันแม่ ไหนจะต้องวุ่นวายอยู่กับตัวเอง ก็นะครับ อิอิ มีบ้าง ผมวิ่งทุกเช้าครับ กินข้าวน้อย พอกหน้าพอกตัวทุกวัน ไม่ขาวไม่เกลี้ยงก็ให้มันรู้ไปสิ ครีมก็โบกทุกคืน ไอ้ทักเองมันก็ยุ่งอยู่กับการซ้อมบาสฯของมัน แต่มันก็มานอนกับผมทุกคืนนะ มีมันนี่ล่ะครับช่วยปลุกผมไปวิ่ง เพราะมันก็วิ่งด้วย
“มึงผอมลงเยอะมากๆไอ้ฮิ้นท์ มึงรู้ตัวป่ะเนี่ย”
พอเราวิ่งเสร็จผมก็นั่งลงที่บันไดของกุฏิหลวงพ่อล่ะครับ มันนั่งข้างๆผมหันมามองทั้งที่ปากยังพะงาบๆอยู่
“จริงเหรอวะ กู ผะ ผอมลงจริงๆเหรอ”
“อ้าว มึงไม่เคยสังเกตตัวเองเหรอวะ”
“ไม่มีเวลาว่างนี่ กูว่าจะไปชั่งน้ำหนักที่ห้องพยาบาล แต่ยังไม่ได้ไปเลย”
“หน้ามึงก็ใสขึ้นมากด้วย ไอ้อ้วนดำแต่ก่อนไม่เหลือคราบเลยว่ะ”
“เชี่ย จะหลอกด่ากูใช่ไหมเนี่ย ไปๆกลับ จะรีบไปโรงเรียน ไปแวะชั่งน้ำหนัก”
“ไม่ได้หลอกด่าเว้ย มึงหน้าใสขึ้นจริงๆ ตัวก็ขาวขึ้นด้วย แม่ง”
“อ้าว แล้วมาด่ากูทำไมวะไอ้เชี่ยนี่ กูผอมกูขาวแล้วไม่ดีเหรอวะ”
“ก็พอมึงผอม หน้าใส ขาวขึ้น มึงน่ารักขึ้นมากเลยว่ะ กูก็กลัวคนจะมาวอแวมึงดิวะ กูหึงนะเว้ย”
เอ่อ มันพูดทีเล่นทีจริงครับ อายนะจะบอก ผมเลยผลักหน้ามันไปทีหนึ่ง
“อย่ามาล้อเล่น แหม ทีแต่ก่อนล้อกูทุกวันเลยนะ”
ผมลุกเดินไปก่อนหน้ามันครับ เพราะกลัวว่ามันจะรู้ว่าผมแอบเขิน อิอิ ใครชมก็เขินล่ะชั่วโมงนี้
“อ่ะๆ หน้าแดงๆ กูไม่ชอบจริงๆนะที่คนมาวอแวกับมึง”
“อะไรของมึง ใครมาวอแว มึงก็อยู่กับกูตลอดอยู่แล้วนี่ อะไรเนี่ย”
“อยู่ตลอดเวลา และจะตลอดไป”
“ไอ้ทัก”
ผมร้องเสียงหลงเลยครับหันไปมองหน้ามัน ทำตาโต มันรู้ตัวไหมเนี่ยว่ามันพูดอะไรออกมา
“ฮ่าๆ ดูทำหน้า กูล้อเล่น กูไม่อยู่ดูแลมึงร๊อก มึงน่ะขี้เกียจกูรู้ เดี๋ยวพอเบื่อก็กลับไปแดกอ้วนเป็นหมูตอนขึ้นมาอีก”
“เชี่ย”
ผมหันหลังกลับรีบวิ่งเข้าบ้านครับ อากาศตอนเช้านี่มันดีจริงๆนะครับ อิอิ ยิ่งมีคนมาชมแต่เช้า ชมแปลกๆก็เถอะ ผมมีความสุขจังเลย
“หิวว่ะมึง ยังไม่เข้าแถวนี่ กูไปซื้อนมนะ”
พอไปถึงโรงเรียนตอนที่เดินจะไปรวมแถวท้องผมมันก็ครากๆยังไงพิกล กลัวจะเป็นลมอายเขาอีก ผมเลยบอกเพื่อนๆ
“กูไปด้วย จะไปซื้อหนมมากิน”
อีแจงมันบอกครับ ผมก็เลยเดินไปสหกรณ์กับมัน ส่วนอีวิวอยู่รอกับไอ้ทักที่ใต้ร่มไม้
“น้องแจง มากับคะ ใคร เอ้ย ฮิ้นท์ นี่ฮิ้นท์เหรอเนี่ย”
ไอ้พี่เก้ครับ ปากหมาปากมอมคนเดิม ทำไมต้องเจอมันด้วยนะ ผมชะงักเท้ายังไม่ก้าวเข้าประตู
“ทำไมเหรอคะพี่เก้ ฮิ้นท์ค่ะ ตัวจริงเสียงจริง” อีแจงมันกระแทกเสียงใส่ครับ
“เฮ้ย ไปทำไรมา พักนี้ไม่ค่อยเจอ ผอมลงป่ะเนี่ยเรา”
“อ้วนขึ้นมั้งพี่ มึงเร็วๆดิ จะเอานมก็รีบเอา กูคันๆหูและลามไปถึงปากยังไงไม่รู้”
อีแจงมันหันมาสะกิดผมครับ ผมก็เลยรีบเดินเข้าไปที่ตู้แช่ของเย็น
“โหย น่ารักว่ะ ไม่เหมือนแต่ก่อนอ้วนๆดำๆเลยนะ”
หนึ่งดอก กูว่าแล้ว ไอ้ปากหมายังไงมันก็ปากหมาวันยังค่ำ ผมเม้มปากครับ เออ ช่างมัน เพราะมันเป็นเรื่องจริง
“น่ารักแบบนี้มีคนมาจีบหรือยังครับน้องฮิ้นท์ พี่จีบได้ป่ะ อิอิ”
“ว้ายตาย เป็นตุ๊ดเหรอคะพี่เก้ ไม่อยากจะเชื่อ” อีแจงมันทำเสียงสูงดัดจริตมากๆครับ
“เฮ้ย พี่เสียหายนะแจง พี่เป็นไบ”
“ไบไรคะ ใบไม้เหรอ หรือว่าไบหวานๆ”
“จิ๊ ไรวะแจงไบหวานๆ” เขางงครับ ส่วนอีแจงเดินมาจับบ่าผมแล้วมันก็รีบดึงแขนผมเอาของมาวางที่โต๊ะ
“ไม่บอกค่ะ พี่เก้ขา งั้นนมกับหนมนี่เลี้ยงน้องหน่อยนะคะพี่ นะนะ พี่เก้สุดหล่อ เป็นไบที่หล่อที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลยนะ”
อีแจงชงเองทั้งหมดเลยครับ ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ
“อ่า พี่” เขาทำท่าอึกอัก
“งั้นไม่ต้องคิดจะมาจีบเพื่อนแจงนะคะ อะไรกันจะจีบเด็กแค่นี้ไม่มีปัญญาเหรอคะพี่เก้”
มันลากเสียงครับ
“ไม่เอามึง เท่าไหร่ครับพี่ สิบบาทใช่ป่ะ”
ผมเองก็ไม่น้อย ฮ่าๆ นมเปรี้ยวขวดใหญ่มีที่ไหนขวดละสิบบาทเนอะ
“อ่า”
“นี่นะครับพี่ สิบบาท หนมห่อเท่าไหร่นะมึง ห่อละบาทเหรอ อ่ะพี่สามห่อ ให้สิบห้าไม่ต้องทอน ลงบัญชีให้ผมด้วยนะ”
ผมวางเงินเหรียญแล้วก็เดินออกมาจากสหกรณ์ทันที พอพ้นขอบประตูเราก็รีบวิ่งครับ ไม่ได้กลัวนะวิ่งไปหัวเราะ
“ไอ้น่าโง่ แหมๆ ทำมาเป็นไบ ตอแหล”
“แล้วอะไรของมึงล่ะไบหวานๆ”
ผมเองก็สงสัยครับ อะไรของมันไบหวานๆ
“ก็พวกที่สมอ้างว่าตัวเองได้ทั้งชายทั้งหญิงไง แต่มีอารมณ์กับชายมากกว่าหญิง อิอิ เวลามีอะไรกันกับผู้ชายยกขาสุดเดชไงมึง”
“หือ” งงครับ อะไรของมัน
“ไอ้นี่ ก็ชอบให้ผู้ชายเอาไง เขาเรียกว่าไบหวานๆ หรือตอแหลนั่นล่ะ”
“อ่า อีแจง ทำไมมึงรู้ดีจัง”
“ก็สวยอ่ะค่ะ รู้ทุกอย่าง อิอิ ไปเข้าแถว รีบแดกสินมน่ะจะถือไปด้วยเหรอ”
คุณแม่มันว่าเอาครับผมก็เลยต้องรีบกรอกนมเข้าปาก พอไปเข้าแถวก็เหมือนว่ามีคนมองผมนะ คิดไปเองแน่ๆ จะล้ออะไรกูอีกล่ะอีพวกนี้ หนอยๆ ผมก็เดินตามหลังอีแจงไปติดๆล่ะครับ

เขียนโดย อิ๊กเก้ อิอิ

ปล. อิอิ เค้าจะลากลับบ้านน้า ไปทำบุญให้ยาย แต่ที่บ้านแอบมีเน็ทล่ะ อิอิ แต่ตอนต่อไปเป็นของเพื่อนอิ๊กน้า ไปทวงได้เลยในเฟสของผ๊ม บอกว่าถึงเพื่อนของอิ๊ก อิอิ ปวงเลยๆ เพราะเขาจะได้เขียนออก หุหุ แผนการณืชั่วร้ายยยยยย[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: zaziniC ที่ 26-08-2011 16:20:54

สนุกมากๆเลย +1 คร่า ><~

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 26-08-2011 16:34:19

นู๋ฮินท์เริ่มเสน่ห์แรงแล้วซิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 26-08-2011 17:48:28

สวยแล้ว ต้องเชิ่ด มะไหร่ฮัทจะมองงงงงง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 26-08-2011 18:06:39

ฮิ้นท์กำลังจะโดนตามจีบจากชายมากหน้าหลายตาแล้วล่ะสิเนี่ย  :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 26-08-2011 18:18:29

 o13น้องฮิ้นสวยเลือกได้แล้วนี่......อิๆๆๆรอฮัทมาเจอ....คงจะตะลึง....ตึงๆๆๆแน่เลย :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 26-08-2011 18:19:42

กระแทกบวกหลายๆ ที่ชอบอย่างแร๊งงง

มาต่อไวนร้าส์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 26-08-2011 18:20:32

 :impress3:

ฮิ้นสวยแล้วววว

แต่ตอนนี้ชอบทักจัง  แอบเชียร์ทักนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 26-08-2011 18:48:35

โอ้ย ดีใจ น้องฮิ้นท์ สวยแล้ว ว่า แต่ ฮัทหาย ไปเลย อ่ะ เก็บความงามฮิ้นท์ ไปฝันมั่งรึเปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 26-08-2011 18:56:09

 :impress3: ฮิ้นท์ดูเริ่ดขึ้นจริงๆ ด้วย แต่ทักนี่สิ เริ่มแสดงออกมาเรื่อยๆ แล้วนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 26-08-2011 19:14:45

ฮ้นท์จ๋าสวยแล้วเชิดไปเลย ไม่ต้อวสนพวกปากมอม ชิชะ
ทักเริ่มออกหน้าออกตาน่อ...ชอบฮิ้นท์ก็บอกไปตรงๆเลยสิ  อิอิ ><
ทัก-ฮิ้นท์ จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 26-08-2011 19:46:21

ในที่สุดก็สวยสักที อิอิ
จะได้เลือกกับเค้าบ้าง
แต่ได้ข่าวว่าเลือกฮัทไว้แล้ว ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 26-08-2011 19:49:50

สวย เริ่ด แถมเก่งอีก ฮัทอย่างปล่อยโอกาศให้หลุดลอยไปนะ (แอบสงสารทัก :เฮ้อ:อะคงหวงฮิ้นท์มากสินะ เฮ้อ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 26-08-2011 20:07:25

><
ฮิ้นท์ สวยแล้วนะะะะ
หุหุ ,, เป็นไงล่ะ ไอ่พวกรุ่นพี่
ทีงี้จะมาแซว เหอะๆ ให้รู้ซะมั่ง!!!!!

เบื่อทัก ไม่เด็ดขาด
เป็นคนพูดเองนะ ว่าล้อเล่น เพราะงั้นก็ไม่มีสิทธิ์จะมาพูดว่า มาก่อน นะ

ฮัท ๆๆ บอกเพื่อนๆไปเลยว่าเนี่ย แอบชอบ คนนี้อยู่
อร๊ายยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-08-2011 20:23:29

ว๊าวๆ น้องฮิ้นท์ทั้งสวงทั้งเก่ง  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 26-08-2011 21:22:30

นาอิจฉาจัง เราก้อวิ่งมาเปนเดือนยังไม่ลดเลยมีเเต่จะเพิ่มน้ำหนักเเล้วคนที่เราชอบก็ไม่เคยสนใจเราเลย
อยากมีช่วงชีวิตเหมือนกับนายเอกเรื่องนี้จัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 26-08-2011 21:22:51

+1  ให้คุณอิ๊กกี้ค้า

เริ่ด และ เชิด  แถมเก่งอีกต่างหาก  o22

ฮัทไม่สนให้มันรู้ไป  :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 26-08-2011 21:32:21

 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 26-08-2011 22:30:55

ตามเข้ามาค่ะ....ฮิ้นสวยแล้ว  รอดูต่อไปจ๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 26-08-2011 22:34:26

เชียร์ทัก-ฮิ้นท์จริงๆนะ :man1:




*ฮาตรงไบหวานๆนี่แหละ  เห็นภาพเลย :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 26-08-2011 22:47:35

+1 ให้กับความเริ่ดของผู้แต่งและผู้ลง    :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 26-08-2011 22:52:55

 :mc4:เย้สวยแล้วอิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 26-08-2011 23:23:51

ยังงัยก็ขอเชียร์ ทัก-ฮิ้น อ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: beatheart ที่ 26-08-2011 23:34:59

ูู^
^
^

แอบเชียร์ทักกะฮิ้นเหมือนข้างบน

ชอบทัก <<< น่ารักอ่ะ

ฮิ้นมาอีกทีสวยแล้วๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 26-08-2011 23:43:18

สวยเริ่ดแล้วแต่ฮัทหายไป!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 26-08-2011 23:44:35

หมั่นไส้พวกที่ชอบแซวอิ้นจัง

เขาอ้วน-ดำก็ว่า

เขาผอมก็แซว

มันน่า ป้าบๆๆๆ(ทำไรอ่ะ)(ทืบมันอ่ะดิ คิดลึกหรอ?)

 :oo1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 27-08-2011 00:12:55

ฮิ้นท์สวยแล้ว แต่...... ยังไม่ที่สุด 

ต้องให้แจงสอนวิชาหน้าด้านให้ก่อน จะได้ทันคน อิอิ

สู้ๆ เชียร์ฮินท์อยู่นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 27-08-2011 00:35:59

น่ารักขึ้นมากอย่างนี้
มันน่าจับมา ตับ ตับ ตับ ซ่ะดีไหมน่ะ :laugh:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 27-08-2011 02:50:48

ชอบอ่ะ เพื่อนสาวของฮิ้นท์แรงได้ใจมั่กๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 27-08-2011 11:59:54

ดีใจที่ฮิ้นท์น่ารักขึ้น อย่าได้แคร์คนเหล่านั้น
สวยเลือกได้ สู้ๆๆ ทักเอ๋ยงานนี้แอบรักคนที่อยู่
ข้างตัวเองมานานแล้ว สุดท้ายหนทางจะออกแบบไหน
ระหว่างรักสามเศร้า เราสามคน งานนี้ หมู่หรือจ่า เอาใจช่วย สู้ๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-08-2011 14:53:16

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
มาอ่านอีกทีจัดหนักทุกตอนเลย
เอาใจช่วยฮิ้นท์สวยแล้วนิ
อย่าได้แคร์คนอื่นสู้สู้ :กอด1:
+1ให้ค๊ากด likeสักพันครั้ง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-08-2011 15:57:07

น่ารักแล้วๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 27-08-2011 17:27:37

ฮี้วววววววววววววว
ในทีสุดก็สวยแล้วสินะฮิ้น
ทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนี้ฮัทไม่หลงได้ไงไหว...ใช่มั้ยฮัท อิอิ
แล้วไหนจะไอ้ทักอีก...โอ้ยยยยยยย
เสน่ห์แรงสุดๆ....งานนี้มีแต่คนรักคนหลง
หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: beatheart ที่ 27-08-2011 18:53:31

สงสารทักอ่ะ

แอบรักมาตั้งนาน

เราเชียร์นายว่ะ

สารภาพเลย  ลุยโลด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 27-08-2011 19:30:03

ฮิ้นสวยแล้ว แต่พี่อิ๊คกี้สวยกว่านาอิอิ  :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ รอตอนต่อไปนะครับบบบ :z13: :z13: :z2: :z2: :z3: :z3: :z3: o13 o13 :bye2: :mc4: :mc4: o22 :a5:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 27-08-2011 20:51:50

ฮัทดีชึ้นนะในตอนของพี่อิ๊ก  แต่ทัก  ยังมาที่ 1 จริงๆนะ  เริ่มหลงรักฮิ้นแล้วนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 27-08-2011 20:57:05

อ๊ายยยยย อยากอ่านต่ออ่ะ กำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 27-08-2011 21:21:27

ว้าว ยอดเลยนายฮิ้นของเรา สุดยอดๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 27-08-2011 21:32:58

 :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11: :o11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 27-08-2011 23:59:31

เริ่ดสมชื่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: different ที่ 28-08-2011 00:24:27

ใบไม้ 555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 28-08-2011 00:32:28

มาดันคราบๆๆๆ หนุกๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 28-08-2011 14:58:55

อยากอ่านต่อแล้วคราบ จาลงแดงตายอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 28-08-2011 15:44:17

สนุกจังเลยยย

รีบมาต่อนะจ้าาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 28-08-2011 16:26:30

ในที่สุดลูกสาวก็เริ่มสวยแล้วผู้ชายก็เลยแซวอย่้าได้หวั่นนะลูก
ขอบคุณพี่อิ๊กเก้น้าา :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 28-08-2011 16:33:32

ยังไม่มาอีกเหรอเนี่ยยย 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 28-08-2011 17:07:23

รออยู่น้าาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 28-08-2011 20:18:35

เอ้ย ทักอ่ะ
หึงแสดงออกมากๆ เลยนะ
กร๊ากกก เค้าเชียร์อยู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 28-08-2011 21:20:55

Dunnnnnnnnnnnnnnnn

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 29-08-2011 01:50:00

ฮิ้นท์ "เริ่ด" แล้วคร่าาาาาาาาาาาาา

ทีนี้ก็รอแต่ให้เค้ามาหลงเสน่ห์ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 29-08-2011 08:16:15

เริ่มจะมันส์แล้วค่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 29-08-2011 14:19:42

แวะมาดัน

ตกหน้าได้ไงเนี้ย  นิยายขายดีอันดับหนึ่งนะ :laugh:

คนเขียนหาย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 29-08-2011 19:58:05

ยังรออยู่นะคัฟ เพื่อนอิ๊กกี้ :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 29-08-2011 22:00:36

Dunnnnnnnnnnnnnn!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 29-08-2011 22:55:33

   ฮิ๊นสวยแล้ว
+1 ให้คนแต่งคับ มาต่อเร็วๆนะครับ :ped149:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 30-08-2011 18:25:59

รอต่อไปน้า ฮิ้นสวย ทักหล่อ อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อทัก...... :oo1:  :oo1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 30-08-2011 19:45:36

B10
ผมงี้ตะลึงตาค้างอ่ะ   นี่มันยังไงกันวะวันก่อนที่เจอมันนั่นยังไม่เห็นมันจะขาวใสยังงี้เลยนี่หว่า   ทำไมตอนนี้มันหน้าเรียว  ผิวก็เรียบเนียนขึ้นยังงี้อ่ะ  ไอ้ป่านไอ้วินเห็นก็ตาค้างเหมือนกันครับ  หันมาโวยวายทันที

         " เฮ่ย... นั่นมันไอ้ฮิ้นท์แน่เหรอวะ  เชี่ย....ย  ทำไมมัน.... ขาวสวยเลยวะ  ฮ่าๆๆ"

         " ก็นั่นดิ  กูงงเลยว่ะ  มันไปทำอะไรมาวะเนี่ย"  ไอ้วินยิ่งทำหน้างงหนัก

         " เห็นมันบอกว่ามันจะพยายามลดหุ่นเพราะมันอยากดูดีว่ะ  แต่นี่... กูก็งงโคตร  ทำไมมันดูดีขึ้นเร็วจังวะเนี่ย"  ผมเล่าให้พวกมันฟัง

         " เชอะ... สวยด้วยแพทย์ล่ะสิยังเงี้ย  ลงทุนไปทำหน้ามาซะขนาดนี้เลยนะ  กลัวไม่มีใครเอารึไงไม่รุ"  แหวนแดกดันไอ้ฮิ้นท์แล้วทำหน้างอ

         " อ้าวๆ  ไปว่าเค้านั่น  ก็ใครจะสวยธรรมชาติอย่างคุณล่ะคร้าบ  สวยเพอเฟคมาก........ก  ไม่มีใครเทียบเทียม"  ไอ้ป่านหันไปประชด  แหวนก็หันขวับมาทันที

         " พูดมาก... ไม่ต้องมาประชดชั้นย่ะ  ชั้นสวยชั้นก็รู้ตัวดี  ไม่ต้องมาย้ำ"  เชิดใส่ซะหนึ่งที  ไอ้ป่านไอ้วินก็ขำกันไป

         แต่จะว่าไปนี่ผมยอมรับจริงๆอ่ะ  ฮิ้นท์มันดูดีผิดไปจากเดิมมาก  เมื่อก่อนหน้ามันจะมีแต่สิวดูหมองๆคล้ำๆแถมหน้ากลมเพราะอ้วนอีก   แต่ตอนนี้ทำไมมัน..... เฮ้อ... มันดู.... เอ่อ... คงต้องใช้คำว่าสวยน่ารักมากกว่าว่ะ  เพราะดูแล้วมันไม่ได้ดูหล่ออย่างผู้ชายแฮะ   แต่ดูผิวเนียน  ขาวใสเหมือนผู้หญิงมากกว่า  ชักอยากรู้  มันไปทำอะไรมามั่งวะเนี่ยแค่ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์เอง

         " เอ้าๆ  จ้องตาไม่กระพริบเลยนะมึง  ตะลึงความงามขนาดนี้เลยเหรอวะ  ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินแซวผมขึ้นมา

         " ไม่ใช่เว้ย  กูแค่คิดอยู่ว่ามันไปทำอะไรมาวะดูดีขึ้นได้ซะขนาดนี้"

         " เฮอะ... ก็งั้นๆแหละ  ใครๆก็ทำได้  ไม่เห็นน่าตื่นเต้นซะหน่อย"  แหวนยังบ่นแล้วก็เชิดใส่อีก

         " แหม... ดูถูกดูแคลนเค้าจริ๊ง  ระวังเหอะ  เดี๋ยวถ้าเค้ากลายเป็นดาวเด่นขึ้นมาล่ะก็  เธอจะตกกระป๋องนะจ๊ะแหวน  ฮ่าๆๆ"  ไอ้ป่านครับ  มันแขวะแหวนเลยโดนฝ่ามือไปทันทีดังป้าบ

         " โอ๊ย... ลงไม้ลงมืออีกแล้ว"  มันร้องลั่นจนคนอื่นหันมามอง

         " เฮ้ย... พวกมึง  เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ไล่ออกไปข้างนอกกันอ่ะ  พอๆๆ  นั่น... เค้าจะเริ่มกันแล้วเว้ย"  ผมต้องห้ามศึกก่อนไม่งั้นได้โดนอาจารย์เฉดหัวออกไปกันหมดแน่

         ที่จริงตอนนี้ผมว่าคงไม่ได้มีแต่ผมนะที่ตกตะลึง  เพราะมีเสียงฮือฮาจากคนอื่นที่ดูอยู่ด้วยดังอยู่รอบๆตัว  เห็นฮิ้นท์มันมองซ้ายมองขวาเหมือนประหม่าอยู่  เท่านั้นไม่พอไอ้พี่ม.6ที่เป็นพิธีกรก็แซวมันด้วยอีกคนจนเกิดเสียงโห่ฮาดังขึ้นเลยครับ

         " อะไรกันวะ  แม่ง.... ยังงี้ไอ้ฮิ้นท์มันก็แย่ดิ  เล่นมาโห่กันยังงี้"  ผมไม่ค่อยพอใจว่ะมาทำยังงี้กะเพื่อนผม

         " เออว่ะ... ปากหมาฉิบเลยไอ้รุ่นพี่นั่น"  ไอ้วินหันมาบ่นกับผม  แต่ตอนนี้ผมเห็นฮิ้นท์มันท่าทางโกรธนะ  เพราะมันลุกขึ้นยืนและเหมือนจะเดินลงจากเวทีแล้วด้วย

         " แม่ง.... แย่ว่ะ  สงสารฮิ้นท์มัน"  ผมหันไปบอกไอ้วินไอ้ป่าน  แต่พอดีว่าก่อนที่ฮิ้นท์มันจะเดินลงอ.รำไพเค้าก็คุมสถานการณ์ไว้ได้  ด่าไอ้พิธีกรปากหมาซะหน้าหดเหลือสองนิ้วไปแล้ว  ส่วนเด็กคนอื่นในห้องประชุมก็เงียบกันกริบ

         " เออ... เจ๋งว่ะ  เจออ.รำไพเข้าไป  กริบเลยว่ะ ทั้งห้องประชุม ฮ่าๆๆ "  ไอ้ป่านหัวเราะชอบใจ  ผมก็สะใจเหมือนกัน

         " อืม... ดีแล้ว  แม่งต้องเจอยังงี้แหละ  ปากดีกันนัก  เป็นกูหน่อยไม่ได้จะตอกแม่งให้หน้าหงายเลย  คนมันหน้าดีขึ้นก็ยังจะแซวกันอีก  ไม่รู้อะไรของมันนักหนา"  ผมพูดอย่างเคืองๆ

         " เฮ้ย...  ทำไมดูมึงโกรธเป็นเดือดเป็นแค้นแทนมันจังวะเนี่ย   กูงงเลย  เป็นไรวะ"  ไอ้วินหันมาถาม

         " นั่นสิ  ทำไมฮัทต้องดูไม่พอใจขนาดนี้ด้วยฮึ..."  แหวนถามผมอีกคน

         " ป่าว... ก็มันน่าโมโหนี่หว่า  โดนแซวขายขี้หน้าต่อหน้าคนทั้งห้องประชุมขนาดนี้  เป็นใครๆก็ต้องโกรธอ่ะ"

         " เออ... มันก็ใช่  แต่ทุกทีกูเห็นมึงอ่ะนิ่งๆ  ไม่ใช่คนโกรธอะไรง่ายๆนี่หว่า" ไอ้ป่านยังซักผมต่อ

         " นั่นดิ... แปลกๆนะมึงเนี่ย"  ไอ้วินก็เอามั่ง

         " พอเลยๆ มึง... มันใช่ประเด็นมั๊ยเนี่ย  จะมาซักกูกันเพื่อ.... โน่น... เค้าเริ่มแข่งกันแล้วเว้ย  กูจะดูแข่ง"  ผมตัดบทซะก่อนที่มันจะวุ่นวายกะผมมากกว่านี้แล้วนั่งกอดอกดูบนเวทีไปอย่างไม่รู้ไม่ชี้  ก็มีแต่แหวนที่ยังมองผมแปลกๆ

         พวกเรานั่งดูการแข่งไปเรื่อยๆ  ฮิ้นท์มันโคตรเก่งว่ะตอบไม่ผิดเลยสักข้อ  ชนะแน่ๆยังงี้  พอจบการแข่งขันก็เป็นไปตามที่คิด  ฮิ้นท์มันชนะขาดลอยแล้วรับรางวัลไป  แต่ผมก็ยังนึกๆห่วงมันอยู่ว่ามันคงเครียดที่โดนคนแซวยังงี้   คิดไปก็น่าโมโหจริงๆแหละ  ไอ้พวกปากหมาทั้งหลายนั่นน่ะ

         -

         -

         ช่วงนี้ผมก็ยังต้องซ้อมที่สนามศูนย์เยาวชนอยู่ครับ  กว่าจะเลิกซ้อมก็ค่ำโน่นจนไม่มีเวลาทำอะไร  อยากไปฝึกวาดรูปกับฮิ้นท์มันจะตายแต่ก็ต้องรอก่อน  และวันนี้วันเสาร์ผมไปที่โน่นก็เจอไอ้โด่งตามที่มันบอกไว้ว่ามันจะมาวันเสาร์อาทิตย์

         " เออ... เดี๋ยววันนี้ซ้อมเสร็จกูไปบ้านมึงอีกได้ป่ะ"  มันเอ่ยขอผมยิ้มๆ  วันนี้มันมาแปลกเว้ย  เห็นทุกทีมันนิ่งๆแต่วันนี้ดูมันอารมณ์ดีๆยังไงไม่รู้

         " ได้ดิ... อ๋อ... สงสัยมึงคงติดใจฝีมือกับข้าวอากูดิ  ใช่มั๊ย"

         " อืม... ก็... ใช่ว่ะ  อามึงทำกับข้าวอร่อยทุกอย่างเลย  แล้วก็ชวนแหวนมาด้วยนะเว้ย"

         " เออ... อยู่แล้วล่ะ  แหวนคงดีใจนะได้เจอมึง"  พอผมรับคำมันก็ยิ้มออกมาเลย  ไอ้นี่ชักยังไง...

         เย็นนั้นมันก็มาบ้านผมแต่พอดีพ่อผมไม่อยู่เพราะเข้าไปทำธุระที่กรุงเทพฯ   ทีนี้มันเลยได้เจอแหวนสมใจมันล่ะ  เห็นนั่งคุยกันสนุกสนานจนผมงี้เป็นส่วนเกินไปเลยว่ะ   แต่พอเห็นไอ้โด่งมันดูยิ้มแย้มแจ่มใสยังงี้ผมรู้สึกดีนะ   ไม่งั้นดูมันเหมือนคนแบกโลกไว้ตลอดยังไงไม่รู้   จนผมอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตที่ผ่านมาของมันตั้งแต่จากกันไปตอนเด็กๆนั่นมันไปพบเจออะไรมาบ้าง  มันถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไป

         " อร่อยมั๊ยลูก  เอาข้าวอีกมั๊ย"  อาวดีถามไอ้โด่งที่ตอนนี้ซัดข้าวไปแล้วซะเรียบ

         " ไม่ละครับอา  ท้องผมจะแตกละกินไปตั้งสามจาน ฮะๆๆ" 

         " แหม... ถือว่าเป็นของฟรีสินะ  ถึงได้กินซะขนาดนี้อ่ะ"   แหวนแกล้งแซวมัน

         " อะไรๆ  มาว่าเรา  ก็ของมันอร่อยอ่ะ  อาเค้าทำอร่อยจริงๆนี่นา"

         " แหม... ปากหวานจริงนะจ๊ะ  อย่าแกล้งชมหลอกคนแก่ให้หลงดีใจเลยนะ"  อาวดีแกล้งแซวมันบ้างอย่างอารมณ์ดี

         " ก็ผมพูดจริงนี่ครับอา  วันหลังก็ต้องแวะมาอีกนั่นแหละ  ถ้าเป็นไปได้อยากย้ายกลับมาอยู่ข้างบ้านเหมือนเดิมด้วยครับจะได้มากินฝีมืออาทุกวันไปเลย" 

         " โห.. มึง  จะเอางั้นเลยเหรอวะ  ข้าวบ้านมึงไม่กินแล้วว่างั้น"  ผมแกล้งว่ามันมั่ง

         " เออว่ะ... กูอยากทำงั้นจริงๆ  ถ้าทำได้นะ  แต่มันก็ไม่ได้อยู่ดี  เฮ้อ.... "  มันบ่นแล้วถอนใจเบาๆ  ผมเห็นแววเศร้ามากๆในตามันทันทีเลยนะแต่มันคงรู้ว่าผมสังเกตมันอยู่  มันเลยรีบหลบตา

         " เออน่า... ไว้กูขอแวะมานี่บ่อยๆละกัน  งั้นผมขอฝากตัวเป็นหลานอาด้วยคนนะครับ"  ไอ้โด่งหันไปขอกับอาวดีอีก  แกก็ยิ้มๆ

         " เฮ้ย... อะไรวะมึง  จะมาแย่งอากูไปซะงั้น  กูไม่ให้เว้ย"  ผมก็แกล้งโวยมันอีกแล้วยิ้ม  อาวดีเค้าก็หันไปหัวเราะชอบใจกับแหวน

         " อ่ะ... ไอ้นี่  ทำมาเป็นหวงนะมึง  ไม่รู้เว้ย  อาเค้ายอมรับกูแล้วอ่ะ  ใช่มั๊ยครับอา  ฮ่าๆๆ  มึงอ่ะตกกระป๋องแล้ว" 

         ตอนนี้พวกเราคุยกันไปก็ขำไปอย่างสนุกสนานครับ   รู้สึกดีเหมือนกันเพราะบ้านผมไม่ได้มีเสียงหัวเราะสนุกสนานยังงี้นานแล้ว   ไอ้โด่งเองมันก็ดูสบายใจและผ่อนคลายไปเยอะ   ไม่งั้นมันก็จะหน้าเครียดอยู่ตลอด

         หลังจากอิ่มกันเรียบร้อยก็ช่วยกันเก็บล้างครับ  แล้วก็มานั่งคุยกันต่ออีกจนเพลิน

         " อ้าวเฮ้ย... กู.... เพลินเลยว่ะเนี่ย  สามทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว   ต้องรีบกลับแล้วว่ะ  เฮ้อ... เดี๋ยวกูต้องขี่มอไซค์ข้ามจังหวัดอีกนะเนี่ย  เซ็งเลย..... "  ไอ้โด่งบ่นแล้วก็ลุกขึ้น

         " เออว่ะ... ดึกมากแล้ว  เฮ้ย... งั้นมึงค้างกะกูมั๊ย  อย่าขี่กลับไปตอนนี้เลยว่ะ  อันตราย  แต่เออ... พรุ่งนี้มึงต้องไปไหนมั๊ยล่ะ"

         " เฮ่ย... เกรงใจว่ะ  ไม่ต้องหรอก"

         " เกรงใจห่าไรล่ะ  แค่นี้เอง" ผมว่ามัน  ไอ้นี่... เสือกจะขี้เกรงใจขึ้นมา

         " ใช่... ค้างกะฮัทเหอะโด่ง  จะได้นั่งคุยกันต่ออีกหน่อย"  แหวนยิ้มบอกมัน  มันเองก็ยิ้มทันทีเหมือนกัน

         " เออ... ก็ได้ๆ  ดีเหมือนกันอ่ะจะได้ไม่ต้องขี่กลับตอนนี้"  เหอะ... ดูมัน  พอแหวนบอกเชื่อทันทีเลยว่ะ

         " โห...มึง... รีบเปลี่ยนใจทันทีเลยนะ" 

         " เอ๊ะ... มึงนี่  ก็มึงชวนกูเองนะ"  มันหันมามองตาขวางๆ  ผมก็หัวเราะ  จากนั้นเราก็นั่งคุยกันไปอีกพักนึงแหวนก็กลับบ้านไป

         " ไปอาบน้ำก่อนเหอะ  แล้วเดี๋ยวเอากางเกงบอลกูในตู้มาใส่นอนก่อนนะ"  ผมบอกมันแล้วเอาผ้าเช็ดตัวให้  มันก็เดินไปอาบน้ำพอออกมาก็มาเปลี่ยนใส่กางเกงผม

         " เฮ้ย... กูอยากถามอะไรมึงหน่อยว่ะโด่ง"  ผมเริ่มเปิดประเด็นหลังจากที่เราเตรียมตัวจะนอนกันแล้ว

         " อะไรวะ"

         " วันนี้เราคุยกันไปตั้งหลายเรื่อง  โดยเฉพาะเรื่องชีวิตกูกะแหวนที่ผ่านๆมาอ่ะ  แล้วชีวิตที่ผ่านมาของมึงล่ะวะเป็นไงมั่ง   ไม่เห็นมึงพูดถึงเลย  เล่าให้กูฟังหน่อยดิ"  พอผมลองถามมัน   แต่จากที่นอนๆอยู่มันก็ลุกขึ้นมานั่งเลยครับแล้วก็ทำหน้าเครียดอีก

         " ชีวิตกูมันไม่มีอะไรดีหรอกว่ะ  กูเลยไม่อยากพูดถึงไง  มึงคงเข้าใจนะเว้ย"  นั่นไงครับ  เจอคำนี้ของมันเข้าไปผมจบข่าวทันที

         " เออๆ  งั้นไม่เป็นไรว่ะ  ถ้ามึงไม่อยากเล่าก็โอเค  ขอโทษทีว่ะที่กูคงวุ่นวายกะมึงไปหน่อย  แต่เพราะกูห่วงมึงไง  อืม... งั้นนอนกันเหอะว่ะ"  ผมต้องรีบเปลี่ยนเรื่องไปก่อนที่มันจะเครียดไปกว่านี้   ก็แสดงว่าที่ผมคิดไว้คงจริงทุกอย่างแน่  ชีวิตมันคงผ่านอะไรเลวร้ายมามากมายเลยล่ะ

         " อืม... เมื่อกี๊มึงบอกว่ามึงเป็นห่วงกูเหรอวะ"  อยู่ๆมันก็ถามขึ้นมาอีกครับ  หลังจากล้มตัวนอนกันไปแป๊บนึง

         " ก็เออดิ... เห็นมึงดูอมทุกข์ยังไงไม่รู้ตอนที่เจอกันน่ะ  แค่อยากรู้ว่ามึงมีอะไรในใจมั่งเผื่อถ้าช่วยมึงได้กูก็จะช่วย   ยังไงก็เพื่อนกันนี่หว่า"

         " มึงคิดงั้นจริงเหรอวะ"

         " ก็จริงดิวะ  ทำไมอ่ะ  มึงไม่เชื่อกูเหรอวะ"  ผมชักรำคาญที่ดูมันลังเลแล้วลังเลอีก

         " ไม่ใช่ไม่เชื่อ... กูแค่แปลกใจน่ะ  ว่าทำไมมึงอยากช่วยกู"

         " ก็มึงเพื่อนกูมั๊ยล่ะ  เหตุผลแค่นี้ไม่มากพอเหรอวะ"

         " แต่ว่า... มึงไม่ได้เจอกะกูตั้งนานแล้วนะเว้ย  แล้วนี่มึงยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนสนิทมึงอยู่เหรอวะ"

         " มึงนี่ก็คำถามเยอะว่ะ  งั้นกูจะบอกมึงนะ  ถึงเราไม่ได้เจอกันนานยังไงมึงก็ยังเป็นเพื่อนกูอ่ะ ความเป็นเพื่อนมันไม่เปลี่ยนตามเวลาหรอกว่ะ  แล้วคำว่าเพื่อนสำหรับกูมันมีความหมายเดียวคือรักกันช่วยเหลือกันได้ทุกอย่างโดยไม่หวังอะไร  โอเคป่ะวะ"   ผมร่ายยาว  มันก็อึ้งๆไปหน่อยนึง

         " อืม... ก็จริงของมึง  กูละอายใจว่ะ  ที่ผ่านๆมากูไม่เคยนึงถึงมึงเลยนะ  กูลืมความเป็นเพื่อนของเราไปซะสนิทเลย  แต่ว่าอีกคนที่กูไม่เคยลืมได้เลยก็คือแหวนว่ะ"

         " หา... "  ผมหันไปมองมันทันที

         " เออ... กูไม่เคยลืมแหวนจริงๆ  ยอมรับเลยนะตอนนี้กูชอบแหวนว่ะ  แต่กูก็พอรู้หรอกว่าแหวนคงชอบมึงอยู่จากที่เล่าให้ฟังวันนี้อ่ะ  ใช่มั๊ย"   

         " ก็เออ... แต่... กูไม่ได้ชอบแหวนหรอกว่ะ  ไม่เคยคิดว่าแหวนเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนเลยนะเว้ย"

         " หึๆ  มึงไม่ต้องรีบปฏิเสธหรอก  กูว่ากูพอดูรู้อยู่  แต่กูเองก็ไม่ได้หวังอะไรหรอกว่ะ  ชีวิตกูมันก็ได้แค่นี้แหละ  จะสมหวังอะไรสักอย่างมันก็ยากเต็มทีจนกูไม่หวังอะไรแล้วว่ะ"  มันพูดแนวๆตัดพ้อมายังงี้ผมล่ะเห็นใจมันชะมัด

         จากนั้นผมก็ขอให้มันระบายความในใจมาบ้าง  ถ้ามันอยากจะเล่านะ  มันเลยยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผมฟังตั้งแต่วันที่มันย้ายตามพ่อมันไป  ความจริงที่ทำให้ผมได้แต่อึ้ง

         ตั้งแต่ตอนที่จ่าหมายพ่อมันโดนย้ายไปสระบุรีนั่นก็เพราะไปพัวพันกับทั้งยาเสพติดและมาเฟียจนหัวหน้าต้องสั่งย้ายด่วน   แม่มันก็รับไม่ได้ทะเลาะกับพ่อมันมาตลอดจนวันนึงแม่มันคงทนไม่ไหวอีกแล้วเลยผูกคอตายประชดไปยังงั้น    และที่ร้ายคือคนที่มาเห็นศพคนแรกก็คือไอ้โด่งนี่เอง

         ผลคือมันช๊อคไม่พูดไม่จากับใครไปเป็นอาทิตย์ๆจนปู่ย่ามันต้องให้มาทำพิธีเรียกขวัญเป็นการใหญ่   แล้วหลังจากนั้นมันก็ไม่พูดอะไรกับพ่อของมันอีกเลยเพราะมันคิดว่าที่แม่ตายก็เพราะพ่อมัน   สุดท้ายมันก็เก็บข้าวของไปอยู่กับหลวงตาที่วัดโดยไม่สนใจเลยว่าพ่อมันจะห้ามมันยังไง   มันบอกว่ามันไม่อยากเห็นหน้าพ่อมันอีกเพราะมันไม่อยากนึกถึงเรื่องนี้อีกแล้ว

         จนทุกวันนี้พ่อมันกลับตัวแล้วเรียบร้อยมันเลยได้รู้ว่าจริงๆพ่อมันก็เสียใจมากและโทษตัวเองเรื่องแม่ของมันมาตลอดนั่นแหละ  อีกอย่างการที่หลวงตาเค้าคอยสั่งสอนมันมาตลอดทำให้มันได้คิดและกลับมาคุยกับพ่อมันเหมือนเดิม   แต่แผลในใจมันก็ยังคงอยู่เพราะมันทนใช้ชีวิตแบบนั้นมาตั้งหลายปี  ฝันร้ายมันคงไม่จางไปง่ายๆหรอก   จึงไม่แปลกที่มันจะกลายเป็นคนอมทุกข์อย่างที่เห็น   รันทดเหมือนละครน้ำเน่า  แต่มันก็เป็นชีวิตจริงนั่นแหละ

         " มาคิดดูมึงก็เหมือนกูนะ  เราเสียแม่ไปแล้วเหมือนกันแต่อย่างน้อยเราก็ยังเหลือพ่อเราอีกคน  ก็ต้องทำดีกับเค้าให้ดีที่สุดล่ะว่ะ   ที่ผ่านๆมาพ่อมึงทำผิดก็จริงแต่เค้าก็ไม่ได้อยากให้อะไรๆมันเป็นแบบนี้นี่นะ  ก็ดีแล้วที่มึงเข้าใจพ่อมึงซะทีอ่ะ" ผมบอกกับมันหวังจะให้มันรู้สึกดีขึ้น   เพราะผมก็เป็นเด็กที่ขาดแม่เหมือนมันจริงๆ

         " ก็เพราะหลวงตาคอยเตือนกูตลอดไง  ว่าทุกๆอย่างมันต้องเป็นไปตามกรรมไม่มีใครมาฝืนได้   พ่อกูอาจจะผิดแต่ถ้าเค้าสำนึกได้แล้วก็สมควรได้รับการอภัย  และที่สำคัญเค้าก็พ่อกูไงเพียงแต่ว่ากูก็ยังมีทำใจไม่ได้บ้างบางทีแค่นั้นล่ะว่ะ"

         " เออ... ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว  สักวันมึงก็ต้องทำใจได้  กูดีใจด้วยว่ะที่สุดท้ายพ่อมึงก็คิดได้แล้วกลับตัวเป็นคนดี  ต่อไปก็คงไม่มีอะไรแล้วอย่าคิดมากอีกเลยนะเว้ย"  ผมหันไปตบไหล่มันเบาๆมันก็ยิ้มให้

         " กูขอบใจมึงว่ะฮัทที่รับฟังกู  ทั้งๆที่กูลืมมึงไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น แต่มึงไม่เคยลืมกูแล้วก็ยังรักเพื่อนเชี่ยๆอย่างกูเหมือนเดิม  ขอบใจจริงๆว่ะ"  มันบอกผมแล้วก็หันมากอดผมไว้แล้วร้องไห้เบาๆ   ผมก็กอดมันไว้ด้วยความรู้สึกดีที่มันไว้ใจผมและความเป็นเพื่อนของเรามันได้กลับมาอีกครั้งแล้ว  ดีใจจริงๆครับ

         -

         -

         พอเช้ามันกินข้าวเช้ากับผมเสร็จก็ขับรถกลับบ้านมันโดยไม่ลืมลาแหวน   ผมล่ะอยากบอกแหวนเดี๋ยวนั้นเลยจริงๆว่ามีคนชอบอยู่นะ  นิสัยมันก็ดีใช้ได้และเห็นกันมานาน   นานที่สุดพอๆกับผมเลยแต่ก็ต้องเก็บไว้ก่อน ยังพูดไปไม่ได้  เรื่องยังงี้ผมต้องให้ไอ้โด่งมันจัดการเองหวังว่ามันคงพิชิตใจแหวนได้นะ  ผมยินดีจะช่วยมันทุกอย่างอ่ะ  เชียร์สุดตัวไปเลย เอ้า....

         ผ่านไปอีกสองสามวันผมก็ยังคงยุ่งวุ่นวายหลายเรื่อง  ชมรมศิลปะตอนนี้ก็เริ่มมีจัดกิจกรรมแล้วครับ  อ.สุพจน์บอกว่าเร็วๆนี้จะจัดทริปไปถ่ายรูปกับวาดภาพกันที่เขื่อนป่าสักฯ   เจ๋งสุดๆยังงี้ผมไม่พลาดแน่  สงสัยต้องไปรื้อกล้องตัวเก่งผมมาเตรียมไว้เลย

         ที่จริงผมอ่ะชอบถ่ายรูปมาก  ก็มากพอๆกับวาดรูปนั่นแหละ  นี่ผมลงทุนเก็บเงินซื้ออุปกรณ์ไปตั้งเยอะเพราะศึกษาเรื่องกล้องอยู่  ถ่ายงานเก็บๆไว้ก็เยอะครับ  โดยมากผมจะชอบถ่ายรูปขาวดำหรือโทนสีน้ำตาลแบบเก่าที่เรียกว่า ซีเปีย   ผมชอบนะเวลาที่เราเก็บภาพนิ่งไว้แบบนี้   มันดูแล้วได้อารมณ์บางอย่างและเราสามารถกำหนดได้ว่าเราต้องการจะสื่ออะไรกับคนที่ได้ดูรูปของเรา  ก็เหมือนวาดภาพทุกประการล่ะครับ

         " ตกลงเธอจะไปด้วยมั๊ยล่ะ  ครูจะได้สำรองที่ไว้ให้"  อ.สุพจน์ถามผม

         " ผมไปอยู่แล้วครับจารย์  อยากไปถ่ายรูปที่นั่นอีกคราวโน้นไปกันเองก็ได้ภาพสวยๆเยอะอยู่ครับ"

         " ได้ๆ  งั้นเดี๋ยวรอครูกำหนดวันแน่นอนก่อนนะ  แล้วจะชวนใครไปด้วยอีกมั๊ยล่ะ"

         " อืม.... "  ผมหยุดคิดนิดนึง

         " อ๋อ... ก็ต้องชวนฮิ้นท์มันไปด้วยอ่ะครับจารย์  ทริปนี้เราคงได้เห็นงานสวยๆของมันอีกหลายงานเลย  แค่คิดผมก็ตื่นเต้นแล้วเนี่ย"

         " โอเคๆ  จะได้เตรียมที่นั่งไว้ให้ก่อน  เพราะนอกนั้นก็คงมีแค่คนในชมรมไป  ครูคงจองรถบัสแค่คันเดียวพอ" อ.สุพจน์สรุปให้ผมฟัง   จนตอนนี้ผมชักตื่นเต้นขึ้นมาเลย  ทริปนี้เราต้องไม่พลาด  ฮ่าๆๆ

To be continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A10, : 26 August 2011; P21
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 30-08-2011 19:48:57

      " เฮ้ย... มึงรู้ป่าว  เดี๋ยวนี้ไอ้ฮิ้นท์มันชักจะฮ๊อตแล้วนะเว้ย  ใครๆก็พูดถึง  นี่เห็นว่าเดี๋ยวจะมีโชว์อะไรกันในงานวันแม่ด้วยอ่ะ  ยังงี้ต้องไปดูซะหน่อย"  ไอ้ป่านเดินมาบอกผม  ตอนนั้นผมก็เพิ่งเลิกเรียนเตรียมจะไปซ้อมบอลต่อ

         " อ้าว... งานพรุ่งนี้น่ะเหรอวะ  เออๆ  งั้นก็ไปดูมันหน่อยละกัน  อยากเห็นเหมือนกันว่ามันจะแสดงอะไร"

         คุยกันเสร็จผมก็รีบไปซ้อม  วันนี้ไอ้วินมันท่าทางแปลกๆไม่ค่อยพูดค่อยจาทำนิ่งๆไม่เหมือนทุกที   ตอนแรกถามไปมันก็ว่าไม่มีอะไร  จนผมต้องซักฟอกมันนั่นแหละ  มันถึงยอมบอก

         " มึงรู้แล้วอย่าเพิ่งบอกใครนะเว้ย"  มันยังทำท่าลังเล  สงสัยคงเรื่องสำคัญ

         " เออ... ก็ว่ามาดิวะ  กูไม่ไปบอกใครหรอกน่า  ตกลงมันยังไงแน่  ที่ถามนี่เพราะกูห่วงมึงหรอกนะ"

         " อืม... ก็... คืองี้  มึงอย่าเพิ่งหาว่ากูยังงั้นยังงี้เลยนะ  กู.... เอ่อ... กูว่ากูไปชอบน้องกร ม.4ซะแล้วว่ะ"  มันว่าแล้วก็เกาหัวเขินๆ

         " หือ.... ใครวะ  น้องกร...."  ผมถามมันกลับเพราะยังนึกไม่ออก  กรไหนหว่า...

         " ก็น้องกรไง  คนที่เอ่อ... สวยๆน่ารักๆน่ะ"

         " คนไหนวะ  กูยังนึกไม่ออก"

         " ก็ที่อยู่ชมรมเชียร์กะแหวนไงวะ  คนนั้นน่ะ"  มันยังอธิบายซ้ำ 

         " หือ... อยู่ชมรมเชียร์กะแหวน.... น้องกร... เฮ่ย... น้องกร  ที่เป็นผู้ชายน่ะเหรอวะ"  ผมตกใจเลยพูดดังไปหน่อย   มันก็ตกใจเอามือมาปิดปากผมทันที

         " ไอ่สัด... จะตะโกนทำเชี่ยไร  จะให้เค้ารู้กันหมดรึไง"  มันว่าผมแต่ตอนนี้ผมหลุดขำออกมาเลย

         " ฮ่าๆๆ มึง... นึกยังไงวะ  ฮ่าๆๆ"

         " เออๆ หัวเราะเข้าไป  สัด  กูไม่เล่าแล้ว"  มันสะบัดหน้าหันไปแล้วครับ  ผมก็รีบดึงมือมันไว้

         " เฮ้ย... เดี๋ยว  ไอ้ห่า  แค่นี้ทำมางอนกู  เล่ามาเลย  อย่างไว  เร็วๆ"

         " ก็... เออ... แต่มึงอย่าเพิ่งหาว่ากูเป็นเกย์เลยนะเว้ย  กูก็ชอบน้องมันจริงๆว่ะ  มันน่ารักดีตรงตามสเป๊คกูทุกอย่าง  แค่ว่าน้องมันเป็นผู้ชายแค่นั้นเอง"  มันบอกแล้วหัวเราะแหะๆ  ผมก็ยิ้มแล้วจับไหล่มันเบาๆ

         ก็น้องกรเนี่ยนะครับ  เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆใสๆ  สวย  น่ารักกว่าผู้หญิงหลายคนซะอีก  แต่น้องมันก็ไม่ได้ทำตัวเป็นกะเทยอะไรนะครับ  ก็ดูเหมือนผู้ชายทั่วๆไปแค่ว่าดูเรียบร้อยมากจนผมคิดว่าน้องมันก็น่าจะเป็นเกย์แหละ  ที่สำคัญมีพวกหื่นๆมันมาตามจีบอยู่เยอะมากเหมือนกัน

         " เออ... ก็ดีแล้ว  มึงอ่ะรักใครไปสักคนก็ดีแล้วนี่  ถึงมันจะเป็นผู้ชายก็เหอะ  เพราะว่ามึงก็คงไม่ได้ไปมีอะไรกะมันซะหน่อยนี่  ใช่มั๊ยล่ะวะ  แต่เอ๊ะ... หรือว่ามึงอยากมี...... "  ผมแกล้งพูดล้อๆมัน   

         " ไอ่สัด  มึงนี่... ไม่ต้องมาพูดเลย  พูดแล้วก็ขนลุก  กูคิดผิดป่าววะที่ไปรักผู้ชายเนี่ย"  มันบ่นอุบ  สงสัยยังรับไม่ได้  ฮ่าๆๆ

         " ฮ่าๆๆ เออน่า... อย่าเพิ่งคิดมากดิวะ  ถ้ามึงแน่ใจว่ามึงชอบเค้าจริงก็ลองคบกันดูเลย  ถึงช่วงนึงมึงก็จะรู้ตัวเองแหละว่ามันใช่แบบที่มึงต้องการรึเปล่า  แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกน่า  กูสนับสนุนมึงเต็มที่ว่ะ"

         " อืม... มึงคิดงั้นเหรอวะ  เออๆ  ก็ได้ว่ะ  กูจะลองดู"

         " แต่ขั้นแรกมึงต้องจีบน้องมันให้ติดก่อนละกันนะ  แล้วอย่างอื่นค่อยว่ากัน  ฮ่าๆๆ"

         " เออ...ได้เลย  มึงคอยดูกูละกัน"  มันรับคำท่าทางมั่นใจ  หึๆ  ดีเลยแล้วกูจะคอยดู เฮ้อ... เพื่อนกูจะเป็นไบซะแล้วเหรอวะเนี่ย  แต่ก็เอาเหอะ สู้ๆเว้ยเพื่อน

         -

         -

         วันนี้เป็นงานวันแม่ครับ  ตอนเช้าก็มีเชิญคุณแม่มาทำพิธีไหว้มอบมาลัยและมีร้องไห้กันไปพอหอมปากหอมคอเหมือนทุกครั้ง   

         ส่วนผมเองน่ะเหรอก็คิดถึงแม่ล่ะครับ  คิดไปก็เสียดายเพราะผมไม่ได้เห็นหน้าแม่เลยด้วยซ้ำ  เห็นแค่จากในรูปเพราะแม่เสียตั้งแต่ผมเกิดนั่นเลย  โชคร้ายจริงๆ  เหมือนกับเป็นเพราะผมเกิดมาแท้ๆแม่เลยต้องตายไป  นี่ไม่งั้นผมว่าจะโดดไม่มารร.แล้วนะ  ถ้าไม่ติดว่าอยากมาดูฮิ้นท์มันแสดงเพราะปีก่อนๆผมก็โดดทุกที   ไม่อยากมาเห็นคนอื่นเค้าได้กราบแม่น่ะมันแทงใจเกินไป

         พอสักพักอาจารย์เค้าก็มากล่าวอะไรไปเรื่อยแล้วก็มีมอบรางวัลกิจกรรมงานวันแม่  ผมก็นั่งรอไปว่าจะถึงคิวฮิ้นท์มันออกมาแสดงเมื่อไหร่   จนอาจารย์เค้าประกาศว่าต่อไปเป็นการแสดงของชมรมดนตรีไทยนั่นแหละ

         ฮิ้นท์มันออกมาในชุดราชปะแตนสีขาวนุ่งผ้าสีน้ำเงิน   ซึ่งผมว่ามันดูดีมาก  ราศีจับเลยอ่ะ  เห็นยังงี้แล้วผมยิ่งรู้สึกว่ามันสวยจริงๆว่ะ   และตอนนี้เริ่มมีเสียงฮือฮาดังขึ้นอีกจนได้แต่ดูฮิ้นท์มันไม่ได้ใส่ใจแล้ว มันออกมานั่งพับเพียบลงตรงแท่นที่ทางชมรมดนตรีไทยเตรียมเอาไว้ครับ หน้าตามันนิ่งมากๆ ดูไม่เหมือนมันเลยให้ตายเถอะ ยิ่งพอหน้ามันโดนแสงไฟนะ แจ่มครับท่าน แจ่มมากๆ ไม่อยากจะเชื่อ ยังไงผมก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นมัน

                        "ต่อไปจะเป็นการแสดงการขับร้องทำนองเสนาะประกอบการรีวิวโดยชมรมดนตรีไทย"
เสียงผู้ประกาศดังขึ้นครับ พลันในห้องประชุมก็เงียบกริบหลังจากเสียงปรบมือและเสียงเป่าปากเงียบลง พลันเสียงขลุ่ยที่ขับขานแว่วออกมาผสานกับเสียงซอ ขนลุกครับท่าน มันโหยหวนมากๆ

         จากนั้นวิวกับแจงก็รำออกมาครับแต่งตัวในชุดไทยประยุกต์แจงใส่ชุดสีบานเย็นขับสีผิวดีเหลือเดิน ส่วนวิวที่เหมือนร่ายรำอ่อนช้อยอยู่ในชุดสีเหลืองอ่อนยิ่งทำให้สวยขาวเนียนขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว สองคนนี้มันก็เก่งจริงๆอ่ะ  รำสวยซะด้วย  ไอ้ป่านไอ้วินก็จ้องกันตาเขม็งเลย  พอรำไปฮิ้นท์มันก็เริ่มขับทำนองเสนาะไป   เสียงฮิ้นท์นี่มันฟังเพราะดีจริงๆนะครับ  ใส กังวานดีมาก  เห็นว่ามันก็เคยประกวดอ่านพวกทำนองเสนาะชนะมาตั้งหลายงานแล้ว  ก็เสียงมันดียังงี้นี่เองถึงชนะ แค่เอื้อนขึ้นมาคำแรกขนตั้งเลยครับ ผมอึ้ง เสียงของมันเด่นกว่าเสียงซอกับขลุ่ยเสียอีกนะ แต่ก็ไม่กลบเสียทีเดียว ส่วนเนื้อหาของกลอน บอกคำเดียวครับว่าเล่นเอาคนทั้งหอประชุมน้ำตาซึมเลย ส่วนแจงกับวิวก็ร่ายรำเก่งมากๆ ตอนท่าเศร้าร้องไห้ แจงเองก็ร้องไห้ออกมาจริงๆ เก่งมากๆครับ

         " แมร่ง... สุดยอดว่ะ  เสียงมันใสจริงๆ  เฮ้ยๆ  มึง... ไอ้ฮัท  แหมๆ  จ้องตาไม่กระพริบเลยนะเว้ยมึง  หึๆๆ"  ไอ่วินแซวผมขึ้นมาจนผมสะดุ้ง 

         " ห่านี่... กูก็มัวฟังเสียงมันเพลินไปหน่อยแค่นั้น  ทำมาแซวกูนะมึง"

         " ฮั่นแน่.... นี่ถึงกับหลงเสียงนางเลยเหรอวะเนี่ยมึง  ชักจะยังไงๆแล้วว่ะ  อิอิ"  ไอ้ป่านแซวผมอีกคน

         " สัดนี่...  มั่วแระพวกมึง  พอๆกูจะดูเค้าแสดง"  ผมด่ามันแต่พวกมันก็ยังไม่เลิก  หัวเราะกันคิกคักอยู่ยังงั้น

         ด้วยน้ำเสียงที่ตรึงใจและสะกดผู้ชมทั้งห้องประชุม  แถมบทที่เอามาขับนี่มันก็กินใจมากกล่าวถึงพระคุณของแม่  จนมีหลายๆคนน้ำตาไหลตามล่ะครับเพราะอินไปด้วย  อึ้งกันไปทั้งห้องประชุมมีแต่เสียงสะอื้นเบาๆ  สุดยอดเลยว่ะ  ผมไม่นึกจริงๆว่าฮิ้นท์มันจะทำได้ขนาดนี้

         พอจบการแสดงก็มีเสียงปรบมือกึกก้องครับ   อาจารย์ยังออกมาชมว่าเป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมสร้างสรรค์ดีมาก  ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งว่ะ  สงสัยยังงี้เราคงต้องบอกว่าฮิ้นท์มันทั้งสวยทั้งเก่งมากความสามารถจริงๆซะแล้วดิ

         -

         -

         ตอนพักกลางวันผมไปเดินตามหาฮิ้นท์มันหลายที่ทั้งที่ห้องมัน  ห้องชมรมดนตรีไทยก็ไม่เจอ  ผมเลยลองเดินไปที่ห้องศิลปะก็เจอมันพอดีครับ

         " เอ้อ... อยู่นี่เอง  เราตามหานายอยู่จะมาบอกเรื่องทริปที่อาจารย์จะจัดไปเพ้นท์ที่เขื่อนป่าสักฯอ่ะ   นายจะไปด้วยป่าว"

         " หือ... นายก็จะไปเหรอ  ได้ดิ  เราไปด้วย"  มันรีบตอบทันที  อืม... คิดก่อนนิดนึงก็ได้นะ  ฮ่าๆๆ

         " ฮะๆๆ รีบตอบยังงี้แสดงว่าอยากไปอยู่แล้วดิ"

         " เอ่อ... เรา... ก็ไม่หรอก  แต่มันก็น่าไปไง  จะได้ไปเพ้นท์วิวที่นั่น"  มันบอกแล้วก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ครับ

         " อืม... งั้นก็ดี  จะได้ไปด้วยกัน  เราอ่ะอยากเห็นนายเพ้นท์วิวที่นั่นว่ะ  คงต้องออกมาสวยแน่"

         " ก็... วิวที่นั่นน่ะสวยนะ  ยิ่งตอนท้องฟ้ายามเย็นยังงี้มีพระอาทิตย์ตกดินคงจะได้บรรยากาศที่สวยมากแน่ๆ"  มันพูดไปก็ทำหน้าตาชวนฝันไป   ผมก็มองหน้ามันเพลินเลย  แบบว่าตอนนี้ผมรู้สึกชอบมองหน้ามันจังว่ะไม่รู้ทำไม  หน้ามันเกลี้ยงเกลามากขึ้นมาก  มองดูแล้ว... บอกไม่ถูกอ่ะ   แต่ก็ชอบมอง

         " ฮัท.... เอ่อ... ทำไมมองหน้าเรายังงั้นอ่ะ  หน้าเรามีอะไรติดเหรอ"  มันถามแล้วก็เอามือมาลูบหน้า  ผมก็สะดุ้ง  เออ... เรามองหน้ามันเพลินไปจริงๆ

         " ป่าวๆ  ไม่มีอะไร  ดีแล้วๆ  เราจะได้ไปศึกษาการวาดของนายแบบสดๆเลยไง"  รีบเปลี่ยนเรื่องก่อนครับ  เหอๆ

         " อืม... ได้ๆ  ก็ไม่มีอะไรมากหรอก  ลองสังเกตดูการวาดของเราละกัน" 

         เป็นอันว่างานนี้ผมจะได้ศึกษาเทคนิคการวาดของฮิ้นท์มันอย่างเต็มๆซะที   ตั้งใจเลยว่าทริปนี้จะยอมขนทั้งอุปกรณ์วาดรูปพวกสี กระดาษ  กับกล้องและอุปกรณ์ของผมไปด้วยเลย   คงต้องแบกของกันหนักหน่อยแต่มันก็น่าจะคุ้มว่ะ

         -

         -

         ไอ้โด่งโทรมาคุยกับผมบ้างเหมือนกันช่วงนี้   ผมก็ดีใจล่ะที่มันเลือกโทรมาคุยกับผมเพราะนั่นแสดงว่ามันยอมรับผมไง  เรื่องที่คุยก็ทั่วไปกับเรื่องแหวนน่ะครับ   ผมยังคงเชียร์มันอยู่แต่ดูๆเหมือนมันจะไม่หวังอะไรมาก

         " อย่าเพิ่งท้อนะเว้ย  สู้หน่อยดิวะมึง  กูว่าแหวนน่าจะเหมาะกะมึงที่สุดแล้ว  เห็นเป็นคนเอาแต่ใจยังงั้นแต่เอาจริงๆแหวนก็ไม่มีอะไรหรอกว่ะ"

         " ไม่รู้ดิ  กู... แบบว่า... กูไม่เคยจีบใครเลยนะเว้ย  เพราะกูไม่เคยนึกชอบใครเลย  ก็มีแค่แหวนอ่ะ"  ฟังแล้วผมก็แอบขำ  นี่มันก็คงไม่เคยจีบใครเลยจริงๆล่ะนั่น

         " ฮ่าๆ  เออ... ไว้กูจะสอนมึงจีบแหวนเอง  ไม่ต้องห่วง  แค่มึงเตรียมใจไว้ก็พออ่ะ"  ผมนำเสนอมันครับ   มันก็เออๆออๆก่อนจะวางสายไป   เอาล่ะ  ในที่สุดผมก็มารับบทพ่อสื่อจนได้  ว่าแต่... นี่เราจะสอนมันจีบหญิงเหรอวะ  แล้วเราเองเคยจีบใครมั่ง....  เฮ่ย... ก็ไม่เคยเหมือนกันนี่หว่า   เหอๆ

         ที่ผ่านๆมาโดยมากก็จะมีแต่คนมาชอบๆผมกันเยอะ  แต่ผมเองที่ไม่เคยนึกชอบใครสักคน  เพราะงี้ผมถึงได้ไม่เคยจีบใคร  แล้วนี่จะเอาไงดีล่ะวะเนี่ย   มันต้องเริ่มยังไงหว่า  จีบใครสักคนเนี่ย

         " ฮ่าๆๆ ไอ้อ่อนเอ๊ย... มึงมาปรึกษาถูกคนแล้ว   ต้องกูนี่... เรื่องจีบหญิงอ่ะ  กูโปรว่ะ"  ไอ้ป่านคุยทับผมซะงั้น  ไอ้นี่... คิดถูกมั๊ยวะที่มาขอคำแนะนำจากมันเนี่ย

         " ถุย... โปร... มึงบอกว่ามึงโปรแล้วมึงจีบใครติดจริงๆจังๆมั่งยัง  สราด... ทำมาคุย"  ไอ้วินด่ามันแทนผมแล้ว

         " นั่นเด่ะ  กูไม่เห็นมึงจะคบใครเป็นตัวเป็นตนซะที  ไอ้ที่ไปจีบๆเค้าก็ไม่เห็นเค้าจะอะไรกะมึงเลย"  ผมย้ำมัน

         " เออน่า... ของยังงี้มันก็มีเทคนิคเว้ย  ว่าแต่ว่า... ไอ้เพื่อนมึงเนี่ย  มันชอบแหวนจริงๆเหรอวะ"  ไอ้ป่านถามผมซ้ำเรื่องไอ้โด่ง

         " เออว่ะ... มันบอกกูว่ามันยังไม่เคยชอบใครเลยนะ  นอกจากแหวน"

         " โห... อะไรมันจะรักปักใจขนาดนี้วะ  งั้นยังงี้เราคงต้องช่วยสงเคราะห์มันซะหน่อยแล้วว่ะ"  ไอ้วินคงเห็นใจไอ้โด่งมั๊งเลยอยากช่วย

         " เออ... ขอบใจว่ะ  งั้นเราจะเริ่มยังไงดีอ่ะ"

         " งั้นขั้นแรกเลยเราก็ต้องพยายามจัดฉากให้สองคนได้เจอกันบ่อยๆ  จะได้มีเวลาให้กันเยอะๆ  จากนั้นก็อาจจะแกล้งจัดฉากเหตุการณ์อะไรอีกนิดๆหน่อยๆให้ดูว่า  ไอ้นี่มันก็ดีนะ  เป็นคนน่าประทับใจไรงี้อ่ะมึง"  ไอ้ป่านเสนอความคิด

         " เออว่ะ... ก็เข้าท่าดีนะ  งั้นช่วงนี้กูจะพยายามให้มันมาบ้านกูบ่อยๆละกัน  จะได้มาเจอแหวนบ่อยๆด้วย"

         " โอเคเลย... แล้วเราค่อยหาวิธีทำให้แหวนมันประทับใจไอ้โด่งมัน  คงต้องดูก่อนว่ะว่าจะใช้วิธีไหนดี"  ไอ้ป่านเริ่มวางแผน  ไอ้วินก็พยักหน้าเห็นด้วย

         " แต่กูหวังว่ามึงคงไม่ใช้วิธีตื้นๆพวกจ้างคนมาดักฉุดแหวนแล้วให้ไอ้โด่งมันตามไปช่วยอะไรยังงี้หรอกนะ  กูว่ามันไม่สร้างสรรค์ว่ะ  ดีไม่ดีอาจจะพลอยซวยกันไปหมดด้วยนะ"  ผมเอ่ยกับมันขึ้นมาก่อน  หวังว่ามันคงไม่ใช้มุขนี้จริงๆ

         " อ้าว... กูกำลังว่าจะเสนอวิธีนี้พอดีเลยอ่ะ  หาพวกไปลวนลามแหวนแล้วให้ไอ้โด่งมันเข้าไปช่วย  แหวนมันจะได้ประทับใจว่าไอ้โด่งเป็นฮีโร่"  ดูมันครับ  เวรจริงๆ

         " สัดนี่... ดูละครมากไปนะมึง  เลิกคิดได้เลย  มันไม่เข้าท่า"  ไอ้วินตบกบาลมันทีนึง

         " โอ๊ย... ไอ้ห่านี่  กูล้อเล่นหรอกน่ะ  ใครจะไปใช้วิธีเห่ยๆยังงั้นเล่า  ก็เอาเป็นว่าต้องดูก่อนว่ะ  ยังต้องพิจารณาองค์ประกอบอีกหลายอย่างว่าต้องใช้วิธีอะไรถึงจะเหมาะ  โอเค๊... พูดมากชักหิวน้ำ  กูไปซื้อน้ำก่อน..."  ไอ้ป่านอธิบายอย่างมีหลักการแล้วก็ลุกเดินไปโรงอาหาร  ผมเลยหันไปถามไอ้วินเรื่องเด็กที่มันชอบ

         " แล้วเรื่องน้องกรมึงอ่ะว่าไง"

         " เฮ่ย... อย่าเพิ่งพูดตอนนี้สิวะมึง"

         " มึงจะกลัวอะไรวะ  ก็ไม่มีใครแล้ว"

         " อืม... กู... เฮ้อ... เอาจริงๆกูก็ไม่กล้าไปบอกน้องมันว่ะมึง  เลยไม่รู้จะเอาไง"

         " เฮ้อ... ดีเนอะ  ทั้งมึง กู ไอ้ป่านกลายเป็นไอ้อ่อนจีบใครไม่เป็นกันไปหมดเลย  ฮ่าๆๆ"  ผมบ่นแต่ก็หัวเราะออกมา

         " อย่าพูดงั้นดิวะมึง  ยิ่งท้อๆอยู่  เฮ้อ... ก็ไม่รู้จะเอาไงว่ะ  แล้วถ้าเป็นมึงล่ะ  ถ้ามึงไปชอบใครเข้าจริงๆมึงจะทำไงวะ"

         " กูเหรอ... อืม... กูก็คง... ไปบอกเค้าล่ะว่ะว่าชอบเค้า  อยากให้มาคบกัน  ก็คงแบบนี้ล่ะว่ะ  ไม่งั้นจะให้ทำไงอ่ะ"

         " แล้วมันจะดีเหรอวะ  น้องมันจะตกใจมั๊ยอยู่ๆก็มีผู้ชายมาจีบ"

         " โธ่เอ๊ยมึง... กูว่าป่านนี้มันคงชินแล้วล่ะ  กูก็เห็นมีแต่ผู้ชายที่ไปจีบมันอ่ะ"

         " เหรอวะ  เออๆ  สงสัยกูก็คงต้องทำใจอีกหน่อยแล้วค่อยลุยเข้าไปเลย  ว่าแต่นี่มึงเองไม่คิดจะชอบใครเค้ามั่งเลยเหรอวะ"  อยู่ๆไอ้วินก็ย้อนถามผมขึ้นมา

         โคตรจะแปลกที่ว่าพอมันถามผมปั๊บ  หน้าไอ้ฮิ้นท์ก็ลอยขึ้นมาในความคิดผมทันทีว่ะ  นี่ผมกำลังจะคิดถึงคนที่ผมน่าจะชอบไม่ใช่เหรอ   แล้วหน้าไอ้ฮิ้นท์มันมาได้ไงวะ

         " ว่าไงล่ะมึง... "  ไอ้วินย้ำคำถามผมเลยสะดุ้ง

         " เออ... กู... กูก็ยังไม่ได้ชอบใครหรอกว่ะ"

         " อะไรวะ  ป่านนี้แล้วนะมึง  แล้วมึงชอบแบบไหนล่ะวะ  สเป๊คมึงน่ะ"

         " กูเหรอ... กูคงชอบขาวๆ ใสๆ น่ารักๆมั๊ง"  เอาอีกแล้วเว้ยเฮ้ย   ผมพูดไปก็มีหน้าไอ้ฮิ้นท์ลอยมาอีกแล้ว

         และที่สำคัญคุณสมบัติทั้งหมดที่ผมว่า   มันก็ไอ้ฮิ้นท์ทั้งนั้นเลยนี่......

         ไอ้ฮิ้นท์ขาว(แล้ว)  ใส(ใช้ได้  ดูเนียนๆ) น่ารัก(เพราะว่าปัจจุบันมันขาวและใสนี่แหละ)

         เฮ้ย.............ย  ฉิบหาย........ย

         นี่กู..... กำลังจะ..................

Written by eiky's friend

ปล. ขอโทษน้า คือว่าผมเพิ่งกลับบ้านมาคร้าบ ไปทำบุญให้ยาย แต่อันนี้เพื่อนเพิ่งเขียนเสร็จสดๆร้อนๆเลยน้า อิอิ โอ๊ยๆๆ ร้อนๆ มือพองๆๆ อิอิ
.... ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ จุ๊บๆๆ[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: changasa@hotmail.com ที่ 30-08-2011 20:02:57

กรี๊ดดดด...เริ่มหลงนายเอกซะแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 30-08-2011 20:06:08

ตกหลุมรักฮิ้นท์ดังๆ นะจ๊ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 30-08-2011 20:11:08

ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮัทชอบฮินท์แล้ววววววววว!~

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 30-08-2011 20:11:42

+1 นี่ถ้าฮินท์ไม่สวยก็คงไม่ชอบอ่ะดิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 30-08-2011 20:21:04

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
เริ่มรักแล้วๆๆ หนูฮิ้นท์จะสมหวังแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 30-08-2011 20:36:30

เย้มาต่อแล้วขอบใจจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: natty _lovelove ที่ 30-08-2011 20:37:36

พู่ๆๆ (เสียงเป่ามือคนเขียน ) มือหายพองเร็วนะจ๊ะ :L2:

ตอนนี้ฮิ้นท์น่ารัก มีแต่คนจ้องงาบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 30-08-2011 20:51:36

+1 ให้คนแต่งจ้า

ฮัท บอกว่า  ฮิ้นท์ นะสเปค ใช่เปล่า ถ้าใช่จีบเลย  ช้าอดน้า  จะบอกหั้ย   :impress3:

รอตอนต่อไปอยู่จ้า   :call:    :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 30-08-2011 21:28:07

ฮัท ทางสายนี้เข้ามาแล้วออกไปไม่ได้ง่ายๆนะ  ระวังได้หลังแล้วจะลืมหน้านะ อิๆ

ปล. อ่านในเฟสแล้วตกใจเลย  ดีแล้วค่ะที่อิ๊กกี้กลับมาได้อย่างปลอกภัย  บุญรักษาแท้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 30-08-2011 21:32:50

เพราะฮิ้นท์สวย ฮัทจึงเพ้อซะขนาดนี้ สำเร็จแล้วซิฮิ้นท์  :กอด1: ให้คนแต่งคาฟ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: prada ที่ 30-08-2011 21:38:14

                 กรี๊ดดดด ฮัทชอบฮิ้นแล้ว

     +1 ให้คนแต่งจ้า :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 30-08-2011 21:43:00

ฮักเผลอใจชอบฮิ้นแล้วอ่ะ

อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 30-08-2011 22:04:01

ขอบอกว่าอย่าให้รอนาน เดี๋ยวรมเสีย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Loveunomore ที่ 30-08-2011 22:05:03

ว๊าวววววววววว สวยแล้ววววววววว สู้ต่อไปนะจ้ะ ฮิฮิ ^ ^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 30-08-2011 22:18:35

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮัทตกหลุมเสน่ห์น่ารักของฮิ้นแล้วชิมิ
มันต้องให้ได้อย่างนี้สิฮัท
เอ้า!!!! ฮัทสู้ๆ รีบทำคะแนนหน่อยนะ
เดี๋ยวจะโดนไอ้ทักงาบไปซะก่อน
อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 30-08-2011 22:19:21

อ๊ายยยยยย ชอบเค้าแล้วละซี่
เชียโด่งแหวนด้วยนะ
ฮินท์จะได้ไม่มีมารความรัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 30-08-2011 22:31:42

เอาแล้วล่ะสิ

ฮิ้นท์เริ่มละ    :m20:

*แอบเชียร์ทักอยู่น้าาาา :man1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-08-2011 22:38:58

ถ้าสอง ฮ.เค้ากิ๊กกัน แล้วทักจะทำยังไง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 30-08-2011 22:42:54

ความรักมักมาโดยที่เราไม่รู้ตัว

ขอบคุณ เพื่อนอิ๊กกี้ จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 30-08-2011 23:22:14

ฮัทเริ่มมีฮิ้นท์เข้ามาวนเวียนอยู่ในความคิดแหละ
ทริปนี้คงเกิดอะไรดีๆขึ้นแน่ๆระหว่างทั้งสอง..ขอให้เป็นเช่นนั้นเหอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 30-08-2011 23:25:04

ในที่สุดฮัทก็เริ่มชอบฮิ้นแล้วสินะ

 :impress2:

มาต่อไวหน้าส์ อยากอ่านอีก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 31-08-2011 00:07:30

ถึงว่า นั่งอ่านๆไป ร้อนหน้าชอบกล  ที่แท้เพิ่งออกจากเตามานี่เอง

ฮัทเริ่มหลงฮิ้นแล้ว  ถ้ายิ่งรู้ว่าฮิ้นเองก็คลั่งฮัท  นี่คงจะสุดๆอ๊างงงงงง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 31-08-2011 01:11:09

เริ่มแล้วววววววววววว กิ๊วๆๆๆ

ฮั่นแหนะ ว่างไม่ได้ เริ่มคิดถึงฮิ้นขึ้นมาแล้วใช่มั๊ยพ่อฮัทรูปหล่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 31-08-2011 02:24:44

ชอบก็จีบเลยเซ่ 55

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 31-08-2011 03:32:39

หลงเสียงนาง   



 :laugh: :laugh:ถึงตอนนี้จะชอบฮัท  แต่เค้าก้อยังเชียร์ทักอยู่ดีแหละ :z2: :z2:


บวกหนึ่งครับ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: JAN ที่ 31-08-2011 09:11:46

เค้าเชียร์ทักอ่ะ  ถ้าทักชอบฮิ้นท์อยู่ก็แปลว่าทักรักที่เป็นฮิ้น ตั้งแต่ยังไม่สวยอ่ะ
ฮัทแลดูมารักเพราะมิอาจหักห้ามในความงามของฮิ้นท์ได้

ปล.  ฮิ้นท์สวยแล้วววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 31-08-2011 09:48:05

 :L1:ให้กำลังใจนะครับฮัทและฮิ้นท์ สู้ๆๆนร้าเอใจช่วย :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 31-08-2011 10:28:16

กรี้ดดฮัทเริ่มชอบฮิ้นและอะ แล้วทักของผมละจะเป็นงัยเนี้ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 31-08-2011 12:25:57

 :laugh:

ฮัทยังไม่รู้ใจตัวเองแบบนี้


ต้องมีใครมากระตุ้นนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 31-08-2011 12:26:49

หึหึ
ฮิ้นท์มีเแฟนแล้วค่ะฮัท
พี่ไม่ยกให้แล้วค่ะ รมณ์เสีย
ฮาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 31-08-2011 16:22:28

ฮัทเริ่มแล้วเหรอ หึหึ ><
อ๊ายยยย!! ฮิ้นท์สวยล่ะสิ จีบเลยๆ แต่ชอบทักอยู่ดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Petalkiss ที่ 31-08-2011 16:36:44

ฮิ้นท์ขาวสวยซะขนาดนี้
เลยกลายเป็นว่ามีแต่คนมาชอบ ...
ฮัทต้องเร่งทำคะแนนละ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 31-08-2011 17:39:08

น้องฮัทชอบน้องฮิ้นท์แล้ว :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 31-08-2011 19:56:11

ได้ข่าวว่ากำลังตรวจคำผิดเลยมาเข้าแถวรอ แต่ยังไม่มา
คิดถึงฮิ้นท์ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 31-08-2011 19:58:56

 :serius2:ต่อด่วนเลีย.... ค้างงงงงง.......

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 31-08-2011 20:12:59

น้องฮิ้นท์ น่ารักแล้วใช่มั้ยล่าาา
งื้ออออ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
อยากรู้ว่าไปเที่ยว จะยังไง หุหุ
โด่งมาเอายัยแหวน ออกไปปป
แต่ก็แอบสงสารโด่งนะ ถ้าแหวนจะไม่ปรับปรุงตัว
และยังดูถูกคนอื่นอยู่แบบนี้ !!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 31-08-2011 20:18:26

โอ้เย่ ฮิ้น เริ่มมีหวังแล้ววว  กรื้ด จุดพลุฉลอง  :ped149:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: beatheart ที่ 31-08-2011 20:19:20

อยากกระซิบฮัทว่า

มรึง กำลังจะ

กลายเป็น "เกย์" แล้วไง


หึหึหึ   :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 31-08-2011 20:59:32

ขาว+ใส+สวย+น่ารัก+ฉลาด+มีบุคลิกที่โดดเด่น+เป็นที่รักของใครหลายๆคน

หวังว่าความ HOT ของฮิ้นท์ จะทำให้ ฮัท รู้ใจตัวเองว่าชอบ ฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 31-08-2011 21:17:20

A11
“ไหนกลอนมึงน่ะ ถึงไหนแล้ว เอามาดูหน่อยสิ จะได้แสดงตามได้ถูก รอจนแห้งเหี่ยวหมดแล้วเนี่ย”
อีวิวมันถามขึ้นตอนที่เราเดินเข้าห้องครับ อีนังนี่ก็โอเวอร์เสียเหลือเกิน แหมนะ
“ยังไม่เสร็จไง ก็กูเขียนเนื้อเรื่องโดยย่อให้แล้วนี่ ใช้แค่ซอกับขลุ่ย มึงก็ไปจัดมาเองก็แล้วกันจะให้ใครเล่น”
“โห นี่มึงเล่นเอาซอกับขลุ่ยเลยเหรอ ไม่โศกไปหน่อยเหรอมึง แล้วไหนจะคีย์เพลงอีกล่ะ มึงแกะมาบ้างยัง”
อีแจงมันร้องขึ้นแล้วเราก็นั่งสุมหัวกันที่โต๊ะเรียนของผมตามเคย ไอ้ทักโน่นครับ ไปกับไอ้ต๋องแล้ว
“ก็มึงเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่าอยากเอาแบบเรียกน้ำตา ก็ขลุ่ยกับซอนี่ไง โศกไม่พอเหรอ นี่ไงคีย์แกะมาให้แล้ว ประมาณนี้แต่ยังไม่สมบูรณ์นะ”
“ว้ายโดนจัดหนักแล้วไหมล่ะอีแจง ยาวไหมอ่ะมึง กูต้องร้องไห้ไปด้วยไหมวะ มันถึงจะสมบทบาท”
“ก็กะว่าจะเอายาวพอควรล่ะ ไม่ยาวมาก ยาวมากกูก็ตายสิ กูนะต้องเป็นคนร้อง”
“แหมจะกลัวอะไรยะ เสียงดีออกขนาดนั้น ใครๆเขาก็ชอบฟัง”
“ไม่เอาอ่ะ กลัวปวดคอ ยิ่งแหกปากใส่ไมค์ไหนจะตื่นคนด้วย เดี๋ยวเสร็จแล้วส่งให้ แล้ววันไหนมึงจะนัดซ้อมใหญ่กับน้องมันล่ะ เปล่าขลุ่ยเข้ากันกับซอหรือยัง มึงให้ใครเป่า ใครสี”
ผมต้องเปลี่ยนเรื่องครับเพราะถ้าไม่เปลี่ยนอีสองตัวนี้มันคงรุมจะเอาต้นฉบับกลอนหรือไม่ก็บังคับให้ผมเขียนให้มันจนได้
“ก็น่าจะพรุ่งนี้ จริงไหมมึงอีแจง ซอก็ให้น้องเจี๊ยบไงฝีมือดีสุด ส่วนขลุ่ยกำลังดูไอ้เปากับไอ้ต้น”
“เออๆ มึงเตรียมตัวเลยนะไอ้ฮิ้นท์พรุ่งนี้ต้องเสร็จนะ อย่าลีลา”
“อ้าว เกี่ยวอะไรกับกู มึงก็ซ้อมแค่ดนตรีไปสิวะ”
“ไอ้นี่ แล้วมึงจะร้องเข้าจังหวะยังไงล่ะ ไม่รู้ล่ะ รีบไปเขียนมา เย็นนี้กูกับอีแจงจะไปเฝ้าที่บ้านมึงเลย อิอิ เนอะแจงเนอะ น้ำปลาหวานรออยู่”
“แหมนะมึงอีวิว”
ผมล่ะสุดแสนจะเซ็งกับเพื่อนรักทั้งสองตัวยิ่งนัก เฮ้อนะ เขียนกลอนน่ะมันไม่ใช่ปัญหาหรอกนะครับ แต่จะเขียนยังไงให้มันซึ้งเรียกน้ำตาอย่างที่มันสองตัวตั้งโจทย์ให้นี่ล่ะสิ มันยาก ยากจนผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนหลังดี ที่เขียนมาแล้วก็ไม่ถึงแก่นของมัน เว้ย จะเอายังไงดีวะเนี่ยกู ต้องมีแรงบันดาลใจ และแรงนั้นก็ต้องเป็นฮัท ฮัทจ๋า เอ๊ะ แต่มันจะเกี่ยวกันไหมนะ กลอนวันแม่ที่เนื้อเรื่องต้องเศร้าๆเกี่ยวอะไรกับฮัทเขาวะเนี่ย บ้าแล้วกู
“กูเดินไปหาไอ้ทักก่อนนะ”
ผมไม่มีทางไปครับ คิดไม่ออก ต้องเดินไปที่ตลาด มองดูขอทานหรืออะไรสักอย่างเพื่อแรงบันดาลใจ แต่นะ ตลาดที่บ้านหมี่มันไม่ได้มีขอทาน เอ๊ะ หรือว่ามีวะ แหะๆ ไม่ค่อยได้เดินอ่ะครับ
“ไปหามันทำไม ไปหามันยังกะมันจะช่วยมึงคิดได้งั้นล่ะ”
“แหมอีแจง อย่างน้อยก็ให้มันพาออกไปตรงหมู่บ้านใกล้ๆ มึงจะเอาแบบเศร้าๆไม่ใช่เหรอวะกูจะไปหาแรงบันดาลใจในการเขียน อย่าเยอะนะมึง”
“เออๆ ไปดิ รีบไปเลย เดี๋ยวไม่เสร็จ”
“แหมนะ ทีแบบนี้ล่ะไล่กูเชียว”
ผมเดินออกจากชมรมตรงไปยังสนามบาสฯครับ เพราะไอ้ทักมันคงซ้อมบาสฯอยู่แน่ๆ ใช่จริงๆด้วย
“ทักๆ”
ผมร้องเรียกไปตั้งแต่ยังไม่ถึงสนามบาสฯครับ เอ่อ กูลืมอะไรไปหรือเปล่าวะเนี่ยว่าชมรมบาสฯส่วนใหญ่มันพวกไอ้พี่พุทและพรรคพวกที่ผมแสนจะชื่นชอบนั่นเอง
“โว้ มาหาพี่เก้ถึงนี่เลยเหรอคร้าบ น้องฮิ้นท์”
นั่นไงครับ ทุกคนเหมือนจะเลิกเล่นบาสฯกันเลยนะ เอ่อ ไปยังไงล่ะทีนี้กู หันมามองกูทำไม๊ หันไป๊
“มีไรวะฮิ้นท์”
ไอ้ทักมันวิ่งออกมาจากสนามครับ ท่าทางคงกำลังติดพันอยู่เชียวนะ
“เอ่อ กูว่าจะมาชวนมึงไปที่บ้าน”
“ว่าไงครับ เพื่อนมึงนี่น่ารักขึ้นเยอะเลยนะไอ้ทัก ไม่เหมือนแต่ก่อน ไปทำไรมาวะ”
ไอ้พี่นุครับผมยังพูดไม่ทันจบมันก็สะเออะมากอดคอไอ้ทักแล้วยื่นหน้ามาหาผม น่ารังเกียจที่สุด ไร้มารยาท แต่ไม่ใช่แค่มันนะครับ มากันทั้งฝูงแม้แต่ไอ้ต๋องเพื่อนผมเอง
“นั่นดิ ไปทำไรมาครับน้องฮิ้นท์ น่ารักขึ้นเป็นกองเลย พอผอมแล้วทำไมขาวเนียนแบบนี้ล่ะครับ”
“แก้มก็เริ่มใสแล้วนะเนี่ย น่าหอมจริงๆ”
“ส้นตีนเลย เด็กกูๆไอ้นุ คนนี้กูจะเอา”
เอ่อ นี่ผมยืนทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้ไม่ทราบ เริ่มหน้าตึง หน้าชา ร้อนหน้าผ่าวๆ เริ่มเม้มปากแล้วครับ
“โหยพี่ เกินไปๆ งั้นวันนี้ผมไม่ซ้อมนะ ผมจะพามันไปที่อื่น”
“ไปไหนวะ” ไอ้พี่เก้ถามครับ ส่วนคนพูดคือไอ้ทักมันมาเกาะบ่าผมแล้ว
“ไปเอากันดิพี่ มันน่ะเด็กพี่ แต่ผมน่ะผัวมัน ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ทัก”
เสียงร้องเรียกตะเบ็งเสียงดังลั่นครับ แต่ไอ้ทักมันวิ่งจับแขนผมไปไกลแล้ว ผมตัวปลิวลอยตามมันไป เอ๊ะ ตัวปลิวลอยตามมันเหรอ แว้กก นี่มันสามารถลากผมไปได้แล้ว ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยได้เลยนะ แว้กก ดีใจที่สุด
“ไปห้องพยาบาล”
ผมร้องขึ้นทั้งที่ขายังวิ่งอยู่ ไม่ได้คิดอะไรเลยนะตอนนี้
“ไปไมวะ หนีพวกมันให้พ้นก่อนดิ เดี๋ยวกูโดน”
“ไปห้องพยาบาลก่อนมึง”
ผมยังร้องอยู่คำเดิมครับ ไม่ยอมนะเอ้า
“มึงจะไปทำไม มึงไม่สบายเหรอไอ้ฮิ้นท์ ไหนเจ็บตรงไหน มึงปวดท้องเหรอ กูบอกแล้วไม่ให้อดข้าว เห็นไหมล่ะ”
“เปล่า กูจะไปชั่งน้ำหนัก อิอิ”
เขินจังแต่ไม่สนหรอก ผมรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวผมเบาขึ้นมาก แต่ไม่คิดว่าไอ้ทักมันลากผมปลิวตามมันได้ง่ายดายเพียงนี้ แว้กก ต้องให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าที่ลงทุนลงแรงไปตั้งหลายเดือนน่ะมันได้ผลหรือไม่
“เชี่ย ไอ้บ้า กูก็นึกว่าเป็นไร” มันด่าผมครับ แต่ไม่สนใจหรอกนะ สรุปผมก็ได้ไปชั่งน้ำหนักสมใจ
“มึงๆ ๕๗ แว้กก นี่กูไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ๕๗ แว้กก”
ผมกรีดร้องออกมาไม่ได้สาวแตกนะ คือว่าร้องจริงๆ เต็มลำคอ ดีใจอ่ะนะครับ
“ธรรปกรณ์ เบาๆหน่อยจ๊ะ นี่ห้องพยาบาลนะ ถึงจะปิดแล้วแต่ครูยังต้องตรวจการบ้านอยู่นะจ๊ะ”
เอ่อ อาจารย์รัชยาครับสอนชีวะฯและยังดูแลห้องพยาบาลด้วยแถมยังเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา อิอิ
“อ่า ขอโทษครับจารย์ต๋อย พอดีผมดีใจไปหน่อย อิอิ”
ผมรีบวิ่งออกมา ยิ้มจนรู้สึกว่าปวดกรามไปหมดแล้ว
“ไอ้นี่ แค่น้ำหนักลงดีใจเหมือนได้ผัวเลยนะมึง”
“หือ เออ เมื่อกี๊ มึงหมายความว่าไงไอ้เชี่ยทัก ที่มึงบอกว่ามึงเป็นผัวกูน่ะ นี่แน่”
“โอ๊ย ตบหัวกูไมอ่ะ”
“กูเสียหายนะมึงรู้ไหม ไอ้เชี่ยทำไมชอบพูดจาแบบนี้ ถ้ามึงพูดอยู่บ้านกูจะไม่ว่าอะไรมึงเลยนะ แต่นี่มึงมาป่าวประกาศอะไร ไม่กลัวกูอายคนหรือไง หรือว่าแค่นี้กูยังอายไม่พอ”
ผมด่ามันชนิดลืมหายใจครับ ลืมไปเลยนะเนี่ยว่ามันพูดอะไรไว้
“หือ อะไรเหรอ ใคร ใคร๊ ใครว่าอะไร ไม่ได้ว่า เอ๊ะ มึงบอกว่าพูดที่บ้านพูดได้เหรอวะ อิอิ”
“อย่ามา ไอ้ควายมึงทำไมชอบทำให้กูอายไอ้ทัก มาให้กูเตะซะดีๆ”
“อ้าวไอ้นี่ ก็กูพูดเรื่องจริง เวลามึงนอนมึงไม่เคยรู้สึกตัวเองนี่หว่า กูน่ะเอามึงทุกคืนไม่รู้เหรอ”
“แว้กก ไอ้เชี่ย ตาย มึงต้องตาย”
ผมร้องออกมาอีกครั้งครับโมโหมากๆ รู้ว่ามันพูดเล่นครับ แต่ไม่ได้นะ แบบนี้ไม่ไหว มันลามปามขึ้นทุกที ผมไล่เตะมันรอบอาคารหนึ่ง จนอาจารย์วีระที่สอนพละต้องออกมาเอ็ดเอาผมถึงยอม หนอยแน่ มึงไม่ได้ตายดีแน่ๆไอ้ทัก คืนนี้ล่ะกูจะฆ่ามึง คอยดูนะ ผมกัดฟันกรอดๆครับ ส่วนมันโน่นครับวิ่งเข้าชมรมไปหาแม่ๆของมันแล้ว ผมวิ่งตามมันแทบตายเหนื่อยก็เหนื่อย แต่มันวิ่งแป๊บเดียวเองนะ เอาเป็นว่ามันวุ่นวายมากๆ เข้าไปชมรมก็โดนสองตัวนั่นตะเพิดออกมา ดีสม ผมก็ดักรออยู่หน้าห้องกะจะแพ่นกะบาลมันสักหน่อยแต่มันก็ไวกว่าผมล่ะครับ โว้ย คอยดูๆ
พอถึงงานวันแม่ที่โรงเรียนของผมเขาก็มีการเรียนการสอนในคาบเช้าตามปกติ แต่ชมรมดนตรีไทย นำโดยคุณนายนภารัตน์ได้เข้าไปขออาจารย์ว่าจะจัดสถานที่และซักซ้อมการแสดง ซึ่งอาจารย์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรครับเพราะให้อาจารย์อุบลแกออกหน้าให้ แต่ผมก็เรียนสองคาบแรกล่ะครับ ฟิสิกส์กับเลข พอคาบสามถึงมารวมกับเพื่อนๆ รู้ไหมว่าที่จะซ้อมใหญ่กันวันก่อนไม่ได้ซ้อมนะครับ เพราะมัวแต่รอเอ้อระเหย รอผมนั่นล่ะ อิอิ ส่วนคีย์ของเครื่องดนตรีก็เพิ่งจะปรับแก้เอามาวันนี้ล่ะ จะรอดไหมเนี่ย
“แล้วมึงไม่เรียนล่ะไอ้ทัก ไม่ได้เป็นคนของชมรมกูนี่”
อีแจงมันโวยครับเพราะมีตัวประกอบโผล่มาอีกหนึ่ง
“แง๊วว ก็กูอยากมาช่วยนี่หว่า”
“ช่วยไร ไม่มีอะไรให้มึงช่วย มึงจะมาดูก่อนทำไมเดี๋ยวมันก็ไม่เซอร์ไพซ์หรอกมึง”
“โว้ย ไรวะ ทิ้งเพื่อนเหรอพวกมึง ก็กูอยากมาดูอ่ะ ขี้เกียจเรียน”
“หนอย ขี้เกียจเรียนก็บอกมาตรงๆเถอะควาย หาข้ออ้างนะมึง”
ผมว่ามันบ้างครับ แต่มันสนใจที่ไหน โน่นวิ่งไปทำท่าจัดแท่นที่นั่งสำหรับผมและตกแต่งสถานที่ช่วยน้องๆที่อีแจงมันเรียกมาช่วยสองสามคน
“อย่าไปสนใจมัน มาๆ ไหนกลอนมึงน่ะจะได้จัดท่ารำถูก เนื้อหายังเหมือนเดิมใช่ไหมวะ”
อีแจงมันยื่นมามาหยิบสมุดที่ผมเขียนกลอนเอาไว้ไปดูครับ
“เปลี่ยนนิดหน่อย ก็พวกมึงอยากให้มันเศร้าๆไม่ใช่เหรอวะ”
“อืมๆ อ่า เริ่ดค่ามึง อีวิวๆ มาดูๆ”
มันสองคนก็เรียกกันมาอ่านล่ะครับ แล้วก็กรี๊ดอยู่สองคนมันพอได้อ่านก็ลืมผมไปเลยนะ ผมเลยเดินไปหาไอ้ทัก
“เสร็จยังมึง”
เหมือนมันจะช่วยเลยนะแต่กลับชวนน้องๆเล่นกันเสียนี่ น่าเตะเอาอีกสักรอบ
“เสร็จล่ะ ไหนมึงจะนั่งตรงไหน นั่งให้กูดูหน่อยดิ๊”
“ไม่เอา เสร็จแล้วก็ไปดิ พวกกูจะซ้อม”
“แง๊วว ได้ไงอ่า กูมาช่วยนะกูก็ต้องได้ดูดิ อิอิ”
“จิ๊ ไม่ได้ นี่มันความลับของชมรมกูนะ ไม่งั้นเดี๋ยวกูให้อีแจงมาจัดการนะมึง จะไปไม่ไป”
“แง๊วว ขู่เค้าอ่า ไปกะได้ อิอิ แต่ไปยืนตรงนู้นนะ ได้ป่ะ”
เลวมาก เพราะมันชี้ไปตรงที่อีแจงกับอีวิวยืนนั่นล่ะครับกลางหอประชุม
“แจง อีแจง”
ผมเรียกคุณแม่ใหญ่ให้ช่วยแล้วครับไม่ไหวเกินจะรับมือ ดื้อด้านเกินทนแล้วไอ้นี่
“เออๆ ไปกะได้ คนใจร้าย อิอิ”
สรุปว่ามันก็ออกไปยืนห่างๆล่ะครับ แต่ไม่ได้ออกไปจากหอประชุม สถานที่จัดเสร็จแล้ว ทุกอย่างพร้อมแค่รอซ้อมใหญ่ พอพร้อมก็ให้น้องสองคนที่จัดไว้นั่งประจำที่ก็ข้างหลังผมนั่นล่ะครับ พอผมนั่งลงกางสมุดน้องๆมันก็เอาคีย์ของเพลงไปดู
“ยากว่ะพี่ ใช้ลมเยอะนะเนี่ย”
“ลองก่อนดิไอ้เปา ไม่ยากหรอกน่า”
ผมบอกไอ้เปาคนที่เป่าขลุ่ยครับ มันทำท่าโอดครวญ
“หนูพอไหวพี่ แต่คีย์มันท่าทางจะเศร้านะเนี่ย”
“เอาแบบคนร้องไห้แบบไม่รู้ตัวเลยนะเจี๊ยบ”
อีแจงมันเดินมาบอกครับ ให้เวลาน้องๆดูคีย์สักพักเราก็เริ่มซ้อม ขลุกขลักบ้างเพราะเป่ากับสีไม่เข้ากันเลย ส่วนผมก็ปรับเสียงตามไม่ถูก ยากมากๆ ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้นะเนี่ย
“จะไหวไหมเนี่ยมึง กูรำจนตัวจะบิดพันกันเป็นเกลียวแล้วนะ”
อีวิวมันบ่นครับเพราะพอเริ่มเป่า เริ่มสี เริ่มร้องมันสองคนก็รำไทยออกมา แล้วรำใส่ท่าทางให้เหมือนการรีวิวประกอบทำนองเสนาะ ทำอยู่หลายรอบมากๆ
“นั่นดิ มันยากไปไหมเนี่ยมึง เมื่อวานก็ไม่ได้ซ้อมจะขึ้นเวทีอยู่แล้วเนี่ย จิ๊” อีหัวหน้าชมรมครับเริ่มบ่นแล้ว
“เออน่า ลองก่อนไงมึง วันนี้เหลืออีกตั้งหลายชั่วโมง ได้อยู่แล้วล่ะน่า”
ผมพยายามมองโลกในแง่ดีครับ แต่เริ่มมองไม่เห็นทางเพราะมันยาก เราก็ตั้งใจซ้อมกันมากๆ จนเริ่มเข้าที่เข้าทาง
“โอ๊ย กูล่ะจะร้องไห้ เป่าได้สะดิ้งตับมากไอ้เปา น้องเจี๊ยบสีเพราะมาก”
อีวิวมันร้องขึ้นครับพอเราเริ่มเข้าที่เข้าทาง ไอ้ทักมันยืนดูอยู่สักพักแล้วก็ไป คงจะเบื่อนั่นเอง พอพักเที่ยงเราก็พากันไปกินข้าวแล้วมาแต่งตัวครับ ผมก็สวมชุดราชประแตนสีขาวนุ่งผ้าม่วงสีน้ำเงินเข้ม สวมถุงเท้าสีขาวยาว ส่วนสองตัวนั่นก็สวมชุดไทยประยุกต์ทับด้วยสไบ ทาแป้งหน่อยเผื่อมันจะขึ้นไฟ อิอิ พอถึงใกล้ถึงเวลาเราก็ไปรวมตัวกันอยู่ด้านหลังเวทีครับ ตอนนี้เขากำลังตอบปัญหา ประกาศรางวัลต่างๆอยู่ รายการแสดงเป็นรายการสุดท้าย
“เอาล่ะครับเพื่อนๆ ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วครับ การแสดงของชมรมดนตรีไทย วันนี้จะมารีวิวประกอบการร้องทำนองเสนาะ ขอเสียงปรบมือหน่อยครับ”
พิธีกรบนเวทีประกาศแล้ว พอสิ้นเสียงประกาศหัวใจของผมก็เต้นแรงขึ้น เต้นแรงมากๆ ไม่คิดว่าจะตื่นเต้นได้มากขนาดนี้ ตอนแรกคิดว่าจะเหมือนขึ้นเวทีตอบปัญหา แต่ไม่ใช่เลยครับ ผมเดินขึ้นไปคนแรก ตามด้วยน้องเจี๊ยบกับไอ้เปา ส่วนสองนางรอรำขึ้นเวทีไปเลย พอผมก้าวขึ้นเวทีเท่านั้นล่ะ เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่เอาเถอะอยากจะล้ออะไรก็ว่ากันไป ไม่สนใจแล้ว ชินแล้วล่ะครับ ตอนนี้ขอเขินประหม่าอายก่อน เรียกสติๆ คืนมา จงคืนๆ
“น้องฮิ้นท์ของเรานั่นเองครับ จะเป็นคนร้องทำนองเสนาะ วันนี้แต่งตัวได้เหมาะสมมากๆครับ ขอเสียงปรบมือหน่อยครับ”
ผมได้ยินไม่ถนัดครับ เพราะอายหรือประหม่าอะไรไม่รู้มันตีกันมั่วไปหมด เว้ย ตื่นเต้นเว้ย ผมไม่มองไปยังผู้ชมที่นั่งออกันอยู่เต็มหอประชุมเพราะถ้ายิ่งมองผมคิดว่าผมเองนั่นล่ะที่จะกระเจิดกระเจิงไปก่อนใครคุมสติไม่อยู่แน่ๆ เสียงเป่าปากปรบมือ เสียงโห่ฮา ดังมากๆ ดังจนผมรู้สึกว่ามันเกินกว่าคำว่าอาย มันบีบให้เราตัวเล็กลง จากที่เคยนะ อิอิ ผมนั่งลงที่แท่นที่เราเตรียมไว้ครับ แล้วพับเพียบลง กราบครูบาอาจารย์ น้องๆสองคนผมไม่ได้หันไปมองแต่คิดว่ามันก็คงนั่งประจำที่ของมัน เจี๊ยบมันสวมชุดไทยที่เป็นผ้าถุงแล้วมีสไบสีฟ้าอ่อนผ้าถุงก็สีอ่อนเหมือนกันลายไทย ส่วนไอ้เปามันสวมชุดราชประแตนเหมือนผมครับ เอาล่ะ กูพร้อมแล้วเว้ย
เอ่อ เอ้อ เออ เอ่อ เออ เอย  เสียงหนึ่งเคยกล่อมให้หลับฝัน  เสียงนั้นที่คอยห่วงและโหยหา
หลับหรือตื่นร้องเรียกทุกเพลา        จะอุษาราตรีก็คอยเคียง
เฝ้าถนอมฟูมฟักให้เติบใหญ่         ไปให้ไกลกว่ามือนี้ที่ป้อนเลี้ยง
ให้เจ้าเป็นคนดีไม่ลำเอียง              ให้เจ้าเพียงแลมองย้อนกลับมา
จะเหนื่อยยากลำเค็ญไม่ย่อท้อ      จะเฝ้าขอแก้วแหวนจากจันทรา
ลิ้นไม่ไต่ไรไม่ตอมขอสุขมา          ให้แก้วตาของแม่ชื่นชีวัน
พอลูกรักเติบใหญ่พรากจากอก          ดังนรกสุมในใจรอเจ้าหัน
รอเพียงแต่ลูกรักคอยนับวัน            เฝ้ามองจันทร์ที่แลลับผ่านนที
วันเป็นเดือนเคลื่อนเป็นปีที่ลาลับ   ลูกไม่กลับแม่ก็แก่โรยไปอีกปี
อยู่ไหนหนอลูกจ๋าเจ้าคนดี         แม่คนนี้รอคอยทุกคืนวัน
จะร้อนหนาวอยู่อย่างไรช่วยส่งข่าว   อกแม่ร้าวจวนตรอมใจลาแล้วนั่น
นอนกอดหมอนของลูกแล้วใจสั่น       คืนแลวันไม่คอยท่าเจ้ายาใจ
อยู่แห่งไหนหวนมาจะได้ไหม        แม้อยู่ไกลแค่บอกแม่ทุกข์หรือไม่
แม่คนนี้นับวันยิ่งตรอมใจ             มองซ้ายไร้เงาลูกเหมือนสิ้นตา 
แค่วันหนึ่งวันใดแม่จะจาก        แม่จำพรากลูกยาไกลแสนแม่โหยหา
ฝากเสียงแม่ผ่านลมไปให้แก้วตา   ช่วยเอ่ยลาลูกรักให้ข้าที
ลูกหนอลูกอยู่แห่งไหนแม่คนนี้     ชนนีของเจ้าได้จากไกล
เสียงนั้นที่ร้องหาเจ้าลูกรัก      กว่าจะจักษ์แจ้งแก่ใจสายใช่ไหม
จะเค้นเนื้อเฉือนหนังทำเช่นไร    แม่จากไปไม่หวนกลับคืนย้อนมา
เสียงหนึ่งนั้นที่เคยร้องเรียกลูกจ๋า       กาลเวลาพรากไกลลับขอบฟ้า
เสียงที่กล่อมร้องให้นอนทุกเพลา     เพียงน้ำตาจะทดแทนได้เล่าบุญคุณ
จะก้มกราบเถ้ากระดูกจะรู้ไหม     ถึงร้องไห้หลั่งเป็นเลือดกรีดเนื้ออุ่น
เจ้ารู้ไหมว่าไม่มีแล้วเสียงละมุน     น้ำนมอุ่นที่ดื่มกินไม่ได้เตือน
เจ้าอย่าเอ่ยว่าสุดแสนช้ำใจเหลือ     ถึงเอาเกลือสาดใส่หนังยังไม่เลือน
ต่อให้วันเป็นปีที่ลอยเคลื่อน      ไม่ลบเลือนจากใจมารดาคุณ
เสียงนั้นเสียงหนึ่งลาลับไกล     จะหาฟังที่ไหนถึงเล่าจะอุ่น
เสียงนั้นที่ห่วงหาเอื้อการุน        กลายเป็นคนเนรคุณเจ้าลูกยา
กินเนื้อหนังมังสาวิเศษณ์เหลือ    เคยเอื้อเฟื้อคิดถึงแม่ที่เฝ้าหา
เคยบ้างไหมตอนสุขแม่ทุกอุรา   คิดบ้างหนาก่อนจะสายจนเกินไป
เราเป็นสุขแม่ก็สุขเพียงเท่านี้      เจ้าคนดีแค่อยู่สุขก็ชื่นใจ
ไม่ได้หวังจะเกาะแขนบารมีไซร้    แค่เจ้าเติบใหญ่เป็นคนดีของสังคม
ก้มกราบลงเถ้าอัฐิร้าวรานใจ     ดังอุทัยโดนบีบแล้วโปรยลม
ให้ปวดร้าวรานใจทุกข์ระทม     ต่อให้ก้มขอจากใครแม่ไม่คืน
อนิจจาวาสนาแสนมีน้อย      แม่เฝ้าคอยลูกหลงไหลในสิ่งอื่น
แม่เฝ้านับเร่งวันและรอคืน     แม่ไม่ฟื้นแล้วไซร้เจ้าแก้วยา
ตอนแม่อยู่เรารักท่านมากแล้วหรือ    รักแล้วฤๅรักมากน้อยอย่าคอยท่า
แม่ไม่อยู่จะเจ็บช้ำยอกอุรา      แค่กราบหน้าตักแม่ทุกคืนวัน
แม่ไม่ขอสิ่งใดจากลูกรัก     แค่เจ้ารักในความดีซื่อสัตย์มั่น
คงรักษาเอาไว้ทุกคืนวัน      ได้แค่นั้นแม่ตาหลับแล้วลูกเอย
จบเสียที เว้ย ปวดปากปวดคอจะตายอยู่แล้ว ขอบอกนะครับ ผมเขียนเองนะแต่เวลาร้องเองผมกลับน้ำตาไหล ไมได้เวอร์นะ แต่มันไหลออกมาจริงๆ มันสะท้อนใจยังไงไม่รู้ ที่ผมเขียนออกมาแบบนี้เพราะให้ไอ้ทักพาไปหมู่บ้านข้างๆนั่นล่ะครับ แต่ยังไปไม่ถึงหรอกมันแวะซื้อของในตลาด พอดีผมเห็นยายคนหนึ่งมาขายผักอยู่ข้างๆทางแบกับดิน หน้าตาแกน่าสงสารไม่รู้สิ คือประมาณว่าแกแต่งตัวมอซอๆ ผมเลยเข้าไปถาม คุยไปคุยมาแกบอกว่าแกมีลูก แต่ลูกแกพอแกส่งเรียนจบก็ไม่เคยกลับบ้านมาหาอีกเลย ลูกแกเป็นพยาบาลเลยนะครับแกบอก ผมเลยเหมาผักบุ้งยายแกหมดเลย แล้วยังบอกแกว่าให้เอามาขายทุกวันจะบอกแม่มาซื้อ ที่จริงบ้านผมก็มีนะผักที่แกเอามาขาย แต่ผมเห็นแล้วมันสะท้อนเสียดใจ ไปเล่าให้แม่กับพ่อฟังแม่กับพ่อก็ไม่ว่าอะไรบอกจะไปซื้อกับแกทุกวัน นั่นล่ะครับที่มาที่ไป ผมเม้มปากแน่นพอร้องจบ หลับตาไล่ม่านน้ำตาออกไป แต่ท่าทางมันคงไม่ยอมหมดไปแน่ๆ ผมจึงเอามือขึ้นปาดที่หน้า เสียงเงียบกริบครับ เงียบจนผมตกใจ ผมจึงเงยหน้าขึ้นมอง เอ่อ จะเชื่อผมไหมว่าทุกคนอ้าปากค้างกัน
“ขอเสียงปรบมือหน่อยครับ โอยๆ ใจจะขาด เสียงตัดขั้วหัวใจมากๆน้องฮิ้นท์”
พิธีกรประกาศขึ้นพลันเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง ผมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เว้ย จะหญิงแต๋วแหว๋วไปไหนวะเนี่ย ผมยืนขึ้นโค้งแล้วเดินไปรวมตัวกับเพื่อนๆ เอ่อ อีแจงกับอีวิวก็ร้องไห้ครับ สรุปทั้งมันสองคน ไอ้คนเป่าขลุ่ยกับสีซอร้องไห้กันหมดเลย มันซึ้งมันเศร้าขนาดนี้เชียวเหรอวะ
“สุดๆเลยมึง กูปล่อยเต็มที่”
อีแจงมันสะอื้นแล้วเข้ามากอดผมครับ เราเดินลงจากเวทีไปแล้ว แต่เสียงปรบมือเป่าปากก็ยังดังกึกก้องอยู่
“ธรรปกรณ์ ขอบใจมากนะ ขอบใจมากๆทุกคน กุลนิต นภารัตน์ ขอบใจมากๆ ครูปลื้มใจที่สุด”
อาจารย์อุบลเดินมาดักทางเราตรงทางออก แกร้องไห้ด้วยครับ ท่าทางคงดีใจมาก แค่นี้เองที่ผมรู้สึกดีใจ ตรงนี้เอง
“เก่งมากเลยมึง เสียงมึงนะทำเอากูขนลุกไม่ลงเลยนะไอ้ฮิ้นท์”
ไอ้ทักมันวิ่งมาหาเราครับ
“เวอร์แล้วมึง เดี๋ยวกูไปเปลี่ยนชุดก่อน เหมือนเป็นเจ้าเก่ายังไงไม่รู้ว่ะ”
ผมบอกมันครับ พยายามกระพริบตาเดี๋ยวมันล้อว่าร้องไห้อีก
“เออๆ เดี๋ยวกูเลี้ยงน้ำมึงเลยนะวันนี้”
“โห จริงอ่ะมึง งั้นเอาน้ำแพงๆเลยนะไอ้ฮิ้นท์ อย่าลืมกูกับอีวิวด้วยนะมึงไอ้ทัก”
“จิ๊ มึงสองคนแดกน้ำเปล่าไป น้ำแพงๆน่ะกูเลี้ยงมันคนเดียว”
“เอ๊ะ ได้ไง นี่อะไรของมึงกูก็แสดงนะเว้ย กูนะรำจนคนปรบมือเกรียวกราวน่ะ”
“เออๆ กูไม่เถียง แต่กูเหลือ ๒๐ บาท มึงจะแดกน้ำไรล่ะ อิอิ”
“ควายแล้ว ถอยไปเลยจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
อีแจงมันดันไอ้ทักออกจากทางเดินครับแล้วเราก็เดินเข้าชมรมเพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เหมือนมีคนมาเรียกชื่อผม หือ นั่น ฮัทนี่ ห๊า ฮัทมา แว้กกตายแล้วๆ ทำไงดี จะเห็นตอนผมร้องไห้ไหมนะ อายจังเลยอ่ะ ทำไงดี
“เจ๋งไปเลยฮิ้นท์ นายร้องเสียงเพราะมากๆ”
เขาชมครับ เขายิ้มให้ผมด้วยนะ โอ๊ย ตบกูที อยากจะบ้าตาย ผมก็อายสิครับท่านจะเหลือรึ อิอิ
“ไม่หรอก แล้วฮัทเห็นตอนเรา เอ่อ”
“ร้องไห้น่ะเหรอ เห็นดิ เรายังอึ้งเลย นายทำได้ไง แต่มันก็ซึ้งจริงๆ นายนี่เทพจริงๆ แต่งกลอนก็เพราะ เสียงนี่ตัดขั้วหัวใจเลยนะ อย่าว่าแต่นายเลยที่ร้องไห้ เราเองยังแอบน้ำตาซึม”
“อ่า จริงเหรอ ฮัทก็ร้องไห้เหรอ”
“นิดหน่อย ไม่ร้องมากหรอก ทุกคนนั่นล่ะในห้องประชุม เห็นบางคนร้องไห้เยอะเลยนะ รู้ป่ะ”
“อ่า จริงดิ อิอิ”
เราคุยกันอยู่พักหนึ่งครับ แล้วเขาก็ชวนผมไปออกค่าย
“ไป”
ไม่ได้คิด ไม่ต้องคิด ทำไมต้องคิด เอ่อ ผมแรดไปไหมเนี่ย ไม่เนอะ ก็เขาชวนนี่นา จะมามัวเล่นตัวก็ไม่ได้ไปไหนกันเสียทีสิ ไปออกค่าย บางทีอาจจะได้ดูดาวกันสองต่อสอง ใต้ฝืนฟ้าที่ดำสนิทปกคลุมไปด้วยแผ่นกำมะหยี่แห่งรัตติกาล แต่ใต้แผ่นฟ้าสีนิลนั้นรวยไปด้วยเกร็ดเพชรพลอยระยับจากฟากฟ้า แล้วผมก็ชี้ให้เขาดูกลุ่มดาวนายพราน เอาหัวค่อยๆซบบ่าเขา แว้กกก
“เอ้ยนายๆ เหม่ออีกแล้วนะ ยิ้มอะไรเนี่ย ตกลงไปนะ ไปเข้าค่ายที่เขื่อนป่าสักนี่เอง จารย์เขาจะพาไปสเก็ตภาพ เรามาชวนนายคนแรกเลยนะเนี่ย”
“อ๊ะ ไปๆ ไปดิ ไป ไปๆ”
“ฮ่าๆ ไปคร้าบไป นายนี่แปลกๆ ลอยๆนะเรา หรือว่าอินจัดไปเหรอวะ”
“อ่า ก็อยากไปอ่ะ อิอิ”
โอ๊ย มีความสุข อิอิ วันนี้ผมมีความสุขมากๆเลยนะขอบอก กลับบ้านไปต้องหลับฝันดีแน่ๆ แต่ว่าก่อนกลับบ้านครับ
“น้องฮิ้นท์คร้าบ พี่เก้รออยู่นะเนี่ยจะไปส่งบ้าน วันนี้ร้องทำนองเสนาะเพราะมากๆ บาดใจพี่ไปเลย ยอมสยบให้น้องฮิ้นท์คนเดียวเลยนะ”
เอ่อ อะไรครับ นี่มันอะไรกัน มันมาดักรอที่จอดรถเลยนะครับ คนอื่นๆก็ชมก็แซวไปตามระเบียบเพราะผมทำใจไว้แล้ว แต่ไอ้นี่มันมากับไอ้พี่นุคนเดิมครับ มีไอ้พี่พุทอีกคน
“ว้าย ตาย ไม่ได้หรอกค่ะพี่เก้ขา วันนี้เรานัดกันแล้ว”
อีวิวมันร้องขึ้นครับ
“ทำไมล่ะ นัดไปไหน ไปเลี้ยงฉลองที่ไหนเหรอน้องวิวพี่ไปด้วยได้ป่ะ อยากไป”
“ไม่ได้ ส่วนตัวน่ะค่ะพี่ รู้จักไหมเฉพาะคนใน คนนอกไม่เกี่ยว” คราวนี้อีแจงครับ
“อ้าว พี่ก็รอจะไปส่งเราอยู่นะแจง จะไปไหนกัน”
“แจงไม่ได้บอกนี่คะว่าวันนี้จะกลับกับพี่ วันนี้ไม่ว่างค่ะ วันหลังนะพี่พุท”
“อ้าว ได้ไงอ่ะ พี่รอเราอยู่นะ”
“แล้วใครให้รอล่ะพี่ ตามนั้นล่ะค่ะ วันนี้แจงไปค้างบ้านวิว ไปเถอะพวกเรา เดี๋ยววันนี้เราไปกินหมูทะกัน อิอิ”
“ที่ไหน พี่จะตามไป” ไอ้พี่เก้ครับ มันไม่ยอมเลยจริงๆ
“ที่บ้านน่ะค่ะพี่ บ้านแบบว่ามีรั้ว ไม่ให้เข้าอ่ะ”
อีวิวพูดแล้วก็หัวเราะซ้อนท้ายผม ส่วนอีแจงก็ปีนขึ้นรถผมที่ไอ้ทักมันขับครับ ผมไม่ได้ใส่ใจคำพูดหรือท่าทางอะไรของมันหรอกนะครับ เพราะตอนนี้หัวใจมันเบิกบานเหลือเกิน อิอิ

Written by eiky

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 31-08-2011 21:37:56

 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 31-08-2011 21:42:19

ฮินท์คงไม่รู้เลยสินะ ว่าฮัทชอบแล้วอ่ะ
อย่างี้สิเค้าเรียกว่า ความรักบังตา 5555555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 31-08-2011 21:43:30

เบิกบานสิคะ ,,
เหมือนฮัทมาชวนไปเดทอ้ะ
ฟีลนั้นเลย
ฮ่าๆๆ ,, เมื่อไรจะหวานๆกันน้าาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 31-08-2011 21:46:48

 :o8:

ไปเขื่อนกัน  หวังว่าจะมีอะไรพัฒนาน๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 31-08-2011 22:03:41

น้องฮิ้นท์เก่งหลายอย่างจัง  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 31-08-2011 22:09:16

 :impress2:คิ คิ... คนแรก....... ยังไม่จุใจเลีย...... เอา อีก............
น่า.....นะ... :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 31-08-2011 22:17:18

ฮิ้นท์เริ่มป๊อบในโรงเรียนล่ะ หนุ่มๆในโรงเรียน ต่างเรียงหน้ามาจีบมาวอแวกันเยอะเชียว
ชักจะหนักใจแทนฮินท์ล่ะ ชีวิตต่อไปนี้คงต้องวุ่นวายแน่
ฮัทเองก็เนอะ มีฮินท์เข้าไปนั่งเล่นในใจโดยไม่รู้ตัวแหละ
แล้วเหมือนกลุ่มของเก้เนี่ย จะเป็นตัวสร้างความวุ่นวายและหนักใจให้ยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 31-08-2011 22:29:48

เบิกบานใจไปกับฮิ้นท์อีกคนค่ะ ><
อ๊ายยยยย ฮัทจะไปไหนเสีย มีทักอีกทั้งคน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 31-08-2011 22:37:35

ฮิ้นท์น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ฮัทก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 31-08-2011 22:42:57

สวยแล้วก็อย่าได้แคร์ ลั้นลาให้เต็มที่ ทักสู้ๆน้าา
 :sad4:อ่านกลอนแล้วคิดถึงแม่อะพี่ิอิ๊กเก้ ขอบคุณคราบ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 31-08-2011 22:55:13

ทุกอย่างกำลังไปได้สวย...ฮิ้นสู้ๆ
อันที่จริงก็เชียร์ฮัทอยู่อ่ะนะ
แต่ว่าก็ชักอยากจะเชียร์ทักด้วยเหมือนกันอ่ะ
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไงดี เลือกไม่ถูกว่าจะเชียร์ใครดี
งั้นเอาแบบ3Pไปเลยซะดีมะ :เฮ้อ:
หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 31-08-2011 22:59:48

 หัวใจจะเบิกบานกว่านี้ ถ้าฮัทมันรู้ใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 31-08-2011 23:19:55

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:


ปลื้มมากมาย TT  น้ำตาเล็ดเลยอ่าาา   :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 01-09-2011 01:06:24

    กรี๊ดดดดดดดดดด    ฮิ๊นโดนผู้ชายตามจีบ
   
   ชอบฮัท  แต่แอบเชียทัก

  +1 ให้คนแต่งคร้าบบบ  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B10, : 30 August 2011; P23
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 01-09-2011 01:26:32

กรี๊ดดดดดดดด อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ววววว
ฮัทเริ่มสังเกตตัวเองแล้วว่าสนใจฮินท์แล้วเหมือนกัน XD
ช่วงนี้แทคกับพี่นุไม่มีบทเลยนะคะ (ชอบพระเอกทั้งสามคนเลย ฮ่าๆๆๆ)

"จนตอนนี้ผมชักตื่นเต้นขึ้นมาเลย  ทริปนี้เราต้องไม่พลาด  ฮ่าๆๆ"

คนอ่านก็ตื่นเต้นเหมือนกันค่ะ！ อดใจรอไมไหวแล้วววว XD

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: prada ที่ 01-09-2011 01:35:50

   
      :z13:  เชียใครดีอ่ะ ฮัทก็รักทักก็ดี 3p เลยดีไหม อิอิ :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 01-09-2011 01:36:40

จะไปเขื่อน ต้องเตรียมไรไปมั่งอ่ะฮิ้น  ชุดชั้นในใหม่  แบบเซ็กซี่  อิอิ

โอยยยย  รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว  จิ้นไปไกลแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 01-09-2011 03:03:06

กลอนสุดยอดมาก OoO

แต่งเองหรอฮับ เยี่ยมยอดที่สุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 01-09-2011 07:48:53

+1  ให้คุณอิ๊กกี้

กลอนเพราะมากและเศร้ามากด้วย   :m15:

ฉานอ่านไปน้ำตาซึมเลย  ซึ้งมากเลยอะ   :sad11:

ฮิ้นท์ น่ารักมาก ฮัทรักแล้วนะ  จะบอกหั้ย   :o8:   :call:   :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 01-09-2011 10:49:47

อินจัดไปหน่อยครับ นั่งร้องทำนองเสนาะไปด้วยอนมากๆๆ :monkeysad:จนร้องไห้
และอินไปกับตัวละครอย่างมากมาย และเรื่องราวที่น่ารักแบบนี้จะจบแบบไหนและเราคงต้องติดตาม :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 01-09-2011 14:42:14

เรื่องนี้น่ารัก :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 01-09-2011 16:09:16

กรีดร้องงงงงงงงงงงงง ซึ้งมากอ่ะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 01-09-2011 16:55:32

 :L1:ทำสำเร็จแล้วฮิ้นท์  ตอนนี้ผู้คนมารุมตอมกันใหญ่
อย่างว่า....สวยเลือกได้ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 01-09-2011 18:38:10

โอยยยชอบๆๆๆจังเลยมาต่อไวๆๆๆ(ควิก)นะคับ จะรอน้า พี่อิ้กกี้ อิอิ  ฮิ้นจ๋าอีกเดี๋ยวหล่อนก็สมหวังแล้วนา :laugh: :3123: :laugh: :3125: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: หึๆๆๆ ฮัทก็รีบๆๆบอกรักฮิ้นเร็วๆๆนะ  :z1: :z1:

มาต่อๆๆด่วนเลยน้าคับ  :z2: :z2: :z2: :z2: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 01-09-2011 18:47:36

เพิ่งนึกออกว่าเรื่องนี้แต่ง 2 คน
แป็นไงละพอตอนฮิ้นน่ารักขึ้นมีแต่คนมารุมชอบ  แต่ส้มชอบทักนะ เพราะทักเห็นแต่สิ่งที่ดีๆในตัวฮิ้นมาตั้งนานแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 01-09-2011 19:17:44

สบายใจไปเลยอะดิ  ฮิ้นเอย

ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 01-09-2011 20:38:09

โอ้ย สงสารทักอะ แต่ก้อแอบเชียทัก แต่ถ้าเราเป็นฮิ้นท์นะถ้าทักมาสรภาพรักกะฮิ้นท์เราจะรับรักทักอะ เพราะทักเป็นคนเดียวที่รักฮิ้นท์จริงสังเกตุได้ว่าตอนฮิ้นท์ยังไม่สวยทักยังคอยดูแลตลอดอะ เฮ้อ คิดหนักนะเนี่ย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 01-09-2011 21:46:39

+1  ให้กับความน่ารักของฮิน
กรี๊ดๆ  ฮัท เริ่มหลงฮินแล้วใช่ไหมเนี่ย 
ฮัทหลงยังไม่ว่าแต่คนอื่นนี้มันยังไงอ่ะ  ไม่เอานะโดยเฉพาะพวกพี่ๆทั้งหลายนะไปไกลๆเลย
แค่ฮัท ฮิน ทัก ก็พอ เอ๊ะ  ยังไงเนี่ยหรือว่า 3P ดี :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 01-09-2011 23:33:40

วันนี้ยังไม่มาแฮะ
แล้วเราก็นั่งรอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 02-09-2011 01:31:37

ฮิ้นป็อปใหญ่หล่ะ  เลิศค่ะ นอกจากน่าตาดีแล้วยังมากความสามารถงี้รักตายเลย
ว่าแต่จะเชียร์ใครดีหล่ะ ทักหรือฮัทดีเชียร์ไม่ถูกเลย


ปล.กลอนเพราะมากค่ะอิ๊กก :3123:   อ่านแล้วมันสะท้อนใจสำหรับคนไกลบ้าน 
คิดถึงบ้าน  คิดถึงคนข้างหลังเมื่อเราต้องจากมาไหล

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 02-09-2011 14:18:22

มาดันก่อน อิอิ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 02-09-2011 15:58:30

ว๊าว ว๊าว ว๊าว ว๊าว หนูฮิ้นท์มหัศจรย์ ทั้งสวย ทั้งเก่ง แถว จิตใจงาม เลิศสุดในบ้านหมี่ แบบนี้ พิชิตใจฮัทได้แน่ๆ

ว่า แต่ เจ้า ทัก ออกตัวแรงมากมายเลยนะแกเดี๋ยวนี้ อ่ะ


Thank อิ๊กกี้ จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 02-09-2011 16:56:16

มาน้อยจัง พี่อิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 02-09-2011 17:30:18

หุๆๆ ฮิ้นน่ารักแล้วคนมาจีบเต็มเลย
ทักนี่ก็เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อชัวร์
แต่แอบเชียร์ทักนะเนี่ย น่ารักดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 02-09-2011 18:56:10

ทักสู้ๆนะ  แม่ยกเชียร์สุดขาดใจดิ้นเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 02-09-2011 19:20:27

ขออย่าเกิน3pเลยสงสารฮิ้นท์รับศึกหนัก

อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-09-2011 19:44:53

กลายเป็นหนุ่มเนื้อหอมแล้วน้องฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 03-09-2011 00:50:52

หัวใจเบิกบานตามน้องฮินท์ XD ดีใจจัง น้องฮินท์เริ่มเนื้อหอมแล้ววววว~
นึกว่าจะเป็นคนจีบคนแรกซะอีก เพราะเห็นแรกๆดูบทเด่นกว่าคนอื่นในแกงค์
แต่ไม่เปนไรค่ะ แย่งกันจีบน้องฮินท์เยอะๆยิ่งดี ฮ่าๆๆๆ
รอทักจีบเพื่อนสนิทอีกคนนะคะ เฉยๆกะฮัทแระ ดูเฮียแกซื่อเกินไป ไม่ทันใจเลย - -3

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 03-09-2011 02:02:54

มารอฮิ้นท์  แอบเชียร์ทักเบาๆ  55

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 03-09-2011 06:45:57

มารออ่านต่อน่ะคับ สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: beatheart ที่ 03-09-2011 08:14:56

อ่านแล้วรอตอนต่อเลยนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 03-09-2011 13:35:58

 o13 o13   +1   :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 03-09-2011 13:36:32

อยากอ่านแล้วครับ มาต่ออีกนะ เนี่ยรออ่านนะครับคุณอิ๊กกี้ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 03-09-2011 16:38:51

รออยู่น่ะคับ มาต่อไวๆน่ะคับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 04-09-2011 17:08:52

แวะเอามะดันมาฝาก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 04-09-2011 17:19:41

 :oni3:โอ้มมมจงมา จงมา จงมา มาต่อนิยายซะดีดี :oni3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 04-09-2011 20:00:08

B11

         ตายล่ะกู........ นี่มัน..... อะไรกันวะ  กูบ้าไปแล้วแน่ๆ  ไม่ดิ  กูคงไม่ได้ชอบฮิ้นท์มันหรอกน่า  มันผู้ชายนะเว้ย........

         แล้วทำไมกูต้องนึกถึงมันวะเนี่ย  ไม่เข้าใจ.........  แค่ว่ามันดูดีแบบที่กูชอบทุกอย่างเรอะ  สงสัยกูคงบ้าแล้วจริงๆ........

         " เอ้า... ไอ้ห่า... เหม่ออีกละ  เฮ่ย..."  ไอ้วินมันเอื้อมมาตบหน้าผากผมครับ  เชรี้ยจริงๆ

         " โอ๊ย... สัด  ตบกูทำไม"

         " ก็เหม่ออยู่นั่นล่ะมึง  พักนี้มึงเป็นไรวะ  ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัว  อ๊ะๆๆ  อย่าบอกกูนะว่า........."

         " ว่าเชรี้ยไรล่ะ  กูมีเรื่องต้องคิดเยอะแยะเว้ย"

         " นั่นแน่.... ยังจะมาปากแข็ง  นี่มึงต้องแอบชอบใครอยู่แน่ๆ  อย่ามาเนียนนะมึง  บอกกูมาซะดีๆ  เร็ว..."

         " เชรี้ยไรล่ะ  ชอบใครที่ไหน  ไม่มี๊..."  เผลอเสียงสูงอีกกู  เวรแท้ๆ

         " เฮ้ย... อะไรกันวะ  ใครชอบใคร  ไหนๆ บอกกูมาเลย  สารภาพมาซะดีๆ"  ไอ้เวรป่านเดินกลับมาได้ยินพอดีอีก  ท่าทางมันอยากรู้เต็มที่ล่ะนั่น

         " ไม่มีเว้ย.... "  ผมโวยไปห้วนๆ  พวกมันสองตัวก็ยิ่งหรี่ตามองผมเจ้าเล่ห์ๆ

         " ฮี่ๆๆ มึงสารภาพมาซะดีไอ้ฮัท  เร็วๆ........."  ไอ้ป่านมันทำเป็นจะเข้ามาสอบสวนผมว่ะ  กวนตรีนจริงๆอ่ะ

         แต่พอดีว่าออดเข้าเรียนดังขึ้นมาก่อน  เหมือนระฆังช่วยผมไว้เลยว่ะ 

         " ไม่รู้โว้ย  เข้าเรียนแล้วกูกลับเข้าห้องก่อนดีกว่าเว้ย"  ผมบอกแล้วก็รีบลุกวิ่งหนีพวกมันกลับห้องเรียนโดยที่พวกมันรีบวิ่งไล่ตามผมมาติดๆ  เรื่องอะไรกูจะบอกมึงวะ  ฮ่าๆๆ

         ไปถึงห้องเรียนพวกมันก็ยังตามมาถามมาซักผมอยู่ดี  ผมก็ไม่บอกมันหรอก  จนพวกมันอ่อนอกอ่อนใจเลิกถามไปเอง

         เฮ้อ.... ก็จะให้กูจะบอกมึงยังไงล่ะวะ  ในเมื่อกูเองยังไม่รู้ตัวเองเลย  ตอนนี้ได้แต่คิดว่าคงไม่ใช่หรอกน่า  กูจะชอบไอ้ฮิ้นท์มันได้ไงวะในเมื่อกูไม่ได้เป็นเกย์ซะหน่อย   แต่จะว่าไปไอ้วินมันก็ไม่ใช่เกย์นะ  แต่มันชอบน้องกร  เฮ้ย......ย  เชรี้ยละ

         พอๆ....  เลิกคิดเลยกู  ยิ่งคิดก็ยิ่งไปกันใหญ่ว่ะ  ไว้กูต้องหาคำตอบให้ได้ว่ายังไงแน่  แต่ตอนนี้กูปวดหัวละ  พอเหอะ... ไม่ไหวแล้ว.....

         -

         -

         วันนี้อ.สุพจน์บอกกำหนดการของทริปชมรมศิลป์ให้ผมฟัง   กิจกรรมน่าสนทั้งนั้นแล้วก็มีค้างกันคืนนึงครับ   ยังงี้ยิ่งดีเพราะฮิ้นท์มันจะได้เพ้นท์รูปยามเย็นสมใจมันล่ะ

         " อาวดีครับ  ผมอยากขอไปทริปกิจกรรมกับรร.หน่อยครับ  เดี๋ยวอาช่วยเซ็นใบอนุญาตให้ผมทีละกัน"

         " อ้าว... ไม่ให้พ่อเค้าเซ็นล่ะลูก  หือ... "  อาวดีถามผมท่าทางคงสงสัย  แต่ผมก็พยายามทำเนียนๆไป

         " ก็ให้อาเซ็นก็เหมือนกันนี่ครับ  ไม่เห็นเป็นไร"

         " อืม... จ้ะ  แล้วเค้าจะไปไหนล่ะเนี่ย  หือ... เอ๊ะ  กิจกรรมชมรมศิลปะเหรอ.... "  อาวดีอ่านหัวเรื่องในใบอนุญาตแล้วหันมามองหน้าผม 

         " อ๋อ... คือพอดีว่าผมต้องไปช่วยงานที่ชมรมน่ะครับ  ก็เพื่อนๆกันน่ะมันเลยชวนผมไปด้วย  ผมเห็นน่าสนุกดีเลยอยากไป  อยากไปถ่ายรูปวิวน่ะครับ  ไม่มีอะไร"  ผมพยายามแถๆไปก่อน  เฮ้อ... ก็ลำบากใจอ่ะ  ไม่อยากโกหกอาวดีเลย

         " เหรอจ๊ะ  แล้วต้องค้างคืนนึงเหรอลูก" 

         " ครับผม  คืนเดียวครับ"

         " จ้ะ  งั้นเดี๋ยวเอาเงินไปเลยนะ"  เย่สๆๆ สำเร็จละเว้ย  อาวดีใจดีที่สุดในโลก ฮ่าๆๆ
         
         ที่เหลือก็แค่.... จะบอกพ่อดีมั๊ยว้ากู  ถ้าบอกไปสงสัยไม่ได้ไปแน่ว่ะ  คงหาว่าจะไปทำไมไร้สาระ  ถึงแก้ตัวยังไงไปก็คงไม่ฟังแน่ๆ 

         งั้นไม่ต้องบอกละกันว่ะ  เค้าคงนึกว่าไปค้างบ้านไอ้วินไอ้ป่าน  คงไม่เป็นไรน่า.....................

         -

         -

         " แหม... อารมณ์ดีจริงนะมึง  ถูกหวยมารึไง"  ไอ้ป่านถามผมมา  คงเห็นว่าผมดูลั่ลล้าออกหน้าออกตามาก

         " แน่นอนเว้ย  พรุ่งนี้ก็จะได้ไปเที่ยวสมใจแล้วจะไม่ให้กูอารมณ์ดีได้ไง  ฮ่าๆๆ"

         " หึๆ แหม... นี่ถ้าพวกกูว่างๆก็ว่าจะไปแจมด้วยซะหน่อย  เสียดายว่ะเฮ้ย"  ไอ้วินบ่นเพราะมันต้องเข้ากรุงเทพไปธุระอะไรไม่รู้กับพ่อแม่มัน  ส่วนไอ้ป่านก็ดันมีนัดซ้อมดนตรีกับรุ่นพี่ที่ชมรมพรุ่งนี้พอดี

         " ก็เออ... ไว้มึงรอทริปหน้าละกันวะ  ยังมีจัดไปอีกแน่นอน  ไม่ต้องห่วง"  ก็บอกมันให้รอคราวหน้าเพราะอ.สุพจน์เค้าบอกแล้วว่าจะจัดกิจกรรมเรื่อยๆ  ไม่รู้ว่าคราวหน้าจะไปที่ไหนยังไง  คิดแล้วก็น่าลุ้นว่ะ  แต่สำหรับคราวนี้คงสนุกแน่ผมมั่นใจ

         เย็นนั้นผมกลับบ้านมาก็จอดรถไว้แล้วเดินขึ้นบ้าน  แต่เห็นอาวดีกวักมือเรียกผมจากในครัวผมเลยเดินไปหา

         " ฮัทลูก... นี่เรายังไม่ได้บอกพ่อเค้าเหรอเรื่องไปกิจกรรมน่ะ...."  อาวดีพูดได้แค่นั้นเองครับ  เสียงพ่อผมก็ดังลั่นมาจากข้างบนบ้านซะก่อน  แล้วโน่นครับ....  เดินกระแทกส้นตึงๆลงมาแล้วด้วย

         " ไหน... กลับมาแล้วเหรอไอ้ตัวดี  มานี่เลยนะ  ทำไมแกไม่บอกฉันก่อนว่าจะไปไอ้กิจกรรมชมรมศิลป์ไร้สาระเนี่ย"  บ้าเอ๊ย....  ทำไมว้ากู...  ทำไมต้องมางานเข้าตอนนี้ด้วยว้า
         
         " พ่อ... คือ... "  พูดไม่ออกเลยว่ะ  ชั่วโมงนี้  ผมแมร่งอยากจะวิ่งหนีไปเลยด้วยซ้ำ   

         " นี่ถ้าฉันไม่ถามอาแกป่านนี้ฉันก็คงไม่รู้  แกทำยังงี้หมายความว่ายังไงหา... แล้วยังเรื่องชมรมศิลป์อะไรนี่อีก  แกไปยุ่งเกี่ยวอะไรกะเค้าด้วย  บอกมาซิ" 

         โดนคาดคั้นขนาดนี้ผมไปไม่เป็นเลยว่ะ  มองหน้าอาวดีแกก็ดูจะอยากช่วยผมนะ  แต่คงยังทำอะไรไม่ได้นอกจากดูอยู่เฉยๆ

         " ก็... ไม่มีอะไรอ่ะพ่อ  ผมแค่อยากไปกับเพื่อนๆมันแค่นั้นเอง  เห็นมันได้ไปเที่ยวที่เขื่อนกันน่าสนุกอ่ะ"

         " แล้วไอ้เรื่องชมรมศิลป์นี่ล่ะ  แกอยู่ชมรมบอลแล้วไปยุ่งอะไรกับเค้าด้วย"

         " ก็ไม่ได้ยุ่งหรอกพ่อ  บอกแล้ว... ผมแค่อยากไปเที่ยวกะเพื่อนๆมันแค่นั้นแหละ"

         " เฮอะ... ฉันไม่เห็นมันจะเข้าท่าเลย  พรุ่งนี้วันเสาร์แทนที่แกจะได้ไปซ้อมบอลแต่จะมัวเอาเวลาไปเที่ยวอะไรก็ไม่รู้เนี่ยนะ  ไม่เอาล่ะ  ฉันไม่ให้แกไปนะ"

         " พ่อ...!"  ช๊อคเลยครับ  ผมไม่รู้จะทำยังไง  ไม่รู้จะพูดยังไงดีแล้ว

         " พี่เมษ... จะอะไรนักหนา  เรื่องมันแค่นี้.... ลูกมันก็จ่ายเงินเค้าไปแล้วก็ให้มันไปเที่ยวพักผ่อนอะไรของมันบ้างเถอะ  จะไปบังคับอะไรมันนัก  หือ... "  อาวดีบ่นกับพ่ออย่างอ่อนใจ   แต่พ่อดิครับหันไปมองอาวดีตาเขียวทันที

         " แกมันก็ดีแต่ตามใจหลานมันน่ะ  จนมันได้ใจทำอะไรข้ามหัวฉันไปหมดแล้ว  ไม่รู้ล่ะ  ฉันไม่ให้แกไปไหนทั้งนั้น  เจ้าฮัท"  พ่อยังยื่นคำขาด   ผมงี้ปรี๊ดแตกเลยว่ะ  ไม่ไหวอีกแล้ว  จะบังคับอะไรกันนักวะ  ไม่มีเหตุผลเลยอ่ะ

         " พอแล้วพ่อ  ไม่ต้องไปว่าอาเค้าหรอกครับ  ผมไม่ดีก็ว่าผมคนเดียวพอ  ที่ผมไม่บอกพ่ออ่ะก็เพราะรู้ไงว่าพ่อไม่ให้ผมไปแน่  แต่ยังไงผมก็จะไปเพราะงานนี้มันสำคัญกะผมจริงๆ  แล้วไอ้ชมรมศิลป์ที่พ่อว่านั่นผมก็อยากจะไปอยู่จะตาย  อยากไปอยู่มากกว่าชมรมบอลนี่อีก  และต่อไปผมขอบอกเลยนะว่าเส้นทางสู่บอลสโมสรฯของพ่อน่ะผมคงไม่เอาด้วยแล้วล่ะ    ขอโทษนะครับ"   พูดจบปั๊บผมไม่สนอะไรทั้งนั้น  รีบเดินขึ้นบันไดจะกลับไปห้องผมทันที

         " นี่... แก... เจ้าฮัท  เจ้าฮัท...."  เสียงพ่อตะโกนเรียกผมดังลั่นแต่ผมไม่สนแล้ว  ล๊อคห้องมันซะเลย  จากนั้นก็เก็บข้าวของครับ   เสื้อผ้าไม่กี่ชุดแล้วก็อุปกรณ์กล้องกับพวกสีและกระดาษ  เฮ้อ... คงเอาไปได้ไม่มากว่ะมันไม่สะดวก  แต่ไม่เป็นไรช่างมัน

         เสียงพ่อยังทุบประตูปังๆอยู่  แต่ผมก็หน่ายเกินกว่าจะสนใจอีก  เก็บของหมดเรียบร้อยผมก็หยิบเป้สัมภาระของผมมาสะพายแล้วปีนลงทางหน้าต่างลงไปข้างล่างอย่างเร็ว   จากนั้นก็ไปสตาร์ทรถขับออกไป

         ป่านนี้พ่อผมคงโกรธมากและคงอาละวาดเอากับอาวดีอีกตามเคย  คิดแล้วผมก็.... อยากร้องไห้ว่ะ  ไม่รู้จะทำไงแล้ว  นี่ผมกำลังจะทำอะไรกันแน่  ที่ทำไปนี่มันรุนแรงไปมั๊ยวะ  หรือว่าผมคิดผิด

         แต่เอาเหอะว่ะ  ก็มันทำไปแล้ว   มัวคิดมากไปก็เท่านั้น  อย่างมากก็กลับไปให้พ่อด่าอีกก็คงจบวะ........

         แล้วตอนนี้จะไปไหนดีว้า  ต้องหาที่ซุกหัวก่อนอ่ะ  คืนนี้.....

         ไปบ้านไอ้วินไอ้ป่านดีมั๊ย  แต่พ่อรู้จักนี่หว่า  อาจจะไปตามถึงที่ก็ได้  งั้นเอาไงดีวะ  เฮ้อ......

         เออจริง... ไอ้ฮิ้นท์ไง  พ่อไม่รู้จักบ้านมันแน่  เกรงใจมันก็จริงแต่จำเป็นซะแล้วว่ะ  ไม่งั้นก็ไม่รู้จะไปไหน

         -

         -

         ผมขับรถมาพักนึงก็มีโทรศัพท์เข้า  ทีแรกผมนึกว่าพ่อรึเปล่าแต่ไม่ใช่  เป็นอาวดีอ่ะครับเลยรีบรับก่อน

         " ครับอา  ผมขอโทษนะครับที่ออกมาเฉยๆยังงี้  เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปนอนบ้านเพื่อนก่อน  ไม่ต้องห่วงครับ  พรุ่งนี้ผมจะไปกับชมรมเค้าตอนเช้า"

         " จ้ะลูก... นี่พ่อเค้าก็ยังโกรธแต่ไม่เป็นไรอาจะคุยกะเค้าเอง  ปล่อยตามใจมานานแล้วคืนนี้อาจะพูดให้จบไปเลย  จะได้ไม่ต้องมาอาละวาดแบบนี้อีก" 

         " เอ่อ... จะดีเหรอครับอา  เดี๋ยวก็ต้องเป็นเรื่องทะเลาะกันไปใหญ่อีก  ไม่รู้พ่อจะยอมฟังรึเปล่า"

         " ไม่ฟังก็ต้องฟังแหละ  เราปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปอีกไม่ได้แล้ว  ต้องให้เค้าเข้าใจซะที  ฮัทก็ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกลูก  ไปกับเพื่อนให้สบายใจเถอะนะ"  อาวดีกำชับผมยังงี้ผมก็สบายใจขึ้นจมอ่ะ   แต่ก็ยังห่วงๆว่าพ่อคงโกรธมาก  ไม่รู้จะมากจนตัดพ่อตัดลูกไปเลยรึเปล่าด้วยสิ

         และแล้วก็มาถึงบ้านไอ้ฮิ้นท์จนได้   ตอนนั้นก็คงสักทุ่มครึ่งผมจอดรถใกล้หน้าบ้านมันแล้วก็ลองโทรหามันดูก่อน   โชคดีที่มันรับพอดี   พอบอกมันไปมันก็รีบลงจากบ้านมาหาผม

         " ทำไมมาเอาป่านนี้อ่ะ  พรุ่งนี้ต้องไปขึ้นรถที่รร.แต่เช้านะ"  มันถามแต่ผมยิ้มเจื่อนๆ  ไม่อยากบอกเล้ยว่าเจออะไรมา

         " เอ่อ... คืองี้นะ  เราอยากมาขอค้างกะนายที่นี่อีกสักคืนอ่ะเพราะเราไม่มีที่ไปแล้ว  มีเรื่องที่บ้านนิดหน่อยเลยต้องออกมายังงี้" 

         " เอ๋... มีเรื่องเหรอ  เอ่อ... แล้วนายจะมาค้างกะเรา... "  มันพูดทวนที่ผมบอก  ซึ่งตอนนี้หน้ามันมีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด

         " แล้วได้มั๊ยล่ะ  รบกวนไปรึเปล่า"

         " เอ้ย... ไม่รบกวนหรอก  ไม่รบกวน... ไม่เลยๆ  ได้สบายอยู่แล้ว"  มันรีบอนุญาตทันที  ลุกลี้ลุกลนอีกตามเคยว่ะดูแล้วก็ขำมัน  แต่ตอนนี้ผมหัวเราะไม่ออกอ่ะ

         " อืม... ขอบคุณมาก  นี่ไม่งั้นเราคงต้องไปนอนข้างถนนแน่"  ผมพูดจบมันก็ยิ้มแล้วเดินนำขึ้นบ้านไป  ผมไหว้พ่อแม่มันเค้าเลยถามว่ามายังไงป่านนี้  กินข้าวมารึยัง...  พูดปั๊บก็หิวทันทีเลยว่ะ 

         " เอ่อ... ไม่เป็นไรครับ  ผมไม่ค่อยหิว"

         " อะไรล่ะลูก  ยังไม่ได้กินล่ะสิ  ไปๆฮิ้นท์  พาเพื่อนไปกินข้าวในครัวสิลูก"  แม่มันสั่งการให้เสร็จสรรพ  ผมเลยเดินตามฮิ้นท์มันไปที่ครัว 

         เห็นกับข้าวที่เหลือแล้วก็... ทนไม่ไหวแล้วว่ะ  เหอๆ  น่ากินไปหมดทุกอย่างทั้งที่มันก็ของพื้นๆ  ผัดผักบุ้งเอย  น้ำพริกปลาทูกับผักสารพัด  แล้วก็ไข่เจียว  จะว่าผมหิวจัดก็ไม่ใช่

         " เฮ้อ... กับข้าวบ้านนายอร่อยตามเคยว่ะ  ไม่ผิดหวังจริงๆ" 

         " อร่อยก็กินเยอะๆเลยนะ"  มันนั่งอยู่ตรงข้ามผมครับ  พูดไปมันก็เหมือนกระพริบตาปิ๊งๆ  อะไรว้ากู  ทำไมไปคิดว่ามันทำตาปิ๊งๆให้เราเนี่ย

         " อืม... จะกินข้าวให้หมดหม้อเลย  คอยดู"  ผมว่าแล้วก็ซัดไม่เลี้ยง  ก็มันอร่อยอ่ะ...  แต่ถ้าขืนกินหมดหม้อผมคงท้องแตกก่อน

         " ฮะๆๆ นายนี่ก็... อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ"

         " อือ... ก็จริงอ่ะดิ"  ผมตอบไปมันก็ยิ้ม   จากนั้นมันก็นั่งเท้าคางมองผมไปเงียบๆ

         ในความเงียบนั้นผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง   บางอย่างที่อาจจะเป็นความรู้สึกระหว่างผมกับฮิ้นท์มัน    ยิ่งสายตากับรอยยิ้มของมันที่มองผมอยู่ตอนนี้ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะชอบผมอยู่รึเปล่านะ  แต่ไม่หรอกน่า... ผมไม่กล้าคิดงั้นหรอก  มันเข้าข้างตัวเองไปมั๊ง

         แต่ยิ่งมองตามันผมกลับยิ่งรู้สึกชอบนะ  ตามันสวยดีกลมโตเป็นประกายยังกะบิ๊กอาย  นี่ถ้าผมมองตามันแล้วผมอ่านความคิดมันได้ก็ดีสิ   จะได้รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่

         " เออ... ฮิ้นท์เราอยากถามอะไรนายอย่างนึงอ่ะ"

         " หือ... อะไรเหรอ" 

         " เอ่อ... มันจะตรงไปมั๊ย  ถ้าเราจะถามว่านาย...  เอ่อ... "

         " ฮิ้นท์... ฮิ้นท์เอ้ย เพื่อนกินข้าวอิ่มรึยัง...  เดี๋ยวออกมากินมะขามกันลูก  เนี่ย... ว้านหวาน"  สะดุดกึกเลยว่ะ  อารมณ์เปลี่ยนกลางอากาศซะงั้นเพราะเสียงแม่มันตะโกนเรียกมาจากข้างนอกครับ   ผมกำลังจะถามมันอยู่แล้วเชียว  ว่ามันชอบผมรึเปล่า

         " คร้าบแม่... อืม... นายอิ่มยังอ่ะ"  มันขานรับแม่มันแล้วก็หันมาถามผม   แย่ว่ะ... เลยไม่อยู่ในอารมณ์จะถามเรื่องนี้ซะแล้วดิ  อดเลย........

         " เอ่อ... เราอิ่มพอดี  เดี๋ยวเราช่วยล้างจานนะ"

         " เอ้ย... ไม่ต้องๆ  ไว้ในอ่างเลย  บ้านเราถือน่ะ  เค้าไม่ให้แขกที่มาบ้านล้างชาม"  มันห้ามผม  อะไรของมันหว่า  ถืออะไรแปลกๆ  ไม่ให้แขกล้างชาม

         " เฮ่ย... มันมีด้วยเหรอวะ  ไม่ให้แขกที่มาบ้านช่วยล้างจานอ่ะ"

         " ก็บ้านเราไง  อิอิ  เอาน่ะอย่าสงสัยมาก  ไปกินมะขามกันดีกว่าเร็ว"  มันทำหน้าระรื่นแล้วก็ลากผมไปหาแม่มันที่โซฟา  แม่มันก็ให้ผมกินมะขามกันพลางดูทีวีไปด้วย   แต่สักพักมันก็บอกว่าไปนอนก่อนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นไปแต่เช้า

         " ไปอาบน้ำอีกทีสิ  แล้วค่อยมานอนกัน  เอ้อ... แล้วนี่นายขนของพวกอุปกรณ์กะสีไปด้วยรึเปล่า"  มันถามแล้วมองไปที่เป้ผม

         " อ๋อ... ก็เอามาอยู่  แต่สงสัยคงไม่ได้วาดหรอกว่ะ  เรายังไม่เคยลองวาดวิวแบบสดๆจากสถานที่จริงเลย    งั้นขอดูนายเป็นตัวอย่างไปก่อนละกัน  แต่เราเอากล้องกะอุปกรณ์มาพร้อมนะ"   

         " อืม... ก็ดีนะ  จะได้ถ่ายรูปวิวไว้  โห... นี่อุปกรณ์นายครบชุดดีจังอ่ะ  ยังกะมืออาชีพ"  มันบอกพลางเปิดดูกระเป๋ากล้องผม
         
         " แน่นอนดิ  ก็นี่งานอดิเรกเราเหมือนกัน  พอดีมีพี่ที่รู้จักกันที่ร้านอุปกรณ์กล้องแถวตลาดอ่ะเค้าคอยแนะนำเรา  ก็เลยได้อย่างที่เห็นเนี่ย"

         " แล้วยังงี้นายก็คงถ่ายรูปเก็บๆไว้บ้างแล้วดิ  อยากเห็นจังเลยอ่ะ" 

         " ได้ดิ... ไว้เราจะเอามาให้ดู  เราก็ถ่ายพวกวิว  พวกภาพคนไว้หน่อยนึง  ฝีมือยังไม่ดีหรอกแต่เราชอบน่ะ"

         คุยกันแป๊บนึงผมก็ออกไปอาบน้ำแล้วกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะนอน    คืนนี้พระจันทร์สว่างจ้าส่องแสงลอดหน้าต่างกระจกที่หัวนอนเข้ามาในห้องจนดูสว่างแม้จะปิดไฟไปแล้ว

         " เอ่อ... ฮัท  ที่จริงเราก็ไม่อยากไปละลาบละล้วงนายหรอกนะ  ก็แค่อยากถามว่าที่มีเรื่องที่บ้านเนี่ย  ร้ายแรงมากมั๊ย  เราเป็นห่วงน่ะ"  อยู่ๆฮิ้นท์มันก็ถามผมขึ้นมา  หันไปมองหน้ามันก็เห็นมันมองมาอยู่ก่อนแล้ว

         " ก็ร้ายอยู่มั๊ง  เราก็ไม่แน่ใจ  เรื่องพ่อเราไงที่เคยเล่าให้ฟัง  ตอนนี้เราบอกเค้าไปหมดแล้วว่าเราไม่อยากใช้ชีวิตตามที่เค้ากำหนดแล้วล่ะ   เค้าเลยโมโหมากจะห้ามไม่ให้เราไปทริปพรุ่งนี้ด้วยเราเลยต้องออกมานี่แหละ"

         " อ้าว... แล้วออกมาเลยนี่นะ  ยังงี้พ่อเค้าก็ยิ่งโกรธดิ"

         " ชั่วโมงนั้นเราไม่ไหวแล้วว่ะ  รู้แต่ว่าต้องออกมาให้พ้นๆเค้าซะก่อน  ไม่ได้คิดอะไรอื่นเลย"

         " โอย... แล้วป่านนี้เค้าก็คงเป็นห่วงกันแย่แล้วดิ" 

         " อ๋อ... เราโทรบอกอาวดีเรียบร้อยละ  เค้ารู้แล้วว่าเรามาบ้านนาย"

         " อืม... งั้นก็แล้วไป  ดีแล้วอ่ะ  ผู้ใหญ่เค้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"

         " เออ... เราก็รู้แหละ  เลยรีบโทรบอกเค้าก่อนไง  ก็มีแต่อาเราอ่ะที่คอยช่วยเราตลอด  นี่เค้าก็บอกว่าจะคุยกะพ่อเองเรื่องที่เราจะเรียนศิลป์ต่อกับเรื่องบอลสโมสรนั่น   มันถึงเวลาแล้วว่ะ  ต้องให้พ่อเรายอมรับซะทีว่าเราก็อยากใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากจะเป็นอ่ะ"

         " งั้นถ้าอานายเค้าพูดให้พ่อเข้าใจได้ก็คงดีเนอะ  นายจะได้ทำอะไรๆอย่างที่อยากทำซะที"

         " ก็หวังยังงั้นแหละว่ะ  เราคงโคตรดีใจ  แต่ก็ไม่รู้พ่อจะฟังอาเค้ารึเปล่า"  ผมถอนใจเบาๆอย่างเหนื่อยๆใจ   แต่เอาเหอะ  เดี๋ยวกลับมาจากทริปนี้ก็ได้รู้กันล่ะ   ว่าพ่อจะยอมรับผมได้มั๊ย

         ตอนนี้ฮิ้นท์มันนอนเงียบไปแล้ว  ไม่รู้หลับรึเปล่า  อยู่ๆผมก็เกิดนึกขึ้นมาได้ว่ายังอยากถามมันอยู่เรื่องนั้น....

         ก็เรื่องว่า   มันชอบผมอยู่บ้างรึเปล่า  บางครั้งดูๆทีท่ามันก็เหมือนจะเป็นยังงั้นแต่ผมก็ไม่มั่นใจ   มันอาจจะทำไปเพราะความเปิ่นๆเป๋อๆของมันตามเรื่องก็ได้  ไม่ได้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ   เพราะงั้นคงไปฟันธงไม่ได้ว่ามันจะชอบผม   

         แล้วตัวผมล่ะ   ที่จริงผมคิดยังไงกับมันแน่วะ  ใจนึงนี่ผมไม่กล้าคิดด้วยซ้ำว่าผมจะชอบมัน  เพราะมันจะหมายความว่าผมเป็นเกย์ทันทีอ่ะ 

         แต่ถ้านี่เป็นแค่อารมณ์นึงที่ผมรู้สึกดีๆกับมัน   แค่ผมชอบมันที่เป็นอยู่ตอนนี้  และก่อนหน้านั้นที่ผมรู้สึกว่ามันน่ารักและรับฟังผมได้ในทุกเรื่องและเราชอบอะไรเหมือนๆกัน  มันอาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้นะ  ผมอาจยังไม่ถึงขึ้นหลงรักมันก็ได้

         เฮ้อ... คิดไปก็เริ่มปวดหัวแล้ว  ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีความชัดเจนอะไรเลยว่ะ  อาจจะเพราะผมก็ยังไม่เคยรักใครเลยไม่รู้อาการตัวเอง   ว่านี่มันคือเรากำลังรักเค้ารึเปล่า......

         -

         -

ยังไม่จบตอนคร้าบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A11, : 31 August 2011; P24
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 04-09-2011 20:02:56

      เมื่อคืนผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัวเลยว่ะ  กำลังสับสนกับความคิดตัวเองเลยหลับไปซะงั้น   ฮิ้นท์มันปลุกผมตอนตีห้าเราก็รีบอาบน้ำแต่งตัวกันอย่างไวแล้วออกมากินข้าวกัน

         " ลืมอะไรรึเปล่าลูก  ดูดีๆนะ"  แม่ฮิ้นท์มันเตือนตอนที่เราหิ้วสัมภาระกันออกมาจากห้อง

         " ไม่มีแล้วแม่  ฮิ้นท์ไปนะ  หอมหน่อย"  ฮิ้นท์มันยิ้มหน้าระรื่นแล้วเดินไปหอมแม่มัน   เห็นแล้วผมก็... เฮ้อ... คิดถึงแม่ว่ะ  ถ้าแม่ผมยังอยู่ผมคงได้ทำแบบนี้มั่งสินะ

         " ไปเหอะ... อ้าว... เป็นไรอ่ะ  ทำไมทำหน้ายังงั้น"  มันหันมาถามผม  สงสัยเห็นผมหน้าละห้อยอยู่มั๊ง

         " ป่าว... ไม่มีไร  ไปเหอะ"  ผมตอบเลี่ยงแล้วก็เดินลงมาจากบ้านไปที่รถกะมันแล้วก็ขี่ออกไปด้วยกันจนถึงรร. 

         -

         -

         ตอนนี้รถบัสโดยสารสมาชิกชมรมศิลป์ก็ออกเดินทางมาได้พักใหญ่ละครับคงถึงที่หมายในไม่ช้า   ตอนแรกผมยังนึกกลัวๆว่าพ่อจะออกมาตามผมถึงที่รร.รึเปล่า  แต่ก็ไม่มาคงเพราะอาวดีคุยกับพ่อให้ผมแล้วมั๊ง    พอคิดยังงี้แล้วผมก็รู้สึกผิดว่ะ  เราคงทำเกินไปที่หนีเค้ามาดื้อๆ  แต่เอาเหอะผมตั้งใจแล้ว   เดี๋ยวถ้ากลับไปผมจะไปกราบเท้าขอโทษพ่อผมซะ  แล้วถ้าเค้าจะด่าว่าอะไรอีก  ผมก็จะไม่เถียงเลย

         คิดแล้วก็ชักเป็นห่วงผมเลยตัดสินใจโทรหาอาวดีอีกทีแต่ดันไม่มีสัญญาณซะได้   คงเข้ามาเขตอับสัญญาณเพราะนี่มันหุบเขา  เฮ้อ... เอาไงดีหว่า

         " เอาล่ะถึงแล้วนะครับนักเรียน  เดี๋ยวขนของขนสัมภาระไปเก็บที่พักกันก่อนเลยนะ"  อ.สุพจน์ว่าแล้วเดินนำเด็กๆลงจากรถเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่อุทยาน

         ที่พักของเราเป็นบ้านพักติดกันสองหลังครับ  ทริปนี้มีคนมาแค่ 20 คนเลยไม่ค่อยมีปัญหา  แยกชายหญิงนอนกันคนละหลังก็เรียบร้อย  ผมก็จองที่นอนข้างฮิ้นท์มันเพราะมาทริปนี้ไม่รู้จักใครเลยว่ะ

         " เอาล่ะนักเรียน  เดี๋ยววันนี้เราจะเริ่มแบ่งให้แยกย้ายกันไปหาจุดที่วิวดีๆเลยนะ  ก่อนอื่นครูขอเตือนพวกเราไว้ก่อนว่า  อย่าแยกไปที่ไหนลำพังคนเดียวเด็ดขาดป้องกันการหลงป่า  แต่ถ้าจะไปให้มาบอกครูก่อน  เข้าใจนะครับ"  อ.สุพจน์ชี้แจงให้พวกเราทุกคนฟัง   จากนั้นก็เดินนำพวกเราไปจุดชมวิวที่สวยมากๆเหนือเขื่อน   เห็นแล้วมันรู้สึกดีโคตรๆ  ไม่เสียทีที่มาเลยว่ะ

         หลังจากนั้นเด็กๆทุกคนเริ่มไปหามุมที่จะเก็บภาพทันที  ก็แยกย้ายกันไปในบริเวณนั้นอ่ะครับเลือกเอาที่ร่มๆวิวดีๆ  ตอนนี้ฮิ้นท์มันเลือกจุดของมันได้แล้วเป็นบริเวณมุมโค้งของเนินเขา  ผมก็นั่งมองมันลงมือวาดไป  มันร่างภาพอย่างไวพักเดียวก็เริ่มลงสี   เห็นแล้วก็ยิ่งอยากทำให้ได้มั่ง

         " นี่นะ... เราต้องลงสีไล่จากระยะด้านหลังมาก่อน  แล้วค่อยมาเติมรายละเอียดน้ำหนักแสงเงาให้วัตถุที่ระยะหน้านะ"  มันอธิบายอย่างละเอียดผมก็นั่งฟังมันเพลินจนมันวาดเสร็จภาพแรก   

         " สุดยอดเลยว่ะ  วิวมุมนี้มันสวยจริงๆนะ"   ผมเอ่ยชมรูปนี้ของมัน

         " ก็เนี่ย... เวลามองวิวนี้จากมุมนี้มันจะดูสวยเราเลยเลือกมุมนี้   คงเห็นแล้วนะว่าการเลือกวิวที่เราจะวาดมันก็สำคัญเหมือนกัน  รูปจะออกมาสวยรึเปล่าก็อยู่ที่ตรงนี้ด้วย"  มันสอนผมแล้วยิ้ม   จากนั้นก็เดินไปหามุมอื่นอีก  ผมก็เอากล้องมาถ่ายวิวนั้นเก็บไว้ด้วยเหมือนกัน

         " ไหนดูซิ   เออ... สวยดีๆ  นายก็รู้จักเลือกมุมได้ดีแล้วนะ   องค์ประกอบรูปนี้ออกมาสวยมากเลย   ท้องฟ้ารับกับโค้งเนินเขาพอดีเลยอ่ะ   ฝีมือจริงๆ"  มันชมรูปที่ผมถ่ายไว้ในกล้อง   ผมก็ยิ้มเขินๆให้มัน  เล่นชมซะลอยเลยว่ะ

         จากนั้นเราก็ทยอยวาดและถ่ายภาพกันไปพอเที่ยงก็ไปกินข้าวแล้วก็มาเก็บภาพกันต่อจนเกือบจะเย็นโน่น   ผมเลยว่าจะพาฮิ้นท์มันขึ้นไปวาดพระอาทิตย์ตกที่จุดชมวิวอีกที่นึง   ที่นี่จะอยู่ขึ้นไปสูงสุดบนเนินผาโน่นเลยครับ  เดินค่อนข้างไกลหน่อยแต่รับรองว่าคุ้มเพราะวิวบนนั้นสวยที่สุดแล้ว  สวยกว่าทุกๆที่ในเขื่อนนี้เลยล่ะ

         " อ้าวเหรอ... แล้วต้องไปไกลมากมั๊ย"  ฮิ้นท์มันเอ่ยถามดูลังเลๆ

         " ก็ไม่ไกลมาก  แต่บนนั้นวิวดีสุดแล้ว  เราเคยมากะพ่อทีนึงอ่ะ"

         " โอเค... งั้นไปเลย  เอ้อ... ไปบอกอ.สุพจน์ก่อนนะ"  มันบอกแล้วก็วิ่งไปหาอาจารย์  เค้าก็อนุญาตแต่กำชับว่าให้รีบกลับมาก่อนจะมืดมาก  และเอาไฟฉายให้เราติดตัวไปด้วย

         ตอนนี้เราขึ้นกันมาถึงศาลาของจุดชมวิวที่ว่าแล้วครับ  หลังจากข้ามสะพานเชือกแล้วเดินขึ้นบันไดไปอีกตั้งเป็นร้อยขั้น   เล่นเอาเมื่อยไปเหมือนกัน   แต่วิวที่เห็นอยู่ตรงหน้านี่สิ  ทำเอาหายเหนื่อยหายเมื่อยไปทันทีอ่ะ

         " สวยมากจริงๆด้วยอ่ะ  ดูสิ"  ฮิ้นท์มันยิ้มแล้วชี้ให้ผมดูภาพที่พระอาทิตย์ใกล้ตกอยู่ที่ขอบฟ้าและเงาของเนินเขา   จากนั้นก็ไม่รอช้าล่ะครับ  มันรีบร่างแล้วเริ่มลงสีทันทีเพราะมีเวลาแค่ไม่นานก่อนจะมืด 

         ผมนั่งมองภาพนั้นค่อยๆเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา  เห็นแค่นี้ก็รู้ล่ะว่าถ้าเสร็จออกมามันจะต้องสวยมากแน่ๆ  ฮิ้นท์มันก็ดูตั้งใจกับภาพนี้มากเป็นพิเศษ  ผมก็อดไม่ได้เลยถ่ายรูปตัวมันตอนวาดรูปนี้ไปด้วย   แต่ดูเหมือนมันจะเพลินจนไม่รู้ว่าผมถ่ายรูปมันอยู่

         และแล้วผลงานชิ้นโบว์แดงก็เรียบร้อยครับ   ฮิ้นท์มันยิ้มอย่างภูมิใจเต็มที่  ผมมองรูปนี้แล้วก็คงพูดอะไรไม่ได้มากไปกว่าคำว่าสวยว่ะ  เพราะมันสวยจริงๆ  ไม่มีคำบรรยายอื่น

         " สุดยอดเว้ย  กลับไปต้องใส่กรอบเลยนะ"

         " อื้อ... อยู่แล้ว...  เราจะใส่กรอบอย่างดีเลย  เป็นอีกงานที่เราชอบที่สุดนะเนี่ย"  ฮิ้นท์มันยิ้มแป้นแล้วก็เริ่มหันไปเก็บของกันเพราะนี่เริ่มจะมืดซะแล้ว  ต้องรีบกลับลงไปที่พักกันก่อน

         แต่อยู่ๆความซวยก็มาเยือนว่ะ  เสียงฝนหล่นเปาะแปะบนหลังคาศาลาตามด้วยลมฝนที่เริ่มพัดมาค่อนข้างแรง   ผมกะมันเลยหันมองกันเลิ่กลั่ก....

         " เฮ้ย.... อะไรวะเนี่ย  อยู่ๆก็ตกไม่เห็นมีเค้าเลยนี่หว่า  เมฆก็ไม่ดำ"  ผมบ่นไอ้ฮิ้นท์ที่ตอนนี้เริ่มหน้าเสีย

         " งั้นเราจะทำไงดีอ่ะ"

         " จะทำยังไงล่ะ  ก็ต้องรีบกลับลงไปข้างล่างอ่ะดิ  ไปเร็ว...."  ผมบอกมันแล้วก็เก็บอุปกรณ์ทุกอย่างลงกระเป๋าอย่างไว  ดีว่ามีกระบอกพลาสติกสำหรับใส่กระดาษมาด้วยนะครับ  เลยเอารูปที่วาดม้วนๆใส่ลงในกระบอกแล้วปิดฝาจะได้กันน้ำ

         เก็บเสร็จก็โกยกันอ้าวลงบันไดจะมาที่สะพาน   แต่.........

         " เฮ้ย... อะไรวะเนี่ย  ฉิบหายละ...  ฮิ้นท์... สะพานขาดไปแล้วอ่ะ  โห... น้ำมันพัดมาโคตรเชี่ยวเลย"  ผมตะโกนบอกมันที่ตอนนี้ยืนหน้าเจื่อนอยู่ห่างออกไป

         น้ำในลำธารที่ตอนแรกก็ไหลเอื่อยๆแต่ตอนนี้มันเชี่ยวกรากและท่วมสูงขึ้นมาถึงตัวสะพานเลยครับพี่น้อง   จนสะพานเชือกนั่นขาดเหลือแต่ซากสงสัยคงโดนเศษไม้หรือตอไม้ใหญ่ๆที่น้ำมันพัดมาชนจนขาด  ชั่วโมงนี้เราเลยไม่เหลือความหวังว่าจะได้ข้ามฝั่งกลับที่พักซะแล้ว

         " ไม่ต้องคิดแล้วว่ะ  กลับขึ้นไปที่ศาลาก่อน  ฝนมันหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว  ไปเร็ว"  ผมบอกมันอีกทีแล้วก็จูงมือมันฝ่าฝนกลับขึ้นไปที่ศาลา  เพราะก็คงไม่มีทางเลือกดีกว่านี้  กว่าจะเดินกลับไปถึงศาลาก็เหนื่อยอีกแล้ว

         " แล้วนี่เราจะทำไงอ่ะไม่มีทางอื่นที่กลับไปบ้านพักเลยเหรอ"  ฮิ้นท์มันถามผมเสียงสั่นไม่รู้ว่าเพราะมันหนาวหรือกลัว

         " ไม่รู้ดิ  แต่เราว่าไม่เสี่ยงจะดีกว่าว่ะ  นี่ก็มืดแล้ว  รออยู่ที่นี่ก่อนเพราะอ.สุพจน์รู้แล้วว่าเราจะขึ้นมาที่นี่   เดี๋ยวเค้าคงให้เจ้าหน้าที่มาช่วยตามหาเราเอง  นายไม่ต้องห่วงนะ"  ผมพูดปลอบมัน

         " อืม... เฮ้อ... ซวยจังอ่ะ  อยู่ๆฝนก็ตกมาได้  ไม่เห็นมีเค้าเลยแถมน้ำพัดสะพานพังพอดีอีก  ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ"  มันเริ่มบ่นแล้วก็นั่งลงที่โต๊ะ

         " ก็ซวยจริงๆอ่ะแหละ   แต่ยังดีนะเว้ย  จุดที่เราอยู่นี่กับบ้านพักมันไม่ไกลกันมาก  เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เค้าก็ต้องมาตามเราถูก   ไม่งั้นอ่ะซวยของจริง" 

         " งั้นตอนนี้เราก็ได้แค่รอดิ  เฮ้อ... "  มันว่าแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่   จากนั้นเราก็นั่งรอความหวังกันต่อไป


เขียนโดย เพื่อนของ อิ๊กเก้ อิอิ



Ps. รู้สึกไหมว่าเรื่องมันกำลังจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ อิอิ ตื่นเต้นๆ :o8: :o8: ติดตามด้วยนะคร้าบ จ๊วบๆๆ

ปล. อีกที ท่านสามารถพูดคุย ด่า กับผมได้ ผ่านทางเฟสบุ๊คน้า อิอิ แหะๆ ผมจะเล่นเกมต่อแว้วว[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 04-09-2011 20:15:25

สถานการณ์เป็นใจนะเนี่ย
จะมีอะไรเกิดขึ้นไหมน้าา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 04-09-2011 20:33:16

อู้ยฝนตก ดีนะ ว่าเป็นศาลา ถ้าเป็นกระทอม หึหึ ไม่อยากจะจิ้น

ขอบคุณ เพื่อนอิ๊กกี้ จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 04-09-2011 20:39:04

+1  ให้ท่านอิ๊กกี้ค้า

ฮิ้นท์เอ้ยสมใจแล้วนะ  บอกความในใจให้ฮัทฟังเลย   :L3:   :L3:

รอตอนต่อไปน้า   :call:   :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-09-2011 20:44:14

ท่ามกลางวิกฤต มักจะมีโอกาส ถ้าคนคนนั้นรู้จักเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: zaziniC ที่ 04-09-2011 20:47:36

+1 สนุกมากๆคร่า><~ :mc4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 04-09-2011 20:59:16

 :impress3:

จะมีอะไรพัฒนาไหนน่ะ

อยากให้พัฒนาจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: Greennut ที่ 04-09-2011 21:10:08

สถานะการณ์เป็นใจสุดๆ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 04-09-2011 21:43:39

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 04-09-2011 21:57:29

ฝนตกได้เป็นใจมากอ่ะ อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 04-09-2011 22:01:43

ขอบคุณค่ะ
แหม...บรรยากาศเป็นใจเนอะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-09-2011 22:05:07

แอบลุ้น ใครจะสารภาพรักใครก่อน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 04-09-2011 22:16:37

แล้วนายเอกกะพระเอกก็ได้กัน....หุ หุ...
จินไปไก......
มาต่อให้ไวนะพี่อิ๋กเก้...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: CMYK ที่ 04-09-2011 22:38:40

เคยมีแต่ ไปเสม็ดเสร็จทุกราย แต่งานนี้ ไปเที่ยวเขื่อนเสร็จเพื่อนทุกราย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 04-09-2011 23:17:48

กระท่อมปลายนา ศาลาท้ายสวน

หึหึ บรรยากาศเป็นใจเหลือเกิน จิ้นไปไกลแล้วตอนนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 04-09-2011 23:21:23

ติดฝนกันอยู่สองต่อสอง
คนนึงยังไม่แน่ใจในความรู้สึก
อีกคนนึงแน่ใจแล้ว
อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปหล่ะเนี่ย :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 04-09-2011 23:38:12

เค้าจะสารภาพรักกันมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 04-09-2011 23:55:01

บรรยากาศเริ่มเป็นใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 05-09-2011 00:15:59

ฝนตก  เดียวก็หนาว  เดียวก็มืด แล้วอยู่กัน2คน...
อู้ย~ บรรยากาศช่างเป็นใจ อิๆ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 05-09-2011 00:23:01

แบบฉบับนิยายไทย
บนศาลาสองต่อสองแบบนี้ มันน่าลุ้นนะเนี่ย :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 05-09-2011 00:35:08

ในที่สุดฮัทก็บอกพ่อไปแล้ว
บอกแบบตะโกนด้วยนะ  เหอะๆ ยังไงล่ะนี่!!
ไม่อยากให้มีปัญหากันเลย กลัวจะไปดราม่าตอน จะบอกพ่อว่าเป็นแฟนกะฮิ้นท์
(ฉชคิดเผื่อไปไกลหลายสเต็ป) ฮ่าๆๆๆ
งืออออออ  นี่มันฟีล ติดฝนอยู่กลางป่า ในกระท่อมร้างชัดๆ !!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 05-09-2011 00:41:48

เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮิ้นมาแล้ว
แหมๆๆๆๆๆๆ
อะไรมันจะบรรยากาศเป็นใจได้ซะขนาดนี้หนอ
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆต่ออ่ะ
ฮัทเองก็รีบรู้ใจตัวเองซะทีได้แล้วนะ
อย่าปล่อยให้ฮิ้นรอนาน...อิอิ
แค่นี้ฮิ้นก็รอจะแย่อยู่แล้วววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 05-09-2011 09:41:40

ว้าว เป๊ะ ตามฉบับหนังไทย
ฝนตก นางเอกเปียก พระเอกมีอามรมณ์ 55555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 05-09-2011 14:15:27

จัดหนักทุกตอนเลยชอบอ่ะ
รักอินท์ขึ้นทุกทีคนอารัยน่ารัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 05-09-2011 14:36:40

บรรยากาศเป็นใจง่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 05-09-2011 15:09:01

จะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป  ลุ้นมากกกกกกกกก :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 05-09-2011 17:21:49

ฝนตก ติดฝน แอร๊ยยส์
จิ้นต่อดีฟ่า ฮาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 05-09-2011 18:10:46

สาธุขอให้มันได้เสียกันด้วยเถอะ
ขอบคุณเพื่อนพี่อิ๊กเก้
ที่ว่าเล่นเกม พี่อิ๊กเล่นซิมรึเปล่า จะได้เอดเป็นเพื่อนเหอะๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 05-09-2011 18:48:28

อร้ายยย ลุ้น o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 05-09-2011 20:06:27

บรรยากาศเป็นใจ
สารภาพรักเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 05-09-2011 20:11:22

ติดฝนในกระท่อม(ศาลา)กลางป่ากลางดึก   ถ้ามีตะเกียงด้วยเนี่ย
มีได้เสียแหงๆ :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 05-09-2011 21:08:56

ลุ้น ๆ ...ระทึกไปด้วย.... o13

 :กอด1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :L2:
กด + ให้ด้วยใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 05-09-2011 23:41:44

ว่าด้วยเรื่องเฟสบุ๊ค พูดได้ ด่าได้ .... บอกรักได้มั๊ย   :laugh: :laugh:

ฮิ้ววววววววววววววว ~

ชะนีล้อเล่นนะเจ้าคะ 555555+

btw เนื้อเรื่องกำลังหนึบหนับได้ที่ บรรยากาศก็แสนจะเป็นใจ

คิดอะไร สงสัยอะไรตรงไหน ถามกันจะๆไปเลยทั้งสองคนนั่นแหละ !!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 06-09-2011 20:11:41

มีคนฝากมะดันมาให้ครับ อิ๊กกี้และเพื่อนอิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 06-09-2011 20:54:18

บรรยากาศเป็นใจอย่างนี้ต้องจิ้นน  :z1: :z1: :z1: :z1:    แล้วถ้าเกิดฮัทเขา.....xxx......กับฮิ้นละค้าบบบบจะเกิดไรขึ้นน้า   :-[ :-[ :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 06-09-2011 21:45:00

ฝนตก  กบร้อง  พระนางติดฝนอยู่กระท่อมปลายนา ????? 

ตามหลักหนังไทย  เขาจะต้องได้กันนะ 

จะรอนะจ๊ะ 55555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B11, : 4 September 2011; P26
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 07-09-2011 11:09:26

A12
มีความสุขจังเลยครับ อิอิ มันแบบว่ามีความสุขจนไม่รู้ว่าจะพูดออกมายังไงดี เหมือนว่าโลกทั้งโลกมันเป็นสีสดใสรายรอบตัวไปหมด มองอะไรก็หวานแหว๋วไปเสียนี่ นี่น่ะหรือคนกำลังมีความรัก แว้กก ไม่เอาๆ ไม่อยากจะคิดไปเอง เขายังไมได้อะไรเลยอ่ะ แต่ผมโน่นครับข้ามฝั่งไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว แค่เขายิ้มให้ก็ตีใส่ตัวว่าเขามีใจตีเข้าข้างตัวเองไปเสียหมด แต่จะห้ามยังไงไหวล่ะเนอะ
“มึงเป็นไรวะ ทำไมลอยๆ ยิ้มอยู่ได้คนเดียว”
ไอ้ทักมันเอามือมาดันหัวผมครับตอนที่นั่งอยู่ศาลาตอนที่เรากลับมาจากกินหมูกระทะ อีแจงไปนอนบ้านอีวิวแล้วครับ
“โอ๊ย มาผลักหัวกูไมอ่ะ”
“ก็มึงอ่ะกูเรียกตั้งนาน คิดอะไรวะ คิดอะไรอยู่วะ”
“คิดไร ไม่ได้คิดไร ทำไม กูจะคิดนั่นคิดนี่บ้างไม่ได้ไง”
“อ้าวไหนมึงบอกมึงไมได้คิดไร บอกกูมานะมึงคิดถึงใคร อาการแบบนี้มันคนกำลังมีความรักนี่หว่า”
“แหมๆ พูดเหมือนมึงเคยมีความรักงั้นล่ะ รู้เหรอว่ามันเป็นยังไง”
“อ้าวไอ้นี่ กูรู้ดิวะว่ามันเป็นไง ”
“เป็นไง”
ผมจ้องหน้ามันครับ หนอยแน่ทำมาเป็นรู้ดี
“เออน่า กูรู้ก็แล้วกัน อย่ามาย้อน บอกกูมาซะดีๆว่ามึงแอบรักใคร ไม่ได้นะเว้ย”
“อะไรของมึง ทำไมกูจะแอบรักใครมันเกี่ยวไรกับมึง”
อ้าว ผมพูดอะไรผิดไปวะเนี่ยมันหน้าเปลี่ยนสีทันทีครับ เจื่อนลงมาก
“เออ นั่นสินะ มึงจะรักใครมันเกี่ยวอะไรกับกู กูมันแค่คนนอกนี่ กูกลายเป็นคนอื่นไปแล้วสินะ สำหรับมึง”
“ไอ้ทัก”
ผมครางออกมาครับ ตกใจนะที่ได้ยินมันพูดแบบนี้ ตกใจมากสีหน้าท่าทางของมันผมไม่เคยเห็นเลยให้ตายเถอะ
“ทำไมมึงพูดแบบนี้ กูล้อเล่น บ้าเหรอมึงก็ยังเป็นมึงอยู่อย่างนี้ไง จะงอนทำไมเนี่ย”
ผมก็พยายามง้อมันล่ะครับ แต่ดูมันทำนะมันทำหน้านิ่งๆมองผมแบบว่ากำลังโกรธ
“มึงไม่เข้าใจหรอกไอ้ฮิ้นท์ บางทีเราอาจจะอยู่ใกล้กันเกินไป มึงถึงมองไม่ออก”
“เฮ้ย นี่มึงพูดอะไรเนี่ย ทำไม ไม่อยากอยู่ใกล้กูแล้วเหรอมึง”
“ไม่มีไร กูกลับไปนอนบ้านดีกว่าว่ะ”
“อ้าว มึงเป็นไรวะไอ้ทัก อยู่ดีๆก็งอน ไอ้บ้า เออๆ ไปเลยไป”
ผมว่ามันครับ ก็จะรู้เหรอเนี่ยอยู่ดีๆก็มางอนผม ผมทำอะไรผิดเหรอวะ มันก็เดินข้ามฝั่งไปบ้านมันทันทีครับ ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากนักหรอก มันเคยงอนแบบนี้แต่เดี๋ยวก็หายครับ มันงอนผมได้ไม่นานหรอก ผมนั่งลงบนศาลาแล้วมองน้ำในคลองตอนกลางคืนไปเรื่อย ตอนนี้ยุงจะกัดก็ไม่สนใจ อิอิ คิดไปถึงหน้าฮัทแล้วมันมีความสุขเสียจริงๆ พอค่ำผมก็ไปอาบน้ำเตรียมจะขึ้นห้องล่ะครับ ทำการบ้านหน่อยแล้วค่อยนอน
“มึงอาบน้ำยังนอนเหม็นอยู่นี่ล่ะ เร็วๆไปอาบน้ำ กูจะนอนแล้วเหม็น ไอ้ ทะ”
เอ่อ ผมเผลอตัวไปครับ เห็นหมอนข้างนึกว่าเป็นมัน ท่าจะบ้าไปแล้ว ผมยืนมองหมอนข้างแล้วมันสะท้อนใจยังไงไม่รู้ นานแล้วนะที่มันไม่งอนผม นานจนจำไม่ได้แล้ว ผมอาบน้ำเสร็จก็ทำการบ้าน เสร็จเร็วกว่าที่คิด พอเสร็จแล้วไอ้ทักไม่อยู่ไม่มีคนกวน ตกลงนี่มันงอนจริงๆเหรอเนี่ย แล้วมันงอนอะไรของมันนะ ช่างหัวมันไม่สนใจพรุ่งนี้เดี๋ยวก็มาเชื่อผมเถอะ พอนั่งดูละครอยู่กับพ่อแม่ไม่นานโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นครับ ใครหว่า ห๊ะ ฮัทโทรฯมา ฮัทโทรมาหาผมตอนนี้ แว้กก ทำยังไงดี ทำยังไง ผมลนลานรีบหยิบโทรศัพท์เดินออกไปนอกบ้านครับ
“อะแฮ่ม” นิดหน่อยน่า ขอก่อน เทสต์เสียงก่อนจะรับโทรศัพท์ อิอิ
“เอ่อ สวัสดี ฮัท”
อิอิ แอ๊บเสียงแบบว่าสดใสมากถึงมากที่สุด
“เราอยู่หน้าบ้านนายอ่ะ เรามาหา”
“อืม ห๊า อะไรนะ”
เผลอร้องออกไปเสียงดังครับ รีบวิ่งออกไปดูเลย อ่า เขา นั่นเขาจริงๆด้วย ฮัทมาหาผม แว้กก กระโดดคลองดีไหมเนี่ย
“อ่า ฮัท มาดึกจัง พรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอที่ต้องไปแต่เช้า”
“อืม เราว่าจะมาขอค้างที่บ้านนายอ่ะ ได้ป่าว”
“อืม หือ ห๊ะ อะไรน๊ะ”
โอ๊ย นี่กูเป็นอะไรเนี่ย ทำท่าอะไรประหลาดๆ โก๊ะๆอยู่เรื่อยเลย
“รบกวนนายป่ะล่ะ”
“ไม่ ไม๊ รบกงรบกวนอะไร ยินดีมาก”
เอ่อ พอแสดงความดีใจออกไปก็เยอะไปไหมเนี่ยกู เว้ย คนอะไรมันจะไม่พอดีขนาดนี้วะเนี่ย
“แต่มีอะไรหรือเปล่าฮัท”
ผมรีบถามต่อครับเพราะเห็นสีหน้าเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“ก็มีเรื่องกับที่บ้านนิดหน่อยน่ะ”
“อ้าว แล้วแบบนี้จะดีเหรอ พ่อฮัทไม่โกรธเหรอทำแบบนี้อ่ะ”
“ช่างเถอะ ตกลงเราค้างบ้านนายได้ใช่ป่ะ”
“อ้อ ได้ๆ เข้ามาดิ”
ผมก็ไปดันประตูเหล็กให้เขาเอารถเข้าไปไว้ในบ้านล่ะครับ แล้วไปบอกพ่อกับแม่ว่าฮัทจะมาขอค้างด้วย ให้เหตุผลว่าพรุง่นี้ต้องไปเข้าค่ายแต่เช้า พ่อกับแม่ผมไม่ได้ว่าอะไรนะ จะขอไปไหนไม่เคยว่ามีแต่ผมเองไม่อยากไป
“กินข้าวมาหรือยังล่ะลูก”
แม่ผมถามครับตอนแรกฮัทบอกว่าไม่หิวแต่เอาไปเอามากินไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ ผมเฝ้านั่งมองเขาตอนกินข้าว ดูแล้วมันเป็นสุขใจจริงๆนะ อยากทำกับข้าวให้กินทุกวันเลย นะฮัทนะ มากินข้าวกับฮิ้นท์ทุกวันนะ ผมเพ้อไปไกลครับ มันเป็นสุขที่ผมบันทึกไว้ในหัวใจเรียบร้อยแล้ว พอกินข้าวเสร็จผมก็ให้ฮัทไปอาบน้ำแล้วก็มานอนกัน อิอิ แว้กก มานอนกัน คิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย เว้ยๆ ผมใจเต้นแรงมากๆ แรงเท่าๆครั้งนั้นที่เขามาค้างที่บ้าน ใจสั่นไหวไปทุกการเคลื่อนไหวของเขา ให้ตายเถอะผมจะนอนหลับไหมเนี่ย เรานอนคุยกันล่ะครับ ค่อยยังชั่วหน่อย ผมแอบมองหน้าท้องเขาบ่อยๆด้วยล่ะ อิอิ ไม่ได้ลามกนะแต่จะให้มองหน้าผมก็คงเขินแย่เลยดิ มองมันหน้าท้องนี่ล่ะ หน้าท้องขาวๆมีซิกแพ็ค แว้กก เลือดกำเดาจะไหลๆ ฮัทเขาก็เล่าเรื่องที่ทะเลาะกับพ่อให้ฟังล่ะครับ ผมเห็นใจเขานะเลยลืมไปเลยเรื่องมองหน้าท้อง เอาไปเอามาหลับเลยครับท่าน
“ตื่นเร็วไอ้ทัก จะไปวิ่งแล้ว”
ผมชินกับการตื่นเช้าครับ เลยตื่นมาเร็วเขย่าตัวคนที่นอนอยู่ข้างๆ แต่เอ่อ พอลืมตาปรือๆมอง ไม่ใช่ไอ้ทักนี่นะ เขาที่นอนหลับสนิทอยู่คือฮัทชายในฝันของผม ผมนั่งมองเขานอนอยู่สักพักครับ อยากจะมองตอนที่เขาหลับ เอ่อ ถ้าจะบอกว่าผมแอบมองสัดส่วนเขานี่จะเวอร์ไปไหม ผมมองจริงๆ ให้ตายเถอะ อันนั้น แว้กกก มันแบบว่าทำเอาผมอยู่ไม่เป็นสุขเลยครับ แทบจะอกแตกตายในทันที พ่อจ๋าแม่จ๋า นี่ถ้าได้กัน แว้กก คิดไปได้ ผมจะทนไหวเหรอเนี่ย เว้ยๆ ไม่คิดๆ ไม่เอาๆ หรือจะแอบจับดีนะอย่างที่อีแจงมันเสี้ยมมา แว้กก ไม่เอาๆ ไม่ดีๆ แต่จับหน่อยดีไหมอ่ะ อิอิ เว้ยนะ ผมก็เลยแอบจับจริงๆด้วยล่ะ ขอบอก ใจเต้นแรงจนผมคิดว่าผมจะหายใจไม่ออกครับ เลือดในตัวมันสูบฉีดแรงมาก ผมแอบเอามือไปสัมผัสนิดหน่อยอย่างแผ่วเบา แล้วก็ชักออกมาเพราะกลัว ที่กลัวไม่ได้จะกลัวเขาตื่นหรอกนะ กลัวผมเองจะกระเจิดกระเจิงไปยิ่งกว่านี้อีกน่ะสิครับ ผมเลยตัดสินใจเขย่าตัวเขาแทน
“อืม”
เขาครางออกมาจากลำคอหรี่ตาขึ้นมองผม ผมก็ยิ้มให้ล่ะครับ
“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปไม่ทันรถนะ”
ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้เขาครับ
“นายอาบแล้วเหรอ”
“ยังอ่ะ รอฮัทอาบก่อน”
“อ้าว นายไปอาบก่อนดิ เราอาบแป๊บเดียว ขออีกสักงีบ”
ผมพยักหน้าครับ มันก็จริงนะ แทนที่ผมจะไปอาบให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาปลุกเขา ผมก็เลยไปอาบน้ำครับ อาบไม่นานมากนัก แต่งตัวเสร็จก็มาปลุกเขาอีกรอบ ให้ตายเถอะ น้องชายเขามันยังไม่ยอมหลับเลยอ่ะ แว้กก ใจจะขาด
พอก่อนๆ สรุปเอาเลยว่าตอนนี้เราอยู่บนรถบัสมีผมคนเดียวที่มากับคนในชมรมศิลปะ เพื่อนผมสามคนไม่ได้มาครับ ไอ้ทักมันไม่โผล่หน้ามาเลย ปกติมันจะปลุกผมไปวิ่งทุกเช้า ช่างมัน คงจะงอนอยู่แน่ๆ เดี๋ยวกลับมาค่อยมาง้อ ส่วนอีสองตัวมันว่างครับไม่ได้มา เพราะมันไม่ใช่คนในชมรม ฮัทเขามานั่งกับผม โอ๊ยนะ มันแบบว่าสุขจนไม่รู้จะปริ่มออกมาทางไหนดี เราคุยกันไปตลอดทั้งทาง เขาเล่าเรื่องของเขา ผมเล่าเรื่องของผมบ้าง แต่ส่วนมากเขาจะชอบเล่าเรื่องของเขาเองครับผมก็ฟังอยู่ด้วยความเพลิดเพลิน อยากจับมือจังเลยอ่ะ รู้ไหมเวลาที่เรานั่งใกล้ๆคนที่เราชอบแค่เพียงนิ้วของเขามาสะกิดโดนตัวเรา มันแบบว่าเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตเลยนะครับ เหมือนว่าใจมันเฝ้ารอให้เขาสัมผัสโดนตัวเรา แตะอีกๆ โดนซะทีๆ อะไรประมาณนี้ อิอิ
“อ้าวถึงแล้วครับนักเรียน บ้านพักแยกกันนะ ชายหญิง”
ผมยิ้มให้ฮัทอย่างมีความสุข จะว่าไปก็ยิ้มมาตลอดทั้งทางนั่นล่ะครับ ไม่เมื่อยกรามเลยนะ มันรู้สึกว่ายิ่งยิ้มยิ่งรู้สึกดี ต่อให้ยิ้มทั้งวันก็ยังทำได้เลย สู้ตายเว้ย
“อ๊ะ ถึงแล้วเหรอ”
ท่าทางผมคงตลกมากเพราะฮัทเขาหัวเราะ แหมนะ ก็คนเพิ่งจะตื่น ผมเดินตามฮัทลงไปล่ะครับ แบบว่าตอนเดินลงจากรถก็แอบเข้าใกล้ให้มากที่สุด แว้กก เหมือนคนเป็ฯโรคจิตเลยอ่ะ แต่ช่วยไม่ได้มันคือความสุขของผม สิ่งเล้กๆเหล่านี้มันหล่อหลอมรวมเป็นความทรงจำที่ผมเก็บไว้ในใจไว้แล้วอย่างดี พอแยกกันเข้าบ้านพักผมก็รีบไปจองที่
“นอนไหนฮิ้นท์”
ฮัทเดินนำหน้าผมเข้าไปในบ้านพัก ฟูกที่วางเรียงรายกันอยู่เป็นแถวยาวเหมาะสำหรับคณะทัวร์หรือนักเรียนที่มาเข้าค่ายหรือมาเป็นหมูคณะล่ะครับ น่าจะประมาณสิบกว่าลูกได้ ฮัทเดินไปริมสุดของห้อง
“ตรงนี้ ฮัทล่ะ”
“ก็จะนอนข้างนายนี่ล่ะ”
อ่า ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ย ฮัทขอนอนข้างๆผม แว้กก ไม่ไหวแล้ว ผมยิ้มออกมาอย่างไม่มีเม้ม
“ยิ้มไรวะ”
“เปล่านี่ แล้วไปไหนกันต่อ”
ผมเขินครับ เสแสร้งพูดถึงเรื่องอื่น เขาก็วางของลงแล้วหยิบเอากระเป๋าอุปกรณ์ที่เตรียมมาล่ะครับออกมา
“จารย์พจน์จะพาไปไหนก่อนอ่ะฮัท”
ผมถามครับเพราะแผนงานผมยังไม่รู้เลย
“แกบอกว่าจะให้ไปหาโลเกชั่นเพื่อที่จะสเก็ตภาพแถวๆเขื่อนน่ะ เดี๋ยวเราไปรวมกับเพื่อนๆ จารย์จะบอกอีกที”
ผมพยักหน้าเตรียมอุปกรณ์ใส่กระเป๋าไปเหมือนกัน แล้วเดินตามฮัทออกไปจากบ้านพัก เดินตามหลังเขาผมก็มองแผ่นหลังกว้าของนักกีฬาโรงเรียนอย่างเขา ทำไมชอบเขามากขนาดนี้นะ ชอบมากไม่รู้ทำไม พออาจารย์สุพจน์แจ้งรายละเอียดว่าให้เราแยกย้ายกันไปหาที่นั่งสเก็ตรูปได้ตามสะดวกแต่อย่าออกนอกบริเวณไปไกลมากเพราะกลัวจะหลงทาง ฮัทไปขออนุญาตอาจารย์สุพจน์ว่าเราจะเดินขึ้นไปเลือกมุมที่อยู่บนเนินเขาหน่อย อาจารย์ก็กำชับว่าอย่าไปไกลมากล่ะครับเพราะเดี๋ยวจะหลงทาง เราก็แยกย้ายกันไปนั่งล่ะครับ ฮัทเขาชวนผมปีนขึ้นเขาไปหน่อยครับ เขาบอกว่าอยากได้วิวที่เป็นมุมที่มองลงมาเห็นสันเขื่อนและน้ำ มีป่าไม้ ผมก็เดินตามเขาขึ้นไปไม่มีอิดออด มันมีความสุขนี่นะ ต่อให้พาผมเดินไปเชียงใหม่ก็จะไม่บ่นสักคำ เอาเลย อิอิ
“ตรงนี้ไหมฮิ้นท์ สวยดี”
ฮัทเลือกมุมที่เป็นโขดหินใหญ่พอสมควรมองลงไปเห็นแผ่นน้ำสีเทาๆ มองเห็นสันเขื่อนชัดเจน มีป่าไม้แมกไม้อยู่ฝั่งโน้นลิบลับ
“อืม สวยดีๆ เอาตรงนี้ล่ะ”
ผมวางกระเป๋าลงครับ แล้วหามุมที่จะนั่งเพื่อที่จะสเก็ตรูป เขาเองก็หามุมใกล้ๆผม แต่อุปกรณ์ส่วนใหญ่ของเขาเป็นกล้องเสียมากกว่ากระดาษจะมาวาดรูป
“ฮัทก็ถ่ายรูปดิ เดี๋ยวเราจะวาดเอง”
ผมบอกเขาแล้วหันไปสเก็ตรูปล่ะครับ แดดค่อนข้างแรงนะผมใส่หมวกแก๊ปเสื้อแขนยาว โบกมาแล้วครับกันแดด อิอิ ไมได้หรอกนะ กว่าจะขาวได้ไม่ใช่วันสองวันนะเรื่องอะไรผมจะให้แดดเผาแค่พริบตา อิอิ แต่ฮัทเขาใส่เสื้อบอลกับกางเกงยีนส์ล่ะครับ ไม่ร้อนหรือไงนะ ผมแอบมองแล้วแบบว่ายิ้มเลยครับ ท่าทางของเขาที่นั่งกางขาอยู่บนโขดหินสายตามองจ้องออกไปยังแผ่นน้ำ มีเลนส์กล้องแนบกับหน้า วาดเขาดีกว่า อิอิ
“เสร็จยังฮิ้นท์ เดินขึ้นไปอีกหน่อยไหม ท่าทางจะสวยกว่านี้”
อ่า ผมรีบดึงแผ่หน้าปิดหน้าที่วาดครับ เอาสมุดส่วนตัวมาด้วยรูปวิววาดเสร็จไปตั้งแต่นั่งลงไม่นานล่ะครับ ไม่ได้ยากเลย แต่ผมสนใจใส่ใจในรายละเอียดของรูปของคนที่อยู่ต่อหน้าผมต่างหาก ท่านั่งบนโขดหินที่เอาเท้าขวาเหยียบโขดหินไว้ เท้าซ้ายหย่อนลงไปเหยียบพื้น กล้องแนบหน้าด้านซ้าย เขาคือคนที่ผมมองกี่ทีก็ไม่รู้จักเบื่อ มองทีไรคือเสียงเต้นที่มีความสุขของหัวใจ ผมเดินตามเขาขึ้นไปด้านบนสูงขึ้นอีกโดยง่ายดาย เชื่อหมดแล้ว ไม่มีคัดค้าน พาไปไหนไปหมด จะพาขึ้นเขาลงห้วยก็จะไปก็ใจมันฝากไว้ที่เขาหมดแล้วนี่นะ
“จะขึ้นไปอีกเหรอ มันจะไกลไปไหม”
“ขึ้นไปอีกนิดเดียว เราว่ายิ่งสูงมันยิ่งจะสวยกว่านี้นะ”
ว่าไงก็ว่าตามกันเนอะ ผมก็เลยเดินตามเขาขึ้นไปอีกล่ะครับ เราปีนโขดหินขึ้นไปเรื่อยๆ แต่เอ๊ะ มันมีทางเดินนี่หว่า เราก็เลยเดินตามทางเดินขึ้นไป ผ่านสะพานข้ามลำธาร สวยดีครับ บรรยากาศดีมากๆ ผมเฝ้ามองอยู่แต่แผ่นหลังกว้างๆของเขา แผ่นหลังที่ดูอบอุ่นนั้นเดินนำหน้าผมไป เสื้อบอลของเขาเริ่มมีเหงื่อซึมออกมา อยากไปซับให้จัง อิอิ
“โห มาดูตรงนี้ดิฮิ้นท์”
พอเราปีนขึ้นไปบนโขดหินนั้นเขาก็ร้องออกมาล่ะครับ ผมเลยปีนตามขึ้นไป เรายืนเคียงข้างกันบนโขดหิน ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือแผ่นน้ำในเขื่อนที่นิ่งมีไหวติงเล็กน้อย แต่แผ่นน้ำตอนนี้มันเหมือนจะเป็นสีเงินต้องแสงแดดระยับอยู่ แมกไม้ที่โอบล้อมดูเขียวจนดำอยู่ลิบลับ สวยดีครับ ยิ่งมีเขายืนอยู่ข้างๆแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกกับว่าผมกำลังอยู่บนสวรรค์ อิอิ
“เราจะถ่ายรูปมุมนี้สวยดี นายเลือกมุมสเก็ตภาพดิ”
เขาเอากระเป๋าวางลงแล้วเดินสำรวจหามุมที่จะถ่ายภาพ ส่วนผมเองไม่อยากปีนป่ายมากนักกลัวร่วงลงคงดูไม่จืดแน่ๆ ไม่ได้ๆ เราต้องมีภาพพจน์เสมอ อิอิ พอเลือกมุมได้ต่างคนก็ต่างทำงานของตัวเองครับ เขาก็ถ่ายรูปไป ส่วนผมก็วาดรูปเขา อิอิ เรื่องอะไรจะวาดรูปวิวทิวทัศน์เนอะ รูปพวกนั้นวาดเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เบื้องหลังสวยๆ นายแบบที่ผมรักอยู่ตรงหน้า ผมไม่ปล่อยให้มันพลาดไปหรอกนะ
“เฮ้ย ฝนตก”
เอ่อ ผมรีบเก็บกระดาษม้วนใส่กระเป๋าทันทีครับ อยู่ดีๆก็ตก อะไรเนี่ย แดดออกจะเปรี้ยงๆ เว้ยๆ เราสองคนรีบเดินลงมาด้านล่างครับ
“ทำไงดีอ่ะฮัท”
ผมครางออกมาครับตัวเปียกหมดแล้ว ทั้งที่หาที่กำบังฝนใต้ต้นไม้แล้วนะเนี่ย แต่ท่าทางฝนมันเทลงมาแบบว่ามองไม่เห็นอะไรเลยครับ ดีนะที่กระเป๋าผมกับเขาเป็นแบบกันน้ำ ผมกอดกระเป๋าไว้กับอกเพราะกลัวภาพที่ผมบรรจงวาดมันจะเสีย เขาเองก็ทำเหมือนกัน เมื่อมันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเราก็เลยรีบวิ่งมาจนถึงสะพานครับ รีบกลับก่อนดีกว่าแต่มันดันขาด เออเนอะ ลืมมองทางฝั่งโน้นไปเลยว่าทำไมมันดำๆ ฝนคงน่าจะตกมาจากยอดเขาฝั่งโน้นนานแล้ว น้ำในลำธารไหลแรงเชี่ยวมากๆ เราสองคนต้องถอยก่อน พอดีมีศาลาเราก็เลยเข้าไปหลบฝนในศาลาก่อน
“ไม่น่าตกเลยอ่ะ”
“นั่นดิ อยู่ดีๆก็ตก ไรวะ”
เราสองคนบ่นออกมา ฝนมันเริ่มหนาเม็ดขึ้นทุกทีล่ะครับ ตายล่ะสิเริ่มรู้สึกหนาวแล้ว
“หนาวไหม”
เขาถามตอนนี้เรานั่งตัวเกือบจะติดกันครับ ตัวผมเริ่มสั่นจนออกอาการเห็นได้ชัด ส่วนเขาก็แค่ขนลุก
“ทนเอาหน่อยนะ เดี๋ยวก็คงหยุด”
เขาหันมายิ้มให้ผมครับ รู้สึกอุ่นใจนะ แต่ร่างกายมันยังหนาวอยู่เลย จะทำยังไงดี
“ถ้ามันไม่หยุดล่ะฮัท”
ปากผมเริ่มสั่นขากรรไกรกระทบกันกึกกัก
“อืม ไม่รู้ดิ คงต้องรอให้มันหยุดอ่ะ แล้วเราค่อยหาทางลงไปข้างล่าง”
ผมพยักหน้าครับแล้วกอดตัวเอง เริ่มหนาวสั่นมากขึ้นทุกที
“หนาวมากเหรอ มาเรากอด”
หือ อืม ห๊า เขาขอกอดผม แว้กก กอดเลยๆ
“อ่ะ”
เขาร้องออกมาครับ เอ่อ ผมนี่แรดไปไหมเนี่ย พอสิ้นคำพูดของเขาผมก็โผเข้ากอดเขาเลยสิครับจะพระมาสวดก่อนหรือไง อิอิ
“หนาวจนสั่นนะเนี่ยนายน่ะ”
“อืม ตัวฮัทอุ่นจังเลย”
ผมครางออกมาครับ กอดเลย แน่นๆ อิอิ ตัวของเขามีไอพุ่งออกมาจากตัวคงเป็นเพราะเขาเป็นนักกีฬา กลิ่นเนื้อเปียกน้ำฝนมันหอมชวนให้ลุ่มหลงยิ่งนักครับ โอ๊ย กูได้กอดเขาแล้วเว้ย แว้กก
“เดี๋ยวก็คงหยุดล่ะ”
เสียงของเขามันก็ช่างน่าฟังอะไรแบบนี้นะ ตอนนี้ล่ะผมจะสารภาพรัก ดีไม่ดีไม่รู้ แต่เก็บไว้นานผมเองนั่นล่ะที่จะจุกตายก่อน
“ฮัท”
ผมผละออกมาแล้วมองหน้าเขา เขาเองก็ก้มลงมามองหน้าผม เราประสานสายตาซึ่งกันและกัน
“หือ”
เขายิ้มน้อยๆครับ ผมรู้สึกได้ถึงจังหวะเต้นของหัวใจของเขามันก็ไม่ปกติเหมือนกับผม เสียงหัวใจที่ดังสะท้อนออกมาจากทรวงอก
“คือเรา เรา เอ่อ เรา”
“หือ ว่าไงฮิ้นท์ มีอะไรจะบอกเราเหรอ”
“เราชอบนายนะ” “เปรี๊ยง!!!!”
แว้กกก พอดิบพอดีเหมือนในนิยาย อารมณ์เสีย ผมกลัวอยู่แล้วครับเสียงฟ้าฝ่า แต่เสียงฟ้าฝ่าที่เคยได้ยินที่บ้านกับที่นี่มันต่างกันมากนะครับ ที่นี่มันดังเหมือนว่ามันผ่าลงมาตรงกลางหัวนี่เลยนะ มันกอดเขาแน่น เขาเองก็กระชับกอดผมแน่น
“ฮ่าๆ กลัวเหรอ”
เขาหัวเราะออกมา อายก็อายนะเพราะผมกอดเขาแน่นทั้งตัวเลยนะ คือมันไปหมดเลยไมได้ไปแต่ช่วงบน เหมือนจะขึ้นไปนั่งตักเขาประมาณนั้นล่ะครับ
“อ่า กลัวนะ”
ผมซุกหน้าลงตรงบ่าของเขาครับเบียดตัวเข้าไปอีก
“เมื่อกี๊จะบอกไรนะฮิ้นท์”
เขาถามครับเสียงอยู่ข้างๆหูนี่เอง ได้ยินเสียงลมหายใจอย่างชัดเจน ความอุ่นของลมหายใจทำให้ผมกระเจิดกระเจิงไปไกลแสนไกล
“เราชอบนาย”
คราวนี้ผมไม่ผละออกมาพูดอยู่ในอกเขานั่นล่ะครับ แต่เหมือนเขาจะไม่ได้ยินสักเท่าไหร่
“ห๊า อะไรนะ”
“ไม่มีไรๆ เรากอดแป๊บนะ หนาวอ่ะ”
คงไม่มีประโยชน์อะไรครับที่จะบอกไป เพราะตอนนี้เองที่ผมเริ่มมีสติ ถ้าหากว่าเขารับได้มันก็คงดีนะ แต่ถ้าหากว่าเขาไม่ได้ชอบแบบนี้ ซึ่งความเป็นไปได้มันมีสูงมากๆ ผมจะทำยังไง เราจะมองหน้ากันยังไง ผมจะยังทนเจอให้เขาหลบหน้าผมได้เหรอ ไม่เอาหรอกครับ ผมขออยู่แบบนี้ มันคงจะมีวันของผมสักวัน ซึ่งผมจะรอและผมก็รอมานานแล้ว รออีกหน่อยมันคงจะไม่เป็นไร
“ท่าทางมันคงจะไม่หยุดตกง่ายๆแน่เลยว่ะฮิ้นท์ ทำไงดีวะนายเริ่มสั่นแล้ว”
“อือ เราหนาวอ่ะฮัท”
ผมครางออกมาไม่ได้เสแสร้งนะหนาวมากๆ โดนน้ำฝนนี่มันหนาวสะท้านใจดีจังเลยนะครับ นี่น่ะหรือที่เขาบอกหนาวเข้ากระดูกเพิ่งจะรู้สึกก็วันนี้เอง ฮัทเองก็ดูท่าคงหนาวอยู่ไม่น้อยครับเพราะตัวเขาเองแม้จะร้อนแต่เวลาที่ผมเบียดตัวเข้าหาผมรู้สึกได้ว่าเขาเองก็สั่นอยู่ ไม่รู้ว่าเรานั่งอยู่นานเท่าไหร่ครับ รู้แต่ว่ามันเริ่มจะมืดแล้ว ฝนยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย ท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มลงทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวเพราะนี่มันคือป่านะครับ เวลากลางคืนมาคงมีสัตว์ใหญ่ออกมาเพิ่นพ่านแน่ๆ
“เราลองเดินฝ่าฝนไปดีไหมฮิ้นท์ ไหวไหม”
ฮัทเขาเริ่มขยับตัวครับ ร่างกายผมเริ่มจะอุ่นขึ้นมามากแล้ว รู้ไหมว่าเสื้อเขาเปียกนะ ของผมก็เปียก เขาถอดเสื้อออกแล้วบอกให้ผมถอดตามเอาไปผึ่งไว้ตรงขื่อของศาลา แต่ไม่เอาครับผมเขิน อิอิ เขาถอดเสื้อ แว้กก แต่นะผมเคยเห็นแล้วนี่หว่า แต่ว่าเคยเห็นตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันเลยนะครับ ตอนนั้นก็น่ามองอีกแบบ ตอนนี้เนื้อตัวเขาพราวไปด้วยหยดน้ำฝน แว้กก ใจจะขาด ร้อนขึ้นมาโดยทันที
“ไหวๆ ป่ะไปกันเดี๋ยวค่ำ”
ผมลุกตามเขาทันทีครับ ตามติดประชิดเลย อิอิ
“อ้าว เมื่อกี๊ยังหนาวสั่นๆอยู่ หายหนาวแล้วเหรอ”
“อื้ม หาย อิอิ รีบไปเถอะ”
ใครจะกล้าบอกเนอะว่าร้อนเพราะนายนั่นล่ะที่ถอดเสื้อ ร้อนเร่าไฟเผาทรวง อิอิ
“ได้ๆ งั้นเราเดินเลียบลำธารลงไปก็แล้วกัน เราว่ามันน่าจะไปบรรจบกับเขื่อนพอดี”
ผมเดินนำหน้าเขาไปครับ อายสินะก็อะไรต่ออะไรมันร้อนตื่นตัวไปหมด แว้กก นี่ขนาดหนาวๆอยู่นะเนี่ยรู้สึกเหมือนมีเหงื่อผุดออกมาจากหน้าเลยล่ะ
“อ้าว เฮ้ย ฮิ้นท์นายจะไปไหน ไปทางนี้”
ฮัทร้องเรียกผมไว้ครับ เพราะผมลอยเข้าป่าไปแล้ว แว้กก กลับมาๆ จะไปไหนเนี่ยกู เขินจัด
“เอ้ย”
พอหันกลับมาก็ดันลื่นครับ
“โอ๊ย เจ็บ เจ็บ”
ผมร้องลั่นป่าเลยครับไม่สนใจอะไรแล้วก็ล้มลงก้นจ้ำเบ้าขนาดนั้น หินด้วยนะกระแทกเข้าเต็มแรงที่ก้นทั้งสองข้าง แม่จ๋า
“เจ็บไหมฮิ้นท์ เจ็บตรงไหน”
ฮัทเขาก็รีบวิ่งเข้ามาพยุงตัวผมขึ้นล่ะครับ แต่ผมเจ็บจริงๆนะ
“ตรงนี้อ่ะ” อายก็อาย เจ็บก็เจ็บ จะไม่บอกก็นะมากันสองคนเริ่มมืดแล้วด้วย มันเลือดออกเป็นแผลหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมก็ค่อยๆยกก้นขึ้นล่ะครับ คือพยายามจะบอกว่าเจ็บก้นประมาณนั้น
“ตรงไหน”
อ่าฮะ ยังถามอีกผมแบบว่าจับก้นอยู่นะเนี่ยยกแอ่นขึ้นเต็มกำลังยังมาถามอีก
“เจ็บก้นดิฮัทอ่ะ ก็เอาก้นกระแทกนะ อ่า เจ็บ”
“ฮ่าๆ เจ็บก้นเหรอ”
“อ่า ฮัทอ่ะ เราเจ็บจริงๆนะ”
นะ คนเรายังมีหน้ามาหัวเราะผมอีก คนเจ็บจะตายอายก็อาย เขาหัวเราะแบบว่าขำจริงๆล่ะครับ
“ไหนเราดูหน่อย”
“บ้าเหรอ จะมาขอดูก้นเรา”
“อ้าวก็เจ็บก้นไม่ใช่เหรอเจ็บตรงไหนก็ดูตรงนั้นดิ มันเป็นแผลถลอกหรือเปล่า ไหนมาดูหน่อยดิ ทำไมนายอายเหรอ”
“อายดิ ใครจะเปิดก้นให้นายดู”
“อ่ะๆ ไม่ดูก็ไม่ดูแล้วเดินไหวป่ะ ท่าลงแบบว่า ฮ่าๆๆ”
“อัท โอ๊ย”
ผมงอนเขาล่ะครับล้ออยู่ได้จะลุกขึ้นแต่ก็ดันเจ็บก้นอีก เขารีบมาพยุงผมเอาไว้ ตอนนี้ เอ่อ แบบว่าผมอยู่ในอ้อมกอดของเขา เราจ้องตากัน อ่าเหมือนในหนังเลยอ่ะ ผมก็เลยหลับตาพริ้มลง จูบเราเลยดิฮัท จูบเล้ย จูบๆๆๆ
“ทำไมทำตาพริ้มจังวะ ตัวก็ผอมลงแล้วนะแต่ทำไมยังหนักอยู่เลยเนี่ย ฮ่าๆๆ”
“อ่า ฮัทอ่ะ”
โอ๊ย ไม่อยากจะบรรยาย เขาน่ารักมากๆ ทั้งน่ารักทั้งทะเล้น แบบว่า เยส!! คนนี้ล่ะที่ผมคู่ควร อิอิ เราหยอกล้อกันเหมือนคนเป็นแฟนกันเลยอ่ะครับ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะ แต่ผมรู้สึกดีมากจริงๆ เดินอยู่นานแล้วก็มืดครับท่าน จากที่เดินห่างกันเป็นเดินติดกันริมลำธาร จากที่แค่ตัวติดกันเป็นจับมือกันเพราะกลัวจะหลง จะไม่ให้ผมคิดได้ยังไงก็ใจมันคิดอยู่ก่อนแล้ว เอาเป็นว่าฝนเริ่มปรอยๆ แต่ก็ยังไม่หยุดเสียทีเดียว ความมืดมิดแผ่ปกคลุมทั่วทั้งป่า เราอาศัยช่วงจังหวะที่ฟ้าแลบออกก้าวเดิน พอมืดก็หยุด กลัวเหมือนกันนะครับว่าจะมีสัตว์ร้าย แต่ก็อุ่นใจมากๆ ผมมีความสุขจัง อยากให้เราหลงอยู่ในป่าแห่งนี้อย่าได้ออกไปไหนเลยนะ อิอิ

เขียนโดย อิ๊กกี้

Ps. อิอิ รอไม่นานเกินไปเนอะ พอดีวุ่นวายกับชายชู้ แว้กกก ไม่ช่ายๆ ช่วงนี้งานเข้าตลอดเวลา เป็นอะไรก็ไม่รู้ ลองเปิดไพ่ทาโร่ออนไลน์ดู แบบว่าดวงเหมือนมีราหูอม ฮ่าๆๆ ช่วงนี้เลยต้องกลับมาทำตัวเงียบๆไว้อ่ะคร้าบ

ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ ขอบคุณที่คอยติดตามกันเสมอมา

จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 07-09-2011 11:56:45

น้องฮินท์เอ๊ยย ฉากนี้โรแมนติกมากๆเลยนะ
แต่พออ่านความในใจของน้องแล้ว รู้สึกกลายเป็นฉากคอมเมดี้ขึ้นมาทันที

อ้าว เมื่อกี๊ยังหนาวสั่นๆอยู่ หายหนาวแล้วเหรอ”
“อื้ม หาย อิอิ รีบไปเถอะ”
ใครจะกล้าบอกเนอะว่าร้อนเพราะนายนั่นล่ะที่ถอดเสื้อ ร้อนเร่าไฟเผาทรวง อิอิ

อ๊ากกก แร่ดมวากกกกก ชอบค่า~
หายหนาวเลบใช่มั้ยเนี่ยยย XD

สงสารทักอะ แหย่ฮินท์บ่อยเกินไปก็ไม่ดีเนอะ
ทำอะไร เค้าก้อคิดว่าเล่นไปหมด
แต่ก็เข้าใจ คนมันเป็นเพื่อนสนิทนิ ทำอะไรก็ลำบาก - -“

ขอบคุณคุณอิ๊กค่า XD

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 07-09-2011 12:18:36

แหม สถานะการณ์ หมิ่นเหม่ ล่อแหลม ได้อีก อู้ยยยย โรแมนติกเบาๆ ฮิ้นท์-ฮัท สปาร์ค แล้วดิ



พ้นช่วงราหู เร็วๆ นะอิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-09-2011 12:29:28

สถาการณ์น่าล่อ !!! เอ้ย ล่อแหลมจริงๆ นั่นแหละ  :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-09-2011 12:49:11

ถ้าฮัทรู้ว่าสิ่งที่ฮิ้นท์คิดโต้ตอบอยู่ในหัวมันรั่วแค่ไหน ยังกล้าจะอยู่ใกล้มั๊ย
สงสารทัก มันรักจริงเปล่าหว่า หรือแค่หวงก้าง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 07-09-2011 15:21:03

แล้วใครจะเสร็จใครก่อนกันหว่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-09-2011 15:38:14

ทักแอบรักฮิ้นท์ ปานนี้ไปนอนร้องแง้วๆอยู่ที่ไหนน้อ
จะรอให้ฮิ้นท์ไปง้อ คงไม่มีหวังแล้วล่ะทัก
เขาไปติดฝนอยู่ในป่ากับคนที่อยู่ในใจเขาโน่น
ดูดิ บรรยากาศออกจะน่ากลัวแต่ฮิ้นท์คงหากลัวไม่ละมั้ง ได้อยู่กับฮัทขนาดนั้นน่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 07-09-2011 16:07:16

หนูฮิ้นท์เก็บอาการหน่อยลูก 5555+ อยากจิโรแมนติกแบบนี้บ้างไรบ้างจังน้า...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 07-09-2011 16:12:58

ฮิ้นท์ผู้รักมั่น สนใจแต่ฮัท ขนาดขอให้ตัวเองกะฮัทหลงป่า 5555555
อ่านแล้วใจจะขาดไงไม่รู้ ลุ้นเกิ้นนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 07-09-2011 17:03:17

 :laugh:

แต่ฮัทก็ไม่ได้ยินสักที

รักกันๆ

ชอบฮิ้นดูเป็นธรรมชาติดี ไม่แอ๊บเวลาที่เราอยูกับคนที่เราชอบใครๆก็ตะบะแตกด้วยกันทั้งนั้น :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 07-09-2011 17:24:34

แอร๊ยยยส์ มาต่อด่วนเลยที่รัก
ใจจะขาดดด ฮาาา
สงสารทักอ่ะ แต่ก้อนะ ไม่บอกซะละ ระวังไม่ทันนะเออ o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: nazavo ที่ 07-09-2011 17:58:35

สงสารทักเหมือนกันนะเนี่ย.....แต่ก็ยังเชียร์ฮัทนะ.....อิๆๆๆ :haun4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 07-09-2011 18:11:19

เป็นชั้นจะจับฮัทกด อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 07-09-2011 18:48:46

 :o8:น่ารักมากมายเลยนะฮิ้นท์ สู้ๆๆ แต่สงสารทักจังเลยคับ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 07-09-2011 18:54:11

ขอบคุณสำหรับนิยาย
และขอให้ราหูเลิกอมเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 07-09-2011 19:54:26

น่ารัก อ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 07-09-2011 20:58:40

อุตสาห์บอกชอบไป  แต่ฮัทดันไม่ได้ยินซะงั้น
เฮ้อ  อุตสาห์รอฉากกลางศาลา  อดซะงั้น :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 07-09-2011 21:36:46

ไม่ได้ยิน .... หรือแกล้งไม่ได้ยิน ???

สารภาพมาซะดีๆ B12

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 07-09-2011 21:40:07

น่ารักสุดๆๆๆๆ แรดเล็ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 07-09-2011 21:45:01

เค้าก้อยังสงสารทักอะ (แอบเหมือนชีวิตตัวเอง) :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 07-09-2011 22:09:12

มาน้อยจังเรยพราอิ้กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: opordo ที่ 07-09-2011 22:17:50

รอครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 07-09-2011 22:29:12

อ่อยสุดแรงเกิดเลยนะฮินท์ :pigha2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 07-09-2011 23:20:03

สงสารทักอ่าาาาาา! T
T

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 07-09-2011 23:26:07

^
^
^
เห็นด้วยกับรีบน สงสารทักอะ แต่ฮิ้นกับฮัทก็....XXXX....ไวๆๆๆนะว้ากกกกกกกกกกกก555+

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 08-09-2011 00:10:00

เอ่ออออออออออออออออออออออ
แบบว่า ฮัท เค้าก็รักนะ
แต่ก็สงสารทักขึ้นมาอีกแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เง้ออออออออออออออออออออออ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 08-09-2011 01:18:44

แอร๊ยยยยยย นังฮิ้นท์ หร่อนจะแร่ดไปไหน  ชิชะ  เกินหน้าเกินตานะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 08-09-2011 02:03:05

ดีใจนะที่เ็ห็นนู๋ฮัทมีความสุข   แต่ก็อดสงสารทักไม่ได้ :เฮ้อ:
ทัก :กอด1: มาม่ะมากอดปลอบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 08-09-2011 02:18:31

เหยยยยยยยยยยย
บอกไปแล้วก็ไม่ได้ยิน
รึอาจจะ แว่วๆ แต่ไม่มั่นใจกันนะ
อั้ยย่ะ ฝนตก เปียก ใกล้ชิด
สู้ๆ นะฮิ้นท์ ทำฮัทใจอ่อนกว่านี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: luxilove ที่ 08-09-2011 08:21:35

สู้ๆ  เย้ๆๆๆๆๆ!!!!

 :mc4: :mc4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 08-09-2011 19:25:32

นู๋ฮิ้นท์โก๊ะ ๆ แต่น่ารักอ่ะ...เจ้าฮัทว่าไง..รีบด่วนเลย...
เชียร์ให้เจ้าทัก..เสียบแทนดีไหมเนี่ย.. :laugh:

 :L1: น้องอิ๊ก & เพื่อน  :กอด1:
กด + ให้ความน่ารัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 08-09-2011 20:16:14

อร๊ายยย เขินแทนอะ ร้อนจังเลยฟู :m31: :m31:
ไหนๆราหูอมแล้ว ก็อมราหูคืนมั่งนะพี่อิ๊กเก้จะได้หายกันไง :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 08-09-2011 22:59:56

ถึงจะชอบฮัทยังไง

แต่เราก็ยังอยากให้ทักเป็นพระเอกมากกว่านะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 09-09-2011 11:55:30

 :m31:ใจจะขาดแล้ว มาต่อได้แล้วครับคุณอิ๊กกี๊ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 09-09-2011 19:00:35

แวะมาดู แวะมาดัน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 09-09-2011 21:39:17

ยังลอยคลอ รอคอยอยู่นะคัฟ กะลังมันส์เลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 09-09-2011 22:31:12

อิ้นจ๋า  ระวังนะของใกล้ตัวไม่เห็นค่า  ให้ระวังใว้ว่ามันมีค่ามากเมื่อตอนที่เสียมันไปแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 10-09-2011 00:49:28

โค๊ะหวานเกินไปแล้ว   สงสารทัก แอร๊ยส์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 10-09-2011 02:28:28

อยากอ่านต่อไวๆนะคร้า :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 10-09-2011 03:08:55

  อร๊าย จะหวานขนาดนี้
ชอบฮัท แต่ก็แอบสงสารทักอ่ะ  :monkeysad:
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 10-09-2011 10:59:24

มารออ่านนะครับคุณอิ๊กกี้ คิดถึงทักและฮัทจังเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A12, : 7 September 2011; P27
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 10-09-2011 18:43:46

B12
ฝนยังคงตกยังกะฟ้ารั่วอยู่นานจนเราเริ่มเซ็ง  ไม่รู้จะซวยอะไรกันขนาดนี้  ดีว่ามาหลบในศาลานี่หรอกนะไม่งั้นจะทำไง

         " โว้ย... เมื่อไหร่ฝนมันจะหยุดเนี่ยแล้วป่านนี้เค้าจะออกมาตามหาเรารึยังว้า"  ฮิ้นท์มันบ่นออกมา  ท่าทางมันกังวลมากๆคงกลัวเพราะพายุหนักเนี่ยแหละ

         " เอาน่า... ใจเย็น  ยังไงซะเราหลบอยู่ที่นี่ก็ยังปลอดภัยกว่า  เดี๋ยวฝนคงหยุดเค้าคงต้องหาคนมาช่วยเราแน่  นายไม่ต้องกลัวนะ"  ก็ปลอบมันไปก่อนครับ  ไม่งั้นเกิดมันกลัวมากเตลิดไปไหนๆซะก่อนคงแย่

         " อือ.... ถ้ามันไม่หยุดล่ะฮัท"  อ้าว... เวรล่ะ  ฟันไอ้ฮิ้นท์มันกระทบกันกึกๆเลยครับ  ท่าทางคงหนาวสั่นแล้วอ่ะ

         " หนาวเหรอ  มา...กอดกันไว้นะ"  ผมบอกแล้วก็ดึงมันมากอด  จำมาจากหนังคงพอใช้ได้  รึเปล่าวะ....

         " หนาวจนสั่นยังงี้เลยเหรอวะ ฮิ้นท์..." 

         " อืม...ตัวฮัทอุ่นจังเลย"  มันบอกผมเบาๆ  เอ่อ... ก็ไม่อยากจะคิดไปเองหรอกนะ   ตอนนี้รู้สึกยังกะตัวเองเป็นพระเอกนางเอกที่หลงไปในป่าแล้วฝนตกยังไงยังงั้น 

         " เออ... ทนหน่อยนะ  เดี๋ยวฝนมันคงหยุดละ"  ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ผมก็ไม่รู้จะทำไงนอกจากปลอบใจกันเอง   อยากสารภาพว่าจริงๆผมเองก็กลัวเหมือนกันว่ะ  ที่อยู่กันตรงนี้นี่มันมีแต่ป่ากับป่า  ฝนตกพายุพัดแบบนี้อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น

         " ฮัท"  อยู่ๆมันก็เรียกผมแล้วเงยหน้ามองผม

         " หือ... "

         " คือเรา.... เอ่อ.... เรา....."  มันก็เอ่อๆอ่าๆอยู่ยังงั้น  ไอ้ผมก็ลุ้นไป

         " หือ... ว่าไงนะฮิ้นท์  มีไรจะบอกเราเหรอ"  ผมก้มไปเงี่ยหูฟัง   แต่จู่ๆก็...

         " เปรี้ยง.....ง"  แมร่ง... หูแทบลั่น  ฟ้าดันผ่าเปรี้ยงมาได้  เสียงก็ยังกะผ่าแถวๆนี้เลย  ฮิ้นท์มันคงกลัวกอดผมแน่นทันที  อะไรของมันวะ  ยังกะในหนังอีกละ

         " ฮ่าๆๆ  กลัวเหรอ"

         " อือ... "  สงสัยจะกลัวจริงว่ะ  กอดแน่นเป็นตุ๊กแกแล้วเนี่ย

         " เมื่อกี๊จะบอกอะไรนะฮิ้นท์"  ผมก้มไปถามมันอีกที  เมื่อกี๊ดันไม่ได้ยินซะนี่ฟ้าผ่าพอดี

         " ......................."  เสียงมันอู้อี้ๆอีกเพราะมันซุกหน้าไปกะอกผมยังงั้น  จะกลัวอะไรขนาดนั้นวะ

         " ห๊า... อะไรนะ"

         " ไม่มีไรๆ  เรากอดแป๊บนะ  หนาวอ่ะ"   มันว่าแล้วก็กอดผมสั่นๆไปยังงั้น  อะไรของมันหว่า   แต่ตอนนี้ผมคงไม่มีเวลามาสงสัย  เห็นท่าทางมันตอนนี้แล้วผมห่วงมันนะ  กลัวมันจะไม่สบายไปซะก่อน

         " เราว่างั้นเดี๋ยวลองฝ่าฝนนี่ไปดีกว่า  ถ้ารออยู่ยังงี้คงไม่ไหวละ  นายไหวมั๊ยฮิ้นท์"  ผมบอกแล้วก็ตัดใจถอดเสื้อออกไปแขวนในศาลาก่อน   ไม่ไหวเหมือนกันครับใส่เสื้อเปียกๆยังงี้ยิ่งหนาว 

         " ไหวๆ  ป่ะ  ไปกันเดี๋ยวค่ำ"  มันว่าแล้วก็ลุกตามผมมา  ผมหันไปคว้าเสื้อผมมาผูกห่มช่วงคอไว้แล้วก็เริ่มเดินฝ่าฝนออกไป

         ดีว่าฝนมันเริ่มซาเม็ดลงหน่อยแล้ว   เรารีบเดินลงไปที่ลำธารด้วยกันแล้วค่อยๆเดินเลียบไปเรื่อยๆ  แต่ตอนนี้ฮินท์มันดันเดินนำหน้าผมไปซะแล้ว  อ้าว... แล้วนั่นมันจะเดินไปไหนวะ

         " อ้าวเฮ้ย... ฮิ้นท์  นายจะไปไหน  ไปทางนี้"  ผมรีบตะโกนบอก   งงกะมันจังว่ะอยู่ๆก็จะเดินเข้าป่าซะงั้น

         " อ๊ะ..."  มันหันขวับมาทันทีแต่พอจะก้าวเดินมันก็ลื่นพรืดลงไปนั่ง 

         ตอนนั้นผมโคตรตกใจกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไปเพราะเห็นล้มลงไปแรงเหมือนกันจนร้องลั่น   รีบวิ่งไปพยุงมันขึ้นก่อนทันที

         " เจ็บมั๊ยฮิ้นท์  เจ็บตรงไหนป่าว"  รีบถามมันไปผมก็มองดูตามตัวมันไปกลัวมันจะมีแผล   แต่ก็ไม่มี  นั่นแหละครับถึงโล่งอก

         แว่บนึงผมรู้สึกเหมือนกันว่า  ทำไมเราห่วงมันขนาดนี้วะ  นี่ถ้ามันเกิดเป็นอะไรไปจริงๆผมจะทำไง.........

         " อือ... ตรงนี้อ่ะ"   มันทำหน้าเหยเกแล้วหันไปชี้ที่แถวขามัน 

         " ตรงไหนนะ"  ผมก็มองตามแต่เห็นมันจับก้นมันอยู่ 

         " อ่า...ก้นดิฮัทอ่ะ  ก็เอาก้นกระแทกน่ะ  อา... เจ็บ"  พอฟังแล้วผมหลุดขำออกมาว่ะ  ไอ้เราก็นึกว่าเจ็บขา  ที่แท้...

         " ฮ่าๆๆ เจ็บก้นเหรอ"

         " อ่า... ฮัทอ่ะ  เราเจ็บจริงๆนะ"  มันบ่นน้ำเสียงไม่พอใจแล้วทำหน้างอนๆ

         " ไหน... เราดูหน่อย" 

         " บ้าเหรอ  จะมาขอดูก้นเรา"  มันโวยครับ  ผมเลยยิ่งขำ

         " อ้าว... ก็เจ็บก้นไม่ใช่เหรอเจ็บตรงไหนก็ดูตรงนั้นดิ มันเป็นแผลถลอกหรือเปล่า ไหนมาดูหน่อยดิ ทำไมนายอายเหรอ"

         " อายดิ ใครจะเปิดก้นให้นายดู”  มันบ่นแล้วเอามือปิดก้นมันไว้

         " อ่ะๆ ไม่ดูก็ไม่ดูแล้วเดินไหวป่ะ ท่าลงแบบว่า ฮ่าๆๆ”  ผมแกล้งแหย่มันเพราะเริ่มรู้สึกว่าอยากให้มันหายกลัวด้วยแหละ  ทำอะไรให้ได้ขำๆกันน่าจะดีกว่า  ภาวะคับขันแบบนี้ถ้ามัวเครียดกันหมดคงแย่

         มันก็ทำท่าฮึดฮัดขึ้นมาอีกแล้วจะลุกขึ้น   แต่มันก็ร้องแล้วทรุดลงไปทันทีจนผมตกใจรีบคว้าตัวมันไว้ก่อน

         ตอนนี้เราเลยอยู่ในท่าที่.... แบบว่าผมประคองมันไว้ในวงแขน  เฮ่ย.... นี่มัน  ท่าพระเอกเลยนะเนี่ย  ยังกะในหนังอีกแล้วเหรอ  หน้าเราสองคนก็แทบจะชิดกันอยู่แล้ว   ลมหายใจของมันกับผมปะทะกันเบาๆจนอุ่นขึ้นมา   สายตาที่มันจับจ้องมาที่ผมเหมือนจะบอกอะไรสักอย่างก่อนจะหลับตาพริ้มลงไป   เห็นมันแบบนี้แล้วผมนึกจะ... จูบมันขึ้นมาซะเฉยๆ

         จริงๆด้วยว่ะ   ผมอยากจะจูบมัน  นี่มันอะไรกันอีกวะ  กูเป็นอะไรไป..........

         " ทำไมหลับตาพริ้มจังวะ  ตัวก็ผอมลงไปแล้วนะ แต่ทำไมยังหนักอยู่เลยเนี่ย  ฮ่าๆๆ"  ผมเอ่ยขึ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดจากภวังค์แล้วแกล้งหัวเราะไป   ทั้งที่ในใจน่ะ  ไม่ได้ขำสักนิด   แต่กำลังเริ่มเครียดมาก

         " อ่า... ฮัทอ่ะ"  ฮิ้นท์มันก็สะบัดหน้างอนผมอีก   ผมเลยยิ้มไปกะท่าทางของมันแล้วพาเดินต่อไป

         " ฮ่าๆ  ก็มันจริงอ่ะ  ตัวยังหนักอยู่เลย  แสดงว่าที่เราเห็นว่าผอมนี่เป็นภาพลวงตาใช่ป่ะ" 

         " โอ้ย...ย ฮัท... ล้ออยู่ได้  ไม่พูดด้วยแล้วนะ  ฮึ... "  หึๆ  สงสัยมันจะงอนผมจริงซะแล้ว   ผมเลยวิ่งตามไปง้อมัน  ก็นั่นแหละผมเริ่มหายเครียดไปได้หน่อยๆ

         แต่ยังไงซะผมก็คงต้องหาคำตอบมาตอบตัวเองให้ได้ว่าทำไมเมื่อกี๊ผมถึงรู้สึกอยากจูบมันยังงั้น  แค่เพราะว่าอารมณ์มันพาไปเฉยๆเหรอ   หรือว่า... ผมจะเริ่มรักมันจริงๆ

         " อืม... เริ่มมืดแล้วอ่า   ทำไงดี"  ฮิ้นท์มันเอ่ยขึ้นแล้วมองไปรอบๆ   ฝนซาลงไปเยอะแล้วแต่ที่แย่คือตอนนี้มืดมาก 

         " เออ... งั้นเราเดินกันระวังๆหน่อยนะ  ค่อยๆเดินไปเราคิดว่าเดี๋ยวคงไปถึงช่วงเขื่อน   จะได้ข้ามลำธารนี่ไปได้"  ผมอธิบาย  ฮิ้นท์มันก็พยักหน้าแล้วออกเดินกันต่อ   สักพักก็มาถึงช่วงนึงของลำธารที่ผมเห็นแล้วว่าแคบมากและมีกิ่งไม้พาดจากอีกฝั่งนึง

         " เฮ้ย... เราคิดออกละ  เดี๋ยวเรากระโดดไปเกาะช่วงกิ่งไม้นั่นไว้ดีกว่าแล้วค่อยๆเกาะว่ายข้ามลำธารไปเลย   ช่วงนี้ลำธารมันแคบๆเอง  ไม่กี่เมตรอ่ะ" 

         " เอ่อ... จะดีเหรอ  น้ำมันเชี่ยวมากเลยอ่ะ"  มันทำท่าหวาดๆ

         " เอาน่า... อย่ากลัวดิ  เดี๋ยวเราจะลองโดดไปดู  มันแค่ใกล้ๆเอง"   ผมบอกแล้วก็กำลังจะตั้งท่าเตรียมตัวโดด  แต่มันก็มาคว้ามือผมไว้

         " อือ.... ระวังนะ  เรา...เอ่อ... เรากลัวน่ะ  ถ้านายโดนน้ำพัดไปจะทำไง"  ท่าทางมันตอนนี้ผมเห็นแล้วก็ใจแป้วไปเหมือนกัน

         ผมสงสารมันจนต้องดึงมันมากอดไว้เลยนะ   แล้วก็มองตามันนิ่งๆเห็นมันน้ำตาคลอแม้ว่าจะเปียกฝนแต่ก็เห็นได้ชัดเจน

         " เรา... เอ่อ... "  ผมสับสนว่ะ   ไม่รู้จะพูดยังไง  จับต้นชนปลายไม่ถูกไม่รู้แม้กระทั่งว่าจะพูดอะไรกับมันดีตอนนี้   มันเยอะแยะจนล้นออกมาแล้ว   

         " เอาล่ะๆ  ไม่ต้องห่วง  เชื่อฝีมือนายฮัทสุดเท่เหอะน่า  เดี๋ยวคอยดู  พอเราลงไปแล้วเดี๋ยวนายรีบกระโดดลงน้ำตามเลยนะแล้วรีบคว้ามือเราอ่ะ  โอเคนะ"  ผมอธิบายแผนให้มันฟังจนเข้าใจ   จากนั้นก็กะจังหวะก้าวกระโดดจากโขดหินไปคว้ากิ่งไม้ใหญ่เหนือน้ำนั้น

         เวรแท้ๆ  ผมดันลื่นว่ะ.........

         " ฮัท...  ระวัง...."  ฮิ้นท์มันร้องสุดเสียงเลยครับแล้วรีบวิ่งมาที่ริมลำธารพยายามยื่นมือไปหาผม   แต่ยังดีว่ะ  ผมคว้าอีกกิ่งนึงไว้ได้   โอย... เกือบตาย  ขืนหลุดมือโดนน้ำพัดไปคงตายแน่

         " เออๆ  ไม่เป็นไรแล้ว  ไม่ต้องห่วง  โอเคละ  นายรีบลงน้ำมาสิแล้วว่ายโผมาเกาะมือเราอ่ะ  กะจังหวะดีๆแล้วพุ่งตัวมาเลยนะ"  ผมพยายามอธิบายมัน  ดูมันลังเลนิดนึงแล้วก็ตั้งท่าจะพุ่งตัวลงน้ำมา

         เสียงน้ำกระจายตัวออกพร้อมกับตัวของฮิ้นท์ที่พุ่งเข้ามาแล้วยื่นมือตรงมาจะคว้ามือผม   ส่วนตัวผมเองก็พยายามยื่นมือไปจนสุด  แต่... ผมคว้ามือมันไม่ทันซะงั้น

         " อ๊าาา....า  ฮัท.... ช่วยด้วย"  เสียงฮิ้นท์ร้องลั่นเพราะมันกำลังถูกน้ำพัดพาไปซะแล้ว   สติผมขาดผึงทันที

         " ฮิ้นท์..........."  ผมตะโกนสุดเสียงแล้วรีบพุ่งตัวตามกระแสน้ำไปหาฮิ้นท์มันทันทีโดยไม่คิดอะไรทั้งนั้น   ไม่สนว่าเราจะเป็นยังไง  น้ำจะพัดเราไปมั๊ย  รู้แต่ว่าตอนนี้ผมต้องตามไปให้ถึงตั้งฮิ้นท์มันให้ได้  ตายก็ต้องยอม

         ใช่ว่ะ... ต่อให้ตายผมก็ยอม   แค่ให้ได้ช่วยมัน   แค่นั้นจริงๆ........

         ตอนนี้ฮิ้นท์มันลอยคออยู่แต่กำลังโดนน้ำพัดห่างจากผมไปเรื่อยๆ   มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิวะ   กูไม่ยอมหรอกนะ

         ผมพยายามกระโจนพุ่งตัวไป   มือก็พยายามยื่นไปจะคว้ามือมัน  แต่ดูจะยากเย็นเพราะน้ำมันก็โคตรแรง

         " ฮิ้นท์... ยื่นมือมาเร็ว"   ผมตะโกนบอก   มันก็ยื่นมือมาจนสุดแต่ก็ไม่เป็นผล   น้ำยังคงพัดมันห่างออกไป

         " ฮัท... ช่วยด้วย  อ่อกก...ก ช่วย...."  เสียงมันเริ่มสำลักน้ำ   ใจผมตอนนั้นมันเริ่มไม่ไหวแล้ว  มันกลัวไปหมด   กลัวว่าเดี๋ยวมันอาจจะจมน้ำไปซะก่อน  ถ้าเป็นยังงั้น....  ไม่สิโว้ย.... ผมไม่ยอมหรอกน่า 

         เฮือกสุดท้าย... ตอนที่เราลอยผ่านโขดหินใหญ่ผมเลยตัดสินใจเอาเท้าถีบโขดหินนั่นเต็มแรงแล้วกระโจนไปคว้าตัวมันเอาไว้ทั้งตัว   

         " ฮิ้นท์...."   ผมร้องเรียกมันสุดเสียงจนมือผมคว้ามือมันไว้ได้.... สำเร็จแล้วครับ  ผมได้ตัวมันแล้ว......

         " ฮือๆๆ ฮัท.... "  มันร้องไห้ครับคงกลัวสุดๆ  แต่ผมไม่มีเวลาจะกังวลเรื่องนั้นซะแล้ว  เพราะตอนนี้เรากำลังโดนน้ำพัดไปเรื่อยๆ

         นี่เราต้องมาตายกันแบบนี้เหรอวะ  ผมกับมัน.........

         หึ... แต่ที่จริงมันก็ไม่เลวนักหรอก  ได้ตายกับคนที่เรา.... รัก

         รัก........ ใช่มั๊ยวะ

         การที่ผมไม่เคยรักใครมันทำให้ผมนึกไม่ออกว่าที่ผมเป็นอยู่นี่จะใช่รักมั๊ย  และถึงใครมาอธิบายก็คงไม่เข้าใจล่ะมั๊ง

         แต่ถ้ารักคือการที่เรายอมตายไปพร้อมกับใครสักคนได้........

         และเรายังรู้สึกดีว่าอย่างน้อยก็ยังได้ตายกับคนๆนั้นล่ะก็..........

         งั้นผมว่าผมรักมันแล้วล่ะ.........  รักมากด้วยล่ะมั๊ง............

         วินาทีความเป็นความตายยังงี้ผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากกอดมันไว้  พยายามพยุงตัวเองและมันให้ลอยพ้นน้ำไม่งั้นมันอาจจะสำลักน้ำอีก   แต่แว่บนึงผมก็คิดนะว่า   อย่างน้อยๆถ้าผมต้องตายอยู่ที่นี่แต่ถ้าให้มันรอดไปได้ผมก็จะยอมว่ะ 

         และจะไม่ลังเลเลยด้วย   แค่ขอให้มันรอดไปได้ก็ยังดี.........

         แต่อยู่ๆคงต้องบอกว่าบุญเก่าเรายังมีมั๊ง   ข้างหน้านั้นมันมีขอนไม้ใหญ่มากล้มขวางลำธารไว้พอดีครับ   ทางรอดของเราอยู่ตรงนั้นแล้ว   ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมาก  กำลังใจกลับมาเต็มเปี่ยมล่ะ

         " ฮิ้นท์... นายกอดคอเราไว้แน่นๆนะ  เดี๋ยวเราจะคว้าขอนไม้นั่นไว้  อย่าปล่อยมือเด็ดขาดนะเว้ย"

         " อือ...."  เสียงมันตอบผมแค่นั้น  พอถึงขอนไม้ผมก็รีบคว้าเกาะไว้ทันที  โอย... แต่โคตรจะเหนื่อยว่ะตอนนี้  ผมแทบไม่มีแรงเหลือเลย

         " เอาล่ะ  นายก็จับเอาไว้แน่นๆนะ  แล้วค่อยๆเกาะว่ายตามเรามาดีๆ  ระวังหลุดมือไปล่ะ"  ผมสั่งมัน  ฮิ้นท์มันก็ค่อยๆเกาะขอนไม้ไว้แล้วหอบแฮ่กๆ  จากนั้นก็ค่อยๆ  เกาะแล้วว่ายเข้าไปจนถึงอีกฝั่งนึง

         ตอนนี้ฝนตกปรอยๆเป็นละออง  เราสองคนนอนหอบกันอยู่ที่ริมลำธารเพราะเหนื่อยสุดๆครับ   ไม่มีคำพูดใดๆนอกจากเสียงหอบหายใจของเราสองคนที่ดังไปกับเสียงน้ำที่ไหลท่ามกลางความเงียบ  มีเพียงสายตาของผมกับมันที่สบตากันนิ่ง

         ผมคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี๊นี้อยู่  คิดทบทวนมันทั้งหมดตั้งแต่ตอนที่ฮิ้นท์มันโดนพัดลอยหลุดไป   ตอนนั้นผม.... บอกไม่ถูกเลย   แต่พอจะเข้าใจคำพูดที่เค้าว่า   ใจหายเหมือนโดนใครกระชากใจไปจากอก  นั่นแหละ  ผมว่ามันคงจะเป็นยังงั้น   ถ้าผมตามไปช่วยมันไม่ทัน   ถ้าผมต้องเสียมันไปแล้วผมจะทำยังไง

         หันไปมองหน้ามันทำให้ผมยิ่งตระหนัก   ผมจะอยู่ต่อไปยังไงวะถ้าผมเสียมันไป  เพราะงั้นตอนนี้ถ้าจะบอกว่าผมรักมันก็คงไม่ผิดแน่   รักมันไปเต็มๆอย่างไม่ต้องสงสัย   นี่ไม่ใช่เพราะแค่อารมณ์พาไปแน่นอน  และผมอาจไม่ได้รักมันที่มันดูดีขึ้น ผอมลง หรือเพราะว่ามันกลายเป็นสเป๊คแบบที่ผมชอบไปแล้ว  และคงไม่ใช่เพราะอะไรทั้งนั้น

         เพราะต่อให้ตอนนี้มันกลับไปอ้วนดำสิวเขรอะเหมือนเดิม   ผมว่าผมก็จะรักมันอยู่ดี

         ขอแค่ผมยังมีมันอยู่และได้รักมันก็พอ   สำหรับผมขอแค่นั้นจริงๆ............

         ขณะที่ผมคิดไปตามอารมณ์ข้างในลึกๆแบบนี้   มันอาจทำให้ผมรู้ใจตัวเองแล้วก็จริง   แต่พอเหตุผลต่างๆมันเริ่มดึงผมกลับมาสู่โลกความจริงผมก็ต้องเจ็บปวดว่ะ   จะบอกมันได้ยังไงว่าผมคิดแบบนี้กะมัน   ต่อให้มันเองมีใจให้ผมแต่สังคมล่ะ   ใครจะยอมรับผมสองคนได้

         ผมอาจไม่แคร์ก็ได้นะ   ก็เรารักกันซะอย่างแต่พ่อผม  อาวดีล่ะ  ถ้าเค้ารับไม่ได้จริงๆจะทำยังไง  ผมยอมเป็นลูกหลานอกตัญญูไม่ได้หรอกนะเพราะผมเสียแม่ไปแล้ว  ชีวิตนี้ผมก็เหลือแค่พ่อกับอาแค่นี้เอง   แล้วผมจะกล้าทำท่านเสียใจยังงั้นได้ไง

         ถ้างั้นผมคงต้องรับไอ้ความเจ็บปวดนี้ไว้ซะเองมั๊ง   ทำไงได้....  อีกอย่างฮิ้นท์มันก็อาจจะไม่ได้คิดอะไรกับผมเกินเลยไปถึงขั้นนั้นหรอก   เท่าที่เห็นอาจจะเพราะอยู่ในสถานการณ์คับขันยังงี้มันเลยอาจจะหวั่นไหวไปบ้าง   อย่าเพิ่งคิดว่ามันจะมีใจให้ผมเลย

         แล้วก็ขอให้มันไม่ได้รักผมนั่นคงจะดีกว่าเพราะถ้ามันรักผมนั่นคงเป็นเรื่องเศร้าแน่   ผมคงไม่มีปัญญาไปรับรักมันหรอก   คิดแล้วมันก็ใจหายแต่ผมคงต้องเริ่มทำใจซะตั้งแต่ตอนนี้เลย

         " เป็นไงมั่งฮิ้นท์นายมีบาดเจ็บตรงไหนป่าว"   ผมลุกขึ้นช้าๆแล้วหันไปมองตามตัวมัน   แต่พอมองตัวเองผมก็เพิ่งเห็นว่าตอนนี้ผมเหลือรองเท้าผ้าใบอยู่ข้างเดียวเอง   สงสัยหลุดไปกับน้ำแล้ว  แย่ว่ะ.............

         " อือ... เราไม่เป็นไรแล้ว  เมื่อกี๊มันน่ากลัวจริงๆนึกว่าต้องตายซะแล้ว" 

         " ก็.... เราขอโทษนะ  ที่ให้นายทำอะไรเสี่ยงๆ  ขอโทษจริงๆ"  ผมก้มหน้าลงนิ่ง   นึกไปก็เพราะผมเองนะที่ให้มันทำแบบนี้  เล่นเอาเราสองคนเกือบตายเลย

         " เอ้ย... นายไม่ผิดหรอกน่า  ไม่งั้นป่านนี้ก็ยังติดกันอยู่ที่เดิม  ช่างมันเหอะ  ยังไงตอนนี้เราก็รอดมาได้แล้ว  เห็นมั๊ยเราก็ไม่เป็นไรเลยด้วย..."  มันพูดแล้วก็ยิ้ม  แม้จะเป็นยิ้มที่ดูฝืนมาก  แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มไปด้วย  ดีใจที่มันห่วงผม

         " เออๆ แล้วนี่เดินต่อไหวมั๊ย   มันมืดมากแล้วถ้าเราค่อยๆเดินต่อไปน่าจะถึงถนนได้อยู่  เอ้อ... โน่นไง ฮิ้นท์  มีแสงไฟทางนั้นอ่ะ"   ผมหันไปก็เห็นแสงไฟเป็นจุดเล็กๆพอดีเลยครับ  อยู่เลยไปไม่น่าจะไกลเท่าไหร่

         " อ๊ะ... จริงด้วย  งั้นรีบไปกันเลย"  ฮิ้นท์มันตื่นเต้นขึ้นมาแล้วรีบลุกขึ้นยืนเหมือนไม่เป็นอะไรทันที  เดินจ้ำอ้าวไปโน่นแล้ว 

         จากนั้นเราก็ค่อยๆเดินตามแสงไฟกันไปจนเกือบถึงถนนเล็กๆ   เฮ้อ... รอดตายไปทีเว้ย  แต่ผมก็ดันซวยไม่เลิกเดินไปเหยียบอะไรไม่รู้อ่ะครับมันแทงเข้าใต้เท้าผมอย่าแรงจนผมร้องลั่น

         " โอ๊ย... อ่ะ.... ซี๊ดด...ดด  อูย....."  ทรุดลงไปนั่งทันทีเลยว่ะผม  อะไรก็ไม่รู้ตำเอา  ยิ่งมืดๆอยู่

         " อ๊ะ... ฮัท  เป็นไรไป"  ฮิ้นท์มันรีบหันมาดูผมแล้วนั่งลงข้างๆ

         " อะไรตำไม่รู้ว่ะ  โคตรเจ็บ  อูย...ย"  ก้มมองก็ไม่เห็นว่ะ  มันมืด...  ผมเลยพยายามลุกขึ้น  แต่เจ็บแผลสุดๆ 

         " เดินไหวมั๊ย... "  มันถามแล้วก็พยายามจะพยุงผม

         " เออ... ไหวดิ  จะถึงอยู่แล้ว  ไปเหอะ" 

         " มา... เราช่วย"  ฮิ้นท์มันบอกแล้วก็พยายามหิ้วปีกผม  จนตัวมันทรุดตาม 

         " ฮะๆๆ นายอ่ะ  เดี๋ยวนี้เหลือตัวแค่นี้แล้วพยุงเราไม่ไหวหรอกมั๊ง  ไม่เป็นไร  เรายังพอไหว"  ผมยังแกล้งพูดไปตลกๆแล้วก็พยายามฝืนเดินต่อ  ไม่อยากให้มันมาห่วงเรามากน่ะครับ

         พอเดินไปถึงถนนเล็กๆที่ดูแล้วผมคิดว่าเป็นถนนที่มาจากบ้านพักเรานั่นแหละ  มันดูคุ้นๆ  ทีนี้เลยใจชื้นขึ้นมาอีกเยอะ  แต่พออยู่สว่างๆยังงี้ผมเห็นใต้เท้าผมเลือดออกเต็มเลยว่ะ   ฮิ้นท์มันก็ก้มไปเห็นพอดี

         " ฮัท..! เลือดออกมากเลยอ่ะ  จะทำไงดี"  มันร้องลั่นเลยครับ  ผมก็ฝืนยิ้มให้มัน

         " เออน่า.. ไปต่อเหอะ  เราว่ามันจะถึงแล้วนะ  ไปเร็ว"  ก็เดินกันต่ออ่ะครับ   เห็นเหมือนบ้านมีไฟเปิดอยู่ลิบๆข้างหน้าโน่นละ

         พอเดินไปใกล้ก็มีแสงจากไฟฉายสาดมาทางเราพร้อมกับเสียงผู้คนตะโกนบอกกันไปมาจับความได้ว่าเจอแล้วๆ   จากนั้นก็มีคนเดินมาหาเราหลายคนมาช่วยพยุงผมกับไอ้ฮิ้นท์   

         " เป็นไงบ้างครับ  บาดเจ็บอะไรมั๊ย"  พี่คนนึงเค้าถามผมคงจะเป็นเจ้าหน้าที่แหง

         " เอ่อ... เป็นแผลเลือดออกที่เท้าอ่ะครับ"   ผมบอกเค้าไปด้วยความรู้สึกมึนๆ   แล้วจากนั้นผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย  หลับกลางอากาศไปดื้อๆ

         -

         -

         ตอนแรกที่ตื่นมาไม่รู้ว่านั่นคือที่ไหน  รู้แต่ว่าเช้าแล้วคิดว่านี่คงเป็นโรงพยาบาลมั๊งเห็นเตียงมันสีขาว  หันไปมองผมก็ไม่เห็นมีใครอยู่แต่อยู่ๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามา

         " ฮัท... ลูก  เป็นไงบ้าง"  อาวดีเองครับ  เค้าร้องไห้โผเข้ามากอดผมไว้ก่อนเลย

         " ผมไม่เป็นไรแล้วครับอา   นี่ผมหลับไปได้ไงอ่ะ  แล้วมาอยู่นี่ได้ไง..."  ผมถามอาไป

         " ก็เราถูกหินบาดเย็บไปตั้งเกือบสิบเข็มลูก  เสียเลือดไปมากจนสลบไปเลย  พวกเจ้าหน้าที่เค้าก็พามาส่งที่โรงพยาบาลนี่จ้ะ"  อาวดีอธิบาย  เออ... มิน่า  ผมสลบไปเลยนี่หว่าเมื่อคืน  อ้าว... แล้วไอ้ฮิ้นท์ล่ะ

         กำลังจะอ้าปากถามอาวดีอยู่ครับ   แต่พอมองไปก็เห็นพ่อผมกำลังเปิดประตูเดินเข้ามาช้าๆ

         นั่น... พ่อน้ำตาไหลอยู่นี่นา ปากพ่อก็สั่นๆแต่เค้ายังไม่ได้พูดอะไร  ตอนนั้นใจผมเสียไปหมดแล้ว  ตั้งแต่เกิดผมไม่เคยเห็นน้ำตาพ่อสักครั้ง  แล้วนี่.... พ่อเสียใจเพราะผมขนาดนี้เลยเหรอ

         " พ่อ... พ่อครับ  ผม.... "  ทั้งความรู้สึกผิดและเสียใจมันประดังมาที่ผมจนน้ำตาไหลอาบเหมือนกัน  ผมพยายามจะลุกขึ้นนั่งเอื้อมมือไปหาพ่อแต่พ่อก็เข้ามากอดผมไว้ก่อนเหมือนกัน

         " ฮัทเอ้ย... เป็นไงบ้าง   หือ.... ไม่ต้องพูดอะไรแล้วลูก  พ่อเป็นห่วงลูกมากนะ   แล้วตอนนี้พ่อเข้าใจแล้ว  เข้าใจทุกอย่าง  ขอโทษนะลูกที่พ่อชอบบังคับลูกมาตลอด  ยกโทษให้พ่อนะ"  ผมกับพ่อกอดกันจนแน่น  น้ำตาผมไหลไม่หยุดเพราะมันรู้สึกตัวว่าผมผิดมากจริงๆ  ทำให้พ่อต้องมาห่วงมากขนาดนี้

         " ไม่ครับพ่อ  พ่อไม่ผิดหรอกครับ  ผมผิดเองที่ดื้อไม่ฟังพ่อ  ต่อไปนี้ผมจะเชื่อฟังพ่อทุกอย่าง  อย่าโกรธผมนะครับ  ยกโทษให้ผมนะ" 

         " ไม่หรอก  ฮัทก็ไม่ผิดหรอกลูก  ที่ผ่านๆมาพ่อไม่ดีเองที่มัวคิดว่าไอ้ที่พ่ออยากเป็นมันจะดีกับลูก   ไม่ได้คิดถึงใจเราเลยว่าต้องการรึเปล่า"

         " ก็พ่อหวังดีกับผมน่ะครับ  ผมเข้าใจดีครับ"  คิดแล้วก็ดีใจมากที่พ่อเข้าใจผมซะที  ตอนนี้ผมอยากจะกอดพ่อยังงี้ให้นานๆ  เพราะเราไม่ได้กอดกันยังงี้นานเหลือเกินแล้ว   จนผมเองก็เกือบลืมว่ามันมีความสุขและอุ่นใจขนาดนี้

         จะว่าไปสงสัยคงเพราะพ่อผมห่วงผมมาก   พอรู้ว่าผมเกือบตายแบบนี้เลยยิ่งคิดได้ว่ารักผมมากและไม่อยากเสียผมไป  เค้าถึงเข้าใจทุกอย่างได้เองแบบนี้   

         " อืม... เอาล่ะลูก นอนพักก่อนนะ  เดี๋ยวพ่อออกไปบอกหมอเค้าก่อนว่าเราตื่นแล้ว"  พ่อบอกผมแล้วก็เดินออกไป  อาวดีก็นั่งยิ้มให้ผม

         " เอ้อ... อาครับ  แล้วเพื่อนผมอีกคนล่ะครับ  คนที่อยู่กับผมตอนนั้นน่ะ  มันอยู่ไหนเหรอครับ  แล้วมันเป็นอะไรมั๊ย"  รีบถามอาวดีทันทีครับ   ชั่วโมงนี้ผมไม่ห่วงอะไรอื่นแล้วล่ะ

         " อืม... เพื่อนเราเหรอลูก  เอ... เมื่อกี๊ก็เห็นมีอาจารย์กับเพื่อนๆเรามาเยี่ยมอยู่นะ  แต่ฮัทยังไม่ตื่นน่ะลูก  เค้าก็เลยไม่ปลุก  สงสัยคงกลับไปแล้วล่ะ"

         " เหรอครับ  แต่ว่าเพื่อนผมมันไม่ได้เป็นไรใช่มั๊ยครับ"  ผมถามอาอีกทีให้แน่ใจ

         " ก็ไม่เห็นมีว่าใครเป็นอะไรอีกนะลูก  ทำไมล่ะ  ห่วงเพื่อนเหรอเหรอครับ  หือ...."   อาวดีถามแล้วลูบหัวผม

         " ครับ... ก็ห่วงมันน่ะครับ  แต่ถ้ามันไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"  ผมยิ้มแหยๆไป  ชักกลัวอาเค้าจะสงสัยว่าทำไมผมดูห่วงไอ้ฮิ้นท์มันออกหน้าออกตามาก  แต่อยู่ๆก็มีเสียงประตูดังแล้วเปิดออกอีก

         " เอ่อ... ขอโทษนะครับ  คือผมอยากขอนั่งเป็นเพื่อนฮัทอีกสักแป๊บได้มั๊ยครับ................"  ไอ้ฮิ้นท์น่ะเองครับมันเปิดประตูเข้ามาแล้วก็พูดขึ้นแต่ยังไม่ทันขาดคำมันก็ตาค้างที่เห็นผม

         ซึ่งก็ไม่ต่างกับผมหรอก  ผมตาค้างที่เห็นมันเหมือนกัน   รู้สึกว่าดีใจ  ปลื้มใจอะไรมากมายหลายล้านอย่างเลยมั๊งปนเปกันไปจนงง   รู้แต่ว่าตอนนี้อยากจะกอดมันจริงๆ

         " ฮะ.... ฮัท"  มันพูดได้แค่นั้นแล้วก็โผมากอดผมเลย  ผมก็กอดมันแน่นด้วยความรู้สึกที่เกินจะบรรยายและมันเป็นกอดที่ผมรู้สึกดีเหลือเกิน

         " นายไม่เป็นไรใช่มั๊ย"  ผมเอ่ยถามมันก่อน  ตอนนี้มันก็ร้องไห้เรียบร้อย  เจ้าน้ำตาจังวะ  แต่ก็นะ.... ว่าแต่มันผมเองก็เกือบไปเหมือนกัน   ก็มันดีใจสุดๆแล้ว  ดีใจที่ยังได้เห็นกันอีกครั้งอยู่ตรงนี้อ่ะ

         " เราไม่เป็นไรเลย  แต่นายอ่ะสลบไปเลยเราตกใจมาก  เห็นเค้าบอกว่าคงเพราะเสียเลือดมากไปเพราะแผลใหญ่  แล้วนี่ไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยอ่ะ" 

         " เออ... ไม่เป็นไรแล้ว  เราไม่ตายง่ายๆหรอกว่ะ  หึๆ"  ผมก็ยิ้มบอกมัน   แต่ขณะที่ถามกันอยู่นั่นก็ลืมไปเลยว่ะ   ว่าอาวดีก็นั่งอยู่นี่  เวร.... ดีนะที่ไม่ได้ดีใจจนจูบกันอ่ะ  ไม่งั้น.... เหอๆ  ตายแน่

         " อ้อ... เพื่อนคนนี้เหรอลูกที่หลงป่าไปด้วยกัน  เป็นไงมั่งเรา  หือ...."  อาวดีหันไปถามฮิ้นท์มัน

         " ไม่เป็นไรแล้วครับ  แต่ตอนนั้นน่ากลัวมากครับ  เราตกน้ำไปแล้วฮัทช่วยผมครับ  ไม่งั้นผมตายไปแล้วล่ะ"  มันหันไปรายงานอาผม

         " เหรอจ๊ะ  โธ่... คงกลัวกันแย่เลยสิตอนนั้น  ขวัญมานะลูกนะ" 

         " ขอบคุณครับ   ตอนนั้นถ้าฮัทไม่อยู่ผมคงตายแน่ๆ" 

         " แล้วตอนนั้นขึ้นไปทำอะไรกันเหรอลูก   มันเย็นค่ำแล้วนี่"  อาวดีเอ่ยถามขึ้น   ผมเลยหันไปตอบอา

         " ก็จะไปวาดรูปพระอาทิตย์ตกอ่ะครับ  เอ้อ... จริงด้วยผมลืมไปเลย  เราทิ้งอุปกรณ์ทุกอย่างไว้บนนั้นนี่หว่า  ตายๆ  ป่านนี้จะเป็นไงมั่ง"   ผมเพิ่งนึกได้ว่ะ  ตอนนั้นไม่รู้จะทำไงเลยต้องเอาของทุกอย่างที่ติดตัวมาทิ้งไว้บนนั้นก่อน   

         " อ๋อ.... ไว้เดี๋ยวเราบอกให้เจ้าหน้าที่เค้าช่วยไปเอามาเก็บไว้ก่อนก็ได้ลูก  คงไม่มีใครขึ้นไปเอาหรอก"

         " เหรอครับ  เอ้อ... ค่อยยังชั่ว  กล้องผมทั้งชุดเลยนะนั่น  ไว้ค่อยกลับไปเอาก็ได้ใช่ป่ะครับ"

         " จ้ะ... คงพอจะขอให้เจ้าหน้าที่เค้าช่วยได้  ว่าแต่เราน่ะ  นอนไปก่อนเถอะลูก  อย่ามัวห่วงอะไรอยู่เลย"  อาวดีบอกแล้วก็ถอยออกไปนั่งที่โซฟาข้างๆ

         ฮิ้นท์มันยังนั่งมองหน้าผมอยู่   เรายิ้มให้กันแล้วจับมือกันไว้   ผมพยายามอ่านสายตาของมันตอนนี้ก็รู้สึกว่ามันน่าจะมีใจให้ผมบ้างล่ะมั๊ง   ไม่รู้ดิ.... โอเค.... มันอาจจะแค่ปลื้มที่ผมเหมือนเป็นฮีโร่ของมันก็ได้...  อาจจะแค่นั้น

         แต่ผมสิ.... ใจผมตอนนี้มีแค่มันซะแล้ว   ถ้ามันรู้มันจะว่ายังไง  ตอนนี้ผมยังไม่กล้าคิดเลยว่ะ.........

         กลัวนะครับ  กลัวว่ามันจะรับได้รึเปล่าที่ผมคิดแบบนี้กับมัน...................

Written by Friend of eiky

Ps. อิอิ มาแว้วๆๆ เพื่อนเพิ่งส่งให้คร้าบ อิอิ ระทึกตามไปด้วยเลย อิอิ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะครับผม......

รักกันๆ มามะ มารักกันๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 10-09-2011 19:09:24

อ๊ากกกก

น้องทัก :m15: :m15:
หมดโอกาสแล้วว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 10-09-2011 19:18:10

รับได้สิ!!!!!!! หนูฮินท์ก็ชอบฮัทนี่หน่าาาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 10-09-2011 19:18:44

น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-09-2011 19:19:22

เขาว่ากันว่าถ้าได้ร่วมทุกข์กันนี่ยิ่งจะเห็นใจกันยิ่งขึ้นนะ
ทั้งสองคนนี่ต่างก็รักกันไปแล้วล่ะ และตอนนี้ยิ่งสุดๆละมั้ง
แต่คนอ่านอึดอัดแทนจ้ะ อึดอัดแทนตรงที่ทั้งสองต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้นะ่จ้ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 10-09-2011 19:25:25

กรี๊ด ในที่สุด  สองคนนี้ก็ใจตรงกันสักที
แต่เฮ้อฮัทคิดไปไกลมากอ่ะ  คิดก่อนก็เจ็บก่อนนะ
ส่วนทักก็งานนี้กินแห้วใช่ไหม  สงสารอ่ะ :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 10-09-2011 19:37:28

แล้วทักไปอยู่หนาย สงสารทักขึ้นเปนหลายเท่าเลยอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 10-09-2011 19:48:26

จิตใจตรงกัน ผูกพันธ์รักใหม่ อิอิ  น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 10-09-2011 19:53:51

ยังไงก็ยังไม่ปลื้มฮัทอยู่ดี
สงสาร ทัก ทำไงดีคะ :sad11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 10-09-2011 19:56:13

ฮัทรู้ตัวซะที
แต่ยังไม่ทันจะจีบกันเลย
ฮัทก็คิดล่วงหน้าไปซะไกล

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-09-2011 20:14:24

ดีใจนะที่ใจตรงกัน

แต่ไม่ชอบฮัทหน่อยๆที่ไม่มั่นคง  ดูตีตนไปก่อนไข้ พระเอกนิสัยแบบนี้แล้วหวั่นมาม่าจิงๆ :เฮ้อ:

ถ้ายังไม่ปรับปรุงเค้าเชียร์ทักโล้ดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 10-09-2011 21:21:19

จะเป็นยังงัยน้อถ้าทักรู้ว่าฮัทเริ่มชอบฮิ้น สงสารทักอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 10-09-2011 21:24:17

เย้ ใจตรงกันแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 10-09-2011 21:35:07

อ้าว ถอยก้อได้นะฮัท เจ้ไม่ว่า
จะให้ทักเสียบซะเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 10-09-2011 22:06:34

เหวยๆๆๆๆๆๆๆ   จะคิดล้ำหน้า ลำยุคไปไหนฮัท  วุ้ยยยยย  กลับมาก่อน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 10-09-2011 22:32:04

ฮัทก็ใจตรงกับฮิ้นแล้ว  แล้วทักหล่ะ  เฮ้อออ :เฮ้อ: เรื่องมานเศร้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 10-09-2011 22:32:19

รอวันบอกรักกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 10-09-2011 22:49:06

เหยื่อติดเบ็ด เสร็จฮิ้นจนได้นะฮัท :pigha2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 10-09-2011 23:08:29

 :monkeysad:
อ็างง...รักกันแล้วๆ
ดีใจจัง^_^
เชียร์ทั้งสองคนเลยให้ผ่านอุปสรรคให้ได้นะ^_~

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 11-09-2011 00:02:20

เจ้าหนูฮัทถ้ากังวลมากขนาดนั้นก็ถอดใจไปดิ ไม่งั้นก็ทำทุกอย่างให้ทุกคนยอมรับซะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 11-09-2011 00:50:14

ใจตรงกันแล้ววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 11-09-2011 01:49:19

เย่ๆ ชอบกันแล้ว เหลือแค่บอกกันสินะ
งื้ออออ
แต่ก็คงจะยากอ่ะ ,, ทำไงดี
อยากช่วยฮัท !!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 11-09-2011 13:44:07

ประทับใจในฮัทละ....แมนสุด ๆ สู้สุดชีวิตเพื่อนู๋ฮิ้นท์..
หวังว่าคุณพ่อจะรับได้นะ....ไม่อยากให้ฮัทต้องเลือกเลย...
ส่วนทัก... :เฮ้อ: สงสารจัง...

 :กอด1: พี่อิ๊ก กะ เพื่อนน้องอิ๊ก  :L1:
กด + รักนู๋ฮิ้นท์ที่สุดเลยยย...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 11-09-2011 14:00:05

 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 11-09-2011 16:06:10

แล้วทักกี้คุงของหนู(หรอ?)ละเคอะ -3-

ฮิ้นท์จังทำแบบนี้กับพ่อพระเอกของป้าไม่ได้นะ

เชอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Karn12 ที่ 11-09-2011 16:13:01

สนุกมากครับ  เหมือนได้ย้อนวัยเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 11-09-2011 16:32:10

ชักจะมาม่าแล้วสิ แล้วทักของฉ้านล่ะ  :serius2:
ขอบคุณเพื่อนพี่อิ๊กเก้ครับ ระทึกจนนึกว่าจะเปลี่ยนนายเอกซะแล้ว :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 12-09-2011 13:25:20

เมื่อฮัทรู้ใจตัวเอง เมื่อไหร่จะแสดงออกซักที

หรือต้องรอให้ฮิ้นท์แสดงออกว่าชอบ (ที่จริงฮิ้นท์แสดงออกมากก ฮัท ดูไม่ออกหรือไง)

ฮิ้นก็เหมือนกัน ดูไม่ออกหรอว่า ไอ้ทักมันชอบ..

ฮิ้นท์สวยใส เกิดแน่ๆ ขอเป็นแฟนคลับฮิ้นท์นะครับ 555++

อ่านอย่างใจจดใจจ่อ...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 12-09-2011 14:29:37

จิตใจตรงกันแล้วสินะ หุหุ ><

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 12-09-2011 14:54:26

   ฮัทรู้ใจตัวเองแล้ว แต่สงสารทักจังเลย :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 12-09-2011 23:06:29

ใจตรงกันแล้วกิ๊วๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 13-09-2011 00:28:55

เย้ๆๆ

สุดท้ายต่างคนต่างก้อมีใจให้กันแล้วอ่ะ

รีบมาต่อตอนต่อไปนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: opordo ที่ 13-09-2011 15:47:12

รอครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 13-09-2011 16:27:09

รีบๆบอกสิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-09-2011 16:32:03

แล้วความรักของคนทั้งสองจะเป็นไงต่อไป แล้วทักละ จะทำใจได้ไหม
เอาใจช่วยเสมอ ขอให้ฮิ้นทักและฮัทสมหวังจ้า :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: tandodee ที่ 13-09-2011 16:33:28

อัพด่วนจ้า..เอาเยอะหน่อยเดี๋ยวลงแดงตายพอดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 13-09-2011 18:55:27

 :z1: :z1: :z1: นายฮัท นายคิดผิดแล้วละ   :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:  เพราะนายฮิ้นน่ะชอบนายตั้งแต่นายชอบฮิ้นแล้วนะเคอะ :laugh: :laugh:  แต่ก็สงสารทักนะ ขอให้เจอรักใหม่เร็วๆๆนะ :call: :call:  มาต่อไวๆๆนะคับพี่อิ้กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 13-09-2011 19:23:07

+1  ให้คุณอิ๊กกี้จ้า

ฮิ้นท์ก็สมหวังแล้ว   :-[   :-[

แต่ฉานสงสารทักนะ  ทำไงดีคุณอิ๊กกิ้  แก้ปัญหาให้ที  :sad11:   :sad11:

รอตอนต่อไปอยู่จ้า   :call:   :call:   :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 13-09-2011 21:35:21

เย้ๆๆๆ ใจตรงกันแล้ว
แต่ท่าทางจะไม่ได้ลงเอยกันง่ายๆ ฮัทเล่นกลัวนู่นนี่ไปหมด
ทำไงดี สงสารทักอ่า 3p ได้มั้ยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 14-09-2011 16:25:07

มาแล้วววว ไม่ได้เข้ามาหลายวัน คิดถึงจังค่ะ
ปล.อัพเดตในfanpage ด้วยดิค่ะ แบบว่า เอาลงแล้ว อะไรเงี่ยค่ะ พอลงปุ๊บ จาได้เข้ามาอ่านปั๊บเลย อิอิ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-09-2011 01:08:59

ทักจ๋า มาซบไหล่พี่ก็ได้นะคะ   :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 15-09-2011 16:18:40

พี่อิ๊กเก้ไปไหนหน้อไม่มาซักที :o11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 15-09-2011 17:25:49

ตอนใหม่จะมาหรือยังอ่ะ  รอนานแร้วนะ   เด๋วงอลเลยนิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 15-09-2011 18:15:30

มารอตอนใหม่ด้วยคนจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B12, : 10 September 2011; P28
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 16-09-2011 11:57:35

A13
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ผมนอนให้น้ำเกลืออยู่ล่ะครับ เหมือนว่าร่างกายมันหนาวจัดจนหลุดไปเลย ภาพสุดท้ายที่เห็นคือผมกอดตัวของฮัทอยู่ เลือดไหลเต็มเท้าของเขา เลือดสีแดงที่ละลายไปกับน้ำฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมา เสียงผมร้องเรียกเขาระงมจนมีคนมาช่วย ผมลืมตาขึ้นมาเห็นพ่อแม่ เพื่อนๆล้อมอยู่รอบเตียง แต่ผมยังไม่อยากจะคิดอะไรในตอนนี้ หลับตาลงอีกครั้งแล้วคิดถึงเขา จะเป็นยังไงบ้างนะ
“เป็นไงบ้างมึง เล่นซะใจหายใจคว่ำ”
เสียงอีวิวครับ แล้วผมก็รู้สึกว่ามีมือมาแตะที่หน้าผากของผม
“คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง โชคดีแล้วที่ไม่ไหลไปกับน้ำ”
แม่ผมพูดครับลูบหน้าลูบตา แม่ผมนี่เอง
“เอาเถอะถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะลูก ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว รู้สึกดีขึ้นหรือยัง ยังหนาวอยู่ไหม หมอบอกเราช็อกไปเพราะร่างกายมันปรับสภาพไม่ทัน ให้น้ำเกลือสักประปุกก็น่าจะดีขึ้น”
พ่อผมพูดบ้างครับ ผมเลยลืมตาขึ้นมองทุกๆคน
“มันไม่ลอยไปกับน้ำหรอกแม่แจ่ม มันไม่บวมเหมือนแต่ก่อนแล้ว”
หนอยแน่อีนังวิว นี่ขนาดผมนอนจะเป็นจะตายอยู่บนเตียงนะยังมีหน้ามาล้อเลียนผมอีก ผมมองมันด้วยสายตาด่ามันล่ะครับ
“ไม่เป็นไรแล้วพ่อ แล้วเพื่อนผมอีกคนล่ะ”
ผมถามหาเขา ไม่รู้สิครับ มันอดไม่ได้ วินาทีแรกที่ลืมตารู้สึกตัว ผมคิดถึงเขาแล้ว เป็นห่วงไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
“เอาตัวเองก่อนเถอะมึง รายนั้นเขาโอเคแล้ว เสียเลือดไปเยอะ”
อีวิวมันบอกครับ ผมมองไปข้างๆมัน ไอ้ทักมันก็ยืนอยู่แต่มันไม่พูดอะไรสักคำ ยืนนิ่งๆ มองหน้าหน้าผมอยู่ สายตาของมันอ่านยากเหลือเกิน ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ แววตาที่ฉายออกมาไม่เชิงว่าอ่านยากแต่ผมไม่กล้ามองสบตามันต่างหาก เพราะอะไรๆที่มันฉายออกมามันทำให้ผมรู้สึกกลัว
“แม่อยากกินน้ำเต้าหู้อ่ะ”
ผมพูดขึ้นล่ะครับ อยากจะคุยกับเพื่อนๆ คือจุดประสงค์หลัก
“เดี๋ยวแม่ไปซื้อให้ ป่ะพ่อพาแม่ไปหน่อย”
“หนูไปเองก็ได้ค่ะแม่ มึงนี่ยังไงใช้แม่”
อีวิวมันแว้ดใส่ผมครับ อ้าวนะ จะให้ทำไงล่ะ
“ไม่เป็นไรลูกวิว แม่จะไปจ่ายค่าหมอพอดี”
รอดตัวไปครับ มัวแต่คิดถึงผู้ชายทำให้ผมเกือบจะกลายเป็นลูกไม่ดีไปแล้ว ผมยิ้มแห้งๆเขินอีวิวมันครับ
“แหมนะ งั้นหนูฝากด้วยถุงนึงนะคะแม่ อิอิ ไอ้ทักกินป่ะมึงน่ะ”
แหมอีเพื่อนผมนี่นะ มันหันไปถามไอ้ทักครับ ไอ้นี่ก็หน้ายังกับยักษ์ ยังไม่หายงอนเหรอเนี่ย แต่มันส่ายหน้าครับ พ่อกับแม่ผมเดินออกไปแล้ว ผมเลยลองลุกขึ้นไม่ได้รู้สึกไม่สบายมากนัก แค่มึนๆนิดหน่อยไม่หนาวแล้ว ผมเลยก้าวออกจากเตียง
“ว้ายมึง สายน้ำเกลือยังติดแขนอยู่เลยนะ”
“อ้าว” เออว่ะลืม ผมคิดว่าจะลุกไปดูฮัทเขาหน่อยครับ เป็นห่วงไม่ไหวจริงๆ
“ใจเย็นค่ะคุณ แหมๆ จะไปไหนยะ”
มันดักคอผมไว้ครับ แหมนะรู้ไปหมดทุกเรื่องเลยนะ
“ไปห้องน้ำมึง”
“ให้มันแน่ เอ๊ะ นี่กูมาคนเดียวเหรอเนี่ย เป็นไรวะไอ้ทัก เงียบเหมือนหอยไข้เลยนะ”
อีวิวมันหันไปหาไอ้ทักครับ มันยังยืนมองผมอยู่เลย
“เออนั่นดิ เป็นไรวะมึง ไม่พูดไม่จาไอ้นี่”
ผมได้ทีเลยลองแย็บๆดูบ้างครับ มันก็เหมือนสะดุ้ง
“ไม่มีไร”
“หือ มาแปลกนะมึง ทำท่าเหมือนคนอกหัก”
อีวิวมันพูดครับ ผมเอ่อ คือรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของมันนะ ผมหันไปมองหน้าไอ้ทักครับ มันก็ทำหน้าเจื่อนๆ
“อุ๊ยตาย เอ่อ กูว่ากูไปโทรฯหาอีแจงดีกว่าป่านนี้ถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ อีนี่บอกจะมาๆยังไม่โผล่หัวมาเลย”
อีวิวมันพูดขึ้นมาลอยๆครับแล้วก็เดินออกไปเลย ส่วนผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วครับเพราะไอ้ทักมันจ้องหน้าผมเหลือเกิน
“มองไรวะ มองกูจัง”
ผมทนไม่ได้ครับเลยพูดออกไปทำลายบรรยากาศที่มันอึมครึมเสียเหลือเกินใจจะขาดตาย
“คนที่มึงชอบ ไอ้ฮัทใช่ไหม”
หือ มันว่าอะไรนะ ผมอึ้งไปครับเหมือนโดนไฟช็อตยืนอ้าปากค้างไม่คิดว่ามันจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้ ไม่เพียงแต่จะถามตรงๆนะสายตามันยังจ้องหน้าผมอยู่ไม่วางตา
“บ้าเหรอมึง ฮ่าๆๆ ทำไมถามกูแบบนี้ มึงบ้าไปแล้ว”
ผมก็เอ๋อสิครับท่าน เล่นมาถามกันตรงๆจี้ใจแบบนี้ ใครจะตอบอะไรออกไปได้ล่ะนะ
“มึงไม่ต้องมาปิดกู กูพอจะดูมึงออก มันใช่ไหม”
สายตามันเป็นสายตาที่ผมไม่เคยเห็นเลยนับแต่รู้จักกันมา สายตาขี้เล่นที่เคยเห็นมันหายไปกลับกลายเป็นสายตาที่ดุดันตัดพ้ออย่างบอกไม่ถูก ใจหายเหมือนกันครับ
“มึงเป็นอะไรของมึงไอ้ทัก อยู่ดีๆทำไมมาถามกูแบบนี้”
“บอกกูมา”
มันเริ่มตะเบ็งเสียงครับ ผมสะดุ้งเลยนะ
“จิ๊ เออ กูชอบฮัท แล้วทำไม มึงจะว่ากูเป็นตุ๊ดเหรอ ก็กูชอบเขาอ่ะ กูชอบมานานแล้ว”
ผมโพล่งออกไป ยังไงๆผมก็ต้องบอกมันอยู่แล้ว ไม่วันนี้ก็ต้องหาวันบอกมันอยู่ดี แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ที่จะต้องพูดความในใจที่มันเพียงคนเดียวที่ไม่รู้ออกมา
“อืม กูแค่อยากรู้จากปากของมึง”
เสียงมันอ่อนลงมากครับ อ่อนลงจนผมใจสั่น เสียงที่เหมือนครางออกมาจากคอ มันหลุบสายตาลงเหมือนว่ามันจะกำหมัดแน่นมือสั่น
“มึงเป็นอะไรวะไอ้ทัก มึงไม่ชอบเหรอ มึงไม่ชอบเกย์เหรอ หรือว่ามึงกลัวกูเหรอ”
ผมก็กลัวนะครับ เพราะว่ามันจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้ คิดเข้าข้างตัวเองเสมอว่ามันเป็นเพื่อนรัก โตมาด้วยกันเรื่องทุกเรื่องมันคงรับได้ แต่ผมคงลืมไปว่ามันเองก็คงมีความคิดเป็นของตัวเองเหมือนกัน
“มึงจะเป็นเชี่ยอะไรกูก็รักมึงเหมือนเดิมล่ะไอ้ฮิ้นท์ รักเสมอมาไม่เคยเปลี่ยน กูรับมึงได้เสมอ ไม่ว่ามึงจะอ้วนดำหรือว่าน่ารักเหมือนตอนนี้ กูก็ยังคงรักมึงเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง”
มันจ้องหน้าผมครับ ให้ตายเถอะเข่าอ่อนเลย น้ำตามันเอ่อนองเต็มสองตา ใจผมหล่นหายไปไหนก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
“ไอ้ทัก มึง”
ผมครางออกไปครับ จะเดินเข้าไปหามันแต่มันยื่นมือมากันเอาไว้
“บางทีมันอาจจะสายไปสำหรับการที่กูจะบอกมึง แต่กูอยากจะให้มึงรู้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่กูได้อยู่กับมึง กูรักมึงนะฮิ้นท์ รักมานานแล้ว กูรักมึงมากกว่าเพื่อน”
เอ่อ ผมเหมือนโดนอะไรแข็งๆกระทุ้งเข้าที่ท้องจุกเสียดไปถึงใจ อ้าปากค้าง ยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก ไอ้ทักมันจ้องหน้าผมแล้วมันก็เดินออกไปแล้วครับ เหลือแค่ผมกับหัวใจที่มันลอยหายไปไหนไม่รู้ คำที่มันพูดออกมาทำให้ผมไปไม่เป็นเอาเสียเลย นี่มันรักผมมานานแล้ว ทำไมผมไม่เคยรู้สึกตัวเลย นี่มันรักผมเกินกว่าคำว่าเพื่อน แต่ทำไมหัวใจของผมมันไม่เคยสะกิดให้ตัวผมรู้สึกเลย ทำไม ผมทำอะไรลงไป มันบอกอะไรผมมา ผมจะทำยังไง ผมจะไปทางไหนดี บอกผมที ผมควรจะทำยังไง
“มึงเป็นอะไร ไอ้ฮิ้นท์”
เสียงของอีแจงกับอีวิวครับ เหมือนว่ามีมืออีแจงมันมากระชากบ่าของผมให้หันไปมองพวกมัน พอแค่พวกมันเห็นเท่านั้นล่ะครับ อีแจงโผเข้ากอดผมคนแรกเลย
“เกิดอะไรขึ้นมึง ทำไมร้องไห้”
นี่ผมร้องไห้เหรอ ผมยังไม่รู้ตัวเลย พอเพื่อนกอดผมถึงรู้สึกตัวว่าผมอยากจะร้องไห้
“ฮือๆ ทำไมๆ”
“มึงๆ มึงเป็นอะไรไอ้ฮิ้นท์ มึงเป็นอะไรบอกกูมา ใครทำไรมึง”
อีแจงมันร้องเขย่าตัวผมอยู่ ผมจะบอกว่าอะไรดีล่ะ มันทำผมเหรอ ไม่นี่นะ น่าจะเป็นผมที่ทำร้ายจิตใจมันมากกว่า ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่เม้มปากแน่น พลันน้ำตาก็ร่วงออกมามากกว่าเดิมเสียอีก
“ไอ้ทักมึง ไอ้ทัก”
ผมครางออกไป มองหน้าเพื่อนทั้งสอง
“ไอ้ทักมันทำไรมึง บอกกูมาเดี๋ยวกูไปจัดการมันเอง บอกมาเร็วไอ้ฮิ้นท์”
อีวิวมันโวยวายครับ อีแจงมันกอดผมฟังอยู่
“มันไม่ได้ทำกู แต่กู กูทำมัน”
“อ้าว ยังไงเนี่ย อะไรของมึง มึงทำไรมัน”
อีวิวมันทำหน้าเซ็งครับ อีแจงก็ผละผมออกจากอ้อมกอดทันทีแล้วต้องหน้าผมเขม็งเลยนะ แหมอีพวกนี้
“ไอ้ทักมัน เอ่อ มันบอกว่ามัน”
“อย่าบอกนะว่ามันชอบมึง”
อีแจงครับ ผมตกใจนะมองหน้ามันทั้งน้ำตา แต่ก็นะพยักหน้ารับน้อยๆล่ะครับ จะทำยังไงได้ในเมื่อมันเป็นความจริง
“กูว่าแล้ว เชี่ยแล้วไหมล่ะ เฮ้อ สิ่งที่กูคิดมันก็เป็นจริงจนได้”
“มึงคิดอะไรอีแจง ทำไมมึงไม่เคยบอกกู”
อีวิวมันจับแขนอีแจงครับ ผมเองก็อยากรู้
“เอาเป็นว่ากูพอดูได้ทักมันออก มันเป็นห่วงมึงมากๆ มึงไม่รู้ตัวเหรอ ห่วงมากกว่าเพื่อน เวลากูอยู่กับมันสองคนมันยังเคยบอกเลยว่ามันจะตามมึงไปทุกที่ ไม่ว่าจะสอบได้หรือไม่ได้ มันบอกมันอยากจะดูแลมึงไปตลอด”
ร้าวใจเป็นแบบนี้นี่เอง น้ำตามันไหลหลั่งออกมามากกว่าเดิม ผมตัวสั่นยืนจะไม่อยู่ พอมันถามกลับผมอึ้งไปเลย จริงสินะ คนที่อยู่ใกล้ผมมากที่สุด และตลอดเวลาคือมัน มันคนเดียว จะนั่งจะนอนก็มัน แล้วทำไมผมไม่เคยรู้สึกตัวเลย ไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับมันคือเพื่อนที่ผมรัก รักมากที่สุด แต่มันเกินไปกว่านั้นไม่ได้ โว้ย อะไรวะเนี่ย
“กูจะทำยังไงดีมึง”
ผมครางออกมาแล้วจะร้องไห้ทำไมเนี่ยไม่เข้าใจตัวเอง
“เฮ้อ เพื่อนกูรักมึงว่ะล่ะสิเนี่ย กูล่ะกลุ้ม”
“เออนั่นดิ เว้ย เอาไงดีวะเนี่ยแล้วมึงกับมันจะยังไงกันต่อไปล่ะทีนี้”
อีแจงพูดอีวิวเสริม ส่วนผมก็กลุ้มสิครับ จะทำยังไงดี จะเดินไปทางไหนดี กับไอ้ทักไม่เคยคิดเลยนะว่ามันจะชอบผมแบบนั้น ไม่เคยคิดเลยนะว่ามันจะมีใจให้ผม ตั้งแต่ตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมปล่อยให้มันล่วงเลยมาไกล นานขนาดนี้ ทำไมวะทัก ทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่ที่กูยังไม่เจอเขา ทำไม ฮือๆ โอ้ย อะไรเนี่ย คิดอะไรออกไป
“แล้วฮัทเป็นไงบ้าง”
เอ่อ ผมพูดออกไปครับ เรื่องไอ้ทักก็เครียดนะ แต่เรื่องที่มันอยู่ในใจมากกว่าเรื่องของมันก็เรื่องของเขา คนที่ผมจะเป็นจะตายด้วย
“แหมนะพอฟื้นก็คิดถึงผู้ชาย แฮ่นจริงๆเลยนะมึงน่ะ”
อีตัวแม่มันด่าครับ ผมก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี ก็คนมันห่วงจริงๆนี่นะ จะให้ทำยังไง
“โน่นมันอยู่ห้องข้างๆ เพิ่งจะฟื้น น้ามันกับพ่อก็มาแล้ว มึงไปดูมันดิ”
อีวิวมันบอกครับ ผมก็พยักหน้าเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้องรวมที่คนป่วยเริ่มจะมองว่าอีสามตัวนี่มันร้องไห้อะไรกัน แต่จะสนใจอะไรตอนนี้เรื่องในใจมันไม่ได้มีใครรับรู้เกินไปกว่าผมนี่นะ
“แล้วไอ้ทักล่ะ มึงจะไม่ไปคุยกับมันก่อนเหรอมึง จะปล่อยให้เป็นแบบนี้เหรอวะ”
อีแจงมันร้องขึ้นครับผมหยุดกึกลง อืม นั่นสินะ ตอนนี้ในหัวมันตีกันวุ่นวายไปหมด ระหว่างผู้ชายที่แอบชอบและชอบมากมานานกับเพื่อนรักที่นอนกับผมทุกวัน คนที่ผมตื่นมาเจอมันทุกเช้า ก่อนนอนก็เจอกัน กินนอนด้วยกัน ทำอะไรๆด้วยกัน มานับแต่จำความได้ โว้ยย
“กูจะไปเยี่ยมฮัท”
ผมนี่คงแรดเลวร้ายมากเลยนะ เพื่อน ผมคิดว่าผมง้อมันเมื่อไหร่ก้ได้ แต่เขาที่อยู่ในใจ อย่าว่าผมแรด ผมนิสัยไม่ดีเลยนะ แต่ผมคิดไม่ออกจริงๆ คิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไง ก็จะให้ผมทำยังไงในเมื่อในใจมันเต้นเป็นจังหวะของเขามากกว่าไอ้ทัก ผมไม่รู้ครับ ใจผมมันบอกให้ผมทำแบบนี้ ถ้าจะมองว่าผมเลว วินาทีนั้นผมไม่ได้คิดไตร่ตรองอะไรมากมายนักหรอกนะครับ แค่เดินตามเสียงหัวใจ พอผมเดินออกมาเสียงถอนหายใจของเพื่อนทั้งสองก็ดังขึ้นล่ะครับ ผมเดินออกจากห้องผู้ป่วยรวมไปห้องพิเศษข้างๆ ผมเคาะประตูแล้วรอครับแต่ไม่มีคนมาเปิดเลยเดินเข้าไปเลย
“ฮัท” ผมร้องออกมาเมื่อเห็นเขานอนอยู่บนเตียงหน้าตาซีดเซียวคงเสียเลือดไปเยอะ มีอาของฮัทแล้วก็พ่อยืนอยู่ข้างๆเตียง
“ฮิ้นท์ นายเป็นไงบ้าง”
น้ำตาจะไหลครับขนาดเจ็บอยู่แท้ๆยังมาคิดถึงอาการอันน้อยนิดของผม โอยมันโดนใจอยากจะโผเข้าไปกอดให้สมรัก แว้กก นี่ถ้าไม่มีพ่อกับอาของเขานะ จะกอดให้เหมือนกับตอนที่เราหลงป่าเลย คิดขึ้นมาแล้วปิ่มใจ อิ่มเอิบเสียเหลือเกิน คิดไปเมื่อวาน ตอนที่เรากอดกันทั้งตอนตากฝนและในน้ำ ผมรู้สึกว่าเรากอดกันจริงๆ มันเป็นอ้อมกอดของคนที่รักกันไม่ใช่กอดเพื่อหน้าที่หรือสถานการณ์บังคับ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ รับรู้ความรู้สึกของเขาได้ อ๊ะ นี่อย่าบอกนะว่าเขาคิดตรงกับผม แว้กกก
“นายเป็นไงบ้าง”
แง่ว เขาถามขึ้นครับ นี่ผมทำหน้าตาตลกโปกฮาอะไรออกไปอีกวะเนี่ย ผมสะดุ้งเลยนะ
“เราโอเคแล้ว นายล่ะ เป็นไงบ้าง”
ผมถามออกไปเสียงเบาๆครับเพราะเกรงใจพ่อกับอาของเขา ต้องปรับสีหน้าและอาการนิดหน่อยเดี๋ยวจะผิดสังเกต
“ไม่เป็นไรแล้ว นายปลอดภัยก็โล่งใจล่ะ”
ทำไมนะ ทุกคำพูดผมถึงตีเข้าข้างตัวเองหมดเลยนะ เหมือนว่าเขามีใจ เหมือนว่าเราเป็นแฟนกันแล้วเขาถามแบบว่าห่วงใยผมมาก สีหน้าและแววตามันก็สื่อออกมาในทำนองเดียวกันนี่ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม ผมคุยกับฮัทอยู่สักพักล่ะครับก็กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกจากโรงพยาบาล ส่วนฮัทน่าจะนอนต่อเพราะอาการยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่เสียเลือดไปเยอะนี่นะ ผมกลับมาบ้านก็นอนครับ นอนไปเยอะเท่าไหร่ไม่รู้แต่รู้ตัวว่าสะดุ้งตื่นตอนประมาณสี่ทุ่ม หิวข้าวลงมาหาอะไรกิน
“นี่ตกลงมันจะเอายังไงวะ”
ผมบ่นให้กับตัวเองเพราะมองข้ามฝั่งไปยังบ้านของไอ้ทัก ห้องของมันยังเปิดไฟสว่างอยู่ มันไม่แวะมาหาผมเลย อาจจะแวะมาตอนที่ผมหลับแต่แม่กับพ่อไม่เห็นบอก มองไปที่บ้านของมันภาพใบหน้าของมันก็ผุดขึ้นมา  ถ้าจะบอกว่าผมรู้สึกเจ็บนี่จะเชื่อไหม เจ็บที่ใจร้าวแปลบลงไป ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ ไม่อยากให้มันออกมาในรูปแบบนี้ ผมควรจะทำยังไงดี
“เอ่อ” พอรู้สึกตัวก็เดินมาหยุดที่หน้าบ้านของมันแล้วครับ ผมคงเป็นเอามาก ผมยืนมองห้องของมันอยู่หน้าบ้าน มองอยู่อย่างนั้น อยากคุยด้วย อยากให้ทุกๆอย่างมันเป็นเหมือนเดิม ไอ้ทักคนเดิมมันไปไหนแล้ว ไอ้ทักคนที่อยู่คอยเคียงข้างผมไปไม่ว่าจะตอนไหน ไอ้ทักคนที่ผมทั้งกอดทั้งเตะมันได้ในเวลาเดียวกัน มันไปไหนแล้ว
“กูรักมึงนะทัก รักมึงมาก มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกู มึงคือคนที่กูไว้วางใจที่สุด กูขอโทษนะที่ไม่บอกความจริงกับมึงในทุกๆเรื่อง ทั้งที่เราเคยสัญญากันไว้แล้ว กูขอโทษ”
ผมพูดฝากลมไปให้บอกมันที ถ้าให้พูดต่อหน้าผมคงไม่กล้า ทั้งที่แต่ก่อนมีอะไรพูดกันตรงๆ แต่ก็มีเพียงเรื่องเดียวที่ผมปกปิดมัน ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆเลยนะ
“ไอ้อ้วนดำ”
ผมหันขวับทันทีครับตอนจะเดินเข้าบ้าน ไม่มีใคร ไม่มีเสียงใด ผมเป็นอะไรไป นี่ผมเป็นอะไรไป พอกลับมาอยู่คนเดียวในห้อง เรื่องราวต่างๆที่เคยผ่านมา ภาพต่างๆของผมกับมัน มีสักครั้งไหมที่ชีวิตผมไม่มีไอ้ทัก มีสักตอนไหมที่ผมห่างจากมัน ผมพยายามคิดทบทวนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาแท้จริงแล้วคนที่คอยเคียงข้างผมมาโดยตลอดคือมัน ไม่ว่าจะเวลาไหนตอนไหน มีผมที่ไหนก็ย่อมมีมันที่นั่น เหมือนมันเป็นเงาตามตัวไปเสียทุกๆที่ แล้วตอนนี้เงานั้นมันเลือนหายไปไหนแล้ว
“อาโหล”
คิดไปไม่นานครับ ฮัทก็โทรฯมา พอเห็นชื่อหน้าจอมันขึ้นผมก็ยิ้มออกมา ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม เพราะอะไรผมถึงเปลี่ยนความรู้สึกได้ไวขนาดนี้
“นอนยังฮิ้นท์”
เสียงของเขาที่กรอกสายมาแจ่มใสเหลือเกิน ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง พอนอนลงก็หันไปมองข้างๆที่ของมัน ใจหาย
“ยังเลย ฮัทออกจากโรงบาลแล้วเหรอ”
“อืม ออกแล้ว ออกตอนเย็นนี่เอง ดีขึ้นมากแล้ว นายล่ะดีขึ้นไหม”
“เราไม่เป็นไรแล้ว ฮัทไม่เป็นไรนะ”
“สบายมาก เอ่อ เราขอโทษนะฮิ้นท์ที่พานายไปลำบาก”
จากน้ำเสียงที่แจ่มใจหม่นมัวหมองลงทันทีครับ ผมรับรู้ได้ว่าเขารู้สึกผิดมากทีเดียว
“เอ้ย บ้าเหรอ เราลำบากอะไรกัน ไม่เลยๆ อย่าคิดมาก อย่างน้อยตอนนี้เราสองคนก็ปลอดภัยแล้วนี่ฮัท อีกอย่างถ้าเราไม่ไปกับนาย เราคง เอ่อ”
“หืออะไรเหรอ นายคงไม่อะไร”
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกน่า แล้วจะนอนหรือยัง”
ใจจริงอยากจะบอกว่าถ้าไม่ไปกับเขาวันนั้นผมก็คงไม่มีโอกาสได้กอดเขาเลยสินะ ขอบคุณสรวงสวรรค์ ขอบคุณสายฝน แต่ผมขอเก็บมันไว้ในใจแบบนี้ดีกว่า เพราะตอนนี้อะไรๆมันดูเหมือนจะรุงรังเข้ามาทุกที ใจที่มันไม่บ่งชี้นำทางให้ผมเลยว่าควรจะเดินไปทางไหนดี คนที่แอบรักมานานแล้วเขาก็เหมือนจะมีใจให้ กับเพื่อนที่เกิดเคียงข้างกันมา
“ก็นอนอยู่นี่ไง นายจะนอนใช่ไหม โอเคๆ งั้นมานอนพร้อมกัน”
คำพูดของเขาที่ออกมาจะรู้ตัวไหมนะว่าทำให้ผมมีความสุข สุขมากจริงๆ ผมอมยิ้มออกมา พลันหันไปมองที่หมอนอีกใบที่วางอยู่ข้างๆ สุขใจจริงๆ แต่ทำไมน้ำตาผมไหลออกมาล่ะ ทำไมกัน ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงหลังจากวางโทรศัพท์
“ไอ้ทัก ได้โปรดอย่าคิดแบบนั้นเลย เราเป็นเพื่อนกันนะ กูรักมึงเหมือนเพื่อนตลอดมา อย่าคิดกับกูแบบนั้นเลย กูทรมาน กูทำตัวไม่ถูก อย่าทำแบบนี้ได้ไหม กูขอร้องล่ะ กลับมาเป็นคนเดิมได้ไหม กลับมาได้ไหม”
ผมเอาหมอนที่มันเคยนอนมากอดไว้กับตัว น้ำตาไหลออกมามากมายนัก เป็นสัปดาห์ที่ผมเสียน้ำตามากที่สุด เป็นวันที่ผมใจร้าวรานอย่างที่ไม่เคยเป็น ถ้าจะถามว่าขาดมันจะได้ไหม ได้นะ แต่ไม่ใช่แบบนี้ ไม่เอาแบบนี้ ถ้าให้ขาดกันห่างกันด้วยเรื่องนี้ ผมคงทนไมได้ ทรมานเหลือเกิน ได้โปรดเถอะ อย่าเดินหนีจากกูไปเลย อย่าไปไหนเลย ได้โปรดกลับมาเป็นไอ้ทักคนเดิม คนที่คอยแหย่คอยแกล้งกูเหมือนเดิมได้ไหม กลับมาได้ไหม โอย ใจจะขาด
“ไอ้เชี่ยนั่นไม่มาสักทีล่ะมึง สายแล้วนะ”
พอวันจันทร์อีวิวมันก็มารอที่บ้านผมตามปกติครับ ใกล้สอบกลางภาคเต็มทีแล้ว เวลาที่ว่างก็ลดน้อยถอยลงไปอีก ทำไมเวลามันน้อยจังเลยนะ หรือว่าผมจัดสรรเวลาไม่เป็นเองก็ไม่รู้ แต่รู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่ทันไปเสียหมด ที่โรงเรียนก็ต้องเหลือไปตอบปัญหาวิชาการ ไหนจะอ่านหนังสือสอบ ไหนจะเตรียมโครงงานส่ง ยิ่งใกล้สอบเข้ามาอาจารย์แต่ละวิชาก็ดูเหมือนจะเร่งสั่งงาน เอากันเข้าไป
“นั่นดิ ปกติมันไม่เคยสายนะมึง ไปดูมันหน่อยดิ มันจะไปหรือเปล่า”
ผมก็เออออไปกับอีวิวครับ เราสองคนเดินไปหน้าบ้านมัน
“แม่สายไอ้ทักล่ะแม่”
ผมร้องถามแม่สายที่ง่วนอยู่กับการจัดมะม่วงกวนใส่ในถาดออกจะตากแดด
“อ้าว มันไปโรงเรียนแล้วนี่ฮิ้นท์ ไมได้ไปหาเหรอ”
เอ่อ ผมกับอีวิวมองหน้ากันครับ สายตาของเราเข้าใจตรงกัน
“งานเข้าแล้วมึงไอ้ฮิ้นท์”
“เชี่ยแล้ว ทำไมวะ ทำไมมันทำแบบนี้”
“กูว่าเรารีบไปดีกว่ามึงเผื่อว่ามันจะเดินอยู่ระหว่างทาง”
ผมก็ขับรถผมอีวิวมันก็ขับรถมันครับ เป็นวันแรกของรอบไม่รู้กี่ปีที่ผมขับรถเครื่องคันใหญ่โตของพี่ชายผม เพราะที่ผ่านมามันเป็นเหมือนรถของไอ้ทักไปแล้ว รถของมัน แล้วทำไม เรารีบบึ่งออกจากบ้านเผื่อว่าจะเจอมันระหว่างทาง ทำแบบนี้ไม่ได้นะ มีอะไรต้องพูดกันจะมาเดินหนีผมไปแบบนี้ไมได้ ใจที่ลอยล่วงหน้าไปก่อนตัวไม่เคยรู้เลยนะว่ามันจะรู้สึกแบบนี้ เบาโหวงหวิวไปทั้งตัว ใจสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไอ้เชี่ยทัก ทำไมไม่รอ”
อีวิวมันร้องด่ากราดไปครับเพราะมันเห็นไอ้ทักอยู่กับกลุ่มพวกไอ้แจ็คปากมอม ผมรู้สึกสะท้อนในขึ้นมาทันทีเพราะสายตาที่มันมองมามันไมได้มองอีวิวเลย มันมองมาที่ผมสายตาที่ตัดพ้อมาในระยะห้าร้อยเมตร
“เรื่องของกู”
“อ้าวไอ้เชี่ย อะไรของมึง พวกกูรออยู่นะเว้ย ทำไมทำตัวแบบนี้”
“อะไรจ๊ะวิวคนสวย ดุแต่เช้าจังเมื่อคืนกินน้ำตาลเยอะไปเหรอจ๊ะ”
ไอ้แจ็คครับปากมันมอมสมฉายาจริงๆ
“กินน้ำตาลบ้านพ่อมึงสิ หุบปากไปเลยนะไม่เกี่ยวกับมึง มึงจะเอายังไงไอ้ทัก”
“อ้าวๆ พูดแบบนี้ก็สวยสิน้องวิว เจอกันหน่อยไหมจ๊ะ”
ไอ้นัทครับมันเดินตรงทำท่าบ่ากว้างไหล่เผยมายังอีแจง ผมจอดรถแล้วดินเข้าไปขวาง
“ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมทัก”
ผมมองไปที่มันครับ มันคงไม่ใช่เรื่องของใครอื่นแล้วล่ะ มันเป็นเรื่องของผมกับมันสองคน มันปราดสายตามองมายังผมแล้วหันไปหาไอ้แจ็ค
“ไปว่ะมึง กูขี้เกียจจะคุย ตอแยอยู่ได้”
มันพูดออกมาแล้วทำท่าเหมือนจะขับรถไอ้แจ็คพวกมันจะซ้อนอัดสามคนกันไปเลยนะครับ
“ไอ้ทัก”
“โว้ๆ พอน่ารักแล้วทำเสียงดุเลยนะอิ้นท์ เออว่ะ พอมึงขาวขึ้นผอมลงนี่มันน่ารักน่าฟัดจริงๆนะ กูว่า”
ไอ้แจ็คมันหัวเราะครับ ผมไม่สนใจฟังหมามันเห่าหรอกนะ ไอ้ทักมันออกรถไปแล้วครับ ผมหันไปมองหน้าอีวิว
“มึงจะเอายังไงฮิ้นท์ ปล่อยไว้แบบนี้ไมได้นะมึง”
ผมถอนหายใจออกมา กูรู้แล้ว แล้วจะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อมันไม่ยอมคุย เจ็บปวดมากก็อีตอนนี้ล่ะครับเราสองคนขับรถตามหลังพวกมันไป ไอ้ทักมันขับรถได้กวนบาทามากๆ ขับฉวัดเฉวียนไม่เกรงกลัวใคร ผมมองตามหลังแล้วใจหายหลายตลบ มันไม่เคยทำแบบนี้เลยนะ มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย โอยๆ
“กูว่าตอนเข้าห้องค่อยคุยกับมันเถอะ ใจเย็นๆ เดี๋ยวกูช่วยคุย”
อีแม่แจงครับพอมันรู้เรื่องมันก็อาสาจะคุยให้ ผมก็พยักหน้า ตอนเข้าแถวก็เหลือบไปมองแถวของฮัทเขามาเรียนตามปกติแล้ว แวบหนึ่งที่เราผสานสายตากัน เขายิ้มให้ผมแล้วพยักหน้า ผมเองก็จะเหลือรึ หน้าแดงขึ้นมาทันที แต่ว่ามีใครบางคนมองอยู่ครับด้วยสายตาที่ผมเองพอเห็นรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆเลยนะ
“อ้าวพงษ์ ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ”
ผมถามขึ้นครับตอนเข้าห้องไปแล้ว เพราะไอ้พงษ์ปกติมันจะนั่งคู่ไอ้ต๋องหลังห้อง ร้องถามไปอย่างนั้นล่ะครับ เพราะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร มันเกลียดผมมากขนาดนี้เลยเหรอถึงขนาดต้องแยกที่นั่งกัน ทั้งที่มันนั่งติดผมมาตั้งแต่ประถมจนมาตอนนี้กี่ปีแล้ว กี่ปีแล้ว สะอึก ปวดใจเหลือเกิน
“ก็ทักมันขอเปลี่ยนมันบอกมันขี้เกียจเรียน ไอ้นี่มาแปลกนะวันนี้แต่ก่อนใครจะขอมานั่งคู่กับนายไม่เคยยอมนะ แต่วันนี้มันยอมไม่รู้อะไรของมัน”
ผมได้แต่เม้มปากพยักหน้าครับ ตอกเข้ากลางใจ ย้ำให้รู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว จะทำยังไงได้ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว คุยก็ไม่คุย ถ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วมันดีผมจะออกความเห็นอ้อนวอนอะไรมันได้เหรอ จะต้องให้ผมทำถึงขนาดไหนเหรอมันถึงจะยอมหันมาคุยกัน บอกผมที
“ไอ้ทักมาคุยกันหน่อยดิ”
อีแจงครับพอมันเห็นไอ้ทักเดินเข้ามาในห้องมันก็จับแขนไว้
“กูจะไปช่วยจารย์ที่ห้องวิทย์”
มันพูดเสียงห้วนๆแล้วสะบัดมือออกจากอีแจง ผมใจสั่นไหวไป
“เดี๋ยวมึง ทำไมมีอะไรไม่พูดกัน มึงคิดว่าทำแบบนี้อะไรๆมันจะดีขึ้นมาเหรอวะ”
อีแจงมันใจนักเลงครับมันจับบ่าของไอ้ทักเอาไว้จ้องหน้าเขม็งผมเองก็มองอยู่ พยายามทำสายตาอ้อนวอนมันอย่างเต็มที่ เพื่อนๆในห้องก็เริ่มให้ความสนใจ
“กูไมได้ทำอะไรผิด ทำไมกูต้องคุย กูไม่อยากคุย ไม่อยากฟังคำแก้ตัว ในเมื่อมองไม่เห็นกู จะมาคุยกับกูทำไม กูมันก็แค่คนไม่มีความหมายคนหนึ่ง จะสนใจอะไรวะ”
ผมเม้มปากแน่นพยายามไม่ให้น้ำตามันเอ่อออกมาครับ ใจมันตอดตุบๆ ปวดแปลบๆจนร้อนไปทั้งเบ้าตา
“ไอ้ทัก มึงบ้าไปแล้วเหรอ อะไร มึงคิดอะไรอยู่”
“พอเถอะแจง เขาไม่คุยก็ไม่ต้องคุย”
ผมร้องออกไปครับ เสียงสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้ พอพูดจบก็หันหน้ากลับไปยังกระดานดำหน้าห้อง เสียงเงียบไปได้ยินแต่เสียงฝีเท้าออกจากห้องไปกับเสียงเลื่อนเก้าอี้ให้เข้าที่เข้าทาง สายตาของผมจ้องมองอยู่ที่กระดานดำ พยายามไม่ร้องไห้ แต่ผมใจสั่นเหลือเกิน ทำไมรู้สึกเจ็บอย่างที่ไม่เคยเป็นกัดปากตัวเองจนสั่น มือไม้เกินจะควบคุมมันสั่นไปหมด
“มีอะไรกันป่าวฮิ้นท์”
เสียงของพงษ์และเพื่อนๆหลายคนถามขึ้นครับ ผมส่ายหน้ายิ้มแห้งๆ ไม่ไหวแล้ว ผมจะมาทนเม้มปากกักเก็บความในใจเอาไว้ตรงนี้ทำไม ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ปวดเกินจะมองเห็นอะไรเบื้องหน้าแล้ว ผมวิ่งออกจากห้องไปแล้วครับ มีอีวิวกับอีแจงมันวิ่งตามมา
“ฮึกๆ ทำไมวะ ทำไม”
มันเจ็บจริงๆนะครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้เขาเรียกว่าอะไรแต่ทำไมผมปวดใจเหลือเกิน ปวดใจจนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว คิดอะไรไม่ออกนะแต่รู้ว่าใจมันเต้นแรงเหลือเกิน มันเต้นแรงเสียจนหายใจแทบไม่ทัน มันดันมันบีบจนผมไม่มีแรงจะวิ่งต่อไป
“เอาน่ามึงปล่อยมันไปก่อน เดี๋ยวมันก็ใจเย็นลงเองล่ะน่า”
“มันไม่เคยเป็นแบบนี้ ฮึกๆ”
ผมสะอื้นครับ ยืนอยู่หน้าห้องสมุด คนเดินผ่านไปผ่านมาน้อยแล้วเพราะได้เวลาเข้าเรียนแล้วครับ อายก็อายแต่เจ็บมันออกหน้าออกตาเกินกว่าคำว่าอาย
“เออว่ะ กูก็เพิ่งจะเคยเห็น เดี๋ยวมึงใจเย็นๆนะฮิ้นท์ เดี๋ยวกูช่วยพูดให้”
อีแจงมันตบบ่าผมเบาๆครับ แต่ยิ่งเหมือนมันปลอบน้ำตาผมยิ่งแตกกระจายออกมา
“อ้าวฮิ้นท์”
เอ่อ ฮัทกับเพื่อนของเขาครับ เดินกำลังจะขึ้นบันไดไป ผมรีบหันหลังให้ทันที กัดฟันแน่นเอามือบีบที่ลำคอตัวเองไม่ให้สะอื้นออกมา
“ทำไรกันไม่ไปเรียนเหรอ”
“อ้อ พอดีจะมายืมหนังสือจ๊ะฮัท แล้วฮัทล่ะไปไหนมา”
อีวิวมันเอาตัวของมันมาบังให้ครับแล้วบอกออกไปผมพยายามกลั้นหายใจไม่ให้สะอื้น ไม่อยากให้เขาเห็นตอนผมร้องไห้เลยนะ
“ไปห้องศิลป์มา เดี๋ยวไปเรียนแล้วล่ะ ฮิ้นท์ โดดเหรอ ฮ่าๆ”
เขาแซวผมครับแล้วก็เดินไป ผมอยากจะมองหน้าเขาใจจะขาดแต่ก็นะ โอ๊ยย อะไรวะเนี่ย
“แล้วมึงจะไปเรียนไหม”
อีวิวมันถามครับ ผมส่ายหน้าโดยที่ไม่ต้องคิด ไม่อยากเรียน เรียนไปก็คงไม่มีสติอะไร ตอนนี้ในใจมันคิดเรื่องไอ้ทักมากกว่าใคร มากกว่าฮัทที่เพิ่งจะเดินผ่านไปเสียอีก สรุปว่าเราสามคนไปนั่งสุมหัวกันอยู่ที่ช็อปอุตสาหกรรม ไม่ได้อยูข้างในนะอยู่หลังช็อป กลัวอาจารย์จะมาตาม เฮ้อ มันจะเข้าโหมดดราม่าอีกนานไหมเนี่ย

Drama by eiky

P.s.....ขอโทษที่มาช้าครับ มัวแต่วุ่นวายอยู่กับ ผช. แว้กกก มะใช่ๆ เค้าจิตใจไม่มั่นคงเเลยอ่าพักนี้

ตอนนี้ดราม่านิดหน่อยน้า นิดเดียว พอเป็นรส เดี๋ยวตอนหน้าเพื่อนบอกจะจัดหนัก อิอิ รักกันๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 16-09-2011 12:29:02

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสส

ไม่ยอมๆๆ   แบบว่ามันค้างคาใจสุดๆอ่ะ

ปล.ตอนหน้าจัดหนักจริงเหรอ  เค้าจะตั้งตารอ

ปล.2อิ๊กกี้ หัดเอาแบบอย่างเพื่อนอิ๊กกี้มั่งนะ  อย่ามัวแต่หลงผู้ชายจนลืมเค้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Chubby ที่ 16-09-2011 12:33:58

 :เฮ้อ:
รอตอนหน้าจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 16-09-2011 13:18:53

มารอตอนต่อไป
สงสารทักนะ แต่ก็ไม่น่าจะทำแบบนี้กับเพื่อน
รีบๆ มาลงนะครับ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 16-09-2011 13:23:54

เราเชียร์ ทัก ชอบทัก กริ๊ดดดด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 16-09-2011 13:42:54

ความรู้สึก คนเรา ห้ามยากจริงๆๆ :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 16-09-2011 14:03:53

เจ้าทักน่าสงสาร แต่ ก็นะ เค้า ไม่ใช่ของเราก็ปล่อนเค้าไป สักวันนะสักวัน คนที่ใช่จะมาในเวลาที่ถูก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 16-09-2011 14:10:22

 :monkeysad:สงสาารทัก สงสารฮิ้นท์  อย่างนี้ต้องโทษแก๊สโซฮอล :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 16-09-2011 14:10:47

“มึงจะเป็นเชี่ยอะไรกูก็รักมึงเหมือนเดิมล่ะไอ้ฮิ้นท์ รักเสมอมาไม่เคยเปลี่ยน กูรับมึงได้เสมอ ไม่ว่ามึงจะอ้วนดำหรือว่าน่ารักเหมือนตอนนี้ กูก็ยังคงรักมึงเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง”

โหยย มันโดนใจ
แต่คนบางคนคงไม่ได้คิดอะไรเลยสินะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 16-09-2011 14:16:41

 :เฮ้อ: สงสารทั้งคู่อ่ะนะ แต่ทักคงน้อยใจ สนิทกันมากที่สุด แต่ฮิ้นท์กับไม่บอก ยังไงก็พยายามง้อหน่อยนะ เราผิดจริงๆ นี่นา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: chinminho ที่ 16-09-2011 14:20:52

น่าสงสานนายเองจัง :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 16-09-2011 14:30:59

ทักสู้ๆนะ  ฮิ้นใจร้ายจัง :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 16-09-2011 15:39:06

เง้อ ใจจริงไม่อยากอ่านตามทัน เเหะเเหะ  :m20:

กำลังหนุกเยย  :laugh:


เเล้วจะทำไงดีทัก เดี๋ยวเราไปดามใจให้ปะ  :impress2:   :jul3:

 :beat: :z6:  (โดนเเฟนคลับทักรุม)

หาคนดามใจทักหน่อย  :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 16-09-2011 16:21:51

 :z13:จิ้มคนแต่ง สงสารทัก เชียทัก :a5:
รอตอนต่อไปคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 16-09-2011 16:53:20

โธ่ๆๆ ทักพ่อคุณ มามะมากอดทีึ
ถึงว่าหายไปนาน มัวแต่กกผู้ชายนี่เอง แถมมาต้มมาม่าให้กินเดี๊ย จะโดน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-09-2011 18:09:05

 :เฮ้อ: ทักพ่อยอดขมองอิ่มมมมมมม

น่าสงสาร  อย่าไปทำตัวเลวๆนะขอร้อง

ฮิ้นก็ไม่รู้จะทำยังไง

ฮัทก็ดีจะทิ้งก็ไม่ได้

แต่ถ้าเป็นญ่าญ่าเลือกทักนะ  ไม่รู้สอย่างน้อยทักก็รักเรราตั้งแต่ตอนอ้วนดำ  ไม่แคร์ว่าจะขาวสวย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 16-09-2011 18:43:05

สงสารทักจัง
ทำไมหละ  ทำไมไม่บอกฮินไปแต่แรก
เจ็บปวดจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 16-09-2011 18:47:10

อ่านช่วงแรกของตอนสงสารทักนะ แต่ช่วงหลังมาเริ่มงี่เง่า
ฮิ้นท์อาจจะชอบฮัทมาก และฮัทเองก็ดูจะมีใจ แต่คนที่เห็นค่าฮิ้นท์มาตั้งแต่แรกก็คือทัก
แม้จะไม่แสดงออกมากนักก็ตาม เอาเป็นว่าเลือกยากไม่อยากให้เสียใครไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-09-2011 18:50:24

สงสารทักก็สงสารนะ แต่ว่าของแบบนี้มันต้องมีความรู้สึกเหมือนกันทั้งสองฝ่ายน่ะ
มันถึงจะไปได้แบบสวยๆ ฮิ้นท์อย่าปล่อยไว้นานนะ กลัวทักมันเตลิดเข้าพง
แจงกับวิวน่าจะเป็นทัพหน้ากรุยทางให้ก่อนนะ แล้วค่อยให้ฮิ้นท์ไปคุยน่ะ
ขอแต่แม่สองสาวนั่นต้องใจเย็นเข้าใจอารมณ์ทักมัน
ไม่ถือสาถ้ามันแรงใส่ ก็คนมันกำลังเสียใจน้อยใจนิ
ไม่อยากเห็นเพื่อนแตกกันเล้ยจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ppmayuree ที่ 16-09-2011 18:51:57

สงสารทัก...
มัวแต่เป็นมดแดง
ไม่ทันฮัท... สอย....ฮิ้นซะแล้ว
หาคนใหม่ดีกว่า นะ ทัก นะ :sad11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 16-09-2011 19:11:14

คิดว่าน่าจะเข้าใจฮิ้นนะ  แต่จริงๆแล้วฮิ้นเข้าใจตัวเองเปล่าละนี่  เหมือนยังสับสนตัวเองนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 16-09-2011 20:56:16

เอาเข้าไป
ตรูว่าแล้วว่าทักต้องชอบน้องฮิ้นแน่ๆ
 :z3:
ซื้อหวยไม่เคยถูกอย่างนี้นิ
แต่เป็นเราๆก็เลือกฮัท
เพราะคนมันรักมาตั้งแต่แรก
แต่แบบว่าดูฮิ้นตอนนี้จะสับสนๆ
แบบว่าเริ่มลังเลไม่มั่นคงและ
 :เฮ้อ:
ต้องรอลุ้นกันต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 16-09-2011 21:12:37

ทัก...เสียใจได้แต่อย่าทำร้ายตัวเองนะ...
เป็นกำลังใจให้ทักผ่านช่วงนี้ไปได้..... :กอด1:

 :L1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน   :L2:
กด + ให้กำลังใจทัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-09-2011 21:14:08

น่าสงสารน้องฮิ้นท์ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 16-09-2011 21:14:50

อ่านกี่รอบก้อร้องไห้ทุกรอบ สงสารหมดทุกคนเลยอะ นี่มันรักสามเส้าชัดๆ ยังคิดไม่ออกเลยนะว่าถ้าตัวเองโดนมั่งจะทำยังไงเนี่ย
 :sad4: :m15:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 16-09-2011 23:16:20

เศร้าแทนฮิ้น ดูจะเจ็บทุกทาง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 16-09-2011 23:45:51

สงสารทักอ่าาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 17-09-2011 02:01:10

ว่าแล้วว่าทักต้องแอบชอบฮิ้นอยู่แน่ๆๆ

แล้วคราวนี้ฮิ้นจะเลือกใครหละเนี่ย

รีบมาต่อนะ  ออิออิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 17-09-2011 02:06:36

อั่ยย่ะ  ให้มันได้อย่างนี้สิ
ไอ้ทักเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่าทำตัวแบบนี้สิ เห็นมั้ยว่าฮิ้นเสียใจมากนะ
รักสามเศร้าอ่ะ :m15:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 17-09-2011 02:57:04

อ่านตอนนี้แล้วมันบีบหัวใจจิงๆ  ทักน่าสงสาร
แต่ฮิ้นผิดหรอที่จะทำตามหัวใจตัวเอง  เฮ้อ  :เฮ้อ:

ไม่อยากให้ทักเอาแต่หนีอย่างงี้เลย  ทำงี้มีไรดีขึ้นเนี้ยะ มีแต่แย่ลง

ปล. :กอด1: อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 17-09-2011 17:30:46

เอาเข้าไปไม่ได้มาอ่านแค่อาทิตย์เดียวเรื่องมันเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 17-09-2011 18:47:50

ไม่อยากสารภาพ ใจจริงชอบคาแรคเตอร์ของทักมากกว่าฮัทอีกน่ะ
ไม่รู้ทำไม :z3: :z3:

เหมือนฮัทบทส่งให้ไม่ค่อนเด่นไงไม่รู้อ่ะ เลยชอบทักมากกว่า :z2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 17-09-2011 20:10:36

 :m15:สงสารทั้งฮิ้นท์ทักจะทำไงได้ รักสามเศร้า แต่ก่อนไม่บอกจะมาบอก
ทำไมตอนนี้ ปวดใจเหลือเกิน ฮือๆๆๆ :sad11:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 17-09-2011 21:40:48

it's drama.
haha
 :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 17-09-2011 21:44:38

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 17-09-2011 22:39:35

สงสารทัก ฮือออออออออ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 17-09-2011 22:55:26

อ้างจาก: a-love_yaoi ที่ 16-09-2011 15:39:06  

หาคนดามใจทักหน่อย  :-[

ก้อให้ฮิ้นท์นั่นแหละเป็นคนดามใจทัก  อิอิ


คืนดีกันเร็วๆนะ  ไม่ว่าจะสถานะไหนก้อตาม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: prawy ที่ 17-09-2011 23:01:34

เศร้าไปดิ :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 18-09-2011 20:17:18

แย่จังๆ ตกหน้าเร็วมากๆ

มาดันก่อน :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: arun do d ที่ 18-09-2011 23:20:51

เศร้าอ่ะ แต่ก็นะเรื่องของหัวใจมันบังคับกับไม่ได้
โอ๊ย!!! eiky รับผิดชอบด้วยนะตัวทำให้เขาเสียน้ำตา :เศร้า2:
ทำงี้ได้ไง  :dont2: มันบีบหัวใจเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 19-09-2011 12:18:13

รอจัดหนักๆ อยู่น๊า

ปล.มะใช่มาม่าชามโตนะที่รอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 19-09-2011 19:03:20

ทักจ๋าฮินท์มีฮัทเเล้วทักมาอยู่กะเค้าดีกว่าาา 5 5 5 5+

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 20-09-2011 07:47:07

+1 ให้คุณอิ๊กกี้ จ้า

สงสารทัก กะ  ฮิ้นท์ นะ  คุยกันดี  ๆ  นะ    :n1:   :n1:

รอตอนต่อไปจ้า   :call:   :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 20-09-2011 09:35:11

ทักทำตัวเกินไปไหม เข้าใจว่ารักฮิ้นท์มาตลอด แต่เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้นะ
คงไม่มีหักมุมให้ทักเป็นพระเอกใช่ไหม  :a5:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 20-09-2011 12:39:57

ไม่เอาแบบนี้ อ่านแล้วบีบหัวใจ สงสารทักอ่า

แงๆๆๆๆๆๆๆๆ

กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะทัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 20-09-2011 16:32:13

ฮ่วยคือเงียบไปดนแท้น้อพ่อใหญ่ เอ้ย แม่ใหญ่อิ๊กเก้นิ ถ่าดนแล้วเด้นี่ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Petalkiss ที่ 20-09-2011 16:48:39

โอ๊ยยยย เศร้า
แล้วทีนี่ฮิ้นท์จะทำยังไงเนี่ย??
กลัวเหมือนกันนะ... อยู่ๆเกิดทักเป็นพระเอกขึ้นมา - -

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 20-09-2011 17:48:15

สงสารทักมากมาย

อยากกด like -------->

จนแป้นพิมพ์พังเลยอ่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Infinite Love ที่ 20-09-2011 17:54:35

โอ๊ย!!! มาม่าชามใหญ่มากกกกกกกกกกกก  :o7:
สงสารทั้งสามคนเลยอ่ะ ฮิ้นไม่ผิดที่รักฮัท ส่วนทักก็ไม่ผิดที่จะรักฮิ้น
แต่ฮิ้นก็ให้ทักให้แค่เพื่อนรักอ่ะ  :sad2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 20-09-2011 18:37:51

อยากให้นายเอกเอาทั้ง ทัก กะฮัทเลย อะ เเบบ ประมาณว่า ผลัดกัน คนละวัน 55 5 5+
 :pigha2: :pigha2: :pigha2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-09-2011 18:42:19

ทักน่าสงสารอ่ะ
แต่แอบเชียร์ฮัท
+1ให้คนเขียนค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 20-09-2011 20:18:31

เพื่อนรัก เพื่อนสนิดเหมือนชิ้นส่วนสำคัญของร่างกาย  เมื่อเผลอไปตัด พลาดไปทำร้าย :m25: :monkeysad:

แม้ไม่ตั้งใจ ความเจ็บปวดไม่ไปไหน ตัวเรานั่นเอง :m15:

(ส่วน"ฮัท"เป็นแค่ ครึ่งหนึ่งของชีวิต) :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 20-09-2011 21:11:18

ค้างอย่างแรง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 20-09-2011 21:59:59

ไม่ได้เชียร์ทักเลยนะ
แต่ถ้าฮิ้นท์ จะปวดใจขนาดนี้เนี่ย ,, เพลียแทนว่ะ
การไม่ชัดเจน มันก็เจ็บปวดงี้แหละ

จะเอายังไงงงง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 22-09-2011 20:15:22

โอ้ยยยยย  อิ๊กกี้หายจ๋อยเลย  รีบกลับมาด่วนนนนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 22-09-2011 20:53:11

 :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: เศร้าใจเลย ฮิ้นเอ๋ย  ทักมีรักใหม่กับผู้ชายน่ารักๆๆแบบฮิ้นไวๆๆนะ จะได้ไม่ต้องมากินใบบัวบกทีหลัง  :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-09-2011 21:19:20

 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 22-09-2011 22:35:57

เข้ามาส่อง
หุหุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 23-09-2011 00:17:17

ฮิ้นท์ คุณค่าที่ฮัทคู่ควร

เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรักกัน..

หากเป็นยังนี้ ทักคาบฮิ้นท์ไปกินไม่รู้ด้วยนะ

รักฮิ้นท์ เชียร์ฮัท สงสารทัก >>

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 23-09-2011 09:30:17

เข้ามาส่องเน้อ กัับ 7 วันที่ผ่านไป . . .. 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 24-09-2011 21:48:57

คิดถึง
คอยอยู่นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 24-09-2011 23:53:25

ตอนแรกเห็นใจทักนะ
แต่ตอนนี้เริ่มเคือง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 25-09-2011 16:40:23

ใครเห็นคนแต่งนิยายเรื่องนี้ ฝากบอกเค้าที่ว่ากลับมาได้แล้วหลายวันแล้วนะ :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 25-09-2011 18:46:18

มาส่องอีกรอบ
แต่ก็ยังไม่มา
แล้วก็รอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 27-09-2011 20:30:25

พี่อิ๊กกี้ไปไหนอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 27-09-2011 21:24:09

11 วันผ่านปายยยยยยยย
พี่อิ๊กกี้มาอัพหน๊อยยยยยยยยยยย ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: home-pc ที่ 28-09-2011 06:50:40

มาต่อเร็ว ๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 28-09-2011 07:08:01

B13
ผมนั่งมองหน้ากับฮิ้นท์มันอยู่อีกพักนึงทั้งที่ตอนนี้อยากกอดมันจริงๆแต่ก็ไม่ได้  อาผมนั่งอยู่ทั้งคนเนี่ย  เฮ้อ... อดใจไว้ก่อนเรา

         " เอ้อ... แล้วอาจารย์เค้าว่าไง  ใครๆเค้าตามหาเรากันใหญ่เลยดิ  แย่ว่ะ  เดือดร้อนกันหมด"  อยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าป่านนี้อ.สุพจน์อาจจะซวยเพราะเค้าต้องเป็นคนรับผิดชอบเด็กที่ไปด้วย

         " อ๋อ... ไม่เป็นไรแล้ว  แต่ถ้ามีไรจริงๆพวกเราจะยืนยันเองว่าอาจารย์เค้าไม่ได้ปล่อยปละละเลยไม่คุมเด็ก   แต่มันเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ  ก็ฝนเล่นอยู่ๆก็ตกยังงั้นอ่ะ"  ฮิ้นท์มันยืนยันหนักแน่นว่าต้องช่วยอ.สุพจน์

         " ก็เนี่ย  เราห่วงว่ะ  กลัวอาจารย์เค้าจะมีปัญหา  อาจจะโดนผอ.ว่าก็ได้  ไม่งั้นก็คงโดนแบนเรื่องจัดกิจกรรมแหง  ขืนเป็นงั้นอ่ะซวยแน่"

         " ถ้างั้นเราต้องช่วยกันนะ  ไม่งั้นเราไปคุยกะผอ.เองก็ยังได้ อ่ะ..." 

         " โห... จะลุยเองเลยเหรอ  ฮ่าๆๆ  ดี... งั้นไปด้วยกัน"  ผมว่าแล้วก็ยกมือตั้งขึ้นมาจับกะมัน  ประมาณว่าให้สัญญาแบบนั้น

         พอคุยกันสักพักผมก็บอกให้มันกลับไปบ้านก่อนจะได้พักผ่อน  มันก็ไหว้อาวดีกะพ่อผมแล้วกลับไป  ผมเองตอนนี้ก็เริ่มง่วงมากอีกแล้วก็หลับไปอีก  ตื่นอีกทีก็เกือบสี่โมงและพอดีหมอเข้ามาบอกว่าให้ผมกลับบ้านได้เลย

         พอกลับมาบ้านผมก็อยากนอนต่ออีกแล้วอ่ะ  ทนไม่ไหวเข้าก็งีบไปอีกนิดครับ  นึกสงสัยว่าหมอให้ยานอนหลับมากไปป่าววะ ง่วงตลอด มาตื่นเอาเกือบสามทุ่มได้  เวร... หิวโคตรแต่ก็รีบโทรไปหาฮิ้นท์มันก่อน   ไม่รู้เป็นไงมั่งป่านนี้

         คุยกันไปแป๊บนึงผมก็วาง  อยากให้มันพักผ่อนมากกว่า  นี่ผมเป็นเอามากเหมือนกันว่ะ  ห่วงมันซะขนาดนี้จนแทบจะออกนอกหน้าแล้วมั๊ง   แล้วนี่ก็อยากเจอหน้ามันซะแล้ว  อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ 

         โอ๊ย... เป็นเอามากจริงๆด้วยว่ะเรา  ไม่ได้ๆ  คงต้องเบรคๆตัวเองมั่งว่ะ  อย่าไปอะไรมากมายนักเลย  เพราะยังไงๆผมก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าจะไปรักมันจริงๆ   อาจแค่เพราะผมหวั่นไหวไปกะมันมากตอนนั้นก็ได้  เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานระหว่างความเป็นความตายมันก็คงทำให้ใจคนไขว้เขวไปได้ยังงี้แหละน่า

         ถามผมว่าตอนนี้ผมชอบมันก็คงต้องตอบว่าใช่   อันนั้นผมยอมรับจริงๆ  แต่ถ้าถึงขั้นรักมันนี่   ตอนนี้ผมก็มีเริ่มไม่แน่ใจบ้างเหมือนกัน  อาจจะเหมือนไอ้วินมันก็ได้นะ  ผมว่ามันก็คงแค่ชอบน้องกรแค่นั้นเหมือนกันแต่คงไม่ได้ถึงขั้นรักอะไรไปขนาดนั้นหรอก

         -

         -

         พอวันจันทร์ผมรีบตื่นไปรร.กะแหวนเพราะอยากไปถามอ.สุพจน์ว่าเป็นไงมั่ง  ก็ยังมีขากะเผลกหน่อยๆเพราะเจ็บแผล  น่ากลัวคงอีกนานกว่าจะหาย

         " ที่จริงก็หยุดพักอีกสักวันก็ได้นี่นา  ยังไม่หายดีเลยนี่  ขาก็ยังเจ็บ"  แหวนบอกพลางมองขาที่เดี้ยงๆของผม

         " ไม่เป็นไรหรอก  เราเป็นห่วงเรื่องอ.สุพจน์มากกว่าอ่ะ  อยากไปถามข่าวให้รู้เรื่องว่าเป็นไงมั่ง"  พูดจบก็ขับรถออกไปรร.กันครับ  แต่พอไปถึงก็เจอไอ้ป่านไอ้วินมันทำหน้าตกตะลึงตอนเจอผม

         " เฮ้ย... หายดีแล้วเหรอวะมึง  รีบมาเรียนเนี่ย"  ไอ้ป่านถามผมก่อน  ตามด้วยไอ้วิน

         " ใช่... ไมขยันนักวะมึง"

         " ไม่ใช่หรอกเว้ย  กูจะมาถามเรื่องอ.สุพจน์อ่ะ  กูเป็นห่วงเค้า"  พูดจบผมก็เดินไปห้องศิลป์ทันที  แต่ก็ไม่เจออาจารย์หรอกครับ  เล่นเอาผมใจหายกลัวว่าอาจารย์แกจะเดือดร้อนเพราะผมจริงๆ

         " เฮ้ย... งั้นเดี๋ยวกูไปดูที่ห้องพักครูก่อนว่ะ  แกอาจจะอยู่นั่น"  หันไปบอกไอ้วินไอ้ป่านกะแหวนครับแล้วก็รีบไปห้องพักครู  แต่ก็ไม่เจออีก

         " อ๋อ... อ.สุพจน์อยู่ในห้องผอ.นี่จ๊ะ เดี๋ยวก็คงออกมาแล้ว มีธุระอะไรเหรอ"  อ.ผาณิตที่สอนวิทย์แกบอกผมครับเพราะเห็นผมไปยืนด้อมๆมองๆเลยออกมาถามว่ามาหาใคร

         " เอ่อ... เหรอครับ  งั้นไม่เป็นไรครับ  ขอบคุณมากครับจารย์"  ผมบอกอาจารย์แล้วก็รีบเดินออกมา  ใจหายเลยว่ะ  ผอ.เรียกพบอ.สุพจน์เหรอ   คงไม่ได้โดนผอ.เล่นงานเรื่องผมอยู่หรอกนะ

         " เอาไงวะมึง..."  ไอ้วินเอ่ยถามขึ้นมา 

         " ก็คงต้องรอว่ะ  ไม่รู้จะเอาไง"  ผมบอกเสียงเครียด  ใจไม่ดีเลยอ่ะ  แต่พอแป๊บนึงออดก็ดัง  เฮ้อ... ต้องไปเข้าแถวแล้ว

         ผมเห็นฮิ้นท์มันอยู่ในแถวกับวิวแจงเหมือนเคย  ก็ยิ้มให้มันไปครับมันก็ยิ้มตอบ  เฮ่ย... ไม่ได้ๆ  ต้องเบรคๆตัวเองไว้มั่งดิวะ  ชอบมันก็ชอบได้  แต่อย่าให้มันออกมามากนัก  ไม่งั้นจะเดือดร้อน

         พอเลิกแถวเรากลับไปถึงห้องไอ้ผมก็ร้อนใจออกมาหาอ.สุพจน์ที่ห้องศิลป์อีก  ไอ้วินไอ้ป่านมันเลยตามมาด้วย   แต่พอไปถึงคราวนี้ก็เจออาจารย์แกนั่งร่างภาพอย่างสบายอารมณ์อยู่ซะงั้น

         " จารย์ครับ  ตกลงผอ.ว่ายังไงมั่งครับ"

         " เอ้อ... นายบุญณรงค์น่ะเอง  เป็นไงมั่งล่ะนี่  หายดีแล้วเหรอเรา"  อ.สุพจน์ยิ้มแล้วถามอาการผมซะงั้น

         " ครับ  ผมหายดีแล้วล่ะ  แล้วอาจารย์ล่ะครับเป็นไง  ขอโทษนะครับ  เป็นเพราะผมแท้ๆเลยทำให้ต้องเดือดร้อนยังงี้"

         " อ๋อ... ไม่เป็นไรๆ  อืม... ขอบใจนะที่ห่วงครู  ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว  ครูอธิบายให้ผอ.ท่านเข้าใจเรียบร้อย  วันนั้นน่ะเรากำลังจะให้เจ้าหน้าที่เค้าออกไปตามอยู่แต่สะพานมันขาดเลยข้ามไปไม่ได้  ก็ต้องรอกันอยู่ก่อน"

         " ครับ... สะพานมันขาดผมกะฮิ้นท์เลยลองเดินเลาะตามธารน้ำไปเผื่อจะพอมีช่วงที่ข้ามได้น่ะครับ  ก็ตกน้ำไปเกือบแย่เหมือนกันแต่ก็ข้ามมาจนได้อ่ะครับ"

         " อืม... ดีแล้วล่ะ  ดีที่ยังเดินกันมาจนเกือบถึงที่พัก  นั่นน่ะครูดีใจมากๆตอนที่เจอเรานะ   แต่พอเห็นเราสลบกันไปก็ตกใจรีบให้เค้าพาไปโรงพยาบาลก่อน  แล้วก็โทรไปตามผู้ปกครองเราอีกที" 

         " แล้วผอ.ไม่ว่าอะไรเหรอครับ"

         " ก็ไม่แล้วล่ะ  เราสองคนปลอดภัยดีก็โอเค  ก็มันเหตุสุดวิสัยจริงๆไม่ได้มีใครผิดหรอก  ท่านก็เข้าใจแหละแต่ต่อไปถ้าจะจัดทริปกันอีกคงต้องไปเช้าเย็นกลับน่ะ  จะได้ปลอดภัยชัวร์ๆ"

         " ว้า... ก็แย่อยู่ดี  เป็นเพราะผมแท้ๆเลย"  เซ็งเลยเว้ย  ไม่น่าเลยเรา  แล้วทีนี้จะได้มีทริปสนุกๆอีกเหรอเนี่ย

         " ไม่เป็นไรหรอก  อย่าคิดมาก  เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นยังงี้นี่  ก็เอาไว้คราวหน้าค่อยดูอีกที  หาที่ๆไปแล้วปลอดภัยกว่านี้ก็ได้  ไม่ต้องห่วงนะ"  อ.สุพจน์คงพยายามปลอบใจผมมั๊ง   แต่ก็ยังดี  ผมค่อยโล่งใจหน่อย

         ทีแรกโคตรกลัวว่าผอ.คงโวยอ.สุพจน์หนักแน่ที่คุมเด็กไม่ดี   แต่พอสรุปออกมาแบบนี้มันก็โอเค  เสียดายว่าต่อไปทริปหน้าอาจไม่มีไปค้างคืนแล้วคงไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่   แต่ก็เอาวะ  ได้แค่นี้ก็ยังดี

         พอคุยกับอ.สุพจน์เรียบร้อยผมก็จะรีบกลับไปเข้าห้อง   แต่ตอนผ่านหน้าห้องสมุดผมก็เห็นฮิ้นท์มันยืนอยู่กับวิวแจง  ดูสีหน้ามันไม่ค่อยจะดีนักเหมือนมีเรื่องอะไรกันอีกแล้ว

         แต่พอถามไปมันก็บอกว่าไม่มีอะไร  มองหน้ามันแว่บนึงมันก็รีบหลบอีกครับ  ผมว่ามันต้องมีอะไรอีกแน่  ตามันแดงๆยังกะจะร้องไห้ยังงั้น  แต่ก็ยังไม่กล้าถามอะไรมันมากกว่านี้

         กลับมานั่งเรียนผมก็ห่วงมันนะ  คิดไปเรื่อยว่ามันมีเรื่องอะไรแน่  ทนรอไปจนพักเที่ยงผมเลยไปตามหามันจนเจอ   ก็เห็นไปนั่งกันอยู่ที่ห้องช๊อปงานอุตสาหกรรมน่ะครับ  สงสัยจะโดดกันจริงๆด้วย

         " อ้าว... ทำไมมานั่งกันอยู่นี่อ่ะ  กินข้าวกันยังน่ะ"  ผมตะโกนถามมันก็รีบหันมา

         " เอ่อ... ยังเลย"

         " เฮ่ย... ก็รีบไปกินดิ  เที่ยงกว่าแล้วนะ  ไปเร็ว"  ผมเร่งจนพวกมันเดินตามมาที่โรงอาหาร  แล้วก็นั่งอยู่เป็นเพื่อนมันกับวิวแจง 

         " แล้วไอ้ทักล่ะ  มันไปไหนเหรอ  ทุกทีเห็นมาด้วยกันนี่"  คำถามนี้ทำเอาทั้งสามคนสะดุ้งไปนิดนึงแล้วมองหน้าผม   นี่เราพูดอะไรไปผิดไปเรอะ

         " เห็นมันว่ามันจะไปที่ชมรมมันน่ะ ฮัท"  ยัยแจงตอบผมแล้วกินต่อ  ที่เหลือก็ตั้งหน้าตั้งตากินกันไปเหมือนไม่มีอะไร

         จนผมเองชักไม่กล้าถาม  คิดเอาว่าเดี๋ยวรอให้ฮิ้นท์มันสบายใจกว่านี้หน่อยละกัน   พอตอนเย็นผมก็ต้องรีบไปซ้อมบอลอีก  ช่วงนี้ใกล้แข่งเข้ามาเรื่อยๆเลยต้องมีซ้อมทุกวัน

         แต่ต่อไปนี้ผมสบายใจสุดๆครับเพราะคุยทุกอย่างกะพ่อเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วพ่อยอมตามใจผมทุกอย่าง   ให้ผมตัดสินใจเองว่าอยากจะทำอะไร  อยากเข้าชมรมอะไร  อยากเรียนต่อที่ไหนก็ได้  แค่ขอให้ตั้งใจทำทุกอย่างให้ดีก็พอ  เหมือนฝันเลยว่ะ  ฝันที่ดีสุดๆที่กลายเป็นความจริงแล้ว   ต่อไปผมก็ไม่ต้องกังวลว่าจะทำให้พ่อเสียใจเรื่องความฝันของเค้าอีก

         เพราะอย่างน้อยตอนนี้ผมก็จะพยายามทุ่มเทเรื่องเล่นบอลไปให้เต็มที่   อนาคตข้างหน้าผมอาจไม่ได้ไปอยู่กับทีมสโมสรอะไรก็จริง  แต่ผมก็จะทำสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้คือนักฟุตบอลของรร.ให้ดีที่สุดก็แล้วกัน

         -

         -

         ช่วงเย็นวันนั้นผมแวะไปเอารูปที่อัดไว้ที่ร้านถ่ายรูปเจ้าประจำผม   ก็รูปที่ไปทริปด้วยกันล่ะครับ  โชคยังดีที่ผมได้กล้องคืนมาส่วนฮัทมันก็ได้อุปกรณ์วาดรูปทุกอย่างคืนเหมือนกัน  แล้วนี่ผมก็เพิ่งเอามาให้เค้าอัดเมื่อวานนี้แหละ

         " อ้ะ... นี่ ได้แล้วนะ  ไปถ่ายที่ไหนกันมาเนี่ย"  เฮียเจ้าของร้านถามผมอย่างกันเอง

         " อ๋อ... ที่เขื่อนป่าสักฯครับเฮีย  รร.จัดไปอ่ะครับ" 

         " เหรอ.... อืม... ก็ดี  ได้ภาพสวยๆมาเยอะเลยนะ  สวยมากๆโดยเฉพาะภาพคนน่ะ  หึๆ"  นั่น... เฮียแซวผมซะแล้วว่ะ  ยิ้มมีเลศนัยอีกแน่ะ

         ก็เพราะว่าภาพคนน่ะ  มีแต่รูปฮิ้นท์มันทั้งหมดเลยครับผมถ่ายไว้เยอะมากอยู่   จับอิริยาบทท่าต่างๆของมันตอนวาดรูปอยู่ที่นั่น  แบบว่ามันอดใจไม่ได้เลยถ่ายเก็บไว้   อัดเป็นภาพขาวดำกับซีเปียโทนน้ำตาลแบบนี้แล้วมันคลาสสิคดีจริงๆ

         ไม่ว่าจะเป็นตอนมันตั้งใจวาดรูปอยู่  ตอนมันมองวิวเพลินๆ  โดยเฉพาะตอนมันยิ้มนะ  ผมต้องรีบถ่ายเก็บไว้ทันที  เน้นโคลสอัพที่หน้ามันทั้งนั้น

         และทั้งหมดนั้นมันคงไม่รู้ตัวหรอกครับว่าผมถ่ายรูปมันอยู่  ซึ่งผมชอบนะ  มันจะได้อารมณ์เป็นธรรมชาติดีเวลาถ่ายภาพคนที่อยู่ในอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งแบบนี้น่ะ  ยิ่งถ่ายเป็นภาพขาวดำยิ่งดูสวย  และอย่างที่บอก  เราสามารถเก็บภาพนั้นไว้ได้ตลอดไปด้วยไง

         " ก็เนี่ย... เฮียชอบนะ  ฝีมือดีมากนะเรา  จัดองค์ประกอบได้สวยลงตัวทุกรูปเลย  แสงเงาในภาพก็สวย  พอดีๆไม่มีขาดเกิน  ยังงี้นี่เทิร์นโปรฯได้เลย" 

         " ฮ่าๆ  ไม่ใช่กอล์ฟนะครับเฮีย"  ผมขำที่เฮียแกแซว  แกก็หัวเราะไปด้วย

         " ก็นั่นแหละ  นี่ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว  โดยเฉพาะรูปคนที่ถ่ายน่ะ  สื่ออารมณ์ดีมากๆ  สงสัยเพราะคนถ่ายก็มีใจกับคนเป็นแบบรึเปล่าวะ  ฮ่าๆๆ"   โดนไปอีกดอกละเรา  เฮียแกแซวผมอีกจนได้

         " ไม่ใช่หรอกครับเฮีย  ไอ้นี่น่ะมันเพื่อนผมเอง"

         " ห๊า...! เพื่อน.... เพื่อนผู้ชายเหรอเนี่ย"  เฮียแกตกใจเสียงดังแล้วรีบหยิบรูปกลับขึ้นมาจ้องดู

         " ครับ... ผู้ชายทั้งแท่งเลยล่ะ"  พูดไปก็ขำไปกับหน้าเหวอๆของเฮียแก

         " เว้ย... อะไรกันวะ  ก็นึกว่าผู้หญิง  เห็นมันสวยน่ารักซะยังงั้น  เวร...  ทำไมเด็กเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นยังงี้"

         " ฮ่าๆ ครับ  แต่นี่แหละ  เพื่อนผมเอง  ผู้ชายชัวร์ๆ" 

         " เออๆ  เอาเหอะ  ยังไงเฮียก็ชอบทุกรูปเลย  เรายังเด็กๆอายุแค่นี้แต่ฝีมือดีได้ขนาดนี้แล้ว   สนใจจะส่งงานไปประกวดมั๊ยล่ะ   ตอนนี้เค้ามีประกวดอยู่น่ะ"  เฮียแกชวนผมแล้วก็หยิบโบรชัวร์ออกมาให้ดู

         " เนี่ย... ประกวดระดับประชาชนทั่วไปได้เลย  เค้าไม่ได้จำกัดคอนเซปต์  เปิดฟรีให้ทุกรูปแบบงาน  จะภาพวิว ภาพคนอะไรก็ได้ทั้งนั้น  น่าสนนะ  ลองดูดิ"

         " ก็น่าสนครับ  แต่อย่างผมนี่จะสู้เค้าไหวเร้อ  ฮะๆๆ มีแต่ผู้ใหญ่มืออาชีพทั้งนั้นเลย"

         " ก็ลองดูก่อน  ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนี่  ค่าสมัครก็ไม่แพง"

         " อืม... ครับ  งั้นเดี๋ยวลองไปคิดดูก่อน"

         " ได้... ก็รีบตัดสินใจละกัน  ไม่แน่เกิดได้รางวัลขึ้นมาอ่ะ  ดังเลยนะ  เพราะนี่มันงานใหญ่อ่ะ"  เฮียย้ำผมอีกที   ผมก็ยิ้มรับคำแล้วก็กลับออกมาจากร้าน

         ตอนขับรถกลับผมก็คิดไปเรื่อย  งานนี้มันน่าสนใจนะ  ในรายละเอียดบอกว่าผู้เข้ารอบจะได้จัดแสดงผลงานที่สยามพารากอนที่กรุงเทพฯด้วย  โห... เยี่ยมอ่ะ  งั้นคงต้องลองส่งดูซะหน่อย

         แต่พอนึกๆไปก็สะท้อนใจอยู่หน่อยนึง  ตรงที่พอเฮียแกเห็นรูปที่ผมถ่ายออกมาแกก็ดูออกทันทีว่าผมตั้งใจถ่ายรูปฮิ้นท์มันมากๆเหมือนกับมีใจให้   น่ากลัวนะเนี่ย  กลายเป็นว่าผมคงต้องระวังการกระทำบางอย่างของตัวเองซะแล้ว  ไม่งั้นมันอาจจะฟ้องออกมาซะก่อนก็ได้ว่าผมคิดยังไงกะฮิ้นท์มัน

         นึกถึงมันแล้วผมก็อยากเจอมันแฮะ  ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เจอมันเลย  มัวยุ่งหลายเรื่องโดยเฉพาะซ้อมบอล   ตัวมันเองก็หายๆไปเหมือนกันสงสัยก็คงยุ่ง   งั้นก็แวะไปหามันหน่อยละกัน  แค่นี้คงไม่เป็นไร  เอ้อ...ใช่  ชวนมันไปซื้อของที่โลตัสหน่อยก็น่าจะดีเพราะเดี๋ยวผมต้องไปหาซื้อชุดกีฬาเตรียมใส่วันแข่งอยู่แล้ว  งั้นแวะแผนกเครื่องเขียนให้มันแนะนำพวกอุปกรณ์กะสีให้หน่อยดีกว่า

         ว่าแต่.... นี่มันคงไม่ดูเหมือนกับว่าผมชวนมันไปออกเดทหรอกนะ   หรือจะยังไง....

         -

         -

         ขับมาถึงบ้านมันผมก็เข้าไปไหว้พ่อแม่มันเหมือนเคย   แม่มันบอกว่ามันอยู่ในห้องแล้วก็เดินไปเรียก 

         " เออ... นายทำอะไรอยู่อ่ะ  ว่างอยู่รึเปล่า"

         " อ๊ะ... ว่างสิ  ว่าง... ทำไมเหรอ"  มันรีบตอบผมทันทีทันใด  ก็เหมือนเคยอ่ะ  สไตล์มัน

         " เราว่าจะไปซื้อของที่โลตัสอ่ะ  ไปด้วยกันมั๊ย"

         " อืม... ดีๆ  เราก็ว่าจะไปหาซื้อของเหมือนกัน"

         " เหรอ... งั้นโอเค  นี่เรากะว่าจะให้นายไปช่วยเลือกพวกสีกับอุปกรณ์ให้ด้วยอ่ะ"  ผมบอกจุดประสงค์มันไปเสร็จสรรพ   จากนั้นก็ให้มันซ้อนท้ายผมไปด้วยกันจนไปถึงโลตัสตอนนั้นก็จะบ่ายสามแล้ว   เลือกซื้อของโน่นนี่มาเยอะเหมือนกัน  ทั้งชุดวอร์มของผมกับพวกอุปกรณ์วาดรูป  ส่วนฮิ้นท์ผมเห็นมันไปเลือกเสื้ออยู่พักนึงแต่ก็ไม่ได้ซื้อ

         แต่พอสักพักเดินผ่านไปตรงที่ร้านขายพวกสร้อยกะแหวนมันก็ไปยืนดูๆอยู่แล้วก็ซื้อสร้อยมาเล้นนึง  ผมเห็นแล้วก็ยิ้มๆแต่ไม่ได้ถามอะไรมัน  คิดว่ามันถูกใจอันนั้นเลยซื้อมั๊ง

         " หิวยังอ่ะ  เราเลี้ยงนะอุตส่าห์มาเป็นเพื่อนเรา"  ผมออกปากชวนมันกะจะโชว์ป๋าซะหน่อย

         " โห... ไม่ต้องหรอก  แชร์กันก็ได้"  มันปฏิเสธอย่างเกรงใจ

         " เป็นไรไปเล่า  มาๆ   เลี้ยงเพื่อนมื้อนึงมันจะสักเท่าไหร่กันวะ"  ผมบอกแล้วก็ให้มันเลือกว่าจะไปกินร้านไหน   ก็เข้าไปนั่งกินกันคุยกันไปเรื่อยๆ   เวลามันก็ช่างผ่านไปเร็วดีจริงๆ

         " อ๊ะ... จะค่ำแล้วนี่  กลับกันเหอะเราว่า"

         " ไปดิ"  ผมบอกแล้วจ่ายตังค์แล้วออกมาที่รถขับกลับไปส่งมันที่บ้านทันที

         " อาทิตย์หน้าเราก็จะแข่งแล้วนะ  ไม่รู้จะเจอทีมหินๆอีกมั๊ยเนี่ย"

         " เหรอ... อยากไปดูจัง"  มันพูดขึ้น  ตามันก็บ้องแบ๊วได้อีก

         " ต้องดูก่อนอ่ะ  ว่าเค้าจะให้แข่งที่ไหนอาจจะสนามบอลที่ศูนย์เยาวชนนะ"

         " ได้... แล้วเราจะตามไปดูนะ"  มันว่าแล้วก็เดินเข้าบ้านไป  ผมเองก็ขับรถกลับมาบ้านกว่าจะถึงก็เกือบสองทุ่ม   ตอนนี้ผมนึกถึงเรื่องที่เฮียที่ร้านถ่ายรูปเค้าชวนผมไว้   ประกวดภาพถ่ายงานนี้น่าสนใจมากๆยังไงผมว่าคงจะต้องขอลองสักหน่อย   ว่าแล้วก็ลองมาค้นดูงานเก่าๆที่ผมเคยถ่ายไว้   ก็มีรูปพวกวิวกับรูปคนล่ะครับ   แต่ดูๆแล้วก็ยังไม่ค่อยมีรูปไหนที่โดนๆอย่างที่หวังเลย

         แต่พอลองเอารูปฮิ้นท์ทั้งหมดมาลองนั่งดูผมก็รู้สึกว่า  รูปนี้มันดูมีชีวิตชีวาและน่าประทับใจจริงๆอ่ะ  นึกถึงคำพูดของเฮียเค้าที่ว่า  รูปพวกนี้ผมถ่ายออกมาได้สื่ออารมณ์ดีมากเหมือนกับมีใจให้คนเป็นแบบ   เหอๆ  อาจจะจริงของเค้าก็ได้ว่ะ

         ถ้างั้นก็ลองเอารูปนี้ล่ะวะไปประกวดดู  เอาน่ะ  แค่ลองเฉยๆขำๆเป็นประสบการณ์ไป   ไอ้จะหวังชนะรางวัลอะไรคงไม่อ่ะ  งานนี้มีแต่มืออาชีพแน่ๆผมว่านะ   เพราะงั้นไม่ต้องหวังอะไรจะดีกว่า

         ส่วนรูปมันที่เหลืออยู่ผมก็เริ่มคิดว่าจะทำยังไงดี  เลยหยิบเอาสมุดสเก๊ตซ์ปกแข็งมาเล่มนึงแล้วเริ่มต้องเอากาวแปะรูปมันติดลงในนั้น   แต่ละรูปผมก็จะเขียนใต้รูปไว้ว่ารู้สึกยังไงกะรูปนั้น  แต่พอยิ่งผมทำแบบนี้แล้วมันก็ยิ่งรู้สึกว่าผมชอบมันมากจริงๆ   แต่อีกใจนึงผมกลับไม่แน่ใจนะว่านี่เราแค่ชอบมันใช่มั๊ย  แค่รู้สึกดีๆด้วยเป็นพิเศษแค่นั้นหรือว่ารักมันกันแน่  แต่ที่รู้ๆตอนนี้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอมัน  ได้พูดคุยกะมันยังงี้  แล้วถ้านี่มันจะเป็นแค่ความรู้สึกระหว่างเพื่อนที่มากเป็นพิเศษก็ไม่เป็นไรหรอก  เอาเป็นว่าผมพอใจกับที่เป็นอยู่แบบนี้ก็ละกัน  ต่อไปจะเป็นยังไงค่อยว่ากัน

         -

         -
To be Continued
      

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A13, : 16 September 2011; P30
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 28-09-2011 07:10:53

   หลังจากที่ผมไปปรึกษาเรื่องส่งรูปเข้าประกวดกับเฮียเค้าที่ร้านถ่ายรูป   เฮียเค้าก็ตกลงว่าจะจัดการให้เองโดยเอารูปถ่ายไอ้ฮิ้นท์ของผมไปแล้วเอาใบสมัครมาให้ผมกรอก

         " เออ... เนี่ย  ดีแล้วว่ะที่เลือกรูปนี้  เฮียชอบนะ  มันได้อารมณ์ดีอ่ะ  ดูมีชีวิตชีวามาก  ยังงี้น่าลุ้นนะเนี่ย  อาจจะได้สักรางวัลก็ได้ว่ะ" 

         " โห... ผมไม่หวังขนาดนั้นหรอกเฮีย  อย่างมากได้ขึ้นแสดงภาพด้วยในงานก็บุญโขแล้วอ่ะ  แค่นั้นให้ได้ก่อนเหอะ" 

         " เฮ้อ... มักน้อยไปได้  เอาเหอะๆ ได้ไม่ได้เดี๋ยวก็รู้กัน"  เฮียสรุปแล้วก็รับรูปผมกับใบสมัครไป      ผมกลับไปบ้านก็ไปนั่งคิดเล่นๆว่าถ้าได้รางวัลสักชมเชยก็คงดีนะ  คงได้แสดงงานด้วยแน่ๆ 

         พอดีมีโทรศัพท์เข้าหยิบมาก็เห็นว่าเป็นไอ้โด่งครับ   มันบอกว่าเดี๋ยวจะแวะไปหาเพราะมาซ้อมที่ศูนย์เยาวชนอยู่ตอนนี้   ผมก็บอกมันว่าจะรออยู่   พอสักบ่ายสามมันก็มาถึงบ้านผม

         " ไงวะมึง  ขยันซ้อมน่าดูเลยนี่หว่า"  ผมทักมันก่อน  มันก็ยิ้มๆแล้วไปนั่งชิงช้าหน้าบ้านผม

         " เออ... ก็มันใกล้แข่งแล้วนี่หว่า  เฮ้ย.. แล้ว... แหวนอยู่ป่าววะ"  พูดๆไปมันก็ถามถึงแหวนซะงั้น

         " ก็อยู่... สรุปว่ามึงมานี่จะมาหาแหวนอ่ะดิ"

         " ไอ่เวร... กูก็มาหามึงด้วยล่ะน่า"  มันตอบแล้วก็ยิ้มอายๆ  ผมล่ะโคตรขำท่าทางมันตอนนี้  ไม่ค่อยเหลือมาดขรึมๆของมันให้เห็นเท่าไหร่แล้ว

         " เออๆ  เดี๋ยวกูไปเรียกแหวนก่อน  มึงรอนี่แหละ"   ผมสั่งมันแล้วก็เดินไปเรียกแหวน   พอเดินกลับมาด้วยกันก็เห็นอาวดีมานั่งอยู่ด้วยแล้ว   แต่ไอ้โด่งดิครับ  แค่พอเห็นแหวนอ่ะ  ยิ้มหน้าบานเลยแฮะ

         " แหม... ดูหน้าตาเบิกบานจังนะมึง"  แกล้งๆแซวมันไปทีนึง   มันก็หันขวับมามองผมเลย

         " พูดมากน่ะมึง  เออ... เป็นไงมั่งแหวน  ช่วงนี้"  ไอ้โด่งรีบหันไปคุยกะแหวนสุดที่รักมันทันที   ก็คุยกันไปหนุงหนงของมันล่ะครับ   ตอนนี้ผมก็ยิ่งลุ้นว่ามันจะบอกแหวนเมื่อไหร่และแหวนจะโอเคกะมันมั๊ย   ถ้าเป็นงั้นได้คงดี

         ช่วงเย็นผมก็ชวนมันกินข้าวเหมือนเคย   ยิ่งเห็นท่าทางมันตอนนี้ผมโล่งใจขึ้นเยอะ  ไอ้โด่งมันดูมีความสุขกว่าตอนแรกๆที่ผมเจอมันเยอะมาก   จากเมื่อก่อนที่มันมีอยู่หน้าเดียวคือขรึม  แต่ตอนนี้ยังมียิ้มแย้มให้เห็น   เพราะความรักใช่มั๊ยเนี่ย

         " ตกลงมึงว่าไงวะเรื่องแหวน"  ผมลองถามมันอีกตอนมันจะกลับบ้าน   มันก็ทำหน้านิ่งคิด

         " กูก็... ไม่แน่ใจว่ะ  ไม่รู้ดิ  ไม่เคยจีบใครเลย" 

         " เหอะ... ให้มันได้งี้  ตกลงเพื่อนๆกูนี่แม่ง  กี่คนๆก็ไม่มีใครจีบหญิงเป็นสักคน"  ผมบอกมันแล้วก็หัวเราะ

         " ก็กูยังไม่เคยชอบใครนี่หว่า  พูดยังกะมึงจีบเก่งมาก  ถ้างั้นก็แนะนำกูหน่อยดิ๊  สัด.." 

         " หึ... เก่งงั้นเหรอ  ใครบอกมึงล่ะ  กูก็พอกะมึงล่ะว่ะ  ขนาดไปชอบเค้าแล้วก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเค้ารึยัง"  อ่ะ.... เวรแล้วไง  เผลอพูดไปซะงั้นว่ะ  ซวยดิ

         " เฮ่ย... อะไรวะ  นี่มึงชอบใครอยู่เหรอ  ใครวะ"  เอาแล้วไง   ไอ้โด่งมันทำหน้าอยากรู้ทันที

         " ก็ไม่มีอะไรแค่ชอบน่ะ  คงยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก"

         " อ้าว.... แล้วมึงบอกเค้ายังล่ะว่าชอบ"

         " ยังว่ะ... กูอยากให้แน่ใจตัวเองกว่านี้อีกหน่อยว่ะ"

         " อะไรวะ  มีงี้  ขี้ลังเลจังนะมึง  ชอบเค้าก็บอกเค้าไปเลยดิ  มัวไม่แน่ใจระวังสายไปนะเว้ย"

         " หึ... มึงพูดออกมาเองนะ  ไอ่เวร  งั้นก็ปฏิบัติเองให้ได้ตามนั้นด้วยล่ะ  อย่าดีแต่พูด"  มันฟังแล้วก็ยิ้มแล้วตบหัวผมเบาๆทีนึง

         " ทำมาย้อนกู  เออๆ กูจะบอกแหวนเร็วๆนี้แหละ  ขอเวลากูอีกหน่อย  โทรคุยกันเรื่อยๆให้เปิดใจกันมากกว่านี้อีกหน่อยค่อยว่ากัน"

         " เออ... มึงก็ทำให้ได้อย่างว่าละกัน  กูจะคอยดู"  ผมยิ้มแล้วก็ยืนมองมันสตาร์ทรถขับออกไป  จากนั้นก็เดินกลับเข้าบ้าน

         มานั่งนึกดูตอนนี้คนรอบข้างผมก็มีความรักกันอยู่ทั้งไอ้โด่ง  ไอ้วิน  หันมามองตัวเองแล้วก็หนักใจนะ  ที่ยังสับสนว่ารักมันรึเปล่า  แต่จะว่าไปถึงจะรักมันก็คงเท่านั้น   จะไปคบมันได้ยังไงล่ะ

         ก็เอาเหอะงั้นผมตกลงใจแล้ว   เราตัดใจซะตอนนี้ดีกว่า  ตัดใจซะตั้งแต่ยังไม่ถลำไปมากกว่านี้  มันคงจะง่ายกว่าล่ะมั๊ง

         เพราะถ้าปล่อยไว้แล้วผมเกิดรักมันเข้าจริงๆล่ะก็  หายนะแน่ๆ..............

         -

         -

         ช่วงนี้ผมพยายามเจอฮิ้นท์มันให้น้อยๆลงหน่อย  เอาเวลาไปอยู่กะพวกไอ้ป่านไอ้วินแล้วก็เข้าชมรมซะ  จะได้ไม่ฟุ้งซ่านมาก  แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่คิดถึงมัน

         จะต้องมีสักชั่วขณะนึงที่ผมต้องนึกถึงมันอยู่ดี  ตอนนี้มันจะเป็นยังไง  มันจะทำอะไรอยู่ที่ไหนยังไง   ก็ต้องคิดจนได้อ่ะ 

         และที่สำคัญทั้งๆที่ไอ้ป่านไอ้วินมันก็อยู่กะผมตลอดแต่ผมก็ยังคงรู้สึก.... เหงา.... ตลกชะมัด

         เหงาเหรอวะ  แค่เพราะว่าไม่มีฮิ้นท์มันอยู่เนี่ยนะ  กรรมจริงๆว่ะ

         " เหม่ออะไรอีกวะมึง  พักนี้ดูมึงเหมือนเซ็งๆอะไรอยู่งั้นแหละ  เป็นไรวะ"  ไอ้วินถามผมขึ้นมาตอนเตรียมตัวก่อนออกไปซ้อมบอลที่สนาม

         " ก็ป่าว... ไม่มีไร"

         " เฮ่ย... มีไรก็บอกกันมั่งดิวะ  มึงอ่ะชอบเก็บไว้คนเดียว  ทีกูยังบอกมึงเลยนะ"

         " บอกกู.... อ๋อ... เรื่องน้องกรน่ะเหรอวะ"  พูดจบไอ้วินมันก็หน้าแดงๆขึ้นมาทันที

         " เออ... ก็นั่นอ่ะ  กูยังไว้ใจบอกมึงเลย  แล้วมึงอ่ะ  ไม่ไว้ใจกูรึไง"

         " ไม่ใช่เว้ย... อย่ามาคิดงั้น  เออ... แล้วว่าแต่น้องกรมึงอ่ะว่าไง  ไปถึงไหนแล้ววะ  จะบอกเค้าเมื่อไหร่อ่ะ"

         " นั่นน่ะ  ตอนนี้กูก็พยายามเข้าไปคุยเรื่อยๆแต่ยังไม่ได้เบอร์"

         " เฮ่ย... อะไรวะมึง  ก็รีบๆขอเค้าดิวะ  จะได้สานต่อ  ช้าๆอยู่ระวังจะอดแดรกนะเว้ย  ยิ่งมีแต่คนรอจ่อคิวอยู่ด้วย"

         " ไอ่ห่า... มึงอย่าพูดดิวะกูยิ่งกลัวๆอยู่   นี่กูก็รีบที่สุดแล้วเว้ย  กลัวไก่จะตื่นก่อนอ่ะเด่ะ  ต้องค่อยๆไปทีละขั้นก่อนตอนนี้อ่ะ" 

         " เออๆ ก็แล้วแต่มึงว่ะ"  ผมเออออตามมันไป

         " แล้วมึงอ่ะ  ตกลงว่ายังไง  นี่มึงเป็นอะไรแน่ดูยังกะคนมีความรักเลยนะ  ชอบใครอยู่กันแน่บอกกูมาซะดีๆ  เร็ว"  เอาแล้วไง  ไอ้ห่าวินมันหันมาสอบสวนผมซะแล้วดิ

         " ก็กู.... เอ่อ....."

         " ปรี๊ด............."   พอดีเสียงนกหวีดอ.ธเนศโค้ชเราดังขึ้นซะก่อน   ก็ต้องรีบวิ่งไปนั่งรวมตัวกันล่ะครับเพราะอาจารย์แกคงจะคุยอะไรเรื่องซ้อม  เท่ากะว่าระฆังช่วยผมว่ะ  ไม่งั้นคงโดนไอ้วินมันสอบสวนต่อ

         " ครูจะขอย้ำกับพวกเราอีกทีนะว่า  ให้ทุกคนตั้งใจซ้อมให้มากๆ   ใกล้วันแข่งเข้ามาทุกทีแล้วทีมที่จะแข่งกับรร.เราก็เก่งมากด้วย  คือทีมของรร.xxx  ทีมนี้สถิติดีมาตลอดแทบยังไม่แพ้ใครแล้วก็ฟอร์มดีมาก   ขอให้ทุกคนตั้งใจกันให้ดีนะ"  อ.ธเนศย้ำเรื่องให้เราขยันซ้อม   แต่เฮ้ย  ไอ้รร.ที่ว่านี่มันรร.ไอ้โด่งมันนี่หว่า  ซวยล่ะ  นี่ผมต้องลงแข่งสู้กะไอ้โด่งมันเหรอเนี่ย

         " เฮ้ย... รร.นี้มันคุ้นๆ  อ๋อ... มันรร.เพื่อนมึงไม่ใช่เหรอ"  ไอ้วินมันนึกขึ้นมาได้

         " ก็เออ... "

         " เอาละไง  แม่งยิ่งเทพๆกันอยู่ด้วย  ยังงี้จะชนะเหรอวะ"

         " เออน่า... ก็รอให้มันได้เจอกันดูก่อนดิวะ  ทำเป็นป๊อดกลัวพวกมันไปได้"  ผมแกล้งว่ามัน  ก็ปลอบใจตัวเองไปด้วยแหละว่ะ  ทีมมันฝีมือขนาดนั้นเราจะไหวมั๊ยยังไม่รู้

         " ไม่ใช่เว้ย  อย่างกูอ่ะไม่มีกลัวอยู่แล้ว  แต่ที่รู้ๆอ่ะเมื่อกี๊กูถามมึงไปว่ามึงชอบใครอยู่มึงตอบกูมาซะที  อย่ามาลีลา"  เฮ้อ... ดูมันดิครับ  ไอ้ห่านี่  มันไม่ยักกะลืมว่ะ  แค้นฝังหุ่นฉิบหาย

         " อะไรของมึงอีก  มาถามอะไรกูเนี่ย  ไปๆ  สัด  ไปซ้อมได้แล้ว"  แถเหอะ  งานนี้  ไม่อยากบอกมันอ่ะ

         " ไอ้สัดนี่  บอกกูมาเร็วๆเลย  อย่ามาเบี่ยงประเด็น  เร็วๆ"

         " โว้ย... มึงนี่  เป็นไรมากป่ะ  อยากรู้จังนะเรื่องกูเนี่ย"

         " ทีกูยังบอกมึงง่ายๆเลย  ทำไมแค่นี้ต้องมาทำเป็นมีความลับวะ"  มันชักไม่พอใจทำหน้าเหมือนจะกินหัวผมแล้ว

         " เออๆ  งั้นเอางี้ดีกว่า  กูบอกมึงก็ได้แต่กูมีเงื่อนไข"

         " เงื่อนไขเชี่ยไรอีก"

         " มึงต้องไปสารภาพกะน้องกรมึงซะก่อน  บอกเค้าว่ามึงชอบเค้า  ถ้าจะให้ดีก็ให้เค้ายอมคบกะมึงก่อนก็ได้  โอเคป่ะ" หึๆ  แกล้งต่อรองมันไปก่อน  ผมว่ามันคงยังไม่กล้าหรอก  แต่ถ้ากล้าก็ดี  มันสองคนจะได้ลงเอยกันซะ

         " ไอ่สัดนี่  เรื่องมากนัก  ก็ได้... พรุ่งนี้ก่อนเหอะ  กูจะไปบอกเค้าเลย  พอใจยัง"  มันตวาดผมมายังงี้  แต่ผมดิ  ยิ้มออกมาแล้วกอดคอมันไว้เลย

         " เออ... ให้มันได้ยังงี้ดิวะ  เจ๋งว่ะ  แมนฉิบหายเพื่อนกู  ไปเว้ย... ซ้อมต่อ"  บอกมันจบก็วิ่งไปกลางสนามอย่างสบายอารมณ์ครับ   ทีนี้ล่ะมันจะได้ลงเอยกะน้องกรของมันซะที  พรุ่งนี้ก็จะได้รู้กันล่ะว่าจะแดรกแห้วกันมั๊ย

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้[/color]

ปล. ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มาช้าไปหน่อย อะไรไม่รู้มะรุมมะตุ้ม เฮ้อ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคร้าบ เดี๋ยวน้องฮิ้นจะตามมาติดๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 28-09-2011 08:26:09

>< ไมทำแบบนี้ ตอนนี้ทักไม่มีบทเลยอ่ะ น่าสงสารที่สุด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: chinminho ที่ 28-09-2011 08:38:53

แล้วจะ ได้บอกรักกันไหมเนีย 2 คนนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 28-09-2011 09:21:04

สิ่งเล็ก ๆที่เรียกว่ารัก เพราะเรา "ปากมันแข็ง"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 28-09-2011 09:42:58

เง่อออ :เฮ้อ:

รออ่านนะ :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 28-09-2011 10:08:43

ฮัท อย่าได้คิดตัดใจเชียวนะ
ไม่งั้นทักมาสานต่อแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 28-09-2011 10:37:37

ทักหายไปไหนอ่ะ
เข้ามารอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: area71 ที่ 28-09-2011 11:50:04

ทักเหมือนพระรองเกาหลี จะหล่ออย่างไง จะรักแค่ไหน แสนดีปานใด สุดท้ายพระเอกก็เอาไปกิน :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 28-09-2011 12:04:45

เอ้าเร็วๆหน่อยทักพระเอกเค้าตัดใจแล้ว รีบๆเสียบเลยลูก
 :กอด1: :กอด1:กอดสองทีโทษที่หายไปนาน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 28-09-2011 14:09:00

รอลุ้นต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 28-09-2011 14:28:20

เหอะๆ  พระเอกกำลังจะตัดใจ
พระรองก็กำลังอกหัก  สรุปแล้วเรื่องมันจะเดินไปทางไหนหละค่ะ :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 28-09-2011 16:12:05

เชียร์ทัก คนเดียว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 28-09-2011 16:52:36

พระเอก(กำลัง)ตัดใจ
พระรองอกหัก
ส่วนนายเอก ยังง๊อกแง๊กเหมือนเดิม เซ็ง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 28-09-2011 17:12:25

รักซึมลึกแบบที้ ตัดยังไงก็ ตัดไม่ขาดหรอก ฮัทเอ้ย


ขอบคุณเพื่อนอิ๊กกี้ จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 28-09-2011 17:14:11

สรุป ทุกคนห่างกันเองหมด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 28-09-2011 18:59:04

สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า "ทัก"  หายไปไหน 
ทักไม่มีบทแต่คนิ่านก็คิดถึงนะ

อิ๊กกี้ ยินดีต้อนรับกลับค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-09-2011 19:48:25

ฮัทแนะนำ กดดันเพื่อนได้ ทีตัวเองก็ยังไม่รู้เลย รักไม่รัก บอกไม่บอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 28-09-2011 20:11:44

555 ใครๆก็มีใจให้ทัก แตตอนนี้ไม่เจอน้องทักเลย
หลบลี้หนีหน้าไปร้องไห้อยู่ไหนหนอ
สงสารน้องทักจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 28-09-2011 20:31:11

ไอฮัทแกลังเลมาก  ไม่ปลื้ม  จบ!

ทักอยุ่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พระเอกต้องคนนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 28-09-2011 21:53:13

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮิ้นมาแล้ววววววววววววววววว
ดูฮัทจะหลงฮิ้นน่าดู5555
รู้สึกสงสารทักนิดหน่อยนิ
อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 28-09-2011 22:46:08

หายไปตั้งครึ่งเดือน 

ต้องมาเยอะๆให้คุ้มกับที่หายไปเลย

กอดอิกกี้ และ เพื่อนอิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 28-09-2011 22:58:00

r7j'พึ่งอ่านครับตามทันแย้ว5555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 28-09-2011 23:06:52

ฮิ้นจะมาวันนี้หรอค่ะ เดี๋ยวนั่งรอเลย 55555++

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: CMYK ที่ 28-09-2011 23:48:16

รูปที่ส่งประกวด งานนี้ดังแน่นอน ทั้งคนถ่ายและคนแอบถ่าย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 29-09-2011 00:46:43

ยังไงล่ะเนี่ยย
เหอๆ ทักหายไปเลย
ฮิ้นท์ โอเคมั้ย ,,
ไม่รุ้ล่ะ เชียร์ฮัท!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 29-09-2011 00:55:04

ตอนนี้คิดถึงทัก จบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 29-09-2011 01:09:27

น่ารักดีอะ

รอตอนต่อไปนะจ้า  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: aimaim ที่ 29-09-2011 01:25:08

เห็นใจทักนะ แต่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่เข้าใครออกใคร แต่สิ่งที่ทักทำอยู่ในตอนนี้ไม่ค่อยมีน้ำใจนักกีฬาเท่าไร แต่ว่าก็พอรับได้เพราะว่าอยู่ระหว่างช่วงทำใจ รักมาตั้งนานจู่ๆ มีคน(เกือบๆ) คาบไปกิน มันก็แสลงใจเป็นธรรมดา

ส่วนฮิ้นท์ ขอบอกว่านับถือจริงๆ เพราะเสียงล้อ เสียงด่าและความรักเป็นแรงผลักดันให้ปรับปรุงตัวเอง และทำสำเร็จด้วย ตอนนี้จริงเข้าสู่โหมดหนุ่มน้อยหน้าใสที่มีปัญหาหนักอกเรื่องเพื่อนทักสินะ

ฮัท นายไปกดดันเพื่อนอ่ะนะ แล้วตัวเองล่ะขนาดมองหน้ายังไม่กล้า หลบเลี่ยงซะขนาดนี้ ใจปลาซิ่วจริงๆ

ถ้าถามว่าเชียร์ใคร 55+ เชียร์ฮัทอ่ะ =w=

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 29-09-2011 06:06:36

มาอ้ำๆอึ้งๆกันทำไมเนี่ยยยย
อย่ามัวแต่ปากหนักค่ะ
รีบๆบอกกันไปซะ  ลุ้นกันปัสสาวะเหยียวแล้วเนี่ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 29-09-2011 12:45:04

มาแล้วๆ ฮัทมาแล้ว
ปูเสื่อรอฮิ้นท์ต่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-09-2011 14:03:19

ตัดใจไปก้อดีค่ะฮัท
เพราะน้องทักเค้าเป็นพระเอกนี่นา
ฮาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 29-09-2011 22:07:07

ฮัทไม่เชีย เชียร์ทักอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 29-09-2011 23:31:31

 :กอด1:
มาต่อแล้ว555
รักคนแต่งมากมาย
ขอหอม1 ที มาชะดีๆ...55

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 30-09-2011 04:38:32

เมื่อไหร่จะรู้ใจกัน  :impress3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 30-09-2011 10:06:11

A14
คือไม่อยากจะบอกว่าความสุขมันมาพร้อมกับความทุกข์เลยนะครับ สุขใจที่เหมือนฮัทเองเขาก็มีใจตรงกันกับผมแต่ทุกข์ใจก็ไอ้เพื่อนรักของผมมันคิดมีใจ เว้ย จะมาสวยเอาอะไรตอนนี้ไม่เข้าใจแต่ก่อนเมินกูตลอดนะแต่พอมาขาวหน่อยสิวหายหน่อย ผอมลงนิด จิ๊ รู้งี้ทำสวยมันตั้งนานแล้ว อิอิ
“ทัก”
กลับบ้านมันก็ไม่ยอมกลับพร้อมกันกับผมนะครับ ผมเลยต้องอาศัยรถอีวิวมันเพราะรถผมเองผมให้มันใช้มาโดยตลอดเวลาจะไปจับมันรู้สึกหวิวๆใจยังไงไม่รู้
“ไร”
โอ้นะตอบแบบว่าไม่มีเยื่อใย มองผมแบบว่าเป็นคนแปลกน้าประมาณนั้น ผมนี่หน้าชาเมหือนโดนมันตบด้วยรองเท้าก็ไม่ปาน
“ตกลงมึงจะเอาไง”
“ไรเอาไง ไม่เอาไง”
“อย่ากวนตีนได้ไหม ตกลงกันดีๆ มึงจะให้กูทำยังไงเหรอวะ มึงถึงจะยอมมาเป็นเหมือนเดิม”
“กูก็เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน แต่บางอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิม ก็แค่นั้นเอง”
อ้าวกูงง อะไรของมันวะเนี่ย มันทำท่าจะเดินหนีครับ ผมไม่ไหวแล้วไม่อยากมารับรู้ความรู้สึกแบบนี้ มันเกินกว่าคำว่าทรมานอีกนะ ผมรีบไปจับข้อมือมันไว้ครับที่โรงรถ
“กูจะไปซ้อมบาสฯ”
มันหันหน้ามามองผม สายตา เอ่อ แบบว่าผมเองสะดุ้งเลยล่ะครับมือของผมมันหมดเรี่ยวแรงจะจับจะรั้งมันไว้ต้องยอมปล่อยให้มันไปสายตาที่ผมไม่เคยเห็นไม่รู้จะให้บรรยายอีกสักกี่รอบแต่ผมไม่เคยเห็นสายตาใครจะมามองผมแบบนี้เลยนะ มองเหมือนมองกองขยะ ไม่ใช่สิมองเหมือนตัดพ้อต่อว่า โอ๊ย
“ไอ้ทัก”
“กูไม่เป็นไรหรอกไอ้ฮิ้นท์ ขอเวลากูหน่อย กูทำใจไม่ได้”
มันพูดครับก่อนเดินไป ผมเหวอเลยครับท่าน เขาอ่อนไม่มีแรง อีวิวมันรีบเข้ามาประคองร่างผม
“หนอยเล่นตัวเกินไปแล้วนะไอ้เชี่ยทัก คนมันอุตส่าห์มาง้อ เห็นใจกันบ้างดิวะ”
“อุตส่าห์เลยเหรอ ฮ่าๆ งั้นก็ไม่ต้องหรอก คนอย่างกูน่ะอย่าได้ใส่ใจ”
เอ่อ ตอกมาคราวนี้ทั้งผมทั้งอีวิวอึ้งมองตากันครับ
“ช่างแม่งมึง ไปเรากลับ จะไปไหนช่างหัวมัน เดี๋ยวมันก็กลับมาเองล่ะ อย่าไปง้อ”
อีวิวมันท่าทางโมโหครับ ผมเองก็โมโหนะมีอะไรไม่คุยกันไม่ชอบเลย ปกติมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยเถอะ คงจะรู้สึกแย่มากๆ เฮ้อ คิดมาถึงตรงนี้ก็คงผมอีกสินะที่ทำให้มันรู้สึกแย่ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมมันถึงไปเข้ากลุ่มกับพวกไอ้แจ็คทั้งๆที่รู้ว่าพวกมันกร่างนิสัยไม่ดี แต่อย่างว่าล่ะครับ ตอนสงกรานต์พวกมันก็เคยไปกินเหล้าด้วยกัน จะว่ามันก็ไม่ได้
ผ่านไปสองวันทุกอย่างยังคงเดิม มันทนได้ ผมสิจะตายเพิ่งจะรู้ว่าเวลาที่เราขาดใครสักคนที่เคยอยู่เคียงข้างเราแม้นว่าเราจะไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยมากมายเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนมันจะรู้สึกแย่ได้มากขนาดนี้ เหมือนอะไรบางอย่างในชีวิตมันหายไป ผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน กับฮัทเองเขาก็โทรฯมาหาผมบ่อยขึ้นแม้จะไม่ทุกวันแต่เวลาใดที่เขาโทรฯมาในใจผมมันก็ดูจะมีความสุขมากทีเดียว ผมเหมือนอยู่ในรอยต่อของความรู้สึก หันไปทางซ้ายก็ทุกข์ ทุกข์ที่จะตัดทิ้งเลยก็ไม่ได้ หันไปทางขวาก็สุข สุขที่เหมือนว่ามันจะลวงตา ผมคิดอะไรอยู่ผมกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
“หน้าตาไม่ดีเลยมึง ไอ้นั่นมันยังไม่ยอมคุยอีกเหรอ”
อีแจงมันถามขึ้นครับ ปกติเวลาเข้าแถวเราจะกระจุกเรียงแถวกัน ไอ้ทักส่วนมากมันจะอยู่ข้างหลังผมแม้ตัวมันจะสูงโด่งกว่าใครในห้อง ส่วนอีแจงกับอีวิวก็จะเข้าแถวของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆกันตำแหน่งเดียวกัน
“ช่างแม่งมันเถอะกูว่า คนอะไรวะง้อยากเป็นบ้า”
ผมได้แต่พยักหน้าพยายามหันหลังกลับไปมองมัน มันเองก็มองมาครับเพราะมันอยู่ท้ายแถว แต่ผมเองไม่รู้สิไม่อยากสู้สายตา ผมรู้นะว่าผมผิด แต่ผมเองก็ไม่อยากจะสู้สายตาของมัน สายตาที่ปวดร้าวตัดพ้อต่อว่านั้นมันเกินที่ผมจะทานทนไหว
“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยมึงอาทิตย์หน้าสอบแล้วนี่ มัวแต่มีเรื่องกวนใจเดี๋ยวก็สอบไม่ได้กันพอดี”
อีแจงมันเตือนสติครับ คนเราจะพูดอะไรออกมามันง่ายมากนะผมว่า ง่ายมากๆกับการที่เราจะเสนอมุมมองแง่คิดของเรา สอนคนอื่นให้ทำตาม ตัวเราเองก็รู้นะว่ามันไม่ดี แต่ทำไมเราทำตามไม่ได้เลย ห้ามใจไม่ได้เลยที่จะไม่ให้มันคิด ยิ่งนิ่งยิ่งว่างยิ่งคิด
“เฮ้ย ลืมไรไปอย่างป่ะ วันนี้วันเกิดมันนี่”
อีวิวมันร้องขึ้นมาครับตอนที่เราแยกย้ายจะเข้าห้อง ผมหันขวับทันที เออจริงสินะ
“เออนั่นสิ แล้วเอาไงล่ะมึง”
อีแจงมันหันมาทางผมครับ ผมเองก็ไม่รู้จะว่ายังไงดี ก็ในเมื่อตอนนี้มันไม่ยอมคุยกับผมนี่นะ
“ก็คงซื้อของขวัญให้มันเหมือนเคยล่ะ”
อีวิวบอกเหมือนมันสองคนจะเห็นใจผมอยู่มากทีเดียวครับ
“มึงจะซื้ออะไรดีล่ะ มันบ่นอยากได้อะไรบ้างไหมมึง”
ผมส่ายหน้ากับคำถามของมันสองคนครับ ไอ้ทักมันไม่เคยบ่นอยากได้อะไรเลย เพราะของใช้ทุกอย่างที่มันอยากจะใช้มันจะมาเอาที่ผม ของทุกอย่างที่มันอยากจะเล่นมันมาเอาที่ผมทุกอย่างเลย
“เฮ้ยมึง”
ผมน้ำตาซึมครับ ปวดร้าวจังเลย
“ไม่เป็นไร กูก็ไม่ได้อยากอยู่แบบนี้หรอกนะมึง อยากให้มันเคลียร์ๆกันไปให้จบๆ แต่มัน”
“เอาเถอะมึง เดี๋ยวพวกกูช่วยอีกแรง ไม่เคยคิดเลยนะว่าไอ้ทักมันจะหัวรั้นแบบนี้”
“นั่นสิไม่คิดเหมือนกันว่ะ แม่งคุยยากมากๆ”
“เอางี้ดิตอนเที่ยงมึงออกไปดูในตลาดว่ามีอะไรจะให้มันดี กูว่าจะเอาตุ๊กตาหมีสีชมพูให้มัน”
อีแจงออกความเห็นครับ เราสองคนมองตากันแล้วทำท่าตกใจ
“อีบ้า มันคงเอาหรอกนะ ตุ๊กตาหมีสีชมพู”
“อ้าวก็ช่วงนี้งอนแสนงอนเหมือนตุ๊ดเข้าไปทุกวันไง เหมาะดีออกกูว่า”
“เดี๋ยวมันก็งอนไปใหญ่หรอกมึง”
ผมพูดบ้างครับหนักใจเหมือนกัน ของที่มันอยากได้น่ะมีอยู่ในใจครับเพราะมันเคยพูดกับผมนานแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไงต่อไปไม่ใช่เอาไปให้แล้วปาใส่หน้าผมนะ แบบนั้นคงเหมือนโดนยิ่งกว่าเท้ามันตบหน้าอีกล่ะผมว่า
“วันนี้มึงไม่อยู่ซ้อมเหรอทัก”
คือนี่เป็นประโยคแรกของวันนะครับที่ผมเอ่ยถามมัน อยากจะถามทั้งวันแต่มันทำเมินผมไปซะทุกตอนที่ผมจะอ้าปาก พออ้าปากจะถามมันมันก็หันหน้าหนีซะอย่างนั้น ผมก็เลยหุบปากแทบไม่ทัน มันคงงอนผมมากๆเลยนะครับ ส่วนอีแจงกับอีวิวมันออกไปตลาดตอนเที่ยงผมไม่ไปด้วยเพราะต้องเขียนกลอนให้อาจารย์อุบลในห้องภาษาไทย ความจริงว่าไปแล้วผมเองก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากมายนักหรอกครับ แค่ขยันทำงานตามที่อาจารย์เขาขอพอทำบ่อยๆเข้าก็เหมือนจะชิน ผมเห็นตุ๊กตาหมีสีชมพูอยู่ในเป้ของมันครับ คงเป็นของอีแจงแน่ๆ อีนี่แน่มากๆ
“ไม่”
ทำใจไว้แล้วครับว่ามันจะตอบห้วนๆแบบนี้ ไม่เป็นไร
“กลับพร้อมกันไหม”
ยังหน้าด้านทนถามเขาอีกนะผมน่ะ
“ไม่ กูจะไปกับ”
“พอเถอะฮิ้นท์ สัดเอ้ย มันง้อขนาดนี้ยังไม่วายทำตัวเลวใส่อีกนะมึง ไม่อยากคบ อยากเลิกคบก็บอกมาเลย มันผิดตรงไหนเหรอเรื่องหัวใจคนน่ะ มึงบังคับได้ด้วยเหรอสัด ถ้ามึงบังคับได้มึงไม่บังคับใจตัวเองไม่ให้ชอบมันแต่แรกล่ะ ควายเอ้ย”
เอ่อ อีวิวครับมันคงเหลืออดเพราะทุกครั้งที่ผมจะถามมันแล้วมันเมินก็มีมันกับอีแจงที่มาตบบ่าปลอบผม แต่อีแจงมันกลับไปแล้วครับ มันหนีไอ้พี่พุทไม่รู้มีอะไรกันพักนี้ผมไม่ค่อยได้ติดตามเรื่องเพื่อนสักเท่าไรนักเพราะมัวแต่กลุ้มเรื่องผัว เอ้ย เรื่องเพื่อนอยู่แบบนี้ อิอิ
“เอ่อ”
ไอ้ทักมันอึ้งครับ ผมเองก็อึ้งเม้มปากแน่น ตอนนี้เองที่ผมสบตามัน นานเหมือนกันนะ ไม่รู้ทำไมถึงกล้าสบตามันนานขนาดนี้ทั้งที่ตอนที่ไม่เข้าใจกันผมเองจะหลบตามัน ผมพยายามอ่านสายตาที่เหมือนกำลังจะบอกอะไรผม
“ไปมึง ปล่อยมัน”
“เดี๋ยว กูไมได้จะเลิกคบนะเว้ย”
“พอเถอะสัด ทีแบบนี้ค่อยมาคิดได้เหรอ ทำอะไรไม่รู้จักคิดนะ มึงจำเอาไว้ว่ามันเองก็ทรมานไม่แพ้มึงหรอกไอ้ทัก มึงเห็นมันไหม เห็นไหมว่ามันแคร์มึงแค่ไหน แล้วดูมึง มึงทำอะไรอยู่สัด เพื่อนควายๆอย่างนี้เลิกคบไปน่ะดีแล้วมึง”
“อีวิว”
ผมครางออกมาครับ มันแรงไปนะ แรงจนไอ้ทักมันเริ่มหน้าแดงครับ มันเหมือนจะอ้าปากพูดต่อ แต่อีวิวมันลากมือผมไปแล้ว
“ฮึกๆ”
“อ้าว อีบ้าด่ามันแล้วมึงร้องทำไม”
อีวิวมันร้องไห้ครับ ผมเองก็เหมือนกำลังจะสะอื้นออกมา ตั้งแต่พวกเราคบกันมาไม่เคยทะเลาะกันแรงขนาดนี้เลยนะ แรงจนใจผมมันชาไม่ได้ยินเสียงอะไรเหมือนมันทำให้ร่างกายชินชาไปด้วยก้าวขาแทบจะไม่ออกเลยทีเดียว
“กูก็สงสารมันนะเว้ย เพราะวันนี้วันเกิดมัน แต่ ฮือๆ กูหมั่นไส้มันอ่ะ เชี่ยเอ้ย”
ตายห่า ผมได้ยินประโยคนี้ผมเลยร้องออกมาเยอะกว่ามันอีกครับ โอ๊ยนะ อีบ้า มาพากูร้องไห้ตรงโรงจอดรถงามหน้าไหมล่ะนั่น คนเดินไปเดินมาคงคิดว่าอีสิงตัวนี่แย่งผู้ชายกันแล้วมาปรับความเข้าใจกันแน่ๆ เว้ยๆ ไม่ใช่ๆ
“พอเถอะมึง คนมอง”
ผมรีบสตาร์ทรถเครื่องแล้วรีบออกจากโรงเรียนครับ เราไม่แวะไหนเลยเพราะไม่มีใจจะทำอะไรทั้งนั้น ผมจอดหน้าบ้านผมให้อีวิวมันขับรถกลับเอง ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเอง แล้วปากระเป๋าลงบนเตียง กะจะเอาให้เมหือนในมิวสิควีดีโอเกาหลี แว้กก คิดไปได้
“รู้ไหมว่ากูก็เจ็บนะมึง รู้ไหม มึงรู้ไหม”
ผมคร่ำครวญออกมาดราม่ามาทั้งอาทิตย์แล้ว โอ๊ยตากูบวมเปลืองอายครีมนะเว้ยมึงเข้าใจไหมว่าคนเพิ่งจะสวยแล้วทำไมหาอะไรมากระเทือนใจกูจังเว้ย เอาไปเอามาหลับสิครับท่านร้องไห้เยอะเหนื่อยด้วย เพลียใจหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตื่นมาตอนเกือบจะหกโมงเย็น ผมเลยเดินไปข้างล่าง ตายแล้ว งานบ้านยังไม่ทำสักอย่างคุณนายแจ่มมาแพ่นกะบาลผมแน่ๆ
“อ๊ะ ฮัท”
เอ่อ มาทำไมตอนนี้นะ แว้กก หน้าตาก็ยังไม่ล้างมีขี้ตาไหมเนี่ย ตาบวมหรือเปล่า ไม่ได้ๆ
“ทำไรอยู่วะฮิ้นท์เรียกตั้งนานแน่ะ”
“อ่า แป๊บได้ป่ะ เราขอล้างหน้าแป๊บ”
“แอบนอนเหรอ ฮ่าๆ”
“อ่า บ้าเหรอ แค่พักสายตา”
ไปแล้วครับ อายเขานะทุกนาทีที่ได้อยู่ต่อหน้าเขาผมต้องดูดีที่สุด ไม่ให้เขามองผมว่าผมซกมก ไม่มีทาง แต่ว่าทำไมผมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย ตัวตนของผมที่แท้จริงถ้าเขาเห็นเขาจะรับได้ไหม ถ้าเขารู้ว่าผมเองก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบหรอกนะ นอนก็มีละเมอ กินข้าวก็เคยเรอ เคยตด เคยทำหน้าลิง เขาจะรับได้ไหมนะ โอ้ยอารมณ์เสียหวนคิดถึงไอ้อีกตัวที่มันเคยเห็นผมมาตั้งแต่เด็ก ทุกเวอร์ชั่นของไอ้ฮิ้นท์มันเห็นมาหมดแล้วและมันก็ยังคงคอยเคียงข้างผมเสมอมา มีแต่ผมนี่เองที่ไม่เคยมองเห็นมันเลย มองข้ามมันไป เพราะอะไร เพราะคำว่าเพื่อนนั่นไง เพื่อนๆๆๆๆๆๆ โอ๊ย
“เราว่าจะชวนไปเดินโลตัสน่ะ”
“หือ มีไรป่าวฮัท”
ผมทำท่าถาม แว้กก เขาเหมือนมาชวนผมไปเดทเลยนะ ความคิดเมื่อครู่มันหายไปหมดเกลี้ยงแล้วมายิ้มแบบหวานที่สุดที่จะดัดจริตทำได้ เอาเข้าไปกู
“ไม่มีไรก็แค่อยากให้ไปช่วยเลือกอุปกรณ์วาดรูปน่ะ”
“มีเหรอที่โลตัสน่ะ ไม่ไปร้านขายเครื่องเขียนล่ะ”
“ก็ไปเดินดูก่อนไง นักเรียนไม่ค่อยเยอะนี่ที่โลตัส”
ยิ้มเลยสิครับ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่แหมนะไปที่ลับตาเพื่อนๆในโรงเรียนแบบเน้ มันจะหมายความว่ายังไงเนอะ แว้กก จะแอบจะมือเค้าชะมะ อิอิ ต้องไปทาครีมที่มือก่อนเผื่อมันจะได้หอมติดมือเขาไป แว้กก
“อ้าวไปไหนอ่ะ ไม่ไปเหรอ”
“ไปดิ ขอไปเปลี่ยนเสื้อแป๊บ”
“ไปชุดนักเรียนนี่ล่ะ”
“จะดีเหรอ”
“ดีดิ เรายังไปในชุดบอลเลย นายก็ไปชุดนักเรียนนี่ล่ะน่ารักดีออก”
หือ ว่าไงนะ แว้กก โอ๊ยเอาหัวโขกตรงไหนดีนะ เขินสุดๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ จะวิ่งขึ้นไปฉีดเอเวอร์เซนส์เพิ่ม อิอิ เติมบ้างอะไรบ้างนะ เผื่อว่าจะได้แนบชิด แว้กก คิดไปถึงไหนเนี่ยกู ฮัทเขาใส่ชุดบอลล่ะครับเหมือนเพิ่งจะซ้อมเสร็จ รออะไรล่ะอิ้นท์ก้าวขึ้นรถในทันที
“ฮ่าๆ ทำไมนายทำท่าแปลกๆวะ”
“แปลกยังไงอ่ะ โก๊ะเหรอ”
“เออ ประมาณนั้น”
เอ่อ ผมลืมตัวไปจริงๆ โอ๊ย อุตส่าห์แอ๊บคุณหนู ไม่ไหวๆ ไมได้แล้วเราต้องวางตัวหน่อยแล้ว
“อ้าว ทีนี้ทำไมนั่งตัวแข็งแบบนั้นล่ะ จับเอวเราได้นะเว้ย เดี๋ยวตกรถนั่งตัวแข็งๆมันบังคับรถยากนะเว้ย”
พอขับฟีโน่ไปได้สักพักเขาก็หันมาถามล่ะครับ ผมก็นะวางตัวอยู่ๆ รู้ไหมเนี่ยเดี๋ยวหลุดอีกหรอก คนกำลังวางมาดคุณหนูสวนมะม่วงอยู่นะว้อย อิอิ
“ก็นายว่าเราโก๊ะอ่ะ ปกติเราไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกนะฮัท”
อิอิ สาธุเว้นศีลข้อสี่ไปก็แล้วกันลูกไม่ได้ตั้งใจนะหลวงพ่อ ก็มีบ้างเพื่อภาพลักษณ์อะไรแบบเน้ อิอิ
“ฮ่าๆ นายงอนเหรอ เราไมได้ว่านะนายต่างหากว่าตัวเอง”
“อ่ะ ฮัทอ่า”
“จับเอวเราดิเดี๋ยวตก”
ซี๊ดใจเย็นลูกใจเย็น แว้กก จับเลยนี่แน่
“เฮ้ยเบาๆ เดี๋ยวโดนเส้นบ้าจี้เรารถล้มนะเว้ย”
อายจังเลยอ่ะ ผมเหมือนคนตะกละยังไงไม่รู้เนอะ บอกให้จับก็จับโดยทันที อิอิ ไม่มีรีรอนะจะรอทำไมไม่รู้ล่ะมันป็นโอกาส ทองนี่นา เอวของฮัทแข็งแกร่งมากๆครับ มันเป็นเอวจริงๆไม่ใช่เหมือนผมที่นุ่มๆเพราะไม่ได้ออกกำลังกายเพราะแค่วิ่งมันไปแข็งที่ต้นขากับก้นโน่นเอวก็ยังนุ่มน่าสัมผัสเช่นเคย แว้กก ผมเคยเห็นมัดกล้ามหน้าท้องเขามาแล้วแต่ไม่เคยสัมผัสแบบนี้โดยตรงเคยแต่เฉียดๆ แว้กกก เลือดกำเดาจะไหล หื่นไปไหมผม
“ไปกินข้าวกันก่อนไหมฮิ้นท์”
พอเดินโลตัสวันไปวนมา ส่วนมากจะเป็นผมที่เดินเหมือนขาจะพันกัน มันเขินจริงๆนะให้ตายเถอะ โอ๊ย จะเขินไปไหนเนี่ย จะไม่ให้เขินได้ยังไงเนอะนี่ยังมาชวนไปกินข้าวอีก โอ๊ย ตายไปเลยผม เย็นนี้หน้าแดงไม่หยุดเลยและมันยังคงแดงต่อเนื่องไม่หาย
“จะค่ำไปไหมอ่ะฮัท”
อิอิ มีบ้าง วางตัวบ้างเนอะเดี๋ยวจะหาว่าใจง่ายแต่ก็นั่นล่ะครับได้แค่พูดเฉยๆ ไปสิเนอะใครจะไม่ไป อิอิ
“ร้านนี้ดีไหม”
ฮัทเขาจอดร้านขายอาหารตามสั่งเกือบถึงตลาดล่ะครับ ที่จริงอยากจะไปนั่งร้านดีๆใต้แสงเทียนเหมือนกันนะแต่ว่าที่นี่มันไม่มีนี่นา บ้านหมี่ก็มีแต่แบบนี้เข้าไปในเมืองก็คงเวอร์ไปหน่อยไกลอีกต่างหาก แต่นะคำพูดที่ว่าถ้าใจเรามีสุขไม่ว่าอยู่ที่ไหนมันก็สุขผมว่ามันเป็นอย่างที่เขาว่านั่นล่ะครับ ต่อให้นั่งอยู่ข้างๆกองขยะผมก็คงยังยิ้มได้และกำลังยิ้มอยู่ ให้ตายเถอะมันสุขสว่างใสเจิดจ้าเหลือเกินในใจผม ฮัทเขาเหมือนจะเป็นคนขี้เล่นนะ ทั้งที่เป็นคนแข็งๆปล่อยมุขมาทีนี่ผมยิ้มแทบจะปากฉีก ชอบแกล้งผมอีกต่างหาก แต่ชอบจังเลย แกล้งบ่อยๆเลย แว้กก ผมมีความสุขต่อให้ทำมากกว่านี้ผมก็มีความสุข
“ขอบใจนะฮิ้นท์ที่พาเราไปซื้อของวันนี้น่ะ”
เขามาส่งผมที่หน้าบ้านครับเกือบจะสี่ทุ่มแล้วอ่ะ เหอๆ แต่คิดว่ามันเร็วไปเสียด้วยซ้ำอยากจะอยู่ต่อกับเขาอีกสักหน่อย อิอิ
“ไม่เป็นไร เราก็ขอบใจนายนะที่เลี้ยงข้าวเรา”
“งั้นเรากลับนะ เดี๋ยวโทรฯหา”
เอ่อ เดี๋ยวโทรฯหาเหรอ ทำไมเขาทำเหมือนผมเป็นแฟนเขาเลยอ่ะ แว้กก หรือว่าเขาคิด เขาคิดแน่ๆ ใจเราตรงกันเหรอเนี่ย แว้กก กระโดดน้ำๆ ผมยิ้มออกไปท่าไหนไม่รู้เขาก็ยิ้มตามแล้วขับฟีโน่ออกไป
“มีความสุขจังเลย”
พ่อกับแม่อยู่ในบ้านแล้วครับคงกำลังดูโทรทัศน์อยู่
“ไปไหนมาฮิ้นท์งานบ้านไม่ทำเลยนะ ให้แม่ทำหมดเลย เหลวไหนใหญ่แล้วนะเรา”
นั่นไงครับเอาจนได้คุณแม่บ่นครับ ผมก็เลยตอบไปว่าพาเพื่อนไปซื้ออุปกรณ์วาดรูปแล้วไปกินข้าวต่อ
“เห็นไอ้ทักมันมาหาน่ะ วันเกิดมันนี่วันนี้ไม่ใช่เหรอ”
เอ่อ ผมเหมือนเพิ่งจะนึกได้ครับ ตายห่าแล้ววันเกิดมันจริงๆด้วย อะไรก็ไม่ได้ซื้อติดมือมาเลยมัวแต่มีความสุข จนลืมไปเลยว่ามีคนอีกคนที่มันเองก็คงอยากจะมีความสุขและความทรงจำที่ดีในวันนี้ด้วยเหมือนกัน
“อ้าวจะไปไหนฮิ้นท์”
“ไปซื้อของหน่อยแม่ เดี๋ยวมา”

ยังมะจบตอนเนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B13, : 28 September 2011; P32
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 30-09-2011 10:07:50

ผมรีบวิ่งไปคว้ารถเครื่องคันใหญ่โตของผม ร้อนใจจังเลย ผมมีความสุขมาก มากจนลืมไปเลยว่าวันนี้วันเกิดของคนอีกคนที่ผมรัก คนอีกคนที่มันเพิ่งจะบอกรักผมแต่ผมแบ่งใจให้มันแบบนั้นไม่ได้ ก่อนออกไปผมแหงนมองไปที่บ้านมันหน้าต่างห้องมันยังเปิดไฟอยู่ ผมบึ่งรถไปที่ตลาด จะไปทำไมล่ะตลาด จะไปทำไม
“มันอยากได้ถุงมือขับรถนี่ ตายห่าเฮียอู๋ปิดร้านแล้ว ทำไงดี”
ผมบ่นอยู่คนเดียวอย่างร้อนใจ ทำยังไงดี ทำยังไงดี มันคงเห็นว่าฮัทมาส่งผม เรื่องมันยิ่งจะไปกันใหญ่
“เฮียอู๋ๆ เปิดร้านหน่อยครับ เปิดร้านหน่อย ฮิ้นท์ลูกพ่อตุ๋ยเอง นี่ฮิ้นท์เอง”
ผมเคาะหน้าร้านเขาเสียงดังครับ ไม่มีทางอื่นแล้ว ผมคิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ รถแทบจะไม่ได้จอดเพราะรีบประตูบานเหล็กที่เป็นแบบเลื่อนพับปิดสนิทแล้วผมออกแรงทุบเคาะอย่างแรง
“เฮียอู๋ครับ นอนหรือยัง เปิดให้ฮิ้นท์หน่อย เปิดหน่อยครับเฮีย”
เงียบไม่มีเสียงตอบรับ ผมเริ่มเม้มปากเจ็บมือแล้ว อ่อนแรงอ่อนใจเหลือเกิน นี่ผมลืมมันได้ยังไง ถ้าหากมีเพื่อนรักของคุณคนไหนบอกว่าลืมวันเกิดของคุณจะคิดยังไงกัน ผมใจล้าไปหมดแล้ว ผมเข้าใจมันเลยนะถ้ามันจะโกรธผม สำหรับผมไม่ว่าจะวันห่าอะไรมันไม่เคยลืม ตอนนั้นวันเกิดผมมันต้องไปแข่งบาสฯต่างจังหวัดหลายวันมันยังนั่งรถกลับมาหาผมเลย แถมยังพาผมไปที่คลองชลประทานเอาของขวัญวันเกิดตอนนั้นที่อยากได้คือพู่กันจีน ผมยังจำได้ดีว่ามันเอายัดใส่กระบอกไม้ไผ่แล้วมีดอกหญ้าแห้งพันอยู่รอบกระบอกไม้ไผ่เล็กนั่น โอ๊ย ตายๆ ทำยังไงดี ทำยังไงดี
“เฮีย เปิดให้ฮิ้นท์หน่อย ฮือๆ เปิดให้ฮิ้นท์หน่อย”
ผมทนไม่ไหวครับ ช่วงนี้รู้สึกตุ๊ดแตกเหลือจะประมาณ ต่อมน้ำตามันตื้นเหลือเกิน อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ เป็นอะไรไปแล้วหัวใจ ทำไมมันอ่อนไหวแบบนี้
“โว้ย ใครวะ คนจะหลับจะนอนมาเคาะอยู่ได้ พ่อมึงตายหรือไง”
ผมดีใจนะที่มีเสียงตอบรับแม้เขาจะอวยพรให้พ่อผมก็ตามเถอะ เป็นปกติของคนตามชนบทนะครับที่นอนตั้งแต่หัวค่ำ ยิ่งร้านขายอะไหล่ยนต์แบบนี้แล้วด้วยแต่ท่าทางเฮียแกจะยังไม่นอนหรอกเพราะหน้าตาเหมือนคนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ
“เฮียอู๋ ถุงมือที่ฮิ้นท์เคยมาดูยังอยู่ไหม ฮิ้นท์จะซื้อ”
“โว้ยไอ้ฮิ้นท์มึงเป้นบ้าเหรอมาทำไมเอาป่านนี้ ไม่มาพรุ่งนี้วะ”
“ไม่ทันแล้วเฮีย มันยังอยู่ไหม มันยังอยู่ใช่ไหม”
“อะไรของมึงวะ มาปลุกกูเพื่อจะเอาถุงมือเนี่ยนะ”
“ฮิ้นท์ขอโทษเฮีย แต่ฮิ้นท์อยากได้มันวันนี้จริงๆ”
“แล้วนี่ร้องไห้ทำไม มีอะไร”
ผมส่ายหน้าครับมัวแต่ดีใจลืมเช็ดน้ำตาเลยกู เฮียแกทำท่าหัวเสียใส่ล่ะครับแล้วก็ไปหยิบถุงมือขับรถมาให้ผม สีเทาคาดดำที่ไอ้ทักมันบอกมันเคยอยากได้ตอนที่ผมเอารถมาซ่อมเบาะตอนนั้น
“อ่ะนี่ ทำไมวะมันมีอะไรด่วนขนาดนั้นเหรอ หรือไอ้โฮมมาเหรอฮิ้นท์”
ลืมบอกครับเฮียอู๋เป็นเพื่อนกับพี่ชายผมเองเคยไปนั่งกินเหล้าที่บ้านบ่อยๆครับ แล้วไอ้รถคันใหญ่โตของพี่ชายผมนี่ก็ร้านเฮียแกล่ะครับคอยดูแลให้ ขอบอกว่าซ่อมฟรีนะเออ
“ไม่ๆครับเฮีย เงินเดี๋ยวให้พี่โฮมมาจ่ายนะ”
“อ้าวเฮ้ย ได้ไงวะของกูซื้อกูขายนะเว้ย”
สนเหรอก็มาแต่ตัวอ่ะ จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายผมหยิบได้ถุงมือก็บึ่งรถออกมาทันที อิอิ ไมได้เลวนะแต่มันทำไงได้เนอะ ผมรีบจอดรถไว้หน้าบ้านแล้ววิ่งเข้าบ้านไอ้ทักไปเลยครับ
“แม่สายๆ ไอ้ทักล่ะ”
ผมนี่หน้าด้านมากๆ บุกถึงห้องนอนมันเลยครับ แต่มันไม่อยู่เปิดไฟทิ้งไว้ ผมเลยต้องบุกไปที่ห้องของแม่สายที่แกกำลังสวดมนต์อยู่
“อ้าวฮิ้นท์ มันออกไปหาพวกไอ้แจ๊คน่ะ”
เข่าอ่อนลงโดยทันที อย่าบอกนะว่ามันไปกินเหล้า ไอ้เชี่ยนี่อะไรของมัน
“มันเพิ่งออกไปเมื่อกี๊เองฮิ้นท์มีอะไรเหรอลูก”
“ไม่มีอะไรแม่แจ่ม เดี๋ยวฮิ้นท์จะไปหามัน”
ผมวิ่งลงจากบ้าน คนเราตอนใจร้อนนี่ไม่คิดอะไรเลยเนอะ ผมเองก็ไม่คิดจะไปคือจะไป จะเอาคือจะเอาอย่างเดียวเลย ผมขับรถไปที่ร้านขายของชำที่ไอ้แจ๊คกับไอ้นัทมันชอบไปสุมหัวอยู่เป็นประจำ จริงๆด้วยนั่นหลังไอ้ทักนี่ ผมมองเห็นในระยะไกลผมก็จำได้แล้วว่าใคร
“ไอ้ทัก”
ผมร้องเรียกไปแต่ไกลจอดรถไว้แล้วเดินเข้าไปหามัน
“มีอะไร”
เสียงห้วนๆของมันตวาดกลับมา มันสามคนกินเหล้าจริงๆด้วย
“ทำไมมึงกินเหล้า”
“เรื่องของกู”
ปวดใจ จุกอกได้แต่อ้าปากครับ
“เฮ้ยมีไรวะฮิ้นท์ดึกป่านนี้ยังไม่นอนเหรอจ๊ะ หรือว่าอยากจะลองกินเหล้าด้วยกัน อิอิ มาๆ นั่งข้างๆเฮียนี่”
ไอ้แจ๊คครับมันคงเริ่มเมาแล้ว
“มึงกลับไปเถอะ”
ไอ้ทักมันหันหลังให้ผมที่ยืนเม้มปากอยู่ ใจสั่นไหวระริกไปหมด เริ่มรู้สึกว่าเหมือนนางเอกเข้าไปทุกทีแล้วกู
“กูมีของจะให้มึง”
“กูไม่เอา”
สะอึก เหมือนโดนถีบแรงๆเข้าที่กลางใจเซไปสองก้าวครึ่ง
“มันไม่เอาเอามาให้เฮียก็ได้นะฮิ้นท์คนน่ารัก อิอิ มาๆ มาลองกินเหล้ากัน”
“อย่าไปยุ่งกับมันนะเว้ย มึงจะแดกหรือไม่แดก ไม่งั้นกูกลับนะ”
ไอ้ทักมันตวาดไอ้สองตัวนั่นที่กำลังจะลุกจากที่มาลากผมเข้าวงด้วยครับ
“อ้าว ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยวะ ก็ฮิ้นท์มันอยากจะกินนี่หว่า ห้ามได้เหรอวะมึง”
“อย่าไปสนใจมัน แดกเข้าไปกูอยากจะเมา”
“ไอ้ทัก กูขอเวลาห้านาทีได้ไหม แค่ห้านาที”
ผมกลั้นใจพูดออกไปครับตอนนี้ในใจมันสั่นไหวจนจะต้านทานไม่อยู่แล้ว
“มันไม่มีเวลาแล้วว่ะมึง มันหมดแล้ว กูเป็นใครวะมึงจะมาสนใจทำไม”
ผมยืนนิ่งครับเม้มปากแน่น มันเจ็บเหมือนอะไรไม่รู้รู้แต่ว่าหัวใจมันเต้นแรงขึ้นทุกที เคยเป็นไหมที่หัวใจเต้นแรงแต่กลับรู้สึกว่าเราไม่มีเรี่ยวแรงไม่มีพละกำลังอันใดเลย ไม่มีแรงแม้แต่จะยืนหรือพูดออกไป
“ไอ้เชี่ย”
ผมปาถุงมือที่กำไว้ใส่หลังมัน ร้องไห้ออกมาครับไม่ไหวจริงๆ ผมเข้าใจมันนะ แล้วมันหรือใครเข้าใจผมไหม ผมเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรนะเว้ย ผมก็เจ็บนะ เจ็บมากกว่ามันเสียด้วยซ้ำ
“มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหม มึงอยากจะทำแบบนี้ใช่ไหม”
“เฮ้ย ร้องไห้ว่ะ”
ผมวิ่งกลับไปที่รถ อ้าวดันสตาร์ทไม่ติดอีก เว้ย อะไรอีกเนี่ย
“โว้ย” ผมทั้งร้องไห้ทั้งสั่น จะทำยังไงดีวะ เริ่มอายขึ้นมาเจ็บใจก็เจ็บ
“มานี่”
เอ่อ ไอ้ทักครับ มันเดินมาร่างสูงๆของมันมายืนข้างหลังผมแล้วเอามือจับแฮนด์รถไว้ ผมสะดุ้ง
“หัวเทียนมันหลวม มึงลงมาก่อน”
ผมจะทำยังไงล่ะเนอะ จะไห้สะดีดสะดิ้งไม่เอาเหรอ ไม่หรอก เพราะคันนี้ผมไม่ค่อยได้ขับมีแต่มันเท่านั้นที่ขับและล้างขัดของมันอยู่คนเดียวจะว่าไปมันหวงรถกว่าผมอีกนะทั้งที่ผมเป็นน้องของเจ้าของรถเอง
“ขึ้นมาดิ”
อ้าว พอมันทำเสร็จมันก็สตาร์ทเครื่องครับแล้วหันมามองผม ผมก็ยืนอึ้งอยู่น้ำตายังเปื้อนหน้าอยู่
“มึงจะไปไหน”
ผมร้องถามมันครับเพราะมันขับรถไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางเข้าบ้าน
“โรงเรียน”
เอ่อ ผมได้แต่อ้าปากตามเคย มันจะไปทำไมวะ
“กูขอโทษนะทัก กูไม่ได้ตั้งใจจะลืมนะ”
“อย่าพูดเลยว่ะ กูเข้าใจ”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะ กูไม่เคยลืมนะ แต่ก็แค่”
“ก็ลืมอยู่ดี เอาเถอะว่ะ ยังไงใครสำคัญกว่าใครกูก็พอจะเข้าใจ มึงไม่ต้องพูดหรอก”
น้ำเสียงมันทำให้ผมสะอื้นไม่หยุดเลยนะ นี่ขนาดขับรถเร็วนะครับ ผมยังรู้สึกว่ามันเสียดใจมากมายขนาดนี้
“กูขอโทษนะ กูขอโทษ”
ผมคร่ำครวญออกมาจากใจจริง ก้มก้มหน้าลงเอาหัวดันหลังมันผมไม่แตะตัวมันเลยนะแต่มันขับเร็วขึ้น
“กอดกูหน่อยได้ไหมฮิ้นท์ กอดกูเหมือนที่มึงเคยกอดได้ไหม”
ความร้าวรานอันใดหรือจะเท่า อกที่ร้าวแตกระแหงสิ้นแรงใจ แสงใดหนอจะสาดแสงส่องทางให้ เท่าแสงตะวันนำทางใจ ผมกอดตัวมันไว้ทันทีครับ กอดเหมือนอย่างที่ไม่เคยกอดมาก่อน เอาหน้าซุกหลังมันร้องไห้ออกมา เหมือนว่ามันเองก็ร้องไห้เหมือนกันเพราะผมรู้สึกว่ามันเอามืออีกข้างขึ้นปาดน้ำตาอยู่
“กูขอโทษนะ”
พอมันจอดรถหน้าโรงเรียนผมก็ลงจากรถครับส่วนมันก็ยังนั่งคร่อมอยู่บนรถ มันร้องไห้จริงๆล่ะ ผมเองก็เบื่อตัวเองที่ต้องเอ่ยคำขอโทษครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดีให้มันสาสมใจที่อยากจะขอโทษมัน
“ไม่เป็นไรหรอก กูรู้ตัวดีว่าเป็นได้แค่ไหน”
ดูเอาครับ แต่ละคำที่พูดออกมามันตอกมันยอกใจดีเหลือเกิน
“ไอ้ทัก อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม มึงอย่าพูดแบบนี้ กูเจ็บปวดนะมึงรู้ไหม”
“กูรู้ กูเองยิ่งเจ็บกว่ามึง มึงเข้าใจกูไหมล่ะเวลาที่กูเฝ้ามองมึงมาตั้งนาน แต่อยู่ดีๆมึงก็มีคนมาแย่งมึงไปต่อหน้าต่อตา กูต้องเป็นอีกคนที่ได้แค่เฝ้ามองดูมันมารับมาส่งมึง ต้องเป็นคนที่คอยมองเวลาที่มึงมีความสุขมากแค่ไหนที่ได้อยู่กับมัน”
ผมไม่มีอะไรจะพุดครับมันจริงอย่างที่มันบอกทุกอย่าง ผมเข้าใจมันนะ แต่จะให้ผมทำยังไง
“แล้วมึงจะเลิกคบกับกูเลยเหรอทัก ได้โปรดอย่าทำแบบนั้นเลย กูรักมึงเหมือนเดิมนะ”
“รักเหมือนเพื่อนใช่ไหมวะ เออ กูเข้าใจ”
โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ผมนั่งยองๆลงกับพื้นเอามือซุกหน้าร้องไห้ออกมา สุดจะทนจริงๆ
“กูเข้าใจมึงนะฮิ้นท์ กูเข้าใจมึง แต่แค่หันมามองกูบ้างได้ไหม แค่นี้ก็พอ”
“กูห่วงใยมึงตลอดนะเว้ย ชีวิตกูขาดมึงไมได้นะ มึงไม่รู้เหรอ แต่มัน ฮิอๆ มัน”
“มันเป็นไม่ได้มากกว่านั้นใช่ไหมวะ กูเข้าใจ กูมาคิดๆดูแล้วกูว่าเพื่อนมันยืนหยัดยาวนานกว่าความสัมพันธ์แบบอื่น กูคงมีวาสนาแค่นี้ แต่แค่นี้กูก็ดีใจแล้วว่ะ”
มันพูดออกมาครับ คำพูดที่ทำให้ผมยืนขึ้นทันที
“มึงคิดแบบนี้เหรอวะทัก”
“เออ กูคิดแบบนี้ ดีกว่าเสียมึงไป อย่างน้อยเพื่อนรักกันไม่ว่าจะยังไง ไม่ว่ากูหรือมึงจะมีใครแต่เราก็ยังรักกัน เป็นเพื่อนกันตลอดไป ไม่ว่าจะนานแค่ไหน แต่ความรักของเพื่อนมันจะไม่มีวันตายจากเราไป”
“ฮือๆ ไอ้ควาย”
ผมโผเข้ากอดคอมันครับร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น ดีใจที่สุดที่ได้ยินมันพูดออกมาแบบนี้
“ชมกูอีก ขี้แยนะมึงน่ะ”
มันหัวเราะครับทั้งๆที่มันร้องไห้อยู่นะ ผมเองกอดคอมันแน่นสะอื้นออกมา มันทั้งโล่งทั้งสบายใจยังไงไม่รู้
“มึงกอดกูแบบนี้มึงไม่กลัวกูคิดเหรอวะ”
“ช่างแม่งมึงดิ กูจะกอด ทำเหมือนไม่เคยให้กูกอด”
“เคยดิ กูจำได้ทุกวันล่ะที่มึงกอดกู”
ผมผละออกมาจากคอของมันมองตามันที่เคลือบไปด้วยน้ำตา จะว่าไปมันหล่อนะครับ มีอะไรที่มันสู้ฮัทไมได้เหรอ ไม่มีเลย ผมยอมรับนะว่าเวลาอยู่กับมันผมเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ไม่เคยแอ๊บหรือเป็นคนอื่น แต่เพื่อนเอ๋ย อย่างที่มึงบอกนั่นล่ะคำว่าเพื่อนมันยาวนานกว่าทุกๆอย่าง เป็นเพื่อนกูนะเป็นเพื่อนกูไปตลอด
“นั่น มองกูตาฉ่ำอยากดูดปากกูอ่ะดิ”
“ไอ้บ้า กลับได้ยังกูง่วงดึกแล้วนะ”
“มึงไปนอนบ้านกูได้ไหมคืนนี้”
มันชวนครับผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรนะ เคยไปนอนบ้านมันเหมือนกันตอนไฟดับ จำได้ว่าเรานอนกอดกันทั้งคืนเพราะกลัวผี
“อืม”
“มึงไม่กลัวเหรอวะ”
“กลัวไร”
“กูจะเอามึงทำเมียไง ฮ่าๆ”
“ถ้ามึงจะทำกูมึงทำไปนานแล้วล่ะ จริงไหม”
“อ่านะ ท้าทายๆ ไม่แน่นะเว้ย ตอนนี้มึงก็รู้แล้วนี่ว่ากูคิดยังไงกับมึง มึงไม่กลัวกูจะชิงเป็นผัวมึงก่อนไอ้ฮัทเหรอ”
“ควาย จะกลับก็รีบกลับเร็วๆ”
ผมปีนขึ้นรถไปเหมือนเดิมล่ะครับ มันก็สตาร์ทเครื่องออกจากหน้าโรงเรียนไป ขากลับผมก็ยังคงกอดมันเหมือนเดิม ตอนนี้ทุกๆอย่างดูเหมือนว่ามันจะกลับมาเป็นปกติดังเดิม ขอให้มันเป็นแบบนี้ล่ะนะ ขอให้มันอยู่แบบนี้ล่ะความรักของเรา เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ขอบใจนะสำหรับน้ำใจรักที่มีให้กัน จะเก็บมันไว้ให้ดีที่สุดเผื่อว่าวันหนึ่งหัวใจมันอ่อนแรงจะได้ย้อนกลับมาคิดว่าอย่างน้อยก็ยังมีคนรัก คนห่วงใยอยู่ตรงนี้อีกคน ขอบใจนะทัก กูก็รักมึงนะ รักมากด้วยมึงรู้ไหม

เขียนโดย อิ๊กเก้ แฮ่ๆๆๆ

อาเหลๆ ที่จริงเค้าเขียนเสร็จนานแล้วล่ะ แต่รอเพื่อนพรูพ อิอิ ส่งหลายทอดเนะจนไหม้ อิอิ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ

ใครที่ยังมะแอดเฟสบุคข้าพเจ้า แอดได้น้า เข้าไประบายความอัดอั้น ด่าว่าได้ตามสบาย คนเขียนเป็นเอ็มมมมมม แว้กกกก[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 30-09-2011 11:38:42

เย้ๆ เข้าใจกันเเล้ว o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 30-09-2011 11:49:00

ดีที่เข้าใจกันสักที ลุ้นอยู่ตั้งนาน
มารอว่าฮิ้นท์กับฮัทจะสารภาพรักกันตอนไหน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 30-09-2011 11:50:28

จะบอกว่า ใจทักนี่สุดๆเลย  ทักนี่เป็นคนที่อบอุ่นนะ
ฮิ้นมาชอบทักกันเถอะนะ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 30-09-2011 11:52:38

ปาดน้ำตา
เสียใจ เสียใจจริงๆ
โชคดีนะฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 30-09-2011 13:23:46

แง้ๆ  อ่านไปน้ำตาซึมไป
ทักอ่ะ  ขอโทษนะที่เขาปันใจแอบไปเชียร์ฮัท
แต่ตอนนี้รักทักหมดหัวใจเลย :กอด1:
ปล.รักพี่ eiky มาต่อไวไวนะค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 30-09-2011 13:29:51

น่าเห็นใจทักจังเลย

เจ็บแทนเลยอ่ะ  ฮือๆๆๆ

 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 30-09-2011 14:30:50

กริ๊ดดดดดดดดดด อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาคลอเบ้า
หาคู่มาให้น้องฮัทเร็ว ๆ หน่อยสิพี่อิ๊ก ^________^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 30-09-2011 15:18:01

ชอบทักมากกว่าอีก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 30-09-2011 15:25:09

T^T
สงสารทักว่ะ  แต่ก็เข้าใจแหละว่า
มองมานาน  มันไม่กล้าสักที :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: aimaim ที่ 30-09-2011 15:39:51

ในที่สุดก็เข้าใจกัน เฮ้อ~~!! เกือบเสียเพื่อนดีดีไปซะแล้วไหมล่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 30-09-2011 15:49:03

ชอบทักเหมือนกัน ฮัทเหมือนๆ จะไม่กล้าแสดงออกอ่ะ  :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 30-09-2011 16:10:28

ดีใจที่เคลียกันได้  เพื่อนรักก็เป็นเพื่อนรักนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 30-09-2011 16:32:23

กว่าจะเคลียลงตัว ใจจะขาดแทนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 30-09-2011 17:52:03

เอาเถอะทักเรื่องนี้เราเป็นตัวประกอบ ไม่เป็นไรเดี๋ยวคงได้คู่กะเค้ามั่ง
 :เฮ้อ:โล่งอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 30-09-2011 18:07:22

อยาก :beat: :beat:ทัก จังเลย   เล่นตัวตั้งนาน  แต่ก็ดีแล้วที่เข้าใจกันได้  ต่อไปก็รอฮิ้นกับทักแล้วสินะ  พี่อิกคับ ตอนต่อไปขอให้ฮัทบอกรักฮินแล้วก็มีฉาก NC ด้วยนะ  :z1: :z1: :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun: :jul1: :jul1:    :oo1: :oo1: :oo1:   :-[ :-[ :o8: :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 30-09-2011 18:19:32

เพื่อนรักเค้าดีกันแล้ว อย่าโกรธ อย่างอน กันเลย คนอ่านเศร้าใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 30-09-2011 20:36:33

 o18  ฮิ้นนางเอกสุดๆตอนนี้

บ่อน้ำตาแตกตลอดดดดดด

ไมค่อยชอบยัยวิวยัยอจงเลย  ดูมากไปอ่ะ

ทักพ่อยอดขมองอิ่ม  นู๋อยากได้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 30-09-2011 20:58:08

แค่นี้ยังหนีความจริง แล้วอนาคตวันข้างหน้า จะกล้าเดินควงฮิ้นหรอฮัท

ถ้าทำไม่ได้ ก็ถอยไปซะ 

เราเชื่อว่าทักมันดูแลและปกป้องฮิ้นได้

(พลั่กกกกกกกกกกก // โดนโบก โทษฐานสวนกระแส)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 30-09-2011 21:16:42

เคลียกันแล้ว ดีใจด้วย แต่ไม่อยากให้ทักเป็นแค่เพื่อนเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 30-09-2011 21:34:57

+1 ให้คุณอิ๊กกี้จ้า

ทักทำใจซะ  เป็นเพื่อนรักกันดีกว่าเป็นแฟนเยอะเลย   :sad11:   :sad11:

หวังว่าความรักของฮิ้นท์จะสมหวังนะ   :กอด1:   :กอด1:

รออยู่นะจ้ะ   :call:   :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 30-09-2011 22:04:27

เคลียร์กันได้แล้วใช่มั้ย
ฮึกกกกก
เป็นเพื่อนยังไงก็ยาวนานอยู่แล้ว
=]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 30-09-2011 22:12:54

ขอให้มันดีไปตลอดแบบนี้นะทัก  เป็นเพื่อนกันยาวนานกว่าเป็นแฟนกันจริงๆ 

ยิ่งมีเพื่อนหล่อๆ เวลาควงมันไปไหน ยืดดดดด จนคอเป็นเอ็นเลยนะเว้ยเฮ้ย  ทำบ่อย 555


ปล.แอร๊ยยยย เป็นเม้น ที่ 1 พัน พอดีเรยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 30-09-2011 22:25:38

ดีกันแล้วววววว
ทักตัดใจแล้วสินะ เอาน่า เป็นเพื่อนอ่ะดีแล้ว
เวลาเค้าทะเลาะกันเราจะได้เสียบไง อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 01-10-2011 01:29:39

ดีใจ โล่งใจ ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว ดีแล้วละ มิตรภาพ ยังไงก็ยั่งยืน อยู่แล้ว  :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 01-10-2011 02:54:07

ก็ยังรักทัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 01-10-2011 03:03:05

  อร๊ายยยยยยยยย ปาดนำ้ตา เสียใจ สงสารทัก

 :z13: คนแต่ง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-10-2011 11:16:34

ดีกันแล้วนะเป็นเพื่อนมันยืนยาวกว่านะทัก
แอบเข้าข้างฮัท
+1กดlikeหนักๆ :L2:

ลป.แอบทวงนู๋ปุ่นคุณอิ๊กเมื่อไหร่มาต่อค๊ารอนานแล้ว :กอด1:
(ข้ามเรื่องซะงั้นคนเรา)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 01-10-2011 14:47:29

ใครจะอะไรยังไงไม่รู้ รู้แต่ว่า ตอนนี้ทักมันเป็นพระเอกในใจฉันแหละ
แล้วก็โล่งใจไปกับเพื่อนรักสองคนนี้ที่เข้าใจกันแล้ว
(ขอแอบพูดกับคนที่เป็นแฟนคลับทักด้วยกัน ไม่ให้ใครอื่นได้ยิน แม้แต่น้องอิ๊กกับเพื่อนที่ช่วยกันเขียนน่ะ)
เอิ่ม..ใจก็อยากเชียร์ทักให้เป็นพระเอกแหละ
 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 01-10-2011 16:50:04

ซึ้งกันมาทั้งตอน
มาฮาเอาตอนที่อิ๊กกี้บอกว่าเป็นเอ็มนี่แหละ
 :jul3:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
เอาไว้จะตามไปหาในเฟสนะเค๊อะ
 :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 01-10-2011 17:39:17

ในที่สุดก็เข้าใจกัน เย้

สนุกเหมือนเคยเลยจ้า

รอตอนต่อไปเด้อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: Moonmaid ที่ 01-10-2011 20:07:41

ในที่สุด...ก็อ่านทันซักที เย้ๆๆๆๆๆ
แต่ก่อนเชียร์พี่ฮัทแต่ตอนนี้แอบมีใจให้ทักแล้ววว(หลายใจจิงๆๆ)
(อยากให้มีคู่ของทักจังสงสารทัก อยากให้ทักมีรักใหม่จะไดไม่ต้องเจ็บปวด :L3:)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 01-10-2011 23:20:43

คุณอิกเก้  เพิ่งเข้ามาอ่านครับ

เนื่อเรื่องตั้งแต่เริ่มก็ชวนติดตามแล้วครับ  แถมยังมีสองสานตัวแสบ ที่นานๆทีนิยายเกย์ จะมีชะนีดีๆ 555+

ส่วน เพื่อนกูรัมึงว่ะอย่างทัก ก็เป็นพระรองที่ทำให้ หลง และ รัก ได้อีก แล้ว  เห้อ ทำไมส่วนใหญ่พระรองจะต้องน่ารักอย่างงี้ ตล๊อด...ตลอด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 02-10-2011 12:08:09

เอาใจช่วยเสมอ เมื่อได้เข้มาอ่าน น้ำตาก้อไหลไปมากทีเดียว :monkeysad:
แต่ดีใจที่ทุกอย่าง มีทางออกเสมอ  :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 02-10-2011 14:53:16

เข้าใจกันแล้ว ค่อยโล่งหน่อยนะจ๊ะหนูฮิ้นท์ :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: majam ที่ 03-10-2011 02:55:50

ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 04-10-2011 01:01:23

B14
วันนี้แล้วดิผมจะได้รู้กันไปล่ะว่าไอ้วินกะน้องกรของมันจะได้ลงเอยกันมั๊ย  ผมไปเจอมันตอนเช้ามันก็ยังไม่พูดถึงเรื่องนี้หรอก   แต่ผมไม่ได้ลืมหรอกนะ หึๆ  จะดูซิว่ามันจะว่าไง  จะแกล้งเนียนทำลืมไปรึป่าว

         " ไม่ต้องมายิ้ม  ไอ่ห่า... กูไม่ลืมหรอกน่ะ  เดี๋ยวรอพักเที่ยงก่อนกูจะไปหาเค้าที่ชมรมเลย"  มันด่าเพราะเห็นผมยิ้มให้มันเลยร้อนตัวซะก่อน

         " กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย  หึๆ ดีแล้ว  งั้นเดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน"

         " ชิ... ไปเป็นเพื่อน  ฮี่โธ่... มึงอยากตามไปดูอ่ะดิว่ากูจะหน้าแหกมั๊ย  ใช่ป่ะล่ะ"  เหอๆ  มันรู้ทัน

         " สัดนี่... มองกูในแง่ร้าย  ไปๆ  เข้าแถวได้แล้ว  เดี๋ยวพักเที่ยงค่อยลุยกัน"  ผมบอกมันพลางเดินไปเข้าแถวกันแล้วก็เข้าเรียนไปจนถึงพักเที่ยง  ถึงได้ออกมาตามหาน้องกรที่ชมรมเชียร์  แต่พอเห็นน้องเค้าไอ้วินมันก็ชะงักทันที

         " เฮ่ย... มาถึงที่แล้ว  ว่าไงมึง  จะป๊อดตอนนี้เหรอวะ"  แกล้งว่ามันซะทีนึง  ได้ผลแฮะ... มันฮึดขึ้นมาทันทีเลย

         " ป๊อดเชี่ยไรเล่า  กูแค่ขอรวมสมาธิก่อนเว้ย  คิดก่อนว่าจะพูดอะไรมั่ง"  มันบอกแล้วก็สูดหายใจซะลึก   ผมก็ยิ้มๆเห็นใจมันอ่ะ  ว่ามันประหม่ามาก  เอาล่ะ  มันเดินเข้าไปละครับ  ผมเลยแกล้งไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆตรงนั้นรอดูเหตุการณ์

         " เอ่อ... น้องครับ...."  มันทักน้องเค้าซะเสียงนุ่มเลย

         " หือ... อะไรเหรอครับ" 

         " เอ่อ... คือ...."  มันยังอ้ำๆอึ้งๆ  น้องเค้าก็เอียงคอมามอง  เออ... ดูน่ารักจริงๆว่ะ  มิน่ามันถึงได้ชอบ...

         " คือพี่ขอถามตรงๆนะครับ  เอ่อ... น้องกร... มีแฟนรึยังครับ"  ยิงคำถามตรงจุดทันทีเว้ยเพื่อนผม

         " หา.... เอ่อ.... อืม... หึๆ พี่มาถามผมทำไมเหรอ"  น้องเค้าปั้นหน้าไม่ถูกจนขำออกมาซะงั้น  นั่นดิ  เป็นผมก็งง  อยู่ๆดีๆทำไมมีผู้ชายมาถาม   แต่เอ.... ไอ้วินมันก็ไม่น่าจะเป็นคนแรกที่มาถามน้องมันนะ

         " ก็... ถ้ายังไม่มีพี่จะ... เอ่อ... ขอคบกะเราได้มั๊ยครับ"  มันหลุดคำแต่ละคำออกมาอย่างยากเย็นแล้วก็เกาหัวแกรกๆหน้าแดงไปหมดละ

         " อะไรกันพี่  แล้วพี่นึกยังไงมาชอบผม  พี่เป็นเกย์เหรอ"

         " เอ่อ... ก็... ไม่ได้เป็นหรอก  แต่พี่ชอบน้องไง  แปลกเหรอ...."

         " ก็แปลกนะผมว่า  ถ้าพี่เป็นผู้ชายแล้วจะมาชอบผมได้ไง"

         " เอ่อ... ก็... พี่ก็ไม่รู้หรอก  รู้แต่ว่าชอบน้องน่ะ"

         " งั้นพี่ก็เป็นเกย์แล้วล่ะ  ผู้ชายที่ชอบผู้ชายหมายความว่า  เป็นเกย์ เท่านั้นครับ  ไม่มีอย่างอื่น"  น้องกรพูดเหมือนแกล้งแหย่ไอ้วินแล้วก็หัวเราะร่า   ไอ้วินมันก็ทำหน้าแบบว่าไปไม่เป็น  สุดท้ายก็หัวเราะออกมา

         " โอเคๆ  ก็ได้ครับ  เป็นก็เป็น  ก็พี่ชอบเราอ่ะครับ  จะให้เป็นอะไรก็เอาเหอะ  แล้วน้องล่ะครับ  คิดว่าไง"  เออ... มึงตอบได้แมนดีมาก  กูให้สิบเต็ม

         " ฮะๆ จะให้คิดยังไงล่ะครับ  ก็ผมเพิ่งได้เจอพี่ได้เห็นพี่ครั้งแรกเนี่ย  ชื่อก็ยังไม่รู้เลย  งั้นเอาไว้ขอเวลาผมสักหน่อยก่อนดีมั๊ยล่ะ  ขอผมพิจารณาอะไรๆให้ดีก่อนละกันแล้วค่อยตัดสินใจ  ดีมั๊ยครับ" 

         " หือ... น้อง... หมายความว่า...." 

         " หึๆ ก็อย่างที่บอกล่ะครับ  ขอเวลาพิจารณาหน่อยละกันแต่ผมยังไม่รับปากนะคร้าบ  อยู่ที่ตัวพี่เองแหละว่าจะโอเคสำหรับผมมั๊ย"   

         " ครับๆ  โอเคครับน้อง  เอ้อ... ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย  โทษทีครับ  พี่ชื่อวินนะ  แล้วนี่ก็...."  ไอ้วินแนะนำตัวมันแล้วก็ชี้มาทางผม

         " พี่ฮัท... ใช่มั๊ยครับ... ผมจำพี่เค้าได้ครับ"  น้องกรหันตามมาทางผมแล้วยิ้มให้

         " เอ้อ... ครับ  แหม... รู้จักพี่แล้วเหรอครับน้อง"

         " ครับ... ก็พี่อ่ะดังจะตาย  หล่อเทพของม.5นี่นา"  น้องกรพูดไปหัวเราะคิกคักไปด้วยอย่างน่ารักอ่ะ  ไอ้วินงี้จ้องตาเป็นมัน

         " ฮ่าๆ  ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ  เอ่อ... แล้วเรื่องเพื่อนพี่นี่น้องจะว่าไงเหรอครับ" 

         " แหม... ก็อย่างที่บอกไปครับ  ขอเวลานิดนึงนะแล้วผมจะให้คำตอบพี่  โอเคนะครับ  เอ้อ... เดี๋ยวผมคงต้องไปละครับ  แล้วเจอกัน"  น้องกรบอกขอตัวแล้วก็ลุกเดินออกไปจากห้องชมรม  ไอ้วินก็ยิ้มค้างอยู่ยังงั้นอ่ะ

         " ยิ้มอยู่นั่นล่ะมึง  แล้วเบอร์ล่ะวะ  ไปเร็ว  สัด... รีบตามไปเอามาเลย"  ผมตบกบาลมันไปเบาๆทีนึง  มันเลยสะดุ้งแล้วรีบวิ่งตามน้องเค้าไป   ต้องยังงี้ดิวะ เห็นท่าทีน้องเค้าแล้วผมว่าไอ้วินมันมีหวังว่ะงานนี้  ดูเค้าไม่ได้รังเกียจอะไรนี่  ก็ขอให้น้องเค้าใจอ่อนเร็วๆละกัน

         -

         -

         อีกแค่สองวันก็จะถึงวันแข่งละครับ   ผมกับเพื่อนทุกคนในทีมทุ่มเทซ้อมกันมาเต็มที่ตลอดสามอาทิตย์  พอใกล้วันจริงก็ตื่นเต้นมากเหมือนกัน  และยิ่งได้รู้แล้วว่าคู่แข่งคราวนี้คือใคร   ก็ยิ่งตื่นเต้นมากเข้าไปอีก

         จากที่อ.ธเนศเค้าเคยเอาเทปการแข่งของทีมรร.ไอ้โด่งมาเปิดให้เราดู   ทุกๆคนก็อึ้งกันไปครับแล้วก็บ่นเหมือนกันว่าทีมไอ้โด่งน่ากลัวมาก   ทีมไหนที่แข่งกะมันเป็นต้องโดนพวกมันปะทะจนน่วมแพ้ไม่เป็นท่าแทบทั้งนั้น

         " เพื่อนมึงนี่มันเก่งจริงๆว่ะ  เล่นก็โหดฉิบหาย  กูกลัวเลยนะเนี่ย"

         " มึงก็.... อย่าคิดงั้นดิวะ  เรื่องอะไรจะไปยอมแพ้มันตั้งแต่ตอนนี้เล่า  ต้องสู้มันดิวะ"

         " เออ... กูก็รู้  แต่ก็อดคิดไม่ได้เว้ย   ทีมเราจะแข็งพอเอาพวกมันอยู่มั๊ย  แม่ง... แต่ละคนเล่นดุทุกคนเลยว่ะ"

         " ก็โค้ชพวกมันคงฝึกมาแบบนั้นอ่ะดิ  แต่เชื่อกูเหอะ  ทุกอย่างอ่ะมันมีจุดอ่อนของมันอยู่  พวกมันเล่นโหดเล่นเร็วก็จริง  แต่ถ้าเราพยายามดึงเกมช้าลงก็พอจะสู้มันได้  แล้วพวกมันอ่ะคงใจร้อนกันทุกคน   เพราะงั้นเราต้องใจเย็นเข้าสู้มันว่ะ  เป็นทางเดียวเท่านั้น  ยั่วโมโหมันไปเลยได้ยิ่งดี   มันจะได้ขาดสติ  คอนโทรลบอลไม่ได้ดี"
         
         " โอ้โห... เฮ้ย... มึงนี่เจ๋งว่ะไอ้ฮัท  อ่านเกมได้ขนาดนี้สมกะที่พวกกูให้มึงเป็นกัปตันเลยว่ะ"  มันชมแล้วก็กอดคอผม

         " กูก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกน่ะ  แต่งานนี้อ่ะกูบอกตรงๆนะ  อยากให้พวกเราฮึดสู้ว่ะ   ไม่ว่าพวกมันจะเก่งแค่ไหนแต่ถ้าเราทำเต็มที่กูว่าเราก็พอมีหวัง  แล้วถึงจะแพ้จริงๆก็ช่างมันเหอะว่ะ  ขอแค่เราทำเต็มที่ก็พอเว้ย  กูคิดงี้นะ"

         " เออ... กูเห็นด้วย  แพ้ก็ช่างแม่งลุยกันให้เต็มที่ก็พอ"  ไอ้วินยิ้มแล้วพยักหน้ารับ   จากนั้นเราก็ไปซ้อมกันต่อ   แต่พอมองไปข้างสนามก็เห็นฮิ้นท์มันเดินมากะวิวแจงแล้วโบกมือให้   ผมเลยวิ่งไปหาพวกนั้น

         " เป็นไงมั่ง  เหนื่อยป่าว"  ฮิ้นท์มันทักผมก่อนแล้วยิ้มให้

         " ก็เหนื่อยอ่ะ  อีกสองวันจะแข่งแล้ว  อย่างลืมไปดูเรานะเว้ย  แข่งที่สนามของเทศบาลฯน่ะ  คงสักช่วงบ่ายสามน่ะ"

         " ได้ดิ  พวกเราจะไปดูกันหมดนี่แหละ"

         " ใช่ๆ  ลุยให้เต็มที่เลยนะ  แต่ก็ชนะชัวร์ๆอยู่แล้วล่ะ  เราว่านะ"  ยัยแจงเอ่ยขึ้นมา

         " ฮ่าๆ  ก็ไม่ขนาดนั้น  คู่แข่งเราคราวนี้อ่ะเก่งมาก  อาจจะแพ้ก็ได้"

         " อ้าว... ทำไมอ่ะ  ทีมโน้นเค้าเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ"  ฮิ้นท์มันร้องออกมาแล้วทำหน้าสลด

         " ก็เก่งล่ะ  เก่งมากๆ  แต่เราไม่กลัวหรอก  ยังไงก็จะสู้ให้เต็มที่อ่ะ  แต่ขอแค่ให้นายไปเชียร์เราหน่อย  แค่นั้นแหละ"  ผมย้ำคำขอไปอีกครั้ง   เพราะตอนนี้ใจผมยิ่งรู้สึกอยากให้มันมาเชียร์ซะจริงๆไม่รู้ทำไม   คิดเอาว่าขอแค่ให้มันมาเชียร์ก็พอ   ผมคงมีกำลังใจเต็มเปี่ยมได้แน่

         " ไม่ต้องห่วง  เรารับรองเลยว่าต้องไปเชียร์ให้ได้  นายก็ตั้งใจสู้ให้เต็มที่นะ"  มันก็ย้ำให้ฟังอีกทีเหมือนกัน  เรามองสบตากันอยู่นิดนึงแล้วก็นึกได้ว่ายัยวิวกะแจงยืนอยู่นี่หว่า   ลืมไปเลย

         " งั้นเราไปซ้อมต่อนะ"   ผมบอกแล้วก็วิ่งกลับไปกลางสนาม  ฮิ้นท์มันก็ยังยืนโบกมือให้ผมอยู่   หวังว่าวันแข่งมันคงไปดูผมได้  ไม่งั้นผมคงขาดกำลังใจไปเยอะเหมือนกัน

         -

         -

         ในที่สุดก็ถึงวันแข่งจนได้   วันนี้เป็นวันอาทิตย์แต่ผมต้องไปรร.ตั้งแต่ช่วงเช้าก่อนเพราะอ.ธเนศให้ทุกคนไปเตรียมตัวก่อนแข่งด้วยกันครับ   พ่อผมดูจะตื่นเต้นมากตามเคยเพราะทุกครั้งในวันที่ผมแข่งพ่อผมก็จะยังงี้แหละ

         " เสร็จรึยังฮัทเอ้ย  เดี๋ยวพ่อไปส่งนะ  แล้วเดี๋ยวจะไปคุยกับอ.ธเนศเค้าด้วย" 

         " ครับ  ไปกันเลย"  ผมบอกแล้วก็เดินตามพ่อมาขึ้นรถขับไปที่รร.ด้วยกัน    พอไปถึงผมก็รวมกับเพื่อนๆนั่งฟังอ.ธเนศอธิบายแผนการเล่นไป   แผนของวันนี้ก็คือเล่นรับอย่างใจเย็นที่สุด  ก็เป็นไปตามที่ผมคิดล่ะครับ  ถ้าเล่นกับคนใจร้อนดุดันมันก็ต้องใจเย็น  ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวนั่นแหละ

         พอใกล้เวลาเราก็ขึ้นรถบัสของรร.ไปที่สนามครับแล้วก็วอร์มเบาๆกันไป  ตอนนี้ผมเริ่มนึกถึงไอ้ฮิ้นท์มันขึ้นมา  ไม่รู้ป่านนี้มันมาถึงนี่รึยัง 

         " เฮ้ย... เดี๋ยววันนี้น้องกรเค้าจะมาเชียร์กูด้วยนะเว้ย  ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินบอกผมท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง

         " เอ้ย... จริงดิ  งั้นนี่ก็หมายความว่ามึงกะเค้า........"

         " อืม... ก็ยังไม่แน่หรอกว่ะ  เค้าก็แค่พอจะมีท่าทีแต่ยังไม่ได้ให้คำตอบนี่หว่า  โทรคุยกันแต่เค้าก็แค่ว่าขอดูกันไปก่อนนะ  แค่นี้อ่ะ"

         " เฮ่ย... แต่กูว่านะ  ถ้าถึงขั้นยอมตามมาเชียร์มึงนี่ก็ใช้ได้แล้วอ่ะ  กูดีใจด้วย  ฮ่าๆ" 

         " เออ... ก็ขอให้เป็นงั้นเหอะ"  มันพูดแบบยังไม่มั่นใจ  จากนั้นเราก็นั่งรถต่อจนถึงสนาม

         เหลืออีกไม่กี่นาทีแล้วที่เราจะต้องลงสนามกัน   อ.ธเนศย้ำแผนพวกเราอีกครั้งจนเข้าใจดี  ตอนนี้ทุกคนมีท่าทางตื่นเต้นกันอยู่มากแต่ก็ดูเหมือนกับไม่ค่อยมีกำลังใจสักเท่าไหร่   ผมเลยคิดว่าคงต้องพูดอะไรสักหน่อยแล้ว

         " เฮ้ย... ก่อนออกไปกูมีไรอยากบอกพวกเราว่ะ"  ผมเริ่มพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนมันล้อมวงเข้ามา

         " กูก็รู้นะเว้ยว่าตอนนี้พวกเราคงไม่มั่นใจ  กังวลว่าจะแพ้พวกมัน  กูก็เหมือนกันว่ะงานนี้พวกเราอาจโดนมันยำกันเละก็ได้  แต่รู้มั๊ย  นั่นน่ะมันไม่สำคัญหรอกว่ะ  แค่ว่าให้พวกเราลุยให้เต็มที่ละกัน  ทิ้งมันไปให้หมดเหอะที่คิดๆกันอยู่อ่ะ  รักษาเกมให้ดีตามแผนเราก็พอ  ต่อให้สู้มันไม่ได้เลยก็อย่างเสียกำลังใจนะเว้ย   คิดซะว่าเราทำให้เต็มที่  จะจบยังไงก็ช่างแม่งเหอะ  แต่อย่างน้อยๆเราก็จะไม่เสียใจกันทีหลังไงว่าวันนี้เราแพ้พวกมันเพราะเรากลัวมัน  โอเคมั๊ยวะ"   ผมพูดย้ำประโยคหลังเสียงดังลั่นด้วยกำลังใจที่เต็มเปี่ยมขึ้นมา

         " โอเค เว้ย...."  พวกมันรับคำผมพร้อมกันดังลั่นเหมือนกัน

         " โอเค.... พวกเรา.... สู้เว้ย...... ย "  ผมพูดนำให้พวกมันพูดตามแล้วกอดคอกันเรียกกำลังใจ   อ.ธเนศกะพ่อผมที่ยืนดูอยู่แกก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนที่เราจะเดินกันออกไปสู่สนาม

         เสียงโห่ร้องจากผู้คนที่มีอยู่สักครึ่งสนามดังมากพอสมควร   ผมพยายามมองไปรอบๆเผื่อจะได้เห็นฮิ้นท์มัน  แต่ก็ยังไม่เห็นอยู่ดี  และตอนนี้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าผมอีกฝั่งของสนามก็คือทีมรร.ไอ้โด่งครับ

         " หึๆ  เต็มที่เลยนะเว้ยมึง  ใส่มาไม่ต้องยั้ง  โอเคนะ"  ไอ้โด่งพูดกับผมเบาๆขณะที่ออกมาให้กรรมการโยนเหรียญกับผมเพราะมันก็เป็นกัปตันทีมเหมือนกัน

         " เออ... อยู่แล้วล่ะ  มึงไม่ต้องห่วง  ว่าแต่มึงเองเหอะ  อย่าโหดกะเพื่อนกูนักล่ะ"  ผมบอกไปบ้างมันก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับ  จากนั้นก็เดินกลับไปเตะเปิดเกมเพราะมันชนะโยนเหรียญได้เป็นฝ่ายเปิด

         แล้วก็เป็นอย่างที่คิด   พวกไอ้โด่งมันเปิดเกมเร็วมาตั้งแต่แรกครับ  พวกผมพยายามต้านและสกัดบอลแต่ก็โดนพวกมันทั้งชนทั้งชาร์จจนพวกผมเริ่มมีเจ็บตัวกันไป

         และแล้วพวกเราก็พลาดต้องเสียประตูแรกไปเพียงแค่สิบห้านาทีได้  อ.ธเนศเลยต้องขอเวลานอกเรียกพวกเรามาคุยข้างสนามกันก่อน   แกบอกว่าให้พวกเราพยายามดึงเกมไว้ก่อนก็ได้เพราะรู้ดีว่าทางเราเสียเปรียบหลายๆอย่าง   ไม่ว่าจะเป็นตอนที่โดนชาร์จเข้ามา  พวกทีมโน้นมันก็ตัวใหญ่ๆกันทั้งนั้นพวกเราคงเอาไม่อยู่

         แต่ที่สำคัญคือตอนนี้พวกเราดูจะเสียกำลังใจไปมากๆแถมบอบช้ำจากการปะทะเมื่อกี๊   ผมเลยพยายามกระตุ้นทุกคนอีกทีนึง   

         " อย่างที่กูพูดนะเว้ย  ทุกคน...  อย่าไปกลัวมัน  มันชนมาก็ชนแม่งกลับไปเลยไม่ต้องไปสน  ขืนถ้าเรามัวกลัวมันก็คงได้ใจ  เราจะปล่อยให้เป็นงั้นเหรอวะ"  ผมพูดไป  ทุกคนมันก็ส่ายหน้า

         " ดี.... งั้นก็ไม่ต้องกลัว  ไหน...ยังจะมีใครกลัวพวกมันอีกมั๊ย"  ผมย้ำเสียงดังอีกครั้ง

         " ไม่กลัวเว้ย...."  พวกมันส่งเสียงออกมาพร้อมกัน

         " งั้นก็ลุย... สู้เว้ย..."  ผมพูดนำพวกมันก็พูดตามอีกครั้ง   คิดว่าคราวนี้กำลังใจพวกมันคงกลับมาดีอีกครั้ง

         แต่ตัวผมเองดิ  ลึกๆผมยังคิดนะว่านี่ฮิ้นท์มันดูผมอยู่บนอัฒจันทร์รึเปล่าวะ  อยากเห็นหน้ามันจัง  ขอแค่ได้เห็นแค่นั้นผมคงรู้สึกดีกว่านี้มาก

         พอเราออกไปเกมก็เดำเนินต่อ   พวกเราเริ่มเล่นแรงกับมันคืนบ้างแต่ก็ยังรักษาแผนตั้งรับไว้อย่างเดิม  เพื่อนผมโดนชาร์จจนลุกไม่ขึ้นไปแล้วสองคนต้องเปลี่ยนตัว   นี่มันอะไรกันวะเนี่ย  มันบอลนะเว้ย  ไม่ใช่มวยปล้ำ....

         และตอนนี้ไอ้โด่งมันเริ่มมาประกบตัวผมละครับ   มันพยายามแย่งบอลผมหลายครั้งแต่ผมก็พยายามหนีจากมันจนกระทั่งผมเห็นว่ามีช่องทางที่จะขึ้นไปยิงประตูแล้ว   ก็จัดการทันที  ผมส่งซิกให้เพื่อนผมอีกคนที่เป็นปีกขวาแล้วส่งบอลไปทางมันจากนั้นผมก็อาศัยจังหวะไอ้โด่งมันหันไปแล้วรีบวิ่งหนีจากมันขึ้นไปหน้าประตูฝ่ายมันทันที

         เพื่อนผมที่เป็นปีกรีบส่งบอลกลับมาให้ผม   และ..... ผมก็จัดการยิงประตูเข้าไปทันทีด้วยลูกโค้งที่อุตส่าห์ฝึกมานั่นแหละ

To be Continued      

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A14, : 30 September 2011; P33
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 04-10-2011 01:03:54

   " ปรี๊ด......."  กรรมการเป่านกหวีดยาวเพราะลูกบอลเข้าไปตุงตาข่ายเรียบร้อย    ไอ้ผมอ่ะตอนนั้นยอมรับเลยว่าดีใจยังกะชนะไปแล้วเรียบร้อยซะงั้น  ตลกว่ะ  ส่วนพวกไอ้พวกทีมผมอ่ะก็ดีใจกันมาก   วิ่งเข้ามารุมกอดผมกันใหญ่  เห็นยังงี้ผมสบายใจขึ้นเยอะเพราะกำลังใจทุกคนมันคงกลับมาแล้ว

         " มึงเจ๋งว่ะเพื่อน   แต่อย่าลืมดิวะ  นี่แค่ครึ่งแรกเท่านั้นเอง"   ไอ้โด่งมันเดินมากระซิบผมยิ้มๆแล้วก็เดินจากไป  หมดครึ่งแรกพอดีครับ  พวกเราก็เดินกลับเข้าไปนั่งพักข้างสนาม   อ.ธเนศก็มาย้ำแผนพวกเราอีกทีว่าให้พยายามดึงเกมกันต่อไปและพยายามถนอมตัวอย่าไปปะทะกับพวกมันมาก

         ครึ่งหลังพวกมันยิ่งบุกเราหนักครับ   นำทีมโดยไอ้โด่งแต่ผมก็ไม่ยอมแพ้   มันประกบมาผมก็หลบ   มันพยายามจะปะทะผมตรงๆหลายครั้งแต่ผมก็ไม่มีกลัว  ชนมันไปเต็มที่เพราะไม่งั้นผมเองที่จะเสียเปรียบขืนปล่อยให้มันชนเรายังงั้น  เพราะงั้นยอมสวนมันไปเลย

         ไปๆมาๆเหมือนกับว่าไอ้โด่งและพวกมันทุกคนจะเริ่มเล่นเสียซะเอง   คอนโทรลบอลแย่กว่าเดิมเห็นๆสงสัยคงเพราะมันเริ่มเครียดที่พวกเราสู้มันแบบตาต่อตาฟันต่อฟันกันทุกคน   ผมเลยได้คิดว่าที่ผ่านๆมาเหมือนว่ามันคงอาศัยฟอร์มที่ดุดันของมันทำลายขวัญศัตรูไปด้วย   จนทำให้ทุกทีมที่แข่งกะมันเสียกำลังใจแล้วเล่นเสียซะเอง  ซึ่งมันใช้กับเราไม่ได้  ตอนนี้พวกไอ้โด่งมันก็คงหัวเสียเพราะผิดแผนไปเหมือนกันนะ

         แต่การที่เป็นฝ่ายตั้งรับยังไงซะมันก็เสียเปรียบอยู่ดีเพราะตอนนี้เราพลาดกันอีกครั้ง  เสียให้มันไปอีกประตูแล้ว 

         " เฮ้ย.... พวกเรา  ช่างมันนะเว้ย  ยังไงเราต้องเล่นต่อให้เต็มที่  แพ้ก็ช่างมัน  แต่อย่าให้มันมาดูถูกเราได้   โอเคมั๊ย"  ผมตะโกนย้ำพวกเราอีกรอบ  ซึ่งก็ช่วยให้ทุกคนฮึกเหิมขึ้นมาได้อีกหน่อยนึง   แต่ตัวผมเองก็ยังคงมองไปทางอัฒจันทร์อยู่ดี  ด้วยความหวังว่าจะได้เห็นฮิ้นท์มันแต่ก็ไม่เป็นยังงั้น   ไม่เห็นแม้แต่เงาของมัน

         " หรือมันจะไม่ได้มาวะ   ไม่หรอกน่า... ก็มันรับปากแล้วนี่"  คิดอยู่ในใจเพลินไปหน่อยครับ  ได้เรื่องทันที  เพื่อนไอ้โด่งมันพุ่งมาจากไหนไม่รู้ชาร์จผมจนหงายหลังฟาดพื้นเห็นดาวเลย

         " ปรี๊ด............ "  กรรมการเป่านกหวีดยาวทันทีครับแล้วยกมือเป็นสัญญาณว่าให้เป็นลูกโทษ   ผมก็ยังนอนอยู่กะพื้นและเป็นไอ้โด่งที่วิ่งมาถึงตัวผมก่อน

         " เฮ้ย... เป็นไงมั่ง"  มันรีบถามแล้วประคองผมขึ้น   ผมก็ยิ้มให้มัน

         " เออ... ไม่เป็นไรๆ  เพื่อนมึงแม่งแรงควายสัดอ่ะ  อูย..." 

         " เออ... กูขอโทษแทนมันว่ะ  ลุกยืนไหวมั๊ยวะ"  มันพยายามประคองผมยืนขึ้นช้าๆ  มองไปกรรมการเค้าก็พยักหน้าให้ผมเดินเข้าไปเตรียมตัวยิงลูกโทษผมเลยเดินเข้าไปรับบอล

         ตอนนี้บอลอยู่กับเท้าผมแต่ใจผมดันเสือกมัวแต่นึกถึงไอ้ฮิ้นท์มัน  ทำไมผมมองหามันไม่เจอว้า  หรือว่ามันยังไม่มา  เฮ้อ... มันน่าโมโหตัวเองว่ะ  เวลาสำคัญยังงี้มัวแต่นึกถึงมันอยู่ได้

         แต่พอผมพยายามรวบรวมสติกลับมาอีกครั้งแล้วเตะบอลออกไปผมก็รู้สึกได้เลยว่าผมพลาดซะแล้ว  และมันก็เป็นจริงเพราะลูกดันพุ่งไปชนคานแล้วเด้งออกมาซะงั้น  ผมงี้ทรุดเลยว่ะ  ไอ้บ้าเอ๊ย  ทำไมกูงี่เง่ายังงี้ลูกง่ายๆยังงี้ยังพลาด  มันเลยยิ่งทำเอาผมหมดกำลังใจไปเลย   

         ทำไมผมเป็นเอามากยังงี้วะ   ฮิ้นท์มันอาจจะมานั่งดูอยู่ก็ได้แค่ผมมองไม่เจอเอง  คนมันตั้งเยอะยังงั้น  แล้วนี่มันคุ้มมั๊ยมาพลาดเพราะเราไม่มีสมาธิซะเองแบบนี้อ่ะ

         ก็ต้องพยายามรวบรวมกำลังใจคืนมาล่ะครับ   ผมลุกขึ้นแล้วตั้งใจเลยว่าจะเลิกบ้าซะที  จะตั้งใจเล่นให้ดีเพราะนี่ก็เหลือเวลานิดเดียวเองก่อนจะหมดครึ่งหลัง

         แต่ทีมรร.ไอ้โด่งมันก็ยิ่งพับสนามเล่นกันใหญ่ครับ  เพื่อนผมเจ็บไปอีกหนึ่งและตอนนี้เราก็เสียประตูให้มันไปอีกแล้ว  อยากจะร้องไห้ว่ะ  ถ้าเมื่อกี๊ผมยิงเข้าก็คงดี  แต่ถึงจะเสียใจตอนนี้ไปมันก็เท่านั้นว่ะ  พลาดไปแล้วก็ต้องแก้ตัวใหม่ให้ดีล่ะ

         แล้วตอนนั้นเองพอผมมองไปก็ได้เจอกับคนที่ผมอยากเจอที่สุดจนได้   ไอ้ฮิ้นท์มันยืนโบกมือให้ผมอยู่บนนั้น  ใช่แล้ว.... มันมาดูผมจริงๆ   ใจผมมันรู้สึกพองโตแทบระเบิดออกมาแล้วครับ  มันรู้สึกเหมือนว่ามีกำลังใจล้นปรี่ออกมาจากตัวผมเลยล่ะทีนี้

         " เฮ้ย... หันไปยิ้มให้ใครวะ"  ไอ้โด่งมันเอ่ยถามผมแล้วมองตามผมไป

         " อ๋อ... ยิ้มให้กำลังใจของกูเองว่ะ"   ผมพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินไป   ไอ้โด่งก็ทำหน้างงๆ  หึๆ  ก็กำลังใจกูมาแล้วเว้ย  ทีนี้ล่ะมึง......

         กลับมาในเกมอีกครั้งนึงผมพยายามเลี้ยงลูกบุกขึ้นไปฝั่งมันแล้วหาช่องจะเข้าไปยิงอีก  เลยใช้แผนเดิมครับ    เพียงแต่ครั้งนี้เพื่อนที่เป็นปีกมันส่งย้อนหลังไป  แล้วจากแดนหลังมันก็ส่งลูกไกลกลับมาที่ผมอีกที

         ไอ้โด่งมันเห็นเข้าก็พยายามจะพุ่งมาสกัดผมทันทีแต่สายไปแล้ว   ผมเอี้ยวตัวเตะสุดแรงจนลูกพุ่งโค้งไปเสียบมุมบนของประตูชนิดที่ว่าโกลหมดสิทธิ์รับ   เป็นลูกที่ผมว่าสวยที่สุดแล้วมั๊งเท่าที่ผมเคยเตะ

         เสียงเฮดังลั่นสนามพร้อมๆกับพวกเพื่อนผมที่กรูกันมากอดผมอีกครั้ง   ผมมองไปหาไอ้ฮิ้นท์มันอีกทีก็เห็นมันกระโดดท่าทางดีใจอยู่บนนั้น  ก็ได้แต่ยิ้มให้มันไปครับ  เพราะมันแท้ๆที่เรียกกำลังใจผมคืนมาได้

         เปิดเกมต่อไปได้อีกไม่ถึงสามนาทีกรรมการก็เป่านกหวีดหมดเวลาการแข่งขันครับ   เป็นอันว่าทีมเราเลยเสมอกันไปสองต่อสอง  แค่นี้ก็ทำเอาพวกเรากระโดดดีใจกันแล้ว   เพราะวันนี้ทุกคนเล่นเต็มที่จริงๆแม้จะพลาดที่ผมเองไม่มีสมาธิตอนนั้น   แต่ก็ไม่มีใครโทษผม

         " เยี่ยมว่ะฮัท  พวกมึงแน่มาก  ทีมกูยังไม่เคยเจอทีมไหนเหนียวอย่างมึงเลย  ฟอร์มก็เป็นรองกว่าเยอะแต่พวกกูก็ยังทำไรมึงไม่ได้เท่าไหร่เลย  พวกมึงแน่ว่ะ"    ไอ้โด่งเข้ามาจับมือกะผมแล้วยิ้ม

         " ก็ทุกคนเล่นเต็มที่นี่หว่า  กูเองซะอีกไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่   โดยเฉพาะตอนยิงลูกโทษอ่ะเลยพลาด"

         " โห... นี่ไม่งั้นมึงก็คงชนะพวกกูแล้วดิเนี่ย"

         " อืม... ก็... ไม่แน่นะเว้ย  ฮะๆๆ" 

         " เออ... แต่ยังไงวันนี้กูก็สนุกมากเลยว่ะ  ได้เจอทีมพวกมึง   วันนี้เสมอเค้าก็คงให้เข้ารอบด้วยกันไปก่อน  แต่ยังไงเค้าก็คงต้องให้เรามาเจอกันอีกล่ะว่ะ   งั้นพวกมึงก็กลับไปฟิตให้ดีๆละกัน   คราวหน้ากูจะขอแก้มือ  ไปล่ะ"  มันพูดจบก็โบกมือลาแล้วเดินออกจากสนามไปกะเพื่อนๆมัน

         " เฮ้ย... วันนี้ต้องฉลองเว้ย  ฮ่าๆๆ สะใจฉิบหาย  ขนาดไม่ชนะนะเนี่ย"  ไอ้วินวิ่งเข้ามากระโดดกอดผมครับ  มันก็คงดีใจที่อย่างน้อยก็เสมอ

         " เออ... ความผิดกูเองแหละว่ะ  ไม่น่าพลาดตอนยิงลูกโทษเลยมัวแต่ใจลอย"

         " เฮ่ย... ไม่หรอกน่ะ  มึงก็... เรื่องแค่นี้ใครมันก็พลาดได้   ไม่ต้องคิดมากน่า  ไม่มีใครเค้าโทษมึงหรอก  มึงทำดีสุดแล้ว  วันนี้ถ้ามึงไม่คอยกระตุ้นพวกกูนะ  ก็คงไม่มีกำลังใจเล่นกันหรอก  โดนยำหนักขนาดนี้  มึงอ่ะเป็นฮีโร่ของกูแล้วว่ะ ฮ่าๆๆ"  มันยังกอดผมไว้แล้วกระโดดดีใจไปกับเพื่อนๆเรา   ก็ยังดีนะครับอย่างน้อยเราก็ยังไม่ถึงกะแพ้

         " เฮ้ย... น้องกรกูเรียกอยู่โน่น  ไปล่ะเว้ย  วู้ว.....ว"  มันดีใจไปกันใหญ่วิ่งไปหาน้องกรละครับ  นั่น... มันกอดกะเค้าเฉยเลยว่ะ  ไอ้นี่... สงสัยงานนี้คงได้เมีย ฮ่าๆๆ

         คราวนี้ผมเลยมองหาไอ้ฮิ้นท์มันมั่ง  อ้อ... อยู่นั่นเองมันกำลังเดินลงมาที่สนามละครับ   ผมก็รีบวิ่งไปหามันทันที 

         " ฮัท... ขอโทษนะ  เรามาช้าอ่ะ  รถมันมัวไปเสียอยู่  กว่าจะเข็นไปซ่อมที่อู่ได้แทบแย่แน่ะ"  มันบ่นขึ้นก่อนแต่ผมไม่ฟังล่ะ  กอดกะมันไปเต็มๆแล้ว

         " อ๊ะ... "  มันร้องออกมาได้แค่นั้น  ผมก็ไม่ได้สนใจอ่ะ  รู้แต่อยากกอดมันที่สุดตอนนี้  พอมองหน้าก็เห็นมันหน้าแดงๆอยู่

         " เออ... ไม่เป็นไรหรอก  แต่เราดีใจว่ะ  ที่วันนี้ทีมเราเสมอกันไม่ได้แพ้  เสียดายแค่ลูกโทษที่เราพลาดอ่ะ  ไม่งั้นก็มีสิทธิ์ชนะได้แล้ว"

         " เหรอ... ก็น่าเสียดาย  แต่ไม่เป็นไรนะ  อย่าไปคิดมากเลยใครๆก็พลาดกันได้แหละ  งั้นเราดีใจด้วยนะ"  มันพูดปลอบใจผมแล้วก็ยิ้มๆ  เพิ่งสังเกตว่าตอนนี้มันมาแค่คนเดียวยัยวิวยัยแจงสุดซี้ทั้งสองไม่ได้ตามมาด้วย

         " เอ้อ... เดี๋ยวพวกเราจะไปฉลองกันว่ะ  ไปด้วยกันดิ"  ผมออกปากชวนมัน

         " เอ่อ... เราว่าอย่าเลย  เดี๋ยวเราต้องรีบกลับไปที่อู่เอารถกลับอ่ะ  นี่แจงมันยังนั่งรออยู่ที่อู่เลย  ตอนแรกก็ซ้อนเรามาอ่ะ  แต่รถมันดันเสียซะนี่   ซวยจริงๆ" 

         " อืม... งั้นไม่เป็นไร  นายกลับไปเอารถแล้วกลับบ้านไปก่อนก็ได้  เดี๋ยวเราโทรไปนะ"   ผมสั่งมันทิ้งท้ายแล้วแยกจากมันกลับไปหาพ่อผมกับเพื่อนๆที่รออยู่ข้างสนาม

         หลังจากนั้นอ.ธเนศก็พาเราไปเลี้ยงกันครับที่ร้านอาหารแถวตลาด  นี่ขนาดยังไม่ชนะก็ยังดีใจกันซะขนาดนี้สงสัยถ้าชนะนี่คงเลี้ยงใหญ่ว่านี่แน่ๆ

         " ดีมากทุกคน   วันนี้ทำกันได้ดีมากจริงๆ  ถึงเราไม่ชนะแต่อย่างน้อยก็ทำให้ทีมนั้นมันรู้ว่าเราไม่ใช่หมูจะมาเคี้ยวกันง่ายๆ   ครูดีใจมากๆโดยเฉพาะนายบุญณรงค์ที่ทำหน้าที่กัปตันได้ดีที่สุด  พยายามปลุกกำลังใจทุกคนในทีมได้ดีมาก  ครูขอให้ทุกคนช่วยกันปรบมือให้เค้าด้วย"  อ.ธเนศพูดจบก็ปรบมือให้ผมตามด้วยเพื่อนๆทุกคน   จนผมเขินเลยทีนี้

         " ครับ... ขอขอบคุณอาจารย์แล้วก็ทุกคนมากๆครับ  วันนี้ทุกคนก็เล่นได้ดีที่สุดแล้วเพราะมีกำลังใจเต็มเปี่ยม   ผมอยากให้ทุกคนจำวันนี้ให้ดีว่าที่เราเล่นกันเต็มที่แล้วมันสุดยอดยังไง  คราวหน้าเราจะเอาชนะมันให้ได้  โอเคมั๊ย  ทุกคน"     

         " โอเคๆๆ  วู้ว....ว "  ทุกคนรับคำผมแล้วก็ลุกขึ้นเฮ  เป่าปากกันอย่างสนุกสนาน  จากนั้นก็ทานข้าวกันไปจนอิ่มผมก็กลับมาบ้านกับพ่อผม 

         กลับเข้ามาในห้องผมก็กำลังจะอาบน้ำแต่ก็อยากคุยกะฮิ้นท์มันขึ้นมาเลยโทรไปหา

         " ฮัลโหล... นายกลับมาถึงบ้านยังนั่นน่ะ"

         " เอ้อ... กลับมาแล้วล่ะ  รถมันซ่อมเสร็จเราก็กลับมาเลย  อ้อ... วิวกะแจงมันฝากมาขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ไปเชียร์  พอดีวิวมันติดธุระกับที่บ้าน  ส่วนแจงมันก็ไม่นั่งรอรถซ่อมอยู่น่ะ"

         " อ๋อ... ไม่เป็นไรหรอก  ไอ้ป่านกะแหวนก็ไม่ได้มาเหมือนกันอ่ะ  เพราะพอดีบ้านแหวนเค้าไปทะเลกันวันนี้  ส่วนไอ้ป่านมันก็เข้ากรุงเทพฯไปกะพ่อมันพอดี"

         " เอ่อ... แต่ยังไงเราก็ขอโทษนะ  ที่ไปดูไม่ทันตั้งแต่แรกอ่ะ  ไปถึงก็จะจบอยู่แล้ว"  มันว่าเสียงอ่อยๆ   ผมนึกหน้ามันออกเลยครับ 
         
         " ไม่อ่ะ... เราไม่ให้อภัยหรอก"  ผมแกล้งมันครับ 

         " หา... อะ... เอ่อ... เรา... " มันพูดไม่ออกเลยครับ  ขำมันอ่ะ

         " ฮ่าๆ  เราล้อเล่น  เราไม่โกรธหรอกแต่รู้มั๊ยว่าเราอ่ะ  ไม่ค่อยมีกำลังใจเล่นเลยนะ  ตอนแรกอ่ะ"

         " เอ๋...  ไม่มีกำลังใจเหรอ  ทำไมอ่ะ"

         " ก็นาย.... "  พูดไปได้แค่นั้นผมเลยต้องเบรคไว้ก่อน  ไม่น่าพูดเพลินเลยเรา  กำลังจะพูดอยู่แล้วเชียวว่าเพราะนายไม่มาเชียร์    เราเลยไม่มีกำลังใจ  แต่พอนึกได้ว่าเดี๋ยวมันจะรู้ว่าผมคิดยังไงเลยต้องหยุดไว้ก่อนอ่ะ

         " หือ......"

         " เอ่อ... ก็ไม่มีอะไร   เอ้อ... จะบอกว่าหลังแข่งนี่ก็จะสอบแล้วเราไปติวกะนายได้มั๊ยอ่ะ  นายเก่งนี่หว่า  ช่วยติวเราหน่อยดิ"  แกล้งเปลี่ยนเรื่องไปก่อน   นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้เลยขอมัน  ดีเหมือนกันผมจะได้ติวกะมัน

         " อ๋อ... ก็ได้สิ  เราก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมายอ่ะแต่มาติวด้วยกันก็ดี  อ่านคนเดียวนานๆก็น่าเบื่อ"

         " โอเค... งั้นไว้พรุ่งนี้เจอกันที่รร.นะ" 

         " อืมๆ  บายนะ  เอ่อ... หลับฝันดีล่ะ"  เหอะๆ  มีอวยพรแฮะ  ผมฟังแล้วก็ยิ่งพยายามนึกหน้ามันอีก  ป่านนี้มันจะทำหน้ายังไง 

         วางสายไปผมก็รีบไปอาบน้ำเตรียมตัวจะมานอน  ใจก็คิดไปเรื่อยถึงพรุ่งนี้ว่าจะได้เจอมัน  แต่เฮ้ย... นี่เราลืมไปเหรอวะว่าต้องเบรคๆตัวเองเรื่องมันอ่ะ   เฮ้อ.... เศร้าเลยว่ะ  งั้นยังงี้โครงการที่จะติวกะมันก็... สงสัยคงต้องล้มล่ะมั๊ง

         -

         -

         จากวันนั้นมาน้องกรกับไอ้วินก็ดูสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยๆ   ชักอิจฉามันว่ะ   มองดูตัวเองแล้วก็ยังคิดนะผมอาจจะแค่ชอบฮิ้นท์มันเฉยๆไม่ได้ถึงกะรักอะไร   ก็เอาเหอะ  ดูกันต่อไปละกัน  สักวันผมคงได้รู้ใจตัวเองว่าจริงๆคิดยังไงกะมัน

         ใกล้สอบเข้าไปทุกทีฮิ้นท์มันก็มาชวนผมติว  ไอ้นี่มันก็เก่งจริงๆนะครับเรื่องเรียนเนี่ย  ไม่ว่าวิชาไหนๆมันก็ดูจะคล่องไปซะหมด  เคมี ฟิสิกส์ คณิตฯเป็นขนมไปเลยสำหรับมันอ่ะ

         " โห... เรานับถือเลยว่ะฮิ้นท์  โคตรเทพอ่ะ  โจทย์ข้อนี้โคตรยากยังแก้ได้ง่ายๆเฉยเลย"

         " อ๋อ... ก็นี่ไง  มันมีวิธีสังเกตอยู่อ่ะ  ยังงี้ไง"  มันว่าแล้วก็เขียนอธิบายให้ผมดูสมการที่เพิ่งทำไปเมื่อกี๊   ตอนนั้นมันก้มหน้าลงมาใกล้หน้าผมจนได้กลิ่นแชมพูหอมๆจากมันเลยอดจ้องมองหน้ามันไม่ได้

         " ยังงี้นะ  เข้าใจแล้วใช่ป่ะ  อ๊ะ... มีอะไรเหรอ  มองเรา..."

         " เอ้อ... ไม่มีไร  โทษที  อ้อ... ไหน  ยังงี้ใช่ป่ะ  เออๆ"  หลุดจากภวังค์ทันทีครับ  ผมเลยต้องรีบเออๆออๆมันไปก่อนทั้งที่ไม่ได้ฟังอะไรมันเลย

         ยิ่งคิดไปผมก็เบื่อตัวเองนะสงสัยผมคงต้องหาทางพิสูจน์ใจตัวเองซะแล้วว่าจริงๆเรารักมันรึเปล่าหรือว่าแค่ชอบ  ไม่มีใครอยากจะเป็นคนใจโลเลหรอกครับ  แต่เรื่องนี้มันสำคัญจริงๆ  ถ้าผมบอกมันไปว่าผมรักมันแต่จริงๆใจเราแค่หลงไปวูบนึงแค่นั้นล่ะ   ผมจะไปบอกมันได้ยังไงว่าที่ผ่านๆมาเราแค่ชอบมันเฉยๆแค่นั้นแต่ไม่ถึงกับรักจริงๆ   มันคงต้องเสียใจแน่ๆ ผมคงไม่ปล่อยให้เป็นยังงั้นหรอก

         เพราะงั้นถ้าผมมั่นใจแล้วว่าผมรักมันจริงๆล่ะก็   ผมจะเป็นคนบอกมันเอง   ส่วนที่ว่าตัวมันจะว่าไงคงแล้วแต่มันล่ะครับ   ก็ได้แต่หวังว่ามันอาจจะมีใจกับผมบ้างเท่านั้นเอง

Written by eiky's friend...[/color]

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: home-pc ที่ 04-10-2011 04:13:26

เมื่อไรจะบอกรักกันซักที หว่า 55 :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 04-10-2011 07:22:59

บอกรักกันไวๆดิ ฮัทมัวแต่ใจโลเลอยู่นั่นแหละ แล้วอย่างนี้ฮิ้นจะรู้มั้ยน้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: aimaim ที่ 04-10-2011 08:42:17

ฮิ้ว~~!! ฮัทยอมรับเถอะว่าหลงเสน่ห์ขาวใสของหนูฮิ้นท์ไปแล้ว กิ๊บกิ๊ว~~~!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 04-10-2011 09:49:35

อ่านแล้วแอบอิจฉาวุ้ยย 5 55 5

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 04-10-2011 10:43:23

แล้วจะพิสูจน์ใจตัวเองยังไงละเนี่ย แอบกลัวว่าจามีมาม่านะเนี่ย :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 04-10-2011 11:12:30

รีบๆ สารภาพรักสักทีนะฮัท
ว่าแต่ทักหายไปไหนหว่า คิดถึงๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 04-10-2011 11:18:47

ฮัทสู้ๆ :ped149:

 :bye2: :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 04-10-2011 11:45:11

 :เฮ้อ:  จะบอกก็บอกสิพ่อคุณ

ลังเลยุนั้นแหล่ะ

ทักไปไหนนนนน  คิดถึงทักกกกกก

ป.ล  ไม่รู้โรคจิตรึเปล่าอ่านพาร์ทฮัทแล้วหวั่นดราม่าทุกที  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 04-10-2011 12:24:51

เห้อ ฮัทครับ จะพิสูจน์น่ะไม่ว่านะ

แต่อย่าไปพิสูจน์แบบทุเรศๆล่ะ แบบไปนอนกะผู้หญิงอะไรเทือกนี้

รับไม่ได้  ถ้าทำร้ายใครเพราะความอยากรู้ตัวเองนะจ๊ะ อิอิ รักทัก ตอนนี้ ทักไม่ออกเลย ไปแว๊นไหนหว่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 04-10-2011 12:47:55

โถ พ่อฮัท กลัวเขาจะไม่มีใจ
หารู้ไม่ว่าน้องฮิ้นท์ของเราลงทุนสวยเพื่อนายเลยนะเนี่ย
ไม่ต้องลังเลแล้ว ลุยโลด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 04-10-2011 12:56:25

ฮิ้นนะรักฮัทจะตายอยู่เเล้ว ว่าแต่เมื่อไหร่ฮัทจะเข้าใจตัวเองซักที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 04-10-2011 13:25:35

ตอนนี้เหมาะกับเพลงรู้ไหม มากกก (รึเปล่า)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 04-10-2011 14:36:56

สู้ๆนะ ฮัท บอกไปเลย อิอิ

รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 04-10-2011 14:57:40

พิสูจน์เลยๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-10-2011 15:08:18

ฮัทนี่มัวแต่ลังเลไม่แน่ใจอยู่นั่นแหละ กังวลอะไรนักหนา
ตัดสินใจไปเลย แล้วอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดเหอะ
ลังเลๆแบบนี้ประเดี๋ยวคนอ่านพาลเลิกเชียร์ซะนี่
หันไปเชียร์ทักแทนดีไหม เปลี่ยนพระเอกเป็นทักดีไหมคะน้องอิ๊ก
คนเห็นกันมาแต่อ้อนแต่ออกนี่แหละน่าจะดี ไม่ต้องยุ่งยากเรื่องปรับตัว หึ หึ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 04-10-2011 15:19:15

พ่อพระเอกของเราเริ่มจะรู้ใจตัวเองมากขึ้น
หวังว่าคงไม่มีทักเข้ามาทำให้ฮิ้นท์สงสารนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 04-10-2011 15:39:19

 :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 04-10-2011 18:13:32

แหมมมมมมมมมมมมม ฮัท รักแล้วแหละ 55555555555555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 04-10-2011 19:13:18

บอกรักกันเลยยยยย
อ่อยยย ชอบฉากเตะบอล ฮ่าๆๆ
อ่านแล้วนึกภาพออกเลยอ่ะ
หุหุ  เหมือนจะหวานๆ เลิฟ กันแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: Moonmaid ที่ 04-10-2011 20:07:34

พี่ฮัทสู้เค้า
บอกว่ารักคำเดียวเท่านั้นก่อนที่จะสายเกินปายยยยยยยย :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 04-10-2011 20:10:48

ทักของผมหายหน้าไปเลย คิดถึงทักจังเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 04-10-2011 20:21:58

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ซาบซึ้งอ่ะ
สงสารทัก
แต่ก็รักฮัท
ไม่รู้จะเชียร์ใครดีแล้วเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮิ้นสู้ๆ ฮัทสู้ๆ ทักสู้ๆ
คนเขียนจ๋าาาาาา หาคนมาดามอกทักหน่อยเร๊วววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 04-10-2011 21:15:51

ยังจะลุ้นขึ้นอยู่มั้ยหนิ
หรือว่าหมดโอกาศชัวร์ซะแล้ว
โฮววว พ่อทักของพี่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-10-2011 21:25:58

อิจฉาอ่ะๆๆๆๆๆ  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 04-10-2011 21:30:48

ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว
ถึงขนาดนี้แล้วไม่ต้องพิสูจน์แล้วล่ะม้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แต่เพื่อความแน่ใจล้านเปอร์เซ็น
ก็รีบๆเข้านะฮัท
เดี๋ยวฮิ้นจะรอไม่ไหว อิอิ
 o13 :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 05-10-2011 00:19:33

รีบๆล่ะฮัท  ทักหาย แอบเคือง คิดถึงทัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 11-10-2011 04:24:52

ฮัทน่จะบอกว่าคิดรอบคอบหรือคิดมากดีนะ :เฮ้อ:  สู้ๆฮัทใจกล้าหน่อย
อ่านตอนของฮิ้นกับทักแล้วน้ำตาซึม :sad11:
แอบรักเพื่อนมันโคตรจะทุกข์ใจ   ยิ่งเค้าไปรักคนอื่นแล้วเราทำได้แค่อยู่ข้างๆในฐานะ.....เพื่อน
มันยิ่กว่าทุกข์ใจอีก  มันสุข  เศร้า  เหงา  ระทมไปพร้อมกัน

เอาเป็นว่ารักกันๆ  อิ๊กกี้สู้ๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 11-10-2011 10:20:55

 :t3:มารออ่านฮิ้นและฮัท นานเหลือเกินเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้อิ๊กกี้หายไปไหนเอ่ย
มาต่อนิยายได้แล้วนะครับ พี่กล้วยาเข้าแถวรอและนอนรออ่านอย่างมีความหวัง :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 12-10-2011 16:18:38

ยังไม่มาต่ออีกหรอ  :a5: :bye2: :a5: o22 o22

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 12-10-2011 16:44:58

ถึงจะรู้ว่าทักไม่ได้เป็นพระเอก  แต่ในใจเราหวังลึกๆอ่ะ    คิดถึงทักอ่าาาาาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 12-10-2011 18:31:01

คิดถึงฮิ้น :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 13-10-2011 01:25:12

แอร๊ยยยย

รอเวอร์ชั่น ฮิ้นมาบอกความรู้สึกกกกกกก


ขะใจ๋เวยๆเน่อ อิเม้ยรออยู่ นะเจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 14-10-2011 15:20:07

อยากอ่านต่อมากมาย  และมานอนรอ :t3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-10-2011 19:55:45

 :catrun:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 15-10-2011 13:45:44

A15
ไม่รู้สิคิดว่าพอเคลียร์กับไอ้ทักแล้วเรื่องต่างๆมันจะไม่มีอะไรมารบกวนใจผมอีกเลยนะ แต่ทำไมไม่รู้ผมกลับคิดว่าฮัทเขาดูตึงๆไป อย่าบอกนะว่าคิดอะไรอยู่ เอ๊ะไม่จริงหรอกคงไม่มีอะไร แต่จะว่าผมคิดมากไปไหมว่าผมเองรู้สึกได้นะ หรือว่าเพราะช่วงนี้อยู่ในช่วงสอบมิดเทอมเขาเองต้องเตรียมไปแข่งบอลด้วยต้องเตรียมอ่านหนังสือด้วย ผมเองก็วุ่นวายอยู่กับการอ่านหนังสือไหนจะเตรียมตัวลงไปกรุงเทพฯตอนปิดเทอมอีก เฮ้อนะ ทำไมรู้สึกว่ายิ่งโตเรื่องมันยิ่งเยอะขึ้นก็ไม่รู้ ไม่อยากจะโตไปกว่านี้เลยให้ตายเถอะ
“นี่มึงฮัทเขามาชวนไปดูแข่งบอลป่ะ”
อีวิวมันมาถามวันที่สอบเสร็จครับ หือ แข่งบอลอะไรวะทำไมไม่เคยรู้เรื่องเลย
“บอลอะไรวะ”
“อ้าวมึง ก็บอลกับโรงเรียนคู่แข่งไง โรงเรียนโน้นมีแต่คนหล่อๆนะมึง อิอิ เผื่อมึงจะเปลี่ยนใจจากฮัทบ้างอะไรบ้าง แล้วยกฮัทให้กูอะไรแบบเน้ อิอิ”
“อีบ้า ไม่เปลี่ยนเว้ย แล้วเมื่อไหร่อ่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“อ้าว นึกว่ารู้อะไรวะทำท่าเหมือนคนคบกันแต่ไมได้อะไรกันเลยเหรอวะมึงสองคนน่ะ”
เออนะ มันพูดให้คิด นี่เราสองคนคบกันอยู่เหรอ หรือว่าเป็นแต่เพียงผมที่คิดไปเอง
“บ้าแล้วมึง เป็นเพื่อนกันหรอกมึง ก็กูชอบเขาฝ่ายเดียวนี่ เขาเป็นผู้ชายนะเว้ย”
“แหมมึงก็ผู้ชายนะ ก็ชายรักชายไง กิ๊วๆ”
“เยอะนะเร็วรีบกลับ ไปกินมะม่วงน้ำปลาหวานหน่อยเถอะ”
“เออๆ ดีๆอยากกินอยู่พอดี เสียดายเนอะ อีแจงมันไม่ได้มาด้วย”
ที่อีแจงมันไม่มาด้วยก็เพราะไปกับไอ้พี่พุทนั่นล่ะครับ มีอะไรต้องคุยกันไม่รู้เห็นท่าทางซีเรียสอยู่ไม่น้อย ผมเองก็ไม่ได้อยากจะยุ่งมากเพราะเดี๋ยวมันก็คงเล่าของมันเอง กลุ่มเราไม่มีใครมีความลับต่อกัน
“ไปยังวะ”
ไอ้ทักครับ หลังจากวันนั้นที่เราคุยกันมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม กวนบาทาเช่นเคยมากกว่าเดิมอีกเสียด้วยซ้ำผมว่านะ แต่ก็ดีนะผมจะได้ไม่ต้องวางตัวลำบาก
“เออๆไปดิ มึงไปสอยมะม่วงบ้านป้าวันด้วยนะ วันนี้กูอยากกินน้ำปลาหวาน”
ผมหันไปหามันครับ หน้าตามันก็ปกติแล้วนะไม่ได้เครียดเหมือนแต่ก่อน
“อ้าวในสวนมึงล่ะ”
“มันยังเล็กอ่ะ เดี๋ยวแม่กูด่า”
“เล็กไรเมื่อวันก่อนกูเห็นอยู่พวงลูกเบ้อเร่อ น้ำดอกไม้ต้นติดคลองน่ะ”
“เหรอ งั้นมึงไปสอยมาเลยมึง ไปๆรีบๆไปเปรี้ยวปาก”
อีวิวมันมาตบหลังผมให้ออกรถไปจากโรงรถล่ะครับ
“อีแจงน่าจะได้มาด้วยเนอะ ไม่รู้มีอะไรต้องเคลียร์มากมายกับไอ้พี่พุทน่ะ มันมาจะได้ครบคน”
อีวิวมันบ่นขึ้นล่ะครับตอนที่มันช่วยผมกวนน้ำปลาหวานอยู่ในครัว วันนี้แม่ไม่อยู่เลยไม่มีคนกวนให้ ผมก็พอได้อยู่บ้างล่ะครับลูกก้นหม้อนี่นะ ส่วนไอ้ทักหลังจากที่มันไปสอยมะม่วงมาแล้วมันก็ซอยหอมแดงรออยู่ครับ
“มันคงมีอะไรคุยกันล่ะมึง วันหลังค่อยชวนมันมาก็ได้นี่”
“ชวนอะไรยะ ไหนมึงบอกมึงจะไปกรุงเทพฯไม่ใช่เหรอ”
“เออนั่นล่ะ ก็ก่อนไปไงมึง”
“แหมก่อนไป ได้ข่าวจะไปวันจันทร์นี่ยะ นี่มันวันศุกร์นะมึง”
แหมนะอีนังนี่รู้ดีไปซะทุกอย่าง แต่มันก็จริงนะเพราะผมวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะต้องไปทำหน้าไปดูหนังสือเกี่ยวกับการวาดรูปตั้งใจจะไปทำหน้าล่ะจุดประสงค์หลักเพราะมันยังเหลือรอยสิวจางๆอยู่ ไม่เป็นที่พอใจ เหมือนว่าหน้าตามันยังไม่เข้ารูปประมาณนั้น อิอิ
“แป๊บเดียวเองนะปิดเทอมแล้ว เทอมหน้าก็แข่งกีฬาสี อยากให้ถึงเร็วๆจังนะ”
พอเรากินมะม่วงอยู่ไอ้ทักมันก็เอ่ยขึ้นล่ะครับ
“ทำไมมึงอยากให้ถึงกีฬาสีเร็วๆวะ” อีวิวมันขมวดคิ้วถามครับ
“ก็ปีนี้กูได้ยินข่าวครูสอนพละบอกว่าจะมีการโหวตสำหรับดรัมเมเยอร์ไง กูอยากดูสาวคนไหนนะจะได้เป็น”
“หม้อนะมึง” ผมกับอีวิวพูดพร้อมกันครับ
“แต่มันก็ไวจริงๆนะกูว่า  เดี๋ยวก็ใกล้ปีใหม่แล้วมึง ปีนี้กินเนื้อย่างอีกนะ พ่อตุ๋ยจะให้อะไรอีกน้า อิอิ”
นะ อีนังนี่ก็ห่วงแต่เรื่องกิน ก็ปีใหม่ปีที่แล้วพ่อผมใจดีครับเลี้ยงเนื้อย่างแถวยังให้เงินพวกมันอีกอีวิวมันเลยคิดไปถึงวันโน้นเลย
“ให้แฟนไง อิอิ”
“สัด พ่อกูไม่ใช่หมอดูนะมึงเชี่ยทัก แฟนอยากได้ไปหาเอาเองดิ”
“อั่นแน่ แหม คนมันมีแล้วอ่ะนะเลยพูดได้ เนอะทักเนอะ”
อ้าวนะมันสองตัวเล่นเข้าข้างกัน ส่วนไอ้ทักมันก็แวบมามองผมล่ะครับ เอ่อนะ สายตาแบบว่า
“พอๆ รีบแดกเลย แล้วเย็นนี้มึงจะกินข้าวกับกูไหม ถ้ากินช่วยกูทำด้วยแม่ไม่อยู่กลับมามัวแต่เล่นกันเดี๋ยวกูโดนด่าอีก”
ผมต้องแถครับหาทางไปไม่งั้นโดนมันมองอยู่แบบนี้แน่ๆอึดอัด
“กินดิ กูไม่อยากไปกินที่บ้านเปลือง”
“โหยนะ อีวิวพูดมาได้เปลืองแล้วบ้านมันไม่เปลืองไงวะ เห็นแก่ตัวนะมึง”
“เอ่อ คุณชายทัก ได้ข่าวมึงนี่มาสิงแดกที่นี่ทุกวันแบบมึงล่ะเขาเรียกอะไร”
“แหะๆ กูเป็นคนในครอบครัวเว้ย”
ดูเอานะครับสองตัวมันพอกันนะผมว่าไม่มีใครเกินใคร
“กูก็คนในครอบครัว”
“เออๆ คนในครอบครัวทั้งหมดนั่นล่ะ พอใจยัง จะเถียงกันนานไหมวะ วันนี้ทำไรกินดีล่ะ”
ผมเริ่มรำคาญครับต้องยุติมันสองตัวก่อนที่จะกระโจนเข้าตบตีกัน สรุปผมก็ทำแกงส้มปลาช่อนล่ะครับไม่เหมือนแป๊ะซะนะ ก็แบ่งปลาเป็นสองส่วนหั่นเป็นแว่นๆส่วนหนึ่งแล้วก็เอาส่วนหนึ่งมาทำเป็นน้ำยามัน ผักก็ได้กระเฉดในคลองข้างบ้านนั่นล่ะครับ ให้ไอ้ทักมันลงผมกับอีวิวก็แหกปากออกคำสั่งบนฝั่งเช่นเคย อิอิ
“แล้วมึงจะไปกี่วันเนี่ยกรุงเทพฯน่ะ”
อีวิวมันถามขึ้นตอนเราช่วยกันทำกับข้าวล่ะครับ
“ไม่รู้ดิจนกว่าหน้าจะหายดี”
“แหมมึง แค่นี้ก็หายแล้วรอยสิวก็จางลงมากแล้วนะจะไปทำอะไรมากมาย นี่กะจะเอาให้ใสมองทะลุเลยเหรอ”
“เออสิ จะเอาให้ใส่ส่องได้แทนกระจกเลยคอยดูนะ”
“น้อยๆหน่อยมึง แค่นี้คนก็ตอมจะแย่อยู่แล้วรุ่นพี่รุ่นน้องรุมจีบกันตรึม”   
แอบยิ้มครับ ไม่รู้ทำไมนะแต่รู้สึกดีจัง คนมาจีบผมเยอะเหรอไม่เห็นรู้ตัว รู้แต่ว่ามีคนมาวุ่นวายมากกว่าเดิม จากที่เข้ามาล้อเสียส่วนมากก็จะมาแซว เออนะผมลืมสังเกตไปเลยนะ นี่มีคนมารุมตอมผมจริงๆเหรอ แต่เอ๊ะ ทำไมต้องตอมทะแม่งๆนะ
“กูไปด้วยนะมึง”
ไอ้ทักครับโผล่เข้ามามันยื่นชามใส่ชิ้นปลาช่อนเข้ามาให้
“ไปแล้วแม่สายล่ะ ใครจะช่วยทำงานมึงนี่”
“แง๊ววก็อยากไปอ่ะ”
“แหมมึง มันไปทำหน้านะไมได้ไปเที่ยวเล่น”
“นั่นดิแล้วบาสฯมึงน่ะไม่ต้องไปแข่งเหรอไหนบอกจะไปอยู่นี่”
มันทำหน้าเซ็งครับแล้วเดินออกไปหาพ่อผมที่เพิ่งจะกลับจากนา พอไปหาพ่อผมมันก็ทำเสียงร่าเริงของมันเหมือนเคย ผมได้แต่มองตาม ห่วงมันเหมือนกันนะ เพราะผมคิดว่าความรู้สึกของคนเราเปราะมากนัก บางเกินกว่าที่เราจะมองเห็นหรือสัมผัสได้อันนี้ล่ะที่น่ากลัว ผมไม่อยากให้มันคิดอะไรไปเอง ไม่อยากให้คำว่าเพื่อนของเรามันร้าวฉานมากไปกว่านี้ ผมคงไม่คิดมากไปใช่ไหมเนี่ย
“แล้วมึงจะไปกี่วันอ่ะ”
พอค่ำมันก็มานอนแผ่บนเตียงของผมแล้วล่ะครับ มันไปอาบน้ำบ้านมัน ที่จริงจะว่าไปมันกับแม่สายก็เป็นคนในครอบครัวผมไปแล้วล่ะครับ เพราะแม่สายมากินข้าวที่บ้านผมทุกวัน เว้นแต่มื้อที่ต้องไปนา มีอะไรแม่สายก็จะเอามาทำที่นี่ครัวที่บ้านก็เลยว่างไม่เคยได้ใช้ ไอ้ทักเองก็เหมือนกันเสื้อผ้าของใช้มันก็อยู่ที่ห้องผมเกือบหมด แต่วันนี้มันกลับไปอาบน้ำบ้านมันครับกลับมาทาแป้งหน้าขาววอก ตอนแรกเจอตกใจนึกว่าผีว่าจะถีบให้แล้วเชียว
“ก็จนกว่าจะเปิดเทอมล่ะ”
“อ้าวแล้วกูล่ะ มึงไปกูจะอยู่กับใครอ่ะ”
“อย่าเวอร์ไปหน่อยเลย กูจะไปทำหน้านะ ไปดูหนังสือด้วย ตั้งใจว่าจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเสียที มึงอยากไปก็ไปพร้อมพี่โฮมดิ มันก็กลับทุกศุกร์อยู่แล้ว แต่คงไปนานไม่ได้เดี๋ยวแม่สายไม่มีคนช่วยงาน ปิดเทอมทั้งทีก็ช่วยงานหน่อยเถอะมึงน่ะ”
“โหนะ ก็กูอยากไปอ่ะ”
“ก็ค่อยไปไง ไปวันสองวันพอไม่ต้องไปอยู่นาน”
“แง๊วว”
“ไหนจะแข่งบาสฯอีกนะมึง อะไรจะไปทำไมกูไปถ้าไม่ทำหน้ากูก็ไม่ไปหรอกนะ พอทำเสร็จก็ไม่มีอะไรทำน่าเบื่อจะตาย”
“ก็นั่นไงเอากูไปแก้เบื่อไงมึง”
“ควาย นอนได้แล้ว ไม่ใช่ไปกูจะยิ่งเบื่อกว่าเดิมเหรอ”
“ไม่มีทาง ตัวกูมีอะไรให้เล่นเยอะนะมึง”
“อะไร”
ผมล้มตัวลงบนเตียงครับ มองหน้ามันที่มันยิ้มๆเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจ
“มึงมาจับนี่ดิกำลังขึ้น อิอิ ไหนบอกกูซิของกูกะของไอ้ฮัทใครมันจะเจ๋งกว่ากันวะ”
หือ มันไมได้พูดเปล่าๆนะครับมันลุกขึ้นมากระชากมือผมจะไปจับของมัน แว้กก ไม่ทันตั้งตัวไม่ทันเตรียมใจ มือมันก็ไปตามแรงกระชาก แว้กก
“ไอ้บ้า ทำไรวะ”
เขินสิครับท่านของฮัทน่ะผมเคยแค่แตะเองนะไม่เคยได้ขยำเต็มไม้เต็มมือขนาดนี้
“ก็จับดิ ไงของกูใหญ่ป่ะ ทำไมมึงไม่ชอบวะ”
“ควายกูไม่ได้คิดแต่เรื่องนั้นนะ สัด”
“อ๊ะๆ ทำไมหน้าแดง ไม่คิดแล้วไม่ปล่อยเลยวะ”
“อ๊ะ”
จิ๊ ลืมตัวครับ เพลินมือไปหน่อย แว้กก ไม่ดีๆ ผมไม่ใช่เรยานะจะได้ทำตัวแบบนี้
“อย่าทำแบบนี้นะเว้ย กูไม่ชอบ ควายเล่นอะไรไม่รู้”
“จริงหราฮิ้นท์ อิอิ ไม่ชอบจริงหรา”
“อะไรของมึง ปล่อยมือกูนะเว้ย”
“อ๋า กูปล่อยนานแล้วนะ แต่มึงอ่ะไม่ยอมปล่อยน้องชายกูซะที คิดไรกะกูป่ะเนี่ยมึง”
แว้กก อารมณ์เสียเห็นมะชวนผมคุยซะนานจับเพลินเลย ผมรีบกระเด้งออกให้ห่างจากมันทันทีครับ อายจนไม่รู้จะว่าอะไรดี
“มึงๆ”   
มันเรียกครับผมนี่หันหลังให้แล้วอายมันเดี๋ยวมันล้ออีก
“อ๊ะ”
ผมร้องออกมาครับเพราะมันปิดไฟ ร้องยังเสียงไม่ทันจางเลยนะมันก็กระโดดขึ้นมากอดตัวผมไว้
“หันหลังให้กูเลยนะมึง ให้ท่ากูเหรอ อิอิ”
“ควาย ออกห่างๆเลยนะ จะมากอดกูทำไมวะ”
“ก็ อื้อ อื้อ อื้อ”
“เป็นบ้าอะไรอีก”
มันครางออกมาครับเอาหน้าซุกซอกคอของผมดันๆเข้ามาครับ
“กูเสียวอ่ะฮิ้นท์”
“ฉาด”
“แง๊วว ตบหัวเค้าไมอ่ะ”
“อยากกินตีนน่ะสิไม่ว่า ควายเอาออกจากก้นกูได้แล้ว ไม่งั้นตกเตียงแน่”
“แง๊วว ใจร้ายอ่ะ งื้ดๆๆ”
ดูเอาครับผมนี่ล่ะเกินจะทนตบเอาเลยหนึ่งฉาดเป็นไงล่ะ แต่กำลังจะจัดการมันอีกเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นล่ะครับ อ๊ะ ฮัทแน่ๆ เขาโทรฯมาแล้วหลังจากที่รอมานานแสนนาน ก็วันก่อนโทรฯไปเขาไม่รับสายนะ ไม่ยอมโทรฯกลับด้วย
“อืม”
เป็นไงครับ การรับโทรศัพท์ของผม บีบเสียงน้อยๆเหมือนว่าเรากำลังนอนอยู่ประมาณนั้น
“นอนยังฮิ้นท์ เรากวนป่ะเนี่ย”
“ยังอ่ะ กำลังนอน”
“หือ ยังแต่กำลังนอนเหรอ”
อ้าวพูดอะไรผิดไปอีกเนี่ยกู เขินสิครับ ไม่รู้ทำไมเวลาคุยกับเขาทีไรผมมักจะเป็นแบบนี้ตลอดเลยนะ อะไรที่มันไม่ใช่ตัวเอง อิอิ
“อ้อ ยังๆ มีอะไรป่าวฮัท โทรฯมาซะดึกเลย”
“คือพรุ่งนี้เรามีแข่งบอลน่ะฮิ้นท์ โทรฯมาย้ำไงว่าพรุ่งนี้ไปดูเราแข่งบอลให้ได้นะ”
“อ้อ เราไปๆ กี่โมงอ่ะ”
“บ่ายๆอ่ะสนามที่โรงเรียนนะ”
“อ้อ อืม ได้ๆ แต่ฮัทเก่งอยู่แล้วนี่ ยังไงก็ต้องชนะ”
“แต่เราก็ต้องการกำลังใจนะ ไปให้ได้นะฮิ้นท์”
หือ เขาต้องการกำลังใจแล้วมาขอให้ผมไปเชียร์ อ๊ะ แว้กก ไปหาที่กรี๊ดก่อนดีไหมแตกสาวไปเลย  โอ๊ยนะ อะไรของเขาเนี่ย วันก่อนเงียบไปพอมาวันนี้มาพูดแบบนี้ ผมคิดนะเว้ยเฮ้ย แว้กก พรุ่งนี้จะใส่ชุดสีอะไรไปดีนะ เอาแบบให้เด่นๆ เขามองมาจะได้รู้ว่าผม อิอิ
“ผัวน้อยโทรฯมาเหรอมึง”
พอเดินเข้าไปในห้องครับไอ้ทักมันก็ทำหน้าเป็นตูดทำเสียงประชดใส่
“อะไร ใครผัวน้อย แล้วใครผัวหลวง”
“กูไงผัวหลวง วันทองนะมึง”
“สัด”
ไม่รู้จะขำหรือจะโกรธดี เอ๊ะ นี่มันด่าผมนี่หว่า
“มึงด่ากูเหรอไอ้ทัก ควายนะมึง”
“คุณคิดดีแล้วหรือคุณเจ้าขา ที่คุณพาผัวน้อยมา บูชาเหนือผัวหลวงและลูก”
เอ่อ มันร้องเป็นเพลงแอ๊บเสียงเล็กเหมือนคุณแม่ผ่องศรี เอ่อ อีกครั้งผมนี่อยู่ไม่ได้เลยนะครับ ขำเลยอ่ะ ตายๆแอ๊บโกรธมันอยู่นะ เอาเป็นว่ากว่าจะนอนครับรบรากับมันอยู่นานพอสมควร พอเช้าไอ้ทักมันต้องไปนาครับ ส่วนผมก็ช่วยแม่ในสวน
“มะม่วงปีนี้ทำไมมันเยอะจังอ่ะแม่ นี่รุ่นสองแล้วนะแม่เปลี่ยนปุ๋ยเหรอ”
“ก็เลี่ยนสูตร นี่มะม่วงสามฤดูขายไม่ได้ราคาหรอก แต่ปลูกๆไปงั้นล่ะที่มันว่าง”
เอ่อนะ คุณแม่แบบว่าชายตามองผมแล้วพูด แหมนะไม่น่าถามเลยผมเลยกระฟัดกระเฟียดไปหาพ่อที่นาดีกว่า อิอิ ขอเงินไปกรุงเทพฯซะหน่อย แต่กำลังจะขับรถเครื่องออกจากบ้านก็มองดูนาฬิกา แว้กก เที่ยงกว่าแล้วอ่ะลืมไปเลยว่าต้องไปดูฮัทเขาแข่งบอล ตายๆ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เตรียมเอาไงล่ะกู ผมเลยเปลี่ยนที่หมายครับรีบไปอาบน้ำ แต่ก็นะกว่าจะทาครีมนู่นนั่นเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบจะบ่ายโมงครึ่ง สรุปเสื้อก็ใส่เสื้อยืด “ฉันรักกรุงเทพฯ” ของพี่โฮมที่เอาตัวนี้เพราะมันมีรูปหัวใจครับ อิอิ กางเกงยีนส์สีดำธรรมดา เสร็จแล้วก้ต้องรีบบึ่งรถออกไปจากบ้านทันที
“มาแล้วๆ”
ผมจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งไปที่สนามบอลทันทีครับ เขาแข่งกันไปครึ่งแรกแล้วเถอะ แว้กก ตายๆ ฮัทจะน้อยใจไหมเนี่ยผมรีบหาที่ยืนครับมองหาเขา โอ๊ะ นั่นๆ อยู่นั่น ผมก็โบกไม้โบกมือร้องเชียร์อยู่ข้างๆสนาม เขาไม่ทันได้หันมาหรอกครับ สาวๆมาเชียร์เขาเยอะจะตายคนดังประจำโรงเรียนนี่นะ
“สู้ๆฮัท สู้ๆ”
เอาบ้างสิ ใครจะไปยอม กันแดดมาเรียบร้อยสู้กันหน่อยเถอะ เขาหันมาพอดี แว้กก รอยยิ้มนั้น ท่านผู้ชม รอยยิ้มนั้นดังสวรรค์แย้มสรวญให้  เหมือนดวงใจแย้มรักถักประสาน แผ่รังสีชุ่มใจให้ชื่นบาน  ดังกิ่งก้านสาขาแผ่กลางใจ โอยๆ ใจจะขาดเขาหันมาหาผมเลยนะแล้วยิ้มให้ ยิ้มแบบว่ารอมานานอะไรประมาณนี้ ผมไม่ได้เวอร์นะเออ รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ก็ดูเขาจนแข่งเสร็จล่ะครับ เขาก็เดินออกมาหาผมเราคุยกันอยู่สักพักก็แยกย้ายกันกลับ ผมรู้สึกดีจริงนะวันนี้ มีความสุขที่สุดเลยอ่ะ
“ปิดเทอมแค่สองอาทิตย์มึงขนอะไรไปเยอะแยะ ที่โน่นก็มี เอาออกเลย”
เอ่อ พี่ชายผมครับมันมารับผมนั่นล่ะพี่อ้อยไม่มารออยู่ที่คอนโดฯ ฮึ
“ก็”
“ไม่ต้องพูด เอาออกเลยหนักรถกู”
“อ่า พ่ออ่ะดูไอ้โฮมมันว่าฮิ้นท์ดิ ฮิ้นท์ไม่ได้อ้วนเหมือนเดิมแล้วเถอะ”
“ฮ่าๆ ก็อย่าขนไปเยอะสิลูก ไปซื้อเอาใหม่ ซื้อมาฝากไอ้ทักมันด้วยเดี๋ยวมันงอน”
นะ พ่อผมนี่ก็นะ จะว่าไปพ่อกับแม่ผมรักไอ้ทักมากนะครับ เพราะมันขยันล่ะอย่างหนึ่งอีกอย่างคงเห็นมาตั้งแต่เด็ก และมันยังเป็นเพื่อนที่ดีของผมมาโดยตลอดด้วยล่ะ
“งั้นพี่เอาออกดิ ขี้เกียจจะรอบนรถนะเปิดแอร์เย็นๆรอ อิอิ”
“ดูมันนะพ่อ เฮ้อ จะไหวไหมเนี่ยถ้าเรียนที่โน่นไม่ฆ่ากันตายเหรอ”
“น้องนะ มีอะไรก้บอกก็สอนเอาสิ เราเป็นพี่นะลูก”
“โหนะพ่อ อย่างมันนี่สอนได้เหรอเนี่ย ตามใจมาแต่เด็ก ดูดิ ทำหน้าคอร์สเป็นหมื่นก็ได้ทำ ดูโฮมดิ ดีนะที่ว่าหล่อแต่เกิด อิอิ”
แหมนะ อยากจะอ๊วก เออมึงหล่อ หนอยแน่คอยดูเถอะ นี่ถ้าไม่เสียเวลาไปกับความอ้วนป่านนี้ก็หล่อเหมือนกันล่ะวะ สรุปเลยนะครับว่าผมกากรุงเทพฯกับพี่ชายสุดหล่อของผมนั่นล่ะ กว่าจะถึงที่คอนโดก็กัดกันมาตลอดทั้งทาง
“หิวไหมฮิ้นท์เราไปกินหมูทะกันไหม”
“โหยพี่อ้อยมาซะกรุงเทพฯนะจะพาไปกินหมูทะ ไม่เอาอ่ะ”
“นี่มึง หมูทะที่กรุงเทพฯไม่เหมือนที่บ้านเรานะเว้ย ไม่ไปก็แดกมาม่านี่ล่ะ”
“นี่โฮมว่าน้องแรงไปนะ”
อิอิ มีคนโอ๋ครับผมก็เชิดหน้าใส่มัน
“นั่นมาแบบนี้อีกคนล่ะ ทำไมมีแต่คนโอ๋มันนะ มันมีอะไรดีวะอ้อย”
“อ้าว ก็ตัวหล่อกว่าน้องอยู่แล้ว สูงกว่า อิอิ ไปว่าน้องมันไม่ดีนะปมด้อยมัน”
“พี่อ้อย”
ผมคำรามครับ หนอยไอ้เราก็นึกว่าจะโอ๋เรา ดูเอานะครับสองผัวเมีย เอาเป็นว่าผมก็ยอมสงบปากสงบคำล่ะครับ ไม่กล้าสู้หรอกเขามาแบบเป็นคู่นี่นะรู้งี้เอาไอ้ทักมาด้วยก็ดี แต่จะว่าไปไอ้ทักมันก็ชอบแกล้งผมตลอดล่ะ ฮึ ใครๆก็ไม่รักนะผมน่ะ
“พอกลับแล้วก็แวะไปดูหนังก่อนก็ได้นะฮิ้นท์ กว่าพี่จะเลิกงาน หรือเราจะเข้ามาคอนโดก่อนดีแต่อยู่คนเดียวจะเบื่อไหมอ่ะ ห้องพี่ยังไม่มีเครื่องเล่นดีวีดีเลยนะ”

ยังมะจบเน้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B14, : 4 October 2011; P34
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 15-10-2011 14:05:18

พี่อ้อยบอกครับในตอนเช้า ผมมีนัดทำหน้าตอนสิบโมงเสร็จแล้วก็ไม่รู้จะไปไหนดี ตอนแรกว่าจะไปวังหลังเดินหาหนังสือดูหน่อย แต่ขี้เกียจวันหลังดีกว่าทำหน้าใหม่ๆไม่ดีหรอกนะเผื่อหน้าไหม้ อิอิ งั้นไปเดินเล่นที่เมเจอร์เอกมัยดีกว่าเพราะเดินจากร้านทำหน้าข้างๆวัดธาตุทองไปไม่ไกล แปลกจริงๆทำไมเด็กนักเรียนในกรุงเทพฯถึงได้เดินกันขวักไขว่แบบนี้นะ ไม่เรียนกันหรือไง ผมเห็นเด็กนักเรียนทั้งชายทั้งหญิง เสื้อกางเกงแตกต่างกันไปคงมาจากคนละโรงเรียนแต่เขาไม่เรียนกันแล้วมาเดินทำไมวะ
“ดูหนังสือดีกว่า”
พอเดินเข้าไปในเมเจอร์ผมก็เดินดูนั่นนี่ไปเรื่อยล่ะครับเห็นมีป้ายบอกว่ามีร้านหนังสือผมเลยเดินขึ้นบันไดเลื่อนมา ถ้าเพื่อนๆผมมาด้วยคงดีกว่านี้สินะจะได้ไม่ประหม่า ดูเด็กนักเรียนในกรุงเทพฯจะดูทันสมัยมากๆเลยนะ แต่หน้าตาก็งั้นๆล่ะ อิอิ
“เฮ้ย เดินไงวะเชี่ยเอ้ย”
เอ่อ คือผมมัวแต่มองโปสเตอร์หนังด้วยมองคนด้วยพอถึงชั้นที่บันไดเลื่อนมันสุดผมก็เลยถลาไปชนเข้ากับเด็กนักเรียนคนหนึ่งครับ
“อะ ขอโทษๆ พี่ขอโทษนะน้องไม่ทันมอง เจ็บตรงไหนไหม”
คือว่าผมไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนอ่ะนะครับ เออ แปลกใจอีกอย่างนี่มันปิดเทอมแล้วนี่หว่าทำไมเด็กพวกนี้มันยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลยนะ ไม่เข้าใจ แล้วก็ที่ผมแทนตัวเองว่าพี่ก็นะ อิอิ มันจะได้ดูน่าเกรงขามไงครับ
“ใครน้อง หน้ามึงอ่อนกว่ากูอีกนะ เดินไงวะเฮ้ย เจ็บนะเว้ย เหยียบตีนกูเป็นแผลป่ะเนี่ย กูเตะบอลไม่ได้มึงจะรับผิดชอบไหวไหม”
“หือ นายเตะบอล”
ผมทำเสียงสูง ไม่เชื่อนั่นเองครับ เออนะเพิ่งจะสังเกตว่าไอ้ยักษ์นี่มันตัวโตไม่น้อย ผิวสีแทนๆเหมือนไอ้ทักเลยครับหัวเรียนๆหน้ามีรอยแผลที่กลางหน้าผาก
“ทำไมมองเชี่ยไร มึงว่าไงหา”
อ้าวตะคอกกูเพื่อคนยิ่งเอ๋อๆตกใจอยู่นะว้อย
“ก็เราขอโทษแล้วนี่ เราไม่ทันมองอ่ะ แล้วเจ็บตรงไหนป่ะล่ะ”
มันมองหน้าผมครับนานพอสมควรแล้วอมยิ้ม เออมันไม่ได้อยู่คนเดียวนะครับมันอยู่กับเพื่อนมันอีกสองคน
“มึงอยู่โรงเรียนไร”
โอ้โห กล้าถามเนอะคนไม่เคยรู้จักกันมาถามงี้ได้ไงวะ
“บ้านหมี่”
อ้าวกูก็นะตอบมันเพื่อ มันสามคนล้อมวงผมเลยครับ
“บ้านนอกนี่หว่า แล้วมาทำไมกรุงเทพฯ”
“ทำไมมาไม่ได้เหรอกรุงเทพฯน่ะ บ้านพ่อนายไง สรุปไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม จะได้ไป ถามทำไมอ่ะ ไมได้รู้จักกันซะหน่อย”
ผมมองมันแบบเหยียดๆ อิอิ ยังไงไม่รู้ครับแต่มองมันแบบว่าถามทำไมวะไอ้บ้าประมาณนี้ ผมเดินจะอ้อมไปที่ร้านหนังสือ
“โว้ ด่ากูอีก นั่นเล่นตัวอีก บ้านนอกเข้ากรุงนะมึง”
มันยังเดินตามผมอยู่ครับ อะไรของมันวะ อย่าบอกนะว่าไอ้เด็กนี่ติดยา เว้ย ไม่เอาด้วยแล้วรีบวิ่งเข้าร้านหนังสือดีกว่า พระเจ้าจอร์จมันวิ่งตามครับ
“ตามมาทำไม เราไม่มีเงินนะ”
ผมโพล่งออกมาเสียงไม่ดังมากครับเพราะตกใจอยู่และที่สำคัญยังไม่แน่ใจว่ามันจะมาขู่เอาเงินผมหรือเปล่าสิครับ
“เฮ้ย ไอ้บ้านี่ กูดูจนขนาดนั้นเลยเหรอวะ เชี่ยแระ ทำไมมึงคิดว่ากูจะตามมาขู่เอาเงินมึงไง”
“นั่นดิ หนอยๆดูถูกๆ แบบนี้จัดเต็มเลยไหมมึงไอ้ทิว”
เพื่อนมันอีกคนเอ่ยขึ้นครับ โว๊ะ ชื่อเช้ยเชย ทิววะ
“มึงยิ้มอะไรวะ ไอ้บ้านนอก”
“อ้าวแล้วทีว่าเราบ้านนอกไม่ดูถูกเราเหรอ”
“โว้ ปากดีด้วยนะมึง ไม่ธรรมดานะเนี่ยหน้าอ่อนๆแบบนี้ กูชอบๆ”
เอ่อ จะมาชอบกูเพื่อ กูอยากอยู่คนเดียวว้อย
“ชื่อไรนะมึงน่ะ”
มันถามครับแล้วก้าวเข้ามาประชิดตัวผม อะไรของพวกมันวะเนี่ย
“ไม่บอก ทำไมต้องอยากรู้”
“น่านะ บอกหน่อยกูอยากรู้จักมึงน่ะ”
“แต่กูไม่อยากรู้จักมึง”
นี่แน่ มึงๆกูๆอยู่ได้ทีกูล่ะนายๆเราๆ ปวดปากเหมือนกันนะเว้ย มันสะดุ้งไปครับคงไม่คิดว่าผมจะพูดแบบนี้
“ฮ่าๆๆ โดนๆ กูชอบมึงว่ะ น่ารักดี”
“ประสาท เป็นตุ๊ดป่ะเนี่ย ไม่ชอบตุ๊ดนะ”
“เชี่ย มึงดูตุ๊ดกว่ากูนะ ปากดีๆ ไหนก้นนิ่มป่ะมึงน่ะ”
“เฮ้ย ไอ้บ้าเดี๋ยวร้องนะเว้ย คนนิสัยไม่ดี”
มันล้อมวงกันเข้ามา ตายล่ะสิครับ จากที่ไม่ค่อยกลัวเริ่มจะกลัวขึ้นมาแล้วสิก็มันเล่นล้อมไว้ทั้งสามด้านนี่ครับ ไอ้บ้าคนตัวใหญ่สุดชื่อเชยๆนั่นมันก็เอามือมาจับก้นผมด้วยล่ะ แว้กก เตะมันดีไหมเนี่ยหนอยๆละลาบละล้วงเกินไปแล้วนะ
“ก้นนิ่มด้วยว่ะ โอ๊ย”
นี่แน่ มันเกินไปแล้วนะไอ้บ้า ตัวใหญ่แล้วไงวะ ผมก็ต่อยท้องมันไปทีครับแล้ววิ่งออกมาจากร้านหนังสือเลย พอวิ่งออกมาจากร้านหนังสือคนมันเยอะนะ ผมก็อายคนด้วยอ่ะเลยทำท่าเดินไวไวเอา พวกมันก็กรูตามมา ผมจะวิ่งลงด้านล่างครับ
“นี่แน่ เก่งนักเหรอมึง”
“ช่วย ดะ”
“ร้องดิ เดี๋ยวกูทำให้อายยิ่งกว่าเดิม มึงไม่รู้เหรอในกรุงเทพฯเวลามีเรื่องกันต้องไปโรงพักทั้งคู่นะมึง อยากเข้าตะรางเหรอ”
อ่า ผมเลยนิ่งครับ กลัวแล้วอ่ะ เริ่มสั่นแล้ว
“มึงจะทำไร”
“กลัวเหรอ ฮ่าๆๆ มานี่เลย ไม่เคยมีใครต่อยท้องกูได้นะ มึงคนแรก”
เอ่อ มันพูดให้ผมดีใจหรือว่าไรเนี่ย แต่ผมไม่รู้สึกแบบนั้นเลยนะ เพราะมันกำลังลากแขนผมดึงไปให้พ้นจากทางลงบันไดเลื่อนครับ
“ไอ้ต้าร์มึงไปซื้อตั๋วให้กูดิ๊ เอาที่ดีๆนะมึง”
“เออๆ เอาเงินมาดิ”
“เชี่ยออกไปก่อนไม่ได้เหรอเดี๋ยวมันหลุดมือ”
หือ พวกมันพูดเหมือนจับผมมาเป็นเหยื่อหรือเชลยเลยนะ
“นี่มึง ถามจริงๆ จะปล่อยไม่ปล่อย ต้องการอะไร”
ผมเริ่มเหลืออดแล้วครับ จ้องหน้ามันแบบเอาจริง
“ไม่อะไร กูจะดูหนัง ชวนมึงนี่ไง”
“ชวน?” ผมถามเสียงสูงมองหน้ามันแบบกวนๆ
“นี่คือวิธีการชวนของกู ทำไมไม่ไปเหรอ”
“ไม่อ่ะ ไมได้มีเวลาว่างขนาดนั้น”
“ไม่ได้ ไปดูกับกูหน่อยดิ กูเลี้ยง”
“กูไม่ไปกับคนแปลกหน้า ปล่อย”
“เล่นตัวนะมึง กูชอบมึงอ่ะกูไม่เคยเลี้ยงหนังใครนะเว้ย มึงคนแรก”
“กูก็ไม่เคยปฏิเสธใคร มึงคนแรก พอใจป่ะ”
มันเอ๋อครับผมสลัดมืออกจากมัน แต่มันยอมที่ไหนมันรีบดึงแขนผมแล้วพยักหน้าให้เพื่อนมันมาจับผมไว้
“เฮ้ยทำไรวะ”
ผมดิ้นและร้องครับ
“เล่นกันครับเพื่อนกัน”
เอ่อมันหันไปบอกคนที่หันมามอง เชี่ยแระ
“เอาโทรศัพท์กูมานะ”
หน้าด้านจริงมันล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกงผมแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ผมออกมาหน้าตาเฉยเลยอ่ะ นิสัยไม่ดีจริงๆ
“โหยโทรศัพท์รุ่นพระเจ้าเหาไหนวะเนี่ย หน้าใสๆไม่อยากเชื่อว่าจะใช้โทรศัพท์แบบนี้เว้ยเฮ้ย ฮ่าๆ มึงดูดิ๊ไอ้ต้าร์ ไอ้นุก”
เอ่อ พวกมันหัวเราะเยอะโทรศัพท์ที่มีสติ๊กเกอร์ติดเต็ม ทำไมวะผมว่ามันน่ารักออก แล้วไอ้นี่เป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะเยาะผมแบบเน้ หนอยแน่
“เอาคืนมา”
ผมกัดฟันพูดออกไปครับ โมโหจนหน้าแดงแล้ว โดนล้อมาก็เยอะนะแต่ไม่เคยรู้สึกว่าโดนเหยียบหยามศักดิ์ศรีขนาดนี้ โทรศัพท์เก่าๆแล้วมันหนักหัวบิดามารดามันเหรอวะ แว้กก
“เฮ้ยๆ หน้าแดงว่ะ แก้มนี่แดงเชียวแม่งน่ารักว่ะ”
“เอาคืนมานะ”
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่เอาป่ะ นี่กูใช้สี่จีนะเว้ย รุ่นของมึงนี่เขายังใช้ได้อยู่เหรอ”
“อย่าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับคนอื่น อย่าเอาของที่ตัวเองเสพจนเป็นสันดานมาตัดสินว่าของใครคนอื่นเขาดีไม่ดี มองคนแค่นี้เองเหรอเด็กในเมือง หาเงินเป็นแล้วเหรอ เอาคืนมา”
ผมโพล่งออกไปครับเหลืออดไม่รู้ว่ามองพวกมันยังไงแต่พวกมันยอมคืนโทรศัพท์ให้ผมแต่โดยดี ตอนมันยื่นโทรศัพท์คืนมาหน้ามันเหวอๆยังไงไม่รู้ ผมเดินเหมือนตัวปลิวลงมาเลยครับ มันลอยๆเพราะโกรธจัด อย่าว่าผมเลยนะผมถูกสอนมาแบบนี้ เงินทองมันหายากและกว่าจะได้มาแต่ละบาทแต่ละสตางค์เห็นแม่กับพ่อผมทำไร่ทำสวนแล้วมันใช้ฟุ่มเฟือยไม่ลงจริงๆครับ เว้นเรื่องทำหน้านะ อิอิ ส่วนไอ้นั่นพ่อแม่มันจะเลี้ยงด้วยเงินหรือทำงานที่ได้เงินง่ายเงินเยอะก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับผมแต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะมาหัวเราะเยาะผมต่อหน้าใครๆแบบนั้น ผมไม่ได้อายแต่เหมือนมันกำลังดูถูกความเป็นคน เยอะไปไหมเนี่ย แว้กก กินน้ำเย็นๆก่อนดีกว่าเริ่มจะโมโห หน้าเพิ่งไปทำมาไม่ได้ๆ เดี๋ยวโกรธจัดหน้าจะเหี่ยว ไม่ดีๆ อิอิ
“อ๊ะ”
“มึงไม่หิวเหรอวะ กูจะเลี้ยงข้าวเอาป่าว กูขอโทษนะที่ปากหมาอ่ะ”
ตาเถรตบเณรตกบันได แว้กก ไอ้บ้ามันมาจี้เอวผมครับดีนะเวลาตกใจไม่สาวแตก ไม่งั้นกลางสามแยกเอกมัยเลยนะเนี่ยกู
“ตามมาทำไม ไม่อยากจะคุย”
ผมเหวี่ยงใส่มันครับแต่มันหน้าทนมากๆ เดินตามนะตอนนี้มันมาคนเดียวครับ ใส่ชุดนักเรียนเอาเสื้อออกนอกชายกางเกงไม่ชอบเอามากๆไม่ถูกตา
“ทำไมวะ เออๆ ขอโทษแล้วไง ทำไมเด็กบ้านนอกขี้งอนจังวะไหนบอกไม่ใช่ตุ๊ด งอนแบบนี้นี่ล่ะตะ”
“หยุดเลย ใครงอน แค่ไม่ชอบ ไม่ชอบๆ เข้าใจไหม เลิกมาตามได้แล้ว ไอ้เด็กในเมือง แต่ความคิดแบบล้าสมัย วัตถุนิยม โดนครอบงำง่าย ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง โดนกลืนโดยดิจิตอล วัฒนธรรมไทยมันจะเสื่อมมันจะหายไปก็เพราะคนแบบนี้ล่ะ รู้ตัวไหม”
“ฮ่าๆ มาเป็นชุด โดนอีกแล้วกู เออๆ กูยอมวะ นี่ไงกินร้านนี้มีของกินด้วย มาดิ”
“อ๊ะ”
มันลากแขนผมเข้าไปในร้านบ้านไร่กาแฟเลยครับผมก็มัวแต่บ่น
“ไม่ไป จะกลับบ้าน”
“เอาน่า อะไรวะกูขอโทษแล้วนะ เด็กบ้านนอกนี่ใจดำไม่ยอมรับคำขอโทษกันเหรอวะ”
หือ ผมหยุดกึกเลยครับ หนอยแน่เด็กบ้านนอกอย่างกูนี่นิสัยดีเว้ย ขอบอกไมได้ดูถูกคนด้วยการเอาวัตถุมาวัดอย่างมึงหรอกนะ
“ต้องการอะไรจากเรา”
ผมลดระดับของเสียงลงครับ มองมันด้วยสายตาที่เกลียดชัง ให้ตายเถอะผมไม่เคยมองใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ ตอนนี้รู้แต่ว่าโมโหจนหน้าแดงก่ำร้อนหน้าผ่าวๆแล้วครับ
“อยากรู้จักอ่ะ ชอบ”
“เราชื่อฮิ้นท์ เป็นคนลพบุรี อำเภอบ้านหมี่ ไม่ได้เป็นคนกรุงเทพฯเหมือนนาย เราเชยๆ คนละชั้นคนละระดับกับนาย พอใจยัง”
“ฮ่าๆ เอาจริงเอาจังซะ แต่ชื่อไม่บ้านนอกนี่หว่า เข้าใจตั้ง”
“แค่นี้นะ รำคาญ”
ผมจะเดินหนีครับแต่มันก็วิ่งมาขวางไว้ นี่ถ้าไม่ติดมันตัวใหญ่กว่านะผมเอามือผลักอกมันไปนานล่ะ
“เดี๋ยวดิ ไหนๆก็รู้จักกันแล้ว ไปกินข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ กูชื่อทิว เป็นคนกรุงเทพฯ บ้านอยู่พระรามเก้า ตอนนี้อายุ ๑๗ ย่าง ๑๘ โสดไม่มีแฟน เป็นคนร่าเริงแต่ไม่รักเด็ก แต่ก่อนไม่เคยคิดอยากมีแต่ตอนนี้อยากมีแล้ว เป็นนักฟุตบอลทีมโรงเรียน ในชีวิตตั้งแต่เกิดมามีแต่คนตามไม่เคยมีใครด่าว่ารำคาญกูสักคน มึงคนแรก และมึงทำให้กูชอบมึงอยากรู้จัก เก็ทป่ะ”
ควาย ผมแอบอมยิ้มครับ ไอ้บ้าจะพูดเพื่อ มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมด้วยนะ
“อ่ะๆ ยิ้มล่ะ ป่ะๆ หิวข้าว นะนะ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อย”
“แล้วเพื่อนนายล่ะ ไม่ชวนล่ะ”
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไปคล้อยตามมันนะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ไปตอบมันทำไมเนี่ย มันเลยได้ใจจูงมือผมเดินเข้าไปในบ้านไร่กาแฟเลยสิครับ ตอนนี้ไม่มีนะแบบสะบัดมือออก เดินตามเฉยเลย โมโหตัวเอง เว้ย อะไรของกูวะเนี่ย ตกลงผมเลยได้กินข้าวกับคนแปลกหน้าที่ไม่ชอบขี้หน้าเอาเสียเลย

แอบเขียนโดย อิ๊กเก้ อิอิ

ปล. ตอนนี้นานไปหน่อยนะคร้าบ เพราะน้ำท่วม อิอิ มีคนบอกว่าไม่เห็นเกี่ยวกัน เกี่ยวน้าเพราะมัวแต่ส่งใจไปให้เค้าไง อิอิ เกี่ยวทางใจเนอะ แว้กกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 15-10-2011 14:29:00

^

จิ้มก่อนนนนน หายไปนานเลยง่ะ รอจนเหงือกแห้งเลย ไปอ่านก่อน

...............................

อ้าย  :o8: ฮิ้น นอกใจ ฮัท หรอ อ่า แต่เค้าก็แอบชอบ เถื่อนๆ แบบทิวนะ  :-[

จะเกิดศึกชิงนางมั้ยล่ะนี่ เอิ๊คๆ  :haun4: ฮัท มีคู่แข่ง เจ้ามัวแต่งมโข่งอยู่ไส

จะแอบปันใจเชียร์ทิวซ่ะเลย นิ  :angry2: แหมๆ พี่อิ๊คก็นะ จะทำให้คนอ่านเลือกไม่ถูก

หรืออย่างไรเนี้ย จะเป็นแม่ทาทาเอา ไม่รู้จะเลือกใคร อุบ๊ะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 15-10-2011 15:07:27

+1 ให้คนแต่งจ้า

เห็นยังสวยแล้วมีแต่คนตาม คนจีบ :really2: 

แต่เรายังเชียร์ทักอยู่นะ   :impress2:

 :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 15-10-2011 15:15:12

เนื้อหอมมากไปมั้ยเนี่ยฮิ้นท์ อิอิ
มารอตอนต่อไปครับ มาบ่อยๆ ก็ดีนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-10-2011 16:06:53

 :laugh:  ฮิ้นเนื้อเริ่มหอมฟุ้งเชียว

นายทิวไรเนี้ยน่ารักดีนะ  เค้าชอบผู้ชายกวนๆ :-[

แต่ยังเชียร์ทักสุดฤทธิ์ 55555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 15-10-2011 16:13:57

เปิดต้วเด็กใหม่อีกคน  จะมีบทสำคัญไหมนะ
ขำทักอะ  ทำเป็นหมาหยอกไก่  แล้วฮินท์จะไม่ใจอ่อนเหรอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 15-10-2011 16:41:40

 :z1: :z1:ทำไมเราชอบบทของ ทัก กะิทิวจังอะ
สามรุมหนึ่งอ้ายยน่าจะโอนะ
หายไปนานมากกกกกกที่สุดในโลกเลย แต่ก็ยังรักเหมือนเดิม :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 15-10-2011 18:43:25

แหม แซ่บไม่หยอกนะคะฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 15-10-2011 18:52:26

+1 ให้คนแต่ง

สวยใหญ่ละนะ ฮิ้น   o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 15-10-2011 19:02:52

ชอบแบบทิว
จริงใจ  พุ่งชน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Mileson ที่ 15-10-2011 19:23:49

งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ฮิ้น+ทิว และ ฮัท+ทัก 555 (คิดไปได้นะเรา)                                 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: lucifel ที่ 15-10-2011 19:42:27

ทักดีที่สุด  o13 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 15-10-2011 20:06:46

ไม่จรื๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ทักไป ทิว มา แล้ว อิตาฮัท มันจะนอยด์แดกก่อนมั้ยเนี่ยหนูฮิ้นท์



และแล้ว อิ๊กกี้ก็มา แหมมม นึกว่า ไหลไปกัยน้ำซะล่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 15-10-2011 20:15:01

โผล่มาเพิ่มอีกแล้วหนึ่งคน
ฮินท์จะเนื้อหอมไปไหมเนี่ย :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: tartar ที่ 15-10-2011 20:39:09

เหอ เสน่ห์แรง แร๊ง แรง จริงๆ     :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 15-10-2011 22:50:51

 :กอด1:“อย่าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับคนอื่น อย่าเอาของที่ตัวเองเสพจนเป็นสันดานมาตัดสินว่าของใครคนอื่นเขาดีไม่ดี มองคนแค่นี้เองเหรอเด็กในเมือง หาเงินเป็นแล้วเหรอ เอาคืนมา” :กอด1:

ชอบประโยคนี้สุดๆ ขอบอกว่าคนเขียน เขียนได้โดนใจมากๆ

 :L2:ช่วงนี้น้ำท่วมหนัก เป็นกำลังใจให้ทุกคนฟันฝ่าอุปสรรคไปให้ได้ สู้ๆๆๆๆ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 15-10-2011 22:55:32

อ้างจาก: TanyaPuech ที่ 15-10-2011 16:06:53  

แต่ยังเชียร์ทักสุดฤทธิ์ 55555

เค้าก้อคิดแบบนี้  อิอิ :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-10-2011 23:27:23

อร๊ายยย ฉันเปลี่ยนใจมาเชียร์นายทิวแล้วนะเธอ ถึงชื่อจะเชยไปหน่อยก็เหอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 16-10-2011 00:07:04

มาอีกหนึ่ง

ทิวก็น่ารักอยู่นะ  ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 16-10-2011 03:02:47

แว๊ก!!  ฮิ้นเนื้อหอมจิงๆ  ว่าแต่แอบใจง่ายนะเรา :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-10-2011 03:27:10

มาต่อแล้วๆๆๆๆ  :mc4: :mc4: :mc4:

ตอนแรกกรี๊ดทักพอมาเจอทิว...น่ารักอ่าาา  :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 16-10-2011 10:17:19

กรี้ดดด ฮิ้นท์นอกใจจจจจจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 16-10-2011 11:12:12

ฮิ้นมีกิ๊ก :laugh:

รอฮัทนะ :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 16-10-2011 11:37:05

น่ารักมากมาย ชอบๆๆ เอาละซิงานนี้ ฮัทมีคู่แข่งแล้วอะ เอาใจช่วยเสมอ
ใครกันนะที่จะเป็นตัวพระเอก สาธุ ฮัทก้อน่ารัก ทักก้อสุดยอด ทิวตามมาอีก
โอ๊ยๆๆๆอยากเป็นฮิ้นๆๆๆๆ :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 16-10-2011 12:25:30

หรือว่าจะมีเปลี่ยนคู่เอ๊ะๆๆๆ

ยังไงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 16-10-2011 13:21:14

ตายแล้วฮิ้นท์เอ๊ย
บทจะสวยก็มีแต่หนุ่มๆเดินขบวนกันเข้าหา
แบบนี้ฮัทมันจะอกหักมั้ยเนี่ย
แบบว่าฮิ้นสวยเลือกได้ค่า
 :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 16-10-2011 14:42:44

ว้าๆๆๆ  อิจฉาจังเลย

อยากมีแฟนเปงเด็กม.ปลายอ่ะ

ชอบเด็กม.ปลายที่สุดเลยยยย  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 16-10-2011 19:41:31

แอบลงแต่ไม่แอบอ่านนะครับพี่อิ๊ก 
ฮิ้นน่ารักขึ้นมีแต่คนมาชอบ  ขอเดานะ  ต่อไปทิวกับฮัทต้องเป็นเพื่อนกันแล้ว  เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด  55555   ทักมาที่ 1     555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 16-10-2011 21:07:04

รอๆๆๆ ตอนต่อไปนะคะ
รอเขาทั้งสองรักกัน !!! ><
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^__^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 16-10-2011 21:26:41

เนื้อหอมเกินไปแล้วนะฮิ้นท์
ไหนจะทัก ทิว แล้ว  :m16: ฮัทอีกหล่ะ :z3:
สามวันจากฮัทเป็นอื่นหรอเนี่ย  :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 16-10-2011 23:42:50

โว๊ะ  ตอนนี้ฮิ้นแรงเว้ยเฮ้ย

สวยแล้วเชิดนะเนี่ย  อิอิ

อิกกี้หายไปตั้งนานอ่ะ  นึกว่าจมไปกับน้ำท่วมแร้ววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 17-10-2011 11:57:05

หายไปนานเลย มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 17-10-2011 12:13:10

มาต่อไวๆนะงับ   :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 17-10-2011 13:33:04

ฮิ้นเนื้อหอมใหญ่แล้ว ว

อย่างงี้ฮัทอย่ารอช้านะคับ

รีบๆๆมาบอกรักฮิ้นหน่อย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-10-2011 16:31:38

พอสวยล่ะคนมาจีบเยอะเชียว

โถ แล้วใครจะมาเห็นความงามข้างไหนของหนูฮิ้นหนอ(นอกจากทักน่ะ อิๆ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: Moonmaid ที่ 17-10-2011 18:15:25

ทักได้ใจเราไปเต็มๆอ่ะ    :-[ :-[ :-[

มาต่อเร็วๆนะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: ¡ииσcэиτ ที่ 17-10-2011 19:57:14

เชิดใส่เลยนะฮิ้น

แอบรู้สึกหมันไส้ทิวนะเนี้ย
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: lee-jeans ที่ 17-10-2011 21:24:50

กรี๊ดด มีเด็กกรุงเทพมาจีบฮินท์~~
อย่าแค่เล่นๆนะนาย จะจีบก็ต้องจริงจัง อิอิอิ
ให้ฮัทรู้ตัวซะว่าตัวเองชักช้ามวากกกกก

แล้วพี่นุหายไปไหนซะแล้วล่ะคะ?
ชอบพี่นุเหมือนกันนะ พี่เค้าก้อเป็นคนดีน๊า
เชียร์ให้จีบฮินท์ด้วยยยยยยยย

ปล. สงสารทัก T_T

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-10-2011 20:26:21

น้องฮิ้นท์เสน่ห์แรง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 20-10-2011 01:30:07

มีหนุ่มมาจีบด้วยอะ  :-[ << เขินทำเพื่อ??

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A15, : 15 October 2011; P36
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 20-10-2011 09:04:02

B15
      เฮ้อ.... วันนี้สอบวันสุดท้ายละครับ   พรุ่งนี้ไปก็ปิดเทอมซะที  เมื่อกี๊ก็ทำข้อสอบไม่ค่อยได้เลยอ่ะ  อ่านหนังสือแล้วมันไม่ค่อยมีสมาธิยังไงไม่รู้  แต่ก็ไม่อยากไปกวนฮิ้นให้มันติวน่ะครับ 

         " ไงวะมึง  ทำหน้ายังกะทำสอบไม่ได้"  ไอ้วินทักผมเพราะมันกะไอ้ป่านแล้วก็แหวนยืนรอให้ผมออกมาจากห้องสอบ

         " ใช่... ทำไม่ค่อยได้เหรอฮัท"  แหวนถามผมบ้าง  ท่าทางเป็นห่วง

         " อืม... ก็พอทำได้  ที่อ่านมามันไม่ค่อยตรงกะที่ออกน่ะ   เออ... หิวๆแฮะ  ไปหาไรกินดีกว่า"  ผมเอ่ยชวนทุกคนไปโรงอาหาร 

         " เออ... เฮ้ย... เดี๋ยวมึงไปกันก่อนเหอะ  แล้วเดี๋ยวกูตามไปว่ะ  ขอไปหาน้องกรกูแป๊บนึงเว้ย"  ไอ้วินมันขอชิ่งไปหาที่รักมันซะงั้น   ไม่ต้องแปลกใจครับ   ผมว่านี่ท่าทางมันคงจีบน้องเค้าติดแล้วมั๊งเพราะดูๆเค้ามีทีท่ากะมันมากขึ้นเรื่อยๆ  ถึงจะยังอยู่ในช่วงดูใจก็เหอะ

         " เอ้า... ไอ้นี่  ได้เมียแล้วทิ้งเพื่อนเหรอมึง"  ไอ้ป่านแกล้งแซวมัน

         " ไอ่ห่า... เดี๋ยวกูถีบ... ก็เดี๋ยวกูต้องไปดูน้องเค้าอ่ะเพราะเค้าก็เพิ่งออกจากห้องสอบ  แค่นั้นเอง"  โถ... น่ารักจังมึง  ห่วงเค้าซะขนาดนี้   ถ้าเค้ารู้คงรักมึงตายเลยเนี่ย  เหอๆ

         " ฮะๆๆ เออ... มึงไปเหอะ  เดี๋ยวพวกกูไปโรงอาหารก่อน  ตามไปละกัน"  ผมบอกมันแล้วพวกเราก็เดินไปกินก๋วยเตี๋ยวกันในโรงอาหาร   สักพักไอ้วินกะน้องกรก็ตามมานั่งกับพวกผม  ยิ่งพอเห็นพวกมันยังงี้แล้วผมชักอิจฉามันนะ  น้องเค้าก็เป็นคนร่าเริงน่ารัก  ไอ้วินมันโชคดีว่ะ

         -

         -

         ช่วงนี้ผมก็โทรไปคุยกะฮิ้นท์มันบ้างเป็นบางที    มันบอกว่าจะเข้าไปกรุงเทพไปอยู่กับพี่ชายแถวๆแยกพระรามสี่  ยังงี้ผมก็คงไม่ได้เจอมันยาวเลยดิ  เฮ้อ........

         " เป็นไรวะมึง  ทำหน้าหมาเบื่อขนาดนี้"  ไอ้วินเสือกเปรียบเทียบผมซะ..... ไอ่เวร

         " สัด... กูไม่ใช่หมาเว้ย.... "

         " ฮ่าๆ  กูเปรียบเทียบ  แล้วตกลงเป็นไรวะมึง" 

         " เปล่าหรอก  กูก็เซ็งๆน่ะ  ไม่มีไร"

         " เฮ้ย... พวกมึง  มาเลยๆ  เดี๋ยวกูจะเริ่มซ้อมกันแล้ว"  ไอ้ป่านตะโกนมาแต่ไกล   วันนี้เรามารร.กันอีกครับเพราะช่วงปิดเทอมนี่ไอ้ป่านมันก็จะมาซ้อมดนตรีกะรุ่นพี่ตลอด  มันเลยชวนผมกะไอ้วินมาดู

         " ไอ่ห่า... กูล่ะโคตรเบื่อวงมึงเลย  เมื่อไหร่มึงจะหาคนร้องนำเจ๋งๆได้วะ  พวกมึงอ่ะมีแต่เสียงห่วยๆกันว่ะ   ร้องมาฟังไม่ได้เลย"  ไอ้วินด่ามันไป  ก็จริงของมันนะ  ทั้งตัวไอ้ป่านมันทั้งรุ่นพี่มันเนี่ยก็ฝีมือเล่นดนตรีขั้นเทพอยู่หรอก  แต่เรื่องเสียงร้องนี่   ไม่ไหวจริงๆด้วยว่ะ

         " สราด...ด มึงจะให้กูทำไงล่ะ  ให้มาลองตั้งหลายคนแล้วก็ไม่ผ่านสักคน  รร.เรานี่แม่ง.... ไม่มีช้างเผือกมั่งเลยเหรอวะ"  ไอ้ป่านบ่นแล้วก็เกาหัวอย่างจนใจ

         " ฮ่าๆ  สงสัยพวกมึงฝีมือเทพกันเกินไปอ่ะ  คนเก่งๆมันเลยไม่กล้ามาแจมกะพวกมึงไง"  ผมแกล้งแซวมัน

         " อ่ะ... ไอ้นี่  พูดงี้นี่ชมรึหลอกด่าพวกกูวะ"

         " คิดเอาเองเว้ย  ฮ่าๆ"  พูดจบไอ้ป่านมันก็มาเตะก้นผมทีนึงเพราะหมั่นไส้   ผมกะไอ้วินก็หัวเราะมันแล้วเดินเข้าไปในห้องชมรมดนตรีด้วยกัน

         " เอ้า... พร้อม... วัน... ทู.... "  พวกมันนับจังหวะแล้วก็เริ่มบรรเลงกัน  เออ... นี่มันเพลง อยากรู้แต่ไม่อยากถาม นี่หว่า  แต่นี่มันเล่นอีกแนวแฮะ  เป็นแนวร๊อคหน่อยๆ  แต่ก็ยังเป็นเพลงช้าแค่ว่าจังหวะหนักแน่นกว่าเก่า

         ผมนั่งตั้งใจฟังเพลงนี้ที่พวกมันเล่นจนเพลิน  แล้วจู่ๆผมก็ดันเกิดความรู้สึกว่าอยากจะร้องเพลงนี้ขึ้นมาซะงั้น  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม  รู้แต่ว่ามันโดนใจว่ะ  ไอ้เนื้อหาของเพลงนี้มันชวนให้อินมากอยู่แล้ว  แต่จังหวะที่เปลี่ยนไปของเพลงนี้นี่สิมันกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างของผมดีจัง

         " เอ้ย.... พอก่อนๆ  แย่ว่ะ  เล่นอย่างเดียวไม่มีคนร้องแล้วมันยังไงๆไม่รู้เว้ย"  รุ่นพี่ม.6ที่เค้าเป็นหัวหน้าชมรมมั๊งเอ่ยขึ้น

         " เออว่ะ... แมร่ง... กูล่ะเบื่อ... เดี๋ยวพอถึงวันงานจริงๆจะเอาไงวะเนี่ย   หาคนร้องนำไม่ได้ซะที"  รุ่นพี่อีกคนพูดขึ้นบ้าง  ท่าทางเครียดกันไปหมด

         ถึงตอนนี้ผมชั่งใจอยู่นะ  เพราะผมอยากร้องเพลงนี้จังว่ะ  ไม่รู้เป็นอะไรสงสัยจะบ้าไปแล้วเรา  แต่มันก็อยากร้องจริงๆนะ

         " เอ่อ.... พี่ครับ  คือ... ให้ผมลองร้องดูได้มั๊ย   ถ้าไม่ได้เรื่องก็ด่าผมละกัน"  ผมลุกขึ้นบอกแล้วก็ยิ้มแหยๆให้รุ่นพี่หัวหน้าชมรม  ไอ้ป่านไอ้วินหันมาหาผมขวับทันที

         " เฮ่ย... เอ็งร้องได้เหรอวะ  เคยร้องที่ไหนมาก่อนรึเปล่า"  รุ่นพี่คนนั้นหันมาถามผมอย่างสนใจ

         " ก็นิดนึงอ่ะครับ  ผมชอบร้องคาราโอเกะบ้างบางที  คิดว่าน่าจะพอได้"

         " เฮ้ย... ไอ้ฮัท  อะไรของมึงเนี่ย"  ไอ้ป่านเริ่มมีคำถาม  ตามมาด้วยไอ้วิน

         " เออ... นึกยังไงของมึงเนี่ย  ร้อยวันพันปีกูไม่เคยเห็นมึงอยากจะร้องเพลง" 

         " เอาน่า.... ก็ตอนนี้กูอยากร้องแล้วไง"  ผมยิ้มบอกมันแล้วก็ก้าวไปหยิบไมค์มา

         " เออ... โอเค  งั้นลองดู  เอ้า... เริ่ม.... "  พี่หัวหน้าชมรมหันไปสั่งให้ทุกคนเริ่ม

         ดนตรีเริ่มขึ้นด้วยทำนองและจังหวะที่หนักแน่น  ผมปล่อยใจไปตามทำนองนั้นแล้วร้องออกไปตามอารมณ์ของตัวเอง   อีกอย่างนึงด้วยคีย์ที่ไม่สูงมากเท่าที่พวกไอ้ป่านมันเล่นอยู่นี้ก็ช่วยให้ผมร้องได้อย่างสบายๆอยู่

         และที่สำคัญยิ่งพอผมร้องไปผมก็ยิ่งอินไปกับเพลงจนเหมือนจมไปกับภวังค์  แน่นอนว่าคนที่ผมนึกถึงตามเพลงนี้ก็คือไอ้ฮิ้นท์ครับ   เป็นความรู้สึกที่ผมเองก็อยากรู้ว่าใจมันคิดยังไงกะผม   แต่ถ้าจะให้ผมถามมันตอนนี้ผมก็คงไม่กล้าเหมือนกัน  กลัวว่าอะไรระหว่างเรามันจะเปลี่ยนไปนี่แหละ....

         " โอ้ว... เยี่ยมว่ะ  เยี่ยมๆ"  เพลงที่เล่นกำลังจะจบอยู่แล้วแต่พวกรุ่นพี่กะไอ้ป่านมันก็หยุดเล่นไปดื้อๆแล้วพากันตบมือ

         " โอ้โห้.... เจ๋งเว้ย... เพื่อนกู.... แมร่งเสียงเทพอ่ะ   ได้ตัวคนร้องนำละเว้ย  ฮ่าๆๆ"  ไอ้ป่านกับไอ้วินเข้ามากอดคอผมกันคนละข้าง

         " เฮ่ย... เดี๋ยว... สัด... นี่กูแค่อยากลองร้องเพลงนี้อ่ะ  แค่นั้นเอง..."

         " อ้าว... เฮ้ย... ไม่ได้ๆ  มึงต้องมาร้องนำให้พวกกูซะดีๆเลย   พวกกูควานหาตัวนักร้องมาทั้งรร.แล้วนะเว้ย  ที่แท้ช้างเผือกที่หาๆกันอยู่ก็เป็นมึงนี่เอง  แมร่ง... ซุ่มว่ะ"  ไอ้ป่านเริ่มเรียกร้อง

         " ใช่... พวกกูคบกะมึงมาตั้งนานขนาดนี้ยังไม่เคยจะรู้เลยว่ามึงเสียงเทพขนาดนี้  เสือกซุ่มอยู่เป็นนานเลยนะ"  ไอ้วินก็เออออไปกะไอ้ป่าน   ไอ้ผมก็... ซวยล่ะดิกู

         " เฮ้ยน้อง... ตกลงนะ  มาร้องให้พวกพี่เหอะว่ะ  พวกเราหาคนร้องไม่ได้แล้วจริงๆ  เดี๋ยวพอเปิดเทอมเราจะมีคอนเสิร์ตกัน  งานใหญ่เลยล่ะ  นะเว้ย... ช่วยๆพี่หน่อยวะ" 

         " แต่... ผมอยู่ชมรมบอลอ่ะพี่กลัวจะไม่มีเวลาซ้อมกะพวกพี่อ่ะครับ"

         " โอ๊ย... ก็นึกว่าอะไร  เรื่องแค่นี้เอง  เสียงเทพๆอย่างเอ็งไม่ต้องมาซ้อมอะไรกะพวกเรามากมายหรอกว่ะ   แค่จำเนื้อเพลงให้ได้หมดก็พอแล้ว"  ไอ้รุ่นพี่หัวหน้าชมรมสรุปเอาดื้อๆครับ  ส่วนผมอ่ะเหรอ  อยากปฏิเสธแต่ก็.... ไม่ได้ว่ะ  ไม่งั้นเค้าคงหาว่าเราเล่นตัว

         " อืม... งั้นก็ได้ครับพี่  ผมจะพยายามแบ่งเวลามาซ้อมละกัน"

         " เย่ส... ต้องยังงั้นเว้ยเพื่อน  ฮ่าๆๆ  คราวนี้ล่ะมึง  สาวๆมารุมกรี๊ดวงเรากันหมดแน่ๆ  นักร้องนำหล่อเท่ซะแถมฮ๊อตอีกตะหาก"  ไอ้ป่านไอ้วินกระโดดดีใจกันจนออกนอกหน้า   ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆอ่ะ  คิดถูกมั๊ยวะกู  หาเรื่องใส่ตัวไปรึเปล่าเนี่ย..........

         -

         -

         ช่วงนี้ผมเลยมีงานใหม่งอกออกมาอีกเพราะต้องตามไอ้ป่านไปซ้อมดนตรีที่รร.ตลอด   พ่อผมรู้เข้าเค้าก็ยิ้มเลยล่ะ   คงเห็นว่าลูกชายจะมีหญิงมารุมกรี๊ดมั๊ง   ซึ่งมันก็ดีอยู่หรอกนะมีคนมากรี๊ด   แต่ถ้ามากๆนักก็คงไม่ไหวอ่ะ

         " ฮัทเอ้ย... ช่วงปิดเทอมนี่อยากไปเที่ยวไหนมั๊ยลูก   พ่อจะพาไปนะ"

         " หา... จริงเหรอครับ"   เย่ส.... พ่อผมจะพาเที่ยวว่ะ

         " หึๆ  จริงสิลูก  ช่วงก่อนๆนี้พ่อจะคะยั้นคะยอให้เราไปฝึกแต่บอลที่กรุงเทพฯกะสโมสรเค้าตลอดเลย  เอ็งคงเบื่อแย่... ใช่มั๊ยล่ะ"  พ่อบอกแล้วก็ยิ้มลูบหัวผมเบาๆ

         เออ... พูดถึงกรุงเทพฯ  ฮิ้นท์มันอยู่โน่นนี่หว่าตอนนี้   ถ้างั้น....

         " เอ้อ... พ่อครับ  ไม่เป็นไรหรอก  ผมไปซ้อมบอลที่กรุงเทพอีกก็ได้ครับ  ที่ศูนย์เยาวชนที่โน่นเค้าก็มีกิจกรรมตั้งหลายอย่างอ่ะ  มีวาดรูปด้วยครับ  ผมอยากไป  ได้ป่ะครับ"

         " อ้าว... จะเอางั้นเหรอลูก  อืม... ก็ดีนะ... งั้นเดี๋ยวบอกลุงวัฒน์เค้าไปละกันว่าเราจะไปอยู่กะเค้าเหมือนปีที่แล้ว"  พ่อรับปากผมท่าทางดีใจเหมือนกัน   สงสัยเค้าคงคิดว่าผมขยันอยากจะซ้อมบอล   แต่... แฮ่ะๆ โทษทีนะพ่อ  ผมไม่ได้อยากหลอกพ่อหรอก  ไอ้เรื่องอยากซ้อมบอลมันก็มีส่วนบ้างนิดนึง   แต่ใจจริงเพราะผมอยากไปกรุงเทพฯมากกว่า  ใจมันเรียกร้อง....

         -

         -

         ตอนนี้ผมนั่งรถมาจนถึงกรุงเทพฯละครับ  ก็มีลุงวัฒน์แกมารับผมที่ท่ารถเหมือนเคย  จากนั้นก็พาผมไปบ้านแก

         " ฮัลโหล... ว่าไงอ่ะ  ทำอะไรอยู่"  ผมโทรหาฮิ้นท์มันครับ   แต่จะไม่บอกมันหรอกว่ามากรุงเทพฯแล้ว

         " ตอนนี้เราอยู่บ้านพี่ชายเราอ่ะ  แล้วฮัทล่ะ"

         " อืม... เรากำลังดูโทรทัศน์อยู่  เอ้อ... แล้วบ้านพี่ชายนายที่ว่าอ่ะ  อยู่แถวไหนของกรุงเทพฯเหรอ"

         " หือ... ทำไมอยากรู้อ่ะ"

         " ไม่มีอะไร  เราอยากรู้เฉยๆอ่ะ"

         " อืม... ก็อยู่แถวๆแยกพระรามสี่นะ  ตรงตลาดน่ะ"

         " อ๋อเหรอ... แถวนั้นเรารู้จักนะ  เคยไปน่ะ"

         " เหรอ... เอ้อ... แต่... โทษทีนะฮัท  พี่เราเรียกอ่ะ  งั้นเดี๋ยวเราขอตัวก่อน  แล้วจะโทรกลับไปนะ"  มันว่าแล้วก็วางไป  อืม... แถวนั้นผมเคยไปมาแล้ว   ดีเลย... แอบแวะไปเจอมันซะเลยดีกว่า   มันจะได้เซอร์ไพร์ส

         -

         -

         วันนี้พอผมไปซ้อมบอลที่ศูนย์เยาวชนเสร็จตอนประมาณบ่ายสามกว่า   ผมเลยตัดสินใจลองแวะไปหาฮิ้นท์มันซะเลย  ก็นั่งรถไปแถวพระรามสี่ตามที่มันบอกว่าคอนโดพี่มันอยู่แถวนั้น   

         พอไปถึงก็เห็นตึกคอนโดพี่มันแล้วครับ  แต่ก็ไม่รู้หรอกว่ามันอยู่ชั้นไหนห้องไหนยังไง  ว่าแล้วก็ลองโทรไปถามมันอีกเผื่อว่ามันอยู่ที่ห้องจะได้หลอกให้มันลงมา หึๆ

         " ฮัลโหล.... เอ้อ... นี่นายอยู่ไหนอ่ะ  อยู่ที่ห้องพี่นายป่าว"

         " อ๋อ... เราออกมาข้างนอกน่ะ  ทำไมเหรอ..."  มันบอกผมแต่ตอนนั้นผมว่าผมได้ยินเสียงเหมือนใครสักคนอยู่ตรงนั้นกะมันด้วย

         และมันเป็นเสียงผู้ชาย  เอ... หรือว่าเป็นพี่ชายมัน

         " เหรอ... เออๆ  แล้วนี่จะกลับไปคอนโดพี่นายรึยังล่ะ"

         " ก็นี่เราเดินกลับมาจะถึงหน้าคอนโดพี่เราแล้วล่ะ"   อะฮ้า.... มันมาถึงที่นี่แล้วครับ  งั้นผมต้องหลบก่อนล่ะ  หึๆ

         แต่ว่าตอนที่ผมกำลังข้ามถนนไปอีกฝั่งนึง   ผมก็มองกลับไปที่หน้าคอนโดนั้นและได้เห็นมันกับ.... ผู้ชายอีกคน

         เอ... นั่นจะใช่พี่มันรึเปล่านะ   แต่ผมว่าดูมันก็เด็กๆรุ่นเดียวกะเรานี่   ไม่น่าใช่พี่มันอ่ะ  ถ้างั้นมันเป็นใครล่ะ....

         " ฮัลโหลๆ  ฮัท...  ยังอยู่รึเปล่า... "

         " เอ้อ... ยังอยู่ๆ  โทษที  เอ่อ... เราถามหน่อยนะ  นี่อยู่กะใครรึเปล่า  หรือว่าอยู่คนเดียว"  ผมลองถามมันไปทั้งๆที่ผมก็ยืนมองมันอยู่ตรงหน้าผมนี่เอง

         " เอ่อ... คือเรา... เอ่อ... เราอยู่กับพี่ชายเราน่ะ"  ผมฟังมันย้ำคำพูดว่าพี่ชาย   ทั้งๆที่ผมเองก็แน่ใจว่าไอ้ที่ผมเห็นอยู่นี่ไม่มีทางใช่พี่มันแน่.......

         นี่มันกำลังโกหกผมเหรอ..... ทำไมล่ะ..........

         ถ้าเป็นเพื่อนก็บอกว่าเป็นเพื่อนก็ได้นี่........  แต่มันเลือกที่จะไม่บอกผม   เพราะอะไรกัน........

         และขณะที่ผมมองมันอยู่นั้น   สิ่งที่ฟ้องว่านั่นไม่ใช่พี่ชายมันแน่ๆก็คือ  อยู่ๆไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มไอ้ฮิ้นท์   ใช่ครับ... ผมมองไม่ผิดแน่  ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันหอมแก้มไอ้ฮิ้นท์จริงๆ  เพราะตอนนี้มันหัวเราะแล้วไอ้ฮิ้นท์มันก็หันไปตีไหล่ไอ้หมอนั่น

         " อ๊ะ... บ้า... เอ้ย... โทษทีๆ  เราไม่ได้ว่าฮัทนะ  พี่ชายเรามันแกล้ง... งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ  โทษทีๆเดี๋ยวเราโทรกลับ"   นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมได้ยินจากมันทางโทรศัพท์   แต่มันช่างขัดกับที่ผมเห็นอยู่ตรงนี้

         ผมได้แต่รู้สึกชาไปหมดอยู่ตรงนั้นเอง   สายจากมันถูกตัดไปแล้วแต่ทิ้งความรู้สึกค้างคาไว้ในใจผม   ทุกอย่างที่ผมเห็นนั่นมันหมายความว่ายังไง  ฮิ้นท์มันมีแฟนไปแล้วเหรอ... ไม่ยังงั้นคนๆนั้นมันจะเป็นอะไรได้  ท่าทางสนิทสนมกันมากขนาดนั้น

         ถ้าเป็นพี่ชายจริงๆคงไม่มาหอมแก้มกันยังงั้นหรอก   ไม่มีทางเลย...... แต่มันเองก็ยังจะยืนยันว่าเป็นพี่ชายเหรอวะ....

         ก็นั่นสิ.... แล้วเราล่ะ   เราจะมานั่งรำพันหาอะไรวะเนี่ย  ถ้ามันจะมีแฟนแล้วยังไงล่ะ  ก็สิทธ์ของมันนี่หว่า  ใจก็ใจของมัน....

         แล้วนี่ทำไมเรา... ต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้วะ.....

         น้ำตาผมเริ่มไหลหยดลงมาอย่างไม่รู้ตัว  อะไรกันวะ.... นี่ทำไมผมรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้   ผมกำลังอกหักยังงั้นเหรอ.... อกหักทันทีที่ได้รู้ตัวว่ารักมันเนี่ยนะ   เฮ้อ.... คนอกหักมันจะรู้สึกยังงี้เองเหรอวะ

         และมันก็คงจะสายเกินไปสินะ.... ผมคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว  ใช่มั๊ย.........

เขียนโดย เพื่อนของ อิ๊กกี้

ปล. อิอิ แอบมาแบบสั้นๆ แต่กินใจ

ช่วงนี้บ้านเมืองเราเข้าขั้นลำบาก ยังไงๆก็ช่วยเหลือกันนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ ความลำบากมันจะทำให้เรารักกันมากขึ้น
รักกันๆ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 20-10-2011 09:37:02

ฮัทเข้าใจผิดแล้วนะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 20-10-2011 09:57:21

เฮ้ยยยย ,, อะไรยังไงอ่ะฮิ้นท์
ไมนะ ฮึกกกก เชียร์ฮัทอ่ะ
เจ้าคนมาใหม่เป็นใคร ทำไมหวั่นไหว (??)
อ่อยยยย
แล้วฮัทมาเห็นแบบนั้นอ่ะ คงเสียใจแย่ อุตส่าห์ตามมาจาก ที่บ้าน
ฮือออออออออ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-10-2011 10:11:18

 :o

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 20-10-2011 10:17:22

ไหงทำร้ายฮัทงี้อ่า...
TT

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 20-10-2011 10:35:08

จนได้สิน่ะ ฮัทเข้าใจผิดแล้วอ่าฮิ้น ทำไงล่ะที่นี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 20-10-2011 10:38:19

สงสารฮัทอ่ะ
เข้าใจผิด
หรือว่าฮิ้นท์เป็นแฟนกับคนนั้นไปแล้วจริงๆ อ่ะ
มารอลุ้นตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-10-2011 10:44:35

โหฮัท นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกัน เห็นแค่นี้ยังน้ำตาตก
ฮิ้นทำหนุ่มเสียน้ำตาไปสองคนแล้วนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 20-10-2011 11:02:25

นั้นไง ว่า แล้ว เจ้าทิว มันต้องมาป่วนคู่นี้ เค้า จริงๆ ด้วย

ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 20-10-2011 11:32:00

นั่นแหละฮัท ก่อนหน้านี้ มัวแต่ลังเลๆคิดนั่นคิดนี่อยู่ อาจจะเสียฮินท์ไปโดยไม่ได้ตั้งใจล่ะ (เดี๋ยวนี้ฮิ้นท์เขาสวยแล้วนี่)
ใช่..ของบางอย่างมันก็"ช้าช้าได้พร้าเล่มงาม"
แต่ของบางอย่างมันต้อง "น้ำขึ้นรีบตัก" หรือ "มือใครยาวสาวได้สาวเอา"
แล้วตัวฮัทเองเคยทำหรือแสดงอะไรๆกับฮิ้นท์มันชัดๆบ้างปะล่ะว่า ตัวเองชอบฮินท์ อยากคบเป็นแฟนน่ะ
จะให้ฮิ้นท์มันคิดเองสรุปเองแบบไม่มีข้อมูล หรือ ไม่มีเหตุผลสนับสนุนแบบแน่นๆ มันก็คงไม่กล้าล่ะ 
ต้องเป็นทิวแน่ๆที่มากะฮินท์นะ
"ฉันเปล่าหนา เขามาเอง ฉันเปล่าชวนหนาเขามาเอง" เนอะฮิ้นท์เนอะ
    ชอบทิวมันนะตรงที่ เจอปุ๊บ รู้สึกยังไงก็บอกปั๊บเลย แถมรุกฆาตอีกต่างหาก
หุ หุ ฮัทเจอคู่แข่งแบบน่ากลัวเชียวล่ะ
    แล้วจะเอาไงอ่ะฮัท จะถอยรึจะสู้ อยากรู้จัง อิ อิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-10-2011 11:48:30

 :laugh:  ช้านัก  สมควร


ทิวเจิดมาก  มาเร็ว เคลมเร็ว   :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 20-10-2011 11:55:22

โถหนูฮัทน่าสงสารจัง มาซบอกป้าแทนดีกว่ามามะๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 20-10-2011 12:10:17

ส้านปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ฮี่ ฮี่ ฮี่ !!!  :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 20-10-2011 13:28:17

อ่อ.. ฮัทอย่าคิดเองเออเองดิ

ไปถามตรงๆๆเลย ไม่อย่างงั้นก็มานั่งเสียใจ

เอง ฮิ้นรักนายคนเดียวน่า ส่วนไอ้คนที่หอมแก้ม

อ่ะ เข้าไปเสยมันเลย อย่าได้แคร์  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-10-2011 13:51:24

กรี๊ดดดด
ฮัทกำลังเข้าใจฮิ้นท์ผิดนะลูก  :sad4:
อย่าตัดใจน้าาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 20-10-2011 13:56:09

อ้าวน้องทิวใช่มั้ยนั่นน o18

*อย่าป๊อดิฮัท  เอาให้เคลียร์ๆหน่อยย :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 20-10-2011 14:23:22

น่าเห็นใจฮัทจังเลยยยย   

รอตอนต่อไปนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 20-10-2011 14:42:36

ไม่รู้ ผมยอมดีกว่า ไม่รู้ ผมเพิ่งมา ไม่รู้ คุณอย่าถือสา ผมฟังคุณ แล้วผมคุยตามไม่ทัน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 20-10-2011 14:54:42

 :serius2:โอยๆๆจะดราม่าอะไรตอนนี้ ฮือๆๆ ม่เอาอะ ไม่อยากให้ฮัทเข้าใจผิด  :fire:
หมั่นไส้น้องอิ๊กกี้ เอาฮัท คืนมา ฮือๆๆๆ :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 20-10-2011 14:58:35

เศร้าาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: zaziniC ที่ 20-10-2011 15:45:23

มาม่าซะงั้น แง้ TOT ~

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 20-10-2011 15:51:18

อ้าว  น้ำตาท่วมจอซะงั้น
ทำไมอีกหละเนี่ย   ทักก็ร้องไปคนหนึ่งแล้ว  ฮัทจะมาร้องอีกงั้นเหรอ
กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกลแต่ตอนนี้คนอ่านยังไม่อยากกินมาม่านะ :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 20-10-2011 16:36:45

เราไม่เศร้านะเพราะอีตาฮัทจะไ้ด้รุ้ใจตัวเองซะที มัวงมโข่งอยู่ ทิวซิ่งมาดั่งสายฟ้าฟาดจะได้อดกินพลังโอโม่
ขอบคุณเพื่อนพี่อิ๊กเก้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 20-10-2011 21:12:43

ฮืมม สั้นไปนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 20-10-2011 21:56:48

ฮิ้น  อย่าเป็น day gold  นะเป็นห่วง  ให้รักทักคนเดียวนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 20-10-2011 22:02:58

สองคำสั้นๆ "อั้ย ยะ"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 21-10-2011 00:03:14

งานเข้าน้องฮิ้นท์ซะแล้ว o22

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 21-10-2011 00:13:32

ตอนนี้ทำไมมันสั้น แต่ได้ใจความนะครับ

 อยากให้เขียนแบบยาวๆไปเลยอ่ะ แต่ก็ขอบคุณครับ

 ช่วยไม่ได้นะฮัท

ใครๆก็หมายปอง(ฮิ้นท์ที่น่ารัก)อยากจะได้ฮิ้นท์เป็นแฟน

สมัยนี้เค้าไม่มีมารอต่อคิวกันจีบหรอก มั่วแต่คิดว่าฝ่ายฮิ้นท์จะมีใจให้

หมาคาบไปกินพอดี

ต้องแบบใครดีใครได้ อะไรแบบนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 21-10-2011 02:20:31

สมควร

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 21-10-2011 02:29:15

เย้ยยยยยยยยยยย
นี่มันอารายกันค้า
 :a5:
ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียว
ทำไมหนูฮิ้นทำกับฮัทแบบนี้ค้า
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :sad4:
มาแก้ตัวไวๆเลยน้าอิ๊กกี้
คนอ่านไม่ยอม
 :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 21-10-2011 09:59:01

 :z3:มาต่อได้แล้วนะน้องอิ๊กกี้ งานจะเข้ากันไหมเนี่ย
จะมาน่ารักอะไรตอนนี้ฮิ้น :เฮ้อ:ฮัท สู้ๆๆนะอย่าร้องไห้
เมื่อใจเรียกร้องและต้องการเราต้องเอาหัวใจเราคืนมา สู้ๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 22-10-2011 00:25:35

อ่าวเฮ้ย  ไหงมาทำให้ค้างคา วิตกจริต หวาดระแวง เหมือนน้ำจะท่วมละนิ

แอร๊ยยยยย   ขัดใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 22-10-2011 01:50:32

ถึงจะเศร้าตามฮัท  แต่ก็แอบขัดใจฮัทอยู่ดี :เฮ้อ:
รู้สึกฮัทจะชอบคิดเองเออเองตลอด  คิดไปก่อน  คิดมาก  คิดเยอะ  คิดอะไรอีกมากมาย
ไอ้คิดมาก ติดก่อนทำมันก็ดีอยู่หรอก  แต่นี้เล่นคิดมากจนไม่ได้ทำอะไรเป้นชิ้นเป็นอันสักอย่างนี่สิมันน่าหงุดหงิด
มัวแต่คิดมาก  นู๋ฮิ้นโดยคนอื่นจีบไปก่อนแล้วจะรู้สึก 
คงได้เวลาที่ฮัทต้องทำอะไรสักอย่างแล้วหล่ะไม่งั้นมีหวังได้เสียนู๋ฮิ้นไปจิงๆแน่ นู๋เค้ายิ้งฮอทอยู่ด้วย :-[

ปล.ด้วยความหวังดีจากFCทัก
ลป.  อิ๊กกี้ทำเค้าดราม่าอีกหล่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 22-10-2011 11:09:20

สะใจ!!!!

เป็นไงล่ะฮัท บังอาจแย่งคนรักมาจากน้องทักสุดหล่อของชั้น  :laugh:

สรุปคือ น้องทักนั้นสุดยอด ส่วนน้องทิวก็น่ารักเหลือเกิน ดิฉันเชียร์ ให้ฮิ้นท์ได้รักกับทักและทิว!! ส่วนฮัทนั้น...ได้โปรดไปหลบมุมอยู่ที่ไหนซักแห่งเถอะค่ะ ถ้าจะไม่กล้าแสดงความรู้สึกตัวเองขนาดนี้ ก็ไม่สมควรจะเป็นพระเอกหรอกค่ะ!!

ขอบคุณคุณอิ๊กกี้กับเพื่อนเกลอมากนะคะ ที่ร่วมกันเขียนเรื่องดีๆ อย่างนี้ออกมาให้อ่านกัน (ดิฉันยังกลับไปอ่านเรื่อง ให้รักนำทางใจอยู่บ่อยๆ เลยนะคะ เพราะมันสนุกมากจริงๆ)

ปล. แอร๊ยยยย แอบกรี๊ดตอนน้องทักจับมือฮิ้นไปสัมผัสน้องชายตนเอง!! ดิฉันหน้าแดงเลยค่ะ!! :กอด1:

ปปล. ชอบน้องทิวมากๆ รองจากน้องทักเลย และแอบชอบตอนทิวยื่นหน้าไปหอมแก้มฮิ้นท์. งุงิ น่ารักอะ! ส่วนฮัท...ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 22-10-2011 12:55:31

จะยังไงดี...รู้ตัวช้าก็เจ็บหน่อยละกันนะฮัท...
ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าเจ้าฮัทจะใจปลาซิวรึเปล่า....
ถ้าแค่นี้ถอย..ไม่ถามไถ่คิดเองสรุปเอง...
นู๋ฮิ้นท์เลื่อนกิ๊กเบอร์หนึ่ง(ทัก)..รึกิ๊กเบอร์สอง(ทิว) มาเป็นตัวจริงแทนละกัน
ทิ้งเจ้าฮัทจอมป้อแป้ไปเห๊อะ...เนอะ
 :กอด1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อนอิ๊ก  :L1:
กด+ ให้เจ้าทิวที่เข้ามาถูกเวลาจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 22-10-2011 14:37:04

 :a5: o22อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :serius2:  ฮัทอย่าพึ่งเข้าใจผิด
ฮิ้นก็นะทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือเลยอ่ะ
เกลียดไอ้ทิวโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
เมื่อไหร่ฮัทจะสารภาพรักกับฮิ้นซะทีล่ะ
ตอนนี้คู่แข่งเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้วนะ ต้องสู้สิฮัท
สู้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: ¡ииσcэиτ ที่ 23-10-2011 03:15:32

ฮิ้นจะโกหกฮัททำไมอ่ะ
แง้ๆ สงสารฮัท
 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 23-10-2011 09:00:17

กร๊ากกก อยากกระโดดเฮ
(แม่ยกทัก)
ฮาาาาๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 23-10-2011 11:09:03

ทำไมมันเป็นอย่างนี้  :angry2:

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 23-10-2011 12:25:42

  กรี๊ด ฮัทเข้าใจฮิ้นผิดอ่ะ :z3:
ที่นี้รู้ใจตัวเองรึยังจ๊ะฮัทรีบๆบอกนะเดี๋ยวคนอื่นแย่งไปก่อน
+1ให้คนแต่งคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 23-10-2011 22:47:19

ฮัทจ๋า  เข้าใจผิดอย่างแรงงงงงส์  เขาแค่เป็นเพื่อนกันแล้วหยอกเล่นเฉยๆๆ  เฮ้อ ฮิ้นแม่งก็ตอแหลว่าพี่ชาย ทั้งๆที่ไอทิวมันก็เป็นแค่เพื่อน เออ  เอากันเข้าไป ฮัทก็ผิกที่ไม่บอกรักฮิ้นเอง ช่วยไม่ได้นะ อย่งงี้ต้องติดตามตอนต่อไป 5555+
  :กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่อิ๊คกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 24-10-2011 14:18:11

มาต่อได้แล้วนะครับน้องอิ๊กกี้ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว คิดถึงฮิ้นนนนนนนนนน :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 24-10-2011 16:21:52

พี่อิ๊กเก้เมื่อไหร่จะมาหน่อ น้ำท่วมหรือว่ายังไงกัน :3123:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 25-10-2011 11:38:36

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

มาได้แล้วคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

รอเดะนี่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: tarkung ที่ 25-10-2011 14:10:47

เมื่อไรฮัท-ฮิ้นท์จะรักกันนะ

จะติดตามรออ่านต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 25-10-2011 15:12:09

 :a5: o22

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B15, : 20 October 2011; P37
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 25-10-2011 17:28:17

A16
“เอ๊ะอะไรติดหน้ามึงวะ”
พอนั่งกินอะไรอยู่มันก็เอ่ยขึ้นล่ะครับ ผมนี่ก็เหมือนบ้านะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องมานั่งกินอะไรกับคนที่ไม่อยากรู้จัก นั่งอยู่เป็นนานสองนานเชียวนะ
“อะไร”
ผมรีบเอามือขึ้นปาดหน้าตัวเองข้างซ้ายที่มันบุ้ยปากมา
“ฮ่าๆๆ”
“อ๊ะ นี่แกล้งเหรอ นิสัยไม่ดีนะ”
“ไม่ได้แกล้งนะเว้ย มันติดอยู่จริงๆ”
“อะไรล่ะ ไหน”
ผมก็ปาดออกใหญ่เลย
“เช็ดไม่ออกหรอก”
“อะไรอ่ะ งั้นเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก”
“อะไรวะ”
ผมเริ่มหงุดหงิดครับ
“ตกลงอะไรติด แกล้งใช่ไหม”
“ความน่ารักไงที่ติดหน้ามึงอ่ะ”
เอ่อ มันยิ้มหวานแบบว่านะ ผมแทบอ๊วกชาเย็นใส่หน้ามัน หนอยมุขบ้านนอกคอกนามากๆอยากจะเย้ย
“แหวะ พูดได้แค่นี้เหรอ”
“อ้าว ก็เรื่องจริงนี่หว่า ก็มึงน่ารัก”
“เหรอ พอดีว่ารู้ตัวอ่ะนะ อิอิ”
อ้าวกู ผมนี่ก็นะ ไม่รู้สิครับเขินบ้างนะ แต่จะให้บิดตัวอายม้วนน่ะเหรอ ไม่มีทางผมต้องวางตัวสินะ
“มึงมาพักกับใคร”
มันถามครับ อ้าวไอ้นี่ตกลงมันจะแยกจากผมไปเมื่อไหร่วะเนี่ย ไปเสียที
“ไม่บอก”
“อืม ไม่อยากรู้หรอก ถามไปงั้นล่ะ”
“เราจะกลับบ้านแล้ว อย่าตามมา”
“ไม่ได้ตามซะหน่อย ทำไมวะน่ารักแล้วเล่นตัวเหรอมึงน่ะ”
“แล้วแต่จะคิด แต่อย่ามาตามได้ไหม ไม่ชอบ”
“เออๆ กลับดิ แล้วกลับไง”
“นั่งรถไปสิ”
ผมตอบแบบห้วนๆ ให้มันรู้ว่าผมไม่อยากจะคุยกับมันเท่าไหร่ แต่ไอ้นี่มันหน้าทนจริงๆนะ มันเดินตามมาอีกแล้ว ผมเดินขึ้นรถไฟฟ้า
“แล้วตามมาทำไม”
“เอ้ ใครตามมึงวะ กูก็จะกลับบ้าน บ้านกูก็มีรถไฟฟ้าผ่าน ทำไม”
มันทำหน้ากวนบาทามากๆ หนอยๆ เออๆ แล้วไปวะ ที่จริงน่าจะนั่งรถเมล์นะผมอ่ะ แค่ป้ายสองป้าย นั่งรถไฟฟ้าก็แค่ป้ายเดียวเอง ผมก็เดินขึ้นไปรอรถไฟล่ะครับหลังจากที่ซื้อตั๋วเสร็จมันเองก็เหมือนมีตั๋วประจำอยู่แล้ว
“อย่าบอกนะว่าบ้านอยู่ทางนี้อีก”
“เออดิ ก็บ้านอยู่ทางนี้”
พระรามเก้ามันไปทางนี้เหรอวะเนี่ย เอาเถอะ ช่างหัวมันอยากไปไหนก็เรื่องของมัน ผมก็ทำท่าเป็นไม่สนใจ หยิบหนังสือที่เพิ่งได้มาขึ้นมาดูครับ
“ชอบวาดรูปเหรอมึงน่ะ”
“เฮ้ย”
ผมผงะทันที ก็แหมนะไอ้บ้านี่มันเหมือนจะกินหูผมยังไงอย่างงั้นเลยนะ
“ฮ่าๆ แค่นี้ก็ตกใจ ขวัญอ่อนเหรอมึงน่ะ”
“ไม่กินเข้าไปเลยล่ะหูน่ะ อย่ามายืนใกล้ได้ไหม”
“อ้าว ทำไมวะ ที่สาธารณะจะยืนตรงไหนก้ได้ ทำไมมาสร้างไว้เหรอ”
โอยๆ ดูมันทำหน้านะครับ อยากจะกระโดดถีบให้มันตกรางรถๆไฟไปเลย มันน่าจริงๆไอ้บ้านี่
“ทำไมต้องมายืนตรงนี้ ตรงโน้นก็ว่างเยอะแยะ”
มันไม่ตอบแต่ยักไหล่ทำเป็นเหมือนไม่สนใจ
“ไม่เห็นตอบ มึงชอบวาดรูปเหรอ”
“ไม่จำเป็นต้องตอบ สนใจทำไม”
“สนใจดิก็ชอบมึงอ่ะ”
เอ่อ ไม่น่าเลยกูผมหันหน้าหนีครับ ไม่ได้เขินนะเริ่มรู้สึกรำคาญ มันหล่อก็จริงนะ แล้วยังไงมาแบบนี้ผมไม่ปลื้มหรอกนะขอบอก คิดอยู่พอสมควรรถไฟก็มาผมก็รีบก้าวขึ้นรถไฟทันที คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ผมไม่เดินเข้าไปลึกมากครับเพราะสถานีหน้าก็จะลงแล้ว เอ่อ มันเดินตามเข้ามาด้วยครับ และที่สำคัญมันมายืนติดผม และติดมากๆด้วย
“นี่ มันไม่ได้แน่นขนาดนั้นนะ ถอยไปหน่อยสิ”
ผมเริ่มกัดฟันครับ
“แน่นสิ ทำไมวะ อายเหรอ”
โอ้ดูมัน ยังมีหน้ามาถาม ใครจะหน้าด้านเหมือนมึงล่ะไอ้บ้ามันไล่ให้ผมต้องเอาหลังพิงขอบประตูครับแล้วมันก็เอามือมากั้นไว้ทั้งสองข้าง เอ่อ คนเริ่มมอง ผมเริ่มอาย
“อ๊ะ” โทรศัพท์เข้าครับ เบอร์ใครวะไม่มีในรายชื่อ
“อาโหล”
ผมกรอกเสียงไปตามสาย
“ทำไมหน้าแดง อายเหรอ อิอิ”
แว้กก โอ๊ย ถีบมันดีไหมเนี่ย เห็นมันผงะออกไปก็แอบดีใจนึกว่ามันก็คงอายคน มันทำท่าโทรศัพท์นึกว่าโทรฯหาใคร โทรฯหากูทำไมเนี่ย
“ไอ้บ้า”
ผมกดวางสายไปเลยครับ หน้านี่ร้อนจัดคงจะแดงมาก มันยิ้มแบบว่ามีความสุขมากๆ
“หลบไป จะออก”
พระเจ้าช่วยทัน ถึงสถานีพระโขนงพอดีผมเลยดันตัวมันให้ถอยไปไกลๆแล้วก็เดินออกจากรถไฟตอนที่มันเปิดประตู
“บ้านอยู่ในตลาดเหรอวะ”
แว้กก มันเดินตามมาครับผมไม่ทันได้มองเพราะรีบหนีมัน
“จะตามมาทำไมวะ ไหนบอกบ้านไม่ได้อยู่ทางนี้”
“ใครบอกมึง บ้านกูก็อยู่ทางนี้ ใครตามมึง หลงตัวเองไปป่ะเนี่ย น่ารักแล้วไง กูไม่ตามหรอกเว้ย”
“แล้วเดินไปไกลๆหน่อยได้ไหมล่ะ อย่ามาเดินใกล้”
“ทำไมวะ ก็กูอยากเดิน ใครจะทำไม”
โอ๊ย โมโห จะทำยังไงดีวะเนี่ย เดินข้ามถนนไปก็ถึงคอนโดฯพี่ชายผมแล้วอ่ะ มันต้องมาดูที่อยู่ผมแน่ๆเลย
“อ้อ อยู่ตรงนี้เอง อิอิ รู้แล้ว”
นั่น ผมหันขวับทันที
“ต้องการอะไร ตามมาทำไม”
ผมเริ่มตวาดครับ เมื่อครู่มันอยู่บนรถไฟไม่กล้าพูดเสียงดัง แต่ตอนนี้มันอยู่หน้าคอนโดฯไม่ค่อยมีคน ไม่สนใจแล้ว
“อยากรู้จักมึงไง”
“ก็รู้จักแล้ว ยังต้องรู้จักอะไรอีก”
“แค่นี้เขาไม่เรียกรู้จักหรอกเว้ย อยากรู้จักมากขึ้น รู้จักทุกๆอย่าง”
“เว้ย หน้าด้าน”
“อ้าวๆ มาด่ากูวะงั้นเดี๋ยวเถอะมึง”
มันทำท่าจะเดินปรี่เข้ามาหา แหมคิดว่ากูจะถอยหนีรึไง
“มาดิ ให้ยามจับจริงๆด้วย”
“ฮ่าๆ มึงนี่น่ารักจริงๆว่ะ ทุกตอนเลย มึงๆ”
มันเรียกผมครับ ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ
“มึงๆ”
เรียกอีกผมก็ทำเป็นเชิดไม่สนใจ
“มึงๆ”
“เรียกพ่อทำไมลูก”
นี่แน่ พูดแล้วก็ยิ้มสะใจ
“โว้ เป้นแม่ดีกว่ามั้ง แม่ทูนหัว อิอิ”
“แค่นี้นะ จะขึ้นบ้านล่ะ และก็ไม่ต้องตามมานะ จะบอกยามไว้”
“มึงๆ”
มันเรียกอีกครับ ผมเริ่มรำคาญเต็มทน
“อะไรวะ เรียกอยู่ได้”
“เป็นแฟนกูมะ กูอยากได้มึงเป็นแฟน มึงน่ารักดี”
เอ่อ มันกล้าจังวะ ผมนี่ยืนอ้าปาก
“ไม่อ่ะ นายไม่ใช่สเป็ค ไม่หล่อ ดำ หน้าไม่ดี ปากหมา หน้าด้าน ท่าทางนิสัยไม่ดี เสียใจ”
ผมพูดออกไปเป็นชุดแล้วเดินหันหลังให้มันทันที
“ฮ่าๆ แปลว่าตกลง เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับไปดูหนัง วันนี้ยังไมได้ดูเลย เดี๋ยวโทรฯหานะจ๊ะ ที่รัก อิอิ”
เอ่อ มันพูดเองเออเองแล้ววิ่งไปเลยครับ เด็กเมืองกรุงนี่มันกล้ามากจริงๆนะ ผมได้แต่อึ้งอยากจะร้องด่ามันตามหลังแต่ก็ไม่ทำเดินเข้าไปในตึกแล้วขึ้นห้องไป พี่ชายกับพี่สะใภ้ยังไม่กลับมาครับ โทรฯหาเพื่อนดีกว่า เริ่มจากอีวิว
“ขาวขึ้นยังมึง”
“แหมอีบ้า กูเพิ่งมาถึงเองนะมึง อะไรมันจะขาวเร็วขนาดนั้น”
“อิอิ เป็นไงมีหนุ่มๆ กท มาจีบป่ะ”
เออมันพูดให้ผมต้องอยากเล่า ผมก็เล่าไปล่ะครับ
“ว้ายตาย กูอยากเจอหน้ามันจังมึง กล้ามาก”
“นั่นสิ หน้าด้านมาก กูก็ไม่เคยเจอมันเล่นต้อนเอากูจนทางไปเลยนะมึง”
“แหมมึงก็ หน้าขาวใสแล้วเสน่ห์แรงนะยะ มีหนุ่มเมืองกรุงมาตามจีบ อิอิ”
“อีบ้า มันก็เหมือนเดิมนั่นล่ะ แล้วอีแจงเป็นไงบ้าง มึงโทรฯหามันบ้างป่ะ”
ผมแถไปครับ น่ารักจริงเหรอ อิอิ ว่าแล้วก็เดินไปที่กระจก ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลย ไปทำทรีทเมนต์มาหน้ายังแดงๆอยู่เลยอ่ะ มันน่ารักตรงไหนวะเนี่ย
“เมื่อวานน่ะโทรฯ มันเหมือนมีปัญหาอะไรเลยนะมึง แต่มันยังไม่เล่า มันบอกว่ารอเล่าพร้อมกัน พรุ่งนี้กูก็นัดเจอมันอ่ะ”
“หือ มีปัญหาอะไรวะ ทำไมมันไม่พูด”
“มึงลองโทรฯไปถามมันสิ ว่ามันมีอะไร”
ผมรีบวางสายจากอีวิวแล้วกดโทรฯไปหาอีแจงทันทีครับ
“ว่าไงมึง มีอะไรเหรอ”
ผมรีบถามก่อนทันทีที่มันรับสาย
“ไม่มีอะไรมากหรอกมึง เดี๋ยวค่อยเล่า”
เอ่อ เสียงมันแบบนิ่งมากเลยนะครับ ผมฟังแล้วก็สะท้อนใจปกติอีแจงนี่มันจะเป็นคนให้คำปรึกษาเพื่อนนะส่วนใหญ่ ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้
“มึงมีอะไรหรือเปล่าอีแจง เสียงมึงไม่ดีเลยอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่ามึง เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวมึงกลับมากูจะเล่าให้ฟัง”
“มึงโอเคใช่ไหม ถ้าไม่ไหวมึงบอกกูเลยนะอย่าเก็บไว้”
“อืม”
ไม่เคยคิดเลยนะว่าเราสองคนจะมีช่วงเวลาแบบนี้ครับ ปกติการคุยโทรศัพท์หรือคุยต่อนหน้ามันจะไม่ค่อยมีช่องว่างเลยนะ ไม่มีช่องไฟให้หายใจ แต่เราสองคนเงียบอยู่สักพัก
“มึง ไม่ว่าจะยังไงมึงยังมีเพื่อนอยู่ข้างๆเสมอนะ”
ผมพูดออกไปก่อนจะวางสายครับ ถอนหายใจคิดอะไรอยู่คนเดียว เออ โทรฯหาไอ้ทักก่อนดีกว่า
“อ๊ะ”
แต่ก่อนที่จะกดโทรฯออก ฮัทก็โทรฯเข้ามาพอดีครับ อะแฮ่ม
“อาโหล”
อิอิ แอ๊บเสียงหน่อยเถอะ
“เป็นไงบ้างฮิ้นท์ หายไปเลยนะ”
“อ่า ไม่หายนะ เพิ่งมาเมื่อวานเอง”
“แล้วทำไรอยู่อ่ะ”
“ไม่ทำไร นั่งรอพี่กลับมาจากทำงาน หิวแล้ว”
“ไม่ลงไปหาไรกินอ่ะ เออ ฮิ้นท์คอนโดฯที่ฮิ้นท์ไปอยู่มันอยู่แถวไหนนะ”
“แถวแยกพระขโนงพระรามสี่อ่ะ ทำไมเหรอ”
“อ้อ ปะ เปล่า”
มัวแต่ดีใจเลยลืมคิดอะไรไปเลย เราคุยกันอยูสักพักครับเขาก็วางสาย ลืมไปเลยว่าต้องโทรฯหาไอ้ทัก เพราะพี่อ้อยกลับมาพอดี
“กินก่อนเลยฮัท พี่โฮมเขาควงเวรคงกลับดึก”
พี่อ้อยหิ้วอาหารสำเร็จมาจากข้างนอกครับ เอาไปเอามาผมก็กินข้าวกับพี่อ้อยสองคนแล้วก็อาบน้ำเตรียมจะนอนดึงโซฟาที่มันเป็นเตียงออกมา
“นอนเร็วจังฮิ้นท์ มาเล่นไพ่กับพี่ก่อนมา คันมืออิอิ”
เอ่อ ได้ข่าวว่าผัวเป็นตำรวจนะพี่สะใภ้
“ไม่เอาอ่ะ ดูหนังดิพี่อ้อย ฮิ้นท์จะได้นอนไปเลย”
“อ่านะ นึกว่าจะได้จั่วป๊อกเด้งซะอีก เออๆ งั้นดูเรื่องไรดี นาเนียร์ไหมเพิ่งได้มา”
“ดีพี่อยากดูอยู่พอดี”
“งั้นรอเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เตรียมของขบเคี้ยวด้วยนะจ๊ะ อิอิ”
คุณนายเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไปแล้วครับผมก็เดินไปหาขนมที่พี่อ้อยนั่นล่ะเป็นคนซื้อมา แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ของพี่อ้อยแน่เลย
“พี่อ้อยโทรศัพท์”
ผมตะโกนผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปครับ
“ของเรานั่นล่ะ ของพี่เสียงเรียกเข้าไม่เชยแบบนี้”
เอ่อ เออจริงสิเพราะปกติเปิดแต่สั่นเอาไว้ แว้กก ใจร้ายว่าโทรศัพท์เค้า
“อาโหล”
ผมก็เอามาดูก่อนล่ะครับเบอร์ไม่คุ้น
“ไม่ใช่อานะ ว่าที่แฟน คิคิ”
เอ่อ กดวางสายทันทีครับ ตกใจไอ้ผีร้ายมันตามมาหลอกหลอน อ๊ะ โทรฯมาอีกแล้ว ไม่รับซะอย่างใครจะทำไม อิอิ
“ไม่รับล่ะฮิ้นท์ พี่หนวกหูนะ อาบน้ำไม่สบายตัวเลยอ่ะ”
เอ่อ พี่สะใภ้ครับตะโกนออกมาจากห้องน้ำบ้าง
“อะไรอ่ะ โทรฯมาทำไม”
ผมกดรับแล้วทำเสียงเบาๆแต่เน้นเสียงด่ามัน
“โหนะแฟนโทรฯมาทำเสียงดุวะงั้นไม่คิดถึงเหรอจ๊ะ”
“อะไร มีอะไรว่ามาเลย”
ผมไม่เล่นกับมันครับไม่มีกะใจ
“อ่านะ โทรฯมาถามว่าพรุ่งนี้จะไปไหนป่าว”
“เกี่ยวไรอ่ะ ไม่บอกหรอกนะ”
“บอกดิก็เราเป็นแฟนกันนี่”
“ใครเป็นแฟนนายพูดดีๆนะ ไม่มีอะไรใช่ไหมเราจะวางแล้วนะ จะนอน”
“เดี๋ยวดิ ตกลงไปเมเจอร์ไหมเมื่อวานยังไม่ได้ดูเลยหนังอ่ะ หนุกนะเรื่องนี้เราเลี้ยงเอง”
“ไม่ไปจะไปวังหลัง”
แว้กก บ้าจี้บอกมันไปทำไมเนี่ย โมโหตัวเอง
“อ้าวไปทำไมอ่ะ เราไปด้วยดิ”
“ว่างไง จะไปดูหนังสือ”
อ๊ะ กูบอกมันอีกแล้วอ่ะ โอ๊ยอยากจะตบตัวเองทำไมเป็นคนบ้าจี้แบบนี้นะ
“แค่นี้นะเราจะนอน”
ผมตัดสายไปครับ สักพักมันก็โทรฯเข้ามาใหม่แต่ผมไม่รับสายทำให้มันเป็นแบบสั่นแล้วเอาโทรศัพท์ไปยัดใส่กระเป๋าไว้ จบข่าวสำหรับวันนี้
“ใครโทรฯมาเหรอฮิ้นท์”
พี่อ้อยออกมาจากห้องน้ำแล้วครับหัวยังเปียกๆอยู่เลย
“เพื่อนอ่ะพี่อ้อย”
“เหรอ มาไดร์ผมให้พี่หน่อยสิ”
หือ ไม่พูดเฉยๆนะคุณนายเธอถือไดร์มาด้วยเลย อ้าวนะทำไมต้องเป็นกูเนี่ย สรุปผมก็ต้องนั่งเป่าผมให้พี่อ้อยล่ะครับระหว่างนั้นเราก็นั่งดูหนังกันไป นานเท่าไหร่ไม่รู้จนผมหลับไปตรงนั้นเอง
“นั่งสาย ๔๘ ไปนะฮิ้นท์ลงหน้าวัดโพธิ์แล้วเดินอ้อมไปด้านหลัง ขามาก็นั่งสายเดิม ถ้าหลงก็โทรฯหาพี่โฮมนะ”
แหมนะบอกซะดิบดีเราก็นึกว่าถ้าหลงให้โทรฯหาพี่อ้อย อะไรว้า
“อ้าว แล้วพี่อ้อยล่ะถามไมได้ไง”
“ถามได้แต่ลืมไปเหรอพี่เราน่ะเป็นตำรวจนะ เพื่อนฝูงเขาเยอะแยะ โทรฯหาพี่พี่ก็ต้องโทรฯบอกคุณสามีอยู่ดี อิอิ”
เออนะ ผมพลาดเองสรุปผมก็เดินออกมาจากตึกล่ะครับ พี่อ้อยไปทำงานก่อนส่วนพี่ชายผมกลับมาเมื่อไหร่ไม่รู้มันยังนอนอยู่ผมเลยออกจากบ้านประมาณเก้าโมง
“โหกว่าจะมา โทรฯไปก็ไม่รับนะ มารอนานแล้วนะเนี่ย”
เอ่อ ผมสะดุ้งเลยครับ ไอ้บ้านี่มันมารอที่หน้าตึกแล้วนะขับรถเครื่องแบบคันใหญ่กว่าของผมมาอีกนะ ผมทำเป็นไม่สนใจจะเดินหนีไป
“อ้าวๆ แฟนมาหาเดินหนีซะงั้น มานี่ดิ”
“มาทำไม ใครบอกให้มา”
“โห หักหาญน้ำใจกันไปหรือเปล่าคร้าบ คนเขามารอน้า”
มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมครับ แหมนะใครเขาขอเหรอมึงไอ้บ้า
“มารอทำไมล่ะไม่ได้บอกนี่”
“ก็จะพาไปเดินวังหลังนี่ ไปเองมันไม่สะดวกนะรถติดจะตาย”
“ไม่สนใจ จะไปเอง”
“นี่ๆ กูรู้จักที่ขายหนังสือเกี่ยวกับการวาดรูปในศิลปากรณ์นะ ไม่สนใจเหรอ”
หือ ผมมองหน้ามันครับ เออนะถ้าผมไปเองผมก็ไม่รู้จักหรอกว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ไปกับมันจะดีเหรอ มันจะปลอดภัยเหรอผมคิดในใจ
“มาเถอะน่าเราไม่พาไปขายหรอก หวงจะตาย”
“เวอร์นะ”
ผมทำหน้าดุใส่มันแต่มันกลับหัวเราะชอบใจ มันแต่งตัวในชุดลำลองครับใส่กางเกงยีนส์พับขาขึ้นหน่อย รองเท้าหนังไม่ใส่ถุงเท้า เสื้อยืดสีเขียวอ่อนๆ อืมเวลามันอยู่ในชุดนอกนี่มันก็หล่อดีนะ แว้กก ไม่ได้ๆ จะมาวันทองโมรากากีไม่ได้ ไม่สนใจหรอกนะจะบอกให้
“ทำไมแต่งตัวธรรมดาจังวะ เราไปเดทกันนะ ไม่เกาหลีเล้ย”
มันพูดครับ ผมเลยเดือดทันที
“ใครจะไปเดทกันเหรอ เราจะไปของเราเองนะ ถ้าจะไปเดทกันก็ไปเองเถอะไม่ไปด้วย แล้วจะแต่งตัวแบบไหนก็เรื่องของเรา เพราะเราไม่เคยลอกเลียนแบบใคร ภูมิใจเนอะตามแฟชั่นเนี่ย”
“ฮ่าๆ ก็เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็เกาหลีๆทั้งนั้นล่ะ ไปอยู่ไหนมาวะ”
มันหัวเราะอารมณ์ดี ผมใส่กางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบเก่าๆ เสื้อยืดสีดำๆเก่าๆ มีเป้อยู่ด้านหลังครับ มันตลกตรงไหนเหรอ
“ก็มัวแต่ตามเกาหลีนี่ไง แล้วคำว่าคนไทยของไทยมันหายไปไหนล่ะ เราเป็นคนไทยเรามีหัวคิดเป็นของเราเองไม่จำเป็นต้องไปลอกเลียนใครก็อปใคร”
“โว้ ซีเรียสเลย คร้าบ คนไทยนี่น่ารักสุดๆไปเลยเนอะ งั้นเดี๋ยวกูเปลี่ยนเสื้อก็ได้”
อ้าวนะมันพูดครับแล้วเปิดเบาะรถมันขึ้น ตกลงไอ้นี่มันมีอะไรเต็มเบาะท้ายรถมันเลยนะ มีเสื้อยืดสีดำยับๆที่ข้างหน้าสกรีนลายน่ากลัวๆ มันเอาผ้าพันคอลายเหมือนคนขับรถเครื่องรับจ้างมามัดคอ เสื้อแจ็คเก็ตทับอีกที แล้วเอาขากางเกงลง เอารองเท้าแตะออกมาสวม
“เอ่อ นี่รถนายมีทุกอย่างเลยเหรอ”
ผมสนใจครับเพราะมันจุได้เยอะจริงๆ
“ฮ่าๆ สนใจอ่ะดิ ก็เอาไว้เวลาโดดเรียนไง”
มันหัวเราะท่าทางภูมิใจมาก ผมเบะปากที่มันคุยโวเกินไป
“ขี้นมาดิ อ่ะนี่หมวก”
มันยื่นหมวกกันน็อคให้ผมครับ รถมันเป็นเหมือนรถแข่งคันใหญ่ๆเลยนะครับ มันยื่นหมวกกันน็อคให้ผม กว่าจะปีนขึ้นรถมันได้ก็ยากอยู่
“จับดีๆนะ กอดได้เราไม่หวงตัว”
“แหวะอยากกอดตายล่ะ แว้กก”
ไอ้บ้า มันเล่นออกตัวแบบแรงๆนะครับ เหมือนไอ้ทักทำตอนนั้นเลยผมก็เลยจับเอวมันแน่น ส่วนมันจะอะไรล่ะครับมันก็หัวเราะชอบใจ มันพาผมขับรถลัดเลาะไปตามเส้นทางต่างๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะผมไม่รู้จัก ฮ่าๆ สรุปมันก็พาผมไปหาที่จอดรถมันที่ศิลปากรณ์ ผมลงจากรถยืนมองรอบๆตัว ที่นี่คือที่ที่ผมใฝ่ฝันอยากจะมาเรียน อยากมาให้ได้ ผมยืนมองอยู่ด้วยความเป็นสุข มองดูอาคารต้นไม้ต่างๆด้วยความหวัง
“มึงจะแอทมิทเข้าที่นี่เหรอ”
มันทำให้ผมสะดุ้งครับ ผมหันไปมองมันทำหน้าไม่พอใจใส่เพราะมันมาปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์
“เหรอ จะมาเข้าที่นี่เหรอ”
มันยังถามครับผมไม่ตอบ แต่หันไปมองตึกต่อ
“เวลามึงยิ้มนี่โคตรน่ารักเลยว่ะ ยิ้มบ่อยๆนะกูชอบ”
อ้าวกูไปยิ้มตอนไหนวะเนี่ย ผมเลยหุบยิ้มทันที
“นั่นทำหน้างออีกล่ะ แต่หน้างอก็น่ารักไปอีกแบบ สรุปกูชอบหมดเลย ฮ่าๆๆ มีแฟนน่ารักนี่มันดีแบบนี้นี่เอง”
“นี่นาย ใครเป็นแฟนนาย เรามีแฟนแล้ว เสียใจ”
“แล้วไง กูจีบมึงนี่ไมได้จีบแฟนมึง จะเอามึงไมได้เอาแฟนมึงเข้าใจ๋”
เอ่อ หน้าด้านหน้าทนมากๆ ไม่เคยพบเคยเจอ ผมได้แต่ยอมครับอยากพูดอะไรก็พูดไปเลยไม่สนใจ
“ไหนอ่ะที่ขายหนังสือ”
ผมแถไปเรื่องอื่นครับ มันก็ยิ้มแล้วเดินมาเกาะเอวผม
“อ๊ะ มาจับทำไม”
“อ้าวกูกลัวมึงหลง มึงยิ่งบ้านนอกๆอยู่นี่”
“มากไปนะ เราไม่ใช่เด็กๆนะ”
“แต่มึงหน้าเด็ก อิอิ มาเถอะน่าไม่มีใครเขาสนใจหรอก”
มันก็พาผมเดินลัดเลาะไปตามซอกตึกล่ะครับ มันมีที่ขายหนังสือเก่าอยู่หลังมอผมก็เลือกดูอย่างพอใจ เยอะจริงๆเกี่ยวกับศิลปะทั้งนั้น ผมเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวประมาณนั้นมันก็คอยหยิบหนังสือนั่นนี่ให้ผมดู
“อ๊ะ”
ตายห่าเลือกไปเลือกมาเหมือนว่าเงินจะไม่พอ เลยเอาแค่ไม่กี่เล่มครับ
“เงินหมดเลยอ่ะ แหะๆ ตะกละไปหน่อย”
ผมหัวเราะแห้งๆครับ
“อ้าวไม่บอกอ่ะ เดี๋ยวจ่ายให้”
“ไม่ต้องกลับเถอะร้อนแล้ว”
“ไม่หิวเหรอ เดี๋ยวพาไปกินอะไรอร่อยๆ”
“กินไรอ่ะ ไม่เอาแพงนะเราเหลือตังค์ไม่เยอะ”
“เออน่า ป่ะ”
เราเดินกลับไปที่จอดรถครับ มันขับรถพาผมไปไหนไม่รู้
“กินพิซซ่าไหม”
มันตะโกนมาถามผมก็พยักหน้าครับ ไม่รู้ว่ามันรู้หรือมรู้แต่มันพาผมขับรถลัดเลาะอีกตามเคย
“ข้าวสาร ร้านนี้แป้งบางอร่อยนะ”
มันบอกครับแล้วพาผมเดินเข้าไปในร้าน เออนะ แถวนี้ก็แปลกตาดีเหมือนกันมีแต่ต่างชาติ มันก็เป็นคนสั่งล่ะครับเพราะผมไม่เคยมาสั่งไม่เป็นนั่นเอง พอกินเสร็จมันก็พาผมขับรถไปเรื่อยๆล่ะครับ
“รีบกลับเถอะเราง่วง”
ผมบอกมันครับ ไม่ได้ง่วงหรอกแต่เหมือนมันจะพาเตลิดไปไหนต่อไหนไม่รู้
“อ้าว อยากกลับแล้วเหรอ บ่ายกว่าๆเองนะ ไปดูหนังไหม”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีเงินแล้ว”
“เว้ย ไรวะกูเป็นคนจ่ายเองมากับกูอย่าพูดเรื่องเงินเข้าใจป่ะ กูมีเงิน”
“แต่กูไม่มี”
ผมเริ่มรำคาญครับ จะมาอวดรวยก็อวดไปแต่ไม่ชอบ ไม่ได้เห็นแก่เงินนะเว้ยมึง
“เออๆ เดี๋ยวขับรถเล่นๆก่อนนะ เดี๋ยวพาไปดูเมือง”
“ไม่เอาอ่ะ มันร้อนเดี๋ยวหน้าดำ”
“ฮ่าๆ ที่แท้กลัวหน้าดำนี่เอง ไม่ดำหรอกน่าเอาหน้าซบหลังกูดิ”
โอ๊ยนะ ไม่รู้จะว่ายังไง สรุปมันก็พาผมขับรถผ่านนั่นนี่ปากมันก็พูดไปเรื่อยล่ะครับว่าที่ไหนยังไง ผมไม่ได้สนใจฟังหรอกนะ เกือบสี่โมงเย็นครับท่านผมถึงได้ก้าวลงจากรถมัน
“อ๊ะ”
มีสายเข้าครับ ทั้งวันไม่มีเข้าสักสายมาเข้าเอาตอนนี้ แว้กกฮัทโทรฯมาอ่ะ
“อาโหล”
“อยู่ไหนฮิ้นท์”
“อ้อ อยู่หน้าคอนโดฯ ฮัทล่ะอยู่ไหน”
“อยู่กับใครอ่ะ”
หือ ทำไมเขาถามแบบนี้ เขาได้ยินเสียงไอ้บ้านี่เหรอ ผมเริ่มเดินห่างออกมาจากมันครับ
“อ้อ อยู่กับพี่ชายน่ะ ไปวังหลังมา แล้วฮัทล่ะทำไรอยู่”
“ไม่ทำไร”
“เฮ้ย ไอ้ เอ่อ”
ตกใจสิครับไอ้บ้านั่นมันมาหอมแก้มผม ทั้งตกใจทั้งอายคน ทั้งเขิน ทำตัวไม่ถูกเลยนะ
“มีอะไรเหรอฮิ้นท์”
“ปะ เปล่าพี่ชายเรามันแกล้งน่ะ”
เอ่อ เขาวางสายไปเลยครับ ผมโมโหมากหันไปหามันทำหน้ายักษ์ใส่มัน
“ทำแบบนี้ทำไมวะ”
“อิอิ ไปดีกว่า ท่าทางจะโมโหแระ แต่มึงน่ารักจริงๆนะ แล้วตอนนี้มึงก็เป็นแฟนกูแล้วนะ”
มันพูดหน้าตาเฉยครับ แล้วก้าวขึ้นรถ
“เดี๋ยวโทรฯหานะครับที่รัก อิอิ”
“ไอ้บ้า”
ผมด่าไล่หลังมันไปครับ พอมันพ้นสายตาก็พยายามกดโทรศัพท์หาฮัท แต่เขาไม่รับสายเลยอ่ะ เป็นไรหรือเปล่าหว่า โทรฯบ่อยเข้าปิดเครื่องไปเลย เอ่อ คืออะไรอ่ะ ผมเริ่มร้อนใจกลัวว่าจะเป็นอะไรไป ทำไมเขาปิดเครื่องนะ ผมส่งข้อความไปหา ให้ตายเถอะไม่เคยส่งข้อความหาใครเลยนะเนี่ย เพราะใช้โทรศัพท์ไม่เป็นนั่นเอง อิอิ
“เป็นไรหรือเปล่า เราเป็นห่วงนะ”
ข้อความของผมครับ แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับ ผมเลยขึ้นตึกไปพอกหน้านอนเล่นสักพักก็หลับไป

เขียนโดย อิ๊กเก้ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 25-10-2011 17:49:10

^
^
^
^
^
โอย ทำไมดิฉันชอบน้องทิวแบบนี้ล่ะคะ??? ชักอยากจะรู้เสียแล้วซิว่าน้องทิวจะหาวิธีจีบน้องฮิ้นท์ให้ติดได้อย่างไร แล้วเจ้าฮัทเล่า จะไปตรอมใจที่ไหนหรือเปล่า?

ขอบคุณอิ๊กกี้ค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 25-10-2011 17:58:56

มาหมดตอนเหมือนตอนที่เล้วเลยเนาะ
ฮิ้น  ใจแข็งใว้นะ  แบบว่าห่วงทักนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 25-10-2011 18:02:33

 :z1:ฮิ้นท์เอ๋ยนี่แหละ เวลามีคนมารักมาชอบมันมักจะมาพร้อมๆ กันเลย อิอิ :z1:

 :m15:สงสัยฮัทเห็นแน่ๆ เลยว่า ฮิ้นท์อยู่กับใคร แล้วโดนทำอะไร :m15:

 :L2:มอบดอกไม้ให้คนเขียน ติดตามผลงานทุกเรื่องเลยนะ อยากอ่านเรื่องแบบเข้มข้นของปุ้ม นาย แล้วก็โยอีกอะ แต่เศร้าแบบน้ำไม่เอานะ ไม่อยากร้องไห้ อิอิ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 25-10-2011 18:04:03

 :a5:จะๆจบที่เดิมอีกแล้ว
แถวบ้านพี่อิ๊กเก้น้ำท่วมหรือเปล่าครับ ถามแค่นี้แหละ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 25-10-2011 18:08:32

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านตอนนี้แล้วอกอิแป้นจะแตกแล้วจ้า
 :sad4:
ทำไมๆๆๆๆๆๆ
อิทิวนี่มันหน้าหนาหน้าทนเยี่ยงเน้ค้า
ยิ่งเค้าบอกกันว่าตื้อเท่านั้นที่จะครองโลกอยู่ด้วย
เดี๋ยวฮิ้นชั้นก็โดนคาบไปหรอกฮัทเอ้ย
รีบๆลุกซะทีซีว้อย!!!!!
 :m31:
คนอ่านเริ่มโมโหแล้วน้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 25-10-2011 18:23:29

เเง้ อดคิดไม่ได้ว่าฮัทมาเห็น...รอนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-10-2011 18:27:21

ชอบทิวฮ่าๆ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 25-10-2011 18:30:06

 :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: lucifel ที่ 25-10-2011 18:35:49

งานเข้าซะแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 25-10-2011 18:54:18

 :เฮ้อ:

เป็นปัญหาครอบครัว(?)

ไปซะแล้ว ว่าที่สามีภรรยา

เข้าใจผิดกันซะได้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 25-10-2011 19:16:57

เรื่องเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆอะพี่อิ๊ก :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 25-10-2011 19:45:44

กำลังสนุกเลยยย

รอตอนต่อไปนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 25-10-2011 20:15:09

สงสารฮัท ศิลปากร ไม่มี ณ์ นะคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 25-10-2011 20:24:27

โอ้ยเครียด สงสารฮัท รีบมาต่อเลย เศร้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 25-10-2011 20:35:38

สงสารฮัทอ่ะ หนูฮิ้นท์ งานเข้า แบบไม่รู้ตัว ได้อีก



อิ๊กกี้ จ๋า ไม่เอามาม่า ได้มั้ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 25-10-2011 22:14:34

เรื่องนี้คงไ่ม่มีมาม่าเน้่อ  เพราะเค้าเอาไปตุนเผื่อน้ำท่วมหมดแล้วอ่ะ  อิอิ

เรตติ้งดีจริงๆน้อ  เรื่องเนี้ย o13 อิสฉาเจรงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 25-10-2011 22:27:38

 :monkeysad:  ก็ยังมาม่าอยู่

เพื่อนพี่อิ๊กกี้อ่ะชอบชวนเข้าหามาม่าทุกที  :laugh: (โทษพี่เค้าซะงั้น)

ฮัทมันหัดเข้มแข็งและใจเด็ดกว่านี้จะดีใจมาก

ยัยแจงก็พามาม่ามาอีกคน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 25-10-2011 22:32:14

โอย  ฮิ้นท์ใจดีเกิน :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 25-10-2011 23:43:04

มะเอามาม่านะ  แจกน้ำท่วมไปหมดแร้ววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-10-2011 01:49:36

เชียร์น้องทิว (พร้อมกับหลบบาทาแฟนคลับพี่ฮัท) ฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 26-10-2011 01:49:56

ยังไงก็เชียร์ฮัทเท่านั้น
สงสารฮัทอ่ะ ต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 26-10-2011 03:36:51

ส้านนนนนนนสั้นนนนนนนนน

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

เป็นกะลังใจให้นำครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 26-10-2011 14:49:34

มาแบบงงๆๆก้อไปแบบงงๆๆ แล้วสรุปฮัทเนี่ย อกหักไหมเนี่ย
มามะ มาทางนี้พี่จะเคลมเองฮัท 5555 :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 26-10-2011 15:28:58

ป้าด..ทิวมาแรงว่ะค่ะ มาแบบทะลุทะลวงพนังกั้นน้ำเอาไม่อยู่เลยวุ้ย
กี่พนังกี่พนังก็แตกแน่แบบนี้น่ะ แต่เดี๊ยนชอบนะจ๊ะแบบทิวนี่น่ะ

ป.ล.น้องอิ๊กจ๋า..ศิลปากร ไม่ต้องมี"ณ์" การันต์จ้ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-10-2011 15:39:36

ทิวนี่มาทีหลังแต่ทำไมบทมันเด่นเยี่ยงนี้
ออกตัวแรงจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 26-10-2011 20:39:46

มันคาใจข้าพเจ้าจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 27-10-2011 22:19:39

เข้ามาแอบดูว่าอัพใหม่หรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 27-10-2011 23:12:18

ขอ :beat: :beat:และ :z6: :z6:แก่ไอทิวซะหน่อย มึงบังอาจมาแย่งฮิ้นจากฮัท หนอยๆๆๆ ท่าเขาเข้าใจผิดแกตายยย :m16: :m16: :m31: :m31:   ปอลอ.รักพี่อิ๊คกี้เสมอคับ :กอด1: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 28-10-2011 00:08:23

ทักถูกลืมอีกแล้ว :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 28-10-2011 17:11:51

งานงอกว่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 28-10-2011 19:44:57

ก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ พ่อหนุ่มเมืองกรุง  :เฮ้อ:

เเต่ไม่เอาาาาอย่างงี้  :serius2:

พระเอกเป็นฮัทเท่านั้นนะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 29-10-2011 11:32:00

สงสัยฮัทกะฮิ้นมัวแต่ขนของหนีน้ำท่วมๆแน่ๆ เลยมามะได้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 29-10-2011 15:03:40

อยากน่ารักเหมือนนู๋ฮิ้นท์จัง มีแต่คนมารุมจีบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: o-ter01 ที่ 01-11-2011 20:03:08

อ๊ากกกกกก

กกกกกกกกกกก

กกกกกกกกกกกกกก

รอ>< :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 01-11-2011 20:11:58

รอเค้าบอกรักกัน


^^

คนเขียนสู้ๆ ***

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 02-11-2011 09:14:27

น้ำท่วม นานสองนานเข้ามาอ่านอีกที ยังไม่มาต่ออีกอะ คิดถึงมากมาย :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 05-11-2011 15:34:24

เข้ามารอด้วยความคิดถึง
ฮิ้นจ๋า...ฮิ้นอยู่ไหน...น้ำท่วมบ้านหรือยังลูก
ฮัทก็อย่ามัวแต่เข้าใจผิดนะ...ช่วยฮิ้นวิดน้ำก่อน
อิอิ (ตามกระแสนิดนึง...หุหุ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 05-11-2011 21:09:40

 :z3: :z3: ยังไม่มาต่ออีกหรอ   :z13: :z6: :z6:   พี่อิ๊คกี้ เลย เชอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 05-11-2011 22:08:23

กำลัง รอ นะค๊าบบบ

ไม่ว่านานเท่าไหร่

ก็จะรอครับ คงไม่ต้องถึงชาติหน้านะค๊าบ อิอิ ล้อเล่น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 05-11-2011 23:02:49

คนเเต่งหายยยย อยากอ่านเเล้ววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 06-11-2011 02:24:22

 หายไปนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาซักที
    :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 07-11-2011 15:16:10

คิดถึงฮัทและฮิ้นจังน้องอิ๊กกี้ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 08-11-2011 03:06:26

B16

ถึงตอนนี้ผมรู้สึกมึนชาไปหมดจนต้องเลี่ยงมายืนพิงข้างๆกำแพงตึกนั้น   มันบอกไม่ถูกจริงๆรู้แค่ว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว  จากนั้นผมก็เดินมาเรียกแท๊กซี่เพื่อกลับไปบ้านลุงวัฒน์ 

         " อ้อ... มาแล้วเหรอลูก  อ้าว... แล้วเป็นอะไรล่ะ  ทำหน้าเหมือนไม่สบายเลย  หือ..." ลุงวัฒน์เอ่ยถามผมอย่างเป็นห่วง  ผมก็ส่ายหัวยิ้มแค่มุมปาก

         " มึนๆหัวน่ะครับลุง  เดี๋ยวผมขอไปนอนพักหน่อยละกัน"  ผมแก้ตัวไปยังงั้นๆแล้วเดินขึ้นห้องไป  มันอยากอยู่คนเดียวมากกว่า   แต่พอมาอยู่คนเดียวผมก็รู้สึกฟุ้งซ่านอีก  เฮ้อ.... มันคิดซ้ำๆอยู่แต่เรื่องเดิมจนจะทนไม่ไหวแล้ว

         แต่ก็จะทำไงได้ล่ะ  คงผิดที่เราเอง.....   กว่าจะรู้ตัวก็ต้องเสียมันไปซะแล้ว  จะโทษใครได้ล่ะนอกจากตัวเราเอง........ 

         -

         -

         วันรุ่งขึ้นผมก็บอกลุงวัฒน์ไปว่าพรุ่งนี้คงต้องขอกลับบ้านก่อนเพราะเพื่อนมันโทรมาเรื่องขอให้ผมไปซ้อมดนตรีตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป   ก็อ้างไปงั้นๆล่ะครับงานนี้   ขอแค่ให้ได้กลับบ้านผมก่อน  ขอไปตั้งหลักซะหน่อยเหอะเผื่อจะคิดอะไรดีๆได้

         ลุงเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ   มาส่งผมที่ท่ารถเป็นอย่างดีผมก็นั่งรถกลับไปบ้าน   พ่อผมก็แปลกใจว่าทำไมกลับมาก่อนก็อ้างเรื่องเดิมไปอ่ะครับ   แต่ตอนนี้ผมบอกตรงๆนะว่าอยากมีใครสักคนที่คุยปรึกษาเรื่องนี้ได้  ซึ่งก็คงไม่มีใครแล้วนอกจากไอ้วิน

         " เฮ่ย... นี่มึงบอกกูว่ามึงกำลังอกหักเหรอวะ  อะไรของมึงเนี่ย"  ไอ้วินมันทำหน้างงอย่างมาก

         " ก็เออดิ..."

         " อ้าว... หมายความว่าคนที่มึงชอบ.... เออ... แล้วตกลงคนที่มึงชอบน่ะมันใคร  บอกกูมาซะที  ไอ่ห่า...จนป่านนี้แล้วกูยังไม่ได้รู้ซะที  อุบไว้อยู่ได้... บอกมาเร็ว"  มันเริ่มคาดคั้น   ผมก็คิดแล้วล่ะ  ว่ายังไงก็ต้องบอกมันเพราะสัญญากะมันแล้วนี่

         " เออ... คนที่กูชอบก็ไอ้ฮิ้นท์ไง"

         " เฮ้ย.....ย  เชรี้ย....ย  จริงอ่ะ"  มันตะโกนขึ้นมาทันที 
   
         " เออ.... แล้วมึงจะตะโกนเพื่อ...." 

         " แมร่ง.... ช๊อคเลยว่ะ  กูก็ไม่นึก... ว่ามึงจะ....  หึๆ รสนิยมเดียวกะกูแล้ว  ฮ่าๆๆ"  เวร... เสือกหัวเราะซะงั้น  ไอ้นี่

         " หึ... คิดงั้นเหรอวะ  แต่เสียใจด้วยว่ะ  เพราะตอนนี้กูแห้วแดรกซะแล้ว  ฮิ้นท์มันคงชอบคนอื่นไปแล้วว่ะ"

         " ห๊ะ... ยังไงวะ"  มันชะงัก  ผมก็เล่าเหตุการณ์ตอนนั้นให้ฟัง  ตอนที่ผมเห็นฮิ้นท์มันอยู่กับไอ้เด็กคนนั้น

         " อ้าว... แล้วมึงก็เลยกลับบ้านมาทันที  กลับมานอนเลียแผลใจเนี่ยนะ" 

         " เออ... "

         " แล้วมึงก็ไม่ได้คิดจะเข้าไปถามมันให้แน่ใจว่านั่นใช่แฟนมันมั๊ยเนี่ยนะ"

         " ก็มึงคิดว่าตอนนั้นกูจะอยู่ในอารมณ์ที่จะเข้าไปถามมันมั๊ยล่ะ  แล้วถ้าถามจะให้กูถามมันว่าไง  เฮ้ย... ฮิ้นท์นี่ผัวนายเหรอวะ  เออ... หล่อดีนะ  ยินดีที่ได้รู้จัก  ยังงี้เหรอ...."  ผมประชดมันไปยังงั้น  ก็เซ็งๆอ่ะครับที่มันถามย้ำผมมา

         " เว้ย...ย มึงนี่  ก็ไม่ได้หมายความว่างั้น   แต่มึงอ่ะมั่นใจได้ไงว่านั่นมันจะเป็นแฟนกันจริงๆ  อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่มึงเห็นก็ได้นะเว้ย"  มันพูดเหมือนพยายามเตือนสติผม

         " ก็กูเห็นมันจูบไอ้ฮิ้นท์กะตานี่หว่า  แล้วจะให้คิดว่าไงล่ะวะ"  พูดถึงตรงนี้ผมก็ชักโมโหอีกแล้วดิ

         " เหอะ... เพราะงั้นมึงก็เลยคิดว่ามันเป็นแฟน  ก็โอเค.... แต่การที่มึงออกมาจากตรงนั้นทันทีโดยไม่ได้เข้าไปถามมันให้รู้เรื่องอ่ะ  มึงปิดโอกาสของมึงเองไปรึเปล่า... ไอ้ห่านั่นมันเป็นคนไปจูบไอ้ฮิ้นท์นี่   ไม่ได้หมายความว่าไอ้ฮิ้นท์มันจะต้องมีใจด้วยซะหน่อย  เพราะถ้าไอ้ฮิ้นท์มันเป็นคนจูบเองก็ว่าไปอย่าง  จริงมั๊ย..."   

         " อืม... มึงคิดงั้นเหรอวะ"  ผมหันไปถามมัน  ใจตอนนั้นผมลังเลทันที  หรืออาจจะจริงอย่างที่มันว่า

         " ก็เออดิ  กูว่าเรื่องยังเงี้ยเราไม่มีทางรู้หรอกว่ะ  ที่เราเห็นๆกับตาบางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นเสมอไปหรอก  แต่ตัวมึงเองตะหากที่ต้องเคลียร์ทุกอย่างให้รู้ด้วยตัวมึงเอง  ถามมันไปเลยวะจะกลัวอะไร  นั่นจะใช่แฟนมันมั๊ยไม่มีใครรู้  แต่มึงต้องรู้จากปากมันเองว่ะ  นั่นแหละที่มึงต้องทำ"  มันว่าแล้วก็ตบไหล่ผมเบาๆทีนึง

         " จริงของมึงว่ะ วิน  กูมันก็งี่เง่าเองจริงๆด้วย  กูน่าจะเข้าไปถามมันให้รู้เรื่องมากกว่า  ไม่ใช่วิ่งหนีมาแบบนี้"

         " อืม... ก็นั่นแหละ  กูก็เข้าใจดี  อารมณ์นั้นเป็นใครๆก็คงช๊อครับไม่ได้กันทั้งนั้นล่ะ  แต่พอลองมาคิดดูมึงก็คงเห็นแล้วนะว่าของแบบนี้มึงต้องคุยกัน  ต้องได้ยินจากปากมันเองไม่ใช่มาตีความเอาจากการกระทำอ่ะ"

         " เออ... ขอบใจว่ะ  กูเข้าใจแล้ว  งั้นกูจะคุยกะมันเอง"

         " หึๆ  ดีแล้วว่ะ  มึงคุยกะมันซะ  ต่อให้นั่นเป็นแฟนมันจริงก็ช่างปะไร  อย่างน้อยมึงก็จะได้เคลียร์ใจตัวเองไง  ไม่ต้องมาค้างคารึมารู้ทีหลังว่าเข้าใจผิดๆไปเอง  มันเสียดายโอกาสว่ะ"  ไอ้วินสรุปจบให้ผมฟังได้กระจ่างดีมาก   ผมก็ยิ้มให้มันเพราะโล่งใจ  เอาล่ะ... เดี๋ยวผมต้องลองคุยกะมัน  ต้องได้ยินจากปากมันเองว่านั่นจะใช่แฟนมันมั๊ย

         แล้วผมจะบอกมันไปเลยดีมั๊ยนะว่าผมชอบมัน  คิดถึงตรงนี้แล้วผมก็กลุ้มใจอีก  โลกนี้มันไม่ได้มีแค่ผมกับมันนี่นะ  ไหนจะพ่อกับอาผมและใครต่อใคร  ถึงพ่อกะอาผมจะรับได้แล้วคนอื่นๆล่ะ  พ่อกะอาผมจะเอาหน้าไว้ไหนได้วะ  เฮ้อ... แล้วนี่ผมจะทำยังไง

         -

         -

         ทีแรกผมก็กะว่าจะโทรเข้าไปคุยกะมันเลย  แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้อยากคุยกับมันตัวๆมากกว่า   งั้นผมรอมันกลับมาละกัน  นี่อีกไม่นานมันก็คงกลับมาแล้ว  ผมจะรอมันอยู่ที่นี่แหละ

         เหลืออีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้วครับ  ผมลองโทรไปหาฮิ้นท์มันก็บอกว่ากลับมาแล้วนะ  เท่านั้นล่ะครับ  ผมรีบบุกไปหามันถึงบ้านทันที

         " มีอะไรรึเปล่าเนี่ย  มาหาถึงที่เลยอ่ะ"  มันเริ่มถามผมก่อน   แต่นี่... พอผมได้มองหน้ามันเต็มๆตอนนี้แล้วผมตะลึงไปเหมือนกันอ่ะ  เพราะหน้ามันตอนนี้เนียนใสยิ่งกว่าเดิมมากๆ 

         " ก็ไม่มีอะไรหรอก   เราคิดถึงนาย.... "  เหอๆ.... ดันเสือกเผลอพูดไปซะตรงใจตัวเองเป๊ะเลยว่ะ   มันก็ทำหน้าตกตะลึงจังงัง

         " ฮะๆ  ทำไมทำหน้างั้น นี่เราไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันก็คิดถึงอ่ะ  แปลกเหรอ...."  ผมแกล้งแก้ตัวไป

         " เอ่อ... ก็ไม่ได้แปลกหรอก  แต่ว่าฮัทคิดถึงเราจริงๆเหรอ"   มันพูดไปยิ้มไปแถมหน้าเริ่มแดงๆ  นี่มัน... อายอยู่เหรอวะ 

         " อืม... ก็คิดถึงไง  เราไม่ได้เจอกันนานเหมือนกัน  นายยิ่งดูเปลี่ยนไปอ่ะ  หน้าดีเนียนขาวขึ้นอีกตั้งเยอะเลย  สวย... เอ้ย... ดูดีอ่ะ"   พูดผิดพูดถูกเลยแฮะ  ผมนี่...  ดันไปชมมันสวยซะงั้น 

         " อ๊ะ... จริงเหรอ  ก็เราไปรักษาหน้ามานิดหน่อยที่กรุงเทพฯน่ะ" 

         " เหรอ... อืม... มิน่าล่ะ  ยิ่งดูดีขึ้นอีกนะเนี่ย"  ผมชมไปอีก  มันก็ยิ้มทำท่าอายๆ

         " แหม... ไม่ต้องมาแกล้งชมเราหรอกน่า... เราก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่หรอก"

         " เนี่ยนะ  ไม่ต่างจากเดิม  โห... นี่น่ะมันต่างกันเป็นคนละคนเลยนะ   เอ้อ... ใช่  นี่เรามีเรื่องอยากถามอะไรนายหน่อยอ่ะ"  ผมเอ่ยถามมันเพราะตอนนี้อยากรู้เต็มที

         " หือ... มีไรเหรอ" 

         " คือ.... "  ผมเสือกพูดไม่ออกเว้ยเฮ้ย  ไม่รู้ว่าถ้าถามมันไปยังงี้มันจะว่าไงวะ  กลัวคำตอบของมันซะงั้น

         " .......... "  มันจ้องหน้าผมเขม็งแล้ว  คงอยากรู้เต็มที่ล่ะตอนนี้

         " เออ.... คือว่า  เราอยากถามนายว่าตอนนี้นายมีแฟนหรือคบกะใครอยู่รึเปล่าน่ะ"   หลุดออกไปจนได้  มันทำตาโตทันทีเลยครับ

         " เอ๊ะ... ทำไมอยู่ๆฮัทก็มาถามเราอ่ะ  เรื่องเนี้ย..."

         " ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไร  เผื่อว่าถ้ายังไม่มีเราจะได้ช่วยหาให้ไง"  ผมแกล้งแถไปยังงั้น  ไม่รู้จะอ้างอะไร  มันก็ยิ้มๆ

         " แหม... ไม่ต้องหรอก  เราก็มีคนที่ชอบแล้ว" 

         " หา... มีคนที่ชอบแล้ว"  ชะงักเลยดิกู  อะไรเนี่ย...
         
         " อ๊ะ... ก็... ไม่ใช่ๆ คือเราหมายถึงว่าเราน่ะมีคนในสเป๊คที่ชอบนะ  ไม่ใช่ว่าไปชอบใครอยู่หรอก"  มันรีบส่ายหน้าปฏิเสธ ผมก็โล่งอกไปนิดนึง  ใจหายเลยนะนั่นน่ะ  นึกว่ามันชอบคนอื่นไปแล้วจริงๆ

         " อ๋อ... เราก็นึกว่านายไปชอบใครอยู่  งั้นบอกได้มั๊ยอ่ะ  ว่าสเป๊คนายชอบแบบไหน"

         " เอ่อ... ถามเรายังงี้เราอายอ่ะ  ไม่เอาแล้ว... คุยเรื่องอื่นดีกว่า"  มันก้มหน้าหนีไปเลยครับ  ผมก็หัวเราะ

         " ฮะๆ เออ... งั้นวันนี้ว่างๆนายสอนเราสเก๊ตซ์รูปหน่อยละกัน"  ผมขอให้มันสอนมันก็ตกลง   ตลอดบ่ายนั้นผมก็เลยได้นั่งสเก๊ตซ์รูปกะมันไปจนถึงเย็น

         มาคิดๆดูแล้วผมว่าผมคงอยู่กะมันไปอย่างนี้แหละ  คงยังไม่บอกว่าชอบมันตอนนี้จะดีกว่าเพราะถ้าเราคบกันแล้วผมจะไปบอกพ่อกะอาผมยังไงล่ะ  เพราะงั้นก็คบกันเป็นเพื่อนยังงี้ไปก่อนดีกว่า  ยังไงซะเราก็ยังแค่เด็กม.5แค่นั้นจะรีบไปไหนล่ะ  ยังพอมีเวลาอีกเยอะหรอกมั๊ง

         -

         -

         รร.เราเปิดเทอมไปหลายอาทิตย์แล้ว  เร็วๆนี้ก็จะมีกีฬาสีล่ะ  ปีนี้เห็นเค้าว่างานใหญ่ด้วยสิครับเพราะมันต้องจัดขบวนพาเหรดออกไปเดินข้างนอกรร. แล้วก็ยังมีคอนเสิร์ตในรร.อีก  หน้าที่ผมทั้งนั้น  ส่วนแหวนก็เตรียมตัวเต็มที่จะเป็นดรัมเมเยอร์  ท่าทางคุณเธอมั่นใจมากซะ  ว่าต้องได้เป็นแน่ๆ

         " โห... นี่กะว่าจะไม่มีใครมาชิงตำแหน่งไปเลยว่างั้น"  ไอ้ป่านแซวแหวน  เดี๋ยวก็โดนจนได้อ่ะมึง

         " แน่นอน  ใครจะอาจหาญมาลงชิงตำแหน่งนี้กะชั้นได้  ชั้นน่ะเหมาะที่สุดแล้วย่ะ"

         " อ่ะเหรอคร้าบ  คุณแววมณี... แต่เห็นเค้าว่าปีนี้อ่ะเด็กใหม่ๆหน้าใสเยอะแยะนะ  แล้วปีนี้เค้าก็ว่าอาจจะมีให้ดรัมเมเยอร์เป็นผู้ชายบ้าง  จะได้เปลี่ยนบรรยากาศอ่ะ"

         " โอ๊ย... ชั้นไม่สนหรอกย่ะ  ยังไงๆชั้นก็ต้องได้เป็นไม้หนึ่ง   นอกนั้นใครจะยังไงก็ช่าง..."  แหวนบอกแล้วเชิดใส่อีกตะหาก  อะไรจะมั่นใจขนาดนั้นนะ

         " เฮ้ย... แล้วเค้าจะให้มีดรัมเมเยอร์ผู้ชายจริงเหรอวะ  ไอ้ป่าน"  ผมหันไปถามไอ้ป่าน

         " เออ... อ.นพแกว่างั้นนะ  เห็นว่าปีนี้เค้าจะจัดร่วมกะงานโอทอปของตำบลไปเลยว่ะ  เลยอยากให้มีอะไรใหม่ๆ  แล้วทุกสีก็ต้องจัดขบวนแห่ด้วยอ่ะ"

         " เฮ่ย... ยังงี้มันก็งานช้างเลยดิวะ  ท่าจะสนุกเว้ยยังงี้ต้องแจม  ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินพูดขึ้นมาบ้าง 

         " เออว่ะ  แต่วันนั้นเราต้องขึ้นคอนเสิร์ตกันด้วยนี่  แล้วกูก็ต้องเตะบอล  โห... มึงเอ๊ย... แทบจะแยกร่างเลยอ่ะ"  ผมบ่นอุบ  จะไหวมั๊ยวะเนี่ย  ทำไมงานที่ต้องทำมันเยอะยังงี้

         " เอาน่ามึง... งานนี้มึงอ่ะเกิดแน่ๆจากที่เกิดอยู่แล้ว  ถ้าสาวๆได้รู้ว่าพี่ฮัทสุดเท่นอกจากจะหล่อแล้วยังเสียงทองอีกด้วย  ทีนี้ล่ะมึงเอ๊ย...."  ไอ้ป่านพูดไปยิ้มไปแล้วเข้ามากอดคอผม

         " เฮ้อ... มึงก็เห็นเป็นของสนุกทุกทีสิน่ะ  คนมากรี๊ดมากๆกูก็ปวดหัวนะเว้ย"  ผมบ่นกะมันแต่มันก็หัวเราะ

         " ฮ่าๆ  ฝึกไว้ให้ชินซะมึง  เพราะหลังจากนี้จะมีแต่คนมากรี๊ดมึงแน่นอน  เพื่อน..."  ไอ้วินเสือกเสริมขึ้นมาอีกคน  เฮ้อ... แค่คิดผมก็เหนื่อยแล้วว่ะ

         ปีนี้ผมได้อยู่สีฟ้ากะไอ้วินพอดีเราก็คงต้องลงเตะบอลให้สี  พี่อาร์ทที่เป็นประธานสีเราเค้าก็อยากให้ผมลงแข่งไอ้โน่นไอ้นี่อีกแต่ผมไม่เอาอ่ะ  ไม่ไหวหรอก  นี่ต้องขึ้นคอนเสิร์ตอีกนะเนี่ย

         " เฮ้ยๆ  มึงดูโน่น... ไอ้ฮิ้นท์นี่หว่า  เฮ้ย มันก็อยู่สีฟ้าเหมือนกันว่ะ มึง"  ไอ้วินเรียกให้ผมมองไอ้ฮิ้นท์หน้าห้องซ้อมเชียร์

         " เออว่ะ... ก็ดี... อยู่สีเดียวกัน... "  ผมบอกไอ้วินเสียงเนือยๆ  ไอ้ดีใจก็ดีใจอยู่นะที่มันอยู่สีเดียวกะผม  แต่อีกใจก็ไม่อยากจะไปอะไรกะมันมากอ่ะครับ  อยากเบรคๆใจตัวเองไว้ซะมั่งน่ะ  แค่นี้ก็รักมันขนาดนี้แล้ว

         " อะไรวะมึง  แค่ดีเหรอ  มันโคตรเจ๋งตะหากเว้ย... มึงจะได้.... ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินหัวเราะชอบใจ

         " เออๆ ก็นั่นแหละ  แต่ที่จริงกูก็ตั้งใจแล้วว่ะ  ว่ากูคงยังไม่บอกมันหรอก  เรื่องกูชอบมันน่ะ"

         " อ้าว... ทำไมล่ะวะ"

         " มันก็หลายเหตุผลว่ะ  มึงอย่าลืมว่ากูกะมันเป็นอะไร  จะมาคบกันยังงั้นได้ไงเล่า  พ่อกะอากูรู้เค้าจะว่าไง  จริงมั๊ยล่ะ  ถึงเค้ารับได้แต่คนอื่นๆล่ะ  เค้าจะว่ายังไง  ที่จริงกูก็ไม่อยากจะแคร์หรอกนะ  แต่โลกนี้มันไม่ได้เป็นของกูคนเดียวนี่หว่า  จะทำไงได้อ่ะ"

         " อืม... ก็จริงว่ะ  แล้วมึงจะทำไงล่ะ  ก็มองๆมันต่อไปยังเงี้ยเหรอ"  ไอ้วินพูดเสียงอ่อยๆ  มันก็คงอ่อนใจไปกะผมด้วย

         " ก็คงงั้น  จะรีบร้อนไปไหนนักล่ะวะเราอายุเท่าไหร่กันเอง  กูว่าเรายังมีเวลาอีกนาน  ถึงตอนนั้นแล้วอะไรๆมันอาจจะพอมีหนทางมากกว่านี้ก็ได้นะ"  ผมสรุปบอกไอ้วินมันก็ทำหน้าประมาณว่าเข้าใจแล้ว

         ก็เนี่ยครับ  ผมคิดยังงี้แหละ  ถึงตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ก็ไม่เป็นไร  แต่สักวันผมเชื่อนะว่าผมจะต้องได้คบกะมันจริงๆและผมจะรอวันนั้น

         -

         -

         ยิ่งใกล้วันกีฬาสีผมก็ต้องซ้อมมากขึ้นทั้งเตะบอลทั้งร้องเพลงกะวงไอ้ป่าน  ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่แต่ทำไงได้  รับปากพวกรุ่นพี่วงไอ้ป่านเค้าไปแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุด

         " หา... ตกลงนี่อาจารย์เค้าจะให้นายลงคัดตัวเป็นดรัมเมเยอร์ด้วยเหรอฮิ้นท์"  ผมถามฮิ้นท์มันอย่างตกใจหลังจากที่มันเล่าให้ฟังว่าอาจารย์นพเค้าจะให้มันลงคัดตัวเป็นดรัมเมเยอร์

         " อือ... เนี่ย  เราก็เลยต้องมาซ้อมกะพวกรุ่นพี่เค้าอ่ะ" ฮิ้นท์มันอธิบาย  มิน่าผมถึงเห็นมันไปอยู่กะพวกรุ่นพี่ที่เค้าคุมเรื่องขบวนพาเหรด

         " เออ... ก็ดีนะ  แหวนเค้าก็อยากเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งอ่ะ  เป็นความฝันเค้าเลยนะ  เราเห็นแหวนมานานตั้งแต่เด็กๆเราก็รู้ล่ะว่าเค้าหวังกะตำแหน่งนี้เอามากๆ  หวังมาตลอดชีวิตเลยนะนั่น"

         " เอ๋... หวังขนาดนั้นเลยเหรอ  แล้วนี่ถ้าเค้าไม่ได้ตำแหน่งล่ะ"

         " อืม... เค้าก็คงเสียใจมากน่ะนะ  เราก็ไม่อยากให้เป็นงั้นเลย   น่าสงสารเค้านะ  ชีวิตเค้าน่ะเราเห็นเค้าหวังอยู่แค่ไม่กี่เรื่องหรอก  ก็มีเรื่องนี้เรื่องนึงล่ะเพราะเป็นความฝันสุดยอดของเค้าเลย"  ผมบอกฮินท์มันไปแต่ตอนนี้มันกลับทำหน้ายังกับคิดหนักอะไรอยู่

         " เอ่อ... ถ้าเป็นงั้นเราว่าเค้าก็คงพยายามจนได้ตำแหน่งล่ะน่า  นะ..."  ฮิ้นท์มันหันมายิ้ม  ก็จริงของมัน  คนอย่างแหวนถ้าลองตั้งใจทำอะไรแล้วก็คงต้องฝ่าฟันทำให้สำเร็จจนได้นั่นแหละ  ผมรู้ดี  แต่ใจนึงก็อดห่วงไม่ได้นะ  หวังมากก็ผิดหวังมากไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเสียใจยังงั้นเลยครับ

         แต่ยังไงตอนนี้ผมก็เห็นแหวนขยันซ้อมการโยนรับคฑากับพวกรุ่นพี่อย่างหนัก   พยายามมากขนาดนี้ก็คงไม่พลาดหรอกมั๊ง  หวังว่านะ......

         -

         -

         พอวันคัดตัวดรัมเมเยอร์มาถึงแหวนก็ชวนผมยิกๆให้ไปดูไปเชียร์ด้วย  ก็เห็นมีเด็กใหม่สี่ห้าคนแล้วก็ไอ้ฮิ้นท์มันมาร่วมคัดตัวแค่นั้นเอง  อาจารย์นพแกก็ให้ลองเดินดูเฉยๆยังไม่ต้องมีวงโยฯไปก่อนแล้วก็ให้ลองโยนรับคฑาดู  แหวนก็ทำได้ดีเพอเฟคมากไม่มีพลาดสักนิดแถมท่าสวยอ่ะ

         " โอ้โหเฮะ... ขั้นเทพเลยนะเนี่ย  แหวนนี่มันโคตรเจ๋งว่ะ"  ไอ้ป่านออกปากชมทันที

         " ก็สมกะที่ซ้อมมาตั้งเยอะ  นี่ยังไม่นับรวมไอ้ที่ซ้อมๆมาตั้งแต่ยังเด็กๆนะเว้ยมึง"  ผมเอ่ยถึงตอนเด็กๆที่นึกทีไรก็ยังขำ  จากเด็กผู้หญิงที่ฝันอยากเป็นดรัมเมเยอร์อย่างมากจนวันๆเอาแต่ฝึกโยนคฑาไม้รวกจนไปค้างบนหลังคาบ้านไม่รู้เท่าไหร่   แต่ในที่สุดพอวันนี้เด็กคนนั้นก็ได้กลายเป็นว่าที่ดรัมเมเยอร์ไปแล้วจริงๆ

         แล้วไอ้ฮิ้นท์มันล่ะ  ผมไม่รู้นะว่าที่มันมาลงคัดตัวดรัมเมเยอร์ด้วยนี่เพราะมันอยากเป็นดรัมเมเยอร์จริงๆรึเปล่าเพราะผมเองไม่เคยเห็นมันพูดถึงว่ามันอยากเป็น  แต่ก็คิดว่าฮิ้นท์มันคงไม่หวังสูงขนาดว่าต้องได้เป็นไม้หนึ่งอย่างแหวนหรอกมั๊ง

         พอจบจากคิวเด็กใหม่สี่ห้าคนก็ถึงตาฮิ้นท์มันเป็นคนสุดท้ายครับ   มันหันมามองทางผมนิดนึง  ผมเลยยิ้มให้มันจากนั้นก็เริ่มเดินแล้วก็โยนรับคฑา   ผมว่าฮิ้นท์มันท่าทางสง่าดีนะเวลาเดิน  แล้วก็ดูมีท่าทางที่มั่นใจดีมาก   แต่สิ่งที่ทำเอาผมช๊อคไปเลยก็คือ  ตอนมันโยนคฑาไปนั่นมันดันรับพลาดซะนี่

         " เฮ่ย... อะไรวะ  โธ่... พลาดได้ไงว้า  ไอ้ฮิ้นท์"  ไอ้วินบ่นออกมาซะก่อนที่ผมจะพูดอะไร  ก็มัวแต่ช๊อคอ่ะครับ  ผมว่ามันไม่น่าจะพลาดเลยนะก็เห็นๆอยู่ว่ามันน่าจะรับได้

         " เออ... ก็นั่นดิ  เห็นๆอยู่นะว่ามันน่าจะรับได้อยู่แล้วนี่หว่า  ดูยังกะตั้งใจปล่อยให้ไม้หล่นไปงั้นแหละ"  ไอ้วินวิจารณ์ออกมาเพราะมันคงคิดเหมือนผม

         ตอนนี้ฮิ้นท์มันก็เลยต้องเดินไปหยิบคฑาแล้วเดินออกมาข้างสนามเลยครับ   ท่าทางมันคงเสียใจน่าดูตอนนี้ยัยวิวยัยแจงก็ช่วยกันปลอบใจมันอยู่

To be Continued   

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A16, : 25 October 2011; P38
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 08-11-2011 03:12:36

      " กูไปดูมันหน่อยดีกว่า"  ผมเอ่ยขึ้นแล้วเดินไปหาฮิ้นท์มัน  ไอ้วินไอ้ป่านก็เดินตามมา

         " นายทำได้ดีแล้วล่ะ  แค่พลาดไปนิดเดียวเอง  ไม่เป็นไรนะ  อย่าคิดมาก"  ผมพูดแล้วก็จับที่ไหล่มันเบาๆ  มันก็เงยหน้ายิ้มให้ผม

         " อือ... ขอบใจนะ   เราคงตื่นเต้นไปหน่อยน่ะ"  มันว่าแล้วก็ก้มหน้าหลบสายตาผม  แต่นั่นทำให้ผมรู้สึกแปลกๆกับท่าทีของมัน  ยังกะว่ามันมีอะไรในใจยังงั้นแหละ

         " เฮ้ยแต่... นายก็เจ๋งดีว่ะฮิ้นท์  เดินได้เท่ดีมากอ่ะ"  ไอ้วินเอ่ยปากชมอีกคน

         " โอ๊ย... ถึงจะเดินดีสง่ายังไงก็ยังสู้แม่ตัวเก็งคนนั้นไม่ได้หรอกจ้า  นั่นน่ะ  เดินมาโน่นละ"  อยู่ๆยัยวิวก็บ่นขึ้นมาพลางมองตรงไปยังแหวนที่กำลังเดินมาหาพวกผม

         " ทำอะไรอยู่ล่ะ ฮัท  ไปกันเหอะมัวไปสนใจอะไรกะคนพวกนี้อยู่ได้"

         " แหมๆ คุณขา... คนพวกนี้น่ะ  คนพวกไหนกันยะ"  ยัยแจงเริ่มโต้ตอบทันทีทันใดเลยครับ 

         " เฮอะ  จากพวกไหนล่ะ  ก็อีพวกไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวแล้วยังไม่เจียมจะมาทาบรัศมีแข่งกะชั้นน่ะสิ๊ แล้วเป็นไงล่ะ หึๆๆ"  แหวนก็ดันไปเยาะเย้ยเค้าอีกว่ะ  จริงๆเล้ย....

         " นี่... ทำมาพูดดี  นี่ถ้าฮิ้นท์มัน... อุ้บ..." ยัยวิวตวาดแหวนอยู่ดีๆ ฮิ้นท์มันก็เอามือมาปิดปากซะงั้น  อะไรของมันหว่า...

         " พอแล้วมึง  ไม่ต้องพูดละ  คนเค้าชนะแล้วก็พูดได้  ช่างเหอะว่ะ  เราไปกันดีกว่า"   ฮิ้นท์มันตัดบทไปดื้อๆแล้วก็เดินหนีไปจากตรงนั้นเลย   ไม่เหมือนทุกทีที่ต้องมีปะทะคารมกัน  แปลกแฮะ

         " เอ๊ะ  เดี๋ยวสิ... จะรีบไปไหนล่า  แหม.... แพ้ย่อยยับจนหมดเรียวหมดแรงไม่เถียงชั้นสักคำเลยเรอะ"  แหวนยังไม่เลิกรา  ตะโกนไล่หลังพวกนั้นไปอีก 

         " พอแล้วน่ะ  แหวน  ทำไมต้องไปทับถมเค้ายังงั้นล่ะ  ไม่เข้าท่าเลย"

         " เอ๊ะ  ฮัท  นี่เข้าข้างมันอีกแล้วเหรอ...."

         " ก็เราเคยบอกแล้วนี่ว่าเราไม่ชอบที่แหวนทำยังงี้   คนดีๆเค้าไม่ทำหรอกนะ  มีแต่นางร้ายในละครอ่ะ"

         " ฮ่าๆ  จริงว่ะ  ยังงี้มันเรยาชัดๆอ่ะ  เนอะๆ"  ไอ้ป่านเอาอีกแล้วครับ  หาเรื่องอีกแล้ว  มันหันไปเนอะๆกะไอ้วินอีกตามเคย

         " แก... ไอ้ป่าน  ว่าชั้นเหรอ  นี่..."  แหวนหันไปลงมือกะไอ้ป่านทันทีแต่มันก็รู้ทันพริ้วหลบวิ่งหนีไปแล้ว  เฮ้อ... ยังงี้ทุกที

         ผมชั่งใจอยู่ว่าจะตามไปหาฮิ้นท์มันดีมั๊ย  แต่คิดว่าเวลายังงี้มันอาจจะอยากอยู่คนเดียวมากกว่ามั๊ง  รึไม่ก็คงอยากอยู่กับยัยวิวยัยแจงมากกว่า   งั้นก็คงต้องปล่อยมันไปก่อน   แต่ยอมรับนะว่าผมก็เห็นห่วงมันมาก

         เย็นวันนั้นผมก็ทนไม่ไหวว่าจะโทรไปคุยกับฮิ้นท์มันแต่ก็... ไม่เอาดีกว่าว่ะ  ไปหามันถึงที่เลยดีกว่า

         ผมขับฟีโน่ผมมาถึงบ้านมันละครับ  พอขึ้นไปแม่มันบอกว่าฮิ้นท์นั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำผมก็เดินตามไป  ก็เห็นมันนั่งอยู่กับไอ้ทัก  ดูท่าทางมันไม่ได้เศร้าอะไรแล้วเพราะเห็นมันเล่นกะไอ้ทักอยู่

         " อ้าวฮัท... มาได้ไง"  ฮิ้นท์มันหันมาเห็นผมมันก็ร้องทัก 

         " ไม่มีไร  พอดีเราผ่านมาทางนี้  เอ้อ... ว่างอยู่ป่าวล่ะ ไม่ว่างไม่เป็นไรนะ"

         " เอ้อ... ว่าสิ  ว่าง.... "  มันรีบตอบทันทีโดยไม่คิดตามเคยอ่ะนะ 

         " แหมๆ  รีบว่างเชียวนะมึง... แล้วตะกี๊ว่าจะไปบ้านกูไม่ใช่เหรอะ"  ไอ้ทักมันแย้งขึ้นมา

         " พูดมากน่ะมึง  บ้านมึงอ่ะแค่นี้จะไปเมื่อไหร่ก็ได้"  ฮิ้นท์มันหันไปโวยไอ้ทัก

         " ฮะๆๆ เออ... ไม่เป็นไรหรอกฮิ้นท์  เดี๋ยวเรากลับก่อนดีกว่า  แค่อยากลองแวะมาเฉยๆน่ะไม่มีอะไรหรอก   ไปล่ะนะ"  ผมบอกลามันแล้วเดินออกมา  มันก็จะเดินมาส่งที่รถ  ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เป็นบ้าอะไรว่ะ  อยากนั่งอยู่กะมันก่อนนะนั่นน่ะ  แต่พอเห็นมันอยู่กะไอ้ทักแล้วก็เหมือนไม่อยากเข้าไปแทรก  แถมยังจะปากหนักไม่ยอมบอกว่าเป็นห่วงมันถึงแวะมาดูอีก 

         เฮ้อ.... แต่ถึงจะบอกมันยังงั้นก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาอยู่ดี   เอาเป็นว่าเห็นมันสบายใจดีแล้วก็โอเคล่ะ

         -

         -

         อีกสองวันก็จะถึงวันกีฬาสีล่ะครับ  แต่วันนี้พอผมซ้อมบอลเสร็จก็เห็นพี่อาร์ทเค้ามาหาผมถึงที่สนาม  ผมก็งงๆเพราะเค้าเจาะจงมาหาผมโดยเฉพาะ

         " ฮัท... ไอ้โก้มันรถล้มอ่ะต้องเข้าเฝือกเลย  ตอนนี้ก็เดินไม่ได้ต้องใช้ไม้ค้ำ  สีเราเลยไม่มีตัวพระที่จะนั่งราชรถในขบวนแห่อ่ะ  ฮัทช่วยมาเป็นตัวพระให้สีเราหน่อยได้มั๊ย"

         " หา.... ผมเนี่ยนะพี่  โห... แค่นี้หน้าที่ผมก็ล้นละครับ  จะแยกร่างไปยังไงอ่ะ"  ผมบ่นทันที

         " ก็พี่หาใครไม่ได้แล้วอ่ะ   คนหน้าตาดีๆเหมาะๆของสีเราก็มีแต่ฮัทคนเดียวเลย  นอกนั้นมันก็หน้าปลาจวดกันหมดพี่ไม่เอาหรอก   เดี๋ยวไม่ได้รางวัลชนะเลิศอ่ะ  นะๆ  ฮัท  ช่วยพี่หน่อยเหอะ  ขบวนแห่มันแค่ช่วงเช้านิดเดียวเอง  บอลเราก็เตะบ่ายๆโน่นไม่ใช่เหรอ"  พี่อาร์ทบอกเหตุผลที่.... ไม่ไหวจะปฏิเสธเลยว่ะ  เค้าอุตส่าห์มาอ้อนวอนซะยังงี้แล้ว

         " ก็.... โอเคๆ  ก็ได้ครับพี่  แค่นั่งบนรถอย่างเดียวใช่ป่ะ  ผมไม่ต้องทำอย่างอื่นนะ" 

         " เออ.... ขอบใจมากน้อง  ฮ่าๆๆ  แค่แต่งตัวไปนั่งอย่างเดียว  แถมโบกมือให้สาวๆ  แค่นั้นจบ  ง่ายๆ สบายๆ ไม่ต้องออกแรงเลย  โอเคนะ"  พี่อาร์ทอธิบายต่อแล้วก็ขอตัวกลับไป  งานงอกอีกแล้วเว้ยเรา  เฮ้อ... แล้วจะไหวมั๊ยวะ  วิ่งรอกกันจ้าละหวั่นแหง.........

         ว่าแต่ว่า.... เราเป็นตัวพระแล้วใครจะเป็นตัวนางวะ  ชักอยากรู้แฮะ...........

         วันรุ่งขึ้นพี่อาร์ทก็ให้ผมไปลองชุดที่จะใส่ในขบวน  เป็นชุดไทยดูจักรๆวงศ์ๆล่ะครับ  ผมต้องนุ่งโจงกระเบน  ไม่ใส่เสื้อแต่มีสร้อยสังวาลย์ประดับห้อยสะพายสองข้าง   แล้วก็มีสวมมงกุฎเป็นมวยผมเล็กๆ  จะดูเหมือนกุมารทองไปมั๊ยวะกู  ฮ่าๆๆ

         " โอ้โฮ.... เจ๋งโคตร  เพื่อนกู.... ยังกะพระอภัยมณีมาเอง  ฮ่าๆๆ "  ไอ้ห่าวินแซวผมแล้วหันไปหัวเราะกะไอ้ป่าน

         " เออว่ะ... ถ้ามีปี่อ่ะใช่เลย  แต่มึงดูเท่จริงว่ะ  กูไม่ได้มุข  เท่จริงๆ  ยังงี้อ่ะหญิงกรี๊ดเทคะแนนให้เราแน่ๆ"  ไอ้ป่านออกความเห็น  ผมก็คิดตาม   อีกแล้วเหรอวะ  ทำอะไรก็จะไม่พ้นหญิงกรี๊ดเนี่ยนะ  เฮ้อ...

         " เออ... ขอบใจนะที่ไม่บอกว่ากูเหมือนกูมารทอง  แต่เฮ้ย... นี่กูยังไม่รู้เลยนะว่าเค้าจะให้ใครมานั่งคู่กูอ่ะ"  ผมว่าแล้วก็มองไปรอบๆ   แต่แล้วก็ต้องตะลึงไปหน่อยนึงเพราะเห็นฮิ้นท์มันเดินเข้ามากับพี่ที่เค้ารับผิดชอบเรื่องชุดและขบวนแห่ที่ชื่อเจ๊ลิเดีย เหอๆ  กล้าตั้งเนอะ

         พอฮิ้นท์มันเห็นผมในชุดไทยมันก็ยิ้มพลางเดินตามเจ๊ลิเดีย  ผมก็เห็นเจ๊เค้ากำลังหยิบชุดไทยอีกชุดออกมาละครับ  ชุดนั้นมันก็ชุดไทยของผู้หญิงนี่หว่า  หรือว่า......
      
         " เฮ้ย... นายมาทำไรที่นี่อ่ะ"  ผมรีบเดินไปถามมันอ่ะครับ  อยากรู้เต็มแก่อ่ะ

         " ก็มาลองชุดไง"  มันว่าพลางยิ้มแป้นให้ผม  ตาผมก็มองจ้องไปที่ชุดในมือเจ๊ลิเดียชุดนั้น

         " แล้วมันชุดอะไรอ่ะที่จะลองเนี่ย"

         " แหม... น้องฮัทขา..... ก็ชุดตัวนางไงคะ  ตัวนางที่ต้องนั่งบนรถในขบวนกะน้องฮัทไง"  เจ๊ลิเดียหันมาตอบผม  นี่มัน.... อะไรกันวะเนี่ย  ตกลงผมได้นั่งบนรถขบวนคู่กะฮิ้นท์มันเหรอวะเนี่ย

         " อ้าว... แค่นี้ทำหน้าตกตะลึงจังงังไปเลย  โฮะๆ  ปี้นี้เราอยากสร้างกระแสค่า  เลยให้น้องฮิ้นท์มาเป็นตัวนาง  รับรองคนดูต้องตกตะลึงกันสุดๆ  ดีไม่ดีขบวนของสีเราจะได้ชนะเลิศไปเลย  ดีมั๊ยคะคุณน้อง"  เจ๊ลิเดียหันไปหัวเราะกับไอ้ฮิ้นท์แล้วแปะมือกันหนึ่งที  เฮ้อ.... สร้างกระแสเนี่ยนะ

         " หรือว่านายรังเกียจไม่อยากขึ้นนั่งบนรถขบวนกะเราอ่ะ"  อยู่ๆฮิ้นท์มันก็ถามผมแล้วก็มองหน้าผมรอคำตอบ

         " เฮ่ย... บ้าดิ  ทำไมคิดยังงั้น  เราแค่งงอ่ะ  ไม่ได้รังเกียจนายหรอกน่ะ"

         " อืม... ก็เราเห็นนายทำหน้าแบบรับไม่ได้ยังไงไม่รู้น่ะ  เลยนึกว่าไม่อยากนั่งแห่คู่กะเรา" 

         " อยากดิวะ.... เอ้ย.... เอ่อ... มะ... หมายถึงว่าเราก็อยากร่วมขบวนแห่ด้วยกันแหละ  งานใหญ่ๆยังงี้  เผื่อจะดังกะเค้ามั่ง  ฮะๆๆ"  ผมต้องแกล้งหัวเราะทำเนียนๆไปอ่ะ  เมื่อกี๊เกือบหลุดปากไปว่าอยากนั่งกะมันมากแล้วไง  ไม่ได้ๆ  เดี๋ยวมันรู้ไต๋ผมหมด

         จากนั้นฮิ้นท์มันก็ไปลองชุดกะเจ๊เค้า   ผมก็นั่งรอดูอยู่อยากรู้ว่ามันแต่งชุดแล้วจะเป็นไงมั่ง  ก็ผ่านไปเกือบสิบนาทีได้

         " อ้าว... มึงไปไหนมาวะ  ไอ้วิน"  ผมร้องทักไอ้วินที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

         " เฮ้ย... มีใครไม่รู้แมร่งเสือกทำซุ้มประตูประดับของงานหน้ารร.ไฟไหม้ว่ะ  สงสัยเพราะมันจุดตะเกียงที่จะประดับซุ้มเตรียมงานพรุ่งนี้มั๊งแล้วปัดล้ม   น้ำมันในตะเกียงเลยหกไปรดซุ้มอ่ะ"

         " เหรอวะ  แล้วไหม้มากป่าว"  ผมก็พลอยตื่นเต้นไปกะมัน

         " ก็เยอะอ่ะ  ต้องเอาที่ดับเพลิงไปฉีด  อ่ะ.... เฮ้ย.... "  ไอ้วินเล่าไปอยู่มันก็ตะลึงอ้าปากค้างแล้วชี้มือเลยหลังผมไปจนผมต้องหันมองไปตามมัน

         ภาพที่ผมเห็นตอนนี้........  ไม่อยากจะเชื่อว่ะ  ฮิ้นท์มันอยู่ในชุดไทยชุดนั้นซึ่งพอเห็นเต็มๆแบบนี้เลยได้รู้ว่ามันเป็นชุดเกาะอกกับผ้านุ่งไหมยาวสีออกน้ำเงิน  และที่อลังการมากคือส่วนที่สวมหัวอ่ะครับ  อืม... รู้สึกว่านี่มันจะเป็นชุดของที่เค้าใส่ในระบำลพบุรีนี่หว่า  เครื่องประดับหัวใหญ่ๆประดับขนนกยังงี้อ่ะ

         แต่ที่รู้ๆนะ  ตอนนี้ผมตะลึงกับมันมาก   มันสวย... สวยยิ่งกว่าผู้หญิงจริงๆซะอีกครับ  หน้าตามันหมดจดดูสวยและสง่าไปกับชุดๆนี้ยังกะเป็นเจ้าหญิงโบราณของเมืองลพบุรีมาเองยังไงยังงั้น

         " วุ้ย.. แหม.... พวกผู้ชายตกตะลึงกันใหญ่แล้วค่า  น้องฮิ้นท์  แสดงว่าพวกเราทำสำเร็จ  โฮะๆๆ "  เอาอีกละครับ  เจ๊ลิเดียหันไปหัวเราะแล้วแปะมือกะไอ้ฮิ้นท์มันอีกคงสะใจมากที่ทำเอาผมกะไอ้วินตะลึงตาค้างซะขนาดนี้

         " โห.... ไม่อยากเชื่อเลยว่ะ  นี่ฮิ้นท์จริงๆเหรอวะ  โคตรสวยอ่ะ"  ไอ้วินรีบเข้าไปดูไอ้ฮิ้นท์มันใกล้ๆแล้วก็หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ๆให้ผม

         " เออว่ะ... นาย... สวยจริงๆนะ  เหมือนผู้หญิงจนดูไม่ออกเลยเนี่ย"  ผมพูดได้แค่นั้นเพราะต้องยอมรับว่ายังไม่หายตะลึง

         " แหม... ขนาดนั้นเลยเหรอ  งั้นเราก็คงเหมาะที่จะได้นั่งคู่กับเจ้าผู้ครองนครอย่างฮัทแล้วดิ"  ฮิ้นท์มันแกล้งยิ้มแซวผม 

         " ฮะๆ  ตอนนี้เราตะหากที่จะไม่คู่ควรกะนายนะ  สวยสง่ามีราศีเกินอ่ะ"

         " โฮะๆ ค่า... แหม... พี่ล่ะดีใจ๊ดีใจที่เลือกคนไม่ผิด  เจ้าเมืองก็หล่อเท่  เจ้านางก็สวยสง่า  วุ้ย..... อย่างนี้ต้องชนะเลิศแน่ๆค่า  โฮะๆๆ"  เจ๊ลิเดียหัวเราะชอบใจใหญ่คงสมใจเค้าแล้ว  ผมก็ได้แต่หันไปมองหน้าฮิ้นท์มันพลางนึกไปว่า   นี่ขนาดมันแค่ใส่ชุดอย่างเดียวนะ   แล้วถ้าพรุ่งนี้มันแต่งหน้าแบบฟูลออปชั่นด้วย  มันจะสวยขนาดไหนวะเนี่ย........................

         -

         -

         และแล้วความคิดที่อยากจะเห็นฮิ้นท์มันตอนแต่งตัวเต็มที่ก็ทำเอาผมแทบนอนไม่หลับ  มันตื่นเต้นอยากเห็นจนแทบทนไม่ไหว  กว่าผมจะหลับได้ก็ดึกมากโน่น  ตื่นมาตอนเช้าก็ต้องรีบไปรร.อีก

         " เร็ว  ฮัท  เดี๋ยวสายแล้วไปแต่งตัวไม่ทันนะ"  แหวนมายืนรอผมที่รถอยู่แล้ว   ผมก็ขึ้นขี่แล้วสตาร์ทรถออกไปทันที

         " เนี่ย.... ไม่น่าเลย  ตอนนี้เราอยากนั่งรถคู่กะฮัทในขบวนมากกว่าอ่ะ  แย่จัง.... ไม่รู้นี่น่าว่าฮัทจะได้ร่วมขบวน  แถมยังได้เป็นพ่อเมืองลพบุรีตัวเอกด้วยอ่ะ"  แหวนบ่นกับผม 

         " อ้าว... แล้วไม่อยากเป็นดรัมเมเยอร์แล้วเหรอไง  ฝันมาตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอ..."

         " ก็อยากอยู่.... แต่ไปๆมาๆเราอยากนั่งรถคู่กะฮัทมากกว่านี่  ไม่ใช่ให้คนอื่นมันมานั่งแทนยังงี้"

         " บ้าดิ... คิดอะไรยังงั้น  เป็นดรัมเมเยอร์ไปก็ดีแล้วอ่ะ  ความฝันจะได้เป็นจริงซะทีไง  อุตส่าห์รอมาตั้งนาน"

         " ก็รู้แหละ... แต่ถ้าเรารู้ก่อนว่าจะเป็นยังงี้นะ  ยกตำแหน่งให้คนอื่นมันไปซะก็ได้อ่ะ  ยังไงๆได้นั่งบนรถขบวนแห่คู่กันอ่ะดีกว่าเป็นไหนๆ  เฮ้อ...."  แหวนบ่นแล้วก็ถอนใจยาว  ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยเฉยๆไปก่อนจนถึงรร.

         " เอาล่ะ  ยังไงซะวันนี้มันก็เป็นวันสำคัญอ่ะนะแหวน  ไอ้สิ่งที่แหวนอยากทำมาตลอดตอนนี้ก็ได้ทำแล้ว  ขอให้ทำให้ดีที่สุดละกัน  ให้สมกะที่ใฝ่ฝันมาตั้งนาน  โอเคนะ"

         " อืม... เราขอบใจมากนะฮัท  เราจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดเลย"  แหวนยิ้มให้ผมคงเพราะเริ่มคิดได้มั๊ง  จากนั้นก็แยกตัวไปแต่งตัวแต่งหน้าที่ชมรม

           ส่วนตัวผมเองตอนนี้ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆแล้วอ่ะเนี่ย  อยากเห็นฮิ้นท์มันเร็วๆเลยรีบเดินเข้าไปห้องชมรม    เห็นทุกคนก็กำลังวิ่งวุ่นกันอยู่  เจ๊ลิเดียเค้าก็คอยคุมความเรียบร้อยของเสื้อผ้า หน้า ผมของผู้ที่ต้องร่วมขบวน 

         ตอนนี้ผมหันไปหันมามองหาไอ้ฮิ้นท์มันอยู่แต่ก็ไม่เห็นแฮะ  ไม่รู้ว่ามันแต่งตัวอยู่ห้องไหนแน่   โว้ย.... อยากเห็นจังว่ะ

         " อ้าว... มาพอดีเลยท่านพ่อเมืองของชั้น  เดี๋ยวมาแต่งหน้ากันก่อนเลยค่ะ  น้องฮัทขา..."  เจ๊ลิเดียเห็นผมปั๊บก็ปรี่เข้ามาจูงมือผมไปนั่งโต๊ะแต่งหน้าทันที

         " เอ่อ... แล้ว... เอ้อ... แล้วเดี๋ยวผมต้องเตรียมตัวอะไรอีกป่ะครับเจ๊"  ผมกำลังจะถามถึงไอ้ฮิ้นท์มันอยู่แล้วเชียวว่ามันอยู่ไหน  ดีนะที่ยั้งไว้ทันไม่ถามไป   ไม่งั้นเดี๋ยวได้เป็นเรื่องอ่ะ

         " อ๋อ... ก็ไม่มีแล้วค่ะ  แค่เตรียมทำหน้าหล่อๆ วางท่าให้เท่ๆ  แค่นั้นพอค่ะ  คุณน้อง"   เจ๊ลิเดียบอกแล้วเอามือหยิกแก้มหยอกผมเบาๆทีนึง

         " โอเคครับ... แค่นั่งเฉยๆกะฮิ้นท์มันใช่ป่ะ  เอ่อ.... แล้ว... ตอนนี้ฮิ้นท์มันแต่งตัวจะเสร็จยังล่ะครับ"  อดไม่ได้อ่ะครับ  ขอถามซะหน่อยละกัน  คงเนียนพอไม่น่าสงสัยล่ะน่า  เหอๆ

         " อ๋อ... ใกล้เสร็จแล้วค่า  รับรองว่าออกมาเริ่ดตรึงตาตรึงใจผู้ชมขบวนแห่ทุกคนแน่นอน  ฝีมือเจ้ซะอย่างค่า...."  เจ๊ลิเดียสรุปอย่างมั่นใจ   ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้ผมอยากเห็นฮิ้นท์มันหนักเข้าไปอีก 

         จากนั้นเจ๊ลิเดียก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวอีกห้องนึงแล้วหายเงียบไปสักพัก   ผมก็นั่งกระวนกระวายอยู่ตรงนั้นคนเดียว  ทำไมเราเป็นเอามากยังงี้วะเนี่ย  รู้อยู่แล้วว่าถ้ามันแต่งตัวเรียบร้อยก็ต้องสวยแน่ๆ  แต่ทำไม... เฮ้อ... บ้าไปแระกู  พอดีกว่า...

         ผมดึงความสนใจตัวเองกลับมาด้วยการหันไปคุยกะพวกเพื่อนๆที่มันก็ต้องเตรียมตัวร่วมขบวน   งานแห่คราวนี้เป็นงานค่อนข้างใหญ่เลยล่ะครับ  ขบวนของสีเราก็จัดเป็นประมาณว่าราชรถของเจ้าครองนครลพบุรีโบราณ  ก็มีผมเป็นเจ้าเมืองแล้วก็มีเพื่อนคนอื่นๆแต่งตัวเป็นข้าราชบริพารเดินร่วมขบวนไปอะไรยังงั้นล่ะครับ   ส่วนขบวนของสีอื่นก็คงแนวๆนี้ล่ะมั้ง  ผมว่า...

         " เฮ้ย... ว่าไงวะ  ท่านพ่อเมือง  ฮ่าๆ พวกกูตามมาให้กำลังใจว่ะ"  ไอ้ป่านไอ้วินอยู่ๆมันก็โผล่เข้ามาในห้องแต่งตัวครับ

         " เออ... ขอบใจ  แล้วแหวนล่ะวะเป็นไง"

         " ก็กำลังแต่งตัวอยู่อ่ะ  คงสักพักมั๊ง"  ไอ้วินบอกแล้วก็นั่งลงข้างๆผมกับไอ้ป่าน

         เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นพอมองดูก็เห็นเป็นเบอร์ไอ้โด่งครับ  เลยรีบรับ

         " เฮ้ย... เดี๋ยวกูจะแวะไปรร.มึงนะ  อยากไปดูขบวนแห่ด้วยคนว่ะ"

         " มึงจะมาเหรอ... เออๆ  ก็ดี... หึๆ  แล้วนี่จริงๆอยากมาดูขบวนแห่รึว่าอยากมาดูดรัมเมเยอร์กันแน่วะ"  ผมแกล้งแซวมัน

         " ไอ่ห่านี่  ทำมารู้ทันกู  เออๆ  งั้นเดี๋ยวเจอกันเว้ย"  พูดจบมันก็วางสายไป   ผมก็นึกสนุกขึ้นมาว่า   นี่ถ้าไอ้โด่งได้เห็นตอนแหวนมันแต่งหน้าสวยฟูลออปชั่นมันจะทำหน้ายังไงวะ  อยากเห็นว่ะ

         " เอาล่ะค่าทุกๆคน  เจ๊ขอนำเสนอ.... แอ่น  แอน แอ๊น.....น  มเหสีของพ่อเมืองลพบุรีค่า......"  เจ๊ลิเดียเดินนำออกมาจากห้องแต่งตัว  ตามด้วยไอ้ฮิ้นท์ครับ  ซึ่งตอนนี้มัน..... โอ้ว... พระเจ้า.....

         นี่มัน..... ใช่ไอ้ฮิ้นท์แน่เหรอวะ   ไม่อยากเชื่อ  บร้ะเจ้าจ๊อดจริงๆอ่ะ.........

Written by Eiky's Friend......

ขอโทษที่ให้รอนานไปหน่อยนะคร้าบ พอดีติดน้ำท่าวม แว้กก มะช่าย พอดีเพื่อนที่เขียนบ้านเขาเกือบท่วม มัวแต่ลุ้นน้องน้ำอยู่เลยไม่ส่งมาซะทีเนะ.....เดี๋ยวของผมจะปั่นให้เร็วๆนะคร้าบ

***ขอบคุณที่อดทนรอกันนะครับ ที่รักทุกท่าน อิอิ

จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 08-11-2011 03:28:58

บวกหนึ่งให้สวยๆแบบฮิ้นท์ครับ :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-11-2011 03:47:18

แหม่ ตอนนี้เหมือนฮัทจะหลงฮิ้นท์แบบเต็มรูปแบบเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 08-11-2011 05:28:46

เริ่ดจริงค่ะ สวยซะที อิแหวนจะได้เงียบ ขอให้นางไปโป๊ะแตกในงาน ฮิ้นท์จะได้สวยกระชากคนเดียว

ตอนต่อไปอย่านานนะคะ คิดถึงฮัท

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 08-11-2011 06:29:24

ตื่นเต้น! น้องฮิ้นท์ของเจ้! รับรองว่าต้องสวยมากๆ แน่ๆ เลยค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 08-11-2011 10:25:06

 :-[ :-[  สวยแล้วฮิ้นเอ้ยๆ    o13 o13มาต่อไวๆนะคับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 08-11-2011 10:32:11

ตอนต่อไปมาไวๆนะคะพี่อิก น้องรอ่านอยู่ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 08-11-2011 10:44:48

รออ่านมานานมากๆเลย กว่าจะได้อ่าน แต่คุ้มค่ากับการรอคอย ลืมเรื่องน้องน้ำไปชั่วขณะ
ชอบมากๆๆฮัทเอ๋ย บอกรักเขาเสียก่อน ๆที่ใครเขาจะมางาบเอาไป ฮิ้นน่ารักขนาดนี้แล้ว
อย่าปล่อยไว้นาน เดี๋ยวจะเสียใจนะจ๊ะ o13
ปล.น้องน้ำบุกถึงทุกที่ไม่ว่ายากดีมีจน แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่หายไปจากคนไทยคือ "น้ำใจ"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 08-11-2011 10:58:03

แหม่
 :3125:
ฮัทนี่มันยึกยักอยู่นั่นแหละ
ทำตัวเป็นมาริโอ้ไปได้
เดี๋ยวโดนคนอื่นแย่งฮิ้นไปแล้วจะรู้สึก
 :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 08-11-2011 11:09:23

 :-[ รอจ้า

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 08-11-2011 11:18:00

รอ...เมื่อไรเขาจะรู้ใจกันสักที TT
เป็นอะไรที่เรื่อยๆมากกกก...คนอ่านแอบลุ้นมากนะคะเนี่ยยยยย

ฮัทค่ะ สู้ๆนะ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 08-11-2011 11:23:53

แม่เจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงๆๆๆๆๆ อิ๊กกี้ และเพื่อน นึกว่า ไหล ไปกับน้ำแล้ว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 08-11-2011 11:39:24

ยังเคืองใจเรื่องไอ้เด็กเมืองกรุง
ชิส์ ,, มาทำให้ น้องฮัทชั้นขุ่นใจ มันน่านัก!!!
น้องฮิ้นท์  งามแล้วสินะ
ดีใจด้วยยยยยยยยยยยย  บอกรักกันซักทีสิ
><

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 08-11-2011 12:59:07

แล้วบ้านพี่อิ๊กเก้ละท่วมหรือยัง เป็นยังไงบ้างน้ออ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 08-11-2011 13:20:45

+1ให้จ้าาา :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 08-11-2011 13:22:14

ฮิ้นนนนนน :กอด1: :กอด1:

รออ่านนะคะ :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 08-11-2011 13:23:47

+1 ให้เล้ยยยยยย

เปนกะลังใจให้ครับผม

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 08-11-2011 13:58:08

 :o8:ได้นั่งรถคู่กันเป็นพ่อเมืองกับแม่เมืองแล้ว น่าอิจฉา ลุ้นให้คู่นี้สารภาพรักกันไวๆ อิอิแต่ก็อดสงสารืกไม่ได้  :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 08-11-2011 14:19:40

ฮิ้นท์ตั้งใจทำไม่คทาตกใช่ม๊าย ย

แต่ไม่เป็นไร เพราะก็ได้นั่งขบวนแห่กะฮัท

ดีกว่าเป็นดรัมเยอะเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: tandodee ที่ 08-11-2011 15:18:52

เจ้านางฮิ้น...งามอย่างนี้ท่านพ่อเมืองฮัทระวังให้ดีนะ..เดี๋ยวจะมีศึกชิงนางที่เมืองละโว้แทนกรุงทรอย..ยังไงเตรียมติดต่อสมุนจ๋อน้อยคอยเฝ้าไว้ดีมั๊ย..ตอนนี้หนุมานงานเข้าวิดน้ำท่วมอยู่อาจดูแลไม่ทั่วถึง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 08-11-2011 15:41:21

โอ้ย  น้องฮิ้นคงสวยมากกก  ชอบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-11-2011 15:57:07

ก่อนเม้นท์ขอ :กอด1: :กอด1:คนเขียนทั้งสองคนก่อนจ้า
ถึงจะให้รอนาน แต่ก็เนอะลงยาวแบบจุใจจ้ะ
ฮัทเอ๊ย...รัก-หลงฮินท์ขนาดนี้ยังไม่กล้าพูดกล้าบอกอีกนะ
เหอะ เดี๋ยวเหอะ มัวแต่คิดมาก เดี๋ยวมีมือดีโฉบไปก่อนหรอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: irksome ที่ 08-11-2011 17:42:45

เพิ่งมาตามอ่านรวดเดียว
สนุกดี  o13. แต่แอบขัดใจฮัทอ่ะ ระวังโดนหมาคาบไปแ-ก ชักช้าลังเลอยู่นั่น ฮึมๆ

รอจ้าๆ  :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 08-11-2011 17:45:52

ฮัทเฮ้ย  เวลามันอาจจะไม่นานอย่างที่เราคิดก็ได้นะ
รู้สึกยังไงก็บอกออกไปสิวู้
อิอิ  ฮิน  ต้องสวยมากแน่ๆเลยอ่ะ  อยากเห็นๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 08-11-2011 18:52:05

อยากเห็นแม่นางลพบุรีแล้วสิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: waan_warunee ที่ 08-11-2011 20:54:26

 :z13: มาจิ้มไว้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวดึก ๆ จะมาอ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: Sadaharu ที่ 08-11-2011 22:05:01

มาต่อด่วนเลย เซ็งเป็ด 555+

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 08-11-2011 22:50:18

อยากเห็นมเหสีแห่งนครลพบุรีแล้วสิ คงจะสวยบาดใจชายเป็นแน่แท้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 08-11-2011 23:03:18

 o13
อยากอ่านตอนต่อไปมากมาย
รออยู่นะคะ :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 09-11-2011 00:23:09

กำลังสนุกเลยอ่ะ

รอตอนต่อไปนะจ้า  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 09-11-2011 03:55:52

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดค้างอ่ะ
อยากไปดูฮิ้นท์ :sad4: :laugh:
ขอบคุณคนแต่งคร้าบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-11-2011 12:04:06

 :impress3:  ฮิ้นสวยจนฮัทตะลึง


ฮัทน่นิสัยคิดมากแก้ไม่หายจิงๆ  ยังไงก็เชียร์ทักเสมอ  :impress2:

นิยายเรื่องนี้จะน่ารักมากถ้าไม่มียัยแหวน   :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-11-2011 12:54:12

ตอนนี้สองคนก็ใจตรงกันแล้ว อย่าปล่อยเวลาให้เสียเปล่าเลยนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 10-11-2011 13:51:18

อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยาว แอบชอบกันตั้งแต่ม.ปลาย ยันมหาลัย
และสรุปจบที่การทำงาน แบบนี้ดีกว่าไหมอิ๊กกี้ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: dang123 ที่ 10-11-2011 17:31:22

อ้างจาก: eiky ที่ 06-07-2011 20:12:03  

อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 


**********************************************************************************

สวัสดีคร้าบ..... อิ๊กกี้เองนะคร้าบ อิอิ ไม่ได้บ้าพลังน้า แต่เหมือนเป็นการบังคับตัวเองเพราะโปรเจกต์นี้คุยกะเพื่อนคนนึงมานานแล้ว เขียนมานานแล้วด้วย พอดีเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ตัดหน้าลงก่อนเลยไมได้ลงซะที วันนี้ถือโอกาสเอาลงนะคร้าบ

เนื้อเรื่องเป็นแบบเบาๆ สบายๆนะครับ แรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ก็ได้มาจากการดู ภาพยนตืครั้งที่ 300 เรื่อง "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก" นะครับ ก็เลยเอามาเขียนดูในแนว วาย อิอิ หวังว่าเพื่อนๆคงจะชอบกันนะครับ

ติชมได้เช่นเคย เรื่องนี้ ผมเขียนคนหนึ่ง เพื่อนอีกคนเขียนอีกคนหนึ่ง ฟีเจอร์ริ่งกันนั่นล่ะครับ

อิอิ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะค้าบ

จุ๊บๆๆ

จากใจ อิ๊กกี้ และเพื่อนอีกหนึ่งคน

 :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 10-11-2011 21:25:57

เบื่อยัยแหวน :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 10-11-2011 23:38:14

ฮัทต้องสวยจนหนุ่มตะลึงทั้งโรงเรียนแน่ๆ  อ๊าย อยากเห็นๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 11-11-2011 01:00:35

อยากให้สารภาพรักกันเร็วๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: premkoe ที่ 11-11-2011 01:13:46

รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 11-11-2011 23:31:38

 :angry2:

อ๊ากก ชอบคนแต่งทั้งสองคนเลยคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 11-11-2011 23:55:02

มาเร็วๆน๊าาา :)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-11-2011 00:58:02

 :เฮ้อ:คิดถึงฮิ้นจังเลยครับอิ๊กกี้ มาต่อแบบยาวๆๆๆ3ตอนได้ไหมอะ อยากอ่าน
นอนไม่หลับเลยเข้ามาอ่าน นึกว่าใจดีมาต่อให้อ่านแล้ว :t3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 13-11-2011 02:46:35

แอร๊ยยยยยยยย อยากอ่านตอตต่อไปแร้ววววว มาไวๆน๊า เค้าจะรอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 13-11-2011 22:49:12

รอฉันรอเทออยู่ เมื่อไรเทอจะมาลงซักที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 15-11-2011 10:40:30

รออ่านอย่างมีความหวัง คิดถึงฮิ้นจัง :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 15-11-2011 23:51:04

อยากอ่านต่อจังฮับ สนุกมาก รออยู่รีบมาลงนะ :กอด1: :L2: :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 16-11-2011 14:05:32

A17
ไม่เคยคิดเลยนะว่าผมต้องมาร้อนใจมากขนาดนี้ ดทรฯหาเขาหลายรอบมากแต่เขาไม่รับสาย ไม่พอนะปิดเครื่องหนีอีก ทรมานใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมถึงได้ทรมานมากมายขนาดนี้
“มึงๆ ว่างคุยไหม”
อีวิวมันโทรฯมาครับตอนแรกรีบตะครุบนึกว่าฮัทซะอีก นี่ถ้าอีวิวมันเห็นผมถอนหายใจที่เบอร์ที่โชว์ไม่ใช่เขานี่มันคงแอบเคืองผมมากเลยล่ะ
“อืม ว่าไงมึง”
“เรื่องอีแจงน่ะ”
“หือ อีแจงทำไม” ผมก็ยังคงทำเสียงเหนื่อยหน่ายอยู่ครับ ไม่มีกะใจจะยินดียินร้ายกับใครเลย แม้แต่เพื่อนรักของผมเอง ใจคนเรานี่มันควบคุมอะไรหลายๆอย่างในร่างกายได้เนอะ แม้แต่จะเดินจะนั่งผมยังทำได้ไม่เป็นปกติสุขเลย ผมปวดใจจัง ปวดใจจนอยากจะร้องไห้ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ทำไมผมปวดใจจังเลย
“มันเสียท่าให้ไอ้พี่พุทแล้วสิมึง”
มันทำเสียงสูงครับ แต่ผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย
“อืม แล้วไง”
“หา นี่มึงเป็นอะไรไอ้ฮิ้นท์ มันพลาดท่าให้ไอ้พี่พุทแล้วนะ มันโดนข่มขืน มึงได้ยินไหม”
เอ่อ อีวิวมันกรี๊ดใส่ผมครับแล้วมันก็ร้องไห้ ตอนนี้เองผมถึงได้สติคืนมา
“หา อะไรนะ มึงว่าอะไรนะอีวิว”
“ไอ้เชี่ยนั่นมันขืนใจอีแจงน่ะสิมึง มึงรีบกลับมาได้ไหม”
เอ่อ เอาเป็นบทสรุปเลยละกันนะครับ ผมให้พี่ชายผมมาส่งที่บ้านทันทีหลังจากที่ไปลากมันมาจากเตียงเพราะมันเพิ่งจะออกเวรมา ตอนแรกมันบ่นล่ะครับ แต่คงเห็นสีหน้าของผมแล้วมันเลยไม่บ่น
“อยู่ไหนมึง”
พอถึงบ้านผมก็โทรฯหาอีวิวทันทีครับ
“อยู่ที่ท่าน้ำที่วัด”
“อีแจงล่ะ”
“อยุ่นี่ล่ะ”
น้ำเสียงของมันไม่ดีเลยครับผมรีบวิ่งไปทั่วดทันที
“มึง”
ผมเห็นหน้าอีแจงแล้วผมร้องไห้ออกมาเลยครับ มันร้องไห้อยู่เหมือนกัน มีไอ้ทักที่กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ใกล้ๆ
“กูจะไปเอาเลือดปากมันออก ยอมไม่ได้นะเว้ย กูไม่ยอม”
“ใจเย็นก่อนได้ไหม เห็นไหม อยากรู้ๆ พอรู้แล้วคุมอารมณืให้ได้หน่อยสิมึง”
อีวิวมันปรามไอ้ทักครับเพราะดูท่าทางมันจะเอาจริงนะ
“เป็นไงบ้างมึง”
ผมครางออกไปเดินไปหามันที่นั่งอยู่ที่ริมน้ำ
“ไม่มีอะไรมากหรอกมึง เสียแล้วก็เสีย แต่กูแค่เจ็บใจ สัดจริงๆ”
อีแจงมันโพล่งออกมาครับ ร้องไห้น้ำหูน้ำตาแตก ผมเองก็อดไม่ไหวกอดมันไว้ อีวิวก็ร้อง มีไอ้ทักที่กำหมัดแน่นเตะนั่นเตะนี่อยู่
“มึงจะเอายังไงต่อไป จะบอกแม่มึงไหม”
พอเราร้องจนพอใจผมก็เอ่ยขึ้นล่ะครับ มันส่ายหน้า
“มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกมึง”
“หือ ยังไงของมึง” อีวิวถามครับผมเองก็สงสัย
“ก็มันไม่แย่ไง จะว่ามันขืนใจ ข่มขืนกูก็ไม่ถูก”
เอ่อ ผมกับอีวิวมองหน้ากัน ไอ้ทักตอนนี้มันนั่งอยู่ไกลๆครับคงไม่ได้ยิน
“อะไรของมึง อย่าบอกนะว่า” ผมร้องขึ้นมาแล้วมองหน้ามัน
“แหมมึงกูบอกแล้วว่าเสียตัวน่ะไม่เท่าเจ็บใจ ก็มันหลอกกูว่าจะเคลียร์มันไปหากูถึงบ้านนะ แม่กูไปบ้านป้า” มันเว้นช่วงให้เราสงอคนอยากรู้ครับ
“ตอนแรกกูบอกให้เคลียร์ที่บ้านกูนั่นล่ะ แต่มันบอกว่าอยากจะพากูไปนั่งรถเล่น ไหนๆก็จะบอกเลิกกับมันอยู่แล้วกูเลยเอาวะ ครั้งสุดท้ายไง แต่แม่งมันพากูไปกระท่อมปลายนา ตอนแรกกูวิ่งมันจะข่มขืนกูนั่นล่ะ แต่ที่กูเจ็บใจคือมันพาไอ้เหี้ยเก้มาด้วย”
“หา” เราสองคนร้องขึ้นพร้อมกันหน้าซีด
“บ้าเหรอมึง กูไม่ได้โดนรุมโทรมเว้ย” มันแก้ตัวครับแล้วเล่าต่อ
“กูเลยบอกมันว่าให้พากูไปที่ไหนก็ได้ที่มีเราสองคน ตอนแรกกูกะว่าจะชิ่ง แต่มันฉลาดไม่เบา มันให้ไอ้เหี้ยเก้ตามหลังมาด้วย มันเลยพากูไปบ้านมัน กูจะร้องล่ะแต่มันต่อยท้องกู”
“เหี้ย” ผมสองคนเหมือนนัดกันครับร้องออกมากับอีวิว
“นั่นล่ะ กูคิดตอนนั้นว่าถ้าหากว่ากูขัดขืนหรือท่ามาก กูไม่พ้นเป็นเมียมันสองคนแน่ๆ กูเลยขอร้องมัน ว่าถ้าจะมีอะไรกับกูให้ใส่ถุง”
อีแจงมันหัวเราะนะครับ แต่เคยเห็นไหมคนที่หัวเราะทั้งน้ำตา มันมีหัวใจที่เข้มแข็งมากๆ แม้แต่เรื่องที่ผมคิดว่าสำหรับเด็กสาวอย่างมันจะถือเป็นเรื่องสำคัญแล้วตั่มนยังฝืนแสดงความเข้มแข็งของมันออกมา
“กูไม่ท้องหรอก พวกมึงไม่ต้องห่วง ดีเหมือนกันเสียวดี”
“อีบ้า” ผมรู้นะว่ามันเจ็บมันอาย แต่สิ่งที่มันแสดงออกมาผมเองต้องยอมก้มหัวให้มันเลย ผมได้แต่เม้มปากบีบมือมันครับ อีวิวเองก็กอดตัวมันไว้
“เอาน่า วันนี้กูนอนบ้านมึงได้ไหมวิว”
มันพูดออกมาครับหลังจากจะเห็นว่าเราจะกลับมาดราม่าอีกครั้ง
“ไม่มีปัญหา อยุ่กี่วันก็ได้นะมึง”
“งั้นคืนนี้เรากินหมูทะกันดีไหมมึง” ผมชวนครับเพราะคงเป็นโอกาสอันดีที่จะได้อยู่กับเพื่อนๆ สรุปว่าเรื่องนี้จะไม่มีใครรู้อีกนอกจากเราสี่คน อีแจงมันทำตัวปกติมากครับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนที่ผิดปกติมากที่สุดคือไอ้ทัก เพราะมันหุนหันกว่าใครเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ จะไปต่อยปากไอ้พี่พุทท่าเดียวเลย
“ว่าแต่มึงจะกลับไปกรุงเทพฯอีกไหมอ่ะ เสร็จยังคอร์สทำหน้ามึงน่ะ”
ไอ้ทักมันถามขึ้นตอนที่เรากินหมูกะทะกันล่ะครับ พ่อผมเป็นเจ้ามือให้สบายไปเลย
“ยังอ่ะ เหลืออยู่ครั้งนึงมั้งแต่คงไม่ไปแล้วล่ะ อยู่กับพวกมึงดีกว่า อยุ่โน่นน่าเบื่อออก ไม่มีไรทำ”
“อ้าวแล้วไหนบอกมีหนุ่มมาจีบไม่ใช่เหรอ” นี่อีวิวครับ
“หือ ว่าไงนะ” ส่วนนี่ใครน่าจะรู้
“อีบ้า จีบบ้าอะไรล่ะ มันโทรฯมาหาทุกวันเลยนะ มาดักรอที่หน้าหอด้วยอ่ะ น่ากลัวมากๆเด็กกรุงเทพฯ”
“ไหนมันจะโทรฯมาเมื่อไหร่ วอนซะแล้วไอ้นี่ กูบอกแล้วใช่ไหมว่าให้กูไปด้วยๆ ก็ไม่เชื่อ”
“จ้าพ่อนักเลงโต แดกๆเข้าไปเถอะมึงน่ะตักไปเต็มอยู่คนเดียวไม่เห็นจะแดก เอามานี่” อีแจงมันโวยครับเพราะไอ้ทักมันตักของกินไปที่ถ้วยของมันเยอะกว่าใครแต่ขู่ฟ่อๆอยู่ไม่ยอมกินสักที
“อ๊ะ” เอ่อ มันเป็นคราวซวยหรืออะไรไม่รู้ครับ ไอ้นั่นมันโทรฯมาพอดี ผมมองที่หน้าจอเสร็จก็อึ้งอยู่
“มานี่กูรับเอง” ไอ้ทักมันจะยื่นมามาตะครุบเอาโ?รสัพท์ของผมครับ
“เฮ้ยอย่านะมึง ให้มันคุย ไหนมึงลองเปิดสปีกเกอร์ซิ” อิววมันร้องห้ามไว้ครับ
“ตรงไหนล่ะมึง กูทำไม่เป็น”
“ควาย ของมึงป่ะเนี่ย เอามานี่”
“จะดีเหรอมึง เสียมารยาทนะ”
“เออนั่นดิ มึงไปคุยกับมันดิไป” อันนี้อีแจงครับผมเลยเดินออกมานอกบ้านโดยมีไอ้ทักมันเดินตามออกมาติดๆ อีวิวด้วย เอาเข้าไป
“อืม” ผมรับสายครับ
“ว่าไงคะที่รัก วันนี้ไปดูหนังกันไหมเดี๋ยวจะไปรับ”
“เราอยู่ที่บ้านแล้ว ไมได้อยู่กรุงเทพฯ”
ผมพูดเสียงเบาครับไม่อยากหใสองตัวนี่ได้ยินมากนัก
“อ้าว ทำไมไปไหนไม่บอกกันเลยวะเฮ้ย กูเป็นแฟนมึงนะ” มันโวยวายครับ แหมถ้าเป็นแฟนกูจริงมาเรียกกูๆมึงนี่ก็อย่าหวังเลยไอ้บ้า
“ก็มาแบบฉุกละหุกอ่ะ ทำไมเหรอ”
“ไม่ได้นะเว้ย บ้านมึงอยู่ไหนกูจะไปหาเลย”
“บ้าเหรอ มีไรอีกไหมเนี่ย แค่นี้นะยุ่งอยู่”
“ทำไรวะ”
“คุยกะผู้ชาย” ผมวางสายไปเลยครับรำคาญมันมาแสดงอำนาจอะไรแถวนี้ไม่ชอบ แต่นะก็น่าจะรู้ว่ามันก็ต้องโทรฯเข้ามาอีกจนได้
“เอามานี่เลย กูทนมานานแล้ว” ไอ้ทักครับมันแย่งเอาโทรศัพท์ไปจากมือผมแล้วทำท่าว่าอย่าเข้ามาแย่งคืน ผมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยยืนลุ้นอยู่ว่ามันจะว่ายังไง
“โทรฯมาหาเมียชาวบ้านมันสนุกเหรอวะมึง นี่เมียกูเว้ย ไอ้สัด ไปตายซะ”
เอ่อ มันกดวางสายแล้วกดปิดเครื่องทันทีครับ ผมอ้าปากค้าง อีวิวหัวเราะคิกคัก
“มันต้องใช้ไม้นี้เว้ยมันถึงจะอยู่” มันทำท่าเหมือนว่ารู้สึกผิดหน่อยๆ
“แง๊วว ตบหัวเค้าไมอ่ะ”
“ควาย บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าพูดแบบนี้ ใครเมียมึงไอ้สัด”
ผมโวยวายครับ แหมนะได้ทีนี่มันเอาใหญ่เลยนะไอ้เชี่ยนี่
“ก็จบไหมล่ะ จบ เห้นไหมมึงก็เห็น”
มันแย้งครับผมนี่ไม่รู้จะว่ายังไงดี เออๆ ยอมมันสักที เราก็กลับเข้าไปกินหมูกะทะต่อล่ะครับ คุยเรื่อยเปื่อยเรื่องนั้นเรื่องนี้จนดึกก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ซึ่งแน่นอนไอ้ทักมันก็ต้องมานอนกับผม
“ตกลงไอ้นั่นมันเป็นใครวะ มันทำอะไรมึงบ้าง”
นั่นไงครับคิดไว้ไม่มีผิดว่าไอ้ทักมันต้องซัก ผมถอนหายใจเบื่อจะตอบเหลือเกิน
“ก็ไม่มีอะไร มันไมได้ทำอะไรกู มึงเป็นบ้าป่ะ”
“กูไม่เชื่อไม่งั้นมันจะเรียกมึงที่รักเหรอ มึงไปให้อ่ามันป่ะเนี่ย ยิ่งน่ารักๆอยู่ด้วย”
“เอ๊ะมึงนี่ยังไง พูดดีๆนะใครให้ท่าใคร ปากหมานะมึง จะทำไมในเมื่อมันน่ารักเอง อิอิ”
อิอิ แอบหัวเราะ ผิดเหรอที่น่ารัก แหมทีกูอ้วนนี่เบะปากใส่กูเหลือเกินนะพวกมึง ทีหน้าใส ผอมขึ้นมาหน่อยทำเป็นเยอะ
“ไม่ได้นะ กูไม่ยอม”
มันกอดตัวผมแล้วดันๆเข้ามาครับ ผมก็ยันมันออก
“กอดหน่อยดิ๊ ไม่ได้กอดนานคิดถึงนะ รู้ป่ะ”
“ไอ้บ้า จะมากอดทำไมกูร้อน”
“ร้อนเชี่ยไรนี่มันจะเข้าหน้าหนาวแล้วนะ อย่าดัดจริต ให้กูกอดซะดีๆ”
อ้าวกูผิดอีกว่างั้น ผมเลยยอมครับ อิอิ ใจง่ายไปไหมเนี่ยก็มันกอดเฉยๆนี่นะ ไม่ได้ทำอะไร ผมก็เลยไม่อะไรมากเดี๋ยวมันหาว่าดัดจริตอีก เลยนอนหลับไปในอ้อมกอดมันนั่นล่ะครับ จะว่าไปผมยังเป็นห่วงฮัทอยู่นะ แต่ก็อย่างว่าเรื่องอีแจงมันแรงกว่าผมต้องห่วงเพื่อนรักของผมก่อนสินะ แต่ก็อย่างที่บอกว่าอีแจงมันเข้มแข็งมากๆ แทบจะไม่อยากเชื่อว่าอีนี่มันยังซิงอยู่ แว้กก จะว่าไปผมห็ยังซิงๆอยู่นะเออ อิอิ
“ฮิ้นท์เอ้ย มีเพื่อนมาหาน่ะลูก”
แม่ผมมาเคาะประตูห้องปลุกแต่เช้าครับ ผมงัวเงียตื่นขึ้น ถีบไอ้ทักออกไปให้ไกลจากตัวเดี๋ยวแม่เข้ามาเห็นจะซวย
“อือ”
ผมครางออกไปเพราะถ้าไม่ตอบรับคุณนายแจ่มเธอเข้ามาลากคอลงจากเตียงแน่ๆ
“เร็วๆเขามารอนานแล้วนะ”
“อือๆ แม่ล้างหน้าก่อน”
ผมงัวเงียลุกขึ้น ใครวะ อ๊ะ อย่าบอกนะว่าฮัท ตายๆ หน้าตาตอนตื่นนี่ยังไงวะเนี่ย ไมได้ๆ ผมรีบวิ่งลงจากเตียงทันที
“ไปหนาย”
“มีคนมาหา นอนต่อไปเถอะมึงน่ะ”
ผมหันไปบอกมันแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ทานั่นทานี่ อิอิ เพิ่งตื่นแต่เราจะต้องทำให้ประทับใจ คอยดูๆ
“ไหนอ่ะแม่เพื่อนน่ะ ฮัทป่าว”
“โน่นแน่ะนั่งอยู่ศาลา เด็กในเมืองนะ ชื่อทิว คุยเก่งนะพ่อเราติดเลย”
หือ ใครนะ ผมชะงักเท้าครับ หา อย่าบอกนะว่าไอ้บ้านั่นมันมาหาผมถึงนี่ มาได้ไงมันรู้จักบ้านผมได้ยังไง แว้กก ผมค่อยๆโผล่หน้าออกไปดูล่ะครับ เห็นมันนั่งคุยกับพ่อผมอยู่ที่ศาลาท่าน้ำจริงๆด้วย หัวเราะเอิ๊กอ้ากเลยนะพ่อผม
“อ้าว มาโน่นล่ะ งั้นพ่อไปในสวนก่อนนะ ให้ฮิ้นท์พาไปดูสวนมะม่วงสิลูก”
ลูก?? นี่มาสนิทกันตอนนไหนเนี่ย อารมณ์เสียหมดเลย โอ๊ยน่าจะตื่นมากระเซอะกระเซิงไม่ต้องล้างหน้าแปรงฟันมาดีกว่านะถ้ารู้ว่าไอ้นี่มา
“มาทำไม”
คำแรกจากปากผมครับหน้าตานี่คงจะหงิกงอไม่แพ้กัน
“เอ๊ะ ฮิ้นท์นี่อะไร เพื่อนเขาอุตส่าห์มาเยี่ยมจากกรุงเทพฯนะ นิสัยไม่ดี”
นั่นไงครับพ่อตุ๋ยเอ็ดเอาเลย ผมเลยทำหน้าประหลับประเหลือก ส่วนมันก็ยิ้มอย่างพอใจ หนอยแน่มึงคอยดูนะ ผมรอให้พ่อเดินไปก่อนครับ
“คิดถึงดิถึงมา”
“มาได้ไง รู้จักบ้านเราได้ไง”
“ไม่ใช่เรื่องยากคนอย่างไอ้ทิวถ้าอยากรู้อะไรต้องรู้ทุกเรื่อง”
มันยักไหล่ครับ ทำท่ากวนประสาทมากเดี๋ยวเจอกูถีบลงคลอง แต่ผมก็ได้แต่ยืนหน้าบูดอยู่นั่นล่ะครับจะทำอะไรมันได้เนอะมันหน้าหนาขนาดนี้ แน่ะยังเอนหลังลงนอนบนที่นั่งอีกนะครับท่าน
“บ้านมึงนี่น่าอยู่ดีเนอะ บรรยากาศดีจัง ฮ้าว น่านอนด้วยน้ำใสจริงๆ เฮ้ยมีปลาๆ”
ดูมันครับ หนอยไม่สนใจผมเลยนะเอาหมอนอิงมานอนเอนหลังพิงพนักสบายใจเฉิบอยู่
“ใครวะ”
เอ่อ ไอ้ทักครับมันเดินลงมาจากบนบ้านแล้ว ตายแล้วๆ มันเหมือนเพิ่งตื่นนอนมาด้วยตายังปรือๆอยู่เลย
“มึงเป็นใคร เป็นเพื่อนเหรอฮิ้นท์”
มันทำตาดุใส่ไอ้นั่นครับแล้วหันมาถามผม
“อ้าวไอ้เชี่ยนี่ แล้วมึงล่ะเป็นใคร”
ไอ้นั่นก็ลุกขึ้นทันทีครับ เอาล่ะสินักเลงกับนักเลงเจอกันผมนี่ยืนนิ่งเลยยังคิดไม่ออกว่าต้องทำยังไง
“อ้าวสัด กูถามดีๆนะ”
“กูก็ถามดีๆ กูเป็นแฟนฮิ้นท์ ทำไมกูจะมาหาแฟนกูไมได้ไง แล้วมึงล่ะเป็นใคร”
เอ่อ มันลอยหน้าลอยตาพูดหน้าตาเฉยเลยครับ ไอ้ทักกำหมัดแน่น
“แฟนเชี่ยไร กูนี่ไงผัวมัน เพิ่งนอนด้วยกันมาเนี่ย อย่ามาโมเม อ้อ มึงนี่เองที่โทรฯมาใช่ไหม ไอ้เชี่ย ยุ่งกับเมียชาวบ้านเหรอมึง”
ไอ้ทักปรี่เข้าหาครับผมตักสินใจกระโจนเข้าขวางมาต่อยกันตอนนี้ตายพอดี พ่อแม่รู้เข้าผมนั่นล่ะที่จะซวย
“หยุดนะ อย่ามาทะเลาะกันที่นี่ นายกลับไปก่อนได้ไหม เราไม่อยากให้พ่อแม่รู้”
“รู้ก็รู้ไปดิ กูชอบมึงนี่”
“หน้าด้าน เชี่ยกูไม่เคยเจอ มันมีผัวแล้ว กูนี่ไงผัวมัน สัดนี่แดกตีนกูสักทีก่อนดีไหมค่อยคิดได้”
“มึงไอ้เชี่ย”
“หยุดนะ กูบอกให้หยุด กูไม่เอาทั้งสองคนนั่นล่ะ พอใจยัง อย่าทำให้กูเสียหายนะกูไม่เอาไว้ทั้งสองคนนั่นล่ะ”
“ไอ้ฮิ้นท์”
ไอ้ทักครางออกมาครับ หยุดทั้งสองคนผมกัดฟันพูด หนอยแน่เกินไปแล้วจะมาอะไรกับกูมากมายวะเนี่ย ไอ้นั่นมันก็อ้าปากครับ คงไม่คิดว่าผมจะเกรี้ยวกราดได้ขนาดนี้ สรุปว่ามันยอมกลับไป แต่ก็ยืนกร่างใส่กันอยู่นะไม่ยอมลงง่ายๆ จนผมต้องไล่ไอ้ทักขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน ไอ้นั่นมันถึงยอมไปเสียที เฮ้อนะ
“มึงโอเคไหมมึง” ผมถามออกไปทันทีที่เจอหน้าอีแจงครับ
วันเปิดเทอมเราสามคนรีบไปโรงเรียนครับไปรออีแจงมันเพราะห่วงมันมากๆ ไม่รู้ว่ามันจะโอเคไหม เพราะเท่าที่โทรฯคุยกันมันก็ปกติดีนะ แต่ก็อย่างที่บอกล่ะครับว่าอีแจงมันเข้มแข็งมากๆ มากเสียจนน่ากลัว
“อืม ยังไม่ตายหรอกพวกมึง”
มันยิ้มมาแต่ไกลแต่ยิ้มที่รู้เลยว่ามันฝืนทำ คิดๆไปแล้วเด็กสาวที่มั่นใจสวยอย่างมันไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลยนะ แฟนที่คบหาเรียกกันว่าแฟนแต่มันไม่เคยปล่อยตัวเพราะมันอ้างว่ามันยังไม่ถึงเวลา มันรักษาตัวเองดีมาโดยตลอดแต่ทำไมมันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ
“เออ ไม่ตายก็ดีแล้ว ไปหาไรแดกก่อนดีกว่ามึงกูอยากกินอะไรหวานๆ”
ไอ้ทักมันก็ไปตบบ่าอีแจงล่ะครับ เราสี่คนก็เดินไปที่โรงอาหารเพราะมันยังเช้าอยู่มากคนยังไม่เยอะ อีกนานกว่าจะเข้าแถว พอตอนเข้าแถวอาจารย์ก็ประกาศเรื่องกีฬาสี เออจริงสินะเทอมสองเขาจะเน้นเรื่องกีฬาสีนี่ลืมไปเลยกู

To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B16, : 8 N0vEmbEr 2011; P40
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 16-11-2011 14:09:36

“อยู่สีห่าไรเนี่ย ทำไมกูไมได้อยู่กับพวกมึงวะ”
อีวิวมันบ่นหน้าหงิกมาเลยครับ การจับฉลากเลือกสีจับกันทุกปี ปีนี้นับว่าโชคดีของผมเพราะได้อยู่สีเขียวกับไอ้ทักอีแจง ส่วนอีวิวสีชมพูโน่นครับหัวเดียวกระเทียมลีบ
“เอาน่ามึง สีไหนก็เหมือนกันล่ะ” ผมพยายามปลอบมันครับ
“ไม่เหมือนเว้ย กูไม่อยากอยู่สีชมพู กูไม่มีเพื่อนเมาท์สิ”
“แหมห่วงแต่เมาท์นะมึง แน่ใจเหรอว่าอยู่สีเดียวกันแล้วจะได้เมาท์น่ะ ไหนอาจารย์นงลักษณ์จองตัวมึงถือป้ายโรงเรียนตั้งแต่เทอมแรกไม่ใช่เหรอ ไหนจะแข่งวอลเลย์บอลอีก มึงจะเอาเวลาที่ไหนมาเมาท์วะ”
อีแจงมันออกความเห็นครับ อีวิวเงียบไปเลยยิ้มแห้งๆ
“เออนั่นสินะ นี่ล่ะนะคนสวยต๊ายคิวเต็มตั้งแต่ยังไม่ได้ถึงวันงาน อิอิ”
“ถุย ชมเข้าหน่อยล่ะลอยนะมึง กูก็ได้ถือพระบรมฉายาลักษณ์ มีค่าคู่ควรกว่ามึงอีกกูยังไม่โอ่เลย” อีแจงเอาบ้างครับ คือเป็นเรื่องปกติของมันสองคนล่ะครับงานโรงเรียนหรืองานอะไรก็ตามที่ต้องการเด็กนักเรียนไปแต่งชุดไทยโชว์ตัวสองตัวนี่มันจะได้ไปตลอดเพราะมันสวยจริง
“เออมึงๆ ปีนี้เขามีดรัมเมเยอร์ชายนะ เนี่ยอาจารย์กำลังเปิดคัดตัว ให้ตั้งแต่ ม. ๓ ขึ้นมาถึง ม. ๕ มึงไปลองดิ”
อีแจงมันมาสะกิดผมครับ ไม่เคยคิดอยู่ในหัวเลยนะเรื่องพวกนี้
“ไม่เอาอ่ะ กูไม่เหมาะหรอกมึง”
“อะไรว้า มึงออกจะน่ารักซะขนาดนี้ไปลองเถอะน่า กูว่าได้ชัวร์ๆ มีมึงคนเดียวนะที่ไมได้ทำอะไรน่ะ”
ไอ้ทักมันพูดครับ มันได้ถือธงประจำโรงเรียนมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ก็มันเล่นสูงฟาดออกซะขนาดนั้น มาปีนี้มันตัวล่ำๆขึ้นด้วยสาวๆกรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหวเลยล่ะ
“นั่นดิมึง ไปเลยๆ กูหนับหนุน ได้ข่าวว่าอีแหวนมันก็จะลงคัดตัวนะ เห็นห้องมันเมาท์ว่าอีนี่มั่นใจมากๆ ไม่มีใครได้หรอกนอกจากมันคนเดียว กูล่ะอยากจะอ๊วก”
อีวิวครับทำท่าเสมือนจริง
“ไปว่ามันมึง มันก็เหมาะดีนี่”
“เหมาะอะไร เขาจะเอาผู้ชายนำเถอะ”
“แต่จารย์ก็ยังไม่สรุปไม่ใช่เหรอมึงอีวิว เผื่อได้ไม่ใช่เหรอที่จารย์บอก ถ้าเจอคนที่เหมาะสมก็จะให้นำเพราะโรงเรียนเรามีแต่ดรัมเมเยอร์ผู้หญิงนำ ปีนี้ถ้าไม่เจอก็คงผู้หญิงนั่นล่ะนำ ถึงว่าอีแหวนมันมั่นใจขนาดนี้”
แอบหมั่นไส้นิดๆล่ะครับ ทำไมอะไรๆก็แหวนๆนะ
“เออๆ กูจะลองไปดู”
เอาวะ เป็นไงเป็นกันอยากลองเหมือนกันดรัมเมเยอร์อะไรนี่ทำไมถึงอยากเป็นกันจัง สรุปว่ามันสองตัวก็ลากผมไปลงชื่อล่ะครับ โอ้โหคนต่อแถวลงชื่อแบบว่าเยอะมากๆ ส่วนมากผู้ชายจะเป็นกะเทยเสียส่วนใหญ่ ไม่รู้ทำไมนะ ฮ่าๆ อ้าวแล้วผมล่ะ
“ต๊ายกล้าเนอะ คิดยังไงเนี่ยมาลงสมัครคัดตัว ไม่เจียมเลยนะคนเรา”
เอ่อ เสียงอีแหวนครับ มันไม่ได้เอ่ยชื่อนะแต่มันหันมาทางผม คดีเก่าก็ยังสะสางกันไม่หมดสงสัยอีนี่มันอยากจะโดนตบจริงๆ
“นั่นสิ หน้าขาวขึ้นมาหน่อยก็เปิดตัวเลยเนอะว่าเป็นตุ๊ด อิอิ”
“ว่าใครอีต้อย”
อีวิวครับถลึงตาใส่อีต้อยเพื่อนอีแหวน ไม่ใช่สิน่าจะเรียกว่านางรองฝ่าตีนมันมากกว่า
“ใคร ไม่ได้ว่าใครนี่ ร้อนตัวเหรออีวิว”
“หนอยอีนี่ ตบสักทีดีไหม”
“อย่ามึง เสียมือ ไม่เคยได้ยินเหรอ หมาเห่ามันไม่กัดหรอก พวกดีแต่เห่า ให้มันเก็บปากไว้เห่าไว้หอนเถอะ”
อีแจงครับผมแอบอมยิ้ม
“อีแจงมึงว่าใคร”
“อ้าว ว่าใคร เปล่านี่ ร้อนตัวเหรอแหวน ไม่นึกเลยนะว่าจะมีชาติพันธ์ของหมาอยู่ด้วย”
“อี” “นี่ ไม่อายคนเขาเหรอ ไม่แน่จริงน่ะถอยไป เพื่อนกูจะลงชื่อ ได้ไม่ได้ค่อยดูกัน”
อีวิวมันดักคอไว้ครับเพราะอีแหวนมันอ้าปากจะกรี๊ดออกมาแล้ว
“ฮึ อย่าคิด อย่าแม้แต่ฝันหน้าตาอย่างนี้น่ะเหรอจะได้เป็นดรัมเมเยอร์ ฝันไปเถอะ อีตุ๊ด”
พอลงชื่อเสร็จมันก็ด่าไล่หลังมาครับ ผมเหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว
“ตุ๊ดแล้วหนักขนเพชรเธอเหรอแหวน หน้าตาแบบนี้ล่ะที่ใครต่อใครเขามารุมจีบกันน่ะ เราก็เบื่อนะ เธอเคยรู้สึกเบื่อไหมล่ะที่มีผู้ชายมารุมจีบเยอะๆน่ะ หรือว่าในชีวิตนี้ไม่เคยได้สัมผัสกับมันเลย”
ผมเองครับ ชักจะปากร้ายขึ้นทุกวันแล้ว พอพูดจบก็เดินหนีเลย เสียงอีแหวนกรี๊ดดังลั่น ส่วนอีเพื่อนสองตัวก็กรี๊ดนะ แต่กรี๊ดแบบสะใจ
“ว้ายตาย แรงนะยะมึง” อีวิวครับหลังจากที่มันกรี๊ดเสร็จ
“ขอหน่อยเถอะทนมานานแล้ว อีห่านี่มันจะอะไรกับกูนักหนานะ ตั้งแต่กูอ้วนดำแล้ว”
ผมระบายออกมาครับ เกินทนจริงๆนะกับคำถากถางของมันน่ะ รู้นะว่ามันรู้เรื่องที่ผมชอบฮัท แต่ทำไมล่ะในเมื่อความชอบมันห้ามกันไม่ได้ ทีมันก็ยังชอบเลยแล้วจะมาอะไรกับคนอื่นเขา
“ปากร้ายขึ้นทุกวันนะมึง เอาเถอะๆ ป่ะไปซ้อมควงคฑากัน อิอิ เอาให้อึ้งกันไปเลย”
อีแจงมันแนะนำครับ ช่วงแข่งกีฬาสีปกติอีแจงมันจะค้างที่บ้านอีวิวล่ะครับ เพราะมันเล่นวอลเลย์บอลด้วยทั้งสองคน เลิกเรียนต้องซ้อมกัน ไอ้ทักก็ซ้อมบาสฯไหนจะลงเตะบอลอีก ส่วนผมน่ะเหรอ เหอๆ นั่งเชียร์สิครับ แต่ถ้าได้ลงคัดตัวครัมเมเยอร์แล้วก็ต้องฝึกกันหน่อย เริ่มวันแรกหลังเลิกเรียนเลยก็แล้วกันด้วยการฝึกกับไม้กวาดทางมะพร้าวของลุงทองภารโรง อิอิ ยืมแกมาครับ
“อ้าวฮิ้นท์”
เอ่อ ฮัทครับ เขาเหมือนจะไปเตะบอลเลยนะ ผมหันไปยิ้มให้ดีใจสุด เพราะตั้งแต่นั้นก็ไมได้คุยกับเขาเลย ไม่รู้ว่าอะไรยังไง
“ฮัท” ผมร้องออกมาเก็บอาการหน่อยก็ดีนะ เขารู้กันถึงไหนต่อไหนแล้วว่ามีใจน่ะ
“ลงคัดตัวด้วยเหรอ” เขามองมาที่มือผมที่จับไม้กวาดทางมะพร้าวด้ามยาว ผมเขินเลยไม่ได้ตอบแต่พยักหน้าพองาม พองามจริงๆ อิอิ
“ฮัทไม่เปิดโทรศัพท์เลยนะ มีอะไรหรือเปล่า” ผมรีบทวงถามความคาใจครับ
“อ้อ เอ่อ ไม่มีไรหรอก พอดีซ้อมบอลหนักไปหน่อยอ่ะ ว่าแต่ฮิ้นท์ลงคัดดรัมเมเยอร์ด้วยเหรอ”
“อืม เราอยากลองอ่ะ” ผมตอบออกไปสายตายังจ้องมองอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่ไม่วางตา เราคุยกันอยู่สักพักล่ะครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะห่วงใยอีแหวนมันมากมายถึงเพียงนี้ มากเสียจนผมจุก อึ้งไปเลย
“เป็นอะไรไปมึงหน้ายังกะตูด”
พอพวกอีแจงมันซ้อมวอลเลย์บอลเสร็จมันก็เดินมาหาผมที่ข้างสนามบาสฯล่ะครับ ไอ้ทักมันไปล้างหน้ารอกลับบ้านพร้อมกัน
“ปะ เปล่าไม่มีอะไร มึงว่ากูจะเหมาะกับการเป็นดรัมเมเยอร์จริงๆเหรอวะ” ผมครางออกมาครับ เริ่มไม่มั่นใจ
“อะไรอีก ใครมันมาว่าอะไรมึง อย่าไปสนใจนะมึง หรือว่ามึงไม่อยากจะลบคำสบประมาทของอีแหวนเหรอ”
อีวิวมันย้ำครับ ผมเม้มปากถอนหายใจ แล้วพยักหน้า อยากสิทำไมจะไม่อยาก แต่สีหน้าแววตาของฮัทตอนที่เอ่ยถึงแหวน ทำให้ผมได้คิด คนเขารักกันมาก่อนจะด้วยตำแหน่งอะไรก็ตามแต่ เขารักกันมาก่อนได้ยินไหม แล้วคนที่มาแอบรักเขาเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอย่างผมล่ะควรจะทำยังไง เขาบอกให้รอก็ต้องรอ เขาบอกให้หยุดผมก็ต้องหยุดใช่ไหม ผมมีทางเลือกอื่นไหม ผมมีทางเดินที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ ในเมื่อคำพูดของเขาที่เอ่ยถึงแหวนเหมือนว่าเขาเข้าใจกันดีถึงความต้องการ ผมควรจะทำยังไงล่ะ ผมควรจะหน้าด้านฝืนแข่งแล้วเอาชนะน่ะหรือ หรือว่าผมควรจะยอมหลีกทางให้ คนมาทีหลังอย่างผม คนที่เป็นรองย่อมเป็นรองวันยังค่ำไม่มีวันจะได้เป็นที่หนึ่ง เจ็บก็ทนเอาเถิดก็เราเลือกแบบนี้แล้วนี่ รักเขามากก็ทนเอาสิ
“เฮ้ยๆ เหม่ออะไรวะ ตามึงแล้วนะ”
พอถึงวันคัดตัวตอนเที่ยง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนจะมารอดูมากมายขนาดนี้ อีแจงมันมาสะกิดผมครับ ที่เหม่อก็คิดอยู่ว่าควรจะทำยังไงดี สายตาผมหันไปมองแหวนกับฮัทตลอดเวลา แหวนเหมือนหันไปขอกำลังใจจากฮัทและเหมือนฮัทเองก็ยิ้มให้กำลังใจ อย่าแสดงออกมาเลยว่ารักกันมากแค่ไหน อย่าทำให้ผมรู้เลยว่ารักกันมากเพียงใด เคยไหมเวลาที่อยู่กับคนที่เรารักหรือแอบชอบก็ตามที แล้วเขามัวแต่พร่ำเพ้อพรรณาถึงอีกคนที่เขารักมากเช่นกัน บอกออกมาว่ารักกันมายังไง บอกทุกอย่างที่เคยทำร่วมกัน ผมไม่อยากจะได้ยินเลยแต่เดินหนีไปไหนไมได้เพราะใจมันด้านชาขามันตาย จะให้ผมเดินหนีไปไหนได้ในเมื่อรักเขา ทนฟังคำที่เขาพร่ำเพ้อถึงคนที่เขารักมาก่อน ใจจะขาด
“เอาให้อึ้งไปเลยนะมึง”
อีวิวมันเสริมอีกแรงครับ ผมเดินออกไปรับไม้คฑาจากอาจารย์ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ สายตาพยายามไม่มองไปทางไหน ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น ทำไมนะคนที่เราเคยมองแล้วเรามีความสุขที่ได้มองทำไมตอนนี้เวลาหันไปมองเขาหัวใจทำไมมันเหมือนมีหนามมีเข็มปักทิ่มตำอยู่ เจ็บแปลบๆ ร้อนวาบๆอยู่ที่ใจ ผมก็เดินถือไม้คฑาตามจังหวะของวงโยฯที่มาร่วมคัดตัวล่ะครับ พอถึงจังหวะที่ต้องโยนคฑา เอาเถอะ รักกันมากนักก็รักกันต่อไป คนที่จะยอมเดินหนีไปคือผมเอง ผมยอมแล้ว
“มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย ตอนเดินนะอาจารย์ชมกันทุกคน สง่างามมากไม่เคยมีใครเดินหลังตรงเท่ามึงเลยนะ แล้วกะอีแค่รับไม้แค่นี้ทำไม่ได้ อะไรวะกูไม่เข้าใจ”
อีแจงมันบ่นครับ อีวิวก็บ่น ไอ้ทักก็บ่น ส่วนผมก้มหน้านิ่ง ไม่เสียใจในสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไปแล้ว ทำไมกะอีแค่รับไม้คฑาแค่นั้นผมจะรับไมได้
“มึงไม่ต้องเข้าใจหรอก เพราะกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
ผมพูดออกมาแล้วเดินหนีไปเลยครับ ไม่รู้จะไปไหนดีแต่ผมเสียใจเหมือนกันนะที่ทำลงไป ที่เสียใจคือผมเหมือนคนแพ้ เขาเหมือนมาขอร้องให้ผมหลีกทางให้กับความฝันของแหวน โดยที่เขาไม่เคยถามผมสักคำว่าความฝันของผมล่ะมีไหม อยากเป็นไหม เจ็บจังเลยครับ ทำไมผมรู้สึกน้อยใจได้มากขนาดนี้ เจ็บปวดจังกับความใส่ใจที่เขามีให้แหวนแต่เขากลับมองไม่เห็นอะไรในตัวผมเลย เห็นอะไรบ้างไหมตลอดเวลาที่ผ่านมา เคยเห็นอะไรในตัวของผมไหม ผมน้อยใจเสียใจจังเลย ผมเดินเร็วจนวิ่ง เสียงเพื่อนๆร้องเรียกตามหลังมาแต่คงไม่ทันผมแล้ว ผมวิ่งขึ้นอาคารหนึ่งไปเข้าห้องน้ำของอาจารย์ รอ้งไห้สินะตอนนี้ที่ควรทำ ไอ้ขี้แพ้อย่างผม ร้องออกมาสิให้มันสาแก่ใจ ยอมเอง เดินหลีกทางให้เขาเองจะมาเพ้อพร่ำรำพรรณอะไร เพื่ออะไรฮิ้นท์
“เอาตรงๆเลยนะ มึงแกล้งรับไมได้ใช่ไหม”
อีแจงครับมันมาถามผมตอนเลิกเรียน อีวิวยืนอยู่ห่างๆ ส่วนไอ้ทักไปซ้อมบาสฯแล้ว มีอีแจงคนเดียวที่เข้าถึงผมได้ในตอนนี้
“อืม กูแกล้ง”
“ถ้าให้กูเดา มึงทำเพื่อใครสักคนใช่ไหมวะ”
ผมพยักหน้าอีกยิ่งมันรู้ผมยิ่งปวดใจ ยิ่งมันเข้าใจผมยิ่งน้อยใจ ทำไมวะ
“กูเข้าใจล่ะ กูไม่ว่ามึงแล้วล่ะฮิ้นท์ อย่าเสียใจดิในสิ่งที่มึงตัดสินใจทำลงไปแล้ว มึงทำให้เขา เขาจะรู้หรือไม่ก็ช่าง แต่มึงเชื่อกูเถอะว่ามึงทำถูกแล้วล่ะ”
ผมพยักหน้าครับยอมรับโดยดุสสดี
“ธรรพ์ปกรณ์ว่างอยู่ใช่ไหม ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ”
พออีแจงมันไปซ้อมวอลเลย์บอลกับอีวิวผมก็ว่างครับ เสียงร้องเรียกมาจากด้านหลัง
“อ่าครับพี่ลิเดีย”
รุ่นพี่ครับรองประธานนักเรียนแต่เป็นประธานใส่ส่วนของฝ่ายจัดกิจกรรม
“คือปีนี้เราจะมีรถขบวนน่ะจ๊ะ พอดีคนที่จะนั่งเขาขาเจ็บคงนั่งไมได้ พี่วานเราหน่อยได้ไหม ว่างอยู่ใช่ไหมจ๊ะ”
พี่เขาพูดเพราะมาก ไม่เคยคุยนะแต่ดูบุคลิกแล้วเหมือนจะหยิ่งๆไม่น่าเชื่อว่าจะพูดเพราะขนาดนี้
“เอ่อครับ แล้วแต่งเป็นอะไรล่ะครับพี่”
“แต่งสมัยทราวดี สุโขทัยน่ะจ๊ะ”
“ผมช่วยพี่ได้เหรอครับ ไม่มีคนอื่นแล้วเหรอ”
“มีน่ะมีแต่พี่เห็นว่าเรานี่ล่ะเหมาะที่สุด”
“อ้อครับพี่ งั้นก็ได้ครับ”
เออนะ ใจง่ายจังนะกู ชุดทวารวดีของผู้ชายมันเป็นไงวะเคยเห็นแต่ของผู้หญิง เอาวะดีกว่าอยู่ว่างๆ
“ฮิ้นท์ต้องนั่งรถคู่กับฮัทนะ โอเคไหม”
หือ พี่เขาพูดว่าอะไรนะ ฮัทเหรอ อ่า นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“ฮัทเหรอพี่ ได้เลยๆ”
อ่า เก็บอาการหน่อยเถอะมึง อายเขาๆ เดี๋ยวเขาก็จับได้หมดหรอกว่ามีใจให้ฮัท
“เดี๋ยวไปลองชุดกับพี่หน่อยนะ”
ผมเดินตามพี่ลิเดียไปครับ ห้องกิจกรรมเสียงจอแจดังออกมา คือพวกที่ถือป้ายหรือขึ้นรถขบวนจะมาแต่งตัวที่นี่หมดล่ะครับ คงมาลองชุดกัน ส่วนอีแจงกับอีวิวน่าจะลองแล้วหรือไม่มันก็น่าจะมีชุดแล้ว
“ยอมมานั่งให้จริงๆด้วย เก่งจังเจ๊ มาๆน้องฮิ้นท์ ชุดนี้เลย”
พี่อีกคนจำชื่อไม่ได้ครับทำท่าดีใจมากนะตอนเห็นผมกวักมือเรียกให้ไปหา
“ครับพี่ ชุดไหนเหรอครับ”
“นี่ไง ชุดสมัยละโว้”
“หือ เฮ้ยพี่”
ผมแหกปากร้องออกมาพร้อมกับกระโดดถอยประมาณสามก้าว
“แน่ะ ห้ามหนีนะรับปากพี่แล้วนะฮิ้นท์”
“พี่บ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนี่ พี่จะให้ผมแต่งเป็นผู้หยิง บ้าไปแล้วเหรอ”
“ไม่บ้าหรอกฮิ้นท์ โครงหน้าเราน่ะเหมาะที่สุดแล้ว ไหนมาลองใส่แค่ชฏาก่อน แล้วพี่จะบอกเองว่าเหมาะไม่เหมาะ”
เอ่อ รุ่นพี่สามสี่คนคราวนี้มีผู้ชายด้วยครับมายืนด้านหลังผม โอ๊ย นี่มันอะไรกันวะ ทำไมผมถึงได้ซวยขนาดนี้ ปากเบาดีนัก สมน้ำหน้ารับปากเขามั่วซั่วเป็นไงล่ะ ผมหันไปเห็นฮัทเหมือนจะมาลองชุดเหมือนกันครับ แต่เมินหน้าหนีเขาก่อนกลัวเก็บอารมณ์ไม่ได้
“นะนะน้องฮิ้นท์ ไหนๆก็ไหนๆแล้วน่ะ ลองให้พี่หน่อย”
พี่ๆก็ยังอ้อนวอนอยู่ครับ ผมเลยปล่อยเลยตามเลย ก็เอาเถอะ ไหนๆก็ว่ากูเป็นตุ๊ดอยู่แล้วนี่ จะเป็นน้องปอยสักวันใครจะว่าอะไรอีก จริงไหม เอาให้มันถึงกึ๋นกันไปเลยว่ากูดีนัก อยากคุยกับเขาเหมือนกันนะ อยากจะถามว่าสบายดีไหม จะถามทำไมในเมื่อเห็นนั่งยิ้มอยู่ อยู่ใกล้กันแค่นี้เองแต่ผมทำไมรู้สึกว่าเขาอยู่ไกลผมออกไปทุกที แต่ก็อดไม่ได้เลยนะที่จะแวบมองเขา ชุดที่เขาใส่มันทำให้เขาดูหล่อมากๆ มีสง่าราศีเหลือเกินเมหือนไม่ใช่เขา ผมยืนมองอยู่เรียกสายตากลับคืนมาไม่ได้เลย จนต้องบังคับตัวเองหันมามองชุดที่ผมจะใส่ในวันงานแล้วถอนหายใจออกมา เฮ้อกู
วันที่แสนจะน่าอับอายก็มาถึงล่ะครับ วันแข่งขันกีฬาสี วันแรกก็มีพิธีเปิดและแน่นอนผมต้องแต่งเป็นสาวชาวละโว้ขึ้นรถแห่จากในตลาดเข้าโรงเรียน โอยๆ พ่อจ๋าแม่จ๋าอย่ามาดูนะขอร้อง และรู้ไหมว่าต้องตื่นไปแต่งตัวตั้งแต่กี่โมง งานเริ่มแปดโมงผมตื่นตีสี่ต้องให้ไปถึงโรงเรียนตั้งแต่ตีห้าเท่านั้นพี่ๆเขากำชับมา ไม่ใช่แต่ผมหรอกครับอีวิวกับอีแจงก็ด้วย นี่ถ้าไม่ได้นั่งคู่กับฮัทผมปฏิเสธไปแบบไม่แยแสแล้วนะเนี่ย เพื่อฮัทคนเดียว นั่นสินะ ทำไมผมทำเพื่อเขาเยอะแยะจังเลย ผมยอมสวมชุดของอิสตรีเพียงเพื่อที่จะได้นั่งเคียงข้างเขา ผมยอมลดน้ำหนัก กำจัดสิว ขัดตัวทุกวันก็เพื่อเขา ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาทั้งนั้น แล้วตัวของผมเองล่ะ เคยทำอะไรให้ตัวเองไหม เขามองเห็นอะไรในตัวของคนๆนี้ไหม
“ขี้เกียจว่ะแม่ง ไม่อยากจะตื่นเลย” ผมบ่นครับ
“เออน่า เดี๋ยวก็ผ่านไปล่ะมึงแวะกินโอวัลตินก่อนไหม” อีแจงมันเสนอครับ
“ซื้อทำไมมึงที่โรงเรียนเขามีให้”
สรุปก็พากันไปถึงโรงเรียนตีห้ากว่าๆครับ พอไปถึงแล้วหายง่วงเลยเพราะเห็นอีแหวนมันนั่งลอยหน้าลอยตาอยู่ก่อนใคร
“ว้าย เสียใจด้วยนะฮิ้นท์ที่พลาดน่ะ อิอิ เราบอกแล้ว ว่าดรัมเมเยอร์น่ะเหมาะกับเราที่สุดแล้ว”
ผมถอนหายใจออกมาแรงๆเลยครับ มีฮัทนั่งอยู่ด้านในห้องกำลังแต่งตัวอยู่ รำคาญอีนี่จัง หลบทางให้ไมได้แปลว่ายอมนะ มึงจะรู้ตัวไหมเนี่ยว่ากูน่ะถ้าจะทำจริงๆคนอย่างมึงไมได้ติดฝุ่นกูหรอกนะ
“คุยด้วยทำเป็นไม่คุย แล้วนี่มาทำอะไรเหรอจ๊ะ มีอะไรให้ทำเหรอ หรือว่ามาติดผ้าประดับรถ อิอิ”
“เห่าอะไรแต่เช้าเธอ เหม็นปาก แปรงฟันป่ะเนี่ยก่อนออกจากบ้าน หรือว่าเซี่ยนอยากเป็นดรัมเมเยอร์มากมายจนลืมอาบน้ำล้างปิ๊”
อีวิวครับ คนหันมาพรึ่บเดียว
“ว้ายหยาบคาย พูดจาอะไรน่ะวิว เราเป็นผู้หญิงนะเราเสียหาย”
“อ้อเหรอ แล้วทีว่าคนอื่นล่ะ คนอื่นเป็นต้นไม้หรือไง เขาไม่เสียหายไม่มีความรู้สึกเหรอ แล้วจำไว้ด้วยนะที่ได้มานั่งลอยหน้าลอยตาเป็นดรัมเมเยอร์อยู่เนี่ยเพราะมีคนเขาถอยให้หรอกนะหล่อน เพราะลำพังหน้าตา ท่าทาง ฝีมืออย่างเธอน่ะไม่มีสิทธิ์” อีแจงครับมันเหมือนทนมานาน
“เอาล่ะค่า น้องๆ จะมาทะเลาะอะไรกันแต่เช้า มารีบมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แจงไปหาพี่หวานโน่นไป”
พี่ลิเดียเป็นคนระงับศึกครับ ห้องกิจกรรมเป็นห้องโล่งๆแต่วันนี้เอาตู้มากั้นเป็นฝั่งหญิงชายแยกกันแต่งตัวแต่งหน้า ผมเดินเข้าไปด้านในเห็นฮัทแต่งตัวอยู่ เขาดูหล่อจริงๆนะ หล่อเสียจนใจหาย ทำไมน่ะหรือ ก็เหมือนว่าเขาอยู่สูงเกินไปจนผมเอื้อมจะไม่ถึงน่ะสิ ฮัทเขาแต่งตัวเสร็จก่อนก็เลยออกไปรอด้านนอก ให้ตายเถอะ เกิดมาไม่เคยคิดจะแต่งหญิงเลยนะท่าน ผมอายเหงื่อแตกแล้วแตกอีก แต่จะทำยังไงได้ก็รับปากเขาไปแล้วนี่นะ พอใกล้ถึงเวลาเสียงเพลงมาร์ชโรงเรียนก็ดังขึ้น เพลงกราวน์กีฬาเอย โอยๆจะเป็นลม ผมนี่ตัวเริ่มเย็นมือเริ่มสั่น อายจนแบบไม่รู้ว่าจะบอกว่ายังไงดี
“ว้ายมึง”
อีวิวมันอุทานออกมาครับตอนที่ผมแต่งตัวเสร็จแล้วเดินตามพี่พิงค์ออกมา
“อะไรวะ”
“กรี๊ด สวยเวอร์ ฮิ้นท์มึงสวยมาก สวยมากๆ”
เอ่อ นี่มันชมหรือมันประชดวะ ผมเริ่มไม่มั่นใจหนักเข้าไปกว่าเดิม
“อีบ้ากูอายนะเว้ย”
“เห็นไหมฮิ้นท์พี่บอกแล้วว่าสวย รับรองเกิดจ๊ะ อิอิ”
“แหมพี่ลิเดียอายฉี่จะแตกอยู่แล้ว เปลี่ยนใจทันไหมพี่”
ผมพยายามอ้อนวอนครับ แต่พี่แกไม่สนใจจูงมือผมออกไปเลย ผมเป็นคนสุดท้ายที่เดินออกไป เขาตั้งขบวนแล้วครับ ผมเดินก้มหน้าจนชฏาบนหัวจะร่วง กระโปรงอะไรเนี่ยเกี่ยวแข้งเกี่ยวขาอยากจะถกขึ้นให้เหมือนกางเกงขาสั้นเลยนะ โมโหเดี๋ยวก็ได้สะดุด้มตายกันพอดี
“ว้าย น้องฮิ้นท์ขา หยุ๊ด หยุด อย่าถกสิคะ อายเขา”
คิดจริงทำจริงล่ะครับ ก็มันจะล้มเอาน่ะสินะ ผมเลยถกขึ้นมาที่น่องซะเลย แต่พี่พิงค์ร้องลั่น
“มันจะล้มอ่ะพี่”
“อุ๊ยเดี๋ยวขึ้นบนรถก็นั่งเฉยๆแล้วจ๊ะ อย่าถกๆ ไม่ดีๆ เป็นสาวเป็นนาง”
“อ่ะ” อึ้งครับ พูดออกมาเต็มปากเลยนะ พอแค่ก้าวออกไปพ้นประตูของห้องกิจกรรมล่ะครับ มันก็มีน้องๆช่วยกันขนของอยู่ เอ๊ะ ทำไมมันหันมามองกูหมดเลยวะเนี่ย ดูตลกเหรอ
“โว้ วี๊ด วิ้ว สวยจังคร้าบ ชื่อไรเอ่ย อยู่ ห้องไหนเนี่ย”
เอ่อ ผมเพิ่งจะเสียความมั่นใจไป แล้วนี่เหมือนมาตอกตะปูปิดฝาโลง ตายสนิทเลยไอ้ฮิ้นท์
“สวยมั้ยคะน้องๆ นี่เด็กใหม่พี่เอง อิอิ”
อ้าวนะพี่ลิเดียก็ไปกับพวกมัน เสียงอื้ออึงอยู่ครับ ผมสิจะเป็นลมเอาให้ได้ อายจนไม่รู้จะไปอยู่มุมไหนของโลกใบนี้แล้ว เสียงอื้ออึงหนักเข้าระหว่างทางเดินไปรถที่เตรียมไว้ โอ๊ย จะอะไรกันวะเนี่ย เรียกชื่อกูอยู่นั่นล่ะ ผมเดินก้มหน้างุดๆตามอีพี่ลิเดียไปครับ เริ่มไม่ชอบล่ะ เพราะเล่นแวะทักทายตลอดทาง ไม่เห็นใจกันบ้างเลยนะ
“อ่ะค่อยๆก้าวนะน้องฮิ้นท์”
ถึงซะที โอ๊ยนะ เกือบตาย แต่ทว่ายิ่งอยู่บนที่สูงคนก็ยิ่งเห็นมากขึ้นล่ะครับ เสียงแซวดังอยู่ไม่ขาดสาย ไม่กล้าเงยหน้าเลยนะผมน่ะ ก้มมองแต่เท้าตัวเอง
“ฮิ้นท์ นี่ฮิ้นท์เหรอ”

เขียนโดย อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: changasa@hotmail.com ที่ 16-11-2011 15:00:32

อ่า เจียมตัวกันทั้งคู่ แล้วเมื่อได้จะได้กันละเนี่ย เฮ้ออ...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 16-11-2011 15:06:51

อิ๊กกี้ คิดถึง

หวายๆๆๆๆ มันค้างๆๆๆๆ


ฮา ทักกับทิว แถยงกันอยู่ได้ นี่ก็ผัวนั่นก็แฟน โน่นเลย เจ้าของตัวจริงนอนนอยด์แดก อยู่บ้านนู้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 16-11-2011 15:20:42

รู้ใจตัวเอง เเต่ไม่บอกให้อีกฝ่ายรู้.... :z3: :z2:


รออ่านนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 16-11-2011 15:27:09

รอน่ะ  :L1:

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 16-11-2011 15:53:12

มึนกันทั้งคู่เรื่องนี้
สงสัยจะ มคปด แน่ๆฮัทเอ๊ย
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-11-2011 15:58:28

ในที่สุด คุณอิ๊กก็มาต่อ :sad4:
รออ่านต่อๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 16-11-2011 15:58:45

เพลียผช. ชื่อทิว
ขี้ตู่มากๆ ชิส์,,
ฮัทอย่าเพิ่งท้อนะ ต้องจีบให้ได้สิ
^^
น้องฮิ้นท์ สวย ใช่มั้ยล้าาาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 16-11-2011 16:38:03

อยากฟังความรู้สึกของฮัทมั่งอ่ะ B17 มาด่วน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-11-2011 16:46:07

สงสารแจงจังเลย
อย่ามัวแต่เหนียมอายกันสิอิหนู
คนอ่านเขารออยู่นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-11-2011 16:48:16

เออ...อ้ำอึ้ง กลัวนั่น นี่ นู่น โน่น โน้น อยู่นั่นแหละฮัท
ไปเลย..ไปหายัยแหวนเลย เหมาะกันแล้วล่ะกับยัยแหวนน่ะ ผู้ชายไม่ค่อยกล้าแบบฮัท(จะว่าขลาดก็ดูจะแรงไป)
ก็เหมาะแล้วล่ะกับผู้หญิงพูดมากปากเปราะขี้อิจฉาขี้วีนน่ะ
เดี๊ยะ ๆ เปลี่ยนใจจากเชียร์ทักมาเชียร์ทิวดีไหมเรา
ป้าล่ะชอบจัง มันกล้าดีว่ะ ชอบแบบนี้แหละ
ใจป้าให้ทักกับทิวแบบ 50/50แล้วเด้อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 16-11-2011 16:52:59

 :z1: :L3: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ฮันจับฮิ้นกดเลยลูก
หน้ารักสะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 16-11-2011 16:58:20

 กรี๊ดดดดดดด ค้างอีกแล้ว :z3:
อยากให้มีภาพประกอบด้วยจัง :laugh:

มาต่อไวไวนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: golffel ที่ 16-11-2011 17:03:26

ค้างๆๆ 

ตอนไหนจะรักกัน

สู้ๆๆๆๆนะไรต์เตอร์  รอๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 16-11-2011 17:08:39

อยากอ่านต่อแล้วพี่อิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 16-11-2011 17:39:21

ตอนนี้ใครๆๆก็รักนายเอกเรา
แล้วเมื่อไรจะได้รักกะพระเอกสักทีน่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 16-11-2011 18:11:37

ลุ้นมากขึ้นทุกที ฮ่ะๆๆ
รีบๆ บอกรักกันสักทีนะครับ
มาต่อบ่อยๆ ก็ดีนะครับ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 16-11-2011 18:19:43

ถ้าชักช้านัก ก็ให้ทิวหรือทักไปเถอะ!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 16-11-2011 18:33:29

อีนังแหวนนี่มันน่าตบจิงๆเลยอ่ะ

ฮิ้วสู้ๆๆนะ  อย่ายอมนังชะนีบ้านั้น

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 16-11-2011 19:32:01

ทัก กับ ทิว นี่ ของคู่กันไหม  ถึก ๆ  ห้าว ๆ ทั้งคู่เลย ชอบทั้งคู่เลยอะ

เชียร์ ให้กินกันเองนะ 55555

ฮินท์ จะสวยไปไหน  ฮัทยังไม่รีบขอจะอดนะ

+1  ให้คุณอิ๊กจ้า รอ  :call:  :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 16-11-2011 19:36:39

โอ้โห้ยยยย ฮิ้นท์จะเกิดแล้วครับพี่น้อง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 16-11-2011 20:47:45

เมื่อไรจะเข้าใจ เมื่อไรจะรักกัน หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ ให้คำว่ารักเดินทางมาเจอกัน
สารภาพรักซะทีสิฮัท อย่ามัวแต่กลัวและกังวลอยู่อย่างนี้
รู้มั้ยว่าคนเชียร์มันลุ้นแค่ไหน...ลุ้นจนเหนื่อยไปหมดแล้วเนี่ย(แต่เราก็ยังเชียร์ฮัทอยู่นะ^^)
อยากเห็นฮิ้นแต่งตัวสวยๆจังเลยอ่ะ...อิจฉาฮัทได้นั่งคู่กะฮิ้นด้วย..หุหุ
คราวนี้แหละดังระเบิดเถิดเทิงแน่ฮิ้น...อิอิ (แกดับแน่นังแหวน...อุว่ะฮะฮ่าๆๆๆ)
เออ...คนเขียนจ๋าถ้าจะให้ดีคู่ ทักทิว ก็น่าจะเริ่ดนะ หนับหนุนๆๆๆๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 16-11-2011 20:48:16

ว้ายยยยยยยยยยยยยย

ฉ๋วยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 16-11-2011 21:19:49

อ้างจาก: JA(e)jung ที่ 16-11-2011 20:47:45  

เมื่อไรจะเข้าใจ เมื่อไรจะรักกัน หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ ให้คำว่ารักเดินทางมาเจอกัน
สารภาพรักซะทีสิฮัท อย่ามัวแต่กลัวและกังวลอยู่อย่างนี้
รู้มั้ยว่าคนเชียร์มันลุ้นแค่ไหน...ลุ้นจนเหนื่อยไปหมดแล้วเนี่ย(แต่เราก็ยังเชียร์ฮัทอยู่นะ^^)
อยากเห็นฮิ้นแต่งตัวสวยๆจังเลยอ่ะ...อิจฉาฮัทได้นั่งคู่กะฮิ้นด้วย..หุหุ
คราวนี้แหละดังระเบิดเถิดเทิงแน่ฮิ้น...อิอิ (แกดับแน่นังแหวน...อุว่ะฮะฮ่าๆๆๆ)
เออ...คนเขียนจ๋าถ้าจะให้ดีคู่ ทักทิว ก็น่าจะเริ่ดนะ หนับหนุนๆๆๆๆๆๆๆ o13

เห็นด้วยมากๆๆเลยครับ

ตรงอย่างที่ผมคิดเลย เป็นแบบนั้น

ได้จะดีมาก ก ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-11-2011 21:22:29

 o18  เนื้อเรื่องยังค้าง

แต่ความสัมพันสองคนนี้กระดึบช้ามาก

ฮัทช้า  ช้าซะเชียร์ทักเสมอ   :laugh:

ส่วนแจง  :เฮ้อ: เหมือนจะฉลาด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-11-2011 22:58:09

เชียร์น้องทิว เราชอบคนกล้า หน้าด้านนิด ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-11-2011 23:56:56

มีแต่คนตะลึงในความงามของน้องฮิ้นท์ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 17-11-2011 00:20:52

คู่นี้ยังเรื่อยๆต่อไป. ..
อยากจะบอกพี่ฮัทว่าแมนหน่อยดิพี่ !!!~
คนอ่านลุ้นนะเนี่ย ><

ส่วนตอนนี้แจง..เฮ้อ...ไม่น่าเลยจริงๆ

รอต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 17-11-2011 00:43:58

สงสารทัก คุณอิ๊กกี้ส่งน้องทิวมาให้ทักใช่มั๊ย เอิ๊กๆๆๆๆ
น้องฮินท์เจ้า รอพี่ฮัทมาจีบเนี่ยท่าจะรอจนเหนียงยาน
รุกเองเลยจ้า สวยแล้ว มั่นใจตหน่อย จับฮัทขึงผืดเลย  :z1: :m25:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 17-11-2011 03:29:52

เหนียมอาบ เชิ่ดๆ เริ่ดๆ ใส่กันนั่นแหละ จะได้กันมั้ยเนี่ย
สงสันต้องต่างคนต่างเมาแล้วละจะได้ได้กันซะที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: atommic ที่ 17-11-2011 03:55:37

ลุ้นจนตัวโก่งแล้วว ก็ยังไม่ได้กันสักที :เฮ้อ:

ฮัทเอ้ยลูก ลุยโลดไฟเขียวผ่านตลอด   :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 17-11-2011 06:41:12

ผู้ชายเนี่ยมันจริงๆเลย = =' ชอบทำให้เจ็บช้ำน้ำใจเนอะ :z3:   มันน่าสัก :beat:เปรี้ยง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 17-11-2011 11:10:32

 :m15: แจงไม่น่าพลาดท่าให้ไอเชี้ยพุทเลย แต่ขอชื่นชมว่าแจงเข้มแข็งมากๆๆๆๆ :m15:

 :L2:ส่วนฮัทกับฮิ้นท์ เมื่อไรน่าคู่นี้จะสมหวังเสียที แต่ก็แอบเชียร์ทักกับทิวอยู่นะ อิอิ  :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: lucifel ที่ 17-11-2011 12:58:19

ฮัททำตัวได้น่ารำคาญมาก น่าจะกินแห้วไปซะ ห่วงโน่นพะวงนี่ ดูขี้ขลาดยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 17-11-2011 13:57:25

 :เฮ้อ:เหนื่อยใจกับฮัทจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 17-11-2011 15:12:44

ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   ฮิ้น สวยหรอ ตายๆๆ :z3: :z3: :z3:   อยากเป็นลมจังเลย     ต่อไวๆๆๆนะคะพี่อิ๊คกี้  :seng2ped: :seng2ped:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 17-11-2011 15:15:20

ต่อๆๆๆๆๆ สงสารแจงจัง  แต่ความบริสุทธิ์ไม่ใช่ตัววัดค่าหรอกครับ ยังมีอะไรมากกว่านั้นอีกเยอะที่จะเพิ่มค่าตัวเรา เสียแล้วเสียไปให้หมามันชิมซะบ้างเน๊อะ +1คร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnosuke ที่ 17-11-2011 17:16:37

ดีๆๆฮิ้นตัดใจไปเลยแล้วไปรักทักกับทิวดีกว่า
สำหรับตอนหน้ายังเชียร์แจงให้แก้แค้นไอ้พุท แค้นนี้สิบปีก็ไม่สาย
รักคนเขียน :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 17-11-2011 17:34:15

 :angry2:ไม่เอาแล้ว ใจร้ายมากมาย ทำไมทำร้ายกันได้แบบนี้ ฮิ้น สู้ๆๆ
หมั่นไส้นังแหวนอย่างนี้มันต้อง :beat:ให้เด็ดขาดไปเลย
55555+
มาต่อแล้ว กะว่าจะเม้นให้ยังไม่มีเวลา ตอนนี้เลยมาเม้นและมอบความห่วงใยให้นักเขียนครับ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 17-11-2011 19:20:27

รักคนเเต่งเรื่องนี้ที่สุดเยยยยยย> <

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 17-11-2011 22:35:44

มาดันซะหน่อย อิอิ :z10:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 18-11-2011 21:09:30

สวยเริสช่ายม้ายยย :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 18-11-2011 22:54:36

 :เฮ้อ:

พอเพียงแบบนี้จะได้กันม๊ายยยย  :oo1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 19-11-2011 02:23:08

ตายๆๆๆๆๆๆ สวยลืม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 19-11-2011 04:08:30

อิกกี้ หายปายหนายยย แง๊ววว!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 19-11-2011 12:43:13

โอยยยยยย 

ตอนต่อไปคงจะมีอะไรที่น่าตกใจมาให้อ่านนะ  ไม่งั้นเค้าไม่ยอมมม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 19-11-2011 14:40:52

แง้ๆ  สงสารแจงอ่ะ
หุหุ  งานนี้ฮินท์เกิดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 19-11-2011 21:11:50

ฮิ้นท์เริ่ดมาก แต่ก้อแอบสงสารเค้านะเข้าใจหัวอกเลย ว่าแต่ทั้งสองคนยังกั๊กกันอย่างงี้แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกันเนี่ย

เปนกำลังใจให้พี่อิ๊กกี้ด้วยครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 22-11-2011 10:35:58

คิดถึงฮัทกะฮิ้นมากมายเลย มาต่อให้อ่านได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมม :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 26-11-2011 11:27:01

ลืมกันหรือเปล่าเอ่ย  :t3:มานอนรออ่านนานแล้ว เจ้าตัวหายไปไหน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 26-11-2011 11:43:01

นู๋ฮิ้นท์คนสวยไปไหนน้า...
คิดถึงจังเลยยยย... :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 28-11-2011 13:55:11

 :catrun:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 29-11-2011 17:16:16

มาต่อได้แล้ววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 29-11-2011 21:21:10

 o22

คิดถึง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 29-11-2011 21:50:00

แปลงร่างขั้นแรกแล้ว
ถ้าขั้นสูงสุดนี่ฮัทอยู่ในกำมือแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 30-11-2011 23:42:46

 :a5: หงะ
ยังไม่มา
เข้ามาดัน อึ๊บๆๆๆๆ
คิดถึงฮัทกะฮิ้นอ่ะ + คนแต่งด้วย :กอด1:
มาต่อเร็วเน่อออออออออออออออออ :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 01-12-2011 00:20:09

   มาต่อเถอะนะ
 :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A17, : 16 N0vEmbEr 2011; P41
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 01-12-2011 18:14:31

B17
ภาพที่เห็นตอนนี้เป็นไปดังที่คาด  ฮิ้นท์มันดูช่าง.... โคตะระสวยสง่าไร้ที่ติจริงๆยิ่งทำให้รู้สึกหลงใหลความสวยของมันหนักเข้าไปอีกจนผมแทบไม่อยากละสายตาไปจากมัน

         เฮ้ย... เดี๋ยวนะ... ไอ้ที่ผมชอบมันมากเพราะว่ามันสวยเหรอนี่  สรุปว่าผมเริ่มชอบมันยังงี้ตั้งแต่มันสวยดูดีแบบนี้งั้นเหรอ....

         " แหม.... ตะลึงตาค้างกันไปหมดเลยนะค้า.... หนุ่มๆ   เห็นฝีมือเจ้รึยัง... ไปกันค่ะหนูฮิ้นท์  ไปขึ้นรถกันดีกว่า  ท่านพ่อเมืองด้วยค่า...."  เจ๊ลิเดียบอกฮิ้นท์มันแล้วก็หันมาเรียกผม    พวกเราเดินตามกันออกไปขึ้นรถขบวนซึ่งระหว่างทางตอนนี้มีใครต่อใครมายืนดูกันเต็มไปหมดจนผมเห็นว่าฮิ้นท์มันเริ่มดูประหม่าๆเหมือนไม่มั่นใจ

         " เป็นไรไปอ่ะ... ทำไมทำหน้ายังงั้นล่ะ"  ผมหันไปลองถามมันดู

         " ก็.... เราอายนี่นา  คนมารุมดูเรายังงี้เพราะว่าเราดูตลกรึเปล่าก็ไม่รู้"  มันว่าแล้วทำหน้ามุ่ยๆ  ผมก็หัวเราะมัน

         " หึๆ  ไม่หรอกน่า  ยังงี้ตลกก็บ้าแล้ว  นายน่ะดูสวยสง่ายังกะเจ้าหญิงจริงๆเลยนะ"  ผมชมมันแต่แล้วก็เขินๆซะเองแกล้งหันไปมองทางอื่นก่อนละกันเว้ย อายมันแฮะ...   แต่นี่เราเผลอชมมันสวยได้เต็มปากเต็มคำจนแทบลืมว่ามันเป็นผู้ชายนะเนี่ย   แล้วมันจะว่าอะไรผมมั๊ยนะไปชมเหมือนมันเป็นผู้หญิงยังงี้

         " จริงนะ  เราไม่ได้ดูตลกจริงนะ"  ฮิ้นท์มันยังทำท่าทางลังเลอยู่แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ถือสาอะไรกับที่ผมพูด

         " จริงดิ... ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ  ใครๆเค้าก็ชื่นชมนายทั้งนั้นล่ะ  เชื่อเหอะ  ไม่งั้นป่านนี้มันคงโห่ฮาไล่แล้วอ่ะ"

         " อ่ะเหรอ... อืม... ก็โอเค  งั้นค่อยยังชั่ว....."  มันเริ่มยิ้มออก  ผมก็นึกขำ  ตกลงไอ้ที่มันประหม่านี่เพราะมันคิดว่าใครๆเค้าเห็นมันตลกเหรอ   ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยว่าใครๆเค้าก็ตื่นตะลึงชื่นชมความสวยตัวเองกันทั้งนั้น   ใครเค้าจะมาเห็นว่าตลกล่ะ

         โดยเฉพาะผมเองที่ก็เริ่มมีประหม่าขึ้นมาเหมือนกันเพราะว่าตอนนี้ผมมานั่งเคียงคู่กะมันบนรถแล้ว  ยิ่งรู้สึกว่าตื่นเต้นขึ้นมาซะงั้น   พวกเพื่อนๆเราที่เหลือเค้าก็แต่งตัวไทยๆแบบว่าเป็นพวกข้าราชบริพารของพ่อเมืองอ่ะครับ  ก็มีมานั่งบนรถเป็นนางสนมอีกสามคน  ที่เหลือก็เดินไปกับขบวนซึ่งทำให้ขบวนสีเราดูยิ่งใหญ่อลังการเข้าไปอีก

         พอรถเราเราเคลื่อนขบวนออกจากรร.ไปก็มีผู้คนเยอะแยะที่ยืนรอดูกันอยู่สองข้างทาง  ฮิ้นท์มันก็เลยยิ้มโบกมือให้เค้าไปด้วย  ยังงี้มันนางสาวไทยเลยนี่หว่า

         " หือ.... ทำไมมองเราแล้วยิ้มแปลกๆอ่ะ"

         " เปล่าๆ  ไม่มีอะไร  คนมารอดูขบวนเราเยอะดีเนอะ"  ผมแกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น

         " อืม... น่าตื่นเต้นอ่ะ  เราชักสนุกแล้วดิ  ทีแรกก็ไม่ค่อยอยากมาหรอก  รุ่นพี่เค้าไปขอร้องเราน่ะ  เกรงใจไม่อยากปฏิเสธเค้า"

         " เราก็เหมือนกัน  ไม่อยากปฏิเสธเค้าเหมือนกันแหละกลัวเค้าจะหาว่าเราเรื่องมาก"  ผมอธิบายไปใจก็แอบคิดนิดๆนะว่า  ความจริงคือที่มันรับหน้าที่นี้เพราะว่ามันอยากมานั่งข้างๆผมบนรถนี่ด้วยกัน  ถ้าเป็นงั้นผมจะแฮบปี้มากๆ

         " ก็ถ้าให้เลือกระหว่างเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งกับมานั่งบนรถนี้นายจะเลือกอะไรล่ะ"  ก็ตัดสินใจแกล้งลองถามมันไป  มันก็รีบหันมามองหน้าผม

         " แหม... ก็อาจจะเลือกเป็นดรัมเมเยอร์นะ  มันได้นำขบวนไง.... ก็น่าจะดีนะ "  เฮ้อ.... เซ็งเลยว่ะ  ผิดหวังจนได้เรา

         " วู้ว....ว  ไอ้ฮัท  วู้ว...ว"  เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นพอดี   พอหันไปดูเห็นไอ้โด่งยืนอยู่ข้างทางโบกมือมาให้ผม

         แล้วในมือมันก็มีกล้องด้วย  สงสัยนี่มันคงถ่ายรูปแหวนไว้เพียบแน่เลย  ท่าทางมันอารมณ์ดีซะขนาดนี้อ่ะ  แต่ก็ดีแล้ว ดูมันมีความสุขมากขึ้นมากไม่ดูเครียดๆอย่างเมื่อก่อนแล้ว  เพราะความรักสินะ

         แล้วตัวเราเองล่ะวะ  เฮ้อ... มีความรักแต่ก็... ดูจะเป็นไปไม่ได้ซะแล้วนี่

         " ทำไมทำหน้ายังงั้นล่ะ  ยิ้มหน่อยสิท่านพ่อเมือง  ชาวบ้านเค้าโบกมือให้แน่ะ"  ฮิ้นท์มันแกล้งแซวผมแล้วมองไปยังชาวบ้านที่เค้ามายืนดูขบวน  หึ... ทีงี้ทำมาเป็นแซว

         ตลอดทางที่ขบวนผ่านไปก็บรรยากาศคึกคักตลอดเต็มไปด้วยผู้คนที่มาเที่ยวงานของที่อำเภอ  ก็ดีเหมือนกันที่เค้าจัดงานรร.เราไปพร้อมๆกะงานประจำปีของอำเภอยังงี้เพราะมันกลายเป็นงานใหญ่งานช้างไปเลย  นึกๆไปก็น่าภูมิใจอยู่นะที่ผมมีโอกาสได้นั่งเด่นเป็นสง่าบนรถขบวนยังงี้  เออ... จริงด้วย  งั้นไอ้คนที่รถล้มแล้วผมได้มานั่งบนรถขบวนนี่แทนมัน   ป่านนี้มันคงเสียดายแย่แล้วดิพลาดโอกาสดีๆยังงี้เพราะความซวยของมันเอง

         ขบวนแห่ทั้งหมดของรร.เรานี่ก็มีรถอยู่สี่คันครับของแต่ละสีคือ สีแดง สีเขียว สีฟ้าแล้วก็สีเหลือง  ตอนนี้ที่แล่นอยู่หน้าผมเป็นรถของสีแดง  เลยออกไปก็มองเห็นวงโยธวาทิตรร.เราที่มีแหวนเป็นดรัมเมเยอร์กับรุ่นน้องอีกสองคนนำขบวนอยู่  ท่าทางแหวนก็ดูจะมั่นใจดีอ่ะนะสำหรับวันนี้  ก็รอมาซะแทบตลอดชีวิตเลยนี่  ฝันเป็นจริงซะทีนะ

         ฮิ้นท์มันก็ยังคงยิ้มพิมพ์ใจโบกมือกับผู้คนไปเรื่อยราวกับนางสาวไทยอยู่ตลอด  เห็นผู้คนข้างล่างเค้าก็โบกมือกลับมาทุกคนโดยเฉพาะหนุ่มๆอ่ะนะ    ผมยังคิดๆอยู่ว่ามันจะมีใครรู้มั่งมั๊ยวะเนี่ยว่าฮิ้นท์มันไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะ  แต่สงสัยถ้าเค้ารู้คงมีอึ้งกันแน่ๆ.... ฮ่าๆๆ

         -

         -

         กว่ารถขบวนจะแล่นไปรอบเมืองกลับมาเข้ารร.เราก็ปาไปเกือบสองชั่วโมงได้ครับ  ตอนนี้ผมเริ่มเมื่อยมากเพราะมัวแต่นั่งเก๊กมาดพ่อเมืองลพบุรีตลอดเวลา  ส่วนฮิ้นท์มันยังดูชิลล์ๆได้อยู่ก็ไม่รู้ทำไม

         " นี่นายไม่เมื่อยมั่งเหรอวะ  เราอ่ะโคตรเมื่อยเลย"  ผมหันไปถามมันซึ่งกำลังโบกมือส่งยิ้มอยู่  ทำไมมันอึดจังวะ 

         " หือ... ทำไมอ่ะ  ฮัทเมื่อยเหรอ"

         " เออดิ... แล้วทำไมนายไม่เมื่อยหน้าเมื่อยมือมั่งวะเนี่ย  ยิ้มโบกมือไม่หยุดมาสองชั่วโมงแล้วนะ"

         " เอ๋... เหรอ  อือ... สงสัยเราจะเพลินไปน่ะเลยไม่รู้สึกอะไรเลย"  มันว่าหน้าระรื่น

         ที่จริงก็ไม่อยากบอกหรอกว่าตลอดทางนั่นผมก็แอบนึกจินตนาการไปนะ   ว่าผมได้เป็นพ่อเมืองและมีมันเป็นมเหสีจริงๆ  ฮ่าๆๆ   ก็เพราะมันสวยมากจริงๆอ่ะ  จนแทบอดใจไว้ไม่ได้  เลยทำเป็นแอบนั่งชิดกะมันแทบจะเอามือไปโอบเอวมันแล้ว   เอวมันตอนนี้ก็คอดสะโอดสะองน่ากอดซะ.... แต่... ไม่ได้ๆ  เดี๋ยวเป็นเรื่อง  เหอๆ

         จนกระทั่งขบวนแห่เข้าประจำที่รอบสนามกีฬาเรียบร้อยท่านประธานในงานคือนายอำเภอกับผอ.ของเราก็ทำพิธีเปิดงานจากนั้นก็มีกล่าวอะไรกันไปเรื่อย

         และแล้วก็มาถึงเวลาสำคัญจนได้เพราะเค้าจะมอบรางวัลให้รถที่ถูกใจคณะกรรมการมากที่สุดซึ่งนี่ก็เป็นรางวัลแรกของงานล่ะครับ   ผมกับฮิ้นท์ลงมานั่งรอลุ้นอยู่ข้างล่างแทนเพราะผมเริ่มทนเมื่อยไม่ไหวอ่ะ  ร้อนด้วย

         " เอาล่ะครับ  รางวัลแรกเป็นรางวัลรองชนะเลิศอันดับสามนะครับ  สีที่ชนะได้แก่....."  พิธีกรในงานประกาศพร้อมกับเสียงรัวกลอง 

         " ได้แก่.... สีเหลืองครับ"  จบคำก็มีเสียงเฮจากสีเหลืองแล้วก็มีส่งตัวแทนออกมารับรางวัลกันไป  และพอรางวัลรองอันดับสองสีที่ได้คือสีเขียวแฮะ   ไอ้ผมก็ลุ้นโคตรๆอ่ะ  เพราะต่อไปมันรางวัลสุดท้ายละที่เค้าจะประกาศ

         " เอาล่ะครับ  ต่อไปเราจะประกาศรางวัลสำคัญที่สุดกันแล้ว  สีที่จะได้รับรางวัลชนะเลิศได้แก่..... "  เอาล่ะเว้ย.... ลุ้นกันให้สุดๆอ่ะทีนี้  พี่อาร์ทประธานสีเราถึงกับยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยนะ  ส่วนเจ๊ลิเดียแกก็อยู่ไม่สุขเลยนั่นท่าทางจะลุ้นกว่าใคร

         แต่ที่ทำเอาผมเหวอๆไปนิดนึงคือไอ้ฮิ้นท์ตอนนี้มันกำลังมากอดแขนผมแล้วก็ก้มหน้าเหมือนภาวนาไปด้วย  ท่าทางมันก็ลุ้นมากเหมือนกันซึ่งผมว่ามันก็คงเผลอตัวไปแหละ  ถึงมากอดแขนผมยังงี้ 

         และผมน่ะเต็มใจมาก...  อยากให้มันกอดอย่างนี้นานๆด้วยซ้ำ  หึๆๆ

         " สีที่ชนะได้แก่... สี.... สีอะไรดีครับ.... "  อ้าว... เวร  ไหงหันมาถามผู้ชมซะงั้นล่ะวะ  ยิ่งลุ้นๆอยู่  ประกาศๆซะทีเว้ย  จากนั้นก็มีเสียงฮือฮาของผู้คนอื้ออึงขึ้นมาหน่อยนึง

         " ครับ... งั้นผมขอประกาศว่า  สีที่ได้รับรางวัลชนะเลิศได้แก่  สีฟ้า  ครับ  ขอเชิญตัวแทนขึ้นมารับรางวัลกันเลย  และสีที่ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งก็คือสีแดงนั่นเอง  ขอเชิญพร้อมกันบนเวทีเลยครับ"   สิ้นคำประกาศปั๊บเสียงกรี๊ดกันสนั่นดังขึ้นรอบตัวผมทันที   หลักๆเลยก็คือเสียงเจ๊ลิเดียแน่ๆ   ส่วนฮิ้นท์มันก็กระโดดกอดผมเลยครับผมก็กอดมันแล้วเหวี่ยงตัวหมุนไปรอบๆเพราะดีใจมากยังกะในหนังเลยล่ะ

         ทีนี้พอสติเริ่มกลับมามันก็มองหน้าผมอ่ะ  ผมก็มองหน้ามันเหมือนกันความเขินก็บังเกิดดิทีนี้...........

         " เอ่อ... โทษที   เราดีใจไปหน่อย"  มันเอ่ยขึ้นก่อนผมก็ยิ้มให้มัน   ท่าทางมันเขินซะหน้าแดงเลยนั่น

         " ฮัท ฮิ้นท์  ไปเร็ว  ขึ้นเวทีไปรับรางวัลกะพี่เลย  เค้าจะได้ถ่ายรูป"  พี่อาร์ทเดินยิ้มเข้ามาบอกผมกับฮิ้นท์  เจ๊ลิเดียแกก็ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างๆ

         " โฮะๆ งานนี้เกิดแน่นอนค่า  หนูฮิ้นท์  ในที่สุดสีเราก็ชนะจนได้ค่า...   แพ้มาตลอดตั้งหลายปีแล้วนะเนี่ย  เจ้ดูคนไม่ผิดจริงๆ"  เจ๊ลิเดียบอกแล้วก็มากอดกะไอ้ฮิ้นท์

         จนเราเดินออกมาขึ้นเวทีด้วยกันเพื่อรับรางวัลพร้อมกะพี่อาร์ท  ก็มีเสียงเฮจากกองเชียร์สีฟ้าตลอด  ท่านนายอำเภอแกเป็นคนขึ้นมามอบรางวัลเองเลยครับแล้วก็มีถ่ายรูปกัน

         " แหม... มเหสีพ่อเมืองลพบุรีปีนี้นี่สวยเป็นพิเศษเลยนะ  สมกะที่ได้รางวัลจริงๆ  ชื่ออะไรล่ะจ๊ะหนู"  นายอำเภอท่านถามแล้วก็ลูบหัวฮิ้นท์มัน

         " เอ่อ... ผมชื่อธรรปกรณ์ครับ"  ฮิ้นท์มันยิ้มตอบกลับไปทันทีโดยไม่คิดอะไร  ซึ่งทำเอาผมกะคนแถวนั้นฮาทันทีเพราะนายอำเภอท่านตาเหลือกไปเลย

         " เอ้ย... นี่หนูไม่ใช่ผู้หญิงหรอกเหรอเนี่ย  ตายๆ ลุงก็นึกว่าผู้หญิงซะอีก  แหม... สวยซะขนาดนี้"  นายอำเภอท่านงงแล้วก็เริ่มหัวเราะ  คราวนี้ฮิ้นท์มันเลยทำหน้าเหวอๆ เขินๆซะเอง  จากนั้นเราก็ถ่ายรูปกันไปครับ  มีรูปคู่ผมกะมันเยอะอยู่ซึ่งผมคิดไว้แล้วว่าเดี๋ยวจะขอเก็บไว้ให้ครบทุกรูปเลย

         " โชคดีจังเลยเนอะฮัท  สีเราชนะจนได้อ่ะ"  ฮิ้นท์มันหันมาบอกผม  ท่าทางมันดูดีใจมาก

         " อร๊ายยย...ย มึง.... ชนะเลิศคร่า......า"  เสียงกรี๊ดกร๊าดของยัยวิวกะแจงดังมาแต่ไกลแล้วทั้งสามคนนั้นก็กอดกันกลม

         " ยินดีด้วยนะฮัท  แหม... ยืนคู่กันยังงี้แล้วดูสมกันจังเลยอ่ะ  เนอะ..."  ยังแจงหันมามองผมกะฮิ้นท์

         " ใช่ๆ  เหมาะสมกันอย่างที่สุดถึงที่สุดคร่า....า"  ยัยวิวเออออไปด้วย

         " นี่... พวกมึง  พูดอะไรเลอะเทอะ  ไปกันได้แล้ว  กูจะไปเปลี่ยนชุดละ" ฮิ้นท์มันปรามวิว

         " เอ๊ะ...  อีนี่... จะรีบเปลี่ยนไปไหน  ไปถ่ายรูปกันก่อนเลย  เอาสักร้อยสองร้อยรูปพอ  ไปเร็ว..."

         " อีบ้า... มึงจะเอาไปถมที่เหรอตั้งร้อยรูป"  ฮิ้นท์มันโวยทันที

         " แหม.... โอกาสพิเศษๆยังงี้ไม่ได้มีทุกวันนะ  ไปเร็ว... ฮัทด้วย  มาเร็วๆ"  วิวบอกแล้วก็จูงมือฮิ้นท์กับแจงออกไปยืนกันตรงสวนหย่อม  ผมก็เดินตามไปยืนด้วยสองคนนั้นก็ผลัดกันมาถ่ายรูปด้วยกัน   สักแป๊บไอ้ป่านไอ้วินแล้วก็แหวนกับไอ้โด่งก็เดินมาสมทบกับพวกเรา  ไอ้โด่งมันก็เตรียมกล้องมาถ่ายอยู่แล้วผมก็ชวนมันให้มาถ่ายรวมกันซะทีเดียว

         " ขอโทษ... ชั้นจะถ่ายกะฮัท  ใครไม่เกี่ยวช่วยหลบไปให้ไกลๆด้วย"  อยู่ๆแหวนก็... เฮ้อ... เอาละไง  เริ่มอีกแล้วสิเนี่ย  สงคราม...

         " ว้าย... แหม  พวกเราก็ไม่ได้อยากถ่ายกับเธออยู่แล้ว.... เรื่องอะไรจะมาถ่ายรวมกับ.... ฮึ... แค่ดรัมเมเยอร์ที่ไม่มีบทบาทอะไรเลย  สู้นางงามรถบุปผชาติรางวัลชนะเลิศอย่างเราก็ไม่ได้เนอะ  เนี่ย... โชคดีนะฮิ้นท์  ที่มึงไม่ต้องไปเดินท่อมๆเป็นดรัมเมเยอร์อ่ะ  นั่งสวยๆ เริ่ดๆ บนรถสบายๆเหงื่อยังไม่ทันตก  แต่ได้รางวัลที่หนึ่ง โฮะๆๆ  เกิดสุดๆเลยคร่า.....า  งานนี้"  ยัยแจงยัยวิวนี่มันก็จริงๆเล้ย  ต่อปากต่อคำกันไม่มีถอยอ่ะ  สรุปว่าพอกันว่ะ

         " เชอะ... กะอีแค่ได้รางวัลแค่นี้ทำมาคุย  ไอ้ที่ได้น่ะ  เพราะฮัทเค้าหรอกย่ะ"

         " อุ๊ยเหรอ... ต๊าย... ชั้นไม่รู้เลยนะเนี่ย  แต่เอ... ชั้นว่านะ  ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะใครแต่ชั้นว่ามันก็ยังดีกว่าคนบางคนที่เหนื่อย  แต่ไม่ได้อะไรเลยนะงานเนี้ย  โฮะๆๆ"

         " อี.... " แหวนขึ้นเสียงปรี๊ดขึ้นมาทันที  ผมก็ต้องยกมือเบรคทันทีเหมือนกัน

         " เอาล่ะๆ  โอเค... งานนี้ไม่มีใครได้ใครเสียหรอกนะ  ทุกคนได้ทำหน้าที่สำคัญพอๆกันนั่นแหละ  โอเคนะ  ว่าแล้วก็ถ่ายรูปกันต่อเหอะ  เราอยากไปเปลี่ยนชุดแล้วว่ะ  ชุดนี้มันคันๆแฮะ"  ผมต้องเป็นฝ่ายห้ามทัพซะเอง  ไม่งั้นคงได้มีตบตีกันอีกแน่  ไอ้ป่านไอ้วินก็ส่ายหน้าอย่างระอาๆ  ก็มีแต่ไอ้โด่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรกะเค้าเลยยังทำหน้างงอยู่

         " สงสัยใช่มั๊ยมึง  เดี๋ยวพอทำอะไรๆเสร็จแล้วกูเล่าให้ฟังเอง"  ผมหันไปตบบ่าไอ้โด่งมันเบาๆก่อนที่มันจะอ้าปากถาม   มันเลยทำหน้าเหวอๆ  เห็นแล้วก็ขำมัน  ตอนนี้มันคงได้แต่งงว่าทำไมแหวนถึงดูยังกับไปโกรธแค้นกะพวกฮิ้นท์มันมาเป็นสิบๆปียังงี้

         จากนั้นก็เก๊กถ่ายรูปกันไปอีกเยอะอยู่ครับ  ผมตั้งใจแล้วว่ายังไงก็จะเก็บรูปทุกรูปที่ถ่ายได้ในวันนี้ไว้เลย  เป็นความทรงจำดีๆที่ผมมีกับฮิ้นท์มัน  แน่นอนว่าผมต้องเลือกบางรูปไปใส่ในไดอารี่ผมอยู่แล้วล่ะ

         " โอย... ไม่ไหวแล้ว  กูไปเปลี่ยนชุดกันก่อนนะ  พวกมึงไปกินข้าวรอที่โรงอาหารเลย  จะเที่ยงละ  ไปกันฮิ้นท์..."  ผมบอกไอ้วินแล้วชวนฮิ้นท์มันกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัวของสีฟ้า   พอเข้าไปถึงก็เจอพี่อาร์ทกับเจ๊ลิเดียรออยู่   ยิ้มแป้นกันออกหน้าออกตามาก

         " ฮ่าๆๆ มาแล้ว.... พระเอกนางเอกของเราวันนี้  เดี๋ยวค่ำนี้พี่เชิญเราสองคนด้วยนะ  พวกพี่จะพาไปฉลองกันที่ร้านหมูกระทะ  ห้ามปฎิเสธนา"  พี่อาร์ทเอ่ยชวนผมกับฮิ้นท์  เอาอีกละ  คำเชิญชวนที่ไม่อาจปฏิเสธตามเคย  โดนบ่อยจังเลยว่ะ  ช่วงนี้

         " โอเคพี่... "  ก็ต้องตอบรับไปก่อน  จากนั้นผมก็ไปเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงนักเรียนกับเสื้อของสีเราแล้วตามไปสมทบพวกเพื่อนๆที่โรงอาหาร  หิวโคตรๆล่ะครับเลยฟาดก๋วยเตี๋ยวไปซะสองชาม

         " เฮ้ย... มึงหิวขนาดนี้เลยเหรอวะ"  ไอ้โด่งถามผมแล้วหัวเราะ

         " เออเด่ะ... เมื่อกี๊อยู่บนรถนั่นก็ร้อนฉิบหาย  ดีว่ามีร่มไม่งั้นคงแย่... เออเฮ้ย... เดี๋ยวกูคงต้องไปแล้วว่ะ  ไอ้วินด้วย  ทีมสีเราเค้าต้องประชุมเตรียมแข่งบ่ายนี้ว่ะ  ไปเว้ย  ไอ้วิน..." 

         " อุ๊ย... ดีๆ  งั้นเดี๋ยวพวกเราก็จะตามไปเชียร์ด้วยนะ"  ยัยแจงเอ่ยขึ้นท่าทางตื่นเต้น   ฮิ้นท์มันก็เหมือนกันซึ่งผมก็หวังแหละว่าอยากให้มันไปเชียร์ผม  ไม่งั้นคงไม่ค่อยมีกำลังใจ  หึๆ

         " เออ... งั้นเดี๋ยวพวกกูตามไปเชียร์เว้ย  แล้วพอแข่งเสร็จมึงก็มาห้องชมรมกูเลยนะเว้ย"  ไอ้ป่านบอกผมทิ้งท้ายว่าให้ผมไปหามันที่ห้องชมรมดนตรีหลังแข่งเสร็จ   เฮ้อ... งานผมเยอะจริงๆว่ะวันนี้  เพราะเย็นนี้มีคอนเสิร์ตปิดงานกีฬาอีก  ก็ต้องขึ้นร้องเพลงให้วงไอ้ป่านมันนั่นล่ะครับ 

""""" To Be Continued""""

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 01-12-2011 18:22:37

   จากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปตามหน้าที่  ผมกับไอ้วินมาประชุมรวมกับเพื่อนๆและรุ่นพี่ทีมสีฟ้าของเราเพื่อทบทวนและวางแผนการเล่นอีกทีก่อนลงสนามตอนบ่าย  เพราะนี่เป็นรอบชิงชนะเลิศแล้ว  ก็หวังว่าถ้าไม่แย่เกินไปทีมผมคงชนะได้ถ้วยมาครอง   แต่ติดที่ว่าทีมสีแดงคู่แข่งเราตอนนี้มีไอ้พวกพี่เก้ที่ไม่ถูกกับผมลงเตะด้วยนี่สิ  ซึ่งไอ้พวกนี้มันมีชื่อเสียงในทางที่ว่าเล่นไม่ค่อยขาวสะอาดเท่าไหร่   แต่ก็คงต้องลองดูกันสักตั้งนึงล่ะนะ

         -

         -

         ช่วงก่อนลงสนามเราก็เดินเข้ามานั่งข้างสนามก่อน  ยอมรับว่าก็ตื่นเต้นอยู่บ้างแต่ก็ไม่เท่าไหร่  ไม่เหมือนตอนที่จะต้องแข่งกับทีมไอ้โด่งมันหรอกครับ  ตอนนั้นตื่นเต้นมากจนพูดไม่ถูกเลย

         จนกระทั่งกรรมการเป่าให้ทุกคนลงสนามและรุ่นพี่ผมไปโยนเหรียญเลือกฝั่ง  เห็นไอ้พวกพี่เก้ส่งซิกอะไรกันสักอย่างแล้วก็ยิ้มเหยียดๆให้ผม  ท่าทางผมว่ามันอาจมีแผนชั่วอะไรอยู่แน่

         แต่ตอนนี้ผมก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองบนอัฒจันทร์   คงไม่ต้องบอกล่ะนะว่าผมมองหาใคร  แต่ยังมองหาไม่เจอเลยอ่ะคนเยอะมากวันนี้  แต่ก็เชื่อนะว่ามันคงนั่งดูผมอยู่บนนั้นนั่นแหละ

         พอเริ่มเกมพวกสีแดงก็บุกทีมเราหนักทันที  นำทีมมาโดยพวกไอ้เพื่อนๆพี่เก้นั่นแหละ  พวกนี้มันร้ายมากนะครับ  ฝีมือไม่เบาเพราะอย่างตอนรอบรองนั่นมันก็ถล่มสีเขียวซะย่อยยับมาแล้ว  แต่ก็นั่นแหละ  ก็เล่นแบบว่าเล่นแรงๆไม่ใสสะอาดเนี่ยมันก็น่าจะชนะได้อยู่หรอก

         ผมพยายามรอจังหวะบุกไปหน้าประตูทีมมันหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้เลยเพราะพวกนั้นบุกเราหนักมากจนเราเสียประตูแรกไปจนได้  รุ่นพี่ทีมผมต้องเดินมาบอกให้ผมระวังไอ้พี่เก้ให้ดี   ผมเองก็คิดแล้วล่ะว่าต้องเป็นยังงี้

         พอผมเริ่มเปลี่ยนแผนไปเข้าบอลมากขึ้นไอ้พี่เก้มันก็จะพยายามเข้ามาชาร์จมาชนผมเรื่อยๆเหมือนจงใจแกล้ง  ก็เอาดิวะ  คนอย่างกูอ่ะกลัวที่ไหน  แย่งบอลกูไปให้ได้ละกันซึ่งมันก็ทำไม่ได้  จนผมได้จังหวะส่งตรงไปหน้าประตูฝ่ายโน้นทันที

         ได้ผลครับ  รุ่นพี่ทีมผมอีกคนรับบอลแล้วจัดการประเคนลูกสังหารเต็มๆเข้าไปตุงตาข่ายเรียบร้อย  ตอนนี้เลยเสมอกันหนึ่งต่อหนึ่ง   หันไปเห็นหน้าไอ้พี่เก้แล้วผมก็สะใจเพราะท่าทางมันแค้นมาก  ก็เล่นกะใครไม่เล่นนี่หว่า...

         คราวนี้พวกไอ้พี่เก้เลยยิ่งบุกหนักแทบจะพับสนามเล่นเลยครับ  มันพยายามมาประกบตัวผมแจ  แต่ผมก็ไม่กลัวอยู่ดี  และคราวนี้มันยิ่งมาชนมากระแทกผมบ่อยมากขึ้นอีกจนผมรำคาญ  คิดๆอยู่ว่าจะทำไงกะมันดี

         จนเริ่มนึกออกว่าเราพยายามเลี้ยงหลบมันแล้วก็กระแทกมันกลับไปมั่งดีกว่า  ซึ่งก็ได้ผลเพราะมันเริ่มโมโหขาดสติแล้วครับทีนี้  จนกระทั่งมันคงทนไม่ไหวเข้ามาผลักผมหงายลงไปนอนกะพื้นสนามเลย

         " ปรี๊ด.........ด "  กรรมการเป่านกหวีดยาวทันทีครับแล้ววิ่งเข้ามา  มันก็ดันไปเถียงเค้าอีก  ทีนี้ก็ใบแดงทันทีอ่ะครับ  สมน้ำหน้ามั๊ยล่ะ  เหอๆ  หาเรื่องใส่ตัวดีนักมึง

         ผมมองตามไอ้พี่เก้ที่ตอนนี้ไปนั่งจ๋อยแดรกอยู่ข้างสนามแล้ว  เวลาก็เหลือน้อยมากๆจนผมเองคิดว่าอาจจะทำอะไรทีมมันอีกไม่ได้แล้วมั๊ง  คงต้องเสมอกันไปยังงี้

         แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด  แม้ทีมสีแดงจะเหลือแค่สิบคนแต่เราก็ทำอะไรมันไม่ได้อีกเพราะมันหันกลับมาเน้นตั้งรับกันอย่างเหนียวแน่นมากจนหมดเวลาการแข่งขัน   อ.ธเนศเลยต้องประกาศว่าให้ทำการยิงลูกโทษเพื่อตัดสิน     พอเริ่มเตะทีมผมก็ยิงเข้าไปก่อน  ตามด้วยฝ่ายมันก็ยิงเข้าเหมือนกัน  เป็นอันว่าเสมออีก  พอลูกที่สองก็ดันเหมือนเดิมอ่ะครับ  เข้ากันคนละลูกอีกจนถึงลูกที่สามเพื่อนไอ้พี่เก้ออกมาเตะ  แต่คราวนี้ไม่เข้าแฮะ  ชนคานเด้งออกไปจนไอ้คนเตะมันทรุดลงไปนอนกะพื้น  คงโคตรเสียดาย

         " เฮ้ย.... ลูกสุดท้ายนี่เอ็งจัดการทีนะ  พี่เชื่อมือเอ็ง  ทำให้ได้นะเว้ย"  รุ่นพี่กัปตันทีมเดินมาตบไหล่ผมเบาๆทีนึงแล้วพยักหน้ายิ้มให้   หันไปมองไอ้วินมันก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้ผมเหมือนกัน

         นี่ผมต้องเป็นคนตัดสินชะตาทีมเหรอวะเนี่ย  แต่ก็เอาวะ  เราต้องทำให้ได้  ผมเริ่มพยายามรวบรวมสมาธิให้แน่วแน่  และแว่บนึงตาผมก็มองขึ้นไปบนอัฒจันทร์จนได้เห็นคนที่ผมอยากจะเห็นมากที่สุดตอนนี้  ก็ไอ้ฮิ้นท์แหละครับ  มันอยู่ตรงนั้นและพยายามจะตะโกนบอกอะไรสักอย่างที่ผมไม่ได้ยิน   แต่เพียงเท่านั้นมันก็มากพอที่จะทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาอย่างมากมาย

         ตอนนี้ตาผมมองตรงไปที่เป้าหมาย  ที่มุมบนซ้ายของประตูนั่นแต่ผมจะพยายามยิงให้ไซค์โค้งเพื่อหลอกโกลของทีมมัน  เอาล่ะ... สู้เว้ย... เรา....

         " ผั้วะ"  เสียงเท้าผมกระทบบอลจนมันพุ่งโค้งขึ้นไปสุดมุมบนซ้ายของประตู  โกลก็พยายามกระโดดขึ้นไปรับแต่ก็ไม่ทันเพราะมันหลงทิศทางบอลตามที่ผมคิดไว้

         " เฮๆๆๆ.....ๆ"  เสียงเฮดังลั่นสนั่นไปทั้งสนามเหมือนจะถล่มทลาย  ตัวผมเองก็ยังยืนอึ้งๆอยู่ด้วยความรู้สึกชาๆ  นี่เรา... ชนะแล้วใช่มั๊ยวะ  แต่แล้วสิ่งที่ยืนยันว่าผมชนะแล้วก็คือทุกคนในทีมกรูกันเข้ามาลูบหัวผมบ้าง  ตบไหล่ผมบ้างแล้วก็แบกตัวผมขึ้นโยน

         มันเป็นความรู้สึกที่สุดๆไปเลยจริงๆทั้งดีใจปลื้มใจและสารพัดอย่าง  แต่ตอนนี้ผมพยายามมองกลับขึ้นไปที่บนอัฒจันทร์ที่ฮิ้นท์มันนั่งอยู่แต่ก็ไม่เห็นมันแล้ว

         " ฮัท.... "  เสียงเรียกที่ผมคุ้นเคยดังจากข้างสนาม  พอมองไปผมก็เห็นฮิ้นท์มันกำลังวิ่งเข้ามา  และพอถึงตัวผมมันก็กระโดดโถมตัวมากอดผมอีก

         " นายเก่งมากเลยนะ  เก่งที่สุดเลย...."  มันบอกแล้วก็ปล่อยมือจากผมแล้วยิ้ม   วันนี้มันเป็นวันดีสุดๆของผมเลยว่ะ 

         ก็เพราะได้กอดกับมันเนี่ยแหละ........ เฮ้อ.... และผมคงไม่ลืมความรู้สึกนี้ง่ายๆแน่

         -

         -

         หลังจากดีใจกันอยู่พักนึงผมก็ต้องรีบเปลี่ยนชุดมาที่ชมรมดนตรีเพื่อเตรียมตัวขึ้นคอนเสิร์ตต่ออีก  ยังไม่ทันจะหายเหนื่อยเลย  เฮ้อ....

         " ไหวมั๊ยวะมึง... ท่าทางยังเหนื่อยมากอยู่เลยอ่ะ"  ไอ้ป่านถามผม  ท่าทางมันคงห่วงๆผมมั๊ง

         " เออ... ก็พอไหว  แค่ร้องเพลงไม่ได้ต้องเต้นอะไรนี่หว่า  คงไม่เป็นไร"

         " อืม... งั้นเดี๋ยวมึงก็นั่งพักอยู่นี่ก่อน  กูคงตัดเพลงเร็วๆออกสักสองสามเพลงว่ะ  โอเคนะ"

         " เออๆ งั้นก็ได้  ขอบใจว่ะ"  ผมบอกมันแล้วก็เอนหลังพิงไปกับโซฟาว่าจะของีบสักนิดนึง  แล้วก็หลับไปจริงๆนั่นแหละครับ  จนไอ้ป่านมันมาเรียกให้ไปซ้อมคิวเพลงเป็นเที่ยวสุดท้าย

           ตอนนี้พวกเราเตรียมขึ้นไปบนเวทีแล้วครับ  พวกรุ่นพี่กับไอ้ป่านเค้าขึ้นไปเซ็ตเครื่องตั้งสายกันอยู่  มองไปหน้าเวทีก็มีคนมาดูเรากันเยอะมาก  ผมชักตื่นเต้นอีกแล้วดิ  อ้อ... นั่นไอ้ฮิ้นท์กับพวกยัยวิวแจงแล้วก็ไอ้ทักนี่นา  มาจองที่ได้ซะหน้าเวทีเลย  เยี่ยมว่ะ

         เริ่มมีเสียงฮือฮาดังขึ้นเรื่อยๆเพราะใกล้เวลาเต็มที  ในที่สุดมือกลองของเราก็เริ่มขึ้นต้นเพลงแรกซึ่งเรียกเสียงกรี๊ดกันสนั่นขึ้นมาทันที   ผมก็เดินออกไปหน้าเวทีทำให้เสียงกรี๊ดยิ่งดังสนั่นเข้าไปอีก

         เพลงที่ผมร้องเพลงแรกนี้จังหวะเร็วเร้าใจจนทุกคนต้องเต้นตาม    เห็นฮิ้นท์กับเพื่อนๆมันท่าทางสนุกกันมากผมก็ปลื้มล่ะ   ตามมาด้วยเพลงที่สองสามจนไปถึงเพลงรองสุดท้ายคือ เพลงอยากรู้แต่ไม่อยากถามนั่นแหละครับ  ผมเป็นคนขอให้พวกวงไอ้ป่านเล่นเพลงนี้เองแหละ   ร้องไปก็มองหน้าฮิ้นท์มันไป   ใจผมก็ได้แต่หวังนะว่า   อยากให้มันรู้ว่าผมร้องเพลงนี้ให้มัน  แล้วมันล่ะ  จะคิดยังไงกะผมนะ  เห็นมันมองหน้าผมเหมือนอายๆแต่ผมก็ไม่แน่ใจอยู่ดีว่ามันจะคิดกะผมยังไง

         เพราะถึงผมเองจะอยากรู้มากแค่ไหนแต่ผมก็ยังไม่กล้าถามมันจริงๆนั่นแหละ  ใครอยากว่าผมว่าผมป๊อด  ขี้ขลาดยังไงก็เหอะ  แต่ถ้าไม่มาเป็นผมก็คงไม่รู้  เพราะตอนนี้ปัญหามันไม่ได้อยู่แค่ที่เราสองคนนี่นะ   แต่มันเป็นเรื่องของสังคมคนรอบข้างของเราด้วยตะหาก  ไม่งั้นผมนี่แหละจะเป็นคนบอกมันเองว่าผมรักมันแค่ไหน  แต่ตอนนี้ผมก็คงยังทำยังงั้นไม่ได้จริงๆ

         ปิดท้ายด้วยเพลงที่จังหวะเร็วอีกเพลงเป็นการส่งท้าย  คราวนี้ทุกคนเต้นกันอย่าไม่สนใจใคร  กรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหวมากจนผมคิดว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกนี้เค้าคงไม่มีเสียงจะพูดแน่ๆ  เล่นกรี๊ดกันซะขนาดนี้

         พอจบเพลงไปก็มีแต่เสียงคนร้องว่าเอาอีกๆ ตลอดเราก็เลยแถมให้อีกเพลงครับ  แต่เล่นจนจบก็ยังไม่วายขอกันอีกเราเลยมอบเพลงสุดท้ายให้อีกเพลงคือ  เพลงสรรเสริญพระบารมีครับ  ฮ่าๆ  ปิดงานซะ  ก็แหม... งานเลี้ยงมันก็ต้องมีวันเลิกราอ่ะนะ

         พูดถึงงานเลี้ยงผมก็เกือบลืมเลยว่าเดี๋ยวพวกพี่ๆสีฟ้าเค้าจะพาเราไปเลี้ยงนี่หว่า  แต่ตอนนี้ผมชักอยากนอนแล้วดิ  เหนื่อยสุดๆ  ฮิ้นท์มันก็บอกว่าไปนั่งเล่นๆแป๊บนึงแล้วค่อยกลับก็ได้  พวกพี่ๆเค้าจะได้ไม่เสียน้ำใจ  ก็ต้องยอมตกลงไปยังงั้นอ่ะครับ  ไม่งั้นผมคงกลับบ้านนอนไปแล้ว

         -

         -

         ที่ร้านหมูกระทะมีพวกพี่อาร์ท  เจ๊ลิเดียและทีมงานนั่งกันเต็มไปหมดสิบกว่าคนได้   เราพูดคุยดื่มฉลองกันไปอย่างสนุกสนานในขณะที่ผมเนือยๆใกล้จะหลับไม่หลับแหล่   โคตรจะเหนื่อยเลยจริงๆ

         " อ้าว... พ่อเมืองเราไหงไม่ค่อยพูดค่อยจาเลยวะ  เหนื่อยมากเหรอ  หือ... "  พี่อาร์ทแซวผมขึ้นมาแล้วยิ้ม  คงเห็นจากสภาพผมอ่ะนะ

         " ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่อ่ะพี่  แค่อยากนอนไปเลยตรงนี้แค่นั้นเอง"  พูดจบพวกพี่เค้าก็ฮากันไป  ฮิ้นท์มันฟังแล้วก็ยิ้มๆจากนั้นก็นั่งคุยกันไปเรื่อยแต่สักพักผมก็ไม่ไหวละ  กลับก่อนดีกว่าก่อนจะฟิวส์ขาดหลับไปตรงนี้ซะก่อน

         " เราจะกลับล่ะนะ  นายอ่ะจะกลับกะเราป่าว"  ผมหันไปถามฮิ้นท์มัน

         " อ้าว... จะไปเลยเหรอ  อืมๆ  ไปสิ  เราก็อยากกลับแล้วเหมือนกัน"  มันเออออตามผม

         จากนั้นเราสองคนก็ลุกไปลาพวกพี่ๆเค้าแล้วก็เดินกลับไปเอารถที่จอดไว้ในรร.  ตอนนี้ผมยิ่งง่วงมากจนต้องสลัดหัวไปมา  จะกลับถึงบ้านมั๊ยวะเนี่ยเรา

         " นายง่วงมากเลยเหรอฮัท  แล้วยังงี้จะขับกลับไหวเหรอ... "  ฮิ้นท์มันเห็นอาการผมไม่ค่อยจะดีเลยถามอย่างห่วงๆ

         " อืม... ไม่ไหวก็ต้องไหวว่ะ  ไม่งั้นจะทำไงล่ะ"

         " เออ... บ้านเราอยู่ใกล้กว่าบ้านนายนะงั้นนายไปค้างบ้านเราก่อนก็ได้  เอามั๊ยล่ะ"  สิ้นคำว่าค้างบ้านเราก่อนของมัน  ผมก็หูผึ่ง  ตาสว่างขึ้นมาทันทีเลยว่ะ  เมื่อกี๊ว่าไงนะ  ไปค้างกะนายเหรอ

         " โอเคมั๊ย  เดี๋ยวเราขับไปเองนายก็ซ้อนเราไป  จะได้ไม่ต้องขับเองไง  แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอารถ  คืนนี้ก็จอดฝากลุงยามเค้าไว้ก่อนไง"  มันเสนอทางเลือกมาซึ่งผมงี้ไม่ต้องทบทวนเลย   ใจอ่ะมันตกลงทันที

         " จะดีเหรอวะ  รบกวนนายไปมั๊ย"  เหอๆ  แกล้งทำว่าลังเลนิดนึงละกัน  ไม่งั้นเดี๋ยวมันจะหาว่าผมอยากไปนอนบ้านมันมาก  ซึ่งจริงๆก็ใช่  แต่เรื่องอะไรจะให้มันรู้ทันล่ะ

         " ไม่เห็นเป็นไรเลยเรื่องแค่นี้  เอาตามนี้นะ  เอารถไปจอดใกล้ป้อมลุงยามกัน"  มันว่าแล้วก็สตาร์ทรถออกไปหาลุงยามที่ป้อมหน้ารร.ด้วยกันเพื่อบอกฝากรถกับแก  ลุงแกก็ไม่ว่าอะไรรับปากว่าจะดูแลให้

         " เออ... แล้วเราซ้อนนายนี่จะดีเหรอ  นายขับสะดวกป่าวเราตัวใหญ่แล้วก็หนักอยู่นา" 

         " แหม... ดูถูก  เราขับให้ไอ้บ้าทักซ้อนบ่อยจะตาย  แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก  งั้นรีบไปกันเหอะเดี๋ยวจะดึก"  มันว่าแล้วก็สตาร์ทรถผมก็นั่งซ้อนแล้วมันก็ขับออกไป

         ตลอดทางความที่ผมโคตรง่วงก็แทบจะหลับคาหลังมันอยู่แล้ว  ต้องพยายามชวนมันคุยไปเรื่อย

         " วันนี้นายรู้สึกยังไงมั่งอ่ะ  ได้นั่งบนรถกะเราจนได้รางวัลเนี่ย"

         " ก็ดีใจมากๆเลยอ่ะ  สุดๆเลยดีกว่า  ไม่นึกนะว่าจะได้ที่หนึ่งยังงี้  ยิ่งสีฟ้าเราไม่ได้ชนะมาตั้งหลายปีแล้วด้วย  พวกเจ๊ๆเค้าก็ดีใจกันใหญ่เลย"  มันเล่าอย่างอารมณ์ดี

         " แล้วยังเสียดายมั๊ยล่ะที่ไม่ได้เป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งน่ะ"

         " ทีแรกก็นิดนึง  แต่ตอนนี้ดีใจมากกว่าที่ได้มานั่งบนรถกะฮัทนะ   ไม่งั้นก็คงไม่ได้รางวัลที่หนึ่งยังงี้หรอก  อืม... แล้วฮัทล่ะ  ดีใจมากมั๊ยที่เราชนะวันนี้"

         " สุดๆอยู่แล้ว  บอลเราก็ชนะ  นั่นน่ะก็โคตรดีใจ  ขึ้นคอนเสิร์ตก็มีคนชอบเต้นตามเพลงกันสนุกนั่นก็ดีใจเหมือนกัน" 

         " เหรอ... แล้วคิดว่าวันนี้เรื่องไหนที่นายดีใจมากที่สุดอ่ะ"  มันถามมายังงี้ผมก็อึ้งไปนิดนึงเหมือนกัน  เพราะความจริงไอ้ที่ผมดีใจสุดๆน่ะก็คือได้นั่งคู่กับมันบนรถไง  ถึงจะแค่นั่งเฉยๆก็เหอะ  แต่ความรู้สึกนั้นผมคงจำไปตลอดไม่มีลืมเลยล่ะ

         " ก็... "  ผมกำลังจะเอ่ยนั่นแหละ  หลังจากนิ่งคิดอยู่ว่าจะพูดไปตรงๆดีมั๊ย  แต่ก็พอดีมันขับรถเข้าไปจอดหน้าบันไดบ้านมันซะก่อน

         " อืม... ไปเหอะ  ขึ้นบ้านกันเลยแล้วเดี๋ยวนายรีบไปอาบน้ำเลยนะ  จะได้นอนกัน"  อีกละ... เวลามันหลุดคำพูดอะไรแบบนี้ออกมาทีไรผมนี่ก็คิดลึกตามไปทันทีเลยว่ะ  "นอนกัน" งั้นเหรอ........ โว้ย... กูจะคิดมากยังงี้ทำไมวะเนี่ย  ไอ้บ้า... ชักจะบ้ากามไปกันใหญ่แล้วกู

         ตอนนี้แค่มานึกๆว่าเดี๋ยวจะต้องนอนอยู่กะมันสองคนก็หวาดเสียวแล้วว่ะ   กลัวอดใจไม่ไหวอะดิ  นี่คิดถูกมั๊ยวะเราที่มานอนบ้านมันเนี่ย  เฮ้อ......

จบตอน อิอิ

ปล. ขอโทษเพื่อนๆทุกคนด้วยน้าที่มาช้า พอดีเพื่อนเค้าบ้านน้ำท่วมอ่ะ ทำหลายอย่างเครียดด้วยล่ะ ไม่งอนเนอะๆๆๆๆ

ตอนนี้สนุกเนอะ อิอิ น่าร้ากกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 01-12-2011 18:41:11

 :เฮ้อ:  สงสัยฮัทจะเลิกนิสัยคิดมากไม่ได้แล้วจิงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 01-12-2011 19:04:02

 :oo1: :oo1: นอนกัน    :haun4:  5555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 01-12-2011 19:08:41

"ใครอยากว่าผมว่าผมป๊อด  ขี้ขลาดยังไงก็เหอะ  แต่ถ้าไม่มาเป็นผมก็คงไม่รู้  เพราะตอนนี้ปัญหามันไม่ได้อยู่แค่ที่เราสองคนนี่นะ   แต่มันเป็นเรื่องของสังคมคนรอบข้างของเราด้วยตะหาก  ไม่งั้นผมนี่แหละจะเป็นคนบอกมันเองว่าผมรักมันแค่ไหน  แต่ตอนนี้ผมก็คงยังทำยังงั้นไม่ได้จริงๆ"



ชอบประโยคเนี้ยะะะๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 01-12-2011 19:14:51

น้องฮัทขา ไม่ต้องอดใจค่ะ กดน้องฮินท์เลย
เจ้เชียร์ใจจะขาดแล้วค่า ^   ^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 01-12-2011 19:23:19

กิ๊วๆ ไปนอนกัน  :o8: :-[ :man1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 01-12-2011 19:38:10

ไม่เป็นไรค่ะรอได้  แล้วจะรอตอนฮัทไปนอนบ้านฮิ้นนะค่ะ
อิๆ น่าคิดน่าคิด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 01-12-2011 19:38:56

  o13 o13 o13 o13
ยากให้ทั้งคูสมหวังกันจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: lucifel ที่ 01-12-2011 20:24:38

ขนาดง่วงจนแทบสลบ พระเอกเรื่องยังจินตนาการไปไกล นี่ถ้าไม่ง่วง :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 01-12-2011 20:27:23

ตอนหน้าแอบมีหวัง วิ้งๆ มั้ยพี่อิ๊คกี้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 01-12-2011 20:45:09

ฮัทไม่ต้องคิดมากก็ได้น้า
ลุยไปเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 01-12-2011 21:06:18

ตัดไปช่วงนอนเอากัน เอ้ย นอนกันเลยได้ไหม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 01-12-2011 21:09:35

น่ารักดีคับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 01-12-2011 21:43:14

ฮัทจะอดใจไหวหรือป่าว  o18

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 01-12-2011 21:57:17

มาช้าดีกว่าไม่มาน้าาาาาา

เมื่อไรเค้าจา  :impress2: กันสะที

อิอิ

 :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 01-12-2011 21:57:53

แหมะ!!! ฮิ้นทชวนนอนกับ ฮัทจับกดเลยเซ่ เดี๋ยวอดน๊ะ  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 01-12-2011 22:07:55

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ฮิ้นมาแล้ววววววววววว

ตอนนี้ก็ได้แค่คิดล่ะวะฮัท
แน่จริงก็บอกความจริงคืนนี้ไปเลยดิ ว่าแอบรักฮิ้นอยู่มากมาย
เผื่อไอ้ที่คิดไว้มันอาจจะกลายเป็นจริงขึ้นมาก็ได้นะ :z1:
อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 01-12-2011 22:08:46

กล้าอีกนิดนะฮัท o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 01-12-2011 22:11:40

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด  ดังๆสักห้าสิบรอบ

อิกกี้ เขาขอตอน " นอนกัน " ไวๆน๊า อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 01-12-2011 22:19:22

อุ้ย  ตาย  วาย  กรี๊ด   แล้วเขาก็ดับไฟนอน   :impress2:

ไม่ยากคิดต่อเลยอะ   :เฮ้อ:

รอตอนต่อไปจ้า   :call:

+1  ให้จ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 01-12-2011 22:26:03

เอาใจช่วยนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 01-12-2011 23:23:26

มารอวันที่เค้าบอกรักกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 01-12-2011 23:35:12

น่ารักจิงๆด้วย
 :กอด1: ให้พี่อิ๊กค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 02-12-2011 00:09:56

งืมมมม
เป็นใจสุดๆๆๆๆ ๕๕๕
ต้องมีไรเกิดขึ้นมั่งล่ะนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 02-12-2011 00:52:06

เบื่อฮัทแล้ว งอน!!!!
 :a14:
ซื่อบื้อจริงเล้ย
จะมามัวคิดโน่นคิดนี่อยู่นั่นแหละ
ถ้าน้องฮิ้นโดนแย่งไปก็สมน้ำหน้าแล้วย่ะ
 :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 02-12-2011 01:09:30

อดใจทำไม555555555555555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 02-12-2011 09:44:38

 :เฮ้อ:
ต่างฝ่ายต่างไม่บอก..


รออ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 02-12-2011 17:14:37

อดกลั้นมากๆไม่ดีนะ  เด๋วเส้นเลือดในสมองแตก ยุ่งเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 02-12-2011 17:40:45

โอ๊ย  หวานๆ  หวานจนคนอ่านจะละลายแล้ว
ฮัทกับฮินจะไปนอนแล้ว  ขอตามไปดูด้วยคนได้เปล่า :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 02-12-2011 21:42:59

ฮัทเลิกคิดมากกไม่ได้ใช่มั๊ย :กอด1:
+1ให้จ๊า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 02-12-2011 22:57:35

น้องฮัทจัดการเลยยยยย o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 05-12-2011 12:09:19

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุดเลยฮัท จัดหนักเลยงานนี้ :oo1:
ฮ่าๆๆๆฮิ้นน่ารัก มีอะรไนใจบอกกันไปเลย ชอบมากๆๆๆ :L1:
ปล.ขอบคุณคราฟอิ๊กกี้ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 05-12-2011 14:02:07

อย่านอนเฉยๆสิลูกเอ๊ยยย
คนอ่านเขารอเลือดพุ่งอยู่ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 07-12-2011 15:32:51

คิดถึงจังเลยยยยยยยย :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 07-12-2011 20:42:41

อยากอ่านต่อแล้ววววววววววววว คิดถึงฮิ้น ว่านอนห้องเดียวกันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-12-2011 11:13:49

นายฮัทคงได้แค่คิดแหละ หมดแรงก่อนแหง ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 12-12-2011 12:00:59

 :L3:รอนานแล้วเทื่อไหร่ฮิ้นจะมาเอ่ย คิดถึง :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 12-12-2011 16:20:55

ตาฮัทเสร็จ....น้องฮิ้นไปแล้วมั๊งงง :really2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B17, : 1 DeCembeR 2011; P43
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 12-12-2011 18:48:56

A18
อย่าถามว่าอายไหม ตอบคำเดียวสั้นๆว่า “มาก” แถมให้อีก “มากๆๆๆๆๆๆ” ก็แป้งที่เจ๊ลิเดียโบกมาให้มันละลายออกมาพร้อมเหงื่อที่ไหลออกมาเหมือนมีใครเอาไฟมาลน ทั้งอายทั้งร้อน จะมองกันไปไหนเนี่ย จะเรียกชื่อกูทำไม โอ๊ยนะ ไม่ได้อยากจะแต่งสักเท่าไหร่หรอกนะ แต่หลงกลเข้าใจไหมเนี่ยหลงกล แต่นะก็ได้กำลังใจจากฮัทนี่ล่ะครับผมเลยยิ้มได้ พอยิ้มแล้วก็เริ่มสนุก โบกไม้โบกมือให้ใครต่อใคร

“อ๊ะ พี่อ้อยกับพี่โฮมมาด้วย นั่นพ่อๆ แม่ๆ ฮิ้นท์เองๆ”

เอ่อ คือผมเวอร์ไปไหมเนี่ย ขบวนแห่เขาไปเริ่มในตลาดอ่ะนะครับคนมาดูนี่แบบว่าเหมือนมาดูแห่นางงามก็ไม่ปาน แว้กก เขินจังเหมือนคนจะมองมาที่ผมกับฮัทกันเสียส่วนใหญ่นะเนี่ย

“ฮิ้นท์ ถ้าให้เลือกระหว่างเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งกับมานั่งบนขบวนรถนี้นายจะเลือกอะไรอ่ะ” อยู่ๆฮัทก็ถามขึ้นครับ ผมหุบยิ้มหันมาหาเขาทำหน้าตาคิดอยู่ก่อนจะพูดออกไป ที่ทำท่าคิดก่อนก็เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าที่ผมแกล้งทำคฑาหลุดมือน่ะมันแค่แกล้ง เพราะว่าถ้าจะให้ผมเอาจริงๆแล้ว ผมว่าผมได้เป็นไม้หนึ่งนะ แต่ก็อย่างว่าไม่อยากจะอวดตัวมันผ่านมาแล้ว ผมยอมถอยให้อีแหวน แต่ก็นะยังไงมันก็ผ่านมาแล้วนี่จะบอกความต้องการที่แท้จริงออกไปจะเป็นไรไป

“ที่จริงก็อยากเป็นดรัมเมเยอร์นะ เพราะมันได้เดินนำขบวน” ผมอยากจะรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไง เขาหน้ามุ่ยลงทันทีเหมือนคิดอะไรอยู่ แง่วว แสดงว่าเขาก็ห่วงอีแหวนอยู่ไม่น้อยเลยสิเนี่ย ไม่น่าตอบแบบนั้นเลยกู เอาเถอะๆ ยิ้มๆ อย่าไปใส่ใจกับอะไรมาก เวลาหัวใจมันประมวลผลไปเองมันทำร้ายเราเสมอล่ะ จะยังไงก็ยังไงเถอะ ยิ้มสู้เว้ย ยิ้มไปยิ้มมาเข้าโรงเรียนพอดี และถึงเวลาที่เขาจะประกาศผลรางวัลรถขบวนแห่ที่ถูกใจกรรมการมากที่สุด แว้กก ตื่นเต้นๆ ตอนนี้ผมลงมาจากรถแล้วยืนอยู่ข้างๆฮัท

“สีฟ้าเนอะ สีฟ้าๆ” ผมบ่นคนเดียวในใจก็อยากได้รางวัลน่ะจะทำไม อิอิ แอบภาวนาอยู่คนเดียว ดูทุกคนท่าทางตื่นเต้นกันไม่น้อยเลยนะ ฮัทเองก็ดูลุ้นอยู่ พิธีกรนี่ก็กวนได้อีกลีลามากใจจะขาดตาย แต่พอเขาประกาศรางวัลสูงสุดออกมา

“สีฟ้า” ผมแหกปากออกมาแล้วโผกระโดดเข้ากอดฮัททันที ดีใจที่สุดเลย ดีใจจังเลยผมกอดเขาแน่นตัวเขาสูงกว่าผม ผมเองต้องเขย่งกอดคอเขาไว้แน่น

“เอ่อ โทษทีเราดีใจไปหน่อย แหะๆ”

“ไปฮิ้นท์ขึ้นไปรับรางวัลกับพี่” พี่อาร์ทประธานสีครับแกมาดึงมือผม ไอ้ผมก็เอ๋อๆมัวแต่ดีใจก็เลยตามแกขึ้นไป พอก้าวขึ้นบนเวทีเสียงก็อื้ออึงทั้งโห่ทั้งเป่าปากสาระพัดแต่นาทีนี้จะมาอายก็ยังไงอยู่นะ นั่งรถมานานแสนนานอายมาพอแล้วเถอะ อยากโห่โห่เลยคร้าบ เอาเล้ย ขอบอกว่าปีนี้คนมอบรางวัลคือนายอำเภอนะครับท่าน เพราะงานโรงเรียนทีไรก็มักจะเชิญไม่ อบต ก็พวปปลัดแต่ปีนี้ท่านนายอำเภอแกสละเวลาให้เกียรติกับทางโรงเรียนมากๆ

“มเหสีพ่อเมืองลพบุรีปีนี้สวยเป็นพิเศาเลยนะ สมกะที่ได้รางวัลจริงๆ ชื่ออะไรล่ะจ๊ะหนู” ท่านนายอำเภอถามผมออกไมค์ฯครับ ผมก็นะตอบออกไปทันที

“ผมชื่อธรรปกรณ์ครับ” พอพูดจบเสียงหัวเราะ เสียงเป่าปาก เสียงฮาโห่ แว้กก กูพูดอะไรผิดไปตรงไหนวะเนี่ย กว่าจะรางวัลเสร็จท่านนายอำเภอก็แซวอยู่นานเหมือนกันล่ะครับ ผมเริ่มหน้าแดงแต่ก็ได้แต่ยิ้ม แหมนะ

“สวยเวอร์มึง สวยมาก กรี๊ดด เอามงกุฎไปจากหัวกูเร็ว” อีวิวครับถลกผ้าถุงมาแต่ไกล อีแจงด้วยอีกคน

“บ้าเหรอมึง อายจะตายห่า ร้อนก็ร้อน” ผมบ่นออกไป

“สวยมึงสวย ต๊ายไม่ยักรู้ว่ามีเพื่อนสาวแสนสวย” อีแจงครับแหมนะ

“อีบ้า อย่าพูดมากเร็วกูจะไปเปลี่ยนเสื้อจะได้มาดูเขาเตะบอลกัน เร็วๆ”

“เดี๋ยวสิมึงไปถ่ายรูปกันก่อน วันนี้เอาสักสองร้อยสามร้อยรูปเลยดีไหม กูจะไปเอาลงเฟส” อีวิวครับดึงแขนผมแล้ว

“อีบ้ามึงจะเอาไปถมที่เหรอวะ ตั้งสองสามร้อย”

ผมมองไปทางฮัทคือส่งสายตาว่ามามะมาถ่ายรูปแต่งงาน แว้กก มามะมาถ่ายรูปคู่กันอะไรประมาณนี้ แต่ว่า

“ขอโทษ ชั้นจะถ่ายกับฮัท” เอ่อ อีแหวนครับ เดินหน้าหงิกมาแต่ไกล มันเป็นดรัมเมเยอร์ที่โบกหน้าได้หนามากๆ แล้วเหงื่อที่ไหลออกมาทำให้หน้ามันลายๆเหมือนจะไม่ยอมเช็ดออก ผมกับเพื่อนแอบขำ อีแจงกับอีวิวก็ปะทะคารมกับมันอยู่ล่ะครับ แต่ก็ปล่อยมันไปก่อนเอาเถอะยังไงเสียมันก็เด่นนำขบวนก็จริงแต่ว่าผมได้นั่งคู่ฮัทมาตลอดทั้งทาง อิอิ แค่นี้ก็พอใจล่ะนะอีแหวน

“ไอ้ทักล่ะ” อีแจงมันดึงแขนผมอีกคนหลังจากที่เบะปากใส่อีแหวนกันทั้งสามคน เรามองหาไอ้ทักที่กำลังแบกธงโรงเรียนมาทางเรายิ้มแป้นมาแต่ไกล

“ว้าว น้องสาวจ๊ะ มีแฟนหรือยัง สวยโดนใจพี่ม๊าก” ไอ้ทักครับ แหมนะถ้าไม่ติดผ้าถุงกับอะไรที่มันอยู่บนหัวนี่ผมกระโดดถีบมันขาคู่ไปแล้วนะ

“อย่ามาแซวกูอายคนจะตายอยู่แล้ว” ผมทำหน้าบึ้งใส่มันครับแต่ก็นะน่าจะรู้มันกับอีสองตัวนี่สนใจที่ไหน สรุปว่าเราก็ถ่ายรูปกันเมามันอยู่ ใครเดินมาก็ขอถ่าย เหอๆ สาธารณะมากๆเลยกู เอาไปเอามาว่าจะถ่ายกับฮัทเอาไปเข้ากรอบซะหน่อยแต่อีแหวนก็เกาแน่นเมหือนปลิงเกาะควาย อิอิ

“เห็นไหมพวกมึง กูเลยไม่ทันได้” ผมหลุดปากออกไปครับ

“ไม่ทันได้ไรยะ มองหาใคร ว้ายตายอย่าบอกนะว่า” อีวิวครับเหมือนมันจะรู้ทัน

“อย่าๆ อย่ามาเดา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะสีเราจะลงเตะคู่แรกนี่มึง เร็วดิ” ผมเปลี่ยนเรื่องครับแต่ว่า

“ป่ะฮิ้นท์ไปเปลี่ยนเสื้อกัน ร้อน” ฮัทเขามาดึงมือผม เขาจับมือผม แว้กกก อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาฮิบรู เก็บอาการๆ ไม่เอาๆ เขินพอประมาณพอ อย่าออกอาการมากมายเดี๋ยวคนจับพิรุธได้ ดีใจจังเลย ลืมไปเลยว่ามีอีแหวนยืนหน้าหักอยู่ตรงนั้น โอ๊ย ผมอยู่บนวิมาน มือของฮัทร้อนมากเลยอ่ะ ร้อนแรงเหมือนไฟ เร่าร้อนทันทีที่ได้สัมผัส แว้กก ที่คิดอะไรไปถึงไหนแล้วเนี่ย ไม่ดีๆ สำรวมๆ ผมต้องแยกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะฮัทเขาคุยอยู่กับพี่ๆในห้องอยู่ล่ะครับ ตอนแรกเสียงแซวไม่ยอมหยุดแต่ผมเหมือนจะไม่ได้ยินอะไรเลยยิ้มอย่างเดียว ก็จะไปสนใจทำไมล่ะเนอะคนมันมีความสุข แว้กกก พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกไปหาเพื่อนล่ะครับ ผมแอบมองฮัทอยู่ด้วยล่ะ เขาใส่ชุดบอล ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมชุดนักฟุตบอลถึงไม่เหมือนชุดของพวกที่ไม่ได้เล่นกีฬาอย่างผมนะ เสื้อสีฟ้าลายทางเมหือนชุดทีมชาติอาร์เจนติน่ากางเกงน้ำเงินเข้ม ถุงเท้าก็น้ำเงินส่วนรองเท้าสตั๊ดแล้วแต่ใครจะมีปัญญาหามาแต่ของฮัทเขาใส่สตั๊ดสีดำแดง มันเท่จังเลยครับ มันแบบว่าไม่เหมือนใครมันดูมีศิลปะ แว้กก เยอะไปไหมผม

“ไปเชียร์บอลกันเร็วมึง” ผมวิ่งออกไปหาเพื่อนทั้งสองตัว ส่วนไอ้ทักมันไปเตรียมแข่งบาสฯล่ะครับ คือกีฬาสีที่โรงเรียนนี่เขาแข่งกีฬาหร้อมกันหลายอย่างนะไม่ใช่อย่างเดียว ผมชอบดูตระกร้อนะที่จริงมันดี อิอิ แล้วก็ต้องไปเชียร์คุณนายสองคนเขาตบวอลเลย์บอล ส่วนฟุตบอลไม่ค่อยชอบดูนะเพราะมันร้อน ฮ่าๆๆ นี่คือเหตุผลหลักแต่วันนี้ขอหน่อยเถอะ

“เออๆ แข่งกับสีแดงนี่มึง จะมีต่อยกันป่ะวะเนี่ย” อีวิวมันพูดขึ้นล่ะครับ

“บ้าเหรอใครเขาจะต่อย” ผมทำท่าไม่รู้เรื่องครับแต่ที่จริงก็รู้อยู่ล่ะดีนะไอ้ทักมันไม่เตะบอลด้วย ไม่งั้นคงได้ต่อยไอ้พี่พุทสมใจอยาก ทั้งแก็งค์เลยนี่ได้ข่าว

“กูไม่ไปนะ จะไปเชียร์ไอ้ทักดีกว่า” อีแจงมันทำหน้าตึงๆครับ

“อ้าว ไม่ไปด้วยกันเหรอมึง มันไม่หนุกอ่ะดิ” ผมถามมันล่ะครับเพราะสีหน้ามันไม่อยากไปจริงๆ

“มึงก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไรนะ กูไม่อยากไปเห็นของเสนียดลูกกะตา” มันคงหมายถึงไอ้พี่พุท ผมมองหน้าอีวิวทันที

“เอาไงล่ะมึง” ผมถามอีวิว

“โอ๊ยนะ ไปดูทีมสีเรานี่มึง จะไปสนใจทำไมล่ะ ดูบอลครึ่งแรกแล้ววิ่งไปสนามบาสฯเอาดิสนุกจะตาย”

“ไม่ไป พวกมึงไปเถอะ” มันยืนยันครับ อีวิวมันอ้าปากจะพูดขึ้นอีกผมส่ายหน้าไม่ให้มันพูด เข้าใจมันนะเพราะถ้าเป็นผมเองก็คงไม่ไปดูเหมือนกันล่ะ คนเราเวลามันหมดรักกันแล้วมันไม่มีอะไรเหลือหรอกนะผมคิดแบบนั้น พูดเหมือนเคยมีรัก แว้กก

“งั้นเราไปกัน เดี๋ยวกูสองคนวิ่งไปสมทบ บอกไอ้ทักอย่าให้แพ้นะมึง” อีวิวมันบอกครับแล้วเราสองคนก็ผละออกมาจากมันตรงไปยังสนามฟุตบอล เสียงนกหวีดดังขึ้นแล้ว โอ๊ยใจเต้น

“เท่จัง” ผมแอบเพ้อออกมาครับอีวิวมันไม่ได้ยินหรอกเพราะเสียงเขาร้องรำทำเพลงตีกลองเสียงดังมาก ก็ที่เราไปยืนมันแสตนด์ของสีฟ้าที่นะ ปีนขึ้นไปชั้นสามจาที่มีสี่ชั้น แดดเปรี้ยงๆ กูจะไหวไหมเนี่ย

“ว้าย พี่บอล เท่มากค่า” เอ่อ นี่อีวิวครับ บอล ม.๖ ดาวประจำทีมล่ะครับ ไม่ได้มีแต่มันหรอกที่กรี๊ด

“ฮัท นั่นฮัทนี่ ว้าย หล่อมาก ฮัทๆๆ” เสียงของเพื่อนๆต่างห้องร้องอยู่ข้างๆ เสียงของเธอทำให้ผมหันไปมอง โอย แฟนผม แว้กก ฮัท หล่อมากครับ แสงแดดในยามสายสะท้อนร่างของเขาแจ่มชัดนัก ลีลาพลิ้วไหวไปตามการเคลื่อนขยับตัว เขาวิ่งไล่ลูกฟุตบอล ท่าทางทะมัดทะแมงแข็งขัน คิดถึงเพลงพุ่มพวงขึ้นมาทันที เอ่อ คือว่าเคยได้ยินพ่อเปิดนะครับไม่ใช่เกิดทันนะ อิอิ “วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ๊ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ น่ากระซิกเบียดกายกระแซะ แล้ววางมือแหมะไว้บนหัวเข่า อยากกระซิบเบาๆ ว่าตอนนี้เหงาหัวใจ จังเลย” แว้กกก

“นี่มึง มองไรวะ ตาเคลิ้มเชียว” เอ่อ อีวิวครับมาสะกิดผม ตื่นจากภวังค์เลย อีบ้านี่หนอยแน่

“อ๊ะ ก็มองฮัท เอ้ย มองนักฟุตบอลดิ อะไรล่ะ เชียร์ไปสิมึงน่ะ”

“ว้ายตายมองผู้ชาย น่าเกลียดเขามาให้เชียร์เป็นทีมนะยะไม่ได้ระบุเจาะจง เดี๋ยวเพื่อนๆในทีมก็เสียใจหรอกมึง”

“อีบ้า สีฟ้าสู้ๆ สีฟ้า วิ่งหน่อยๆ” แก้ขัดครับ แหมนะอีนังนี่มันจับผิดผมตลอดเวลาเลยนะ แกล้งร้องไปตามเพื่อนๆในสีล่ะครับ

“กรี๊ดดด” เข้าประตูไปแล้ว ไม่ใช่ผมกรี๊ดนะครับคนอื่นในสีเขากรี๊ดกัน ผมกระโดดดีใจกอดกับอีวิวแต่เอ๊ะอีวิวมันอยู่สีอื่นนี่นะมันจะมาดีใจอะไรออกหน้าออกตาขนาดนี้เนี่ย เสียงร้องแบบว่าดังมากๆ ดังจนผมแสบคอไปหมด เอ่อ คือว่าขี้เกียจเล่านะครับ ผมร้อน ทนไม่ไหวแล้วเราวิ่งไปที่สนามบาสฯดูไอ้ทักมันเล่นดีกว่า แดดร้อนซะขนาดนั้นจะดำเอาน่ะสิ กันแดดก็คงยอมแพ้หรอกนะแดดแรงๆแบบนั้น

”เป็นไงมึง” ผมยื่นขวดน้ำให้อีแจงมันครับ มันกำลังเต้นแร้งเต้นกาใหญ่เลย เพราะสนามบาสฯนี่เหมือนมีวงดนตรีขนาดย่อมเลยนะ

“45 – 34 ตามเขาอยู่มึง” อีแจงมันบอกล่ะครับ วันนี้เราแข่งกับสีเขียว ตายห่าทำไมตามเยอะจังวะ

“เฮ้ย ทำไมตามเยอะจังมึง ไอ้ทักมันทำไรอยู่” อีวิววางขวดน้ำแล้วถลกแขนเสื้อขึ้นครับแหมทำยังกะเป็นสีตัวเองเนอะอีนี่

“มึงก็ดูทีมสีเขียวดิ มีไอ้อาร์ตคนเดียวที่ไม่ใช่ทีมโรงเรียน ส่วนของเรามีไอ้ทักคนเดียวที่เป็นทีมโรงเรียน” อีแจงมันทำหน้าเซ็งครับ เออเนอะ

“ทักเว้ย ทัก แม่มาแล้วลูก” อีวิวครับ อีบ้า คนหันมาหัวเราะกันครืนใหญ่ ผมเองก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ไอ้ทักมันหันมาพอเห็นเรามันก็ยิ้มล่ะครับ

“สู้เว้ยมึง สีเขียวเก่งแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย สีเขียวเก่งแป๊บเดียวเดี๋ยวก็แป๊ก ตะละว่า” ผมเอาบ้างครับ ร้องนำเลย เพื่อนๆในสีก็ร้องตามผมเสียงดังเลย รุ่นพี่สีเขียวหันมายิ้มแล้วทำนิ้วกระดิกไปมาประมาณว่า อย่าๆ ฮ่าๆๆ สนที่ไหน

“ทักสามเมตรเลย สามเมตร เชี่ย” ผม

“วิ่งเร็วหน่อยมึง วิ่งๆ รีบาวด์เลย เว้ยนะ” อีแจง

“แย่งมัน ว้ายไอ้พี่ก้านเล่นน่าเกลียดจังวะ” อีวิวครับ เอาแบบสรุปเลยนะ แพ้ครับ น่าเสียดายมากไอ้ทักมันเล่นอยู่คนเดียววิ่งรอบสนามเหมือนมันคึกมาจากไหนไม่รู้แต่สู้ไม่ได้หรอกแพ้ไป หกแต้มแต่ก็ถือว่ามันได้ใจสีฟ้าไปเต็มๆ

“อ่ะมึงน้ำๆ จิบเอานะเว้ยอย่ากระดก” อีวิวมันคอยจัดการล่ะครับผมก็กระวนกระวายอยู่ สนามฟุตบอลน่าจะเป็นครึ่งหลังแล้ว

“มึงๆ ไปหนามบอลกัน” ผมดึงแขนอีวิวครับส่วนยื่นขวดน้ำไปให้อีแจงมันถือให้ไอ้ทัก

“เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปเชียร์บอลก่อนนะ”

“นี่มึง ไปเชียร์กูด้วยล่ะ กูลงคู่ต่อไปนะจะตบอัดหน้าอีแหวน อย่าให้ต้องตามนะมึง” อีแจงมันร้องบอกมาครับ มันต้องแข่งวอลเลย์บอลกับสีอะไรไม่สนใจแต่สนใจที่ว่าสีนั้นมีอีแหวนและมันก็ลง ฮึ่ม ฝากฝังไว้กับอีแจงนี่ล่ะครับ ตบจริงไม่ได้เอาลุกบอลแทนละกันนะ แต่ว่าแข่งอะไรกันไม่รู้เยอะแยะวุ่นวายไปหมด ผมคนเชียร์นี่สิเหนื่อยสุดๆ วิ่งรอกทุกสนาม ใจจริงอยากจะไปเชียร์ตระกร้อใจจะขาด แต่ได้ข่าวว่าสีฟ้าชนะแล้วเลยค่อยยังชั่วรอไปเชียร์ตอนชิงก็ได้ เพราะตอนชิงเขาจะจัดทีละสนาม แบบนั้นมันกว่ามาก อิอิ

“ถึงไหนแล้ว” ผมร้องถามน้องๆที่อยู่บนอัฒจันทร์

“หมดเวลาแล้วพี่ รอเตะลุกโทษพี่ฮิ้นท์” อ่านะ รู้จักกูด้วย ผมเลยยิ้มให้น้องมัน

“อ้าวแข่งเสร็จแล้วเหรอ เตะลูกโทษ” ผมเหมือนบ้าเลยเนอะ ร้องซะเสียงสูง เตะลูกโทษก็มันกว่าเดิมสิตื่นเต้นๆ

“มึงๆ ไปตรงโน้นเร็วเขาให้ไปยืนตรงโน้นได้จะได้ส่งเสียงเชียร์ได้เต็มปากหน่อย สาธุขอให้ชนะทีเถิดสีแดงเนี่ยเกลียด” อีวิวครับยกไม้ยกมือผมก็เดินตามมันไป ยิ่งไปใกล้ๆยิ่งใจระทึกครับท่าน ทีมสีฟ้ากับสีแดงยืนแบ่งกันอยู่คนละกลุ่มตรงเกือบกลางสนามผมก็เข้าไปยืนหลังนักกีฬานั่นล่ะครับทีมสีฟ้า เห็นฮัทอยู่ใกล้ๆท่าทางเขาเครียดเหมือนกันนะเพราะสีหน้าดูวิตกมากทีเดียว ส่งแรงใจให้นะฮัทขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี โอ้โห เสียงเชียร์นี่จะไม่ให้นักกีฬาตื่นเต้นได้ยังไงเนอะ ทั้งเสียงกลองเสียงเพลงดังกระหึ่ม ผมยังขนลุกเลยแล้วนักกีฬาล่ะ

“กรี๊ดด สมๆๆๆ ไม่เข้า” อันนี้ก็ไม่ใช่ผมกรี๊ดนะอย่าเข้าใจผิด อิอิ ผมก็กระโดดกอดกับอีวิวเลยครับเพราะทีมสีแดงเพื่อนของไอ้พี่เก้คนที่ขี้เก๊กหน่อยมันมาเตะแต่ดันไม่เข้าประตู ดีใจจังเลย ตอนนี้ก็เหลือสีฟ้าจะส่งใครออกไปเตะนะ

“ฮัท” ผมร้องออกมา ฮัทเป็นคนไปเตะ ผมกุมมือตัวเองทันทีเหมือนว่าเขากำลังจะประกาศผลนางงามจักวาลแล้วตัวเองเป็นคนประกวดประมาณนั้นเลยนะ

“ขอให้เข้า เข้าๆๆๆ ฮัทจ๋าเข้าทีเถอะ” อีวิวครับอาการไม่ได้แตกต่างไปจากผมเท่าไหร่ แต่ผมเยอะกว่าเพราะผมมีอะไรทางใจ แว้กก

“กรี๊ดดด เข้าแล้ว” โอ๊ยนะ ผมก็อยากจะกรี๊ดแต่ได้แต่ร้อง “เยส” กอดกันกับอีวิวกระโดดโลดเต้น ทีมสีฟ้าชนะแล้วครับ นักกีฬาวิ่งเข้ามากอดกัน เสียงโห่ร้องดังกระหึ่ม

“ฮัท” ผมผละออกจากอีวิวครับวิ่งเข้าไปหาเขาอาศัยช่วงชุลมุนคนนัวเนียกันเยอะๆ กอดหน่อยเถอะวะ ทันความคิดโผเข้ากอดเลย อิอิ

“เก่งจังเลย ฮัทเก่งที่สุดเลย” ผมพูดออกไปจะว่าไปตอนนี้ผมทำท่าเหมือนในหนังโรแมนติกเลยนะ เพราะผมตัวเล็กกว่าฮัทเขย่งเท้ากอดคอเขา ฮัทเองก็คงตกใจไม่คิดว่าผมจะกล้า แต่สักพักเขาก็กอดผมตอบ แว้กก เขากอดผมด้วย แว้กก อยากจะหอมแก้มนะแต่แลดูจะเยอะไป ผมเลยรีบคลายกอดเพราะเดี๋ยวคนเขาสงสัย

“เท่มากเลยอ่ะฮัท” ผมได้แต่ยิ้มหัวเราะให้แก้เขิน เขาก็ยิ้ม ให้ตายเถอะไรฟันขาวๆ เหงื่อที่เปรอะอยู่ตามหน้ามันช่างบีบหัวใจเหลือเกิน อยากครอบครองเขามากๆก็ตอนนี้ล่ะ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ผมรักเขา ผมรักเขา

“มึงๆ ไปเชียร์กูเร็วๆเลย ตากูแข่งแล้ว”

อีวิวมันมาดึงผมออกจากฮัทครับ ผมยิ้มให้เขาแบบเต็มปาก เอาสิฟันผมก็สวยอ่ะ ไม่แคร์ อิอิ

“ฮัทจ๋าเก่งมาก เท่สุดไปเลย แล้วนี่ไปไหนต่ออ่ะไปดูแจงตบวอลเลย์บอลใส่ อีแหวนไหม เอ้ย ใส่สีแดงไหม”

อีวิวมันพูดแล้วหัวเราะครับ

“อ้อ ไปดิ แต่เราต้องไปเตรียมตัวร้องเพลงเย็นนี้ด้วยล่ะ” เขาบอกออกมา ให้ตายเถอะผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่เหมือนสายตาเขาจะมองอยู่ที่ผมเลยนะ แว้กกก อายอ่ะ เขินที่สุด

“ว้าย ฮัทร้องเพลงด้วยเหรอ เราจะไปกรี๊ดให้นะ อิอิ ไปมึงๆ เดี๋ยวคุณนายแม่จะกินหัวกู” อีวิวมันลากมือผมวิ่งไปแล้วครับ ผมหันกลับมามองฮัทเขายังยืนยิ้มอยู่แล้ว โอ๊ย นี่น่ะหรือความสุข มันมีความสุขจริงๆ

“จัดหนักเลยนะมึง กูหมั่นไส้อีแหวนกับอีแพงเต็มที” อีวิวมันบอกอีแจงครับ ผมก็เหมือนเป็นคนหิ้วกระติกน้ำให้เลยรู้เบื้องลึก อิอิ ทีมสีฟ้ามีตัวของทีมโรงเรียนอยู่สามคน คืออีแจง แล้วก็พี่ ฝน ส่วนทีมสีแดง มีอีแหวน อีแพง พี่ดาว พี่ต้อย พี่จิว เหอๆ จะสู้ไหวไหมเนี่ย

“แข่งไปก็แพ้นะสีฟ้า ถอนตัวยังทันนะพวกเธอ” นั่นไงครับ อีแหวนเดินมากับอีแพงทำท่าเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว

“อ้อเหรอ แล้วแข่งแล้วเหรอเธอ ถึงรู้ว่าจะแพ้หรือจะชนะน่ะ ให้ตบกันก่อนไหมค่อยมาเห่า” อีวิวครับนี่ไม่ใช่สีมันนะเนี่ยได้ข่าวมาขลุกอยู่แต่กับสีฟ้าลืมสีเหลืองไปเลยนะมัน

“เอาสิ จะตบอัดให้หน้าหงายเลย ไปแพง ไปเตรียมตัวตบอัดมัน จะได้สาแก่ใจ”

“หนอยอีหอกนี่ คอยดูเถอะ น้อย จัดมาให้พี่กับพี่ฝนเลยนะ สามเมตรก็สามเมตร จะจัดมันเอง” น้อยคือมือเซ็ตล่ะครับ ส่วนพี่ฝนนี่ตัวตบหัวเสาเหมือนกับอีแจง แต่ว่าอีแจงมันพิเศษต้มแซ่บได้หมด ทั้งลูกเร็วลูกกลาง หัวเสาสามเมตร หน้าตามันเหมือนไม่ใช่มาแข่งกีฬาเลยนะเหมือนมาทำสงครามประมาณนั้น

“กูฝากด้วย” แว้กก นี่ผมเองครับ หมั่นไส้เหมือนกัน เมื่อกี๊มันไม่ได้ไปเชียร์ฮัท ดีที่สุดที่ไมได้ยินเสียงแหลมๆแสบแก้วหู แต่มาเจอท่าทางมันแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้ พอเริ่มแข่งทีมสีแดงก็อย่างว่าล่ะครับตบเอาๆเพราะเขาเป็นทีมโรงเรียนเล่นเข้าขากันมากกว่า แต่พอแต้มทีมสีแดงไปถึง ๑๖ ถึงเวลาพักครั้งที่สอง

“เอาไงดีพี่ บล็อกอีแหวนคนเดียวไหวไหมหนูรองเอง แล้วเล่นมันลูกเร็ว น้อยเตรียมจัดนะ เป้าหมายคืออีแพงกับอีแหวน” คือโค้ชมีนะครับแต่เหมือนพวกมันไม่ได้สนใจปรึกษากันเองผมก็เอาน้ำให้คนนั้นคนนี้ เอาผ้าเย็นให้คอยเงี่ยหูฟังอยู่

“จัดไป พี่บล็อกมันคนเดียวเอง พวกมันเล่นแต่หัวเสา เบๆ” พี่ฝนเองก็ยิ้มแสยะน่ากลัวมากๆ พอกลับลงไปแข่ง อ้อ ตอนนี้แต้มทีมสีฟ้ามี ๑๒ แต้มครับตามอยู่ พอเขาเสริ์ฟมาสีฟ้าก็รับแม้จะไม่ดีมากแต่น้อยคนเซ็ตก็วิ่งไปเซ็ตลูกได้แต่น้องมันตั้งมากลางสนามเลย

“กูเอง” อีแจงครับแหกปากกระโดดมาจากหลังเส้นสามเมตร โอ้โหมันกระโดดสูงมากครับ “บึ้ม” เสียงฟาดลูกบอล จอดเลยครับฝังมิดเลย

ยังมะจบค้าบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 12-12-2011 18:53:33

“กรี๊ด เยสเซอร์” นี่คือท่าทางดีใจของทีมสีฟ้า ที่พอลุกลงก็วิ่งเข้ามาล้อมวงกันกลางสนามจับมือกันแล้วเปล่งเสียงออกมา ไม่พอนะครับเพราะท่าทางคือทำท่าถอนสายบัว ตลกมากๆเหมือนล้อเลียนทีมสีแดง พอหมุนตำแหน่งอีแจงขึ้นมาอยู่ข้างหน้ากับพี่ฝน ส่วนน้อยไปเสริ์ฟ พอเสริ์ฟไปฝั่งโน้นก็รับมา ตั้งไปหัวเสาเช่นเคย อีแหวนก็ขึ้น พี่ฝนบล็อกลงฝั่งสีแดง ได้แต้มครับท่าน

“กรี๊ดด สวยเวอร์ เยสเซอร์” ทีมสีฟ้าสร้างเสียงหัวเราะให้กับกองเชียร์ที่ตอนนี้หลั่งไหลเข้ามาในโรงยิมเยอะมากครับ เพราะเป็นรายการสุดท้ายก่อนพักเที่ยงอแจงส่งลูกต่อครับ คราวนี้สีแดงรับลูกดีมากตั้งไปหัวเสาแต่มีตัวหลอกเหมือนจะตีลูกเร็ว พี่ฝนเหมือนหลง อีแหวนตบ แต่สีฟ้ารองลูกไว้ได้ใครไม่รู้ไม่ทันมองพุ่งรับสุดตัว

“ว้ายน้อยเอามา” อีแจงครับ น้อยก็วิ่งไปเซ็ตแต่เหมือนเซ็ตลูกให้จะข้ามตาข่ายไปเลย แต่อีแจงมันกระโดดรอตีลูกเร็วตามน้ำ

“อึ๊ก กรี๊ดด” เอ่อ

“ว้าย กรี๊ดดด” อีวิวครับกรี๊ดออกมาเต็มปากรวมทั้งผม ฮ่าๆๆ ส่วนในสนามก็ทำท่าสะใจสุดๆเพราะอีแจงมันยัดลูกเข้าไปตรงหน้าอีแหวนเต็มๆหน้าหงายเลย แต่ด้วยสปิริตนักกีฬามันกรี๊ดเสร็จมันก็ทำท่ายกมือขอโทษ แต่พอหันหลังมาก็กรี๊ดกันสนั่นกับทีม ผมแอบกระโดดดีใจ สะใจที่สุด เอาบทสรุปเลยก็แล้วกันนะครับ อีแจงตบอัดหน้าอีแพงไปสองที ตบอัดอีแหวนไปสาม ไม่นับพวกตัวประกอบอื่นๆอีก แต่ทีมเราก็โดนเหมือนกันนะ เราชนะไป สามต่อสอง เล่นกันแบบว่ามาราธอนมากๆ สนุกมากๆ ร้องเชียร์จนเสียงแหบแห้งไปหมด แทบจะไม่อยากเชื่อว่าทีมโรงเรียนจะแพ้ทีมของสีฟ้า ฮ่าๆๆ มีความสุขที่สุด

“โว้ย สะใจเป้นบ้าเลย ลูกนั้นนะที่ตบอัดนมมันน่ะ สะใจมาก แน่มากมึงอีแจงไม่เสียแรง” อีวิวครับ

“แหมใครล่ะกูเล็งไว้แล้วเถอะ หนอย สม โดนซะบ้าง ร้องไห้เลยนี่ที่สีมันแพ้น่ะ สมน้ำหน้าคงจะประมาทคนสวยอย่างพวกเรา กรี๊ด” อีแจงครับ พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร บ่ายกว่าแล้วครับยังไม่ได้กินข้าวเลย ไอ้ทักมันก็มาเชียร์ไอ้นั่นยิ่งออกอาการสะใจแบบว่าเวอร์มาก สีแดงเขม่นหลายคนแต่มันก็ไม่ได้ใส่ใจ

“สะใจเว้ย ไปกูเลี้ยงน้ำเปล่า” ไอ้ทักมันมากอดคอผมครับ ตอนนี้ไมได้สนใจอะไรแล้ว มีความสุขมากๆ จากอะไรไม่รู้ รู้สึกว่าวันนี้มันแดดดีเหลือเกิน ฮ่าๆๆ

“ไอ้บ้า ตอนเย็นพี่ๆเขาจะพาไปเลี้ยงหมูทะล่ะที่ได้รางวัลขบวนแห่อ่ะ พวกมึงก็ต้องไปอยู่แล้ว อดไว้กินตอนนั้นดีกว่า” ผมบอกครับ เราก็ไปกินข้าวราดแกงตามปกติ ตอนบ่ายมีแข่งรอบชิงบางรายการ ซึ่งไม่มีสีฟ้าเลย ฮ่าๆๆ สรุปเราไปแอบนอนกองกันอยู่ในห้องสมุดล่ะครับ พักผ่อนๆ

“มึงๆเสียงดนตรีอะไรอ่ะ” อีวิวมันงัวเงียตื่นขึ้นครับ

“เฮ้ย ฮัทร้องเพลงนี่” ผมร้องขึ้นรีบลุกจากพื้นที่นอนกองกันหมดสภาพอยู่ตรงนั้น

“อ๊ะ จริงดิ เร็วๆเลยรีบไปเดี๋ยวไม่ได้ที่นั่งข้างหน้า”

“เดี๋ยวดิไปล้างหน้าล้างตาก่อนดิมึง” ผมแย้งครับเพราะหน้าตาตอนตื่นนี่คงไม่ไหวจะเคลียร์

“แหมเติมแป้งหน่อยไหมล่ะมึง เยอะนะพักนี้” อีแจงครับ

“อีบ้า ก็ไปแบบขี้ตาเต็มตาแบบนี้มึงจะกล้าไปไหมล่ะ” ผมว่ามันครับ สรุปเราก็ไปล้างหน้าล้างตา ทาแป้งบางๆ อิอิ เรารีบไปจองที่หน้าเวทีเลยครับเสียงดนตรีดังนั่นเขาลองเครื่องหรอกนะ ฮ่าๆ ตื่นเต้นเวอร์ไปหน่อย

“ฮัทร้องนำเหรอ” ผมถามไปกับลมกับอากาศเพราะเห็นเขายืนยิ้มอยู่บนเวที ตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ฮัทใส่กางเกงยีนส์สีดำ เสื้อเชิ้ตสีฟ้า หล่อฟาดมาก แว้กก ใจจะขาด

“เออสิ ได้ข่าวว่าเสียงดีมากนะมึง อิอิ อยากฟังแล้วอ่ะ” อีวิวเป็นลมตอบให้ผมครับ ไม่สนใจฟังมันแล้วล่ะสายตาจ้องมองอยู่ที่ฮัทเทพบุตรของผมคนเดียว เสียงเขาลองกลองลองกีตาร์ได้ยินแล้วใจเต้นจังเลย สักพักพิธีกรก็ออกมาประกาศล่ะครับ งานกีฬาสีประจำปี แต่ทุกปีที่ผ่านมาผมไม่ได้รู้สึกว่าอยากมีส่วนร่วมด้วยขนาดนี้เลยนะ ปีนี้ผมมีความสุขมาก กลิ่นของแดดที่เผาหญ้าที่ภารโรงเพิ่งจะตัดเสร็จก่อนวันงานไม่กี่วัน กลิ่นของปลายฝนต้นหนาว กลิ่นของชายคนที่ผมรัก มีความสุขจริงๆ สุขจนไม่รู้จะบอกว่าอะไรดีมันคับมันแน่นในอกไปหมด

“กรี๊ดดด” ผมสะดุ้งเลยครับเพราะเพลงแรกแค่ดนตรีขึ้นเสียงกรี๊ดก็กระหึ่มดังมากๆ ยิ่งฮัทเดินออกมานะ

“กรี๊ดดด” เอาบ้างวะ แตกสาวก็แตกไม่ไหวแล้ว ผมลุกขึ้นตามอีแจงอีวิวทันที ส่วนไอ้ทักมันยืนอยู่หน้าเวทีแล้ว ฮัทร้องเพลงเพราะมากๆ สนุกๆมาก ผมเต้นตามเลยนะทั้งที่ไม่เคยเต้น แว้กก เต้นท่าแบบว่าประหลาดๆ

“ไอ้บ้า มึงเต้นท่าอะไรเนี่ย นี่ๆ เต้นท่าแม่ได่เหมือนกูสิ” อีวิวมันมาสะกิดผมครับ

“ไม่เอา กูจะเต้นท่าจับนก” ผมไม่สนใจทำท่าจับนกบนฟ้าไปตามประสาคนน่ารัก อิอิ

“บ้ามึง มานี่ทำท่านี้ ปูไต่แขน” อีแจงครับ เออเข้าท่าๆ เราสามคนเลยทำท่าปูไต่แขนเหมือนมัน ไอ้ทักเห็นก็เข้ามาเต้นด้วย สรุปว่าเป็นบ้ากันสี่คน ผมเต้นไปมองฮัทไป มีความสุขจริงๆ เสียงกีตาร์โปร่งดังขึ้นครับ ฮัทยืนเด่นอยู่บนเวที ป่านเป็นคนเล่นกีตาร์ เสียงกีตาร์ เพลงนี้มัน

“ได้ใกล้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ ที่มันค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง รักเธอเท่าไหร่แต่ไม่เคยพูดกัน” เอ่อ ผมยืนนิ่งเลยครับ เสียงของฮัทเหมือนมีมนต์สะกด ทุกคนเงียบกริบ เขามองมาที่ผม เขากำลังส่งสายตามาที่ผม ไม่ใช่ฝันใช่ไหม นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เขากำลังจะบอกอะไรผมผ่านเพลงนี้หรือเปล่า ทำไมใจผมมันเต้นแรงขนาดนี้ ทำไมหัวใจผมมันเหมือนจะหลุดออกมา น้ำตาเริ่มเอ่อแล้ว ผมเม้มปากแน่นไม่อยากให้ผิดสังเกต ไม่อยากให้ใครมาทำลายวินาทีนี้เลย ถ้าหากว่าผมหลับตาผมคงจะได้ยินเสียงที่เพราะที่สุดในโลกกำลังร้องเพลงบอกรักผมถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป แต่ถ้าหากว่าผมหลับตาผมก็จะไม่ได้เห็นใบหน้าของคนที่ผมรักมากที่สุดในตอนนี้ ผมเหมือนลอยอยู่บนอากาศ ผมเหมือนอยู่บนวิมาน

“โหย เพราะโคตรๆ” เพลงจบไปแล้วพร้อมกับเสียงกรี๊ด ผมค่อยรู้สึกตัว ยิ้มออกมา

“เขาบอกอะไรมึงป่ะเนี่ย” อีแจงครับมันมาสะกิด ผมได้แต่ยิ้ม

“โอ๊ยนะ อิจฉาคนกำลังมีความรัก หวานโคตรๆเลยอ่ะมึงอีแจง” อีวิวเสริมอีกแรงครับ ไอ้ทักมันไปคั่วเด็กอยู่อีกฝั่งเลยไมได้ยิน ผมเองคิดไปไกลเลยล่ะครับ เขาต้องพยายามจะสื่ออะไรออกมาแน่ๆ สายตาที่มองมาแววตาที่จ้องมองผม ประกายตานั้นมันมีความหมายและผมคิดว่าผมเองก็เข้าใจ ผมอ่านมันออกมีเพียงผมที่อ่านมันออก ให้ตายเถอะ เรารักนายมากๆแล้วฮัท ไม่ไหวแล้ว

ที่ร้านหมูกระทะในตอนเย็นสมาชิกสีฟ้าพรึ่บเต็มร้านฉลองชัยกันเสียงดัง เพื่อนๆพี่ๆ น้องๆต่างก็สนุกสนานเฮฮา ผมเองนั่งโต๊ะเดียวกับเพื่อนมีอีแจงไอ้ทักแล้วก็ตัวประกอบถาวรอย่างอีวิว อีนี่สีชมฟูไปเลี้ยงร้านลาบมันไม่ยอมไปกับเขานะ จะว่าไปพวกเราแยกจากกันไมได้จริงๆนั่นล่ะครับ

“โอ๊ย อิ่มว่ะมึง อิ่มแล้วง่วงจัง กลับกันยังอีวิวกูง่วง” พอเริ่มดึกอีแจงมันก็บ่นขึ้นล่ะครับ อีวิวก็เออออตามกัน สองคนมันกลับก่อนแล้ว ไอ้ทักโน่นเลยครับไปกินเหล้ากับรุ่นพี่บอกจะไปต่อกัน ส่วนผมน่ะเหรอ อิอิ นั่งส่งสายตามองฮัทอยู่น่ะสิ กลัวว่าจะมีใครมาวอแว อิอิ

“เราจะกลับล่ะนะ นายจะกลับยัง” เอ่อ เหมือนเขาอ่านสายตาผมออกเลยนะ ฮัทเดินมาที่โต๊ะผมแล้วพูดขึ้น แว้กก เขินจัง

“กลับ กลับสิ นายจะกลับแล้วเหรอ แล้วท่าทางง่วงมากขนาดนี้จะขับระไหวเหรอ” ผมเห็นท่าไม่ดีเลยถามไปครับ วันนี้ท่าทางฮัทจะเหนื่อยอยู่มากเพราะทั้งเล่นกีฬานั่งรถ ร้องเพลง ทำหลายอย่าง สรุปเลยละกันนะครับ ว่าผมชวนเขาไปนอนที่บ้านเพราะมันใกล้กว่าบ้านเขา และเขาก็โอเค แว้กกก ไม่พอๆ เขายังนั่งซ้อนท้ายผมด้วย เบรคบ่อยๆดีไหมเนี่ยเขาจะได้สัมผัสตัวผมบ่อยๆ อิอิ ผมบ้าไปแล้ว แต่ทำยังไงได้หัวใจมันเต้นแรงดีใจเหลือเกิน มีความสุข ง่วงตอนแรกมันหายไปหมดเลย

“นายรีบอาบน้ำนะ เราจะได้นอนกัน” ผมจอดรถแล้วบอกเขาไปครับ แต่เขาทำหน้าแปลกๆตาโตขึ้นมาเชียว

“ไรอ่ะ ทำไมมองเราแบบนั้น อายน้า” อิอิ อายจริงนี่หว่าก็เล่นมองผมแบบว่าตาหวานซะขนาดนั้น

“อ้อ ปะ เปล่า ไม่มีไร  เดี๋ยวเรารีบอาบน้ำก่อนนะ จะได้นอนกัน อิอิ” เอ่อ หัวเราะแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย แว้กก นี่เขาคิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี่ย แว้กก ไมได้ๆ ผมคิดก่อนเขาอีก จ๊ากก ผมไม่ได้ลามกนะ ก็เขาพูดให้คิดเองอ่ะ เอ๊ะ หรือว่าผมเองนะที่พูด ไมได้ๆ ต้องไปอาบน้ำข้างล่างแอบทาครีมพี่อ้อยด้วยดีกว่า อิอิ อันนั้นหอมมาก แรดไปไหมเนี่ย

“อ่ะกางเกง” ผมยื่นกางเกงบอลให้เขาล่ะครับ เขาทำหน้าแปลกๆ ผ้าเช็ดตัวยังพันเอวอยู่เลยนะ

“จะดีเหรอ” เขาถามขึ้นมาเล่นเอาผมงงเลย

“ทำไมอ่ะ เราก็ใส่นี่ไง เราใส่เกงบอลนอนนะ มันสบายดี นายจะใส่บ๊อกเซอร์ป่าวล่ะ”

“ป่าวๆ คือเกงบอลมันลื่นๆอ่ะ เรากลัวว่า” อ่า แว้กกก ผมยืนไม่อยู่เลยอ่ะ ตัวบิดเลย อายจัง

“บ้านะ คิดไรอ่ะฮัท”

“ฮ่าๆ เราแซวไง ยิ่งหนาวๆเผื่อเราเผลอกอดนายทำไงอ่ะ” อ่า เจ็บปวด กอดเลยอย่าพูด ไม่กอดผมนี่ล่ะจะกอดเอง อิอิ

“ตกลงใส่ตัวไหนอ่ะ” ผมพูดแก้เขินไปครับไม่มองหน้าเขากลัวว่าเขาจะอ่านสายตาผมออกว่าผมอยากนอนกอดเขามากๆ แว้กก

“ใส่ตัวนี้ล่ะ หลับแล้วก็คงไม่มีอะไร” อ่านะ ใช่สิตัวเองหลับแล้วเค้าล่ะ คอยดูนะ อิอิ

“พร้อมยังเราปิดไฟนะ” ผมเดินไปยืนเอานี้เตรียมกดอยู่ที่สวิชต์หน้าประตูล่ะครับ เขาใส่กางเกงบอลตัวเดียว??? ใส่เสื้อหน่อยไหมฮัท เอ่อ คือว่าที่จะปิดไฟเพราะเมหือนเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วเถอะ แว้กก

“อืมเอาเลย พร้อมล่ะ” “พรึ่บ” พูดจบปิดไฟเลย ทำไมมันมืดแบบนี้เนี่ย ตายๆ ผมเดินคลำทางไปยังเตียง

“เอ้ย” จะว่าแกล้งก็ไม่ใช่นะครับ ผมชนกับฮัทเข้าอย่างจัง

“โอ๊ย” “ฮ่าๆ” แน่ะเขายังมาหัวเราะอยู่อีก แต่ว่าเสียงนั้นเงียบไปทันทีครับ เพราะตัวเราสองคนล้มลงบนเตียงเหมือนในละคร เหมือนในนิยายเลยอ่ะ ผมทับอยู่บนตัวของเขา ตัวแนบตัวได้ยินเสียงหัวใจเต้นชัดเจน ปากผมจ่ออยู่ที่คางของเขา ปากของเขาจรดอยู่ที่ปลายจมูกของผม ลมหายใจของเราสองคนร้อนจนอึดอัด เสียงหัวใจที่ระรัวระทึก

“อ๊ะ” ผมอยากนิ่งอยู่แบบนั้นนะสักพัก แต่เหมือนว่าอะไรบางอย่างมันจะตื่นเต้นเกินการควบคุม ทั้งของเขาและของผม

“มองไม่เห็นเหรอ” เขายิ้มครับแม้มันจะอยู่ในความมืดแต่ผมก็รู้ว่าเขายิ้ม รอยยิ้มที่วาบหวามเข้าไปถึงหัวใจ

“อื้ม มองไม่เห็น นอนเถอะ” ให้ตายเถอะมาตอนนี้ทำมาเป็นเขิน จะอายอะไรเนี่ยกู โว้ยนะโมโหตัวเอง ผมปีนลงจากร่างของเขาแต่ว่า

“ขอกอดหน่อยได้ไหมฮิ้นท์” เขาเอ่ยออกมาเสียงเบาจนแทบเหมือนเสียงคราง อยากรู้ไหมว่าผมดีใจแค่ไหน น้ำตาของผมมันไหลออกมาเองเลยนะ ผมหันหน้ากลับไปหาเขาแล้วสวมกอดเขาไว้แน่น เขาเองก็กอดผมแน่น ผมจะไม่มีวันลืมคืนนี้เลย

เขียนโดย อิ๊กกี้ อิอิ

ปล. รอนานหน่อยน้า พอดีอากาศมันเปลี่ยนคนเขียนเลยมัวแต่นอน แว้กกก

ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 12-12-2011 19:08:32

แอบหวานกันนิดๆตอนท้าย

แต่เรื่องก็ไม่ไปไหนนัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 12-12-2011 19:29:30

คนน่ารักนี่ดีเนาะ ใครๆก็มาหลง อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 12-12-2011 19:42:51

แหม่ นึกว่าจะ อ่าครึ อ่าครึ  :z1:
ฮัทกะฮิ้นตอนนี้น่ารักดีนะครับ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 12-12-2011 20:03:50

 :z13:ฮิ้นน่ารักมาากอ่ะ ชอบๆ

รออ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 12-12-2011 20:16:42

น่ารักวุ๊ย....สื่อสารด้วยใจ...สื่อรักทางสายตา... :-[
ดึก ๆ หนาว ๆ...คงมีนัวเนียกันบ้างเนอะ นู๋ฮิ้นท์...

 :L1: น้องอิ๊ก และ คุณเพื่อน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 12-12-2011 20:19:44

รอตอนต่อไป อิอิ น่าร๊ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-12-2011 20:38:13

แค่กอดเท่านั้นใช่ไหม หรือมีอะไรให้ลุ้น :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 12-12-2011 20:58:56

น้องฮินท์ขา แค่กอดเองหรอ
อยากขออะไรมากกว่านี้อ่ะเปล่า  :m20: :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 12-12-2011 21:02:54

ใกล้จะได้กันแล้ว น่ารักมา อิอิ
มารอตอนต่อไปครับ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 12-12-2011 21:03:30

อ้ากกกกน่ารัก :impress2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 12-12-2011 21:34:06

 :o8: :o8: :o8: :o8:
หวานแบบจัดหนัก!!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 12-12-2011 21:58:05

อ๋อยยยยย

สรุปไม่มีอาไรเกิดขึ้นสินะ

555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 12-12-2011 22:21:56

โอ๊ย  คนอ่านลุ้นมากๆที่สุดก็มีกอดอ่ะนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: topphy ที่ 12-12-2011 23:49:13

เมื่อไหร่
เมื่อไหร่
เมื่อไหร่
จะ :z1: ซะที
คนอ่านลุ้นจนตัวโก่งแล้ว :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 13-12-2011 07:44:18

ฮิ้นเอ้ย
ถ้าฮัทมันไม่กล้ารุก
เราก็รุกมันเองเลยซี่
 :oo1:
คนอ่านเค้าลุ้นกันมาตั้งนานแล้ว
ขืนนานกว่านี้ก็อดกินกันพอดี
 :z1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 13-12-2011 09:52:47

ฮัทกล้าๆหน่อย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 13-12-2011 10:05:28

ฮัทไม่กล้า
ฮินท์ก็รุกเองเลย :z1:
อากาศหนาวแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยน๊า
คุณอิ๊ก :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 13-12-2011 10:49:57

รักเรื่องนี้ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-12-2011 11:30:05

 :o8:คนอ่านอินใจจะขาด ฮัมจ๋าอย่าทรมานฮิ้นเลยนะจัดหนักไปเลย :oo1:
มาต่ออีก เอาอีกๆๆๆ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 13-12-2011 13:05:53

คนอ่านก็ไม่อยากลืมคืนนี้เหมือนกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 13-12-2011 13:50:26

หวานแตกกันเลยทีเดียว กรี๊ดดดดดดด ฮิ้นท์ชนะเลิศ

ฮักกอดแน่นนะลูก เอาให้แน่นชนิดร่างรวมกันเลยยิ่งดี  :o8: :-[ :man1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 13-12-2011 16:32:39

น่ารักที่สุดเลยยยยย  เมื่อไรจะพูดความรู้สึกให้รู้กันน๊าาา  รอตอนต่อไปนะ  อิอิ!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 13-12-2011 22:05:32

อ๊ายยยยยยยยยยยยย ชั้นเขิน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 13-12-2011 23:25:00

โอ๊ยยยยยยยย

กรี๊ดดดังๆ  ขอกอดได้ไหมฮิ้น แบบว่า กรี๊ดดดดดดด  น่ารักอ่ะ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: CofFee ที่ 14-12-2011 05:02:17

ใกล้แล้ว ใกล้แล้วสินะ ใกล้วันที่ 2 คนนี้จะได้กันสักที รอมานานหลายปี เจ๊นี้จะเหี่ยวเฉาตาย . ..เอย  :oo1: :oo1:

รอและรักคนเขียนเสมอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 14-12-2011 14:41:25

ช่วงเวลาดีๆอย่าปล่อยให้ผ่านไปนานนะ ฮัทใจกล้าๆบอกรักที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 15-12-2011 22:11:44

อ๊ายยยยยย
ตอนนี้น่ารัก
ขอร้องล่ะ...บอกรักันซะทีเถ๊ออออออ
เพี้ยง :call:
 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 18-12-2011 16:48:01

 :m16:โอ๊ยยยยยยยยยยย รออ่านานแล้ววววววววววววว คิดถึงฮัทและฮิ้นนนนน :เฮ้อ:
มาต่อด่วนเลยยยยยยยยยยยย น้องอิ๊กกี้ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 23-12-2011 19:53:49

อยากอ่านต่อแล้วอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 24-12-2011 22:58:28

 :mc4:
มิสยู.....Miss You

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 26-12-2011 13:04:31

 :เฮ้อ:รออ่านนานแล้ว เมื่อไหร่นะ ฮัทฮิ้นจะมา :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A18, : 12 DeCembeR 2011; P45
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-12-2011 16:48:04

B18
         ตอนนี้ผมกับมันนอนอยู่ด้วยกันบนเตียง  มีมันทับอยู่บนตัวผมท่ามกลางความมืด  ย้อนเหตุการณ์กลับไปเมื่อกี๊ผมกำลังยืนอยู่หน้าเตียงตอนที่มันหันไปปิดไฟแต่พอมันปิดห้องก็มืดจนมองไม่เห็นอะไรและเป็นมันที่เดินมาชนผมจังๆจนล้มไปกับเตียงด้วยกัน

         ตั้งแต่รู้จักมันมาผมไม่เคยแนบชิดมันซะขนาดนี้  เสียงหัวใจผมกับมันที่เต้นอยู่ติดๆกันนั้นดังจนได้ยินชัด  ลมหายใจมันที่รดอยู่กับอกผมนั่นก็อีก  เสียที่ว่ามันมืดมองไม่เห็นอะไรไปเนี่ยดิ  ผมอยากเห็นหน้ามันชัดๆนะว่ามันทำหน้ายังไงอยู่

         อารมณ์นี้มัน... เฮ้อ... ช่างล่อแหลมจริงๆว่ะ  บางอย่างในตัวผมก็เสือกเริ่มจะควบคุมไม่ได้ซะแล้วอีก  เวรเอ้ย... มึงจะมายืนตรงเคารพธงชาติอะไรตอนนี้วะ

         " มองไม่เห็นเหรอ... " เอ่ยถามมันไปยังงั้นล่ะครับ ก็มืดซะยังงี้จะมองเห็นได้ไง  ถามได้โง่มากว่ะเรา  ว่าแล้วก็แกล้งเบี่ยงสะโพกตัวเองตะแคงข้างไปซะก่อน  ไม่งั้น... เหอะๆ ฮิ้นท์มันต้องอึ้งแน่ๆหาว่าผมพกอะไรมาด้วย

         " อืม.... มองไม่เห็น  นอนเถอะ" มันก็ตอบกลับมาซะซื่อและสั้นได้อีก  เฮ้อ...

         ขณะที่มันกำลังจะผละออกจากผมนั่นไอ้ผมก็เสียดายว่ะ  ยังอยากจะแนบชิดอยู่กะมันยังงั้น  ถ้าเป็นไปได้ก็ขอจะกอดมันอยู่ทั้งคืนเลยล่ะ

         " เอ่อ... ขอกอดหน่อยได้มั๊ยฮิ้นท์"  พูดออกไปจนได้เรา  ถึงจะกล้ากลัวๆก็เหอะแต่ชั่วโมงนี้ผมต้องใจกล้าว่ะ  ไม่งั้นคงเสียโอกาสดีๆแบบนี้ไปแน่  และผมอาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วก็ได้

         เสียงมันเงียบไปเลย  ผมเห็นแค่เงามันหันมาเหมือนว่าคงจะมองหน้าผมอยู่  ฉิบหายล่ะเรา  หรือว่ามันไม่พอใจวะ....

         " เอ่อ.... " ผมกำลังจะอ้าปากบอกมันไปว่า  ไม่เห็นไรๆ  นอนเหอะ  แต่ที่ไหนได้  มันกลับสวมกอดผมเข้ามาทั้งตัวเต็มๆเลยอ่ะ

         " เอ้อ... ฮิ้นท์"  พูดไปแค่นั้นผมก็ค่อยๆล้มตัวนอนลงไปกะมัน  รู้สึกดีใจนะที่มันกอดผมแบบนี้ แต่... เฮ้อ... แย่ล่ะดิ  ไอ้น้องชายผมอ่ะมันดันออกฤทธิ์อีกแล้ว  มึงจะมาหื่นทำไมตอนนี้วะ

         " อืม... นอนเหอะนะ  ฮิ้นท์"  ต้องเปลี่ยนมากอดมันไว้หลวมๆแทนแล้วดันช่วงล่างของตัวเองออกห่างจากมันก่อนครับ   ไม่งั้นผมคงได้ซวยโดนมันด่าแน่ๆว่าหื่นกาม

         " เฮ้อ... วันนี้พวกเราเหนื่อยกันน่าดูเลยเนอะ  แต่เราก็ดีใจจังที่ได้ทำอะไรๆแล้วมันสำเร็จออกมาดีได้แบบนี้น่ะ"  ฮิ้นท์มันเอ่ยเรื่องวันนี้ขึ้นมา  ผมก็พยายามมองหน้ามันอยู่ในความมืดนั้น   คิดว่ามันคงยิ้มอยู่

         " เราก็โคตรดีใจอ่ะตอนที่ชนะประกวดช่วงเช้า  แล้วก็ยังชนะบอลตอนบ่ายอีก  คอนเสิร์ตก็ผ่านไปได้ด้วยดี  โชคดีชะมัดเลย" 

         " นั่นน่ะ  ตอนแข่งบอลเราก็ลุ้นฮัทแทบแย่  ตอนชนะอ่ะเราดีใจมากเลยนะ  รีบวิ่งลงไปในสนามเลย  แล้วตอนคอนเสิร์ตฮัทก็ร้องดีมากเลยอ่ะ  ไม่รู้มาก่อนเลยว่าฮัทร้องเพลงดียังงี้"

         " อย่าชมเลย  เราเขินว่ะ  ฮะๆๆ ก็แค่ลองร้องดูอ่ะ  ทุกทีร้องแต่คาราโอเกะไง  พวกวงไอ้ป่านเค้าเห็นว่าโอเคก็เลยบังคับให้ร้องให้ซะงั้น"

         " อ่ะเหรอ... แต่ก็ร้องเพราะมากจริงๆนะ  โดยเฉพาะเพลงนั้นน่ะ  เพลงอะไรนะ  อ้อ... เพลงอยากรู้แต่ไม่อยากถามน่ะ"  สะดุ้งทันทีเลยว่ะ  ผมคิดทันทีเลยนะว่ามันรู้สึกได้รึเปล่าที่ผมจงใจร้องเพลงนี้เพื่อบอกมัน  หรือว่ามันจะรู้วะ

         " อ๋อ... เพลงนั้น  ทำไมอ่ะ  นายชอบเหรอ.... " 

         " ก็... เอ่อ.... ก็ชอบนะ  มันมีความหมายดีอ่ะ  อืม.... "  มันตอบผมแล้วก็นิ่งเงียบไปนิดนึงเหมือนลังเลอะไรยังงั้น

         " ทำไมเหรอ... " ผมลองถามมันอีกที  แต่ใจก็กลัวเหมือนกันนะ  กลัวว่ามันจะถามผมว่าผมจงใจบอกอะไรมันผ่านเพลงนั้นรึเปล่า

         " เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอก  งั้นนอนกันเหอะ  เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"  มันตัดบทไปเฉยๆผมก็รอดไป   แต่หลังจากนี้อ่ะดิ...

         ผมกอดมันอยู่ยังงี้  หน้าใกล้กับหน้ามันแค่เอื้อมนี่เอง  แม้จะมืดๆไม่ค่อยเห็นอะไรแต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีมาก   อบอุ่นทั้งตัวและหัวใจ   ทำให้คิดไปว่าถ้าขอพรอะไรได้สักอย่างผมคงขอให้ได้นอนกอดอยู่กับมันแบบนี้ทุกคืนตลอดไป  และคงจะไม่ขออะไรอีกแล้วล่ะ  แค่นี้ก็พอ...

         -

         -

         ค่ำคืนที่โคตรจะเสี่ยงและล่อแหลมผ่านไปจนได้  เช้าวันใหม่ผมรู้สึกตัวขึ้นมาก็เห็นว่าเกือบๆจะสิบโมงอยู่แล้ว   นึกถึงเมื่อคืนนี้แล้วก็โล่งอก  รอดไปได้หวุดหวิดเพราะเกือบจะห้ามใจตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว   ดีว่าผมคงเหนื่อยมากจริงๆจนเผลอหลับไปก่อน   ไม่งั้น.... จะเป็นไงว้า  คงได้กลายเป็นลูกเขยบ้านนี้สิกู  หึๆ

         เสียงเดินปึงปังจากข้างนอกดังขึ้นมาพร้อมกับประตูห้องที่เปิดผางออก   คนที่พรวดพราดเดินเข้ามาก่อนคือไอ้ทักท่าทางมันงุ่นง่านไม่พอใจตามมาด้วยไอ้ฮิ้นท์

         " นี่  มึง.....  ไอ้ฮิ้นท์... นี่มึงกะมัน..... "  มันชี้มือมาที่ผมซึ่งได้แต่นั่งทำหน้างงๆอยู่บนเตียง   แล้วก็หันไปพูดกับไอ้ฮิ้นท์  แต่ฮิ้นท์มันก็เดินเข้ามาขวางหน้ามันไว้

         " ทำไม  กูทำไม..... ฮัทก็แค่มานอนค้างกะกูแค่นั้นแล้วมึงจะทำไม  ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ  เอ้อ... ฮัท  ไม่ต้องสนใจนะ  ไปอาบน้ำเหอะ  แล้วเดี๋ยวออกมากินข้าวกัน"

         " ไม่ต้องสนใจเหรอ  หา... มึงเห็นกูเป็นอะไร  กูบอกมึงแล้วใช่มั๊ย  ว่า.... อุ๊บ... "  ไอ้ทักมันกำลังจะโวยอะไรขึ้นมาอีกแต่ฮิ้นท์มันก็รีบเอามือไปปิดปากแล้วจัดการลากตัวมันออกไปจากห้อง

         " ไม่ต้องสนใจนะฮัท  มันบ้าน่ะ  เดี๋ยวอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวนะ"  มันยื่นหน้ามาบอกผมที่ประตูก่อนจะลงไป   ผมก็โคตรจะงงว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นอีก   ไอ้ทักมันเป็นอะไรของมัน

         อาบน้ำจนเสร็จผมก็ลงไปที่ครัวเห็นแม่ฮิ้นท์มันกำลังเก็บกวาดเศษผักบนโต๊ะอยู่เค้าก็ยิ้มให้ผม  แต่ยังไม่เห็นฮิ้นท์มันเลย

         " มาลูก... หิวมั๊ย  มากินข้าวมา"  แม่มันเรียกผมกินข้าวแล้วก็เปิดฝาชีให้ผม  กับข้าวน่ากินทั้งนั้น

         " แล้วฮิ้นท์อ่ะครับแม่  พ่อด้วย"

         " ฮิ้นท์มันเดินลงไปกับเจ้าทักแน่ะลูก  พ่อเค้าก็เข้าสวนไปแล้วจ้ะ  แม่กำลังจะตามไป  งั้นเรากินไปก่อนนะลูก  เดี๋ยวฮิ้นท์มันคงมา"  แม่มันบอกเสร็จก็เดินลงจากบ้านไป   ผมก็นั่งกินคนเดียวไปสักแป๊บฮิ้นท์มันก็เดินขึ้นบ้านมา   ท่าทางเหมือนหอบๆ เหนื่อยๆ

         " ไปไหนมาอ่ะ... ทำไมดูหอบๆ"

         " ป่าวๆ เรากลับมาจากในสวนน่ะ  ไม่มีไร"  มันรีบปฏิเสธทันที

         " อืม... แล้วไอ้ทักอ่ะ..." 

         " ไล่มันกลับบ้านไปแล้วล่ะ  มันบ้าน่ะ  อย่าไปสนใจเลย  กินข้าวดีกว่า  แกงจืดฟักกับตำลึงอร่อยนะ  ลองชิมดู"  มันว่าไปพลางรีบตักแกงจืดใส่จานผม   ไม่อยากจะคิดหรอกนะว่ามันจะกลบเกลื่อน  แต่ไม่งั้นจะให้คิดว่าไงล่ะ

         ก็เอาเหอะ  มันไม่อยากบอกก็อย่าไปซักมันเลย  คงไม่มีอะไรมากหรอกมั๊ง.......

         " เดี๋ยวเราขี่ไปส่งนายที่รร.นะ"  มันเสนอหลังจากที่เก็บกวาดล้างจานแล้วลงมาที่รถ

         " ไม่เป็นไร  เดี๋ยวเราขี่แล้วนายซ้อนนะ"  สุภาพบุรุษหน่อยว่ะ  เมื่อคืนผมก็ซ้อนท้ายมันมาทีนึงแล้ว  ไม่ได้ๆ  เดี๋ยวเสียเชิง

         " อืม... ก็ได้"  มันยิ้มตกลงท่าทางดีใจแปลกๆ  ผมก็ขี่ไปจนถึงรร.   ตอนนั้นมันจะเที่ยงแล้วล่ะ  ก็เดินเข้าไปหาลุงยามที่ป้อมซึ่งเค้าก็ดูแลรถผมให้เป็นอย่างดีไม่มีสึกหรอ

         " ขี่กลับดีๆนะ  เอ้อ... แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้วันอาทิตย์นายจะไปไหนมั๊ย"  ผมหันไปถามมัน

         " ก็ยังไม่แน่ใจ   ทำไมเหรอ"

         " คือเราว่าจะให้นายช่วยสอนดรอว์อิ้งต่ออ่ะ  ว่างมั๊ยล่ะ" 

         " อืม  ได้สิ  จะมาหาเราที่บ้านเหรอ"

         " อือ... สักบ่ายๆละกัน  ดีมั๊ย"

         " ได้... งั้นเราจะรอนะ  ไปล่ะ"  มันยิ้มร่าแล้วโบกมือลาผมก่อนจะขับรถออกไป   ผมก็สตาร์ทรถขับกลับมาบ้านทันที   

         พอเข้าไปในบ้านก็เจอกับพวกลุงอินครับมานั่งคุยกะพ่ออยู่  พอเห็นผมพ่อก็เรียกผมเข้าไปนั่ง  ผมก็ไหว้พวกลุงๆแล้วเข้าไปนั่งกับพ่อ

         " วันนี้ลุงมีข่าวดีจะมาบอกเอ็งว่ะ  โค้ชที่สโมสรลุงเค้าไปดูเอ็งแข่งวันนั้นด้วย   เค้าว่าเอ็งเฉียบดีมากเลยสนใจ   ตอนนี้ก็คุยกันว่าจะติดต่อทางรร.xxx ไว้ให้เอ็งไปเรียนต่อม.6 ปีหน้านี้เลย  เจ๋งมั๊ยวะ"  ลุงอินเอ่ยถึงโควต้านักกีฬาจากรร.ชื่อดังแห่งนึงในกรุงเทพฯ   เหอะ... ผมเนี่ยนะ  นี่จะให้ผมย้ายไปเรียนที่โน่นเลยเหรอ     พอหันไปมองหน้าพ่อผมเค้าก็ยิ้มๆ  แล้วหัวเราะ

         " โอย... พี่  ผมก็บอกแล้วว่าฮัทมันอาจจะไม่เอาด้วย  พอดีมันเปลี่ยนแผนอะไรไปนิดหน่อยน่ะ   ไอ้ผมก็ตามใจลูกมันแหละ  ไม่อยากไปบังคับมันแล้ว  พ่อก็แล้วแต่เอ็งนะ  ฮัท  ลองไปคิดดูก่อนก็ได้  นี่มันก็เป็นโอกาสดี  ถ้าพลาดคงน่าเสียดาย"  พ่อพูดยังงี้ดูเผินๆเหมือนกับว่าจะไม่มีอะไร  แต่จริงๆผมฟังแล้วรู้สึกเลยว่าพ่อกำลังยั่วให้ผมคว้าโอกาสนี้ไว้มากกว่า

         " เอ่อ... ก็  เดี๋ยวผมขอลองคิดดูก่อนละกันนะครับ  เพราะจริงๆอีกปีเดียวผมก็จบจากนี่แล้ว  ไม่อยากทิ้งไปกลางคันเลยอ่ะ"

         " บ๊ะ... เอ็งนี่  ย้ายไปอยู่โน่นล่ะมีแต่รุ่งกับรุ่งนะเว้ย  ทางรร.เค้าซัพพอร์ตเราเต็มที่  แล้วพอเรียนจบก็มีโควต้าของมหา'ลัยมารอรับเอ็งทันทีอีกตะหาก  อย่าปฏิเสธเลยน่า  มันน่าเสียดายนะเว้ย"  เอาละครับ  ผู้ใหญ่เค้ายื่นข้อเสนองามๆขนาดนี้มาจะปฏิเสธยังไงล่ะวะ

         " ก็... ขอผมลองทบทวนดูอีกทีละกันครับลุง  มันสองจิตสองใจอ่ะครับตอนนี้  ขอโทษจริงๆนะครับ  โอกาสแบบนี้ไม่มีใครอยากทิ้งไปหรอก  แต่ถ้าให้ผมให้คำตอบทันทีผมคงไม่มั่นใจจริงๆ"

         " เออๆ  ไม่เป็นไรลูก  ลุงไม่บังคับใจเอ็งหรอกว่ะ  ลองเอาไปคิดดูก่อนก็ได้  แล้วค่อยให้คำตอบลุง  นะ... "  ลุงอินสรุปแล้วตบบ่าผมเบาๆ  ผมก็เลยขอตัวกลับขึ้นห้องไปก่อน

         ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงพลางคิดถึงข้อเสนอเมื่อกี๊  มันก็ดีอยู่หรอกนะ  รร.นั้นมันสุดยอดมากเรื่องสนับสนุนกีฬาซึ่งไม่ว่าใครก็อยากเข้าไปเรียนที่นี่ทั้งนั้น  ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงโคตรดีใจถ้าได้ไปเรียนที่นี่  แต่ตอนนี้...  ทำไมผมไม่ดีใจเลยวะ  ผมเสียดายอะไรเหรอ...

         ใช่ดิ... ถ้าผมไปผมคงแทบไม่ได้เจอกับฮิ้นท์มันอีกแล้ว  เราต้องทิ้งทุกอย่างเอาไว้ที่นี่  ไม่ว่าจะเพื่อนๆเรา  รร.เราก็คงกลายเป็นแค่ความหลังแค่นั้น

         แต่ถ้าจะคิดไปยังไงความรักของผมกับมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วนี่นะ  ดูๆว่าทุกอย่างมันคงจะจบลงแค่นั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่   ไม่ดิ  มันยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำเพราะนี่ผมคงแค่คิดของผมไปเองคนเดียว  รักมันอยู่ข้างเดียวยังงี้โดยที่มันไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย  อาจจะเป็นยังงั้นก็ได้....

         แล้วนี่ผมจะทำยังไงต่อไปดีวะ  ก็เบื่อนะที่อะไรๆมันไม่ชัดเจนอยู่ยังงี้หรือว่ามันผิดที่ผมเองที่ยังไม่กล้าบอกมัน  ถ้างั้นคงถึงเวลาที่ผมต้องเดินเข้าไปบอกมันเองซะแล้วมั๊ง   ทุกอย่างมันจะได้เคลียร์ซะที

         ถ้างั้นก็พรุ่งนี้เลย   ผมตัดสินใจแล้ว  มันถึงเวลาแล้วจริงๆ  หวังว่ามันจะมีใจให้ผมบ้างนะ  เพราะที่ผ่านๆมาผมก็แอบคิดบ้างเหมือนกันล่ะ ว่ามันน่าจะพอมีใจกับผมอยู่  จากสายตาที่มันมองผม  จากการกระทำทุกๆอย่างที่มันทำ

         " ฮัทๆ  ลงมาหน่อยลูก  เพื่อนมาหาแน่ะ"  เสียงอาวดีตะโกนเรียกจนผมสะดุ้ง    เพื่อนมาเหรอ....  ใครวะ

         ผมรีบวิ่งลงมาทันที  พอออกไปหน้าบ้านก็เจอไอ้ทักครับ  มันมากับไอ้วิทย์เพื่อนผมอีกคน

         " เฮ่ย... มาได้ไงวะมึง" 

         " เออ... กูไปหาไอ้วิทย์มันให้มันบอกทางมาบ้านมึงอ่ะ"  ไอ้ทักมันตอบ  ผมก็งง

         " อ้าว... แล้วทำไมต้องไปถามไอ้วิทย์ล่ะวะ  ฮิ้นท์มันก็รู้ทางมาบ้านกูเหมือนกันนี่หว่า"

         " เออน่ะ... อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย  กูมีเรื่องต้องคุยกะมึงว่ะ  ขอเวลาแป๊บ"  มันบอกแล้วก็ให้ผมพาไปนั่งเงียบๆกันอยู่ข้างบ้าน 

         " มีไรวะ..."

         " กูต้องคุยกะมึงเรื่องไอ้ฮิ้นท์มัน"

         " ไอ้ฮิ้นท์เหรอ... "  งงหนักเลยผม  ทีนี้ 

         " กูถามมึงจริงๆล่ะนะ  บอกกูมาตามตรงอย่าโกหกกู  โอเคมั๊ย"

         " อะไรของมึงวะ  ทำตัวเป็นศาลเลยนะมึง"  ผมว่ามันแล้วก็นึกขำ  ไอ้นี่อะไรของมันวะ

         " เออ... ตอบกูมาตามตรงก็ละกัน  มึงน่ะ  ชอบไอ้ฮิ้นท์มันอยู่ใช่มั๊ย"  สิ้นคำถามมันก็เหมือนกับฟ้าผ่าลงมากลางกระหม่อมผมทันที 

         " ตอบกูมาตามตรงนะมึง  ว่ามึงคิดยังไงกับมัน  อย่าโกหกกู...."  แมร่งยังขู่ผมอีกอ่ะ  ผมก็อึกอักไม่รู้จะบอกมันยังไง

         " กู...."

         " มึงพูดไม่ออกยังงี้ก็แสดงว่าใช่.... มึงชอบมันใช่มั๊ยล่ะ"

         " เออ... กูยอมรับ  กูชอบมันจริงๆ  ชอบมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้กูแน่ใจตัวเองแล้วล่ะ   แล้วมึงจะมาถามกูทำไมวะ  หรือมึงไม่พอใจอะไรกู   ที่กูไปชอบมัน"

         " หึ... กูก็ว่าแล้ว  กูมองมึงไม่ผิดจริงๆ  แต่กูอยากถามมึงหน่อย   มึงรักมันตอนไหนและเพราะอะไรวะ  ตอบกูหน่อยได้มั๊ย"

         อีกแล้ว.... คำถามมันทำให้ผมอึ้งอีกแล้ว  ผมพูดไม่ออกเลยจริงๆ  จนปัญญาจะตอบคำถามมันเพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน   ผมรักมันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ   แล้วผมรักมันเพราะอะไรกันแน่   นั่นสิ... เพราะอะไรกันล่ะ

         " กู.... ก็  ไม่รู้ดิว่ะ  กูก็ไม่รู้ตัวหรอก  รู้ตัวอีกทีก็รักมันไปซะแล้ว   หลังๆมานี่กูกะมันได้คุยได้เจอกันมากกูเลยผูกพันกะมันว่ะ   แต่กูมั่นใจนะว่ากูชอบมันจริงๆไม่ใช่แค่เพราะอารมณ์พาไปนะเว้ย"

         " แค่นั้นเหรอวะ  หึๆ  แค่นั้นเหรอ....  แล้วมึงรู้มั๊ย  ว่ากูชอบมันมานานเท่าไหร่แล้ว"  เอาอีกแล้วครับ  แต่ละคำที่ออกจากปากมันนี่ทำเอาผมอึ้งได้ทุกที     

         " หา... นี่มึงก็... มึงก็ชอบมันเหรอวะ"

         " เออ.... กูอ่ะชอบมันมานานมากแล้ว  ก็ตั้งแต่เด็กๆนั่นแหละ  ถึงตอนนั้นมันจะอ้วนจะดำจะหน้าปรุหน้าสิวยังไงกูก็รักมันว่ะ   ชีวิตกูมีแต่มันมาตลอดนะเว้ย  มึงรู้มั๊ย  แล้วมึงล่ะวะ  มึงรักมันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  รักมันตั้งแต่ที่มันดูสวยดูดีขึ้นใช่มั๊ยล่ะ"   คราวนี้มันถามแล้วจ้องตาผมเขม็งเลย  ผมก็ได้แต่สบตามันกลับแต่ตอนนั้นยอมรับนะว่าใจมันฝ่อไปเลย   ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมกำลังแพ้มัน  แพ้มันแบบทุกประตูไม่มีทางชนะได้เลย

         " กู.... " 

         " หึ... ใช่มั๊ยล่ะ  ถ้ามันไม่ได้ดูดีแบบนี้  ถ้ามันยังอ้วนดำอยู่อย่างเดิมมึงก็คงไม่คิดจะมองมันใช่มั๊ยล่ะ  กูพูดถูกมั๊ย"

         ยิ่งมันพูดมาผมยิ่งเถียงมันไม่ออกจริงๆ  ใจผมมันเหมือนหล่นหายไปไหนแล้วไม่รู้   ที่ผ่านๆมานี่ผมแค่รักมันเพราะมันสวยดูดีแล้วแค่นั้นเองเหรอ   จริงสินะ  เมื่อก่อนผมไม่เคยสนใจมันเลยจริงๆ  เดินสวนกันกี่ครั้งผมก็ยังไม่เคยชายตามองมันด้วยซ้ำเพราะมันก็แค่เด็กธรรมดาทั่วไปไม่มีจุดเด่นอะไรให้ต้องมองต้องใส่ใจเลย

         " เออ... มึงพูดถูกแล้ว  กูเองไม่เคยมองมันตั้งแต่แรกจริงๆ  กูคงเริ่มรักมันเพราะมันเริ่มดูดีมีเสน่ห์ขึ้นมาช่วงหลังๆนี่เองแหละ   กูยอมรับว่ะ"

         " ก็เพราะงั้นกูถึงอยากบอกมึงนะ  ที่มึงรักมันน่ะกูว่าคงไม่เท่าที่กูรักมันหรอกว่ะ  เห็นๆกันยังงี้แล้วมึงคงเข้าใจนะ  งั้นกูขอล่ะว่ะ มึงช่วยหลีกทางให้กูเหอะ  สำหรับกูแล้วกูขาดมันไม่ได้จริงๆเพราะมันกลายเป็นส่วนนึงของชีวิตกูไปแล้วว่ะ   แต่สำหรับมึงนอกจากมันก็ยังมีคนอื่นอีกตั้งมากมายนี่หว่า   ใครๆเค้าก็รุมชอบแต่มึงกันทั้งนั้น  กูขอมึงแค่นี้แหละมึงให้กูได้มั๊ยวะ"   มันยื่นคำขาดมาแล้วครับ   ก็เหมือนอย่างที่ผมคิดไว้ว่ามันต้องขอผมแบบนี้แน่

         ใจผมตอนนี้มันหายไปไหนๆแล้วก็ไม่รู้   ผมอยากจะบอกมัน... ไม่ดิ... อยากจะด่ามันเลยดีกว่าว่ามันเอาอะไรมาตัดสินความรักของผมว่าน้อยกว่ามัน   แต่พอนึกดูก็จริงของมันอยู่เหมือนกัน  ความรักของผมอาจจะสู้ความรักของมันไม่ได้จริงอย่างที่มันพูด  และที่สำคัญถึงผมจะรักฮิ้นท์มันมากแล้วไงล่ะ   ผมสนองตอบความรักอะไรให้มันได้บ้างล่ะ  ในเมื่อตัวผมเองก็รู้ดีอยู่ว่าสังคมคงไม่ยอมรับ  แล้วเราจะยังฝืนรักกันไปอีกเหรอ  พ่อกับอาผมจะว่ายังไงล่ะ  ถ้าเค้ารับไม่ได้ขึ้นมา

         จะดีกว่ามั๊ย  ถ้าผมหลีกทางออกมาเองแล้วเปิดโอกาสให้ไอ้ทักมัน  อย่างน้อยๆมันก็รักไอ้ฮิ้นท์มากกว่าผมอยู่แล้วนี่  บางทีถ้าผมปล่อยให้มันได้รักกันอะไรๆมันอาจจะดีก็ได้  ฮิ้นท์มันก็จะได้ไม่ต้องมารักคนที่ยังไม่มั่นคงอย่างผม

         แค่ที่ผมรู้สึกผิดว่าผมรักมันแค่เพราะมันสวยดูดีนี่ก็แย่เต็มทีแล้ว  ใช่ดิ... ความรักของผมมันแพ้ความรักของไอ้ทักจริงๆ  เพราะถ้าตอนนี้ฮิ้นท์มันไม่ได้ดูดีอย่างนี้ผมก็คงยังไม่คิดจะมองมันหรอก

         ก็สมควรแล้วล่ะ  สมควรแล้วที่ผมต้องยอมรับความจริง  สรุปว่าผมก็คงแค่หลงเสน่ห์มันเฉยๆสินะ   ไม่เหมือนไอ้ทักมันที่มันรักของมันมาตลอดชีวิตมันแล้ว  กูยอมแพ้ว่ะทัก  ความรักของมึงมันสูงส่งจริงๆ

         " เออ... กูยอมแล้วว่ะ  กู... อืม.... กูคงผิดเองที่คงแค่หลงเสน่ห์มันมั๊ง   ไม่ได้รักมันจริงๆเหมือนอย่างมึง   กูเข้าใจแล้ว"  ผมตอบมันไปเสียงสั่นๆ  รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้จริงๆ   เหมือนความเจ็บปวดมันเริ่มกระจายออกมาจากข้างในออกมาเรื่อยๆจนจะล้นออกมาอยู่แล้วจนผมต้องหันหน้าหนีมันพร้อมกับน้ำตาที่หยดลงมา

         " หา... มึงยอมแล้วใช่มั๊ย... มึงเข้าใจกูแล้วใช่มั๊ย"  มันเขย่าไหล่ผมอีกท่าทางดีใจมาก  ผมเลยต้องรีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วแกล้งยิ้ม

         " เออ... กูเข้าใจแล้ว  ต่อไปมึงก็... รักมันให้มากละกันว่ะ  กูก็คงไม่มีอะไรต้องห่วง"  ผมบีบไหล่มันเบาๆทีนึงมันก็จ้องหน้าผม

         " แล้วมึง.... "

         " เออ... กูไม่เป็นไรว่ะ  ไม่ต้องห่วง  คงแค่รู้สึกช๊อคอ่ะที่มึงมาบอกกูปุบปับ  แต่ไม่เป็นไรหรอกว่ะ  ไม่ต้องห่วงกูนะ  งั้นกูขอตัวก่อนว่ะ  ทำรายงานค้างไว้อยู่  บายเว้ย  เจอกันวันจันทร์"   ผมพูดตัดบทมันไปทันที   รู้สึกแค่ว่าไม่อยากอยู่ตรงนั้น  ไม่อยากเห็นหน้ามันอีกแล้ว 

         ผมหันหลังเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างล่องลอยเหมือนไม่มีวิญญาณ   เปิดประตูเข้าห้องไปแล้วก็ยังยืนพิงประตูอยู่พลางคิดถึงเรื่องเมื่อกี๊   ว่านี่ผมจะทำยังไงต่อไปดี

         ฉับพลันนั้นน้ำตามันก็ไหลลงมาเอง   ไหลเป็นสายจนผมรู้สึกว่ายืนไม่ไหวต้องทรุดตัวลงไปนั่งพิงประตูอยู่อย่างนั้น   ความคิดมากมายหลั่งไหลไปมาอยู่ในหัวผม   ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับมัน  ถึงแม้ว่าผมเองรักมันตรงที่มันสวยดูดีแต่ยังไงซะผมก็รักมันเข้าแล้วจริงๆ

         หลังจากนี้ไปผมก็ต้องยอมรับให้ได้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วในเมื่อมีคนที่เหมาะสมกับมันมากกว่าผม  ไอ้อย่างผมจะทำอะไรได้นอกจากแอบๆคบกับมันไปวันๆไม่มีคุณค่าไม่มีความหมายอะไร  ไปบอกใครก็ไม่ได้ว่าเราคบกันเพราะต้องมาห่วงเรื่องหน้าตาพ่อกับอา  อย่างงั้นมันคงไม่เรียกว่ารักหรอก  ฮิ้นท์มันคงไม่มีความสุขแน่ๆถ้าผมทำยังงั้น

         เพราะงั้นผมคงต้องดีใจที่อย่างน้อยก็ยังมีอีกคนที่รักมันมากกว่าผมซะอีกที่จะรักมันตลอดไป   ส่วนผมก็คงจบทุกอย่างแค่นี้และต่อไปก็พยายามทำใจกลับมาเป็นแค่เพื่อนกันให้ได้  ซึ่งก็ยังไม่รู้เลยว่าผมจะทำใจได้มั๊ย   ผมจะทนเห็นมันกับไอ้ทักได้รึเปล่า 

         " เอ่อ... ฮิ้นท์เหรอ... นี่เราเองนะ"  ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหามัน  ตั้งใจว่าจะเลิกนัดมันวันพรุ่งนี้ 

         " คือ... พรุ่งนี้น่ะ  โทษที... เราติดธุระแล้วอ่ะคงยังไปไม่ได้   งั้นเอาไว้ก่อนละกันนะ"

         " อ๋อ... ไม่เป็นไรๆ  ไว้วันหลังก็ได้ถ้าไม่สะดวก"  มันก็ตอบมาแบบนี้ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อแล้ววางสายไป   ก็ไม่อยากพูดอะไรอีกแล้วล่ะกลัวว่าจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้   ยังไม่พร้อมจริงๆถ้าต้องไปเจอมันตอนนี้

         ผมนั่งลงที่โต๊ะพลางหยิบไดอารี่รูปถ่ายของผมกับมันขึ้นมาแล้วเปิดดู  มีหน้าหลังๆที่ยังไม่ได้ใส่รูปของฮิ้นท์มันทั้งที่ตั้งใจว่าเดี๋ยววันจันทร์ผมจะไปเอารูปที่ถ่ายตอนวันงานกีฬาสีกับมันเอามาใส่ไว้ในนี้   แต่ก็คิดว่าคงไม่มีประโยชน์อีกแล้วเพราะอะไรๆมันกลายเป็นแบบนี้แล้วนี่

         งั้นผมก็จะขอเก็บมันไว้ในลิ้นชักนี้ตลอดไป  ไดอารี่ที่แทนความรักความผูกพันของผมกับมันแต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้ว  ผมคงไม่มีความจำเป็นต้องหยิบมันมาใช้อีก   ก็คงเก็บไว้เฉยๆเป็นความหลังยังงี้ตลอดไปนั่นแหละ

         เมื่อลิ้นชักปิดลงพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงลงมาเองอีกครั้งผมก็ได้แต่ถอนใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้   ได้แต่คิดว่าเอาเหอะ   ผมต้องผ่านมันไปให้ได้   จบไปแบบนี้ก็ดีแล้ว  ผมเจ็บแค่คนเดียวพอไม่ต้องมีใครมาเจ็บกับผมหรอก   แต่ถ้าผมยังจะฝืนรักมันต่อไปก็คงต้องมีใครเจ็บอีกแน่   ไม่อยากให้เป็นยังงั้นเลย   เพราะงั้นผมคงทำถูกแล้วที่ตัดสินใจแบบนี้

         แล้วจากนี้ไปผมจะไม่มีน้ำตากับเรื่องนี้อีกแล้ว   ผมจะทำใจให้ได้  แค่คิดว่าฮิ้นท์มันจะมีความสุขกับไอ้ทักที่รักมันจริงๆผมก็พอใจแล้ว  ผมมั่นใจนะว่าสองคนนั้นคงจะไปกันได้ดีเพราะรู้ใจกันขนาดนั้น   ที่เหลือก็คือผมต้องทำใจยอมรับให้ได้แค่นั้นเอง  และหวังว่าสักวันผมคงทำได้จริงๆ..........

To Be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 26-12-2011 16:51:51

         พอถึงเช้าวันจันทร์เข้าจริงๆผมก็แทบจะไม่อยากไปรร.เลย   มันรู้สึกกลัวไปหมด  กลัวการเผชิญหน้ากับสองคนนั้น  และที่สำคัญผมกลัวใจตัวเองนี่ล่ะ ถ้าต้องทนเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันผมจะทำใจได้มั๊ย

         " เป็นไรล่ะลูกวันนี้   ทำไมหน้าตาหมองๆจัง  หือ... ไม่สบายรึเปล่า"  อาวดีเดินมาจับหน้าผากผมเบาๆ

         " เปล่าครับ  ผมไม่ได้เป็นไรหรอก  งั้นไปก่อนนะครับ"  ผมบอกแล้วก็ไหว้อาวดีมาขึ้นรถแล้วไปเรียกแหวน  จากนั้นก็ขี่ไปรร.

         ไปถึงก็เห็นคนเค้าไปมุงดูกันที่บอร์ดตรงโรงอาหารคิดว่าคงเอารูปถ่ายวันงานมาติดแล้วมั๊ง   ผมเลยลองเดินไปดูก็เห็นว่ามีรูปถ่ายผมกับฮิ้นท์มันอยู่เยอะเลย    สาวๆตรงนั้นก็หันมาฮือฮากับผมกันใหญ่เพราะมีรูปผมเยอะมากทั้งรูปบนรถขบวน  ตอนเตะบอลและตอนขึ้นคอนเสิร์ต

         และพอดูจากบรรยากาศก็เห็นๆเลยว่าผู้คนเค้าฮือฮาผมกับไอ้ฮิ้นท์มากๆ  หลายคนบอกว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากที่สุดเพราะดูดีทั้งคู่  บางคนก็มากรี๊ดกร๊าดกันอยู่ตรงนั้น

         " อ้าว... ฮัท  ดีเลย... มาดูรูปกันเร็ว  นี่ๆ  ว๊าย....ย  แก  รูปแกเยอะมาก  ฮิ้นท์  รูปคู่กะฮัททั้งนั้นเลย"  ยัยแจงทักผมก่อน  พอหันไปก็เห็นอยู่กันครบทีม  ส่วนไอ้ทักก็มองหน้าผมเหมือนทวงสัญญานิดนึง  ก่อนจะหันไปดูรูปที่บอร์ด

         " เอ้อ... เดี๋ยวเรามานะ  ไปห้องน้ำหน่อย"  ผมเอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าไอ้ทักมันนิดนึง   มันก็พยักหน้าเหมือนเข้าใจว่าผมกำลังทำอะไร

         จากนั้นผมก็เดินไปทางห้องน้ำแล้วก็เดินเลี่ยงไปทางหลังตึกไปนั่งอยู่หลังชมรมบาสกะว่าให้เข้าแถวก่อนค่อยออกไป  ตอนนี้อยากอยู่คนเดียวไม่อยากเจอใครเลย  โดยเฉพาะ... เฮ้อ... โดยเฉพาะใครก็คงไม่ต้องบอกนะครับ

         ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ผมจะทำใจได้และไม่รู้ว่าผมจะทำใจได้มั๊ย   ก็หวังแค่คงมีวันนั้นละกันนะ  ที่ผมจะทำใจรับว่าไอ้ทักกับฮิ้นท์มันเหมาะสมกันมากกว่าผม  แม้จะไม่ใช่เร็วๆนี้ก็เหอะ

         สักพักออดก็ดังผมเดินออกไปเข้าแถวซึ่งระหว่างทางก็ต้องเดินผ่านแถวที่เป็นห้องฮิ้นท์มัน   ผมฝืนยิ้มให้มันไปงั้นๆไม่อยากให้มันรู้สึกว่าผิดปกติ  แต่นั่นคงจะเป็นยิ้มที่โคตรจะฝืนเลยมั๊งผมว่า

         -

         -
   
         เป็นอันว่าวันนั้นทั้งวันผมก็พยายามหลบหน้ามันทั้งวันนั่นแหละ   แต่ถ้าเจอกันผมก็ยิ้มให้แล้วก็พยายามเลี่ยงๆไป   หวังว่ามันคงไม่ผิดสังเกตอะไรเพราะผมไม่น่าจะส่อพิรุธอะไรนะ  จนกระทั่งตอนเย็นลงไปซ้อมบอลที่สนามกับไอ้วินนั่นแหละ  มันเลยถามผม

         " เฮ้ย... ถามจริง   มึงมีไรป่าววะ  กูเห็นวันนี้มึงเหม่อๆไม่ค่อยพูดค่อยจาทั้งวันเลย  มีไรก็บอกกันดิวะ"

         " ป่าวเว้ย... ไม่มีอะไร  กูมึนๆหัวมั๊ง  ยังไงไม่รู้เดี๋ยวอาจจะกลับก่อนว่ะ"  ก็อ้างๆไปก่อน  เพราะไม่อยากบอกใครหรอกครับเรื่องนี้   ผมรู้ดีว่าถ้ารู้ถึงหูใครก็คงไม่เป็นผลดี  ไอ้ทักมันก็คงไม่อยากให้ผมบอกใครเหมือนกัน

         " อ้าว... ไม่สบายเหรอวะ  งั้นมึงก็กลับไปก่อนเหอะ  ไปนอนพักซะพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน  ไปๆ"  มันไล่ผมกลับทันทีผมก็ได้โอกาส   โดดซ้อมมันวันนึงละกันว่ะ   ก็ขับรถกลับไปจนถึงบ้านแต่ดูเหมือนจะยิ่งแย่เพราะกลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไรอีกผมเลยขับรถไปที่ร้านอุปกรณ์กล้องแถวตลาดกะว่าจะไปดูของสักพักให้หายเครียด

         " เฮ้ย... เนี่ย  เค้าใกล้จะประกาศผลแล้วนะ  งานประกวดภาพถ่ายที่เอ็งส่งไปน่ะ"  เฮียแกหันมาบอกผม

         " เหรอครับ... วันไหนอ่ะ"

         " เดือนหน้าเนี่ยแหละหลังปีใหม่ไป  น่าลุ้นว่ะ  เผื่อเอ็งจะได้สักรางวัล  เอ้อ... เค้าให้ไปรับรางวัลที่กรุงเทพนี่  แล้วก็โชว์ผลงานที่โน่นด้วย  ที่พารากอนน่ะ"

         " โธ่... ให้มันได้รางวัลก่อนเหอะครับเฮีย  อย่างผมคงไม่ได้หรอก  เค้ามีแต่มืออาชีพกันทั้งนั้นอ่ะ"

         " วะ  ไอ้นี่  เชื่อสายตาเฮียเหอะน่ะ  เฮียมองไว้ไม่ผิดหรอกรูปนั้นของเอ็งอ่ะ  รับรองได้รางวัลอะไรสักรางวัลแน่ๆ  คอยดูก็ละกัน"  เฮียแกยังคงมั่นใจ 

         ทำไมเค้ามั่นใจซะขนาดนี้ผมก็ไม่รู้   ยังกับว่าเฮียเป็นกรรมการตัดสินงานนี้งั้นแหละ  แต่ก็ขอให้เป็นงั้นจริงๆละกัน  รางวัลใครมันก็อยากได้กันทั้งนั้นล่ะ..........

         -

         -

         ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วที่ผมต้องเลี่ยงการเผชิญหน้ากับฮิ้นท์มัน  ที่จริงผมลองๆคิดดูแล้วว่าผมจะต้องมาทำยังงี้ไปทำไม   ก็แค่คุยกะมันตามปกติในฐานะเพื่อนคนนึง  แต่ผมเองดิที่ทำใจไม่ได้ซะเองถึงต้องห่างมันออกมายังงี้ก่อน  จะได้เตรียมใจไว้เลยล่วงหน้าเพราะสักวันผมก็คงต้องแยกไปตามทางของผมซะที

         " ฮัท... เดี๋ยวก่อน"  เสียงฮิ้นท์มันเรียกผมตอนผมเดินออกมาจากห้องชมรมบอล  ผมเพิ่งซ้อมบอลเสร็จก็ปาไปเกือบทุ่มแล้วล่ะ   นี่มันอุตส่าห์มารอผมอยู่นี่จนป่านนี้เลยเหรอ

         " เอ้อ.... ทำไมยังไม่กลับล่ะฮิ้นท์  มีไรเหรอ" 

         " ก็ไม่มีอะไรหรอก   เราต่างหากต้องถามนายว่ามีอะไรรึเปล่า  ทำไมเดี๋ยวนี้เหมือนนายหลบหน้าเราเลย  โทรไปก็ไม่รับสายอ่ะ"   มันรีบถามผมทันที

         " เฮ่ย... ทำไมคิดงั้น  เราจะไปหลบหน้านายทำไมล่ะ"

         " แล้วทำไมโทรไปไม่รับเลยล่ะ"

         " อ๋อ... โทรศัพท์มันเสียอยู่น่ะ  เอาไปซ่อมแล้วยังไม่ได้ไปเอาเลย"  แก้ตัวไปก่อน  ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไร   ที่จริงผมปิดเครื่องไว้เลยตะหากไม่อยากรับสายใครเลย   ไม่อยากคุยไม่อยากอะไรทั้งนั้น  อยากอยู่มันเงียบๆแค่คนเดียวเนี่ย

         " เหรอ... เอ่อ... งั้นโทษทีนะ  เรานึกว่าฮัทมีอะไรไม่พอใจเราซะอีก"  มันว่าเสียงอ่อยๆแต่ผมเบนหน้าไปทางอื่นซะ  ไม่อยากเห็นสีหน้ามันตอนนี้เลยจริงๆ 

         " ไม่หรอกน่า  คิดมาก... เราจะไปทำงั้นทำไม  ไปเหอะๆ  กลับบ้านกัน"  ผมออกปากชวนมันกลับบ้านซะเลย  ไม่อยากคุยยาวกับมันอีก  ใจผมมันไม่ไหวจริงๆว่ะ  เห็นท่าทางมันยังงี้แล้วผมโคตรปวดใจจริงๆ  เป็นเพราะผมแท้ๆที่ทำให้มันต้องไม่สบายใจยังงี้

         " อ้าว... เฮ้ย.. มายืนอยู่นี่เอง  มึงลืมนาฬิกากะโทรศัพท์มึงไว้ตรงหน้ากระจกห้องน้ำอ่ะ  อะไรของมึงวะ... แค่นี้ลืมได้ไง"  ไอ้วินดิครับ  ไอ้ผู้หวังดีหยิบนาฬิกาข้อมือกะโทรศัพท์ที่ผมวางลืมไว้ในห้องน้ำมาคืนให้  แล้วมันก็เดินกลับเข้าไปห้องชมรมเลยไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น

         ผมรู้ตัวทันทีเลยว่าความซวยมันมาเยือนผมให้แล้ว  เมื่อหันไปมองหน้าฮิ้นท์ที่มันมองผมอยู่ด้วยสายตาที่ผิดหวังและเสียใจมากจนผมอยากจะตายไปซะตรงนั้น   ไอ้วินเอ๊ย  มึงไม่น่าหวังดีกับกูผิดเวลาเลยจริงๆ

         " อะไรกันน่ะฮัท... ไหนบอกว่าเอาโทรศัพท์ไปซ่อมอยู่ไม่ใช่เหรอ   แล้วนี่อะไรล่ะ"   ผมได้แต่ก้มหน้าเพราะไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว   ฮิ้นท์มันรู้จนได้ว่าผมโกหกมัน

         " เอ่อ... เรา.... "

         " ทำไมล่ะ ฮัท... ทำไมล่ะ.... "  มันยังทวงถามผมด้วยสายตาที่ตัดพ้อต่อว่าและเริ่มมีน้ำตาคลอออกมา   ผมได้แต่อึ้งและมันเจ็บปวดจริงๆที่ต้องเห็นฮิ้นท์มันเสียใจเพราะผมยังงี้

         " เรา.... เราขอโทษนะที่ต้องโกหกนาย  คือว่าเรา.... "

         " พอแล้ว... ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ  เราเข้าใจ  ถ้านายไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเราถึงขนาดต้องมาสร้างเรื่องอะไรยังงี้ก็เอาเหอะ   ต่อไปเราจะไม่รบกวนอะไรนายอีกแล้วก็ได้"  มันพูดจบก็หันหลังวิ่งออกไปทันที   

         " เฮ้ย... เดี๋ยว  อย่าเพิ่งไป  ฮิ้นท์..."  ผมรีบวิ่งตามไปจนทันแล้วจับแขนมันไว้   มันก็พยายามกระชากกลับ

         " ปล่อย... เราจะกลับบ้าน" 

         " ก็เดี๋ยวสิ  ฟังเราก่อน... "

         " จะให้เราฟังอะไรอีก  ฮัทจะมาโกหกอะไรเราอีก"

         " ไม่ใช่ยังงั้น  เราแค่จะบอกว่าเราไม่ได้รังเกียจอะไรนายนะ  แค่ว่าช่วงนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจไม่อยากยุ่งอะไรกับใครมากก็เท่านั้นเอง"

         " ก็ถ้ายังงั้นทำไมไม่บอกเราตรงๆล่ะ  บอกเราว่าไม่อยากให้ใครรบกวนก็ได้  เราจะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่ๆยังงี้อ่ะ"  มันเริ่มสะอื้นต่อว่าผม  แล้วก็พยายามดึงมือผมออกจนผมต้องยอมปล่อย

         " ก็ถ้าบอกตรงๆเรากลัวนายไม่สบายใจนี่นา  เราคิดว่าปัญหาของเรา  เราก็อยากแก้ไปเองไม่อยากไปรบกวนคนอื่นอ่ะ" 

         " อ้อ... ใช่สินะ  คนอื่น ... อย่างเรามันก็เป็นแค่คนอื่นสำหรับฮัทใช่มั๊ย"   เจอคำนี้เข้าไปผมจุกจริงๆ   คำพูดที่ผมพยายามจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นให้มันเข้าใจผม   แต่มันดันกลายเป็นยิ่งแย่เข้าไปอีก

         " โธ่เว้ย.... เราไม่ได้หมายความว่ายังงั้น   เฮ้อ.... ทำไมนายต้องคิดมากขนาดนี้วะ  เรื่องมันไม่มีอะไรเลยนะ"  ผมเผลอใส่อารมณ์ออกมาเพราะมันอึดอัดเต็มที   

         " ใช่สิ... เรามันคิดมาก  ถ้างั้นก็ช่างเราเถอะ  เราจะกลับบ้านละ" 

         " โธ่เอ๊ย.... ทำไมนายไม่เข้าใจเราว้า  มันไม่มีอะไรซะหน่อยอ่ะ"

         " พอเถอะ  ไม่ต้องพูดแล้ว  เราก็เข้าใจแล้วไง  ต่อไปเราก็จะไม่ไปรบกวนนายแล้วกันโชคดีนะ"   มันพูดจบปั๊บก็วิ่งไปเลย   ทิ้งให้ผมยืนปวดหัวตึ้บอยู่ตรงนั้น

         ได้แต่คิดว่าถึงตอนนี้พูดอะไรไปมันก็คงเท่านั้นมันคงไม่รับฟังอะไรผมอีกแน่    ผิดที่ผมเองแหละที่ไปโกหกให้มันจับได้  จากนี้จะทำไงต่อผมก็ยังไม่รู้เลย

         และที่แน่ๆตอนนี้ผมเจ็บจริงๆ  เจ็บที่ผมเป็นคนทำให้มันร้องไห้  ทำให้มันผิดหวังในตัวผมซึ่งนั่นมันก็ทำให้ผมได้รู้แล้วว่าอย่างน้อยๆมันก็พอจะมีใจกับผมบ้างเหมือนกันนะ  ไม่งั้นมันคงไม่เสียใจขนาดนี้

         แล้วนี่ป่านนี้มันจะเป็นไงกันนะ  ว่าแล้วผมก็รีบขับรถตามมันไปแต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะ  ได้แต่ขับไปเรื่อยๆจนถึงบ้านมัน

         " อ้าว... ฮัท... ว่าไงลูก  หือ... มาหาฮิ้นท์มันเหรอลูก  มันเพิ่งวิ่งขึ้นบ้านไปนี่เอง  ไปสิลูก  ขึ้นไปบนบ้านก่อน"  แม่มันครับ  ยืนอยู่หน้าบ้านทักผม   ผมก็มองตามขึ้นไปบนบ้าน  สบายใจขึ้นนิดนึงที่อย่างน้อยมันขับรถกลับมาบ้านมันแล้วอย่างปลอดภัย

         " เอ่อ.... ไม่เป็นไรครับแม่  ผมไม่ได้มีธุระอะไรหรอก  แค่อยากตามมาดูว่ามันกลับมาถึงบ้านโอเคแล้ว  ก็แค่นั้นครับ  งั้นผมขอตัวกลับก่อนละกันนะครับ"  ผมว่าแล้วก็ยกมือไหว้แม่มัน

         " เอ้า... ยังไงกันล่ะ ลูก  มาถึงแล้วก็ขึ้นบ้านก่อนสิจ๊ะ  มากินข้าวปลากันก่อนเหอะ  มาเร้ว"  แม่มันยังกวักมือเรียกผมอยู่อีก

         " ไม่เป็นไรครับแม่  ผมต้องรีบกลับจริงๆ  งั้นลาเลยนะครับ"  ผมปฏิเสธแล้วยกมือไหว้แม่มันอีกทีก่อนจะกลับมาที่รถแล้วขับออกไป

         ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงได้ซวยขนาดนี้นะ  ไม่น่าพลาดให้มันจับโกหกได้เลยจริงๆ  ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกที่มันต้องเสียใจมากเพราะผมแท้ๆ   นี่ป่านนี้มันคงต้องร้องไห้อยู่แน่ๆ  เฮ้อ....

         " วันนี้กลับค่ำจังเลยนะลูก  กินอะไรมารึยัง หือ... "  กลับมาถึงบ้านอาวดีก็ถามผมอย่างเป็นห่วงอีก   ผมก็ยิ้มแห้งๆให้เค้าทีนึง

         " แล้วทำไมทำหน้ายังงั้นล่ะครับ  หือ... เป็นอะไรไป"  อาวดียังซักผมต่อ  คงเดาอาการผมออกว่าแย่มาก

         " เอ่อ... ก็... ไม่มีอะไรหรอกครับอา  เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะ"

         " เดี๋ยวสิลูก  ไม่กินข้าวก่อนเหรอ"  อาวดียังคะยั้นคะยอผมเลยบอกว่าเดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนละกัน  พออาบเสร็จผมก็ลงมากินข้าวเพราะบอกตรงๆว่าหิวมากๆอยู่เหมือนกัน  ถ้าไม่กินก็คงไม่ไหว

         " เราน่ะต้องมีอะไรแน่ๆ  ไหนลองบอกอามาสิครับ  อย่าให้อาเป็นห่วงเลยนะ" 

         " เอ่อ... คือว่า.... "  จะบอกยังไงดีล่ะวะเนี่ย  จะบอกว่าอกหักเพราะรักผู้ชายเหรอ  เฮ้อ...

         แล้วอาวดีแกก็ยังซักผมต่ออีกจนผมไม่รู้จะทำไงต้องเล่าให้เค้าฟังจนได้   ตั้งแต่เรื่องที่ผมชอบฮิ้นท์มันจนถึงว่าผมคงต้องหลีกทางให้ไอ้ทัก   ก็แปลกดีที่ผมกลับกล้าและเต็มใจที่จะเล่าให้อาเค้าฟังโดยไม่รู้สึกกลัวว่าอาวดีจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าผมรักไอ้ฮิ้นท์   ส่วนอาวดีเองก็ตั้งใจฟังผมอย่างดี  ไม่มีทีท่าว่าจะโกรธหรือรับผมไม่ได้สักนิด

         " แล้วอาไม่โกรธผมเหรอครับ  ที่ผม... เอ่อ... ผมคงกลายเป็นเกย์ไปแล้วน่ะ"  ผมถามอาเสียงอ่อยๆ

         " อืม... อาไม่โกรธเราหรอกครับ  ดีใจซะอีกนะที่อย่างน้อยเราก็ยังเห็นแก่หน้าพ่อกับอาไม่ไปคบกันเปิดเผยให้คนอื่นเอาไปนินทาน่ะ  ที่จริงอาก็ยอมรับล่ะว่ารู้สึกไม่ดีเลย   ไม่อยากให้ฮัทกลายเป็นแบบนี้นะลูก  แต่ถ้าฮัทเลือกแล้วและเป็นความสุขของเราก็ทำไปเถอะลูก    อาเชื่อนะว่าความรักน่ะมันไม่มีถูกผิดหรอก  ถึงจะเป็นรักในเพศเดียวกันก็เถอะ   แค่ว่าสังคมเค้าไม่ยอมรับก็เท่านั้นเอง"  อาวดีสรุปยาวทำให้ผมยิ้มได้ทันที   คิดไม่ผิดจริงๆที่ผมเล่าให้เค้าฟัง

         " แต่ผมก็คงคบกับมันแบบนั้นอย่างเปิดเผยไม่ได้หรอกครับ  พ่อกับอาจะเอาหน้าไว้ไหนล่ะ  ถ้ามีลูกมีหลานเป็นเกย์แบบนี้น่ะ"

         " อันนั้นน่ะมันก็ใช่อยู่ล่ะลูก  ยิ่งพ่อเค้าน่ะมีหน้ามีตาในสังคมกับคนในละแวกบ้านเราอยู่  ถ้าใครรู้ก็คงได้เอาไปนินทาแน่  แต่เรารู้อะไรมั๊ย  ระหว่างหน้าตาในสังคมกับความสุขของเราน่ะ  อาคงเลือกความสุขของเรามากกว่านะ  คิดว่าพ่อเราเค้าก็คงคิดยังงี้เหมือนกันแหละ"   ได้ฟังอาพูดยังงี้แล้วผมอึ้งไปเลย   จ้องหน้าแกนิ่งนิดนึงแล้วก็กอดเค้าอย่างสบายใจ

         " ขอบคุณครับอา  ผมขอบคุณจริงๆที่เข้าใจผม"

         " แต่อาอยากถามเราจริงๆนะว่า  เรารักเค้ามากแค่ไหนเหรอ  แน่ใจตัวเองแล้วหรือยัง  เคยลองมาคิดเรื่องนี้ดูบ้างรึเปล่าล่ะ  หือ...
" อาวดีถามผมอีกครั้ง  ผมนิ่งคิดนิดนึงว่าผมรักมันสักแค่ไหนกัน  และพอนึกถึงตอนที่ติดฝนในป่านั้นผมถึงเข้าใจ

         " ผมอาจไม่แน่ใจนักหรอกครับอาเพราะผมไม่เคยรักใครแบบนี้  แต่ถ้านับอย่างตอนที่ไปติดฝนอยู่ที่เขื่อนตอนนั้น ผมคิดนะว่าถ้าฮิ้นท์มันเป็นอะไรไปผมคงอยู่ไม่ได้แน่  แล้วตอนที่มันตกน้ำนั่นผมก็โดดลงไปช่วยมันอย่างไม่ต้องคิด  หวังแค่ว่าให้มันรอดส่วนผมจะเป็นไงก็ช่างเหอะ  ถ้าคิดแบบนี้แล้วถือว่าเป็นความรัก   ผมว่าผมก็คงรักมันจริงๆแล้วล่ะครับ"

         " จ้ะ... อาพอเข้าใจ  ดีแล้วล่ะลูก  แสดงว่าเราน่ะรักและผูกพันกับเค้ามากพอที่จะเรียกว่ารักได้แล้ว  จริงอยู่ที่ว่าเราเป็นผู้ชายด้วยกันแต่ถ้าเรารักกันจริงๆอย่างนี้อาก็เข้าใจจ้ะ   แล้วต่อไปถ้าเราอยากคบกันเปิดเผยมันก็แล้วแต่เรานะ  ฮัทก็ลองไปคิดดูแล้วกันลูก  ถึงแม้จริงๆแล้วอาก็ไม่อยากให้เราสองคนคบกันแบบนี้แต่ถ้ามันเป็นความสุขของฮัทน่ะ  ก็ไม่เป็นไรหรอกลูก" 

         " ครับอา... ผมเข้าใจดี  เรื่องนี้ผมคงทำให้มันประเจิดประเจ้อเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้อยู่แล้วครับ   เราจะพยายามวางตัวให้ดี  ไม่ให้มันดูน่าเกลียดในสายตาใครๆนะครับ  ผมเชื่อว่าเราต้องทำได้ครับ" 

         " อืม... จ้ะ  อาน่ะรักเรามากนะลูก  ไม่ว่ายังไงอาก็ต้องเห็นแก่เราไว้ก่อน  แล้วเรื่องแบบนี้น่ะมันก็ละเอียดอ่อนแต่สุดท้ายมันก็อยู่ที่ตัวเราเอง   เราต้องเป็นคนเลือกว่าจะตัดสินใจยังไง  และก็ต้องยอมรับผลของการตัดสินใจอันนั้นอย่างกล้าหาญ  เข้าใจมั๊ยครับ"  อาวดีว่าพลางเอามือลูบหัวผมเบาๆ   ผมยิ่งรู้สึกสบายใจขึ้นมาก  ดีใจที่ผมมีอาที่แสนดีอย่างนี้  เข้าใจผมในทุกๆอย่างและรักผมเหมือนกับแม่ของผมจริงๆ

         ถ้างั้นเรื่องฮิ้นท์มันผมคงต้องลองทบทวนให้ดีอีกที   ผมคิดถูกแน่รึเปล่าที่จะหลีกทางให้ไอ้ทักมัน  เพราะความจริงคนกลางอย่างไอ้ฮิ้นท์มันจะต้องเป็นคนเลือกเองตะหากว่ามันจะเลือกใคร    ต่อให้ไอ้ทักรักมันมาก่อนผมหรือว่ารักโดยไม่สนใจรูปกายแต่มันก็คงไม่มีความหมายนี่นา  ถ้าไอ้ฮิ้นท์ไม่ได้รักมัน
         
         งั้นจากพรุ่งนี้ไปผมจะลองดูแล้วกันว่า  ฮิ้นท์มันจะมีทีท่ากับไอ้ทักรึเปล่า   ถ้าเห็นว่ามันสองคนจะรักกันจริงๆผมเองจะยินดีหลีกทางให้   แต่ถ้าไม่ผมจะถือว่าผมยังมีสิทธิ์ที่จะรักไอ้ฮิ้นท์มันได้  เอาตามนี้แหละ............

         -

         -

         พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสแล้วครับ   ผอ.รร.ผมเค้าก็นับถือศาสนาคริสต์ซะด้วยเลยจัดให้มีกิจกรรมในรร.   มีประดับต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ไว้ที่หน้าหอประชุม  แล้วก็จะมีให้แต่ละห้องส่งการแสดงมาแสดงบนเวทีกับจับฉลากของขวัญเล่นเกมกันไป    คงได้สนุกกันล่ะทีนี้

         แต่สำหรับผมแล้วสุดจะกร่อยเพราะตั้งแต่วันนั้นฮิ้นท์มันก็หลบหน้าผมเหมือนกัน  เป็นความรู้สึกแย่ๆที่ผมต้องเจอเพราะไม่สบายใจที่เห็นมันเป็นยังงี้   มันคงโกรธผมมาก   

         เรื่องไอ้ทักมาคุยกับผมนี่ผมยังไม่กล้าบอกใครหรอกเพราะผมเข้าใจดีว่าถ้าใครสักคนรู้มันก็อาจจะรู้ไปถึงไอ้ฮิ้นท์จนได้  ซึ่งคงไม่ดีแน่แม้ว่าผมจะไม่ได้รับปากไอ้ทักไว้ว่าจะไม่บอกใครก็เหอะ   แต่ผมคงต้องลองคุยกับไอ้ทักมันเรื่องนี้อีกที  เพราะถ้าจะให้แฟร์จริงก็ต้องให้ฮิ้นท์มันเป็นคนเลือกเองเท่านั้น  ว่ามันจะเลือกใคร

         " เอ้าๆ  มาซ้อมกันต่อจ้า  เดี๋ยวพรุ่งนี้เล่นจริงแล้ว   จำคิวกันให้ได้นะ"  เสียงเพื่อนผมที่เป็นผู้กำกับการแสดงร้องเรียกให้ทุกคนไปซ้อมคิวการแสดง  พอดีห้องเราต้องแสดงบนเวทีด้วยครับเลยตกลงกันว่าจะทำเป็นละครเพลงที่เป็นเพลงคริสต์มาสนี่ล่ะ  ประมาณว่าจำลองฉากมาจากละครบรอดเวย์กันเลย  กำกับการแสดงโดยกระเทยห้องผมเอง  เฮ้อ... เลยล่อซะอลังการงานสร้าง

         แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันให้ผมเป็นตัวเอกคู่กะแหวน  เรื่องราวก็คือคู่รักสารภาพรักกันในคืนวันคริสต์มาส  บรรยากาศแสนสุดโรแมนติคโดยให้ผมร้องเพลงจีบแหวนประมาณนั้นอ่ะ  นอกนั้นก็เป็นตัวประกอบคอยเต้นอยู่รอบๆ  บอกแล้วว่าอลังการแบบบรอดเวย์มาเองจริงๆ

         พอวันรุ่งขึ้นผมก็เตรียมตัวแต่งชุดเรียบร้อยซึ่งขอบอกว่าร้อนมาก  ชุดมันเป็นยังกะโค้ทหนาๆกับผ้าพันคอมาเลยครับ  พวกมันบอกว่าเพื่อความสมจริง  ลงทุนกันจังว่ะ

         ผมไม่รู้ว่าห้องฮิ้นท์มันได้แสดงอะไรเพราะลองไปเลียบๆเคียงๆดูพวกนั้นก็หนีผมนะ  สงสัยยัยวิวแจงก็คงพลายโกรธผมไปด้วย  แย่ว่ะ  งั้นผมต้องพยายามเคลียร์เรื่องนี้โดยเร็วซะแล้ว

         หลังจากที่เตรียมตัวกับเสื้อผ้าหน้าผมพร้อมเรียบร้อยเราก็รอคิวจะขึ้นแสดงกันอยู่  ผมไม่กังวลอะไรเลยเพราะแค่ขึ้นไปร้องเพลงกับมีแอคติ้งนิดหน่อยตามคิวที่กำหนดมาแค่นั้นไม่ได้ยากอะไร

         พอถึงคิวเราฝ่ายเวทีก็เริ่มเปิดดนตรีประกอบครับ  แหวนเดินขึ้นมาจากเวทีฝั่งตรงข้ามผมร้องเพลงท่อนนำขึ้นก่อน  จากนั้นก็เป็นคิวผมเดินร้องเพลงออกไปบ้างเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดกันถล่มทลายจนผมงง   นี่คนกรี๊ดผมกันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

         ร้องๆไปสายตาผมก็จับไปยังฮิ้นท์ที่มันนั่งดูอยู่ข้างล่างกับพวกวิวแจงและไอ้ทัก  ฮิ้นท์มันมองผมนิดนึงแล้วก็เสมองไปทางอื่นเหมือนไม่อยากเห็นผมเลย   ทำเอาใจผมหล่นไปเหมือนกันจนเกือบร้องเพลงผิด  ดีว่าดึงสติกลับมาทันไม่งั้นล่ะซวย

         แต่ตอนนั้นผมแอบคิดว่า  ถ้าผมร้องผิดจนคนอื่นโห่แล้วมันหันมาหัวเราะผม  หายโกรธผมล่ะก็  ผมยินดีเลย  ให้ขายขี้หน้าคนทั้งรร.ก็เอา  แค่ให้มันหายโกรธผมก็พอ

         ร้องไปแอ๊คติ้งไปจนใกล้จะจบก็จะเป็นคิวที่ผมกะแหวนเข้ามายืนด้วยกันแล้วประสานมือเอียงหน้ามาเกือบชิดกันแล้วหันไปทางคนดูเหมือนกับว่าอิงแอบแนบชิดกันเป็นการจบเพลง   แต่พอถึงคิวเข้าจริงกลับไม่เป็นยังงั้นครับ   อยู่ๆแหวนก็ดันเอียงหน้ามาใกล้ผมมากแล้วก็จูบแก้มผมเฉยเลย   คนดูยิ่งโห่ฮากันสนั่นทันทีในขณะที่ผมก็ได้แต่ยืนอึ้งจ้องมองแหวนอยู่ยังงั้น

         ฮิ้นท์มันเห็นยังงั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วออกไปจากตรงนั้นเลยทันทีพร้อมๆกับพวกวิวแจงที่หันมามองผมอย่างแค้นๆ    นี่มันอะไรกันอีกว้า  ผมจะซวยไปถึงไหนวะ..............

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 26-12-2011 17:43:56

 :z13:
อ่านตอนนี้แล้วเกลียดทักมากๆอะ
โคตรเกลียดเลยมาขอความรู้สึกคนอื่นแบบนี้ได้ไง
ตัวเองไม่สมหวังแล้วยังพาคนอื่นไปเจ็บด้วยอีก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 26-12-2011 17:49:28

มาม่าอะพี่อิ๊ค ไม่นะ :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 26-12-2011 17:51:53

เฮ้อ....พยายามเข้าใจตัวละครนะคะ

คนเขียนสู้ๆ :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 26-12-2011 18:10:55

เจ้าฮัท ลังเลจนได้เรื่องเลย  :3125: ทำหนูฮิ้นท์น้ำตาตกจนได้ จะโกรธฮัทดีมั้ยเนี่ย :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 26-12-2011 18:29:45

 :o12:ร้องไห้แบบไม่อายใคร ฮัทจ๋าบอกไปเหอะว่าคิดอะไรกับฮิ้น
ฮิ้นจ๋ารู้ไหมว่าพี่ปวดใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 26-12-2011 18:44:14

ไอ้ทัก!!!!!!
 :o211:
ซื้อหวยไม่เคยถูกเล้ย
ว่าแล้วว่ามันต้องทำแบบนี้
ระวังตัวให้ดีนะแก
 :z4:
ฮัทนี่ก็ซื่อบื้อ
หงุดหงิดดดดดดดดดดดดดด
 :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 26-12-2011 19:36:34

 :o12:

โธ่ ทักของเจ้, ทำไมต้องมาหาฮัทและทำเรื่องผิดพลาดอย่างนั้นลงไปด้วย. นี่เจ้มองน้องทักของเจ้ผิดไปอย่างนั้นหรือ?

ส่วนฮัท, ถ้าเกิดว่านายจะเป็นคนลังเลขนาดนี้ ก็อย่ามารักน้องฮิ้นท์เลยจะดีกว่า.

ขอบคุณคุณอิ๊กกี้และสหายมากนะคะสำหรับตอนนี้.  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-12-2011 20:01:00

ฮัทยังไม่ได้สู้ก็จะยอมแพ้ง่าย ๆ ชีวิตนี้จะได้อะไรดังใจล่ะ ถ้ามัวแต่ถอย
ทักก็ลุยอย่างเดียวไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
อันที่จริงชอบทิว แต่ไม่มีบทซะแล้ว ชอบนักเลงอย่างทักด้วย
ฮัทก็พยายามเข้า อุปสรรคเยอะเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 26-12-2011 20:06:38

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 26-12-2011 20:09:06

 :serius2:  อืดเต็มที่

ฮัทตัดออกจากการเป็นพระเอกเถอะ  เบื่อความคิดมากอ่ะ  โง่ๆ

ทักก็เข้าใจอารมณ์ทักนะ

ถ้าฮัทมันจะลังเลขนาดนี้ก็ปล่อยฮิ้นไปเถอะ

เรื่องนี้แววมาม่าเต้มที่ขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 26-12-2011 20:21:24

อยากให้ทักเป็นพระเอกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 26-12-2011 20:25:15

มาม่าแถมอืดดดดดดดดเต็มชาม :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 26-12-2011 21:15:01

โอ๊ย  หมดคำบรรยาย
ไม่รู้ว่าฮัทซวยหรือว่า  ฮินท์น่าสงสารแล้วงานนี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 26-12-2011 21:27:01

เริ่มตุตุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 26-12-2011 21:41:17

ทัก เเกนี่ช่าง.. :z6:
ฮัท เเกโลเลอ่ะ :z6:
เเหวน เเกไปจูบเเก้มฮัททำไม :beat:
ฮิ้น ดีเเล้ว งอนไปก่อน o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 26-12-2011 21:42:43

บอกได้คำเดียว

ไม่ได้ดั่งใจอั๊วะเลยซักคน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 26-12-2011 22:22:32

มาเชียร์ฮัทกับฮิ้นท์
ทักหลบไปเลย ฮ่าๆๆ
แต่ตอนนี้สงสารฮิ้นท์อ่ะ T^T

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 26-12-2011 22:35:10

อร้ายยยยยยยยยยยย

ตอนไหนจะหมดเสี้ยนหนามเนี่ยยยยยยย

สงสารฮัทกะฮิ้นท์ :serius2: :angry2: :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: Pippin_Fujoshi ที่ 26-12-2011 23:03:10

ทำไมตอนนี้เกลียดอิทัก = =
แง่งงง ...มันแฟร์ที่ไหน ขอให้คนอื่นเขามาหลีกทางให้แบบนี้!!

ส่วนฮัทฮิ้นท์ ...สู้ต่อไปทาเคชิ(?)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 26-12-2011 23:41:05

9อนนี้ ขอบอกสั้นๆ

เกลียดทัก รักฮิ้นท์ เซ็งฮัท  - -

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 26-12-2011 23:59:44

ซวยจริงอะไรจริง
แล้วยังไงเนี่ย
ทักอ่ะ คิดว่าทำใจได้แล้ว
ทำแบบนี้ไม่แมนเลยว่ะ
แต่ก็นะ เรื่องความรัก ยังไงก็ให้กันไม่ได้
รอดู ฮิ้นท์ต่อไปดีกว่าาาาา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: memmory_far ที่ 27-12-2011 18:16:20

งานเข้าาาาาาา!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 27-12-2011 23:48:59

ทัก ชั้นอุตสาห์เชียร์เทอนะ แต่ทำไมเทอเป็นคนแบบเน้ แอร๊ยส์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 27-12-2011 23:54:22

เริ่มที่จะลังเลอีกและ
ชักจะเลือกเชียร์ไม่ถูกแล้วนะเนี่ยยยยยย
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 28-12-2011 20:13:49

 :o8:
ซวยจริงจังเลยครับพี่น้อง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 28-12-2011 20:53:32

งานเข้าแล้วมัยละพี่ฮัท

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 28-12-2011 21:06:48

ทักแกทำแบบนี้มันไม่แฟร์เลยนะ

อย่านี่ต้องบอกฮิ้นแล้วหละ  ให้ฮิ้นตัดสินเองเลย  อิอิิ

 :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 29-12-2011 07:46:41

ฮัท สู้ๆๆ เด้อออออออ

T T

!!! อิแหวนนน โอเว่อแอคติ้งสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 29-12-2011 22:46:13

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส์เป็นภาษาปลวกหน่อยเหอะ     อาม่ามากๆๆๆคะพี่อิ๊คกี้ อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก :z3: :z3: :z3: :z3:     ขอ :z6: :z6: :z6: :z6:คนแต่ง แล้วก็ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:นังทักษิณา(เกี่ยวปะ :z6:) :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 30-12-2011 14:36:30

E แหวน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 30-12-2011 18:58:07

 o13
คิดถึงจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 30-12-2011 23:30:27

ฮัทแค่ทักบอกว่ารักฮินท์
มาก่อนก็ถอยซะล่ะ
ไม่ไหวน๊าแบบนี้
เด๋วก็เปลี่ยนใจไม่
เชียร์ซะเลยนิ
สู้สู้สิยอมได้งัย :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B18, : 26 DeCembeR 2011; P46
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 02-01-2012 16:14:19

มันเป็นคืนที่วิเศษณ์ที่สุดเท่าที่ผมเคยสัมผัสมา รู้สึกว่านี่มันคือความรัก ความรักที่ผมเฝ้ารอมาตลอดเวลา ความอบอุ่นจากร่างกายของเขามันแผ่ซึมไปถึงหัวใจ มีความสุขมากจริงๆ มีความสุขไม่อยากให้วินาทีนี้ คืนนี้มันล่วงพ้นผ่านไปเลย แต่มีคนบอกว่าเวลาที่เรามีความสุขเวลามันมักจะเดินไปเร็วเสมอ ผมไม่เชื่อหรอกนะแต่ก็นะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะครับ พอตอนเช้าผมตื่นงัวเงียมาเห็นคนที่ผมรักนอนอยู่ข้างๆกายผมจ้องมองใบหน้าของเขาอยู่แบบนั้นไม่อยากไปไหนเลยจริงๆนะ ขนตาที่หนายาวปิดลูกตาสองข้างนั้นไว้ ใบหน้าที่หล่อเหลาจนผมแทบจะอดใจไว้ไม่ได้ ร่างกายแข็งแรงที่ยาวเหยียดอยู่ใต้ผ้าห่มนั้น ให้ตายเถอะไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อคืนผมนอนกอดเขาทั้งคืน แว้กก ไม่อยากจะลุกจากเตียงเลยจริงๆให้ตายเถอะ
“ทำไรกินอ่ะแม่” ผมรีบลุกจากเตียงหลังจากที่เพ่งพิจารณาทุกรูขุมขนบนใบหน้าของเขา อิอิ เข้าห้องน้ำแล้วลงมาหาแม่ที่ในครัว
   “แกงจืดฟักหมูตำลึง ช่วยแม่ทำหน่อยสิ แล้วเพื่อนยังไม่ตื่นเหรอ” แม่ผมง่วนอยู่กับการปั้นหมูล่ะครับ ผมยิ้มขึ้นมาทันที เขินจัง ทำไมไม่พูดว่าลูกเขยยังไม่ตื่นเหรอ อะไรแบบนี้นะแม่อ่ะ
   “ยังอ่ะแม่ เขาคงเหนื่อยเมื่วานแข่งบอล” ผมยังคงยิ้มอยู่อย่างมีความสุข ในใจมันเบิกบานร้องเพลงรักอยู่ดังลั่นเลยนะ อิอิ
   “แล้วเราไม่เล่นอะไรกับเขาบ้างเหรอเห็นออกไปวิ่งทุกเข้า เล่นบ้างสิจะได้แข็งแรงช่วยแม่ทำนั่นทำนี่ ไม่ใช่วันๆขัดแต่ตัวทาหน้าขาว เป็นผู้ชายนะ นี่ฉันมีลูกสาวหรือไงเนี่ย” เอ่อ คุณนายแจ่มทำไมบ่นไปไกลแสนไกล
   “แม่อ่ะมาเดี๋ยวฮิ้นท์หั่นฟักให้” ผมเขินล่ะครับเลยไปนั่งบนแคร่เอาฟักมาปอกเปลือก อ๊ะ ทำเป็นรูปหัวใจดีกว่าไหม อิอิ ว่าแล้วก็นั่งลงบรรจงหั่นฟักให้เป็นรูปหัวใจ ไม่รู้สึกเหนื่อยหรือท้ออะไรเลยเพราะปกติเวลาช่วยแม่ทำกับข้าวผมจะขี้เกียจมากๆแต่วันนี้ทำไมมันแลดูเป็นสีชมพูไปหมดเลยนะเนี่ย อิอิ อิจฉาตัวเองจัง
   “ไอ้ฮิ้นท์มาคุยกะกูหน่อยดิ กูมีเรื่องจะคุยด้วย” เอ่อ ไอ้ทักครับหน้านี่หงิกเข้ามาในครัวเชียวปกติมันจะมาช่วยทำกับข้าวนะ แต่วันนี้เหมือนมันไม่ได้นอนเลยนะเมื่อคืน เอาเถอะช่างหัวมันตอนนี้มองเห็นหน้ามันเป็นสีชมพูน่ารักจริง อิอิ
   “มีไรเหรอ” ผมพูดออกไปครับยิ้มให้มันแบบไม่คิดอะไรแต่สีหน้ามันเอาจริงแฮะผมเลยเดินไปในวัดครับ
   “เมื่อคืนไอ้ฮัทมานอนกับมึงเหรอ” มันทำเสียงเหมือนว่าผมเป็นแฟนมันแล้วผมมีชู้ประมาณนั้นเลยนะครับ
   “อื้ม” “อื้มไร ทำไมมึงให้มันมานอนกับมึง กูเคยบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอ” มันขึ้นเสียงครับ แหมนะไอ้นี่ผมปรี๊ดเลย
   “บอกไร กูก็บอกมึงแล้วเหมือนกันนี่ว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกัน ไม่ใช่แฟน” ผมตอกหน้ามันไปครับ
   “แต่ มันก็ไม่ใช่แบบนี้ มึงจะให้คนอื่นมานอนกับมึงได้ยังไง มึงมีอะไรกันแล้วใช่ไหม เชี่ย”
   “อ้าวด่ากูอีก ทำไม กูจะมีอะไรกับฮัทแล้วไง เกี่ยวไรกับมึง”
   “มึงใจดำมากนะไอ้ฮิ้นท์ ถึงกูกับมึงจะเป็นเพื่อนกัน ได้แค่นั้นที่มึงให้กูได้ แต่ที่กูพูดเพราะกูห่วงมึงนะ มึงตกลงคบกับมันไปแล้วเหรอ พอแค่คบกันมึงก็ยอมให้มันเหรอ” มันโพล่งออกมาครับผมนี่หน้าเริ่มแดงโกรธแล้ว
   “เกินไปไหมไอ้ทักมึงเป็นบ้าอะไรของมึง อัทเขาเหนื่อยมากกลับบ้านไม่ไหวกูก็เลยให้เขามานอนที่นี่ ในหัวมึงนี่คิดแต่เรื่องสกปรกเหรอ” ผมใส่คืนบ้างครับหนอยแน่ คิดว่ากูง่ายขนาดนั้นเลยรึไงวะ
   “แล้วมึงไม่ให้มันไปนอนบ้านกู เมื่อคืนก็กลับก่อน”
   “หยุด มึงนึกดูดีๆซิว่าเกิดอะไรขึ้น คนที่หนีคนที่ทิ้งกูคือมึง ไม่ใช่กู มึงไปแดกเหล้ากับพี่ๆเขา หรือว่าเมาจนสมองมันตายเหรอ” ผมไม่ยอมครับ ขอหน่อยเถอะมันอ้าปากเหมือนจะแถแต่ผมชี้หน้ามัน
   “ไม่รู้โว้ย กูไม่ยอมนะ กูจะไปบอกมันให้รีบกลับบ้าน” ไม่พูดเฉยๆนะครับมันวิ่งกลับไปทางบ้านผมแล้ววิ่งขึ้นบ้านไปเลย ตายๆ ฮัทยังนอนอยู่เลยนะ ผมวิ่งตามมันครับแต่ไม่ทันเราวิ่งขึ้นบ้านไป
   “ไหนบอกไม่มีอะไร ทำไมมันนอนไม่ใส่เสื้อ นี่มึงกับมัน” มันโพล่งขึ้นครับ ผมนี่รีบปรี่เข้าไปขวางไว้เลยครับเผื่อมันบ้าขึ้นมาอีก
   “ไม่มีอะไรนะฮัท มึงพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม หรือมึงจะให้กูทำแบบที่มึงต้องการมึงถึงจะพอใจ” ผมกัดฟันพูดสายตามองมันอย่างที่พูดจริงๆ แหมนะโตๆกันแล้วคุยกันคิดว่ารู้เรื่องแล้วแต่นี่มันอะไรกันอีก ผมโมโหจริงๆนะ กว่าจะไล่มันกลับบ้านไปก่อนได้นี่ก็เล่นเอาแทบเหนื่อยฮัทยังดูงัวเงียอยู่เลยอ่ะเห็นแล้วสงสารจัง อิอิ ผมเลยให้ฮัทไปอาบน้ำผมก็ลงไปเตรียมสำรับไว้ให้อัทเขาล่ะครับ ส่วนไอ้ทักต้องไปจัดหนักมันหน่อย
   “มึงมาคุยกันกับกูให้รู้เรื่องซิไอ้ทัก ตกลงมึงจะเอายังไง” ผมไปลากคอมันมาจากบ้านครับ ตอนแรกทำงอนโดนถีบไปครั้งหนึ่งเลยยอมเดินตามผมเข้ามาในสวน ผมเดินมาก่อนครับยืนหันหลังให้มันกำลังปั้นสีหน้าไม่พอใจให้มันเห็น ไม่กลัวมันถีบลงคลองเลยนะเนี่ย อิอิ
   “ว่าไงเหรอ” ดูมันพูดครับทำเสียงกวนตีนผมอีกนะ ผมทำหน้าจริงจังใส่มัน
   “เรื่องที่มึงโวยวายวันนี้น่ะ กูไม่ชอบบอกไว้ก่อนนะ คุยกันแล้วนะมึงอย่าทำแบบนี้อีก” ผมทำเสียงเข้มๆใส่มันครับหวังว่าการพูดกันคราวนี้มันคงจะจบเสียที
   “กูรู้แล้ว กูแค่ทนไม่ได้ ทำใจไม่ได้แค่นั้นเอง”
   “ทำใจไร มึงมีอะไรต้องทำใจ ฮัทเขามานอน กูบอกแล้วว่าทำไม แล้วมึงยังจะทำใจยังไง ทำใจอะไรอีก” ผมเริ่มโวยวายเสียงดังแล้วครับโมโหมันจริงๆแล้ว
   “มึงไม่เข้าใจหรอกฮิ้นท์ มึงไม่มาเป็นกูมึงไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ คนที่เรารักไม่ใช่มาบอกว่าให้เป็นเพื่อนเป็นนั่นเป็นนี่ เป็นน่ะเป็นได้ แต่ใจกูมันไม่ยอมเป็น แล้วมึงเข้าใจกูไหม เหมือนที่มึงชอบมันเกินเพื่อน ถ้ามันขอให้มึงเป็นเพื่อนมึงจะทำได้ไหม ปากมึงน่ะอาจจะบอกทำได้ แต่ใจมึงล่ะ มึงทำได้ไหม ถ้ามึงทำได้กูก็จะทำได้ แต่ถ้ามึงคิดว่ามึงจะทำไม่ได้ก็ให้เข้าใจกูด้วยว่าทำไมกูถึงทำแบบนี้” เอ่อ ผมอึ้งไปเลยครับอ้าปากค้าง พูดไม่ออกไม่ใช่ไม่มีอะไรจะพูดแต่เหมือนว่ามันไม่มีความรู้สึกใดจะโต้แย้งมัน มันพูดถูกทุกอย่างเลย ถูกจริงๆ ไอ้ทักมันหันหลังกลับบ้านไปแล้วครับ ผมยืนเอ๋ออยู่ก้าวขาไม่ออกแทงใจเหลือเกิน ผมไม่เคยคิดเลยนะ คิดค่าคุยกันแล้วทุกอย่างมันน่าจะโอเค แต่ผมลืมไปเสียสนิท
   “พรุ่งนี้จะมาให้นายสอนดรออิ้งนะ” ฮัทบอกผมก่อนที่จะกลับบ้านไป ผมยิ้มส่งเขาจนลับตาไป จะว่าไปแล้วตอนนี้ผมมีความสุขมากจริงๆเลยนะ มีความรู้สึกว่าผมกำลังมีแฟน และแฟนของผมคือฮัท ให้ตายเถอะหัวใจเต้นแรงตลอดเงวลาเลยนะที่แค่คิดชื่อเขา คิดถึงเขา ผมรักเขาแล้วจริงๆ
   “มึงๆ ทำไรอ่ะ” ผมรู้สึกว่าความสุขมันคับอกเหลือเกินครับหลังจากที่นั่งวาดรูปฮัทเสร็จแล้วผมก็กดโทรศัพท์ไปหาอีวิวครับ อยากจะระบายความสุขในใจเสียหน่อย รูปที่วาดก็เป็นรูปเต็มหน้าตอนที่เขาเตะฟุตบอลล่ะครับ มีเม็ดเหงื่อผุดออกมาข้างๆหน้าผาก ให้ตายเถอะผมวาดเขาหล่อมากๆ ลงแค่ดินสอดำไม่ลงสี พรุ่งนี้หลังจากที่สอนเขาร่างภาพเสร็จผมจะชวนเขาไปซื้อกรอบมาใส่ ผมจะให้เขาเป็นของขวัญปีใหม่ด้วยล่ะ อิอิ
   “ทำไรล่ะก็นอนสิยะ มึงยังไม่นอนเหรอ โทรมาอะไรป่านนี้เนี่ย” มันแว้ดเสียงมาครับ ไม่โกรธไม่รู้สึกอะไรเพราะหัวใจมันเบิกบาน อิอิ
   “ยังไม่นอนมึง ทำไมวันนี้มึงนอนเร็วจัง พรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปไหนนี่ จะรีบนอนไปไหนเนี่ย”
   “มีอะไรว่ามาเลยอย่ามาทำเป็นอ้อมยมุนา คงคา” มันรู้ทันครับ แหมนะ
   “ก็ไม่มีไรหรอกมึง แหมนะคิดถึงเพื่อนบ้างไม่ได้ไง”
   “ตอแหล อย่างมึงเนี่ยนะจะคิดถึงกูตอนห้าทุ่ม ทำไมยะ ได้กันแล้วเหรอกับฮัทอ่ะ”
   “บ้าเหรอ ก็ ก็ มึงอ่ะอีบ้า” ผมเขินครับ เว้ยอายบิดไปมาบนเตียงเอาหน้าดันหมอน บ้าไปแล้ว
   “ว้ายตาย ได้กันเมื่อไหร่ปิดเงียบเลยนะมึง บอกมาเดี๋ยวนี้นะ โอป่ะฮัทอ่ะ อิอิ”
   “บ้าเหรอมึง ก็โอ” “ว้าย ยังไงท่าไหน มึงบอกมาเร็วๆ กูอยากรู้เร็วๆเลย อย่ามามัวเขินเดี๋ยวกูบุกถึงบ้านเลยนี่” อีวิวมันกรี๊ดออกมาครับ ผมเองก็อยากจะกรี๊ดนะแต่เกรงใจพ่อตุ๋ยกับแม่แจ่มจัง เออลืมบอกอาทิตย์นี้พี่ชายผมมันไม่ได้กลับมานอนบ้านนะครับ บ้านเลยเงียบเป็นพิเศษเห็นบอกว่ามันโดนเลื่อนตำแหน่งแล้วต้องย้ายที่ไปต่างจังหวัดทำเรื่องอยู่ประมาณนี้ล่ะครับผมไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะตอนนี้มีเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่ามากๆ อิอิ เห็นแก่ตัวเนอะผมอ่ะ ผมก็เมาท์แตกแหลกราญอยู่กับอีวิวสักพักล่ะครับแล้วก็นอน แต่นอนไปไม่เท่าไหร่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก อะ ฮัทนี่ ใจเต้นโครมคราม เขาต้องโทรมาบอกว่าฝันดีแน่เลย แว้กก ใจสั่น จะพูดว่าไงดีนะ “ฝันดีนะตัวเอง” อ๊ะไม่เอาๆ “ฝันดีนะฮัท เราชอบนายนะ” แว้กก เปิดใจไปเลยดีไหมนะ  อิอิ “อะแฮ่ม” นิดนึงครับก่อนรับสาย อิอิ
   “เราเองนะฮิ้นท์ เอ่อ คือพรุ่งนี้โทษทีนะเราติดธุระอ่ะคงไปไม่ได้ งั้นเอาไว้วันหลังนะ” เขาพูดออกมาครับจากรอยยิ้มที่บานอยู่เต็มหน้า เริ่มหุบ หัวใจเต้นแรงกว่าเดิมแต่ไม่ใช่ในจังหวะเหมือนเมื่อครู่ มันเป็นจังหวะที่ตีบตัน ไม่รู้สิครับผมรู้สึกเหมือนคนกำลังหมดแรง แค่เขาไม่ว่างเอง เขาไม่ได้บอกเลิกจะคบกันซะหน่อยคิดอะไรมาก ผมวางสายจากเขาไปแล้ว วางโทรศัพท์ลงข้างๆตัวแต่หัวใจมันลอยหายไปไหนหมดแล้ว อะไรกันนะ เอาน่าคิดอะไรมากเขาไม่ว่างก็รอวันหลังก็ได้นี่นาทำไมต้อเงป็นพรุ่งนี้ ยิ้มๆ อย่าคิดมาก ผมพยายามปลอบใจตัวเองล่ะครับแล้งก็นอนหลับไป
   “พากูไปซื้อกรอบรูปหน่อยสิมึง” ผมเดินไปหาไอ้ทักที่บ้านครับมันกำลังช่วยแม่สายยกของอยู่
   “เอามาทำไร จารย์สั่งเหรอ” มันทำเสียงแข็งพร้อมกับผูกโบว์ที่คิ้วของมัน
   “เอามาใส่รูปสิกรอบรูปน่ะ จะเอามาเลี้ยงปลาไง” ผมตอกกลับคืนมันหัวเราะออกมาครับ
   “แหมๆ ถามหน่อยทำย้อน มาช่วยกูยกก่อนดิเสร็จแล้วจะพาไป” มันหัวเราะครับผมก็เลยช่วยมันยกกระสอบใส่ข้าวสารขึ้นเก็บที่ชั้น พอเสร็จมันก็เดินมาเอารถที่บ้านผมแล้วเราก็เข้าไปในตลาดร้านประจำที่ผมชอบไปซื้อ พอเสร็จไอ้ทักมันก็อยากจะกินไอติมผมก็เลยพามันไปกินล่ะครับ เอาเป็นว่าไม่มีอะไรมากมันก็กวนตีนเหมือนเคย ส่วนผมก็ไม่ได้คิดอะไร พอกลับมาถึงบ้านผมก็รีบเอารูปที่วาดเสร็จใส่กรอบไว้ จะรู้ไหมนะว่ามันคือทั้งหมดที่มีในหัวใจ ทุกจังหวะที่เต้นอยู่ของหัวใจมันคือเขาคนเดียว ตอนนี้ถ้ามาถามว่ารู้สึกอย่างไรกับเขา ผมบอกไม่ได้ครับ เพราะความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้มันมากกว่ารัก ไม่รู้สิผมว่าผมเป็นเอาเยอะเหมือนกันแต่ตอนนี้แค่ได้มองภาพวาดของเขาผมก็มีความสุขมากแล้ว พอใส่กรอบเสร็จผมก็ห่อกระดาษสีน้ำตาลเรียบๆอย่างดี เขียนการ์ดบอกความในใจ เป็นไงเป็นกันเก็บไว้ไม่ได้แล้ว มันเกินที่ใจผมจะรับไหว
   “ฮัท...รูปนี้วาดให้ฮัทนะ ของขวัญปีใหม่
   คนในรูปคือคนที่เรารัก... รักมานานแล้ว
   แต่เราไม่กล้าที่จะบอกความจริงกับเขา เพราะ...
   เรากลัวว่าถ้าเขาไม่ได้คิดเหมือนเรา แล้วเรา....จะเสียเขาไป..
   แค่อยากบอกความในใจ.....แค่อยากบอกมันออกไป.....
   “ว่าเราชอบนายมากนะ”...................
               “ฮิ้นท์”
นี่คือข้อความในการ์ดที่ผมทำเองด้วยมือคิดเองวาดเอง ทุกอย่างทำเองหมดเพราะมันทำด้วยใจของผม และผมได้แต่หวังว่าสิ่งที่ผมเห็นจากการกระทำของเขาจากเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด ว่าเขาเองก็คงคิดเหมือนกันกับผม สาธุ
วันจันทร์มาถึงแล้วผมไปโรงเรียนตามปกติโดยมีอีวิวซ้อนท้ายไอ้ทักมันขับรถผมเหมือนเคย เราไปถึงตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงครึ่งเห็นอีแจงมันนั่งรออยู่แล้ว อีแจงมันเอารูปที่ถ่ายตอนแข่งกีฬาสีไปล้างล่ะครับ มันรีบกวักมือเรียกพวกเราเข้าไปนั่งที่ประจำทันที
   “ว้ายแจ่มมากมึงรูปนี้อ่ะ เหมือนรูปแต่งงานของเจ้าเมืองลพบุรีเลยมึง กรี๊ด เข้ากรอบๆด่วนๆ” อีแจงมันกรี๊ดกร๊าดอยู่ครับ ผมก็เข้าไปดู อายเหมือนกันนะแต่ทำไมรู้สึกดีจังเลย รูปที่ผมกับฮัทถ่ายคู่กัน ทำไมมันเหมือนว่าเราสองคนเป็นคู่รักกันจัง แว้กก ชอบที่สุด เราดูรูปอยู่จนเวลาจะเข้าแถว เห็นฮัทเดินมาพอดีอีแจงมันเลยเรียกฮัทให้เข้ามาดู ผมเองยิ้มรอแล้วครับ ทันทีที่เขาหันมา เอ่อ ท่าทางเขาเหมือนว่าเจอผีหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เขาถอดสีหน้าทันที ผมยิ้มค้างกลางอากาศ
   “เอ้อเดี๋ยวเรามานะไปห้องน้ำก่อน” เขาพูดออกมาเหมือนคิดไม่ทันว่าควรจะพูดอะไรแล้วเขาก็หันหลังให้เราทันที ผมอึ้งอยู่ นี่ฮัทเป็นอะไรนะ
   “เฮ้ย ฮัทเป็นไรวะเหมือนหนีหน้าใครเลย มีอะไรกันเหรอมึง” อีแจงมันหามาถามผมครับ ผมซึ่งอ้าปากค้างอยู่ ตอนนี้ใจเต้นแรงมาก ไม่สบายใจบอกไม่ถูก ผมได้ส่ายหน้าแล้วหันไปมองไอ้ทัก มันก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
   “มึงกินน้ำป่ะฮิ้นท์กูไปซื้อให้” อยู่ดีๆมันก็ถามขึ้นครับ เราสามคนมองหน้ากันทันทีเพราะปกติไอ้ทักมันจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ผมส่ายหน้าครับ
   “กูเอา น้ำเขียวนะ” อีวิวมันพูดขึ้นครับ
   “หาแดกเองดิวะ กูจะไปซื้อให้มันคนเดียว” ไอ้ทักมันสวนกลับครับ ทั้งอีวิวอีแจงและผมอึ้งตาค้างมองหน้ากัน
   “เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ยมึง” ผมว่ามันออกไปครับ
   “ก็ไม่ได้เป็นไรแค่อยากซื้อให้มึง ทำไมวะ” เอ่อ ผมส่ายหน้าครับอีแจงกับอีวิวก็มองหน้าผม มันจะอะไรของมันอีกเนี่ยทำไมมันดูแปลกๆไปนะ พอเข้าแถวเสร็จผมก็เดินเข้าห้องไปครับ พอหมดคาบเรียนผมก็ไปเข้าห้องน้ำเห็นฮัทเดินมากับเพื่อนผมนี่ดีใจที่สุดเลยนะอยากเจอเขามาทั้งวัน ผมยืนยิ้มรออยู่หน้าอาคาร
   “ฮะ” ผมอ้าปากจะทักออกไปพอเจอหน้าผมเขากลับเปลี่ยนทางเดิน หันหน้าหนีไปเลย ผมยืนอึ้งอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น ตอนนี้ถามว่ารู้สึกยังไง ผมตอบไม่ได้เลยครับมันไม่มีอะไรจะพูด ไม่มีอะไรจะคิด มันจุกอยู่ในอกเขาเป็นอะไรกันนะทำไมเขาเหมือนว่าหลับหน้าผมเลย
   “มึงเป็นไรวะฮิ้นท์ ทำไมทำหน้าเป็นหมาหงอยแบบนั้น” อีแจงมันถามครับหลังจากที่กลับมาจากห้องน้ำ
   “ไม่รู้สิมึง เหมือนฮัทเขากำลังหลบหน้ากูอยู่เลยนะ” ผมระบายออกไปครับเพราะเพื่อนผมมันคงให้คำปรึกษาได้
   “หลบหน้ามึงเหรอ ทำไมวะ” อีวิวมันโผล่เข้ามาครับไอ้ทักมันก็นั่งอยู่ไม่ไกลมากนักมันคอยมองเราอยู่
   “กูรู้สึกได้” ผมครางออกไป
   “รู้สึกไปเองหรือเปล่ามึง เขายุ่งหรือเปล่าล่ะ” อีแจงมันพยายามปลอบใจครับ แต่ทำไมผมไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาสักหน่อยเลยนะ
   “หรือว่าเขารู้ตัวว่าเขาชอบมึง แล้วเขาก็กำลังสับสนหรือเปล่า”
   “เออใช่ๆ เข้าท่าๆ อีวิวพูดก็มีเหตุผล”
   “ทำไมวะ สับสนอะไร” ผมไม่เข้าใจครับมองหน้าอีวิวอย่างต้องการคำตอบ
   “อ้าว ก็ฮัทเขาเป็นผู้ชายนี่มึงเขาไม่ได้เป็นอีแอบเหมือนมึงนี่” “อีวิว” ผมขัดขึ้นครับตาเขียวใส่มัน
   “เออๆ นั่นล่ะ ก็เด็กผู้ฃายใฃ้ชีวิตปกติ อยู่ดีๆก็อาจจะมีความรู้สึกพิเศษเกินเพื่อนกับเพื่อนผู้ชายด้วยกันไง ทีนี้เขาอาจจะกำลังสับสน เหมือนเขากำลังคิดว่าตอนนี้เขาควรจะทำยังไงดีกับมึงไง” ผมมองหน้ามันทำหน้างงๆ ก็งงจริงๆนั่นล่ะครับ
   “อะไร ก็แค่เขากำลังอยู่กับตัวเอง ว่าเขาควรจะทำยังไงต่อไปดี ควรจะเปิดเผยยอมรับความรู้สึกที่มีกับมึงหรือว่าควรจะถอยดี” เอ่อ ผมนี่หน้าซีดลงทันทีครับ
   “อีวิวมึงก็เกินไป เอาน่าฮิ้นท์ มึงให้เวลาเขาหน่อยเถอะ ก็ฮัทเขาไม่ได้มีท่าทางว่าจะชอบผู้ชายด้วยกันตั้งแต่แรกนี่นะ อย่าคิดมากมึง” อีแจงมันช่วยปลอบครับ เออนั่นสินะ เขาปกติ เขาเป็นเด็กผู้ชายปกติ แต่ผมสิไม่ปกติแอบชอบเขาเองทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เขาหันมามองผมบ้าง ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ใกล้ฃิดเขา แต่ลืมนึกไปว่าเขาก็มีชีวิตของเด็กผู้ชายตามปกติของเขา ถ้าหากว่าเขาชอบผมจริง ผมลืมนึกไปว่าเขาจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงในสังคมที่ยอมรับนับถือว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อและน่าใฝ่ปองที่สุดคนหนึ่ง ถ้าเขาเปิดตัวว่าเขาชอบผู้ชาย เขาจะใช้ชีวิตยังไง นั่นสินะ ผมเห็นแก่ตัวไปจริงๆ แต่ทำไมผมรู้สึกแย่จังเลย เหมือนว่าโลกนี้มันโหดร้ายกับผมจัง ผมแค่รักเขา ความรักนี่มันแบ่งแยกกันได้ขนาดนี้เชียวหรือ แค่ได้รัก แค่รักกันทำไมมันต้องสร้างอะไรมากมายมาขวางกั้นมันด้วยนะ ทำไม ผมไม่เข้าใจ กะอีแค่คนรักกัน ทำไมมันถึงได้ยุ่งยากแบบนี้
   “มึงๆ ใกล้คริสต์มาสแล้วนะ ห้องเราแสดงอะไรดี เนี่ยจารย์พรพิมลโยนงานมาแล้วนะมึง” อีแจงมันมาตบบ่าผมที่นั่งเหม่ออยู่ครับ รู้ไหมจากวันนั้นถึงวันนี้กลางเดือนธันวาคมแล้วอีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงปีใหม่ ฮัทเขาไม่เคยคุยกับผมเลย เงียบหายไปเลย ผมโทรหาเขาหลายรอบมากแต่เขาไม่เคยรับสายเคยเป็นไหมที่นอนกอดโทรศัพท์จนหลับ กดสายเดิมๆซ้ำๆไม่รู้กี่ร้อยรอบ ผมไม่เคยเป็นแต่ผมก็ทำอยู่ ความร้อนใจทรมานใจมันมาตกอยู่ที่ผมคนเดียว กลางคืนก็นอนร้องไห้ ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ ยิ่งคิดยิ่งทรมานใจ ผมจะบ้าตายแล้วนะ
   “อืม” ผมพยักหน้าไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับมันมากนะ
   “ฮิ้นท์ มึงไหวป่าวเนี่ย มึงเปลี่ยนไปมากเลยนะ มึงไหวไหม” อีแจงมันนั่งลงข้างหน้าผมครับแล้วมันก็เขย่าตัวผม
   “หือ กูดูแย่ขนาดนั้นเชียวเหรอวะ”
   “ใช่สิ มึงไม่รู้ตัวเลยเหรอ มึงดูเหม่อลอยมากนะ กูเรียกตั้งหลายรอบ มึงไหวไหมมึง” อีแจงมันถามขึ้นครับผมเองเม้มปากแล้วส่ายหน้า
   “ไม่ไหว กูไม่ไหว” พลันน้ำตาก็แตกออกมามันทรมานใจที่สุด มันปวดร้าวในใจ สิ่งที่ผมเคยมองไปข้างหน้าแสงที่เห็นสว่างนำทางนั้นมันมืดดับลงเสียสิ้น ผมมองไม่เห็นอะไร แสงนั้นมันหายไปไหนผมมองไม่เห็นแม้แต่ความริบหรี่ของแสงนั้น ผมเสียใจเหลือเกิน ผมอัดอั้นตันใจ ผมคิดอะไรไม่ได้ มองไม่เห็น
   “ฮิ้นท์” อีแจงมันกอดผมไว้ครับผมสะอื้นออกมาอย่างสุดกลั้น มันอั้นไม่อยู่ ร้องไห้ออกมาแบบว่าไม่เหลืออะไรในใจ มันปวดแปลบอย่างที่ผมไม่เคยเป็น นี่ผมอกหักจากเขาเหรอ นี่เขาไม่ใยดีผมแล้วเหรอ
   “ไปพูดให้รู้เรื่องเลยมึง ถ้าจะจบก็ให้มันจบซะที กูก็ทนเห็นมึงเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ ไปพูดกับมันให้รู้เรื่องไปเลย”อีแจงมันดึงมือผมให้ลุกขึ้นล่ะครับผมเองค้ายเอาไว้ ไม่รู้เมหือนกันว่าทำไม
   “มึงต้องพูดให้รู้เรื่อง ไม่งั้นมึงจะมาอยู่อย่างนี้เหรอ”
   “มึงจะให้กูพูดอะไร” ผมแค่นเสียงออกไปครับ
   “อ้าว ก็ถามเขาไงว่าจะเอายังไง บอกมาตรงๆเลย”
   “จะไปถามทำไมในเมื่อสิ่งที่เขาทำมันก็แสดงออกชัดเจนแล้ว จะให้กูไปถามอะไร เขาไม่รับโทรศัพท์กูเลย เขาหลบหน้ากูตลอดเวลา แบบนี้ยังต้องไปถามอะไรอีกเหรอ แบบนี้ยังจะให้กูหน้าด้านไปถามอะไรเขาอีกเหรอ เขาไม่เอา เขาไม่ชอบแบบนี้มึงเข้าใจไหม มึงเข้าใจไหม เขาเป็นคนปกติ แต่กูมันผิดปกติ กูวิปริต มึงได้ยินไหม” ผมสะอื้นจนอีแจงมันตกใจ เพื่อนในห้องที่เริ่มเดินเข้ามาก็เริ่มหันมามองแล้วถามว่าเป็นอะไรอีแจงมันลากผมออกจากห้องไปครับ อีวิวมันคงอยู่ที่ห้องอาจารย์ อีแจงมันลากผมไปยังหลังตึกเรียน ผมสะอื้นออกมาสุดตัวไม่มีอะไรเหลือแล้ว หัวใจที่มันแตกสลายไปผมเพิ่งรู้ว่ามันเจ็บปวดทรมานมากมายแค่ไหน มันไม่ใช่แบบที่เขาต้องการ มันไม่ใช่ในสิ่งที่มันควรจะเป็น ทำใจเสียเถอะ ทำใจหรือ ให้ทำยังไง โอ๊ยย
   “ไปมึง ยังไงก็ต้องคุยให้เขาบอกมาเลยดีกว่าว่าจะยังไง คิดเองเออเองมันไม่ดีนะ” อีแจงมันลากผมไปครับแต่ผมไม่ยอม ผมอายจังเลยเกิดมาจะอ้วนดำยังไงผมก็อายนะแต่ไม่เคยอายตัวเองเท่านี้มาก่อน อายที่ผมคิดว่าตัวเองจิตวิปริตไปรักชายด้วยกัน อายที่ผมมีใจให้เขาแล้วเขากำลังกลัว นี่ผมทำให้เขากลัวหรือ
   “งั้นมึงรอกูอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวกูมา” อีแจงมันบอกครับแล้วมันก็วิ่งกลับขึ้นอาคารเรียนไป ผมนั่งอยู่คนเดียวกับความรู้สึกที่มันทับถมกันมากมายจนมองไม่เห็นอะไร
   “เอ่อ ฮิ้นท์” ฮัทเขาเดินมาครับ มาคนเดียวเหมือนกับว่าเขาไม่อยากจะมา สายตาของเขามันไม่เหมือนเดิมเอาเสียเลย
   “ฮัท” ผมครางออกไปแล้วยืนขึ้น
   “ทำไมมานั่งตรงนี้ไม่เรียนเหรอ” เขาถามออกมาเมหือนไม่มีอะไรจะพูด ผมเม้มปาก
   “ฮัทเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมพักนี้เหมือนฮัทหลบหน้าเราเลย โทรไปก็ไม่รับสาย มีอะไรเหรอ” ผมถามออกไปครับ
   “อ้อ พอดีโทรศัพท์มันไม่ดีอ่ะ เราเอาไปซ่อม” เขาบอกออกมาผมก็จะทำยังไงได้เนอะก็คงต้องเชื่อแบบนั้นที่เขาบอก
   “แล้วทำไมเวลาเจอเราต้องเหมือนหลบหน้าเราด้วย มีอะไรจะบอกเราไหมฮัท”
   “ไม่มีอะไรน่า เรายุ่งเร่องเรียนเดี๋ยวก็สอบแล้ว อีกอย่างต้องเตรียมตัวไปคัดตัวสโมสรด้วย เรายุ่งมากๆเลย” ผมพยักหน้า แต่เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นครับ เขาหน้าซีดลงทันทีแล้วหันหลังให้ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ เขาคุยอยู่กับเพื่อนของเขาพักหนึ่งก็วางสาย แต่ผมสิตอนนี้รู้แล้วว่าทำไม
   “ไหนบอกเอาไปซ่อม ทำไมเหรอฮัท มีอะไรไม่บอกเราตรงๆ อ้อ เราเข้าใจแล้ว เพราะแบบนี้ใช่ไหม เกลียดเรามากขนาดนั้นเลยเหรอ ที่จริงฮัทไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้หรอกนะ แค่บอกเรามาคำเดียว เราจะยอมถอยเอง”
   “เฮ้ย ไม่ใช่ๆ อย่าเข้าใจเราผิดนะ คือว่า เอ่อ โอ๊ยย” เขาเหมือนจนทางไปร้องออกมาผมเม้มปากแน่นจะร้องไห้ออกมา
   “เราไม่เข้าใจนายผิดหรอกนะเราคิดว่าเราเข้าใจถูกแล้ว แต่เราแค่อยากรู้ว่าทำไม บอกเราไมได้เลยเหรอ” ผมพูดออกไปน้ำตาเริ่มไหล ไม่อยากให้เขาเห็นสภาพแบบนี้เลย ผมวิ่งหนีมาแล้ว มาพร้อมกับหัวใจที่บอบสลาย นานแค่ไหนกว่าที่ใจของคนเราจะเจอรัก และมันใช้เวลานานแค่ไหนที่หัวใจมันจะยอมรับการปฏิเสธของอีกฝ่าย ผมไม่รู้ แต่รู้ว่าตอนนี้มันติดอยู่ในใจ ภาพที่เขายิ้มให้ผม เรือนร่างของเขาที่นอนเหยียดยาวอยู่ข้างๆกายผมมันติดอยู่ในใจ มันลบเลือนไม่ได้เลย ผมเสียใจจังเลย ผมปวดหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็น อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มรัก อกหักตั้งแต่คิด ผมคิดไปเองใช่ไหม
   “ฮิ้นท์เดี๋ยวก่อนสิ” เขาวิ่งตามมาครับมาจับแขนผมไว้
   “ปล่อย” ผมตวาดออกไป เขาผงะเพราะตอนนี้น้ำตามันนองเต็มหน้าผมไปหมดแล้ว
   “เราไม่ได้ตั้งใจ เราขอโทษ”
   “เราเข้าใจ มันเกินไปเรารู้ มันเกินกว่าที่นายจะให้เราได้ เราขอโทษ เราผิดเองล่ะที่เดินเข้ามา ที่คิดเยอะไปเอง เราผิดเอง ทุกอย่างมันเริ่มที่เราและมันคงจะต้องจบที่เราสินะ” ผมพูดออกไปแล้วสะบัดมือของเขาทิ้ง นางเอกเหลือเกินกู แต่มันไม่รู้สิครับ ผมทำได้แค่นี้ ทำได้เต็มที่แล้ว ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืดมิดของหัวใจที่เริ่มไล่หลังมา

To Be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 02-01-2012 16:17:08

   “มึงๆ ห้องเราแสดงละครนะ มึงไหวป่าวเนี่ย” พอวันต่อมาเพื่อนๆก็เริ่มที่จะแสดงความคิดเห็นกันเกี่ยวกับงานในวันคริสมาสต์ ผมเองเหมือนไม่มีส่วนร่วมอะไรเลยเพราะได้แต่นั่งเหม่อทำหน้าเศร้าเมหือนว่าโลกใบนี้กำลังจะแตก
   “อืม ไหว ให้กูทำอะไรล่ะ” ผมครางออกไปไม่มองหน้าเพื่อนคนไหนไม่อยากให้ใครมันมาจับพิรุธบนใบหน้าผมได้ แต่ผมคิดว่าถ้าใครมองไม่ออกก็คงบ้าเต็มที
   “ก็เราจะแสดงละครเรื่องยอดดวงใจ กูเขียนขึ้นมาเองล่ะ” อีแจงมันเล่าครับผมก็พยักหน้าฟังอยู่
   “คือเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ นางเอกฃื่อเอเธนนารักกับพระเอกชื่อมุตตาฟาแต่มุตตาฟาเป็นคนจน ส่วนเอเธนนาเป็นเจ้าหญิง กูจะให้มึงเป็นมุตตาฟา ส่วนอีวิวเป็นเอเธนนา แต่ว่าเอเธนนาต้องแต่งงานกับเจ้าชายเมืองอื่น เรื่องประมาณนี้ล่ะ อ่ะนี่บทเอาไปดู ไม่มีบทพูดนะต้องคิดเอง” อีแจงมันอธิบายครับ
   “แล้วมันเกี่ยวกับคริสต์มาสตรงไหนวะมึง” ไอ้ทักมันแย้งขึ้นครับ
   “เกี่ยวสิควายก็โยงให้มันเกี่ยว ก็ตอนสุดท้ายมุตตาฟาได้ขอพรจากซานต้าไงว่าให้ได้รักกับเอเธนนา มึงนี่โง่จริงๆ”
   “อ้าวแล้วกูล่ะ” ไอ้ทักมันยังแย้งอยู่ส่วนเพื่อนๆก็อื้ออึงอยู่ข้างๆ
   “มึงเป็นเจ้าชายอีกเมืองไง บทไม่เยอะหรอก”
   “ทำไมไม่หักมุมตอนท้ายวะ” ไอ้ทักเสนอ
   “หักมุมยังไงวะ”
   “ก็ให้เจ้าชายรักกับมุตตาฟาไงจบเรื่อง” เสียงเพื่อนๆโห่ขึ้นดังคับห้องครับ
   “ไม่ใช่ละครเกย์นะมึงจะมารักกันได้ไง” อีแจงมันทำเสียงจริงจัง
   “อ้าวก็หักมุมไง รักกันยากนักก็รักคนอื่นรักคนที่เขารักตัวเองแม่งซะเลย” ไอ้ทักมันหันมาทางผม ใจหายวาบไปทันที ผมเองได้แต่ฟังเพราะก้มหน้าอยู่ ผมรู้ว่าเพ่อนมันไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็เป็นเรื่องปกติของคนที่มันมีปมในใจไม่ว่าจะอะไรมันก็กระทบกับปมนั้นอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นสายลมแสงแดด ก็ใจมันมีปมอยู่แล้วมันก็เจ็บไปตามยถากรรมสินะ ผมกลับบ้านมาแต่ละวันไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่คิดถึงเขา ไม่มีวินาทีไหนเลยที่ภาพรอยยิ้มของเขามันจะไม่หลอกหลอนผม ความทรงจำที่มีต่อกัน คำพูดทุกคำมันอยู่ในใจ น้ำตาคือเพื่อนในตอนนี้ ปวดใจเหลือเกิน ทรมานใจเหลือจะประมาณ
   วันคริสต์มาสมาถึงแล้วผมไปรวมตัวกับเพื่อนๆในห้องเพื่อแต่งตัวแต่ความจริงไม่ต้องแต่งอะไรมากแค่สวมชุดที่อีแจงมันเช่ามาหน้าตาไม่ต้องแต่ง ในคาบเช้าจะมีการตอบปัญหาภาษาอังกฤษเช่นเคยสลับการจับฉลากและการแสดงของนักเรียนชั้นมัธยมต้น ผมไม่มีใจจะเข้าร่วมไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมใดๆ
   “มึงเป็นแบบนี้แล้วกูไม่ชอบเลยว่ะฮิ้นท์ มึงกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม” อีวิวมันมาจับบ่าของผมตอนพักเที่ยงครับ ผมนั่งเขี่ยข้าวอยู่ข้างๆอีแจง เพื่อนทุกคนก็ยังคงอยู่ ไอ้ทักเองมันก็คอยดูแลผมตลอดแต่ผมไม่ได้สนใจมัน ไม่ได้สนใจใคร ผมเห็นแก่ตัว
   “นั่นสิมึง คนหล่อๆดีๆอีกตั้งหลายคนมึงมองเขาบ้างสิ” อีแจงมันเสริมครับ
   “แล้วไง” ผมโพล่งออกมาไม่มองหน้าเพื่อน
   “เออๆ เอาเอะมึง ยังไงมึงก็ยังมีพวกกูนะอย่าคิดเยอะ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด อย่าไปคิดมาก” ทุกคนให้กำลังใจผมเป็นอย่างดีแต่ผมเองกลับไม่ให้กำลังใจตัวเองเลย ผมตื้อไปหมดแล้ว ทำไมมันมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้นะความรู้สึกนี้ ทำไมมันไม่จางหายไปไหนเลย คิดถึงเขาเหลือเกิน
   “คิวต่อไปห้องของฮัทแสดงละครนะ ได้ข่าวเป็นละครเพลงมึงไม่ไปดูหน่อยเหรอ” อีแจงมันบอกครับเสียงเฮกันดังลั่นข้างล่างที่ห้องประชุม ผมเนือยๆไม่อยากแม้แต่จะขยับกาย ไม่อยากแม้จะพูดกับใคร ไม่อยากทำอะไรเลย แต่ก็นั่นล่ะครับ ไม่ว่าจะเป็นภาพรอยยิ้มของเขา ชื่อของเขามันก็ยังคงทรงอิทธิพลต่อผมมากๆ ผมเดินตามเพื่อนๆลงไปที่หอประชุมทั้งๆที่คิวต่อจากห้องของเขาคือคิวของเราที่จะต้องแสดงต่อ แต่ก็นั่นล่ะครับอยากเห็น ผมไปนั่งอยู่ข้างๆเพื่อนๆ อีแจงมันไม่ลงมาด้วยแม้มันจะบอกเองให้มาดู แต่มันต้องเตรียมความพร้อมให้กับเพื่อนๆคนอื่นๆ อีวิวมากับผม เขาแสดงไปได้สักพักแล้ว ผมเฝ้ามองเขาอยู่อย่างนั้น ให้ตายเถอะยิ่งเห็นหัวใจยิ่งเต้นแรงเหมือนว่ามันจะระเบิดออกมา ยิ่งได้เห็นหัวใจของผมมันยิ่งเหมือนกำลังจะหมดแรง เต้นแรงเท่าไหร่ยิ่งเหมือนจะหมดแรงลงไปเท่านั้น ตอนจะจบแหวนหอมแก้มฮัท เสียงเฮดังลั่นกึกก้อง ผมเองปวดร้าวใจเกินที่จะเฝ้าแหนมองอยู่ได้ ผมวิ่งออกไปแล้ว ออกมาพร้อมกับหัวใจที่มันสลายไป ทำใจไม่ได้ทนดูไม่ได้ ใช่สินะแหวนเหมาะสมกับฮัททุกอย่าง ผมเป็นใครมีสิทธิ์อะไร เขาเป็นผู้ชายเขาปกติผมเองก็เป็นผู้ชายแต่ผมไม่ปกติ ผมผิดปกติ เสียใจจังเลย ปวดใจจังเลย ผมจะทำยังไงดี
   “มึงๆไหวไหม เราคิวต่อไปนะ” อีวิวมันวิ่งตามผมมาครับ ผมไม่รู้จะไปไหนวิ่งหนีมันมาอย่างนั้นเอง วิ่งออกมาให้พ้นจากตรงนั้น
   “มึงกูเจ็บจังเลย” ผมร้องไห้ออกมา พออีวิวเห็นมันก็กอดตัวผมไว้
   “ไม่ไหวไม่ต้องฝืนนะมึงให้คนอื่นมันแสดงแทนก็ได้ อย่าฝืน กูเข้าใจ” อีวิวมันพูดครับผมก็สะอื้นออกมาอย่างสุดกลั้น ทนไม่ไหวจริงๆมันเกินที่ใจผมจะรับไหว
   “พวกมึงทำไรกันอยู่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเขาตามแล้ว” เพื่อนในห้องมาตามล่ะครับผมกับอีวิวก็ผละออกจากกัน มันร้องไห้ออกมาด้วย สายตาของเพื่อนห่วงใยผมเหลือเกินแต่สายตาของเขาที่มองผมมานั้นมันดูห่างไกลว่างเปล่าเหลือเกิน สะท้อนใจ ปวดใจ แต่เอาเถอะไม่ว่าจะยังไงผมก็ต้องเดินต่อไป ความปวดร้าวทางใจมันหยุดชีวิตของเราให้ก้าวเดินต่อไปไม่ได้หรอกนะ ผมเจ็บแต่ยังไม่ตาย ผมเศร้าแต่ก็ยังยิ้มได้
   “ไหวใช่ไหมมึง ไหวนะ” อีแจงมันถามผมครับตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ผมพยักหน้าตอบรับ พยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้ใครเขาสงสาร อย่ามาสงสารผม ผมทนได้ ผมสู้ไหว แค่นี้เอง ก็แค่เขามองไม่เห็นผม ก็แค่ผมคิดเยอะเกินไปกับมิตรภาพที่เขาให้มา ผมคิดเกินไปเอง เจ็บเองมันก็สมควรแล้ว พอถึงคิวของห้องเราต้องแสดงผมก็ออกไปหน้าเวที พยายามไม่มองลงไปข้างล่างที่นักเรียนออกันเต็มห้องประชุม เสียงอื้ออึงดังเกินพอที่จะทำให้ใจมันสั่นไหว แต่ผมก็ต้องพยายาม
   “โอ้ เอเธนนา โชคชะตาฟ้าลิขิตต้องจำพราก แต่ก่อนจากลาขอได้ยลใบหน้างามของเจ้าครั้งสุดท้ายเถิด ยอดดวงใจของข้า” ผมเอ่ยออกไปในฉากที่รู้ว่าเอเธนนาจะต้องแต่งงานกับเจ้าชายจากเมืองอื่น แต่ในเนื้อเรื่องพอเอเธนนารู้ว่าต้องแต่งงานแต่งงานกับเจ้าชายเมืองอื่นเธอเองก็เสียใจเลยหลบหน้าหลบมุตตาฟา ความปวดร้าวใจในละครทำไมมันช่างเหมือนกับผมตอนนี้เสียเหลือเกิน เหมือนเสียจนผมอดคิดไม่ได้ว่านี่มันคือเรื่องจริง
    “จะไม่ถามว่าทำไมเหตุใดเธอจึงเงียบงัน และหากแม้ความสัมพันธ์ที่เคยมีมันจะเปลี่ยนไปเช่นไร จะไม่มองถ้าไม่อยากเห็น จะขอเป็นคนที่อยู่ไกลๆ หากตะวันที่ลาลับขอบฟ้าไป ยังสั่งลาบอกฟ้าที่กว้างใหญ่ แล้วทำไมเธอจะไป ถึงไม่พูดอะไรสักคำ จะไม่ถามอะไรอีก เท่าที่รู้ก็ช้ำใจ จะไม่เข้าไปวุ่นวาย เพราะหัวใจไม่กล้าพอ ขอแค่ยืนอยู่ตรงนี้ คอยมองดูเธออยู่ห่างๆ ฟ้านั้นคงจะไม่เสียใจ ไม่เสียดายที่ตะวันจะรอนลับไป หากว่าลมหนาวพัดผ่านมาอีกครั้ง ใจที่ร้าวมันคงไม่สลายเช่นวันนี้ กี่ลมหนาวที่เฝ้ามองดูเธอ กี่หยาดฝนที่ฉันละเมอ เผื่อว่าจะได้เจอ เผื่อว่าเธอจะหันมา เธอรู้ไหมในใจมีเพียงเธอ แม้ไม่เจอรักแล้วก็เข้าใจ แค่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ แค่เฝ้ามองอยู่อย่างนี้เสอมไป ขอแค่ครั้งสุดท้าย ได้ไหมคนดี มองมาที่ตรงนี้ ที่ที่เราเคยมีกัน มองมาที่ฉัน อยากเห็นสายตาดวงนั้นอีกสักครั้ง มองมาที่ฉันที ได้โปรดมองมาที่ฉันที แค่ครั้งสุดท้าย อีกครั้งเดียว ฉันจะจดจำมันไปจนวันสุดท้ายของหัวใจ วันสุดท้ายที่จะมีลมหายใจ” ผมร้องเป็นเพลงขึ้น ทำนองก็คล้ายๆเพลงเหนื่อยไหมของพี่เบริ์ดผสมกับ Hurt ของ Christina  ไม่รู้ว่าผมร้องอะไรออกไปบ้างแต่รู้ว่าตอนนี้น้ำตาไหลออกมา ไม่มีเสียงใดในห้องประชุม ไม่มีแม้แต่เสียงของลมไหว ผมไม่ได้ยินอะไรเลย มีเพียงเสียงของผมที่ดังคลอกับเสียงกีตาร์โปร่งที่เพื่อนในห้องเป็นคนดีด ท่าทางที่ผมแสดงออกไปแม้แต่อีวิวเองที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันยังสะอื้นออกมา เสียงของผมที่ใส่พลังลงไปเต็มที่มันก้องไปทั่วทั้งห้องประชุม น้ำตาของผมไหลออกมา ความปวดร้าวในใจมันโดดเด่นกว่าความรู้สึกใดๆในตอนนี้
   “มึง เปลี่ยนฉาก ออกมาก่อน” อีแจงมันกวักมือเรียกผมออกมาครับ ผมพอรู้สึกตัวก็จะเดินออกจากเวทีแต่เสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวขึ้น เสียงเป่าปากดังกึกก้องจนน่าขนลุก
   “สุดยอดไอ้ฮิ้นท์ แม่งเล่นเอากูขนลุกน้ำตาตกเลยมึง ได้อารมณ์จริงๆ ถึงมากๆ” เพื่อนในห้องมาตบบ่าผมแต่เพียงฝ่ามือกระทบบ่าของผม ผมเองก็ทรุดตัวลงนั่งในห้องแต่งตัวของนักแสดง เอามือกุมหน้าร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทน
   “เฮ้ย” เพื่อนๆกรูกันเข้ามาอีแจงกับอีวิวมันไล่ทุกคนออกไปให้ห่างๆผม ไอ้ทักเองมันก็วิ่งเข้ามา
   “พามันขึ้นห้องไปก่อน เดี๋ยวกูไปประกาศเองว่าเราไม่แสดงต่อแล้ว”
   “เฮ้ย ได้ไงจะดีเหรอวะ” เพื่อนๆในห้องแย้งขึ้น
   “ไม่เป็นไรกูไหว กูยังไหว” ผมครางออกมา
   “แล้วมึงร้องแบบนั้น มึงมองมาที่คนอื่นได้ไหมวะ หา ทำไมมึงไม่มองมาที่คนอื่นบ้าง เจ็บก็รู้ แล้วมึงไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะเจ็บบ้างเหรอวะ มองมาที่คนอื่นเขาบ้าง คนที่เขาเฝ้าดูมึงอยู่น่ะ มองมาบ้าง” ไอ้ทักมันกระซิบบอกผม หัวใจเอย มันหมดแล้วซึ่งแรงจะเดิน ผมมองไม่เห็นทางไป ผมโผเข้ากอดมันไว้สะอื้นไห้ออกมา เพื่อนๆเองไม่มีใครพูดอะไร นี่ผมเวอร์ไปไหม แต่ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้ผมทำตัวเหมือนคนไร้สาระคนหนึ่ง ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เอาแต่อารมณ์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง
“นั่งมองตะวันทุกวันมันก็เป็นดวงเก่า  ความเหงาที่เคลื่อนไปตามเวลา ฟังเสียงฝนหล่นยิ่งได้ยินยิ่งเศร้า มันเหงาข้างในหัวใจ นี่น่ะหรือเพราะว่าฉันไม่มีใครหรือเพราะว่าใจมันยังไม่เคยพอ ลมหนาวที่พัดผ่าน วันวานที่ไม่เคยหมุนกลับ ความรักที่ไม่ทางค้นเจอ อยู่ไหนหรือเธอ เธอคนนั้นของฉันอยู่ไหน เฝ้าคอยวันที่จะได้แบ่งส่วนหนึ่งของหัวใจให้ใครสักคน ใครคนนั้นที่ฉันเฝ้ารอ ใครคนนั้นที่จะตื่นขึ้นมาก็เจอ จะหลับจะเพ้อก็กุมมือ อยู่ไหนหรือเขาคนนั้น ถ้าหากจะขอพรวิเศษณ์ใดในโลกกว้าง ขอให้ไม่อ้างว้างไม่เดียวดาย ขอให้เขาที่จะรักมายืนอยู่ต่อหน้า ขอให้เขาคนที่ค้นหามาอยู่ตรงนี้ หากแม้นว่าค่ำคืนนี้เป็นคืนพิเศษ หากแม้นว่าดาวที่ส่องประกายอยู่ทั่วฟ้าจะประทานพร ขอให้ใจนี้ได้เจอกับรักแท้ ให้เจอกับเขาคนที่เฝ้ารอ” เป็นเพลงตอนที่ขอพรจากซานตาครอส ผมออกฉากนี้เป็นฉากสุดท้ายแล้วก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว มันจบแล้วละครชีวิต มันหมดแล้ว ผมเจ็บแต่ก็เอาเถอะ คนเราเองมีทางเดินที่แตกต่างกันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะให้ใครบางคนหรือใครคนหนึ่งมายืนเคียงข้างเราหรือเป็นไปอย่างที่เราหวัง ตอนนี้ผมคิดแบบนี้ เขาเองก็มีทางเดินของเขา เขาเลือกแล้ว และคนๆนั้นไม่ใช่ผม แน่นอนผมเสียใจ แต่จะให้ทำยังไง เขามีสิทธิ์เลือก ผมเองก็คิดว่าผมก็มีสิทธิ์
“กูอยากกลับแล้ว พากูกลับบ้านหน่อยสิมึง” ผมเดินไปสะกิดไอ้ทักครับ ที่หอประชุมยังมีการแสดงเหลืออยู่เป็นของรุ่นพี่ ม.หก อีแจงกับอีวิวเองก็ยืนอยู่ข้างๆผม มันสองคนพยักหน้าให้ไอ้ทัก
“ไปดิ เดี๋ยวกูพากลับ อีวิวมึงกลับเองนะ”
“ไม่ต้องห่วงคืนนี้กูจะไปนอนกับมัน เดี๋ยวงานเลิกแล้วกูแวะไปหานะมึง กินหมูทะกัน” อีแจงมันหันมาบอกผมครับ ผมพยักหน้าเนือยๆ แล้วไอ้ทักมันก็ลากมือผมออกมาจากที่ตรงนั้น ผมเดินตามหลังมันไป ไม่รู้ว่ามีใครมองบ้างแต่ผมไม่มีใจจะมองไปหาใคร
“กูถามมึงจริงๆนะฮิ้นท์ แล้วมึงจะเอายังไงต่อไปวะกับไอ้ฮัทน่ะ” อีแจงมันเดินมาถามผมตอนค่ำที่เราสุมหัวรวมกันอยู่ที่บ้านของผมล่ะครับ อีวิวกับไอ้ทักมันร้องกรี๊ดกร๊าดอยู่ในบ้านเพราะไอ้พี่โฮมมันได้เกมพีเอสสามมาใหม่จากที่ได้เลื่อนตำแหน่งพวกมันเลยเห่อ ผมมองไปยังคลองข้างบ้าน น้ำที่ไหลเอื่อยๆแม้จะมองไม่เห็นความขุ่นใสแต่ก็สัมผัสได้ว่ามันกำลังเคลื่อนไหว เช่นเดียวกับใจของคน มองไม่เห็นแต่รู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม จะให้ทำยังไง จะหยุดสายน้ำไม่ให้ไหลได้เช่นไรก็คงหยุดใจคนเราไม่ให้เปลี่ยนได้เช่นนั้น
“กูจะให้ของขวัญเขา กูตั้งใจไว้แล้ว ยอ่างน้อยก็จากเพ่อนคนหนึ่ง” ผมเอ่ยออกมาคิดไปถึงกรอบรูปที่ห่อไว้อย่างดีบนห้อง
“อืม แล้วให้เมื่อไหร่ล่ะ”
“ก็คงวันจันทร์”
แต่รู้ไหมพอวันจันทร์เขาเองก็ยิ่งห่างผมออกไป กรอบรูปที่แบกมาก็ต้องเอาฝากอาจารย์ไว้ที่ห้องศิลปะ เขาหลับหน้าผมจริงๆด้วย เขาพยายามที่จะหนีผม ผมคงน่ารังเกียจมากสินะฮัทถึงได้หนีผมเช่นนี้ แค่คิดขึ้นมาผมก็แหงนหน้าขึ้นฟ้าไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา เอาเถอะ

Written by eiky

มาช้าไปนิ๊ดดดดด ถือว่าเป็ยของขวัญรับปี 2012ละกันนะคร้าบ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: wolfram ที่ 02-01-2012 16:24:20

 :L2: :L2: :L2: :L2:

++++++++++++++

HNY KA!!!!

ฮิ้นท์สู้ๆนะ!!  :monkeysad:

ฮัท...แกอย่ายอมแพ้ง่ายๆนะเฟ้ย!!  :angry2:

สู้ๆนะคะ!!  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 02-01-2012 16:25:14

จิ้มพี่อิ๊ก  หวัดดีปีใหม่ครับพี่อิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 02-01-2012 16:39:15

หวัดดีปีใหม่จ้า มีความสุขสมหวังทุกสิ่งจ๋า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-01-2012 17:01:17

สวัสดีปีใหม่ eiky
ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย ๆ

ร่ำไห้กันข้ามปีเลยเชียว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 02-01-2012 17:26:12

เพราะทักนั้นแหละที่ทำให้ทั้งคู้เป็นแบบนี้อะ
สะใจไหมที่ทำให้คนที่เรารักเสียใจอะ
สงสารฮิ้นมากๆไม่เคยรับรู้อะไรเลย :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: Loveunomore ที่ 02-01-2012 18:02:58

เศร้าง่าาาาา ขอให้กลับมารักกันไวๆนะจ๊ะ สวัสดีปีใหม่คุณอิ๊กกี้ด้วยนะ มีความสุขมากๆ ตลอดทั้งปี ๒๕๕๕ เลยน้า  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 02-01-2012 18:27:22

สู้ๆๆนะจ๊ะ ฮิ้น

เปงกำลังใจให้ฮิ้นนะ  อิอิ

 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 02-01-2012 19:35:03

สู้ๆนะพี่ฮิ้นท์อย่าพึ่งยอมแพ้นะ  o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 02-01-2012 19:47:23

เกลียดทักจัง
ทำให้ทุกอย่างมันดูแย่ :m16:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 02-01-2012 20:15:21

ชอบม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 02-01-2012 20:37:02

เห้อ ไม่มีใครผิกใครถูกหรอกเน๊อะ

ความรักมันทำความเข้าใจยากจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 02-01-2012 20:41:11

 :z3: :z3: :z3:  :beat: :beat: :beat:อีทักแม่งเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 02-01-2012 20:48:43

เจ็บอ่ะ...รอดูกันต่อไปนิ  :เฮ้อ:

 :L1: น้องอิ๊ก&เพื่อน :กอด1:
+ให้กำลังใจจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 02-01-2012 22:57:54

ละครชีวิต

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 02-01-2012 23:33:21

สงสารฮิ้นท์อ้ะ ถ้ารู้ว่าทักเป็นคนทำให้ฮัทเปลี่ยนไปจะไม่รู้สึกแย่กว่าเดิมอีกหรอ TT

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 02-01-2012 23:47:52

 :mc3: :mc2: :mc1:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ Eiky
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 03-01-2012 00:06:49

ไม่ชอบเลยที่ฮัทไม่สู้จะยอมแพ้ทัก ปล่อยให้รักทำร้ายตนเองและคนที่รัก  :m15:

อยากให้กลับมาดีกันเร็วๆ เพราะต่างคนต่างรักนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 03-01-2012 01:50:06

ฮือออออ
ไม่เข้าใจกันเพราะ ทักเลยนะ!!!
ไม่อยากจะโทษ แต่ชอบฮัท เลยต้องโทษ
โฮวววว ปวดใจแทนฮิ้นท์อ่ะ ,,
ฮือออออ ทำไมฮัทไม่สู้วะ แมนๆหน่อยสิโว้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 03-01-2012 02:11:50

เศร้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 03-01-2012 13:23:52

อร้ายยยยยยยยเศร้าาาาา :o12:

สงสารฮิ้น....ทักถ้ารักกันจริงก้อต้องทำให้คนที่เรารักมีความสุขสิ :m31:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 03-01-2012 15:11:28

เศร้ามากอะ รอตอนให้ลงเอยกันดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 03-01-2012 18:42:26

สวัสดีปีใหม่ครับ  มีความสุขตลอดทั้งปีเลยน้าาาา

อ่านไปก้อินไป

น้ำตาไหลไป

โฮกกกกกกกกกกก

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 03-01-2012 19:17:11

ฮัทเป็นพระเอก..อย่าป๊อดดิ
รออ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 03-01-2012 20:24:24

ไม่อยากเศร้าแล้ว ตอนหน้ารีบๆดีกันนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 04-01-2012 21:27:06

จะได้เจอกันไหม หัวใจของฮิ้นท์
จะเข้าใจกันไหม หัวใจของฮัท

ไม่ไหว เศร้ามากมาย..       .ฮิ้นท์สู้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 05-01-2012 15:28:01

เศร้าๆๆๆๆ  แต่ด่าทักไม่ออก  คนเราอะน้า มันรักใครก็ต้องพยายามทำให้ตนสมหวังทั้งนั้น  แต่อยากด่าฮัท  ป๊อดจริงๆเลย

ว่าแต่  ทำไมรายละเิีอียดที่สองคนเล่า  เหตุการณ์มันไม่ตรงกันแฮะ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 06-01-2012 22:47:40

 :กอด1:
สู้ๆๆนะจ๊ะ ฮิ้น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-01-2012 00:40:03

น้องฮิ้นท์เราร่ำไห้ชุดใหญ่เลย
รอฮัทรุกหนักอยู่นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 07-01-2012 12:36:48

 :monkeysad: :m15: :sad11:น้องอิ๊กกี้โรคจิต55555+
ร้องไห้จนขี้มูก :t3:แล้วนะ อย่าทำแบบนี้เลย ให้กำลังใจเสมอ :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 07-01-2012 13:13:35

ฮิ้นน่าสงสารอ่ะ
ตอนนี้เสียน้ำตาไปเป็นลิตร
ฮัทแมร่งอ่อน :z6:แมร่งเลย หมันไส้ว่ะ
ทักสู้ๆเว้ย(เปลี่ยนไปเชียร์ทักแทน)
ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 09-01-2012 18:28:37

 :t3: :เฮ้อ:นานแล้วนะครับอิ๊กกี้ มาต่อให้อ่านด้วยนะ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: なおみ™ ที่ 11-01-2012 21:11:06

จริงๆ แล้วยังอ่านไม่จบเลยคุณอิ๊กกี้
แต่ขอมารายงานตัวให้รู้ว่ากลับมาแล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 12-01-2012 10:26:36

ทักทายผู้อ่านจากผู้เขียน

         ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีกับทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวของนายฮัทและฮิ้นท์มาตลอดนะครับ  บางท่านอาจจะมีคำถามและรู้สึกว่าทำไมฮัทมันเป็นคนแบบนี้   ทำไมไม่ได้เรื่อง  ทำไมลังเล  ทำไมไม่มั่นคง ฯลฯ  อันนี้ผมสังเกตได้จากคอมเม้นท์ต่างๆที่มีมาตลอด  เข้าใจครับว่าส่วนใหญ่คงรู้สึกว่า  ไม่ได้ดั่งใจนั่นเอง   

         วันนี้เลยอยากมาอธิบายอะไรๆให้ทุกท่านเข้าใจมากขึ้นนะครับว่าทำไมฮัทมันถึงเป็นแบบนั้น     ถ้าหากว่าเราจะลองจิตนาการไปว่าฮัทคือคนที่มีชีวิตจริงๆมันก็จะเป็นแค่เพียงเด็ก ม.5 จากรร.ต่างจังหวัดคนนึงเท่านั้นเอง   ดังนั้นไอ้เรื่องความคิดอ่านและการตัดสินใจอะไรบางอย่างก็คงออกมาไม่ได้อย่างที่เราๆหวังไว้บ้างแหละ  และการที่เด็กผู้ชายคนนึงอยู่ๆจะกลายมารักกับผู้ชายด้วยกันมันก็เป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเด็กอย่างฮัทมัน   เพราะว่ามันเป็นคนที่แคร์สังคมรอบข้างมากโดยเฉพาะพ่อกับอา   กังวลไปสารพัดว่าพ่อจะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าลูกเป็นเกย์เพราะพ่อเค้าก็มีหน้ามีตาในวงสังคมแถบนั้น   ลองคิดดูครับว่าสังคมต่างจังหวัดน่ะ  ลองถ้ามีเรื่องให้นินทากันล่ะก็มันจะเร็วมาก  จากปากต่อปากแป๊บเดียวก็รู้กันทั้งหมู่บ้าน  ลามไปเป็นตำบล  สุดท้ายก็คงได้รู้กันไปทั้งจังหวัด   ฮัทมันจะกลัวเรื่องนี้มากที่สุดแล้ว

         และทั้งหมดนั้นมันก็ยิ่งทำให้ฮัทของเราต้องแบกรับความรู้สึกเหล่านี้ไว้เยอะเกิน   ไอ้รักน่ะมันก็รักมากไม่ใช่ว่าไม่ได้รัก   แต่เรื่องนี้มันไม่ได้จบง่ายๆแค่รักกันแล้วก็ไปได้กันจากนั้นก็แฮบปี้เอนดิ้งไง  เพราะถึงตอนนี้มันเท่ากับว่าฮัทมันจะต้องเลือกระหว่างความรักของตัวเองกับความรู้สึกของพ่อกับอา   ว่าจะรักษาอะไรเอาไว้และจะต้องทิ้งอะไรไปซึ่งเค้าก็ได้เลือกแล้ว  เชื่อเถอะครับว่าทุกอย่างมันทำให้เราได้เห็นแล้วว่า   นี่แหละมันคือชีวิตจริงที่บางทีก็ไม่ได้สวยหรูได้ดั่งใจเหมือนในนิยายเสมอไป   และบางทีเราก็ต้องเจอกับความสูญเสียบ้าง   มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตคนเราแหละครับ

         และจากที่คุณอิ๊กกี้เองก็เคยได้ระบุไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วว่า   นิยายเรื่องนี้เป็นการนำเค้าเรื่องมาจากเรื่อง "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก"  เอามาเปลี่ยนอีกนิดหน่อยแต่โดยรวมๆก็ยังคงเค้าเรื่องนั้นอยู่   ทุกท่านจะสังเกตเห็นเหมือนกันว่า   ทำไมมาริโอ้หรือพี่โชนก็ไม่บอกนางเอกไปว่าตัวเองรักเค้ามาก   ซึ่งนั่นก็อาจจะเป็นอะไรที่ขัดใจคนดูมากอยู่เหมือนกัน   แสดงให้เห็นว่าบางมุมของอารมณ์ตัวละครมันย่อมมีอะไรบางอย่างที่ทำได้และไม่ได้อยู่   และคงต้องบอกว่าเราไม่ได้เป็นตัวละครตัวนั้นๆเราก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเค้าไม่ทำแบบนี้  ไม่ทำแบบนั้น
   
         และที่ผมยังต้องขออภัยไว้ตรงนี้เลยก็คงเพราะว่าบางทีคนแต่งเองก็ยังมีประสบการณ์น้อยมากครับ  เพิ่งจะได้เขียนนิยายมาไม่กี่เรื่อง    หลายๆครั้งที่เขียนไปหวังจะถ่ายทอดอารมณ์ของฮัทมันให้ได้อย่างใจที่คิดไว้แต่ก็ทำไม่ได้   อยากสื่อให้ทุกๆท่านเข้าใจอารมณ์ของฮัทว่าตอนนี้คิดยังไงแต่บางทีมันก็ออกมาไม่ดี   ยังไม่ตรงกับที่ผมต้องการเท่าไหร่    จึงไม่แปลกที่หลายๆท่านอาจยังไม่พอใจว่าฮัทมันไม่ได้อย่างใจ   ซึ่งอันนี้ผมขอน้อมรับข้อผิดพลาดนี้ไว้โดยดีครับและจะพยายามแก้ไขให้ดีขึ้น   

         ท้ายนี้ถ้าใครอยากติชมอะไรก็ได้เลยนะครับ  ผมเองยินดีรับฟังไว้เป็นข้อมูลเพื่อเอามาปรับปรุงงาน  และหวังว่าทุกท่านคงเข้าใจอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับตัวละครของเรื่องนี้ได้ดีขึ้นแล้วนะครับ   ขอบคุณมากครับ


Ps. อันนี้เพื่อนเขาฝากมาลงนะครับ เขาเครียดในการเขียนบทพี่ฮัทของเรามาก ยังไงๆเอาใจช่วยหน่อยนะคร้าบ
จุ๊บๆๆ

อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 12-01-2012 10:31:08

B19
ตอนนี้ผมอยากตายไปเลยว่ะ  ยิ่งพยายามเคลียร์ตัวเองมากเท่าไหร่ก็เหมือนว่าเรื่องมันจะยิ่งยุ่งเข้าไปอีก  มันต้องโกรธผมแน่ๆ  ป่านนี้คงหาว่าผมทำแบบนี้จงใจประชดมัน 

         " นี่มันอะไรกันแหวน  ทำแบบนี้ทำไมหา... "  ผมโวยทันทีที่ลงมาจากเวที  แต่แหวนก็ทำหน้าไม่สะทกสะท้านซะอีก

         " เอ๊ะ... แล้วทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย  ก็ให้มันดูดีดูน่ารักเหมือนคู่รักจริงๆไง  เพื่อความสมจริงอ่ะ  เห็นมั๊ย... คนดูชอบกันแค่ไหนตบมือกันให้สนั่นถล่มทลายซะขนาดนี้"  แหวนแก้ตัวได้แบบว่า... ผมเซ็งโคตร

         " หึ...นี่แหวนคิดยังงั้นจริงๆน่ะเหรอถามจริง  เราไม่ได้เป็นควายนะจะได้ดูไม่รู้ว่าแหวนคิดอะไรอยู่น่ะ  ไหนว่าเราคุยกันเรื่องนี้รู้เรื่องไปแล้วไง" 

         " เอ๊ะ... ฮัทนี่  ก็เราบอกแล้วว่าเราแค่ทำไปตามบทที่มันควรจะเป็นก็แค่นั้นเอง  ทำไมต้องมาโกรธอะไรอีกไม่รู้นะ ไปดีกว่า..."  เจ้าหล่อนตัดบทไปดื้อๆแล้ววิ่งออกจากห้องแต่งตัวไปเลยครับ  ให้มันได้งี้สิว้า

         " เว้ย...ย แมร่ง...ง"  ผมสบถอย่างหัวเสียพลางถอดเสื้อโค้ทที่ใส่อยู่เหวี่ยงไปบนพื้น

         " เฮ้ย... ไอ้ฮัท  เมื่อกี๊มันยังไงกันวะ  มีบทเลิฟซีนด้วยเหรอน่ะ"  ไอ้ป่านกับไอ้วินเดินมาถามผม

         " ก็แหวนอ่ะดิทำนอกบทกะกู   ยังงี้กูก็ตายดิ  คนอื่นเค้าจะคิดว่าไงล่ะ"

         " อ้าว... เหรอวะ งั้นมึงจะเอาไงเนี่ย"  ไอ้วินเอ่ยขึ้นเพราะรู้ดีว่าผมหมายถึงใคร  ส่วนไอ้ป่านยังทำหน้างงๆ

         " จะเอาไงล่ะ  ก็ต้องไปเคลียร์กะมันน่ะสิวะไม่งั้นจะทำไง  แมร่งเอ๊ย...  ซวยฉิบหายเลย"  ผมบ่นแล้วก็ลุกขึ้นจะเปลี่ยนชุด

         " เฮ้ยๆ  เดี๋ยว... ตกลงนี่พวกมึงสองคนยังไงกันวะ  ไอ้ฮัท  ไหนมึงบอกกูดิ๊  ที่มึงว่าเนี่ยมันหมายความว่าไงวะ  ต้องไปเคลียร์กะมันเนี่ย  บอกกูมาซะดีๆเลย"  ไอ้ป่านทวงถามทันที  ก็แน่ล่ะครับมันต้องสงสัยแน่เพราะผมยังไม่ได้เล่าเรื่องผมกับไอ้ฮิ้นท์ให้มันฟังซะที  มัวแต่วุ่นวายสารพัดเรื่อง

         " เออๆ  แล้วกูจะเล่าให้ฟังว่ะรับรอง  จะบอกมึงทุกอย่างให้หมดเปลือกเลย  แต่ตอนนี้กูขอไปจัดการเรื่องของกูก่อนนะเว้ย  ขอโทษทีว่ะ"

         " อ่ะเฮ้ย... เชี่ย... ได้ไงวะ  มาทำให้กูอยากแล้วจากไปเหรอ  เล่าให้กูฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ  มันจะยาวแค่ไหนกันเชียววะเรื่องมึงเนี่ย  เล่ามาเลยๆ  เดี๋ยวนี้เลยมึง"  มันยังไม่ยอมว่ะ  เฮ้อ....

         " เว้ย... มึงนี่ก็... เออๆ  งั้นไอ้วินมึงช่วยเล่าให้มันฟังทีละกัน  กูต้องรีบไปจัดการเรื่องของกูก่อนว่ะ  สงสัยอะไรมึงถามไอ้วินมันได้เลย  กูไปล่ะ"  ผมโยนให้ไอ้วินมันซะเลยมันก็พยักหน้ารับ   ไอ้ป่านมันจะโวยขึ้นมาอีกแต่พอเห็นท่าทางผมร้อนๆใจมันก็ไม่อยากซักผมต่อ

         พอผมวิ่งออกมาแล้วลองมองหาฮิ้นท์มันก็ไม่เจอแล้วไม่รู้ว่ามันไปไหน  แต่พอเดินกลับมาใกล้ๆห้องแต่งตัวหลังเวทีอีกก็เห็นไอ้ทักมันยืนอยู่ครับ  สงสัยพวกฮิ้นท์มันก็คงต้องอยู่ด้วยกันในห้องแน่

         " ทัก... ไอ้ฮิ้นท์ล่ะวะ"  ผมเริ่มถามไอ้ทักมันก่อน  มันก็หันมามองผมคิ้วขมวด

         " ทำไมวะ  มึงจะมาทำไมมันอีก"

         " กู... มีเรื่องต้องคุยกะมันว่ะ"

         " เรื่องอะไรของมึงอีกวะ  ก็เราคุยกันแล้วไง  กูขอแค่ว่ามึงอย่ามาอะไรกะมันอีก  ในเมื่อมึงบอกจะหลีกทางให้กูแล้วก็อย่าคืนคำดิวะ"

         " เออ... กูก็รู้อยู่  แต่นี่กูแค่อยากอธิบายให้มันฟังแค่นั้น  ว่ากูไม่ได้มีอะไรกับแหวนจริงๆ"

         " เหอะ... เพื่ออะไรวะ  ถึงมันฟังมึงแล้วไง  แล้วมึงกะมันก็จะจูบปากคืนดีกันเหรอวะ  มึงจะเอายังงั้นเหรอ"  มันยิ่งลอยหน้าลอยตาพูดประชดผมอีก

         " ก็ไม่ได้หมายถึงยังงั้น  กูแค่อยากให้มันเลิกเข้าใจกูผิดๆก็แค่นั้น  แล้วอีกอย่างนะเว้ย  กูว่ามึงน่าจะถามไอ้ฮิ้นท์มันมั่งนะ  ว่ามันจะเลือกใคร  ถ้ามึงคิดว่ามันจะเลือกมึงแน่ๆเพราะกูไปจากชีวิตมันเนี่ย  แล้วเกิดมันมารู้ทีหลังว่ามึงทำยังงี้มึงจะว่ายังไงวะ"

         " แล้วมึงจะมากลัวทำไมวะ  มึงไม่พูด  กูไม่พูดแล้วใครจะรู้ได้  นอกซะจากว่ามึงจะคืนคำที่มึงเคยรับปากกูไว้นั่นล่ะ"  ผมฟังมันแล้วก็อ่อนใจจริงๆ  โมโหเหมือนกันนะครับเนี่ยที่มันงี่เง่ายังงี้  แต่ก็จนใจล่ะ   สรุปว่ายังไงซะมันก็จะขวางไม่ให้ผมเข้าไปหาไอ้ฮิ้นท์มันอยู่ดี

         " มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอกว่ะ  กูลองมาคิดๆดูแล้ว  กูว่ามันไม่แฟร์กับไอ้ฮิ้นท์มันนี่หว่า  มันต้องได้เป็นคนเลือกเองสิวะว่ามันจะรักใคร   ไม่ใช่ให้มึงหรือกูมาตัดสินแทนแบบนี้  มึงลองคิดดูดีๆละกันว่าที่กูพูดน่ะมันจริงมั๊ย"

         " งั้นนี่สรุปว่ามึงจะคืนคำพูดมึงใช่มั๊ยวะ  หา... ตกลงมึงก็จะต้องมาแย่งมันไปจากกูให้ได้ใช่มั๊ย"  มันเริ่มเสียงเข้มขึ้นแล้วขยับเข้าใกล้ผมเตรียมจะมีเรื่องเต็มที่  ไอ้ผมก็ไม่มีถอยอยู่แล้ว

         " ไอ้ทัก... ทำอะไรอยู่  เข้ามาซ้อมบทเร็ว... อ้าว... ฮัท"  ยัยวิวครับ  โผล่ออกมาจากในห้องแต่งตัวเรียกไอ้ทักพอดี  แต่พอหันมาเห็นผมก็มองผมแบบว่าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่  ส่วนไอ้ทักก็หันมามองผมอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินเข้าห้องไป

         " เอ่อ... วิว  ฮิ้นท์มันอยู่ในนั้นมั๊ย  เราขอคุยด้วยหน่อยสิ  แค่แป๊บเดียวเอง...."  ผมลองถามวิวดู

         " โทษนะ... ฮิ้นท์มันคงยังไม่พร้อมจะคุยอะไรกันตอนนี้หรอกเพราะต้องใช้สมาธิน่ะ  เดี๋ยวก็จะขึ้นเวทีแล้ว  มีไรไว้คุยหลังแสดงละกันนะ"  ยัยวิวพูดแล้วก็เชิดใส่ผมหนึ่งทีแล้วกลับเข้าห้องไปเลย  เฮ้อ... ให้มันได้ยังงี้สิว้า  อะไรๆมันแย่ไปหมดจริงๆ

         ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น  ได้แต่เดินคอตกกลับออกมาหาไอ้วินไอ้ป่านที่ยืนกันอยู่แถวๆหน้าเวทีรอดูการแสดงของห้องไอ้ฮิ้นท์

         " ทำหน้ายังงี้แสดงว่างานเข้าสิมึง  ตกลงมันโกรธมึงเหรอวะ"  ไอ้วินถามผม

         " เออว่ะ... เรื่องยาวแน่กู  แม่งเว้ย...ย  ทำไมช่วงนี้มันมีแต่เรื่องวะกู"

         " เอาน่ะ  ใจเย็นมึง  มันโกรธเราก็ง้อวะ  ตื้อมันเข้าไปดิ  เดี๋ยวมันก็ต้องใจอ่อนจนได้น่ะ"  ไอ้ป่านแนะนำบ้างพลางตบไหล่ผมเบาๆแล้วยิ้มเหมือนปลอบใจ

         " อืม... ขอบใจว่ะ  เออ... แล้ว  ไอ้วินมันเล่าให้มึงฟังหมดแล้วใช่ป่ะ"

         " เออ... "

         " แล้วมึง... อืม... มึงจะว่าไงล่ะวะ  ที่กู...."

         " เออ... จะให้กูว่าไงล่ะ  เรื่องแค่นี้  ไอ้ห่า... ยังไงมึงก็เพื่อนกู  จะให้กูเลิกคบพวกมึงรึไง  ปัญญาอ่อนน่ะ... "  มันว่าแล้วก็กอดคอผมไว้กับไอ้วิน  ทำให้ผมยิ้มออกมาได้ทันที

         " อืม... ขอบใจว่ะ ตอนแรก ทั้งกูทั้งไอ้วินก็ไม่มั่นใจหรอกว่ามึงจะรับได้  ขอบใจนะเว้ยที่เข้าใจพวกกู" 

         " โอ๊ย... มึงไม่ต้องมาซึ้งอะไรหรอก  กูอ่ะยังไงก็ได้  คบกันมาไม่ใช่ปีสองปีนะเว้ย  แค่นี้อ่ะกูรับพวกมึงได้อยู่แล้ว... แต่ว่า........."  มันพูดแล้วก็ทิ้งท้ายไว้อีก

         " อะไรวะ..." ไอ้วินหันมาถามมันทันที  มันก็ยิ้ม

         " ก็ถ้าเวลากูจะมีแฟนมั่งอ่ะ  กูขอมีแฟนผู้หญิงนะเว้ย   ฮ่าๆๆ  ไม่เอาแบบพวกมึงล่ะนะ"  มันว่าแล้วก็หัวเราะ  ผมกับไอ้วินก็หัวเราะตามมันไปด้วย  เฮ้อ.... หายเครียดไปได้หน่อยนึงครับ  ก็ยังดี  แต่ตอนนี้ไอ้ที่จะทำให้ผมต้องเครียดต่อกำลังจะเริ่มแล้ว  มันอยู่ตรงหน้าผมนี่แหละ

         พิธีกรบนเวทีประกาศว่าต่อไปเป็นละครจากห้องไอ้ฮิ้นท์มัน  เสียงปรบมือดังเกรียวกราวแล้วฮิ้นท์มันก็เดินออกมา   ผมพยายามจ้องมองมันเขม็งแทบจะอยากตะโกนเรียก   หวังแค่ให้มันหันมามองผมหน่อยแต่มันก็ไม่สนใจสักนิด  มันยังคงแสดงของมันต่อไปยังงั้น

         เรื่องราวที่แสดงก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนนึงไปหลงรักเจ้าหญิงแล้วไม่สมหวังเลยไปขอพรจากซานตาคลอสซะงั้น  ดูเรื่องมันออกจะแปลกๆแต่พอได้ฟังเพลงที่มันร้องออกมาแล้ว   ใจผมแทบสลายเลยว่ะ  ผมรู้ตัวทันทีเลยว่ามันคงจงใจแต่งเพลงนี้มาต่อว่าผม  เนื้อหาของเพลงมันทั้งเศร้าและหดหู่แถมมันร้องไปก็น้ำตาไหลไปด้วยซึ่งไม่ว่าใครๆที่เค้าดูอยู่ก็คงคิดว่าฮิ้นท์มันอินมาก   แต่ผมเองรู้ดีว่าที่มันเป็นแบบนี้คงเพราะผมเอง

         สุดท้ายก็เป็นผมที่ทนต่อไปไม่ได้ต้องเดินออกไปข้างนอกซะเอง   ผมทนดูมันร้องไห้แบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว   ไม่เคยนึกเลยว่าอะไรๆมันจะยิ่งเลวร้ายลงไปเรื่อยๆถึงขนาดนี้จากที่เข้าใจกันผิดไปแค่นิดหน่อยแต่ตอนนี้มันยิ่งบานปลายไปซะขนาดนี้

         " ใจเย็นๆเว้ย... ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้มากไว้ให้ฮิ้นท์มันอารมณ์เย็นๆลงกว่านี้อีกหน่อยแล้วมึงค่อยเข้าไปคุยกะมันละกัน  ไม่งั้นขืนมึงยิ่งจะลุยเข้าไปตอนนี้มันก็คงยิ่งโกรธว่ะ กูว่า...  แล้วไหนจะพวกเพื่อนๆมันอีก"  ไอ้วินตามมานั่งข้างๆผมพร้อมกับไอ้ป่าน

         " สงสัยก็คงต้องยังงั้นล่ะว่ะ  เห็นยังงี้แล้วกูเป็นห่วงมันนะ  ทำไมอะไรๆมันเลยเถิดไปได้ขนาดนี้วะเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆ"  ผมบ่นแล้วก็ได้แต่กุมขมับ  พยายามจะคิดหาทางอะไรสักอย่างแต่ก็คิดไม่ออกจริงๆ  แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ผมว่าผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง  ผมคงต้องคุยกับมันให้ได้ก่อนสักนิดก็ยังดี  อย่างน้อยๆก็ให้มันได้รู้ว่าผมเองรู้สึกผิดเหมือนกัน

         " เฮ้ย... มึงจะมาทำไมอีกวะ  เห็นมั่งมั๊ยเมื่อกี๊อ่ะ  มันเป็นยังงั้นก็เพราะมึงนี่แหละ"  ไอ้ทักโวยผมอีก  ทันทีที่ผมเดินไปที่ห้องแต่งตัว

         " แล้วมึงจะอะไรนักหนาวะ  มันจะคุยกะเพื่อนมึงนู่น  ไม่ได้เกี่ยวไรกะมึงเลย  นี่มันเรื่องของพวกมันแค่สองคนนะเว้ย"  ไอ้ป่านมันเริ่มโวยไอ้ทักมั่ง

         " เหอะ... เรื่องของมัน  แต่ว่ามันอ่ะเพื่อนกูเว้ย  ถ้ามึงหวังดีกะมันจริงกูว่ามึงกลับไปเหอะ  อย่ามารบกวนมันตอนนี้เลย  มันเสียใจมากคงไม่อยากฟังอะไรมึงทั้งนั้นแหละ  โอเคมั๊ย"  ไอ้ทักยังคงยืนกรานและงี่เง่าของมันต่อไป

         " ปัดโธ่เว้ย... ไอ้ห่านี่....  "  ไอ้วินไม่พอใจขึ้นมาอีกคนแต่ผมยกมือห้ามมันซะก่อนมันเลยหยุดแค่นั้น

         " เอาล่ะๆ  กูไปก่อนก็ได้วะ  แต่ฝากดูแลมันด้วยละกัน  ไปกันเหอะ"  ผมต้องยอมแพ้มันจนได้เพราะก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว   ไม่งั้นเดี๋ยวคงได้มีเรื่องกันไปใหญ่โตอีก  แค่นี้ก็แย่พอแล้ว

         พอตอนงานเลิกพวกเราจะกลับบ้านกันแต่ผมไม่เห็นเงาแหวนเลย  พอผ่านไปสักแป๊บแหวนก็โทรมาหาผมบอกว่าเดี๋ยวจะกลับกะไอ้วินเพราะจะไปฉลองกันต่อที่บ้านเพื่อน   ผมก็ต้องตามใจเค้าล่ะ  แต่ตอนนั้นบอกตรงๆว่ายังห่วงฮิ้นท์มันมากเลยรอๆอยู่แถวนั้นก่อน 

         สักพักก็เห็นมันออกมากับไอ้ทักแล้วซ้อนท้ายไอ้ทักขับออกไป  ผมรีบขับตามไปจนถึงบ้านมันโน่นเลย  แต่แค่ไปจอดอยู่ใกล้ๆนะครับ  ไม่ได้เข้าไปใกล้บ้านเพราะไม่อยากให้มันเห็นผมตอนนี้   นึกในใจว่าอย่างน้อยมาเห็นมันกลับถึงบ้านปลอดภัยแล้วก็ยังดี  จากนั้นผมก็กลับบ้านไปอย่างเซ็งๆ

         -

         -

         ผมยอมทนรอจนกระทั่งถึงวันจันทร์   ได้เห็นมันตอนเข้าแถวเช้าอยู่กับพวกวิวแจงและไอ้ทักเหมือนเคยแต่รู้สึกเหมือนกะว่ามันเองไม่อยากมองมาทางผมด้วยซ้ำ  แสดงว่ามันก็ยังคงโกรธผมอยู่

         " เฮ้ย... แย่ว่ะ  กูว่างานเข้ามึงเพิ่มอีกงานแล้วนะ  ดูรูปที่บอร์ดดิ"  ไอ้วินชี้ให้ผมดูรูปถ่ายวันงานที่ตอนนี้เค้าเอามาติดรวมกันบนบอร์ด  ที่สำคัญเค้าถ่ายตอนที่แหวนจูบผมเต็มๆอยู่รูปนึงซะอีก

         " แมร่งเว้ย... ทำไมต้องเอารูปนี้มาติดด้วยวะ"  ผมบ่นแล้วพยายามจะเลื่อนกระจกบอร์ดออกทั้งที่ก็รู้ว่าเค้าล๊อคไว้

         " ทำไงว้า... ไม่รู้ไอ้ฮิ้นท์มันเห็นรูปนี้รึยังอ่ะดิ  กูไปบอกอาจารย์ให้เอาออกไปดีกว่า" 

         " เดี๋ยว... กูว่าทำงั้นไปก็แค่นั้นล่ะว่ะ  เอาว่าตอนนี้มึงรีบหาทางเข้าไปเคลียร์กะมันให้ได้ก่อนเหอะ  จะดีกว่านะ"  ไอ้ป่านออกความเห็น  ผมก็ต้องยอมตามนั้น   จนกระทั่งตอนพักเที่ยงผมกำลังจะไปเดินตามหาฮิ้นท์มันแต่พอดีเดินไปเจอวิวกะแจงซะก่อน

         " วิว... แล้วฮิ้นท์ล่ะ"

         " นี่... ฮัท... ช่วงเนี้ย  เราขอได้มั๊ย... อยู่ให้ห่างๆจากฮิ้นท์มันไว้หน่อย  ไม่งั้นมันคงทำใจไม่ได้  เราไม่อยากเห็นเพื่อนเราเป็นทุกข์ยังงี้นะ  ขอร้องล่ะ"  วิวเอ่ยเสียงเรียบๆด้วยหน้าที่ดูเศร้ามาก

         " เอ่อ... เดี๋ยวสิ  คือเรา.... "

         " ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ  พวกเราพอเข้าใจดีว่าฮัทคงแค่ไม่อยากให้พวกเราคิดแบบนี้หรือมองฮัทในแง่ร้ายๆพวกเราก็เข้าใจนะ  แต่ว่าเราสงสารฮิ้นท์มันน่ะ  ถ้าห่างๆกันไปซะฮิ้นท์มันก็คงทำใจได้ไปเองแหละ  เราขอละกัน" 

         " มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกวิว  เพราะที่จริงเราน่ะ..."  ผมกำลังจะหลุดพูดออกไปอยู่แล้วว่าผมเองก็รักมันเหมือนกัน 

         " ฮัท... ทำอะไรอยู่น่ะ  อ้อ... มาคุยอะไรอยู่กะอีพวกโลว์คลาสอยู่นี่ทำไมนะ  เสียเวลา  ไปกันเหอะ  แหวนหิวแล้วนะ"   แหวนมาขัดจังหวะพอดีอีกจนได้ 

         " วู้ย... ค่า.... อีพวกเราน่ะมันโลว์คลาส   ใครเค้าจะเหมือนแกล่ะค้า... อีไฮโซ   แต่ขอโทษนะ  ไฮโซแต่หน้าไม่ค่อยมียางอายกล้าจูบผู้ชายต่อหน้าธารกำนัลน่ะ  จริงมั๊ยแก... " ยัยแจงสวนกลับแหวนทันควันแล้วหันไปเออออกับวิว

         " อี.... "  แหวนของขึ้นชี้หน้าสองคนนั้นทันที  ผมเลยยกมือขึ้นห้าม  ก็ตามเคยอ่ะนะ

         " เอ้า... พอๆๆ เอาล่ะ  จะไปกินข้าวใช่มั๊ย  ก็ไปสิ... โรงอาหารอยู่ทางโน้น"  ผมว่าแล้วก็เดินนำไปอย่างเอือมระอามาก  ชั่วโมงนี้มันหดหู่ใจจนไม่รู้จะว่าไงแล้วจริงๆ  เฮ้อ....
         
         ผมกลับมานั่งคิดนอนคิดไม่รู้กี่ตลบว่าจะทำไงให้ได้คุยกะมัน  แน่นอนว่าโทรไปไม่รู้กี่ทีมันก็ไม่รับเพราะโกรธผมซะขนาดนี้  แต่พรุ่งนี้ที่รร.เราก็จะมีงานส่งท้ายปีเก่านี่หว่า  คงแยกกินเลี้ยงกันห้องใครห้องมันแล้วก็มีจับฉลากกันไปเหมือนทุกปี   งั้นผมจะลองหาโอกาสไปหามันที่ห้องละกัน


To be Continued

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: l_k ที่ 12-01-2012 13:44:59

เป็นกำลังใจให้ครับผม แต่อย่าจบแบบ MV นาที ของว่านเลย  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 12-01-2012 20:06:38

แอบมาลงมะบอกกันเรยยย อิอิ

จะได้คุยกันเมื่อไหร่เนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 13-01-2012 01:41:14

ทำไมมาสั้นจางงงงงงง

กะลังอิน เลยยยยยยย

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

เป็นกะลังใจให้นะครับ

สุสุ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A19, : 2 Jan 2012; P47
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 13-01-2012 10:15:55

พอวันรุ่งขึ้นผมก็ทำตามแผนที่คิดไว้   ลองเดินไปหามันที่ห้องซะเลย  ตั้งใจไว้แน่วแน่ว่าผมจะบอกมันให้หมดว่าผมรักมันเหมือนอย่างที่มันก็รักผมเหมือนกัน  แต่พอผมเดินไปถึงห้องมันก็ต้องชะงักเพราะได้ยินเสียงโห่ฮา  เป่าปากเกรียวกราวดังออกมา

         " จริงๆเหรอวะ  นี่ตกลงมึงคบกันแล้วเหรอ  ไอ้ทัก  มึงเป็นแฟนกับไอ้ฮิ้นท์แล้วเนี่ยนะ" 

         " เออ... กูนี่แหละ  เป็นแฟนกะมันแล้ว  ใช่มั๊ยจ๊ะที่รัก..."  เสียงไอ้ทักพูดและภาพที่ผมเห็นก็คือมันโอบไหล่ไอ้ฮิ้นท์ไว้แล้วรวบเข้ามานั่งชิดกะมัน

         " มึงไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ  ใครบอกจะเป็นแฟนกะมึงกัน  กูไม่เคยพูดนะ"  ฮิ้นท์มันโวยวายออกมาแล้วก็ผลักไอ้ทักออก

         " แหม... แค่นี้ทำอายไปได้  เปิดตัวกันไปเลยสิจ๊ะที่รัก  ไม่ต้องอายใครเค้าหรอกน่า  คนกันเองทั้งนั้น"  พูดไม่พูดเปล่า  ไอ้ทักหอมแก้มมันโชว์ทุกคนอีกด้วย

         " วู้ๆ  งั้นต้องดื่มฉลองแล้วเว้ย  คู่รักเขย่าวงการว่ะ  เอ้า  ดื่มๆ"  เสียงเพื่อนมันชวนให้ฉลอง  แต่ผมเองทนดูได้แค่นั้นต้องเดินหนีออกมาอย่างเร็วที่สุดจากตรงนั้น   หัวผมมึนชาไม่มีความรู้สึกอะไรอีกแล้ว  รู้แค่ว่าอยากไปจากตรงนั้นให้พ้นจนเดินลงไปในสนามเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตัว

         ผมล้มตัวนอนไปกับสนามหญ้าอย่างไม่กลัวจะเปื้อน   มองขึ้นไปบนฟ้าหม่นๆที่ตอนนี้มีแต่เมฆแล้วทบทวนทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น   ฮิ้นท์มันยอมรับไอ้ทักแล้วเหรอ  สรุปว่ามันเลือกไอ้ทักแล้วใช่มั๊ย  และมันไม่เลือกผม

         ก็คงเป็นยังงั้นสินะ  มันคงไม่เลือกคนที่ทำให้มันเจ็บขนาดนั้นหรอก  มันคงเหนื่อยกับผมมามากพอแล้ว  ไม่ใช่ความผิดของมันหรอก  ผมตะหากที่ผิดเพราะผมทำแต่เรื่องให้มันต้องเสียใจ   งั้นต่อไปผมคงต้องตัดใจแล้วล่ะนะ  จบลงแค่นี้แล้วกัน  ความรักของผม........

         แล้ววันพรุ่งนี้ผมจะเป็นยังไง  ผมจะอยู่ยังไงกัน  เพราะวันเวลาที่ผ่านมาที่ผมมีมันทำให้ผมรักมันมาก   แต่นี่ผมต้องเสียมันไปแล้ว  ต่อไปผมจะไม่มีสิทธ์ได้รักมันอีกแล้ว

         " นี่... ทำไมมานอนอยู่ข้างสนามนี่ล่ะ  นายบุญณรงค์  เป็นอะไรไป หือ..."  เสียงอ.สุพจน์ดังขึ้นแล้วชะโงกหน้าลงมามองผม

         " เอ่อ... เปล่าครับ  ไม่ได้เป็นอะไร"  ผมรีบลุกขึ้นทันที  อ.สุพจน์แกก็มองด้วยความเป็นห่วง

         " มีอะไรรึเปล่าล่ะ  หน้าตาเราดูไม่ค่อยจะดีเลย  เล่าให้ครูฟังก็ได้นะ"  ผมฟังเสียงอ.สุพจน์ที่ถามอย่างเป็นห่วงนั่นแล้ว  อยู่ๆมันก็รู้สึกตื้อไปหมด  ความเจ็บปวดเสียใจมันหลั่งไหลล้นขึ้นมามาเหมือนจะระเบิดออกจนผมต้องกอดแกไว้แล้วร้องไห้ออกมาจนตัวสั่น

         " อาจารย์ครับ.... ผม... ผม..... "

         อ.สุพจน์แกคงตกใจนิดนึง   จากนั้นก็ตบไหล่ผมเบาๆแล้วลูบอย่างอ่อนโยน  ผมก็กอดแกไว้แน่นซึ่งมันกลับทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด

         " ใจเย็นๆ  ค่อยๆตั้งสติเราให้ดี  ยังไม่ต้องบอกครูตอนนี้ก็ได้นะ  เอาล่ะ...  ไปนั่งตรงอัฒจันทร์ก่อน  ไป..."  อ.สุพจน์บอกผมแล้วเดินพยุงพาผมไปนั่งที่อัฒจันทร์ข้างสนาม

         " ถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่หนักหนานักล่ะก็นะ  เราก็ค่อยๆตั้งสติแล้วคิดหาทางไปแล้วกัน  ครูพอเข้าใจดี  อย่างเราถ้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องสำคัญมากเราก็คงไม่ระเบิดความรู้สึกมายังงี้หรอก  ใช่มั๊ย"  อ.สุพจน์ถามผม

         " ครับ... ผมเสียใจน่ะครับ  เสียใจที่ตอนนี้คนที่ผมรักเค้าไม่เลือกผมแล้วน่ะ"

         " อืม... ครูก็เดาๆอยู่ล่ะนะว่าคงเป็นเรื่องนี้เอง  แล้วถ้าเป็นยังงั้นเธอคิดว่าจะทำยังไงต่อไปล่ะ"

         " ผมก็... อืม... ไม่รู้เหมือนกันครับอาจารย์  ก็คงต้องทำใจน่ะครับ  แต่ก็ไม่รู้จะทำได้ง่ายๆมั๊ย"

         " หึๆ  ก็ยังงี้ล่ะนะ  คนมีความรักก็ต้องยึดติดกับมันเป็นธรรมดา  ไม่แปลกหรอกถ้าจะตัดใจไม่ได้ง่ายๆ  แต่เชื่อเถอะ  สักวันเธอจะทำได้เอง  ถึงวันนั้นแล้วเธอก็จะเข้าใจทุกอย่างและเดินต่อไปข้างหน้าเพื่อตัวเราเองไง"  อ.สุพจน์สอนผมแล้วยิ้ม   มันเป็นคำพูดง่ายๆไม่ซับซ้อน   ไม่ชวนซึ้งกินใจอะไรแต่ผมสัมผัสได้ถึงความจริงใจและหวังดีของแกอย่างชัดเจน   และมันช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ

         " ขอบคุณนะครับอาจารย์ที่หวังดีกับผม"  ผมก้มลงไปกราบกับตักแกทันที  ซึ้งใจที่นาทีนี้ผมมีแกเตือนสติไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้   อ.สุพจน์แกก็ยิ้มแล้วลูบหัวผมเบาๆ

         " หึๆ เอาเถอะ ครูก็ห่วงเด็กดีๆอย่างเราไง  เรื่องแบบนี้มันเกิดได้กับทุกคนนะ   อยู่ที่ว่าคนเหล่านั้นจะรับมันได้สักแค่ไหน  จะเตลิดเปิดเปิงไปก่อนจนเสียผู้เสียคนรึเปล่าเท่านั้นแหละ  ครูก็หวังนะว่าเราจะเข้าใจ  จำไว้ล่ะ  ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเรากับใจของเราเท่านั้นจงอยู่กับมันให้ได้เพื่อตัวของเราเองนี่แหละ  วันข้างหน้ายังรอเราอยู่และยังมีคนที่รักและหวังดีกับเราอีกตั้งมากมาย  ขอให้คิดแบบนี้แล้วกัน  เชื่อครูเถอะแล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นได้เอง"   คำสั่งสอนทิ้งท้ายของอ.สุพจน์ยังดังก้องหัวผมอยู่ขณะที่ผมเดินกลับมาที่ห้อง  ไอ้วินไอ้ป่านก็มองหน้าผมอย่างสงสัยที่ผมทำหน้านิ่งๆไม่บ่งอาการอะไร

         " อ้าว... เป็นไงมั่งวะ  ตกลงได้ความว่าไงมั่ง  เรื่องมึงน่ะ"  ไอ้ป่านถามขึ้นก่อน  ผมเจ็บแปลบขึ้นมาวูบนึงทันทีเมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อกี๊

         " ก็... แย่ว่ะ  มันคงจบแล้วว่ะเรื่องกูน่ะ"  ผมพูดไปใจก็เหมือนเริ่มจมดิ่งไปกับความเศร้าอีก  อยากทำใจให้ได้ทันทีอย่างที่อ.สุพจน์สอนเมื่อกี๊นะ   แต่ผมก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี

         " เอาน่ะ... ใจเย็นเว้ย  ตัดใจไปซะก็ดีเหมือนกันว่ะมึง  อะไรๆที่มันคลุมเครือจะได้จบไปซะที  มาๆ  มากินข้าวกันก่อนเว้ย"  ไอ้วินเอ่ยชวนผม

         " กู... อยากกลับบ้านว่ะ  ไม่ดิ... อยากไปไหนก็ได้ที่มันโล่งๆกว้างๆ  เผื่อมันจะสบายใจขึ้นมั่ง"

         " เฮ่ย... จะไปตอนนี้เลยเหรอวะ  งานยังไม่เลิกเลย  แต่ก็... เออๆ  ไปก็ได้"

         " เฮ้ย... พวกมึงกินกันอยู่ที่นี่ไปก่อนเหอะ  นานๆทีห้องเราจะมีเลี้ยง  มึงสนุกกันไปเหอะ" ผมปฏิเสธพวกมันเพราะไม่อยากพลอยทำให้พวกมันหมดโอกาสสนุกไปด้วย

         " วะ... ไอ้นี่... ไอ้งานแค่นี้อ่ะกูไม่อะไรหรอกน่ะ  ตอนนี้กูอยากอยู่เป็นเพื่อนมึงมากกว่า  ไปๆเดี๋ยวแวะเอาเบียร์บ้านกูไปกินด้วยกันเลยเว้ย  กูเลี้ยงเอง"  ไอ้ป่านออกปากเองเลยเพราะบ้านมันขายของชำด้วยก็ต้องขายเบียร์อยู่แล้ว 

         เสียงโทรศัพท์ดังพอดีผมก็รับ  ไอ้โด่งมันโทรมาบอกผมว่ารออยู่หน้ารร.แล้วกำลังจะเข้าไป  ผมก็งงนิดนึงว่ามันจะมาทำไมเลยเดินออกไปหามัน

         " ฮ่าๆๆ  สุขสันต์วันปีใหม่เว้ยเพื่อน  มา... มาฉลองกันดีกว่า"  ไอ้โด่งมันยิ้มร่าเดินมาหาพวกผม

         " โห... นี่มึงถ่อมาหาพวกกูเพื่อฉลองเนี่ยนะ  เพื่อนๆมึงที่โน่นไม่มีใครเอามึงแล้วรึไงวะ"  ไอ้ป่านแซวมัน  มันก็หันมาค้อน

         " สัด... ปากดี  กูอุตส่าห์ซื้อเบียร์มาเผื่อด้วย  งั้นอย่าแดกเลยนะ  กูกลับไปฉลองกะเพื่อนกูก็ได้"  ไอ้โด่งมันว่าแล้วก็หันหลังกลับเหมือนงอน  ไอ้ป่านไอ้วินก็รีบกระโจนไปห้ามมันทันที

         " เฮ้ยๆ  สราด... กูล้อเล่น  แค่นี้ทำงอนไปได้น่า  มาๆ ไหนๆมึงก็จะมาฉลองกะพวกกูแล้วนี่  อย่าให้เสียเที่ยวดิวะ"  มันสองคนทำเป็นนวดเฟ้นเอาใจไอ้โด่งกันใหญ่หวังจะแดกเบียร์มัน

         " แต่ว่านะ  งานนี้มันอาจจะกร่อยๆว่ะ  มีคนที่ไม่พร้อมจะฉลองอยู่ตรงนี้อ่ะดิ"  ไอ้วินว่าแล้วหันมามองผม

         " เออน่ะ  จะไปแดกกันก็ไปดิวะ  กูก็อยากแดกด้วย   ว่าแต่ว่ามึงเอาเบียร์มาด้วยเหรอวะ  ไอ้โด่ง"

         " เออดิ... กูจิ๊กพ่อกูมาได้ลังนึงว่ะ ฮ่าๆๆ  มีคนเอามาให้ที่บ้านเพียบเลย  แอบเอามาลังนึงเค้าไม่รู้หรอก"

         " เจ๋งมากคร้าบ  เดี๋ยวเรารีบไปกันเลยดีกว่าครับป๋า"  ไอ้ป่านเรียกไอ้โด่งเป็นป๋าทันทีเลยว่ะ ดูมัน...

         " เฮ้ยๆ เดี๋ยว... กูว่าไม่ต้องไปไหนกันแล้วล่ะ  เสียเวลาว่ะเพราะคงไม่มีที่ไปหรอก  รึมึงจะไปบ้านใครล่ะ  นี่เราจะไปแดกเบียร์นะเว้ย  ไม่ได้ไปทำรายงาน  พ่อแม่พวกมึงเค้าคงชื่นชมกันหรอก  จะไปแดกเบียร์กันอ่ะ"  ผมเบรคพวกมันไว้

         " อ้าว... ไม่งั้นมึงจะเอาไงล่ะ"

         " ไปกันหลังรร.ที่เดิมเรานี่แหละว่ะ  น้ำแข็งเดี๋ยวเรากลับไปเอาที่ห้องแบ่งใส่กระติกแยกมาก็ได้ง่ายๆ  กับแกล้มก็ฉกเอามาจากที่กินกันในห้องนั่นแหละ"  ผมออกความคิด  พวกมันก็เห็นด้วยแล้วทำตามทันที  ไอ้ป่านไอ้วินกลับไปที่ห้องเอาน้ำแข็งกับขนม  ส่วนผมกะไอ้โด่งก็ช่วยกันหิ้วลังเบียร์เดินไปที่ประจำเราหลังรร.กัน   

         ปกติพวกผมจะมานั่งเล่นกันที่นี่ประจำครับเพราะหลังรร.เราเป็นทุ่งโล่งที่ห่างออกไปจะเป็นสวนผลไม้และทุ่งนาของชาวบ้าน   และตรงนั้นจะมีต้นไม้ใหญ่อยู่ริมสระน้ำบรรยากาศร่มรื่นน่านั่งมาก

         " ดีนะมึงที่ลุงยามเค้าคงไม่เห็นมึงขนลังเบียร์ขับเข้ามาในรร.อ่ะ"

         " ฮ่าๆ ก็คนเรามันต้องรู้หลบเป็นปีก  รู้หลีกเป็นศูนย์หน้าดิวะ  เรื่องไรกูจะให้เค้าเห็นว่าเอาเบียร์เข้ามาล่ะ" 

         " เชี่ยไรของมึงวะ  เค้ามีแต่รู้หลบเป็นปีก  รู้หลีกเป็นหางเหอะ"  ผมเบรคมัน  มันก็หัวเราะ

         " ฮ่าๆๆ นั่นน่ะมันเชย  โบราณไปแล้วเว้ย  ของกูนี่อ่ะคำพังเพยใหม่เข้ากับทีมฟุตบอลไง"  มันว่าแล้วยักคิ้วให้ผมอย่างอารมณ์ดี 

         " ว่าแต่มึงเหอะ... เป็นอะไรไปวะ  หน้าตาไม่ได้สดชื่นเลยเนี่ย"  มันเริ่มถามอาการผมขึ้นมา  ก็ไม่แปลกที่มันจะดูออก

         " ก็ไม่ได้เป็นไรหรอก  กูอกหักว่ะ"  ผมตอบไปซื่อๆ

         " เฮ่ย... มึงอ่ะนะ  อกหัก  บ้าแล้ว  ใครวะจะบ้าหักอกคนอย่างมึง"  มันทำท่าไม่เชื่อ

         " เออ... มีก็แล้วกัน   ไม่งั้นกูจะมานั่งตรมอยู่นี่เหรอวะ"

         " อ่ะ... เล่ามา... "  มันนั่งเอียงคอรอฟังเต็มที่  ผมเลยต้องเล่าให้มันฟังทั้งหมดตั้งแต่ต้น  นึกกลัวอยู่เหมือนกันว่ามันจะรับได้มั๊ยถ้ารู้แล้วว่าผมรักผู้ชาย   เพื่อนมันกลายเป็นเกย์ไปอีกคนแล้ว

         " อ้าว... แล้วมึงก็เดินออกมาเลยเนี่ยเหรอ  กะว่าจะตัดใจไปเลยเนี่ยนะ"  มันย้อนถามผมอีก

         " วะ... ไม่งั้นมึงจะให้กูทำไงล่ะ  ว่าแต่มึงรับได้เหรอวะ  ที่กูเป็นเกย์ไปแล้วอ่ะ"

         " เอ้า... มึงนี่  แล้วถ้างั้นกูต้องทำไง  รู้ว่ามึงเป็นเกย์แล้วบอกมึงว่ากูรังเกียจ  เลิกคบกะกูเหอะ  ยังงี้เหรอ... ไร้สาระว่ะ  คนอย่างกูจะคบใครกูไม่สนว่ามันเป็นอะไรหรอกว่ะ  กูสนว่ามันสนิทใจกะกูแค่ไหนมากกว่าว่ะ  โอเคมั๊ย"   คำตอบมันก็ทำให้ผมยิ้มได้อีก  เหมือนกับที่ไอ้ป่านบอกผมนี่แหละ 

         " เออ... มึงพูดเหมือนไอ้ป่านเลยว่ะ  ขอบใจนะเว้ยที่ไม่รังเกียจกู  รู้มั๊ยว่ากว่ากูจะทำใจบอกพวกมึงได้กูก็แทบแย่  กลัวเหมือนกันว่าพวกมึงจะรับไม่ได้เลิกคบกะกูไปเลย"

         " งั้นมึงก็เลิกกลัวได้แล้ว  กูไม่อะไรทั้งนั้นแหละ  มึงกะกูเห็นกันมาเท่าไหร่แล้ววะตั้งกี่ปีเข้าไปแล้ว  พอๆไม่ต้องซีเรียสแล้ว  วันนี้วันดีส่งท้ายปีเก่าแล้วเว้ย  ทำใจให้สบายๆวะ  อะไรๆก็ลืมก็ทิ้งแมร่งไปก่อนละกัน  มาฉลองกันเว้ย"  มันเปลี่ยนเรื่องไปทันทีหวังให้ผมร่าเริงขึ้นล่ะมั๊ง  พอดีกับที่ไอ้วินไอ้ป่านหอบของกันมา      

         " เอาล่ะ  น้ำแข็ง  กับแกล้มพร้อมเว้ย  ลุย..."  สิ้นคำไอ้วินพวกมันก็เปิดเบียร์เทลงแก้วกัน  ส่วนไอ้ป่านก็เอากีต้าร์โปร่งจากห้องชมรมดนตรีของมันมาเล่นด้วย

         " เฮ้ย... เชี่ย  ไม่ใช่น้ำเปล่า  กระดกอั้กๆเลยมึง  แดกเอาสนุกดิวะ  ไม่ใช่เอาเมา"  ไอ้วินร้องห้ามผมทันทีที่มันหันมาเห็นผมกระดกทีเดียวเกือบหมดแก้ว

         " เออน่า  เป็นไรไปวะแค่นี้  กูไม่คออ่อนขนาดนั้นหรอกน่า  แต่ก็อยากเมาอยู่เหมือนกันแหละ"

         " เออ... อยากเมาใช่มั๊ยมึง  งั้นจัดไป  เต็มที่เว้ยวันนี้"  ไอ้โด่งยิ่งเอาเบียร์เติมให้ผมอีกแล้วก็ยื่นแก้วมันมาชน   จากนั้นพวกมันก็ร้องเพลงกันไปอย่างสนุกล่ะ  ผมก็แค่นั่งยิ้มดูมันไป  ใจพยายามจะไม่คิดเรื่องอะไรอีกแล้วล่ะนะ  แต่ก็อดไม่ได้ต้องนึกถึงหน้าไอ้ฮิ้นท์มันขึ้นมาจนได้

         ได้แต่หวังว่าที่ผมตัดใจจากมันแบบนี้ผมคงทำถูกแล้วนะ  ปัญหาทุกอย่างมันจะได้จบๆไปซะที  ไม่ต้องมีใครเสียใจอีกแล้ว  แค่ผมเสียใจคนเดียวก็พอ  และหวังว่าฮิ้นท์มันคงมีความสุขจริงๆได้ซะทีเพราะไอ้ทักคงรักมันมากจริงๆ

         ส่วนผมเองถึงตอนนี้จะยังไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้ไปจะทำไง  แต่ก็ช่างเถอะ  อย่างที่อ.สุพจน์พูดไว้ล่ะครับ  ผมยังมีคนที่รักและเป็นห่วงผมอีกตั้งมากมาย  ที่เห็นๆอยู่นี่ก็ไอ้พวกนี้ไง  มันทั้งรักและห่วงผมมากแค่นี้ผมก็โอเคแล้วล่ะ

         " โห... กูว่าเดี๋ยวพวกเรากลับกันดีกว่าว่ะ  ไม่ไหวแล้วเว้ย  ยุงเยอะฉิบหาย"  ไอ้ป่านเริ่มบ่นเพราะนี่มันก็เย็นมาก  ห้าโมงกว่าแล้วมั๊ง

         " เออๆ  งั้นเตรียมเก็บข้าวเก็บของกันเว้ย  อ้าว... ไอ้ฮัท  ว่าไงมึง  ลุกไหวมั๊ยน่ะ"  ไอ้โด่งยื่นมือมาจะฉุดผมลุกขึ้น   แต่พอผมลุกขึ้นไปมันก็มึนหัวหนักอึ้งไปหมดเลยเซหัวทิ่มไปซะงั้น

         " นั่น... กูว่าแล้ว  เมาอ่ะดิมึง"

         " เฮ่ย... ไม่ใช่เว้ย  กูแค่มึนๆ"

         " เออๆ  งั้นเดี๋ยวไปกะกู  กูจะขี่ไปส่งมึงเอง  รถมึงก็จอดฝากยามเขาไว้นี่แหละ  พรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอารถ"  ไอ้โด่งสรุปง่ายๆแล้วก็ลงมือเก็บพวกข้าวของที่เอามากลับไปขึ้นรถ

         " ตกลงเอาไงวะ  มึงจะไปส่งมันที่บ้านใช่ป่ะ ไอ้โด่ง"  ไอ้ป่านหันมาถาม

         " เออ... แล้วเดี๋ยวกูคงขอค้างกะมันไปเลยละกันคืนนี้  ขี้เกียจขับกลับแล้วว่ะ  ดีเหมือนกัน  กูจะได้มีเพื่อนเค้าท์ดาวน์ด้วย"  ไอ้โด่งตอบแล้วมันก็ยิ้มร่า

         " เฮ้ย... งั้นกูไปแจมด้วยเว้ย  จะได้เค้าท์ดาวน์กัน"  ไอ้ป่านมันจะขอตามไปบ้านผมอีกคน

         " กูด้วยๆ  แหม... ไม่ชวนเลยมึง"  ทีนี้ไอ้วินก็เอามั่ง  จะไม่ถามกูกันซะหน่อยเหรอ  ไอ้เวร  กูเจ้าบ้านนะเว้ย

         " เออ... สรุปว่าจะไปบ้านกูกันหมดนี่เลย  ก็... แล้วแต่มึงเว้ย"  ผมหันไปพูดได้อยู่แค่นั้นเพราะตอนนี้รู้สึกมึนงงมากๆ  หวังว่าอีกสักเดี๋ยวคงดีขึ้น

         ตอนนี้ผมนั่งคอพับอยู่กะหลังไอ้โด่งบนมอเตอร์ไซค์มัน  ยอมรับว่าผมคงเมาจริงๆ  ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเมานี่แหละ  เดี๋ยวถ้ากลับไปถึงบ้านแล้วคงต้องทำเนียนๆขึ้นห้องไปไม่ให้พ่อกะอาวดีรู้ว่าผมเมา

         พอเข้าบ้านไปก็รีบชิ่งขึ้นห้องกันไปอย่างไวครับ   พ่อผมอ่ะไม่อยู่พอดีเพราะเค้าไปกินเลี้ยงกะเพื่อนๆ  ก็คงพวกลุงวัฒน์ล่ะครับ  อยู่แต่อาวดี  ซึ่งโชคยังดีที่เค้าคงไม่ได้สังเกตอาการอะไรของผม  งานนี้เลยรอดไป

         " เออ... เดี๋ยวกูขี่ไปบ้านกูแป๊บนึงว่ะ  ว่าจะไปเอาโค้กมาสักลิตรแล้วก็ขนมมากินกัน  รอบนี้เป็นซอฟท์ดริ๊งค์เว้ย  แล้วเดี๋ยวมาเค้าท์ดาวน์ด้วยกัน"  ไอ้ป่านเสนอเพราะที่บ้านมันก็เป็นร้านชำอยู่แล้ว  ไอ้วินมันก็บอกว่าจะตามไอ้ป่านไปด้วยพวกมันเลยกลับไปบ้านไอ้ป่านด้วยกัน

         ผมกะไอ้โด่งรอพวกมันอยู่สักพักพวกมันก็กลับมาหอบหิ้วขนมห่อกับโค้กลิตรมาอีกสองขวดพร้อมน้ำแข็ง   แล้วปาร์ตี้เค้าท์ดาวน์ก็เริ่มอีกครั้ง

         อาการผมเริ่มดีขึ้นบ้าง  ปลอดโปร่งโล่งสบายขึ้นจากที่มึนๆงงๆ  แต่ก็ได้แค่นั่งดูพวกมันร้องเพลงกันไป    ตอนนี้ผมเริ่มนึกถึงฮิ้นท์มันว่าป่านนี้มันจะทำอะไรอยู่นะ   คงฉลองกับไอ้ทักยัยวิวยัยแจงกันอยู่ล่ะมั๊ง  ก็ดีแล้วล่ะ

         จากนี้ไปผมต้องทำใจให้ได้  ไอ้ความรู้สึกที่ว่าผมจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีมันก็ต้องเปลี่ยนให้ได้   เพราะจากนี้ไปผมคงไม่มีมันอีกและจะต้องยอมรับความจริงอันนี้ให้ได้สักวัน

         " เอาเว้ย... อีกห้านาทีเท่านั้น  มาๆ  เดี๋ยวเตรียมตัวเค้าท์ดาวน์กันเว้ย  ฮ่าๆๆ"  ไอ้วินบอกให้พวกเราเตรียมตัว  แล้วมันก็รีบรินโค้กใส่แก้วให้ทุกคน

         " เอ้อ... มีใครจะกล่าวไรก่อนมั๊ยวะ  โอกาสฤกษ์งามยามดียังงี้ไม่ได้มีบ่อยๆกูอยากฟังสุนทรพจน์ว่ะ"  ไอ้ป่านเปรยขึ้นมา  ไอ้โด่งมันก็พยักหน้ารับ

         " มา... กูเอง... เนื่องด้วยว่าเรากำลังจะผ่านจากปีเก่าไปยังปีใหม่แล้ว  ตัวกูเองกูดีใจฉิบหายที่โชคดีได้มาเจอพวกมึงไม่งั้นวันเค้าท์ดาวน์อย่างเนี้ยเหรอ  กูคงนอนแกร่วเซ็งอยู่กะบ้านว่ะเพราะกูไม่เคยมีใครที่สนิทด้วยจริงๆจังๆสักคน  แล้วกูเองก็ไม่อยากไปอะไรกะใครด้วยว่ะเพราะกี่คนๆแมร่งก็ไม่เคยมองกูในแง่ดีกันหรอก  หาว่ากูมีพ่อเลวก็คงเชื้อไม่ทิ้งแถว   นึกไม่ถึงว่ะว่าตั้งแต่ได้กลับมาเจอไอ้ฮัทแล้วก็ได้มารู้จักพวกมึงแค่ไม่นานมานี่ทำเอากูเปลี่ยนไปเลยว่ะ  ตอนนี้กูรู้สึกชีวิตกูมีความสุขมากๆ    กูรู้สึกว่าต่อไปนี้กูไม่ได้มีแค่ตัวคนเดียวอีกแล้วเพราะกูยังมีเพื่อนที่รักกูจริงๆอย่างพวกมึงอยู่  ขอบใจพวกมึงมากว่ะ"  มันร่ายยาวมาอย่างซึ้งเลยครับ  ผมสามคนนั่งนิ่งฟังมันตาแทบไม่กระพริบ

         " เออ... กูเองก็ดีใจว่ะ  ตอนนั้นที่กูเห็นมึงเป็นคนเครียดๆชีวิตไม่มีจุดหมายแล้วกูรู้สึกไม่ดีเลย  ยังไงซะมึงก็เพื่อนกูมาตั้งแต่ไหนๆแล้วกูเองก็ไม่อยากให้มึงกลายเป็นคนแบบนั้นว่ะ  แต่พอหลังๆนี่เห็นมึงดูมีความสุขกว่าเก่าตั้งเยอะนี่กูก็โคตรสบายใจเหมือนกัน"  ผมยิ้มบอกกับมันอย่างเปิดใจ   เพราะจากที่ฟังมันแล้วผมยิ่งสบายใจนะ  ที่ได้รู้ว่ามันก็รู้สึกดีๆกับผมกับไอ้ป่านไอ้วินยังงี้

         " แล้วอีกอย่างนะ  กูเองก็อยากขอบใจพวกมึงเหมือนกัน   ที่ไม่ว่ายังไงกูก็มีพวกมึงอยู่ด้วยตลอดไม่ว่าจะสุขจะทุกข์แค่ไหน   บางทีเวลานี้ชีวิตกูอาจจะกำลังตกไปถึงขีดสุดแล้วก็ได้  แต่แค่ที่พวกมึงเป็นห่วงกูยังงี้กูก็ดีใจแล้วว่ะ  ขอบใจนะเว้ย"  ผมระบายความในใจออกมาบ้าง  มองสบตาพวกมันมันก็ยิ้มให้ผม

         " เออ... ก็นี่แหละเว้ย  ไม่งั้นมึงจะมีเพื่อนไว้ทำไม  จริงมั๊ย  เอ้า  เฮ้ย.... อีกสิบวิเว้ย  เตรียมตัวๆ"  ไอ้วินมองนาฬิกาอย่างตื่นเต้นแล้วมันก็ผลุดลุกขึ้น  พวกผมก็รีบลุกตามมันออกไปที่นอกระเบียงห้องผม  ตอนนี้ท้องฟ้ายังมืดๆมีดาวไม่กี่ดวงให้เห็นกับพระจันทร์เสี้ยวเท่านั้น

         " สิบ... เก้า... แปด... เจ็ด.... "  พวกมันสามคนเริ่มนับถอยหลัง  ผมก็เริ่มนับตามมันไปด้วย

         " สาม.... สอง....  หนึ่ง.... เฮๆๆ หวัดดีปีใหม่โว้ย  ฮ่าๆๆ "  ตอนนี้พวกมันกระโดดดีใจกอดกันและในขณะนั้น  มองไปทางตลาดของตัวอำเภอเราก็เห็นแสงพลุและได้ยินเสียงเพลงดังจากลำโพงมาแต่ไกล  คงมีงานฉลองอยู่แถวนั้นแน่ๆ

         " เออ... หวัดดีปีใหม่ด้วยเว้ย  ปีนี้กูขอให้อะไรๆมันผ่านไปได้ด้วยดีละกัน  แล้วให้อะไรที่เลวร้ายมันพ้นไปกับปีเก่าด้วยเถอะ"  ผมอธิษฐานออกมา

         " เหมือนกัน... แล้วกูก็ขอให้มึงกลับมาเป็นคนเดิมเร็วๆนะเว้ย  สิ่งที่เราแก้ไขไม่ได้มันก็จะเป็นแค่อดีต  มึงก็ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจอีกแล้วนะเว้ย  มันเสียเวลาเปล่าๆ  มาเดินไปข้างหน้าพร้อมๆกะพวกกูดีกว่าว่ะ  วันข้างหน้ามันยังมีอะไรอีกเยอะ  โอเคมั๊ย"  ไอ้โด่งมันพูดซึ้งอีกแล้วครับ   ผมก็ยิ้มตอบแล้วตบไหล่มันเบาๆ

         " เออ... กูขอบใจว่ะ  มึงไม่ต้องห่วงกูนะ  ถึงตอนนี้กูจะเสียใจแค่ไหนแต่ขอเวลากูทำใจอีกหน่อยก็คงพอ  ชีวิตกูคงไม่ย่ำอยู่กับที่นานมากหรอก  สักวันกูคงลืมได้เองว่ะ"

         " ดีมาก... ต้องยังงี้สิวะ  เอ้า... มา  ชนเว้ยชน...  เพื่อมิตรภาพ.... "  ไอ้โด่งเอาแก้วมาชนผม  ไอ้ป่านไอ้วินมันก็เอามั่ง   เราดื่มฉลองกันต้อนรับวันใหม่ของปีใหม่ที่ดีกว่า  ปล่อยให้อะไรๆมันผ่านไปซะกับปีเก่านั่นล่ะ 

         คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ผมนั่งคุยกับพวกมันไปเรื่อย  ยิ่งได้อยู่กับพวกมันยังงี้ผมยิ่งรู้สึกดีมากไม่รู้สึกว่าเป็นทุกข์เสียใจอะไรอีกแล้ว  ผมนอนคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่าผมจะเป็นยังไง  ที่ผมกังวลก็แค่ว่าถ้าผมต้องเจอฮิ้นท์มันผมจะทำหน้ายังไง  จะวางตัวยังไงมากกว่า   นี่คงเป็นเรื่องที่ทำให้ผมลำบากใจที่สุดแล้วมั๊งตอนนี้

         -

         -

         พอเช้าผมก็ว่าจะปลุกพวกมันแต่มาคิดอีกที  เออ... ปล่อยมันนอนกันไปเหอะ   วันนี้พอมองออกไปข้างนอกผมกลับรู้สึกว่าอากาศดีนะ  แม้จะเพิ่งเช้ามืดอยู่   และไอ้ที่ผมอุตส่าห์ตื่นมาแต่เช้านี่ก็ไม่ใช่อะไรครับ  เพราะวันปีใหม่ยังงี้อาวดีเค้าต้องเตรียมของใส่บาตรพระแน่   ผมเองก็ใส่บาตรเช้าวันปีใหม่ทุกปีอยู่แล้วนี่   เพราะงั้นปีนี้จะพลาดได้ไง  อีกอย่างผมก็อยากทำอะไรที่มันดีๆเพื่อเริ่มต้นปีด้วยล่ะ  เผื่ออะไรดีๆมันจะได้เข้ามาในชีวิตบ้าง  และหวังว่าปีนี้จะเป็นปีที่ดีของผมนะ

         อาวดียิ้มที่เห็นผมลงมาแต่เช้า  ผมก็ช่วยอาเค้าเอาของใส่บาตรออกไปเตรียมหน้าบ้าน  ว่าจะถามถึงพ่อผมอยู่แต่เดาเอาว่าป่านนี้พ่อคงค้างอยู่บ้านเพื่อนๆเค้าเหมือนกันครับ   พอรออยู่สักพักพระท่านก็ผ่านมาผมกับอาก็เอาของใส่บาตรแล้วรับพร   รู้สึกดีและโล่งใจขึ้นมากๆเหมือนพลังของผมมันฟื้นกลับมาเลยนะครับตอนนี้  ไม่ได้แค่คิดไปเอง

         พอสักสิบโมงผมก็ขึ้นไปปลุกพวกมันลงมากินข้าวแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านไป   ผมติดรถไอ้โด่งไปเอารถที่รร.แล้วก็ขับกลับมาบ้าน  ก่อนไปไอ้โด่งมันยังทิ้งท้ายไว้นะว่า  ขอให้ผมทำใจให้ได้เร็วๆ  มีไรก็โทรไปหามันได้  มันเต็มใจช่วยเสมอ  มันก็คงไม่รู้หรอกว่าแค่ที่ผมได้รู้ว่าพวกมันห่วงผมกันขนาดนี้ผมก็โอเคแล้ว  ไม่ต้องให้มันมาช่วยอะไรผมอีกหรอก

         พอผมขับรถกลับไปถึงบ้านก็เห็นพ่อนั่งอยู่กับอาวดี  บนโต๊ะมีกระเช้าของขวัญอยู่ตั้งสามอันเลย  ไม่รู้ใครให้พ่อผมมา

         " เออ... ว่าไงเรา  วันนี้อยากไปเที่ยวไหนกันมั๊ย  เดี๋ยวพ่อพาไปเอง  ไปกันสามคนเนี่ยแหละ"  พ่อผมเอ่ยชวน

         " ก็ดีเหมือนกันครับ  ว่าแต่จะไปไหนกันดีล่ะ" 

         " อืม... ไปน้ำตกกันมั๊ยลูก  ไม่ได้ไปตั้งนานละ"

         " ครับ... ดีเลย  งั้นเดี๋ยวไปกันเลยนะครับ"  ผมรับคำหน้านิ่งๆจนพ่อมองหน้าผมอย่างสงสัย

         " เป็นไรไปล่ะลูก  ทำไมเสียงฟังดูเนือยๆไปยังงี้ล่ะ" 

         " อ๋อ... ไม่มีไรครับ  ผมยังง่วงๆน่ะ"  ผมแก้ตัวไปก่อน  ยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องตอนนี้

         หลังจากที่อาวดีเตรียมของกินจากในครัวนิดหน่อยใส่ปิ่นโตไปด้วย  พวกเราก็มาขึ้นรถและออกเดินทางไปยังน้ำตกแห่งนึงซึ่งไม่ไกลมาก   ระหว่างทางอยู่ๆพ่อผมก็ทวงถามเรื่องข้อเสนอของลุงวัฒน์ขึ้นมา

         " ตกลงเอ็งจะว่าไงล่ะลูก  ที่ลุงวัฒน์เค้าเสนอมาน่ะ  พ่อเองน่ะก็เห็นว่าดีล่ะนะ  โอกาสงามๆแบบนี้ใครๆเค้าก็อยากได้กันทั้งนั้น  ได้ไปเรียนต่อที่โน่นแถมทีมสโมสรเค้าก็มาจองตัวเราไว้เลย   แล้วยังมีโควต้าเรียนต่อมหา'ลัยให้เราอีกนะ  อนาคตสดใสเห็นๆเลย" 

         ผมนั่งนิ่งฟังพ่อพูดใจก็นึกถึงเหตุผลที่ผมจะปฏิเสธข้อเสนอนี้  ตอนแรกนั่นผมยอมรับว่าผมเองไม่อยากไปแค่เพราะไอ้ฮิ้นท์มันนี่แหละ   แต่ตอนนี้อะไรๆมันเปลี่ยนไปแล้วนี่นะ

         ถึงผมจะยังทนอยู่ที่นี่ต่อไปผมก็คงเป็นได้แค่เพื่อนมันแค่นั้น  วันนึงเราก็ต้องจากกันไปอยู่ดีถ้าเรียนจบ  จากกันไปโดยที่ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่อไปเลยด้วยซ้ำและอาจไม่เหลือกระทั่งคำว่าคนเคยรักกัน   เพราะงั้นผมจะยังมีเหตุผลอะไรอีกล่ะที่จะเรียนต่อที่นี่และปฏิเสธโอกาสที่ดีขนาดนี้ 

         " ถ้างั้นผมตกลงครับพ่อ   ผมจะไปเรียนต่อที่โน่นตามที่ลุงวัฒน์เค้าบอกมาครับ  ดีเหมือนกันแหละ  จบไปผมจะได้ไปเรียนต่อที่ดีๆกะเค้าได้มั่ง"  พูดไปพ่อกับอาวดีก็หันขวับมามองผมทันที  สายตาและรอยยิ้มของพ่อน่ะบ่งบอกว่าเค้าดีใจมาก   แต่อาวดีสิครับ  กำลังขมวดคิ้วมองผมอย่างสงสัย

         " เฮ้ย... จริงเหรอวะ  ตกลงเอ็งจะไปเรียนต่อที่โน่นจริงๆนะเว้ย  ดีมาก... ไอ้ลูกพ่อ  ฮ่าๆๆ ทีนี้ล่ะเว้ย  เอ็งต้องรุ่งแน่นอน"  พ่อแทบจะหันมากอดผมทั้งที่ขับรถอยู่จนอาวดีที่นั่งคู่กับพ่อข้างหน้าต้องบอกให้มองทางข้างหน้าดีๆ

         " เราแน่ใจแล้วใช่มั๊ยลูก  ถ้าตัดสินใจไปแล้วน่ะ  จะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ"  อาวดีถามขึ้นราวกับว่าเค้ารู้ว่าผมคิดอะไรอยู่

         " ครับ... ผมแน่ใจแล้วจริงๆครับอา  โอกาสดีๆแบบนี้ถ้าทิ้งไปก็น่าเสียดายแย่  ยังไงผมก็ไม่เปลี่ยนใจทีหลังหรอกครับ"

         " อืม... จ้ะ  ดีแล้วล่ะลูก"  อาวดียิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้าให้ผมอย่างเข้าใจ   แน่นอนว่าผมเองตัดสินใจแล้วเรียบร้อย  และผมมั่นใจมากยิ่งกว่าครั้งไหนๆที่ผมต้องตัดสินใจเลยล่ะ

         ลาก่อนนะ  ความรักครั้งแรกของผม  ดีใจที่ผมได้เจอมันและมันได้สอนอะไรให้ผมเรียนรู้เยอะมาก  แต่ท้ายที่สุดถึงผมจะรักษามันไว้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร   เพราะผมก็จะทำใจให้ได้และเดินต่อไป  ทิ้งทุกอย่างให้เป็นอดีตไปนั่นแหละ

         ส่วนตัวฮิ้นท์มันเองก็คงจะได้มีความสุขจริงๆซะทีกับคนที่รักมันมากอย่างไอ้ทัก   แค่นี้ผมก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วล่ะ  แต่ผมก็คงไม่ลืมหรอกว่าครั้งนึงผมเคยรักมันมากแค่ไหน   แม้ว่าต่อไปนี้มันก็คงเป็นแค่อดีตจริงๆ........................

เขียนโดย เพื่อนของอิ๊กกี้

ปล. โว้ะคอมที่บ้านค้างนิเลยลงได้ครึ่งเดียว ค้างข้ามวันเลยนิ อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 13-01-2012 10:41:08

สงสารฮัทอ่ะ
แต่ไม่เป็นไร
ยังไงฮัทก็ต้องคู่กับฮิ้นท์อยู่ดี อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-01-2012 11:28:00

เศร้า...
มีกี่คนที่สมหวังกับรักครั้งแรก...

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 13-01-2012 11:40:01

ไม่อยากให้ ฮัทไปเลย แต่ เค้า ว่า ยังไงฮิ้นท์ก็ต้องรอฮัทแน่ ดีไม่ไดี อาจจะเจอกันอีกทีตอนเรียนมหาวิทยาลัย

ถึงตอนนั้น อะไรๆน่าจะลงตัวกว่านี้ ได้แต่หวังไม่ให้ ทักมันรวบหัวรวบหางฮิ้นท์ ไปก่อน  :monkeysad:



-----------------------------------------------------------------

อิ๊กกี้ ฝากบอกเพื่อนด้วยนะว่า ทำดีแล้ว เพราะแต่งมาให้ คนอ่าน อินได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว เป็นกำลังใจให้ทั้งอิ๊กกี้แล้วก็เพื่อนด้วย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 13-01-2012 12:39:44

มาม่าแบบรุนแรงอ่า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 13-01-2012 12:48:01

คาราคาซัง แล้วก็ไม่เคลียร์สักอย่าง ตีความผิดๆ เพลียยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 13-01-2012 13:18:07

 :m15:น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆ สุดทรมานหัวใจเจ็บปวดไปกับความรัก
ช่างทรมาน แม้นิยายยังเจ็บปวดแล้วชีวิตจริงละจะขนาดไหน เห้อออ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 13-01-2012 13:32:34

รัก มักไม่สมหวังเสมอไป :sad4:
แต่ คนที่ใช่ยังไงก็ใช่ ไม่ว่าจะห่างกันแค่ไหน  :L2:

คิดถึงพี่อิ๊กนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 13-01-2012 13:48:00

ขอให้ฮิ้นได้กะทัก เร็วๆๆๆ 555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 13-01-2012 14:06:10

ฮัทคงสับสน และเลือกจะเดินไปข้างหน้าแบบไม่หันกลับมา
เดินไปเพื่อตัวเอง ...
แต่ซักวัน ที่ทำใจได้แล้ว พอมาย้อนคิด อาจจะเห็นอะไร
ถ้าได้เจอกันอีกครั้งหลังจากนี้ จะเป็นยังไง

ปล. เคืองทักมาก ,, คนที่คิดเองเออเองมีเยอะจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 13-01-2012 14:26:56

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 13-01-2012 15:04:15

เห้อออออ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-01-2012 15:46:05

น่าสงสารจริงๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 13-01-2012 16:21:07

ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยอ่ะ

ฮัทต้องสู้ต่อไปสิ  อย่าหนีไปแบบนี้สิ  ไม่เอา......ไม่ยอมนะ  สู้ๆๆๆต่อไปนะ

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 13-01-2012 17:17:24

ส่งไม้ให้ทักโดยไม่สารภาพรักกับฮินท์ซะงั้น ตัดใจง่ายจริงพ่อคุณ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 13-01-2012 18:47:01

งี่เง่า!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 13-01-2012 18:55:50

ตอนนี้มาซะเศร้าเลยอ่าสงสารฮัท  :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 13-01-2012 19:05:55

 :เฮ้อ: :z3: :z3:

ฮัทไม่ผิดที่คิดมาก  แต่ผิดที่ไม่สู้

บอกว่าฮิ้นทำไมไม่เลือกแล้วเคยเสนอตัวให้เค้าเลือกไหม

จบแบบสิ่งเล็กๆหรอ  งั้นก็แค่นี้แล้วต่อเรื่องของทักเถอะ

อยากให้ทักเป็นพระเอกแล้ววววว

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 13-01-2012 19:06:34

คลาดกัน  แต่คงไม่แคล้วกัน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 13-01-2012 20:27:14

เฮ้อ พระเอกเราต้องไปแล้ว เซงเลย
เเง้ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 13-01-2012 21:38:28

อร้ายยยยย...ไม่เคลียร์ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย :serius2:

ฮัทสู้ๆยังไงเรื่องก้ออย่าจบแบบเศร้าาาาน้าาาาา :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 13-01-2012 21:51:13

ไม่อยากให้จบแบบเศร้าๆแบบนี้เลยอะ สงสารฮัทมากๆ

ยังไงก็คอยเชียร์ฮัทอยู่น๊าา

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 14-01-2012 21:30:54

น้องฮัทคงจะสับสนอะ
 :t3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 15-01-2012 04:08:39

Why ?
Why ?
Why ?
Why ?
Why ?
Why ?
 :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: MAKWAN ที่ 15-01-2012 16:25:22

ขอใบบัวบกสักสิบแก้ว  :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 15-01-2012 19:47:18

ทักใช่เพื่อนแท้หรือป่าวเนี่ย  :z3:
กด+เป็ดให้จ๊า
 :กอด1: :L2:
ปอลิง.1.คนเขียนสู้สู้อย่าคิดมาก
คนอ่านแค่อินจัดเท่านั้นเอง
ปอลิง.2.อิกกี๊จะต่อน้องญี่ปุ่นมั๊ยอ่า
รอนานแล้วน๊า
ปอลิง3.อย่าโกรธกันน๊าทวงข้ามเรื่อง
ซะงั้นคนเรา :pig4:เห็นลงเรื่องนี้บ่อยอ่ะ
แต่ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรรอได้
ไหนๆก็รอมาตั้ง5เดือนล่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: なおみ™ ที่ 16-01-2012 05:04:25

ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว 

เรื่องนี้ก็ยังสนุกเหมือนเดิมค่ะคุณอิ๊กกี้
อ่านแล้วแอบคิดถึงเรื่องตัวเองสมัยเป็นเด็กมัธยม แต่นาโอมิไม่ได้โชคดีแบบฮินท์  :laugh:

เห็นเพื่อนคุณอิ๊กกี้ที่เป็นคนเขียนเล่าฝ่ายฮัทออกตัวว่ายังฝีมือไม่ดี จริงๆ นาโอมิว่าคุณมีฝีมือในระดับนึงที่เดียวที่เขียนถ่ายทอดความเป็นฮัทให้คนอ่านเกลียดได้ เพราะบทบาทของฮัทหรือพี่โชนในหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักเป็นอะไรที่น่ารำคาญ น่าเบื่อหน่าย น่าหมั่นไส้มาก มีอย่างหรอรักเค้า แต่ไม่กล้า ไม่มั่นใจ ไปเสียทุกอย่าง การที่คุณสามารถเขียนถ่ายทอดความเป็นฮัทออกมาแล้วคนอ่านเกลียดตัวละครตัวนี้ได้นาโอมิว่าคุณทำสำเร็จแล้วล่ะ

ไม่รู้ว่าจะขยายเนื้อเรื่องเพิ่มไปจากหน้งรึเปล่า เพราะเห็นในหนังพอพระเอกกับนางเอกต้องแยกจากกัน นางเอกบอกปัดเพื่อนพระเอก ก็ตัดฉากมาเป็นตอนโต แล้วมาริโอ้ไปสารภาพรักเลย ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงได้อ่านอีกไม่กี่ตอน  :เฮ้อ:

รอตอนต่อไปของคุณอิ๊กกี้อยู่นะคะ

 :จุ๊บๆ: +1 ให้ทั้งคุณอิ๊กกี้และเพื่อนค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 17-01-2012 12:40:46

อ่านตอนนี้นึกถึงเนื้อร้องของทาทา เลย  ไม่เป็นไรนะ เข้มแข็ง เวลาจะช่วยเยียวยาเอง

ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 17-01-2012 22:43:34

รักครั้งแรกน่ะ...มันจำฝังใจใช่ม๊ะ
กลับมาพบกันอีกทีคงมี..เฮ..แน่ ๆ
แต่ตอนนี้ก็....ซึม(คนอ่าน) ไปก่อนเนอะ...
 :L2: เป็นกำลังใจให้คนแต่ง... อย่าเครียดนะจ๊ะ...
คิดบวกเข้าไว้...แต่งแล้วคนอ่านนอยส์ตามก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้วล่ะ  o13

 :กอด1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 18-01-2012 15:22:05

เอ้อ..ยังไงดีล่ะ TT

พี่คนเขียนๆสู้ๆนะคะ ^__^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 19-01-2012 00:31:38

ขอรอดักตบทักได้ป้ะ โกรธ เคือง มากกกกก
อีชะนีแหวนอีกคน ไปเข้าป่าเลยได้ป้ะ โอ๊ยยยยยย

แจงกับวิวก็น่าจะฟังฮัทบ้างอ้ะ ทำอย่างกับไม่เคยสนิทกันไม่รู้นิสัยกัน


งานนี้ฮัทได้ใจไปเต็มๆเลยว่ะ ตรงกับความรู้สึกเราตอนนี้พอดี
สงสารฮัทฮิ้นท์แบบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่สุดอ้ะ

กลับมาเข้าใจกันเร็วๆนะ จะรออ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 19-01-2012 21:18:02

 o22
คิดถึง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B19, : 13 Jan 2012; P48
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 20-01-2012 09:23:37

A20

   “เพื่อนๆเว้ยกูมีอะไรจะบอก” วันนี้ที่ห้องของผมมีเลี้ยงปีใหม่กันครับ ที่จริงแต่ละห้องเขาก็เลี้ยงกันล่ะไม่มีการเรียนการสอน เพื่อนๆทุกคนดูมีความสุขกันจังเลยมีเพียงผมคนเดียวที่เหมือนจะไม่ยินดียินร้ายอะไรกับเขาด้วยเลย พอเดินเข้าไปในห้องไอ้ทักมันก็ร้องขึ้นล่ะครับผมเองนั่งก้มหน้าอยู่ไม่มีใจจะมองหน้าใครทั้งนั้น อีแจงกับอีวิวตอนแรกมันก็ตบบ่าผมอยู่แต่พอไอ้ทักประกาศออกมามันก็หันไปมอง ทั้งห้องมีเพียงผมคนเดียวมั้งที่ไม่ได้สนใจมัน
   “มีไรวะไอ้เชี่ยทักพูดซะดังเชียว” อีแจงมันโพล่งขึ้น
   “กูจะบอกพวกมึงทุกคนว่ากูกับไอ้ฮิ้นท์ตกลงใจคบกันแล้วนะเว้ย” มันบอกออกมาครับ ผมเองยังคงนั่งนิ่งอยู่เสียงโห่ร้องเป่าปากแล้วเหมือนว่าความสนใจทั้งหมดในห้องมันจะตรงมาที่ผม
   “จริงเหรอมึง อะไรว้าทำไมกูไม่เคยรู้ นี่พวกมึงไปพลอดรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” เพื่อนในห้องถามขึ้น คำถามต่างๆมากมายมันรุมเร้าอยู่รอบตัวดังจนผมเองไม่รู้ว่าจะตอบอะไรออกไป
   “หือ อะไร” ผมเอ่ยออกมามองหน้าเพื่อนๆทุกคน
   “นี่มึงมันล้อเล่นอะไรเนี่ย” อีวิวมันหันมาถามผมครับ
   “ไม่ต้องอายหรอกน่าที่รัก บอกเพื่อนๆไปเลยว่าเราคบกันอยู่ รักกันปานจะกลืนกิน” ไอ้ทักมันหัวเราะแล้วเดินมาหาผมที่นั่งหน้าเอ๋ออยู่
   “ใครจะคบกับมึงกูยังไมได้บอกอะไรซะหน่อยนะ” ผมพูดออกไปตอนนี้รู้แล้วว่าที่เพื่อนๆร้องกันเกรียวกราวนั้นเรื่องอะไร
   “แหมๆ อย่าอายบอกแล้วไงมึง คนรักกันน่ะมันห้ามไม่ได้หรอกนะ” มันยังคงพูดอยู่ผมขี้เกียจจะอะไรกับมัน ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากจะตอบคำถามใคร เสียงเพื่อนๆที่ถามว่าจริงไหมยังดังอยู่จนถึงเวลาเลิกก็แยกย้ายกันกลับ ยังเหมือนเดิมยังคงไม่เห็นหน้าเขาเหมือนเดิม มันจะเป็นอย่างนี้อีกนานไหมใจ วันจันทร์ที่ผ่านมาผมหอบเอาเฟรมรูปวาดที่ห่อกระดาษตามที่ตั้งใจไว้แต่ก็อย่างที่บอกว่าเหมือนเขากำลังหลบหน้าผมอยู่นั่นล่ะครับ ทำยังไงได้เนอะก็เขาไม่อยากเจอ ก็เขาไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์ด้วยไม่ว่าจะในฐานะอะไร ผมฝากรูปไว้ที่ห้องศิลปะแล้วเดินคอตกกลับห้องไป แต่ระหว่างทางสายตาก็เหลือบไปเห็นบอร์ดกิจกรรม เฮ้อ เอาเข้าไป เคยเป็นไหมเวลาที่เราเห็นรูปหรือคำพูดของคนที่เรารักคุยกับคนอื่นถ่ายร่วมกับคนอื่น ในภาพนั้นเป็นภาพที่แหวนหอมแก้มของเขา ผมเสียดใจจังเลยทนดูอยู่ไม่ได้ มันมีอะไรที่จะเจ็บไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย โอ๊ยย พอเสียทีมันทรมาน
 การสอบไล่ปลายภาคปีนี้ผมทรมานใจเป็นที่สุดปกติจะตืนเต้นกับการเตรียมตัวสอบอ่านหนังสือดึกดื่น แต่ว่าปีนี้ผมนอนดึกแต่ไม่ได้อ่านหนังสือเลยสักบรรทัดเดียว เพราะผมมัวแต่นอนร้องไห้ ไม่ว่าจะตื่นจะยืนจะนั่ง กางหนังสือหรือทำอะไรผมก็ปวดร้าวใจ วันสอบมาถึงแล้วนี่เขาหลบหน้าผมจะเป็นเดือนแล้ว เราไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้แล้วหรือ ทำไมกัน
   “มึงท่าทางไม่ดีเลยนะฮิ้นท์ไหวไหมมึง” อีแจงมันถามขึ้นล่ะครับตอนเดินจะเข้าห้องสอบเสียงเพื่อนๆถามกันอื้ออึงเกี่ยวกับเรื่องสอบ จนอาจารย์เข้าห้องมาถึงหยุด ผมเองไม่มีหัวใจไม่มีที่ว่างพอที่จะคิดเรื่องนี้หรอกนะ ในหัวมันอัดแน่นไปด้วยคนที่ชื่อ ฮัท บุญณรงค์ ไม่ว่าจะหายใจเข้าออก ทำไมมันมีแต่เขา ไม่ว่าจะเปิดข้อสอบไปหน้าไหนพยายามอ่านโจทย์ข้อไหน อาจารย์คุมสอบจะขู่ว่าอย่าลอกกันยังไงทำไมมันมีแต่เขา
   “โอ๊ยย” ผมร้องขึ้นครับกลางห้องเลยอาจารย์แววตากำลังนั่งอยู่หน้าห้องถึงกับสะดุ้ง ตอนนี้เป็นสอบฟิสิกส์ครับไม่รู้ใครจัดตารางสอบนะคิดมาได้เอาฟิสิกส์มาไว้คาบบ่าย
   “ธรรปกรณ์” อาจารย์และเพื่อนๆหน้าเหวอไป ผมร้องออกมาถึงรู้ตัว
   “เอ่อขอโทษครับ” ผมครางออกมาก้มหน้าลง
   “ไหวไหมพักนี้ครูเห็นเธอซึมๆไปนะมีอะไรหรือเปล่า” อาจารย์แววตาถามขึ้นเดินตรงมาหาผม
   “จะมีไรคะจารย์ก็ตอนนี้มันคงอินเลิฟและไม่รู้จะไปบอกพ่อตุ๋ยกับแม่แจ่มยังไงดีสิคะ” เพื่อนในห้องที่ก๋ากั่นไม่แพ้อีแจงกับอีวิวมันพูดขึ้นพลันเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทั้งห้องคือพ่อแม่ผมเพื่อนๆในห้องมันรู้จักนะครับผมเองก็รู้จักพ่อแม่พวกมันเกือบทุกคนล้อเลียนกันเป็นเรื่องปกติ
   “อ้าวอินเลิฟทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะจ๊ะ ยิ้มสิ แต่ความรักของเธอนี่ท่าทางจะรุนแรงนะ คราวหลังให้ซุ่มให้เสียงก่อนนะธรรปกรณ์ครูตกใจ” อาจารย์แววตาแซวเสียงเพื่อนๆเองก็ยังคงดังอยู่ ผมสิ แล้วผมล่ะผมกลายเป็นตัวตลกไปแล้วเหรอ ไม่มีใครเข้าใจผมหรอกนะเพราะตอนนี้ผมเองก็ยังไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
   “ไหวนะมึง” อีแจงมันกระซิบถามผมครับตอนที่สอบเสร็จวิชาฟิสิกส์ มันคงเข้าใจผมดีว่าเกิดอะไรขึ้น
   “ไม่ไหว กูไม่ไหว” ผมครางออกมาเสียงเหมือนคนกำลังจะร้องไห้
   “เอาน่ามึงสู้ให้ได้สิ เคยทำได้มาแล้วนี่ มึงจำได้ไหมว่ามึงเคยชนะใจตัวเองลดความอ้วนมาได้แล้ว เรื่องแค่นี้เองกูว่ามึงทำได้” มันเกี่ยวกันไหมเนี่ยแล้วมึงจะรู้ไหมว่าที่กูชนะใจตัวเองทำไปทั้งหมดนั่นเพราะใคร เพราะเขาคนเดียว เขาทั้งนั้น
   “ปิดเทอมจะลงไปกวดวิชาที่กรุงเพทฯไหมฮิ้นท์” พี่อ้อยถามขึ้นครับในเย็นวันศุกร์หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ
   “ไม่อ่ะพี่อ้อย อยากจะอยู่บ้านไม่อยากไปไหน”
   “อ้าวทำไมปีนี้มาแปลก จะไปกวดในเมืองเหรอ” ผมพยักหน้าครับแล้วขอตัวเดินขึ้นห้องไป ไม่รู้สิความรักมันทรงอิทธิพลกับตัวและหัวใจผมมากทีเดียว ปกติผมจะคุยกับพี่อ้อยได้นานสองนานแต่วันนี้ผมรู้สึกไม่อยากแม้แต่จะคุยสักคำเดียว ผมลองกดโทรศัพท์ไปหาฮัทอีกรอบหลังจากที่ทำใจกุมโทรศัพท์ไว้ในมือนานแสนนาน ถ้านี่จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่เราจะได้คุยกันก่อนที่จะปิดเทอมใหญ่ มันนานมากนะปิดเทอมใหญ่ผมต้องพยายามให้มากกว่านี้ เสียงตู๊ดยาวๆดังขึ้นโทรศัพท์ติดแล้ว แต่ไม่มีใครรับสายจนเสียงตอบรับอัตโนมัติมันบอกว่าให้ฝากข้อความผมก็กดวาง หัวใจหมดแรง ไม่มีแรงใดๆพลันน้ำตาก็ไหล
   “จะเป็นแบบนี้อีกนานไหมเนี่ย เชี่ยเอ้ย” ผมด่าตัวเองครับไม่ชอบเลยที่ผมต้องมาเป็นแบบนี้ ไม่ว่าจะเดินเหินไปมุมไหนของบ้าน ยิ่งมองดูเตียงตรงที่เขาเคยนอน เราเคยนอนกอดกันบนเตียงหลังนี้ ตอนนี้อยู่ไหนเหรอ ย้อนเวลานั้นกลับคืนมาได้ไหม ถ้าหากว่าไม่พอใจที่ผมมีใจ ผมจะพยายามปิดบังมัน ผมจะทำว่าเราเป็นเพื่อนกันตลอดไป ตลอดไป ไม่ว่าผมจะรักเขามากเพียงใดก็ตาม ผมจะขอเก็บมันไว้ในใจเพียงคนเดียวผมจะไม่แสดงออกมาเลยว่ารักเขาชอบเขา ย้อนเวลาเหล่านั้นกลับมาได้ไหม ผมจะกลับไปแก้ไข ผมจะยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้โปรดเถอะ
   “เชี่ยออกข้อสอบยากมากๆ ใครจะไปทำได้วะเนี่ย” ไอ้ทักมันบ่นออกมาหลังจากที่เราสอบเสร็จวิชาสุดท้าย ไม่อยากจะเชื่อว่ามันผ่านมาเนิ่นนานเพียงนี้แล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาและผมปล่อยให้มันผ่านมาได้นานขนาดนี้ได้ยังไงโดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันไม่ได้คุยกันเลย
   “มึงทำได้ป่าวะฮิ้นท์” อีแจงมันถามผมครับ ผมเองก็ส่ายหน้า บอกตามความจริงผมทำได้นะแต่ไม่รู้จะถูกหรือเปล่าถ้าจะให้บอกตามความเป็นจริงก็คงได้สิ ได้ทำ ตอนที่อ่านข้อสอบอยู่นั้นผมอ่านวนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบเพราะหัวสมองมันไม่ประมวลผล อ่านไม่เข้าใจ ทำไม่ทันหลายข้อเดาเอา มั่วเอา แล้วความฝันที่จะสอบเข้าศิลปากรของผมล่ะ มันไม่มีอิทธิพลอะไรในชีวิตผมบ้างเลยเหรอ นี่ผมปล่อยให้อะไรมันเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เชียวหรือ เจ็บแล้วยังไง เขาไม่รัก เขาไม่เอาแล้วยังไง ตายไหม ไม่ใช่จะทำให้ทุกอย่างมันพังทลายเพียงเพราะผู้ชายชื่อ ฮัท เพียงคนเดียวเหรอ เป็นบ้าไปแล้ว
   “งั้นเราไปกินหมูทะกันมึง ฉลองให้กับการสิ้นสุดจบชีวิตนักเรียน ม.๕” อีวิวมันร้องขึ้นอย่างดีใจ
   “จะจบหรือเปล่าล่ะยะ สอบให้ผ่านไม่แก้ไม่ซ่อมก่อนเถอะหล่อน” อีแจงมันขัดขึ้นครับ
   “แหมมึงคนอย่างวิวเนี่ยนะจะไม่จบ แค่นี้เบาๆ” มันหัวเราะออกมาแล้วเดินไปเอารถกับไอ้ทัก สอบเสร็จยังไม่ทันบ่ายสามโมงดีครับนักเรียนบางตามากๆ แต่ผมเองก็ยังอดไม่ได้ที่จะสอดส่ายสายตาหาเขา เผื่อว่าจะเจอ อยากจะเห็นหน้าก่อนที่จะปิดเทอมใหญ่แล้วต่างคนต่างแยกกันไปนานแสนนาน แล้วเมื่อไหร่ผมถึงจะได้เจอเขา อยากจะเก็บภาพใบหน้าของเขาเอาไว้ในความทรงจำนานๆแค่นี้ก็ยังยากเลย
   “เออมึงกูได้ยินจากไอ้ป่านมานะว่าฮัทมันจะไปเข้าสโมสรตอนปิดเทอม” อีแจงมันกระซิบบอกผมตอนที่เราอยู่ในร้านหมูกระทะครับ ผมหันขวับทันที อีวิวกับไอ้ทักมันไปตักของกิน
   “เหรอ” ที่จริงอยากจะพูดมากกว่านี้แต่ไม่รู้ทำไมผมเอ่ยออกไปได้แค่นั้นเอง
   “คงไปตอนปิดเทอมน่ะ มึงมีอะไรอยากจะคุยกับมันไหมล่ะ กูว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีเลยนะ กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้” อีแจงมันแสดงความห่วงใยออกมาครับผมสะท้อนเข้าไปในใจ
   “คงไม่มีอะไรให้พูดกันหรอกมึง เพราะถ้าเขาอยากจะพูด มันคงไม่ออกมาในรูปแบบนี้หรอก ช่างมันเถอะ” ผมครางออกไป
   “เฮ้อ กูไม่เข้าใจมันจริงๆเลยนะว่าเป็นเชี่ยอะไรอยู่ๆก็เป็นขึ้นมา เลวว่ะแม่งเห็นท่าทางเป็นคนดี นี่ล่ะนะคนหล่อๆแม่งเชื่อใจไมได้” อีแจงมันพูดออกมาผมเองก็ถอนหายใจ เขาไม่ผิดหรอกนะผมอยากจะบอกมัน ถ้ามันจะผิดมันคงผิดตั้งแต่ผมแอบไปชอบเขานั่นล่ะ มันผิดตั้งแต่ผมวิปริตรผิดเพศไปชอบเขานั่นล่ะ เห็นไหมแทนที่จะได้เป็นเพื่อนกัน แล้วยังไงพอใจหรือยัง สาแก่ใจไหม
   “เฮ้ยมึง” ผมทนไม่ไหวครับน้ำตาแตก โว้ย จะนางเอกไปไหนเนี่ยเริ่มรำคาญตัวเองผมวิ่งออกไปเข้าห้องน้ำทันทีไม่อยากให้เพื่อนหรือใครเห็นว่าผมอ่อนแอ ผมกำลังอ่อนแออย่างมากมากเสียจนควบคุมอะไรไมได้เลย
   “ปิดบ้านด้วยนะฮิ้นท์แม่จะนอนแล้ว” แม่ผมร้องออกมาครับผมยังคงนั่งคุยกับอีวิวกับอีแจงอยู่ที่ศาลาริมคลองเรากลับมาจากกินหมูกระทะกันตอนประมาณสี่ทุ่มได้ ตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว
   “พวกมึงกลับไปนอนเถอะพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” ผมเอ่ยออกมาเพราะเห็นว่ามันดึกมากแล้ว
   “เออมึงแล้วปิดเทอมนี้มึงจะลงกรุงเทพฯไหมวะ” อีแจงมันถามขึ้นตอนที่ลุกจากที่เตรียมตัวจะไปนอนค้างบ้านอีวิวแล้วครับ
   “คงไม่ว่ะ อยากจะอยู่บ้าน”
   “กูว่ามึงน่าจะไปนะ ดีกว่าอยู่แบบนี้เผื่อว่าไปกวดวิชาแล้วอะไรๆมันจะดีขึ้น”
   “มันคงไม่ดีหรอกมึงแต่เอาเถอะ เดี๋ยวมันคงชินไปเองล่ะ” ผมครางออกมามันสองคนมองหน้ากัน
   “ถ้ามีความรักแล้วต้องเป็นแบบนี้นะกูขอมีแค่พวกมึงไปจนตายดีกว่าว่ะ แม่งเห็นแล้วปวดใจแทน” อีวิวมันเอ่ยออกมา
   “แล้วมึงจะทำให้เรื่องนี้มันทำลายความฝันที่จะเข้าศิลปากรของมึงเลยเหรอฮิ้นท์” อีแจงมันเอ่ยออกมาครับใจกระตุกทันที จริงสินะ ผมยังมีความฝัน ความฝันตั้งแต่รู้ความว่าผมชอบวาดรูป เขามาทีหลังความฝันนี้เสียอีก แล้วทำไมตอนนี้ผมถึงเรียบเรียงลำดับความสำคัญของอะไรต่างๆไม่ออกเอาเสียเลย สรุปตอนนี้ผมกำลังนอนร้องไห้เอาหน้าซุกหมอนอยู่สะอื้นออกมาอย่างสุดจะกลั้น แค่คิดไปว่าคงไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว แค่คิดไปว่าเราจะไม่มีวันได้เจอกันอีกจนกระทั่งเปิดเทอม มันกี่เดือน มันกี่วันล่ะ ผมจะอยู่ยังไง ผมจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง โว้ยยยย ยิ่งได้เห็นภาพเขาที่ผมวาด วาดมันขึ้นมาด้วยความรู้สึกจากใจเพียวๆแล้วยิ่งปวดใจ ทำไมนะ ทำไมวะ โว้ยยย ผมสะอื้นออกมาเจ็บปวดทรมานใจเป็นที่สุด เสียงหมาเห่าที่หน้าบ้านครับ เห่าเชี่ยไรเนี่ยคนกำลังดราม่า ผมไม่ได้สนใจแต่อย่างใดแต่มันก็น่าแปลกใจ หรือว่าขโมยจะมามัวแต่ร้องไห้ฟูมฟายถ้าหากว่าโจรมันบุกเข้ามาปล้นล่ะ เออๆ จะทำไรก็ทำไปเถอะกูเซ็ง ผมไม่ได้สนใจร้องไห้ต่อไปจนหลับล่ะครับ อนาถตัวเองเหลือเกิน
   “ฮิ้นท์เอ้ย นี่ของลูกป่ะทำไมวางไว้เกะกะแบบนี้อีด่างมันคาบไปจะมาถามหาทีหลังนะ” แม่ผมครับบ่นให้ผมแต่เช้าผมตื่นตอนเก้าโมงกว่า ตื่นมาปกติจะช่วยแม่ทำกับข้าวทำงานบ้านบ้างนิดหน่อยแต่มาพักหลังผมไม่ทำอะไรเลยตื่นมาก็นั่งเหม่อลอยอยู่ที่ศาลาริมน้ำมองน้ำที่ไหลเอื่อยๆผ่านตาไป จะอาบน้ำกินข้าวหรือแม้แต่แม่พ่อจะใช้อะไรต้องเรียก
   “อะไรอ่ะแม่” ผมเดินไปดูที่แม่ผมบ่นให้ผมล่ะครับผมเห็นในมือแม่มีสมุดเหมือนไดอารี่เล่มหนาสีน้ำตาลเข้มหน้าปกเหมือนจะทำขึ้นมาเองมันดูเหมือนเปลือกไม้ประมาณนั้น ผมสงสัยเลยไปหยิบเอามาจากมือแม่
   “เนี่ยหนังสออะไรมาวางทิ้งไว้ที่กระถางหน้าบ้านดีนะอีด่างมันไม่คาบไปกัดเล่น และก็ดีนะที่แม่ไม่รดน้ำต้นไม้อะไรทำไมไม่ระวังแบบนี้ท่าทางแพงด้วยนะเดี๋ยวจะบอกพ่อแก ว่าแกไม่รักษาของ” เอ่อคุณแม่บ่นยาวเหยียดผมแค่กวาดสายตาดูก็ใจเต้นแรงขึ้นมาทันที ถ้าเดาไม่ผิดนี่น่าจะเป็น พอได้สมุดเล่มหนามาไว้ในมือผมก็วิ่งขึ้นไปบนบ้านทันทีไม่ฟังเสียงบ่นของแม่อีก
   “ฮัท” ผมร้องออกมาเมื่อเข้าไปอยู่ในห้องรีบเปิดดูสมุดหนานั้นด้วยมือที่สั่นเทาไปหมด แค่เปิดหน้าแรกผมก็น้ำตาร่วงเลยครับ
   “แด่นายคือหัวใจ” หน้าแรกของสมุดไดอารี่เขียนไว้แบบนี้แค่ได้เห็นแค่ปราดตาอ่านผมก็สะอื้นออกมาอย่างสุดทนเพราะมันคือรูปของผมน่ะสิครับ มันเป็นรูปของผมเหมือนเขาแอบถ่ายตอนที่ผมยังอ้วนๆดำๆอยู่เลย
   “นายอ้วนดำ ทำไมนะเวลายิ้มถึงน่ามองจัง”
   “นายยิ้มให้เราด้วยนะ ดีใจจัง”
   “วันนี้ได้คุยกับนายด้วยล่ะ” วันนั้นไงที่เราคุยกันวันแรกเขาจำมันได้ด้วย
   “เรียนวาดรูปกับนาย รู้สึกดีจังเลยเหมือนนี่คือโลกส่วนตัวจริงๆของเราเลยนะ มีความสุขที่สุด ชอบเวลานายเอ๋อๆ น่ารักเป็นบ้าเลย”ใจจะขาด ผมหายใจไม่ออกแล้วตาเริ่มมองไม่เห็น
   “รู้สึกว่าชอบนายมากก็วันนี้เอง” วันที่เราไปเขื่อนกัน ภาพนี้เป็นภาพผมเผลอเขาแอบถ่ายมา
   “หัวใจดวงนี้มอบให้นายนะ นายฮิ้นท์” วันที่เขามานอนบ้านผม ภาพผมนอนหลับ เสียดใจจังเลย นี่ผมไม่รู้อะไรบ้างเลยเหรอ ปวดใจที่สุด ผมร้องไห้ออกมาเสียงดังทรุดตัวลงข้างๆเตียง
   “ฮัท ฮัท” ผมเพ้ออกมาแล้วรีบลุกขึ้น ฮัทผมต้องไปหาเขาผมต้องไปบอกเขาว่าสิ่งที่เขารู้สึกมันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับที่ผมมีให้เขา รูปๆ รูปอยู่ที่โรงเรียน ตายแล้วผมต้องรีบไปแล้ว คิดได้แค่นั้นผมก็วิ่งออกจากห้องทันทีคว้ารถเครื่องได้ก็บึ่งตรงไปที่โรงเรียน วันนี้น่าจะมีคนอยู่ภารโรงน่าจะอยู่ ขับรถไปน้ำตาไหลไป มันเป็นเรื่องจริง ผมกำลังบ้าไปแล้ว ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเขา เราจะคิดตรงกัน ผมโง่ทนเฝ้ามองดูมันอยู่ได้ยังไงตั้งนานแสนนาน แต่เอ๊ะทำไมเขาถึงเงียบไปเกิดอะไรขึ้น ทำไมเราสองคนปล่อยให้มีที่ว่างระหว่างเรา ทำไมปล่อยให้มีอะไรมากั้น เส้นผมบังตาแท้ๆ ผมจอดเครื่องยังไม่ทันดีก็วิ่งไปหาตัวภารโรงรถเครื่องสุดรักของผมล้มลงแต่ผมก็ไม่ได้สนใจวิ่งต่อไป เป็นบ้าไปแล้วเป็นมาก
   “ลุงๆเปิดห้องศิลปะให้ผมหน่อยครับ ผมลืมของไว้ในห้อง” พอเจอหน้าลุงภารโรงผมก็ร้องออกไปเหมือนเจอขุมทรัพย์
   “เปิดไมได้หรอกหนูฮิ้นท์ อาจารย์สุพจน์ไม่มานะวันนี้พรุ่งนี้แกเข้าเวรมาพรุ่งนี้สิ” ลุงแกเอ่ยออกมาเสียงเนิบนาบผมแทบเข่าทรุด
   “เปิดไม่ได้เลยเหรอครับ ผมลืมของไว้ของสำคัญด้วยผมต้องใช้ตอนนี้” ผมร้องออกไปเผื่อว่าแกจะเห็นใจแต่แกส่ายหน้าผมเม้มปากแน่นจะทำยังไงดีนะ จะทำยังไงดี ไม่รู้ล่ะยังไงขอเจอหน้าเขาก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน ผมรีบวิ่งกลับไปที่รถเครื่อง โอ๊ย นี่มันอะไรกันวะน้ำมันไหลออกมาจากรถเครื่องผมเต็มพื้นเลยกลิ่นน้ำมันเบนซินคลุ้งไปทั่วบริเวณ
   “อย่าเป็นไรนะเว้ย ขอวันนี้วันเดียว ขอนะ ขอร้องล่ะ” ผมทั้งร้องไห้ทั้งพูดออกมาเหมือนคนบ้า ผมบ้าอยู่ใช่ไหม นี่ผมเสียสติไปแล้วหรือไงวะ โว้ยย ผมรีบพยุงรถเครื่องคุณปู่ของผมขึ้นภาวนาอย่าให้มันเป็นอะไรไป โชคดีมากที่มันยังสตาร์ทติดผมรีบบึ่งออกจากโรงเรียนไปทันที ให้ตายเถอะตั้งแต่เกิดเป็นคนมาผมไม่เคยขับรถเครื่องเร็วเท่านี้มาก่อนเลยนะ ผมพอจะรู้ว่าบ้านฮัทอยู่ที่ไหนผมรีบตรงไปหาเขาทันที พอถึงหน้าบ้านผมก็พยายามสงบสติอารมณ์เพราะเท่าที่รู้ว่าพ่อของฮัทเข้มงวดมากๆ แต่เหมือนยิ่งพยายามหัวใจมันยิ่งเต้นแรงมากๆ ผมสูดลมหายใจเข้าปอดหลายต่อหลายครั้ง
   “สวัสดีครับ ฮัทอยู่ไหมครับ” ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคนเดินออกมาจากในบ้านล่ะครับน่าจะได้ยินเสียงรถเครื่องผม
   “เป็นเพื่อนฮัทเหรอลูก ฮัทเขาไปกรุงเทพฯแล้วตั้งแต่เมื่อคืน”
   “หา ไปกรุงเทพฯ ไปที่ไหนครับ ไปทำไม” ผมร้องขึ้นเสียงดังทำให้เธอตกใจล่ะครับท่าทางคงจะเป็นอาของฮัทเพราะเคยรู้มาว่าแม่ฮัทเสียนานแล้ว
   “จ๊ะ อ้าวฮัทไม่ได้บอกหรอกหรือ ฮัทไปเก็บตัวเข้าสโมสรจ๊ะ”
   “ขอโทษครับ แล้วฮัทจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”
   “อืมอาก็ไม่แน่ใจเสียด้วยสิ เพราะท่าทางฮัทเครียดๆอาเลยไมได้ถามแต่เห็นพ่อของฮัทบอกว่าน่าจะเรียนจบ ม.๖เลยนะ” ใจสลายเหมือนไร้เสียงใดดังเข้ามากระทบโสตประสาท นี่ผมพลาดอะไรในชีวิตไปเหรอ นี่ผมทำอะไรกับชีวิตกับหัวใจของผมไปเหรอ ทำไมผมถึงเสียใจมากมายขนาดนี้ผมเม้มปากแน่นรีบยกมือขึ้นไหว้อาของฮัทแล้วรีบหันหลังให้ทันที ไปที่ไหนดี ที่ไหนดี ผมกำลังจะขาดใจ ผมหายใจไม่ออก ให้ไปที่ไหนดี ฮัท ทำไม ทำไมทำแบบนี้ ทำไมไม่อยู่คุยกับเราก่อน ทำไมนะ ทำไม ผมขับรถไปได้ไม่ไกลเลยเพราะมองไม่เห็นทางน้ำตามันเอ่อออกมาจนผมต้องจอดรถข้างทางแล้วลงไปนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ สะอื้นออกมาสุดแรง สุดใจ ผมไม่เคยรู้สึกเสียใจเท่านี้มาก่อนเลย ผมเสียใจเหลือเกิน
   “พี่อ้อยฮิ้นท์จะไปกรุงเทพฯ พาฮิ้นท์ไปหน่อย” พอกลับถึงบ้านผมก็วิ่งเข้าไปหาพี่อ้อยที่นั่งอยู่กับแม่
   “เป็นอะไรฮิ้นท์ ไปทำอะไรมาทำไมร้องไห้” แม่ผมร้องขึ้นครับ
   “พาฮิ้นท์ไปได้ไหม ขอร้องล่ะพาฮิ้นท์ไปกรุงเทพฯ ฮิ้นท์อยากไป” ผมไม่ตอบแม่แต่จ้องหน้าพี่อ้อยที่เริ่มหน้าเหวอ คงไม่มีใครคิดว่าจะเจอผมในสภาพแบบนี้ คงไม่มีใครคาดคิดว่าผมจะร้องไห้เหมือนใครตายแบบนี้ในเมื่อพี้อยกับแม่ซักผมอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่คิดที่จะตอบในสิ่งที่ผมถามผมจึงวิ่งไปที่บ้านไอ้ทักล่ะครับ
   “มึงๆพากูไปกรุงเทพฯหน่อยได้ไหม” ผมเขย่าแขนมันครับสายตาอ้อนวอนมันอย่างที่ไม่เคยทำ
   “ไอ้ฮิ้นท์” มาร้องออกมาจับบ่าผมไว้
   “มึงเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”
   “อย่าเพิ่งมาถามได้ไหม พากูไปกรุงเทพฯหน่อยนะ นะทักกูขอร้องล่ะ”
   “มึงบอกกูมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น มึงร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น” มันเริ่มตวาดครับ
   “กูจะไปหาฮัท เขารักกูเหมือนที่กูรักเขา เขารักกูมานานแล้ว มึงรู้ไหม เขารักกูมานานแล้ว กูมันโง่เอง กูมันบ้าเองที่มามัวคิดไปเอง ทั้งที่รู้สึกตรงกัน” ผมสารภาพออกไป มันตาค้างมองหน้าผมแวบแรกเหมือนมันไม่พอใจแต่มันจ้องผมอยู่นาน
   “กูใจจะขาด ช่วยกูได้ไหม ได้โปรด ช่วยพากูไปหน่อย” ผมสะอื้นออกมาน้ำตาไหลไม่ยอมหยุดง่ายๆ
   “กูรักเขามาก กูจะไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ กูขอร้องล่ะมึง” ผมยังคงพล่ามออกไปไม่หยุด
   “มึงเป็นมากขนาดนี้เลยเหรอฮิ้นท์” มันครางออกมาครับสายตามันดูเจ็บปวดมาก
   “กูรักเขา กูรักเขา” ผมเม้มปากแน่นพยายามจะสูดเอาน้ำมูกกลับเข้าไป อนาถใจแท้ๆตอนนี้ถ้ามาเห็นสภาพของผมคงจะทุเรศน่าดูชม ทั้งน้ำหูน้ำตา น้ำมูกเอยไหลออกมารวมกันละเลงอยู่ทั่วหน้า
   “กูเข้าใจแล้ว กูรู้แล้ว กูทำผิดกับมึง กูเลวเอง ไม่คิดเลยว่ามึงจะทรมานมากขนาดนี้ เพราะกูใช่ไหม เพราะกูคนเดียว กูกับมึงคงเป็นได้แค่เพื่อนกันใช่ไหม กูไม่รู้เลยว่ามึงจะรักมันมากขนาดนี้ ถ้าหากกูรู้ว่ากูทำแบบนั้นแล้วมึงจะทรมานมากขนาดนี้ กูขอโทษนะฮิ้นท์ กูขอโทษ” กลายเป็นมันที่ร้องไห้ออกมามันกอดตัวของผมเอาไว้แน่นแล้วสะอื้นออกมาตอนนี้ทั้งผมกับมันสะอื้นระงมอยู่
   “ไอ้ป่านเหรอมึงรู้ไหมว่าไอ้ฮัทมันไปอยู่ที่ไหน” ไอ้ทักมันโทรหาป่านล่ะครับผมก็ยืนลุ้นอยู่
   “อะไรเชี่ยแล้วมึงเป็นเพื่อนรักมันอย่ามาบอกกูว่ามึงไม่รู้ กูไม่เชื่อ” ไอ้ทักมันตวาดออกไปครับ ผมใจแป้วทันที
   “แล้วไอ้วินล่ะมันรู้ไหม สัตว์เอ้ย นี่พวกมึงปิดบังอะไรกูอยู่ บอกมานะ ไม่บอกกูไปถามพ่อมันเองก็ได้วะ” ไอ้ทักมันเกรี้ยวกราดวางสายไปแล้วมันหันมามองหน้าผมสายตายังคงบึ้งโกรธอยู่
   “มันว่าไง” ผมร้องถามออกไป
   “พวกมันบอกไอ้ฮัทไม่ได้บอกอะไรเลย นี่พวกมันก็ตกใจ มันทำเช่ยอะไรของแม่งมันวะเนี่ย” ไอ้ทักมันสบถออกมา
   “ทำไมไม่รู้ ทำไม หรือพวกมันปิดเหรอทัก”
   “นั่นสิ ไม่ต้องสนใจแม่งไปถามพ่อมันเองเลยดีกว่า” ไอ้ทักพูดแล้ววิ่งออกจากบ้านมันครับผมวิ่งตาม มันไปเอารถเครื่องคุณปู่ผมมาเสียงแม่กับพี่อ้อยคราวนี้ทั้งพ่อทั้งพี่โฮมที่กลับจากนาร้องเรียกแต่ผมไม่สนใจฟังแล้วกระโดดขึ้นรถเครื่องทันที ไอ้ทักเองมันก็ขับรถเร็วอยู่แล้วครับพอมีเรื่องนี้มันยิ่งขับเร็ว แต่ระหว่างที่ผมนั่งอยู่หลังมันนั้นเสี้ยววินาทีหนึ่งหยดน้ำตาของมันปลิวลมมากระทบหน้าผม นี่ผมทำร้ายหัวใจมันอยู่ใช่ไหม ผมกำลังทำร้ายหัวใจมันอยู่ใช่ไหม ขอโทษนะทัก ขอโทษจริงๆ หัวใจกูให้ใครไปไม่ได้แล้ว กูรักเขามาก รักเขามากเหลือเกิน กูก็รักมึงนะแต่รักมึงแบบเพื่อนเท่านั้น กูขอโทษ ผมร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วเอาหน้าซุกแผ่นหลังของมันกอดมันแน่น
   “มึงใจเย็นๆนะ กูจะช่วย” มันพูดออกมาเสียงดังยิ่งมันพูดแบบนี้ผมยิ่งกอดมันแน่นขึ้นกว่าเดิม ไม่อยากหมันออกมาเป็นในรุปแบบนี้เลย ไม่อยากหมันรมานใครต่อใครเลย ขอให้ได้เจอ ขอให้ได้พบ เราจะบอกความในใจที่มีออกมาทั้งหมด นี่มันคงไม่สายไปใช่ไหม นี่มันคงไม่สายไปหรอกนะฮัท

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. มาแว้วววคร้าบ อาจจะมีเศร้านิดหน่อยน้า แต่หลังจากนี้เขาก็จะหวานสดชื่นกันแล้วนิ อิอิ อดทนๆๆ

ปล. ขอโฆษณาหน่อยน้า ตอนนี้น้องภูมิบุญกับพี่โตโต้เปิดจองแล้วนะคร้าบ อิอิ คลิกดูรายละเอียดที่หางของผมได้เล้ยยยยยย
ขอบคุณคร้าบบบบ

ปล.มีรูปหนังสือมาฝากคร้าบ อิอิ
(http://images.temppic.com/24-01-2012/images_vertis/1327369568_0.92280400.jpg)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: lucifel ที่ 20-01-2012 10:00:29

ทำไมพระเอกเรื่องนี้ชอบหายหัวไปตลอดเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 20-01-2012 10:23:02

งง ว่า ฮัท เป็นพระเอก ที่รับบทนางเอกสินะ
ฮ่าๆๆๆ
อ่อยยย จะสงสารใครดี แต่ก็ดีใจที่ฮัทกล้าบอก
กลัวเข้ากรุงเทพไปเจอไอ้เด็ก กวดวิชานั่นอีกอ่ะ
เดี๋ยวจะทะเลากันอีก
และ จริงๆ แล้วทักก็น่าจะเห็นนานแล้วนะ ว่า ฮิ้นท์ไม่มีความสุขขนาดไหน
เหอะๆ  ก็อย่างว่าอ่ะ เรื่องความรักไม่มีใครถูกใครผิดหรอก
ก็แค่ ทำเพราะรัก!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: wolfram ที่ 20-01-2012 10:26:29

หลังจากนี้จะหวานสดชื่นไปจนจบเลยรึป่าวคะพี่อิ๊กกี๊!!  :serius2:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 20-01-2012 10:39:57

พี่อิ๊ค น้องอ่านแล้วเศร้าอะ ขอหวานๆได้แล้วคร้า :impress2:

เก็บตังค์ไว้รอรซื้อเรื่องนี้ ตั้งแต่อ่านจบในบอร์ดแหละ ดีใจจังค่ะ o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 20-01-2012 10:54:24

คนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง ก็คือ ทัก  ฮิ้น น่าจะมองทักสักหน่อย ก็ยังดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 20-01-2012 11:38:58

ฮัทกลับมาได้ไหม ไม่อยากให้เปงแบบนี้เรยอ่ะ  มันเศร้านะ  ฮือๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 20-01-2012 11:44:01

สายไปแล้วฮัท

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-01-2012 11:50:53

ผิดเพราะรัก :impress3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-01-2012 13:28:39

น้ำตาท่วมจอ
เอาใจช่วยน้องฮิ้นท์ให้ตามหาฮัทเจอ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 20-01-2012 14:34:40

น้องฮิ้นท์

คบกับพี่ทักเถอะลูก


โฮะๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 20-01-2012 16:01:22

ทักเอ๊ยยย...ทำหน้าที่ตัวสำรองที่ดีไปเลย
ฮินท์กับฮัท จะกลับมาลงเอยกันด้วยดีรึเปล่าน้า
รออยู่นะจ๊ะน้องอิ๊ก-เพื่อนน้องอิ๊ก รอพร้อมกับลุ้นอยู่น้า
แล้วพ่อทักล่ะ ได้โปรดหาใครมาเยียวยาใจที่เหวอะหวะของทักด้วยนะจ๊ะน้องอิ๊ก-เพื่อนน้องอิ๊ก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 20-01-2012 16:18:16

มาสั้นๆแต่บีบคั้นเหลือเกินหล่ะ อิ๊กกี้

ขอให้เด็กเจอกันเร็วๆนะ :L2: กอดรวบ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 20-01-2012 17:51:26

ทักเป็นบุคคนที่น่าสงสารที่สุด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 20-01-2012 17:53:30

มารอตอนหวานๆ นะครับ
คล้ายๆ กลับไปดูหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 20-01-2012 19:10:52

โอ้ยยยยยทรมานกับเหตุการณ์แบบเน้ o22

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 20-01-2012 20:43:04

อ่านเเล้วซึ้งจัง ชอบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-01-2012 20:53:13

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: lunalu01 ที่ 20-01-2012 21:03:27

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: anukung ที่ 20-01-2012 22:13:43

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้ว ไม่ได้อะไรเลยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 20-01-2012 23:49:04

อ้าวฮัทไหงให้ฮิ้นเป็นคนตามหาซะงั้นอ่ะ
ปกติพระเอกต้องตามหานายเอกไม่ใช่หรอ
หึหึ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 21-01-2012 01:55:09

ชั้นเศร้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 21-01-2012 03:09:52

 :o12: อ่านแล้วก็จะร้องไห้ตาม สงสารทั้งสามคนเลย

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 21-01-2012 04:42:24

สายไป บ้งทั้งคู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: Fairy_94 ที่ 21-01-2012 11:13:44

TT! !~ เฮ้อ..
ติดตามต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 21-01-2012 11:20:49

อย่าทำเหมือนในหนังละ  ห่างกันไปเป็นสิบปีไรงี้  หืมๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 21-01-2012 13:13:01

 :monkeysad: :sad11:เอาผ้าเช็ดหน้าให้ที ทั้งฮิ้นทักและฮัท
อะไรมันจะเศร้าขนาดนี้ :monkeysad: :m15:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 21-01-2012 15:59:13

please come back ฮัท
 :sad4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 21-01-2012 16:18:21

So sad...................


 :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 21-01-2012 20:59:15

เส้าไปไหนเนี่ยยยย หากันให้เจอนะ แล้วบอกรักกันซะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-01-2012 21:52:52

ปวดใจแทนน้องฮิ้นท์

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 22-01-2012 02:15:53

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: ichigo ที่ 23-01-2012 01:12:16

สงสารทัก ที่สุดครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 25-01-2012 19:25:02

 :catrun:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 25-01-2012 20:29:46

 :monkeysad:  ...เค้ากำลังรอความหวานนะน้องอิ๊ก..

 :กอด1: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 27-01-2012 14:59:36

ไม่ว่าจะเนิ่นนานขนาดไหน ก้อจะยังรอการกลับมาของฮัทและฮิ้น :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 28-01-2012 15:58:52

 :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A20, : 20 Jan 2012; P49
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 29-01-2012 13:50:42

B20 **** The End****
เช้าอีกวันแล้วที่ผมต้องตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกว่าไม่อยากจะตื่น   ผมไม่อยากไปรร.  ผมไม่อยากไปไหนทั้งนั้นแค่เพราะผมทำใจไม่ได้นี่แหละ  จากที่คิดว่าจะต้องตัดใจจากมันให้ได้แต่กลายเป็นว่าผมยิ่งนึกถึงแต่มันมากขึ้นเรื่อยๆจนทุกวันนี้ผมไม่อยากไปเห็นมันด้วยซ้ำ 

         ทุกเช้าที่เข้าแถว  ทุกเที่ยงที่โรงอาหาร  ทุกเย็นที่มันเคยมาดูผมซ้อมบอลแต่หลังจากนี้ผมคงได้แต่หลบหน้ามันเพราะว่าถ้าผมต้องเห็นมันผมอาจจะทนไม่ได้และวิ่งเข้าไปขอร้องให้มันรักผมและเลือกผมเหมือนเดิม   แต่มันก็คงเท่านั้นเพราะมันเลือกไอ้ทักไปแล้ว  ผมหมดหวังทุกอย่างซึ่งก็สมควรแล้ว

         " ใกล้สอบแล้วใข่มั๊ยลูก หือ..." อาวดีเอ่ยถามตอนนั่งกินข้าวเช้าแล้วมองหน้าผมเหมือนจับสังเกตอะไรอยู่

         " เอ่อ... ครับ  อีกสองอาทิตย์ครับ"

         " จ้ะ... อาลองถามดูน่ะ  เห็นช่วงนี้เราดูซึมๆไปนะ มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าล่ะ" 

         " ก็ไม่มีอะไรหรอกครับอา  เอ้อ... งั้นเดี๋ยวผมรีบไปก่อนดีกว่า  เดี๋ยวสาย... "  ผมรีบตัดบททันทีแล้วไหว้ลาอาวดีจากนั้นก็วิ่งออกมาที่รถ   เรื่องนี้ผมอยากปิดอาวดีไว้ก่อนเพราะไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ  ไว้อีกสักหน่อยผมค่อยบอกละกัน

         ไปถึงรร.ก็เกือบเข้าแถวแล้ว   ผมพยายามเดินไปที่แถวตามองตรงไปเลยไม่มองไปทางไหนทั้งนั้น   ไม่งั้นผมก็ต้องเห็นมันเข้าแถวอยู่กับเพื่อนๆมัน

         และผมไม่อยากต้องไปเห็นว่ามันอยู่กับไอ้ทัก  เป็นยังงี้มาตลอดเป็นเดือนแล้วที่ผมต้องทนแบบนี้ทุกครั้งที่มารร.

         ทุกๆเย็นผมก็จะทุ่มเทซ้อมบอลอย่างหนักเพราะผมรู้สึกว่าการที่เราได้ทุ่มเททำอะไรไปมันก็พอจะช่วยให้ผมคิดถึงมันน้อยลงไปได้บ้าง  แค่ช่วงเวลานึงก็ยังดี  เพราะผมบอกตรงๆว่าผมเหนื่อยมากที่ต้องทนแบบนี้   ไม่นึกว่าการจะตัดใจจากใครสักคนที่รักจริงๆมันจะยากได้ขนาดนี้แต่ผมก็คงต้องทำให้ได้  เพราะผมไม่มีทางเลือกอะไรอีกแล้ว

         -

         -

         วันนี้วันเสาร์ผมตัดสินใจนัดเจอไอ้ป่านไอ้วินไอ้โด่งให้มันมาหาที่บ้านผมเพราะผมจะได้บอกพวกมันเรื่องการตัดสินใจของผม

         " เฮ้ย... กูมีเรื่องต้องบอกพวกมึงว่ะ" 

         " อะไรวะเฮ้ย... นี่แสดงว่าเป็นเรื่องสำคัญดิ  ถึงเรียกพวกกูมาชุมนุมกันเนี่ย"  ไอ้โด่งถามผม

         " เออดิ... คือว่าหลังจากเทอมหน้าเนี่ย  กูคงต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯแล้วล่ะว่ะ...."  ผมพูดไปก็ยังไม่ทันจะจบดีหรอก

         " หา... อะไรนะ  มึงจะไปเรียนต่อในกรุงเทพเลยเหรอ" ไอ้วินตะโกนลั่นขึ้นมาก่อน

         " เออ... เชี่ยอะไรกันวะ  นี่นึกยังไงของมึงเนี่ย"  ตามด้วยไอ้ป่าน

         " ใช่... เรียนอยู่นี่ก็ดีแล้วมึงจะไปต่อที่อื่นทำไมวะ  ให้มันจบม.6ที่นี่ก่อนดิแล้วค่อยไปต่อมหา'ลัยที่กรุงเทพนู่น  หรือว่าช้ำใจจนทนอยู่นี่ไม่ได้  นี่มึงเป็นเอามากนะเนี่ย"  ตามด้วยไอ้โด่ง  ไอ้เวรนี่สาธยายยาวเลยครับ

         " ไม่ใช่เว้ย... ลุงวัฒน์เค้ามาขอตัวกูกับพ่อกูแล้วไง  เค้าอยากให้กูไปเรียนต่อที่โน่นเพราะมันเป็นโควต้าอ่ะ  จบแล้วก็ต่อจุฬาฯได้เลยว่ะ   ไม่ต้องสอบ"

         " เหรอวะ  เออ... มันก็ดีนี่หว่า  แต่ก็น่าเสียดายว่ะ  มึงไปอยู่ตั้งกรุงเทพฯ  ยังงี้ก็เจอกันยากดิวะ"  ไอ้ป่านบ่นแล้วส่ายหน้า

         " มันก็ใช่... เจอกันยากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วซะหน่อย   มึงอย่ามาทำเป็นดราม่าน่ะ  แล้วกูจะกลับมานี่บ่อยๆละกัน"  ผมให้สัญญาไปพวกมันก็เริ่มยิ้มออก

         " เออ... มึงไม่ต้องห่วงหรอก  มาคิดอีกทีมึงก็ตัดสินใจถูกแล้วล่ะ  ทุกอย่างทำไปก็เพื่ออนาคตมึงเองทั้งนั้น   ดีแล้วว่ะ  พวกกูซะอีก  ยังไม่รู้อนาคตตัวเองเล้ย"  ไอ้วินบ่นออกมาบ้าง

         " นั่นดิ... กูเองคงเรียนต่อจนจบแล้วถ้าโชคดีกูคงขอพ่อกูไปเรียนต่อกรุงเทพฯเหมือนมึงว่ะ  แต่ไม่รู้จะแอดมิสฯได้รึเปล่าอ่ะนะ"  ไอ้โด่งว่าแล้วก็เอนนอนลงไปบนเตียงผม

         " เอาน่า... พวกมึงจะกลัวอะไรวะ  พวกเราก็ยังพอมีเวลาตัดสินใจกันอีกนี่หว่า  เหลืออีกตั้งปี  เข้าม.ของรัฐไม่ได้ก็เอกชนสิวะ  จะกลัวทำไม" 

         " ถูก... ฮ่าๆ  งั้นตกลงมึงไปก่อน  แล้วพวกกูจะตามไปทีหลัง   โอเคนะเว้ย"  ไอ้วินยิ้มแล้วยื่นมือมาจะให้ผมจับ  ไอ้ป่านก็เอาตาม ส่วนไอ้โด่งก็รีบลุกพรวดขึ้นมาจับมือด้วย  ผมก็ยิ้มแล้วยื่นมือไปจับรวมกับพวกมัน

         " โอเคเว้ย  สัญญาลูกผู้ชาย  พวกเราจะไปเจอกันที่กรุงเทพฯให้ได้เว้ย  ฮ่าๆๆ"  นั่นเป็นคำสัญญาที่พวกเราให้กันไว้  อีกแค่หนึ่งปีจากนี้พวกเราคงได้มีโอกาสไปเจอกันที่กรุงเทพฯได้ถ้าไม่มีปัญหาอะไรซะก่อน   ผมหวังยังงั้นนะ

         -

         -

         วันรุ่งขึ้นผมรีบมาหาเฮียเจ้าของร้านอุปกรณ์กล้องแต่เช้าเลยครับ   เพราะวันนี้แล้วที่เค้าจะประกาศผลของงานประกวดภาพถ่ายที่ผมส่งไปประกวด

         " เอ้อ... ดีๆ  มาพอดี  กำลังรออยู่เลย  ยินดีด้วยเว้ย  มาๆ  มาดูผลงานตัวเองเลยมา"  เฮียแกรีบกวักมือเรียกผมทันที  พลางยื่นหนังสือนิตยสารเกี่ยวกับกล้องเปิดหน้านึงมาให้ผมดู

         " เฮ่ย... เฮีย.... นี่มัน.... " ผมช๊อคทันที  เพราะที่ผมเห็นคือ  ผลงานของผมแต่คำบรรยายในนั้นบอกว่าเป็นผลงานรางวัลชนะเลิศอันดับสาม 

         ผมนิ่งอึ้งไปเพราะนึกไม่ถึง   ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง  นี่ผมได้ที่สามเลยเหรอ

         " อึ้งเลยดิ  อึ้ง... ฮ่าๆๆ ก็บอกแล้ว  รับรองว่าเอ็งน่ะต้องได้สักรางวัลแน่ๆอยู่แล้ว  เป็นไงล่ะ  ได้ซะที่สามเลย  ทีนี้ก็เตรียมตัวซะให้ดีๆ  เค้าต้องให้เอ็งเข้าไปรับรางวัลที่กรุงเทพโน่นล่ะ  แล้วก็ได้ติดผลงานที่พารากอนด้วย  ดังแน่ๆเว้ยงานนี้  ฮ่าๆๆ"  เฮียแกยิ่งหัวเราะชอบใจ   แต่ผมดิยังอึ้งๆอยู่  สับสนอยู่ว่านี่มันจริงหรือฝันวะ  ผมเนี่ยนะ  ได้ที่สาม

         " โอเคครับเฮีย  ผมขอบคุณเฮียมากๆเลยที่ช่วยเป็นธุระให้ผมตลอดเลยอ่ะ   ไม่งั้นผมคงไม่ได้รางวัลหรอก" 

         " เออ... ไม่ต้องมาขอบใจอะไรหรอก  เห็นงานเจ๋งๆแบบของเอ็งแล้วเฮียอดไม่ได้ว่ะ  ต้องสนับสนุน  เอ้อ... นั่นน่ะ  เอาไปอ่านซะ  บทวิจารณ์ผลงานเอ็งน่ะ  ดูซิว่าเค้าเขียนว่าไง"  เฮียบอกแล้วก็ยื่นหนังสือที่เปิดหน้าคอลัมน์นั้นมาให้ผม   ผมก็รับมาแล้วไหว้ขอบคุณแกก่อนจะออกมาขึ้นรถขับกลับไปบ้าน

         พอผมกลับไปเปิดอ่านบทวิจารณ์อันนั้นที่บ้านผมก็ยิ่งต้องอึ้ง   พี่ตากล้องชื่อดังคนนึงที่เป็นกรรมการเค้าเขียนชมเอาไว้ว่า  เค้าชอบรูปผมมากเพราะอารมณ์ของภาพนั้นเหมือนสะกดใจเค้าได้   ไม่ว่าจะสายตาหรือรอยยิ้มของคนในภาพยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีชีวิตจริงๆทั้งๆที่เป็นแค่ภาพขาวดำ  แสดงถึงความสามารถของช่างภาพที่ตั้งใจจับอารมณ์ของบุคคลในภาพนี้เอาไว้ได้แทบจะเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ  และยิ่งประทับใจมากที่ได้รู้ว่าช่างภาพอายุแค่สิบเจ็ดเท่านั้นเอง 

         อ่านถึงตรงนี้แล้วผมบอกไม่ถูกอ่ะ  ทั้งปลื้มใจภูมิใจสารพัดที่เค้าชมผมซะขนาดนี้  แต่แล้วมันก็ทำให้ผมต้องนึกย้อนไปถึงวันนั้นที่เขื่อนกับมันจนได้  รูปนี้ผมก็แค่ตั้งใจถ่ายไว้เล่นๆไม่ได้จริงจังอะไรเลย  แต่ผมน่ะจำความรู้สึกเมื่อมองมันผ่านเลนส์ได้อย่างไม่มีวันลืม  และก็คงจะตอนนั้นเองล่ะมั๊งที่ทำให้ผมเริ่มมั่นใจว่าผมรักมันมากจริงๆ

         เพราะงั้นรูปนั้นผมก็ไม่แปลกใจที่มันจะสื่ออารมณ์ออกมาได้มากยังงั้น   ถ้าจะพูดว่าผมสร้างมันออกมาด้วยใจผมเองก็คงไม่เว่อร์เกินไปหรอกเพราะผมรู้สึกยังงั้นจริงๆ  แต่ถ้าตอนนี้ฮิ้นท์มันมาเห็นรูปนี้มันจะว่ายังไงบ้างนะ

         นั่นดิมันจะว่าไงล่ะ   ที่ผมเอารูปมันไปลงประกวดนี่ผมก็ไม่ได้บอกมันเลยนี่หว่า  ซวยล่ะสิกู  เฮ้อ... มันจะโกรธผมมั๊ยนะ  ใครจะไปคิดล่ะว่าจะได้ตั้งที่สาม  ตอนแรกผมก็หวังนิดๆแค่ขอให้ได้ไปติดบอร์ดเป็นหนึ่งในผลงานที่เข้าประกวดในงานที่พารากอนก็แค่นั้นเอง   ผมอยากให้มีคนอื่นๆทั่วไปได้เห็นผลงานของผมบ้าง   อยากได้ฟังความคิดความรู้สึกของคนอื่นๆที่ได้ดูรูปผมว่าเค้าคิดยังไงก็แค่นั้นล่ะ 

         ถ้างั้นผมก็คงต้องปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนละกัน   คงยังไม่บอกใครดีกว่าเพราะไม่งั้นก็ต้องรู้ถึงหูไอ้ฮิ้นท์มันด้วยแน่ๆ   ไว้แล้วผมจะไปบอกมันเองละกัน  มันคงไม่โกรธผมอะไรมากมายหรอกมั๊ง  หวังว่านะ

         แต่คิดอีกทีบอกพวกไอ้ป่านไอ้วินหน่อยก็ได้   ไม่งั้นมันจะหาว่าไม่บอกมัน  ไอ้เวรพวกนี้มันจะชอบน้อยใจครับเวลาผมทำอะไรแล้วไม่บอกมัน  มันจะหาว่าผมไม่เห็นความสำคัญ  น่าถีบจริงๆ

         -

         -

         ช่วงนี้เป็นช่วงสอบที่ผมเองก็ไม่มีกะใจสักเท่าไหร่  อ่านหนังสือไปก็งั้นๆไม่ค่อยเข้าสมองเพราะมัวนึกถึงแต่เรื่องมันตลอด  แบบนี้ผลสอบที่ออกมาจะเป็นไงผมว่าผมคงรู้แล้วล่ะ

         " เย่ส.... เสร็จซะทีเว้ยวิชาสุดท้าย   เดี๋ยวต้องไปฉลองกันเว้ยพวกเรา"  ไอ้ป่านชวนผมกะไอ้วินทันทีที่ออกจากห้องสอบกัน

         " แหมๆ  จะรีบไปฉลองกันเลยนะยะ  เก็บกดมากนักเหรอพวกแกน่ะ"  แหวนขัดขึ้นมาเพราะหมั่นไส้ไอ้ป่าน

         " อ่ะ แน่นอนครับ  คร่ำเคร่งกันมาเป็นอาทิตย์ๆแล้วอ่ะ   ยังงี้มันต้องไปปลดปล่อยซะหน่อย เนอะๆ"  เอาอีกละครับ  มันหันไปเนอะๆกับไอ้วินที่รอรับมุขอยู่เหมือนเคย

         " เออ... เดี๋ยวไปแดกหมูกระทะดีกว่าเว้ย  แชร์กันเหมือนเดิม  โอเคป่ะ"  ไอ้วินเสนอ

         " ก็ดี  แต่เออ... เดี๋ยวกูมาว่ะ  ขอไปหาอ.สุพจน์แป๊บนึง"  ผมบอกมันสองคนแล้วก็เดินไปที่ห้องศิลปะ  อ.สุพจน์เค้านั่งทำงานอยู่พอดีผมก็เข้าไปไหว้แก

         " อ้อ... นายบุญณรงค์  มาหาครูมีอะไรเหรอ  หือ..."  อ.สุพจน์ขยับแว่นมองหน้าผม

         " คือผมอยากมาบอกลาอาจารย์น่ะครับ  แล้วก็อยากขอบคุณคำสอนคำแนะนำทุกๆอย่างที่อาจารย์สอนผมน่ะครับ"

         " อ้าว... ยังไงกันหือ... จะลาไปไหนล่ะเรา"  อ.สุพจน์ดูตกใจเล็กน้อยที่ได้ฟังผมว่า

         " คือตอนนี้พ่อผมเค้าอยากให้ผมไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯน่ะครับ   พอดีว่าผมได้ทุนที่รร.นึงที่นั่นแล้วก็ได้โควต้าที่จะไปต่อที่จุฬาด้วยครับ" 

         " อ้อ... เหรอ  อืม... มันก็ดีนะครูว่า  แต่ครูก็เสียดายเหมือนกันนะที่เธอต้องไปเรียนที่อื่นซะแล้ว  ถ้างั้นครูขอให้เราโชคดีละกัน  ไปอยู่ทางโน้นก็ตั้งใจเรียนให้ดีล่ะ  ครูเชื่อว่าอย่างเธอน่ะอนาคตดีแน่ๆ"  อ.สุพจน์ถอดแว่นออกแล้วอวยพรผม  รอยยิ้มของเค้าดูอบอุ่นเหมือนเคยจนผมต้องยกมือไหว้แกด้วยความตื้นตัน   

         " ขอบพระคุณมากนะครับ   ต่อไปผมรับรองว่าจะตั้งใจเรียนให้ดีเลยครับอาจารย์"  ผมก้มกราบอ.สุพจน์อีกครั้ง  เค้าก็ลูบหัวผมเบาๆ

         " ดีมาก... ครูเชื่ออยู่แล้วว่าเธอจะต้องทำได้  ก็ขอให้เธอโชคดีแล้วกันนะ"  อ.สุพจน์กล่าวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะไหว้ลาแกออกมา    เป็นความรู้สึกดีๆที่ผมได้รับและมันทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาอีกมาก  ว่าต่อไปนี้ผมจะต้องเดินต่อไปเพื่ออนาคตของผมเอง   มีอะไรมากมายรอผมอยู่และผมจะต้องทำให้ได้

         -

         -

         ตอนนี้พวกเรามีผม  ไอ้ป่าน  ไอ้วินพากันมาที่ร้านหมูกระทะเพื่อฉลอง   ส่วนแหวนพอโดนไอ้วินไอ้ป่านแซวมากๆเข้าก็งอนไปกับเพื่อนอีกกลุ่มซะงั้น   เหลือแค่ผมกับไอ้วินไอ้ป่านสามคนแต่พอมาถึงที่ร้านผมก็ต้องชะงักเพราะเห็นคนบางคนมานั่งกินกันอยู่ก่อนแล้ว  มีไอ้ฮิ้นท์มันมากับวิวแจง  แต่แปลกที่ไม่เห็นไอ้ทักมาด้วย

         " เฮ้ย... แม่ง... โลกไหงมันกลมจังวะ  แถวนี้มีอีกตั้งสองสามร้านยังมาเจ๊อะกันได้อ่ะ"  ไอ้วินเอ่ยขึ้นมาก่อน   นั่นดินะ  มันจะบังเอิญไปมั๊ยเนี่ย

         " เออ... งั้นกูว่าไปร้านข้างๆนี่แทนละกันนะ"  ผมว่าแล้วก็หันหลังเดินออกจากร้านทันที   มันสองคนก็ตามผมมาติดๆ

         " เฮ้อ... กูว่ามึงทำแบบนี้ไปมันก็ไม่เข้าท่านะเว้ย  จะต้องไปหลบหน้ามันทำไมวะ"

         " กูก็ไม่ได้อยากหรอกนะเว้ย  แต่กูมันอ่อนแอเองว่ะ  กูเห็นมันแบบนี้แล้วกูคงทนไม่ได้แน่ๆว่ะเพราะงั้นก็ขอเวลากูหน่อยเหอะ   กูจะพยายามทำใจให้ได้คงไม่นานมากหรอกว่ะ"  ผมหลับตาแล้วก็ก้มหน้าลงอย่างท้อๆ  ก็นั่นสินะผมไม่ควรหลบหน้ามันแบบนี้จริงๆนั่นแหละ  แต่ผมเองก็ทนไม่ได้เหมือนกันถ้าต้องเผชิญหน้ากับมันตอนนี้

         " เออ... พวกกูเข้าใจ  อย่าเศร้าไปเว้ย  ยิ้มไว้สิวะ  วันนี้พวกเราจบม.5กันแล้วนะเว้ย  มันต้องร่าเริงไว้"  ไอ้ป่านตบบ่าผมเบาๆปลอบใจผม  จากนั้นพวกมันก็กอดคอผมแล้วพาเดินไปอีกร้านนึง 

         เราสั่งของมานั่งกินกันไปคุยกันไปเรื่อย   พวกมันก็พยายามชวนผมคุยไปเพราะไม่อยากให้ผมกร่อยส่วนผมเองก็พยายามทำใจให้มันเบิกบานเพราะจากวันนี้ไปผมก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว  จบจากที่นี่ไปผมก็จะไปเริ่มชีวิตใหม่ที่กรุงเทพฯโน่น   เพียงแต่ว่าไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะทำใจให้ลืมมันได้รึเปล่า

         -

         -

         ตอนนี้ข้าวของทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ของผมถูกเก็บลงกระเป๋าและเป้เรียบร้อยแล้ว  ตามหมายกำหนดการที่ผมวางไว้นั้นทุกๆอย่างมันก็โอเคดี  คืนนี้ผมจะไปขึ้นรถบขส.เข้ากรุงเทพ   จากนั้นอีกสองอาทิตย์ผมก็จะต้องไปรับรางวัลที่งานนิทรรศการภาพถ่ายที่พารากอนและชีวิตใหม่ของผมจะเริ่มที่นั่น  รร.ใหม่  เพื่อนใหม่และสังคมที่เปลี่ยนไปกำลังรอผมอยู่

         แต่สิ่งสุดท้ายที่ผมจำเป็นต้องทำก่อนจะไปก็คือ  ผมอยากให้ฮิ้นท์มันได้รู้ความในใจทั้งหมดของผมและคงไม่มีอะไรดีไปกว่าบอกมันด้วยไดอารี่เล่มนี้ของผมแล้วล่ะ   ทุกๆภาพและทุกๆคำบรรยายที่มาจากใจผมคงบอกมันได้ดีแม้ว่ามันจะสายไปแล้วก็เถอะ   แต่อย่างน้อยผมว่ามันคงเข้าใจผมได้ซะที   กับทุกอย่างที่ผ่านมาที่ผมเคยทำให้มันต้องเสียใจมันเป็นเพราะอะไร  และผมหวังว่าถ้ามันได้รับรู้มันจะเข้าใจทุกอย่างได้เอง

         ขณะนี้ผมมาอยู่หน้าบ้านมันแล้ว  บ้านเงียบมากคงเพราะดูทีวีกันอยู่หรือไม่ก็นอนกันไปแล้ว  ถ้างั้นผมคงแค่เอาไดอารี่ของผมวางไว้ตรงบันไดบ้านมันนี่แล้วกัน  พรุ่งนี้เช้ามันคงมาเห็นเองแหละ

         ตอนเดินออกมาผมยืนมองบ้านมันอีกครั้ง  คงเป็นครั้งสุดท้ายล่ะมั๊งเพราะต่อไปผมอาจจะไม่ได้มานี่อีกแล้วก็ได้  นึกถึงตอนนั้นที่ผมกับมันนอนค้างด้วยกันและคืนสุดท้ายที่ผมได้นอนกอดมันไว้   แต่ เฮ้อ... ช่างเถอะว่ะ  ยังไงผมก็ต้องทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่อยู่แล้ว  ถึงตอนนี้คิดเสียดายไปก็เท่านั้น

         ผมขับมอไซค์กลับมาบ้านแล้วขึ้นไปเอาของทั้งหมดลงมา   พ่อผมบอกว่าเดี๋ยวจะขับรถไปส่งที่สถานีรถเอง  อาวดีก็เอาของกินใส่ถุงยื่นให้ผมเอาไปกินระหว่างทาง

         " ไปดีๆนะลูก  ถึงแล้วก็โทรมานะ"  อาวดีบอกเสียงสั่นๆแล้วก็กอดผม   จะว่าไปผมเองก็ไม่เคยต้องจากบ้านไปไหนนานๆแบบนี้เลย  อาวดีเค้าก็คงไม่อยากให้ผมไปหรอก

         " ครับ  แล้วผมจะกลับมาบ่อยๆนะครับ  อาไม่ต้องห่วงผมนะ  ผมจะดูแลตัวเองดีๆ"

         " จ้ะลูก... ดูแลตัวเองดีๆนะครับ"  อาวดีกอดผมอีก  แต่ผมเองไม่อยากให้บรรยากาศเศร้าไปกว่านี้แล้วเลยเดินตามพ่อออกไปที่รถเลย

         พ่อขับพาผมมาส่งที่สถานีแล้วกำชับว่าให้ผมทำตัวดีๆเชื่อฟังลุงวัฒน์เค้าเพราะเราต้องไปอยู่กับเค้าอีกนานมาก  ก็อีกเป็นปีๆนั่นแหละที่ผมคงต้องไปอยู่กับลุงเค้าตลอดจนเรียนจบโน่นเลย  แต่ผมก็เบาใจเพราะลุงวัฒน์เค้าใจดีกับผมมาก  รักผมซะยังกะลูกเค้าอีกคนเลยล่ะ

         หลังจากนั้นพ่อก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีกแต่ผมรู้ดีว่าพ่อก็คงใจหายมากเหมือนกันที่ผมต้องจากไป  และคงอีกนานกว่าจะได้เจอกันเพียงแต่ว่าพ่อคงไม่อยากให้ผมรู้สึกห่วงเลยไม่แสดงอาการอะไรออกมา   

         รถที่ผมนั่งออกจากสถานีไปแล้วผมได้แต่มองพ่อที่ยังยืนส่งผมห่างออกไปทุกทีๆจนลับตาไป   นาทีนั้นผมรู้ได้ทันทีว่าชีวิตผมกำลังจะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ   ต่อไปผมคงต้องไปเจออะไรใหม่ๆที่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะดีหรือร้ายยังไงมั่ง  ก็คงต้องลุ้นกันไปล่ะนะ
   
         -

         -

   

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 29-01-2012 13:52:11

      เที่ยงคืนกว่าผมก็ถึงกรุงเทพฯครับ   ผมเรียกแท๊กซี่ไปบ้านลุงวัฒน์ทันทีเพราะกำชับลุงเค้าไปแล้วว่าไม่ต้องมารับเพราะมันจะดึกมากไปรบกวนเค้าเปล่าๆ   แต่พอไปถึงบ้านเค้าผมก็เห็นเค้ารอผมกันอยู่  ลุงวัฒน์ท่าทางดีใจมากต้อนรับผมอย่างดีเหมือนเคย 

         " เป็นไงมั่ง  หือ... เหนื่อยมั๊ยเรา  กินไรมารึยังล่ะเนี่ย  หิวมั๊ย"  ลุงวัฒน์เอ่ยชวน  ผมก็ยิ้มแล้วส่ายหน้านิดนึง

         " ไม่หิวแล้วครับ  งั้นเดี๋ยวผมเอาของไปเก็บบนห้องก่อนนะครับ"  ผมบอกแกไปแล้วก็ขนของขึ้นห้องไป  ห้องนี้มันก็ห้องเดิมล่ะครับ  ผมเคยมานอนบ้านแกบ่อยๆอยู่แล้วแทบทุกปิดเทอม   เพราะงั้นผมถึงคุ้นเคยกับบ้านนี้ดี

         " งั้นเดี๋ยวก็ไปอาบน้ำแล้วนอนนะลูก  นั่งรถมาเหนื่อยๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน  เอ้อ... แล้วเราจะเอาอะไรอีกมั๊ย"  ลุงวัฒน์เข้ามาถามผมที่ห้อง 

         " ไม่เป็นไรครับลุง  ขอบคุณมากครับ"  ผมปฏิเสธไป  ลุงเค้าก็ไม่เซ้าซี้แล้วออกจากห้องไป  ผมล้มตัวลงนอนคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่ายังมีอะไรให้ผมต้องทำอีกเยอะมากอีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ผมก็จะเปิดเทอมและต้องไปรร.ใหม่แล้ว   ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงมั่งแต่ก็เอาเหอะ  บอกแล้วว่าคงต้องลองกันดูสักตั้งน่ะนะ

         -

         -

         วันนี้ผมไปที่รร.ใหม่เพื่อไปดูสถานที่กับลุงวัฒน์   อาจารย์พละที่สนิทกันกับลุงวัฒน์เค้าก็มาสัมภาษณ์ผมหลายเรื่อง  ก็เรื่องเกี่ยวกับบอลนั่นแหละครับ   ท่าทางเค้าก็พอใจผมมากอยู่นะเพราะลุงวัฒน์เค้าก็เชียร์ผมน่าดูเหมือนกัน

         ที่รร.นี้อะไรๆก็ดูดีดูเลิศไปหมดครับ  แค่โรงยิมก็มีตั้งสามหลังแถมข้างในก็ใหญ่สุดยอด  มีสระว่ายน้ำทั้งในร่มและกลางแจ้งอีกสองสระเป็นสระระดับมาตรฐานโอลิมปิค   เพราะงั้นไม่ต้องพูดถึงสนามบอลกันล่ะว่าจะยอดเยี่ยมแค่ไหน   ขนาดแค่เห็นหญ้าในสนามผมก็รู้สึกเลยว่าเวลาลงไปเล่นมันคงนุ่มเท้ากว่าหญ้าที่รร.เก่าผมแน่ๆ

         " เป็นไงมั่งเรา  ชอบมั๊ย  รร.นี้เค้ามาตรฐานอันดับหนึ่งทุกอย่างเรื่องกีฬาอยู่แล้ว  รับรองหายห่วง"  ลุงวัฒน์ถามผมตอนเดินกลับมาที่รถ

         " ชอบมากครับ  ทุกอย่างเพอเฟคหมด  นี่ถ้าต้องจ่ายค่าเทอมเองผมคงไม่ไหวแน่ๆเลย" 

         " ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วง  เราอ่ะเรียนฟรีไม่มีปัญหาอยู่แล้ว  แค่ตั้งใจซ้อมให้ดีๆก็พอ  ที่เหลือลุงจัดการเองว่ะ" 

         " ครับลุง  แล้วผมจะพยายามตั้งใจเรียนตั้งใจซ้อมให้เต็มที่นะครับ"  ผมรับปากลุงวัฒน์ไป  เค้าก็ยิ้มเอามือมาลูบหัวผม
   
         " ดีมาก... ฮ่าๆ  เอ้อ... ไปกันดีกว่า  เดี๋ยวไปกินข้าวกันก่อน  จะเที่ยงแล้ว"  ลุงวัฒน์ว่าแล้วก็ออกรถขับออกไปร้านอาหารแถวนั้น  พอกินกันเสร็จก็กลับไปบ้าน

         เย็นวันนั้นผมโทรคุยกับไอ้วินไอ้ป่านที่พ่วงสายมาด้วยกัน  มันบ่นคิดถึงผมกันใหญ่โดยเฉพาะแหวนที่ก็โทรมาแทบทุกวันอยู่แล้ว  แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันสักเท่าไหร่ 

         ไอ้ป่านบอกว่าไอ้ทักมันโทรมาถามถึงผมด้วยทำเอาผมงงเหมือนกันว่าทำไม    แต่ไอ้ทักมันไม่ได้บอกว่าจะถามไปทำไมหรอกนะ  แล้วมันก็พยายามคาดคั้นเอาที่อยู่ผมที่กรุงเทพฯให้ได้แต่ไอ้ป่านมันก็ไม่ได้บอกอะไรไปเพราะตัวมันเองก็ไม่รู้อยู่ดี  ผมไม่เคยบอกที่อยู่บ้านลุงวัฒน์กับมันอยู่แล้วด้วย    และไอ้ที่ผมสงสัยมากๆตอนนี้คือตกลงไอ้ทักมันจะมาถามเรื่องนี้ไปทำไมวะ

         " ที่จริงอ่ะถึงกูจะรู้กูก็ไม่บอกมันหรอกว่ะ  น่ารำคาญ  เรื่องนี้มันน่าจะจบๆไปได้ละ  มึงก็ตัดใจไปแล้ว  แต่นี่มันยังจะตามมาราวีอะไรอีกก็ไม่รู้ว่ะ"  ไอ้ป่านบ่นให้ฟัง

         " เหรอวะ  เออๆ  มึงไม่ต้องบอกมันก็ดีเหมือนกัน  ไม่รู้ว่ามันจะต้องการอะไรน่ะนะ  แต่กูก็ไม่อยากไปรับรู้อะไรกะมันอีกแล้วล่ะว่ะ  ก็ช่างมันเหอะ"

         " เออ... กูไม่บอกมันหรอก  แต่เนี่ย  ดีใจด้วยนะเว้ยที่มึงได้ที่สามอ่ะ พวกกูอยากไปดูมึงรับรางวัลจังว่ะ  แต่เดี๋ยวต้องดูก่อนว่าจะไปได้มั๊ย"

         " เออ... ดีๆ  กูก็อยากให้พวกมึงมานะเว้ย  ชวนไอ้โด่งมาด้วยได้ยิ่งดีอ่ะ  เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"  ผมชักตื่นเต้นที่พวกมันบอกว่าจะมางานรับรางวัลผม

         ดีชะมัดที่พวกมันจะมาเจอผมในวันงาน  ถ้างั้นผมคงต้องโทรบอกพ่อกับอาวดีแล้วล่ะ  ไหนๆก็ไหนๆผมเองก็อยากให้พ่อกับอามาในงานด้วยเหมือนกัน  เค้าคงจะดีใจและภูมิใจมากไม่งั้นเค้าจะหาว่าทำไมเรื่องสำคัญยังงี้ผมถึงไม่บอกเค้า

         -

         -

         และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึงซะที  บ่ายนี้ผมต้องไปงานที่พารากอนแล้ว  นี่ผมตื่นเต้นน่าดูเหมือนกัน  นัดไอ้ป่านไอ้วินไอ้โด่งไว้เรียบร้อยแล้วพอถึงเวลาผมก็ออกไปหาพวกมัน  ส่วนพ่อกับอาผมจะตามมาทีหลังให้ผมรออยู่ที่งานได้เลย

         ตอนนี้ผมมายืนอยู่ในงานต่อหน้าผลงานของผมเองที่ถูกอัดขยายทำเป็นเหมือนภาพโปสเตอร์ขนาดใหญ่มากติดอยู่กับบอร์ดแสดงงาน  รูปนี้คือรูปฮิ้นท์มันตอนที่หันมายิ้มกับผมและผมถ่ายมันไว้ได้พอดี   และที่ยิ่งทำให้ผมดีใจมากๆก็คือมีคนมากมายมายืนดูรูปของผมนี่แหละครับ   แต่ละคนดูไปผมก็เห็นว่าเค้ามักจะอมยิ้มไปด้วยเหมือนกับว่ามีความสุขที่ได้เห็นรูปนี้

         แต่ผมคิดว่าคงยังไม่มีใครรู้มั๊งว่าคนถ่ายรูปนี้ก็มายืนอยู่ข้างๆเค้านี่แล้ว  อาจจะไม่มีใครคิดด้วยซ้ำว่าเด็กอย่างผมจะเป็นคนถ่ายรูปนี้ก็เป็นได้   แต่แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วล่ะ  ฝันส่วนนึงของผมได้เป็นจริงซะทีเพราะผมอยากที่จะมีโอกาสได้ติดผลงานตัวเองให้คนมาชมแบบนี้สักครั้งอยู่แล้ว

         " โห...ไอ้ฮัท... งานนี้งานใหญ่น่าดูเลยว่ะ  นักข่าวมากันเพียบเลยอ่ะ  ยังงี้ก็ได้ออกทีวีสิวะ"  ไอ้ป่านท่าทางมันตื่นเต้นยิ่งกว่าผมอีก  ส่วนไอ้ที่เหลือก็ดูจะพอๆกัน

         " เยี่ยมเลยเว้ย  เพื่อนกู... เกิดแน่ๆมึงงานนี้" 

         " ไอ้บ้า....  เกิดห่าอะไรล่ะ  เค้าให้มารับรางวัลเว้ย  ไม่ได้มาประกวดเอเอฟ"  ผมหันไปแกล้งว่ามัน

         " ไม่รู้ล่ะเว้ย  งานนี้มึงได้ออกทีวีแน่นอนว่ะ  เผื่อมีแมวมองมาทาบทามมึงไปเข้าวงการไง  ฮ่าๆๆ"

         " ไปกันใหญ่ละมึง  นี่มันงานประกวดภาพถ่ายเว้ย  เลอะเทอะว่ะ... ไปๆ  พวกมึงไปหาที่นั่งกันก่อน  จองไว้ให้พ่อกะอากูด้วยนะเดี๋ยวเค้าจะมา  กูจะไปเตรียมตัวกะเค้าหลังเวทีแล้ว"  ผมบอกแล้วก็ไล่พวกมันไปหาที่นั่งที่เค้าจัดเตรียมไว้หน้าเวที

         ผมเดินไปหาพี่ๆทีมงานที่หลังเวทีประมาณว่าไปรายงานตัวว่ามาแล้ว  พวกพี่เค้าก็ให้ผมไปนั่งรอเตรียมตัวอยู่แถวหลังเวทีนั่นแหละ

         " ฮัลโหล... ครับ... มาถึงแล้วใช่ป่ะ  งั้นก็เข้ามาในงานได้เลยครับพ่อ  พวกไอ้ป่านมันรออยู่  ไปนั่งกะพวกมันได้เลยครับ"  ผมรับสายพ่อผมที่โทรมาแล้วก็วางไป  จากนั้นผมก็นั่งรออยู่ตรงนั้นต่อ

         " เอ้อ... น้องครับ  น้องชื่อบุญณรงค์ที่ได้ที่สามใช่มั๊ยครับ"  เสียงๆนึงถามผมจากด้านหลัง   พอหันไปเห็นผมก็ตกใจนิดนึงเพราะว่าเค้าก็คือพี่ตากล้องชื่อดังคนที่ชมงานผมในบทวิจารณ์ของหนังสือนั้นน่ะเอง 

         " เอ่อ... ครับพี่ ใช่ครับ ผมเองครับ"

         " หึๆ  ดีเลยครับ  เจอตัวจนได้  พี่อ่ะตามหาเราอยู่เลยนะเนี่ย"

         " หือ... ตามหาผม... "  งงดิครับ  งานนี้  คนระดับนี้จะมาตามหาผมทำไมวะเนี่ย

         " ครับ... ใช่แล้ว  พี่อ่ะตามหาเราอยู่เพราะว่าพี่อยากถามอะไรเราหน่อยน่ะ"

         " ทำไมเหรอครับ"

         " พี่อยากรู้น่ะว่าคนในรูปที่น้องถ่ายน่ะเค้าเป็นใครเหรอ..."  พี่ตากล้องถามผมแล้วยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

         "เอ่อ... เค้าเป็นเพื่อนผมเองครับ" 

         " หึๆ  เพื่อนเราเหรอ  อืม... เพื่อนเราจริงๆเหรอ  แน่ใจนะ"  คราวนี้เค้ายิ่งยิ้มใหญ่เลยอ่ะ  เหมือนกะว่าจะจับผิดอะไรผมยังงั้นเลย

         " เอ่อ... ก็  เพื่อนจริงๆครับ  พี่คิดว่าไม่ใช่เหรอ" 

         " ฮะๆๆ  เปล่าหรอก  ไม่มีอะไร  พี่อยากถามให้แน่ใจเท่านั้นแหละ  เพราะพี่ดูตามเนื้องานเราน่ะนะ  ลองถ้าถ่ายเก็บอารมณ์และทุกๆอย่างออกมาได้ดีขนาดนั้นน่ะ   มันดูเหมือนกับว่าเป็นคนรักกันอยู่เลยนะ"  ผมสะดุ้งทันทีที่เค้าบอกมาแบบนั้น  ไม่อยากเชื่อว่ะอะไรมันจะขนาดนั้น   นี่งานผมมันสื่อออกมาได้ขนาดนั้นเลยเหรอ

         " ฮ่าๆๆ เอาล่ะๆ  ไม่ต้องทำหน้าไม่ถูกขนาดนั้นก็ได้  เอาเป็นว่าพี่จะเข้าใจไปตามที่พี่เห็นและเราอยากให้พี่รู้ก็ละกันนะ   แต่ยังไงก็ต้องขอชมเราจริงๆเพราะว่างานสวยมากครับ  ไม่อยากเชื่อว่าเป็นฝีมือเราเลยนะ  อายุแค่นี้เอง  รับรองยังงี้อนาคตไกลแน่เรา  สนใจอยากเรียนต่อด้านนี้โดยตรงมั๊ยล่ะ  ไว้พี่จะช่วยแนะนำให้"  พี่ตากล้องยื่นข้อเสนอให้ผมแล้วยิ้ม  ผมก็อึ้งไปเลย  ไม่นึกว่าอยู่ๆก็มีโอกาสดีๆเข้ามาหาผมอีกแล้ว  ทำไมผมเฮงจังวะ 

         " เอ้อ... ครับพี่  สนใจสิครับ  ผมก็อยากเรียนต่อด้านนี้อยู่เหมือนกัน  ถ้าจบม.6ปั๊บผมก็อยากเรียนพวกถ่ายภาพนี่ต่ออยู่แล้วครับ  แต่อยากเรียนที่จุฬาฯน่ะครับเพราะผมกำลังจะได้โควต้านักกีฬาที่นั่น"

         " งั้นก็ดีเลย  เอาล่ะ  งั้นเราเก็บนามบัตรพี่ไว้นะ  เร็วๆนี้พี่จะมีโครงการค่ายอบรมเกี่ยวกับการถ่ายภาพน่ะ  เป็นของมหา'ลัยเค้าจัดน่ะครับ  ถ้าเราอยากไปก็ติดต่อมาละกัน  โอเค... ถ้างั้นเดี๋ยวพี่ต้องขอตัวก่อนนะต้องไปเตรียมงานทางโน้นอีกนิดหน่อย  อย่าลืมติดต่อมานะครับ"   พี่ตากล้องบอกผมก่อนจะขอตัวไปทำงานเค้าต่อ   

         ผมนั่งมองนามบัตรในมืออย่างดีใจ  โชคดีจังว่ะเรา  รู้สึกว่าหลังๆมานี่ผมเริ่มมีโชคมากขึ้นเรื่อยๆทำเอาผมนึกถึงไอ้คำที่ว่า  ถ้าเราอันลัคกี้อินเลิฟมันจะลัคกี้อินเกมแทน  สงสัยมันคงจะเป็นยังงี้นี่เอง

         พอถึงเวลาที่กำหนดประธานเค้าก็เปิดงานกันไป  ผมกับพี่ๆที่เค้าได้รางวัลก็มานั่งรอกัน  แต่ละคนมาถามผมว่าเป็นผมเหรอที่ได้ที่สาม  เก่งมากๆเพราะผมยังเด็กแต่ทำงานได้ระดับนี้   เล่นเอาผมเขินไปเลย

         พิธีกรเริ่มประกาศให้แต่ละคนออกไปรับรางวัลตามคิวจนถึงคิวผมซึ่งเดินออกไปค่อนข้างจะทื่อๆเพราะผมตื่นเต้นมากอยู่  คนดูเยอะมากๆ ไฟแฟลชจากกล้องก็สาดมาวูบวาบๆจนผมมองไปหน้าเวทีไม่เห็นอะไรแล้ว  กะว่าจะมองหาพ่อผมกะพวกไอ้ป่านซะหน่อย

         แต่พอทิ้งจังหวะไปหน่อยนึงตาผมเริ่มหายมัวผมก็มองไปเห็นพ่อผม  อาวดี พวกไอ้ป่าน  แต่ที่ทำเอาผมชะงักค้างไปเลยตอนนี้ก็คือ  คนที่ผมอยากเห็นมากที่สุดตอนนี้น่ะสิ

         " ฮิ้นท์..... " ผมครางเบาๆในลำคอออกมา  ความรู้สึกมันตื้อล้นออกมาจากข้างในจนแทบระเบิด   วินาทีนั้นผมอยากจะรีบวิ่งไปหามันทันทีด้วยซ้ำ

                                    The End

Ps.** จบแว้ววว เหลือตอนของฮิ้นท์อีกตอนเดียวนะครับ ในส่วนของฮัทจบแล้วล่ะ อิอิ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะครับ
ขอบคุณมากสำหรับการสละเวลาติดตาม ขอบคุณคร้าบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: wolfram ที่ 29-01-2012 14:04:18

 :z13:

อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ว...happy ending ใช่มั๊ยคะ!!  :sad4:

รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้สิ!!  :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-01-2012 14:27:21

โว้ะ เจอกันแล้ว
ทำไมรีบจบล่ะ อยากให้ต่ออีกนิด

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 29-01-2012 14:31:01

จบ ของ ม.ปลายใช่มั้ย กรี๊ดดดดด อยากอ่านน้องฮิ้นท์ เร็วๆแต่ ไม่อยากให้จบเลย  ต่อภาค2 ช่วงมหาวิทยาลัย เถอะนะ น้าาาา นะๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 29-01-2012 14:40:04

อยากให้จบแบบแฮบปี้เอนดิ้งเร็วๆจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 29-01-2012 14:51:56

โอ้ว Happy แน่เลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-01-2012 15:08:33

แอบเห็นเค้าลางความสุข

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 29-01-2012 15:11:01

อยากให้รักกันๆๆๆๆ  บอกความในใจกันเลยย  รอตอนต่อไปนะคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 29-01-2012 15:44:00

แง่จบเร็ว จังพี่อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 29-01-2012 16:16:42

 :เฮ้อ:  จะจบยังไง

แต่พี่อิ๊กกี้เคยบอกแล้ว  นิยายพี่อิ๊กกี้ไม่จบเศร้า 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 29-01-2012 16:28:35

สาธุๆ
รักกันซะทีเถ๊อะ
 :m5:
รีบมาต่อเถอะน๊าอิ๊กกี้
คนอ่านใจจะขาดแล้วจ้าาาา
 :z3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 29-01-2012 16:40:35

 :เฮ้อ: :กอด1:จบแล้วไม่อยากให้จบ ความรู้สึกเศร้าของตอนที่แล้วยังไม่หายเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 29-01-2012 16:42:40

อร้ายยยยยยมาต่อเรวๆน่ะลุ้นจะแฮปปี้ไหม :serius2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 29-01-2012 17:06:40

หมายกำหนดการ คือเอกสารแจ้งกำหนดขั้นตอนของงานพระราชพิธีที่จะต้องอ้างพระบรมราชโองการ

กำหนดการ คือลำดับขั้นตอนงานทั่วๆไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 29-01-2012 17:50:52

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ห้ามจบนะครับ ขอภาคมหาลัยด้วยก็ดีนะครับ
มารอพาร์ทสุดท้ายของฮิ้นท์นะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 29-01-2012 19:01:14

อ่อยยยยย
อะไรอ้ะ จะจบแล้วเหรออออออ
อยากอ่านต่อนี่นา  โฮววววว
T^T
ดีใจที่ฮ้นท์มาหาฮัท ดีใจด้วยที่ได้รางวัล
><

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 29-01-2012 19:21:54

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ค้างคาที่สุดอะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 29-01-2012 20:17:06

+1 จ้า

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   :angry2:

แต่มึความสุขจัง  :-[

รอตอนฮิ้นท์น่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: tantansin ที่ 29-01-2012 21:59:17

 ....ตามหมายกำหนดการ ..ที่ผมวางไว้นั้นทุกๆอย่างมันก็โอเคดี  คืนนี้ผมจะไปขึ้นรถบขส.เข้ากรุงเทพ   ....

หมายกำหนดการ ใช้กับพระบรมวงศานุวงศ์เท่านั้นนะคับ
สามัญชน ใช้คำว่า  กำหนดการ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 29-01-2012 23:31:28

อ๋อย

ขอภาคต่อเถอะนะครับ

มิอยากให้จบเลยนะ

มันเป็นอาไรที่

น่าติดตามที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 30-01-2012 08:51:40

ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย คิดถึง ฮิ้นท์ฮัทจัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 30-01-2012 11:37:26

เย้ๆๆๆ happy แน่นอนใชไหมค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 30-01-2012 13:04:00

 :m15:อารมณ์ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อด่านเลยน้องอิ๊กกี้ๆ :m15:
ฮิ้นมาแล้วนะฮัท สู้ๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 30-01-2012 13:48:37

เห็นลางความสุข
มาใกล้ๆ :z2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 30-01-2012 14:08:51

พออ่านมาถึงคำว่าจบแล้ว  รู้สึกใจหายวาบเลยอ่ะ

แบบว่าไม่อยากให้จบเลย อยากต่อให้มันยาวๆ  อ่านแล้วติดอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: area71 ที่ 30-01-2012 23:09:15

อิ๊กกี้ ตอนต่อไปขอยาวๆนะคราฟ please please

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 31-01-2012 01:15:27

อ่านกำลังเพลินๆเลย บอกจบ แล้ว แต่ไม่เป็นไร รอตอนฮิ้นท์ก็ได้เน๊อะ  รอดูว่า จะลัคกี้อินเลิฟ หรือเปล่า ^_^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 31-01-2012 12:10:44

โอ๊ะโอว ใกล้จะบอกรักกันรึยังนะ :-[

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 31-01-2012 12:56:24

อาโหลๆ ของฮิ้นท์กะลังทำใจเขียนอยู่นะคร้าบ อิอิ

จะพยายามเขียนยาวๆนิ

ขอบคุณที่ติดตามครับผม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 31-01-2012 13:07:18

ทำไมต้อง "ทำใจเขียนล่ะ?"

อ่อยยยย
ขอ หวานๆ น่ารักๆ นะคะ
=/\=

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 31-01-2012 22:28:22

เย้ รออ่าน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 01-02-2012 21:04:22

รออ่านตอนต่อไป

ขอให้เข้าใจกันสักทีนะ ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: watop ที่ 01-02-2012 22:31:43

ทำไมผมเพิ่งเห็นว่ามีเรื่องนี้ด้วย   :sad4: :sad4:

เพิ่งอ่านได้แค่ A1 เอง  แต่เห็นมีประโยคที่ว่า  อ.บ้านหมี่  จ.ลพบุรี

ในฐานะที่ผมเป็นเจ้าบ้าน  "ยินดีต้อนรับนะครับ"  ช้าไป(มาก)โปรดให้อภัย

ว่าแต่ในเรื่องนี้มีสมาชิก บ้านหมี่ ลพบุรี มั้ยเนี่ย

ตอนนี้ผมขอตัวไปอ่านต่อก่อนนะครับ  แล้วจะตามให้ทันโดยไว

 :กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 02-02-2012 17:57:30

ทำไมไม่เข้าใจกันสักที เราเศร้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 03-02-2012 18:23:04

ฮัทจบแล้วนะ  ฮิ้นรีบๆ จะได้จบไปพร้อมกัน  เตรียมชุดครุยด้วย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 04-02-2012 15:21:29

ยังไม่จบหรอกเนอะ มีต่อภาคมหาวิทยาลัย อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-02-2012 18:36:54

ติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* B20, : 29 Jan 2012; P50
เริ่มหัวข้อโดย: eiky ที่ 05-02-2012 09:08:24

 ตอนสุดท้าย
ไอ้ทักมันขับรถไปที่บ้านของฮัทล่ะครับ พอจอดรถก็เห็นพ่อของฮัทและอานั่งอยู่หน้าบ้านผมรีบลงจากรถทันที

                “สวัสดีครับ เอ่อ คือผมมาหาฮัท” ผมเอ่ยออกไปใจก็เต้นตูมตาม

                “อ้าวเพื่อนฮัทเหรอ ฮัทมันไปกรุงเทพฯแล้วล่ะหนู”

                “ไปอยู่ที่ไหนพอทราบไหมครับ” ผมถามพ่อของฮัทท่าทางนี่คงดูลนลานมากๆเพราะพ่อของฮัทหันไปมองอาของฮัทแล้วค่อยหันกลับมาตอบผม

                “อืม มันบอกไว้น่ะหนูว่าไม่ให้บอกใคร มันบอกว่ามันจะบอกเองไม่รู้ทำไมเหมือนกัน” ผมแอบถอนหายใจออกมา ทำไมกันนะ

                “คือฮัทลืมหนังสือสำคัญไว้กับผมน่ะครับ ขอที่อยู่ก็ได้เพราะผมจะส่งไปให้ฮัท นะครับคุณพ่อ” ผมเริ่มอ้อนวอนครับ พ่อของฮัทถอนหายใจออกมาเหมือนกัน

                “พ่อก็ไม่อยากจะปิดหรอกนะหนู แต่มันขอร้องไว้ บอกตามตรงมันเองก็ขู่พ่อไว้เหมือนกันว่าถ้าหากว่าใครรู้ว่ามันอยู่ไหนมันจะไม่ติดต่อพ่อมาอีกเลยจนกว่าจะเรียนจบ พ่อล่ะกลุ้มไม่รู้มันไปหนีใครหนักหนาถึงได้ปิดแบบนี้” แล้วผมควรจะทำยังไงดีล่ะครับ เสียใจนะแต่มันเหมือนมันถึงขีดของมันแล้ว ปวดใจนะแต่ให้ผมทำยังไงร้องไห้ออกมาก็ทำแล้ว ผมยกมือไหว้ลาพ่อกับอาของฮัททันที ไอ้ทักเองมันก็ยืนให้กำลังใจอยู่

                “เพราะกูคนเดียวเลยนะ เพราะกูแท้ๆ” ไอ้ทักมันครางออกมา

                “ทำไมล่ะ เกี่ยวอะไรกับมึง” ผมเองถามออกมาแต่ไมได้สนใจอะไรมันมากหรอกครับเพราะหัวใจมันมึนๆชาๆยังไงไม่รู้ พอก้าวขึ้นรถเครื่องแล้วผมถึงรู้สึกว่าเขาหนีผม เพื่ออะไร มีอะไรทำไมไม่พูดกัน มีอะไรทำไมไม่บอก ไม่เอา ไม่ชอบ หรือชอบหรือจะเอา กูจะรู้ไหม เชี่ยเอ้ย

                “ก็กูเคยขอร้องมันว่ากูขอให้มันอย่ามายุ่งกับมึง เพราะกูบอกมันว่ากูรักมึงมานานแล้ว นานเกินไปที่จะให้ใครมาแย่งมึงจากกูไป กูรักมึงตั้งแต่มึงยังไม่น่ารัก แต่มึงรู้ไหมว่ามึงน่ารักในสายตาของกูเสมอไม่ว่ามึงจะอ้วนจะดำ แต่มันเพิ่งมาชอบมึงตอนที่มึงไม่ดำแล้ว กูเลยขอมันไง มันมีน้ำใจลูกผู้ชายมาก มันทำตามสัญญา” ไอ้ทักมันสารภาพออกมาครับ ผมเองก็ตกใจที่ได้ยิน นี่เพราะไอ้ทักหรอกเหรอเนี่ยเรื่องทุกอย่างมันถึงได้เป็นแบบนี้ แต่ว่าผมเองก็ไม่ได้โวยวายอะไร

                “มึงไม่รู้หรอก มันไม่จริงหรอก” ผมครางออกไป

                “อะไรที่ไม่จริง” มันหันมาถามครับ เราจอดรถอยู่ตรงชายทุ่งใต้ร่มราชพฤกษ์ที่เริ่มจะมีช่อดอกตูมเตรียมจะเบ่งบานในหน้าแล้ง ดอกไม้ที่ผมมองทีไรแล้วมีความสุขทุกครั้งไป

                “ฮัทเขาชอบกูมานานแล้ว ตั้งแต่เขาย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ เขา”

                “มึงรู้ได้ยังไง” มันร้องออกมาทำหน้าตกใจ

                “เขาเขียนไดอารี่ และกูก็ได้อ่านมันแล้ว กูถึงตามเขานี่ไง เพราะเขารักกูมานานแล้ว เขาชอบกูมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งจะมาชอบ” ผมน้ำตาเอ่อออกมาอีกครั้ง รักมานานแล้ว ชอบมานานแล้ว แล้วจะเก็บต่อไปถึงเมื่อไหร่เหรอ อยากจะถามเขาเหมือนกัน แล้วจะปกปิดมันไปถึงเมื่อไหร่ ไอ้ทักมันไม่ผิดหรอกนะที่มันขอไปแบบนั้นเพราะมันชอบมันก็ไม่ปิดบอกออกมาเลย แล้วเขาจะปิดผมไปถึงเมื่อไหร่กัน ผมเองก็ผิดที่พยายามไม่พอ ทำไมผมไม่แรดๆหน้าด้านๆเดินไปบอกเขาเลยนะว่าชอบ ว่ารัก ว่าอยากได้ ทำไม เพราะอะไรแล้วตอนนี้จะมาฟูมฟายเพื่ออะไร โอ๊ยย

                “งั้นกูจะช่วยมึงเอง ไปถาไมอ้ป่านกับไอ้วินกัน” ไอ้ทักมันบอกออกมาครับ

                “ก็มึงถามแล้วไม่ใช่เหรอ เขาคงจะพูดเหมือนพ่อของฮัทล่ะ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าหากว่าเราสองคนรักกันจริง ก็ได้แต่ภาวนาว่าสักวันคงจะได้เจอกัน คงจะได้บอกว่ารักกัน” ผมพูดออกไปพยายามจะไม่ร้องไห้ออกมา พอแล้วล่ะ

ไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมเองหลอกตัวเองว่าเดี๋ยวเขาก็คงติดต่อกลับมาแต่ไม่เลย จนจะถึงสงกรานต์อีกไม่นานก็จะเปิดเทอมอยู่แล้ว ผมไมได้ไปไหนเลย ไม่ได้ไปเรียนพิเศษ อยู่บ้าน อยู่ในห้อง อ่านไดอารี่ของเขาแล้วร้องไห้ ไม่รู้ทำไม เพื่อนๆผมก็มาหาที่บ้านทุกวันให้กำลังใจผมเป็นอย่างดี มันทั้งสามพยายามจะหาอะไรมาให้ผมทำเพื่อจะให้ผมไม่ว่างคิดอะไรไปคนเดียวเหมือนที่ผ่านๆมา

                “นี่มันจะไม่บอกจริงเหรอวะว่ามันไปเรียนที่ไหน” อีแจงมันพูดออกมาตอนกลางวันที่เราเตรียมจะตำส้มตำกินกันล่ะครับ อีวิวก็อยู่ไอ้ทักมันไปสอยมะละกอที่บ้านป้าของผม

                “นั่นสิ กูล่ะเซ็งแม่งจะหลบไปถึงไหนก็ไม่รู้ มันทำใจได้ไงวะ” อีวิวมันเสริมครับผมเอก็ไม่มีความเห็นหรอกนะว่าทำไม

                “แล้วไอ้เชี่ยป่านกับไอ้วินมันไม่บอกเลยเหรอ”

                “ไม่หรอกมึง ขนาดพ่อของฮัทเองยังบอกไม่ได้ แล้วไอ้ป่านกับไอ้วินมันจะบอกได้เหรอ” ผมพูดออกมาบ้างครับ

                “แปลกคนจัง นี่มันคิดอะไรของมันอยู่นะกูไม่เข้าใจไม่มีวันจะเข้าใจ อย่าให้เจอนะมึง ขอตบหัวมันสักที เชี่ยที่สุด”

                “นั่นดิ จะปิดจะเงียบไปถึงไหนทั้งที่ตัวเองก็ชอบก็รักเขา อะไรกันวะ มีแบบนี้ด้วยเหรอวะคนเราน่ะ ไม่เคยเจอ” อีวิวเสริมอีก ผมเองก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าออก

                “แต่กูพอเข้าใจฮัทแล้วนะ ว่าทำไม” ผมพูดออกมาครับ สองตัวนี้มันหันขวับทันที

                “ทำไมวะ” มันร้องขึ้นพร้อมกัน

                “ก็มีตอนหนึ่งที่เขาเขียนไว้ในไดอารี่ไง เขาบอกว่าไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆกู แต่ว่าทำไมเขาจึงกลัว กลัวที่จะเดินเข้ามาหา กลัวที่จะขอจับมือ นี่เขาคิดอะไรกับกูอยู่ เขาไม่อยากให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้เลย เพราะแค่นี้เขาก็เจ็บมากพอแล้ว” ผมเล่าคำในไดอารี่ของฮัทออกไปบางส่วนครับ

                “กูไม่เข้าใจ” อีวิวมันโพล่งออกมา

                “มันกลัวที่จะรักมึงเหรอ” อีแจงมันถามครับทำท่าครุ่นคิดอยู่

                “กลัวทำเชี่ยไร รักก็บอกรักไปเลยสิ”

                “แหมอีวิว มึงก็ต้องเข้าใจฮัทเขาบ้างสิ เขาเป็นเด็กผู้ชายปกตินะมึงอย่าลืม ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาอาจจะเคยคบแต่ผู้หญิง พอมีความรู้สึกชอบผู้ชายด้วยกันเป็นใครก็กลัววะ อีกอย่างสังคมของเขา พ่อของเขาอาจจะไม่ได้เปิดใจยอมรับเหมือนพ่อตุ๋ยกับแม่แจ่มก็ได้นะมึง คนเราไม่เหมือนกันนี่ กูเข้าใจฮัทล่ะ” อีแจงมันพูดออกมา มันเข้าใจในสิ่งที่ผมเข้าใจทุกอย่างครับ

                “แต่กูก็ไม่เข้าใจอยู่ดีล่ะมึง ในเมื่อนี่มันเป็นชีวิตเรา จริงอยู่ว่าพ่อแม่ก็เป็นคนให้ชีวิต แต่เรา นี่มันชีวิตเรานะจะรักจะชอบใครต้องห้ามด้วยเหรอ นี่มันสมัยไหนแล้ว”

                “แหมๆ ก็ลองมึงไปรักไอ้แบงค์ขี้ยาสิ เอาแบบธรรมดาสามัญชายหญิงนี่ล่ะ มึงก็ลองคบดูแล้วมึงดูว่าพ่อแม่มึงจะยอมไหม” อีแจงยกตัวอย่าง

                “จิ๊ ไม่เหมือนกันสักหน่อย”

                “เอาเถอะมึง มันคงต้องมีทางไปล่ะ” ผมตัดบทครับเพราะท่าทางอีวิวคงจะอีกยาวและอีแจงเองก็เหมือนจะพร้อมยกตัวอย่างได้เสมอ

                “เอางี้ไหมมึง กูไปคุยกับไอ้ป่านไอ้วินให้กูว่ามันต้องบอก” อีแจงพูดออกมาตอนที่เรากินส้มตำเสร็จ

                “ไม่มีประโยชน์หรอกมึง” ผมค้านครับ

                “ไม่ลองจะรู้เหรอ กูว่ากูจะอ้อนวอนมัน ในเมื่อตอนนี้มันมาถึงขนาดนี้แล้วจะปิดกันไปทำไม ไม่มีประโยชน์เหมือนกัน” อีแจงมันฉายแววตามุ่งมั่นออกมาครับ ผมหันไปมองหน้าเพื่อนๆอีกสองคนขอความเห็น มันสองคนพยักหน้าพร้อมกัน สรุปว่าเราก็ต้องไปอ้อนวอนไอ้ป่านกับไอ้วินอีกครั้ง

                “มาอีกล่ะ ไม่บอกเว้ย” ไอ้ป่านมันร้องออกมาตั้งแต่เจอหน้าเราทั้งสี่คนครับ ผมหน้าเสียไปแล้ว ไอ้วินเองมันก็มาลุกอยู่แต่บ้านไอ้ป่านไม่รู้มาทำอะไรกัน

                “กูรู้แล้วล่ะ แต่จะมาบอกแกสองคนเหมือนกันว่าถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก กูจะมาแช่งมึงสองคนว่าขอให้เจอเหมือนไอ้ฮิ้นท์มัน ขอให้รักใครเขาก็หนีทั้งที่รักกันใจจะขาด ขอให้มึงสองคนอย่าได้พานพบกับคำว่ารักเลยในชีวิตนี้”

                “เฮ้ย มากไปไหมมึงอีแจง” ไอ้วินมันกระโดดออกมาจากที่นั่งทันทีครับ

                “ไม่มากนี่ ทำไม จะตายเหรอแค่บอกว่ามันอยู่ไหน มึงคิดว่าไอ้ฮิ้นท์มันจะตามไปรังควานไอ้ฮัทมันเหรอ แค่มาถามเพราะอยากจะส่งไดอารี่คืน ถ้าจะทำแบบนี้กูเองก็ฝากถามมันหน่อยสิ มันจะมาวางไดอารี่ให้ไอ้ฮิ้นท์มันอ่านทำไม อ่านแล้วทำอะไรไม่ได้ เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า” อีแจงมันใส่เป็นชุดครับไอ้วินกับไอ้ป่านหน้าเหวอ เราสามคนก็เหวอ

                “มึงเข้าใจหรอกเว้ย มันมีเหตุผลของมัน” ไอ้ป่านมันตอบออกมาอ้อมแอ้ม

                “กูไม่สนใจ แต่มันจะรู้ไหมว่าเหตุผลของมันกำลังทำให้อีกคนกำลังจะตาย เหตุผลเชี่ยอะไร ไม่รู้ล่ะมึงสองคนต้องบอกไม่งั้นก็อย่าหวังว่ามันจะได้กลับมาเจอหน้ากันอีก”

                “ทำไมวะ” ไอ้วินมันสงสัยครับผมเองก็สงสัย

                “ก็กูจะยุไอ้ฮิ้นท์แม่งให้มีคนอื่นไปเลยไง สมน้ำหน้ามัน รักกันยังไง รักแล้วหนี ชอบอะไรชอบแล้วมีแต่หลบ กูถามจริงๆเถอะถ้าหากว่าเป็นมึงสองคนมึงจะทำแบบนี้ไหมวะ” อีแจงมันเดินตรงเข้าหาครับจ้องหน้าไอ้ป่านกับไอ้วิน

                “อืม จิ๊ แม่งลำบากใจว่ะ กูเข้าใจมึงนะเว้ยฮิ้นท์ แต่ไอ้ฮัทมันก็ขอไว้ แต่ไอ้ฮัทเองกูก็เข้าใจมันนะว่าทำไม”

                “ก็นี่ไง บอกมาเสียก็จบ” อีแจงมันเร่งปฏิกิริยาครับ

                “โว้ย เอานี่ไป ไปหาเอง” ไอ้วินมันคงจะทนไม่ไหวครับเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วหยิบหนังสือเกี่ยวกับการถ่ายภาพออกมา มันยื่นให้ผม

                “เฮ้ย มึงเอาจริงเหรอวะไอ้วิน ไอ้ฮัทเอามึงตายแน่ๆ กูไม่เกี่ยวนะเว้ย” ไอ้ป่านมันร้องออกมา

                “ช่างแม่งเถอะ กูเบื่อจะหลอกคนว่ะ ไม่สันดาน มึงไปหาเองล่ะนะฮิ้นท์กูช่วยได้แค่นี้ล่ะ” ไอ้วินมันบอกครับแล้วเดินหนีไปหลังบ้านทันที อีแจงมันรีบมาดึงเอาหนังสือจากมือของผมไปเปิดดู

                “อ๊ะนี่มันชื่อ ฮัทนี่มึง เขาได้รางวัลถ่ายภาพ ได้รางวัลที่สามนักถ่ายภาพดาวรุ่ง ฮิ้นท์” อีแจงมันกรี๊ดออกมาครับผมเองก็ชะโงกหน้าเข้าไปดูอีวิวไอ้ทักเหมือนกัน

                “นี่มันรูปมึงนี่ รูปมึง” แค่ได้เห็นจมูกก็แสบตาก็ร้อนขึ้นมาทันที แรงดันในตัวขึ้นมาจากใจมันก็ดันออกมาน้ำตาเอ่อ

                “ฮัท” ผมร้องออกมาเม้มปาก

                “งานมีขึ้นที่พารากอน พรุ่งนี้นี่มึง” อีแจงมันรีบอ่านรายละเอียดครับ ผมจดจำทุกอย่างไว้ในสมองหมดแล้ว

                “ไปมึง มึงต้องไป ไปหาเขา” ได้ยินแค่นั้นแค่นั้นจริงๆ ผมก็วิ่งไปที่รถเครื่องทันที อีแจงมันรู้ครับว่าผมคงจะใจร้อนมันเลยให้ไอ้ทักมาขับรถให้ผม

                “พี่โฮม มารับฮิ้นท์หน่อย ฮิ้นท์อยากไปกรุงเทพฯ” ผมกดโทรศัพท์หาพี่ชายทันทีครับ

                “อะไรของมึง ไหนบอกจะไม่มา”

                “อยากไปแล้ว มารับเลยนะเย็นนี้”

                “โว้ย อะไรวะ กูต้องเข้าเวรนะ”

                “ไม่งั้นจะไปเองนะ จะบอกพ่อด้วย พี่โฮมไม่มาจะบอกพ่อ” ผมร้องไห้ออกมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ไม่มีเหตุผลเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่นประมาณนั้น แต่มันเป็นวิธีเดียวครับที่ผมจะให้พี่ชายผมมารับได้

                “เฮ้ย เป็นไรวะฮิ้นท์ เออๆ เดี๋ยวแลกเวรเพื่อนไปรับ จิ๊ นี่มึงเป็นน้องหรือเป็นพ่อกูวะเนี่ย” พี่ชายผมบ่นออกมาครับก่อนจะวางสาย ผมใจชื้นขึ้นมารีบเก็บของที่จำเป็นแล้วก็นั่งกระสับกระส่ายรอพี่ชายครับ

                “ขอให้มึงได้เจอมันนะฮิ้นท์ บอกออกไปให้หมดเลยนะอย่าเก็บไว้อีก” อีแจงมันบอกผมครับ ผมเองก็พยักหน้า

                “อย่าหนีอีกนะ บอกมันอย่าหนี อย่าได้อายความรักมันไม่เคยทำให้ใครอาย” อีวิวพูดขึ้นอีกครับ

                “กูขอโทษนะ ขอให้มึงโชคดี” ไม่รู้ว่ามันยังเสียใจอยู่หรือเปล่าแต่สายตามของไอ้ทักมันจริงใจมากๆครับ ผมได้แต่เม้มปากแน่นและภาวนาขอให้ได้เจอเขา แค่ได้เจอก็พอแล้วผมจะบอกความในใจออกไปให้หมด ผมจะไม่เก็บมันไว้อีกแล้ว

                “มึงจะไปกรุงเทพฯเหรอฮิ้นท์” เสียงรถเครื่องมาจอดหน้าบ้านครับสองคัน ไอ้ป่านกับไอ้วินมีเพื่อนอีกคนหนึ่งนั่งซ้อนท้ายไอ้วินมาด้วย จำได้ว่าเขาคือเพื่อนของฮัท

                “อืมเราว่าจะไป” ผมเดินออกไปครับพวกมันก็เดินเข้ามา

                “งั้นป่ะไปด้วยกัน ไอ้ฮัทมันได้รางวัลที่สาม พ่อมันกับอาวดีก็ไปด้วย” ไอ้ป่านมันบอกออกมาครับ ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ในเมื่อพ่อกับอาของฮัทไปด้วย ถ้าหากว่าเจอกันอีกผมจะได้พูดกับเขาไหม

                “พวกนายจะไปยังไง เราให้พี่ชายมารับ” ผมบอกไอ้ป่านครับมองหน้ามันอยู่

                “ก็ไอ้โด่งมันจะขับรถไป ไม่ต้องห่วงพ่อกับอาวดีไปกันเอง มึงก็ไปกับพวกกูดิ” ผมหันหน้าไปมองเพื่อนๆ อีแจงมันเดินมาสมทบแล้วบีบบ่าผม

                “ก็ดีนะมึง เผื่อว่ามึงจะได้รู้อะไรเกี่ยวกับฮัทเพิ่มขึ้น” อีแจงมันบอก ผมก็เลยต้องโทรบอกพี่ชายผมว่าจะไปเอง คราวนี้เองโดนมันด่าซะยับเยินเลยครับ มันบอกว่ามันอุตส่าห์ไปแลกเวรแล้ว จะมาเปลี่ยนกะทันหันแบบนี้ อะไรประมาณนี้ผมเองก็ขอโทษมันไปแล้วไมได้อย่างจะปั่นหัวใครต่อใครเล่นแบบนี้เลย แต่ในใจมันเต้นแปลกและแรงจนผมเองควบคุมมันไม่อยู่ สรุปแล้วผมก็ต้องนั่งรถเครื่องซ้อนไอ้ป่านไปบ้านของโด่ง แล้วเขาก็ขับรถของเขาไป

                “ที่มันไม่ยอมบอกน่ะ มันกลัวนะฮิ้นท์ ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากบอก ทั้งพ่อมัน ทั้งเพื่อนๆ เราก็เค้นเอาคำตอบแทบตาย ตอนที่มันยิ้มดูมันมีความสุขมาก แต่เวลามันทุกข์ก็ไม่มีใครเข้าใจในความคิดของมันได้” ไอ้วินเริ่มเล่าครับผมเองก็นั่งนิ่งฟังอยู่

                “นั่นสิ มันกลัวว่าใครต่อใครจะไม่เข้าใจที่มันชอบ เอ่อ ผู้ชายด้วยกัน” ไอ้ป่านมันเสริมครับ

                “เราเป็นเพื่อนฮัทมานาน ฮัทไม่เคยรักใครจริงจังเท่านี้มาก่อนนะ เราว่าฮัทมันรักนายจริงๆ แต่ไอ้ฮัทเองมันเป็นคนไม่ค่อยพูด ถ้าเจอในงานนายอยากบอกอะไรมันก็บอกไปเลยนะ เราเชื่อว่าความรู้สึกของนายสองคนน่าจะตรงกัน” คนขับรถพูดขึ้นบ้างครับ แล้วทั้งสามคนก็ผลัดกันเล่าเรื่องราวของฮัท โด่งเล่าตั้งแต่ตอนเด็ก ส่วนป่านก็เยินยอว่าฮัทมีน้ำใจเป็นนักกีฬาอย่างนั้นอย่างนี้ ส่วนวินก็เล่าเรื่องที่ฮัทเองชอบผมนานแล้วแต่ไม่เคยบอกใคร ผมนั่งฟังอยู่ด้วยความเอิบอิ่มใจพอไปถึงกรุงเทพฯโด่งมันก็แวะไปที่หอพักของมันให้เราล้างหน้าล้างตาก่อนจะไปพารากอน ผมเป็นคนสุดท้ายที่ได้เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา พอยืนหน้ากระจกผมก็ยิ้มออกมา ดีใจมากๆที่จะได้เจอฮัทแล้ว ผมดูหน้าตาตัวเองพยายามเอาน้ำลูบให้มันดูสดชื่นขึ้นมาบ้างเพราะเท่าที่ร้องไห้นอนไม่หลับมาหลายวันมันก็ทำให้ผมดูเหมือนหมีแพนด้าไปได้เหมือนกัน

                “ป่ะ ใกล้ถึงเวลางานแล้ว” โด่งชวนเราก็ลงจากหอของโด่งมาแล้วเขาก็ขับตรงไปที่พารากอน วันนี้ผู้คนเยอะเป็นพิเศษหรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ แค่ก้าวลงจากรถขาก็สั่น ใจสั่นไหวไปแล้ว งานจัดขึ้นที่ฮอลล์จัดงานของห้างภายในงานก็มีรูปที่ชนะการประกวด รูปที่เข้ารอบติดไว้ตามผนังของงานให้คนได้เดินดู

                “นั่นไง รูปไอ้ฮัท” ไอ้วินมันร้องขึ้นครับเมื่อเราเดินเข้ามาในงาน ผมหันไปดู ทันทีที่ได้เห็นก็หยุดกึกลง ใจที่เต้นตุ้มๆต่อมๆอยู่แล้วร่วงหล่นหายไปเลย มันดีใจ มันประหลาดใจ มันรู้สึกหลากหลายอย่างจนผมไม่สามารถจะแยกแยะได้ว่านี่มันคือความรู้สึกชนิดไหนกัน รูปที่ติดอยู่บนผนังนั้นมันใหญ่มาก ใหญ่เสมือจริง และคนในรูปนั้นคือผมเอง ผมที่นั่งมองสันเขื่อนอยู่ในตอนนั้น แสงสีเงาตกกระทบ แสงแดดที่ลามเลียใบหน้าผมนั้นมันดูอบอุ่น มันน่ามองเหลือเกิน สวยมากๆ ไม่ใช่ผมแต่มันคือการถ่ายรูปของเขา ผมน้ำตาเอ่อขึ้นมาเม้มปากแน่น

                “เข้าไปดูใกล้ๆดิฮิ้นท์” โด่งมาดันหลังผมให้เข้าไปดูใกล้ๆ ผมก็เดินเข้าไปหัวใจมันหายวับไปแล้ว รู้สึกดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็น ผมแหงนมองภาพนั้นอยู่พลันน้ำตาก็ร่วงลงมา

                “มันถ่ายสวยนะ สวยมาก” เสียงใครไม่รู้ดังอยู่ด้านหลังผมไม่ทันสนใจจะมองผมมองทุกรายละเอียดของภาพ ภาพนี้มันสวยมากจริงๆ สวยจนผมไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้เลย

                “เอ๊ะ คนในรูปนี้ใช่น้องไหม” เสียงคนที่เข้ามาดูรูปเอ่ยขึ้นครับ ผมรีบกระพริบตาถี่ๆแล้วหันไปยิ้ม แต่ก็แค่นั้นผมรีบเดินหนีไปจากตรงนั้นทันที ไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ คนพวกนี้ไม่ใช่คนที่ผมอยากจะพูดด้วยในตอนนี้ คำพูดที่เรียบเรียงไว้ในใจมันมีไว้ให้เขาคนเดียว ผมอยากจะพูดกับเขาคนเดียวเพราะถ้าหากว่าผมเอ่ยอะไรกับใครออกไปคำพูดที่ผมตระเตรียมไว้มันจะหายไป โด่งเห็นว่าผมไม่อยากคุยกับใครเขาเลยพาผมออกไปจากบริเวณงานบอกว่าถ้าถึงตอนที่เขามอบรางวัลจะพาเข้ามาใหม่ โด่งพาผมไปหาอะไรดื่ม คนที่เดินเข้างานไปมีจำนวนไม่น้อย ผมชะเง้อมองเผื่อว่าจะได้เจอกับเขาแต่ก็ไม่เจอ ผมเหลือบไปเห็นพ่อกับอาของฮัทมาถึงแล้ว ไม่นานก็ถึงเวลางานเสียงพิธีกรประกาศดังแว่วออกมาจากฮอล โด่งจึงพาผมกลับเข้าไปในงาน

                “ตอนนี้เราได้ตัวของคนถ่ายภาพมาสามคนนะครับ นับจากรางวัลที่ หนึ่งถึงสาม ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ได้รางวัลที่สามคือเด็กมัธยม” เสียงเขาประกาศดังขึ้น เสียงที่บีบคั้นหัวใจผมเหลือเกิน ผมยืนอยู่ห่างจากเวทีพอสมควร และเชื่อว่าคนบนเวทีจะไม่มีทางมองมาเห็นผม

                “เอาล่ะครับขอเสียงปรบมือต้อนรับคนที่ได้รางวัลทั้งสามคนด้วยครับ” เสียงปรบมือดังกึกก้องขึ้นพลันผมก็เห็นฮัทที่เดินขึ้นมาบนเวที เขาใส่สูธแบบที่วัยรุ่นใส่ข้างในสวมเสื้อยืดสีขาวสวมกางเกงยีนส์ ให้ตายเถอะผมแทบอยากจะวิ่งเข้าไปกอดให้สมใจ เขาดูดีมากๆ มากกว่าใครหลายคนในบริเวณนั้น

                “น้องบุญณรงค์ใช่ไหมครับ” เขาเอ่ยถามฮัทแล้วยื่นไมค์โครโฟนให้

                “พี่อยากจะถามความรู้สึกของน้องบุญณรงค์นะครับว่าภาพที่ถ่ายนั้นสื่อถึงอะไรครับ แล้วตอนที่ถ่ายนี่คิดอะไรอยู่ คนในรูปคือใคร แล้วชื่อภาพที่บอกว่าแด่คนที่รัก นั่นหมายถึงเขาหรือเปล่าครับ” เขายิงคำถามฮัทเองรับไมค์มาไว้ในมือแล้วมองลงมาด้านล่างเขากลืนน้ำลายลงคงแล้วสูดลมหายใจเข้าปอด ท่าทางของเขาทุกอย่างผมสังเกตอยู่ตลอดเวลา

                “ครับผม ภาพนี้เป็นภาพที่ผมแอบถ่ายเพื่อนมาครับ ตอนที่เราไปเขื่อนด้วยกัน ผมเห็นว่าแสงและเงามันสวยดีเลยแอบถ่ายมา” เขาตอบออกไปครับ

                “แล้วทำไมถึงตั้งชื่อภาพว่า แด่คนที่รักล่ะครับ คนในภาพเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ” คนถามเริ่มเสียมารยาท ถามในสิ่งที่เขาอยากจะรู้แต่เขาไม่คำนึงถึงคนตอบ ตอนนี้เองผมรู้สึกเข้าใจและเห็นใจฮัท

                “อ้อครับ แด่คนที่รักก็หมายถึงเวลาที่มองภาพนี้ สำหรับผมเองจะรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าคนอื่นเขาจะรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า แต่ผมมองแล้วผมรู้สึกว่าเวลามองรูปนี้แล้วอยากมีคนที่รัก แสงสีทองนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าอยากมีคนรัก” ฮัทตอบออกมาเสียงคนปรบมือดังกึกก้อง เขาฉลาดมากทีเดียวที่ตอบออกไปแบบนั้น

                “นั่นสินะครับ เวลามองภาพนี้แล้วรู้สึกอยากมีคนรักจริงๆด้วยล่ะ นับว่าเก่งมากครับสำหรับการส่งภาพถ่ายเป็นปีแรกและได้ถึงรางวัลที่สาม” พิธีกรตอบออกมาแล้วเขาก็ประกาศมอบรางวัล ตอนที่ฮัทรับรางวัลเหมือนเขามองลงมาทางผมด้วยแต่คิดว่าคงมองไม่เห็น สักพักก็ปล่อยให้ฮัทลงจากเวที ผมตั้งใจจะวิ่งเข้าไปหาฮัทแต่พ่อกับอาวดีเข้าไปหาเขาก่อน โด่งเองก็จับแขนของผมไว้ เขาเดินไปหาป่านกับวินแล้วคุยอะไรกันสักอย่าง

                “ไปทางนี้ฮิ้นท์” โด่งบอกแล้วพาผมเดินอ้อมไปหลังงาน

                “ไปไหน” ผมถามขึ้นเพราะทางนี้มันคือบันไดหนีไฟ

                “เอาน่า เราจะพานายไปหาคนที่นายรัก” โด่งพูดออกมา คำพูดที่ทำให้ผมเองไม่ค้านเวลาที่เขาดึงแขนผมไป ผมตามไปทั้งตัวและหัวใจ พอถึงบันไดหนีไฟโด่งก็ปล่อยให้ผมผลักเข้าไปคนเดียว ผมเองก็ไม่ลังเลรีบผลักเข้าไป

                “ฮัท” ผมร้องออกมาดีใจจนบอกไม่ถูก ฮัทยืนอยู่บนขั้นบันไดก่อนแล้ว เขาเองหันมาแล้วทำสีหน้าเหมือนตกใจ

                “ฮิ้นท์” เขาร้องออกมาแล้วก้าวลงมาหาผม ผมเองก็ก้าวเข้าไปหาเขา กอดสินะ ผมคิดในใจแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีแค่นั้นผมก็โผเข้ากอดเขาทันที

                “เรารักนายนะฮัท เรารักนาย” ผมร้องไห้ออกมากอดเขาแน่น

                “เราก็รักนาย เราเองก็รักนาย” ใจผมเต้นแรงเหลือเกิน มันเต้นแรงจนเหมือนว่ามันจะหยุดหายใจ ผมดีใจมีความสุขมากๆ เราผละออกจากกันฮัทจ้องหน้าผม ไม่ทันได้ให้เขาคิดว่าควรจะพูดอะไร ผมเองก็โผเข้าประกบปากกับเขาทันที ตอนแรกเขาสะดุ้งตกใจแต่ก็จูบตอบรับ มันเป็นจูบที่ผมจะไม่มีทางลืม ริมฝีปากของคนที่รักช่างหอมหวาน มือที่กอดก่ายกันอยู่นั้นเหมือนว่ามันไม่มีความพึงพอใจเลยกับการได้สัมผัสเพียงเท่านี้ มันไม่เคยเพียงพอเลย

                “อย่าหนีเราไปอีกนะฮัท อย่าหนีเราไปไหนอีกนะ” ผมร้องไห้ออกมาหลังจากที่ดูดดื่มกับรสจูบของเขา

                “เราไม่ไปไหนหรอก  ดีใจนะที่ฮิ้นท์มาในวันนี้ ดีใจมาก”

                “เราก็ดีใจ ดีใจมากที่สุด”

                “ขอโทษนะฮิ้นท์ที่เราเหมือนคนขี้ขลาดให้ฮิ้นท์ต้องร้องไห้” ฮัทเขานิ้วมาปาดน้ำตาของผมออก ผมเม้มปากแต่ยังจ้องตาของเขาอยู่

                “ไม่เป็นไร แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้ว ขอบใจนะฮัทที่รู้สึกเหมือนกับเรา” ผมตอบออกไปแล้วยิ้มทั้งน้ำตา

                “ดีใจก็อย่าร้องไห้ดิ เราใจไม่ดีนะ”

                “ก็มันดีใจอ่ะ ดีใจจนร้องไห้” ผมหัวเราะออกมาทันใดฮัทก็ก้มลงหอมแก้มผม ตอนนี้รู้สึกเขินทั้งที่จ้องหน้ากันอยู่ ผมรู้สึกหัวใจมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก คนมีความรักมันรู้สึกแบบนี้เองหรือ หัวใจรู้สึกได้ว่ามันพองโตจนคับแน่นหัวใจไปหมด

                “แต่ฮิ้นท์เข้าใจเราใช่ไหม ว่าเราจะรักกันเหมือนคนปกติไมได้ เราขอโทษถ้าหากว่าเราจะเดินจับมือกับฮิ้นท์ไม่ได้ เราขอโทษถ้าหากว่าเราจะต้องบอกใครต่อใครว่าฮิ้นท์เป็นแฟนเราไม่ได้” เขาทำสีหน้าเป็นกังวลออกมา

                “ฮัท แค่ฮัทรักเราก็พอแล้ว แค่ได้รู้ว่าเราสองคนรักกันก็พอแล้ว เราไม่ได้อยากให้ฮัททำอะไรแบบนั้น แค่ได้รักแค่รู้สึกตรงกันก็พอใจมากแล้ว” ผมตอบออกไปบ้าง มันจริงอย่างที่เขาว่า เขาไม่ใช่จะมาเปิดเผยตัวว่าเป็นแฟนผมและผมก็ไม่มีความจำเป็นที่จะไปเปิดเผยตัวว่าเราคบกัน ว่าเรารักกัน คนเรารักกันก็รักแค่สองคนและคงไม่จำเป็นที่จะต้องป่าวประกาศไปในเมื่อนี่มันคือความรักของเรา ไม่ใช่ของใครหรือของเขา

           " """ """"รูปเราที่ฮัทถ่ายไว้นั่นเราชอบมากเลยนะ  ไม่เห็นบอกเราเลยอ่ะ  ว่าถ่ายรูปนี้ไว้ด้วย" 

           " "อ๋อ... อืม ขอโทษทีนะที่เราไม่ได้บอกนายก่อน  อยู่ๆก็เอารูปนี้มาลงประกวดดื้อๆยังงี้  แต่เราชอบรูปนี้ที่สุดแล้วน่ะ"  ฮัทบอกพลางจูงมือผมเดินลงมาตามทางหนีไฟนั้นออกมาข้างนอก

                “ขอบใจนะฮิ้นท์ เออ.. ใช่  อยู่ๆเราก็นึกถึงรูปนั้นของนานอ่ะ  อันที่ได้รางวัลนั่นน่ะ เราเคยอยากถามมานานแล้ว  ว่าที่ใต้ต้นไม้นั่นมันมีขีดอยู่สองขีด จริงๆมันคืออะไรเหรอ เราคิดมาตั้งนานคิดไม่ออก”

                “ก็เราสองคนไง ตั้งแต่วินาทีที่เราชอบนาย เราก็จินตนาการไปว่าเราสองคนยืนอยู่ใต้ต้นราชพฤกษ์ดอกสีเหลืองทั้งต้นมีเราสองคนยืนอยู่เคียงข้างกัน”

                “ฮิ้นท์” ฮัทจับบ่าผมไว้แล้วยิ้ม เป็นอีกครั้งที่เขาดึงหน้าผมเข้าไปจูบ สวรรค์มันอยู่แค่นี้เอง ใจเรามันเต็มไปด้วยสุขเราก็เหมือนขึ้นสวรรค์ แต่ถ้าหากใจเราทุกข์มันก็คงเป็นไปในทางกลับกัน
เขียนโดย อิ๊กกี้
                                                  จบครับ

ปล. ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาเรื่อยๆนะครับ เรื่องนี้ค่อนข้างเขียนนานไปหน่อยเพราะคนเขียนทั้งสองเองมีภารกิจงานประจำต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย แต่ก็ขอบคุณมากๆนะครับที่ติดตามอ่านมาจนจบเรื่อง ส่วนเรื่องภาคต่อนั้นรอหลังสึกว่าจะมีโครงการอะไรอีกไหม ยังไงก็คอยติดตามนะครับผม ขอบคุณมากๆนะครับ จากใจอิ๊กกี้และเพื่อนครับ

ป.ล อิอิ ตอนนี้ น้องภูมิกำลังประกาศจองอยู่นะครับผม ใครสนใจก็สามารถสั่งจองได้เลย มีของสะสมเป็นเข็มกลัดให้ด้วยคร้าบบ

ขอบคุณครับ

อิ๊กกี้

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 05-02-2012 09:26:28

จิ้ม

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 05-02-2012 10:58:41

จบอีกเรื่องแล้ว  จบแบบสบายๆเนาะพี่อิ๊ก
อืม  ไม่รู้จะเม้นต์อะไรดี  แบบว่ายังเชียร์ทักอยู่  อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 05-02-2012 11:21:21

จบแบบนี้ก็ดีเนอะ
แค่รู้ว่าเรารักกัล :n1:
กด+เป็ดจ๊า
   

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 05-02-2012 11:53:18

ในที่สุดก็ Happy Ending
ขอบคุณอิ๊กกี้กับเพื่อนอิ๊กกี้นะจ๊ะ
สำหรับความเพลิดเพลินที่มอบให้
คนอ่านคนนี้ขอมอบ :L2 :และ :กอด1: ให้นักเขียนทั้งสอง
แทนคำขอบคุณอีกครั้งล่ะกันจ้ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: khunstar ที่ 05-02-2012 11:55:10

อืมจบแบบนี้ปลื้มมมมม o13

 :bye2:ขอบคุนที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านจ้า

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 05-02-2012 11:59:02

จบแบบแฮปปี้อ่ะ  น่ารักที่สุดเรยยยยยยย  ชอบๆๆ อยากเจอแบบนี้มั่งจัง  เขินๆจุ๊บกันด้วยย   อิอิ!!!

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 05-02-2012 12:31:46

โล่ง

มีความสุขมากๆนะครับ ฮัท ฮิ้น

เป็นกำลังใจให้ทักด้วยน๊ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 05-02-2012 13:10:28

น่ารักมากครับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะครับ
อ่านไปยิ้มไป มีเศร้างบ้าง
มารอนิยายเรื่องใหม่นะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 05-02-2012 14:04:35

รักเรื่องนี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-02-2012 14:27:07

ดีใจแทนฮัทกะฮิ้นท์ที่เจอกัน ได้บอกรักกัน
ข้อจำกัดในชีวิตของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน
สองคนนี้ก็คงมีความรักในแบบที่เขาตกลงกัน ยังไงก็ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำชา เย็นๆ ที่ 05-02-2012 16:12:21

แต่ได้รู้ว่ารัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 05-02-2012 16:20:23

 :impress3:   จบด้วยดี

แต่ถ้ามีภาคต่อ  คิดว่าคงมาม่าเต็มจอแน่  เพราะคว่มคิดของฮัทมันช่าง   :z3:  ปวดตับบบบบ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 05-02-2012 16:21:04

อยากให้มีภาคต่อ  จะรอกดโหวตเน่อ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 05-02-2012 16:27:19

ค่อย ๆ อ่านทั้งของฮัทและฮิ้น... ความสุขของน้องฮิ้นก็คือความสุขของเรา..
และเทใจให้น้องแจง....เธอตีได้ตรงจุดมาก...สมควรได้รับ  :L2: แทนคำขอบใจ..
บทสรุปเราก็รู้แล้วว่า...เค้าทั้งคู่จะเดินไปด้วยกันด้วยความเข้าใจและยอมรับว่า
ในสังคมไม่ได้มีเค้าแค่สองคนยังมีคนอื่น ๆ ที่ต้องคำนึงถึง...และมีความสุขแบบที่มันควรจะเป็น...
ถ้าทั้งคู่สามารถเข้าใจถึงสัจธรรมนี้...รักนี้จะยืนยาวแน่นอน
ขอบคุณน้องอิ๊กและเพื่อนที่ช่วยกันแต่งนิยายที่มีทั้งความสนุกและบีบอารมณ์เล็ก ๆ ให้ได้อ่านกัน
ให้ข้อคิดในความเป็นจริงของสังคมที่พวกเราต้องยอมรับ...พี่จะติดตามนิยายเรื่องอื่นๆต่อไปค่ะ :L1:

 :pig4: น้องอิ๊ก กะ เพื่อน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: khalwfarng ที่ 05-02-2012 16:48:48

จบแบบสบายๆ
โดนใจที่สุดค่ะ eiky    o13

ก็แอบหวิวๆที่จบซะแล้ว

 :o12:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 05-02-2012 17:18:54

จบแบบเบาๆไม่กดดัน ตอนพิเศษมีมั้ยเอ่ย

ขอบคุณอิ๊กกี้และเพื่อนนะ รอเรื่องใหม่โลด โฮ๊ะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 05-02-2012 17:45:47

จบแล้ววววว~

อ่านเรื่องนี้ทีรัยยิ้มได้ทั้งวันเลย

รออ่านเรื่องต่อไปนะ ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: chantana ที่ 05-02-2012 19:06:46

+1 ให้อิ๊กกี้

เฮ้อ.....ค่อยยังชั่วหน่อยที่จบแบบน่ารัก ลุ้นตั้งนาน :n1:

จะมีเรื่องต่อไปอีกไหม  :L1:  :pig4:

รออ่านจ้า  :call:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 05-02-2012 23:24:50

จบแล้วววว

Happy ending สุดๆ

^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 06-02-2012 01:22:17

มีตอนพิเศษ หรือรวมเล่มมั้ยคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 06-02-2012 12:19:02

เอาใจช่วยและลุ้นมาตลอด สุดท้ายสองคนนี้สมหวัง
แล้วต่อไปในอนาคต จะเกิดอะไรขึ้นขอให้จับมือและจูงกันเดิน
ก้าวต่อไปเพื่อววันข้างหน้านะครับน้องฮัทน้องฮิ้น :n1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 07-02-2012 02:17:15

แอบหวังว่าจะได้อ่านตอนพิเศษ  อิอิ

ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 07-02-2012 10:01:29

จบแบบนี้ก็มีความสุขดี เข้าใจกันแล้วสินะะ
เรื่องจากนี้ต่อไป ให้เป็นเรื่องของ อนาคตเหอะ
ตอนนี้มีความสุข ก็ดีมากแล้ว
^____^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 07-02-2012 15:27:17

ว้ายๆจบแล้วชอบจังเลย จุ๊บๆพี่อิ๊คกี้1ที

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 07-02-2012 15:50:24

จบแบบ เบา เบา ^________________^

แอบรออ่านตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 07-02-2012 16:00:33

ย้ายห้องเร็วจัง
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ
รอภาคต่อไปอยู่แต่บอกว่าจะดูหลังสึก  จะบวชหรือครับ  ถ้าใช่ก็ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 08-02-2012 08:54:19

อยากให้มีตอนพิเศษที่สองคนนี้เขาหวานๆกันบ้าง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 09-02-2012 00:03:59

หวังเล็กๆกับตอนพิเศษ
แบบที่พิเศษจริงๆ :z1: :haun4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: t_cus ที่ 09-02-2012 17:32:09

อ่านจบแล้ว!!
เรื่องน่ารักมากค่า~~

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 09-02-2012 19:40:17

Happy Ending อ่านแล้วมีความสุขมากมายฮ๊าฟฟฟฟ
ขอบคุณน้า ^^"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 09-02-2012 22:10:35

จบแล้ว :mc4:

ขอบคุณฮ้าบบบ :pig4:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: wottisit ที่ 11-02-2012 04:11:17

จบแล้ว ขอบคุณนะครับผม เพื่อนๆแต่ละคนดีดีทั้งนั้น แจง วิว ทัก วิน ป่าน โด่ง  แต่สงสารทักอ่า แอบรักเพื่อนมานานเฝ้ามองมาตลอดตั้งแต่เด็กจนปัจจุบัน ทักน่าจะมีคู่บ้าง อิอิ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 11-02-2012 21:57:31

 :bye2:
ขอบคุณอิ๊กกี้และเพื่อนนะคะ
จบแบบสบายยย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 12-02-2012 13:17:12

น่ารักมากกกกกกกก

ฮิ้นท์เป็นคนที่ดีสุดๆ  o13

อ่านเเล้วอยากเปลี่ยนเเปลงตัวเองขึ้นมาเลย  :m19:

+1 ไปเลยค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 14-02-2012 00:49:25

เรื่องนี้น่ารักดีคับชอบบ เชียให้มีภาคต่อมหาลัย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Homepage ที่ 27-02-2012 18:13:52

ชอบเรื่องลักษณะนี้นะครับ :) ได้รับรู้ความรู้สึกของตัวละครทั้งสองคน ฮิฮิ
เอ๊ะ พี่อิ๊กได้เฉลยรึยังครับว่าพี่คนเขียนอีกคนคือใคร ? หรือว่าบอกไปแล้วแต่ผมไม่เห็น 55555
ปล.ผมยังไม่มีเฟสบุ๊คพี่อิ๊กเลย >,,<"

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: express_men ที่ 28-02-2012 14:09:02

ขอบคุณมากครับ เนื้อหาน่ารักมากๆ

ปล. บางช่วง สองคนเล่าทับกัน มันเลยดูอ่านซ้ำไปวนมา แล้วก็ เขียนชื่อตัวละครสลับกันหลายฉากอยู่

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปุยหมาม่วง ที่ 16-03-2012 22:58:41

เขียนพลาดเยอะมากไปหน่อยค่ะ ขอติของการเขียนแบบสลับกันสองคนสำหรับเรื่องนี้เยอะมากจริงๆ

คอมเม้นยาวหน่อย ขอนุญาตติเพื่อก่อนนะคะ ^^


ตอนฮัทเล่าจะพูด"ว่ะ"บ่อยเกินไป บ่อยมากๆ จนเกินธรรมชาติ ไม่ใชแค่ตัวฮัทแต่กลายเป็นว่าตัวละครทุกตัวที่ฮัทเป็นคนเล่าจะพูดว่ะๆหมดเลย

จนอ่านเจอทีไรมันก็ขัดใจทุกที^^"

จุดที่พลาดอย่างชัดเจนมากๆเลยคือเวลาเขียนฟีทฯกันสองคน เหตุการณ์เดียวกันเอามาเล่าซ้ำ แต่กลับใช้คำพูดคนละอย่าง

อย่างเช่นพอฮัทเป็นคนเล่าฮัทพูดประโยคนี้แล้วฮิ้นท์ก็ตอบแบบนี้ แล้วพอเป็นของฮิ้นท์เล่าคำพูดที่อยู่ในเครื่องหมาย""กลับพูดไม่เหมือนกัน

อรรถรสในการอ่านมันก็เหมือนหายไป เหมือนเรื่องเล่าที่ถูกบิดเบือนไปจากเดิมอ่ะค่ะ สลับกันไปมาฮิ้นท์บ้าง ฮัทบ้าง คาดว่าทั้งคู่น่าจะคุยเป็นพล็อตเอาไว้เฉยๆ

แต่จริงๆถ้าละเอียดกว่านี้หน่อยโดยการย้อนดูคำพูดที่เล่าไปแล้วทุกคำให้เหมือนกันเป๊ะน่าจะดีมากนะคะ^^


นอกจากคำพูดแล้วบางทีอารมณ์ก็ไม่เหมือนกันด้วย อย่างเช่นฉากนี้ฮิ้นท์เล่าด้วยอารมณ์ที่ว่าเค้ามีความสุขมาก ไม่อยากให้ผ่านช่วงนี้ไปเลย

แต่พอฉัทเล่ากลับเล่าว่าฮิ้นท์โวยวายด้วยความเบื่อหน่ายว่าเมื่อไหร่จะผ่านเวลานั้นไปเสียที หรืออย่างฉากที่หน้าคอนโดที่ถูกทิวหอมแก้ม

ฮันเล่าบอกว่าเห็นว่าฮิ้นท์หัวเราะแล้วหันไปตีไหล่ทิว(ซึ่งแบบนี้ดูยังไงก็คือฮิ้นท์ไม่ได้โกรธทิวแน่ๆ ใครเป็นฮัทก็ต้องเข้าใจว่าเค้าเป็นแฟนกันทั้งนั้น

คิดเป็นอื่นไม่ได้เลย) แต่พอฮิ้นท์เล่ากลับบอกว่าทำหน้าโมโห อะไรแบบนี้ มันไม่เข้ากันอ่ะค่ะเหมือนคนละเรื่องคนละตอนเลย เหตุผลแก้กันไม่ได้

ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าฮัทอาจจะเข้าใจผิดแต่พอฮิ้นท์เล่ากลับชัดเจนว่าฮัทเข้าใจผิด


ขอแนะนำนิดนึงว่า ถ้าลองเขียนเป็นว่า ที่ฮัทเห็นคือบฮัทเห็นแต่ฝ่ายทิวหัวเราะคนเดียวแต่ไม่เห็นว่าฮิ้นท์ทำหน้ายังไงจะดีกว่ามั้ย กำกวมดี

จะคิดว่าฮิ้นท์เล่นด้วยก็ได้ แล้วพอมาตาฮิ้นท์เล่าก็เป็นการเฉลยว่าจริงๆแล้วฮิ้นท์ไม่ได้เล่นด้วยแต่ฮิ้นท์หันไปทำหน้าโมโหใส่ทิวต่างหาก

เป็นอันรุปว่าฮัทเข้าใจผิดแบบสมเหตุสมผล เพราะฮัทไม่ผิดที่จะเข้าใจผิดและฮิ้นท์ก็ไม่ผิดด้วยเพราะก็ไม่พอใจเหมือนกันเพียงแต่ฮัทมองไม่เห็นสีหน้าฮิ้นท์

ตอนนั้นเอง แต่ในเรื่องคือฮัทเห็นฮิ้นท์หัวเราะด้วยไง มันเลยขัดๆกัน ถ้าเอามานั่งคุยกันสองฝ่ายก็จะเหมือนเถียงกันว่า

ฮัท"ก็เราเห็นนายหัวเราะด้วยอ่ะ"(ก็นึกว่าเต็มใจอ่ะดิ่)

ฮิ้นท์ "เราหัวเราะตอนไหน เราเปล่านะ เราทำหน้าโมโหนายทิวต่างหาก"


อ้าว เอ๊ะ แล้วมันยังไง จะเชื่อใคร?

อ่านแล้วก็งงว่าจริงๆมันคือแบบไหนกันแน่ รวมไปถึงฉากที่ฮิ้นท์ถามฮัทด้วยว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์แล้วฮัทบอกว่าเอาไปซ่อม

มันต่างกันจนเหมือนคนละเรื่องเลยค่ะ หุหุ 

ฉากที่คิดว่าฮัทเขียนดีที่สุดคือฉากเตะบอลB14 แบบว่าเป็นซีนที่ฮันหล่อมากกกก ฮัทน่ารักมากกก มีเสน่ห์มากกก เพราะตอนนอื่นที่ฮัทเป็นคนเล่า

เราจะรู้สึกว่าฮัทเฉยๆ เชียร์ทักมากกว่าอีก แต่ฉากเตะบอลนี้มันแบบฮัทหล่อขึ้นเยอะเลยจริงๆ นึกภาพฮัทยิ้ม ฮัทหัวเราะตอนที่หันไปเห็นฮิ้นท์ข้างสนาม

แล้วมันน่ารักและโรแมนติกมากเลย><

ส่วนการเล่าของฮิ้นท์โดยภาพรวมดูดีดูน่ารักทุกตอนอยู่แล้วค่ะ เขียนดีแบบว่าอินตลอด แต่บางฉากเหมือนจะกำลังหวานๆโรแมนติกก็ดันมามีแว้กกกก

แบบว่าฮาๆซะได้ 5555 คือก็ชอบนะ หนูฮิ้นท์ฮาดี หื่นตลอดเว  แต่บางทีก็อยากอ่านโรแมนติกแบบจริงๆจังๆบ้าง สลับกันออกมากก็ดีนะคะ


ฮาบ่อยแล้วก็หวานด้วย  ^^

มีหลายๆซีนที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผล แล้วก็งงๆอย่างตอนที่นั่งขวบนแห่ฮัทถูกโทรชวนให้ไปนั่งแทนโก้ที่ขาหัก ต่อมาตาฮิ้นท์เล่าก็ถูกชวนโดยเจ๊ลิเดีย

ให้มานั่งแทนคนที่ขาหักอีก ขาหักสองคนเลยรึ แล้วตอนฮัทเล่าเจ๊ลิเดียบอกอยากสร้างกระแส? แล้วก็งงว่าตกลงฮิ้นท์อยู่สีเขียวหรือสีฟ้ากันแน่ 

แล้วก็แหวนด้วย ตอนแรกเหมือนจะอยู่สีฟ้า(เธอยังบ่นอยู่เลยรู้งี้ไม่เอาดรัมดีกว่าจะได้มานั่งเสลี่ยงคู่กับฮัท) ไปมาๆตอนแข่งวอลเล่กลับกลายเป็นสีแดง อิอิ

หรือตอนที่ฮัทเล่าบอกว่าฮิ้นท์เดินเข้ามาพร้อมเจ๊ลิเดียเพื่อมาลองชุด ฮิ้นท์ตีมือกับเจ๊ด้วยเหมือนว่ารู้กันอยู่แล้วว่าตัวเองต้องใส่ชุดผู้หญิง

แต่พอตาฮิ้นท์เล่ากลับบอกว่าไม่รู้มาก่อน พอเข้ามาในห้องเห็นชุดแล้วถึงรู้แล้วก็ทำท่าจะไม่ยอม แต่พอเห็นฮัทที่มาลองชุดเหมือนกันก็เลยตัดสินใจ

ว่าลองดูก็ได้วะ ฮี่ๆ อย่าว่าจับผิดเลยนะคะ คือมันมีให้สะดุดอีกหลายจุดมากๆจริงๆ ยังไงถ้ามีโอกาสรีไรท์ใหม่ก็ดูตรงนี้ด้วยละกันเน่อ

เรื่องโดยรวม พวกพล็อตเรื่อง การบรรยายโดยรวมอะไรงี้สนุกมากค่ะ อินมากๆ ถ้าไม่มีสะดุดกับอะไรเท่าไหร่จะอินกว่านี้อีกมากๆ

(จากเกินที่เท่านี้ก็อินมากอยู่แล้ว) เน้นเรื่องรายละเอียดอีกนิดจะเริดมากกก


ยาวมากๆเลย ขอย้ำว่าทั้งหมดทั้งมวลที่ร่ายมาอย่างยืดยาวและชี้ไปถึงรายละเอียดให้เห็นเป็นจุดๆคือ ไม่ได้เจตนาจะจับผิดนะคะแต่คือมันสะดุดจริงๆ

สะดุดแล้วก็จำได้เลย อยากให้คนเขียนใส่ใจแล้วก็ให้ความสำคัญกับรายละเอียดมากขึ้นอีกนิดนึง ไม่รู้ว่าจะเข้ามาเห็นรึเปล่าแต่ก็อยากฝากไว้

เผื่อจะมีรีไรท์นะคะเพราะส่วนตัวถ้าอ่านแบบหนุกๆแล้วคือชอบมาก ตอนอ่านนี่คืออินมาก 5555

ขอติดตามเรื่องอื่นๆต่อไปนะคะ ^^ 

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: MAKWAN ที่ 19-04-2012 11:29:15

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 05-07-2012 02:22:40

โอ้ยยยย~~~

น่ารักโพดๆ


ถ้าจะติ คือ มันไม่เหมือนนิยายวาย มันเหมือนนิยายชายหญิง เพราะ...

ปกตินิยายวาย มันจะเคลียคู่รองไว้ให้เห็น, แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยเคลียคู่รองอ่ะ (ไม่ไกด์ไว้)

แล้วข้าวของต่างๆ ที่เคยเอามาประกอบฉาก ก็เอามาเฉลยน้อยไปหน่อย เช่น รูปที่ฮินด์วาดฮัด เป็นต้น

แหวนก็ร้ายน้อยไปนิด เหมือนตัวประกอบมากกว่านางร้าย

(ทักนี่เลวพอแระ อิอิ)

แต่ยังไงก็ชอบครับ สำนวนคุณอิ๊กกี้ ไม่เคยน่าเบื่อเลย ชอบหลายเรื่องแล้ว (แต่จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไรบ้าง อ่านเยอะจัด กร๊าาากกกก~) ไว้ว่างๆ จะรีวิวงานคุณอิ๊กกี้ ครับ


(ลุ้น NC ตัวโก่งกันเลยทีเดียว เอิ๊กๆ)

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 05-07-2012 23:26:03

ซาบซึ้ง+น้ำตาไหลอ่ะ  :monkeysad:

 :L1: :pig4:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-07-2012 03:15:08

น่ารักมาก ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Umiko ที่ 07-07-2012 01:43:09

ชอบเรื่องนี้มาก ๆๆๆ สนุกเศร้าซึ้งอินมากเลย

 o13 o13  :impress3:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-07-2012 11:58:20

ชอบๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: lovely1714 ที่ 20-08-2012 01:07:08

ชอบค่ะ
จบลงด้วยดี

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 01-03-2013 08:34:35

สนุกดี ชอบคุณอิ๊กกี้มากกกอยู่แล้ว ก็เลยชอบเพื่อนของคุณอิ๊กกี้ด้วย อิอิ ถ้ามีฟีเจอริ่งกันอีก ก็จะตามอ่านนะ :oo1:
งานของเพื่อนคุณอิ๊กกี้ก็เริ่ด อ่านลื่นดี เรื่องความผูกพันระหว่างเพื่อนเขียนได้โดดเด่น ใครเอ่ยอยากรู้จุงเบย? จะได้ตามอ่าน :3123: ...แต่ขอแอบแสดงความเห็นส่วนตัวนิดนึงน้า : ตัวละครฮัทมีความรีลลิสติคสูง บางช่วงบางตอนจึงทำให้ลดความไว้เนื้อเชื่อใจและความน่าดึงดูด ซึ่งแค่หลุดซ้ำๆไม่กี่ครั้ง ก็อาจก่อความรู้สึกระแวงไม่มั่นคงในใจคนอ่านและเกิดการพลิกทันที จะเรียกกลับมา น่าจะยากเบาๆนะจุดนี้ (รึเปล่า?)
ขอบคุณนักเขียนทั้งสองมากๆเลย อ่านของคุณ eiky ไม่มีผิดหวังจริงๆ :pig4:
//รู้ว่าฮัทถูกวางตำแหน่งพระเอกชัดเจนแต่แรก แต่ดันติดใจทัก ลุ้นมันมาตลอด แม้มันจะโดนพลิกบทลดค่าตัวก็ตาม เหะๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 01-03-2013 21:25:41

คนแก่ชอบมากกกกกกกก     o13 o13 o13

 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: navintae ที่ 07-03-2013 11:00:41

สั้นๆ ... ชอบ

อินจนคิดว่า ฮัทไม่คู่ควรกับฮิ้นเลยอ่ะ
ฮิ้นพยายามสู้ทุกอย่างเพื่อฮัท
แต่ฮัทไม่พยายามอะไรเพื่อฮิ้นเลย พยายามอยู่อย่างเดียว พยายามตีตัวออกห่าง
หาเสน่ห์พระเอกไม่เจอเลยจริงๆ แต่หลงเสน่ห์นายเอกเต็มๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 11-03-2013 22:47:18

กว่าจะรักกันได้เสียน้ำตาไปหลายเลย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: B_O_M ที่ 12-03-2013 20:20:55

สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 25-03-2013 01:11:16

น่าจะหาคู่ให้ทัก ด้วยอะจะได้สองคู่ชู้ชื่น

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 25-03-2013 08:02:39

เรื่องน่ารักดี เสียดายแค่พล็อตตกหล่นเยอะไปหน่อย อาจเป็นเพราะแต่งโดยสองคน หรือตั้งใจจะเล่าแค่ส่วนที่ตัวละครรับรู้
จดจำเท่านั้น แต่บางครั้งก็เยอะไปนิดจนเหมือนขาดๆ เกินๆ ไปบ้าง ยังไงก็ต้องขอบคุณที่เอาเรื่องนี้มาแบ่งปันนะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Elizabeth_TonnY ที่ 17-08-2014 02:39:09

โคตรชอบ เลยอ่ะ  โคตรรักเลยอ่ะ นิยายเรื่องนี้ สุดยอดมากอ่ะ


เเค่นี้เเหละที่อยากบอก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 04-10-2014 13:40:56

ชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 07-12-2014 21:20:21

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 10-12-2014 00:19:03

สนุกมากๆครับ อ่านเพลินวางไม่ลงเลย

ขอแสดงความเห็นนิดนึง
คงเพราะใช้2คนแต่ง ข้อมูลเลยตีๆกันเองหลายตอนนะครับ

แต่อย่างไรก็ชอบมากครับ ขอบคุณนักเขียนทั้งสองนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 13-04-2015 13:14:13

ชอบเรื่องนี้จัง

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 27-09-2015 20:15:43

อ่านจบแล้ว สนุกดีคะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 30-09-2015 07:54:17

จบแล้ววว ลุ้นแทบตาย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: borbest19 ที่ 02-10-2015 00:12:27

เย้ ลงเอยกันซะที  :katai2-1:
สนุกมากเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้จังง <3

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 06-10-2015 12:14:35

ขอบคุณมากๆนะครับ สนุกมากจริง
แต่แอบสับสน อยู่นะครับ 555555

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 11-08-2016 23:47:27

เรื่องนี้ แปลกครับ ในหลาย ๆ ด้าน ยกเว้นในเรื่องการใช้ภาษา การจัดวาง และการบรรยาย ทำได้ดีพอสมควร

เป็น 2 มุมมองก็จริง แต่เหมือนมีหลายคนแต่ง ขยำขยี้ เนื้อหาในแต่ละมุมมองแม้จะเป็นตอนเดียวกัน แต่เหตุการณ์หลาย ๆ อย่าง ไม่ตรงกัน ทำให้เกิดอาการขัด ๆ เล็กน้อย

อีกอย่างที่รู้สึกคือ เหมือนไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ในช่วงแรก และช่วงท้าย ทั้งนิสัยตัวละคร บรรยากาศในเรื่อง รวมถึงเนื้อเรื่อง

แต่ก็อ่านจนจบ ต้องขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ให้ได้อ่าน จะติดตามต่อไปครับ ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 17-02-2019 20:30:08

อ่านจบแล้วก้สนุกดีนะ  อยากให้มีภาคต่อของทักด้วยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: BombMakongrat ที่ 10-03-2019 21:59:10

สิ่งเล็กๆๆ...ที่เรียกว่ารัก

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 15-03-2019 13:00:51

ถึงกับต้องล็อกอินเข้ามา ไม่ชอบเพื่อนแบบนี้ครูแบบนี้เลย จะอ้างเอ็นดู อ้างอะไรแต่มันก็ความรู้สึกคนมั้ยอ่ะ ถ้าเป็นตัวเองจะยิ้มออกมั้ย

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 15-03-2019 13:05:46

เป็นเพื่อนที่น่ารำคาญทุกคน

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 15-03-2019 13:18:34

เพื่อนก็พอกันแย่กว่าคนอื่นก็ตรงที่บอกว่าตัวเองเป็นเพื่อนแต่ก็ยังบุลลี่เพื่อนตัวเองนั้นแหละ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 15-03-2019 15:47:35

นี่เริ่มสงสารทักแระ แอบชอบเพื่อนแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 15-03-2019 17:24:30

สงสารทักอ่ะ ฮิ้นท์เกินไปหน่อย