พี่โจ้ พี่เป๊ป น้องคิดถึงพี่ๆมากมาย คิดถึงจนต้องกลับไปนั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่อีกรอบ พี่หายไปไหน
ทำไมไม่สนใจน้องบ้างง
น้องมานั่งรอพี่ทุกวันเลย
งอแงๆๆๆๆ คิดถึงพี่โจ้ที่แสนน่ารัก เดินท่าไก่กุ๊กๆ ผิวขาสใส ฟรุ่งฟรุิ้ง แม้อายุจะเหยียบย่างเลข4แล้วก็ตามที
พอกลับไปอ่านทำให้คิดได้ว่า ก็ติดตามพี่โจ้มานมนานกาเลแล้วเหมือนกันนะเนี่ย
นี่เรารู้จักกันผ่านทางตัวอักษรมานานหลายปีเหลือเกิน ตั้งแต่น้องยังอยู่มหาลัยวัยใส จวบจนจบปริญญาโท กำลังก่อร่างสร้างกิจการของตัวเองในอนาคต
มาถึงตอนนี้ถึงจะได้รู้จักพี่ผ่านทางเพียงตัวอักษรแต่ก็รู้สึกถึงความผูกพันตลอดหลายปีที่ผ่านมานะครับ
ไม่ใช่แค่พี่โจ้ที่ดีใจเวลามีคนมาเขียนเม้นนะครับ แต่ทุกครั้งผมก็รออ่านว่าพี่โจ้จะเม้นตอบผมว่าอย่างไรด้วยเหมือนกัน
เรื่องของพี่เป๊ปกับพี่โจ้เรื่องราวที่คิดเตือนสติให้ ตั้งมั่นอยู่ในความดีและเชื่อในเรื่องกรรมและธรรมะจัดสรรมากๆครับ
ผมก็อยากจะขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นน้องน้อยๆของพี่ๆทั้งสองคนด้วยนะครับ
เรื่องหลักใกล้จะจบแล้ว แต่ยังไงก็ยังอยากให้พี่โจ้มาเขียนเรื่องราวบอกเล่าเก้าสิบกันไปเรื่อยๆนะครับ
แล้วผมจะรอพี่โจ้กับพี่เป๊ปนะครับ