หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[Kfc_Pizza]

 
พออ่านที่เป็บเล่าแล้วอยากไปดูดวงกับหมอจัง
น่ารัก มากมาย
รักกัน รักกัน
 
 
 

[snowboxs]

โอ้ย โจ้ไปลงรูปตอนไหน เสียดายๆ อดเห็นอ่ะ 

แป๊บเล่าเรื่องตอนเจอโจ้ครั้งแรกได้แบบ อ่านแล้วเขินอ่ะ
ขำด้วยตอนที่ผู้ชายคนไหนมองแล้วทำโหดใส่อ่ะ

[jonathan2624]

สวัสดีค้าบบบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ แวะมาทักทายก่อนนอนอะค้าบบบ พรุ่งนี้ไปตรวจงานที่เชียงราย กว่าจะกลับวันเสาร์นู้น ถือโอกาสเที่ยวไปในตัวด้วยอะค้าบบบบ

อ่านเรื่องของเป๊บแล้ว เขินเหมือนกันอะคับ จริงๆ เป็นเรื่องที่เป๊บเล่าตอนคบกันแล้วว่า ก่อนจะมาเจอกัน คบกันเป็นแฟน เจออะไรมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากอะคับ เพราะตอนนั้นก็ไม่เชื่อเรื่องดูดวงอะไรเท่าไหร่ จนมาเจอพระอาจารย์นะแหละคับ

สำหรับคำถามเท่าที่ดูอยากได้เบอร์หมอดู เป๊บบอกมีเบอร์เก่าตั้งแต่สมัยไปหาแกนู้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปอีกเลย อีกอย่างถนนก็เปลี่ยนไปมาก ยังไงถ้าได้เบอร์อัพเดทมาจะแจ้งอินบ๊อกรายคนไปนะค้าบบบ

เรื่องที่เป๊บเล่าเอาจริงๆ ไม่รู้เลยน้าว่าตอนเจอครั้งแรก เป๊บรู้สึกแบบนั้น จำได้ว่าตอนนั้นอารมณ์เสียมากที่มีคนมาหาเรื่อง แต่ถ้าถามกลับว่า เห็นเป๊บครั้งแรกแล้วรู้สึกยังไง บอกเลยตอนนั้น อึ้งมากกกก

ทำไมหล่อขนาดนั้นอะ ตัวสูง มีกล้าม แบบหุ่นดีมาก ปากอมสีแดงนิดๆ ผมสีน้ำตาลหน่อยๆ ยังกะดารามาเรียนอะไรประมาณนั้น เลยแบบตกใจมาก แต่ด้วยอารมณ์โกรธเลยวีนซะหมดสภาพ ตอนหลังเป๊บมาคุยดีด้วย ก็ดีกลับอะน้า

คำถาม คือ ไปหลงรักเป๊บตอนไหน จริงๆ ไม่เรียกว่าหลงรักอะคับ แต่มันติดตามากกว่า ตอนขับรถกลับก็จำหน้าหล่อๆ ของเป๊บได้ แบบมันลอยมาเอง แล้วแปล๊บๆในใจ นี่ละมั้งเขาเรียกว่า เจอเนื้อคู่จะมีอาการแบบนี้อะคับ อิอิ 

ตอนเป๊บโทรมาคุย ก็จีบอะเนอะ ใจระรัวมาก คือ เสียงหล่อมาก เคลิ้มไปเหมือนกัน แต่ฟอร์มเยอะไง เลยต้องเก๊กไว้  มาตกลงเป็นแฟนกันจริงๆ ตอนไปกินข้าวที่ sirrocco แต่ก็หลังจากเป็นแฟน บททดสอบเยอะค้าบ ตามที่เล่าๆ ให้อ่านไว้ แทบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ผ่านมาได้ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอเน้ออออ 

หลายๆ คนอ่านก็มองว่าหวานฉ่ำ แต่ชีวิตคู่ของคนเป็นสามีภรรยากันอะคับ ย่อมมีทะเละกันบ้างแหละ ตอนเรียนจบ เป๊บบวช พอสึกออกมา ครอบครัวเราสองคนก็จัดงานแต่งเล็กๆ ให้กันภายในบ้านอะคับ คือ ไม่ได้ออกสื่ออะไรเลย รู้กันเฉพาะเพื่อนสนิทและคนในครอบครัวเท่านั้นอะคับ แรกๆ อยู่ด้วยกันจริงจังก็ต้องปรับตัวกันมาก มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ลงตัวอะคับ จุดนี้แหละเชื่อเลยว่า คนเรารักกันพอแต่งงานแล้วหย่ากัน ด้วยเหตุผลที่ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน 24 ชม เป็นระยะเวลานานๆ ตะหาก พอมาเจอในสิ่งที่อีกคนทำไมแล้วไม่ชอบ ย่อมมีปากเสียงเป็นธรรมดา แต่สำหรับเราสองคนทะเลาะกันแล้วก็รีบคืนดีกัน เพราะรักกันอะเนอะ จะเลิกกันคงทำไม่ได้หรอกคับ ไว้จะเขียนเป็นตอนๆ เล่าให้อ่านน้า

เม้าพอหอมปากหอมคอเนอะ ต้องรีบนอนแล้วนะค้าบ พรุ่งนี้ออก ตจว ไปตรวจงานอีก รอบนี้ลากคิงคองไปด้วยอะ ช่วยกันตรวจงานจะได้เสร็จเร็วๆ พร้อมเที่ยวด้วย ตอนต่อไปเสร็จจะรีบนำมาลงให้น้า

ฝันดีค้าบบบบ 

ปล.ปลดรูปเป๊บออกละน้า 

[Yarkrak]

   
เนื้อคู่กันจริงๆอ่ะต่างคนต่างรู้สึกที่ไม่ต่างกัน
รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไปจนแก่จนเฒ่า
 
ขอให้มีความสุขหวานฉ่ำในเชียงรายครับ

[white feather]

เที่ยวให้สนุกนะค่ะ
อยากอ่านตอนจัดงานแต่งจังค่ะ
รออ่านนะคะ

[มิรินลันตา]

เที่ยวให้สนุกนะคะ
อยากเจอเนื้อคู่ที่เป็นคู่แท้แบบนี้บ้างTT
ปลดรูปคุณแป๊ปออกก็ใส่รูปคุณโจ้เหมือนเดิมสิคะ
หรือไม่ก็ใส่รูปคู่ไปเลย ><

[sugarcane_aoi]

โหน้องโจ้รีบปลดรูปน้องเป๊บเร็วจัง พี่ยังไม่เห็นเลยมาดูไม่ทันเศร้า  :hao5:ตอนใหม่เข้ามาอ่านช้าอ่ะ เอามาอีกจั๊กรอบนะ พลีสสสส

[nutto]

แหนะๆ พี่โจ้ ที่รีบปลดรูปพี่เป๊ปออกเพราะหึงละสิ ที่มีแต่คนเข้ามาชมว่าพี่เป๊ปหล่อ อิอิ

[Yarkrak]

คิดถึงครับ คงเที่ยวเชียงรายเสียทะลุปรุโป่งแล้วมั้งเนี่ย
อากาศหนาวๆเย็นของเชียงรายคงมีอะไรดีๆมาฝากแน่ๆ
สวีทหวานแหวว อิอิ
 

[Yarkrak]

เห็นใครๆไปเชียงรายกัน
คู่หวานมีไรดีๆที่เชียงรายมาเล่าสู่กันบ้างเน้อครับ
 

[jonathan2624]

สวัสดีค้าบบบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ วันนี้ก่อนนอนเอาตอนพิเศษมาให้อ่านกันอะค้าบบบ ยังเขียนไม่จบอะน้า แต่เอามาให้อ่านก่อน สำหรับตอนนี้เขียนได้หื่นที่สุดแล้ว เขียนไปอายไป แต่ก็พยายามเขียนให้พอเห็นภาพ ที่เหลือจิ้นกันเองนะค้าบบบบ เดี๋ยวพรุ่งนี้เขียนตอนพิเศษจบจะมาตอบเม้นๆ น้า 

ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย
   การประชุมเสร็จสิ้นในช่วงค่ำของวันอังคาร หลังจากที่ทุกคนรวมถึงคณะกรรมการกลับกันหมดแล้ว ผมนั่งถอนหายใจในห้องทำงานกับความเหนื่อยที่เจอต่อเนื่องมาหลายวัน
“ยังไม่กลับหรือท่านรองฯ” ผมหันไปมองตามเสียง จิมเปิดประตูเข้ามาแซว
“นี่ว่าจะกลับแล้ว นั่งพักเหนื่อยแปบ”
“เหนื่อยกายหรือใจละพี่ ผมว่าพี่เลือกงานเอาที่เดียวดีมั้ย รับผิดชอบสองที่ไม่ไหวน่า”
“อ้าวก็ช่วงก่อนโดนพักงานไปสองเดือน ไม่มีอะไรทำ เบื่อมากจนต้องกลับมาของานทำนี่แหละ”
“งั้นก็ห้ามบ่นว่าเหนื่อย อยากทำก็ทำเยอะๆ เลย”
“รู้แล้ว บ่นไปงั้นอะ กลับบ้านได้แล้วท่านประธาน เดี๋ยวยิง” ผมไล่จิม
“โหดมาก เอะอะก็จะยิงตลอด ไปละๆ รีบกลับได้แล้วพี่ สามีเหงาแล้ว”
“เออๆ ไปให้พ้นๆ” ผมโบกมือไล่จิม
   หลังจากจิมออกไปแล้ว ผมหยิบโทรศัพท์ตั้งใจจะกดไลน์ไปหาเป๊บ อ้าว เป๊บส่งไลน์มาตั้งแต่ห้าโมง
“ที่รัก วันนี้เป๊บทำอาหารรอนะ ทำของชอบหลายอย่าง รีบๆ กลับนะ อย่าเกินสองทุ่ม”
   อ้าวเวรกรรมละ ผมมองนาฬิกา ทุ่มสิบนาที เลยรีบเดินลงมาลานจอดรถ ซิ่งรถกลับเร็วมาก มาถึงคอนโดทุ่มห้าสิบห้า ทักทายลุงยามเสร็จก็รีบเดินขึ้นไปที่ห้อง
   แตะคีการ์ดเปิดประตู เห็นคิงคองกำลังยืนทำอาหารหน้าเตาในครัว ดูกำลังวุ่นๆ เลยเดินเบาๆ ย่องๆ จะไปกอดด้านหลัง ยังไม่ทันจะกอด
“กลับมาก็ไปเปลี่ยนผ้าเลยครับ ใกล้เสร็จแล้ว” อ้าว อะไรเนี่ย จะหวานซักหน่อย ทำมาทัก โวะ หมดอารมณ์
“โว้ว คราวหลังก็ให้กอดก่อนค่อยทักก็ได้ หมดอารมณ์เลย” ผมบ่น
“ฮ่าๆๆ ก็ย่องๆมาเหมือนเด็ก เป๊บรู้ตั้งแต่เสียงประตูแล้ว ไปเปลี่ยนผ้าเลยครับ เดี่ยวคืนนี้ค่อยให้กอดทั้งคืน”
“จ้า ผัววววววว หึ่ยๆๆ” ผมบ่นๆ เสียงหัวเราะคิงคองดังตามหลังมา
   เปลี่ยนผ้าเสร็จยินเสียงสามีเรียกไปทานข้าว นานๆ ทีเป๊บทำให้กิน ก็รู้สึกดีครับ เป๊บทำอาหารอร่อยมาก โดยเฉพาะอาหารฝรั่ง ชอบมากมาย
“น่ากินทั้งนั้นเลยง่า มีไรบ้างอะเป๊บ”
“ของชอบที่รักทั้งนั้นครับ มีข้าวผัดอเมริกัน ผัดมักกะโรนี แล้วก็สลัดแฮม ของหวานก็ผลไม้ครับ”
“เยอะมากอะเป๊บ จะกินหมดปะนี่”
“ทำจานเล็กๆ ครับ แต่มีเติมนะถ้าไม่อิ่มหรือไม่หมดยังไงก็แช่ฟรีชไว้เอามาอุ่นได้ครับ”
“อะเครๆ งั้นกินเลยนะ” ผมเริ่มกิน อร่อยทุกอย่างเลย
“อร่อยปะครับ”
“อร่อยๆ ชอบๆ” ผมตอบทั้งที่เต็มปากนั่นละ อร่อยจริงๆ
“แล้วนี่นึกยังไงทำกับข้าวอะ”
“วันนี้ช่วงบ่ายไม่มีงานทำครับ เป๊บเห็นว่าที่รักคงยุ่งๆ เลยไปซื้อของสดมาทำกับข้าว กลับมาเหนื่อยๆ จะได้กินของอร่อย”
“ขอบคุณมากน้าเป๊บ....แล้วพรุ่งนี้บินเชียงรายกี่โมงอะ”
“เลขาแจ้งว่าเครื่องออกประมาณ 11 โมงครับ”
“บินไรอะ”
“ไทยสมายครับ”
“งั้นไปเช้าหน่อยเนอะ จะได้ไปนั่งกินขนมในเล้าจน์”
“ได้ครับๆ”
   เราสองคนก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ทานอาหารเสร็จ ล้างจานเก็บกวาดเรียบร้อย ก็รีบมาจัดเสื้อผ้าเต็มกระเป๋าเลยทีเดียวเชียว
   อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ เห็นเป๊บนอนหลับแล้ว ผมก็ย่องเบาๆไปล้มตัวลงนอน
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรือครับ”
“เรียบร้อยแล้ว เป๊บนอนแล้วหรือ”
“ก็นิดนึงครับ”
“นอนเถอะๆ” เป๊บยิ้มพยักหน้า ผมก็เอาตัวไปซุกกอดเป๊บ หลับไปแบบไม่รู้สึกตัว
   ลืมตาตื่นมา มองนาฬิกาประมาณ 7 โมงเช้า ได้ยินเสียงอาบน้ำในห้องน้ำ เลยนอนเล่นรอไปเรื่อยๆ จนเป๊บอาบน้ำเสร็จเดินออกมา
“ตื่นแล้วหรือที่รัก”
“เพิ่งตื่นอะเป๊บ นอนเล่นรออาบน้ำต่อนี่แหละ”
“อาบเลยได้ครับ ที่รักแต่งตัวแบบเข้าประชุมเลยนะครับ”
“อ้าวทำไมอะเป๊บ ประชุมพรุ่งนี้เช้านี่” ตามตารางแจ้งมาแบบนั้น
“พอดีตอนเช้าเป๊บเห็นเลขาแจ้งไลน์เปลี่ยนกำหนดการณ์มา เป๊บเลยโทรไปถาม ปรากฏว่า เราบินไปถึงเที่ยงนิดๆ จะมีการประชุมเริ่มบ่ายโมงครึ่ง ส่วนวันพฤหัสจากเต็มวันจะเหลือครึ่งวันเช้าครับ ส่วนบ่ายจะไปตรวจงานตามพื้นที่ครับ”
“อ๋อ งั้นแผนเที่ยวเลื่อนไปวันศุกร์เนอะ”
“ได้ครับๆ แล้วที่รักเตรียมข้อมูลนำเสนอทันมั้ย”
“สบายมาก ข้อมูลมีครบแล้ว แค่เลื่อนนำเสนอเท่านั้นเอง”
“ดีเลยครับ เดี๋ยวไปดูหน้างานอีกที”
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางไปสนามบิน ถึงสนามบินเวลาประมาณ 9.30 น.
“คุณหนูกลับวันไหนครับ” เวชถามเป๊บ
“กลับมาถึงราวๆบ่ายสองของวันเสาร์นะเวช มาถึงสนามบินบ่ายสองก็ทัน อาจจะรอกระเป๋าที่โหลดมาด้วย”
“ได้ครับๆ วันเสาร์บ่ายสองผมมารอที่ประตูสองนะครับ”
“ได้ๆ ขอบใจมากเวช”
   เราสองคนก็เดินมาเช็คอิน
“สวัสดีคะเดินทางไปไหนคะ”
“เชียงรายครับ” ส่งบัตรประชาชนให้ไป
“เรียบร้อยนะคะ บอร์ดดิ้งพาสขึ้นประตู A4 นะคะ สำหรับนี่บัตรใช้บริการเล้าจน์ของการบินไทยนะคะ รบกวนท่านผู้โดยสารเมื่อไปถึงเค้าเตอร์หน้าเล้าจน์ให้ส่งบัตรทองกับเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่จะดำเนินการอัพเกรดห้องรับรองให้นะคะ”
“ได้ครับ ขอบคุณมากครับ”
“ขอบคุณที่ใช้บริการไทยสมายคะ”
   ผ่านด่านตรวจก็เดินมาทางเล้าจน์ แจ้งเจ้าหน้าที่เสร็จสรรพ ก็ได้ไปนั่งพื้นที่อีกโซนนึง ระหว่างรอนี้ก็หาของกินตามระเบียบ
“เป๊บ บะหมี่หมูแดง ข้าวหน้าไก่ราดซอส ขนม น้ำส้ม บลาๆ......”
“นี่กินเป็นอาหารเช้าใช่มั้ยครับ”
“เปล่า อาหารเสริม” เป๊บทำตาโต ฮ่าๆๆ
“ไหวหรือครับ”
“เอาน่า ไม่อ้วนหรอก อยู่กันมาสิบปีก็เท่าเนี่ย”
“เป๊บไม่ได้ห่วงอ้วนนะครับ อ้วนนะดี ฟัดมันส์ดี เป็นห่วงสุขภาพมากกว่านะครับ” จะดีมากถ้าไม่ทำหน้าหื่นใส่ ตลอดอะ เบื่อผัวเพี้ยน
“พอๆ อะ ทำหน้าหื่นใส่อีกละ ไปทำงานไม่ต้องคิดอย่างอื่น”
“เป๊บยังไม่ได้คิดอะไรเลยครับ ที่รักไปไกลแล้ว” แล้วยิ้มแบบเยาะเย้ยอะ ชิ
   สวาปามได้พักใหญ่ ก็มีเจ้าหน้าที่มาเดินตาม
“ท่านคะเที่ยวบินไปเชียงรายเริ่มทำการบอร์ดดิ้งแล้วนะคะ หากพร้อมแล้วแจ้งเจ้าหน้าที่ได้นะคะ จะนำทางท่านไปคะ”
“ขอบคุณครับ อีกสักห้านาทีจะแจ้งนะครับ” ผมตอบไปรอเป๊บเข้าห้องน้ำ
   เป๊บออกมาจากห้องน้ำก็แจ้งเจ้าหน้าที่เดินทางนำไปที่ประตูขึ้นเครื่อง ผู้โดยสารส่วนใหญ่ขึ้นไปหมดแล้ว เราสองคนแทบเป็นคนท้ายๆ เลยครับ
   เครื่องบินนำเราสองคนทะยานออกจากสุวรรณภูมิ ใช้เวลาประมาณ 1.20 ชั่วโมง ก็เดินทางถึงสนามบินเชียงราย รับกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้ามาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า สนามบินเชียงรายดูหนาแน่นมากกว่าเดิม ครั้งก่อนที่ผมมายังไม่ขนาดนี้เลย
“ที่รักสนามบินดูแน่นๆนะครับ เมื่อก่อนสงบกว่านี้”
“ใช่อะเป๊บ เป๊บไม่ได้มาสองปีได้มั้ง โจ้มาตรวจงานล่าสุดราวๆ ครึ่งปีก่อน ก็ยังดูไม่วุ่นวายแบบนี้”
“หรือเทศกาลท่องเที่ยวครับ”
“อาจจะนะเป๊บ”
   เดินเข้ามาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า ก็เจอกับคนของบริษัทที่มาต้อนรับ ผู้อำนวยการเขต ผู้จัดการเขต ผู้จัดการสาขา และอีกมากมายครับ
“สวัสดีครับนายน้อย สวัสดีครับคุณโจ้”
“สวัสดีครับอาขจร สบายดีนะครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” เป๊บรับไหว้อย่างนอบน้อม ทักทาย กอด อย่างสนิทสนม
   อธิบายเพิ่มเติมนะครับ คุณขจรศักดิ์ มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการเขตภาคเหนือตอนบนครับ ดูแลครอบคลุมจังหวัดที่การค้าขายติดชายแดน และเป็นคนยุคแรกๆ ที่บุกเบิกก่อตั้งบริษัทมาพร้อมกับแด๊ดและมัม ซึ่งมีศักดิ์นับถือเป็นคุณอาของบรรดาสามหนุ่มไปด้วย อาขจรจะเรียกเป๊บว่า นายน้อย ถ้าเป็นพี่ปริมจะเรียกว่า นายใหญ่ พี่ปันจะเรียกว่า นายกลาง ผมเคยถามอาแกไปว่า แล้วถ้าแด๊ดละ อาเรียกว่าอะไร อาแกตอบปนตลกว่า พ่อเลี้ยง นึกถึงละครเลย พ่อลี้ยงทางเหนือ ฮ่าๆ
“ก็สบายดีตามประสาคนอายุมากครับ แล้วนายน้อยสบายดีนะ อาไม่ได้เจอตั้งนาน ดูนายน้อยหล่อกว่าเดิม ดูไกลๆ นึกว่าดารานะเนี่ย” อาแกแซว
“โอ้ยไม่หรอกครับอา ผมเองอายุมากขึ้น ก็ไม่ได้แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อนละครับ”
   ผมคิดในใจ เหอะ ไม่แข็งแรงไรอะ หื่นตลอด พลังก็เยอะ ระบมประจำอะ
“คิดอะไรอยู่ครับที่รัก ทำไมหน้าแดง” เป๊บถามเบา หน้าแบบเหมือนรู้ แล้วถามเพื่อ
“บ้า เปล่า ไม่ได้คิดอะไร” ผมรีบปฏิเสธ หลบสายตานิดนึง เบื่อมาก เวลาคิดเรื่องทะลึ่งแล้วหน้าแดงเนี่ย มันแก้ไม่หายจริงๆ
“ฮ่าๆๆ จริงหรือครับ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยคุยเนอะ” ยังจะหื่นใส่ เชอะ
“นายน้อยเชิญทางนี้ครับ มีคนใหม่ๆ หลายคนที่นายน้อยยังไม่รู้จักเยอะเลย มาทำงานในช่วงหลังๆนี่เองครับ.....คุณสมเกียรติ คุณธเนศ คุณกิตติชัย นี่นายน้อย รองประธานกรรมการฝ่ายบริหารภายในประเทศ นี่คุณโจ้ กรรมการผู้จัดการใหญ่ฝ่ายพัฒนาทรัพยากรมนุษย์”
“สวัสดีครับนายน้อย สวัสดีครับคุณโจ้” ไหว้งามมาก
“สวัสดีครับ คุณสมเกียรติ คุณธเนศ คุณกิตติชัย ยินดีที่ได้พบกับกันนะครับ” เป๊บกับผมรับไหว้พร้อมทักทายแบบยิ้มแย้ม
“นายน้อย นี่เป็นทีมงานน้องๆ ใหม่หมดเลยครับ เพิ่งมาทำงานได้ประมาณสองปี นายน้อยจำคนนี้ได้มั้ยครับ” อาขจรแกนำเสนอผู้ชายคนนึง ผมเองไม่รู้จักหรอกครับ หน้าตาหล่อ ผิวขาวเลยทีเดียว
“เอ่อ...คุ้นๆนะครับอา” เป๊บเองก็คงคลับคล้ายคลับคลา
“ฮ่าๆ ไม่แปลกครับที่นายน้อยจำไม่ได้ ไม่ได้เจอกันตั้งสิบปี นี่เจ้าผิง ลูกชายคนเล็กของอาไงครับ”
“เฮ้ย น้องผิงที่อ้วนๆ ขาวๆ อะนะอา” เป๊บทำเสียงตกใจ
“สวัสดีครับพี่เป๊บ” น้องผิงยิ้มกว้างเชียว
“ใช่ๆ ก่อนไปเรียนอเมริกาอ้วนมาก แต่พอเรียนจบกลับมา หุ่นดีแบบนี้จนอาแทบจำไม่ได้เหมือนกันครับ”
“ไม่ได้เจอตั้งนานหล่อซะขนาดนี้ แล้วนี่อาให้มาช่วยงานหรือครับ”
“น่าจะใช่นะนายน้อย คือ จริงๆ อาจะบอกพ่อเลี้ยงกับนายใหญ่ว่าแก่แล้วจะวางมือ เลยอยากจะให้ลูกชายเข้ามาทำงานแทนบ้าง แต่ก็ยังไม่มีโอกาสเสียที”
“อายังไม่แก่เลย อย่าเพิ่งวางมือครับ อีกอย่างให้ผิงเข้ามาศึกษางานด้วย ส่วนเรื่องจะไปคุยอาบินไปบอกเองนะ ผมไม่รับฝากเรื่อง”
“ฮ่าๆ ได้ครับ งั้นเดินทางไปทานอาหารก่อนนะครับ เดี๋ยวประมาณบ่ายสองจะเริ่มประชุมแล้วครับ”
   ทั้งคณะก็เดินทางไปยังร้านอาหาร สุพรรณิกา ใกล้ๆ สนามบินครับ ทานข้าวกันไปคุยไป สนุกสนานกันมาก บางช่วงก็ปรึกษากันเรื่องงานที่จะต้องทำบรรลุตามแผนเป้าหมาย ทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปประชุมบริษัทที่อยู่ระหว่างอำเภอแม่สาย และอำเภอเชียงแสน ติดประเทศพม่าและลาว ใกล้สามเหลี่ยมทองคำ จุดนี้เองถือว่าเป็นระบบการขนส่งที่สำคัญของบริษัทอย่างมาก เพราะเชื่อมสามประเทศ คือ ไทย พม่า ลาว และต่อเนื่องไปยังจีนกับเวียดนามครับ
“นายน้อย มีนักธุรกิจชาวพม่าและลาว กับต่างชาติเข้าร่วมประชุมในฐานะคู่ค้ากับบริษัทเราด้วยนะครับ อาจจะต้องพูดภาษาอังกฤษเพิ่มเติมนะครับ”
“แยกเป็นกลุ่มใช่มั้ยครับอา เอาทีมเราก่อนแล้วค่อยไปต่างชาติ”
“ใช่ครับ อาคิดว่า วันนี้เอาบริษัทเราก่อน ส่วนพรุ่งนี้ครึ่งวันเช้าน่าจะเป็นต่างชาตินะครับ”
“ได้ครับๆ จะได้แยกเป็นระบบ”
   เดินทางถึงบริษัท ลงจากรถก็มีคนมาต้อนรับ ตั้งแต่พนักงานระดับปฏิบัติการจนไปถึงระดับหัวหน้าฝ่าย หลายคนผมรู้จักดีเพราะมาตรวจงานประจำครับ แต่ครั้งนี้พิเศษตรงที่ ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมาร่วมตรวจเองด้วย หลายๆ ฝ่ายย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา
   คำถามสำคัญคือ ทำไมคนเหล่านี้ตื่นเต้น ถ้าตอบภาษาปกติคือ กลัวถูกไล่ออก ครับ แต่ในความเป็นจริงไม่เลย บริษัทไม่มีนโยบายไล่คนทำงานและคนเก่งออกแน่นอน เว้นแต่มีการทุจริต หรือ ทำให้บริษัทเสียหาย แบบนี้ไล่ออกสถานเดียวครับ
   เริ่มการประชุมเป๊บเองก็ได้แจกแจงสถานภาพของบริษัท ตลอดจนระบบงานที่ปรับปรุงใหม่ รวมถึงโครงสร้างการบริหารงานในอนาคต รวมไปถึง การเปลี่ยนแปลงของโลกยุคการขนส่งที่จะต้องเตรียมพร้อมรับมือ เป๊บพูดได้ดีมากๆ
   ส่วนของผมเองจะเป็นทิศทางของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ว่าเราจะทำอะไรบ้าง ไล่ระดับตั้งแต่ปฏิบัติการจนไปถึงผู้อำนวยการเขต และมุมมองของการเปลี่ยนแปลงการจ้างบุคลากรในอนาคต เพราะอะไรรู้มั้ยครับ เพราะว่า ต้นทุนขององค์กรอันดับหนึ่งเลยคือ เงินเดือนและค่าจ้าง หากวางแผนไม่ดี ผิดพลาด บริษัทขาดทุนแน่นอนครับ สมัยก่อนที่ผมจะมารับตำแหน่งนี้ บริษัทเสียเงินจ้างคนมาก กำไรก็น้อย พอผมมาศึกษาและปรับใหม่ เงินเหลือเยอะมาก จริงๆทำง่ายมากถ้าลดระบบการฝากเข้ามาทำงาน และ ทำให้คนเป็น Multi-function คือ ทำให้เป็นหลายๆ อย่าง หันมาใช้ระบบคอมพิวเตอร์ควบคุมให้มาก เลี้ยงคนให้ดี สวัสดิการดี แบบนี้บริษัทไปไกลครับ
   กว่าจะประชุมเสร็จ ก็ปาเข้าไปประมาณทุ่มกว่า ทุกคนก็มาร่วมงานสังสรรค์เล็กๆ ที่จัดตรงชั้นล่างของบริษัท ทานอาหารกันไป มีคาราโอเกะ พร้อมกับในฐานะที่เราสองคนเป็นผู้บริหารก็เดินทักทายลูกน้องไปตามโต๊ะ
“นายคะ นายหล่อมาก เหมือนดาราเลย ขอถ่ายรูปด้วยนะคะ” พนักงานสาวคนนึงมาขอถ่ายรูปกับผม
   ฝากเป๊บก็ไม่แพ้กัน มีคนรุมขอถ่ายรูปเต็มไปหมด บางทีนึกๆ ไปนอกจากเป็นผู้บริหารแล้ว ก็ต้องเป็นดาราหรือไม่ก็ สส ไปด้วยนะครับนี่
   หลังจากเสร็จสิ้นกับงานเลี้ยง อาขจรพาเราสองคนมาโรงแรมที่พัก Anantara Golden Triangle Elephant Camp & Resort
“นายน้อยกับคุณโจ้ พักที่นี่คืนนึงนะครับ สำหรับคืนพรุ่งนี้จะพาไปพักที่ตัวเมืองเชียงราย พร้อมเที่ยวและพาทานอาหารอร่อยๆ ครับ”
“ขอบคุณมากครับอา เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
“พรุ่งนี้จะให้เจ้าผิงขับรถมารับนะครับ ประชุมเริ่มประมาณ เก้าโมงเช้าครับ”
“ได้ครับๆ”
“สวัสดีครับพี่เป๊บ พี่โจ้ พรุ่งนี้ผมมารับนะครับ”
“ได้ครับน้อง พรุ่งนี้เจอกันนะ”
   ล่ำลาเสร็จเราสองคนก็เข้ามายังห้องพักเดินตามพนักงานโรงแรมจนมาถึงห้องที่ได้จองไว้ ห้องกว้างขวางสบายมาก ที่ตอนเตียงใหญ่ อุปกรณ์ครบครัน สวยงามท่ามกลางอากาศเย็นประมาณ 22 องศา
“ห้องดีมากเลยเนอะเป๊บ”
“จริงครับ อากาศเย็นสบายด้วยนะครับ ที่รักจะอาบน้ำก่อนป่าว”
“เดี๋ยวไปสำรวจห้องน้ำก่อน”
   ห้องน้ำมีอ่างจากุชชี่ มีตู้อาบน้ำ แล้วกว้างพอสมควร ผมเปิดน้ำอุ่นพร้อมผสมเจลอาบน้ำใส่อ่างจากุชชี่ เอาพวกครีม แชมพู แปรสีฟัน ยาสีฟัน มาจัดไว้ในห้องน้ำ เสร็จเรียบร้อยก็ถอดเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำ ยังไม่ทันจะปิดประตู คิงคองแทรกเข้ามา
“เป๊บ โจ้อาบก่อนอะ”
“เป๊บก็อยากอาบด้วยนี่ครับ มามะนานๆ อาบด้วยกัน” เป๊บอุ้มผมลงไปในอ่างจากุชชี่
“เอ้ย เดี๋ยวๆ แว๊กกกก” อุ้มละนิ่มพอปล่อยลงดันทิ้งลงในอ่าง น้ำกระจายหมด
“ฮ่าๆ นานๆทีอาบด้วยกันนะครับ”
   เราสองคนก็แช่ในอ่างเดียวกัน ถูหลังกันไปมา
“นี่ไม่ต้องแข็ง” ผมดุเป๊บเพราะมันดันอีกละ
“แข็งกับเมียคนเดียวนี่ครับ ไม่ได้ไปแข็งกับใครซะหน่อย”
   ยังไม่ทันจะเถียงเป๊บเลย โดนประกบปากเสียก่อน เครื่องยนต์สตาทติด งานนี้ไปไกลเลยครับ ผมผลักเป๊บให้นอนพาดกับขอบอ่างน้ำ น้องชายตัวใหญ่โผล่พ้นน้ำมา มีฟองติดด้วย
“ฮ่าๆๆ เป๊บ ฟองติดอะ”
“เป๊บว่า เจล ตัวนี้ฟองเยอะไปนะครับ”
“สงสัยผสมเยอะไป”
   ไม่รีรอเลยเอาปากครอบน้องชายตัวใหญ่ไปซะ นอนหลับตาพริ้มพร้อมเสียงครางเบาเชียวนะสามี ให้มันรู้ซะบ้าง อิอิ (เล่าพอแล้ว อาย ที่เหลือจิ้นกันเองนะ คิคิ)
   ไปบอกอาเขาว่าไม่แข็งแรง กว่าจะอาบน้ำเสร็จซัดไปเกือบสองชั่วโมง สองรอบเต็มๆ เหนื่อยเลยเนี่ย
“ปากไปบอกอาเขาไม่แข็งแรงอะเนอะ ในห้องน้ำเนี่ยไม่ยั้งเลยนะเป๊บ เชอะ”
“เฉพาะเรื่องนี้แข็งแรงครับ ยิ่งกับเมียตัวเองเรี่ยวแรงจะมากเป็นพิเศษ”
“ทำเบาๆบ้างก็ได้ ระบมไปหมดละเนี่ย”
“อ้าวก็ที่รักบอกให้แรงๆ เป๊บดีมาก เสียวมาก แรงๆ เป๊บก็จัดให้แล้วครับ”
“นี่ ทะลึ่งงงง บ้าแล้วววว” เขินมาก ทุบไปสองที
“โอ๊ยๆ มาทุบเป๊บทำไมเนี่ย ตัวเองบอกเองนี่ครับ เป๊บเลยทำตามคำสั่ง” ยังทำหน้ากะล่อนใส่อีก โอ้ยยยย ผัวเพี้ยนนนนนน
“ตลอดอะ”
“ที่รักไปนั่งตรงเตียงนอนริมระเบียงมั้ยครับ ด้านนอกน่าจะอากาศดี วิวป่ากลางคืนสวยดี”
“สามทุ่มกว่าแล้วอะเป๊บ อากาศน่าจะเย็นแน่เลยอะ”
“เป๊บเห็นมีผ้านวมในตู้เสื้อผ้า เดี๋ยวเอาไปห่มด้านนอกดีมั้ยครับ”
“เออก็ดีนะ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ”
   เป๊บเดินออกไปที่ระเบียงแล้ว ผมก็ไปขนผ้านวมมาพร้อมกับปิดไฟที่ระเบียงไม่ให้เป็นจุดสังเกต เดินตามออกไป อากาศเย็นสบายมาก พร้อมทั้งความเงียบของขุนเขา สายน้ำ และสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ โรงแรมเปิดไฟรอบๆสว่างพอสมควร แต่ก็ไม่จ้ามากนัก ด้วยความที่ท้องฟ้าโปร่งใส เห็นดาวชัดเจนเลยทีเดียว
   เราสองคนนอนบนเตียงตรงระเบียง เตียงไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็พอนอนเบียดได้กันสองคน ผมนอนพิงไหล่เป๊บ ห่มผ้านวมหนาๆ อุ่นๆ สุขใจมากๆ
“ท้องฟ้าโปร่งดาวสวยนะครับ”
“เนอะเป๊บ ในเมืองหลวงไม่ได้เห็นดาวแบบนี้หรอก”
“ใช่ครับ ที่รักลองดูท้องฟ้าดีๆ เป๊บว่าจุดนั้นทางช้างเผือกแน่” ผมจ้องตามมือเป๊บที่ชี้ไป
“จริงด้วยเป๊บ เคยเห็นแต่ในรูป พอมาเห็นกับตาสวยงามมากอะ” ผมเพ่งไปเห็นเหมือนที่เป๊บบอก
“ตอนเด็กดูละครคู่กรรมของพี่เบิด เพลงก็บอกไปรอทางช้างเผือก เป๊บเคยคิดนะว่า อยากไปมากคงสวย พอโตมาถึงรู้ว่ามันอยู่ในอวกาศไปไม่ได้”
“ฮ่าๆๆ คิดเหมือนกันเลยอะ ตอนฟังเพลงก็นึกอยู่ว่าทำไมต้องไปคอยที่ทางช้างเผือก”
“นั่นซิครับ.....” เป๊บเงียบไปครู่นึง
“อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี เบื่อเป๊บบ้างมั้ยครับ” อยู่ดีๆ เป๊บถามขึ้นมา
“หือ ถามแปลกอะเป๊บ เบื่อทำไมอะ” ผมเงยหน้ามามองเป๊บ
“บางทีเป๊บรู้สึกทำหน้าที่คนรักไม่ดีนะครับ”
“ไม่เลยเป๊บ ทุกวันนี้โจ้มีความสุขมากอยู่แล้ว บางทีเราสองคนก็ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็เป็นเรื่องปกติของการครองคู่กันนะ”
“ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจครับ บางทีเป๊บก็กลัวว่าที่รักจะเบื่อเป๊บเหมือนกัน เป๊บทำได้แค่รักที่รักสุดหัวใจนะครับ ถ้ามีอะไรที่ให้เป๊บปรับปรุงก็บอกได้นะ”
“วันนี้มาแปลกๆนะ เป๊บไปรับข้อมูลอะไรมาอีก”
“เปล่าครับ” แล้วคิงคองก็เงียบไป แต่ผมรู้จักเป๊บดีเลยถามต่อ
“ไม่เชื่ออะเป๊บ สารภาพมาไปได้รับข้อมูลอะไรมาอีก” เป๊บดูลังเล จนตัดสินใจเล่า
   ประมาณว่าเดือนก่อนเป๊บไปเจอเพื่อนๆ สมัยมัธยมปลาย กินเลี้ยงสังสรรค์กัน เพื่อนๆ ม ปลายไม่มีใครรู้ว่า เป๊บมีแฟนเป็นผู้ชาย งานเลี้ยงที่จัดขึ้น คือบ้านเพื่อน โดยมีพ่อแม่เพื่อนมาร่วมกินเลี้ยงด้วย ด้วยความที่สมัยเรียน ม ปลาย เป๊บสนิทสนมกับครอบครัวเพื่อนคนนี้พอสมควร พ่อแม่เขาก็จำได้มาชวนพูดคุย พร้อมบ่นๆว่า ลูกคนนี้ (คือเพื่อนเป๊บ) ไปชอบผู้ชาย พ่อกับแม่รับไม่ได้ คนเป็นพ่อพูดแนวๆ ว่า มันแค่รักสนุก เดี๋ยวก็เลิกกัน คนเราเกิดมาชายหญิงคู่กัน จะมา ชายชาย ได้ไง วิปริตหมด เป๊บเองก็รับฟังปกติ แต่ในใจก็คิดมากไปด้วย ผมละฟังเป๊บเล่าก็ตกใจ คิดอะไรมาเป็นเดือนๆ แทนที่จะเล่าตั้งแต่วันแรกก็หมดเรื่อง
“เป๊บ คิดมากไปแล้ว เป๊บลองนึกย้อนไปวันที่แด๊ดกับมัมรู้แล้วเกิดเรื่องของเราสองคนอะ ด้วยความรักและความเข้าใจกัน ก็ทำให้เราสองคนผ่านมาได้นะ”
“จริงครับที่รัก แต่ประโยคที่พ่อเขาพูดว่า แค่สนุกแล้วก็เลิกกัน เป๊บดันคิดว่า ถ้าวันไหนเบื่อๆ แล้วเลิกกันทำยังไง เลยกลัวที่รักเบื่อนะครับ”
“โถเป๊บ พ่อเขาโลกแคบ คนเราไม่ว่าเพศไหนถ้าเบื่อและหมดรักกัน ก็เลิกกันหมดอะเป๊บ เป๊บสบายใจได้นะ โจ้ไม่เบื่อเป๊บ รักเป๊บมากมายนะ และเชื่อว่า เป๊บก็รักโจ้เหมือนกันนะ” ผมหอมแก้มเป๊บทีนึง
“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาเติมเต็มชีวิตเป๊บ”
   เราสองคนก็นอนกอด คุยกันตามประสาไปเรื่อยๆ คือ เชื่อว่าคนที่นอนกอดกับแฟนท่ามกลางอากาศภายใต้ผ้าห่มอุ่น ก็มีการลูบผิวปกติอะเนอะครับ ก็คือ เรื่องปกติตามธรรมดา ผมก็เลยแกล้งลูบลงไปถึงเป้าของเป๊บ แตะได้สองสามที ขยายขนาดทันที
“หือ แตะเป็นติดนะเป๊บ” ผมแซว ขยายขนาดเร็วมาก
“ก็แข็งแรงไงครับ ที่รักอย่าไปแตะมาก เดี๋ยวเป๊บอดใจไม่ไหวอีก”
“โหว สองรอบมาแล้วอะนะ นี่พักกันไม่ถึงชั่วโมง ยังจะพองอีก”
“ก็กับมือเมียน่ารักคนนี้คนเดียวนะแหละครับ”
“จริงอะ อย่าไปเจ้าชู้ละ โดนตัดจู๋ขาดอะ”
“โหดมากครับ สัญญาว่าไม่เจ้าชู้ รักคนเดียวคนนี้นะครับ.....แต่เป๊บว่าหยุดจับเถอะครับ” ผมยังแกล้งลูบจับไปเรื่อย สีหน้าเป๊บเริ่มเคลิ้มๆนะ แกล้งผัวสนุกดี ฮ่าๆๆ
   ผมเลยมุดลงไปในผ้าห่ม พร้อมเอาปากครอบน้องชายอุ่นตัวใหญ่ของเป๊บ เสียงเป๊บครางเบาๆ ผมก็ทำต่อไปเรื่อยๆ
“ที่รัก...เป๊บไม่ไหวแล้วนะ....อื้อออออ.....”
   แข็งแรงจริงด้วย ขนาดรอบที่สามออกมาเต็มปากเลยทีเดียว ผมลุกขึ้นออกจากผ้าห่ม เดินไปบ้วนปากที่ห้องน้ำ ถ้าสงสัยว่า ทำไมไม่กลืน เอ อันนี้คนที่มีคู่คงทราบนะคร้าบบบบบ มันไม่ได้อร่อยขนาดจะต้องกินทุกครั้ง มะหวายๆ
   ผมเดินกลับมาซุกผ้าห่มต่อ เห็นเป๊บนอนเคลิ้มๆ ไปแล้ว แกล้งเอามือไปจับน้องชายอีก แต่คราวนี้ไม่มีปฏิกิริยาแล้ว ฮ่าๆๆ
“อ้าวไม่แข็งแล้วหรือเป๊บ” ผมแกล้งถาม
“น้ำหมตตัวแล้ว ไม่ไหวแล้ว....พรุ่งนี้เป๊บค่อยทำคืนให้นะครับ”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องอะเป๊บ หื่นนักโดนแกล้งซะบ้าง จะได้เข็ด”
“แกล้งแบบนี้ชอบครับ ทำเยอะๆนะครับ” ยังจะปากดี
“ก็นี่ไง จับๆ ขยำแล้ว ยังอ่อนปวกเปียกเลยเนี่ย”
“ขอพักก่อนครับ เดี๋ยวน้องชายช้ำ” เป๊บตอบแบบตลกๆ
“จ้า  พ่อผัวแข็งแรง ไปนอนกันเถอะเป๊บ พรุ่งนี้ประชุมเช้าอีก”
   เราสองคนก็ย้ายมานอนเตียงใหญ่ หลับสนิทสบายตลอดคืนจนกระทั่งเช้า 

[noy]

หวานและหื่นตลอด

ป.ล.เบอร์หมอดูก็อยากได้ด้วยนะ

[Nummim0008]

  หวานมากกกกกก

[Yarkrak]

 
ซื้อลอตลี่ทำไมไม่ถูกอย่างนี้
สวี๊ทสวีท เชียงราย เริ่มตั้งแต่คืนแรก คริคริ

รอคืนต่อไปครับ ชอบๆความหื่นของน้องเป๊ะครับ คิคิ
จริงๆแล้วน่าจะหื่นพอๆกันทั้งสองคนล่ะ อิอิ
 

[snowboxs]

โอ้ยน่ารักมาก ชวนฟินมาก
รักกันดูแลกันไปแบบนี้ตลอดเลยนะ

[Kfc_Pizza]

 
เชียงรายทริปละมุม
หวานหยอด
 
 
 
ปล.อยากได้เบอร์หมอด้วยอะ

[nutto]

หวานละมุนละมัย เหมือนกับ ได้กิน ก๊วยเตี๋ยวร้อนให้ตอนที่หืมะข้างนอกตก

ขอบคุณนะครับพี่โจ้พี่เป๊ป ที่มาบอกเล่าเก้าสิบ มาเป็นระยะๆ ให้น้องได้ชุ่มชื่นหัวใจ

[patee]

ทริปเชียงรายยังไม่จบใช่ป่าว มาเล่าต่อนะ

หวานๆแบบนี้ชอบ 

[❣☾月亮☽❣]

แหมๆ อากาศดีแรงก็เลยดีตามไปด้วย
หายเหนื่อยเลยเนาะ ถึงไปทำงานแต่เหมือนได้เปลี่ยนบรรยากาศไปในตัว
ขอบคุณค่ะที่ส่งข่าวและความหวานกันตลอด

[nutto]

พี่โจ้ พี่เป๊ป ครับถ้าได้รายละเอียดหมอดูมาอย่าลืมบอกน้องคนนี้ด้วยนะครับ
เผื่อผมจะได้ขายของกะเค้ามั้งอะ     

[patchylove]

  พี่เป๊บอย่าคิดมากเนอะ  สร้างความสุขให้ชีวิตในทุกๆวันดีกว่า 

[jonathan2624]

สวัสดีค้าบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ เขียนเชียงรายเสร็จแล้ว รีบเอามาลงอะค้าบบบบบ ช่วงนี้อาจจะแวบหายไปพักนึงน้า ไตรมาสสี่งานเพียบ ถ้ามีช่วงว่างจะมาทักทายนะค้าบบบบบ ตอบเม้นๆ น้า

j123 : รูปเล็กยังดูหล่ออะเน้อ เขาเรียกว่าหล่อระยะประชิดง่า อิอิ 

มิรินลันตา : ขอบคุณค้าบบบ ทำไงถึงหน้าอ่อนหรือคับ จริงๆ ก็แก่อะน้า เลยดูแลอาหารการกิน กับออกกำลังกายบ้าง คงเลยดูแก่ช้าอะค้าบบบ 

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่ 

Kfc_Pizza : 

nutto : 555+ ขนาดนันเลยหรือเจ้านัท ยังไงก็อนุโมทนาบุญกฐินน้า 

Yarkrak : สุขสันต์วันลอยกระทงเช่นกันค้าบบบบ 

white feather : เนอะ เป๊บหล่ออะ ฉัตรแซวเป๊บว่า อีเป๊บมันหล่อระดับทำลายล้าง ใครเดินข้างมันหมองหมด 555+

micmicky : ขอบคุณมากค้าบบบบ 

คนอ่าน : 5555+ เขิลลลล 

ตอบเม้นๆ แทนคิงคอง

ทฟเืนสรฟ : ใช่เน้อคับ แม่นทุกคนเลยง่าาาาาา 

Subterra : บางทีก็น่าถีบน้า อิอิ 

noy : เดี๋ยวได้เบอร์มาจะบอกนะค้าบบบ 

คนอ่าน : เดี๋ยวอัพเดทเบอร์ได้จะบอกนะค้าบบบบ 

j123 : เนอะๆ คิงคองเล่าเห็นภาพมาก ขอบคุณค้าบบบบ 

patee : ขอบคุณค้าบบบบ

❣☾月亮☽❣ : 555+ ขอบคุณค้าบบบบ

duckk : แอะ เสพติดต้องไปเลิกที่ถ้ำกระบอกป่าวง่า 555+ เดี๋ยวได้เบอร์มาจะบอกน้า 

white feather : เนอะๆ ตอนนั้นหน้าเป๊บก็ลอยมาเหมือนกันอะ ผู้ชายอะไรหล่อยังกะช่างปั้น เขิลลลลลล 

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่ อิอิ 

nutto : เดี๋ยวได้เบอร์หมอจะบอกนะเจ้านัททททท 

Kfc_Pizza : เดี๋ยวได้เบอร์จะบอกนะค้าบบบบ 

snowboxs : 555+ เดี๋ยวจะเอารูปเป๊บใหม่ๆมาลงอีกคับบบบ 

[jonathan2624]

ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ

เราสองคนก็ย้ายมานอนเตียงใหญ่ หลับสนิทสบายตลอดคืนจนกระทั่งเช้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาทานอาหารเช้าของโรงแรม ทานเสร็จไม่นานนัก น้องผิงก็โทรเข้ามาบอกว่า ถึงหน้าโรงแรมแล้ว เราสองคนก็เดินทางไปบริษัทเพื่อประชุมต่อ ถึงบริษัทเรียบร้อย
“นายน้อยหลับสบายมั้ยครับ”
“ดีมากครับอา โรงแรมดีเยี่ยมมากครับ”
“ดีเลยครับ ถ้านายน้อยชอบ พักยาวจนวันกลับได้ครับ”
“แล้วไม่ต้องไปพักในเมืองหรือครับ”
“ถ้าชอบโรงแรมนี้ไม่ต้องหรอกครับ ขับรถไปมาไม่ได้ไกลมาก อีกอย่างโปรแกรมบ่ายวันนี้ ผมจะพานายน้อยกับคุณโจ้ไปเมืองท่าขี้เหล็กของพม่า ตรวจงานในเครือบริษัทเราด้วยครับ”
“ได้ครับอา ไม่ได้เอาพาสปอร์ตมาไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”
“ใช้บัตรผ่านแดนชั่วคราวได้ครับ เดี๋ยวอาจัดการให้”
“ได้ครับ”
   การประชุมเริ่มขึ้นท่ามกลางนักธุรกิจพม่า ลาว และชาติอื่นๆ ที่ใช้บริการขนส่งของเรา เป๊บพูดภาษาอังกฤษได้ดีเหมือนเคย จนถึงคราวที่ผมพูด อาจจะไม่เป๊ะเท่าเป๊บ แต่ก็ไหลๆ ไปได้นะครับ อิอิ
   การประชุมเสร็จสิ้นพร้อมด้วยการทานอาหารเที่ยงร่วมกัน นักธุรกิจส่วนใหญ่พอใจและเชื่อมันกับบริษัทเรามากขึ้น จนถึงกับร้องขอให้ทางผู้บริหารลงมาตรวจงานบ่อยๆ จะได้รับรู้ข้อมูลจริง เราสองคนก็ตอบรับไปและจะนำไปปรึกษาพี่ปริมกับพี่ปัน ว่าให้ผู้บริหารลงมาดูในจุดที่สำคัญบ้าง ไม่งั้นฐานการตลาดเราคงจะสั่นคลอนแน่นอน
   ทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปยังเมืองท่าขี้เหล็ก ประเทศพม่า และเมืองบ่อแก้ว ประเทศลาว เยี่ยมชมจุดขนส่งสินค้าของบริษัทเรา ที่เชื่อมต่อไปยังจีนและเวียดนามด้วย พนักงานชาวพม่าและลาวให้การต้อนรับพร้อมกับดูตื่นเต้นมาก เพราะทางเราแทบไม่เคยลงมาพื้นที่ตรงนี้เลย มอบให้คนอื่นมาแทนทั้งนั้น หลังจากพูดคุยรับทราบปัญหาก็เดินทางกลับมาทานอาหารค่ำที่ห้องอาหารโรงแรมที่เราสองคนพัก
“วันนี้นายน้อยกับคุณโจ้เหนื่อยแย่เลยนะครับ เดินตรวจงานสองที่เลย”
“สบายๆ ครับอา ว่าแต่อาเหนื่อยมากมั้ยครับนี่”
“พอไหวครับ สบายๆ...แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษมั้ยครับ”
“อยากไปสองที่ครับ คือ วัดห้วยปลากั้งกับวัดแสงแก้วโพธิญาณ”
“อ่อ วัดแสงแก้วของครูบาอริยชาติใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ ไม่ได้เจอท่านหลายปีแล้ว ว่าจะไปกราบท่าน”
“ได้ครับ งั้นผมให้เจ้าผิงขับรถให้นะครับ จะได้ดูแลนายน้อยกับคุณโจ้ไปด้วย”
“น้องเขาสะดวกมั้ยละครับ”
“ได้ครับพี่เป๊บ เดี๋ยวผมนำพาเที่ยวเอง”
“งั้นรบกวนน้องผิงด้วยนะครับ”
“พรุ่งนี้ผมมารับประมาณเก้าโมงนะครับ”
“ได้ครับ วันนี้ขอบคุณทุกคนมากนะครับ” เราสองคนยกมือไหว้ทุกๆ คนที่มาดูแลเป็นอย่างดี
   กลับขึ้นมาห้องนอนของโรงแรม เราสองคนก็อาบน้ำด้วยกันอีก แต่ไม่มีอะไรกันนะครับ เพราะเหนื่อยมามากทั้งวัน
“ที่รักไปนอนตรงระเบียงอีกมั้ยครับ”
“ได้เป๊บ เดี๋ยวทาครีมก่อน เป๊บไปนอนก่อนเลยอะ”
   ทาครีมเสร็จผมก็เดินตามมา เห็นเป๊บนอนห่มผ้านวมสบายแล้ว ผมก็ไปแทรกตัวนอน
“วันนี้เหนื่อยป่าว” ผมถาม
“ก็นิดนึงครับ พอมาลงพื้นที่ปัญหาก็เยอะเหมือนกันนะครับ เดี๋ยวกลับไปจะต้องประชุมด่วนอีก”
“นั่นซิเป๊บ โจ้ว่าต้องให้พี่ปริมเดินทางมาดูบ้าง อย่างน้อยก็เป็นขวัญและกำลังใจให้กับพนักงาน”
“ใช่ครับ แต่ก็นะที่รัก งานส่วนกลางก็เยอะมาก จะแบ่งเวลาไหนมาลง อีกอย่างเป๊บอยากให้พี่ปริมอยู่กับหลานๆ บ้าง เดี๋ยวโตมาขาดความอบอุ่นอีก”
“จริงเนอะเป๊บ....ว่าแต่ไม่ต้องไปลูบตรงนั้นก็ได้” คือคุยไปคุยมาเป๊บเอามาลูบน้องชายผมซะงั้น
“อ้าวแต่ก็แข็งแล้วนี่ครับ เมียเป๊บแข็งแรงนะเนี่ย”
“พอเลยอะๆ ทะลึ่ง มันอัตโนมัติตะหากกกก”
“หรือครับ”
   ไม่ทันจะต่อว่าเป๊บ นางก็มุดลงไปในผ้าห่ม พร้อมกับเอาปากครอบน้องชายผม ก็สะดุ้งซิครับ โอ้ยยยเสียวมาก โดนแกล้งคืนแล้วววววววว
“เอ้ย.....เดี๋ยวเป๊บ....พอก่อน....อื้อออออ......โจ้ไม่ไหวแล้ว...” ทนไม่ไหวก็ปล่อยเต็มที่ เสียวมาก เมื่อคืนไม่น่าแกล้งเป๊บเลยอะ โดนแกล้งคืนฮือๆ
   นอนราบแบบหมดแรง ตัวการกลับมาจากห้องน้ำ ก็มาซุกตัวนอนพร้อมทั้งพูดว่า
“เป็นไงบ้างครับ โดนแกล้งคืน” ยังจะถาม
“เชอะ งั้นๆแหละ”
“หรือครับบบบบบ เห็นเสียวซะตัวเกร็ง ปากบอก เร็วอีกๆ” คิงคองแซว
   โอ้ยยยย ไม่เถียงแล้วอะ หมดแรงและเขินนนนน รู้งี้ไม่มานอนกับตาคิงคองนี่ก็หมดเรื่อง
“ไปนอนกันมั้ยครับ”
“ดีอะเป๊บ” ตาปรือแล้ว เหนื่อยมาก
   นอนหลับสนิทยาวตลอดทั้งคืน ตื่นมาเช้าวันศุกร์ วันนี้รู้สึกดีที่ได้ไปเที่ยว แต่งตัวสบายๆ กางเกงขาสั้น เสื้อเชิ้ต หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็มาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร
“เหมือนเดิมๆ เลยเนอะเป๊บ เบื่ออะ น่าจะออกไปกินร้านดังในเมืองบ้างอะ”
“อยากกินแนวไหนครับ”
“เคยมากินเกาเหลาเลือดหมูร้านเจ๊ สหรส ตรงหอนาฬิกาอะ อร่อยดี”
“งั้นเดี๋ยวให้น้องผิงพาไปกินดีมั้ยครับ นี่ก็ใกล้ๆ เก้าโมงแล้ว รอน้องเขามารับพอดี”
“ดีนะๆ แล้วได้เที่ยวต่อเลย”
   ไม่ทันขาดคำ น้องผิงก็โทรเข้ามา เราสองคนก็เดินมาขึ้นรถ
“หลับสบายมั้ยครับพี่ทั้งสอง”
“มากมาย แล้วนี่มาคนเดียวหรือ” ผมถาม
“ครับพี่ ทุกคนติดงานหมดเลยครับ ผมว่างอยู่คนเดียว”
“ว่างหรือโดนบังคับมาดูแลพวกพี่กันแน่” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ บังคับอะไรกันครับ เต็มใจต่างหาก”
“งั้นันนี้พาทัวร์ด้วยนะ แต่ก่อนอื่นพาพี่ไปกินข้าวก่อน เกาเหลาสหรสอะ”
“อ้าวยังไม่ได้ทานที่โรงแรมหรือครับ”
“เบื่อๆ อะ ซ้ำๆ เดิมๆ อยากกินร้านดังมากกว่า”
“โอเค ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดให้”
   เดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ถึงร้านเกาเหลา น้องผิงทานมาแล้วเลยรอในรถ ผมกับเป๊บก็อิ่มหนำสำราญกัน หลายๆโต๊ะมองมาที่เราสองคนตลอด คนนอกพื้นที่ก็แบบนี้ เป็นจุดเด่นตลอด ทานเกาเหลาเสร็จก็เดินทางไปที่วัดแสงแก้วโพธิญาณ การเดินทางไกลพอสมควรครับ เพราะวัดนี้ตั้งอยู่ที่ อ.แม่สรวย โน่นเลย เดินทางถึงวัด น้องผิงก็นำเราสองคนเดินเข้าไปในวัด
“เดี๋ยวผมจะพาไปกราบพระแสงแก้วโพธิญาณในโบสถ์นะครับ” น้องผิงเดินนำเราไป
   เราสองคนกราบขอพร พร้อมทั้งทำบุญ เดินออกจากโบสถ์ก็ขึ้นไปลานครูบาศรีวิชัย วัดสวยงามกว่าเดิมมากๆ ผมกับเป๊บตื่นเต้นเลยทีเดียวที่ได้มีโอกาสทำบุญ จนราวๆประมาณเที่ยง ได้ยินทางวัดประกาศเชิญชวนให้ผู้มีจิตศรัทธา ร่วมทำบุญกระเบื้องหลังคากุฎิหลังใหม่ของครูบาอริยชาติ เราสองคนไม่พลาด เลยเดินไปที่กองอำนวยการ ร่วมบุญตามศรัทธาไป หลังจากร่วมบุญอนุโมทนากันแล้ว เป๊บถามเจ้าหน้าที่ไปว่า
“วันนี้ครูบาอริยชาติอยู่วัดมั้ยครับ”
“อยู่คะ แต่ครูบาท่านฉันท์เพลอยู่ ท่านจะลงรับแขกบ่ายโมงครึ่งคะ”
“คิวยาวมากมั้ยครับ” เป๊บถามเพราะปกติมีคนเข้าหาครูบามาก
“วันนี้แทบไม่มีคนเลยคะ ถ้าคุณไม่รีบรอพบครูบาได้คะ”
“ครับ ขอบคุณครับ” เราสองคนก็เดินออกมาหาอะไรดื่มทีร้านกาแฟในวัด
“ที่รักไหนๆมาถึงที่นี่แล้ว รอพบครูบานะครับ”
“ได้อะเป๊บ ขอให้ตอนเราพบไม่มีคนเลยนะ จะได้คุยสะดวกอะ”
“วัดดวงกันดูครับ”
   จนกระทั่งถึงเวลา เราสองคนก็เดินไปยังกุฎิที่ครูบารับแขก มีแขกกลุ่มใหญ่กำลังเข้ากราบนมัสการครูบา ซึ่งกำลังจะออกพอดี ได้โอกาสที่ผมกับเป๊บเข้าไปกราบ จังหวะที่เราเดินเข้ากุฏิ ครูบาทักว่า
“เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่านี่”
“กราบนมัสการครูบาครับ เคยเจอที่กรุงเทพเมื่อสองปีก่อนนะครับ”
“อ๋อจำหน้าโยมได้แล้ว แต่ว่าไปก็เจอกันก่อนมาเกิดกันอีกนะนี่....ฮ่าๆ” ครูบาพูดติดตลกมาก
“ก่อนมาเกิดผมจำไม่ได้หรอกครับ จำได้ตอนเกิดแล้วนี่แหละ...ฮ่าๆๆ”
“แล้วนี่มาทำอะไรกันถึงเชียงรายละนี่”
“มาตรวจงานของบริษัทครับ ครูบาสบายดีนะครับ”
“สุขภาพไม่ค่อยดีนะโยม งานเยอะเหลือเกิน รับแขกวันนึงก็พันกว่าคนแล้ว ดีที่วันนี้น้อยมากๆ ว่าอยากจะพักเสียหน่อย”
“ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”
“เจริญพรนะโยม แล้วรูปหล่อนี่แฟนโยมหรือ”
   ผมตกใจอีกแล้ว เพิ่งเจอครูบาครั้งแรก ทักซะสะดุ้ง
“ใช่ครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“เออดีรักกันจนแก่โน่นแหละ ตามกันมาทุกภพชาติจะหนีไปไหนได้เน้อ แต่ยังไงอย่าลืมไปนิพพานกันนะ อยู่ด้วยกันสร้างบุญด้วยกัน ไปนิพพานด้วยกันจะได้ไม่ต้องทิ้งใครไว้ในโลกนี้”
“ครับครูบา แต่ผมแทบจะไม่ได้นั่งสมาธิเลยครับ มัวยุ่งเรื่องทางโลกตลอด”
“อย่าไปบังคับตัวเองโยม ปล่อยให้เป็นไปตามปัจจุบัน สิ่งใดเมื่อถึงเวลาย่อมจะได้ทำตามนั้นเองนะโยม”
“ครับ”
“แล้วนี่แฟนโยมจะไม่พูดอะไรบ้างหรือ เอาปากมาด้วยมั้ยเนี่ย” ครูบาหันมาแซวผม
“เอ่อ ไม่กล้าครับ เลยฟังเงียบๆดีกว่า”
“ฮ่าๆ ฟังแล้วพิจารณาตามไปได้ประโยชน์นะโยม แหม่ นี่ถ้ามีคนมาต่อคิวเยอะๆ จะสอนเสียหน่อยว่า คนที่สร้างวัดวาอารามพระสงฆ์องค์เจ้ามาหลายภพชาติ เกิดมาหน้าตาดีร่ำรวยเหมือนสองคนนี้”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“เป็นแบบนั้นมาจริงๆนะแหละ ยังไงภพนี้ได้มีโอกาสเกิดมาเป็นคนหมั่นสะสมบุญไว้นะโยมนะ จะได้ไม่ลำบาก”
“ครับๆ”
“อะ วันนี้คนน้อย เดี๋ยวครูบาผูกข้อมือและให้พรนะ ว่าจะไปนั่งสมาธิสักพัก อะโยมเข้ามาผูกข้อมือรับพร”
   ครูบาผูกข้อมือ พร้อมสวดให้พร พรมน้ำมนต์ เราสองคนทำบุญไปก้อนใหญ่พอสมควร จะได้ให้ครูบาได้สร้างวัดให้แล้วเสร็จ หลังจากกราบนมัสการลาครูบาเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมาที่รถเดินทางต่อไปยังวัดห้วยปลากั้ง ระหว่างเดินทาง
“พี่เป๊บ พี่โจ้ หิวข้าวยังครับ”
“เออว่าไปนี่ก็บ่ายสองกว่าแล้ว หิวเหมือนกันนะ มีร้านไหนเด็ดบ้าง” ผมตอบน้องผิง
“สนใจกินก๋วยเตี๋ยวห้อยขามั้ยครับ อร่อยใช้ได้ครับ”
“น่าสนๆ ร้านติดริมน้ำอะดิ ห้อยขาอะ”
“ประมาณนั้นครับ ติดสระน้ำมากกว่า”
“โอเคๆ ไปชิมโลด”
   น้องผิงก็ขับพาเราสองคนมาร้านก๋วยเตี๋ยวห้อยขา อยู่ใกล้ๆกับวัดร่องขุ่น มาถึงร้านก็สั่งก๋วยเตี๋ยว พร้อมกับข้าวหมูอบสัปปะรด เกี๊ยวปลาทอด ผัดหมี่กรอบ มาเสริมอีกอย่างละจาน อร่อยกระหน่ำมากมาย รสชาติดีเลิศครับ
“อร่อยใช้ได้เลยนะ รสชาติดี” ผมชม
“ร้านนี้ขายมานานครับ ผมมากินตั้งแต่เด็กๆ แต่ตะก่อนร้านอยู่ถนนอีกเส้นนึง แล้วก็ย้ายมานี่ครับ”
   เราสามคนก็ทนไปคุยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งน้องผิงถามเรื่องนี้ขึ้นมา
“เอ่อ...ผิงขอถามอะไรสักอย่างกับพี่ทั้งสองได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ” เป๊บตอบ
“เอ่อ...พี่เป๊บกับพี่โจ้เป็นแฟนกันหรือครับ”
   คำถามของน้องทำให้ผมผงะเลยทีเดียว เป๊บหันมาสบตาผมนิดนึง ก่อนยิ้มแล้วตอบไปว่า
“ไม่ใช่แฟนครับ ผัวเมียกันครับ” เป๊บตอบซะน้องผิงตาโตเลย
“อุ้ย ฮ่าๆๆ พี่เป๊บตอบตรงไปป่าวครับ”
“เรื่องจริงครับ ว่าแต่น้องผิงถามทำไม” เป๊บถามกลับ
“หรือว่าแฟนน้องผิงก็เป็นผู้ชาย” ผมถามซ้ำ
“ก็...อะ...เอ่อ....”
“มีอะไรก็ปรึกษาได้ครับ รับประกันว่าเป็นความลับระหว่างเราสามคน” เป๊บบอกยิ้มๆ
“ใช่ครับ แต่ผิงไม่กล้าบอกพ่อนะครับ กลัวพ่อรับไม่ได้....ไม่รู้จะปรึกษาใคร เห็นพี่ทั้งสองสนิทสนมกันเลยลองถามดูนี่ละครับ”
“ทำไมไม่ลองบอกพ่อละครับ เผื่อแกรับได้นะ” ผมแนะนำ
“กลัวครับ ไม่กล้าอะครับพี่”
“แล้วนี่แฟนเป็นคนที่ไหนครับ”
“แฟนเป็นคนเมกันครับ ชื่อโทมัส ผิงคบกับแฟนตอนไปเรียนที่เมกา แล้วนี่แฟนจะบินมาอยู่ไทย เป็นอาจารย์สอนภาษาที่ไทยอะครับ”
“อ๋ออออ....มิน่าผิงเลยกลัวว่าพ่อจะรู้” ผมถึงบางอ้อ
“ใช่ครับพี่โจ้ ผิงกลัวพ่อเสียใจอะครับ ตอนพี่สองคนคบกัน บอกพ่อแม่ยังไงอะครับ” ผิงถามซะจนผมกับเป๊บสบตากันเลยทีเดียว
   เราสองคนเล่าเรื่องในอดีตแบบย่อๆ ให้น้องผิงฟังว่า กว่าจะมาถึงทุกวันนี้ เราสองคนเจออะไรกันบ้าง ผ่านทุกข์ ผ่านสุข ผ่านความลำบาก ผ่านความสบายมาด้วยกัน น้องผิงตั้งใจฟังมากๆ บางช่วงน้องเขาก็ตาโตตกใจ เล่ามาเรื่อยๆ จนมาถึงวันที่เราสองคนมีงานแต่งเล็กๆ ด้วยกัน
“นี่ก็คือสิ่งที่เป็นพยานว่าเราสองคนแต่งงานกัน” ผมกับเป๊บยกมือโชว์นิ้วที่สวมแหวนหมั้นวงเล็กๆไว้
“โหพี่ ซึ้งอะ ผมเพิ่งรู้ว่าพี่สองคนต้องผ่านอะไรมาขนาดนี้ แต่ผมจำเรื่องพี่เป๊บได้นะครับ ตอนนั้นยังเด็กๆ พ่อเล่าว่า นายน้อยประสบอุบัติเหตุอะไรสักอย่าง นึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวจะเชื่อมโยงกันขนาดนี้”
“นั่นแหละผิง คนสองคนกว่าจะมารักมาเจอ มาใช้ชีวิตด้วยกัน ย่อมผ่านอุปสรรคมามาก แต่พี่ว่า อาขจร เขาใจกว้างนะ ถ้าผิงอธิบายดีๆ พี่เชื่อว่าอาเขารับได้แน่นอน”
“หวังว่านะครับพี่ ถ้าโทมัสมาถึงเมื่อไหร่ วันนึงพ่อเขาต้องรู้อยู่ดี เพราะสังคมเชียงรายแคบครับ ไม่นานคงมีคนเห็น”
“แล้วแม่ละไม่ลำบากใจหรือ” ผมถาม
“ไม่หรอกครับ แม่สบายๆ อะไรก็ได้ ผมทำอะไรเขาก็ไม่ได้กังวลมากครับ”
“มุมมองพี่นะ คนเป็นพ่อแม่เขารู้แหละว่าลูกเขาเป็นยังไง เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย” ผมอธิบาย
“จนหอยเท่าฝาหำ” เป๊บเสริม คือ แล้วมันใช่มั้ยยยยยยย ผัวเพี้ยนนนนนนน กำลังเป็นทางการจะตลกเพื่อ
“ฮ่าๆๆ มั่วแล้วพี่เป๊บ”
   หลังจากได้เปิดใจคุยกันไป ดูน้องผิงสนิทสนมกับเราสองคนมากขึ้น คุยเฮฮากันตลอดทาง จนแวะมาทำบุญที่วัดห้วยปลากั้ง ใครที่ไม่เคยมาต้องมาเที่ยวนะครับ ที่วัดสวยงามมาก มีพระมหาโพธิสัตว์กวนอิมองค์ใหญ่มากๆ ตั้งตระหง่านกลางวัด กราบนมัสการพร้อมกับทำบุญเรียบร้อย จนกระทั่วเวลาพลบค่ำเวลาเปิดไฟก็ยิ่งสวยงามมากขึ้นไปอีก สุขใจเสียจริง หลังจากดื่มด่ำความสวยงามเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาไปรับประทานอาหารเย็น
“ผิงเราจะไปทานข้าวร้านไหน”
“ร้านข้าวต้มมีนาครับ ร้านนี้อร่อยมาก พ่อกับทีมงานรอที่ร้านแล้วครับ”
“เมนูอะไรเด็ดๆ อะผิง” ผมถาม
“ผัดมะเขือทรงเครื่องครับ แต่ก็อร่อยหลายอย่างนะครับ ผมว่าพ่อแกสั่งเมนูขึ้นชื่อไว้หมดแล้ว พี่สองคนลองทานแล้วจะติดใจครับ”
“โอเคๆ เตรียมอร่อยๆ”
   มาถึงร้านข้าวต้มมนีนา คนเยอะมากๆ แต่ดีที่อาขจรกับทีมงานมาจองล่วงหน้าแล้ว มาถึงก็ได้ทานทันที
“นายน้อยกับคุณโจ้นั่งตรงนี้เลยครับ บรรยากาศอาจจะไม่สบายมากแต่รับรองว่าอาหารอร่อยมากๆ”
“ไม่เป็นไรครับอา ผมอะไรก็ได้ สบายๆ ครับ”
   เราสองคนพร้อมทุกคนเริ่มทานอาหาร อย่างที่บอก อร่อยจริงๆ ครับ เพิ่งนึกได้ว่าเคยมาทาน แต่ดันจำชื่อร้านไม่ได้ว่าคือร้านมีนา อร่อยจริงๆ ชอบๆ ทานอาหารไปคุยเฮฮากันไป ได้เวลากลับโรงแรมพักผ่อน
“เดี๋ยวอาให้ผิงไปส่งนายน้อยนะครับ แล้วพรุ่งนี้เดินทางกลับกี่โมงครับ”
“เครื่องออก 12.55 ครับอา ว่าจะแวะซื้อของฝากก่อนบินกลับครับ”
“อ๋อได้ๆ เดี๋ยวอาให้ผิงมันพาไปซื้อนะครับ ยังไงพรุ่งนี้อาไปรอส่งที่สนามบินเลยนะครับ”
“ได้ครับๆ เจอกันครับอา”
“ครับๆ”
   หลังจากแยกย้าย น้องผิงขับรถมาส่งที่โรงแรม ระหว่างเดินทาง
“เห็นพ่อบอกว่าพี่เป๊บกับพี่โจ้จะซื้อของฝากหรือครับ”
“ใช่ๆ มีร้านไหนแนะนำบ้างที่ไม่ใช่ร้านในสนามบิน”
“ร้านนันทวันครับ อยู่ก่อนถึงสนามบิน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาแวะครับ”
“ได้ๆ พรุ่งนี้มารับกี่โมงอะผิง” ผมถาม
“ถ้าพี่ๆไม่รีบ แค่แวะซื้อของฝากก่อนไปสนามบิน ผมว่าสักสิบโมงก็ได้ครับ”
“โอเคๆ งั้นสิบโมงพี่มารอที่ล๊อบบี้นะ”
“ได้ครับๆ....ขออนุญาตรับโทรศัพท์ครับ”
   น้องผิงยังตอบรับคำไม่ทันเสร็จ ก็มีเสียงโทรศัพท์แชทเฟสดังขึ้นมา น้องผิงลังเลที่จะรับสาย จนผมบอกว่ารับเถอะ ไม่เป็นไร น้องเลยกดรับสาย ปรากฏว่าแฟนน้องเขาโทรมาจากอเมริกาโน่น คุยกันหวานแหววเลยทีเดียว
“ยุคนี้การสื่อสารดีนะครับที่รัก ยุคเราไม่โทรปกติก็ MSN” เป๊บกระซิบเบาๆ
“จริงเป๊บ จะจีบกันทียังลำบากเลย โทรศัพท์นาทีละสามบาทงี้ MSN ก็เน็ตความเร็ว 52k งี้ กว่าจะจีบติดได้เสียกันหมดเงินเป็นแสน”
“ฮ่าๆ จริงครับ แต่ก็คุ้มเนอะครับ ทำให้รู้ว่ากว่าจะรักกันมันลำบากมาก เลยรักกันตลอดไง” ไม่พูดเปล่าเป๊บมาหอมแก้มซะงั้น ดีที่น้องไม่เห็น ตกใจหมด
“นี่บ้าแล้ว เดี๋ยวน้องเขาเห็น” ผมดุเบาๆ
“น้องไม่ว่าไรหรอกครับ เดี๋ยวปล้ำโชว์ซะเลย” หื่นอีกละ
“พอเลย บ้ากามตลอด” ผมบ่นๆพร้อมผลักหน้าเป๊บออกไป
   น้องเขาวางสาย เราสองคนก็หยุด
“ตะกี้ทำอะไรกันครับ ดูเหมือนดุ๊กดิ๊กกันด้านหลัง”
“สายตาดีนะนี่” ผมแซว
“นิดหน่อยครับ”
“ว่าจะปล้ำเมียโชว์ผิงซะหน่อย เมียพี่เขาชอบ” เป๊บพูดขึ้นมา บ้าแล้วววว อายน้องเขา
“บ้าแล้วววว ทะลึ่ง อายน้องเขาบ้างอะ”
“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรครับพี่ โทมัสหนักกว่าพี่เป๊บเยอะ”
“โหววววว หนักกว่าตานี่อีกอะนะ ตายพอดีผิงงงงงง” ผมบ่น
“ฮ่าๆๆ ไม่ตายครับพี่โจ้ ผมยังรอดมาได้ครับ”
“เห็นมั้ยน้องผิงเค้ายังรอดมาได้ ที่รักต้องอดทน รอดให้ได้ด้วยนะ คืนนี้จัดหนักสามรอบ”
“โว้ววววว นอนเถอะลุง สามรอบทำเก่งตายพอดีอะ” ทำไปทำมาบ้ากามกันหมด โอยยยยย
   ไม่นานนักก็ถึงโรงแรม ล่ำลาน้องผิง ก่อนจะแยกจากน้องผิงแซวอีก
“พรุ่งนี้ผมมารับสิบโมงนะครับ อย่าจัดสามรอบจนตื่นไม่ไหวนะพี่ ฮ่าๆๆ”
“รู้แล้ววววว ไปๆ พรุ่งนี้เจอกัน” ผมโบกมือไล่น้องผิง
   เราสองคนก็ขึ้นมายังห้องพัก คืนนี้ก็อาบน้ำด้วยกันอีก อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ทาครีมไปตามประสา หันมามองเป๊บอีกที นางไปนั่งตรงระเบียงที่เดิมแล้ว สงสัยจะชอบ
“นั่งทุกคืนเลยนะเป๊บ”
“บรรยากาศสงบดีนะครับ เป๊บชอบ แต่คืนนี้ดูหนาวน้อยกว่าสองคืนแรกนะครับ”
“ใช่ๆ แต่ก็ต้องพึ่งผ้านวมเนอะ จะได้อุ่นๆ” ผมเดินไปหยิบผ้านวมมาห่มกับเป๊บ
   เราสองคนนั่งกันเงียบ มองดูดาวบนท้องฟ้าไปเรื่อยๆ
“รอบนี้มาตรวจงานคุ้มนะครับ ได้ทำบุญกับได้น้องชายเพิ่มมาคนนึง”
“เนอะเป๊บเนอะ ครบเครื่องเลยอะ”
“ที่รักว่าอาขจรแกจะรับได้มั้ยครับ”
“ไม่รู้ซิเป๊บ โจ้ไม่รู้จักอาขจรดีเท่าเป๊บอะ มันก็เหมือนแต่ก่อนไงที่โจ้ไม่รู้จักแด๊ด พอแด๊ดรู้เรื่อง ก็เกิดเรื่องมากมายเลย”
“แต่เราสองคนก็ผ่านมาได้นะครับ”
“อื้อ ใช่เป๊บ ความรักความเข้าใจเท่านั้น จะช่วยให้เราผ่านอุปสรรค รักกันมากแค่ไหนหากไม่เข้าใจกัน ก็ไม่มีประโยชน์”
“ใช่ครับ เข้าใจกันแค่ไหนหากไม่รักกันก็ไม่มีประโยชน์” เป๊บตอบสวนมาเช่นกัน ผมยิ้มให้
“ดีนะที่เราสองคนทั้งรักและเข้าใจกันอะ ไม่งั้นคงเลิกกันไปนานแล้ว”
“ใช่ครับที่รัก ถึงจะยังไงก็สิบกว่าปีแล้วนะครับ แป๊บเดียวจริงๆ เป๊บยังรู้สึกว่าเหมือนเราเพิ่งคบกันไม่นาน”
“เพราะเราไม่เคยเบื่อกันจริงจังไงเป๊บ เรามีความสุขกับปัจจุบันเหมือนที่พระอาจารย์สอนไง เลยทำให้รู้สึกว่าวันเวลาที่ผ่านไปมันไม่นานมาก”
“เป๊บหวังว่าความรักของน้องผิงคงจะเหมือนเราสองคนนะครับ”
“หวังว่าเหมือนกันนะเป๊บ”
   จบการพูดคุยเราสองคนก็นั่งเงียบๆ ไปเรื่อยๆ หันมาสบตาแล้วยิ้มให้กันบ้าง ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยอะไร แววตาของเราสองคนเข้าใจซึ่งกันและกัน แค่นี้ก็มีความสุขมากครับ ผมนึกในใจ ขอบคุณบุพเพสันนิวาสที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกัน มีความสุข ความทุกข์ ร่วมกัน ขอบคุณจริงๆ ครับ
   ลืมตาในเช้าวันเสาร์ก็ประมาณแปดโมง เราสองคนก็รีบอาบน้ำ จัดกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ ราวๆ เก้าโมงครึ่งลงมาทานอาหารเช้าของโรงแรม ทานได้ไม่มากเพราะมีแต่ของเดิมๆ ครับ เลยมานั่งรอน้องผิงที่ล๊อบบี้ ประมาณสิบโมงนิดๆ น้องผิงมารับ
“สวัสดีครับพี่ทั้งสอง เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ”
“สบายมาก”
“กี่รอบอะครับ” ทะลึ่งตั้งแต่เช้า
“แปด” เป๊บตอบยิ้มๆ
“โห พี่เป๊บ แข็งแรงมาก ข้าน้อยขอคาราวะ”
“เว่อร์วังไปละเป๊บ ไม่มีสักรอบตะหาก นอนกอดกันแค่นั้นเอง” ผมบอกน้องผิง
“ฮ่าๆๆ ผมก็แซวไปงั้นนะครับพี่ อย่าถือสา อิจฉาพี่โจ้อะ ตอนเรียนที่เมกาก็กอดโทมัสทุกคืนแหละ พอกลับไทยนอนคนเดียว เหงามากมาย”
“งั้นรีบให้โทมัสมาด่วนเลย จะได้นอนกอด”
“โหยยยย ถึงมาก็ใช่จะได้กอด ลองไปนอนค้างข้างนอกซิครับ พ่อด่าเข้าให้อะ”
“นั่นแหละสำคัญ ยังไงพี่อวยพรให้ทุกอย่างราบรื่นนะ” เป๊บอวยพรน้องผิง
“ขอบคุณครับพี่เป๊บ ไว้โทมัสมาถึง กทม ผมจะบินไปรับ ถ้าพี่เป๊บว่างมาเจอหน่อยนะ จะแนะนำว่าที่น้องเขย ฮ่าๆๆ”
“ขนาดนั้นนนนนเจ้าผิง เริงร่าไปละ” ผมนั่งนึก ไปสนิทสนมกับเจ้าผิงตอนไหนเนี่ย คุยกันยังกะคนข้างบ้าน ฮ่าๆๆ
   ถึงร้านนันทวันเราสองคนก็ลงไปซื้อของฝาก ซื้อมาเยอะพอสมควรครับ เลยให้พนักงานแพคเป็นกล่องสำหรับโหลดเครื่องบิน ประมาณใกล้เที่ยง น้องผิงก็มาส่งเราสองคนที่สนามบิน อาขจรกับบรรดาลูกน้อง ก็มารอส่งด้วย
“นายน้อยกับคุณโจ้หลับสบายมั้ยครับ”
“สบายครับอา รอบหน้าถ้าได้มาตรวจงานคงจะมานอนที่นี่อีกครับ”
“ได้ครับๆ จะมาเมื่อไหร่แจ้งมาอาจะได้จองไว้ให้นะครับ”
“ขอบคุณครับอา ถ้าว่างๆ ลงไปกรุงเทพบ้างนะครับ แด๊ดกับมัมก็บ่นๆ คิดถึง”
“ได้ครับ อาคิดถึงพ่อเลี้ยงเหมือนกัน ท่านสบายดีนะครับ”
“แข็งแรงครับอา แต่ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ออกไปสมาคมกับเพื่อนๆ ของกลุ่มแกตลอด”
“ดีแล้วครับ ปล่อยให้รุ่นลูกๆ ได้บริหารกัน”
“นายครับ นี่บอร์ดดิ้งพาสกับบัตรเข้าเล้าจน์ เรียบร้อยแล้วครับ” คุณธเนศส่งบอร์ดดิ้งพาสกับบัตรเข้าเล้าจน์มาให้
“ขอบคุณมากครับคุณ...เอ่อ....” เป๊บจำไม่ได้แน่
“ผม ธเนศ ครับ”
“อ๋อๆ ขอบคุณมากครับคุณธเนศ คราวนี้จำชื่อคุณแม่นแล้วครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
   การทำอะไรให้เจ้านายจำได้ มีผลต่อชีวิตมากเลยนะครับ อันนี้คอนเฟิมมมมมในฐานะผู้บริหารเลยละคร้าบบบบ ฮ่าๆๆ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับอา” เราสองคนยกมือไหว้
“ได้ครับนายน้อย คุณโจ้ มีโอกาสมาบ่อยๆนะครับ ทางเราจะได้หายคิดถึง”
“ถ้ามีเวลาจะมานะครับอา ลาทุกคนเลยนะครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้ทุกคนที่มาส่ง ทุกคนแทบรับไหว้ไม่ทัน
“นายน้อย ฝากเจ้าผิงมันด้วยนะครับ” อาขจรฝากฝังน้องผิง
“ได้ครับอา....น้องผิงศึกษางานให้ดีนะ ให้เก่งเหมือนพ่อจะได้ก้าวหน้า” เป๊บหันไปแซวแบบยิ้มๆ
“คร้าบพี่เป๊บ จะตั้งใจทำงานคร้าบบบบ” น้องผิงยกมือไหว้เป๊บ เป๊บเดินเข้าไปกอดโอบไหล่น้องผิง อาขจรยิ้มแบบพอใจมากที่เป๊บเอ็นดูน้องผิง
“ลาพี่โจ้ด้วยนะคร้าบบบบบ” น้องผิงยกมือไหว้ผม เดินมากอดผมแน่นๆ
“นี่พอเลยๆ อย่ากอดแน่นๆ” ผมบ่นเบาๆแบบยิ้มๆ
“มาตรวจงานบ่อยๆนะพี่ ขอบคุณพี่ทั้งสองมากครับที่ให้คำปรึกษา” น้องผิงยิ้มๆ
“จ้าพ่อคู๊ณณณณ” ผมตอบประชดนิดๆ
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ไว้ถ้าว่างจะมาอีก ยังไงฝากบริษัทด้วยนะครับ” เป๊บล่ำลาทุกคนอีกครั้ง
“ครับๆ เดินทางปลอดภัยครับนายน้อย” อาขจรเดินมาส่งถึงทางเข้าผู้โดยสารขาออก
   เราสองคนผ่านเครื่องสแกนมา ก็ไปนั่งในเล้าจน์ด้านในรอเครื่องมาจาก กทม เล้าจน์ต่างจังหวัดมีขนมไม่มาก แต่ก็พอโยนเข้าปากได้
“ตรวจงานรอบนี้รู้สึกดีเนอะเป๊บ”
“ใช่ครับ รู้สึกดีมาก เอ ว่าไป เวลาที่รักมาตรวจคนเดียวเจอแบบนี้มั้ย”
“ก็แบบนี้แหละ แต่ไปเช้าเย็นกลับอะเป๊บ ไม่ได้ไปนั่นนี่มากมายอะไร อีกอย่างคนไม่ได้มารับมาก รอบนี้เป๊บมาด้วยไง คนเลยมารับมาก ดูอบอุ่นไปอีกแบบ”
“แต่ทุกคนให้ควาเคารพที่รักตอนมาคนเดียวดีใช่มั้ยครับ”
“ใช่ๆ ออกแนวจะกลัวๆ ด้วย เพราะโจ้ดุนิดๆ ถ้างานออกมาไม่ดีก็มีการต่อว่าหน่อยนึงละ”
“อ๋อ มิน่า เห็นบางคนไม่เดินเฉียดที่รักเลย เพราะดุนี่เอง”
“อารายยย ตัวจริงออกจะใจดี ทำมากลัว ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ นั่นซิ ใจดีน่ารักขย่มเก่งด้วย”
“เดี๋ยวๆ ขย่มไม่ต้องมาปน มั่วแล้ว ตาลุงบ้ากาม”
“ฮ่าๆๆ”
   เครื่องบินนำเราสองคนทะยานออกจากท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ถึง กรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ ระหว่างรอรับกระเป๋า เสียงไลน์ผมก็ดัง ผมกดดู น้องผิงส่งรูปโทมัสมา
“เป๊บ แฟนน้องผิงหล่อมาก” ผมเรียกเป๊บมาดูรูป
“หล่อครับ แต่น้อยกว่าเป๊บ”
“จ้า พ่อรูปงามตามท้องเรื่องงงงงงงง” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ”
   ถึงคอนโดโดยสวัสดิภาพ ตรวจงานเชียงรายครั้งนี้เจออะไรหลายอย่าง คุ้มค่าจริงๆ อากาศเริ่มหนาวแล้ว ท่านใดว่างไปแอ่วเหนือเน้อ อากาศดี สวยงาม คร้าบบบบบบบบบบ

[duckk]

อิจฉาพี่ 2 คนที่สู๊ดด งานก็ดี คนรักก็ดี ลูกน้องก็ดี 

[torfun607]

พี่สองคนน่ารักจังงงง

[snowboxs]

โจ้น่ารักมาก อิจฉาคนที่ได้ไกล้ชิดโจ้เลยนี่
ขนาดรู้จักโจ้ผ่านตัวหนังสือยังรู้สึกว่าโจ้น่ารักขนาดนี้
แล้วคนที่เป็นแฟนอย่างเป๊บ ครอบครัว เพื่อนๆ
หรือแม้แต่คนอื่นๆที่ไกล้ชิดกับโจ้
ก็คงเห็นความน่ารักของโจ้หลายเท่าแน่ๆ
เป๊บก็ดี๊ดี ดูแลโจ้ รักโจ้ไม่เก่าเลย

ขออวยพรให้โจ้กับเป๊บนิพพานไปด้วยกันนะคะ

[Kfc_Pizza]

 
ทริปหวานๆ ณ เชียงราย
รักนะ น้องโจ้&น้องเป็บ
ปล.ขอให้น้องผิงโชคดีด้านความรักด้วยนะจ๊ะ
 

[Yarkrak]

ใจบุญ หล่อ รวย น้ำใจงามทั้งสองคน น่ารักมากๆ
 

[j123]

ตอนพิเศษนี้จบ happy ending ดีค่ะ รออ่านตอนหลักต่อนะคะ

"เป๊บอยากให้พี่ปริมอยู่กับหลานๆ บ้าง เดี๋ยวโตมาขาดความอบอุ่น" เพราะเป๊ปเองเคยรู้สึกแบบนั้นที่แด๊ด กับพี่ชาย ทำงานยุ่งตลอด ไม่ค่อยมีเวลาให้ เลยเป็นห่วงหลาน น่ารักมากเลย

“เออดีรักกันจนแก่โน่นแหละ ตามกันมาทุกภพชาติจะหนีไปไหนได้เน้อ แต่ยังไงอย่าลืมไปนิพพานกันนะ อยู่ด้วยกันสร้างบุญด้วยกัน ไปนิพพานด้วยกันจะได้ไม่ต้องทิ้งใครไว้ในโลกนี้” เท่าที่อ่านเรื่องมามีหลายท่านทักโจ้กับเป๊บแบบนี้ สบายใจได้เลยว่าทั้งคู่จะรักกันจนแก่ ไม่มีใครเบื่อใครแน่นอน ^^ แล้วอย่าลืมไปนิพพาน พระท่านสอนดีมากเลยค่ะ

[❣☾月亮☽❣]

น่ารักกันมากๆเลยค่ะ อิ่มใจแทน
สร้างบุญสร้างกุศลกันมากๆนะคะ