หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[yeyong]

ดีใจได้กลับมาเล่าเรื่องต่ออีกค่ะ
น่าเสียดายตอนที่มาสุราษฎร์
ไม่ได้มาที่เกาะลำพู หิ่งห้อยเยอะมากค่ะ

[หมูกระต่าย]

พี่เป็บพี่จะปั้มลูกแล้วตั้งทีมฟุตบอลแข่งกะลิเวอร์พูเหรอพี่

[anukul]

น่ารัก แล้วก็น่าอิจฉาด้วยคราบบบบบบ

[Yarkrak]

ทำลูกหรือฆ่าลูกๆจ๊ะ เฮอ เฮอ  แล้วรีบๆมาต่อนะอยากเห็นหน้าลูกจัง

[malula]

เที่ยวกันอีกแล้ว อิจฉาตาร้อนขึ้นมาเลยเชียว

[anukul]

วันนี้มารอนะครับ

[pinkky_kiku]

เค้าว่าเป๊บก็ทำลูกตลอดอ๊ะ ไม่เห็นติดเรยอ๊ะ อย่าแกล้งโจ้สิเป๊บบบ ถนอมๆบ้าง
แต่ว่านะ ยายแอบฮาอ๊ะ ชอบนะเนี่ยะ คิดว่าโจ้เป็นหญิงซะงั้น แถมเชียร์ให้แต่งกันด้วย
555+ ยายคะไม่ทันแล้วค่ะยังไม่แต่งแต่ออกเรือนไปเรียบร้อยแร้วหล่ะ อิอิ

[anukul]

วันนี้ก็มารออีกเหมือนกัน

[parasut]

ตามอ่านมาจนทัน  ขอบคุณคุณโจ้+คุณเป็บ นะคะที่ถ่ายทอดเรื่องราวน่ารักๆ ให้อ่าน

อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขหัวใจพองโตไปด้วย 

ด้วยอานิสงส์นี้ขอให้คุณโจ้+คุณเป็บมีความสุขกายสุขใจตลอดไปนะคะ 

[anukul]

มารอครับ

[naiyana]

เข้ามารอด้วยคนคะ

[anukul]

มารอครับพี่เป๊ปพี่โจ้ อย่าทิ้งพวกเราไปน๊าาาาาา

[anukul]

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา  

เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกพี่ๆไม่มาอัพเลยครับ  หรือว่าจะทิ้งพวกเฮาไปแล้วจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jonathan2624]

สวัสดีคร้าบบบ ขอโทษๆ มากเลยนะครับ ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพเดทเรื่องราว ติดภารกิจและงานมากมายย ไม่ได้ทิ้งหายไปไหน เร็วๆ นี้จะเข้ามาอัพให้นะคร้าบบบบ

 

โจ้ คร้าบบ 

[anukul]

สวัสดีคร้าบบบ ขอโทษๆ มากเลยนะครับ ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพเดทเรื่องราว ติดภารกิจและงานมากมายย ไม่ได้ทิ้งหายไปไหน เร็วๆ นี้จะเข้ามาอัพให้นะคร้าบบบบ

 

โจ้ คร้าบบ 

จะรอนะครับ

[jonathan2624]

สวัสดีครับบบบ...และขอโทษคร้าบบบบ  ..... ที่ห่างหายไปนานมาก คือ งานเยอะ แล้วก็สารพัดปัญหาที่ต้องแก้ไขหลังน้ำท่วมครับ...แทบจะไม่มีเวลาเขียนอะไรเท่าไหร่ วันนี้ก็นำตอนพิเศษ มาให้อ่านแก้ขัดก่อนนะครับ งวดหน้าถ้ามีจังหวะ จะเอาตอนปกติมาลงให้คร้าบบบบ

ขอบคุณทุกคนที่ยังคิดถึงและติดตามตลอดคร้าบบบบ 

ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก


วันหยุดสุดสัปดาห์(วันเสาร์ที่ 7 เมษายน 55) ที่ผ่านมา ผมกับเป๊บไม่ต้องไปทำงานละครับ นานๆ ได้พักตรงกันสักทีนึง แหะๆ ลืมตามาในตอนเช้าของวันเสาร์ นอนคิดอะไรเพลินๆ ว่าวันนี้หยุดงานจะไปทำอะไรดี หันไปข้างเตียง ก็พบกับ...คิงคองยักษ์ เอามืออันใหญ่โตหนักอึ้งมาวางไว้บนตัวผมเนี่ย....
“เป๊บบบบ...ตื่นได้แล้ว...แปดโมงเช้าแล้วค้าบบบ” ผมพูดพลางยกมือคิงคองออกจากตัว
“อือ...อื้อ...อีกนิดนึงนะครับบบบ...ยังง่วงอยู่เลย”
“ถ้าอยากนอนก็เอามือออกอะ...โจ้จะไปเข้าห้องน้ำ”
“ขอกอดนิดนึงน่า....ตัวที่รักนิ่มนี่...อือออออ” ผลักมือคิงคองได้สำเร็จ แต่ก็ถูกกอดอีกจนได้ ชิ
“เป๊บบบ...เอามือออกอะ..จะไปห้องน้ำๆๆๆๆ...ไม่ออกใช่มั้ย...พลั๊กๆๆๆ” ผมทุบไปที่ต้นแขน
“โอ้ยยยย....ออกแล้วคร้าบๆๆ...เป๊บเจ็บนะ...ที่รักใจร้ายอะ” เป๊บบ่นพร้อมลุกขึ้นมานั่ง
“ก็บอกให้เอาออกยังจะดื้ออีกอะ..คราวหลังจะกระโดดทืบจู๋เลยดีมะ”
“โอ้ววว....แล้วถ้ามันใช้การไม่ได้...ที่รักจะเอาอะไรเข้าปากอะ” เป๊บพูดพลางยิ้มกว้าง พร้อมกับล้มตัวลงไปนอนต่อ
“บ้า...ทะลึ่ง...” ผมเดินเข้าห้องน้ำพร้อมอาการเขินๆ  ชิ

   หลังจากอาบน้ำ ชำระร่างกายเป็นที่เรียบร้อย แต่งตัวเสร็จ ก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เป๊บยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง...ตายละสามีใครเนี่ย หล๊อ หล่อ ฮ่าๆๆ อ้อนเป๊บพาไปเที่ยวดีกว่า
“เป๊บค้าบบบบ....หิวแล้วๆๆ....ไปกินข้าวข้างนอกกันอะ” นั่งลงข้างเป๊บบนเตียง เขย่าตัวๆๆ
“อือ...คร้าบบ...กินอะไรดีเอ่ย” ถามไม่ลืมตา แถมยังคว้าผมไปกอดอีกเนี่ย
“นี่..อย่ากอดซิเป๊บ เสื้อยับหมดแล้วววว”
“กอดนิดเดียวเอง..ตัวหอมๆๆ แฮ่ๆๆ” พูดไปหอมฟอดไป
“หิวข้าวววว...ตื่นๆๆๆ...”
“คร้าบๆๆ...งั้นเป๊บอาบน้ำละ”
“รีบๆ เลย โจ้ไปรอที่ห้องรับแขกนะ”
“ครับผ๊ม” ทำท่าตะเบ๊ะเหมือนทหาร...ที่สำคัญ ล่อนจ้อน..หน้าแดงได้อีกอะ..

   ดูทีวีไปเรื่อยครับ...สักพักเป๊บก็ออกมาจากห้องนอน แต่งตัวหล่อเฟี้ยวกันเลยทีเดียว
“โหเป๊บ..แต่งตัวแบบนี้ สาวๆ เก้งกวาง มองตรึมอะ...”
“ที่รักก็..นานๆ ทีจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน...เป๊บเลยจัดเต็มครับบ..หล่อป่าว”
“หล่อค้าบบบ...หวงอะ...คนมองเต็มแน่” ผมทำหน้างอๆ
“เอาน่า..ที่รักก็ใช่ย่อย ใส่ขาสั้นแบบนั้น หนุ่มๆ มองเหมือนกัน..ไปเปลี่ยนเลย” เป๊บทำเสียงดุ
“แบร่ๆ ไม่เอาอะ...ทีตัวเองยังไม่เปลี่ยนเลย..ชิ”
“ว่าแล้ว..ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไปกันเถอะครับ...ใครจะมามองอะไรหนักหนา เลขสามกันแล้วเนี่ย
“หืออออ...ที่ทำงานยังชมโจ้เลยนะว่าหน้าเหมือน 20 อะ”
“ฮ่าๆๆๆ..จริงอะ..งั้นวันนี้เป๊บขออายุ 21 ละกันนะ...น้องจ๊ะ ไปเดทกะพี่มามะ” ฮ่าๆๆ เป๊บทำเสียงหล่อเหมือนอาฉี (ตลกเสียงหล่อ รู้จักกันปะคับบบ )
   ระหว่างการเดินทาง
“ตกลงที่รักจะกินอะไรดีครับ”
“เอ...กินไรดีน้า”
“ถ้าจะกินเป๊บต้องรอตอนค่ำนะ ตอนนี้อยู่บนรถกินลำบาก”
“บ้าแล้วววว...กลางวันแสกๆ ใครจะกินอะไรแบบนั้น”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นกินอะไรดี”
“อืมมม...นึกออกละ..วันก่อนขับรถผ่านรัชดาอะเป๊บ เซ็นทรัลพระรามเก้าเปิดใหม่ ยังไม่ได้เข้าไปเที่ยวเลย ไปกันมั้ย หาอะไรกินที่นั่นด้วย”
“อ๋อ...ได้ๆ เป๊บยังไม่เคยเดินเหมือนกัน..ตามคำบัญชาเลยจ้าเมียจ๋า” เป๊บหันมายิ้มทะเล้น
“พลั๊ก...พลั๊ก” ทุบสองทีแก้เขินคำว่า เมีย
   หลังจากฝ่าการจราจรที่ติดขัด ผมกับเป๊บก็มาถึงเซ็นทรัลพระรามเก้าแล้ววววว คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
“คนเยอะนะเป๊บ นี่วนในลานจอดตั้งหลายชั้นแล้วยังไม่มีเลยง่า”
“วันหยุดก็แบบนี้แหละที่รัก...ชั้นบนๆ น่าจะมีนะ”
   วนขึ้นมาเกือบชั้นบนสุด ก็ได้จอดแล้วละครับ
“โหยยยย..เป๊บ..มาจอดชั้นโรงหนังเลยอะเวลากลับกว่าจะถึงด้านล่าง นานแน่อะ”
“ก็ดีนะครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จก็ดูหนังกันเลยไง ดีมั้ยๆ เราสองคนไม่ได้ดูด้วยกันนานแล้วนะ”
“ดีค้าบบบบ” ผมยิ้มกว้าง (นึกถึงตอนสมัยเรียนด้วยกัน ดูกันก็บ่อยนะ)
   เดินเข้ามาในห้างคนก็ปานกลางไม่ได้เยอะมากครับ ผิดกับลานจอดรถที่แน่นเอี๊ยด คงจะมาด้วยรถคนละคัน...ผมกับเป๊บเดินในชั้น 7 เรื่อยๆ มีร้านอาหารเยอะแยะครับ
“กินอะไรดีเป๊บ”
“อืม...ที่รักอยากกินแนวไหนละ...อาหารญี่ปุ่นมั้ย (ผมส่ายหน้า) งั้นพิซซ่า (ส่ายหน้า) เอ็มเค (ส่ายหน้า) เคเอฟซี (ส่ายหน้า)” เป๊บถามหลายร้านแต่ก็ไม่ถูกใจซักกะที จนผมเหลือบไปเห็นร้านชื่อว่า โมโม่ น่าสนใจดี เลยลากเป๊บเข้าไป
“เป๊บๆ ไปร้านนั่นอะๆ โมโม่ๆ”
“อ่อ ครับๆๆ ร้านนี้หรือ” ผมลากเป๊บเดินไปหน้าร้าน
“สวัสดีคะ โมโม่ยินดีต้อนรับคะ กี่ที่คะ”
“สองครับ” เป๊บตอบพนักงานทันที คงเห็นผมสนใจและหิวนะแหละ พนักงานก็พาเราสองคนไปที่โต๊ะครับ ท่ามกลางสายตาสหประชาชาติที่มองมาทางเดียวกัน ไม่เข้าใจเล้ยยย ว่าเวลาคนเดินเข้าร้านกันจะมองทำไมง่า
“ตกลงรับเป็นบุฟเฟ่สองที่นะครับ” พนักงานต้อนรับถามขึ้นมา
“อ๋อ..ครับๆ แล้วมีอะไรแนะนำบ้าง” ผมถามขึ้นมา
“เป็นชาบูนะครับ ทางร้านของเราจะใช้เนื้อหมูชั้นดี สายพันธ์หมูดำ ลวกกับน้ำซุปใสและน้ำซุปซีอิ้ว ทานได้ไม่อั้นภายในเวลา 2 ชั่วโมงนะครับ ส่วนผักกับเครื่องดื่ม บริการตัวเองนะครับ” พนักงานตอบผมรวดแถมยิ้มกรุ้มกริ้ม จนเป๊บแอบมองแล้วละ”
“งั้นน้องไปจัดการมาเลย..แฟนพี่หิวแล้ว” เป๊บโพล่งขึ้นมา อาการเดิมออกอีกละ
“คะ..ครับ” พนักงานรีบเดินไปเลยอะ สีหน้าปนตกใจนิดๆ
“เอาอีกแล้วอะเป๊บ...”
“ไม่ต้องเลยนะ..ชอบไปทำหน้าตาออดอ้อนแบบนั้น เป๊บหึง คราวหลังห้ามทำเด็ดขาด”
“ไม่ได้ทำหน้าออดอ้อนเลยนี่น่า”
“ไม่ต้องมาเถียงเลยนะ..เดี๋ยวคืนนี้ทำโทษ”
“โหยยอะไรอะ โจ้ไม่ได้ผิดซักหน่อย” ทำหน้าจ๋อยๆ
“ไม่รู้แหละ..คืนนี้...หึหึหึ” เป๊บแลบลิ้นซะน่ากลัวปนน่ารักสยิวกิ้ว ฮ่าๆๆๆ
   และแล้วอาหารก็วางบนโต๊ะ มีหมูดำสไลด์ พร้อมกับขวดน้ำซุปและน้ำจิ้ม ได้เวลาลองผิดลองถูกกันละค้าบบ ฮิฮิ
“ที่รักเอาน้ำอะไรครับ เดี๋ยวเป๊บไปเติมให้”
“ชามะนาวก็ได้ค้าบ เป๊บเอาผักมาด้วยนะ”
“ครับๆ” เป๊บก็ลุกขึ้นไป
   ระหว่างรอเป๊บ น้ำในหม้อก็เริ่มเดือดแล้วละ ผมก็คีบเนื้อหมูลงไปลวกในน้ำใส ส่วนน้ำดำๆ ดูน่ากลัว ไม่กล้าลวกคับ
“แฮ่ๆ ลวกสุกแล้ว ขอชิมละกัน” เอาเข้าปาก หมูนุ่ม อร่อยมากเลยครับ ถูกใจมากๆ
“เดี๋ยวลองลวกในน้ำสีดำดีก่า” ผมคีบเนื้อหมูลวกในน้ำซุปดำ สุกแล้วก็เอาเข้าปาก รสชาติเค็มๆ หอมๆ อร่อยกว่าน้ำใสอีกครับ
“โอ้ววว..อร่อยมากมาย..” ผมเอ่ยปากชม
“อ้าว..ไม่รอเป๊บเลยนะนั่น...อร่อยมั้ยครับ” เป๊บกลับมาพร้อมผักกับเครื่องดื่ม
“แหะๆ...ก็ลองชิมดูนะเป๊บอร่อยมาก..มีผักอะไรบ้างอะ”
“มีเห็ดฟาง เห็นหอม ผักบุ้ง ข้าวโพดอ่อน ครับ”
“ของชอบหมดเลยอะเป๊บ” ผมยิ้มกว้าง
“ก็เป๊บเลือกของที่ที่รักชอบมานะแหละ..จำได้หมดว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“จริงอะ...โจ้ก็จำได้นะว่าเป๊บชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“จริงหรือ แล้วเป๊บไม่ชอบอะไรอะ”
“เป๊บไม่ชอบกุ่ยฉ่าย...เห็นทีไรจะหนีตลอด..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ ที่รักจำได้แม่นจริง ก็เป๊บไม่ชอบกลิ่นกุ่ยฉ่าย...แต่ของชอบคือ คนน่ารักๆ น่ากิน เป๊บชอบกินมากๆเลยนะครับ” นั่นยังหื่นได้อีก แถมทำสายตาหื่นๆ ใส่ สามีใครเนี่ยยยย
   รู้สึกตัวอีกที โต๊ะข้างๆ หันมามองแล้วยิ้มๆ เขินมาก ผมเลยก้มหน้าก้มตาลวกหมูกินต่อละครับ
“ที่รักอ้า...อ้ามมมม” เป๊บคีบหมูลวกส่งเข้าปากผมครับ
“เป๊บอ้า...อ้ามมมม” ไม่น้อยหน้า ผมก็ป้อนกลับ ฮิฮิ
“อร่อยเนอะเป๊บ..ชอบๆๆ”
“รสชาติดีนะครับ...” เป๊บชมพลางเคี้ยวพลาง
   แอบได้ยินโต๊ะข้างๆ เม้าท์กันว่า
“ต้ายตายเธอ..ดูโต๊ะข้างๆ ดิ น่ารักทั้งคู่เลยอะ” สาวคนหนึ่งในโต๊ะพูดขึ้นมา
“นั่นซิเธอเอ๋ย...คนใส่เสื้อสีฟ้า หล่อมว๊ากกกกกกกก เสียดายนะเธอ ชั้นละอยากได้” เพื่อนสาวของเธอแอบแรงอะ ฮ่าๆๆ
“ช่ายยย เห็นด้วยเลยยะ..คนใส่เสื้อชมพู น่ารักนะ ต้ายยคู่นี้เหมาะสมกันเนอะ” เอาเข้าไป
“นี่..หัดป้อนเหมือนคู่นั้นเข้ามั่งซิ” สาวคนหนึ่งหันไปดุแฟนเค้าละคับ ฮ่าๆๆ
“อะไรเนี่ย...ทำไมต้องไปป้อนตามคู่นั้นละ..กินๆ ไปเหอะ” โดนฝ่าย ช ด่ากลับซะงั้น

   แล้วทั้งโต๊ะก็เจ๊าะแจ๊ะไปตามประสา ผมกับเป๊บได้ยินก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่สายตาเราทั้งสองสบกันแล้วแอบหัวเราะครับ ก็ช่วยม่ายด้ายยยยนี่น่า คนมันหล่อและน่าร้ากนี่ค้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ

   หลังจากทานหมูลวกไปได้สักพัก
“ที่รัก...กินเสร็จแล้วดูหนังมั้ย”
“อ่อ..ได้ค้าบบบ...เป๊บดูเรื่องอะไรอะ” ตอบพลางเคี้ยวพลาง
“เป๊บอยากดูเที่ยวบิน 407 เที่ยวบินผี”
“หา....หนังผี..ไม่เอา..กลัวอะ” ผมเบ้หน้าใส่เป๊บทันที
“ไม่น่ากลัวหรอก...ดูนะๆๆ เป๊บอยากดู” เป๊บส่งสายตาเว้าวอน
“โหยยยย...คืนนี้โจ้เก็บไปหลอนอีกอะ”
“นะครับ..นะๆๆๆ ดูเรื่องนี้นะ...เดี๋ยวคืนนี้ให้จัดการแปดรอบเลย” นั่นยังจะหื่น
“บ้า...ใครจะหื่นขนาดนั้นละ..แปดรอบหัวใจวายตายคาเตียงพอดี....ทะลึ่งง...”
“ฮ่าๆๆๆ...ตกลงดูเรื่องนี้นะ” เป๊บขำผมอะ
“ก็ได้...แต่อย่ามาแกล้งดึงมือโจ้ออกเวลาฉากผีโผล่มาละ” เป๊บชอบแกล้งดึงมือผมเวลาฉากผีโผล่อะครับ
“ได้คร้าบบบบ...สัญญาๆๆ” เป๊บทำท่าชูสามนิ้วลูกเสือสามัญซะงั้นอะ

   หลังจากทานเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ผมกับเป๊บก็เดินไปชั้นโรงหนัง เพื่อเช็คเวลาและจองตั๋วครับ
“เป๊บดูรอบบ่ายสามสี่สิบนะ..จะได้เลิกเร็วๆ เดี๋ยวกลับไปดูเดอะสตาร์ไม่ทันอะ”
“ไม่เอารอบสี่โมงครึ่งหรือที่รัก..จะได้ไปเดินเที่ยวในห้างก่อนด้วย”
“กลับทันเดอะสตาร์มั้ยอะ”
“ทันแหละ กว่าเดอะสตาร์มาก็ สามทุ่มครึ่งครับ”
“ได้คร้าบบบ แล้วแต่เป๊บเลย”
   ตกลงกันเสร็จก็เดินไปจองตั๋ว คิวยาวใช้ได้เลยครับ
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าจะรับเรื่องอะไรครับ” พนักงานขาวตี๋กล่าวทักทาย ยิ้มซะกว้างเชียว
“เที่ยวบินผี รอบสี่โมงครึ่งครับ..เอาที่นั่งตรงไหนอะเป๊บ” ผมตอบพนักงานและหันไปถามเป๊บ
“เที่ยวบินผีรอบสี่โมงครึ่ง..ด้านล่างเป็นจอ...สีเขียว 140 บาท ด้านบนสีฟ้า 160 และสีแดงเป็นโซฟาเดี่ยว คู่ละ 400 บาทครับ” พนักงานตอบผม ทำสายตากรุ่มกริ่มใส่
“ที่รักเอาโซฟามั้ย จะได้นั่งสวีทกันด้วย...ตกลงผมกับแฟนเอาโซฟาครับ” เป๊บหันไปมองพนักงานพร้อมกับตอบแบบแรงๆ เอาอีกละ อาการหึง หวง หน้ามืดของเป๊บนี่แก้ไม่หาย”
“คะ..ครับ...ทั้งหมด 400 บาทครับ” พนักงานรีบกดใหญ่เลย

“นี่เป๊บไปแกล้งน้องเค้าทำไมละ”
“ก็มันมองเมียเป๊บนี่..หวงอะทำไมอะ ไม่ต่อยก็ดีแล้ว”
“โหยยยเป๊บบบ...ก็ได้แค่มอง โจ้ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“ไม่รู้แหละ...ชอบทำสายตายั่วนัก คืนนี้ทำโทษ”
“ไม่ได้ทำสายตายั่วซักหน่อย..เอ อะ ก็ทำโทษ เชอะ” ผมทำท่าจะเดินหนี แอบงอน
“จะไปไหนมานี่” เป๊บคว้าเอวผมมากอด ท่ามกลางสายตาสหประชาชาติ ดีมากกกกก เฮ้ออออ

“เป๊บเวลาเหลือตั้งเกือบชั่วโมง ไปไหนดีอะ”
“หาอะไรกินเล่นมั้ยครับ”
“ดีๆๆ ร้อนๆ แบบนี้ ต้องไอซ์มอนสเตอร์”
“โอเคครับ”
   ถึงร้านไอซ์มอนสเตอร์ ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรครับ มีโต๊ะให้นั่งรอสามโต๊ะ แถมบนโต๊ะเขียนป้ายบอกว่า เฉพาะลูกค้าเท่านั้นด้วย สำหรับสาขานี้ พนักงานเป็นผู้หญิงหมด ผมเลยให้เป๊บทำหน้าที่ ฮิฮิ
“ถ้วยใหญ่นะครับ ใส่ ลำไย เงาะ ลิ้นจี่ ขอหวานๆ นะครับ” เป๊บสั่งรวด พร้อมส่งสายตาระยิบระยับ พนักงานรีบทำใหญ่ ปรากฏว่า
“โห...เป๊บ...ทำไมได้เยอะขนาดนี้อะ”
“คนมันหล่อและเสน่ห์แรงครับที่รัก...ฮ่าๆๆๆ”
“แสดงว่าโจ้ใช้คนไปซื้อถูกคนนะเนี่ยย...ได้เพียบ” ผมกินไปยิ้มไป เย็นๆ หวานๆ อร่อยๆ
“อะ..อ้ามมมมม” เป๊บป้อนลำไย
“อะ...อ้ามมมมม”ผมตักเงาะป้อนกลับ
   ตักป้อนกันไป ป้อนกันมา ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา (วันนั้นใครเห็นผู้ชายตัวโต กับตัวเล็ก ป้อนกัน...ก็ผมกับเป๊บละค้าบบบ)
“ที่รัก...อีกสิบห้านาทีหนังเข้า...เป๊บว่าไปกันเถอะ”
“ค้าบบบ...”
   กินไอซ์มอนสเตอร์เสร็จผมกับเป๊บก็เดินขึ้นไปชั้นโรงหนัง
“ที่รัก...กินป๊อบคอร์นมั้ยครับ”
“ไม่เอาอะเป๊บ..ดูหนังผีใครจะมีอารมณ์กินอะ”
“นั่นแหละควรกินเลยละ..จะได้ไม่กลัวไง”
“แอะ...คิดอะไรแปลกๆ จะกินก็ไปซื้อเลย โจ้นั่งรอตรงนี้อะ”
“ครับๆ งั้นเป๊บไปซื้อก่อนนะ..ใครเอาขนมมายื่นล่อก็อย่าเดินตามไปละ” เป๊บพูดจบก็รีบเดินไป

   เอาขนมมายื่นล่อ....ว๊ากกกก เป๊บบ้า ไม่ใช่หมาซักหน่อยยยย...ชิ

“สวัสดีครับน้อง...นั่งคอยใครหรือครับ” ผมละสายตาจากการรูดกาแลคซี่ทู เงยหน้าขึ้นมองเสียงทักทาย โอ้วววว...แม่เจ้า.....ตี๋ ขาว หล่อ ใสกิ๊ก...แอะ แต่เรียกเราน้อง ฮิฮิ หารู้ไม่ แก่กว่าหนุ่มตี๋นี่แน่นอน
“อ๋อ...นั่งรอดูหนังนะครับ” ผมตอบไปตามมารยาท
“มาดูคนเดียวหรือครับ...ดูด้วยคนได้มั้ยเอ่ย”
“มาดูกับแฟนนะครับ”
“อ่อ..เอ่อ..มีแฟนแล้วหรือครับ” หนุ่มตี๋แอบอึ้ง...เชอะ น่ารักขนาดนี้ โสดก็เหลือเชื่อแล้วววว
“มีแล้วครับน้อง...พี่อายุสามสิบแล้วครับ..ถ้าไม่มีคงเป็นเรื่องแปลก”
“หา...อะไรนะครับ...สามสิบจริงหรือครับ”
“จริงซิ..คงไม่ถึงขั้นจะต้องเอาบัตรประชาชนให้ดูมั้งครับ” ผมยิ้มตอบไป หนุ่มตี๋ทำหน้าตาเหมือนโดนผีหลอก
“โห...นี่ผมละเชื่อแล้วว่า สามสิบยังแจ๋วจริงๆ..ฮ่าๆๆ” หนุ่มตี๋ขำซะงั้น
“ที่รัก...คุยกับใคร” เป๊บโผล่มายืนข้างๆ เสียงเข้มมาละ
“อ๋อ..น้องเค้าทักทายตามปกตินะเป๊บ..ไม่มีอะไรหรอกค้าบบบ” ผมลุกขึ้นไปกอดแขน ต้องรีบอ้อน เดี๋ยวเป๊บแปลงร่างละซวยอีก
“อ๋อครับ ไม่มีอะไรครับพี่ ทักทายตามปกติ...พี่ทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ เลยครับ รักกันนานๆ นะครับ” หนุ่มตี๋พูดจบ พร้อมยิ้มให้แล้วก็เดินขอตัวออกไป
“ไอ้หน้าตี๋นี่เข้ามาจีบที่รักใช่มั้ย” หันหน้ามาทำเสียงเข้มใส่อีกแล้ว...เชอะ
“แหะๆ ก็นิดนึงค้าบบบ...แต่โจ้ก็บอกไปแล้วนะว่ามีแฟนแล้ว หล๊อหล่ออออออ น่ารัก ใจดี ซิกแพค บอกไปหมดเลยละ”
“แล้วได้บอกหรือเปล่าว่า จู๋ใหญ่มาก ด้วย”
“ผลั๊กๆๆ...บ้าแล้วววใครจะกล้าบอกแบบนั้น” ผมทุบไปสี่ที หมั่นไส้ หื่นได้ทั้งวัน
“ฮ่าๆๆๆ...โอเคๆ ครับ ปะ ที่รัก ดูหนังกัน”
   โฆษณาได้สักพัก เริ่มเข้าสู่หนังจริง ผมเริ่มเอามือปิดตาแล้วครับ หนังอะไรเนี่ย เอาซากเครื่องบินที่ตก มีคนตาย เอามาเชื่อมต่อๆ กันเป็นลำใหม่ คนเขียนบทก็คิดได้เนอะครับ ฉากที่หลอนมาก คือ ฉากที่ฝรั่งผู้โดยสารมันหันหัวกลับได้รอบเลยอะ
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด....ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตกใจเอามือปิดตา หลับตาปี๋เลยอะ
“ฮ่าๆๆๆ ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยที่รัก” เป๊บหัวเราะเบาๆ
“กริ๊ดดดดดดดดด....โอ้ววววว แว๊กกกกกกกกก” ฉากที่ถูกไฟคลอกกก หลอนง่า
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บยังขำ ผมละโมโหจริงๆ หนังผีนะไม่ใช่หนังตลก
“ขำไรอะ..เป๊บ..ผลั๊ก” ทุบเบาๆ ทีนึง หมั่นไส้
“ขำที่รักไง...ตกใจกลัวได้ตลอด แต่เป๊บชอบนะ เพราะเวลากลัวที่รักชอบมากอด” อ้าวจริงด้วย กอดเป๊บซะแน่นอะ
“จำได้มั้ยว่า หนังเรื่องแรกที่เราดูกัน เรื่อง ชัตเตอร์ ตอนนั้นที่รักก็กอดเป๊บแบบนี้แหละ..เป๊บรู้สึกดีทุกครั้งเลยนะ...ขอบคุณนะครับที่ทำให้เป๊บมีความสุขตลอดเวลา...จุ๊บบบบบบ” เวรกรรม บทจะหวานก็หวานซะงั้นอะ เล่นเอาผมน้ำตาคลอปนหน้าแดง ดีนะที่โรงหนังมืด ไม่งั้นคงได้เห็นหนังสด ฮ่าๆๆๆ
   และแล้วเวลาแห่งความทรมานก็สิ้นสุด หนังจบแบบผมไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ มัวแต่เอามือปิดหน้าปิดตา
“ที่รักจะกลับหรือแวะซื้ออะไรเข้าคอนโดก่อนมั้ย”
“ไม่ดีกว่าเป๊บ รีบกลับๆ จะได้ทันดูเดอะสตาร์ เดี๋ยวค่อยไปกินผลไม้ในตู้เย็นก็ได้ค้าบบบ”
“โอเค..กลับบ้านกันครับ...มานี่ๆ หมับ” เดินกลับธรรมดาก็ได้ คว้าเอวไปกอดซะแน่นแบบนั้น ไม่หนีไปไหนหรอกกกกก
   รถแอบติดเหมือนกันนะครับ เดินทางประมาณชั่วโมงนึง ก็กลับมาถึงคอนโดแสนสุขแล้วละ เข้าห้องเสร็จผมก็รีบเปลี่ยนผ้าอาบน้ำทันที อาบน้ำเสร็จเป๊บก็เข้าไปอาบต่อ ผมก็ออกมาที่ห้องครัว ปอกแอปเปิ้ล กับ ฝรั่ง ให้เป๊บครับ
   สามทุ่มยี่สิบ ผมก็ยกจานผลไม้ มาวางที่ห้องรับแขก เปิดโทรทัศน์รอรายการเดอะสตาร์ เป๊บก็เดินออกมานั่งกับผม เราสองคนนั่งบนพื้น ทำไมไม่นั่งบนโซฟาหรือครับ เพราะมันนอนหนุนตักไม่สะดวกนะเซ่ คิคิ
“เป๊บค้าบบ..ผลไม้ๆ”
“ครับๆ” เป๊บหยิบผลไม้เข้าปาก
   เดอะสตาร์ปีนี้ ผมเชียร์โดมออกหน้าออกตาเลยละครับ เพราะผมชอบเสียงที่ทรงพลังและมีคุณภาพมากๆ คนอื่นๆ ก็เก่งนะครับ แต่ถ้าเทียบกับโดมแล้วเสียงดีกว่านี่น่า
“ปีนี้ที่รักเชียร์คนไม่หล่อ แปลกนะเนี่ย”
“โหยยเป๊บ...ก็โดมเสียงดีมากๆ เป๊บฟังแล้วไม่ชอบหรือ”
“ใช้ได้เลยครับ..เป๊บว่าถ้าไม่ติดหน้าตาตามที่คนไทยส่วนใหญ่ชอบ น่าจะได้เป็นเดอะสตาร์”
“นั่นซิเป๊บ”
   รายการเดอะสตาร์มาถึง ผมก็นั่งกินผลไม้ไป กริ๊ดไป สักพักนอนหนุนตักเป๊บกินผลไม้ไป กริ๊ดไป ฮ่าๆๆๆ มีความสุข
   จนรายการจบ ก็ได้เวลาง่วงแล้วละ
“เป๊บง่วงแล้ว...ไปนอนก่อนเลยนะค้าบบ โจ้จะเอาจานไปล้าง”
“ครับๆ” เป๊บลุกขึ้นเข้าห้องนอน ส่วนผมก็ไปล้างจาน
   ล้างจานเสร็จ ผมก็เข้าห้องน้ำแปรงฟัน..เสร็จทุกอย่าง ก็เดินมาที่เตียง เห็นเป๊บกำลังนอนอ่านหนังสือบนเตียงอยู่
   ด้วยความง่วงผมก็กระโดดขึ้นเตียง ตุ๊บ....แฮ่ๆๆ
“เตียงนิ่มจัง..นอนละค้าบบบ..จุ๊บๆ” ก่อนนอนทุกคืนถ้าอยู่ด้วยกัน ผมจะจุ๊บคางเป๊บก่อนนอนตลอดครับ จุ๊บเสร็จ นอนละ
“อะ..แฮ่มมมมม...” หือ...อะไรอีกอะ...รู้สึกความซวยจะมาเยือน
“ยังนอนไม่ได้” เป๊บทำเสียงเข้ม
“อารายอะ...ง่วงแล้วง่าเป๊บ” ทำแบ๊วข่มไว้ก่อนครับ ฮิฮิ
“ยังไม่ได้รับโทษในสิ่งที่ก่อไว้”
“หา...รับโทษอะไรอะ...ผมลุกขึ้นมามองเป๊บ
“ทำโทษกระทงที่หนึ่ง ทำสายตายั่วยวนพนักงานร้านหมูลวก...ทำโทษกระทงที่สอง ทำหน้าตาน่ารักยั่วยวนพนักงานขายตั๋วโรงหนัง”
“แอะ...อะไรนะ โจ้ไม่ผิด ไม่ได้ทำซักหน่อย
“นี่ยังไม่นับโทษที่ไปทำตัวน่ารักใส่หนุ่มตี๋คนนั้น” เป๊บทำเสียงเข้มข่มอีก
“อะไรอะ...ยังไม่ได้ทำอะไรเล้ยยย” ผมพยายามแก้ตัว
“ศาลไม่รับฟัง..พิจารณาสมควรลงโทษจำเลย...สองรอบใหญ่....เจ้าหน้าที่...เครื่องประหารหัวมังกรหย่ายยยยยยยยยยยยย”
“เดี๋ยวๆๆๆ ว๊ากกกกกกกกกกกก”
   ประหารเต็มๆ สองรอบบบบบ...แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

โจ้ : ทำไมเครื่องประหาร..มันรุนแรงจังง่า.....
เป๊บ : ช่วยไม่ได้..ความผิดรุนแรง...ต้องประหารหนักๆ  

[yeyong]

เวลาคุณโจ้เล่า ดูเป็นคู่ที่ตลก มีมุขเล่นกันตลอดเลย

[malula]

เสียงกรี๊ด ๆ นี่เสียงโจ้เหรอ ฮ่าฮ่า
อิฉันเกลียดหนังผีสุด ๆ
ชอบกินไอซ์มอนสเตอร์เหมือนกันค่ะ

[anukul]

มารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้นะครับ  คราวนี้หายไปนานเลย  หรือว่าครั้งจะทิ้งน้องๆไปจริงๆซะแล้ว   ถ้าเป็นอย่างนั้นม่ายยยอมมมมมมมมมมน๊าา

[anukul]

มารอตอนต่อไปครับพี่เป๊ป พี่โจ้

[anukul]

มารอตอนต่อไปนะครับ  เอะหรือว่าพี่โจ้กับพี่เป๊ปจะทิ้งพวกเราไปอีกแล้ว           มะยอมน๊าาาาาาาาาาา

[capool]

  น่ารักจังเลย เรื่องของพี่สองคนเป็นเรื่องเล่าในไม่กี่เรื่องที่หนูอ่านเพราะส่วนมากเรื่องเล่ามักจบเศร้าหนูรับม่ายด้ายยย ตอนแรกรู้ว่าเป็นเรื่องเล่าก็ไม่กล้าอ่าน จนมาวันนี้มาอ่านตอนสุดท้ายแล้วรู้ว่ารักกันดีอยู่ก็เลยอ่าน ฮู้ย...น่ารักมากๆๆๆๆๆ อยากเจอคนรักจริงอย่างนี้บ้างจังเลย แล้วรีบมาอัพต่อไวๆนะคะ รออยู่จ้า

[anukul]

   วันนี้ผมมารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้นะครับ 
ปล.พวกพี่ทั้งสองอย่าทิ้งพวกเราไปนะครับ  เพราะพวกเรามารอพี่อยู่นะครับ

[qq_oo]

อ่านไปยิ้มไป ^^

[jonathan2624]

สวัสดีคร้าบบบ ก่อนอื่นขอโทษมากๆๆๆ ที่หายไปหลายเดือน ไม่ได้ทอดทิ้งเลยนะครับบบ แต่งานเยอะจนไม่มีเวลาเขียนเพิ่มเติมครับบบ ตอนนี้กำลังเร่งปั่นต้นฉบับครับบบบ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่จะรีบเอามาลงด่วนนนนนนครับโผ้มมมมมม   

โจ้ 

[anukul]

จะรอนะครับ

[jonathan2624]

สวัสดีครับ แหะๆ หายไปนาน ไม่รู้ว่าจะลืมกันหรือยังครับบบบบ ปั่นต้นฉบับเสร็จเรียบร้อยก็เอามาลง ถ้ามีช่วงว่างจะรีบมาลงเรื่อยๆ นะครับบบ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะครับบบบบ 

ตอนที่ 36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก
   หลังจากทริปที่ไปเที่ยวอัมพวาคราวก่อน ชีวิตของพวกเราก็กลับมาเรียนตามปกติ เวลาผ่านไปเร็วมาก ก็ใกล้จะถึงวันปีใหม่แล้วละครับ วันเวลาผ่านไปไวเหมือนกิ้งก่าวิ่งจริงๆ เลย
“โจ้ ปีใหม่นี้มีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า”
“อ่อ..ไม่มีอะเป๊บ..ทำไมหรือ”
“พอดีที่บ้านเป๊บจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ นะครับ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของทุกปี แด๊ดกับมัมฝากมาชวนบ้านโจ้ด้วยนะ”
“อ่อค้าบบบ..งั้นเดี๋ยวโจ้ลองไปถามที่บ้านก่อนนะ..แล้วค่อยให้คำตอบ”
“ได้ๆ อยากให้มาทั้งบ้านเลยนะ..ฝากบอกคุณพ่อว่าลูกเขยชวนนนนน”
“เว่อร์ละ..ชิ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บ
“คุยไรกันจ๊ะสองหนุ่ม...อุ้ยไม่ใช่ซิ...หนึ่งหนุ่มหนึ่งสาว” ฉัตรกับเพื่อนๆ มาถึงก็แขวะใส่ซะงั้น
“สองหนุ่มตะหาก..กรูยังมีมังกรนะโว้ยยยย...เชอะ” ผมแขวะกลับ
“แต่ไม่ได้ใช้......ฮ่าๆๆๆ...เอาเหอะๆ แล้วเมิงคุยอะไรกัน ทำหน้าตาจริงจัง” อีฉัตรแซวแรง
“อ่อ เป๊บจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้าน พวกเมิงว่างมั้ยละ สนใจไปปะ” ผมถามเพื่อนๆ
“โหยยยหอยยยย ปีใหม่ไปหาพ่อที่เมืองนอก” ฉัตรครวญขึ้นมา
“ส่วนกรูกลับใต้วะ” เบิดตอบอีกคน
“ส่วนเรากลับบ้านว่าจะพาทรายไปเปิดตัว” โอ๊ตตอบแบบยิ้มๆ
“โห่ๆๆๆๆๆ” นั่นโดนโห่ใส่ซะงั้น ฮ่าๆๆ
“จริงหรือวะโอ๊ต..เมิงเปิดตัวเลยเรอะ ชัวร์หรือวะ” เป๊บถามโอ๊ต
“นี่อีเป๊บ...อย่าชักใบให้เรือเสีย เดี๋ยวกรูไม่มีผัวพอดี” ทรายแขวะกลับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เออๆ ตามนี้แหละ เป็นว่าช่วงปีใหม่ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ตัวเอง กรูว่าขึ้นเรียนเหอะ คาบสุดท้ายก่อนปิดปีใหม่ เดี๋ยวอาจารย์วีนแตกใส่อีก” ฉัตรสรุปความรวด
   พวกเราก็เดินขึ้นไปเรียนกันครับ ยากแสนยาก แต่ก็พยายามทำความเข้าใจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเลิกเรียน ก็ร่ำลาแยกย้ายกัน
“หอย..ดูแลตัวเองด้วยนะเมิง...ปีใหม่ไม่เจอกันหลายวัน อย่าไปรบตบตีกับใครละ กรูมาช่วยเมิงไม่ทัน” ฉัตรสวมกอดไปบ่นไป
“เออน่าเมิงนี่ เห็นกรูเป็นคนตบตีไปทั่วซะงั้น เมิงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“มันก็น่าสั่งอยู่หรอก เห็นเมิงเกิดเรื่องทีไร ก็มีอีฉัตรนี่แหละตามมาช่วยเมิงอะ” ทรายแขวะ
“รู้แหละอีทราย..บ่นจริง...” ผมแขวะกลับ
“อีเป๊บ..เมิงดูแลอีโจ้มันดีๆ ละ กลับมาถ้ามันฟ้อง กรูจะเอากองกำลังสหประชาชาติมายิงเมิง” ฉัตรขู่เป๊บซะงั้น
“กรูว่าปืนกระบอกเดียว เป๊บมันตายแล้วละมั้ง” เบิดเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“โอเคๆ เจอกันเว้ยๆ”
   ผมกับเป๊บก็เดินมาที่รถเดินทางกลับบ้าน
“โจ้คืนนี้นอนบ้านเป๊บมั้ย”
“อืม....เอ....”
“ลังเลอะไรจ๊ะ”
   ไอ้ที่ลังเลเพราะสายตากรุ้มกริ่มของแกนะแหละเจ้าคิงคอง เชอะ
“โจ้กลับไปนอนที่บ้านดีกว่าอะเป๊บ คิดถึงพ่อแม่และจิม”
“โหยยยย...อะไรอะ....ไป...”
“นอนบ้านๆ เข้าใจมั้ยเป๊บ..ไม่งั้นปีใหม่ไม่ไปร่วมงานนะ” ผมทำสายตาดุๆ ใส่ไป
“ค้าบบบบ” เป๊บตอบแบบหงอยๆ
“ดีมาก..ห้ามขัดคำสั่งเข้าใจปะ...ไม่งั้นละก็..หึหึ”
“ไม่งั้นก็อะไรอะ”
“งดกิจกรรมสองเดือน”
“เฮ้ยยยยยย..ไม่เอาอะ...เอ....ถ้างั้นครบสองเดือน ก็เบิ้ลคืนสองเท่าทุกคืนเลยละกัน” โห อะไรเนี่ย คิดได้เนอะ แล้วสายตากรุ้มกริ่มแบบนั้นนี่ เฮ้อ มีแฟนหื่นต้องทำจายยยยยย
   
“เป๊บจอดหน้าบ้านก็ได้ค้าบบบบ..จะเข้าบ้านก่อนมั้ย”
“พ่อกับแม่ละโจ้ กลับมาหรือยัง”
“คงยังแหละ ไม่เห็นรถนะคับ”
“งั้นเป๊บกลับบ้านนะ”
“ได้คับ รักนะเป๊บ...จุ๊บๆ” จุ๊บแก้มไปสองที
“รักโจ้มากนะ” เป๊บหอมแก้มคืนฟอดใหญ่
   เข้ามาในบ้านผมก็เดินขึ้นบนห้องนอน เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลำลองสบายๆ จนประมาณช่วงค่ำ พ่อแม่ และจิม กลับมาเข้าพร้อมๆ กัน วันนี้ดีจังทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
“แล้วนี่เป๊บไปไหนละลูก”
“กลับไปนอนบ้านคับพ่อ”
“อ้าว คืนนี้เฮียนอนคนเดียวได้หรือ ปกติตัวติดกันตลอด”
“อะไรอะจิม โตมาตัวคนเดียว นอนได้อยู่แล้ว”
“เรานี่ก็ชอบไปแซวพี่เค้า...”
“โอ้ย..จิมเจ็บนะแม่ หยิกทำไมเนี่ย”
“ฮ่าๆๆ..สมน้ำหน้า แม่หยิกเยอะๆ เล้ย”
“ทำปากดีไปนะเฮีย คืนนี้นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอย่ามาง้อละกัน...เชอะ” จิมทำท่าค้อน
“ฮ่าๆๆๆๆ”

“พ่อคับแม่คับ...ปีใหม่นี้เป๊บชวนครอบครัวเราไปร่วมงานคับ”
“ก็น่าสนใจนะ แต่แม่ว่าทางครอบครัวเค้าไม่ต้องการความเป็นส่วนตัวหรือ”
“พ่อก็เห็นด้วยกับแม่นะ”
“แต่เป๊บเค้าชวนนะคับ สีหน้าออกแนวจริงจัง โจ้ว่าคงไม่ถึงขั้นรบกวนมั้งคับ”
“เอาเป็นว่าใกล้ๆ ค่อยว่ากันอีกทีนะลูก...ทานข้าวต่อเถอะ”
“คร้าบบบบ”

   ทานข้าวเสร็จ ช่วยป้าศรีล้างจาน เก็บกวาดเช็ดถูเรียบร้อย เดินขึ้นบนห้องกำลังเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ค้าบบบบ”
“กินข้าวยัง”
“กินแล้วๆ เป๊บละ”
“เพิ่งเสร็จครับ วันนี้มากันครบ แด๊ด มัม บ่นคิดถึงโจ้มากเลยนะ”
“ฮ่าๆๆ จริงหรือคับ”
“จะหลอกทำไมละเนี่ย..แล้วโจ้ได้บอกที่บ้านเรื่องงานปีใหม่ยังครับ”
“บอกแล้วอะเป๊บ..แต่พ่อกับแม่เปรยๆว่า บ้านเป๊บอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่น่าจะไปร่วม”
“เฮ้ยๆ ไม่เลยนะ บ้านเป๊บยินดีมากๆ แด๊ด มัม บอกว่าให้ชวนบ้านโจ้มาให้ได้”
“ก็พ่อกับแม่เกรงใจนี่เป๊บ...เอางี้โจ้ว่าเป๊บให้แด๊ดหรือมัมใครสักคนโทรมาคุยทางนี้ โจ้ว่าน่าจะโอเคนะ”
“เยสสส...จริงด้วยๆ ถ้าใช้วิธีนี้ยังไงต้องมาแน่”
“ฮ่าๆๆๆ...ทำเสียงเว่อร์ไปละ อยากให้ไปขนาดนั้นเชียว”
“อ้าว..ก็เมียทั้งคน..ไม่มาผัวเสียใจแย่”
“ทะลึ่งละๆ มามงเมียผัวเผออะไรกัน” เขินกับคำเรียกแบบนี้จริงๆ
“ฮ่าๆๆ..แล้วนั่นคงแก้ผ้าแล้วคุยกะเป๊บอยู่ใช่มั้ยยยยย”
“แว๊กกกก...รู้ได้ไงอะเป๊บบบบ” มีตาทิพย์ปะเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆ..ก็อยู่ด้วยกันตลอด เป๊บจำได้หมดแหละว่าโจ้จะทำอะไรยังไงช่วงไหนอะ”
“โหหหห...น่ากลัว...แบร่ๆๆ”
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไปอาบน้ำ พักผ่อนนะที่รัก...รักนะครับ รักมากๆ จุ๊บๆๆ”
“รักเป๊บนะค้าบบบ..จุ๊บๆๆๆ”
   วางสายเป๊บเสร็จ ก็แอบบงงนะครับ รู้ได้ไงว่าเราแก้ผ้า ชิ หื่นตามสัญญานโทรศัพท์หรือไง

   ลืมตาบนเตียงนอนยามเช้าตรู่ เอ วันนี้ตอนเย็นที่บ้านเป๊บจัดงานแล้วนี่น่า ว่าไปทางบ้านเป๊บจัดการตามแผนที่คุยไว้ยังหว่า ลุกขึ้นไปอาบน้ำ จัดการตัวเองเสร็จสรรพ ลงไปด้านล่างจังหวะเดียวกับอาหารเช้าพอดี

“เย็นนี้คงต้องไปร่วมงานที่บ้านลูกเขยตัวแสบแล้วละแม่” พ่อผมเปรยขึ้นมา
“ก็แน่ละซิพ่อ ลูกเรากับลูกเขยตัวแสบสุมหัวกันขนาดนั้น ไม่ไปก็เสียวาจาหมด” แม่สำทับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” จิมขำ
“อะไรอะ พ่ออะ แม่อะ โจ้ไม่ได้สุมหัวซักหน่อย” ทำหน้างอนใส่เลย ชิ
“ฮ่าๆๆๆ...พ่อกับแม่แหย่เล่นลูก..ต้องไปร่วมงานแหละ เย็นนี้แต่งตัวกันดีๆละ”
“รับแซบบบบบบพระบิดา” จิมยิ้มกว้าง

   ในช่วงวันศุกร์สิ้นปี เชื่อเหลือเกินครับว่า หลายคน หลายครอบครัว ต่างมีจุดมุ่งหวังและกิจกรรมต่างกัน บ้างก็ไปต่างจังหวัดกลับไปเยี่ยมครอบครัว บ้างก็ไปเที่ยวพักผ่อน ทำให้การจราจรติดขัดพอสมควรเลยครับ เดินทางพักใหญ่ๆ มาถึงบ้านเป๊บเกือบๆ พลบค่ำ
   มีแขกมาร่วมงานพอประมาณครับ เป็นพวกญาติพี่น้องเสียมากกว่า บรรยากาศของงานริมสระน้ำดูมีสีสันมาก มีลูกโป่งแฟนซีหลากสี ประดับประดาด้วยไฟระยิบระยับ
“สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่” เป๊บทักทายครับ
“สวัสดีจ๊ะลูก”
“สวัสดีครับพี่เป๊บ”
“ตามสบายเลยจิม”
“เชิญทุกคนที่ริมสระน้ำเลยครับ” เป๊บเอ่ยชวนทุกคน
   เดินไปถึงบริเวณงานริมสระน้ำ คุณพ่อ คุณแม่ของเป๊บหันมาเห็นพอดีเลยรีบเดินออกมายืนต้อนรับ
“สวัสดีครับ/คะ” พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายทักทายซึ่งกันและกัน
“แด๊ด มัม สวัสดีค้าบบบบบ” ไหว้พ่อแม่เป๊บอย่างงาม ฮิฮิ
“โอ้....โจ้มานี่ลูก มาให้พ่อกอดให้หายคิดถึง...นี่เจ้าเป๊บแกหลบไปซิ” เป๊บโดนพ่อทิ้งแบบไม่ใยดีซะงั้นอะ
“อะไรกันเนี่ยแด๊ดดด.. พอโจ้มาทิ้งเป๊บ น่าน้อยใจนักกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ขอเชิญทุกคนในงานเลยนะคะ” แม่เป๊บเชิญทุกคนเข้างานครับ
   เข้ามาภายในงาน มีแขกเข้าร่วมประมาณสามสิบกว่าคน ครับ โดยส่วนมากก็เป็นญาติพี่น้องและแขกของคุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บซะมากกว่า แต่งานนี้พิเศษตรงที่คุณปู่คุณย่าของเป๊บก็มาด้วย ตั้งแต่คบเป๊บก็มาก็เพิ่งเคยเจอนี่ละครับ ยกเว้นที่คุณตาคุณยายของเป๊บที่อยู่ต่างประเทศ ไม่ได้มาครับ  ปู่กับย่าของเป๊บ ยังดูแข็งแรงมากเลยครับ ทั้งที่อายุก็เข้าเลข 7 แล้ว แต่ท่านทั้งสองยังสดใส ตอนสมัยหนุ่มสาว น่าจะหน้าตาดีทั้งคู่เลยละครับ
“โจ้ๆ มารู้จุกคุณปู่คุณย่า...ปู่ครับ ย่าครับ นี่โจ้ แฟนเป๊บเองครับ” ผมยกมือไหว้อย่างงามมาก
“โอ้ หน้าตาเหมือนผู้หญิงเลยนะย่า มิน่าเจ้าเป๊บถึงได้หลง”
“เห็นด้วยกะปู่เลยนะเนี่ย...มานี่ลูก ให้ย่าดูใกล้ๆ” คุณย่ายิ้มร่าเลยครับ พร้อมเรียกผมไปหาใกล้ๆ
“เหมือนผู้หญิงจริงๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม...ยังไงย่าฝากดูแลเจ้าเป๊บมันด้วยนะ มันใจร้อน มุทะลุไปบ้าง ก็อย่าถือสามัน”
“ถ้ามันทำอะไรให้หลานโกรธ บอกปู่เลยนะ จะเอาไม้ตะบองเพ่นกระบาลมัน”
“โหยยยย ปู่อะ...แนะนำแบบนั้นเป๊บก็แย่ซิ” ทำครวญ หนอยเจ้าคิงคองเพี้ยน
“ได้ค้าบปู่ วันไหนผมโดนแกล้งจะไปฟ้องเยอะๆ เลย”
“ฮ่าๆๆๆๆ...” ปู่กับย่าหัวเราะร่าเลยครับ
   หลังจากทักทายจนหนำใจ ผมก็เดินเลี่ยงโต๊ะผู้ใหญ่มาที่โต๊ะวัยสะรุ่น
“สะใภ้เหล็กๆ หวัดดีๆๆ”
“สวัสดีค้าบพี่ปริม” ยกมือไหว้พี่ปริมอย่างงาม
“แล้วพี่ปันกับพี่สะใภ้ทั้งสองของผมไม่มาหรือ”
“พลาดได้ไงละ..ไปตักของกินเดี๋ยวคงมาละ..แล้วนี่เราไปหาของกินเหอะ เดี๋ยวก็มานั่งโต๊ะนี้แหละ”
“คร้าบบบบ...”
   ผมเดินละจากพี่ทั้งสองมาตักของกินข้างๆ เป๊บ
“รถติดมากมั้ยที่รัก”
“นิดนึง..มีไรกินมั่งอะเป๊บ”
“เยอะเลยครับ..พวกทะเลเผา อาหารไทย ขนมไทยเทศ มีหมด โจ้อยากกินอะไรละเดี๋ยวเป๊บช่วยขน”
“นี่ๆ เกินไป กินนิดเดียวพอเดี๋ยวอ้วน”
“อ้วนตรงไหน เป๊บจับตัวทีไร กระดูกทั้งนั้น”
“แอะ...ชิ...งั้นจะกินให้อ้วนเลย ถ้าอ้วนแล้วอย่าทิ้งโจ้ละกัน”
“โอ๋ๆๆ....ไม่ทิ้งๆ รักตลอดชีวิตนะคร้าบบบ..จุ๊บๆๆ”
“เพี๊ยะ....ทะลึ่ง ในงานมาจงจุ๊บอะไรกัน” สงสัยตีแรง คิงคองยืนลูบแขนละนั่น
   ผมกับเป๊บขนของกินมาที่โต๊ะหลายจาน น่าหม่ำทั้งนั้น จะงาบให้หมดเล้ย อิอิ
“พี่ปัน  พี่แนท พี่ลินดา หวัดดีครับบบบบ” ผมกล่าวทักทายพี่สะใภ้
“สวัสดีจ้าน้องโจ้ มามะให้พี่หอมกอดหน่อย..ฟอดซ้าย...ฟอดขวา....”
“โอ้ววววน้องโจ้วววว มามะพี่ปันขอหอมฟอดซ้ายฟอดขวามั่ง”
“พอเลยพี่ปัน...เมียผมนะเนี่ย...เก็บแต้มตลอดดดดด” เป๊บเอามือยันพี่ปันออกไป
“ฮ่าๆๆๆ...ไอ้เสือหวงก้าง” พี่ปันแซว
“พอเลยปัน ชอบไปแกล้งน้องโจ้...นี่แนะๆ เพี้ยะๆๆ”
“โอ้ยแนท...ปันเจ็บ..พอแล้วๆ”
“กร๊ากกกกกก...สมๆๆ” ผมแลบลิ้นแซวพี่ปัน
“เอ้านี่สะใภ้เหล็ก มารู้จักลูกพี่น้องลูกน้องของเป๊บ เป็นลูกของคุณอา อะ  ปิง นี่พี่โจ้ แฟนไอ้เสือมัน”
“สวัสดีครับพี่โจ้” ปิงยกมือไหว้ผมครับ ผมรับไหว้
“สวัสดีครับน้องปิง” ยิ้มกว้างน่ารักๆ ใส่ทีนึง
“ไอ้ปิง นี่พี่สะใภ้เมิงนะ อย่าคิดเป็นอย่างอื่น” ไม่ทันไรคิงคองแหกปากใส่อีกละ
“นี่เป๊บ พูดอะไรดูจังหวะมั่ง น้องเค้าทักทายตามปกติ”
“ก็ที่รักดูมันเล่นหูเล่นตา ทำตาหวานใส่ขนาดนั้นนะ จะปกติได้ไง แล้วนี่ก็ดันทำยิ้มยั่วอีก” เอาเข้าไปสามีกรู ชีวิตช่างน่าเศร้า
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เป็นที่ถูกใจของบรรดาพี่ๆ ว่างั้น เฮ้อ
   อาหารมากมายบนโต๊ะ ถูกผมกับเป๊บช่วยกันจัดการจนพร่องเกือบหมด
“สวัสดีคะดาร์ลิ้งงงงงง” เสียงทักทายเจื้อยแจ้ว สร้างจุดเด่นให้ทุกคนในงานหันมามองพร้อมกัน รวมทั้งผมด้วย
“เฮ้ย...มาได้ไงเนี่ย” เป๊บอุทานด้วยความตกใจ พร้อมกับ บรรดาพี่ๆ น้องๆ ที่ต่างสบตากันเลิกลั่ก มีแต่ผมที่ทำสายตาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน
“เซอร์ไพร้ซ์ใช่มั้ยค่าดาร์ลิ้ง อุ้ย....สวัสดีคุณพ่อคุณแม่ คุณปู่คุณย่า และทุกๆ คนค่า” สาวคนนั้นไหว้กราดทั้งโต๊ะ ท่ามกลางการรับไหว้ด้วยสีหน้าประหลาดใจของบรรดาผู้ใหญ่
“สวัสดีค่าคุณพี่ๆ ทั้งโต๊ะ”
“เป๊บบบบ....จะไม่ทักทายกันหน่อยหรือจ๊ะ”
“อ่อ...เอ่อ..สวัสดีปลา...กลับมาจากเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แหมมมม...หลายวันแล้วแหละ ช่วงลองนิวเยียร์วีคเอ็น มาถึงปุ๊บก็โทรหาดาร์ลิ้งตั้งหลายรอบแล้วไม่รับสาย”

   คำก็ดาร์ลิ้ง สองคำก็ดาร์ลิ้ง จนผมรู้สึกไม่ชอบเอาซะแล้ว จากที่หน้าตาระรื่นเริ่มมีอาการแล้วละครับ จนทำให้พวกพี่ๆ เริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์น่าจะไม่ดี

“ปลา เลิกเรียกดาร์ลิ้ง ได้แล้ว เป๊บว่าคำคำนั้นมันไม่ควรใช้แล้ว”
“อุ้ยยย แหมมมม...ทำเป็นคนอื่นคนไกลไป เมื่อก่อนเราก็เรียกกันแบบนี้ทุกวัน”

   ผมใจเต้นตึกตัก...เมื่อก่อน...เมื่อก่อนอะไร...แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร...แฟนเก่าเป๊บหรือ...คำถามมากมายในสมองผมเยอะแยะจนเรียงลำดับไม่ถูก

“นั่นมันเมื่อก่อนนะปลา...เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว...เป๊บว่าตอนนี้เราไม่ควรคิดไปมากกว่าคำว่าเพื่อน”
“ไม่เอาๆ นะเป๊บ ปลารู้ว่าปลาผิด แต่ปลายังรักเป๊บนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ไม่แปลกนี่”

   รัก...สองคนนี้เคยรักกัน...แฟนเก่าซินะ...แล้วทำไมเป๊บถึงไม่ยอมจัดการให้มันเด็ดขาด...

“มันสายไปแล้วปลา...ไม่มีวันที่เป๊บจะคิดกับปลามากกว่าคำว่าเพื่อน...เพราะเป๊บมีแฟนใหม่แล้ว”

   หลังจากสิ้นสุดคำว่าแฟนใหม่แล้ว บรรยากาศดูตึงเครียดมาก ปลา ทำสีหน้าบึ้งตึงไปในทันที

“หึ หึ หึ อย่าเอาเรื่องนี้มาอ้างเลยเป๊บ ปลาไม่เชื่อหรอก คนแบบเป๊บรักใครแล้วจะทุ่มเทหมดใจ ไม่มีทางที่เป๊บจะตัดใจจากปลาได้หรอก” ปลายิ้มราวกับว่าตัวเองเป็นผู้มีชัยชนะ
“ถ้าปลาคิดว่ามันเป็นการอ้างหรือไม่เชื่อ ก็สุดแล้วแต่ปลาจะคิด ยังไงเราสองคนก็คงเป็นได้แค่คำว่าเพื่อน” สีหน้าเป๊บจริงจังมาก
“ทำไมปลาถึงไม่เชื่อรู้มั้ยเป๊บ เพราะคนแบบเป๊บมีแฟนใหม่จริง จะพาออกสื่อ แต่นี่เท่าที่ปลามองไปรอบๆ งาน ไม่เห็นจะมีเค้าลางเลยว่าคนไหนจะเป็นแฟนใหม่ของเป๊บ” ชีแกยังมั่นใจมาก

   เอาละซิ มาถึงขั้นนี้แล้ว ถึงเวลาแกรนด์โอเพ็นนิ่งแล้ว ทะแด๊ม ทะแด่มมมมม
 
“นี่ไง คนนี้คือ โจ้ แฟนใหม่ของเป๊บ” เป๊บตอบโดยชี้มาที่ผม

   ปลา ทำสีหน้าอึ้งปนตกใจหันมองมาตามการชี้ของเป๊บ สายตาปลากับสบตากัน เดาได้เลยว่า ปลาคงคิดไม่ดีกับผมแน่ๆ บรรดาพี่ๆ ต่างตกใจไปตามๆ กัน

“ผู้ชาย.....อย่าบอกนะว่าเป๊บสิ้นคิดมาคบอีกระเทยนี่นะ” งานเข้ากรูละซิเนี่ย ต้องเปลี่ยนเป็นนางร้ายซะแล้ววววว เฮ้ออออ.....

โปรดติดตามตอนต่อไป

[fay 13]

  ตอบโต้ แรง ๆ ๆเลย 

[anukul]

สู้ๆนะครับพี่โจ้

[anukul]

มารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้ครับผม