รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62  (อ่าน 521754 ครั้ง)

ออฟไลน์ yisren.

  • #คนที่ฉันไม่เคยลืม
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-4

ออฟไลน์ GeTOuTNoW

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 415
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
มารอน้องโจ้กับน้องเป๊บจ้า

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  คิดถึง  และมาให้กำลังใจพวกพี่นะครับ และเชื่อว่าหลายคนก็คงคิดถึงพี่เหมือนกันเพียงแต่อาจจะไม่ได้โพสข้อความลงเท่านั้นนะครับ  พี่เป๊ปพี่โจ้ก็อย่าน้อยใจเลยนะครับ :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ jonathan2624

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-1
anukul และทุกๆ คน: ขอบคุณมากๆ นะคร้าบบบ ที่คิดถึง ขอสารภาพว่ายังปั่นตอนต่อไปไม่เสร็จอะคร้าบบบ...ช่วงนี้ถ้าว่างก็จะออกแนวแอบมาอ่านนิยายของคนอื่นมากกว่า แหะๆ ยังไงก่อนปีใหม่จะเอาตอนต่อไปมาลงแน่นอนนะครับ ขออภัยในความล่าช้ามากๆ คร้าบบบบ  :pig4: :pig4:

โจ้

naiyana

  • บุคคลทั่วไป
รอโจ้อยู่นะ คิดถึง มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3

ออฟไลน์ jonathan2624

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-1
สวัสดีค้าบบบบบบ แหะๆ แอบหายไปนาน ขอโทษด้วยค้าบบบ จริงๆ แอบขี้เกียจ เพราะเวลาเขียนต้องดูจากบันทึกไดอารี่ แล้วมาเสริมเติมแต่ง เลยอู้บ่อยอะครับ ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่าจะรีบมาลงบ่อยๆ กันนะคับ อีกไม่กี่ตอนก็ใกล้จะจบแล้ว ฝากติดตามกันด้วยนะคร้าบบบบบบ  :pig4:  :pig4:

ตอนที่ 38 Accident By Accident

   หลังจากหยุดในช่วงเทศกาลปีใหม่ ชีวิตของผมกับเป๊บก็กลับมาเรียนเหมือนเดิมครับ การเรียนส่วนใหญ่ค่อนข้างจะหนักมากพอสมควร เนื่องจากเป็นการเรียนในเทอมสอง พอขึ้นปีสอง ทุกคนในห้องจะต้องเลือกสาขาวิชาเอกตามความชอบและถนัดครับ เรียนไปเรียนมาเวลาผ่านไปแป๊บเดียวก็เข้าสู่ช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ เป็นเทศกาลสอบปลายภาคครับ
“เพื่อนๆ ทุกคนครับ หลังจากเลิกเรียนวิชา HRD แล้ว ขอประชุมแสดงความคิดเห็นทั้งห้องเลยนะครับ” อ๊อดประธานรุ่นบอกกล่าวสมาชิกภายในห้องครับ
“ประชุมเรื่องอะไรอะอ๊อด” ขวัญถามขึ้นมา
“อ๋อ...จะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ เรื่องกิจกรรมรับน้องปี 1 ที่จะจัดในช่วงซัมเมอร์นี้ครับ”
“โอเคๆ ได้ๆ” พวกเราในห้องต่างก็ขานรับเป็นเสียงเดียวกัน
   ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ ต่างก็แสดงความคิดเห็นในการจัดกิจกรรมรับน้อง มีการโต้เถียงมากพอสมควร จนกระทั่งได้ข้อสรุปว่า จะไปจัดกิจกรรมรับน้องนอกสถานที่ โดยเลือก อ.สามร้อยยอด จังหวัดประขวบคีรีขันธ์ ครับ

“โหย..ไรวะแม่ง...ไปจัดถึงสามร้อยยอด ไกลตายห่า” เลิกประชุมเดินออกมา ฉัตรบ่นใหญ่เลย
“กรูก็ว่าอะ....อ๊อดมันบ้าอำนาจจะตายห่า...ไปไกลแบบนั้นจะโอเคปะวะ...” ทรายบ่นตาม
“เอาน่าเมิงก็....ที่ประชุมก็เห็นชอบนี่หว่า...แต่ไปไกลๆ ก็ดีนะ อยากไปทะเลๆ บ้าง” ผมตอบไปยิ้มไป
“โถถถถ....อีรากกกก....จะไปอ่อยชาวประมงหรือไง..ทำหน้าแรดขนาดนั้น” ฉัตรแขวะผมซะงั้น
“ช่ายยยยย...อีหอย....เดี๋ยวกรูจะจัดให้หนุ่มๆ ชาวประมงลากไปข่มขืน” ทรายย้ำ
“ดีๆๆ กรูชอบบบบ ข่มขืนสะจายยยยยดี” ผมตอบไปเล่นๆ
“อ้าว...โจ้ชอบแบบนั้นหรือครับ...งั้นคืนนี้เป๊บลากไปข่มขืนละกันนะ” นั่นคิงคอง มาทะลึ่งอีกละ
“ผั๊วะๆๆ” ผมทุบไปสองที ท่ามกลางเสียงเพื่อน กริ๊ด โห่ ใส่ อายอะ คิงคองเพี้ยนนี่ ชิ
“เอาเหอะๆ ไปไหนก็ช่างแม่ง ไปได้หมด แต่กรูว่าช่วงนี้อย่าไปบ้าตามไอ้อ๊อดมันเลยวะ จะสอบปลายภาคสัปดาห์หน้าละ นัดติวกันดีกว่าวะ” เบิดเสนอความเห็น
“เออจริง...ติวที่ไหนดีวะ” โอ๊ตถาม
“ก็ที่มหาลัย..บ้านเป๊บ บ้านอีโจ้ บ้านกรู...ได้หมด เปลี่ยนๆ กันไปละกัน” ฉัตรเสนอความเห็น
“อ้าว..บ้านกรูไปเกี่ยวไรด้วยอะ” ผมแย้งขึ้นมา
“โถถถถถ...เป็นไง บ้านเมิงอีเป๊บเข้าได้คนเดียวเรอะไง...อีหลงผัว” ฉัตรด่าผมอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ หัวเราะซะงั้นอะ
“เชอะ...ได้หมดแหละ นังหอยบ้า” ผมด่าฉัตรกลับ
“ฮ่าๆๆๆ....ตามนั้นแยกกันกลับบ้านก่อน พรุ่งนี้ค่อยนัดกันอีกที”
   ทุกคนก็ร่ำลาแยกย้ายกัน ระหว่างนั่งสีหมอกกลับบ้าน ผมชวนเป๊บคุยเรื่องรับน้อง
“เป๊บ...คิดไงเรื่องสถานที่รับน้องอะ”
“ก็ไกลนะโจ้..แต่เป๊บว่าอย่าไปขวางอะไรเค้าเลย คนสนับสนุนอ๊อดเยอะแยะ”
“ก็ใช่...แต่โจ้ว่าเราจัดใกล้ๆ เช่น เพชรบุรี ชะอำ อะไรแบบนั้น จะดีกว่ามั้ย”
“เป๊บก็คิดเหมือนโจ้นะแหละ แต่โดยรวมไปกันที่สามร้อยยอด...โจ้ห่วงอะไรหรือครับ”
“หลายเรื่อง...กลัวไปต่างถิ่นจะมีเรื่องกับเค้า...เป๊บก็ดูกลุ่มพี่แดงซิ แกก็ออกแนวนักเลงๆ โจ้ว่ามันต้องมีกินเหล้าบ้างแหละ”
“อันนั้นแน่นอนอยู่แล้วครับ...เราจะไปห้ามการสังสรรค์ได้ยังไงละ...เอางี้นะ รอใกล้วันกิจกรรมก่อนถ้ามีการเปลี่ยนแปลงค่อยว่าอีกที”
“ค้าบบบ....แล้วนี่จะนอนบ้านโจ้มั้ยอะเป๊บ”
“ฮั่นแน่...คิดถึงเค้าละซิตัวเอง...จะข่มขืนเป๊บใช่ม๊า” คิดได้เนอะคิงคองหื่น ชิ
“บ้าแล้ววววว....ใครจะคิดแบบนั้น....กลับไปนอนบ้านตัวเองเลยไป๊”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ล้อเล่นคร้าบบบ โอ๋ๆๆ อย่างอนนะ”
“ชิ...งอลลลลล...”
“โอ๋ๆๆๆ....ฮ่าๆๆๆ รู้ตัวมั้ยว่าเวลาทำหน้างอลก็น่ารักไปอีกแบบนะที่รัก” เป๊บชมซะงั้น
“แอะ...จริงอะ...ชอบให้งอลบ่อยๆ หรือ”
“เปล่าๆ เป๊บชมว่าเวลางอลน่ารัก งอลบ่อยๆ ไม่ดีนะ”
“ทำไมอะ”
“หน้าเหี่ยวหมด...นี่ก็เหี่ยวไปสองมิลลิเมตรแล้ว”
“จริงอะ...”ผมรีบเปิดที่บังแดด เปิดกระจกส่องหน้า กลัวหน้าเหี่ยว
“ฮ่าๆๆๆ...ล้อเล่นนนคร้าบบบบ”
“ผั๊วะๆ” ทุบไปสองที หมั่นไส้
“โอ๊ย..เจ็บนะ...” เป๊บทำหน้าแกล้งเจ็บ
“ชิ...เดี๋ยวจะตีให้ตายเลย”
“ฮ่าๆๆๆ...” เป๊บเงียบไปนิดนึง แล้วถามขึ้นมาว่า
“โจ้....สมมติว่า ถ้าเป๊บตาย....โจ้จะมีคนใหม่มั้ย”
“เฮ้ยยยย...บ้า....พูดอะไรแบบนั้นอะเป๊บ ไม่เอาๆ มันเป็นลางไม่ดี”
“ฮ่าๆๆๆ....เป๊บถามเล่นๆ ครับ”
“ไม่เอา...ไม่เล่นอะ อย่าถามแบบนี้อีกนะ...โจ้ไม่ชอบอะ” ผมรู้สึกไม่ชอบจริงๆ นะ คุยเรื่องตายทำไมเนี่ย
“ครับๆๆ....ถามเล่นๆ เองนะ”
“เป๊บ...โจ้รักใครไม่ได้อีกแล้ว....ถ้าวันใดวันนึงเราสองคนจากกัน...โจ้จะอยู่คนเดียวไปจนตาย” ผมตอบด้วยสีหน้าจริงจังมาก
“จริงหรือครับ...”เป๊บหันมายิ้ม
“จริง” ผมพยักหน้ารับ
“เป๊บไม่มีวันทิ้งโจ้...นอกจากโจ้จะมีคนใหม่...เป๊บคงต้องทำใจ...และอยู่คนเดียวจนตายเหมือนกัน”
“แอะ...ใครต่างหากจะมีใหม่ ชิ...อยู่คนเดียวจริงอะ” ผมทำหน้ายิ้มๆ ใส่
“จริงเซ่...ฮ่าๆๆ” เป๊บเอามือมาขยี้หัวผม
“ให้มันแน่...ฮ่าๆๆ”
   สีหมอกพาผมมาส่งถึงบ้าน
“ตกลงไม่ค้างบ้านโจ้หรือคับ”
“วันนี้พี่ปริมกับพี่ปันกลับมาบ้านนะที่รัก...ว่าจะคุยกับพี่เค้า ไม่ได้คุยนานละ เป๊บขอไปนอนบ้านนะ”
“อ๋ออ...ได้ค้าบๆ ฝากสวัสดีพี่ๆ  ด้วยนะเป๊บ”
“ครับบบบที่รัก...เป๊บไปละนะ...ฝันดีๆ ครับ”
“ขับรถดีๆ นะ ไปถึงโทรมาบอกด้วย..ฝันดีครับบบ”
   สีหมอกพ้นประตูบ้านไป ผมก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับ พ่อ แม่ และจิม ตั้งโต๊ะอาหารเย็นเสร็จพอดี ระหว่างทานข้าวเย็นก็คุยกันตามประสาในครอบครัวครับ จัดเก็บกวาดล้างจานเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินขึ้นมาข้างบน กำลังจะเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ นึกได้ว่า ทำไมเป๊บไม่โทรมาบอกว่าถึงบ้านหรือยัง ผมรีบหยิบโทรศัพท์กดหาเป๊บ เป๊บไม่รับสาย ด้วยความเป็นห่วง เลยกดโทรซ้ำ หลายๆครั้ง
“ฮัลโหล....สวัสดีครับ”
“เป๊บถึงบ้านยังอะ”
“อ้าวสะใภ้เหล็ก....พี่ปริมเอง”
“อ้าว...สวัสดีครับพี่ปริม แล้วเป๊บละครับ”
“เออ...เอ่อ..” พี่ปริมทำเสียงอึกอัก
“หือ...พี่ปริม...ทำไมไม่ตอบละครับ...เป๊บละพี่” เสียงผมเริ่มดังแล้วครับ รู้สึกใจไม่ดี
   พี่ปริมอึกอัก จนผมได้ยินเสียงพี่ปันที่อยู่ข้างๆ ว่า บอกไปซิพี่ บอกไปเลย เร็วๆ
“เอ่อ สะใภ้เหล็ก คือ เป๊บประสบอุบัติเหตุรถชน...ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงพยาบาลพยาไท 2”
“หา....อะไรนะครับบบบบบบ”
“ทำใจดีๆ ไว้นะ เจ้าแสบมันไม่เป็นอะไรมาก”
“พี่ๆ เดี๋ยวผมจะรีบไปที่โรงพยาบาล” หลังจากวางสายโทรศัพท์ ผมรีบวิ่งลงไปที่รถ
   ผมวิ่งลงมาเร็วมาก จนพ่อกับแม่และจิมที่กำลังนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น ถามด้วยความตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นลูก...แล้วนั่นจะไปไหน” แม่ถามด้วยความตกใจ
“เป๊บรถชนครับแม่ เดี๋ยวโจ้ไปดูเป๊บก่อนนะ”
“เฮ้ยยยย เฮียๆๆ เดี๋ยวผมขับรถให้” จิมรีบวิ่งตามผมมา
   ผมรีบขึ้นรถจิม ระหว่างทางจิมขับพาผมไปโรงพยาบาลพยาไท 2
“จิม...ขับให้มันเร็วกว่านี้ได้มั้ย” ผมใจร้อนมากเพราะห่วงเป๊บ
“เฮีย...นี่เหยียบ 140 แล้วนะ ถนนมันก็ไม่ได้โล่งมาก ขับเร็วกว่านี้เดี๋ยวก็ชนตายพอดี”
“ก็ให้มันเร็วกว่านี้ซิวะ” อารมณ์ผมตอนนั้นคุมไม่อยู่แล้วครับ
“เฮีย..ใจเย็นๆๆ..ตั้งสติก่อน...รู้ว่าเฮียห่วงพี่เป๊บ...แต่ถ้าเราคิดไปเอง มันจะขาดสตินะ”
“ฮึกๆๆ..ฮือๆๆๆ” ผมเริ่มสติแตกแล้วครับ คิดถึงคำที่เป๊บพูดเรื่อง ตาย บนรถ
   จิมจอดหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาล ผมรีบวิ่งเข้าไป ก็เจอพี่ปริมพี่ปัน นั่งคอยหน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมกับจังหวะที่พยาบาลเข็นรถที่เป๊บนั่งออกมาพอดี
“เป๊บบบบบบบ....” ผมตะโกนเรียกและรีบวิ่งเข้าไปหา เป๊บหันมาทำหน้าตกใจพอสมควร
“เป๊บๆๆ...เป็นไงมั่ง....” ผมคุกเข่าลงไปจับตัวเป๊บ น้ำตานองหน้าแล้วครับ
“โอ้ยยย....เจ็บๆๆ” เป๊บอุทานออกมา
“โอ๊ะ...ขอโทษๆ เป๊บเป็นไงบ้างอะ...”
“ไม่เป็นไรแล้วอะครับโจ้...แค่ช้ำกับแขนเดาะนิดหน่อย”
“เห็นมั้ยสะใภ้เหล็ก...เจ้าแสบมันอึด” พี่ปันพูดให้ผมรู้สึกคลายเครียด
“แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงอะเป๊บ...ตกใจหมดแล้วเนี่ย”
“ก็เป๊บขับมาตามปกติครับ แต่มีมอเตอร์ไซด์สวนมาทางเลนด้านซ้าย เป๊บเลยเบี่ยงออกขวาจนไม่ทันดูรถที่แซงมา รถคันที่แซงบีบแตรดังมากเป๊บก็ตกใจเผลอหักพวงมาลัยลงซ้ายแรงไปหน่อย รถเลยเสียหลักหมุนไปฟาดข้างทางครับ” เป๊บเล่าสีหน้ายิ้มๆ
“โหหหหห...ยังจะมายิ้มอีก บอกแล้วว่าอย่าขับเร็ว มันน่าตีนัก” ผมดุไปด้วยความเป็นห่วง
“โหยยยย ที่รักอะ จะมาดุเป๊บทำไมอะ ต้องไปโทษไอ้มอไซด์นั่น ดันขับสวนเลนมาอะ”
“เชอะ...แล้วนี่รอยแดงๆ แก้มขวานี่อะไรอะ”
“คุณหมอบอกว่าเป็นรอยกระแทกของแอร์แบ๊คนะคะ...ถ้าไม่มีแอร์แบค ศรีษะคงจะฟาดกับประตูรถอาจจะบาดเจ็บรุนแรงมากกว่านี้นะคะ” พยาบาลยืนข้างรถเข็นตอบคำถามแทนเป๊บ ผมละตกใจ ลืมไปว่าพยาบาลอยู่ข้างๆ แล้วมาเรียกที่รัก....หันไปมองหน้าพี่พยาบาล แกอมยิ้มใหญ่เลยอะ อายมากกกกกกกก
“ผั๊วะๆ” ตีเป๊บสองที
“โอ้ยยยยย...เจ็บนะ...แล้วจะมาตีเป๊บทำไมเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ.....สงสัยจะตีแก้เขิน” พี่ปริมพี่ปันหัวเราะดัง...พี่พยาบาลก็แอบขำเบาๆ ด้วยอะ ว๊ากกกก...เขินนนนน
“พี่เป๊บเป็นไงมั่ง” จิมเพิ่งวิ่งเข้ามา
“ทำไมเข้ามาช้าจังจิม”
“โหเฮีย กว่าจะหาที่จอดได้ แล้วพี่เป๊บโอเคมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรมากหรอกจิม พี่อะอึด ตายยาก”
“ทำเก่ง พูดคำว่า ตาย อีกละ เดี๋ยวจับทืบซะนี่”
“โห....เมียโหด เป๊บเจ็บอยู่นะ”
“เอาละๆ....ปันโทรบอกคนขับรถให้มาเทียบตรงทางออก พาไอ้แสบไปที่รถ เดี่ยวพี่ไปจ่ายเงิน”
“ได้ๆ..ปะไอ้แสบ สะใภ้เหล็กกลับบ้านกันเหอะ” พี่ปันก็กดโทรศัพท์บอกคนขับรถ
“คุณคะ...คืนนี้ผู้ป่วยอาจจะมีไข้นะคะ...ยังไงอย่าลืมทานยาตามที่หมอสั่งนะคะ” พี่พยาบาลหันมาบอกผม
“อ๋อออ...ได้ครับๆๆ”
“ดีจัง คืนนี้เมียมาดูแล” เป๊บพูดออกมา
“นี่...จะพูดก็รอให้มันปลอดคนก่อน พี่พยาบาลเค้ายืนอยู่ไม่เห็นรึไง” ผมดุเป๊บ
“ไม่เห็นแปลก คนเรารักกันต้องแสดงออกซิ....พี่ๆๆ เมียผมน่ารักป่าววววว” นั่นพูดมากยังไม่พอเป๊บยังเรียกพี่เค้าอีก
“ฮ่าๆๆ....น่ารักมากเลยคะ เหมาะสมกันดีนะคะ...ดูแลผู้ป่วยให้ดีนะคะ คุณน้องหน้าหวาน” พี่พยาบาลพูดร่ายยาว
“ครับ....แหะๆ” เขินจัดจ้าน อายมากกกกก ชิ
   หลังจากพยุงเป๊บขึ้นรถด้วยความทุลักทุเล เพราะอะไรนะหรือครับ ตัวใหญ่ยังกะคิงคองยักษ์ ใครจะแบกไหวละนั่น นี่ถ้าไม่ได้พี่ปันกับจิมช่วยพยุง ผมแบกไม่รอดหรอก
   หลังจากพี่ปริมจ่ายค่ารักษาเสร็จ รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล
“พี่ปริม....แล้วรถเป๊บประกันเค้าว่าไงบ้างอะ” เป๊บถามขึ้นมา
“ประกันซ่อมให้...ชั้นหนึ่งเค้าจัดการให้หมดแหละ...อันนั้นช่างมันเหอะ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว”
“สงสารสีหมอกมันอะพี่...พังทั้งคันจะซ่อมได้มั้ย” เป๊บบ่นขึ้นมา
“คงต้องให้ศูนย์ซ่อมประเมินมา....ถ้าซ่อมแพงมากก็ขายซาก ประกันคงเอาเงินมาจ่ายค่อยไปซื้อคันใหม่” พี่ปริมอธิบาย
“ไอ้แสบอย่าคิดมาก..ของนอกกายช่างมันเหอะ...ช่วงนี้ถ้าไปเรียนเอารถพี่ไปใช้ก่อน” พี่ปันบอกเป๊บ
“แล้วพี่ปันจะใช้คันไหนละครับ”
“เยอะแยะไป รถคันไหนว่างก็เอามาขับ”
“ขอบคุณครับ แล้วนี่แด๊ดกับมัม ทราบเรื่องผมยังครับ” เป๊บถามต่อ
“ใครจะกล้าโทรบอกละ...เดี๋ยวจะรีบกลับมาเกินเหตุ” พี่ปันพูดขึ้นมา
“อย่าบอกนะพี่ปัน...เป๊บกลัวโดนดุอะ”
“ฮ่าๆๆๆ....กลัวทันทีนะไอ้แสบ เออไม่บอกหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้มาก็ให้เห็นเอง”
“พรุ่งนี้แด๊ดกับมัมกลับมาหรือคับพี่ปริม” ผมถาม
“ใช่ๆ สะใภ้เหล็กก็ช่วยพูดด้วยละกัน เดี๋ยวไอ้แสบโดนตี”
“ทำไมต้องโดนตีอะ”
“โอ้ยยยย ไอ้แสบนี่มันวีรกรรมเยอะ ตอนขับรถเป็นใหม่ๆ แอบลักกุญแจ เอารถออกไปขับ พลิกคว่ำพังทั้งคัน ดีนะที่มันไม่เป็นไรสักนิด แด๊ดรู้เข้าอาละวาดบ้านเกือบแตก ซวยไปถึงคนรถเกือบโดนไล่ออก”
“ฮ่าๆๆๆ...จริงอะ...แบร่ๆ เด็กขโมยรถ”
“เดี๋ยวเหอะที่รัก...ทำมาล้อเป๊บ จะโดนไม่ใช่น้อย”
“แหวะ...กลัวที่ไหนละ...เจ็บอยู่แบบนั้นจะมีปัญญาทำอะไรได้”
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้...หึหึหึ” เป๊บทำหน้าตาหื่นๆ ใส่
“บร้า...ทะลึ่ง” เถียงทีไรแพ้ทุกที พี่ปริมพี่ปันก็ขำซะดังลั่น ชิ
   กลับมาถึงบ้าน บรรดาพ่อบ้านแม่บ้านก็รีบออกมารับกันใหญ่ โดยเฉพาะป้าจันทร์ดูตกใจมากกว่าใครๆ เลยครับ
“อุ้ย...คุณหนูเล็ก...เจ็บมากมั้ยคะ” ป้าจันทร์รีบเข้ามาจับตัวเป๊บ
“สบายมากครับป้า....แค่นี้ไม่สะเทือน”
“ยังจะทำเก่งอีก...รู้ทั้งรู้ว่าป้าเป็นห่วง....ทานอะไรสักหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวป้าให้เด็กๆ จัดให้”
“ไม่หิวเลยครับป้า....อืม...เอาเป็นน้ำเต้าหู้ร้อนก็ได้ครับ”
“ได้คะๆ เดี๋ยวป้าให้เด็กเอาไปให้บนห้องนะ”
   พี่ปริมพี่ปัน ช่วยพยุงเป๊บขึ้นมาบนห้องนอน โดยมีผมและพวกพ่อบ้านเดินตาม....
“รีบพักผ่อนซะไอ้แสบ...พรุ่งนี้แด๊ด มัม กลับมาถึง เตรียมตัวโดนเชือด” พี่ปันแซว
“โห...พี่ปันอะ...โคตรให้กำลังใจน้องเลยนะนั่น...แต่ผมไม่กลัวหรอก...มีนางพญาจิ้งจอกขาวนำโชคอยู่” เป๊บตอบยิ้มๆ แต่ผมงงอะดิ เครื่องรางบ้าอะไร นางพญาจิ้งจอกขาว
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่ปริมพี่ปันกับพวกพ่อบ้านหัวเราะคิกคักตามๆ กัน
“เครื่องรางอะไรชื่อแปลกจังเป๊บ มันมีด้วยหรือนางพญาจิ้งจอกขาวอะไรนั่นอะ..ขอโจ้ดูมั่งซิ” ผมถามด้วยความงงๆ
“นั่งข้างๆ เป๊บนี่ไง เครื่องรางของขลังชั้นเลิศ” เป๊บเหล่มองผม
   ผมถึงบางอ้อละครับบบบ หนอยยยยยย เจ็บแล้วยังทำซ่า มาว่าเราเป็นนางพญาจิ้งจอกขาว
“ผั๊วะๆๆ”
“โอ้ยยยยย...เจ็บนะ.....โอยยยย” เป๊บลูบแขน
“ก็ดี เจ็บให้ทรมานจนตายนะแหละ...ชิ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮาครืนกันอีกรอบ
“เออๆ โอเคๆ พักผ่อนๆ พี่ไปนอนละ” พี่ปริมตัดบท
“ครับบบบบบ”
“สะใภ้เหล็ก อย่าขย่มละ เป๊บมันเจ็บอยู่”
“บ้าแล้ววววววววววววววววววววว....ใครจะทำอะไรแบบนั้นอะพี่ปันนนนน” ผมแหกปากใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....ฝันดีๆ”
   และแล้วทั้งหมดก็ออกจากห้องไป ไม่ถึงนาที เด็กแม่บ้านก็เอาน้ำเต้าหู้ร้อนมาให้สองแก้ว
“เป๊บ ต้องใช้หลอดมั้ย”
“ยกแก้วได้ครับ โจ้ป้อนเป๊บนะ”
“ครับ” ผมยกแก้วน้ำเต้าหู้มาเป่า พร้อมยกให้เป๊บดื่มจนหมดแก้ว
“เจ็บแผลมากมั้ย”
“เจ็บครับ แต่หายแล้วละ มีเมียน่ารักๆ มาดูแล”
“ปากดีไปเถอะ...รู้มั้ยว่าตอนที่โจ้รู้ข่าว ตกใจมากแค่ไหน ลนลานไปหมดจนทำอะไรไม่ถูกเลยนะเป๊บ”
“นึกแล้วเชียว นั่นแหละที่เป๊บสั่งไม่ให้พี่ปริมโทรบอก เพราะโจ้จะตกใจ”
“ถ้าไม่บอก โจ้ก็ต้องรู้อยู่ดี....เป๊บ....เป๊บไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ ในใจของเป๊บก็มีแด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน และก็มีโจ้ด้วย เช่นเดียวกัน ในใจโจ้ก็มี พ่อ แม่ จิม แล้วก็เป๊บ ดังนั้นจะทำอะไรต้องรักตัวเอง นึกถึงตัวเองนะ ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป โจ้จะทำยังไงอะ” ผมพูดน้ำตารื่นๆ
“เป๊บขอโทษนะที่รัก...แต่มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ นะ....เป๊บก็ไม่เข้าใจว่า ปกติหักรถหลบไปมา มันก็ไม่เคยคิดจะหมุนอะไร แต่วันนี้ทำไมถึงหมุนเสียหลัก”
“ลองไปทำบุญสะเดาะเคราะห์มั้ยเป๊บ เผื่อจะดีขึ้น”
“เอางั้นหรือครับ...คงไม่เกี่ยวกับดวงมั้งที่รัก...น่าจะเหตุสุดวิสัยมากกว่า”
“เอาไว้เป๊บหายดีแล้ว ไปหาพระอาจารย์กันเถอะ...เผื่อแกช่วยได้”
“ได้ครับๆ”
“งั้นเดี๋ยวโจ้เช็คตัวให้นะ....อะนี่เป๊บกินยาก่อนนอน...กันเป็นไข้”
“ครับ” เป๊บกินยาเสร็จ ผมก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัว....เป๊บเริ่มตัวร้อนเป็นไข้จริงๆ ด้วย
“เสร็จแล้วครับ เป๊บนอนพักก่อนนะ....”
“ครับ...” เป๊บตอบแบบสะลึมสะลือ....ไม่นานก็ผลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลีย
   ผมอาบน้ำ แต่งตัว ชุดนอน เสร็จเรียบร้อย ก็ค่อยนั่งลงบนเตียงเบาๆ กลัวเป๊บตื่น ผมนั่งมองหน้าเป๊บ พร้อมเอามืออังหน้าผาก
“ไข้เริ่มลดแล้ว ดีจัง ถ้าไม่กินยากันไว้ก่อน แย่แน่เลย” ผมนั่งมองเป๊บ ไปเรื่อยๆ
“เป๊บ....ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป โจ้คงแย่นะ.....สัญญานะว่าเราสองคนจะรักกันไปจนตาย.....รักเป๊บนะคับ....จุ๊บบบบ....” ผมจูบหน้าผากเป๊บเบาๆ แล้วก็ล้มตัวนอน
   ก่อนที่จะหลับ ผมตั้งจิตอฐิษฐาน.....หลวงปู่ทวด.....หลวงตา ครับ ขออำนาจพุทธบารมี คุ้มครองให้เป๊บปลอดภัย...อย่าได้เกิดเหตุการณ์ใดๆ กับเป๊บอีกเลยนะครับ....สาธุ......


โจ้ : เป๊บ วันนี้วันโลกแตก ไม่เห็นจะมีอะไรเลยอะ   :call:

เป๊บ : งั้นเราสองคนมาแตกอย่างอื่นกันดีกว่า...มานี่!!!....แฮ่ๆๆๆ  :z2:

โจ้ : ว๊ากกกกก คนละแตกแล้ววววววววว  :z3:

ออฟไลน์ ampmiya^^

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-0
ตอนแรกตกใจนึกว่าจะรุนแรงอ่ะ
แต่ก้อดีแล้วนะค่ะที่พี่เค้าปลอดภัย^^
อ่อแอมไม่อยากให้จบเลยอ่ะ:-C

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ดีที่เป๊บไม่เจ็บมาก ถือว่าฟาดเคราะห์ไป
แต่ตอนลงท้ายนี่สิ สมกับเป็นเป๊บจริง ๆ

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
หวานๆ อิจฉาครับ ตาร้อนด้วยยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3

ออฟไลน์ jonathan2624

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-1
สวัสดีคร้าบบบบ ช่วงนี้แอบมีจังหวะว่าง เลยแอบเขียนตอนพิเศษมาให้อ่านกัน จริงๆ ก็เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไปเที่ยวกับเป๊บมาคับ เลยเขียนเรื่องมาแชร์ความสนุกกัน ยังไงถ้าอ่านแล้วเม้นๆ กันบ้างเพื่อกำลังใจนะค้าบบบบบ  :pig4: :pig4:


ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว

   หลังจากที่ผมเสร็จจากงานประจำที่รับผิดชอบ ก็วกกลับมาดูตารางคิวตรวจงานสาขาต่างจังหวัด แอบดีใจมากๆ ตรงที่ สัปดาห์วันที่ 22 – 23 ธันวาคม 2555 เป็นวันว่าง ไม่ต้องออกไปตรวจงาน ดังนั้น จึงแอบคิดคนเดียวว่า จะไปเที่ยวที่ไหนกับเป๊บดี ระยะหลังมาต่างคนต่างงานยุ่งแทบจะไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมร่วมกันแล้วครับ
“ฮัลโหล เป๊บค้าบบบ 22 – 23 นี้ติดงานมั้ยอะ”
“ทำไมหรือที่รัก”
“พอดีโจ้ว่างอะคับ เลยว่าจะชวนเป๊บไปเที่ยวผ่อนคลายอะ เราไม่ได้ไหนกันสองคนมานานแล้วอะ”
“อ๋ออออ....เดี๋ยวเป๊บถามน้องอร(เลขา)...แล้วจะโทรกลับนะครับ”
“ค้าบๆ รอสายนะ”
   หลังจากวางสายเป๊บ ผมก็นั่งนึกว่า จะไปไหนดีอะ ใกล้หรือไกล หรือจะไปเมืองนอก ถ้าไปเมืองนอกจะเตรียมตัวทันมั้ยเนี่ย คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยครับ จนมีเสียงเคาะประตู
“คุณโจ้คะ...พอดีคุณจิมฝากเอกสารตารางอัพเดทมาให้นะคะ” นั่นว่าแล้ว แอบมีลางสังหรณ์ไม่ดี
“โอเคๆ ขอบคุณมากน้องฝน(เลขาจิม)”
   ผมหยิบเอกสารมาดู....ก็ตกใจ...นึกแล้วว่างานเข้า กลายเป็นว่าวันที่ 22 – 23 ที่คิดว่าหยุดจะต้องไปตรวจงานที่ภูเก็ตซะงั้นอะ....โอ้ยยยยย อะไรกันเนี่ยยยยย...อารมณ์เสีย จับโทรศัพท์กดหาจิมทันที
“ว่าไงเฮีย”
“ตารางใหม่อะไรกันอะจิม พี่คิดว่าว่าง จะวางแผนไปเที่ยวกับเป๊บเนี่ย”
“อ้าวหรือ...โทษทีๆ พี่ ผมนึกว่าฝ่ายธุรการส่งเอกสารให้พี่แล้ว พอไปถามมันยังไม่ได้ส่ง ผมเลยสั่งด่วนนนนนน”
“อีกละธุรการงี่เง่านี่ ถ้าทำงานพลาดบ่อยนักก็ไล่มันออกทั้งแผนกนั่นแหละ...อารมณ์เสียจริง” ผมบ่นด้วยความโมโห
“ใจเย็นๆ ถ้าไปไล่มันออกทั้งแผนกใครจะมาทำงานแทนอะ เอางี้ๆ พี่ก็ไปตรวจงานแล้วก็พาผัว....เอ้ยพี่เป๊บไปด้วย..เดี๋ยวผมโทรให้เมย์(หัวหน้าสาขาภูเก็ต)จัดการรับรองพี่เอง ส่วนค่าใช้จ่ายลงบิลบริษัท ดีมั้ยๆ” เอ๊ะ ฟังดูแล้วเข้าท่าไม่ต้องจ่ายเงินเอง อารมณ์ดีฉับพลัน
“เดี๋ยวยิงไส้แตก ผงผัวอะไรกัน เค้าเรียกสามีตะหาก...ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ตามนี้ๆ งั้นจิมจัดการให้ด้วยละกัน”
“ได้คร้าบบบบ คุณพี่บังเกิดเกล้า” นั่นจิมมีแขวะอีก เชอะ
   วางสายจิมได้ไม่ถึงนาที เป๊บก็โทรเข้ามาพอดี
“ค้าบบบเป๊บบบบบ...ว่าจะโทรหาพอดี”
“อ่อครับ...เป๊บว่างนะที่รัก....ตกลงจะไปไหนกันดี”
“แหะๆ..คืองี้...พอวางสายเป๊บจิมมันก็ส่งเอกสารอัพเดทมา ต้องไปตรวจงานที่ภูเก็ตอะ...เลยโทรไปวีนแตก จิมก็เลยบอกว่าไปตรวจงานผสมเที่ยวละกัน...เป๊บโอเคป่าว”
“อ๋อหรือครับ...แล้วจะมีเวลาเที่ยวหรือ เพราะต้องตรวจงานด้วยนี่” เป๊บทำเสียงนิ่งๆ ใส่ สงสัยโกรธแน่เลยอะ....หนอยยยยย ฝ่ายธุรการทำแสบ เดี๋ยวแม่จะด่ากราดดดดด ชิ
“เที่ยวได้ๆๆ....งานตรวจแป๊บเดียว....ไปนะเป๊บ..นะ...ไปนะๆ” ทำเสียงอ้อนก่อนนนน
“งั้นก็ได้ครับ....ตกลงไปตามที่โจ้บอก....แล้วคืนนี้(20 ธค 56)จะกินข้าวด้วยกันมั้ย”
“กินๆๆ....เอางี้ ไม่ได้ทำกับข้าวนานแล้วเนอะ เดี๋ยวโจ้ซื้อของสดกลับไปทำให้นะ...เป๊บอยากกินอะไรอะ
“อะไรก็ได้ครับ” น้ำเสียงยังคงนิ่ง เย็นชา ชาเย็น
“งั้นเจอกันที่คอนโดค่ำๆ ค้าบบบบ....”
“ได้ครับๆ เจอกันๆ”
“รักนะคิงคอง...จุ๊บๆๆ” อ้อนก่อน กัน คิงคองโกรธ
“รักโจ้เหมือนกันครับ” ได้ผล น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง
   วางสายเสร็จ ก็กดโทรศัพท์หาน้องฝน
“ฝน...จองตั๋วเครื่องบินไทยสมายล์ให้พี่สองที่นะ ในนาม คุณ XXX และ คุณ XXX กรุงเทพฯ – ภูเก็ต เดินทางเสาร์ 22 ธันวาฯ เช้าสุดนะ แล้วกลับวันอาทิตย์ให้ถึง กรุงเทพประมาณ สี่ห้าทุ่ม....โทรไปบอกเมย์ที่ภูเก็ตด้วยว่าเตรียมรถนำเที่ยว และจองที่พัก Access Resort and Villas ที่กะรน ให้ด้วยนะ งบทั้งหมดลงบัญชีบริษัทนะจ๊ะ” ผมสั่งรวดเดียว
“คะ..ได้คะคุณโจ้...” หลังจากที่สั่งเสร็จ ผมก็กดโทรศัพท์หาจิม
“จิม..พี่สั่งฝนไปแล้วนะ ตกลงออกตังค์ให้ด้วย...ฮ่าๆๆๆ หลายบาทแน่อะ”
“เที่ยวกับสามีให้สนุกนะพี่ แต่อย่าลืมตรวจงานละ...นี่ถ้ากำไรน้อยไม่ออกให้หรอก...ฮ่าๆๆๆ”
“เออรู้แหละทั่นปราทานนนนนน(ผมแกล้งลากเสียงยาว) จะตรวจงานให้คุ้มค่าเลยขอรับ...ชิ...พอใจยังงงงงง”
“ฮ่าๆๆ...โอเคๆ พี่ มีอะไรก็จัดการแทนได้เลยนะ”
“จ้าน้องบังเกิดเกล้า...มีงานอะไรอีกมั้ยพี่จะแวบแล้ว....ไปทำกับข้าวเอาใจสามีก่อน น้ำเสียงเริ่มงอน”
“ไม่มีแล้วพี่....รีบไปดูแลสามีเหอะ...ถ้างอนมากคืนนี้จัดหนักเลยพี่ รับรองหายงอน”
“ทะลึ่งงงงงง.....ไปละๆ”
“ฮ่าๆๆๆ คร้าบบบบบบ...ขับรถดีๆ อย่าซิ่งมาก”
“จ้า”
   วางสายจิมผมก็รีบบึ่งรถไปห้างเซ็นทรัลเวิล มุ่งตรงไปที่ท๊อปมาร์เก็ต เพื่อซื้อของสด หลังจากซื้อเสร็จก็รีบบึ่งรถกลับคอนโดแสนสุข จอดรถเสร็จก็หิ้วของพะรุงพะรัง ขึ้นคอนโด
“ให้ลุงช่วยมั้ยครับคุณโจ้” ลุงยามใจดีถาม
“แหะๆ...ถ้าไม่รบกวน ก็ดีเลยครับลุง ผมถือไม่หมดแน่ครับ”
“ได้ครับๆ งั้นลุงช่วย”
   ผมกับลุงยามก็ช่วยกันถือของเดินขึ้นมาบนห้อง จัดการวางของในครัวเสร็จ ก็นำขนมเล็กๆ น้อยๆ ตอบแทนน้ำใจลุงยามไป แกก็ปฏิเสธนะครับ แต่เพื่อน้ำใจก็แกมบังคับให้แกรับจนได้
   เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดทำครัวน่ารักๆ ก็มาเตรียมของสดที่ซื้อไว้....แท่ม แทม แท้มมมมม เมนูวันนี้ประกอบไปด้วย หมูทอดกระเทียมพริกไทยดำ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ผัดคะน้าน้ำมันหอย และตบท้ายด้วย พะแนงกุ้ง
   ผมก็เริ่มหั่นหมู เป็นชิ้นขนาดพอดีคำ นำมาหมักกับซีอิ๊วขาว กระเทียม พริกไทยดำ ใส่น้ำตาลนิดนึง และที่ขาดไม่ได้ ต้องบีบน้ำสัปปะรดใส่ไปด้วยนิดนึง(เพื่อให้หมูนุ่มครับ) เสร็จจากหมูทอด ก็เริ่มทำต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ใช้เต้าหู้ไข่ที่เป๊บชอบ ใส่คนอหนึ่งก้อน หมูสับคลุกเครื่องปรุงน้ำปลานิดนึง อร่อยแล้ววววว ผัดคะน้าใส่น้ำมันหอย น้ำตาลนิดนึง น้ำปลานิดนึง กระเทียมนิดนึง เทลงกระทะ (แอบไฟลุกอะ ตกใจหมด) สุดท้ายระหว่างกำลังทำพะแนงกุ้ง เคี่ยวจนได้ที่ เป๊บก็มาพอดี
“ฟอดดดดด.....เมียจ๋า.....มีอะไรกินบ้างครับ” เป๊บแอบมากอดจากด้านหลัง หอมแก้มฟอดใหญ่
“นี่ๆๆ ปล่อยเลยนะ เดี๋ยวหกเลอะเทอะ....ทำพะแนงกุ้งอยู่อะเป๊บ เดี๋ยวเสร็จก็มาทานได้แล้ว”
“โอ้โห....สีสันน่ากินมากเลยเมียจ๋า....แต่เมียน่ากินกว่าพะแนงอีก”
“โป๊กๆ...ทะลึ่งละ พูดเรื่องของกินมาออกเรื่องหื่นๆ ได้ไงเนี่ย” ผมเอาช้อนเคาะไปที่หน้าผากเป๊บเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ...ก็เมียน่ากินจริงๆนี่”
“ไปเปลี่ยนผ้าก่อนเลย ชิ่วๆๆ เดี๋ยวเสร็จจะไปตามนะค้าบ”
“ครับที่รัก”
   เป๊บก็เดินเข้าห้องนอน ผมก็เคี่ยวแกงพะแนงต่อจนเสร็จ ก็รีบจัดโต๊ะกับข้าว เสร็จปุ๊บก็ตะโกนเรียกเป๊บ
“เป๊บมากินข้าวค้าบบบ เตรียมเสร็จแล้ว”
“ครับบบบบ”
“โอ้โห ที่รัก น่ากินมากๆ”
“น่ากินก็ต้องกินเยอะๆ นะ อุตส่าตั้งใจทำนะเนี่ย”
“ครับผม”
   ระหว่างทานข้าวกันตักให้กันไปและ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ สัพเพเหระ ครับ เป๊บก็ชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก ผมก็กินไปแอบยิ้มไป...ก็รู้สึกดีอะครับเวลาทำอะไรให้คนที่เรารักแล้วเค้าชอบ มันอิ่มใจอะ แหะๆ
“ที่รัก ตกลงเราเดินทางกันยังไง อย่างไรครับ”
“อ๋อ...ก็โจ้ให้น้องฝนเค้าจัดการประสานงานทั้งหมดให้อะคับ คร่าวๆ ก็เราไปบินไปเสาร์เช้า แล้วก็กลับมาถึงกรุงเทพวันอาทิตย์ช่วงประมาณสี่ห้าทุ่ม”
“แล้วพักที่ไหนอะ”
“Access resort อะครับ จริงๆ โจ้เล็งไว้นานแล้ว น่าพักมากๆ”
“อ้าวแล้วไม่นอนบ้านพักเดิมละครับ”
“โหยเป๊บบบบ...มันไม่ได้ฟิลลิ่ง....ไหนๆ จิมมันออกตังค์ให้ก็เลยอยากพักหรูๆ บ้างอะ
“ชอบหรูๆ ไม่นอนศรีพันวาละ”
“โหวววว แพงเว่อร์อะเป๊บ เดี๋ยวจิมล้มละลายพอดี..ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ ครับๆ งั้นก็น่าสนุกนะที่รัก”
“แน่นอน...เป๊บ...ว่าแต่วันนี้ที่ทำเสียงนิ่งๆ อะโกรธป่าว”
“เปล่า...ไม่ได้โกรธนะ”
“จริงอะ” ผมทำหน้าไม่เชื่อครับ
“จริงงงงงงงงง”
“จริงอะ” ทำหน้าไม่เชื่ออีกรอบ
“ก็...นิดนึง...” คิงคอง อมยิ้ม
“นั่นไง ว่าแล้ววววว...โจ้ว่าเป๊บต้องแอบโกรธแน่...”
“ก็มันน่าโกรธมั้ยละ...หลอกให้มีความหวังแล้วจากไปแบบนั้น....ตอนที่โจ้บอกว่าว่าง เป๊บดีใจมากๆ เพราะไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้ว....พอรู้ว่าติดงาน รู้สึกแย่ทันที”
“โอ๋ๆๆ..เค้าขอโทษน้าตัวเอง....ตอนนี้หายโกรธยังงงง”
“หายแล้ว..ก็เมียเอาใจทำกับข้าวให้กินขนาดนี้...โกรธไม่ลงแล้วววว” เป๊บยิ้ม
“เกินปายยยยยยย” เขินอีก ไม่ชินกับคำว่าเมียจริงๆ เล้ย
   ทานข้าวเสร็จ ผมก็เก็บล้าง เป๊บจะเข้ามาช่วย ผมก็เลยไล่ให้ไปดูทีวีแทน กลัวงานจะเสร็จช้า จานแตก แก้วแตก ประมาณนั้นนะครับ ทำความสะอาดเสร็จ ก็ปอกแอปเปิล เดินเอามาให้เป๊บหน้าจอทีวี
“เป๊บแอปเปิลค้าบบบบ”
“ขอบคุณครับ” เป๊บกินไปดูสารคดีสัตว์โลก
“น่าไปแอฟริกาเนอะเป๊บ”
“หือ...อยากไปหรือครับ”
“ไม่เชิงนะ เห็นสารคดีมีสัตว์เยอะดี ถ้าไปสถานที่จริง เห็นกับตาตัวเอง น่าสนุกอะ”
“ไม่สนุกมั้งที่รัก ตัวเล็กๆ เดินกุ๊กๆๆ เหมือนไก่แบบนั้น เสือจะงาบเอาไปกินนะ...ฮ่าๆๆๆ”
“เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยมาว่าโจ้ตัวเล็กเป็นไก่อะ”
“กลัวซะที่ไหน แล้วก็จริงปะละ...” เป๊บทำหน้าตาหื่นๆ ใส่
“ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ.....ล้อเล่นค้าบบบบ....ตัวเล็กเป็นไก่น้อยแต่ก็น่ารักสำหรับเป๊บเสมอนะ” เป๊บมาหอมแก้มฟอดใหญ่
“เชอะ” ปากพูดไปงั้นแต่ผมก็นั่งยิ้มนะ
“เอาไว้ถ้าเป็นช่วงหยุดยาวๆ ค่อยไปเที่ยวกันเนอะ”
“จริงอะ....แต่เมื่อไหร่จะหยุดยาวละ ต่างคนต่างมีภาระเยอะแยะ”
“นั่นซิ...ค่อยคิดก็ได้ สัปดาห์นี้ไปภูเก็ตกันก่อน”
“ค้าบบบบ....เอาแอปเปิลอีกมั้ย”
“พอแล้วละครับ....เดี่ยวนั่งเช็คงานก็ค่อยนอน”
   ผมก็เก็บกวาดเปลือก ล้างแก้ว ขัดนั่นนี่ในครัวตามประสา จนเดินกลับมาในห้องก็เห็นเป๊บนั่งเช็คงานอยู่ครับ เห็นทำหน้าเครียด ไม่ค่อยกล้ากวน ผมเลยเข้าไปอาบน้ำ ออกจากห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็มานอนเล่นบนเตียง พร้อมเปิดทีวีเสียงเบาๆ
หันไปมองเป๊บก็พลางคิดไปว่า จริงๆ แล้วโดยส่วนตัวผมจะไม่หอบงานมาทำที่บ้านโดยไม่จำเป็น ถ้างานนั้นไม่ได้สำคัญอะไรมากมายนะครับ แต่เป๊บชอบหอบงานมาทำบ่อยๆ
“เป๊บ...ไม่เบื่อบ้างหรือที่เอางานมาทำที่บ้านอะ”
“อ๋อ...ไม่ได้ทำหรอกโจ้ แค่เอามาเช็คๆ ธรรมดานะครับ” เป๊บละสายตาหันมาตอบพร้อมยิ้มให้
“ก็นั่นนะแหละที่เรียกว่าทำ ตกลงไม่เบื่อหรือไง”
“ไม่เบื่อนะ ก็ทำได้เรื่อยๆ”
“บางทีเรื่องงานเป๊บเอาไว้ที่บริษัทบ้างก็ได้นะ หรือไม่ก็แบ่งงานไปให้พี่ปริมพี่ปันบ้างก็ได้ โจ้เป็นห่วงสุขภาพเป๊บอะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก เป๊บแข็งแรง อึด อดทน อีกอย่างพี่ปริม พี่ปัน เค้ารับผิดชอบช่วยแด๊ดกับมัม มาก่อนที่เป๊บจะมาช่วยหลายปีเลยนะ ตอนนี้ถ้าอะไรที่แบ่งเบาภาระได้ เป๊บก็จะเต็มที่ครับ”
“ทำเก่งไปอะ เดี๋ยวป่วยหนักจะหัวเราะให้ฟันหัก”
“จริงเร้อออ...ถ้าเป๊บป่วยหนัก โจ้นะแหละจะพาลร้องไห้ กลัวเป๊บจะไม่รอด”
“แอะ...เชอะ...ไม่รอดก็ดีซิ จะได้หาแฟนใหม่” เป๊บหันมามองแบบยิ้มๆ
“จะหาจากไหนละคร้าบบบบ หล่อ รวย น่ารัก ซิกแพค นิสัยดี หน้าตาดี มีรถขับ โทรศัพท์มีแอพฯ แบบเป๊บจะไปหาที่ไหนนนนน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.....ฮาตรงมีแอพฯ นี่แหละ คิดได้ไงเนี่ยยยย”
“ฮ่าๆๆๆๆ...เห็นพวกลูกน้องยืนคุยๆ กัน เลยจำมาใช้”
“แล้วนั่นงานจะเสร็จยังอะ”
“อีกสักแป๊บนะ....โจ้ง่วงก็นอนก่อนได้เลยครับ...เดี๋ยวเป๊บปิดไฟให้”
“อ้าวแล้วจะทำงานได้หรือ”
“เดี๋ยวใช้โคมไฟก็ได้ครับ” เป๊บลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะเปิดโคมไฟแทน
   ท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟบนโต๊ะทำงาน ผมนอนอยู่บนเตียง มองแผ่นหลังของเป๊บอยู่อย่างนั้น.....พลางคิดไปว่า แปดปีกว่าจะก้าวเข้าสู่ปีที่เก้าแล้วซินะที่ผมฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่เป็นคนรัก ที่ผมรักมากที่สุด เราสองคนผ่านสุข ทุกข์ มาด้วยกัน ในวันที่เราเกิดปัญหา ก็ดูแลซึ่งกันและกัน ในวันที่เราสุข เราก็สุขด้วยกัน ไม่มีวันใดเลยที่โจ้ไม่รักเป๊บ....เป๊บครับ....โจ้รักใครไม่ได้อีกแล้วนะ....โจ้สัญญานะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน....ถึงแม้วันนึงในอนาคตเป๊บจะไม่รักโจ้แล้ว....โจ้ก็ขอรักเป๊บแบบนี้ตลอดไปนะ....ขอบคุณมากครับ
   ผมคิดในใจน้ำตาก็ไหลออกมาซะงั้น ไม่มีเสียงสะอื้นนะครับ แค่มันไหลออกมาเอง คิดเองซึ้งเอง เพี้ยนเนอะ ฮ่าๆๆๆ สักแป๊บนึงผมก็ผล็อยหลับไป มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่เตียงยุบ เป๊บคงจะมานอนแล้ว
“จุ๊บ....เป๊บรักโจ้นะ...ฝันดีครับที่รักของเป๊บ” เป๊บจุ๊บที่หน้าผากเบาๆ
   แล้วเป๊บก็ล้มตัวลงนอน มากอดผมดังเช่นทุกคืน....โดยที่ไม่รู้หรอกว่า ผมแอบตื่นตั้งแต่ตอนที่เตียงยุบแล้ว.....โจ้ก็รักเป๊บนะ ฝันดีครับ(คิดในใจ)


โจ้ : เอ๊ะ....คืนนี้ทำไมนอนไม่ทำไรง่า  :เฮ้อ:

เป๊บ : อ้าวไหนว่าง่วง....แอบหื่นนะไก่กุ๊กๆ  :z2:

โจ้ : ทะลึ่งงงงงงง....ม่ายด้ายหื่นนนนนนซะหน่อยยยยย  :o8: :-[
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2012 22:34:26 โดย jonathan2624 »

ออฟไลน์ @rnon

  • ร่มเย็นเป็นสุข
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
เข้ามาชื่นชมความรักของพี่โจ้ กะ พี่เป๊บ    o13

รักกันตลอดไปนะค้าบ  :L1:


ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
MERRY CHRISTMAS โจ้-เป๊บ

น่ารักเหมือนเดิม
ทำทุกวันให้เป็นวันของเรา แล้วก็จะดีเองแหละ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2012 23:57:17 โดย malula »

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
มาให้กำลังใจพี่โจ้พี่เป๊ป  ถึงยังไงก็อยากมารอให้พี่อัพเรื่อยๆนะครับ  (พิมพ์น้อยก็น้อยใจนะครับพี่โจ้พี่เป๊ป  ผมพิมพ์ไม่เก่งนะนะ)

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
รักกันนานๆ ไปจนแก่เฒ่าเลยนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
ขอให้รักกันนานๆนะคะ พึ่งตามอ่านทัน ติดตามเรื่องราวของพี่ๆทั้งสองตลอดนะคะ ^__^

ออฟไลน์ jonathan2624

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-1
สวัสดีปีใหม่ FC ทุกท่านนะครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ สมหวังในสิ่งที่ปราถนาทุกประการนะครับ  :pig4: :call: :กอด1:

เอาตอนพิเศษเล่าบรรยากาศช่วงปีใหม่มาให้อ่านกัน ภาษาอาจจะไม่สวยมากเพราะเขียนจากคำพูดในครอบครัว หวังว่าคงชอบนะคร้าบบบบบบ  :pig4: :pig4:


ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่


   ผมลืมตาในตอนสายๆ ของวันสิ้นปี ทำไมตื่นสายนะหรือครับ ก็เพราะว่า ช่วยจิมปิดงานทั้งหมดเพื่อสรุปยอดตลอดทั้งปี และ ด้วยความที่จิมช่างใจดีเหลือแสน อนุญาตให้ลูกน้องทั้งบริษัทหยุดตั้งแต่วันศุกร์เพื่อให้ไปเที่ยวปีใหม่ ผมกับจิมเลยหัวฟูนี่ละครับ
   ว่าแต่ลืมตามาเอามือควานข้างๆ แล้วคิงคองหายไปไหนละนี่ ลุกขึ้นจากเตียงก็เดินออกมาจากห้องนอน
“เป๊บบบบบบ....เป๊บบบบบบ....อยู่ไหนเนี่ยยยยย”
“ในครัวครับโจ้”
   ผมเดินไปที่ห้องครัวครับ ก็เห็นเป๊บจัดแจงเทโจ๊กใส่ชาม พร้อมด้วยของกินอีกเพียบ
“โห....เป๊บบบ....เยอะจัง...แล้วนี่นึกยังไงถึงไปซื้อเองเนี่ย” ก็ปกติผมจะซื้อนี่น่า
“ก็เมื่อคืนเป๊บนอนเร็ว ไม่อยากรอคนบางคนที่ทิ้งสามีให้เหงาเปล่าเปลี่ยว เลยตื่นเช้ามาซื้อของกินเตรียมไว้ เผื่อคนบางคนจะเห็นคุณค่าของสามีบ้าง ก็เท่านั้น” นั่น คิงคองประชด เอาเข้าไป ก็พูดจนปากจะฉีกแล้วว่าเคลียร์งาน แต่เวลาเป๊บงอนก็น่ารักไปอีกแบบ อิอิ
“โอ๋ๆๆๆ....แต่ช้าแต่.....อย่างอนเลยนะ...ก็โจ้เคลียร์งานนี่น่า....ดีกันนะๆๆ สามีๆๆ จุ๊บๆๆ” เป๊บเอียงแก้มมาให้จุ๊บ
“ฮ่าๆๆๆ....แกล้งงอนไปงั้นแหละ...ที่รักไปล้างหน้าแปรงฟัน เดี๋ยวมาทานข้าวเช้ากัน”
“ค้าบบบบ” ผมก็เดินไปห้องน้ำชำระล้างทุกสรรพสิ่งบนใบหน้า เดินกลับมาที่ครัว เป๊บก็เตรียมเสร็จพอดี
   ระหว่างที่นั่งทานกันไป ก็คุยไปเรื่อยเปื่อยครับ
“เป๊บไปซื้อแถวไหนนี่ อร่อยดีนะ”
“ตลาดที่ขับเลยบีทีเอสอ่อนนุชนะครับ จริงๆ ไม่เชิงตั้งใจจะไปหรอก กะว่าขับรถออกไปเติมน้ำมันแล้วจะวนกลับมาซื้อแถวๆ ปากซอย พอขับผ่านแถวนั้นก็เห็นตลาดเลยแวะเดินดูของกินครับ
“อ๋อ...แล้วอย่าบอกว่าไปชุดนอนนี่นะ”
“ใช่ครับ ทำไมหรือ”
“โห แล้วนี่เก้งกวางบ่างชะนีไม่มองตาวาวเรอะไง โชว์ซะขนาดนี้อะ” ชุดนอนเป๊บมันไม่มิดชิดนี่
“หือ....เช้าขนาดนั้นจะมีเก้งกวางบ่างชะนีได้ยังไงละ...มีแต่พระเดินบิณฑบาต”
“แล้วไป...ชิ”
“หึงเป๊บหรือ...ฮ่าๆๆๆ”
“อ้าวสามีใคร ใครก็หึงหวง เป็นธรรมดา คราวหลังโจ้จะใส่ชุดวาบหวิวไปเดินแบบนั้นมั่ง”
“ห้ามมมมเด็ดขาดดดด.....ลองใส่ซิ จะลากไปตบจูบข่มขืน แบบจำเลยรัก เลยคอยดู”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.....ฮาอะเป๊บ...เอาเวอร์ชั่นลุงพิศาลเลยมั้ยอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ.....เอาแบบนั้นเลยทีเดียว”
   หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็เก็บกวาดล้างจานชาม เป๊บก็ช่วยจัดของ ยกนั่นนี่ไปตามประสา สักพักโทรศัพท์เป๊บมีสายโทรเข้ามา
“ครับพี่ปริม....ครับ....ไม่ลืมครับ....ได้ครับๆ เดี๋ยวผมบอกให้ครับบบ...เจอกันครับพี่”
“พี่ปริมโทรมาทำไมหรือเป๊บ”
“อ๋อ...โทรมาย้ำเรื่องธรรมเนียมปฏิบัติไงครับ”
“โอ้ ใช่ๆๆ ทุกปีต้องไปบ้านแด๊ดกับมัมเนอะ งั้นเดี๋ยวโจ้โทรหาพ่อกับแม่ให้ไปด้วยนะ”
“พี่ปริมโทรไปบอกแล้วครับ แต่โจ้โทรไปย้ำอีกทีก็ได้”
   ผมโทรไปย้ำพ่อกับแม่เสร็จ ก็รีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว รอที่จะไปรวมตัวกันที่บ้านเป๊บ เป๊บอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบเดินทางทันทีครับ
“เป๊บ เวลาผ่านเร็วเนอะ แป๊บเดียวก็ปีนึงแล้ว”
“เนอะที่รัก...เป๊บรู้สึกว่า ผ่านปีใหม่มาไม่นานนี่เอง”
“ใช่คับ...อีกอย่างเราสองคนอยู่ด้วยกันเข้าสู่ปีที่เก้าแล้วนะ”
“อะไรนะ...เก้าปีแล้วหรือ เป๊บว่าเหมือนคบได้สองเดือน”
“แอะ...ทำไมแค่สองเดือนละ”
“ก็เราสองคนยังข้าวใหม่ปลามันทุกวันกันเลยนี่น่า” ทำหน้าหื่นอีก แก่แล้วไม่เจียม
“แหวะ...ใครจะปลามันด้วยละ ตัวเองนะแหละจะปลามันตลอด”
“อ้าว...ก็เห็นเวลาเป๊บเป็นปลามัน โจ้ก็มันส์ด้วยอะ”
“ผั๊วะๆ.....”ทุบไปสองที
“โอ๊ย...เจ็บนะที่รัก” ปากว่าเจ็บแต่ทำหน้าตาทะลึ่ง ชิ
“ที่รัก เข้าปีที่เก้าแล้วนะ....เป๊บรักโจ้เพิ่มขึ้นทุกวันนะ...อย่าลืมสัญญานะว่าเราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน”
   ผมหันไปมองเป๊บด้วยน้ำตารื่นๆ
“ไม่ลืมคับเป๊บ...เราสองคนจะแก่ไปด้วยกันนะ” เราสองคนเกี่ยวก้อยกัน
   เดินทางมาถึงบ้านเป๊บ เราสองคนเดินเข้าตัวบ้าน ก็เจอแด๊ด มัม พี่ๆ และหลานพอดี
“แด๊ด มัม สวัสดีครับบบบ”
“สวัสดีลูก” แด๊ดกับมัม กอดผมทักทาย
“ทานอะไรกันมาหรือยัง” มัมถาม
“เรียบร้อยแล้วครับมัม”
“งั้นเราสองคนเข้าบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะออกไปธุระนิดนึง”
“ไปไหนหรือครับแด๊ด”
“ไปสวัสดีปีใหม่ผู้หลักผู้ใหญ่นะ สนใจไปกับพ่อมั้ย”
“ไม่ดีกว่าครับแด๊ด เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าบ้าน ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ เออดีๆ ไปอยู่กับพี่เค้าก่อน เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับมาจะได้ทานข้าวพร้อมกัน”
“ครับแด๊ด รีบกลับนะครับ”
   แด๊ดกับมัมก็รีบขึ้นรถออกไป ผมกับเป๊บก็เดินเข้าบ้าน ได้ยินเสียงทักมาแต่ไกล
“อาโจ้ หวัดดีฮะ” เสียงเจ้าเนสดังขึ้น พร้อมวิ่งเข้ามาหา
“หวัดดีคับบบบ เนสสสสส มาให้อาอุ้มทีมามะ” เนส หลานชายตัวแสบอายุ 5 ขวบละครับ ช่างพูดช่างเจรจา เป็นลูกของพี่ปริมกับพี่ลินดา หลานคนโตของบ้านเลยนะครับ
“คิดถึงอาจังเลยฮะ...ไม่ค่อยมาหาเนสเลย”
“อาติดงานนะค้าบบบ...วันหลังคิดถึงก็ให้อาเป๊บพาไปหาอาดีมั้ย”
“อาเป๊บก็ไม่ค่อยมาหานี่ฮะ เนสเบื่อจะแย่”
“ฮ่าๆๆๆ...โอ๋ๆ เอาเป็นว่าอาจะหาเวลามาหาเนสบ่อยๆ นะ”
“จริงนะฮะ”
“จ้า”
“เนส ทำไมทักแต่อาโจ้ละ ไม่มาทักอาเป๊บบ้าง” นั่นคิงคองมาเรียกร้องความสนใจละ
“แบร่ๆ ก็อาเป๊บชอบทิ้งเนส ไม่ให้กอดแล้ว โป้งด้วย” เนสยกนิ้วโป้งพร้อมแลบลิ้นใส่เป๊บ
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมละขำความน่ารักของเจ้าเนส
“อาโจจจจจจจจจจจ้ ค้าบบบบบบ”
“สวัสดีค้าบบบ ชีต้า” ชีต้าส่งเสียงเรียกวิ่งมาแต่ไกลเชียว ชีต้า หลานชายสุดแสบอีกคนของพี่ปันกับพี่แนท ห่างจากเนสแค่ปีเดียวเอง ช่างพูด ช่างเจรจา ไม่แพ้พี่มันเล้ยยยย
“คิดถึงอาโจ้ๆๆ พี่เนส ลงมาเลยนะ ชีต้าจะให้อาโจ้อุ้มๆ” ชีต้าก็มากอดเกลียวที่ขาผมเนี่ย
“ไม่เอาอะ เนสจะให้อาโจ้อุ้ม ชีต้านะแหละ ไปให้อาเป๊บอุ้ม” พี่น้องคู่นี้รักกันดีเนอะ
“ไม่เอาอะ โป้งอาเป๊บ ไม่สนใจชีต้า”
“มาโป้งอาทำไมเนี่ย มามะให้อาอุ้มที” เป๊บทำท่าจะไปอุ้ม แต่ชีต้าไม่ยอมให้อุ้ม มัวกอดขาผมดิ้นไปมา
“อะโอเคๆ งั้นอาอุ้มทั้งสองคนเลยดีมั้ย” ผมก็อุ้มชีต้าขึ้นมาอีกคนหอมแก้มสองแสบ แขนขวาเนส แขนซ้ายชีต้า กล้ามขึ้นก็วันเนี้ยยยยย โอยยยยย
“นี่เนส ชีต้า ไปกวนอะไรอาเค้านะ” เสียงพี่ปริมดุเนสและชีต้า
“พี่ปริม สวัสดีครับบบบ” ผมทักทายพี่ปริม
“ก็เนสจะให้อาโจ้อุ้ม คิดถึงอาโจ้นี่น่า”
“ชีต้าก็คิดถึง”
“แต่อาเค้าหนักนะลูก ตัวเราหนักน้อยซะที่ไหนละ” พี่ปริมดุซ้ำ
“ไม่เอาจะให้อาโจ้อุ้ม โป้งพ่อแล้ว” เนสบ่น ฮ่าๆๆๆ พี่ปริมซวยซะงั้น
“ใช่ๆๆ โป้งลุงด้วย” ชีต้าเอาด้วยอีกคน
“พี่ปริมไม่เป็นไรหรอกครับ นานๆ จะได้เจอสองแสบนี่ทีนึง”
“แล้วจะไหวหรือ อุ้มสองแสบนี่นะ” พี่ปริมถาม
“สบายมากพี่ปริม...ยกกองเอกสารหนักกว่านี้เยอะ”
“พี่ปริม พี่ลินดาละครับ” เป๊บถาม
“อยู่บนห้องโน่น น่าจะดูนัสอยู่นะ” นัส ลูกชายคนที่สองของพี่ปริมกับพี่ลินดา ห่างจากเนสสามปี เพิ่งตั้งไข่เดินได้ไม่นาน น่ารักเชียวครับ
“เฮ้ยไอ้แสบ สะใภ้เหล็ก มานานยัง” พี่ปันเดินมาพร้อมพี่แนททักมาแต่ไกล
“สวัสดีครับพี่ปัน เพิ่งมาถึงครับ” ผมทักทายพี่ปัน
“ชีต้า...นั่นลูกไปกวนอาทำไมลูก มาหาแม่มามะ” พี่แนทตกใจที่เห็นผมอุ้มสองแสบ เลยเดินเข้ามาหาผมเพื่ออุ้มชีต้า
“ไม่ๆๆ ชีต้าจะให้อาโจ้อุ้ม” ชีต้าดิ้นไม่ยอมให้พี่แนทอุ้ม
“อย่าดื้อซิลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่แนท เดี๋ยวผมดูแลสองแสบนี่ให้”
“ไหวหรือคะน้องโจ้ พี่ว่าหนักใช้ได้อยู่นะ”
“สบายมากคร้าบบบบบ....เนส ชีต้า ไปหาน้องนัสข้างบนมั้ย”
“ไปๆๆ” เสียงตอบหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ถูกใจหลานสองแสบนี่จริงๆ เลย
“งั้นเดี๋ยวเป๊บคุยกะพี่ปริม พี่แนทละกันนะ โจ้ขึ้นไปหาพี่ลินดาก่อนละกัน”
“ค้าบเป๊บ”
“ตกลงรับมือกับสองแสบนี่ไหวนะ” พี่ปริมถามย้ำ
“สบายมากพี่”
“โอเค งั้นเดี๋ยวถึงเวลากินข้าวจะให้เด็กขึ้นไปตามละกัน”
   ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปยังห้องพี่ลินดา โดยอุ้มสองแสบนี่ไปด้วย
“พี่ลิน สวัสดีครับบบบบ”
“สวัสดีคะ น้องโจ้ ตายแล้ว เนส ชีต้า ไปกวนอาเค้าทำไมลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่ นานๆ จะได้อุ้มสองแสบนี่” เนส ชีต้า หัวเราะคิกคักตามประสา
“น่าตีจริงๆ เลยเชียว”
“ฮ่าๆๆๆ....แล้วหลานนัสละครับ”
“เพิ่งกินนมแล้วหลับได้สักห้านาทีแล้ว”
“ไหนๆ ขอผมดูหน้าให้หายคิดถึง” ผมวางเนส กับชีต้า
   นัสนอนบนเตียงเด็กเล็ก น่ารักเชียวครับ ผมเองก็ไม่ค่อยว่างมาดูแลสักเท่าไหร่
“ตั้งแต่คลอดเจอนัสไม่กี่ครั้งเองพี่ เลี้ยงยากมั้ย”
“ยากกว่าเนสนะคะ แต่ก็โอเคดีนะ”
“ฮ่าๆๆ แต่ลูกชายคู่เลยพี่ โตขึ้นหล่อเหมือนพ่อแน่อะ”
“พี่ก็คิดงั้นนะ คนรอบข้างก็ทักว่าโครงหน้าคล้ายพี่ แต่ได้ปริมมาเยอะ”
“คนที่สาม อีกสักคนมั้ยพี่”
“ไม่ไหวแล้วละคะ พี่ว่าสองคนก็เหนื่อยพอแล้ว...ฮ่าๆๆๆ”
“อาโจ้ฮะ เนสอยากเล่นตัวต่อเลโก้ ไปเล่นกะเนสนะ นะ นะ” เนสเข้ามาคลอเคลียร์
“ชีต้าก็อยากด้วย” มารุมคลอเคลียอีกคน
“เนส ชีต้า อย่าไปกวนอาเค้าลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ไปๆ เดี๋ยวอาเล่นเป็นเพื่อน”
“เฮๆๆ เย้ๆ”
   ผมก็ขอตัวออกมาจากห้องพี่ลินดา แล้วเดินไปมุมห้องที่สองแสบนี่มานั่งเล่นตัวต่อเลโก้ ผมก็นั่งเล่นไปกับสองแสบ ช่วยกันหาตัวเลโก้มาต่อๆ กัน สนุกดีครับ เห็นเนส และชีต้า หัวเราะ มีความสุข  ผมรู้สึกดีจัง หลานน่ารักทั้งสองคนเลย
   สักพักใหญ่แด๊ดกับมัม กลับเข้ามา ก็มีคนมาตามไปทานข้าว ผมก็อุ้มหลานสองแสบนี่ลงมาที่ห้องครัว พ่อกับแม่ผมก็มาพอดี
“พ่อ แม่ สวัสดีค้าบบบบ” ผมทักทายพ่อกับแม่
“สวัสดีลูก มาทานข้าวๆ” แม่ผมเรียก
“อ้าว เนส ชีต้า ไปกวนอาทำไมอีกหลาน” แด๊ดทำหน้าตกใจที่เห็นผมอุ้มลงมาทั้งสองคน
“โอ้ว....เนส ชีต้า ลงเดินเองเลยหลาน” มัมหันไปดุหลานตัวแสบ
   เนส กับ ชีต้า เหมือนจะกลัวมัม ลงเดินเองโดยไม่งอแงเลยครับ ฮ่าๆๆๆ หลังจากนั่งเสร็จเรียบร้อย พวกเราทั้งหมดก็เริ่มทานอาหารกัน บรรดา พ่อๆแม่ๆ ก็มีจิ๊บไวน์บ้าง คุยกันถูกคอเชียวครับ นานๆ คงจะได้รวมตัวกันทีนึง ส่วนผมก็นั่งพูดคุยกับพี่ๆ แล้วก็เป๊บ หลานๆ ก็กินไปเล่นไป จนพี่ลินดากับพี่แนท หันไปดุบ่อยครั้ง บางทีหลานทั้งสองก็มาอ้อนให้ผมป้อนนั่นนี่ให้
“แล้วนี่ลินไม่พาเจ้านัสลงมาข้างล่างด้วยละลูก” แด๊ดถามขึ้นมา
“อ๋อ พอดีนัสหลับอยู่คะพ่อ ลินเลยให้เด็กๆ ขึ้นไปดูแลแทนแล้ว”
“ดีๆ แล้วนี่เจ้าปันเมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่ออุ้มอีกคน”
“ต้องถามแนทแล้วละครับแด๊ด ปันทำทุกวัน แนทก็ไม่เกิดผลผลิตสักกะที”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฮากันทั้งโต๊ะ
“เฮ้ย ทำถูกวิธีหรือเปล่า” พี่ปริมแซว
“โห พี่ปริม ดูถูกกันนะเนี่ย ปันทั้งตะแคง เสย เอียง ครบกระบวนท่า” ดูพูดได้ไม่อาย ผมละเขินแทน พี่แนทตีที่แขนพี่ปันด้วยความเขิน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ฮาทั้งโต๊ะอีกรอบ
“งั้นพ่อเอาใจช่วยอีกคนนะปัน มีหลานคนที่สองให้พ่ออุ้มเร็วๆ...ว่าแต่ เมื่อไหร่โจ้จะมีหลานให้พ่ออุ้มละลูก” เอาอีกแล้ววววแด๊ดดดด มุขนี้เล่นทุกปี
“นั่นซิครับแด๊ด เป๊บทั้งตะแคง เสย เอียง ตีลังกา ม้วนหน้าม้วนหลัง....โจ้ก็ไม่ท้องสักกะที” คิงคองงงงงงง ไม่ต้องไปรับมุขขขขขขขขขขขข ว๊ากกกกกกกก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮากันครืนใหญ่ เฮ้อ....ชีวิตของโจ้น้อยหมวกแดง
“บ้าแล้วววววว...มันจะท้องได้ยังไงละ” ผมเขินมาก โดนแซวแบบนี้อีกละอะ
“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อก็รักโจ้เหมือนลูกแท้ๆ คนนึงนะ...ยังไงเราสองคนก็ดูแลซึ่งกันและกันให้ดี มีปัญหาอะไรยังไงอย่างไร ก็ต้องร่วมกันแก้ สุขก็สุขร่วมกัน ทุกข์ก็ทุกข์ร่วมกัน อย่าทิ้งกันนะ”
“ครับแด๊ด/ครับพ่อ” ผมกับเป๊บรับปากพร้อมกัน
“แหมมมม วันนี้มีความสุขจริงๆ ครอบครัวของเรารวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตา...เห็นด้วยกับผมมั้ยพี่”แด๊ดหันไปขอความเห็นจากพ่อผม
“จริงครับๆ....คนสูงอายุอย่างพวกไม่มีอะไรสุขใจเท่ากับการที่ได้เห็นลูกหลานรักกันอยู่พร้อมหน้ากัน นี่ถ้าไม่ติดที่จิมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน ครบองค์ประชุมเลย”
“แหมมม พ่อก็ พูดซะแก่ขนาดนั้นเลย” แม่ผมแซวพ่อ
“น้องว่าอาจจะจริงนะคะ” มัมเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆ” กลุ่มพ่อแม่ก็หัวเราะกันเองซะงั้นอะ
   แซวกันพอหอมปากหอมคอ ก็ทานกันต่อไปเรื่อยๆ ครับ มีการถามไถ่เรื่องงานการกันบ้าง ผมกับเป๊บก็หันมาป้อนขนมสองแสบกันแล้ว อ้อนเก่งจริงๆ น่ารักทั้งคู่
“ที่รัก เจ้าเนสกับชีต้า ติดที่รักมากเลยนะ”
“ก็โจ้ใจดีนี่น่า ไม่โหดเหมือนเป๊บ”
“หืมมมม เป๊บออกจะใจดี ไม่โหด จริงมั้ยค้าบบบบเนสสสส อาเป๊บหล่อใจดีใช่ป่าว”
“ฮะ...อาเป๊บใจดี แต่อาโจ้ใจดีกว่า..อาเป๊บไม่ตามใจเนส โป้งแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ....ลูกไปโป้งอาเป๊บทำไม” พี่ปริมตลกในความใสซื่อของเนส
“ก็อาเป๊บไม่ตามใจเนสนี่ฮะพ่อ...โป้งๆๆๆ”
   ทานอาหารกันจนเกือบเสร็จ พวกแม่บ้านก็มาช่วยกันเก็บกวาด
“พ่อว่านานๆ เราจะมารวมตัวกัน ช่วงใกล้เที่ยงคืน มาสวดมนต์ข้ามคืนเข้าสู่วันปีใหม่เพื่อความเป็นศิริมงคลดีมั้ย” แด๊ดเสนอความเห็นขึ้นมาครับ
“ดีนะ ผมเห็นด้วย” พ่อผมก็เห็นด้วย แม่กับมัมก็พยักหน้า
“งั้นอีก 15 นาทีเที่ยงคืน เจอกันที่ห้องพระนะครับ” พี่ปริมนัดแนะสรุปความ
   ทุกคนก็แยกย้ายไปยังห้องพักส่วนตัว ผมกับเป๊บมาถึงห้องก็ดูทีวีกันนิดนึง แล้วก็เปลี่ยนผ้าเพื่ออาบน้ำครับ
“เป๊บอาบด้วยนะ” ไม่ทันขาดคำก็แทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำทันที
“แค่อาบนะเป๊บ ห้ามดึ่งดึ๋ง”
“จ้าเมียจ๋า ดึ่งดึ๋ง ค่อยหลังเที่ยงคืน ฉลองปีใหม่” ทำสายตาหื่นใส่อีก
“ทะลึ่ง”
“วันนี้มีความสุขนะที่รัก ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันนะ”
“ใช่อะเป๊บ ไม่น่าเชื่อเนอะว่าครอบครัวของเราจะใหญ่ได้ขนาดนี้”
“แถมมีหลานสุดแสบสองตัว เป๊บว่านะนิสัยเหมือนพี่ปริมกับพี่ปันตอนเด็กๆ นะแหละ” เป๊บเล่าปนหัวเราะระหว่างที่สระผมให้ผม
“แอะ...รู้ได้ยังไงละเป๊บ เคยเห็นหรือไง”
“ไม่เคยหรอกเป๊บยังไม่เกิดเลยมั้ง หรือถ้าเกิดก็คงนอนแบเบาะทารกแอ๊บแบ๊วไม่รู้เรื่องอะไรอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ เชื่อๆๆ แต่ไม่เชื่อตรงแอ๊บแบ๊วนะแหละ..แหวะ”
“แหวะหรือ...นี่แนะ...” เป๊บตักน้ำที่เปิดในอ่าง รดมาที่หัวผมตูมใหญ่เลยอะ
   หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที เกิดมหกรรมสาดน้ำในห้องน้ำ ออกแนวสงกรานต์ขนาดย่อมเลยนะนั่น จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ
“เห็นมั้ยเป๊บ บอกแล้วว่าอย่าเล่น ห้องน้ำเปียกเลอะเทอะไปหมด”
“อ้าว ก็ที่รักเริ่มเล่นเองนี่น่า จะมาโทษอะไรเป๊บอะ”
“เป๊บแหละเริ่ม เอาน้ำมารดหัวตูมใหญ่ขนาดนั้น”
“หือออ..ที่รักก็ต้องอโหสิซิ อย่าตอบกลับ”
“ฝันไปเถอะ...ต้องเอาคืน”
“เห็นมั้ยๆๆ ชอบอาฆาต แต่เอาคืนนะไม่จริง คืนนี้เป๊บจาเปนนนคนนนนอาวคืนนนนแน่” โห คิงคองลากเสียงยาว สายตาหื่นชะมัด
“ทะลึ่งอีกละ รีบแต่งตัวเลย ใกล้เวลาสวดมนต์แล้ว”
   ผมกับเป๊บรีบแต่งตัว ก็เป็นชุดนอนธรรมดาครับ แต่งตัวเสร็จก็รีบเดินไปที่ห้องพระ มาครบกันพอดีสองหลานชายตัวแสบ มาก็มาสวดมนต์ด้วย แต่จริงๆ ก็อู้อี้ไปตามประสาครับ ฮ่าๆๆ ได้เวลาก็เริ่มสวดมนต์เริ่มจาก บูชาพระรัตนตรัย ถวายพรพระ(อิติปิโส) ชินบัญชร ปิดท้ายตามด้วยกรวดน้ำอิมินา ระหว่างที่สวดชินบัญชร คงคาบเกี่ยวกับเข้าปีใหม่พอดี ได้ยินเสียงจุดพลุ ดังเป็นระยะๆ
   หลังจากสวดเสร็จ พวกเราต่างก็กล่าวสวัสดีปีใหม่กัน จนสมควรแก่เวลาพักผ่อนจึงแยกย้ายกันไปห้องของตัวเองกันครับ
   ผมกับเป๊บเดินเข้าห้อง เพื่อพักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวันแล้วละครับ ล้มตัวลงนอน
“สวัสดีปีใหม่นะเป๊บ...สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ นะ โจ้รักเป๊บนะ”
“สวัสดีปีใหม่ครับโจ้....เช่นกันนะ...เป๊บรักโจ้มากเหมือนกันนะครับ” เป๊บมาจุ๊บๆ ปากผมทีนึง
“ค้าบเป๊บ...กู๊ดไน้ท์ๆๆ”
“โอ๊ะโอ....ลืมอะไรไปหรือเปล่า” นั่น ความจำดีอีกแล้ว
“ไม่ต้องเลยนะ เพิ่งสวดมนต์มาจะมากามอะไรอีก”
“โอ๊ะโอ...อย่าได้กล่าวเช่นนั้นเมียจ๋า...มาดึ่งดึ๋งกันดีกว่า”
   ไม่ทันจะได้ตอบ ได้ยินเสียงเคาะประตูสองที แล้วประตูก็ถูกเปิดทันที.....ปึง....
“อาโจ้ เนสนอนด้วยฮะ” เจ้าเนสเปิดประตูวิ่งเข้ามาเต็มที่ กระโดดขึ้นเตียงทันที
“รอด้วยพี่เนสสสสส....อาโจ้ชีต้านอนด้วยยยยย...” ชีต้าวิ่งตามมาติดๆ กระโดดขึ้นเตียงทันที
“เฮ้ยยยยย....ไม่ได้ๆ ไปนอนห้องตัวเองเลยไป๊” ฮ่าๆๆๆ เป๊บทำหน้าตาเหรอหรา ไล่หลานสองแสบทันที
“ไม่อาวอะ...เนสจานอนกับอาโจ้ อาเป๊บนะแหละไปนอนโซฟา”
“ช่ายๆ อาเป๊บไปนอนไกลๆ” ชีต้าเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....” ผมขำมากๆ เลยครับ โคตรตลกอะ
“โอ้ยยยยยย.....เซ็งงงงงงงง” เป๊บบ่นดังเลย


เป๊บ : ออกไปเลยนะไอ้หลานตัวแสบ อาเป๊บจะดึ่งดึ๋งกับอาโจ้  :angry2: :m31:

โจ้ : เป๊บบบบบ อย่าไปดุหลานนนนนน (อิอิ รอดตัว)  :z2:

เนส ชีต้า : ดึ่งดึ๋ง อะไรฮะ อาโจ้  :confuse:

เป๊บ : โอ้ยยยยยย อดดดดดดดดดดดด  :z3:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-01-2013 23:09:35 โดย jonathan2624 »

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
ฮ่าๆๆ สองแสบนี่แสบจริงๆเลย พวกอาๆอดดึ่งดึ๋งกันเลย

สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ ความรักยืนยาว อยู่ด้วยกันตลอดไปนะคะพี่โจ้พี่เป๊ป ^^

ออฟไลน์ tuckky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-1
น่ารักมากค่ะ อวยพรให้รักกันไปจนแก่นะคะ  :กอด1:

pinkky_kiku

  • บุคคลทั่วไป
ฮาๆๆ มาก สุดท้าย พี่เป๊ป โดนสองแสบแย่งซีนอ๊ะ
อดเรย แต่ไม่เปงไรเน๊อะ เด๋วกลับไปก็ได้ ดึ๋งดึ่งกันแล้ว
อิอิ Happy New Year นะคะ พี่ทั้งสองคน ขอให้มีความสุขสุขภาพแข็งแรงค่ะ
ไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ แต่เจอก็จะมาตามอ่านนะคะ ครอบครัวอบอุ่นมากๆเลยค่ะ

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
สวัสดีปีใหม่ ขอให้น้องโจ้กับน้องเป๊บ มีความสุข สุขแข็งแรงอย่าได้เจ็บได้ไข้ กิจการ งานรุ่งเรืองรักกันตลอดไป

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
สวัสดีปีใหม่ครับพี่เป๊ปพี่โจ้  ว่าแต่สงสารพี่เป๊ปจังนะครับ  เซงแทนเลย55555555555

วันหลังมาต่ออีกนะครับ  อยากให้มาต่อบ่อยๆครับ  ชอบๆ  อยากมาให้กำลังใจพี่เป๊ปพี่โจ้บ่อยๆคับผม

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
สวัสดีค่ะ :)
พี่เป็ปกับพี่โจ้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยน่ะค่ะ
พวกคุณ 2 คนโชคดีจังเลยค่ะที่ได้เจอคู่แท้ของกันและกัน
คนอ่านอดชื่นชมในความรักระหว่างพวกคุณทั้งคู่ไม่ได้
ที่มีคู่ชีวิตที่ดีพร้อม  รักและดูแลซึ่งกันและกัน   ซื่อสัตยืต่อกัน
คู่ของพี่เป็ปและพี่โจ้มีความสุขมากกว่าคู่ชาย-หญิงบางคู่อีกน่ะค่ะ
น่าอิจฉามากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ   อิจฉาที่ทั้งคู่ได้ค้นพบสมบัติล้ำค่าในชีวิตแล้ว
และก็มีความสุขที่ได้เห็นคู่รักดีๆเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคู่  คู่นี้เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า
รักแท้มีอยู่จริงและสามารถเกิดขึ้นได้ไม่ว่าจะเพศไหนก็ตาม
ส่วนคนอ่านก็ขอแสดงความยินดีด้วยน่ะค่ะ  คนอ่านหน่ะไม่รู้สึกแย่
หรือว่าเสียดายหรอกค่ะที่ผู้ชายดีๆทั้งหน้าตาและนิสัยจะไปรักกันเองหมด
เป็นสักครึ่งประเทศก็ไม่บ่นหรอกน่ะค่ะแต่ขอแค่ 2  อย่างเท่านั้น  คือ
1.อย่าแปลงเพศ  เพราะสวยกว่า  อิจฉาน่ะ555  แค่นี้ผู้ชายสมัยนี้
ก็หน้าตาสวยหวานน่ารักจะแย่อยู่แล้ว  ริทเดอะสตาร์เอย  เป็นต้น
2.ถึงจะไม่ได้รักผู้หญิง  แต่ก็ขอให้พวกชายรักชายทุกท่านยังคงมีความเป็นเพศชาย
ไว้บ้างเถอะค่ะ  อย่างเช่น  เวลามีเรื่องอะไรก็ปกป้องผู้หญิง  ให้เกียรติ
ช่วยงานหนัก  มีความเป็นสุภาพบุรุษ   ช่วยกันดูแลผู้หญิงเนอะๆๆๆๆๆ555

ขอมากไปไหมค่ะ  อิอิ  ส่วนคนอ่านดวงเขาบอกว่าคู่ต้องเป็นฝรั่งค่ะ
ดังนั้นจึงไม่มีผลอะไรต่อประชากรชายไทยที่ลดลงเลยแม้แต่น้อย555
ปล.กลัวพี่โจ้น้อยใจจึงพิมพ์มาให้เยอะ  เกี่ยวบ้างไม่เกี่ยวบ้างปะปนกันไปน่ะค่ะ  อิอิ

ออฟไลน์ @rnon

  • ร่มเย็นเป็นสุข
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
สวัสดีปีใหม่ค้าบ
ครอบครัวน่ารักมากมายเลยคับ   อบอุ่นดี น่าอิจฉา อิๆๆๆ

ดีใจด้วยนะคับ
พี่โจ้ พี่เป๊บ รัก ๆๆๆๆ กันตลอดไป จุ๊บๆๆๆๆๆๆ 


อยากเห็นเนส กะ ชีตาร์ง่ะ   หนุ่มน้อยน่าร้าก ท่าทางน่ากด เอ้ย .. น่ากอด   :man1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด