หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[malula]

ยัยปลาร้านี่แรงเนอะ
โจ้ไม่ต้องกลัว พวกเราเยอะ

[8X]

จัดไปค่ะน้องโจ้ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ประโยคนี้ท่องไว้ค่ะ

[GeTOuTNoW]

อ่านทันแล้ว กำลังมันส์เลยงะ ตบเลยๆ 555+

[jonathan2624]

ขอบคุณสำหรับทุกๆ คอมเม้นนะค้าบบบ....มาลงให้จบตอนแล้ววววว.....ขอบคุณที่ติตดามอ่านนะค้าบบบ

ตอนที่ 36 ปีใหม่+ระทึก จบตอน


“นี่ปลา มากเกินไปแล้วนะ ให้เกียรติโจ้ในฐานะที่เป็นแฟนเป๊บด้วย” เป๊บตวาดเสียงดัง สีหน้าไม่พอใจอย่างมาก ทำให้โต๊ะของผู้หลักผู้ใหญ่นั่งไม่ติดกันแล้วครับ
“เป๊บๆ ใจเย็นค้าบๆ ค่อยๆ คุยกันก็ได้...งานเสียบรรยากาศหมดแล้ว” ผมปลอบเป๊บ
“แหมมมมม....เป็นคนดีจังนะอีกระเทย แย่งผัวคนอื่นได้อย่างหน้าตาใสซื่อ” ปลาด่าจิกกัดผมแรงมาก จนเริ่มโกรธเหมือนกันแล้ว
“ไม่ได้ทำหน้าใสซื่อครับ...แล้วก็ผมไม่ใช่กระเทย ผมเป็นเกย์ครับ”
“ต้าย...ตายละ...มันก็สายพันธ์เดียวกันนะแหละ จะกระเทย เกย์ เก้ง กวาง บ่าง”
“รวมถึงชะนีด้วยมั้ยครับ” ผมตอกกลับด้วยสีหน้าเรียบๆ
“นี่มึงด่ากรูหรืออีตุ๊ด” หน้าตาสวย แต่นิสัยต่ำมากครับ
“เปล่านี่ ผมไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักหน่อย ก็แค่พูดออกไปให้มันครบประโยค”
“ปากดีนักนะมึง...”
“แต่คงสู้คุณไม่ได้...เพราะตั้งแต่เริ่มเอ่ยวาจาออกมาจากปาก ก็มีแต่คำหยาบคาย ขัดกับหน้าตา ไม่มีใครสอนมาหรือครับว่า คุณสมบัติของคนที่เป็นผู้ดีนี่มีวิธีการทำยังไง”
“มึง...อีกระเทย..มึงกล้าด่ากูว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือ” ปลาโกรธจนหน้าแดง พร้อมปรี่พุ่งเข้ามาทำร้ายผม เสี้ยววินาทีเป๊บรีบคว้าตัวผมผลักไปด้านหลัง เอาตัวเองมาบังแทน
“เฮ้ยยยยยยยยย....ถ้ามึงแตะพี่กู...กูต่อยมึงคว่ำแน่” เสียงจิมตะโกนดังมาก พร้อมเอามือชี้หน้าปลาครับ
“แม่กูสอนไม่ให้ทำร้ายผู้หญิง ให้เกียรติผู้หญิง แต่ผู้หญิงแบบมึงแม่กูไม่ได้สอน มึงลองแตะพี่กูดิ แล้วมึงจะรู้ว่านรกมีจริง” จิมของขึ้นละครับ ขอบอก หน้าตาน่ากลัวมากกกกกกกก
   ปลาหยุดชะงักไม่กล้าเข้ามาครับ แต่สีหน้าหล่อนบ่งบอกว่าแค้นมาก เช่นเดียวกับที่บรรดาพี่ๆ ดึงตัวจิมไว้ เพราะกลัวจิมจะกระทืบปลานะซิครับ ตอนที่นั่งพิมพ์เล่านี้ก็ฮาดี แต่ตอนเกิดเหตุการณ์นี้ในอดีต มันไม่ตลกนะซิครับ
“ชั้นว่า...หนูกลับบ้านไปก่อนเถอะ...มีอะไรก็ค่อยคุยกันทีหลัง” คุณพ่อเป๊บเดินเข้ามาพร้อมทำสีหน้าเรียบๆ บอกกับปลาไป
“หนูไม่กลับ...คุณพ่อดูเป๊บซิคะ หันไปคบอีกระเทยนั่น คุณพ่อยอมได้ไงคะ”
“ถึงโจ้เค้าจะเป็นยังไงตามที่หนูว่า แต่เค้าก็เป็นคนคนนึงที่ชั้นรักเหมือนลูก...อย่าหาว่าชั้นรุนแรงเลยนะ ถ้าหนูไม่กลับ ชั้นจะให้คนของชั้นเชิญหนูกลับ..และอาจจะไม่เป็นผลดีต่อธุรกิจของคุณพ่อหนูสักเท่าไหร่...ถ้าหนูฉลาดพอน่าจะรู้ว่าชั้นทำได้นะ” โหหหหห..คุณพ่อเป๊บหน้านิ่งมาก แต่ราวกับว่ามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมาเต็มที่เลยครับ
“หืมมม...หนูกลับก็ได้คะ..ลาละคะ” ปลายกมือไหว้แถมหน้าซีดเลยครับ แต่ก็ยอมกลับโดยดี เดินจ้ำอ้าวออกจากบริเวณงานไป
“เอาละ...กลับมาสนุกต่อได้แล้ว..เชิญทุกคนครับ” พ่อเป๊บทำสีหน้ายิ้มแย้ม ทำให้บรรยากาศของงานเริ่มต่อไป
“เฮีย...โอเคนะ...”จิมถามผม
“อื้อ...ขอบใจมากนะจิม...พี่โอเคแล้ว”
“เป๊บขอโทษนะครับ...คือเป๊บไม่รู้ว่ามันจะ....”
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ...มันเป็นเหตุบังเอิญ” ผมตอบเป๊บไป แต่ภายในใจยังคงร้อนรุ่ม คิดว่าทำไม  เป๊บถึงไม่จัดการให้เรียบร้อยก่อนที่จะมาคบผม
“โจ้ครับ...เป๊บรักโจ้คนเดียวนะ...เป๊บไม่รู้ว่าในใจโจ้คิดอะไรอยู่...แต่เป๊บใช้ใจของเป๊บสัมผัสได้ว่าโจ้ไม่สบายใจ...อย่างน้อยขอให้รู้ไว้ว่า เป๊บรักโจ้คนเดียวนะครับ” เป๊บพูดไปน้ำตาคลอนิดๆ
“เอ่อ..ปกติพี่ไม่ค่อยจะไปยุ่งเรื่องของไอ้เสือสักเท่าไหร่นะ...แต่พี่รู้นิสัยไอ้เสือมันดี...ลองว่ามันจริงจังกับใครแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนจนกว่าคนคนนั้นไม่เอามัน...เชื่อพี่เถอะ...พี่เลี้ยงมันมาตั้งแต่เด็กๆ” พี่ปริมพูดกับผม
“ตามที่พี่ปริมพูดเป๊ะเลยสะใภ้เหล็ก” พี่ปันเสริม
“ครับ..ขอบคุณครับพี่” ผมรู้สึกดีขึ้น
   หลังจากเหตุการณ์แย่ๆ ผ่านพ้นไป งานปาร์ตี้ก็ดำเนินต่อไป ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกรา บรรดาแขกของคุณพ่อคุณแม่เป๊บต่างก็ทยอยกลับ
“ลูก จะกลับบ้านพร้อมกันมั้ยหรือจะนอนบ้านเป๊บ” แม่ผมถาม
“เอ่อ...อืมมม” ผมลังเลครับ ยังตกใจอยู่ เลือกไม่ได้ว่าจะเอายังไง
“โจ้นอนบ้านพ่อก็ได้ลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อให้คนขับรถไปส่ง” พ่อเป๊บชวนผมครับ
“งั้นก็รบกวนดูแลไอ้ลิงด้วยนะครับ” พ่อผมแซวขึ้นมา อะไรเนี่ยพอเมากรึ่มๆ เรียกลูกไอ้ลิงซะงั้น ชิ
“ไม่รบกวนหรอกครับ...คนครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น..ใช่มั้ยลูก” พ่อเป๊บหันมาถามผม อุ่นใจมากครับ
“งั้นขอตัวเลยละกันนะคะ..ขอบคุณมากนะคะสำหรับงานเลี้ยง ไว้ว่างๆ เชิญไปบ้านโน้นบ้างนะคะ” แม่ผมบอกพ่อเป๊บครับ
“ได้ครับๆ...วันไหนว่างผมไปแน่นอน”
   พ่อ แม่ และจิม ก็ร่ำลาจนเดินทางกลับ พวกแม่บ้านก็เข้ามาทำความสะอาดบริเวณงานเลี้ยง ผมกับพ่อเป๊บก็เดินมาเรื่อยๆ เข้าตัวบ้านครับ
“พ่อขอโทษแทนเจ้าเป๊บมันนะลูกที่ไม่จัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย”
“อ๋อ...ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ มันเป็นเหตุการณ์สุดวิสัย”
“ลูกไม่โกรธหรือ”
“ก็มีบ้างครับพ่อ...แต่ถ้าเราไม่ไปคิดถึงมัน...เราก็จะหายโกรธเองครับ”
“ลูกเป็นคนดีนะ...พ่อดีใจที่เจ้าเป๊บมันเลือกคนไม่ผิด...พ่อยังโกรธแทนลูกเลยที่โดนด่าว่า กระเทย”
“ช่างมันเถอะครับพ่อ เราไม่ได้เป็นแบบนั้นก็อย่าไปใส่ใจครับ”
“อย่าทิ้งเป๊บมันนะลูก...พ่อรู้นิสัยมันดี...มันรักลูกมากนะ...พ่อเองเลี้ยงมันมากับมือ อาจจะเป็นพ่อที่ดีไม่เต็มที่..แต่พ่อก็รักมัน..ทุกวันนี้ทรัพย์สมบัติต่างๆ สร้างไว้ก็เพื่อลูกๆ สามคนนั่นแหละ ไอ้ปลาไหลสองตัว(พี่ปริม พี่ปัน) พ่อไม่ห่วงมันแล้ว มีแต่ไอ้ตัวแสบนี่แหละที่ยังห่วงอยู่ อีกอย่างลูกก็เหมือนลูกพ่ออีกคน..ยังไงก็...พ่อฝากตัวแสบด้วยนะลูก”
“ขอบคุณครับพ่อ” ผมน้ำตาคลอเบ้าแล้วอะ
“มามะให้พ่อกอดที” พ่อเป๊บก็คว้าตัวผมไปกอด
“โอ้ววววว....แด๊ดดดดด.....นั่นเมียผมนะ..อย่ากอดนานนนนนน” เป๊บแหกปากออกมาจากในบ้าน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....อะไรเนี่ย...กับพ่อมันก็หึงรึไง” พ่อเป๊บแซวกลับบบบ
   ผมรู้สึกดีใจมากครับ ที่ในช่วงชีวิตนึง ได้รับความอบอุ่นดูแล จากบ้านเป๊บเป็นอย่างดี ราวกับว่าผมมีคุณพ่อคุณแม่เพิ่มมาอีกคู่เลยละครับ ดึกมากแล้วทุกคนต่างแยกย้ายกันนอน
   ผมขึ้นมาในห้องเป๊บ ข้าวของเครื่องใช้มีครบครับ เพราะมานอนค้างเป็นประจำ ผมกำลังผลัดเสื้อกำลังจะอาบน้ำ เดินเข้าห้องน้ำก็มีคิงคองแทรกเข้ามา
“แฮ่ๆ ขออาบด้วยนะคร้าบบบ” เป๊บแทรกตัวเข้ามาเร็วมาก
“ไม่เอาอะ..ออกไปเลยนะ..จะอาบคนเดียว” ผมผลักเป๊บออกไป
“อาบด้วยน้า..นะครับๆๆ...สัญญาว่าไม่ทำอะไร” เป๊บชูสามนิ้วเป็นลูกเสือสามัญซะงั้น
“จริงอะ...สัญญาแล้วนะ” ผมทำหน้าตาไม่ค่อยเชื่อหรอกครับ แต่ก็เอานะ หยวนๆ
“จริงงงงง...มามะเป๊บถูหลังให้” ผมก็หันหลังให้แต่โดยดี
“ที่รัก...ผิวดีจัง...”
“ของมันแน่อะ...ดูแลตัวเองดี”
“ที่รัก..เป๊บขอโทษสำหรับเรื่องวันนี้อีกครั้งนะ”
“ไม่เอาน่าเป๊บ...ถือว่าซวยส่งท้ายปีเก่าละกันนะ”
“ที่รัก.....เอ่อ....อยากอะ” โห คนละเรื่องเลย เปลี่ยนเรื่องเร็วชะมัด
“ไม่เอาอะ เหนื่อยแล้ววว ไหนสัญญาไง” น่าจะไม่ทัน ดุ้นใหญ่ๆ ดันหลังผมอะ
“สัญญาว่าจะไม่ทำที่รักไง...แต่ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ให้ที่รักทำเป๊บนี่” โหเจ้าเล่ห์ชะมัด อะไรเนี่ยยยย
“โหยยยย...เจ้าเล่ห์”
“นะ..น่าครับ...ช่วยเป๊บหน่อยนะ” มังกรผงาดเต็มกำลัง
   ช่วยไม่ได้ ชิวหาพาเพลินละกัน เสียงเป๊บครางกระเส่าลั่นห้องน้ำเลยครับ....กว่าจะเสร็จเมื่อยปากชะมัด
“แฮ่กๆๆ..เสียวมากเลยที่รัก..เก่งจัง”
“หัดเสร็จให้มันเร็วๆ หน่อย เมื่อยปากอะ”
“ก็คนมันแข็งแรง อึด อดทน บึกบึน”
“ฮ่าๆๆๆ...ขี้โม้”
“ฮ่าๆๆ...มาครับ เป๊บทำให้ที่รักมั่ง”
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ...โจ้ปกติค้าบบบ”
“ไม่อึดอัดหรือ”
“ไม่อะ..ใครจะหื่นได้ทุกวันเหมือนเป๊บละ..ชิ”
   หลังจากอาบน้ำเสร็จ เราสองคนก็แต่งตัวมานั่งนับเค้าดาวน์กันหน้าทีวีครับ
   5……4……3…..2…..1…….สุขสันต์วันปีใหม่คร้าบบบบบ เสียงรายการทีวีนับเค้าดาวน์
“ที่รัก สุขสันต์วันปีใหม่นะ...เป๊บจะรักโจ้ไปตลอดชีวิตเลยนะครับ”
“สุขสันต์วันปีใหม่ค้าบเป๊บ...โจ้จะรักเป๊บตลอดชีวิตเหมือนกันนะ”
   เราสองคนจูบต้อนรับปีใหม่....นาน....แสน....นาน.....จน.....เหอะๆ อย่าให้เล่าเล้ยยยยย


โจ้ : ทำไมของขวัญปีใหม่รุนแรงจังง่า......

เป๊บ : ตอนส่งเสียงก็ไม่ได้บอกให้เบานี่....

[malula]

แรงดีไม่มีตกเลยนะเป๊บ ตลอด ๆ
หวังว่าคงเคลียร์เรื่องยัยปลาร้าเน่าไปแล้วนะ

[tawan]

 

 

[anukul]

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีมากครับพี่เป๊ป มาต่ออีกนะครับ จะรอครับ

[yeyong]

ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณปลาเธอจะมั่นมากๆ
จะกลับมาดี ก็โผล่มาง่ายๆซะงั้น
น้องจิมสมกับเป็นองครักษ์พิทักษ์พี่ชายจริงๆ

[Angel BeeRZ Yaoi]

อ่านทันแล้ววว~ชอบพี่โจ้กับพี่เป๊บสุดๆน่ารักมากกกเลย แล้วคุณปลาจะมายุ่งกับพี่โจ้อีกไหมเนี้ย?รอตอนต่อไปนะครับ

ปล.1 พี่โจ้แอบแรงนะเนี้ย
ปล.2 ขอให้พี่โจ้กับพี่เป๊บรักกันไปนานๆนะครับ ขอสมัครเป็นแฟนครับด้วยคนครับ^^

[jonathan2624]

สวัสดีคร้าบบบ เอาตอนต่อไปมาให้อ่านละครับ สำหรับตอนนี้อาจจะเรื่อยๆ ไม่มีอะไรที่ตื่นเต้นนะครับ ออกแนวหวานๆ ซะมากกว่า แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องตื่นเต้นครับ คิดว่าอีกซักไม่ถึงสิบตอน เรื่องนี้คงจะอวสานแล้วละครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับบบบ 


ตอนที่ 37 วันแรกของปี หวานซะ

   หลังจากได้รับของขวัญปีใหม่แบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นตามการตั้งปลุกของโทรศัพท์มือถือ เพื่อมาตักบาตรเป็นสิริมงคลแก่วันแรกของปีใหม่ครับ
“อือ..อื้อ...โอย...มึนอะ...” ผมรู้สึกตัวพร้อมกับอาการปวดร้าวนิดๆ เถวๆ บั้นท้าย พร้อมหันไปดูตัวการที่นอนข้างๆ
“นี่ไงต้นตอของอาการปวด...หนอย..มันน่ากระทืบสักทีสองที” ผมหันไปมองเป๊บที่นอนหลับสบาย
“หล่อยังกะรูปปั้น...แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ...คิกๆๆ” ผมมองหน้าเป๊บไปยิ้มไป แอบขำเล็กน้อย
“นี่แนะๆๆ...ทำเราเจ็บ...เจ้าชู้นัก...นี่แนะๆ” ผมเอามือไปบีบจมูก เป๊บดิ้นไปมาใหญ่ ผมเอามือไปเขกหน้าผากเบาๆ หมั่นเขี้ยวอะครับ
“ไม่น่าเชื่อเนอะที่คนแบบเป๊บจะมาชอบโจ้อะ...ทั้งๆ ที่มีคนน่ารักและนิสัยดีมากกว่าโจ้ตั้งมากมาย...ตราบใดที่เป๊บยังไม่เบื่อโจ้...สัญญาว่าจะรักเป๊บตลอดไปนะคับบบ” ผมนั่งพูดเบาคนเดียวบนเตียงนอน พร้อมกับก้มลงจุ๊บหน้าผากเป๊บเบาๆ
“จริงอยู่นะว่ามีคนที่น่ารักและนิสัยดีอยู่บนโลกตั้งมากมาย...แต่คนที่เหมือนโจ้ไม่มี มีโจ้คนนี้คนเดียวในโลกเท่านั้นที่เป๊บรัก...เป๊บต้องขอบคุณโจ้ต่างหากที่รักเป๊บ” ผมตกใจ อยู่ดีๆ เป๊บก็ลืมตาแล้วพูดร่ายยาว พร้อมดึงผมไปกอดแนบแน่นซะงั้นอะ
“อะไรเนี่ยยยยย....ตื่นตอนไหนอะ..ตื่นนานแล้วหรืออออออ” ผมแหกปากด้วยความตกใจ
“ตื่นตั้งแต่คำว่า น่าจะกระทืบสักทีสองที อะ...ฮ่าๆๆๆ”
“โหยยยยยย...แล้วทำไมไม่ลืมตา..ปล่อยให้เราพูดคนเดียวตั้งนานนนน” ผมหน้าแดงปริ๊ดด้วยความเขิน
“อ้าว..ก็ถ้าลืมตา...จะได้รู้ความรู้สึกในใจของที่รักหรือคร้าบบบบ” ดูทำหน้าทะเล้นใส่อีก...ว๊ากกกเขินนนนนน
“ชิ...ตื่นเลย...ไปอาบน้ำก่อนละ....ปล่อยๆๆ” ผมดิ้นออกจากวงกอดเป๊บ
“ทำไมตื่นเช้าอะครับ...”
“ก็เรามีนัดตักบาตรกับคุณพ่อคุณแม่นะเป๊บ”
“เออจริงด้วย...เป๊บลืมไปแล้ว...เพื่อการประหยัดเวลา งั้นเราไปอาบน้ำพร้อมกันเลยนะ”
“โอ้วววว...โนวววว...ต่างคนต่างอาบเลยเป๊บ เดี๋ยวไม่ได้ใส่บาตร”
“ฮ่าๆๆๆ...เป๊บไม่ทำอะไรหรอกน่า...ถึงแม้จะอยากทำก็เถอะ...” ปากบอกว่าไม่อยาก แต่สีหน้าและแววตาไม่น่าไว้ใจเล้ย
   สุดท้ายก็อาบน้ำพร้อมกันละครับ แต่เป๊บชอบแกล้งตลอด ล้วงนั่นนี่ ทะลึ่งจริง จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงมาข้างล่าง พร้อมๆ กับ คุณพ่อคุณแม่และบรรดาพี่ๆ
“หลับสบายมั้ยลูก” พ่อเป๊บถามผมครับ
“สบายครับพ่อ” ผมยิ้มกว้าง
“ไม่เจ็บตัวหรือสะใภ้เหล็ก” พี่ปันแซวแถมทำหน้าทะลึ่งๆ
“ผั๊วะ...ไปยุ่งเรื่องน้องเค้า” พี่แนทตีแขนพี่ปัน
“โอ้ยยย...เจ็บนะแนท”
“ฮ่าๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
   พวกเราทุกคนก็เดินออกมาหน้ารั้วบ้านครับ คอยพระสงฆ์ที่นิมนต์มารับบาตร
“หนาวมั้ย” เป๊บหันมาถามผม
“ไม่อะเป๊บ อากาศยามเช้าเย็นสดชื่น โจ้ชอบคับ”
   คอยไม่นานพระสงฆ์ที่นิมนต์ไว้ก็มารับบาตรหน้าบ้าน พวกเราทุกคนต่างก็นำอาหารคาว หวาน ที่เตรียมไว้ ใส่บาตรครับ
“โยม เตรียมกรวดน้ำ อุทิศผลบุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรนะ....ยัตถา..วรวหา......สัพพิติโย วิวัตสะตุ......อายุวัณโณ สุขัง พลัง...เนื่องด้วยโอกาสในวันขึ้นปีใหม่ ขอให้อานิสงฆ์ผลบุญที่ครอบครัวของโยมได้ทำนั้นจงส่งผลให้ประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดทุกภพชาติ เทอญ...เจริญพร”
“สาธุ.....” พวกเราสาธุโดยพร้อมเพียงกัน
   หลังจากที่พระสงฆ์กลับไปหมดเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เดินเข้าบ้านครับ สักพักพี่ปริมขยิบตาเหมือนเป็นการส่งสัญญานบางอย่าง
“เฮ้ยปัน..เริ่มตามแผนได้แล้ว”
“โอเคเลยพี่” ผมงงว่าแผนอะไร แต่ก็เห็นเป๊บกับพี่ลินดาเดินเข้าไปในบ้าน ส่วนพี่ปริม พี่ปัน พี่แนท เดินไปขนเก้าอี้ อุปกรณ์ ไปตั้งที่ศาลาเรือนเล็ก
“น้องโจ้ มาทางนี้เร็ว ช่วยพี่เตรียมของ”
“อะ..ครับๆๆ” ผมก็งงนะว่าจะทำอะไร
“เอ่อพี่ปริม...จะทำอะไรกันอะครับ โจ้งงไปหมดแล้ว”
“อ้าวไอ้เสือยังไม่ได้บอกแผนเรอะ”
“เปล่าครับบบ เป๊บไม่ได้บอกอะไรเลยอะครับ”
“แนท ช่วยเล่าแผน เดี๋ยวปริมจะเตรียมของก่อน”
“คืองี้จ๊ะน้องโจ้ พวกเราเตรียมพวงมาลัยไว้กราบคุณพ่อคุณแม่เพื่อขอพรในช่วงปีใหม่ เลยมีการวางแผนโดยไม่ให้ท่านทั้งสองรู้ตัวจ๊ะ”
“อ๋ออออออ...แบบนี้นี่เอง...หนอยเป๊บไม่ยอมบอก เดี๋ยวจะกระโดดถีบเลยคอยดู”
“ฮ่าๆๆๆ...จะไหว้เร้อสะใภ้เหล็ก...ตัวนิดนึงพี่ว่าจะกระเด็นแทนไอ้เสือมัน” พี่ปริมแซว
“โหยยยย...พี่ปริมอะ...หมดอารมณ์เท่ห์เล้ยยยย...ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ....อุ้ย..ปริม พ่อกับแม่ มาแล้ว” พี่แนทบอกพี่ปริม
   พวกเราสามคนที่ศาลาเรือนเล็ก ต่างก็ทำตัวปกติ เตรียมตัวทำตามแผน
“อะไรของแกเนี่ยเจ้าเป๊บ...จะพาพ่อไปไหน” คุณพ่อบ่นอิดออดเพราะมีเป๊บกับพี่ลินดาผลักหลังเดินประกบมา
“ใช่...เป๊บทีน..ลูกจะพาแม่ไปไหน” คุณแม่ก็ไม่ต่างกันครับ
“ศาลาเรือนเล็กนี่เองครับแด๊ด มัม”
   คุณพ่อคุณแม่มาถึงศาลา นั่งบนเก้าอี้ที่เตรียมไว้ ท่านทั้งสองก็ทำหน้าประหลาดใจ
“เนื่องในโอกาสเป็นวันขึ้นปีใหม่ ผมกับน้องๆ รวมถึงบรรดาลูกสะใภ้ อยากจะขอพรจากแด๊ดและมัม เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตพวกเราครับ”
   คุณพ่อ คุณแม่ เป๊บ ต่างทำสีหน้าตกใจและประหลาดใจ
“แด๊ดครับ...สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้แด๊ดมีสุขภาพแข็งแรง นะครับ” พี่ปริมเปิดฉากคนแรก นำพวงมาลัยให้แด๊ด พร้อมกราบลงที่ตัก
“มัมครับ...Happy new Years and got well health นะครับ” พี่ปริมก็กราบลงที่ตักของมัม
“แด๊ดครับมัมครับ...ปันดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแด๊ดและมัม...มีความสุขมากๆ นะครับ รักแด๊ดนะ รักมัมด้วยนะครับ” พี่ปันกราบบนตักแด๊ดและกอดมัม
“แด๊ดครับ...มัมครับ...Happy New Years I love you both…เป๊บกราบและกอดท่านทั้งสองครับ
“คุณพ่อคุณแม่คะ ลินดากับแนท ขออวยพรให้คุณพ่อคุณแม่มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงในวันปีใหม่นะคะ”
“คุณพ่อคุณแม่คับ...สุขสันต์วันปีใหม่นะคับ สุขภาพแข็งแรง สมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะคับบบบบ” ผมกอดคุณพ่อคุณแม่เป๊บ
“ขอบใจลูกๆ ทุกคน...พรใดที่อวยพรขอให้ย้อนกลับไปที่ลูกๆ ที่พ่อรักทุกคนร้อยเท่าพันเท่านะ” คุณพ่อเป๊บน้ำตาคลอเบ้าตาแดงๆ เสียงเครือๆ
“Thank you all ....แม่ดีใจนะที่ลูกๆ จัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา รักลูกๆ ทุกคนนะคะ....ลินดา แนท โจ้ แม่ฝากลูกชายแม่ทั้งสามคนด้วยนะ” คุณแม่เป๊บพูดน้ำเสียงเครือๆ
“ขอบคุณครับ , คะ” พวกเราทั้งหมดโผเข้ากอดคุณพ่อ คุณแม่
   กอดกันไป กอดกันมา จนกระทั่ง
“นี่ๆ พี่ปัน พอเลยๆ นี่เมียผม ไปกอดเมียตัวเองโน่น” เป๊บแหกปากขึ้นมา
“อ้าวหรือ....บรรยากาศมันพาไป”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดีครับ
   หลังจากเสร็จกิจกรรมขอพรจากผู้ใหญ่แล้ว ผมก็เดินขึ้นไปบนห้องโดยมีเป๊บตามไปติดๆ ครับ
“เป๊บ...มีโปรแกรมจะไปไหนต่อมั้ยครับ”
“ไม่มีครับ...ที่รักอยากไปไหนหรือ”
“โจ้ว่า เราน่าจะไปกราบพระอาจารย์เนื่องในวันปีใหม่นะเป๊บ ถือโอกาสได้ทำบุญไปด้วย”
“อ่อ....โอเคๆ ได้ครับ..ไปกี่โมงดี”
“แปดโมงก็ดีนะเป๊บ จะได้แวะซื้ออาหารคาวหวานถวายเพลด้วย”
“จ้าเมียจ๋า”
“แอะ...อย่าเรียกเมียอะ”
“อ้าวทำไมละครับ ไม่ชอบหรือ”
“มันจั๊กกะเดี๋ยมอะ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บ มันจั๊กกะจี้จริงๆ นี่
“ฮ่าๆๆ...เป๊บว่าไม่เห็นจะน่าจั๊กกะเดี๋ยมเลย...นี่จั๊กกะเดี๋ยวมันต้องแบบนี้” เป๊บก็วิ่งมาจี้เอวและรั๊กแร้ผมอะครับ
“ว๊ากกกก...ฮ่าๆๆๆๆๆ...ว๊ากกกก..ไม่เอาแล้วววว...ฮ่าๆๆๆๆ”
“นี่แนะๆๆๆ” เป๊บยังคงเล่นต่อจนผมหมดแรง นอนแผ่บนเตียง เป๊บก็นอนแผ่บนเตียงเอาขามาเกยผมไว้ครับ
“แฮกๆๆ...หัวเราะจนเหนื่อยเลยอะเป๊บ...”
“เป๊บก็เหนื่อยด้วยเนี่ย...มามะมากอดให้หายเหนื่อย”
“อีกละๆ...แค่กอดนะ..เข้าใจป่าวคิงคองเพี้ยน”
“คร้าบบบ...กอดอย่างเดียว” เป๊บก็โอบกอด จมูกอยู่ที่ซอกคอผมพอดี
“ที่รักตัวหอมจัง...รักนะครับ...รักมากนะ...อย่าทิ้งเป๊บไปไหนนะ”
“ค้าบเป๊บ...จนกว่าเป๊บไม่ต้องการโจ้ถึงไปแหละ” ไม่ถึงนาที เอ....ทำไมไม่ตอบ ผมชายตาไปมอง เป๊บแอบหลับไปซะแล้ว สงสัยตื่นเช้าและเหนื่อยจากเมื่อคืน คิคิ
“อ้าวหลับซะแล้ว...” ผมก็ปล่อยให้เป๊บนอนหลับไป
“รักนะ...คิงคอง” ผมจุ๊บไปที่แก้มเป๊บเบาๆ.......สักพักนึง ผมก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกเบาๆกลัวเป๊บตื่นครับ.....เคลื่อนตัวออกมาได้สำเร็จ ก็เปิดคอม เช็คเมล์ อ่านเว็บไปเรื่อยๆ จนสักพักใหญ่ๆ เป๊บก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“อือ...อื้อ...เวรละซิ..ที่รักกี่โมงแล้วครับ” เป๊บรู้สึกตัว เด้งตัวขึ้นมาทำหน้าตกใจ
“สิบโมงแล้วค้าบ...”
“อ้าว...เป๊บเผลอหลับไป ทำไมไม่ปลุกเป๊บละ...ไปถวายเพลพระอาจารย์ไม่ทันแน่เลย”
“โจ้เห็นเป๊บหลับก็ไม่กล้าอะ...น่าจะนอนไม่พอ...แต่ไม่เป็นไรอะค้าบ...เราก็ซื้อพวกน้ำปาณะไปถวายพระอาจารย์ก็ได้”
“เอางั้นหรือครับ..เป๊บขอโทษนะ...”
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ”
“งั้นออกเดินทางกันดีกว่านะที่รัก จะได้แวะซื้อน้ำปาณะ ถึงวัดคงบ่ายๆ พอดี”
“ค้าบบบบ”
   สีหมอกก็พาเราสองคนมาตามทางสายมอเตอร์เวย์ มุ่งหน้าไปหาพระอาจารย์ การจราจรไม่ติดขัดเท่าไหร่ครับ เนื่องจากส่วนใหญ่กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ญาติพี่น้องและเที่ยวในต่างจังหวัด ใช้เวลาไม่นานก็ออกจากมอเตอร์เวย์
“เป๊บ..แวะร้านมินิมาร์ทข้างหน้าแวะซื้อน้ำปาณะคับ”
“ครับๆ”
   เป็นร้านมินิมาร์ทในพื้นที่ครับ จำชื่อร้านไม่ได้ ออกแนวห้างขนาดเล็กครับ
“โจ้...พระอาจารย์ชอบน้ำแบบไหนหรือ”
“แหะๆ ไม่รู้เหมือนกันอะเป๊บ...เพราะไม่ได้เคยถวายจริงจังซักที”
“งั้นเป๊บว่า ซื้อให้หลากหลายละกันนะ..”
“ได้เลยอะ..แต่ห้ามปนด้วยนมนะ”
“ครับ”
   เลือกของได้สักพัก ก็ได้น้ำปาณะที่ต้องการ เราสองคนก็เดินทางต่อไปยังวัดครับ ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงวัด สีหมอกไปจอดหน้ากุฏิเดิม
“พระอาจารย์ครับบบบบ...อยู่มั้ยครับบบบ...” ผมร้องเรียกพระอาจารย์กึ่งๆ ตะโกนครับ
   ไม่ถึงสองนาที พระอาจารย์ก็เปิดกุฏิ มาต้อนรับ
“อยู่โยมๆ...เอามาเชิญด้านในกุฏิก่อน”
“ขอบคุณครับบบบ” ผมกับเป๊บก็เดินเข้าไปในกุฏิ
   เข้ามาในกุฏิผมกับเป๊บก้มกราบนมัสการพระอาจารย์
“นมัสการครับพระอาจารย์”
“เจริญพรโยมทั้งสอง....ไม่ได้เจอกันนานนะ...โยมสบายดีมั้ย” พระอาจารย์กล่าวทักทายพร้อมถามผมครับ
“สบายดีครับพระอาจารย์”
“โยมละ” พระอาจารย์ถามเป๊บครับ
“สบายดีครับ”
“วันนี้ลมอะไรพัดมาหาอาจารย์ละ...ตั้งแต่คราวก่อนก็ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
“ฮ่าๆๆ...ก็วันนี้เข้าช่วงปีใหม่ครับ ผมกับเป๊บเลยตั้งใจว่าจะเอาอาหารมาถวายเพล แต่ผิดเวลานิดหน่อย เลยซื้อน้ำปาณะมาถวายพระอาจารย์แทนเพื่อความเป็นศิริมงคลครับ”
“ดีแล้วที่โยมไม่ได้มาถวายเพล เพราะช่วงเช้าติดนิมนต์ไปบ้านโยมข้างนอก ถ้ามาละไม่ได้เจอกันแน่...ยังไงก็ถือว่าเป็นฤกษ์ดี นำน้ำมาถวายได้เลยโยม ที่กรวดน้ำอยู่ข้างๆ นะ ได้รับพรกันทั้งสองคน” เป๊บก็ยกน้ำปาณะประเคนให้กับพระอาจารย์ ส่วนผมก็ไปหยิบที่กรวดน้ำมาครับ
“อาจารย์ขึ้นบทสวดยัตถา.....โยมก็กรวดน้ำอุทิศส่วนบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรได้เลยนะ.....เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ ขอให้อานิสงส์ผลบุญที่โยมทั้งสองได้มีจิตกุศลถวายน้ำปาณะ พร้อมปัจจัยต่างๆ ในครั้งนี้ จงดลบันดาลให้โยมทั้งสองประสบแต่ความสุข ความเจริญ ปราศจากอุบัติเหตุและอันตรายทั้งปวง สุขภาพแข็งแรง ตลอดกาลนาน.....เทอญ....ยัตถา..วริวหา..ปุรา.....”
   ผมกับเป๊บก็กรวดน้ำจนหมดและนั่งประนมมือจนพระอาจารย์ให้พรเสร็จ
“อายุวรรณโณ...สุขัง...พลัง....”
“สาธุ” เราสองคนกล่าวพร้อมกันครับ
“โยมเอาน้ำไปเทที่ต้นไม้ใหญ่นะ” พระอาจารย์บอกเป๊บครับ เหลือผมนั่งคนเดียวในกุฏิ
“อาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้างโยม”
“หา....พระอาจารย์ทราบได้ยังไงครับบบบ” ผมตกใจมาก เพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุคราวนั้นก็ไม่ได้มาพบพระอาจารย์อีกเลย
“อย่าได้สงสัยเลยว่ารู้ได้ยังไง....อาการละเป็นยังไงบ้าง”
“ครับๆ...ก็เกือบร้อยเปอร์เซ็นละครับ..เพียงแต่ว่า ถ้าเคลื่อนไหวเร็วๆ อาจจะมีอาการหน่วงๆ บ้างครับ”
“ดีแล้วละโยม บุญรักษานะ”
“ขอบคุณพระอาจารย์มากครับ” ผมยกมือไหว้
“โยม หลังจากกลับไปวันนี้ มาหาอาจารย์ประมาณเดือนเมษายนนะ”
“หือ...ทำไมหรือครับพระอาจารย์”
“มาเดือนเมษายนนะ..อย่าให้เกินเดือนเมษายน..พาแฟนโยมมาด้วยนะ”
“เอ่อมีอะไรหรือครับ” ผมถามพระอาจารย์ด้วยสีหน้า งงๆ
“ช่วงนั้นอาจจะมีงานวัดเป็นงานมงคล อยากให้มาร่วมนะโยม”
“อ่อครับ..ได้เลยครับพระอาจารย์”
   หลังจากรับปากพระอาจารย์ไป เป๊บก็เดินเข้ามาในกุฏิ เราสองคนก็พูดคุยกันเรื่อยไป จนกระทั่งเห็นว่าเวลาสมควร
“โยมทั้งสอง..การรักษาศีล...เป็นเครื่องมือชั้นเลิศของการครองเรือน...คนที่สร้างครอบครัวด้วยกันนั้นจะต้องมีศีลเสมอกัน...ขอให้โยมทั้งสองพึงระลึกถึงคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ตลอดเวลา แล้วโยมจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะ...เจริญพร”
“สาธุครับพระอาจารย์...งั้นผมกราบนมัสการลาเลยนะครับ” ผมลาพระอาจารย์
“เจริญพรโยม...เดินทางกลับปลอดภัยนะ...โยมอย่าลืมตามคำสัญญานะ”
“อ่อครับ...ลาละครับ”
   เราสองคนขับรถออกมาจากวัด
“โจ้...ไปไหนต่อดีครับ”
“ไหนๆ มาแล้วก็แวะกินอาหารทะเลร้านเดิมมั้ยอะเป๊บ”
“ดีครับๆ เป๊บหิวพอดีเลยนะ”
“แหะๆ ค้าบบบบ”
“เออว่าไป..ก่อนที่จะออกมาจากวัด...พระอาจารย์พูดว่าคำสัญญา..คืออะไรหรือ”
“อ๋อ..ท่านบอกว่าให้มาช่วยงานวัดประมาณเดือนเมษายนอะเป๊บ..โจ้เลยรับปากไปตอนที่เป๊บออกไปเทน้ำที่ต้นไม้อะ”
“อ๋อ..ครับๆ งั้นเมษา มากันอีกทีเนอะ” เป๊บหันมายิ้มหล่อๆ ให้ผมทีนึง
“ได้เลยๆ”
   ถึงร้านอาหารทะเลที่เราสองคนมักจะแวะมากินบ่อยๆ แกะกุ้ง ปู กันไปแกล้งกันไป เป็นจุดเด่นของร้านมากๆ อาหารมาช้านิดนึงครับ ปีใหม่คนมากินเยอะ จนกินเสร็จก็กลับบ้านกัน
“เป๊บ คืนนี้นอนบ้านโจ้นะ”
“หือ..มาแปลก...ปกติไม่ชวนเป๊บก่อน..มีอะไรหรือเปล่า”
“แอะ...ทำมารู้ทัน..ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ...หรือว่าจะกินมังกร เลยหลอกล่อเป๊บไปนอน”
“บ้า...ทะลึ่งงงง...ใครจะไปอยากกิน” ผมหันหน้ามองไปนอกกระจกรถ ไม่กล้ามองหน้า
“ฮ่าๆๆๆ...ทะลึ่งอะไรกัน...เห็นเอาเข้าปากทุกครั้ง”
“ผั๊วะๆ ทะลึ่งงงง” ทุบไหล่ไปสองที
“โอ้ยยยยที่รัก...เป๊บเจ็บ” ทำมาอ้อน น่าตีนัก
“ตกลงที่รักให้เป๊บไปนอน..มีแผนอะไรเอ่ย”
“ก็...โจ้คิดว่าน่าจะซื้อพวงมาลัยไปไหว้ขอพรปีใหม่พ่อกะแม่บ้าง...เลยชวนเป๊บอะ”
“อ๋อออออ....ในฐานะ” เป๊บหันมามอง ทำหน้าน่าตีมาก กะล่อนอะ ชิ
“วุ้ย...รู้แล้วจะถามทำไมอะ” ผมหน้าแดง เขิน
“ฐานะอะไรอะ ไม่บอกไม่ไป”
“ก็...แฟนไง”
“อะไรนะ....” เน้นเสียงสูงซะด้วย
“ก็บอกว่า...แฟนไง”
“ไม่ใช่...สามีต่างหาก” เป๊บย้อน
“ก็นั่นแหละ....เชอะ” เขินมาก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....โอ๋ๆๆ เป๊บแหย่เล่นน้า อย่าทำหน้ามุ่ยยยย” เป๊บแซวผมอะ
“เชอะ...ว่าแต่แวะซื้อพวงมาลัยสวยๆ แถวไหนดีอะคับ”
“อืม...รถไม่ค่อยติดนะ เป๊บว่าน่าจะลองไปแวะปากคลองตลาดมั้ย น่าจะมีขายเยอะนะ”
“ดีครับๆๆ”
   สีหมอกก็พาเราสองคนไปถึงปากคลองตลาด จอดรถเสร็จก็เดินดูตามร้านที่มาพวงมาลัยสวย เลือกได้มาสองพวงครับ ราคาพวงละ 120 บาท สวยงามมากๆ
   ซื้อพวงมาลัยเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน ผมกับเป๊บวางแผนร่วมกันว่าจะทำวิธีการคล้ายๆ กับแผนที่บ้านเป๊บ เลยโทรนัดแนะเจ้าจิม จิมก็โอเคเห็นด้วยนะครับ
   สักพักเดินทางมาถึงบ้านประมาณสี่โมงเย็น จอดรถที่โรงรถเสร็จ ได้กลิ่นหอมมาจากในครัวครับ
“อ้าวลูก...ลืมของอะไรหรือเปล่า” แม่ผมแปลกใจ เพราะท่านทราบดีว่าผมนอนบ้านเป๊บครับ
“ไม่ลืมค้าบแม่...พอดีกลับจากนมัสการพระอาจารย์ คืนนี้จะกลับมานอนบ้านอะครับ”
“อ๋อ..น่าจะโทรบอกแม่ก่อนนะ จะได้ทำกับข้าวของโปรดไว้ให้”
“แค่นี้ก็หอมฉุยจนน่าทานละครับบบบ..คืนนี้ผมฝากท้องด้วยนะแม่” เป๊บอ้อนแม่ผมอะ
“ได้เลยจ้าลูกเขยยยยย” แม่รับมุขเนอะ ฮ่าๆๆ
“ แล้วพ่อละครับ” ผมถามแม่ครับ
“อยู่ห้องทำงานนะลูก..เห็นว่างานด่วน อย่าเพิ่งไปกวนเลย เดี๋ยวเจอตอนตั้งโต๊ะก็ได้จ๊ะ...แม่ว่าไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีมั้ย เดี๋ยวลงมาทานข้าวกัน”
“ได้ครับแม่...เอ..แล้วจิมละ”
“ไปบ้านเพื่อนนะลูก เดี๋ยวคงมาแหละ”
“คร้าบบบ”
   ผมกับเป๊บก็เดินขึ้นชั้นบน ไปพักผ่อนก่อนลงมาทานข้าว เข้าไปห้องผมปุ๊บ เป๊บก็กระโดดไปที่เตียงนอน
“แฮ่ๆ....ไม่ได้มานอนตั้งหลายวัน”
“พูดจะเป็นคนแก่เลยอะเป๊บ...ฮ่าๆๆ...”
“ที่รักๆ มานี่ซิ” เป๊บกวักมือเรียกผม
“มีอะไรหรือเป๊บ”
“มานี่...มานอนกันก่อน” เป๊บคว้าตัวผมลงไปนอน ร่างกายผมอยู่บนตัวเป๊บอะ
“โว้วววว...เดี๋ยวๆๆ....กลางวันแสกๆ อย่าเพิ่ง”
“หา...เป๊บยังไม่ได้คิดอะไรเลยยยย...แค่ชวนมานอนพักเอ๊งงงงง” ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ผมซะงั้นอะ
“แอะ...ไม่ได้คิดอะไรก็ช่วยห้ามเป๊บน้อยเลย ขยายขนาดอยู่นั้น” ทะลึ่งจริง
“ฮ่าๆๆ...มันห้ามไม่ได้อะคร้าบบบ มันออโตเมติกกกก”
“ทะลึ่งๆ ปล่อยเลยนะ”
“เดี๋ยวขอนอนกอดแบบนี้ก่อนนะ สบายจัง” เป๊บคงเหนื่อยจากการขับรถครับ เริ่มเคลิ้มๆ อีกละ
“อือ....” สักพักผมก็เริ่มเคลิ้มๆ ตาม ส่วนเป๊บน่าจะงีบหลับไปแล้ว เคลิ้มไปมาจนผมหลับไป

“ที่รักจะกินอะไรอะครับ”
“เอาเบอร์เกอร์ปลานะเป๊บแล้วก็เป๊บซี่”
“นั่งรอนะ เดี๋ยวเป๊บไปซื้อให้”
“ค้าบบบบ” ผมนั่งรอเบอร์เกอร์ปลาในร้านแมคโดนัล สักพักนึง เป๊บก็ถือถาดอาหารมา
“หิวๆๆ อะเป๊บ ขอกินก่อนเลยนะ”
“ครับๆ เดี๋ยวเป๊บแกะให้นะ” เป๊บแกะเบอร์เกอร์ปลาส่งให้ผม ผมรีบรับมาแล้วกัดทันที
“อร่อยๆ ......กร๊วมๆๆ กร๊อกๆๆ” เอ๊ะ เสียงอะไรอะ ผมตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้นในระหว่างการเคี้ยว
“เป๊บๆ ไม่รู้โจ้เคี้ยวโดนอะไรอะ” ผมเอาคายเบอร์เกอร์ที่กำลังเคี้ยวออกมาก็พบกับ
“ว๊ากกกกกกก....เลือดเต็มเลยอะเป๊บ.....ฟันหักอะเป๊บ....” ผมก้มมองเศษอาหารที่คายออกมาบนมือมันเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน.....ด้วยความตกใจมาก ผมเลยหน้ามองเป๊บ ก็พบกับ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย....อ๊ากกกกกกกกกกกกกก....เป๊บเป็นอะไรทำไมเลือดเต็มหน้าเลยยยยยยย” ภาพที่เห็นทำให้ผมตกใจมาก หน้าตาเป๊บเต็มไปด้วยเลือด แต่เหมือนเป๊บไม่รู้ตัวยังนั่งยิ้มมองผมอยู่แบบนั้น

“โจ้ๆๆๆๆ...โจ้ครับบบบบ....เป็นอะไรๆๆๆ” เป๊บเขย่าตัวผมแรงพอสมควร จนผมตื่นมาครับ
“ไม่ๆๆๆ...เป๊บๆๆๆ...ฮือๆๆๆๆ” ผมรู้สึกตัวก็โวยวายดังมาก แล้วก็ร้องไห้ครับ
“ที่รัก เป็นอะไรครับ....โอ๋ๆๆ อย่าร้องๆๆ” เป๊บกอดผมแน่นมาก พร้อมกับปลอบ
“เป๊บ...โจ้ฝันร้ายอะ...”
“ฝันว่าอะไรครับ..”
“ฝันว่าฟันหักแล้วเคี้ยวฟันจนเลือดท่วมปาก พอมองหน้าเป๊บก็มีเลือดเต็มไปหมด” ผมเล่าด้วยอาการตกใจ ร้องไห้จนตัวสั่น
“โอ๋ๆๆ ก็แค่ความฝันนะที่รัก...ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“แต่มันเหมือนจริงมากนะเป๊บ...โจ้เป็นห่วงเป๊บอะ...”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่าร้องๆ นะ โอ๋ๆๆๆ”
“เฮียยยยย...เป็นอะไรอะ ร้องตะโกนดังลั่นเลย” จิมเปิดประตูเข้ามา
“นั่นซิลูก แม่กำลังตั้งโต๊ะยังได้ยินชัดเลย” แม่ผมก็เดินตามจิมมาครับ
“โจ้เค้าฝันร้ายนะครับแม่...ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“โอ๋ๆๆ ไม่เอานะลูกนะ โบราณว่าไว้ฝันร้ายกลายเป็นดีนะ” แม่ผมเข้ามานั่งบนเตียงและกอดปลอบผมครับ
“ครับแม่....” ผมเช็ดน้ำตา เริ่มมีสติอีกครั้ง
“จิมว่าเราไปทานข้าวกันเถอะ”
“ไปทานข้าวกันดีกว่าลูก”
   พวกเราทั้งหมดก็ลงมาทานข้าว โดยมีพ่อนั่งรออยู่ก่อนแล้ว บรรยากาศในโต๊ะกินข้าวก็เฮฮาไปเรื่อยครับ แต่ผมก็ยังกลัวความฝันร้ายนั่นนี่น่า หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็ขยิบตากับเป๊บและจิม ให้ดำเนินการตามแผนที่ได้วางไว้
   เป๊บรีบเดินไปบริเวณห้องรับแขกหน้าบ้านเพื่อจัดเก้าอี้ ส่วนจิมรีบไปพาพ่อกับแม่มา และผมก็รีบไปหยิบพวงมาลัยที่แอบเอาไปแช่ในตู้เย็นบนห้องนอน
“อะไรกันลูก จะพาพ่อกับแม่ไปไหน” พ่อผมบ่นออดแอดกับจิมครับ
“มาเถอะน่าพ่อก็ ไม่ได้พาไปทำร้ายหรอก ฮ่าๆๆ”
   พ่อกับแม่เดินมาถึงห้องรับแขกหน้าบ้าน ก็แปลกใจกับการจัดวางเก้าอี้ จิมดึงพ่อกับแม่มานั่งที่เก้าอี้ จังหวะเดียวกับที่ผมเดินออกมาพร้อมพวงมาลัยครับ พ่อกับแม่คงแปลกใจ แต่ท่านทั้งสองก็ยิ้มกว้างเลย
“เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ โจ้ จิม และเป๊บ ขอกราบขอพรจากคุณพ่อคุณแม่เพื่อความเป็นสิริมงคล และขอให้คุณพ่อคุณแม่มีสุขภาพที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยอันตรายทั้งปวง เป็นร่วมโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกเราตลอดกาลนานครับ” ผม จิม และเป๊บ ก็นำพวงมาลัยไปให้พ่อกับแม่ เมื่อท่านรับ พวกเราสามคนก็ก้มลงกราบเท้าของท่านทั้งสอง พ่อกับแม่ก็เอามือมาลูบศรีษะทำให้ผมรู้สึกตื้นตัน จนน้ำตาไหล
“พ่อขอให้ลูกทุกคนประสบแต่ความสุขความเจริญ สุขภาพแข็งแรงนะ” พ่อน้ำตาคลอเบ้า
“แม่ขอให้ลูกทุกคนอายุมั่นขวัญยืน ประสบความสำเร็จในชีวิตนะลูก...ลูกเป๊บ พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า...ฝากดูแลโจ้ด้วยนะลูก”
“ครับแม่...ผมจะรักและดูแลโจ้...จนกว่าเราจะตายจากกันครับ” เป๊บตอบรับคำแม่
“ลูกก็เหมือนกัน มีกันอยู่สองพี่น้อง ต้องรักกันให้มากๆ นะ....และต้องเป็นคู่ชีวิตที่ดีของเป๊บด้วยละ” แม่ผมหันมาบอกผมครับ
“ครับแม่”
“ครับแม่...ผมจะดูแลพี่โจ้ไปจนแก่..ยกเว้นพี่โจ้จะหลงสามีมากกว่าจนลืมน้อง” จิมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีผม เพราะกลัวผมทุบตี ฮ่าๆๆ
“เดี๋ยวเถอะเจ้าจิมมมม” ผมแยกเขี้ยวใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พ่อกับแม่หัวเราะพร้อมกัน
   ปีใหม่ปีนี้สุขใจจริงๆ ครับ ได้กราบขอพรจากคุณพ่อคุณแม่ รวมถึง คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บด้วย หลังจากเสร็จพิธีขอพรกับพ่อและแม่แล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อนครับ ผมกับเป๊บเดินขึ้นบนห้อง เปลี่ยนผ้าอาบน้ำ
“ที่รักอาบน้ำด้วยกันมั้ย”
“เหนื่อยอะเป๊บ...”
“อาบน้ำปกติคร้าบ...ไม่มีอะไรหรอก” เป๊บยิ้ม
“จริงอะ...ดูทำสายตาเข้า..หื่นได้ตลอด”
“ฮ่าๆๆ...ไม่มีอะไรจริงๆ น่านะเดี๋ยวเป๊บถูหลังให้”
   ผมก็ใจอ่อนละครับ เวลาเป๊บอ้อนจะน่ารักมากๆ
“ที่รักนั่งเลยครับ เดี๋ยวเป๊บถูหลังให้”
   ระหว่างที่ถูหลังไปเรื่อยๆ
“โจ้ ขอบคุณมากนะครับที่ทำให้ทุกวันเป็นวันแห่งความสุข”
“ขอบคุณที่เดินเข้ามาในชีวิตเป๊บและเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป”
“ขอบคุณที่ทำให้เป๊บรู้จักคำว่า รักแท้ เป็นยังไง”
“ที่รักครับ ในชีวิตของเป๊บที่เหลือคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว”
“เป๊บให้สัญญาว่าจะดูแลที่รักไปตลอดชีวิตนะ...เราจะไม่พรากจากกัน..สัญญาครับ”
   ผมหันกลับมาสบตากับเป๊บด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งที่ไหลริน เป๊บจูบผมด้วยความอบอุ่น
“ขอบคุณมากนะเป๊บ....” ผมเอ่ยได้แค่นั้นจริงๆ ครับ สิ่งที่เกิดเป็นความรู้สึกอยู่ในใจ จุกที่อกจนไม่สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดได้
   เราสองคนอาบน้ำเสร็จ ก็นอนดูทีวีบนเตียงนอนด้วยกัน
“เออใช่ซิ...เป๊บยังไม่ได้ซื้อของขวัญให้โจ้เลย” เป๊บทำท่าตกใจ
“แอะ...ไม่ต้องมาฟอร์มเลยนะ...ลืมละซิ”
“ฮ่าๆๆ...รู้ทันตลอดอะ”
“ฮ่าๆๆ...ไม่ต้องหรอกเป๊บ....เป๊บเป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดของโจ้แล้วละค้าบ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้นะ..รักนะคิงคอง...จุ๊บๆ”
“เช่นกันนะครับ...รักนะไอ้ตัวขาว....ฟอดดดดด”
   คืนนั้น...เป็นช่วงเวลาที่ฝันดีที่สุดเลยครับ

โจ้ : เอ๊ะ..คืนนี้มาแปลกไม่ทำอะไรง่า 
เป๊บ : อยากละเซ่......ฮ่าๆๆๆ 

[Deeli]

อ่านเรื่องนี้เเล้วมีความสุข.........จังเหมือนตัวเองเป็นพี่โจ้ 555555. 

[yeyong]

กำลังคิดว่าฝันของโจ้ จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

[malula]

ทำทุกวันให้มีความสุข
แต่ถึงอย่างไรก็ตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท
ฝันร้ายกลายเป็นดีนะโจ้นะ

[fay 13]

หวานนะเนี้ย

เรื่องร้ายจะกลายเป็นดีจ้า
 
สู้ สู้

 

[หมูกระต่าย]

คอยดูแลละรักกันทุกวันก็เป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดแล้ว

ขอให้ขวากหนามต่างๆมลายหายไปโดยเร็วนะคะ

[mild-dy]

รอรอรอ

[tawan]

หวานจนน้ำตาลขึ้น

 

[pinkky_kiku]

น่ารักทุกคนเลย อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง

[Angel BeeRZ Yaoi]

หวานนกันมากกกครับ ครอบครัวที่แสนอบอุ่น พี่โจ้ฝันน่ากลัวอ่ะ

[patchylove]

 :-[เพิ่งตามอ่านจนครบค่ะ พี่โจ้ฝันร้ายแบบนี้จะเกิดเรื่องกับพี่เป็ปหรือป่าวคะ  ไม่อยากให้เกิดเลย 

[jonathan2624]

สวัสดีคร้าบบบ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่ชื่นชอบนะครับบบ....วันนี้นำตอนพิเศษที่เป๊บเค้าเขียนตามที่ผมสั่งมาให้อ่านกัน ผมกรองเรียบร้อยแล้วครับว่าน่าจะโอเค..ฮ่าๆๆ ยังไงก็ลองอ่านติชมกันได้นะครับบบ ขอบคุณครับบบ 

Deeli : ขอบคุณมากครับบบบที่ชื่นชอบ

yeyong : อุบไว้ก่อนครับพี่ มันเกิดขึ้นเยอะเลยละครับบบ ติดตามอ่านนะครับบบ

malula : ขอบคุณครับบบบ

fay 13 : ขอบคุณคร้าบบบบ

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากคร้าบบบ

mild-dy : อ่านตอนพิเศษ ก่อนนะครับบบ ตอนใหม่จะพยายามรีบปั่นครับบบ

tawan : เป็นเบาหวานกันเลยครับ ฮ่าๆๆๆ

pinkky_kiku : ขอบคุณมากครับบบที่ชอบครับ

Angel BeeRZ Yaoi : ฝันน่ากลัวจริงๆ ครับ แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว นึกทีไรก็ยังจำได้แม่นครับ

patchylove : ลองติดตามอ่านครับ มันสุดยอดมาก อิอิ



ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ

   สวัสดีครับ ผมเป๊บเองครับ ไม่ได้เขียนเล่ามานานมาก ก็เพราะติดเรื่องงานแหละครับ หลังจากน้ำท่วมปีที่แล้วมา ก็มีปัญหาตามมาหลายอย่างพอสมควร รวมถึงปัจจัยสภาพแวดล้อมของประเทศไทยไม่ค่อยนิ่ง เลยค่อนข้างแก้ไขได้ลำบากครับ
   ช่วงสองสามวันนี้โจ้เค้าเปรยๆ ว่า เอาเรื่องเล่าตอนใหม่ๆ ไปลง แฟนคลับที่เหนียวแน่นเข้ามาให้กำลังใจ เป๊บก็ควรเข้าไปเขียนอะไรบ้าง เข้าใจมั้ย....ผมก็ต้องตอบว่าเข้าใจและห้ามเถียงครับ ไม่งั้นอาการเกลียมัวจะกลับมาทันที ฮ่าๆๆๆ
   วันเสาร์ที่ผ่านมา (15/09/55) ผมตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่าในคอนโดแสนสุข เพราะว่าตัวขาวเค้าไปช่วยงานบริษัทของจิม สาขาเชียงใหม่ เดินทางไปตั้งแต่วันศุกร์เช้าละครับ จะว่าไปก็เหงา นะครับแต่มันเป็นเรื่องของงานก็พยายามเข้าใจ ไม่บ่อยนักที่เราสองคนจะห่างกันครับ ผมนอนลมตาบนเตียงคิดถึงตัวขาว คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เอี้ยวตัวไปดูหน้าจอ ตัวขาวโทรมาครับ
“ตื่นยังอะคิงคอง” ตัวขาวทักผมครับ
“ตื่นได้ห้านาทีแล้วครับที่รัก”
“อ้าว..แล้วทำอะไรอยู่อะเป๊บ”
“นอนคิดถึงที่รักไปเรื่อยนะครับ...นอนคนเดียวเหง๊าเหงา”
“โหยยย..แหวะ...ไม่ต้องมาหวานตั้งแต่เช้าเลยนะ...คิกๆๆ” เสียงตัวขาวแอบหัวเราะเบาๆ
“หวานก็เพราะรักไงครับ..คิดถึงจริงๆ นอนคนเดียวไม่มีใครให้กอดเลย”
“หาเมียน้อยเด็กๆ ซักคนมากอดซิ...เชอะ” ตัวขาวทำเสียงประชด
“หา...ให้หาจริงอะ...ดีๆ เดี๋ยวเป๊บโทรหาเมียน้อยให้มานอนด้วยดีกว่า” ผมแหย่กลับ
“ก็ลองดูซิ...กลับไปจะเอามีดแทงๆๆ ตัดให้ขาด ทิ้งชักโครก...แล้วจะจับเมียน้อยปาดคอ แทงๆๆ ให้ตายคาที่ทั้งสองคนนะแหละ...คอยดู...”
“โหหหหห....โหดมากอะ....”
“โหดซิ...รักมากโหดมากกกก..เข้าใจป่าววววว”
“เป๊บแหย่เล่นครับที่รัก....รักที่เรียกคนเดียวนะ...ไม่มีใครอื่นแน่นอน”
“เชอะ...ทำมาปากหวาน...แค่นี้ละจะไปทำงานต่อละ” ตัวขาวทำเสียงแข็งใส่ สงสัยจะงอน
“โอ๋ๆๆ...อย่าทำเสียงงอนนะ....ที่รักกลับมากี่โมง”
“น่าจะบินกลับถึงกรุงเทพฯ เย็นๆ อะเป๊บ”
“งั้นเดี๋ยวเป๊บไปรับนะ..ขากลับจะได้แวะทานอะไรกันครับ”
“โอเคค้าบเป๊บ...วางสายก่อนนะ...รักนะคิงคอง”
“รักนะตัวขาว..บายครับ” ผมกดวางสายตัวขาว
   หลังจากวางสายก็เด้งตัวจากเตียงนอน เดินเข้าห้องน้ำทำกิจธุระเสร็จ แต่งตัวสบายๆ เดินมาที่ห้องครัวทำอะไรกินง่ายๆ ครับ มื้อเช้าคนเดียวแบบนี้ก็เป็นขนมปัง ไส้กรอก ไข่ดาว ละกัน ระหว่างนั่งกินไปเรื่อยๆ ก็คิดไปว่า นี่ถ้าตัวขาวอยู่คงมีสลัดทูน่าเพิ่มแน่ๆ
   ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็มานั่งดูทีวีคนเดียวครับ เหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก จะโทรไปหาพี่ปริมก็ทำงานที่ต่างประเทศ จะโทรหาพี่ปัน ก็ไปต่างจังหวัด คิดไปคิดมาลองโทรหาเพื่อนๆ ดีกว่า
“เฮ้ย...เบิด...กรูเอง...ว่างปะวะ จะชวนเที่ยวห้าง”
“เมียไม่อยู่ละซิเมิง”
“เออเดะ...เหงามาก..เบื่อๆ ด้วย”
“เสียใจวะเพื่อน...กรูไปกะเมีย”
“โอเค..จบเลยเพื่อน...ไว้คุยกัน”
“ฮ่าๆๆๆ....เอองวดหน้านะเว้ย นัดกันทั้งแก้งไม่ได้เจอกันนานละ”
“เออๆๆ...บายเว้ย”
   ไม่มีใครว่างเอาซะเลย เหงาๆ ลองโทรหาตัวขาวแก้เซ็งดีกว่า
“ติดประชุมอยู่อะคิงคอง...เดี๋ยวโทรกลับนะ..จุ๊บุ๊ๆ” โหผมไม่ทันจะอ้าปากถาม วางสายไปซะงั้น...น่าน้อยใจนัก
   ผมปิดทีวี เดินเข้าห้องแต่งตัวให้หล่อเต็มที่ ตัดสินใจออกไปเดินเที่ยวห้างคนเดียวครับ ระหว่างขับเจ้าสีเงินออกมา ผมลังเลว่าจะไปห้างใกล้บ้านหรือไกลบ้านดี เลยตัดสินใจเลือกทางสายกลาง คือไปห้างไกลแบบปานกลางดีกว่าครับ ซึ่งก็คือ เซ็นทรัลพระราม 9 การจราจรหนาแน่นพอสมควรครับ คงเป็นเพราะฝนตกด้วยมั้ง กว่าจะมาถึงห้างก็เกือบเที่ยงแล้ว จอดรถเสร็จก็เดินเข้ามาในห้าง คิดถึงตัวขาวชะมัดเลย ปกติห้างนี้ตัวขาวจะชอบมาเดินมากๆ ไม่รู้ติดใจอะไรมากมายนักนะครับ ด้วยความที่เบื่อผมเลยฆ่าเวลาด้วยการดูหนังละกันครับ
   ขึ้นไปถึงชั้นโรงหนัง ยืนดูพรีวิวหนัง เลยเลือก Expendable 2  รอบ 14.25 น. ยังมีเวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ เดินลงไปชั้นล่างเพื่อหาอะไรกินรองท้องครับ
   เพื่อความง่ายเลยเลือกเข้าร้านแม๊คโดนัล สั่งเบอร์เกอร์ปลา เป๊บซี่ เฟรนฟราย มากินเล่น หยิบไอโฟนคู่ใจมากดดูอะไรเรื่อยเปื่อย สักพักผมสังเกตเห็นกลุ่มเด็กวัยรุ่น โต๊ะข้างๆ กระซิบกระซาบกันใหญ่แถมเหล่ๆ มองมาทางผมด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ....อายุขนาดนี้แล้วยังขายได้นะเรา นี่ถ้าตัวขาวอยู่ คงได้แยกเขี้ยวใส่เด็กๆ กลุ่มนั้นแน่ ผมก็ทำเฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไรครับ จนกระทั่ง
“พี่ครับ....พี่หล่อมากๆ เลย...เพื่อนผมให้มาขอเบอร์ครับ....” ผมเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงของคู่สนทนา เป็นเด็กหนุ่มตี๋ๆ ขาวๆ หน้าตาใช้ได้ครับ
“เพื่อนน้องที่ให้มาขอเบอร์..คนไหนหรือครับ” ผมยิ้มพร้อมกับถามด้วยมิตรภาพ
“คนนั้นครับพี่..ใส่เสื้อสีชมพู” ผมหันไปมองตามการชี้
“คนนั้นหรือ” เป็นหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาน่ารักเชียวครับ ผิวขาวปากแดง ความสูงกะด้วยสายตาคร่าวๆ น่าจะเท่าตัวขาวของผมเลย แต่เสียใจด้วยนะครับ ความน่ารักโดยรวมยังน้อยกว่าตัวขาวเยอะเลย ถ้าเพ่งดีๆ ตัวขาวของผมผิวพรรณ ยังเนียนใสกว่าเด็กคนนี้อีกมั้ง
“ใช่ครับพี่...มันชอบพี่อะ...ขอเบอร์ให้มันหน่อยนะ”
   เด็กหนุ่มเสื้อสีชมพู คงเห็นผมไม่ให้เบอร์ เลยรวบรวมความกล้าลุกขึ้นมาที่โต๊ะผมซะงั้นอะ
“สวัสดีครับพี่...ผมชื่อ ต่ายครับ...พี่ชื่อ....” หนุ่มเสื้อชมพูเดินมาถึงโต๊ะก็ยิ้มกว้างถามชื่อผมทันที
“สวัสดีครับน้อง...พี่ชื่อเป๊บครับ..ยินดีที่ได้รู้จัก” ผมยิ้มตอบไป
“เช่นกันอะพี่...พี่หล่อมากๆ เลยอะ ผมชอบพี่ตั้งแต่แรกเห็นเลยครับ” โอ้...เด็กสมัยนี้แรงจริงๆ ครับ
“จริงอะ....ขอบคุณมากเลยนะน้องต่าย..ที่ชอบพี่....แต่พี่มีแฟนแล้วครับ” ผมยิ้มตอบไป
“มุขนี้อีกแล้วอะพี่...ผมไม่เชื่อหรอก...”
“ไม่ได้มุขเลยนะครับ พี่มีแฟนแล้วจริงๆ”
“ก็เวลาต่ายไปขอเบอร์คนอื่นๆ ก็ตอบแบบนี้แหละพี่..ดังนั้นอย่าหลอกซะให้ยาก” ยังตื้อนะนี่
“ไม่ได้หลอกเลยนะน้อง...พี่มีแฟนแล้วจริงๆ คบกันมานานแล้วครับ”
“ฮ่าๆๆ จริงหรือพี่...ที่ว่านานนะกี่ปี..เท่าที่ผมดูเนี่ย พี่น่าจะเรียนปีสามหรือปีสี่นะ” โอ้โห น้องต่ายคนนี้ตาแหลมมาก....ฮ่าๆๆ ปีสามปีสี่ที่ว่า สำหรับพี่มันผ่านมาเป็นสิบปีแล้วคร้าบบบบ
“ฮ่าๆๆๆๆ....น้องคิดงั้นจริงอะ...ถ้าน้องคิดว่าพี่เรียนปีสามปีสี่..มันเมื่อสิบกว่าปีก่อนโน่น”
   น้องต่ายและเพื่อนอีกคนที่มาขอเบอร์ผม ทำหน้าอึ้งๆ ปนตกใจ
“จริงดิพี่...ถามจริงพี่อายุเท่าไหร่”
“ฮ่าๆๆ...32 แล้วครับน้อง”
“หา.....จริงดิพี่....ทำไมหน้าอ่อนเงี้ยยยย...ผมนึกว่า 21 – 22”
“ฮ่าๆๆ...ขอบคุณคร้าบที่ชมว่าพี่หน้าเด็ก” ผมยิ้มให้น้องต่ายไป
“โห...ผมอึ้งเลยอะพี่...ถามจริง..มีแฟนแล้วจริงอะ”
“ชัวร์ครับน้อง”
“อ้าวแล้วแฟนพี่ไปไหนซะละ..ทำไมไม่มาเที่ยวด้วยกัน” เพื่อนน้องต่ายช่วยถามเหมือนจะช่วยเพื่อนจับผิด
“แฟนพี่ไปทำงานที่เชียงใหม่....พี่เลยมาเดินห้างเรื่อยเปื่อยฆ่าเวลารอรับแฟนบินกลับตอนเย็นๆ นี่แหละ”
“โหยยยย....เสียดายจัง....ผมชอบพี่มากเลยนะ...พี่หล่อมากๆ ครับ...ยังกะเคน ธีรเดช อะ” น้องต่ายทำหน้าเสียดายมากๆ .....ฮ่าๆๆๆ น้องเอ้ย ของดีมีน้อยยย นี่ถ้าเกิดก่อนสักสิบปี อาจจะมีตบตีกับตัวขาวนะเนี่ย...โอยฮามากๆ
“วันนึงน้องก็เจอคนที่หล่อกว่าพี่อีกแหละครับ”
“จะมีใครหล่อกว่าพี่เนี่ย..ในมหาลัยไม่มีสักคน”
“น้องยังไม่เจอไง”
“พี่ๆ เป็นลูกครึ่งป่าว” เพื่อนน้องต่ายถาม
“ครับ พี่เป็นลูกครึ่ง คุณแม่พี่เป็นฝรั่ง”
“ว่าแล้วววว...หล่อซะขนาดนี้...เฮ้ยไอ้ต่าย อดแดกวะ...ฮ่าๆๆๆ” เพื่อนๆ น้องต่ายที่โต๊ะข้างๆ ก็ขำไปด้วย
“อดเลยวะเมิงงงง....พี่เป๊บ...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...พี่หล่อจริงๆ นะ ผมชอบพี่มากๆ วันไหนพี่เลิกกับแฟนอย่าลืมมาคบกับผมนะ อันนี้เบอร์โทรผมครับ” อ๊ะ นั่น มีหยอดดด ฮ่าๆๆ น้องต่ายเอากระดาษเล็กๆ เขียนเบอร์โทรส่งให้ผม
“ครับน้องต่าย...แต่คงยากนะ...เพราะแฟนพี่คนนี้คบกันมานานมากแล้ว มองหน้าก็รู้ใจ ถ้าไม่มีเค้าพี่คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว” ผมยิ้มตอบ
“สุดยอดเลยพี่...โอยยยย...นี่ถ้าผมมีแฟนแบบพี่สักคน..คงโชคดีมากอะ”
“ฮ่าๆๆๆ ครับ”
“ไม่รบกวนพี่แล้วครับบบ...ยินดีที่ได้รู้จักนะพี่เป๊บ...ผมขอตัวก่อนนะครับ” น้องต่ายยิ้มให้ผม น่ารักดีนะ แต่ตัวขาวน่ารักกว่า แฮ่ๆๆ
“ครับน้องต่าย..เช่นกันครับ”
   เพื่อนๆ ทั้งโต๊ะ รวมถึงน้องต่ายก็เตรียมตัวกลับ ได้ยินเสียงแซวกันว่า แห้วอะดิเมิง สัดเอ้ยยอดแดก แม่งฮาวะ...ตามประสาไปละครับ
   ผมละตลกกับเรื่องที่เจอนี้มากเลยครับ...แสดงว่าเรายังดูดีนะเนี่ย...มีเด็กๆ มาจีบซะด้วย..นั่งทานต่ออีกสักแป๊บก็ถึงเวลาโรงหนังแล้วละครับ
   ผมกดไลน์ส่งไปถามตัวขาวว่า
“ที่รักคับบบ...ตกลงบินกลับกี่โมง”
“ค้าบบบคิงคอง...กลับการบินไทย เที่ยวห้าโมงห้านาทีค้าบ..ถึง กรุงเทพ หกโมงนิดๆ อะ”
“คับบบ...เดี๋ยวเป๊บไปรับนะ”
“ได้ค้าบ...แล้วนี่อยู่ไหนอะ”
“เป๊บมาดูหนังที่เซ็นทรัลพระราม 9 ฆ่าเวลารอรับที่รักนะแหละ”
“โห..อะไรอะ...ดูหนังไม่ชวน”
“อ้าวก็ตัวเองทำงานนี่น่า..จะชวนมาดูได้ไงอะ”
“ชิ..ดูพร้อมกันพรุ่งนี้ก็ได้นี่..งอลลลลล”
“ฮ่าๆๆ...พรุ่งนี้เรามาดูกันอีกก็ได้..อย่างอลน้า”
“เชอะ...คิงคองค้าบประชุมต่อนะ...เดี๋ยวเจอกันตอนค่ำๆ นะ..รักนะคิงคอง จุ๊บๆ”
“รักนะตัวขาว...จุ๊บๆ” น่ารักอ้อนเก่งขนาดนี้ จะมีกี่ต่ายก็ไม่สนละครับบบบ
   คุยไลน์กับตัวขาวเสร็จ ผมก็เดินไปโรงหนังก็เริ่มฉายโฆษณาพอดี หนังเรื่องนี้สนุกนะครับ บู๊ล้างผลาญมากๆ ยิงๆๆ ถล่มๆ ทำให้ผมคลายความเหงาไปได้สองชั่วโมงกว่าๆ แต่จริงๆ แล้วถ้ามีตัวขาวมานั่งดูข้างๆ ก็จะสนุกมากกว่า จนกระทั่งหนังเลิก โรงหนังก็เปิดไฟ เห็นที่นั่งด้านบนสุดเป็นโซฟาคู่ กำลังคิดเสียดายเลยว่า ถ้าตัวขาวมาคงเลือกนั่งโซฟา แต่นี่มาคนเดียวต้องนั่งเดี่ยว
   ออกจากโรงหนังเกือบ 5 โมงแล้วละครับ ผมกดดูหน้าจอโทรศัพท์ ตัวขาวไลน์มาบอกว่า ตอนนี้กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว เจอกันที่กรุงเทพฯ ผมเลยรีบไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่าง ซื้อขนมกับผลไม้ติดมือไปบ้าง เพราะตอนเช้าเปิดตู้เย็นดูก็พร่องไปเยอะ
   ซื้อเสร็จผมก็รีบบึ่งเจ้าสีเงินไปสนามบินสุวรรณภูมิทันที การจราจรหน้าห้างติดพอสมควรครับ กว่าจะหลุดเส้นพระรามเก้าขึ้นมอเตอร์เวย์ได้ก็ห้าโมงสี่สิบห้าแล้ว ผมรีบซิ่งเต็มที่กลัวตัวขาวต้องรอนาน ถึงสนามบินรีบจอดรถที่อาคารจอดรถ ก็เดินไปตัวอาคารชั้นผู้โดยสารขาเข้า ยืนรอได้เป๊บเดียวก็เห็นตัวขาวเดินยิ้มพร้อมลากกระเป๋าออกมาแต่ไกล
“แฮ่ๆ คิงคอง คิดถึงจังค้าบบบบ” ตัวขาวเดินมาถึงผมก็กอดทันที
“คิดถึงเหมือนกันนะตัวขาว” ผมกอดแน่นๆ
   ถามว่าอายมั้ย เราสองคนคงไม่อายแล้วละครับ แต่อารมณ์เหมือนพี่น้องกอดกันมากกว่า น้องจากพวกผีเห็นผี ดูก็จะรู้ว่า มันไม่ใช่พี่น้องงงง ฮ่าๆๆ หลังจากนั่งสีเงินออกมาจากสนามบิน

“เป๊บ คอยนานมั้ยนี่”
“ห้านาทีเองครับ”
“ดีจังที่ไม่นาน เพราะเครื่องดีเลย์อะครับ ฝนตกอากาศแย่ กัปตันเลยวนๆ รอบนึง”
“อ้าวจริงอะ...อากาศเดี๋ยวนี้น่ากลัวนะ...มันเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก”
“นั่นซิเป๊บ...ว่าแต่หิวแล้ววววว...กินไรดีอะ”
“ที่รักอยากกินแนวไหนละ”
“เอาแนวบุฟเฟ่ท์ๆ กินเยอะๆ กลางวันกินน้อยมากอะ มัวแต่ประชุมๆ”
“ฮ่าๆๆ งั้นไปกินร้านชื่อคิงคองมั้ย แนวเกาหลีปิ้งย่างนะ”
“ฮ่าๆๆ....ดีคับๆ ชื่อร้านเหมือนชื่อที่เรียกเป๊บเลยอะ...ตลกอะ”
“ชื่อร้านนี้จริงๆ นะ...กินร้านนี้ก็เหมือนกินเป๊บนะแหละ...เดี๋ยวคืนนี้จะให้กินทั้งคืนเลย”
“แอะ...แหวะ..ใครอยากจะไปกิน....” ตัวขาวแลบลิ้นทำแหวะๆ ใส่
“ไม่กินจริงอะ...เห็นทุกครั้งก็เอาเข้าปากตลอด...เผลอไม่ได้จริงๆ”
“ผั๊วะๆ....ทะลึ่งงงง” ตัวขาวเขิน หันมาทุ๊บผมละ
“ฮ่าๆๆๆๆ....เวลาเขินยังน่ารักนะ....เมียใครเนี่ย”
“บ้าๆๆ....” ปากด่าแต่นั่งยิ้มมองออกไปนอกรถแก้เขินละนั่น
   ผมพาเจ้าสีเงินขึ้นทางด่วนมาลงใกล้ๆ แถวๆ ประตูน้ำ ร้านคิงคองสาขาชิดลม อยู่สี่แยกไฟแดง ถนนตรงข้ามเซ็นทรัลชิดลมเลยครับ บางวันถ้ามาช่วงคนเยอะก็ต้องต่อคิวนานเลยนะ แต่วันที่ผมไปดวงดีครับ คนน้อยแล้วเนื่องจากไปถึงประมาณเกือบๆ สองทุ่มละครับ หลังจากจอดรถเสร็จ เดินเข้าร้านได้ที่นั่งมุมดี เราก็เริ่มสั่งกันเลย
“บุฟเฟ่ท์สองที่นะครับ”
“คะ..ได้คะ..รับอะไรบ้างคะ..เลือกได้จากเมนูเลยคะ”
“เอาปลาแซลมอน เบคอน หมูสามชั้น กุ้ง ผักชุดเล็ก หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ คับ” ตัวขาวหันไปสั่งรวดเดียว
“จะกินหมดหรือ” ผมถาม
“สบายมากกกก...เอาตามนี้เลยคับ”
“คะ..รับน้ำอะไรดีคะ”
“มีน้ำอะไรบ้างครับ”
“ชาเขียว ร้อน เย็น ชามะนาว ชาดำเย็น ชาเย็น กาแฟเย็น น้ำอัดลมคะ น้ำเติมไม่อั้นนะคะ ระหว่างการทานเปลี่ยนได้ตลอดคะ”
“งั้นเอาน้ำชามะนาวคับ”
“ชาดำเย็นละกันน้อง” ผมสั่งพนักงานไป
“จิมสบายดีหรือที่รัก”
“สบายดีอะเป๊บ...แต่มันเครียดๆ เรื่องผลประกอบการ เพราะตอนนี้ที่เชียงใหม่ก็เจอพวกผลกระทบน้ำท่วมจากจังหวัดใกล้เคียงนะแหละ”
“เห็นภาพเลยครับ...บางทีธรรมชาติเราก็ควบคุมไม่ได้นะ...แล้วจะแก้ปัญหายังไง”
“ก็คุยกับพ่อแล้วว่า ไตรมาสสามนี้ถ้าเกิดขาดทุน จะเอากำไรสาขาอื่นมาโปะแทนก่อน”
“แล้วสาขาหาดใหญ่ละครับ”
“ไม่ต่างกันนะเป๊บ...เจอเหตุการณ์สามจังหวัดก็เงียบๆ ไปเหมือนกัน....วันพุธนี้จิมมันจะบินไปตรวจงานที่หาดใหญ่ โจ้จะไปวันศุกร์เช้าเหมือนเดิมอะ...เป๊บว่างไปด้วยกันมั้ย”
“ไปอีกแล้วหรือ...แสดงว่าเสาร์หน้าเป๊บต้องเหงาอีกละซิ”
“เหงาจริงอะ...แต่โจ้ก็ห่วงงานนะ...ห่วงเป๊บด้วย”
“ฮ่าๆๆ..อย่าทำหน้าเครียดนะครับ...เดี๋ยวเป๊บดูคิวจะว่างจะไปด้วยนะ”
“แฮ่ๆ...จริงนะ...ถ้าว่างไปด้วยกันนะ”
“จ้าที่รัก”
   ไม่ทันได้คุยต่อ อาหารที่สั่งไว้ก็มาพอดีครับ ขอบอกเลยว่าคุณภาพความสดของอาหารอยู่ในระดับดีเลยนะครับ อร่อยมากๆ ตัวขาวกินซะเยอะเลย โดยเฉพาะปลาแซลมอนนี่ของโปรดเจ้าตัวเค้าเลยละครับ
“เป๊บๆ กินหอยมั้ยค้าบ”
“เอ...เป๊บเลิกกินมาเจ็ดแปดปีแล้วน่า...ไม่รู้ว่ากลับไปกินจะชินป่าว”
   เจอมุกนี้เข้าตัวขาวทำหน้างง...ฮ่าๆๆ ไม่เกินสิบวินาที คงคิดได้
“บ้า...ทะลึ่งงงงง...หมายถึงหอยแมลงภู่เนี่ยอะ” เขินซะขนาดนั้นเลย
“ฮ่าๆๆๆ....ได้ครับๆ แล้วโจ้ชอบกินหอยหรือ”
“ชอบๆ พอสุกแล้วเนื้อมันหวานดี” ตอบแบบใสซื่อมาก แต่สายตาผมที่มองกำลังคิดทะลึ่งๆ ตัวขาวไหวตัวทันก็แหกปากกลับ
“อ๊ะ...ทะลึ่งอีกแล้วววว...หมายถึงหอยนี่ตะหากกกก”
“ฮ่าๆๆ....ก็เป๊บไม่ได้ว่าอะไรนี่...แต่เห็นชอบกินหอยจนผิดปกติ...ปกติชอบกินแต่ “ฮัม”” คำว่า ฮัม ผมพูดเบาๆ กลัวโต๊ะข้างๆ ช๊อกตาย ฮ่าๆๆๆ
“ทะลึ่งงงงงง..จริงงงงง...” หน้าแดงไปแล้ว สนุกจังแกล้งเมียตัวเอง
   หมดมุกนี้เราก็ทานกันต่อไปครับ จนใกล้ๆ อิ่มก็เริ่มชะลอๆ กันแล้ว ผมเลยนึกถึงเรื่องเด็กมาจีบ เลยเล่าให้ตัวขาวฟัง เพราะระหว่างเราสองคนไม่มีความลับครับ
“โห จริงอะ...นี่แสดงว่าหน้าเด็กมากเลยนะเนี่ย...ฮ่าๆๆ”
“เป๊บก็งงนะ...แต่น้องเค้าน่ารักและก็ตลกดีครับ”
“แล้วไปเผลอใจชอบปะละ..ชิ”
“ไม่อะที่รัก...รักที่รักคนเดียวไม่มีคนอื่นแน่นอน”
“ใครจะไปรู้ละ...เด็กสมัยนี้กล้ามากมายเลยนะเป๊บ...แถมอะไรที่แย่งมาได้ก็เอาหมดอะ”
“ก็จริงนะ..แต่เป๊บว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก ถ้าใจเรานิ่งซะอย่าง ไม่ก็คือไม่อะ”
“จริงด้วยเนอะ...แต่น้องเค้าชื่อต่ายนี่ อาจจะเป็นกระต่ายที่น่ารักจนคิงคองไปหลงก็ได้นี่..เชอะ” ตัวขาวผมกำลังจะงอลอีกละครับ
“คิงคองไม่หลงกระต่ายแน่นอนครับ...เพราะว่าคิงคองชอบจิงโจ้...จิงโจ้กระโดดดึ๋งๆ ขย่มเก่งจะตาย” มุกนี้ตัวขาวผมทำตาใสแป๋ว งงแน่นอน ฮ่าๆๆ
“อะไรอะ...อะไรคือจิงโจ้ ขย่มเก่ง งงอะ”
“คนที่นั่งตรงข้ามเป๊บนี่ไง” ตัวขาวถึงบางอ้อละครับ
“ทะลึ่งงงงงงงงงงงงงง...” เขินเต็มกำลัง ฮ่าๆๆๆ บอกแล้วแกล้งเมียตัวเองนี่สนุกกกกก
“ฮ่าๆๆๆๆ”
   คุยเล่นกันไปเรื่อยๆ จนตัวขาวบ่นว่าอยากกลับแล้ว จ่ายเงินเรียบร้อย เราสองคนก็เดินทางกลับคอนโดแสนสุข การจราจรไม่หนาแน่นมากครับ สี่ทุ่มแล้วใครจะขับไปไหนกันนักหนา จริงมั้ยครับ
   ถึงคอนโดตัวขาวก็รีบไปเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ ส่วนผมก็เอาขนมกับผลไม้จัดแจงในห้องครัว จนตัวขาวอาบน้ำเสร็จ ผมถึงได้อาบบ้าง ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นตัวขาวคลุมโปงซะแล้ว ว้า....แบบนี้มันก็เสียโอกาสละซิ
“จิงโจ้..จิงโจ้...จิงโจ้ดึ๋งๆ หลับยังครับบบ” ผมเอาจมูกไปไซร้ซอกคอตัวขาว
“หลับแล้วๆ....เหนื่อยนะคิงคอง” ตัวขาวงอแงซะแล้ว
“ไม่อยากดึ๋งๆ หรือ”
“เหนื่อยอะ...ไปดึ๋งๆ เองเลยไป๊” ตัวขาวไล่ผม
“ฮ่าๆๆ...จะให้ไปดึ๋งๆ กะใครอะ...ดึ๋งๆ กับจิงโจ้ดีกว่า...มานี่!!!!” ผมกระชากผ้าห่มตัวขาวออก
“ว๊ากกกก...เดี๋ยวๆๆๆ....ขอเวลาเตรียมตัวก่อนนนนนน!!!!”


เป๊บ : ตะลึง ตะลึง ตะลึง...ตะลึงตึง ตึง ดึ๋ง ดึ๋ง ดึ๋ง ดึ๋ง 
โจ้ : อย่า ดึ๋ง ดึ๋ง มากกกกก มานเหนื่อยยยยยยยย 

[8X]

น้องเป๊บหน้าเด็กมากจนเด็กมาจีบเลยนะเนี้ย
ไม่ได้แระๆ น้องโจ้อย่าปล่อยให้ไปไหนคนเดียวบ่อยๆ นะ
เดี๋ยวเด็กๆ มาจีบอีก 555 แต่ถึงยังไงคู่นี้ก็หวานตลอดเลยน๊า
น่าอิจฉาจริงจริ๊ง

[fay 13]

โอ้ยพี่เป๊ปหื่นตลอด 
 
 
 
 

[malula]

เด็กสมัยใหม่จะใจกล้าก็ไม่แปลก
ขอเพียงให้คนสองคนมั่นคงต่อกัน
ซื่อสัตย์ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง ชีวิตคู่ก็ราบรื่น
เป๊บรับมือคนเข้าหาเก่งนะ

[yeyong]

อิจฉาที่น้องเป๊บหน้าเด็ก 

[Deeli]

โห อิจฉาพี่ต่ายอ้ะ ได้เห็นพี่คิงคอง    ตอนสุดท้าย ตึ๋งๆ ไรอ้ะ 555555...

[tawan]

น่ารักกันตลอดดดดดดด

ชอบอ่ะ

 

[คนอ่าน]

สวัสดีค่ะคุณโจ้. คุณเป๊ป ยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิมไม่้ปลี่ยนแปลงเลยน่ะค่ะ
แต่ทำไมเอารูปดิสเก่าออกล่ะค่ะ. ที่เป็นรูปคุณเป๊ปกับคุณโจ้หน่ะ น่ารักดีออก
คุณเป็ปเห็นหน้าไม่ค่อยชัด   แต่ว่าหน้าตาดีจัดว่าหล่อแบบฝรั่งๆ ตัวจริงคงจะหล่อน่าดูเลย
ส่วนคุณโจ้น่ารักมากกกกกกกกกกกก. ผิวขาวเนียนใสอย่างที่บอกมาเลย. ผิวขาว ปากแดง.  หน้าหวานๆ
น่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ. น่ารักกว่าผู้หญิงอีก ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป๊ปจะหลง
สมัยนี้เปลี่ยนไปแล้วน่ะค่ะ ผู้หญิงจะหล่อ ผู้ชายจะสวยน่ารักกว่าผู้หญิง ฮิ...ฮิ
อยากให้คุณโจ้เอารูปคู่ลงดิสเหมือนเดิมมากกว่ารูปใครก็ไม่รู้อ่ะค่ะ น่ารักมาก เห็นแล้วสดชื่น
ปล.อย่าเพิ่งรีบจบเลยน่ะค่ะ นานๆมาต่อทีก็ได้ ยังอยากรู้เรื่องของพวกคุณไปนานๆค่ะ

[หมูกระต่าย]

โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!  น้ำตาลท่วมบ้านแล้วพี่น้อง

คู่นี้รักกันดีจังอิจฉามากๆๆๆๆๆๆๆ

[Angel BeeRZ Yaoi]

พี่เป๊บหื่นจังเนอะพี่โจ้ แต่พี่เป๊บหน้าเด็กอ่ะ อิจฉาพี่โจ้อ่ะได้แฟนหล่อ