หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[maemix]

เที่ยวให้สนุกนะโจ้-เป๊บ แอนด์เดอะแก็งค์
เดินทางปลอดภัยค่า

[fay 13]

 

[teukkie]

น่าร้ากกกอ่ะพี่โจ้พี่เป็ป ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะค่ะ ติดตามอ่านมาถึงตอนนี้ จะบอกว่าพวกพี่โชคดีมากเลยที่เกิดเป็นคู่แท้กัน รักกันตลอดไปนะคร่าาา  อยากเห็นรุปพี่ๆจังเลย ในดิสนี้ใช่ป่าว ไม่แน่ใจอ่ะคะ มองไม่ค่อยชัดด้วย อิอิ  อยากเห็นๆๆๆๆๆ งอแงๆๆๆ. ปล.กลับจากเที่ยวแร้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคร่าาา

[9nawKIHAE]

งื้อออออ เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ขอถวายตัวเป็น FC พี่เป๊ปพี่โจ้ด้วยคน
หลงซะแล้วค่ะ หลงพี่ชายผิวขาวตัวนิ่มตาใสๆ กับ พี่ชายคิงคองสุดหล่อจอมหื่น..*โดนดักยิง* 
แอร๊ ล้อเล่นนะคะพี่ =.,= พี่ๆน่ารักมากเลย ขอบคุณนะคะ ที่นำเรื่องราวทั้งหมดมาพิมพ์ให้ได้อ่านกัน
อ่านแล้วมีความสุขมากเลยค่ะ รอติดตามอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[คนอ่าน]

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ พอดีโดนตัวขาวใช้ให้มาดูโพสที่แฟนคลับเข้ามาโพสไว้ ก็ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่ชื่นชอบในความสนุกเรื่องราวของผมกับตัวขาว ถ้าสงสัยว่า ทำไมตัวขาวไม่มาโพสเอง ตอนนี้เจ้าตัวกำลังเริงร่า จัดเสื้อผ้า เพราะช่วงวันที่ 5 - 8 เมษายน 56 สุดสัปดาห์นี้ เราสองคนจะไปร่วมงานแต่งของเพื่อนสมัยเรียนปริญญาโท ไหนๆ ก็ไปแล้ว เลยวางแผนเพิ่มเติมแวะไปพักที่เกาะเสม็ด และที่สำคัญคือ การไปเสม็ดครั้งนี้ รวมแก้งค์เพื่อนๆ และแน่นอน ฉัตรก็ร่วมทริปด้วยครับ ตัวขาวเลยร่าเริงอย่างมากถึงมากที่สุด ระหว่างที่ผมกำลังพิมพ์ ก็ตะโกนถามเป็นระยะๆ ว่า กางเกงว่ายน้ำตัวนี้ดีมั้ย เอาเสื้อแบบไหนไป แล้วเมื่อไหร่เป๊บจะมาจัดกระเป๋าละเนี่ยยยยยย(ตะคอกผมด้วยนะ คิดว่ากลัวเรอะไง) ผมทำหน้าขึงขังเลยหันไปตอบว่า........
........
........
........
........
........
........
 เดี๋ยวจะไปจัดนะจ๊ะเมียจ๋า.....แหะๆ ใครจะกล้าตะคอกกลับละครับ เดี๋ยวซวยละแย่ ไม่ได้เกลียมัวนะ แต่เกรงจายยยยยยย ฮ่าๆๆๆ
 เอาเป็นว่าผมไปจัดกระเป๋าก่อนนะครับ กลับมาจากเสม็ด ผมอาจจะมาเขียนเล่าให้อ่านนะครับ(ถ้าตัวขาวไม่ชิงเล่าเสียก่อน) อย่าลืมติดตามอ่านนะครับ งานนี้รับรองว่า ฮาอย่างแน่นอน

โจ้ : นี่เป๊บบบบบบ!!!!! เมื่อไหร่จะมาจัดกระเป๋า....อะไรนะคิดจะตะคอกใส่เหรอไงงงงง 

เป๊บ : เปล่าจ้าาาาาา.....แค่ร่ำลาแฟนคลับเท่านั้นเองงงงงง 

โจ้ : แล้วปายยยย อย่าคิดจะหือนะ ไม่งั้น 

เป๊บ : คร้าบบบบบ 

พี่เป็ปเกียมัว555 เอ๊ะ เกรงใจต่างหาก
ชอบผู้ชายกลัวเมียมากๆเลยค่ะ. มันดูน่ารักมากๆๆ
ประมาณว่ายอมเพราะรัก.
ปล.พี่โจ้มีรูปคู่พี่เป็ปรูปอื่นอีกไหมค่ะ.  อยากเห็นหลายๆรูปเลย น่ารักจัง^^

[MangoBlue]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ขอเป็นแฟนคลับพี่เป๊ปพี่โจ้ด้วยคน
ใช้เวลาอ่านสองวันเต็มๆเลย สนุกมากกกก
ชีวิตของพวกพี่ผ่านอุปสรรคใหญ่ๆมาทั้งนั้นเลย
ช่วงตอนแรกๆกัดกันน่ารักดี555 พออ่านมาถึงฉากที่พี่โจ้ต้นสนทัับ
แล้วพี่เป๊ปครวญครางร้องไห้ ทำเอาเราร้องไห้หน้าคอมนานมาก
อ่านแล้วรู้สึกอินตามเลยจริงๆ พอผ่านฉากนั้นมาก็อ่านไปอมยื้มไปตลอดเลย
พี่เป๊ปน่ารักกับพี่โจ้ดี อิอิ ครอบครัวทั้งสองก็อบอุ่นมากๆ
อ้าาอีกอย่างชอบพี่ฉัตรมากๆด้วยขอเป็นแฟนคลับพี่ฉัตรอีกคน >__<

ขอให้พวกพี่สองคนรักกันไปตลอดจนแก่เถ้า ร่วมกันผ่าพ้นอุปสรรคต่างๆไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้
อย่าลืมมาอัฟต่อบ่อยๆนะรออ่านอยู่ค่าา ตอนล่าสุดกำลังลุ้นเลยว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับพี่เป๊บรึเปล่า

 

[jonathan2624]

ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคร้าบบบบ ที่เข้ามาติดตามอ่านและชื่นชอบ ตั้งแต่ไปเกาะเสม็ดมา ก็ติดสงกรานต์เที่ยวยาวเลยอะครับ ไม่มีเวลาปั่นต้นฉบับ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องเสม็ด กำลังคิดว่าจะให้เป๊บมาเล่า หรือ จะเล่าเองดี ขอคิดดูอีกทีนะค้าบบบบ สำหรับตอนนี้อาจจะมีน่าเบื่อบ้าง ก็อย่าว่ากันนะครับ ตอนต่อไปออกแนวดราม่าแล้ว เล่ายากมากมาย อาจจะทิ้งช่วงสักระยะนะครับ ขอบคุณมากๆ ที่ติดตามคร้าบบบ
 

ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2

เสียงนาฬิกาปลุกที่ผมตั้งไว้ส่งเสียงเตือนตรงเวลา ผมตื่นแล้วหันไปมองเป๊บที่กำลังหลับสนิท ลังเลว่าจะปลุกดีมั้ย.......ตัดสินใจปลุกดีกว่า
“เป๊บ....เป๊บค้าบบบ....ตื่นไหวมั้ย....” ผมส่งเสียงเรียกพร้อมเขย่าตัวเป๊บเบาๆ
“ครับบบบบ...อีกห้านาทีนะ....เป๊บอยากนอนอีกนิด”
“โอเค เดี๋ยวโจ้ไปล้างหน้า แปรงฟัน ก่อนแล้วจะมาปลุกนะ”
   ผมเข้าห้องน้ำจัดการธุระเสร็จ ก็เดินออกมาปลุกเป๊บ
“เป๊บค้าบบบ ห้านาทีแล้ว ตื่นเลยๆ เดี๋ยวจะไม่ทันใส่บาตรนะ”
“คร้าบบบบ.....”
“คร้าบแล้วก็ลุกซิเป๊บ....ลุกเร็วๆๆๆ” ผมกระโดดขึ้นเตียงไปเขย่าตัว เป๊บก็กระชากผมลงไปกอดซะงั้นอะ”
“แฮ่...มานี่เลยตัวขาว กอดหน่อยนะ”
“เป๊บๆๆๆ ไม่ใช่เวลาจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยง...ตื่นไปใส่บาตร ไม่งั้นงดกิจกรรมสองเดือน” ผมขู่เป๊บ
“โอเคๆๆๆ คร้าบบบบ” เป๊บเด้งตัวออกจากเตียง รีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลยอะ ฮ่าๆๆๆ ขู่แบบนี้ได้ผลดีซะด้วย
   เป๊บจัดการเสร็จสรรพ ผมก็ขับรถพร้อมกับเป๊บออกไปใส่บาตรที่ตลาดสดประจำอำเภอ
“ที่รักขับไหวมั้ย....”
“สบายมากเป๊บ”
“รถฉัตรคันใหญ่ เป๊บกลัวเวลาเลี้ยวจะชนนะครับ”
“เช้าๆ รถไม่เยอะ..ไม่ชนหรอกคับ”
“แล้วนี่ไปถูกหรือ”
“ขับไปตามป้าย เดาๆ เอา...ฮ่าๆๆๆ”
   ขับรถมาถึงบริเวณตลาด หาที่จอดรถยากเหมือนกันครับ เพราะช่วงเช้าๆ ของต่างจังหวัดจะมีรถของพ่อค้าแม่ค้าต่างขนของมาขายกันมากมาย ทั้งผักสด ปลาสด ขนม อาหารคาว หวาน สารพัด เป็นวิถีชีวิตที่สบายดีนะครับ จอดรถเสร็จผมกับเป๊บก็เดินย้อนมาที่ตลาด เจอคุณป้าที่ขายอาหารเป็นชุดใส่บาตร
“ป้าค้าบบบ อาหารชุดใส่บาตรใช่มั้ยคับ”
“ใช่ค่าลูก”
“ชุดละเท่าไหร่คับป้า”
“ชุดละสามสิบบาทจ๊ะ....หนูใส่เสร็จก็เอาถาดมาคืนป้านะ....เอากี่ชุดลูก”
“เอาหกชุดคับป้า...ขอบคุณค้าบบบบ” ป้าเจ้าของร้านจัดให้ผมหกชุด ผมกับเป๊บก็ถือถาดมายืนรอพระบริเวณแถวๆ หน้าร้านครับ
“เป๊บโอเคป่าวอะ หนักมั้ย โจ้ช่วยถือป่าว” ผมหันไปถามเป๊บครับ ดูเหมือนเป๊บเหนื่อยๆ
“ไหวครับๆ”
“ไหวอะไรอะ เหงื่อไหลเต็มหน้าแล้ว ร้อนหรือเป๊บ”
“ก็นิดหน่อยครับที่รัก”
“ร้อนตรงไหนอะ...โจ้ว่าอากาศเย็นออกนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ....เป๊บสบายมากกกกก” เป๊บหันมายิ้มแบบซีดๆ ผมเอะใจ แต่ก็คิดว่า รีบๆ ใส่บาตรให้เสร็จจะได้พาเป๊บกลับไปพัก
   ยืนคอยสักพักก็มีพระเดินมาสองรูป
“นิมนต์ค้าบพระคุณเจ้า”
   ผมกับเป๊บก็เอาอาหารคาวหวานใส่ในบาตร ใส่เสร็จก็นั่งยองๆ เพื่อรับพรจากพระ หลังจากรับพรเสร็จ ก็ยืนรอพระต่อครับ
“เหลือคนละหนึ่งชุด....เป๊บไหวมั้ย....ไม่สบายหรือเปล่า”
“ไหวครับ...เป๊บมึนนิดๆ ไม่เป็นไรครับ อีกแป๊บเดียวเสร็จค่อยกลับไปพัก”
“ไหวนะเป๊บ” ผมใจไม่ดีสักเท่าไหร่ เป๊บสามวันดีสี่วันไข้จริงๆ ครับ
   เพียงแค่ชั่วอึดใจ ผมสังเกตเห็นบรรดาพ่อค้าแม่ค้า วิ่งมากระซิบกระซาบกันใหญ่ ผมก็หันไปมองแบบงงๆ พลางคิดในใจว่า เกิดอะไรขึ้นหว่า
“มีอะไรหรือครับที่รัก”
“ก็งงอะเป๊บ เหมือนกับพ่อค้าแม่ค้าดูวุ่นวายกันใหญ่”
“หรือครับ”
“หนูลูก วันนี้เป็นโอกาสดีนะ หลวงพ่อท่านออกมารับบาตรเองเลยนะ” คุณป้าเจ้าของร้านอาหารคาวหวานเดินถือชุดใส่บาตรมายืนคอยข้างผมกับเป๊บครับ
“หรือครับป้า....ท่านเป็นที่พระชื่อดังหรือครับ”
“ใช่จ๊ะลูก นี่หนูคงเป็นคนต่างพื้นที่ไม่รู้จักใช่มั้ยลูก หลวงพ่อท่านเป็นพระที่มีอภิญญาสูง มีเมตตาสูง แล้วก็มีบารมีมาก เป็นที่นับถือของคนแถวนี้ละลูก....ว่าแต่หนูมาจากกรุงเทพฯ หรือลูก”
“ใช่คับป้า”
“นั่นแหละดีเลย หนูสองคนดวงดีจริงๆ”
   ไม่ทันขาดคำ หลวงพ่อท่านเดินเข้ามาในบริเวณตลาด ตามด้วยลูกศิษย์เดินตามหลังท่านหลายคนเลยครับ พวกบรรดาพ่อค้าแม่ค้า ชาวบ้าน ต่างไปรุมใส่บาตรท่านใหญ่เลย ผมกับเป๊บก็ยืนรอให้หลวงพ่อท่านเดินมาจะได้นิมนต์ใส่บาตรครับ
   ประมาณสักห้านาทีหลวงพ่อท่านก็เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ คุณป้าเองก็เตรียมใส่บาตร ผมกะว่าจะเอ่ย นิมนต์ หลวงพ่อ ไม่ทันจะได้เอ่ย ท่านก็เดินผ่านคุณป้ามาหยุดตรงที่ผมกับเป๊บ ท่านยิ้มให้ด้วยความเมตตา ดูสงบ สุขม เยือกเย็น มิน่าชาวบ้านศรัทธาท่านมากเลยครับ
“อะ..เอ่อ...นิมนต์คับหลวงพ่อ” ด้วยความตกใจ ผมก็เอ่ยตะกุกตะกัก
   ผมกับเป๊บก็รีบเอาอาหารคาวหวานใส่บาตรท่าน ใส่เสร็จท่านปิดบาตร ผมก็นั่งยองๆ หลวงพ่อให้พรสัพพิติโย.......ท่านให้พรเสร็จ ผมกับเป๊บกำลังจะลุกขึ้น
“เจริญพรโยมผู้มีบุญมากทั้งสอง” หลวงพ่อท่านเอ่ยทักขึ้นมา ผมกับเป๊บเงยหน้ามองท่าน เปลี่ยนจากท่านั่งยอง เป็นท่านั่งคุกเข่าแทนละครับ
“คะ...ครับ...หลวงพ่อ” ผมตอบตะกุกตะกัก ส่วนเป๊บทำหน้างงซะงั้น
“นานๆ จะได้เจอผู้มีบุญมากสักครั้งหนึ่ง.....ขอให้โยมทั้งสองตั้งใจฟังพระธรรมเทศนา”
   ผมกับเป๊บพนมมือรับไหว้ คุณป้าเจ้าของร้านก็ทำหน้าอึ้งๆ อีกอย่างหลวงพ่อยังไม่ได้รับบาตรจากป้าเค้าเลยอะคับ
“สรรพสิ่งบนโลกนี้ล้วนเกิดแต่เหตุ และเหตุนั้นคือผลกรรมที่ต่างคนต่างทำมาตั้งแต่อดีตชาติวนเวียนไปไม่รู้จักจบสิ้น การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากยิ่งกว่าสิ่งใดในจักรวาล โยมผู้มีบุญมากทั้งสองได้สั่งสมบุญบารมีมามากมาย ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในภพชาตินี้และได้นับถือศาสนาพุทธถือว่าโชคดียิ่งกว่าสิ่งใด.....การตั้งมั่นอยู่ในความดีเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นทั้งในอดีตและอนาคตตรัสสอนเหล่าเวไนยสัตว์ ความดีนั้นสำคัญกว่าทุกสิ่ง....ความดีนั้นทำให้ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ด้วยความดีนั้นจักทำให้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา แม้แต่บรรดาทวยเทพและพระพรหมก็ยังสรรเสริญในคุณงามความดีนั้น ขอให้โยมทั้งสองมีสติและตั้งมั่นอยู่ในความดีและจำคำที่อาตมาได้กล่าวไว้....เมื่อใดก็ตามพบเจอปัญหาที่สุดในชีวิต....จงทำสิ่งประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ.....เจริญพร”
“สาธุๆ” ผมน้ำตาซึมแล้วครับ ซึ้งจัง ผมเงยหน้าขึ้นมองหลวงพ่อที่ยิ้มด้วยความเมตตา
“โยม....ขยับเข้ามาใกล้อาตมา” หลวงพ่อท่านมองเป๊บ พร้อมบอกให้ขยับเข้าหา เป๊บทำหน้าแบบ งงๆ แต่ก็ทำตามโดยดีครับ
“พนมมือ...หลับตานะโยม” หลวงพ่อบอกเป๊บ เป๊บทำตาม ท่านหลับตาพร้อมทั้งเอามือขวาล้วงไปในย่าม หยิบผ้ายันต์สีเหลืองแตะลงบนศรีษะเป๊บ พร้อมกับบริกรรมคาถาเป็นภาษาบาลี ผมก็ไม่ทราบว่าเป็นคาถาอะไรครับ บรรดาพ่อค้าแม่ค้าต่างยืนดูใหญ่เลยครับ ผมทำตัวไม่ถูกเลย มีหลายอารมณ์มากๆ คือ ตกใจ ตื้นตัน สงสัย งง สารพัดเลยละครับ
“อายุวรรณโน สุขัง พลัง....แคล้วคลาดปลอดภัยตลอดกาลนานเทอญ.....เจริญพร....โยมทั้งสองจำคำที่อาตมาได้บอกไว้ให้ขึ้นใจ ..... เมื่อใดก็ตามพบเจอปัญหาที่สุดในชีวิต....จงทำสิ่งประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ” หลวงพ่อท่านก็เดินละจากผมและเป๊บไปรับบาตรคนอื่นต่อครับ
“หนูทั้งสองคน ป้าตกใจมากลูก โชคดีที่สุดในชีวิตที่หลวงพ่อท่านให้พรแบบนี้”
“ขนาดนั้นเลยหรือคับป้า”
“โอ้ยหนูเอ้ย...หลวงพ่อท่านไม่ได้มารับบาตรทุกวันนะหนู นานๆ จะมาสักครั้งนึง และท่านจะสำรวมมากๆ ยิ้มอย่างเดียว ไม่ค่อยได้เอ่ยทักทายกับใคร คือ ท่านจะเคร่งมากนะลูก....โชคดีจริงๆ”
“คับป้า...เป็นศิริมงคลจริงๆ ครับ ขอบคุณมากนะคับ” ผมกับเป๊บก็ยกมือไหว้ป้า พร้อมกับเดินออกมาจากหน้าร้าน
“เออ...เป๊บ....กลับไปพักด่วนเลย....ไม่สบายนี่” ผมนึกได้ว่าเป๊บไม่สบาย
“อ๋อ...เป๊บไม่เป็นไรแล้วครับ”
“หา...อ้าว...แล้วไม่มึนแล้วหรือเป๊บ” ผมหันไปมองหน้าเป๊บ ดูไม่ซีดแล้ว งงมาก อะไรเนี่ย”
“ไม่มึนแล้วครับที่รัก...เป๊บก็ไม่รู้ว่ามันยังไงครับ ตอนที่หลวงพ่อเอาผ้ายันต์มาวางบนหัวเมื่อกี้ รู้สึกโล่งๆ สบายตัวมากๆ ไม่ตื้อๆ แล้วครับ”
“หา....จริงอะเป๊บ...เหลือเชื่ออะ”
“ครับ...”
   ผมกับเป๊บก็ยกมือไหว้หลวงพ่ออีกครั้ง ซึ่งท่านก็เดินรับบาตรไปไกลแล้วครับ เมื่อเป๊บอาการดีขึ้น เราสองคนเลยซื้อของกินในตลาดไปฝากเพื่อนๆ ด้วย
   ซื้อของเสร็จก็รีบเดินทางกลับมาที่รีสอร์ทพร้อมด้วยของกินเต็มมือ มาถึงรีสอร์ทกลุ่มเพื่อนก็เดินกลับมาจากด้านริมชายหาดพอดีครับ
“อีหอยยยยไปใส่บาตรมาหรือวะ....ทำไมไปนานจังเมิง” ฉัตรทักขึ้นมาครับ
“มัวเดินซื้อของเผื่อพวกเมิงอะ มากินกันเหอะ”
“จริงๆ อาหารเช้ารีสอร์ทก็มี ไม่ต้องซื้อมาก็ได้”
“กลัวไม่พอไงเบิด อย่างน้อยก็เหลือดีกว่าขาดนะ”
“ค่าคุณขา” ฉัตรทำเสียงคุณหนูใส่อะ
   

[jonathan2624]

เพื่อป้องกันความน่าเกลียด พวกเราเลยขนของกินมาที่ห้องอาหาร จะได้ไม่เป็นที่ครหาของเพื่อนๆ เดินเข้ามาในห้องอาหารก็มีรุ่นน้องกับเพื่อนๆ บางคนมาทานอาหารเช้าบ้างแล้วครับ ระหว่างที่นั่งกินไปเรื่อยๆ
“มอร์นิ่งๆ เว้ยเพื่อนๆ กินอะไรกันเนี่ย”
“โจ้มันซื้อมาเต็มเลย สนใจกินด้วยกันปะพัท” ฉัตรชวน
“เออได้ๆ เดี๋ยวกรูไปตักข้าวมากินด้วย”
   พัทก็รีบเดินไปตักอาหาร พวกอ๊อด และเพื่อนๆ เดินมาเยอะแล้วครับ มีกลุ่มรุ่นน้องเข้ามาไหว้ทักทาย
“สวัสดีคะพี่ หลับสบายมั้ย” น้องกุ้งทักทายผม
“สบายดีคับ...น้องละ”
“ก็ดีนะพี่ ถ้าไม่มีอีจอยกรนดัง”
“ว้ายยย...ชั้นไม่ได้กรนยะ...พี่โจ้อย่าไปเชื่อมันนะ” จอยเถียงตาตั้ง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ไม่ต้องอายหรอกครับน้องจอย....บางทีพี่โจ้เค้าก็กรนดังนะ” เป๊บแฉผม
“แอะ..อารายอะเป๊บ....ไม่มีทางที่จะกรนอะ เป๊บนะแหละกรนคร๊อกๆ เสียงดัง” ผมเถียงกลับ
“เออกรูก็ว่านะไอ้เป๊บ....อีโจ้ไม่กรนหรอก ถ้าครางละชัวร์” ฉัตรแขวะกลับ กรูไปทำอารายให้เมิงงงงง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....วิ้วๆๆ” ฮาครืนใหญ่ น้องๆ ก็วิ๊ดวิ้วใส่ผมด้วยนะนั่น อายอะ

“น้องๆ ครับ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ขอเชิญน้องๆ ทุกคนรวมตัวกันที่ลานชายหาดหลังรีสอร์ท เพื่อทำกิจกรรมแข่งขัน WalkRally โดยให้ทุกคนแบ่งสีตามป้ายชื่อ สำหรับรุ่นพี่ก็ประจำตามฐานที่ได้แบ่งไว้เลยนะครับ” อ๊อดประกาศให้ทุกคนทราบ
   หลังจากสิ้นเสียงประกาศของอ๊อด น้องๆ ก็วิ่งแบ่งตามสี ส่วนพวกรุ่นพี่ รวมถึงกลุ่มของผมก็แบ่งตามฐานที่ได้กำหนดไว้ครับ ในการทำกิจกรรมครั้งนี้ ฉัตรกับทราย อยู่ฐานที่ 1 โอ๊ตกับเบิด อยู่ฐานที่ 2 ผมอยู่ฐานที่ 3 และเป๊บอยู่ที่สุดท้ายคือฐานที่ 4 ครับ
“น้องๆ ครับ รู้สีของตัวเองนะ แบ่งตามสีแล้วพี่จะขอชี้แจงว่าแต่ละฐานทำกิจกรรมอะไรบ้าง โอเคนะ ฐานที่ 1 คือ การแข่งขันเหยียบลูกโป่ง สีไหนเหยียบแตกก่อนเป็นฝ่ายชนะ.....อย่าคิดว่ากล้วยๆ นะน้องๆ วิธีการเหยียบคือ จับคู่ผูกขาแล้วเหยียบพร้อมกัน เป็นการสร้างความสามัคคี ฐานที่ 2 คือ โยกย้ายส่ายเอว ฟังดูแปลกใช่มั้ยครับ วิธีการเล่นคือ รุ่นพี่จะนำมะเขือยาวที่ผูกเชือกมาผูกเอวน้องๆ แล้วต้องทำการส่ายเอวไปชนกับกระป๋องน้ำอัดลมให้ล้ม สมาชิกสีใดทำครบทุกคนก่อนเป็นฝ่ายชนะ”
   ผมนั่งคิดในใจ มะเขือยาว ทะลึ่งงงงงงอะ
“ที่รักๆ มะเขือยาวจะยาวเท่าของเป๊บมั้ยอะ” เป๊บเดินมากระซิบถามข้างหู”
“บ้าแล้ววววว...ทะลึ่งงงง...ไปประจำฐานตัวเองเลยไป๊” เขินมาก บ้ากามตลอด
“ฮ่าๆๆๆ....ไปนะจ๊ะเมียจ๋า.....ฟอดดดดด” ก่อนเดินเป๊บหอมแก้มผมทีนึง
“นี่ๆ รุ่นพี่สองคนนั้นนะ อย่าให้มันหวานเกิน เดี๋ยวน้ำทะเลไม่เค็มนะโว้ยยยยย” อ๊อดตะโกนผ่านโทรโข่งแซวอะ
“โห่ววววววว...วิ้วๆๆๆๆๆ” โดนโห่เต็มเลย อายอะ
“อะน้องๆ มาต่อฐานที่ 3 คือ แข่งกินวิบาก ในฐานนี้แต่ละสีจะต้องหาตัวแทนมาแข่งขันกินวิบากโดยจะต้องเลือกรุ่นพี่หนึ่งคนเข้ามาร่วมแข่งขันกินด้วย ใครกินหมดก่อน เป็นฝ่ายชนะ และในฐานสุดท้าย จะเป็นฐานปีนโขดหิน จะมีรุ่นพี่คอยช่วยอยู่ในบริเวณนั้น เสร็จจากการปีนฐานสุดท้าย จะเข้าสู่กิจกรรมจับฉลากเป็นพี่รหัส น้องรหัส กันนะครับบบบ....เมื่อเข้าใจทุกคนแล้ว เริ่มได้”
   น้องๆ แต่ละสีเริ่มเข้าสู่ฐานที่ 1 ครับ มีเสียงกริ๊ดกร๊าดมากมาย เท่าที่ผมฟังเสียงจะมีเสียงกริ๊ดของทรายและฉัตรเป็นหลัก ตลกมากๆ ครับ พอมาฐานที่ 2 ก็ฮาไม่แพ้กัน เสียงเบิดกับโอ๊ตตะโกนตลอดเวลาว่ามะเขือใครใหญ่กว่า จนน้องๆ หัวเราะไปตามๆ กัน คราวนี้มาถึงฐานที่ 3 ซึ่งผมประจำการอยู่ โดยฐานนี้จะต้องแข่งกินวิบาก โดยตัวแทนรุ่นน้องจะต้องเลือกรุ่นพี่หนึ่งคนเข้าร่วมแข่งขันด้วย
“ตัวแทนแต่ละสีถ้าพร้อมแล้ว วิ่งออกมาเลือกรุ่นพี่เข้าร่วมแข่งขันเลยครับ” เพื่อนที่ชื่อ โอ เป็นหัวหน้าฐานประกาศให้ทราบเงื่อนไข สิ้นเสียงของโอ ตัวแทนแต่ละสีวิ่งมากันใหญ่
“พี่มาแข่งกับผมเลยนะ” น้องดิวตัวแทนสีฟ้าวิ่งมาดึงผม
“อ้าวไอ้ดิว เมิงมาแย่งพี่ของกรูอีกละ” น้องอาร์ตตัวแทนสีเขียวก็มาดึงผมด้วย
“ฮ่าๆๆๆๆ น้องขา อย่ามารุมพี่โจ้ซิคะ คนอื่นๆก็มี” เพื่อนที่ชื่อ อ้วน แซว
“มาแข่งกับผมเลยพี่” ดิวกึ่งกระชากผมไป อาร์ตเลยยอมปล่อย
“พี่โจ้ จะกินโค๊กหรือ ขนมโก๋”
“โหยดิว พี่กินไม่ไหวอะ...งั้นเอาโค๊กแต่ดิวช่วยกินนะ”
“โอเค...ลุยเลยพี่”
“ปริ๊ดดดดดด” เสียงนกหวีดที่โอเป่า
   ตัวแทนแต่ละสีรีบวิ่งไปยังจุดที่มีของกินวางไว้ ผมรีบเปิดโค๊กกรอกเข้าปาก ส่วนดิวรีบแกะขนมโก๋ยัดเข้าปาก
“แว๊ก....แค๊กๆๆๆ..ผมสำลักน้ำโค๊กกินเร็วเกินนนน”
“ไอ๋อั้ยอี่(ไหวมั้ยพี่)...แค๊กๆๆ” ดิวถามในขณะที่ขนมโก๋เต็มปาก มีพ่นขนมโก๋ออกจากปากด้วย
“ฮ่าๆๆๆๆ...เอ้าดิวซดโค๊ก” ผมหัวเราะดังมาก ตลกที่ดิวพ่นขนมอะ เลยส่งโค๊กให้ ท่ามกลางเสียงเชียร์ เร็วๆๆๆๆๆๆ ผมละคิดในใจ ลองมาแข่งเองมั้ยยยย ชิ
   ดิวหยิบขวดโค๊กจากผมไปซดหมดขวด แล้วผมกับดิวรีบวิ่งไปเป่าแป้ง
“พี่พร้อมนะ...เป่าเต็มแรงงงง”
“โอเค...หนึ่ง..สอง....ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฝุ่นแป้งกระจายเต็มที่ ชีวิตข้าพเจ้าเป็นนางพญามารหน้าขาวไปแล้วววว โอยยยย
“แค๊กๆๆๆๆ....แว๊กกกกก” ผมสำลักแป้ง
“เจอกุญแจแล้วววว” ดิวหยิบกุญแจวิ่งไปที่หัวหน้าฐาน
“ปริ๊ดดดดดด....สีฟ้าเสร็จก่อน เป็นฝ่ายชนะ”
“โว้วววว...วิ้วๆๆๆๆ เฮๆๆๆๆ” สมาชิกทีมสีฟ้าร้องไชโยกันใหญ่
“โว้วววว...ฮ่าๆๆๆๆ....ชนะแล้วววว...ไหวมั้ยพี่” ดิวตะโกนดีใจ หันมาถามผมพร้อมส่งมือมาให้จับ
“สบายมาก...แต่ฮาตอนดิวกินขนมโก๋อะ มีพ่นๆ ด้วย”
“ก็มันเต็มปากอะ...ฮ่าๆๆๆ” ดิวยิ้มหัวเราะเขินๆ โอ้ยยยย ดิวหล่อง่า....แอะ ไม่นะๆ เป๊บหล่อกว่า อิอิ
“ว่าแต่ผมอะ พี่เองก็พ่นน้ำโค๊ก” ดิวแซว
“ก็มันกินไม่ทันอะ...ฮ่าๆๆๆ” ผมทำหน้าตาน่ารักใส่ดิว ดิวยิ้มเขินๆ อิอิ นานๆได้ใช้มารยาสาไถ ฮ่าๆๆๆ
   เสร็จจากฐานที่ 3 ทุกสีก็เดินไปยังฐานที่ 4 เป็นฐานปีนโขดหิน คววามสูงไม่มากเท่าไหร่ ในบริเวณโขดหินก็มีเป๊บและเพื่อนๆ ประจำฐานคอยช่วยรุ่นน้อง ระหว่างที่รุ่นน้องกำลังปีนข้ามโขดหิน พวกเรารุ่นพี่ทั้งหมดก็รีบเดินอ้อมไปประจำฐานจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้องครับ
   มาถึงฐานจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้อง ก็รีบช่วยกันเตรียมฉลาก ผมกับเพื่อนๆ ก็ช่วยกันเตรียมอุปกรณ์ด้วยครับ ระหว่างกำลังเตรียมก็ได้ยินเสียงโวยวาย
“กริ๊ดดดดดดด.....ว้ายยยยยย.......เฮ้ยไอ้เป๊บระวังงงงง” เสียงรุ่นน้องและเพื่อนๆ ตะโกนตกใจกันใหญ่ จนผมและเพื่อนๆ หันมามองตาม
“เฮ้ยยยยย...ไอ้เป๊บตกโขดหินนนนนนน” เพื่อนชื่อพัทตะโกนบอกพวกเราที่ประจำฐานจับฉลากน้องรหัส
“หา....อะไรนะ....” ผมตกใจมากครับ รีบวิ่งสุดชีวิตไปที่โขดหินฐานที่ 4
“อีโจ้ววววว....รอกรูด้วยยยยย....” ฉัตรรีบวิ่งตามมา
   เพื่อนๆ รีบวิ่งตามมา ตอนนั้นผมตกใจมาก เป็นห่วงเป๊บที่สุด รีบวิ่งปีนโขดหินแบบไม่คิดชีวิต ปีนขึ้นไปจุดที่เป๊บเกิดอุบัติเหตุ ก็พบว่ารุ่นน้องผู้ชายลงไปช่วยเป๊บแล้วครับ ด้วยความเป็นห่วงมาก ผมรีบปีนกึ่งกระโดดลงไปหาเป๊บทันที
“อีโจ้วววว....ระวังๆๆ ใจเย็นๆ” ฉัตรจะโกนตามหลังมา
“เป๊บๆๆๆ....เป๊บบบบบ.....เป็นไงบ้างงงงง” ผมแทบกระโดดลงมาแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ ปรี่เข้าไปหาเป๊บ
“ไม่เป็นไรครับโจ้.....แค่แขนกับขาถลอกนิดหน่อย”
“เจ็บตรงไหนบ้างเป๊บ.....” น้ำตาผมไหลแล้วครับ ตกใจสุดๆ
“พี่..ผมว่าพาพี่เป๊บไปทำแผลก่อนเหอะ” รุ่นน้องที่ชื่อ ใหม่ เตือนสติผม
“เป๊บ...ไปทำแผลก่อน”
   ทั้งเพื่อนๆ และรุ่นน้อง วิ่งมาช่วยกันเต็มที่ พวกรุ่นน้องผู้ชายก็พยุงเป๊บกลับมาที่รีสอร์ทเพื่อทำแผล โดยมีอ๊อดแจ้งกับเจ้าหน้าที่รีสอร์ท โชคดีมากที่ทางรีสอร์ทมีอุปกรณ์ทำแผลครบครับ
“น้องๆ ทุกคนครับ แจ้งให้ทุกคนทราบว่า พักกิจกรรมชั่วคราวนะครับ สำหรับกิจกรรมสุดท้ายคือจับฉลากพี่รหัสน้องรหัส เลื่อนไปเป็นหลังอาหารเย็นนะครับ ยังไงช่วงนี้ให้ทุกคนไปพักผ่อนก่อนนะครับ” อ๊อดประกาศให้น้องๆ ทราบ
“ไอ้เป๊บ เมิงโอเคมั้ยวะ” เบิดถาม
“ไกลหัวใจวะเพื่อน”
“ทำปากดีนะเมิง....กรูโคตรตกใจ...เหี้ยเอ้ย” โอ๊ตเปรยขึ้นมา
“นั่นดิไอ้ห่า....อีโจ้วมันรีบวิ่งไปหาไม่คิดชีวิต กรูละวิ่งตามไม่ทัน กลัวมันจะตกโขดหินไปอีกคน” ฉัตรพูดซ้ำ
“แล้วเมิงพลาดได้ไง” ทรายถาม
   ผมกำลังทำแผลให้เป๊บ น้ำตาซึมเลยครับ แบบตกใจ เป็นห่วง สารพัดเลย
“ก็กรูกำลังช่วยดึงน้องๆ ตามปกติ พอดีทรงตัวพลาด เลยตกลงมาวะ”
“กรูว่ามันจะพลาดได้ไงวะ ซ้อมอย่างดีแล้ว อีกอย่างเมิงตัวใหญ่ขนาดนี้ ไม่เสียการทรงตัวง่ายๆ หรอก แต่เอาเหอะ โคตรดวงดีอะ ตรงที่เมิงตกมีหินแหลมๆ ทั้งนั้น เจ็บแค่นี้ถือว่าโชคดีวะ” ฉัตรร่ายยาว
“เออวะ...กรูไม่เป็นไรละ ขอบใจวะ พวกเมิงไปพักเหอะ”
“เออๆ....ทำแผลเสร็จถ้าเป็นไข้บอกกรูนะ กรูมียา” ทรายเสริม
   เพื่อนๆ ก็เดินออกไปพักผ่อน เหลือแค่ผมที่ยังนั่งทำแผลให้เป๊บ
“เอ่อ....ที่รัก....เป๊บขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับ” เป๊บเอ่ยขึ้นมาเพราะเห็นผมเงียบสนิท
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ....ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว” ผมตอบพลางน้ำตาไหล
“ไม่เอานะคนดี อย่าร้องนะ...โอ๋ๆๆๆ เป๊บขอโทษนะ”
“ไม่ได้ร้องไห้เพราะโกรธนะเป๊บ....แต่ร้องไห้เพราะตกใจมากที่สุด...กลัวว่าเป๊บจะเป็นอะไรไป”
“ครับ...เป๊บไม่เป็นอะไรแล้ว....ขวัญเอ๋ยขวัญมา” เป๊บเอามือมาขยี้ศรีษะ
“ปลอดภัยก็ดีแล้วนะเป๊บ...ว่าแต่เป๊บพลาดได้ยังไงอะ....ตอนที่ซ้อมเตรียมการไม่น่าจะพลาดนะ”
“เอ่อ.....ถ้าเป๊บบอกโจ้จะเชื่อมั้ย”
“หือ...ยังไงหรือเป๊บ”
“ก็...ระหว่างที่เป๊บกำลังยื่นมือดึงน้องๆ....เหมือนกับมีใครสักคนนึงมาผลักหลังเป๊บ...จนเสียหลักตกโขดหิน”
“หา.....จริงอะเป๊บ....มีใครอยู่หลังเป๊บหรือเปล่า”
“ถ้ามีคนผลักก็ดีซิจะได้รู้ว่าใครทำเป๊บ....แต่ในจุดที่เป๊บยืนถ้ามีคนย่องมาผลักเป๊บ มันก็จะตกร่องโขดหินอีกฝากนึง....ดังนั้น ไม่น่าจะมีคนผลักแล้วครับ”
“หา...เป๊บหรือลมพัดแรง...เป็นไปได้มั้ย”
“ถ้าเป็นลมพัดเป๊บคงไม่รู้สึกว่ามีใครมาออกแรงผลักที่ด้านหลังหรอกที่รัก....ไม่เชื่อเป๊บหรือครับ”
“เปล่าๆๆ โจ้พยายามหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์นะเป๊บ....คงไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว”
“เป๊บก็อยากคิดให้เป็นวิทยาศาสตร์ ตอนที่เสียหลักตกลงไป เป๊บจำภาพได้ติดตาเลยว่า มีหินแหลมรอด้านล่าง คิดว่างานนี้โดนเสียบแน่.....แต่พอลงกระแทกจริงๆ เหมือนกันมีอะไรนุ่มๆ เหมือนผ้ามาลดแรงกระแทก....เลยได้แค่แผลถลอกครับ”
“โหวววว....จริงอะเป๊บ....” ผมตกใจกับสิ่งที่เป๊บเล่า พลันนึกถึงหลวงพ่อที่เอาผ้ายันต์มาวางบนศรีษะเป๊บในช่วงเช้าเลยครับ
   หลังจากทำแผลเสร็จ ผมก็พยุงเป๊บที่เดินกะเผลกๆ พาไปพักที่ห้องครับ
“เป๊บทานยาแก้ปวดก่อนนะ....แล้วนอนพักนะครับ”
“ครับ....” เป๊บทานยาแล้วก็นอนพัก ไม่นานนักก็หลับไป
   ผมเองก็นั่งกวาดห้อง ผับผ้าที่ใช้แล้วใส่กระเป๋า จัดให้มันเป็นระเบียบเรียบร้อย แล้วก็มานั่งที่ระเบียงหลังห้อง ตากอากาศ มองน้ำทะเลซัดเข้าฝั่ง สักครู่นึง ฉัตรกับทรายก็มาครับ
“มานั่งทำอะไรตรงนี้วะเมิง” ฉัตรทักผม
“อ่อ...ก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยอะเมิง”
“เรื่องเป๊บหรือวะ...อย่าคิดมากเมิง มันไม่เป็นไรมาก”
“ไม่ได้คิดเรื่องบาดเจ็บอะไรหรอก...แต่คิดเรื่องที่มากกว่านั้น”
“หมายถึงเรื่องไสยศาสตร์ปะ” ทรายถาม
“จริงๆ ก็ไม่อยากคิดนะทราย แต่มันคงไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ”
“เออวะเมิง...กรูเคยคิดนะว่าเรื่องพวกลี้ลับมันไร้สาระ...ตั้งแต่ตอนที่เมิงเจออุบัติเหตุแล้วเมิงเล่าเรื่องที่เจอมาให้กรูฟัง....กรูว่าเรื่องเหนือธรรมชาติมีจริงวะ”
“ก็นั่นไงฉัตร กรูเป็นห่วงเป๊บ อย่างเมื่อวานตอนเรามาถึง เป๊บนอนพักในห้อง ตื่นมาก็เล่ากรูว่ามีเสียงผู้หญิงกระซิบข้างหูว่า กูจะเอาเมิงไปอยู่ด้วย พอมาเกิดอุบัติเหตุวันนี้ เป๊บเล่าว่ามีคนมาผลัก”
“หา...จริงดิ” ทรายอุทานด้วยความตกใจ
“เออดิทราย....กรูตกใจนะ มันไม่ธรรมดาแน่”
“จริงหรือวะ กรูว่าเป๊บมันบุญเยอะ ถึงไม่เป็นไรมาก” ฉัตรเสริม
“กรูก็คิดงั้นอะเมิง...ถ้าตอนเช้าไม่ได้หลวงพ่อท่านช่วย คงแย่กว่านี้”
“หลวงพ่ออะไรที่ไหนวะเมิง”
“ตอนเช้ากรูกับเป๊บไปตักบาตรไงเมิง พวกพ่อค้าแม่ค้าในตลาด บอกว่า วันนี้หลวงพ่อมาบิณฑบาต ท่านเป็นพระที่มีอภิญญาสูง เป็นที่เคารพศรัทธาของคนละแวกนี้ พอท่านเห็นกรูกับเป๊บ ก็เดินเข้ามาหาพร้อมรับบาตรและพูดว่า นานๆ สักครั้งที่ได้เจอผู้มีบุญมาก แล้วท่านก็เทศน์และให้พร พร้อมกับเอาผ้ายันต์อะไรสักอย่าง มาแตะที่หัวเป๊บอะ แต่ที่มันสุดยอดก็คือ ระหว่างรอพระใส่บาตรเป๊บเหมือนจะป่วย หลังจากที่หลวงพ่อเอาผ้ายันต์มาสวดให้ เป๊บหายเป็นปลิดทิ้ง เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยอะเมิง” ผมเล่ายาวให้ฉัตรกับทรายฟัง
“โหหหหหห....เหลือเชื่อวะ” ฉัตรกับทรายทำตาโต ครับ
“เออกรูก็ไม่อยากเชื่อนะ....แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้กรูมั่นใจแล้วว่า มันมีอะไรที่ไม่ธรรมดากำลังตามเป๊บอยู่”
“แล้วเมิงจะทำไงต่อวะ” ฉัตรถาม
“กรูจะพาไปหาพระอาจารย์อุดมหลังจากที่เสร็จจากรับน้องนี่แหละ อย่างน้อยมันน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง”
“เออมีอะไรให้ช่วยบอกนะ....สำหรับเมิงกรูสู้ตาย แม้มันจะเป็นผี กรูก็พร้อมลุย”
“ว้ายยยย..ตาเถร...คุณพระ..อิชั้นกลัวค่า” ทรายแหกปากขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆ...อีห่านี่ ระหว่างเพื่อนกับผี เมิงเลือกอะไร” ฉัตรถาม
“โถถถถถ....กรูก็รักเพื่อนนนน...แต่ให้สู้กะผีอะนะ....กรูไม่พร้อมมมมมม”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมกับฉัตรหัวเราะทรายครับ ตลกดีจริงๆ
“ขอบใจเมิงมากนะฉัตร...งานนี้กรูสู้ตาย กรูไม่ยอมให้เป๊บเป็นอะไรไปหรอก....ถึงแม้ว่ากรูต้องตายแทน”
“เฮ้ยเมิงงงปากเสียยยยย....ไม่มีใครตายแทนทั้งนั้นอะ แม่มมันจะเป็นผีห่าซาตานไหน ถ้ากรูสู้ได้กรูลุยกับเมิงแน่ ไม่ต้องห่วง....ยิงแม่มให้กระจุยยย”
“ต้ายตายยยย...คุณขา ผีนะคะ ไม่ใช่นักเลงปากซอย” ทรายแขวะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทรายนี่มันตลกมากครับ ถูกใจจริงๆ
   คุยสัพเพเหระไปเรื่อย ไม่นานเป๊บก็ตื่น เข้ามาร่วมคุยด้วยครับ ประมาณสักห้าโมงเย็น เบิดโทรมาตามให้ไปทานข้าวและเข้าร่วมกิจกรรมในช่วงค่ำ พวกเราเลยเดินมาที่ห้องอาหาร
“เฮ้ยไอ้เป๊บเมิงเป็นไงมั่งวะ” เพื่อนๆ รุมถามกันใหญ่
“เจ็บขานิดหน่อย...ไกลหัวใจวะเมิง....สบายมาก”
“เออดีวะ พวกกรูโคตรตกใจเลยเมิง....แต่กรูว่าไอ้โจ้มันตกใจกว่าใครเพื่อน ตัวเล็กแค่นั้นวิ่งเร็วยังกะพายุ”
“เกินปายยยยยยย” ผมแขวะกลับ
“ไม่เกินละเมิง วิ่งแซงกรูเนี่ย” พัทเสริม
   ไม่นานนักพวกรุ่นน้องก็เข้ามาทานอาหารเย็น
“พี่เป๊บคะ เป็นไงบ้าง.....หนูขอโทษนะคะพี่ที่ทำให้พี่เจ็บ” น้องดาวเข้ามายกมือไหว้ขอโทษ เพราะเป๊บตกโขดหินในขณะที่กำลังดึงมือน้องดาวพอดี
“พี่โอเคแล้วครับ...อย่าขอโทษพี่เลย น้องไม่ผิดนะ พี่พลาดเองครับ”
“ไม่คะพี่...หนูรู้สึกผิดที่ทำให้พี่เจ็บ ขอโทษจริงๆ นะคะ” น้องดาวตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้
“อย่าโทษตัวเองเลยครับ...พี่ทรงตัวพลาดเอง น้องสบายใจได้นะ” เป๊บยิ้มให้ ทำให้น้องดาวคลายอาการตกใจได้บ้าง
   พวกเราก็เริ่มทานข้าวกันครับ ก็เฮฮาไปตามประสา แกล้งกันไปมา จนกระทั่งใกล้ทานข้าวเสร็จ
“น้องๆ ครับ เสร็จจากทานข้าวขอเชิญน้องๆ ทุกคนที่ห้องประชุมของรีสอร์ท เพื่อทำกิจกรรมจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้อง และกิจกรรมสุดท้ายของ บายศรีสู่ขวัญ ก็ถือว่าครบถ้วนของการรับน้องครับ สำหรับในวันพรุ่งนี้ เราจะเดินทางกลับประมาณ 11.00 น. ในช่วงเช้าถ้าใครจะเล่นน้ำทะเลก็ตามสบายนะครับ” อ๊อดประธานรุ่นกล่าวชี้แจง
“กรูอยากได้น้องรหัสหล่อๆ อะ” ฉัตรเปรย
“อยากได้รุ่นน้องหรือผัวยะ” ทรายแขวะ
“อ้าวอีกะทะระเบิด...ดูปากกรูเนี่ยยยย รุ่นน้องงงงงงง”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ก็เห็นมีรีเควสว่าหล่อๆ กรูนึกว่าจะเอารุ่นน้องทำผัว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ฮาทั้งกลุ่ม
“โอ๊ยยยยย...ใครจะมาเอากรูทำเมียยยยย...ถ้าอีโจ้ละไม่แน่ ดูรุ่นน้องผู้ชายแต่ละคนมองตาเป็นมันแผล๊บๆ” เอาอีกละอีฉัตร เดี๋ยวกรูซวยอีก
“จริงหรือที่รัก..ใครมามอง” นั่นอาการหึงของคิงคองเริ่มอีกละ
“เปล่าไม่มี...ฉัตรมันก็พูดไปเรื่อยอะเป๊บ”
“อย่าให้รู้นะว่ามี” เป๊บขู่
“ถ้ามีจะทำอะไรโจ้มันจ๊ะ” ฉัตรถาม อีนี่ผีเจาะปากมาพูดหรือไง
“จับปล้ำ”  เป๊บตอบโดยไม่อาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ ฮาครืน บ้ากามได้ทั้งวัน เฮ้อ
   ทานข้าวเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปยังห้องประชุม รุ่นน้องก็มาเต็มห้องแล้วละครับ
“น้องๆ มาพร้อมกันแล้วนะครับ กิจกรรมต่อไปนี้คือการจับฉลากเพื่อเลือกพี่รหัส ดังนั้น น้องๆ แค่ละคน จะต้องเดินมาบนเวทีด้านหน้านี้ และล้วงจับฉลาก ใครได้รุ่นพี่คนไหน ใครเล็งใคร ก็ขอให้โชคดีนะครับ” 
   น้องๆ แต่ละคนก็เดินมาหยิบฉลากท่ามกลางเสียงหัวเราะ เสียงกริ๊ด เสียงโห่ เป็นระยะ จนกระทั่งมาถึงการจับฉลากในช่วงท้ายซึ่งน้องๆ เริ่มจับรายชื่อเพื่อนๆ ในกลุ่มผมได้แล้วครับ
“เอาละครับ เชิญน้องคนต่อไป มาจับฉลาก” เพื่อนที่ชื่อ หนึ่ง เป็นพิธีกร
“น้องชื่ออะไรครับ”
“กุ้งคะ”
“ล้วงหยิบฉลากได้เลย” น้องกุ้งก็ล้วงครับ แล้วส่งฉลากให้กับ หนึ่ง
“พี่รหัสของน้องกุ้ง ได้แก่.....พี่เบิดคร้าบบบบบบ”
“โฮ่ๆๆๆๆๆ โห่ววววว วิ้ววววว” เสียงแซวเป็นระยะๆ
“เชิญพี่เบิดมารับตัวน้องกุ้งไปได้” เบิดก็ขึ้นเวทีไปรับน้องกุ้ง
   ผมละตลกเบิดมันมากครับ เพราะมันบ่นๆว่า อยากได้น้องรหัสสาวสวย แต่น้องกุ้งออกแนวสาวห้าวเสียมากกว่า โอ๊ต ได้น้องรหัสชื่อ นุช ทรายได้น้องรหัสชื่อ ปิ๊ก ฉัตรได้น้องรหัสชื่อ ดิว ถูกใจฉัตรมันครับ เพราะน้องดิวหล่อมาก ฮ่าๆๆๆ
“สวัสดีครับ น้องชื่ออะไรครับ”
“ชื่อโอห์มครับ”
“โอเคหยิบเลยครับ”
“น้องโอห์มหยิบได้....พี่โจ้คร้าบบบบบ…..เชิญพี่โจ้ขึ้นมารับบนเวที” โห่ๆๆๆ วิ้วๆๆๆๆ
“สวัสดีครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะพี่” น้องโอห์มยิ้มกว้าง หล่อเหมือนกันนะ อิอิ....แต่คุ้นจัง...
“คร้าบบบ ยินดีครับน้องโอห์ม” ผมยิ้มตอบ...ในใจคิด คุ้นจัง เหมือนเคยเจอ แต่นึกไม่ออกครับ
“สวัสดีครับน้อง ชื่ออะไรครับ”
“เปิ้ลคะ”
“โอเค หยิบเลยครับ”
“น้องเปิ้ลหยิบได้......พี่เป๊บคร้าบบบบ ....เชิญมารับได้เลยไอ้เป๊บบบบ....วู้วๆๆๆ” โห่ววว วิ้วๆๆๆ
   เป๊บขึ้นไปรับน้องเปิ้ลบนเวที แหมมมม ยิ้มกว้างเชียวนะ ลายออกหรือยังไง ชิ เดี๋ยวกลับถึงห้องจะดึงหูให้เข็ด
“น้องๆ ก็ได้ทราบแล้วว่า ใครเป็นพี่รหัสน้องรหัส ขอให้น้องๆ ทุกคน ใช้กิจกรรมนี้ให้เป็นประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นการปรึกษาเรื่องการเรียน หรือเรื่องอื่นๆ นะครับ กิจกรรมสุดท้ายของคืนนี้คือ การผูกข้อมือบายศรีสู่ขวัญ ขอให้รุ่นพี่ทุกคนนั่งล้อมวงเป็นวงกลม และให้รุ่นน้อง เดินเข้าแถวให้รุ่นพี่ผูกข้อมือนะครับ”
   ผมและเพื่อนๆ ก็นั่งเป็นวงกลม รุ่นน้องก็เดินเข้าแถวผูกข้อมือทีละคนๆ ก็มีอวยพรตามประสาครับ ใช้เวลาพอสมควรกว่าน้องคนแรกเดินมาถึงผม ด้วยความที่ผมยังอายุน้อย รุ่นน้องบางคนแก่กว่าผมเยอะ เลยไม่กล้าอวยพรมากเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ บอกไปว่า มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ ซะมากกว่าครับ
“พี่โจ้ๆ อวยพรน้องด้วยคะ” น้องกุ้งขอร้องผม
“ขอให้น้องกุ้งสวยตลอดกาล เรียนจบเร็วๆนะค้าบบบบ”
“ขอบคุณคะพี่โจ้ ขอกุ้งกอดทีนึงนะ”
“ได้จ้า” ผมก็สวมกอดน้องกุ้งไป

“ไม่ได้เป็นน้องรหัสพี่ เซ็งเลยอะ” ดิวบ่น
“เอาน่าน้อง ฉัตรมันเรียนเก่ง ดิวพึ่งพาได้สบายมาก”
“พี่โจ้รับผมเป็นน้องรหัสอีกคนดิ”
“ใครเค้ามีน้องรหัสสองคนละ ฮ่าๆๆ”
“นั่นดิพี่...อวยพรผมหน่อย”
“ขอให้ดิวหล่อวันหล่อคืน เรียนจบไวๆนะ”
“ขอบคุณคร้าบบบ ขอกอดทีนึงดิ”
“จ้า” ผมสวมกอด
“โห มิน่า พี่เป๊บถึงหลง ตัวนิ่มแล้วหอมแบบนี้” ดิวแซว
“ฮ่าๆๆๆ....ไปๆ ให้พี่คนอื่นผูกบ้าง” ดีนะที่เป๊บไม่เห็น ไม่งั้นซวยอีก
“อวยพรผมด้วยนะพี่โจ้”
“คร้าบน้องโอห์ม ขอให้หล่อวันหล่อคืน มีแฟนน่ารักๆ เรียนเก่งๆ”
“เอาให้น่ารักเหมือนพี่โจ้ได้มั้ย” นั่นมีหยอด เดี๋ยวกรูซวยนะจ๊ะน้องจ๋า
“งั้นขอให้น่ารักกว่าพี่เยอะๆ เล้ย”
“จะมีใครน่ารักกว่าพี่อีกเนี่ย”
“เกินไป....ฮ่าๆๆ โอเคๆ เสร็จแล้ว ไปๆ ให้คนถัดไปผูกบ้าง”
“ขอกอดทีนึงซิพี่”
“จ้า.....”
“ตัวนิ่มและหอมนะพี่” โอห์มแซว
“ฮ่าๆๆ...ไปๆ เสียเวลาคนอื่น”
“ถามจริง จำโอห์มไม่ได้หรือ”
“หือ.....” ผมเริ่มนึก มันแค่คุ้น นึกไม่ออกครับ
“จำไม่ได้จริงๆ”
“เคยเจอกันที่เสม็ดไงครับ นึกออกยัง” ลองย้อนไปอ่านตอนเก่าๆ นะครับ
“หา...โอ้วววว...นึกออกแล้ววววว....เหลือเชื่อ โลกกลมมาก แล้วยังไงถึงมาเรียนที่นี่อะ”
“บังเอิญนะครับ”
“แล้วทำไมเพิ่งมาทักละเนี่ย”
“เดินสวนกันไปมาเป็นสิบรอบแล้ว นึกว่าจะจำได้ แต่ไม่เลย....ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ..นึกไม่ออกนี่น่า”
“ไว้คุยกันนะครับ เดี๋ยวคิวยาว” โอห์มก็ไปให้รุ่นพี่คนอื่นผูกข้อมือต่อ

   ผมมานั่งคิดว่าโลกกลมดีนะครับ สุดท้ายก็ได้มาเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันซะงั้นอะ สนุกดีนะครับ แต่ผมเปลืองตัวมากมาย ถัดจากโอห์มก็ตามด้วย น้องนุช จอย แก้ว หลายคนเลยละครับ จนกระทั่งกิจกรรมเสร็จสิ้น ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน เดินมาถึงห้องผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำ เป๊บก็เข้ามาอาบด้วย จนกระทั่งอาบเสร็จ เป๊บล้มตัวลงนอน
“ที่รัก...เหนื่อยจังเลย...” เป๊บนอนหงายหลับตา คงจะเหนื่อยจริงๆ ครับ
“เป๊บยังปวดแผลมั้ย...กินยามั้ย”
“ปวดนิดๆ ครับ เป๊บทานก่อนอาบน้ำแล้ว”
“งั้นนอนพักผ่อนซะนะ”
“ฝันดีนะครับที่รัก.....”
“เช่นกันนะเป๊บ”
   เป่าผมนิดหน่อย ทาครีมนิดนึง จุกจิกตามประสาผมละครับ หันมาอีกทีเป๊บกรนเบาๆ แล้ว ผมเลยย่องๆ มานอนข้างๆ แบบเบาที่สุด กลัวเป๊บตื่น พร้อมกับจุ๊บแก้มเป๊บทีนึง
“รักนะเป๊บ...ฝันดีครับ”
   หลับฝันดีตลอดคืนครับบบบบ

โจ้ : อ๊ะ!!! ลืมดึงหู มานี่เลย ออกลายเจ้าชู้นัก 

เป๊บ : โอ๊ยยยย....ที่ร้ากกกก...มันผ่านมานานนนนแล้ววววววว 

[Yarkrak]

โอ้ว มีบุญมากจริงๆที่ได้เจอหลวงพ่อและได้รับพรจากท่าน อยู่รอดปลอดภัยนะเป๊บ อายุมั่นขวัญยืนทั้งน้องเป๊บและน้องโจ้นะจ๊ะ
มีโอกาสก็สะสมบุญไว้เยอะๆล่ะ พี่(เป็นพี่ก็แล้วกันนะ)จะขอแบ่งส่วนบุญบ้าง อิอิ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน่าใจหายเนอะ ปี่ใหม่ไทยนี้ก็ขออวยพรให้น้องทั้งสอง (เพิ่มเติม ฮ่า ฮ่า) มีความสุข ความเจริญ แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งหลายทั้งปวงเทอญ

[fay 13]

 

[maemix]

อยากรู้ว่าพี่เป๊บเป็นอะไร  แล้วจะเจออะไรอีกไหม
ว่างก็มาต่อ กำลังสนุกเลย

[maemix]

อยากรู้ว่าพี่เป๊บเป็นอะไร  แล้วจะเจออะไรอีกไหม
ว่างก็มาต่อ กำลังสนุกเลย

[pinkky_kiku]

พี่เป๊บ พี่โจ้ ขอให้มีความสุขในปีใหม่ไทยคร๊า หลังๆมาไม่ค่อยได้เข้าเล้าเท่าไหร่ แบบว่างานท่วม เหนื่อยๆด้วยหล่ะ อิอิ เห็นพี่รักกันแบบนี้ก็คิดว่าโชคดีแล้วที่ได้มาอ่านคู่พี่เนี่ยะ รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น พี่ๆก็ด้วยค่า ไปเที่ยวอย่าลืมมาเล่านะคะ ฝากคิดถึงเพื่อนแก๊งด้วยนะคะ 

[anukul]

มาให้กำลังใจพี่เป๊ปกับพี่โจ้ครับ  มาอีกไวๆนะครับ

[่patsaporn]

โชคดีที่ได้เจอหลวงพ่อในเช้านั้น สองคนคงมีบุญมากจริง ๆ เป๊บถึงแคล้วคลาดจากอันตราย
ยันต์ของหลวงพ่อคงช่วยไว้ส่วนหนึ่งด้วย หมดเคราะห์หมดโศกหรือยังเนี่ยเป๊บ เป็นห่วง ๆ นะคะ
โจ้ได้น้องรหัสหล่อเชียวนะ

ขอบคุณค่ะ

[คนอ่าน]

ตลกโจ้ดึงหูเป็ปอ่ะ555
โจ้น่ารักตลอด. ผู้ชายติดกันเกรียว
ชอบฉัตรมากๆตลกมากกกกก
อยากมีเพื่อนแบบนี้จัง

[คนอ่าน]

คิดถึงคู่นี้

[MangoBlue]

โชคดีมากจริงๆที่เช้านั้นไปใส่บาตรพระจนได้เจอพระท่านนั้น
แคล้วคลาดจากภัยร้ายๆได้ ส่วนตัวเราเชื่อเรื่องบุญเรื่องกรรมนะ
ว่าแต่พรมลิขิตจริงๆเรื่องน้องรหัสพี่โจ้ บังเอิญสุดๆ

มาต่อตอนหน้าไวๆนะคะ รออ่านอยู่ค่า 

[mild-dy]

เข้ามารอค่า

[คนอ่าน]

รอต่อค่ะ

[snowboxs]

รออ่านทันไม่ไหว ขอแว่บมาเม้นก่อนนะ
อ่านถึงตอนที่โจ้เจ็บหนัก เห็นแล้วสงสารอ่ะ
แล้วก็เข้าใจแป๊บเลยล่ะ ว่าทุกข์ใจขนาดไหน
ยิ่งมาดูคอมเม้นท้าย ๆ แล้วยิ่งดีใจที่ทั้งคู่ยังรักกันดีอยู่
ไปอ่านต่อก่อนนะ จะได้ทันถ่ายทอดสดซะที น่ารัก ๆ ชอบ ๆ คู่นี้

[snowboxs]

อ่านทันแล้ว ๆ ดีใจจังเลย
โชคดีมากเลยนะนี่ กดเข้ามาเจอเรื่องนี้โดยบังเอิญ
ไม่อย่างนั้นคงจะพลาดเรื่องราวชีวิตความรักดีๆ แบบนี้
เรื่องราวก็ดี คนเล่าก็ถ่ายทอดได้เก่งมาก
ทั้งช่วงที่โจ้เล่าและช่วงที่แป๊บเล่า
เล่าเก่งทั้งคู่เลยค่ะ สรุป ชอบทุกอย่างเลยค่ะ

[jonathan2624]

สวัสดีครับผมเป๊บครับ....นานๆ ครั้งจะได้มีโอกาสมาเขียนให้ทุกคนอ่านกันและก็ขอขอบคุณทุกคนมากๆ ที่เข้ามาแสดงความเห็นชื่นชอบครับ  สำหรับตอนนี้เป็นตอนพิเศษในช่วงวันหยุด 21 - 22 เมษายน 56 ที่ผ่านมา ผมกับตัวขาวได้ไปพักผ่อนที่เขาหลัก จ.พังงา ครับเลย รู้สึกมีความสุขและก็สนุกดี พอดีมีช่วงว่างจากการทำงาน เลยเขียนมาให้อ่านเล่นๆ กันครับ ออกตัวก่อนเลยว่าเขียนไม่เก่งเท่าตัวขาว แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายครับ ฮ่าๆๆ ตอนพิเศษนี้มีแอบหื่นๆ บ้างก็อย่าว่ากันนะครับ 

ตอนพิเศษ ซัมเมอร์ที่เขาหลัก

   ในช่วงวันที่ 20 – 21 เมษายน 56 ที่ผ่านมาผมกับโจ้ได้มีโอกาสไปพักผ่อนที่จังหวัดพังงาครับ จริงๆ คงเป็นความบังเอิญที่โชคดีเพราะลูกค้าที่เป็นคู่สัญญากับบริษัทของผม เค้าอยากตอบแทนที่ช่วยธุรกิจด้วยกันมา เลยให้คูปองที่พัก Kantary beach hotel and villas มาหนึ่งห้องมาตั้งแต่ก่อนวันสงกรานต์แล้ว มูลค่า 5,500 บาทครับ ลูกค้าผมเค้าบอกว่า เป็นรีสอร์ทหรูมาก แต่ตัวลูกค้าเองไม่มีเวลาไปพักเลยมอบให้ผมเป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ เพื่อไม่ให้เสียมารยาทเลยรับไว้ครับ ผมนั่งนึกย้อนไปตั้งแต่ต้นปี ไม่ค่อยได้พาตัวขาวไปสวีทกันสองคน คิดว่าการใช้คูปองชุดนี้น่าจะเป็นประโยชน์ เลยกดโทรศัพท์หาตัวขาว
“ค้าบคิงคอง”
“ที่รักว่างคุยมั้ย”
“คุยได้ค้าบ...เป๊บมีอะไรหรือ”
“พอดีเป๊บได้คูปองรีสอร์ทหรูมาจากลูกค้านะครับ....สนใจจะไปพักมั้ย”
“ได้มาฟรีหรือเป๊บ...ที่ไหนอะ”
“ฟรีครับ....เขาหลัก จังหวัดพังงา...สนใจไปป่าว”
“สนๆๆๆๆๆ.....ว่าแต่ไปวันไหนอะ”
“ที่รักว่างวันไหนครับ”
“ตามสมุดคิว ณ ตอนนี้ วันที่ 21 22 ว่างอะเป๊บ”
“งั้นไปเที่ยวกัน”
“ได้คับๆ น่าสนุกอะ...แต่เป๊บจัดการทั้งหมดเลยนะ...โจ้ไม่มีเวลาเลยอะ นี่กะเคลียร์งานให้เสร็จก่อนสงกรานต์อะ จะได้หยุดยาวรวดดดดด”
“ได้ครับ งั้นเราไปกันวันที่ 21 22 นะ เดี๋ยวเป๊บจัดการเอง”
“ได้ค้าบบบบ”
   ผมนั่งคิดว่ากลับจากเสม็ดมาไม่กี่วันก็จะปิดสงกรานต์ยาว น่าจะจัดการให้เสร็จทั้งหมด เลยกดโทรศัพท์เรียกเลขาหน้าห้องมาครับ
“มีอะไรให้รับใช้คะคุณเป๊บ”
“คุณดาผมวางแผนจะไปเที่ยวเขาหลักพังงา คิดว่าจะเดินทางไปลงที่ไหนดี”
“ถ้าใกล้สุดน่าจะลงภูเก็ตนะคะ แล้วขับรถต่อไปอีกสักร้อยกว่ากิโลคะ”
“งั้นรบกวนจองตั๋วให้ผมและคุณโจ้รวมเป็นสองที่นะครับ เดินทาง 21 เช้า กลับถึง กทม 22 ประมาณสักสองสามทุ่ม”
“คะได้คะๆ...แล้วเดินทางไทยสมายหรือยังไงคะ”
“ถ้าไทยสมายมีบินเช้าก็ได้นะครับ....แล้วยังไงฝากโทรประสานคุณวิทยาที่ภูเก็ต บอกไปว่าเอารถบริษัทมาให้ผมที่สนามบินด้วยนะครับ”
“ได้คะๆ....รถเก๋งหรือแวนคะ”
“ไปสองคนเองรถเก๋งละกัน....วันที่ผมบินกลับให้คนมารับรถคืนด้วยนะครับ”
“ที่พักละคะคุณเป๊บ”
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับ...ขอบคุณมากคุณดา”
“ได้คะ...เดี๋ยวจัดการให้ทันทีคะ...”
   หลังจากที่สั่งเลขาเสร็จ ผมก็กดโทรศัพท์ไปที่รีสอร์ท เพื่อใช้คูปองครับ
“สวัสดีคะ kantary hotel ยินดีให้บริการคะ”
“สวัสดีครับ....พอดีผมได้คูปองที่พักมาว่าจะจองห้องพักครับ”
“ได้คะ..รบกวนแจ้งหมายเลขคูปองด้วยคะ”
“KK3358AX ครับ”
“สักครู่นะคะ”
“ครับ”
   ผมถือสายรอประมาณ 1 นาที
“ขอโทษที่ผมให้ถือสายรอนานนะคะ....หมายเลขคูปองสามารถใช้การได้ตามปกตินะคะ ซึ่งจะต้องเข้าพักที่อาคาร suites A แต่ทางรีสอร์ทต้องขออภัยจริงๆ คะ อาคาร A เต็มแล้ว....สนใจที่จะเป็นอาคารสร้างใหม่ล่าสุด suites C มั้ยคะ”
“หรือครับ แล้วสองอาคารแตกต่างกันยังไงครับ”
“อาคาร A จะอยู่บริเวณกลางรีสอร์ทคะ เดินไปห้องอาหารหรือทำกิจกรรมจะใกล้มากกว่า แต่อาคาร C จะอยู่ด้านหน้ารีสอร์ท ห้องพักใหม่ทั้งหมดคะ แต่อาจจะไม่สะดวกเรื่องเดินทางไปห้องอาหารบ้าง....เอาแบบนี้มั้ยคะ ทางรีสอร์ทเราจะจัดรถกอล์ฟไฟฟ้าให้เป็นการพิเศษ ไว้คอยรับส่งเฉพาะเลยนะคะ”
   ฟังดูดีมากครับ มีรถให้บริการซะด้วย
“ได้ครับ...เอาตามที่ว่าเลยครับ ยังไงรบกวนเอาห้องพักที่ดีที่สุดให้ด้วยนะครับ”
“ได้คะๆ....ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าเดินทางอย่างไรคะ...”
“ผมบินไปถึงภูเก็ตประมาณช่วงเช้าครับ”
“ให้ทางรีสอร์ทนำรถตู้ไปรับที่สนามบินมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวผมให้รถบริษัทไปรับ”
“ได้คะ...ดำเนินการใช้คูปองจองห้องพักให้แล้วนะคะ...ขอบพระคุณมากคะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
   พนักงานบริการดีมากครับ ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารอจนกระทั่งคืนก่อนวันเดินทาง
“เป๊บ....จัดเสื้อผ้ากระเป๋ารวมหรือแยกอะ”
“รวมก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระ”
“ได้คับบบ...แล้วเสื้อผ้าเลือกเองหรือให้โจ้เลือกอะ”
“ที่รักเลือกให้ด้วยนะ”
“มีเล่นน้ำมั้ย”
“รีสอร์ทมีสระน้ำด้วยนะ เป๊บว่าเตรียมชุดว่ายน้ำไปก็ดีนะครับ”
“ได้คับบบบ”
   ผมก็นั่งดูทีวีไปเรื่อย ส่วนตัวขาวก็ไปจัดกระเป๋าเสื้อผ้า
“เป๊บ พรุ่งนี้เดินทางกี่โมงอะ” เสียงตัวขาวตะโกนถามมาจากในห้องนอน
“เครื่องออก 7.45 ครับ...ถึงภูเก็ต 09.00 โมงครับ”
“อ๋อ ไม่เช้ามากเท่าไหร่อะ ดีจังไม่ต้องรีบตื่น...เป๊บไปอาบน้ำได้แล้ว รีบนอนอะ พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
“ครับๆ” เมียสั่งต้องรีบไปอาบน้ำครับ เดี๋ยวโดนดึงหูอีก อย่าเข้าใจผิดว่าผมเกลียมัวนะ แค่เกรงจายยยยยย
   ผมอาบน้ำเสร็จ ก็มานอนรอบนเตียงดูทีวีไปเรื่อย จนกระทั่งตัวขาวแต่งตัวเสร็จ ก็มานอนข้างๆ
“มาให้หอมซิ ตัวหอมป่าว”
“หอมตลอดกาลแหละ” ตัวขาวโม้
“ไหนๆๆ มาดมซิๆ” ผมเอาจมูกไปดม ตัวขาวดิ้นด้วยความจั๊กกะจี้
“ว๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ...ไม่เอาอะเป๊บ....จั๊กกะจี้อะ”
“รีบนอนเลยที่รัก พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
“ก็จะนอนนี่แหละ แต่เป๊บชอบแกล้งอะ”
“ฮ่าๆๆๆ....นอนๆๆ”
“แล้วพรุ่งนี้ไปสนามบินยังไงอะ”
“เป๊บให้คนขับรถที่บริษัทมารับไปสนามบินครับ”
“จริงๆ ไปแท็กซี่ได้นี่เป๊บ”
“เป๊บไม่ได้สั่งนะ แต่เลขาจัดการ เป๊บเลยไม่ได้ปฏิเสธ”
“วันเสาร์ไง สงสารพนักงาน” นี่แหละเมียผม สงสารไปทั่ว เอ ว่าไป ผมก็จ้างคนขับรถแพงเอาการอยู่นะ
“จ้า นอนเถอะที่รัก”
“ฝันดีๆ เป๊บ”
   ผมนอนกอดตัวขาวตามปกติ เวลาผ่านไปเร็วมาก ได้ยินเสียงปลุกจากโทรศัพท์ ผมรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เห็นตัวขาวนอนน่ารักในผ้าห่ม เห็นแล้วอยากฟัดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ แต่ต้องเลิกคิด ไม่งั้นตกเครื่องแย่เลยครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ปลุกตัวขาว
“ที่รัก...ตีห้าครึ่งแล้วนะ...เดี๋ยวตกเครื่องครับ” ผมเขย่าๆ
“อื้อออ...ขออีกห้านาทีนะ”
“ไม่ได้นะที่รัก ตกเครื่องนะ....ไม่ตื่นเป๊บปล้ำนะ”
   ได้ผลครับ เด้งตัวทันที วิ่งเข้าไปอาบน้ำ ฮ่าๆๆๆ เมียแบบไหนเนี่ยกลัวสามีตัวเองปล้ำ อิอิ
ตัวขาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินลงมาด้านล่าง เพราะคนขับรถโทรมาแจ้งว่าถึงล๊อบบี้คอนโดแล้วครับ ผมกับตัวขาวก็ลงมาที่ล๊อบบี้ เดินทางไปสนามบินครับ
“นายไปจังหวัดไหนครับ” คนขับรถถาม
“ไปเที่ยวพังงานะเวช” ผมตอบคนขับรถไป
“แล้วถึงที่โน่นนายเดินทางยังไงครับ”
“ให้ดาโทรแจ้งวิทยาไปแล้วให้จัดหารถไว้นะ”
“นายขับเองเลยหรือ จริงๆ ให้ผมขับรถไปรอที่สนามบินภูเก็ตก็ได้นะครับ นายจะได้ไม่ต้องขับ”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้น วันหยุดด้วยลำบากเปล่าๆ อีกอย่างเวชขับไปขับกลับ เหนื่อยมากเกินไป”
“ครับๆ นายกลับวันอาทิตย์ถึงกี่โมงครับ”
“เครื่องออกจากภูเก็ต 1 ทุ่ม ถึงกรุงเทพสองทุ่มนิดๆ เวชมาถึงสนามบินประมาณสองทุ่มก็ได้”
“ได้ครับนาย”

   ไม่นานนักก็เดินทางมาถึงสนามบิน ผมกับตัวขาวรีบเดินไปที่เค้าเตอร์เช็คอิน หลังจากได้บอร์ดดิ้งพาส เหลือเวลาขึ้นเครื่องประมาณเกือบๆ ชั่วโมง เลยแวะทานเบอร์เกอร์คิงเล็กน้อย ก่อนเดินไปที่ประตูขึ้นเครื่องครับ
   ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1.15 ชั่วโมง  ผมกับตัวขาวก็มาถึงท่าอากาศยานนานานชาติภูเก็ต รับกระเป๋าที่สายพาน ก็เดินออกมาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า เจอคุณวิทยารอพอดีครับ
“นายสวัสดีครับ” คุณวิทยายกมือไหว้ผมกับตัวขาว
“สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันซะนาน วิทยายังดูหนุ่มเหมือนเดิมนะ” ผมแซวครับ
“ขอบคุณครับนาย....นายไม่ค่อยลงมาตรวจงานเลย ผมก็ยังคิดถึงอยู่”
“มีวิทยาดูแลให้แล้ว ไม่ต้องลงมาตรวจก็รู้ว่าเรียบร้อย” วิทยาทำงานเก่งมากนะครับ ผมเลยให้รับผิดชอบงานสาขาภูเก็ต สิ่งหนึ่งที่สุดยอดกว่าความเก่งคือ วิทยาซื่อสัตย์มาก ถึงขั้นที่ว่า เงินเกินมา 50 สตางค์ ยังเอามาคืนบริษัท ผมเลยค่อนข้างไว้ใจมากครับ
“นายชมผมเกินไปครับ...ถ้าลงมาบ้าง ลูกน้องจะดีใจนะครับนาย”
“เอาไว้ถ้ามีเวลาจะลงมาบ้างละกันนะ”
“ครับ แล้วนี่นายจะขับเองหรือครับ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องมาขับให้ดีกว่ามั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรๆ วันหยุดทั้งทีพักผ่อนกันดีกว่า เดี๋ยวขับเองได้ สบายมาก แต่ช่วงเย็นวันอาทิตย์วิทยามารับรถคืนด้วยนะ น่าจะกลับมาถึงสนามบินประมาณ 6 โมงเย็น”
“ได้ครับนาย...เที่ยวให้สนุกนะครับ มีอะไรโทรหาผมได้ จะส่งคนไปดูแลให้นะครับ”
“ขอบใจมากๆ”
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณโจ้” วิทยายกมือไหว้ผมกับตัวขาว
   ผมกับตัวขาวขับรถออกจากสนามบินภูเก็ต มุ่งหน้าไปยังเขาหลัก จ.พังงา ระหว่างการเดินทางข้ามสะพานสารสิน
“เป๊บ...เค้าว่ากันว่าสะพานนี้มีคู่รักกระโดดน้ำตายจริงปะอะ”
“ตามประวัติศาสตร์น่าจะจริงนะที่รัก”
“ไม่คิดสั้นเลยน่อ....บาปอะเป๊บ”
“ที่รักบางทีคนเราก็ไม่มีทางออกนะครับ...ณ เวลาช่วงนั้นอาจจะมืดมนจนคิดผิดก็ได้นะ”
“นั่นซิเป๊บ..น่าสงสารอะ”
“ครับ”
“ว่าแต่เป๊บรู้เส้นทางไปเขาหลักหรือ”
“ไม่รู้ครับ”
“หา....แล้วจะไปถึงมั้ยเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆ...ที่รักเปิดจีพีเอสซิ เผื่อช่วยนำทาง”
“ตลอดอะ....ตาลุงเบ๊อะ” ตัวขาวด่าผมซะแก่เลยอะ ลุงที่ไหนหน้าเหมือนเคนธีรเดช ฮ่าๆๆๆ
   ตัวขาวก็ลองกดๆ จีพีเอส ที่อยู่หน้าคอนโซลรถ
“ชื่อรีสอร์ทอะไรอะเป๊บ”
“Kantary beach hotel and villas ครับ”
“ได้ค้าบบ....โอเค เจอแล้วๆ”
   จีพีเอสจับสัญญานได้ จากจุดที่เรากำลังเดินทาง ห่างจากรีสอร์ทประมาณ 148 กม. ตามหน้าจอจีพีเอสใช้เวลาเดินทาง 1.20 ชั่วโมง เพราะผมกำลังเหยียบ 140 ครับ เลยดูเร็ว
   เดินทางเข้าเขตถนนเส้นไปเขาหลัก ถนนเหลือแค่สองช่องทางครับ ถ้าจังหวะขับรถขึ้นเนินเขาพอดีเจอรถขับช้า ตอนแซงก็ลุ้นแทบแย่เหมือนกัน
“หิวยังครับที่รัก”
“นิดๆ อะเป๊บ”
“ใกล้ถึงรีสอร์ทแล้ว ทนไหวมั้ย หรือจะหาอะไรกินก่อน”
“สบายมากค้าบ เดี๋ยวถึงรีสอร์ทค่อยหาอะไรกิน”
   ขับไปเรื่อยก็มีช่วงขึ้นเขา ใครที่ไม่ชินเส้นทางระวังให้ดีนะครับ เพราะอาจจะตกเขาได้ ผมใช้ความเร็วไม่มากจนกระทั่งเดินทางถึง อ.ตะกั่วป่า จีพีเอสบอกให้เลี้ยวขวาเพื่อมุ่งสู่เขาหลัก
“อ.ตะกั่วป่าแล้วอะเป๊บ ดูสงบดีนะ”
“ครับ...ที่นี่มีขนมอร่อยด้วยนะ เค้าเรียกว่าเต้าส้อ”
“เคยได้ยินนะ มันเป็นแบบไหนอะ”
“เหมือนกับขนมเปี๊ยะเล็กๆ ขนาดพอดีคำครับ รสชาติดีนะ เดี๋ยวจะลองถามรีสอร์ทดูว่า จะไปซื้อของฝากได้ที่ไหน”
“ดีๆ ซื้อไปฝากลูกน้องที่บริษัทด้วย”
   ขับรถอีกประมาณครึ่งชั่วโมง จีพีเอสให้เลี้ยวขวาเข้าปากซอยรีสอร์ท หน้าปากซอยมีเซเว่นอีเลฟเว่น ซื้อของได้สะดวกดีนะครับ ขับรถเข้าซอยมาเรื่อยๆ รีสอร์ทก็อยู่ขวามื้อ เลี้ยวเข้าไปก็พบกับความหรูหราสมชื่อจริงๆ ครับ จอดรถเสร็จก็เดินถือกระเป๋าไปที่ล๊อบบี้
“สวัสดีคะ” พนักงานยกมือไหว้
“สวัสดีครับ จองไว้ในนาม คุณเป๊บ จาก กรุงเทพฯ ครับ” พนักงานกดหน้าจอคอม
“พบข้อมูลแล้วคะ...หมายเลขห้องพัก 6510 นะคะ” พนักงานส่งคีการ์ดให้ผม
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมรับคีการ์ดมา”
“สำหรับสัมภาระ จะให้เด็กกระเป๋าดูแลให้นะคะ เดี๋ยวจะให้พนักงานขับรถกอล์ฟชมรีสอร์ทว่ามีกิจกรรมอะไรที่ไหนอย่างไรบ้างนะคะ”
   ผมกับตัวขาวนั่งรถชมรีสอร์ท พนักงานก็แนะนำไปเรื่อย
“ซ้ายมือจะเป็นสระน้ำ เปิดให้บริการ หกโมงเช้าถึงหกโมงเย็นนะครับ ส่วนขวามือจะเป็นอาคาร A B”
“แล้วห้องพักที่เป็นหลังๆ เต็มหรือครับ” ผมถาม
“เต็มครับ ช่วงนี้ไฮซีซัน ฝรั่งเยอะมากครับ”
“ราคาต่างจากตึก C มากมั้ย” ตัวขาวถาม
“แพงกว่าประมาณหนึ่งพันบาทครับ”
“ว้าเสียดายอะเป๊บ แบบเป็นหลังๆ น่าจะสบายมากกว่าอะ” ตัวขาวบ่น
“ไม่หรอกครับคุณ เพราะตึก C ทางรีสอร์ทเราเพิ่งสร้างเสร็จได้สามเดือนเองครับ ห้องพักจะใหม่มากๆ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกเทียบเท่ากับห้องที่เป็นหลังเดี่ยวนะครับ”
“อ๋อ..ครับ” ตัวขาวพยักหน้าตาม
“สำหรับจุดนี้คือห้องอาหารนะครับ มีกิจกรรมให้เช่าเรือแคนนู มีสระน้ำ ใช้บริการได้ทั้งหมดนะครับ”
“โอเคครับ” ผมตอบรับคำไป
“ผมพากลับไปพักผ่อนนะครับ ยังไงถ้ามีอะไรให้บริการ เรียกได้ตลอดเวลา รถกอล์ฟจะสแตนบายหน้าตึก C นะครับ”
“ขอบคุณครับ”
   พนักงานพาผมกับตัวขาวมาส่งที่หน้าตึก C ซึ่งอยู่ด้านหน้าสุดของรีสอร็ท เป็นตึกใหม่สวยงามเลยครับ เราสองคนกดลิฟต์ชั้น 5 ออกจากลิฟต์เดินเลี้ยวขวาไปห้อง 6510 เอาคีการ์ดเสียบที่ประตู แล้วเปิดเข้าไป
   ผมกับตัวขาวแอบอึ้งเล็กน้อยตรงที่ ห้องสวยงามมากๆ ครับ คือคิดไม่ถึงว่าราคาห้องเพียงแค่ 5,500 บาท จะมีเฟอร์นิเจอร์ได้ดีขนาดนี้ ห้องแบ่งเป็นสี่ส่วน ประกอบไปด้วย ส่วนแรกคือห้องรับแขก จะมีโซฟานุ่มๆ รูปตัวแอล พร้อมด้วยเครื่องเล่นดีวีดี จอทีวีแอลอีดี ระบบเคเบิ้ลยูบีซี ติดกับทีวีก็มีตู้เย็นขนาดกลาง อ่างล้างจ้าน พร้อมซิ้งค์ที่มีจาน แก้วน้ำ ช้อนส้อม ไมโครเวฟพร้อมเลยครับ ส่วนที่สองจะเป็นระเบียงด้านหลังห้อง มีเตียงเล็กๆ ให้นอนพักผ่อน พร้อมกับโต๊ะทานอาหาร ราวตากผ้า ส่วนที่สามคือ ห้องนอน มีเตียงขนาดคิงส์ไซด์ พร้อมเครื่องปรับอากาศแยกต่างหากจากห้องรับแขก จอทีวีแอลอีดี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ส่วนที่สี่คือห้องน้ำ มีอ่างอาบน้ำ ตู้กระจก และอุปกรณ์เกี่ยวกับการอาบน้ำครบหมดครับ
“โหหหห...เป๊บบบบบ ห้องสุดยอดอะ”
“ใช่ครับๆ เป๊บยังตกใจเลย แถมเราได้ห้องริมมีกระจกรอบห้องเลยนะ”
“ใช่อะเป๊บ วิวสวยด้วยอะ โจ้ชอบอะ”
“ใช่ครับๆ บรรยากาศแบบ.....น่าหื่นมากอะ”
“แอะ...บ้ากามอีกละ บรรยากาศสวยงามจะมาหื่นอะไรอะ”
“ก็มันจริงนี่น่าที่รัก...บรรยากาศน่านอนกอดกันอะ...คืนนี้สิบรอบแน่เลย”
“อะไรสิบรอบ..ไม่มีซักรอบตะหาก...มาพักผ่อนไม่ทะลึ่งเข้าใจปะ”
“อ้าวววว....ซักรอบซินะ..นะๆ” ผมอ้อน
“ทะลึ่งงง อายคนอ่านมั่งอะ”
“ไม่อายยยยย ฮ่าๆๆๆ” แต่ขอบอกนะครับ บรรยากาศชวนหื่นมากๆ ผมเป็นอะไรไปเนี่ย
   ผมเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ส่วนตัวขาวเอาเสื้อผ้าไปจัดแขวนในตู้เสื้อผ้า และจัดพวกอุปกรณ์อาบน้ำส่วนตัวเค้าละครับ ผมเองก็นั่งตากแอร์ดูทีวีไปเรื่อยๆ สักพักตัวขาวเดินออกมา
“เป๊บ บ่ายสองแล้วอะ หิวแล้วววว” ตัวขาวบ่น
“ครับๆ กินที่ห้องอาหารรีสอร์ทมั้ย”
“ได้ค้าบๆ แล้วมื้อค่ำไปกินอาหารทะเลข้างนอกกันนะ” ตัวขาวทำหน้าเริงร่า สงสัยอยากกินอาหารทะเล
“ได้ครับ....ไปกินข้าวกันเถอะ”
   รถกอล์ฟมาส่งผมกับตัวขาวที่ห้องอาหาร พนักงานหยิบเมนูมาให้ เปิดเมนูดูส่วนมากเป็นอาหารฝรั่ง ผมเองนึกว่าจะมีอาหารไทยเยอะๆ ซะอีก มองไปรอบๆ เออจริงแฮะ ร้อยละ 90 นี่ ต่างชาติทั้งนั้น
“โจ้...อยากทานมั้ย” ผมถามเพราะตัวขาวทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
“อาหารฝรั่งหมดเลยอะเป๊บ...อืม...ต้องกินแหละ งั้นสั่งเลยเนอะ”
“งั้นกินรองท้องก่อนนะครับ เดี๋ยวค่อยไปทานข้างนอกกัน”
“ได้ค้าบบบบ”
“รับอะไรดีคะ” พนักงานมาถาม
“เอาฟิชแอนด์ชิพ แล้วก็ บีบีคิว ครับ”
“ได้คะ..เครื่องดื่มละคะ”
“แตงโมปั่นครับ...เป๊บละ”
“เอาน้ำกีวี่ปั่นละกัน”
“ได้คะ ทวนรายการนะคะ มีฟิชแอนด์ชิพ บีบีคิว แตงโมปั่น กีวี่ปั่น นะคะ”
“ครับ”
“คอยอาหารสักครู่นะคะ และทางรีสอร์ทของเราได้จัดอาหารออเดิฟเฉพาะเดือนเมษายนให้กับลูกค้าด้วยนะคะ”
“อะไรหรือครับ”
“พิซซ่าหน้าปลาแซลมอนคะ ไม่มีค่าใช้จ่ายนะคะ”
“ดีเลยครับๆ ของชอบ” ตัวขาวยิ้มกว้าง
“งั้นให้พนักงานมาเสริฟเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
   ไม่เกินสองนาที พิซซ่าปลาแซลมอน มาเสริฟถึงโต๊ะ น่ากินมากๆ เลยครับ ผมกับตัวขาวเลยแบ่งกันคนละสามชิ้น พิซซ่าหอม หวานนิดๆ แป้งกรอบมาก ตัวขาวกินไปทำหน้ามีความสุขไป นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นตัวขาวยิ้มแบบผ่อนคลาย โลกแห่งการทำงานนี่บางครั้งมันก็น่าเบื่อนะครับ ผมเคยพูดกับแด๊ดและมัมว่า ครอบครัวของเรามีเงินเยอะมาก  ใช้สามชาติก็ไม่หมด ทำไมเราถึงไม่พักกันบ้าง แด๊ดบอกผมมาว่า ถ้าเราพัก ถ้าเราไม่พัฒนา เราจะนอนตายตาหลับสนิทได้ยังไง ลองคิดดูว่าถ้าพ่อทิ้งบริษัท แล้วลูกน้องอีกกี่พันคน จะเอาอะไรไปเลี้ยงครอบครัว บางครั้งเรายอมเหนื่อยก็อาจจะไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อคนอื่นบ้างนะลูก ผมฟังแด๊ดสอนในวันที่เริ่มทำงานครั้งแรก เลยตัดสินใจตั้งใจทำงาน แบกมันมาถึงทุกวันนี้ ตัวขาวก็ไม่ต่างจากผมครับ แบกภาระช่วยงานครอบครัวเยอะมาก บางทีก็ยังมาช่วยบริษัทแด๊ดด้วย จนผมคิดว่า ในชีวิตนี้จะไม่รักใครนอกจากตัวขาวที่ร่วมสุขร่วมทุกข์มาด้วยกัน ผมจะรักจนกว่าเราสองคนจะตายจากกัน
“เป๊บ...คิดอะไรอยู่อะ..ทำไมไม่กิน” ตัวขาวทักผมให้หลุดจากภวังค์
“อ๋อ...เปล่าครับ...นั่งมองคนน่ารักกินอย่างอร่อย”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องมาหวานเลย กินๆๆ อร่อยๆๆ นานๆ มาเที่ยวต้องผ่อนคลายนะจ๊ะ” นี่แหละคือตัวขาวละครับ กินเป็นกิน เล่นเป็นเล่น ทำงานเป็นทำงาน ฉัตรเคยพูดกับผมว่า ไอ้เป๊บเมิงเอาอดีตเมียผู้หญิงของเมิงมารวมกันทั้งหมด ยังสู้อีโจ้ไม่ได้เลย เมิงดูมันดิ งานบ้าน งานเรือน งานดูแล งานธุรกิจ มันทำได้หมด เมิงโคตรโชคดีมาก จะหาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก ฉัตรพูดตรงเป๊ะเลยนะเนี่ย
   กินพิซซ่าจนหมดถาด ของกินที่เราสั่งมาพอดี ตัวขาวก็กินต่อเลยละครับ
“เป๊บเอาปลาไปกินบ้าง โจ้ขอบีบีคิวชิ้นนึงนะ” ตัวขาวพูดพลางยิ้ม
“ได้คร้าบ ที่รักตักเองเลยนะ”
“ขอบคุณค้าบบบ...อร่อยนะเป๊บ รสชาติโอเคเลยอะ”
“ครับ ถ้าชอบก็กินเยอะๆ เลยนะ”
“ค้าบบบบ...ว่าแต่กินเสร็จทำอะไรต่ออะ”
“เป๊บว่าอากาศร้อนนะครับ ทานเสร็จไปนอนบนห้องก่อน แล้วประมาณสักห้าโมงเย็น ลงมาว่ายน้ำในสระดีมั้ย”
“ดีๆ เห็นด้วยค้าบบบ” ตัวขาวยิ้มกว้าง
   ใช้เวลาไม่นานนักผมกับโจ้ก็ทานเสร็จ ชำระเงินค่าอาหารเรียบร้อย ก็นั่งรถกอล์ฟกลับไปยังห้องพัก เข้ามาในห้องพักผมกับตัวขาวก็เปลี่ยนชุดลำลองให้สบายตัวขึ้น  เสร็จแล้วก็มานั่งห้องรับแขก โดยมีตัวขาวนอนหนุนตักดูทีวี
“ห้องพักสบายเนอะเป๊บ”
“ใช่ครับ ต้องขอบคุณลูกค้าเลยนะเนี่ย ให้คูปองฟรีมา”
“ช่ายๆๆ เลยมานอนสบายเนี่ยอะ”
   พวกเราดูทีวีไปเรื่อยๆ อะครับ ไหนๆ ก็เล่าแล้วนะครับ ขอแอบทะลึ่งนิดๆ ฮ่าๆๆๆ ก็อย่างที่เล่าในช่วงแรกๆ ไงครับว่า บรรยากาศของห้องมันชวนน่าหื่นมากแล้วตัวขาวก็ใส่ขาสั้น เผยให้เห็นขาขาวเนียน ผมเองก็แทบจะอดไม่ไหวครับ อาการทั้งหมดมันก็ไปลงที่น้องชายอะเซ่
“นี่เป๊บ...จะแข็งทำไมอะ” ตัวขาวลุกขึ้นหันมามองหน้าผมแบบดุๆ จนผมตกใจเลยอะ
“อะ..เอ่อ..ก็....เป๊บห้ามไม่ได้นี่ครับ” ผมทำหน้าจ๋อยๆ ใครจะไปห้ามน้องชายได้ละ
“หื่นได้ตลอดอะ...อายุก็มากแล้ว...ทำยังกะหนุ่มๆ ไปได้” ตัวขาวบ่นแบบดุๆ จนผมนั่งจ๋อยแบบเงียบๆ
   ตัวขาวก็ล้มลงนอนหนุนตักผมต่อ ทั้งๆ ที่ไอ้น้องชายยังแข็งแกร่ง ก็คนมันสุขภาพดีนี่ครับบบบ ฮ่าๆๆๆๆ ผมเอามือลูบต้นขาตัวขาวไปพลาง ลูบผมไปพลาง จนได้เครื่องยนต์สตาท ตัวขาวเอามือมาจับน้องชายผม พร้อมกับดึงกางเกงผมลงไปกองที่พื้น และใช้ปากครอบไปที่น้องชาย ผมเสียวตัวเกร็งเลยครับ บรรยากาศมันพาไป แถมอารมณ์ร่วมอีก กระตุ้นอารมณ์ผมได้มากเลยละครับ
“ทะ...ที่....ระ....รัก...พอ...ก่อน...เป๊บ...ไม่..ไหว..แล้ว” ผมบอกกับตัวขาว แต่ตัวขาวไม่ยอมหยุด
“อะ...อ๊า....”
“หายหื่นยังเป๊บ” ตัวขาวทำหน้าเจ้าเล่ห์ถามผม
“หายแล้วจ้า” ผมตอบยิ้มๆ
“ดีจะได้ไม่บ้ากามอีก”
“เอ๊ะ นี่แสดงว่าแกล้งเป๊บใช่มั้ยเนี่ย เลยรีบๆ ทำให้เสร็จ เดี่ยวคืนนี้จัดหนักอย่าหวังว่าจะรอด”
“แอะ..ใครจะยอมให้จัดหนัก คืนนี้เป๊บนอนโซฟาเลย”
“ฮ่าๆๆๆ...แล้วจะได้เห็นดีกัน”


โจ้ : บ้าแล้ววววววววว...เป๊บบบบบบ....ไปเล่าเรื่องนั้นได้ยังไงอายอ่าาาาาาาา 

เป๊บ : ไม่เห็นจะน่าอายยยยเลย...มันเป็นเรื่องธรรมมมมมมมมชาตตตตตตตติ 

[nutto]

แว๊กกกก น่ารักมากเลยครับพี่โจ้กับพี่เป๊ป ผมชอบพี่ 2 คนมากเลยครับ น่ารักกันมากๆ
และก็ผ่านอะไรมาเยอะด้วยกันมากจริงๆ

ผมว่าพี่ไม่ได้ทำกรรมไม่ดีไว้หรอกครับ สิ่งที่พี่ได้รับในชาตินี้มาจากกุศลกรรมดีของพี่ทั้งนั้น
พี่มีทั้งคนที่รักพี่ และพี่ก็รัก ครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารัก ฐานะการเงินที่พร้อมสมบูรณ์ ชีวิตพี่มีความสุขมากๆแล้วครับ

แล้วจะติดตามเรื่องของพี่ต่อไปเรื่อยๆนะครับ

[mild-dy]

น่ารักอ่ะพี่โจ้ 

[maemix]

บรรยากาศพาไป หรือเป๊บหื่นอยู่แล้วหว่า

[คนอ่าน]

รักคู่นี้จัง รักและดูแลกันดีมาก
ขอให้ครองคู่กันอย่างมีความสุขตลอดไปน่ะค่ะ
แอบขำที่โจ้บอกว่าไม่อายคนอ่านรึไง
คนอ่านไม่แอบดูหรอกค่ะแต่ถ้าดูได้ก็ดีสิค่ะ อิอิ

[snowboxs]

โอ้ยจะน่ารักไปไหนกันคิงคองกับตัวขาว
พูดก็พูดเถอะ คู่นี้เขาน่ารักจริง ๆ นะ
ไม่อยากให้ใครคนใดคนนึงเสียใจเลย
เพราะไม่งั้นแฟนคลับจะเศร้าไปด้วย
ไม่ขอไรมากขอให้รักกันตลอดไป
และขอให้มาอัพหรือมาทักทายกันบ้าง
จะนาน ๆ ถี่ หรือจะนาน ๆ ที ก็ไม่ว่ากันค่ะ

ปล.รักคู่นี้จัง

[anukul]

มาให้กำลังใจพี่เป็ปพี่โจ้ครับ  มาอีกบ่อยๆนะครับ

[MangoBlue]

น่ารักกกกกกกกกกกกก อิจฉาคู่นี้มากๆ รักหวานชื่นสุดๆ